Iz istog perioda, 16. vijeka, potiu jo i ove crkve: Vozua, Liplje i Gostovi ili Udrim. Sve ove crkve u osnovama i arhitektonskim rjeenjima sasvim su bliske ili identine ozrenskoj crkvi te nema sumnje da su nastale ne samo u istom vremenskom intervalu, ve su i djelo jedne graditeljske kole, a neke od njih gradili su, moda, i isti majstori. Sve one u osnovama imaju nerazvijen tip slobodnog krsta (pjevniki prostori iskau iz osnovne mase zida najvie do 100 cm), apside su petostrane, krovni zabati visoki i otri, dokaz da su uglavnom pokrivene indrom, kubeta su vitka i visoka i stoje na etvrtastom relativno niskom ali ipak nadvienom postolju, kubeta su ujedno najukraeniji dijelovi crkve (slijepe arkade i nie sa prislonjenim stubiima), sve su zidane od lomljenog lokalnog kamena tamnozelene, tamnosmee i sive boje, krovovi na pripratama redovno su neto nii od krovova nad naosima, a duina im je priblino slina, 18-14 m. Crkva na Ozrenu je najvea, a Gostovi (Udrim) i Vozua najmanje. Na kraju sve etiri crkve nalaze se u planinskom podruju sjevernog dijela centralne Bosne a u stilsko-genetikom smislu naslanjaju se i veu za brojne crkve sjeverne i zapadne Srbije: Tronou, Blagovetenje Kablarsko i Dobrilovinu (C. Gora), itd., no od ovih se ipak razlikuju u detaljima a posebno u optem vizuelnom arhitektinskom utisku, emu najvie doprinosi izduenost kubeta bosanskih crkava. U biti ove crkve kompilatorski objedinjuju osnovne oblike i rjeenja stare rake i docnije moravske arhitekture. (Zdravko Kajmakovi: Oko problema datacije pravoslavnih manastira u sjeveroistonoj Bosni sa posebnim osvrtom na Paprau, Nae starine, Godinjak Zavoda za zatitu spomenika kulture Bosne i Hercegovine, Sarajevo, 1972, XIII, str.154)

Veoma su sline prvom, saetom, tipu kupolne crkve manastira Dobrilovine, Majstorovine, kablarskog Blagovetenja, Tavne, Tronoe, Vozue, koje se direktno ugledaju na konstruktivni sklop rakog hrama, vien najvjerovatnije u Mileevi, dok su crkve dva sjevernobosanska hrama iz tog vremena- Ozrena i Liplja- srodnije drugom, razvijenom tipu sa slobodnim nosaima kupole. (evo Ljiljana: Manastir Lomnica, Republiki zavod za zatitu spomenika kulture, Beograd, 1999, str. 48-49)

Skupinu za sebe ini vie crkava sagraenih u oblasti Podrinja. Nisu pouzdano datovane, ali je najverovatnije da nastaju u drugoj polovini 16. veka, na opti duhovni podsticaj obnovljene Patrijarije. Ta skupina, u veoj meri nego druge, predstavlja celinu slinih prostornih, strukturnih i formalnih obeleja. Karakteristine koncepcije, izgraene su po uzoru na raku arhitekturu, pa se moe govoriti o pravoj obnovi jedne od klasinih kola srpske srednjovekovne arhitekture. Rezultat obnove je nova celina ije su graditeljske vrednosti bile odreene optim prilikama.Jednobrodna crkva ima naos u tri traveja, kupolu iznad srednjeg polja, transept na bonim stranama, apsidu na istonoj strani, u sredini, arhitektonski oznaenog ili naznaenog, trolanog prostora oltara. Na zapadnoj strani izdvojen je narteks. Velika slinost u merama, naroito u preniku kupole, nekoliko graevina Tronoe, Tavne, Vozue, Sv. Trojice pod Ovarom i Blagovetenja pod Kablarom dozvoljavaju pretpostavku da su crkve graene po jedinstvenom projektu koji je napravljen prema odreenom uzoru. (Kora, Vojislav; uput, Marica: Arhitektura vizantijskog sveta, zajedniko izdanje Narodne knjige Beograd, Vizantolokog instituta SANU i Filozofskog fakulteta u Beogradu, Beograd, 1998, str.395-397)