Φύλλο Νο 252

28 Σεπτέμβρη 2011

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Δεν πληρώνω:Μαζική ανυπακοή στα χαράτσια

6

Ανατολική Μεσόγειος: Παιχνίδια με τη φωτιά

12

Μάχη ενάντια σε κλεισίματα, εφεδρεία και απολύσεις

8, 9

Poll tax: Πώς η άρνηση πληρωμών έριξε τη Θάτσερ

11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Η «συντεταγμένη χρεοκοπία» ή «ελεγ-χόμενη πτώχευση» είναι ήδη απόφαση της τρόικας και της κυβέρνησης ΓΑΠ. Το αν θα εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και σκέτη πτώχευση, δεν το γνωρίζει κανείς. Το κόστος θα είναι τεράστιο για τη μεγά-λη πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών μαζών. Μέσα στον επόμενο χρόνο θα οργανωθεί ένα πρωτοφανές «κούρεμα» των μισθών, των συντάξεων, των κοινωνι-κών δαπανών, της λαϊκής αποταμίευσης,

της αξίας της γης και των σπιτιών μας, για να μειωθούν οι ζημιές των τοκογλύφων και των τραπεζιτών, που έχασαν στο καζίνο του διεθνούς νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.Με στόχο να φορτωθεί το κόστος της κρί-σης πάνω στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού, ο Βενιζέλος μιλά για «ιδρώ-τα, δάκρυα, αίμα». Και το εννοεί. Το πρό-γραμμα πρόσθετης λιτότητας και περικο-πών, που συμφώνησε η κυβέρνηση ΓΑΠ με τους δανειστές, είναι μόνο μια πρώτη

δόση. Και τέτοιες «δόσεις» μας περιμέ-νουν τακτικά, σε περίπου μηνιαία βάση.Το πρόγραμμα αυτό μπορεί και πρέπει να ανατραπεί. Η οργή πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένο κίνημα που θα ακυρώσει τις ελπίδες της κυβέρνησης να εισπράξει τα χαράτσια. Η αλληλεγγύη στους αγωνι-ζόμενους υπαλλήλους των απειλούμενων με συγχώνευση-κλείσιμο Οργανισμών πρέπει να πάρει τέτοιες διαστάσεις, που θα ακυρώσει τα σχέδια για την «εργασιακή

εφεδρεία» και τις απολύσεις. Οι φοιτητές, οι πανεπιστημιακοί και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να νικήσουν, για να σωθεί το δη-μόσιο σύστημα εκπαίδευσης. Κάθε νο-σοκομείο πρέπει να μετατραπεί σε οχυρό το πολέμου ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, ανάμεσα στις ανάγκες και τα κέρ-δη. Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ πρέπει να πιεστούν αφόρητα για να οργανώσουν τους ανα-γκαίους αγώνες για την υπεράσπιση των μισθών και των συντάξεων.

Υπόσχονται: Αίμα, ιδρώτα, δάκρυαΥπόσχονται: Αίμα, ιδρώτα, δάκρυα

Απαντάμε: Αγώνας, Ανατροπή, Ελπίδα Απαντάμε: Αγώνας, Ανατροπή, Ελπίδα

συνέχεια σελ. 3

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Η μετωπική σύγκρουση των κυβερνήσεων του ΓΑΠ με όλα τα λαϊκά

στρώματα δημιουργεί νέες ευκαι-ρίες για τη Δεξιά, μετά τη συντρι-βή της στις εκλογές του 2009. Το ΠΑΣΟΚ καταρρέει ως σάπιο φρού-το και όλες οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν την πρωτοκαθεδρία της ΝΔ στις πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές, όποτε αυτές γί-νουν.

Όμως όλα δείχνουν ότι η ΝΔ απέχει κατά πολύ από το όριο της αυτοδυναμίας. Η ιστορία της χώ-ρας (εμφύλιος, κυβερνήσεις ΕΡΕ, δικτατορία κ.λπ.) έχει δημιουρ-γήσει ισχυρά «αντιδεξιά» αντανα-κλαστικά σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Οι εργατικοί αγώνες της μεταπολίτευσης, αλλά και η ισχυρή εργατική αντίσταση στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, έχουν δημι-ουργήσει μια σοβαρή «εργατική» παράδοση, που δεν κάμπτεται εύκολα.

Παρά τη σαρωτική κρίση του ΠΑΣΟΚ, οι δημοσκοπήσεις ανα-δεικνύουν την αντοχή μιας «κε-ντροαριστερής» πλειοψηφίας στη χώρα και κυρίως τη στροφή ενός σημαντικού τμήματος της βάσης του ΠΑΣΟΚ προς τα αρι-στερά. Ο «ριζοσπαστισμός», η αναζήτηση λύσεων στα αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας, προσεγ-γίζει στο 30%, ενώ κοντά στο 20% προσεγγίζει η αναζήτηση προς το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ, δηλαδή σε χώρους κομου-νιστικής αναφοράς. Ασφαλώς τα ποσοστά αυτά είναι νεφελώδη, αβέβαια και ίσως προσωρινά, παρ’ όλα αυτά είναι τα υψηλότερα στην Ευρώπη.

Με αυτό το πρόβλημα καταπιά-νεται η τακτική του επιτελείου του Σαμαρά, που επιχειρεί να πετύχει βαθύτερες πολιτικές ανατροπές, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση της επιστροφής της ΝΔ στην κυ-βερνητική εξουσία.

Και το επιχειρεί αντιγράφοντας από τις σχολές του «ριζοσπαστι-σμού» της Δεξιάς, από την παρά-δοση των Ρεπουμπλικάνων του Ρίγκαν και των Συντηρητικών της Θάτσερ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα «παιδιά» στο επιτελείο του Σα-μαρά έχουν παρελθόν τόσο στην επιρροή του ντόπιου σκληρού συντηρητισμού (περιβάλλον Χρι-στόδουλου, Δίκτυο 21 κ.λπ.) όσο και «προϋπηρεσία» στις Ουάσι-γκτον και στα Λονδίνα. Στη συνέ-ντευξή του στη ΔΕΘ ο αρχηγός της ΝΔ υπογράμμισε ότι σκοπεύει να αντιμετωπίσει την περίοδο της κρίσης, επιδιώκοντας να αλλάξει συνολικά τον πολιτικό χάρτη.

Ο Σαμαράς δήλωσε ότι θα επι-διώξει «καθαρές λύσεις». Θα επι-διώξει αυτοδυναμία της ΝΔ, έστω και αν χρειαστεί να καταφύγει σε δεύτερο γύρο εκλογών. Η δήλωση αυτή έχει σημασία για τη συγκρό-τηση της ΝΔ και του γενικότερου «χώρου» της Δεξιάς. Ο Σαμαράς μπορεί να υποχρεωθεί από τις εξελίξεις να συμμετάσχει σε κυ-βέρνηση «έκτακτης ανάγκης» πριν τις εκλογές ή σε κυβέρνηση «με-γάλου συνασπισμού» μετά από αυτές, έχει όμως δηλώσει καθαρά το στόχο του να επαναφέρει τη Δεξιά στο ρόλο του πρωταγωνι-στή των πολιτικών εξελίξεων. Και αυτό κάνει ακόμη μεγαλύτερες τις ευθύνες των εκφυλισμένων σοσι-αλδημοκρατών.

Ακραίος συντηρητισμόςΣτην κατεύθυνση αυτή ο Σα-μαράς επανέφερε όλο το οπλο-στάσιο του ακραίου συντηρη-τισμού. Οι αναφορές στο θεό και στην εκκλησία θυμίζουν μεν γελοίους δημαγωγούς της με-τεμφυλιακής Δεξιάς, όμως δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η ανάδειξη της «θρησκευτικό-τητας» σε βασική διαχωριστική πολιτική γραμμή είναι χαρακτη-ριστικό της απολύτως σύγχρο-

νης «πατριωτικής Δεξιάς» στις ΗΠΑ, αλλά και στην ΕΕ.

Παράλληλα, έδωσε έμφαση στον εθνοκεντρισμό, επιδιώκο-ντας να μεταπλάσει σε αυτή την κατεύθυνση τα δίκαια αισθήμα-τα οργής απέναντι στην τρόικα και τους δανειστές. Επέλεξε ως κεντρικό σύνθημά του για την περίοδο το «οι Έλληνες μπορού-με!», όρισε ως στόχο να γιορτά-σουμε το 2021 «υπερήφανα» τα 200 χρόνια από το 1821, δεσμεύ-τηκε για «εθνοκεντρική-πατριω-τική» αλλαγή όλων των σχολικών βιβλίων (που, τάχα, «διαπλάθουν μεταλλαγμένους διεθνιστές»). Καθόλου τυχαία, ανέδειξε ως κε-ντρικό το ζήτημα των ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, δείχνοντας αποφασισμένος να παίξει ακόμα και με τα επικίνδυνα ζητήματα της εύθραυστης ειρήνης στην περιοχή…

Με τέτοια εθνοθρησκευτική φυσιογνωμία, φυσιολογικά, θα παίξει στο χαρτί του ρατσισμού. Ο Σαμαράς δεσμεύτηκε ότι θα καταργήσει το νόμο Ραγκούση για την ιθαγένεια μεταναστών, κα-τηγορώντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που οργάνωσε, ή ανέχτη-κε, τα χειρότερα πογκρόμ κατά των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας) ως ακραία… φιλομετανα-στευτική!

Ασφαλώς, ο πραγματικός χα-ρακτήρας της πολιτικής της ΝΔ αποδεικνύεται στα ζητήματα της οικονομίας. Και εδώ ο Σαμαράς κρύβεται από τους εργαζόμε-νους, αλλά στέλνει επίσης «μηνύ-ματα» προς τις κυρίαρχες τάξεις. Τάσσεται, λέει, κατά του Μνημο-νίου, αλλά θα σεβαστεί… όλες τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας. Επιδιώκει, λέει, την «επαναδια-πραγμάτευση», αλλά υπό τον όρο της… συναίνεσης των δανειστών και της Τρόικας. Καταγγέλλει, δήθεν, την κυβέρνηση για φο-ρομπηχτική πολιτική, αλλά δεν δεσμεύεται να καταργήσει οποιο-

δήποτε μέτρο υπερφορολόγησης των λαϊκών τάξεων.

Αντίθετα, γίνεται πολύ συγκε-κριμένος σε ό,τι αφορά τους βι-ομήχανους και τους τραπεζίτες: στη ΔΕΘ αναφέρθηκε στη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τις επιχειρήσεις και στη μείω-ση των εργοδοτικών ασφαλιστι-κών εισφορών, στη θεσμοθέτηση συντελεστή 15% στο φόρο επί των κερδών όλων των επιχειρήσεων και στη μείωση του ανώτερου συντελεστή φορολόγησης των πλουσίων στα 30% (από 45% σή-μερα)… Ταυτόχρονα υποσχέθηκε μια «σαρωτική» συνταγματική μεταρρύθμιση, που θα περιλάβει όλα τα αιτήματα των κυρίαρχων τάξεων που «ατύχησαν» τα τελευ-ταία χρόνια (ιδιωτικά ΑΕΙ, κατάρ-γηση μονιμότητας ΔΥ, κατάργηση «γραφειοκρατικών», περιβαλλο-ντικών ή πολεοδομικών περιορι-σμών στις επιχειρήσεις κ.λπ.).

Αυτές οι συγκεκριμένες αιχμές «λένε την αλήθεια» για τους καπι-ταλιστές, που έδωσαν μαζική πα-ρουσία στην ομιλία του αρχηγού της ΝΔ στη ΔΕθ. Αυτό το γεγονός ανάγκασε το φιλοκυβερνητικό «Βήμα» να υπογραμμίσει ότι «κα-ταγράφεται μεγάλη ζήτηση από επιχειρηματίες “πρώτης γραμμής” προκειμένου να συνομιλήσουν με τον κ. Σαμαρά»…

ΠρόκλησηΜια τέτοια γραμμή που υπόσχε-ται τα πάντα στους πλούσιους ως δρόμο για την «ανάπτυξη» και επα-ναφέρει τα πιο αντιδραστικά ιδεο-λογήματα ως άξονες της πολιτικής ζωής, είναι μια πρόκληση που γί-νεται ακόμη πιο επικίνδυνη μέσα στις συνθήκες της κρίσης. Με την κατάρρευση του χώρου της σοσι-αλδημοκρατίας, το καθήκον της απάντησης σε αυτή την πρόκληση, το καθήκον της αντιδεξιάς πολιτι-κής και ιδεολογικής αντιπαράθε-σης πέφτει αποκλειστικά στους ώμους της Αριστεράς.

óôá óýíôïìá...Μέτρα πρόσθετης λιτότητας με στόχο

τη «συλλογή» 6,6 δισ. ευρώ, κάτι κοντά στο 3% του ΑΕΠ, ανακοίνωσε από τη Νέα Υόρκη ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αν έχετε χαθεί, μην μπερδεύεστε. Δεν πρόκειται για τα χαράτσια, τη φοροεπιδρομή, τις περικοπές σε ΔΕΚΟ, το ενιαίο μισθολόγιο κ.λπ. Είπαμε είναι (τα πιο) νέα μέτρα: Μεί-ωση 20% όλων των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση 4% στις κύριες συντά-ξεις και 15% στις επικουρικές. Εντός ολίγου θα πρέπει να φτιάξουμε ημερήσιο δελτίο περικοπών…

N N N

Παρεμπιπτόντως το (σκληρό) μεσοπρό-θεσμο σκληραίνει όλο και περισσότερο. Το διαβόητο πρόγραμμα προέβλεπε τον κανόνα-σφαγή για τις προσλήψεις στο δη-μόσιο (1:10) μόνο για το 2011. Αίφνης, αυτός επεκτάθηκε για το 2012, 2013 και 2014! Και σε αυτή την ακραία πολιτική μείωσης της απασχόλησης στο δημόσιο, δεν «συνυπο-λογίζονται» οι εφεδρείες-απολύσεις. Ποιος ενέκρινε αυτή την πολιτική; Κανείς. Την αποφάσισε «μονομερώς» η κυβέρνηση και την εξήγγειλε ο Ευ. Βενιζέλος. Και μετά μι-λάνε για δημοκρατίες και νομιμότητες…

N N N

Οι διαδικασίες «συντεταγμένης χρεοκο-πίας» ή «ελεγχόμενης πτώχευσης» προβλέ-πονται στα πλαίσια του Μόνιμου Μηχανι-σμού Στήριξης (ESM) που θα διαδεχθεί το 2013 τον Προσωρινό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) της ΕΕ. Που σημαίνει ότι μέχρι το 2013 η έμφαση της πολιτικής τους θα είναι στα μέτρα οργάνωσης της εσωτερικής χρε-οκοπίας ή πτώχευσης…

N N N

Τι σημαίνει αυτό; Αντιγράφουμε από το εξαιρετικό σημείωμα του Γ. Σταθάκη στην «Αυγή»: «Η μείωση μισθών και συντάξεων κατά 40% θα γίνει με συνδυασμό μέτρων. Το πιο απλό είναι η στάση πληρωμών για 2 ή 3 μήνες και στη συνέχεια η μονιμοποί-ηση των περικοπών. Η δεύτερη μέθοδος είναι το ενιαίο μισθολόγιο, η εφεδρεία και τα επιδόματα αλληλεγγύης… Η τρίτη μέ-θοδος είναι η εξουθενωτική φορολογία… Τελευταία πράξη θα είναι η κατάργηση ή μείωση του κατώτατου μισθού (π.χ. στα 380 ευρώ…)… Αυτό θα εγκαινιάσει την ελεύθερη πτώση των μισθών στον ιδιωτι-κό τομέα…».

N N N

Επειδή τέτοια είναι τα μέτρα που έρχο-νται, οι έχοντες δημοκρατικές ευαισθη-σίες (ή όπως θα λέγαμε παλιότερα λε-γκαλιστικές αυταπάτες), ας κοιτάξουν να συνέλθουν εγκαίρως. Η απίστευτη αγριό-τητα των ΜΑΤ στο Σύνταγμα, οι τόνοι χη-μικών, οι χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, είναι απλά ο πρόλογος. Ας ακούσουμε πιο σοβαρά τον Καρατζαφέρη που, αν μη τι άλλο, διαθέτει στην ομάδα του τον πρώην αρχηγό της ΕΥΠ: Σε πρόσφατη επερώτησή του συγκρίνει τη «σύρραξη», την οποία προβλέπει, με τον εμφύλιο πόλεμο(!) και καλεί την κυβέρνηση να βάλει το στρατό στο παιχνίδι! Η κατάσταση βαδίζει ταχέως προς κοινοβουλευτική δικτατορία…

N N N

Απίστευτη η απάντηση της Αλ. Παπα-ρήγα στις εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για συ-νεργασία: «Πώς θα πάμε με τον κ. Τσίπρα; Αυτός νομίζει ότι είναι καλύτερος διαπραγ-ματευτής στην ΕΕ από τον κ. Σαμαρά και τον κ. Βενιζέλο και άμα δουν τον Τσίπρα εκεί, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί θα πέσουν τάβλα κάτω…». Το ερώτημα είναι αν αρκεί η χοντροκομμένη συκοφαντία και η προ-σωπική αγένεια για να καλυφθούν τα ζητή-ματα που θέτουν πλέον πολλοί αριστεροί και ανάμεσά τους ασφαλώς και μέλη του ΚΚΕ…

Ο Σαμαράς δεν είναι αντίδοτο στον ΓΑΠ

Η απειλή επιστροφής της «σκληρής» Δεξιάς

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011 η άποψή μας

Κ υβέρνηση, τραπεζίτες και βιομήχανοι βρίσκο-νται σε πανικό. Ο Βενιζέ-

λος ανακοινώνει διαδοχικά προ-γράμματα όλο και σκληρότερης λιτότητας και πριν συμπληρωθεί εβδομάδα αυτά αποδεικνύονται «αναποτελεσματικά».

Όχι τυχαία. Η κρίση του ελλη-νικού καπιταλισμού αποδεικνύ-εται βαθύτερη απ’ όλες τις προ-βλέψεις των ντόπιων ή διεθνών αναλυτών.

Και το φαινόμενο δεν είναι απομονωμένο. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός μπαίνει στο δεύ-τερο «επεισόδιο» της κρίσης, αντιμετωπίζοντας μια ύφεση που προβλέπεται βαθύτερη και μακρότερη ακόμα και από τη μεγάλη κρίση του 1929.

Στη Νέα Υόρκη συγκεντρώθη-κε το παγκόσμιο επιτελείο του συστήματος: Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κοινή σύνοδος ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας, κοινή σύνοδος των υπουργών οικονο-μικών των G20. Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, συ-νόψισε το κλίμα: «Η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε νέα, ιδιαί-τερα επικίνδυνη, φάση».

ΧρέοςΤο «ελληνικό ζήτημα» ήταν στο επίκεντρο. Γιατί η γραμμή για την αντιμετώπιση του ανεξέλε-γκτου δημόσιου χρέους είναι σημαντική για τις γαλλικές, βρε-τανικές και τελικά τις αμερικα-νικές τράπεζες. Κυρίως όμως, γιατί όλοι γνωρίζουν πλέον ότι οι δυσκολίες στην αντιμετώπι-ση του ελληνικού χρέους είναι απλά ο πρόλογος, ότι ακολουθεί το ιταλικό, ισπανικό και τελικά γαλλικό χρέος, όπου τα μεγέθη είναι κολοσσιαία σε σχέση με την ελληνική περίπτωση.

Οι φωστήρες του συστήμα-τος είχαν –υποτίθεται– καταλή-ξει σε «γραμμή» με πρωτοβουλία των Μέρκελ-Σόιμπλε-Σαρκοζί: Ήταν η περίφημη συμφωνία της 21ης Ιούλη, που ακόμα δεν έχει εγκριθεί από τα ευρωπαϊκά κοι-νοβούλια. Παρ’ όλα αυτά είναι ήδη νεκρή. Ο ίδιος ο Σόιμπλε

ανακοίνωσε ότι πρέπει «να επα-νεξεταστεί», παίρνοντας υπόψη τις νέες συνθήκες.

Η συμφωνία της 21ης Ιουλη προέβλεπε συγκεκριμένες κινή-σεις: ένα ελληνικό σκληρό πρό-γραμμα λιτότητας και φοροεπι-δρομής, με στόχο μια «σταδιακή μετάβαση» προς τα μηδενικά ετή-σια ελλείμματα. Το πρόγραμμα αυτό ανακοινώθηκε –τότε– από το Βενιζέλο και οι συνέπειές του τρέχουν ήδη πάνω στις πλάτες των μισθωτών. Αλλά στους μήνες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση «παρέλειψε» να συγκεντρώσει έστω και ένα ευρώ από τη φορο-λόγηση των κυρίαρχων τάξεων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για νέα σκληρότερα προγράμμα-τα λιτότητας και φορολόγησης της λαϊκής κατανάλωσης.

Η συμφωνία προέβλεπε επί-σης ένα «βελούδινο κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 20%. Στους μήνες που ακολού-θησαν οι τράπεζες «ξεφορτώθη-καν» μαζικά τα ελληνικά ομόλο-γα, φροντίζοντας να περάσουν μεγάλα τμήματα των ζημιών στους δημόσιους προϋπολο-γισμούς. Αντίθετα, τα ασφαλι-στικά ταμεία φορτώθηκαν πε-ρισσότερο (με την υποχρεωτική τοποθέτηση των αποθεματικών τους σε ομόλογα), δημιουρ-γώντας τις προϋποθέσεις μιας νέας, σκληρότερης, ασφαλιστι-κής αντιμεταρρύθμισης.

Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα ήταν περίπου αμελητέο: Η ύφεση μετατρέπει σε άπιαστο όνειρο τη δέσμευση της κυβέρνησης για μηδενικά ελλείμματα. Το κούρεμα 20% αποδεικνύεται ασπιρίνη για το χρέος που στο τέλος του 2012 θα υπολογίζεται στο 180% του ΑΕΠ. Η απειλή της «μετάδοσης» της κρίσης ανεξέλεγκτου χρέους άμεσα στην Ισπανία και στην Ιτα-λία, κάνει επείγοντα νέα μέτρα.

Η απάντηση του Σόιμπλε είναι η «ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός του ευρώ». Προβλέπει κούρεμα του χρέους κατά 50% και μέτρα στήριξης των τραπεζών με νέα προγράμματα χρηματοδότησής τους. Προς τούτο προβλέπει σημαντική ενίσχυση του EFSF, ανοίγοντας ουσιαστικά το δρό-μο προς τη θεσμοθέτηση των ευρω-ομολόγων και την ευρω-παϊκή στροφή προς την κατεύ-θυνση «πολιτικών Ομπάμα», δη-λαδή προς το κόψιμο χρήματος.

ΗΠΑΣτην άλλη πλευρά του Ατλαντι-κού, ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, κατηγορεί τις ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες για παθητικότητα και αδράνεια μπροστά στην κρίση, ενώ μεγα-λοκαπιταλιστές όπως ο Σόρος ή ο Μπάφετ υποστηρίζουν δημόσια τη λήψη μέτρων… φορολόγησης των πλουσίων, προκειμένου να υποστηριχθεί το σύστημα ως σύ-

νολο μπροστά στους κινδύνους…

Το πρώτο πρόβλημα με όλα αυτά είναι ότι αποτελούν πιθα-νότατα σχέδια επί χάρτου μπρο-στά στη δίνη της κρίσης. Κυρί-ως, όμως, ότι το αντίτιμο που προβλέπουν για τις λαϊκές τάξεις είναι απίστευτα βαρύ. Το σχέδιο Σόιμπλε για την ελληνική περί-πτωση ουσιαστικά ταυτίζεται με εσωτερική χρεοκοπία, με στάση πληρωμών προς τους ανθρώ-πους και τις ανάγκες τους. Οι τε-ράστιοι πόροι που θα χρειαστούν για την αποπληρωμή του υπόλοι-που χρέους, θα πρέπει να προκύ-ψουν μέσα από τους μισθούς και τις συντάξεις (με κούρεμά τους κατά 40-50%), μέσα από την αύ-ξηση της φορολογίας και μέσα από τις ακόμα πιο άγριες περικο-πές των κοινωνικών δαπανών.

Η εφαρμογή αυτού του δρα-κόντειου προγράμματος «ισο-σκελισμένων προϋπολογισμών» εναποτίθεται πλέον σε καθημε-ρινή επιτήρηση των δανειστών και σε «αυτοματισμούς» που θα κλείνουν ακαριαία κάθε υπέρβα-ση ή χαλαρότητα.

Αυτό εννοούσε ο Βενιζέλος όταν, από το βήμα της Βουλής, απείλησε με «ιδρώτα, δάκρυα, αίμα». Στο φιλοκυβερνητικό «Βήμα», ο Αντ. Καρακούσης προ-ειδοποίησε: «Η μετάπτωση σε συνθήκες αντίστοιχες εκείνων που διαμορφώθηκαν μετά την κατάρρευση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, πρέπει

να θεωρείται σχεδόν βέβαιη». Οι πληθυσμοί των χωρών της Ανα-τολικής Ευρώπης πλήρωσαν την κρίση του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος και την ανάδυση της νέας ιδιωτικής «ολιγαρχίας» με ανείπωτη φτώχεια, ανεργία, κατάρρευση των κοινωνικών υπο-δομών, με μαζική δυστυχία που οδήγησε στην πτώση του μέσου όρους ζωής των ανθρώπων σε ελάχιστα χρόνια. Αυτή είναι η προ-οπτική που μας επιφυλάσσουν.

ΑυταπάτεςΚανείς δε γνωρίζει σήμερα αν τα νέα σχέδια θα εξελιχθούν σε ελεγ-χόμενη ή σε ανεξέλεγκτη χρεοκο-πία του συστήματος. Σε κάθε περί-πτωση, στις ημέρες που έρχονται, θα κληθούμε να απαντήσουμε σε μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας. Το ερώτημα «ποιος, τελικά, θα πληρώσει την κρίση;» αποκτά κεντρική σημασία.

Το μόνο θετικό στοιχείο σε αυτό το τοπίο είναι η ραγδαία κατάρρευση αποπροσανατολι-στικών αυταπατών που, για δε-καετίες, ήταν αποτελεσματικές.

Ο κόσμος ήδη ξεπερνά την αυ-ταπάτη ότι τα σοσιαλδημοκρατι-κά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους ήταν «εργαλεία» ικανά του-λάχιστον για να υπερασπίσουμε τη θέση μας μέσα στο σύστημα. Ο κόσμος ήδη ξεπερνά την αυτα-πάτη ότι η ΕΕ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν «εργαλεία» ικανά τουλάχιστον για να μας προστα-τεύσουν από κρίσεις, δυστυχία, πολέμους. Απομένει μια –τελική, αλλά μεγάλη– αυταπάτη: Ότι ο καπιταλισμός είναι το τέλος της ιστορίας, ο μοναδικός τρόπος για να οργανώνουμε την κοινωνία.

Στις μέρες που έρχονται εκα-τομμύρια άνθρωποι θα υποχρε-ωθούν να αντιμετωπίσουν την υπόθεση αυτή. Μόνο που για το ξεπέρασμά της θα χρειαστεί η συνειδητή και οργανωμένη δράση της Αριστεράς. Μιας πολιτικής δύναμης αντικαπι-ταλιστικής, που θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο σοσιαλισμός.

Είτε με «συντεταγμένη», είτε με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, το κρίσιμο ερώτημα παραμένει:

Ποιος θα πληρώσει την κρίση;

«Είμαστε 154 ενάντια σε 10 εκα-τομμύρια», δήλωσε με απόγνωση ένας βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Mega. Αυτή η απελπισμένη εικό-να δεν απέχει πολύ από την αλή-θεια. Το μέτωπο των εργαζομέ-νων, των φτωχών, των ανέργων, των φοιτητών και των μαθητών είναι ισχυρότερο από την πανι-κόβλητη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη δράκα των βιομηχάνων και

των τραπεζιτών που τη στηρίζει. Με απεργίες, με διαδηλώσεις, με καταλήψεις, με αλληλεγγύη απέναντι στον «κοινωνικό αυ-τοματισμό», μπορούμε να τους διώξουμε.

Το αίτημα να φύγουν τώρα, συνδυάζεται με το αίτημα της ανατροπής του Μνημονίου, της ανατροπής όλων των συμφωνι-

ών με την τρόικα και τους δανει-στές, με την απόρριψη σεβασμού στο χρέος και στο ευρώ, με την απόρριψη όλων των πολιτικών που έφεραν την εσωτερική κοι-νωνική χρεοκοπία.

Έτσι φράζουμε το δρόμο και όποιο σενάριο διαδοχής του ΓΑΠ. Είτε πάρει τη μορφή κυβέρνησης έκτατης ανάγκης, είτε με τη με-

τάβαση σε κυβέρνηση της γαλά-ζιας πολυκατοικίας. Γιατί, όπως έδειξε ο Σαμαράς στη ΔΕΘ, η Δε-ξιά καραδοκεί να επανέλθει στην εξουσία, με στόχο να συνεχίσει την ίδια ακριβώς πολιτική.

Η Αλέκα Παπαρήγα δήλωσε ότι «είμαστε σε πόλεμο» και πρέπει στο εξής «να τους κάνουμε τη ζωή κόλαση». Έχει απόλυτο δίκιο.

Μόνο που πρέπει, με την ενότητα στη δράση, να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις για να το κάνουμε στην πράξη και όχι στα λόγια.

Κλιμάκωση των αγώνων, ανατρε-πτική πολιτική που θα λογοδοτεί στις ανάγκες του κόσμου, δύναμη στα Αριστερά: αυτοί είναι οι πόλοι επανασυγκρότησης της ελπίδας μέσα στο σκηνικό απελπισίας που δημιουργούν η κυβέρνηση, οι κα-πιταλιστές, οι δανειστές.

Απαντάμε: Αγώνας, ανατροπή, ελπίδασυνέχεια από σελ. 1

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Του Θοδωρή Πατσατζή

Μ ετά την ανακοίνωση των νέων μέτρων από την κυβέρνηση ξεκίνησε επί

της ουσίας ο τρίτος γύρος αναμέ-τρησης του εργατικού και συνδικα-λιστικού κινήματος με την πολιτική των μνημονίων, την πολιτική που προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στην πλάτη μας.

Το βάθεμα της κρίσης διεθνώς δίνει την ευκαιρία στη νεοφιλε-λεύθερη κυβέρνηση του ΓΑΠ και στους δανειστές συνοδοιπόρους της να παίρνουν όλο και πιο βάρ-βαρα μέτρα σε βάρος μας. Από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία, τις ιδιωτικοποιήσεις, τη δήθεν απελευθέρωση των κλει-στών επαγγελμάτων, τις απολύ-σεις των stage και συμβασιούχων και τις δεκάδες χιλιάδες απολύ-σεις στον ιδιωτικό τομέα, περνά-με στις μαζικές απολύσεις στο δη-μόσιο μέσω της εφεδρείας, στη θέσπιση του ενιαίου μισθολόγι-ου-φτωχολόγιου, αλλά και στη μεγαλύτερη φοροεπιδρομή όλων των εποχών, με τα χαράτσια για τα ακίνητα και τις εισφορές –δήθεν– κοινωνικής αλληλεγγύης.

Προηγούμενες μάχεςΗ συνολική αυτή επίθεση της κυβέρνησης στα δικαιώματά μας έρχεται μετά από δύο σκληρούς γύρους αντιπαράθεσης, οι οποί-οι τη στρίμωξαν, αλλά τελικά δεν οδήγησαν στην ανατροπή της πολιτικής της. Στον πρώτο γύρο, που ξεκίνησε με την είσοδο στο μηχανισμό στήριξης ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ, οι εργαζόμενοι βγήκαν μαζι-κά στο δρόμο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των μεγάλων εργα-τικών συνομοσπονδιών, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Αποκορύφωμα ήταν οι διαδηλώσεις στις 5 Μάη 2010. Συνολικά η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕ-ΔΥ πραγματοποίησαν μέσα σε 4 μήνες 8 γενικές απεργίες.

Πέρα από την έλλειψη σοβαρής προσπάθειας οργάνωσης των γε-

νικών απεργιών από τη μεριά των συνομοσπονδιών, δεν έγινε κα-τορθωτό να πάμε σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων με απεργίες διαρκείας, και στόχο να φύγει η κυβέρνηση και το μνημόνιο και να ανατραπεί η πολιτική τους.

Στο δεύτερο γύρο αντιπαράθε-σης, συνεχίστηκαν οι ανοργάνω-τες γενικές απεργίες με πιο χαλα-ρό ακόμη τρόπο, αλλά υπήρξαν αντιστάσεις μικρότερες ή μεγα-λύτερες σε διάφορους κλάδους. Από μικρούς χώρους και επιχει-ρήσεις ως τις κινητοποιήσεις με διάρκεια των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ήταν κινητοποιήσεις που θα μπορού-σαν να οδηγήσουν ακόμη και στην ανατροπή της κυβέρνησης.

ΟλιγωρίαΟι ηγεσίες όμως της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αποδείχθηκαν για μια ακόμη φορά ανίκανες να κλιμα-κώσουν και να συντονίσουν την οργή των εργαζόμενων στους χώρους. Δεν προχώρησαν στην κήρυξη ούτε μιας απεργίας συ-μπαράστασης στους εργαζό-μενους στις συγκοινωνίες και σαμποτάρισαν τη 48ωρη γενική απεργία που κήρυξαν οι ίδιες, στα τέλη του περασμένου Ιούνη. Οι ενέργειές τους οδήγησαν στο να μη γίνει πραγματικότητα η σύν-δεση των «αγανακτισμένων» των πλατειών με τους εργαζόμενους, σώζοντας έτσι κυριολεκτικά την κυβέρνηση από την πτώση. Η αντεργατική στάση της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ, που ερχόταν σε πλή-ρη αντίθεση με τις διαθέσεις του κόσμου, δημιούργησε τις πρώ-τες ρωγμές στην ενότητά της, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την αποχώρηση της παράταξής της στους δήμους.

Η ολιγωρία των ηγεσιών στις δύο συνομοσπονδίες είναι τέ-τοια, που έφτασαν να κηρύξουν γενική απεργία σχεδόν 20 μέρες μετά από την ημερομηνία που θα δοθούν οι πρώτες λίστες εφε-δρείας από οργανισμούς, ΔΕΚΟ και φορείς του δημοσίου. Αντί-

στοιχη ολιγωρία παρουσιάζεται στην πλειοψηφία των ομοσπον-διών και σωματείων που ελέγ-χονται από την ΠΑΣΚΕ, αλλά και όσων ελέγχονται από τη Δεξιά, παρά τις κραυγές δημαγωγίας του Σαμαρά ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτή η ολιγω-ρία έχει οδηγήσει μαζικά πολ-λούς εργαζόμενους είτε στο να αμφισβητούν την αναγκαιότητα ύπαρξης των συνδικάτων είτε να μην πιστεύουν στην αποτελε-σματικότητα απαραίτητων μεθό-δων πάλης, όπως η απεργία.

Το κρίσιμο ερώτημα από πολ-λούς εργαζόμενους που θέλουν να αγωνιστούν και μάλιστα σε χώ-ρους όπου υπάρχει μεγάλη παρά-δοση αγώνων, όπως οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι στους δήμους κ.α., είναι το ίδιο: «Ακόμη και αν θυσι-άσω το λιγοστό πια μισθό μου και απεργήσω, τι θα γίνει μετά;».

ΔυσκολίεςΕίναι σίγουρο ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης δημιουργού-νται πολλές δυσκολίες που προ-βληματίζουν τους εργαζόμενους και πολλές φορές οδηγούν και τις παρατάξεις της Αριστεράς στον εύκολο δρόμο των συμβολικών δράσεων και κινητοποιήσεων. Οι εργαζόμενοι φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και δου-λεύουν όλο και περισσότερο, για να μειώσουν τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή τους η κάθετη πτώ-ση στους μισθούς. Όσο και αν οι προβληματισμοί και οι φόβοι είναι απόλυτα κατανοητοί, οι παρατά-

ξεις της Αριστεράς θα διαπράξουν έγκλημα, αν υποχωρήσουν σε αυτές τις πιέσεις, ξεχνώντας ότι εκτός από τις υπαρκτές δυσκολίες υπάρχουν και μεγάλες ευκαιρίες.

Κανείς πια δεν παίρνει στα σο-βαρά τις εξαγγελίες μονοήμερων γενικών απεργιών, ιδιαίτερα όταν αυτές δεν συνοδεύονται από μέ-τρα που θα δώσουν την απαραί-τητη πεποίθηση στον κόσμο ότι το σωματείο του δίνει αγώνες δι-αρκείας, καλά οργανωμένους και με προοπτική. Αγώνες που δεν θα δίνονται απομονωμένα από την κοινωνία και τη μεγάλη πλειοψη-φία των εργαζομένων, όπως πολ-λές φορές κάνει το ΚΚΕ, αν και έχει αλλάξει στάση σε κάποια ζη-τήματα, εξαιτίας της πίεσης που δέχεται και μέσα στους χώρους δουλειάς και στα σωματεία, αλλά και από τους «αγανακτισμένους».

ΚαταλήψειςΟι παρατάξεις της Αριστεράς στους χώρους οφείλουν να δώ-σουν ξεκάθαρη απάντηση, χωρίς να ξεχνάνε ότι τα συνδικάτα είναι μια μόνιμη δύναμη οργάνωσης και διεκδίκησης των εργατικών συμφερόντων. Χρειάζεται να επιμείνουν στη στήριξη μορφών αγώνα που στους δύο πρώτους γύρους κινητοποιήσεων δεν τους δόθηκε η απαραίτητη συνέχεια, όπως ήταν οι πολυήμερες κατα-λήψεις του δημαρχείου της Αθή-νας από συμβασιούχους, η κατά-ληψη του Υπουργείου Υγείας από τους γιατρούς και οι επισχέσεις εργασίας των υγειονομικών. Επί-σης χρειάζεται να συμπαρατα-χθούν με τη συγκρότηση του συντονισμού πρωτοβουλιών ομοσπονδιών και σωματείων, με το συντονισμό των επιτροπών αγώνα στις γειτονιές με σωματεία ενάντια στα κλεισίματα και τις συγχωνεύσεις σχολείων και νο-σοκομείων, με την ανάπτυξη σω-ματείων και επιτροπών στους δύ-σκολους χώρους του ιδιωτικού τομέα και της επισφάλειας και με τις μαχητικές μορφές πάλης με αποκλεισμούς επιχειρήσεων.

Αυτά τα παραδείγματα αντί-στασης δείχνουν ότι τα συνδικάτα μπορούν να γίνουν σοβαρή δύνα-μη αντίστασης και να παίξουν κα-θοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξε-λίξεις. Η επιμονή στις δυναμικές απεργίες και καταλήψεις διαρκείας μπορεί να πιέσει ακόμη και αυτές τις ηγεσίες ντροπής για το εργατι-κό κίνημα, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να προχωρήσουν στην κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

«Από τα κάτω»Αυτό σημαίνει επίμονες πιέσεις και προσπάθειες, ώστε να πραγματο-ποιούνται μαζικές γενικές συνελεύ-σεις, πρωτοβουλίες για συντονισμό συνελεύσεων, απεργιών και κατα-λήψεων σε όλους τους κλάδους. Επίσης χρειάζεται προσπάθεια ανάδειξης νέων ηγεσιών από τη βάση, σε σύγκρουση με τη σοσιαλ-δημοκρατία. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν αρχίσει να αναδεικνύονται μέσα στην κρίση της συνδικαλιστι-κής γραφειοκρατίας από τη μια και την ανάπτυξη της εργατικής μαχη-τικότητας από την άλλη.

Μέσα από τα συνεχή χτυπήματα, αλλά και τις αντιστάσεις που ανα-πτύχθηκαν, όλο και περισσότερος κόσμος συνειδητοποιεί ότι πλέον δεν έχει να χάσει και πολλά πράγμα-τα, αν αγωνιστεί. Ακόμη περισσότε-ρο όμως συνειδητοποιεί ότι η μάχη για το μισθό του και τη διασφάλιση της θέσης εργασίας του δεν αφορά μόνο τον ίδιο και τους συναδέλ-φους του στον ίδιο κλάδο, αλλά όλους τους εργαζόμενους. Ότι η μάχη αυτή είναι μεγάλη, συνολική και πολιτική, για την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου. Μια πολιτική μάχη που χρειάζεται να δοθεί με αιτήματα που θα ξεπερ-νάνε τα απλά εργατικά αιτήματα και θα προβάλλουν ότι μπροστά στη χρεοκοπία χρειάζεται να διεκδική-σουμε τη στάση πληρωμών στους τοκογλύφους, τη βαριά φορολογία των πλουσίων και της εκκλησίας, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μια μάχη που θα απαι-τεί γενική πολιτική απεργία, με στό-χο την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της.

Να οργανώσουμε «από τα κάτω» απεργίες και καταλήψεις σε κάθε χώρο

Αγώνες διαρκείας για την ανατροπήΗ μάχη για την υπεράσπιση του μισθού, των θέσεων εργασίας είναι μάχη για την ανατροπή της κυβέρνησης και του μνημονίου

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Μαζικές απολύσεις

Ο όμιλος της ΕΤΕ (Εθνική Τράπε-ζα Ελλάδας) συνεχίζει τις απολύ-σεις μη μόνιμων εργαζόμενων. Στα μέσα Σεπτέμβρη 120 περί-που εισπράκτορες της Εθνικής Ασφαλιστικής ειδοποιήθηκαν ότι λήγει η σύμβαση έργου. Τους δόθηκε μόνο ένας μήνας παρά-ταση, για να κλείσουν τις υπο-θέσεις τους. Πολλοί από αυτούς δούλευαν ως και 20 χρόνια στον όμιλο. Ο λόγος που απολύονται (χωρίς αποζημίωση και δικαίω-μα να λάβουν επίδομα ανεργίας) είναι η υπογραφή σύμβασης από την ΕΤΕ με την εισπρακτική εταιρεία Mellon, που απασχολεί εργαζόμενους με χαμηλότερο μισθό. Οι εργαζόμενοι στην ΕΤΕ καλούνται να πληρώσουν τη γε-νική οικονομική κρίση, παρά το γεγονός ότι η τράπεζα είχε τε-ράστια κέρδη (540 εκατομμύρια ευρώ) το 2010. Πριν λίγες μέ-ρες είχαν μειωθεί οι μισθοί των 140 συμβασιούχων της Εθνικής Ασφαλιστικής.

Απεργία στο ΓέρακαΤις μέρες που ανακοινώνονταν οι απολύσεις των εισπρακτόρων, οι εργαζόμενοι της ΕΤΕ στο κτήριο του Γέρακα πραγματοποίησαν 24ωρη απεργία, διεκδικώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπι-κού για την κάλυψη των αναγκών όλων των διευθύνσεων της επι-χείρησης και ειδικά των τμημά-των πληροφορικής, μέσω εσω-τερικού διαγωνισμού. Η 24ωρη απεργία προκηρύχθηκε από το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ, παραβιάζοντας την απόφαση της συνέλευσης που ήταν απεργία διαρκείας λόγω

της περικοπής επιδομάτων. Παρ’ όλα αυτά οι εργαζόμενοι συμμε-τείχαν μαζικά στην απεργία και την περιφρούρησή της.

Σύμβαση αίσχουςΜε μια συμ-φωνία κόλα-ση για τους ε ρ γ α ζ ό μ ε -νους ολο-κληρώθηκαν οι διαπραγ-ματεύσεις της Ομοσπονδίας εργαζομένων στον ΟΤΕ με τη διοίκηση της εταιρείας. Οι γρα-φειοκράτες συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, που αποδείχθηκαν ανί-κανοι να σταματήσουν την ιδι-ωτικοποίηση, συμφώνησαν να υπογράψουν συλλογική σύμβα-ση που προβλέπει μείωση μι-σθού κατά 12% το 2012, κατά 11% το 2013 και κατά 10% το 2014.

ΙΚΑ

Την κλιμάκωση του αγώνα τους, με συγκεντρώσεις, καταλήψεις σε υπηρεσίες και απεργίες, αποφάσισε η Πανελλήνια Ομο-σπονδία Εργαζομένων του ΙΚΑ (ΠΟΣΕ-ΙΚΑ) στη συνέλευσή της το Σάββατο 24/9. Οι ημερομη-νίες των κινητοποιήσεων θα οριστούν από το ΔΣ της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ. Οι εργαζόμενοι διεκδικούν άμεσες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, να μη γίνει καμιά απόλυση στο Δημόσιο και να αποσυρθούν αμέσως τα χαρά-τσια και το σύνολο των νέων κυβερνητικών μέτρων. Μετά τη συνέλευση, πραγματοποίησαν πορεία ως τη Βουλή.

ΟΑΕΕΤην αντιδραστική στάση που τη-ρούν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε πολλούς εργασιακούς χώρους ακολούθησε και η πλειοψηφία του ΔΣ του σωματείου εργαζομέ-νων στον ΟΑΕΕ, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ. Διέλυσαν τη γενική συνέλευση του συλλόγου, με στό-χο να μην εκφραστεί η οργή των εργαζόμενων του ΟΑΕΕ ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Πάνω από 500 εργαζόμενοι του ΟΑΕΕ, αψηφώντας την απεργία των μέ-σων μαζικής μεταφοράς και των ταξί, παραβρέθηκαν στη συνέλευ-ση. Η πλειοψηφία του σωματείου πρότεινε στη συνέλευση απεργία διαρκείας, με εξουσιοδότηση στο ΔΣ, όταν οι ίδιοι κρίνουν ότι το μέ-τρο της εργασιακής εφεδρείας θα έρθει στον ΟΑΕΕ. Ήθελαν να κερδί-σουν χρόνο για να πάνε σε διάλογο με την κυβέρνηση και να πουν την επομένη ότι πήραν υποσχέσεις ότι κανείς εργαζόμενος του ΟΑΕΕ δεν θα βγει στην εφεδρεία.

Έτσι, όταν η Αριστερή Ενωτική Κίνηση εργαζομένων στον ΟΑΕΕ, η παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, πρότεινε να αποφα-σιστούν κινητοποιήσεις αμέσως μόλις ανακοινωθούν μέτρα για εργασιακή εφεδρεία στο στενό δημόσιο τομέα, για δημιουργία ανοιχτού Συντονιστικού Αγώνα, για τοπικές επιτροπές στα τμήμα-τα και τις διευθύνσεις, για συνεχείς Γενικές Συνελεύσεις, καθώς και η πρόταση που στήριξε και η Αρι-στερή Ενωτική Κίνηση για δράση ενάντια στα χαράτσια, η πλειοψη-φία του ΔΣ «έχασε» τον αέρα της. Αποφάσισε ότι δεν υπήρχε δικαίω-μα να κατατεθούν προτάσεις στη Γενική Συνέλευση, επικαλούμενη το καταστατικό –κάτι το οποίο δεν ισχύει– και τη διέλυσε. Η Αριστε-ρή Ενωτική Κίνηση καταγγέλλει τη στάση της πλειοψηφίας και προ-τείνει άμεσα να οδηγηθεί το σω-ματείο σε νέα Γενική Συνέλευση.

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζήςνέα από τους εργατικούς χώρους

Οι εργαζόμενοι στα μέσα στα-θερής τροχιάς (μετρό, ηλεκτρι-κός, τραμ) έχουν αποφασίσει 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες με ανοιχτές ημερο-μηνίες. Αντίστοιχες αποφάσεις αναμένεται να πάρουν οι ερ-γαζόμενοι σε λεωφορεία και τρόλεϊ. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, πραγματο-ποιούσαν συνελεύσεις.

Οι εργαζόμενοι συμμετεί-χαν μαζικά στην κοινή 24ωρη απεργία, που πραγματοποιή-θηκε την Πέμπτη 22 Σεπτέμ-βρη, σε συντονισμό με τους εργαζόμενους στον ΟΣΕ και τους ιδιοκτήτες ταξί. Με τους τελευταίους νόμους της κυ-βέρνησης, που προβλέπουν υποχρεωτικές μετατάξεις και συνταξιοδοτήσεις, οι εργαζό-μενοι στις συγκοινωνίες έχουν μειωθεί από 12.000 περίπου στις 10.000. Η μείωση θα γίνει δραματική, καθώς εκτός από το 10% του προσωπικού που θα βγει σε εφεδρεία, προβλέ-

πονται και νέες μετατάξεις το αμέσως επόμενο χρονικό διά-στημα, με βάση την αξιολόγη-ση από ιδιωτικές εταιρείες.

Η πολιτική του μνημονίου αποδεικνύεται τραγική για όσους χρησιμοποιούμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Από τα 366 τρόλεϊ και τα 2.300 λε-ωφορεία που ήταν σε κίνηση πέρυσι, φέτος κινούνται κάτω από 200 τρόλεϊ και 1.400 λεω-φορεία. Αυτό σημαίνει κίνηση με καθυστερήσεις και παρά την τεράστια αύξηση (40%)

στην τιμή των εισιτηρίων εδώ και 8 μήνες. Η επίθεση στους εργαζόμενους είναι συνολική και τέτοια απάντηση χρειάζε-ται. Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς εκτός από την κατάργηση της εφε-δρείας, απαιτούν να παρθούν πίσω τα χαράτσια. Ο κλάδος των συγκοινωνιών με τις κι-νητοποιήσεις του μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην ανατροπή της βάρβαρης πο-λιτικής του μνημονίου και της κυβέρνησης.

Απεργίες στις συγκοινωνίες

Του Αντώνη Καραβά

Τ ρεις σημαντικές κινητοποι-ήσεις έχουν ανοίξει το γύρο της αντίστασης στο χώρο της

υγείας. Η συντονισμένη κινητοποί-ηση των εργαζομένων των φορέων ΟΚΑΝΑ, ΚΕΘΕΑ, Κέντρων Πρόληψης κ.λπ., η κατάληψη του Υπουργείου Υγείας από τους εργαζόμενους σε αυτό και η συντονισμένη κινητοποί-ηση των πρωτοβάθμιων σωματείων του Πειραιά μαζί με τον Ερυθρό στο Υπουργείο Υγείας.

Σε όλα τα νοσοκομεία προκηρύσ-σονται γενικές συνελεύσεις και όσες έχουν γίνει μέχρι τώρα είναι ιδιαίτερα μαζικές. Κάτω από αυτές τις πιέσεις η ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, που γιουχα-ΐστηκε από τους διαδηλωτές για την πλήρη απουσία της την περασμένη Πέμπτη 22/9, αποφάσισε ένα πρό-γραμμα κινητοποιήσεων ως τις 20 Οκτώβρη, με καθημερινές συγκε-ντρώσεις στα νοσοκομεία, στάση εργασίας από τις 11 ως τις 3 και συλ-λαλητήρια στο υπουργείο στις 29/9 και 13/10. Όμως οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ κάνουν τα πάντα στα πρωτοβάθμια σωματεία, για να εμποδίσουν το ξέσπασμα των εργα-ζομένων και υποσκάπτουν ακόμα και την πρόταση της ΠΟΕΔΗΝ!

Η ΟΕΝΓΕ, ενώ έχει ένα αιχμηρό αντικυβερνητικό πλαίσιο και ενθαρ-ρύνει πρωτοβουλίες αγώνα και συ-ντονισμού, δεν έχει ορίσει ένα συγκε-κριμένο πρόγραμμα αγώνα προς τις γενικές συνελεύσεις των γιατρών.

ΕπιθέσειςΓια το καυτό θέμα των εφεδρειών-απολύσεων η κυβέρνηση, φοβισμέ-νη από τον απεργιακό κλοιό και τον πανεργατικό ξεσηκωμό που είναι μπροστά της, δήλωσε ότι το μέτρο δεν θα ισχύσει στα νοσοκομεία. Όμως την ίδια ώρα σε πολλά νοσο-κομεία οι διοικήσεις προχωράνε σε καταγραφή του προσωπικού, ώστε οι εργαζόμενοι να μπουν στη λίστα των απολύσεων. Είναι σαφές ότι η δήλω-ση καθησυχασμού της κυβέρνησης είναι προσχηματική, για να σπάσει το μέτωπο των εργαζομένων.

Οι περικοπές στους μισθούς είναι πλέον δραματικές (πολλοί συνάδελ-φοι πήραν αρνητική μισθοδοσία για το Σεπτέμβρη), με τα κονδύλια που έχουν εγκριθεί (μείωση 60% για να περικόψουν 3 εκατ. ευρώ), οι υπερω-ρίες φτάνουν μόλις μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη, το ενιαίο μισθολόγιο με την περικοπή του νο-σοκομειακού επιδόματος θα σημάνει μειώσεις επιπλέον 30-40%!

Μιλάνε για «λειτουργική διασύνδε-ση» νοσοκομείων και εννοούν κλεισί-ματα, τα οποία περιέγραψαν ήδη κα-θαρά στις προτάσεις τους στις αρχές Ιουλίου του 2011. Βέβαια οι προτάσεις αυτές προκάλεσαν τέτοιες αντιδρά-σεις και είχαν τόσο τερατώδη λάθη, που ο Λοβέρδος δεν τόλμησε να τις κάνει νόμο. Όμως εξακολουθεί να με-θοδεύει τις συγχωνεύσεις σε επαφές με διοικητικούς παράγοντες.

Στο θέμα του ωραρίου, μετά από τις πιέσεις των εργαζομένων, βγήκε εγκύκλιος του Υπουργείου Εσωτερι-κών που δικαιώνει τους εργαζόμε-νους στα νοσοκομεία, επειδή είναι σε καθεστώς ειδικού ωραρίου και επο-μένως δεν εντάσσονται στο νόμο που επιμηκύνει το ωράριο, παρά μόνο με ειδική απόφαση του Υπουργού Υγεί-ας. Είναι όμως ζητούμενο να επιβά-λουμε το δίκιο μας στις διοικήσεις.

Πλαίσιο αγώναΟι σύντροφοι της Εργατικής Αριστε-ράς στα νοσοκομεία μας προβάλου-με το πλαίσιο:

• Να προχωρήσουμε παντού σε κα-θημερινές συγκεντρώσεις και συνε-λεύσεις με εκλογή Επιτροπής Αγώνα, με αντιπροσώπους αιρετούς και ανα-κλητούς από τις γενικές συνελεύσεις.

• Να συγκροτηθεί ανεξάρτητο κέντρο αγώνα στα νοσοκομεία από τους εκλεγμένους εκπροσώπους των Επιτροπών Αγώνα, μαζί με το συντο-νιστικό αγώνα που έχουν συγκροτή-σει οι εργαζόμενοι σε ΟΚΑΝΑ, ΚΕ-ΘΕΑ, Κέντρα Πρόληψης κ.λπ.

• Να αποφασίσουμε τη συμμετοχή μας στην Παναττική Συγκέντρωση του Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σω-ματείων στις 2 Οκτώβρη.

• Να συμμετέχουμε στις συνελεύ-σεις της γειτονιάς με κατοίκους και συλλογικότητες της περιοχής ενά-ντια στα κλεισίματα νοσοκομείων και σε δράσεις για ενημέρωση, μοίρα-σμα υλικού και συλλογή υπογραφών.

• Να αποφασίσουμε την κατάθεση του εκκαθαριστικού της εφορίας στο Σωματείο.

• Να καταλάβουμε τα Ταμεία των Εξωτερικών Ιατρείων, αλλά και όλο το νοσοκομείο μαζί με κατοίκους και αλληλέγγυους, αν έρθουν γραπτές εντολές μετακίνησης προσωπικού.

• Να συμμετέχουμε στη συγκέντρω-ση της ΠΟΕΔΗΝ την Πέμπτη 29 Σεπτεμ-βρίου στο Υπουργείο Υγείας και στις απεργίες της ΑΔΕΔΥ στις 5 κα 19 Οκτώ-βρη και να απαιτήσουμε παράλληλα συντονισμένη πανεργατική απεργία με διάρκεια, μέχρι την ανατροπή των μέ-τρων-κυβέρνησης και μνημονίου.

Πανυγειονομικό μέτωπο ανατροπής

6 • κίνημα ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Μαζική ανυπακοή στα χαράτσια

Του Σπύρου Αντωνίου

Η φοροεπιδρομή κυ-βέρνησης και τρόικας σε βάρος των λαϊκών

στρωμάτων ξεπέρασε κάθε προ-ηγούμενο. Τα φθινοπωρινά χα-ράτσια (εισφορά «αλληλεγγύης», τέλος ακινήτων), που έφτασαν ή θα φτάσουν στα νοικοκυριά όλης της χώρας, έχουν οδηγήσει τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνί-ας σε απόγνωση. Την ίδια στιγμή όμως φουντώνει και η αγανάκτη-ση για τη βαθιά ταξική και άδικη φορολογία. Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι γενικευμένες και ένα επιθετικό κίνημα ανυπακο-ής, που μπορεί να συμπυκνωθεί στο σύνθημα «Δεν έχουμε, δεν μπορούμε, δεν θέλουμε να πλη-ρώσουμε», έχει κάνει ήδη την εμ-φάνισή του.

Έκτακτη εισφοράΗ έκτακτη εισφορά έχει έρθει στους περισσότερους από τα 5,5 εκατομμύρια φορολογούμενους που έκαναν δήλωση φέτος. Ου-σιαστικά μιλάμε για κεφαλικό φόρο και μάλιστα σε ήδη φο-ρολογηθέν εισόδημα, μετά το ΦΠΑ 23% και τους αυξημένους έμμεσους φόρους. Η επίσημη δικαιολογία της κυβέρνησης ότι το ποσό αυτό προορίζεται για ενίσχυση των ανέργων, μόνο γέ-λια προκαλεί. Από τη φοροκαται-γίδα που έχει εξαπολύσει στους μη έχοντες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, 25 δισ. ευρώ θα καταλή-ξουν σε τόκους, χρεολύσια και λοιπές δαπάνες αποπληρωμής του δημόσιου χρέους. Ήδη εκα-τομμύρια πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν το νέο φόρο, ενώ και όσοι λίγοι μπορούν να ανταποκρι-θούν, δεν θέλουν.

Φόρος στα ακίνηταΤο ποτήρι που ξεχείλισε τη λαϊκή οργή ήταν η επιβολή του μόνιμου (και όχι «έκτακτου» για φέτος και το 2012) τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, το οποίο καλούνται να πληρώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες κατοικιών και επαγγελματικών

χώρων. Ακόμα και ευπαθείς ομά-δες δεν θα γλιτώσουν το χαράτσι, αφού στο μειωμένο συντελεστή (0,5 ευρώ ανά τ.μ.) θα ενταχθούν ελάχιστοι, ενώ απαλλάσσονται από το τέλος οι μακροχρόνια άνεργοι, αλλά και αυτοί με αρκε-τές προϋποθέσεις.

Μετά τις αλλεπάλληλες μειώ-σεις μισθών και συντάξεων, τις εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, τις φοροαπαλλα-γές στο μεγάλο κεφάλαιο και την εκκλησία, τα συνεχή δώρα στους εργοδότες, η συμμορία Παπαν-δρέου-Βενιζέλου προχωράει σε νέα λεηλασία μισθωτών, συντα-ξιούχων, ακόμη και ανέργων. Σκοπός τους είναι να καλύψουν το έλλειμμα του φετινού προϋ-πολογισμού, ύψους 5 δισ. ευρώ και να πάρουν την περιβόητη 6η δόση, καλώντας μας να «βάλου-με πλάτη», για να σωθούν ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι.

ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ– ΣυνδικάταΓια φέτος το χαράτσι στα ακίνητα θα πληρωθεί σε δύο δόσεις, αρχί-ζοντας από τον Οκτώβριο, χωρίς τη δυνατότητα διακανονισμού, με την κυβέρνηση και τον πρόε-δρο της ΔΕΗ να απειλούν ότι θα κόψουν το ρεύμα σε περίπτωση μη πληρωμής. Όμως, σύμφωνα με τη ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, χρειάζεται πέντε μήνες για να περάσει στο μηχανογραφικό σύστημα των λογαριασμών το νέο χαράτσι. Συγχρόνως –εκτός του ότι είναι εντελώς παράνομη η επιβολή φόρων στο λογαριασμό της ΔΕΗ, πέρα από την κατανάλωση ρεύ-ματος– απαγορεύεται ρητά με κοινοτική οδηγία η διακοπή ηλε-κτροδότησης σε ανέργους, ανά-πηρους, χαμηλοσυνταξιούχους, πολύτεκνους κ.ά.

Είναι κατανοητό ότι η μη δυ-νατότητα πληρωμής του τέλους ακινήτων θα εκτινάξει στα ύψη τους απλήρωτους λογαριασμούς και θα αφήσει χωρίς ρεύμα χιλιά-δες άνεργους και χαμηλοσυντα-ξιούχους. Μετά τον εργασιακό μεσαίωνα, κυβέρνηση και τρόικα

μας οδηγούν και στον κοινωνικό μεσαίωνα. Χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία, χωρίς συγκοινωνί-ες και τώρα χωρίς ηλεκτρικό.

Η ΑΔΕΔΥ, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, τα σω-ματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ και η επιτροπή «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» πραγματοποίησαν συγκεντρώ-σεις έξω από το Υπουργείο Οικο-νομικών την προηγούμενη εβδο-μάδα. Οι διαδηλωτές έκαψαν τα ειδοποιητήρια της εφορίας, δη-λώνοντας ξεκάθαρα: «Δεν πλη-ρώνουμε τα χαράτσια. Δεν πλη-ρώνουμε την κρίση τους»!

ΔράσειςΤην περασμένη Κυριακή 25/9, πάνω από 2.500 κόσμου ανταπο-κρίθηκε στο κάλεσμα της Λαϊκής Συνέλευσης της πλατείας Συ-ντάγματος και συγκεντρώθηκε μπροστά στη Βουλή, για τον ίδιο λόγο. Παρά τη βίαιη καταστολή και την προσπάθεια των ΜΑΤ να απαγορέψουν τη διαμαρτυρία, οι διαδηλωτές παρέμειναν στο χώρο, έδιωξαν την αστυνομία και η συγκέντρωση έγινε κανο-νικά. Παράλληλα, σωματεία και συνελεύσεις γειτονιών συγκε-ντρώνουν τα χαρτιά, που στέλνει το κράτος στα μέλη τους, και τα επιστρέφουν μαζικά.

Την Πέμπτη 22/9, οι επιτροπές «Δεν πληρώνω» κατέλαβαν συμ-βολικά τη ΔΟΥ Καλλιθέας, ενώ την Πέμπτη 29/9, η επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» προγραμματίζει αποκλεισμό της εφορίας στους Αμπελόκηπους. Στη συγκεκρι-μένη δράση γίνεται προσπάθεια να συμμετέχουν η τοπική ΕΛΜΕ, οι λαϊκές συνελεύσεις Γκύζη και Αμπελοκήπων και άλλοι φορείς της γειτονιάς.

Την ίδια μέρα, η Λαϊκή Συνέ-λευση Βούλας-Βάρης-Βουλιαγ-μένης και η Επιτροπή Κατοίκων Γλυφάδας θα παρέμβουν στη ΔΟΥ Γλυφάδας, ενημερώνοντας το κοινό για τα άδικα μέτρα. Η Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση κα-τοίκων Χολαργού-Παπάγου ορ-γανώνει την Παρασκευή 30/9 πορεία με κατάληξη την εφορία Χολαργού, όπου θα γίνει συλλο-γική επιστροφή των εκκαθαρι-στικών της έκτακτης εισφοράς. Ανάλογες δράσεις προγραμμα-τίζει το επόμενο διάστημα και η Λαϊκή Συνέλευση Κατοίκων Πε-τραλώνων-Θησείου.

ΑνυπακοήΗ απόκρουση αυτής της βαρβα-ρότητας, εκτός από τα τεχνικά εμπόδια και τα νομικά επιχειρή-ματα, χρειάζεται κυρίως κινημα-τική-πολιτική απάντηση. Οι υπο-κριτικές εκκλήσεις του αστικού καταστημένου για τήρηση της «νομιμότητας» και εφαρμογή των νόμων (πόσο «νόμιμο» άρα-γε είναι να μην έχεις δουλειά, φαγητό και ρεύμα;), οι φωνές

του Καρατζαφέρη για «φρένο» στις κοινωνικές διαμαρτυρίες, η κλιμάκωση του κυβερνητικού αυταρχισμού, αποδεικνύουν τον πανικό του συστήματος μπροστά στο ενδεχόμενο μιας γενικευμέ-νης άρνησης πληρωμών.

Για την Αριστερά είναι μιας πρώτης τάξης ευκαιρία να απο-δείξει σε πλατιά κομμάτια κό-σμου τη χρησιμότητά της. Να αποδείξει ότι μπορεί να οργανώ-σει την αντεπίθεση όσων πλήττο-νται από την κρίση.

ΑριστεράΕυτυχώς, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΡΑΡΣΥΑ, συνδικάτα και συλ-λογικότητες έχουν μπει μπρο-στά και καλούν τον κόσμο να μην πληρώσει τα χαράτσια. Δυ-στυχώς όμως, όχι με τους όρους που απαιτεί η κρισιμότητα των στιγμών. Στον Περισσό, ενώ σωστά καλούν το λαό σε ανυπα-κοή, την εννοούν αποκλειστικά και μόνο μέσα από τις συσπει-ρώσεις του κόμματος (ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ), πριμοδοτώντας έτσι την αναποτελεσματική τα-κτική του απομονωτισμού. Από την άλλη, ο ΣΥΝ συγκροτεί ξε-χωριστές «Πρωτοβουλίες Πολι-τών», υπονομεύοντας έτσι την κοινή δράση διαφορετικών πο-λιτικών και κοινωνικών χώρων της Αριστεράς και ενώ υπάρχει ήδη η Επιτροπή σωματείων, επιτροπών και συνελεύσεων «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν Πληρώνουμε». Σε αυτή συ-

νεργάζονται δυνάμεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ και το πλαίσιο που θέτει («Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια, την κρίση και το χρέος τους. Τους ανατρέπουμε!») κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

Μέσα από τα σωματεία, τους μαζικούς φορείς, τις επιτροπές «Δεν πληρώνω» και τις λαϊκές συνελεύσεις των γειτονιών πρέ-πει να οργανώσουμε τη μαζική και συλλογική άρνηση πληρω-μής των χαρατσιών. Ενωμένοι να απαιτήσουμε την απόσυρ-ση όλων των φορομπηχτικών μέτρων που ισοπεδώνουν την κοινωνία. Σε συνεννόηση με τη ΓΕΝΟΠ, να εμποδίσουμε κάθε απόπειρα να κόψουν το ηλεκτρι-κό, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας.

Η άρχουσα τάξη και οι κυβερ-νώντες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν ανεχόμαστε άλλη λεηλασία στα εισοδήματά μας. Δεν αντέ-χουμε άλλο και δεν πρόκειται να δουν ούτε ευρώ τσακιστό, από τη στιγμή που τραπεζίτες, βιο-μήχανοι και εφοπλιστές έχουν κάνει το «δεν πληρώνω» σήμα κατατεθέν τους. Ένα πολιτικό κίνημα ανυπακοής με τέτοια χαρακτηριστικά, που θα συμπο-ρευτεί με το μέτωπο παιδείας και τους κλάδους που βγαίνουν καθημερινά σε απεργία, μπορεί να αποτελέσει το Βατερλό της χειρότερης κυβέρνησης που γνώρισε αυτή η χώρα.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η Επιτροπή «Δεν Χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε» κάλεσε σε διαμαρτυρία έξω από το Υπουργείο Οικονομικών, όπου οι διαδηλωτές έκαψαν τα ληστρι-κά ειδοποιητήρια. Επίσης, την Κυριακή 25/9 πήρε μέρος στη συ-γκέντρωση ενάντια στα χαράτσια. Μάλιστα, το μπλοκ της επιτροπής στάθηκε απέναντι από τα ΜΑΤ και με συνεχή συνθήματα συνέβα-λε στην απώθηση των δυνάμεων καταστολής, που απρόκλητα χτυ-πούσαν κόσμο και προσπάθησαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση.

Εκτός από τη μάχη για να πάρουν πίσω τα χαράτσια, η επιτροπή συμπαραστέκεται ενεργά σε κάθε κίνημα που παλεύει ενά-ντια στις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Για το λόγο αυτό μέλη της επιτροπής έδω-σαν το παρών στο πανεκπαιδευ-τικό συλλαλητήριο στις 22/9, δι-αδηλώνοντας μαζί με φοιτητές, καθηγητές και μαθητές.

Επίσης καλεί στη συναυλία που οργανώνει το Συντονιστικό των 151 φορέων την Πέμπτη 7 μ.μ. στο Σύνταγμα.

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Την Τρίτη 20 Σεπτέμβρη, μετά τη λήξη της Γενικής Συνέ-λευσης όλων των σχολών στο υπό κατάληψη πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, ομάδα φοιτητών προσπάθησε να σκίσει αφίσες και πανό του συντονιστικού της κατάληψης και πανό των παρα-τάξεων της Αριστεράς. Μπροστά σε αυτή την πρόκληση, ο εκπαι-δευτικός Ε.Φ., μέλος του συλλό-γου εκπαιδευτικών Χανίων και φοιτητής, μαζί με άλλους φοιτη-τές τους έκαναν παρατήρηση να σταματήσουν. Τότε οι τραμπού-κοι φοιτητές επιτέθηκαν στον εκπαιδευτικό, με σκοπό να τον τραυματίσουν. Ευτυχώς με τη στήριξη δύο φοιτητών και δύο φοιτητριών των ΦΕΣ η επίθεση αποκρούστηκε.

Οι συγκεκριμένοι φοιτητές δεν φαίνεται να είναι απλά μέλη του συλλόγου και της παράταξης της ΔΑΠ. Οι ίδιοι είχαν επιτεθεί, στην προηγούμενη συνέλευση των σχολών, σε φοιτητές που φώνα-ζαν αντιναζιστικά συνθήματα.

Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε άλλα παρόμοια στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου, όπως ξυλοδαρμοί αριστερών φοιτητών, γκράφιτι με ναζιστικά σύμβολα και ρατσιστικά συνθή-ματα, εμπρησμοί σε τραπεζάκια της Αριστεράς και βομβιστική επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμε-νο στέκι. Ίδια περιστατικά έχουν γίνει από ακροδεξιούς φοιτητές και σε άλλες καταλήψεις, όπως στα πανεπιστήμια των Χανίων και του Ιονίου.

Την επόμενη μέρα, στο ΔΣ των φοιτητών, η ΑΡΕΝ και τα ΕΑΑΚ έκαναν καταγγελία για το συ-γκεκριμένο περιστατικό. Η ΔΑΠ, αντί να καταδικάσει το γεγονός, εκπροσωπήθηκε από έναν από τους επιτιθέμενους(!!!) ο οποί-ος συνέχισε τις προκλήσεις του. Η ΠΑΣΠ απέδωσε το γεγονός σε προσωπικές διαφορές και το ΜΑΣ ψήφισε λευκό!

Οι ρατσιστικές, ακροδεξιές ομάδες δεν μπορούν να παρου-σιάζονται ως νομιμοποιημένες

να δρουν μέσα στα πανεπι-στήμια. Είναι επικίνδυνες και χρειάζεται η απομόνωσή τους, γιατί το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία. Δεν έχουν να πουν τίποτα για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και στοχοποιούν τους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαί-ας. Αποτελούν την τελευταία γραμμή άμυνας του συστή-ματος και της κυβέρνησης και απολαμβάνουν την ασυλία της αστυνομίας.

Ο αγώνας ενάντια στην ακροδεξιά δεν είναι κάτι ξεκομμένο από τους υπόλοιπους αγώνες. Είναι κομμά-τι του ταξικού αγώνα μας ενάντια στην κυβέρνηση του μνημονίου, της τρόικας και των συμμάχων της. Οι φασίστες δεν έχουν καμιά θέση στα πανεπιστήμια.

Καμία ακροδεξιά πρόκληση ανα-πάντητη! Το κλίμα εκφοβισμού δεν περνάει, καμία ανοχή στις φασιστικές συμμορίες!

Έξω οι φασίστες από τις σχολές

Του Σωτήρη Μάρταλη

Ο ι δημοσκοπήσεις εξα-κολουθούν να επιβε-βαιώνουν την ανο-

δική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και τη διεύρυνση της επιρροής του. Η αποχώρηση της Δη.Αρι. και η αντιπολιτευτική τακτική –που από τον πλατύ κόσμο γίνεται αντιληπτή ως σκληρή– έχουν καλά αποτελέσματα. Είναι άλλη μια επιβεβαίωση ότι στις συν-θήκες της κρίσης η αριστερή γραμμή είναι η βάση για επιτυ-χίες.

Παρ’ όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ βρί-σκεται μπροστά σε κρίσιμες επιλογές προσανατολισμού.

Η αντίσταση στα χαράτσια των ΓΑΠ-Βενιζέλου πρέπει να πάρει χαρακτηριστικά ουσια-στικού μαζικού κινήματος, με στόχο τη νίκη. Η στάση των βουλευτών του χώρου και οι δηλώσεις στα ΜΜΕ δεν αρ-κούν. Το σύνθημα «Δεν έχου-με-Δεν θέλουμε-Δεν θα πληρώ-σουμε» πρέπει να γίνει άξονας πραγματικής δραστηριότητας σε όλους τους χώρους.

Μαζικό κίνημαΟ ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καλέσει τα σωματεία, τους συλλόγους, τις τοπικές επιτροπές και τις λαϊκές συνελεύσεις σε συντονισμό και πρωτοβουλίες για την οργάνω-ση ενός ουσιαστικού και μαζι-κού κινήματος αντίστασης. Και φυσιολογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσει (απευθυνό-

μενος στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ) στην περιφρούρηση του ενωτικού χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας, αποκλείοντας τη διάσπαση σε «επιτροπές» και «πρωτοβουλίες» του κάθε σχηματισμού με το μυαλό στις κάλπες.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται πολλή συζήτηση για τις εναλλακτικές μορφές οργάνω-σης της «κοινωνικής αλληλεγ-γύης». Δεν είναι κακοί πειρα-ματισμοί, αλλά είναι δυνατόν η εθελοντική δράση ανθρώπων της Αριστεράς να υποκαταστή-σει τις κοινωνικές υπηρεσίες που καταρρέουν κάτω από τις περικοπές; Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πρωτοστατήσει στην υπερά-

σπιση των δημόσιων σχολείων, νοσοκομείων, βρεφονηπιακών σταθμών κ.λπ. Μια σημαντική μάχη στην κατεύθυνση αυτή εί-ναι η αντίσταση στις συγχωνεύ-σεις-κλεισίματα των δημόσιων οργανισμών που βρίσκεται σε εξέλιξη και συνδέεται άμεσα με την αθλιότητα της εργασια-κής εφεδρείας. Η ριζοσπαστι-κή Αριστερά διαθέτει δυνάμεις στους χώρους αυτούς και είναι απαραίτητες οι πρωτοβουλίες συντονισμού τους με στόχο την κλιμάκωση του αγώνα.

ΕκλογοκεντρισμόςΟ Αλέξης Τσίπρας έχει ζητήσει επανειλημμένα –και σωστά– εκλογές για να πέσει η κυβέρ-νηση ΓΑΠ. Όμως θα ήταν με-

γάλο λάθος να αντιμετωπιστεί η περίοδος της χρεοκοπίας με εκλογοκεντρική τακτική. Ακό-μα περισσότερο λάθος θα ήταν μια προσπάθεια να ενισχυθεί η «εκλογική απόδοση» του ΣΥΡΙΖΑ μέσω κάποιων «μεταγραφών» από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, στη βάση μιας αντι-μνημονιακής γραμμής. Αυτή η πολιτική έχει επικίνδυνες όψεις: απομονώνει τον ΣΥΡΙΖΑ από ακροατήρια και δυνάμεις της «άλλης Αριστεράς», δημιουργεί πολιτικό έδαφος για πρωτοβουλίες παραγόντων με στόχο την ανασυγκρότηση του σοσιαλδημοκρατικού χώρου στη μετά τον ΓΑΠ εποχή, ενώ περιο-ρίζει τις δυνατότητες του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρούεται με την «αντι-μνη-μονιακή» ρητορική του Σαμαρά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιμείνει μέσα στις μάχες του κινήματος (αλλά και ενόψει της κάλπης, όποτε αυτή στηθεί) στην τα-κτική της συμπαράταξης της Αριστεράς. Με συγκεκριμένες αναφορές στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η σεχταριστική αντιμετώπιση από την πλευ-ρά της Αλέκας Παπαρήγα δεν πρέπει να αποτελέσει άλλο-θι για εγκατάλειψη αυτής της προσπάθειας. Οι πιέσεις του κόσμου και οι απαιτήσεις του απέναντι στις ηγεσίες της Αρι-στεράς θα πάρουν πρωτόγνω-ρα χαρακτηριστικά στις συνθή-κες της κρίσης. Καμία από τις γνωστές «ανέσεις» των σημε-ρινών ηγετικών επιτελείων δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδο-μένη μπροστά στη δοκιμασία που έρχεται. Στην κατεύθυνση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αξι-οποιήσει και όχι να φοβάται τις πρωτοβουλίες του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, που μπορεί να αναλάβει ρό-λους στην οργάνωση της συζή-τησης και της αλληλεπίδρασης τόσο με το ΚΚΕ, όσο και με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η Αριστερά βαδίζει προς μια μάχη ιστορικής σημασίας, όπου και η ίδια αναπόφευκτα θα αλλάξει δραματικά. Με κρι-τήριο τις ανάγκες του κόσμου μας, ας προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα και ας ρι-χτούμε στη δουλειά, στην ορ-γάνωση των μετώπων μαζικής αντίστασης.

ΣΥΡΙΖΑ: Προβλήματα προσανατολισμού σε κρίσιμες στιγμές

Μετά από διμερείς επαφές, με πρόσκληση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής, πραγματοποιήθηκε πλατιά σύ-σκεψη οργανώσεων και κινήσε-ων της Αριστεράς. Συμμετείχαν οι ΑΚΟΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΚΕΠ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΔΕΑ, ΔΗΚΚΙ, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, ΝΑΡ, Κομμουνιστι-κή Ανανέωση, ΝΑΡ, Ξεκίνημα, ΕΠΑΜ, Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση, ΣΥΡΙΖΑ.

Η συζήτηση είχε το χαρακτήρα της πρώτης διερεύνησης, αλλά καταγράφηκε η επιθυμία για συντονισμό και κοινή δράση. Γι’ αυτό και συμφωνήθηκε να επα-ναληφθεί η σύσκεψη στις 29/9, με θέμα τις απόψεις για την οργάνω-ση της αντίστασης στα χαράτσια.

Σημειώνεται, ότι είχε προσκλη-θεί και το ΚΚΕ, το οποίο δεν απάντησε στην πρόσκληση και δεν συμμετείχε.

Πρωτοβουλία του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής

Να οργανωθεί η συζήτηση μέσα στην Αριστερά

Του Θοδωρή Πατσατζή

Ο 

ι κινητοποιήσεις του Συντονιστικού Ομοσπονδιών και Σωματείων ενά-ντια στις καταργήσεις δημόσιων

φορέων και στην εφεδρεία-απόλυση, αλλά και κάθε σωματείου από φορείς, ΔΕΚΟ και οργανισμούς, οι οποίοι υποχρεώνονταν να δηλώσουν ως τη Δευτέρα 26 Σεπτέμβρη το «πλεονάζον» προσωπικό τους, οδήγησαν σε μια πρώτη επιτυχία. Δεκάδες διοικήσεις από τους 151 φορείς δεν στείλανε λίστες με «πλε-ονάζον» προσωπικό, αλλά λίστες με το προ-σωπικό που λείπει για να εκπληρώνει το έργο τους. Είχε προηγηθεί η απόφαση της διοίκη-σης της ΜΟΔ (Μονάδα Οργάνωσης Διαχεί-ρισης και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων) να ζητήσει την εξαίρεσή της από το μέτρο της εφεδρείας, κάτω από την απειλή για απεργία διαρκείας από τους εργαζόμενους εκεί.

Στη συγκέντρωση και τη διαδήλωση που κάλεσε το Συντονιστικό την Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη, συμμετείχαν 1.500 περίπου εργαζόμενοι από την ΕΡΤ, την Εθνική Λυ-ρική Σκηνή, το Κτηματολόγιο, το ΙΓΜΕ, φορείς και οργανισμούς του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, τον ΟΣΚ, το ΑΠΕ κ.ά. Ήταν από τις πιο ζωντανές διαδηλώ-σεις αυτού του μήνα, με συνθήματα ενά-ντια στην εφεδρεία, το μνημόνιο, το ΔΝΤ και την κυβέρνηση.

Το Συντονιστικό πραγματοποιεί νέα, απο-γευματινή αυτή τη φορά, διαδήλωση την Πέμπτη 29 Σεπτέμβρη. Αμέσως μετά θα ακολουθήσει συναυλία στην πλατεία Συ-ντάγματος με γνωστούς καλλιτέχνες. Είναι πολύ σημαντικό να συνεχιστούν οι κινητο-ποιήσεις με απεργίες.

Επίσης το Συντονιστικό μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες συντονισμού με τους άλ-λους κλάδους που αντιστέκονται, όπως οι εργαζόμενοι στους δήμους και τις συ-γκοινωνίες, αλλά και με τους φοιτητές και σπουδαστές στις κατειλλημένες σχολές. Σε αυτή την κατεύθυνση υπήρξαν πολλές προτάσεις από εργαζόμενους στο Κτημα-τολόγιο και τη ΜΟΔ στις συνεδριάσεις του Συντονιστικού.

Η κυβέρνηση έχει στριμωχτεί από τις πρώτες αντιστάσεις, αλλά θα επανέλθει προσπαθώντας να καταργήσει οργανικές θέσεις τόσο στον ευρύτερο όσο και στο στε-νό δημόσιο τομέα, γι’ αυτό πρέπει να νιώθει καθημερινά την οργή των εργαζομένων, της νεολαίας και όσων πλήττονται από την πο-λιτική της, ώστε να γίνει πραγματικότητα η ανατροπή της.

Η μάχη ενάντια σε κλεισίματα, εφεδρεία, απολύσεις

8 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Αγώνας διαρκείαςμέχρι τη νίκη

Οι κινητοποιήσεις στους δήμους

Ο ι εργαζόμενοι στους δήμους συνεχίζουν να αντιστέκονται ενάντια στην εφεδρεία, τις απολύσεις και τα χαράτσια, δί-νοντας τον τόνο για το πώς μπορούν οι Ομοσπονδίες και τα

σωματεία των εργαζομένων να συνδράμουν στην ανατροπή της βάρ-βαρης πολιτικής της κυβέρνησης και της τρόικα.

Οι κινητοποιήσεις τους ξεκίνησαν στις 20 Σεπτέμβρη και περιλαμ-βάνουν διαδηλώσεις, αποχή από την υπερωριακή εργασία, μηχανοκί-νητες πορείες με απορριματοφόρα, καταλήψεις δημαρχίων με κάψιμο των ειδοποιητηρίων για χαράτσια και την Παρασκευή 30 Σεπτέμβρη 24ωρη απεργία για τους εργαζόμενους στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Τέλος θα υποδεχθούν την 24ωρη απεργία στις 5 Οκτώβρη με καταλήψεις των αμαξοστάσιων των δήμων και των ΧΥΤΑ, που θα ξεκι-νήσουν δύο μέρες πριν.

Πρωτοστατούν στο συντονισμό των αγώνων, συμμετέχοντας στο τελευταίο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο και στις προσπάθειες συ-ντονισμού σωματείων, επιτροπών κατοίκων και συνελεύσεων και επίσης στη μάχη για ανάπτυξη κινήματος ενάντια στα χαράτσια. Στις μάχες αυτές χρειάζεται να μας βρουν στο πλάι τους. Οι συνελεύσεις των πλατειών και τα συντονιστικά καταλήψεων μπορούν να στηρίξουν τις καταλήψεις των δημαρχείων και των γκαράζ. Η Αριστερά πρέπει να στηρίξει τις κινητοποιήσεις τους και να πείσει τους εργαζόμενους στους άλλους κλάδους ότι η πολιτική της κυβέρνησης και των τοκο-γλύφων θα ανατραπεί με αγώνες.

Πώς θα εφαρμοστεί η εφεδρεία; Του Νίκου Αδαμόπουλου, Μέλους του ΓΣ της ΠΟΕ-ΟΤΑ

και προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Ν. Ιώνιας

Σ τους δήμους φαίνεται ότι η εργασιακή εφεδρεία θα έρθει με την εξής μορφή: Όσοι δήμοι δεν κατορθώσουν να ισοσκελί-σουν τους προϋπολογισμούς τους θα υπαχθούν σε πρόγραμμα

εξυγίανσης, που θα αντιμετωπίσει άμεσα το πλεονάζον προσωπικό. Όσοι οριστούν ως πλεονάζον προσωπικό δεν έχουν άλλη δυνατότητα από το να ενταχθούν σε πρόγραμμα μετατάξεων.

Αν οι θέσεις δεν καλυφθούν με αυτή τη διαδικασία, το υπουργείο θα προχωρήσει σε εργασιακή εφεδρεία, ενώ καραδοκεί και η δυνατότητα που έχουν ήδη οι υπηρεσίες στο πλαίσιο του «Καλλικράτη» να απολύ-σουν άμεσα τους δημοτικούς υπαλλήλους που δεν θα αποδεχτούν την καινούργια τους θέση και δεν θα θελήσουν να μεταταχθούν.

Το σίγουρο είναι πως τουλάχιστον 17.000 συμβασιούχοι, που υπη-ρετούν στους δήμους, θα απολυθούν. Υποψήφιοι είναι επίσης 12.000 υπάλληλοι στις δημοτικές επιχειρήσεις και οι περίπου 15.000 υπάλλη-λοι αορίστου χρόνου των δήμων για αρχή. Ο κίνδυνος επεκτείνεται και στο μόνιμο προσωπικό, αν πάρουμε υπόψη μας το ντόμινο ιδιωτικο-ποιήσεων που έχει ξεκινήσει στις υπηρεσίες καθαριότητας κυρίως. Με την κατάργηση των υπηρεσιών, αυτονόητα έρχεται και η κατάργηση θέσεων εργασίας στους τομείς αυτούς.

Περά από το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν χιλιάδες εργαζόμε-νοι, τεράστιο πρόβλημα θα δημιουργηθεί στη λειτουργία των υπηρε-σιών των δήμων (ήδη οι ελλείψεις είναι τεράστιες) κυρίως στους τομείς κοινωνικών υπηρεσιών και κοινωφελών νομικών προσώπων, όπως παι-δικοί σταθμοί, ΚΑΠΗ, τα διάφορα κοινωνικά προγράμματα κ.λπ.

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων

Του Πέτρου Τσάγκαρη, εκπρόσωπου των δημοσιογράφων στο μικτό συμβούλιο της

ΕΣΗΕΑ

Το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρα-κτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) βρέθηκε και αυτό στο στόχαστρο της κυβέρνη-σης, η οποία ζητά εδώ και τώρα οι 30 από τους 300 εργαζόμενους να βγουν στην «εφεδρεία». Έπειτα από πρόταση του εκπροσώπου των εργαζομένων στο ΔΣ του ΑΠΕ-ΜΠΕ, το τελευταίο αποφάσισε, με ψήφους 8-1, ότι ο γενικός διευθυντής (που μειοψήφησε) δεν πρέπει να απο-στείλει καμία λίστα εφέδρων στην κυβέρ-νηση. Οι επανειλημμένες Γ.Σ. των εργα-ζομένων εξουσιοδότησαν την ΕΣΗΕΑ να προχωρήσει σε ουσιαστικές κινητοποιή-σεις, σε συντονισμό με την ΕΡΤ, αν τελικά αποσταλούν λίστες στην κυβέρνηση.

Οι 30 απολύσεις θα είναι ουσιαστικό χτύπημα στην εύρυθμη λειτουργία του

πρακτορείου, καθώς ήδη έχουν φύγει με συνταξιοδότηση (εξαιτίας της κυβερνη-τικής πολιτικής) 50 έμπειροι συνάδελφοι.

Ο εποπτεύων υπουργός, ο σκληρός νε-οφιλελεύθερος Μόσιαλος, έχει πιάσει στα-σίδι κάθε βδομάδα στο ιδιωτικό κανάλι της ιδεολογικής αρεσκείας του, το ΣΚΑΙ, από όπου εξαπολύει (χωρίς πολιτικό αντίπαλο) τους μύδρους του ενάντια στα δημόσια ΜΜΕ. Αυτή η τακτική βάζει σε υποψίες τους εργαζόμενους ότι η επίθεση ενάντια στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και η απόπειρα συρρίκνω-σής του δεν έχει τόσο «δημοσιονομική» στόχευση, αλλά, όπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ, την εκχώρηση δραστηριοτήτων στους ιδιώτες φίλους του.

Ινστιτούτο Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών

Του Χάρη Σμυρνιώτη, προέδρου Συνδικάτου Εργαζομένων ΙΓΜΕ

Κυβέρνηση και τρόικα οδηγούν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση προκει-

μένου να «σώσουν τη χώρα», την ίδια ώρα που οι τραπεζίτες και οι επενδυτές εισπράττουν ό,τι ο λαός πληρώνει.

Ένα από τα επιχειρήματά τους, για να πείσουν το λαό να πληρώνει και να χάνει δικαιώματα, είναι ότι για τη χρεοκοπία ευθύνεται το δημόσιο και οι εργαζόμε-νοι σε αυτό και όχι όσοι το δημιούργη-σαν και το λειτούργησαν προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών συμφε-ρόντων. Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση ξεπουλάει τις ΔΕΚΟ, απολύει εργαζό-μενους μέσω της εφεδρείας, προωθεί στον ιδιωτικό τομέα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες προκειμένου να μεταφέρει το κόστος λειτουργίας στο χρήστη, δηλαδή στο λαό. Παράλληλα επιβάλλει μισθούς και συντάξεις πείνας, όπως και τα αφε-ντικά στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική διάλυσης του Δημόσιου Τομέα πλήττει τους εργαζόμενους, τους συνταξιού-χους, τους άνεργους και όλες τις ευπα-θείς ομάδες του πληθυσμού, που θα στερηθούν μια σειρά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, όπως η ενέργεια, το νερό κ.ά.

Η μάχη ενάντια σε κλεισίματα, εφεδρεία, απολύσεις

εργατικά • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Αγώνας διαρκείαςμέχρι τη νίκη

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Η  ερώτηση που έχουμε να απαντή-σουμε επειγόντως όλοι οι εργαζό-μενοι ανεξαιρέτως (ιδιωτικοί και

δημόσιοι υπάλληλοι), είναι αν θέλουμε ή όχι κοινωνικό κράτος. Και κοινωνικό κράτος σημαίνει επίσης δημόσιους φορείς και δη-μόσιους υπαλλήλους.

Κυβέρνηση και ιδιωτικά ΜΜΕ θέτουν το ερώτημα αν θέλουμε δημοσίους υπαλ-λήλους (ΔΥ), για να στρέφουν την «κοινή γνώμη» σε άλλη κατεύθυνση και να καλλι-εργούν κλίμα «ανθρωποφαγίας» μεταξύ των εργαζομένων.

Κέρδη για τους ιδιώτεςΗ παρακμή του δημοσίου φορτώνεται στους εκεί εργαζόμενους κι όλος ο κόσμος έχει παράπονα για τις δημόσιες υπηρεσί-ες. Ακόμα κι έτσι, αν ρωτούσαν στις έρευ-νες τον κόσμο, αν θέλει να καταργηθούν οι δημόσιες υπηρεσίες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, η ΕΥΔΑΠ, κανείς δεν θα απαντούσε «ναι, θέλω να μην υπάρ-χει καθόλου κράτος»! Γιατί αυτό το σενάριο προωθείται από κυβέρνηση και τρόικα: το κράτος να περάσει στα χέρια των ιδιωτών.

Ο ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) επανειλημμένα έχει τονίσει ότι χτίζει σχο-λεία με έκπτωση 45% περίπου, ενώ οι δήμοι έχουν έκπτωση 10%. Είναι προφανές ότι η κατάργηση του οργανισμού θα αποφέ-ρει πολύ μεγαλύτερα κέρδη στους εργο-λάβους, τα οποία θα πληρώσουμε πάλι οι εργαζόμενοι. Ο ΟΕΔΒ είχε καταργηθεί, γι’ αυτό δεν υπάρχουν φέτος δωρεάν βιβλία για τα παιδιά των εργαζομένων. Οι… γνω-στοί εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημο-σίου κλήθηκαν να τα πληρώσουν και αυτά, αφού στα βιβλιοπωλεία υπήρχαν.

Η ΕΤ1 καταργείται, για να ωφεληθούν τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια και ας βρεθεί κά-ποιος να υποστηρίξει στοιχειωδώς ότι αυτά τα κανάλια στάθηκαν στο πλευρό οποιου-δήποτε εργαζόμενου ή έστω του ανέβασαν το επίπεδο. Φορείς πιστοποίησης αγροτι-κών προϊόντων (π.χ. ΟΠΕΓΕΠ), επιμόρφω-σης αγροτών (π.χ. ΔΗΜΗΤΡΑ), βασικής γεωργικής έρευνας (π.χ. ΕΘΙΑΓΕ), βασικής γεωλογικής έρευνας, που… παρεμπιπτό-ντως ασχολείται με την ποιότητα του νερού (π.χ. ΙΓΜΕ), κρίνονται ως βάρος για το κρά-τος, αλλά πολύ επικερδή για τους ιδιώτες που θα τα εκμεταλλευτούν!

Η σπέκουλα των ΜΜΕ, για χάρη της κυ-βέρνησης και ίδιων συμφερόντων, διαλέγει να προβάλλει την «Ορθόδοξη Γωνιά» που καταργείται, για να μας… κάνει να γελά-σουμε και να καταλάβουμε ότι δεν είναι και μεγάλο το πλήγμα. Για τους υπόλοιπους, βέβαια, δεν βρήκε χρόνο ούτε να τους ανα-φέρει.

Χτύπημα σε όλουςΣτο μεταξύ, όσο «ξεφορτώνεται» το κράτος από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλή-λων, τόσο μεγαλύτερη πρεμούρα δείχνει να πληρώσει τους πολύ μεγαλύτερους μι-σθούς στους «αξιολογητές των προς από-λυση υπαλλήλων». Αυτό που χρειάζεται άμεσα να γίνει αντιληπτό από την πλειοψη-φία των εργαζομένων είναι ότι μαζί με τις απολύσεις των ΔΥ πάει και η κατάργηση του όποιου κοινωνικού κράτους. Οι ανάγκες που κάλυπτε αυτός ο λειψός δημόσιος το-

μέας θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Άρα θα κληθούμε να τις πληρώσουμε και αυτό θα μειώσει ακόμα περισσότερο το άθλιο εισό-δημά μας.

Οι απολύσεις ΔΥ, είτε απευθείας, είτε μέσω εργασιακής εφεδρείας, δεν συγκι-νούν ιδιαίτερα την πλειοψηφία των ιδιωτι-κών υπαλλήλων, καθώς οι δικές τους καθη-μερινές απολύσεις αποτελούν τόσο μεγάλη ρουτίνα στην αδηφάγα αγορά, που δυστυ-χώς οι εργαζόμενοι τις θεωρούν κάτι σαν «φυσικό φαινόμενο». Επιπλέον όμως, όλα αυτά δημιουργούν ένα κακό προηγούμενο, καθώς θα σταματήσει να υπάρχει οποιοδή-ποτε σημείο αναφοράς σε αξιοπρεπείς ερ-γασιακές σχέσεις, δικαιώματα και μισθούς! Τότε είναι που θα ξεσαλώσουν οι επιχειρη-ματίες τύπου Μίχαλου, Λαναρά κ.λπ. Οκτα-κόσια ευρώ θα δίνει το… όποιο δημόσιο, πεντακόσια αυτοί. Ο «ανταγωνισμός» δυ-στυχώς εκμηδενίζει τις κατακτήσεις μας.

Όσο για τις περίφημες «πελατειακές σχέ-σεις», όταν πετάχτηκαν στο δρόμο όλοι οι δήθεν «κολλητοί» (stage και συμβα-σιούχοι), δεν προκηρύχθηκε ούτε μισός διαγωνισμός για να προσληφθούν αξιο-κρατικά οι «έντιμοι». Τώρα όμως, με τις λίστες της εφεδρείας, επιχειρούν να ανα-γκάσουν χιλιάδες απολυμένους να ψάξουν στην… αγκαλιά των καθεστωτικών κομμά-των (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα) για λίγη… ασφάλεια! Και ας μην ξεχνάμε ότι, όσοι άνθρωποι δουλεύουν από πιο παλιά στο δημόσιο, μπήκαν με τον τρόπο που οι πο-λιτικές ηγεσίες επέβαλαν. Υπήρχαν άλλες διαδικασίες που ο κόσμος παρέκαμψε;

Τι δημόσιο θέλουμεΌλα τα παραπάνω δεν τα λέμε για να ισχυ-ριστούμε ότι το δημόσιο είναι σε καλή κα-τάσταση. Ότι, όταν σήμερα επισκέπτεσαι τα νοσοκομεία, δεν κινδυνεύεις να πεθάνεις ή ότι σε κάθε υπηρεσία εξυπηρετείσαι άμεσα. Ποιος φταίει όμως γι’ αυτή την κατάσταση; Οι Δημόσιοι Υπάλληλοι ή οι κυβερνήσεις που σκόπιμα δημιουργούν ασαφείς και πολλούς νόμους και αναγκάζουν τους ΔΥ να μας ζητάνε χίλια δυο πιστοποιητικά για να μας εξυπηρετήσουν; Οι ΔΥ ή οι κυβερνή-σεις που δεν διορίζουν το απαραίτητο προ-σωπικό στο ΙΚΑ για να ελέγχει τις μεγάλες επιχειρήσεις που δεν πληρώνουν εισφορές;

Φταίνε οι ΔΥ για τις άθλιες εγκαταστά-σεις των δημοτικών παιδικών σταθμών ή η κυβέρνηση που με τον Καλλικράτη κόβει πόρους από τους δήμους; Φταίνε οι καθη-γητές και οι δάσκαλοι που τα σχολεία δεν θα έχουν λεφτά για πετρέλαιο ή οι περικο-πές δαπανών που κάνει η κυβέρνηση για να πληρώνει αδρά τους τραπεζίτες; Φταίνε οι ΔΥ που, όταν πας σε εξωτερικό ιατρείο νοσοκομείου σε εφημερία, μπορεί να περά-σουν και 4 ώρες για να εξεταστείς ή οι ελλεί-ψεις γιατρών και νοσηλευτών λόγω του πα-γώματος των προσλήψεων που εφαρμόζει η κυβέρνηση;

Το δημόσιο μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα ποιοτικό επίπεδο ζωής. Χωρίς γραφει-οκρατία, με συγκοινωνίες συχνές και ασφα-λείς, με περισσότερα σχολεία και παιδικούς σταθμούς σε σύγχρονες και ασφαλείς εγκα-ταστάσεις, με νοσοκομεία που θα περιθάλ-πουν και θα σώζουν ζωές. Για ένα τέτοιο δημόσιο χρειάζεται να αγωνιστούμε, διεκ-δικώντας προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και λεφτά για τις ανάγκες μας.

Ποιος (και γιατί) διαλύει το δημόσιο; 

Του Μανώλη Δανδουλάκη, προέδρου Σωματείου Εργαζομένων ΟΣΚ

Ε δώ και μερικούς μήνες, με πρωτοβουλία σωματείων και εργαζομέ-νων από τους 11 φορείς του Δημοσίου που βρέθηκαν πρώτοι στο στόχαστρο κυβέρνησης-τρόικας για κατάργηση-συγχώνευση και

εργασιακή εφεδρεία-απόλυση (συμπεριλαμβάνονται ονομαστικά στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα), ξεκίνησε μία προσπάθεια συντονισμού και κοινής δράσης, με σκοπό να καλύψει το μεγάλο κενό που άφησαν οι συν-δικαλιστικές ηγεσίες με την ηχηρή σιωπή τους απέναντι στα εφιαλτικά μέτρα.

Μέσα από συνεχείς συσκέψεις, ανοιχτές συζητήσεις και ανταλλαγή πεί-ρας, διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων που, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, αντιστοιχούσε στις αγωνίες, τις απαιτήσεις και τις σύγχρονες ανά-γκες των συναδέλφων και δεν έδινε περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση και τις διοικήσεις που, θορυβημένοι και από το γεγονός ότι συμμετείχαν στην προσπάθεια συνδικαλιστές που θεωρούσαν «δικούς τους», έκαναν ό,τι μπο-ρούσαν για να μας διασπάσουν.

Το πλαίσιο: • Καμία κατάργηση-συρρίκνωση Δημόσιου κοινωφελή Ορ-γανισμού και Φορέα. Διασφάλιση και αναβάθμιση του δημόσιου χαρα-κτήρα και του έργου τους.

• Καμία άμεση ή έμμεση απόλυση εργαζόμενου. ΟΧΙ στο αντιδραστικό μέτρο της εργασιακής εφεδρείας-απόλυσης. Μόνιμη και σταθερή δου-λειά για όλους.

• Κάτω τα χέρια από τους μισθούς, τις συντάξεις, τις Συλλογικές Συμβά-σεις Εργασίας, τα δικαιώματά μας συνολικότερα.

• Να σταματήσει επιτέλους η φορολογική «καταιγίδα» σε βάρος μας. Δεν πληρώνουμε τα νέα «χαράτσια», αλλά τους τα επιστρέφουμε μέσω των σωματείων μας.

Η εντυπωσιακή διεύρυνση του Συντονιστικού το τελευταίο διάστημα, οι απεργιακές κινητοποιήσεις και η μαζικότατη συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή στις 21 Σεπτέμβρη, έδειξαν τη δυναμική αυτής της προσπάθει-ας και μαζί με τις κινητοποιήσεις σε άλλους χώρους (Παιδεία, Υγεία, Πρό-νοια κ.ά.) επέβαλαν την απεργία της 5ης Οκτώβρη, που είναι στο χέρι μας να τη μετατρέψουμε σε πανεργατική αντίδραση απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης-τρόικας-επιχειρηματικών ομίλων.

μένου να «σώσουν τη χώρα», την ίδια ώρα που οι τραπεζίτες και οι επενδυτές εισπράττουν ό,τι ο λαός πληρώνει.

Ένα από τα επιχειρήματά τους, για να πείσουν το λαό να πληρώνει και να χάνει δικαιώματα, είναι ότι για τη χρεοκοπία ευθύνεται το δημόσιο και οι εργαζόμε-νοι σε αυτό και όχι όσοι το δημιούργη-σαν και το λειτούργησαν προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών συμφε-ρόντων. Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση ξεπουλάει τις ΔΕΚΟ, απολύει εργαζό-μενους μέσω της εφεδρείας, προωθεί στον ιδιωτικό τομέα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες προκειμένου να μεταφέρει το κόστος λειτουργίας στο χρήστη, δηλαδή στο λαό. Παράλληλα επιβάλλει μισθούς και συντάξεις πείνας, όπως και τα αφε-ντικά στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική διάλυσης του Δημόσιου Τομέα πλήττει τους εργαζόμενους, τους συνταξιού-χους, τους άνεργους και όλες τις ευπα-θείς ομάδες του πληθυσμού, που θα στερηθούν μια σειρά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, όπως η ενέργεια, το νερό κ.ά.

Μία είναι η απάντηση σε αυτή την πολι-τική: ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΩΤΙΚΟΣ με διάρκεια και ένταση κλιμακούμενη.

Κτηματολόγιο ΑΕΤης Αθηνάς Σκαμπά, προέδρου του

Σωματείου Εργαζομένων

Τη Δευτέρα 12/9 δημοσιεύτηκε η εγκύ-κλιος που ορίζει ότι η εταιρεία εντάσσε-ται σε καθεστώς εφεδρείας και μέχρι τη Δευτέρα 26/9 πρέπει να δώσει λίστα «πλε-ονάζοντος» προσωπικού (τουλάχιστον το 10% των εργαζομένων).

Το σωματείο ξεκίνησε τον αγώνα, πιέζο-ντας τη διοίκηση να δηλώσει ότι δεν έχει πλε-ονάζον προσωπικό. Τη Δευτέρα 19/9 οι εργα-ζόμενοι πραγματοποίησαν αποκλεισμό του κεντρικού κτιρίου, για να μη συνεδριάσει το διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας με θέμα την έγκριση της λίστας των «εφέδρων».

Την Τρίτη 20/9 πραγματοποιήθηκε η μαζικότερη συνέλευση που έχει κάνει ποτέ το σωματείο και αποφασίστηκε 24ωρη

απεργία την Τετάρτη 21/9, συμμετοχή στην πορεία στο κέντρο της Αθήνας μαζί με σω-ματεία φορέων που εντάχθηκαν στο ίδιο καθεστώς, 3ωρη στάση εργασίας και συνέ-λευση την Πέμπτη 22/9. Η συνέλευση της Πέμπτης αποφάσισε 48ωρη απεργία την επομένη και τη Δευτέρα 26/9.

Εντυπωσιακή είναι η συμμετοχή των εργαζομένων σε όλες τις κινητοποιήσεις. Την Τετάρτη στην εταιρεία δούλεψε μόνο το προσωπικό ασφαλείας σε όλη την Ελ-λάδα, ενώ όλοι οι εργαζόμενοι βρίσκο-νταν μπροστά στα κατά τόπους κτίρια, κάνοντας περιφρούρηση. Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκε πορεία από το κεντρι-κό κτίριο ως το Υπουργείο Περιβάλλοντος, όπου επέδωσαν υπόμνημα.

Τα γεγονότα είναι πρωτοφανή για το χώρο. Οι εργαζόμενοι μαθαίνουν και δί-νουν μαθήματα συλλογικότητας, αλλη-λεγγύης και μαχητικότητας, μοιράζονται με τους συναδέλφους, μετά από πολύ καιρό γεμάτο φόβο και ανασφάλεια, τη χαρά του ξεσηκωμού.

Συντονιστικό Φορέων

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6977248750 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος 6985749304

● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι 6974972217

● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ. Δημήτριος-

Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Των Μαρίας Τριανταφυλλίδου, Ντόρας Σαρδέλλη

Η καμπάνια για την επαναλει-τουργία της Παιδικής Βιβλιο-θήκης Αγρινίου ολοκληρώθη-κε με μια μαζική κινητοποίηση στις 22/9. Οι συναγωνιστές που δούλεψαν στην πρωτο-βουλία μας, το πανό του συλ-λόγου των απεργών δασκάλων και ένα συγκλονιστικό μαθητι-κό μπλοκ απο τις καταλήψεις της πόλης, πορεύτηκαν και παρέδωσαν μαζί πάνω από 1.500 υπογραφές στο Δημαρ-χείο Αγρινίου.

Η βασική ιδέα να δουλευτεί η καμπάνια στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για δημόσια δωρεάν παιδεία, απαιτώντας 3 καινούργιες θέσεις εργασίας και με βασικό σύνθημα «Νίκη στους αγώνες νεολαίας-εκπαι-δευτικών», απέδωσε.

Πέρα απο τις εκατοντάδες υπογραφές, πολλοί δάσκαλοι στο 11ο, στο 12ο, στο 16ο, σή-κωσαν μόνοι τους την καμπά-

νια, με ανακοινώσεις τη μέρα του αγιασμού και συλλογή υπογραφών απο δασκάλους και γονείς.

Ο συντονισμός εκπαιδευτι-κών-πρωτοβουλίας-καταλη-ψιών μαθητών τη μερα της απεργίας ήταν το πολιτικό αποτέλεσμα που θα πρέπει να γενικεύσουμε σε όλες τις επό-μενες δράσεις μας. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ενάντια στην κυβέρνηση των απολύσεων, της φτώχειας, της καταστολής.

Οι ασαφείς υποσχέσεις της πανικόβλητης αντιδημάρχου κ. Κατσαρή στις 22/9 δεν μας πείθουν. Τα 2 χρόνια αδιαφορί-ας για το κλείσιμο της βιβλιο-θήκης και οι αστυνομικοί έξω από το Δημαρχείο μας κάνουν καχύποπτους. Έχουμε ήδη δηλώσει ότι δεν πρόκειται να δεχτούμε ούτε εθελοντισμό, ούτε 5αμηνίτες δουλεμπορι-κών ΜΚΟ.

Η ομάδα, που κίνησε το θέμα της βιβλιοθήκης, διευρυμένη πια ανοίγει το μέτωπο των χα-

ρατσιών σαν επιτροπή αγώνα ενάντια στη φοροεπιδρομή και τις απολύσεις. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα με τα ίδια κριτήρια. Κινητοποίηση με κέντρο τους εργαζόμενους, μαζί με όσους συγκρούονται με την κυβέρνηση του Μνη-μονίου, με αισιοδοξία και εξω-στρέφεια.

Θα έχουμε να αντιμετωπίσου-με και άλλους αντιπάλους. Την ανοικτή υπονόμευση απο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, αλλά και τη δι-ασπαστική στάση του ΠΑΜΕ (στις 22/9 απέσυρε τις δυνά-μεις του απο τη συγκέντρωση ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, για να κάνει κά-ποια κoμματική εκδήλωση). Ενωτικές-μαχητικές Επιτροπές Αγώνα στους χώρους δου-λειάς, στις γειτονιές, παντού! Με αυτό τον τρόπο μπορούν οι αγωνιστές της βάσης να τρα-βήξουν τα σωματεία, να ενω-θούν με τα κινήματα ανυπα-κοής ,να συγκροτήσουμε ενα μαζικό ρεύμα ανατροπής των μέτρων και της κυβέρνησης.

Πρωτοβουλία για την Παιδική Βιβλιοθήκη στο Αγρίνιο

Του Θανάση Κούρκουλα

Με ψήφους 4-1 το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου διέταξε την έκ-δοση της Τουρκάλας αγωνίστριας Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ στις γερμα-νικές αρχές, υπό τον όρο να μην εκ-δοθεί στη συνέχεια στην Τουρκία ή σε τρίτη χώρα. Με δεδομένο τις συμφωνίες μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας για τη δίωξη Τούρκων στη Γερμανία που κατηγορούνται ως «τρομοκράτες» στην Τουρκία, η έκ-δοση μπορεί να σημάνει πολυετή φυλάκιση της Ουνσάλ στη Γερμανία, ακόμα κι αν δεν καταλήξει στα λευκά κελιά της Τουρκίας.

Πρόκειται για την πρώτη απόφαση έκδοσης αγωνιστή από το 1974 στην Ελλάδα, παρά την ακροαματική δια-δικασία που απέδειξε πως οι πράξεις, για τις οποίες κατηγορείται (έρανοι και εκδηλώσεις στη Γερμανία για οι-κονομική ενίσχυση πολιτικών κρα-τουμένων στην Τουρκία), δεν έχουν ποινική απαξία και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης είναι αόριστα ως προς τον τόπο και το χρόνο τέ-

λεσης των αδικημάτων. Η συνδικα-λίστρια του σωματείου δημοσίων υπαλλήλων BEMSEN στην Άγκυρα ήταν δεμένη με χειροπέδες σε όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης του Αρείου Πάγου, φρουρούμενη από πάνοπλους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής.

Η έκδοση της Ουνσάλ είναι συνέπεια των ευρωπαϊκών συμφωνιών συνερ-γασίας δικαστικών και κατασταλτικών μηχανισμών και του τρομονόμου που ξεκίνησε να εφαρμόζεται στην Ελλά-δα πριν λίγα χρόνια, την ώρα που το ελληνικό κατεστημένο έχει συνδέσει πλήρως τις τύχες του με το ευρωπα-ϊκό, σε βάρος της ζωής και των δικαι-ωμάτων όσων αγωνίζονται.

Χρέος του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι να στείλουμε με τους αγώνες μας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το αντι-δημοκρατικό νομοθετικό πλαίσιο και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που θωρακίζονται με ταχείς ρυθμούς στην εποχή των μνηνονίων, για να αντιμετωπίσουν τις εκρήξεις που έρ-χονται.

Εκδόθηκε η Γκιουλαφερίτ Ουνσάλ

στη Γερμανία

ιστορία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Ο τριετής αγώνας του βρε-τανικού λαού ενάντια στον poll tax, τον κεφαλι-

κό φόρο που επέβαλε η Θάτσερ το 1987, αποτέλεσε μία από κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος στη Γηραιά Αλβιόνα. Παραμένει μέχρι σήμερα υπόδειγμα αντίστα-σης σε ένα απολύτως καθολικό και προκλητικά άδικο ταξικό μέτρο, όπως τα χαράτσια που επιβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσω της ΔΕΗ και της εφορίας. Η αναδρομή στην οργάνωση της αντίστασης και στην τελική νίκη του κινήμα-τος στη Βρετανία είναι, νομίζουμε, χρήσιμη στις προσπάθειες που κά-νουμε στην Ελλάδα σήμερα.

Η δεξιά κυβέρνηση της Θά-τσερ αποπειράθηκε να επιβάλει τον poll tax έχοντας πίσω της δύο σημαντικές νίκες: είχε επικρατή-σει στον πόλεμο για τα Φόκλαντ με την Αργεντινή και είχε συντρί-ψει τον αγώνα των Βρετανών αν-θρακωρύχων το 1984-85. Το νέο ταξικό χτύπημα φαινόταν ότι θα είναι περίπατος. Σύμφωνα με το σύστημα που επικρατούσε μέ-χρι το 1987, το κύριο φορολογικό βάρος για τις δημοτικές υπηρε-σίες έπεφτε στις επιχειρήσεις και στο πλουσιότερο τμήμα του πληθυσμού. Αντίθετα, ο poll tax επέβαλλε στον καθένα να πλη-ρώνει το ίδιο για τις δημοτικές υπηρεσίες, ανεξάρτητα δηλ., από εισόδημα, οικογενειακή κατάστα-ση κ.λπ. Άνεργοι, σπουδαστές, ανάπηροι, ακόμη και άστεγοι, θα έπρεπε να πληρώσουν το ίδιο με τους πολυεκατομμυριούχους και την αριστοκρατία. Το «σκεπτικό» ήταν απλό: οι φτωχοί επωφελού-νται από τις δημοτικές υπηρεσίες περισσότερο από ό,τι οι πλούσιοι οι οποίοι έτσι κι αλλιώς καταφεύ-γουν σε ιδιωτικές υπηρεσίες.

ΣκοτίαΗ απόπειρα να επιβληθεί ο φόρος ξεκίνησε από τη Σκοτία. Όμως η αντίσταση άρχισε αμέσως, με πρωτοβουλία αριστερών οργα-νώσεων. Οι άνθρωποι άρχισαν να δηλώνουν ότι «δεν έχουν και δεν θα πληρώσουν» το χαράτσι, ενώ ακόμη και οι δημοτικοί υπάλλη-λοι που θα εισέπρατταν το φόρο, προχώρησαν σε απεργίες αρνού-μενοι να συνεργαστούν με την κυ-βέρνηση. Το 1988 οι εκδηλώσεις αντίστασης που ξεκίνησαν στο Εδιμβούργο είχαν απλωθεί σε όλη τη Σκοτία.

Ωστόσο, πολιτικοί από όλα τα κόμματα, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί, ακόμη και τμήματα της Αριστεράς διακήρυσσαν με βεβαιότητα ότι το «δεν πληρώνω» δεν μπορεί να αποτελέσει κίνημα.

Σε κάθε περίπτωση ήταν βέβαιοι ότι η «Σιδηρά Κυρία» που συνέ-τριψε τους Αργεντινούς και τους ανθρακωρύχους δεν υπήρχε πε-ρίπτωση να νικηθεί από την αντί-σταση στον poll tax.

Στα λόγια οι βουλευτές και τα στελέχη του –αντιπολιτευόμενου στη Θάτσερ– Εργατικού Κόμματος ήταν εναντίον του φόρου. Ωστό-σο στην πράξη δεν πήραν καμία πρωτοβουλία για να στηρίξουν τον αγώνα. Το χειρότερο: επιτίθονταν στα στελέχη της αριστερής πτέρυ-γας του κόμματος που τόλμησαν να μπουν μπροστά στο κίνημα. Ο Τόμι Σέρινταν, π.χ., επιφανές στέ-λεχος του κινήματος στη Σκοτία αλλά και σε ολόκληρη τη Βρετανία, διαγράφηκε από το κόμμα.

ΓενίκευσηTo 1988 ο κεφαλικός φόρος επι-βλήθηκε στην Αγγλία και στην Ουαλία, ωστόσο το κίνημα αντί-στασης άρχισε να επεκτείνεται και εκεί. Οι αριστερές οργανώσεις που πρωτοστάτησαν στη Σκοτία, έκαναν το ίδιο και στην υπόλοι-πη χώρα: διοργάνωναν τοπικές συγκεντρώσεις από όπου προέ-κυπταν τοπικές Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax. Στο τέλος του 1989, δημιουργήθηκε η «Fed», η Παν-βρετανική Ομοσπονδία Ενάντια στον Poll Tax. Στο ιδρυτικό της συνέδριο συμμετείχαν πάνω από 2.000 αντιπρόσωποι από όλη τη χώρα. Επικεφαλής ήταν ο σοσια-λιστής Σέρινταν και η «Fed» έμελ-λε να παίξει σημαντικό ρόλο στον αγώνα, καθώς στο ζενίθ της έφτα-σε να απαρτίζεται από 2.000 τοπι-κές Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax, από εργατικές ενώσεις και από δη-

μοτικές παρατάξεις που μπήκαν κάτω από τη σημαία της. Τη βασι-κή πρωτοβουλία για τη δημιουρ-γία των επιτροπών είχε η αριστερή οργάνωση Militant, ενώ σταδιακά προσχώρησαν στο κίνημα κι άλ-λες αριστερές οργανώσεις.

Οι Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax ασχολήθηκαν και με το νομι-κό μέρος, καθώς στα δικαστήρια κλήτευσαν πάνω από 20 εκατομ-μύρια ανθρώπους. Οι αγωνιστές του κινήματος υπήρξαν απίστευ-τα εφευρετικοί στις νομικές τακτι-κές και μπόρεσαν να μπλοκάρουν πολλές φορές τα δικαστήρια.

Η δράση έφερε αποτελέσματα. Τα μεγάλα ΜΜΕ άρχισαν να «ανη-συχούν» για το «1/10 του ενήλικου πληθυσμού της χώρας που αρνεί-ται να πληρώσει το φόρο», ενώ στη Σκοτία η άρνηση αγκάλιαζε το 1/3 των φορολογούμενων. Τους πρώ-τους μήνες του 1990, το κίνημα είχε απλωθεί σχεδόν σε όλη τη Βρετανία και σε όλες τις μεγάλες πόλεις γίνο-νταν τακτικά μαζικές διαδηλώσεις. Σε ολόκληρη τη χώρα ήταν πλέον συνηθισμένο φαινόμενο να βλέπεις αφισάκια κολλημένα από τη μέσα μεριά των παραθύρων των σπιτιών που έγραφαν: «No poll tax here». Ο φόβος των συνεπειών είχε σπάσει οριστικά.

Η διαδήλωση στο ΛονδίνοΣτις 31 Μαρτίου του 1990 το κίνη-μα αντίστασης ενάντια στον poll tax έφτασε στην κορύφωσή του με τη διαδήλωση που κάλεσε η «Fed» στο Λονδίνο. Στη διαδήλωση αυτή βρήκε έκφραση όλο το συσ-σωρευμένο ταξικό μίσος ενάντια

στη Θάτσερ και την πολιτική της. Συμμετείχαν μαζικά η άνεργη νεο-λαία, οι απολυμένοι, αλλά και όλοι εκείνοι οι εργαζόμενοι που είχαν νιώσει στο πετσί τους τις βάρβα-ρες κοινωνικές περικοπές του θα-τσερισμού. Η «Fed» οργάνωσε με μεγάλη επιμονή και επιμονή αυτή τη διαδήλωση. Δεν ήταν μόνον οι Λονδρέζοι: πάνω από 1.000 πούλ-μαν έφτασαν από όλη τη χώρα. Το απόγευμα στην πλατεία Τραφάλ-γκαρ, στο Γουάιτχολ και στο Γουέ-στιμνστερ επικρατούσε το αδιαχώ-ρητο. Οι διαδηλωτές έφτασαν τις 250.000, το μεγαλύτερο νούμερο στην ιστορία των βρετανικών δι-αδηλώσεων μέχρι τότε. Στο βήμα των ομιλητών βρέθηκαν οι αριστε-ροί βουλευτές του Εργατικού Κόμ-ματος, ο Τόνι Μπεν, ο Ντέιβ Νέλιστ και ο Τζορτζ Γκαλογουέι (που αρ-κετά χρόνια αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής με την Αριστερά). Την ίδια ημέρα 50.000 διαδήλωναν στη Γλασκόβη και πολλές άλλες χι-λιάδες σε διάφορες άλλες πόλεις.

Στο Λονδίνο, η αστυνομία ακο-λούθησε την παράδοση μιας δε-καετίας θατσερισμού: επιτέθηκε στη διαδήλωση απρόκλητα, με άλογα, με δακρυγόνα, με κλομπ. Τα ΜΜΕ αποπειράθηκαν τη γνω-στή διαστρέβλωση της αλήθειας, κάνοντας λόγο για επιθέσεις των διαδηλωτών. Όμως η νόμιμη αυ-τοάμυνα των διαδηλωτών ήρθε μόνον μετά την επίθεση της αστυνομίας. Σε κάθε περίπτωση η συγκάλυψη ήταν δύσκολη κα-θώς δεκάδες χιλιάδες ήταν πλέον οι ίδιοι αυτόπτες μάρτυρες της αστυνομικής βαρβαρότητας, ενώ πολλά εκατομμύρια είδαν τις ει-κόνες από την τηλεόραση. Ένα

χρόνο μετά η ίδια η μητροπολιτι-κή αστυνομία έδωσε στη δημο-σιότητα μια έρευνα, με την οποία παραδεχόταν δημόσια ότι οι δικές της τακτικές εκείνη την ημέρα ήταν αυτές που πυροδότησαν τις συγκρούσεις. Υπήρξαν αμέτρητοι τραυματίες, ενώ έγιναν 500 συλ-λήψεις κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος της πορείας.

ΝίκηΩστόσο μέσα σε μερικές εβδομά-δες ήταν οι Ενώσεις Ενάντια στον Poll Tax αυτές που κυνηγούσαν τους δικαστικούς κλητήρες όταν αυτοί τολμούσαν να εμφανιστούν στις πόρτες των σπιτιών αρνητών πληρωμής. Κάθε απόπειρα φυ-λάκισης αρνητή πολεμήθηκε με νύχια και με δόντια από τη «Fed» η οποία διέσωσε έτσι χιλιάδες αν-θρώπους. Πολλοί δημοτικοί άρ-χοντες μετάνιωσαν την ώρα και τη στιγμή που πήραν τα αξιώματά τους, ειδικά όταν οι ακτιβιστές του κινήματος εισέβαλλαν στα δημοτικά συμβούλια, στα γρα-φεία, τα ιατρεία τους, ακόμη και στις αυλές των σπιτιών τους.

Η «Guardian» έγραψε πως η άρ-νηση πληρωμής έφθασε στο «40-50% σε μεγάλες πόλεις της χώ-ρας» και «ακόμη υψηλότερα στο Λονδίνο». Τελικά 18 εκατομμύρια φορολογούμενοι αρνήθηκαν να πληρώσουν το φόρο. Αυτή η πλα-τιά άρνηση σε συνδυασμό με τις απεργίες στη Γλασκόβη, την άρ-νηση των δημοτικών υπαλλήλων να εισπράξουν το φόρο, αλλά και την αποφασιστική διαδήλωση της 31ης Μάρτη, οδήγησε το κίνημα στη νίκη –παρά τις «προβλέψεις» των δημοσιολόγων.

Η οριστική νίκη ήρθε στις 22 Νοεμβρίου του 1990 όταν η Μάρ-γκαρετ Θάτσερ εγκατέλειψε κλαί-γοντας τον πρωθυπουργικό θώκο έπειτα από 11 φρικτά χρόνια για τους εργαζόμενους. Μόλις με-ρικούς μήνες αφότου ο poll tax έγινε νόμος στην Αγγλία και την Ουαλία, η μαζική εκστρατεία άρ-νησης πληρωμής που καθοδήγη-σε η «Fed» είχε ανατρέψει την πιο λαομίσητη πρωθυπουργό στην ιστορία της χώρας. Ο Τζον Μέι-τζορ που διαδέχθηκε τη Θάτσερ αναγκάστηκε να παραδεχθεί ότι ο poll tax δεν μπορούσε να εφαρ-μοστεί, ανακοινώνοντας παράλ-ληλα την αντικατάστασή του από δημοτικούς φόρους.

Ο poll tax αποδείχθηκε εγκλη-ματικό λάθος για την ίδια τη Θά-τσερ, επειδή ο φόρος αυτός κατά-φερε να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους καταπιεσμένους. Η παρέμ-βαση της Αριστεράς που μπόρεσε να εκφράσει πολιτικά αυτή τη συ-σπείρωση έπαιξε καταλυτικό ρόλο.

«Αν ο poll tax πέθανε, είναι γιατί τον σκότωσε η άρνηση πληρωμής, μια τακτική που και τα τρία μεγάλα κόμματα επέμεναν πως δεν είχε νόημα και ήταν λάθος. Η εξωκοινοβουλευτική δράση, ο εφιάλτης των πολιτικών του Γουέστμινστερ, δικαιώθηκε και καθώς ξεδιπλωνόταν

εξέθεσε τους κούφιους μας ισχυρισμούς περί δημοκρατίας... αυτό το σαββατοκύριακο ο καθένας από αυτούς που δεν πλήρωσε θα πρέπει να νιώθει περήφανος για τον εαυτό του».

Observer, 1991

Βρετανία: Ο υποδειγματικός αγώνας ενάντια στον poll tax

Πώς η άρνηση πληρωμής έριξε τη Θάτσερ

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Του Πάνου Πέτρου

Τ ο γεωτρύπανο της Noble Energy έχει πιάσει δουλειά για τα καλά στο οικόπεδο

«12» της κυπριακής ΑΟΖ και, αρ-κετές μέρες μετά την έναρξη των γεωτρύσεων, δεν έχουν επιβεβαι-ωθεί ούτε οι υστερίες για άμεση πολεμική απάντηση της Άγκυρας, αλλά ούτε και οι εκτιμήσεις πως οι... Αμερικάνοι θα αναγκάσουν τον Χριστόφια να αναβάλει τη γε-ώτρηση πριν καν αρχίσει.

H κρίση, που προκάλεσε η έναρξη των γεωτρήσεων, δεν είναι ένα απομονωμένο, τοπικό «επεισόδιο». Γίνεται πια κατανο-ητό από όλο και περισσότερους πως το «παιχνίδι» και τα συμφέρο-ντα στην περιοχή είναι πάρα πολύ μεγάλα… για «μικρούς» και μεγά-λους εμπλεκόμενους. Στο υπόβα-θρο της κρίσης του καπιταλισμού και των αναδιατάξεων στην περι-οχή και με τις εκτιμήσεις για το τεράστιο μέγεθος των κοιτασμά-των να πληθαίνουν, μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου η ένταση που απειλεί τους λαούς της περιοχής θα είναι μόνιμο χαρακτηριστικό.

Τόσο η δημόσια συζήτηση, όσο και η ειλικρινής αγωνιά πολ-λών ανθρώπων έχει να κάνει όλο και περισσότερο με το αν «πηγαί-νουμε σε πόλεμο».

ΑπειλήΣτις συγκεκριμένες σημερινές συνθήκες καμιά πλευρά δεν είναι αρκετά προετοιμασμένη και πρό-θυμη να σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας πρωτοβουλίας. Αυτό δεν σημαίνει πως η απειλή δεν υπάρ-χει. Δεν μπορούμε να έχουμε κα-μία εμπιστοσύνη στην ψυχραιμία και τους υπολογισμούς των επι-τελείων, ή πολύ περισσότερο να δείξουμε την παραμικρή ανοχή σε λογικές μιλιταριστικής «ισορ-ροπίας του τρόμου». Εξάλλου δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το επεισόδιο στα Ίμια και την απειλή γενικευμένης σύρραξης για μια βραχονησίδα.

Ήδη στην περιοχή, όλοι ετοι-μάζονται για ενδεχόμενες ανα-μετρήσεις. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις είναι σε «επιχειρησιακή ετοιμότητα» και η μία άσκηση διαδέχεται την άλλη. Στην Κύπρο η Εθνική Φρουρά είναι σε επιφυ-λακή.

Σε μια από τις πιο στρατιωτικο-ποιημένες περιοχές του πλανή-τη, δημιουργείται ένα επικίνδυ-νο «δεδομένο»: οι μετακινήσεις ερευνητικών σκαφών και οι έρευ-νες γίνονται με τη συνοδεία πολε-μικών. Το Πίρι-Ρέις, που πλέει στα ανοιχτά της Πάφου, συνοδεύεται από τουρκικά πολεμικά. Τα ισ-ραηλινά μαχητικά πετούν καθη-μερινά πάνω από το «οικόπεδο 12», ενώ πρόσφατα στάλθηκε και πολεμικό πλοίο στην περιοχή. Αε-ροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου

από την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ισραήλ πετάνε στην Ανατολική Μεσόγειο.

Τις τελευταίες μέρες το επίκε-ντρο της διαμάχης βρέθηκε στην Κύπρο, μετά την πρόθεση της Τουρκίας να χαράξει ΑΟΖ με το τουρκοκυπριακό κράτος (ΤΔΒΚ), για να προχωρήσουν από κοινού σε έρευνες. Ήταν η αναμενόμενη κατάληξη των κινήσεων Χριστό-φια.

Αν πρέπει να ξεχωρίσει κανείς έναν «ταραξία» στην περιοχή, όχι με τα μέτρα των ιμπεριαλιστών, αλλά ως πυροδότη της έντασης, αυτός είναι ο ελληνοκυπριακός καπιταλισμός. Τα «λεφτά είναι πολλά» και για να βάλουν χέρι σε αυτά, οι Ελληνοκύπριοι καπιταλι-στές δεν διστάζουν να βάλουν σε κίνδυνο την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή, εφαρμόζοντας την πιο αντιδραστική εξωτερική πο-λιτική.

Αρπακτική πολιτικήΗ Κυπριακή Δημοκρατία αξιο-ποιεί τις διεθνείς πλάτες (ως το «μόνο αναγνωρισμένο κράτος»), για να εκμεταλλευτεί τα κοιτά-σματα, αγνοώντας τις εκκλήσεις των Τουρκοκυπρίων να περιμένει το αποτέλεσμα των διαπραγμα-τεύσεων για τη λύση του προβλή-ματος της ένωσης. Στη δεδομένη συντριπτική οικονομική της ισχύ, προσθέτει και την κυριότητα των κοιτασμάτων ως ένα ακόμα μέσο εκβιασμού της τουρκοκυπριακής πλευράς («θα πάρουν μερίδιο, όταν και αν λυθεί το κυπριακό»).

Απέναντι στην αντίδραση της Τουρκίας και της ΤΔΒΚ, η ελλη-νοκυπριακή κυβέρνηση επιμένει στη συνταγή που σπρώχνει τους Τουρκοκύπριους στην αγκαλιά της Τουρκίας και η οποία οδήγη-σε τα δύο προηγούμενα χρόνια στην άνοδο των εθνικιστών του Έρογλου: Αρνείται κάθε σοβαρή εγγύηση στους Τουρκοκύπριους ότι η ένωση δεν θα γίνει με όρους κυριαρχίας των Ελληνοκυπρίων, ούτε με επιστροφή στο μαύρο παρελθόν (μπορεί η ελληνική

Αριστερά να φέρεται σαν να προ-σγειώθηκε στον πλανήτη το 1974, αλλά για τους Τουρκοκύπριους υπάρχει η ζοφερή ανάμνηση της δεκαετίας 1963-1974) και επιλέγει μια επιθετική γραμμή πίεσης της Τουρκίας μέσω της ΕΕ.

ΑδιαλλαξίαΣυγκεκριμένα, η τουρκοκυπρι-ακή πλευρά πρότεινε την αμοι-βαία ταυτόχρονα παύση των ερευνών στην ΑΟΖ όλου του νησιού. Και αν η Κυπριακή Δη-μοκρατία αρνηθεί, πρότεινε τη δημιουργία μιας δικοινοτικής επιτροπής που θα αποφασίζει τις συμφωνίες και τις άδειες και θα διαπραγματευτεί το μοί-ρασμα του πλούτου, την αξι-οποίηση των εσόδων για τη χρηματοδότηση της λύσης του κυπριακού και τη δέσμευση να μην αξιοποιηθούν αυτά για εξο-πλισμούς, χωρίς αυτή η συμφω-νία να αλλοιώνει ή να παραβιάζει τις θέσεις των δύο πλευρών. Η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα και ρίχνει το βάρος της στο να «αξιοποιήσει» τη θέση της προεδρίας της στην ΕΕ.

Λίγους μήνες πριν, οι Τουρκο-κύπριοι απεργούσαν και διαδή-λωναν μαζικά ενάντια στην κυ-βέρνησή τους, αλλά και ενάντια στην Άγκυρα με συνθήματα: «Δεν θα βρούμε σωτηρία μόνοι μας. Ή όλοι μαζί ή κανένας» και «Ενότη-τα, αγώνας, αλληλεγγύη». Αυτό το κλίμα ανατρέπεται από τις εξε-λίξεις που πυροδότησε το κυνήγι των κερδών από το φυσικό αέριο και ενισχύει τον Έρογλου.

Πέρα από το κυπριακό, η ελλη-νοκυπριακή άρχουσα τάξη παί-ζει πλέον ανοιχτά αντιδραστικό ρόλο συνολικά στην περιοχή. Η πρόσδεσή της στο ιμπεριαλιστι-κό άρμα γίνεται ακόμα βαθύτερη με το ρόλο-κλειδί που παίζει στον άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ. Οι ιστορικοί δεσμοί, που είχε ο κυπριακός λαός με τους Παλαι-στίνιους, γίνονται θρύψαλλα. Δη-μοσιεύματα αναφέρουν ακόμα

και πρόταση από το Ισραήλ για δημιουργία βάσης στην Κύπρο.

Η κυβέρνηση Χριστόφια συ-ναίνεσε στην καταλήστευση του υποθαλάσσιου πλούτου του Λι-βάνου από το Ισραήλ, οδηγώντας την κυβέρνηση του Λιβάνου να καταγγείλει Κύπρο και Ισραήλ στον ΟΗΕ για παραβίαση της κυ-ριαρχίας του. Πρόκειται για άλλη μια εστία έντασης στην περιοχή, με τη Χεζμπολάχ, που ηγείται πια της κυβερνητικής πλειοψηφίας, να δηλώνει πως μπορεί να κατα-φύγει στα όπλα, αν χρειαστεί.

Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Κύ-πρου-Ισραήλ καλύπτει και ένα άλλο έγκλημα που έχει περάσει απαρατήρητο: Το επίσης «μονα-δικό διεθνώς αναγνωρισμένο» κράτος του Ισραήλ αρπάζει το φυσικό πλούτο που βρίσκεται στα ανοιχτά της Λωρίδας της Γάζας.

Αυτή τη βαθιά αντιδραστική πολιτική καθοδηγεί μια κυβέρ-νηση της Αριστεράς! Προσχω-ρώντας βαθιά στον εθνικισμό, υποσκάπτει τον ίδιο της τον εαυτό, καθώς τέτοιες πολιτικές θα κληθούν να υλοποιήσουν οι «καθαρόαιμοι» εκφραστές τους. Είναι χαρακτηριστικό των ελληνο-κυπριακών διαθέσεων το γεγονός ότι ο Χριστόφιας κατηγορείται για... ενδοτισμό!

ΤουρκίαΣτη διάρκεια της παρουσίας του στη Νέα Υόρκη, ο Ερντογάν δεν κατηγόρησε απλά το Ισρα-ήλ, αλλά άσκησε κριτική στον Ομπάμα για την πρόθεσή του να ασκήσει βέτο στην προσπάθεια για αναγνώριση παλαιστινιακού «κράτους. Κατηγόρησε τον Κά-μερον και τον Σαρκοζί για την κούρσα τους για το λιβυκό πετρέ-λαιο και τον ιμπεριαλιστικό τους ανταγωνισμό στην Αφρική. Δεν ήταν εμφάνιση απλώς «υπερασπι-στή του αραβομουσουλμανικού κόσμου», ήταν εμφάνιση εκπρο-σώπου ενός καπιταλισμού που δι-εκδικεί καλύτερη θέση στην ιμπε-ριαλιστική αλυσίδα, αντίστοιχη της οικονομικής του δύναμης.

Το πού θα φτάσει η σύγκρου-ση της Τουρκίας με το Ισραήλ θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και πόσο μακριά θα φτάσει η απομάκρυν-ση από τη Δύση.

Στο μεταξύ, η «πολυδιάστατη» εξωτερική πολιτική αποδεικνύ-εται πως δεν είναι εύκολο άθλη-μα. Η απόφαση της Τουρκίας να εγκαταστήσει την πυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ στο έδαφός της (δείχνοντας πως δεν εγκα-ταλείπει το δυτικό στρατόπεδο) χαρακτηρίστηκε από το Ιράν «με-γάλο στρατηγικό λάθος» που θα έχει «σοβαρές συνέπειες» για την τουρκική κυβέρνηση.

Η Τουρκία ψάχνει να βρει τη «θέση» της στο νέο τοπίο, τους καλύτερους όρους και συμμα-χίες για να διεκδικήσει ισχυρό ρόλο στην περιοχή και να προω-θήσει τα δικά της συμφέροντα. Την ίδια στιγμή όμως έχει να ανα-μετρηθεί με σκληρά εσωτερικά μέτωπα: Ο αγώνας των Κούρ-δων για αυτοδιάθεση, παρά τη σκληρή καταστολή, συνεχίζεται και ο Ερντογάν ετοιμάζει μια εκ-στρατεία τρόμου ενάντια στην κλιμάκωση της δράσης του PKK (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν). Η κυβέρνηση του Ερντογάν έχει πετύχει το αναπτυξιακό θαύμα, επιβάλλοντας ακραία εκμετάλ-λευση στην τουρκική εργατική τάξη, που μαζικοποιείται ρα-γδαία και κάποια στιγμή θα ζη-τήσει το «λογαριασμό» από την άρχουσα τάξη.

Ενάντια στον άξοναΣτην απέναντι μεριά, που μας αφορά και άμεσα, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Ο άξονας Ελ-λάδα-Κύπρος-Ισραήλ έχει παγιω-θεί ως στρατηγικά πολύτιμος για τις διεκδικήσεις και των τριών αρ-χουσών τάξεων. Και απολαμβάνει την υποστήριξη των ΗΠΑ, καθώς εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς τους στην περιοχή. Το κίνημα και η Αριστερά στην Ελλάδα με αυτό τον άξονα έχει να συγκρουστεί, έχει να ανοίξει το εδώ «εσωτερικό μέτωπο»…

Παιχνίδια με τη φωτιάΕνεργειακά κοιτάσματα και όξυνση των ανταγωνισμών

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Αριστερή στροφή στη ΔανίαΣτις εκλογές στη Δανία ηττήθηκε η δεξιά κυβέρνηση των Φιλελεύθερων, που τη στήριζε το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα, μετά από 10 χρόνια στην εξουσία. Το άθροισμα των Σοσιαλδημοκρατών, των Σοσιαλφι-λελεύθερων, του Σοσιαλιστικού Λαϊκού Κόμματος και της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας σχηματίζει πλειοψηφία. Πρόκειται για ένα αποτέλεσμα που δείχνει αριστερή στροφή στη χώρα, καθώς οι Σοσιαλ-δημοκράτες, που θα ηγηθούν της νέας κυβέρνησης, έκαναν προεκλογική εκστρατεία υποστηρίζοντας την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους και την αύξηση των κοινωνικών δαπανών. Στα ευχάριστα, και ενδεικτικό επίσης της αριστερόστροφης διάθεσης, ήταν η επιτυχία της Κοκκινοπράσινης Συμμαχίας που τριπλασίασε τα ποσοστά της (6,7% από 2,2%) και τους βουλευτές της (12 από 4). Μαζί με τα εργατικά αιτή-ματα και την επιμονή στη φορολόγηση των πλουσίων και των εταρειών, ρόλο έπαιξε στην επιτυχία της και η ενασχόληση με τους μετανάστες (ενώ το ακροδεξιό Λαϊκό Κόμμα είδε τα ποσοστά του να πέφτουν). Το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα στηρίξει το σχηματισμό της κεντροαριστερής κυβέρνησης, χωρίς να συμμετέχει και χωρίς να δίνει «λευκή επιταγή»...

Χιλή: Συγκρούσεις μέσα στα σχολείαΣτη Χιλή η νεολαία παραμένει στους δρόμους, με διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών. Σε ένα δήμο του Σαντιάγκο, την Προβιντέντσια, η δήμαρχος ζήτησε από την αστυνομία να σπάσει τις μαθητικές καταλήψεις. Τα σχολεία «άνοιξαν» γεμάτα μπάτσους στα προαύλια, προκαλώντας την οργισμένη αντίδρα-ση των μαθητών, που, με καρέκλες και θρανία, υπε-ρασπίστηκαν τα σχολεία τους. Οι διαπραγματεύσεις, που ξεκίνησε ο δεξιός πρόεδρος Πινιέρα, έχουν βρει τείχος, καθώς φοιτητές και μαθητές, αφού κατέθε-σαν τις προτάσεις τους, αρνούνται να διαπραγματευ-τούν με τους πιεστικούς όρους της κυβέρνησης για τερματισμό των κινητοποιήσεων...

«Χειμώνας της δυσαρέσκειας»Αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο ενός νέου «χειμώνα της δυσαρέσκειας» βρίσκεται η Βρετανία. Η συνομοσπον-δία TUC, σε πρόσφατη συνδιάσκεψη, επικύρωσε τη συντονισμένη δράση των κλάδων. Δεκάδες συνδικάτα οργανώνουν ψηφοφορίες ανάμεσα στα μέλη τους και παντού διαμορφώνονται πλειοψηφίες που δίνουν εντο-λή για απεργιακές κινητοποιήσεις. Στις 30 Νοέμβρη προγραμματίζεται η πρώτη μεγάλη 24ωρη, στην οποία δηλώνουν συμμετοχή όλο και περισσότερα συνδικάτα, ζωντανεύοντας την προοπτική μιας γενικής απεργίας. Η μαζικότητα των προηγούμενων κινητοποιήσεων έχει ξεσηκώσει τον εργατόκοσμο που απαιτεί συνέχεια, ενώ η δριμύτητα της επίθεσης Κάμερον κάνει και τους πιο «μετριοπαθείς» συνδικαλιστές να οργανώνουν απεργί-ες (για άλλη μια φορά χωρίς τη στήριξη του Εργατικού Κόμματος) και να προειδοποιούν για παρατεταμένο αγώνα μέχρι το καλοκαίρι…

Εκτελέστηκε ο Τρόι ΝτέιβιςΟ Τρόι Ντέιβις, καταδικασμένος σε θάνατο από το 1989 για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, εκτελέ-στηκε σε φυλακή της πολιτείας της Τζόρτζια. Οι καταγγελίες των συνηγόρων του για ψευδή στοιχεία και το γεγονός ότι 7 από τους 9 μάρτυρες ανακάλε-σαν τις καταθέσεις τους, δηλώνοντας ότι πιέστηκαν να τον «αναγνωρίσουν», δεν επανεξετάστηκαν ποτέ από τη Δικαιοσύνη. Μέχρι την τελευταία στιγμή, χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιήθηκαν με κάθε μέσο ενάντια στην εκτέλεσή του. Ο δυτικός «πολιτισμός» έδειξε για άλλη μια φορά τη βαρβαρότητά του. Ο Τρόι Ντέιβις όλα αυτά τα χρόνια έγινε σύμβολο του αγώνα ενάντια στην θανατική ποινή. Στο τελευ-ταίο του μήνυμα προς τον «έξω κόσμο», λίγο πριν εκτελεστεί, έγραψε: «Η μάχη για τη δικαιοσύνη δεν σταματά με εμένα. Η μάχη δίνεται για όλους τους Τρόι Ντέιβις πριν από μένα και για όλους εκείνους που θα έλθουν ύστερα από εμένα»...

Σ τις 23 Σεπτέμβρη, ο Μαχμούντ Αμπάς κα-τέθεσε στον ΟΗΕ την

αίτηση να αναγνωρίσει ο Ορ-γανισμός την Παλαιστίνη ως κράτος-μέλος, στα σύνορα του 1967. Αν κάτι πέτυχε αυτή η κίνηση στα σίγουρα είναι πως ανακίνησε διεθνώς τη συ-ζήτηση για το παλαιστινιακό.

Τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Νετανιάχου αντέδρασαν στη «μονομερή» ενέργεια της Πα-λαιστινιακής Αρχής που, τάχα, διαταράσσει την «ειρηνευτική διαδικασία». Στα 20 χρόνια «ει-ρηνευτικής διαδικασίας», το Ισραήλ επέκτεινε τους εποι-κισμούς στη Δυτική Όχθη, έχει εξαπολύσει πολέμους και έχει επιβάλει τον αποκλεισμό της Γάζας. Κι όμως, όταν η Παλαιστινιακή Αρχή ζητά μια συμβολική αναγνώριση των στόχων της συμφωνίας του Όσλο τους οποίους είχαν ορί-σει ΗΠΑ και Ισραήλ το 1993, αυτή καταγγέλλεται για «μο-νομέρεια» και ανευθυνότητα!

Το Ισραήλ μιλά για «μαύρο Σεπτέμβρη». Μετά τις εξελί-ξεις σε Τουρκία και Αίγυπτο, αγχώνεται με την παραμικρή πρωτοβουλία που μπορεί να δώσει νέα αγωνιστική πνοή στους Παλαιστίνιους και τις αραβικές μάζες και αυτή η αντίδραση είναι ακόμα πιο επιθετική, καθώς στην εξου-σία βρίσκεται η άκρα Δεξιά του σιωνισμού. Έχουν παρα-ταχθεί 22.000 στρατιώτες στη Δυτική Όχθη κι έχουν μοιρα-στεί όπλα στους εποίκους, οι οποίοι έχουν εξαπολύσει ένα όργιο βίας στα παλαιστινιακά εδάφη.

ΟμπάμαΟ Ομπάμα, παρά τα «φιλο-αραβικά» ανοίγματα του προ-ηγούμενου διαστήματος, όταν κλήθηκε να πάρει θέση, υποστήριξε για άλλη μια φορά το κράτος του Ισραήλ, δείχνο-ντας ότι, παρά τα «καυγαδά-κια», οι στρατηγικοί δεσμοί παραμένουν ακλόνητοι.

Με το αμερικάνικο βέτο (αν χρειαστεί) εγγυημένο, η συ-νέχεια αναμένεται στη Γενική Συνέλευση, όπου η πλειοψη-φία δύο τρίτων μπορεί να ανα-βαθμίσει την Παλαιστινιακή Αρχή σε «κράτος-παρατηρη-τή». Γύρω από αυτό το σενά-ριο ξεδιπλώνονται οι προσπά-θειες των πιο «μετριοπαθών» να συμμαζέψουν τη διαμάχη, για να αποκατασταθεί η «ομα-λότητα» των διαπραγματεύ-σεων. Ο Σαρκοζί πρότεινε τη χορήγηση καθεστώτος κρά-τους-παρατηρητή στην Πα-λαιστινιακή Αρχή, μαζί με την άμεση επανέναρξη των δια-

πραγματεύσεων που θα προ-βλέπουν οριστική συμφωνία μέσα σε ένα χρόνο. Το Κουαρ-τέτο (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ) εργάζεται πυρετωδώς για να επαναφέρει τις δύο πλευρές στο τραπέζι. Ακόμα και πρώ-ην Αμερικανοί αξιωματούχοι όπως ο Κλίντον και ο Γκέιτς έχουν κριτικάρει ανοιχτά τον Νετανιάχου πως κλωτσά με-γάλες ευκαιρίες για το Ισραήλ με την αδιαλλαξία του. Μέσα στο ίδιο το σιωνιστικό κατε-στημένο, αυξάνονται οι φωνές ενάντια στην «τρέλα» του Νε-τανιάχου και οι εκκλήσεις να ξαναρχίσει ο διάλογος.

ΕλπίδεςΣτην ίδια στην Παλαιστίνη, μετά από δεκαετίες βίαιης κα-ταπίεσης και με την «ειρηνευ-τική διαδικασία» να έχει χρεο-κοπήσει, πολλοί Παλαιστίνιοι υποστηρίζουν την ψηφοφο-ρία στον ΟΗΕ, ως ένα μέσο να προβληθεί ο αγώνας τους. Ιδιαίτερα η «μονομέρεια» της πρωτοβουλίας (καθώς προ-χώρησε σε πείσμα των αμερι-κανικών και των ισραηλινών απειλών) χειροκροτήθηκε από χιλιάδες Παλαιστίνιους στη Δυτική Όχθη. Σε πρακτικό επίπεδο, ο ίδιος ο Αμπάς έχει παραδεχτεί πως η αναγνώριση δεν θα σημαίνει ανεξαρτησία και πως το επόμενο βήμα εί-ναι οι διαπραγματεύσεις. Το «κέρδος» της αναγνώρισης, σύμφωνα με αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής, είναι πως η παλαιστινιακή πλευρά θα αναβαθμιστεί δι-πλωματικά, θα έχει πρόσβαση σε περισσότερους διεθνείς οργανισμούς και ως «κράτος» θα αυξήσει την πίεση στο Ισ-ραήλ να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο.

Όμως το πρόβλημα στον αγώνα των Παλαιστινίων ποτέ δεν ήταν η έλλειψη «νομικών επιχειρημάτων» και αποφάσε-ων από τους διεθνείς οργανι-

σμούς. Ο Νετανιάχου, σε μια θρασύτατη ομιλία, εμφανί-στηκε ως «μόνιμο θύμα» του ΟΗΕ, τονίζοντας μια αλήθεια: Ότι οι 21 από τις 27 αποφά-σεις της Γενικής Συνέλευσης καταδικάζουν το Ισραήλ. Το πρόβλημα είναι πως το Ισρα-ήλ δεν έχει καμιά διάθεση να συμμορφωθεί στο «διεθνές δίκαιο» και –κυρίως– πως οι μεγάλες δυνάμεις και οι οργα-νισμοί τους δεν έχουν καμιά διάθεση να το υποχρεώσουν να συμμορφωθεί.

Στο μεταξύ, μια πολύ μεγά-λη μερίδα παλαιστινιακών ορ-γανώσεων και αγωνιστών αντι-μετωπίζει με σκεπτικισμό την πρωτοβουλία του Αμπάς για μια σειρά σοβαρούς λόγους.

ΚίνδυνοιΚορυφαίοι νομικοί προειδο-ποιούν πως υπάρχει ο κίνδυ-νος η PLO (που εκπροσωπεί τα 12 εκατομμύρια Παλαιστινίων που βρίσκονται κατακερματι-σμένοι στα κατεχόμενα, στη διασπορά, στα στρατόπεδα προσφύγων, στο κράτος του Ισραήλ) να αντικατασταθεί από ένα «κράτος» της Παλαι-στινιακής Αρχής (που εκπρο-σωπεί μόνο τους κατοίκους της Δυτικής Όχθης), κάτι που θα βάλει ταφόπλακα στις ιστο-ρικές παλαιστινιακές διεκδι-κήσεις.

Ένα άλλο σημαντικό ζήτη-μα είναι πως η Παλαιστινιακή Αρχή εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό της. Η Χαμάς και η Τζι-χάντ έχουν καταγγείλει πως η πρωτοβουλία είναι «ατομική» και όχι «παλαιστινιακή», ενώ και οι οργανώσεις της παλαι-στινιακής Αριστεράς που στή-ριξαν την κίνηση, εστιάζουν την κριτική τους σε αυτό το σημείο.

Ο Αμπάς δεν εκπροσωπεί τη Λωρίδα της Γάζας, ενώ και η εξουσία του στη Δυτική Όχθη στηρίζεται στο πραξικόπημα που οργάνωσε μετά την εκλο-

γική νίκη της Χαμάς το 2006. Η ίδια η προεδρία του Αμπάς έχει λήξει από το 2010, αλλά δεν έχουν ξαναγίνει εκλογές.

Η ειρωνεία είναι πως ενώ ο Αμπάς, πιεζόμενος από την αυξανόμενη μαχητικότητα ενάντια στο Ισραήλ, επεδίωκε να μεταφέρει την πρωτοβου-λία κινήσεων από τους δρό-μους στις «ακίνδυνες» δια-πραγματεύσεις, δέχεται πλέον πυρά πως «αποσταθεροποιεί περισσότερο την περιοχή». Πράγματι, στο τοπίο των αρα-βικών εξεγέρσεων, ακόμα και αυτή η διπλωματική ενέργεια του Αμπάς μπορεί άθελά της να προκαλέσει κύμα αγώνων στη Γάζα, τη Ναμπλούς, την Ιερουσαλήμ, το Αμάν, τη Βη-ρυττό, το Κάιρο...

Και εκεί βρίσκεται η πραγ-ματική ελπίδα. Είναι δεδομένο πως οι διαπραγματεύσεις θα ξανα-ανοίξουν και πως η προ-δοτική ηγεσία της Φατάχ είναι χρεοκοπημένη ακόμα και ως «διαπραγματευτική ομάδα». Η ιστορική διαδρομή των «ει-ρηνευτικών συνομιλιών» έχει δείξει πως, όσο ο αγώνας περι-ορίζεται σε εκκλήσεις προς τις ίδιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ευθύνονται για το δράμα των Παλαιστινίων, το Ισραήλ κερδίζει.

Αραβικές εξεγέρσειςΤο ευχάριστο είναι πως ο «άλ-λος δρόμος» χαράσσεται από τις αρχές του 2011 με τις αρα-βικές εξεγέρσεις. Η αραβική εργατική τάξη είναι η πιο πο-λύτιμη «εξωτερική βοήθεια» των Παλαιστινίων. Και αυτό πια δεν είναι μια μακρινή προ-οπτική, αλλά μια πραγματική δύναμη στους δρόμους, που ήδη ανατρέπει τους συσχε-τισμούς δυνάμεων σε βάρος του Ισραήλ και δείχνει πως ο δρόμος της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης δεν περνά από τον ΟΗΕ, αλλά από το Κάιρο.

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Το παλαιστινιακό ξανά στο επίκεντρο

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

ΑθήναΣτην Αθήνα, μπαίνοντας στην 5η εβδομάδα των φοιτητικών κατα-λήψεων και γενικών συνελεύσε-ων, σε αρκετές σχολές συνεχίζουν να υπερψηφίζονται τα ενωτικά πλαίσια, τα οποία καλούν τους φοιτητές να συνεχίσουν τις κα-ταλήψεις. Χαρακτηριστικά παρα-δείγματα είναι η Φιλοσοφική, το Μαθηματικό και το ΕΜΠ (εκτός από το τμήμα τον Πολιτικών Μηχανικών στο οποίο, μετά από συγκέντρωση υπογραφών, έσπα-σαν την εξεταστική και ορίστηκε καινούργια γενική συνέλευση για τη Δευτέρα 26/9). Παρά το γεγονός ότι και στο Πάντειο έληξε την προηγούμενη εβδομάδα η κατάληψη, πάρθηκε απόφαση να προχωρήσουν σε κοινή συνέλευ-ση φοιτητών, εκπαιδευτικών και διοικητικού προσωπικού εν μέσω εξεταστικής, σε μια προσπάθεια να ανατρέψουν την κατάσταση.

Τοπικές εκδηλώσεις λαϊκών συνελεύσεωνΣτο πλαίσιο των προσπαθειών για τη σύνδεση του φοιτητικού κινή-ματος με το κίνημα των πλατειών έχουν γίνει αξιοσημείωτες ενέργει-ες. Την Τρίτη 20/9 πραγματοποιή-θηκε, παρά την κακοκαιρία, κοινή πορεία των φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ με τη λαϊκή συνέλευση Ζωγράφου, με σκοπό την ενημέρωση του κόσμου και τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου αντίστασης. Για την ίδια μέρα είχε προγραμματιστεί κοινή εκδήλωση της λαϊκής συνέλευσης Αιγάλεω σε συνεργασία με το ΤΕΙ Αθηνών και διάφορους εκπαιδευτικούς φορείς (καθηγητές, μαθητές), η οποία αναβλήθηκε λόγω βροχής, αλλά θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 26/9.

Πανελλαδικό συλλαλητήριοΤην Πέμπτη 22/9, πάνω από 2.000 φοιτητές, μαθητές, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι συμμετείχαν στο Πανελλαδικό Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο. Παρά την 24ωρη απεργία των ΜΜΜ και την προ-κλητική στάση των αστυνομικών δυνάμεων, οι παρευρισκόμενοι δεν πτοήθηκαν, αλλά συνέχισαν δυναμικά να φωνάζουν συνθήμα-τα κατά της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Συντονιστικό ΚαταλήψεωνΜετά το τέλος της πορείας, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος το Πανελλαδικό

Συντονιστικό Καταλήψεων και Γενικών Συνελεύσεων. Εκτός από την ενημέρωση για την κατάσταση των σχολών σε όλη την Ελλάδα, η συζήτηση επεκτάθηκε στη γενικότερη τρομοκρατία που υφίσταται αυτή τη στιγμή η κοινω-νία τόσο από την κυβέρνηση όσο και από τα ΜΜΕ, με εκβιαστικά διλήμματα για χρεοκοπία και για χάσιμο εξαμήνου και εξεταστι-κών περιόδων. Στο τέλος της κουβέντας τονίστηκε η σημασία της συνέχισης των καταλήψεων και των κινητοποιήσεων, αλλά και η συγκρότηση πρωτοβουλιών σε όλες τις σχολές, καθώς και η μετατροπή των Προπυλαίων σε κέντρο αγώνα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.

ΘεσσαλονίκηΣτη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ, συνεχίζουν να τελούν υπό κατά-ληψη αρκετές σχολές, μεταξύ των οποίων το Χημικό και το τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, με τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών να στηρίζουν τα ενωτικά πλαίσια. Σε αντίθεση το ΠΑΜΑΚ, στο οποίο για πολύ καιρό δεν γίνονταν κινητοποιή-σεις και αφού έγινε κατάληψη για λίγο, τελικά μπήκε στην εξεταστι-κή περίοδο. Πραγματοποιήθηκε πανεκπαιδευτική πορεία.

ΗράκλειοΑπό την προηγούμενη εβδομάδα έχουν λήξει οι καταλήψεις στο Φυσικό και στο Βιολογικό, επειδή δεν υπήρχε απαρτία, οπότε δεν πραγματοποιήθηκαν οι συνελεύ-σεις. Παρ’ όλα αυτά, στις 21/9, με πρωτοβουλία του Συντονιστι-κού Καταλήψεων του Φυσικού, Βιολογικού και του ΔΣ της ΕΛΜΕ, πραγματοποιήθηκε κοινή εκδή-λωση με θέμα «Η παιδεία στην εποχή του Μνημονίου».

Πρωτοβουλία ΑγώναΜε δελτίο τύπου η «Πρωτο-βουλία για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία» στηρίζει τις καταλή-ψεις, τις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών, όπως και όλες τις μορφές αγώνα μέχρι την ανα-τροπή του νόμου Διαμαντοπού-λου. Παράλληλα, υπερασπίζεται το πανεπιστημιακό άσυλο και καλεί τον κόσμο να συμμετέχει στις δράσεις της επιτροπής «Δεν πληρώνω τα χαράτσια», ενώ καταγγέλλει την τρομοκρατία και την προσπάθεια καταστολής των φοιτητικών καταλήψεων και κινητοποιήσεων.

Φοιτητές-Εργατιάμια φωνή και μια γροθιά

Στην Πάτρα οι περισσότερες σχολές, μαζί και τα τμήματα των Μηχανολόγων Μηχανικών, της Διοίκησης Επιχειρήσεων και του Φυσικού, συνεχίζουν τις μαζικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις. Απέχουν το Παιδα-γωγικό, η Ιατρική και το τμήμα των Νηπιαγωγών. Στις 21/9 έγινε η εκδήλωση-ανοι-κτή συνέλευση της «Πρωτοβου-λίας Αγώνα για Δημόσια και Δω-ρεάν Παιδεία» στην πρυτανεία Πάτρας. Μαζεύτηκαν 150 άτομα και μίλησαν από όλες τις βαθμί-δες εκπαιδευτικοί (συμβασιού-

χοι 407, ωρομίσθιοι καθηγητές ΤΕΙ, μεταπτυχιακού, φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές). Μετά ακολούθησε συζήτηση για δρά-σεις. Αποφασίστηκε να υπάρχει συστηματική δράση στο κέντρο της πόλης, με εξορμήσεις πληροφόρησης, ιδιαίτερα στα σχολεία. Θα οριστεί ημερομηνία για κεντρική εκδήλωση στο κέντρο της Πάτρας, ενώ η Πρω-τοβουλία θα κάνει παρέμβαση σε σωματεία και σε διάφορους εργασιακούς χώρους (ιδιαίτερα πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθ-μιας εκπαίδευσης).

Της Μυρτώς Σιδέρη

Γ ια πέμπτη εβδομάδα συνε-χίζονται οι φοιτητικές κατα-λήψεις και κινητοποιήσεις

σε ολόκληρη την Ελλάδα. Παρά τη συνεχή συκοφάντηση του φοιτητι-κού κινήματος τόσο από τα αστικά κόμματα, όσο και από τα ΜΜΕ, 156 σχολές τελούν ακόμα υπό κατάλη-ψη. Την ίδια στιγμή συνεχίζονται οι προσπάθειες των φοιτητικών συλ-λόγων για «άνοιγμα» στην κοινωνία και συνάντησή τους με τα υπόλοιπα κομμάτια που αντιστέκονται στην επίθεση κυβέρνησης και τρόικας.

Ειδικότερα, αρκετοί εκπρόσωποι σωματείων (καθηγητές, εργαζόμε-νοι στους δήμους, υγειονομικοί κ.ά. ), αλλά και μέλη λαϊκών συνελεύσε-ων, χαιρετίζουν τις γενικές συνε-λεύσεις των σχολών και δηλώνουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των φοιτητών. Όμως και φοιτητές-τριες πηγαίνουν σε διάφορους ερ-γασιακούς χώρους, για να εκφρά-σουν την αλληλεγγύη τους και την πρόθεσή τους να συμπορευτούν με τους εργαζόμενους στον αγώνα για ανατροπή της κυβέρνησης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η επίσκεψη των «Φοιτητών-τριών Ενάντια στο Σύστημα» στο Δημαρ-χείο Ζωγράφου, για να προπαγαν-δίσουν τις θέσεις τους ενάντια στο νόμο πλαίσιο. Οι τελευταίοι ζήτη-σαν και ψήφισμα συμπαράστασης από το σωματείο του Δήμου, ενώ παρόμοια προσπάθεια έγινε και με

την παρουσία των ΦΕΣ στη συνε-δρίαση του σωματείου στον Ερυ-θρό Σταυρό.

Την Τρίτη 20/9, πραγματοποιήθη-κε κοινή πορεία στην περιοχή του Ζωγράφου φοιτητικών συλλόγων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, μαζί με την Ανοιχτή Συνέλευση κατοίκων.

Ανάλογες ενέργειες έχουν γίνει και στη Θεσσαλονίκη, όπου φοιτητές και φοιτήτριες από τις κατειλημμέ-νες σχολές του ΑΠΘ παρενέβησαν στη ΔΕΗ της οδού Αγίου Δημητρί-ου, αναρτώντας ένα μεγάλο πανό κατά μήκος του κτιρίου, το οποίο έγραφε: «Ρεύμα, παιδεία, υγεία και νερό εμπόρευμα δεν είναι, ανήκουν στο λαό». Επίσης προέτρεψαν τους υπαλλήλους να μην εισπράξουν το νέο χαράτσι για τα ακίνητα.

Αξιοσημείωτη ήταν και η παρου-σία της ΠΟΕ-ΟΤΑ στο Πανελλαδι-κό Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο στις 22/9, η οποία κήρυξε 4ωρη στάση εργασίας, για να διαμαρτυ-ρηθεί μαζί με τους φοιτητές κατά της πολιτικής των μνημονίων. Εκεί βρέθηκε, μαζί με τους εκπαιδευ-τικούς όλων των βαθμίδων, και η επιτροπή σωματείων, κινήσεων και συνελεύσεων «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε».

Τα ενθαρρυντικά αυτά βήματα αποδεικνύουν ότι ο μόνος ασφαλής δρόμος για την ανατροπή των άδι-κων μέτρων και της ίδιας της κυβέρ-νησης, είναι το κοινό μέτωπο αγώ-να εργαζόμενων και νεολαίας. Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων, καταλαβαίνοντας αυτή την ανάγκη, απεύθυνε ανοιχτό κάλεσμα σε γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, εργαζόμενους, το οποίο μοιράστηκε πλατιά και μεταξύ άλ-λων έγραφε: «Αγωνιζόμαστε για να μπορεί η νεολαία είτε έχει σπουδά-σει, είτε όχι, να μην είναι άνεργη και να ζει με αξιοπρέπεια από μία μόνο δουλειά. Αγωνιζόμαστε για να μην αμείβονται οι εργαζόμενοι με μι-σθούς πείνας, να μην απολύονται, για να μας επιστρέψουν όλα όσα μας κλέβουν οι κυβερνήσεις και τα αφεντικά, οι επιχειρηματίες όλα αυτά τα χρόνια».

Το επόμενο ραντεβού φοιτητών και εργαζόμενων είναι στις δύο με-γάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, στις 5 και στις 19 Οκτωβρίου.

νέα από τις σχολές

Πρωτοβουλία Αγώνα στην Πάτρα

Του Δημήτρη Μπάρκα

Κ άθε προσπάθεια της Διαμα-ντοπούλου να βρει στήριξη στο νέο νόμο από τους πα-

νεπιστημιακούς έχει πέσει στο κενό. Η αντίδραση απέναντι στην κατεδά-φιση του πανεπιστημίου είναι καθο-λική, ενώ ακόμη και οι ελάχιστοι που υπογράφουν κείμενα για «ανοικτές σχολές», δεν τολμούν να υποστηρί-ξουν το υπουργείο. Αποτέλεσμα των αντιδράσεων –αλλά και του κινήμα-τος των καταλήψεων– ήταν και η μη υπογραφή διαπιστωτικών πράξεων (πρώτη εφαρμογή του νόμου βάσει χρονοδιαγράμματος του υπουργείου) από 17 στους 19 πρυτάνεις, επικαλού-μενοι είτε εναντίωση στο νόμο, είτε τεχνικές δυσκολίες, όπως την άρνηση όλων των προηγούμενων πρυτανικών αρχών (ακόμα και του… Μπαμπινιώ-τη) να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε απόπειρα εφαρμογής.

ΣυντονισμόςΌμως οι αντιδράσεις δεν περιορίζονται στα διοικητικά όργανα των πανεπιστη-μίων. Ήδη σχεδόν όλοι οι σύλλογοι Δι-δακτικού Επιστημονικού Προσωπικού της χώρας έχουν εκφραστεί αρνητι-κά, ενώ προχώρησαν στο συντονισμό μεταξύ τους, αναγνωρίζοντας ότι η

ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ δεν πρόκειται να προβάλλει την παραμικρή αντίσταση. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δύο μαζι-κές συναντήσεις με πανεπιστημιακούς από 25 συλλόγους καθηγητών πανελ-λαδικά. Στόχος των συναντήσεων μέχρι στιγμής είναι να ακουστεί «η πραγμα-τική φωνή των καθηγητών», η στήριξη των κινητοποιήσεων των φοιτητών, καθώς και η ανταλλαγή εμπειριών για τις πρωτοβουλίες που έχουν παρθεί σε κάθε πανεπιστήμιο και πόλη. Ήδη η εμ-φάνιση ενός μπλοκ καθηγητών ενάντια στο νόμο βοήθησε στο κλίμα των Γενι-κών Συνελεύσεων.

ΑπεργίαΌμως είναι κρίσιμο να γίνει ένα βήμα παραπέρα από πλευράς των συλλό-γων των καθηγητών, με κλιμάκωση των δράσεων και απεργιακή δράση. Οι φοιτητικές καταλήψεις από μόνες τους δεν μπορούν να συντηρήσουν το κίνημα. Αντίθετα, μια απεργιακή κλιμάκωση των πανεπιστημιακών θα δώσει ξεκάθαρα το μήνυμα στην κοι-νωνία ότι δεν υπάρχει καμία συναίνεση στο νόμο και θα τονώσει το κλίμα μέσα στο φοιτητόκοσμο. Το έδαφος ανάμε-σα στους καθηγητές είναι πρόσφορο.

Όπως μας δήλωσε ο Τάκης Πολίτης, συντονιστής της πανελλαδικής συνά-ντησης και Γραμματέας του Ενιαίου

Συλλόγου ΔΕΠ Θεσσαλίας: «Η συντρι-πτική πλειοψηφία των πανεπιστη-μιακών είτε για λόγους ιδεολογικής αντίθεσης, είτε λόγω ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας, είτε λόγω μισθολογικών αναγκών, καταδικάζει το νόμο-πλαίσιο και την πολιτική της κυβέρνησης. Όλα αυτά τα κομμάτια χρειάζεται να συντο-νίσουμε τη δράση μας. Είμαστε ένα κομμάτι του ποταμού που ρέει, μαζί με φοιτητές και εργαζόμενους».

ΠρωτοβουλίεςΕίναι εξαιρετικά θετικό πως το συντο-νιστικό των καταλήψεων στην τελευ-ταία του απόφαση καλεί σε όλες τις σχολές στη «συγκρότηση πρωτοβου-λιών με φοιτητές, μεταπτυχιακούς, μέλη ΔΕΠ, συμβασιούχους», ώστε να παρασυρθεί όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα σε συντονισμένη δράση. Ήδη κάτι τέτοιο γίνεται στην Αθήνα με την «Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Δημόσια Παιδεία». Αντίστοιχη πρωτο-βουλία έχει ξεκινήσει επιτυχημένα και στην Πάτρα, οι πρώτες προσπάθειες γίνονται στο Ηράκλειο και άλλες πό-λεις, αλλά πλέον και μέσα στις σχολές στήνονται νέες πρωτοβουλίες (όπως στα πανεπιστήμια Αιγαίου, Ιόνιου, Θεσσαλίας). Αυτές οι αποφάσεις δεν πρέπει να μείνουν στα χαρτιά, αλλά να γίνουν όπλο ανατροπής του νόμου.

Οι πανεπιστημιακοί μαζί με τους φοιτητές

Επιμέλεια: Μυρτώ Σιδέρη

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ28 Σεπτέμβρη 2011

Για την τακτική του αντιφασιστικού αγώνα σήμερα

Στη Νέα Σμύρνη, 40 μεταφερόμενοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής οργάνωσαν την προηγούμενη εβδομάδα «συγκέ-ντρωση» με συνθήματα ενάντια στα συνδικάτα και την Αριστερά, τραμπουκίζοντας κατοίκους. Με πρωτοβου-λία της λαϊκής συνέλευσης Ν. Σμύρνης και τη συμμε-τοχή της τοπικής ΕΛΜΕ, του Συλλόγου δασκάλων, της Κίνησης «Απελάστε το Ρατσισμό» και αντιφασιστών/τριών της περιοχής, το Σάββατο 24/9 έγινε αντιφασιστι-κή συγκέντρωση 150 ατόμων και πορεία στους δρόμους της Ν. Σμύρνης, με κεντρικό σύνθημα: «Έξω οι φασίστες από τις γειτονιές – Ντόπιοι και μετανάστες ενωμένοι απέναντι στα μνημόνια και τα χαράτσια».

N N N

Η δίκη μελών της Ομάδας Υποβρύχιων Καταστρο-φών, που είχαν φωνάξει ρατσιστικά συνθήματα όπως «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ», στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, αναβλήθηκε. Η Χρυσή Αυγή ήταν σύσσωμη στο δικαστήριο για συμπαράσταση στους διωκόμενους αγωνιστές…

N N N

Στην Κόρινθο διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, το Σαββατοκύριακο 17-18 Σεπτέμβρη. Έγινε πλούσια συζήτηση γύρω από το αν το πρόβλημα είναι οι μετανάστες ή ο ρατσισμός, καθώς και για την απάντηση που αρμόζει στις φασιστικές συμμορί-ες. Πάνω από 2.000 ντόπιοι και μετανάστες επισκέ-πτες συζητήσαμε και διασκεδάσαμε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Μετά από τις φασιστικές επιθέσεις σε Ασπρόπυργο, Κόρινθο και Λουτράκι, η σημασία του φεστιβάλ είναι προφανής. Η Αντιρατσιστική Πρωτοβου-λία Κορίνθου υποσχέθηκε τη συνέχιση των αντιρατσι-στικών δράσεων και την άμεση λειτουργία του πρώτου σχολείου ελληνικών για μετανάστες στην Κόρινθο. Πάντα τέτοια…

N N N

Αφγανός μαχαιρώθηκε δίπλα στην καρδιά στον Άγιο Παντελεήμονα. Για πρώτη φορά συνελήφθη ο φασίστας δράστης και δύο συνεργοί του, αν και δεν βρέθηκε το μα-χαίρι! Ανάμεσά τους γνωστή «αγανακτισμένη κάτοικος» που έχει συμμετάσχει σε πολλά γεγονότα ρατσιστικής βίας τα τελευταία χρόνια. Μετά από δύο αναβολές, το αυτόφωρο δικαστήριο ορίστηκε για τις 27/9.

N N N

Όσοι ισχυρίζονταν πως θα «πλημμυρίσουμε» από τους «λαθρο»-μετανάστες, ας κοιτάξουν λίγο τις στατιστικές των φίλων τους στα σώματα ασφαλείας. Στην πραγματι-κότητα, πολλαπλάσιοι μετανάστες επιχειρούν να φύγουν από την Ελλάδα από όσους εισέρχονται, λόγω της κρίσης και της ανεργίας. Αυτό προκύπτει και από έκθεση του λιμενικού σώματος, καθώς το πρώτο οκτάμηνο του 2011 συνελήφθησαν όλοι κι όλοι 583 μετανάστες που επιχειρούσαν να περάσουν τα θαλάσσια σύνορα από τον Έβρο μέχρι και την Κρήτη. Ο αριθμός όσων συνελήφθη-σαν, καθώς επιχειρούσαν να εγκαταλείψουν τη χώρα από θαλάσσιες οδούς στο ίδιο διάστημα, ήταν 3.167…

N N N

Στη Θεσσαλονίκη διοργανώνεται έκθεση γύρω από την εβραϊκή παρουσία στην πόλη ανά τους αιώνες. Το ελ-ληνικό κράτος, που συνέβαλε στο διωγμό των Εβραίων το 1917 και το 1943, θυμήθηκε τώρα ότι η Θεσσαλονίκη υπήρξε πολυπολιτισμική. Μήπως επειδή θέλει να συσφί-ξει τις αναβαθμισμένες σχέσεις του με το Ισραήλ;

N N N

Μετά το μακελειό στη Νορβηγία, το κόμμα της «Προ-όδου», όπου θήτευσε ο νεοναζί Μπρέιβικ ως το 2005, καταποντίστηκε από το 17,5% στο 11%. Αύξηση σημείωσε το κυβερνών Εργατικό Κόμμα και οι Συντηρητικοί. Μικρά κόμματα της κεντροαριστεράς σημείωσαν μικρή αύξηση. Ο κόσμος αναγνώρισε πως οι εγκληματικές ιδεολογίες διαμορφώνουν εγκληματίες, αλλά εξακολου-θεί να παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν η απάντηση σ’ αυτές είναι ο αστικός φιλελευθερισμός που τους άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην περίοδο της κρίσης…

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη Λίλλη

Ό σο βαθαίνει η κρίση και η κοι-νωνική πόλωση, τόσο οξύνεται ο πολιτικός χαρακτήρας της.

Το δίλημμα της κρίσης είναι ποια διέξο-δος και ποιος θα την πληρώσει. Οι «από πάνω» ή οι «από κάτω»; Προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά; Η βάση υποστήριξης της κυβέρνησης στενεύει συνέχεια και το όπλο της καταστολής δεν αρκεί, για να ανακόψει τη μαζική λαϊκή διαμαρτυ-ρία. Γι’ αυτό χρειάζονται και άλλα όπλα και ένα απ’ αυτά είναι ο ρατσισμός. Σ’ αυτό το περιβάλλον δρα και αναπτύσσε-ται η άκρα δεξιά.

ΑκροατήριαΟ φασιστικός χώρος δεν εξαντλείται στη Χρυσή Αυγή και σε κάποιες άλλες συμ-μορίες... Η κεντρική δύναμη του χώρου είναι το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Όλες αυτές τις οργανώσεις και τα σχήματα μπορεί να χωρίζουν ζητήματα τακτικής, αλλά έχουν την ίδια ιδεολογική αναφορά στη ράτσα και το αίμα.

Ο φασιστικός χώρος μοιράζεται και το ίδιο κοινωνικό ακροατήριο: μεγάλα εκλο-γικά ποσοστά στα σώματα ασφαλείας (ένοπλες δυνάμεις και αστυνομία), στα μεσαία στρώματα που συντρίβονται από την κρίση (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες κ.λπ.) και απομονωμένους και νικημένους ανθρώπους. Σ’ όλους αυτούς τα φασιστι-κά μηνύματα σερβίρονται με την καλλιέρ-γεια φόβου για τους μετανάστες εργάτες (εγκληματικότητα, αρρώστιες κ.λπ.).

Τον τελευταίο καιρό φαίνεται ότι ο φα-σιστικός χώρος βρίσκεται σε εσωτερική αναδιάταξη δυνάμεων, με ανερχόμενη δύναμη τη Χρυσή Αυγή και σε κάθοδο το ΛΑΟΣ. Ταυτόχρονα έχουμε δραστη-ριοποίηση μεγαλύτερων δυνάμεων και αύξηση των επιθέσεων σε μετανάστες, ενώ η ρητορική των φασιστών γίνεται όλο και πιο αντικομουνιστική και αντι-συνδικαλιστική.

Δύο είναι όμως τα πιο σημαντικά ζη-τήματα από την πρόσφατη εμπειρία της νεοφασιστικής δράσης. Πρώτο, η «πε-ρίεργη» στάση της αστυνομίας που έχει προκαλέσει ερωτήματα για ανοχή στη φασιστική βία. Δεύτερο, οι λεγόμενες

«επιτροπές κατοίκων» εναντίον των με-ταναστών, όπου, εκτός από φασίστες, συμμετέχουν και συνεργάζονται επίσης στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Όλα αυτά έχουν προκαλέσει ερωτήμα-τα στο ριζοσπαστικό αριστερό κομμάτι εργατών και νεολαίας για την ουσία της φασιστικής απειλής και τον τρόπο απά-ντησης που πρέπει να υιοθετήσουμε.

Ο φασιστικός κίνδυνοςΟι φασιστικές οργανώσεις βρίσκονται πολύ μακριά από την εξουσία. Επίσης ο φασιστικός χώρος απέχει πολύ απ’ το να μπορεί να επιβάλει την ατζέντα του. Προσπαθεί να δημιουργεί διάφορα επει-σόδια, αλλά αυτά δεν μπορούν να κερ-δίσουν την εθνική προσοχή. Παρ’ όλα αυτά δεν πρέπει να υποτιμούμε τη δυνα-μική ανάπτυξης των φασιστών.

Στη λογική της υποτίμησης του φασι-στικού κινδύνου κινείται ο αντιφασισμός που δίνει προτεραιότητα στα στρατιω-τικά μέσα αντιπαράθεσης και πολλές φορές παίρνει τη μορφή κεντρικών απο-σπασματικών κινητοποιήσεων. Αυτή η γραμμή έχει να επιδείξει αρκετές μαχητι-κές επιτυχίες, όλες τους όμως στιγμιαίες και μερικές. Αν και ο «στρατιωτικός ισο-λογισμός» είναι θετικός μέχρι στιγμής, αυτό δεν εμπόδισε καθόλου την ανάπτυ-ξη και την ισχυροποίηση των φασιστών.

Στην αντίθετη κατεύθυνση και με μια μεγάλη δόση πανικού είναι η προσέγ-γιση που βλέπει τον αντιφασισμό σαν ένα πανδημοκρατικό κίνημα, ανεξάρτη-το από τις ταξικές μάχες της περιόδου. Στον πυρήνα της αυτή η λογική αντιμε-τωπίζει το φασισμό σαν ένα πολιτικό ρεύμα ενάντια στη φιλελεύθερη κοι-νοβουλευτική δημοκρατία και όχι σαν αντεργατική αντιδραστική δύναμη. Σ’ αυτή τη βάση αναζητούνται συμμαχίες όσο το δυνατόν πιο πλατιές και χαλαρές, με τους λιγότερο κινηματικούς προσδι-ορισμούς. Δεν υπάρχουν αποτελέσματα όμως που να συνηγορούν υπέρ αυτής της επιλογής.

Αντιφασιστική τακτικήΚατά τη γνώμη μας, η αφετηρία μιας αποτελεσματικής αντιφασιστικής τακτι-κής πρέπει να είναι τα ταξικά ζητήματα.

Όποιος θέλει να πολεμήσει το ΛΑΟΣ και τη Χρυσή Αυγή, πρέπει να ξεκινήσει από το «χαράτσι του Βενιζέλου»... Αυτό σημαίνει ένα διπλό, αλλά ξεκάθαρο καθήκον.

Πρώτο, συμμετέχουμε, υποστηρί-ζουμε και οξύνουμε κάθε ζήτημα ταξι-κής πάλης ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτό σημαίνει ότι το αντιφασιστικό κίνημα ρίχνει τις ρίζες του στην πλατεία Συντάγ-ματος με τους «Αγανακτισμένους», στις επιτροπές «Δεν Πληρώνω», στις εργα-τικές απεργίες και κινητοποιήσεις, στις φοιτητικές καταλήψεις. Οι ταξικοί αγώ-νες είναι ο τάφος των φασιστών κάθε εί-δους, γιατί διαιρούν βαθιά και διαλύουν τη συνοχή τους σε αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα.

Δεύτερο, πάνω σ’ αυτό κτίζουμε μια τακτική περικύκλωσης των φασιστών, αποκαλύπτοντας τις προτάσεις και τα συνθήματά τους: Ενώ ζητούν δουλειά μόνο για τον «Έλληνα εργάτη», δεν λένε τίποτα για τους εργοδότες, που είναι Έλ-ληνες και κάνουν τις απολύσεις, κλέβουν τα ένσημα, δεν πληρώνουν φόρους και πλουτίζουν συνέχεια σε βάρος όλων των εργαζόμενων τάξεων.

Τρίτο, σε μια τέτοια περίοδο οικο-νομικής και πολιτικής κρίσης η δράση των φασιστών θα κλιμακωθεί και θα επεκταθεί από τους μετανάστες στους ακτιβιστές της Αριστεράς και του εργα-τικού κινήματος. Οποιαδήποτε απάντη-ση μπορούμε να δώσουμε, πρέπει να έχει κέντρο τη μεγαλύτερη κινητοποί-ηση των λαϊκών μαζικών οργανώσεων (συνδικάτα, σύλλογοι κ.λπ.) και τη μα-χητική συσπείρωση των αντιφασιστών ακτιβιστών. Το τελευταίο σημαίνει ότι την περιφρούρηση και τη δημοκρατική αυτοάμυνα δεν την παραχωρούμε στην αστυνομία. Ένα αντιφασιστικό κίνημα που δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυ-τό του, αργά ή γρήγορα θα εξαφανιστεί.

Τέλος δεν πρέπει να ξεκόψουμε την αντιφασιστική δράση από την αντικαπι-ταλιστική προοπτική. Χωρίς τη σοσια-λιστική στρατηγική ο αντιφασισμός θα μείνει ένα κίνημα με στενό ορίζοντα και άρα ευάλωτο «εσωτερικά» να πέσει σε λάθη τακτικής κάθε είδους. Γιατί, όπως έλεγε και ο Μπρεχτ, «η μήτρα που γεννά-ει το φασισμό είναι ο καπιταλισμός».

Το πανό της ΚΑΡ και του ΚΣΜ στη μεγάλη κινητοποίηση στις 28 Ιούνη στο Σύνταγμα.

Της Κατερίνας Σεργίδου

«Ο ι μαθητές της 1ης Λυ-κείου δεν έχουμε πάρει κανένα βιβλίο, τα παιδιά

της 2ας πήραν μόνο τα βιβλία της χη-μείας και των μαθηματικών. Τις πρώτες μέρες οι καθηγητές, για να δείξουν την αντίθεσή τους με αυτή την κατάστα-ση, αρνούνταν να κάνουν μάθημα. Τελικά αρχίσαμε να κάνουμε κάποια μαθήματα με φωτοτυπίες. Ακόμα και αυτές όμως είναι δύσκολο να τις έχου-με, γιατί το σχολείο πούλησε το μεγάλο φωτοτυπικό λόγω έλλειψης χαρτιού. Στο μεταξύ τώρα πρέπει να πληρώσου-με και τα βιβλία των Αγγλικών. Δεν πάει άλλο με αυτή την κατάσταση. Χρειά-ζεται να γίνει κάτι κοινό, για να ξυπνή-σουν μαθητές, γονείς και καθηγητές. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε κάτι».

Αυτά μας δήλωσε η Γωγώ Πιστόλα, μαθήτρια στο 2ο Ενιαίο Λύκειο Κοζά-νης, περιγράφοντας ακριβώς την κατά-σταση που επικρατεί στα περισσότερα σχολεία της χώρας.

Όσο περνούν οι μέρες, αυτό που μπορεί να φαινόταν σαν ένα κακό αστείο, γίνεται πραγματικότητα. Τα σχολεία δεν έχουν βιβλία και οι μαθη-τές καλούνται να καλύψουν την ύλη και να εξεταστούν μέσα από φωτοτυπίες που πολλές φορές αναγκάζονται να πληρώνουν. Γονείς, μαθητές και καθη-γητές για ένα πράγμα μπορούν να είναι σίγουροι: Τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο δύσκολα, αν δεν αντιδράσουν.

Ευτυχώς οι πρώτες μαθητικές κα-ταλήψεις είναι γεγονός. Φυσικά τα νούμερα αλλάζουν μέρα με τη μέρα, αλλά μέχρι τώρα στην Αθήνα πάνω από 100 σχολεία είναι υπό κατάληψη, στη Θεσσαλονίκη πλησιάζουν τα 70, ενώ τα περισσότερα σχολεία της Πάτρας, των Ιωαννίνων, της Άρτας και του Αγρινίου έχουν κατάληψη.

Τα αιτήματα είναι παντού τα ίδια. Θέλουμε βιβλία, θέλουμε καθηγητές,

θέλουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία. Αυτό που είναι εντυπωσιακό και πρω-τοφανές είναι ότι για πρώτη φορά ένα μεγάλο κομμάτι γονιών και καθηγητών στηρίζει τις μαθητικές κινητοποιήσεις, αφού είναι προφανές ότι τα μέτρα στρέφονται ενάντια σε κάθε εργατική οικογένεια και ότι αυτός που «κλείνει τα σχολεία» είναι η κυβέρνηση και όχι οι μαθητές.

Ο Δημήτρης, από το 4ο Λύκειο Ζω-γράφου, μας είπε στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 22/9: «Κατεβήκα-με γύρω στα 10 παιδιά από το σχολείο. Το πανό μας γράφει ότι η δημόσια και δωρεάν παιδεία είναι υπόθεση της κοινωνίας. Δεν ήρθαμε κάτω μόνο για τα βιβλία. Είμαστε εδώ, γιατί βάζουν δίδακτρα στα πανεπιστήμια, γιατί κό-βουν τους μισθούς των γονιών μας, γιατί κλέβουν τις συντάξεις των παπ-πούδων μας».

Ο αγώνας των μαθητών είναι σημα-ντικός. Όμως για να έχει τα καλύτερα αποτελέσματα είναι αναγκαίο να διευ-ρυνθεί το μέτωπο των καταλήψεων και πάνω απ’ όλα να βρει ο αγώνας τους ουσιαστική στήριξη από τα πρω-τοβάθμια σωματεία των καθηγητών και τους συλλόγους γονέων. Σε αυτή την κατεύθυνση οι συμβολικές και ξεχωριστές κινητοποιήσεις του ΣΑΣΑ (Συντονιστικό που ελέγχεται από την ΚΝΕ) δεν βοηθούν. Το ΣΑΣΑ επέλεξε για άλλη μια φορά να οργανώσει ξεχω-ριστές διαδηλώσεις.

Οι «Μαθητές-τριες Ενάντια στο Σύ-στημα» δίνουν τη μάχη για τη διεύρυν-ση των καταλήψεων και για την κοινή δράση μαθητών-καθηγητών-γονέων σε κάθε σχολείο και γειτονιά. Η απερ-γία της ΑΔΕΔΥ στις 5 Οκτώβρη, στην οποία συμμετέχουν και οι καθηγητές, αλλά και τα βδομαδιάτικα πανεκπαι-δευτικά συλλαλητήρια είναι ευκαιρίες για να εκφραστεί και στο δρόμο το κοινό μέτωπο μαθητών-φοιτητών-ερ-γαζομένων.

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

28 Σεπτέμβρη 2011 

Αθήνα: 3 μ.μ., Ομόνοια, Συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή5 μ.μ., Αντιρατσιστική Συναυλία στο Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: 12 μεσημ., Συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου

...και σε σχολεία

μέτωποανατροπής

Του Δημήτρη Γιώτη, από Πρωτοβουλία Μαθητών 4ου ΓΕΛ-Γυμνασίου Ζωγράφου

«Κάνουμε κατάληψη για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα μας και να διεκδικήσουμε όσα μας αξίζουν και όσα θέλουν να μας πάρουν. Σε όσους μας έχουν κατηγορήσει ότι κλείνουμε τα σχολεία για χαβαλέ, απαντάμε ότι τα σχολεία δεν τα κλείνουμε εμείς, αλλά η κυβέρνηση η οποία: ΔΕΝ παραχωρεί βιβλία για τους μαθητές, ΔΕΝ κάνει προσλήψεις και μειώνει τις δαπάνες για την εκπαίδευση. Ο αγώνας θα πρέπει να είναι συλλογικός και να υπάρχει κοινό μέτωπο ΜΑΘΗΤΩΝ-ΓΟΝΕΩΝ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ».

ΔήλωσηΔήλωση

Του Γιώργου Κοκκινάρη

Τ ο πανεπιστημιακό κίνημα έκλεισε ένα μήνα κι-νητοποιήσεων. Οι κατακτήσεις πολλές. Πάνω από 300 σχολές πανελλαδικά μπήκαν στη δι-

αδικασία κατάληψης, ενώ 200 τμήματα συνεχίζουν ακόμα. Η κυβέρνηση ζει έναν εφιάλτη. Όσο οι κατα-λήψεις συνεχίζονται, δεν μπορεί να εφαρμόσει τον νό-μο-έκτρωμα που ψήφισε για τα πανεπιστήμια. Ακόμα και οι πρυτάνεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αρνούνται, σύμφωνα με την τελευταία σύνοδο, να εφαρμόσουν τις διαταγές της Αννούλας. Γι’ αυτό ακριβώς η κυβέρνηση επιτίθεται στο άσυλο και γι’ αυτό χρησιμοποίησε άγρια καταστολή στις πορείες των φοιτητών και στα φοιτητικά μπλοκ στη ΔΕΘ.

Μια ακόμα κατάκτηση είναι ότι εμφανίστηκε μια νέα γενιά αγωνιστών στα πανεπιστήμια που μαζικο-ποίησε τις γενικές συνελεύσεις (οι οποίες τα τελευ-ταία χρόνια είχαν απομαζικοποιηθεί). Ταυτόχρονα αυτή η κατάσταση έσπειρε τη σύγχυση και τον πανικό στα επιτελεία της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ, που άλλοτε «στηρίζουν» και άλλοτε σαμποτάρουν τον αγώνα. Κυρίως όμως για πρώτη φορά φάνηκε ότι είναι εφικτό να υπάρξουν ενωτικές πρωτοβουλίες εντός (καθηγητών-διοικητικών-φοιτητών), αλλά και εκτός πανεπιστημίων (μαθητές, συνελεύσεις και επιτροπές γειτονιών). Το δυναμικό πανελλαδικό πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο με τη συμμετοχή αρκετού κόσμου της εργασίας (εκπαιδευτικοί από πολλές βαθμίδες, ΠΟΕ-ΟΤΑ) είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων.

Όμως η ορμή του φοιτητικού κινήματος σκοντά-φτει πάνω σε υπαρκτά προβλήματα. Το μπλοκ αντι-κατάληψης που προβάλλεται πολύ από τα ΜΜΕ, την αντιδραστική στάση της ΚΝΕ, την προδοτική στάση της ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ κ.λπ. Το πιο σοβαρό πρόβλημα όμως είναι η αδυναμία να γίνει πράξη το χιλιογραμμένο στα πλαίσια «κοινό μέτωπο φοιτητών-εργαζομένων» καταρχήν με τους εκπαιδευτικούς και κατά δεύτερον με ολόκληρη την κοινωνία.

ΠροοπτικήΤο ερώτημα που τίθεται είναι αν τελικά αυτή η πολιτική των περικοπών και της καταστροφής μπορεί να ανατρα-πεί. Η συμμετοχή του κόσμου, που φαίνεται σιγά-σιγά να μειώνεται, μεγαλώνει την πίεση και δείχνει ότι η κοινωνία,

εντός και εκτός του πανεπιστημίου, ζητά εγγυήσεις και έμπνευση για να θυσιάσει τα μαθήματα, το μεροκάματο κ.λπ. Το κλίμα αντικατάληψης, αν και κυρίως βασίζεται στην αντι-προπαγάνδα των ΜΜΕ και των παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, προκύπτει και από μια μερίδα του κόσμου που θέλει να πεισθεί για το πόσο σημαντικό και αποτελε-σματικό είναι να αγωνίζεσαι, να αμφισβητείς.

Απέναντί τους οι δυνάμεις της Αριστεράς έχουν αναβαθμισμένα καθήκοντα. Πρέπει να δυναμώσουν τα ενωτικά καλέσματα σε ΠΚΣ/ΜΑΣ, που εξακολου-θούν να αρνούνται κοινές δράσεις με τους υπόλοιπους, στερώντας έτσι το κίνημα από μια μεγάλη δυναμική.

Όσον αφορά τις δυνάμεις των ΕΑΑΚ και της Αρι-στερής Ενότητας, έχουν φανεί πιο ώριμες από ό,τι στο παρελθόν και έχουν κάνει τα πρώτα βήματα για τον καλύτερο συντονισμό των φοιτητικών καταλήψεων με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης και όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους.

Σωστά, στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συ-νελεύσεων και Καταλήψεων συζητήθηκε η ανάγκη εξωστρεφών δράσεων και σύνδεσης των φοιτητών με την υπόλοιπη κοινωνία και η απόφαση, που βγήκε, επα-ναλαμβάνει το κάλεσμα προς τους εργαζόμενους για κοινούς αγώνες. Όμως αυτό το κάλεσμα χρειάζεται να πάρει σάρκα και οστά, να μετατραπεί σε συγκεκριμένες δράσεις. Σε αυτή την κατεύθυνση κάθε πρωτοβουλία συντονισμού (όπως η «Πρωτοβουλία για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία» σε Αθήνα και Πάτρα) πρέπει να στη-ριχθεί από τις καταλήψεις. Τα πλαίσια δράσης πρέπει να μαζικοποιούν την κατάληψη μέσω της στήριξης των κινητοποιήσεων σε κάθε χώρο και κάθε γειτονιά.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι «Φοιτη-τές-τριες Ενάντια στο Σύστημα» μέσα στις σχολές. Προτείνοντας εξωστρεφείς δράσεις που ενώνουν τους φοιτητές με την τοπική κοινωνία, οργανώνοντας επισκέψεις φοιτητών σε εργασιακούς χώρους, προ-βάλλοντας τα αιτήματα των φοιτητών σε εργατικές και λαϊκές συνελεύσεις, επιδιώκοντας το συντονισμό με τις μαθητικές καταλήψεις.

Ο αγώνας των φοιτητών χρειάζεται να συνεχιστεί, ανεξάρτητα από τη μορφή και την ένταση που θα παίρνει ανά περιόδους. Τα πανεπιστήμια χρειάζεται να γίνουν ο πυλώνας αντίστασης κάθε μετώπου της κοινωνίας. Όλοι μαζί, φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι μπορούμε να νικήσουμε.

...σε σχολές

Πανεκπαιδευτικό