TECELLİ Fanzin 2

7/31/2019 TECELLİ Fanzin 2

http://slidepdf.com/reader/full/tecelli-fanzin-2 1/12



EBEBİYAT ve İNTİHAR II: Sadullah Paşa ( 1838 - 1891)

Erzurum’da doğan Tanzimat Dönemi devlet adamı, şair, hattat. İstanbul’da eğitim gördü. Bunun yanı sıra özel

hocalardan Fransızca, Farsça, Arapça, fıkıh, kimya dersleri aldı.

İyi Fransızcası sayesinde henüz 15 yaşındayken Divan-ı Hümayun Tercümanlığı görevine başladı. Siyasi kimliğinin

yanı sıra edebiyata da yönelip çeşitli çeviriler yaptı ve şiir yazdı. Ancak yazdıklarının pek azı günümüze ulaştı. Yenilikçi

fikirlere ve müspet bilimlere önem verilmesi gerektiğini eserlerinde dile getirdi. Çağdaşı divan şairlerinin aksine daha

sade bir dil kullanmaya özen gösterdi. Eserlerinde insan aklının kudretinden ve batıdaki gelişmelerden bahsedip,

toplumun bu gelişmelere ayak uydurması gerektiğini savundu.

Gelelim intiharına. V. Murat'ın başkâtipliğine yükselmiş başarılı bir devlet adamıdır artık Sadullah. Ne var ki V.

Murat akli dengesi bozulduğu gerekçesiyle tahtan indirilip katledilir. Bunun üzerine II. Abdülhamit’in tahta geçmesiyle

her şey değişir. II. Abdülhamit, amcası olan V. Murat'ın katlinin sorumlularını cezalandırmak ister. Ortada açık bir

delil olmamasına rağmen, amcasının katline karışan Hüseyin Avni Paşa'nın sevdiği biri olması nedeniyle Sadullah

Paşa’dan şüphelenir. Bu yüzden onu görevinden alır ve önce Berlin'e daha sonra da Viyana' ya elçi olarak gönderir.

Sadullah Paşa 1881'de Viyana elçiliğine gönderildiğinde ne İstanbul'a dönmesine ne de eşini yanına aldırmasına

izin verildi. Yalnızlığın etkisinden bunalan Sadullah Paşa oda hizmetçisi olarak çalışan Anna Schuman adlı kadınla

ilişkiye girdi ve bu ilişki sonucunda kadın hamile kaldı. Paşa öğrenildiğinde skandala neden olacağına kanaat getirdiği

bu durumu örtbas edecek bir çözüm yolu bulamadı. Sürgün, yalnızlık ve son yaşanan skandala daha fazla

dayanamayan Sadullah Paşa, 1891 yılında banyosundaki havagazı borusunu ağzına alarak intihar etti. Sadullah

Paşa'nın ölümüyle sonlanan olayları öğrenen eşi Necibe Hanım akli dengesini kaybederek, eşinin kendisine

çok yakıştırdığı, pembe tüllerle kaplı elbisesini giyerek ölünceye kadar şuanda bilinen ''Sadullah Paşa Yalısı”nda adeta

bir hayalet gibi dolaştı. Bu yüzden Necibe Hanıma ''pembeli kadın'' dendi.

Eserleri;Sadullah Paşa’nın kendisine ait yazınlarından oluşan bir kitap yoktur.

* En önemli eseri ''On Dokuzuncu Asır Manzumesi'' dir.

Bu manzume dil bakımından eski olmasına rağmen, dönem özelliklerinden bağımsız, divan edebiyatının sanat

anlayışından sıyrılmış sade bir if adeye sahiptir

*Berlin Mektupları'' adlı eseri Tanzimat dönemi seyahat edebiyatının ilk örneklerinden sayılmaktadır.

*Charlottenbourg Sarayı

*Paris Ekspozisyonu

*Cevdet Paşaya Mektup bilinen diğer eserleridir.

* En önemli çevirisi ise Lamartine'nin ''Göl''adlı eseridir. Özgenur YANIKDAĞ

http://tr.wikipedia.org/wiki/1838







YaraSırtımdan yediğim yanlış hikayelerin izi kalmış

dinlediğim şarkılarda.

Gitmek istemiştim, olmamıştı. Gölgesi kalmıştı

gözlerimde sevdiklerimin. Islak mıydı gözbebeklerim hatırlamıyorum ama,

Sen neredeydin?

Damla damla gitmek vardı gözlerinde. Pusulan

bile yoktu.

Nereye?

Sevmeyi öylesine israf etmiştim ki, kendime bile

itiraf edemedim sevmediğim şeyleri.

Gülüşün kaldı aklımda, bir de hani o dolu

gözlerle bakıp da ağlamadığın anlar, anılar…

Yaş olup akasım gelirdi yüreğinden. Bazen olurağlardım hiç olmadık zamanlarda, bazen seni hiç

sevmediğimi düşünür, ölesiye özlerdim beni

sevdiğin saat dilimlerini. Eğilip kulağına fısıldardım

seni sevdiğimi. Uzundu zamanlar ama ben

beşlerdim, ibadetmişçesine…

Ben hep buradaydım, alnım secdeye varır gibi,

dudaklarım dokunurdu dudaklarına. Ellerim

saçlarında, kanım dolaşırdı kalbinde. Soluk soluğa

bir cenk yeri, terim karışırdı terine…

Sen neredeydin?Uçsuz bucaksız denizlerde kulaçsız kalırdım,

aşamazdım dalgaları, sonra o dağları… hüzünler

misali… sonra kendi gölümde gölgelerle kavga

etmekten yorgun düşerdim. Seni düşlerdim, seni

özlerdim. Kaşlarını çatıp bana bağırmanı dilerdim.

Sen susardın. Ben içimden ağlardım. Dik durmaya

çalışırdım. Hani güçlüydüm ya, gelmesin sırtım yere

isterdim. Sen bakardın, susardın.

Susuz kalmış bedevi misali zihnimin çölünde

dudaklarım çatlardı. Kum fırtınasına yakalanırdım,açamazdım gözlerimi. Gözlerin kapkaranlık bir ela…

Bir bakışın yeterdi oysa.

Sen neredeydin?

Bir tek kelime söylemedim kimseye, gidişine

bahaneler aradım. Hep aynı hikaye…

Yanı başımda kalan gözlerine bakarak ağladım,

yalnızlığıma aldırmam. Sil istemedim bile

gözümdeki yaşları. Kimseye anlatamadım kendimle

yaptığım savaşları.

Peki ya sen neredesin? Cumali KORKMAZ

Kötücül masallar diyarının,

ölü bedenlerine yapışmış, çürükçül ruhlar..

Hapsettiğiniz aşkım kurtulamaz asla hilekar

boyunduruğunuzdan.

Aşınır zaman, kenara vurduğundaki dalganın taşa

yaptığı

gibi kurtulsa bile..

Bir hataydı evvel zaman içinde ve bir hayat aşkı

yoksun içinde..

Her biriniz birer gül parçasısınız ey insanlar.

Kiminiz dal kiminiz diken. Kiminiz taç yapraksınız,

bu yolda ipi çeken.

Ne yazık ki gül bir bütün.

Olmasa bile ihtiyaç,

dikeni de var gülün.

Bi masal kahramanı taç yapraklar,

damla, damla nur dururken, anca diken ararlar..

Sonu varsa da bu masal, sonuna gelmeden uykuya

dalıyor insan.

Uykusunda bi şişe şarap ve biraz da gözyaşı

sayıklıyor...



Seni unutmayacağız, unutursak kalbimiz kurusun!

VEDA

şimdi karşılaşılacak bir sokak olmayacak...

konuşulacak bir köşe başı

içilecek iki yudum çay.

ikinci kez olmayacak içten kahkahalarımız.

buruk,sitemkar,özlemli

...

bu kadar erken değil,daha geçte değil,

hiç olmamalı ölüm…

Begüm ŞAHAN

e

g

ü

m

Ş

A



İ

Silinebilecek her şeyi yırttım Tina. Sevilebilecek herkesi öldürdüm!

Sırf sen seviyorsun diye bütün kediler nankör oldu

Tina!

Emerken yeni doğmuş bebekler annelerinin

memelerini

bütün anneler bebeklerini sütten kesti

bütün bebekler annelerini katletti Tina

Sırf sen seviyorsun diye bütün üzümler alkol oldu

Tina

ve birbirlerini çok seven iki kadeh kırıldı

seni sevmiyorlar artık, unut gitsin Tina.

Sırf sen Katolik bir Hıristiyansın diye

Kudüs’ün vajinasında dişleri büyük bir köpek balığıAteist oldu Tina

sırf sen Katolik bir Hıristiyansın diye…

Senin seçimin bu Tina

sektör olup gidebilirsin bu gezegenden

ya da bu gezegendeki herkesi sadece tırnaklarınla

öldürebilirsin

sadece tırnaklarınla

ya da en iyisi sen sektör et Tina

yak bu gezegenitutuştur paçalarından

bütün denizleriyle yıldızlara sulu şakalar yap Tina.

Sırf sen küfrettin diye bu gezegenle Tanrı’nın

arasında olan

göbek bağı kesildi Tina!

Şimdi istediğin kadar tapabilirsin üç toshacklı

kahramanlara.

Tina!

Adını emip dudaklarımda dilimde ıslattığım

ve

seninle seviştiğimiz o üç saat onyedi dakika

yirmialtı saniye var ya

sus Tina

Sus!Biraz daha günaha sok cümlelerimi

Sus Tina

Sus!

Dinle yalnızca sekeceğim yalnızlıktan yakınan bütün ergenleri!

Sırf sen seviyorsun diye her mevsim yağan o kar var

ya

sen gittin diye bu gece hepsi yatağıma yağdı Tina

artık benden kardan adam bile çıkar yani

anlayacağın

her ne kadar adam olduğum doğru olmasa da kar-lı

bir yatırım olduğum

doğru Tina.

Yatır beni asfalttan kaldırımlara

yatır beni soğuk taş parçalarına

ve sadece dilinle tecavüz et bana Tina dilinletecavüz et! O çat pat konuştuğun Türkçeyi de zenci bir çocuğa

hediye et.

Gittin Tina.

Sektör olup gittin bu boğazına düşkün kentten şimdi sırf sen gidiyorsun diye

hem de bu mevsimde

Silinebilecek her şeyi yırttım Tina. Sevilebilecek herkesi öldürdüm!

Bir tek sana kıyamadım Tina…

Bu şiiri(!) yazan Onur Şahin resmide

seçmiştir. Lütfen değerli küfürlerinizi:

[email protected] a iletiniz, saygılar.

Hazırlayanlar : Devran ARAMGAH

Onur ŞAHİN Redaksiyon : Begüm ŞAHAN

Desenler : Arak ÇALANYAN, Yörük

Soru, öneri, eleştiri ve eserleriniz için

İletişim : [email protected]

mailto:[email protected]






Sinema tarihinin en sıra dışı filmlerinden biri olan

“Freaks” şu cümlelerle başlıyor;

“Az sonra izleyeceğiniz yüksek derecede sıra dışı olayı

göstermeye geçmeden önce, bu şaşırtıcı olay ile ilgili bir

kaç sözcük sarf edilmeli. İnanın ya da inanmayın;

göründüğü kadar tuhaf. Antik dönemlerde normalden

sapan her şey kötü talihin işareti olarak görülür ve

şeytanı temsil ettiğine inanılırdı. Felaket ve Kaos tanrıları

her zaman canavar kılığında görünür, adil olmayan

hareketlere ve sıkıntılara, Asya ve Avrupa’nın özürlü

hükümdarlarının ya da sakat insanlarının neden olduğuna

inanılırdı. Tarih, din, folklor ve edebiyat bu sakat

insanların dünyanın gidişatını değiştirdiğine dair bilgilerle doludur. Goliath, Calaban, Frankenstein,

Gloucester, Tom Thumb ve Kayzer William bunların en ünlülerinden sadece birkaçı. Anormal

doğum kazalarının ürünleri rezalet olarak nitelendiriliyor ve bu sakat çocuklar ölüme terk

ediliyordu. Eğer şans eseri bunlardan yaşayan olursa, ona şüpheyle bakılıyordu. Sakatlığındandolayı toplum onlardan sakınıyor, aileleri bu lanetten dolayı her zaman utanıyordu. Bazen de bu

talihsizlerden biri, soyluların dalga geçmesi ve eğlenmesi için bir meydana konuluyordu. Diğerleri

de dilenciliğe, hırsızlığa ya da açlığa terk edilerek yaşamları güçleştiriliyordu. "Güzellik aşkı”

derin kökleri olan, medeniyetin başlangıcına dayanan bir dürtü. Anormal, çarpık yapılı ve sakat

insanlara duyulan bu tiksinti atalarımızdan bugüne uzanan bir süreçtir. Ucubelerin büyük

çoğunluğuna normal insanın düşünce ve duyguları bahşedilmiştir. Kaderleri ise üzücüdür. Bu kişiler

yapay hayatların en kötüsüne itilmişlerdir. Bu yüzden kendilerine, birbirlerini normal insanların

barbarlıklarından korumak için bir ahlak yasası geliştirmişlerdir. Kuralları adanmışlıktır. Birini

incitmek hepsini incitmektir; birini memnun etmek, hepsini memnun etmektir. Birazdan anlatılacak

öykü, bu kuralın yaşamlarına etkisi üzerinedir. Bir daha asla böyle bir öykü filmleştirilmeyecek,

çünkü modern bilim ve teratoloji bu tür hataları hızla dünyanın bünyesinden temizlemektedir.

Kendilerine yapılan birçok haksızlığa boyun eğen, kaderlerini kontrol edecek güce sahip olmayan

anormal ve istenmeyenlerle ilgili bu en ürpertici korku öyküsünü sunuyoruz.

Sessiz sinema döneminin hemen sonrası, 1932 yapımı “Freaks” baş döndüren bir kült.

Gösterime girdikten kısa bir süre sonra, tepkilerden kaynaklı geri çekilmiş. 30 yıl yasaklanmış.

1960’lara gelindiğinde yeniden keşfedilen başyapıt, halen bazı ülkelerde yasaklı olduğu için; bir



kesintiye uğramış. Filmin sonunu içeren yarım saatlik bir kısım söylentilere göre kesilmiş. Öyle

olsa bile yaklaşık bir saatlik uzunluğuyla halen izlenebilir durumda.

Filmi ilginç kılan ise yönetmenin, makyaj ve kostümle yaratabileceği karakterler yerine;

gerçekten de fiziksel deformasyona uğramış insanları oynatmasıdır. Filmin konusu da bir hayli ilginç. Bir sirkte beraber çalışan “hilkat garibeleri” nden birinin

başından geçen yalancı bir aşk serüveni ve alt metinde; bu insanların nasıl güçlü bir ilişkiyle

birbirlerine bağlı olduğu işlenmiş.

Bir diğer ayrıntı, filmin sadece filmden ibaret olmadığı. Vücutlarında çeşitli engelleri

bulunan bu karakterlerin tamamı gerçek kişiler olduğu için filmden sonraki hayatları da benzer

şekilde devam ediyor. Dolayısıyla rolleri hayatlarından birer kesit. Normal insanlara tiksinç gelen

bu karakterlerin birçoğu ise, tabiri caizse, boyundan büyük işler başarmış.

Kolları ve bacakları olmayan adamı ele alalım. Prince Randian; çıktığı şovlarda, elleri ve

bacakları olmadan sigarasını yakmasıyla hayranlık uyandırmış, bir sirk sanatçısı. Dört dil bilen

karakterimiz, ağzıyla ufak tefek marangozluk işleri bile yapabiliyormuş.

Filmdeki zayıf adam Pete Robinson ortalama kırk kilo civarında ama yaklaşık 250 kiloluk bir

kadınla evleniyor ve sahip oldukları iki çocukları arasında 225 kilo fark var.

Johnny Eck belinden sonrası olmayan adam, filmin sonuna doğru silahını temizlediği sahne ile

akıllara da yer edinmiş. Felsefeye, sanata, özellikle de fotoğrafçılığa meraklı ve bu konularda

derin bilgi sahibi. Bu yetenekleri ve hayata pozitif bakış açısıyla tanınmış ve o kadar sevilmiş ki;

doğduğu yer olan Baltimore’da anısını yaşatmak için, eserlerinin de sergilendiği bir müze açılmış.

Zor bir izlenimi olsa da film bıraktığı uyuşturucu etkisinden kaynaklı, “sonraki günün

başağrısı alışkanlığı” sevenler için birebir.



Aynştayn ile tanıştığımda, ortabire gidiyordum. Ancak onun aynştayn olabilmesi için, tanıştığımız günün üzerindenbirkaç hafta geçmesi gerekti.

Ortaokula ilk yazılan olabilmem için annem büyük bir çaba sarfediyordu, bu ne anlama gelecekti, bana nekazandıracaktı bilmiyorum ama, ilkokulum, sekiz senelik zorunlu eğitime geçiş aşamasında aynı anda ortaokula dadönüşünce, yani aslında adı barbaros hayrettin ilkokulundan, ilköğretim okuluna devrilince, ben beşinci sınıfı henüzbitirmiştim ve o zamanlar, devletin beni adım adım takip ettiğini bilmiyordum, bundan, liseyi bitirdiğim sıradagerçekleşen, meslek liseli çıkışlıları meslek yüksekokuluna kapatma fikirleri açığa çıkınca şüphe ettim, ertesi sene sınavaikinci girişimde gerçekleşen sınav sorularının çalınması ve sınavın ertelenmesi skandalıyla emin oldum ki; birileri benim

yaşamamı gözetliyor ve bir yöne doğru çekmeye çalışıyordu, o bir aylık gecikme, benim bir ay ders çalışmadan aylak aylakgezmeme ve dershanede iken aldığım puanların altında bir puan almama sebep oldu, oysa diyorlardaki dershanelerinyaptıkları sınavlar daha zordur, gerçek sınavda, eğer heycanını yenebilir ve bunun da bir deneme sınavı olduğunu farzedersen, daha yüksek bir not alırsın, herkes de öyle yaptı zaten, benim dışımda ve ben sonra üniversiteye girdiğim sıradada anladım ki, işin ucunda amerikalılar vardı çünkü benim okula girdiğim sene yaptıkları yardım sayesinde, okulumuzdanen başarılı sekiz öğrenciyi kendi ülkelerine kaçırıyorlardı, ve bu sebeple bölüm koordinatörümüz sürekli benimle

uğraşıyor, sadece benimle uğraşıyor ve örneğin ben bir dersten cc ile geçmişsem, o dersi bana ertesi sene tekraraldırtıyordu çünkü benim o dersten, dahası tüm derslerden aa ile geçmem gerekiyordu, böyle diyordu bana, ve ben okulagitmediğimde, beni arattıyordu kampüste, ve eğer o an okula girip derse girmediysem beni mutlaka buldurturdu.. çünküona tehbih etmişlerdi, ilk sekize sokmaları gerekiyorlardı beni, ve belki anneme de tembih etmişlerdi, ortaokula ilk yazılançocuk olmalıydım, numaram 1 olmalıydı ve bilinçaltıma kazınan bu numara ile, her yerde 1 numarasına ulaşmak için çabasarfetmeliydim.. ancak bilinçaltı mesajları ile her zaman herkes de aynı sonucu elde edemezsiniz, çok sayın illuminatielçileri.. ve bu sebeple, benim 1 ile ilgili tek takıntım, fanzinlerimin üzerine, bir lira, bir kayme, bir kağıt, bir demir gibifiyatlar koymamla son buldu. Ve tabi birde, bir yan etki olarak, üniversite hayatım boyunca birinci sınıftan ileriyegidemedim, dört sene boyunca ve burada numorolojiye dalıp biraz kehanet ve komple teorileri ile haşir neşir olmakisteyenler için şunu söylememe izin verin; söz konusu kıyamet, 21.12.2012 de değil de, 12.01.2012 de kopacak efendiler,neden derseniz, o gün ben otuz yaşıma gireceğim ve dahası 12.0.120.12 şeklinde irdelediğimiz de bu hiç de kutsal olmayanotuzuncu doğum gününde, illümatik güçlerin otuzbin senedir aradığı gerçeği yakalayacağımızdan eminim, çünkü bir insanotuz yaşına girerken, rakamlar da otuzu ele veriyorsa, 2 artı 1'i deneyiniz bunun için, yanına sıfır, ve dahası toplumunbaşına açtığım cehalet sandığı olarak bilinen sokak edebiyatı da onikinci yılına giriyorsa, ve dahası tüm bu hengamedensıkılmayanlarımız için bugün burada aynştayn'ın hiçbir yer de duyamayacağınız gerçek hikayesini anlatacağını vaat ediyorsa size, illuminatinin tek 34. derece adamı, o zaman söyleyeceklerini de dikkate almaya başlamalısınız.. nediyordum?

Ortaokula yazılabilmem için annem büyük bir çaba sarfediyordu ve biz okula kayıt olmak için, sabahın köründegeldiğimiz de, okulda yasemin adında bir kız vardı, annesi ile beraber bizden önce gelmişlerdi, ama şu işe bakın ki, annemkayıt esnasında hemen seri bir atak yapıp kimliğimi uzattı ve zaten başından beri kurulu olan düzenek işlemeye başladı vebenim o tüm hayatımı değiştireceğine ve zihnimi allak bullak edeceğine dair planlar yaptıkları numarayı bana verdiler: 1

ardından 253 öğrenciye, birer birer numara verdiler ve tek sayılar erkek, çift sayılar kızdı, ve sonlara doğru değişendenge nedeniyle çift numara alan erkeklerin gelecek yaşamlarında cinsiyet değiştirip değiştirmediklerini bilmiyorum ama

okulda diğer çocuklar arasında o talihsiz çift numaralı erkeklerin uzun süre eğlence konusu olduğunu size söyleyebilirimve her neyse dostlar, bu kadar uzun cümle kurmamam gerektiği üzerine aldığım eleştirelere aldırış etmiyor ve cümle veanlam ve nokta ile zaman kaybetmeden her şeyi “ve” ile bağlayıp virgüller yardımı ile konuşmayı sürdürüyorum içimden..çimden bir adamım ben, o nedenle yani..

ortaokula başladığım ilk gün, henüz okulumuz yeni başladığı için ortaokul yaşamına, öğretmen sayısı kısıtlıydı vedersler ilk haft a başlamamıştı ancak ikinci gün sınıfa bir öğretmen girip (ilk gün kimse gelmedi bile boş boş oturduk aradabir müdür gelip kesin sesinizi dedi), camı açtı, masa örtüsünü düzeltti sınıfa şöyle bir bakıp, gülümsedi ve gitti ve ben o g ünanneme gelip bugün bir öğretmen geldi, fen bilgisi öğretmeni imiş ve sınıf öğretmenimiz imiş dedim ve annem degülümseyip ne güzel demişti sınıf öğretmeninin gözüne girmeye çalış, o zamanlar ne demeye çalıştığını bilmiyordum amaüniversitede bunu anladım, çünkü bölüm koordinatörü benim gözüme girmeye çalışıyordu, başaramayınca da öfkelenip“hayatın boyunca sürüneceksin bu gidişle” diyordu ben de ona yılanlar da sürünüyor ama derileri için avlanıyorlardemiştim, üstelik o deriden yapılan şeyleri giyen sümkürükler de senenin belli dönemlerinde deri değiştirdikleri için, bu

daha çok hayvan katliamına neden oluyor, bunu biliyor muydun? Sizi neyin zehirlediğini asla bilemezsiniz efendim..



sonra işte, ben anneme yalan söyledim ve annem benim yalan söyleyebildiğimi henüz bilmiyordu, ben de o zamanlar

yalan söyleyemediğimi bilmiyordum ama zamanla annem beni ben de annemi öğrendim ve sonra bir daha ona yalansöylediğimde gözlerime bakıp olur öyle demekle yetinmişti bir daha olmasın.. mesela ben okuldan erken çıkıp anne derserken bitti dediğim de bana diyordu ki: “olur öyle, öğretmenine söyle, bir daha erken bitirmesin, bunun için para alıyorlaronlar”. Anlıyordum, okula gideyim diye para veriyorlardı bana ve ben de o parayla kitap filan alıp, ya da ateri salonunagidip, okula da yayan gidiyordum çoğu zaman, ta ki bilet yerine kent kart icad edilene kadar.. ondan sonra hayatım zindan

oldu çünkü annem veya babam önceden kartı doldurtuyordu çoğunlukla, ben de napacağını bilemez, bi otobüse binip,bilmediğim bir yere giderdim bazen.. ve işte, çocuklar, daha sonraki bir gün, o pencereyi açan ve anneme bir yalansöylememe sebep olan kadın, sınıfa girdi ve ben fen bilgisi öğretmeninizim dedi, adım filiz, aynı zamanda da sınıf öğretmeninizim. O gün şunu düşündüm: istediğim bir şeyin gerçekleşmesi için, o konu da yalan söylemem yeterli. Buyüzden tanrı yalan söylemeyi yasaklamış, çünkü insanlar o zaman her konuda yalan söylerek istedikleri her şeyin gerçekolmasını sağlayabilirler. Yıllar geçince, bu konuda haklı olduğumu gördüm.. sonra?

Sonra işte, hoca herkesi numara sırasına göre oturttu ve ben 2 numaralı yaseminin yanına düşüp kendimden nefret ettim, çünkü bu kızı sevmiyordum, ben derya'nın yanına oturmak istiyordum ama o da beni sevmiyordu, çünkü onun csınıfından ilhan adında bir sevgilisi vardı arkadaşlar, ve üstelik derya'nın numarası da ondu, on, aradaki dokuz sayıyıekarte edip ona ulaşamazdım, bu imkansızdı ve daha sonra kızlı erkekli oturma grupları son buldu, erkek erkeğe ve kızkıza oturtma kararı alındı ve ben de mustafa adında yine sevmediğim 3 numaralı bir herifin yanına düştüm.. oha diyordum,oha, sevmediğim herkes neden bana yakın konumda mevzileniyor, arka sırada iki ve dört numaralı kızlar, dört numarayı

da sevmiyorum, aşırı çalışkan ve üstelik kibirli, sürekli her şeyi bildiğini sanıyor ve aslında sadece gösteriş yapıyor vedahası sınıf başkanı seçildi bu, ve bana gıcık gidiyor..

sonra işte, sınıftaki kimsenin beni pek sevmediği gerçeği ile yüzleştim, aslında nefret de etmiyorlardı, ben ordadeğilmişim gibi davranıyorlardı, çünkü ben hiç konuşmuyordum, çünkü kekemeydim ve öğretmenler yoklama yapınca,benim adım okunuyor, ve herkes gülüyordu sınıfta, herkes, bazı öğretmenlerin bile güldüğünü görmüştüm,söyleyemiyordum işte, belki burda değildim, belki kekeme değil de burda değildim ben, olamazmıydı yani? Olabilirdi öyledeğil mi? Yalan söylerek sınıfta var olmak istemiyordum, ben sınıfta değildim, ben o günlerde okuduğum kitapta anlatılanafrika nehirlerinde yüzüyordum, ve orada kimse kimsenin adını söyleyince, adı söylenen burda demezdi, kimse kimsenin

adını söylemezdi bile, bir isme ihtiyaçları bile yoktu belki de, toplu olarak isimlendirmişlerdi kendilerini, aslan maymunyılan papağan, falan filan falan filan, olabilir öyle değil mi? Ve hiç insan barınmayan bir çocuk romanında var olan tek çocukolarak, satırlar arasında kayboluyordum, burda değildim, hiçbir yerde değildim, hatta afrika da bile değildim, o kitabın

içinde kaybolmuştum, sonra biri beni bulmasın diye, başka bir kitaba saklanıyordum, burda olmamak için yapabileceğimbaşka bir şey bulamamıştım.. sonra ateri salonlarını keşfettim ve bu kez de okula gitmediğim zamanlar, henüz ortaokuldabile okula gitmiyordum ben ve okula gitmediğim zamanlar anneme yalan söylememek için ateri salonunda öğlene kadarbekliyordum, sonra annem bir şey sormuyordu ve ben ders yapmak için geçtiğim oturma odasındaki köşemde, odamyoktu, oturma odasında kendime bir köşe yapmıştım, ve köşeye geçip, kayboluyordum bir süre.. sonra işte, beklenenhiçbirşey olmadı.. beklenmedik bir şekilde gerçekleşen bir şey oldu ama: aynştayn hayatıma girdi..

bir gün yine, öğretmen yerlerimizi değiştirdi ve herkes istediği kişinin yanına oturabilir dedi ve ben yerimdenkalkamadım, yanıma da kimse gelmedi, ve sonra benim gibi duran bir herifin yanına gittim, oturdum ve sonra edebiyat

öğretmeni gelip ödevlerimizi sordu, ve ben de her hafta yaptığım gibi, defteri açıp, sınıfta geçen derste yazdırdığı şeyinüzerine sorular, altına cevaplar ve bazı satırlara da kırmızı kalemle bir iki üç yazarak, onu gösterdim, bunu evdehazırlıyordum, herif bakıyor, imza atıp geçiyordu, kolaydı, ama turgay, yani yanımdaki çocuk, dersini yapmamıştı vebenden daha zeki olsa da, kurnaz değil diye düşünüyordum, ve hocam defterimi evde unutmuşum dedi, yalan söylüyordu,

öfkeyle baktı hoca ona ve, git evine al gel dedi, evi yakındı, 3 dakika uzaklıktaydı okula, turgay gitti, evden bir defter aldıgeldi sınıfa oturdu, ve hoca gelmeden ona önümdeki onun edebiyat defterini uzattım, çantasından çıkarmıştım o eve gittiğisırada, bana gülümsedi, ödevi yapmamıştı ama defter yalanı da açığa çıkmamıştı, bir kulak çekilmesi ve birkaç hakaret sonrasında, -herif çok kötü hakaretler ediyordu bize- hareketi tamamladı ve bereket olarak da bize arkadaş olmak düştü.Böyle başladık, iki sevilmeyen herif, bir anda, dost olmuştu..

ardından biz, hasan ve hüseyin ve gürkan ile de arkaş olduk ve sonra her tenefüste okulda maç yapmaya başladık,beş kişiydik o yüzden her tenefüs biri hakem olur, ve ikiye iki minyatür kale top oynar, her derse de geç kalırdık ve azarişitip yerimize otururduk. Artık iyice sorun olmaya başladı bizim top işi, hocalar topumuzu alırdı, biz de diğer tenefüssıkıntıdan patlar ama ertesi gün yeni bir topla gelirdik okula. Ta ki bizim kale olarak kullandığımız basket potalarının ikiayağı, (bir potanın iki ayağı vardı, arası da bir metreden azdı), teke indirilene kadar, sırf bizim için müdür okulda bir tadilat yaptı, ve ben o gün yalan söylerek değil ama inat ederek her şeyi değiştirebileceğimi anladım.. ama yanlış anlamışım, inat etmek sadece kendimin değişmemesine sebep oldu yıllar boyunca, dünya hala aynı dünya ve ben hala aynı ufak çocuğum..



sonra ortaokul günleri yol aldı ve sınıf öğretmenimiz turgay'a dedi ki: aynştayn. ona sürekli aynştayn dedi ve sonrabiz de ona aynştayn demeye başladık ve sonra herif kendisini aynştayn diye tanıtmaya başladı: yani benim kendime girdapdemeye başlamamla aynı hikaye.. sonra, çok saygıdeğer öğretmenlerim, zaman geçti, ve yaz tatilinde biz aynştayn ilesatranç oynamaya başladık, başlarda hep o kazanıyordu, bana oyunu da o öğretmişti ama sonra giderek ustalaştım ve yinede masustan yenildiği ve bunu anladığım halde ses etmediğim zamanlar dışında hep o kazanıyordu ama olsun, böylece benikaybetmeye mahkum bir insan olarak hayata hazırladığını düşünüyordu belki de, o aynştayn'dı, herşeyin doğrusunu

bilirdi, bütün dersleri pek iyi idi, ben canım isterse pek iyi alırdım, istemezse sıfır. Mesela resimden sıfır aldım.

Hoca sene başında, 200 sayfalık bir resim defteri aldırttı bize, ben de ona hiçbir şey çizmedim, hoca sınıfa girer,konuyu verir ve masasına oturup kitap okurdu, bazen de tahtaya tebeşirle bir şeyler çizer, bize nasıl adam kuş baykuş veyahelikopter yapıldığını gösterirdi: aah hayır, bunları değil elbette, çok iyi atatürk resmi yapardı kadın, ve yapabildiği başkaşeyler var mı merak ettiğim halde sormaya çekiniyordum çünkü bir gün defterime büyük bir umutla bakarsa, hayalkırıklığına uğrardı, ve bir gün not vermek için herkesi tek tek çağırdı, en yakınındakinden başlayıp, ve herkese pek iyiverdi, herkese, ben hariç. bomboş bir defter, üzerine adımı bile yazmamışım, o derece boş.. ve ortabirde ilk kez zayıf getirip, anneme gösterdiğimde, bana dedi ki, bunu nasıl başardın, başarmak için bir çaba sarfedilmiyor anne dedim,hiçbirşey yapmadım ben bunun elde etmek için.. kızdı bana. Çok kızdı ve ben de ertesi sene resimlerimi evde annemeablama falan yaptırdım, geçip gitti zaman..

ve sonra bir gün, ortaokulun ikinci sınıfı da bitti, yaz tatilinde aynştayn bizim mahalleye geldi ve mahalledeki

çocuklar buraya yabancıları getirmemelisin dedi bana, size ne ya dedim, onlar da dövücez sizi dediler, aynştayn'ın yüzüsivilce doluydu, çocuğu ittiler, bi sivilcesi kanadı diye korktu bir tanesi, kaçalım yüzü kanıyor dedi, diğeri dövelim dedi, ben

de ittim onu, sonra noldu hatırlamıyorum ama ben ne kadar çağırırsam çağırayım aynştayn bir daha bizim mahalleyegelmedi, senin başını belaya sokmak istemiyorum dedi bana, oysa benim başım zaten beladan kurtulmuyordu ki, çingenemahallesinde yaşıyordum ben, hergün bir sorun, her gün bir kavga olurdu mahallede, hatta bazen satırlar ve bıçaklarbaşlardı konuşmaya ve polisler bile giremezdi mahallemize, polisler bile.. sonra bir gün, mahalleyi de kontrol altına almayıbaşardılar, sabahın köründe baskın, birilerini götürdüler, sonra hep devriyeler başladı, oradaki evlerin bazılarını boşaltıpbaşka yere yerleştirdiler filan, sonra ortaokul bitti, ve sonra ben bir gün aynştayn ile karşılaştım yolda, tesadüfen,üniversiteyi kazanmıştı, bilgisayar mühendisliği, ben de kazanmıştım, aziz düzenbazlar sayesinde dünya bankasındanyardım alan birkaç meslek yüksekokulundan birini, ve sonra ona napıyorsun dedim, çalışıyorum dedi, çok çalışıyorum,ama gözlerinden gördüğüm kadarıyla hala ama hala istenmeyen çocuktu o, yüzünde sivilce yaraları vardı, onu seven de

yoktu tahminen okulda, çok azdı veya, ve o, otobüse binip giderken, ben orada öylece kalıp, düşündüm, size anlatmadığım

bir olayı, bana o gün, nasıl yaptın dediği bir olayı düşündüm, sınıfta, matematik dersinde, hoca tahtaya çok zor bir proble myazmıştı, ve bunu bilene yüz vericem ama tahtaya gelip nasıl çözdüğünü anlatıcak demişti, kimse çözemedi onu, bendeftere çözüp aynştayn'a gösterdim ve şaşırdı, çıksana dedi, anlat, yapamam dedim, biliyorsun, onla konuşurkenkekelemiyordum ve o da bana gülmüyordu burda diyemediğim zamanlarda, ve o da yoktu aslında o sınıfta, çünkü evindeliseye ait fizik kimya soruları ile meşgul olan bir çocuktu o, boşuna aynştayn demedi ona sınıf öğretmenimiz, ama o soruyuçözemedi her nasılsa, benden daha az zeki olduğu için değil, aklına gelmedi sadece, hepsi bu, ve sonra hoca soruyu çözdüve ben defterime baktım, her şey aynıydı, her şey, gidilen yol, rakamlar, method, ve sonra işte, ben hayatım boyuncatahtaya kalkıp, o soruyu çözmek istedim, hala bunu istiyorum, ama biliyorum ki, dünyanın en zeki insanı da olsanız, bir işeyaramayacaktır, yüzünüz sivilceli ise mesela, ya da konuşurken kekeleliyorsanız, veya saçınızın bir tarafında beyaz bir lekevarsa, ya da burnunuz normal burunlar gibi değilse, veya eliniz de bir p armak noksansa, anlatabiliyor muyum? Elleriniz

makastansa ya da.. ne yaparsanız yapın, derdinizi anlatamazsınız, ne yaparsanız yapın..

o yüzden, tüm çok saygıdeğer harlequin sendromlu bebekler için de, güzel bir gelecek düşü kurmamaları için,

tavsiyelerde bulunun, çünkü güzel olan her şeyin içine eder bu dünya, o yüzden sen, güzel hissetmediğin halde, kaçıpsaklanmak istersin, ve kaçıp saklanacak, hiç bir yer olmadığı için, evden çıkmazsın mesela, mümkün oldukça çıkmazsın, veiyi hissediyorum dediğin sürece sen, yani böyle iyiyim, şu an iyiyim, üzerine çullanır insanlar ordusu, ve kötü hissediyorumdeseydin de, değişmezdi sonuç, yine çullanırlardı, çullanırlardı çünkü, sorun iyi veya kötü değil, herhangi birşey hissediyor

olmanda yatardı.

Girdap Zack Unthatow



Paul Eluard’a

anlamı yok elimin kıvranışlarının, dokunuş

ancak kan pıhtılaştır ölü zemininde kağıdın çoktandır yabancı iki eski ahbap ya da asırlık eş

öyle yabancı

iyi oyuncu o robot mükemmelliğinde

tıkır tıkır pembe dizi sahihliğinde

elim oynuyor teninde sandırıyor

sanıyorum oynuyor sanıyorum

öyle yalancı

anlatımsız, boş uzaklık beyaz ve siyah

arasında -sahte kurgu- dönüp duruyorum çekiliyorum gerisin geri aramızdaki boşluk

bakışımın biçimini saklıyor

öyle..



dese

n:

Y Ö R Ü K

TECELLİ Fanzin 2

Documents

Transcript of TECELLİ Fanzin 2