Φύλλο Νο 271

11 Ιούλη 2012

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Αίγυπτος: Ανάσα ζωής για την επανάσταση

13

Αντίσταση στη ρατσιστική ατζέντα της κυβέρνησης

15

Σύνοδοςκορυφής ΕΕ:Μνημόνια λιτότητας

2

Θεωρία: Μαρξισμός και κόμμα

11

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Υποσχέθηκαν επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Μόλις απόσπασαν την ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, ανακοί-νωσαν μέτρα πρόσθετης λιτότητας πάνω από 3 δισ. ευρώ, που θα ισχύσουν μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο.Το χαράτσι στα ακίνητα (που ο Σαμαράς είχε υποσχεθεί ότι θα καταργήσει) θα φορ-τώσει στα νοικοκυριά πρόσθετους φόρους 2,2 δισ. Η «εξίσωση» του φόρου στο πετρέ-λαιο θέρμανσης με το φόρο στο πετρέλαιο κίνησης θα εκτινάξει την τιμή του βασικού καυσίμου θέρμανσης στο 1,40 ευρώ ανά λί-τρο. Οι μισθοί, όσων αμείβονται με «ειδικά μισθολόγια», μειώνονται κατά 12% από την 1η Ιούλη. Και ενώ η κυβέρνηση δηλώνει ότι «παλεύει» για να αποφύγει τη μείωση των μισθών των ένστολων (εκτιμώντας ότι θα χρειαστεί πολύ «υπερεργασία» των

αστυνομικών από το φθινόπωρο…), αγνοεί παντελώς τις συνέπειες από το νέο ψαλίδι στους μισθούς των νοσηλευτικών του ΕΣΥ και των εργαζομένων στα δημόσια ΑΕΙ… Όμως η «ψυχή» της πολιτικής της τρικομ-ματικής υπό τον Σαμαρά είναι οι σαρωτι-κές ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται για ένα τεράστιο πρόγραμμα μεταφοράς πλούτου από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Οι εξευτελιστικές τιμές, στις οποίες όλοι γνωρίζουν ότι θα γίνει το ξεπούλημα των δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, απο-δεικνύουν ότι η εξυπηρέτηση του χρέ-ους αποτελεί το πρόσχημα για μια χωρίς προηγούμενο προσπάθεια ενίσχυσης της κυρίαρχης τάξης της χώρας, που θα πρω-τοστατήσει στο νέο μεγάλο πλιάτσικο. Το-μείς όπως το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια, οι μεταφορές, οι υποδομές και τελικά η

γη, θα γίνουν πεδία αχαλίνωτης κερδο-σκοπίας, με συνέπειες κυριολεκτικά τρα-γικές για τα λαϊκά στρώματα.Ο Σαμαράς γνωρίζει ότι αυτή η επιχείρηση δεν είναι δυνατόν να προωθηθεί ειρηνικά. Γι’ αυτό άρχισε από την πρώτη ημέρα την επίθεση στους εργαζόμενους στο Δημό-σιο, στα συνδικάτα τους και στην Αριστε-ρά. Αυτούς τους φόβους τους πρέπει να τους κάνουμε πραγματικότητα.Οι «Φωτόπουλοι» (πέρα από τις όποιες πραγματικές «αμαρτίες» τους, που δεν είναι της ώρας να συζητηθούν) οφείλουν αμέσως να κινητοποιηθούν. Και γύρω τους πρέπει να συγκεντρωθεί όλο το εργα-τικό κίνημα, όλες οι δυνάμεις αντίστασης.Ο πόλεμος για την ανατροπή του μνημονίου συνεχίζεται. Με πρώτη μεγάλη μάχη αυτή της ακύρωσης των ιδιωτικοποιήσεων.

Αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου - Κουβέλη προχωρά στο δρόμο των Μνημονίων και της τρόικας

Με γρήγορα βήματα προχωράει η οργανωτική και πολιτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πλουραλιστικό φορέα. Η ανάγκη για αριστερή μαχητική αντιπολίτευση, που θα στηρίζεται σε ζωντανές τοπικές επιτροπές σε κάθε χώρο, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις είναι η κοινή συνισταμένη όλων των δυνάμεων του συμμαχικού σχήματος (σελ. 7, 8, 9).

ΣΥΡΙΖΑ παντού!

Οι Φοιτητές-τρι-ες και οι Μαθη-τές-τριες Ενάντια στο Σύστημα μας καλούν για μια ακόμα χρονιά στο κάμπινγκ νεολαί-ας, που φέτος θα γίνει στην παραλία Μαυροβουνίου στο Γύθειο Λακωνίας. Με τη συμμετοχή και τη βοήθεια της Κίνησης «Απελάστε

το Ρατσισμό» οργανώνουμε συζητήσεις, προβολές ταινιών, παιχνίδια και πάρτι, για να περάσουμε όμορφες, αλλά και δημι-ουργικές διακοπές (σελ. 14).

Κάμπινγκ Νεολαίας

Από την 1η Ιουλίου η Κύπρος ανέλαβε την προεδρία της ΕΕ. Τον πανηγυρικό (γιατί άραγε μια «αριστερή» κυβέρ-νηση να γιορτάζει ένα τέτοιο γεγονός;) χαρα-κτήρα των εκδηλώσεων χάλασε η είδηση ότι μαζί με την προεδρία έρχεται

και η τρόικα. Η πρόσφατη τραπεζική κρίση οδήγησε τη χώρα στο μηχανισμό στήριξης και τους εργαζόμενους στο δρόμο της αντί-στασης απέναντι στα σχέδια ισοπέδωσης της ζωής τους (σελ. 12).

Η Κύπρος στο μηχανισμό στήριξης

Όχι, δεν πουλάμε!

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Η Σύνοδος Κορυφής στις 28/29 Ιούνη απέ-δειξε για άλλη μια

φορά πως η ΕΕ δεν είναι ένα πεδίο συζήτησης πολιτικών που εκπροσωπούν τους λαούς τους δημοκρατικά, αλλά ένα πεδίο σύγκρουσης των ευρω-παϊκών κεφαλαίων με επίδικο ζήτημα το πώς και ποιοι θα πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερο για την κρίση.

Τα βασικά μέτρα που απο-φασίστηκαν στη Σύνοδο είναι: Α) Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνεται μέσω του μόνιμου μηχανισμού, του ESM, χωρίς όμως τώρα να εμπλέκεται το κάθε κράτος και, συνεπώς, χωρίς τα χρή-ματα αυτά να επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα καλείται να αναλά-βει έναν πιο ισχυρό εποπτικό ρόλο του τραπεζικού συ-στήματος, ενώ αναμένεται να ιδρυθεί ένας νέος θεσμός αμοιβαίας ασφάλισης των τραπεζών. Β) Ο ESM μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά ή να παρεμβαίνει για να επηρε-άζει το επιτόκιο δανεισμού μιας χώρας από τις αγορές. Γ) Εξαγγέλθηκαν μέτρα για την «ανάπτυξη» προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ύφεση.

ΛιτότηταΠολλοί ισχυρίστηκαν ότι η Σύνοδος αυτή υπήρξε τομή καθώς για πρώτη φορά η συμμαχία Ιταλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, υπό την καθοδήγη-ση της πρώτης (δηλ. του Μό-ντι) εξανάγκασε την Μέρκελ σε υποχωρήσεις. Οι αντιδρά-σεις υποδηλώνουν κάτι τέ-τοιο: πολλοί Γερμανοί πολιτι-κοί απειλούν με ακύρωση της απόφασης στο συνταγματικό δικαστήριο, ενώ οι σύμμαχοί τους Ολλανδοί και Φινλαν-δοί κάνουν λόγο για ακύρω-ση της απόφασης μέσω των κοινοβουλίων τους. Αντιλαμ-βάνεται και πάλι κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με ρινγκ αντιπάλων και όχι με συζήτη-ση μεταξύ εταίρων.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης, σχολιάζοντας τις αποφάσεις, έγραψε στην «Αυγή»: Η Σύνοδος Κορυφής αποτελεί τομή διότι ενοποι-εί σε ευρωπαϊκό επίπεδο το τραπεζικό σύστημα, την αντι-υφεσιακή πολιτική και το εθνικό δημόσιο χρέος […] Συνεπώς, η κοινή ανάληψη ευθυνών και συντονισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο καλείται να ακυρώσει τη ροή χρημα-τικών πόρων (καταθέσεων και κεφαλαίων) από τον Νότο

στον Βορρά, να αναβιώσει τη διατραπεζική αγορά για το σύνολο των τραπεζών, να διαχειριστεί το δημόσιο χρέος με την απαραίτητη και αναγκαία συνευθύνη (άρα με μέσο επιτόκιο για όλες τις χώρες) και να αντιμετωπίσει την ύφεση με αναδιανομή επενδυτικών πόρων προς τις οικονομίες με τη μεγαλύτερη ύφεση. Η Σύνοδος Κορυφής άνοιξε έναν δρόμο. Αποτελεί τομή ως προς αυτό».

Ωστόσο αν δούμε την ουσία των αποφάσεων θα διαπιστώσουμε ότι δεν άλ-λαξαν και πολλά πράγματα όσον αφορά τους λαούς: Δεν υπάρχει καμία τομή όσον αφορά το ζήτημα ζωής και θανάτου για εκατομμύρια εργαζόμενους της ΕΕ, δηλ. για το ζήτημα της λιτότητας η οποία παραμένει ως βασική λατρευτική θεότητα στους ευρωπαϊκούς καπιταλιστι-κούς ναούς: Οι διασώσεις των μηχανισμών στήριξης θα συνοδεύονται από μνημόνια λιτότητας. «Δίνουμε τη δυ-νατότητα σε χώρες που συμ-μορφώνονται [!] να κάνουν χρήση των εργαλείων χρημα-τοπιστωτικής σταθερότητας ούτως ώστε να καθησυχά-σουμε τις αγορές», είπε με αφοπλιστική κυνικότητα ο Ρομπάι μετά το τέλος των δι-απραγματεύσεων.

Επίσης, ο έλεγχος των τρα-πεζών αποσπάται από τις εθνικές κυβερνήσεις και παρα-χωρείται στην ΕΚΤ, δηλ. απο-μακρύνεται και δυσκολεύει σοβαρά ο στόχος αριστερών κομμάτων, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, για δημόσιο έλεγχο του χρηματο-πιστωτικού συστήματος.

Και σίγουρα, το Σύμφωνο για την Ανάπτυξη που πρό-τεινε ο Ολάντ δεν αποτελεί αντίβαρο στο Σύμφωνο Δη-μοσιονομικής Εξυγίανσης των σκληρών νεοφιλελεύθε-ρων και του Βερολίνου, αλλά φτιασίδι που θα το συνοδεύ-ει. Ακόμη κι αν υπάρξει ανά-πτυξη, αυτή θα συνοδεύεται

υποχρεωτικά με λιτότητα για τους λαούς: το παράδειγμα των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια παραμένει εκκωφαντικό.

Ακόμη και σε τεχνικό επί-πεδο τα ποσά για την «ανά-πτυξη» είναι αστεία: Ο Γ. Βα-ρουφάκης ανέφερε δηκτικά: «Όσον αφορά το αναπτυξια-κό πακέτο μέσω της Ευρωπα-ϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, που ανακοινώθηκε, πρόκει-ται για καθαρή απάτη, καθώς αφορά μόνο ένα επί πλέον αστείο ποσό 100 δισ. για ολό-κληρη την Ευρώπη».

Ακόμη και ο ESM δεν εξο-πλίστηκε με τα ποσά που απαιτούνται για να κάνει τις όποιες επεμβάσεις «διάσω-σης»: το ανώτατο χρηματικό όριο για τον μηχανισμό παρέ-μεινε στα 500 δισ.

Ο ΜόντιΕίναι σίγουρα εξαιρετικά προ-βληματικό να παρουσιάζεται ο εκλεκτός των τραπεζών και εγκάθετος πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο Μόντι, ως ο ισχυρός διαπραγματευτής που τόλμη-σε να πει το «όχι» στη Μέρκελ –και συνακόλουθα να θεωρείται ότι έναν τέτοιο πρωθυπουργό θα θέλαμε και στην Ελλάδα. Ο Μόντι δεν άσκησε βέτο για λο-γαριασμό του λαού του ούτε για λογαριασμό των λαών του νότου (αντίθετα παρέμεινε σκληρός θιασώτης της λιτό-τητας εξαγγέλλοντας, μετά τη Σύνοδο, 200.000 απολύσεις στο Δημόσιο). Όπως σωστά επισημαίνει ο ίδιος ο Βαρου-φάκης, που εξυμνεί τη στάση του Ιταλού πρωθυπουργού, η αντιπαράθεση με τη Γερμανία υπαγορεύτηκε από το γεγονός

ότι το ιταλικό κεφάλαιο έχει αρχίσει να μετακινεί μαζικά πόρους και γενικά χρηματικά ποσά προς την Ελβετία, τη Γερ-μανία κ.λπ. εκποιώντας όσο όσο τις βιομηχανικές εγκατα-στάσεις στον ιταλικό βορρά, από το φόβο της κατάρρευσης της ιταλικής οικονομίας. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο Χ. Κατσούλας «ακόμα κι αν δε-χτούμε τον μύθο της νικήτριας Ιταλίας, οφείλουμε να παραδε-χτούμε ότι δεν κέρδισε ο “δια-πραγματευτής” Μόντι, αλλά το μέγεθος και η ειδική σημασία της τρίτης οικονομίας της Ευ-ρωζώνης, που, αν έπεφτε, θα συμπαρέσυρε και τη Γαλλία, μετατρέποντας τη μάχη για τη σωτηρία του ευρώ σε εφιάλτη καλοκαιρινής νυκτός».

ΕυρώΑπό τη σκοπιά της, η Μέρκελ επιμένει να λέει ότι μια δεύτε-ρη ανάγνωση των αποφάσεων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε γερμανική υπο-χώρηση. Πρώτον δεν υπήρξε απόφαση για ευρωομόλογα, το βασικό και βιαστικό αίτη-μα της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Δεύτερον, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, λέει η Μέρκελ, θα γίνει μέσω της ΕΚΤ, υπονοώ-ντας ανοιχτά ότι το γερμανικό κεφάλαιο θα φροντίσει να την ελέγχει απόλυτα.

Βέβαια δεν πρέπει να παρα-βλέψουμε ότι από τη σκοπιά των καπιταλιστών, οι αποφά-σεις της Συνόδου είχαν κάποιο νόημα, καθώς το ευρώ κέρδι-σε χρόνο. Η επιβάρυνση του δημόσιου χρέους της Ισπανί-ας με τα δάνεια που δίνονται για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών, θα σήμαινε ότι το ευρώ ίσως να κατέρρεε μέχρι το τέλος του χρόνου. Και αυτό μάλλον τώρα αποφεύχθηκε. Αλλά μιλάμε για αναβολή –όχι για ματαίωση. Η πρόβλεψη για ύφεση 2,4% της ιταλικής οικονομίας το 2012, καθώς και η ισπανική και η κυπριακή κρί-ση είναι ηχηρά καμπανάκια.

óôá óýíôïìá...Πρώτα θα εφαρμόσετε το μνημόνιο και μετά θα

δούμε για «επαναδιαπραγμάτευση» απάντησε –σε ελεύθερη μετάφραση– το Γιούρογκρουπ στην κυ-βέρνηση Σαμαρά. Και ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Στουρνάρας, που εκπροσωπούσε –τρομάρα μας– την ελληνική πλευρά, δήλωσε: «Παλεύουμε πλέον για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο λήψης πρόσθετων μέτρων πέραν των όσων προβλέπονται στο μνημόνιο». Που σημαίνει –επίσης σε ελεύθερη μετάφραση– ότι τα μέ-τρα, που προβλέπει το μνημόνιο, έχουν απλώς δρομο-λογηθεί. Θαύμα η επαναδιαπραγμάτευση…

N N N

Αλήθεια τι είναι η επαναδιαπραγμάτευση; Ο Γ. Στουρνάρας έδωσε στη βουλή την απάντηση: «Η δια-πραγμάτευση δεν θα είναι στιγμιαία. Θα είναι μακρά και επίπονη». Στον ορισμό αυτό απάντησε αμέσως ο Φ. Κουβέλης που, ως γνωστόν, εκπροσωπεί την Αρι-στερά της κυβέρνησης Σαμαρά, με τη βαρυσήμαντη δήλωση: «Η αναδιαπραγμάτευση δεν θα γίνει σε μια στιγμή. Είναι μια συνεχής και επίπονη διαδικασία». Πρόκειται, προφανώς, για βαθιά διαφωνία, η οποία πάντως για την ώρα θεωρείται διαχειρίσιμη…

N N N

Παρεμπιπτόντως, πολλοί προειδοποίησαν τον Γ. Στουρνάρα ότι «θα περάσει δύσκολα» στο Γιού-ρογκρουπ. Η ανησυχία απεδείχθη αδικαιολόγη-τος. Ακόμα και ο στριφνότερος των ευρωηγετών, ο Γερμανός ομόλογος του Στουρνάρα κ. Σόιμπλε, υπήρξε αβρότατος: «Να είσαι σίγουρος ότι έχεις την υποστήριξή μου… Ανυπομονώ να έχουμε μια εποικοδομητική συνεργασία…». Όπως λέει και ο κόσμος: κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει…

N N N

Πολλή κουβέντα έγινε στη βουλή για τις ιδι-ωτικοποιήσεις και κυρίως της ΔΕΗ. Αλήθεια, με εκείνη την υπόθεση των «παρόχων» τι γίνεται; Αναφερόμαστε σε εκείνους τους «ιδιώτες-επεν-δυτές» που, αφού άρμεξαν κάμποσα πελατάκια της ΔΕΗ και αφού παρακράτησαν ακόμα και ένα τμήμα του χαρατσιού που εισέπραξαν, την έκα-ναν τελικά για την Ελβετία. Τσ, τσ, τσ… Γίνονται και τέτοια πράγματα στην ελεύθερη αγορά;

N N N

Κυριολεκτικά εμετικό το ρεπορτάζ για τις συζη-τήσεις στη βουλή της εφημερίδας «Τα Νέα». Η, κά-ποτε, ναυαρχίδα της κεντροαριστεράς γοητεύτηκε από τον σοβαρό και αποφασιστικό Αντ. Σαμαρά και ειδικότερα όταν αυτός «στόχευσε τον “μικρό” και τον πυροβολούσε ασταμάτητα». Η εφημερίδα, στο μέ-νος της κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα, δεν δι-στάζει να αγκαλιάσει τον φύρερ της Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκο, υπογραμμίζοντας ότι «δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη» η δήλωση «είναι πολλά τα λιγούρια της εξουσίας εδώ μέσα». Το κατάπτυστο κείμενο υπογράφει ένας κάποιος «ειδικός συνεργά-της», αφού, υποθέτουμε, κανείς –ακόμα και από την αυλή του ΔΟΛ– δε δέχθηκε να αναλάβει δια της υπογραφής την ευθύνη για μια τόσο προφανή προ-σχώρηση στην «οικογένεια» της Δεξιάς…

N N N

Όμως όσοι και αν εργάζονται για να φιλοτεχνή-σουν την εικόνα σταθερότητας και αποφασιστικό-τητας του Σαμαρά, η πραγματικότητα αποδεικνύ-εται πεισματάρικο μουλάρι. Μέχρι την απόσπαση ψήφου εμπιστοσύνης στη βουλή, η νέα τρικομ-ματική κυβέρνηση μετρά ήδη τρεις(!) παραιτήσεις υπουργών. Θυμίζουμε: Β. Ράπανος (προβλήματα υγείας ή ανησυχίες για την οικονομική πολιτική), Γ. Βερνίκος (οφ σορ εταιρείες), Ν. Νικολόπουλος (προειδοποίηση ότι έρχεται νέα μείωση μισθών και συντάξεων). Και είμαστε ακόμα στην αρχή…

N N N

Πανομοιότυπη πρόταση νόμου για κατάργηση των δυνατοτήτων απόκτησης ιθαγένειας για τους με-τανάστες κατέθεσαν στη βουλή οι Ανεξάρτητοι Έλλη-νες και η Χρυσή Αυγή. Αλήθεια, τι να απέγιναν εκείνοι που, μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, διέβλεπαν δυνατότητες συμ-μαχίας με τον Καμένο και πρότειναν τακτικές προς μια «λαϊκή-αντιμνημονιακή συμμαχία», θεωρώντας «στενό» το στόχο της κυβέρνησης της Αριστεράς;

Οι διασώσεις των μηχανισμών στήριξης θα συνοδεύονται από μνημόνια λιτότητας

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ

Οι εργαζόμενοι δεν κέρδισαν τίποτα

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012 η άποψή μας

Ο ι προγραμματικές δηλώσεις της νέας τρικομματικής κυβέρ-

νησης απέδειξαν ότι οι σοσιαλ-δημοκράτες του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι «υπεύθυνοι αριστεροί» της ΔΗΜΑΡ, στηρίζουν μια κυ-βέρνηση με την πιο απειλητική πολιτική στη νεότερη ιστορία. Ο Αντ. Σαμαράς παρουσίασε ένα ρηγκανικής έμπνευσης «μίγμα πολιτικής», που έχει κρατήσει τα χειρότερα από όλα τα γνωρί-σματα της δεξιάς πολιτικής.

Από το νεοφιλελευθερισμό κράτησε την έμφαση στις ιδιω-τικοποιήσεις, με ρυθμό που θα ζήλευε ακόμα και η Θάτσερ, ενώ από τον παραδοσιακό ρεπου-μπλικανισμό της Δεξιάς επανέ-φερε την έμφαση στο ρατσισμό, στις πολιτικές νόμου-τάξης και στις ιδέες της θρησκοληψίας και της πατριδοκαπηλίας.

Απειλές ΣαμαράΟ κουτσαβακισμός στο κλείσι-μο της συζήτησης από τον Αντ. Σαμαρά, με τη χωρίς κοινοβου-λευτικό προηγούμενο επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι ο αρχηγός της Δεξιάς «ξεχνά» ότι το κόμμα του στις εκλογές της 17ης Ιούνη απέσπασε μόλις το 29,66% των ψήφων απ’ όσους ψήφισαν, δηλαδή έμεινε αισθη-τά πίσω από το 33% που αποτέ-λεσε το Βατερλό του Καραμανλή το 2009. Δηλώνει, έμμεσα αλλά σαφώς, ότι θεωρεί ψήφους επι-δοκιμασίας στη δική του πολι-τική τόσο το 12,28% του ΠΑΣΟΚ όσο και το 6,26% της ΔΗΜΑΡ. Αυτή η λευκή επιταγή στον αρ-χηγό της Δεξιάς αποτελεί μια κο-ρυφαία κάρτα ντροπής τόσο για τον Ευάγγελο Βενιζέλο όσο και για το Φώτη Κουβέλη.

Το απειλητικό μήνυμα του Σαμαρά προς τα συνδικάτα («οι διάφοροι Φωτόπουλοι να ξε-χάσουν την Αλεξάνδρεια που χαίρονταν...») αποδεικνύει ότι η ΝΔ θα γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της τα χαρτιά της «προγραμματικής συμφωνί-ας» με την οποία οι σύμβουλοι του Βενιζέλου και του Κουβέλη δέσμευσαν –τάχα– τη ΝΔ για να δώσουν σε αντάλλαγμα την ψήφο εμπιστοσύνης.

Και ο Σαμαράς δεν περιορί-στηκε σε αυτό. Υποσχέθηκε σύ-ντομη αλλαγή του νόμου για την ιθαγένεια των μεταναστών (του λεγόμενου νόμου Ραγκούση που το ΠΑΣΟΚ ψήφισε και η ΔΗΜΑΡ παρουσίαζε ως κόκκινη σημαία της), ενώ ταυτόχρονα έκλεισε το μάτι στη Χρυσή Αυγή, κάνο-ντας λόγο για τέλος στην εποχή ανοχής απέναντι στην «εγκλη-ματικότητα», στις παρανομίες, ακόμα και στο «παραεμπόριο»...

Όμως, προφανώς, η ψυχή της πολιτικής της νέας τρικομματι-

κής βρίσκεται στην οικονομία, στη γραμμή για την αντιμετώπι-ση της κρίσης. Και εδώ τα προε-κλογικά ψέματα περί «επαναδι-απραγμάτευσης» τελείωσαν. Η νέα κυβέρνηση δηλώνει διά των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη –αλλά και δια του μνημονιακότε-ρου όλων Γ. Στουρνάρα– ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα. Μέχρις ότου η τρόικα και οι πιστωτές εξευμενιστούν, πειστούν για την «αξιοπιστία» –έτσι το λέμε τώρα– της χώρας και επιτρέψουν, αν και όποτε θελή-σουν, μια «επιμήκυνση» των μέ-τρων δημοσιονομικής προσαρ-μογής κατά 1 ή 2 ή και 3 χρόνια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια στιγμή πολλές φωνές, ακόμα και μετριοπαθών οικονομολόγων, προειδοποιούν ότι η «επιμήκυν-ση» δεν αποτελεί δώρο, αλλά κα-τάρα. Γιατί, στα πλαίσια της συνέ-χειας της μνημονιακής πολιτικής, αυτή θα αποτελέσει επιμήκυνση της πολιτικής σκληρής λιτότητας και περικοπών, αλλά και των συ-νακόλουθων διαδικασιών επιτή-ρησης της οικονομικής και κοινω-νικής πολιτικής από την τρόικα.

ΙδιωτικοποιήσειςΈτσι δεν είναι τυχαίο ότι οι όποιες, ακόμα και οι μετριοπαθέ-στερες, «φιλολαϊκές» προεκλογι-κές δεσμεύσεις των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ εξαερώθηκαν στις προγραμματικές θέσεις του Αντ. Σαμαρά. Χάθηκαν οι δεσμεύσεις για αύξηση του αφορολόγητου, για αποκατάσταση των ΣΣΕ και της μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων, για αύξηση και επέ-κταση της επιδότησης των ανέρ-γων, για σεβασμό στα σημερινά κουτσουρεμένα επίπεδα μισθών και συντάξεων...

Στη θέση τους ο Σαμαράς εμ-φάνισε την υπόσχεση για ένα πρωτοφανές κύμα ιδιωτικοποι-ήσεων: ΟΠΑΠ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΠΑ, ορυχεία, λιμάνια και αεροδρόμια θα βγουν άμε-

σα στο σφυρί, ενώ η απειλή για την «αξιοποίηση» του Ελληνι-κού επεκτάθηκε σε όλη την πα-ραλιακή ζώνη της Αττικής, από το Φάληρο ως το Σούνιο!

Τα έσοδα από αυτό το κολοσ-σιαίο πρόγραμμα πωλήσεων δεν αφορούν βεβαίως τα δημό-σια ταμεία, αλλά τους πιστωτές που, με βάση το Μνημόνιο 2, έχουν απόλυτη προτεραιότη-τα επί των εισπράξεων από τις «αποκρατικοποιήσεις». Ταυτό-χρονα, τα αρπακτικά της αγο-ράς αποκτούν «ευκαιρίες» κερ-δοσκοπίας, διεκδικώντας τον έλεγχο κρίσιμων αγαθών όπως η ενέργεια, το νερό, οι δημόσιοι χώροι και οι υποδομές.

Αν το πρόγραμμα αυτό δεν ανατραπεί και υλοποιηθεί στην πράξη, τότε τίποτα δεν θα πα-ραμείνει όρθιο. Ένας τεράστιος δημόσιος πλούτος θα περάσει στα χέρια των ιδιωτών. Ο κό-σμος θα βρεθεί αντιμέτωπος με χειρότερες και πολύ πιο ακρι-βές υπηρεσίες σε κρίσιμους τομείς. Η απασχόληση θα μει-ωθεί σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, ενώ τα εργατικά δικαι-ώματα θα δεχτούν νέο πλήγμα που σύντομα θα επεκταθεί σε όλη την εργατική τάξη. Δεν εί-ναι τυχαίο ότι από την εποχή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, από το διαβόητο 1989-1993, ένα τέτοιο πρόγραμμα μαζικών και ραγδαίων ιδιωτικοποιήσεων αποτελούσε το άπιαστο όνειρο των ακραίων νεοφιλελεύθε-ρων, αλλά και όλων των «θινκ τανκ» της κυρίαρχης τάξης.

Στην προσπάθεια για την επι-βολή αυτού του προγράμματος η κυβέρνηση Σαμαρά θα έχει όλη τη στήριξη από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Δεν είναι τυ-χαίο ότι οι διεθνείς φωνές, που άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο «χαλάρωσης» του μνημονίου, έχουν σιγήσει από την επομέ-νη των εκλογών. Οι υποσχέσεις για «επαναδιαπραγμάτευση» από τη μεριά της τρόικας εί-χαν να κάνουν με το φόβο τους απέναντι στον κόσμο και με το ενδεχόμενο νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιούνη. Σήμερα οι πιστωτές γνωρίζουν ότι απέναντί τους βρίσκονται τα κόμματα που έχουν δεσμευτεί υπέρ του μνημονίου, τα κόμμα-τα που συνδέονται με εσωτερι-κές καθεστωτικές κοινωνικές δυνάμεις, που καιροφυλακτούν για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου και έχουν συμφέροντα να συντρίψουν τους μισθούς, τις συντάξεις, τα κοινωνικά δικαιώματα. Κατά συνέπεια, φυσιολογικά, απαιτούν από τον Σαμαρά την κατά γράμμα εφαρμογή των μνημονίων, της ακραίας πολιτικής λιτότητας και των περικοπών.

ΣτηρίγματαΟι φωνές που –μέσα από το κα-θεστώς– μιλούν για «αναποτε-λεσματικότητα» των μνημονίων είναι, κυριολεκτικά, κροκοδεί-λια δάκρυα. Πράγματι, ακόμα και για το ΙΟΒΕ (το Ίδρυμα με-λετών του ΣΕΒ, όπου μέχρι χθες προΐστατο ο Γ. Στουρνάρας...) τα μνημόνια οδηγούν σε βαθύ-τερη ύφεση (6,9% σήμερα, αντί πρόβλεψης 5%) και σε μεγαλύ-τερη ανεργία (23,6% σήμερα, αντί πρόβλεψης για 20%). Όμως αυτά δεν είναι καθοριστικά προ-βλήματα για την κυρίαρχη τάξη. Που, μέσα στην πιο βαθιά κρίση του συστήματος από το 1929, αγωνίζεται να σώσει το τομάρι της και να φορτώσει όλο το κό-

στος στις πλάτες των εργαζομέ-νων και των λαϊκών μαζών.

Ακριβώς γι’ αυτό η κυβέρνη-ση Σαμαρά θα έχει την πλήρη υποστήριξη και των εσωτερι-κών δυνάμεων του αστισμού.

Η στάση των ΜΜΕ –ακόμα και των παραδοσιακών εφημερίδων της κεντροαριστεράς– υπέρ του αρχηγού της Δεξιάς αποδεικνύει ότι η κυρίαρχη τάξη δεν έχει –τουλάχιστον για την ώρα– άλλη εναλλακτική λύση από την άθλια τρικομματική κυβέρνηση που παρουσιάστηκε στη βουλή.

ΑνατροπήΌλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα είναι μια ισχυρή κυβέρνηση. Η απόσπαση των 170 ψήφων εμπιστοσύνης στη βουλή είναι παραπλανητική εικόνα. Κανείς δεν δικαιούται να ξεχάσει ότι η κυβέρνηση Πα-παδήμου διέθετε 270 ψήφους εμπιστοσύνης στη βουλή και δεν κατόρθωσε να επιβιώσει ως το τέλος του 2013, όπως ήταν ο σχεδιασμός. Η κυβέρνηση Σαμα-ρά ξεκινά από κατώτερο σημείο εκκίνησης, είναι περισσότερο αντιφατική από την κυβέρνηση Παπαδήμου (που είχε ως κόμμα-κορμό το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ) και έχει απέναντί της μια ισχυρότερη Αριστερά. Ο Σαμα-ράς θα συναντήσει τη λαϊκή οργή πιο γρήγορα από ό,τι ο Παπαδή-μος ή ο Γ. Παπανδρέου...

Αυτός ο ισχυρισμός δεν προ-τρέπει σε τακτική αναμονής, μέχρι η τρικομματική να πέσει σαν ώριμο φρούτο. Αντίθετα, η Αριστερά οφείλει να αναλάβει αμέσως τα καθήκοντα και τη δράση για την ανατροπή της το συντομότερο δυνατόν. Ο ΣΥΡΙ-ΖΑ, αντικειμενικά, έχει το κύριο βάρος της αριστερής, μαχητι-κής, ανατρεπτικής αντιπολίτευ-σης. Χωρίς ίχνος έπαρσης και αλαζονείας οφείλει να επανα-λάβει τις εκκλήσεις για ενότητα δράσης προς τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Που επίσης οφείλουν να ανταπο-κριθούν, βγάζοντας τα σωστά συμπεράσματα από τη διπλή εκλογική μάχη και βάζοντας στην άκρη το σεχταρισμό και την παθητικότητα της –τάχα– ιδεολογικής καθαρότητας. Γιατί κοινό καθήκον όλων μας είνια να στηρίξουμε μια αποφασιστική κλιμάκωση των μαζικών αγώνων αντίστασης, με πρώτο σταθμό την ακύρωση των ιδιωτικοποι-ήσεων. Γιατί αυτή είναι η μόνη δύναμη που μπορεί πραγματικά να σταματήσει και να ανατρέψει την κυβέρνηση που εκπροσω-πεί τη ντόπια κυρίαρχη τάξη και τους πιστωτές, την κυβέρνηση που αποτελεί θανάσιμη απειλή για τα συμφέροντα της εργατι-κής τάξης και για όλα τα κοινω-νικά δικαιώματα.

Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα περάσουν!Προγραμματικές δηλώσεις Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη

Ο Σαμαράς θα συναντήσει τη λαϊκή οργή πιο γρήγορα από ό,τι ο Παπαδήμος ή ο Γ. Παπανδρέου

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Η τρίτη μνημονιακή κυ-βέρνηση (με «άρωμα» δήθεν αριστεράς) εξήγ-

γειλε στις προγραμματικές δηλώ-σεις ό,τι αναφέρει το μνημόνιο: «λιγότερο και πιο αποτελεσματι-κό κράτος». Το για ποιον θα είναι «αποτελεσματικό» προσδιοριζό-ταν από το Σαμαρά ήδη πριν από τις πρώτες εκλογές (6 Μάη). Στην προεκλογική ομιλία του δεν υπήρ-χε απολύτως καμιά φορά η λέξη «εργαζόμενος». Αντιθέτως, παρα-ληρούσε, γιατί η ηγεμονία της Αρι-στεράς τόσα χρόνια δεν επέτρεπε στο κόμμα του να φωνάξει ότι εί-ναι ο φίλος του επιχειρηματία!

ΔιάλυσηΑυτά επιβεβαιώθηκαν και στις πρόσφατες προγραμματικές: «Εί-μαστε μια χώρα που πρέπει να γίνει φιλική για επενδύσεις. Γιατί μόνον αυτές δημιουργούν θέσεις εργασίας. Που είναι το νούμερο ένα μεγάλο ζητούμενο σήμερα»...

Εξειδικεύοντας σχετικά με την τύχη του εναπομείναντος Δημοσί-ου, ακούσαμε στο έκτο βήμα της μνημονιακής κυβέρνησης: «άμεση δράση είναι το κλείσιμο ή η συγ-χώνευση δεκάδων οργανισμών και

φορέων του δημοσίου. Υπάρχει κατάλογος μερικών εκατοντάδων τέτοιων οργανισμών. Για μερικούς έχει αρχίσει η αξιολόγηση. Για άλ-λους όχι. Τώρα όλα αυτά θα επι-σπευσθούν, ώστε σε λίγους μήνες –και πάντως πριν από το τέλος του έτους– να έχει ληφθεί η απόφαση για τους περισσότερους».

Αυτό σημαίνει, χωρίς περικοκλά-δες (στις οποίες αρέσκεται ο Κου-βέλης), ότι το σχέδιο για το δημόσιο είναι: υποχρεωτικές μετατάξεις (αλ-λιώς άμεση απόλυση), εφεδρείες τριών ή έξι χρόνων (με μισθό περί-που το 80% του βασικού) και μετά χάος, αξιολογήσεις υπηρεσιών και εργαζομένων (μέχρι τέλος του 2012 και ολοκλήρωση το 2013), απολύ-σεις συμβασιούχων, ιδιωτικοποι-ήσεις κερδοφόρων υπηρεσιών, μείωση του κράτους έως 200.000 άτομα μέχρι το 2015, περικοπές μι-σθών στα ειδικά μισθολόγια.

Η διάλυση του κοινωνικού κρά-τους ολοκληρώνεται! Στις προεκλο-γικές περιοδείες του ΣΥΡΙΖΑ, στους διάφορους χώρους του δημοσίου, δύο ήταν οι κυρίαρχες εικόνες.

Η μια αφορά τους χώρους: τε-λείως άδειοι όροφοι και στους υπόλοιπους γραφεία-φαντάσματα, γνώριμοι συνάδελφοι και συναδέλ-

φισσες έλειπαν και οι εναπομείνα-ντες χρησιμοποιούσαν τα γραφεία για να τοποθετούν τα αρχεία.

Διάθεση αγώνωνΗ άλλη αφορά την ελπιδοφόρα εικόνα από την αγωνιστική διάθε-ση των συναδέλφων, την πολιτική εμπλοκή τους, την ανάγκη να επα-νεξετάσουν όσα χρόνια πίστευαν σε λάθος κόμματα, να ξεδιαλύ-νουν όσα τους «προσφέρουν» τα μεγάλων συμφερόντων ΜΜΕ με τα υποστηρικτικά σε αυτά κόμμα-τα των μνημονίων, να επανατοπο-θετηθούν τελικά σε σχέση με τη δουλειά και τη ζωή που διαλέγει καθένας. Η πιο ενεργή συμμετοχή στις συλλογικές διαδικασίες κάνει δειλά την πρώτη της εμφάνιση.

Η έκφραση αυτής της νέας διάθεσης σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο (όπως οι εκλογές) ήταν πιο εύκολη. Η μετάφρασή της σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπε-δο, εξειδικευμένο και στοχευμέ-νο στον κάθε εργατικό χώρο, που απαιτεί έκθεση και συγκεκριμένες ενέργειες και δράσεις, έχει δυσκο-λίες. Η ευκαιρία υπάρχει όμως.

Η ταξική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ (στο δημόσιο καταρχήν, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα και τους ανέργους) δεν έγινε τυχαία, δεν ήταν για μια

φορά και δεν γίνεται να αντιμετω-πιστεί επιπόλαια, «υπεύθυνα» και με ροπή σε ενοχές που επίτηδες θέτουν τραπεζίτες, βιομήχανοι και μεγαλοεργολάβοι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κατηγορηθεί πολ-λές φορές για υπεράσπιση του παλιομοδίτικου «κρατισμού», ενώ οι συνάδελφοι, που μας ψήφισαν, αναφέρονται από τα συγκροτήμα-τα ΔΟΛ, Μπόμπολα και λοιπούς ως οι «βολεμένοι του βαθέως ΠΑ-ΣΟΚ, που για να μη χάσουν τα συ-ντεχνιακά τους συμφέροντα, με-τακινήθηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ»! Το ποιος μιλάει για συμφέροντα είναι αποκαλυπτικό του δόλου.

Η λάσπη προς τους δημοσίους υπαλλήλους πετάγεται εδώ και χρόνια, σταθερά και απολύτως συνειδητά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γίνεται να επα-ναλάβει το λάθος του ΣΥΝ με τις «υπεύθυνες» θέσεις για τους συ-ναδέλφους των stage και τους συμβασιούχους. Αποδείχτηκε περίτρανα τότε ότι οι κατηγορίες περί της μη αξιοκρατικής πρό-σληψης χρησιμοποιήθηκαν για να απολυθούν όλοι και να μείνουν κενές οι θέσεις τους.

Αντίστοιχα τώρα, θα είμαστε τουλάχιστον αφελείς, αν πιστέ-ψουμε ότι μια κυβέρνηση σαν του Σαμαρά θέλει να χρησιμοποιήσει για καλό σκοπό την «αξιολόγη-ση». Οι «αξιολογήσεις» θα γίνουν με στόχο τις απολύσεις. Το χρο-νίζον πρόβλημα της λειτουργίας του δημοσίου δεν πρόκειται να λυθεί έτσι. Κυρίως, γιατί ποτέ και σε κανένα ζήτημα δεν μπορεί να απομονωθεί και να εξεταστεί ένας μόνο παράγοντας, ο εργαζόμενος δηλαδή, ανεξαρτήτως των συνθη-κών, των μέσων που διαθέτει κλπ.

ΣΥΡΙΖΑΟ ΣΥΡΙΖΑ, με την αυξημένη εκλογι-κή επιρροή του και σε συνεργασία με την υπόλοιπη Αριστερά, μπορεί και οφείλει να ξεκαθαρίσει στον υπόλοιπο εργαζόμενο κόσμο τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης. Και στη συνέχεια να οργανώσει την

Του Θοδωρή Πατσατζή

Σ τη συζήτηση των προγραμ-ματικών δηλώσεων στη βουλή, οι ιδιωτικοποιήσεις

οριοθετήθηκαν ως ο μεγαλύτερος και πιο άμεσος στόχος, από την τρικομματική μνημονιακή κυβέρ-νηση. Οι τρεις εταίροι της κυβέρ-νησης δείχνουν αποφασισμένοι να εφαρμόσουν πλήρως τις επιτα-γές του μεσοπρόθεσμου και του Μνημονίου 2, που είχαν ψηφίσει οι προηγούμενες μνημονιακές κυ-βερνήσεις. Εκείνο που δεν θυμού-νται ίσως καλά, και πρέπει να τους το ξαναθυμίσουμε άμεσα, είναι ότι απέναντι στο μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο 2 υπήρξαν μεγά-λοι αγώνες των εργαζομένων που οδήγησαν στην πτώση των προη-γούμενων κυβερνήσεων.

ΙδιωτικοποιήσειςΣτην πραγματικότητα αυτά που ο Σαμαράς και οι λοιποί της συ-γκυβέρνησης ανακοίνωσαν στη βουλή για ιδιωτικοποίηση της ενέργειας και του ηλεκτρικού ρεύματος (ΔΕΗ), του νερού (ΕΥ-ΔΑΠ και ΕΥΑΘ), των ταχυδρομεί-ων (ΕΛΤΑ), της Αγροτικής Τρά-πεζας και των θυγατρικών της (ΣΕΚΑΠ, Δωδώνη, Βιομηχανία Ζά-χαρης), των ΕΛΠΕ, του φυσικού αερίου (ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ), του ΟΣΕ, η εκποίηση των ακινήτων του δημοσίου (Ελληνικό κ.ά.), έχουν ήδη προβλεφθεί από το με-σοπρόθεσμο και το Μνημόνιο 2. Το μόνο που άλλαξε είναι το χρο-νοδιάγραμμα. Το μεσοπρόθεσμο

προέβλεπε ιδιωτικοποιήσεις που θα απέφεραν έσοδα 50 δισ. ευρώ ως το 2015, στο Μνημόνιο 2 τα έσοδα μίκρυναν αγγίζοντας τα 30 δισ. ευρώ. Από τα οποία τα 4,5 δισ. έπρεπε να προχωρήσουν μέσα στο 2012, άλλα 7,5 ως το τέλος του 2013 και τα υπόλοιπα ως το 2015.

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ένας μακροχρόνιος στόχος των κα-πιταλιστών, με κορυφαίους εκφραστές τους οπαδούς της νεοφιλελεύθερης πολιτικής (Μη-τσοτάκης, Σημίτης κ.ά.). Αυτή την πολιτική ακολουθούν τώρα και οι Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέ-λης. Και επιμένουν ότι τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα πάνε στο τρύπιο βαρέλι του χρέους. Ή τουλάχιστον έτσι προσδιορί-ζεται από το μνημόνιο. Μάλιστα εκβιαστικά και για να εισπράξουν τη συγκατάθεση του κόσμου, θέτουν το δίλλημα ιδιωτικοποιή-σεις ή κόψιμο των μισθών και των συντάξεων. Επίσης μας θυμίζουν τον κακό τρόπο που λειτουργούν οι δημόσιοι οργανισμοί.

Ακριβές υπηρεσίεςΕίναι βέβαιο ότι οι υπηρεσίες που παρέχουν οι δημόσιες επιχειρή-σεις κοινής ωφέλειας δεν είναι στο επίπεδο που επιθυμούμε. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Επειδή η λειτουργία τους γίνεται με στόχο να εξυπηρετούνται οι μεγαλοκαρ-χαρίες ιδιώτες. Για παράδειγμα η εκάστοτε ορισμένη από την κυ-βέρνηση διοίκηση της ΔΕΗ εδώ και δεκαετίες επιλέγει να αυξάνει

τα τιμολόγια στα νοικοκυριά και να κρατάει μειωμένες τις τιμές στις μεγάλες βιομηχανίες, αυξάνοντας τα κέρδη των καπιταλιστών. Αντί-θετα όλα τα παραδείγματα από τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων αγαθών δείχνουν ότι όλοι, χρήστες των υπηρεσιών και εργαζόμενοι, βγαίνουμε ζημιωμένοι. Όλοι εκτός από τους ιδιώτες που γεμίζουν με τεράστια ποσά την τσέπη τους.

Τα τιμολόγια του νερού ανέβη-καν κατακόρυφα σε πολλές χώ-ρες παγκοσμίως, όπως η Μεγά-λη Βρετανία που οι λογαριασμοί ύδρευσης και αποχέτευσης αυ-ξήθηκαν κατά 67% από το 1989 ως το 1995 ή το Μαρόκο όπου από τη στιγμή που ιδιωτικοποιήθηκε η

εταιρεία ύδρευσης τα τιμολόγια ανέβηκαν 300%. Εκτός από τις τι-μές είχαμε ελλιπή συντήρηση με ζημιές στην ασφάλεια και πολλά θανατηφόρα ατυχήματα στους σιδηροδρόμους της Μεγάλης Βρετανίας και πάλι. Τέλος οι ποι-ότητα των παροχών υποβαθμί-ζεται, βάζοντας πολλές φορές σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία. Στην Αυστραλία το 1998 λίγους μήνες μετά την ανάληψη της ύδρευσης από τη γαλλική Suez Lyonnaise des Eaux, το νερό στο Σύδνεϋ βρέθηκε μολυσμένο από παράσι-τα και κρυπτοσπορίδια. Είναι γε-νικά απαράδεκτο να μπαίνουμε στη διαδικασία εμπορευματοποί-ησης φυσικών αγαθών απαραίτη-

των για την επιβίωση του ανθρώ-που και του περιβάλλοντος.

ΕργαζόμενοιΧαμένοι είναι και οι εργαζόμενοι στους οργανισμούς αυτούς που είτε απολύονται, είτε ο μισθός τους μειώνεται τραγικά, ώστε να είναι ακόμη πιο κερδοφόρα η επι-χείρηση. Στον ΟΣΕ, που βρίσκεται σε μια τέτοια διαδικασία εδώ και καιρό, έχει απολυθεί το 55% του προσωπικού και έχουν μειωθεί κατά 45% οι μισθοί. Και επειδή από τα κυβερνητικά στόματα ακούγονται πολλά περί καταπο-λέμησης της ανεργίας μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, να θυμίσουμε ότι η παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ

Χρειάζεταιξεκάθαρη και όχι ενοχική υποστήριξη των εργατικών δικαιωμάτων (με μεροληψία υπέρ της τάξης μας

Όχι στο ξεπούλημα δημόσιων αγαθών και

Τέλος του Δημοσίου ή ξεκίνημα ανυποχώρητων

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

ΕυαγγελισμόςΣε κινητοποίηση βρίσκονται οι εργα-ζόμενοι στο νοσοκομείο Ευαγγελι-σμός. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές πραγματοποιούν συγκέ-ντρωση διαμαρτυρίας στο χώρο του τμήματος επειγόντων περιστατικών (ΤΕΠ) του νοσοκομείου. Την κινη-τοποίηση οργάνωσαν το σωματείο εργαζομένων και η πενταμελής επι-τροπή της ΕΙΝΑΠ του νοσοκομείου. Οι εργαζόμενοι και οι γιατροί του Ευαγγελισμού απαιτούν την άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμέ-νων αποδοχών για εφημερίες, νυ-χτερινά, εξαιρέσιμα από το Μάρτιο του 2012 και τμημάτων προηγου-μένων μηνών, καμία συγχώνευση νοσοκομείων και τμημάτων, προ-σλήψεις μονίμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων, πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση του Εθνικού Οργα-νισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), των ασφαλιστικών ταμεί-ων, των δημοσίων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας από τον κρατικό προϋπολογισμό.

48ωρη απεργίαΣε 48ωρη απεργία προχώρησαν οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και τον επισιτισμό στις 10 και 11 Ιούλη. Το λυπηρό της κινητοποίησης εί-ναι ότι οι εργαζόμενοι καλούνται τώρα να απεργήσουν με αίτημα οι μειώσεις των μισθών τους να είναι μικρότερες από 18% που προτείνουν οι εργοδότες του κλάδου. Οι ηγεσί-ες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που πλειοψηφούν στην Ομοσπονδία, αποδεικνύουν για πολλοστή φορά ότι ο κατήφορος της στήριξης της πολιτικής των μνημονίων δεν έχει σταματημό. Ως δικαιολογία για την προβολή αυτών των αιτημάτων οι δύο κυβερνητικές παρατάξεις επι-καλούνται τη μη συμμετοχή των εργαζομένων στις προηγούμενες κινητοποιήσεις. Κινητοποιήσεις που δεν προσπάθησαν ποτέ οι δύο αυτές παρατάξεις να τις μαζικοποι-ήσουν. Δεν όργωσαν με περιοδείες τα ξενοδοχεία και απαιτούν από τους εργαζόμενους να αντιμετω-πίσουν μόνοι τους μεγαλοξενοδό-χους, όταν η κατάσταση στον κλάδο έχει γίνει δραματική με απολύσεις και εντατικοποίηση της εργασίας και βασιλεύει ο φόβος της ανεργί-ας. Παρ’ όλα αυτά οι δυνάμεις της

Αριστεράς, ιδιαίτερα το ΚΚΕ, που έχει μακροχρόνια παρέμβαση στον κλάδο, αντί της καταγγελίας και της αποχώρησης από τις συνελεύσεις, χρειάζεται να δώσει όλες τις δυνά-μεις του για τη μαζική συμμετοχή στην απεργία. Πολύ περισσότερο που ελέγχει αρκετά κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία μέσω των οποίων μπορεί πραγματικά να επι-βάλλει αλλαγή της ατζέντας των αι-τημάτων της απεργίας και να διεκδι-κήσει να μην μειωθούν καθόλου οι μισθοί, να πληρώνονται στην ώρα τους οι εργαζόμενοι κ.ά.

ALUMINOXΤις πρώτες μέρες του Ιούλη πραγματοποίησαν 24ωρη απερ-γία οι εργαζόμενοι στην εταιρεία ALUMINOX στο Κορωπί. Οι ερ-γαζόμενοι διεκδικούν την άμεση εξόφληση 8 μηνιάτικων, που τους χρωστάει η εταιρεία. Οι κινητοποι-ήσεις τους θα συνεχιστούν με νέα 24ωρη απεργία τη Δευτέρα 16 Ιού-λη, καθώς οι εργαζόμενοι δηλώ-νουν αποφασισμένοι να σπάσουν την αδιαλλαξία της εργοδοσίας.

Allou Fun ParkΠετυχημένη επίσχεση εργασίας πραγματοποίησαν δέκα εργαζό-μενοι της επιχείρησης Allou Fun Park στο Ρέντη. Οι εργαζόμενοι ήταν απλήρωτοι από τον Απρίλη και με την κινητοποίησή τους κατάφεραν να υποχρεώσουν την εταιρεία να τους εξοφλήσει, δεί-χνοντας ότι, όταν οι εργαζόμενοι δρουν συλλογικά και μαχητικά, μπορούν να κερδίσουν. Ακόμη και σε πολύ δύσκολους εργασιακά χώρους του ιδιωτικού τομέα.

Εκδικητική απόλυσηΣε εκδικητική απόλυση του γνωστού συνδικαλιστή Παναγιώτη Σωτήρη προχώρησε η εργοδοσία του φρο-ντιστηρίου Κύβος στην Καλλιθέα, όπως καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργα-ζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγη-τών (ΣΕΦΚ). Ο Παναγιώτης Σωτήρης έχει διατελέσει και πρόεδρος του ΣΕΦΚ τη διετία 2006-2007 και δού-λευε στο φροντιστήριο 11 χρόνια. Η απόλυση έγινε μετά από διένεξη με την εργοδοσία, που απαιτούσε να επιβάλει μειώσεις στους μισθούς μονομερώς, απειλώντας μάλιστα

τους εργαζόμενους με απόλυση, αν δε δεχθούν τις μειώσεις. Ο ΣΕΦΚ πραγματοποίησε ήδη συγκέντρω-ση διαμαρτυρίας έξω από το φρο-ντιστήριο Κύβος με τη συμμετοχή δεκάδων εργαζομένων σε φροντι-στήρια και αναμένει την απάντηση της εργοδοσίας στα αιτήματα του σωματείου ως τα μέσα Ιούλη για να καθορίσει τη στάση του.

28ο Συνέδριο ΠΟΠΟΚΠ

Του Σωτήρη Αθανασίου, μέλους του ΔΣ του Πανελλήνιου Συλλόγου

Εργαζομένων του ΕΤΑΑ

Το 28ο Συνέδριο της ΠΟΠΟΚΠ, Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα Ασφαλιστικά Ταμεία και τους άλλους Οργανισμούς Κοινωνικής πολιτικής, που πραγματοποιήθη-κε στις 5 και 6 Ιουλίου στην Αθή-να, ανέδειξε το τεράστιο αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει την κοι-νωνική Ασφάλιση η νεοφιλελεύ-θερη μνημονιακή πολιτική. Με λεηλατημένο το 70% των απο-θεματικών τους μέσω του PSI, με την ανεργία, την ανασφάλιστη εργασία, τις χαριστικές ρυθμίσεις προς τους μεγαλοοφειλέτες και τις προκλητικές εισφοροαπαλλα-γές, με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και τη μείωση των μισθών να συρρικνώνουν δραματικά τα έσοδά τους από εισφορές, τα Τα-μεία βρίσκονται κυριολεκτικά ένα βήμα πριν την οικονομική κατάρ-ρευση και τη χρεοκοπία.Μόνος δρόμος για το συνδικαλιστι-κό κίνημα είναι η κλιμάκωση των αγώνων για την ανατροπή των νε-οφιλελεύθερων πολιτικών και της μνημονιακής συγκυβέρνησης, μέσα από μαζικές γενικές συνελεύσεις που θα επανακαθορίσουν το ρόλο των πρωτοβάθμιων συλλόγων ως κυττάρων πρωτογενούς, ριζοσπα-στικής συνδικαλιστικής δράσης.Αυτοί οι κοινωνικοί αγώνες είναι, σύμφωνα και με ψήφισμα που υιοθέτησε το 28ο Συνέδριο της ΠΟΠΟΚΠ, στενά δεμένοι με τη δημιουργία ενός πλατιού αντιναζι-στικού-αντιρατσιστικού μετώπου, καθώς ο κοινωνικός εκφασισμός είναι το παρακολούθημα της φτω-χοποίησης και της εξαθλίωσης ευ-ρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Δυναμική ήταν η πρώτη κινη-τοποίηση ενάντια σε ιδιωτικο-ποιήσεις, που έγινε από τους ερ-γαζόμενους στην Κτηματολόγιο ΑΕ, την Πέμπτη 5 Ιούλη, έξω από κτίριο του Υπουργείου Οικονομι-κών στην Καραγεώργη Σερβίας. Στην κινητοποίηση καλούσαν το Σωματείο Εργαζομένων στην Κτηματολόγιο ΑΕ και η ΟΣΕΤΕΕ (Ομοσπονδία Συλλόγων Εργα-ζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος). Συμμετείχαν επίσης, στηρίζοντας την κινητοποίηση, το Συντονιστικό Φορέων και Ορ-γανισμών ενάντια στην εφεδρεία και τις συγχωνεύσεις, συνδικα-λιστές από το ΙΓΜΕ, τον ΟΣΚ, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Νοσοκομείο Ερυθρός. Την

κινητοποίηση στήριξαν επίσης μέλη του Δικτύου Συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΕΑ.

Τη μέρα εκείνη τελείωνε η κατάθεση προσφορών για την εξεύρεση του ιδιώτη «οικονομι-κού συμβούλου», που θα ανα-λάμβανε να ολοκληρώσει την πώληση της Κτηματολόγιο ΑΕ σε ιδιωτική εταιρεία. Η προθε-σμία, υπό την πίεση και της κι-νητοποίησης, παρατάθηκε για τρίτη φορά ως τις 26 Ιουλίου. Αν προχωρήσει το σχέδιο των προ-ηγούμενων μνημονιακών κυ-βερνήσεων, που ασπάζεται και η σημερινή τρικομματική, τότε το δημόσιο θα στερηθεί από τεράστια οικονομικά έσοδα, τα οποία θα μπορούσαν να δοθούν

για να χρηματοδοτηθεί η υγεία, η παιδεία και τα ασφαλιστικά ταμεία, αντί να καταλήξουν στην τσέπη κάποιου αρπακτικού της αγοράς.

Η διαδικασία συνεχίζεται, πα-ρόλο που η Κτηματολόγιο ΑΕ έχει ήδη καταρτίσει και δημοσιοποιή-σει ολοκληρωμένο business plan, που περιλαμβάνει κοστολογημέ-νο και χρονοπρογραμματισμένο αναλυτικό σχεδιασμό κτηματο-γράφησης του υπολοίπου της χώρας, κάτι που διαλύει κάθε «τε-χνοκρατικό» επιχείρημα υπέρ της ιδιωτικοποίησης. Οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, παλεύοντας να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης.

Κτηματολόγιο ΑΕ: Η πρώτη κινητοποί-ηση ενάντια σε ιδιωτικοποίηση

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής υπηρεσιών

στην COSCO οδήγησε τους ερ-γαζόμενους σε μισθούς εξευτε-λιστικούς για μια τόσο σκληρή δουλειά, όπως αυτή του λιμενερ-γάτη, που δεν ξεπερνάει τα 600 ευρώ και που με την αύξηση του ανταγωνισμού για να υπάρξει ανάπτυξη μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη χαμηλότερους μισθούς Κί-νας στην κυριολεξία. Επίσης στην COSCO έχει δοθεί το δικαίωμα να απολύει όσους εργαζόμενους θέλει χωρίς περιορισμό. Ακόμη οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τα ελλιπή μέτρα ασφάλειας των εργολάβων που εκτελούν έργα της ΔΕΗ και μετρούν ήδη πολλά θανατηφόρα ατυχήματα.

Η νεοφιλελεύθερη συνταγή των ιδιωτικοποιήσεων δεν έχει σώσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιρλανδία για παράδειγμα, από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, αλλά και την απαίτηση για συνε-χή μέτρα μείωσης των μισθών. Τέλος δεν μπορούν να σταθούν τα ψεύδη για χρεοκοπημένες επιχειρήσεις. Πρώτον, υπάρχουν επιχειρήσεις όπως η ΔΕΣΦΑ που τα κέρδη της εν μέσω οικονομι-κής κρίσης το 2011 αυξήθηκαν κατά 150% σε σχέση με το 2010. Ακόμη και στην ΕΥΑΘ, παρά την οικονομική αδυναμία πολλών νοικοκυριών να πληρώσουν τους λογαριασμούς, τα κέρδη το πρώ-το εξάμηνο του 2011 ήταν 12 εκ. ευρώ από 6,2 το αντίστοιχο διά-στημα του 2010. Δεύτερο, προ-τιμούμε να φορολογούμαστε για να ταξιδεύουμε με ασφάλεια και

στο πιο απομακρυσμένο χωριό, παρά να μας μπαίνουν χαράτσια, για να θησαυρίζουν οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι τραπεζίτες.

ΑγώνεςΑπέναντι σε αυτές τις πολιτικές χρειάζεται να απαντήσουμε με αγώνες. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη, εκτός από τη δυνατότητα να σχηματιστεί κυ-βέρνηση εφαρμογής του μνημο-νίου, μας δίνουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε την ανατροπή του από καλύτερη θέση, με την Αριστερά να καταγράφει ιστορικό ρεκόρ σε ποσοστά και ψήφους. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε ότι θα επανακρατικοποιήσει όσους οργανισμούς και υπηρεσίες του δημοσίου ιδιωτικοποιηθούν. Και πολύ σωστά. Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το σημείο υπάρχει μια απαραίτητη προϋπόθεση.

Να μην αφήσουμε την κυβέρ-νηση να πάρει αναπνοή. Με πυρή-να τον κόσμο που εμπιστεύτηκε την πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς και καλώντας σε συ-ντονισμένη δράση όλους τους εργαζόμενους αγωνιστές στους χώρους, όλες τις παρατάξεις της Αριστεράς, να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας. Με απεργίες, κα-ταλήψεις και δράσεις στις γειτο-νιές, να υπερασπιστούμε τα δημό-σια αγαθά και ακόμη και αν αρχικά περάσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, να παλέψουμε οργανωμένα για να ρίξουμε το συντομότερο δυνατό την τρικομματική κυβέρνηση.

εργατικών αγώνων;αντίσταση. Έχουμε την ευκαιρία να αναδείξουμε τη χρησιμότητά μας, για πρώτη φορά σε τόσο μαζικό επί-πεδο, στο πεδίο της ταξικής πάλης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ των μελών, η καμπά-νια εγγραφής και η δημιουργία ΣΥΡΙΖΑ σε όλους τους εργασια-κούς χώρους διαθέτει αρχικά τη μαγιά συναδέλφων που δείχνουν μεγάλη προθυμία για «κόκκινα μεροκάματα».

ΣυνεργασίαΗ οργάνωση των «από κάτω» χρειάζεται και τη βοήθεια των υπαρχόντων στελεχών, βου-λευτών κλπ. Με προσοχή και με συνεργασία, με σεβασμό στους ανθρώπους που καθημερινά δου-λεύουν. Αυτοί ξέρουν τις κρίσι-μες και χρήσιμες λεπτομέρειες του κάθε εργατικού χώρου και η γνώμη τους είναι πολύτιμη. Ακό-μα και στη διαμόρφωση της πο-λιτικής που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε τομέα (π.χ. αγροτικός, υγεία, παιδεία). Η αυτενέργειά μας είναι ο αποφασιστικός παρά-γοντας που θα κρίνει αν θα πέσει γρήγορα αυτή η κυβέρνηση, αν δεν θα αφήσει ρημάδια και μη αντιστρέψιμες καταστάσεις και αν θα σταθεί μια πιθανή, επόμενη κυβέρνηση της Αριστεράς.

Η κοινή δράση, χωρίς υπερο-ψία, με τις δυνάμεις της Αριστε-ράς που θέλουν να συνεργαστούν στο κινηματικό επίπεδο, οι επιτρο-πές αγώνα ανά χώρο, η προσπά-θεια για αλλαγή των συσχετισμών στα σωματεία, η ξεκάθαρη και όχι ενοχική υποστήριξη των εργατι-κών δικαιωμάτων (με μεροληψία υπέρ της τάξης μας, αντίστοιχη με αυτή που επιδεικνύουν οι τρα-πεζίτες), η οργάνωση των μαχών στο δρόμο και στις καταλήψεις, η ανάδειξη της ταξικής αλληλεγ-γύης στους δύσκολους χώρους του δημοσίου (των υπουργείων ιδίως, όπου οι συνελεύσεις και οι απεργίες δεν αποτελούν εμπειρία και έχουν προνοήσει να περάσουν σκληρούς νόμους για πειθαρχικά και ποινικοποίηση των καταλήψε-ων), ο συντονισμός, η κοινή συν-δικαλιστική έκφραση όλων μας και η συναπόφαση για τις θέσεις στις τριτοβάθμιες συνομοσπον-δίες, είναι αναγκαίες πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, για να γίνει οργανικό και απαραίτητο κύτταρο στους χώρους δουλειάς, για να παίξει το ρόλο που του ζήτησαν οι εργαζό-μενοι στις δυο εκλογικές αναμε-τρήσεις, για να καταφέρουμε όλοι μαζί να ακυρώσουμε στ’ αλήθεια το μνημόνιο και όχι μόνο.

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Μ ε μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο, από τις 28

Ιούνη ως 1 Ιούλη, το μαρξιστικό συνέδριο «Σοσιαλισμός 2012» που, όπως κάθε χρόνο, οργα-νώνει η International Socialist Organization (ISO), η «αδελφή» οργάνωση της ΔΕΑ στις ΗΠΑ.

Κορυφαίο σημείο αποτέλεσε η μεγάλη εκδήλωση κατά της αστυνομικής ρατσιστικής τρομο-κρατίας, που εκδηλώνεται με τις διαδοχικές και αναίτιες δολοφο-νίες νεαρών μαύρων Αμερικανών σε πολλές πόλεις των ΗΠΑ. Η εκ-δήλωση άνοιξε με μήνυμα του Μουμία Αμπού Τζαμάλ και «ειση-

γητές» ήταν οι οικογένειες των δολοφονημένων νεαρών μαύρων. Οι πατέρες και οι μητέρες των θυ-μάτων που σήμερα οργανώνονται, απαιτώντας δικαιοσύνη και βάζο-ντας τα θεμέλια για ένα σύγχρονο αντιρατσιστικό κίνημα, στα πρότυ-πα του μεγάλου κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Ξεχώρισε επίσης η παρουσία του Βρετανού μαρξιστή, Άλεξ Καλλίνικος, ηγετικού στελέχους της IST και του SWP, που μίλησε για την κρίση και την αντίσταση στην Ευρώπη. Η παρουσία του Α. Καλλίνικος στο «Σοσιαλισμός 2012» έκλεισε με τον καλύτερο

τρόπο τη ρήξη μεταξύ ISO και της IST (Διεθνής Σοσιαλιστική Τάση, μέλος της οποίας είναι το ΣΕΚ στην Ελλάδα) που είχε ξε-σπάσει στις αρχές του 2000…

Με μεγάλη συμμετοχή και με-γάλο ενδιαφέρον πραγματοποι-ήθηκαν οι τρεις εκδηλώσεις για την αντίσταση στην Ελλάδα και ειδικότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Στο συνέδριο αυτό επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση ότι η επιτυχία του ΣΥΡΙ-ΖΑ λειτουργεί ως παράδειγμα για τη διεθνή αντικαπιταλιστική Αρι-στερά. Τα θέματα αυτά ανέπτυξε ο Αντ. Νταβανέλλος, στέλεχος της ΔΕΑ, ως προσκεκλημένος ει-σηγητής από την ISO.

Ετήσιο μαρξιστικό συνέδριο στις ΗΠΑ

Σοσιαλισμός 2012

Της Μαρίας Μπόλαρη

Π ριν από δύο χρόνια, όταν η ΔΗΜΑΡ έκα-νε τα πρώτα βήματά

της, με άρθρο στην εφημερί-δα μας τη χαρακτηρίζαμε ως την Αριστερά του μνημονίου. Πολλοί τότε θεώρησαν την έκφραση υπερβολική, αλλά διαψεύστηκαν.

Σήμερα η ΔΗΜΑΡ συμμε-τέχει στη νέα μνημονιακή συ-γκυβέρνηση με πρωθυπουρ-γό το Σαμαρά και στηρίζει μια άγρια αντιλαϊκή πολιτική. Ο Φ. Κουβέλης μάλιστα, στην ομιλία του στη βουλή, χαρα-κτήρισε την προγραμματική συμφωνία ως βαθιά προοδευ-τική και τόνισε ότι τώρα είναι «η ώρα ευθύνης για την Αρι-στερά». Παραβιάζοντας έτσι το αποφασιστικό κριτήριο για την Αριστερά: να αναλαμβάνει την ευθύνη της υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων, αν θέλει να είναι Αριστερά.

Υπήρξαν και άλλες «ενδι-αφέρουσες» τοποθετήσεις. Όπως αυτή του συνταγματο-

λόγου Αντ. Μανιτάκη, που, ακολουθώντας τα βήματα των συναδέλφων του Β. Βενιζέλου και Αντ. Λοβέρδου, τόνισε ότι οργανισμοί και υπάλληλοι του δημοσίου πρέπει να αξιολο-γηθούν με αυστηρά κριτήρια «αξιοκρατίας και παραγωγι-κότητας». Αναιρώντας, έτσι, προηγούμενη φράση του ότι δεν θα γίνουν απολύσεις ή εφεδρείες στο δημόσιο.

ΕπιλογέςΣυνολικότερα όλες οι υποτι-θέμενες «κόκκινες γραμμές» της ΔΗΜΑΡ εξαφανίστηκαν. Οι ιδιωτικοποιήσεις –συμπε-ριλαμβανομένων των ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ– θα προχωρήσουν τα-χύτατα. Η επαναφορά της με-τενέργειας και των συλλογικών συμβάσεων παραπέμπονται στο άδηλο μέλλον. Ο νόμος για την ιθαγένεια, που έτσι κι αλλιώς αφορούσε σε λίγους μετανάστες, θα καταργηθεί.

Κάτω από το βάρος αυτής της πραγματικότητας, κά-ποια στελέχη της ΔΗΜΑΡ και της πάλαι ποτέ ανανεωτικής

πτέρυγας του ΣΥΝ, όπως ο Στ. Μπαγιώργος, δηλώνουν αποχώρηση και στη βάση του σχήματος υπάρχει αναταραχή. Στον αντίποδα, η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ δια του Σπ. Λυκούδη, στην Πανελλαδική Συνδιά-σκεψη του ΠΑΣΟΚ μίλησε για ευρεία συνεργασία των δυνά-μεων της «προοδευτικής»(;) σοσιαλδημοκρατίας για ένα πολιτικό σχέδιο που «έχει ανά-γκη η χώρα», επιβεβαιώνοντας έτσι τον ισχυρισμό ότι το «όρα-μα» της ΔΗΜΑΡ ήταν πάντα η σοσιαλδημοκρατικοποίηση της Αριστεράς.

ΕυρωπαϊσμόςΟ Φώτης Κουβέλης, επιχει-ρώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, επιχείρησε να στηριχθεί στην υπεράσπιση του «ευρωπαϊκού προσανατο-λισμού» της χώρας, την παρα-μονή στο ευρώ, τη διαπραγμά-τευση με την τρόικα ως το μόνο δρόμο ρεαλισμού και υπευθυ-νότητας. Χωρίς να το θέλει, συμ-βάλει έτσι και στη συζήτηση που υπάρχει μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί πια φαίνεται καθαρά ότι ο δικός μας μονόδρομος είναι η πολιτική της αντίστα-σης σε ΕΕ και ΔΝΤ (καμιά θυσία για το ευρώ), της ανα-τροπής του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, της στάσης πληρωμής του χρέους στους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.

Η ΔΗΜΑΡ, με τις επιλογές της, κατέληξε να συμμετέ-χει στο πολιτικό μπλοκ της κυρίαρχης τάξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας διανύσει μια αντί-θετη διαδρομή, ριζοσπαστι-κοποιήθηκε, αναδείχθηκε αριστερή αντιπολίτευση, κέρδισε 27% στους εργαζό-μενους, στους ανέργους, τη νεολαία, τους αυτοαπασχο-λούμενους.

Αυτό τον κόσμο έχει να υπε-ρασπιστεί στηρίζοντας τους αγώνες τους. Και ταυτόχρονα με την πολιτική του να φέρει στην ημερήσια διάταξη τη μόνη λύση στην κρίση. Την ανατροπή των συσχετισμών και την προώθηση της σοσια-λιστικής προοπτικής.

Η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση

Ο κατήφορος του ρεαλισμού και της υπευθυνότητας

Gay Pride Θεσ/νικης

Γιορτή διεκδίκησης και αντίστασης

Της Εύας Παπατζανή

Μ ε 3.000 άτομα στην παρέλαση-πο-ρεία κορυφώθηκε το 2ήμερο Gay Pride Θεσσαλονίκης, το πρώτο που

γίνεται στην πόλη και με επιτυχία που ξεπέ-ρασε και τις πιο φιλόδοξες προσδοκίες. Το φεστιβάλ, με κεντρικό σύνθημα «Μια αγάπη, χίλια χρώματα», ήταν όχι απλά ένα διήμερο διεκδίκησης των δικαιωμάτων των ομοφυλό-φιλων ανδρών και γυναικών, αλλά γιορτή μιας μεγάλης πλειοψηφίας της πόλης, των ομοφυ-λόφιλων –και ετεροφυλόφιλων της Αριστε-ράς– αλλά και κάθε αντιφασίστα.

Το φεστιβάλ ξεκίνησε την Παρασκευή 22/6 στην περιοχή Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης, με εκθέσεις φωτογραφίας, εκδήλωση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα διεμφυ-λικά άτομα στη σημερινή εποχή, προβολές και συναυλίες, ενώ συνεχίστηκε το Σάββατο 23/6, με παρεμβάσεις αντιρατσιστικών, αριστερών, ομοφυλοφιλικών συλλογικοτήτων κ.ά. στον πεζόδρομο της Αγ. Σοφίας, με κορύφωση την απογευματινή διαδήλωση.

Οι προκλητικές δηλώσεις του Μητροπο-λίτη Άνθιμου, που απείλησε με επίθεση τις εκδηλώσεις, αλλά και οι βανδαλισμοί στα περίπτερα με υβριστικά συνθήματα, δεν τρο-μοκράτησαν, αλλά αντίθετα έστειλαν μαζικά κόσμο στις εκδηλώσεις. Κόσμο που φώναξε ενάντια στις διακρίσεις, στο σεξισμό, στο ρα-τσισμό, στην εκκλησία, στα μνημόνιά τους, με κυρίαρχο σύνθημα: «Το σύστημα είναι ανώ-μαλο και όχι εμείς». Με δυναμισμό, παλμό και αισιοδοξία. Με τους περαστικούς –ανάμεσά τους και ανθρώπους μεγάλης ηλικίας– αλλά και με γονείς με τα παιδιά τους. Οι ελάχιστοι αντιδραστικοί, που μαζεύτηκαν, απομονώθη-καν αυτόματα και φυσικά υπό την προστασία της αστυνομίας.

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», αλλά και η ΔΕΑ, στηρίξαμε με όλες μας τις δυνά-μεις το φεστιβάλ, καθώς θεωρούμε ότι όλοι είμαστε στην ίδια όχθη, ότι ο ρατσισμός και ο σεξισμός είναι εργαλεία του ίδιου συστή-ματος, των ίδιων ΜΜΕ και κυβερνήσεων για να μας διαιρούν, ότι όσοι καλλιεργούν το ρατσισμό και το σεξισμό και καταπιέ-ζουν τους αδύνατους στηρίζουν στην πρά-ξη τη φτώχεια, τα μνημόνια, το σύστημα. Γι’ αυτό και στο εξής συνεχίζουμε να πα-λεύουμε κάθε μέρα, όλοι μαζί ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση.

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

…Επιβεβαιώθηκε κατά τη γνώμη μου η γραμμή μας να συμμετέχουμε σε όλους τους αγώνες της προηγούμενης περιόδου με τέτοιο πάθος, χωρίς να καπελώνουμε το ίδιο το κίνημα, χωρίς να προσπαθούμε να το εκπροσωπήσουμε, αλλά μέσα από το ίδιο το κίνημα και εμείς οι ίδιοι να μαθαίνουμε και εμείς οι ίδιοι να είμαστε μέρος του και αυτό περίπου αυτονόητα να εκφράζεται τε-λικά στο πολιτικό επίπεδο.

[…]

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε σαφή θέση στο δίπολο, λίγο πριν την προεκλογική περίοδο κυκλοφορή-σαμε την αφίσα «ή εμείς ή αυτοί», ξεκινή-σαμε παίζοντας πάνω στο δίπολο που ήταν πραγματικό και το καταλάβαινε απολύτως ο κόσμος. Και το αίτημα στις εκλογές ήταν “κυβέρνηση της Αριστεράς”.

[…]

Και στις δύο εκλογές υπήρχαν δύο πολύ σκληρές επιλογές, η επιλογή του μνημονίου και η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι στήθηκε το δίπολο προεκλογικά. Καταφέραμε να γίνου-με το δεύτερο μέρος του διπόλου και αυτό νομίζω έφερε και το δεύτερο αποτέλεσμα.

[…]

…η μάχη για τα μεταβατικά αιτήματα είναι τόσο σκληρή, πρέπει να τη δίνουμε με τόσο

πείσμα όσο δίνουμε τη μάχη για το σοσιαλι-σμό συνολικά. Δηλαδή με τόσο πείσμα σαν να είναι ή σαν να μπορούμε ή σαν να πρέπει αύριο το πρωί να τα εφαρμόσουμε εμείς.

[…]

Δεν μπορεί να μιλάς από τη μεριά της αξι-ωματικής αντιπολίτευσης και να μην το βάλεις αυτό σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε σχολείο, σε κάθε γειτονιά και να μην το βάλεις αυτό οπουδήποτε, στην προσπά-θεια να συγκροτήσεις όρους κοινωνικής πλειοψηφίας από τα κάτω.

Και αυτή την προσπάθεια νομίζω πρέπει να την κάνουμε όχι μόνο οργανωτικά ως ΣΥΡΙ-ΖΑ, αλλά πρέπει να την κάνουμε και ως ΣΥ-ΡΙΖΑ και ως κίνημα. Πρέπει να κρατήσουμε αυτή τη δυικότητα, δεν πρέπει κατά τη γνώ-μη μου να κινηθούμε ωσάν όλο αυτό το 27% το μόνο που έχει να κάνει, είναι να μπει στο ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να προσπαθήσουμε να μπει πάρα πολύς κόσμος από αυτόν στο ΣΥΡΙΖΑ, για να παίξει κεντρικό ρόλο στο τι θα γίνει από αύριο σε όλη την κοινωνία. Μέσα στις γειτο-νιές, μέσα στις σχολές, μέσα στους εργασια-κούς χώρους. Και όταν λέω τι θα γίνει, νομίζω το τρίπτυχο που βάζει ο Κώστας μας καλύ-πτει. Θα πρόσθετα στο Αντίσταση-Αλληλεγ-γύη-Ανυπακοή-Αξιοπρέπεια, ή όποιο άλλο Α βάλουμε, το Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. ..

Εκδήλωση της ΔΕΑ:

«ΣΥΡΙΖΑ παντού - Αντιπολίτευση ανατροπής»

…Με δεδομένο ότι έγινε μνημο-νιακή κυβέρνηση, κάνουμε ισχυ-ρή και μαχητική αντιπολίτευση. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτο ότι αντιπο-λιτευόμαστε, από τη σκοπιά του προγράμματός μας, του αριστε-ρού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τις πολιτικές της μνημονιακής κυβέρνησης που σχηματίστηκε. Δεύτερο ότι όταν λέμε μαχητικά, εννοούμε ότι θα έχουμε παρουσία κι όχι απλά θα έχουμε παρουσία, θα συμβάλλουμε στην ανάπτυ-ξη των κοινωνικών και εργατικών αγώνων, για να αποκρούσουν τις βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές.

…και μια υπερπροσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να αλλά-ξουν οι συσχετισμοί δύναμης στο εργατικό κίνημα υπέρ ενός ρεύ-ματος ταξικού, αγωνιστικού.

[…]

Βεβαίως, σύντροφοι και συντρό-φισσες, πρέπει να εμβαθύνουμε

το πρόγραμμά μας. Να κουβε-ντιάσουμε και ζητήματα ανοιχτά τώρα, πηγαίνοντας στην πορεία για τη δημιουργία του ενιαίου φορέα, για την ενοποίηση και τη μαζικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, και ζητήματα που έχουμε διαφορές μεταξύ μας, αλλά έχουμε τη δυ-νατότητα να τις κουβεντιάσουμε. Για την ευρωζώνη, για την ευ-ρωπαϊκή πολιτική, για το ευρώ, για το χρέος και άλλα ζητήματα με ανοιχτό και καθαρό τρόπο. Σε ό,τι καταλήξουμε θα είμαστε όλοι μαζί, αλλά πρέπει να τα κουβε-ντιάσουμε.

[…]

Χρειάζεται να επανοικοδομήσου-με σχέσεις μέσα στην Αριστερά που δεν υπήρχαν πριν τις εκλο-γές. Άρα χρειάζεται αλληλεγγύη, προσπάθεια για αλληλεγγύη και προσπάθεια για συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις της ριζοσπα-στικής Αριστεράς.

[…]

Πρέπει να επιμείνουμε σε αυτή την πολιτική, σύντροφοι και συ-ντρόφισσες, με πολύ μεγάλο σε-βασμό σε εκατοντάδες χιλιάδες αριστερούς ανθρώπους που επί δεκαετίες ψήφιζαν ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡ-ΣΥΑ ή δυνάμεις της εξωκοινοβου-λευτικής Αριστεράς και που μας εμπιστεύτηκαν, ειδικά στις δεύ-τερες εκλογές στις 17 Ιούνη, ως πολιτική δύναμη. Μεγάλο σεβα-σμό, αλληλεγγύη και όχι σνομπι-σμό, με βάση το πρόγραμμα.

[…]

Είναι σε σωστή κατεύθυνση οι αποφάσεις που παίρνονται για να ενοποιηθεί και να μαζικοποι-ηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο πρέπει να προσέξουμε. Να κάνουμε ένα σοβαρό διάλογο του πώς θα πάμε, με έναν οδικό χάρτη ο οποίος θα διασφαλίζει σταθερά βήματα, γιατί πρέπει να κάνουμε

μαζικό το ΣΥΡΙΖΑ με 100-150 χι-λιάδες μέλη…

…πρέπει όμως να βάλουμε και φίλτρα για διάφορους τυχοδιώ-κτες και λαμόγια που μπαίνουν στην προοπτική ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει να γίνει πλειοψηφική δύναμη και να εξασφαλίσουμε πρώτον ότι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, το νέο αυτό υποκεί-μενο της Αριστεράς, θα είναι δη-μοκρατικό και αποτελεσματικό…

[…]

Δεύτερον σημαίνει ότι ο νέος φορέας πρέπει να είναι πολυτα-σικός, με ρεύματα ιδεών και όχι φράξιες, με ρεύματα ιδεών που θα παράγουν πολιτική, ιδεολογία, θα αντιπαρατίθενται βεβαίως μες στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα προκαλούν και δημιουργικές και προωθητικές συνθέσεις, για να καταλήγουμε στη γραμμή μας. Και βεβαίως πρέ-πει να είναι ένας φορέας ο οποίος θα έχει ταξικά χαρακτηριστικά, ρι-

ζοσπαστικά χαρακτηριστικά φυσι-ογνωμικά και αξιακά. Αυτό σημαί-νει ότι θέλουμε να φτιάξουμε ένα φορέα που θα είναι γειωμένος με την κοινωνία και τις τάξεις τις υπο-τελείς και τις εκμεταλλευόμενες που θέλουμε να εκπροσωπούμε.

[…]

…να μην είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ ή μια νέα σοσιαλδημοκρατία, που δυνάμεις του συστήματος θέλουν να μας οδηγήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά να είναι ένα κόμμα μαζικό, σύγ-χρονο της Αριστεράς, με αρι-στερή ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Που σημαίνει ότι θα έχει όχι μόνο πολιτικό πρόγραμ-μα, αλλά θα έχει και ιδεολογικές θεωρητικές βάσεις που θα ανα-φέρονται στο έργο του Μαρξ, θα είναι δηλαδή το κόμμα του μαρξισμού του 21ου αιώνα.

[…]

Δημήτρης Στρατούλης: «Μαζικό, σύγχρονο κόμμα της Αριστεράς»

Η μοναδική ευθύνη που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απέναντι στο κίνημα, στους εργαζό-μενους, στους άνεργους, σε όλους αυτούς που τον στήριξαν το προηγούμενο διάστη-μα και τον έφεραν εκεί που είναι.

Καμία υπευθυνότητα και καμία εξέταση δεν θα δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ και στα κανά-λια, στις τράπεζες και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Η μοναδική ευθύνη του ΣΥ-ΡΙΖΑ είναι απέναντι σε αυτό το κοινωνικό ποτάμι που το προηγούμενο διάστημα δη-μιουργήθηκε, που αγωνίστηκε και που το επόμενο διάστημα, απ’ ό,τι φαίνεται πολύ σύντομα, θα ξαναβγεί στους δρόμους.

[…]

Νομίζω πως το επόμενο διάστημα ο αγώ-νας του ΣΥΡΙΖΑ περιγράφεται σε ένα τρίπτυ-χο: Αντίσταση-Αλληλεγγύη-Αντεπίθεση.

[…]

Και βεβαίως επιμονή στην ενωτική πρότα-ση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πρόταση αξιολογεί-ται θετικά από την κοινωνία.

[…]

Όποια μετεξέλιξη, όποιο μετασχηματισμό και να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν ξεκινά από μηδε-

νική βάση. Υπάρχουν κεκτημένα ιδεολο-γικά, πολιτικά, οργανωτικά. Υπάρχει μια βάση του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένας πολιτικός σχηματισμός της ριζοσπαστικής Αριστε-ράς, που έχει μέτωπο με την κεντροαρι-στερά, που έχει όραμα για μια άλλη κοινω-νία σοσιαλιστική. Αυτά είναι κεκτημένα. Αυτή είναι μια βάση ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική που πάνω εκεί θα χτίσει ο ΣΥΡΙΖΑ για το μέλλον, και πάνω εκεί θα οικοδομήσει πολιτικές πρωτοβουλίες για να προχωρήσει σε οποιαδήποτε επιλογή κάνει, είτε αυτή είναι ενιαίος φορέας είτε οτιδήποτε άλλο.

[…]

Αν θέλουμε αυτή η διαδικασία να έχει ου-σία, δεν μπορεί παρά να έχει μεγάλη πολιτι-κή και ουσιαστική συμμετοχή του κόσμου. Ο κόσμος της βάσης, ο οποίος πάρα πολ-λές φορές έχει αδικηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να ακουστεί και πρέπει να μετράει η φωνή του.

Και τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως διαμορφώνεται, πρέπει να είναι υπόδειγμα δημοκρατίας και για μας που τον ζούμε, αλλά και υπόδειγμα δημοκρατίας προς την κοινωνία.

Στις 25 Ιούνη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της ΔΕΑ με θέμα «ΣΥΡΙΖΑ παντού – Αντιπολίτευση ανατροπής». Εισηγητές ήταν οι Κώστας Αθανασίου, Τάσος Κορωνάκης, Πάνος Κοσμάς, Σωτήρης Μάρταλης, Γιώργος Σαπουνάς, Δημήτρης Στρατούλης και Θεα-νώ Φωτίου.

Την πολιτική της ΔΕΑ, που υποστήριξε ο σ. Σωτ. Μάρταλης, έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά σε όλα τα φύλλα της «Ε.Α.». Τις απόψεις των σ. Πάνου Κοσμά (Κόκκινο) και Γ. Σαπουνά (ΑΠΟ) φιλοξενήσαμε στα τελευταία φύλλα της «Ε.Α.». Για λόγους οικο-νομίας χώρου επιλέγουμε να παρουσιάσουμε σε αυτό το φύλλο τις απόψεις των σ. Κ. Αθανασίου (Ρόζα), Δημ. Στρατούλη και Τά-σου Κορωνάκη (ΣΥΝ). Η επιλογή αποσπασμάτων από τις ομιλί-ες τους έγινε με ευθύνη της συντακτικής επιτροπής της «Ε.Α.». Όλες οι ομιλίες βρίσκονται στο www.dea.org.gr

Τάσος Κορωνάκης: «Κοινωνική πλειοψηφία από τα κάτω»

Κώστας Αθανασίου: «Η μοναδική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι απέναντι

στο κίνημα»

Του Γρηγόρη Δεμέστιχα

Η συζήτηση για το μετασχηματι-σμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολι-τικό φορέα έχει ξεκινήσει για τα

καλά και, όπως όλες οι συζητήσεις μέσα σ’ έναν πλατύ χώρο, έχει αντιθέσεις, δι-αφορετικές οπτικές και σκοπιμότητες, αλλά και πολλά κοινά συμπεράσματα. Η συζήτηση στην Πανελλαδική Συντονι-στική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ (30/6 και 1/7) ανέδειξε τα προχωρήματα (κυρίως), αλλά και τους προβληματισμούς και τις διαφω-νίες. Σε κάθε περίπτωση άναψε το πράσι-νο φως για το ξεκίνημα της διαδικασίας ενιαιοποίησης, το οποίο έγινε και επίση-μα με τη συνέντευξη Τύπου του προέ-δρου της κοινοβουλευτικής Ομάδας, τη Δευτέρα 9 Ιούλη.

Πίεση του κόσμουΗ ανάγκη γι’ αυτή τη διαδικασία προέρχεται από την πίεση του κόσμου. Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου πολλοί άνθρω-ποι δήλωναν τη διάθεση συμμετοχής τους με πολλούς τρόπους. Από τη συμμετοχή στις ανοιχτές συγκεντρώσεις μέχρι τις αφι-σοκολλήσεις, από τη διακίνηση ψηφοδελ-τίων μέχρι την οργάνωση εκδηλώσεων σε εργασιακούς χώρους, από τη διαθεσιμό-

τητα για εκλογικούς αντιπροσώπους μέχρι την πλήρη ένταξη. Αυτά εκφράστηκαν στο 27% που μας έδωσαν οι εκλογές.

Όσο προχώραγαν τα πράγματα, αυτή η τάση γινόταν πιο πιεστική με συνεχή μη-νύματα στα κεντρικά γραφεία, αλλά και με «αναζήτηση» των τοπικών γραφείων στις γειτονιές. Η πίεση του κόσμου έχει όμως και ένα δεύτερο χαρακτηριστικό: την πο-λιτική ενιαιοποίηση. Κυρίως σε σχέση με το να «μην λέει ο καθένας ό,τι θέλει…», αλλά τα κοινώς συμφωνημένα. Αυτό, αν και προερχόταν κυρίως από τη δυσφορία του κόσμου για τα «μπρος-πίσω» στελε-χών του ΣΥΝ (είτε παλιότερα με τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ, είτε τώρα με τις υποχωρήσεις Δραγασάκη, Σταθάκη κλπ), με τα γνωστά «ταχυδακτυλουργικά» επιχειρήθηκε να στραφεί εναντίον των «συνιστωσών».

Και τα δύο ζητήματα είναι υπαρκτά και χρειάζονται αντιμετώπιση. Πρέπει να μπορούμε να συμφωνούμε στο τι θέλου-με να κάνουμε και να προχωράμε στην υλοποίησή του. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνεται παρά μέσα από την αντιπαράθεση διαφορετικών απόψεων. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του ΣΥΡΙΖΑ οφείλεται στον πλουραλισμό, στην ικανότητα να συνθέ-τει απόψεις, στη δυνατότητα ακόμα και μειοψηφικών θέσεων να δοκιμάζονται

στην πράξη. Κυρίως όμως πρέπει να δώ-σουμε χώρο, λόγο, δικαιώματα στον κό-σμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ παντού!» πρέπει να περάσει από τη διακήρυξη στην υλο-ποίηση. Με προμετωπίδα τη μάχη για την ανατροπή (της λιτότητας, των μνημονί-ων, της συγκυβέρνησης, του φασιστικού κινδύνου) και με στόχο το σοσιαλισμό, να συγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας.

Ενεργά μέληΗ καμπάνια εγγραφής μελών (που έχει ήδη ξεκινήσει) χρειάζεται να είναι ουσια-στική. Όπως γράφει η απόφαση της ΠΣΕ: «μέλη θεωρούνται όσοι/ες προσέρχονται για να εγγραφούν, αποδέχονται το πλαί-σιο του σχήματος και συμμετέχουν στις διαδικασίες του».

Η αυτοπρόσωπη παρουσία και η συμ-μετοχή στις διαδικασίες είναι σοβαρές προϋποθέσεις για την ένταξη στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, αν και θα χρειαστεί ιδιαίτερη προ-σοχή από τις Τοπικές Επιτροπές για την ένταξη ανθρώπων που το προηγούμενο διάστημα είχαν κάνει αντίθετες επιλο-γές και πολλές φορές είχαν συγκρου-στεί με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (αυτό δεν σημαίνει αυτόματους αποκλεισμούς, αλλά να μη γίνουμε και «κολυμπήθρα

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στα καθήκοντα της αριστερής αντιπολίτευσης

Ο ΣΥΡΙΖΑ προς την πολιτική και οργανωτική ενιαιοποίηση

8 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Του Αντώνη Νταβανέλλου

Σ ε προηγούμενο φύλλο της «Ε.Α.» είχαμε διατυπώσει την πρόβλεψη ότι στον ΣΥΡΙΖΑ η υπόθεση «υπεύ-

θυνη αντιπολίτευση» (παρότι τότε στη-ριζόταν από πολύ… υπεύθυνα χείλη) δεν έχει μέλλον. Η πρώτη μάχη στη βουλή, η συζήτηση για τις προγραμματικές θέσεις της τρικομματικής συγκυβέρνησης, επι-βεβαίωσε τον ισχυρισμό: ο ΣΥΡΙΖΑ υπο-χρεώθηκε ή επέλεξε να κάνει αριστερή, μαχητική αντιπολίτευση.

Δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Το λαϊκό-εργα-τικό ρεύμα, που εκφράστηκε με την ψήφο στο ΣΥΡΙΖΑ στις 6/5 και στις 17/6, δεν είναι «συμβιβάσιμο» με υπευθυνότητα απέναντι στην ακραία νεοφιλελεύθερη καπιταλιστι-κή επιθετικότητα που εκφράζουν οι πολι-τικές του μνημονίου, της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Αυτό το ξέρουν καλά οι Σαμαράς-Βε-νιζέλος-Κουβέλης. Ο τωρινός ΣΥΡΙΖΑ, το κοινωνικό ρεύμα που εξέφρασε εκλογικά, καθίσταται «κεντρικό αντικείμενο πολιτι-κής αντιπαράθεσης» (Μπελαντής, «Εποχή» 8/7). Γι’ αυτό οι ηγέτες της τρικομματικής εκδήλωσαν μια πρωτοφανή επιθετικότητα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλ. Τσίπρα στη βουλή. Ο παράγοντας αυτός «υποχρεώνει» τον ΣΥΡΙΖΑ να μετατοπίζεται σε ριζοσπα-στική-αριστερή κατεύθυνση, προκειμένου να αποκρούσει τα άγρια φιλοκαπιταλιστικά

επιχειρήματα των αντιπάλων του σε όλο το πλάτος του μετώπου.

Όμως ταυτόχρονα, μέσα στη συγκυ-ρία, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται σε «κεντρι-κό μαχόμενο συλλογικό οργανισμό της Αριστεράς» (Μπελαντής, ό.π.). Αυτός ο παράγοντας πιέζει τον ΣΥΡΙΖΑ να επιλέγει την αριστερή-μαχητική αντιπολίτευση, τη ριζοσπαστική αριστερή πολιτική. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Ασφαλώς ο καλύτερος δρόμος είναι αυτός ο προσανατολισμός να αποτελεί συνειδητή-ηγετική πολιτική. Και στο επί-πεδο αυτό είναι σαφές ότι υπάρχουν προ-βλήματα.

Πολιτικό πλαίσιοΤο σημερινό πολιτικό πλαίσιο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το «να τους ταρά-ξουμε στη νομιμότητα». Για να πετύχου-με σημαντικές αλλαγές για τον κόσμο μας, για να πετύχουμε νίκες, είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από την αυτονόητη αξιοποίηση της κοινοβουλευτικής δύνα-μής του, θα χρειαστεί τη δράση και «έξω από τη βουλή», δηλαδή τη δύναμη των αγώνων, που θα κάνουν εφικτή την πα-ραβίαση της ασφυκτικής «νομιμότητας» των μνημονίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να προσεγ-γίσει τους διακηρυγμένους στόχους του, θα χρειαστεί ξανά και ξανά να προσφύγει στη δύναμη του εργατικού-λαϊκού ρεύ-

ματος της 6/5 και 17/6, αυτή τη φορά όχι στο επίπεδο της κάλπης, αλλά στο επί-πεδο της άμεσης πολιτικής παρέμβασης του «πεζοδρομίου». Η κίνηση αυτή θα έρχεται σε όλο και πιο φανερή αντίθεση με τα στελέχη που επιλέγουν τον «ρεαλι-σμό» (όπως π.χ. ο Γ. Σταθάκης), δηλαδή την έμφαση στις ελάχιστες εφικτές εναλ-λακτικές τροποποιήσεις της πολιτικής των τραπεζιτών και των τοκογλύφων.

Η επιδίωξη της ανατροπής των μνη-μονίων είναι εφικτή στα πλαίσια της υπαρκτής ΕΕ; Το ερώτημα αυτό γίνεται κεντρικό μετά το πέρας των προεκλο-γικών συζητήσεων και των φραστικών σχημάτων που στήριξαν τις απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη ΝΔ και στο ΠΑ-ΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό το πού οδη-γήθηκε η ΔΗΜΑΡ με βάση την επιλογή «πάσει θυσία στο ευρώ». Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ» οφεί-λει να σκληρύνει, να γίνει απολύτως ειλι-κρινής, να αποδεικνύει καθημερινά ότι απόλυτο κριτήριο για την τακτική του σχήματος θα είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του κόσμου μας. Σε αυτό το έδαφος δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες ούτε για το χαρακτήρα των αποφάσεων των ευρωηγεσιών, ούτε για τις συνέπειες κάποιων ανεπαίσθητων μετατοπίσεων της σοσιαλδημοκρατίας σε κάποιες χώρες-μέλη (π.χ. Ολάντ).

ΣΥΡΙΖΑ παντού!

στην πράξη. Κυρίως όμως πρέπει να δώ-σουμε χώρο, λόγο, δικαιώματα στον κό-σμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ παντού!» πρέπει να περάσει από τη διακήρυξη στην υλο-ποίηση. Με προμετωπίδα τη μάχη για την ανατροπή (της λιτότητας, των μνημονί-ων, της συγκυβέρνησης, του φασιστικού κινδύνου) και με στόχο το σοσιαλισμό, να συγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας.

Ενεργά μέληΗ καμπάνια εγγραφής μελών (που έχει ήδη ξεκινήσει) χρειάζεται να είναι ουσια-στική. Όπως γράφει η απόφαση της ΠΣΕ: «μέλη θεωρούνται όσοι/ες προσέρχονται για να εγγραφούν, αποδέχονται το πλαί-σιο του σχήματος και συμμετέχουν στις διαδικασίες του».

Η αυτοπρόσωπη παρουσία και η συμ-μετοχή στις διαδικασίες είναι σοβαρές προϋποθέσεις για την ένταξη στον ΣΥ-ΡΙΖΑ, αν και θα χρειαστεί ιδιαίτερη προ-σοχή από τις Τοπικές Επιτροπές για την ένταξη ανθρώπων που το προηγούμενο διάστημα είχαν κάνει αντίθετες επιλο-γές και πολλές φορές είχαν συγκρου-στεί με τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ (αυτό δεν σημαίνει αυτόματους αποκλεισμούς, αλλά να μη γίνουμε και «κολυμπήθρα

του Σιλωάμ»).

Να βάλουμε υψηλούς στόχους για εγγραφή μελών, να φτάσει το μήνυμα όσο μακρύτερα γίνεται, κυρίως όμως να προχωρήσουμε σε συγκρότηση και-νούριων τοπικών επιτροπών είτε γειτο-νιών είτε χώρων εργασίας (εργοστάσια, υπουργεία, σχολές κλπ).

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν μόνο ως εκλογικός μηχα-νισμός μια φορά στο τόσο. Χρειάζεται να εξασφαλίσουμε την ενεργή συμμετοχή στις συνελεύσεις (τακτικές και όχι «όπο-τε το θυμόμαστε»), στις αποφάσεις (απο-φασιστικός ρόλος των συνελεύσεων, όχι απλά συζήτηση), στην αντιπροσώπευση

(εκλογή από τις τοπικές συνελεύσεις, άμεσα ανακλητών αντιπροσώπων για όλα τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ).

Χρειαζόμαστε ελευθερία στις πρωτο-βουλίες, στις δράσεις, το «φρέσκο αέρα» των κινημάτων, των αυθόρμητων δράσεων του κόσμου. (Δεν έχει νόημα να συζητάμε επί ώρες και να μην καταλήγουμε σε συγκε-κριμένες δράσεις.) Χρειαζόμαστε χώρους ΣΥΡΙΖΑ (γραφεία, στέκια κλπ) που θα είναι χώροι συνάντησης των μελών και των φί-λων του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως όμως ορμητήρια δράσης και οργάνωσης της αντίστασης.

Αν αυτά αρχίσουν να γίνονται, θα έχει γί-νει ένα σοβαρό βήμα προς τη μεγαλύτερη ενιαιοποίηση του χώρου μας. Ήδη κατά τη διάρκεια της προεκλογικής μάχης αρκε-τοί τοπικοί ΣΥΡΙΖΑ προχώρησαν σε τέτοια κατεύθυνση (π.χ. Αμπελόκηποι, Γλυφάδα, κ.α.). Όμως είμαστε μακριά από το να είναι έτσι η πλειοψηφία των ΤΕ του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο στόχος για προσπάθεια ενοποίησης σε νεολαία, συνδικαλιστικό και άλλους επιμέρους τομείς είναι σωστός, αλλά θέλει σταθερά βήματα. Δεν γίνεται στη νεολαία να μην μπορούμε να βγάλουμε μια προεκλογική αφίσα, να υπάρχουν δι-αφωνίες για το αν και πώς θα βάλουμε το ΣΥΡΙΖΑ στις σχολές, οι κοινές δράσεις να είναι ελάχιστες και η μόνη πρόταση να εί-

ναι ένα κοινό φεστιβάλ το φθινόπωρο!

Η ομογενοποίηση πρέπει να περάσει μέσα από κοινές δράσεις, ανοιχτές συζητή-σεις, κοινά συμφωνημένα βήματα (ούτε η νεολαία ΣΥΝ δεν ήξερε για το κοινό φεστι-βάλ!). Αντίστοιχα και στο εργατικό. Υπάρχει απόλυτη ανάγκη ενοποίησης δυνάμεων, αλλά επίσης στόχων και πολιτικής στάσης στα πράγματα. Τα ξεχωριστά συνδικαλιστι-κά σχήματα είναι αποτέλεσμα διαφορετι-κών επιλογών σε σοβαρά θέματα (αξιολό-γηση, εφαρμογή διατάξεων ή ανατροπή των νόμων, συμμαχίες με τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ ή με την Αριστερά κλπ).

ΣυνιστώσεςΆρα, για να αρχίσουμε να λύνουμε τέτοια σοβαρά θέματα, δεν αρκεί η ανάθεση σε κάποιο συντονιστικό (και μάλιστα όχι αρκετά πλουραλιστικό), ούτε βέβαια η γενική διακήρυξη της ανάγκης για ενο-ποίηση. Σε όλα αυτά τα θέματα ο μέχρι τώρα ρόλος των συνιστωσών ήταν προω-θητικός και αναντικατάστατος. Υπήρξαν πολλές αδυναμίες και λάθη (ανάλογα με τις δυνατότητες και το μέγεθος του κα-θένα), όμως αυτό που κυριαρχεί είναι η θετική συνεισφορά. Οι ανάγκες τώρα εί-ναι ασφαλώς μεγαλύτερες. Η κοινή δρά-ση και η παραγωγή πολιτικής και από το

ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο από τις συνιστώσες, είναι ένα αναγκαίο, μεγάλο βήμα. Όπου έχει αρχίσει να γίνεται, ήδη φαίνεται και παράγει και αποτελέσματα. Όπου γίνεται με «άνωθεν» αποφάσεις, επίσης φαίνεται και είναι καρικατούρα.

Επειδή τα καθήκοντα είναι τεράστια, οφείλουμε να μην τα αντιμετωπίσου-με με προχειρότητα ή με σκοπιμότητες. Μόνο μέσα από την αντιπαράθεση των διαφορετικοτήτων μας, με την ενεργή συμμετοχή του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, μπο-ρεί να συνεχίσει να βγαίνει μια πολύ πιο προωθημένη συνισταμένη, οργανωμένη σε έναν ενιαίο, ομοσπονδιακό φορέα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στα καθήκοντα της αριστερής αντιπολίτευσης

Ο ΣΥΡΙΖΑ προς την πολιτική και οργανωτική ενιαιοποίηση

αριστερά • 9

ματος της 6/5 και 17/6, αυτή τη φορά όχι στο επίπεδο της κάλπης, αλλά στο επί-πεδο της άμεσης πολιτικής παρέμβασης του «πεζοδρομίου». Η κίνηση αυτή θα έρχεται σε όλο και πιο φανερή αντίθεση με τα στελέχη που επιλέγουν τον «ρεαλι-σμό» (όπως π.χ. ο Γ. Σταθάκης), δηλαδή την έμφαση στις ελάχιστες εφικτές εναλ-λακτικές τροποποιήσεις της πολιτικής των τραπεζιτών και των τοκογλύφων.

Η επιδίωξη της ανατροπής των μνη-μονίων είναι εφικτή στα πλαίσια της υπαρκτής ΕΕ; Το ερώτημα αυτό γίνεται κεντρικό μετά το πέρας των προεκλο-γικών συζητήσεων και των φραστικών σχημάτων που στήριξαν τις απαντήσεις του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη ΝΔ και στο ΠΑ-ΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό το πού οδη-γήθηκε η ΔΗΜΑΡ με βάση την επιλογή «πάσει θυσία στο ευρώ». Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ «καμιά θυσία για το ευρώ» οφεί-λει να σκληρύνει, να γίνει απολύτως ειλι-κρινής, να αποδεικνύει καθημερινά ότι απόλυτο κριτήριο για την τακτική του σχήματος θα είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του κόσμου μας. Σε αυτό το έδαφος δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες ούτε για το χαρακτήρα των αποφάσεων των ευρωηγεσιών, ούτε για τις συνέπειες κάποιων ανεπαίσθητων μετατοπίσεων της σοσιαλδημοκρατίας σε κάποιες χώρες-μέλη (π.χ. Ολάντ).

Η αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις και στη λιτότητα, από τη στιγμή που κλι-μακώνεται, θέτει το ζήτημα της προο-πτικής. Στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ όλοι σήμερα κρατάνε με δέος την ανάσα τους μπροστά στη νέα «βουτιά» της κρίσης του καπιταλισμού. Σε αυτές τις συνθή-κες, η απόφαση του Π. Λαφαζάνη να ανα-φερθεί μέσα στη βουλή στη σοσιαλιστι-κή ανατροπή όχι μόνο δε «στένεψε» την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αντίθετα της έδωσε βάρος και ιστορική προοπτική.

Ενιαίος φορέαςΑυτά τα πολιτικά ζητήματα έχουν άμεσες συνέπειες στις οργανωτικές επιλογές που θα γίνουν, στη βάση της ομόφωνης από-φασης για τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε μα-ζικό, δημοκρατικό, ενιαίο πολιτικό φορέα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά σε σχέση με παλιότε-ρες συζητήσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ (Β’ και Γ’ Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις). Τότε, η πίεση για «ενιαίο κόμμα» ουσιαστικά ταυτιζόταν με πίεση για ένταξη στο Συ-νασπισμό. Σήμερα, η μαζική προσέλευση του κόσμου τροποποιεί τα δεδομένα. Οι οργανωμένες δυνάμεις είναι μειοψηφία. Η «επιλογή ΣΥΡΙΖΑ» έχει εμπεδωθεί στην πλειοψηφία των μελών των «συνιστω-σών», συμπεριλαμβανομένων των μελών του ΣΥΝ. Η διάσπαση με τη ΔΗΜΑΡ έχει συντελεστεί και κατά συνέπεια το φάσμα των εσωτερικών διαφωνιών, αν και συνε-χίζει να υπάρχει, έχει μικρότερο εύρος.

Σε αυτό το έδαφος δεν είναι τυχαία μια ουσιαστική συμφωνία σε πολλά και σοβαρά ζητήματα: συγκρότηση οργα-νώσεων βάσης, μέλη με δικαιώματα και υποχρεώσεις, εκλογή τοπικών και ενδι-άμεσων ηγεσιών, εκλογή κεντρικής ηγε-σίας με διασφάλιση του πλουραλισμού κλπ. Πρόκειται για συμφωνία με εύρος και σημασία, που θα ήταν αδιανόητη στις παλιότερες συζητήσεις. Η ΔΕΑ έχει έγκαι-ρα δεσμευτεί στην κατεύθυνση αυτή.

Όσοι επιχειρούν να θέσουν σε αντιπαρά-θεση τις οργανωμένες «συνιστώσες» με το ανένταχτο δυναμικό ή μιαν υποθετική, εν κενώ, «αυτοοργάνωση» του κόσμου, προ-σφέρουν κακές υπηρεσίες στο εγχείρημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συγκροτηθεί μόνο ως πολυτασικό, αλλά και ομοσπονδιακό κόμμα της Αριστεράς, όπου θα συνδυάζεται η ορ-γάνωση του ανένταχτου κόσμου με το κα-θεστώς «διπλής ένταξης» των ήδη οργανω-μένων μελών των συνιστωσών. Η υπόσχεση της «αυτοδιάλυσης» των οργανώσεων είναι δημαγωγική και –απ’ όσα γνωρίζουμε– δεν ισχύει για καμία από τις συγκροτημένες και στοιχειωδώς μαζικές «συνιστώσες» του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Η ΔΕΑ αποδέχεται και στηρίζει τη με-τατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα, αλλά με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Ριζοσπαστική ΑριστεράΈνα ζήτημα που πρέπει επίσης να απασχο-λήσει, είναι η πρόταση για «κόμμα πολιτικής ενότητας». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκινά από το μη-δέν. Έχει κατοχυρώσει τα ελάχιστα ιδεολογι-κά χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς. Από αυτά δεν πρέπει να παραιτηθεί, γιατί η απάλειψή τους ανοίγει δρόμους σοσιαλδημοκρατικοποίησης. Αντίθετα, το καθήκον είναι να τα βαθύνει και να τα ριζο-σπαστικοποιήσει, σε μια διαδικασία που θα διασφαλίζει τη συμμετοχή του κόσμου και θα λογοδοτεί σε αυτόν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τελικά, πρέπει και μπορεί να γίνει ένα μαζικό, δη-μοκρατικό, πολυτασικό και ομοσπονδιακό κόμμα πολιτικής ενότητας, αλλά με «εγγυη-μένα» τα βασικά ιδεολογικά χαρακτηριστικά της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Το σημερινό πολιτικό πλαίσιο δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το «να τους ταράξουμε στη νομιμότητα»

Να προχωρήσουμε σε συγκρότηση τοπικών επιτροπών είτε γειτονιών είτε χώρων εργασίας (εργοστάσια, υπουργεία, σχολές κλπ)

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

ΣΥΡΙΖΑ παντού!

Εκδηλώσεις-συνελεύσεις

ΣΥΡΙΖΑΑμπελόκηποιΤετάρτη 11/7, 8 μμ, Πάρκο ΚΑΠΑΨ. Θα ακολουθήσει γλέντι με ζωντανή μουσική. Ομιλητές: Ζωή Κωσταντο-πούλου, Πάνος Κοσμάς.

ΕξάρχειαΤετάρτη 11/7, 7 μμ, στο πάρκο του Αγίου Νικολάου, στο θεατράκι. Ομιλητές: Ηλίας Χρονόπουλος, Όλγα Αθανίτου.

ΠετράλωναΠέμπτη 12/7, Σταθμός ΗΣΑΠ Κάτω Πετράλωνα, 8 μμ.

ΗράκλειοΤετάρτη 11/7, Βίλλα Στέλλα, 7.30 μμ. Ομιλητής: Δημ. Τσουκαλάς.

ΓλυφάδαΠέμπτη 12/7, Πλατεία Αγ. Τρύφω-να, 8.30 μμ. Ομιλήτρια: Μαρία Μπόλαρη.

ΠεντέληΤετάρτη 18/7, Πολιτιστικό Κέντρο Μελισσίων, 7.30 μμ.

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρ-τητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινω-νία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινω-νικού πλούτου και όταν προγραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανατραπεί με την εργατική δρά-ση. Δεν υπάρχει κοινοβουλευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λει-τουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυλακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμόσε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακό-μα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απομόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί καπιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργα-τικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρ-σεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπε-λευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπίεση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπεριαλι-σμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλίμακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σε-ούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού,

ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπη-λία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υπο-στηρίζουμε το σύνθημα Έλληνες και Tούρ-κοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μει-ονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνόμευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμέ-νους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τάξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργα-νωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμή-ματα σε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατι-κή προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μα-ζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει γιαΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία

ΕΚΔΟΤΗΣ: Γιάννης Χαριτόπουλος

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος

ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε.

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑEπικοινωνία: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ:• Εξάμηνη 25 ευρώ • Ετήσια 50 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ

Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 109/618539-82 της Εθνικής Τράπεζας.

Επικοινωνήστε μαζί μας:

www.

dea.

org.

gr

ΑΘΗΝΑ: Εξάρχεια 6909009815 ● Γκύζη 6957500105 ● Αμπελόκηποι 6973005569 ● Πετράλωνα 6974018716 ● Νέος Κόσμος

6985749304 ● Παγκράτι 6974793603 ● Κυψέλλη-Αγ.Παντελεήμονας 6957500101 ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Νέα Ιωνία 6972036692 ● Χαλάνδρι

6974972217 ● Μαρούσι 6978641672 ● Ν. Ηράκλειο 6945498732 ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Άλιμος 6945754555 ● Γλυφάδα 6944548787 ● Άγ.

Δημήτριος-Μπραχάμι 6932566460 ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: Περιστέρι 6977710683 ● Αγ. Ανάργυροι 6936899442 ● Ίλιον 6957500102

● Χαϊδάρι 6974701829 ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Ζωγράφου 6937271330 ● Βύρωνας 6972318747 Λαύριο 6979925065

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6944810156 ● Σαλαμίνα 6973376378

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 ● 5ο Διαμέρισμα 6972814199 ● Τούμπα 6995270465 ● Δυτικές Συνοικίες 6979942083

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ: Καλαμάτα 6932422501 ● Πάτρα 6973235894 ● Βόλος 6979459034 ● Ρέθυμνο 6932008743 ● Ηράκλειο 6976332197

● Ιεράπετρα 6976786326 ● Γιάννενα 6945704488 ● Βέροια 6977684341 ● Κοζάνη 6934374825 ● Λιβαδειά 6948364232

● Κομοτηνή 6907843752

Της Κατερίνας Γιαννούλια

Τ ην ώρα που ο λαός έθετε σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, μέσω των δυο εκλογικών μα-

χών, τους αγώνες που έδωσε για δυο χρόνια ενάντια σε κάθε πτυχή των μνημονίων, η ΔΕΗ «μπουρδούκλωνε» το ποσό των χαρατσιών που έστελνε στην εφορία, ζητούσε από τους αν-θρώπους που έπαιρναν ρεύμα από τους ιδιώτες παρόχους (που έκλεψαν τα χαράτσια) να πληρώσουν περισσό-τερα χρήματα από τους υπόλοιπους και οι επιτροπές κατοίκων έτρεχαν να προστατέψουν τους συναγωνιστές από τα χειρότερα. Και τα κατάφεραν!

Συνεχίζοντας τον αγώνα, η επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πλη-ρώνουμε», στην τελευταία συνάντηση των επιτροπών κατοίκων, λαϊκών συ-νελεύσεων κλπ, αποφάσισε πορεία για τις 19 Ιούλη, με αρχικό ραντεβού στις 7:30μμ στην πλατεία Κοραή και κατεύ-θυνση προς το Υπουργείο Οικονομικών και τη Βουλή. Στον τελευταίο σταθμό, όποιες επιτροπές και συνελεύσεις επι-

θυμούν, θα μπουν στη Βουλή και θα ζητήσουν από τα κόμματα της αντιπο-λίτευσης (εκτός Χρυσής Αυγής) να κα-ταθέσουν νομοσχέδιο για την κατάρ-γηση του χαρατσιού.

ΣυντονισμόςΤο βασικό αίτημα είναι η κατάργηση της άδικης, εξουθενωτικής και υπέρμε-τρης φοροληστείας που γίνεται από τις κυβερνήσεις των μνημονίων, στοχεύει τον κόσμο της εργασίας και ευεργετεί σε σκανδαλώδη βαθμό το κεφάλαιο.

Με όχημα το χαράτσι της ΔΕΗ κατα-φέραμε ως επιτροπές και συνελεύσεις να συντονιστούμε μεταξύ μας και με τα πρωτοβάθμια σωματεία κεντρικά, να συσπειρωθούμε, να αντιδράσουμε συλλογικά, να μην κοπεί το ρεύμα σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που αρνήθηκαν να πληρώσουν, να επανα-φέρουμε το ρεύμα σε όσους συναγω-νιστές διακόπηκε, να κινητοποιηθούμε τοπικά και κεντρικά, να αποσπάσουμε μια απόφαση του ΣτΕ για αντισυνταγ-ματικότητα της σύνδεσης του χαρα-τσιού με ένα βασικό κοινωνικό αγαθό,

όπως είναι το ρεύμα. Τώρα, έχουμε να δράσουμε στις εφορίες.

ΜέτωπαΗ κύρια και χρησιμότατη κατάκτηση είναι η συλλογική ενεργοποίηση εκατο-ντάδων ανθρώπων στις γειτονιές, που τώρα επεκτείνουν τη δράση τους και σε άλλους τομείς που δυσχεραίνουν τη «μνημονιακή» ζωή μας και τη μετατρέ-πουν σε αγωνιστική κινητοποίηση.

Η ανεργία, η συλλογική διάσωση της δημόσιας, δωρεάν υγείας, οι νέοι και παλιοί φόροι, η μετωπική αντιφασιστι-κή πάλη, η αλληλεγγύη απασχολούν ήδη τις περισσότερες συλλογικότητες και το συντονισμό τους, όπως και ο σχεδιασμός κοινής δράσης με τα τοπι-κά και κεντρικά σωματεία για όλα αυτά.

Το επόμενο ραντεβού των επιτρο-πών και συνελεύσεων των «Δεν-Δεν-Δεν» προγραμματίστηκε για τις 3 Σε-πτέμβρη, θα προετοιμαστεί από τις επιτροπές του Ιλίου και της Γλυφάδας και θα προσπαθήσει να οργανώσει κοι-νές μέρες δράσης για κάποια από τα κυρίαρχα ζητήματα (π.χ. για την υγεία).

Επιτροπή «Δεν χρωστάμε-Δεν πουλάμε-Δεν πληρώνουμε»:

Πορεία στις 19/7 ενάντια σε φόρους, χαράτσια ΔΕΗ κλπ

Αστυνομική αυθαιρεσία στο Αιγάλεω

Της Αντωνίας Σβέρκα

Ο ι «προστάτες» του πολίτη αστυνομικοί της ΕΛ.ΑΣ μπορεί να κάνουν ώρες να φτάσουν, όταν πρόκειται για θύματα

φασιστικών επιθέσεων, σπεύδουν όμως να ελέγξουν ασαφείς καταγγελίες για «διατάραξη», με στόχο λαϊκές συνελεύσεις.

Σχετικό περιστατικό σημειώθηκε την Κυριακή 24/6 σε πλατεία του Αιγάλεω, όπου εδώ και μήνες πραγματοποιείται κάθε βδομάδα η Συνέλευση Γειτονιάς Νέου Αιγάλεω (Νταμαράκια). Εμφανίστηκε περιπολικό της ΕΛ.ΑΣ και οι δύο αστυνομικοί έκαναν εξονυχιστικό έλεγχο και σωματική έρευνα στα τρία μέλη της συνέλευσης, που είχαν φτάσει πρώτοι στο χώρο (έψαξαν μέχρι και τον κάδο σκουπιδιών της πλατείας!). Μετά από παράσταση διαμαρτυρίας μελών της Συνέλευσης Γειτονιάς και της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω, αποκαλύφθηκαν τα ονόματα των δύο «με υπερβάλλοντα ζήλο» αστυνομικών, καθώς και της «πρόθυμης και ανησυχούσας» γειτόνισσας.

Παρά τις διαβεβαιώσεις εκ μέρους του αρμόδιου αστυνομικού τμήματος, το πιθανότερο είναι ότι το επόμενο διάστημα θα έρθουμε αντιμέτωποι ξανά με τις απόπειρες εκφοβισμού ενάντια στον κόσμο που αντιστέκεται. Από την πλευρά μας δηλώνουμε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα, μέχρι την ανατροπή των χαρατσιών, των μνημονίων και της άθλιας πολιτικής τους.

θεωρία • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά το βιβλίο του Τζον Μόλινιου

Ο Μαρξισμός και το κόμμαΤου Μήτσου Γκορίτσα

Ό ταν μεταφραζόταν αυτό το βιβλίο, οι πολιτικές ιδέες που είχαν επιρ-

ροή, ήταν ιδέες αντικομματικές και αποθέωσης του «ακομμά-τιστου» του κινήματος. Τα πρό-σφατα αποτελέσματα των διαδο-χικών εκλογικών αναμετρήσεων, έχουν επαναφέρει σε μεγάλα κομμάτια των αγωνιστών του κινήματος τη συζήτηση για την αναγκαιότητα του κόμματος και της οργάνωσης και μάλιστα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση: στην προσπάθεια μαζικοποίησης και οργανωτικής ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ανακατατά-ξεων στην Αριστερά γενικότερα. Η έκδοση συνεπώς αυτού του βιβλίου αποκτάει μια πολύ πιο προφανή αναγκαιότητα. Όχι για-τί απαντάει άμεσα στα ζητήματα που θέτει η τρέχουσα συζήτηση, αλλά γιατί βάζει ένα πλαίσιο αρ-χών για κάθε συζήτηση περί κόμ-ματος μέσα στην Αριστερά, ένα πλαίσιο αρχών από μαρξιστική σκοπιά, ξεκινώντας από τις αντι-λήψεις του Μαρξ και εστιάζοντας αναλυτικά στη συνεισφορά των μεγάλων επαναστατών σοσιαλι-στών του προηγούμενου αιώνα: του Λένιν, της Λούξεμπουργκ, του Τρότσκι και του Γκράμσι.

Κόμμα της εργατικής τάξηςΗ διαδεδομένη σήμερα άποψη για τα κόμματα είναι ότι πρόκειται για μηχανισμούς που παλεύουν απλά για την «κουτάλα της εξουσίας», χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες της κοινωνίας. Η αντίλη-ψη αυτή έχει ψήγματα αλήθειας. Όπως εξηγεί ο συγγραφέας του βι-βλίου Τζον Μόλινιου, παρουσιάζο-ντας τις απόψεις του Μαρξ, δεν εί-ναι δυνατόν να υπάρξουν κόμματα που να εκφράζουν το «καλό» όλης της κοινωνίας ή όλου του «έθνους» και της «πατρίδας». Γιατί η κοινω-νία είναι χωρισμένη σε τάξεις που έχουν διαφορετικά συμφέροντα και παλεύουν μεταξύ τους γι’ αυτά τα συμφέροντα. Η ύπαρξη πολλών και διαφορετικών κομμάτων και η πολιτική πάλη μεταξύ τους είναι κατά συνέπεια αποτέλεσμα της ύπαρξης ανταγωνιζόμενων τάξε-ων μέσα στην κοινωνία. Απέναντι στη σαπίλα και στις κοροϊδίες των κομμάτων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των πλουσίων, οι κα-ταπιεσμένοι δεν μπορούν να απα-ντήσουν με την αποστροφή στην πολιτική γενικά, αλλά με την ενερ-γό συμμετοχή και τη δημιουργία διαφορετικού τύπου κομμάτων που να υπηρετούν τα συμφέροντα των από κάτω.

Για τον Μαρξ η εργατική τάξη έχει τον κεντρικό ρόλο στην πάλη για την απελευθέρωση της κοι-νωνίας και συνεπώς το πρόβλημα

συνίσταται στη δημιουργία ενός κόμματος της εργατικής τάξης σαν όργανο υπεράσπισης των συμφερόντων της, τόσο σήμερα μέσα στην καπιταλιστική κοινω-νία, αλλά και κυρίως στην πάλη της για την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος και της δημιουργίας μιας αταξικής κοινωνίας. Ο Μαρξ πίστευε ότι η εργατική τάξη θα εκπαιδευόταν σταδιακά από τους κοινωνικούς αγώνες μέσα στον καπιταλισμό και θα διαμόρφωνε έτσι τη σοσια-λιστική της συνείδηση και το δικό της ανεξάρτητο κόμμα. Αυτό σε μεγάλο βαθμό πραγματοποιήθη-κε με τη δημιουργία των μαζικών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, όπως λέγονταν τότε, προς το τέ-λος του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, τα οποία μάλιστα στα λόγια ακολουθούσαν τις μαρξι-στικές επαναστατικές απόψεις.

Όμως αυτό έγινε σε μια περίο-δο ανάπτυξης του καπιταλισμού, όπου η πάλη των εργατών κέρδι-ζε τη μια παραχώρηση μετά την άλλη. Όταν αυτή η σχετικά «ομα-λή» πορεία αντιστράφηκε και ήρθαν οι αποφασιστικές μάχες, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκόσμιου πολέμου, και το καθήκον της επανάστασης μπήκε στην ημερήσια διάταξη, αποδεί-χτηκε ότι αυτά τα κόμματα ούτε ενιαία ήταν, ούτε κατάλληλα για να ηγηθούν της επανάστασης. Οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων, εκμεταλλευόμενες και την πα-θητικότητα της βάσης, πέρασαν με το μέρος της αστικής τάξης και υποστήριξαν τον πόλεμο και στη συνέχεια στράφηκαν ενάντια στις επαναστατικές πτέρυγες αυ-τών των κομμάτων και ενάντια σε κάθε επαναστατική απόπειρα των εργατών. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, μέλος τότε του μεγαλύτερου σο-σιαλδημοκρατικού κόμματος, του γερμανικού SPD, είδε από νω-ρίς τον κίνδυνο γραφειοκρατικο-ποίησης και συντηρητικοποίησης των ηγεσιών αυτών των κομμά-των, αλλά έλπιζε ότι ο αυθορμητι-σμός των μαζών θα ήταν ικανός να ξεπεράσει αυτές τις ηγεσίες, όταν οι κρίσιμες μάχες θα έρχονταν. Αποδείχτηκε ότι έκανε λάθος.

ΡωσίαΣτη Ρωσία, όπου το πλησίασμα της επανάστασης ήταν πιο φανε-ρό από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ο Λένιν υποχρεώθηκε από τα πράγματα να πάρει διαφορετικό δρόμο και να διαμορφώσει στα-διακά μια διαφορετική αντίληψη για το είδος του επαναστατικού κόμματος, που ήταν αναγκαίο για τη νίκη των εργατών. Οι εργάτες, παρατηρούσε ο Λένιν, δεν προ-χωράνε ομοιόμορφα, σταδιακά και ομαλά προς τη σοσιαλιστική οργάνωση και συνείδηση, αλλά με μεγάλες ανομοιογένειες και συνεχή πίσω-μπρος. Ήταν καθή-κον, συνεπώς, της πρωτοπορίας των εργατών, των πιο συνειδητών και μαχητικών κομματιών της ερ-γατικής τάξης, να οργανωθούν σε ξεχωριστό κόμμα και να δίνουν συνεχή μάχη ενάντια σε αστικές και ρεφορμιστικές (μεταρρυθμι-στικές) αντιλήψεις και σε συμβι-βασμένες ηγεσίες που συνυπήρ-χαν μέσα στο εργατικό κίνημα.

Όπως επισημαίνει ο Τζον Μόλι-νιου: «η σοσιαλιστική ενοποίηση της εργατικής τάξης αναπτύσ-σεται διαλεκτικά, μέσω εσωτε-ρικής πάλης». Η δημιουργία της Γ’, Κομουνιστικής, Διεθνούς ήταν το αποκορύφωμα αυτής της πο-ρείας οργανωτικού και πολιτικού διαχωρισμού των επαναστατών μέσα στο εργατικό κίνημα από τα παραδοσιακά σοσιαλδημοκρατι-κά κόμματα. Ένας διαχωρισμός που δεν στόχευε στη διάσπαση της πάλης των εργατών, αλλά αντίθετα επεδίωκε συστηματικά την ενοποίησή της μέσα από την τακτική του Ενιαίου Μετώπου,

όπως ονομαζόταν. Μια τακτική που μπορούσε να φτάσει ακόμα και σε συμμετοχή σε πολυτασικά εργατικά κόμματα, όπως πρό-τεινε ο Λένιν στους Βρετανούς κομουνιστές, όταν τους συμβού-λευε να διεκδικήσουν να συμ-μετέχουν στο Εργατικό Κόμμα, αρκεί να εξασφάλιζαν την πλήρη οργανωτική και πολιτική τους αυτονομία και δυνατότητα κριτι-κής και αντιπαράθεσης ενάντια στην επίσημη ηγεσία. Ήταν όμως ένας διαχωρισμός που στόχευε, μέσα στην ενότητα της δράσης, να διεξάγεται ταυτόχρονα η ανει-ρήνευτη μάχη για την πολιτική και οργανωτική ισχυροποίηση και ηγεμονία της επαναστατικής μαρξιστικής πτέρυγας, ώστε να είναι σε θέση να κερδίσει την πλειοψηφία της εργατικής τάξης και να αποτελέσει την επαρκή ηγεσία για μια νικηφόρα εργατι-κή επανάσταση.

ΕκφυλισμόςΔυστυχώς η απουσία επανα-στατικών κομμάτων στις άλλες χώρες όπως οι Μπολσεβίκοι στη Ρωσία οδήγησε στην ήττα τις επαναστάσεις στη Γερμανία και στην υπόλοιπη Ευρώπη και συ-νεπακόλουθα σε απομόνωση, σε εκφυλισμό και τελικά σε ήττα και τη ρώσικη επανάσταση του 1917. Η επικράτηση του σταλινισμού δεν σήμαινε μόνο τη δημιουργία ενός καθεστώτος κρατικού καπι-ταλισμού στη Ρωσία, αλλά και το γραφειοκρατικό και ρεφορμιστι-κό εκφυλισμό της Κομουνιστικής Διεθνούς (και τελικά στη διάλυ-σή της) και των νεαρών και άπει-ρων κομουνιστικών κομμάτων στις διάφορες χώρες. Απέναντι σε αυτό τον εκφυλισμό αντιστά-θηκε η μοναχική φωνή του Τρό-τσκι, τόσο εντός των ΚΚ, όσο και με την απόπειρα δημιουργίας της 4ης Διεθνούς στη συνέχεια, αφή-νοντας μια πολύτιμη παρακατα-θήκη για το μέλλον.

Την ίδια εποχή, απομονωμένος μέσα στις φυλακές του Μουσο-λίνι, ο Αντόνιο Γκράμσι επιχει-ρούσε να προσθέσει νέα στοιχεία στη θεωρία του επαναστατικού κόμματος, ώστε να είναι ικανό να

διεξάγει με αποτελεσματικότητα τη μάχη ενάντια στο σύστημα σε κοινωνίες όπως οι ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης, όπου η αστική τάξη δεν κυριαρ-χεί μόνο με την καταστολή, αλλά και με τη συναίνεση και την ιδε-ολογική και πολιτική επιρροή πάνω στους εργάτες.

Ούτε ο Τρότσκι, ούτε ο Γκράμ-σι μπόρεσαν να επηρεάσουν τον ρου της ιστορίας εκείνη την επο-χή. Γιατί επαναστατικά κομουνι-στικά κόμματα δεν υπήρχαν πια: ο σταλινισμός, αξιοποιώντας το κύρος της «σοσιαλιστικής πατρί-δας», είχε μετατρέψει τα ΚΚ σε ιδιότυπα ρεφορμιστικά κόμματα που οδήγησαν την εργατική τάξη σε απανωτές ήττες και σε διαδο-χικές Βάρκιζες ανά τον κόσμο.

Νέο ξεκίνημαΤο καθήκον της αναγέννησης της γνήσιας μαρξιστικής και λε-νινιστικής παράδοσης για ένα επαναστατικό κόμμα της νίκης έπεσε στις πλάτες της νέας επα-ναστατικής Αριστεράς, που γεν-νήθηκε μεταπολεμικά και κυρί-ως μετά το ’68. Ένα καθήκον που συνεχίζει να είναι επίκαιρο, ιδιαί-τερα σήμερα μπροστά στη μεγα-λύτερη κρίση και χρεοκοπία του καπιταλισμού από την εποχή της δεκαετίας του ’30.

Οι ήττες και η χρεωκοπία, τόσο της σοσιαλδημοκρατίας όσο και των ΚΚ, οδήγησαν στο να μην υπάρχουν πια μαζικά εργατικά κόμματα με κύρος και ικανότητα να ηγηθούν της κοινωνικής ανα-τροπής. Η πλειοψηφία της εργα-τικής τάξης και της νεολαίας, που ριζοσπαστικοποιείται σήμερα, ανήκει στην «αριστερά των ανέ-νταχτων». Αυτό είναι και καλό και κακό. Η εργατική τάξη ξεκινάει σε μεγάλο βαθμό από την αρχή το καθήκον της δημιουργίας ενός μαζικού νικηφόρου επαναστα-τικού κόμματος και με αρχικά υλικά τις σημερινές δυνάμεις της Αριστεράς. Η πρόσφατη εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από 4,6 σε 27% δείχνει ότι η επανοργάνωση των εργατών σε μαζικούς πολιτικούς φορείς είναι εφικτή –και φυσικά όχι μόνο στην Ελλάδα. Αλλά τόσο η πρό-σφατη ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ όσο και κυρίως η ιστορία και η παράδοση του επαναστατικού κινήματος διεθνώς δείχνουν ότι, για να απο-φύγουμε νέες ήττες και απογοη-τεύσεις, είναι υποχρεωτική η ανει-ρήνευτη μάχη εντός αυτών των μαζικών κομμάτων-μετώπων για την επικράτηση της επαναστατι-κής μαρξιστικής πτέρυγας και της νικηφόρας πολιτικής.

Σε αυτό τον αγώνα για την οργά-νωση της τάξης μας και για τη δη-μιουργία μιας νικηφόρας Αριστε-ράς, η μαρξιστική παράδοση και συνεπώς το βιβλίο του Τζον Μόλι-νιου είναι ένα υπερπολύτιμο όπλο.

βάζει ένα πλαίσιο αρχών για κάθε συζήτηση περί κόμματος μέσα στην Αριστερά, ένα πλαίσιο αρχών από μαρξιστική σκοπιά

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Μια «λεπτομέρεια» που χάλασε τη γιορτή της «αριστερής» κυβέρνησης

Η Κύπρος στο μηχανισμό στήριξηςΤων Μαρίας Παναγοπούλου

και Πέτρου Γιαννούλη

Π ριν λίγες μέρες ο πρόε-δρος Χριστόφιας δήλω-νε πως η ανάληψη της

ευρωπαϊκής προεδρίας «αποτε-λεί έναν κορυφαίο εθνικό στόχο, ιστορική στιγμή […] που αναντί-λεκτα θα έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τη μελλοντική μας πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο […] θα προσδώσει ακόμη περισσότερο κύρος στην Κύπρο» («Καθημερινή Κύπρου», 1/7).

Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια που χαλάει τη γιορτή και σπέρνει ανησυχία και δεν είναι άλλη από το γεγονός πως από την 1η Ιούλη η Κύπρος δεν υποδέχτηκε μόνο την προεδρία, αλλά και την περί-φημη τρόικα.

Εδώ και λίγες μέρες λοιπόν η τρόικα έπιασε δουλειά σε συνερ-γασία με τα επιτελεία της κυβέρ-νησης. Ως γνωστόν, δουλειά για την τρόικα σημαίνει να βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη (και) τον κυπριακό λαό. Πρώτος τους στόχος θα είναι το τσάκισμα του δημόσιου τομέα, ο οποίος έχει ήδη υποστεί περικοπές το προ-ηγούμενο διάστημα. Η επίθεση στο δημόσιο αναμένεται να κλι-μακωθεί ραγδαία με την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης, αν κρίνει κανείς και από την πολεμική που εξαπολύεται εναντίον των δημοσί-ων υπαλλήλων από τη συντριπτική πλειοψηφία των κυπριακών ΜΜΕ.

ΚρίσηΤο χορό της κρίσης στην Κύπρο άνοιξε η Μarfin-Λαϊκή Τράπεζα (του γνωστού σωτήρα κ. Βγενό-πουλου), όταν ανακοίνωσε ένα τεράστιο –για τα δεδομένα της κυπριακής οικονομίας– χρέος ύψους 1.8 δισ. ευρώ. Το χρέος αυτό ήταν το αποτέλεσμα τζογα-ρίσματος στα ελληνικά ομόλογα και όχι μόνο. Η κυβέρνηση Χρι-στόφια αποφάσισε να σώσει την τράπεζα, μεταφέροντας το λο-γαριασμό στον κυπριακό λαό και

τινάζοντας στον αέρα τα δημοσι-ονομικά του κράτους, αφού το ποσό αυτό αφορά σχεδόν το 10% του ΑΕΠ, όταν το έλλειμμα αγγίζει το 6,3% του ΑΕΠ. Φυσικά ούτε λό-γος δεν έγινε από την «αριστερή» κυβέρνηση για το ενδεχόμενο πραγματικής εθνικοποίησης της τράπεζας, επιστροφής των χρη-μάτων ή τιμωρίας των τραπεζιτών. Το επόμενο διάστημα φάνηκε ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη Λαϊκή. Πριν λίγες μέρες, η Τράπε-ζα Κύπρου ανακοίνωσε με τη σει-ρά της πως θα χρειαστεί στήριξη τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ.

Ο οίκος Fitch ανακοίνωσε πως «θα χρειαστούν επιπρόσθετες ενισχύσεις κεφαλαίου προς τις κυπριακές τράπεζες, το ύψος των οποίων δύναται να φτάσει τα 4 δισ. ή το 23% του ΑΕΠ». Η Κυπρι-ακή Δημοκρατία μπήκε στο μηχα-νισμό στήριξης λόγω του γιγαντι-σμού του τραπεζικού της τομέα και της κερδοσκοπικής μανίας των τραπεζιτών.

Αντιφάσεις ΑΚΕΛΠριν από έναν περίπου χρόνο γράφαμε: «Η κυπριακή οικονομία μπαίνει σε ύφεση, η ανεργία ανε-βαίνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα για το νησί και ο διοικητής της κεντρι-κής τράπεζας συζητά το ενδεχό-μενο υπαγωγής της χώρας στον

περίφημο μηχανισμό στήριξης που, μετά την Ελλάδα, θα «σώσει» τώρα και την Κύπρο. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση το «κομουνι-στικό» ΑΚΕΛ ακολουθεί το δρόμο που ακολούθησε στην Ελλάδα το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ. Τα μέτρα-φάρμακα είναι ηπιότερα, αλλά η πολιτική συνταγή ίδια…» («Εργατι-κή Αριστερά», 25/7/2011).

Δυστυχώς φαίνεται ότι η κυπρια-κή κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη στην ίδια λογική. Έτσι, πριν καν ανα-κοινωθεί επίσημα η είσοδος της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης, η κυβέρνηση έσπευσε να εγκρίνει μέτρα για εξοικονόμηση 188 εκατ. ευρώ από τον προϋπολογισμό του 2012, μέτρα που δείχνουν τι πρό-κειται να ακολουθήσει: «Μείωση λειτουργικών δαπανών και χορη-γιών προς ημικρατικούς οργανι-σμούς», «Αύξηση έμμεσης Φορο-λογίας-Φόρων Κατανάλωσης», «Επιδόματα Κρατικών Υπαλλήλων – Αναθεώρηση-Κατάργηση-Εξορ-θολογισμός των επιδομάτων».

Ξεκινά δηλαδή μια επίθεση ενά-ντια στους εργαζόμενους του δη-μόσιου τομέα και στα φτωχότερα στρώματα. Ψελλίζει μόνο κάποιες γενικόλογες ενστάσεις για «την ηθική και πολιτική υποχρέωση να καταμεριστούν δίκαια τα βάρη από την κρίση και την ανάγκη προστασίας των κοινωνικά ευά-

λωτων στρωμάτων» και σπεύδει να καθησυχάσει την ευρωπαϊκή αστική τάξη, λέγοντας «δεν θα κάνω επανάσταση, μην ανησυχεί-τε» (ομιλία Χριστόφια στο ευρω-κοινοβούλιο στις 4/7/2012).

ΚινήσειςΤαυτόχρονα, η «αριστερή» κυβέρ-νηση βάζει και τις κόκκινες γραμ-μές της. «Στις διαβουλεύσεις με την τρόικα βασικότερο από τα ζητήμα-τα, σύμφωνα με κυβερνητικούς κύκλους, είναι ο εταιρικός φόρος. Κυβερνητικός παράγοντας χαρα-κτήρισε το ζήτημα ως “κόκκινη γραμμή”, από την οποία η Κύπρος δεν θα υποχωρήσει («Καθημερινή Κύπρου», 4/7). Το πεδίο, δηλαδή στο οποίο η κυπριακή κυβέρνηση επιλέγει να δώσει τη μεγάλη μάχη είναι η άρνησή της να αυξήσει τον εταιρικό φόρο, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 10% ! Η κυ-βέρνηση Χριστόφια δεν έχει μάθει τίποτα από το παράδειγμα της Ιρ-λανδίας, της πάλαι ποτέ «κέλτικης τίγρεως» που η ανάλογη –εξευτελι-στικά χαμηλή– φορολογία των επι-χειρήσεων δεν προστάτεψε την οι-κονομία της από το «ξεδόντιασμα».

Η μοναδική κίνηση της κυβέρ-νησης, σε μια προσπάθεια να αποφύγει τη θανατηφόρα αγκα-λιά του μηχανισμού στήριξης, ήταν να προσφύγει για διακρατι-

κό δανεισμό στη Ρωσία και την Κίνα. Η κίνηση αυτή μάλιστα χαι-ρετίστηκε από μερίδα του Τύπου –και μάλιστα του αριστερού– ως αντιιμπεριαλιστική στάση, παρα-βλέποντας το γεγονός ότι ο δα-νεισμός και από αυτές τις χώρες θα γινόταν με αντάλλαγμα την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου. Όπως όλα δείχνουν όμως, αυτή η απόπειρα ναυαγεί κάτω από τις πιέσεις της ΕΕ, που δεν θέλει άλλους «παίκτες» σε ένα «γήπεδο» που θεωρεί δικό της.

Ακόμα πιο εξοργιστική είναι η στάση των κομμάτων της αντιπο-λίτευσης. Όλο το προηγούμενο διάστημα ζητούσαν το κεφάλι των εργαζομένων στο πιάτο και τη διάλυση του κοινωνικού κρά-τους. Με τον ερχομό της τρόικας επανέρχονται δριμύτεροι, καταγ-γέλλοντας την κυβέρνηση Χρι-στόφια για δημοσιονομικό εκτρο-χιασμό και καλύπτοντας πλήρως την ασυδοσία των τραπεζιτών.

ΣυσχετισμοίΜέσα σε αυτό το εφιαλτικό σκη-νικό που διαμορφώνεται, οι κάθε λογής εργοδότες του ιδιωτικού τομέα τρίβουν τα χέρια τους. Εκ-μεταλλευόμενοι την κρίση και την αυξανόμενη ανεργία, επιχειρούν μια συντονισμένη επίθεση στις ερ-γατικές κατακτήσεις. Σε αυτή τους την προσπάθεια αναπτύσσονται αντιστάσεις από την οργανωμένη εργατική τάξη σε μια σειρά από χώρους (βλ. δίπλα). Παράλληλα εντείνεται η πολιτική κινητικότητα ανάμεσα στον κόσμο που κινείται στα αριστερά του ΑΚΕΛ.

Τα παραπάνω δύο στοιχεία (οι εργατικές κινητοποιήσεις και η πολιτική ζύμωση) είναι πολύ ση-μαντικά για τους ταξικούς συσχε-τισμούς που θα διαμορφωθούν στην κυπριακή κοινωνία και, στο βαθμό που θα ενταθούν, μπο-ρούν να αποτελέσουν σοβαρά αναχώματα στα σχέδια τραπεζι-τών, καπιταλιστών, κυβέρνησης και αντιπολίτευσης.

Η Κύπρος μπορεί να αποτελεί φορολογικό παράδεισο για τις επι-χειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο «παραδεισένιες» οι συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν χι-λιάδες εργαζόμενοι.

Ένα από τα παραδείγματα αντί-στασης προήλθε από τους κοινο-τικούς και ντόπιους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία της εταιρείας Τσόκ-κος. Η συγκεκριμένη εταιρεία δια-θέτει 20 ξενοδοχεία στις κατεξοχήν τουριστικές περιοχές του νησιού, στην Αγία Νάπα και στον Πρωταρά. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των συντεχνιών της ΠΕΟ (ΑΚΕΛ) και της ΣΕΚ (ΔΗΣΥ), η εργοδοσία προ-χώρησε σε κατάφωρη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων (μο-νομερή αποκοπή του Ταμείου Προ-νοίας από πολλούς εργαζόμενους,

αποκοπή του επιδόματος διακε-κομμένου ωραρίου, μη καταβολή αποζημίωσης για την κυριακάτικη εργασία και τις αργίες). Επίσης, η εταιρεία εξανάγκαζε τους εργαζό-μενους σε εξαήμερη αντί της πεν-θήμερης εργασίας, χωρίς αποζημι-ώσεις, καθώς και σε 12ωρη εργασία τους κοινοτικούς εργαζόμενους, χωρίς την καταβολή υπερωριών.

Σ’αυτές τις προκλητικές τακτι-κές της εργοδοσίας οι εργαζόμενοι απάντησαν με κοινή αντίσταση. Την Τετάρτη 27 Ιουνίου, οι περίπου 500 εργαζόμενοι (ντόπιοι και ξένοι) στα 20 ξενοδοχεία της εταιρείας κατέ-βηκαν σε 24ωρη προειδοποιητική

απεργία. Παρά όμως τις «γνωστές» αντιδράσεις της εταιρείας για να κηρυχθεί η απεργία παράνομη (η ιδι-οκτήτρια, μάλιστα, κατηγορήθηκε από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις πως χειροδίκησε σε συνδικαλιστή της ΠΕΟ) την επόμενη μέρα η εργο-δοσία δεσμεύτηκε ότι θα αποσύρει τις μονομερείς ενέργειες εναντίον του προσωπικού. Οι συνδικαλιστι-κές οργανώσεις μαζί με τους εργα-ζόμενους και την εταιρεία πήγαν σε διαπραγματεύσεις με τη διαμεσολά-βηση του Υπουργείου Εργασίας.

Σε διαπραγμάτευση, επίσης, κά-λεσε η μεσολαβητική εταιρεία του Υπουργείου Εργασίας την εταιρεία

CYPROMETAL και τις συντεχνίες του κλάδου μετά την καταγγελία των δεύτερων για συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα που επικρατούν στην εται-ρεία. Οι εργαζόμενοι (κατά κύριο λόγο κοινοτικοί), διαμαρτυρόμενοι για την κατάσταση, προχώρησαν την Παρα-σκευή 22 Ιουνίου σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τις εγκαταστά-σεις της ΑΗΚ, δηλώνοντας ότι δεν θα αποχωρήσουν, αν η εργοδοσία δεν τηρήσει τους νόμιμους όρους απα-σχόλησης. Σύμφωνα με ανακοίνωση της ΠΕΟ και της ΣΕΚ, η CYPROMETAL LTD, που είναι υπεργολάβος σε εργα-σίες της ΑΗΚ στον ηλεκτροπαραγωγό σταθμό στο Βασιλικό, με βάση την

υφιστάμενη νομοθεσία θα έπρεπε να εφαρμόζει για τους εργαζομένους της τη Συλλογική Σύμβαση της Με-ταλλουργικής Βιομηχανίας. Παρ’ όλα αυτά, η εργοδοσία «άσκησε πιέσεις» στους εργαζόμενους για να υπο-γράψουν προσωπικά συμβόλαια και να εργάζονται περίπου 66 ώρες την εβδομάδα (Δευτέρα-Κυριακή), με ωριαίο μικτό μισθό 4 ευρώ. Η πλειο-ψηφία του προσωπικού δεν υπέκυψε σ’αυτές τις επιθέσεις των εργοδοτών και δεν υπέγραψε ατομικά συμβό-λαια. Οι εργάτες μάλιστα δηλώνουν έτοιμοι για κλιμάκωση των αγώνων.

Μπροστά στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Κύπρο μετά την έλευση της τρόικας, οι αγώ-νες αντίστασης των εργαζομένων αποδεικνύονται για άλλη μια φορά μονόδρομος για να μπει φρένο στις άγριες ορέξεις των αφεντικών.

Εργατικές αντιστάσεις

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Του Πάνου Πέτρου

Η νίκη του υποψήφιου της Μου-σουλμανικής Αδελφότητας, Μόρσι, στο δεύτερο γύρο των

προεδρικών εκλογών είναι μια βαθιά ανάσα ζωής για την επανάσταση στην Αίγυπτο, που βρέθηκε αντιμέτωπη με μια θανάσιμη απειλή, την πιο επικίνδυ-νη μετά την πτώση του Μουμπάρακ.

Ο πρώτος γύρος των εκλογών ανέ-δειξε μια βαθιά διχασμένη χώρα ανά-μεσα στους υποστηρικτές της επανά-στασης και εκείνα τα στρώματα της κοινωνίας που έχουν συσπειρωθεί γύρω από την υπόσχεση του καθεστώ-τος για αποκατάσταση της πολιτικής και οικονομικής τάξης.

Η αντεπανάσταση επιτίθεταιΣ’ αυτή την ισορροπία δυνάμεων οι στρατηγοί επέλεξαν να παρέμβουν δρα-στικά, για να ανατρέψουν ολοκληρωτι-κά το συσχετισμό προς όφελός τους. Η επίθεση της χούντας ήταν μετωπική: Δι-άλυση του κοινουβουλίου, κατάργηση του νόμου που απαγόρευε στον Σαφίκ να συμμετέχει στις εκλογές, επαναφορά του δικαιώματος του στρατού να συλ-λαμβάνει πολίτες, αναθεώρηση του συ-ντάγματος, που πλέον παραχωρεί όλες τις εξουσίες στο Στρατιωτικό Συμβού-λιο. Αυτά τα μέτρα συνοδεύτηκαν από την υπόσχεση του Σαφίκ να συντρίψει τους «ταραξίες» και από την κινητοποί-ηση στρατιωτικών μονάδων, τανκς και τεθωρακισμένων σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα γύρω από το Κάιρο. Η «νομο-θετική» αντεπανάσταση προετοίμασε το έδαφος για μια ανοιχτή στρατιωτική κατασταλτική επίθεση. Το μομέντουμ έδειχνε να ευνοεί τη χούντα.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα πα-ρέμεινε πιστή στη μετριοπαθή γραμμή της αρχικά. Όμως σύντομα κατάλαβε πως αυτή τη φορά απειλείτο η ίδια της η ύπαρξη. Έτσι στις 19 Ιούνη κινητοποί-ησε τα δεκάδες χιλιάδες μέλη της στην πλατεία Ταχρίρ. Μια σειρά επαναστα-τικές δυνάμεις, όπως οι οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς και το Κίνημα της 6ης Απρίλη, αντιλήφθη-καν τη σοβαρότητα του κινδύνου και κάλεσαν επίσης σε διαδηλώσεις. Όσο περνούσαν οι μέρες, η οργή ενάντια στο Συμβούλιο και η συνειδητοποίηση της θανάσιμης απειλής κατέβασαν εκα-τοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους σε όλη τη χώρα. Αυτό έδειξε πως η χούντα είχε υποτιμήσει τον αντί-

παλο. Η κατάληψη της Ταχρίρ και οι κα-θημερινές διαδηλώσεις ανέτρεψαν την ισορροπία δυνάμεων με ένα γρήγορο, δραματικό τρόπο.

Στους δρόμους και τις πλατείες, η βάση των Αδελφών Μουσουλμάνων ενώθηκε με επαναστατικές δυνάμεις, φωνάζοντας μαζί συνθήματα ενάντια στην εξουσία του στρατού. Αυτή η κινη-τοποίηση ανέτρεψε τα σχέδια της αντε-πανάστασης. Ο Μόρσι ανακηρύχθηκε νικητής και εκατοντάδες χιλιάδες Αιγύ-πτιοι πανηγύρισαν στους δρόμους.

Πρόκειται για μια λαϊκή νίκη που δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Δεν είναι τόσο η νίκη του ίδιου του Μόρσι που προ-κάλεσε τους πανηγυρισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση πως η κινητοποίηση των μαζών απέτρεψε ένα ανοιχτό στρα-τιωτικό πραξικόπημα, σώζοντας την επανάσταση από μια θανάσιμη απειλή. Ο αποπροσανατολισμός και η απαισιο-δοξία του προηγούμενου διαστήματος έδωσε τη θέση του σε μια νέα αυτοπε-ποίθεση στους «από κάτω» πως η μάχη δεν τέλειωσε, πως μπορούν να ματαιώ-σουν τα σχέδια του στρατού.

Είναι κοινό μυστικό ότι σε όλη τη δι-άρκεια της αντιπαράθεσης η ηγεσία των Μουσουλμάνων συνομιλούσε με το Στρατιωτικό Συμβούλιο. Όμως το αποτέλεσμα δεν το καθόρισε το «πα-ρασκήνιο». Ο σημαντικότερος παρά-γοντας ήταν η κινητοποίηση στους δρόμους. Αυτή υποχρέωσε το στρατό να παραδεχτεί τη νίκη του Μόρσι, παρά τον αντίθετο αρχικό του σχεδιασμό.

Αν η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν μία φορά ευάλωτη σε πιέσεις και από τα αριστερά και από τα δεξιά της, στο νέο σκηνικό αυτό ισχύει στο δεκα-πλάσιο, με τα μέλη της να διαδηλώνουν στους δρόμους ενάντια στο καθεστώς και τους στρατηγούς να έχουν αποπει-ραθεί την εξόντωσή της. Είναι χαρακτη-ριστική η πολυφωνία της ηγεσίας πάνω στο ζήτημα των διαπραγματεύσεων με το Στρατιωτικό Συμβούλιο, καθώς άλλα στελέχη της δηλώνουν «κανένας συμβιβασμός» και προαναγγέλλουν συνέχεια των κινητοποιήσεων και άλλα δηλώνουν πρόθυμα να κάνουν μια σει-ρά υποχωρήσεις.

ΙσορροπίεςΧαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το θέμα της ορκωμοσίας του Μόρσι, καθώς το κίνημα απαιτούσε να μην ορκιστεί μπροστά στο Συνταγματικό Δικαστήριο, για να μην αναγνωρίσει

τις πραξικοπηματικές αποφάσεις της χούντας. Ο Μόρσι «ορκίστηκε» ανεπί-σημα στην Ταχρίρ, μπροστά στους δι-αδηλωτές και στη συνέχεια ορκίστηκε και επίσημα μπροστά στο Συνταγματι-κό Δικαστήριο.

Τα επόμενα βήματα της Αδελφότη-τας τόσο απέναντι στο στρατό όσο και απέναντι στους επαναστάτες μένει να τα δούμε. Ο Μόρσι προσπαθεί να εξευ-μενίσει και τις δύο πλευρές. Δεν επιλέ-γει την ανοιχτή ανυπακοή στα μέτρα που έχει λάβει ήδη η χούντα, αλλά είναι σαφές ότι ο συμβιβασμός στον οποίο θα καταλήξει θα περιλαμβάνει κάποιες υποχωρήσεις από το καθεστώς. Χαρα-κτηριστικό είναι το γεγονός ότι αμέσως μετά τη νίκη του Μόρσι ακυρώθηκε η εξουσιοδότηση στο στρατό να συλλαμ-βάνει πολίτες.

Απέναντι στο κίνημα υπάρχουν οι εξαγγελίες για «κυβέρνηση όλων των Αιγυπτίων», όπου δεν θα κυριαρχούν οι Μουσουλμάνοι, οι σκέψεις για μια γυναίκα αντιπρόεδρο και έναν Κόπτη χριστιανό αντιπρόεδρο και γενικόλογες προς το παρόν εκκλήσεις για ενότητα των επαναστατικών δυνάμεων.

Νέα δυναμική Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι η έκ-βαση των διαπραγματεύσεων, αλλά η δυναμική στο δρόμο. Από την ίδια τη μέρα της εκλογικής νίκης μέχρι σήμε-ρα ξεπηδάνε το ένα μετά το άλλο τα αιτήματα προς τον «πρώτο εκλεγμένο πολιτικό πρόεδρο»: για τέλος των βα-σανιστηρίων, για την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων, για πρωτοβουλίες ενάντια στην εξουσία του στρατού κλπ.

Ταυτόχρονα, η πολιτική κινητοποί-ηση έδωσε νέα πνοή και στους εργα-τικούς αγώνες. Υπήρξαν αρκετές ση-μαντικές απεργίες που ξέσπασαν τις μέρες της πολιτικής αναταραχής. Το κρίσιμο καθήκον της «ενοποίησης» των οικονομικών και πολιτικών αιτημάτων, της συνδικαλιστικής και της πολιτικής οργάνωσης της εργατικής τάξης πα-ραμένει επιτακτικό για την αιγυπτιακή επαναστατική Αριστερά.

Το σίγουρο είναι πως η επανάσταση έμεινε ζωντανή και το κίνημα απέδειξε ότι εξακολουθεί να μπορεί να ανατρέπει τους σχεδιασμούς της χούντας. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της εκλογι-κής νίκης του Μόρσι και αυτή η πραγ-ματικότητα καθορίζει και το τοπίο μετά τη νίκη του.

Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι συνεχίζουνΟι Ισπανοί ανθρακωρύχοι συνεχίζουν την ηρωική τους απεργία διαρκείας. Σε εξέλιξη βρίσκεται η «μαύρη πορεία» που ξεκίνησαν οι απεργοί από τα ορυχεία προς τη Μαδρί-τη. Η «μαύρη πορεία» αποκάλυψε τη συμπαράσταση που έχει ο αγώνας τους από σημαντική μερίδα της ισπανικής κοινωνίας. Σε πολλές πόλεις και χωριά, από τα οποία περ-νάνε, γίνονται δεκτοί με χειροκροτήματα από τις τοπικές κοινωνίες που βγαίνουν στο δρόμο να τους ενθαρρύνουν. Στη Σαραγόσα, τους υποδέχτηκε μια μεγάλη διαδήλωση αλληλεγγύης. Σε διάφορες πόλεις, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αστούρια, έγιναν και οι πρώτες απεργίες συμπαράστα-σης. Στο μεταξύ στους αποκλεισμένους δρόμους και στα οδοφράγματα πυκνώνουν οι επιθέσεις της αστυνομίας και οι συγκρούσεις έχουν πολλαπλασιαστεί, αλλά οι ανθρακω-ρύχοι διατηρούν τις θέσεις τους...

«Σκιές» στις εκλογές στο ΜεξικόΟι εκλογές στο Μεξικό έφεραν «παλινόρθωση». Το Θεσμι-κό Επαναστατικό Κόμμα (PRI), που κυβέρνησε τη χώρα για 70 χρόνια και ήταν διαβόητο για τη διαφθορά του, επέστρεψε στην εξουσία. Είχαν εκθρονιστεί το 2002 από το βαθιά συντηρητικό και νεοφιλελεύθερο Κόμμα Εθνικής Δράσης (PAN) Φοξ, που υποσχόταν «αλλαγή σελίδας», αλλά οργάνωσε μια μεγάλη νεοφιλελεύθερη επίθεση. Παρά τις προεκλογικές φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον υποψήφιο του PRI, ο κεντροαριστερός Λόπεζ Ομπραδόρ δεν κατόρθωσε να νικήσει. Για άλλη μια φορά, μετά το 2006, είναι πολύ πιθανό η νοθεία να στέρησε τη νίκη από τον λαοφιλή Ομπραδόρ...

Πραξικόπημα στην ΠαραγουάηΟ πρόεδρος της Παραγουάης, Φερνάντο Λούγκο, ανατράπηκε από ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Αφορμή ήταν μια αιματηρή σύγκρουση ανάμεσα σε ακτήμονες, που κατέλαβαν ένα τεράστιο αγρόκτημα, και την αστυνομία που αιματοκύλισε την κατάληψη. Η Δεξιά οργάνωσε μια δίκη-παρωδία που κατήγγειλε τον Λούγκο για ανικανότητα να διατηρήσει την τάξη στη χώρα και οδή-γησε στην εκπαραθύρωσή του. Ο Λούγκο, πρώην ιερέας που εμπνεόταν από τη θεολογία της απελευθέρωσης, εξελέγη το 2008, υποσχόμενος αναδιανομή της γης και αύξηση των φόρων στην αγρο-βιομηχανία, σε μια χώρα όπου η βασική ταξική διαμάχη είναι ανάμεσα στο πλήθος των ακτημόνων και πρώην αγροτών που συγκεντρώνονται άνεργοι στις πόλεις από τη μία και τους ντόπιους και Βρα-ζιλιάνους μεγαλοϊδιοκτήτες γης από την άλλη. Ο Λούγκο βρέθηκε επικεφαλής της κυβέρνησης, ενώ και στα δύο κοινοβουλευτικά σώματα κυριαρχούσε η Δεξιά. Σε αυτό το σκηνικό, κάθε μεταρρύθμιση απαιτούσε την κινητοποίηση από τα κάτω, αλλά ο Παραγουανός πρόεδρος αποθάρρυνε αυτή την προοπτική και προτίμησε τις υποχωρήσεις για να καθησυχάσει τη Δεξιά και την άρχουσα τάξη. Αποδείχτηκε τραγικό λάθος, καθώς κάθε υποχώρηση ενθάρρυνε τους αντιδραστικούς να συνωμοτούν για την ανατροπή του (είχε προηγηθεί απόπειρα το 2009). Ακόμα και η υπόσχε-ση για αγροτική μεταρρύθμιση δεν ήταν αποδεκτή για τους «από πάνω» που τον ανέτρεψαν, υπενθυμίζοντας πως η άρχουσα τάξη δεν παραδίδει ποτέ αμαχητί την εξουσία της και πως ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί είναι το «αντίπαλο δέος των από κάτω» στους δρόμους...

Μετά το πραξικόπημα: Αντίσταση και διεθνείς αντιδράσειςΟ αγώνας στην Παραγουάη συνεχίζεται, με τη συγκρότηση του Εθνικού Μετώπου για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας, από ένα πλατύ φάσμα κινημάτων, συνδικάτων, αγροτικών ενώσεων και αριστερών οργανώσεων, που οργανώνει μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις. Προς το παρόν μια σειρά λατινοαμερικάνικες κυβερνήσεις δεν αναγνωρίζουν την πραξικοπηματική κυβέρνηση. Αντίθετα, στο δυτικό «πολιτι-σμένο» κόσμο η κυρίαρχη διάθεση είναι να αναγνωριστούν οι πραξικοπηματίες. Παρεμπιπτόντως, ενδιαφέρον θα έχει η στάση της Βραζιλίας. Γράφτηκαν πολλά για το ρόλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή, αλλά ελάχιστα για τον κυρίαρχο ρόλο των Βραζιλιάνων αγρο-καπιταλιστών στη συστηματική εκμετάλλευση των φτωχών Παραγουανών αγροτών και το ρόλο του βραζιλιάνικου, «ανεξάρτητου» τοπικού ιμπεριαλισμού...

Αίγυπτος: Δεν ήταν απλά μια νίκη του Μόρσι

Ανάσα ζωής για την επανάσταση

Πανηγυρισμοί στην Ταχρίρ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων.

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Μ ετά από μια ενδιαφέρουσα χρονιά και έναν «ατέλειωτο» χειμώνα, ετοιμάζουμε ξανά τις σκηνές μας για κάμπινγκ, αυτή τη φορά στο

Γύθειο Λακωνίας, στην παραλία Μαυροβουνίου. Από τις 28 Ιούλη μέχρι τις 5 Αυγούστου, θα ξεκουραστούμε, θα διασκεδάσουμε με παιχνίδια και πάρτι, θα στήσουμε θερινό σινεμά και θα έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και να συζητήσουμε για όλα αυτά που έγιναν και για όλα αυτά που θα έρθουν στην εποχή της κρίσης.

Τη χρονιά που μας πέρασε, όλοι γράψαμε ιστορία. Συμμετείχαμε σε μεγάλες στιγμές, στις μεγαλειώδεις Γενικές Απεργίες, στα αντικυβερνητικά συλλαλητήρια στο Σύνταγμα και στις πλατείες όλης της χώρας. Ζήσα-με άγριες μέρες καταστολής, αλλά είδαμε και άμεσα αποτελέσματα από τις κινητοποιήσεις μας, όπως την κατάρρευση της κυβέρνησης Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης Παπαδήμου. Βγήκαμε από μια πολύ έντονη προεκλογική περίοδο, με όλη την κοινωνία να συζητάει πολιτικά στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στα καφενεία, στα λεωφορεία και στους δρόμους. Ο κόσμος έδωσε το ιστορικό 27% στο ΣΥΡΙ-ΖΑ, σε απόσταση αναπνοής από τη Ν.Δ.

Όλες αυτές οι εξελίξεις χρειάζονται ανάλυση, συ-ζήτηση, αναζήτηση σε προηγούμενα ιστορικά παρα-δείγματα. Στο κάμπινγκ μας θα έχουμε την ευκαιρία να κουβεντιάσουμε, να ρωτήσουμε και να απαντήσουμε, αλλά και να οργανώσουμε τα επόμενα βήματά μας.

* Θα συζητήσουμε για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ, την προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς, τις θεωρητικές βάσεις των απόψεών μας. Επίσης, για την παρέμβασή μας στο διαδίκτυο.

* Η ΚΑΡ θα συζητήσει για την αντιμετώπιση του φα-σιστικού κινδύνου.

* Οι ΦΕΣ και οι ΜΕΣ θα συζητήσουν για την κατάστα-ση στα σχολεία και τις σχολές και πώς θα οργανώσου-με την παρέμβασή μας.

* Στο κάμπινγκ θα υπάρχει χώρος προβολής ταινιών και βιβλιοπωλείο για τις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις. Επίσης στο χώρο λειτουργεί μπαρ, εστιατόριο με οι-κονομικές τιμές, beach volley, πινγκ-πονγκ και ποδο-σφαιράκι.

Και τι κοστίζει; Για το συνολικό πακέτο, 28/7-5/8 (πε-ριλαμβάνει μεταφορά από και προς Αθήνα, 8 διανυκτε-ρεύσεις, εκπτωτική κάρτα για εστιατόριο και μπαρ), το κόστος είναι 95 € το άτομο και 80 € για μαθητές, φοιτη-τές και άνεργους (και ειδικές τιμές για παιδιά 4-10 ετών).

Δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή, πείτε το και σε φί-λους… Όλοι οι καλοί χωράνε.

Το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης για την τριτοβάθμια:

Κλεισίματα σχολών – Εφαρμογήτου μνημονίου σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Της Μυρτώς Σιδέρη

Σ το προσκήνιο επανέρχεται το μέτωπο της παιδείας και ο νόμος για την τριτοβάθμια

εκπαίδευση με την τελευταία σύνο-δο των πρυτάνεων των ΑΕΙ στις 26 Ιουνίου στην Ερέτρια, στην οποία παραβρέθηκε ο υπουργός Παιδείας Αρβανιτόπουλος. Μετά από αγώνες πολλών μηνών, με επίκεντρο το νόμο 4009/11, το μέτωπο της παιδείας αναμένεται ιδιαίτερα καυτό, καθώς η αντιπαράθεση προβλέπεται ότι θα πάρει τη μορφή ανοιχτής σύγκρου-σης το επόμενο διάστημα, η οποία δεν θα είναι πλέον μόνο εκπαιδευτι-κή, ούτε αφορά μόνο την πανεπιστη-μιακή κοινότητα, αλλά όλη την ελλη-νική κοινωνία.

Στην τελευταία σύνοδο των πρυ-τάνεων, η συζήτηση κινήθηκε γύρω από την αντι-ακαδημαϊκότητα του νόμου Διαμαντοπούλου. Με ομόφω-νο ψήφισμα που εκδόθηκε στην αρχή της συνόδου, οι πρυτάνεις πρότειναν έξι αλλαγές στο νόμο (επαναφορά τμημάτων, εκλογή πανεπιστημιακών αρχών), οι οποίες υποσκάπτουν σε ένα μεγάλο βαθμό τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Διοίκησης, ενώ ζη-τούν και τη διασφάλιση της χρημα-τοδότησης των ιδρυμάτων.

Στην ουσία ωστόσο οι προτάσεις αυτές δεν αναφέρονται σε κάποια ουσιαστικά ζητήματα του νόμου, όπως είναι το πρόγραμμα σπουδών, η εξάρτηση που δημιουργεί με τις επιχειρήσεις (αφού δεν αποκηρύσσει

τελείως την παρουσία των Συμβου-λίων Διοίκησης μέσα στις σχολές), αλλά και το πανεπιστημιακό άσυλο.

ΜπλοκάρισμαΑπό τη μεριά του υπουργείου, ο Αρ-βανιτόπουλος στην ομιλία του δεν άφησε περιθώρια για αλλαγές ή από-συρση του νόμου, ούτε όμως απο-κάλυψε τα σχέδια της κυβέρνησης, καθώς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν γίνει οι προγραμματικές δηλώ-σεις. Στη διάρκεια των τελευταίων, ο νέος υπουργός έκανε καθαρό ότι δεν θα δεχτεί «αλλοιώσεις στον πυρή-να και τις κατευθύνσεις» του νόμου και ότι θα επιμείνει «στην εφαρμογή των διοικητικών αλλαγών», ενώ έμ-φαση έδωσε στην εφαρμογή σχεδί-ου «Καλλικράτη» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με συγχωνεύσεις και κλεισίματα σχολών.

Όλο το προηγούμενο διάστημα το φοιτητικό κίνημα σε συνεργασία με τους πανεπιστημιακούς και τους εργαζόμενους των ιδρυμάτων κατά-φεραν να μπλοκάρουν την εφαρμογή του νόμου, με εξαίρεση κάποια μικρά ιδρύματα στην επαρχία.

Άλλωστε αυτή η αποτυχία εφαρ-μογής του νόμου ήταν προφανώς και ένας από τους λόγους που η πρώην υπουργός Α. Διαμαντοπούλου δεν «αξιοποιήθηκε» από τη νέα μνημο-νιακή κυβέρνηση, με την ίδια να δη-λώνει ότι δεν αναγνωρίστηκε ο ρόλος της στην ψήφιση του νόμου ένα χρό-νο πριν και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική ζωή.

Η καινούργια κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να εφαρμόσει επί-σης το νόμο-πλαίσιο. Από τα μέτωπα που θα δημιουργηθούν τόσο μέσα στις σχολές, όσο και έξω από αυτές, θα κριθεί το μέλλον της παιδείας για πολλά χρόνια, καθώς θα κληθούν όχι μόνο να υπερασπιστούν τα κεκτη-μένα χρόνων που απειλούνται στο βωμό της επιχειρηματικότητας, αλλά και να διεκδικήσουν ένα εκπαιδευτι-κό σύστημα με πραγματικά δημόσιο χαρακτήρα και ουσιαστική σύνδεση με την κοινωνία και τις ανάγκες της.

ΚατάργησηΜε το τέλος του καλοκαιριού όχι μόνο το φοιτητικό, αλλά ολόκληρο το πα-νεπιστημιακό κίνημα καλείται να ανα-συγκροτηθεί ακόμα πιο δυναμικά και να βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση, καθώς, όπως όλα δείχνουν, το κεφά-λαιο αυτό θα παραμείνει ανοιχτό.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι Σύλλογοι καθηγητών που συμμετέ-χουν στις Πανελλαδικές Συναντήσεις Συλλόγων ΔΕΠ. Στην 12η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιούλη, επαναβεβαίωσαν το στόχο και της τυ-πικής– μετά την ουσιαστική – κατάρ-γησης του νόμου 4009.

Ο ρόλος της Αριστεράς θα είναι καθοριστικός το επόμενο διάστημα, καθώς θα πρέπει να τροφοδοτήσει ιδεολογικά το κίνημα, να το οργανώσει και να το οδηγήσει σε μία νίκη για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, αλλά και για τους αγώνες της κοινωνίας ενάντια στη σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Λεφτά υπάρχουν!Την ώρα που τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ διαθέτουν αποθέματα για τη συντήρησή τους μόνο για τους επόμενους τρείς μήνες και ενώ έχουν γίνει ήδη περικοπές στα αναλώσιμα, τα οποία καλούνται πλέον να πληρώσουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους, το υπουργείο Παιδείας δαπάνησε μισό εκατομμύριο ευρώ για την αλλαγή του ονόματός του (αλλαγές του λογότυπου των κτιρίων, σφραγίδες κλπ). Να σημειωθεί ότι αυτή είναι η τρίτη φορά από το 2004 που αλλάζει όνομα το υπουργείο Παιδείας, χρεώνοντας την ήδη αποδεκατισμένη από τις περικοπές εκπαίδευση με το ποσό του 1 εκατ. ευρώ.

Αναγνώριση κολεγίων ζητά η τρόικα Στο θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων των ιδιωτικών κολεγίων αναμένεται να αναφερθεί η τρόικα στη συνάντηση με τον υπουργό Παιδείας. Η αναγνώριση όχι μόνο επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και ακαδημαϊκής ισότητας περιλαμβανόταν στους όρους του δεύτερου μνημονίου, αν και μέχρι τώρα δεν είχε ανακινηθεί σαν θέμα. Στο χορό έσπευσαν να μπουν και οι ιδιοκτήτες κολεγίων, οι οποίοι διαμαρτύρονται ότι δεν έχει προχωρήσει τίποτα στην εφαρμογή του σχετικού νόμου του 2010.

Φοιτητές/τριες - Μαθητές/τριες Ενάντια στο Σύστημα μαζί με την Κίνηση

«Απελάστε το Ρατσισμό» πάνε Γύθειο

Κάμπινγκ Νεολαίας28 Ιούλη - 5 Αυγούστου

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ11 Ιούλη 2012

Του Θανάση Κούρκουλα

Ο ρατσισμός θα αποτελέσει βασι-κό συστατικό στοιχείο της τρι-κομματικής συγκυβέρνησης.

Αυτό επιβεβαίωσε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, στην ομιλία του στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζή-τησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Εξαπέλυσε σφοδρή επί-θεση στους «παράνομους μετανάστες», παραθέτοντας «στοιχεία» που αποδει-κνύουν –όπως είπε– ότι «είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των αλλοδαπών που μετέχει στο σοβαρό έγκλημα», επιλέγο-ντας τις κατηγορίες εγκλημάτων που τον βολεύουν (ανθρωποκτονίες, ληστείες με συμμετοχή «αλλοδαπών δραστών» σε ποσοστά κοντά στο 50%).

Ξέχασε να πει βέβαια πως η συντριπτική πλειοψηφία των «αλλοδαπών δραστών» είναι κοινοτικοί υπήκοοι και όχι «λα-θρο»μετανάστες, ενώ συνολικά η συμμε-τοχή των «Ελλήνων δραστών» στο έγκλη-μα έχει αυξηθεί ραγδαία σε όλα τα είδη παραβατικότητας από το 2010 και μετά, εξαιτίας της φτωχοποίησης και εξαθλίω-σης ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων.

Ρατσιστικά μέτραΟ Δένδιας δήλωσε πως θα επιταχυνθεί η κατασκευή του φράχτη στον Έβρο, θα ενι-σχυθεί η FRONTEX και θα γίνουν μετατάξεις στην αστυνομία, για να λειτουργήσουν τα υπάρχοντα και να δημιουργηθούν νέα στρα-τόπεδα συγκέντρωσης, τα οποία ονόμασε κομψά «Κέντρα Υποδοχής και Φιλοξενίας παράνομων μεταναστών», ακολουθώντας τη γραμμή που χάραξαν οι προκάτοχοί του.

Οι δηλώσεις Δένδια έγιναν λίγο μετά από εκείνες του Σαμαρά, ο οποίος είχε ήδη προ-αναγγείλει «αλλαγές του νομικού πλαισίου για την απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών που γεννιούνται ή μεγαλώ-νουν εδώ, αλλά και για ολόκληρο το νομικό πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής».

Την ίδια ώρα, οι «Ανεξάρτητοι Έλλη-νες», αλλά και οι νεοναζί της «Χρυσής Αυγής», κατέθεσαν προτάσεις νόμου για την πλήρη κατάργηση του νόμου περί ιθαγένειας. Ενός νόμου που ήδη εξαιρεί από τη διαδικασία τη συντριπτική πλει-οψηφία των παιδιών που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ, αλλά και των μακροχρό-νια διαμενόντων μεταναστών.

Ξέχασαν –βέβαια– να αναφέρουν πως δεν είναι πάνω από 7.000 συνολικά όσοι μετανάστες, ενήλικες ή ανήλικοι, έχουν αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια από τη θέσπιση του σχετικού νόμου έως σήμερα λόγω των ρατσιστικών προϋποθέσεών του!

ΝεοναζίΕίναι προφανές πως ο ρατσισμός θα είναι ένα από τα βασικά όπλα της τρικομματι-κής για την παραπλάνηση του κόσμου τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, την ώρα που ο Σαμαράς θα επιχειρεί να ξεπουλή-σει κάθε δημόσιο αγαθό και οργανισμό και να κάμψει τις λαϊκές αντιστάσεις στα νέα μέτρα μνημονιακής λιτότητας. Αβα-ντάροντας προκλητικά και τους νεοναζί.

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Δένδια πως «Η Ελληνική Δημοκρατία δεν μπορεί να αποδεχθεί ούτε την αμφισβήτηση του ρόλου των Σωμάτων Ασφαλείας ούτε την οποιαδήποτε προσπάθεια υποκατάστα-σης τους», υπονοώντας προφανώς τη Χρυσή Αυγή, 41 βουλευτές ψήφισαν Χρυ-σαυγίτη για τη θέση του 7ου αντιπροέ-δρου της Βουλής, όταν η Χρυσή Αυγή δι-αθέτει μόλις 18 βουλευτές. Ανάμεσά τους προφανώς ήταν αρκετά από τα ακροδε-ξιά μπουμπούκια της Νέας Δημοκρατί-ας. Η ΕΛ.ΑΣ. παραπέμπει στη... Χρυσή Αυγή τους πολίτες που προσέρχονται σε αστυνομικά τμήματα για διαφορές τους με μετανάστες, ενώ, παρά την αποχώρη-ση της Αριστεράς την ώρα της πρώτης ομιλίας του Μιχαλολιάκου στη Βουλή,

Νεοδημοκράτες και ΠΑΣΟΚοι βουλευτές παρακολούθησαν ευλαβικά τον φύρερ να περιγράφει την «ασύμμετρη απειλή από τους παράνομους μετανάστες» που απειλεί το Έθνος.

Αντιφασιστική καμπάνιαΓια όλους αυτούς τους λόγους, για το κί-νημα και την Αριστερά η αντιμετώπιση του ρατσισμού του συστήματος και των νεοναζί της Χρυσής Αυγής χρειάζεται να αποτελέσουν προτεραιότητες πρώτης γραμμής το επόμενο διάστημα. Οι μαζι-κές αντιφασιστικές διαδηλώσεις στη Νί-καια και στο Πέραμα δείχνουν το δρόμο. Οι αντιφασιστικές Πρωτοβουλίες που συ-γκροτούνται σε μια σειρά γειτονιές και πό-λεις της χώρας χρειάζεται να στηριχθούν και να πολλαπλασιαστούν. Να κάνουμε μια ευρύτατη αντιρατσιστική καμπάνια που να επιχειρηματολογεί ότι για την κρί-ση φταίει ο τραπεζίτης και όχι ο μετανά-στης, αφαιρώντας το ρατσιστικό έδαφος κάτω από τα πόδια των Χρυσαυγιτών.

Οι μετανάστες είναι αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής εργατικής τάξης, όχι κίνδυνος και απειλή. Η μόνη απει-λή είναι ο Σαμαράς και η τρικομματική του μνημονίου και του ρατσισμού, που στρώνουν συστηματικά το δρόμο στους εγκληματίες νεοναζί. Από τη δική μας μεριά ας φροντίσουμε να ξεκουμπιστούν μια ώρα αρχύτερα, ακολουθώντας τους Παπανδρέου και Παπαδήμου στην απο-στρατεία από την ενεργό πολιτική δράση.

Προγραμματικές δηλώσεις ρατσιστικής υποκρισίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ αποχώρησαν από την κοινο-βούλιο, όταν μίλησε ο Μιχαλολιάκος. Την αδυναμία όμως της πολιτικής που υποστηρίζει, ανέδειξε με ένα έξυπνο ερώτημά του προς τη Χρυσή Αυγή, ο Μανώλης Γλέζος. Με αφορμή τη μαζική μετανά-στευση των Ελλήνων στο εξωτερικό εξαιτίας της κρίσης, αναρωτήθηκε: «Θα ήθελα να ξέρω τι θα κάνετε; Θα στείλετε εντολή στους ομοϊδεάτες σας στις άλλες χώρες να τσακίσουν τους Έλληνες;».

N N N

Στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η δίκη των 8 χρυ-σαυγιτών, οι οποίοι είχαν εισβάλει στο καφενείο του Γ. Βραχνή κι είχαν πετάξει μια σιδερένια καρέκλα στο κεφάλι του θαμώνα Δ. Σαββαΐδη. Το δικαστήριο αθώωσε τους 7 από τους 8 χρυσαυγίτες, επειδή... έλλειπε ένα παράβολο, ενώ καταδίκασε τον Γ.Βρα-χνή σε ποινή μεγαλύτερη από εκείνη που επέβαλλε στον 8ο χρυσαυγίτη, επειδή... τους έβρισε. Μέσα σ’ όλα αυτά συνυπολογίστε ότι η ποινή είναι μη εφέ-σιμη. Μήπως το κράτος και το παρακράτος έχουν κάποια ιδιαίτερη σχέση;

N N N

Στην Καλλιθέα η «Πρωτοβουλία ενάντια στο Φασισμό και τη Ρατσιστική Βία» προσπάθησε να οργανώσει μια γιορτή αλληλεγγύης Ελλήνων και με-ταναστών. Συνάντησε όμως τη λυσσαλέα αντίδραση του δημάρχου Κ.Ασκούνη, ο οποίος, ενώ αρχικά κάτω από την πίεση του κόσμου δέχτηκε να γίνει η εκδήλωση, μια μέρα πριν, κρατώντας γερά τη ρατσι-στική γραμμή του Λοβέρδου και του Χρυσοχοΐδη, πήρε τηλέφωνο την τοπική ΕΛΜΕ για να της «υπεν-θυμίσει» ότι ο ίδιος δεν θα παράσχει ρεύμα στην πλατεία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσπαθή-σουμε να βρούμε τελευταία στιγμή γεννήτρια, αλλά λόγω των ανεπαρκών μας ηλεκτρολογικών γνώσεων το ρεύμα κόπηκε. Όμως, το μίνι φεστιβάλ που στήθηκε δεν διακόπηκε, αφού το κύριο ενδιαφέρον του κόσμου πήγε στα φαλάφελ που είχε μαγειρέψει η αιγυπτιακή κοινότητα.

N N N

Στο διάστημα που μας πέρασε, πραγματοποιήθηκαν αντιρατσιστικά φεστιβάλ σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, όπου μαζεύτηκαν πάνω από 15.000 άνθρωποι, στο Βόλο, όπου συμμετείχε κι ως ομιλητής ο Θανάσης Κούρκουλας από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», στα Τρίκαλα, το Λαύριο, την Κοζάνη και βέβαια στην Αθήνα, όπου ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Εμείς από την Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» δώσαμε παντού το παρόν. Στο στήσιμο, στην περιφρούρηση, στις συζητήσεις. Στο τραπεζάκι μας γνωρίσαμε πολλούς αντιρατσιστές, που μας είπαν ότι θέλουν να συμμετέχουν μαζί μας στις δράσεις μας. Το αντιρατσιστικό κίνημα, παρά τις πολιτικές της αντίδρασης δεν κάμπτεται και συνεχίζει!

N N N

Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δεν άφησε καμία αμφιβολία για την πρόθεσή του να απαγορεύσει την είσοδο Ελλήνων μεταναστών στη Βρετανία, σε περίπτωση κατάρρευσης της ελληνι-κής οικονομίας. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι το θέμα των μεταναστών, ως αποδιοπομπαίων τράγων, δεν είναι μόνο ελληνική εφεύρεση...

N N N

Η ΕΛΜΕ Χανίων, θέλοντας να αντιμετωπίσει αποφα-σιστικά τις ρατσιστικές επιθέσεις, που το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν ανησυχητικά, αλλά και την άνοδο της ακροδεξιάς, πήρε την πρωτοβουλία ορ-γάνωσης αντιφασιστικών δράσεων στα σχολεία, με-ταξύ των οποίων και επισκέψεις στους τόπους που μαρτύρησαν από τους ναζί. Αυτή η πρωτοβουλία είναι πολύ σημαντική, δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή πολλές φορές στρατολογεί μέλη από τα σχολεία. Καθήκον της Αριστεράς είναι η πρωτοβουλία αυτή να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Την Πέμπτη 5 Ιούλη η Νίκαια βροντο-φώναξε ΟΧΙ στους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής. Πάνω από 2.000 ντόπιοι και μετανάστες, που ζούμε κι εργαζόμα-στε στη Νίκαια, δώσαμε βροντερό παρόν στην πλατεία Αγ. Νικολάου κι ενωμένοι διατρανώσαμε την απόφαση μας να μην επιτρέψουμε στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να αλώσουν την πόλη μας.

Στην πορεία συμμετείχαν η πακιστα-νική κοινότητα, η Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό», η ΚΕΕΡΦΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλες συλλογικότητες και αντιρατσιστές που δεν θέλουν η Νίκαια να μετατραπεί σε Άγιο Παντελεήμονα. Παρών ήταν για πρώτη φορά εκ μέρους του ΚΚΕ και ο πρώην δήμαρχος Νίκαιας, Στέλιος Μπενετάτος, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δημοκρατική Ενότητα».

Η πορεία ξεκίνησε με πολύ παλ-μό από την πλατεία Αγ. Νικολάου, πέρασε από την οδό Λαοδικείας, από το αστυνομικό τμήμα Νίκαιας και κατέληξε πάλι στην πλατεία Αγ. Νικολάου, ενώ οι φασίστες, που ήταν περίπου 150-200 άτομα κι είχαν έρθει από την Αθήνα, έμειναν ταμπουρωμέ-

νοι κοντά στα γραφεία τους, πίσω από τις γραμμές της αστυνομίας, που τους προστάτευε.

Τα συνθήματα που δονούσαν την ατμόσφαιρα ήταν: «Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι», «Όλοι μαζί, να σβήσουν οι ναζί», «Ούτε στη Νίκαια ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά», «Φασίστες κουφά-λες έρχονται κρεμάλες».

Δεν σταματάμε όμως εδώ. Συνεχίζου-με τον αγώνα μας, μέχρι να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, γιατί η Νί-καια γνωρίζει από προσφυγιά κι έχει πλη-ρώσει βαρύ φόρο αίματος στο ναζισμό. Είναι γι’ αυτό ανεπίτρεπτο οι νοσταλγοί του Χίτλερ να διατηρούν γραφεία στη γειτονιά μας.

Αντιφασιστική διαδήλωση στη Νίκαια

Του Πάνου Πέτρου

Η Συρία επανήλθε στο επί-κεντρο του διεθνούς εν-διαφέροντος, καθώς οι

μεγάλες δυνάμεις βρίσκονται σε διαρκείς συναντήσεις, επαφές, συ-νόδους, στις οποίες «παζαρεύουν» το μέλλον της χώρας.

Ο τελευταίος γύρος συνομιλιών ήταν ο πιο θερμός από όλους. Είχε προηγηθεί η κατάρριψη του τουρ-κικού μαχητικού από τη συριακή αεράμυνα, ενώ για πρώτη φορά η Χίλαρι Κλίντον ανέβασε τους τό-νους απέναντι σε Κίνα και Ρωσία, δηλώνοντας πως, όσοι στηρίζουν τον Άσαντ, «θα το πληρώσουν».

ΣυναίνεσηΠίσω από το δημόσιο σκυλοκαυγά όμως η πραγματικότητα είναι πως χτίζεται μια συναίνεση γύρω από το μέλλον της Συρίας. Όλες οι πλευρές εξακολουθούν να υποστηρίζουν την πρόταση του Κόφι Ανάν για «μεταβατική κυβέρνηση, με συμ-μετοχή καθεστωτικών και αντιπο-λιτευόμενων». Από εκεί και πέρα οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί είναι αυτοί που καθορίζουν το παζάρι: η συζήτηση για τον αν θα μπει ως όρος η απομάκρυνση του Άσαντ, η διασφάλιση των ρωσικών βάσεων, η στάση της «νέας Συρίας» απέναντι στο Ισραήλ και το Ιράν κλπ.

Η Συρία είναι χώρα-κλειδί σε ένα τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που περιλαμβάνει την Τουρκία, το Ισρα-ήλ, το Ιράν, το Λίβανο, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία. Όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν κυκλώσει τη χώρα σαν τα κοράκια, ελπίζοντας να εκ-μεταλλευτούν τον ηρωικό αγώνα του συριακού λαού για να προω-

θήσουν τα δικά τους συμφέροντα.

Το Ισραήλ επιθυμεί την ανατρο-πή ενός συμμάχου του Ιράν, αλλά εξακολουθεί να φοβάται το «άγνω-στο» της διάδοχης κατάστασης. Μια ανεξέλεγκτη ανατροπή του Άσαντ, ή μια πιθανή άνοδος των ισλαμιστών στην εξουσία, μπορεί να αποδειχτεί πολύ πιο απειλητική από την αντισι-ωνιστική ρητορεία του Μπάαθ.

Το «άγνωστο» φοβίζει και την Ουάσινγκτον. Ο Robert Baer, πρώην αξιωματούχος της CIA στη Μέση Ανατολή, έγραψε ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί η CIA δεν θα χαρεί την αποστολή της στη Συρία», στο οποίο εξηγεί ότι τα τελευταία 30 χρόνια οι ΗΠΑ διέκοψαν τους δεσμούς τους με τη συριακή αντι-πολίτευση και σήμερα πρέπει να ξεκινήσουν από το μηδέν.

Ο Πούτιν, απευθυνόμενος στους Ισραηλινούς, το είπε καθαρά: «Πρέ-πει να σκεφτεί κανείς πολύ προσεκτι-κά, αν η αντιπολίτευση, που θα τον διαδεχθεί [τον Άσαντ], θα είναι του τύπου που θα επιθυμούσε η Δύση ή μήπως καταλήξει να είναι κάτι σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση».

Σε αυτό το σύνθετο τοπίο, κάθε σενάριο ξένης επέμβασης περνάει από την Τουρκία και στηρίζεται πιο σθεναρά από το Κατάρ και τη Σαου-δική Αραβία. Για τους Σαούντ προ-έχει η αποδυνάμωση του Ιράν, ενώ για τη μοναρχία του Κατάρ θα είναι ένα ακόμη βήμα στην εδραίωσή της στην περιοχή ως κομβικού παίκτη.

ΤουρκίαΌμως η Τουρκία, ως η μόνη δύ-ναμη που μπορεί να εγγυηθεί μια επιτυχημένη στρατιωτικά και πο-λιτικά επέμβαση, έχει τα δικά της

προβλήματα. Ένας πόλεμος, που θα αποσταθεροποιήσει ακόμα περισσότερο τη Συρία, θα έχει σο-βαρές επιπτώσεις στο κουρδικό ζήτημα, την «υπαρξιακή απειλή» του τουρκικού εθνικισμού. Επι-πλέον, στην απόφαση για πόλεμο ο Ερντογάν πρέπει να συνυπολο-γίσει την (ασύμφορη) ρήξη με το Ιράν, αλλά και την επιστροφή των στρατηγών στο προσκήνιο, σε μια συγκυρία που έχει κατορθώσει να τους περιορίσει πολιτικά.

Προς το παρόν, τα «παιχνίδια πο-λέμου» αξιοποιούνται ως μοχλός πίεσης στο μπααθικό καθεστώς και στη σουνιτική αστική τάξη, ώστε να πάψουν να στηρίζουν τον Άσαντ και την κλίκα γύρω του. Μέρος αυ-τού του σχεδίου είναι και η πρότα-ση «μεταβατικής κυβέρνησης», η οποία στόχο έχει να ελέγξει τη δια-δικασία μετάβασης.

Στο μεταξύ στο εσωτερικό της Συρίας η σύγκρουση κλιμακώνεται. Οι αντάρτες έχουν εξελιχθεί σε μια υπολογίσιμη δύναμη που ελέγχει την ύπαιθρο, έχει αναγκάσει τον κυβερνητικό στρατό να περιοριστεί στην υπεράσπιση των αστικών κέ-ντρων και είναι σε θέση να διεξά-γουν και επιθετικές ενέργειες.

Συνωμοσία;Τις τελευταίες ημέρες, και με αφορ-μή ένα δημοσίευμα των «New York Times», εμφανίζεται στη διεθνή Αριστερά η άποψη της «διεθνούς συνωμοσίας» και ότι ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός (FSA) είναι όργα-νο της CIA και των μοναρχιών του Κόλπου. Οι αντάρτικες μονάδες, που συνεργάζονται κάτω από τη χαλαρή ομπρέλα του FSA, δημιουργήθηκαν από αγωνιστές που μετά από τόση

καταστολή πήραν τα όπλα, από λι-ποτάκτες του στρατού και από μαχη-τές των Αδελφών Μουσουλμάνων. Το κλιμάκιο της CIA στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας δεν εκπαιδεύει ή εξοπλίζει αντάρτες, αλλά καταγρά-φει εν δυνάμει «φίλους και εχθρούς» μέσα στην αντίσταση. Σαουδάραβες και Καταριανοί επιχειρηματίες, όπως και εξόριστοι Αδελφοί Μουσουλ-μάνοι, πράγματι επιχειρούν να εξο-πλίσουν αντάρτικες μονάδες για να αποκτήσουν επιρροή. Αλλά δεν είναι η παγιωμένη πραγματικότητα, είναι μια προσπάθεια σε εξέλιξη, χωρίς εγγυημένη επιτυχία: Ρεπορτάζ του «Time Magazine» έγραψε πως μια νέα παρτίδα όπλων καθυστερεί να παραδοθεί, γιατί, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, ήρθε μαζί με την απαίτηση για υποταγή στους «χρη-ματοδότες», κάτι που οι περισσότε-ροι αντάρτες αρνούνται να δεχτούν.

Η στρατιωτικοποίηση της σύ-γκρουσης έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση διεθνώς, αλλά και στο ίδιο το συριακό κίνημα. Για όσους είμαστε αλληλέγγυοι στο συριακό λαό είναι αυτονόητη η υπεράσπιση του δικαιώματος των εξεγερμένων να αμυνθούν με τα όπλα ενάντια στην καταστολή του καθεστώτος και της βίας των παραστρατιωτι-κών «Σαμπίχα». Κάθε επιτυχία των ανταρτών ενάντια στα κυβερνη-τικά στρατεύματα είναι πολύτιμη για την εξέγερση. Αλλά παραμένει κρίσιμη η συνέχεια του μαζικού κινήματος, των διαδηλώσεων και των απεργιών, στα οποία λειτουργεί συμπληρωματικά η ένοπλη πάλη.

Αν η πολιτική, κοινωνική, μαζική δράση βρεθεί στο περιθώριο και η σύγκρουση στρατιωτικοποιηθεί απόλυτα, οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι.

Η αναζήτηση πυρομαχικών και στρα-τιωτικής βοήθειας θα επικρατήσει κάποια στιγμή και μπορεί να κοστίσει την ανεξαρτησία της συριακής εξέ-γερσης. Με αυτή την τακτική κινεί-ται σημαντική μερίδα του κινήματος, που επιχειρεί να κλιμακώσει την κοι-νωνική πάλη και ταυτόχρονα να πε-τύχει τη «λογοδοσία» των ανταρτών στο πολιτικό κίνημα, για να εμποδίσει τη μετατροπή τους σε «μισθοφορικό στρατό» ξένων δυνάμεων στο μέλ-λον. Προς το παρόν αυτή η τακτική πετυχαίνει, με το δυτικόφιλο εξόρι-στο τμήμα της αντιπολίτευσης, που επιδιώκει μια ξένη επέμβαση (που εκφράζεται από το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο), να είναι πλήρως απομο-νωμένο στο εσωτερικό της Συρίας.

Ανεξάρτητο κίνημαΌσο η εξέγερση αντέχει και δυνα-μώνει, μεγαλώνει και η αυτοπεποί-θηση στους δρόμους πως ο συρια-κός λαός θα τα καταφέρει απέναντι στον Άσαντ μόνος του. Αλλά θα χρειαστεί το κίνημα (ένοπλο και μα-ζικό) να καταφέρει να επικρατήσει σύντομα στη χώρα. Αν η σύγκρου-ση παραταθεί για καιρό ακόμα και η προοπτική της νίκης απομακρυνθεί, η ξένη επέμβαση θα έρθει πολύ πιο κοντά ως προοπτική.

Σήμερα χρειάζεται η επαγρύπνη-ση του κινήματος απέναντι σε όλους τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλι-στών και η ξεκάθαρη καταγγελία τους. Αλλά για να γίνει αυτό αποτε-λεσματικά, θα πρέπει η διεθνής Αρι-στερά να χτίσει γέφυρες με τη συρι-ακή εξέγερση, στηρίζοντάς την, και όχι να τις γκρεμίζει, αποδεχόμενη πως οι λαϊκές εξεγέρσεις αξίζουν συμπαράσταση μόνο όταν συμβαί-νουν σε «φιλοδυτικά» καθεστώτα...

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

11 Ιούλη 2012

Συρία: Κυνικά παζάρια στις πλάτες της εξέγερσης

Διαδήλωση στη συριακή πόλη Καφρανμπέλ τη μέρα που συναντιόνταν στο Παρίσι οι «Φίλοι της Συρίας»: «Ο μόνος φίλος του συριακού λαού είναι τα όπλα του. Στο διάολο τα συνέδριά σας».