Φύλλο Νο 250

31 Αυγούστου 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Καταλήψεις ενάντια στη διάλυση της δημόσιας Παιδείας

8, 9, 14

Η κρίση στην ΕΕ και το Ευρωομόλογο

2, 6

Η εξέγερση στη Βρετανία και η Αριστερά

11

Επικίνδυνες συμμαχίεςγια τις ΑΟΖ

13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Με την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντο-πούλου για την κατεδάφιση του δημόσιου πανεπιστημίου, όλες οι αστικές πολιτικές δυ-νάμεις απέδειξαν ότι έχουν όλη τη διάθεση να ενωθούν, προκειμένου να βοηθήσουν τους κα-πιταλιστές να τα βγάλουν πέρα μέσα στις άγρι-ες συνθήκες της κρίσης.

Οι βαρόνοι των ΜΜΕ έσπευσαν να πανηγυ-ρίσουν για τη «συναίνεση» και να απαιτήσουν τη γενίκευσή της, με την προοπτική μιας κυ-βέρνησης «εθνικής σωτηρίας» πριν ή μετά τις επερχόμενες εκλογές. Δεν έλειψαν φωνές που μίλησαν για νίκη του «πολιτικού συστήματος» σε βάρος της Αριστεράς και των «οπισθοδρομι-κών» κοινωνικών δυνάμεων αντίστασης.

Όμως οι «συναινούσες» κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του Κατατζαφέρη

και της Μπακογιάννη έχουν αντίπαλο και μάλι-στα ιδιαίτερα ισχυρό, όταν βγουν από το χώρο της εικονικής πραγματικότητας της βουλής και φτάσουν στην πραγματική κοινωνία.

Για να περάσει ο νόμος Διαμαντοπούλου θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πανεκπαιδευτικό μέτωπο: Δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημι-ακοί, μαθητές και φοιτητές έχουν τη δύναμη να υπερασπίσουν τη δημόσια εκπαίδευση και το έχουν αποδείξει επανειλημμένα. Οι καταλή-ψεις και οι διαδηλώσεις, που ήδη ξεκίνησαν, θα έχουν την υποστήριξη όλου του κόσμου.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να τσακίσει τους μισθούς στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ (ενι-αίο, τάχα, μισθολόγιο) συνδυάζεται με τις προ-σπάθειες –υπό τις ευλογίες της τρόικας– για το τσάκισμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα (κα-

τάργηση των συμβάσεων). Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις για τους μισθούς και τις συντάξεις θα έχουν την υποστήριξη όλης της κοινωνίας.

Η υλοποίηση του μεσοπρόθεσμου επιτάσ-σει ραγδαίες ιδιωτικοποιήσεις. Όμως για να το πετύχει, η κυβέρνηση θα πρέπει να τσακίσει τα συνδικάτα στις ΔΕΚΟ. Οι καταλήψεις και οι απεργίες για το νερό, για το ηλεκτρικό, για τις συγκοινωνίες –παρά τις χυδαίες συκοφαντίες των ΜΜΕ– θα έχουν την υποστήριξη της μεγά-λης πλειοψηφίας.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι το μέτωπο που θα ενώσει την εργατική αντίσταση με τη νεο-λαιίστικη αγωνιστικότητα. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί και πρέπει να τους σταματήσει.

Αρχίζοντας την αγωνιστική νέα χρονιά από τη ΔΕΘ.

Με απεργίες και διαδηλώσειςνα τους σταματήσουμε

Καμιά συναίνεση

Καμιά συναίνεση

Ανατροπή

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ο ι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης στην Ευρώπη μοιάζουν

να τα έχουν κάνει κυριολεκτικά μαντάρα. Για μεγάλο διάστημα δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους της Ελλάδας. Όταν συμφώνησαν ήταν αργά: έπρεπε να ξοδέψουν πλέον πολλαπλάσια ποσά και είχαν να στηρίξουν και την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί παρότι δι-αφωνούν σε πολλά μεταξύ τους, συμφώνησαν ότι… διαφωνούν με πολλούς άλλους -Ευρωπαίους και Αμερικανούς- για το ευρωομόλο-γο και για το ύψος των διαθεσίμων που θα έχει ο μόνιμος μηχανισμός διάσωσης της ευρωζώνης (EFSF).

Στις 21 Ιουλίου υποτίθεται ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν σε ένα οριστικό σχέδιο το οποίο όμως δεν εφαρμόζεται καθώς ξέ-σπασαν, εκ των υστέρων καινούρ-γιες διαφωνίες. Η Ελλάδα έκλεισε συμφωνία με τη Φινλανδία ώστε η τελευταία να… μη συμμετάσχει στο νέο δάνειο προς την Ελλάδα. Όμως η Γερμανία διαφωνεί με αυτή τη συμφωνία, παρότι η Φιν-λανδία βρίσκεται στο γερμανικό «στρατόπεδο» εντός της Ε.Ε.! Ταυ-τόχρονα, οι «αγορές» συνεχίζουν τις επιθέσεις τους εκτοξεύοντας τα ιταλικά και τα ισπανικά speads, ενώ την ίδια στιγμή οι προοπτικές της πραγματικής οικονομίας δια-γράφονται ζοφερές, καθώς η ύφε-ση εμμένει και βαθαίνει.

ΔεινόσαυροιΟι διαρκείς διαφωνίες και η αδυ-ναμία των σημερινών εκπροσώ-πων της αστικής τάξης της Ευρώ-πης μπροστά στο χρέος και την ύφεση, άφησαν χώρο για να επι-στρέψουν στο προσκήνιο οι πο-λιτικοί δεινόσαυροι της «γηραιάς ηπείρου». Ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, ο 81χρονος Χέλ-μουτ Κολ, που πολύ σπάνια δί-νει συνεντεύξεις, εξαπέλυσε μια εντελώς αναπάντεχη επίθεση στο πνευματικό του παιδί, τη Μέρ-κελ, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Οι τεράστιες αλλαγές σε διεθνές

επίπεδο δεν μπορούν να αποτε-λέσουν δικαιολογία για να μην έχεις άποψη ή ιδέα πού ανήκεις και πού πας […] Πρέπει να φρο-ντίσουμε να μην τα χάσουμε όλα. Πρέπει να ανακτήσουμε κατεπει-γόντως την αξιοπιστία που είχαμε στο παρελθόν». Ο Κολ υποστήρι-ξε πως αν ήταν αυτός καγκελάρι-ος δεν θα είχε επιτρέψει να γίνει η Ελλάδα μέλος της ευρωζώνης χωρίς να έχουν προϋπάρξει «με-ταρρυθμίσεις».

Μετά τον δεξιό δεινόσαυρο εμ-φανίστηκε και σοσιαλδημοκρατι-κός δεινόσαυρος, ο Ζακ Ντελόρ, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊ-κής Επιτροπής και ένας από τους εμπνευστές της Νομισματικής Ένωσης. Και αυτός υποστηρίζει ότι, αν τον ακούγανε παλιότερα και είχαν φτιάξει ενιαία διακυ-βέρνηση, σήμερα δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Και για τον Ντελόρ, ωστόσο, κύριος «συνομιλητής» των κυβερνήσεων είναι οι αγο-ρές. «Κοιτάξτε, το πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα», τονίζει. «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των 17 της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέ-χεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν. Στο μεταξύ, οι επεν-δυτές, προφανώς, αναρωτιού-

νται...». είπε. Βέβαια, ο Ντελόρ, μαζί με πολλούς άλλους, διαφω-νεί με το να δοθούν τη ηνία της Ευρώπης στη Γερμανία, λέγο-ντας: «Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμό-σουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη».

Από την άλλη η νέα επικεφαλής του ΔΝΤ, η δεξιά πρώην υπουργός του Σαρκοζί, Κριστίν Λαγκάρντ, προειδοποιεί έντρομη ότι η πα-γκόσμια οικονομία κινδυνεύει με νέα ύφεση και κάλεσε να υπάρξει συντονισμένη δράση. «Οι εξελίξεις αυτό το καλοκαίρι μάς έδειξαν ότι βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη νέα φάση. Αυτά που απειλούνται είναι ξεκάθαρα: ρισκάρουμε να δούμε την εύθραυστη ανάκαμψη να εκτροχιάζεται. Επομένως πρέ-πει να αναλάβουμε δράση τώρα», είπε η Λαγκάρντ και συμπλήρωσε ότι ο πληθωρισμός δεν είναι ο σο-βαρότερος κίνδυνος. Όμως την ίδια στιγμή ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο «σοσιαλιστής» Ζαν-Κλοντ Τρι-σέ υποστήριζε ότι μεγαλύτερος κίνδυνος για την ευρωζώνη δεν είναι η ασθενής ανάπτυξη αλλά ο πληθωρισμός και ότι στόχος της κεντρικής τράπεζας είναι να διατη-ρήσει τη σταθερότητα των τιμών.

ΤέραταΣε άλλη κατεύθυνση από τους παραπάνω κινούνται οι θέσεις του Ιταλού υπερυπουργού Οι-κονομικών Τζούλιο Τρεμόντι, ο οποίος είπε: «Αν πρώτα, ως μο-ντέλο ανάπτυξης, είχαμε την αυτοκινητοβιομηχανία, σήμερα πρέπει να εντοπίσουμε ένα και-νούριο μοντέλο, διαμέσου των ευρωομολόγων». Και επισήμανε ότι διέξοδος για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση είναι «οι δημόσιες επενδύσεις που αποτελούν κοινό αγαθό». Δεν παρέλειψε και αυτός να επι-τεθεί στη σημερινή πολιτική ηγεσία της Γερμανίας, όμως το πιο σημαντικό σημείο των δη-λώσεων Τρεμόντι ήταν το εξής: «Πολλές κυβερνήσεις νόμισαν ότι ήταν μόνον ένας κύκλος. Η κρίση, όμως, δεν έχει ακόμη λήξει. Βρι-σκόμαστε ακόμη στη διάσταση

εκείνη στην οποία τα τέρατα δια-δέχονται το ένα το άλλο».

Εκτός από τους δεινόσαυρους, η ανεπάρκεια του πολιτικού προ-σωπικού της άρχουσας τάξης έβγαλε στο προσκήνιο και την ίδια την άρχουσα τάξη: Ο υπερ-καπιταλιστής του πλανήτη Τζορτζ Σόρος παρενέβη με δηλώσεις του κατηγορώντας τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι παίρνουν ημίμε-τρα. Σε συμφωνία με πολλά μεγα-λοστελέχη της ΕΕ, ο Σόρος θέλει ένα ευρωπαϊκό υπερπουργείο που θα εποπτεύει τις τράπεζες. Ο διαβόητος κερδοσκόπος προ-βλέπει ότι πολύ σύντομα η Ισπα-νία και η Ιταλία «θα οδηγηθούν ανηλεώς σε προγράμματα διά-σωσης» και καλεί τη Γερμανία να δημιουργήσει ευρωομόλογα, ει-δάλλως, λέει, το ευρώ θα καταρ-ρεύσει. Σε κάθε περίπτωση και αυτός βλέπει τέρατα στον ορίζο-ντα: «Θα πρέπει να αναγνωρισθεί ότι μια μη ελεγχόμενη στάση πληρωμών ή έξοδος από την ευ-ρωζώνη -ακόμη και για μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα- θα οδηγή-σει σε τραπεζική κρίση, συγκρίσι-μη με εκείνη που προκάλεσε τη Μεγάλη Ύφεση», υπογράμμισε χαρακτηριστικά και προειδοποίη-σε ότι την εποχή που το Βερολίνο θα συμφωνήσει σε ένα καθεστώς ευρωομολόγου, μπορεί να δια-κυβεύεται η ίδια η πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας.

ΚενόΗ άρχουσα τάξη της Ευρώπης τσακώνεται διαμέσου των φο-ρέων και των εκπροσώπων της, γιατί δεν μπορεί να βγάλει τον καπιταλισμό από την κρίση. Κά-ποιοι από αυτούς βλέπουν ήδη μπροστά τους τέρατα: ύφεση, κατάρρευση ή διάσπαση του ευρώ, κατάρρευση των τραπε-ζών, ραγδαία οικονομική και πο-λιτική υποβάθμιση της Ευρώπης. Κάποιοι –σίγουρα λιγότεροι– βλέ-πουν την ανάγκη να πληρώσουν και οι πλούσιοι για να διασωθεί το σύστημα. Όμως συνολικά αυτή τη στιγμή είναι παράλυτοι. Και εί-ναι κρίμα που η άλλη πλευρά δεν είναι έτοιμη.

óôá óýíôïìá...Στην αμερικάνικη εταιρεία Clearly

Gottlieb ανέθεσε η ελληνική κυβέρνη-ση τη νομική εκπροσώπηση απέναντι στις διεθνείς τράπεζες στις διεργασί-ες roll over των ελληνικών ομολόγων. Πρόκειται για δυναμικούς «παράγο-ντες» που έχουν στο παρελθόν χειρι-στεί νομικά το χρέος της Ουρουγου-άης, της Αργεντινής, της Ισλανδίας. Στα πλαίσια των προετοιμασιών τους αυτοί οι (καθόλου ουδέτεροι) «εμπει-ρογνώμονες» οργάνωσαν κλειστό συ-νέδριο στελεχών στη Ρώμη, με θέμα το ενδεχόμενο «ολικής αναδιάρθρω-σης του χρέους» σε συνδυασμό με την «εθελούσια έξοδο της χώρας από το ευρώ»…

N N N

Αν ήταν απομονωμένο γεγονός, ίσως, δεν θα άξιζε προσοχής. Επειδή όμως πληθαίνουν οι φωνές από τον αστικό κόσμο στο εσωτερικό, αλλά και διεθνώς (π.χ. Γερμανία), που προ-κρίνουν την έξοδο από το ευρώ ως πρωτοβουλία για την ανασύνταξη του ελληνικού καπιταλισμού, αξίζει να το σκεφτόμαστε. Η αποχώρηση από την ευρωζώνη δεν απασχολεί ως ενδεχό-μενο μόνο την Αριστερά και δεν έχει κατ’ ανάγκη αριστερό πρόσημο…

N N N

Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στις υπογραφές του γάμου μεταξύ Alpha και Eurobank –και με την απει-λή της απόλυσης να κρέμεται πάνω στο κεφάλι χιλιάδων τραπεζοϋπαλ-λήλων– η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα από τα γαμήλια δώρα της. Επιταχύ-νονται, λέει, οι διαδικασίες πώλησης των ΕΛ.ΠΕ. και σε λίγες εβδομάδες, με αντίτιμο περίπου 600 εκατ. ευρώ, ο Όμιλος Λάτση θα έχει αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο των ΕΛ.ΠΕ., μιας τερά-στιας δημόσιας επιχείρησης με ακόμα πιο μεγάλη δυναμική και προοπτική. Παρά την κρίση, κάποιοι κάνουν πάρ-τι…

N N N

Σε αυτό το κλίμα, ο υπουργός Εθνι-κής Άμυνας Π. Μπεγλίτης πάει επίση-μη επίσκεψη στο Ισραήλ, όπου θα συ-ναντηθεί με τον Σιμόν Πέρες. Ο, τάχα, «σοσιαλδημοκράτης παλαιάς κοπής» Μπεγλίτης αναλαμβάνει τη βρόμικη δουλειά της εμπέδωσης του ελληνο-ισραηλινού άξονα, υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ. Βλέπετε τα λεφτά από το φυσικό αέριο στο «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ αναμένονται πολλά. Και το αμερικανο-ισραηλινο-κυπριακό τραστ, που έχει αναλάβει τη δουλειά, θα χρειαστεί –μεταξύ άλ-λων– και στρατιωτική υποστήριξη…

N N N

Σε αυτές τις συνθήκες, ο Ερντογάν διάλεξε να ανακοινώσει ότι το τουρκι-κό κράτος επιστρέφει τα «βακούφια» στις μειονότητες, αποδεικνύοντας τις δυνατότητές του να κάνει μεγά-λη πολιτική. Μιλώντας μπροστά σε εκπροσώπους 3 επισήμως αναγνω-ρισμένων μειονοτήτων (ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής), δήλωσε ότι επιστρέφονται τα ακίνητα και οι μεγά-λες περιουσίες που είχαν κατασχεθεί από το… 1936! Η πλάκα είναι ότι εδώ, οι ελληνάρες εξακολουθούν να αντι-μετωπίζουν το αίτημα για επιστροφή των κατασχεμένων περιουσιών της μειονότητας στη Θράκη ως απόδειξη της «τουρκικής επιθετικότητας»…

«Πολλές κυβερνήσεις νόμισαν ότι ήταν μόνον ένας κύκλος. Η κρίση, όμως, δεν έχει ακόμη λήξει. Βρισκόμαστε στη διάσταση εκείνη στην οποία τα τέρατα διαδέχονται το ένα το άλλο»

Ευρώπη: Η κρίση εντείνει τους καυγάδες της άρχουσας τάξης

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011 η άποψή μας

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ βυ-θίζεται στο βάλτο. Το μεσοπρόθεσμο και οι

αποφάσεις της 21ης Ιουλίου για τη διαχείριση του χρέους –παρά τις σκληρές θυσίες που προβλέπουν για τους μισθωτούς και τις λαϊκές μάζες– μέσα σε ελάχιστες βδομά-δες αποδείχθηκαν «ασπιρίνες» για το βαθιά άρρωστο σύστημα. Οι φωνές για την ανάγκη νέων μέτρων πληθαίνουν. Και προκαλούν πανικό στα πασοκικά επιτελεία που γνωρί-ζουν ότι τόσο το κόμμα τους, όσο και η κυβέρνησή τους, έχουν ξεπε-ράσει τα όρια πολιτικής αντοχής.

Το πρόβλημα της στοιχειώδους πολιτικής σταθερότητας που έχει ανάγκη το σύστημα μπροστά στον «καυτό» Σεπτέμβρη που έρχεται –με τις προβλέψεις για «συνάντη-ση» της εργατικής αντίστασης με τη νεολαιίστικη αγωνιστικότητα– και τον ακόμα πιο άγριο χειμώνα –όταν θα έχουν ξεδιπλωθεί οι συ-νέπειες του μεσοπρόθεσμου πάνω στα νοικοκυριά– είναι η βάση για την ανάπτυξη της «συναίνεσης» μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Η σύγκλιση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Καρατζαφέρη και Μπακογιάν-νη, που αναδείχθηκε στη βουλή με την υπερψήφιση του νόμου Δια-μαντοπούλου για την κατεδάφιση του δημόσιου πανεπιστημίου (βλ. σελ. 8-9 και 14), ήταν απλώς η κο-ρυφή του παγόβουνου.

Παρά τις «διαψεύσεις» των κομματικών δημαγωγών –και ει-δικότερα της ΝΔ που θέλει να μην ψαλιδίσει τις ελπίδες της να ανα-δειχθεί στην πρωτοκαθεδρία– το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, χειρο-κροτώντας το πρώτο βήμα, υπα-γορεύει τη «συναίνεση» ως μόνιμο εργαλείο, ώστε οι «αστικές πολι-τικές δυνάμεις» να αναλάβουν τις σκληρές πρωτοβουλίες που έχει ανάγκη ο ελληνικός καπιταλισμός.

Βαθιά κρίσηΟ βάλτος που καταπίνει τον ΓΑΠ είναι καταρχήν η βαθιά κρίση του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Στη διετία 2009-2010 το ΑΕΠ μειώ-θηκε πάνω από 11%! Ανάλογες κα-τακρημνίσεις μπορούμε να θυμη-θούμε μόνο στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ πριν το 1989, που άνοιξαν το δρόμο για τις κο-λοσσιαίες αλλαγές με τη διάλυση του ΚΚΣΕ και της ίδιας της ΕΣΣΔ.

Το μεσοπρόθεσμο προέβλεπε για το 2011 ύφεση 2,5%, αυτή ήδη έχει ξεπεράσει το 5% και υπάρχουν προ-βλέψεις ακόμα και για 7,5%... Το με-σοπρόθεσμο προέβλεπε για το 2011 επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία γύρω στο εφιαλτικό 14,5%, αυτή ήδη τρέχει στο 16,5%, ενώ η ΓΣΕΕ προβλέπει στο τέλος του χρόνου να φτάσει στο 18% και μέσα στο χειμώ-να του 2012 να ξεπεράσει το 20%!

Λίγες εβδομάδες μετά τις απο-φάσεις της 21ης Ιουλίου, το σχέδιο για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους αποδεικνύεται διάτρη-

το. Μετά τη Φινλανδία και άλλες χώρες ζητούν «εγγυήσεις» για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, ενώ η συμμετοχή των τραπεζών και των διεθνών funds στην «ανα-κύκλωση» (roll over) των ελληνι-κών ομολόγων εξακολουθεί να είναι αβέβαιη.

Μέσα σε αυτό το τοπίο ο Βενιζέ-λος δεν έχει άλλη λύση από το να στραφεί προς την «επαναδιαπραγ-μάτευση» με την τρόικα. Όμως οι δανειστές απαντούν αρχικά αρνη-τικά: «η επίκληση της βαθύτερης ύφεσης δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για τη χαλάρωση της προ-σπάθειας» διαμηνύουν τα κλιμά-κια της τρόικας που ελέγχουν τα υπουργεία. Η ερμηνεία αυτής της σκληρής στάσης είναι απλή: Ο βάλτος που καταπίνει τον ΓΑΠ εί-ναι ταυτόχρονα και η διεθνής κρί-ση του καπιταλισμού. Το σπάσιμο της φούσκας του χρέους σε γιγά-ντιες οικονομίες όπως της Ιταλίας ή της Γαλλίας απειλεί πλέον ανοι-χτά την αντοχή της ευρωζώνης και του ευρώ. Στις ΗΠΑ, η ίδια η Fed προειδοποιεί ότι η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε ένα δεύτερο κύκλο της κρίσης, με απελπιστικές ομοιότητες με εκείνη του 1929.

ΚατεδάφισηκατακτήσεωνΣε αυτές τις συνθήκες, τα παρα-δοσιακά γιατροσόφια, όπως τα «ευρωομόλογα», δεν είναι αποτε-λεσματικά. Ακόμα και αν αποφασι-στεί θα συνδυάζονται με πρωτοφα-νούς σκληρότητας προγράμματα λιτότητας, με αποτέλεσμα μεταξύ άλλων να εκτίθενται όσοι μέσα στην Αριστερά αναζητούν απαντή-σεις για την κρίση στις παλιές σοσι-αλδημοκρατικές ιδέες Ντελόρ (βλ. σελ. 6). Αντίθετα, οι εκπρόσωποι των καπιταλιστών έχουν πιο καθα-ρή τακτική: για την αντιμετώπιση

της κρίσης θα χρειαστεί να χυθεί αίμα, αίμα των μισθωτών και των λαϊκών μαζών, θα χρειαστεί να κα-τεδαφιστούν οι κοινωνικές κατα-κτήσεις του 20ού αιώνα.

Δεν είναι τυχαίο ότι και στα ελληνι-κά ΜΜΕ σηκώθηκαν φωνές για την «αναγκαία αποσοβιετικοποίηση». Για τους μουτζαχεντίν του νεοφιλε-λευθερισμού –για παράδειγμα στο Mega και στην «Καθημερινή»– τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι εργα-σιακές σχέσεις, η επιδότηση των ανέργων κ.λπ. στην Ελλάδα παρου-σιάζουν στρεβλώσεις «σοβιετικού τύπου»! Πρόκειται για προγραμμα-τική διακήρυξη: Στην περίοδο που έρχεται, θα μπουν στο στόχαστρο όχι μόνο οι κατακτήσεις της μεταπο-λίτευσης, αλλά όλα τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα που κερδή-θηκαν με μεγάλους αγώνες (και στη «χρυσή εποχή» του καπιταλισμού) μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα ασφαλώς δεν μπορεί να το στηρίξει το ΠΑΣΟΚ και καμιά μονοκομματική κυβέρ-νηση. Θα χρειαστεί συστράτευση όλων των «αστικών δυνάμεων». Με ή χωρίς πρόωρες εκλογές, θα χρεια-στεί κυβέρνηση «μεγάλου συνασπι-σμού», συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ με τη βοήθεια ΛΑΟΣ και Μπακο-

γιάννη. Αυτό το δρόμο δείχνουν ήδη οι δηλώσεις των Βενιζέλου, Ρέππα και Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ και οι αντίστοιχες των Χατζηδάκη, Κυρ. Μητσοτάκη, Δένδια κ.λπ. από τη ΝΔ. Αυτό το δρόμο δείχνουν ήδη η «Καθημερινή» και τα «Νέα», αλλά, κυρίως, οι ίδιες οι πολιτικές εξελί-ξεις και τα αξεπέραστα προβλήματα της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα.

ΕνοποίησηAlpha-EurobankΗ ενοποίηση της Alpha με τη Eurobank δημιούργησε μια προσω-ρινή ευφορία, άνοιξε μια συζήτηση για τον τάχα «δυναμισμό» του ιδιωτι-κού τομέα που μπορεί, λέει, να ανοί-ξει διεξόδους και νέες προοπτικές. Πρόκειται για σχέδια επί χάρτου. Η τάση συγκέντρωσης του κεφαλαίου είναι φυσιολογική απάντηση μέσα στην κρίση, αλλά πολύ απέχει από το να ανοίξει αυτόματα διεξόδους. Γιατί την ίδια στιγμή, ανάλογου με-γέθους Όμιλοι ή και μεγαλύτεροι κολοσσοί συνεχίζουν διεθνώς να συγκλονίζονται από την κρίση. Γιατί οι συνενώσεις-συγχωνεύσεις πυ-ροδοτούν τους ανταγωνισμούς και καθόλου δεν συνδυάζονται με τις αναγκαία σχεδιασμένες απαντήσεις. Γιατί οι συγχωνεύσεις καθόλου δεν βοηθούν στα πραγματικά προβλή-ματα των απλών ανθρώπων, όπως στην περίπτωση των χιλιάδων τρα-πεζοϋπαλλήλων που κινδυνεύουν να απολυθούν μετά τη συνένωση των δύο τραπεζών, που μέχρι χθες πόζαραν ως «εθνικοί πρωταθλητές» και παρίστανα τους πορθητές των Βαλκανίων.

Ο γάμος των Κωστόπουλου-Λά-τση ήταν μια αμυντική κίνηση, για να σώσουν το τομάρι τους μέσα στην κρίση. Τα προβλήματα που μέχρι χθες αντιμετώπιζαν, θα ανα-παραχθούν αύριο σε μεγαλύτερη κλίμακα και θα συνδυάζονται με

τον ανεξέλεγκτο παράγοντα της παρουσίας των κεφαλαίων του Κατάρ που, όπως αιφνιδίως πα-ρουσιάστηκαν ως δύναμη σωτη-ρίας, έτσι αιφνιδίως μπορεί και να αποχωρήσουν, αφήνοντας πίσω τους κομμάτια και θρύψαλα.

Εξίσου αμυντική είναι και η προ-οπτική των «γάμων» στο πολιτικό πεδίο. Η «συναίνεση» ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και δορυφόρων δεν έχει καμιά αναγεννητική δυναμική. Τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας σήμε-ρα περιορίζονται σε επιρροή γύρω στο 20%, ενώ η σύγκλιση μεταξύ τους μάλλον προβλήματα θα συσ-σωρεύσει παρά θα διασφαλίσει δύναμη και σταθερότητα. Αυτή η προοπτική είναι πιο ορατή στο χώρο του ΠΑΣΟΚ, όπου οι σοσι-αλδημοκρατικές τακτικές ελέγχου του κόσμου αυτοκαταργούνται, με αποτέλεσμα την απελευθέρω-ση σημαντικών δυνάμεων.

ΑριστεράΑυτή η κατάσταση θέτει νέα κα-θήκοντα στην Αριστερά. Στις ψη-φοφορίες στη βουλή όλες οι πτέ-ρυγες της Αριστεράς στάθηκαν εκτός «συναίνεσης»: Το γεγονός ότι ακόμα και το ΔηΑρι του Φ. Κουβέλη –παρόλο που ήταν έτοι-μο από καιρό– δεν τόλμησε να συμπεριληφθεί στη συναίνεση, αποτελεί μια καλή προειδοποίηση για τις ακραίες προοπτικές όσων είπαν το μεγάλο «ναι» στο νόμο της Διαμαντοπούλου.

Όμως η απόρριψη της συναίνε-σης δεν αρκεί. Στην περίοδο που έρχεται, η Αριστερά, πέρα από τα αυτονόητα καθήκοντα της οργά-νωσης της αντίστασης, έχει την υποχρέωση να αναδείξει άλλη προοπτική. Και αυτή δεν μπορεί να είναι μια θολή «αντιμνημονιακή» συμμαχία σε ελάχιστη βάση. Γιατί με το βάθεμα της κρίσης είναι ζή-τημα χρόνου να τεθεί «αντιμνημο-νιακή» πολιτική πρόταση και από αστικές πολιτικές δυνάμεις. Άλλω-στε αυτή την προοπτική προετοι-μάζει η «επαναδιαπραγμάτευση» του Αντ. Σαμαρά και η «επανεκτί-μηση» του Β. Βενιζέλου.

Το ζητούμενο ως θεμέλιο της αναγκαίας συμπαράταξης της Αριστεράς οφείλει να είναι η ανα-τροπή των αστικών «κεκτημένων» της τελευταίας περιόδου. Με την απαίτηση να πληρώσουν την κρί-ση οι καπιταλιστές και οι πλούσι-οι (π.χ. με τη βαριά φορολόγησή τους). Με την άρνηση πειθαρχίας στο χρέος και την υποστήριξη της στάσης πληρωμών προς τους δα-νειστές. Με τη διεκδίκηση μιας άμεσης αναδιανομής του πλού-του, αρχίζοντας από τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και τις αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες. Με την απόρριψη των ιδι-ωτικοποιήσεων και τη διεκδίκηση της κρατικοποίησης των τραπεζών με εργατικό-κοινωνικό έλεγχο.

Καμιά συναίνεση - Ανατροπή

Η Αριστερά, πέρα από τα αυτονόητα καθήκοντα της οργάνωσης της αντίστασης, έχει την υποχρέωση να αναδείξει άλλη προοπτική

Μπροστά στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Της Κατερίνας Παρδάλη,δημοσιογράφου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο ι διαρροές στον Τύπο για κλεισίματα, συγχω-νεύσεις και ενδεχόμε-

νες απολύσεις στα δημόσια ΜΜΕ –την Ελληνική Ράδιο-Τηλεόραση και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ει-δήσεων– υπήρχαν εδώ και μήνες. Στο τέλος Ιούλη μάθαμε οι εργα-ζόμενοι/ες σε αυτά τα μέσα ότι η ΕΡΤ συρρικνώνεται, ενώ το ΑΠΕ-ΜΠΕ συγχωνεύεται με την ΕΡΤ, μαζί με το Ινστιτούτο Οπτικο-ακουστικών Μέσων και το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο. Τα δύο τελευταία ήδη καταργήθηκαν!

Δώρο στους ιδιώτεςΣτη συνέχεια οι εκπρόσωποί μας ενημερώθηκαν από τον Ηλ. Μό-σιαλο ότι το ΑΠΕ δεν συγχωνεύ-εται, αλλά ίσως γίνει θυγατρική της ΕΡΤ, ίσως συνεργάτης, ίσως κάτι άλλο... Ίσως ο κ. υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος να θέλει να σαλαμο-ποιήσει τις αντιδράσεις και χτυ-πάει πρώτα το «χοντρό» ψάρι και μετά ροκανίζει κι εμάς...

Η ουσία είναι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ –δια του κυβερνη-τικού εκπροσώπου– εξαπέλυσε μια κατά μέτωπο επίθεση στα δη-μόσια ΜΜΕ, με πρώτο στόχο την ΕΡΤ. Επίθεση που έρχεται να συ-μπληρώσει τη δραματική μείωση των μισθών μας (πάνω από 40% από την 1η μέρα του Μνημονίου μέχρι σήμερα), την καταστρατή-γηση των συλλογικών μας συμ-βάσεων, τις πρόωρες συντάξεις από το φόβο του ασφαλιστικού και της ανεργίας.

Επίθεση που, πέρσι τον Οκτώ-βριο απαιτήθηκε από τον πρόε-δρο της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ.Προβόπουλο. Και που ήταν δι-ακαής πόθος των μεγαλοεπειχει-ρηματιών της ενημέρωσης.

Ταυτόχρονα ήταν δέσμευση της κυβέρνησης στην Τρόικα και εφαρμογή του Μεσοπρόθεσμου, που απαιτεί την «εκτέλεση» των

δημόσιων οργανισμών –ακόμα κι αν είναι κερδοφόροι (όπως η ΕΡΤ).

Ο νέος σχεδιασμόςΣτις 20 Αυγούστου, στην παρου-σίαση του νέου σχεδιασμού της ΕΡΤ, ο Ηλ.Μόσιαλος ανακοίνωσε:

Κλείσιμο του καναλιού ΕΤ1, κατάργηση των ψηφιακών κα-ναλιών Cine+ & Sport+, κλείσιμο του ιστορικού περιοδικού «Ρα-διοτηλεόραση» –που ήταν το πρώτο του είδους και το μόνο για πολλά χρόνια.

Στο ραδιόφωνο, οι 19 περιφερεια-κοί σταθμοί θα συγχωνευτούν σε 9 με ενιαίο πρόγραμμα, ενώ κα-ταργούνται οι 15 από τους 20 σταθ-μούς που εκπέμπουν στα Μεσαία. Οι τρεις σταθμοί στη Θεσσαλονί-κη συγχωνεύονται σε ένα.

Η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε συμπράξεις με τα ιδιωτικά κα-νάλια, «τα οποία θα παραχωρή-σουν στην ΕΡΤ και στο ΠΡΙΣΜΑ+ εσωτερικές τους παραγωγές, ώστε άτομα με αναπηρία να έχουν πρόσβαση στην ποιοτική τηλε-όραση που παράγεται από την ιδιωτική τηλεόραση». «Το κόστος προσαρμογής των προγραμμά-των αυτών θα βαρύνει τη δημόσια τηλεόραση και τα δημόσια Πολυ-μέσα», είπε ο κ. Μόσιαλος.

Το σχέδιο προβλέπει ακόμα την «αξιοποίηση» της περιουσίας της ΕΡΤ. Συγκεκριμένα, θα διατεθεί άμεσα στο υπουργείο Οικονομι-

κών το οικόπεδο 700 στρεμμά-των της ΕΡΤ στην Περαία Θεσσα-λονίκης. Οι εγκαταστάσεις των σταθμών, που θα κλείσουν, θα γίνουν φιλετάκια για τα ιδιωτικά κοράκια. Το κτίριο της οδού Κατε-χάκη θα παραχωρηθεί στο υπουρ-γείο Προστασίας του Πολίτη!

Επίσης, θα γίνει αξιολόγηση του προσωπικού από «ανεξάρτητη επι-τροπή». Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των συμβασιούχων (που δουλεύουν πολλά χρόνια στην ΕΡΤ και βγάζουν όλη τη δου-λειά) κινδυνεύει με απόλυση, ενώ για τους μόνιμους σχεδιάζονται 600 αποχωρήσεις κάθε χρόνο μέ-χρι το 2015.

Από την αντιπολίτευση, το ΛΑΟΣ πανηγύρισε για τις απο-φάσεις του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ δήθεν αντιδρά, αλλά στην ουσία συμ-φωνεί να κλείσει το «πασοκομά-γαζο» και μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ τις κατήγγειλαν. Διαφωνίες προκάλεσε η απόφαση ακόμα και σε κομμάτια του ΠΑΣΟΚ που δι-αφοροποιήθηκαν δημόσια (όπως ο Τηλ. Χυτήρης).

ΑντιστάσειςΕνάντια στο σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για τη συρρίκνωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, αντι-δρούν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ.

Αντικρούοντας το σχέδιο ανα-διοργάνωσης, που εξήγγειλε ο κ. Μόσιαλος, η ΠΟΣΠΕΡΤ επισημαί-

νει: «Οι διάφοροι “τεχνοκράτες” και ειδήμονες επιθυμούν να δώσουν τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρω-σης, της ψυχαγωγίας και του πολι-τισμού στα ιδιωτικά συμφέροντα».

Επιπλέον τα διαφημιστικά έσο-δα της ΕΤ1 χάνονται. Στην ουσία δωρίζονται στους ανταγωνιστές.

«Τα κυβερνητικά μέτρα για την ΕΡΤ οδηγούν σε μαζικές απολύ-σεις, ακόμα φτηνότερη εργασία και εκχωρούν δημόσια περιουσία, πο-λιτική επιρροή και “νέες αγορές” στα ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέρο-ντα», αναφέρουν με κοινή ανακοί-νωση που εξέδωσαν αμέσως μετά τη συνέντευξη Μόσιαλου ΟΛΕΣ οι Ομοσπονδίες, Ενώσεις Συντακτών και Ενώσεις των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου και των άλλων ΜΜΕ, τα οποία πραγματοποίησαν κοινή συνεδρίαση.

Εκεί, με ομόφωνη βούληση ψήφισαν: Απορρίπτουν κάθε σκέψη για διαλυτικές ενέργειες στις εργασιακές σχέσεις δημο-σιογράφων, τεχνικών και υπαλ-λήλων, κατάργηση καταξιωμέ-νων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών (όπως της ΕΤ1 και πολλών ραδι-οφωνικών περιφερειακών σταθ-μών), κατάργηση του ιστορικού περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση», τη μειωτική υπαγωγή των εργα-ζομένων σε επιτροπεία υπό έλεγ-χο «ανεξάρτητων ειδικών επιτρο-πών», την περικοπή μισθών και θέσεων εργασίας, το ξεπούλημα

της ακίνητης περιουσίας της ΕΡΤ, τη λεηλασία του αρχειακού υλι-κού της ΕΡΤ, τη σκανδαλώδη πρι-μοδότηση ιδιωτικών Μέσων Ενη-μέρωσης, καθώς και τις αφανείς προθέσεις που υποβαθμίζουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Επί-σης αποφάσισαν να αντισταθούν με απεργίες και κινητοποιήσεις.

Η παραπάνω απόφαση για αντίσταση με απεργίες και κινη-τοποιήσεις, ώστε να μην περά-σουν αυτά τα μέτρα στην ΕΡΤ, είναι σωστή, αρκεί να γίνει πράξη.

Όλοι μαζίΌλες και όλοι που εργαζόμαστε στα ΜΜΕ, πρέπει να αντιδρά-σουμε δυναμικά. Χωρίς διαχω-ρισμούς σε δημόσια ή ιδιωτικά μέσα, σε τεχνικούς ή δημοσιο-γράφους, σε ΑΠΕ ή ΕΡΤ κ.λπ. Οι επιθέσεις, οι απολύσεις, οι μειώ-σεις μισθών, οι απολύσεις συν-δικαλιστών και όσων αντιστέκο-νται, η εκ περιτροπής εργασία και τα τόσα άλλα που μαστίζουν τα τελευταία χρόνια τον κλάδο μας, μόνο συλλογική απάντηση μπορούν να έχουν. Αν χτυπηθούν τα δημόσια ΜΜΕ, στον ιδιωτικό τομέα θα γίνει χειρότερη σφαγή.

Επίσης η υπόθεση της ΕΡΤ (και του ΑΠΕ) αφορά όλο το λαό. Αφορά την ενημέρωσή του, τη διασκέδασή του (να μην υπάρ-χουν μόνο «σκουπίδια»), τον ίδιο τον πολιτισμό.

Η απάντησή μας πρέπει να εί-ναι απεργιακοί αγώνες σε όλα τα ΜΜΕ πανελλαδικά. Ενάντια στην κυβέρνηση, στους ιδιοκτήτες ΜΜΕ (και όχι μόνο), στην Τρόι-κα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, αν εμείς που δουλεύουμε σ’ αυτά αντιδράσουμε δυναμικά και συλ-λογικά. Πολλοί νόμοι έχουν γίνει στο παρελθόν κουρελόχαρτα από την αντίδραση των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Οι ελπίδες κά-ποιων ότι μπορεί να «εξαιρεθούν» και να τη γλιτώσουν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο το κρύψι-μο της στρουθοκάμηλου, όταν χώνει το κεφάλι της στο χώμα.

Ποιους ωφελεί η επίθεση στα δημόσια ΜΜΕ;

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Τ ο Συντονιστικό ΠΟΣ-ΠΕΡΤ και Σωματείων κοι-νωφελών Οργανισμών

και φορέων του Δημοσίου, που βρίσκονται στο στόχαστρο κυ-βέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ για άμεση «κατάργηση, συγχώνευση και συρρίκνωση» μετά την ψήφιση της αντισυνταγματικής τροπολο-γίας, στη συνέντευξη Τύπου που οργάνωσε στις 30/8, μας θύμισε τα προβλήματα των εργαζομένων κάθε φορέα, την ώρα που αυτοί οι φορείς παράγουν φτηνό και απολύτως χρήσιμο έργο για την

κοινωνία και ιδιαίτερα τους οικο-νομικά ασθενέστερους.

Στον ΟΣΚ (Οργανισμό Σχολι-κών Κτιρίων), ενώ μεθοδεύονται απολύσεις συμβασιούχων, με μια πρωτοφανή για τα εργασιακά χρο-νικά απαίτηση, καλούνται μόνιμοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να «επιστρέψουν» 30-40 χιλ. € εντός τριμήνου, ως «αχρεωστήτως κατα-βληθέντα», που προκύπτουν από τη διαφορά αποδοχών που έπαιρ-ναν από τη συλλογική σύμβαση εργασίας και τις βασικές αποδοχές του δημοσιοϋπαλληλικού μισθο-λογίου. Όσο για τα σχολικά κτίρια που κατασκευάζει ο ΟΣΚ, εξασφα-

λίζει έκπτωση 42-45% συγκριτικά με τους δήμους. Η κυβέρνηση όμως λέει ότι μας συμφέρει να φτιάχνου-με ακριβότερα σχολεία. Αυτό δεν είναι παράλογο, αφού πρόκειται για κυβέρνηση των μεγαλοεργολάβων!

Στο ΕΙΝ (Εθνικό Ίδρυμα Νεότη-τας), που σιτίζει και στεγάζει πάνω από 20.000 φοιτητές, από τις 953 οργανικές θέσεις καλύπτονται οι 465.

Όπως δηλώνει το Συντονιστι-κό: «Η κυβερνητική επίθεση, που γίνεται στο όνομα του “εξορθολο-γισμού” και της “δημοσιονομικής πειθαρχίας” της τρόικαw, στόχο έχει να μεταφέρει αρμοδιότητες από το δημόσιο προς τον ιδιωτικό

τομέα, να μετακυλήσει το κόστος παροχής των υπηρεσιών στους χρήστες και να περιορίσει δραστι-κά τον αριθμό των εργαζομένων σ’ αυτούς τους φορείς, με άμεσες ή έμμεσες απολύσεις».

Όμως, όπως πολύ σωστά ανέ-φερε και ο Μανώλης Δανδουλά-κης (πρόεδρος του σωματείου του ΟΣΚ): «Όσο αδύναμος κι αν φαίνεται ο συντονισμός μας, έχει θορυβήσει την κυβέρνηση, γιατί συμμετέχουν σωματεία που θεω-ρούσε ότι της “ανήκουν”».

Όσο γρηγορότερα και από κοινού κινητοποιήσεις αποφα-σίσουν όλοι αυτοί οι δημόσιοι

φορείς, τόσο πιο πιθανή θα είναι η νίκη τους και η στήριξη που θα εξασφαλίσουν από τους υπόλοι-πους εργαζόμενους.

Προς το παρόν, την Πέμπτη 1/9, 10 πμ θα γίνει αγωνιστική παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Οικονομίας και στο υπουργείο Δημόσιας Διοίκησης και θα κυκλοφορήσει ενημερω-τικό φυλλάδιο για το ρόλο και την προσφορά των υπό διάλυ-ση φορέων, που θα διανεμηθεί μαζικά σε κεντρικά σημεία της Αθήνας. Υπάρχει σκέψη και για συμμετοχή στο συλλαλητήριο της ΔΕΘ.

Συντονιστικό δημόσιων φορέων

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Έκθεση ΣΕΠΕΑποκαλυπτικά στοιχεία για τις επιπτώσεις του μνημονίου στις συμβάσεις εργασίας περιέχει η εξαμηνιαία έκθεση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ειδικά αυτά που αναφέρονται στο ρυθμό μεταβολής των συμ-βάσεων πλήρους απασχόλησης το πρώτο εξάμηνο του 2011. Οι συμβάσεις πλήρους απασχόλη-σης που μετατράπηκαν σε μερι-κή αυξήθηκαν, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2010, κατά 121,94%, από πλήρους σε εκ περιτροπής μετά από «συμ-φωνία» με τον εργαζόμενο αυ-ξήθηκαν 467,73% και από πλήρη σε εκ περιτροπής εργασία με μο-νομερή απόφαση του εργοδότη αυξήθηκαν 5.521,67%!

InterlinguaΟ εκπαιδευτικός όμιλος ξένων γλωσσών Interlingua παραβι-άζει βάναυσα την εργατική νο-μοθεσία. Οι εργαζόμενοι στον όμιλο παραμένουν απλήρωτοι εδώ και εννιά μήνες. Ο όμιλος πέρα από τους μισθούς δεν έχει καταβάλλει ούτε στο ΙΚΑ τις ασφαλιστικές εισφορές για τους εργαζόμενους, ούτε τις υποχρε-ώσεις του στην εφορία.

11888 τέλος

Λουκέτο στο τηλεφωνικό κέ-ντρο εξυπηρέτησης του ΟΤΕ, το γνωστό 11888, βάζει η διοί-κηση του ΟΤΕ. Με απόφασή της η υπηρεσία μεταφέρεται στη θυγατρική εταιρεία του ΟΤΕ e-value. Το λουκέτο στο 11888 έρχεται ως συνέχεια της πλή-ρους ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και έχει ως αποτέλεσμα 400 ερ-

γαζόμενοι να χάσουν τη δουλειά τους. Ενώ σε καθεστώς αβεβαι-ότητας μπαίνουν και οι εργαζό-μενοι στα άλλα κέντρα τηλεφω-νικής εξυπηρέτησης του ΟΤΕ, το 121 και το 13888. Οι χαμένες θέσεις εργασίας του 11888 θα καλυφθούν από ελαστικά εργα-ζόμενους-φοιτητές.

Βιαστικά πανηγύρια

Με ανακοίνωσή της η διοίκηση του σωματείου εργαζομένων στην ALPHA BANK πανηγυρίζει για τη συμφωνία συγχώνευσης της ALPHA με τη EUROBANK. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του σωματείου, η ελληνική οι-κονομία είναι η κερδισμένη. Ελπίζουμε να μη βγουν ξινά τα πανηγύρια για τους εργαζόμε-νους στην τράπεζα. Υπενθυμί-ζουμε απλά ότι στη EUROBANK επικρατεί εργασιακό Νταχάου. Μισθοί από τους πιο χαμηλούς του κλάδου και εξοντωτικά ωρά-ρια χωρίς αντίστοιχη πληρωμή. Απαγόρευση επί της ουσίας του δικαιώματός τους να συνδικαλί-ζονται. Μάλλον η διοίκηση του σωματείου των εργαζομένων στην ALPHA BANK θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική και να έχει ήδη ζητήσει από τη διοί-κηση της τράπεζας να μάθει τι θα σημαίνει η συγχώνευση για τους εργαζόμενους. Άλλωστε στον καπιταλισμό ξέρουμε ότι συγχώνευση σημαίνει κλείσι-μο καταστημάτων και μείωση προσωπικού. Πολύ περισσότε-ρο όταν πίσω από τη συμφωνία υπάρχουν η JP Morgan και η Goldman Sachs που δεν νοιάζο-νται καθόλου για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Αλλά και σε

μια εποχή που στον κλάδο τα δικαιώματα των εργαζομένων αμφισβητούνται ξεκάθαρα. Ήδη στη Γενική Τράπεζα το τελευ-ταίο δεκαήμερο του Αυγούστου η διοίκηση κάλεσε τους εργαζό-μενους σε διαπραγματεύσεις για μείωση των μισθών.

Βοήθεια στο σπίτιΤης Μανταλένας Λυμπέρη,

Οικογενειακής Βοηθού, Μέλους ΔΣ Διαπεριφερειακού Συλλόγου

Εργαζομένων «Βοήθειας στο σπίτι» Δυτικής Πελοποννήσου

Ό,τι καλύτερο έχει γίνει για τους ηλικιωμένους είναι το «Βοήθεια στο σπίτι». Κανένας δεν πρόκει-ται να σταματήσει τη λειτουρ-γία αυτού του προγράμματος. Αυτό ήταν η άποψη των περίπου 4.000 εργαζομένων και των 120.000 υπερηλίκων και ΑΜΕΑ που ωφελούνται από το πρό-γραμμα, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του μνη-μονίου, οδηγεί στη συρρίκνωση του προγράμματος. Αδιαφορεί για τις συνέπειες από την εγκα-τάλειψη των ηλικιωμένων και βεβαίως για την τύχη των εργα-ζομένων, οι οποίοι φθάνουν να είναι απλήρωτοι σε ορισμένες δομές πάνω από 8 μήνες. Με αυ-τοκίνητα ακινητοποιημένα, γιατί μετά από 7 χρόνια θυμήθηκαν ότι «απαγορεύεται» να τα οδη-γούμε με ερασιτεχνικό δίπλωμα. Στο χέρι μας είναι να ματαιώσου-με τα σχέδιά τους, ενώνοντας τον αγώνα μας με τους άλλους εργαζόμενους, που δέχονται την επίθεση της κυβέρνησης.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Του Βαγγέλη Λιγάση, μέλους Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων

Η υλοποίηση της πολιτικής του μνημονίου στο χώρο της υγείας αυτό το καλοκαίρι έπαι-ζε το επεισόδιο συγχωνεύσεις-καταργήσεις νοσοκομείων. Για το νοσοκομείο «Γεννηματάς» προβλεπόταν συγχώνευση με το γειτονικό «Άγιο Δημήτριο», αποψίλωση των χειρουργικών κλινικών και 168 ανεπτυγμένα κρεβάτια (από 333). Με βάση την αναλογία προσωπικού προς κλίνες 94-155 μόνιμοι εργαζόμε-νοι και 25-45 ειδικευόμενοι για-τροί. Με δεδομένο ότι σε όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης (εκτός «Παπαγεωργίου») μειώ-νονται τα κρεβάτια, περίπτωση μετάταξης σε άλλο νοσοκομείο, αλλά και στο υπόλοιπο δημόσιο με την αναλογία 1 πρόσληψη για 10 αποχωρήσεις, ήταν πρακτικά αδύνατη. Όσοι «περισσεύανε» θα μένανε άνεργοι.

Η παράταξή μας μοίρασε αμέ-σως κείμενο ενημέρωσης και οργάνωσε συζητήσεις στο κυλικείο ενόψει γενικής συνέ-λευσης κ.λπ. Αυτά δημιούρ-γησαν στην πλειοψηφία των συναδέλφων κλίμα ενεργητι-κής αντίδρασης τέτοιο, που η (κυρίαρχη στο νοσοκομείο μας και στα υπόλοιπα σωματεία νο-σοκομείων της πόλης) ΠΑΣΚΕ δεν μπορούσε να αγνοήσει.

Ψηφίστηκαν ομόφωνα όλες οι προτάσεις μας για κινητοποίηση (εκτός από την πρόταση κατά-ληψης του κτιρίου διοίκησης): 3 μέρες –όχι συνεχόμενες– αποχή από τα καθήκοντα με κλεισίμα-

τα του δρόμου και των Τακτικών Εξωτερικών Ιατρείων και συνέ-λευση, διαδήλωση στην πόλη ως τις ΥΠΕ, προκήρυξη για το «κοινό» με αντικυβερνητικό-αντιμνημονιακό χαρακτήρα, ανάρτηση πανό κ.λπ. Η συμμε-τοχή ήταν πάρα πολύ καλή (όχι καθολική). Έτσι, όταν ο «τροϊκα-νός λογιστής» Λοβέρδος δημο-σιεύσε τις τελικές αποφάσεις για τις συγχωνεύσεις, υποχρεώθη-κε να αναιρέσει τις καταργήσεις κρεβατιών και χειρουργικών κλι-νών στο «Γεννηματάς». Είμαστε το μόνο νοσοκομείο, από τα 4 που θίγονταν στην πόλη, που κι-νητοποιήθηκε και κέρδισε.

Μετά τις καλοκαιρινές διακο-πές, τα μαντάτα για το μισθό μας είναι σοκαριστικά (200-300 € μείον στους μισθούς των 1.100-1.200 €). Μετά όμως τις πετυχημένες κινητοποιή-σεις μας, ανυπομονούν πολλοί περισσότεροι να παραβρεθούν φέτος στα εγκαίνια της ΔΕΘ.

Επιτυχία των εργαζομένωνστο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Α πό την αρχή της εφαρμογής του μνημονίου, οι δημόσιοι υπάλληλοι (ΔΥ) έχουν δεχτεί

το 4ο μισθολογικό πλήγμα (μειώσεις σε δώρα, υπερωρίες, κύριες αποδο-χές και επιδόματα), αν εξαιρέσου-με την αύξηση του ωραρίου σε 40 ώρες την εβδομάδα και τις περικοπές ασφαλιστικών παροχών του ΟΠΑΔ.

Με την ψήφιση κι εφαρμογή του «ενιαίου» μισθολογίου αναμένονται πολύ σοβαρότερες επιθέσεις, όχι μόνο στο μισθό των ΔΥ, αλλά ακό-μα χειρότερα στην απρόσκοπτη και ανεξάρτητη, από ιδιωτικά συμφέ-ροντα και πιέσεις, άσκηση των αρ-μοδιοτήτων τους.

ΚατακτήσειςΟι ΔΥ τα τελευταία χρόνια είχαν μια αξιοπρεπή διαβίωση από άποψη μι-σθού και εργασιακών δικαιωμάτων, τέτοια (και ακόμα καλύτερη) που θα έπρεπε να έχει το σύνολο της ερ-γατικής τάξης. Τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις δεν είναι προνόμια και πολυτέλειες, όπως προσπαθούν τό-σον καιρό να μας βάλουν στο μυαλό.

Με το «ενιαίο» μισθολόγιο, ακό-μα κι αν για κάποιο διάστημα, με τη δημιουργία της «προσωπικής δια-φοράς», αποφευχθεί η απότομη και πλήρης κατάρρευση των μισθών του συνόλου των ήδη εργαζομένων ΔΥ, στο… μεσοπρόθεσμο μέλλον δεν θα αποτραπεί η οικονομική και εργασια-κή εξαθλίωση όλων.

Η δίκαιη αγανάκτηση των ιδιωτι-κών υπαλλήλων και ανέργων για τα χαμηλά εισοδήματά τους και την ερ-γασιακή ανασφάλεια του χώρου τους δεν πρόκειται να αλλάξει προς το κα-λύτερο με την εξουθένωση των ΔΥ. Ίσα-ίσα θα χειροτερεύσει ραγδαία.

ΔιαιρέσειςΟ νόμος για το «ενιαίο» μισθολόγιο κουβαλάει μαζί του τη σύνδεση μισθού-«αποδοτικότητας» και βαθ-μολογικής εξέλιξης. Είναι προφα-νής η εξάρτηση που δημιουργείται μεταξύ υπαλλήλου και προϊσταμέ-νης αρχής. Και μάλιστα η εξάρτη-ση αυτή θα συνοδεύεται όχι μόνο από μισθολογική εξόντωση, αλλά και από άμεση απειλή να χάσεις τη θέση σου από πειθαρχικές διώξεις (που θα προκύπτουν ακόμα κι από συμμετοχή σε απεργίες).

Στην ανώτατη βαθμίδα εξέλιξης και μισθού θα μπει πλαφόν ποσόστω-σης 20% των υπαλλήλων, με δόλωμα παχυλά επιδόματα. Σε αυτή τη βαθ-μίδα δεν θα φτάνουν οι «ημέτεροι», όπως επισημαίνουν παρατάξεις της Αριστεράς (δεχόμενες κι αυτές την «κομματοκρατία» και στιγματίζοντας στην ουσία όσους δουλεύουν τελικά στο δημόσιο), αλλά κυρίως οι πρόθυ-μοι να κάνουν τα στραβά μάτια στις παρατυπίες των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, στη φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή κ.λπ. Αυτά συμβαί-νουν ήδη (στα διευθυντικά στελέχη), με το νέο νόμο όμως θα θεσμοθετη-θούν ακόμα πιο επίσημα και στα κα-τώτερα κλιμάκια.

Οι διαιρέσεις που δημιουργεί το «ενιαίο» μισθολόγιο θα είναι ακόμα περισσότερες και μεγαλύτερες, αφού θα προστεθούν καινούριες: παλιοί και νέοι ΔΥ, μεγαλύτερης και μικρότε-ρης βαθμίδας κ.λπ.

Ευθύνες ΑΔΕΔΥΗ ΑΔΕΔΥ, αντί να έχει ήδη χρησιμο-ποιήσει το ευτυχές δικαίωμα που διαθέτει ακόμα, να απεργεί δηλαδή χωρίς την απειλή της απόλυσης, πα-ρακολουθεί τα εκκαθαριστικά των μισθών να εμφανίζουν όλο και μι-κρότερα νούμερα, συμβασιούχους και stage να απολύονται, υπηρεσίες να διαλύονται και τα μέλη της να κα-τασυκοφαντούνται ως «κοπρίτες», τεμπέληδες, ημέτεροι και ό,τι άλλο.

Στα σκούρα, ο πρόεδρος της ΑΔΕ-ΔΥ, Σπ. Παπασπύρος, «την έκανε», φροντίζοντας να μην χρεωθεί το αί-σχος που επέρχεται, αλλά και να μη στριμώξει το κόμμα του με αποφα-σιστικές, ριζοσπαστικές και οργα-νωμένες κινητοποιήσεις (μαθήματα «Κουλουμπαρίτση» από την ΕΘΕΛ: αποχωρούμε έγκαιρα).

Η μείωση του δημόσιου τομέα, σε αριθμό ΔΥ και στο μισθό και τα δι-καιώματα, δεν πρόκειται να επιφέρει κέρδος στη «δημόσια» οικονομία, αλλά θα χρυσώσει ιδιώτες επιχειρη-ματίες, την ώρα που σχολεία, νοσο-κομεία, πανεπιστήμια, ΚΕΠ και άλλες υπηρεσίες θα καταρρέουν σε βαθμό συμφοράς.

Τουλάχιστον, περιμένουμε από τις μεγάλες παρατάξεις της Αριστεράς να αποκαλύψουν τα ψέματα και ενωτικά να αντιμετωπίσουμε τη λαίλαπα του «ενιαίου» μισθολογίου, με τις συνο-δευτικές φρικαλεότητες.

Ενιαίο μισθολόγιο: Θα πληρώνονται αξιοπρεπώς

μόνο οι «υπάκουοι» υπάλληλοι

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Η Αριστερά στην παγίδα των συστημικών προτάσεων

Υπάρχουν καλά ευρωομόλογα;Του Πέτρου Τσάγκαρη

Π ολλές κυβερνήσεις, στε-λέχη της ΕΕ και τμήματα του ευρωπαϊκού κεφα-

λαίου συμφωνούν με την αναγκαι-ότητα έκδοσης ευρωομολόγων προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους στην ευρωζώνη και πιο συγκεκριμένα για να ελεγ-χθούν οι επιθέσεις των «αγορών» και των κερδοσκόπων (δηλ. του χρηματιστικού κεφαλαίου που προσπαθεί απλώς να υλοποιήσει το καθήκον κάθε καλού καπιταλι-στή: να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του) –γι’ αυτό και καταφέρονται εναντίον της Μέρκελ και του Σαρ-κοζί που αρνήθηκαν να στηρίξουν μια τέτοια πολιτική.

Τα τμήματα αυτά του ευρωπαϊ-κού κεφαλαίου και οι εκπρόσωποί τους υποστηρίζουν, λιγότερο ή περισσότερο, την προοπτική της πολιτικής ενοποίησης της Ε.Ε. ως απάντηση στη σημερινή κρί-ση. Στην Ελλάδα, τα δύο μεγάλα κόμματα της άρχουσας τάξης, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, έχουν αντίστοι-χη θέση υπέρ του ευρωομολόγου και μάλιστα ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς ερίζουν σχετικά με την πατρότητα της ιδέας. Το πρόβλη-μα είναι ότι ένα μέρος της Αρι-στεράς είχε επίσης κάνει σημαία το ευρωομόλογο –και ακόμη και τώρα διεκδικεί επίσης την πατρό-τητα. Μάλιστα κύριο άρθρο της εφημερίδας «Αυγή» θεωρεί ως θε-τικό γεγονός ότι ακόμη και κύκλοι της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης ζητούν πλέον ευρωομόλογο. Βέ-βαια τα τμήματα της Αριστεράς που υποστηρίζουν την ανάγκη των ευρωομολόγων, τώρα λένε ότι είναι αργά να εκδοθούν. Ωστό-σο επιμένουν ότι, όταν τα πρότει-ναν, μερικούς μήνες πριν και κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέ-σεις, μπορούσαν να αποτελέσουν μέρος της λύσης.

ΠροβλήματαΤο ευρωομόλογο σημαίνει ότι η ζώνη του ευρώ, δηλαδή πρακτι-κά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τρά-πεζα, εγγυάται για τα χρέη όλων των κρατών-μελών. Αυτό όμως έχει τεχνικές δυσκολίες, καθώς ούτε η Γερμανία ούτε κανένα άλλο άθροισμα χωρών δεν μπο-ρούν να εγγυηθούν τα χρέη, π.χ. της Ιταλίας και της Ισπανίας μαζί (το χρέος της ίδιας της Γερμανίας ξεπερνάει το 83% του ΑΕΠ της). Ο Αμερικανός οικονομικός ανα-λυτής και συγγραφέας Σατιατζίτ Ντας υποστηρίζει χαρακτηριστι-κά ότι το ποσό που χρειάζεται ένας ευρωπαϊκός μηχανισμός δι-άσωσης προκειμένου να καλύψει όλες τις χειμαζόμενες χώρες είναι της τάξης του ενάμιση με δύο τρισεκατομμύρια ευρώ!

Σε κάθε περίπτωση, οι «αγορές» θα καραδοκούν και θα επιτεθούν και πάλι, ακόμη κι αν υπάρξει

ευρωομόλογο. Και σίγουρα θα ζητούν τεράστιες αποδόσεις προ-κειμένου να αγοράσουν ένα τέ-τοιο «χαρτί» της ΕΚΤ, εφόσον θα ξέρουν ότι πίσω από αυτό δεν θα βρίσκεται μια ενιαία και ομονο-ούσα πολιτική εξουσία. Η τωρινή αντιπαράθεση της Φινλανδίας με τη Γερμανία –παρότι βρίσκονται στο ίδιο στρατόπεδο εντός της Ε.Ε.!– αναφορικά με τις εγγυήσεις προς την Ελλάδα, δείχνει ότι η Ευ-ρωπαϊκή Ένωση και η ζώνη του ευρώ παραμένουν λυκοσυμμαχί-ες, στην εσωτερική αλληλεγγύη των οποίων (δηλ. στο κοινό ομό-λογο) ελάχιστη εμπιστοσύνη θα έχουν οι «αγορές».

Πολλοί υποστηρικτές του ευρω-ομόλογου λένε ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να μπορεί να «τυπώσει» νέο χρήμα κι έτσι να εγγυάται για απεριόριστο ποσό τα χρέη των κρατών-μελών. Όμως μιλάμε για τη συγκεκριμένη Ευρώπη όπου συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες έχουν κάνει τοτέμ και προσκυνούν τις νεοφιλε-λεύθερες ιδέες, μεταξύ των οποί-ων τη νομισματική σταθερότητα, δηλαδή δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν τον πληθωρισμό να ανέβει. Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, ο «σοσιαλιστής» Ζ-Κ Τρισέ, φροντίζει να επιβεβαιώνει κάθε τόσο αυτή τη γραμμή. Και εν πάση περιπτώ-σει μπορεί να πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι οι κεντρικές καπιταλι-στικές τράπεζες, και ειδικά η ίδια η ΕΚΤ, μπορούν να αποτελέσουν μέρος της λύσης του προβλήμα-τος; Μπορεί να φανταστεί κανείς ένα «φιλολαϊκό» ευρωομόλογο προτού απολύσει όλο το πολιτικό προσωπικό της ΕΚΤ και προτού δι-αλύσει την ίδια την Ευρωπαϊκή Κε-ντρική Τράπεζα; Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι ο εν λόγω θεσμός είναι ουδέτερος ταξικά και πολιτικά.

Αλλά ακόμη κι αν λειτουργού-σε το προτεινόμενο σχήμα, το παράδειγμα των ΗΠΑ μας δείχνει ήδη ότι το πρόβλημα του χρέους δεν αντιμετωπίζεται ακόμη κι αν έχεις μια ενιαία δημοσιονομική

και νομισματική διακυβέρνηση που μπορεί να «κόβει» νέο χρήμα.

ΕρώτημαΤο ερώτημα που τίθεται σχε-τικά με το ευρωομόλογο είναι σχετικά απλό: Μεταφέρει άραγε –τότε ή τώρα, με ή χωρίς προ-ϋποθέσεις– μέρος των βαρών στην άρχουσα τάξη; Είναι δηλ. προοδευτικό αίτημα; Άραγε, η εφαρμογή του θα είχε θετικές συνέπειες για τους εργαζόμε-νους στην Ελλάδα και αλλού; Μπορεί με το ευρωομόλογο να αναστραφούν οι μειώσεις μισθών στον δημόσιο και ιδι-ωτικό τομέα; Να ανακληθούν οι απολύσεις; Να μειωθούν τα εισιτήρια στα ΜΜΕ; Να κλεί-σουν τα διόδια; Να μειωθούν οι αντιλαϊκοί φόροι; Μπορεί έστω να παγώσει η ταξική επίθεση, να δώσει μια ανάσα; Μάλλον τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να εξασφαλίσει το ευρωομόλο-γο. Αντίθετα, πρόκειται για μία πρόταση αποπληρωμής του χρέους και μάλιστα εντός του συστήματος. Είναι μία από τις τεχνικές που τελικά εξασφαλί-ζει τους ραντιέρηδες-δανειστές από την πιθανότητα χρεοκοπίας μιας χώρας ή σειράς χωρών. Το χαμηλότερο επιτόκιο που τυχόν κληθούν να πληρώσουν χώρες όπως η Ελλάδα (αλλά κι αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο), δεν θα σημάνει τίποτε, αφού ήδη αυτό υποτίθεται ότι είναι γεγο-νός με τις προηγούμενες «επι-

τυχίες» του Παπανδρέου, χωρίς ωστόσο κανένα όφελος για τους εργαζόμενους.

ΣκεπτικισμόςΑκόμη και όχι και τόσο αριστεροί υποστηρικτές του ευρωομολόγου, όπως ο Θέμης Τζήμας από το ΕΣ του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνει τα εξής: «Επειδή λοιπόν το ευρωομόλογο αν έλθει, θα έλθει ως παραχώρηση, θα συνδυαστεί με την εφαρμογή εκ μέρους μιας σειράς ευρωπαϊ-κών κρατών της πολιτικής φτωχο-ποίησης, αποψίλωσης κοινωνικών δικαιωμάτων, διάλυσης του κρά-τους πρόνοιας, γενικής εκποίησης δημόσιου πλούτου, ενίσχυσης της ανισοκατανομής πλούτου και εν γέ-νει δέσμευσης σε ένα μείγμα σκλη-ρού μονεταρισμού και νεοφιλελευ-θερισμού». Ο ίδιος παρατηρεί την περίπτωση των ΗΠΑ όπου παρά την ενιαία, νομισματική και δημο-σιονομική διακυβέρνηση η κρίση δεν αναχαιτίστηκε.

Στη χειρότερη περίπτωση οι αριστεροί υποστηρικτές του ευ-ρωομολόγου το χρησιμοποιούν ως ανάχωμα επειδή επιμένουν να θεωρούν ως θέσφατο το ευρώ και την Ε.Ε. Αυτή την υποταγή στο κοινό νόμισμα την παρουσι-άζουν ως διεθνισμό, ως το ευρώ να είναι η συγκολλητική ουσία της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης (στην πραγματικότητα η συγκολ-λητική ουσία της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, εντός και εκτός ευρώ και Ε.Ε. είναι η ίδια με τη συγκολλητική ουσία που δένει όλους τους εργαζόμενους του πλανήτη: το κοινό ταξικό τους συμφέρον ενάντια στους καπιτα-λιστές του πλανήτη).

ΔιαγραφήΣτην καλύτερη περίπτωση οι αριστεροί υποστηρικτές του ευ-ρωομολόγου βάζουν (ευτυχώς) τόσες προϋποθέσεις που τελικά μετατρέπουν το όλο εγχείρημα σε ουτοπία: δημόσιος έλεγχος των τραπεζών, αναδιανομή του

εισοδήματος και άλλα μέτρα καθι-στούν τελικά ένα τέτοιο ευρωομό-λογο έναν μακρινό και όχι άμεσο στόχο του κινήματος. Εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί να μη μιλάει η Αριστερά κατευθείαν για το σοσι-αλισμό; Μήπως είναι πιο θελκτικό για τις μάζες το ευρωομόλογο; Ωστόσο, το πιο προβληματικό εί-ναι ότι και στις δύο εκδοχές τους οι οπαδοί του ευρωομολόγου πα-ραμένουν εντός της λογικής της αποπληρωμής του χρέους –και όχι της διαγραφής του. Όμως κάθε λύση εντός του καπιταλισμού και με την κυριαρχία της αστικής τάξης (όπως και στην περίπτωση της επιστροφής στη δραχμή) θα αποβαίνουν πάντα σε βάρος των εργαζομένων –ή στην καλύτερη περίπτωση οι τελευταίοι δεν θα έχουν τίποτε να κερδίσουν.

Σήμερα οι αντικειμενικές συν-θήκες είναι υπερώριμες για σοσι-αλιστικές λύσεις και εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργαζομένων στο μεγαλύτερο μέρος του πλα-νήτη. Το πρόβλημα είναι οι υπο-κειμενικές συνθήκες, δηλ. τι αι-σθάνονται ότι μπορούν να κάνουν τα δισεκατομμύρια των εργαζο-μένων. Σε αυτό το πρόβλημα έχει να απαντήσει η Αριστερά σε όλον τον κόσμο –και στην Ελλάδα. Και είναι νομίζουμε σίγουρο πια ότι δεν μπορείς να βγάλεις τον κόσμο στο δρόμο με συνθήματα υπέρ του ευρωομολόγου. Υπάρχουν άλλα συνθήματα που αφορούν την καθημερινή ζωή των εργα-ζομένων –η υπεράσπιση των μι-σθών, των θέσεων εργασίας, των συλλογικών συμβάσεων αλλά και συνθήματα, όπως αυτά του κινήματος «δεν πληρώνω», που φαίνεται πιθανότερο να συγκι-νήσουν και να κινητοποιήσουν ανθρώπους. Και πρώτα και κύρια η άρνηση πληρωμής του χρέους, η απαίτηση για διαγραφή αυτού του εργαλείου που βρίσκουν πρό-χειρο τούτη την εποχή για να κα-τακλέβουν ακόμη περισσότερο την εργαζόμενη τάξη.

Και στις δύο εκδοχές τους, οι οπαδοί του ευρωομολόγου παραμένουν εντός της λογικής της αποπληρωμής του χρέους –και όχι της διαγραφής του

κίνημα • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Του Σωτήρη Μάρταλη

Ο ι δημοσκοπήσεις (αλλά και πραγματικές διερ-γασίες που γίνονται πα-

νελλαδικά) αποδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια δεύτερη ευκαιρία. Πολλοί άνθρωποι της Αριστεράς, αλλά και του ευρύτερου κινήμα-τος αντίστασης, φαίνεται να στρέ-φουν τις ελπίδες τους ξανά προς αυτή την πλευρά. Η ερμηνεία εί-ναι απλή: Τους έλκει η αναφορά στην ενότητα δράσης και η υπό-σχεση για ριζοσπαστική αριστερή πολιτική.

Αν αυτή η τάση επανασυσπεί-ρωσης αντιμετωπιστεί με τον (τόσο συνηθισμένο στην Κου-μουνδούρου) εκλογικό εφη-συχασμό (το 3% είναι με άνεση εξασφαλισμένο…), τότε αργά ή γρήγορα θα εξανεμιστεί. Η λύση είναι να μπει η πολιτική στο τιμό-νι, να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες, να παίξει τον αναγκαίο ρόλο στην οργάνω-ση των κινημάτων αντίστασης, να επιβεβαιώσει πρακτικά τις ανα-φορές του στη στρατηγική ανα-

τροπής της κυβέρνησης και του μνημονίου. Ταυτόχρονα, να δώσει ρόλο-ευθύνες και εξουσίες στον κόσμο που προσεγγίζει ξανά το εγχείρημα.

Στην ηγεσία του ΣΥΝ δεν δεί-χνουν να αντιλαμβάνονται την ευκαιρία και τις υποχρεώσεις, ρίχνοντας την προσοχή τους στα σχέδια για τις κάλπες. Στις εφη-μερίδες διαβάζουμε σενάρια ότι «στην Κουμουνδούρου υποστη-ρίζουν ότι η αντίθεση της Δη-Αρι στο νόμο Διαμαντοπούλου θα μπορούσε να συμβάλει στην ανασύνθεση της ανανεωτικής Αριστεράς». Η έμφαση στις σχέ-σεις (ξανά!) με το κόμμα του Φ. Κουβέλη είναι σημάδι πολιτικής τύφλωσης μέσα στη σημερινή συγκυρία. Επίσης, ελπίζουμε να είναι κατανοητό ότι το σχέδιο «ανασύνθεσης της ανανεωτικής Αριστεράς» είναι τελείως διαφο-ρετικό από το σχέδιο ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, στο οποίο εγγράφεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσης στον Τύπο διαβάζου-με για διεργασίες μεταξύ ΣΥΝ και

«ηγεσιών» πασοκικών ομαδοποιή-σεων, με στόχο «μια εκλογική συ-νεργασία που θα ξεπερνά τα όρια του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ» («Κυριακά-τικη Ελευθεροτυπία» 28/8). Σημει-ώνουμε ότι μια τέτοια τακτική δεν έχει εγκριθεί από κανένα «σώμα» του ΣΥΡΙΖΑ και θυμίζουμε ότι την προηγούμενη φορά που επιχειρή-θηκε, δεν είχε καλά αποτελέσματα (υποψηφιότητα Μητρόπουλου).

Σημειώνουμε επίσης ότι μια τέτοια κατεύθυνση δεν θα εί-ναι καθόλου εύκολη για όποιον την επιχειρήσει. Στελέχη του ΔηΑρι δηλώνουν στον Τύπο ότι «ένας από τους λόγους που μας ανάγκασαν να αποχωρήσουμε, είναι η αύξηση του βάρους των αριστερίστικων απόψεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ». Τα περί «αριστερίστικων απόψεων» είναι ανακρίβειες. Η αλήθεια είναι ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ (αλλά και του ΣΥΝ) η διάθεση του κό-σμου για πραγματικά ριζοσπα-στική αριστερή πολιτική έχει πράγματι ενισχυθεί. Και πρέπει να γίνει σεβαστή από όλους.

ΣΥΡΙΖΑ: Μπορεί μια νέα πορεία;

Η πολιτική να μπει στο τιμόνι

* Στη διάρκεια του καλοκαι-ριού, όπως είναι φυσιολογικό, οι ρυθμοί της πλατείας «έπεσαν». Η ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η απαραίτητη αναδιάταξη δυνάμε-ων που απαιτεί ο παρατεταμένος πόλεμος κεφαλαίου-εργασίας και οι καλοκαιρινές διακοπές, απομα-ζικοποίησαν αισθητά τις διαδικα-σίες. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στις αστυνομικές δυνάμεις –με την αγαστή συνεργασία του «προο-δευτικού» Καμίνη που διέθεσε τη δημοτική αστυνομία και τα συ-νεργεία καθαριότητας του δήμου στην υπηρεσία των εισαγγελικών αρχών– να εκκενώσουν την πλα-τεία, καταστρέφοντας σκηνές, πανό και όλη την υλικοτεχνική υποδομή του κινήματος. Ακό-μα και τότε όμως, η επιχείρηση έγινε στις 4 τα ξημερώματα, από φόβο για πιθανές αντιδράσεις του κόσμου. Οι ελάχιστοι κατασκη-νωτές που αντιστάθηκαν, οδηγή-θηκαν στο αυτόφωρο και ασκή-θηκε δίωξη σε έξι από αυτούς για παράβαση του νόμου περί κατασκήνωσης! Είναι προφανές ότι η αγωνιστικότητα του Συντάγ-ματος ακόμα τους τρομάζει. Γι’ αυτό δεν ήθελαν τίποτα να θυμί-ζει την πάλη εκατοντάδων χιλιά-δων ανθρώπων για αξιοπρέπεια. Είναι αφελείς, αν νομίζουν ότι, γκρεμίζοντας μερικές σκηνές, θα εξαφανίσουν την παρακαταθήκη που άφησαν οι πλατείες.

* Δύο μέρες αργότερα ορ-γανώθηκε πορεία από το Σύ-νταγμα ως την πλατεία Κοτζιά, με σκοπό να καταγγείλει την προκλητική στάση του δημάρ-χου Αθηναίων, ο οποίος με-τατράπηκε σε γραφείο Τύπου και εκτελεστικό όργανο του υπουργείου «Προστασίας του Πολίτη».

* Τον Αύγουστο η λαϊκή συ-νέλευση αποφάσισε και πραγμα-τοποίησε δύο ακόμη πορείες. Τα μεσάνυχτα του Σαββάτου 6 Αυ-γούστου οι συγκεντρωμένοι, με κεντρικό πανό «Το Σύνταγμα εί-μαστε εμείς και είμαστε παντού», κουβαλώντας μουσικά όργανα, ταμπούρλα κ.λπ., ξεκίνησαν από την πλατεία Συντάγματος και μέσω της Μητροπόλεως κατευ-θυνθήκαν προς το Μοναστηράκι και στη συνέχεια, περνώντας από τους δρόμους του Ψυρρή και την Πειραιώς, έφτασαν στο Γκάζι, ενημερώνοντας τους περαστι-κούς και τους θαμώνες των μαγα-ζιών, καλώντας τους να συμμετέ-χουν στις δράσεις της πλατείας.

* Λίγες μέρες αργότερα δια-μαρτυρίες οργανώθηκαν έξω από τις πρεσβείες της Μ. Βρετανίας (λόγω της πρωτοφανούς κατα-στολής της κυβέρνησης Κάμερον στην εξέγερση των απόκληρων της αγγλικής κοινωνίας) και της Ισπανίας, εξαιτίας των αστυνο-μικών επιθέσεων που δέχτηκαν οι Ισπανοί «indignados». Η λαϊκή συνέλευση εξέφρασε την αλλη-λεγγύη της και στον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής, μέσα από ψήφισμά της, έπειτα από τη δολοφονία του 16χρονου μαθητή.

* Τις μέρες που στη Βουλή όλο το αστικό μπλοκ ψήφιζε με τα δυο χέρια την κατάργηση του ασύλου και την κατεδάφιση της ανώτατης εκπαίδευσης, στο Σύνταγμα διοργανώθηκε ημε-ρίδα για την Παιδεία με τη συμ-μετοχή πανεπιστημιακών και φοιτητών. Ιδιαίτερα η κουβέντα της Κυριακής 21/6 με θέμα «Πα-νεπιστήμιο για την κοινωνία και όχι για τις επιχειρήσεις», συγκέ-ντρωσε μέσα στο κατακαλόκαι-ρο πάνω από 300 άτομα.

Τα νέα της πλατείας

Του Σπύρου Αντωνίου

Γ ια το μεγάλο ραντεβού στις 3 του Σεπτέμβρη ετοι-μάζεται το κίνημα των

«Αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Η ημέρα αυτή έχει οριστεί ως αφετηρία του νέου γύρου κινητοποιήσεων ενάντια σε κυβέρνηση και τρόικα. Τα δι-αδοχικά μέτρα λιτότητας, που υιοθετούν ντόπιοι και διεθνείς υποστηρικτές των καπιταλιστών, εντείνουν τη φτώχεια, χωρίς την παραμικρή ανακούφιση για τα λαϊκά στρώματα. Συγχρόνως, η ραγδαία αύξηση των ανέργων, η νέα φοροεπιδρομή σε μισθω-τούς και συνταξιούχους, ο νόμος έκτρωμα για την ανώτατη εκπαί-δευση έχουν συσσωρεύσει ακό-μα μεγαλύτερη οργή στους εργα-ζόμενους και τη νεολαία.

Το εκρηκτικό αυτό μείγμα δεν εξασφαλίζει από μόνο του βέβαια την επιτυχία της συγκέ-ντρωσης. Έτσι, τις τελευταίες μέρες η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος προσπα-θεί με διάφορα καλέσματα (δι-αδίκτυο, αφίσες, δελτία τύπου κ.λπ.) και μεγαλύτερη ενεργο-ποίηση των ομάδων εργασίας, να διαμορφώσει τις καλύτερες δυ-νατές προϋποθέσεις για μια πε-τυχημένη κινητοποίηση. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι περισσότερες συνελεύσεις των γειτονιών, μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα. Ο μέχρι τώρα σχεδι-ασμός προβλέπει δυναμική δια-μαρτυρία με συνθήματα και μου-

σικές στις 3/9, με το ραντεβού να έχει οριστεί για τις 7μμ μπροστά στη Βουλή. Την επόμενη μέρα, Κυριακή 4/9, θα επιχειρηθεί να γίνει μαζική συνέλευση.

Η μαζική και ενωτική δράση, η επιμονή στο «δεν φεύγουμε, αν δε φύγουν κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια»», η συμπόρευση με το εργατικό κίνημα, η μετάδο-ση του πνεύματος των πλατειών στους χώρους δουλειάς και στα

πανεπιστήμια (ειδικά τώρα με την επίθεση που δέχεται η δημό-σια παιδεία), το ακόμα μεγαλύ-τερο άπλωμα των συνελεύσεων στις γειτονιές (που θα λειτουρ-γούν ως υποδοχείς της οργής του κόσμου και ως κέντρα αγώνα των τοπικών αντιστάσεων), είναι στοιχήματα που μένουν ακόμα ανοιχτά. Χρέος της Αριστεράς εί-ναι να πρωταγωνιστήσει σε έναν τέτοιο προσανατολισμό.

Ξεκινούν οι λαϊκές συνελεύσεις και οι κινητοποιήσειςστο Σύνταγμα και τις γειτονιές

Επανεκκίνηση στις 3/9

Λευτεριά στην Gulaferit UnsalΑπεργία πείνας ξεκίνησε η Τουρκάλα συνδικαλίστρια Gulaferit Unsal που κρατείται στις φυλακές Διαβατών Θεσσαλονίκης και σύμ-φωνα με απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Θεσσαλονίκης, στις 9 Αυγούστου, είναι υπό έκδοση στη Γερμανία.

Η Unsal είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συνδικάτου δημοσίων υπαλ-λήλων BEMSEN στην Άγκυρα και έχει φυλακιστεί η ίδια και ο σύζυγός της για την πολιτική και συνδικαλιστική τους δράση. Το 1999 ζήτησε πολιτικό άσυλο στην Γερμανία, αίτηση που απέσυρε το 2001, όταν επέστρεψε στην Τουρκία για να συνεχίσει τον αγώνα της. Το 2010 ο σύζυγός της ξαναφυλακίστηκε και η ίδια αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα και να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Συνελήφθη στις 7 Ιουλίου στη Θεσσαλονίκη και ενημερώθηκε ότι η Γερμανία έχει εκδώσει ένταλμα συλλήψεως σε βάρος της για την πολιτική της δράση.

Είναι απαραίτητο να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας στον αγώνα της, απαιτώντας να απελευθερωθεί αμέσως και να της δο-θεί πολιτικό άσυλο.

Φεστιβάλ αντίστασης και δημιουργίας στο ΕλληνικόH Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού, με τη στήριξη του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, οργανώνει νέες εκδηλώσεις στο χώρο του πρώην αεροδρομίου, με στόχο την απο-τροπή των σχεδίων της κυβέρνησης, που προωθούν την εκποίηση και τη δόμηση του μεγαλύτερου μέρος του χώρου, με το πρόσχη-μα της «αξιοποίησής» του.

• Μεγάλη συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη θα πραγματοποιηθεί στις 16 Σεπτεμβρίου στον υπαίθριο χώρο του κτιρίου Ξιφασκίας.

• 128 εικαστικοί καλλιτέχνες στηρίζουν το Μητροπολιτικό Πάρκο και εκθέτουν έργα τους όλο το Σεπτέμβρη στο κτίριο της Ξιφασκίας.

• Το ίδιο χρονικό διάστημα στο κτίριο Ξιφασκίας θα γίνουν δημόσιες συζητήσεις, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, θεατρικά δρώμενα και παραστάσεις Καραγκιόζη, ενώ παράλληλα θα λειτουργήσει ειδι-κός χώρος του «Αυτοδιαχειριζόμενου Αγρού στο Ελληνικό».

Η κυβέρνηση με τη συναίνεση της Δεξιάς διαλύει τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία

8 • παιδεία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Του Δημήτρη Μπάρκα

Μ ε μια τεράστια διαδικασία διαβουλεύ-σεων μέσα στο καλοκαίρι ανάμεσα στην υπουργό Παιδείας και κόμματα και προ-

σωπικότητες, η κυβέρνηση κατόρθωσε να υπερ-ψηφιστεί ο νόμος για την Ανώτατη Εκπαίδευση, συγκεντρώνοντας το σαρωτικό νούμερο των 250 βουλευτών. Στο τελικό κείμενο του νέου νόμου – ο οποίος τίθεται άμεσα σε εφαρμογή – έγιναν κάποιες ελάχιστες υποχωρήσεις κυρίως προς την πλευρά των πρυτάνεων, ενώ συμπεριλήφθηκε και η διανομή τυπωμένων συγγραμμάτων.

Συγκεκριμένα, το νεοϊδρυθέν Συμβούλιο του Ιδρύματος –το οποίο θα είναι ο πυρήνας των αποφάσεων – θα επανδρώνεται από επτά εσω-τερικούς καθηγητές (από έξι), έναν εκπρόσωπο φοιτητών και πέντε (αντί για έξι) εξωτερικά μέλη. Επίσης, ο πρύτανης θα εκλέγεται από το σώμα των καθηγητών του ιδρύματος και όχι αποκλει-στικά από το Συμβούλιο, το οποίο όμως θα κα-θορίζει ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι για τη θέση, ύστερα από διεθνή διαγωνισμό. Πρόκειται για αλλαγές που επηρεάζουν ελάχιστα τη νέα δομή διοίκησης, εμπνευσμένη από τα οργανογράμμα-τα των επιχειρήσεων γύρω από ένα διευθύνοντα σύμβουλο.

Το ΝομοσχέδιοΣτην ουσία του το νομοσχέδιο παραμένει ίδιο, γκρεμίζοντας τη Δημόσια Δωρεάν Ανώτατη Εκ-παίδευση και βάζοντας στη θέση της το Πανεπι-στήμιο Α.Ε., εξαρτημένο από τις εκάστοτε ορέξεις των καπιταλιστών. Καταρχήν, εκτός από τις δω-ρεές ιδιωτών, θεσμοθετούνται και οι «χορηγίες έδρας» απευθείας από ιδιώτες. Όμως το βασικό ιμάντα αποτελεί η σύνδεση κρατικής χρηματοδό-τησης από τη μια με τον αριθμό των φοιτητών της σχολής και από την άλλη με την «ποιότητα», δη-λαδή από την αξιολόγηση του περιεχομένου των σπουδών, του περιεχομένου των ερευνών και των

δημοσιεύσεων σε περιοδικά και του βαθμού σύν-δεσης με την αγορά.

Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που, όπου εφαρμόστηκε, οδήγησε στην υπερπροβολή και γιγάντωση των δημοσιεύσεων (πολλές φορές αναξιόπιστων) που ευνοούσαν εταιρείες χορη-γούς, προκειμένου να επιβιώσουν τα ιδρύματα, καθώς και να εξασφαλίσουν το μισθό και τη θέση τους οι καθηγητές. Σαν συνέπεια έκλει-σαν μαζικά τμήματα που δεν ενδιέφεραν – ή δεν συνέφεραν – τις εταιρείες. Άλλωστε ακριβώς γι’ αυτό το λόγο προβλέπεται από το νέο νόμο και η ίδρυση ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δι-καίου (ΝΠΙΔ) σε κάθε σχολή.

Το ΝΠΙΔ θα αναλαμβάνει την αξιοποίηση κινη-τής κι ακίνητης περιουσίας του ιδρύματος, ενώ θα είναι κομβικό και στη διαχείριση όλων των ερευ-νητικών προγραμμάτων της σχολής, αποτελώντας ουσιαστικά το συνδετικό κρίκο της σχολής με τις επιχειρήσεις. Σκοπός του θα είναι η εξασφάλιση εσόδων για το ίδρυμα, τα οποία θα διατίθενται για τη συμπλήρωση εισοδήματος των καθηγητών ή ακόμα και για τη βελτίωση των υπηρεσιών φοιτη-τικής μέριμνας (σίτιση, στέγαση)!

Στην κατεύθυνση πλήρους εφαρμογής της «διαδικασίας της Μπολόνια» κινούνται και οι αλ-λαγές στα προγράμματα σπουδών, με την υιοθέ-τηση και επίσημα πλέον της μορφής των «τριών κύκλων σπουδών», ενώ οι σχολές θα μπορούν να ιδρύουν μονοετείς ή διετείς κύκλους σπου-δών. Ουσιαστικά προχωράει ακόμα παραπέρα το σπάσιμο της γνώσης και το δια βίου τρέξιμο των αποφοίτων, ώστε να ικανοποιούν τις ανάγκες των επιχειρήσεων για γρήγορο κέρδος, σε διαφορετι-κούς κάθε φορά τομείς. Επιπλέον, διαμορφώνε-ται ένα πλαίσιο διδασκαλίας με πειθάρχηση του φοιτητή, βάζοντας ασφυκτικά όρια φοίτησης (ν +2 έτη σπουδών, μετά διαγραφή).

Επιπλέον, καταργείται στην πλειοψηφία των ορ-γάνων η συμμετοχή των φοιτητών στη λήψη των

αποφάσεων. Αντίθετα με ό,τι ισχυρίζεται η κυβέρ-νηση περί «πάταξης της διαπλοκής των παρατάξε-ων» –κάτι που απλά θα πάρει νέα μορφή– πρόκει-ται για συμβολικό χτύπημα σε μια κατάκτηση από τον καιρό που υπήρχε ισχυρό φοιτητικό κίνημα. Ακόμη περισσότερο, μπαίνουν ασφυκτικά χρονι-κά όρια για να αναγνωριστεί ότι ένα μάθημα διδά-χθηκε επαρκώς, στοχεύοντας αποκλειστικά στο στραγγαλισμό των καταλήψεων.

Συναίνεση – ΑντιδράσειςΓια να περάσει το νομοσχέδιο, η Διαμαντοπού-λου και η κυβέρνηση στηρίχτηκαν σχεδόν απο-κλειστικά στη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ, καθώς και σε ένα κομμάτι καθηγητών, όπως ο πρόεδρος της ΠΟΣΔΕΠ, Γ. Σταυρακάκης. Όπως, όμως, σωστά υποστήριξε ο πρύτανης του ΑΠΘ, Γ. Μυλόπου-λος, ο νόμος που ψηφίστηκε «αποτελεί προϊόν πολιτικής συμφωνίας κορυφής και όχι αποτέλε-σμα συναίνεσης στη βάση της πανεπιστημιακής κοινότητας».

Η Σύνοδος των πρυτάνεων, παρότι υποχώρησε στην κριτική του μοντέλου διοίκησης μετά τις παραχωρήσεις, προσανατολίζεται στη μη εφαρ-μογή του νόμου (τουλάχιστον στις αντισυνταγ-ματικές διατάξεις).

Η πρυτανεία του ΕΜΠ – και ακολούθησαν δε-κάδες πρυτανείες και διοικήσεις σχολών σε όλη τη χώρα – ανέβαλλε την εξεταστική του Σεπτέμ-βρη κατά μία εβδομάδα, ώστε να δοθεί χρόνος για την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων φοιτητών, καθηγητών και προσωπικού. Επίσης έβγαλε ανακοίνωση καταδίκης του νέου νόμου, τονίζοντας ότι «αποδομεί το δημόσιο και δημο-κρατικό πανεπιστήμιο, εγείρει θέματα συνταγ-ματικότητας, αποστερεί από δημόσιους πόρους την εκπαίδευση, την έρευνα και τη φοιτητική μέριμνα, διαγράφει φοιτητές που αγωνίζονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, υποβαθμίζει τις σπουδές και καταργεί το πανεπιστημιακό άσυλο».

Σπέρνουν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες

Τα σχολεία στη μέγγενη του μνημονίου

«Ιδρύουν» το Πανεπιστήμιο της αγοράς

Του Γιάννη Παππά

Λ ίγες ημέρες πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένα από θέματα της επικαιρότητας είναι η κατά-

σταση στην εκπαίδευση και τα προβλήμα-τα στο άνοιγμα των σχολείων (οι ελλείψεις σε βιβλία και υποδομές, τα κενά σε εκπαι-δευτικούς κ.λπ.).

Για πρώτη φορά έχουμε μείωση της χρηματοδότησης για την παιδεία κάτω από το 3% του ΑΕΠ, με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα να επιβάλλει το ποσοστό του 2,75% να μειωθεί σε 2,69% και σταδια-κά να πέσει στο 2,23% μέχρι το 2015. Στα πλαίσια του επικαλούμενου «εξορθολο-γισμού» έχουμε την πρώτη φάση συγ-χωνεύσεων-καταργήσεων σχολείων (από 1.933 σχολικές μονάδες σε 877), τη μείω-ση ως και 60% των επιχορηγήσεων για τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων, τη συγχώνευση-κατάργηση του ιστορικού ΟΕΔΒ, καθώς και του ΟΣΚ. Όλα αυτά δεί-

χνουν τις προθέσεις των κυβερνώντων για το τι θα ακολουθήσει.

Όσον αφορά τους διορισμούς τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Μόλις 600 συνολικά δάσκαλοι και καθηγητές προβλέπεται να διοριστούν φέτος, με τις συνταξιοδοτήσεις να αναμένονται γύρω στις 10.000. Για την κάλυψη των κενών η κυβέρνηση διάλεξε την παραμονή της ψήφισης του νομοσχεδίου για την Τρι-τοβάθμια Εκπαίδευση να ανακοινώσει προσλήψεις 24.000 εκπαιδευτικών. Ο αριθμός αυτός συμπεριλαμβάνει μόνι-μους, αναπληρωτές και ωρομίσθιους ακόμα και τους εποπτευόμενους φορείς σε κατασκηνώσεις. ώστε να φτάσει στο πραγματικό νούμερο του 23.137 και να στρογγυλοποιηθεί στο 24.000…

Η κυβέρνηση προσπαθεί με τέτοιες μεθόδους να «χρυσώσει το χάπι» της αντι-εκπαιδευτικής της πολιτικής, τα νούμερα όμως είναι αποκαλυπτικά των προθέσεών της. Ρίχνοντας μια ματιά στα περσινά στοι-

χεία, βλέπουμε ότι το 2010 είχαμε 11.466 αιτήσεις συνταξιοδότησης εκπαιδευτικών, αριθμό ρεκόρ (δυόμισι φορές πάνω από αυτόν του 2009 με 4.355 αιτήσεις) και μεί-ωση διορισμών στο 50% αυτών του 2009. Οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι για φέ-τος φθάνουν τους 20.720 μειωμένοι κατά 5.840 σε σχέση με πέρσι.

Η κυβέρνηση, σύμφωνα με δηλώσεις της υπουργού, θέλει να καλύψει τα κενά με αύ-ξηση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, κατάργηση αποσπάσεων, υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών και πρόσληψη αναπληρωτών και ωρομισθίων.

Μπορούμε να τους σταματήσουμεΗ εμπειρία των προηγούμενων ετών έδει-ξε πως οι κυβερνώντες φοβούνται τις αντιδράσεις, γιατί όπου αυτές υπήρξαν, μπήκαν αναχώματα και φραγμοί στην κυ-βερνητική πολιτική. Το εκπαιδευτικό-γονε-

ϊκό-μαθητικό κίνημα μπορεί πέρσι να μην κέρδισε τον πόλεμο κατά των συγχωνεύ-σεων, κατάφερε όμως να γλιτώσει αρκετά σχολεία από τα «παιδαγωγικά κριτήρια» των κυβερνώντων. Από την οργάνωση και περαιτέρω μαζικοποίησή του θα κριθεί το αν θα τα καταφέρει την φετινή χρονιά.

Οι κινητοποιήσεις του κλάδου εμπόδισαν τη μετακίνηση υπεράριθμων συναδέλφων σε σχολεία ανά την Ελλάδα στη μέση της χρονιάς, ενώ οι οργανωμένες αντιδράσεις των ΕΛΜΕ και των συλλόγων ξένων γλωσ-σών εμπόδισαν σε μεγάλο βαθμό τα σχέδια της κυβέρνησης για την κατάργηση της επι-λογής στη δεύτερη ξένη γλώσσα στα σχο-λεία. Η άνοδος της Αριστεράς στο χώρο της εκπαίδευσης στις τρεις περσινές εκλογικές αναμετρήσεις στον κλάδο δείχνει ότι οι εκ-παιδευτικοί δίνουν στις πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις στην εκπαίδευση την εντολή να οργανώσουν την απάντηση στην επίθεση. Η κοινή δράση των δυνάμεων της Αριστε-ράς στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός

πλατιού μετώπου αντίστασης με συμπαρά-ταξη και συμπόρευση με άλλους κλάδους είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής-αντι-λαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ Α/ΘΜΙΑ ΚΑΙ Β/ΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Έτος

Πηγή: Χρήστος Κάτσικας

2001 3.100

2002 3.080

2003 4.361

2004 5.294

2005 5.286

2006 5.062

2007 3.931

2008 4.321

2009 2.786

2010 1.425

2011 119

Αρ. Διορισμώνστην Α/θμια

Καταργούν το άσυλοΕκεί που η κυβέρνηση δίνει όλη την έμφασή της και που αποτέλεσε το σημείο σύγκλισης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ήταν η κατάργηση του ασύλου και η δι-αγραφή κάθε διάταξης σε οποιονδήποτε νόμο θα μπορούσε να το θυμίζει.

Ο ενθουσιασμός του Ά. Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ ήταν τέτοιος, που άρχισε να πετάει τελεσίγρα-φα από Βουλής και τηλεοράσεως: «Τέρμα τα δίφραγκα με την Αριστερά», «θα μπούμε στο Πολυτεχνείο να κλείσουμε το Ιντιμίντια». Αντί-στοιχα όλος ο ακροδεξιός τύπος κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος: «να τελειώνουμε με τους αναρχοάπλυτους, τους αριστερούς και το λα-θρεμπόριο στις σχολές», «τώρα ήρθε η σειρά μας». Η ακροδεξιά δεν έχει άδικο να πανηγυ-ρίζει. Όσο γραφικό κι αν φαίνεται το μίσος των αντιδραστικών για τις δημοκρατικές κατακτή-σεις της μεταπολίτευσης που συμβολίζει το άσυλο, ο κίνδυνος για το κίνημα είναι υπαρκτός και δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Η κυβέρνηση με τη συναίνεση της Δεξιάς διαλύει τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία

παιδεία • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Σπέρνουν ανέμους, θα θερίσουν θύελλες

Τα σχολεία στη μέγγενη του μνημονίου

Θα το ανατρέψουμε!με καταλήψεις, διαδηλωσεις,πανεκπαιδευτικό μέτωπο

πλατιού μετώπου αντίστασης με συμπαρά-ταξη και συμπόρευση με άλλους κλάδους είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής-αντι-λαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.

Της Πόλυς Μανώλη

Τ α ανεπίσημα στοιχεία από τους αιρετούς των Κεντρικών Υπηρεσι-ακών Συμβουλίων Πρωτοβάθμιας

Εκπαίδευσης (ΚΥΣΠΕ) (επειδή το υπουρ-γείο αρνείται πεισματικά να ανακοινώσει τα επίσημα στοιχεία εδώ και 2 μήνες) μιλάνε για 5.500 κενά στους εκπαιδευτι-κούς της ΠΕ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τους 3.000 εκπαιδευτικούς που συνταξι-οδοτήθηκαν αυτή τη σχολική χρονιά, με τη μείωση του αριθμού των αναπληρω-τών κατά 50% από πέρσι (από 15.000 στις 7.500), το μείγμα είναι εκρηκτικό!

Μετά τις ελάχιστες μεταθέσεις, τους σχεδόν μηδενικούς διορισμούς οι απο-σπάσεις των εκπαιδευτικών από περιοχή σε περιοχή είναι το επόμενο θύμα της κυβερνητικής πολιτικής του Μνημονί-ου. Χιλιάδες εργαζόμενοι και οι οικο-γένειές τους βρίσκονται σε καθεστώς ομηρείας, καθώς σε λίγες μέρες αρχίζει

η νέα σχολική χρονιά και δεν γνωρίζουν πού θα βρίσκονται το νέο σχολικό έτος, μη μπορώντας καταυτόν τον τρόπο να κάνουν στοιχειώδη προγραμματισμό της ζωής τους.

Αυτή είναι η λογική μιας κυβερνητικής πολιτικής του Μνημονίου και της Τρόικας που επιχειρεί να υποβαθμίσει πλήρως τη δημόσια και δωρεάν παιδεία με το να θέλει να «κόψει και να ράψει» τα κενά της κάθε περιφέρειας και γι’ αυτό συνεχίζει να πιέζει τους Διευθυντές Εκπαίδευσης να δηλώσουν εκ νέου τα κενά, ώστε να κάνει τις λιγότερες αποσπάσεις και προ-σλήψεις, για να έχει τη δυνατότητα της μετακίνησης των εκπαιδευτικών όπου υπάρχουν «υπηρεσιακές ανάγκες».

Εκτός από τους εκπαιδευτικούς υπάρ-χουν επίσης ελλείψεις και στα βιβλία. Μετά την κατάργηση του ΟΕΔΒ (Οργα-νισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) το υπουργείο για μια φορά ακόμη δείχνει τις πραγματικές του διαθέσεις για πλήρη

υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης, όταν σε ανακοίνωσή του στις 25 Αυγού-στου αναφέρει ότι «στόχος του είναι τα βασικά βιβλία να φτάσουν στα σχολεία τέλος Σεπτεμβρίου και τα υπόλοιπα(;) μέχρι το τέλος Οκτωβρίου αρχές Νοεμ-βρίου! Δηλαδή το κόστος εύρεσης και τύπωσης των σχολικών βιβλίων μετακυ-λίεται στους γονείς, που πρέπει να κάνουν αγώνα δρόμου για να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους έγκαιρα τα βιβλία τους.

Αυτή επίσης είναι η λογική μιας κυ-βέρνησης που, μετά από την κατά μέτω-πο επίθεση στους μισθούς μας, επιχειρεί να φιμώσει και να φοβίσει έναν κλάδο που στο παρελθόν έδωσε μαχητικό πα-ρόν σε όλες τις σημαντικές μάχες για τη διατήρηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Η ευθύνη της συνδικαλιστικής μας ηγε-σίας είναι τεράστια. Ενώ στα μέσα του κα-λοκαιριού υπήρχε διάθεση από την πλευ-ρά της ΔΟΕ για προσέγγιση της ΟΛΜΕ με

σκοπό τη δημιουργία ενός ενιαίου πανεκ-παιδευτικού μετώπου από την πρωτοβάθ-μια ως τη τριτοβάθμια εκπαίδευση, έκανε πίσω μία μόλις ημέρα πριν την ανακοίνω-ση της «ιστορική συναίνεσης» της υπερ-ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.

Στον κόσμο της Αριστεράς μπαίνει το καθήκον να χτίσουμε από τώρα τις δυνατότητες για να δοθεί η πρώτη με-γάλη μάχη στις 10 Σεπτέμβρη, στη ΔΕΘ. Είναι χρέος μας προς τους μαθητές μας να ξαναχτίσουμε τις όποιες επιτροπές αγώνα υπάρχουν σε κάθε σχολείο, να βγούμε σε περιοδείες στα σχολειά μας πριν την έναρξη των μαθημάτων και να ενημερώσουμε τους γονείς και τους μα-θητές μας, ώστε να συμπαρασταθούν στον αγώνα μας. Και βέβαια πρέπει να συνδεθούμε με τις επιτροπές αγώνα σε κάθε γειτονιά και εργασιακό χώρο και όλοι μαζί να αποτελέσουμε ένα κύμα αντίστασης που και μπορεί και πρέπει να φέρει την ανατροπή.

Μεγάλες ελλείψεις εκπαιδευτικών - βιβλίων

ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΜΟΝΙΜΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ Α/ΘΜΙΑ ΚΑΙ Β/ΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Πηγή: Χρήστος Κάτσικας

3.100 3.885

3.080 4.341

4.361 2.698

5.294 2.939

5.286 2.954

5.062 2.933

3.931 3.665

4.321 3.515

2.786 2.770

1.425 1.400

119 481

Αρ. Διορισμώνστην Α/θμια

Αρ. ΔιορισμώνστηνΒ/θμια

Της Ελένης Πελέκη

Μ ε τεράστια αποφασιστικότη-τα χιλιάδες φοιτητές, αλλά και καθηγητές διαδήλωσαν στις 24

Αυγούστου στα πρώτα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια της χρονιάς. Ήταν αποτέ-λεσμα μιας προσπάθειας για έναν πρώτο συντονισμό των διάφορων χώρων της εκ-παίδευσης ενάντια στην επίθεση που δε-χόμαστε. Ιδιαίτερα στην Αθήνα ήταν μια μαζική διαδήλωση που έδειξε ότι υπάρχει μια δυναμική στο χώρο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα στο φοιτητόκοσμο, ανάλο-γη με τη δυναμική του κινήματος ενάντια στην αναθεώρηση του Άρθρου 16. Αυτή η δυναμική τους τρομάζει, γιατί το κίνημα του Άρθρου 16 τους στοιχειώνει ακόμα, γιατί μπλοκάρει μέχρι σήμερα τα σχέδια τους για την παιδεία και γιατί, όπως και τότε, μπορεί να πυροδοτήσει μια σειρά από μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες.

ΚαταλήψειςΉδη οι πρώτες γενικές συνελεύσεις σε πάρα πολλές σχολές με τη συμμετοχή εκατοντάδων φοιτητών βγάζουν αγωνι-στικό πρόσταγμα. Πολλές σχολές, κυρι-ολεκτικά από την πρώτη μέρα της λει-τουργίας τους, είναι κατειλημμένες και προετοιμάζουν τα επόμενα ραντεβού του κινήματος. Εκατοντάδες φοιτητές σε κάθε σχολή όχι μόνο συμμετέχουν ενεργά στις συνελεύσεις (κάτι που για πολύ καιρό δεν γινόταν), αλλά απαιτούν ουσιαστική συζήτηση με προτάσεις και σχέδιο δράσης. Η πλατεία Συντάγματος «μπαίνει» στις σχολές, καθώς όλο και πε-ρισσότεροι «αγανακτισμένοι» φοιτητές θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια

τους, να διαμορφώσουν και να υλοποιή-σουν ένα πραγματικό σχέδιο δράσης.

Αυτή η μαχητική διάθεση έχει προκαλέ-σει μια σειρά από εξελίξεις. Έχει βάλει πιέ-σεις σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις των πα-νεπιστημίων. Η ΚΝΕ, από τη μια, δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω από μια γενικόλογη αριστερή φρασεολογία. Καλείται και από τον κόσμο της να αποδείξει έμπρακτα με ποια πλευρά είναι, στηρίζοντας τις 5ήμερες καταλήψεις. Σε αρκετές σχολές και η ΠΑΣΠ πρότεινε και στήριξε τις καταλήψεις, έχο-ντας μάλιστα αρκετά αιχμηρό πλαίσιο κατά του νομοσχεδίου. Δεν παύουν βέβαια να εί-ναι κυβερνητική δύναμη και η κριτική τους περιορίζεται στα της παιδείας, αγνοώντας πολύ βολικά το υπόλοιπο πολιτικό σκηνι-κό. Είναι όμως ευκαιρία τα προοδευτικά και αγωνιστικά κομμάτια της να κατέβουν στο δρόμο και να παλέψουν υπέρ του κινήμα-τος και όχι ενάντιά του.

ΣυντονισμόςΤο γεγονός ότι οι σχολές ξεκινάνε με μια δυναμική μορφή πάλης όπως οι κατα-λήψεις είναι αρκετά σημαντικό. Αν μη τι άλλο, σηματοδοτεί ότι η αντιπαράθεση με το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, που μέ-χρι τώρα γινόταν κυρίως από τους πρυτά-νεις, γίνεται υπόθεση των ίδιων των φοιτη-τών, των καθηγητών και των εργαζομένων στην εκπαίδευση. Αλλά, στις σημερινές συνθήκες, οι καταλήψεις δεν φτάνουν για να νικήσουμε. Οι σχολές μας πρέπει να γίνουν πραγματικά κέντρα αγώνα που θα οργανώνουν και θα συντονίζουν το σχέδιο μάχης. Το πιο κρίσιμο καθήκον είναι να συ-ντονίσουμε τους αγώνες μας με τους αγώ-νες που ετοιμάζουν καθηγητές, δάσκα-

λοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ένα δυνατό πανεκπαιδευτικό μέτωπο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά για όλους τους χώρους και θα αυξήσει τη δυναμική του κινήμα-τος. Και φυσικά, το μέτωπο της παιδείας πρέπει με κάθε δυνατό τρόπο να ενωθεί με το κίνημα των πλατειών. Γιατί η ανατροπή του νομοσχεδίου για την παιδεία δεν μπο-ρεί να γίνει χωρίς ανατροπή του μνημόνιου και της κυβέρνησης.

ΠρωτοβουλίαΣε αυτή την κατεύθυνση λειτουργεί η Πρωτοβουλία για τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία που δημιουργήθηκε πέρσι από συλλογικότητες και άτομα όλων των βαθ-μίδων της εκπαίδευσης. Είναι μια εξαιρετι-κά χρήσιμη προσπάθεια να συντονιστούν οι επιμέρους αγώνες μας και να γίνουν υπό-θεση όλης της κοινωνίας. Συνεχίζοντας το παράδειγμα του αγώνα ενάντια στο Άρθρο 16, θέλουμε η πρωτοβουλία να φτάσει σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γει-τονιά, να αγκαλιαστεί μαζικά από φοιτητές, μαθητές, καθηγητές, εργαζόμενους. Οι Φοιτητές-τριες Ενάντια στο Σύστημα συμ-μετέχουμε ενεργά σ’ αυτή την προσπάθεια. Μέχρι στιγμής, η Πρωτοβουλία έπαιξε κα-θοριστικό ρόλο στο να γίνει το συλλαλητή-ριο στις 24/8 και έχει καλέσει και επόμενο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 8/9, ενώ ετοιμάζει και μαζική παρουσία στη διαδήλωση της ΔΕΘ. Ταυτόχρονα θα συμ-μετέχει, και καλεί όλους τους φορείς της εκπαίδευσης να συμμετέχουν, στην «επα-νεκκίνηση» της πλατείας Συντάγματος στις 3/9. Στο κάλεσμα έχουν ανταποκριθεί ήδη αρκετοί σύλλογοι φοιτητών.

Καταργούν το άσυλοΕκεί που η κυβέρνηση δίνει όλη την έμφασή της και που αποτέλεσε το σημείο σύγκλισης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ήταν η κατάργηση του ασύλου και η δι-αγραφή κάθε διάταξης σε οποιονδήποτε νόμο θα μπορούσε να το θυμίζει.

Ο ενθουσιασμός του Ά. Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ ήταν τέτοιος, που άρχισε να πετάει τελεσίγρα-φα από Βουλής και τηλεοράσεως: «Τέρμα τα δίφραγκα με την Αριστερά», «θα μπούμε στο Πολυτεχνείο να κλείσουμε το Ιντιμίντια». Αντί-στοιχα όλος ο ακροδεξιός τύπος κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος: «να τελειώνουμε με τους αναρχοάπλυτους, τους αριστερούς και το λα-θρεμπόριο στις σχολές», «τώρα ήρθε η σειρά μας». Η ακροδεξιά δεν έχει άδικο να πανηγυ-ρίζει. Όσο γραφικό κι αν φαίνεται το μίσος των αντιδραστικών για τις δημοκρατικές κατακτή-σεις της μεταπολίτευσης που συμβολίζει το άσυλο, ο κίνδυνος για το κίνημα είναι υπαρκτός και δεν μπορεί να υποτιμηθεί.

Κάθε προσπάθεια για Γενική Συνέλευση, για παράσταση διαμαρτυρίας και –πόσο μάλλον – για κατάληψη θα εμποδίζεται με το πρόσχημα της παρακώλυσης των μαθημάτων και ερευνών, πόσο μάλλον όταν θα υπάρχει και επιχειρηματική δραστηριότητα μέσα στο πανεπιστήμιο. Πλέον δεν υφίσταται καμία δικλείδα ασφαλείας. Οποια-δήποτε στιγμή – προφασιζόμενη πάσης φύσεως «έκτροπα» – η ΕΛ.ΑΣ θα μπορεί ανεμπόδιστα να αποφασίζει την επέμβαση των ΜΑΤ μέσα στη σχο-λή, ενδεχομένως και με τη συνήθη συνοδεία της Χρυσής Αυγής.

Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε πολιτική και κινηματική δραστηριότητα και ιδέα κυκλοφορεί μέσα στις σχολές, είτε είναι πολιτική εκδήλωση, είτε συντονισμός για στήριξη μιας «παράνομης» απεργίας. Οι απειλές του Γεωργιάδη για το Ιντιμί-ντια δεν είναι καθόλου στον αέρα. Το ίδιο θα ισχύει και για οποιαδήποτε φωνή αγώνα ψάχνει ελεύθε-ρο χώρο να εκφραστεί, να συντονιστεί, να οργανω-θεί, σε μια περίοδο που η αντίσταση και ο συνδικα-λισμός βρίσκονται υπό συνεχή επίθεση.

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Γ ενικώς λένε ότι ο νεκρός δικαιώνε-ται. Όμως μια τέτοια υποκριτική στάση δεν αρμόζει στην Αριστερά.

Και δεν αξίζει απέναντι σε σημαντικά στε-λέχη της, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, που έζησαν, και κάποτε καθόρισαν, ιστορικές στιγμές.

Ο Λ. Κύρκος έζησε τα μεγάλα γεγονότα της αντίστασης, του εμφυλίου και των διώξεων στα πέτρινα χρόνια. Για τη στά-ση του σε αυτά δικαίως σήμερα του απο-νέμονται τιμές και συγκίνηση.

Ο πρωταγωνιστικός πολιτικά ρόλος του, όμως, αρχίζει στη μεγάλη δεκαε-τία του ’60, όταν τα στελέχη και ο κό-σμος των ΚΚ ήρθαν μαζικά σε επαφή με την κρίση του σταλινισμού, μετά το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ. Μπροστά σε αυτό το ζήτημα υπήρχαν δύο πι-θανές στάσεις: Είτε η στροφή αριστε-ρά, η επανασύνδεση με την αυθεντι-κή παράδοση του μπολσεβικισμού και της 3ης Διεθνούς και στα 4 πρώτα συνέδριά της. Είτε η στροφή δεξιά, η στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία, με το ξεκίνημα της μεγάλης πορείας που κατέληξε στο μαρασμό ή στην

αυτοδιάλυση των κάποτε κραταιών ΚΚ της Ευρώπης.

Ο Λ. Κύρκος υπήρξε από τους πρωταγω-νιστές της 2ης επιλογής, με βασικά στά-δια στην πορεία του την ΕΔΑ, τον «ευ-ρωκομουνισμό» και τελικά την ίδρυση της ΕΑΡ, με την εγκατάλειψη από το τότε ΚΚΕ εσ. του «Κ» (και ως προς τον προσ-διορισμό κομουνιστικό και ως προς την επιλογή κόμμα). Κατέληξε, φυσιολογικά, να υποστηρίζει ανοιχτά τη σύγκλιση με τη σοσιαλδημοκρατία, ακόμα και στο πιο εκφυλισμένο στάδιό της, τον σοσιαλφι-λελευθερισμό της εποχής του ΓΑΠ.

Αυτό που πρέπει να αναγνωριστεί στον Λ. Κύρκο είναι ότι έκανε αυτές τις επιλογές με ανιδιοτέλεια και κυρίως με στρατηγι-κή επίγνωση, που του διασφάλιζε μια συ-νέπεια στην πορεία του. Αυτό τον έκανε να υπερέχει από τους καλύτερους οπα-δούς του, που συνήθως καθορίζονται από κοντόθωρο τακτικισμό.

Για τους νεότερους αγωνιστές έχει σημα-σία να διακρίνουν μια βασική αδυναμία στις τακτικές επιλογές του Λ. Κύρκου: Υποσχόταν συνήθως τις πλατύτερες συμμαχίες, διευρύνσεις, ανασυνθέσεις

κ.λπ., που όμως κατέληγαν σε διαρκή εξασθένιση και αποδυνάμωση του ίδιου του κόμματός του. Η ΕΑΔΕ (Εθνική Αντι-δικτατορική Ενότητα), η Συμμαχία (εκλο-γική ενότητα του ΚΚΕ εσ. με σοσιαλδη-μοκρατικές και κεντρογενείς ομάδες), η ΕΑΡ και τελικά η πρόταση «σύγκλισης» με το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ, ήταν τα πιο χαρα-κτηριστικά παραδείγματα.

Το παράδοξο σημείο στην πορεία του Λ. Κύρκου είναι το 1989. Παρά τη γενική ροπή του προς τη σοσιαλδημοκρατία, κατάφερε να συγκρουστεί μαζί της από τελείως λαθεμένη σκοπιά, πρωταγωνι-στώντας στη συνεργασία με τη Δεξιά στο όνομα της… κάθαρσης. Μετέπειτα έκανε αυτοκριτική γι’ αυτές τις επιλογές, περιορίζοντας όμως τις ευθύνες του στο ότι δεν αντιστάθηκε στις αποφάσεις που πήραν… άλλοι: η Κ.Ε. του κόμματός του και ο τότε Ενιαίος ΣΥΝ. Είναι άλλη μια έν-δειξη ότι, παρά τις πολλές αναφορές της «σχολής» του Λ. Κύρκου στην εσωκομ-ματική δημοκρατία, στο «δημοκρατικό δρόμο» κ.λπ., πολλές κρίσιμες επιλογές γίνονταν και γίνονται στο εσωτερικό της με τρόπους ελάχιστα δημοκρατικούς.

Λεωνίδας ΚύρκοςΟ αρχιτέκτονας της σοσιαλδημοκρατικοποίησης

της Αριστεράς

Κάμπινγκ 2011Με μεγάλη επιτυχία οργανώθηκε από τις 23 ως τις 31 Ιούλη στο Καστέλι Χανίων το καλοκαιρινό κάμπινγκ των «Φοιτητών-τριών» και των «Μαθητών-τριών ενάντια στο Σύστημα», με τη στήριξη και συμμετοχή της «Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό». Όλες οι διαδι-κασίες του, είτε πολιτικές, είτε ψυχαγωγικές, χαρα-κτηρίστηκαν από ζωντάνια και μεγάλη συμμετοχή.

Από τις κεντρικές πολιτικές συζητήσεις ξεχώρισαν αυτή που αφορούσε την οικονομική κρίση (με ειση-γητές τους Σπ. Λαπατσιώρα και Μ. Γκορίτσα), όπως και εκείνη για το κίνημα των πλατειών, τα χαρακτη-ριστικά, τα συμπεράσματα και την προοπτική του.

Πολύ ζωντανές, και με πάρα πολλές παρεμβάσεις, ήταν οι συζητήσεις για την παιδεία και τις αντιστά-σεις που οργάνωσαν οι ΦΕΣ, ενώ από τις συζητήσεις της ΚΑΡ ξεχώρισε εκείνη που αφορούσε την ακρο-δεξιά και την αντιμετώπιση των φασιστικών συμμο-ριών.

Όμως, καλοκαιρινό κάμπινγκ χωρίς διασκέδαση δεν γίνεται. Χαρήκαμε τη θάλασσα, συμμετείχαμε σε παιχνίδια, γλεντήσαμε με ζωντανή ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική, πήγαμε εκδρομή στο Ελαφονήσι και ολοκληρώσαμε την παραμονή μας με το καθιερωμέ-νο πάρτι, χορεύοντας στην παραλία της Μήθυμνας.

Ήταν μια ευκαιρία για όλους μας να γνωριστούμε, να περάσουμε καλά, να δούμε τις αξίες της συλ-λογικότητας και της συντροφικότητας, να μαζέ-ψουμε φρέσκιες, αλλά και παλιότερες εμπειρίες και παραδόσεις του κινήματος και της Αριστε-ράς. Να μαζέψουμε ενέργεια για τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Του Παναγιώτη Λίλλη

Ή ταν η πιο μεγάλη εξέγερ-ση στη Βρετανία από το 1981 –με την εξέγερση

στο Brixton– που τότε ήταν η με-γαλύτερη από το 1945. Πώς έγινε όμως αυτό; Χρειάστηκε μόνο ένας χρόνος διακυβέρνησης από τους Τόριδες και η συγκυρία μιας οικονομικής κρίσης.

Η κυβέρνηση του Κάμερον ανέ-βηκε στην εξουσία εξαγγέλλοντας ένα ρεβανσιστικό πρόγραμμα τα-ξικού πολέμου και πέρασε άμε-σα σε κοινωνικές περικοπές. Στο χώρο της παιδείας έκοψε το επί-δομα στους φτωχούς μαθητές, που τους επέτρεπε να δίνουν εξε-τάσεις στα ΑΕΙ, μια πολιτική που δήλωνε με ωμό τρόπο ότι όποιος νεολαίος δεν έχει τα ανάλογα ει-σοδήματα πρέπει να σταματήσει το σχολείο στα δεκάξι.

Εκτόξευσε τα δίδακτρα στα πανεπιστήμια, για να διώξει τους φτωχούς φοιτητές. Οι φοιτητές απάντησαν, το Νοέμβρη του 2010, με διαδηλώσεις των δεκάδων χι-λιάδων που κατέληξαν στην κα-τάληψη των γραφείων του συντη-ρητικού κόμματος και σε άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία.

Το Μάρτη του 2011, τα συνδι-κάτα πήραν τη σκυτάλη και πραγ-ματοποίησαν μια μεγαλειώδη συγκέντρωση, με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές να κατακλύ-ζουν το κέντρο του Λονδίνου.

Οι νέες ταξικές ισορροπίες καταγράφηκαν στις δημοτικές εκλογές του Μάη με τη νίκη του Εργατικού Κόμματος και τη συ-νολική υποχώρηση των δυνάμε-ων της δεξιάς και της ακροδε-ξιάς. Αλλά τα προβλήματα της κυβέρνησης οξύνθηκαν ακόμη περισσότερο τον Ιούλη με το σκάνδαλο των υποκλοπών (συ-νεργασία της εφημερίδας του Ρ.Μέρντοχ «News of the World» με την αστυνομία...). Σ’ αυτό το πολιτικό πλαίσιο ξέσπασαν τα γε-γονότα στο Τότεναμ.

Ξέσπασμα οργήςΘα αρκούσε για αφορμή της εξέγερσης και μόνο η εκτέλεση του Μαρκ Ντούγκαν από ειδική αντιτρομοκρατική ομάδα της αστυνομίας στις 4 Αυγούστου. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στις 6 Αυγούστου μια ειρηνική διαμαρ-τυρία των συγγενών και των γει-τόνων του Μ.Ντούγκαν έξω από το αστυνομικό τμήμα του Τότε-ναμ αντιμετώπισε την προκλητική και ρατσιστική συμπεριφορά της αστυνομικής διεύθυνσης. Αυτό ήταν το σπίρτο που άναψε τη φω-τιά και ξέσπασε η εξέγερση.

Επί 5 μέρες στις μεγαλύτερες αγγλικές πόλεις και το Λονδίνο

έγιναν διαδηλώσεις, συγκρού-σεις με την αστυνομία και εκτε-ταμένες λεηλασίες. Οι εξεγερ-μένοι ήταν νέοι, άνεργοι και σε μεγάλο ποσοστό μετανάστες δεύτερης γενιάς.

Όταν στις 11 Αυγούστου συνε-δρίασε εκτάκτως το βρετανικό κοι-νοβούλιο ήδη υπήρχαν τα πρώτα στοιχεία: 5 θάνατοι πολιτών, δεκά-δες βαριά τραυματίες, καταστρο-φές που ξεπέρασαν τα 200 εκατ. λίρες, συλλήψεις που έφτασαν ως τις 15 Αυγούστου τις 3.100 άτομα και δίκες εξπρές με ποινές απί-στευτης εκδικητικότητας...

Γιατί όλα αυτά; Η κυβέρνηση και όλο το σινάφι της εξουσίας είχε έτοιμη την απάντηση: «συμμορίες εγκληματιών... καθαρή εγκλημα-τικότητα... βάνδαλοι... κ.λπ.». Παρ’ όλα αυτά οι αποχρώσεις έχουν τη σημασία τους. Ο Τύπος της αντί-δρασης και η τηλεόραση πρόβαλ-λαν συνεχώς το δίλημμα «Aναρχία ή Tάξη;». Ο πρωθυπουργός Κάμε-ρον δήλωσε ότι θα τσακίσει τους αλήτες και ότι ο νόμος και η τάξη θα θριαμβεύσουν. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο «αριστερός» Εντ Μίλιμπαντ, ζήτη-σε ενίσχυση των αστυνομικών δυ-νάμεων. Και οι «ανεξάρτητοι» σχο-λιαστές και αναλυτές θεώρησαν τα συνθήματα, που γέμιζαν τους τοίχους των εξεγερμένων πόλεων, «Fuck Cameron-Fuck police» χω-ρίς πολιτικό περιεχόμενο.

ΑιτίεςΓιατί όμως τόσες χιλιάδες «εγκλη-ματίες» βρέθηκαν στους δρό-μους των πόλεων, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να κινητοποιήσει μόνο στο Λονδίνο 16.000 αστυ-νομικούς;

Για τους συντηρητικούς και την αντίδραση η αιτία του κακού είναι μία: η ηθική κρίση (και όχι η οικονομική) της χώρας. Πώς να μην κινδυνεύει με διάλυση η Βρε-τανία (broken Britain), όταν τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς πατε-

ράδες που θα τους εμφυσήσουν πειθαρχία και σεβασμό (ανατρι-χιαστική ιδέα), οι μαθητές δεν υπακούν στους καθηγητές τους (αυτό γιατί είναι κακό;), οι εγκλη-ματίες δεν τιμωρούνται (όπως ο Ρ.Μέρντοχ;), οι άνθρωποι απαι-τούν δικαιώματα, αλλά δεν ανα-γνωρίζουν υποχρεώσεις (όπως η βρετανική ολιγαρχία που αρνείται να πληρώσει φόρους;).

Αλλά με ποια δημόσια παρα-δείγματα ηθικής ακεραιότητας και αξιοπρέπειας θα διαπαιδαγω-γηθεί η βρετανική νεολαία; Έχει τέτοια να παρουσιάσει η βρετα-νική άρχουσα τάξη; Απ’ ό,τι φαί-νεται, ο δρόμος της αρετής και του καθήκοντος θα ανοίξει με το τσάκισμα των «εγκληματιών», οι οποίοι προκάλεσαν τα τελευ-ταία γεγονότα. Έτσι η αστυνομία θα αναλάβει και τον πρωτοπόρο ρόλο της «ηθικής αναγέννησης» της χώρας. Δύσκολα μπορούμε να βρούμε μια περισσότερο τυ-φλωμένη και αδιέξοδη στάση.

Η οικονομική κρίση στη Βρε-τανία είναι σοβαρή και η ανεργία ανεβαίνει ραγδαία (9% σε εθνικό επίπεδο που διπλασιάζεται όμως στην ευρύτερη περιοχή του Λον-δίνου, αγγίζοντας το 30% στη νε-ολαία και πάνω από το 40% στη μαύρη κοινότητα του Τότεναμ). Αλλά ούτε η ανεργία από μόνη της θα αρκούσε για να μετατρέψει τις

φτωχές και εργατικές συνοικίες σε κοινωνική πυριτιδαποθήκη. Όμως η ανεργία μαζί με το ρατσισμό και την αστυνομική καταστολή αποτε-λούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό.

Η Βρετανία ετοιμάζεται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012. Το ζήτημα της ασφάλειας αποτε-λεί την πιο βασική προϋπόθεση για την επιτυχία τους. Ήδη από καιρό η βρετανική κυβέρνηση και η αστυνομία έχουν υιοθετήσει το δόγμα της μηδενικής ανοχής, αλλά μόνο για τους «εγκληματίες» του δρόμου. Εργαλείο αυτής της πολιτικής είναι οι συνεχείς και προ-κλητικοί αστυνομικοί έλεγχοι. Η μαύρη κοινότητα, παρότι αποτελεί το 4,5% του πληθυσμού στη χώρα, θεωρείται εντούτοις η «εγκλημα-τική τάξη» όπου στρέφει η αστυ-νομία την ιδιαίτερη προσοχή της. Οι μαύροι ελέγχονται 16 φορές περισσότερο από τους λευκούς κατοίκους. Σε έναν τέτοιο έλεγχο δολοφονήθηκε ο Μ.Ντούγκαν.

Από την αντίσταση στην εξέγερσηΓια την Αριστερά, στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, η εξέγερση στη Βρετανία έχει προκαλέσει με-γάλη συζήτηση. Μήπως ήταν ένα αποσπασματικό γεγονός; Μήπως έχουμε πέσει κι εμείς θύματα των εικόνων της τηλεόρασης;

Μόνο αν εντάξουμε την εξέγερ-ση στη Βρετανία στην ευρύτερη εικόνα των πρόσφατων γεγονότων φαίνεται να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Και αυτά τα γεγονότα είναι ένα πλα-τύ κύμα κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Αραβικές επαναστάσεις, κινήματα «αγανα-κτισμένων» από τη Μαδρίτη μέχρι το Τελ Αβίβ, γενικές απεργίες στην Ελλάδα, εξεγέρσεις κατά της πεί-νας στην αφρικανική ήπειρο.

Αλλά αν αυτή είναι η μια πλευ-ρά της πολιτικής βαρύτητας της εξέγερσης, υπάρχει και η άλλη. Την ώρα που «αλήτες έκαιγαν το

Λονδίνο», όπως μας ενημέρωνε ο καλός τηλεοπτικός σταθμός του ΣΚΑΪ, κατέρρεαν τα χρηματιστή-ρια... και η οικονομική και πολιτι-κή αστάθεια χτυπούσε τα κέντρα του ιμπεριαλισμού. Λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να συμμερι-στούμε την άποψη ότι η εξέγερ-ση στη Βρετανία δεν ήταν ένα ξε-κομμένο συμπτωματικό γεγονός, αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της διεθνούς κοινωνικής κρίσης.

Αν είναι όμως έτσι τα πράγμα-τα, τότε η ριζοσπαστική Αριστε-ρά πρέπει να προετοιμάζεται σε επίπεδο ιδεών και οργάνωσης. Και το πρώτο ζήτημα σ’ αυτή την κατεύθυνση είναι το ζήτημα των εξεγέρσεων.

Οι κοινωνικές εξεγέρσεις δεν είναι ούτε κάτι καινούργιο ούτε κάτι σπάνιο στην ιστορία. Πριν εμφανισθεί το εργατικό κίνημα, οι εξεγέρσεις ήταν η κύρια μορ-φή πάλης και διαμαρτυρίας των καταπιεσμένων στρωμάτων απέ-ναντι στην εξουσία και τα σύμ-βολά της. Όταν η εργατική τάξη έγινε αυτόνομη δύναμη (οργανω-μένη σε συνδικάτα και σε πλατιά εργατικά κόμματα) και άρχισε να δίνει τις μάχες της στους χώρους δουλειάς, τότε οι εξεγέρσεις πα-ραχώρησαν τη θέση τους στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, στο συγκροτημένο πολιτικό κίνημα.

Οι εξεγέρσεις εμφανίζονται στο προσκήνιο, όταν υπάρχει κενό στο οργανωμένο εργατι-κό κίνημα και στην Αριστερά. Ουσιαστικά στις εξεγέρσεις εκ-φράζεται η τεράστια στοιχειακή δύναμη του αυθόρμητου, που τρέφεται από την οργή για την κοινωνική αδικία. Και ταυτόχρο-να μπορεί να εμφανιστεί η τυφλή βία. Για το τελευταίο δεν φταίνε οι εξεγερμένοι, αλλά η απουσία της Αριστεράς από την «πρώτη γραμμή του πυρός», για να δώ-σει με το κύρος της τα άμεσα συνθήματα και τους στρατηγι-κούς στόχους της πάλης.

Η εξέγερση στη Βρετανία και η Αριστερά

Η εξέγερση στη Βρετανία δεν ήταν ένα ξεκομμένο συμπτωματικό γεγονός, αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της διεθνούς κοινωνικής κρίσης

Η διαδήλωση στις 26/3/2011. Το πλακάτ γράφει «Ακούστε την οργή του κόσμου».

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Του Πάνου Πέτρου

Ό σο γράφονταν αυτές οι γραμμές, οι μάχες συ-νεχίζονταν σε κάποια

σημεία της Τρίπολης, το ΝΑΤΟ συνέχιζε τους βομβαρδισμούς της Σύρτης, που παρέμενε στα χέρια κανταφικών, και κανείς δεν γνώριζε πού κρύβεται ο Μουα-μάρ Καντάφι.

Παρ’ όλα αυτά είναι γεγονός ότι η 42ετής δικτατορία του Καντάφι έχει φτάσει στο τέλος της.

Οι εικόνες των ανταρτών να εισβάλλουν στην Τρίπολη, ο ξε-σηκωμός χιλιάδων Λίβυων στις φτωχές συνοικίες την μέρα της εισβολής, που κατέληξε σε μαζι-κούς πανηγυρισμούς στην πρώην Πράσινη Πλατεία, δεν μπορούν να κρύψουν πως το ΝΑΤΟ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανα-τροπή του Καντάφι.

Σάπιο καθεστώςΟι λαϊκοί πανηγυρισμοί και η γρή-γορη κατάρρευση του Καντάφι, χωρίς να γίνει ποτέ η «μάχη της Τρίπολης», διαλύουν την καντα-φική προπαγάνδα πως το καθε-στώς είχε την υποστήριξη του δυτικού τμήματος της χώρας και αποδεικνύουν πως ο Καντάφι δι-ατηρούσε την εξουσία του στην πρωτεύουσα με το φόβο. Όμως η καταστροφή της πολεμικής μηχα-νής του Καντάφι οφείλεται στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς.

Αυτά τα ζητήματα δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία, αν ήταν «τε-χνικά». Όμως η παρέμβαση των ιμπεριαλιστών έχει σοβαρή πο-λιτική διάσταση. Ανέδειξε στην «ηγεσία» του κινήματος τα πιο συντηρητικά στοιχεία του Εθνι-κού Μεταβατικού Συμβουλίου, ανθρώπους της CIA και πρώην καθεστωτικούς, με τη συνεργα-σία των οποίων πήρε την πρω-τοβουλία κινήσεων από τα χέρια των εξεγερμένων, που στα πρώτα στάδια της επανάστασης οργάνω-

ναν λαϊκές επιτροπές. Απέκτησαν το δικαίωμα και τους αναγκαίους συμμάχους στο εσωτερικό της χώρας για να έχουν βασικό λόγο στη μετα-Καντάφι εποχή.

Η δουλικότητα που δείχνει το Συμβούλιο προς τους ιμπεριαλι-στές και η κούρσα των διεθνών πετρελαϊκών εταιρειών να επωφε-ληθούν από τη «νέα Λιβύη» είναι ενδεικτικά. Όμως το βασικό ζήτη-μα δεν είναι αυτό: Οι μπίζνες των πετρελαϊκών γίνονταν μια χαρά και με τον Καντάφι, όπως και η πολιτική και διπλωματική συνερ-γασία των ιμπεριαλιστών με το καθεστώς του.

Ο βασικός στόχος των ιμπερια-λιστών ήταν ο πολιτικός έλεγχος μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης. Ενώ στην Αίγυπτο και την Τυνησία ο πυρήνας των καθεστώτων έμει-νε άθικτος, η κλιμάκωση σε εμ-φύλια σύγκρουση απειλούσε με πλήρη κατάρρευση το καθεστώς στη Λιβύη. Το ΝΑΤΟ επενέβη για να διασφαλίσει την «ομαλότητα» που είχε τινάξει στον αέρα ο εμ-φύλιος πόλεμος.

Από αυτή την άποψη η σημε-ρινή κατάληξη αποτελεί πισωγύ-ρισμα για το κίνημα της Λιβύης που, ενώ είχε τη δυναμική να καταλήξει σε μια ολοκληρωτική διάλυση του παλιού καθεστώτος, σήμερα περιορίζεται στα στενά όρια ανατροπής του Καντάφι.

Αυτό το στόχο εξυπηρετούσε και η στρατιωτική τακτική της Συμμαχίας όλους αυτούς τους μήνες. Οι κριτικές από αντάρτες και στρατιωτικούς διοικητές προς το ΝΑΤΟ για την αναποτελεσμα-τικότητά του ήταν βάσιμες. Εξη-γήθηκαν με τον καλύτερο τρόπο από τον Μουνίρ Σαφίκ, πρώην ηγέτη μιας μαοϊκής πτέρυγας στην Φατάχ του Αραφάτ και στελέχους του Ισλαμικού-Εθνι-κιστικού Συμβουλίου (ομπρέλα οργανώσεων όπως η Χαμάς και η Χεζμπολάχ), σε άρθρο του στο σάιτ του Αλ Τζαζίρα τον Ιούλη:

«Στόχος της Αμερικής και του ΝΑΤΟ είναι […] να διατηρήσουν τις δυνάμεις του Καντάφι δρα-στήριες, μέχρι να καταφέρουν να ελέγξουν απόλυτα το Συμβούλιο και κάποιους τοπικούς στρατιω-τικούς διοικητές. Μόνο τότε θα ανατρέψουν τον Καντάφι, καθώς συνωμωτούν ενάντια στο λαό, την επανάσταση και το μέλλον της Λιβύης».

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η επίμονη άρνηση των δυτικών να εξοπλίσουν αποτελεσματικά τους αντάρτες, η οποία στηρίχθηκε στην ισλαμοφοβική προπαγάνδα για το «πού θα καταλήξουν τα όπλα».

Ομαλή διαδοχήΟ «Guardian» εξήγησε το σχέδιο των ιμπεριαλιστών:

«Γιατί οι δυτικές δυνάμεις προ-τιμούν ένα πραξικόπημα από το στενό κύκλο του Καντάφι αντί μια νίκη των ανταρτών; Ένα τέ-τοιο πραξικόπημα θα σήμαινε μια συμφωνία ανάμεσα στα στελέχη του παλιού καθεστώτος και την ηγεσία των ανταρτών –που περι-λαμβάνει η ίδια πολλούς πρώην καθεστωτικούς. Οι δυτικές κυ-βερνήσεις θέλουν σταθερότητα και επιρροή και βλέπουν τα στε-λέχη του παλιού καθεστώτος […] ως τους καλύτερους εγγυητές γι’ αυτό».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιμπεριαλιστών, «το ιρακινό παρά-δειγμα της διάλυσης του στρα-τού ήταν στρατηγικό λάθος που τροφοδότησε την αντίσταση...».

Με αυτό το σχέδιο έχει συμφω-νήσει το Συμβούλιο, όμως είναι αμφίβολο αν έχει τη δύναμη να το στηρίξει. Σπαράσσεται το ίδιο από εσωτερικούς ανταγωνισμούς (με αποκορύφωμα την «από τα μέσα» εκτέλεση του επικεφα-λής των ενόπλων δυνάμεων της αντιπολίτευσης Γιουνίς), ενώ το κύρος του στους εξεγερμένους είναι αμφίβολο. Οι αντάρτες της Μιζράτα έχουν δηλώσει πως δεν

αναγνωρίζουν τις εντολές της Βεγγάζης. Πολλοί εξεγερμένοι βλέπουν με δυσπιστία τα στελέχη του Συμβουλίου.

Δυνάμεις στο έδαφος;Αυτή η σύνθετη εικόνα πονοκε-φαλιάζει τους ιμπεριαλιστές. Η συστηματική προπαγάνδα ενά-ντια στο «χάος», το φόβο «φυλε-τικών συγκρούσεων» και το ενδε-χόμενο διαθέσεων αντεκδίκησης από τους αντάρτες δεν έχει να κάνει με κάποιο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, αλλά εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς για επιβολή της τάξης. Γι’ αυτό και έχει ανοί-ξει η συζήτηση για την ανάγκη να αποσταλεί στρατιωτική δύναμη του ΟΗΕ στο έδαφος της Λιβύης. Προφανώς το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε θέση ισχύος για να επιβάλλει τη θέλησή του στη χώρα. Όμως χαρακτηρισμοί όπως «το ΝΑΤΟ κατέλαβε τη Λιβύη» ή «η Λιβύη προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ» είναι τουλάχιστον υπερβολικοί.

Ο ένας παράγοντας που υποτιμά-ται από αυτές τις εκτιμήσεις είναι η –παραγκωνισμένη αλλά υπαρκτή– κίνηση των μαζών. Ο Λιβανέζος αγωνιστής Τζαμάλ Τζαμπέρ επισκέ-φτηκε τη Βεγγάζη το καλοκαίρι και οι εικόνες που μετέδωσε («έκρηξη» εντύπων και προκηρύξεων από ομάδες νέων, συζητήσεις και πολι-τικά «κιόσκια» στις πλατείες κ.λπ.), δείχνουν ένα λαό που μπαίνει για πρώτη φορά σε πολιτική κίνηση. Το άλλο σοβαρό ζήτημα που απασχο-λεί τη Δύση είναι οι ίδιοι οι αντάρτες. Είναι εύκολο για κάποιον να αφήσει για λίγο το πλακάτ του, αλλά δεν εί-ναι καθόλου εύκολο να παρατήσει το όπλο του.

Το δυστύχημα είναι πως στη Λι-βύη δεν υπήρξε ποτέ παράδοση εργατικού κινήματος ή αριστερής πολιτικής και, με την τροπή που πήρε η εξέγερση, υπονομεύτηκε η προοπτική να δημιουργηθεί ένας ριζοσπαστικός πόλος απέναντι στο Συμβούλιο και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η λαϊκή δυσαρέσκεια είναι

πιο πιθανό σήμερα να εκφραστεί διαστρεβλωμένη μέσα από τις «φυλές», τις ισλαμικές ομάδες, τις ένοπλες ομάδες των ανταρτών.

Ένα άρθρο του «Independent» και όχι κάποιας επαναστατικής εφημερίδας, εξετάζοντας τα προβλήματα και του «ειρηνικού μοντέλου» και του λιβυκού εμφυ-λίου, καταλήγει σε ένα απόλυτα σωστό συμπέρασμα για την αρα-βική άνοιξη: «Η αυθόρμητη φύση της αραβικής εξέγερσης ήταν αρ-χικά ένα πλεονέκτημα [...] αλλά αυτό το έλλειμμα ηγεσίας έγινε μειονέκτημα, όταν η επανάσταση συνάντησε αντίσταση».

Αραβική επανάστασηΌσα συμβαίνουν στη Λιβύη, δεν συμβαίνουν στο κενό, αλλά στο ευρύτερο πλαίσιο της αραβικής επανάστασης. Η ανατροπή του Κα-ντάφι, ακόμα και με τον τρόπο που έγινε, μπορεί να έχει ανεπιθύμητες για τους δυτικούς «παρενέργειες», όπως να δώσει νέα ώθηση στο συ-ριακό κίνημα ή και στους εργάτες και τους νέους της Ιορδανίας, της Σ. Αραβίας, του Μπαχρέιν. Εκα-τομμύρια Άραβες, που ήθελαν να δουν τον Καντάφι να πέφτει, τώρα αναθαρρεύουν. Όμως το «μήνυ-μα» της Λιβύης είναι αντιφατικό: Υπάρχει ο κίνδυνος (και ήταν ένας από τους στόχους της επέμβα-σης) να κερδίσει έδαφος η αντίλη-ψη πως ο πιο «σίγουρος δρόμος» για την ανατροπή δικτατόρων, που προβάλλουν στρατιωτική αντίστα-ση, είναι η συμμαχία με τη Δύση. Μια νίκη στη Συρία από τον ίδιο το συριακό λαό ενάντια σε έναν εξίσου βίαιο δικτάτορα, μπορεί να αντιστρέψει αυτό τον κίνδυνο και οι αντιιμπεριαλιστικές φωνές της εξέγερσης πρέπει να στηριχθούν. Επίσης, κάθε προχώρημα των κι-νημάτων στην Τυνησία και κυρί-ως την Αίγυπτο, όπου υπάρχουν δυνάμεις που αγωνίζονται για μια εργατική, αριστερή προοπτική, μπορεί να δείξει έναν άλλο δρόμο και στους από κάτω στη Λιβύη.

Ποιος κέρδισε πραγματικά;Λιβύη: Ο Καντάφι έχασε, αλλά...

Η πτώση του αιματοβαμμένου τυράννου δεν αξίζειούτε ένα δάκρυ. Όμως η ιμπεριαλιστική επέμβαση

που ακολούθησε την επανάσταση της 17ης Φλεβάρη, ο «στραγγαλισμός» των εξεγερμένων από τις δυτικές

δυνάμεις και ο τρόπος που ήρθε τελικά η πτώση του Καντάφι, δεν επιτρέπουν πανηγυρισμούς.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

«Εκεχειρία»Το Ισραήλ έχει εξαπολύσει μια νέα εκστρα-τεία τρόμου ενάντια στους Παλαιστίνιους. Μετά την επίθεση των Επιτροπών Λαϊκής Αντίστασης (PRC), μιας διάσπασης της Φατάχ που διαφώνησε με τη συμβιβαστική τακτική του Αμπάς, ξεκίνησαν και πάλι βομβαρδισμοί προς τη Γάζα, ενώ επίθεση έγινε και σε αιγυπτιακό έδαφος, με θύματα Αιγύπτιους αστυνομικούς. Η πλειοψηφία των μεγάλων ΜΜΕ έριξε τις ευθύνες στην παλαιστινιακή οργάνωση, που έσπασε την «εκεχειρία», συνεχίζοντας τη διαρκή αντιστροφή της πραγματικότητας, που εμφανίζει το Ισραήλ «αμυνόμενο». Βέβαια, τις μέρες που ακολούθησαν, στη νέα «εκεχειρία» (την οποία ανέλαβε να επιβάλει η Χαμάς στις οργανώσεις της Γάζας) το Ισραήλ βομβαρδίζει καθημερινά και οι Πα-λαιστίνιοι μετρούν ήδη δεκάδες νεκρούς…

Ηρωική αντίσταση στη ΣυρίαΣτη Συρία οι νεκροί έχουν φτάσει τους 2.200, ενώ ο στρατός του Άσαντ συνεχίζει να πολιορκεί τις εξεγερμένες πόλεις. Σε ένα από τα τελευταία περιστατικά, στην πόλη Ραστάν, δεκάδες φαντάροι εγκατέλειψαν το κυβερνητικό στράτευμα και την κατα-στολή ανέλαβαν οι επίλεκτες μονάδες των τεθωρακισμένων του καθεστώτος. Ο αγώ-νας του συριακού λαού για ελευθερία είναι από τους πιο ηρωικούς που έχουν γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, καθώς χιλιάδες Σύ-ριοι παραμένουν επί μήνες στους δρόμους απέναντι σε ελεύθερους σκοπευτές, τανκς, μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτε-λέσεις. Μπορεί στρατιωτικά ο Άσαντ να παραμένει ακλόνητος, αλλά ξοφλάει πολι-τικά. Ακόμη και το Ιράν παίρνει διακριτικά αποστάσεις από το καθεστώς του. Ενώ και η Χαμάς δεν τον υποστηρίζει, κάτι το οποίο ξεσκέπασε ακόμη περισσότερο τον ψεύτι-κο «αντι-ιμπεριαλισμό» και «αντι-σιωνισμό» του δικτάτορα: Απάντησε βομβαρδίζοντας στρατόπεδα Παλαιστινίων προσφύγων...

Συνταγματοποίηση της λιτότηταςΗ κυβέρνηση Σοσιαλιστών του Θαπατέ-ρο στην Ισπανία, με τη σύμφωνη γνώμη του δεξιού Λαϊκού Κόμματος, ετοιμάζει συνταγματική αναθεώρηση. Στο νέο σύνταγμα θα κατοχυρώνεται ο «χρυσός κανόνας» των ισοσκελισμένων προϋπολο-γισμών. Ενώ οι «κακοί» Μέρκελ και Σαρκοζί το συζητάνε ακόμα, τους πρόλαβαν οι Ισπανοί σοσιαλδημοκράτες που σπεύδουν πρώτοι να κατοχυρώσουν συνταγματικά το νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα. Διαδηλώσεις ενάντια στη συνταγματική αναθεώρηση έγιναν σε πολλές ισπανικές πόλεις, κυρίως από τους Indignados…

«Βάλτος» το ΑφγανιστάνΠριν ένα χρόνο περίπου βρισκόταν στα πρώτα της στάδια η «μεγάλη επίθεση του Ομπάμα» στο Αφγανιστάν που θα τέλειωνε τον πόλεμο ή έστω θα στρίμωχνε τους Τα-λιμπάν. Ελάχιστα νέα έχουν έρθει από τότε για το πώς προχωράει η νατοϊκή επιχείρη-ση, απλά γιατί οι ιμπεριαλιστές παραμέ-νουν σε βάλτο. Στα μέσα Αυγούστου οι Ταλιμπάν πραγματοποίησαν μια εντυπω-σιακή επίθεση στην έδρα του Βρετανικού Συμβουλίου στην Καμπούλ. Το περιστατι-κό δεν υπενθύμισε μόνο πως ο πόλεμος χάνεται για τους δυτικούς, αποκάλυψε και το πόσο «ευπρόσδεκτες» είναι οι δυνάμεις κατοχής στο Αφγανιστάν: το βρετανικό κτίριο ήταν «καμουφλαρισμένο» απ’ έξω...

Σ τα τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώ-βρη αρχίζει η γεώτρυση για άντλη-ση φυσικού αερίου στο «οικόπεδο

12» της κυπριακής ΑΟΖ, την οποία έχει ανα-θέσει η Κύπρος με τη στήριξη του Ισραήλ στην αμερικανική εταιρεία Noble Energy. Πρόκειται για μια κίνηση που αναβαθμίζει την «παρτίδα σκάκι», που έχει ξεκινήσει γύρω από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, σε πολύ επικίνδυ-να επίπεδα.

Το μέγεθος του κοιτάσματος δεν είναι ακόμα γνωστό και τα χρηματιστηριακά παιχνίδια γύρω από «φημολογούμενα» κοι-τάσματα είναι συνηθισμένα. Όμως η εντα-τική δραστηριοποίηση τόσο των δυτικών εταιρικών κολοσσών όσο και της κυπρια-κής και της ισραηλινής κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες δείχνει πως είναι πιθανό στην Ανατολική Μεσόγειο να βρίσκεται ένα ενεργειακό «ελ ντοράντο». Και όσο μεγαλύ-τερη είναι η «λεία» για τους εμπλεκόμενους καπιταλισμούς, τόσο μεγαλύτερη είναι η απειλή για τους λαούς της περιοχής.

ΑνταγωνισμοίΗ Τουρκία ήδη αντιδρά, καθώς αντιλαμ-βάνεται ότι ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισ-ραήλ επιχειρεί να την αποκλείσει από τη συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά και γενικό-τερα από τη Μεσόγειο. Οι Τουρκοκύπριοι αγανακτούν από την προσπάθεια της ελλη-νοκυπριακής πλευράς να ιδιοποιηθεί μόνο αυτή και όχι όλο το νησί τα ωφέλη από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων.

Η «ελληνοτουρκική» διάσταση των αντα-γωνισμών στην περιοχή δεν συμβαίνει σε κενό. Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη η δια-μάχη του Ισραήλ με το Λίβανο (που επίσης παραγκωνίζεται), η οποία αφορά άμεσα και το Ιράν που έχει συνάψει ενεργειακές συμ-φωνίες με τη Βηρυττό.

Κυρίως, οι διαμάχες για τα ενεργειακά κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου έχουν να κάνουν με πολύ πιο χοντρά παι-χνίδια, όπως η ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, η ενεργειακή ανεξαρτησία του Ισραήλ και οι αναγκαίες συμμαχίες του σε μια Μέση Ανατολή που αλλάζει.

Σε αυτό το τοπίο, αν οι εξορύξεις απο-δείξουν ότι είναι βάσιμες οι εκτιμήσεις για ενεργειακό θησαυρό, η Ανατολική Μεσό-γειος απειλείται να μετατραπεί σε πυριτιδα-ποθήκη.

Το εξοργιστικό είναι ότι σε αυτό το επικίν-δυνο για τους λαούς παιχνίδι πρωτοστατεί η «αριστερή» κυβέρνηση Χριστόφια. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς δυναμιτίζει την ειρήνη στην περιοχή, απειλεί να τινάξει στον αέρα τις όποιες πιθανότητες επαναπροσέγγι-σης είχαν απομείνει στο νησί, έχοντας ως κρι-τήριο την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της ελληνοκυπριακής άρχουσας τάξης απέναντι στους ανταγωνιστές της (τη στιγμή που για τους Ελληνοκύπριους εργαζόμενους εφαρ-μόζει άγρια λιτότητα). Στο όνομα της ενίσχυ-σης της στρατηγικής θέσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνεργάζεται με το κράτος του Ισραήλ. Καθόλου τυχαία, τα πατριωτικά μπλογκ έχουν γεμίσει από πανηγυρισμούς όπως «ο Τάσος τώρα δικαιώνεται», «τώρα τους έχουμε στη γωνία» κ.λπ. Όσοι ψάχνουν για «δάκτυλο της Άγκυρας» πίσω από τη στά-ση των Τουρκοκυπρίων, ας αναλογιστούν αν η επιθετική στάση του ελληνοκυπριακού κα-πιταλισμού τους αφήνει άλλη επιλογή πέρα από τη στήριξη στην Άγκυρα.

Για τη μερίδα της ελληνικής Αριστεράς που αναφέρεται στον «πατριωτικό αντιι-μπεριαλισμό», η παραδοσιακή ανάλυση ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την Τουρκία ενάντια στην Ελλάδα δοκιμάζεται όλο και πιο σκληρά από την πραγματικότητα. Παρ’ όλα αυτά, σύντροφοι από αυτό το χώρο επιμένουν να βλέπουν και στην περίπτωση της κυπριακής ΑΟΖ έναν αμερικανο-ισρα-ηλινό δάκτυλο που τελικά θα καταλήξει σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.

Αυτή η αστήρικτη βεβαιότητα ότι τα αμερικανικά και τα ισραηλινά συμφέροντα δεν συμβαδίζουν με αυτά του ελληνικού καπιταλισμού είναι αντιστροφή της πραγ-ματικότητας. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ.

Στα ακροδεξιά σάιτ, που συνηθίζουν να βλέπουν «ανθελληνικές συνωμοσίες» πα-ντού, σήμερα επικρατούν υστερικοί πανη-γυρισμοί και γεμάτες αυτοπεποίθηση απει-λές προς την Τουρκία. Και αν οι υστερίες της σκληρής άκρας Δεξιάς δεν είναι σοβα-ρός παράγοντας, στα πιο «έγκυρα» πατριω-τικά σάιτ «γεωστρατηγικής», σε αναλύσεις νεο-πατριωτικών think tanks, που συνή-θως απηχούν πραγματικές σκέψεις της ελ-ληνικής άρχουσας τάξης και του σκληρού πυρήνα του ελληνικού κράτους, οι εκτιμή-σεις είναι ανάλογες. Ο άξονας Ελλάδας-Κύ-πρου-Ισραήλ χαρακτηρίζεται εύστοχα «αιχ-μή του δόρατος του δυτικού κόσμου στην πετρελαιοφόρο ζώνη».

Μεγάλο παιχνίδιΤα στοιχήματα για τους εμπλεκόμενους παίκτες είναι πολύ μεγάλα. Για τις ΗΠΑ είναι μια μεγάλη ευκαιρία να σπάσει την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία. Φυσικά, το ίδιο ενδιαφέρον έχει και η ΕΕ και είναι χαρακτηριστική η προ μηνών επίσκεψη της Μέρκελ στη Λευκωσία.

Για το ίδιο το Ισραήλ, στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται στη Μέση Ανατολή, με τις αραβικές εξεγέρσεις και τη ρήξη με την Τουρκία, η Κύπρος και η Ελλάδα είναι υπερ-πολύτιμοι σύμμαχοι, ενώ τα κοιτάσματα μπορούν να αποτελέσουν ένα τεράστιο βήμα προς την ενεργειακή του ανεξαρτη-σία (ένα ζήτημα που πάντα αποτελούσε πονοκέφαλο για το σιωνιστικό κράτος, το μόνο χωρίς πετρέλαιο στη Μέση Ανατολή).

Ο ελληνικός καπιταλισμός σε αυτούς τους σχεδιασμούς αναβαθμίζεται σε πολύ-τιμο παίκτη και κινείται ανάλογα.

Πράγματι, οι φόβοι όσων έβλεπαν αν-θελληνικούς σχεδιασμούς διαψεύδονται, καθώς οι αντιδράσεις της Τουρκίας έχουν πέσει στο κενό. Σύσσωμος ο αστικός Τύπος πανηγυρίζει χαιρέκακα τα «χαστούκια» που δέχεται η «απομονωμένη» Τουρκία από τη δυτική διπλωματία.

Στο σημείο όπου θα κάνει τις γεωτρύσεις η Noble Energy, τουρκικά σκάφη, που ίσως επιχειρήσουν να παρεμποδίσουν τις εργα-σίες, θα βρεθούν απέναντι σε ισραηλινά, ελληνικά και αμερικανικά (ο 6ος στόλος είναι σε επιφυλακή) πολεμικά που θα κατα-πλεύσουν ή βρίσκονται ήδη στο «οικόπεδο 12».

Πολεμική απειλήΗ «ησυχία στο Αιγαίο», στην οποία αναφέ-ρονται απαξιωτικά οι υποστηρικτές μιας επιθετικής ελληνικής πολιτικής, κινδυνεύει πραγματικά. Είναι χαρακτηριστικά τα δη-μοσιεύματα στον Τύπο ότι και τα τέσσερα ελληνικά στρατιωτικά επιτελεία (ΓΕΕΘΑ, ΓΕΣ, ΓΕΑ, ΓΕΝ) επεξεργάζονται διάφορα σενάρια για την ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων. Έχει περάσει λίγος καιρός από τη συνέντευξη του πρώην υπουργού Εξω-τερικών Δρούτσα που υπενθύμιζε ότι «η άμυνα της Κύπρου εγγράφεται στο σκληρό πυρήνα της εθνικής μας στρατηγικής και του εθνικού δόγματος άμυνας και ασφά-λειας».

Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα θα εξαρτηθεί από τη στάση όλων των παικτών. Αλλά αν το παιχνίδι αποδειχθεί πολύ μεγά-λο, τίποτα δεν αποκλείει μια ανάφλεξη της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτούς τους κιν-δύνους πρέπει να λάβει υπόψη της η Αρι-στερά, ιδιαίτερα απέναντι στο κλίμα που καλλιεργείται για ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ, «στο δρόμο που χάραξε η Κύπρος». Τέτοιες «εθνικές πολιτικές» είναι πολύ επι-κίνδυνες. Στις εκτιμήσεις αναλυτών που υποστηρίζουν μια επεκτατική ελληνική πολιτική, η ανακήρυξη ελληνικής ΑΟΖ συν-δυάζεται με το αίτημα για μια «νέα πολιτική ηγεσία έξω από το πολιτικό σύστημα» και «εντατική στρατιωτική προετοιμασία».

Οι κίνδυνοι από την εμπλοκή σε τέτοια μεγάλα παιχνίδια δεν είναι «εθνικοί», είναι θανάσιμοι κίνδυνοι για τους εργάτες των χωρών της περιοχής, που θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους για τα συμφέροντα αυτών που οργανώνουν τα Μνημόνια και τα προγράμματα διαρκούς λιτότητας.

Αρχίζουν εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ;

Ο επικίνδυνος άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Σκληρή ταξική σύγκρουση στη ΧιλήΤου Κωνσταντίνου Παπανικολάου

Τ ο φοιτητικό κίνημα στη Χιλή δίνει ένα μεγάλο αγώνα που έχει πάρει χαρακτήρα πολιτι-

κής σύγκρουσης με την κυβέρνηση και έχει προκαλέσει ξεσηκωμό και στους εργαζόμενους.

Σε όλη τη διάρκεια των θερινών μηνών (στη Χιλή είναι χειμώνας) διοργανώθηκαν ογκώδεις διαδηλώ-σεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων φοιτητών ενάντια στις πο-λιτικές της δεξιάς κυβέρνησης της Χιλής για την εκπαίδευση.

Οι διαδηλώσεις ξεκίνησαν στα τέλη του Ιούνη, μετά την ανακοί-νωση από την κυβέρνηση του δι-σεκατομμυριούχου Πινιέρα των ρυθμίσεων για τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και συνεχίζονται σε εβδομαδιαία βάση. Πάνω από 100 σχολεία και 30 πα-νεπιστήμια είναι κατειλημμένα για πάνω από 2 μήνες. Στην πορεία στις 10/8 συμμετείχαν πάνω από 100 χι-λιάδες φοιτητές στην πρωτεύουσα Σαντιάγκο, ενώ εξαιρετικά μαζικές ήταν και οι διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις. Είχε προηγηθεί στις 4 και τις 8 Αυγούστου η άγρια καταστολή που εξαπέλυσε ο υπουργός Εσωτε-ρικών Χινσπέτερ, όπου πάνω από 1.000 φοιτητές συνελήφθησαν και πάνω από 100 τραυματίστηκαν.

Οι φοιτητικές διαδηλώσεις θε-ωρούνται οι πιο μαζικές στη Χιλή μετά την πτώση του καθεστώτος Πινοσέτ το 1990. Η κυβέρνηση είναι καθαρόαιμος υποστηρικτής της εκ-παίδευσης της αγοράς ενάντια στην οποία μάχεται το φοιτητικό κίνημα. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Πινιέρα: «Η εκπαίδευση είναι καταναλωτικό αγαθό» και «το κέρ-δος αποτελεί ανταμοιβή για την προσπάθεια».

Παρ’ όλα αυτά, ο χιλιανός πρό-εδρος υποχρεώθηκε σε υποχω-ρήσεις, σε μια προσπάθεια να σταματήσει το κίνημα. Από τη μια προχώρησε δύο φορές τους τελευ-ταίους μήνες σε αντικατάσταση του υπουργού Παιδείας κι από την άλλη πρόσφερε 4 δισ. για τη στήριξη υποτροφιών σε φτωχές οικογένει-ες. Οι προσφορές απορρίφθηκαν από τους φοιτητές, που ζητάνε ικα-

νοποίηση όλων των αιτημάτων τους για μια πραγματική δημόσια δωρε-άν παιδεία για όλους.

Οι δημόσιες δαπάνες για την παι-δεία κινούνται στο 4,5% του ΑΕΠ. Το εκπαιδευτικό σύστημα «τριών ταχυτήτων» του Πινοσέτ (το 5% της νεολαίας φοιτά στην ελίτ των ιδιωτικών, το 45% σε ιδιωτικά ιδρύ-ματα-«μπακάλικα» και το 50% στα υποχρηματοδοτούμενα δημόσια) παραμένει ανέγγιχτο, ενώ οι φοιτη-τές για να σπουδάσουν υπερχρεώ-νονται «φοιτητικά δάνεια» τα οποία αδυνατούν να αποπληρώσουν χρό-νια μετά. Ενώ στην Ευρώπη και την Ελλάδα η παιδεία «μεταρρυθμίζε-ται» προς αυτό το μοντέλο, στη Χιλή η νεολαία έχει εξεγερθεί εναντίον του και έχει ανοίξει τη συζήτηση ακόμα και στα αστικά ΜΜΕ για τις αποτυχίες της παιδείας της αγοράς.

Οι μαζικές διαδηλώσεις και κατα-λήψεις των νέων δεν είναι πρωτο-φανές φαινόμενο, αφού και επί της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Μπασελέτ το 2006-2007 είχε ξε-σπάσει το μεγάλο μαθητικό κίνημα, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κατάρρευση εκείνης της κυβέρνη-σης. Πολλοί από τους φοιτητές που πρωτοστατούν στο σημερινό κίνη-μα είναι «βετεράνοι» της μαθητικής εξέγερσης.

Καθοριστική ήταν η κίνηση των φοιτητών να συναντήσουν και να καλέσουν σε συστράτευση τα συνδικάτα των εργαζομένων στα ορυχεία χαλκού (η Χιλή είναι 1η σε εξαγωγή χαλκού στον κόσμο), στις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά και τους εργαζόμενους στον τομέα της ενέρ-γειας. Εργατικοί αγώνες, αλλά και κινητοποιήσεις ιθαγενών συνέβαι-

ναν όλο το προηγούμενο διάστημα. Μάλιστα, τον Ιούλιο το συνδικάτο των ορυχείων κάλεσε σε απεργία και συμμετείχε σε διαδηλώση των φοιτητών.

Κοινό μέτωποΤο μέτωπο φοιτητών-εργαζομένων έκανε τα πρώτα του βήματα, καθώς η συνομοσπονδία CUT προχώρησε σε 48ωρη γενική απεργία (ενάντια στη νομοθεσία που απειλεί με απο-λύσεις τους απεργούς), βάζοντας στο πλευρό του αγώνα για δημόσια δωρεάν παιδεία τα αιτήματα του ερ-γατικού κινήματος για αναδιανομή μέσω δικαιότερης φορολογίας, για βελτίωση της εργατικής νομοθεσί-ας, αλλά και για ένα νέο σύνταγμα στη θέση του ισχύοντος που είχε συνταχτεί από το καθεστώς Πινο-σέτ. Στις διαδηλώσεις της 48ωρης, ένας νεαρός Χιλιανός μαθητής δο-λοφονήθηκε από την αστυνομία.

Με το 80% της κοινωνίας να υπο-στηρίζει τον αγώνα των φοιτητών και τα συνδικάτα εργαζομένων στα ορυχεία χαλκού και στην ενέργεια να μπαίνουν στον αγώνα (τα τελευ-ταία χρόνια έχουν προχωρήσει σε απεργίες και κινητοποιήσεις, κα-ταφέρνοντας σημαντικές νίκες), η κυβέρνηση Πινιέρα βρίσκεται αντι-μέτωπη με μια σοβαρή πολιτική κρίση.

Το φοιτητικό κίνημα δεν πρό-κειται να σταματήσει, καθώς δια-μορφώνονται όροι για ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης που μπορεί να διεκδικήσει μια πραγματική μετα-πολίτευση στη Χιλή, που μπορεί να ανατρέψει το νεοφιλελεύθερο μο-ντέλο στη χώρα όπου επιβλήθηκε παραδειγματικά.

ΚρήτηΣτην Κρήτη, πέρα από τις αποφάσεις της συγκλήτου για αναβολή της εξεταστικής, έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται και οι φοιτητές. Στα Χανιά το πολυτεχνείο είναι κατειλημμένο, οι συνελεύσεις έχουν μαζικό-τητα και τα αγωνιστικά πλαίσια υπερψηφίζονται. Στο Ηράκλειο οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, αφού την προη-γούμενη εβδομάδα με κάλεσμα του φυσικού έγινε πορεία από 100 φοιτητές μέσα στην πόλη, με σκοπό την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας.

ΘεσσαλονίκηΣτην πρώτη συνέλευση που έγινε στην αρχιτεκτονική, απο-φασίστηκε εβδομαδιαία κατάλη-ψη και νέα συνέλευση. Υπήρξε αρκετή πολιτική συζήτηση με τις καθεστωτικές παρατάξεις να απέχουν επιδεικτικά. Το πλαίσιο αγώνα ψηφίστηκε με μεγάλη μα-ζικότητα. Για όλη την εβδομάδα έχουν προγραμματιστεί δεκάδες συνελεύσεις στις πολυτεχνικές και φυσικομαθηματικές σχολές, που αναμένεται να πάρουν αγω-νιστικές αποφάσεις.

ΠάτραΔεκάδες σχολές έχουν αρχίσει να παίρνουν αποφάσεις για καταλήψεις, ενώ αναμένεται κι άλλες σχολές να κάνουν το ίδιο. Στους μηχανολόγους το πλαίσιο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά από αυτό της ΠΑΣΠ. Στο σύλλογο αυτό, αν και παίρνονται κατά παράδοση αγωνιστικές αποφάσεις, πολλές φορές έχουν δημιουργηθεί αντι-δραστικά μπλοκ αντικατάληψης. Στο φυσικό, αν και η ΠΚΣ βγαίνει κατά παράδοση πρώτη, η

απομονωτική της τακτική δεν τη βοηθάει κι έτσι βγήκε πρώτο το κοινό πλαίσιο ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ. Τέλος στη διοίκηση επιχειρήσεων η ΠΑΣΠ πρότεινε εβδομαδιαία κατάληψη, αλλά ήταν χαρακτη-ριστικό πως οι ερωτήσεις της Αριστεράς έκαναν την ηγεσία της να στριμωχτεί και να μην απαντάει. Κι εδώ η ΠΚΣ προσπε-ράστηκε από ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ.

ΑθήναΔυναμικά έληξε ο πρώτος γύρος συνελεύσεων στις σχολές της Αθήνας. Όλα τα τμήματα του πολυτεχνείου τελούν υπό κατά-ληψη, καθώς και το βιολογικό, η πληροφορική και το μαθημα-τικό. Σε όλες τις συνελεύσεις στηρίχτηκαν τα αγωνιστικά πλαίσια. Από αύριο αναμένονται και οι υπόλοιπες συνελεύ-σεις και παραμένει το μεγάλο ερώτημα τι θα γίνει στο ΠΑΠΕΙ, την ΑΣΟΕΕ και τα ΤΕΙ Αθήνας. Στις περισσότερες καταλήψεις γίνονται μαζικές συντονιστικές επιτροπές και προγραμματί-ζονται κοινές συζητήσεις με καθηγητές και εργαζόμενους των πανεπιστημίων.Στο Πάντειο πάρθηκε απόφαση για κατάληψη της σχολής (κάτι που έχει να γίνει χρόνια, καθώς η σχολή είναι κάστρο της ΔΑΠ) και για συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Η ΠΑΣΠ με τη ΔΑΠ προσπάθησαν να πείσουν τους φοιτητές πως θα κάνουν τα πάντα για να ρίξουν το νόμο και πως είναι κι αυτές κομμάτι του φοιτητικού κινήματος. Η ΚΝΕ κατήγγειλε ΑΡΕΝ και ΕΑΑΚ σαν ουρά του ΠΑΣΟΚ και κάλεσε τον κόσμο στις δικές της επιτροπές αγώνα. Τελικά το πλαίσιο που υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά, ήταν της ΑΡΕΝ-ΕΑΑΚ, βάζοντας ένα δυναμικό στίγμα για τη συνέχεια των κινητοποιήσεων.

νέα από τις σχολές Οι φοιτητικές καταλήψεις «συναντώνται» με τις εργατικές απεργίες

Της Κατερίνας Σεργίδου

Τα πρωτοσέλιδα των εφημερί-δων και τα ρεπορτάζ των ειδήσε-ων υπερτονίζουν το γεγονός ότι φέτος η πτώση των βάσεων ήταν μεγάλη, ότι πολλά παιδιά μπήκαν σε πανεπιστήμια παρ’ όλο που έγραψαν κάτω από τη βάση και ότι επέλεξαν πιο πιασάρικες σχο-λές (λογοθεραπεία, φυσικοθερα-πείες, νοσηλευτική κ.λπ.), που προσφέρουν σίγουρη επαγγελμα-τική αποκατάσταση.

Είναι αλήθεια ότι σε πολλές σχο-λές οι βάσεις έπεσαν μέχρι και 3.000 μονάδες και πολλές μέχρι

πέρσι «άπιαστες» σχολές, όπως ιατρικές, πολυτεχνικές, παιδαγω-γικές, φέτος σημείωσαν πτώση. Για να έχουμε όμως μια πιο ολο-κληρωμένη εικόνα του τι τελικά έγινε με τις φετινές βάσεις, χρεια-ζόμαστε και άλλα στοιχεία.

Συνολικά σε όλες τις παραπάνω σχολές μπήκαν 77.983, ενώ πέρσι ο αντίστοιχος αριθμός ήταν 84.368. Επίσης, ο συνολικός αριθμός των υποψηφίων που υπέβαλαν μηχα-νογραφικό δελτίο ήταν 123.916, ενώ πέρσι ήταν 106.189. Πολύ εν-διαφέρον είναι και το γεγονός ότι πολλές σχολές σε απομακρυσμέ-

νες περιοχές (νησιά, Βόρεια Ελ-λάδα) σημείωσαν πτώση, αφού η απόσταση λειτούργησε απο-τρεπτικά και αυτές οι σχολές δεν επιλέχθηκαν στα μηχανογραφικά των περισσότερων μαθητών.

Σε κάθε περίπτωση τα νούμερα είναι απλά νούμερα. Οι ανακοινώ-σεις του υπουργείου, οι στατιστι-κές και οι πίνακες δεν παίρνουν υπόψη τους το οικονομικό και ψυχικό κόστος για όλα τα παιδιά και τις οικογένειές τους, που πέ-ρασαν από το γολγοθά των πα-νελληνίων κατά τη διάρκεια των τριών τάξεων του λυκείου. Δεν

μπορούν να μετρήσουν τι ση-μαίνει μετά από τόσους κόπους να περνάς σε μια άσχετη σχολή, επειδή δεν μπορούσες να πε-ράσεις ή να επιλέξεις αυτή που ήθελες. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να μετρήσουν πώς νιώ-θουν οι χιλιάδες μαθητές που αποκλείστηκαν από το δικαίωμα στη μόρφωση.

Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι βαθιά ταξικό και άδικο. Χρεια-ζόμαστε επειγόντως αγώνες για μια παιδεία που θα σχεδιάζεται με βάση τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, ανοιχτή για όλα

τα παιδιά. Σε όσους πέρασαν σε αυτές τις εξετάσεις, πέρα από τα συγχαρητήρια, τους καλούμε να δώσουν και αγώνες στα πανεπι-στήμια ενάντια στο νέα μέτρα, αφού γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι τα προβλήματα είναι και εκεί μεγάλα. Σε όσους δεν κατάφεραν να περάσουν, ευχόμαστε κου-ράγιο και καλή δύναμη και τους καλούμε να κάνουν την απογοή-τευση και το θυμό τους δύναμη ενάντια σε όλους αυτούς που νο-μίζουν ότι μπορούν να αποφασί-ζουν για τη ζωή μας χωρίς να μας παίρνουν υπόψη.

Το σύστημα εισαγωγής στις σχολές… κάτω από τη βάση

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ31 Αυγούστου 2011

Ποιος όπλισε το χέριτου Μπρέιβικ;

Την Παρασκευή 26 Αυγούστου, στο μετρό Περιστερίου, 40 χρυσαυγίτες προκα-λούσαν τους κατοίκους της περιοχής, που τους ζήτησαν να φύγουν, καθώς δεν άντεχαν να ακούνε τα φασιστικά συνθήματά τους για την Αριστερά, τα συνδι-κάτα και τους μετανάστες. Οι νεοναζί συγκρούστηκαν με νεολαίους αντιφασί-στες, μαχαιρώνοντας τον ένα, ο οποίος νοσηλεύεται με πολλαπλά τραύματα. Η αστυνομία, όπως πάντα, ήρθε, αφού είχαν φύγει οι φασίστες...

N N N

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» ξεκινάει μαθήματα ιστορίας και τακτικής για την αντιφασιστική δράση, τη Δευτέρα 5 Σεπτέμβρη. Είναι απαραίτητο στις παρούσες συνθήκες να ξέρουμε τον εχθρό, για να μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε και να τον δούμε στις πραγματικές του διαστάσεις.

N N N

Στη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή του υπουργού Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, εκπροσώπων του Δήμου και των επιμελητηρίων, συζητήθηκε η νομοθετική ρύθμιση για τη συμμετοχή ιδιωτικών αστυνομικών στην αντιμετώπιση του παραεμπορίου, που ετοιμάζεται να προωθήσει το υπουργείο Ανάπτυξης. Λες και το λιανε-μπόριο που γίνεται χωρίς παραστατικά ξεκίνησε από τότε που εμφανίστηκε ο πρώτος μετανάστης μικροπωλητής!

N N N

Μπορεί να κάηκε ο μισός νομός Έβρου, γιατί δεν έχουμε πυροσβέστες και δεν δόθηκε δεκάρα για αντιπυρικές ζώνες και πρόληψη, αλλά κατασκευά-ζεται ένας ωραιότατος φράκτης αξίας 5 εκατ. ευρώ για να... διακοσμεί τα καμένα. Live your... reality!

N N N

Στον τουρκικό Τύπο δημοσιεύτηκε ότι οι δυνάμεις της Frontex σκότωσαν ένα μετανάστη που προσπαθούσε να διασχίσει τον Έβρο. Υποτίθεται πως μο-ναδική αποστολή της είναι να συλλαμβάνει τους διακινητές, να καταγράφει τους μετανάστες και να τους παραδίδει στις ελληνικές αρχές. Μέχρι σήμερα οι ελληνικές αρχές ούτε έχουν διαψεύσει, ούτε έχουν επιβεβαιώσει το γεγο-νός. Ίσως επειδή η ζωή, όταν πρόκειται για μετανάστη, δεν έχει αξία.

N N N

Επίθεση δέχτηκαν Πακιστανικής καταγωγής οδηγοί ταξί από ομάδα άλλων οδηγών στην πιάτσα ταξί του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος. Ξέχασαν φαίνεται πως όταν οι Έλληνες, στη δεκαετία του ’60, έκαναν τους ταξιτζήδες στην Αμερική, έτρωγαν ξύλο...

N N N

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» έκανε παρέμβαση στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα Παναθηναϊκού-Μακάμπι, μοιράζοντας χιλιάδες προκηρύξεις και ανεμίζοντας παλαιστινιακές σημαίες σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ θετική.

N N N

Το νομοσχέδιο που κατέθεσε η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Σλοβακίας προκαλεί σοκ. Προβλέπει δωρεάν στειρώσεις για τους φτωχούς, προτείνο-ντάς τους ως κίνητρο επιδοτήσεις. Όμως, στην περίπτωση της Σλοβακίας οι φτωχοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία ανήκουν κυρίως στη μειονότητα των Ρομά. Επιβεβαιώνεται τραγικά ο ρατσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι Ρομά στη Γηραιά Ήπειρο.

N N N

Ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τελικά, όπως αποδείχθηκε, ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης του κολοσσού ΙΚΕΑ, Ingvar Kamprad. Δεν μας κάνει εντύπωση. Η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί άλλες φορές την αστική δημοκρατία κι άλλες φορές το φασισμό, ανάλογα με την οικονομική συγκυρία. Τα στελέχη του συστήματος απλώς αλλάζουν ρόλους...

N N N

Δεν δέχτηκαν να εγκαταλείψουν το κέντρο προσφύγων στο Λαύριο, αν δεν δεσμευτεί με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ανακατασκευής του ακατάλληλου κτιρίου Α το υπουργείο Υγείας, στου οποίου την ευθύνη ανήκει το Κέντρο. Πρό-κειται για 125 Κούρδους πρόσφυγες του Λαυρίου, στους οποίους ο υφυπουργός Υγείας Μπόλαρης δεν δεσμεύεται για την ανακατασκευή του στατικά επικίνδυ-νου κτιρίου. Όμως τους κατηγορεί πως αδιαφορούν για τη ζωή τους, καθώς δεν δέχονται να μεταφερθούν σε λυόμενα σεισμοπλήκτων, τα οποία εγκατέστησε σε ένα χωράφι το υπουργείο και δεν χωράνε ούτε τους μισούς. Με τη συμπα-ράσταση της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και της Επιτροπής Αλληλεγγύης που συστάθηκε από κατοίκους της περιοχής, οι πρόσφυγες ξεκίνησαν καθημε-ρινές κινητοποιήσεις μπροστά στο Δημαρχείο, ζητώντας τη συμπαράσταση του Δήμου. Ο νέος δήμαρχος Λαυρεωτικής Κ. Λεβαντής δήλωσε πως στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο θα τεθεί το θέμα τους, θα προταθεί από τον ίδιο ψήφισμα συμπαράστασης και θα σταλεί υπόμνημα στο υπουργείο.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Tου Θανάση Κούρκουλα

Τ ο αποτρόπαιο μακελειό της Νορβηγίας από τον νεοναζί Μπρέιβικ, του «Τάγματος των

Ναϊτών», με τραγικά θύματα 76 μέλη του Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας, επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «πρά-ξη μοναχικού παράφρονα» που σχεδι-άστηκε και εκτελέστηκε αποκλειστικά από τον ίδιο. Εκατοντάδες φασιστικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, που ανα-φέρονται στο πολυσέλιδο μανιφέστο του –μεταξύ τους το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα– έσπευσαν αμυ-νόμενες να τον αποκηρύξουν και να αποσαφηνίσουν πως δεν διατηρούσαν καμία σχέση μαζί του. Η ηγέτης του ακροδεξιού Νορβηγικού «Κόμματος της Προόδου» εξέφρασε τη λύπη της για το γεγονός πως μέχρι το 2006 ο Μπρέιβικ υπήρξε μέλος του κόμμα-τός της, παρότι, όπως παραδέχθηκε, «ορισμένες από τις απόψεις που ασπά-ζεται ο δολοφόνος αποτελούν και από-ψεις του κόμματος»! Διαφόρων ειδών συγκαλυμμένοι ή ανοιχτοί φασίστες επιχείρησαν να εμφανίσουν σινικά τεί-χη ανάμεσα στην ιδεολογία τους και τον Μπρέιβικ: Άλλο –είπαν– ο αντι-ισλαμικός ρατσισμός, η καταδίκη της «πολυπολιτισμικότητας», ακόμα και οι επιθέσεις σε βάρος μουσουλμάνων στην Ευρώπη, και άλλο η στυγερή δο-λοφονία 70 λευκών Νορβηγών από τον Μπρέιβικ. Όμως η πραγματικότητα συ-νηγορεί για το αντίθετο...

Κοινή στρατηγικήΟ 32χρονος δράστης υπήρξε για πολ-λά χρόνια παραγωγικός, συμμετέχο-ντας σε εξτρεμιστικές ιστοσελίδες που σχετίζονται άμεσα με κοινοβου-λευτικά και εξωκοινοβουλευτικά φα-σιστικά κόμματα της Ευρώπης. Ήταν ενεργό μέλος της νεολαίας του ακρο-δεξιού «Κόμματος της Προόδου» το 2005, όταν παρουσίαζε σε προεκλο-γική αφίσα του ένα σκουρόχρωμο αδύνατο άνδρα να σημαδεύει με το όπλο μια κάμερα υπό το μότο: «Ο δράστης είναι ξενικής καταγωγής». Οι πράξεις του Μπρέιβικ μπορεί να ήταν δική του απόφαση –αν και παραμένει μεγάλο ερώτημα το πώς εφοδιάστη-

κε τόσο εύκολα και ανυποψίαστα με όπλα, πώς συντόνισε τόσο άψογα τις ενέργειές του κ.λπ.– ωστόσο οι ακραίες σκέψεις που τον οδήγησαν σ’ αυτές, δεν γεννήθηκαν από το που-θενά. Χρησιμοποίησε βέβαια διαφο-ρετικές μεθόδους για τον ίδιο σκοπό π.χ. από τους Νορβηγούς κυριλέ φα-σίστες της «Προόδου». Πρόκειται για τον ίδιο λόγο που η κοινοβουλευτική έκφραση της ρατσιστικής ακροδε-ξιάς στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιεί τις «ακραίες» πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Ο κοινωνικός συσχετισμός δεν τις επιτρέπει και όχι λόγοι «αρ-χής», όπως ισχυρίζεται ο Καρατζαφέ-ρης. Επιπρόσθετα, πολλοί Έλληνες πιο... «ακραίοι» φασίστες θαυμάζουν τα εγκλήματα του Μπρέιβικ, όπως αποκαλύπτεται σε διαλόγους μετα-ξύ νεοναζί σε φασιστο-φόρουμ του διαδικτύου. Είναι όμως άλλο οργα-νώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή να εξαπο-λύουν πογκρόμ κατά μεταναστών με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ. όπως έκαναν την άνοιξη, και άλλης τάξης πολιτική πρόκληση να υποστηρίζουν ανοιχτά τα εγκλήματα του Μπρέιβικ. Κάτι τέ-τοιο –παρότι η καρδιά τους είναι με το δολοφόνο της Νορβηγίας– θα σή-μαινε πολιτική περιθωριοποίηση των νεοναζί στην Ελλάδα ή στην Ευρώπη.

Φασιστική απειλήΠαρά την περιθωριακή φύση τους, οι πράξεις του Μπρέιβικ είναι άκρως επι-κίνδυνες. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για την πρώτη φορά που φασίστες στρέ-φονται τόσο ανοιχτά δολοφονικά απέ-ναντι σε «φίλους των μεταναστών». Ούτε μόνο επειδή υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν δολοφόνοι μιμητές του σε άλλα μήκη και πλάτη του πλανή-τη. Αλλά επειδή οι κάθε «Μπρέιβικ» τρέφονται από την ιδεολογική και πολιτική μήτρα σχηματισμών πολύ μαζικότερων από τα φασιστικά κοινο-βουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά σχήματα της Ευρώπης. Όπως οι Χρι-στιανοδημοκράτες της Μέρκελ, που πέρσι δήλωνε πως το μοντέλο της πο-λυπολιτισμικότητας απέτυχε και πως τα παιδιά των μεταναστών αδυνατούν να ενσωματωθούν στη γερμανική κοι-νωνία. Όπως οι σοσιαλδημοκράτες

του Παπανδρέου που έχουν εξαπο-λύσει πόλεμο ενάντια στη «λαθρο»-μετανάστευση από τον Έβρο μέχρι το κέντρο της Αθήνας. Επιπρόσθετα, ο Μπρέιβικ υπογραμμίζει τους κινδύ-νους που απορρέουν από την επιλογή του κατεστημένου στην περίοδο της κρίσης να νομιμοποιήσει τα φασιστικά σιχάματα ανά την Ευρώπη, ελπίζοντας πως θα το βοηθήσουν στην αντιμετώ-πιση του κινήματος, των εργατικών αντιστάσεων και της Αριστεράς. Γι’ αυτό στην Ελλάδα το ΛΑΟΣ παίρνει από το ΠΑΣΟΚ τα εύσημα του κόμ-ματος της «εθνικής συνεννόησης» καθημερινά. Γι’ αυτό οι Χρυσαυγίτες αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα της αστυνομίας στις σκούπες εναντί-ον των μεταναστών, αλλά και εργα-λείο προβοκάτσιας στις πανεργατικές απεργίες και τις πλατείες. Αυτές είναι οι βασικές αιτίες που στην περίοδο της κρίσης οι φασιστικές συμμορίες απο-τελούν σοβαρή απειλή και η Νορβηγία έρχεται να το επιβεβαιώσει με τρόπο πολύ πιο εκκωφαντικό από τον Άγιο Παντελεήμονα...

Αντιρατσιστική αντιφασιστική δράσηΓια όλους τους παραπάνω λόγους χρειάζεται μαζική αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση, πριν να είναι αργά. Ως διακριτό τμήμα του κινήματος ενάντια στη μνημονιακή συναίνεση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ σε πλα-τείες, γειτονιές, χώρους εργασίας, σχολεία και σχολές. Ως συστηματική προσπάθεια προώθησης της ενό-τητας Ελλήνων και μεταναστών που τόσο αναγκαία είναι για να αποκρού-σουμε τις συντονισμένες επιθέσεις του συστήματος. Για να μη μένουν αναπάντητες κάθε είδους μικρότε-ρες ή μεγαλύτερες ρατσιστικές και φασιστικές προκλήσεις σε σχολεία, πόλεις και γειτονιές. Με στόχο το ξεσκέπασμα των ντόπιων νοσταλγών του Μπρέιβικ, των νεοναζί, χουντι-κών και φιλομοναρχικών βρυκολά-κων, που κρύβονται πίσω από τον «πατριωτικό» μανδύα και χρησιμο-ποιούν το ρατσισμό για να διασπά-σουν και να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο που αντιστέκεται.

Μακελειό στη Νορβηγία

Του Σπύρου Αντωνίου

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει οδηγήσει στην ανεργία εκα-τομμύρια ανθρώπους. Το

πρώτο εξάμηνο του 2011 χάθηκαν 88.000 θέσεις εργασίας και υπολο-γίζεται απώλεια άλλων 134.000 θέσε-ων μέχρι το τέλος του έτους. Σύμφω-να με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, φέτος τον Ιούλιο οι άνεργοι έφτασαν στο ιστορικό υψηλό ποσό των 699.658, όταν όλοι γνωρίζουν βέβαια ότι ανε-πίσημα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το 1 εκατομμύριο. Οι απλήρωτοι λογαριασμοί των νοικοκυριών συσ-σωρεύονται, οι απολύσεις πέφτουν βροχή και η φτώχεια βαθαίνει. Μέσα σε αυτό το εφιαλτικό περιβάλλον ξεκίνησε η εφαρμογή των προγραμ-μάτων «κοινωνικής εργασίας», που δήθεν θα φρενάρουν το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά ουσιαστικά θα εδραιώσουν ακόμα περισσότερο την ελαστική απασχόληση και θα εντεί-νουν το εμπόριο ελπίδας για εκατο-ντάδες χιλιάδες νέες-ους, οι οποίοι αναζητούν μεροκάματο.

ΠροτεραιότηταΤο νέο τρικ του ΠΑΣΟΚ υιοθετήθηκε για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλεί-ψεις στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων (καθαριότητα, Βοήθεια στο Σπίτι, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη κ.λπ.), που δημιούργησαν ο Καλλι-κράτης και το πάγωμα των προσλή-ψεων στο δημόσιο (1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις). Γίνεται ξεκά-θαρο πια ότι η τοπική αυτοδιοίκηση (χωρίς τους συμβασιούχους) υπο-λειτουργεί, οι δημόσιες υπηρεσίες συνεχώς υποβαθμίζονται και γι’ αυτό απαιτούνται χιλιάδες προσλήψεις.

Οι προτεραιότητες των «σοσιαλ-φιλελεύθερων» κυβερνώντων είναι όμως άλλες. Η πρόσληψη ακόμα 4.000 μόνιμων (με πλήρη δικαιώμα-τα και επιδόματα) στα σώματα ασφα-λείας πρόσφατα, αντί για πλήρωση των χιλιάδων κενών σε σχολεία και νοσοκομεία, είναι αποκαλυπτική της πρόθεσής τους να αναβαθμίσουν την καταστολή, αδιαφορώντας για τις κοινωνικές ανάγκες.

Η ενίσχυση της απασχόλησης στον τομέα των αναγκών και οι νέες θέσεις

εργασίας, που δημιουργούνται, στη-ρίζουν –έστω και λίγο– αυτό που λέμε «κοινωνικό κράτος» και είναι προς όφελος όσων υποφέρουν από την κρίση. Όμως, οι εργασιακές σχέσεις όσων καταφέρουν τελικά να προσλη-φθούν και οι πρακτικές υλοποίησης των προγραμμάτων, ακυρώνουν σε μεγάλο βαθμό τα όποια καλά νέα.

Το πρόγραμμαΣυγκεκριμένα, το πρόγραμμα αφορά 55.000 θέσεις. Οι δήμοι θα απασχο-λούν ανέργους για πέντε μήνες. Κάθε εργαζόμενος θα παίρνει 625 ευρώ το μήνα μικτά και οι ασφαλιστικές του ει-σφορές θα χρηματοδοτούνται μέσω ΟΑΕΔ. Εργοδότες των εργαζομένων θα είναι κυρίως Μη Κυβερνητικές Ορ-γανώσεις (ΜΚΟ), όπως και άλλοι φο-ρείς «Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα» (Σωματεία, Ιδρύματα, Συνδικαλιστικές Οργανώσεις κ.λπ.), οι οποίοι θα υπο-γράφουν συμβάσεις με τους δήμους στους οποίους θα παραχωρούν ουσι-αστικά τους εργαζόμενους.

Αν και όλα αυτά τα νεοφιλελεύθερα κόλπα υιοθετούνται με τη δικαιολο-γία ότι απαγορεύονται οι απευθείας προσλήψεις στο δημόσιο, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς, το «ευγενές» έργο των φορέων που θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα φυσικά θα αμειφθεί. Οι «μη κερδοσκοπικοί

φορείς» που δημιουργήθηκαν για να καταπίνουν κονδύλια, θα εισπράξουν συνολικά το 5% του προϋπολογισμού, δηλαδή περίπου 14 εκατομμύρια ευρώ, από τα συνολικά 280 εκατ. ευρώ.

Για μια φορά ακόμα κάποιοι «ευαί-σθητοι» κερδοσκόποι θα κάνουν πάρτι πάνω στις στρατιές των ανέργων. Η δι-απλοκή τους με κυβερνητικούς παρά-γοντες θα φουντώσει το ρουσφέτι για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα. Χαρα-κτηριστική ήταν η περίπτωση του βου-λευτή Σερρών του ΠΑΣΟΚ Κουτμερίδη, συνεργάτες του οποίου έσπευσαν με δική του ενθάρρυνση να συστήσουν ΜΚΟ για να διεκδικήσουν το πρόγραμ-μα που αντιστοιχεί στο νομό Σερρών και φυσικά το ποσοστό της προμήθει-ας (πάνω από 150.000 ευρώ). Εύκολο χρήμα και ψηφοφόροι-πελάτες σε ένα.

Μετά το σάλο που ξέσπασε από την αποκάλυψη της παραπάνω χυ-δαιότητας, ο Κουτρουμάνης ανα-γκάστηκε να δηλώσει ότι προτίθεται να αποκλείσει εκείνες τις ΜΚΟ που ιδρύθηκαν τους τελευταίους 3-4 μή-νες μόνο και μόνο για να ενταχθούν στο πρόγραμμα, καθώς και όσες στο ΔΣ τους συμμετέχουν πολιτικά πρό-σωπα. Παρ’ όλα αυτά είναι βέβαιο πως μετά τους συμβασιούχους και τα γαλάζια stage, δημιουργούν ένα νέο πελατειακό δίκτυο εργαζομένων με την πράσινη «κοινωνική εργασία».

Όλα γίνονται κυνικά και νεοφιλε-λεύθερα. Για ημερομίσθιο 25 ευρώ πρέπει να δουλεύεις με καθεστώς «εθελοντή» χωρίς εργασιακά δικαι-ώματα και να αμείβεσαι κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση. Την ίδια στιγμή, με τις εισφορές των μισθωτών στον ΟΑΕΔ θα πληρώνονται οι ασφαλιστι-κές εισφορές, ενώ παγιώνεται ο νέος τύπος εργαζόμενου: υποαπασχολού-μενος, ασυνδικάλιστος και έρμαιο της εργοδοτικής τρομοκρατίας.

ΕπέκτασηΤο πρόγραμμα του υπουργείου Εργα-σίας δεν είναι το μοναδικό που προ-ωθεί η συμμορία ΓΑΠ-Βενιζέλου. Το υπουργείο Εσωτερικών ετοιμάζει στις αρχές Σεπτέμβρη νέο «δουλεμπορι-κό» σχέδιο προσλήψεων πενταμη-νιτών εργατών στους δήμους, στον τομέα της Αυτεπιστασίας (οικοδο-μικής φύσεως έργα). Τέτοια έργα μπορεί να αφορούν συντήρηση και επισκευές σε κοινωνικές υποδομές (παιδικοί σταθμοί, αθλητικά κέντρα), κοινόχρηστους χώρους (πάρκα, πλα-τείες, παιδικές χαρές, πεζοδρόμια, πεζόδρομοι), δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, χωματερές, καθαρισμό δασών κ.λπ. Για το 2012 προβλέπονται 25.000 τέτοιες θέσεις οικοδόμων και εργατών, με ανώτατο ετήσιο όριο απασχόλησης τα 135 ημερομίσθια.

Το απαράδεκτο αυτό καθεστώς μισο-δουλειάς, κάτω από την πίεση της πρωτοφανούς ανεργίας και της υποχρηματοδότησης των δήμων, προωθείται ακόμα και από αριστε-ρούς δημάρχους και συνδικαλι-στικούς φορείς (π.χ. το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ στη Λάρισα), νομιμοποιώντας έτσι την εξαθλίωση των εργαζομένων. Στη Ν. Ιωνία η δημοτική αρχή, που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΣΥΡΙ-ΖΑ, υπέγραψε συμφωνία με ΜΚΟ, προκειμένου να καλυφθούν θέσεις εργασίας που λείπουν από την ενι-σχυτική διδασκαλία στα σχολεία, στη δημιουργική (απογευματινή) απασχόληση παιδιών στα Δημοτι-κά, στην καθαριότητα κ.α.

Τις επιλογές αυτές καταδικάζει η ΟΛΜΕ που τονίζει σε ανακοίνωσή της: «Τώρα οι άνεργοι εκπαιδευτικοί θα κα-λούνται να δουλέψουν στο δημόσιο σχολείο, αλλά ως εργαζόμενοι σε ιδιώ-τη εργοδότη και στους δήμους».

ΔιεκδίκησηΗ Αριστερά και τα συνδικάτα δεν πρέπει να υποχωρούν σε τέτοιες πρακτικές. Μόνη λύση είναι η αγω-νιστική-διεκδικητική στάση, όπως του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπο-λης. Ο δήμαρχος Χ. Κορτζίδης, μαζί με τους κατοίκους και τους εργαζό-μενους στο δήμο πραγματοποίησαν πορεία στο υπουργείο Εσωτερικών στα τέλη Ιουλίου και πέτυχαν να αποδοθούν άμεσα στους δήμους τα χρήματα για κάποιες από τις αρμο-διότητες που τους μεταφέρθηκαν με τον Καλλικράτη και να αυξηθεί ο αριθμός των συμβασιούχων για την κάλυψη των αναγκών στις κοινωνι-κές υπηρεσίες του δήμου.

Ένα πλατύ μέτωπο των αριστερών και όχι μόνο δήμων, μαζί με την ΠΟΕ-ΟΤΑ, που θα στηρίζεται από το εργα-τικό κίνημα και την Αριστερά, πρέπει να απαιτήσει λεφτά για την τοπική αυτοδιοίκηση, την παιδεία, την υγεία και όχι για τις τράπεζες. Επίσης μαζι-κές προσλήψεις μονίμων για να κα-λυφθούν οι ανάγκες στις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, δουλειά για όλους με πλήρη δικαιώματα, επίδο-μα ανεργίας για όλους τους ανέργους και όχι «πακέτα» για ΜΚΟ και ιδιώτες.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

31 Αυγούστου 2011

Αθήνα: 3 μ.μ., Ομόνοια, Συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή5 μ.μ., Αντιρατσιστική Συναυλία στο Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: 12 μεσημ., Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου

Ψίχουλα για μισθό, άγρια ελαστικότητα, μέσω ΜΚΟ

Η γαλέρα της «κοινωνικής εργασίας»