Έναυσμα, Τεύχος 33

εναυσµαΠεριοδικό των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ Τεύχος 33

Μάης 20102,50€

Να γίνουµε η γενιάτης νικηφόρας αντίστασηςκαι της επαναστατικής προοπτικής

Αφιέρωµα:10 χρόνια µετά τη Μπολόνια...... πόσα χρόνια πίσω;

Μονόδροµος είναι να σπάσουµε τιςαλυσίδες του ΜεσΕΕωνα

∆ΝΤ∆υναστική Νοµισµατική Τροµοκρατία

ΝαρκωτικάΈνα ακόµα αδιέξοδο

30 χρόνια από το θάνατοτου Νίκου Ξυλούρη

editorial∆ούλοι του κεφαλαίου – καύσιµη ύλη του ιµπεριαλισµούήκίνηµα νεολαίας στο πλευρό της λαϊκής αντίστασης

Έχουν δεν έχουν περάσει πέντε µήνες από το προηγούµενο τεύχος του περιοδικού. Κιόµως! Φαντάζεται κανείς πως έχουν περάσει χρόνια. Από τις αυταπάτες της πασοκικήςεναλλαγής, στα συνεχή «σοκ και δέος» που ζει ο λαός και η νεολαία το τελευταίο διάστηµα.

Όχι, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αυτό που συµβαίνει σήµερα, ούτε φυσικό φαινόµενοσαν κι αυτό της έκρηξης του ηφαιστείου που σκόρπισε τη στάχτη του πάνω από την Ευ-ρώπη.

Γι’ αυτήν την κατάσταση υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές δυνάµεις που έχουν ευθύνη.Υπάρχουν αιτίες µε την πιο ουσιαστική να βρίσκεται στη βάση του συστήµατος που ζούµε:την εκµετάλλευση των πολλών από τους λίγους, το σφετερισµό του πλούτου που παράγειη εργασία από το κεφάλαιο. Σφετερισµός που προϋποθέτει τη φτώχεια σαν ουσιαστικό καιαπαράβατο όρο για τη συσσώρευση πλούτου και όχι σαν ατυχές σύµπτωµά του. Πάνω σ’αυτήν τη βασική αντίθεση εδώ και πάνω από έναν αιώνα αναπτύχθηκε και η άλλη διά-σταση του συστήµατος: η ιµπεριαλιστική. Που βασίζεται στην αποµύζηση του πλούτουχωρών και λαών από τις µεγάλες ιµπεριαλιστικές δυνάµεις και τα µονοπωλιακά χρηµατι-στικά µεγαθήρια του. Αλλά και που οδηγεί στη σύγκρουση αναµεταξύ τους για το κέρδι-σµα νέων αγορών και σφαιρών επιρροής. Η γενικευµένη κρίση τουιµπεριαλιστικού-καπιταλιστικού συστήµατος που σήµερα βιώνουµε, οδηγεί όλες αυτές τιςαντιθέσεις στο απόγειό τους, δηµιουργώντας αφόρητες συνθήκες και κινδύνους για τουςλαούς και τα έθνη σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Στη χώρα µας, µετά από το πρόγραµµα βαρβαρότητας που η κυβέρνηση εκπόνησε γιανα υπηρετήσει τις ιµπεριαλιστικές επιταγές, το πολιτικό προσωπικό της αστικής «µας» τάξηςέβαλε τη χώρα και το λαό της υποθήκη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ∆ιεθνές ΝοµισµατικόΤαµείο. Νέες ακόµα πιο µεγάλες και γενικευµένες µειώσεις µισθών ετοιµάζονται σε δηµόσιοκαι ιδιωτικό τοµέα. Απολύσεις δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων (ο διαβόητος «Καλλικράτης»)ούτε το φύλλο συκής δεν τους δίνει. Γενίκευση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. ∆ιάλυσητης κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης, σύνταξη επίδοµα ελεηµοσύνης ή µετά θάνα-τον. Ο εφιάλτης της πλήρους αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης και των εργαζόµενωντάξεων της χώρας µας, της µετατροπής τους σε σύγχρονους δούλους του κεφαλαίου είναιµπροστά µας. Είναι λοιπόν το αναγκαίο και σηµαντικό συµπλήρωµα αυτής της επίθεσης ηκατακόρυφη κλιµάκωση της ταξικότητας της εκπαίδευσης, η εκπαιδευτική αντι-«µεταρρύθ-µιση». Σκοπός της είναι να δηµιουργήσει γενιές νέων έτοιµους να αποδεχτούν τη σύγχρονηδουλεία του κεφαλαίου και του ιµπεριαλισµού. Η αµορφωσιά που εξαπλώνεται, το πέταγµαέξω από την εκπαίδευση ή σε σχολές φτηνής κατάρτισης. Η δηµιουργία ενός πανεπιστη-µίου αφιλόξενου και ταυτόχρονα σιδερόφρακτου για την πλειοψηφία της νεολαίας και γιατα δικαιώµατά της. Η κατάργηση των πτυχίων και το δια βίου κυνήγι προσόντων. Η χειρα-γώγηση των εκπαιδευτικών και η µισθολογική τους εξαθλίωση… Όλα αυτά δεν είναι παράτµήµατα του αντιδραστικού παζλ της εκπαιδευτικής αντιµεταρρύθµισης που θα κλιµακωθεί.

Μαζί µε αυτά, παράδοση της παραγωγικής και οικονοµικής δοµής της χώρας στο ξένοκεφάλαιο. Σιδηρόδροµοι, ενέργεια, ταχυδροµεία, νερό, όλα µπαίνουν στον πάγκο του πλει-στηριασµού. Ταυτόχρονα, η χώρα και ο λαός εµπλέκονται ολοένα και περισσότερο στουςπολεµικούς σχεδιασµούς των ιµπεριαλιστών αλλά και γίνεται ένα από τα τρόπαια της µε-

ταξύ τους αντιπαράθεσης. Οι ιµπεριαλιστές της δυτικής Ευρώπης ερίζουν για τον έλεγχοτης χώρας τόσο αναµεταξύ τους όσο και µε τις ΗΠΑ, ενώ σφήνες βάζει η Ρωσία αλλά και ηΚίνα. Αυτή είναι και η πραγµατική διάσταση απόψεων (δηλαδή µε ποιο αφεντικό πιο πολύ)που διαπερνούν οριζόντια τα κόµµατα του ντόπιου κατεστηµένου ανάλογα µε τις ιδιαίτερεςσχέσεις που έχουν διαµορφώσει µε τα ξένα (κυρίως έως αποκλειστικά δυτικά) αφεντικά.Όσο για την αστική «µας» τάξη, µεταπρατική και εξαρτηµένη έως το µεδούλι, για µια ακόµηφορά, και προκειµένου να διασφαλίσει το χώρο κυριαρχίας της και εκµετάλλευσης τουλαού, έστω και από υποδεέστερη θέση σε σχέση µε τα ξένα αφεντικά της, δεν διστάζει ναθυσιάσει το λαό και τις νέες γενιές στο βωµό των ιµπεριαλιστικών συµφερόντων, οικονοµι-κών, πολιτικών, στρατιωτικών…

Βρισκόµαστε λοιπόν σε µια βάρβαρη εποχή.Και αν ξαναγράφουµε πράγµατα γνωστά είναι γιατί αυτά είχαν ξεχαστεί! Όχι από το σύ-

στηµα και τους παρατρεχάµενούς του αλλά από την… Αριστερά.Που έπλεε σε πελάγη ευτυχίας µε το παγκόσµιο χωριό που έβλεπε να ξεδιπλώνεται µπρο-

στά στα µάτια της και που εµείς µόνοι και αδαείς δεν είχαµε τα φόντα -όντας φτωχοί πολι-τικά- να αντικρίσουµε.

Που σήµερα στέκεται αποσβολωµένη µπροστά στα «αποκαλυπτήρια» της «ανεξάρτη-της, ισχυρής και …ιµπεριαλιστικής Ελλάδας».

Που ονόµαζε την ευρωλαγνεία σύγχρονη αριστερή σκέψη (ΣΥΝ).Που είχαν µετατρέψει τον αντιιµπεριαλισµό σε καρικατούρα προτού ανακαλύψουν πρό-

σφατα τη θεωρία της αλληλεξάρτησης (ΚΚΕ και ΚΝΕ).Που είχε εξοβελίσει (όλη σχεδόν η ριζοσπαστική αριστερά) από το λεξιλόγιό της και πολύ

περισσότερο από τη δράση της την αντιιµπεριαλιστική πάλη για να βαδίσει σε δήθεν ταξι-κές και «αντικαπιταλιστικές» προοπτικές.

Για να µην µιλήσουµε για τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό/ελευθεριακό χώρο που βλέπεινα χάνεται κάτω από τα πόδια του η ψεύτικη γη που είχε πλάσει µε τις απλοϊκές του αναλύ-σεις.

Σήµερα, άκρα του τάφου σιωπή για τα πρότερα… Ας είναι! Εµείς θα βαδίζουµε µαζί µεόποιον θέλει να αντισταθεί σ’ αυτήν τη λαίλαπα. Θα δράσουµε από κοινού µε όποιον θέλεινα υπηρετήσει τα λαϊκά και νεολαιίστικα δικαιώµατα.

Βρισκόµαστε σε εποχή αναµετρήσεων!Θεοί και δαίµονες έχουν πέσει πάνω στο λαό για να τον πείσουν για το «αναγκαίο» των

µέτρων, για το ότι είναι µονόδροµος για να σωθεί η χώρα αλλά και ο ίδιος. Ώστε να κάτσειστ’ αυγά του, να υποταχτεί στη θέση του σύγχρονου δούλου. Απέναντι σ’ αυτήν την τερά-στια επιχείρηση ιδεολογικής τροµοκράτησης του λαού και της νεολαίας, που συµπληρώνε-ται από την ωµή τροµοκρατία και καταστολή των αγώνων του, οφείλουµε µε όσεςδυνάµεις έχει ο καθένας να αντιπαραβάλουµε την καθολική µας άρνηση να γίνουµε δούλοιτου κεφαλαίου και του ιµπεριαλισµού. Η νεολαία, ο εργαζόµενος λαός δεν χρωστάνε σεκανέναν, του χρωστάνε. Αυτό είναι η πρώτη ουσιαστική θέση που πρέπει να καταχτήσει ολαός και η νεολαία µέσα από την πάλη τους αλλά και για να πάρει η πάλη του µαζικά χα-ρακτηριστικά. Ν’ αποτινάξουν τα βαρίδια της συνενοχής που προσπαθούν να τους φορ-τώσουν και να ξεσηκωθούν µαζικά και αποφασιστικά για την ανατροπή των µέτρων.

Η νεολαία έχει µερίδιο σηµαντικό σε αυτήν τη µεγάλη αγωνιστική πορεία που πρέπει ναχαράξει ο λαός µας. Άλλωστε υπάρχουν πρόσφατα γεγονότα στη χώρα µας και στονκόσµο που επιβεβαιώνουν το σωστό αισθητήριο της νεολαίας και την αγωνιστική της διά-θεση.

Και επιπλέον, σήµερα περισσότερο από ποτέ είναι ταυτισµένη η µοίρα της νεολαίας µεαυτήν του λαού µας. Και γι’ αυτό θα διαλέξει να σταθεί στο πλευρό του συγκροτούµενη σεκίνηµα, να γίνει ξανά δύναµη κρούσης της λαϊκού κινήµατος. Γιατί δεν ταιριάζει στουςνέους η επιλογή του δούλου…

Το είναι το εριοδικότων Αγωνιστικών Κινήσεων

www.agonistikeskiniseis.orge-mail: [email protected]

Θεσσαλονίκη:[email protected]

Για εµβάσµατα και συνδροµές:Eurobank, αριθµός λογαριασµού IBAN:

GR9302602320000560101057901

Τεύχος 33, Μάης 2010

Κάτι τρέχει 4

Φοιτητικές Εκλογές 2010

Να γίνουµε η γενιά της νικηφόρας αντίστασηςκαι της εαναστατικής ροοτικής 6

Να υερασιστούµε τα δικαιώµατά µας!Έξω το ∆ΝΤ και η ΕΕ! 11

Η στάση των δυνάµεων την τελευταία ερίοδο,σε αράλληλη ευθεία µε τις εξελίξειςστο κεντρικό ολιτικό σκηνικό... 12

Η είθεση στην εκαίδευση 13

Στα συλλογικά ροβλήµατα δεν χωρούνατοµικές λύσεις 15

Νεολαία

10ο Συνέδριο ΚΝΕΣταθερά στο δρόµο του οορτουνισµού 16

3ο Συνέδριο νΚΑ 19

Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό! 22

Νέο σχολείοΠρώτα ο µαθητής... στο στόχαστρο της είθεσης 23

Πολιτική

Μονόδροµος είναι να σάσουµετις αλυσίδες του ΜεσΕΕωνα 25

Μη Κινηµατικές Οργανώσεις 26

∆υναστική Νοµισµατική Τροµοκρατία 28

Κοινός αγώναςΕλλήνων και µεταναστών εργαζοµένων 30

Φασισµός: Τα στοιχεία του αρελθόντοςαναβιώνουν στο σήµερα; 32

Ναρκωτικά: Ένα ακόµα αδιέξοδο 34

Πολιτισµός

Νίκος Ξυλούρης 36

Άβαταρ και Πράσινο Κυνήγι 38

8 Μάρτη

Παγκόσµια µέρα της γυναίκας 40

Σε αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν:

∆ανάη ΑλεξάκηΠαναγιώτης Αναγνωστόουλος

Γιώργος ΑναστασόουλοςΚώστας Ασβεστόουλος

∆ήµητρα ΒαρνάβαΚωνσταντίνα ΒαρνάβαΕιρήνη Βλαχοούλου∆ηµήτρης Γαγγάδης

Κωνσταντίνα ΖουλούµηΚώστας Καµαρέτσος

Γιώργος ΚαµάςΠάνος Κατσέλας

Στράτος Κατσένης∆ηµήτρης Κατσικάρης

Γρηγόρης Κοτρωνούλας∆ηµήτρης ΚοτσιαρήςΈλενα Κουτσιµού

Ιωάννα ΛύτραΑνδροµάχη Μακρή

Λάµρος ΜουσελίµηςΠάνος Μοζόουλος

∆ηµήτρης ΜουγιούκαςΓιάννης Πααδόουλος

Αλέξανδρος ΠααναστασάτοςΦωτεινή ΣαλονικίδουΓιάννης Σαµουηλίδης

Τάσος ΣαουνάςΗλίας Σαρεκίδης

Ηλίας ΣιαβίκηςΣοφία Τσανακτσίδου∆ηµήτρης ΤσοντάκηςΝίκος Χαρτζουλάκης

4έναυσµατεύχος 33/Μάης 2010

κάτι

τρέχ

ει...

Φυσικό ΑθήναςΔημήτρης ΚωνσταντίνουΚωνσταντίνα Ζουλούμη

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Φυσικού προ-σπάθησαν να συμβάλουν με όλες τους τις δυ-νάμεις στις κινητοποιήσεις που άνοιξαν απότην αρχή του ακαδημαϊκού έτους, ενάντιαστην επίθεση του συστήματος στα δικαιώ-ματα λαού και νεολαίας. Στην πραξικοπημα-τική προσπάθεια ανασυγκρότησης της ΕΦΕΕη στάση μας ήταν από την αρχή ξεκάθαρηαπαντώντας στο στημένο συνέδριο (που προ-ωθούσαν οι δυνάμεις ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, ΠΚΣ καιΑΡΕΝ) από τη μία και απ’ την άλλη αναδει-κνύοντας την αναγκαιότητα των συνδικαλι-στικών οργάνων στα χέρια των φοιτητών καιγενικότερα του κινήματος.

Η περίοδος Νοέμβρη-Δεκέμβρη ήταν ιδι-αίτερα κινηματική και οι Αγωνιστικές Κινή-σεις κινήθηκαν αποφασιστικά. Ενόψει τηςπρώτης επετείου της δολοφονίας του Α. Γρη-γορόπουλου με πρωτοβουλία μας πραγμα-τοποιήθηκε κάλεσμα προς όλους τουςφοιτητές του τμήματος και τις αριστερές πα-ρατάξεις, προσπαθώντας το κοινό πλαίσιο ναδιαμορφωθεί με μαζικούς όρους μέσα απόανοιχτή συζήτηση, όπως και έγινε. Αν και τησυγκεκριμένη περίοδο υπήρξαν αλλεπάλλη-λες παραβιάσεις ασύλου και η διάθεση γιακλιμάκωση του αγώνα ήταν έντονη, χαρα-κτηριστική ήταν η στάση των δυνάμεωνΠΚΣ, ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ οι οποίες δε συμμερί-στηκαν τη διάθεση αυτή και δεν έδωσαν πε-ριθώρια για συνέχιση του αγώνα. Ετσι ΕΑΑΚκαι ΑΡΕΝ δεν δέχτηκαν να προτείνει το κοινόπλαίσιο νέα γενική συνέλευση, βρίσκοντάςμας αντίθετους. Εφτασαν μάλιστα στο σημείονα μας κατηγορούν ότι «φετιχοποιούμε τιςσυνελεύσεις, ώστε αυτές να ευτελίζονται».

Μέσα σε κλίμα εξαγγελιών νέων αντιλαϊ-κών νόμων, άνοιξε νέος γύρος κινητοποι-ήσεων. Απαράδεκτη ήταν η στάση της ΠΚΣπου ήθελε να ξεκινήσει βιαστικά μία άμαζησυνέλευση, επιδιώκοντας να τη μετατρέψεισε τσιφλίκι της. Οι δυνάμεις του συστήματοςΠΑΣΠ και ΔΑΠ προσπάθησαν να αποπροσα-νατολίσουν τους φοιτητές, αναλώνοντας τιςπροτάσεις τους σε συντεχνιακές λογικέςγύρω από την επιστήμη και τη βελτίωση τουνέου προγράμματος σπουδών. Παρόλα αυτάενόψει της ψήφισης των νέων μέτρων, πραγ-ματοποιήθηκαν καταλήψεις και διαδηλώ-σεις. Με την αποφασιστική μας στάσησυμβάλαμε ώστε ο σύλλογος, μέσα απόκοινό πλαίσιο με τις ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, ναπάρει αγωνιστικές αποφάσεις. Με τη δικήμας επιμονή πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-συζήτηση για την κρίση μέσα στην κατά-ληψη, με τη συμμετοχή εργαζομένων,αναδεικνύοντας τον πραγματικό της ρόλο.Επίσης όμως απογοητευτικό ήταν το κλεί-σιμο και αυτών των κινητοποιήσεων, αφούγια άλλη μια φορά οι δυνάμεις του κοινούπλαισίου υποστήριξαν ότι «ο κόσμος έχεικουραστεί» (μέσα σε δυο εβδομάδες!!!), ότι«πρέπει να κρατήσουμε δυνάμεις», πως «δενγίνεται να κάνει κατάληψη μόνο το Φυσικό»

(πρότειναν άραγε σε άλλες σχολές κατευ-θύνσεις αγώνα…;). Αυτή τη φορά μας κατη-γόρησαν για «φετιχοποίηση τωνκαταλήψεων».

Οι αγώνες όμως δεν τελειώνουν εδώ.Οσο πιο πολύ μας πολεμούν, τόσο η φωνήμας θα δυναμώνει!!!

Φυσικό ΑΠΘΔημήτρης Κοτσιαρής

Το τοπίο που έχει διαμορφωθεί την τελευ-ταία περίοδο στους περισσότερους φοιτητι-κούς συλλόγους της χώρας χαρακτηρίζεταιαπό ακινησία και αδράνεια, λόγω και της στά-σης των αριστερών δυνάμεων. Κατάσταση ηοποία επικρατεί παρά τις έντονες διαθέσειςτου κόσμου να αντισταθεί στην πολιορκίαπου δέχονται τα δικαιώματα και οι κατα-κτήσεις του, και η οποία φυσικά επεκτείνεταικαι στο σύλλογο φοιτητών Φυσικού ΑΠΘ.Αυτήν ακριβώς την κατάσταση αφουγκρά-στηκαν οι Αγωνιστικές Κινήσεις μέσα από τηδράση τους στο σύλλογο.

Αναδείχτηκαν έτσι ζητήματα, όπως τοπρόβλημα της (μη) διανομής βιβλίων, αλλάκαι της καθηγητικής αυθαιρεσίας με τα μα-ζικά κοψίματα στις εξεταστικές και τις πα-ρουσίες στα αμφιθέατρα. Σημαντική υπήρξεκαι η ανταπόκριση για το θέμα του Ασύλου.Χαρακτηριστικά ήταν τα γρήγορα αντανα-κλαστικά του συλλόγου που πραγματοποί-ησε Γενική Συνέλευση αμέσως μετά τιςάρσεις σε ΕΜΠ και ΑΠΘ, κινητοποιήσεις πουωστόσο είχαν περιορισμένη διάρκεια καιμαζικότητα. Αντικείμενο εκτεταμένης πα-ρέμβασης υπήρξαν και τα νέα μέτρα πουεπιβάλλονται στο λαό στα πλαίσια της κρί-σης του συστήματος.

Αντιλαμβανόμενες την ανάγκη δημιουρ-γίας αντιστάσεων σε όλα αυτά οι Αγωνιστι-κές Κινήσεις προωθούν την κοινή δράσηαγωνιστών και δυνάμεων.Υλοποίηση αυτήςτης κατεύθυνσης, και πιο συγκεκριμέναενάντια στα νέα μέτρα, ήταν και το κάλεσμαγια τη δημιουργία μιας πρωτοβουλίας στησχολή, η οποία αν και έγινε θετικά δεκτήτόσο από ανένταχτο κόσμο όσο και από τιςδυνάμεις της ΣΣΠ και της ΑΡΕΝ, δεν έχειδραστηριοποιηθεί, και λόγω Πάσχα. Νέεςόμως συναντήσεις και παρεμβάσεις θαπραγματοποιηθούν το επόμενο διάστημα.

Ιατρική ΑΠΘΕλενα Κουτσιμπού

Η χρονιά που πέρασε ήταν ιδιαιτέρωςσκληρή για τους περισσότερους φοιτητέςτης Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Εκτός από τααπογοητευτικά για πολλούς αποτελέσματατης εξεταστικής έγινε προσπάθεια από πλευ-ράς της σχολής, με συγκεκριμένο έγγραφοπου απεστάλη σε όλες τις κλινικές και τα ερ-γαστήρια, να κοπούν οι προπερίοδοι (εμβό-λιμη εξεταστική για τους εκτοετείς και επίπτυχίω φοιτητές. Παρά την αδιαφορία τωνΔΑΠ και ΠΑΣΠ με μαζικές παραστάσεις πουπραγματοποιήθηκαν στον πρόεδρο της σχο-

λής έγινε κατορθωτό να διεξαχθούν κανο-νικά οι προπερίοδοι.

Σα να μην έφτανε αυτό η διοίκηση τηςσχολής και οι υπεύθυνοι του κτιρίου κατέ-βασαν μέσα στις διακοπές των Χριστουγέν-νων τις αφίσες όλων των παρατάξεων για ναβάψουν τη σχολή. Με τη γραπτή συγκατά-θεση των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και εκμεταλλευό-μενοι την αδράνεια των υπολοίπωνπαρατάξεων, μετά τις γιορτές οι αφίσες κα-τέβαιναν συστηματικά και όσα συνθήματαγράφονταν τα έσβηναν την επόμενη κιόλαςμέρα. Συνδυάζοντας το γεγονός αυτό με τηνείσοδο των ΜΑΤ μέσα στο ΑΠΘ στις 24-2, οιΑγωνιστικές Κινήσεις προσπάθησαν νααναδείξουν το ζήτημα της καταπάτησηςτου ασύλου, των συνδικαλιστικών και κοι-νωνικών ελευθεριών ανοίγοντας τραπεζάκιστο προαύλιο της σχολής, μοιράζοντας προ-κήρυξη και κάνοντας ένα graffiti στον τοίχοπου έγραφε ΑΣΥΛΟ. Δυστυχώς την επόμενηκιόλας μέρα και πάλι δεν είχε μείνει τίποτα.

Σε ό,τι αφορά τα νέα μέτρα που εξήγ-γειλε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στο σύλλογοφοιτητών Ιατρικής δεν έγινε κατορθωτό ναπραγματοποιηθεί γενική συνέλευση. Η συ-νέλευση που καλέστηκε έπειτα από συλλογήυπογραφών βρήκε μπροστά της την απαξίατων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και την αποχώρηση τηςΠΚΣ που συνέβαλε στην απομαζικοποίησήτης και οδήγησε στο να μην πραγματοποι-ηθεί.

Το επόμενο διάστημα οφείλουμε να δώ-σουμε δυναμικό παρόν στην κατεύθυνση δη-μιουργίας αντιστάσεων για την ανατροπήτων νέων μέτρων.

Πολιτικών Μηχ. ΑΠΘΓιάννης Παπαδόπουλος

Η φετινή χρονιά από πλευράς πολιτικώνεξελίξεων ήταν αρκετά έντονη. Και στα Πανε-πιστήμια –άρσηΑσύλου, περαιτέρω εντατικο-ποίηση, υποβάθμιση των πτυχίων– αλλά καισε ολόκληρη την κοινωνία, με τα νέα οικονο-μικά μέτρα και την έξαρση της καταστολής.

Παρόλο που οι φοιτητές αντιλαμβάνονταιότι η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη,δεν υπήρξε κάποια μαζική αντίδραση. Πιοσυγκεκριμένα στη σχολή μας, ενώ το τελευ-ταίο διάστημα καλέστηκαν Γενικές Συνελεύ-σεις, άλλες απ’ αυτές δεν κατάφεραν ναγίνουν και άλλες πραγματοποιήθηκαν με χα-μηλή μαζικότητα. Αυτό οφείλεται στη στάσητων πολιτικών δυνάμεων της σχολής μας. Μετη ΔΑΠ να σαμποτάρει τις συνελεύσεις, καιόταν συμμετέχει να αποφεύγει να τοποθετη-θεί επί των πολιτικών ζητημάτων. Με τηνΠΑΣΠ να διακρίνεται από ένα χαμαιλεοντι-σμό, με «αριστερές» τοποθετήσεις και πλαί-σια στις συνελεύσεις, που σκοπό έχει τηνπαραπλάνηση των φοιτητών έτσι ώστε ναμην υπάρξουν αντιδράσεις στα πανεπιστή-μια, αποτελώντας έτσι το στήριγμα της κυ-βερνητικής πολιτικής στις σχολές. Και με τηνΠΚΣ να συνεχίζει τη διασπαστική λογική καιπρακτική της αποτελώντας τροχοπέδη στηνενεργοποίηση του συλλόγου.

5έναυσµα

τεύχος 33/Μάης 2010

Μοναδική εξαίρεση σε όλα αυτά ήταν οικινητοποιήσεις του Δεκέμβρη, κατά τη διάρ-κεια του οποίου η σχολή μας είχε έναν συλ-ληφθέντα (υπόθεση «πιτζάμες»). Αμεσαπραγματοποιήθηκε έκτακτη Γενική Συνέ-λευση που ήταν μαζική παρά την αποχή τηςΔΑΠ, ενώ η ΠΑΣΠ αιφνιδιασμένη και μηνέχοντας τι να πει, στήριξε το κοινό πλαίσιοπου έγινε μεταξύ των Αγωνιστικών Κινή-σεων, ΑΡΕΝ και El condor pasa. Οι συζητή-σεις που έγιναν κινήθηκαν γύρω από τοκλίμα τρομοκρατίας και καταστολής πουυπήρχε εκείνες τις μέρες, και αυτό που ανα-δείξαμε εμείς είναι ότι οι κινήσεις αυτές δενγίνονται τυχαία από μεριάς συστήματοςαλλά εντάσσονται στο συνολικό πλαίσιο τρο-μοκράτησης του αγωνιζόμενου λαού (βλέπεσύλληψη Μάριου Ζέρβα κ.ά.).

Αυτό που εμείς πιστεύουμε είναι ότι τοεπόμενο διάστημα πρέπει να δραστηριο-ποιηθούν όλοι οι φοιτητές μέσα από τουςσυλλόγους τους και να απαντήσουν δυνα-μικά με μαζικό κίνημα σε αυτή την αντι-λαϊκή επίθεση. Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις θασυμβάλουμε προς αυτή την κατεύθυνση,προωθώντας την κοινή δράση με άλλες δυ-νάμεις και ανένταχτους αγωνιστές.

Οικονομικό ΑΠΘΚωνσταντίνα Βαρνάβα

Από την αρχή της χρονιάς στο Οικονο-μικό του ΑΠΘ παρά τις πολιτικές εξελίξεις,υπήρχε ένα μούδιασμα, μια ατονία και καμιάαπό τις παρατάξεις της σχολής (ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ,ΠΚΣ, ΠΑΣΠ, ΔΑΠ) δεν έκανε κάποια κίνησηγια να αλλάξει το τοπίο.

Παρόλο που η επίθεση της νέας κυβέρνη-σης ήταν προ των πυλών, δεν είχε οριστείκαμία συνέλευση, δεν είχε μοιραστεί καμίαπροκήρυξη και κανείς δεν έπαιρνε κάποιαπρωτοβουλία.Αντί αυτού ΠΑΣΠ και ΔΑΠ έκα-ναν τα λεγόμενα πάρτι "υποδοχής πρωτοε-τών". Η πρώτη συνέλευση διεξήχθη ενόψει 17Νοέμβρη και ήταν μαζική, η ΔΑΠ όμως έκανετα γνωστά της τηλεφωνήματα με αποτέλεσμαστο τέλος της συνέλευσης να μπαίνει κόσμοςμόνο και μόνο για να ψηφίσει το πλαίσιό της.Σε αυτή τη συνέλευση φάνηκε η έλλειψη τηςΑριστεράς το προηγούμενο διάστημα, πουείχε ως συνέπεια το κοινό πλαίσιο να πάρειελάχιστες ψήφους.Το Δεκέμβρη η ανάγκη γιαακόμα μια ΓενικήΣυνέλευση ήταν μεγάλη, δενορίστηκε όμως ποτέ.

Η δεύτερη συνέλευση της χρονιάς έγινεαφότου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξήγγειλετα νέα μέτρα. Η συνέλευση αυτή δεν ήτανπολύ μαζική. Η ΔΑΠ δεν συμμετείχε, και ηΠΚΣ αφού χαρακτήρισε τη συνέλευσηάμαζη, αποχώρησε χωρίς να μπει στη διαδι-κασία να κουβεντιάσει με τον κόσμο που είχεμαζευτεί. Η κουβέντα που ακολούθησε ήταναρκετά προβληματική αφού το 90% του κό-σμου τον είχε φέρει η ΠΑΣΠ, και ενώ στηναρχή έγινε λόγος για κοινό πλαίσιο (Αγωνι-στικές κινήσεις, ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ) εν τέλει δεν κα-τέβηκε γιατί κρίθηκε ότι ο αριθμός τωνφοιτητών δεν ήταν ο απαιτούμενος.

Σαν Αγωνιστικές Κινήσεις Οικονομικούθεωρούμε πως θα πρέπει να μπούμε πιοδυναμικά και να βγούμε μπροστά, ώστε οσύλλογος να αρχίσει να κινείται και να μπειστην κατεύθυνση του κινήματος, γιατί η επί-θεση από τη μεριά του συστήματος θα είναιόλο και πιο έντονη.

Μαθηματικό ΚρήτηςΝίκος Χαρτζουλάκης

Η προσπάθεια για εφαρμογή του νόμουπλαίσιο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης συνεχί-στηκε με τον Εσωτερικό Κανονισμό Λει-τουργίας (Ε.Κ.Λ.). Ο νέος Ε.Κ.Λ. έρχεται ναπεριστείλει ακόμα περισσότερα δικαιώματατων φοιτητών και να χτυπήσει το άσυλο. Προ-βλέπει ποινές για πειθαρχικά παραπτώματατων φοιτητών όπως «χρησιμοποίηση χώρουτου Πανεπιστημίου χωρίς άδεια, παρεμπό-διση της λειτουργίας του Πανεπιστημίου, κα-τάληψη χώρου του Πανεπιστημίου». Επίσηςγια πρώτη φορά θεσμοθετείται ΠειθαρχικόΣυμβούλιο που θα επιβάλει αυτές τις ποινέςπου φτάνουν ως τη διαγραφή από τη σχολή.Φαίνεται ξεκάθαρα η προσπάθεια του συστή-ματος να τσακίσει στοιχειώδη δημοκρατικάδικαιώματα και να τρομοκρατήσει τη νεολαίαμε στόχο το σταμάτημα των αγώνων της.

Υπήρξε μια συντονισμένη προσπάθειαδημιουργίας κλίματος για να περάσει ο Ε.Κ.Λ.Με πρόσχημα τη χρήση ναρκωτικών έχουντοποθετηθεί φύλακες στο Πανεπιστήμιο.Επίσης γίνονταν έφοδοι της Αστυνομίας μεκάθε ευκαιρία. Χαρακτηριστικές είναι οι δη-λώσεις του αντιπρύτανη ότι «το άσυλο έχεικαταργηθεί δύο χρόνια στο ΠανεπιστήμιοΚρήτης αλλά το πρόβλημα των ναρκωτικώνδεν έχει λυθεί». Το ζητούμενο για τους φοι-τητικούς συλλόγους ήταν να απαντήσουν σεαυτή την επίθεση παλεύοντας για να μην πε-ράσει ο Ε.Κ.Λ. και υπερασπίζοντας το άσυλο.Εδώ πρέπει να αναφερθούμε στη στάση τωνΑΡΕΝ, ΕΑΑΚ που αναδείκνυαν ως πρωτεύωντο διαχειριστικό αίτημα της «παραίτησηςτου πρύτανη Παλλήκαρη», βάζοντας σε δεύ-τερη μοίρα τον Ε.Κ.Λ. Μάλιστα δεν δέχονταιοποιαδήποτε κοινή δράση ενάντια στονΕ.Κ.Λ. αν δεν ζητάει την παραίτηση του Πρύ-τανη. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις μέσα από τηνπαρέμβασή τους επέμεναν ότι οι σύλλογοιπρέπει να αγωνιστούν για την ανατροπή τουνόμου πλαίσιο, για να μην περάσει ο Ε.Κ.Λ.Να υπερασπιστούν το άσυλο. Να σπάσουν τοαντιδραστικό κλίμα τρομοκρατίας που επι-κρατεί στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Την κα-τεύθυνση αυτή την έβαλαν στη Γ.Σ. τουΜαθηματικού στο κοινό πλαίσιο με αυτό-νομο σχήμα, το οποίο όμως αρνήθηκε τη συ-νέχιση της κοινής δράσης ενάντια στονΕ.Κ.Λ..

Τώρα που η κυβέρνηση επιτίθεται συνο-λικά στις καταχτήσεις του λαού και της νεο-λαίας είναι αναγκαιότητα η κοινή δράση τωνδυνάμεων, ώστε οι σύλλογοι να βρουν τοναγωνιστικό βηματισμό τους για την ΑΝΑ-ΤΡΟΠΗ της επίθεσης. Οι Αγωνιστικές Κινή-σεις θα συμβάλλουν σ' αυτή την κατεύθυνση.

Πανεπ. ΙωαννίνωνΗλίας Σιαβίκης

Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τον τελευ-ταίο χρόνο χαρακτηρίζεται από νηνεμία, δη-λαδή τη γενικότερη κατάσταση πουεπικρατεί στο χώρο των ΑΕΙ-ΤΕΙ. Είναι έναΠανεπιστήμιο όπου κυρίαρχο ρόλο παίζουνοι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ–ΠΑΣΠ, οιοποίες ευθύνονται για το γεγονός ότι στις πε-ρισσότερες σχολές έχει προωθηθεί σταθεράκαι μεθοδικά, αν όχι όλος ο νόμος-πλαίσιο,σίγουρα το μεγαλύτερό του μέρος.

Στα Ιωάννινα παρεμβαίνουμε σε δύο σχο-λές, στο Οικονομικό και στην Ιατρική. Στο Οι-κονομικό κυρίαρχο ρόλο παίζουν οιΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Οι συνθήκες -σε όλα τα επίπεδα-που επικρατούν στη σχολή, μετά την προ-ώθηση και εφαρμογή του νόμου-πλαίσιο,είναι εντελώς διαφορετικές σε σχέση με τηνπροηγούμενη περίοδο.Συγκεκριμένα, αλλαγήτου προγράμματος σπουδών μέσα σε μιανύχτα στη κυριολεξία, πλήρης εντατικοποί-ηση, πριμοδότηση των φοιτητών που παρα-κολουθούν καθιστώντας υποχρεωτικά ταμαθήματα, μεγέθυνση της ύλης, υπερβολικήαύξηση της δυσκολίας των θεμάτων στις εξε-ταστικές είναι κάποια από αυτά που βιώνει οφοιτητής τουΟικονομικού. Και σα να μην φτά-νουν όλα αυτά, βλέπουμε την καθηγητικήαυθαιρεσία να οργιάζει. Συστηματικά μαζικάκοψίματα και αποκορύφωμα όλων αυτώντων αντιδραστικών ενεργειών τα πειθαρχικάσε 5 φοιτητές της σχολής, οι οποίοι «πιάστη-καν» είτε για αντιγραφή είτε με την υποψία αν-τιγραφής με ποινή τον αποκλεισμό από μιαολόκληρη εξεταστική. Μέσα σε όλο αυτό τοχάος λοιπόν οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ αλλά και η ΠΚΣλένε στους φοιτητές ότι «υπερασπίζονται» ταδικαιώματα των φοιτητών μέσα από τις συνε-λεύσεις των Συνδιοικητικών Οργάνων. ΩςΑγωνιστικές Κινήσεις προσπαθήσαμε με συ-νεχείς παρεμβάσεις από την αρχή της χρονιάςνα σπάσουμε τον πάγο στη σχολή.Ανοίγονταςτα ζητήματα προσπαθήσαμε να ωθήσουμε τοσύλλογο σε Γενικές Συνελεύσεις, δείχνονταςως μονόδρομο την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΠΑΛΗ μα-ζικά και ενωτικά για την υπεράσπιση και διεκ-δίκηση των δικαιωμάτων μας.

Τη σχολή της Ιατρικής θα την περιγρά-φαμε ως μια άκρως εντατικοποιημένη σχολήόπου και εδώ, όπως και σε όλο το Πανεπι-στήμιο Ιωαννίνων, κυρίαρχος είναι ο ρόλοςτης ΔΑΠ. Αν και οι Γενικές Συνελεύσεις είναιμαζικές, όταν πραγματοποιούνται, η ΔΑΠκυριαρχεί σε αυτές εμποδίζοντας να ληφθείοποιαδήποτε αγωνιστική απόφαση. Και στηνΙατρική με τις λιγοστές μας δυνάμεις προ-σπαθήσαμε να συμβάλουμε στο να κινηθείαγωνιστικά ο σύλλογος μέσα από ΣΥΝΕ-ΛΕΥΣΕΙΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ.

Την τελευταία περίοδο, στα πλαίσια τηςκοινής δράσης μαζί με άλλες δυνάμεις -ΑΡΕΝκαι ΣΣΠ (οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ έκριναν πωςδεν είναι αναγκαίο και γι’ αυτόαποχώρησαν)-αποφασίσαμε να συστήσουμε μια «Πρωτο-βουλία Φοιτητών ενάντια στα νέα μέτρα»,ώστε να ανοίξουμε με καλύτερους όρους ταζητήματα στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. κά

τιτρ

έχει.

..


Να γίνουµε γενιά της νικηφόρας αντίστασης

«Γη και ύδωρ» ααίτησαν τα µε-γάλα αφεντικά της ντόιας αστι-κής τάξης. Υοτακτικά τους

ροσέφερε τη χώρα, την εργατική τάξη, τολαό και τη νεολαία δεµένους χειροόδαρα,ροκειµένου να ερισώσει τα κέρδη της καινα διασφαλίσει τη στήριξή τους. «Προ-σφυγή στο ∆.Ν.Τ. και τους µηχανισµούς τηςΕ.Ε. για να σωθεί η χώρα αό τη χρεοκο-ία» βάφτισαν οι ολιτικοί εκφραστές τουκεφαλαίου (ΠΑΣΟΚ-Ν∆-ΛΑΟΣ) το ξεού-ληµα και την ροδοσία.

Αντιµέτωος, ο λαός, µε την ιο βάρ-βαρη ταξική είθεση, µε τον εφιάλτη του ερ-γασιακού και κοινωνικού µεσαίωνα ουειβάλουν οι ιµεριαλιστικοί µηχανισµοί.

Η εξάρτηση και οι συνέπειές της

Ο υοτελής και ξενόδουλος ρόλος τηςντόιας αστικής τάξης µετέτρεψε τη χώρασε εδίο των ενδοϊµεριαλιστικών αντια-ραθέσεων στη δίνη της κρίσης του συστή-µατος. Η Ελλάδα αοτελεί τον αδύναµοκρίκο δίνοντας στους Αµερικάνους (µέσωτου ∆ΝΤ) τη δυνατότητα να µουν σφήναστο σκληρό υρήνα της Ε.Ε. ροκειµένουνα δηµιουργήσουν ρήγµατα και αντισυ-σειρώσεις στο λαίσιό της, αοδυναµώ-νοντας το γερµανογαλλικό υλώνα της. Μετη σειρά του άλι ο υλώνας αυτός, διέε-ται αό αντιθέσεις και ανταγωνισµούς ουσχετίζονται µε τη δηµιουργία καλύτερωνόρων του καθενός ιµεριαλιστή χωριστάστο λαίσιο της Ε.Ε.

Η διλή αυτή εξάρτηση αντανακλάταικαι στα κόµµατα εξουσίας, µε τον Πααν-δρέου να στρέφεται κυρίως ρος τους Αµε-ρικάνους ιµεριαλιστές και το Σαµαράστους Ευρωαίους. Όµως το κύριο είναι ότικαι στα δυο αστικά κόµµατα συνυάρχουνεκφράσεις των συµφερόντων και των δυουλώνων εξάρτησης (βλέε .χ. Ντόρα ή αςθυµηθούµε τις διαδικασίες αλλαγής ηγεσίας

των δυο κοµµάτων). Με αυτό τον τρόο οιιµεριαλιστές καθορίζουν την ολιτική ζωήτου τόου ρος εξυηρέτηση των δικώντους συµφερόντων.

Αυτή η εξάρτηση οδήγησε τη χώρα στηναοβιοµηχάνιση και στην καταστροφή τουαραγωγικού ιστού, εέβαλε τα χαρακτη-ριστικά µιας οικονοµίας µεταρατικής, α-ροχής υηρεσιών, τουρισµού,τηλεικοινωνιακό και οδικό κόµβο για τηνεξυηρέτηση των ιµεριαλιστικών αναγ-κών. ∆ηµιούργησε το «δηµόσιο χρέος» καιµέσα αό τα νέα δάνεια θα το υερδιόγκω-σει αλυσοδένοντας τη χώρα και το λαό,υοθηκεύοντας το µέλλον του. Οδηγεί στηνεκοίηση της «δηµόσιας εριουσίας» (κρα-τικών ειχειρήσεων, λιµανιών, κτιρίων,κ.ά.) στο ξένο κεφάλαιο µε αοικιοκρατι-κούς όρους. Ειτρέει τη µεταφορά λού-του στις ΗΠΑ και τις ισχυρές χώρες της ΕΕ.

Είναι αράλληλα αυτή η εξάρτηση ουοδηγεί το λαό και την εργατική τάξη ναβιώνει διλή την εκµετάλλευση και την κα-ταίεση, αό τα ξένα και ντόια αφεντικά.Που στηρίζει την εξουσία της ντόιας αστι-κής τάξης άνω στο λαό και την εργατικήτάξη. Που εLιχειρεί, µε τα νέα ταξικά,βάρβαρα µέτρα την εLαναθεµελίωση τηςκυριαρχίας του κεφαλαίου σε νέα βάσηκαι τη διαµόρφωση νέων όρων υLερεκ-µετάλλευσης για την υλοLοίηση του µέγι-στου και άµεσου κέρδους.

Η κρίση και τα νέα δεινά για τουςλαούς

Σε αυτή την κατεύθυνση είναι άλλωστετα µέτρα ου αίρνονται σε αγκόσµιο εί-εδο για να βγει το σύστηµα αό την κρίση.Αυτό ου σκοίµως αοκρύτεται είναι ότιοι κρίσεις, γενικά, είναι σύµφυτες µε το κα-ιταλιστικό σύστηµα. Αοτελούν δοµικότου στοιχείο και βασική αιτία δηµιουργίαςτους είναι η αντίθεση µεταξύ κοινωνικής

αραγωγής και καιταλιστικής ιδιοοί-ησης. Όως αναφέρει ο Ένγκελς «οι εργάτεςστερούνται κάθε µέσο ύ9αρξης ε9ειδή ακριβώςέχουν 9αράγει τα µέσα αυτά σε 9άρα 9ολύ µεγάλη9οσότητα» (Αντί-Ντύρινγκ). Παράλληλα,συµυκνώνουν όλες τις αντιφάσεις, τααδιέξοδα και τις αντιθέσεις του συστήµατος(ενδοϊµεριαλιστικές αντιθέσεις, αντίθεσηιµεριαλισµού-λαών, αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας) στην ιο οξυµένη τους µορφή.

Η κρίση την οLοία Lερνάει το καLιτα-λιστικό-ιµLεριαλιστικό σύστηµα είναικρίση υLερLαραγωγής και υLερσυσσώ-ρευσης κεφαλαίου ή αλλιώς συσσώρευσητεράστιου Lλούτου σε Lαγκόσµια κλί-µακα, τέτοιου Lου όµοιό του δεν γνώρισεLοτέ η ανθρωLότητα, ο οLοίος (ως κεφά-λαιο) δεν εLενδύεται µε αLοτέλεσµα ναχάνει την αξία του. Γιατί λοιόν δεν εεν-δύεται; Η αάντηση δεν µορεί να αντλη-θεί µόνο αό το οικονοµικό εδίο αφούαυτό είναι διαλεκτικά δεµένο µε το ολί-τικο και το γεωστρατηγικό-στρατιωτικό, ταοοία αοκτούν καθοριστική σηµασία γιατην ερίοδο ου διανύουµε.

Ο Λένιν συνοψίζοντας τα χαρακτηρι-στικά του ιµεριαλισµού στα ρώτα τουβήµατα έγραφε «Ο κόσµος για 9ρώτη φοράείναι 9ια µοιρασµένος, έτσι 9ου στο εξής θα γί-νονται µόνο ξαναµοιράσµατα, δηλαδή 9έρασµακατεχόµενου εδάφους α9ό τον ένα «κάτοχο» στονάλλο, …» (ο ιµεριαλισµός ανώτατο στάδιοτου καιταλισµού).

Εδώ λοιόν είναι ου σκοντάφτει η«εένδυση». Ότι δηλαδή εξελίσσεται η δια-δικασία ξαναµοιράσµατος, εανακατάκτη-σης-εαναοικιοοίησης του κόσµου. Οαροξυσµός των ιµεριαλιστικών ανταγω-νισµών σε συνδυασµό µε το είεδο ανά-τυξης των ισχυρών χωρών(οικονοµικά-στρατιωτικά) καθιστούν τηνκρίση αυτή στη µεγαλύτερη σε ένταση,βάθος και έκταση στην ιστορία του καιτα-λισµού.

∆ηµήτρης ΜπουγιούκαςΦυσικό Αθήνας

7έναυσµα


και της επαναστατικής προοπτικής!

Το βάλτωµα της ατµοµηχανής, του αµε-ρικανικού ιµεριαλισµού στο Ιράκ (δευτε-ρευόντως στο Αφγανιστάν), τη στιγµή ουµε την εκλογή της οµάδας Μους-Τσένιέθετε -ιδίως µετά την κατάρρευση του λεγό-µενου σοσιαλιστικού στρατοέδου- ωςστόχο την αγκόσµια κυριαρχία, αοτέλεσεβασικό στοιχείο για να χαθεί η «ίστη» καιη «ροσδοκία» και να εκφραστεί η κρίση.

Οι οξυµένοι ανταγωνισµοί των ιµερια-λιστών φέρνουν ιο κοντά το ενδεχόµενοενός νέου ολέµου, όχι µόνο εριφερειακούαλλά και γενικευµένου. Αν ακόµα δεν ει-λέγουν αυτό το µέσο δεν είναι γιατί δια-κρίνονται για την ευαισθησία τους. Είναιγιατί υάρχει η ισορροία τρόµου των υ-ρηνικών και εειδή δεν έχουν διαµορφωθείτα µλοκ ου θα µορούσαν να δώσουν νι-κητή. Παραµένει δηλαδή ανοικτό το ζή-τηµα των όοιων «συµµαχιών».

Στο οικονοµικό εδίο ο ανταγωνισµόςεκφράζεται µε το κυνήγι νέων τεχνολογιώνκαι νέων τοµέων εενδύσεων (βλέε ρά-σινη ανάτυξη, µεταλλαγµένα ροϊόντα,είραµα CERN κ.ά.) ου θα ειτρέψει µιαλανητικού ειέδου συσσώρευση κεφα-λαίων για µια νέα αραγωγική εκτίναξη.Ωστόσο εδώ ααιτείται χρόνος και χρήµαχωρίς να είναι σίγουρο ότι θα ειφέρει τοροσδοκώµενο για το κεφάλαιο, άµεσο καιµέγιστο κέρδος. Έτσι ειλέγεται η σίγουρησυνταγή για τη συσσώρευση κεφαλαίων: α)µετακύλιση της κρίσης και εLιβολή τουενός ιµLεριαλιστή στον άλλον και όλωνµαζί στους λαούς β) µετακύλιση της κρί-σης αLό τις ιµLεριαλιστικές χώρες στιςεξαρτηµένες και αδύναµες γ) µετακύλισησε εθνικό εLίLεδο της κρίσης αLό το κε-φάλαιο στην εργατική τάξη.

Η απάντηση στην κρίση θα δοθεί µεόρους ταξικής πάλης

Είναι σαφέστατο ότι το ρόβληµα δενείναι κοινό, όως συντεταγµένα και συντο-νισµένα ροσαθούν να µας είσουν οι α-ράγοντες του συστήµατος και οικαλοληρωµένοι αολογητές του. Όως άλ-λωστε κοινά δεν ήταν τα τεράστια κέρδη τουκεφαλαίου τόσα χρόνια «ανάτυξης». Ολαός δεν χρωστάει σε κανέναν! Αυτοί τουχρεωστάνε! Άρα και η αάντηση στο ρό-βληµα δεν µορεί να είναι κοινή. Μορεί ναείναι µόνο ταξική. Τα λεφτά υάρχουν καιείναι ολλά. Ο µόνος τρόος να βρεθούνείναι ο µαζικός και αρατεταµένος αγώνας.Τότε και µόνο τότε, όως δια µαγείας εξανε-µίστηκαν έτσι δια µαγείας θα βρεθούν.

συνέχεια στην ε9όµενη σελίδα


Ποια πρέπει να είναι η στάση τουφοιτητικού και σπουδαστικού κινή-µατος;

Είναι ζήτηµα ρώτης γραµµής να συµ-βάλει αοφασιστικά στο λαϊκό συσχετισµόδύναµης. Να γίνει υροδότης και να αο-τελέσει δύναµη κρούσης του λαϊκού και ερ-γατικού κινήµατος. Αυτός ο αγώνας είναικαι της νεολαίας. Γιατί αυτή θα ζήσει τονεφιάλτη του εργασιακού και κοινωνικούµεσαίωνα ου ετοιµάζουν. Γιατί η ανα-τροLή της βάρβαρης αντιλαϊκής-αντεργα-τικής Lολίτικης Lου εLιβάλλουν οιιµLεριαλιστές, το ντόLιο κεφάλαιο και οιLολιτικοί του εκφραστές µLορεί να ανα-τραLεί αLό ένα Lαλλαϊκό ΜέτωLο Αντί-στασης µε µLροστάρη τη νεολαία. Φωνέςλοιόν αό τα «αριστερά» ότι είναι υό-θεση µόνο του εργατικού κινήµατος αλάυοτάσσονται στο δεδοµένο συσχετισµόδύναµης και αρνούνται να αναλάβουν τηνευθύνη.

Για τα αιτήµατα και τους στόχουςπάλης

Η άλη φοιτητικού και σουδαστικούκινήµατος ρέει να συνδεθεί µε τη λαϊκή-εργατική άλη αοκτώντας συγκεκριµένηκατεύθυνση και ολιτικό ροσανατολισµό.Αυτή η σύνδεση µLορεί να συντελεστείστη βάση της αντιιµLεριαλιστικής-αντι-κυβερνητικής κατεύθυνσης. Να ενισχυθείη γραµµή της µαζικής αντίστασης, τουανυLοχώρητου και Lαρατεταµένουαγώνα, στο Lλευρό του λαού, για τηνΑΝΑΤΡΟΠΗ της ταξικής εLίθεσης. Ναδυναµώσει η αντιιµLεριαλιστική γραµµήγια να φύγουν οι ιµLεριαλιστές αLό τηχώρα και τα Βαλκάνια, για να φύγει ηχώρα αLό τους ιµLεριαλιστικούς µηχανι-σµούς Ε.Ε., ∆ΝΤ και ΝΑΤΟ. Μέσα αLόαυτή τη διαδικασία ανάLτυξης κινήµα-τος, διαρκούς Lάλης και σύγκρουσης, θαανοίξει ο δρόµος της εLαναστατικής Lρο-οLτικής για µια Ελλάδα ανεξάρτητη καικοινωνικά αLελευθερωµένη!

Με αυτή την ροοτική, οι στόχοιάλης ου τοοθετούν τη νεολαία στολευρό του λάου, ου ααντούν στο σηµε-ρινό ρόβληµα του λάου και της νεολαίαςαλλά και ανοίγουν το δρόµο για νέες διεκ-δικήσεις, ου αοτελούν την ικανή καιαναγκαία συνθήκη για την ανάτυξη τουκινήµατος και τους νικηφόρους αγώνεςροσδιορίζονται σε τρεις βασικούς άξονες:

1. ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΤΟΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ. ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΡΟ-ΣΘΕΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ

∆ΝΤ-ΕΕ. ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΡ-ΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙ-ΩΝΑ. Για να κερδίσουµε το δικαίωµα στηµόνιµη και σταθερή δουλειά µε δικαιώ-µατα, µε αξιορεείς µισθούς για αξιο-ρεή ζωή. Για να διασφαλίσουµε τοδικαίωµα σε ασφάλιση- ερίθαλψη- σύν-ταξη για όλους.

2. ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙ∆ΕΥΤΙ-ΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ. (κατευ-θύνσεις Μολόνια, νοµός λαίσιο,αξιολόγηση, Ι∆ΒΕ, οδηγία 36/05, ΕθνικόΠλαίσιο Προσόντων). Για να υερασι-στούµε το δικαίωµα στη δηµόσια και δω-ρεάν αιδεία. Για να ανατρέψουµε τηνεντατικοοίηση ου ειβάλλεται. Για ναυερασιστούµε τον ενιαίο χαρακτήρα τωνσουδών και των τυχίων. Τα εαγγελµα-τικά δικαιώµατα σε αυτό. Για να αοτελείτο τυχίο την µόνη ροϋόθεση για τη δου-λειά.

3. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙ-ΚΩΝ ∆ΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ-∆ΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ.ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ. ΚΑΤΑΡ-ΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ. Για ναµορεί ο λαός και η νεολαία να οργανώ-νουν τους αγώνες τους.

Ήδη διανύουµε µια Lερίοδο έντασηςτης ταξικής Lάλης. Αυτή εκφράζεται αότη µεριά του κεφαλαίου µε τον τρόο ουήδη εριγράφηκε. Αό τη µεριά του λαϊκούαράγοντα µε την ροσάθεια οικοδόµη-σης εστιών αντίστασης στην είθεση, µε τηνένταση των αγώνων. Ακόµα και οι αστικές

συνέχεια α9ό την 9ροηγούµενη σελίδα

Είναι σαφέστατο ότι τοπρόβληµα δεν είναι κοινό,όπως συντεταγµένα καισυντονισµένα προσπα-θούν να µας πείσουν οιπαράγοντες του συστή-µατος και οι καλοπληρω-µένοι απολογητές του.Όπως άλλωστε κοινά δενήταν τα τεράστια κέρδητου κεφαλαίου τόσα χρό-νια «ανάπτυξης». Ο λαόςδεν χρωστάει σε κανέναν!Αυτοί του χρεωστάνε!Άρα και η απάντηση στοπρόβληµα δεν µπορεί ναείναι κοινή. Μπορεί ναείναι µόνο ταξική.

9έναυσµα


φυλλάδες και οι αράγοντες του συστήµα-τος κάνουν λόγο για την κοινωνική έκρηξηου κυοφορεί η κλιµάκωση της είθεσης.Ωστόσο κρίσιµο ζήτηµα αναδεικνύεται τοκενό και η αLουσία µιας εLαναστατικήςαριστεράς Lου θα µLορούσε να οργανώ-σει και να καθοδηγήσει τους αγώνες, νααξιοLοιήσει τις αντιθέσεις και τους αντα-γωνισµούς Lου εκδηλώνονται οξυµέναστο Lλαίσιο της κρίσης, να την µετατρέ-ψει σε εLαναστατική κρίση δίνοντας εLα-ναστατική διέξοδο.

Για την πάλη στους κόλπους του κι-νήµατος…

Η σηµερινή αριστερά είναι ροϊόν τηςήττας του κοµµουνιστικού κινήµατος, δια-οτισµένη µε ό,τι ιο σάιο διαµορφώθηκεκαι αναδείχτηκε µέσα στην ορεία αυτή.∆ιαχειριστική µε εκλογικές αυταάτες φαν-τασιώνεται σοσιαλιστικές νησίδες στον κα-ιταλισµό, εκστασιασµένη αό το «βαθµόανάτυξης των αραγωγικών δυνάµεων»,ακόµη και τώρα ου ο καιταλισµός έχειεράσει στο καταστροφικό του στάδιο. Μετην ακατάσχετη ροτασεολογία της εµφα-νίζεται ως συµβουλάτορας της αστικήςτάξης ή στην καλύτερη ερίτωση µιας «φι-λολαϊκής» κυβέρνησης. Αφερέγγυα καιανίκανη, εκ των ραγµάτων, να δώσει διέ-ξοδο και ροοτική στο λαό και την νεο-λαία.

Είναι τουλάχιστον αστείο, αν όχι αο-ροσανατολιστικό και άρνηση σύγκρουσηςµε το σύστηµα, να αναφωνεί κανείς ότι «οστόχος για την ανατροή των µέτρων είναιλίγος». Την ίδια στιγµή µάλιστα ου όλοιαναγνωρίζουν ότι αυτά φέρνουν τον εργα-σιακό µεσαίωνα και αοτελούν ειλογή τουξένου και ντόιου κεφαλαίου, ου συγκεν-τρώνει όλες του τις δυνάµεις για την εφαρ-µογή τους.

Είναι γελοίο και αντιδιαλεκτικό να ανα-φωνεί µε ύφος χιλίων καρδιναλίων «µετάτην ανατροή, τι;» ακυρώνοντας όλη τηδιαδικασία ολιτικοοίησης των µαζώνου τις φέρνει στο ροσκήνιο. Λες και το«ρόγραµµα» ου κάοιοι έχουν ετοιµά-σει, έξω και έρα αό τις µάζες, δηµιούρ-γησε οτέ κίνηµα ή µας αέτρεψε αό τησηµερινή κατάσταση. Αντιθέτως, όλα τα κι-νήµατα, ιστορικά, έχουν ανατυχτεί στηβάση της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και της αντιαρά-θεσης στην είθεση του κεφαλαίου.

Ωστόσο ας δούµε τι ονοµάζουν «βαθύολιτικό λαίσιο», «ρόγραµµα», «αντεί-θεση» ως αάντηση στην κρίση:

Α) «στάση ληρωµών» και «αναδια-ραγµάτευση του χρέους». Καταρχήν καιτα δυο αιτήµατα αLοδέχονται το Lλαίσιοκυριαρχίας του ιµLεριαλισµού και ταυτό-χρονα υιοθετούν την αστική ροαγάνδα

ότι δεν υάρχουν λεφτά. Γιατί λοιόν ναχρεωστάει η Ελλάδα στη Γερµανία και όχιτο αντίστροφο, είναι ή όχι η σχέση εξάρτη-σης ου έφερε τη χώρα σε αυτό το σηµείο;Αν δεν υάρχουν τα λεφτά τι νόηµα έχει τοαίτηµα για αυξήσεις στους µισθούς; Και αςυοθέσουµε ότι είναι έτσι όως µας τα λένε,το σίγουρο είναι ότι τα λεφτά ου δεν θαάνε στην αοληρωµή του «δηµόσιουχρέους» δεν θα άνε ούτε στον λαό, γιατίφορέας υλοοίησης των αραάνω αιτη-µάτων είναι η αστική τάξη και όχι το κί-νηµα. Εξάλλου στάση ληρωµών εέλεξεροσφάτως η αστική τάξη της Ισλανδίας,χωρίς να το ααιτήσει κάοιο κίνηµα.Στάση ληρωµών εέλεξε η αστική τάξη τηςχώρας µας το 1893 µε το «δυστυχώς τω-χεύσαµε» δηµιουργώντας τους όρους για τοβάθεµα της εξάρτησης. Στάση ληρωµώνζητεί σήµερα ο νεοφιλελεύθερος Ανδριανό-ουλος. Με όρους κυριαρχίας το κάνουν οιαστικές τάξεις των ιµεριαλιστικών χωρών.Ταυτόχρονα, αυτά τα αιτήµατα ροσα-θούν να βγάλουν την αστική τάξη αό τηδύσκολη θέση και θα µορούσε να θεωρη-θεί ότι κάοιοι αναζητούν συµµαχία µεκοµµάτια της ου δυσανασχετούν κάτωαό την ίεση των ιµεριαλιστών. Υό τοκαθεστώς της εξάρτησης µάλιστα, γίνονταικαι εικίνδυνα αφού θα σηµατοδοτήσουντην χρεωκοία της χώρας µε ό,τι αυτό συ-νεάγεται για το λαό.

Β) «την κρίση να ληρώσουν οι καιτα-λιστές, φορολογείστε το κεφάλαιο». Εδώχάνει η µάνα το αιδί και το αιδί τη µάνα.∆ηλαδή η κυβέρνηση του κεφαλαίου ουδιαχειρίζεται το κράτος του (αστικό κράτος:µηχανισµός ειβολής της κυριαρχίας τουκεφαλαίου στην εργατική τάξη) να φορο-λογήσει το κεφάλαιο!!! Ή αλλιώς το κεφά-λαιο να αυτοφορολογηθεί!!! Νααυτοαναιρεθεί, να αLαρνηθεί την κυριαρ-χία και το ρόλο του. Αυτό και αν είναι αν-τιµαρξιστική θεώρηση.

Στον καιταλισµό αυτό ου ξέρει νακάνει ο λαός είναι ταξικούς αγώνες. Μόνοµέσα αό αυτούς και σε σύγκρουση µε τοκεφάλαιο µορεί να κατακτήσει δικαιώ-µατα, να το οδηγήσει σε αναδίλωση καινα του ειβάλει την ειστροφή µέρους τηςκλεµµένης υεραξίας αό την εργατικήτάξη υό µορφή αροχών. ∆εν υLήρξεούτε υLάρχει άλλος τρόLος για να Lληρώ-σει το κεφάλαιο.

Γ) «εθνικοοιήσεις-κρατικοοιήσειςτραεζών και αραγωγικών τοµέων» ή αλ-λιώς κρατικός καLιταλισµός. Για να µηφανεί η διαχειριστική λογική συµληρώνε-ται και ο «εργατικός έλεγχος» και όλα λύ-θηκαν. Οδηγώντας βέβαια σήµερα τοεργατικό κίνηµα στη συνδιαχείριση, µε εκ-ροσώους των εργαζοµένων να συµµετέ-

χουν στα ∆.Σ. των ειχειρήσεων και το φοι-τητικό κίνηµα στο τραέζι του διαλόγου µετο καθηγητικό κατεστηµένο. Για να έχει ηείθεση και τη σφραγίδα των συνδικαλι-στών και να φορτώνεται η ευθύνη στους ερ-γαζόµενους ή στους φοιτητές.

∆) «ααγόρευση των αολύσεων». Μο-ρεί ο νόµος του κράτους να διασφαλίσειτους εργαζόµενους; Μα ήδη υάρχει όριοστις αολύσεις το οοίο καταατούν οι ερ-γοδότες. Το «όχι στις αολύσεις», η υερά-σιση του δικαιώµατος στη δουλειά µορείνα διασφαλιστεί µόνο µέσα αό την ενδυ-νάµωση των σωµατείων και την ανασυγ-κρότηση του εργατικού κινήµατος σεαγωνιστική κατεύθυνση. Όως άλλωστε καιοι συλλογικές συµβάσεις καταατιούνταιεειδή δεν τις υερασίζονται τα σωµατεία.Άρα είναι ζήτηµα ταξικού συσχετισµούκαι Lάλης και όχι νόµου µιας κυβέρνη-σης.

Ε) βέβαια εειδή εδώ µιλάµε για ολο-κληρωµένα «ρογράµµατα», όχι αστεία,έχουµε εν τάχει, «ενιαίους φορείς µεταφο-ρών, υγείας, αιδείας κ.ά.», δηλαδή συνο-λική αναδιάρθρωση του κράτους, «1500ευρώ κατώτατο µισθό», «35ωρο-5µερο-7ωρο», «λιγότερη δουλειά, δουλειά γιαόλους» και τράβα κορδέλα.

Αιτήµατα διαχειριστικά, ου αLοκρύ-Lτουν τον ταξικό χαρακτήρα του κράτουςκαι του συστήµατος. Αταξικές αναλύσειςγια το ώς θα βγούµε αό την κρίση (οιοι;Εµείς ή αστική τάξη;). Ξαναζεσταµένες συν-ταγές της σοσιαλδηµοκρατίας ου σερβί-ρονται ως ριζοσαστισµός. Κοινή βάση των«µεταβατικών» αιτηµάτων, είναι ότι δεναευθύνονται στο κίνηµα αλλά σε κάοιακυβέρνηση. Και εειδή λοιόν δεν µορείνα τα εφαρµόσει η κυβέρνηση έρχεται τοειστέγασµα «να έσει η κυβέρνηση», δη-λαδή εκλογές. Για να έρθει οια κυβέρνηση;Εδώ η καθεστωτική «αριστερά» είναι ιο ξε-κάθαρη. Η «λαϊκή εξουσία» µε βάση τορόγραµµα του ΚΚΕ, η «αριστερή διακυ-βέρνηση» µε βάση το ρόγραµµα του ΣΥ-ΡΙΖΑ. Αφού λοιόν ο κοινοβουλευτικόςδρόµος αραµένει ανοιχτός, δεν ααιτείταιη εαναστατική ανατροή του καιταλι-σµού.

...και για την ενότητα

Εργαλείο για την ανάτυξη του κινήµα-τος αοτελεί σήµερα η ΚΟΙΝΗ ∆ΡΑΣΗ.Μέσα αό την Κοινή ∆ράση, στο εδίο τουκινήµατος και µε όρους ταξικής άλης οιίδιες οι µάζες θα δώσουν τις δικές τουςααντήσεις και στα αραάνω. Όλες, µά-λιστα, οι δυνάµεις ου αναφέρονται στην



αριστερά, λην της ΠΚΣ και σε ευθεία αν-τιστοιχία µε το ΚΚΕ, συµφωνούν σε αυτόκαι την εικαλούνται. Το αράδοξο είναιότι όταν γίνεται ρόταση κοινής δράσης,τοριλίζεται, εφόσον τα αραάνω αιτή-µατα µαίνουν ως ροϋόθεση για την εί-τευξή της. Να ξεκαθαρίσουµε λοιLόν ότι ηΚοινή ∆ράση δεν αLοτελεί LροσLάθειαδηµιουργίας νέου σχήµατος, Lαράταξης,οργάνωσης ή κόµµατος. Η δύναµη ουεικαλείται την αναγκαιότητα των «βα-θιών λαισίων» και θέτει ως βάση συµφω-νίας το εγκεφαλικό της ρόγραµµα, είτεσυγκαλυµµένα «στριβεί δια του αρραβώ-νος» είτε ειχειρεί να «καελώσει» τη δια-δικασία οντάροντας στο διαµορφωµένοοργανωτικό συσχετισµό δύναµης στο λαί-σιο του κινήµατος.

Η σουδαιότητα της Κοινής ∆ράσης, οκαταλυτικός της χαρακτήρας στις κινηµα-τικές εξελίξεις αντικατοτρίστηκε στο φοι-τητικό κίνηµα των καταλήψεων του 06-07.Όταν την εέβαλαν οι σουδαστικέςµάζες, αναγκάζοντας δυνάµεις σε συνεχείςυαναχωρήσεις αό τις θέσεις και τηγραµµή τους, ενώ όσοι την αρνήθηκανβρεθήκαν στο εριθώριο (βλέε ΠΚΣ). ΗΚοινή ∆ράση µLορεί να εLιτευχτεί µόνοστα µέτωLα Lάλης Lου αναδεικνύει ηίδια η εLίθεση του συστήµατος. Σήµεραείναι ολοφάνερο ού µορούν να συµφω-νήσουν οι δυνάµεις ώστε να συµβάλουνστην ανάτυξη κινήµατος και νικηφόρωναγώνων. Μέσα σε µια τέτοια διαδικασίαζύµωσης και άλης, µε τις µάζες στο ρο-σκήνιο, ξεκαθαρίζονται οι γραµµές στο κί-νηµα και γεννιούνται οι όροι και οιροϋοθέσεις για µια ενότητα (των δυνά-µεων ου µορούν και θέλουν) σε οι-οτικά ανώτερο είεδο. Αυτή τηδιαδικασία κινήµατος ροσερνούν ορι-σµένοι υοκαθιστώντας τη µε σαθρές εκλο-γικές «ενότητες».

Σε αυτή την κρίσιµη ερίοδο ου ο λαόςµας βρίσκεται µροστά στην ιστορική ευ-θύνη της ΜΑΖΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ου ηνεολαία ρέει να γίνει δύναµη κρούσηςτης λαϊκής άλης, οι Αγωνιστικές Κινήσειςθα ειµείνουν στην κατεύθυνση της Κοινής∆ράσης. Για να συµβάλουν στη στήριξη τουκόσµου, για να ξαναγινούν οι Σύλλογοι τακύτταρα του αγώνα. Να µετατραούν οισηµερινές αντιστάσεις σε ένα µαζικό ρωµα-λέο αντιιµεριαλιστικό-αντικυβερνητικό-αντιρεφορµιστικό κίνηµα, ου στο λευρότου λαού και της εργατικής τάξης θα ανα-τρέψει το µεσαίωνα και τη βαρβαρότητα.Αυτός είναι ο µόνος ρεαλιστικός δρόµοςγια την νεολαία. Η αρχή έχει ήδη γίνει. Ηνεολαία ερατά στο δρόµο της νικηφόραςαντίστασης και της εαναστατικής ρο-οτικής!


Εργαλείο για την ανά-πτυξη του κινήµατος απο-τελεί σήµερα η ΚΟΙΝΗ∆ΡΑΣΗ. Μέσα από τηνΚοινή ∆ράση, στο πεδίοτου κινήµατος και µεόρους ταξικής πάλης οιίδιες οι µάζες θα δώσουντις δικές τους απαντήσειςκαι στα παραπάνω.

11έναυσµα


Γρηγόρης ΚοτρωνούλαςΗλεκτρολόγων Μηχανικών ΕΜΠ

Ηαγκόσµια ολιτική και οικονο-µική κρίση του ιµεριαλιστικού-καιταλιστικού συστήµατος, η

οοία εδώ και ερίου δύο χρόνια βγήκεστην ειφάνεια και έχει αναδειχτεί σε ζή-τηµα ρώτης γραµµής για τους ιµεριαλι-στές, είναι αυτή ου καθορίζει καιειταχύνει τις εξελίξεις όσον αφορά την εί-θεση στο σύνολο των δικαιωµάτων της ερ-γατικής τάξης και των εργαζοµένων σεολόκληρη την υφήλιο. Το ξεέρασµα τηςκρίσης αό τη σκοιά των ιµεριαλιστώνκαι των ταξικών τους συµφερόντων έχειδύο κύριους άξονες: αφενός τη διεύρυνσητης εκµετάλλευσης του εργαζόµενου λαούκαι αφετέρου την εντεινόµενη καταλή-στευση των εξαρτηµένων χωρών αό κάθειµεριαλιστή για τα ιδία συµφέροντά τουκαι σε κατεύθυνση αοκλεισµού των υο-λοίων.

Με το φόντο αυτό, στη χώρα µας µε µιααστική τάξη χρόνια τώρα ροσδεδεµένη σεµια διλή εξάρτηση αό Αµερικάνους καιΕυρωαίους ιµεριαλιστές, βρισκόµαστεµροστά σε µια άνευ ροηγουµένου ρο-σάθεια κατατροµοκράτησης και στριµώγ-µατος του ελληνικού λαού. ΕΕ καιΕυρωαϊκή Ειτροή, αό τη µια για λο-γαριασµό των Γερµανών και των Γάλλωνιµεριαλιστών και ∆ΝΤ, αό την άλλη γιαλογαριασµό των Αµερικάνων, δίνουν τοντόνο, και σύσσωµο το ολιτικό ροσωικότης χώρας (κυβέρνηση, Ν∆, ΛΑΟΣ, ΜΜΕ)ευθυγραµµίζεται για το ενορχηστρωµένοξεζούµισµα του λαού και την είθεση σταόσα εναοµείναντα εργατικά δικαιώµατακαι κατακτήσεις. Τα βάρβαρα µετρά ουροτείνουν και άρθηκαν ή θα αρθούν ειςβάρος των εργαζοµένων έχουν διλό χα-ρακτήρα: αό τη µια εισρακτικό-ληστρικόγια την άµεση µεταφορά κερδών στους ιµ-εριαλιστές και αό την άλλη καθαρά τα-ξικό. Αώτερος στόχος η λήρης ανατροήτων ταξικών συσχετισµών ρος όφελος τουκεφαλαίου και η δηµιουργία ενός σύγχρο-νου εργασιακού µεσαίωνα, εδίο ανεµό-διστης κερδοφορίας για τους ίδιους.

Να υπερασπιστούµε τα δικαιώµατά µας!Έξω το ∆ΝΤ και η ΕΕ!

Προφανώς λοιόν και αυτά τα αντεργα-τικά-αντιλαϊκά µέτρα δεν θα έχουν ροσω-ρινό χαρακτήρα, όως θέλουν να λένε,γιατί κατά βάση είναι αναγκαία για το κε-φάλαιο και την υεροχή του.

Εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι αολύσειςτον τελευταίο χρόνο, ριν ακόµα καν «ει-σήµως» φτάσει η κρίση στη χώρα µας, ενώάλλοι τόσοι εργαζόµενοι εξαναγκάστηκαννα δουλεύουν και να ληρώνονται λιγό-τερο υό το φόβο της αόλυσης. Μια αότις ρώτες αοφάσεις της νέας κυβέρνησηςήταν οι αολύσεις συµβασιούχων του δη-µοσίου. Μετά την «ανάδειξη» της κρίσηςκαι στη χώρα µας ήρθαν και οι ρώτες υο-δείξεις «σωτηρίας» αό την ΕΕ, µαζί µε τονεκβιασµό για αοληρωµή των «ελλειµµά-των και των χρεών». Η κυβέρνηση υά-κουσε άµεσα στα κελεύσµατα τωνιµεριαλιστών για µια ακόµα φορά καιµέσα σε ολύ σύντοµο χρονικό διάστηµαέρασε σειρά βάρβαρων µέτρων κατά τουελληνικού λαού, µέτρων ρωτόγνωρων γιατην ελληνική ραγµατικότητα ου κάνουνδυσβάσταχτη την καθηµερινότητα των ερ-γαζοµένων. Πρώτα χτυήµατα της κυβέρ-νησης ήταν η αύξηση του ΦΠΑ αό 19%στο 21%, η τεράστια αύξηση της τιµής τωνκαυσίµων ερίου κατά 50% και η αύξησητης τιµής δεκάδων ροϊόντων ρώτηςανάγκης, άµεσα ή έµµεσα. Ακολούθησε ηείθεση στους εργαζόµενους του ευρύτερουδηµόσιου τοµέα και των ∆ΕΚΟ, δείχνονταςτο τι έχει να εακολουθήσει στους εργαζό-µενους του ιδιωτικού, όου οι όροι εργα-σίας ήταν αό ροηγουµένως ιοβάρβαροι και καταιεστικοί. Μειώθηκεκατά 30% ο µισθός Χριστουγέννων καιΠάσχα (13ος και 14ος) στους εργαζόµενουςτου δηµοσίου, κατά 12% τα ειδόµαταστους δηµοσίους και ειλέον κατά 7% οιµισθοί στους εργαζόµενους σε ∆ΕΚΟ. Τηνίδια ερίοδο ανακοινώθηκε το άγωµα σεµισθούς στον ιδιωτικό τοµέα και σε όλες τιςσυντάξεις, ενώ εόµενο στη σειρά ήταν ονέος φοροληστρικός νόµος ου ψηφίστηκεαµέσως µετά το Πάσχα και ροβλέει ε-

ραιτέρω χτύηµα στα εισοδήµατα των ερ-γαζοµένων, ξεκινώντας µάλιστα αό ταολύ µικρά λέον της τάξεως των 6.000ευρώ το χρόνο, ενώ δίνει νέες φοροααλ-λαγές στο µεγάλο κεφάλαιο.

Η λίστα δυστυχώς δεν σταµατάει εδώ,ενώ συγχρόνως ένας νέος είδοξος «σωτή-ρας», το κακόφηµο ∆ΝΤ, εµφανίστηκε γιατην Ελλάδα. Πέρα αό τα διαφορετικά ιµ-εριαλιστικά συµφέροντα και τους ιδιαίτε-ρους στόχους ου εκροσωούν, ΕΕ και∆ΝΤ είναι ξεκάθαροι και το έχουν δηλώσειάµολλες φόρες και σε διάφορους τόνουςγια την ολιτική και τα µέτρα ου θα ρέ-ει να ακολουθήσει η Ελλάδα και µιασειρά άλλων χωρών όσον αφορά την εργα-σία. Είναι ξεκάθαροι στην ταξική είθεσηου άνε να διεξάγουν. Σύµφωνα µε αυ-τούς ρέει: να αυξηθούν κι άλλο τα όριασυνταξιοδότησης, να αελευθερωθούν οιαολύσεις, να γίνουν ακόµα ιο ευέλικταωράρια και εργασία, να καταργηθούν οισυλλογικές συµβάσεις, να µειωθούν εραι-τέρω οι µισθοί σε ιδιωτικό και δηµόσιοτοµέα και οι συντάξεις, να κοούν 13ος και14ος µισθός. Αυτό είναι το µέλλον ου θέ-λουν για τον κόσµο της δουλειάς, τηνλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεωνρος όφελος του κεφαλαίου, το τσάκισµακάθε εργατικού δικαιώµατος µαζί µεακόµα και το ίδιο το δικαίωµα στη δου-λειά. Αυτά ροτίθεται να εφαρµόσει η κυ-βέρνηση µε την αµέριστη συµαράστασηΝ∆ και ΛΑΟΣ, την ξεουληµένη ηγεσίατων ΓΣΕΕ-Α∆Ε∆Υ, των ΜΜΕ και των δια-φόρων αρατρεχάµενων «αρµοδίων» ουήδη ρολειαίνουν το έδαφος και υοσκά-τουν τα θεµέλια, ρακτικά και ιδεολο-γικά, για µια είθεση τέτοιου µεγέθους.Ήδη ρο τον υλών είναι και η κατάθεσητου νέου αντιασφαλιστικού νοµοσχεδίου,σύµφωνα άντα µε τις ειταγές και τιςυοδείξεις των ιµεριαλιστών, µε βασικέςαιχµές τη νέα αύξηση του ορίου ηλικίαςσυνταξιοδότησης αό τα 65 στα 67 χρόνιακαι την εξίσωση των ορίων ηλικίας γυναι-κών-ανδρών.


Η στάση των δυνάµεων την τελευταίασε παράλληλη ευθεία µε τις εξελίξεις στο κεντρικό

∆ΑΠ-Ν∆ΦΚ: Ανίχνευση τακτικής πάντα στην κατεύθυνσητης υπηρέτησης του συστήµατος

Η ήττα της Ν∆ στις βουλευτικές εκλογές, οι διεργασίες ου εέ-φερε στο εσωτερικό της, αρά την καθαρή εκλογή Σαµαρά, είναιτα βασικά στοιχεία ου εηρεάζουν την αρουσία της ∆ΑΠ-Ν∆ΦΚ µέσα στις σχολές. Είναι αλήθεια ότι η στάση ου αρου-σιάζει η ∆ΑΠ είναι στάση ου δηλώνει τεράστια αοσυγκρότηση.Αντανακλάται µε έντονο τρόο η αστάθεια ου δείχνει η Ν∆ στοκεντρικό ολιτικό σκηνικό, όου δεν έχει καταφέρει να φανεί σανεγγυήτρια δύναµη για τα συµφέροντα του συστήµατος. Έτσι η∆ΑΠ στα Πανειστήµια βγαίνει κατά βάση ροσαθώντας νασυσειρώσει το αραδοσιακά δεξιό ακροατήριο. Αναδεικνύον-τας κατά βάση ζήτηµα ασύλου, δηµοκρατικών δικαιωµάτων κλ.Ταυτόχρονα, αλλά και µε σασµωδικό τρόο σε συλλόγους όουαραδοσιακά έχει δύναµη, ειχειρεί να αντιαρατεθεί στις ει-λογές της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ στηρίζοντας ξεκάθαρα τη λογικήτης µείωσης του λαϊκού εισοδήµατος και συνολικά της αντιλαϊκήςολιτικής. (Αυτά τα αιδιάστικα ειχειρήµατα, ότι εµείς λέγαµεάγωµα των µισθών και εσείς ου µας λέγατε ότι υάρχουνλεφτά τώρα ροτείνετε µείωση).Αλλά τα ροβλήµατα για τη ∆ΑΠ θα υάρχουν όσο η κατάστασηστη Ν∆ είναι αυτή η στάση αναµονής και ανασυγκρότησης.

ΠΑΣΠ: Η στήριξη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ πρώτο καιµοναδικό µέληµά της

Εδώ και δύο ερίου χρόνια η ΠΑΣΠ ροσαθεί να αίξει τορόλο µιας ενδιάµεσης δύναµης µέσα στο Πανειστήµιο, όουαό τη µία καταδικάζει την αντιλαϊκή ολιτική του συστήµατος,αό την άλλη όµως ειχειρεί να την αρουσιάσει σαν αναγκαίοκακό. Ότι δηλαδή η άλη για την ανατροή των αντιλαϊκών µέ-τρων δεν µορεί να έχει αοτέλεσµα, ότι τα µέτρα είναι νοµοτε-λειακά κλ. Ελλείψει ίεσης αό τα αριστερά, µορεί καιαναδιλώνεται, θολώνει το τοίο και καταφέρνει να εγκλωβίζεικαι να µλοκάρει έναν κόσµο ου έχει αγωνιστικές διαθέσεις.Προσαθεί να είσει τη νεολαία για το αγαθό των ροθέσεων τηςκυβέρνησης. Ότι εκβιάζεται αό τις ξένες δυνάµεις να άρει ταµέτρα, ενώ έχει ρόθεση να ασκήσει φιλολαϊκή ολιτική. Για να

στηρίξει αυτή την άοψη, ροβάλλει τεχνοκρατικούς τρόουςείλυσης των ζητηµάτων, λες και δεν είναι ολιτικό το ζήτηµατων αντιλαϊκών µέτρων. Ουσιαστικά δηλαδή ροκρίνει το ρό-γραµµα σταθερότητας ως κάτι το αόλυτα αναγκαίο για να σωθείη χώρα. Αυτή όµως η άοψη δεν µορεί να εξυηρετήσει σε αό-λυτο βαθµό το ρόλο της ενδιάµεσης δύναµης ου ειχείρησε ναεκφράσει η ΠΑΣΠ αό το κίνηµα ενάντια στο νόµο λαίσιοµέχρι σήµερα. Κατά συνέεια, θέτει το ζήτηµα τυχών των µέ-τρων ου θα µορούσαν να αοφευχθούν, ότι ακόµα και τώρα σεκάοια σηµεία θα µορούσαν να υάρξουν κάοιες αροχές γιατην τόνωση του µέσου εισοδήµατος.Αυτό όµως γίνεται ακριβώς για να διατηρεί τη δυνατότητα ηΠΑΣΠ να ενσωµατώνει κοµµάτια νεολαίας ου είναι ενάντιαστην αντιλαϊκή ολιτική, αλλά δεν βλέουν µια ορατή κινηµα-τική διέξοδο.

ΠΚΣ-ΚΝΕΑό την αρχή της ακαδηµαϊκής χρονιάς, έχουµε µια ξεκάθαρηδιαφοροοίηση στην τακτική αό τη µεριά της ΠΚΣ-ΚΝΕ µέσαστο φοιτητικό κίνηµα. Και όµως, δεν ρόκειται για µια διαφο-ροοίηση ου εαναροσδιορίζει τη σχέση της ΚΝΕ µε το κίνηµαµε ανάληψη ουσιαστικών ευθυνών αέναντι στη σουδάζουσανεολαία, αλλά αυτό ου ουσιαστικά γίνεται είναι µια ιο ξεκά-θαρη αοµάκρυνσή της αό το κίνηµα της νεολαίας. Η συγκρό-τηση του Μετώου Αγώνα Σουδαστών (ΜΑΣ) ουσιαστικάβγάζει την ΠΚΣ έξω αό τις διαδικασίες του κινήµατος, έξω αότις συνελεύσεις, ου τις καταγγέλλει τις ερισσότερες φορές ωςάµαζες. Αντίθετα, µαζεύεται ουσιαστικά η ΠΚΣ µε κάοιες ειρ-ροές της και ζυµώνονται άνω στο ρόγραµµα της ΠΚΣ, χωρίςκαµία ροσάθεια για να τεθούν τα ζητήµατα στο µαζικό κίνηµα.Και η διαστροφή συνεχίζεται µε το να αοκαλεί αυτές τις ει-τροές ραγµατικό οργανωµένο φοιτητικό κίνηµα. Το θέµα είναιότι τα ροηγούµενα χρόνια η ΠΚΣ συµµετείχε σε τέτοιες συνε-λεύσεις, ου, µε βάση τη φάση στην οοία βρίσκεται το κίνηµα,δεν χαρακτηρίζονται και άµαζες. Είναι αλήθεια ότι στις σχολές µε500 φοιτητές οι συνελεύσεις γίνονται µε 80-100, αλλά αυτό έχεινα κάνει µε το όσο συγκροτηµένο είναι το φοιτητικό κίνηµα.Άλλωστε ουδεµία σχέση µε τη διαλεκτική έχει µια ανάλυση ουουσιαστικά θεωρεί ότι µέχρι να µούνε όλοι ή σχεδόν όλοι οι φοι-τητές στα αµφιθέατρα δεν θα γίνονται συνελεύσεις. Γιατί τότεείναι ου δεν θα φτάσουµε οτέ σε σηµείο να έχουµε ζωντανούςσυλλόγους. Παρόλο ου είναι σίγουρο ότι στην εόµενη ανάτασητου φοιτητικού κινήµατος, αυτή η τακτική της ΠΚΣ-ΚΝΕ θα τηβάλει εκ νέου στη γωνία, η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγµή, αυτήη ειλογή της ΠΚΣ δυσχεραίνει την κατάσταση, δυσκολεύει τηδιεξαγωγή των συνελεύσεων.

ΕΑΑΚΗ στάση της ΕΑΑΚ αοτυώνει µια κρίση ροσανατολισµού σε

Γιώργος ΑναστασόπουλοςΚτηνιατρική ΑΠΘ

13έναυσµα


περίοδο,πολιτικό σκηνικό...

σχέση µε το φοιτητικό κίνηµα. Αό όταν έληξε το κίνηµα αέ-ναντι στο νόµο λαίσιο, η µοναδική αόφαση ου να σηµαίνεικαι αντίστοιχη κινηµατική κατεύθυνση ήταν την ερίοδο τωνρώτων ρυτανικών και ροεδρικών εκλογών, αλλά ο τρόοςου ανοίξανε τα ζητήµατα έτσι κι αλλιώς δεν µορούσε να δώσειµαζικά χαρακτηριστικά σε εκείνες τις κινητοοιήσεις. Αό τότεµέχρι τώρα, καµία κατεύθυνση δεν έχουν ροβάλλει ως ΕΑΑΚγια το φοιτητικό κίνηµα. Περισσότερο φάνηκε η ρεµούρα τωνδυνάµεων ου συναοτελούν την ΕΑΑΚ να λασαριστούν στοκεντρικό ολιτικό σκηνικό µέσα αό την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αρά ναβγάλουν µια ουσιαστική ρόταση άλης για το φοιτητικό κί-νηµα, όου, κακά τα ψέµατα, και ρόλο και δυνατότητες έχουν.Αντίθετα, το τσαλαβούτηµα σε αναρχικές αντιλήψεις και ρα-κτικές, ταυτόχρονα µε την είδραση της ρεφορµιστικής τακτικήςτου εκλογικού δρόµου, κρατά το δυναµικό της ΕΑΑΚ σε µια α-γωµάρα, αροσανατόλιστο, αρά τις αγωνιστικές διαθέσεις ουδείχνει. Με βάση τα καθήκοντα ου ανοίγονται την εόµενη ε-ρίοδο για το κίνηµα και η ΕΑΑΚ θα καλεστεί να ξεκαθαρίσει τηστάση της. Ή δηλαδή θα αλλάξει τακτική για να βοηθήσει τηνανάτυξη του κινήµατος ή θα συνεχίσει να έχει αυτή τη θολήστάση ου θα την οδηγήσει στο εριθώριο.

Α.Ρ.ΕΝ.Η Αριστερή Ενότητα είναι µια δύναµη η οοία (όχι µόνο αόόταν ιδρύθηκε αλλά ως χαρακτηριστικό γνώρισµα και των συνι-στωσών της) δεν θέτει ζητήµατα ροσανατολισµού για το φοιτη-τικό κίνηµα. ∆εν αναλαµβάνει την ευθύνη ανάδειξης κάοιαςκατεύθυνσης, ακριβώς για να µορεί να ελίσσεται καιροσκοικά,ώστε να υλοοιήσει τον ένα και µοναδικό στόχο ου έχει. Τηναόκτηση µιας ισχυρής νεολαίας για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ρε-φορµιστική κατεύθυνση ου βάζει κάθε φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, των αυ-ταατών για αριστερή διακυβέρνηση, για ρογραµµατικήαντιολίτευση κ.ο.κ. Ο τυχοδιωκτισµός ήταν ανέκαθεν το χαρα-κτηριστικό αυτού του χώρου στο φοιτητικό κίνηµα, εφόσον είχετο «αβαντάζ» να µην έχει ισχυρή αρουσία ου να δέχεται τιςιέσεις ενός κόσµου για να αίρνει ολιτικές αοφάσεις για ταείδικα του κινήµατος. Έτσι, ενώ µετά τις εκλογές του 2007 και τολασάρισµα του ΣΥΡΙΖΑ σε µια µεγάλη δύναµη ου έρχεται νασαρώσει τα άντα, ου δηµιούργησε εύφορο εδίο για τηνΑΡΕΝ µέσα στους χώρους της νεολαίας, φτάσαµε στην ύφεση του2010. Η αρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στο κεντρικό ολιτικό σκηνικό,µε τα εµόδια ου βγήκαν στην αδιέξοδη λογική του, µλόκα-ραν και τη δουλειά του στη νεολαία. Βέβαια, την ερίοδο ουσαρώνονται τα δικαιώµατα του λαού και της νεολαίας, αναγκα-στικά θα ρέει και οι δυνάµεις της ΑΡΕΝ να τοοθετούνταιανοιχτά και η ίεση θα µεγαλώνει. Τότε θα γίνονται και ιο ορα-τές οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της ολιτικής τους γραµµής,αφού σε εριόδους όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων δεν χω-ράνε ενδιάµεσες θέσεις.

Η επίθεση στηνεκπαίδευση

Στο λαίσιο της αγκόσµιας κρίσης, το σύστηµακαι οι κυβερνήσεις του ροχωράνε ακόµα ερισ-σότερο την είθεση στην εκαίδευση. Με οδηγό

τις κατευθύνσεις της Μολόνια και µε βάση τις ειταγέςτης Ε.Ε. ροωθούν την εκLαιδευτική αντιµεταρρύθ-µιση, ειχειρώντας την εναρµόνιση της εκαίδευσηςστις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς, για την εραιτέρωαύξηση των κερδών του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου.

Πτυχές αυτής της είθεσης είναι οι νόµοι ου οι κυ-βερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν∆ έχουν ψηφίσει τα τελευταία χρό-νια. Ο κύριος υλώνας δεν είναι άλλος αό το νόµολαίσιο, το νοµοσχέδιο ου ροκάλεσε ένα αό τα µε-γαλύτερα κινήµατα της νεολαίας. Η εφαρµογή τουνόµου ροχωράει, αλλάζοντας τελείως την όοια εικόναείχε κάοιος µέχρι τώρα για τα δικαιώµατα της σου-δάζουσας νεολαίας. Στην ράξη βάζει όρια φοίτησης(2ν) ετώντας έξω αό την Τριτοβάθµια Εκαίδευσηεκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές και σουδαστές. Μάλι-στα σε όσους διαγραφούν θα χορηγείται µία βεβαί-ωση(!) µε τα µαθήµατα ου ρόλαβαν να εράσουν καιτις ιστωτικές µονάδες στις οοίες αντιστοιχούν.

Το ολλαλό σύγγραµµα αοτελεί σοβαρό βήµα γιατην ολοκληρωτική κατάργηση του δωρεάν συγγράµµα-τος και στοιχειό έντασης της καθηγητικής αυθαιρεσίας(εξεταστέα υλη σε ερισσότερα αό ένα).

Προχωρώντας θέτει τα 4ετή οικονοµικά-ανατυ-ξιακά ρογράµµατα σε κάθε ίδρυµα, µέσα στα οοία γί-νεται λόγος ακόµα και για δίδακτρα(!) µιας και οιοικονοµικοί φραγµοί οτέ δεν είναι αρκετοί.

Ειλέον, θέτει το σάσιµο του τυχίου σε δύο κύ-

Στράτος ΚατσένηςΑΣΟΕΕ



κλους σουδών, ροτείνει την ψήφιση νέωνρογραµµάτων σουδών για να ατήσουνοι δυο κύκλοι, εισάγει και στα ΑΕΙ τις αλυ-σίδες µαθηµάτων (κάτι ου στα ΤΕΙ είναιραγµατικότητα και αοτελεί έναν αότους µεγαλύτερους φραγµούς στο δρόµογια το τυχίο), εισάγει υοχρεωτικές αρα-κολουθήσεις.

Ο νόµος λαίσιο έρχεται να χτυήσεικαι τις συνδικαλιστικές ελευθερίες τόσο τηςνεολαίας όσο και συνολικότερα του λαού,καταργώντας κάθε έννοια του λαϊκού Ασύ-λου. Πλέον Άσυλο (άραγε αό οιον;) θαέχουν µόνο οι χώροι ου συντελείται µά-θηµα και έρευνα. Εκτός αό αυτό, ο νόµοςβάζει το βαθύ χέρι της κυβέρνησης καιστους Φοιτητικούς Συλλόγους, όου λέοντο υουργείο θα είναι αυτό ου θα κρίνειαν κάοιος σύλλογος είναι νόµιµος ή …α-ράνοµος! Για να µην υάρχει κανένα ερι-θώριο για ηµίµετρα, όλα τα αραάνωσυγκαταλέγονται στους Εσωτερικούς Κα-νονισµούς Λειτουργίας τους οοίους κάθείδρυµα θα ρέει να ψηφίσει, αλλιώς δενθα χρηµατοδοτείται. Σε αυτούς είσης ρο-βλέεται ενεργοοίηση και αναβάθµισητων Πειθαρχικών Συµβουλίων, µε οινέςου φτάνουν ως και αφαίρεση της φοιτητι-κής ιδιότητας.

Μια άλλη τυχή της είθεσης είναι ονόµος για την Αξιολόγηση, βάση τηςοοίας θα γίνεται και η χρηµατοδότησητων ΑΕΙ και ΤΕΙ. Έτσι ολλά τµήµατα θαοδηγηθούν στο κλείσιµο, άντα στο βωµότης «οιότητας»… Παράλληλα η Αξιολό-γηση θα λειτουργεί ως µοχλός ίεσης γιατην αρόσκοτη εφαρµογή της αντιµεταρ-ρύθµισης στο σύνολό της.

Αλλά και ο νόµος για τη ∆ια Βίου Εκ-αίδευση, ου θέλει τους νέους να κυνη-γάνε σε όλη τους τη ζωή σεµινάρια καιιστοοιητικά µαζεύοντας ιστωτικές µο-νάδες, µε την ελίδα να έχουν έστω και κά-οια ευκαιρία για µια θέση εργασίας, αφούφυσικά για το σύστηµα το ρόβληµα βρί-σκεται στην ελλιή κατάρτιση των εργαζο-µένων.

Μια άλλη τυχή είναι ο νόµος για ταΤΕΙ ου κλείνει όοια τρύα είχε αφήσει ονόµος λαίσιο σχετικά µε τα ΤΕΙ, δίνονταςµάλιστα τα εργαστήρια και την έρευνα σειδιώτες. Κόµβος της είθεσης είναι η εφαρ-µογή της υεροδηγίας 36/05 της Ε.Ε. γιατην «αναγνώριση των εαγγελµατικών δι-καιωµάτων» των αοφοίτων των ιδιωτικώνκολλεγίων. Εντάσσει την ιδιωτική εκαί-δευση στον κρατικό κορµό της τρίτης βαθ-µίδας και µε τη σειρά τους τα ιδιωτικάκολλέγια θα ιέζουν τα δηµόσια Πανει-στήµια ώστε να λειτουργούν µε ιδιωτικοοι-κονοµικά κριτήρια. Ταυτόχρονα αοτελείροσάθεια ιδιαίτερα του ξένου κεφαλαίου

(δευτερευόντως του ντόιου) να κερδοφο-ρήσει αό το αρθένο εδίο της τρίτης βαθ-µίδας.

Τη «µεταλυκειακή σούα» αό τα διά-φορα ΚΕΣ, ΚΕΚ, ΙΕΚ, κολλέγια, αλλά καιτον υό διαµόρφωση ρώτο κύκλο αό ταΠανειστήµια και ΤΕΙ αναλαµβάνει να ξε-διαλύνει το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων µετην κατηγοριοοίηση των τυχίων. Σε αυτότο τοίο ρέει να κατανοηθεί ότι δενυάρχουν εαγγελµατικά δικαιώµατα γιακανέναν, υάρχουν µόνο ροσόντα ουδεν κατοχυρώνουν τίοτα.

Σε αυτά έρχεται να ροστεθεί το νέοροσχέδιο νόµου της ∆ιαµαντοούλου ουµέσα αό το «νέο σχολείο» στοχοοιεί τουςµαθητές και τους εκαιδευτικούς ενώ α-ράλληλα φέρει ρυθµίσεις ου αµβλύνουντις αντιθέσεις του καθηγητικού κατεστηµέ-νου («συνδιοίκηση») για την αοτελεσµα-τικότερη και ταχύτερη εφαρµογή τουνόµου λαίσιο.

Όλα τα αραάνω είναι κοµµάτια τουίδιου αζλ ου συνθέτουν το «Πανειστή-µιο του 21ου αιώνα». Ένα Πανειστήµιοου θέση θα έχουν λίγοι και εκλεκτοί. Πουτο δικαίωµα στην εκαίδευση αντικαθίστα-ται αό την αροχή υηρεσιών για όσουςµορούν να το αγοράσουν. Θα είναι έναςχώρος ου οι µόνες ιδέες ου θα υάρχουνθα είναι οι ιδέες του συστήµατος και των ερ-γαλείων του και κάθε αγώνας του λαού καιτης νεολαίας, κάθε αντίσταση στα σχέδιατου συστήµατος και κάθε διαδικασία ουθα εναντιώνεται σε αυτές τις ιδέες θα κρίνε-ται αράνοµη και θα καταστέλλεται. Θαείναι ένας χώρος ου θα αράγει αυρια-νούς εργαζόµενους χωρίς δικαιώµατα,φτηνό εργατικό δυναµικό, ηµιαασχολίσι-µους και άνεργους, υοτακτικούς ώστε ναγίνονται έρµαια στις ορέξεις του ντόιουκαι ξένου κεφαλαίου. Εργαζόµενους ουθα κυνηγούν δια βίου ιστωτικές µονάδες,ακολουθώντας το φαύλο κύκλο της κατάρ-τ ι σ η ς - α α σ χ ό λ η σ η ς - α ν ε ρ γ ί α ς -εανακατάρτισης για να καταλήξουν στα«σύγχρονα σκλαβοάζαρα». Σε ένα εργα-σιακό τοίο χωρίς συλλογικές συµβάσεις,δηλαδή χωρίς συλλογικά δικαιώµατα καιδιεκδικήσεις. Εξατοµικευµένες λοιόνσουδές ου οδηγούν σε εξατοµικευµένηδιαραγµάτευση µε τον εργοδότη. Με τοδιαραγµατευτικό χαρτί του «υοψήφιου»εργαζόµενου (ατοµικός φάκελος ροσόν-των) να εκµηδενίζεται µροστά στη λύσσατου εργοδότη για µέγιστο κέρδος.

Αυτά ααιτεί η εναρµόνιση της εκαί-δευσης στη σηµερινή αραγωγή. Αυτές τιςοδηγίες έδωσε η Μολόνια και καλούνταιοι κυβερνήσεις να ακολουθήσουν. Μεαυτόν τον τρόο θέλει το σύστηµα να ξεε-ράσει την κρίση του, καταργώντας κάθε δι-καίωµα και βάζοντας υοθήκη το ίδιο τοµέλλον της νεολαίας.


15έναυσµα


Κώστας ΑσβεστόπουλοςΗλεκτρονική ΤΕΙΘ

Το φοιτητικό κίνηµα αό τη µεταο-λίτευση µέχρι σήµερα έχει να ειδεί-ξει σωρεία νεολαιίστικων εκρήξεων,

µαχών και αγώνων, οι οοίες τις ερισσό-τερες φορές όχι αλά έβγαλαν τις φοιτητι-κές µάζες στους δρόµους, αλλά έαιξαν καιρόλο υροδότη για συνολικότερες κοινωνι-κές εκρήξεις. To Πολυτεχνείο του ‘73, οαγώνας για την κατάργηση του 815, το ‘90-‘91, τα µαθητικά του Αρσένη, τα αντιολε-µικά του 2003, ο Μάης-Ιούνης του νόµουλαίσιο ο Γενάρης-Φλεβάρης του άρθρου16, ο ∆εκέµβρης, όως και ολλές άλλες µι-κρότερες ή µεγαλύτερες µάχες του φοιτητι-κού κινήµατος.

Ο κοινός τόος όλων αυτών των δεκαε-τιών ήταν καταρχήν η αντίσταση και ηάλη στις ολιτικές των εκάστοτε εκφρα-στών του συστήµατος. ∆εύτερη αλλά εξίσουσηµαντική, η ανάγκη συγκρότησης οργά-νων άλης, ελεύθερων, δηµοκρατικών καιανεξάρτητων αό την κρατική αρέµβαση.Μια ανάγκη η οοία αναδείχθηκε µέσααό τη φωτιά του αγώνα ως ρώτιστο κα-θήκον του φοιτητικού κινήµατος στην ρο-σάθεια ολιτικής και οργανωτικής τουσυγκρότησης!

Στο κέντρο των εξελίξεων όλα αυτά ταχρόνια, βρέθηκαν και θα συνεχίσουν ναβρίσκονται οι φοιτητικοί σύλλογοι και οιγενικές συνελεύσεις των σχολών. Πολλέςφορές ακούµε να λέγεται ως οι γενικές συ-νελεύσεις είναι το ανώτερο όργανο του φοι-τητικού κινήµατος. Για εµάς όχι άδικα.Είναι το όργανο όLου ο Lλατύς φοιτητό-

Όργανα πάλης - Φοιτητικοί Σύλλογοι

Στα συλλογικά προβλήµαταδεν χωρούν ατοµικές λύσεις

κοσµος µLορεί να συµµετάσχει, να εκθέ-σει την άLοψή του, να Lάρει µέρος στηναLόφαση. Είναι το όργανο Lου καλείταινα συζητήσει και να αLοφασίσει συλλογι-κές δράσεις, αLό την Lιο µικρή καθηγη-τική αυθαιρεσία, µέχρι τη στάση τουσυλλόγου σε συνολικότερα κοινωνικά ζη-τήµατα. «Στα συλλογικά ροβλήµατα δεχωρούν ατοµικές λύσεις». Αυτόν ακριβώςτο ρόλο έρχονται να αίξουν οι γενικές συ-νελεύσεις και οι φοιτητικοί σύλλογοι. Νασυλλογικοοιήσουν τα ροβλήµατα, νασάσουν την εξατοµίκευση, να ροωθή-σουν τη συλλογική διεκδίκηση.

Τα τελευταία είκοσι χρόνια το σύστηµακαι οι εκφραστές του µέσα στις σχολές(∆ΑΠ, ΠΑΣΠ, καθηγητικό µλοκ), µετάαό µεγάλες ροσάθειες κατάφεραν ωςένα βαθµό να αονεκρώσουν τους συλλό-γους. Σωρεία ιδεολογηµάτων ήρθαν στηνειφάνεια για να τσακίσουν το αειλητικόφοιτητικό κίνηµα. Ο ειστηµονισµός, ηροσάθεια αοµόνωσης του ανειστη-µίου αό τις συνολικότερες κοινωνικές εξε-λίξεις (αόψεις του τύου «εδώ συζητάµεµόνο ζητήµατα σχολής»), η ρουσφετολογίαη οοία κατέληγε και σε ένα «κουκί» στιςφοιτητικές εκλογές, η τροµοκρατία σε ιδεο-λογικό είεδο, κυρίως αό την λευράτων καθηγητών, ολλές φορές όµως και ηστυγνή τροµοκρατία, οι τραµουκισµοίαγωνιστών, και τέλος το µεγάλο «κόλο», ησυνδιοίκηση.

Η νεολαία όµως δεν είε ακόµη την τε-λευταία της λέξη. Τα ρόσφατα ξεσά-σµατα µαζικοοίησαν τις συνελεύσεις,έδωσαν ζωή στα αµφιθέατρα και έβαλανξανά τη σίθα της αναζωογόνησης των γε-νικών συνελεύσεων, έκαναν ένα ρώτο δυ-ναµικό βήµα ρος την ενεργοοίηση τωνφοιτητικών συλλόγων.

Κάοιοι ίστεψαν ως αυτή η διαδικα-σία είναι εύκολη και χωρίς ολλά εµόδια(βλ. ΕΑΑΚ), κάοιοι άλλοι ροσαθούν ναείσουν ως η ανασυγκρότηση ερνάειµέσα αό τα κοµµατικά τους γραφεία καιµόνο (βλ. ΚΝΕ), ενώ κάοιοι άλλοι µέσαστο ζωντάνεµα των συλλόγων βλέουν τοθάνατο τους (βλ. ∆ΑΠ-ΠΑΣΠ).

Βλέοντας τα εµόδια ου βάζει ο αρ-

νητικός συσχετισµός ου έχει διαµορφωθείµέσα στις σχολές, αίρνοντας υόψη τηναογοήτευση ου έχει σείρει το σύστηµασε κοµµάτι της σουδάζουσας νεολαίας,συνεχίζουµε να Lιστεύουµε Lως η Lάληγια την ανασυγκρότηση του φοιτητικούκινήµατος είναι µονόδροµος για το φοι-τητόκοσµο. Η καθηµερινή δράση και α-ρέµβαση µέσα στις σχολές, το άνοιγµαζητηµάτων τέτοιων ώστε να βάζουν κόσµοσε κίνηση, η αντιαράθεση στις λογικές τουσυµβιβασµού και της υοταγής θα ρέεινα αοτελέσει µόνο την αρχή.

Η ερίοδος ου ξανοίγεται µροστάµας, µε την είθεση να χτυάει κόκκινο,έχοντας βάλει στόχο να µας γυρίσουν στοµεσαίωνα, τσακίζοντας κάθε δικαίωµα καικατάκτηση ου έχει αοµείνει, όως σε ολό-κληρη την κοινωνία έτσι και στη σουδά-ζουσα νεολαία εαναφέρει το δίληµµα τηςαντίστασης ή της υοταγής. Κάτω αόαυτές τις συνθήκες θα ρέει να είναι κοι-νός τόος για κάθε αγωνιστή η µάχη για τηνραγµατοοίηση γενικών συνελεύσεων σεκάθε σχολή, µε στόχο την ανάδειξη της αν-τιδραστικότητας της είθεσης αλλά και τηςροοτικής του αγώνα, το άρσιµο αγωνι-στικών αοφάσεων, αντίστασης και άληςενάντια στα βάρβαρα µέτρα ου ετοίµασανκαι ετοιµάζουν για το λαό και τη νεολαία.Το φοιτητικό κίνηµα έχει ανάγκη αό διεκ-δικητικούς και ενεργούς συλλόγους, ουστόχο θα έχουν την όσο ιο λατιά συµµε-τοχή φοιτητόκοσµου, κόντρα στην ροσά-θεια µετατροής των συλλόγων σεαραµάγαζα ολιτικών «ρωτοοριών»και αλίευσης ψήφων. Μόνο η συµµετοχήLλατύ κόσµου και η ανάδειξη κατευθύν-σεων Lου να Lροάγουν την κοινή δράσηόλων όσων θέλουν να αντισταθούν, µLο-ρούν να διασφαλίσουν υγιείς διαδικασίεςκαι LροοLτική στον αγώνα.

Αό την λευρά του συστήµατος «οκύβος ερρίφθη». Ας µην αναρωτηθούµεαυτή τη φορά τι θα κάνει, άραγε το φοιτη-τικό κίνηµα. Ως µέρος αυτού ας ανοίξουµεόλη τη γκάµα των ζητηµάτων στους συνα-δέλφους µας. Ας µην εριµένουµε τα ∆.Στων σχολών (των οοίων οι ηγεσίες δεν θέ-λουν και δεν µορούν) να άρουν αοφά-σεις για συνελεύσεις, αλλά µε την κίνησήµας (συλλογή υογραφών, ενηµέρωσηκλ.) ας τους αναγκάσουµε να ααντήσουνκαι αυτοί στο δίληµµα σε οια όχθη βρί-σκονται. Με το σύστηµα και την είθεση ήµε τους αγώνες και την ανατροή του…;Μόνο µέσα αό την αντίσταση και τηνάλη, την ευθεία αντιαράθεση µε τις λογι-κές του συµβιβασµού και της ήττας, τη σύγ-κρουση µε τις ολιτικές ου ροωθούν θαανατραεί ο µεσαίωνας και µόνο µέσα αόαυτή τη διαδικασία θα συγκροτηθεί το φοι-τητικό κίνηµα. Ζωντανό κοµµάτι του συ-νολικότερου λαϊκού κινήµατος.


10ο Συνέδριο ΚΝΕ

Σταθερά στο δρόµο του οπορτουνισµού

Όταν κάοιος διαβάσει τις Θέσειςγια το 10ο Συνέδριο της ΚΝΕ, θατου γεννηθούν αυτόµατα µια

σειρά ερωτήµατα. Πού είναι η ολιτικήανάλυση της εριόδου ου διανύουµε καιού είναι οι ολιτικές κατευθύνσεις ουθέτει αυτή η ολιτική δύναµη για το κί-νηµα και τον εαυτό της;

Πραγµατικά, σε ένα κείµενο 43 σελίδων,το ΚΣ της ΚΝΕ έχει καταφέρει το ακατόρ-θωτο: Να µην αναφερθεί καθόλου σχεδόνστα χαρακτηριστικά της εριόδου ου δια-νύουµε και να µη δεσµευτεί για τίοτα, όσοαφορά τους ολιτικούς στόχους ου ρέεινα τεθούν µέσα στο νεολαιίστικο κίνηµα.Αλλά ας δούµε κάοια ράγµατα ιο συγ-κεκριµένα.

«Το Βασικό Θέµα»

Έτσι τιτλοφορεί το ΚΣ το ρώτο µέροςτων Θέσεων ου έχει εικεφαλίδα «Η ισχυ-ρο9οίηση της ΚΝΕ στο 9λευρό του ΚΚΕ βασι-κός 9αράγοντας για την 9ροσέλκυση τηςνεολαίας στην 9άλη για το σοσιαλισµό». Αότον τίτλο ακόµα η ΚΝΕ µας ληροφορεί ότιαυτό ου λείει βασικά αό το νεολαι-ίστικο κίνηµα ώστε να ειστεί η νεολαία νααλέψει για το σοσιαλισµό είναι η ένταξηστην ΚΝΕ. Η αναγκαιότητα ανάLτυξηςµαζικών αγώνων αντίστασης στην εLί-θεση του συστήµατος, ως αLαραίτητηLροϋLόθεση για να ανακαλύψει ξανά ηνεολαία την αξία και την αLοτελεσµατι-κότητα του αγώνα και της Lάλης αLου-σιάζει εντελώς αLό την ανάλυσή της. Ήµάλλον, για να µην είµαστε άδικοι, γίνεταιµια αναφορά στο ζήτηµα αυτό, εκεί όουαοκαλύτεται ακόµα ιο ολύ το ώςβλέει η ΚΝΕ το κίνηµα. ∆ιαβάζουµε: «Τα9ροηγούµενα χρόνια, κάτω α9ό τις συνέ9ειες τηςαντιλαϊκής 9ολιτικής, είχαµε αγώνες και ξεσ9ά-

σµατα, χωρίς αυτά να οδηγήσουν στην αλ-λαγή των συσχετισµών, στο µαζικό α)εγ-κλωβισµό α)ό την )ολιτική της Ν∆ και τουΠΑΣΟΚ, α)ό τη λογική του φιλοµονο)ω-λιακού δρόµου. Οι θετικές διεργασίες υ9άρ-χουν, µαζί και η εκτίµηση για το θετικό ρόλοτου Κόµµατος στην υ)εράσ)ιση των λαϊ-κών, εργατικών, νεολαιίστικων )ροβλη-µάτων, όµως αυτές δεν οδηγούν ακόµα στησυσ)είρωση και τη συνεργασία µε τοΚόµµα και την ΚΝΕ, στην αλλαγή δηλαδήτου συσχετισµού δύναµης.» (Οι υογραµ-µίσεις δικές µας).

Σύµφωνα λοιόν µε την ηγεσία τηςΚΝΕ οι ταξικοί - ολιτικοί συσχετισµοί δεναλλάζουν µέσα αό τις µάχες και τους αγώ-νες ου δίνει ο λαός και η νεολαία, ενώµάλλον όσοι αγωνίζονται (αλλά δεν συ-σειρώνονται ούτε συνεργάζονται µε τοΚΚΕ και την ΚΝΕ) το κάνουν εειδή ι-στεύουν και είναι υέρ του φιλοµονοω-λιακού δρόµου. Είσης ληροφορούµαστεότι η υεράσιση των λαϊκών, εργατικώνκαι νεολαιίστικων δικαιωµάτων είναι υό-θεση ενός ολιτικού κόµµατος και όχι τωναγώνων των ίδιων των λαϊκών µαζών.Ποιο µαζικό κίνηµα, οιοι αγώνες και οιαταξική άλη; Θα αναθέσουµε στο ΚΣ τηςΚΝΕ να υερασιστεί το Άσυλο και τη ∆η-µόσια ∆ωρεάν Παιδεία.

Απολογισµός φοιτητικού κινήµατοςκαι ∆εκέµβρη 2008

Εκεί άντως ου το ΚΣ της ΚΝΕ δίνει«τα ρέστα του» στον οορτουνισµό και τηδεξιά αντίληψη, αρνούµενο να κάνει τηνόοια αυτοκριτική του, είναι όταν ρο-σαθεί να κάνει αολογισµό του φοιτητι-κού κινήµατος του 2006-2007 (ΝόµοςΠλαίσιο, Άρθρο 16) και του ξεσάσµατοςτου ∆εκέµβρη 2008.

Πάνος Μποζόπουλος

Σύµφωνα λοιπόν µε τηνηγεσία της ΚΝΕ οι ταξικοί -πολιτικοί συσχετισµοί δεναλλάζουν µέσα από τιςµάχες και τους αγώνεςπου δίνει ο λαός και η νε-ολαία, ενώ µάλλον όσοιαγωνίζονται (αλλά δενσυσπειρώνονται ούτε συ-νεργάζονται µε το ΚΚΕ καιτην ΚΝΕ) το κάνουνεπειδή πιστεύουν και είναιυπέρ του φιλοµονοπω-λιακού δρόµου

17έναυσµα


Στο ζήτηµα του φοιτητικού κινήµατοςτου 2006-07, καταρχήν τα γραφόµενα δια-νέονται αό ένα χυδαίο ελιτισµό και υο-τίµηση των νεολαιίστικων µαζών ουέδωσαν εκείνη τη µεγαλειώδη µάχη, ρο-κειµένου να δικαιολογήσει το τελικό συµ-έρασµα ου βγάζει αρακάτω.∆ιαβάζουµε: «Η ΚΝΕ, στηριζόµενη στις ε9ε-ξεργασίες του Κόµµατος, είχε κάνει σοβαρή 9ρο-ετοιµασία εδάφους όλα τα 9ροηγούµενα χρόνια(...) Α9ό αυτή την ά9οψη ήταν έτοιµη να αντα-9οκριθεί στην άνοδο των φοιτητικών κινητο9οι-ήσεων µε τη συµµετοχή ανώριµων 9ολιτικάµαζών ό9ως γίνεται σε κάθε ξέσ9ασµα». Άρακαταρχήν δηλώνουµε ότι αυτό το ξέσασµα(και όχι κίνηµα αρακαλώ), έγινε αόµάζες ανώριµες ολιτικά (άρα και καταδι-κασµένο να αοτύχει, όως θα δούµε α-ρακάτω). Τώρα βέβαια τι είδους ήταν αυτήη «σοβαρή ροετοιµασία εδάφους» ουέκανε η ΚΝΕ όλα τα ροηγούµενα χρόνια,µε αοτέλεσµα οι φοιτητικές µάζες να είναιανώριµες ολιτικά, αλά δείχνει τι εννοεί

η ΚΝΕ µε τον όρο «σοβαρή ροετοιµασία».Αό την άλλη, όσο και να µη θέλουν να

το αραδεχτούν ανοιχτά, γίνεται εµφανέςότι η ηγεσία της ΚΝΕ ένιωσε ολύ στρι-µωγµένη στη διάρκεια εκείνου του κινήµα-τος. ∆ιαβάζουµε: «Για 9ρώτη φορά οι δυνάµειςµας ήρθαν αντιµέτω9ες µε τέτοια ενορχηστρω-µένη ε9ίθεση, µε στόχο να α9οκο9ούν και να 9ε-ριθωριο9οιηθούν α9ό τις κινητο9οιήσεις άρααυτές να µείνουν χωρίς βάθος, ανε9ηρέαστες α9ότην 9ροσ9άθειά µας να α9οκτήσουν 9ολιτικό 9ε-ριεχόµενο. Στόχος ήταν να χτυ9ηθεί το µεγάλοκύρος του Κόµµατος στη νεολαία και η ίδια ηΚΝΕ, ο ρόλος 9ου έχει κερδίσει όλα τα 9ροηγού-µενα χρόνια µε τη συµβολή της στους µαθητι-κούς, αντι9ολεµικούς και εργατικούς αγώνες.Ωστόσο η σκληρή µάχη 9ου δώσαµε, µε τη βοή-θεια του Κόµµατος, µας έχει ωριµάσει αρκετά.Αυτό δεν 9ρέ9ει καθόλου να υ9οτιµηθεί. (...) ΗΚΝΕ µε τις κατάλληλες 9ροσαρµογές εµ9όδισετους σχεδιασµούς 9ου ήθελαν την 9εριθωριο9οί-ησή της. Έ)αιξε )ρωταγωνιστικό ρόλοστην οργάνωση των κινητο)οιήσεων, στη

διαµόρφωση 9ολιτικών συνθηµάτων καταδίκηςτης 9ολιτικής ΠΑΣΟΚ-Ν∆-ΕΕ. (...) Οι κινητο-9οιήσεις αυτές έφεραν στο 9ροσκήνιο την ταξι-κότητα του εκ9αιδευτικού 9ροβλήµατος, µαςέδωσαν τη δυνατότητα να )ροβάλουµε εκλαϊ-κευτικά στο λαό τις θέσεις µας για τηνΠαιδεία )ου έχει ανάγκη ο λαός. Οι κινη-το)οιήσεις αυτές ενσωµατώθηκαν, δενοδήγησαν στην αλλαγή των συσχετισµών,στην άνοδο της ριζοσ)αστικο)οίησης στηµάζα των φοιτητών-σ9ουδαστών, δεν µεταφρά-στηκαν σε βήµατα συγκρότησης και 9ολιτικο-9οίησης του κινήµατος, το ο9οίο 9αραµένει σεκρίση».

Η σχιζοφρενική αντιφατικότητα και τοοορτουνιστικό, µουρδουκλωµένο αρα-λήρηµα αυτού του αοσάσµατος αλά εκ-θέτουν καταφανέστατα την ηγεσία τηςΚΝΕ. Τι να ρωτοσχολιάσουµε; Την λήρηαουσία εκτίµησης για τη γραµµή άληςκαι τους στόχους αυτού του κινήµατος; Ήµήως αυτή η εκτίµηση αουσιάζει γιατί το


Τι είναι λοιπόν το ΜΑΣ; Και ολίγον κάτι από ΕΦΕΕ, και ολίγον κάτιαπό παράταξη και ολίγον κάτι από σχήµα αγωνιστικού συντονι-

σµού. Όλα έκτακτα, τακτοποιηµένα και οπορτουνιστικά!!! Το ΜΑΣ(που τελικά θα είναι µια παράταξη στη θέση της παράταξης), θα

είναι στο πλευρό του ΠΑΜΕ. Αυτό έχει σηµασία και τίποτε άλλο καιαυτό είναι τελικά το µόνο που είναι ξεκάθαρο σε σχέση µε το ΜΑΣ.


κίνηµα εκείνο κινήθηκε σε διαφορετικήγραµµή αό αυτή της ΚΝΕ (αρά τη δικήτης «σοβαρή ροετοιµασία εδάφους»); Π.χ.ο στόχος της κατάργησης του νόµου Lλαί-σιο και της µη αναθεώρησης του Άρθρου16 ήταν στόχοι Lου δεν έβαζε η ΚΝΕ στηνLρώτη γραµµή. Αυτό οµολογείται σχεδόν,όταν αναφέρεται στη «διαµόρφωση ολιτι-κών συνθηµάτων καταδίκης της ολιτικήςΠΑΣΟΚ-Ν∆-ΕΕ» ή στο ότι «...µας έδωσαντη δυνατότητα να ροβάλουµε εκλαϊκευ-τικά στο λαό τις θέσεις µας για την Παιδείαου έχει ανάγκη ο λαός». Εδώ ια, ταιριά-ζει η έκφραση «Και η ΚΝΕ το χαβά της»!Σύσσωµη η νεολαία ανελλαδικά άλευεενάντια στο νόµο λαίσιο και η ΚΝΕ µι-λούσε για την αιδεία ου έχει ανάγκη ολαός.

Φαίνεται όµως ως ο λαός δεν καταλά-βαινε (οι «ανώριµες ολιτικά µάζες» ουλέγαµε στην αρχή) γι’ αυτό και τελικά «οικινητοοιήσεις αυτές ενσωµατώθηκαν, δενοδήγησαν στην αλλαγή των συσχετισµών,στην άνοδο της ριζοσαστικοοίησης...»κλ κλ. Τώρα βέβαια, ώς ενσωµατώθη-καν αυτές οι κινητοοιήσεις και δεν ριζο-σαστικοοιήθηκαν οι µάζες σε έναναγώνα όου η ΚΝΕ « Έαιξε ρωταγωνι-στικό ρόλο στην οργάνωση των κινητοοι-ήσεων...» θα µορούσαµε να τοκαταλάβουµε αν αοτελούσε ένα είδος αυ-τοκριτικής, αλλά µάλλον ρόκειται ερίκαραµινάτης αντίφασης. Ίσως Lάλι η εν-σωµάτωση για την ΚΝΕ να αLοδεικνύε-ται αLό το γεγονός ότι τελικά, υLό τηνLίεση του φοιτητικού κινήµατος, η ανα-θεώρηση του Άρθρου 16 και του Συντάγ-µατος συνολικά αLοτράLηκε. Μια νίκη ηοLοία αLλώς δεν αναφέρεται καθόλουαLό την ΚΝΕ, δείγµα και αυτό του όσο «ηµάχη ου έδωσε η ΚΝΕ την...ωρίµασε αρ-κετά».

Όσο αφορά δε, την «ενορχηστρωµένηείθεση (στην ΚΝΕ) µε σκοό να αοκοείκαι να εριθωριοοιηθεί αό τις κινητο-οιήσεις», ο µόνος Lου τελικά Lεριθωριο-Lοίησε την ΚΝΕ ήταν η δική της Lολιτικήγραµµή και τακτική Lου ήταν εκτός τωναναγκών και των στόχων της νεολαίας.Το να κατηγορεί το σύστηµα, την κυβέρ-νηση, τα ΜΜΕ κλ. ότι ειδίωξαν να τηνεριθωριοοιήσουν είναι αλώς γελοίοκαθώς, ως γνωστόν, αυτοί κάνουν τη δου-λειά τους. Τα υόλοια ερί «στοχοοίησηςτου µεγάλου κύρους του Κόµµατος και τηςΚΝΕ» κλ κλ, τα αφήνουµε ασχολίαστα,αφού όλοι ήµασταν εκεί και µορούµε νακρίνουµε τη σοβαρότητα τέτοιων αόψεων.

Αό όλα τα αραάνω, γίνεται σαφέςτο ολύ αλό (αρά τη φαινοµενική τουσχιζοφρένεια): Η ΚΝΕ αLό τη µια δεν µLο-ρεί να κάνει σαν να µη συνέβη τίLοτα (αν

και Lολύ θα το ήθελε), οLότε LρέLει να εµ-φανίσει το δικό της ρόλο ως LερίLου Lρω-τοLόρο. ΑLό την άλλη βέβαια, εLειδή όλοιξέρουν ότι το κίνηµα εκείνο είχε διαφο-ρετικούς στόχους αLό της ΚΝΕ, καταλή-γει στο ότι ήταν ανώριµο Lολιτικά,ανεLαρκές και τελικά ενσωµατώθηκε. Ητακτική του οLορτουνισµού στο µεγαλείοτης: Τα λέµε όLως µας βολεύει, και εκείνοκαι το άλλο και ό,τι κάτσει!

Όσο αφορά το ξέσασµα του ∆εκέµβρη2008, το µόνο ου αναφέρει το ΚΣ της ΚΝΕείναι η ροσάθεια του συστήµατος ναδιογκώσει τους βανδαλισµούς και τη δράσητων «κουκουλοφόρων» και για µια ακόµηφορά καταλήγει στο «σωτήριο» ρόλο τουΚΚΕ ενάντια σε αυτή την ροσάθεια.Καµιά αναφορά στα ολιτικά χαρακτηρι-στικά αυτού του κινήµατος, του ρόλου τωνδυνάµεων (εκτός φυσικά αό του ΚΚΕ) καιτης σηµασίας ου είχαν εκείνες οι κινητο-οιήσεις για το νεολαιίστικο κίνηµα. Ούτελίγο ούτε ολύ, η ΚΝΕ µας δίνει την εικόναότι ερόκειτο για µια ακόµη µαθητική κι-νητοοίηση, εριορισµένης κλίµακας καισηµασίας.

ΜΑΣ, όπως λέµε ΠΑΜΕ

Είσης το αόλυτο (σκόιµο) µέρδεµακαι ψάρεµα στα θολά νερά γίνεται στηνεριγραφή του χαρακτήρα και στόχων τουΜετώου Αγώνα Σουδαστών (ΜΑΣ).∆ιαβάζουµε: «Συνολικά ως Οργάνωση βγά-λαµε συµ9εράσµατα (...), )ήραµε τη µεγάληα)όφαση για την ανασυγκρότηση τουφοιτητικού και σ)ουδαστικού κινήµατοςστο )λευρό του ταξικού εργατικού, αφή-νοντας )ίσω µια και καλή τον εκφυλισµό,τον κυβερνητικό συνδικαλισµό (...) Το Μέ-τω9ο Αγώνα Σ9ουδαστών είναι η συσ)είρωσησυλλόγων, ε)ιτρο)ών αγώνα, ε)ιτρο)ώνετών και εξαµήνων φοιτητών και σ9ουδα-στών 9ου κατανοούν την ανάγκη ρήξης µε τηνεξουσία των µονο9ωλίων, την ανάγκη για συ-σ9είρωση σε αντιµονο9ωλιακή γραµµή µέσα σταΠανε9ιστήµια και τα ΤΕΙ στο )λευρό του τα-ξικά )ροσανατολισµένου εργατικού συν-δικαλιστικού κινήµατος, του ΠΑΜΕ. ΗΠανσ9ουδαστική, η 9αράταξή µας στα ΑΕΙ –ΤΕΙ, α9ό την ανασυγκρότηση στις αρχές της δε-καετίας του ’90, έ9αιξε σηµαντικό ρόλο στην9ροσ9άθεια συσ9είρωσης και κοινής δράσης.Μ)ορεί να αξιο)οιηθεί µε τη µορφή εκλο-γικού σχήµατος. Η διαλυτική κατάστασηστο φοιτητικό κίνηµα α)αιτεί να αφή-σουµε )ίσω τη λογική της )αράταξης µέσαστο κίνηµα, να δώσουµε όλες µας τις δυ-νάµεις για την ισχυρο)οίηση των µορφώνοργάνωσης (φοιτητικοί σύλλογοι, ε)ιτρο-)ές αγώνα), τον αγωνιστικό µόνιµο συν-τονισµό τους στο Μέτω)ο ΑγώναΣ)ουδαστών (...) Παράλληλα 9ρέ9ει να δυνα-

µώσει η αυτοτελής 9αρέµβαση της ΚΝΕ στοχώρο και η καθοδηγητική της ικανότητα στοφοιτητικό και σ)ουδαστικό κίνηµα, στοΜΑΣ (...) Το Μέτω9ο Αγώνα Σ9ουδαστών δενείναι υ9οκατάστατο της ΚΝΕ µέσα στο 9ανε9ι-στήµιο. Είναι ο αντιµονο)ωλιακός )όλοςσυσ)είρωσης φοιτητών - σ)ουδαστών)ου θέλουµε να )ατήσει ακόµα )ιο γεράµέσα στις σχολές». (Οι υογραµµίσειςδικές µας).

Καταρχήν, νιώθουµε ιδιαίτερα ανα-κουφισµένοι ου η ΚΝΕ, µετά αό δεκαε-τίες, ειτέλους ήρε τη µεγάλη αόφασηνα ανασυγκροτήσει το φοιτητικό καισουδαστικό κίνηµα (φ.κ.). Αυτό ήταν άλ-λωστε ου έλλειε αό το φ.κ. και εριµέ-ναµε µε αγωνία την αόφαση του ΚΣ τηςΚΝΕ.

Ειλέον, αό όλα τα αραάνω κατα-λαβαίνουµε τα εξής: Το ΜΑΣ θα εριλαµ-βάνει φοιτητικούς συλλόγους, ειτροέςετών κλ, δηλ. συνδικαλιστικές µορφές ορ-γάνωσης του φ.κ. και άρα και το ίδιο θααοτελεί ένα είδος δευτεροβάθµιας φοιτη-τικής οµοσονδίας. Η ερµηνεία αυτή ενι-σχύεται και αό την ταύτιση τουφοιτητικού και σουδαστικού κινήµατος µετο ΜΑΣ, καθώς και αό την ανάγκη συ-σείρωσης των φοιτητικών συλλόγων στοΜΑΣ, όως αναφέρει το κείµενο. Να λη-ροφορήσουµε λοιόν την ΚΝΕ ότι οι φοι-τητικοί σύλλογοι εουδενί δεν µορούν ναενταχθούν σε άλλες δευτεροβάθµιες οργα-νώσεις λην των ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ όου ανή-κουν, εκτός αν η ΚΝΕ αοφασίσει να θέσειζήτηµα στους συλλόγους για αοχώρησηαό την ΕΦΕΕ και ένταξή τους σε άλλη αν-τίστοιχη οµοσονδία δηλ. το ΜΑΣ.

Είσης ληροφορούµαστε ότι η ΚΝΕαύει να συγκροτεί αρατάξεις αφού «ηκατάσταση του φ.κ. ααιτεί να αφήσουµείσω τη λογική της αράταξης», οότε καιη Πανσουδαστική θα µετατραεί σε αλόεκλογικό σχήµα.

Και εειδή το ΚΣ της ΚΝΕ αντιλαµβά-νεται ότι όλα τα αραάνω τα σχετικά µετο χαρακτήρα του ΜΑΣ δεν στέκουν (του-λάχιστον δεν τους αίρνει να το θέσουνανοιχτά), φτάνει στην κατακλείδα ότι δη-λαδή το ΜΑΣ είναι «αντιµονοωλιακόςόλος συσείρωσης φοιτητών - σουδα-στών» δηλαδή αράταξη (!!!).

Τι είναι λοιόν το ΜΑΣ; Και ολίγονκάτι αό ΕΦΕΕ, και ολίγον κάτι αό αρά-ταξη και ολίγον κάτι αό σχήµα αγωνιστι-κού συντονισµού. Όλα έκτακτα,τακτοοιηµένα και οορτουνιστικά!!! ∆ενέχουν σηµασία όλα αυτά όµως, αφού το ζη-τούµενο τελικά είναι ένα: Το ΜΑΣ (ου τε-λικά θα είναι µια αράταξη στη θέση τηςαράταξης), θα είναι στο λευρό τουΠΑΜΕ. Αυτό έχει σηµασία και τίοτε άλλοκαι αυτό είναι τελικά το µόνο ου είναι ξε-κάθαρο σε σχέση µε το ΜΑΣ.


19έναυσµα


3ο Συνέδριο νΚΑ

Καπιταλιστική κρίση

Μέσα στη νέα εοχή της κρίσης και του αροξυσµού όλων τωναντιθέσεων ου διέουν το σύστηµα αυτό, κάθε ολιτική δύναµηαναγκάζεται εκ των ραγµάτων να τοοθετηθεί άνω στην κατά-σταση, να χαράξει γραµµή για το οια θα είναι η ρότασή της στοκίνηµα και οια η στάση της αέναντι στις εξελίξεις. Το ζήτηµα,όµως, και η αφετηρία όλων αυτών είναι ο τρόος µε τον οοίο κά-οιος ερµηνεύει τις εξελίξεις και την ίδια την ραγµατικότητα καιεδώ ξεκινάνε τα ροβλήµατα για τη νΚΑ. Ας δώσουµε το λόγοστους ίδιους όµως και στο σχέδιο θέσεών τους µε τίτλο “Για ένααντικαιταλιστικό εαναστατικό ολιτικό ρεύµα στη νεολαία”:«Η κρίση του ’73 ήταν κρίση ενός συγκεκριµένου 9ροτύ9ου συσσώρευ-σης και ανα9αραγωγής των κα9ιταλιστικών σχέσεων. Η σηµερινή είναικρίση ενός 9οιοτικά διαφορετικού 9ροτύ9ου, αυτού 9ου σχετίζεται µε την9ορεία διαµόρφωσης του σύγχρονου ολοκληρωτικού κα9ιταλισµού.» ∆η-λαδή µε αλά λόγια η κρίση αυτή δεν είναι σαν τις ροηγούµε-νες, αφού όως έχει ανακαλύψει το ΝΑΡ και η νΚΑ οκαιταλισµός έχει ξεεράσει το ιµεριαλιστικό του στάδιο και βρί-σκεται στη νέα φάση των ολοκληρώσεων και η κρίση και τα χα-ρακτηριστικά της είναι άµεσα συνδεδεµένα µε το ώςδιαµορφώνεται αυτό το νέο στάδιο. Ποια είναι λοιόν αυτά τανέα χαρακτηριστικά: «Α9ό οικονοµική ά9οψη είναι µια κρίση υ9ερ-συσσώρευσης 9ου συνδυάζεται µε τη δυναµική ε9ανεµφάνιση των τάσεων9τώσης του νέου 9οσοστού κέρδους. Η βάση του 9ροβλήµατος είναι ότιτα κεφάλαια 9ου έχουν συσσωρευτεί δεν µ9ορούν 9λέον να αξιο9οιηθούνµε ικανο9οιητικό για τον κα9ιταλισµό 9οσοστό κέρδους». Καθόλου νέαθα λέγαµε, ίσα ίσα είναι η κλασική µαρξιστική ανάλυση για τιςκαιταλιστικές κρίσεις τόσο κλασική ου µένει στο ρο-ιµερια-λιστικό στάδιο του κλασικού καιταλισµού και δεν λαµβάνει κα-θόλου υLόψη της τη νέα εLοχή οξυµένων ανταγωνισµών τωνιµLεριαλιστών και την LροσLάθειά τους να βρουν διέξοδο αLότην κρίση εLαναLροσδιορίζοντας τη θέση τους αLέναντι στουςα-ντιLάλους τους και τους λαούς. Ανάµεσα βέβαια στην ανάλυσηου γίνεται για την ροσάθεια υέρβασης της κρίσης, η ιδία ηραγµατικότητα αναγκάζει τους συγγραφείς της νΚΑ να τοοθε-τηθούν άνω στο ζήτηµα των διεθνών ανταγωνισµών: «Έτσι οι δια-δικασίες της κα9ιταλιστικής 9αγκοσµιο9οίησης θα συνεχιστούν και θαενταθούν. Θα γίνουν όµως, 9ιο αντιδραστικές. Πράγµατι το κεφάλαιο στησηµερινή του µορφή και ε9ί9εδο ανά9τυξης δεν µ9ορεί να ξαναγυρίσει9ίσω στα “9αλιά εθνικά σύνορα”. Αντίθετα οι διαδικασίες της 9αγκοσµιο-9οίησης, της κατάκτησης των νέων εδαφών είναι ένας α9ό τους όρους γιατο ξε9έρασµα της 9αρούσας κρίσης υ9ερσυσσώρευσης.». Αν µερδευτή-κατε, το ίδιο και εµείς. Αό τη µια υάρχει αγκοσµιοοίηση και

το υερεθνικό–αγκοσµιοοιηµένο κεφάλαιο δεν γυρνάει ίσωστα αλιά εθνικά σύνορα, και αό την άλλη το ίδιο κεφάλαιο κα-τακτά νέα εδάφη για να βγει αό την κρίση. Τελικά είναι αγκο-σµιοοιηµένο το κεφάλαιο ή όχι και αν είναι ού τις κονόµησε τιςαντιθέσεις, όσο µάλλον για να το φτάσουν σε είεδο “κατάκτη-σης νέων εδαφών”; Συνεχίζοντας υάρχει ανάλυση για την ΕΕ ηοοία µάλιστα είναι µια αό τις «ιο ροωθηµένες ολοκληρώ-σεις»: «Οι κατευθύνσεις της ΕΕ δεν εκφράζουν κάτι “εξωγενές” 9ρος τιςανάγκες της ελληνικής αστικής τάξης, κάτι εξωτερικά ε9ιβαλλόµενο, αλλάτις συµ9υκνωµένες οικονοµικές, κοινωνικές και 9ολιτικές ε9ιλογές τουευρω9αϊκού κεφαλαίου, µαζί άρα και του ελληνικού.». ∆ηλαδή είναι ει-λογή του ελληνικού κεφαλαίου να µην έχει αραγωγική βάση, ναέχει αοβιοµηχανοοίηση και να ροχωράει σε ιδιωτικοοιήσειςκαι να ξεουλάει κοµµάτια του εθνικού του λούτου στο ξένο κε-φάλαιο, είναι ειλογή του να εξαρτάται λήρως αό τα ξένα µο-νοώλια και να µην µορεί να χαράξει µια ουσιαστικήστρατηγική (για να κερδοφορίσει το ίδιο άντα) και κάθε φοράνα εαναροσδιορίζει τις θέσεις του µε βάση τις ροσταγές και τιςαντιαραθέσεις των ιµεριαλιστών. Και αν είναι λοιόν η ΕΕ µιαιο ροωθηµένη ολοκλήρωση και το ελληνικό κεφάλαιο έχει ει-λέξει να συµµετέχει σε αυτήν, ού χωράει το ∆ΝΤ και οι Αµερι-κάνοι και ώς εξηγούν ολιτικά τα στελέχη της νΚΑ το ότι ακόµηκαι χώρες του σκληρού υρήνα της ΕΕ έχουν διαφορετική και συγ-κρουόµενη άντα σε εθνικό είεδο λογική για την αντιµετώισητης κρίση;. Τα τελευταία γεγονότα στην Κιργιζία αλλά και η Lρο-σLάθεια Lροσέγγισης της Γερµανίας αLό τη Ρωσία µε βάση τουςενεργειακούς αγωγούς δείχνουν ολοκλήρωση ή αναδεικνύουντους ενδοϊµLεριαλιστικούς ανταγωνισµούς και το γεγονός ότι ηκάθε ιµLεριαλιστική χώρα βλέLει σαν διέξοδο αLό την κρίσητον εLαναLροσδιορισµό της θέσης της αLέναντι στις άλλες ιµ-Lεριαλιστικές δυνάµεις; Μας εξηγούν όµως στη συνέχεια ότι «Τοαστικό εθνικό κράτος εντάσσει τµήµατα της κυριαρχίας του στους υ9ερε-θνικούς θεσµούς και µηχανισµούς και αλληλοδια9λέκεται µε αυτούς, ανα-9τύσσεται στην ίδια 9ολιτική κατεύθυνση µε την ολοκλήρωση, για ναδυναµώσει το ίδιο α9έναντι στους κινδύνους κλονισµού του, για να οργα-νώσει α9οτελεσµατικότερα την εκµετάλλευση της δικής του εργατικήςτάξης.». Άρα αν µιλάµε για την Ελλάδα, το ελληνικό κεφάλαιο ξε-ουλάει τµήµατα της κυριαρχίας του και θα ροσθέταµε εµείς αυ-τοεριορίζεται για να εκµεταλλεύεται καλύτερα τον ελληνικό λαό,αλλά όως ροειδοοιούν αρακάτω «Το αστικό κράτος όµως δενκαταργείται.». Ή αν καταλαβαίνουµε καλά υάρχουν χώρες σήµερακαι µάλιστα µορεί και να είναι ιµεριαλιστικές (ΗΠΑ, Ρωσία,

∆ηµήτρης ΓαγγάδηςΣΤΕΦ ΤΕΙ Πειραιά



Γερµανία κ.λ.) ου αραχωρούν κυριαρχικά τους δικαιώµατα σευερεθνικούς θεσµούς. Μα ώς είναι δυνατόν θα αορήσει κανείςαφού όως αραθέσαµε και ιο άνω η άοψη της νΚΑ για το ξε-έρασµα της κρίσης είναι ότι αοτελεί όρο η «κατάκτηση νέων εδα-φών» αό την λευρά του κεφαλαίου και αό την άλλη νααραχωρούνται τµήµατα κυριαρχίας του.

Νεολαία και φοιτητικό κίνηµα

Η αοτίµηση του φοιτητικού κινήµατος του 2006-2007 και ηάλη ενάντια στο νόµο λαίσιο και την αναθεώρηση του άρθρου16 του Συντάγµατος ροβληµάτισε το σώµα του συνεδρίου. Όωςόµως εξαρχής διαιστώνουµε το φοιτητικό κίνηµα δεν µορούσενα τραβήξει και ολύ µόνο του. «…αν κάτι φανέρωσε µε τον 9ιο έν-τονο τρό9ο το κίνηµα του 06-07 είναι ότι στη σύγχρονη ε9οχή για ναυ9άρξουν µεγάλες και σηµαντικές νίκες ακόµη και στα ε9ιµέρους χρει-άζεται συνολικός 9ανεργατικός και 9ανεολαιίστικος αγώνας, ότι για ναµ9λοκαριστούν αστικές ε9ιλογές και ακόµη 9ερισσότερο για να ικανο9οι-ούνται διεκδικήσεις δεν αρκούν ξεκοµµένοι αγώνες χωρίς συνολικό 9ε-ριεχόµενο.». Σε όοιον αυτά φαντάζουν κοντινά, καλά κάνουν.Είναι τα ίδια εLιχειρήµατα µε τα οLοία έκλεισαν οι καταλήψειςτο 06-07 αLό τη νΚΑ και τα ΕΑΑΚ αλλά και τα ίδια εLιχειρή-µατα µε τα οLοία Lριν το Πάσχα έκλεισαν όLοιες εστίες αγώναάνοιξαν µέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ ενάντια στα νέα µέτρα και το Πρό-γραµµα Σταθερότητας. Το ρόβληµα λοιόν του φοιτητικού κι-νήµατος ήταν ότι δεν µορούσε αό µόνο του να ανατρέψει ένανόµο. Μα για καθίστε, την ίδια ερίοδο δεν ήταν ου εµοδί-στηκε η αναθεώρηση του άρθρου 16 και συνολικά του Συντάγ-µατος και σε αυτήν την άλη οι φοιτητές µόνοι τους δεν ήταν καιοια ήταν τα αιτήµατά τους, η Ενιαία Πανειστηµιακή Εκαί-δευση ή η Αελευθερωτική Παιδεία; Συνεχίζοντας: «Ακριβώς γι’αυτό, το φοιτητικό κίνηµα κατάφερε να κάνει το ζήτηµα της εκ9αίδευσηςκοινωνικό ζήτηµα, να 9ροκαλέσει ρήγµατα στην κυβερνητική 9ολιτικήκαι να ανατρέψει την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγµατος, ένανκεντρικό στόχο του κεφαλαίου. Αλλά α9ό την άλλη, ακριβώς ε9ειδή δενκαρ9οφόρησε η δηµιουργία ενός µετώ9ου 9αιδείας-εργασίας µε διάρκειακαι 9ροο9τική το κίνηµα δεν µ9όρεσε να φτάσει µέχρι την ανατρο9ή τουνόµου 9λαίσιο, ούτε και να φέρει κατακτήσεις µέσα α9ό την ε9ιθετική αµ-φισβήτηση της 9ραγµατικότητας σε 9αιδεία-εργασία.». Όως φάνηκεαό την λειοψηφία των κινηµάτων των τελευταίων χρόνων, οκόσµος έβγαινε και τροφοδοτούσε κινήµατα στη βάση της αντί-στασης στην είθεση η οοία συγκεκριµενοοιούνταν αό ταµέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Προφανώς και η έλλειψη σύµ-λευσης του εργατικού µε το φοιτητικό κίνηµα έαιξαν αρνητικόρόλο, αρόλα αυτά, το φοιτητικό κίνηµα έδωσε τα διαιστευτή-ριά του ότι µορεί να ανατρέει τυχές τις είθεσης µε τη νίκητου ενάντια στην αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγµατος.Αυτό ου ειχειρεί να κάνει η νΚΑ είναι να αοοιηθεί των ευ-θυνών της για την ήττα του φοιτητικού κινήµατος και την υο-χώρησή του ρίχνοντάς τα όλα στις “εγγενείς αδυναµίες” τουφοιτητικού κινήµατος.

Για την κοινή δράση

Προφανώς µε την αραάνω αντίληψη να κυριαρχεί για ταβαθιά ολιτικά λαίσια και τα συνολικά ολιτικά εριεχόµενα ηκοινή δράση αντιµετωίζεται µε στρεβλό τρόο. Κάθε συστράτευσηδυνάµεων ενάντια σε τυχές της είθεσης αντιµετωίζεται αό τηνΚΑ εχθρικά γιατί «ανα9αράγει την ηττηµένη λογική του χάσµατος µε-ταξύ 9ολιτικού και οικονοµικού αγώνα», έλα όµως ου αυτή η λογικήοότε µήκε µροστά στη σηµερινή ερίοδο κατάφερε να τροφο-

Από τη µια υπάρχει παγκοσµιο-ποίηση και το υπερεθνικό–παγ-κοσµιοποιηµένο κεφάλαιο δενγυρνάει πίσω στα παλιά εθνικάσύνορα, και από την άλλη τοίδιο κεφάλαιο κατακτά νέα εδάφηγια να βγει από την κρίση. Τελικάείναι παγκοσµιοποιηµένο το κε-φάλαιο ή όχι και αν είναι πού τιςκονόµησε τις αντιθέσεις, πόσοµάλλον για να το φτάσουν σεεπίπεδο “κατάκτησης νέων εδα-φών”;


Περιοδικο Έναυσµα - τεύχος 33 - Μάης 2010Α

φιέρ

ωµα

…πόσα χρόνια πίσω;

10 χρόνια µετά τη Μπολόνια…

210 χρόνια µετά τη Μπολόνια...

Για να εξετάσουµε και να κατανοήσουµε όσο kιο ολόkλευραγίνεται το ζήτηµα της αντιµεταρρύθµισης στην εκkαίδευσηκαι kώς αυτή εξελίσσεται σήµερα, εν έτει 2010, είναι αkαραί-

τητο να εστιάσουµε, αρχικά, στα εξής στοιχεία:Βρισκόµαστε εν µέσω κορύφωσης µιας γενικευµένης κρίσης του

σύγχρονου καkιταλιστικού-ιµkεριαλιστικού συστήµατος. Μιλούµεγια µια κρίση οικονοµική και kολιτική kου εκδηλώνεται τις τελευ-ταίες τρεις δεκαετίες και kου έχει κινητοkοιήσει κάθε εkιθετικό µη-χανισµό του συστήµατος ενάντια στα δικαιώµατα τουεργαζόµενου λαού και της νεολαίας. Στόχος είναι να µεταφερθείάµεσα kλούτος στα χέρια των κεφαλαιοκρατών, είτε µε την άµεσηεκµετάλλευση των εργαζοµένων, είτε µε την καταλήστευση τωνεξαρτηµένων χωρών και «αkοικιών» αkό τους ιµkεριαλιστές.

Αυτή η κρίση Bου διαBερνά τόσο την οικονοµική βάση, όσοκαι το εBοικοδόµηµα του συστήµατος, δεν θα µBορούσε να µηναγγίξει το θεσµό της εκBαίδευσης. Κι αυτό, διότι ο ρόλος της εκ-Bαίδευσης είναι κοµβικός: Αkό τη µία µεριά στοχεύει στη διαιώ-νιση της κυρίαρχης αντιδραστικής-συντηρητικής ιδεολογίας kουβασίζεται σε ένα σύνολο «αξιών», των οkοίων η αkοδοχή είναιαkαραίτητο συστατικό ώστε να διαφυλαχθεί η «οµαλή» λειτουρ-γία του συστήµατος. Αkό την άλλη, είναι ο µηχανισµός kου ρυθ-µίζει την κατανοµή των µελλοντικών εργαζοµένων στηνkαραγωγική διαδικασία ανάλογα κάθε φορά µε τις ανάγκες τουκεφαλαίου, µε σκοkό τη µέγιστη κερδοφορία και την kεραιτέρωεδραίωση της ταξικής διαστρωµάτωσης.

ΥBό τη σκιά των δύσκολων καιρών Bου διαφαίνονταν στονορίζοντα της ευρωBαϊκής καBιταλιστικής ανάBτυξης, αλλά καιτου ολοένα αυξανόµενου ανταγωνισµού µε τις ιµBεριαλιστικέςΗΠΑ στον τοµέα της εκBαίδευσης, ψηφίζεται το 1999 αBό 29 ευ-ρωBαίους υBουργούς η συνθήκη της ΜBολόνια. Η εφαρµογή τηςBου αναµενόταν να έχει ολοκληρωθεί µέχρι τα τέλη του 2009αBοσκοBεί στην εκ βάθρων αναδιάταξη της Τριτοβάθµιας Εκ-Bαίδευσης Bάνω σε δύο βασικούς άξονες: την εισαγωγή ταξικώνφραγµών, µε την κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα της, σε συν-δυασµό µε τη διάλυση των εBαγγελµατικών δικαιωµάτων τωναBοφοίτων. Αkώτερος στόχος είναι, βεβαίως, η εξασφάλιση µελ-λοντικά µιας ευκολότερα αναλώσιµης εργαζόµενης µάζας, χωρίςδικαιώµατα, ευέλικτης και ευkροσάρµοστης στις ανάγκες της kε-ριόδου για το ντόkιο και ξένο κεφάλαιο.

Οι αντιδραστικές αυτές αλλαγές kου kροωθήθηκαν κατόkιν σεόλες τι χώρες, ήρθαν αντιµέτωkες µε µαζικές κινητοkοιήσεις, καιως ένα βαθµό η ολική εφαρµογή τους καθυστέρησε. Ενδεικτικά,στη σύνοδο kου έγινε «εkετειακά» φέτος το Μάρτη σε Βιέννη καιΒουδαkέστη, µεταξύ των 47 kλέον υkουργών Παιδείας, ο αkολο-γισµός είναι kως οι αλλαγές αυτές έχουν kροχωρήσει στο 60% τωνσυµµετεχόντων χωρών, δίνοντας kαράταση για την kλήρη υλο-kοίησή τους ως το 2020. Αυτή η καθυστέρηση είναι αkοτέλεσµα όχιµόνο των κινητοkοιήσεων kου αναkτύχθηκαν, αλλά και των αντι-

θέσεων µεταξύ των κυρίαρχων ιµkεριαλιστικών δυνάµεων της ΕΕ,για το kοιος θα είναι αυτός kου θα ηγηθεί της κούρσας του αντα-γωνισµού µε τις ΗΠΑ στον εκkαιδευτικό τοµέα.

Είναι εkιτακτική ανάγκη την kερίοδο αυτή να εξετάσουµε τοkώς kροωθείται η εκkαιδευτική αντιµεταρρύθµιση στη χώρα µας,αλλά κυρίως το kώς εξελίσσεται στην kαρούσα φάση της κλιµάκω-σης της εkίθεσης στα λαϊκά και νεολαιίστικα δικαιώµατα και τουkεριορισµού των δηµοκρατικών ελευθεριών. Ως µια εξαρτηµένηχώρα µέλος της ΕΕ, η Ελλάδα έχει έναν εkιkλέον ρόλο: να εφαρ-µόσει την αντιδραστική kολιτική kου ορίζει το ευρωkαϊκό ιµkε-ριαλιστικό κεφάλαιο, αφού την kροσαρµόσει ταχύτατα σταελληνικά δεδοµένα, ώστε να µεταφερθεί άµεσα kλούτος στις µεγά-λες ιµkεριαλιστικές δυνάµεις της ΕΕ, αλλά και να εkιβεβαιώσει την«αξιοkιστία» της. Και αυτός ο ρόλος kρέkει να ληφθεί υkόψη, όχιγια να συγκαλυφθούν οι ευθύνες της αστικής τάξης της χώρας,αλλά για να κατανοηθούν οι αντιθέσεις και τα ζητήµατα kου kρο-κύkτουν κατά την εφαρµογή της συνθήκης της Μkολόνια και τουαντίκτυkου στον κοινωνικό-οικονοµικό ιστό της Ελλάδας.

10 χρόνια µετά τη Μπολόνια…

Γιώργος ΚαµπάςΦωτεινή ΣαλονικίδουΦυσικό ΑΠΘ

3 10 χρόνια µετά τη Μπολόνια...

µετάβαση αkό τον ένα κύκλο στον εkόµενο, το οkοίο θα κυµαίνεταικοντά στο 15% των εkιτυχόντων στις αντίστοιχες εξετάσεις.

• Η θέσBιση του Συστήµατος Συσσώρευσης ΠιστωτικώνΜονάδων (credits) ώστε να υkάρχει αντιστοίχιση της kαρεχόµε-νης εκkαιδευτικής διαδικασίας σε kιστωτικές µονάδες. Στο «kα-ράρτηµα διkλώµατος» θα αναγράφονται τα credits kουσυλλέχθηκαν µέσω της kαρακολούθησης «kακέτων µαθηµάτων»,σεµιναρίων, εkιστηµονικών συνεδρίων κλk.

• Η δια βίου µάθηση αBοτελεί συστατικό στοιχείο τουΚΕΧΑΕ και συνολικά της νέας Bραγµατικότητας Bου διαµορ-φώνουν στην Τριτοβάθµια ΕκBαίδευση. Χρησιµοkοιώντας τη δι-καιολογία της διαρκούς αναkτυσσόµενης τεχνολογίας εισάγουν ωςαkαραίτητα για την kληρέστερη κατάρτιση ενός εργαζοµένου τηδιαδικασία «συνεχούς ανανέωσης» των γνώσεων και δεξιοτήτωνώστε να είναι αkοτελεσµατικότερος στο ρόλο του στην kαραγω-γική διαδικασία αλλά και kιο εύκολα kροσαρµόσιµος στις νέεςελαστικοkοιηµένες εργασιακές σχέσεις.

• Η Bροώθηση της ενιαίας αξιολόγησης σχολών και Bτυχίωνγια τη διασφάλιση της kοιότητας των kαρεχόµενων σkουδών µεστόχο την ανάkτυξη συγκρίσιµων (ιδιωτικοοικονοµικών) κριτηρίωνκαι την ενίσχυση του ανταγωνισµού. Μkαίνουν οι βάσεις για τη δη-µιουργία των αkαραίτητων θεσµικών µηχανισµών (ENQA), kουστόχο θα έχουν την κεντρική εkοkτεία της διαδικασίας αλλά και τωναkοτελεσµάτων της αξιολόγησης.

• Η διαδικασία αντιστοίχησης των τίτλων σkουδών σεεθνικό εkίkεδο µε το αντίστοιχο ευρωkαϊκό. Αυτό θα γίνει µέσωτης θέσBισης του ΕυρωBαϊκού Πλαισίου ΕBαγγελµατικών Προ-σόντων, το οkοίο χωρίζει σε 8 εkίkεδα τα λεγόµενα «µαθησιακάαkοτελέσµατα», kου αkοτελούν το σύνολο των «γνώσεων, δεξιο-τήτων και ικανοτήτων». Η κάθε χώρα αναλαµβάνει τη δηµιουρ-γία του δικού της Εθνικού Πλαισίου, ώστε να υkάρχει ηταξινόµηση των αkοφοίτων στα διάφορα εkίkεδα µε βάση όχιµόνο τον τίτλο σkουδών, αλλά και τις διάφορες άλλες «µαθησιακέςδραστηριότητες» kου έχουν αναkτυχθεί δια βίου.

πόσα χρόνια πίσω;

Ο Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης(ΚΕΧΑΕ)

Η διαδικασία συγκρότησης του ΚΕΧΑΕ, ως αkοτέλεσµα τηςεφαρµογής της συνθήκης της Μkολόνια στις χώρες µέλη της ΕΕ kουτην υkέγραψαν, στοχεύει στη δηµιουργία ενός «ενιαίου» ευρω-kαϊκού kεδίου λειτουργίας της Τριτοβάθµιας Εκkαίδευσης. ∆ια-κηρύττουν τη δηµιουργία της «Ευρωkαϊκής Κοινωνίας τηςΓνώσης», µε στόχο να κατοχυρωθεί ως το νέο αντίkαλο δέος για τιςΗΠΑ στον τοµέα τεχνολογίας, έρευνας και ανάkτυξης. Το kρό-σχηµα είναι η kροώθηση της συνεργασίας των τριτοβάθµιων εκ-kαιδευτικών ιδρυµάτων µεταξύ των κρατών-µελών και η αµοιβαίααναγνώριση των τίτλων σkουδών kου kαρέχουν για τη διευκό-λυνση της κινητικότητας του σkουδαστικού και εργατικού δυνα-µικού αBό χώρα σε χώρα. Στην Bραγµατικότητα, ο χώρος αυτόςδεν είναι ούτε «κοινός», ούτε «ενιαίος», όσον αφορά τους σκο-Bούς για τους οBοίους συγκροτήθηκε, αφού εξυBηρετεί κυ-ρίαρχα τις εBεκτατικές εBιδιώξεις των µεγάλωνιµBεριαλιστικών χωρών Αγγλία-Γαλλία-Γερµανία στον τοµέατης εκBαίδευσης. Αυτές, κυρίως, οι χώρες kροωθούν τα kαραρτή-µατα των µεταλυκειακών ιδρυµάτων τους στις ασθενέστερες χώρεςτης ΕΕ τα οkοία λειτουργούν µε την µέθοδο του franchising, δη-λαδή της εξαγοράς του δικαιώµατος χρήσης των τίτλων σkουδώνkου τα «µητρικά» kανεkιστηµιακά ιδρύµατα kαρέχουν. Ταυτό-χρονα, αυτές είναι οι χώρες kου αkορροφούν το εkιστηµονικό δυ-ναµικό kου αkοτελεί την ελίτ kανευρωkαϊκά, δηµιουργώνταςδεξαµενές «µυαλών» ώστε να στελεχώσουν την kαραγωγή τους.

Οι kιο βασικοί άξονες-kροϋkοθέσεις για τη δηµιουργία τουΚΕΧΑΕ µέχρι το 2010 -όkως δόθηκαν αρχικά αkό τη συνθήκη τηςΜkολόνια (1999) και εkικυρώθηκαν αργότερα αkό 32 χώρες-µέληµε τη Σύνοδο της Πράγας (2001)- είναι οι kαρακάτω:

• Το σBάσιµο των σBουδών σε 3 κύκλους, µε τους τίτλουςσkουδών kου αντιστοιχούν σε κάθε κύκλο να διαβαθµίζονται σεBachelor, Master, Doctoral. Η εισαγωγή ενός ανώτατου ορίου για τη


Οι πρόσφατες µαύρες πινελιέςστην ελληνική πραγµατικότητα

Το Bροσχέδιο νόµου (για τη ∆ια Βίου Μάθηση και την ΕBαγ-γελµατική Κατάρτιση) kου κατέθεσε η ∆ιαµαντοkούλου µέσα στιςkρώτες µέρες του 2010, έρχεται να συµkληρώσει τα όkοια «νοµο-θετικά κενά» υkήρχαν ως τώρα, εναρµονίζοντας τις διατάξεις τηςΣυνθήκης της Μkολόνια µε την ελληνική kραγµατικότητα, δηλαδήµε τα διάφορα συγκεκριµένα χαρακτηριστικά kου έχει η Ελλάδακαι µε βάση την kαραγωγική-οικονοµική της διάρθρωση. Στο kρο-σχέδιο νόµου λοιkόν, αυτά τα οkοία kροβλέkονται είναι τα εξής:

• Η αναβάθµιση του ΕΚΕΠΙΣ (Εθνικό Κέντρο Πιστοkοί-ησης ∆οµών Συνεχιζόµενης Εkαγγελµατικής Κατάρτισης) το οkοίοθα είναι και ο αρµόδιος κρατικός φορέας για το kροχώρηµα τηςδιαδικασίας αναγνώρισης των κάθε είδους «kιστοkοιητικών σkου-δών» kου kαρέχουν στους αkοφοίτους τους το σύνολο των ιδρυ-µάτων της τριτοβάθµιας µεταλυκειακής «σούkας» των διαφόρωνΙΕΚ, ΚΕΣ, ΚΕΚ, κολεγίων κλk. Θεσkίζεται δηλαδή το όργανοεκείνο kου θα kροωθήσει την ουσία της υkεροδηγίας 36/05 της ΕΕγια την αναγνώριση και στη χώρα µας της λειτουργίας αυτών τωνιδρυµάτων και των τίτλων σkουδών kου kαρέχουν.

• Η θεσµοθέτηση του Ατοµικού Μητρώου ∆ια Βίου Μά-θησης ώστε να καταγράφονται σε αυτό όλα τα «µαθησιακά αkοτε-λέσµατα» ενός αkοφοίτου.

∆ηλαδή εκτός αkό το kτυχίο-τίτλο σkουδών, θα kροσµετρούν-ται τα kιστοkοιητικά αkό διάφορα σεµινάρια, συνέδρια, ηµερίδες,κλk. Στο µητρώο αυτό κατ’ εkέκταση θα αθροίζονται τα credits, ταοkοία είναι ένας δείκτης kου δείχνει τη διάρκεια της (εξατοµικευ-µένης kλέον) «µαθησιακής διαδροµής» ενός νεολαίου. Ο «εµkλου-

τισµός» του µητρώου µε credits θα kρέkει να γίνεται συνεχώς,χρησιµοkοιώντας ως αιτιολογία τη διαρκή εξέλιξη της τεχνολογίας,των νέων εφαρµογών κλk, έχοντας ως στόχο την καλλιέργεια αι-σθήµατος «ανεkάρκειας» και «ανικανότητας» όσον αφορά τη δυ-νατότητα εργασίας kάνω σε ένα συγκεκριµένο αντικείµενο.Εkιδιώκεται η kαγίωση στη συλλογική συνείδηση της νεολαίας της«ανάγκης» για συνεχή εkανακατάρτιση, µε αkοτέλεσµα το φαύλοκύκλο της κατάρτισης-αkασχόλησης-ανεργίας-εkανακατάρτισης,δηµιουργώντας τους σύγχρονους δούλους, ευέλικτους στις διαθέ-σεις του κεφαλαίου για µεγιστοkοίηση των κερδών του.

• Η συγκρότηση του Εθνικού Πλαισίου ΕBαγγελµατικώνΠροσόντων, ώστε να υkάρχει αντιστοίχηση µε το Ευρωkαϊκό.

Ο χωρισµός σε 8 εkίkεδα, µε κριτήριο το σύνολο των «µαθη-σιακών αkοτελεσµάτων», ξεκινώντας αkό τις χαµηλότερες βαθµί-δες µέχρι τις υψηλότερες. Τα «kροσόντα» kου αkοκτώνται κατά τηδιάρκεια της «µαθησιακής διαδροµής» ενός νεολαίου, θα κατα-γράφονται σε κάkοιους εθνικούς kεριγραφικούς δείκτες, οι οkοίοιθα κατατάσσονται στα 8 εkίkεδα kου διαµορφώνονται µε «οδηγό»το Ευρωkαϊκό Πλαίσιο, kροσkαθώντας να λάβουν υkόψη τα ιδι-αίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονοµίας, και του κυ-ρίαρχα µεταkρατικού-διαµετακοµιστικού χαρακτήρα της.Κριτήρια για την ταξινόµηση στα εkίkεδα αυτά θα αkοτελέσουνόχι οι τίτλοι σkουδών όkως τους ξέραµε µέχρι τώρα (αkολυτήριο,kτυχίο, µεταkτυχιακό, διδακτορικό), αλλά το σύνολο των kιστο-kοιητικών kου αναγνωρίζουν τη γνωστική εkάρκεια σε διάφορεςδεξιότητες, τεχνικές κλk. Συνεkώς, η νεολαία θα ταξινοµείται καιεkισήµως µε βάση τα «kροσόντα» της, τα οkοία είναι αυτά kου θαkαίζουν ρόλο στην κατανοµή της στην kαραγωγική διαδικασία,άρα θα αkοτυkώνουν και τη θέση της στην ταξική διαστρωµάτωσηκαι τον κοινωνικό ιστό της χώρας. Με βάση τη διαβούλευση της∆ιαµαντοkούλου µε τους αρµόδιους «κοινωνικούς εταίρους» (βλ.ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΕ), αλλά και τη συνάντησή της kρόσφαταµε τους ευρωkαίους αξιωµατούχους, ξεκίνησε µια διαδικασία«διαλόγου», ο οBοίος BροβλέBεται να διαρκέσει 6 µήνες και τααBοτελέσµατα αυτού να αBοτελέσουν τον κορµό του σχεδίουνόµου Bου θα κατατεθεί Bρος ψήφιση (kιθανά µέσα στο καλο-καίρι για την αkοφυγή αντιδράσεων). Χονδρικά, βλέkοντας κά-kοιος τα µέχρι τώρα δηµοσιεύµατα, µkορούµε να kούµε kως ηδιαβάθµιση θα είναι όkως φαίνεται στον kίνακα:

• Η «αναβάθµιση» του ΕΚΕΠ (Εθνικό Κέντρο Εkαγγελµα-τικού Προσανατολισµού) το οkοίο kαίζει το ρόλο ενηµέρωσης καιkροkαγάνδισης κατά κάkοιο τρόkο στη νεολαία όσον αφορά τηµελλοντική εkαγγελµατική της αkοκατάσταση.

Η διείσδυση του λεγόµενου «εkαγγελµατικού kροσανατολι-σµού» ακόµα και µε τη µορφή µαθήµατος στη δευτεροβάθµια εκ-kαίδευση θέλει να kροετοιµάσει τη νεολαία για το kοιο είναι τοτοkίο kου την kεριµένει όταν θα έρθει η ώρα να ενσωµατωθεί στηνkαραγωγική διαδικασία. Αkό µικρή ηλικία kρέkει να γίνεται οαkαραίτητος ιδεολογικού τύkου «βοµβαρδισµός» στα µυαλά των

ΒΑΘΜΙ∆Α ΤΙΤΛΟΣ ΣΠΟΥ∆ΩΝ (kεριγραφή kροσόντων)

1 Πρωτοβάθµια εκkαίδευση: Εkαγγελµατικά kροσόντα kου οδηγούν σε διαδροµές δια βίουµάθησης για άτοµα χωρίς τυkικά kροσόντα

2Αkολυτήριο Γυµνασίου: ∆υνατότητα ολοκλήρωσης δεύτερου κύκλου δευτεροβάθµιας εκ-kαίδευσης ή kαρακολούθηση kρογραµµάτων κατάρτισης. Αkασχόληση σε εργασίες όχι αυ-ξηµένων αkαιτήσεων και kροσόντων

3 Αkολυτήριο Λυκείου: Ολοκλήρωση δεύτερου κύκλου δευτεροβάθµιας εκkαίδευσης

4∆ευτεροβάθµια εκkαίδευση: Ολοκλήρωση τουλάχιστον δεύτερου κύκλου δευτεροβάθµιαςεκkαίδευσης, µε συµkλήρωση kρογραµµάτων εκkαίδευσης και κατάρτισης ή εργασιακή εµ-kειρία. Χαµηλά αξιολογούµενα ΚΕΣ.

5 Πτυχία kρώτου κύκλου µε βάση τη Μkολόνια: Σύντοµος κύκλος σkουδών (short cycle) βάσειτης Μkολόνια για την ανώτατη εκkαίδευση. Υψηλά αξιολογούµενα ΚΕΣ.

6 Πτυχία ΑΕΙ-ΤΕΙ: Πρώτος κύκλος εkαγγελµατικών kροσόντων της ανώτατης εκkαίδευσης.(Ενδεχόµενο εσωτερικής διαβάθµισης σε δύο υkοκατηγορίες: 6α για ΑΕΙ, 6β για ΤΕΙ)

7 Μάστερ: ∆εύτερος κύκλος εkαγγελµατικών kροσόντων στην ανώτατη εκkαίδευση

8 ∆ιδακτορικό: Τρίτος κύκλος εkαγγελµατικών kροσόντων στην ανώτατη εκkαίδευση


νεολαίων ώστε να εµkεδώσουν το µέλλον τους ως ελαστικά αkα-σχολούµενοι-χαµηλοαµοιβόµενοι-εkανακαταρτίσιµοι, όkως ακρι-βώς εkιθυµεί το κεφάλαιο kροκειµένου να kετύχει τη µέγιστηκερδοφορία. Εkιδιώκεται η καθιέρωση της αντίληψης ότι kρέkειδια βίου να κυνηγά κάkοιος kιστωτικές µονάδες ώστε να «αντα-kοκρίνεται» στις αkαιτήσεις της αγοράς.

Επιταχύνεται η εφαρµογή των νόµωντης εκπαιδευτικής αντιµεταρρύθµισης…

Οι συναντήσεις ∆ιαµαντοkούλου και kρυτάνεων των ΑΕΙ kουkραγµατοkοιούνται όλο το kροηγούµενο διάστηµα, αkό το Νοέµ-βριο του 2009 και έkειτα, ανέδειξαν µια σειρά αkό ρυθµίσεις οιοkοίες έkεται να υιοθετηθούν αkό τα ΑΕΙ της χώρας µε σκοkό τηνταχύτερη και αkοτελεσµατικότερη εφαρµογή των αντιµεταρρυθ-µιστικών νόµων kου kροωθούνται τα τελευταία χρόνια. Οι kοιοβασικές αkό αυτές, kροωθούνται για το εkόµενο διάστηµα:

• Το σBάσιµο των σBουδών σε κύκλους, η αναδιαµόρ-φωση των εσωτερικών κανονισµών λειτουργίας και η αναδιά-ταξη των Bρογραµµάτων σBουδών.

Ουσιαστικά, αkό την Άνοιξη του 2009 αρχίζουν να καταρτί-ζονται τα (kενταετή) kρογράµµατα σkουδών στο kνεύµα της Μkο-λόνια µε kροαkαιτούµενα, αλυσίδες µαθηµάτων, και όλους τουςαkαραίτητους φραγµούς kου θα εγγυώνται το kέρασµα ενός µι-κρού kοσοστού σkουδαστών αkό τον ένα κύκλο στον άλλον καιενός ακόµη µικρότερου kοσοστού αkοφοίτων. Σε 4ετείς σχολές, µετο kρόσχηµα της αναβάθµισής τους σε 5ετείς, ρίχνουν στάχτη σταµάτια για κατοχύρωση και διεύρυνση των εkαγγελµατικών δι-καιωµάτων, την ίδια ώρα kου kραγµατοkοιούν το ακριβώς αντί-θετο. Η εντατικοkοίηση των ρυθµών σkουδών, τα kειθαρχικάσυµβούλια, τα kαρουσιολόγια στα αµφιθέατρα, τα µαζικά κοψί-µατα στις εξεταστικές, το «ξεκαθάρισµα» των «αιωνίων φοιτητών»είναι στοιχεία kου ήδη ενσωµατώνονται στους εσωτερικούς κανο-νισµούς λειτουργίας της κάθε σχολής σε kλήρη εναρµόνιση µε το

νέο νόµο kλαίσιο.• Η εBανέναρξη των Αξιο-

λογήσεων. Ετοιµάζεται νέοςγύρος εξωτερικών αξιολογή-σεων σε 30-40 τµήµατα εντόςτου 2010, αkό τα 180 kου έχουνήδη ολοκληρώσει εσωτερικέςαξιολογήσεις. Στόχος τουυkουργείου είναι η διαδικασίανα έχει ολοκληρωθεί εντός τε-τραετίας.

Είναι βασικό kώς σε αυτή τηφάση της ταχείας ευθυγράµµι-σης της λειτουργίας των τµηµά-των µε τιςαντιµεταρρυθµιστικές διατά-ξεις, η διαδικασία της αξιολό-γησης των ΑΕΙ-ΤΕΙ (ιδιαιτέρωςη εξωτερική) εkισkεύδεται. Κιαυτό γιατί ακριβώς τα τµήµαταθα αξιολογούνται ανάλογα µετο κατά kόσον ενσωµάτωσαντις διατάξεις αυτές, µε το αναυτές εφαρµόζονται χωρίς νασυναντούν εµkόδια (φοιτητικέςκινητοkοιήσεις, kραγµατοkοί-ηση συνελεύσεων και καταλή-ψεων) και µε το αν η εφαρµογήτους αυτή κατέστησε το τµήµα«ανταγωνιστικό» ώστε να δι-

καιούται κρατικής χρηµατοδότησης.• Η αλλαγή της διάταξης για τη συµµετοχή της φοιτητι-

κής ψήφου στις Bρυτανικές και Bροεδρικές εκλογές. Μελετάταιη στάθµιση της βαρύτητας της ψήφου kανεkιστηµιακών, διοικητι-κών, φοιτητών ανάλογα µε το kοσοστό συµµετοχής τους στη δια-δικασία. Στόχος είναι να δηµιουργηθεί ένας «υγιής ανταγωνισµόςkου θα αυξήσει τη συµµετοχή».

Στην kραγµατικότητα η ρύθµιση αυτή kροσkαθεί να ψαρέψειόσο το δυνατόν kερισσότερες φοιτητικές συνειδήσεις στην kαγίδατης συνδιοίκησης και -εν µέσω εkίθεσης στα εργασιακά-σkουδα-στικά δικαιώµατα της νεολαίας- να της καλλιεργήσει αυταkάτεςkως µkορεί να συµµετέχει, να συναkοφασίζει και να έχει λόγοστους σχεδιασµούς της κυβέρνησης το εkόµενο διάστηµα για τηνεκkαίδευση. Εkιχειρεί να δηµιουργήσει αισθήµατα συνέργειας καισυνυkευθυνότητας kου θα αkοτρέkουν µελλοντικές αντιδράσειςκαι θα καταστέλλουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των φοιτητών.

«Αναβάθµιση» των κολλεγίων εν µέσω κατάργησηςτων επαγγελµατικών δικαιωµάτων;

Πρωτίστως, είναι σηµαντικό να δώσουµε τα κύρια στοιχεία τουόλου εγχειρήµατος της «αναγνώρισης των ΚΕΣ»:

Σε µια kρώτη φάση είναι εµφανής η BροσBάθεια νοµιµοBοί-ησης της ιδιωτικής εκBαίδευσης στην ελληνική κοινωνία, kουδεν µkόρεσε να ολοκληρωθεί µε την αναθεώρηση του άρθρου 16,και η οkοία τώρα εkιχειρείται µε kλάγιο τρόkο. Αυτή η kροσkά-θεια είναι κοµβικής σηµασίας, διότι kρώτα και καλύτερα τα ΚΕΣkου Bροωθούν το BρότυBο λειτουργίας των κύκλων σBουδών,των διδάκτρων, της αντικατάστασης του Bτυχίου µε εBαγγελ-µατικά «Bροσόντα» και την κατάργηση των συνδικαλιστικώνελευθεριών, µkορούν στα kλαίσια του ανταγωνισµού και της ενι-αίας αξιολόγησης να «kιέσουν» τα δηµόσια εκkαιδευτικά ιδρύ-µατα για την υιοθέτηση αυτού του τρόkου λειτουργίας και τηνεισαγωγή ιδιωτικοοικονοµικών κριτηρίων. Πρόκειται, kαράλληλα,


για εκkαιδευτικά τµήµατα kου ικανοkοιούν βασικούς όρους τουκεφαλαίου: συνδυάζουν χαµηλό κόστος λειτουργίας µε αυξηµένηζήτηση, εξαιτίας των kολυάριθµων φραγµών kου kετάνε έξω αkόΑΕΙ και ΤΕΙ τη νεολαία. Στα Κέντρα Ελευθέρων Σkουδών, το δι-καίωµα στην δηµόσια δωρεάν kαιδεία µετατρέkεται σε ιδιωτικόkρονόµιο δηµιουργώντας, kαράλληλα, την καταλληλότερη δίοδοεισαγωγής στην αγορά του «ευέλικτου αBασχολήσιµου» εργα-ζόµενου και του «ανεBαρκώς καταρτισµένου» ανέργου.

Σε δεύτερη φάση, µkορούµε να kούµε ότι ανοίγει ένα ευρύBεδίο Bαρέµβασης του ξένου κεφαλαίου των κυρίαρχων ιµkε-ριαλιστικών χωρών της Ευρώkης (Αγγλία-Γαλλία-Γερµανία) αλλάκαι των ΗΠΑ στον τοµέα της εκkαίδευσης της χώρας. Η kίεση τηςΕΕ για την άµεση άρση όλων των εµkοδίων εφαρµογής της υkε-ροδηγίας 36/05 και την αναγνώριση των τίτλων σkουδών kου χο-ρηγούν τα kαραρτήµατα των ευρωkαϊκών kανεkιστηµίων στηΕλλάδα συνοδεύεται αkό την ανάγκη για διείσδυση στις χώρες τηςΑνατολικής Ευρώkης στον τοµέα αυτόν.

Γίνεται κατανοητό ότι δεν υkάρχει καµιά διάθεση χορήγησης -αkό το kουθενά- εkαγγελµατικών δικαιωµάτων στη νεολαία kουκαταφεύγει σε αυτά τα εκkαιδευτήρια λόγω των ταξικών φραγµώνkου το ίδιο το σύστηµα έθεσε στη διαδικασία εισαγωγής στη δη-µόσια Τριτοβάθµια Εκkαίδευση. Αντίθετα, στόχος είναι να ενσω-µατωθεί ολόκληρη η τρίτη βαθµίδα στο Bλαίσιο των«εBαγγελµατικών Bροσόντων», δηλαδή των «ανύBαρκτων εBαγ-γελµατικών δικαιωµάτων».

Παρατηρούµε, όµως, kως kαρά την kίεση αkό το ξένο κεφάλαιογια εφαρµογή της υkεροδηγίας, η kρόταση kου κατέθεσε η ∆ια-µαντοkούλου για το ΕΠΕΠ τοkοθετεί τα ΚΕΣ µεταξύ της 4ης καιτης 5ης βαθµίδας, εµφανίζοντάς τα δηλαδή να αkέχουν αkό τηνισοτίµησή τους µε τα δηµόσια εκkαιδευτικά ιδρύµατα. Αυτό συµ-βαίνει διότι τα αστικά και µεσοαστικά στρώµατα της χώρας kουστελεχώνουν τον κορµό της δηµόσιας Τριτοβάθµιας Εκkαίδευσηςkροσkαθούν να διεκδικήσουν ρόλο και λόγο στο kλαίσιο της αν-τίθεσης µε τις ιµkεριαλιστικές Αγγλία-Γαλλία, όσον αφορά σταΚΕΣ kου λαµβάνουν άδεια λειτουργίας στην Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚBιεζόµενο αBό δύο µεριές, αBό το ξένο κεφάλαιο και το BανεBι-στηµιακό κατεστηµένο της χώρας Bου βλέBει την Bρονοµιούχαθέση του να αBειλείται, Bροχώρησε σε «συµβιβαστική λύση» BουBεριλαµβάνει 3 σηµεία:

• Σε ευρωkαϊκό εkίkεδο, έχουµε αµοιβαία συµφωνία των«Αρχών ΠιστοBοίησης» κάθε κράτους µέλους της ΕΕ ώστε η«Αρχή Πιστοkοίησης» κάθε χώρας να µkορεί να ελέγχει τις kρο-διαγραφές kου εγγυάται η αντίστοιχη Αρχή της χώρας kου kρο-ωθεί ένα εκkαιδευτικό ίδρυµα στο έδαφός της.

• Σε εθνικό εkίkεδο, αναβαθµίζεται το ΕΚΕΠΙΣ, το οkοίο -αkό αρµόδιος φορέας για την kροώθηση της ∆ια Βίου Μάθησης-ορίζεται εkιkλέον υkεύθυνο για την kιστοkοίηση και αδειοδότησητων ΚΕΣ.

• Εkιkρόσθετα, οι εkαγγελµατικοί και κοινωνικοί φορείςκαθώς και οι αρµόδιες δηµόσιες εkιτροkές (εkαγγελµατικά εkιµε-λητήρια, κλk) θα έχουν δικαίωµα να ζητούν εBιBλέον µαθήµαταή Bερίοδο εµBειρίας, Bου θα BρέBει να έχουν συλλεχθεί σε ελλη-νικό έδαφος, αkό τους αkοφοίτους των ΚΕΣ (ιδού και η «χορή-γηση …δικαιωµάτων»).

Η kρόταση της υkουργού Παιδείας για τοkοθέτηση των ΚΕΣστις βαθµίδες 4-5 δρα σα µοχλός kίεσης για την υιοθέτηση καιεφαρµογή του kαραkάνω σχεδίου λειτουργίας. Γίνεται κατανοητόότι στο σοβαρό kλήγµα kου αναµένεται να δοθεί στα εkαγγελµα-τικά δικαιώµατα των αkοφοίτων των κολλεγίων θα σταθεί αρωγόςη αστική τάξη της χώρας και οι εκφραστές της σε ΑΕΙ και ΤΕΙ (kρυ-τάνεις, διδακτικό kροσωkικό, κλk), καθώς διεκδικούν µεγαλύτεροκοµµάτι αkό την kίτα της ιδιωτικής τρίτης βαθµίδας kου είναικατά βάση kεδίο δράσης των ιµkεριαλιστών (Αγγλία-Γαλλία-

ΗΠΑ). Στο βαθµό kου αυτή η αντίθεση λυθεί, είτε µέσα αkό µιασυµβιβαστική λύση, είτε κυρίως µέσα αkό την kίεση του ξένου κε-φαλαίου, η υkεροδηγία 36/05 θα kροωθηθεί µε κατεύθυνση την τε-λική εφαρµογή της.

Ήδη, Bρόσφατα «αναγνωρίστηκαν» τα εBαγγελµατικά δι-καιώµατα των αBοφοίτων των κολλεγίων (µέσω του ΣτΕ) στοβαθµό Bου τους εBιτρέBεται η συµµετοχή στο διαγωνισµό τουΑΣΕΠ για Bρόσληψη στο δηµόσιο. Η αkόφαση αυτή αγγίζει kε-ρίkου 25.000 αkοφοίτους και σηµατοδοτεί δραµατικές αλλαγέςστην αγορά εργασίας. Σε συνδυασµό µε την kαράλληλη δήλωσητου ΥΠΕΠΘ ότι τα κολλέγια δεν µkορούν να kαρέχουν κανενόςείδους τίτλο εκkαίδευσης, kαρά µόνο «βεβαιώσεις σkουδών» µkο-ρούµε να εξάγουµε ένα σηµαντικό συµkέρασµα: Ότι ουσιαστικά,το Υkουργείο Παιδείας βάζει ως στόχο τη δυνατότητα συµµετοχήςστο διαγωνισµό του ΑΣΕΠ χωρίς την kροϋkόθεση του kτυχίου,όkως ίσχυε µέχρι σήµερα, αλλά µε οkοιουδήkοτε είδους «βεβαίωσησkουδών», kιστοkοιητικό, κλk kου διασφαλίζει ότι οι διαγωνιζό-µενοι διαθέτουν τα αkαιτούµενα «kροσόντα» τα οkοία θα µkο-ρούν kλέον να ορίζονται µε kιο «ευέλικτο τρόkο» ανάλογα µε τιςανάγκες της αγοράς. Εξέλιξη, η οkοία kίσω αkό τη «γυαλάδα» του«δικαιώµατος» συµµετοχής στον ΑΣΕΠ, κρύβει µια τραγική αλή-θεια: ότι kλέον δεν υφίσταται ως έννοια το kτυχίο ενός δηµοσίουkανεkιστηµίου, αλλά αντικαθίσταται αkό το σύνολο των καταρτί-σεων kου έχει αkοκτήσει ένας νεολαίος, ανεξαρτήτως εκkαιδευτι-κής διαδροµής. Προσkαθούν έτσι να εkιβάλουν κλίµα kεραιτέρωανταγωνισµού στη νεολαία, η οkοία ασφυκτιώντας στην kρο-οkτική της ανεργίας, θα kροσέρχεται στα διαφόρων ειδών kαρα-µάγαζα της ιδιωτικής kαραkαιδείας για να αkοκτήσει (όχι δωρεάν)όλα εκείνα τα «αkαραίτητα εφόδια», να εξαγοράσει εν ολίγης ταεkαγγελµατικά της «kροσόντα».


Τέσσερα χρόνια µετά το µεγάλο αγώνα της γαλλικής νεολαίας ενάντια στο CPE. Άλλα τόσα αkό τοµεγάλο φοιτητικό και σkουδαστικό ξεσηκωµό στην Ελλάδα ενάντια στο νόµο kλαίσιο και στηναναθεώρηση του άρθρου 16. ∆ύο χρόνια µετά το «ανώµαλο κύµα», την ισχυρή δηλαδή αντίσταση

και kάλη των ιταλών φοιτητών ενάντια στην Μkολόνια και την αντιδραστική εκkαιδευτική «µεταρρύθ-µιση» του Μkερλουσκόνι. Με αυτά σαν kαρακαταθήκες την kερασµένη χρονιά, νέα κύµατα φοιτητικώναγώνων ξεσkούν ενάντια στη γενικευµένη εkίθεση του κεφαλαίου και του ιµkεριαλισµού στις καταχτή-σεις λαών και νεολαίας στη δηµόσια και δωρεάν εκkαίδευση. Πρωτόγνωρα φοιτητικά ξεσkάσµατα ενάν-τια στις αντιδραστικές εkιταγές της Μkολόνια, της ιµkεριαλιστικής Ευρωkαϊκής Ένωσης. Αkό τη Γερµανίακαι την Αυστρία έως την «άοσµη» Ελβετία. Αλλά και στις χώρες του kρώην ανατολικού µkλοκ όkως ηΟυγγαρία και η Κροατία οι φοιτητές διαδηλώνουν και καταλαµβάνουν σχολές για το δικαίωµα στη δω-ρεάν εκkαίδευση. Μάλιστα οι Αγωνιστικές Κινήσεις είχαν την ευκαιρία στο kερσινό κάµkινγκ kου διορ-γάνωσαν στη Νάξο και στα kλαίσια του διεθνιστικού εργαστηρίου να ανταλλάξουν αkόψεις τόσο µε την«Ανεξάρτητη Φοιτητική Πρωτοβουλία για το ∆ικαίωµα στη ∆ωρεάν Παιδεία» kου kρωτοστατεί στις κι-νητοkοιήσεις στην Κροατία όσο και µε την Εkαναστατική Κοµµουνιστική Ένωση Νέων (ΕΚΕΝ) kου αkο-τελεί βασική συνιστώσα των κινητοkοιήσεων στην Αυστρία –κυρίως στην kόλη του Λιντζ. Στη µικρή µαςαυτή αναφορά στις κινητοkοιήσεις των φοιτητών στη Ευρώkη εkιλέξαµε να εkικεντρωθούµε στη Γερµα-νία και την Αυστρία. Σε άλλες σελίδες φιλοξενούµε και µια kολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη της ΕΚΕΝΑυστρίας. Ταυτόχρονα µkήκαµε στον kειρασµό να «δώσουµε χώρο» στις σηµαντικές κινηµατικές εξελί-ξεις στην kέρα του Ατλαντικού µητρόkολη του ιµkεριαλιστικού-καkιταλιστικού κόσµου! Γιατί η γενι-κευµένη εkίθεση έχει µερικές σταθερές, όkως άλλωστε και η φοιτητική αντίσταση και kάλη!

Η φοιτητική νεολαία της Ευρώπης στους δρόµους!«Η Μπολόνια καίγεται!»∆ήµητρα ΒαρνάβαΠαιδαγωγικό ΑΠΘΤάσος ΣαπουνάςΕκπαιδευτικός

ΓΕΡΜΑΝΙΑ«Όλα για όλους δωρεάν»

Στις αρχές του Νοέµβρη του 2009, δύο εβδοµάδες αφού ξέσkασετο κίνηµα στην Αυστρία, οι γερµανοί φοιτητές βγήκαν ξανά στοδρόµο για να εναντιωθούν στις ρυθµίσεις της Μkολόνια kου ήδηεφαρµόζονταν στα kανεkιστήµια της χώρας τα τελευταία δέκαχρόνια. Τον Ιούνη του ίδιου χρόνου σε kερισσότερες αkό 80 kό-λεις της Γερµανίας kραγµατοkοιήθηκαν µεγάλες συγκεντρώσειςκαι διαδηλώσεις µαθητών, φοιτητών, εργαζοµένων και λίγων δι-δασκόντων στα kανεkιστήµια.

Η εkανεκκίνηση του κινήµατος στα µέσα Νοέµβρη βρήκε δε-κάδες χιλιάδες φοιτητές να διαδηλώνουν σε kάνω αkό 35 kόλειςτης Γερµανίας. Οι φοιτητές kροχώρησαν σε καταλήψεις αµφιθεά-τρων και αιθουσών διδασκαλίας σε kερισσότερα αkό 40 kανεkι-στήµια. Οι kιο µαζικές αkό αυτές τις κινητοkοιήσειςkραγµατοkοιούνται στο Μόναχο, στο Βερολίνο, στο Άαχεν, στοΜάρµkουργκ, στο Έσσεν και στο Μkίλεφεντ. Υkήρξαν µάλιστα καικινήσεις συµkαράστασης των αυστριακών φοιτητών όταν εκατον-τάδες αkό αυτούς συγκεντρώθηκαν διαµαρτυρόµενοι έξω αkό τηγερµανική kρεσβεία στη Βιέννη.

Αξίζει να αναφερθούµε kιο αναλυτικά στο kως εφαρµόζονταιαυτές οι ρυθµίσεις µέσα στις σχολές και kως έχουν εkηρεάσει τηνκαθηµερινότητα των φοιτητών. Η συντριkτική kλειοψηφία εργά-ζεται kαράλληλα µε τις σkουδές της ώστε να τα βγάλει kέρα µε ταδίδακτρα (τα οkοία είναι kερίkου 1.000 ευρώ το χρόνο). Σε µια κα-τάσταση kου λόγω της εkίθεσης του κεφαλαίου η οικονοµική θέσητων γερµανών εργαζοµένων εkιδεινώνεται, ο οικονοµικός φραγ-µός των διδάκτρων έχει γίνει βραχνάς για την kλειοψηφία τωνγερµανών φοιτητών. Ταυτόχρονα, η συµkίεση του χρόνου σkου-δών λόγω της Μkολόνια συνοδεύτηκε αkό µια κατακόρυφη αύ-ξηση της εξεταστέας ύλης και µια κλιµάκωση της εντατικοkοίησης.Οι γερµανοί φοιτητές είναι υkοχρεωµένοι για να kεράσουν τα µα-θήµατά τους να γράψουν kέρα αkό τις εξετάσεις και εργασίες. ∆εν


είναι λίγες οι σχολές οι οkοίες έχουν υιοθετήσει τα εβδοµαδιαίατεστ kου kολλές φορές φτάνουν έως και τα δέκα (10!) και µόνο εάνkεράσει ο φοιτητής αkό αυτά µε εkιτυχία του εkιτρέkεται να δώσειτελικές εξετάσεις. Οι kαρουσίες στα µαθήµατα είναι υkοχρεωτικέςκαι δεν αναγνωρίζεται η ασθένεια ως δικαιολογηµένη αιτία αkου-σίας! Ταυτόχρονα ο σηµαντικός kεριορισµός των θέσεων του δεύ-τερου κύκλου οδηγεί σε έναν ανταγωνισµό µεταξύ των φοιτητώντου kρώτου κύκλου, οι kερισσότεροι αkό τους οkοίους δεν µkο-ρούν να συνεχίσουν στο δεύτερο.

Στη βάση αυτής της κατάστασης τα βασικά µέτωkα των κινη-τοkοιήσεων ήταν η κατάργηση των διδάκτρων (σε όσα οµοσkον-διακά κρατίδια είναι θεσµοθετηµένα), η εναντίωση στηνκατακόρυφη αύξηση της εντατικοkοίησης των σkουδών kου έφε-ραν µαζί τους οι δύο κύκλοι της Μkολόνια, αλλά και οι σηµαντι-κοί φραγµοί στο kέρασµα αkό τον kρώτο στον δεύτερο κύκλο. ∆ενέλειψε και η µαζική kροβολή αιτηµάτων όkως η συµµετοχή τουσυλλόγου φοιτητών στα όργανα του kανεkιστηµίου kου αkηχούναυταkάτες για το χαρακτήρα του kανεkιστηµίου, αλλά αντικατο-kτρίζουν και τα βήµατα kου έχει να διανύσει το νεολαιίστικο κί-νηµα. Εkίσης, τόσο στη Γερµανία όσο και στις άλλες χώρες τηςΕυρώkης όkου υkήρξαν φοιτητικά κινήµατα ήταν έκδηλες οι λαν-θασµένες οkτικές για το χαρακτήρα των µέτρων, οkτικές kου εµ-φανίστηκαν µέσω της kροβολής συνθηµάτων όkως «η εκkαίδευσηδεν είναι για kούληµα». Ταυτόχρονα όµως αυξάνεται το τµήµατων φοιτητών kου µέσα αkό τη στάση των εkίσηµων οργάνων τουkανεkιστηµιακού µηχανισµού (δεν έβγαλαν ούτε µία ανακοίνωσησυµkαράστασης στους φοιτητές και εναντίωσης στην εκkαιδευτική«µεταρρύθµιση») ανακαλύkτει το ρόλο και τη θέση τους.

Ένα είναι σίγουρο! Παρά τις συγχύσεις ή και τις λανθασµένεςkροσεγγίσεις, φυσιολογικές αν κρίνει κανείς τη συνολική κατά-σταση του κινήµατος, µε την kάλη τους οι γερµανοί φοιτητέςήρθαν αντιµέτωkοι µε τις ουσιαστικές kλευρές της εkίθεσης kουkροωθείται kανευρωkαϊκά αkό την ΕΕ και τις κυβερνήσεις του κε-

φαλαίου. Ή όkως χαρακτηριστικά το διατύkωσε ένας εκkρόσωkοςτων φοιτητών: «µας θέλουν µηχανάκια, νέου είδους εκkαιδευτικάkροϊόντα, kου θα είναι kιο αkοδοτικά αkό τα σηµερινά. ∆εν θατους κάνουµε το χατίρι!».

ΑΥΣΤΡΙΑΤα «γενναία εγγόνια των άγριων 68άρηδων»

Η Αυστρία αkό τον Οκτώβρη ζει στον kαλµό των φοιτητικώνκινητοkοιήσεων. ∆εκάδες τα κατειληµµένα kανεkιστήµια και χι-λιάδες οι φοιτητές kου βρίσκονται στο δρόµο, µε κύριο αίτηµά τουςτη δηµόσια και δωρεάν kαιδεία για όλους και την ανατροkή τωνρυθµίσεων της Μkολόνια. Οι κινητοkοιήσεις αυτές ήταν τόσο µα-ζικές όσο και kρωτόγνωρες αφού για χρόνια οι λέξεις κίνηµα καιαγώνας δεν υkήρχαν ούτε καν στο λεξιλόγιο της kλατιάς kλει-οψηφίας των φοιτητών.

Οι kρώτες φοιτητικές κινητοkοιήσεις στη χώρα έγιναν την kε-ρίοδο 2000-2002, όχι όµως µε την ίδια ένταση kου βλέkουµε σή-µερα. Ο κύριος λόγος ήταν η εισαγωγή διδάκτρων στηνεκkαίδευση αkό την κυβέρνηση συνασkισµού δεξιάς–ακροδεξιάς,σύµφωνα µε τις εkιταγές της Μkολόνια, τα οkοία όµως έkειτα αkότον αγώνα των φοιτητών καταργήθηκαν µόλις kέρυσι και λίγοkριν τις kρόσφατες εκλογές.

Η σηµερινή κυβέρνηση συνασkισµού, αυτήν τη φορά της δε-ξιάς και των σοσιαλδηµοκρατών, µε την kρόθεσή της να εkαναφέ-ρει τα δίδακτρα kυροδότησε αυτόν τον kρόσφατο µεγάλο κύκλοκινητοkοιήσεων ενάντια στη «διαδικασία της Μkολόνια», τη µηεkαναφορά των διδάκτρων και την υkεράσkιση του δηµόσιου χα-ρακτήρα της εκkαίδευσης. Ενδεικτικό γεγονός για την εµβέλεια τουαυστριακού φοιτητικού κινήµατος είναι kως το σύνθηµα «η Μkο-λόνια καίγεται» αγκαλιάστηκε αkό τους αγωνιζόµενους φοιτητέςστις χώρες της Ευρώkης. Χαρακτηριστικό kαράδειγµα της έντασηςτων κινητοkοιήσεων είναι kως µία αυθόρµητη συγκέντρωση µέσα


Τρεις δεκαετίες µετά το «αµερικανικό ‘68» στα kανεkιστήµιατων ΗΠΑ, οι φοιτητές ξαναβγήκαν στους δρόµους τουαγώνα. Η αρχή έγινε αkό τα Πανεkιστήµια της Καλιφόρ-

νια την kερασµένη άνοιξη όταν οι φοιτητές κινητοkοιήθηκανενάντια στις kερικοkές κατά 20% των δαkανών για τη δηµόσια εκ-kαίδευση και στην αύξηση των διδάκτρων κατά 8%.

Τα µέτρα αυτά ήταν τµήµα της συνολικής «µεταρρύθµισης» τηςκυβέρνησης Οµkάµα και της ισχυρής kίεσης kου δέχονται οι kο-λιτείες -βάσει νόµων- να ισοσκελίσουν τους kροϋkολογισµούς τους,οι kερισσότεροι αkό τους οkοίους είναι ελλειµµατικοί -και αυτάkριν αkό την κρίση. Έτσι, µε kρόσχηµα την ισοσκέλιση των kρο-ϋkολογισµών, kολλές kολιτείες kροχώρησαν και συνεχίζουν να κι-νούνται στην κατεύθυνση µείωσης των δαkανών για τηνεκkαίδευση, αύξησης των διδάκτρων στα Πανεkιστήµια, σε αkο-λύσεις εκkαιδευτικού kροσωkικού και εργαζοµένων στις διάφορεςεκkαιδευτικές βαθµίδες, σε µειώσεις των µισθών και καταστρατή-γηση των εργασιακών καταχτήσεων. Παράλληλα έµkαινε σε εφαρ-

ΗΠΑΕλπιδοφόροιφοιτητικοί αγώνεςγια δηµόσιαδωρεάνεκπαίδευση

∆ήµητρα ΒαρνάβαΠαιδαγωγικό ΑΠΘΤάσος ΣαπουνάςΕκπαιδευτικός

σε λίγες ώρες µετατράkηκε στο µεγαλύτερο κίνηµα kου έχειγνωρίσει η Αυστρία τα τελευταία χρόνια, 40.000 ατόµων,αριθµός ρεκόρ για τα δεδοµένα της χώρας.

Η κυβέρνηση θεώρησε kως θα µkορέσει εύκολα να ελέγ-ξει αυτό το κίνηµα, αλλά µέρα µε τη µέρα αυτό γινόταν όλοκαι kιο µαζικό, όλο και kιο ανυkοχώρητο. Αρκετά συνδι-κάτα εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους, γεγονός kου ταρα-κούνησε ακόµα kιο kολύ την κυβέρνηση κάνοντάς την νακαταλάβει το µέγεθος των κινητοkοιήσεων. Το εkόµενοβήµα της κυβέρνησης ήταν να καλέσει σε διάλογο τους φοι-τητές, kράγµα kου δεν έγινε αkοδεκτό αkό την kλειοψη-φία του κόσµου αν και αρκετοί ήταν αυτοί kου είδαν τηνkρόταση µε καλό µάτι.

Παρόλο kου το κύριο αίτηµα µέχρι και σήµερα είναι ηδωρεάν kαιδεία, δε λείkουν και αιτήµατα kου αναφέρονταιστη «συνδιοίκηση», την ίδια στιγµή kου η αστυνοµία kρο-σkαθεί να καταστείλει τον αγώνα των φοιτητών µετά αkόεντολές των kρυτανικών αρχών. Αυτές οι kροτάσεις θεω-ρούµε kως δε βοηθούν το κίνηµα. Βέβαια, αυτά τα θέµαταθα λυθούν µέσα σε αυτό. Άλλωστε µέσα στο κίνηµα των αυ-στριακών φοιτητών υkάρχουν δυνάµεις kου κινούνταιστην ενδυνάµωση και µαζικοkοίησή του αγώνα στην κα-

τεύθυνση της δωρεάν εκkαίδευσης για όλους και της αkό-συρσης των ρυθµίσεων της Μkολόνια. Βάζονταςταυτόχρονα στο στόχαστρο της κριτικής τους συνολικά τοεκkαιδευτικό σύστηµα και την καkιταλιστική εkίθεση. Εkί-σης δεν είναι τυχαίο τόσο για τη δυναµική kου ανέkτυξε τοκίνηµα όσο και τα ζητήµατα kου kάλεψε, το γεγονός kωςαkέναντί του συντάχθηκε ένα µαύρο µέτωkο συνασkισµούαkό τη κυβέρνηση και τα ακροδεξιά κόµµατα. Ανάγκασετον υkουργό Παιδείας να µιλήσει για «τον κίνδυνο kου αν-τιkροσωkεύουν οι φοιτητικές κινητοkοιήσεις», αλλά καικάkοιους δηµοσιογράφους να γράψουν για τα «γενναίαεγγόνια των άγριων 68άρηδων»!


µογή το σχέδιο για «την αντιµετώkιση των 5000 σχολείων µε kολύχαµηλές αkοδόσεις» του Υkουργού Παιδείας Άρνι Ντάνκαν, kουαφορούσε σχολεία των kιο φτωχών και υkοβαθµισµένων kεριο-χών της χώρας. Σε εφαρµογή του σχεδίου, το Ντητρόιτ ανακοίνωσετο κλείσιµο 40 σχολείων (άλλα 29 είχαν κλείσει το 2009) και τη µεί-ωση κατά 10 χιλιάδες δολάρια των ετήσιων αkοδοχών των εκkαι-δευτικών. Στο Μισούρι και το Κάνσας Σίτι, ανακοινώθηκε τοκλείσιµο 26 σχολείων (σε σύνολο 61) και η αkόλυση σχεδόν τουενός τετάρτου του διδακτικού και διοικητικού kροσωkικού. ΣτοΣαν Φρανσίσκο 900 δάσκαλοι έλαβαν το «ροζ χαρτί» της κατάρ-γησης της θέσης εργασίας τους, ενώ στο Λος Άντζελες αkολύθηκαν5200 εκkαιδευτικοί και kροσωkικό των σχολείων.

Μέσα σε ένα κλίµα έντονης εkίθεσης τόσο στο δικαίωµα γιασkουδές όσο και στα εργασιακά δικαιώµατα του kροσωkικού τηςεκkαίδευσης, σε ένα φόντο όkου οι εργαζόµενοι στις ΗΠΑ δέχον-ται και αυτοί µια άνευ kροηγουµένου εkίθεση αkό την ιµkεριαλι-στική αστική «τους» τάξη, οι φοιτητικές κινητοkοιήσεις είχανεύφορο έδαφος να συνεχιστούν. Εkόµενος σταθµός ήταν η 24η τουkερασµένου Σεkτεµβρίου µε την έναρξη της νέας ακαδηµαϊκήςχρονιάς, όkου kραγµατοkοιήθηκε η µεγαλύτερη διαδήλωση εδώκαι δεκαετίες στην kολιτεία της Καλιφόρνια. Οι κινητοkοιήσεις συ-νεχίστηκαν µε αφορµή τη Σύνοδο των kανεkιστηµιακών ∆ιοική-σεων το τριήµερο 18 έως 20 Νοεµβρίου και µε αιχµή την εναντίωσηστις kροθέσεις των kανεkιστηµιακών αρχών για νέα αύξηση τωνδιδάκτρων στα kανεkιστήµια της Καλιφόρνια κατά 32% (!) αλλάκαι για αθρόες αkολύσεις εκkαιδευτικών και kροσωkικού των kα-νεkιστηµίων. Την kερίοδο αυτή καταλήφθηκαν αkό τους φοιτητέςτα Πανεkιστήµια UC Berkeley, UC Santa Cruz, το UCLA κ.ά. µεκεντρικό σύνθηµα «Η ∆ηµόσια ∆ωρεάν Εκkαίδευση Είναι ∆ι-καίωµα Όλων». Παρά το έντονο κλίµα τροµοκρατίας αkό τις kα-νεkιστηµιακές αρχές και αkό τις αστυνοµικές δυνάµεις οι φοιτητέςσυνέχισαν τις καταλήψεις των kανεkιστηµίων µέχρι τη νύχτα της22ης Νοεµβρίου όkου η αστυνοµία διέλυσε τις καταλήψεις µεάµεση εkέµβαση και kροχωρώντας σε χρήση δακρυγόνων και σεσυλλήψεις. Οι φοιτητές αντιστάθηκαν και υkήρξαν συγκρούσειςµέσα στις kανεkιστηµιουkόλεις.. Παρά το γεγονός kως στις ΗΠΑδεν ισχύει το kανεkιστηµιακό άσυλο και η καταστολή των κινητο-kοιήσεων και kολύ kερισσότερο των καταλήψεων ήταν και είναιαµείλικτη, kαρά το γεγονός kως οι αγωνιστές φοιτητές λόγω τηςδράσης τους µkορούν ακόµα και να διωχθούν αkό το Πανεkιστή-µιο µε αkόφαση των kανεkιστηµιακών διοικήσεων, η εkέµβασητων αστυνοµικών αρχών της 22ης Νοεµβρίου δεν σήµανε και τοτέλος των κινητοkοιήσεων.

Στις 4 Μαρτίου του 2010 διοργανώθηκε αkό τα Πανεkιστήµιατης Καλιφόρνια µια µεγάλη διαδήλωση µε τελικό kροορισµό τοΣακραµέντο ορίζοντας τη µέρα σαν «Ηµέρα ∆ράσης για την Υkε-ράσkιση της ∆ηµόσιας Εκkαίδευσης». Ενώ αυτή αρχικά kρογραµ-µατιζόταν σε kολιτειακό εkίkεδο (Καλιφόρνια), kήρε γρήγορα τοχαρακτήρα µιας kανεθνικής κινητοkοίησης φοιτητών, εκkαιδευ-τικών και kροσωkικού των Πανεkιστηµίων και µαθητών. Στουςκόλkους του φοιτητικού κινήµατος στις ΗΠΑ δεν λείkουν –και δενθα µkορούσε να γίνει αλλιώς στη σηµερινή φάση- ούτε οι συγχύ-σεις για το τι kραγµατικά διακυβεύεται ούτε οι αυταkάτες για τορόλο των διοικήσεων των Πανεkιστηµίων, αν και, ειδικά όσοναφορά το τελευταίο ζήτηµα, η ίδια η kείρα αρκετών αkό τους αγω-νιζόµενους αµερικανούς φοιτητές τις διαλύει µε γοργούς ρυθµούς.

Παρά τη σοβαρή έλλειψη kληροφόρησης, όλα τα στοιχεία kουξεkερνούν το τείχος του kλουραλιστικού µονόλογου των ΜέσωΜαζικής Εξαkάτησης δείχνουν kως η αφύkνιση της φοιτητικής νε-ολαίας στις ΗΠΑ δεν είναι κάτι kροσωρινό. Φροντίζει γι’ αυτό ηάγρια εkίθεση του ιµkεριαλιστικού κεφαλαίου και των κυβερνή-σεων του…


Έναυσµα: Μkορείτε να µας αναφέρετε κάkοια στοιχεία για τοεκkαιδευτικό σας σύστηµα;

ΕBαναστατική-Κοµµουνιστική Ένωση Νεολαίας Αυστρίας(RKJV): Το αυστριακό εκkαιδευτικό σύστηµα βασίζεται σε kολύαυστηρή κοινωνική εkιλογή. Το kρώτο βήµα (στην εκkαίδευση)είναι τα λεγόµενα Λαϊκά Σχολεία στα οkοία kρέkει να kάνε τα kαι-διά ηλικίας 6-10 ετών.

Μετά αkό αυτό το kρώτο βήµα οι οικογένειες kρέkει να αkο-φασίσουν κατά kόσο τα kαιδιά τους kρέkει να kάνε στο kαρατε-ταµένο δηµοτικό σχολείο ή στο Γυµνάσιο. Λόγω της οικονοµικήςκατάστασης του µεγαλύτερου τµήµατος της εργατικής τάξης, τα kε-ρισσότερα εργατόkαιδα αναγκάζονται να kάνε στο kαρατεταµένοδηµοτικό σχολείο (Π∆Σ). ∆εν είναι τόσο ακριβό όσο το Γυµνάσιοκαι η φοίτηση διαρκεί µόνο τέσσερα χρόνια (στο Γυµνάσιο η φοί-τηση διαρκεί τα διkλάσια χρόνια (8)), έτσι οι µαθητές kου kάνε στοΠ∆Σ βγαίνουν kιο νωρίς στην kαραγωγή.

Υkάρχουν δυνατότητες για φοίτηση στη ∆ευτεροβάθµια Εκ-kαίδευση µετά το Π∆Σ αλλά είναι kολύ δύσκολο να kετύχει έναςµαθητής την kροαkαιτούµενη βαθµολογία kροκειµένου να έχειαυτή τη δυνατότητα. Προκειµένου να καταφέρουν να kεράσουναkό το Π∆Σ στη ∆ευτεροβάθµια, για kολλούς µαθητές είναι αkο-λύτως αkαραίτητο να κάνουν ιδιαίτερα µαθήµατα, αλλά κάτι τέ-τοιο στοιχίζει ακριβά. Αν κάkοιος θέλει να kάει στο Πανεkιστήµιο,χρειάζεται το Matura, την τελική εξέταση του Γυµνασίου ή τωνΣχολείων ∆ευτεροβάθµιας Εκkαίδευσης (Σ∆Ε). Τη δεκαετία του ’60και στις αρχές της δεκαετίας του ’70 η αυστριακή κυβέρνηση ψή-φισε µια σειρά αkό νόµους διευκόλυνσης της kρόσβασης αkό ταΠ∆Σ στα Σ∆Ε και το kανεkιστήµιο. Εκείνη την kερίοδο η Αυστρίαέγινε ιµkεριαλιστική χώρα και αυτή η κατάσταση συνδέθηκε µε ένακύµα ανάkτυξης των kαραγωγικών δυνάµεων, το οkοίο ήταν αkα-ραίτητο για την αστική τάξη τότε. Σήµερα αυτοί οι νόµοι στηνkραγµατικότητα δεν υφίστανται µιας και αkό τα µέσα της δεκαε-τίας του ’80 υkήρξε ένα έντονο kισωγύρισµα στο εκkαιδευτικό σύ-στηµα: kιο έντονη κοινωνική διαλογή, µεγαλύτερα kροβλήµαταστο kέρασµα αkό το Π∆Σ στα Σ∆Ε, δίδακτρα, κ.λk.. Τα δίδακτρααkοτελούν ξεχωριστό ζήτηµα. Το 2001 η δεξιά κυβέρνηση εισήγαγετα δίδακτρα. Μετά τις εκλογές του 2008, οι σοσιαλδηµοκράτες kουκέρδισαν τις εκλογές µεταρρύθµισαν το νόµο για τα δίδακτρα.Αkοτέλεσµα της µεταρρύθµισης αυτής είναι kως τώρα µόνο οι φοι-τητές kου kροέρχονται αkό την εργατική τάξη kρέkει να kληρώ-νουν τα δίδακτρα ενώ φοιτητές kροερχόµενοι αkό kλούσιεςοικογένειες δεν kληρώνουν. Όµως οι φοιτητές αυτοί kρέkει να δου-

λέψουν κατά τη διάρκεια των σkουδών τους και δεν έχουν τοχρόνο να τελειώσουν τις σkουδές µέσα στο ελάχιστο όριο.

Ε.: Τι κινηµατικές εµkειρίες και kαράδοση έχει η Αυστρία; Εkί-σης kοιες είναι οι αkόψεις σας για το συνδικαλισµό και τη συνδι-οίκηση;

RKJV: ∆εν υkάρχει “kαράδοση” αγώνων στα kανεkιστήµια.Υkήρξαν µεγαλύτεροι αγώνες κατά τις δεκαετίες ’70-’80 και έναςµικρότερος το 1996 αλλά τα τελευταία χρόνια υkήρξε µόνο ένααδύναµο κίνηµα ενάντια στα δίδακτρα. Αυτό το κίνηµα ήταν αδύ-ναµο διότι εξ’ αρχής το Αυστριακό Φοιτητικό Κοινοβούλιο (ΑΦΚ)ηγείτο του κινήµατος. Το ΑΦΚ είναι ένας αντιδραστικός αστικόςοργανισµός, ο οkοίος κυριαρχείται αkό kράσινους, σοσιαλδηµο-κράτες και φιλελεύθερους. Λένε kως αkοτελούν σύλλογο για τουςφοιτητές αλλά όλοι βλέkουν kως στην καλύτερη των kεριkτώσεων,αkοτελούν µόνο ένα οργανισµό υkηρεσιών. Το µεγαλύτερο κοµ-µάτι των φοιτητών δεν θέλουν το ΑΦΚ ως “σύλλογο”. Το ΑΦΚ λέειότι οι φοιτητές δεν kρέkει να kαλεύουν και να διεξάγουν αγώνες,λένε kως kρέkει να συµµετέχουµε στις διαkραγµατεύσεις µε τηνκυβέρνηση για τα αιτήµατά µας και να αναζητήσουµε συνοµιλίεςµε τα Υkουργεία Εkιστηµών και Εκkαίδευσης. Αλλά εkειδή δενυkάρχει kαράδοση αγώνων στα kανεkιστήµια οι ίδιοι οι φοιτητέςδεν έχουν εµkειρία διαφορετικών αγώνων ή δοµών αγωνιστικώνοργανώσεων, έτσι το ΑΦΚ µkορούσε εύκολα στο kαρελθόν να εkη-ρεάσει τους αγώνες. Κατά το ξεκίνηµα του kαρόντος κινήµατοςέχουµε µια εντελώς διαφορετική κατάσταση. Τις kρώτες 3-4 εβδο-µάδες οι καταλήψεις έγιναν χωρίς το ΑΦΚ και χωρίς καµιά εkιρ-ροή του. Αυτό ήταν ένα µεγάλο βήµα kρος τα µkρος και υkήρξεkολύ σηµαντικό για την ανάkτυξη αγωνιστικής συνείδησης σε µε-γάλο κοµµάτι των φοιτητών. Το κίνηµα αυτό µας έδωσε αυξηµέ-νες δυνατότητες για διάδοση της αναγκαιότητας ενόςαυτοοργανωµένου, αγωνιστικού συλλόγου φοιτητών ο οkοίος δενεkικεντρώνει σε ρεφορµιστικά ζητήµατα ως στόχους αλλά διεξάγειkάλη ενάντια στο καkιταλιστικό εκkαιδευτικό σύστηµα µε kρο-οkτική την kάλη ενάντια στον ίδιο τον καkιταλισµό. Ως εkανα-στάτες kαλεύουµε για ένα άλλο, τελείως καινούργιο εκkαιδευτικόσύστηµα µε τον τρόkο kου kαλεύουµε ενάντια στον ίδιο τον καkι-ταλισµό στο σύνολό του και όχι ενάντια σε τµήµατά του. Ξέρουµεkως στον καkιταλισµό δεν υkάρχει καµιά kιθανότητα για ένα εκ-kαιδευτικό σύστηµα όkως εµείς το θέλουµε, αυτό είναι εφικτό µόνοστο σοσιαλισµό. Με αυτό το σκεkτικό kρέkει να kούµε kως η συν-διοίκηση δεν αkοτελεί στόχο µας. Αν συµµετέχουν φοιτητές στη δι-

“Η πάλη ενάντιαστο εκπαιδευτικό σύστηµασηµαίνει πάληενάντια στον καπιταλισµό”Συνέντευξη τηςΕπαναστατικής-Κοµµουνιστικής Ένωσης Νεολαίας Αυστρίας (RKJV)

Τη συνέντευξη για λογαριασµό του Εναύσµατοςπήρε ο Χρήστος Μάης στις αρχές του περασµένου ∆εκέµβρη(οπότε τα όσα γράφονται ανταποκρίνονται στη φάση του κινήµατος τότε)


οίκηση τι θα αλλάξει αν όλα τα άλλα kαραµείνουν ως έχουν στοkανεkιστήµιο; Ένα άλλο σηµείο είναι kως οι καθηγητές δεν βρί-σκονται στην ίδια kολιτική ή οικονοµική κατάσταση µε τις φοιτη-τικές µάζες.

Ε.: Ποιες οι kροοkτικές συνέχισης του αγώνα µαζί µε τη Γερ-µανία κ.λk.;

RKJV: Πιστεύουµε kως ο διεθνής συντονισµός των αγώνων,των καταλήψεων, είναι βασικό ζήτηµα για το κίνηµα. Εδώ και µε-ρικές βδοµάδες διοργανώνονται διεθνείς συντονιστικές συναντή-σεις. Οι συναντήσεις είναι σαφώς ένα βήµα kρος τα µkρος όχι µόνογια το συντονισµό των αγώνων αλλά και για να µάθουµε ο έναςαkό τον άλλο, αkό τις εµkειρίες του κινήµατος στις άλλες χώρεςκαι για να συζητήσουµε k.χ. τις συνέkειες της διαδικασίας τηςΜkολώνια στην κάθε χώρα. Αkό τακτικής αkόψεως αυτό σηµαίνειkως το κάθε κίνηµα kαλεύει ενάντια στις τοkικές συνέkειες της δια-δικασίας αυτής στη “δική του” χώρα. Ταυτόχρονα όµως µkορούµενα kαλέψουµε µε εkιτυχία ενάντια σε αυτή τη διαδικασία αν αν-τιληφθούµε ότι οι “τοkικοί” αγώνες αkοτελούν µέρος ενός µεγάλουκοινού αγώνα ενάντια στην ΕΕ και ως εκ τούτου είναι αkολύτωςαναγκαίο να εργαστούµε µαζί σε διεθνές εkίkεδο.

Μια τέτοια συνεργασία είναι εkίσης αkαραίτητη για αλληλο-στήριξη. Γενικά θα λέγαµε kως για εµάς στην Αυστρία είναι ση-µαντικός ο συντονισµός µε τη Γερµανία. Αυτό είναι γεγονός γιατίαkό τη µια είναι kολύ εύκολος µιας και µιλάµε την ίδια γλώσσακαι αkό την άλλη είναι εφαρµόσιµος λόγω της γεωγραφικής κατά-στασης, k.χ. µkορούµε να διοργανώσουµε µια συζήτηση σε ένα κα-τειληµµένο kανεkιστήµιο στη νότια Γερµανία. Με βάση αυτήν τηνκατάσταση είναι αkόλυτα λογικό ότι ο συντονισµός µαζί τους είναιβαθύτερος αk’ ότι µε άλλους. Αλλά ο διεθνής συντονισµός δεν είναισηµαντικός µόνο για να µάθουµε ο ένας αkό τον άλλον, αλλά είναιεkίσης σηµαντικό να δίνεις κίνητρο στους καταληψίες. ∆ίνει µε-γάλο κίνητρο στους φοιτητές όταν kαίρνουν µηνύµατα αλληλεγ-γύης αkό άλλες χώρες –όkως οι Αγωνιστικές Κινήσεις τηςΕλλάδας– ή όταν ακούν ότι υkάρχουν νέα κατειληµµένα Πανεkι-στήµια σε άλλα µέρη του κόσµου.

E.: Σε αυτό τον αγώνα kοιες kολιτικές γραµµές συγκρούστηκανεντός του φοιτητικού κινήµατος και kοια η kολιτική σας γραµµή;Εkίσης kοια η kαρούσα κατάσταση και τα kροβλήµατα του κινή-µατος;

RKJV: Υkάρχουν kολλές διαφορετικές kολιτικές γραµµές στοναγώνα αλλά υkάρχουν κάkοιες κύριες γραµµές: Η µια είναι η kο-λιτική γραµµή του ΑΦΚ και των ρεφορµιστών. Το ΑΦΚ, όkως kρο-είkαµε σε γενικές γραµµές δεν είχε εkιρροή στο κίνηµα τις kρώτεςεβδοµάδες, αλλά τώρα η κατάσταση του κινήµατος χαρακτηρίζεταιαkό αkοτελµάτωση και kαραίτηση. Σε αυτή την κατάσταση τοΑΦΚ έχει τη δυνατότητα να διεισδύσει και να αkοκτήσει µεγάληεkιρροή κυρίως στα kανεkιστήµια όkου οι καταλήψεις είναι µι-κρές και kολιτικά αδύναµες.

Οι µάζες των φοιτητών δεν είχαν µεγάλη kολιτική εµkειρίαkριν το kαρόν κίνηµα και η εkαναστατική αριστερά στην Αυστρίαείναι kεριθωριοkοιηµένη. Ως εκ τούτου έχουµε µια κατάστασηόkου η χειρότερη µορφή οργάνωσης συναντάει ένα χαµηλό kολι-τικό εkίkεδο και αυτό δεν είναι kοτέ ένας καλός συνδυασµός.

Αυτή είναι µια σηµαντική αδυναµία του κινήµατος, ένα σηµείοkου χρησιµοkοίησαν δυνάµεις όkως το ΑΦΚ. Μαζί µε τους ρε-φορµιστές όkως η Κοµµουνιστική Ένωση Φοιτητών (αυτή αkοτελείκοινή φοιτητική kαράταξη του ΚΚ Αυστρίας και της Κοµµουνι-στικής Πρωτοβουλίας kου συµµετέχουν στο ΑΦΚ, διέδιδαν τα δη-λητηριώδη τους συνθήµατα kερί διάλογου µε τα υkουργεία και γιαµεταρρυθµίσεις. Στην αρχή του κινήµατος ήταν αkόλυτα ξεκάθαροkως kολλοί φοιτητές δεν kάλεψαν και δεν βγήκαν στους δρόµουςγια να λάβουν υkουργική kρόσκληση για διαkραγµατεύσεις και

συζητήσεις αλλά την ίδια στιγµή δεν είχαν µια εkαναστατική kρο-οkτική. Σε αυτή τη φάση του κινήµατος kροkαγανδίζαµε ότι το κί-νηµα kρέkει να δηµιουργήσει νέες µορφές οργάνωσης, µορφέςόkως αγωνιστικά φοιτητικά συµβούλια. Βάση αυτού του kροσα-νατολισµού το κεντρικό τακτικό µας σύνθηµα ήταν: “Καµιά δια-kραγµάτευση µε τον Χαν! Πάλη για τη δηµιουργία αγωνιστικώνσυµβουλιακών δοµών!” (Ο Χαν είναι ο αυστριακός υkουργός Εkι-στηµών & Πανεkιστηµίων). Με αυτό το σύνθηµα καταφέραµε ναεkηρεάσουµε ριζοσkαστικά τµήµατα του κινήµατος και αναδεί-ξαµε µια τακτική kόλωση µε τους ρεφορµιστές. Την ίδια στιγµή kα-λεύουµε ενάντια στη στρατηγική άkοψη αστών και ρεφορµιστώνkως ο αγώνας έχει µόνο εκkαιδευτικούς στόχους και δεν έχει νακάνει µε την kροοkτική της κοινωνίας. Ενάντια σε αυτή την άkοψηορθώσαµε το κεντρικό στρατηγικό µας σύνθηµα: “Η kάλη ενάντιαστο εκkαιδευτικό σύστηµα σηµαίνει kάλη ενάντια στον καkιταλι-σµό”. Συνδεόµενα µε αυτό το σύνθηµα, kροkαγανδίζουµε τηνkάλη ενάντια στον καkιταλισµό και την αναγκαιότητα του Σο-σιαλισµού και της συγκρότησης Εkαναστατικού-ΚοµµουνιστικούΚόµµατος, το οkοίο θα χρειαστούµε εάν θέλουµε να kαλέψουµεενάντια στον καkιταλισµό και συνακόλουθα αν θέλουµε µια σο-σιαλιστική εkανάσταση. Ένα τέτοιο κόµµα µkορεί να συγκροτηθείµέσα στους αγώνες και όχι µέσω Ίντερνετ ή σε ένα γραφείο.

Σε ένα Πανεkιστήµιο διαδίδουµε την kολιτική µας γραµµήµέσω καθηµερινής εφηµερίδας, kου ήταν kολύ σηµαντική για τοδυνάµωµα των kροοδευτικών δυνάµεων της κατάληψης και γιανα συσkειρώσουµε τις ριζοσkαστικές και kροοδευτικές δυνάµειςγύρω αkό την οργάνωσή µας. Άλλο σηµαντικό κοµµάτι της kολι-τικής µας γραµµής αkοτελεί η kάλη για σύνδεση του φοιτητικούκινήµατος µε τα kροοδευτικά κοµµάτια των συνδικάτων και τωννέων εργαζοµένων. Μαζί µε άλλες οργανώσεις της ριζοσkαστικήςαριστεράς και kροοδευτικά αλλά ανοργάνωτα τµήµατα του κινή-µατος διεξήγαµε την kάλη αυτή. Αυτό αkοτέλεσε µεγάλη εkιτυχίακαι σε kολλές kόλεις µια kανεθνική “Μέρα ∆ράσης” έλαβε χώρα µετη µορφή διαδηλώσεων στις οkοίες συµµετείχαν χιλιάδες φοιτητέςκαι εργάτες.

Η στρατηγική και η τακτική µας αkοτέλεσε µεγάλη εkιτυχία γιαεµάς και στα κέντρα του αγώνα κερδίσαµε νέους συντρόφους.Αλλά είµαστε µικρή οργάνωση και ως εκ τούτου δεν µkορούσαµενα kαρέµβουµε όσο θέλαµε όkως άλλες οργανώσεις της ριζοσkα-στικής αριστεράς στην Αυστρία. Προς το kαρόν το όλο κίνηµα βρί-σκεται σε εkικίνδυνη κατάσταση και ο δρόµος kου θα kάρει οαγώνας τις εkόµενες βδοµάδες θα είναι αkοφασιστικός.

21έναυσµα


δοτήσει µε νίκες το κίνηµα, αντίθετα η άλλη λογική ου δεν είναιεύρηµα της νΚΑ, αλλά να ληροφορήσουµε ότι ρώτος διδάξαςστην υοτιθέµενη “συνολική” αντιαράθεση είναι η ΚΝΕ και τοΚΚΕ, ηγεµονεύει χρόνια στο κίνηµα και δεν έχει να καταδείξει κί-νηµα, αντίθετα έχει φέρει ολυδιάσαση, εριχαράκωση και αο-γοήτευση. Ποια η αντίληψη όµως για την κοινή δράση; Όωςαναφέρει χαρακτηριστικά και ο τίτλος της αραγράφου «η γραµµήτης ενότητας και της ηγεµονίας»: «Συνολικά οι αγώνες της τελευταίας τριε-τίας α9οτέλεσαν µεγάλο 9ολιτικό εργαστήρι στο ο9οίο 9ήραν µέρος εκα-τοντάδες και χιλιάδες νέοι. Έδωσαν τη δυνατότητα να δούµε έµ9ρακτα 9ώςµ9ορεί να 9είθονται 9λειοψηφικά κοµµάτια να ακολουθούν ή “να ανέχον-ται” 9ροχωρηµένους 9ολιτικούς στόχους.». Πού να το ήξεραν οι δύ-σµοιροι οι φοιτητές, όταν τους έλεγαν ότι θα τους διαγράψουν αότο ανειστήµιο, και στην ροσάθειά τους να αντιδράσουν στή-ριζαν λαίσια καταλήψεων στις Γενικές Συνελεύσεις, ότι “ακολου-θούσαν” ή “ανέχονταν” ροχωρηµένους ολιτικούς στόχους,εειδή µέσα στα µακροσκελή λαίσια υήρχε και ένα αίτηµα ουέλεγε Ενιαία Πανειστηµιακή Εκαίδευση. Αλλά να µην ξεφεύ-γουµε αό το τι θα ει ηγεµονία. «Η γραµµή αυτή α9οτελεί καθορι-στικό σηµείο της λογικής µας συνολικά και στο κίνηµα και στοαντικα9ιταλιστικό µέτω9ο. Πάνω σε αυτή τη βάση και 9άντα µε κριτήριο το9ροχώρηµα του αγώνα και την ενίσχυση της αντικα9ιταλιστικής τάσης κα-θορίζονται τα 9εριεχόµενα, τα καθοριστικά σηµεία, οι υ9οχωρήσεις.». Εδώµας λένε ψέµατα στα ίσια. Αν κριτήριο ήταν το Lροχώρηµα τουαγώνα όλες οι δυνάµεις θα έκαναν αµοιβαίες υLοχωρήσεις καιθα είχαν µόνη µέριµνα την ανάLτυξη κινήµατος και όχι του εαυ-τού τους και Lροφανώς για τη νΚΑ υLερίσχυσε το άλλο κοµµάτι,η «ενίσχυση της αντικα)ιταλιστικής τάσης» (βλέLε οργάνωση).

Για τους στόχους πάλης

Με τις συνεδριακές της θέσεις η νΚΑ ειχειρεί να δώσει κατευ-θύνσεις στον εαυτό της αλλά και στο κίνηµα της νεολαίας, κατευ-θύνσεις ου θα ανταοκρίνονται στις νέες συνθήκες της κρίσηςαλλά και στις νέες κατά αυτήν συνθήκες του καιταλισµού ου έχειξεεράσει τη θεωρία του ιµεριαλισµού του Λένιν και έχει µει στονέο στάδιο της αγκοσµιοοίησης και των ολοκληρώσεων. Με αφε-τηρία αυτό ροσαθούν να καθορίσουν στόχους και γραµµή. Βέ-βαια οι αLόψεις Lου εLιστρατεύουν ούτε τόσο νέες ούτε τόσοLρωτότυLες είναι και έχουν µια µακριά διαδροµή αναίρεσης τηςεLαναστατικής κοµµουνιστικής αντίληψης. ∆εν είναι καθόλουτυχαία µια σειρά αό αιτήµατα ου υιοθετούνται ερί εαναδια-ραγµάτευσης του χρέους και διεξόδου (του ίδιου του κεφαλαίου)αό την κρίση ενώ αό την άλλη υάρχει άρνηση και ολλές φορέςθεωρείται λίγο και οισθοδροµικό η άλη του λαού και της νεο-λαίας µε αφορµή τις ειλογές του κεφαλαίου. Αν ο ελληνικός λαόςδεν έχει ανετυγµένο ολιτικό είεδο και οι αγώνες του δεν έχουνσυνολικό ολιτικό εριεχόµενο δεν είναι µόνο δικό του ρόβληµα,του το έχει κληροδοτήσει η Αριστερά. Μια Αριστερά η οοία µε τηχρόνια ηγεµονία του συστήµατος και την υοχώρηση και ήττα τουκοµουνιστικού κινήµατος αµφιταλαντεύεται ανάµεσα σε ρεφορµι-στικές ροτάσεις ρος το σύστηµα για να ξεεράσει την κρίση καισοσιαλδηµοκρατικά αιτήµατα καλύτερης διαχείρισης. Το ζητού-µενο σήµερα είναι αν θα καταφέρει ο λαός και η νεολαία να συγ-κροτηθούν σε ένα λατύ µέτωο ου θα βάζει φραγµό στουςάµεσους στόχους του κεφαλαίου. Αυτό το ζητούµενο εκτός του ότιδεν είναι µια καθόλου αλή διαδικασία, βάζει τις βάσεις για να οι-κοδοµηθεί το εόµενο στάδιο της συνολικότερης ρήξης και αντι-αράθεσης µε το σύστηµα, της κατάκτησης σε έναν ανώτερο βαθµόιδεολογικής ολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης, ου θα βάζειτις βάσεις για µια καινούργια κοινωνία. Ααραίτητο στοιχείο,όµως, για να φτάσουµε σε αυτό το είεδο είναι να αντιληφθούµεότι ολιτική αναγκαιότητα της εοχής µας, δηλαδή της εοχής του

Ποια η αντίληψη όµως για τηνκοινή δράση; Όπως αναφέρειχαρακτηριστικά και ο τίτλοςτης παραγράφου «η γραµµήτης ενότητας και της ηγεµο-νίας»: «Συνολικά οι αγώνεςτης τελευταίας τριετίας αποτέ-λεσαν µεγάλο πολιτικό εργα-στήρι στο οποίο πήραν µέροςεκατοντάδες και χιλιάδες νέοι.Έδωσαν τη δυνατότητα ναδούµε έµπρακτα πώς µπορείνα πείθονται πλειοψηφικάκοµµάτια να ακολουθούν ή“να ανέχονται” προχωρηµέ-νους πολιτικούς στόχους.»


και η νεολαία θα οργανώνουν τους αγώνεςτους ενάντια στο σύστηµα. Όως το 1973 µετο Πολυτεχνείο ή ακόµα και ρόσφατα µετο κίνηµα ενάντια στην αναθεώρηση τουάρθρου 16 και το νόµο λαίσιο. Όου τοανειστήµιο ήταν ο χώρος στον οοίο ορ-γανώνονταν οι κινητοοιήσεις (µε συνελεύ-σεις, ειτροές, συντονιστικά κ.ά.) και τοάσυλο λειτουργούσε ανασταλτικά στο ναυάρχει αρουσία αστυνοµικών δυνάµεων(σε αντίθεση µε τους εργασιακούς χώρουςόου εκεί δεν υάρχει άσυλο και η αρου-σία δυνάµεων καταστολής είναι συχνή γιατο σάσιµο των αεργιών). Γι’ αυτόν ακρι-βώς το λόγο θέλουν να το καταργήσουν.

Σε µια χρονική ερίοδο ου η οικονοµικήκρίση έχει χτυήσει για τα καλά ολόκληρητην κοινωνία και ολύ ερισσότερο τα λαϊκάστρώµατα. Σε µια ερίοδο ου το σύστηµαέχει ανοίξει όλη τη βεντάλια της αντιλαϊκήςολιτικής, δεν χωρά άσυλο στα ανειστή-µια. Και δεν χωρά γιατί γνωρίζουν ολύκαλά ότι το µέλλον θα είναι γεµάτο κοινωνι-κές εκρήξεις και φροντίζουν να εριορίσουντις αντιδράσεις τροµοκρατώντας ολόκληρητην κοινωνία, εισβάλλοντας στο άσυλο καισυλλαµβάνοντας αγωνιστές, διαλύοντας ο-ρείες, κάνοντας ειθέσεις σε στέκια και κοι-νωνικούς χώρους κ.ά. Γνωρίζουν ότι τοάσυλο και οι αγώνες Lου γεννιούνται εκείθα τους είναι εµLόδιο στα νέα µέτρα Lουθέλουν να Lεράσουν, θα τους είναι εµόδιοστον εργασιακό µεσαίωνα ου θέλουν ναµας φέρουν -αν δεν µας τον έχουν φέρειήδη… Γι’ αυτό και το σύστηµα θέλει να άρειίσω όλα όσα έχουν κατακτηθεί µε αγώνεςκαι αίµα -ανάµεσα σε αυτά και το άσυλο. ∆ενείναι τυχαία η χρονική ερίοδος ου έκανεαυτή την ειλογή. Σε µια ερίοδο όου τοφοιτητικό και λαϊκό κίνηµα βρίσκεται «στακάτω του» φροντίζει να χτυήσει τα δικαιώ-µατά µας και τις κατακτήσεις. Έτσι ξεκίνησεκαι τις ειθέσεις στο Άσυλο.

Με την αρχή να γίνεται τον ερασµένο∆εκέµβρη όου διµοιρίες ΜΑΤ αρατάσ-σονται εριµετρικά των Προυλαίων αο-κλείοντας το χώρο και οµάδες ∆ και Ζεισβάλλουν στο ΑΠΘ και συλλαµβάνουνδιαδηλωτές. Ακολουθεί η έφοδος της οµά-δας ∆, το Σάββατο 20/2, στην Πολυτεχνει-ούολη Ζωγράφου µετά αό εντολή τουρύτανη, µε δικαιολογία την ρόκληση µι-κροφθορών κατά τη διάρκεια φοιτητικούάρτι. Οι αστυνοµικές δυνάµεις εισέβαλ-λαν στο χώρο, ροχωρώντας σε συλλήψειςφοιτητών και φοιτητριών. Η συνέχεια ήτανµε την εισβολή των ΜΑΤ στο ΑΠΘ την

ηµέρα της ανεργατικής αεργίας (24/2)µε αφορµή αυτή τη φορά το σάσιµο τωνµαρών ελέγχου εισόδου και εξόδου αόµια οµάδα διαδηλωτών και η τελευταία -µέχρι την ώρα ου γράφονταν αυτές οιγραµµές- ήταν η αρουσία ΜΑΤ µέσα στονανειστηµιακό χώρο του ΑΠΘ κατά τηνκατεδάφιση λυόµενων κτιρίων ου τελού-σαν υό κατάληψη αό συλλογικότητεςτου α/α χώρου. Οι αραάνω κινήσειςαοτελούν χυδαίες ροσβολές του ανει-στηµιακού ασύλου και έχουν ένα και µο-ναδικό στόχο: την κατάργησή του στηνράξη. Και δεν είναι καθόλου ερίεργο τοότι γίνονται όλο και συχνότερα αυτούςτους τελευταίους µήνες.

Σε αυτό το σηµείο θα ήταν καλό να σχο-λιάσουµε και την στάση των ρυτανικώναρχών σε όλη αυτή την κατάσταση, µιαςκαι αναφέρθηκαν αραάνω. Είναι Lρο-φανής η στάση των Lρυτάνεων. Ποτέ στοLαρελθόν δεν υLερασLίστηκαν το άσυλοαλλά ούτε και στο µέλλον Lρόκειται. Κάθεάλλο µάλιστα. Προσαθούν µε κάθε τρόονα το υονοµεύσουν. Άλλωστε γνωρίζουµε-όως και οι ίδιοι έχουν ει κατά καιρούς-ότι είναι υηρέτες της εκάστοτε κυβέρνη-σης. Είναι αυτοί ου εφαρµόζουν το νόµολαίσιο στα ανειστήµια, ο οοίος«σφραγίζει» και νοµικά τις εισβολές τωναστυνοµικών δυνάµεων στο άσυλο. ∆ενέχουµε αυταάτες ότι οι ρυτάνεις θα υε-ρασίζονταν το άσυλο και ούτε εριµέ-νουµε να καταδικάσουν τις εισβολές ουέχουνε γίνει (άλλωστε µε δικές τους εντολέςµαίνουν µέσα). Και ούτε εριµένουµε ήααιτούµε να αραιτηθούν για λόγους ευ-θιξίας. Αφού γι’ αυτόν το λόγο τους έχουντοοθετήσει εκεί. Για να αοτελούν τοµακρύ χέρι της κυβέρνησης στις σχολές.

Έτσι, διαιστώνουµε ότι η υLεράσLισητου ασύλου είναι θέµα του ίδιου του φοι-τητικού κινήµατος, της νεολαίας, ολόκλη-ρου του λαού. Μέσα αό τους συλλόγους, τιςγενικές συνελεύσεις και τους µαζικούς αγώ-νες θα ρέει να υερασιστούµε το άσυλοκαι όχι µε σασµωδικές κινήσεις. Θα ρέειόλοι µας να καταλάβουµε τη σοβαρότητατης κατάστασης. Έχουµε αέναντι ένα σύ-στηµα ου ροσαθεί µε όλα τα µέσα(ΜΜΕ, ρυτάνεις κλ.) να κατασυκοφαντή-σει το άσυλο. Μροστά σε αυτό εµείς θα ρέ-ει να ααντήσουµε µε τη µαζικοοίησητων συλλογικών µας διαδικασιών και το ξα-ναζωντάνεµα των συλλόγων, θα ρέει ναααντήσουµε µε ένα µαζικό κίνηµα αντί-στασης!!

Το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό!

Πάνος ΚατσέλαςΠολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ

Άσυλο. Πανειστηµιακό άσυλο.Ακαδηµαϊκό άσυλο. Άσυλο διακί-νησης ιδεών, άσυλο αγώνων κλ…

Πολύς λόγος και ολλές ενέργειες γίνονταιτον τελευταίο καιρό γύρω αό το Άσυλο.Και όχι τυχαία. Ας δούµε όµως το γιατί. Θαρέει να άρουµε τα ράγµατα αό τηναρχή και να δούµε ότε και ώς κατακτή-θηκε το άσυλο στα ανειστήµια και κυ-ρίως γιατί.

Τη δεκαετία του ‘60-’70, σε µια ερίοδοέντονων ολιτικών αναταραχών, κρατικώναρεµβάσεων σε συλλογικές διαδικασίεςκαι άλλες τέτοιου είδους αυθαιρεσίες, έχο-ντας ισχυρό φοιτητικό και λαϊκό κίνηµα κα-τοχυρώθηκε ο χώρος των ανειστηµίωνσαν ένας χώρος όου δεν θα µορούν να ει-σέρχονται οι δυνάµεις καταστολής, όουεκεί θα µορούν να γίνονται ελεύθερα καιχωρίς καµία αρεµόδιση διαδικασίες συ-νελεύσεων, συζητήσεων, εκδηλώσεων. Όουεκεί θα είναι ένας χώρος ελεύθερης διακί-νησης ιδεών, ελεύθερης LολιτικοLοίησηςκαι δραστηριοLοίησης. Η δυνατότητα δια-κίνησης ιδεών και αντιλήψεων αντίθετωνρος τις κυρίαρχες έχει σαν αοτέλεσµα νααναδύονται µέσα αό τα ανειστήµια ρι-ζοσαστικές µορφές άλης ου δεν χωρούνστο λαίσιο ελέγχου και καταστολής ου τοσύστηµα ειθυµεί να εγκαθιδρύσει τις τε-λευταίες δεκαετίες. Ένας χώρος όου ο λαός

23έναυσµα


Μέσα στον ορυµαγδό των αντιλαϊ-κών µέτρων ου ροωθεί το σύ-στηµα στο λαίσιο του

Προγράµµατος Σταθερότητας, το υουρ-γείο Παιδείας ειλέγει να ανοίξει και τα ζη-τήµατα της εκαίδευσης. Όλο τοροηγούµενο διάστηµα, κυρίως µε βάσητην εξέλιξη και κατάληξη του διαλόγου τουΣΠ∆Ε, διακηρύσσονται σε όλους τους τό-νους οι γραµµές εάνω στις οοίες θα κι-νηθεί το αναµενόµενο νοµοσχέδιο για τοσχολείο. Φυσικά, κατά την ροσφιλή συνή-θεια του συστήµατος, το νέο σχολείο ερι-γράφεται µε τα ιο όµορφα λόγια σε µιαροσάθεια να κρυφτεί η ραγµατικότηταου θα έρθει να τσακίσει το δικαίωµα τηςνεολαίας στη στοιχειώδη µόρφωση.

Η κατάργηση της βάσης του 10

Στις αρχές του Αρίλη, ανακοινώθηκε ηκατάργηση της ρύθµισης της βάσης του 10.∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ανακοί-νωση συνέεσε µε τα νέα µέτρα ου αφο-ρούν τους εκαιδευτικούς, αλλά και τηνόλη συζήτηση για το νέο σχολείο. Το σύ-στηµα έχει την ανάγκη να αοροσανατο-λίσει αό τα ουσιαστικά ζητήµατα ου θέτει

και θα θέσει, αό τα µέτρα ου θα έρθουν,όχι αλώς να ισοφαρίσουν την κατάργησητης βάσης του 10, αλλά να µειώσουν ακόµηερισσότερο τον αριθµό των µαθητών ουσουδάζουν.

Στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας της, ηρύθµιση αυτή έχει καταφέρει να αφήσει έξωαό την τριτοβάθµια εκαίδευση ερίου74.000 υοψήφιους. Κυρίως τα εριφερει-ακά ΤΕΙ λήρωσαν το κόστος αυτής τηςρύθµισης, µε ό,τι αυτό σηµαίνει για τις το-ικές κοινωνίες και τις αντιδράσεις ουροκλήθηκαν αό τη δική τους λευρά. Μετην κατάργηση λοιόν, το σύστηµα ετυ-χαίνει να κατευνάσει τις όοιες τέτοιου εί-δους αντιδράσεις, και µάλιστα λίγο ριν τιςδηµοτικές εκλογές.

Αό την άλλη λευρά, το σύστηµα δενείναι διατεθειµένο να δώσει εύκολα ίσωτόσες χιλιάδες θέσεις. Εδώ είναι ου ανα-λαµβάνει το ρόλο του το νέο σχολείο. Ναεξασφαλίσει καταρχάς ότι θα έχουµε ολύλιγότερους υοψήφιους για την τρίτη βαθ-µίδα. Το τελειωτικό χτύηµα θα το δώσει τονέο σύστηµα εισαγωγής στην τριτοβάθµιαεκαίδευση και η θεσµική εµλοκή των δι-οικήσεων των σχολών στον καθορισµό τουαριθµού των εισακτέων.

Η ουσία στο ζήτηµα τωνεισακτέων και του νέουεξεταστικού συστήµατος,όποιο οµολογηµένο ή µησενάριο επικρατήσει, εξα-κολουθεί να βρίσκεταιστη δραστική µείωση τουαριθµού των νέων φοιτη-τών. Σε αυτό θα έχει βοη-θήσει ήδη πολύ το νέοσχολείο που θα έχει πετά-ξει έξω από την εκπαί-δευση ένα µεγάλο αριθµόµαθητών. Ας µην ξεχνάµεκαι τους πόθους περίελεύθερης πρόσβασηςπου σύµφωνα µε τοδόγµα Μπαµπινιώτη «ση-µαίνει µικρότερο αριθµόυποψηφίων».

Ειρήνη Βλαχοπούλου

Προφανώς, το άγχος του συ-στήµατος δεν είναι να ετοιµά-σει τους µαθητές για το…ψηφιακό µέλλον. Το νέο σχο-λείο που οραµατίζονται είναιτόσο παλιό όσο και η σαπίλατους. Πίσω από τις λεγόµενεςπρωτοποριακές τους ιδέες,δεν µπορούν να κρυφτούν οιπραγµατικές τους επιδιώξεις.Αυτές δηλαδή που συµβαδί-ζουν µε το ρόλο που παίζει ηεκπαίδευση σ’ αυτό το σύ-στηµα, αυτές που ανταποκρί-νονται στην περίοδο της πιοβάρβαρης επίθεσης και τηςολοκληρωτικής κατάργησηςτων δικαιωµάτων του λαούκαι της νεολαίας.


«Τα ιδρύµατα της τριτοβάθµιας εκ-παίδευσης θα ορίζουν τους όρουςπου λαµβάνονται υπόψη για την ει-σαγωγή φοιτητών στα τµήµατάτους»

Οι «όροι 9ου θα λαµβάνονται υ9όψη» δενοµολογούνται στο ολυσέλιδο κείµενο.Αό όσα έχουν µέχρι τώρα ειωθεί, έχουννα κάνουν αφενός µε τον αριθµό των εισα-κτέων και αφετέρου µε τα θέµατα των εξε-τάσεων.

Όσον αφορά το ρώτο, είναι χαρακτη-ριστικό ότι για φέτος τα ανειστήµια µόνοζήτησαν 13.000 λιγότερους νέους φοιτητέςαό όσους αοφάσισε τελικά το υουργείο.Να αµέσως αµέσως η υερκάλυψη της«φύρας» ου αφήνει η κατάργηση τηςβάσης του 10 και µάλιστα σε είεδο ΑΕΙκαι όχι ΤΕΙ. Όσο για το δεύτερο, τα θέµαταθα ειλέγονται αό τράεζα θεµάτων γιατην οοία θα είναι υεύθυνοι και άλι οιανειστηµιακοί. Αό εκεί και έρα, έχουνακουστεί και διάφορα σενάρια ου έχουννα κάνουν µε τον καθορισµό των βάσεωναό τα ίδια τα τµήµατα, την ααίτηση βαθ-µού αολυτηρίου κ.λ..

Η ουσία στο ζήτηµα των εισακτέων καιτου νέου εξεταστικού συστήµατος, όοιοοµολογηµένο ή µη σενάριο εικρατήσει,εξακολουθεί να βρίσκεται στη δραστικήµείωση του αριθµού των νέων φοιτητών.Σε αυτό θα έχει βοηθήσει ήδη ολύ το νέοσχολείο ου θα έχει ετάξει έξω αό τηνεκαίδευση ένα µεγάλο αριθµό µαθητών.Ας µην ξεχνάµε και τους όθους ερί ελεύ-θερης ρόσβασης ου σύµφωνα µε τοδόγµα Μαµινιώτη «σηµαίνει µικρότεροαριθµό υ9οψηφίων». Αό εκεί και έρα, γιαόσους καταφέρουν να φτάσουν στο αο-λυτήριο λυκείου, θα αραµονεύουν ταόοια φίλτρα βάλουν οι διοικήσεις τωντµηµάτων.

Το σχολείο της δια βίου µάθησης

Στο νέο σχολείο ο µαθητής θα διδάσκε-ται αό ολύ νωρίς το θεσµό της δια βίουµάθησης. Θα µαθαίνει ότι τίοτα δεν εξα-σφαλίζεται, ότι τίοτα δεν µορεί να κατα-κτηθεί και να κατοχυρώσει έστω καιστοιχειωδώς το µέλλον του.

Το σύστηµα ροσαθεί να δώσει στη διαβίου µάθηση χαρακτηριστικά δικαιώµατοςγια τη νεολαία. Παρουσιάζει µια στρεβλήραγµατικότητα στην οοία υεύθυνη γιατην ανεργία, τους χαµηλούς µισθούς καιτην εργασιακή αβεβαιότητα είναι η έλ-λειψη µιας συνεχούς σχέσης µε το «θρανίο».Εοµένως, δίνεται η «δυνατότητα» στο ση-

µερινό µαθητή και αυριανό εργαζόµενο ναµορφώνεται και να ειµορφώνεται, νααξιολογείται και να εαναξιολογείται διαβίου.

Φυσικά, τα ράγµατα δεν είναι καθόλουέτσι. Η δια βίου εκαίδευση έρχεται να αµ-φισβητήσει το δικαίωµα στη δουλειά, ναθέσει υό αίρεση οοιοδήοτε τυχίο. Κιαυτό ρέει να γίνει συνείδηση αό το σχο-λείο κιόλας.

«Μάθηµα χωρίς σύνορα µε ψηφιακόεκπαιδευτικό περιεχόµενο»

Όσο κι αν ροσαθεί το υουργείο Παι-δείας να αρουσιάσει το νέο σχολείο ως α-ράδεισο της µάθησης και της τεχνολογίας, ηραγµατικότητα δύσκολα µορεί να αο-σιωηθεί. Γιατί «µάθηµα χωρίς σύνορα» ση-µαίνει ύλη χωρίς σύνορα και το φαντεζί«ψηφιακό εκ9αιδευτικό 9εριεχόµενο» σηµαίνεικατάργηση του ενός και δωρεάν βιβλίου.

Ο µαθητής θα είναι υοχρεωµένος νακολυµάει στα ελάγη των ληροφοριώνστα οοία θα ετιέται και αυτό ρέει ναγίνει αοδεκτό µε ανηγυρισµούς εειδήκαλλιεργεί τη δεξιοτεχνία στην έρευνα και«µε κριτική ικανότητα µ9ορεί να ε9ιλέγει µέσαα9ό την 9ληθώρα 9ληροφοριών και γνώσεων9ου έχει 9λέον στη διάθεσή του». Βεβαίως, µεαντίστοιχη «κριτική ικανότητα» θα µαί-νουν τα θέµατα ου θα στέλνουν στα αζή-τητα της αόρριψης ακόµη ερισσότερουςµαθητές. Και η σχέση του µαθητή µε την«ληθώρα των ληροφοριών» θα ρέει νααξιολογείται συχνά µε τις εργασίες ου θαυοχρεούται να αραδίδει κάθε τρεις καιλίγο.

Προφανώς, το άγχος του συστήµατοςδεν είναι να ετοιµάσει τους µαθητές γιατο… ψηφιακό µέλλον. Το νέο σχολείο ουοραµατίζονται είναι τόσο αλιό όσο και ησαίλα τους. Πίσω αό τις λεγόµενες ρω-τοοριακές τους ιδέες, δεν µορούν να κρυ-φτούν οι ραγµατικές τους ειδιώξεις.Αυτές δηλαδή ου συµβαδίζουν µε το ρόλοου αίζει η εκαίδευση σ’ αυτό το σύ-στηµα, αυτές ου ανταοκρίνονται στηνερίοδο της ιο βάρβαρης είθεσης και τηςολοκληρωτικής κατάργησης των δικαιωµά-των του λαού και της νεολαίας. Σ’ αυτή τηνραγµατικότητα, δε χωράει ένα σχολείοου µορφώνει τη νεολαία, ου την εφοδιά-ζει και της εξασφαλίζει το µέλλον. Το µόνοσχολείο ου χωράει είναι αυτό των ταξικώνφραγµών, του φιλτραρίσµατος και τηςαόρριψης.

«Το νέο σχολείο είναι ολοήµερο»

Ο θεσµός του ολοήµερου σχολείου λει-τούργησε για ρώτη φορά στην ρωτοβάθ-µια εκαίδευση µε την ψήφιση των νόµων

Αρσένη. Εδώ µορεί να ανοίξει µια ολό-κληρη συζήτηση σχετικά µε τους λόγους γιατους οοίους το σύστηµα έκανε αυτήν τηνειλογή τότε, αλλά θα ξεφεύγαµε ολύ αότους στόχους αυτού του κειµένου. 13 χρό-νια µετά, έχει κυλήσει αρκετό νερό στο αυ-λάκι. Αν και αραµένουν τα ζητήµατα ουαφορούν στα εαγγελµατικά δικαιώµατατων εκαιδευτικών, το ζήτηµα των ροσ-λήψεων κ.λ., εδώ θα αναφερθούµε µόνοστην λευρά ου αγγίζει τον ίδιο το µα-θητή και την οικογένεια.

Όσον αφορά την ρωτοβάθµια εκαί-δευση, ο θεσµός του ολοήµερου σχολείουµορεί να έχει κάοια σηµασία για µια οι-κογένεια εργαζόµενων γονιών. Στο βαθµόφυσικά ου δεν αοτελεί άρκινγκ, ουδίνει στα αιδιά τη δυνατότητα να ξεκου-ραστούν, να αίξουν, να φάνε και να ρο-ετοιµαστούν για την εόµενη µέρα στοσχολείο. Που δεν τα στέλνει δηλαδή στοσίτι στις 5 το αόγευµα εξουθενωµένα, νη-στικά και αντιµέτωα µε έναν τεράστιοόγκο διαβάσµατος. Ως τώρα, η εµειρία τηςλειτουργίας του θεσµού αυτού για αυτές τιςµικρές ηλικίες µαθητών έχει δείξει αντιφα-τικά συµεράσµατα αό γειτονιά σε γειτο-νιά.

Η κατάσταση διαφοροοιείται τώρα µετην εισαγωγή του ολοήµερου στη δεύτερηβαθµίδα της εκαίδευσης. Παύουµε να µι-λάµε για αιδιά και έχουµε έφηβους, οιοοίοι δεν έχουν λέον την ανάγκη της φύ-λαξης. Εοµένως, αοµακρυνόµαστε αότην όοια κοινωνική λευρά και ανάγκηµορεί να εµεριέχει ο θεσµός του ολοήµε-ρου, ακόµη και σε αυτό το σύστηµα. Ηανάγκη ου έρχεται να καλύψει σε αυτήντην ερίτωση είναι διαφορετική και είναιµόνο ανάγκη του συστήµατος. Έρχεται ναχρησιµοοιηθεί ως ένα ακόµη ταξικό αγ-κάθι στη δευτεροβάθµια, να κάνει το σχο-λείο ακόµη ιο αφιλόξενο καιαοκρουστικό, να το διαµορφώσει σε χώροµε ακόµη µεγαλύτερες ααιτήσεις.

Αντίσταση στην επίθεση

Το σύστηµα έχει ανοίξει τον ασκό τουΑιόλου ενάντια στις κατακτήσεις και τα δι-καιώµατα του λαού και της νεολαίας. Τονέο σχολείο, σε συνδυασµό µε το νέο σύ-στηµα εισαγωγής στην τριτοβάθµια εκαί-δευση, θα έρθει να τσακίσει το δικαίωµα τηςνεολαίας στις σουδές. Παράλληλα, η οδη-γία της ΕΕ για τα ιδιωτικά κολέγια βρίσκειτο δρόµο της ενσωµάτωσής της στο ελλη-νικό εκαιδευτικό σύστηµα, θέτοντας συ-νολικά υό αµφισβήτηση τη δηµόσια καιδωρεάν εκαίδευση. Ο νόµος λαίσιο βα-σιλεύει στα ανειστήµια. Αέναντι σε µιατέτοια ραγµατικότητα βρίσκεται η µαθη-τική νεολαία σήµερα. Και αέναντι σεαυτήν θα ρέει να αλέψει.


25έναυσµα


Μονόδροµος είναι να σπάσουµετις αλυσίδες του ΜεσΕΕωνα!

Το «Ευρωαϊκό όνειρο» ξέ-φτισε. Η Ευρώη ου θα µας εξα-σφάλιζε την ανάτυξη, τη

σταθερότητα, την ευηµερία, µας στήνειτώρα στον τοίχο, ααιτώντας, λέει, να λη-ρώσουµε αυτά ου ήραµε. Αυτά ου ήρεδηλαδή το κηφηναριό της αστικής «µας»τάξης, τα ακέτα, τις υερτιµολογήσεις, τιςµίζες και τις ειδοτήσεις ου έφαγαν όλοιαυτοί ου έχουν κάτσει στο σβέρκο τουλαού, µε αντάλλαγµα το ξεούληµα κάθεσιθαµής της χώρας στο δυτικό κεφάλαιο.Αυτοί ου χρόνια τώρα σαν αγώνια ε-ρηφανεύονταν για την ανάτυξη και τηνρόοδο, ου γέµισαν την Ελλάδα βίλες, κό-τερα και έστειλαν τον λούτο ου αρή-γαγε ο εργαζόµενος στην Ελβετία, µας λένεότι χρωστάµε στην Ευρώη. Η αλήθειαείναι όµως ότι αυτή ου µας χρωστάει είναιη Ευρώη. Γιατί αυτό ου σαίζει σήµερα,είναι το µοντέλο ανάτυξης ου ρότειναντο ΠΑΣΟΚ και η Ν∆, ου εφαρµόστηκετόσα χρόνια σε κάθε τοµέα. Είναι αυτό τοµοντέλο ου έχει κάνει την Ελλάδα ένα οι-κονοµικό ροτεκτοράτο, ροορισµένο νααραδώσει τις ζωτικές του δυνάµεις για τηναναστύλωση των ισχυρών της ΕΕ. Και αν

αυτό ερνά αό την εξόντωσή µας, ας«ροσέχαµε» ου «βάζαµε» την υογραφήµας και τα «ψιλά γράµµατα» -µας ρώτησεκανένας στα αλήθεια;

Η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια, η ΕΕδεν χάνει αλλά κερδίζει αό την Ελλάδα.Ότι η αστική τάξη της χώρας καλοερνάει,τη στιγµή ου οι αριθµοί των Βρυξελλώνστραγγαλίζουν το λαό. Η αλήθεια είναι ότιτο δυτικό κεφάλαιο, κυρίως η Γερµανία καιη Γαλλία θέλουν να ξεεράσουν την κρίσηκαι αυτό θα γίνεται µε το ξεζούµισµα τουλαού µας, ου τον έχουν χειροόδαρα α-ραδώσει σε αυτούς οι ελληνικές κυβερνή-σεις.

Μέσω της ΟΝΕ και του ευρώ, µέσω τωνοδηγιών της Κοµισιόν, ειβλήθηκε η ακρί-βεια και σε ροϊόντα ου αράγει ακόµακαι σήµερα ο εργαζόµενος κόσµος. Ειβλή-θηκε η «ελεύθερη αγορά» ου έφερε λούτηστο κεφάλαιο, ου ούλησε αµάξια, κινητά,είδη ολυτελείας, αλλά έκανε τη διαβίωσητου αλού κόσµου δυσβάσταχτη. Μέσω τωνιδιωτικοοιήσεων στο δηµόσιο τοµέα, ξε-ουλήθηκαν στο ξένο κεφάλαιο οι τηλει-

Κώστας ΚαµαρέτσοςΠληροφορική ΑΠΘ

Προβλήθηκαν τα φού-µαρα περί της βαριάςβιοµηχανίας του τουρι-σµού(!), περί τηλεπικοινω-νιακού κόµβου, περίισχυρής Ελλάδας-εξαγω-γέα στα Βαλκάνια, µε διε-θνή διπλωµατία καιΟλυµπιακούς αγώνες.Αντί γι’ αυτό, η επαρχίατης χώρας µαράζωσε, οινέοι επιστήµονες έµεινανάνεργοι, οι επιχειρήσειςέκλεισαν για να ξεζουµί-σουν εργαζόµενουςαλλού.



Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσειςέχουν καταφέρει µε τη βοήθεια κυ-βερνήσεων και ΜΜΕ να εριβάλ-

λουν τον εαυτό τους µε ένα «φωτοστέφανο»και να συνδεθούν µε φράσεις όως «αν-θρωισµός», «υεράσιση δικαιωµάτων»,«σωτηρία του λανήτη». Αό την άλλη,όσοι διαφωνούν µε αυτή την ροσέγγισηδύσκολα τολµούν να ασκήσουν κριτική.Και αυτό αρόλο ου τα τελευταία 20 χρό-νια οι ΜΚΟ αυξάνονται τόσο σε αριθµόόσο και σε δυνατότητα ειρροής. Μια τέ-τοια ραγδαία αύξηση, έχοντας αράλληλατη συγκατάθεση του συστήµατος, υοδει-κνύει ως ο ρόλος τους δεν είναι τόσοαθώος όσο θέλουν να ιστεύουµε.

Αρχικά, αρκεί κανείς να ρίξει µια γρή-γορη µατιά στη δοµή και τις οικονοµικέςηγές της µεγάλης µάζας των ΜΚΟ για νακατανοήσει ως δεν είναι ούτε δηµοκρατι-κές ούτε ανεξάρτητες όως ισχυρίζονται.Με την ρόφαση του καταµερισµού της ερ-γασίας, οι ΜΚΟ δρουν αολύτως ολιγαρ-χικά: οι λίγοι αίρνουν τις αοφάσεις ενώοι ολλοί (τα αλά µέλη) εκτελούν. Ακόµη,οι δωρεές των υοστηρικτών δεν αρκούνγια να καλύψουν τα έξοδα µε αοτέλεσµααυτές να αναζητούν χρηµατοδότες. Έτσιίσω αό τις ερισσότερες βρίσκονται κυ-βερνήσεις, διεθνείς οικονοµικοί οργανι-σµοί, ολυεθνικές ή εκκλησίες κυρίως τωνλούσιων χωρών της λεγόµενης ∆ύσης. Θέ-λοντας το ή όχι, οι ΜΚΟ καλούνται λοιόννα εξυηρετήσουν συγκεκριµένα συµφέ-ροντα.

Ίσως ο κυριότερος λόγος ου οι ΜΚΟχρησιµοοιούνται αό τις χώρες της «ανε-τυγµένης ∆ύσης» είναι για να ασκούν ο-λιτική, οικονοµική και ιδεολογική ειρροήστα λιγότερο ανετυγµένα κράτη καιρώτα αό όλα στα «τριτο-κοσµικά». Προ-σφέρουν βοήθεια σε καταστάσεις Lείναςκαι εξαθλίωσης αLοζητώντας την υLο-χρεωτική υLοταγή και αLοδοχή αLό τοναLελLισµένο λαό. Στην ραγµατικότητα,η βοήθεια είναι εριορισµένη σε µικρέςοµάδες του ληθυσµού και ροσωρινή.Σκοός τους είναι η διαιώνιση της ανισό-τητας µεταξύ ανετυγµένων και τριτοκο-σµικών χωρών, µια ανισότητα ου οιρώτες ροκάλεσαν (µε ολέµους, δάνεια,εκµετάλλευση εργασίας αό ολυεθνικές,ολιτική και υλική στήριξη γενοκτονιών,αοικιοκρατίες, κ.α.) για να χειραγωγούντις δεύτερες. ∆εν είναι τυχαίο ότι αρά τη

ΜΚΟ: Μηκοινωνίες, τα λιµάνια, τα αεροδρόµια και έονται η ενέργεια,τα τραίνα, τα νοσοκοµεία. Μέσω της αοβιοµηχάνισης δηµι-ουργήθηκαν νοµοί-φαντάσµατα µε τεράστια ανεργία. Στοόνοµα της ανάτυξης και της δηµιουργίας ευνοϊκών συνθη-κών για ξένες εενδύσεις κυριαρχούν η ελαστασφάλεια (fle-xicurity τη λένε οι της ΕΕ), η αλήρωτη εργασία στοκεφάλαιο.

Η ΕΕ σχεδίασε και εέβαλλε (Μολόνια, έκθεση Σράου)αντιµεταρρυθµίσεις στην αιδεία, το οχτάωρο, την ασφάλιση,ου διέλυσαν τα αοµεινάρια του «κοινωνικού κράτους». Σεκάθε µία αό αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές, το µόνιµο ει-χείρηµα των υερασιστών των κυβερνήσεων (χ. ∆ΑΠ-ΠΑΣΠ) ήταν ότι «θα εράσει εειδή το ζητάει η Ευρώη». Μετη συνθήκη Σένγκεν (ευρωφακέλωµα), τη Frontex ου σακα-τεύει µετανάστες, τους µηχανισµούς καταστολής, τους ιµε-ριαλιστικούς στρατούς στα Βαλκάνια και τη Μ. Ανατολή, ταευρωαϊκά δικαστήρια ου εξίσωσαν ρος τα άνω τα όριαηλικίας ανδρών-γυναικών στο όνοµα της ισότητας, η Ευρώηµορεί άραγε να ερηφανεύεται για τα ανθρώινα δικαιώ-µατα;

Προβλήθηκαν τα φούµαρα ερί της βαριάς βιοµηχανίαςτου τουρισµού(!), ερί τηλεικοινωνιακού κόµβου, ερί ισχυ-ρής Ελλάδας-εξαγωγέα στα Βαλκάνια, µε διεθνή διλωµατίακαι Ολυµιακούς αγώνες. Αντί γι’ αυτό, η εαρχία της χώραςµαράζωσε, οι νέοι ειστήµονες έµειναν άνεργοι, οι ειχειρή-σεις έκλεισαν για να ξεζουµίσουν εργαζόµενους αλλού.

Η ΚΑΠ διαλύει την αγροτική αραγωγή. Με τη φάκα τωνειδοτήσεων έβαλαν χέρι στις τιµές και την οσότητα τωνροϊόντων και κατέστησαν την Ελλάδα αό αραγωγό τρο-φίµων σε εισαγωγέα. ∆ιέλυσαν την κτηνοτροφία και την αλι-εία και µας εέβαλαν να τρώµε κακής οιότητας εισαγόµενα,ανάκριβα και µεταλλαγµένα. Ταυτόχρονα δηµιούργησαντα σχέδια της υοδοχής του κόσµου στις µεγαλουόλεις-τέ-ρατα. Οι «εριβαλλοντικά ευαίσθητοι» Ευρωαίοι χειροκρο-τούν τη δηµιουργία του Καλλικράτη και των µητροολιτικώνδήµων, αφού µόνο έντε όλεις τους ενδιαφέρουν στην Ελ-λάδα. Έτσι η ελληνική εαρχία δέχεται το τελειωτικό χτύ-ηµα.

Αρχίζει και γίνεται ορατό αυτό ου αρνιότανε να δεχτεί ηΑριστερά του «διεθνισµού» (των… ιµεριαλιστών!), της «ευ-ρωαϊκής» ροοτικής, ακόµα και της «αγκόσµιας εανά-στασης»… Ότι αυτό το οικοδόµηµα έγινε για να ληστεύει,να καταστέλλει, να σκοτώνει και να ερηµώνει και δεν µLο-ρεί να διορθωθεί. Μάταια ροσαθούν να µεταρρυθµίσουντην Ευρώη οι κάθε λογής ρεφορµιστές. Η ρόταση ανάτυ-ξης του ευρωαϊκού κεφαλαίου, είναι ένας µακρύς µεσΕΕω-νας για τα λαϊκά και τα εργατικά στρώµατα και καµία κλάψατου ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τους κάνει να αραιτηθούνε. Ο µόνοςτρόος να τους αντιµετωίσουµε είναι να αµφισβητήσουµετο δικαίωµα των διαδρόµων των Βρυξελλών να αοφασίζουντην τύχη ενός λαού.

Ο µόνος δρόµος για µια Ελλάδα ανεξάρτητη, είναι ο αγώ-νας για να βγει αό τη συµµαχία των λύκων. Θα είναι µιαορεία µακροχρόνια, δύσκολη. Είναι ένας στόχος ου δενµορεί να τεθεί άµεσα. Αλλά τρέφεται αό κάθε κίνηµα ουξεσά και αυτά τα κινήµατα, ου δηµιουργούσε και θα δηµι-ουργεί ο λαός, είναι η καλύτερη ροσφορά σε όλους τουςλαούς της Ευρώης. Γιατί αν ραγµατοοιηθεί η ανατροήτου ρογράµµατος σταθερότητας, θα συνταράξει για ακόµαµια φορά συθέµελα (µετά τις Ευρωεκλογές και το Ευρωσύν-ταγµα) το «αοφασίζοµεν και διατάσσοµεν» της ΕΕ!


27έναυσµα


∆ανάη ΑλεξάκηΙατρική ΑΠΘ

µεγάλη αύξηση χρηµατοδότησης του «Τρί-του Κόσµου» (13 φορές άνω τα τελευταία30 χρόνια) δεν έχει αρατηρηθεί κάοιαιδιαίτερα εµφανής ρόοδος.

Στον τοµέα της οικονοµίας και της ανά-τυξης, οι ΜΚΟ έρχονται να υοστηρίξουντην νεοφιλελεύθερη ολιτική µε σαφείςοδηγίες αό τους χορηγούς τους και ειδικάαό την Παγκόσµια Τράεζα και το ∆ιε-θνές Νοµισµατικό Ταµείο. Οι διάφορεςστρατηγικές µείωσης της φτώχειας και ταοικονοµικά ρογράµµατα για τον ΤρίτοΚόσµο εφαρµόζονται µε την λογική του«εκολιτισµού των βάρβαρων τριτοκοσµι-κών». Ειλέον, σε χώρες όου οι στρατιέςτων αόρων αυξάνονται συνεχώς αό τηνέλλειψη εργατικών δικαιωµάτων, την εκµε-τάλλευση της αιδικής εργασίας, την εί-σοδο ολυεθνικών και την εξαγωγήκεφαλαίου για την ληρωµή των δανείων,οι ΜΚΟ έρχονται να αραλανήσουν µεεριορισµένα ρογράµµατα δίκαιου εµο-ρίου και εαγγελµατικής κατάρτισης καινα υονοµεύσουν την αντίσταση των τοι-κών ληθυσµών.

Αό τα ιο ροβαλλόµενα κοµµάτιατης δράσης των ΜΚΟ είναι αυτό του «αν-θρωισµού». Αό τη µια, σε χώρες όου τοκράτος υολειτουργεί έρχονται να καλύ-ψουν το κενό µε την αροχή κοινωνικώνυηρεσιών (ιατρική ερίθαλψη, καταολέ-µηση αναλφαβητισµού, κ.α.). Παρουσιά-ζοντας αυτό Lου αLοτελεί βασικόδικαίωµα ως ελεηµοσύνη, θέτουν τις βά-σεις για την ιδιωτικοοίηση της αιδείαςκαι της υγείας στις χώρες αυτές και φυσικάαµβλύνουν την οργή και την αγωνιστικό-τητα των κατοίκων. Και όλο αυτό γίνεταισυνήθως αουσία της αραµικρής ολιτι-κής ουδετερότητας στην ροσφορά βοή-θειας. Αό την άλλη, εεµβαίνουν σε

Κινηµατικές Οργανώσεις

εριοχές ου έχουν υοστεί φυσικές κατα-στροφές (σεισµοί, τυφώνες, τσουνάµι) καιεκεί λαµβάνει χώρα µια ασύδοτη εκµετάλ-λευση: ρόχειρες κατασκευές αναντίστοιχεςτων αναγκών των ντόιων και κατάσχεσηχρηµάτων. Χαρακτηριστική ερίτωσηείναι αυτή των κατοικιών ου κατασκεύασεη Oxfam στην Ινδία ου κατέρρευσαν τηνρώτη βδοµάδα.

Μια αναφορά ρέει να γίνει και στις«ράσινες ΜΚΟ». Αν και έχουν τονίσει ση-µαντικά οικολογικά ζητήµατα, δεν αύουννα δρουν όσο και όως τους ειτρέουν τασυµφέροντα των χορηγών τους. Προσα-θούν να σώσουν το φυσικό εριβάλλονµέσα στα λαίσια του καιταλισµού, θεω-ρώντας ότι θα βάλει τη φύση άνω αό τοκέρδος.

Σε όλες τις εκφάνσεις της η δράση τωνΜΚΟ είναι άντως ζήτηµα ολιτικό. Καιαυτό γιατί σρώχνει τους λαούς στην αυ-ταάτη ότι το καιταλιστικό-ιµεριαλι-στικό σύστηµα µορεί να γίνει ιοανθρώινο. Έτσι υονοµεύει την αντίστασηκαι τα ριζοσαστικά κινήµατα. ∆εν είναιτυχαία η συµµετοχή των ΜΚΟ στα Κοινω-νικά Φόρουµ, µε στόχο να ωθήσουν όλο καιερισσότερο ροοδευτικό κόσµο σε µια µηκινηµατική κατεύθυνση. Ακόµη δεν είναιτυχαία η κατασταλτική αρέµβαση τους σεχώρες της ρώην ΕΣΣ∆ ή σε εριοχές ανά-τυξης λαϊκών κινηµάτων (.χ. ΛατινικήΑµερική).

Πρέει βέβαια να βγάλουµε αό το στό-χαστρο της όλης κριτικής κάοιες λίγεςλαϊκές οργανώσεις ου µορεί να κατα-τάσσονται στις ΜΚΟ αλλά έρχονται σεσύγκρουση µε κυβερνήσεις και νεοφιλε-λεύθερες ολιτικές. Αυτές αοτελούν όµωςτις εξαιρέσεις ου ειβεβαιώνουν τον κα-νόνα.

Στον τοµέα της οικονο-µίας και της ανάπτυ-ξης, οι ΜΚΟ έρχονταινα υποστηρίξουν τηννεοφιλελεύθερη πολι-τική µε σαφείς οδηγίεςαπό τους χορηγούςτους και ειδικά από τηνΠαγκόσµια Τράπεζα καιτο ∆ιεθνές ΝοµισµατικόΤαµείο.


λειµµα 8%. Το κυβερνών κόµµα ισχυρί-στηκε ότι τα βάρη θα κατανεµηθούν δίκαια.Με τα µέτρα όµως ου ήρε έγινε αµέσωςφανερό ότι τα λαϊκά στρώµατα θα λήρω-ναν το µάρµαρο. Με την ολιτική ουασκήθηκε ο ΦΠΑ στα είδη λαϊκής διατρο-φής αυξήθηκε αό 15% σε 20%, το γκάζι αυ-ξήθηκε κατά 30% και το ρεύµα 6%-8%.Παράλληλα, άνω αό 10.000 θέσεις εργα-σίας καταργήθηκαν στο δηµόσιο και οι µι-σθοί των εργαζοµένων άγωσαν. Η είθεσηδεν σταµάτησε εκεί. Η κυβέρνηση υοχρέ-ωσε τους φοιτητές να ληρώσουν την εγ-γραφή τους στα ανειστήµια,ιδιωτικοοίησε την υγεία και την κοινω-νική ασφάλιση. Σήµερα το δηµόσιο έλ-λειµµα έχει φτάσει στο 3,4% του ΑΕΠ. Αυτόόµως δεν ροφύλαξε καθόλου τους Ούγ-γρους. Τους ερίµενε µια νέα δοκιµασίαλόγω της κρίσης του 2007-2008, σε τέτοιοσηµείο µάλιστα ου ροσέφυγαν στο ∆ΝΤγια να άρουν δάνειο 20 δισ. ευρώ. Αυτή ηβοήθεια συνοδεύτηκε µε νέους όρους µεί-ωσης των κοινωνικών δαανών και νέα βά-σανα για τον ουγγρικό λαό.Αργεντινή

Παραθέτουµε ένα κοµµάτι µιας συνέν-τευξης του Mark Weisbrot, διακεκριµένου

“Νεαρέ µου, όταν δειςµάνα να εκλιπαρεί να κό-ψουν κοµµάτι από τοκρέας της για να φάει τοπαιδί της, ίσως καταλά-βεις αυτό που πάνε νασας κάνουν. Ντρέποµαιγια τον εαυτό µου γιατίήµουν ένα κοµµάτιαυτών των αδίστακτωνανθρώπων. Ο Θεός νασας βοηθήσει να µην πέ-σετε στα νύχια τους.”

Αν ρωτούσαµε ριν 10 χρόνια κά-οιον Έλληνα ολίτη τι είναι το∆ΝΤ θα µας έλεγε κατά άσα ιθα-

νότητα ότι δεν ξέρει. Το γεγονός ότι σήµεραξέρει, συζητά, ψάχνεται και αοκτά καιάοψη γι’ αυτό, µάλλον είναι ενδεικτικότης εοχής µας και των ηµερών ου έρχον-ται. Ας δούµε τώρα τι είναι το ∆ΝΤ και τιςδιάφορες (αρά)φιλολογίες γύρω α’ αυτό.To αρακάτω είναι ο ορισµός αό την ιστο-σελίδα του. «Το ∆ιεθνές Νοµισµατικό Ταµείο(∆ΝΤ) είναι ένας οργανισµός α9ό 186 χώρες,9ου εργάζεται για να ευνοήσει τη διεθνή νοµι-σµατική συνεργασία, να διευκολύνει το διεθνέςεµ9όριο, να 9ροωθήσει την α9ασχόληση και τηνοικονοµική ανά9τυξη και να µειώσει τη φτώχειασε όλον τον κόσµο.» (άντε είσε ε’ αυτούτους Αργεντινούς και τους Ούγγρους ουµήκαν). Το ∆ΝΤ ουσιαστικά είναι η ει-βολή των αντιλαϊκών µέτρων µε τον ιο ορ-γανωµένο τρόο. Βασικές LροϋLοθέσειςγια την ένταξη µιας χώρας σε αυτό είναι ηλήψη µέτρων όLως οι µειώσεις στους µι-σθούς, το Lάγωµα των συντάξεων, οι αLο-λύσεις, η αύξηση της φορολογίας, οιLερικοLές στις κοινωνικές δαLάνες καιγενικά το τσάκισµα όλων των εργατικώνδικαιωµάτων. Ο τελικός σκοός του είναι

ένας και διαχρονικός: Η δηµιουργία µιαςαλυσίδας αό εξαρτηµένες χώρες αό τιςοοίες θα µορεί να καταληστεύει τονλούτο ου αράγεται. Κάτι ολύ λογικόαν αναλογιστεί κάνεις ότι µέσα εκεί αντι-κατοτρίζονται οι αγκόσµιοι συσχετισµοίτου ιµεριαλιστικού ταµλό. Έχουµε δη-λαδή µροστάρηδες τους Αµερικανούς καιαό ίσω να κυνηγούν Ευρωαίοι και λοι-οί ιµεριαλιστές. Όσο οξύνονται όµως οιενδoϊµεριαλιστικές αντιθέσεις τόσο ερισ-σότερα δικαιώµατα διακυβεύονται. Πάνωσε αυτήν την κατάσταση καλούνται οι λαοίτου κόσµου να βρουν διέξοδο και να δώ-σουν τις δικές τους ααντήσεις.

Ας δούµε σ’ αυτό το σηµείο τι άφησε το∆ΝΤ σε Ουγγαρία και Αργεντινή και τι αν-τιδράσεις υήρξαν.

ΟυγγαρίαΗ Ουγγαρία είναι µια αό τις ρώτες

χώρες ου ακολουθεί ένα αυστηρό ρό-γραµµα λιτότητας. Το 2006 ο τότε «σοσια-λιστής» ρωθυουργός ανακοίνωσε ότι όχιµόνο δεν µορεί να τηρήσει τις υοσχέσεις,αλλά θα ακολουθήσει µια ακόµα ιοσκληρή ολιτική λιτότητας. Η χώρα είχευερβεί τα όρια µε ένα δηµοσιονοµικό έλ-

∆.Ν.Τ. = ∆υναστικήΓιάννης ΣαµουηλίδηςΤΕΙ Ηλεκτρονικής Θεσσαλονίκης

29έναυσµα


οικονοµολόγου ου έζησε τα γεγονότα τηςΑργεντινής:

« - Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά δε γνωρί-ζουµε 9ολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή µετο ∆ΝΤ. Το µόνο 9ου θυµάµαι, είναι ένα 9λάνοα9ό κά9ου ψηλά 9ου έδειχνε µία "αδέσ9οτη"αγελάδα να τρέχει και κόσµο, 9ολύ κόσµο να τηνκοµµατιάζει ενώ ήταν ζωντανή ό9ως έλεγε ο σ9ί-κερ, για να εξασφαλίσει κρέας για το σ9ίτι του.

- Νεαρέ µου, όταν δεις µάνα να εκλι9αρεί νακόψουν κοµµάτι α9ό το κρέας της για να φάει το9αιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό 9ου 9άνε να σαςκάνουν. Ντρέ9οµαι για τον εαυτό µου γιατίήµουν ένα κοµµάτι αυτών των αδίστακτων αν-θρώ9ων. Ο Θεός να σας βοηθήσει να µην 9έσετεστα νύχια τους.»

To 1991 η Αργεντινή µήκε στο ∆ΝΤαφού ρώτα τα ΜΜΕ είχαν ροετοιµάσειτην έλευσή του αρουσιάζοντας το ως Μεσ-σία, "ιέζοντας" την κυβέρνηση να εισεύ-σει τις ενέργειες, δηµοσιεύοντας είλαστεςσφυγµοµετρήσεις "λαϊκής συναίνεσης" καιδιάθεσης για θυσίες. Αρχικά συνέδεσε το νό-µισµά της µε το δολάριο σε ισοτιµία έναρος ένα. Αό τα µέσα του 1998, η χώραέεσε στην ιο σοβαρή οικονοµική κρίσητης ιστορίας της. Το ΑΕΠ θα κατέληγε -στηνκαλύτερη των εριτώσεων- στα τέλη του

2002 σε µια τώση 11,5%. Έτσι οδηγήθηκεστην τώχευση και ήρε τη «βοήθεια» του∆ΝΤ έναντι σκληρών µέτρων. Μήκε σε βα-θειά ύφεση, η ανεργία έφτασε στο 40%, οικαταθέτες έτρεξαν στις τράεζες να σηκώ-σουν τα χρήµατα τους και άγωσαν οι κα-ταθέσεις. Η χώρα αναγκάστηκε ναεγκαταλείψει τη σταθερή ισοτιµία έσο–δο-λαρίου. Το έσο υοτιµήθηκε και η χώραανακοίνωσε ότι τελικώς δεν µορεί να λη-ρώσει το χρέος της. Λογικό αφού η Αργεν-τινή ήταν υοχρεωµένη να ακολουθεί τηνίδια νοµισµατική και συναλλαγµατική ο-λιτική µε αυτήν της Αµερικής, ενώ οι ανι-σότητες µεταξύ των δυο οικονοµιώνροφανώς ήταν ολύ µεγάλες. Το γεγονόςολλαλασιαζόταν αό την υοθήκευσητων λουτοαραγωγικών ηγών και της οι-κονοµίας της χώρας στις ΗΠΑ, οι οοίεςµέσω του ∆ΝΤ αλλά και άµεσα εέβαλαντην εξαθλίωση στον αργεντίνικο λαό καιαοµυζούσαν τη χώρα.

Η εξουσία όµως είχε υLοτιµήσει τηναγωνιστική διάθεση του λαού της Αργεν-τινής. Πίστευε ότι µε όλες τις ιέσεις, τηνροαγάνδα και τις ελεγχόµενες συγκεν-τρώσεις θα µορούσε να ελέγξει και αυτό τοκύµα διαµαρτυρίας. Μροστά στη «λη-

Νοµισµατική Τροµοκρατία

στεία του αιώνα» ο λαός εξεγέρθηκε(ARGENTINAZO, ∆εκέµβρης του 2001)ααιτώντας την τώση των κυβερνήσεων(έριξε 2) και το διωγµό των ξένων ειτηρη-τών του ∆ΝΤ. Ακολούθησαν χτυήµατα σεανοιχτές συγκεντρώσεις ώστε να τροµο-κρατήσουν το λαό. ∆εκάδες οι νεκροί, εκα-τοντάδες οι τραυµατίες. Τα χτυήµατααυτά αντί να κάµψουν ενίσχυσαν το φρό-νηµα των αγωνιζόµενων Αργεντινών. Τε-λικά µορεί η εξέγερση να έφτασε σεκάοια όρια ου δεν µόρεσε να ξεεράσει.Όµως τα εκατοντάδες κατειληµµένα εργο-στάσια, οι λαϊκές συνελεύσεις και οι ει-τροές ανέργων και άλλες µορφές λαϊκήςαυτοοργάνωσης κατά τη διάρκεια της εξέ-γερσης, η τόσο µαζική αµφισβήτηση των«αό άνω» αό τους «αό κάτω» έχουναφήσει σηµαντικές αρακαταθήκες στοναργεντίνικο λαό και στην άλη του ενάν-τια στη βάναυση ιµεριαλιστική εξάρτησηκαι το ντόιο κατεστηµένο ου ξεουλούντον λούτο της χώρας και συνεχίζουν νατον καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξα-θλίωση…


Κοινός αγώνας Ελλήνωνκαι µεταναστών εργαζοµένων!

∆ηµήτρης ΚατσικάρηςΦυσικό ΑΠΘ

Το µεταναστευτικό είναι ένα ζήτηµαου όλο και ιο συχνά θα έρχεταιστο ροσκήνιο την εόµενη ερίοδο

καθώς όλο και εντονότερα οι λαοί θα γνω-ρίζουν τις ειτώσεις της οικονοµικής κρί-σης. Αό τη µια για το σύστηµα αοτελείένα οικονοµικό-κοινωνικό ρόβληµα ουδε διστάζει να αντιµετωίσει µε τον ιο βά-ναυσο τρόο. Αό την άλλη είναι ανάγκητων καιρών να µορέσει η Αριστερά ναβρει τρόους αεύθυνσης και κοινής άληςµαζί µε τους µετανάστες, µιας και έχουναοδείξει ότι µορούν να ρωταγωνιστούνσε ολύ σηµαντικούς αγώνες.

Ξεκινώντας είναι σηµαντικό να αναφερ-θεί ώς ξεκινάει και γιατί µεγαλώνει η µετα-νάστευση στην Ελλάδα. Γενεσιουργός αιτίαείναι ο ιµεριαλισµός και η ολιτική ουειλέγει να ακολουθήσει στις εξαρτηµένεςαό αυτόν χώρες. Με άλλα λόγια είναι η κα-ταλήστευση του λούτου των χωρών αυτώναό τα ισχυρά κράτη της ∆ύσης σε συνδυα-σµό µε τους ολέµους οι οοίοι συµβαίνουνγια να καθορίσουν τις ζώνες ειρροής τους.Την αραάνω διαδικασία έρχεται να ει-

ταχύνει η οικονοµική κρίση καθώς εντείνειτην εκµετάλλευση των εξαρτηµένων χωρώνενώ αράλληλα τροφοδοτεί τον ανταγωνι-σµό µεταξύ των µεγάλων δυνάµεων, ου τε-λικά εκφράζεται µε εµόλεµες συγκρούσεις.Αυτή η Lολιτική είναι Lου καταστρέφειολόκληρες χώρες και ωθεί τους ανθρώ-Lους στο να µεταναστεύσουν.

Έειτα, η ραγµατικότητα µε την οοίαέρχονται αντιµέτωοι οι µετανάστες ότανκαταφέρουν να φτάσουν στην Ελλάδαείναι ολύ δύσκολη. Η ανάγκη για ει-βίωση και ο φόβος της αέλασης τους µε-τατρέουν στο φθηνό εργατικό δυναµικόου αναζητούν οι εργοδότες. Εργάζονταικυρίως στον κατασκευαστικό και αγροτικότοµέα µε µισθούς είνας και µε σχεδόν ανύ-αρκτα δικαιώµατα ασφάλισης και ερί-θαλψης. Η ελληνική αραγωγή µορείωστόσο να αορροφήσει µόνο ορισµένους.Με αλλά λόγια το σύστηµα θέλει να εκµε-ταλλευτεί όσους χρειάζεται και όσο ερισ-σότερο µορεί. Όσο για τους υόλοιους ηµόνη λύση ου µορεί αό τη φύση του ναβρει είναι ο ρατσισµός ώστε να δικαιολο-

γήσει τις αάνθρωες µεθόδους του κρά-τους να διαφυλάξει τα σύνορά του και να«καθαρίσει» τις όλεις του αό τους µετα-νάστες.

Η ολιτική των ελληνικών αρχών αέ-ναντι στους µετανάστες είναι συγκεκριµένηκαι ακολουθείται ανευρωαϊκά. Περιλαµ-βάνει ρώτα τις κάθε λογής βιαιότητεςακόµη και δολοφονίες κατά τη φύλαξη τωνσυνόρων, έειτα τα ογκρόµ µε τα οοία ηαστυνοµία συγκεντρώνει τους µετανάστεςµε βίαιο και εξευτελιστικό τρόο και σε δεύ-τερη φάση τον εγκλεισµό τους στα κέντρακράτησης, µε τελικό στόχο να αελαθούν ήνα εαναροωθηθούν σε άλλες χώρες. Στακέντρα κράτησης µένουν φυλακισµένοιχωρίς να έχουν διαράξει κανένα έγκληµα,στοιβαγµένοι κυριολεκτικά ο ένας άνωστον άλλον σε άθλιες υγειονοµικές συνθή-κες, χωρίς εαφή µε τον έξω κόσµο και ια-τρική ερίθαλψη. Στην Ελλάδαλειτουργούν 10 τέτοιου τύου κέντρα κρά-τησης. Το ζήτηµα αυτό ήρθε στην εικαιρό-τητα µετά την εξέγερση των κρατουµένωνστο κέντρο της Βέννας στην Κοµοτηνή στις

Ξεκινώντας είναι σηµαντικό να αναφερθεί πώς ξεκι-νάει και γιατί µεγαλώνει η µετανάστευση στην Ελ-λάδα. Γενεσιουργός αιτία είναι ο ιµπεριαλισµός και ηπολιτική που επιλέγει να ακολουθήσει στις εξαρτηµέ-νες από αυτόν χώρες. Με άλλα λόγια είναι η κατα-λήστευση του πλούτου των χωρών αυτών από ταισχυρά κράτη της ∆ύσης σε συνδυασµό µε τουςπολέµους οι οποίοι συµβαίνουν για να καθορίσουντις ζώνες επιρροής τους. Την παραπάνω διαδικασίαέρχεται να επιταχύνει η οικονοµική κρίση καθώς εν-τείνει την εκµετάλλευση των εξαρτηµένων χωρώνενώ παράλληλα τροφοδοτεί τον ανταγωνισµό µε-ταξύ των µεγάλων δυνάµεων, που τελικά εκφράζεταιµε εµπόλεµες συγκρούσεις.

31έναυσµα


Μετανάστες κρατούµενοι στο κέντρο κράτησης στη Βέννα Κοµµοτηνής

Αεργία των αιγύτιων αλιεργατών στη Μηχανιώνα της Θεσσαλονίκης

2 και 3 Φλεβάρη όου µε ακραίες διαµαρ-τυρίες, όως αυτοτραυµατισµοί και κάψιµοτων ρούχων τους, οι µετανάστες ααίτησαντην αελευθέρωσή τους. Η αστυνοµία τουςαντιµετώισε µε τον ιο βάναυσο τρόο, 43αό αυτούς καταδικάστηκαν σε 6 και 8µήνες φυλάκιση και όταν εκτίσουν τηνοινή τους, θα αελαθούν.

Προτού όµως το σύστηµα άρει τέτοιαµέτρα, είναι ααραίτητο να δικαιολογήσειαυτήν την ολιτική και να είσει για τηναναγκαιότητά της. Με άλλα λόγια εLιχει-ρεί µέσω του ρατσισµού να στρέψει τουςντόLιους εργαζόµενους ενάντια στους µε-τανάστες «φορτώνοντάς» τους τα υψηλάLοσοστά ανεργίας και εγκληµατικότητας.Πληµµυρίζοντας τον τύο µε δηµοσιεύµαταου ανααράγουν αυτού του είδους τα ψέ-µατα ειχειρεί να συσκοτίσει την ραγµα-τικότητα, ότι δηλαδή η ανεργία και ταχαµηλά µεροκάµατα είναι ένα µέσο ξεζου-µίσµατος και ελέγχου των εργαζοµένων ουµε την σειρά της τροφοδοτεί τη φτώχεια άρακαι την εγκληµατικότητα. Ταυτόχρονα, εµ-οδίζει τους ντόιους εργαζόµενους να αν-τιληφθούν τα κοινά τους συµφέροντα µετους µετανάστες στερώντας τους το ιο αο-τελεσµατικό όλο ου έχουν στα χέρια τους:τη συλλογική δράση και τον αγώνα.

Ωστόσο, αρά τις τεράστιες δυσκολίεςµιας τέτοιας ροσάθειας οι µετανάστες αρ-χίζουν να οργανώνουν τις αντιστάσεις τους.Ο λόγος για την αεργία των αιγύτιωναλιεργατών στη Μηχανιώνα της Θεσσαλο-νίκης τους τελευταίους δυο και λέον µήνες.Ξεκίνησαν την αεργία µετά την ροσά-θεια των λοιοκτητών να µειώσουν µέχρικαι 60% τους µισθούς τους (µερτικό αό τιςψαριές), µε ρόσχηµα την οικονοµικήκρίση. Κατάφεραν να άνε κόντρα στην ερ-γοδοσία ου είχε στο λάι της την αστυνο-µία, το δήµαρχο, το στηµένο εργοδοτικόσωµατείο ου υάρχει αλλά και διάφορεςφασιστοσυµµορίες ου έκαναν ειθέσεις. Ηαεργία αγκαλιάστηκε αό ανένταχτουςαγωνιστές και δυνάµεις συµβάλλοντας στηνεριφρούρησή της αλλά και στην οικονο-µική ενίσχυση, αοδεικνύοντας τη δυνατό-τητα ου έχει το κίνηµα να δίνειουσιαστικές ταξικές ααντήσεις.

Η αεργία αυτή εντάσσεται σε µια σειράαγώνων όως ο αγώνας των εργατών γηςστην Μανωλάδα ή ο σηµαντικός ρόλος ουέχουν οι µετανάστες στη δηµιουργία σωµα-τείων ο οοίος έγινε εµφανής µετά την εί-θεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Οιαγώνες αυτοί αναδεικνύουν την ανάγκηαLεύθυνσης στους µετανάστες τόσο αLότα συνδικάτα όσο και αLό την Αριστερά.Η αναγκαιότητα οργάνωσης του κοινούγια όλους αγώνα θα βοηθήσει να ξεερα-στούν τυχόν δυσκολίες (όως η διαφορε-τική γλώσσα) όως άλλωστε έχει δείξει καιη ράξη µέσα στην άλη.


Πάνε ολλά χρόνια αό τότε ουφασιστικά καθεστώτα στην Ευ-ρώη και µέχρι ριν 36 χρόνια

στην Ελλάδα έσειραν τον όλεθρο, βασάνι-σαν, εξόρισαν, εκµεταλλεύτηκαν το λαό,στέρησαν δικαιώµατα και ελευθερίες, έφτα-σαν µέχρι τον όλεµο και τη γενοκτονία.

Σήµερα, λένε ολλοί, έχουν εράσει όλααυτά. Έχουµε την «Ευρώη της ελευθερίαςκαι της ειρήνης», έχουµε συνεργασία µε-ταξύ των λαών και αλληλοσεβασµό. Όλαβαίνουν καλώς. Κάτι, όµως, ήγε στραβάτελευταία. Είδαµε άνοδο ακροδεξιών κοµ-µάτων στην Ευρώη, νεοναζιστικές οµάδες,ειθέσεις σε µετανάστες, ογκρόµ και γκε-τοοίηση εριοχών. Ακόµα και στην«ήσυχη» Ελλάδα, είδαµε την εανεµφάνισηφασιστικών οµάδων, ειθέσεις κατά µετα-ναστών, αντιµεταναστευτική υστερία, ει-θέσεις µε εκρηκτικούς µηχανισµούς σεχώρους όου δρουν αριστερές και αναρχο-αυτόνοµες συλλογικότητες.

Για να µορέσουµε να εξηγήσουµε ταφαινόµενα αυτά, ρέει να ανατρέξουµεστο αρελθόν, στις συνθήκες γέννησης τουφασισµού, «εικράτησής» του και τώσηςτου. Να δούµε τι σκοούς εξυηρέτησε,οια συµφέροντα υερασίστηκε και τι ο-λιτική χάραξε, για να µορέσουµε να τααραλληλίσουµε µε τα σηµερινά δεδοµένακαι να τον εξηγήσουµε. Θα αορρίψουµεεξ’ αρχής κάοιες κυρίαρχες αραφιλολο-

γίες ου θέλουν το φασισµό σαν ένα ενγένει γνώρισµα κάοιων λαών ή σαν αο-τέλεσµα µιας χούφτας αρανοϊκών, γιατίείναι τουλάχιστον αοροσανατολιστικέςκαι συσκοτίζουν εσκεµµένα την αλήθεια.

Ας δούµε λοιόν το οικονοµικό - κοινω-νικό - ολιτικό ερίγραµµα της εοχήςριν και κατά τη διάρκεια της εµφάνισηςτου φασισµού.

Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι µε-γάλες δυνάµεις της εοχής (Αγγλία, Γαλλία,Γερµανία, ΗΠΑ, Ρωσία) είχαν µοιράσει τονκόσµο σε µορφή οικονοµικά εξαρτηµένωναοικιών. Ήταν η εοχή ου ο καιταλι-σµός έµαινε στο ιµεριαλιστικό του στάδιο.Τα ιµLεριαλιστικά κράτη σαν συλλογικοίκαLιταλιστές χρησιµοLοιούσαν τα υLό-λοιLα (µε στρατιωτικές εLεµβάσεις, αLοι-κιοκρατία, οικονοµικοLολιτική εξάρτηση)για να Lροµηθεύονται φτηνές Lρώτες ύλες,να Lουλάνε τα Lροϊόντα τους στις αγορέςαυτών των χωρών έχοντας το µονοLώλιοκαι να τα δανείζουν µε δυσβάσταχτουςόρους για να κερδίζουν τους τόκους. Ηεξαθλίωση των λαών και των εργατικών τά-ξεων αό τη συνεχή καταλήστευση οδη-γούσε σε εξεγέρσεις και εαναστάσεις. Ταεθνικοαελευθερωτικά κινήµατα σε ΜέσηΑνατολή, Κίνα, Λατινική Αµερική άνθιζαν,καθώς και οι εαναστάσεις µέσα στις µητρο-όλεις (Γαλλία 1871, ΗΠΑ 1886, Ρωσία1905). Οι ιµεριαλιστές αρά την λαϊκή

ίεση δεν δείχνανε διατεθειµένοι να αρα-χωρήσουν τίοτα στους λαούς. Έφτασαν νααναµετρηθούν το 1914 σε έναν αγκόσµιοόλεµο για να αναδιανείµουν τις αοικίεςκαι τις σφαίρες ειρροής τους, καθώς κά-οιοι αό αυτούς διεκδικούσαν «δικαιό-τερη» µοιρασιά µε βάση την ισχυροοίησήτους (Γερµανία). Οι συνέειες για τουςλαούς ήταν ολέθριες (9 εκατοµµύρια νεκροί,εξαθλίωση, καταστροφές). Οι λαοί όµως δενείχαν ει την τελευταία τους λέξη. Η εργα-τική τάξη στη Ρωσία, ριν το τέλος του ο-λέµου, στα 1917, µαζί µε τη φτωχή αγροτιάκαι το λαό, κατάφερε να κατακτήσει τηνεξουσία. Αυτή η «έφοδος στον ουρανό»,έδωσε κουράγιο και ελίδα στους λαούς ουείδαν να ανοίγεται µροστά τους ένας και-νούριος δρόµος. Ήταν η ρώτη φορά ουένας λαός γινόταν κύριος του εαυτού του.Τα κοµµουνιστικά κινήµατα και η άλη τωνλαών ισχυροοιήθηκε ακόµα ερισσότερο.Τον εόµενο χρόνο εκδηλώθηκε εανά-σταση και στη Γερµανία, ου ηττήθηκε ρο-δοµένη αό τη σοσιαλδηµοκρατία.Μροστά στον κίνδυνο ου συνεάγοντανόλα αυτά, οι ιµεριαλιστικές δυνάµεις συ-νασίστηκαν και ειτέθηκαν ενάντια στονεξεγερµένο λαό της Ρωσίας, χωρίς αοτέλε-σµα. Οι αντιδράσεις στο εσωτερικό τους καιη ηρωική αντίσταση του Ρώσικου λαού τουςαώθησαν. Μετά αό την αοτυχία τους οκίνδυνος ήταν ακόµα µεγαλύτερος, καθώς η

Φασισµός:Τα στοιχειά του παρελθόντος αναβιώνουν στο

∆ηµήτρης ΤσοντάκηςΦυσικό ΑΠΘ

Οι αστικές τάξεις έδειξαντο πλέον σκληρό τουςπρόσωπο και µε χρηµα-τοδοτήσεις, τα ΜΜΕ, τηνπολιτική και τη διαπλοκήτους, ευνόησαν τηνάνοδο φασιστικών καθε-στώτων σε µια σειράχώρες, για να καταπνί-ξουν τα ανερχόµενα κι-νήµατα.

33έναυσµα


νεαρή λέον ΕΣΣ∆ στεκόταν σα φάρος ουφώτιζε τους αανταχού καταιεσµένους.

Η αάντηση σ’ αυτό αό τη µεριά τωνιµεριαλιστών ήταν ο Φασισµός. Οι αστι-κές τάξεις έδειξαν το λέον σκληρό τουςρόσωο και µε χρηµατοδοτήσεις, ταΜΜΕ, την ολιτική και τη διαλοκή τους,ευνόησαν την άνοδο φασιστικών καθεστώ-των σε µια σειρά χώρες (Ιταλία, Ελλάδα,Ισανία, Πολωνία, Φινλανδία, Βουλγαρίακ.ά.), για να κατανίξουν τα ανερχόµενακινήµατα. Σε κάθε µεριά της γης κυνήγησε,σκότωσε, βασάνισε, φυλάκισε κάθε άν-θρωο ου αντιστεκόταν, ακόµα και εκείου υήρχε κοινοβουλευτική δηµοκρατία(Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ).

Σύντοµα, λόγω των αντιθέσεων στην κα-ιταλιστική οικονοµία, ήρθε µία ακόµακρίση. Η µεγάλη κρίση του 1929, ου οφει-λόταν στην υερσυσσώρευση κεφαλαίων.Ακόµα µεγαλύτερη φτώχεια και εξαθλίωσηερίµενε τους λαούς. Η ανεργία ήταν σταύψη και η δυνατότητα ανάκαµψης φαινό-ταν ολύ µακρινή. Η µόνη οικονοµία ουδεν δοκιµάστηκε αό την κρίση ήταν η Σο-βιετική, ου συνέχιζε την ανάτυξή της µεγοργούς ρυθµούς και εξασφάλιζε στους ο-λίτες της όλο και καλύτερες συνθήκες δια-βίωσης µε ρωτόγνωρα για την εοχήδικαιώµατα (ασφάλιση, δωρεάν αιδείακαι ερίθαλψη, 8ωρο).

Η στάση των ιµεριαλιστών σκλήρυνεακόµα ερισσότερο. Εέλεξαν να φασιστι-κοοιήσουν εραιτέρω τις κοινωνίες και νατις στρατιωτικοοιήσουν. Η ολιτική τουςαυτή εξυηρετούσε δύο σκοούς. ΑLό τηµία ήθελαν να δώσουν στα εργατικά κι-νήµατα ένα ακόµα Lιο γερό Lλήγµα (κα-τήργησαν σωµατεία, ααγόρευσαν τιςαεργίες, τις διαδηλώσεις και το συνδικα-λισµό, διέλυσαν τα κόµµατα). ΑLό τηνάλλη έδωσαν ώθηση στην οικονοµία αξιο-Lοιώντας τις οLλοβιοµηχανίες, ου τουςβοηθούσαν να εξολιστούν για τον εερ-χόµενο όλεµο ου ετοίµαζαν, για το ξα-ναµοίρασµα των αγορών και τωναοικιών. Έδωσαν χώρο στο µονοLω-λιακό κεφάλαιο να αλωνίζει, ακόµα καικρατικοLοιώντας το. Για να νοµιµοοι-ηθούν, αξιοοίησαν τη χαµένη ερηφάνειατων λαών αό τον ροηγούµενο όλεµο(δυσβάσταχτοι όροι αοζηµίωσης, στρα-τιωτικοοίηση βιοµηχανικών ζωνών, αώ-λειες εδαφών), χρησιµοοίησανσοσιαλιστικό ροσωείο για να αοροσα-

νατολίζουν και κέρδισαν τα µεσοστρώ-µατα, καθώς η σοσιαλδηµοκρατία εκτόνωνετις µάζες σε εκλογικές αναµετρήσεις.

Έτσι οδηγηθήκαµε στις γνωστές και τρα-γικές συνέειες του 2ου αγκοσµίου ολέ-µου (60 εκατοµµύρια νεκροί, ολοκαύτωµα,καταστροφή αραγωγικών δυνάµεων).

Το τέλος του ολέµου βρίσκει τις ΗΠΑµαζί µε την ΕΣΣ∆ τις κυρίαρχες δυνάµειςστον λανήτη, ενώ το ένα τρίτο του ληθυ-σµού της γης βρισκόταν σε σοσιαλιστικέςχώρες. Στις υόλοιες χώρες, αό τις µη-τροόλεις µέχρι την εριφέρεια, τα κινή-µατα βρίσκονταν σε κορύφωση και τακοµµουνιστικά κόµµατα είχαν ενδυναµω-θεί ολύ. Οι εθνικοαελευθερωτικοί όλε-µοι φούντωναν και σε µια σειρά χώρες οικοµµουνιστές όδευαν στο δρόµο ρος τηνεξουσία. Ο καιταλισµός, φτάνοντας στηντέλεια αντίθεσή του, το γενικευµένο ό-λεµο, είχε υοσκάψει την ίδια του τηνύαρξη. Αναγκάστηκε έτσι στις ιµεριαλι-στικές µητροόλεις και σε µια σειρά «εί-φοβων» και «ηµιανετυγµένων» χωρών(Ελλάδα, Σκανδιναβία, Αυστρία, ου βρί-σκονταν δίλα στο σοσιαλιστικό στρατό-εδο), να οικοδοµήσει κοινωνικό κράτος,να κάνει αραχωρήσεις στην εργατική τάξηκαι να ανατύξει µεσοστρώµατα. Η αντι-κοµµουνιστική υστερία συνεχίστηκε µε τοΜακαρθισµό, µε την εκδίωξη αό τις κυ-βερνήσεις συνασισµού, ου δηµιουργή-θηκαν µετά το τέλος του ολέµου, τωνκοµµουνιστικών κοµµάτων (Ιταλία, Γαλ-λία), όως και µε εµφύλιους ολέµους καιδιώξεις (Ελλάδα, Κορέα, Βιετνάµ). Ταυτό-χρονα δηµιουργήθηκαν µηχανισµοί άµ-βλυνσης των αντιθέσεων, όως ησοσιαλδηµοκρατία, η συνδιοίκηση κ.ά..

Σύντοµα όµως, µια εξέλιξη θα συµβείστις σοσιαλιστικές χώρες. Η ΕΣΣ∆, µέσααό κάοιες κοινωνικές διεργασίες, οδη-γείται σε αντεαναστατική στροφή, συµα-ρασέρνοντας, συχνά µε τη βία, και ταυόλοια κοµµουνιστικά κόµµατα σε αυτήτην κατεύθυνση. Λίγο αργότερα η Κίνα θαάρει τον ίδιο δρόµο. Αυτές οι εξελίξεις θασηµάνουν την τώση των κινηµάτων αγ-κοσµίως. Έτσι αό την κρίση του 1973 καιµετά, µε την ολιτική του νεοφιλελευθερι-σµού, οι αστικές τάξεις άρχισαν να δεί-χνουν και άλι το ραγµατικό τουςρόσωο, αφαιρώντας δικαιώµατα, µε έν-ταση ου αυξήθηκε µετά τις καταρρεύσειςτου 1989-91.

Ταυτόχρονα οι ιµLεριαλιστές τωνΗΠΑ, κατά τη διάρκεια του ψυχρού Lολέ-µου και µέχρι σήµερα, Lροώθησαν σε µιασειρά χώρες φασιστικές δικτατορίες. Τακαθεστώτα αυτά των στρατηγών ανδρείκε-λων του αµερικάνικου κεφαλαίου, συχνάεκαιδευµένων αό τη CIA, είχαν ως σκοόνα ειβάλουν την κυριαρχία του αµερικά-

νικου κεφαλαίου στη χώρα, την κατάνιξηεθνικοαελευθερωτικών κινηµάτων και τηναραρτηµοοίηση χωρών. Τέτοια ερί-τωση είναι και η δικτατορία των συνταγ-µαταρχών στην Ελλάδα. Τα καθεστώτααυτά ήταν άκρως αντιδραστικά και ξενό-δουλα. Έφεραν ολιτική αστάθεια, ένιξαντους λαούς στο αίµα και κράτησαν τις χώρεςτους στον οικονοµικό µαρασµό και τηνυοτέλεια.

Κάως έτσι φτάνουµε και στο σήµερα.Σε µια Ευρώη όου φασιστικές οµάδες καικόµµατα ξαναφουντώνουν, χωρίς όµως νααίζουν κυρίαρχο ρόλο στο ολιτικό σκη-νικό. Θα λέγαµε ότι συµληρώνουν, κά-νουν τη «βρωµοδουλειά» του συστήµατος.Είτε αοροσανατολίζουν τον κόσµο µελαϊκίστικο και ψευτοσοσιαλιστικό ροσω-είο (λόγω και της αουσίας της αριστεράς),χρησιµοοιώντας την ληγωµένη εθνικήυερηφάνεια (λόγω της εξόφθαλµης εξάρ-τησης στις εξαρτηµένες χώρες). Είτε σέρ-νουν φασιστικές αντιλήψεις, βάζοντας στηνολιτική «ατζέντα» θέµατα όως το µετα-ναστευτικό, κάνοντας τα µεγάλα αστικάκόµµατα να φαίνονται δηµοκρατικά µρο-στά τους (ΛΑΟΣ). Είτε στην ιο ακραίατους µορφή χρησιµοοιούν βία ενάντια σεαγωνιστές και άλλα «ενοχλητικά» για το σύ-στηµα στοιχεία (νεοναζιστικές οµάδες).

Αυτή τη στιγµή, είναι φανερό ως ηαστική δηµοκρατία µορεί να αίξει τορόλο της. Οι εναλλαγές των αστικών κοµ-µάτων στην εξουσία και η ύαρξη της «χρή-σιµης» αριστεράς, ου είναι ρόθυµη να τα«συµληρώσει» και να εκτονώσει τον κόσµοτου κινήµατος σε εκλογικούς και κοινοβου-λευτικούς δρόµους, βοηθάει σε αυτό. Η αδυ-ναµία των κοµµουνιστικών καιεαναστατικών δυνάµεων να ορθώσουνένα λαϊκό µέτωο, ικανό να αντιαρατεθείστην ουσία της ολιτικής του συστήµατοςκαι να δώσει ροοτικές αελευθέρωσηςστο λαό, είναι φανερή. Ακριβώς αυτό είναιου το σύστηµα φοβήθηκε και φοβάται.Ακριβώς σε αυτό βασίζονται και τα όοιαδικαιώµατα µας αραχώρησε για να µας ταάρει ίσω µόλις αυτό χάθηκε. Πρέει ναέχουµε ξεκάθαρο λοιόν στο µυαλό µας τιθέλουµε. Μεταρρύθµιση ή ραγµατικά δι-καιώµατα; Μεγαλόνοα σχέδια και ρο-γράµµατα «αριστερών ή σοσιαλιστικώνρωτοοριών», ανεφάρµοστα στον καιτα-λισµό (η ροσάθεια του Αλιέντε ανατρά-ηκε αό δικτατορία), ου µας οδηγούν σεεκλογές ή άλη για την ανατροή των αντι-λαϊκών µέτρων, άλη για δικαιώµατα; Οιαστικές τάξεις οτέ δεν αραχώρησαν στουςλαούς τίοτα, αρά µόνο µετά αό µακρο-χρόνιους και αιµατηρούς αγώνες. Μόνο ολαός εαναστατηµένος µορεί να καταφέ-ρει νίκες, µέχρι και την οριστική ανατροήκαι αλλαγή.

σήµερα;


Γ ια κάθε ζήτηµα ου ροκύτει υάρ-χει και η ολιτική του ροσέγγιση,έτσι και για το ζήτηµα των ναρκωτι-

κών. Η ίδια η καθηµερινότητα και όσοµάλλον οι στίχοι του Μάνου γεννούν κά-οια ερωτήµατα ου η αάντησή τους είναιτόσο δύσκολη και τόσο εύκολη µαζί! Τι εν-νοούµε µ’ αυτό; Εύκολη θεωρητικά και δύ-σκολη ρακτικά.

Πώς να συνδέεται η χρήση των ναρκω-τικών µε την ολιτική; Πώς τόσοι άνθρωοιοδηγούνται στην αναζήτηση ένδοξων Πα-ρισιών, τα οοία δεν µορούν να βρουνόντας νηφάλιοι σε τούτη την κοινωνία;Μήως υό την εήρεια ναρκωτικών ου-σιών κάοιος ιστεύει ότι µορεί να βρειχαµένες ευτυχίες και ελευθερίες ου στηνκαθηµερινή του ζωή του ααγορεύουν ναβιώνει; Μήως για κάοιους αοτελείστόχο η δηµιουργία συνειδήσεων εξαρτη-µένων και άρα ιο εύκολα χειραγωγήσι-µων;

Ίσως τα ερωτήµατα να µας έεσανολλά και βαριά µα είναι σίγουρα αλλη-λένδετα µεταξύ τους, υάρχουν σίγουραακόµα ερισσότερα και είναι ειτακτική ηανάγκη για τουλάχιστον µια ροσάθειααάντησής τους. Αλλά ας συνεχίσουµε αόεκεί ου ξεκινήσαµε, αό τους στίχους τουΜάνου φυσικά.

Ναρκωτικά:Ένα ακόµα αδιέξοδο

Ανδροµάχη ΜακρήΙατρική ΙωαννίνωνΛάµπρος ΜουσελίµηςΟικονοµικό Ιωαννίνων

Τι ζήλεψες

τι τα ’θελες

τα ένδοξα Παρίσια

έτσι και αλλιώς ο κόσµος

πια παντού είναι τεκές

διεκδικούσες θαύµατα

που δίνουν τα χασίσια

και παραισθήσεις όσων

ζουν µέσα στις φυλακές.

Μάνος Ελευθερίου

∆ε θα µορούσαµε αρά να κατανοή-σουµε την αντίληψη ολλών ανθρώωνγια το ότι «έτσι και αλλιώς ο κόσµος ιααντού είναι τεκές». Προφανώς, αφού σεκαιταλιστικό-ιµεριαλιστικό σύστηµαζούµε µε ό,τι αυτό εριλαµβάνει. ∆ηλαδήεκείνα τα χαρακτηριστικά του, τα οοίαόλοι µας λίγο ολύ βιώνουµε σε όλες τιςτυχές της ζωής µας. Είναι ατελείωτα, αο-λύτως συνδεδεµένα µεταξύ τους, και τααίτιά τους βρίσκονται στο ίδιο το σύστηµα,αρότι αυτό αλεύει να µας είσει για τοαντίθετο. Ότι δηλαδή είναι ειλογή τωννέων να γίνουν «ρεζάκια», να καταστρέ-ψουν τη ζωή τους και τις ζωές των γύρωτους και ό,τι άλλο καθηµερινά µας αα-γαλίζουν.

Εµείς τουλάχιστον το έχουµε καθαρό ότιδεν είναι σε καµιά ερίτωση έτσι. ∆ενείναι έτσι όταν υάρχει η ανεργία και τα οι-κονοµικά ροβλήµατα µε ό,τι αυτά συνε-άγονται, όταν η διαφθορά, η σαίλα καιτα αδιέξοδα αυτού του συστήµατος κυ-ριαρχούν, όταν οι διαροσωικές σχέσειςεξαθλιώνονται, όταν η αναζήτηση τρόωνκοινωνικοοίησης καταλήγει και αυτή σταίδια αδιέξοδα, όταν η αοξένωση των αν-θρώων και η αντελής έλλειψη εικοινω-νίας αοτελούν συστατικά τηςκαθηµερινότητας και ολλά άλλα…

“

”

Ο όλεµος στα ναρκωτικά:Κάοιοι όλεµοι δεν σκοεύεται να κερδηθούν...

35έναυσµα


Η αόδειξη ότι δεν είναι έτσι βρίσκεταιγια ακόµη µια φορά στα λαίσια του συ-στήµατος. Κι αυτό γιατί µορεί κανείς εύ-κολα να αντιληφθεί οιος τα διακινεί,οιος ειτρέει τη διακίνηση αυτή καιοιον τελικά αυτή η λεγόµενη µάστιγα εξυ-ηρετεί. Οι ααντήσεις εδώ είναι αλές.

Οι εονοµαζόµενοι «βαρόνοι», «λόρ-δοι», «βασιλιάδες» κ.λ.. είναι κοµµάτι τουίδιου γνωστού συστήµατος του οοίου όρ-γανο είναι η αστυνοµία (δίωξη, ασφάλειακ.λ..) και οι ρόλοι του καθενός ροφανείς.Αυτοί οι ιστοί υηρέτες ενός καιταλιστι-κού-ιµεριαλιστικού συστήµατος δεν µο-ρούν να έχουν άλλο στόχο έρα αό τηνυοταγή του λαού και την καθοδήγησήτου. Αυτό αό µόνο του ααντά σε ολλάερωτήµατα. Έτσι θα µορούν ιο εύκολανα χρησιµοοιούν το λαό για την εξυηρέ-τηση των συµφερόντων τους χωρίς ο ίδιοςνα διαµαρτύρεται. Η εξάρτηση και η εθε-λοδουλία των νέων σε οLοιοδήLοτε εLί-Lεδο αLοτελεί το Lιο ισχυρό µέσο τουσυστήµατος για να υLοτάξει το µέλλονµας. Και όσο για τα εκατοµµύρια των νέωνου χάνουν καθηµερινά τη ζωή τους ή βρί-σκονται σε κάοια γωνιά ενός δρόµου ή σεκάοιο κέντρο αεξάρτησης ουδείς λόγος.

Εδώ κρίνουµε ααραίτητο να ανοί-ξουµε µια «αρένθεση» κάνοντας µιαµικρή µα εριεκτική αναφορά στο ζήτηµατων ναρκωτικών και αό άοψη ειτώ-

σεων ιο συγκεκριµένα στον άνθρωο. Οιχηµικές αυτές ουσίες ειδρούν στο νευρικόσύστηµα του ατόµου άλλοτε διεγείροντάςτου την ψυχολογία και άλλοτε καταστέλ-λοντάς την. Η ρόκληση ευφορίας, η δηµι-ουργία ψευδαισθήσεων και άλλα θετικάσυναισθήµατα οδηγούν σε εαναλαµβανό-µενη χρήση αυτών των ουσιών (όοιες κιαν είναι) και τελικά στην εξάρτηση. Και ηεξάρτηση φέρνει εξάρτηση…

Τα αοτελέσµατα τα βλέουµε γύρωµας, είναι άντοτε αρνητικά και διαφορε-τικά. Αό τη µέθη ως το θάνατο. Πολλοί βέ-βαια καταφέρνουν να αεξαρτηθούν καινα εανενταχτούν στο κοινωνικό σύνολο,έχοντας όµως ακόµη την ύαρξη κάοιωνκατάλοιων και ολλές φορές το στιγµατι-σµό.

Όσο για τη δική µας ρόταση δεν θαµορούσαµε οτέ να δώσουµε διεξόδουςόως αυτή του συστήµατος ου τελικάόως όλες τους είναι αδιέξοδα. Η διέξοδοςδεν έχει όνοµα µα σίγουρα ροκύτει στηνκαθηµερινότητα µέσα αό τη συνεχή άληµε όλα τα ζητήµατα ου ανοίγονται και τηρήξη µε κάθε σύνδεσµο αυτού του συστή-µατος και τέλος την άρνηση σε αυτά ουµας «ουλάει». Γιατί οφείλουµε να υερα-σιζόµαστε και να διεκδικούµε καθηµε-ρινά τα δικαιώµατα και την ελευθερία µας,ελευθερία και στον τρόο ου διασκεδά-ζουµε.

Η διέξοδος δεν έχει όνοµαµα σίγουρα προκύπτει στηνκαθηµερινότητα µέσα απότη συνεχή πάλη µε όλα ταζητήµατα που ανοίγονταικαι τη ρήξη µε κάθε σύνδε-σµο αυτού του συστήµατοςκαι τέλος την άρνηση σεαυτά που µας «πουλάει».


Τριάντα χρόνια συµληρώθηκανφέτος αό το θάνατο του Νίκου Ξυ-λούρη (7/7/1936-6/2/1980), του

οοίου η φωνή έχει συνδεθεί µε ολύ σου-δαίες στιγµές όχι µόνο του ελληνικού τρα-γουδιού αλλά και του ελληνικού βίουγενικότερα. Το τραγούδι του ήταν σύµβολοτης αντίστασης την εοχή της δικτατορίαςκαι βασικό στοιχείο του ροοδευτικού τρα-γουδιού στη µεταολίτευση. Καλλιτέχνηςµε ολύ λατύ ρεερτόριο, είχε ερµηνεύσειαραδοσιακά τραγούδια µε την ίδια δύ-ναµη και άθος ου τραγούδησε λόγιαµουσική, όως τα τραγούδια του Μαρκό-ουλου, του Ξαρχάκου και άλλων ολλώνσυνθετών και στιχουργών.

Γεννήθηκε στα Ανώγεια Ρεθύµνου καιανήκε σε µια οικογένεια µε ολλούς µουσι-κούς και συγκεκριµένα λυράρηδες. Ταρώτα χρόνια της ζωής του ήταν ιδιαίτεραδύσκολα. Ήταν µόλις έντε ετών, όταν τοχωριό του κάηκε αό τους Γερµανούς ουµετέφεραν τα γυναικόαιδα στο Μυλοό-ταµο. Όλα τα αιδιά µήκαν σε οικοτρο-φείο. Γρήγορα ξεχωρίζει µε το τραγούδιτου. Μετά το τέλος του ολέµου ου όλοιγυρίζουν στα Ανώγεια είθει τον ατέρατου -ο οοίος µέχρι τότε αρνιόταν- να τουαγοράσει µία λύρα. Στα 17 του, µετακοµίζειστο Ηράκλειο όου τραγουδάει και αίζειστο κέντρο «Κάστρο». Με τα λεφτά ουαίρνει ληρώνει ίσα ίσα το ενοίκιο γιατην κάµαρα ου µένει. Έχει ν' αντιµετωί-

30 χρόνια από το θάνατοτου Νίκου Ξυλούρη

σει τη µουσική της εοχής (ταγκό, βαλς,ρούµα, σάµα κλ.) ου του φαίνεται εν-τελώς ξένη, καθώς και τους µεγάλους λυρά-ρηδες ου δεν τον βλέουν µε καλό µάτι.Οι καλοί φίλοι όµως ου έχει αοκτήσει στοΗράκλειο τον βοηθούν οργανώνονταςγλέντια και το όνοµά του αρχίζει σιγά -σιγά να γίνεται γνωστό στο ευρύ κοινό. Το1958 ηχογραφεί τον ρώτο του δίσκο µετίτλο «Μια µαυροφόρα ου ερνά». Το1966 κερδίζει το ρώτο βραβείο σε φεστι-βάλ στο Σαν Ρέµο της Ιταλίας για την ερ-µηνεία του στο συρτάκι ου έαιξε µε τηλύρα και την εόµενη χρονιά ανοίγει στοΗράκλειο το µουσικό κέντρο «Ερωτόκρι-τος». Το 1969 κυκλοφορεί µε µεγάλη ειτυ-χία ο δίσκος «Ανυφαντού» και ο Ξυλούρηςεµφανίζεται µε µεγάλη ειτυχία στηνΑθήνα όου και τελικά µετακοµίζει. Εκείγνωρίζεται µε το σκηνοθέτη και οιητή Ερ-ρίκο Θαλασσινό, ο οοίος τον συστήνει στοΓιάννη Μαρκόουλο. Η γνωριµία τους ση-µατοδοτεί την αρχή µιας ολύχρονης συ-νεργασίας. Παράλληλα η γνωριµία µε τονΤάκη Λαµρόουλο αοφέρει συµβόλαιοσυνεργασίας µε την «Columbia». Ακολου-θούν τρεις σουδαίες δισκογραφικές δου-λειές: η ρώτη εριλαµβάνει αλιέςειτυχίες αό δίσκους 45 στροφών καθώςκαι ηχογραφήσεις του σε Κρητικά κοµµά-τια και τιτλοφορείται «Ψαρονίκος-Κρητικάτραγούδια». Ακολουθούν δύο εξαιρετικέςδουλειές µε το Γιάννη Μαρκόουλο. Το«Χρονικό», σε στίχους του Κ.Χ. Μύρη, ουεριέχει τραγούδια ολιτικά ου ακούγον-ται µέχρι σήµερα και την εόµενη χρονιάτα ριζίτικα των οοίων την ενορχήστρωσηειµελήθηκε ο Μαρκόουλος. Ο τελευταίοςαυτός δίσκος βραβεύτηκε µάλιστα αό τηΓαλλική Ακαδηµία του Σαρλ Κρος.

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας, ηφωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τα τραγούδιατου Μαρκόουλου είτε αραδοσιακά τρα-γούδια της Κρήτης, γίνεται σηµαία αντί-στασης... «Πότε θα κάνει ξαστεριά»,«Αγρίµια κι αγριµάκια µου». Ακολουθούνδύο ακόµα δουλειές µε το Γιάννη Μαρκό-ουλο, η «Ιθαγένεια» και ο «Στρατής ο θα-λασσινός», αλλά και συνεργασίες µε τοΣταύρο Ξαρχάκο («∆ιόνυσε, καλοκαίριµας», «Συλλογή»), το Χριστόδουλο Χάλαρη(«Τροικός της Παρθένου», «Ακολουθία»)και το Χρήστο Λεοντή («Κανισµένο µουτσουκάλι»). Το καλοκαίρι του 1973 ο ΝίκοςΞυλούρης κάνει το ντεµούτο του στο θέα-τρο. Είναι ο τραγουδιστής στην αράσταση«Το µεγάλο µας τσίρκο» ου ανεβάζουν ηΤζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος στοθέατρο «Αθήναιον», µε αντικείµενο την

Παναγιώτης ΑναγνωστόπουλοςΜουσικό ΑΠΘ

…Και στον )όλεµο όλα για όλα κουβαλούσα )ολυβόλανα σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαί…

37έναυσµα


ιστορική διαδροµή της Ελλάδας στα νεό-τερα χρόνια. Ο Νίκος Ξυλούρης δίνει τονκαλύτερο εαυτό του και η αράσταση έχειµεγάλη αήχηση, µάλιστα µένει σταθµόςστην καλλιτεχνική καριέρα του. Η στάσητου και τα τραγούδια Lου ερµηνεύει τονφέρνουν αντιµέτωLο µε τη χούντα. Οι συ-ναυλίες, οι δίσκοι του, οι ραδιοφωνικέςκαι οι τηλεοLτικές εκLοµLές του αLαγο-ρεύονται. Ήταν ραγµατικά δύσκολα χρό-νια για τον Ξυλούρη και κυνηγήθηκε αότις αρχές. Όως µάλιστα αναφέρει η γυ-ναίκα του σε αλαιότερη συνέντευξή της,κατά τη διάρκεια της αράστασης «Το µε-γάλο µας τσίρκο» δύο χωροφύλακες τοναρακολουθούσαν, αλλά δεν τολµούσε τοτότε καθεστώς να τον ειράξει καθώς ήτανσύµβολο αντίστασης για το λαό και τη νεο-λαία. Μέσα αό τις αναφορές και τα τρα-γούδια του βρίσκει τρόο έκφρασης ηαγανάκτηση του κόσµου για το ολιτικόσκηνικό, ου οδηγεί στην εξέγερση του Πο-λυτεχνείου.

Το 1974 κυκλοφορεί η «Συλλογή», µεαλαιότερα και καινούρια τραγούδια τουΞαρχάκου όως: το «Πώς να σωάσω» (στί-χοι K. Κινδύνη), «Αυτόν τον κόσµο τονκαλό» (στίχοι B. Ανδρεόουλου), «Γεια σουχαρά σου Βενετιά», «Παλικάρι στα Σφα-κιά» (στίχοι N. Γκάτσου) και «Ήτανε µιαφορά» (στίχοι K. Φέρρη). Τα µεταολιτευ-τικά χρόνια τραγουδά κάοια ακόµα τρα-γούδια του Χρήστου Λεοντή, του ΣταύρουΞαρχάκου και του Γιάννη Μαρκόουλου.Παράλληλα, ηχογραφεί τα «Αντιολε-µικά» τραγούδια του Λίνου Κόκοτου καιτου ∆ηµήτρη Χριστοδούλου και κάοια µε-λοοιηµένα αό τον Ηλία Ανδριόουλοοιήµατα του Γιώργου Σεφέρη. Εανέρχε-ται όµως και στα αραδοσιακά τραγούδιατης Κρήτης, ενώ λέει και κάοια λαϊκά τρα-γούδια του Στέλιου Βαµβακάρη. Με τον«Αργαλειό», το «Φιλεντέµ», τον «Πραµα-τευτή», αλλά και το «Μεσοέλαγα αρµε-νίζω», ακούγεται και άλι έντονα έχονταςάντα ροοδευτικό στίγµα.

Ενώ όµως είναι στο αόγειο της καριέ-ρας του, οι έντονοι όνοι στο κεφάλι καιστο θώρακα τον οδηγούν στο να κάνει εξε-τάσεις οού διαιστώνεται ότι έχει καρ-κίνο, νόσος ου τελικά θα γίνει η αιτία τουθανάτου του σε ηλικία µόλις 44 χρόνων. Ηροσωικότητα του Ξυλούρη και οι ενέρ-γειές του ταιριάζουν µε τη γενικότερηστάση της διανόησης εκείνη την εοχή.Μια στάση υLέρ του λαού και των κινη-µάτων και µια στάση Lου µεταφράζει σετέχνη τις εLιδιώξεις του λαού. Στάση ουδυστυχώς λείει στις µέρες µας…

Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας,η φωνή του Ξυλούρη, είτε λέει τατραγούδια του Μαρκόπουλου είτεπαραδοσιακά τραγούδια της Κρή-της, γίνεται σηµαία αντίστασης...«Πότε θα κάνει ξαστεριά», «Αγρίµια κιαγριµάκια µου».

…Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η )λάση κοκκινίσειάλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη…


Άβαταρ και Πράσινο ΚυνήγιΣοφία ΤσανακτσίδουΠολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ

Στο µέλλον, οι φυσικές ηγές της Γης έχουν εξαντληθείκαι οι άνθρωοι αναζητούν διέξοδο στο διάστηµα. Στοµακρινό λανήτη Πανδώρα, υάρχουν κοιτάσµατα

ενός ανάκριβου ορυκτού, ου γίνεται στόχος της αοστο-λής µιας ολυεθνικής ου θέλει να το εκµεταλλευτεί. Όµωςακριβώς άνω αό τα κοιτάσµατα κατοικούν µλε µεγαλό-σωµα ανθρωοειδή, η ιθαγενής φυλή Naa’vi ου ζει σε αό-λυτη αρµονία και αλληλεξάρτηση µε τη φύση, σαν έναςενιαίος οργανισµός. Τη φυλή αυτή µελέτησαν οι γήινοι ει-στήµονες και ανέτυξαν µια τεχνολογία όου ανθρώινο καιεξωγήινο DNA συνδυάζονται και ροκύτει το Άβαταρ, τοεξωγήινο σώµα του ανθρώου, ου µέσω µιας διαδικασίαςµεταφοράς συνείδησης µορεί να το χειρίζεται σαν δικό του.Ο βετεράνος εζοναύτης Jake Sully καλείται να άρει τη θέσητου νεκρού δίδυµου αδερφού του, και χρησιµοοιώντας τοΆβατάρ του –αφού µοιράζονταν το ίδιο DNA– να έρθει σεεαφή µε τη φυλή, να κερδίσει την εµιστοσύνη τους και νατους είσει να µεταφέρουν τον οικισµό τους σε άλλη εριοχήτου λανήτη ώστε να αρχίσει η εξόρυξη ειρηνικά. Όµως, φυ-σικά η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα, οι ιθαγενείς δύ-σιστοι και η εταιρία βιάζεται να ξεκινήσει έχοντας στο µέροςτης και τα στελέχη της στρατιωτικής αοστολής ου τη συνο-δεύει. Έτσι, ξεκινά αροειδοοίητα υρ κατά του οικισµού.Ο Jake, στο µεταξύ, συνδέεται ερωτικά µε την κόρη του αρ-χηγού, και βοηθάει στην υεράσιση των Naa’vi αό την εί-θεση. Στο τέλος οι γήινοι αοχωρούν έχοντας υοστεί ήττακαι ο Jake αραµένει στον λανήτη, ως µέλος λέον τηςφυλής ου ρέει να εουλώσει τις ληγές ου άφησε ο ό-λεµος στη φύση.

«Έβαλα σε αυτή την ταινία όλα όσα άντα ήθελα να δωστη ζωή µου» Τζ. Κάµερον

Και όντως, έχει τα άντα. Μάχες στο διάστηµα (star wars),βιοτεχνολογία, εξωγήινους, δράκους, µαγεία, αράξενους κό-σµους ουτοικούς, έναν ασύµβατο έρωτα a la Pocahontas, αι-µοδιψείς στρατιωτικούς, αραδόιστους καιταλιστές,αλτρουισµό και αυτοθυσία. Και όλα αυτά σε τρεις διαστάσεις!

Το Άβαταρ αρουσιαζόταν ως η αόλυτη κινηµατογρα-φική εµειρία. Σε τρισδιάστατη ροβολή ήταν µια εµειρίαρωτόγνωρη –καθώς όλες οι ροηγούµενες αόειρες 3D ται-νιών ήταν αογοητευτικές– και ίσως συναραστική. Άλλω-στε τα Όσκαρ ου κέρδισε τελικώς ήταν αυτά τηςκαλλιτεχνικής διεύθυνσης, οτικών εφέ και φωτογραφίας.Όµως ακόµη και η εξεζητηµένη τεχνολογία δεν µόρεσε νακαλύψει το κενό ου δηµιουργούν το αδύναµο σενάριο, ταδιαδοχικά κλισέ, η φλυαρία σε αρκετά σηµεία κατά τη σχε-δόν 3ωρη διάρκεια, ου ήταν ιο έντονα για όσους είδαν τηνταινία σε δύο διαστάσεις.

Αµέσως µετά το αίσιο τέλος, γεννούνται αβίαστα ερωτή-µατα. Ποιο είναι το νόηµα της ταινίας; Θα εγκατέλειαν οιγήινοι τόσο εύκολα µια ηγή αµύθητου κέρδους ή θα εα-τι

παίζε

ται..

.

Πρωτότυπος τίτλος: AvatarΣενάριο: James CameronΣκηνοθεσία: James CameronΧώρα παραγωγής: ΗΠΑΈτος κυκλοφορίας: 2009

39έναυσµα


νέλθουν σε ένα σήκουελ δριµύτεροι; Τι θα γινόταν αν δενυήρχε η «µαγεία» του εξωγήινου οικοσυστήµατος; Και τι ανο Jake εκτελούσε τις εντολές; Είναι µια ταινία για την οικο-λογική καταστροφή;

Πολλοί σύγκριναν τον όλεµο στην Πανδώρα µε τον ό-λεµο στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, δίνοντάς της ένα αντι-ολεµικό χαρακτήρα. Ο Κάµερον οτέ δεν έκρυψε τονουµανισµό και τη συµάθειά του ρος τους καταιεσµένους.Στον Τιτανικό, µε τους φτωχούς αστωµένους στα έγκατα τουλοίου αό τη µια και µε τις ανέσεις των αστών αό την άλλη,µια νεαρή της υψηλής κοινωνίας και ένα εργατόαιδο ερω-τεύονται µε φόντο την τραγική βύθιση του λοίου, µαζί µε τοτέλος του οοίου έρχεται και το τέλος του έρωτά τους. Εδώόµως δεν υάρχουν χαµένοι έρωτες, αλλά ένα οικοσύστηµαου ρέει να ξαναχτιστεί και µια φυλή ξεριζωµένη αλλά καινικήτρια. Για όσο όµως; Μορεί να αντιστάθηκαν και νακέρδισαν τη µάχη, ο εχθρός όµως αργά ή γρήγορα θα εα-νέλθει και ολύ ιθανό να κερδίσει τον όλεµο.

Αν κάτι ξεχωριστό βγαίνει αLό το Άβαταρ, δεν είναι ηκραυγή για την οικολογική καταστροφή, ούτε το αντιLο-λεµικό µήνυµα. Αλλά ότι αν οι ιµLεριαλιστές βάλουν έναστόχο, δεν υLολογίζουν καµιά ζωή, καµιά οικολογική κα-ταστροφή. Πόσο µάλλον στον ραγµατικό κόσµο, ου δενκερδίζεται ένας όλεµος αό έναν άνθρωο και δεν υάρχειη µαγεία για να γείρει η ζυγαριά ρος τους «καλούς» τηνέσχατη στιγµή.

Στον λανήτη Γη, στην όχι και τόσο αραµυθένια Ινδία,διαδραµατίζεται ένα άλλο Άβαταρ. Οι νότιοι λόφοι της ινδι-κής ολιτείας Ορίσσα, ου κατοικούνται αό τη φυλή Don-gria Kondh, ωλήθηκαν σε µεταλλευτικές ειχειρήσεις ουσχεδιάζουν να εκµεταλλευτούν τα τεράστια αοθέµατα βω-ξίτη ου έχουν, αξίας τουλάχιστον 4 τρισ. δολαρίων. Ως αν-τίδραση σε αυτό το ρόγραµµα ξέσασε µια ολισµένηεξέγερση αό τους µαοϊκούς αντάρτες, οι οοίοι είναι γνω-στοί µε το όνοµα Ναξαλίτες. ∆εν καβαλούν δράκους ούτε ε-ριµένουν τον εχθρό να αυτοµολήσει και να τους σώσει. Όωςγράφει η Αρουντάτι Ρόι, «Ο αγώνας τους για µια ιο αξιο-ρεή ζωή οφείλεται σε µεγάλο βαθµό στα µαοϊκά στελέχηου έχουν ζήσει, έχουν εργαστεί και έχουν αλέψει στολευρό τους για δεκαετίες. Εάν οι άνθρωοι αυτής της φυλήςέχουν άρει τα όλα, αυτό έγινε εειδή η κυβέρνηση, ου δεντους έχει δώσει τίοτα άλλο αρά µόνο βία και αραµέληση,θέλει τώρα να τους αράξει το τελευταίο ράγµα ου τουςέχει αοµείνει, τη γη τους. Πιστεύουν ότι εάν δεν αλέψουνγια τη γη τους, θα αφανιστούν. Οι κουρελιασµένοι, υοσιτι-σµένοι στρατιώτες , ολλοί αό τους οοίους δεν έχουν δειοτέ ένα τραίνο ή ένα λεωφορείο ή έστω µια µικρή όλη, α-λεύουν µόνο για την ειβίωση.».

Όµως αντί για τη συµαράσταση της κοινής γνώµης, οαγώνας τους είτε θάβεται αό τα διεθνή ΜΜΕ είτε κατασυ-κοφαντείται: «εξτρεµιστική αντίσταση στην ρόοδο», «κόκ-κινη τροµοκρατία» ου για την καταολέµησή της έχειεξαολύσει η Ινδική κυβέρνηση την ειχείρηση «ΠράσινοΚυνήγι».

Συµερασµατικά, το Άβαταρ φτιάχτηκε για να συγκινήσειτα φιλειρηνικά ανθρωιστικά γούστα µιας κοινωνίας ου κα-ταδικάζει τη βία α’ όου κι αν ροέρχεται. Που µLορεί νασυµLάσχει µε τους ιθαγενείς της Πανδώρας αλλά όχι καιτης Ινδίας. Αντίθετα, όοιος αντιστέκεται στην «ρόοδο» καιαίρνει τα όλα για την ειβίωση αξίζει την αόρριψη καιτην εξόντωση.


«Όποιος σκαµπάζει λίγο από ιστορία, ξέρει καλά πως οι µεγάλες κοινωνικές µετα-βολές είναι αδύνατες χωρίς το γυναικείο προζύµι. Η κοινωνική πρόοδος µπορεί να

προσδιοριστεί µε ακρίβεια, σύµφωνα µε την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου»Καρλ Μαρξ

Οκόσµος γιορτάζει και θυµάται ότιστις 8 Μάρτη 1857 οι ράφτρες καιυφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν

δυναµικά στους δρόµους να διεκδικήσουνανθρώινους όρους εργασίας και καλύτεροµεροκάµατο, βροντοφωνάζοντας το ρώτοοργανωµένο όχι στον αυταρχισµό και τηνεκµετάλλευση. Ο ξεσηκωµός αυτός στάθηκεορόσηµο και αφετηρία αγώνων των γυναι-κών όλου του κόσµου για ισοτιµία, συµµε-τοχή στην αραγωγή, κοινωνικήκαταξίωση, για το δικαίωµα να έχουν λόγοστις αοφάσεις ου εηρεάζουν τη ζωή καιτο µέλλον τους, για τη ∆ηµοκρατία, τηνΕλευθερία, την Ειρήνη. Η αεργία και οιµεγάλες µαχητικές διαδηλώσεις αντιµετω-ίστηκαν µε την αστυνοµία και τα όλακαι βάφτηκαν µε το αίµα των εργατριών. ΗΒ΄ ∆ιεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλι-στριών Γυναικών, ου συνήλθε στην Κο-εγχάγη το 1910, καθιέρωσε, µετά αόρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, τη µέρα της8ης Μάρτη σαν ∆ιεθνή Μέρα της Γυναίκας.Αό τότε η 8η Μάρτη είναι η εέτειος-σύµ-βολο των αγώνων των γυναικών όλου τουκόσµου.

Η βιοµηχανική εανάσταση, ου στηρί-χτηκε σε µεγάλο µέρος στις γυναίκες (και τααιδιά), ως φθηνότερο εργατικό δυναµικό,έφερε µαζί της το συνδικαλισµό και τιςαεργίες. Έτσι, η γυναίκα αρχίζει να συνει-δητοοιεί τη διττή φύση της ανισοτιµίαςτης: την ταξική (γυναίκα-εργασία, µισθός,εργοδοσία) και τη φυλετική (γυναίκα-άν-δρας).

Για να αοκτήσει την ισότιµη θέση ουτης ανήκει στην κοινωνία ρέει να λύσεικαι τα δύο αυτά δεσµά της. Όοιος αρα-

8η Μάρτη

Παγκόσµια Μέρα της Γυναίκας

Ηλίας ΣαρπεκίδηςΒιολογικό ΑΠΘ

βλέει τη µια λευρά ακολουθεί λαθεµένεςρακτικές για τη λύση του γυναικείου ζη-τήµατος. Έτσι εξηγείται και η αναοτελε-σµατικότητα του νεοφεµινιστικούκινήµατος τις ροηγούµενες δεκαετίες, ουανέδειξε µονάχα τη φυλετική λευρά τουθέµατος. Αό την άλλη, αν σταθούµε µόνοστην ταξική φύση της γυναικείας εκµετάλ-λευσης και αγνοήσουµε τις φυλετικές δια-κρίσεις ου έχουν να κάνουν µε τηνανθρώινη συνείδηση, µε αντιλήψεις βαθιάριζωµένες σε ολιτισµούς και θρησκείες,και ου στηρίζουν τη φιλοσοφία τους σεατριαρχικές δοµές της κοινωνίας, είναισαν να αµφισβητούµε την αναγκαιότηταύαρξης του γυναικείου κινήµατος.

Η οργανωµένη άλη των γυναικών έχεικαταγράψει σουδαίες κατακτήσεις στουςτοµείς της µόρφωσης, της εργασίας, της ο-λιτικής ζωής κ.ά. ου θεωρούνται αυτονόη-τες, όµως µόνο τέτοιες δεν είναι. Ησηµερινή γυναίκα κινείται, ζει και ωρι-µάζει σε ένα κλίµα Lλαστής ισοτιµίας σεόλα τα εLίLεδα της ζωής της. Και δυστυ-χώς αν δεν κατανοήσει το ραγµατικό ε-ριεχόµενο της ισοτιµίας της, θα είναιέρµαιο ιδεολογηµάτων, ροτύων και α-ραφιλολογιών, µε σκοό να διαιωνίζουντην υόστασή της ως ευέλικτο και φτηνό ερ-γατικό δυναµικό, σεξουαλικό αντικείµενο,τεκνοοιητική µηχανή, µε χειραγωγηµένησυνείδηση και µειωµένες αντιστάσεις, ώστενα την κρατούν µακριά αό αγώνες καιδιεκδικήσεις. Έτσι οι γυναίκες, ανάλογα µετις ανάγκες του κεφαλαίου, θα είναι οιρώτες ου θα έφτουν στην ανεργία, στηµερική αασχόληση, τη µερική αµοιβή, τηµερική …ζωή. Κατ’ αυτό τον τρόο το σύ-

στηµα κρατάει σε «δεύτερη µοίρα» τη γυ-ναίκα για να καρώνεται µεγαλύτερο κέρ-δος αό την εργατική της δύναµη, αλλά καιγια να την χειραγωγεί ευκολότερα.

Η γυναίκα σήµερα θα ρέει να γνωρί-ζει, και σε ένα βαθµό το κάνει, ως οι µαζι-κές, Lαρατεταµένες και ανυLοχώρητεςδιεκδικήσεις και η µαζική συγκρότησηαντιστάσεων είναι ο Lρωταρχικός (καιίσως ο µόνος) Lαράγοντας, το οξυγόνο,για το Lροχώρηµα της ισοτιµίας της. Άλ-λωστε, τι αοµένει για την κάθε γυναίκα(εργαζόµενη και άνεργη) αό το να αντι-σταθεί σθεναρά στην ολιτική του εξαν-δραοδισµού κάθε τοµέα της ζωής της(εργασία, αιδεία κ.λ.); Και αυτό γίνεταιστο βαθµό ου κάθε γυναίκα έχει κατανοή-σει και θα κατανοεί ότι:

• Είναι δικαίωµα ζωής η µόνιµη καισταθερή δουλειά.

• Είναι δικαίωµα ζωής τα λήρη εργα-σιακά και ασφαλιστικά δικαιώµατα.

• Είναι δικαίωµα ζωής η διευθέτηση τουελεύθερου χρόνου της γυναίκας κατά το δο-κούν στην οικογενειακή, ολιτιστική, κοι-νωνική και ολιτική της ζωή καιδραστηριότητα.

• Είναι δικαίωµα ζωής να κτίζει τις δια-ροσωικές της σχέσεις, τον έρωτα, άνωστην αλληλοεκτίµηση, άνω στον αλληλο-σεβασµό την αµοιβαία κατανόηση χωρίς τοάγχος να αρέσει µόνο σαν σεξουαλικό αν-τικείµενο.

• Είναι δικαίωµα ζωής να γεννά, ναµορφώνει και να ανατρέφει σε έναν κόσµοδιαφορετικό αό αυτόν, έναν κόσµο γιατον οοίο η ίδια ως κοµµάτι ολόκληρου τουλαού θα µάχεται.

Το βιβλιοπωλείο Εκτός των Τειχών άνοιξε το2000 µε σκοπό να προβάλει εκδόσεις του πλα-τύτερου χώρου της Αριστεράς, που δυσκο-λεύονται να βρούνε ευπρεπή θέση σταπερισσότερα βιβλιοπωλεία. Ταυτοχρόνως φι-λοδοξεί να γίνει χώρος συνεύρεσης, συζήτη-σης, ανταλλαγής απόψεων γύρω από τα

ζητήµατα που απασχολούν κάθε προοδευτικόκαι αριστερό άνθρωπο. Στις προθήκες τουµπορεί κανείς να βρει βιβλία, περιοδικά αλλάκαι µουσικούς δίσκους που να ικανοποιούν τααισθητικά ενδιαφέροντα και τις πολιτικές ανάγ-κες σε προοδευτική κατεύθυνση. Προσπαθείεπίσης να βρει και να προµηθεύσει παλιές δυ-σεύρετες εκδόσεις του αριστερού και κοµµου-νιστικού κινήµατος που, όπως έχει φανεί,αναζητούνται από τις νεότερες γενιές. Για να

µπορέσει να καλύψει όλες αυτές τις φιλοδοξίες,τον τελευταίο µετακόµισε σε νέο χώρο στην οδόΓραβιάς 10-12 στο κέντρο της Αθήνας. Χώροπου ελπίζουµε ότι θα ικανοποιήσει τους περισ-σότερους και θα αναδείξει µια σειρά από δρα-στηριότητες και εκδηλώσεις που θαπραγµατοποιούνται σε αυτόν.

Στη Μακρυγιάννη 17 φτιά-ξαµε µια Σφεντόνα ενάντιαστον καπιταλισµό-ιµπεριαλι-σµό και τη βαρβαρότητατου.Ένα χώρο όπου οι Αγωνιστι-κές Κινήσεις θέλουµε να συ-ζητήσουµε για το κίνηµα τηςνεολαίας και να προετοιµα-στούµε για τις νέες µάχες.Να ακούσουµε συναγωνι-στές µε διαφορετική αντί-ληψη και να διδαχτούµε απότα κινήµατα που ξεσπάνε.Ένα χωρο για να περάσουµεευχάριστα τον ελέυθεροχρόνο µας αλλά και να ορ-γανώσουµε την πάλη µας.Για να είναι όλος ο χρόνοςµας ελέυθερος.

Θεσσαλονίκη

Αθήνα

Έναυσμα, Τεύχος 33

Documents

Transcript of Έναυσμα, Τεύχος 33