1

Examens al lang achter de rug, spanningen losgelaten, feestjes gevierd. En dan nu ook nog de felicitatie van de redactie van Wijkblad PUNT. Een naar wij hopen mooie tijd ligt voor je. Wandelend door de wijk horen we allemaal mensen weleens ideeën spuien waarvan je denkt: goh, daar moet je maar toevallig aan denken. Of: dat moet je maar weten. Wij openen daarom een idee-enbus. Professionals die ons een gouden tip aan de hand doen. Ervaringsdeskundigen die hun idee met ons willen delen. Neem je kans en maak je omgeving wijzer. We liepen Bibobhair aan de Leeuwerikstraat binnen en Bert spuide als eerste zijn gedachte. De artsen die onze wijk straks in de kerk met hun aanwezigheid gaan verrijken, lopen daar graag op vooruit met mooie verhalen. Als we in de kerk kijken kunnen we ons niet voorstellen dat het medisch centrum volgens planning in oktober zijn intrek neemt, maar op de artsen hoeven we zo lang niet te wachten. In ons blad zijn ze al aanwezig. Social media zijn een bron van vragen. En vaak ook van onrust voor ouders. Wij hebben een van de meest deskundige mensen op dit ge-bied bereid gevonden ons daarover een aantal belangrijke tips te geven en een beetje de weg te wijzen. Dat is Lei Seuren. Hij heeft een adviesbureau en laat ons graag in zijn kennis delen. En als we het dan toch over social media hebben: Arnold de Jongste is zo'n ouder met vragen. Lees en glimlach. De twee borden met daarop de woorden "De Ruige(n) Hook" heeft niemand gevonden. We beloofden vorige keer eeuwige roem voor degene die ze allebei vond en ons dat zou laten weten. Voor degene die ze alsnog vindt, houden we die eeuwige roem in de aanbieding. Fijne vakantie en een mooie zomer. Eind augustus zijn we er weer.

2

In onze wijk wordt oud papier opgehaald op 23 juli en 27 augustus. Papier s.v.p. op die zaterdagen buiten zetten voor half tien. In de maanden april en mei is de straatverlichting in een deel van de Pepijnstraat twee keer binnen een paar weken 's nachts uitgevallen. Geheel onverlichte straten maken toch een ongemakkelijke indruk. Het betrof zogenaamde "nachtrooster-storingen", waarvan de oor-zaak na controle en meting achteraf niet achterhaald is kunnen worden. De gemeente wil graag dat de politie onmiddellijk gebeld wordt als zo'n storing zich voordoet. De politie geeft dat dan door (zegt de gemeente) aan de desbetreffende provider (dat verschilt namelijk per gebied), die dan direct onderzoek ter plaatse kan doen en de storing verhelpen. Dat hoeft natuurlijk niet als er een enkele lamp kapot is. Daarover kan de gemeente overdag gebeld of gemaild worden.

Regen viel er de afgelopen weken….heel veel regen. Ook in onze wijk, zoals de foto hiernaast van de hoek Leeuwerikstraat laat zien.

Door de hoge vochtigheidsgraad van de lucht signaleerden we in de berm van Burg. Gommansstraat de eerste paddestoelen.

3

Er is toch weer vertraging opgetreden in de bouw van het medisch centrum in de kerk. De aansluitingen van gas, water en licht bleken meer werk op te leveren dan verwacht. En het herstel van een scheur in het gewelf levert zeker twee maanden vertraging op. Er wordt nu van uitgegaan dat de bouw eind van dit jaar gereed zal zijn.

Café de Witte en de twee bijbehorende woningen aan de Pepijn-straat zijn in mei verkocht aan B. Azaouaghe (ook eigenaar van het pand van Café De Hoek en van B.A. Automobielen aan de Rudolf Dieselweg). Hij gaat er een feestzaal van maken, waar verjaardagen, bruiloften, bedrijfsfeestjes, communies etc. gevierd kunnen worden. Er zal eerst groots verbouwd worden en vanaf 1 januari zal de ruimte en bijbehorend personeel gehuurd kunnen worden. De naam zal zijn La Casa Fiesta (het Feesthuis).

Het voormalige politiebureau is inmiddels verhuurd. Naar verluidt zal de reclassering hier gehuis-vest worden, samen met enkele andere organisaties.

4

Machinefabriek Ubroek aan de Ubroekweg Noord is al maanden bezig aan de bouw van een grote freesmachine. Daarvoor is een betonnen fundatie gelegd, waarmee de machine één massief blok vormt, zodat er geen trillingen kunnen plaatsvinden. Dat is nodig omdat er heel nauwkeurig werk mee moet worden gedaan. De daarvoor benodigde kracht-stroom is met een aparte kabel van de Horsterweg, via de Greyenstraat naar de fabriek gebracht. De ma-chine wordt deze maand in gebruik genomen en ziet er zo uit. De werkgroep Stationsplein is in de afgelopen maanden twee keer bij elkaar gekomen. In de eerste bijeenkomsten werden een aantal aanbevelingen gedaan. Deze betroffen de rijrichting/eenrichtings-verkeer van de van Laerstraat, de inrichting van het stationsplein met meubilair, het parkeren en de bestrating. Voor de bewoners was een belangrijk punt de verkeersstroom en de oversteek van fietsers en voetgangers van en naar de Excelsior-/Fort St. Michielstraat. Tijdens de tweede bijeenkomst bleek dat de aanbevelingen van de bewoners veelal zijn meegenomen in het ontwerp. Ook wordt het parkeerdeel aan de noordzijde (kazerneterrein) hierin meegenomen. Na de zomer zal de gemeente een informatieavond organiseren, waarbij het plan, en de verdere werkzaamheden, inclusief tijdsplan-ning worden gepresenteerd.

Op 24 en 25 juni werd op het Lambertusplein voor de 30ste keer het ZOKS-festival gehou-den. Het festival is gratis toe-gankelijk en velen maakten ge-bruik van de mogelijkheid om te genieten van muziek van iconen als Fischer-Z en the Sweet.

5

Op zaterdag 25 juni werd er in het Huis van de Wijk de Vijf-sprong een kunstmarkt gehou-den. Deze kunstmarkt sloot aan bij de landelijke Week van de Amateurkunst (WAK) 2016. Tijdens de markt boden kunste-naars die actief zijn in De Vijf-sprong en andere kunstenaars uit de wijk hun werk aan.

De schoolvakantie is dit jaar in onze regio van 23 juli t/m 4 september. Daarna is het weer even doorgaan tot de herfstvakantie die van 22 oktober t/m 30 oktober is. Ingezonden: Cleanclub In de maand april zijn we weer begonnen met het opruimen van het zwerfvuil, dat her en der aan de rand van de weg is gedeponeerd. We hebben nu een groep van 7-9 personen. (Niet iedereen kan steeds aanwezig zijn.) Vooral langs de wegen en plekken waar geen huizen staan lagen veel blikjes, flesjes etc. In de maand april hebben we in een betrekkelijk klein gebied in ongeveer anderhalf uur 11 zakken zwerfvuil verzameld. Daarna kre-gen we een lekkere kop koffie in het Huis van de Wijk. In mei hebben we weer een rondje door de wijk gemaakt. Nu was het een veel groter deel van onze wijk. Ook deze keer zijn we ongeveer anderhalf uur onderweg geweest. Het resultaat was slechts 7 zakken. Jullie zien dat het maandelijks opruimen resultaat heeft. Let maar eens op! Als er geen vuil langs of op straat ligt, duurt het best lang voor de eerste iets dumpt. Gebeurt dit in een straat met bewoners, dan zullen deze buurtbewoners (hoop ik) eerder zelf zo'n blikje opruimen. Liggen er meer, dan zeggen veel bewoners natuurlijk: "Bekijk het maar, dit is niet van mij!!" Jan Niessen Coördinator Buurtschoonmaak.

6

Uit de oude doos Verslaafd Het verhaal van vorige keer over Kantoorboekhandel Beelen in de Pepijnstraat is nog niet compleet. Er is zoveel meer te vertellen over deze winkel en de verslavende handel. Toen mijn kapitaalkracht wat toenam waren pakjes van 10 sigaretten niet meer mijn favoriete koopwaar. B-merken als Gold Spur en Run-ner kwamen binnen het bereik van mijn portemonnee. Maar dat hield ik gauw voor gezien, want het kwaliteitsverschil was bijzonder groot. 20 Sigaretten voor 75 cent kon niet veel zijn. Dat was ook de reden dat Caballero een bijna-B-merk was met 20 exemplaren voor 80 cent. Maar een meesterlijke marketingtruc maakte daar een einde aan. Caballero deed er ineens 25 in een pakje, en dat kostte 1 gulden, net zoveel als alle grote merken vroegen voor 20 stuks. Binnen de kortste keren was Caballero marktleider. Ik herinner mij de reclame in stadion “de Kraal”, waarin een pseudo-latijns trio deze kreupele zinnen zong: “Wat zeggen Theo en Fransje? Wat zeggen Johnny en Jacques? ’t Is niet alleen de melange, maar ook de rijpe tabak.” Nog een staaltje marketing: Toen tv-reclame voor sigaretten werd verboden was er opeens Caballero-sherry, zodat de merknaam toch nog op tv te horen was. Maar ik dwaal af in mijn herinneringen, hét kenmerk van de ex-verslaafde.

Mevrouw Beelen was een zeer rijzige dame, gezegend met een omvangrijke ”kôm-ens-veur”. Een mooie term, met veel meer inhoud dan “boezem”. Ze kon je vanuit de hoogte (niet vanwege haar karakter, maar door haar lengte) schattend opnemen, als je een beetje aarzelend je boodschap noemde. Je zag haar over je leeftijd twijfelen. Maar altijd won de kleine zelfstandige het van de opvoedster en kon je naar buiten met je shag, je vloeitjes en eventuele aanverwante artikelen zoals op de foto.

7

De trots van iedere puber: een zilverkleurige, perfect vormgegeven benzine-aansteker. Je knipte hem open en een vuursteentje ver-oorzaakte de vonk, waardoor de lont een doeltreffend vlammetje pro-duceerde. De lont was verbonden met een prop met benzine door-drenkte watten. Als hij het niet meer deed, was het vuursteentje opgebruikt of waren de watten uitgedroogd. In beide gevallen had Kantoorboekhandel Beelen zoals gewoonlijk de oplossing: Een smal pijpje vuursteentjes, genoeg voor één mensenleven of kleine rode plastic builtjes met aanstekerbenzine (5cts). Met een nagelschaartje kon je het builtje openknippen en de benzine in de watten laten lopen. Dit vereiste teveel nauwkeurigheid voor jongens die toch al geen raad wisten met hun uitbottende ledematen. Het gevolg was dat je de hele dag rook als een pompbediende (die had je toen nog bij ieder tankstation). Geen onprettige lucht, vond ik. Het hoorde bij de rookcultuur van die tijd. Ik rook al jaren niet meer, maar verslaafd ben ik eigenlijk nog altijd. Al is het maar aan de herinneringen. Peter Jansen Appels en peren Scene 1: We schrijven het jaar 2001, Tanzania, de nacht na Idd el Fitr, het Suikerfeest. Het (Katholieke) ziekenhuis heeft zondags-dienst gedraaid en de Hollandse dokter heeft 24-uurs dienst. Om 2 uur ’s nachts wordt er door de nachtwaker geklopt en hij geeft me door het geopende raam een patiëntendossier. Een mevrouw van 19 jaar in de kraamkamer. Of ik wil komen, het is geen spoed. Ik kleed me rustig aan en loop op mijn slippers door de warme nacht naar het ziekenhuis. In de kraamkamer heerst een serene rust, de vroedvrouw is wat aan het opruimen en de mevrouw op het kraambed kijkt me slaperig aan. Op mijn vraag wat het probleem is, krijg ik kort antwoord: breach, stuitligging.

8

Ik begroet de mevrouw en kijk onder het laken en zie twee slappe beentjes, niet van de aanstaande moeder....... Op mijn vraag hoe lang dat al zo is, is het antwoord: een paar uur, eigenlijk sinds ze aan deze kant van de berg weer achterop de fiets kon zitten. Mevrouw komt van de andere kant van die berg, 35 km verder. De weeën blijken te zijn gestopt. Inspectie leert, dat het kind er wel uit kan en dus krijgt mevrouw een infuus met weeën-opwekkend medicijn. Na 20 minuten heeft dat mooi effect en kan mevrouw beginnen met persen en is het kindje snel geboren. Wonder boven wonder doet de kleine man het na enig reanimeren prima! Ik vraag de volgende dag, waarom ze zo lang gewacht heeft? Wel, de vroedvrouw in het dorp ontdekte pas de stuitligging toen ze ging bevallen. En voor vervoer en ziekenhuis was geen geld. Een geit verkopen ging moeizaam, want iedereen had er net één opgegeten! Scene 2: Blerick, vrijdagmiddag 4 uur. Een moeder belt voor haar dochter, die oorpijn heeft. De assistente geeft uitleg hoe te handelen, precies volgens de regels. Maar de dochter heeft ineens ook koorts en moeder dringt erg aan op een consult. Bij onderzoek heeft onze patiënte geen koorts en blijkt ze wat verkouden te zijn. Daarbij kun je ook oorpijn hebben. Met het advies neusspray te geven en paracetamol op vaste tijden gaan moeder en dochter weer huiswaarts. Als ik korte tijd later de moeder vraag wat nou de urgentie was die middag, vertelt ze, dat de familie een weekendje weg zou gaan en dat liever zonder oorpijn deed. Vanwaar deze 2 scenes? Vergelijk je niet appels en peren? Is er een moraal in het verhaal? Wel, in beide gevallen ging de patiënt naar de dokter vanwege een medisch probleem. Maakt de aard van het probleem dan wat uit? Nee dus, want dat oordeel vel je niet als dokter. Maar een zucht van verbazing mag wel……. Ronald Albronda Huisarts

9

D’n Horsterwaeg is de euverlas muug as ‘kalde pap’! Op donderdag 2 juni hebben ± 50 bewoners van de Horsterweg een bewonersbijeenkomst gehad. De reden was dat er steeds meer overlast en ongenoegen op de Horsterweg en omgeving ervaren werd. Door middel van een vragenlijst kwam een aantal problemen naar voren dat op deze avond besproken werd. Voor deze avond waren de stadsdeelmanager van de gemeente Venlo en de wijkagent van de Klingerberg en de Horsterweg uitgenodigd. Uit de vragenlijst bleek dat veel bewoners zich niet meer veilig voelen. De buurt begint in de ogen van bewoners op sommige stukken op een achterbuurt te lijken. Meldingen van geluidsoverlast, diefstal, bedreiging en geweld, drugs-dealen en -gebruiken kwamen duidelijk naar voren. Er wonen sinds een paar jaar kwetsbare bewoners op het einde van de Horsterweg die veelal opnieuw moeten integreren in onze samenleving. Begeleiding voor die mensen is er weinig of in sommige gevallen helemaal niet en dus zitten de bewoners van de Horsterweg met overlast, die ze maar zelf mee moeten oplossen. Tegenwoordig heet dat zelfredzaamheid. Veel bewoners irriteren zich verder over onbeschoft hard rijden door de Horsterweg en auto’s die overal geparkeerd staan. Ook klachten van geluidsoverlast van de treinen en klachten over slijpstof van treinen kwamen aan de orde. Nu bekend is dat er toch gevaarlijke stoffen door Blerick en Venlo rijden, kun je op je vingers natellen dat die gevaarlijke stoffen ook op het spoor langs de Horsterweg rijden. Verder werden er problemen besproken zoals onderhoud van trottoirs en groenstroken en de behoefte van sommige bewoners voor bijv. een koffie uurtje. De mogelijkheid om een Buurt-app te introduceren, werd ook als optie aangedragen. Als één van de positieve zaken van de wijk werd ‘de saamhorigheid’ genoemd en gelukkig kwam die ook op deze avond weer boven drijven. Verder werd het verenigingsleven en de centrale ligging als positief ervaren. Afgesproken werd dat de problemen gezamenlijk onder de loep genomen zullen worden en daar waar mogelijk de gemeente en politie zich zullen inzetten om tot een leefbare oplossing te komen.

10

Mocht U geconfronteerd worden met overlast: Meldkamer van de Politie 0900-8844 of Meldpunt Misdaad Anoniem 0800-7000 Bij een spoedeisende situatie altijd 112 bellen. Dat is wanneer iemands leven in direct gevaar is of wanneer u getuige bent van een misdrijf of het voorbereiden van een inbraak of diefstal. Buurtbewoners Horsterweg Oma Gabie De deur zwaaide open. Een sprankelende dame in wit uniform: de kraamverzorgster dus. Ik had aangebeld omdat de geboorte van Xavi buiten aan de deur was be-kendgemaakt. En ik wilde de ouders erop attenderen dat ze hun baby als nieuwe wijkbewoner in de PUNT konden presenteren. De moeder lag te rusten. De kraamverzorgster wilde de boodschap ook wel aannemen. "En komt u binnen. Wilt u de baby zien?" Ik was perplex: een kraam-verzorgster die trots de baby van een ander ging showen aan een vreemde kerel aan de deur. Ze moet mijn verbazing hebben gezien: "Ik ben de oma van Xavi. Is het geen mooi kind?" Het is een mooi kind. Maar van deze oma moeten we meer weten. Er volgt een gesprek. Voor Gabie Bongartz, want zo blijkt de oma te heten, is dit al het derde kleinkind voor wie zij kraamverzorgster is. Er lopen van haar oudste dochter Kelly al twee kinderen van 6 en 4 jaar rond, voor wie zij hetzelfde deed. En voor de twee kinderen van haar neef Wim, haar petekind, trad ze ook al aan als kraamverzorgster. En een

11

vriendin van haar dochter die al vanaf haar 15de thuis komt en weldra moet bevallen, wil haar "natuurlijk" ook als kraamverzorgster. Ge-lukkig gaat bij Groene Kruis Kraamzorg, waarvoor Gabie werkt, familie altijd voor. Zelfs als er een familiebevalling is terwijl ze ergens anders al met de kraamzorg bezig is: dan wordt ze onmiddellijk vervangen. Gabie heeft een opleiding voor kantoorwerk, maar dat was toch niet echt haar ding. Ze werkte eerst in de huishouding van een klooster. Toen dat klooster zorgcentrum werd, kwam ze echt in de zorg terecht. Acht jaar geleden kreeg ze de kans zich om te scholen tot kraamverzorgster. "Dat is de beste stap in mijn leven." De opleiding, die normaal 3 à 4 jaar duurt, deed ze in anderhalf jaar. Ze begon op haar 40ste in de zorg. Vlug rekenen leert ons dat ze dus nu 48 jaar is. Een jonge oma van al drie kleinkinderen. Zelf heeft ze drie kinderen, de genoemde twee dochters en een zoon. En mocht haar schoondochter haar ooit aan haar kraambed willen hebben, dan zal ze ook daar graag aan het begin van nieuw leven staan. Ze legt uit dat bij een bevalling thuis of poliklinisch, de kraam-verzorgster al vóór de geboorte erbij wordt geroepen. Zodat ze de aanstaande moeder door de weeën heen kan helpen en de verloskundige kan assisteren bij de bevalling. En daarna heeft ze 8 dagen de zorg voor moeder en kind. "Ik heb het mooiste beroep ter wereld. Ik kom in het leven van mensen op een heel speciaal, intiem moment. Er is zoveel blijdschap, zoveel dankbaar-heid. Wie krijgt er nou zo veel bloemen, kaartjes, bedankjes?" Aan de muur bij haar thuis hangt een pallet van geboortekaartjes van kinderen die ze de laatste tijd ter wereld heeft helpen komen. En ze raakt weer ont-roerd als ze de kaart van haar dochter en schoonzoon laat zien: gigantische afmetingen, zulke lieve teksten en een prachtige foto van oma-kraamverzorgster met Xavi. Gekregen op de laatste dag in huis aan de Horsterweg. Voor de oudste 2 kleinkinderen was Gabie bij de bevalling. Bij Xavi was dat niet mogelijk omdat het een ziekenhuisbevalling was. "Het is

12

een heel dubbel gevoel om bij de geboorte van je kleinkind te zijn. Het getuigt van een goede band met je dochter dat je er op zo'n moment bij mag zijn en mag helpen. Maar naast professional ben je ook moeder. En je dochter dan zo te zien lijden …. Maar het is heel bijzonder, heel mooi." Gevraagd naar haar meest bijzondere ervaring als kraamverzorgster vertelt ze over een alleenstaande moeder: "Zij vroeg mij de navelstreng door te knippen. En vervolgens mocht ik de naam van het kind kiezen. Zij had drie namen die ze mooi vond, maar kon niet kiezen. Dat kind gaat door het leven met de door mij gekozen naam. Ik vond het een grote eer." "Als kraamverzorgster moet je een compleet gezin kunnen runnen, de moeder vervangen. Uitleg geven over verzorging en voeding. De veiligheid van het kind garanderen. Controles van moeder en kind. Je moet ook observeren, signaleren en rapporteren naar de verlos-kundige. Jij ziet de baby de hele dag. Als ik problemen verwacht in een gezin, maak ik daar melding van. Maar bijna altijd laat ik een gezin achter met een goed gevoel. Blije mensen die weten hoe met een kind om te gaan. Daar doe ik het voor." En lange werkdagen? "Och, bij mijn dochters zijn de dagen natuurlijk langer dan de uren die de baas betaalt. Maar daar ben je dan ook oma voor." En ze herhaalt: "Ik heb het mooiste beroep ter wereld." P.H. Ingezonden Geachte redactie, In de laatste PUNT stond onder het kopje Startpunt dat er een nieuwe cleanclub opgericht is. Een mooi initiatief waar veel mensen een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar dat geldt niet voor mijn lieve buurvrouw Annie. Zolang ik naast haar woon - en dat is nu drie jaar - ruimt zij alle rommel op die op het plantsoentje, stoep en de Nieuwborgstraat terecht komen. Dit stukje straat en plantsoen zien er door haar altijd netjes en zonder zwerfvuil, PICO BELLO uit. Dat verdient een pluim …… Dank je wel, Annie. Buuf Marian

13

De Lambertuskerk (1) Lambertus en Blerick zijn al eeuwen met elkaar verbonden. Lam-bertus was de patroon van het kerspel Blerick. Otto van Borne, een vazal van de graaf van Loon, stichtte er al in 1219 een kerk voor deze patroonheilige, die overigens een ver familielid van Otto was. Wie was Lambertus? Een adellijk persoon die in 638 in Maastricht geboren werd. Hij werd bisschop van Maastricht en predikte het evangelie aan de heidenen aan de benedenloop van de Maas. In dit gebied zijn daarom veel kerken aan hem gewijd. Lambertus tikte een vorst, Pepijn van Herstal, op de vingers omdat die er een concubine op na hield. Hij wilde Pepijn en zijn vriendin zelfs in de kerkelijke ban doen. Dat werd hem niet in dank afgenomen en in 705 werd hij dan ook vermoord. Lambertus was toen 67 jaar. De officiële rooms-katholieke versie ziet Lambertus als een martelaar voor het geloof vanwege zijn verdediging van de huwelijkstrouw. Hij werd eerst in Maastricht begraven, maar later werden zijn overblijfselen naar Luik gebracht. Lambertus was/is een druk baasje Hij is patroon van de huwelijks-trouw, van bandagisten, breukbandenmakers en verbandaanleggers; tandartsen, chirurgen en chirurgijnen, van metselaars (in Maastricht) en houtbewerkers (in Antwerpen), van linnenwevers, landbouwers en boeren, van schoen- en laarzenmakers. Zijn voorspraak wordt inge-roepen tegen nieraandoeningen, epilepsie, kramp, verlamming (van-wege zijn naam), oogziekten, tandpijn, veeziekten en weeën. Een aparte combinatie! En zijn naamdag is op 17 september.

De oude Lambertuskerk. Blerick heeft dus van ouds-her een Lambertuskerk. De oude Lambertuskerk lag op-zij van de huidige Antonius-kerk. Het was destijds de enige parochiekerk voor Blerick, Hout-Blerick en de Boekend. Geen wonder dat die kerk wat krap was. Er waren in de loop der jaren

14

al wat uitbreidingen geweest. Maar toen de werkplaats van de Staatsspoorwegen rond 1885 naar Blerick kwam groeide ook de be-volking sterk en werd de kerk echt te klein voor de groeiende kudde. Helaas: er was geen geld voor nieuwbouw. Antonius Antonius was rond 1890 heel populair in Nederland. In 1895 werd besloten dat er een aan Antonius van Padua gewijde gelofte- of votiefkerk zou komen in Nederland. Daaraan zou heel katholiek Ne-derland bijdragen. In Blerick was een nieuwe kerk nodig en er was geen geld. De toenmalige bisschop Boermans van Roermond besliste dan ook dat die Antoniuskerk in Blerick zou komen. Aldus moest Lambertus wijken. Het was eigenlijk een ordinaire centenkwestie. De nieuwe kerk werd gebouwd naast de oude Lambertus-kerk en in 1900 ingewijd. Op de foto hiernaast ziet U de (oude) Antonius-kerk met daarnaast, veel kleiner, de oude Lambertuskerk. Die laatste werd vervolgens afgebroken. AS Vakantie herinneringen Lang geleden, toen ik een jaar of zes was en mijn broertje drie, gingen we voor het eerst op vakantie naar de Heldense Bossen. Onze ouders hadden namelijk een caravan gekocht. Dat was wat in die tijd! We noemden hem: ‘Ut eike’ (het eitje) vanwege zijn vorm: een dwarsliggend ei op wielen. Wat een avontuur was dat! Aan de ene kant was een inklapbare tafel met twee bankjes. ‘s Avonds werd daar een tweepersoons bed van gemaakt. Wij sliepen aan de andere kant van de caravan achter een gordijn. Daar was een eenpersoonsbank en mijn broertje, kleiner en een stuk lichter, lag in een soort van hangmat boven mij. Lagen we net in

15

bed, dan ging mijn moeder koffie zetten en dan vloog het gordijn vanzelf weer open en hadden we natuurlijk ook dorst. Toen we iets ouder waren mochten we in de voortent. Maar zodra het onweerde haalde moeder ons weer naar binnen… Op de camping amuseerden we ons de hele dag buiten met neefjes, nichtjes, vriendjes en vriendinnetjes. Ik herinner me nog dat mijn neefje in een boom klom en voor rot peertje speelde. Een wijze les: klim nooit in een dennenboom… Op de camping waren ook kleurwedstrijden. Dan kleurden we de hele straat vol met stoepkrijt. Helaas moesten we met onze ouders mee wandelen toen de jury kwam kijken. Overmoedig riep ik naar de buurvrouw; ‘Leg de eerste prijs maar in de voortent!’ en wat dacht je? Toen we terug kwamen riep de buurvrouw al van ver: ‘de eerste prijs ligt in de voortent!’ Wij lachen, en ja hoor daar lag het cadeau. Dolgelukkig was ik ermee. Na deze prille vakantie ervaringen volgden nog meer leuke reisjes. Onze eerste buitenlandse zomervakantie ging helemaal naar het Zwarte Woud (het Schwarzwald) in Duitsland. Om vier uur ‘s nachts stonden we op, zo dol als een kuiken van de slaap. Dit, besloot ik meteen, zou ik later als ik groot was heel anders aanpakken! Vol goede moed gingen we op weg en… we waren om één uur ’s middags al op de camping. Na een aantal jaren kamperen in Duitsland en de Belgische Arden-nen gingen we voor het eerst naar La Douce France. Spannend vonden we dat! Op school leerden we Frans dus konden we daar mooi oefenen. Het eerste jaar op ‘Le soleil’ stonden we zowat pal naast de openlucht disco. Wij vonden dat geen probleem maar onze ouders waren niet zo enthousiast over deze plek. Goed voorbeeld doet goed volgen, en toen we zelf voor het eerst zonder ouders op vakantie gingen, besloten we heel dapper met een klein tentje te gaan kamperen. We gingen naar Bretagne. Omdat ik zon, zee en strand gewend was had ik toch wat twijfels over deze vakantiebestemming. Maar nee, ik hoefde me geen zorgen te maken; we vertrokken naar een plek waar het nagenoeg nooit regende. Zo gezegd zo gedaan en we reden naar die bijzondere plek. Toen de binnentent net overeind stond, kwam er een gigantische regenbui over. Alles was nat: de slaapzakken, de kussens werkelijk alles dreef. We hebben toen maar snel een hotel gezocht in de buurt. De volgende dag was het gelukkig droog, en konden we alles laten

16

drogen en de tent weer opbouwen. Maar lang duurde het vakantieplezier in de ‘regenvrije’ zone niet…’s middag rond een uur of drie hebben we het zaakje weer ingepakt en zijn we op de bonnefooi naar het zuiden gereden. De camping van onze keuze was helaas vol maar een stuk verderop konden we nog een plekje krijgen. Dat we onze tent bovenop een mierenhoop hadden gezet, daar kwamen we pas later achter… Ja, we hebben heel wat jaartjes gekampeerd. Ook toen we zelf kinderen kregen. We vertrokken lekker relaxed om een uur of negen en we boekten onderweg standaard een overnachting. Geen nachtelijk gedoe meer met lekkende koffiekannen voorin de auto en kleffe broodjes die binnen no-time al allemaal op waren. Het kamperen is inmiddels verleden tijd, de kids zijn groot en nu boeken we voor onszelf meestal leuke kleine hotels of appar-tementjes. Toch denk ik nog altijd met veel plezier terug aan die tijd. Mochten we ooit de loterij winnen dan staat er nog een mooie camper op het verlanglijstje! Marlies Vercoulen

17

Meander Naast wijkblad PUNT, de Blerickse Krant en Venlo 1 verschijnen er in onze wijk nog twee bladen die gratis worden verspreid. We hebben nog de Wijkkrant. Die verschijnt al 15 jaar, nu 4 keer per jaar en wordt gesubsidieerd door de gemeente. Daarnaast is er het blad Meander, dat nu aan zijn derde jaar bezig is en 4 keer per jaar wordt verspreid. Het wordt uitgegeven door de parochiefederaties Blerick, Venlo en Belfeld-Steyl-Tegelen. Ooit, in een ver verleden, was ons blad een kerkblad, een zoge-naamd parochieblad. De toenmalige redactie (we hebben het over meer dan 20 jaar geleden) had toen al in de gaten dat voor lokale kerkbladen nauwelijks meer belangstelling bestond. Daarom werd afscheid genomen van de kerk en ging ons blad verder als wijkblad, waar de kerk geen bemoeienis meer mee had en dus ook geen kosten. Een stichting met een bestuur van niet kerkelijk gebonden mensen nam het blad over en bracht het weer tot leven. Geheel in tegenstelling tot de tijdgeest brachten de gezamenlijke katholieke kerken van Groot-Venlo, verenigd in federaties, ruim twee jaar geleden een nieuw kerkblad uit, genaamd Meander. Het wordt op zo'n 36.000 adressen bezorgd. Zoals te voorzien was, oogst het weinig belangstelling en komt er nauwelijks respons. Het blad houdt eind dit jaar dan ook op te bestaan. Redactie Tweede bewonersavond Kijk op de Wijk druk bezocht. Naar aanleiding van de eerste Bewonersavond heeft op maandag 30 mei een 2e avond plaatsgevonden. Weer met een goede opkomst van buurtbewoners. Dieter Schepers was namens de Gemeente Venlo aanwezig om verkeersproblemen te bespreken. Aan de orde kwam o.a.:

een parkeerverbod buurt Blariacumplein. Dit verbod geldt voor beide zijden van de straat buiten de aanwezige parkeer-

18

vakken. Ondanks de geplaatste borden wordt hier fout gepar-keerd. Net zoals in de Kleine Parallelstraat waar eenrichtings-verkeer geldt. Hier wordt vanaf de Blariacumstraat de straat ingereden. Reactie gemeente: Blijf melden.

Het vrachtverkeer m.b.t. laden lossen Gamma rijdt zich regel-matig vast op de Ottostraat. Er wordt contact opgenomen met de Gamma om een betere oplossing te vinden. Eventueel een verbodsbord voor vrachtverkeer.

Ook wordt in diverse straten te hard gereden. (max. snelheid 30 km). Advies: blijven melden. Dit kan onder info@venlo.nl

Het groen aan het Blariacumplein is te hoog zodat spelende kinderen te laat gesignaleerd worden door hard rijdende au-to’s. Er zijn struiken geplaatst om een fysieke afscheiding te creëren tussen rijbaan en speelplein. Op bepaalde plekken is in een doorkijk voorzien. Door de afdeling groen is aan gegeven dat er een melding gemaakt moet worden bij info@venlo.nl als groen gevaarlijke situaties oplevert.

Op de Excelsiorstraat bij de oversteek Kazernestraat staat het struikgewas de doorkijk bij het oversteken in de weg. Actie: inmiddels is hier gesnoeid.

Algemene opmerkingen van buurtbewoners gaan over scheef liggende stoeptegels met groot gevaar voor struikelen. Ook hier: blijven melden bij de gemeente. Losliggende tegels Burg. Gommansstraat en Excelsiorstraat worden al opgepakt.

In onze wijk is de straatverlichting vervangen door led-lampen. Behalve de straten rondom Blariacumplein.

De bedrijfsauto’s die geparkeerd staan op de Leeuwerikstraat worden toegestaan i.v.m. openbare parkeerplaatsen.

Een vraag over verlaging van 2 kanten stoepen Sint Aman-dusstraat blijkt bij de Gemeente geen voorkeur te hebben. Dit kan een belemmering meebrengen voor met name rollator- en scootmobiel-gebruikers. De situatie wordt nog eens beke-ken.

Op de Horsterweg wordt te hard gereden. Binnenkort zal hier een speciale bewonersavond worden georganiseerd.

Parkeerproblemen rond het station/Kazerneterrein worden meegenomen in de herinrichtingsplannen van dit gebied.

Er zijn 2 schetsontwerpen gemaakt voor inrichting van het stationsplein. Op 8 juli zal er een definitief ontwerp gepre-senteerd worden.

19

De Lambertuskerk wordt binnenkort voorzien van glas in de grote ramen. Rondom de kerk wordt gegraven en wordt het oude rioolstelsel weggehaald en evt. vervangen. In een later stadium komt er een Kijkdag in de Lambertuskerk.

Verder punt van aandacht die avond: Er bestaat de mogelijkheid om activiteiten te organiseren in het weekeinde/avonduren om ook andere doelgroepen zoals jonge gezinnen/jeugd binnen te halen in de Vijfsprong. Hierbij hebben we wel bewoners nodig die ons helpen dit te realiseren. Bewoners kunnen zich hiervoor melden. Daarnaast wordt het idee geopperd om een biljarttafel te plaatsen. Ook hiervoor kan men zich aanmelden. De volgende bewonersavond wordt gehouden op maandag 5 september om 19.00 uur in de Vijfsprong. Er wordt dan tevens teruggekomen op de Buurt WhatsApp en er wordt een presentatie “Blerick vroeger en nu” gehouden. Bij vragen/ opmerkingen kunnen jullie je melden bij Jolien Rheiter, j.rheiter@welkom.nu. Of bij buurtbewoner Hans Huijs, tel. 3870161/0617168230, jwhhuijs@ziggo.nl. Namens de werkgroep Kijk op de Wijk Smeliënkamp/Horsterweg. Ingezonden

Er was eens een stoel (rood). Mooi opgemaakt, erg fris en met mooie petunia’s! Donderdag 26 mei, al tamelijk vroeg, tot mijn grote verbazing: De hele stoel LEEG. De leuke pot op de stoel ook weg. Wie komt er op dit lumineuze idee om de bloemen voor de deur weg te pakken, in een oord waar ouderen veilig wonen, (althans dat denkt men dan). Ergernis alom!!!

Je moet erg je best doen om het prettig te blijven vinden!! Ger Heijnen-Stoffels, Ottostraat 19.

20

Stress? Of alleen maar een examen? Voor mijzelf lijkt het wel een eeuwigheid geleden. En op het moment dat dit stukje gelezen wordt, is het feest ook alweer voorbij voor de jongeren die momenteel eindexamen aan het doen zijn. We kunnen met ons allen weer terugkijken op een “geweldige” periode…. Steeds houd ik mijzelf voor, dat de pubers van deze tijd niet anders zijn dan de pubers van vroeger. Toch lijken de “conflict”situaties die ik had met mijn ouders in mijn geheugen een stuk minder geweest te zijn dan tegenwoordig. Hebben de pubers van nu meer “problemen”? Hoe ik er ook naar probeer te kijken, het resulteert voor mij altijd weer in hetzelfde: het is zwaarder voor de pubers van nu. Veel zwaarder. Ongekend zwaar. In de tijd dat ikzelf eindexamen deed, was het enige waar ik mij druk om hoefde te maken het eindexamen zelf. Al mijn “peers” zaten in hetzelfde schuitje. En de manier om het met elkaar te delen was enkel en alleen na een examen op school… Tja… of je moest elkaar al bellen, maar dan nog was het beperkt en een een-op-een situatie. Tegenwoordig merk ik duidelijk een heel groot verschil met ons vroeger. Hoewel ik het al een keer over social media gehad heb, zal ik het ook hier even moeten aanhalen. De pubers van tegenwoordig delen alles met elkaar. Alles, real time het liefst. En dat doen zij niet alleen een-op-een, maar naar een hele (whats-app) groep. En deze groep – hun peers – zit hier natuurlijk op te wachten. Het kan im-mers niet zo zijn dat je niet direct op iemand uit je groep reageert. Dat zou het einde van je reputatie betekenen. Juist dit reageren zorgt er dan ook weer voor, dat er geen tijd is om te leren. Nee, geen tijd! Ze moeten reageren op elkaar, niet leren met elkaar! En dan…. Dan is er weer een examen en komen ze tot de conclusie dat ze minder vakinhoudelijke kennis hebben opgedaan, maar wel precies weten wat hun vrienden onderling ondernomen hebben. M.a.w.: Stress! Heel veel Stress! Thuis wordt er aangegeven dat er geleerd moet worden. “Wat een zeurpieten. Leren is toch slechts bijzaak? Waarom moet je nu leren? Kan ik dat niet later doen, als ik groot ben? Nu zijn mijn vrienden veel belangrijker!”. Een stresssituatie, want thuis zien ze dit natuurlijk

21

ook. Ze zien dat er niet geleerd wordt en dat alleen maar de gehele dag ge-whats-apped wordt. Ze doen niets anders meer dan “appen”! Ook dit levert stress op. Stress voor de ouders/verzorgers. Stress, want het zou zomaar kunnen zijn dat ze het examen niet halen! Stress, want niemand die weet hoe het dan verder moet. Het merendeel van de examens moet nog afgelegd worden, maar duidelijkheid omtrent de vervolgopleiding is er ook nog niet (altijd). Nog meer stress! De Pubers van tegenwoordig “hangen van stress aan elkaar”. Leer stress, Thuis stress, Vervolg stress, Relatie stress, Whats-app stress. Alleen maar stress. Toch gaan ze het examen halen. Let maar op. Iets in mij zegt mij dat ze er gewoon anders mee omgaan. Zich anders “ventileren”. Whats-app is een uitlaatklep. Leren hoeven ze immers nu niet meer, want als ze het nu nog niet weten………… Je zult zien dat ze na het examen een heel andere visie hebben. Dan hebben ze 3 maanden vakantie. 3 Maanden om “niets te doen”. En ook dat levert opnieuw stress. Thuis of onderling… Arnold de Jongste Ingezonden: Beste redactie, ik heb de laatste PUNT van voor tot achter uitge-lezen. Heerlijk, wat een goed blad. Ik kan het niet laten om voor mezelf na te gaan welk stukje ik, achteraf, het leukst vond. Ik kom dan uit op Net van Zus. Het echte Venloos dialect vind ik niet echt mooi klinken, maar als je in staat bent om dat feilloos op schrift te stellen, zodat het voor een buitenstaander onmiddellijk herkenbaar is als onvervalst Venloos, dat vind ik razend knap. En dat gecombineerd met een humor van het soort waar ik wel van houd, geweldig. Dit is iets voor in de buut. En de hele verdere inhoud krijgt een dikke gedeelde tweede plaats. Groetjes, Frans Cupedo

22

Tegen het lijf gelopen Gertie Vos-Van Bussel (52), Nieuwborgstraat 79, getrouwd met Hans (40), moeder van Sanne (28) en Marielle (24).

Waar was je naar onderweg? Naar Feestzaal De Waeg. Ik organiseer daar een verjaardagsfeest voor Hans, die 40 wordt deze maand . Hij weet er niets van. Wat is je beroep? Ik ben begonnen bij de thuiszorg en de laatste jaren werkte ik bij De Waeg en De Bovenste Molen in de horeca. Wat vind je de mooiste plek? Bij de Bovenste Molen. Aan dat water, met die zwanen, prachtig. Waar ben je opgegroeid? Mijn ouders hadden een zaak in de Boekend, eerst gereedschappen en automaterialen en nu Vos Garagedeuren. Ik ben voornamelijk, een beetje verwend, door moeder opgevoed. Ben je standvastig? Ik weet goed wat ik wil en wat ik niet wil. En daar breng je me niet gauw vanaf. Zo wilde ik toen ik trouwde mijn meisjesnaam houden, aangevuld met de naam van mijn man. Wat is je grootste talent? Organiseren. Voor Drumfanfare Blerickse Herten bijv. organiseerde ik kampen, Bambifeesten en zo. En nu dus een feest voor Hans. Doe je aan sport? Ik rende en fietste. Ik liep drie jaar geleden nog de Venloop, 10 km binnen het uur. Sinds ik MSA heb, kan ik niet meer sporten. MSA is een hersenziekte, vroegtijdige hersen-veroudering. Daardoor vallen je lichaams-functies weg en kun je uiteindelijk niks meer. Welke dag van de week vind je het leukst? Op vrijdag gaan mijn beste vriendin Anja Cuijpers en ik met onze mannen naar Bras-serie Preuf, iets drinken, daarna winkelen. Heerlijk. Ook onze mannen zijn goede vrienden geworden. Wat is je dierbaarste bezit? Hans. Ik houd van hem en door mijn ziekte ben ik ook helemaal afhankelijk geworden van hem.

23

Social media We groeien op in een digitaal tijdperk vol met nieuwe mogelijkheden. Via het internet ligt de wereld letterlijk aan onze voeten. Facebook, Twitter, Snapchat , Instagram, Skypen, Viber, Kik, web-blogs, fora, Whatsapp, Cyberpesten etc. Allemaal ‘dagelijkse kost.’ Internet biedt prachtige nieuwe mogelijkheden en kennis is met één druk op de knop onder handbereik. Niet alleen via een PC, laptop of Tablet maar ook met onze mobiele telefoons. Deze moderne media hebben echter ook een keerzijde met eventuele gevaren zoals: cyberpesten, cyberseks, groepsdruk, beïnvloeding, fraude, oplichting, grooming, sexting, etc. Moet je er iets tegen doen? Wat kan je er tegen doen? Het kernwoord is ‘bewustwording’. Als ouder, verzorger en ook als jongere moet je je bewust zijn van de gevaren én de meer-waarde van de moderne media én je eigen aandeel daarin. Social media zijn geweldig. Informatie heb je binnen handbereik. Hoe vaak zit je nu niet naar een programma op televisie te kijken en als je iets niet begrijpt pak je je tablet of telefoon en zoekt op internet zodat je de informatie krijgt die je nodig hebt. Communiceren met elkaar is heel eenvoudig. Via programma’s als Whatsapp en Kik heb je snel contact met degene waar je contact mee wilt hebben. Internet is een geweldig goed maar bij contacten via het internet of het uitwisselen van informatie moet je altijd de vraag stellen: “Als ik deze persoon op straat was tegengekomen, had ik dan mijn foto, mijn adres of mijn telefoonnummer aan die persoon gegeven?” Door het groeiend gebruik van mobiele telefoons onder jongeren (de leeftijdsgrens wordt steeds lager) hebben jongeren ook nagenoeg hele dagen contact met internet en dus de wereld. Hieronder staan wat tips die bruikbaar zijn voor het gebruik van het internet, social media.

• Facebook/instagram: alleen zichtbaar zijn voor vrienden. • Let goed op bij het toevoegen van een volger/ vriend. Ken je

deze wel goed genoeg? • Wachtwoorden zijn privé! Niet delen, ook niet met beste

vriend(in), alleen met ouders;

24

• Vraag aan betrokkenen toestemming voor het plaatsen van films op You Tube;

• Sla de berichtengeschiedenis op of maak print screen bij vervelende berichten.

• Pas op met kopen/bestellen via internet ( bv via Marktplaats) Bij pesten en/of bedreigingen

• Verlaat de chat, whatsapp etc; • Vat het niet persoonlijk op; • Ga naar ouders bij ongemak of bedreiging; • Voel je niet schuldig; • Blokkeer de afzender; • Zelf niet pesten;

Voor ouders:

Vrienden op internet zijn niet hetzelfde als vrienden op straat, vereniging of school;

Op internet mag gelogen worden, bespreek dit; Bekijk regelmatig de chat/internetgeschiedenis; Bespreek de gevaren om een foto via internet, whatsapp te

versturen; Weet waar een afspraak van kind is; Verbieden heeft bijna geen zin, goede afspraken wel; Maak

duidelijke afspraken over wanneer hoe laat en hoe lang op pc, telefoon etc. geïnternet mag worden;

Bespreek de gevaren, stel grenzen en maak afspraken; Probeer het kind weerbaar te maken voor pesten; Laat je niet leiden door angst: internet is en blijft een mooi

medium; Er zijn speciale zoekmachines voor kinderen: zoals

www.mybee.nl Surfen op sekssites: bespreek wat wel en niet mag,

veroordeel dit niet; Internetten betekent gelijktijdig seksuele voorlichting;

Telefoon niet meenemen tijdens slapen; Regelmatig in telefoon mee kijken; Samen met kind berichtengeschiedenis van skype bekijken; Geef grenzen aan en leg uit waarom (bescherming) Vrienden/volgers bij facebook/instagram toevoegen door

ouders;

25

Kijk regelmatig in telefoon naar foto's afbeeldingen, vrienden, whatsapp berichten. ( samen met jongere

Dus ……….geen social media, geen internet is geen optie. Maar wel een veilig gebruik van deze middelen. Op de website van PUNT vindt U een aantal handige websites adviesbureau Lei Seuren: leiseuren@chello.nl

Ideeënbus Mijn haar en de zomer De zomer komt er aan en daarmee ook de vakantie. We

hopen allemaal op mooi weer natuurlijk, op een lekker zonnetje. We zijn inmiddels zo bekend met de werking van de zon op onze huid, dat we weten dat factor 50 niet verkeerd is. Maar wat de meeste mensen niet weten, is wat de zon doet met onze haren en hoofdhuid. We laten de zon lekker branden op ons geverfd, ontkleurd of gepermanente haar, met alle gevolgen van dien. Als je hoofdhuid verbrandt, kan je daar behoorlijk last van hebben. Na de vakantie is het haar uitgedroogd en de kleur twee tinten lichter. Er zijn tegenwoordig goeie producten die dit probleem kunnen voorkomen. Een leuke hoofdbedekking kan hier erg goed bij helpen. Ook je kapper kan adviseren welke sunblokkers je moet gebruiken. Fijne vakantie gewenst. Bert van BIBOBHAIR

26

Zomaar een dag als bezorger Groene Kruis Als bezorger van hulpmiddelen van het Groene Kruis maak je nog wel eens rare, leuke en merkwaardige dingen mee. Ik zal er een paar items uitlichten. Ik werd op pad gestuurd om een bed te bezorgen in de winkelstraat van Venray. Ik had niemand bij me. Ik meld me bij het bewuste adres, doe de laadklep open en zet het bed op de laadklep, niet op de rem. Dat laatste was ik vergeten, net als de veiligheidskleppen omhoog te doen. Dus je kunt wel raden wat er gebeurde: jawel, het bed rolde rinkeldekinkel van de klep af, helemaal in stukken op straat. Iedereen keek wat verschrikt om zich heen wat er gebeurde, maar helpen, ho maar. Dus nu moest ik met het bed een stukje verder lopen en de delen maar een voor een naar boven dragen. Je moet maar denken: het is goed voor de lijn. Ps. Het was gelukkig geen nieuw bed, maar je staat wel voor joker. We kregen opdracht een bed op te halen, omdat de persoon in kwestie overleden was en het bed weer weg moest. Toevallig op hetzelfde adres in Venray. Dus we reden nu met z’n tweeën naar het adres toe en droegen de bed-delen naar beneden. Toen we bene-den kwamen stond daar een dienstklopper van een parkeerwacht een bon uit te schrijven. Ik zei tegen mijn collega: ”Blijf hier in de gang staan en let op hoe ik dit oplos.” Ik liep naar de parkeerwacht toe en zei diep bedroefd, dat hier een persoon overleden was en daarom het bed zo snel mogelijk weg moest. En de tranen liepen als een waterval over mijn wangen. De parkeerwacht was blijkbaar zo onder de indruk, dat hij de bon kapot scheurde en tegen mij zei dat, als ik weer zo’n melding kreeg en in deze winkelstraat iets moest bezorgen of ophalen tijdens winkeltijd, ik eerst naar het politiebureau moest gaan om een vergunning te vragen. Ik droogde mijn tranen en zei tegen hem dat ik dat dan zou doen. Toen de parkeerwacht weg was, ben ik weer naar mijn collega gegaan. Die lag dubbel van het lachen in de gang: "Wat ben jij een goede acteur, daar moet je wat mee doen." Ik zei tegen hem: "Bij het Groene Kruis werken is voldoende." Tot de volgende keer. Huub v Gestel

27

Advocaatje leef je nog ….?

Je zou toch denken dat aan het beroep wiskundige of econoom geen beroepsrisico kleeft. Wat kan een wiskundige nu gebeuren? Welnu, in de krant las ik het verhaal van een Italiaanse hoogleraar die werd aangezien voor een terrorist. En Amerikanen zijn niet zachtzinnig als je verdacht wordt van terrorisme en ook nog binnen handbereik bent. De man zat in een Amerikaans vliegtuig en deed wat wiskundigen kennelijk leuk vinden: hij zat differentiaalvergelijkingen op te schrijven. Hij had geen zin om een praatje te maken met de vrouw die naast hem zat (differentiaalvergelijkingen zijn veel interessanter dan een vrouw) en daar kwam bij dat hij een baard had. In Amerika hangt op vliegvelden de oproep onmiddellijk te melden als je denkt een terrorist te zien. De vrouw meldde aan het cabinepersoneel dat de man naast haar verdachte aantekeningen zat te maken. Hij werd uit het vliegtuig gehaald om, verdacht van terrorisme, ondervraagd te worden. Breed lachend liet hij zijn aantekeningen zien en mocht natuurlijk weer terug het vliegtuig in. Waarschijnlijk schaamde de vrouw zich zo, dat ze niet meer terugkwam in het vliegtuig. Een paar jaar geleden landde ik in Washington. In het vliegtuig moest ik een lijst invullen van wat ik aan etenswaren, groente, fruit e.d. bij me had. Ik had niets bij me. Dacht ik. Toen ik op de bagage stond te wachten, kwam een dikke, geüniformeerde dame met een hond langs me. De hond reageerde op mijn rugzak, waarop ik bevel kreeg die te openen. De dame haalde er een appel uit, die mijn vrouwtje liefdevol in mijn rugzak had gestopt voor onderweg. Ik moest mee, ik moest in een lange rij wachten, ik werd ondervraagd over het niet opgeven van de appel terwijl dat wel had gemoeten. De appel moest ik afstaan. Ik had hem, wachtend in de rij, niet durven op te eten, want stel je voor dat je geen appel hebt terwijl je voor het bezit van een appel in de rij staat voor verhoor. Uiteindelijk mocht ik, godzijdank, met een uur vertraging mijn bagage gaan ophalen en het vliegveld verlaten. Enig vriendelijk woord heb ik niet gehoord in dat uur.

28

Beroepsrisico, daar begon ik over. Je zou denken dat een advocaat geen speciale risico's loopt. Dat kan tegenvallen. Advocaten hebben steeds meer met bedreigingen te maken. Ik heb na een aantal beslagleggingen bij frauderende ondernemers politiebescherming gehad na forse bedreigingen. Ik heb eens in de loop van een pistool gekeken toen iemand mijn optreden als curator niet aanstond. Ik liep ook financiële risico's, hoewel die nog overzichtelijk waren. Als beginnend advocaatje leende ik een arme sloeber eens 50 gulden, zodat hij op sollicitatiegesprek kon gaan. Zijn bezwering dat ik het geld terug zou krijgen zodra zijn eerste loon binnen was, had niet het gewenst gevolg. Hij kreeg de baan (hoorde ik van zijn baas), maar het geld zag ik nooit terug. Heel veel later leende ik iemand die uit een faillissement kwam € 6000,-. Hij had een echt goed onderbouwd verhaal. Met dat geld kon hij een lucratieve activiteit opzetten, waardoor hij voor zijn gezin kon zorgen. Een lening kon hij gemakkelijk en snel terugbetalen, maar hij kreeg geen geld van een bank. Nooit teruggezien dat geld, terwijl ik de zaken toch echt juridisch goed had geregeld. Hij kocht de machine die nodig was, begon ook het bedrijf, betaalde ook de eerste keer € 500,- terug en verdween vervolgens met machine en al uit het zicht. De huurbaas van de bedrijfsruimte was niet betaald, ik ook niet. En hij bleek onvindbaar terwijl hij toch schoolgaande kinderen had. Wees gerust, ik ben door deze risico's alleen wijzer geworden: ik heb ervan geleerd. Reageren? paul@huver.nl

Oma drang

Um mich haer is ‘n geboortegolf doonde. Vrindinne en bekinde waere op ens allemaol oma. Of op ens… dor is neteurlik ‘nnen aanloup van ‘nne gas maond maar de oma’s in spé veule zich bliekbaar oma vanaaf ‘t moment det ’t ei gelag is, um ’t zoeë maar ens te zegge. En

29

dan kómme zeej in ‘n gans nieje waereld. Van speejdukskes en kraakdukskes en weit ik vuuel waat al neet mier. Bis ’t kiendje dor is en dan kómme de foto’s. De opa’s slaon t veurspel meistal euver. Veur die begint ‘t pas te laeve as zeej d’n baby vas kinne halde. Maar dan is ’t minstens zoeë heftig. Neet met speejdukskes maar waal met foto’s. ’t Liek mich geweldig um oma te zien. Maar ja, as se zelf gen jónge hebs dan guuef det dor genne. “Eige schöld” meint aldsten broor. “Dan hads se maar waat mier veuroet mótte dinke”. Dao zit waat in, want ik waas toendertied met gans andere dinger bezig en zeker neet met kiendjes kriege. “Dich wils neteurlik weer allein de loste en neet de laste” zaet jóngsten broor. Dao zit ouk waat in. Ik vónd ’t geweldig as de naeve wie zeej klein ware op verkansie kwame. Maar aevel waal pas wie zeej zindelik ware want luiers verschuuene dao heel ik mich neet mei op. En as zeej nao ’n waek weer nao eur pap en mam ginge krege zeej de zaegen nao want tante Net had de piep oet. Eur oma trouwes ouk. Ós mam goeëjde zich met hert en zeel in die verkansiewaek, deej dinger met de jónge die zeej wie weej klein ware noeëts met ós gedaon had en verwinde ze van ónder bis baove. “Oma’s meuge det”, zag zeej taege jóngsten broor as dae dor oet pedagogisch ougpunt ’n opmerking euver makde. “Nae, sterker nog: die mótte det”. Mien eige omá doedelde neet zoeë met ós. Oma Net die beej ós inwoende, had de bóks aan en zoot in ’n dónker kleid in eure praos borsrök en zök veur ós te breie. En de orde te handhave. Det waas ‘n vrouw met gezag wao ik as kind ’n bietje bollig veur waas. Met oma oetstepkes make… det bestónd neet in daen tied. As weej dor al ens op oet ginge (waat neet te dök gebeurde) dan waas ‘t oma eur taak om ós thoes op te wachte met eige-gebakke friet of ’n pan spek. Op de kleinkinder passe deej zeej neet. Det hoofde ouk neet want ós mam waas gewoeën thoes. Oma zien leek mich as klein kind maar niks. ‘t Waas waal hendig det idderein dich nao de uig keek, maar de ganse daag det breie…. Allewiels zien de vriendinne drök bezig met de kleinkinder. Aaf-spraoke kinne allein gemak waere tösse de oppasdaag door. En idderein haet waal ein of mier daag per waek die zoeë bezatte zien.(“Det wet se toch det ik op woensdag noeëts kin, dan heb ik de

30

kinder van mien dochter” “Nae, op dinsdaags gaon ik beej miene zoon oppasse…”). Maar intösse zoel ik dus waal oma wille zien. “Net eur eierstök rammele”” zegge de naeve. ’n Oetdrökking die mich neet helemaol juus liek gezeen miene laeftied, want das war einmal. Ik neum ’t zelf maar oma-drang. “As weej kinder kriege bis dich gewoeën reserve oma” zaet naef ein. Dao bin ik vet mei. Op de ierste plaats make zeej dor nog gen häös mei. En vaerder: as ’t dor oeëts van kump dan staon dor 2 oma’s en opa’s te dringe. Geluif maar det dees alde tant dan aan de letste mem hink. Jóngsten broor haet ’n praktische oplossing. “Dich hebs te weinig te doon. Gank die alde videobend van mich noow maar digitaliseren”. Kwestie van aafleiden en eigegewin, want dan krieg hae intelik zien bend. Dus zit ik daaglank nao alde filmkes te kieke. Van de naeve uiteraard. ’t Baat waal want de geis ’t ein en ander toch weer van ‘nne andere kant bekieke. Wie de naeve ein, twieë jaor ware , ware ’t noow neet direk de knapste kinder (det vónd ik toendertied waal maar as se noow truuk kieks…). Dor zien filmfragmente det ‘t richtige bäökers zien ( det vónd ik toendertied neet, maar as se noow truuk kieks…). Dor zien filmfragmente waorop de elders zitte te wörge um ze te vore. (waobeej ’t aete dan door de ganse kamer vluug). Dor zien filmfragmente waorop zeej zich de köp in houwe, zumpe, bäöke en kriete. En dor zien filmfragmente waorop zeej eure ierste verjeurdage viere en de ganse femilie dor um haer zit as zeej kedootjes oetpakke. Ik zeen de oma’s, opa’s, de omes en tantes ( jao, jao, inclusief tante Net) kinds waere en allein maar rope “Waat is det dan? Mooi… mooi….” Wao-op de twieë jeurige reagere met “eh…eh…” en weer gaon zumpe. Det die jónge oeëts fetsoenlik hebbe liere praote meug ‘n wónder heite. D’n omadrang demp door die filmkes behuurlik aaf. En ik mót jóngsten broor geliek gaeve: ik bin mier van de löste dan van de laste. Waal oma wille zien, maar pas as de kinder zindelik zien, fetsoenlik kinne aete, kinne praote, neet mier zumpe en waat kinne onderneme. En leefs op die momente det ‘t mich oet kump. ‘n Moeëj-weer oma dus. Det guuef dor neteurlik genne. En daomei is mien oma-drang probleem weer opgelos. En rammelt dor niks mier. Net van Zus.

Feesboekuh, Eppuh, Twitteruh Mensen vertonen vaak kuddegedrag, met Facebook, WhatsApp of Twitter. Alles kan en alles mag, al is het nog zo bitter. Online de vuile was ophangen, alsmaar privéfoto’s erop knallen. Allemaal nieuwtjes vangen, en die weer door gaan lallen. Een duimpje omhoog, een duimpje omlaag, fortuinlijk voor het bedrijfsleven. Maar het sociale leven wordt vaak traag, en valt er minder te beleven. Soms zie je gevaarlijke taferelen. Moeder met kind op de fiets, moet snel nog even alles delen, maar van het verkeer ziet ze niets. Zit ik laatst in de wachtkamer, hoor ik de Big Ben en de Fabeltjeskrant. Dan denk ik, kan het iets bedachtzamer, en smijt dat ding eens aan de kant. Normaal sociaal contact is er niet meer bij, alles gaat digitaal. Het is echt niets voor mij, vertel liever normaal mijn verhaal. Denk soms als ik een nieuwtje heb, ga ik dat eens vertellen. Maar het stond al op het web, en hoef ik niemand meer te bellen. Er wordt op facebook veel gepest, en andere ellende veroorzaakt. Mensen raken dikwijls gestrest, omdat er ruzie wordt gemaakt. Natuurlijk zijn er massa’s voordelen, het zoeken naar een verloren iemand. Of je kennis delen, en het versterken van een band. Ine Wilbrink

…dat zijn de vrijwilligers die het mogelijk maken dat u dit blad in uw brievenbus vindt.

Elke uitgave stellen wij u een van deze mensen voor. Annet Schreurs is vanaf 1995

betrokken bij Punt. Ze is er “ingeluisd” door de voorzitter die haar vroeg een verhaaltje over de winkel van haar moe-der Zus te schrijven en voor ze het wist was ze bestuurslid van de Stichting Contactblad. Als Net van Zus schrijft ze verhaal-tjes in dialect. Vaak op het laatste nippertje (“want ik moet wel inspiratie hebben, maar daar zorgt mijn familie wel

voor”). Daarnaast verzorgt ze de layout van het blad en de website. Annet is 62 jaar geleden geboren in de Leeuwerikstraat en woont daar nog steeds. Colofon

Jaargang 46, nr. 341 juli 2016 Redactieadres: Pepijnstraat 157, 5922 AC Venlo-Blerick Telefoon: 077 - 382 08 69, E-mail: punt@wijkbladpunt.nl Website: www.wijkbladpunt.nl Bank: Rabobank rek.nr. NL29RABO0123665124 Advertenties: Telefoon: 077 - 382 80 30 Druk: Multicopy Noord-Limburg Oplage: 1500 exemplaren Omslagontwerp: Wil Coopmans Kopij s.v.p. inzenden vóór 9 augustus 2016

.