Свадба

свадба

Сликовницата е подготвена од страна на Центарот за човекови права и разрешување

конфликти, во рамките на програмата „Воведување на почит кон различностите и

мултикултурализмот во раниот детски развој во Македонија” на Министерството за труд

и социјална политика и УНИЦЕФ, финансиранa од Британската амбасада во Скопје.

Мислењата и ставовите наведени во овој материјал не ги одразуваат секогаш мислењата

и ставовите на Британската амбасада во Скопје.

Автор на текстот: Филипина НегриевскаЈазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко

Илустратор: Румена Најчевска

свадба

Нашите јунаци денеска попладне беа излезени во дворот пред зградата и си играа на игралиштето. Беше обично неделно попладне. Баба Нада и баба Шпреса си седеа на клупата под сенката, а дедовците играа домино на другата клупа.

Одеднаш се слушна гласна музика `там па ра рам пам, там пам, пам, пам’ и свирење од автомобили `тиииииит, тииииит’. Сите деца станаа да видат што се случува. Ана за кратко време се врати и отиде да им каже на бабите што се случува и изнервирано рече: „СВАДБА! Мразам свадби!“

Баба Нада многу се изненади од тоа што го рече Ана и ја праша: „Леле, како мразиш свадба?“

Ана уште понервозно и одговори: „Мразам! Гласна музика, свечени фустани, орооо, гладна сето време додека да стаса вечерата. Не, не, јас кога ќе пораснам никогаш нема да правам свадба!“

4

5

6

Тогаш дојдоа и другите деца весело викајќи: „Свадба, свадба! Дојдоа по невестата!“

Баба Шпреса се насмеа и ги праша: „А вие се радувате на свадба, а?“ и сите три деца, Ениса, Луан и Марко, во глас одговорија: „Дааааа, многу!“

Ениса со воодушевување рече: „Јас многу сакам свадби. Сакам да ја гледам невестата, сакам да се сликам со неа, да се фатам до невестата на оро…”, а потоа и Марко продолжи: „И јас сакам свадби, а најмногу сакам кога во голем ресторан има свадба и кога има место, и јас со количката да се фатам за орото и да играм и да се веселам”.

7

Баба Шпреса малку се замисли, а потоа почна да им раскажува на децата за нејзината свадба: „Ееее, јас се сеќавам на мојата свадба. Бев невеста и многу сакав да играм, ама невестата тогаш не требаше многу, многу да се весели, туку полека и скромно да игра. Ама затоа на свадбата на брат ми се изнаиграв. Ќе го земев шамичето во рака и така дотерана, со долгиот фустан до земја, играв, играв дури да ме заболат нозете. А кога ќе ја засвиреа песната „Са е букур на ка дал нусја (Колку е убава невестата)“, уживав”.

8

9

И баба Нада се присетуваше на својата свадба: „А јас, пак, се расплакав на песната „Черешна се од корен корнеше“, во која се пее за разделбата на невестата од мајката! Е, а потоа, во текот на вечерта, играв многу. Дури и на маса се качив. Мене најубаво ми беше кога на крајот од вечерта заедно со дедо Зоран ја сечевме невестинската торта”.

Сите деца, освен Ана, внимателно слушаа, а кога баба Нада раскажуваше за тортата, Луан рече дека тој дел од свадбата, кога се јаде тортата, најмногу го сака.

10

11

12

Ениса, пак, додаде дека кога нејзиниот братучед правел свадба, најубаво и било кога ѝ го дале дајрето и кога го водела орото и удирала на дајрето.

Во тој момент и баба Нада и баба Шпреса се сетија дека и на нивните свадби имало дајре и заедно извикаа: „И на мојата свадба имаше дајре!“ Само Луан беше зачуден, тој првпат слушна за дајре и ги замоли да му објаснат што е тоа. Баба Шпреса почна да објаснува: „Тоа е еден инструмент како мало тапанче со ѕвончиња од страните. Се држи во едната рака и се тресе, а може со другата рака да се удира по него“, и тоа беше доволно Луан да се сети дека го видел на свадбата на тетка му.

И Марко се присети дека еднаш и него му го дале за да удира на него. Тој дури и им покажа на другите како се тропа на дајрето, удирајќи со раката по тркалото од количката во определен ритам.

13

Во тој момент се слушна гласна музика пред зградата и сите препознаа дека тоа се звуците од орото Пајдушко.

Баба Нада потскокна од клупата и стана да игра и го викна и дедо Зоран да го заиграат Пајдушкото оро.

Баба Шпреса беше изненадена дека и баба Нада го знае ова оро. Тогаш сфати дека Пајдушко се свири и на македонски и нa албански свадби. Таа стана полека од клупата, се фати за баба Нада и заедно продолжија да играат.

И дедо Агим стана и се фати за баба Шпреса, а дедо Зоран, потпирајќи се на бастунот, полека се приближи, па и тој се фати за дедо Агим и заедно

заиграа. Дедо Евтим последен дојде и се фати за орото меѓу двете баби, велејќи: „Eх, уште ги слушам шалварите на баба Фата на свадбата како шушкаа

кога го игравме ова оро. Го имаше и на нашата свадба”.

И додека бабите и дедовците играа Пајдушко оро, потсетувајќи се на своите свадби, децата од дружината МЕЛА, како што се нарекуваа децата според првите букви од своите имиња, со радост ги гледаа и удираа по клупата во ритамот на музиката, а Марко удираше по тркалата од количката.

14

15

Издавач: УНИЦЕФ

За издавачот: Нора Шабани

Уредник: Виолета Петроска-Бешка

Автор на текстот: Филипина Негриевска

Јазична лектура и книжевна адаптација: Билјана Маленко

Илустратор: Румена Најчевска

Дизајн: КОМА

Сите права за издавање на оваа сликовница ги задржува @ УНИЦЕФ 2015

CIP - Каталогизација во публикацијаНационална и универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“, Скопје 821.163.3-93-32(084.11) НЕГРИЕВСКА, Филипина Свадба / [автор на текстот Филипина Негриевска ; илустратор РуменаНајчевска]. - Скопје : Канцеларија на УНИЦЕФ, 2015. - 20 стр. : илустр. ; 27x22 см. - (Дружината МЕЛА) ISBN 978-9989-116-77-3 (едиција)ISBN 978-608-4787-00-61. Најчевска, Румена [илустратор] COBISS.MK-ID 98858250

Дружината МЕЛА

Дедото што беше слеп

ПЕПЕЛАШКО

Бајрам

ОЧИЛАТА НА ЕНИСА

Училиштен натпревар

андреј и мачето

Ѓурѓовден

Јазикот на Сара

Различни јазици

Случките на Ениса

Игра на сенки

МАРКО ВО КОЛИЧКА

Различни семејства

Свадба

Велигден

И за девојчиња, и за момчиња

Петар Пан

Меурчиња од сапуница

Сите сликовници

за дружината

МЕЛА