Ο Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου: Βρίσκεται στο Ζαγόρι, βόρεια των Ιωαννίνων και συνορεύει βορειοανατολικά με τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου – Βάλια Κάλντα. Είναι μια περιοχή προστατευόμενου φυσικού πλούτου που ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός το 1973. Η περιοχή έχει ενταχθεί στο ευρωπαϊκό δίκτυο προστατευόμενων περιοχών natura 2000 και διακρίνεται για τις εναλλαγές στο τοπίο: πυκνές κατάφυτες εκτάσεις αλληλοδιαδέχονται απόκρημνους γκρεμούς.Η περιοχή του Βίκου-Αώου αποτελεί έναν από τους δέκα Εθνικούς Δρυμούς της Ελλάδας και περιλαμβάνει το φαράγγι του Βίκου, που μαζί με τον Βοϊδομάτη ποταμό αποτελούν τον πυρήνα του δρυμού. Επίσης, στην περιοχή περιλαμβάνεται τμήμα της οροσειράς της Τύμφης, η χαράδρα του Αώου καθώς και κάποιοι διατηρητέοι οικισμοί.Μέσα στα όρια του Δρυμού υπάρχουν κάποια από τα σημαντικότερα χωριά του Ζαγορίου όπως το Μονοδένδρι, το Μικρό και το Μεγάλο Πάπιγκο και ο Βίκος.  Περιμετρικά του δρυμού υπάρχουν τα χωριά Αρίστη, Βίτσα, Άγιος Μηνάς, Βραδέτο, Καπέσοβο και Βρυσοχώρι.Ο Δρυμός έχει έκταση 122.250 στρέμματα από τα οποία τα 34.120 στρέμματα είναι ο κύριος πυρήνας. Η περιοχή έχει απότομες και ψηλές κορυφές, με υψηλότερη αυτή της Γκαμήλας στα 2.497 μέτρα στην Τύμφη. Ενδημούν πέντε είδη φυτών μοναδικά στον κόσμο ενώ εντυπωσιακή είναι και η συλλογή του φυσιοδίφη Κώστα Λαζαρίδη που συνέλεξε 1.240 διαφορετικά είδη φυτών που αντιπροσωπεύουν 96 από τις 149 οικογένειες φυτών. Την συλλογή μπορείτε να θαυμάσετε στο Κουκούλι, στο μουσείο φυσικής ιστορίας.Ο Δρυμός διαθέτει και πλούσια πανίδα η οποία περιλαμβάνει 10 είδη αμφιβίων όπως ο σπάνιος αλπικός τρίτωνας, 21 είδη ερπετών, 130 είδη πουλιών όπως ο απειλούμενος μαυροπελαργός και χρυσαετός καθώς και 24 είδη θηλαστικών όπως αρκούδα, αγριογούρουνο, ζαρκάδι κ.ά. Ο Εθνικός Δρυμός Βίκου-Αώου περιλαμβάνει ένα πολύ σπάνιο και εξαιρετικά ευαίσθητο οικοσύστημα γι’ αυτό και δεν επιτρέπεται καμία ανθρώπινη δραστηριότητα, εκτός από την περιήγηση και την αναψυχή. 

Η Παναγιά του Βίκου(Κοιμήσεως της

Θεοτόκου)

Μονή της Αγίας Παρασκευής - Μονοδένδρι

Στο νομό Χανίων, στα νότια του οροπεδίου του Ομαλού, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, ξεκινάει το φαράγγι της Σαμαριάς με την άλλη άκρη του να απέχει 12,5 χλμ., ενώ μέχρι τις ακτές του Λιβυκού στην Αγία Ρουμέλη είναι 16 χλμ. στο σύνολο. Το φαράγγι μαζί με τις γύρω πλαγιές και κάποια μικρότερα φαράγγια αποτελεί τον Εθνικό Δρυμό Σαμαριάς ή Λευκών Ορέων.Η βόρεια είσοδος του φαραγγιού βρίσκεται στη θέση Ξυλόσκαλο• η ονομασία δεν είναι τυχαία, καθώς προέρχεται από έναν κορμό κυπαρισσιού που παλαιότερα είχε διαμορφωθεί σαν σκάλα. Η έντονη κλίση χαρακτηρίζει τα πρώτα στάδια της διαδρομής. Βαθιές και επιβλητικές χαράδρες, πηγές με τρεχούμενο νερό και εντυπωσιακές ρεματιές δημιουργούν ένα ανυπέρβλητο σκηνικό.Το μονοπάτι που διατρέχει το φαράγγι έχει τη δική του ιστορία, καθώς ανατρέχει στην εποχή της Κρητικής Πολιτείας στα τέλη του 19ου αιώνα, έργο του Μανούσου Κούνδουρου, υπουργού Εσωτερικών και Συγκοινωνιών• έχει μήκος 16 χλμ. και πλάτος 2-2,5 μέτρα, ενώ τα ξύλινα γεφυράκια κατά μήκος του μονοπατιού αφαιρούνται το χειμώνα από τους φύλακες του δρυμού, γιατί αλλιώς παρασύρονται από τα μανιασμένα νερά των χειμάρρων μέχρι το πέλαγος!Σε επίπεδο νησιού, τουλάχιστον, οι κάτοικοι των Σφακίων πάντως θεωρούν ότιΈνας είν' ο Φάραγγας... της Σαμαριάς! Τα άλλα, είναι φαράγγια.Εθνικός Δρυμός Ανακηρύχθηκε το 1962, όντας ένας από τους πρώτους χρονικά Εθνικούς Δρυμούς στη χώρα. Ο πυρήνας του το 2008 καταλάμβανε έκταση 48.480 στρεμμάτων, με κυρίαρχο στοιχείο το ίδιο το φαράγγι. "Σκοπός της ίδρυσής του είναι να προστατευθούν τα σημαντικά και ιδιόμορφα στοιχεία που συνθέτουν τη φυσιογνωμία της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής.Φιλοξενεί πολλά ενδημικά είδη πουλιών και ζώων, το πλέον γνωστό από τα οποία είναι ο κρητικός αίγαγρος, γνωστός ως κρι-κρι ή στα κρητικά αγρίμι. Από το 1981 έχει ενταχθεί στο Παγκόσμιο Δίκτυο Αποθεμάτων Βιόσφαιρας (MAB: Man & Biosphere) της UNESCO, με σκοπό την ανάδειξη και προστασία πολύτιμων τόπων για τον άνθρωπο και την υπόλοιπη βιόσφαιρα.