เคล็ดลับวินโดวส ตอน "เก็บเบี้ยใตถุนราน"

สุรพล ศรีบุญทรง

จากบทความที่แลวๆ มาของผูเขียน อาจจะมีผูอานบางทานเขาใจผิดวาผูเขียนเปนหนึ่งในผูตอตาน

ไมโครซอฟท เน่ืองเพราะในบทความเหลาน้ัน ผูเขียนมักจะเชิญชวนใหทานผูอานไดลองปรับเปลี่ยนไปใชซอฟทแวร

ตระกูลอื่นๆ บางนอกเหนือไปจากกลุมวินโดวส ยกตัวอยางเชนโปรแกรมกลุมลีนุกซ หรือโปรแกรมกลุมแมคอินทอช

ซ่ึงตรงน้ี ผูเขียนขอชี้แจงวาตนเองมิไดมีอคติ หรือมีความคิดจะตอตานไมโครซอฟทเลย ผูเขียนเพียงแตพยายาม

นําเสนอถึงเทคโนโลยีซ่ึงแตกตางไปจากวินโดวสซ่ึงเปรียบเหมือนกระแสหลักที่ครอบงําวงการซอฟทแวรคอมพิวเตอรอยู

ในขณะน้ี

อยางไรก็ตาม แมผูเขียนจะพยายามเสนอทางเลือกดานซอฟทแวรอื่นซึ่งนอกเหนือไปจากระบบปฏิบัติการ

วินโดวส แตก็ไมอาจปฏิเสธถึงบทบาทและความสําคัญของผลิตภัณฑซึ่งไดรับความนิยมติดตั้งบนเคร่ืองคอมพิวเตอร

กวา 80 % ทั่วโลกตัวน้ีไปได เพราะแมกระทั่งตนฉบับบทความที่ผูเขียนเมลลสงใหกับกองบรรณาธิการไอทีซอฟทอยู

เปนประจําก็ยังอยูในฟอรแมทของโปรแกรมไมโครซอฟทเวิรด ฉน้ัน ทุกครั้งที่มีบทความแนะนําเทคนิคหรือกลเม็ดใน

การพลิกแพลงวิธีใชงานวินโดวสที่นาสนใจปรากฏอยูในนิตยสารตางประเทศ ผูเขียนก็อดจะนํามาเลาสูทานผูอานไมได

สําหรับกลเม็ดวินโดวสคร้ังนี้ ผูเขียนถอดความมาจากคอลัมน Here's How ในนิตยสารพีซีเวิลด ฉบับ

เดือนกรกฎาคม ที่ผานมา เปนเคล็ดลับวินโดวสซึ่งนําเสนอโดยสองคอลัมนิสต สกอตต ดันน และ สกอตต สแปนบัวร

แนะนําถึงเทคนิคงายๆ ที่จะชวยแกปญหาซ่ึงผูใชวินโดวสมักจะประสบบอยๆ อยางเชน

ทําอยางไรถึงจะใชวินโดวสเปดไฟลลข้ึนมาดวยโปรแกรมประเภทอื่นๆ ไดบาง ? เพราะบางคร้ังเราอาจจะ

ไมอยากใชโปรแกรมที่ถูกกําหนดไวลวงหนาในวินโดวส (default)?

เทคนิคการใชโปรแกรม Phone Dialer ใหมีประโยชนมากข้ึน ดวยการกําหนดคําสั่งใหโปรแกรม Phone

Dialer สามารถหมุนเลขหมายโทรศัพทที่มักจะเรียกใชบอยๆ ผานสวนบันทึกการใชโทรศัพท (Call Log) ได

โดยตรง จึงชวยลดข้ันตอนการทํางานสั่งงานของโปรแกรม Phone Dialer ลงไปไดอีกหลายขั้น

ทําอยางไรถึงจะขยายตัวอักษรบนเว็บเพจใหมีขนาดใหญขึ้นจากเดิมไดบาง ? เพราะถาขืนทนน่ังอาน

ตัวอักษรขนาดยิบๆ อยางที่นักเขียนโฮมเพจรุนใหมนิยมใชกัน พวกนักสํารวจอินเทอรเน็ตสูงวัยอาจจะตองไป

ตัดแวนใหม หรือไมงั้นก็อาจจะตองเลือกเปดดูเฉพาะบางเว็บไซทเทาน้ัน

สุดทาย คือ เทคนิคการติดตั้งระบบปฏิบัติการ Windows 98 และ Windows NT ไวบนเครื่องคอมพิวเตอร

เครื่องเดียวกัน แถมยังอนุญาตใหผูใชคอมพิวเตอรเลือกไดดวยวาจะเลือกบูตเคร่ืองจากระบบปฏิบัติการตัว

ใด ซึ่งในเรื่องของการบูตเครื่องดวยระบบปฏิบัติการมากกวาหน่ึงตัวนี้ หลายทานอาจจะมองวาเปนเร่ือง

ธรรมดา เพราะเดี๋ยวน้ีมีการผลิตโปรแกรม boot Manager ออกมาใหเลือกใชหลายย่ีหอ แตก็นั่นแหละ หาก

ตองเสียเงินซ้ือหาโปรแกรม Boot Manager มาติดต้ังใหเปลืองที่ฮารดดิสกมากขึ้น สูพลิกแพลงเอารูปแบบ

การทํางานที่มีอยูแตเดิมๆ บนตัวระบบปฏิบัติการวินโดวสเองจะไมเปนการดีกวาหรือ ?

เคล็ดลับท่ี 1 การกําหนดใหไฟลลถูกเปดดูไดดวยโปรแกรมหลายๆ ตัว

ตามปรกติ เวลาที่เราอยูในสวนการทํางาน Explorer ของระบบปฏิบัติการวินโดวสน้ัน หากเราลากเมาสไป

ดับเบิ้ลคลิ้กที่ช่ือไฟลลสักไฟลลหนึ่ง โปรแกรม Explorer ก็จะจัดการเปดเอาโปรแกรมประยุกต (Applications) ที่

เหมาะสําหรับการรันไฟลลดังกลาวข้ึนมาทํางานอยางอัตโนมัต เชน ถาไฟลลนามสกุล .doc มันก็จะจัดการเปดเอา

โปรแกรมไมโครซอฟทเวิรดข้ึนมาพรอมๆ กับการเปดไฟลล .doc แตถาเปนไฟลลนามสกุล .txt มันก็จะเปดโปรแกรม

Notepad ข้ึนมาเพ่ือรันไฟลล .txt ฯลฯ

การที่โปรแกรม Explorer จะเลือกเปดโปรแกรมประยุกตตัวไหนข้ึนมาทํางาน ก็ข้ึนอยูกับวาเดิมทีมันถูก

กําหนดเงื่อนไขไวอยางไร (default) กระน้ัน บางครั้งตัวโปรแกรมที่ถูกเปดขึ้นมาอาจจะไมเหมาะกับการใชงานในแต

ละครั้ง ยกตัวอยางเชนเท็กซไฟลลขนาดใหญมากๆ น้ัน หากถูกเรียกดวยโปรแกรม Notepad ก็อาจจะเปดไมออก

จะตองเปลี่ยนไปใชโปรแกรม WordPad แทน ดวยการใชเมาสคลิ้กขวาไปที่ชื่อไฟลล จากน้ันก็เลือกเอาโปรแกรม

Wordpad ข้ึนมาทํางาน

อยางไรก็ตาม การที่จะใชเทคนิคคลิ้กขวาเพ่ือเรียกโปรแกรมตัวอ่ืนขึ้นมา

ทํางานแทนโปรแกรมซ่ึงถูกกําหนดไวต้ังแตแรกโดยระบบปฏิบัติการวินโดวสไดน้ัน

ผูใชวินโดวสจะตองกําหนดเง่ือนไขของการเรียกเปดโปรแกรมไวกอนลวงหนา ผาน

ทางเมนูคําสั่ง Option ของสวนการทํางาน Explorer โดยในกรณีของ Windows

95 ใหคลิกเมาสไลไปตามคําสั่ง View/Options สวนถาใครใช Windows 98 ก็ตาง

ออกไปนิด คือ ตองคลิกเมาสไลตามลําดับคําสั่ง View/Folder Options แทน

จากน้ัน คลิกเมาสเลือกสวนการทํางาน File Types เพ่ือระบุประเภทของ

ไฟลลที่ตองการใหถูกเปดออกมาดูไดโดยโปรแกรมประยุกตหลายๆ ตัว เสร็จแลวใหคลิกเมาสไปที่ปุมคําสั่ง Edit ภายใต

สวนรายการ Actions กอนที่จะคลิกเมาสไปที่คําสั่ง New เพ่ือเปดชองไดอะลอกซ New Action ข้ึนมาเพ่ิมเติม

เงื่อนไขการเปดไฟลลรูปแบบใหมใหกับวินโดวส โดยภายในชองไดอะลอกซบอกซ New Action ที่เพ่ิงถูกเปดขึ้นมานี้

ใหผูใชคอมพิวเตอรพิมพขอความคําสั่ง (command) ที่ตนเองตองการใหปรากฏบนเมนูคอนเท็กซ ตรงนี้มีขอสังเกตุวา

ระบบปฏิบัติการวินโดวสจะบังคับวาตองปอนขอความลงไปในชองวาง หากไมปอนขอความ วินโดวสจะไมยอมผานไป

ยังขั้นตอนการทํางานตอไป ฉนั้นเพ่ือตัดปญหาผูใชคอมพิวเตอรก็ควรจะปอนวลีสั้นๆ ที่อานพอเขาใจลงไปในชองวางน้ัน

เชน ถาหากอยากใหไฟลลถูกเปดข้ึนมาดวยโปรแกรมเวิรด ก็อาจจะปอนขอความวา Edit by Winword เขาไป (สวนถา

ใครจะใชโปรแกรมตัวอ่ืน ก็ปอนชื่อโปรแกรมที่วาเขาไปแทนที่ช่ือ Winword)

เสร็จจากข้ันตอนที่วานั้นแลว ก็ใหผูใชวินโดวสเลยไปที่ชองวางที่มีขอความ 'Application used to perform

action' ระบุอยูขางๆ เพ่ือปอนขอมูลของชองทาง (path) ที่จะเปดไปยังโปรแกรมประยุกตที่เราจะใชใหวินโดวสได

รับทราบ เชน ถาโปรแกรมเวิรดถูกเก็บอยูในโฟลเดอรออฟฟซซ่ึงเปนซับไดเรกตอรี่หน่ึงของระบบปฏิบัติการวินโดวสซึ่ง

ติดต้ังอยูบนไดรฟ C ผูใชคอมพิวเตอรก็คงตองปอนขอมูลระบุชองทางไวในลักษณะ "c:.exe" อะไรทํานองน้ี (หมายเหตุ

การระบุ path ใหกับวินโดวสน้ีมีขอกําหนดวาตองใสเคร่ืองหมายคําพูด "... " ปดหัวปดทายคําสั่งดวย)

อยางไรก็ตาม วิธีการระบุชองทางไปสูโปรแกรมประยุกตน้ันอาจจะยุงยากขึ้นในบางโปรแกรม ยกตัวอยาง

เชนในกรณีของโปรแกรม WordPad น้ัน สกอตต ดันน ระบุวาตองปอนคําสั่ง "~1" เพ่ิมเติมเขาไปที่ทายคําสั่ง path

โดยเวนชองวางไวหน่ึงชองดวย น่ันคือ จะตองปอนคําสั่งวา "c: files.exe" "~1" เขาไปในชองวางขางๆ ขอความ

'Application ... ' และดวยความยุงยากจากการปอนคําสั่ง path ดังกลาว จึงขอแนะนําใหทานผูใชวินโดวสเลือกระบุ

path โดยวิธีคลิกเมาสไปที่ปุม Browse เพ่ือไลคนไปตามรายช่ือของโปรแกรม แลวปลอยใหระบบปฏิบัติการวินโดวสทํา

หนาที่ปอนเง่ือนไขคําสั่ง path ใหอยางอัตโนมัตแทน สุดทาย หลังจากที่ปอนคําสั่งระบุ path เสร็จแลว ก็ใหคลิกเมาส

ไปที่ปุม OK เพ่ือยืนยันการปรับปรุงแกไข กอนที่จะออกจากสวนการทํางาน View/Option ดวยการคลิ้กไปที่ปุม

Close ซ้ํากันสองครั้ง

นับจากน้ีไป ทุกครั้งที่ผูใชวินโดวสตองการเปดไฟลลขึ้นมาดูดวยโปรแกรมอ่ืน นอกเหนือไปจากโปรแกรมดี

ฟอลต ก็ใหคลิ้กขวาไปที่ชื่อหรือไอคอนของไฟลลที่ตองการ แลวเลือกเปดไฟลลดวยคําสั่ง Edit by ... ไดทันที และถา

หากไมสะดวกกับการใชเมาสคลิ้กเรียกเปดไฟลล ก็ใหใสเครื่องหมาย & ไวหนาชื่อโปรแกรมดังกลาว จะสงผลใหเรา

สามารถเรียกโปรแกรมดวยการกดปุมคียบอรดดวยฟงกช่ันคียได เชน ถาเราปอนคําสั่งการเปดเท็กซไฟลลไววา Edit in

&WordPad เวลาที่เราจะเปดไฟลลดวยคียบอรด ก็ใหเลือกไฟลลที่ตองการ จากนั้นกดปุมคีย <shift> และ <F10>

พรอมๆ กัน กอนที่จะกดคีย W ซึ่งเปนอักษรตัวแรกของชื่อ

โปรแกรม เพ่ือเรียกโปรแกรม WordPad ขึ้นมารันไฟลล

ดังกลาว

สําหรับผูใช Windows 3.x

ในกรณีของเครื่องคอมพิวเตอรรุนเกา ที่ยังคงใช

Windows ระดับ 3.x เปนระบบปฏิบัติการอยูนั้น ขั้นตอนการ

กําหนดเงื่อนไขวิธีเรียกโปรแกรมประยุกตขึ้นมาเปดไฟลลจะมีลักษณะแตกตางออกไปบางพอสมควร กอนอ่ืนผูใช

คอมพิวเตอรจะตองเปดโปรแกรม File manager ข้ึนมาเพ่ือเลือกช่ือไฟลลซ่ึงใชนามสกุล (extension) ประเภทซ่ึงเรา

ตองการจะใชรันบนโปรแกรมประยุกตตัวใหม จากนั้นใหเปดไปที่โปรแกรม Recorder เพ่ือกําหนดเง่ือนไข โดยคลิก

เมาสเลือกคําสั่ง Macro และ Record ไปตามลําดับ เสร็จแลว ใหพิมพช่ือของคําสั่งมาโครและช็อตคัตของเงื่อนไขคําสั่ง

ตามแตที่ผูใชจะเห็นวาเหมาะสม

(ระหวางการกระทําดังกลาว ใหตรวจทานดูใหดีวาคําสั่ง Playback ไดถูกระบุไวดวยช่ือโปรแกรมประยุกตที่

เราตองการแลวจริงๆ เช็คดูวาปุมคําสั่ง Speed ถูกปรับไปที่ตําแหนง Fast และตรวจดูดวยวาคําสั่ง Enable Shortcut

Keys ไดถูกมารคเครื่องหมายไว สุดทายใหเลือกคําสั่ง Ignore Mouse กอนจะออกจากสวนการทํางานของโปรแกรม

Recorder)

หลังจากออกจากโปรแกรม Recorder แลว ก็ใหกลับมาเริ่มที่เมนูคําสั่ง Start ของวินโดวสอีกครั้ง ซึ่งถา

หากโปรแกรม File Manager ไมไดถูกเปด (active) อยู ก็ใหคลิกเมาสเรียกโปรแกรม File Manager ข้ึนมาทํางาน

(ตรงน้ีจะชวยอธิบายวาทําไมถึงตองระบุคําสั่ง Ignore Mouse ไวกอนลวงหนา เหตุผลก็คือ เราไมตองการใหการลาก

เมาสไปมา หรือการคลิ้กเมาสถูกบันทึกไวเปนสวนหน่ึงของมาโคร) จากน้ันใหกดคีย <alt>-FR เพ่ือเรียกไดอะลอกซ

บ็อกซ Run ซึ่งแสดงช่ือของไฟลลที่ถูกเลือกไวในชอง command line ข้ึนมา

เมื่อไดอะล็อกซบ็อกซ Run ปรากฏข้ึนมาบนหนาจอแลว ใหกดปุมคีย <Home> เพ่ือยอนกลับไปที่ตน

บรรทัดของ Command line กอนจะคียชื่อของโปรแกรมประยุกตตัวใหมที่ตองการใชรันไฟลลเพิ่มเขาไป (ควรระบุถึง

path และช่ือไฟลลของโปรแกรมไวดวย) ตามดวยการเวนวรรคไวสักหนึ่งชองไฟ ยกตัวอยางเชน ถาจะระบุให

โปรแกรม Write ทําหนาที่เปดอานและแกไขขอความภายในไฟลลชื่อ README.TXT ได เราก็จะตองปอนคําสั่งวา

write.exe README.TXT เขาไปในชอง command line เสร็จแลวใหกดปุม <enter>

ผลจากการกดปุม <enter> ควรจะสงผลใหไฟลลดังกลาวถูกเปดข้ึนมาโดยโปรแกรมประยุกตซ่ึงไดระบุไว

ใหผูใชคอมพิวเตอรคลิกเมาสไปที่ไอคอน Recorder ที่กําลังกระพริบอยู (ถาใชเมาสไมสะดวก ผูใชคอมพิวเตอรก็

อาจจะใชวิธีกดปุม <Alt> พรอมกับปุม <Tab> เพ่ือเลื่อนตําแหนงเคอรเซอรไปเร่ือยๆ จนกวาคําสั่ง Recorder จะถูก

เลือก ซ่ึงในข้ันตอนการกดปุมคีย <Alt> และ <tab> เพ่ือเลื่อนเคอรเซอรนี้ ผูใชวินโดวสไมตองกังวลวามันจะถูก

บันทึกเขาไปไวเปนสวนหน่ึงของมาโคร เพราะการเลือกคําสั่ง Recorder จะทําใหการทํางานมาโครถูกอินเทอรรัพ จึง

สงผลใหการกดปุมคียบอรดในระหวางน้ันไมไดรับการบันทึกไวในฐานะของมาโคร) เม่ือเลือกคําสั่ง Recorder เสร็จแลว

ก็ใหตรวจสอบดูวาชองคําสั่ง Save Macro ไดรับการมารคเครื่องหมายเลือกไวแลว กอนที่จะคลิก OK เพื่อยืนยัน

เงื่อนไขคําสั่ง

ขั้นตอนสุดทาย ใหผูใชวินโดวส 3.x เรียกโปรแกรม Recorder กลับขึ้นมาทํางานอีกคร้ัง แลวคลิกเมาสไปที่

คําสั่ง File และ Save เพ่ือบันทึกไฟลลมาโครที่ไดจัดสรางไว และนับจาก

น้ีเปนตนไป ผูใชวินโดวส 3.x ก็จะสามารถเปดไฟลลดวยโปรแกรมประยุกต

ตัวที่ตนตองการไดทุกขณะ โดยการเปดไปที่โปรแกรม File Manager เพ่ือ

เลือกชื่อไฟลลที่จะใช แลวตามดวยการคลิ้กเรียกคําสั่งชอตคัท (แตใน

ระหวางการเรียกไฟลลนั้น ตัวโปรแกรม Recorder และโปรแกรมมาโคร

จะตองถูกเปดขึ้นมาทํางานพรอมๆ กันไปดวย)

เคล็ดลับท่ี 2 การหมุนเลขหมายโทรศัพทผานโปรแกรม Phone Dialer

เชื่อวาผูใชวินโดวสจํานวนมากอาจจะไมเคยรูมากอนวา ภายในระบบปฏิบัติการวินโดวสนั้นมีสวนการทํางาน

ช่ือ Phone Dialer อยูดวย เพราะมันเปนโปรแกรมที่ดูเหมือนวาจะมีประโยชนคอนขางนอย ชวยอํานวยความสะดวก

ไดแคการหมุนเลขหมายโทรศัพทซํ้า (ไมตองหมุนเลขเจ็ดตัวใหม) แตหากจะนําไปประะยุกตใชกับการติดตอสื่อสาร

ลักษณะอื่น โปรแกรม Phone dialer ก็มีขอจํากัดวา แตละช่ือ ที่อยู และเลขหมายโทรศัพทที่ถูกเก็บบันทึกไวจะตอง

นําไปใชสําหรับการติดตองานใดงานหนึ่งเทานั้น ไมอนุญาตใหผูใชคอมพิวเตอรนําช่ือหรือเลขหมายโทรศัพทหนึ่งรายไป

ใชเพ่ือการติดตอหลายๆ งาน (Multiple contacts)

อยางไรก็ตาม หากเราปรับแตงสวนบันทึกการใชโทรศัพท (Call log) ของโปรแกรม Phone dialer ไปจาก

เดิมสักเล็กนอย เราก็สามารถจะใชมันเปนสมุดโทรศัพทสารพัดประโยชนซ่ึงอาจจะใชเมาสคลิ้กสั่งใหวินโดวสหมุน

โทรศัพทติดตอไปยังเลขหมายโทรศัพทปลายทางไดจากบัญชีรายชื่อไดโดยตรง จึงชวยอํานวยความสะดวก และ

ประหยัดเวลาในการหมุนเลขหมายโทรศัพทลงไปไดเปนอยางมาก (เทียบกับการหมุนเลขหมายโทรศัพทดวยโปรแกรม

Exchange, Outlook 97, หรือ Outlook Expresss แลว การสั่งหมุนเลขมหายโทรศัพทผานไดเรกตอรี่ของโปรแกรม

Phone dialer มีจํานวนการคลิกเมาสนอยกวามาก)

วิธีการแกไขโปรแกรม Phone dialer ดังกลาวน้ันทําไดโดยการเขาไปแกไขคําสั่งในตัวโปรแกรม Call Log :

เริ่มดวยการเปดไฟลล calllog.txt ภายในโฟลเดอรวินโดวสข้ึนมาดวยโปรแกรม Notepad (หรือโปรแกรมประเภท text

editing ตัวใดก็ได) สวนถาใครหาไฟลล calllog.txt ไมเจอ ก็เปนไปไดวาผูใชวินโดวสยังไมเคยไดใชงานโปรแกรม

Phone dialer มากอน เพราะไฟลลบันทึกการใชงานโทรศัพท หรือไฟลล calllog.txt ตัวนี้จะถูกสรางขึ้นมาอยางอัต

โนมัตทันทีที่มีการหมุนเลขหมายโทรศัพทดวยโปรแกรม Phone dialer สักหน่ึงครั้ง (ฉน้ัน ถาหากในโฟลเดอรวินโดวส

ยังไมมีไฟลล calllog.txt ก็ใหผูใชวินโดวสจัดการหมุนเลยหมายโทรศัพทผานโปรแกรม Phone dialer สักหน่ึงคร้ัง)

และเน่ืองจากไฟลล calllog.txt จะบันทึกการใชงานโทรศัพทไวโดย

เก็บขอมูลครั้งลาสุดไวในตําแหนงตนรายการ ฉน้ัน หากเราตองการแยกเอา

รายการโทรศัพทครั้งลาสุดลงมาไวดานลางตางหากจากลิสตรายการใช

โทรศัพทครั้งกอนๆ ก็อาจจะทําไดโดยการใสสัญญลักษณไฮเฟน (~) หรือใส

ตัวอักษรลักษณะพิเศษไวดานหนารายการ (มีขอหามบางอยางเกี่ยวกับการ

ใสสัญญลักษณหนารายการบันทึกโทรศัพท เชน การเคาะแท็บ หรือการกด

ปุม enter เพ่ือเลื่อนแครจะใชเพ่ือการแยกรายการโทรศัพทไมได เพราะ

โปรแกรม Phone dialer จะไมสนใจรับรูถึงการกระทําดังกลาว แลวจะ

จัดการนําเอารายการดังกลาวเขาไปจัดรวมไวกับบันทึกการใชโทรศัพทราย

กอนๆ ใหอยางอัตโนมัต)

นอกจากน้ัน ผูใชวินโดวสยังตองใหความสนใจกับขนาดความกวางของชองบันทึกขอมูล (field width)

ภายในโปรแกรม Phone dialer ดวย เพราะในชองสําหรับบันทึกขอมูลรายการละ 6 คอลัมนน้ัน แตละชองจะถูก

ออกแบบมาไวใหมีขนาดความกวางที่ไมเทากัน (ชองคอลัมนแรกนิยมใชสําหรับปอนคํานําหนานาม คอลัมนที่สองเปน

ช่ือและที่อยู ชองที่สามเปนชองเลขหมายโทรศัพท สวนอีกสามชองที่เหลือเปนที่เก็บวันที่และเวลาซึ่งเลขหมาย

โทรศัพทดังกลาวไดรับติดตอ) อยางชองรายการแรกซึ่งนิยมใชปอนคํานําหนานามน้ัน มักจะเวนที่วางไวใหไมมาก จึง

ควรใชรูปอักษรยอที่สั้นที่สุดเทาที่จะสั้นได เชนการปอนคําวา นาย หรือ นส. ไมควรจะพิมพคํานําหนานามมากมายถึง

ขนาด พลตรี มรว. ดร. และถาจําเปนตองระบุรายละเอียดมากมายถึงขนาดน้ันก็อาจจะเลื่อนมาปอนในชองรายการที่

สองอันเปนชองสําหรับการระบุช่ือและที่อยูแทนเพราะเปนชองบันทึกที่มีขนาดความกวางมากที่สุด (ตรงนี้ มีขอ

สังเกตุวาความจุของชองวางสําหรับการเก็บบันทึกขอมูลของโปรแกรม Phone dialer น้ีจะมีความสัมพันธกับ

รายละเอียดภาพ หรือ resolution ของหนาจอมอนิเตอรดวย เพราะถาหากเรากําหนดรายละเอียดภาพใหสูงๆ และใช

จอมอนิเตอรขนาดใหญๆ เราก็อาจจะเก็บขอมูลของเจาของเลขหมายโทรศัพทไดมากข้ึน)

หลังจากที่ปอนขอมูลรายการโทรศัพทลงไปในในไฟลล callog.txt เรียบรอยแลว เวลาที่เราตองการติดตอ

เลขหมายโทรศัพทผานโปรแกรม Phone dialer ก็ใหคลิ้กไปที่เมนูคําสั่ง start/Accessories/Phone dialer เพ่ือเปด

เอาตัวโปรแกรมดังกลาวข้ึนมา หากเห็นวาหนาตาง Phone dialer ที่ถูกเปดขึ้นมามีขนาดเล็กเกินไป ก็ใหดับเบิ้ลคลิ้ก

ไปที่แถบแสดงช่ือโปรแกรมเพ่ือขยายหนาตาง Phone dialer ใหเต็มหนาจอ จากนั้นหากผูใชวินโดวสตองการหมุนเลข

หมายโทรศัพทไปถึงใครก็ใชวิธีดับเบิ้ลคลิ้กไปที่รายชื่อดังกลาวไดทันที

เคล็ดลับท่ี 3 การขยายขนาดตัวอักษรบนเว็บเพจ

ไมรูอะไรกันนักหนา! คือ ประโยคที่ผูเขียนอยากจะบนออกมาดังๆ เวลาที่เห็นบรรดาตัวอักษรที่ปรากฏอยู

บนสิ่งพิมพยุคนี้สมัยน้ี เพราะดูเหมือนวาผูผลิตจะมุงเนนกันในเร่ืองความประหยัดมากเสียเหลือเกิน ตัวอักษรแตละ

ตัวถูกลดขนาดเสียจนเหลือไมถึง 14 พอยน แถมยังบีบชองไฟชองวางระหวางคําเสียแทบจะทําใหตัวอักษรวิ่งเขามาเกย

กัน และที่หนักที่สุดคือ นักวางเลยเอาทหัวศิลปรุนใหมๆ ที่ตั้งหนาต้ังตาประดิษฐประดอยสีสรรและลวดลายของอักษร

จนลืมนึกไปถึงสายตาที่เสื่อมถอยของผูอาน (โดยสวนตัวของผูเขียนเองแลวคิดวาขนาดตัวอักษรที่อานไดสบายตาที่สุด

คือขนาด 16 พอยน และควรจะใชหมึกพิมพสีเขมๆ อยางสีดํา หรือสีนํ้าเงิน บนพื้นสีขาวหรือสีเบจออนๆ แตถามันจะ

เปนปญหาเพ่ิมตนทุนใหกับสํานักพิมพมากเกินไป จุดประนีประนอมก็นาจะลงตัวที่ขนาดตัวอักษรประมาณ 15 พอยน)

อยางไรก็ตาม อาจจะเปนไดผูอานทานอ่ืนๆ ไมมีปญหาในเรื่องตัวอักษร จึงสงผลใหตัวพิมพฟอนตเล็กๆ

เหลานี้ระบาดไปทั่ววงการสิ่งพิมพ แถมยังระบาดไปทั่วอินเทอรเน็ตอีกตางหาก ดังน้ัน นักสํารวจอินเทอรเน็ตวัยชรา

ทานหนึ่งซ่ึงเปนลูกคาประจําของนิตยสารพีซีเวิลดจึงตองใชวิธีกอปปเอาแตละเว็บเพจมาเก็บไวบนฮารดดิสกในเครื่อง

คอมพิวเตอรของตัวเองเสียกอน กอนที่จะใชโปรแกรม Notepad เปดไฟลลนามสกุล HTML เหลานั้นออกมาดวยคําสั่ง

ขยายขนาดฟอนต ("BIG tags) ในภายหลัง แตวิธีการเชนนี้จะใชไดดีเฉพาะกับเว็บเพจที่มีขนาดขอมูลไมมากนัก หาก

เปนไฟลลขนาดใหญมากๆ โปรแกรม Notepad ก็อาจจะเปดไฟลลออกมาดูไมได สุดทาย ผูอานทานนี้เลยตอง

สอบถามมายังกองบรรณาธิการพีซีเวิลดใหชวยไขปญหา

เร่ืองน้ี สกอตต ดันน ไดเฉลยวิธีการแกปญหาขนาดฟอนตบนเว็บเพจไวถึง 6 แนวทางดวยกัน

แนวทางแรก คือ การใชโปรแกรมประเภททูลสมาปรับแตงเอกสารใหอานไดงายข้ึน โดยอาจจะเริ่มจาก

โปรแกรมทูลสสําหรับคนพิการ (Accessibility Settings) ที่ทางไมโครซอฟทมีใหมาระบบปฏิบัติการวินโดวส

95 หรือ 98 ดวยการคลิ้กเมาสไลไปตามเมนูคําสั่ง Start/Programs/Accessories/Accessibility จากนั้นก็

ปรับแตงเงื่อนไขตางๆ ภายในสวนการทํางาน Accessibility ตามแตที่ทานผูอานจะเห็นสมควร

นอกจากนั้น ในสวน Accessibilty ของ Windows 98 ยังประกอบไปดวยรูปแบบการทํางานพิเศษเรียกวา

Magnifier ซ่ึงมีลักษณะเหมือนแวนขยายที่ผูใชวินโดวสสามารถจะเลื่อนไปเลื่อนมาบนหนาจอคอมพิวเตอรเพื่อเลือก

ขยายขอมูลสวนที่ตองการพิจารณารายละเอียดไดอีกตางหาก

โดยกําลังขยายของเจาแวนขยายเสมือนตัวน้ีจะสามารถปรับได

ถึงเการะดับ (1 ถึง 9) เวลานึกอยากจะขยายขอความตรงไหน

ก็แคใชเมาสลากมันมาวางเหนือขอความ กําหนดระดับ

กําลังขยาย แลวคลิ้ก OK โปรแกรม Magnifier ของ Windows

98 ก็จะจัดแจงเปดหนาตางซึ่งแสดงถึงรายละเอียดของหนาจอ

ในตําแหนงที่พอยนเตอรถูกวางไวข้ึนมาทันที สวนเวลาจะกลับ

ไปสูขนาดภาพปรกติกแคคลิ้กขวาบนตัวเมาส (หรือใชวิธีคลิ้กไป

ที่คําสั่ง Exit ก็ไดผลเหมือนกัน)

อยางไรก็ตาม การทํางาน Magnifier ของ

Windows 98 น้ีมีจุดดอยอยูนิดหน่ึงตรงที่วามันอาจจะทําให

ตําแหนงการจัดวางรูปไอคอนบนหนาจอถูกเคลื่อนยายจนผิดที่

ผิดทางไปหมด (Displacement) และอาการน้ีจะเปนมาก หากวาผูใชวินโดวสไดขยายหนาตางของ Magnifier ออกไป

จนเต็มหนาจอมอนิเตอร ฉนั้น ทางที่ดีผูใช Windows 98 พึงที่จะลากหนาตางของ Magnifier มาไวที่ก่ึงกลางจอภาพ

เสมอ (สําหรับ ผูใชระบบปฏิบัติการ Windows เวอรชั่นอ่ืน แตอยากจะมีแวนขยายไวสองขยายหนาจอกับเขาบาง ก็

มีบริษัทซอฟทแวรช่ือ FileWorld ไดพัฒนาโปรแกรมแวนขยายราคาถูกชื่อ Lens $5 ใหเอาไปประยุกตใชไดเชนกัน

ใครสนใจก็ลองเปดเขาไปดูที่เว็บไซท www.microsoft.com/enable)

วิธีท่ี 2 กําหนดขนาดของรายละเอียดบนหนาจอใหมท้ังระบบ คือแทนที่จะไปจํากัดตัวเองแคการขยายขนาด

ฟอนตตัวอักษรบนเว็บเพจ ไหนๆ ก็หูตาไมคอยจะดีอยูแลว ก็จัดการขยายขนาดของทุกสิ่งทุกอยางบนหนาจอ

ไปเสียเลย ไมวาจะเปนรูปไอคอน ตัวอักษรแสดงเมนูคําสั่ง หรือแถบคําสั่งตางๆ ฯลฯ ทําไดโดยการคลิ้กขวา

ไปบนสวนเดสกทอป (ก็พ้ืนที่วางบนวินโดวสน่ันแหละ) จากน้ันก็เลือกคําสั่ง Properties และ Appearance

ไปตามลําดับ ซึ่งผลจากการกระทําดังกลาว ระบบปฏิบัติการวินโดวสก็จะแสดงลิสตรายการเงื่อนไขของ

ลักษณะภาพบนหนาจอออกมาทางแถบเมนูคําสั่ง ซ่ึงตรงน้ี ผูใชวินโดวสคงตองตัดสินใจกันเอาเองวาจะเลือก

ขยายรายละเอียดสิ่งของบนหนาจอใหมีขนาดใหญธรรมดา (large) หรือจะเลือกใหขยายใหญมากๆ (extra

large)

นอกจากจะอนุญาตใหผูใชวินโดวสกําหนดขนาดรายละเอียดของภาพสัญญลักษณและตัวอักษรที่ปรากฎอยูบนหนาจอได

แลว สวนการทํางาน Appearance ยังอนุญาตใหปรับแตงสีสรร และขนาดฟอนตไดอีกดวย ตรงน้ีก็คงตองบอกวาทาง

ใครก็ทางมันละครับ เพราะนักเลนคอมพิวเตอรบางทานอาจจะชอบสีสรรคลาสสิก แตบางทานอาจจะชอบแบบลิเกๆ

หนอย อันน้ีก็ไมวากัน เม่ือเลือกฟอนตและสีสรรไดตามความชอบใจแลว กใหคลิ้กเมาสไปที่ปุมคําสั่ง Save พรอมกับ

ระบุชื่อของเงื่อนไขการแสดงออก (custom name) ทางหนาจอลักษณะที่วาน้ีไวดวย เผื่อวาในอนาคตจะไดเรียก

กลับมาใชงานไดทันที ไมตองมานั่งปรับแตงกันใหมใหเสียเวลา สุดทาย ก็ใหคลิ้กปที่คําสั่ง OK เพื่อยืนยันการ

เปลี่ยนแปลงทั้งหมดที่ไดกระทํามา

วิธีท่ี 3 ขยายขนาดฟอนตของท้ังระบบ อันน้ีก็จะคลยๆ กับวิธีการที่สอง แตแทนที่จะขยายมันไปหมดทั้ง

ไอคอนทั้งตัวอักษร ก็จํากัดอยูแคการขยายขนาดตัวอักษรแตเพียงอยางเดียว ทําโดยการเปดสวนการทํางาน

Desktop Properties แบบเดียวกับเม่ือกี้ แตคราวน้ีใหคลิ้กเมาสไปที่คําสั่ง Settings จากน้ันก็เลือกไปที่คําสั่ง

Font Size บนเมนู (จากตรงนี้ ผูใชวินโดวสบางทานอาจจะตองคลิ้กเลือกคําสั่ง Advanced เพ่ือปรับปรุงตัว

โปรแกรมที่เกี่ยวของกับการแสดงออกของฟอนต แตบางทานอาจจะไมตองแกไขเปลี่ยนแปลงตัวไดรฟเวอรเลย

ทั้งน้ีก็ข้ึนอยูกับเวอรชั่นของวินโดวส และตัวโปรแกรมวิดีโอไดรฟเวอรที่ติดตั้งอยูบนเครื่องคอมพิวเตอร)

และที่คําสั่ง Font Size น่ีเอง หากเราเลือกไปที่เงื่อนไข Large Fonts โปรแกรมวินโดวสก็จะจัดแจงขยายขนาดตัว

อักษรบนจอใหใหญข้ึนไปอีกเปน 125 % โดยอัตโนมัตเม่ือเทียบกับขนาดเดิม แตถาใครคิดวาขนาด 125 % ยังไมใหญ

พอ ก็อาจจะปรับเลือกขนาดขยายไดตามความตองการของตนเอง โดยใชวิธีคียตัวเลขระบุเปอรเซนตของกําลังขยาย

ผานทางเงื่อนไขคําสั่ง Custom อยางไรก็ตาม ใหผูใชวินโดวสระวังไวสักนิดวาการขยายเฉพาะขนาดตัวอักษรโดยที่

รายละเอียดสวนอ่ืนๆ บนหนาจอไมไดถูกขยายตามไปดวยนั้น อาจจะสงผลใหสวนตางๆ ของหนาจอถูกดึงเขามาเหลื่อม

ซอนกันจนอานไมเปนภาษาในบางโปรแกรม นอกจากนั้น ทุกครั้งที่ผูใชวินโดวสปรับเปลี่ยนคากําหนด (settings) บน

เดสกท็อป ระบบปฏิบัติการวินโดวสก็จะตองบูตตัวเองใหมทุกคร้ัง ทําใหตองเสียเวลายอนกลับมาที่เว็บเพจซ่ึงตองการ

อานขอความใหมอีกคร้ัง

วิธีท่ี 4 ปรับแตงคารายละเอียดของจอ วิธีงายๆ ที่จะชวยขยายขนาดภาพและอักษรบนหนาจอไดอยางรวดเร็ว

ทันอกทันใจที่สุดคือกการปรับคาความละเอียดของหนาจอ (resolution) ลงไปที่ระดับตํ่าสุดเทาที่จอยังคงจะ

แสดงภาพออกมาได เชน แทนที่จะแสดงภาพดวยรายละเอียดระดับ SVGA (1024 x 768 หรือ 800 x 600)

ก็อาจจะเลือกไปที่ระดับ VGA (640 x 480) แทนอะไรทํานองน้ี แตวิธีการนี้ก็มีขอจํากัดตรงที่ระบบปฏิบัติการ

วินโดวสตองบูตเครื่องใหมเชนเดียวกับการการปรับคากําหนดอ่ืนๆ (ตอนหลังเลยมีบริษัทผูผลิตซอฟทแวรบาง

รายพัฒนาโปรแกรมปรับแตงคารายละเอียดจอชนิดที่ไมตองบูตระบบใหมออกมาใหกัน ยกตัวอยางเชน

ผลิตภัณฑ PowerToys' QuickRes utility ของไมโครซอฟท)

วิธีการท่ี 5 ปรับฟอนตบนโปรแกรมเบราเซอร ปรกติ บนโปรแกรมเบราเซอรที่เราใชสํารวจอินเทอรเน็ตก็

มักจะมีเงื่อนไขใหปรับแตงขนาดฟอนตของตัวอักษรได เชนในโปรแกรม Internet Explorer (IE) เวอรชั่น 3.x

และ 4.x น้ัน ใหคลิ้กเมาสเลือกไปที่เมนูคําสั่ง View/Fonts เพ่ือระบุเลือกขนาดของฟอนตที่เราตองการ (ใช

คําสั่ง View/Text Size ในกรณีของ Internet Explorere เวอรชั่น 5)

การปรับฟอนตบนโปรแกรม Netscape navigator 4 ดูจะสะดวกกวาโปรแกรม IE มาก เพราะผูใชโปรแกรม

Netscape สามารถกดคีย <ctrl>-] เพ่ือปรับขยายฟอนตไดทันที ไมตองมานั่งคลิ้กเมาสไลไปบนเมนูคําสั่งใหเสียเวลา

โดยการปรับขนาดฟอนตดวยคีย <ctrl>-] น้ี ผูใชคอมพิวเตอรสามารถจะเพ่ิมขนาดข้ึนไปไดเร่ือยๆ ตามจํานวนครั้งที่ปุม

คีย <ctrl>-] ถูกกด และในทางกลับกัน เวลาที่เราตองการลดขนาดฟอนตบนโปรแกรม Netscape 4 ก็ใชวิธีกดปุมคีย

<ctrl>-[ เพ่ือไลระดับการลดขนาดฟอนตลงไปไดเรื่อยๆ ตามลําดับ (หมายเหตุ หากใครใชโปรแกรมเบราเซอรตัวอ่ืน

นอกเหนือจากโปรแกรมยอดนิยมสองตัวนี้ ก็คงตองไลสํารวจกันเอาเอง ยกตัวอยางเชน โปรแกรม Opera น้ัน จะมี

การทํางาน Magnifier ซึ่งปรับระดับการซูมไดต้ังแต 20 % ไปจนถึง 1000 % หรือในโปรแกรม AOL 4.0 นั้นจะใช

เงื่อนไขคําสั่ง My AOL Preferences/Font คลายๆ กับการทํางานของโปรแกรม IE )

วิธีท่ี 6 ใชโปรแกรมประยุกตชวยขยาย ก็คลายๆ กับวิธีการที่ผูอานวัยอาวุโสสอบถามไปยังนิตยสารพีซีเวิลด

น่ันแหละ เพราะโปรแกรมประยุกตรุนใหมๆ สวนใหญมักจะมีฟงกชั่นการขยายฟอนตตัวอักษรใหเลือกไดอยู

แลว ฉน้ันหากเราใชโปรแกรมเวิรดเปดไฟลลซ่ึงไดมาจากเว็บเพจ เราก็สามารถจะเลือกปรับขนาดฟอนตไดทั้ง

เอกสารดวยการคลิ้กเลือกคําสั่งเพียงแคสองสามตัว หรือถาจะใหสะดวกย่ิงไปกวาน้ัน ก็อาจจะใชโปรแกรมใน

ตระกูล Adobe (เชน Page Maker หรือ Photoshop) ซ่ึงมีรูปแบบการทํางานชื่อ naviagator Pallette

สําหรับไลซูมยอ/ขยายสวนตางๆ บนหนาจอของเว็บเพจไดทันที

เคล็ดลับท่ี 4 การติดตั้งระบบปฏิบัติการ Windows 98 บน Windows NT

ความแตกตางสําคัญระหวางระบบปฏิบัติการ Windows 98 กับ Windows NT คือ ระบบปฏิบัติการ Windows 98

น้ันใชการแบงพารติช่ันของหนวยความจําดวยระบบไฟลแบบ FAT32 ในขณะที่ระบบปฏิบัติการ Windows NT ใช

วิธีการแบงพารติช่ันแบบ NTFS ฉน้ัน มันจึงออกจะเปนเรื่องยุงยากอยูสักหนอย หากเราจะติดตั้งโปรแกรม

ระบบปฏิบัติการไวทั้งสองตัวบนเคร่ืองคอมพิวเตอรเครื่องเดียวกัน โดยอนุญาตใหผูใชคอมพิวเตอรเลือกไดวาจะบูต

เครื่องจากระบบปฏิบัติการตัวใด (Dual-boot scenarios) วิธีการที่งายที่สุดคือ ซื้อโปรแกรม Boot manager ทีมี

บริษัทซอฟทแวรทั้งหลายมาติดต้ังใหกับเครื่องคอมพิวเตอรของเรา แตถาไมอยากเสียเงินไปกับเร่ืองไมจําเปนอยางน้ี ก็

คงตองทําตามขั้นตอนที่ สกอต สแปนบัวร แนะนําไวในนิตยสารพีซีเวิลด ดังน้ี

เริ่มดวยการติดตั้ง ระบบปฏิบัติการ Windows 98 ใหกับเครื่องคอมพิวเตอรกอน จากน้ัน คอยติดตั้งระบบปฏิบัติการ

Windows NT ตามไปทีหลัง ซ่ึงในระหวางการติดตั้ง Windows NT น่ีเอง ที่ไฟลล Multiboot OS loader หรือ

NTLDR ของเอ็นทีจะถูกบันทึกเขาไปแทนที่ไฟลลซึ่งใชสําหรับการบูตของ 98 (Bootstrap files) และจะมีการจัดสราง

เมนูซ่ึงแยกยอยใหกับผูใชคอมพิวเตอรอยางเสร็จสรรพเลยวาจะเลือกบูตเครื่องจากระบบปฏิบัติการตัวใด จะเลือกบูต

ดวย NT หรือ 98 อยางไรก็ตาม ตรงน้ีมีคําเตือนอยูหนอยวา หากไดรฟ C: ถูกจัดแบงพารติชั่นไวในระบบ FAT32 เรา

จะไมสามารถบูตเครื่องดวย Windows NT ได (หรือย่ิงไปกวานั้น คือเราจะไมสามารถติดตั้งระบบปฏิบัติการ

Windows NT ไดเลย) นอกจากน้ี หากผูใชคอมพิวเตอร

ไดลงโปรแกรมประยุกตสําหรับ Windows 98 ไวกอน

หนานั้น โปรแกรมที่วาก็จะไมสามารถรันบน Windows

NT ได

ข้ันตอนท่ี 1 จัดเตรียมพารติชั่น FAT32 ไวรองรับ

Windows 98

ทําโดยการบูตเครื่องคอมพิวเตอรผานทางดิสก

Windows 98 start up จากน้ันก็พิมพคําสั่ง fdisk ผาน

เขาไปบนบรรทัดที่แสดงเคร่ืองหมาย A: อันจะสงผลให

โปรแกรม fidisk ถูกเรียกขึ้นมาทํางาน โดยมันจะ

สอบถามผูใชคอมพิวเตอรวาตองการให enable large

disk support หรือไม ? ใหตอบรับคําถามดังกลาวไปวา

Y ซึ่งโปรแกรม fdisk ก็จะสอบถามเราตอไปอีกวา

ตองการกําหนดให NTFS partition as a large volume หรือไม ? ตรงนี้เราจะตอบวา Y หรือ N ก็คงไมมีผลอะไร

มากนัก เพราะเราจะไมเขาไปแตะตองสวนพารติชั่น NTFS เลยในระหวางนี้

เสร็จจากขั้นตอนการตอบรับคําถามของโปรแกรม fdisk ดังที่วาแลว ก็ใหผูใชคอมพิวเตอรคียตัวเลข 1 เขาไปติดๆ กัน

สองครั้ง เพ่ือระบุใหโปรแกรมจัดการสรางพารติช่ันพื้นฐานไวสําหรับรองรับระบบปฏิบัติการดอส (primary DOS

partition) แลวตอบรับคําถามที่จะมีตามมาไปเรื่อย กอนที่รีบูตเคร่ืองคอมพิวเตอรผานทางดิสก Windows 98 start-

up ซํ้าอีกครั้ง คราวน้ี ใหปอนคําสั่ง format c: เขาไปเพ่ือจัดสรางพารติชั่นใหมใหกับระบบ (ไมตองกังวลวาพารติช่ัน

NTFS จะถูกรบกวนดวยคําสั่งฟอรแม็ท เพราะโปรแกรม Windows 98 จะไมรับทราบถึงสภาพความมีตัวตนอยูของ

พารติช่ัน NTFS เลย)

ข้ันตอนท่ี 2 ติดตั้งระบบปฏิบัติการ Windows 98 ใหกับไดรฟ C:

นําแผนดิสก Windows 98 start-up ออกจากไดรฟ A: แลวใสแผนซีดีรอมซ่ึงบรรจุโปรแกรมติดต้ัง Windows 98 เขา

ไปในชองอานซีดีรอม กอนที่จะเปลี่ยนตําแหนงไดรฟจาก A: ไปที่ยังไดรฟซ่ึงเปนที่อยูของเครื่องอานซีดีรอม (สวนใหญก็

มักจะใชไดรฟ D: ) เพ่ือปอนคําสั่งใหโปรแกรมทําการติดตั้งระบบปฏิบัติการ Windows 98 เขาไปไวในเคร่ือง

คอมพิวเตอร (ใชเมาสดับเบิ้ลคลิ้กไปที่ช่ือไฟลล setup.exe หรือคียคําสั่ง setup เขาไปก็ไดผลเหมือนกัน)

ข้ันตอนท่ี 3 กําหนดใหเครื่องสามารถบูตผาน Windows NT ได

หลังจากการติดต้ังระบบปฏิบัติการ Windows 98 ใหกับเครื่องคอมพิวเตอรเสร็จสรรพเรียบรอยแลว ก็ใหรีบูตระบบ

ผานดิสก Windows 98 start-up ใหมอีกคร้ัง เพ่ือเรียกโปรแกรม fdisk แตคราวน้ีแทนที่จะปอนตัวเลข 1 กับ 1

เหมือนครั้งแรก ก็ใหปอนตัวเลข 2 กับ 1 เขาไปตามลําดับแทน อันจะสงผลใหพารติชั่น NTFS ถูกกําหนดเงื่อนไขให

สามารถบูตได (เรียกวาทําใหพารติชั่นอยูในสภาพ bootable หรือสภาพ active ) เสร็จแลว ใหดึงดิสก Windows 98

start-up ออกจากชองเสียบ (ไดรฟ a:) กอนที่จะรีบูตเคร่ืองอีกคร้ัง ครั้งนี้ระบบปฏิบัติการที่ถูกเรียกข้ึนมาจะกลายเปน

ตัว Windows NT

ข้ันตอนท่ี 4 การเติมคําสั่งบูต Windows 98 เขาไปบนเมนูของ เอ็น ท ี

ข้ันตอนน้ีตองอาศัยการทํางานของโปรแกรมประยุกตที่ไมใชผลิตภัณฑของไมโครซอฟทเขามาชวยสักหนอย อยาง

โปรแกรมที่พอจะหาไดงายๆ ก็ คือ โปรแกรม BootPartition 2.20 utility ซึ่งสามารถดาวนโหลดมาใชไดฟรีๆ จากเว็บ

ไซทของ FileWorld พอดาวนโหลดมาแลวก็ใหจัดการขยายไฟลล (unzip) ที่ยอไวกลับมาสูสภาพเดิม กอนที่จะกอป

ปไฟลลื bpptpart.exe ไปเก็บไวที่ไดเรกตอร่ีรากของไดรฟ C (C:/)

หลังจากน้ัน ใหคลิ้กเลือกคําสั่ง start/Run แลวพิมพคําสั่ง Command เขาไปเพ่ือเปลี่ยนหนาจอของวินโดวส เอ็นที

ใหอยูในรูปของซึ่งพรอมสําหรับการรับทราบคําสั่งทางคียบอรด (command prompt) กอนที่จะคียคําสั่ง c:bootpart

เขาไปเพ่ือเรียกโปรแกรม bootpart ข้ึนมาทํางาน โดยบนตัวโปรแกรมจะมีการแสดงใหผูใชคอมพิวเตอรทราบวาใน

บรรดาเซกเตอรที่อยูบนฮารดดิสกน้ันมีตัวไหนสามารถใชงานไดบาง ใหผูใชคอมพิวเตอรคียคําสั่ง booppart 1

boot98.bin Windows 98 เขาไปเพ่ือยืนยันการบูตวินโดวส 98 รวมกับวินโดวสเอ็นที สุดทาย ใหพิมพคําสั่ง exit เขา

ไปเพื่อออกจากโปรแกรม bootpart และยอนกลับมาสูวินโดวส เอ็นที

ผลจากการติดตั้งโปรแกรม bootpart ใหกับวินโดวส เอ็นที จะทําใหปรากฏชื่อของ Windows 98 ปรากฏอยูใน

บรรทัดสุดทายของเมนู multiboot ทุกครั้งที่เราบูตเคร่ืองคอมพิวเตอรขึ้นมาดวยระบบปฏิบัติการ Windows NT

(นอกจากระบบปฏิบัติการ Windows 98 แลว เรายังอาจจะติดต้ังระบบปฏิบัติการตัวอื่นๆ อยาง Linux หรือ BeOS

ใหกับเครื่องคอมพิวเตอรไดดวย จะมีที่พบวาไมสามารถติดต้ังลงไปบนเมนูดังกลาวได ก็มีเฉพาะระบบปฏิบัติการ

OS/2 ของบริษัทไอบีเอ็ม เทานั้น ไมทราบวาเปนเพราะอะไร !?)