De jonge vrouw tuurt bedachtzaam voor zich uit.Waar was ze in ‘s hemelsnaam beland?Ze draait een rondje, maar alles wat ze ziet zijn de uitgestrekte groene landschappen tot aan de zee.Ze zou toch niet? Die gekke vrouw gister die vroeg wat ze met haar leven wilde?Was dit een grap die rechtstreeks werd uitgezonden op TV?

Nogmaals kijkt ze rond, beseffent dat er geen camera lenzen op haar gericht zijn.Ze denkt terug aan het gesprek met de vrouw.Ze had gezegt dat ze iets zou regelen, waardoor ze op eigen benen kon staan.Nou, dat was in ieder geval al waar.In de verste verte is geen sim of huis te zien.Wat zei de vrouw nog meer?Ze fronst, waardoor een diepe denkrimpel op haar voorhoofd ontstaat.“Bouw je eigen bestaan op, door met 10 mannen 60 kinderen te krijgen.”

Dromerig staart ze voor zich uit.Kinderen waren haar grootste wens.Ruw word ze uit haar dagdroom gehaald.“Wacht is even Jess.” Haalt ze zichzelf terug op aarde.“60 kinderen met 10 verschillende mannen.” Ze fronst opnieuw. Hoe moet ze dat voor elkaar krijgen? En erger: Hoe moet ze die mannen uit elkaar houden, niet te spreken over de kinderen?En dat terwijl ze een familiesim is.

Ze zucht diep en bedenkt zich dat ze ook ergens moet wonen.Maar blijkbaar is daar aan gedacht.Midden op het veld ziet ze opeens 4 muren met een dak staan.Angstig loopt ze naar binnen om zich vervolgens dood te schrikken.Er is aan de eerste levensbehoeften gedacht, maar meer dan dat?Nee. Een bed, een boekenkast een primitieve keuken en een badkamertje met als afscheiding van de rest een laag muurtje is het enige dat zich in de 1 kamer woning bevind.

En hoewel ze het liefst kwaad het hutje uit wil lopen om de eerste de best sim aan te vliegen, besluit ze dat die WC toch niet helemaal onwelkom is.En hoewel het hutje een krot is, is het blijkbaar wel háar krot.Zuchtend laat ze zich op de WC zakken om wat door het huisje te turen.Met wat geld en liefde zou ze hier nog best een leuk huisje van kunnen maken, hield ze zichzelf voor.

Ze besluit – al is het uit pure verveling – te kijken wat voor een boeken er in de boekenkast staan.Geïnterreseert laat ze haar hand op de rug van een kookboek liggen.Ze had nooit zelf leren koken, bedenkt ze plots.‘Dat is dan een begin.’ Mompelt ze terwijl ze het boek uit de kast haalt en met haar hand over de voorkant strijkt.

Toch word ze niet veel later uit haar concentratie gehaald.Een geel stipje dat wel iets weg heeft van een meisje komt langzaam naar haar hutje gelopen.Het blijkt een krantenmeisje te zijn, en Jessica is maar wat blij om een teken van leven te zien in dit barre oord.

‘Aangenaam. Ik ben Jessica Spit, en ik geloof dat ik hier woon.’ Steld ze zichzelf voor.‘Je gelooft dat je hier woont?’ Vraagt het meisje met een opgetrokken wenkbrauw.‘Ja, het is een lang verhaal.’ Zegt Jessica met een knipoog.‘Aah.’ Zegt het meisje alleen terwijl ze Jessica bedachtzaam bekijkt.

Plots bedenkt Jessica zich iets.‘Heb jij hier misschien een gekke vrouw gezien?’ Vraagt ze nieuwsgierig aan het meisje.Als ze die vrouw kon vinden dan kon die haar misschien verder helpen.‘Een gekke vrouw? Ja hoor, die heb ik gezien!’ Zegt het meisje met een lach op haar gezicht.‘Echt waar?’ Roept Jessica enthousiast uit. ‘Waar?’‘Ze staat hier voor me.’ Zegt het meisje en zonder nog iets te zeggen loopt ze van Jessica weg.

Verbijsterd blijft Jessica achter.Dan haalt ze maar haar schouders op en pakt de krant die het meisje nog even snel had neer gepleurt.Als ze in ieder geval een baan had, dan werd het misschien al iets makkelijker om aan haar droomhuisje te beginnen.En dan het liefst in het onderwijs, haar levenswens.

En of ze nou gewoon geluk heeft, of dit is weer een actie van de rare vrouw, meteen vind ze een baan in het onderwijs.‘Hoef ik niet eens te soliciteren?’ Vraagt ze hardop aan zichzelf.Blijkbaar niet, want ze kan meteen de volgende dag beginnen.

Dan komt er opnieuw bezoek.Een man dit keer.Maar voor Jessica een praatje met hem kan maken, loopt hij al weg.Eerst wil ze achter hem aan rennen om te vragen wat dit te betekenen heeft. Maar dan ziet ze het roze pakketje dat voor haar deur staat.Ze weet zeker dat hij er net nog niet stond.Nieuwsgierig maakt ze hem open en met verbazing kijkt ze naar de splinternieuwe computer.Ze besluit dat het geld dat de computer oplevert hard nodig is, en dus verkoopt ze hem.

Ze wil net weer haar huisje inlopen, als er opnieuw bezoekers komen.“Raar gedoe hier.” Denkt ze in zichzelf.Ze stelt zich voor aan alle drie, maar bij de laatste blijft ze haken.De man heeft de goede leeftijd voor de challenge, en lijkt wel geïnteresseert in haar te zijn.Ze haat het om dit te zeggen, maar van hem zal ze maar ‘werk’ moeten maken.

En dus begint ze vrolijk met hem te praten over koetjes en kalfjes.De ene vraag na de andere schiet in haar hoofd voorbij.“Hoe krijg ik hem ooit zover dat hij bij me komt wonen in dat krot?”“Hoe moet ik hem dumpen nadat ik 6 kinderen van hem heb gekregen?”Dan schud ze even met haar hoofd.Ze moest zich nu concentreren op hem. Hij moest haar natuurlijk wel eerst aardig vinden.

Als het middag is geworden, zijn de 3 sims er nog steeds.Jessica besluit ze maar niet binnen uit te nodigen, daar heeft ze immers de ruimte niet voor.Ze excuseert zich even en smeert snel een boterhammetje voor zichzelf.Ze voelt dat de 3 mensen buiten nu met opgetrokken wenkbrauw naar haar bouwseltje kijken.

Terug buiten besluit ze al haar charmes in de strijd te gooien om Tjerk te verleiden.Ze moest immers zo snel mogelijk beginnen.Tjerk echter, lijkt er totaal geen problemen mee te hebben.

Snel geeft ze hem een kusje op zijn lippen.Gretig pakt hij haar vast.“Bingo.” Klinkt een stemmetje in haar hoofd.“Wat voor ‘n familiesim ben jij?” Vraagt ze zich dan plots af.“Een beetje 10 verschillende mannen zitten te verleiden.”

Het word al snel donker en ze besluit dat ze nu moet weten wie ze voor zich heeft.‘Tjerk, wat vind je eigenlijk van mijn uhm.. Woonomstandigheden?’ Vraagt ze hem terwijl ze zijn handen vast houdt.‘Ach, dat maakt toch niet uit? Met een beetje geld knap je het zo op.’ Zegt hij zelfverzekerd.

‘Je wil niet weten hoe blij ik ben dat je dat zegt!’ Roept ze blij terwijl ze hem in de armen springt.‘Dus, zal ik je morgen bellen?’ Vraagt ze geheimzinnig.‘Is goed. Tot ziens schoonheid.’ Zegt hij terwijl hij al zwaaiend wegloopt.

Ze giegelt terwijl ze weer naar binnen loopt voor het avondeten.“Dit is zo gek nog niet.”Vrolijk maakt ze voor zichzelf een lekker bordje spaghetti.

En na netjes haar kommetje te hebben weggegooid, en het huisje nog wat schoongemaakt te hebben, kan ze eindelijk haar warme bedje in kruipen.

De volgende morgen is ze ruim op tijd klaar als de carpool verschijnt.Met een grote glimlach op haar gezicht stapt ze in.

En die glimlach was terecht!Rond 3 uur ‘s middags komt ze terug met een promotie én een leuke geldbonus.Ze besluit dat ze het geld nog even wil bewaren, tot dat Tjerk bij haar woont.“Tjerk..”Meteen rent ze naar binnen om haar net gekochte telefoon aan te sluiten.

Na een tijdje werkt alles eindelijk goed en vluchtig haalt ze het kaartje met Tjerk’s telefoon nummer uit haar broekzak.Zenuwachtig toetst ze het telefoon nummer in.‘Hallo, dit is het antwoord apparaat van Tjerk. Spreek een boodschap in na de pling.’ ‘PLING!’‘Hooi Tjerk, met mij. Ik wou je uitnodigen maar ja, je bent er niet. Bel me.’Snel drukt ze de telefoon uit.

Teleurgesteld gaat ze vroeg op bed liggen.Ze had verwacht dat hij wel ongeduldig thuis op haar telefoontje had zitten wachten.Met een diepe zucht valt ze in slaap.

De volgende morgen gooit ze pas net haar ontbijt kommetje weg, als de carpool alweer voor de deur staat.Snel rent ze naar binnen en schiet in haar werkkleding.‘Nou nou, de volgende morgen zou ik maar wat eerder opstaan als ik jou was.’ Zegt de chauffeur chagerijnig.

Maar toch heeft Jess het diezelfde middag weer voor elkaar.Opnieuw heeft ze promotie. Een beter huis komt nu steeds dichterbij, maar dan moet ze wel eerst Tjerk kunnen bereiken.

Zuchtend begint ze weer aan haar lunch.Tjerk moest blijkbaar telkens werken als zij net terug kwam.Als het zo door bleef gaan zou ze hem waarschijnlijk nooit te pakken krijgen.

Peinzend gaat ze in bed liggen.Hoe moet ze Tjerk nou bereiken als ze moet werken?Dan schiet ze overeind.Werken...Ze kon ook níet gaan werken.Glimlachend aan het idee van een werkdag missen, valt ze in slaap.

De volgende morgen staat de carpool trouw voor de deur.Alleen lijkt dat rare mens maar niet te komen.Na nogmaals luid getoeterd te hebben, rijd de chaffeur vloekend weg.

Jessica heeft zich stilletjes binnengehouden, maar nu hoort ze een weg rijdende auto.Opgelucht haalt ze adem en loopt naar de telefoon.‘Tjerk! Eindelijk kan ik je bereiken.’ Tettert ze vrolijk in de telefoon.‘Ik vroeg me af of je langs wou komen.’ Gaat ze verder als Tjerk haar ook vrolijk begroet.

Even later staat hij al voor de deur van haar huisje.‘Ik heb je zo gemist!’ Roept ze dramatisch uit terwijl ze hem in de armen valt.‘Haha, ik jou ook hoor.’ Zegt hij lachend terwijl hij een zoen op haar lippen drukt.‘Tjerk, we moeten praten.’ Zegt ze plots zakelijk.Ze kijkt naar de geschrokte uitdrukking op zijn gezicht. Moeizaam houdt ze haar lachen in.

‘Ik wou je vragen hier te komen wonen.’ Zegt ze dan. Meteen verschijnt er ook weer een lach op haar gezicht.En ook op die van Tjerk.‘Natuurlijk wil ik dat!’ Roept hij opgelucht.‘Ik schrok me dood gek!’‘Zullen we dan maar iets aan óns huisje doen?’ Vraagt ze lacherig.‘Lijkt me een goed plan.’

En van het krotje van 4 muren, word het huisje omgetoverd tot een kleine 2 persoons woning.‘Ik denk dat we ons hier wel thuis gaan voelen.’ Zegt Jessica tevreden terwijl ze naar de deur loopt.‘Maar een inwijdingsseremonie is nooit verkeerd.’ Zegt ze met een veelbetekende blik.

Meteen weet ze hem op bed te krijgen.Het is duidelijk dat hij gretig opzoek is naar wat liefde.En dat geeft Jessica hem.Want – hoewel hij het niet wist – zij had een taak die haar te wachten stond.En ze moest immers ergens beginnen...

Het is dan ook geen wonder dat de twee ‘s avonds onder de dekens vandaan komen.En hoewel Jessica de hele middag nog vrij heeft, moet Tjerk vertrekken naar zijn baan in de cariërre Horeca. Hoewel hij daar wel zo snel mogelijk van af wil komen.

Langzaam bereid ze een kommetje macaroni voor zichzelf.Ze heeft toch alle tijd. Zo’n dagje vrij was ze gek nog niet.Maar ze kon het natuurlijk niet vaker doen. Ze had al een telefonische waarschuwing gekregen en..Met een ruk staat ze op en slaat haar ene hand voor haar mond, en de andere voor haar buik.De neiging om te kotsen word steeds groter.

Die avond als Tjerk weer thuis is, zit ze samen met hem op de bank alsof er niks aan de hand is.‘Een baan in het leger verdient veel meer dan deze pokke baan.’ Zegt hij tegen haar terwijl hij met een markeerstift een dikke cirkel om de advertentie zet.‘Fijn schat. Ik ga naar bed. Ik ben moe.’ Zegt ze stug terwijl ze al opstaat om de TV uit te drukken.Een beetje wankel loopt ze naar de slaapkamer, Tjerk verbaasd achter latend.

Dit was hem dan.De eerste update van mijn Queen Bee.Ow trouwens, voor als jullie het nog niet doorhadden:

Jessica Spit:

FamiliewensTop van de cariërre Onderwijs halen

Ook maar gelijk Tjerk: *denkt*

Tjerk *uhh... xD*KenniswensAlle vaardigheden vol