SHERLOCKHOLMES

BOŞEV

ARTHURCONANDOYLE

BoşEv

OrijinalAdı:ReturnofSherlockHolmesMitraYayınları

1.Basım:Eylül2012Yayıncı:AliÖztürk

Çeviren:ÖzgürUmutHoşafçıKapakUygulama:YunusKaraaslan

SayfaTasarımı:AdemŞenelISBN:978-605-5752-36-1

BaskıveCilt:HatBaskıSanatlarıSanayiveTic.Ltd.Şti.LitrosYolu2.MatbaacılarSitesiABlok

No:ZA5Topkapı/İstanbulTel:02126137596

©BukitabınyayınhaklarıMitraYayınları’naaittir.Herhakkısaklıdır.Tanıtımamaçlıkısaalıntılardışındayayıncının

yazılıizniolmadanhiçbiryollaçoğaltılamaz.©MitraYayınları

SelamialiMah.ŞetaretSok.No:4/AÜsküdar/İstanbulTel:02163919116

www.mitrayayinlari.come-mail:mitra@mitrayayinlari.com

BoşEv

1894baharındasaygıdeğerBayRonaldAdair’inolağandışıveanlaşılmazkoşullaraltındaöldürülmesi,tüm Londra ahalisinin dikkatini çekmiş, sosyete dünyasını ise dehşete düşürmüştü. Halk, polissoruşturması sırasında ortaya çıkan birçok ayrıntıyı öğrenmişti ancak kovuşturma için açılan davaöylesine eziciydi ki kanıtların önemli birmiktarı saklanmış ve tüm gerçekleri ortaya çıkarmak gerekligörülmemişti.Ancakşimdi,yaniolayınüzerindengeçenyaklaşıkonyılınsonunda,zincirioluşturankayıphalkaları bulmama izin veriliyor. Suç zaten başlı başına ilgi çekiciydi, fakat bu ilginçlikmacera doluömrümdebaşımdangeçentümolaylararasındaenbüyükşokuvesürpriziyaşamamanedenolanakılalmazneticesi ile karşılaştırıldığında hiçbir şeydi. Şimdi bile, aradan geçen onca zamandan sonra, olanlarıdüşünürken titriyor ve zihnimi etkisi altına alan o ani neşe, şaşkınlık ve kuşku dalgasını hissediyorum.Olağanüstü bir adamın düşünce ve eylemlerine dair verdiğim işaretlere ilgi gösteren insanlarabildiklerimi onlarla paylaşmadığım içinbeni suçlamamaları gerektiğini söylemek isterim.Çünkü ancakgeçenayınüçündekalkan,bizzatonundudaklarındançıkanbiryasaktarafındanengellenmemişolsaydımbunubirincivazifemsayardım.SuçkonusunabeslediğimderinilgininSherlockHolmesileyakınlığımsonucubaşladığınıveoortadan

kaybolduktan sonradakamuyu ilgilendirençeşitli sorunlarıdikkatleokumayadevamettiğimi söylemekyanlış olmaz. Hatta birkaç defa, sırf kendimi tatmin etmek adına bu vakaları çözmek için onunyöntemlerinikullandığımolmuşturancakbaşarılıolamamıştım.YinedebanaRonaldAdair’in trajedisikadarçekicigelenbirvakahiçolmamıştı.Meçhulkişiyadakişilerinkastenadamöldürmektenhükümgiymesine yol açacak soruşturma tutanağını okuduğumda, Sherlock Holmes’un ölümü ile toplumun nekadar büyük kayıp yaşadığını her zamankinden çok anlamıştım. Bu garip vakada ona özellikle çekicigelecekbirçokhususbulunduğunaemindimveAvrupa’nınilkdedektifinineğitimligözlemleriveuyanıkzekâsı,polisingayretlerinekatkısağlayacakvehattaonlardandahaöncedavranacaktı.Günboyuyaptığımturlardameseleyizihnimdeeviripçevirdiysemdebanayeterligelenherhangibiraçıklamabulamadım.Öncedenanlatılmışbirhikâyeyi tekrardilegetirmeninriskinigözealarak,soruşturmasonucundahalkındahaberdarolduğugerçekleriyenidenözetlemekistiyorum.Saygıdeğer Ronald Adair, o zamanlar Avustralya kolonilerinden birinin valisi olan Maynooth

Kontu’nunikincioğluydu.Adair’inannesikataraktameliyatıiçinAvustralya’dangeridönmüştü.O,oğluRonaldvekızıHûda ilebirlikteParkYolu427numaradaoturuyorlardı.Gençadamın,yaşadığıyüksek

sosyete içinde, bilindiği kadarıyla herhangi bir düşmanı ya da kötü bir alışkanlığı yoktu.Carstairs’tenBayanEdithWoodley’lenişanlanmış,ancaknişanbirkaçayöncekarşılıklıanlaşmaylabozulmuştuvebuolayındaarkasındaderinduygularbıraktığınadairherhangibirişaretyoktu.Sakinveduygusuzbiryapıyasahipolduğundan,gençadamınhayatıçoğunlukladarvesıradanbirçevredegeçiyordu.Bunakarşın,ölümbugençverahataristokrata,30Mart1894gecesisaatonileonbirbuçukarası,olabilecekengaripvebeklenmedikşekildegelmişti.RonaldAdair kâğıt düşkünü biri olarak sürekli oynardı fakat hiçbir zaman zararlı olabilecek yüksek

potlarkoymazdı.Baldwin,CavendishveBagatelleoyunkulüplerininüyesiydi.Öldüğügününakşamında,yemekten sonra Bagatelle kulübünde bir el vist oynamış olduğu ortaya çıkmıştı. Aynı kulüpte öğledensonradaoynamıştı.BirlikteoynadığıSörJohnHardyveAlbayMoranifadelerindevistoynandığınıvekâğıtların hemen hemen eşit dağıtılmış olduğunu belirtmişti. Adair beş pounddan fazla kaybetmişolamazdı. Muazzam bir servete sahipti ve böylesi bir kayıp onu hiçbir biçimde etkilemezdi. Zatenneredeysehergünkulüplerdenbirindeoynardı,fakatdikkatlibiroyuncuolduğuiçinmasadançoğunluklakazançlı kalkardı.Hatta şahitlerin ifadelerine göre birkaç hafta önceAlbayMoran’la ortak olduğu biroyundaGodfreyMilnerveLordBalmoral’dandörtyüzyirmisterlinkazanmışlardı.Soruşturmadaortayaçıktığıkadarıylayakıntarihteolanlarbunlardanibaretti.Cinayetakşamıkulüptensaat tamondadönmüştü.Annesivekızkardeşibirakrabalarınınyanındaydı.

Hizmetçi, genç adamın, genellikle oturma odası olarak kullanılan ikinci kattaki bir odaya girdiğiniduyduğunu belirtmişti. Beyefendi eve gelmeden önce o odadaki şömineyi yakmış ve içeriye dumandoluncapencereyiaçmıştı.LeydiMaynoothvekızısaatonbiryirmideevedönenekadarodadanhiçsesgelmemişti.LeydiMaynooth,iyigecelerdilemekamacıylaoğlununodasınagirmekistemişancakkapınıniçeridenkilitlendiğinifarketmişlerdi.Kapıyıçalmalarınavebütünbağırışlarakarşıniçeridenbircevapgelmemişti.Hemenyardımçağırılarakkapıkırılmış, içerigirdiklerinde isezavallıgençadamımasanınyanındayerdeyatarkenbulmuşlardı.Başıbir tabancadançıkankurşunundağılmasıyladeformeolmuştuancakodadaherhangibir silahdabulunamamıştı.Masanınüzerindeonpoundluk ikibanknotveçeşitlimiktarlarda düzenlenmiş küçük yığınlar halinde gümüş ve altın on yedi poundluk bozukluk duruyordu.Aynızamanda,üzerindekulüptenbazıarkadaşlarınınisimleriilekarşısındarakamlarınyazılıolduğubirde kâğıt vardı. Tüm bunlar ölmeden önce, oyunlardaki kazanç ve kayıplarını hesaplamaya çalıştığınıgösteriyordu.Ayrıntılar üzerinde yapılacak ufak bir inceleme bile meseleyi daha da karmaşık hale getiriyordu.

Öncelikle, genç adamın kapıyı içeriden kilitlemesinin gerekçesi anlaşılamamıştı.Bunu katil yapmış vedaha sonra pencereden kaçmış olabilirdi. Ancak bunu başarması için en az yedi metrelik bir atlayışyapmasıgerekiyordu.Aşağıda isebütünüyleçiçekaçmışbirçiğdemtarhıvardıveneçiçeklerdenedetoprakta herhangi bir ezilmeye, evi yoldan ayıran dar çimenlikte de herhangi bir ayak izinerastlanmamıştı. Kapıyı içeriden bizzat genç adamın kilitlemiş olduğu açıktı. Peki, ölüm ona nasıluğramıştı?Opencereyeherhangi bir iz bırakmadankimse tırmanamazdı.Birininpencereden ateş ettiğifarz edilse bile, bir tabanca ile ölümcül yaranın açılmış olması için gerçekten olağanüstü bir atışyapılması gerekiyordu. Üstelik Park Yolu işlek bir yerdi ve evin yüzmetre kadar ilerisinde bir taksidurağıvardı.Kimsesilahsesideduymamıştı.Yinedeortadaölübiradamvebirtabancamermisivardı.Mermi,yumuşakuçlutürlerdegörüleceğigibivücudagirergirmezdağılmışveanibirölümenedenolanciddibiryaraaçmıştı.ParkYolugizemininayrıntılarıbuşekildeydivegörünürdebircinayetnedenininolmamasıdurumudahadakarmaşıklaştırıyorduçünküdahaöncedesöylediğimgibigençAdair’inbilinenbirdüşmanıyoktu,ayrıcaodasındanherhangibirkıymetlieşyaveyaparaalınmamıştı.Bütün günümü bu koşulları kafamda evirip çevirmekle, hepsini bağdaştıran bir teori oluşturmaya

çabalamaklavezavallıdostumundediğigibi,heraraştırmanınbaşlangıçnoktasınımeydanagetirenenaz

dirençli noktayı bulmaya çalışmakla geçirmiştim. Çok fazla ilerleyemediğimi itiraf etmeliyim. AkşamoluncaparktabirazdolaşmayaçıktımvesaataltıcivarıkendimiParkYolununOxfordCaddesiucundabuldum.Kaldırımdadurupgözünübirevinpenceresinedikmişbirgrupişsizgüçsüzinsan,benigörmeyegeldiğimeveyönlendirmişoldu.Sivilgiyimlibirdedektifolduğundanciddişekildekuşkulandığımrenkligözlüklü, uzunca ve zayıf bir adam kendi ürettiği teorisinden bahsederken, kalabalık da anlattıklarınıdinlemekiçinetrafındatoplanıyordu.Adamaolabildiğinceyaklaştımamagözlemleribanaöylesinesaçmagelmiştiki iğrenerekgeriçekildim.Bunuyaparken,arkamda ikibüklümdurmaktaolanyaşlıbiradamaçarptım ve elindeki kitapları yere düşürdüm. Kitaplarını toplamasına yardım ederken birinin üstünde,‘AğacaTapınmanınKökeni’isminigördüğümühatırlıyorum.Yaşlıadamınyatüccarolarakyadahobisigereği nadir eserleri toplayan bir kitapsever olduğunu düşünmüştüm. Kaza için özür dilemeyeçalışıyordum ama talihsiz biçimde hırpaladığım bu kitapların, sahibinin gözünde çok kıymetli olduğuanlaşılıyordu.Aşağılamadolubirhomurdanmayla topuklarıüstündedöndüvesonolarakgördüğümşeykambursırtıvebeyazfavorileriylekalabalığınarasındakayboluşuoldu.Park Yolu 427 numarada yaptığım gözlemler ilgilendiğim sorunu açıklığa kavuşturmakta yetersiz

kalmıştı. Ev yoldan, tamamı bir buçuk metreyi geçmeyen alçak bir duvar ve çitlerle ayrılıyordu. Budurumdaherhangibirkimseninbahçeyegirmesi epeykolaydı amapencereyeulaşmakmümkündeğildi,çünkü tırmanmak için kullanılabilecek ne bir su borusu ne de başka bir şey bulunuyordu. Aklım herzamankinden daha karışık olarak Kensington’ın yolunu tuttum. Çalışma odama varalı beş dakika bileolmamıştıkihizmetçikapıdabenigörmekisteyenbiriolduğunusöylemekiçiniçerigirdi.Gelenin,benimşu ihtiyar, tuhaf, eski kitap koleksiyoncusundan başkası olmadığını gördüğümde hayretler içindekalakaldım.Beyazsaçlarınınarasındansert,kırışıkyüzübellibelirsizgörünüyorvesağkolununaltındaodeğerlikitaplarınınenazbirdüzinekadarıduruyordu.“Benigördüğünüzeşaşırdınızbayım,”dedigarip,gaklamayabenzerbirsesle.Söylediğinionayladım.“Benim de bir vicdanım var bayım ve ağır aksak arkanızdan gelirken şans eseri bu eve girdiğinizi

görünce, kendi kendime içeri girip şu kibar beyi göreyim, biraz aksi davranmama rağmen kötü birniyetimin olmadığını anlatayım ve kitaplarımı toplamama yardım ettiği için ona teşekkür edeyim diyedüşündüm.”“Burayakadarzahmetetmişsiniz,”dedim.“Peki,kimolduğumunasılbildiniz?”“Ah bayım, ne tesadüf ki komşuyuz. Küçük kitapçı dükkânımı Church Caddesi’nin köşesinde

bulabilirsinizvesizioradagörmektenmutlulukduyarım.Belkisizdekitaptoplarsınız.Yanımda,“İngilizKuşları’, ‘Catullus’ ve ‘Kutsal Savaş’ var. Hepsi de kelepir. Bu beş ciltle ikinci raftaki şu boşluğudoldurabilirsiniz.Dağınıkgörünüyor,öyledeğilmibayım?”Arkamdaki dolaba bakmak için başımı çevirdim.Tekrar döndüğümde, çalışmamasamın öbür ucunda

SherlockHolmesdurmuş,gülümseyerekbanabakıyordu.Ayağafırladım,birkaçsaniyeşaşkınlık içindebakakaldımvesonradahayatımdailkvesonkezbayılmışolmalıyım.Gözleriminönündebelirengrisisdağıldığında yakamın çözülmüş olduğunu ve dudaklarımdaki sızlamadan brendi içirildiğimi fark ettim.Holmes,elindebirşişeylesandalyemeeğilmişbanabakıyordu.“SevgiliWatson,”dediiyihatırladığımsesiyle,“sanabinlerceözürborçluyum.Bukadaretkileneceğini

tahminetmezdim.”Kolunasarıldım.“Holmes!” diye bağırdım. “Gerçekten sen misin? Gerçekten yaşıyor olabilir misin? O korkunç

uçurumdantırmanarakkurtulmanmümkünmü?”“Bir dakika,” dedi. “Bunları tartışacak kadar iyi durumda olduğuna emin misin? Zaten lüzumsuz

derecedeçarpıcıolanyenidenortayaçıkışımlasanayeterinceciddibirşokyaşattım.”“Ben iyiyimHolmes,amahalagözlerime inanamıyorum.YüceTanrım,heleki seninçalışmaodamda

olduğunudüşününce!”Yineceketkolundankavradımvealtındakiince,zindekoluhissettim.“Hayaletolmadığınkesin,”dedim.“Sevgilidostum,senigördüğümeçoksevindim.Oturveokorkunç

uçurumdannasılcanlıkurtulabildiğinianlat.”Karşımaoturduveoeski,kayıtsıztavrıylabirsigarayaktı.Üstündekitaptüccarınınhırpaniredingotu

vardı ama kılığının geri kalan parçaları beyaz saç ve eski kitaplar yığını halinde masanın üzerindeduruyordu.Holmeseskisindendahazayıfvesertgörünüyorduveinceyüzündekiölübeyazıtonbanasonzamanlardapekdesağlıklıyaşamadığınıanlatıyordu.“GerinebildiğimiçinçokmutluyumWatson,”dedi.“Uzunboylubirininsürekliolarak,boyundan30santimdahakısabirşekildedurmasıciddibiriş.Şimdi,sevgili dostum, bu açıklamalar konusunda, eğer benimle işbirliği yapacaksan, önümüzde çok zor vetehlikeli bir geceolduğunu söylemeliyim.Belki de, olanları bu işi hallettikten sonra anlatsamdaha iyiolacak.”“Amaçokmerakediyorum.Hemenşimdidinlemeyitercihederim.”“Bugecebenimlegelecekmisin?”“Nezamanvenereyeistersengelirim.”“Tıpkıeskigünlerdekigibi.Gitmedenönceakşamyemeğiiçinbirşeyleryemeyevaktimizvar.Pekâlâ,

şuuçurumuanlatayımozaman.Evet,oradankurtulmamhiçzorolmadıçünküiçinedüşmemiştim.”“Düşmemişmiydin?”“Hayır, Watson hiç düşmedim. Bıraktığım not ise hakikati anlatıyordu. Kurtuluşa giden dar patika

üzerinde Profesör Moriarty’nin o uğursuz siluetini gördüğümde kariyerimin sonuna geldiğimden hiçşüphemyoktu.Ogri gözlerinde amansızbir azimgörmüştüm.Bir sürekonuştuktan sonra elinegeçenokısa notu yazmama izin verdi. Yanına sigara kutum ve bastonumu da bıraktım ve önde ben arkadaMoriartypatikadayürümeyebaşladık.Patikanınsonunageldiğimdekaçacakyerimkalmamıştı.Moriartysilah çekmedi, ama uzun kollarıyla üzerime çullandı. Oyunun sonuna geldiğinin farkındaydı ve tekdüşüncesibendenintikamalmaktı.Şelaleninkenarındasendeleyerekilerlemeyebaşladık.Ben,dahaöncedebirkaçkezişimeyarayan,baritsudanyaniJapongüreştekniğindenbirazanlarım.Ellerindenkurtuldum.O ise korkunçbir çığlık atarak birkaç saniye debelendi ve her iki eliyle de boşluğa tutunmaya çalıştı.Bütün çabalarına rağmen dengesini sağlayamadı ve düştü. Şelalenin kenarından uzun uçurum boyuncadüşüşünüizledim.Aşağıdabirkayayaçarparaksıçradıvesonradasuyadüştü.”Holmes’unaradasigarasınındumanınıüfleyerekanlattığıbuhikâyeyihayretleriçerisindedinliyordum.“Pekiyaizler!”diyebağırdım.“Kendigözlerimlegördüm.Patikadanaşağısadeceikiizgidiyorveikisi

degeridönmüyordu.”“O da şöyle oldu. Profesörün gözden kaybolduğu an, talihin bana bundan daha olağanüstü bir fırsat

sunamayacağını fark ettim. Beni öldürmeye yeminli tek kişinin Moriarty olmadığını biliyordum.Liderlerininölümüyle intikamhırslarınındahadaartacağındaneminolduğumenazüçkişidahavardı.Hepsidesonderecetehlikeliadamlardı.İçlerindenbiribenimutlakayakalardı.Öteyandanbütündünyaöldüğümeiknaolursabuadamlardakendileriniözgürhissedecekvekendileriniaçıkedeceklerdiveeryada geç ben de onları yok edebilecektim.Daha sonrasında ise hala hayatta olduğumu açıklayabilirdim.Beyin öylesine hızlı çalışıyor ki, sanırım bütün bunları Profesör Moriarty, Reichenbach Şelalesi’nindibinevarmadandüşünmüşolmalıyım.“Ayağa kalktım ve arkamdaki kayalık duvarı incelemeye koyuldum. Birkaç ay sonra büyük ilgiyle

okuduğum meseleyle ilgili pitoresk hikâyende duvarın pürüzsüz olduğunu söylemişsin. Bu tam olarak

doğrudeğildi.Ayağımıbasabilecekbirkaçyervebirçıkıntıolduğunugördüm.Kayalıköylesineyüksektiki tırmanmak imkânsızdı ve ıslak patikada iz bırakmadan yürümek demümkün değildi. Daha önce debenzerdurumlardayaptığımgibi çizmelerimi tersgiyebilirdimelbette amaaynıyönegidenüçayak izibununbirkandırmacaolduğunudüşündürürdü.Herşeyhesabakatıldığındaeniyisitırmanmariskinigözealmaktı. Bu hiç de hoş bir iş değildi, Watson. Şelale altımda gürüldüyordu. Pek hayalperest birideğilimdir, ama inan bana, bir an için Moriarty’nin uçurumdan bana seslenen çığlıklarını duyar gibioldum.Enufakbirhatanınölümcülsonuçlarıolurdu.Tutunduğumotlarıntutamlarhalindeelimdekaldığıyadaayaklarımındakayanınıslakçentiklerindekaydığızamanlardasonumungeldiğinidüşündüm.Amatüm gayretimle tırmanmayı sürdürdüm ve sonunda birkaçmetre genişliğinde, yumuşak yeşil yosunlarlakaplı bir çıkıntıya ulaştım. Orada görünmeden rahatça saklanabilirdim. Sen, sevgili dostum Watson,diğerleriylebirlikteölümümünayrıntılarını iyi niyetli amayetersizbir şekilde incelerkenbenyukarıdayatıyordum.“Sonunda,sizokaçınılmazveherbakımdanhatalısonuçlaravarıpoteledönüncebendeyalnızkalmış

oldum.Maceralarımınsonunageldiğimidüşünüyordumkihiçumulmadıkbirolay,benibaşkasürprizlerinde beklediğini gösterdi. Yukarıdan yuvarlanan irice bir kaya gümbürdeyerek yanımdan geçti, patikayaçarparakoradandauçurumadüştü.Biran içinbununbirkazaolduğunudüşündüm,amayukarıbakıncakararmaktaolangökyüzününönündebirileriolduğunugördümvebulunduğumçıkıntıyadoğrubirtaşdahaatıldı ve başımın birkaç santim yanından geçti. Bunun elbette ki basit bir açıklaması vardı. Moriartyyalnızdeğildi.Birsuçortağı–vebirkezbakmambilenekadartehlikeliolduğunuanlamamayetmişti–Profesörbanasaldırdığındagözcülüketmişti.Benimgöremediğimuzakbiryerdendostununölümünevebenim kaçışıma şahit olmuştu. Biraz beklemiş, sonra tepeye çıkarak ortağının bitiremediği işitamamlamayagayretetmişti.“OlanlarıanlamamuzunsürmediWatson.Kayalıklarınüzerindekiokaranlıkyüzütekrargörünce,bunun

başkabirtaşınhabercisiolduğunubiliyordum.Patikayageridönmekiçinbüyükbirgayretiçinegirdim.Bunu sakin bir anımda yapabileceğimi sanmıyorum. İnmek tırmanmaktan yüz kat daha zordu. Amatehlikeyidüşünmeyevaktimyoktu,ziraellerimleçıkıntınınkenarınaasılıdururkenyanımdanbirtaşdahageçti. Yolun yarısında kaydım ama Tanrıya şükür çizikler ve kanlar içinde olsa da patikaya indim.Okaranlıkta dağda onmillik patikayı geçerek kaçtımve bir hafta sonra da kendimiFloransa’da buldum.Artıkkimseninbaşımanegeldiğinibilmediğindenemindim.“Güvenebileceğimtekbirinsanvardı;kardeşimMycroft.SanabukonudaözürborçluyumWatson,ama

ölmüşolduğumundüşünülmesigerekiyorduveşurasıkesinki,bunundoğruluğunukabullenmemişolsaydıntalihsiz sonumla ilgili o kadar ikna edici bir hikâye kaleme alamazdın. Son üç yılda birçok kez sanayazmak için kalemi elime aldım ama her seferinde bana karşı sevgi dolu tutumunu düşünüp bir hatayaparaksırrımıaçığaçıkarmandankorktum.Aynısebepten,buakşamkitaplarımıdüşürdüğündedesendenuzaklaştımçünküoaniçintehlikealtındaydımveherhangibirşaşkınlıkyadaduygusallıkgösterseydin,gerçekkimliğimedikkatçekecekvehazinveonarılmasızorsonuçlaranedenolacaktı.Mycroft’agelince,ihtiyacımolanparayıbulmakiçinonagüvenmekzorundaydım.Londra’daişlerumduğumgibigitmemiştiçünküMoriarty çetesi davası sonunda çetenin en tehlikeli iki üyesi, yani en azılı düşmanlarım serbestkalmıştı.Bu yüzden iki yıl boyuncaTibet’te dolaştım ve vaktimiLhasa’yı ziyaret ederek başLamaylabirkaç gün geçirerek harcadım. Sigerson isimli bir Norveçlinin dikkat çekici keşiflerini belki sen deokumuşsundur,amabunlarındostundanhaberlerolduğunuaslaanlamadığındaneminim.DahasonraİranüzerindenMekke’ye geçtim veHartum’da bulananHalifeye kısa ama ilginç bir ziyarette bulundum vesonuçlarınıdaDışİşleriBakanlığınabildirdim.Fransa’yadöndüktensonra,güneydeMontpellier’dekibirlaboratuarda kömür katran türevleri üzerine bir araştırma yaparak birkaç ay geçirdim. Bunu da tatminedicibiçimdesonuçlandırdıktanveLondra’dadüşmanlarımdansadecebirininkaldığınıöğrendiktensonra

isehalihazırdageridönmeyehazırlanıyordum.BusıradaParkYolu’ndakidikkatçekicivakanınortayaçıkışıylahazırlıklarımıhızlandırdım.Vakayalnızcakendinehasdeğerininyanısırakişiselbazıfırsatlarsunuyor olması nedeniyle de çekici geliyordu bana. Vakit kaybetmeden Londra’ya geldim, kimliğimigizlemedenBakerCaddesi’ne gittim,BayanHudson’un şiddetli histeriler geçirmesine neden oldumveMycroft’un odalarımı ve belgelerimi her zaman oldukları şekildemuhafaza ettiğini gördüm. İşte böylesevgiliWatson,bugünsaatikidekendimieskiodamda,eskikoltuğumdabuldumvetekdileğimkarşımdakikoltuğusüsleyeneskidostumWatson’ıgörmekti.”ONisanakşamıdinlediğimoçarpıcıhikâyeişteböyleydi.Birdahaaslagöremeyeceğimidüşündüğümo

uzun, inceendamvesertvemeraklıyüz tarafındandoğrulanmasa,kesinlikle inanamayacağımohikâye.Bir şekilde yokluğunda yaşadığım matemi öğrenmişti ve üzüntüsünü sözleriyle değil, tavrıyla belliediyordu.“KederineniyipanzehiriçalışmaktırsevgiliWatson,”dedi“vebugeceelimdeikimiziçin,başarıyla

sonuçlandırabilirsek bu gezegendeki bir insanın hayatını kurtaracağımız bir iş var.” Daha fazlasınıanlatması için boşuna yalvarmıştım. “Sabah olmadan yeterince şey öğreneceksin,” diye cevap verdi.“Daha hakkında konuşacağımız üç yıllık bir geçmiş var. Saat dokuz buçuğa yani boş evle ilgili şuunutulmazmacerayaatılacağımızzamanakadaranlattıklarımınbukadarıyeterliolsun.”Gerçekten de tıpkı eski günlerdeki gibiydi. Tam o saatte kendimi arabada onun yanında otururken

bulmuştum.Tabancamcebimdeydivemaceranınheyecanınıkalbimdehissediyordum.Holmes,sert,ciddivesessizdi.Sokaklambalarınınışığısertyüzhatlarınavurdukçakaşlarınındüşüncelibiçimdeçatıldığınıince dudaklarının sımsıkı kapalı olduğunu görebiliyordum. Londra’nın karanlık suç ormanından ne türvahşibirhayvanavlamaküzereolduğumuzubilmiyordumamabuustaavcınıngörünüşünden,önemlibirmaceraya atıldığımızı, o sofu kasveti delerek ara sıra beliren alaycı gülümseme nedeniyle dearaştırmamızdaazdaolsabirumutolduğunuanlayabiliyordum.BakerCaddesi’negideceğimizidüşünmüştümancakHolmesarabayıCavendishMeydanı’nınköşesinde

durdurdu. Arabadan iner inmez sağına soluna dikkatle bakındığına, her sokak köşesinde, takipedilmediğinden emin olmak için adeta kıvrandığını fark etmiştim. Tuhaf bir rotamız vardı. Holmes,Londra ara sokakları hakkında muazzam bilgiye sahipti. Bu kez aralarından hızlı ve emin adımlarlageçtiği otlak ve ahırların varlığından o zamana dek haberim bile yoktu. Sonunda bizi ManchesterCaddesi’neoradandaBlandfordCaddesi’negötüreneskivekasvetlievlerinsıralandığıküçükbirsokağaçıktık.Burada,hızladarbirgeçidedaldı,ıssızbirbahçeyeaçılanahşapbirkapıyıgeçtivesonrabirevinarkakapısınıanahtarlaaçtı.Birlikteiçerigirdikvekapıyıarkamızdankapattı.İçerisi zifiri karanlıktı ama buranın boş bir ev olduğunu anlamıştım. Çıplak döşeme, ayaklarımızın

altındagıcırdıyorveçatırdıyor,uzatmışolduğumelimkâğıtlarınınşeritlerhalindedöküldüğübirduvaradeğiyordu.Holmes’un soğuk, ince parmakları bileğimdenkavrayarak, beni uzuncabir koridor boyuncailerletti.Nihayetbirkapınınüzerindebellibelirsizbirışıkgörmüştüm.BuradaHolmesanidensağadöndüvekendimizigeniş,karebiçimli,boşbirodadabulduk.Odanınköşelerigölgedekalmışamaortası,caddelambalarının ışığıyla hafifçe aydınlanmıştı. Yakınlarda hiç lamba yoktu ve pencere kalın bir tozlakaplıydıbunedenledeiçeridebirbirimizdenbaşkabirşeygöremiyorduk.Dostumeliniomzumakoyduvedudaklarınıkulağımayaklaştırdı.“Neredeolduğumuzubiliyormusun?”diyefısıldadı.“BakerCaddesi’ndeolduğumuzkesin,”diyecevapverdim,bulanıkpenceredendışarıbakarak.“Doğru.EskievimizintamkarşısındaduranCamdenMalikânesindeyiz”“Peki,nedenburadayız?”“Çünküburadanpitoreskyığınlarınmanzarasınıkusursuzbiçimdegörebiliriz.Görünmemeyeçokdikkat

ederekpencereyebirazdahayaklaşmanıve–küçükmaceralarımızınbirçoğununbaşlangıçnoktasıolan–eskiodalarımızabakmanı ricaedebilirmiyimsenden,Watson?Üçyılortalıktaolmamamsenişaşırtmagücümüazaltmışmıbirgörelim.”İlerledimvekarşıdaduranotanıdıkpencereyebaktım.Bakarbakmaznefesimkesilerekşaşkınlıkiçinde

bağırdım.Tülkapalıydıveodadagüçlübirışıkyanıyordu.Sandalyedeoturanbiradamıngölgesipencereüzerindekiaydınlıkperdeninsert,karaçerçevesinevuruyordu.Başınduruşuna,köşeliomuzlaravekeskinhatlara bakınca kim olduğunu anlamamak mümkün değildi. Yüzü pencereye doğru yarı dönmüşvaziyetteydiveortayaçıkansonuçatalarımızınresmetmeyisevdiğitürdenkaranlıkbirsiluetti.Holmes’unkusursuzbirtaklidiydibu.Okadarşaşırmıştımkiadamıngerçekteyanımdadurduğundaneminolmakiçinelimionadoğruuzattım.Sessizkahkahalarataraktitriyordu.“Nediyorsun?”dedi.“YüceTanrım!”diyebağırdım.“Harikaolmuş.”“Ne yıllar yıpratır ne de alışkanlıklar bozar sonsuz hayal gücümü,” dedi, sesinde sanatçının kendi

eserindenduyduğusevinçvegururvardı.“Gerçektendebanabenziyor,değilmi?”“Senolduğunayeminedebilirdim.”“Beğeniler Grenoble’dan Bay Oscar Meunier’in hakkı. Bu heykeli yapmak için birkaç gün uğraştı.

Balmumundanbirbüst.GerisinideakşamBakerCaddesi’neuğradığımdabenayarladım.”“Peki,amaniye?”“Çünkü sevgili Watson, bazı insanların, aslında başka bir yerdeyken orada olduğumu sanmaları

gerekiyor.”“Odalarıngözetlendiğinimidüşünüyorsun?”“İzlendiğindenEMİNİM.”“Kimtarafından?”“Eski düşmanlarım tarafından, Watson. Liderleri, Reichenbach Şelalesi’nde yatan o pek büyüleyici

topluluktarafından.Benimhayattaolduğumubirtekonlarbiliyor,bunuunutma.Eryadageçevimegeridöneceğimitahminediyorlardı.Böyledüşünerekevisürekligözlemaltındatuttularvebusabahgeldiğimigördüler.”“Bununeredenbiliyorsun?”“Çünkü pencereden dışarı bakınca nöbetçilerini tanıdım. Çekirdekten yetişme bir cellât ve ağız

tamburası çalma konusunda usta olan Parker adında zararsız sayılabilecek bir adam. Onu fazlaumursamıyorum.Amaarkasındakikorkunçadamdançekinmekiçinpekçoknedenimvar.Moriarty’nincandostu, tepeden üzerime kayalar yuvarlayan adam ve aynı zamanda Londra’daki en kurnaz ve tehlikelisuçlu.BugecepeşimdeolankişideoyduWatsonveaslındabizimONUNpeşindeolduğumuzunfarkındadeğil.”Dostumun planları yavaş yavaş ortaya çıkıyordu. Bu güvenli inzivadan gözcüler gözetleniyor ve

takipçilerde takipediliyordu.Yukarıdakigölgeyemvebizlerdeavcılardık.Karanlıktasessizcedurupönümüzdenaceleylegeçipdurangölgeleriizliyorduk.Holmessessizvehareketsizdiamatetikteolduğunuvegözlerininönümüzdengeçenlerinüzerinesabitlendiğinisöyleyebilirdim.Soğukvepatırtılıbirgeceydive rüzgâr uzun sokak boyunca ıslık çalarak esiyordu. Çoğu palto ve eşarplarına sarınmış insanlar biraşağıbiryukarıhareketediyordu.Biryadaikikez,gördüğümkişileribirdençokkezgördüğümhissinekapılmıştım. Özellikle de sokağın biraz yukarısında, rüzgârdan korunmak için bir evin kapısındabekliyormuş gibi görünen iki adam dikkatimi çekmişti. Dostumun dikkatini onlara yöneltmeye çalıştımamaufakbirsabırsızlıkgösterisindensonrasokağabakmayısürdürdü.Birkaçkerehuzursuzcaayaklarını

oynatıyoryadaparmaklarınıanidenduvaravuruyordu.Endişeduymayabaşladığınıplanınınumduğugibigitmediğini anlamıştım. Nihayet gece yarısı yaklaşırken sokak yavaş yavaş boşalıyordu. Holmeskontrolsüz bir şekilde odada bir ileri bir geri yürüyordu. Tam ona bir şeyler söylemek üzereydim ki,gözlerimi aydınlık pencereye çevirdiğimde en az daha önceki kadar şaşırtıcı bir sürpriz yaşadım.Holmes’ukolundantutarakyukarıyıişaretettim.“Gölgehareketetmiş!”diyebağırdım.Bizedoğrubakankısım,heykelinprofiliningölgesideğil,sırtıydıartık.Geçenüçyıl, yerinedaha az işleyenbir zekâkoyarakHolmes’unmizacı ve sabırsızlığındaki sertliği

hafifletmeyibaşaramamıştı.“Elbette ki hareket edecek,” dedi. “Sence ben oraya oyuncak olduğu bariz belli bir manken dikip

Avrupa’nınenkurnazadamlarındanbirininbunumarayıyutmasınıbekleyecekkadarbeceriksizbirsakarmıyımWatson?İkisaattirbuodadayızveBayanHudsonherçeyreksaattebiryanitamsekizkezbüstünduruşunudeğiştirdi. İşiöndenyaptığı içingölgesigörünmüyor.Ah!”Biran için tizbirçığlıklanefesinituttu ve heyecanla tekrar nefes aldı. Loş ışıkta başını ileri uzattığını, dikkatten kaskatı kesildiğinigörmüştüm.Cadde bütünüyle boşalmıştı.O iki adamhalen kapı aralığında saklanmış olabilirlerdi amaonları artık göremiyordum.Ortasındaki karanlık siluetle önümüzdeparlayan sarı perde dışında her yerkaranlıkvehareketsizdi.Sessizliktedostumdangelenobastırılmışheyecandolutiz,ıslıksıçığlığıtekrarduydum. Hemen sonra beni odanın en karanlık yerine çekti ve dudaklarıma kapattığı elini hissettim.Kolumukavrayanparmakları titriyordu.Dostumudahaöncehiçböylegördüğümühatırlamıyorum.Oysaönümüzdekikaranlıksokakhalenıssızvehareketsizdi.Amaaniden,Holmes’unkeskinalgılarıylaçoktanfark ettiği şeyi bende duydum.Kulaklarıma alçak, kaçamakbir ses gelmişti ve bu sesBakerCaddesiyönündendeğil,gizlendiğimizevinarkatarafındangeliyordu.Birkapıaçılıpkapandı.Hemensonraise–aslındabudenliyüksekduyulmamasıgerekenfakatevboşolduğundanheryerdeyankılanan–ayaksesleriduyuldu.Holmesçömelipduvarayaslanıncabendeaynısınıyaptım.Elimtabancamınkabzasınıtutuyordu.Loşluğudelengözlerim,biradamınbellibelirsizhatlarınıgördü.Açıkdurankapınınkaranlığındandahakaranlık bir gölgeydi bu. Adam bir anlığına durdu ve daha sonra tehditkâr bir tavırla arada bir deçömelerek,emeklemepozisyonundayavaşçaodayadoğruilerledi.Buuğursuzgölgeüçmetreyakınımızakadar gelince hamlesine karşılık vermeye hazırlandım fakat aslında varlığımızdan haberi olmadığınıanlamamuzunsürmedi.Yanımızdangeçippencereyeyöneldiveepeyyumuşakvegürültüsüzbirşekildepencereyi hafifçe kaldırdı. Açılan pencere ile aynı seviyeye geldiğinde tozlu pencerenin artıkbulanıklaştırmadığı sokak ışığı yüzünü aydınlatmıştı. Çok heyecanlı görünüyordu. Gözleri yıldız gibiparlıyordu,yüzhatlarıysaheyecandankasılmıştı.İnce,kemerlibirburnu,genişveçıplakbiralnı,gürvekırlaşmış bir bıyığı olan yaşlıca bir adamdı. Başındaki silindir şapka geriye doğru itilmişti ve açıkpaltosundanfrakınıniçinegiydiğigömlekparlıyordu.Derinvekeskinçizgilerledolu,ince,esmerbiryüzüvardı.Elinde, bastona benzer bir şey taşıyordu ancak onu yere bırakıncametalik bir çınlama duyuldu.Sonrapaltosununcebindeniricebirşeyçıkardıvebirvidayadayayınyerineoturmasınabenzeryüksek,keskinbirtıkırtıduyulanakadardabunesneylemeşguloldu.Dizlerininüzerindenkalkmadanönedoğrueğilipbütünağırlığınıvegücünübirkaldıracaverinceyineöncekigibiuzun,dönme,öğütmesesinebenzergüçlübirtıkırtıduyuldu.Sonratekrardoğrulduveelindebiçimsizbirdipçiğiolanbirtürsilahtuttuğunugördüm. Silahın arkasını açıp içine bir şeyler doldurdu ve şaklatarak kapattı. Ardından çömelereknamlunun ucunu pencerenin açık kısmına yerleştirdi. Uzun bıyığının silahın arka kısmına eğildiğini venişan alırken gözlerinin parladığını görüyordum. Kabzayı omzuna bastırıp namlunun ucunda bütünaçıklığıyladuranoheyecanvericihedefi, sarızeminüzerindekisiyahgölgeyigörüncememnuniyetle iççektiğiniduymuştum.Biraniçinhiçkımıldamadanhareketsizdurdu.Sonraparmağıtetiğeuzandı.Yüksek,tuhafbirvızıltıvekırılancamınuzun,gümüşsüçınlamasıduyuldu.Holmesoanda tıpkıbirkaplangibi

nişancınınsırtınaatladıveadamıyüzüstüyereserdi.AdamhemendoğrularakçırpınmanınverdiğigüçleHolmes’unboğazınasarıldı.Amabenileriatılıptabancamınkabzasıylabaşınavuruncatekraryeredüştü.Üzerine çullandım ve onu tutarken dostum tiz bir ıslıkla işaret verdi. Kaldırımda koşuşturma sesleriduyuldu ve sonra üniformalı iki polis, yanlarında sivil kıyafetli birMüfettişle ön kapıdan içeri dalıpodayagirdi.“SizmisinizLestrade?”diyesorduHolmes.“Evet,BayHolmes.İşikendimüstlendim.SiziyenidenLondra’dagörmekçokgüzelbayım.”“Sanırımbirazgayrı resmiyardıma ihtiyacınızvar.Biryıl içindeçözülememişüç cinayet epey fazla

Lestrade.AmaMoleseygizeminiçokdazorlanmadançözmüşsünüz.Yani,epeybaşarılıydınız.”Hep birlikte kalktık. İki yanından güçlü kuvvetli birer adamın tuttuğu mahkûmumuz güçlükle nefes

alıyordu. Sokakta birkaç aylak toplanmaya başlamıştı. Holmes pencereye doğru ilerledi, pencereyi vepanjurlarıkapattı.Lestrade ikimumvepolislerde fenerleriniçıkardı.Nihayetmahkûmumuzuyakındangörebilecektim.Bizedönükolanbuyüzsondereceerkeksiveuğursuzdu.Birfilozofunalnınavebirşehvetdüşkününün

çenesinesahipolanbuadamınhemiyiyehemdekötüyeyatkınlığıolmalıydı.Amazalimmavigözlerine,sarkık, alaycı göz kapaklarına, öfkeli, saldırgan burnuna ve tehditkâr, derin çizgili alnına bakan biridoğanınenbariztehlikesinyallerinigörmedendeedemezdi.Hiçbirimizealdırmıyor,nefretveşaşkınlığınaynıdereceharmanlandığıbirifadeyledosdoğruHolmes’unyüzünebakıyordu.“Seniiblis!”diyehomurdanıyordu.“Senikurnaziblis!”“AhAlbay!”dediHolmes,bozulmuşyakasınıdüzeltirken.“Şueskipiyestenederlerbilirsiniz: ‘Tüm

yolculuklarâşıklarınkavuşmasıylabiter.’SanırımReichenbachŞelalesi’ndekiokayalıktabanayaptığınıziyiliktenberidirsizigörmezevkineerişemedim.”Albaytransageçmişgibidostumabakmayadevamediyor,“Senikurnaziblis!”demeyisürdürüyordu.“Sizi tanıştırmadım,”dediHolmes.“Baylarbu,birzamanlarMajestelerininHindistanOrdusu’ndave

Doğu İmparatorluğumuzunbüyükhavyan avındagörevyapmışolanAlbaySebastianMoran.Yanlışsambenidüzeltin,amakaplanavınızhalarakipsizdiröyledeğilmiAlbay?”Öfkeli,yaşlıadamhiçbirşeysöylemedendostumabakmayısürdürdü.Vahşigözlerivesertbıyıklarıyla

bizzatkendisibirkaplanabenziyordu.“Benim basit kurnazlıklarımın, sizin gibi tecrübeli bir shikariyi1 kandırması hayret verici,” dedi

Holmes. “Bunlara aşina olmalıydınız. Küçük bir çocuğu bir ağaca bağlayıp, tüfeğinizle ağaçta pusuyayatıpkaplanınyemegelmesinibeklemiyormuydunuz?Buboşevbenimağacımvesizdekaplamınsınız.Başkakaplanlarındagelmesiyadaufakdaolsahedefivuramamaihtimalinekarşıyedektesilahlarınızdavardıöyledeğilmi?Bunlarda,”dedietrafıgöstererek,“benimöbürsilahlarım.Benzerlikmükemmel.”1BüyükavhayvanıavlayankişiÇN

AlbayMoranhiddetlehomurdanarakileriatıldıamapolisleronugeriçekti.Yüzündekorkunçbiröfkebelirmişti.“Amabanaküçükbirsürprizyaşattığınızı itirafetmeliyim,”dediHolmes.“Sizindebuboşevivebu

elverişli ön pencereyi kullanabileceğinizi düşünmemiştim. İşinizi dostum Lestrade ve saygıdeğeradamlarının sizi bekledikleri sokakta halledeceğinizi sanmıştım. Ama bu istisna dışında her şeybeklediğimgibigelişti.”AlbayMorandedektifLestrade’edöndü.“Beni tutuklamak için sebepleriniz vardır ya da yoktur,” dedi, “ama bu adamın alaylarına maruz

kalmamı gerektirecek hiçbir neden göremiyorum. Eğer kanunun elindeysem her şey yasal yollardanhalledilmeli.”

“Evet,buyeterincemakul,”dediLestrade.“GitmedenöncesöylemekistediğinizbaşkabirşeyvarmıBayHolmes?”Holmesyerdenhavalıtüfeğialmışmekanizmasınıincelemeyekoyulmuştu.“Hayranlık uyandıran, eşsiz bir silah,” dedi. “Sessiz ve inanılmaz derecede güçlü. Kör Alman

mekanikçiVonHerder’inbunuProfesörMoriartyiçinyaptığınıbiliyordum.Yıllardanberidirvarlığındanhaberim vardı ama elime alma fırsatı bulamamıştım. Bunu ve mermilerini size emanet ediyorumLestrade.”“OnlaraiyibakacağımızainanınBayHolmes,”dediLestrade,ekipkapıyayönelirken.“Söyleyeceğiniz

başkabirşeyvarmı?”“Onuneylesuçlamayıdüşünüyorsunuz?”“Neylemisuçlayacağız?ElbettekiBaySherlockHolmes’uöldürmeyeteşebbüs.”“ÖyledeğilLestrade.Bumeseleniniçindebulunmayıhiçistemem.Sizinsonuçlandırdığınızbugözalıcı

tutuklamanın bütün övgüleri de size, yalnızca size ait olmalı. Evet, Lestrade, sizi kutlarım! Onu, herzamankikurnazlıkvecesaretinizinyarattığımutlukarışımlayakaladınız.”“Onuyakaladımmı?İyidekimiyakaladımBayHolmes?”“Bütün polis kuvvetlerinin boş yere arayıp durduğu adamı. Saygıdeğer Ronald Adair’i, geçen ayın

otuzunda Park Yolu 427 numaradaki evin ikinci katının ön penceresinden havalı tüfekle vuran AlbaySebastian Moran’ı. Suçlama bu Lestrade. Pekâlâ, Watson, kırık pencereden giren soğuk havayadayanabilirsen, çalışma odamda puro içerek geçireceğimiz yarım saatte epey eğleneceğini tahminediyorum.”EskiodalarımızMycroftHolmesileBayanHudson’ıngözetimialtındahiçdeğişmedenkalmıştı.Evet,

içerigirdiğimdeodanınalışılmadık şekildederli topluolduğunugörmüştümamaeski işaretlerdeyerliyerindeydi.Kimyaköşesideasit lekeli, çamyüzeylimasadaduruyordu.Yukarıdakibir rafta,heybetlieskimiş kitaplar ve pek çok ahbabımızın yakmaktan son derece memnun olacağı referans kaynaklarıbulunuyordu. Etrafa baktığımda taslakları, keman kılıfını, pipo askısını hatta içine tütün konulanAcemterliğini bile görmüştüm.Odadabizi bekleyen iki kişi vardı; ilki içeri girer girmezbize sarılanBayanHudson ve diğeri de bu akşamki macerada çok önemli bir rol oynayan garip heykel. Arkadaşıma aithayranlıkuyandıracakderecedeiyiyapılanbalmumurengiheykelkusursuzbirkopyaydı.Ufakbirkaideyeoturtulmuş, etrafına Holmes’un eski sabahlıklarından biri öylesine düzgün örtülmüştü ki sokaktanbakıldığındaoluşturduğuyanılsamakusursuzdu.“BütüntedbirleredikkatettiğiniziumuyorumBayanHudson,”dediHolmes.“Onatıpkısöylediğinizgibidizleriminüzerindeemekleyerekyaklaştımefendim.”“Mükemmel.Buişiçokgüzelhallettiniz.Peki,mermininnereyegittiğinigördünüzmü?”“Evet efendim. Korkarım güzel büstünüzü berbat etti, çünkü tam da baş kısmından geçip duvara

saplandı.Onuhalıdabulupaldım.İşteburada!”Holmesmermiyibanauzattı.“GördüğüngibiyumuşakbirtabancamermisiWatson.Bundabirdehagizli

çünkükimsebirhavalı tüfektenböylebirşeyinatılmasınıbeklemez.Pekâlâ,BayanHudson,yardımınıziçinsizeminnettarım.HadiWatson,şimdisenibirkezdahaşueskikoltuğundagöreyim,çünkükonuşmakistediğim birkaç önemli konu var. Hırpani redingotunu çıkarıp büstün üstündeki gri-renkli sabahlığıüzerinegeçirdiktensonrayineeskiHolmesolmuştu.“Yaşlıshikarininnesinirlerieskisağlamlığınınedegözlerieskikeskinliğinikaybetmiş,”dedigülerek,

büstünparçalanmışalnınıincelerken.“Başınarkakısmınınortasındangirmişvebeyniniçinesaplanmış.Hindistan’dakieniyinişancıydıove

Londra’daondandahaiyisitahminimcezorbulunur.Adınıhiçduymuşmuydun?”

“Hayırduymadım.”“Neşöhretama!Amayanlışhatırlamıyorsam,senyüzyılımızınenbüyükdâhilerindenProfesör James

Moriarty’ninadınıdaduymamıştın.Şuradakiraftanbiyografifihristimiuzatsana.”Arkasınayaslanıppurosundanyoğundumansavuraraksayfalarıağırağırçevirmeyebaşladı.“‘Mharfikoleksiyonumepeyiyidir,”dedi.“HerhangibirharfiünlüyapmakiçinbizzatMoriartybile

yeterliolurduaslında.BakiştezehirleyiciMorgan,berbatanılarımolanMerridewveCharingCross’takibekleme salonunda sol köpek dişimi kıranMathews da burada.Ve son olarak bu geceki dostumuz davar.”Defteribanauzattıveokumayabaşladım:Moran,Sebastian,Albay.İşsiz.İlkBangaloreYerleşimcilerinden.1840Londradoğumlu.Birzamanlar

İngiltere elçisi olarak İran’a giden Sör Augustus Moran, C.B.’nin2 oğlu. Eton ve Oxford’da eğitimgörmüş. Jowaki Seferi, Afgan Seferi, Charasiab, Sherpur ve Kabil’de de hizmet vermiş. BatıHimalayalar’dakiBüyükAvHayvanları (1881)ve ‘OrmandaÜçay’ (1884)kitaplarınınyazarı.Adres:Conduit Caddesi. Kulüpler:Anglo-Hint, Tankerville, BagatelleKartKulübü.Kenara daHolmes’un elyazısıylaşunotdüşülmüştü:Londra’dakientehlikeliikinciadam.2İngilizyüksekşövalyeörgütünün(OrderoftheBath)birrütbesiolanCompanion’unkısaltması.ÇN

“Buçokşaşırtıcı,”dedim,defterionauzatırken.“Aslındageçmişteonurlubiraskermiş.”“Doğru,”diyecevapverdiHolmes.“Bellibirnoktayakadariyihizmetlervermiş.Çelikgibisinirleri

varmış. Hindistan’da insan yiyen yaralı bir kaplanın peşine nasıl düştüğü hala anlatılır. Bazı ağaçlarvardırWatson,belirlibirbüyüklüğeulaştıktansonrabazınahoşgaripliklergöstermeyebaşlarlar.Bunuçoğuzamaninsanlardadagörebilirsin.Kişinin,gelişimisırasındaatalarınınsıralıdüzeninitemsilettiğinedairbir teorimvar.Buyüzden iyiyeyadakötüyegösterdikleri aniyönelimlerdeatalarının çizgisindenkaynaklanangüçlübiretkianlamınagelir.Kişiböylecekendiailesiningeçmişinintakendisinedönüşür.”“Birazhayalcigöründüğükesin.”“Zatenüzerindefazlaısrarcıdeğilim.SebebineolursaolsunAlbayMoranbiryerlerdehatayapmaya

başlamış.Herhangi bir skandala yol açmadan,Hindistan’da fark edilmeden kalabilmiş. Emekli olmuş,Londra’yadönünceyinekötülüğebulaşmış.Tambusırada,adamlarınabirsürebaşkanlıkettiğiProfesörMoriarty tarafından bulunmuş. Moriarty ona istediği kadar para vermiş ve sıradan hiçbir suçlununbaşaramayacağıüst-sınıfbirkaçişteonukullanmış.1887’deLauderliBayanStewart’inölümünühatırlarmısın? Hatırlamadın mı? Neyse, o işin arkasında da Moran’ın olduğuna eminim ama hiçbir şeykanıtlanamadı.AlbayöylesinezekicegizlenmiştikiMoriartyçetesidağılmışolmasınarağmenonusuçluçıkarmayı başaramamıştık. O tarihlerde, odana geldiğimde havalı tüfeklerden korkup panjurları nasılkapattığımıhatırlıyormusun?Oanabarttığımıdüşündüğündenşüphemyok.Amabenneyaptığımıçokiyibiliyordum çünkü o olağanüstü silahı ve arkasında duran dünyadaki en iyi nişancıyı tanıyordum.İsviçre’deykenMoriarty ile bir olup beni takip eden ve Reichenbach’taki kayalıkta bana o zorlu beşdakikayıyaşatanındaoolduğunaşüpheyok.”“Fransa’dakigeçici ikametimsırasındabuadamıhapsetıkmakiçinbirnedenbulmaküzeregazeteleri

dikkatle takip ettiğime emin olabilirsin. O, Londra’ da serbestken hayatım yaşamaya değer olamazdı.Gecevegündüzgölgesiüstümdeolacakveeryadageçbirfırsatınıbulacaktı.Peki,neyapabilirdim?Onuortalıkyerdevuramazdımçünkübendesanıkdurumunadüşerdim.Hukukiyollarabaşvurmanındafaydasıyoktu. Çılgınca bir şüphe gibi görünen bir şeye dayanarak polis müdahale edemezlerdi. Sonuçtayapabileceğimpekbir şeyyoktu.Amaergeçonuelegeçireceğimibilerek suçhaberlerini takip ettim.ArdındanRonaldAdair’inölümügeldi.Nihayetfırsatayağımagelmişti!Benimgibineyaptığınıbilenbiriiçin, bunu yapanınAlbayMoran olduğu bariz değilmiydi?Delikanlıyla kâğıt oynamış, kulüpten evinekadartakipetmişveaçıkpenceredenonuvurmuştu.Bunahiçşüpheyoktu.Yalnızcabulunanmermilerbile

boynunailmeğigeçirmeyeyeter.“Vakitkaybetmedenburayageldim.Albayındikkatinibenimüzerimeçekmesi içingözcüyegörünmeyi

de ihmal etmedim. İşlediği suçla aniden gelişim arasında bağlantı kurmakta ve paniğe kapılmaktagecikmemişti.Benibiranönceortadankaldırmagirişimlerinebaşlayacağındanvebuamaçiçinölümcülsilahını kullanacağından emindim. Onun için pencereye mükemmel bir işaret bıraktım ve ihtiyaçolabileceğinidüşünerekpolisehaberverdim.BuaradaWatson,sendekapıaralığındaduranopolislerişaşmazbirkesinlikletanıdın.Neyse,gözlemiçinmakulolduğunainandığımbiryerseçtimvesaldırıiçinaynıyeriseçeceğiaklımınucundanbilegeçmemiştiaçıkçası.Pekâlâ,sevgiliWatson,açıklamamgerekenbaşkabirşeykaldımı?”“Evet,” dedim. “Albay Moran’ın Saygıdeğer Ronald Adair’i öldürmeye iten nedenin ne olduğunu

söylemedin.”“AhsevgiliWatson, işteonoktadaenmantıklızihninbilehatayadüşebileceğivarsayımlardünyasına

adımatıyoruz.Herkesvarolankanıtlaradayanarakkendihipotezinioluşturabilirveseninkinindeenazbenimkikadardoğruolmasımuhtemeldir.”“Öyleysesenbirhipotezoluşturdunöylemi?”“Sanırımgerçekleriaçıklamakçokdazordeğil.AlbayMoranvegençAdair’inbirlikteönemlimiktarda

parakazandıklarıkanıtlanmıştı.Moran’ınhileyaptığınaşüpheyok.Bunuuzunsüredirbiliyordum.Banakalırsa,cinayetgünüAdair,Moran’ınhileyaptığınıanlamıştı.Büyükbirihtimalledeonunlaözelolarakkonuştuvegönüllüolarakkulüpten ayrılıpbir dahakâğıt oynamayacağına sözvermediği takdirdebunudiğerlerineanlatmaklatehditetmişti.Adairgibibirdelikanlının,yaşıkendindenbüyükveepeytanınmışbirinibirandateşhirederekçirkinbirskandalyaratmakistemesiuzakbirihtimal.Bencetahminettiğimgibi davrandı.Oyunkulüpleri ile bağını koparmakkartlardanhaksız şekilde elde ettiği kazandıklarıylageçinenMoran’ınmahvolmasıdemekti.Böylelikle,osıradaortağınınhilelioyunusonucugelenkazancıistemediği içinparanınnekadarınıgerivermesigerektiğinihesaplamaklameşgulolanAdair’iöldürdü.Adairevinhanımlarıiçerigiriponuşaşırtmasınveoparalarveisimlerleneyaptığınısormasındiyedekapıyıkilitlemişti.Sencebugeçernotalırmı?”“Tamüstünebastığındanşüphemyok.”“Bununkabuledilipedilmeyeceğinimahkemedegöreceğiz.BuaradaAlbayMoranneolursaolsunbizi

daha fazla rahatsız edemeyecek. Von Herder’in o meşhur havalı tüfeği Scotland Yard Müzesi’nisüsleyecekveBaySherlockHolmes,hayatınıbirkezdaha,Londra’nınherdaimbolcasunduğuenteresanufaksorunlarıaraştırmayaadayabilecek.”

Norwoodluİnşaatçı

“Merhum Profesör Moriarty’nin hazin kaybından sonra Londra,” dedi Sherlock Holmes, “bir suçuzmanınıngözünden,sondereceyavanvesıkıcıbirşehredönüştü.”“Londra’daseninlehemfikirolacakçokfazlainsanbulabileceğindenşüpheliyim,”dedim.“Pekâlâ, sanırımbencillikediyorum,”dediHolmesgülümseyerek.Sandalyesinigeriye iterekkahvaltı

masasından uzaklaştı. “Bu kesinlikle toplumun yararına oldu ve işini kaybeden zavallı bir suç uzmanıdışındahiçkimsezararlıçıkmadı.Moriarty’ninzamanında,sabahgazetelerindesayısızolasılıkgörürdük.Çoğu zaman sadece küçücük bir iz, belli belirsiz bir işaret... Ancak bu bana o kötü niyetli dehanınişbaşındaolduğunuanlatmayayeterdiWatson,tıpkıbirağınkenarlarındakiküçücüktitreşimlerinakıllara,ağınmerkezindepusuyayatmışbeklemekteolaniğrençbirörümceğigetirmesigibi.Önemsizhırsızlıklar,sebepsizsaldırılar,amaçsızzorbalıklar…İpuçlarınıgörebilenkişi,tümbunlarıntekbirbütününiçindekiparçalar olduğunu hemen anlayabilirdi. Suç dünyası üzerine eğitim alan bir öğrenciye, o zamanlarAvrupa’daki hiçbir başkent Londra’nın sahip olduğu avantajları sunamazdı. Oysa şimdi...” İşlerin budurumagelmesininnedenininbizzatkendisiolduğunureddedercesinealaycıbirtavırlaomuzsilkti.Bu konuşma Holmes’un dönüşünden birkaç ay sonra gerçekleşmişti. Ricası üzerine muayenehanemi

devretmişveBakerCaddesi’ndekieskikarargâhımızageridönmüştüm.Kensington’dakimuayenehanemialangençmeslektaşımDoktorVerner, telaffuzetmeyecüret edebildiğimenyüksek fiyatıneredeysehiçtereddüt etmeden çıkarıp vermişti – bu olay ancak birkaç yıl sonra, Verner’in Holmes’un uzak birakrabasıolduğunuveaslındaparayıdostumuntedariketmişolduğunuöğrendiğimdeaçıklığakavuşacaktı.Aylar süren ortaklığımız aslında onun söylediği kadar olaysız değildi, çünkü notlarımı gözden

geçirdiğimdebudöneminEskiBaşkanMurillo’nunevrakvakasıilecanımızızorkurtardığımız,şokeediciHollanda buharlı gemisi FRIESLAND olayını da kapsadığını fark ettim. Oysa onun kibirli ve soğukdoğasıherzaman,toplumunövgüsünükazanmasınavesileolacakherşeyesırtınıdönmesinenedenolurdu.Üsteliksonderecesertifadelerkullanarakyöntemleri,başarılarıyadakendisihakkındatekkelimeolsunetmemem yönünde beni de uyarmıştı – daha önce de bahsettiğim gibi, bu yasak ancak şimdilerdekalkmıştı.Garip protestosunun ardından Bay Sherlock Holmes sandalyesinde arkasına yaslanmış, sabah

gazetesininsayfalarınısakinsakinçeviriyordukibirdenısrarlaçalanzilsesiyleirkildik,hemenardındanda dış kapı yumruklanmaya başladı. Kapının açılmasıyla önce antrede bir koşuşturmaca, ardındanmerdivenlerden gürültüyle çıkan ayak sesleri duyuldu.Derken gözü dönmüş, beti benzi atmış genç biradam telaşla odaya daldı. Heyecandan zangır zangır titreyerek bir Holmes’a, bir bana baktı. Sonundasorgulayanbakışlarımızakarşılık,bunezaketsizgirişiiçinbirözrüngerekliolduğununfarkınavardı.“Özürdilerim,”diyehaykırdı.“Ancakbenisuçlamayın.Aklımıkaçırmaküzereyim.BayHolmes,ben

denizbedbahtJohnHectorMcFarlane’im.”Sankisadeceisminisöyleyerek,hemaniziyaretininhemdekabadavranışınınnedeniniizahetmişgibi

bir tavır takınmıştı.Fakatdostumuntepkisizyüzifadesinigörüncebuisminbenimgibionuniçindebirşeyifadeetmediğinianladım.“Bir sigara alın Bay McFarlane,” dedi Holmes, tabakasını uzatarak. “Semptomlarınız için sevgili

dostumDr.Watson sizemuhakkakbir sakinleştirici yazacaktır.Sonbirkaçgündürhavada epey sıcak.Şimdi,eğerbirazolsunkendinizegelebildiyseniz,şukoltuğaoturupbizekimolduğunuzusakincevetanetaneanlatırsanızçokmemnunolurum.İsminizi,sizitanımamgerekiyormuşgibisöyledinizfakatsiziteminederimbekâr,avukat,masonveastımhastasıolduğunuzgibiaşikârgerçeklerdışında,hakkınızdahiçbirşeybilmiyorum.”Dostumun yöntemlerini iyi bildiğimden, onun akıl yürütme tarzını takip ederek, adamın üstünün

dağınıklığını, elindeki yasal evrakları, şık saatini ve solunumunu gözlemleyerek bunları doğrulamak

benimiçindezorolmamıştı.Müşterimizisehayretleriçindebakakalmıştı.“Evet, hakkımda söyledikleriniz doğru BayHolmes, bunların yanı sıra şuan Londra’daki en bedbaht

insanolduğumudasöyleyebilirim.TanrıaşkınabeniyüzüstübırakmayınBayHolmes!Olurdahikâyemibitiremeden beni tutuklamaya gelirlerse, lütfen size bütün gerçekleri anlatabilmem için bana zamantanımalarını sağlayın. Benim için dışarıda sizin çalışmakta olduğunuzu bilirsem, hapse memnuniyetlegirebilirim.”“Sizi tutuklayacaklarmı?”dediHolmes.“Bumüke–çokenteresan.Hangisuçtandolayı tutuklanmayı

bekliyorsunuz?”“AşağıNorwoodluBayJonasOldacrecinayetiylesuçlanıyorum.”Dostumunyüzifadesinden,korkarımkimemnuniyetindekarıştığı,biranlayışokunuyordu.“Olurşeydeğil,”dedi;“dahabusabahkahvaltıdadostumDr.Watson’aartıkgazetelerdesansasyonel

olaylargöremediğimizisöylemiştim.”Konuğumuz titreyen elini uzatarak, halaHolmes’undizinin üzerindedurmakta olanDailyTelegraph’ı

aldı.“Gazeteyiokumuşolsaydınız,busabahnedensizegeldiğimidebirbakıştaanlardınızbayım.İsmimve

talihsizliğimçoktanherkesindilinedüşmüş.”Gazeteyiaçtıveortasayfayıgösterdi.“İşteburada,izinverinsizedeokuyayım.DinleyinBayHolmes,

başlıklarşöylediyor:‘AşağıNorwood’daEsrarengizOlay.TanınmışİnşaatçıOrtadanKayboldu.Cinayetve Kundakçılık Şüphesi. Suçluyu Ele Veren Önemli İpuçları.’ Bay Holmes, işte izini sürdükleri buipuçlarıonları yanıltarakbanayönlendirdi.ZatenLondonBridge İstasyonu’ndanberi takip ediliyorum,muhtemelenbeni tutuklamak için sadece izninçıkmasınıbekliyorlardır.Annembunaçoküzülecek–buzavallı anneciğimi çok üzecek!” Endişe ve ıstırapla ellerini ovuşturarak sandalyesinde ileri gerisallanmayabaşladı.Bir şiddet suçunun faili olmakla suçlanan bu adamı ilgiyle inceledim. Sarı saçlı, iyi giyimli, tıraşlı,

yakışıklıbirgençti.Korkuylabakanmavigözleriveince,narinbirağzıvardı.Yaşıyirmiyedicivarındaolmalıydı, giyimi ve tavırlarına bakılırsa tam bir centilmendi. İnce, yazlık pardösüsünün cebinden,mesleğiniaçığavuranbirdesteresmievrakçıkmıştı.“Zamanımızı iyi kullanmalıyız,” dediHolmes. “Watson, zahmet olmazsa gazeteyi alıp bana o haberi

okuyabilirmisin?”Müşterimizinbahsettiğiçarpıcımanşetlerinaltındakişuimalısatırlarıokudum:“Dün sabahakarşıAşağıNorwood’da, ciddibir suçadelalet ettiğindenkuşkuduyulanesrarengizbir

olaygerçekleşti.BayJonasOldacre,uzunyıllardırinşaatişiyleuğraştığıbölgenintanınmışsakinlerindenbiridir.SydenhamSokağı’nınsonundakiDeepDeneMalikânesindeyaşayanbekâr,elliikiyaşındakiBayOldacre, tuhaf huylarıyla, insanlardan uzak ve gizemli yaşamıyla tanınan bir adamdır. Hatırı sayılırölçüdeservetkazandığısöylenilenişinibirkaçyılöncebırakmıştı.Düngecesaatonikisularında,halaevininarkasındadurmaktaolanküçükkerestedeposundayangınalarmıverildi. İtfaiyekısasüredeolayyerine ulaşmış olsa da kuru keresteler hızla tutuşmuş olduğundan her şey küle dönmeden önce yangınıkontrol altına almak mümkün olamadı. Buraya kadar olay sıradan bir kaza gibi görünmektedir, ancakyangınınardındanbirsuçaişaretedenyenidelillerbulunduğubildirildi.Yangınesnasındamülksahibininortalıktagörünmediği,bununüzerinebir soruşturmayapıldığıancakBayOldacre’ınortadankaybolmuşolduğu sonucuna varıldığı öğrenildi. Odası incelendiğinde, ev sahibinin yatağının hiç bozulmamış,odasındaki kasanın açık ve birkaç önemli evrakın ortalığa saçılmış olduğu görüldü. Ayrıca kanlı birboğuşmanıngerçekleştiğinedair izler bulunduğu,odanın içindeveyineodadabulunanmeşe ağacındanyapılmabirbastonunsapındadakanlekelerinerastlandığıöğrenilenbilgilerarasında.Bubastonun,dün

geceBayJonasOldacre’ıngecegeçsaatlerdeevindeağırlamışolduğukonuğuna,yaniGreshamBinaları,E.C. 426 numaradaki Graham veMcFarlane Şirketi’nin küçük ortağı olan Londralı genç avukat JohnHector McFarlane’e ait olduğu öğrenildi. Ayrıca, polisin elinde cinayet nedenini açıklayabilecekdelillerindeolduğubildirildi.Tümbubulgularışığındasansasyonelolaylarıngerçekleşmesikaçınılmazgörünmektedir.“SON DAKİKA – Baskıya girdiğimiz esnada Bay John Hector McFarlane’in, Bay Jonas Oldacre’ı

öldürmesuçundantutuklanmışolduğunadairsöylentilerkulağımızaulaştı.Enazındantutuklamaemrininçıkmışolduğueldeedilenkesinbilgilerarasında.AyrıcaNorwood’dayürütülen tahkikattaoldukçacansıkıcıbazıyenigelişmelergerçekleştiğiöğrenildi.Talihsizinşaatçınınodasındakiboğuşmaizlerininyanısıra,yatakodasının(odagirişkattadır)Fransızpencerelerininaçıkolduğunungörüldüğü,ağırvehacimlibircisminevdenkeresteliğedoğrusürüklendiğinedairizlererastlandığıvesonolarakküllerinarasındakömürleşmişbazıkalıntılarındabulunduğubildirildi.Polisinteorisibuolayın,kurbanınkendiodasındabaston darbeleriyle öldürüldüğü, evraklarının çalındığı, cesedinin kereste deposuna sürüklendiği vecinayetdelilleriniyoketmekiçindeponunateşeverildiğisonderecesansasyonelbirsuçolduğuyönünde.Cinayetsoruşturması,herzamankienerjisivezekâsıylaipuçlarınıdeğerlendirmekteolanScotlandYardMüfettişiLestrade’intecrübeliellerineteslimedildi.”SherlockHolmes,buolağanüstühikâyeyigözlerikapalı,parmakuçlarınıbirleştirmişhaldedinlemişti.“Buolaydakesinlikleilgiçekicibirçokhususvar,”dediruhsuzbirtavırla.“BayMcFarlane,ilkolarak

size tutuklanmanıza yetecek bunca delil bulunuyormuş gibi görünüyorken, nasıl oluyor da hâlâ serbestolduğunuzusorabilirmiyim?”“AnnemvebabamlabirlikteBlackheath’teTorringtonKulübesi’ndeyaşıyorumBayHolmes,ancakdün

geceBayJonasOldacre’lageçvakittebir işgörüşmesiyaptıktansonraNorwood’dabiroteldekaldım.Sizinazönceokuduğunuzhaberibendetrenebindiğimdeokudum,oanakadarbenimbuolaydanhaberimbileyoktu.Nedenlikorkunçbirtehlikeiçindeolduğumuanlaranlamazda,davayısizeteslimetmekiçinhemen buraya koştum. Şüphesiz şehirdeki büroma ya da evime gider gitmez tutuklanacağım. LondonBridgeİstasyonu’ndanberibiradambenitakipediyorvekuşkusuz–AmanTanrım,budane?”Önce kapı zili, ardından merdivenlerde ayak sesleri duyuldu. Bir an sonra eski dostumuz Lestrade

kapıda belirdi. Omzunun üzerinden baktığımda arkasında bir ya da iki üniformalı polis olduğunugörebiliyordum.“BayJohnHectorMcFarlane?”dediLestrade.Talihsizmüşterimizbetibenziatmışbiçimdeayağakalktı.“SiziBayJonasOldacre’ıkastenöldürmesuçundantutukluyorum.”McFarlaneumutsuzcadönüpbizebaktıveçaresizcekoltuğunayığıldı.“BirdakikaLestrade,”dediHolmes.“Yarımsaatgeçyadaerkenolmasısiziniçinfarketmezdeğilmi?

Beyefendi tam da bu ilginç olayı bize anlatmak üzereydi, söyleyecekleri işin içyüzünü aydınlatmamızayardımcıolabilir.”“Bencebumeseleyiaydınlığakavuşturmaktahiçzorlukçekmeyeceğiz,”dediLestradekararlılıkla.“Yinede,eğerizninizolursa,anlatacaklarınıdinlemeyiçokisterdim.”“ÖyleolsunBayHolmes,”dediLestrade.“Sizigeriçevirmemçokzor,zirageçmişteemniyetteşkilatına

büyük yardımlarınız dokundu, Scotland Yard’ın size bir iyilik borcu var. Ancak tutuklunun yanındakalmamgerekli,ayrıcaburadasöyleyeceğiherşeyinmahkemedealeyhindedelilolarakkullanılabileceğikonusundaonuuyarmaklayükümlüyüm.”“Benimdileğimdebuydu,”dedimüşterimiz.“Tekisteğimmutlakhakikatidinleyebilmeniziçinbanasöz

hakkıtanımanız.”

Lestradesaatinebaktıve“Yarımsaatinizvar,”dedi.“Öncelikle şuna açıklık getireyim,” dedi McFarlane, “Bay Jonas Oldacre’ı aslında hiç tanımazdım.

Adınaaşinaydımçünküannemvebabamınyıllaröncesindenkendisiyletanışıklığıvarmışfakatsonralarıhayat onların yollarını ayırmış. Dolayısıyla dün öğleden sonra üç sularında büroma geldiğinde çokşaşırdım.Ancak bana ziyaretin nedenini söyleyince daha da şaşırdım.Elinde, üzerleri el yazısıyla dolu birkaç

deftersayfasıvardıveonlarımasamakoydu.“‘Bu benim vasiyetim,’ dedi. ‘Sizden onu yasal bir vasiyetnameye dönüştürmenizi istiyorum Bay

McFarlane.Sizbunuyaparkenbendeburadaoturupbekleyeceğim.’“Vasiyetnameyi hazırlamaya başlamıştım ki birkaç istisna dışında tüm varlığını bana bıraktığını fark

ettim,nasılbirşaşkınlıkyaşadığımısizdüşünün.Beyazkirpikleriylebirdağgelinciğinianımsatan,ufaktefek,tuhafgörünümlübiradamdı,biranbaşımıkaldırdığımda,keskingrigözlerinimemnunbirifadeyleüzerimedikmiş olduğunu fark ettim.Vasiyetin şartlarını okurkengözlerime inanamamıştım, ancakyaşlıadamhayattahiçakrabasıolmayanbirbekârolduğunu,gençliğindeannemivebabamıtanıdığını,benimhakkımdahepiyişeylerduyduğunuvebuparasınınsaygınellerdeolmasınıistediğinisöyledi.Tabionasadece kekeleyerek teşekkür edebildim. Bu şekilde vasiyeti kâtibin şahitliğinde gerektiği gibi bitirilipimzalandı. Bumavi kâğıt resmi vasiyetnamedir, bunlar ise bahsettiğimmüsvedde hali. Bu iş bittiktensonraBayJonasOldacrehâsılatkiraları,tapusenetleri,ipoteklervegeçicisenetlergibibirçokbelgeyidahagörüpincelememgerektiğini,herşeyhalledilmedenkafasınınrahatetmeyeceğinisöylediveogecevasiyetnameyi de alıp Norwood’a gelmemi rica etti. ‘Oğlum,’ dedi bana, ‘işlemler bitene kadar bumeselehakkında ailene tekkelimeetme lütfen.Bununonlar içinküçükbir sürprizolmasını istiyorum.’Beniçtenliklesözverenekadardabukonudaısraretti.“BayHolmes, eminimo andabenden isteyeceğibir şeyi reddedebilecekdurumdaolmadığımı tahmin

edebilirsiniz.Obanamirasını bırakmak istiyordu, benim tek arzum ise onunbütündileklerini titizlikleyerinegetirebilmekti.Buyüzdenbendeeve,önemlibirişimçıktığınıvenekadargecikeceğimikendimindebilmediğinisöyleyenbirtelgrafçektim.BayOldacredahaerkenevdeolamayacağınıbelirterek,akşamdokuzdabenievineyemeğedavetetti.Ancakevinikolaybulamadığımiçinulaştığımdasaatdokuzbuçukolmuştuveonu...”“Birdakika!”dediHolmes.“Kapıyıkimaçtı?”“Evinkâhyasıolduğunusandığımortayaşlıbirkadın.”“Sanırımpolisleresizinadınızıverendebukadındı.”“Kesinlikle,”dediMcFarlane.“Lütfendevamedin.”McFarlanealnınınterinisildivedahasonrahikâyesinedevametti:“Bu kadın beni, sade bir sofranın hazırlanmış olduğu oturma odasına buyur etti. Sonra Bay Jonas

Oldacreilebüyükbirkasanınbulunduğuyatakodasınageçtik.BayOldacrekasayıaçtıvebirdestebelgeçıkardı,bunlarıbirliktegözdengeçirdik.İşimizbittiğindesaatonbirilaonikiarasıolmalıydı.Kâhyayıuyandırmamamız gerektiğini söyledi. Beni, tüm bu süre içinde açık durmakta olan, odadaki Fransızpenceresindençıkmamiçinyönlendirdi.”“Jalûzilerkapalımıydı?”diyesorduHolmes.“Emin değilim ancak sanırım yarıya kadar açıktı. Evet, açık pencereyi çekmek için jalûziyi yukarı

kaldırdığınıhatırlıyorum.Bastonumubulamamıştımancakbana,‘Boşveroğlum,nasılsabundansonrasıksıkgörüşeceğiz,elbetbirdahakiziyaretindeveririm,’demişti.BayOldacre’ıbıraktığımdakasaaçıktıveevraklardamasanınüstündeydi.ÇokgeçolduğundanBlackheath’edönemedim,geceyiAnerleyArms’da

geçirdimvesabahbukorkunçolayıgazetedeokuyanadekolanbitenhiçbirşeydenhaberimyoktu.”Lestrade,buönemlihikâyeyidinlerkensadecebiryadaikikezkaşlarınıkaldırmıştı,sonunda:“Sormak

istediğinizbaşkabirşeyvarmıBayHolmes?”diyesordu.“Blackheath’egidenekadarbaşkasorumyok.”“SanırımNorwooddemekistediniz,”dediLestrade.“Ah evet; tabi ki Norwood demek istemiştim,” dedi Holmes esrarengiz gülümsemesiyle. Lestrade

kabullenmeyi istemesededeneyimleri sayesinde,onun içinanlaşılmazolanşeyleri jiletgibikeskinbirzekânınkavrayabileceğiniöğrenmişti.Dostumamerakiçindebaktığınıfarkettim.“Sanırım sizinle birkaç husus üzerine konuşmalıyız Bay Sherlock Holmes,” dedi. “Pekâlâ, Bay

McFarlane,kapıdaikimemurumvar,dışarıdadabirarabasizibekliyor.”Genç adam perişan halde ayağa kalktı ve odadan çıkarken dönüp son bir kez bize yalvaran gözlerle

baktı.MemurlaronuarabayayönlendirirkenLestradebizimlekaldı.Holmes,buesnadavasiyetnameninmüsveddesinialmış,meraklakâğıtlarıincelemeyebaşlamıştı.“BubelgeyleilgilibazıhususlardikkatçekiciLestrade,değilmi?”dedikâğıtlarıonauzatırken.Müfettişşaşkınbirifadeylebelgelerebaktı.“İlk birkaç satırı, ikinci sayfanın orta kısmındakileri ve son sayfanın bir iki satırını okuyabiliyorum.

Bunlarbaskıdançıkmışgibisondereceokunaklı,”dedi,“ancakaradakisatırlarçokkötü,hattaüçyerdehiçbirşeyokuyamadım.”“Bundanneanlıyorsunuz?”dediHolmes.“Sizneanlıyorsunuz?”“Bunların trende yazıldığını… Okunaklı kısımlar istasyonlarda yazılmış, zor okunanlar hareket

halindeyken, hiç okunamayanlar ise demiryolumakaslarından geçerken yazılmış olmalı. Bir uzman birbakıştabununbirbanliyöhattındayazıldığınıanlayabilirçünküancakbüyükşehirlerinyakınlarındaböyleardı ardına bir dizi demiryolu makası vardır. Bütün yolculuğunu bu vasiyeti yazmakla geçirdiğinivarsayarsak,bu trendeozaman,sadeceNorwoodileLondonBridgearasındabirkezdurmuşolanbirekspresolmalı.”Lestrade gülmeye başladı. “Teorilerinizi anlatmaya başladığınızda benin kapasitemi çok aşıyorsunuz

BayHolmes,”dedi.“Busöylediklerinizinolaylailgisine?”“Tabi ki genç adamın hikâyesinin ve bu vasiyetnameyi Jonas Oldacre’ın dünkü yolculuğu esnasında

yazmışolduğunundoğruolduğunuanlıyoruz.Nekadargaripdeğilmi?Böylesineönemlibirbelgeyiadamözensizce yazıyor. İnsanın aklına, aslında bunun uygulamada çok fazla önemi olacağını düşünmediğinigetiriyor.İnsanancakhiçbirzamangeçerliolmasınıistemediğibirvasiyethazırlayacaksaonubuşekildegelişigüzelyazıverir.”“Evet,aynızamandaölümfermanınıdakendielleriylehazırlamış,”dediLestrade.“Ya,sizceöylemi?”“Değilmi?”“Elbettemuhtemel,ancakhenüzvakayıaçıklığakavuşturabilmişdeğilim.”“Açıkdeğilmi?Artıkbuolaydaaçıkdeğilse,dahaneaçıkolabilirkiBayHolmes?Yaşlıbiradamın

ölümüsonucubirservetekonacağınıöğrenengençbiradamneyapar?Kimseyebirşeysöylemezancakbir bahane bulup o gece müşterisiyle buluşur, evdeki kâhyanın uyumasını bekler ve sonra baş başakaldıklarındayaşlıadamıodasındaöldürür,cesedinideadamınkerestedeposundayakarveyakınlardakibir otele gitmek üzere evden ayrılır. Odadaki ve bastondaki kan lekeleri belli belirsiz. Muhtemelencinayetinkansızolacağınıdüşünmüş,ardındahiçizbırakmadancesediortadankaldırabileceğinisanmıştı.Ancakbıraktığıizleryakayıelevermesinenedenoldu.Herşeysondereceaçıkdeğilmi?”

“Sevgili Lestrade, bana da zaten her şey fazla açıkmış gibi geliyor,” dedi Holmes. “Pek çok üstünniteliğinizolsada,hayalgücünüzükullanmıyorsunuz.Kendinizibiraniçinbugençadamınyerinekoyun.Cinayeti işlemek için sizin içinendoğruzaman,hemenvasiyetinhazırlandığıgecemiolurdu? İkiolayarasında çok yakın bir ilişki olması size de tehlikeli görünmez miydi? Üstelik bu cinayeti evdeolduğunuzunbilindiğibirzamanda,siziiçeribirhizmetçialmışkenişlemeyekalkarmıydınız?Sonolarak,cesedi gizlemek için böylesine büyük bir zahmete girmenize rağmen, suçlu olduğunuzun kanıtı olanbastonunuolayyerindemibırakırdınız?KabuledinLestrade,tümbunlarhiçdeolasıgörünmüyor.”“BayHolmes;sizdebenimkadariyibilirsinizkibirsuçlutelaşlandığındasoğukkanlıbiradamınasla

yapmayacağı şeyleri yapar. Büyük ihtimalle odaya dönmeye cesaret edemediğinden bastonu bırakmakzorundakaldı.Elimizdekikanıtlarlauyuşanbaşkabirteorinizvarmı?”“Size hemen en az yarım düzine sayabilirim,” dedi Holmes. “Mesela, birazdan anlatacaklarımın

gerçekleşmiş olması hem muhtemel hem de mümkün. Bunu bir hediye olarak kabul edin. Yaşlı adamdeğerli oldukları açıkça belli olan belgeler gösteriyor. O esnada oradan geçmekte olan bir serseri,jalûzinin yarı açık olması sayesinde açık pencereden her şeyi görüyor. Avukat evden çıkıp gidiyor.Serseri içeri giriyor! Pencereden daha önceden gördüğü bastonu kaptığı gibi Oldacre’ı öldürüyor vecesediyaktıktansonradakaçıyor.”“Sersericesediniyeyaksınki?”“McFarlanenedenyaksın?”“Kanıtlarıyoketmekiçin.”“Budurumdaserserideaynınedenden,yanibircinayetişlendiğininhiçanlaşılmamasıiçinpekâlâbunu

yapmışolabilir.”“Sizceserserinedenhiçbirşeyalmamış?”“Odadaparayaçevirmesininmümkünolmadığıbelgelerdışında,değerlibirşeybulamadı.”Lestradebaşınıikiyanasallasadabanakendindenbirazöncekikadaremindeğilmişgibigöründü.“PekâlâBaySherlockHolmes, siz isterseniz serserinizi arayabilirsiniz. Siz onu bulana kadar biz de

adamımızı alıkoyacağız. Zaman kimin haklı olduğunu gösterecek. Ancak şunu unutmayın, bildiğimizkadarıylaşuanakadarhiçbirbelgeyedokunulmamışveonlaraelinisürmemekiçingeçerlibirsebebiolandünyadakitekinsandatutuklumuz.Zatenyasalvariso,yaniherhalükardaomirasakonacağınıdüşündü.”Buyorumdostumuetkilemişebenziyordu.“Lestrade, ben kanıtların bazı bakımlardan sizin teorinizi tam olarak desteklediğini inkâr ettiğimi

söylemiyorum,” dedi. “Sadece başka teoriler de olabileceğine dikkat çekmek istiyorum. Sizin desöylediğinizgibi,kiminhaklıolduğunuzamangösterecek.Sizeiyigünler!GüniçindegelişmelerigörmekiçinNorwood’auğrarım.”Müfettiş gittikten sonradostumayağakalktı vekendisini zevkineuygungörevler beklemekteolanbir

adamedasındagünlükişleriiçinhazırlıklarakoyuldu.“SöylediğimgibiilkolarakBlackheath’egitmeliyimWatson,”dedi,paltosunugiyerken.“NedenNorwooddeğil?”“Çünkü bu davada birbiri ardına son derece ilginç olaylar gerçekleşmiş. Polis, gerçek anlamda suç

unsuruiçerdiğindentümdikkatiniikinciolayavermeyanılgısınadüşmüş.Fakatbanakalırsabuvakayaenmantıklıyaklaşım,öncelikleilkolayı,yanişuanidenhazırlanmışolantuhafvasiyetilebeklenmeyenvarismeselesinin iç yüzünü aydınlatmaya çalışmak olmalı. Bu, ardından gerçekleşen olayları anlamamızıkolaylaştırabilir. Ayrıca hayır sevgili dostum, senin yardım edebileceğini sanmıyorum. Şu an içintehlikelibirdurumsözkonusudeğil,aksihaldesenolmadangitmeyiaklımdanbilegeçirmezdim.Akşamdöndüğümde,kendinibenimhimayemeteslimetmişolanbu talihsizgençadamiçinyapmışolduklarımı

sanaanlatacağımainanıyorum.”Holmesgeçvakittedöndüğünde,bezginveendişeliyüzifadesinden,umutlarınınboşaçıkmışolduğunu

hemenanladım.Telaşlıruhhalinisakinleştirebilmekiçintambirsaatkemançaldı.Sonundaenstrümanınıbirkenarakaldırıp,banabaşındangeçentalihsizliklerianlatmayabaşladı.“Her şey ters gittiWatson, hatta daha kötüsü olamazdı. Lestrade’in karşısında bozuntuya vermemeye

çalıştımamasanırımbudefadoğruyoldaolankişiMüfettiş,yanılantarafbizolduk.İçgüdülerimbiryönü,gerçekler isebaşkabiryönügösteriyor.Korkarımİngiliz jürilerihenüzLestrade’inkanıtlarıkarşısındabenimteorilerimeinanacakkadarzekâdüzeyinesahipinsanlardeğiller.”“Blackheath’egittinmi?”“EvetsevgiliWatsongittim.ÇokgeçmedendemerhumOldacre’ınnasılbiralçakolduğunuöğrendim.

Baba,oğlunuaramak içindışarıdaydı.Ufak tefek,gösterişsiz,mavigözlübirkadınolananneevdeydi.Korkuveöfkedendeliyedönmüştü.Elbetteoğlununsuçluolabilmeihtimalinidahikabuletmiyordu.FakatOldacre’ınöldüğühaberineneşaşırmışnedeüzülmüştü.Aksineadamhakkındakonuşurkenodenlisertifadeler kullanıyordu ki farkında olmadan polisin görüşlerini destekliyordu, çünkü bu konuşma tarzınıdahaönceduymuşsaoğlunundaOldacre’akarşıbüyükbirnefretvekinbesleyeceğiaçıktı.‘Obirinsandeğildi,uğursuzşeytanıntekiydi,’dediannesi,‘gençliğindenberidehiçdeğişmedi.’“‘Gençliğindeonutanırmıydınız?’diyesordum.“‘Evet,hemdeçok iyi tanırdım.Hattaeski taliplerimden.Çokşükür içimdekihisonubırakmamıve

yoksulolsadaiyikalplibiradamolanşimdikikocamlaevlenmemisöyledi.Onunlanişanlıykenkulağıma,birkuşluğabirkedisaldığınadairkorkunçbirhikâyegelmişti.Bumerhametsizvezalimcehareketibeniöylesine dehşete düşürmüştü ki, artık onunla olamayacağımı anladım.’ Bir çekmeceyi açıp bir şeylerarandıktansonrabana,birbıçakladelikdeşikedilerekbozulmuşbirkadınfotoğrafıçıkarıpgösterdi.‘Bubenim,’dedi.‘Bufotoğrafıbuhaliylebana,lanetlerlebirliktedüğüngünümünsabahındagöndermişti.’“‘Anlıyorumancaktümmalvarlığınıoğlunuzabıraktığınagöresiziaffetmişolmalı,’dedim.”“‘Neoğlumnedeben,JonasOldacre’ınölüsündenyadadirisindengelecekhiçbirşeyiistemiyoruz!’

diye bağırdı. ‘Yukarıda Tanrı var Bay Holmes, Oldacre denen o iblisi nasıl cezalandırdıysa, zamanıgelinceoğlumunelineohaininkanınınbulaşmadığınıdagösterecektir.’“Hemenvazgeçmedim,çabalamayadevamettimancakvarsayımımızıdoğrulayacak tekbir ipucubile

bulamadığım, hatta beni haksız çıkarabilecek başka gerçekler de öğrendim. Sonunda vazgeçtim veNorwood’agittim.“Kiremitten,büyükvemodernbirvillaolanDeepDeneMalikânesi’ninönündedefnelerledoluolanbir

bahçesi,arkasındaisekendiarazisivar.Sağtarafında,yoldanbirazuzaktayangınınçıktığıkerestedeposubulunuyordu.Defterimekababirkrokisini çizdim, işte şu soldakipencereOldacre’ınodasınaaçılıyor.Gördüğüngibiyoldaniçerisigörülebiliyor.Bugüneldeedebildiğimteselliedicitekbilgibuydu.Lestradeorada değildi ancak onunyerine olay yerinden başmemuru sorumluydu.Define bulmuş gibilerdi.Tümsabahı yanmış odunlardan kalan külleri araştırarak geçirmişler ve organik kalıntıların yanı sıra erimişbirkaç metal parçası da bulmuşlar. Bunları ben de dikkatle inceledim, pantolon düğmesi olduklarınakuşkuyoktu.Hattabirininüzerinde,Oldacre’ınterzisiolan‘Hyams’adınınyazdığınıbileayırtedebildim.Dahasonrabirbulguyadaizbulabilmekiçindikkatleevinönündekiçimenliğiaraştırdımancakkuraklıkher şeyin demir gibi kaskatı olmasına neden olmuştu. Kereste deposuyla aynı hizadaki kısa kurtbağrıçalılarının içinde bir ceset ya da çuval gibi ağır bir şeylerin sürüklenmiş olduğuna dair izleri dışındahiçbir şeybulamadım.Elbette tümbunlardapolisin teorisinidestekliyor.TepemdekiAğustosgüneşinerağmen çimenliğin her karışını sürünerek araştırdım, ancak bir saatin sonunda ayağa kalktığımdaöncekindendahafazlabilgiyesahipdeğildim.

“Neyse,bufiyaskonunardındanyatakodasınagidiporayıda inceledim.Kanlekeleribellibelirsizdi,sadecehafiflekelerverenkdeğişimleriolarakseçilebiliyorduancakkesinlikletazeydi.Bastonyerindenoynatılmıştı ancak yine de onda da hafif lekeler vardı. Zaten kendisi de kabul ettiği için bastonunmüşterimizeaitolduğundandakuşkuyok.Halıda,ikiadamınayakizlerifarkedilebiliyorduancaküçüncübirizerastlayamadım,budakarşıtarafıdestekliyor.Onlardurmadansayıkazanıyorancakbizyerimizdesayıyoruz.“Aslında bizim için bir umut ışığı var. Ancak o da bizi hiçbir sonuca ulaştıramayacak. Evrakları

inceledim,çoğukasadançıkarılıpmasadabırakılmıştı.Evraklarmühürlüzarflariçindeydiancakbirkaçıpolislertarafındanaçılmıştı.Anladığımkadarıylaçokdadeğerlideğillerdi,üstelikBayOldacre’ınhesapdefteri de onun sanıldığı kadar varlıklı olmadığını gösteriyordu. Yine de bana tüm evraklar oradadeğilmiş gibi geldi. Çok daha değerli olan bazı senetlerden bahsedilmiş olsa da onları bulamadım.Elbette bunu kesin olarak ispat etmemiz mümkün olsa, Lestrade’in iddiasını çürütürdük. Kim yakındakendisinemiraskalacağınıbildiğibirşeyiçalarki?“Heryeri incelediktensonravehiçbir izbulamayınca,şansımıkâhyayladenemeyekararverdim.Adı

BayanLexington’dı,ufaktefek,asıkyüzlüvesessizkadınınşüphecivekısıkgözlerivardı.Bildiğibirşeyolsabize anlatacağını sanmıştım.Ancak ağzı sıkı çıktı.Evet,BayMcFarlane’i saat dokuzbuçukta evebuyuretmişti.Okapıyı açmışolmaktansaelininkırılmışolmasını tercihedeceğini söyledi.Onbuçuktayatmıştı.Odası evin diğer uçundaydı ve neler olup bittiğini duymamıştı.BayMcFarlane, şapkasını veyanılmıyorsa bastonunu antrede bırakmıştı.Yangın alarmıyla uyanmıştı. Zavallı efendisinin öldürülmüşolduğundanemindi.Düşmanlarımıvardı?Tabi,hererkeğindüşmanlarıolabilirdiancakBayOldacredainsanlarla sadece iş için görüşen kendi halinde bir insandı. Kerestelik de bulunan düğmeleri o dagörmüştüveadamınbirgeceöncegiydiğipantolonaaitolduğundankesinlikleemindi.Keresteleroldukçakuruydu çünkü bir aydır yağmur yağmıyordu. Hemen tutuşuvermişlerdi. Olay yerine ulaştığında tekgörebildiği çoktan yükselmiş olan alevler olmuştu. İtfaiyeciler gibi kendisi de içerden gelen yanık etkokusunualmıştı.AyrıcaneevraklarnedeBayOldacre’ınözelmeselelerihakkındabirşeybiliyordu.“YanisevgiliWatson,özetlebaşarısızoldum.Yinede,herşeyerağmenyinede…”–inançlıbirtavırla

inceellerinibirbirinekenetledi–“buiştebüyükbiryanlışlıkolduğunubiliyorum.Bunuiliklerimekadarhissediyorum.Ortayaçıkmamışbirşeylervar,kâhyadabunubiliyor.Gözlerinde,sadecesuçluyubilenbirinde görülebilecek bir tür inkâr vardı. Yine de bunun hakkında fazla konuşmanın bir faydası yokWatson.Eğer şansımızdönmezse,korkarımkiNorwoodKayıpVakası,doğruyuyanlışıayırtedemeyeninsanların eninde sonunda tahammül etmek zorunda kalacağını düşündüğüm, başarılarımızınvakayinamesindekiyerinialamayacak.”“Belkide,”dedim,“gençadamıngörüntüsüjüriyiinandırmayayeter,nedersin?”“Ah,buçokrisklisevgiliWatson.‘87’dekendisinicezaalmaktankurtarmamızıistemişolanşukorkunç

katilBertStevens’ıhatırlamıyormusun?Hiçondandahayumuşakbaşlıvedahadindargörünenbaşkabirgençadamlakarşılaşmışmıydık?”“Doğrusöylüyorsun.”“Alternatif bir teori üretemezsek bu adamı kaybederiz. Şuan ona karşı sunulacak kanıtlarda bir hata

bulmakmümkün görünmüyor. Üstelik yapılan her soruşturma da bu iddiaları güçlendiriyor. Yine de oevraklar hakkında ilginç bir husus var ki, araştırmamızın başlangıç noktası olarak bize faydasıdokunabilir.Hesap defterine bakarken, para durumunun kötü olmasının, geçen yılBayCornelius adınayüklü çekler yazmış olmasından kaynaklandığını fark ettim. Emekli bir inşaatçıyla büyük alım satımişlemleriyapmışolanbuBayCornelius’unkimolduğunumerakettiğimiitirafetmeliyim.Buolaydaonunda parmağı olabilirmi? Belki bir borsacıdır ancak bu yüklü ödemelerle eşleşen bir senet bulamadık.Diğer bulgular sonuç vermediğinden, bu çekleri bozduran beyefendinin kim olduğunu öğrenmek için

araştırmalarımıbankayayönlendirmeliyim.Ancak sevgili dostum,Lestradeher anbir alçaklıkyaparakdosyayıkapatabilir,ozamankorkarımkimüşterimiziiptenkurtaramayız.BiliyorsunkibuScotlandYardiçinbüyükbirzaferolacaktır.”SherlockHolmesogeceuyudumubilemiyorumancaksabahkahvaltıyaindiğimdeonusolgunvebitkin

buldum,zatenparlakolangözleri,etraflarındakikoyuhalkalaryüzündendahadaparıldıyordu.Koltuğunuçevreleyenhalı,sigaraizmaritlerivesabahgazetelerininerkenbaskılarıyladolmuştu.Masadaiseaçıkbirtelgrafvardı.Telgrafıbanauzatırken“BununhakkındanediyorsunWatson?”diyesordu.Norwood’dangelmiştiveşöyleyazıyordu:“YENİ VE ÖNEMLİ KANITLAR BULDUK. MCFARLANE’İN SUÇU KESİNLEŞTİ. DAVAYI

BIRAKMANIZITAVSİYEEDERİM--LESTRADE”“Buçokciddigörünüyor,”dedim.“Lestradezaferini ilanetmişbile!”dediHolmes,acıbirgülümsemeyle.“Ancakdavayıbırakmakiçin

yinedeerken.Sonuçtayenidelillerikikenarıdakeskinbıçakgibidir,Lestrade’indüşündüğündenfarklıbir yönde etki edebilirler. Sen kahvaltını yap Watson, sonra da dışarı çıkıp neler yapabileceğimizideğerlendiririz. İçimden bir ses bugün hem dostluğuna hem de manevi desteğine ihtiyacım olacağınısöylüyor.”Dostum kahvaltı yapmadı. Bu da onun acayip huylarından biriydi, en gergin anlarında yemekten

kesinlikle kaçınırdı, açlıktan baygın düşene dek, kendi demir gibi olan kuvvetinden istifade ettiğinigörmüştüm.Birdoktorolarakbuyapmasınasitemettiğimde,“Şuandaenerjimivegücümüsindirimiçinharcayamam,” diye cevap verirdi. Bu yüzden, kahvaltısına elini bile sürmedenNorwood’a doğru yolakoyulmamızbenişaşırtmamıştı.TamdahayalettiğimgibibirvillaolanDeepDeneMalikânesi’nevardığımızda,çevresindekimeraklı

kalabalık henüz dağılmamıştı.Lestrade bizi bahçe kapısında karşıladığında zaferinin coşkusu yüzündenokunabiliyordu.“E,BayHolmes,yanıldığımızıkanıtlayabildinizmi?Serserinizibulamadınızmıyoksa?”diyeatıldı.“Henüzbirsonucavaramadım,”dedidostum.“Fakatbizdünbirsonucaulaştık.Kibusondelillerdehaklıolduğumuzuispatlıyor,yanibudefasizden

biradımöndeolduğumuzukabuletmelisinizBayHolmes.”“Sankiolağanüstübirşeylerbulmuşsunuzgibibirtavrınızvar,”dediHolmes.Lestradeyüksekseslegüldü.“Sizdesanırım,tıpkıbizimgibi,yenilgidenpekhoşlanmıyorsunuz,”dedi.“Ancakbiradamherzaman

haklıçıkmayıbekleyemez,sizcedeöyledeğilmiDr.Watson?Lütfenşöylebuyurunbaylar,sanırımbudefasizecinayetinfailininJohnMcFarlaneolduğunukesinolarakispatedebileceğim.”Beraberkoridordailerledikvebiziarkadakikaranlıkbirsalonayönlendirdi.“GençMcFarlanecinayetiişlediktensonraşapkasınıalmakiçinburayagelmişolmalı,”dedi.“Şunabir

bakın.”Aniden heyecanla bir kibrit yaktı ve ışığı sayesinde beyaz duvarda bir kan lekesi olduğunu gördük.

Kibritiyaklaştırıncabununbirlekedenfazlasıolduğunugördüm.Bubirbaşparmakiziydi.“RicaetsembüyütecinizlebirbakarmısınızBayHolmes.”“Bakıyorumzaten.”“Hiçbirparmakizininbirbirininaynısıolmadığınıbiliyorsunuzdur,değilmi?”“Evet,bunuduymuştum.”“Pekâlâ, o zaman rica etsem duvardaki bu izi, bu sabah gençMcFarlane’in balmumuna çıkardığımız

başparmağıiziylekarşılaştırabilirmisiniz?”Balmumundaki iziduvardakikan lekesineyaklaştırdığında,birbüyütecebilegerekduymadan ikisinin

aynı parmağa ait olduğu açıkça anlaşılıyordu. Talihsiz müşterimiz için artık hiç umut olmadığınıdüşündüm.“Evet,iştesonnoktayıkoyduk,”dediLestrade.“Evet,kesinlikle,”dedimistemsizolarak.“Kesinliklebusonnoktaydı,”dediHolmes.Ses tonu dikkatini çektiğinden dönüp dostuma baktım. Yüzündeki ifadede olağanüstü bir değişim

olmuştu.Sanki içindeki sevincibelli etmemek içinbüyükbir çabagösteriyorgibiydi.Gözleriyıldızlargibiışılışılparıldıyordu.Gülmekrizinegirmemekiçinbüyükbirçabagösterdiğiizleniminekapıldım.Sonunda “Olur şey değil! Tabi ya!” dedi. “Bu kimin aklına gelirdi ki? Görünüş insanı nasıl da

aldatıyormuş, kesinlikle! Oysa nasıl da kibar genç bir beyefendiydi! Kendi yargılarımıza körü körüneinanmamamızgerektiğikonusundabüyükbirdersaldık.SizcedeöyledeğilmiLestrade?”“Evet, bazılarımız kendinden fazla emin olabiliyor Bay Holmes,” dedi Lestrade. Adamın küstahlığı

insanıdelirtebilecekcinstendiancakyinedeüzerimizealınmadık.“Bugençadamşapkasınıaskıdanalırkensağbaşparmağınıduvaradeğdirmişdemek,Tanrımnebüyük

şans!Aynızamanda,düşününceinsanbununçokdadoğalbirhareketolduğunuanlıyor.”Holmes sakin görünmesine rağmen konuşurken bütün vücudu, bastırılmış bir heyecanla sarsılıyor

gibiydi.“YerigelmişkenLestrade,lütfenbuolağanüstükeşfikiminyaptığınıdasöylermisiniz?”“Kâhya,yaniBayanLexingtonnöbettekipolismemurunagöstermiş.”“Oesnadapolisneredeymiş?”“Hiçbirşeyedokunulmamasıiçinsuçungerçekleştiğiyatakodasındanöbettutuyordu.”“Peki,polisnedendünbuizibulamamışki?”“Tabihaklıolaraksalondaayrıntılıbirincelemeyapmakiçinbirgerekçemizyoktu.Ayrıca,gördüğünüz

gibiaslındabusalonçokdagözeçarpmıyor.”“Evet,haklısınız,hiçgözeçarpmıyor.Sanırımbuizindündeburadaolduğunakuşkuyok.”LestradedönüpHolmes’a,aklınıkaçırmışolduğunudüşünüyormuşgibibaktı. İtirafetmeliyimki,hem

neşelitavırlarıhemdeçılgıncayorumlarıbenidefazlasıylaşaşırtıyordu.“McFarlane’in, kendi aleyhine kanıtlar bırakmak amacıyla gecenin bir yarısı hapisten çıkıp buraya

geldiğinidüşünüyorolamazsınız,değilmi?”dediLestrade.“KimesorarsanızsorunbununMcFarlane’inparmakiziolduğunuanlayacaktır.”“Evet,onunparmakiziolduğunazatenkuşkuyok.”“Tamam,bukadaryeter,”dediLestrade.“BenpratikbiradamımBayHolmes.Elimdekanıtımvarsa

vakitkaybetmedenbirsonucavarırım.Eğerbanabirşeysöylemekisterseniz,oturmaodasındaraporumuyazıyorolacağım.”Holmes yeniden soğukkanlı bir tavır takındı ancak yüzünde hâlâ eğlendiğine dair pırıltılar

görebiliyordum.“Olurşeydeğil!BugerçektendeçoküzücübirgelişmeWatson,sencedeöyledeğilmi?”dedi.“Yine

demüşterimiziçinumutvericibazıhususlarolduğunugözardıedemeyiz.”“Bunu duyduğuma çok sevindim,” dedim içtenlikle. “Onun için her şeyin bitmiş olduğundan

korkuyordum.”“BenseninkadarumutsuzdeğilimWatson.Şöyleki,dostumuzunböylekörükörüneinandığıbudelilde

gerçektençokciddibirkusurvar.”

“Sahimi?Pekine?”“Busalonudahaönceincelediğimiçindünbuizinduvardaolmadığınıbiliyorolmam.HaydiWatson,

seninlegüneşinaltındaküçükbirgezintiyapalım.”Kafamkarışıkancakkalbimyenidenumutlaısınmışbirhalde,bahçededolaşırkendostumaeşlikettim.

Holmes evin her bir tarafında durarak sırasıyla her birini dikkatle inceledi. Adından beni içeriyönlendirdi ve bütün binayı bodrumdan tavan arasına kadar dolaştık. Odaların çoğu boştu, yine deHolmesherbirinititizlikleinceledi.Nihayetüçboşodanınbulunduğuenüstkattakikoridordayineanidenkeyiflendi.“Evet, bu vakanın gerçekten son derece sıra dışı bazı özellikleri varWatson,” dedi. “Sanırım artık

sırrımızıLestrade’inöğrenmezamanıgeldi.Yanıldığımızıdüşünerekilkgülenoolmuştu,ancakeğerkibuçıkarımımdoğruise,belkideonunyanılgısıkarşısındasongülenbizolacağız.Evet,pekâlâ.Busorunanasılyaklaşmamızgerektiğiniartıkbildiğimizannediyorum.”HolmesoturmaodasınagirdiğindeScotlandYardMüfettişihâlâyazmaktaydı.“Sanırımvakaraporunuyazıyordunuz,”“Evet.”“Bunun içinbirazerkenolduğunudüşünmüyormusunuz?Kanıtlarınızınyetersizolduğunudüşünmekten

kendimialamıyorumda.”Lestradedostumuokadariyi tanıyordukisözleriniönemsemedenedemedi.Kaleminibırakıpmerakla

döndü.“NedemekistiyorsunuzBayHolmes?”“Sadecehenüzgörmediğinizbirtanığındahaolduğunusöylemekistiyorum.”“Onugetirebilirmisiniz?”“Sanırımbunuyapabilirim.”“Öyleysegetirinlütfen.”“Elimdengeleniyapacağım.Kaçmemurunuzvar?”“Civardaüçtanevar.”“Harika!”dediHolmes.“Acabahepsinindeiri,güçlükuvvetlivegürsesliolupolmadıklarınısorabilir

miyim?”“Seslerininkonumuzlanealakasıolduğunuanlayamamışolsamda,öyleolduklarındankuşkumyok.”“Sanırımhembunu,hemdediğerbirkaçhususuanlamanızayardımcıolabilirim,”dediHolmes.“Rica

etsemadamlarınızıçağırırmısınız,bendeherşeyiizahetmeyeçalışacağım.”Beşdakikasonraüçpolismemurudasalondaydı.“Müştemilattan bolmiktarda saman bulun lütfen,” dediHolmes. “Ancak iki deste olarak getirmenizi

isteyeceğim. Sanırım ihtiyacım olan tanığın ortaya çıkmasında çok faydalı olacak. Teşekkür ederim.SanırımüzerindekibritvardırsevgiliWatson.ŞimdiBayLestrade,lütfenhepinizenüstkatakadarbanaeşlikedebilirmisiniz?”Daha önce de bahsettiğim gibi yukarıda üç odanın bulunduğu geniş bir koridor vardı.Koridorun bir

ucunda,SherlockHolmes’unisteğiüzerinedizilmiştik,polismemurlarısırıtıyor,Lestrade’inisedostumabakarken yüzünde ardı ardına şaşkınlık, beklenti ve hor görme ifadeleri beliriyordu. Holmes, gösteriyapanbirsihirbazedasıylaönümüzdedurdu.“Rica etsem memurlarınızdan birini iki kova su getirmesi için gönderebilir misiniz? Samanları da

duvarlaradeğmeyecekşekildeikitarafabırakınlütfen.Tamam,sanırımartıkhazırız.”Lestrade’inyüzüöfkedenkızarmayabaşlamıştı.“Bizimle oyun mu oynuyorsunuz Bay Holmes?” dedi. “Bildiğiniz bir şey varsa, bu saçmalıklara

başvurmadandaanlatabilirsiniz.”“İnanın bana sevgiliLestrade, yaptığımher şey için harika bir gerekçemvar.Birkaç saat önce, şans

sizdenyanagörünürkenbanatakılmadanedememiştiniz;şimdisizdebenimgösterimimazurgörmelisiniz.Watson,ricaetsempencereyiaçıp,samanınbirucunukibritleyakabilirmisin?”Dediğiniyaptım,kurusamançatırdayarakalevaldığıandahavaakımıyoğungridumanınbirgirdapgibi

koridorayayılmasınanedenolmuştu.“Güzel, şimdi tanığımızı sizin için bulup bulamayacağımızı göreceğiz Lestrade. Rica etsem herkes

“Yangınvar!”diyebağırabilirmi?Evet,şimdi,bir,iki,üç...”Hepbirağızdan“Yangınvar!”diyebağırmayabaşladık.“Teşekkürederim.Zahmetolmazsatekrarbağırabilirmisiniz?”“Yangınvar!”“Lütfensonbirkezdahabeyler,evet,hepbirağızdanlütfen.”“Yangınvar!”Çığlığımız bütün Norvvood’da duyulmuş olmalıydı. Derken, biz susar susmaz inanılmaz bir şey

gerçekleşti.Koridorunsonunda,birduvargibigörünenyerdeanidenbirkapıaçıldıveufaktefek,yaşlıbiradamyuvasındançıkanbirtavşangibikoridorafırladı.“Harika!”dediHolmessakince.“Watson,samanlarabirkovasudök.Yeterliolacaktır!EvetLestrade,

izinverinbendesizikayıptanığımızlatanıştırayım:BayJonasOldacre.”Müfettiş, adama şaşkınlıktan boş boş bakıyordu. Yaşlı adam ise koridorun parlak ışığında gözlerini

kırpıştırarakbirbize,birdeiçiniçinyanmaktaolanateşebakıyordu.Kaypakbakışlıaçıkgrigözlerivebeyazkirpikleriolan,düzenbazlığın,ahlaksızlığınveuğursuzluğunyansıdığıyüzünefretuyandırıcıydı.“Budanedemek?”dediLestradesonunda.“Buncazamandırneredeydiniz?”Müfettişinyüzüöfkedenkızarmıştı,Oldacrehuzursuzcagüldü.“Benkimseyezararvermedim.”“Zarar vermedin mi? Masum bir adamın asılması için elinden geleni yaptın. Bu beyefendi burada

olmasaydıdamuhtemelenbunubaşarmışolacaktın.”Sefiladamsızlanmayabaşladı.“Tabiöyledirefendim,ancakbenyalnızcabireşekşakasıyapmakistemiştimve--”“Ah!Şaka,öylemi?Seni teminederimbu şakaya sençokgülemeyeceksin.Onuaşağı indirinveben

gelene kadar da oturma odasında tutun!” dediLestrade.Herkes gittikten sonra dostuma dönüp yenidenkonuşmaya başladı, “Bay Holmes, memurlarımın önünde konuşamazdım ancak Dr.Watson’ın yanındaçekinmemegerekyok.İnanın,nasılbaşardığınızbenimiçinhalabirmuamma,yinedebubelkideşimdiyekadarkienparlakbaşarınızdı.Masumbiradamınhayatınıkurtardınızveitibarımıikiparalıkedebilecekkorkunçbirskandalıönlediniz.”HolmesgülümseyerekLestrade’inomzunavurdu.“İtibarınızıkaybetmekyerinesevgilibayım,ününüze

ün katmış olduğunuzu göreceksin. Yazmakta olduğunuz raporda birkaç değişiklik yapmanız yeterliolacaktır,böyleceherkesMüfettişLestrade’iyanıltmanınnedenlizorolduğunuanlayacaktır.”“Yanisizinisminizaçıklanmasınmı?”“İstemiyoruz.Çıkardığımız işinkendisizatenbizemükâfat.Belki ileridebirgün,heyecanlı tarihçimin

bunları yazmasına izin verirsem ben de itibar kazanabilirim, değilmiWatson? Pekâlâ, izin verirsenizşimdigidipşusıçanınsaklandığıyerebirgözatalım.”Koridorun ucuna, yaklaşık iki metrelik bir bağdadi bölme yapılmış ve kapı da bu bölmenin içine

ustalıklagizlenmişti.Odacık, saçakların altındakiküçükyarıklarla aydınlatılmıştı. İçeridebir ikiparçaeşya,birazyiyecek,su,birkaçkitapveevrakvardı.

“Mesleğininavantajlarındanfaydalanmış,”dediHolmesdışarıçıkarken.“Kendineküçükbirgizlenmeyeriyapabilmekiçinkimsedenyardımalmasıgerekmemiş, tabivakitkaybetmedenseninellerine teslimedeceğimşukıymetlikâhyasınısaymazsakLestrade.”“Tavsiyenizidinleyeceğim.Ancakanlamıyorum,burayınasılfarkettinizBayHolmes?”“Adamımızın evde saklanmakta olduğunu daha önce anlamıştım. Koridorlarda yürürken bunun

diğerinden yaklaşık ikimetre kadar daha kısa olduğunu fark ettiğimde artık onun nerede saklandığı dabenim için aşikârdı. Bir yangın alarmını duyması karşısında sakince bekleyebilecek kadar sağlamsinirleri olamazdı. Elbette onu içeri girip bizzat çıkarabilirdik ancak onu çıkmaya zorlamamızın dahaeğlenceli olacağını düşündüm. Kaldı ki sabah bana takıldığınızı göz önünde bulundurarak, gizemli birhavayaratıpsizişaşırtaraködeşmekistedimLestrade.”“Evet, gerçekten de amacına ulaştınızBayHolmes. Peki, adamın en başından beri evde saklandığını

nasılanladınız?”“Oparmak izindenelbetteLestrade.Bununher şeyin sonuolduğunu söylemiştiniz,öyleydi ancakçok

farklı bir açıdan. Dün o izin orada olmadığını biliyordum. Daha önce mutlaka fark etmişsinizdir,ayrıntılara çok önem veririm. Dün ben o salonu dikkatle inceledim ve duvarda bir şey olmadığındanemindim.Dolayısıylaoizdüngeceyapılmışolmalıydı.”“Fakatbunasılolabilir?”“Oldukça basit. Bu zarflar mühürlenirken Jonas Oldacre, McFarlane’in yumuşak balmumuna

başparmağıylabastırmasını sağlamıştı.Buöyleçabukvedoğalbir şekildeolmuştuki,belkibunugençadambilehatırlamıyordur.MuhtemelenbukendiliğindengerçekleşivermiştiveOldacre’ınbilebununasılkullanacağı konusunda hiçbir fikri yoktu. Sığınağında olup biteni düşünürken aniden bu parmak izinikullanarak McFarlane aleyhinde bir delil yaratabileceğini fark etti. Onun için mührün balmumundankalıbını çıkarmak hiç zor olmadı, sonra küçük bir iğne yardımıyla akıttığı azmiktardaki kanıyla bunuıslattıvegeceyarısındakendisiyadakâhyasıbuparmakizinikolaylıkladuvaraçıkartı.Eğergizlendiğiyerde bulduğumuz evrakları incelerseniz, bahse girerim ki üzerinde parmak izinin olduğu bumührü debulursunuz.”“Harika!”dediLestrade.“Harika!Herşeyapaçıkortada!FakatbubüyükaldatmacanınamacıneydiBay

Holmes?”Müfettişinazöncekiotoritertavırlarının,nasıldabirandaöğretmeninesorularsoranküçükbirçocuk

tavırlarınadönüştüğünüizlemekçokeğlenceliydi.“Bunuaçıklamanındazorolduğunusanmıyorum.Şuanbiziaşağıdasonderecekötüniyetlivekindarbir

beyefendi beklemekte. Onun bir zamanlar McFarlane’in annesi tarafından reddedildiğini biliyormuydunuz? Ah, tabi ki bilmiyordunuz! Size önce Blackheath’e, ondan sonra Norwood’a gitmenizgerektiğinisöylemiştim.Buadamınhaksızlıkolarakgördüğübureddediliş,onunhain,entrikacıbeynindeyer etmiş ve hayatı boyunca intikam ateşiyle yanıp tutuşmuş. Ancak bu zamana kadar uygun bir fırsatyakalayamamıştı. Son bir iki yıldır işleri kötü gidiyordu – sanırım – kendini borç batağında buldu.Böylecealacaklılarınıdolandırmayakararverdivebuamaçla,aslındakendisiolduğunu tahminettiğimsahtebirisme,yanigerçektevarolmayanBayCornelius’ayüklüçekleryazdı.Henüzbuödemelerinizinisürme fırsatım olmadı ancak paranın, Oldacre’ın zaman zaman Bay Cornelius kılığında gittiği, şehirmerkezindenuzaktakibirbankayayatırıldığındanhiçkuşkumyok.Sonundaisminitamamendeğiştirmeye,hesaptabirikenparayıçekerekortadankaybolmayavebaşkabiryerdeyenibirhayatabaşlamayakararverdi.”“Evet,çokmantıklı.”“Ortadan kaybolarak hem izini kaybettireceğini, hem de kendisinin eski sevgilisinin biricik oğlu

tarafındanöldürüldüğü izleniminiverebilirse, bubüyük intikamlakadını kahredeceğini fark etti.Bubirhainlik başyapıtıydı, üstelik adam planını ustalıkla uyguladı. Açık bir cinayet nedeni olabilecek birvasiyetname, genç adamın ailesinden sakladığı ziyareti, bastonun saklanması, kan lekeleri, kerestedeposundaki hayvankalıntıları vedüğmeler, hepsi de takdiredeğer.Birkaç saat öncesinekadar benimaçımdanbile kurtulmanınmümküngörünmediğimükemmelbir suç ağıydı.Nevar ki ancakbir usta birsanatçının sahip olabileceği, nerede durması gerektiğini bilme meziyeti bu adamda yoktu. Talihsizkurbanınınboynundaki ilmeğidahadasıkmakiçin,zatenmükemmelolanbirplanıdahadaiyileştirmekistediveherşeyiberbatetti.Gelin,artıkaşağıinelimLestrade.Onasormakistediğimbirkaçsoruvar.”Alçakadam,herikitarafındabirerpolislebirliktekendisalonundaoturuyordu.“Yalnızca şakaydı sevgili beyefendi, sadece bir eşek şakasıydı, kötü bir niyetim yoktu inanın,” diye

sızlanıyordu durmadan. “İnanın sevgili bayım, sadece ortadan kaybolduğumda olacakları görmekistediğimden saklanıyordum, umarım zavallı gençBayMcFarlane’e zarar vermek istediğimi düşünerekbanahaksızlıketmezsiniz.”“Bu jürinin vereceği bir karar,” dedi Lestrade. “Cinayete teşebbüsten olmasa da komplo suçundan

yargılanacaksınız.”“Ayrıca alacaklılarınızmuhtemelen Bay Cornelius’un banka hesabına da el koyacak,” dedi Holmes.

Küçükadambirandairkildiveuğursuzbakışlarınıdostumaçevirdi.“Tüm yaptıklarınız için size teşekkür etmem gerek,” dedi adam. “Belki bir gün size olan borcumu

öderim.”Holmesanlayışlagülümsedi.“Önümüzdekibirkaçyılfazlasıylameşgulolacağınızıdüşünüyorum,”dedi.“Aklımagelmişken,kereste

deposunaeskipantolonlarınızdanbaşkanekoydunuz?Ölübirköpek,birtavşan,yadabaşkabirşeymi?Söylemeyecek misiniz? Ah, olur şey değil, bu ne kabalık böyle! Tamam, pekâlâ, eminim kan vekömürleşen kalıntılar için birkaç tavşan yeterli olmuştur. Watson, eğer bu hikâyeyi yazacak olursan,tavşanlarıkullanabilirsin”

Adamlar

Holmes son birkaç saattir hiç konuşmadan, içinde kötü kokulu bir nesneyi mayalanmaya bıraktığı birkimyakabıüzerineuzun, incesırtınıkamburlaştırmışhaldeeğilerekoturuyordu.Başıgöğsünedüşmüştüvebulunduğumyerdensolukgritüylerivesiyahbirtopuzuolantuhafbirkuşgibigörünüyordu.

“Demek,”dedibirden,“GüneyAfrikasenetlerineyatırımyapmaniyetinyokWatsonöylemi?”Şaşkınlıktan irkilmiştim. Holmes’un garip yeteneklerine alışkın olmama rağmen, en mahrem

düşüncelerimebuanigirişibütünüyleaçıklanamazdı.“Bununeredenanladın?”diyesordum.Elindebuharıtütenbirtesttüpüvederinedalmışgözlerindeneşelibirpırıltıylataburesindedöndü.“Hadikendinebüsbütünafalladığınıitirafet,Watson?”dedi.“Evetafalladım.”“Sanabununlailgilibirkâğıtimzalatmamgerekir.”“Neden?”“Beşdakikasonrabununsonderecebasitolacağınısöyleyeceksin.”“Böylebirşeysöylemeyeceğimeeminim.”“GörüyorsunyasevgiliWatson,”dediveelindekitesttüpünübıraktıvesınıfadersanlatanbirprofesör

havasıyladevametti;“herbiridiğerinitakipedenveherbirikendiiçindebasitolanbirdiziçıkarımdabulunmak hiç de zor değil. Eğer, bunu yaptıktan sonra, ortadaki çıkarımları atlayıp insanlara yalnızcabaşlangıçvebitişnoktalarındaki fikirlerianlatmayıseçersenfazlacafcaflıolmasınakarşınşaşırtıcıbirsonuçortayaçıkabilir.Bundansonraise,solişaretparmağınlabaşparmağınarasındakiçizgiyebakarak,ufaksermayenialtınmadenlerineyatırımiçinkullanmayacağındaneminolmakhiçdezordeğil.”“Benherhangibirbağlantıgöremiyorum.”“Muhtemelen göremezsin ama hemen şimdi yakın bir bağlantı göstereceğim. Bu basit zincirin kayıp

halkalarışöyle:1.Düngecekulüptenevedöndüğündesolişaretparmağınlabaşparmağınarasındatebeşirizi vardı. 2. Bilardo oynarken istekayı sağlam tutabilmek için tebeşiri oraya sürersin. 3. Thurston’danbaşkasıylabilardooynamazsın.4.Dörthaftaönce,Thurston’ınGüneyAfrika’dakibazıarazilerdehakkıolduğuancakbiraysonrageçerliliğininbiteceğinivebunlarıseninledepaylaşmakistediğinisöylemiştin.5. Çek defterin çekmecemde kilitli ve benden anahtarı istemedin. 6. Paranı bu şekilde bir yatırımakullanmakistemiyorsun.”“Nekadardabasitmiş!”diyeatıldım.“Kesinlikle!”dedi,birazdakızdırarak.“Birkezaçıklandıktansonrahersoruninsanaçocukçagelir.İşte

sanaaçıklanamayanbirsorun.BakalımbundanneçıkaracaksındostumWatson.”Masayabirkâğıtfırlattıvebirkezdahakimyasalanalizlerinedöndü.Şaşkınlıkiçindekâğıdınüzerindetuhafhiyerogliflerebaktım.“BunlarıbirçocukçizmişolmalıHolmes,”diyebağırdım.“Sanagöreöyle!”“Başkaneolabilirki?”“Bunu, Norfolk’taki Riding Thorpe Malikânesi’ndeki Bay Hilton Cubitt de öğrenmek için

sabırsızlanıyor.Buküçükbilmeceilkpostaylageldivebeyefendidesonrakitrenlevaracakmış.İştekapıdaçalıyorWatson.Bugelenoysahiçşaşırmam.”Merdivenlerdegüçlüayaksesleriduyulduvebiransonradaiçeriuzunboylu,alyanaklı,iyitıraşlıbir

beyefendi girdi. Parlak gözleri ve kırmızı yanakları, Baker Caddesi’nin sislerinden uzakta bir yaşamsürdüğünüanlatıyordu.İçerigirerken,geldiğigüçlü,tazevezindeleştiricidoğusahilihavasınıdayanındagetirmişgibiydi.Bizimletokalaştıktansonraoturmaküzereydikigözü,benimazönceinceleyipmasanınüzerinebıraktığımogaripişaretlerinbulunduğukâğıdailişti.“BayHolmes,bunlarlailgiliherhangibirşeybulabildinizmi?”diyesordu.“Banatuhafgizemlerepek

düşkünolduğunuzsöylendi.Bencebundandahatuhafınıbulamazsınız.İncelemeyevaktinizinolmasıiçinkâğıdıgelmedenöncegönderdim.”

“Son derece ilginç işler oldukları kesin,” dedi Holmes. “İlk bakışta bunları bir çocuğun oyun içinyaptığını düşündürüyor. Çizildikleri sayfa üzerinde bir uçtan diğerine dans eden bir dizi küçük, garipfigürdenoluşuyor.Böylegülünçbirşeyebudenliönematfetmenizniye?”“AslındabukadarönemvermezdimBayHolmesamaonlarıbudenliönemlikılankarımıntavrı.Onu

ölesiye korkuttu.Hiçbir şey söylemiyor ama gözlerindeki dehşeti görebiliyorum.Bu yüzdenmeseleninenineboyunaincelenmesiniistiyorum.”Holmes kâğıdı kaldırdı, böylelikle güneş ışığı da kâğıdın üzerine düştü. Defterden koparılmış bir

sayfaydı.Şekillerkurşunkalemleçizilmiştiveşöyleydi:

Holmesçizimleribirsüreincelediktensonradikkatlicekatlayaraknotdefterininarasınasıkıştırdı.“Bu son derece ilginç ve olağandışı bir vaka olmayı vaat ediyor,” dedi. “Mektubunuzda birkaç

ayrıntıdanbahsetmişsinizBayHiltonCubitt,ancakbirkezdedostumDr.Watsoniçintekrarlayabilirsenizminnettarolurum.”“İyi bir hikâye anlatıcısı değilimdir,” dedi ziyaretçimiz, iri, güçlü ellerini gerginbiçimdekavuşturup

bırakarak. “Bana anlamadığınız noktaları sorabilirsiniz. Geçen yıl evlilik tarihimden anlatmayabaşlayayımamaöncelikle,zenginbiradamolmasamdayaklaşıkbeşyüzyıldırRidingThorpe’dayaşayanbir aileyemensup olduğumu söylemek isterim veNorfolk yöresinde daha tanınmış bir aile de yoktur.Geçenyıl,yıldönümükutlamalarıiçinLondra’yageldiğimde,semtimizinpapazıParkeroradakonakladığıiçin RussellMeydanı’nda bir pansiyonda kendime bir oda tuttum. Amerikalı genç bir kadın da oradakalıyordu.AdıPatrick’ti,ElsiePatrick.Bir şekildearkadaşolduk,birayakalmadandaonadelicesineâşıkoldum.BirnikâhdairesinegidipsessizsedasızevlendikveNorfolk’adaevlibirçiftolarakdöndük.İyiveköklübirailedengelenbiradamın,geçmişiniyadayakınlarınıtanımadığıbirkadınlabuşekildeevlenmişolması sizeçılgıncagelebilirBayHolmes,ancakonusizdegörüp tanısaydınızbenidaha iyianlardınız.“Elsie bu konuda epey dürüsttü. İstemem halinde vazgeçebilme fırsatını bana defalarca sunmadığını

söyleyemem.‘Geçmiştenahoşbazıilişkilerimoldu,’demiştibana;‘Bunlarıunutmakistiyorum.Geçmişihiç anmamayı yeğlerim çünkü bana acı veriyor. Beni alırsan Hilton, kişisel olarak kendinden hiçbirşekildeutançduymasıgerekmeyenbirkadınalmışolacaksın.Ancakbukonudasadecesözümegüvenmekzorundakalacaksınvesendenöncekiyaşantımhakkımdasessizkalmamaizinvereceksin.Buşartlarseniniçin ağırsaNorfolk’a dön ve beni de, içinde bulduğun o yalnız yaşamla bırak.’Bunları evleneceğimizgününarifesindesöylemişti.Onuolduğugibikabuletmektenmemnunolduğumusöyledimvesözümüdetuttum.“Neyse,biryıldırevliyizveçokdamutluyuz.Amabiraykadarönce,Haziransonlarındailkkezbazı

sorunlar olacağına dair işaretler görmeye başladım. Karım bir gün Amerika’dan bir mektup aldı.MektuptabulunanAmerikanpulunubendebizzatgördüm.Betibenziatmışhaldemektubuokuduveateşeatıp yaktı. Daha sonra bu konudan hiç bahsetmedi. Ben de bahsetmedim çünkü söz vermiştim. Ancakkarımoandanitibarenbirsaatbilerahatyüzügörmedi.Yüzündeherzaman–sankihepkötübirşeylerinolmasını beklermiş gibi – bir korku ifadesi var. Bana güvenseydi daha iyi ederdi. Onun en iyi dostuolduğumuanlardı.Yinedekendisikonuşanakadarbenhiçbirşeydiyemem.Aslınıisterseniz,samimibirinsandır BayHolmes. Geçmiş yaşamında başına her ne geldiyse onun hatası olmadığına eminim. BenNorfolk’lu basit bir toprak ağasıyım, amabütün İngiltere’de aile şerefine benimkadar önemverenbirbaşkasıyoktur.Karımdabunuiyibiliyor,evlenmedenöncedebiliyordu.Şerefimeenufakbirlekebile

sürmeyeceğineeminim.“Neyse, artık hikâyemin tuhaf bölümüne geleyim. Bir hafta kadar önce - geçen hafta Salı günüydü –

pencerelerdenbirininpervazındaşukâğıttakilerebenzerbirdiziküçük,tuhaf,dansedenfigürlergördüm.Tebeşirle çizilmişlerdi. Bunları seyis çocuğun çizdiğini düşünmüştüm ama delikanlı hiçbir şeybilmediğineyeminetti.Hernasılsa,geceçizilmişlerdi.Şekilleriyıkayarakçıkardımvekarımabunlardandahasonrabahsettim.Onlarıfazlaciddiyealışınaiseşaşırmıştım.Dahabaşkaşekillerolursaonlarıdakendisinegöstermemiçinbanayalvardı.Birhaftaboyuncayenibirşekilolmamıştıvesonradünsabahbukâğıdıbahçedekigüneşsaatininaltındabuldum.OnuElsie’yegösterdimvetamoandabayılarakbircesetgibiyeredüştü.Sürekli rüyagörenbirkadıngibi,oandanberidirhepyarısersemvedehşetligözlerledolaşıpduruyor.İşte,sizebukâğıdıgöndermeyedeoankararverdimBayHolmes.Polisegötüremezdimçünkü bana gülerlerdi.Ancak siz ne yapmamgerektiğini söyleyebilirsiniz. Zengin değilim, ama karımıtehditedenbirşeyvarsaonukorumakiçinherkuruşumufedaetmeyehazırım.”Karşımızdaduranbuİngilizeskitoprakinsanıhoşbirinsandı.Samimimavigözlerivegeniş,sağlıklı

yüzüyle yalın, dobra ve nazikti.Karısına duyduğu aşk ve güven yüzünden okunuyordu.Holmes adamınhikâyesinibüyükbirdikkatledinlediktensonrabirsüresessizceoturupdüşündü.“Bay Cubitt,” dedi sonunda, “sizce de en doğrusu eşinizle konuşarak bu sırrı sizinle paylaşmasını

istemekdeğilmi?”HiltonCubittiricebaşınıikiyanasalladı.“SözsözdürBayHolmes.Elsieanlatmakisteseydizatenanlatırdı. İstemiyorsaonungüveninisarsmak

banagöredeğil.Fakatolanlarıbilmekbenimdehakkım-veöğreneceğimde.”“Ohaldesizin içinelimdengeleniyapacağım. İlkolarakşunusormak istiyorum:çevredehiçyabancı

insanlararastlandığınıduydunuzmu?”“Hayır.”“Yaşadığınızyerinoldukçasakinbiryöreolduğunuvarsayıyorum.Yenibiryüzolsahemenduyulurdu.”“Evin hemen civarında görülse, evet.Amauzaklarda birkaç sulama arazimiz var. Sonra çiftçilerimiz

kiracıdaalıyor.”“Buşekillerinbiranlamıolduğuaçık.Eğerbaşlıbaşınabiranlamlarıvarsamesajıçözmemizneredeyse

imkânsız.Amaöteyandanşekillerinherbirininarasındasistematikbirbağlantıvarsaçözebileceğimizehiçşüphemyok.Nevarki,elimizdekibuörnekyeterikadaruzunolmadığıiçinşimdilikbirşeyyapamamve anlattığınız şeyler o kadar belirsiz ki bir araştırmanın başlatılması için gerekli temeli sağlamayayetmiyor.ŞuaniçinNorfolk’adönmenizi,olanbitenedikkatetmeniziveortayaçıkacakyenidansedenadamların eksiksiz bir kopyasını çıkarmanızı öneririm. Pencere pervazına tebeşirle çizilenlerinin birkopyasınınbulunmamasıçokyazık.Çevredeyabancılarıngörülüpgörülmediğinedairsessizbiraraştırmayürütün.Yenikanıtlarbulursanızvakitkaybetmedenbanagelin.SizeverebileceğimeniyitavsiyebuBayHilton Cubitt. Acil gelişmeler olması halinde her zaman Norfolk’taki evinize gelip olanları yakındanincelemeyedehazırım.”Bu konuşma sonrasında SherlockHolmes epey düşünceliydi ve sonraki günlerde onu birkaç kez not

defterininarasındankâğıdıçıkarıpuzunuzunveciddiyetle tuhafşekilleri incelerkengörmüştüm.Hiçbirşekildeokonudanbahsetmiyorduancakikiüçhaftakadarsonra,birakşamüstüevdençıkmaküzereykenbeniçağırdı.“BuradakalsaniyiolurWatson.”“Neden?”“Çünkü bu sabah Hilton Cubitt’ten bir telgraf aldım. Hani şu dans eden adamlar konusunu ve Bay

Cubitt’i hatırlıyorsun değil mi? Biri yirmi geçe Liverpool Caddesi’ne varacakmış. Her an buraya

gelebilir.Telgrafındananladığımkadarıylaönemlibazıyenigelişmelervarmış.”Norfolk’lu toprakağasının istasyondanarabaylagelmesiuzun sürmemişti.Yorgungözlerivekırışmış

alnıylaendişeliveüzgüngörünüyordu.“Bu iş sinirlerimi bozmaya başladı Bay Holmes,” dedi, yorgun bir halde koltuklardan birine

gömülürken. “Sizinle ilgili tasarıları olan, görünmez ve bilinmez insanlarla çevrili olduğunu bilmenizzatenyeterincekötü.Ancakbunabirdekarınızınhergünbirazdahaeridiğiniizlemekekleninceinsanındayanamayacağınoktayageliyor.Karımtükenipgidiyor,gözleriminönündeölüyor.”“Henüzherhangibirşeysöylemedimi?”“HayırBayHolmes,söylemedi.Kızcağızınkonuşmakistediğizamanlarolduamayinedetereddütlerini

birkenarabırakamadı.Onayardımetmeyeçalıştımamasanırımbeceremedimveonukorkuttum.Köklüailem ve bölgede sahip olduğumuz ün ve leke sürülmemiş onurumuzdan duyduğumuz kıvanç hakkındakonuşmayauğraştıvesadedegeldiğimizidüşünüyordumkiorayavaramadankonuşmabitiyordu.”“Fakatsizbirşeylerbuldunuzsanırımdeğilmi?”“BolmiktardaBayHolmes.İncelemeniziçinpekçokyenidansedenadamfigürügetirdim.Fakatasıl

önemlisioadamıbizzatgördüm.”“Bunlarıçizenadamımıyani?”“Evet,hemdeonubuşekilleriçizerkengördüm.Dilersenizherşeyisıraylaanlatayım.Siziziyaretimden

sonraertesisabahilkgördüğümşeyyenidansedenadamlaroldu.Tebeşirle,evinönpencerelerinebakançimenliğin yanındaki atölyenin ahşap kapısına çizilmişlerdi. Eksiksiz bir kopyalarını çıkardım, işteburada.”Birkâğıdıaçarakmasayayaydı.Hiyerogliflerşuşekildeydi:

“Mükemmel!”dediHolmes.“Mükemmel!Devamedin.”“Kopyasını çıkardıktan sonra izleri silmiştimama ikigün sonrayine sabahyeni şekillerortayaçıktı.

Onlarınkopyasıdaburada.”

Holmes ellerini ovuşturdu ve keyifli bir şekilde kıkırdadı. “Gittikçe daha fazlamalzeme birikiyor,”dedi.“Üç gün sonra ise bir kâğıda karalanıp güneş saatinin üstündeki bir çakılın altına konmuş birmesaj

buldum. İşteburada.Gördüğünüzgibikarakterler sonuncuyla tıpatıpaynı.Bunubulduktansonrapusuyuyatmaya karar verdim. Tabancamı çıkardım ve çimenliği ve bahçeyi tepeden gören çalışma odamdaoturup bekledim. Gece yarısı iki civarında pencere kenarına oturmuş, etrafı seyrediyordum ay ışığıdışındaherşeyzifirikaranlıktı.Tambusıradaarkamdaayaksesleriniduydum.Seslerinsahibigeceliğiiçindekikarımdı.Yatağagelmemiricaediyordu.Benseonabusaçmaoyunlarıoynayanınkimolduğunubulmak istediğimi söyledim. Karım bunun anlamsız bir eşek şakası olduğunu ve dikkate almamamgerektiğinisöyledi.“‘Eğer seni gerçekten rahatsız ediyorsa Hilton, bu beladan kurtulmak için bir süreliğine seyahat

edebiliriz,yalnızcasenveben.’“ ‘Nasıl? Bir eşek şakası uğruna evimizden sürgün mü edilelim?’ dedim. ‘sonra bütün kasabayı

kendimizegüldürelim.’”

“‘Pekiohaldehadiyatağagel,’dedi,‘bunlarısabahkonuşuruz.’”“Biz konuşurken, aniden ay ışığında, zaten beyaz olan yüzünün daha da beyaz kesildiğini gördüm,

omzumdakielidekasılmıştı.Bahçedekiatölyeningölgesindehareketedenbirşeylervardı.Karanlıkbirgölgenin sürünerek ilerlediğini, köşeyi yavaşça döndüğünü ve kapının önünde çömeldiğini gördüm.Silahımadavranıpdışarıfırlayacaktımkikarımkollarınıbelimedoladıvevargücüylebenituttu.Ondankurtulmayaçabalasamdaumutsuzcadirenerekbanamanioldu.Nihayetondankurtulmayıbaşardımancakbenkapıyıaçıpatölyeyevaranakadaroyaratıkdaçoktanortadankaybolmuştu.Yinedevarlığınadairbirizbırakmıştı.Kapınınüstünde,dahaöncede ikikez rastladığımvekâğıdadabirkopyasınıçıkardığımdansedenadamfigürleriniseçebiliyordum.Heryeriaramamakarşınadamdanhiçbir izyoktu.Şaşırtıcıolanise,sabahkapıyıtekrarincelediğimdeöncedengördüğümçizgininaltınabazıyenişekillerinçizilmişolduğunufarketmemdi,yanibudurumdahepyakınlardabiryerlerdeolmasıgerekliydi.”“Oyenişeklindekopyasınıçıkardınızmı?”“Evet,epeykısaamayinedeçıkardım.İşteburada.”Birkâğıtdahaçıkardı.Yenişekillerşöyleydi:

“Banasöylermisiniz,”dediHolmes–nedenliheyecanlıolduğugözlerindenanlaşılıyordu-“builkinindevamımıydıyoksabütünüyleayrımıgörünüyordu?”“Kapınınfarklıbiryerindeydibu.”“Mükemmel!Bizim içinenönemlikısmıda işteburası.Bubeniumutladoldurdu.PekâlâBayHilton

Cubitt,ilginçhikâyenizedevamedinlütfen.”“Ogeceoödlekmaskarayıyakalamamaengelolankarımanekadarkızdığımısaymazsaksöyleyeceğim

başkabirşeyyokBayHolmes.Zarargörmemdenkorktuğunusöyledi.Oysabiraniçinaklımabenimdeğildeoadamınzarargörmesindenkorktuğufikrigeldi,çünkükarımınbuadamınkimolduğunuvebugaripişaretlerleneanlatmakistediğinibildiğindenhiçşüphemyoktu.FakatkarımınsesinintonuvegözlerindekibakışbütünşüphelerimiengellediBayHolmesveasıldüşündüğününbenimgüvenliğimolduğunainandım.Durumbundanibaretveşimdineyapmamgerektiğikonusundakitavsiyelerinizibekliyorum.Bençiftlikteçalışanyarımdüzinekadaradamımıçalılıklarayerleştirmektenveoherifgel diğindeonabirtemizdayakattıktansonrasonsuzakadarbizirahatbırakmasınısağlamaktanyanayım.”“Korkarım,böylebasitçarelerebaşvurulmayacakkadarderinbirvakabu,”dediHolmes.“Londra’da

nekadarkalabilirsiniz?”“Bugündönmemgerekiyor.Karımıbütüngeceyalnızbırakmayıgözealamam.Çokgerginvehemengeri

gelmemiçinadetayalvardı.”“Sanırımhaklısınız.Birazdahakalabilseydinizbir iki gün içinde sizinlebirliktededönebilirdik.Bu

arada kâğıtları burada bırakın. Çok geçmeden ziyaretinize gelmem ve bu meseleye ışık tutabilmemizmuhtemelgörünüyor.”SherlockHolmesziyaretçimizgidenekadarsükûnetiniprofesyonelbirtarzdakorumuştuancakonuçok

iyi tanıyan benim için ne kadar heyecanlı olduğunu görmek hiç de zor değildi. Hilton Cubitt’in genişomuzlarıkapıdankaybolurkaybolmazdostummasayakoştu,dansedenadamlarınolduğubütünkâğıtlarıönüne serdivekarmaşıkveayrıntılıbirhesaplamayagirişti. İki saatboyuncabir sürü sayfayı şekilveharflerle doldurmasını seyrettim. İşine kendini öylesine kaptırmıştı ki varlığımı büsbütün unutmuşgörünüyordu.Aradabirilerlemekaydediyor,keyifleıslıkçalıpşarkımırıldanıyordu.Kafasıiyideniyiyekarıştığındaysa uzunca bir süre çatılmış kaşlar ve boş bakışlarla öylece oturuyordu. Sonunda birmemnuniyet haykırışıyla sandalyeden fırladı ve ellerini ovuşturarak odada bir ileri bir geri yürümeyebaşladı. Sonra uzun bir telgraf yazmaya koyuldu. “Eğer alacağım cevap umduğum gibi olursakoleksiyonuna güzel bir vaka daha ekleyebilirsin Watson,” dedi. “Yarın Norfolk’a gidip dostumuzarahatsızlığınınsırrıylailgiliyenihaberlerverebileceğiz.”MeraklandığımıitirafetmeliyimamaHolmesaçıklamalarınıkendiistediğizamandavetarzdayapmayı

severdibunedenlebanagüvenmeyiuygunbulacağızamanakadarbeklemeyekararvermiştim.Ancaktelgrafıncevabıgecikmiştivesabırsızlıkladoluikigüngeçti.Busüreboyuncakapıherçalışına

Holmes’unkulaklarıdikiliyordu.İkincigününakşamıHiltonCubitt’tenbirmektupgeldi.Osabah,güneşsaatininkaidesindebulduğuuzunyazıdışındaherşeysakindi.Kopyasınıçıkardığışekilleridemektubailiştirmişti:

Holmesbugroteskfrizleribirkaçdakikainceledivesonundaşaşkınlıkvekaramsarlıknidalarıylaayağafırladı.Yüzüendişedenbitkindi.“Bumeselefazlauzadı,”dedi.“BugeceNorthWalsham’atrenvarmı?”

Tarifeyebaktım.Sonuncusudagitmişti.“O halde sabah kahvaltımızı erkenden edip ilk trene bineriz,” dedi Holmes. “Orada bulunmamıza

ivedilikle ihtiyaç var. Ah! İşte beklediğimiz telgraf. Bir dakika BayanHudson; bir cevap gerekebilir.Hayır, tam beklediğim gibi. Bu mesaj, Hilton Cubitt’e meselenin iç yüzünü vakit kaybetmedenbildirmemizidahadaelzemkılıyorçünküNorfolk’lukendihalindekitoprakağamız,benzersizvetehlikelibirağayakalanmışdurumda.”Öyle de olacaktı gerçekten. Bana önceleri çocukça ve tuhaf gelen bu hikâyenin karanlık sonuna

ulaştığımda,içimbirkezdahaodehşetvekaramsarlıkladoluyor.Keşkeokurlarımadahaparlakbirsonaktarabilseydim, ama bunlar gerçeklerin kayıtlarıdır ve benim de sonraki günlerde Riding ThorpeMalikânesi’ni İngiltere’nin her köşesinde konuşulur hale getiren bu garip olaylar zincirini ulaştıklarıkaranlıkbuhranadektakipetmemgerekiyor.NorthWalsham’ahenüzayakbasmışvegideceğimizyeriyenizikretmiştikkiistasyongörevlisiaceleyle

yanımızageldi.“Londra’dangelendedektiflersizlersinizdeğilmi?”diyesordu.Holmes’unyüzündebirrahatsızlıkifadesibelirdi.“Bunudadüşünmenesebepnedir?”“Çünkü Norwichli Müfettiş Martin az önce buradan geçti. Fakat siz cerrah da olabilirsiniz. Kadın

ölmemiş yani en son açıklamalara göre ölmemişti. Onu kurtarmak için hala zamanınız var sonundadarağacınagidecekolsabile.”Holmesendişeylekaşlarınıçatmıştı.“BizRidingThorpeMalikânesi’negidiyoruz,”dedi,“amaoradanelerolupbittiğiniduymadık.”“Korkunç bir olay,” dedi görevli. “Vurulmuşlar. HemBayHilton Cubitt hem de karısı. Kadın önce

kocasını sonra kendisini vurmuş.Hizmetçilerin söyledikleri bu.Adamölmüş ve kadının hayatından daumutkesilmiş.Tanrım,Norfolkyöresinineneskivedeenşerefliailelerindenbiri.”Holmeshiçbirşeysöylemedenaceleylebirarababulduveyedimillikuzunyolboyuncaağzınıbıçak

açmadı. Onu nadiren böylesine umutsuz görmüşümdür. Tüm yolculuk boyunca huzursuzdu ve sabahgazetelerini dikkatle ve endişe içinde okumasını seyrettim. En kötü korkularının aniden gerçeğedönüşmesi onu melankolik bir boşluğa itmişti. Koltuğunda arkasına yaslanıp kasvetli düşüncelerdekayboldu. Aslında çevremizde ilgi çekici çok şey vardı çünkü geçmekte olduğumuz kırsal bölgeİngiltere’nindiğer taşralarıgibibenzersizdi.Dağınıkhaldekiseyrekkulübelergünümüznüfusunu temsilederken,yeşil,düzlükarazinindörtbiryanınıkiliselerinmuazzam,dörtköşekuleleridolduruyorveDoğuAnglia’nın bütün ihtişamve refahını ortaya koyuyordu.NihayetNorfolk sahilinin yeşil ucundanAlmanOkyanusu’nunmor renkli kıyıları göründü.Sürücü,bir koruluktanyükselenkiremitvekalastanyapılmaahşaptanüçgenikiçatıyıkırbacıylagöstererek,“İşte,şurasıRidingThorpeMalikânesi,”dedi.Araba revaklı ön kapıya doğru ilerlerken, evin önündeki tenis çimlerinin hemen yanında duran siyah

atölye kulübesini ve bizim için garip çağrışımları olan kaideli güneş saatini görmüştüm. İyi giyimli,mumlanmışbıyığıolanufaktefekbiradamçabukvedikkatlibirşekildefaytondanindi.KendiniNorfolkEmniyeti’nden Müfettiş Martin olarak tanıttı. Dostumun ismini duyduğunda ciddi biçimde hayretedüşmüştü.“Gerçekten çok şaşırtıcı, Bay Holmes, suç daha bu sabah üçte işlendi. Siz bunu Londra’dan duyup

benimleaynıçabukluktagelmeyinasılbaşardınız?”“Olacaklarıtahminettim.Önlemeumuduylagelmiştim.”“Ohaldebizimbilmediğimizönemlikanıtlarınızolmalı,çünkübirbirlerineçokbağlıbirçiftoldukları

söyleniyor.”“Sadecedansedenadamlarlailgilikanıtlarımvar,”dediHolmes.“Sizemeseleyidahasonraanlatırım.

Bu aradabu trajediyi önlemek için çokgeçkaldığımızagöre, bildiklerimi adaletin yerini bulması için

kullanmaktasabırsızlanıyorum.Soruşturmanızabenideortakedermisinizyoksabağımsızhareketetmemimitercihedersiniz?”“BirliktehareketetmektenkıvançduyarımBayHolmes,”dediMüfettişiçtenlikle.“Budurumdabütünkanıtlarıduymakvedahafazlavakitkaybetmedençevreyiincelemekbenimemnun

eder.”MüfettişMartin,dostumunkendiyöntemleriyleçalışmasınaizinvermesağduyusunugösterereksonuçları

dikkatlenotetmekleyetindi.BayanHiltonCubitt’inodasındanyeniçıkankırsaçlı,yerelcerrahkadınınyaralarının ağır olduğunu ama şimdilik ölümcül olmadıklarını belirtti. Kurşun beyninin ön kısmındangeçmişti ve kadının kendine gelmesi muhtemelen uzun sürecekti. Kadının kendisini mi vurduğu yoksabaşkası tarafındanmı vurulduğu ile ilgili sorumuzakesin bir cevapveremeyeceğini söyledi.Mermininçok yakından ateşlendiğine şüphe yoktu.Odada tek bir tabanca bulunmuştu ve onun da ikimermisi deboşaltılmıştı.BayHiltonCubittkalbindenvurulmuştu.Adamınkarısınıvurduktansonrakendinivurmuşolmasıdakadınınsuçluolmasıdaeşitderecedemümkündüçünküsilahyerdetamaralarındabulunmuştu.“BayCubitthareketettirildimi?”diyesorduHolmes.“Hanımefendidışındahiçbirşeyedokunmadık.Onuyerde,yaralıhaldebırakamazdık.”“Nekadardırburadasınızdoktor?”“Saatdörttenberi.”“Sizdenbaşkakimsevarmıydı?”“Evet,buradakimemurdaburadaydı.”“Hiçbirşeyedokunmadınızöylemi?”“Hayır.”“Çokihtiyatlıdavranmışsınız.Peki,siziçağırankimdi?”“HizmetçikızSaunders.”“Alarmıçalandaomuydu?”“OveaşçıBayanKing.”“Şuanneredeler?”“Sanırımmutfaktalar.”“Öyleysevakitkaybetmedenonlarındahikâyesinidinleyelim.”Meşe-döşemeli, yüksek pencereli eski salon, bir sorgu odasına dönüştürülmüştü. Holmes, yorgun

yüzünde parlayan amansız gözleriyle büyük, eski bir koltukta oturuyordu. O gözlerde hayatınıkurtaramadığı müşterisinin intikamını almak için gerekirse her şeyini feda etme kararlılığınıokuyabiliyordum. Gösterişli Müfettiş Martin, yaşlı, kır saçlı köy doktoru, ben ve kayıtsız bir polismemuruilebirliktegaripbirtoplulukoluşturuyorduk.İkikadınhikâyeleriniyeterinceaçıkbiçimdeanlattı.Birpatlamasesiyleuykularındanuyanmışlardı,bu

sesi ise bir dakika sonra ikinci bir patlama takip etmişti.Bitişik odalarda kalıyorlardı veBayanKinghızla Saunders’a gitmişti.Merdivenleri birlikte inmişlerdi. Çalışma odasının kapısı açıktı vemasanınüzerindebirmumyanıyordu.Efendileriodanınortasındayüzükoyunyatıyordu.Öldüğüaşikârdı.Karısıisebaşınıduvarayaslamış,pencereninyakınınabüzülüpkalmıştı.Kötüyaralanmıştıveyüzününbiryanıkaniçindeydi. Güçlükle nefes alıyor ama hiçbir şey söyleyemiyordu. Koridor da tıpkı oda gibi duman vebarut kokusuyla doluydu. Pencere kapalıydı ve içeriden kilitlenmişti. Her iki kadın da bu noktadahemfikirdi.Hemengidipdoktoruvepolisiçağırmışlar.Sonrasındaiseuşakveseyisinyardımıylayaralıhanımlarını odasına taşımışlardı. Karı kocanın yataklarında oldukları anlaşılıyordu. Kadının üzerindegeceliği, adamın üstündeyse yatak kıyafetlerinin en üstüne giydiği sabahlığı vardı. Çalışma odasındahiçbir şeyedokunulmamıştı.Şimdiyedekbirkezolsunkarı kocanınkavgaettiğiniduymamışlardı.Her

zamanbirbirlerineçokdüşkünbirçiftgörünümüvermişlerdi.Hizmetçilerin ifadeleri ana hatlarıyla böyleydi. Müfettiş Martin’in bir sorusuna cevap olarak bütün

kapılarıniçeridenkilitlendiğini,evdenkimseninkaçamayacağınıbelirttiler.Holmes’unsorusuüzerine,enüstkattakiodalarındançıktıklarındabarutkokusualdıklarınıhatırlamışlardı.“Bukanıtıtüminceliğiyledikkatinizesunuyorum,”dediHolmesmeslektaşına.“Artıksanırımartıkodayı

ayrıntılıolarakincelemeninvaktigeldi.”Çalışma odası, üç tarafı kitaplarla kaplı, içinde bahçeyi gören alelade bir pencereye bakan bir yazı

masasının durduğu ufak bir odaydı. İçeri girer girmez dikkatimizi çeken ilk şey, iri gövdesiyle odanıniçindeboyluboyuncauzanantalihsiztoprakağasıolmuştu.Dağınıkkıyafetlerindenapartoparuykusundanuyandırılmışolduğuanlaşılıyordu.Kurşunöndenateşlenmişvekalbinidelipgeçtiktensonravücudundakalmıştı. Ölümü kesinlikle ani ve acısız olmuştu. Ne geceli ğinde ne de ellerinde barut izi yoktu. Köydoktorunagörehanımefendininyüzündelekelervardıamaellerindeyoktu.“Buikincininolmamasınınhiçbiranlamıyok.Varolması iseçokşeyifadeedebilirdi,”dediHolmes.

“İyi oturmadığı için geri tepen bir fişek barut izi bırakmadan defalarca ateş edilebilir. Bay Cubitt’incesediniartıkkaldırabilirsiniz.Doktor,yanılmıyorsambayanıyaralayankurşunuçıkarmadınız,öyledeğilmi?”“Bunun yapılması için ciddi bir ameliyat gerekiyor. Ama silahta halen dört kurşun daha var. İkisi

ateşlenmişveikiyaraaçmış.Yaniherkurşununbiraçıklamasıvar.”“Öylegörünüyor,”dediHolmes.“Belkipencereninkenarınaisabetedenkurşunudaaçıklayabilirsinizo

halde?”Bunu söylerken aniden dönmüş ve uzun, ince parmağıyla pervazın altında, pencerenin dip kısmının

birkaçsantimüzerindekideliğigösteriyordu.“Buinanılmaz!”diyebağırdıMüfettiş.“Orayınasılgördünüz?”“Çünkübendeonuarıyordum.”“Mükemmel!” dedi köy doktoru. “Kesinlikle haklısınız bayım. O zaman üç kez ateş edilmiş. Yani

üçüncübirkişidahamevcutmuş.Peki,bukimdivenasılkaçabildi?”“Çözmeye çalıştığımız mesele de bu,” dedi Sherlock Holmes. “Hizmetçiler odalarından çıkarken

burunlarına barut kokusu geldiğini aldıklarını söylediklerinde bunun çok önemli bir konu olduğunusöylemiştim,hatırlıyormusunuzMüfettişMartin?”“Evet,bayımamaitirafetmeliyimsiziçokfazladinlemiyordum.”“Bu,ateşedildiğisıradahemkapınınhemdepencereninaçıkolduğunuaklagetiriyordu.Yoksabarut

dumanıeveodenliçabukyayılamazdı.Öyleolmasıiçinodadacereyanolmasıgerekiyordu.Bunakarşın,hemkapıhemdepencereçokkısabirsüreliğineaçıkkalmıştı.”“Bununeredenanladınız?”“Çünkümumerimemiş.”“Şahane!”diyebağırdıMüfettiş.“Şahane!”“Pencereninbutrajedisırasındaaçıkolduğunuteyitettiktensonradışarıdaduranvebupenceredenateş

edilen üçüncü bir kişinin de bu olayda bulunabileceğini düşündüm.Bu kişiye doğru bir atışın pervazaisabetetmesidemuhtemeldi.Baktımvekurşuniziişteoradaydı.”“Peki,pencerenasılkapatıldıvekilitlendiöyleyse?”“Kadının ilk hareketi dürtüsel olarak pencereyi kapatıp kilitlemek olmuştur. Vay canına, bu da ne

böyle?”Çalışma masasının üzerinde bir kadın çantası duruyordu. Timsah derisindendi ve gümüş işlemeleri

vardı. Holmes vakit kaybetmeden çantayı hemen açtı ve ters çevirip boşalttı. Bir lastikle tutturulmuş,

İngiltereBankası’naaityirmiadetellipoundlukbanknottanbaşkabirşeyyoktu.“Bunun iyi muhafaza edilmesi gerekli çünkü mahkemede delil olacak,” dedi Holmes ve çantayı

içindekilerle birlikteMüfettişe teslim etti. “Şimdi artık ahşabın parçalanmabiçimindenodanın içindenatıldığıbarizolanüçüncükurşununesrarınıaydınlatmanınzamanıgeldi.AşçıBayanKing’ibirkezdahagörmemgerekiyor.BayanKing,epeygüçlübirpatlamaylauykunuzdanuyandığınızısöylemiştiniz.Sizcebu,ikincidendahamıgürültülüydü?”“Aslındaosıradayeniuyandığımiçinbirşeysöylemekzorbayım.Ancakbanahayligürültülügeldi.”“Pekihemenhemenaynıandaikielateşedilmişolabilirmisizce?”“Bukonudahiçbirşeysöyleyemem.”“Bense öyle olduğuna inanıyorum. Müfettiş Martin, sanırım bu odadan öğrenebileceğimiz her şey

bundanibaret.Benimlegelirseniz,bahçeninbizenegibitazekanıtlarsunacağınıbirliktegörebiliriz.”Çalışmaodasınınpenceresininaltındabirçiçektarhıuzanıyorduveonayaklaşıncahayretnidalarıattık.

Çiçeklerezilmiştiveyumuşaktoprakayakizleriyledoluydu.Tuhafbiçimdeuzun,sivriparmaklarıolanbüyükbirerkekayağınınizleriydi.Holmesçimenlerinveyapraklarınarasında,yaralıkuşuarayanbiravköpeğigibiavınıarayıpdurdu.Sonrabirmemnuniyetnidasıylaöneeğilipyerdenküçük,bronzbirsilindiraldı.“Bendeböyledüşünmüştüm,”dedi,“tabancanınbirejektörüvarmış,üçüncüfişekdeburada.Müfettiş

Martin,araştırmamızneredeysesonaerdi.”Holmes’unçabukveustacayürüttüğüincelemekarşısında,KasabaMüfettişininnasılbüyükbirşaşkınlık

yaşadığı yüzündeki ifadeden okunabiliyordu. Başlarda konumu gereği olaya çözmeye o da meyletmişancak şimdi duyduğu hayranlığa yenik düşmüştü. Artık itiraz etmeden Holmes’un gösterdiği her yönegitmeyehazırdı.“Kimdenşüpheleniyorsunuz?”diyesordu.“Bu konuya daha sonra geleceğim. Henüz size açıklayamayacağım birkaç unsur daha bulunuyor bu

olayda.Bukadarilerlemişkenbırakınyinekendiyolumdailerleyeyim,böylecetümmeseleyibirandaveherkesiçinaydınlatabileyim.”“NasılistersenizBayHolmes.Adamımızıyakalayalımyeter...”“Gizemli olmak gibi bir niyetim yok, ama tam eylemde olduğumuz şu anda uzun ve karmaşık

açıklamalara girişmem imkânsız. Bütün ipuçları avucumun içinde. Hanımefendi hiçbir zaman kendinegelemese bile dün gece ki koşulları yeniden oluşturup adaleti sağlayabileceğiz.Öncelikle, bu çevrede‘Elrige’s’adındabirhanolupolmadığınıöğrenmekistiyorum.”Hizmetçiler çapraz sorguya alındı, ancak görünüşe göre hiçbiri bu isimde bir yer duymamıştı. Doğu

Ruston yönünde, birkaç kilometre ötede bu isimde bir çiftçinin yaşadığını hatırlayan seyis olayı birazolsunaydınlatmıştı.“Issızbiryermidirbuçiftlik?”“Hemdeçokıssızbayım.”“Belkidegeceburadaolanlardanhaberleriolmamıştırdaha,nedersin?”“Belkidebayım.”Holmesbirsüredüşündüktensonrayüzündetuhafbirgülümsemebelirdi.“Atlardanbirinihazırladelikanlı,”dedi.“ElrigeÇiftliği’nebirmesajgötürmeniistiyorum.”Cebinden farklı türdeki dans eden adam resimlerini çıkardı.Hepsini önüne koyarak bir süre çalışma

masasında oyalandı. Sonunda çocuğa bir not uzattı.Bu notu sadece söz konusu kişiye ulaştırmasını vekesinliklesorulanhiçbirşeyecevapvermemesinitembihledi.Notundışkısmında,Holmes’unokunaklıelyazısına hiç benzemeyen dağınık, düzensiz harfler görmüştüm. Doğu Ruston, Norfolk’taki Elrige

Çiftliği’ne,BayAbeSlaney’egönderiliyordu.“BanakalırsaMüfettiş,”dediHolmes,“refakatçiistemekiçintelgrafyollamanızçokiyiolacaktır,çünkü

hesaplamalarım doğruysa elinizde bölge hapishanesine nakletmeniz gereken çok tehlikeli bir mahkûmolacak.Notu götürecek çocuğun telgrafınızı da ileteceğinden eminim. Biz de öğleden sonra tren varsaşehredönsekfenaolmazWatson.Bitirmekistediğimilginçbirkimyasalanalizimvar,zatenbusoruşturmadaçokgeçmedenkapanacak.”DelikanlınotlabirlikteyolaçıktıktansonraSherlockHolmeshizmetçilerebazıtalimatlarverdi.Gelen

birziyaretçiBayanHiltonCubitthakkındasorularsoracakolursahanımefendinindurumuhakkındabilgiverilmedenonuhemenoturmaodasınaalacaklardı.Holmesbunlarıaşırıciddiyetle,öneminivurgulayaraksöylemişti.Sonolarakbizioturmaodasınagötürdü.Artıkelimizdenbirşeygelmeyeceğini,gelecektebizinelerinbeklediğinigörenekadardavaktimizien iyişekildegeçirmemizgerektiğinisöyledi.Doktorda,hastalarınınyanınagitmeküzereayrıldıktansonrayalnızcaMüfettişvebenkalmıştık.“En azından bu bir saatimizi ilginç ve yararlı bir şekilde değerlendirmemize yardım edebilirim

sanırım,” dedi Holmes, sandalyesini masaya çekip üzerinde dans eden adamların bulunduğu kâğıtlarımasaya yayarken. “Sana gelince sevgili Watson, bunca zamandır doğal merakını gidermemiş olmamarağmensakincebekleyebildin,bunutelafiedeceğimdenşüphenolmasın.SizedeMüfettiş,sanırımbütünbu olaylar dikkat çekici mesleki bir çalışma gibi gelmiştir. İlk olarak, Bay Hilton Cubitt’le BakerCaddesi’nde gerçekleştirmiş olduğumuz görüşmelerimizden çıkardığım bazı tuhaf gerçeklerdenbahsetmeliyim.” Ardından, zaten daha önce bahsetmiş olduğum konuşmaları kısaca özetledi. “Böylesikorkunçbirfacianınhabercileriolduklarınıbilmeyenbirini,şuanönümdeduranbutuhafeserlerkuşkusuzgülümsetebilir. Her türlü şifreli yazıya fazlasıyla aşinayımdır. Hatta bu konu üzerine yüz altmış farklışifreyi analiz ettiğim önemsiz bir monografim de bulunuyor. Ancak buna karşın bu yazının bana dabütünüyleyabancıgeldiğiniitirafetmeliyim.Busistemiicatedenkişiler,görünüşegörebukarakterlerinbirmesajgizlediğininanlaşılmamasını,bunlarınyalnızcabasit,çocukçaşekillerolduğunundüşünülmesiniistiyormuş.“Nevarkibusembollerinharflerekarşılıkgeldiğinibirkezanladıktanvediğertümgizliyazıtürlerinde

bizerehberlikedenkurallarıuyguladıktansonra,çözmekbenimiçinsonderecekolaydı.Elimeulaşanilkmesajokadarkısaydıki sembolünün‘E’yekarşılıkgeldiğinisöylemektenfazlasınıyapmakbenimiçinbileimkânsızdı.Bildiğinizüzere‘E’İngilizalfabesindeençokkullananharfidir.Öylesinebaskındırki,kısabircümledebileençokonunbulunmasınıbekleyebilirsiniz.İlkmesajdakionbeşsemboldendördüaynıydı,bunedenledebusembolünEolduğunudüşünmekoldukçamantıklıydı.Bazıyerlerdebufigürünelinde bayrak varken bazılarında yoktu. Fakat bayrakların dağılma biçimini göz önünde bulundurarak,bunların cümleyi kelimelere bölmek için kullanılmış olabileceğini düşündüm.Ben de bunu bir hipotezolarakkabuledipbu şeklininEolduğunuvarsaydım:“Araştırmanınencanalıcıkısmınagelmiştim.NedeolsaE’densonragelecekİngilizalfabesinindiğer

harflerinindüzeniçokdabelirgindeğildirvebirsayfalıksıradanbiryazıdabirharfinbaskınlığıtamaksibirdurumdagösterebilir.Kabaca söylemekgerekirse; sayısalolarakortayaçıkma sıklıkları açısındanharflerin sıralaması T, A, O, I, N, S, H, R, D ve L şeklindedir fakat T, A, O ve I sayısal anlamdabirbirlerine çok yakındır. Dahası anlamlı bir parçaya ulaşana dek her bir kombinasyonu denemeyekalkışmak, sonsuz bir çalışmaya girişmek anlamına gelecekti.Bu nedenle yenimalzemelerin gelmesinibekledim.BayHiltonCubitt’leikincigörüşmemizdebanaikikısacümle,aradabayrakolmadığıiçindetekkelimeolduğuanlaşılanbirmesajvermişti.Sembollerşöyleydi:

Şimdi beş harflik bu kelimede elimdeki ikinci ve dördüncü harfinE olduğunu kabul edebilirdim.Bukelime‘sever,’‘lever,’yada‘never”olabilirdi.3Bunlardansonuncusunun,birçağrıyacevapniteliğindesöylenmişolmasıçokmuhtemeldiveşartlardacevabınevinhanımıtarafındanyazıldığınıişaretediyordu.Bunu doğru kabul ettiğimizde, bu sembollerinin, sırayla N, V ve R harflerine karşılık geldiğiniçıkarabilirdik.3Sever:ayırmak;Lever:kaldıraç;Never:aslaÇN

“Bu noktada bile işimiz epey zordu, ama aklıma gelen memnun edici bir fikir birkaç harfi dahabulabilmemi sağladı. Eğer bu mesajlar düşündüğüm gibi bayanın geçmiş yaşamında samimi olduğubirinden geliyorsa, iki E arasında üç harfin bulunduğu bir kombinasyonun ‘ELSIE’ ismine karşılıkgelebileceğinifarkettim.İncelemesırasındaböylebirkombinasyonun,üçkeztekrarlananbirmesajınsonkısmındayeraldığınıgördüm.MesajdaBayanElsie’denbirricadabulunulduğunaşüpheyoktu.BöyleceL,SveIharflerinidebulmuşoldum.Pekiburicaneolabilirdi?‘Elsie’denöncegelenkelimeleryalnızcadörtharftenoluşuyorduveEharfiylebitiyorlardı.Kelimenin‘COME’4olmasıgerektiğinidüşündüm.Eilebitendiğerbütündörtharflikelimeleridenedimancakvakamızauyanbirtanebulamadım.BöyleceC,OveMharflerinidebulmuştumveilkmesajabirkezdahahücumediponukelimelereayıracakvehalameçhul olan kelimelerin yerineyse nokta koyacak duruma gelmiştim. Bunu uyguladığımda şu sonucaulaştım:.M.ERE..ESL.NE.4Come:gelÇN

“İlkharfsadeceAolabilirdivebukısacümledeüçkezdahatekrarlandığıiçinbubuluşçokönemliydi.AyrıcaikincikelimedekiHharfidebelirgindi.Mesajınyenihalişuşekildeoluşmuştu:AMHEREA.ESLANE.Yadaisimdekibelirginboşluklarıdolduruncaşucümleoluşuyordu:AMHEREABESLANEY.5

5AmhereAbeSlaney:BuradayımAbeSlaneyÇN

Elimdeartıkyeterikadarharfolduğuiçinikincimesajadaharahatbakabilirdim.Odaşuşekildeydi:A.ELRI.ES.BuradakiboşluklarayalnızcaTveGharfleriniyerleştirinceanlamlıbirhalegeliyorduveortayaçıkan

isminmesajıyazankişininkaldığıbirhanyadaevolabileceğinidüşündüm.”MüfettişMartin’leberaber,dostumunortayaçıkardığı,yaşadığımızgüçlüklerüzerineeksiksizhükümler

sunansonuçlaranasılvardığınadairaçıklamalarınımüthişbirilgiyledinliyorduk.“Peki,sonraneyaptınızbayım?”diyesorduMüfettiş.“Bu Abe Slaney’in Amerikalı olduğundan düşünmek için pek çok nedenim vardı, çünkü Abe

Amerikalılara özgü bir kısaltmaydı ve bütün bu meselenin başlangıç noktası Amerika’dan gelen birmektupolmuştu.Ayrıcaişiniçindesuçlailgilibirsırolduğunudüşünmekiçindepekçoknedenimvardı.Hanımefendinin,geçmişiyleilgiliimalarvekocasınagüvenipbunlarıonunlapaylaşmaktankaçınmasıhepbuyöne işaret ediyordu.Bununüzerinekendisi debirçokkezLondra’daki suçlarla ilgili bilgilerimdenfaydalananNewYorkPolisBürosu’ndandostumWilsonHargreave’ebirtelgrafçektim.Ona,AbeSlaneyisminin kendisine tanıdık gelip gelmediğini sordum. Cevabı şöyleydi: ‘Chicago’daki en büyükdolandırıcı.’ Tam da bu cevabı aldığım akşam Hilton Cubitt bana Slaney’den gelen son mesajıgöndermişti.Bilinenharfleriyerliyerinekoyuncaşusonuççıkıyordu:ELSIE-RE-ARETOMEETTHYGO-P ve D harflerinin de eklenerekmesajın tamamlanması bana, alçağın ikna çalışmalarından vazgeçip

tehditlere başladığını gösteriyordu.6 Chicagolu haydutları iyi tanıyor olmam, sözlerini hızla eylemedönüştüreceğini anlamamı sağladı. Bunu düşünerek dostum ve meslektaşım Dr. Watson’la hemenNorfolk’ageldikamaneyazıkkigeçkalıpolabilecekenkötüşeyingerçekleştiğinigördük.”

6OrtayaçıkanmesajElsie,preparetomeetthyGodyaniTanrı’yakavuşmayahazırlanElsieÇN

“Birvakayısizinlebirlikteelealmakbenimiçinbüyükbirayrıcalık,”dediMüfettişsıcakbirşekilde.“Yinedesizinleaçıkkonuştuğumiçinbenibağışlayın.Sizyalnızcakendinizehesapverirsiniz,ancakbenamirlerimeaçıklamayapmakdurumundayım.EğerkatilgerçektendeElrige’deyaşayanşuAbeSlaneyisevebenburadaotururkenkaçarsabaşımbüyükbelayagirer.”“Okonudarahatolabilirsiniz.Kaçmayaçalışmayacaktır.”“Bununeredenbiliyorsunuz?”“Kaçmaksuçunukabuletmekanlamınagelir.”“Öyleyseizinverinonututuklayalım.”“Bendeonubekliyorum,herangelebilir.”“Pekiamanedengelsinki?”“Çünkügönderdiğimnotlagelmesiniistedim.”“Ama bu imkânsız BayHolmes? Sırf istediğiniz için neden gelsin? Böyle bir şüphelenip kaçmasına

nedenolmazmı?”“Mesajı buna göre oluşturmayı başardığımı düşünüyorum,” dedi Sherlock Holmes. “Aslında, eğer

yanılmıyorsamkendisidegeliyorzaten.”Patikayıgeçmekteolanbiradamkapıyayaklaşıyordu.Uzunboylu,esmer,yakışıklıbiradamdı.Üstünde

gribirflanelvekafasındaPanamaşapkasıvardı.Yüzünükaplayansiyahsakalları,iri,birgagaburnuveelindeyürüyüşüneeşlikedenbirbastonuvardı.Kendimülkündeymişgibikasılarakpatikayıgeçtivezilikuvvetleçalışınıduyduk.“Baylar,” dedi Holmes “sanırım artık kapının arkasındaki yerlerimizi alma vakti. Böyle bir adamla

karşı karşıya olunduğunda, her türlü önlemi almakgerekir.Kelepçelerinize ihtiyacınız olacakMüfettiş.Konuşmaişinibanabırakın.”Birdakikakadarsessizcebekledik.İnsanınaslaunutamayacağıtürdendakikalardanbiriydi.Sonrakapı

açıldı ve adam içeri girdi. Holmes hemen atılarak adamın başına bir silah dayadı ve Martin debileklerine kelepçeleri geçirdi. Tüm bunlar öylesine hızlı ve ustaca yapılmıştı ki adam saldırıyauğradığınıbileanlamadankıskıvrakyakalanmıştı.Parlayankaragözleriylebizisüzdü.Sonradaacıbirkahkahaattı.“Beylerbenibukezfenafakabastırdınız.Görünüşegöresertkayayaçarptım.AncakbenburayaBayan

Hilton Cubitt’in mektubuna cevap olarak gelmiştim. O da bu işin içinde olmasın sakın? Bu tuzağınhazırlanmasınaoyardımetmişolamazdeğilmi?”“BayanHiltonCubitt ağır yaralı ve şu anölümdöşeğinde.”Adambütün evdeyankılanankederli bir

çığlıkattı.“Siz delirmişsiniz!” diye bağırdı öfkeyle. “Yaralanan kocasıydı, o değil. Küçük Elsie’ye kim

dokunabilirki?OnutehditetmişolabilirimamaTanrıbeniaffetsin,onunsaçınıntelinebiledokunamam.Sözünüzüderhalgerialın!Banayaralıolmadığınısöyleyin!”“Ölükocasınınyanındaağıryaralıhaldebulundu.”Adamderinbirinlemeylekanepeyegömüldüveyüzünükelepçelenmişellerininarasınaaldı.Beşdakika

boyuncasessizdurduvesonrabaşınıkaldırarakçaresizliğinverdiğisakinliklekonuşmayabaşladı.“Sizden saklayacakhiçbir şeyimyokbaylar,” dedi. “Ben adama ateş ettiysemoda bana ateş etti bu

cinayet sayılmaz.Fakatbenimokadınazararverdiğimidüşünüyorsanıznebeninedeonu tanıyorsunuzdemektir. İnanınbana,dünyaüzerindehiçbir erkekbirkadınıbenimonu sevdiğimgibi sevmemiştir.Obenimhakkımdı.Yıllaröncebanasözvermişti.Aramızagirenoİngilizdeneyinnesiydi?Sizeonunbenimhakkımolduğunuveyalnızcahakkımıaradığımısöylüyorum.”

“Gerçek yüzünüzü öğrenince sizden ayrıldı,” dedi Holmes sertçe. “Sizden uzakta olabilmek içinAmerika’dan kaçtı ve İngiltere’de saygıdeğer bir beyefendiyle evlendi. Ama siz onun yakasınıbırakmadınız,onun izini sürdünüz.Onu, sevdiğive saygıduyduğukocasını terketmeyeve sizinle,yanikorktuğu ve nefret ettiği bir adamla kaçmaya zorladınız.Buna ikna edebilmek için de hayatını ıstırabaçevirdiniz.Sonundasoylubiradamınölümüneveonuçoksevenkarısının intiharınanedenoldunuz.BuhikâyedesizinpayınızadüşeniştebuBayAbeSlaneyvebununiçinkanunönündehesapvereceksiniz.”“Eğer Elsie ölürse başıma gelecekler umurumda olmaz,” dedi Amerikalı. Ellerinden birini açarak

avucununiçindeduranburuşmuşnotabaktı.“Bakınbayım,”diyeatıldı,gözlerindebirkuşkupırıltısıyla,“beni korkutmaya çalışmıyorsunuz değil mi? Eğer bayan dediğiniz kadar kötüyse bu notu kim yazdı?”Notumasayaattı.“Siziburayagetirmekiçinbenyazdım.”“Sizmi yazdınız?Dünya üzerinde,Birlik dışında dans eden adamların sırrını bilen yoktur. Peki, siz

nasılyazdınız?”“Birininicatettiğinibirbaşkasıpekâlâkeşfedebilir,”dediHolmes.“SiziNorwich’enakletmeküzere

bir araba gelmek üzere Bay Slaney. Ancak bu arada neden olduğunuz hasarı az da olsa onarmak içinvaktinizvar.BayanHiltonCubitt’inasılbüyükbirzanaltındabıraktığınızınfarkındamısınız?Eğerbenburadaolmasaydım,topladığımbilgilerolayıaydınlatmasaydıhanımefendininkocasınıöldürmesuçundanyargılanacağınıbiliyormusunuz?Hiçdeğilse,onunhiçbirşekilde,doğrudanyadadolaylıolarakbutrajiksondansorumluolmadığınıtümdünyayaaçıklamaksizinborcunuz.”“Bundandahaçok istediğimbirşeyyok inanın,”dediAmerikalı.“Kendiadımayapabileceğimen iyi

şeyzatengerçeğitümçıplaklığıylaanlatmak.”“Bunları aleyhinize kullanılacağını belirtmek görevim,” diye bağırdıMüfettiş, İngiliz suç yasalarının

ihtişamlıtarafsızlığıyla.Slaneyomuzlarınısilkti.“Şansımı deneyeceğim,” dedi. “Öncelikle baylar, bu kadını çocukluğundan beri tanıdığımı bilmenizi

isterim.BizChicago’dayedikişilikbirçeteydikveElsie’ninbabasıdaBirliğinpatronuydu.YaşlıPatrickzekibiradamdı.Anahtarınıbilmeyenkişiyebirçocuğunkaralamalarıgibigelenbuyazıyıicatedenkişide oydu. Neyse, Elsie’nin bazı işlerimizden haberi oldu ve yaptıklarımıza tahammül edemedi. Kendiimkânlarıylabiriktirdiğibirazparasıdavardı,onlarıdayanınaalıpLondra’yakaçtı.Nişanlıydık,belkidoğrudürüstbir işimolsaydıbenimleevlenecektide.Fakatyasadışıhiçbirşeyebulaşmakistemiyordu.Neredeolduğunuancakbuİngiliz’leevlendiktensonraöğrenebildim.Onayazdımancakcevapalamadım.Sonunda ben de buraya geldim, mektuplarım etkili olmayınca ben de okuyabileceği yerlere mesajlarbırakmayabaşladım.“Yaklaşıkbir aydır buradayım.Alt kattaki bir odasını kiraladığımo çiftlikte yaşıyorumveher gece,

kimsenin ruhu bile duymadan girip çıkabiliyorum. Açıkçası Elsie’yi ikna etmek için elimden geleniyaptım.Mesajlarıokuduğunubiliyordumçünkübirkeresindeodaaltınabirmesajyazmıştı.Zatenondansonraöfkedendeliyedöndümveonutehditetmeyebaşladım.Bununüzerinebanagitmemiçinyalvaranvekocası bir skandala karışırsa kalbinin çok kırılacağını belirten bir mektup gönderdi. Bir de, eğersonrasında oradan ayrılıp sonsuza kadar kendisini rahat bırakmayı kabul edersem sabah üçte, kocasıuyuyunca aşağı gelerek pencerelerden birinden konuşabileceğini yazmıştı. Gece söylediği saatte aşağıgeldi.Gitmemiçinbanaparavermekistedi.Çılgınadöndüm,kolundanyakaladığımgibionupenceredenaşağı çekmeye uğraştım.Fakat, tamo anda kocası geldi, elinde de bir silah vardı.Elsie yere eğilinceadamla karşı karşıya kaldık. Ben de silahlıydım, onu korkutmak ve kaçabilmek için silahımı onadoğrulttum.Fakatbanaateşettiveıskaladı.Bendehemenhemenaynıandatetiğebastım,adamoandayereyığıldı.Bahçedenkaçarkenpencereninarkamdankapandığınıduydum.Anlattıklarımınherkelimesidoğrubeyler.Ogençbananotugetirenekadardahiçbirşeydenhaberimolmadı,bendetıpkıbiralakarga

gibitıpıştıpışgeldimvekendimiellerinizebıraktım.”Amerikalıkonuşurken, içindeüniformalı ikipolisolanbirarabaeveyaklaşmaktaydı.MüfettişMartin

ayağakalktıvemahkûmunomzunadokundu.“Vakitgeldi.”“Onugörebilirmiyim?”“Hayır, hanımefendinin bilinci kapalı. Bay SherlockHolmes, bir gün yine önemli bir vakada sizinle

birlikteçalışmaşansınasahipolmayıumuyorum.”Duruppenceredenarabanıngidişiniizledik.Arkamıdönünce,gözüm,adamınmasanınüzerinefırlattığı

buruşturulmuşkâğıdatakıldı.Holmes’un,onutuzağadüşürmekiçinyazdığınottubu.“Bakalım okuyabilecek misin Watson?” dedi gülümseyerek. Notta yine hiçbir kelime yoktu ve

sıralanmışdansedenadamlarvardıyalnızca.

“Sözünüettiğimanahtarıkullanırsan,”dediHolmes,“bununyalnızca, ‘Comehereatonce’7 anlamınageldiğini göreceksin. Adamın bu davete kayıtsız kalamayacağını biliyordum, çünkü hanımefendidenbaşkasından geliyor olamazdı. Böylece sevgili dostumWatson, şimdiye sadece dek kötülüğün ajanlarıolarak kullanılmış dans eden adamları ilk kez iyi bir şey uğruna kullanmış olduk.Not defterin için deolağandışıbirhikâyevermesözümüböylelikle tutmuşoldumsanırım.Trenimiz saatüçkırktakalkıyor.AkşamyemeğineBakerCaddesi’ndeolacağımızıtahminediyorum.”7DerhalburayagelÇN

Söyleneceksonbirsözdahavar.AbeSlaneyyaniAmerikalıNorwichgeçicimahkemeleri tarafındanölümcezasına çarptırıldı.Ancakhafifletici nedenler ve ilk ateş edeninHiltonCubitt olması sayesindecezası düşürülerek müebbet hapse çevrildi. Bayan Hilton Cubitt hakkında tüm bildiğim ise tamameniyileştiğivehayatınıfakirlerilekocasınıntopraklarınaadamışbirdulolduğu.