HAJI NAJI Memorial Trust Moti(Part-3).pdf · HOME વલણpરાભsતj (બાગ- 3)-4 VISIT...

HOME વલણેરાભોતી ( બાગ- 3 )- 1 VI SIT U S

વલણેરા ભોતી (બાગ- ૩)

- : પ્રકાળક : - શાજી નાજી ભેભોયીમર ટ્રસ્ટ

ભાી ટેકયા, આંફાચોક, બાલનગય પોનનફંય : (૦૨૭૮) ૨૫૧૦૦૫૬ / ૨૪૨૩૭૪૬

… Kitab Downloaded from …

www.hajinaji.com

• Like us on Facebook •

http://www.hajinaji.com/?pdf

http://www.hajinaji.com/

http://www.facebook.com/HajiNajiTrust


નંધ..... લધ ુકકતાફો ડાઉનરોડ કયલા

ભાટે www.hajinaji.com ય રોગ ઓન કયો.

કકતાફભા ંકોઈ ભરૂચકૂ જણામ તો જાણ કયલા વલનતંી.

[email protected]


http://www.hajinaji.com/

mailto:[email protected]


અનકુ્રભણણકા પ્રક

યણ

વલમ ેજ

વલબાગ - ૧ તલઝોઅ. પ્ર.1 મકુદ્દવ ેઅદદફેરીની તલાઝોઅ 19

પ્ર.2 મકુદ્દવ ેઅદદફેરી (ય.અ.)ન ેઓખો 23

પ્ર.3 મકુદ્દવ ેઅદદફેરી (ય.અ.)નો પ્રબાલ 26

પ્ર.4 અમ્ભાયે દશનીનાની નમ્રતા 30

પ્ર.5 તલાઝોઅના પ 37

પ્ર.6 ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી તલાઝોઅનો વફક વશનળીરતા અન ેધીયજ

43

પ્ર.7 તલાઝોઅનો હુકભ 51



પ્ર.8 શંભેળા નમ્ર યશો 55

પ્ર.9 નમ્રતા યાખલાનો અજ્ર 61

પ્ર.10 બરુદંી ભાટે તલાઝોઅ જરૂયી છે 76

પ્ર.11 વઅદી આણરભોની ભશેપીરભા ં 81

પ્ર.12 શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ કેલો ોળાક વદં કમો ?

90

પ્ર.13 મશુાજીયે શફળાની લાત વાબંો 98

પ્ર.14 મશુાજીયે શફળાની લાત વાબંો 106

પ્ર.15 કેટરીક કયલામતો 121

વલબાગ – ય તકબ્બયુ અને ખદુવદંીની ભઝીમ્ભત



પ્ર.16 ભાખી ળા ભાટે ેદા થઈ ? 130

પ્ર.17 ળમતાનની લાત વાબંી લ્મો 132

પ્ર.18 તગંદસ્તી ફશેતય છે કે ઘભડંી ફનાલનાયી દૈારત ?

140

પ્ર.19 ભાનલતં કોણ અન ેશડધતૂ કોણ ? 146

પ્ર.20 તકબ્બયુની યાકાષ્ટા 148

પ્ર.21 કુતયો યાજાનુ ંખાણુ ંરઈ ગમો 155

પ્ર.22 ઘભડંીન ુ ંભાથ ુનીચુ ં 162

પ્ર.23 સરુતાન ણફન અબ્દુર ભણરકની ખદુવદંી 168

પ્ર.24 ખદુવદંીના કાયણ ે ઈસ્રાભના રશ્કયની શાય થઈ

175



પ્ર.25 શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના લળંભા ંનબવુ્લત આગ કેભ ન લધી ?

200

પ્ર.26 શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ) વસ્તી કકંભતભા ંળા ભાટે લેચામા ?

208

પ્ર.27 ખશુ્રાૂ યલેઝ તકબ્બયુન ે કયણાભ ે શરાક થઈ ગમો

211

પ્ર.28 ઈબ્રીવના પ્રબાલનુ ંકાયણ 227

પ્ર.29 ખદુવદંી કેટરી ભોટી રાઅનત છે ? 233

પ્ર.30 એક ગઝુાયીળ 243


વલબાગ – ૩ વશનળીરતા અને ધીયજ

પ્ર.32 ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

260



પ્ર.33 ઈભાભ ે ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

270

પ્ર.34 ઈભાભ ેકાણઝભ (અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

282

પ્ર.35 ઈભાભ ે શવન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

292

પ્ર.36 ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

298

પ્ર.37 શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ેતાણરભ ાભેરા ભાણવનુ ંશીલ્ભ

307

પ્ર.38 જનાફ ે ભાણરકે અશ્તય ( ય.અ.)ન ે ઓખો

311

પ્ર.39 યશભતરુ રીર આરભીન ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ની વશળીરતા

321

પ્ર.40 વશનળીરતા નબવુ્લત અન ે ણખરાપતની ળતદ છે

354



પ્ર.41 શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) શક લાત ભાટે નાયાજ થામ છે

370

પ્ર.42 એક લધ ુતક 378

પ્ર.43 કેટરીક કયલામતો. 393

વલબાગ -4 કોવળ અને અભર. પ્ર.44 જેટલુ ંકાભ તેટલુ ંજ ભશેનતાણું. 407

પ્ર.45 ભશેનતનુ ંભશત્લ. 412

પ્ર.46 લધ ુકાભ ર્ક્ાદ લગય લધ ુભશેનતાણુ ંભત ુનથી.

421

પ્ર.47 અભર નો આધાય વનહમત ય. 424

પ્ર.48 જન્નત પઝરથી ભે કે અદરથી ? 433



પ્ર.49 ફાદળાશીની કકંભત. 441

પ્ર.50 શઝયત યસરૂ ેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ની વનકટતા પામદાકાયક છે કે અભર ?

444

પ્ર.51 અભીય ખયુાવાનીનો ગરુાભ 452

પ્ર.52 ભોભીનોના ગનુાશ કેલી યીત ેનાબદુ થઈ જામ

છે ?

456

પ્ર.53 આલા રોકો કેટરા છે ? 461

પ્ર.54 ઈફાદતનો ફોધાઠ શઝયત ઈભાભ ેઝમનરુ

આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી લ્મો.

467

પ્ર.55 એક નવીશતની લાત. 485


HOME વલણેરાભોતી ( બાગ- 3 )- 10 VI SIT US


વલબાગ - ઈઝઝતે નપવ

પ્ર.57 ભોશમ્ભદ ઝૈદ અરલીની ફરદં કશમ્ભતી. 506

પ્ર.58 વૈમદ યઝી (યશ.)ની ફેવનમાઝી. 513

પ્ર.59 દમાનતદાયીની આ દાસ્તાન ણ જાણો 522

પ્ર.60 દીન આણન ેશુ ંવફક આ ેછે ? 528

પ્ર.61 નોઅભાન ફીન ફળીયની અજોડ કશંભત. 534

પ્ર.62 ળામયે આર ે ભોશમ્ભદ કભીત ( યશ.)ની બરુદં કશંભતી.

539

પ્ર.63 એક ભાનલતં અન ેસુદંય અકીદો ધયાલતી સ્ત્રી.

551



પ્ર.64 જેણ ે મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) ાવ ેભદદની ભાગંણી ન કયી.

564


વલબાગ-6 રાફંી આળાઓ

પ્ર.66 ભમાદકદત આયષુ્મ અન ે અભમાદકદત આયઝુઓ.

586

પ્ર.67 ભમાદકદત આયષુ્મનો એક નમનુો. 590

પ્ર.68 ભાછરી ખાલાની ઈચ્છા કબ્રભા ંરઈ ગઈ. 595

પ્ર.69 શઝયત ેઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)નો ખજાનો. 609

પ્ર.70 એક લંટી અન ેજન્નતનો ભશેર. 634



પ્ર.71 દુવનમાના ઘયની ચાય દીળા (ચતદુીળા). 642

પ્ર.72 એક કદલવ હુકૂભત કયલાની આયઝુ. 651

પ્ર.73 જજંદગીની ખળુી આળાઓ થકી કામભ છે. 665

પ્ર.74 એક આયઝુ અન ેએક વો કોયડા 670


વલબાગ -7 ઝુલ્ભો વવતભ

પ્ર.76 જેલો અભર તેલો શાકકભ 681

પ્ર.77 ઝુલ્ભની ગાદી. 689

પ્ર.78 અભરના સ્થાનથી ગાપીર ન યશો. 693



પ્ર.79 અભરનો ફદરો ભલાનુ ં એક લધાયે ઉદાશયણ.

698

પ્ર.80 ભન્સયેુ દલાનકીના ઝુલ્ભનો નમનુો. 704

પ્ર.81 શજજાજ ભરઉનનો અંજાભ 714

પ્ર.82 એક ડોળીનો જડફાતોડ જલાફ. 727

પ્ર.83 વાદાત રોકોની ભઝલભુી. 735

પ્ર.84 ભઝલભુ રોકોન ેભદદ ન કયલાનો અંજાભ 746

પ્ર.85 ફે બાઈઓના ચાકયત્ર્મ લચ્ચ ેતપાલત. 758

પ્ર.86 લઝીય ફન્મા છી કેલા કેલા યાક્રભ ર્ક્ાદ ? 766

પ્ર.87 દદદ બયી અીર. 782




વલબાગ - ૮ અદર અને ઈન્વાપ. પ્ર.89 ઉભય ફીન અબ્દુર અઝીઝના અદરનુ ં

યીણાભ 797

પ્ર.90 ભઝલભુના અલાજથી સલુ્તાન ફેચૈન થઈ ગમો.

801

પ્ર.91 ઈન્વાપ થકી દુશ્ભનો ય વલજમ. 813

પ્ર.92 સરુતાન ભણરક ળાશ અન ેવધૃ્ધ સ્ત્રી. 817

પ્ર.93 નૌળીયલાન અન ેતાકે ભદામન. 824

પ્ર.94 ફાદળાશ આકદર તો યૈમત અભીન. 830

પ્ર.95 શઝયતણખઝય (અરય્હશસ્વરાભ)ની ભન્સયુન ેનવીશત.

834



પ્ર.96 સરુતાન જરાલરુા અન ેભઝલભુ ખેડુત. 844

પ્ર.97 દુશ્ભનની શાજયીભા ં શઝયતઅરી (અરય્હશસ્વરાભ) ના અદરનો ઉલ્રેખ

852

પ્ર.98 શૈદયી વભાનતા. 865

પ્ર.99 ભાણરકે અશ્તયનો અણબપ્રામ અન ે શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)નો જલાફ.

895

પ્ર.100 જ. અકીર (અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી ગયભ રોઢાની લાત વાબંો.

901


વલબાગ - ૯ ઈસ્રાપ અને ઉડાઉણાની ભઝીમ્ભત. પ્ર.102 ફશલરુ ેભશેરની દીલાર ય શુ ંરખ્યુ ં? 930

પ્ર.103 ફુઝુર ખચીના કેટરાક દાખરાઓ. 933



પ્ર.104 તભાભ વંવત લટુાલી ન દમો. 948

પ્ર.105 ફુઝુર ખચદ કયનાય કોણ ? 952

પ્ર.106 ાણીનો ફગાડ એ ણ ઈસ્રાપ છે. 955

પ્ર.107 ખોયાકભા ં ઈસ્રાપ કયલો એ ફીભાયી ભાટે કાયણરૂ છે .

960

પ્ર.108 ઈફાદત ણ ઈભાન પ્રભાણ ેશોલી જોઈએ. 963

પ્ર.109 ખદુાન ેલચરો ભાગદ વદં છે. 970

પ્ર.110 જજંદગી અંધાધુધંીથી ાક શોલી જોઈએ. 974

પ્ર.111 ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ની સપુી રોકો વાથ ેચચાદ.

981




વલબાગ ૧૦ દુનીમાની ભોશબ્ફતની ભઝીમ્ભત. પ્ર.113 એક કીડીએ શઝયત ે સરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને શુ ંકહ્યુ ં?

1024

પ્ર.114 ભશાન વત્તાધીળની અજીફ ભૌત. 1030

પ્ર.115 ફયાભકશના જીલનની પ્રાથવભક શારત. 1041

પ્ર.116 ફયાભકશની ખરીપા ઉય હુકૂભત 1054

પ્ર.117 તસ્લીયે ઈન્કરાફ. 1062

પ્ર.118 ઈવતશાવના ાનાઓ ય ફયાભકશની અંતીભ વનળાની.

1067

પ્ર.119 વલચાયલાની લાત. 1077

પ્ર.120 દુવનમાની ભોશબ્ફત શક સ્સ્લકાયલાભાં 1079



અડચણરૂ ફન ેછે. પ્ર.121 દુવનમાની ભોશબ્ફતનો અંજાભ 1105

પ્ર.122 દુવનમાના આળીકોની ળકરો સયુત કેલી થઈ જામ છે ?

1115

પ્ર.123 એક સ્ત્રી વાથેની ભોશબ્ફતનો અંજાભ 1120


****************



ણફસ્સ્ભલ્રાકશય યશભા વનય યશીભ

વલબાગ - ૧ તલાઝોઅ (નમ્રતા)

(૧) મકુદ્દવે અદદફેરી (ય.અ.)ની તલાઝોઅ

અદદફેરી (ય.શ.)એ વળઆ આણરભોભાથંી છે

કે જેભના ય વભગ્ર વભલ્રત ગલદ કયે છે.

તેઓ શભંેળા વાદગી બયુ ં જીલન

વલતાલતા શતા. તેભજ અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની વવયત



ય અભર કયી થીગડા ંરગાલેરો ોળાક

શયેતા શતા. નજપે અળયપભા ં એક

ઝવ્લાયે ોતાનો ભેરો ોળાક ઉતાયીન ે

તેઓને આપ્મો અને કહ્યુ ં કે ભાયો આ

ોળાક જલ્દી ધોઈ આો. મકુવે અદદફેરી

(ય.શ.)એ ોળાકને ઝડથી ધોલા રાગ્મા.

તે અયવાભા ં કોઈએ તે ઝવ્લાયને એ

લાતની જાણ કયી કે : તભ ે જેન ે તભાયો

ોળાક ધોલા ભાટે આપ્મો છે ત ે આ



યગુના ભોશદ્દીવ ે અઅઝભ અને પકીશ ે

અકફય અદદફેરી છે. ઝવ્લાય મુઝંાતો

મુઝંાતો મકુદ્દવે અદદફેરી ાવ ે આવ્મો

અને કહ્યુ ં કે ભને ખફય ન શતી અન ે

ભાયાથી આવુ ંઅણછાજતુ ંલતદન થઈ ગયુ.ં

આ ભને ભાપ કયો.

મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.)એ કહ્યુ ં: બાઈ

કળો લાધંો નશં. ભોવભનના શક કડા

ધોલા કયતા ંણ એકફીજા ય લધાયે છે.



એભા ં તભાયે ળયભાલાની જરૂય નથી.

(યોઝાતરુ જન્નળત)

**********



(ય) મકુદ્દવ ેઅદદફેરી (ય.શ.)ને ઓખો

મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.) ના જીલનનો

ભોટો બાગ નજપે અળયપભા ં વાય થમો

શતો. તેઓની ગણના નજપભા ં શૌઝએ

ઈલ્ભીમાની સ્થાના કયનાયાઓભા ં થામ

છે. એ જભાનાભા ં શઝયતઅરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ના યોઝા મફુાયકના

વશનેભા ં એક કુલો શતો. જેભાથંી મકુવ ે

અદદફેરી ાણી બયતા શતા.



એક લખત મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.)

નભાઝે ળફ ડલા ભાટે જાગ્મા અન ેાણી

બયલા ભાટે કુલાભા ં ડોર નાખંી. જમાયે

ડોર ફશાય ખંચી ત્માયે તેભા ં વોનાની

અળયપીઓ બયેરી શતી. તેઓએ તે ડોર

ાછી કુલાભા ં નાખી દીધી. જમાયે

ફીજીલખત ડોર ફશાય ખંચી ત્માયે ણ

તેભા ં અળયપીઓ બયેરી શતી. તેઓએ



શઝયતઅભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ંઅઝદ કયી

: ભૌરા, ભારો - ઝયની જરૂય નથી ભાયે

તો ાણી જોઈએ છે. ( ક્વસરુ

ઓરભા)

********



(૩) મકુદ્દવ ેઅદદફેરી (ય.શ.)નો પ્રબાલ

એક કસયુ લાય ભાણવ ે મકુદ્દવે અદદફેરી

(ય.શ.)ની ણખદભતભા ંઅઝદ કયી કે : ળાશ

અબ્ફાવે અવ્લર ( એ જભાનાનો યાજા)

ભાયાથી નાયાજ છે. આ ભન ે બરાભણ

ત્ર રખી આો. તો તે ભાયાથી યાજી થઈ

જામ.

મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.)એ તે ભાણવન ે

ત્ર રખી આપ્મો. જેનુ ંરખાણ આ પ્રભાણ ે



શતુ ં: અમ વભમ ની ળશનેળાશીમતના

ભાણરક અબ્ફાવ ેએ લાત જાણલી જોઈએ

કે : અરફત્ત, આ ભાણવ શરેા ઝાણરભ

શતો. શલ ેભઝલભૂ છે. તેની ભરૂોને ભાપ

કય. જેથી કયીને શક સબુ્શાનહુ તાયી

ભરૂોને દયગજુય પયભાલે. (કોતોફશ

ફન્દશ ળાશવેલરામત એશભદ અદદફેરી)

મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.)ને ળાશ ે અબ્ફાવ ે

જલાફભા ં આ પ્રભાણ ે રખ્યુ ં: આ ે જે



કાઈં હુકભ આપ્મો છે તેના ય અભર ર્ક્ો

છે. આળા છે કે આ આ ભોભીનન ેદુલાએ

ખૈયભા ંમાદ પયભાલળો. ( કોતોફશ કલ્ફે

આસ્તાને અરી - અલ્માવ)

ત્માયછી ળાશ અબ્ફાવ ેમકુદ્દવે અદદફેરી

(ય.શ.)ના ત્રને ચમુ્મો અને ોતાનુ ંકપન

ભગંાવ્યુ.ં તેભના કદકયાએ છૂયુ ંકે વતાજી

કપન ળા ભાટે ભગંાલો છો ? ળાશ અબ્ફાવ ે

કહ્યુ ં કે : વ્શારા કદકયા આ ત્રને હુ ંભાયા



કપન ભા ંયાખલા ભાગં ુછુ.ં કબ્રભા ંમનુ્કીય

અને નકીયને આ ત્ર ફતાલીન ેકશીળ કે

મકુદ્દવે અદદફેરી ( ય.શ.)એ ભને તેભનો

બાઈ કહ્યો છે.

*********



(૪) અમ્ભાયે દશનીની નમ્રતા

લયાભ ણફન અફી પયાવથી કયલામત છે કે

એક કદલવ કાઝી ઈબ્ને અફી રૈરાની

અદારતભા ં અમ્ભાય દશનીએ ગલાશી

આી. કાઝી ઈબ્ને અફી રૈરાએ કહ્યુ ંકે :

અમ્ભાયે દશની હુ ં તન ે ફહુ વાયી યીત ે

ઓખુ ં છુ.ં તુ ં યાપઝી છે. તેથી તાયી

ગલાશી ભાયા ભાટે કબરૂ કયલાન ે રામક

નથી. આ લાત વાબંીન ેઅમ્ભાય ધ્રજુલા



રાગ્મા અન ેફહુજ યડલા રાગ્મા. કાઝીએ

કહ્યુ ં: અમ્ભાય, જો આ યીતે યાપઝીઓ વાથે

વફંધં જોડલાના કાયણ ે તાયી રાગણી

દુબાઈ શોમ અને તે નીસ્ફતન ેતુ ંવદં ન

કયતો શોમ તો - તુ ંઅભાયો બાઈ છે. અભ ે

તભાયી ગલાશી કબરૂ કયશુ.ં

અમ્ભાયે કહ્યુ ં: કાઝી, તભાયી ગેયવભજ

થામ છે. હુ ં તો તાયા અન ે ભાયા ફનંેના

ભાટે યડી યહ્યો છુ.ં ભન ેભાયા ભાટે યડલાનુ ં



એ ભાટે આલે છે કે તં એલા ઉચ્ચકક્ષાના

દયજજાના રોકો વાથે ભાયો વફંધં જોડીન ે

ભને વફંોધન ર્ક્ુદ છે કે જેના ભાટે હુ ં

રામક નથી. કેભ કે ભં શઝયતે ઈભાભ ે

જાઅપયે વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી

વાબંળ્યુ ં છે કે જમાયે જાદુગયોએ

પીયઔનને છોડી દીધો અને શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ) ય ઈભાન રાવ્મા ત્માયે

કપયઔને તે જાદુગયોને કહ્યુ ં શતુ ં કે



યપઝતોમનુી તભે ભને છોડી દીધો. તેથી

એ જાદુગયો યાપઝી નાભથી ઓખાલા

રાગ્મા. આભ યાપઝી એ રોકો છે કે જે

એલી લસ્તઓુને છોડી દે કે જેન ે ખદુા

વદં કયતો ન શોમ, અને એલી તભાભ

ફાફતો ય અભર કયે. જે ખદુા ન ેવદં

શોમ. શામ શલે એલા રોકો ર્ક્ા ંયહ્યા ? -

આભ હુ ંએ ભાટે યડી યહ્યો છુ ં કે ભં ફહુજ

ભોટો રકફ સ્સ્લકાયી રીધો છે. શલે જો



ર્ક્ાભત ના કદલવ ેખદુા ભન ેએભ છુળ ે

કે તં અવ્રીમાએ ખદુાનો જે રકફ કબરૂ

ર્ક્ો શતો. શુ ંતાયાભા ંતેની રામકાત શતી

? હુ ં એ લાતની મુઝંલણભા ં છુ,ં કે ભાયા

ખદુાને હુ ંશુ ંજલાફ આીળ ? અને તાયી

શારત ય યડલાનુ ં કાયણ એ છે કે ત ં

આલડા ભોટા નાભને શકીય વભજી રીધુ ં

છે.



અલ્રાભા ભજરીવી ફેશારૂર અન્લાયભા ં

રખે છે કે ઈભાભ ે જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કોઈએ અમ્ભાયના આ

જલાફની જાણકાયી આી. ત્માયે ઈભાભ ે

પયભાવ્યુ ં કે : અમ્ભાયે અભાયા

વલયોધીઓના દયફાયભા ંશક લાત કશી. જો

અમ્ભાય ના ગનુાશ આવભાનથી લધાયે

શળે તો ણ અલ્રાશ ભાપ કયી દેળ ેઅન ે

તેના નાભએ આઅભારભા ં યામના દાણા



જેટરી નેકી શળ ે તો ણ અલ્રાશ તેની

દયેક નેકીને દુવનમાથી શજાય ગણી લધાયે

ફનાલી દેળે. ( યોઝાતરુ જન્નત, ફાફ ે

ભોશમ્ભદ)

********



() તલાઝોઅ (નમ્રતા)ના પ

શઝયત મવૂા (અરય્હશસ્વરાભ) ભદામનભા ં

શઝયત ળોઅમફ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ફકયીઓ ચયાલતા શતા. એક કદલવ

ફકયીઓના ંઝુડંભાથંી એક ફકરૂ ંજુદંુ ડી

ગયુ.ં અને શાડની ટોચ ય ચડી ગયુ.ં

શઝયતે મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ) તેની

ાછ દોડમા અન ે તેન ે કડી રીધુ.ં

આે તે ફકયીને ઊંચકીન ેતેન ેપ્માય ર્ક્ો



અને પયભાવ્યુ ં કે તુ ં થાકી ગયુ ં શોઈળ.

નાદાન જાનલય હુ ં તન ે કકંભતી વભજીન ે

તાયી ાછ દોડમો નથી એ લાતની

ખાત્રી યાખજે. હુ ંએ ભાટે દોડમો છુ ંકે ભન ે

એ લાતનો ડય શતો કે જો તુ ંશાડ ય

એકલુ ં યશી જાઈળ તો તુ ં કોઈ જગંરી

જાનલયનો કોણમો ફની જઈળ.

તે છી શઝયત મવૂા (અરય્હશસ્વરાભ)એ

તેને ખબ ે ઉાડી રીધુ ં અન ે ફકયાઓના



ઝુડંભા ં મકુી દીધુ.ં જમાયે અલ્રાશ

તઆરાએ શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ)ની આટરી ફધી ળપક્ત

અને ભશયેફાની જોઈ ત્માયે લશી પયભાલી

: મવૂા તુ ંયશભ કદર છે. તુ ંભાયી ભખ્લકૂ

ય ળપકત કયે છે. અને તુ ંભાયી ભખ્લકૂન ે

કશંવક પ્રાણીઓથી ફચાલલા ચાશ ે છે. તો

હુ ં ણ તન ે ખરુઅત ે નબવુ્લત

(નબવુ્લતનો ણરફાવ) અદણ કયીળ અન ે



જમા ં સધુી આ દુવનમા ફાકી યશળે તારૂ ં

નાભ કામભ યશળેે. હુ ંતન ેભાયી વાથ ેલાત

કયલાનો ણખતાફ ફક્ષીળ અન ે તન ે ભાયો

કરીભ ફનાલીળ. (અન્લાયે નોઅભાનીમશ

ેજ - ૩)

અર કાપીભા ં ઈભાભ જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)નુ ંપયભાન છે કે અલ્રાશ

તઆરાએ શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ)ને વફંોધન કયીન ે



પયભાવ્યુ ં કે : અમ મવૂા શુ ંતુ ંજાણ ેછે કે

ભં તને કરીભ શોલાનો ળયપ ળા ભાટે

અતા ર્ક્ો ? કરીભ ફનાલલાનુ ંકાયણ એ

શતુ ં કે જમાયે ભં તભાભ ઈન્વાનો ય

નજય કયી તો તાયાથી લધાયે આજેઝી

અને તલાઝોઅ કયનાય ફીજા કોઈને ન

જોમો. ભ ંતને કરીભ એ ભાટે ફનાવ્મો કે

તુ ંખાક ય વજદો કયતો શતો અને તાયી

એ તલાઝોઅ ભને ફહુજ વદં આલી.



વલમને અનરુૂ અત્ર ે ઉદૂદનો એક ળેય

પ્રસ્તતુ કયીએ છીએ.

વભટા દે અની શસ્તીકો અગય કુછ

ભયતફા ચાશ ે

કે દાના ખાકભ ં ભીરકય ગરુે - ગરુઝાય

શોતા શૈ.



(૬) શઝયત ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી તલાઝોઅનો

વફક

એક કદલવ ભળહયૂ ળામય અન ે ભોશીવ

ભોશમ્ભદ ણફન ળશાફ ઝોશયી ગભગીન

ળકરો - સયૂત રઈને ઈભાભ ે ઝમનરુ

આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં

શાજય થમા.



ઈભાભે ( અરય્હશસ્વરાભ) તેભન ે

યેળાનીનુ ંકાયણ છૂયુ ં ત્માયે તેભણે કહ્યુ ં

: ભને એલા રોકો ય ગસુ્વો આલ ે છે કે

જેઓ વાથે હુ ં તો નેકી કરૂછંુ ં યંત ુ તેઓ

ભાયી વાથ ેશવદ કયે છે.

ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: તભાયા

ભાટે જરૂયી છે કે તભાભ મવુરભાનોન ે

તભાયા અંગત કંુટંુફીજનો ભાનો. તેભાથંી



જે રોકો તભાયા કયતા ભોટા શોમ તેભન ે

તભાયા વતાની જગ્માએ વભજો અન ે

જેઓ તભાયા કયતા ં નાના શોમ તેભન ે

તભાયા તુ્રની જગ્માએ વભજો અને જેઓ

તભાયી વભાન લમના શોમ તેભને તભાયા

બાઈ વભજો. શલ ે એ વલચાયો કે તભાયા

કુટંુફીજનોનુ ંકોઈ નકુ્વાન થામ તે તભન ે

ગભળે ? શુ ં તભ ે તભાયા કંુટંુફીજનો ય

ઝુલ્ભ કે તેભના ભાટે ફદદુઆ વશન કયળો



? અથલા તો એભ ઈચ્છળો કે તેઓની

ગપુ્ત લાતો જાશયે થઈ જામ ? અને જો

કદીક ઈબ્રીવ તભાયા કદરભા ંએ લવલવો

ૈદા કયે કે તભ ે તેના કયતા ં ફશતેય છો

તો ળમતાનના લવલવાન ે તભાયા

કદરભાથંી દૂય કયો. અન ેતભાયી જાત ન ે

કશો કે પરાણો ભાણવ લમભા ંભાયા કયતા ં

ભોટો છે. તેથી ઈભાન રાલલાભા ં ભાયી

કયતા ંઆગ છે. અને તેના નેક આભાર



ભાયા કયતા ં લધાયે છે. જો તે લમભા ં

તભાયા કયતા ંનાનો શોમ તો તભે તભાયા

કદરભા ં એભ વલચાયો કે તેની ઉમ્ર ભાયી

કયતા ં ઓછી છે, તેથી ગનુાશ ણ ભાયી

કયતા ંઓછા છે, તેથી ભાયા કયતા ંફશતેય

છે. અન ે જો તે ભાણવ તભાયી ઉભય નો

શોમ તો એભ વલચાયો કે ભને તો ભાયા

ગનુાશોનુ ં મકીન છે અને તેના ગનુાશો

વલળે ળક છે, તેથી તે ભાયા કયતા ંફશતેય



છે. અને જો કોઈને તભાયો એશતયાભ

કયતા ં જુઓ તો તભાયાભા ંતકબ્બયુ, ઘભડં

અને ખદુ વદંી ૈદા ન થલી જોઈએ.

તભાયે એભ વલચાયવુ ં જોઈએ કે ઈસ્રાભ

દયેક મવુરભાનોને ફીજા મવુરભાનનો

એશતેયાભ કયલાનો હુકભ આે છે. તેથી

જ આ રોકો ભાયો એશતેયાભ કયે છે,

નશીતય ભાયાભા ં એલી કોઈ ખાવવમત

નથી. અન ેજો કોઈ ભાણવન ેતભાયાથી ફ ે



એઅતેનાઈ ( ઉેક્ષા અનાદાય) કયતા ં

જુઓ તો એભ વભજો કે તેભ થલાનુ ંકાયણ

તભાયા ગનુાશ છે.

માદ યાખો, કે જો તભે ભાયી લાતો ય

અભર ર્ક્ો તો તભાયા વભત્રો લધાયે અન ે

તભાયા દુશ્ભનો ઓછા થઈ જળે. તભે ત ે

રોકોની ખફુીઓથી પામદો ઉઠાલી ળકળો

અને તેભની બયૂાઈઓના નકુવાનથી



સયુણક્ષત યશળેો. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ -

૧૬ ાના ન ં૪૪)

*********



(૭) તલાઝોઅનો હુકભ

ભોશમ્ભદ ણફન મસુ્રીભ કુપાના દૌરતભદં

ભાણવ શતા. તેઓ ભદીના આવ્મા ત્માયે

તેભની શઝયત ઈભાભ ભોશમ્ભદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ) વાથે મરુાકાત થઈ.

આે પયભાવ્યુ ં: તભ ે આજેઝી અન ે

તલાઝોઅ ઈખ્તેમાય કયો.

જમાયે ભોશમ્ભદ ણફન મસુ્રીભ કુપા ાછા

પમાદ ત્માયે તેઓએ ભસ્સ્જદે કુપાના



દયલાજા ાવ ે ચટાઈ ાથયીન ે ખજૂયનો

લેાય ળરૂ ર્ક્ો. અન ે ખજૂય લેચલા ભાટે

બભુો ાડલા રાગ્મા. જમાયે તેભના

કુટંુફીઓએ તેભનો આ લેાય જોમો ત્માયે

એકઠા થઈ ગમા અન ે તેઓની ાવ ે

આલીને કહ્યુ ં: આે આ શુ ંર્ક્ુ ં? આ તો

અભાયા ખાનદાનનુ ંનાક કાલી નાખ્યુ.ં

ત્માયે તેઓએ કહ્યુ ં: ભન ેઈભાભ ેઆજેઝી

ઈખ્તેમાય કયલાનો હુકભ આપ્મો છે. હુ ં



ભાનુ ં છુ ં કે આ યીત ે ખજૂયનો લેાય

કયલાથી ભાયો અશભ તટૂી જળે. તેભજ

ભાયા ગરુૂય, ગલદ અન ે ઘભડંનો નાળ

કયલાભા ંભદદ ભળે.

તેભના ખાનદાનલાાઓએ કહ્યુ ં કે જો

તભાયે લેાય કયલો શોમ તો રાખોનો

લેાય કયો. અન ેઆખી ફજાય ય છલાઈ

જાલ. તેઓએ કહ્યુ ં: ભાયો શતે ુલધાયે નપો

કભાઈને દૌરત જભા કયી રેલાનો નથી. હુ ં



નાના ામ ે ધધંો કયીન ે ભાયા નપવે -

અમ્ભાયાને શયાલલા ભાગુ ં છુ.ં છેલટે

ભોશમ્ભદ ણફન મસુ્સ્રભે અનાજ દલાની

ઘટંી ખયીદી રીધી અને આખો કદલવ

તેભા ંઅનાજ દળ્મા કયતા શતા. (ફેશારૂર

અન્લાય, બાગ - ૧૬, ાના ન ં૧)

********



(૮) શભંેળા નમ્ર યશો.

અશભદ ણફન ભોશમ્ભદ ફઝનતી કશ ે

છે કે એક યાત્ર ે હુ ં વપલાન ણફન મહ્યા,

ભોશમ્ભદ ણફન વનાન અને અબ્દુલ્રાશ

ણફન ભોગીયશ, ઈભાભ ે અરી યઝા

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં શાજય

થમા. અભ ે થોડા વભમ ભાટે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ંફેઠા અન ે

છી ાછા જલા રાગ્મા અને ઈભાભ



(અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી યજા ભાગંી.

ત્માયે ઈભાભ ે( અરય્હશસ્વરાભ) ફીજા

ફધા રોકોને યજા આી દીધી - યંત ુ

ભને કહ્યુ ં: એશભદ, તભે અશં ફેવો.

ભાયા તભાભ વભત્રો ચાલ્મા ગમા. હુ ંઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ફેવી યહ્યો. અન ે

લાતચીત કયતો યહ્યો. હુ ં વલાર કયતો

યહ્યો અને ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)

જલાફ આતા યહ્યા. અન ે એ લાતોભા ં



યાતનો એક ભોટો કશસ્વો વાય થઈ ગમો.

ભં ભૌરા (અરય્હશસ્વરાભ)ની યજા રઈન ે

ભાયા ઘયે જલાનો ઈયાદો ર્ક્ો. એ લખત ે

ઈભાભ ે અરી યઝા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: અત્માયે ઘયે જળો કે અશં સઈૂ

યશલેાનુ ંવદં કયળો ?

ભં કહ્યુ ં: ભૌરા આ જે હુકભ આો તેનુ ં

ારન કયીળ. ઈભાભ ેકહ્યુ ં: અત્માયે ઘણુ ં

ભોડુ ં થઈ ગયુ ં છે. રોકો સઈૂ ગમા શળે.



અત્માયે તભાયી શલેરીના દયલાજા ય

વાકં રાગેરી શળે. તેથી અશં સઈૂ જાલ

એ જ ફશતેય છે.

હુ ં સતૂો ત્માયે ઈભાભ તેઓના કભયાભા ં

ચાલ્મા ગમા. હુ ં વભજમો કે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) શલે અશં ાછા નશં

આલે ત્માયે ભં લઝુ ંકયીને ફે યકાત શકુ્રની

નભાઝ અદા કયી. વજદાભા ં ભાથુ ં યાખ્યુ ં

અને કહ્યુ ંકે : અલ્રાશ, તાયો રાખ - રાખ



શકુ્ર છે કે ત ેનફીઓના ઈલ્ભના લાકયવની

નજયોભા ંએ સ્થાન અન ેભયતફો આપ્મો,

જે ભાયા ફીજા વભત્રો ાભી ળર્ક્ા નથી. હુ ં

શજી વવજદાની શારતભા ંજ શતો. - ત્માયે

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ફશાય

આલલાની અેક્ષા ન શતી. - તેલા વભમ ે

ફશાય ધામાદ અનેતેભના ચારલાના

અલાજથી ભારૂ ં ધ્માન ખેચાયુ.ં હુ ં

વજદાભાથંી ઉબો થમો ત્માયે ઈભાભ



(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભાયા શાથ ોતાના

શાથભા ં રઈન ે પયભાવ્યુ ં: અશભદ એક

લખત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) વોઅવશ ણફન સશુાનની

અમાદત કયલા ભાટે તેભના ઘયે ગમા

શતા અને જમાયે ત્માથંી નીકલાની

તૈમાયી કયી ત્માયે પયભાવ્યુ ં: અમ

વોઅવશ,ખફયદાય ભાયા અશં આલલાન ે

તાયા ફીજા ભોઅભીન બાઈઓ ય



અગ્રતા રેલાનુ ં ગલદ નશં કયતા. ખદુાથી

ડયજો અને ભાયી આ ઈનામતન ે તભાયી

પઝીરત નશં ફનાલતા. આભ કશીન ે

ઈભાભે અરી યઝા (અરય્હશસ્વરાભ) ભાયી

ાવેથી ઉઠીને ચાલ્મા ગમા.

( મનુ્તકશર આઅભાર, બાગ - ય

ાના ન ંય૩૯)

********



(૯) નમ્રતા યાખલાનો અજય

ભોશદ્દીવે નયૂીની દારૂસ્વરાભની ફીજી

આવવૃત્તભા ંરખે છે કે : ભાણરમાતના એક

તેશવીરદાયે શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) ના એક ઝવ્લાયને કડી

રીધો અન ે તેને એટરો ફધો ઢોયભાય

ભામો કે ત ેઅધમલૂો થઈ ગમો.

તે ઝવ્લાયે તેશવીરદાયન ે કહ્યુ ં: તં ભાયા

ય ઝુલ્ભ ર્ક્ો છે, તેથી હુ ં ભાયા ઝુલ્ભો



વવતભની શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં પકયમાદ

કયીળ.

તેશવીરદાયે કહ્યુ ં કે : હુ ંતાયી આ લાતથી

ડયતો નથી. ઝવ્લાયે શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની કબ્ર

મફુાયક ય તે તેશવીરદાય વલળે પકયમાદ

કયી અને કહ્યુ ંકે ભૌરા, હુ ંઆનો ઝવ્લાય

અને ભશભેાન છુ.ં આનો એ શક ફને છે



કે આ આના ઝવ્લાયોન ે ઝાણરભોથી

ફચાલો અન ેઝાણરભોન ેવખ્ત વજા આો.

એ લખત ે શયભે અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) ભા ં કેટરાક ઝવ્લાયો

ણ ભૌજૂદ શતા. તેઓએ ત ેઝવ્લાય ય

ઝુલ્ભો વવતભ થતા ં ોતાની નજયે જોમા

શતા. તેથી ત ે ઝવ્લાયની દુલા વાબંીન ે

ફધાએ આભીન કહ્યુ.ં તે ઝવ્લાય સબુ્શ,

ઝોશય અને ભગકયફના વભમ ે શઝયત



અભીરૂર ભોઅભેનીન (અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ંવતત આ જ દુલા કયતો યહ્યો.

ઝવ્લાય યાત્રે સતૂો ત્માયે તેને સ્લપ્નાભા ં

એક અઝીમશુ્ળાન શસ્તીન ેઘોડા ય વલાય

થએરા જોમા અન ેતેઓએ ઝવ્લાયને તેનુ ં

નાભ રઈને વફંોધન કયુ.ં તે ઝવ્લાયે

સ્લપ્નાની શારતભા ંછૂયુ ંકે : હુ ંએ જ છુ ં

જેની ણઝમાયત ભાટે તુ ં આવ્મો છે. - હુ ં

અરી ઈબ્ને અફી તાણરફ છુ.ં



ઝવ્લાય કશ ે છે કે ભં જમાયે આ વાબંળ્યુ ં

ત્માયે ઉબો થઈન ેઆના કદભ મફુાયકન ે

ચભૂલાની ઈચ્છા વ્મક્ત કયી. યંત ુતેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : ફવ,

યશલેા દો.

તે છી ભાયા ગભા ંચારલાની ળસ્ક્ત ન

યશી. હુ ં જમા ં શતો ત્મા ં જ યોકાઈ ગમો.

છી આે પયભાવ્યુ,ં તં પરાણા ભાણવ

વલળે અભાયી ાવે વળકામત કયી છે ? ભં



અઝદ કયી, જી શા, તેણે ભને આની

ભોશબ્બ્તને કાયણે તકરીપ આી છે.

આે પયભાવ્યુ ંકે : ભાયી ખાતય તેન ેભાપ

કયી દો.

ભં કહ્યુ ં: ભૌરા હુ ંભાપ નશં કરૂ.ં

આે ત્રણ લખત આ ળબ્દો કહ્યા અન ેભ ં

ત્રણ લખત તે લાતનો ઈન્કાય કયી દીધો.



વલાયે ઉઠીન ે ત ે ઝવ્લાયે ોતાનુ ં સ્વ્પ્નુ ં

ફીજા ઝવ્લાયોને વબંાવ્યુ ં ત્માયે ફીજા

ઝવ્લાયોએ કહ્યુ ંકે તભાયા ભાટે જરૂયી છે કે

તેને ભાપ કયી દો. યંત ુ ત ે ઝવ્લાયે કહ્યુ ં

કેહુ ંતે ઝાણરભન ેશયણગજ ભાપ નશં કરૂ.ં

ફીજા કદલવે તે ઝવ્લાયે પયી યડી યડીને ત ે

ઝાણરભની પકયમાદ કયી એ યાત્ર ેણ તેન ે

ભૌરા અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ની ણઝમાયત

નવીફ થઈ. ભૌરા (અરય્હશસ્વરાભ)એ ત ે



ઝાણરભને ભાપ કયી દેલા ભાટે કહ્યુ.ં ણ

ઝવ્લાયે તેભ કયલા ભાટે ભાપી ચાશી.

ત્રીજા કદલવ ે પયી ઝવ્લાયે યડી યડીને ત ે

ઝાણરભની વલરૂદ્ઘ વળકામત કયી. અન ે

જમાયે આે પયભાવ્યુ ં: અમ ભાયા

ઝવ્લાય, ભને તેને વજા કયલાભા ંલાય નશં

રાગે..... યંત ુ હુ ં ઈચ્છુ ં છુ ં કે તભ ે તેન ે

ભાપ કયી દો કેભકે હુ ં તેની એક નેકીનો

કયજદાય છુ.ં



એક લખત ત ે ફગદાદ તયપ જઈ યહ્યો

શતો કે યસ્તાભા ં તેની નજય ભાયા કુબ્ફા

(યોઝા મફુાયકના મખુ્મ ઘમુ્ભટ) તયપ

ડી. ત્માયે તે ભન ે ભાન આલા ભાટે

વલાયી યથી નીચ ે ઉતયી ગમો. અન ે

જમા ંસધુી તેન ેયોઝો દેખાતો યહ્યો ત ેગ ે

ચારીન ે આગ લધતો યહ્યો. તેથી જ હુ ં

તેની આ નેકીનો કયજદાય છુ ંતુ ંતેન ેભાપ

કયી દે. નઝદીકના ંવભમભા ંતેને તૌફાની



તૌપીક ભી જળે. અન ેત ેઅભાયો વાચો

ખાદીભ ફની જળે. અને તેણે તાયા ય જે

ઝુલ્ભ ર્ક્ો છે. હુ ં તન ે ર્ક્ાભતના દીલવ ે

તેનો ફદરો (લતય) આીળ.

ઝવ્લાયે જલાફભા ંકહ્યુ ં: ભૌરા શલ ેહુ ંયાજી

છુ.ં

વલાય ડી ત્માયે તે તેશવીરદાય

ઝવ્લાયને ભળ્મો. તેણ ે ઝવ્લાયન ે કહ્યુ ં ત ં

પકયમાદ તો કયી શળે ણ જો ભન ે કાઈં



નથી થયુ.ં રાગ ે છે કે તાયી પકયમાદ

કોઈએ વાબંી રાગતી નથી.

ઝવ્લાયે કહ્યુ ં: તભે લાતન ેખોટી વભજમા

છો. અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને આજ સધુી તભાયી એ

નેકી માદ છે જેના કાયણે તેઓએ તન ે

વજા કયી નથી.

તેશવીરદાયે લાતની વલગત છૂી. ઝવ્લાયે

કહ્યુ ં કે : શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન



(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને જણાવ્યુ ં છે કે

એક કદલવ આ ભાણવ ( તેશવીરદાય)

વભાલશના ક્વફાથી ફગદાદ જઈ યહ્યો

શતો, અચાનક તેની નજય ભાયા કુબ્ફએ

અત્શય ય ડી ત્માયે ત ે ભને ભાન

આલાના શતેવુય ોતાના ઘોડા યથી

ઉતયી ગમો શતો અને જમા ં સધુી ભાયો

કુબ્ફો દેખાતો યહ્યો ત્મા ં સધુી ગાા

ચારતો યહ્યો. તેથી શઝયત અભીરૂર



ભોઅભેનીન (અરય્હશસ્વરાભ) વતત ત્રણ

યાત સધુી તન ે ભાપ કયલા ભાટે ભન ે

વરાશ આતા યહ્યા.

તેશવીરદાયે ઝવ્લાયના મખુેથી જમાયે આ

લાકેઓ વાબંળ્મો ત્માયે ઝવ્લાયના શાથ -

ગ ચભુલા રાગ્મો અન ે યડી યડીન ે

ોતાની ભરૂોની ભાપી ભાગંી તેભજ તેણ ે

એક શજાય કદનાય ઝવ્લાયોભા ંવ્શચં્મા અન ે



તભાભ ઝવ્લાયોને ખાણા ભાટે ખલુ્રી

દાલત આી.

********



(૧૦) બરુદંી ભાટે તલાઝોઅ જરૂયી છે.

એક ભાણવ શઝયત યસરૂે ખદુા

(વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)ને ભલા ભાટે આવ્મો અને તેણે

આના ઘયના દયલાજે ટકોયા ભામાદ.

અંદય થી આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: કોણ ?

ત્માયે તેણે કહ્યુ ં: અના (એટરે કે હુ છુ)ં તે

લખતે આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ



આરેશી લવલ્રભ) ઓયડાભાથંી ફશાય

તળયીપ રાવ્મા અન ેપયભાવ્યુ ં: અના - હુ ં

કશનેાય કોણ છે ? અના ળબ્દ પક્ત

અલ્રાશ ભાટે ળોબે છે. અલ્રાશ પયભાલે છે

કે અનર જબ્ફાય, અનર કશશાય, અનર

ખાણરકૃ હુ ં જબ્ફાય છુ,ં હુ ં કશશાય છુ,ં હુ ં

ખાણરક છુ ં(હુ ંેદા કયનાય) છુ.ં

અલ્રાશ તઆરાએ દયેક ભાણવ ભાટે ફ ે

દોયીઓ મકુયદય કયી છે જેભાનંી એક દોયી



જભીનથી આવભાન સધુી જામ છે. અન ે

ત્માનંો છેડો એક પકયશ્તાના શાથભા ં છે.

અને ફીજી દોયી જભીનથી ળરૂ થઈન ે

નીચે તશતસુ્વયા સધુી જામ છે. જમા ંતેનો

છેડો પકયશ્તાના શાથભા ંછે. જો કોઈ ભાણવ

તલાઝોઅ અન ેઆજેઝી ઈખ્તેમાય કયે છે

તો અલ્રાશ તઆરા અળદના પકયશ્તાન ે

હુકભ આે છે કે અભાયા ફદંાએ ઈન્કેવાયી

ઈખ્તેમાય કયી છે, તેથી તભે તેન ે ફરદં



કયો. એટરે સધુી કે તે તેને જભીનથી

ઉાડીને અળદ સધુી શોચાડી દે છે.

જો કોઈ ભાણવ તકબ્બયુ કયે તો અલ્રાશ

તશતસુ્વયાલાા પકયશ્તાન ે હુકભ આ ે છે

કે અભાયો ફદંો તેની અવરીમતન ે ભરૂી

ગમો છે. અન ેતકબ્બયુ કયલા રાગ્મો છે.

તેને ઉાડીન ેતશતસુ્વયાના વાલ નીચરા

સ્થાને શંચાડી દો. તે કપયશ્તો તેન ે

જભીનના ટ ઉયથી ઉાડીન ેાતાના



ઊંડાણભા ંનાખી દે છે. ( અન્લાયે

નોઅભાનીમશ, ાના ન ંય૬૮)

સ્ષ્ટતા : અશં જે દોયીઓનો ઉલ્રેખ

થમો છે તે જાશયેી અન ેજોઈ ળકામ તેલી

દોયીઓ નથી, ણ તેનો અથદ ફનં ે

પકયશ્તાઓને આલાભા ંઆલેરી ળસ્ક્ત છે.

********



(૧૧) વઅદી - આણરભોની ભશેપીરભા ં

ળૈખ વઅદીએ ફોસ્તાનના તલાઝોઅના

પ્રકયણભા ં એક કશકામત રખી છે. એક

લખતે એક આણરભ અને અકરભદં ભાણવ

પાટેરા જૂના ં યુાણા ં કડા ં શયેીન ે

આણરભોની ભશપેીરભા ં ગમા અન ે ત્મા ં

જઈને એક આણરભ ાવ ે ફેવી ગમા. ત ે

ફેઠકભા ંશાજય યશરેા આણરભો તેને તાકી

- તાકીન ેજોલા રાગ્મા. ત ેરોકોની નજય



એભ કશતેી શતી કે આણરભોની આ

ફેઠકભા ં પાટેરા જૂના યુાણા ં કડાલંાા

આ ભાણવની આલલાની કશંભત કેભ થઈ ?

વઅદીના કશલેા મજુફ તેની શારત આ

પ્રભાણે થઈ :

પાયવી સં્ક્તનો અનલુાદ :

કાઝીએ તેની વાભ ે ઘયુકીન ે જોયુ.ં તથા

નોકયે તેની ફામં કડીને કહ્યુ ં કે : ઉઠો



અને આ ફેઠકની લચ્ચેથી ઉબા થઈ જાલ

અને ખણૂાભા ંફેવી જાલ.

ફેઠકના આણરભોએ એક મદુ્દા ય ચચાદ

ળરૂ કયી યંત ુ તેઓ આવની ચચાદભા ં

એટરા ફધા ગ ૂચંલાઈ ગમા કે લાતનો

દોય કોઈના શાથભા ં ન યહ્યો. અન ે ત ે

રોકોની ચચાદનો માુનો કોઈ યીતે ઉકેર

આલતો ન શતો. તેભજ ચચાદનો ઉકેર ન

આલલાથી તભાભ આણરભો રાચાય ફની



ગમા ત્માયે એ પાટેરા કડાલંાા ભાણવ ે

તે મદુ્દાની છણાલટ કયલાની ળરૂઆત કયી

અને તે મદુ્દા ય તભાભ દ્રય્ષ્ટકોણથી એ

યીતે પ્રકાળ ાડમો કે તેના લક્તવ્મથી

ત્મા ંફેઠેરા આણરભો પ્રબાવલત થમા.

આ ફનાલ જોઈને કાઝીએ ોતાનો મગુટ

ોતાના ખાકદભ વાથ ેતે ભાણવના ભાથા

ય મકૂલા ભાટે ભોકલ્મો. યંત ુત ેભાણવ ે

ોતાના ભાથા ય મગુટ મકૂ્લાનો ઈન્કાય



કયી દીધો. અને કહ્યુ ં કે ભાયે તકબ્બયુના

આ ણરફાવની જરૂય નથી. જો ભં તભાયી

જેભ આ ોળાક શયેી રીધો તો હુ ંણ

રોકોને શરકા વભજલાનુ ંળરૂ કયી દઈળ.

પાયવી સં્ક્તનુ ંવલલયણ :-

જમાયે ભને ભૌરાના કે આણરભે કફીય

કશીને વફંોધલાભા ંઆલળે ત્માયે ભન ેણ

રોકો શકીય દેખાલા રાગળે.



ઠંડુ અને ભીઠંુ ાણી વોનેયી કાચના

પ્મારાભા ંશોમ કે ભાટીના લાવણભા ંશોમ

તેનાથી ાણી ઉય કોઈ પકદ ડતો નથી.

(એટરે કે ઈન્વાનના કદભાગન ે ઈલ્ભની

જરૂયત શોમ છે તભાયી જેભ ખફુસયુત

દસ્તાય(ાઘડી)ની જરૂયત નથી.)

ભાટીભા ં ડેરી કોડીએ તેન ે ઉાડનાય

જાકશર રારચનુે કેટલુ ંવયવ કહ્યુ ંશતુ ંકે :

ફજાયભા ંભન ેકોઈ ખયીદનાય નથી. તેથી



ફેલકુપી ન કય અન ે તેન ે યેળભભા ં ન

રેટ. કોઈ ભાણવ તેના ભાર - દૌરતન ે

કાયણે વાયો શોતો નથી. ગધેડાન ે જો

યેળભની ચાદય શયેાલી દેલાભા ંઆલ ેતો

ણ તે ગધેડો તો ગધેડો જ યશ ેછે.

આણરભોની ફેઠકભા ં આલી ચડેરા

આણરભની ભીઠી બાા અને વચોટ

દરીરો વાબંીન ે તભાભ રોકો ભોઢાભા ં

આંગા ં નાખી ગમા અન ે ત ે આણરભની



વાથ ે મવુાપેશો કયલા ભાટે ડા- ડી

કયલા રાગ્મા યંત ુ ેરા આણરભને ત્મા ં

ફેવવુ ં મોગ્મ ન રાગ્યુ.ં તેથી તયુતજ

ત્માથંી ચાલ્મા ગમા.

તે આણરભનુ ં નાભો વનળાન જાણલા ભાટે

કાઝીએ એક ભાણવન ે યલાના ર્ક્ો.

ત્માયછીની લાત કાઝીના ળબ્દોભા ંજુઓ:

પાયવી સં્ક્તનો બાલાથદ : કાઝીએ

ભોકરેરો પ્રવતવનવધ ચાયેફાજુ પયી લળ્મો.



ચાયેફાજુ દોડમો. અને રોકોને છૂયુ ં કે :

તભે રોકોએ આલો ચશયેો અન ે આ

પ્રકાયના કડા ંશયેેરા ભાણવન ેજોમો છે

? તો તના જલાફભા ંએક ભાણવ ે કહ્યુ ં કે

આલી ભીઠી બાા ફોરનાય ભાણવ તો

આખા ળશયેભા ંવઅદી વવલામ ફીજુ ંકંઈ

નથી.

**********



(૧ય) શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ

કેલો ોળાક વદં ર્ક્ો ?

એક લખત શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) તેભના ગરુાભ કમ્ફયન ે

રઈને ફજાયભા ં ગમા. તેઓ શયેણ

ખયીદલા ભાગંતા શતા. આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ દુકાનદાયને કહ્યુ ં:

ભાયે ફે શયેણની જરૂય છે. દુકાનદાયે કહ્યુ ં

કે : અભીરૂર ભોઅભેનીન આન ે જે



પ્રકાયના શયેણની જરૂયત છે. તેલા

શયેણ ભાયી ાવ ેભોજૂદ છે.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને રાગ્યુ ં કે

દુકાનદાય તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

ઓખે છે તેથી તેઓ (અરય્હશસ્વરાભ)એ

તે દુકાન છોડી દીધી અન ે ફીજી દુકાન ે

ગમા. એ દુકાનભા ં દુકાનદાયનો તુ્ર

લેચાણ કયી યહ્યો શતો. ઈભાભ ે ત ે

દુકાનદાયના છોકયા ાવેથી ફે શયેણ



ખયીદ ર્ક્ાદ, એક શયેણની કકંભત ત્રણ

કદયશભ અને ફીજા શયેણની કકંભત ફ ે

કદયશભ ચકૂલી. છી આે

(અરય્હશસ્વરાભ) ત્રણ કદયશભલાળુ

શયેણ કમ્ફયને આપ્યુ.ં કમ્ફયે અઝદ કયી :

ભૌરા ફશતેય છે કે કકંભતી શયેણ આ

શયેો અને વસ્ત ુશયેણ ભને આો. કેભકે

આને વભમ્ફય ય ફેવીને લાએઝ તથા

તકયીય કયલાની શોમ છે.



આે (અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: કમ્ફય

તભે જુલાન છો. તેથી તભે કકંભતી શયેણ

શયેો અને હુ ંવદૃ્ઘ છુ,ં તેથી ભાયા ભાટે આ

ફીજુ ં શયેણ જ મોગ્મ છે. ભન ે આ

લસ્તભુા ં તાયી ય અગ્રતા ભેલલાભા ં

ખદુાથી ળયભ આલ ે છે. ભ ં મગમ્ફય


લવલ્રભ)ને પયભાલતા વાબંળ્મા છે કે :

જે તભ ેોત ેશયેો તેજ તભાયા ગરુાભોન ે



શયેાલો. જેલો ખોયાક તભે ખાલ છો તેલો

જ ખોયાક તભાયા ગરુાભોન ે ણ

ખલયાલો.

ત્માયછી શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તે જ વાદંુ શયેણ

શયેુ.ં તે શયેણની ફામં

આ(અરય્હશસ્વરાભ)ના ં શાથ કયતા

રાફંી શતી તેથી આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તે ફામંનો લધાયાનો



બાગ કાી નાખ્મો. અન ે પયભાવ્યુ ં: આ

કડાભાથંી કોઈ જરૂયતભદં ભાટે ટોી

ફની ળકે છે.

દુકાનદાયે કહ્યુ ંકે જો આ ઈજાઝત આો,

તો આના શયેણની ફામં વીલી દઉં ?

આે ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં:

ઝભાનાની ગવત વીલલા કયતા ંણ લધાયે

ઝડી છે. આ યીતે ઈભાભ



(અરય્હશસ્વરાભ)એ ફે શયેણ ખયીદી

રીધા.

થોડીલાય છી દુકાનદાય આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવે આવ્મો અને

અઝદ કયી : ભૌરા ! હુ ંઆની ભાપી ચાહુ ં

છુ.ં ભાયો તુ્ર દુકાનભા ં લેચાણની

કાભગીયી ફજાલતો શતો. તેણ ે આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ઓખ્મા નશં, તેથી

આની ાવેથી કકંભતભા ંફે કદયશભ નપો



રીધો છે. આ એ ફે કદયશભ ાછા રઈ

રો.

ઈભાભે (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: ના,

એવુ ં નથી. ભં કકંભત વલળ ે તાયા દીકયા

વાથે બાલતાર કયેર શતો અન ે કકંભત

વલે અભે ફનં ે વભંત શતા. તેથી તભાયે

ફે કદયશભ ાછા આલાની જરૂય નથી.

(ફેશારૂર અન્લાય, બાગ - ૯ ાના ન ં

૦૦)



(૧૩) મશુાજીયે શફળાની લાત વાબંો

જે જભાનાભા ં શઝયત જાઅપયે તૈમાય

ફીજા મશુાજેયીનની વાથ ે શફળાભા ં યશતેા

શતા. ત્માયે એક કદલવ નજજાળીએ

શઝયત જાઅપયે તૈમાયને ોતાની ાવ ે

ફોરાવ્મા. જ જાઅપયે તૈમાય ોતાના

વાથીઓને રઈને નજજાળી ાવ ેશંચ્મા.

ત્માયે તેભણે જોયુ ં કે નજજાળીએ જૂના

કડા ંશમેાદ છે. અને ભાટી ય ફેઠા છે.



નજજાળીની એ શારત જોઈન ે તે રોકો

મ ૂઝંલણભા ંમકુાઈ ગમા. ત્માયે નજજાળીએ

કહ્યુ ં કે ભાયો એક જાસવૂ છે તે ફની

ઝભયશભાથંી છે. તેણ ેભન ેખફય આી છે

કે અલ્રાશ ે તેના યસરૂ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)ને તેના

દુશ્ભનો ય પત્શ આી છે. અને પરાણા

પરાણા ભળહયૂ કાપીયો કત્ર થઈ ગમા છે.

અને પરાણા પરાણા રોકોને રશ્કયે -


HOME વલણેરાભોતી ( બાગ- 3 )- 100 VIS IT U S

ઈસ્રાભે ોતાના કૈદી ફનાલી રીધા

છે.આ ફનાલ જગં ેફદ્રના સ્થે ફન્મો છે.

આ વાબંીન ેશઝયત જાઅપયે તૈમાયે કહ્યુ ં

: ણ આે આ જૂનો ોળાક ળા ભાટે

શમેો છે ? અને ધૂભા ંળા ભાટે ફેઠા છો ?

નજજાળીએ કહ્યુ ં કે : અભન ેશઝયત ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તારીભ આી છે કે

જમાયે ણ તભાયી ઉય અલ્રાશ તઆરા



તયપથી વતત નેઅભતો નાણઝર થામ

ત્માયે તભાયે વતત - લધાયે પ્રભાણભા ં-

ઈન્કેવાયી કયલી જોઈએ. અલ્રાશ ે ભન ે

ભોશમ્ભદ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ) જેલા નફી અતા ર્ક્ાદ અન ે

અલ્રાશ ેતેના દુશ્ભનો ય પત્શ આી છે.

એ નેઅભતના શકુ્ર તયીકે હુ ં ઈન્કેવાયી

બમો અભર કરૂ ંછુ.ં



જમાયે મગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)ને આ ફનાલની

જાણકાયી ભી ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં

કે : વદકો દૌરત અને વંવત લધાયલાનુ ં

કાયણ ફને છે. તભે વદકો આો તેથી

અલ્રાશ તભાયા ય યશભ કયળે.

તલાઝોઅ બરુદંીનુ ં કાયણ છે. તભ ે

તલાઝોઅ કયો અલ્રાશ તભન ે બરુદંી



આળે. અને ભાપ કયીન ે દયગજુય કયવુ ં

એ ઈજ્જતનુ ંકાયણ છે. તભે ભાપી આીન ે

દયગજુય કયલાનુ ં યાખળો તો અલ્રાશ

તભને ઈજ્જત આળે.

સ્ષ્ટતા : શબ્ળાના ફાદળાશન ેનજજાળીૃૃ

કશલેામ છે. અશં નજજાળીનો અથદ એ

ફાદળાશ છે કે જેન ે શબ્ળાના મશુાજીયોએ

નાશ આી શતી.



તેઓ પત્શ ે- ભકકાની શરેા યસરૂ ે

ભકબરૂ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ) ય ઈભાન રાવ્મા શતા.

તેઓનુ ં અવર નાભ અસ્શભા ણફન ફકય

શતુ.ં જમાયે તેઓની લપાત થઈ ત્માયે

યસરુેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ)એ તેઓની ગાએફાના નભાઝ ે-

જનાઝા અદા કયી શતી. શદીવલેત્તાઓ

રખે છે કે નભાઝે જનાઝા લખતે જીબ્રઈર ે



અભીને નજજાળીનો જનાઝો શઝયતયસરુ ે

ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)ની વાભ ેયાખી દીધો શતો.

********



(૧૪) અમાઝ તાયી શેવવમત ઓખ

અમાઝ એક ગરુાભ શતો. જેન ે સરુતાન

ભશમદૂ ગઝનલીએ ફજાયભાથંી ખયીદમો

શતો. અમાઝના છુા ગણુો અન ેળસ્ક્તઓ

ધીભે ધીભે સરુતાનની વાભ ે જાશયે થલા

રાગ્મા. ત્માયે સરુતાન ે તેન ે ોતાની

વનકટનો ભાણવ ફનાલી દીધો.

ફાદળાશની અમાઝ વાથેની વનકટતા

એટરી ફધી લધી ગઈ કે તેના કાયણ ે



ફીજા લઝીયો અને ઉભયાલોભા ં અમાઝ

પ્રત્મે શવદભા ંલધાયો થલા રાગ્મો.

અમાઝનો વનમભ શતો કે ત ે દયયોજ

સરુતાનના દયફાયભાથંી ઉઠીન ે ોતાના

એક ખાવ કભયાભા ંજતા શતા. ત્મા ંથોડો

વભમ વલતાલતા અન ે ત્માયછી ોતાના

ભશરેભા ં ાછા પયતા એટલુ ં જ નશં ત ે

ોતાના ખાવ કભયાભા ં ફીજા કોઈને

પ્રલેળલાની યજા આતા ન શતા.



ઈાદળુ લઝીયોએ સરુતાનન ેપકયમાદ કયી

કે : અમાઝ આનુ ં ખયાફ ઈચ્છે છે.

તેભણે ોતાનો અરગ કભયો ફનાલેરો છે

જમા ં ત ે ફીજા કોઈન ે દાખર થલા દેતો

નથી. અભને એભ રાગે છે અમાઝ ત્મા ં

ફેવીને આના વલયોધીઓ વાથ ે

ત્રવ્મલશાય અને જાસવૂીનુ ંકાભ કયે છે.



આ વાબંીન ેસરુતાન ેકહ્યુ ં કે : આજે હુ ં

ોતે તેના કભયાભા ંજઈળ.

અમાઝ તેના વનત્મક્રભ મજુફ દયફાયભાથંી

ોતાના ખાવ કભયા તયપ ગમો. જમાયે ત ે

ોતાના કભયાભા ં ગમો ત્માયે ફાદળાશ ે

તેના ફાયણ ે ટકોયા ભામાદ. અને કહ્યુ ં કે :

અમાઝ, દયલાજો ખોરો.

સરુતાનનોઅલાઝ વાબંીન ે અમાઝ ે

દયલાજો ખોલ્મો. ફાદળાશ ેજોયુ ંકે અમાઝ ે



પાટેરા ં કડા ં શમેાદ શતા અને ભોટા -

આદભકદના - અયીવાની વાભ ેઉબો યશીન ે

ોતાનુ ં પ્રવતણફંફ જોઈ યહ્યો શતો.

ફાદળાશ ત ેજોઈન ેદંગ યશી ગમો.

સરુતાન ે અમાઝન ે છૂયુ ં કે : આ શુ ં

ચારી યહ્યુ ં છે ? ત્માયે લપાદાય ગરુાભ

અમાઝે કહ્યુ ં કે ફાદળાશ વરાભત, આે

ભને ફેશદ ઈજ્જતથી નલાજમો છે. ર્ક્ાયેક

ભાયો નપવ વયકળી કયલા રાગ ેછે. તેથી



હુ ં દયયોજ આ ઘયભા ં આલીને ભાયા

ગરુાભીના જભાનાના કડા ંશયેી રઉં છુ.ં

અને આ અયીવા વાભ ે ઉબો યશીને ભાયી

ઝાતને કહુ ંછુ ંકે : અમાઝ તાયી શવેીમતન ે

ઓખી રે. તો આ યીતે ભાયા

દીભાગભાથંી ગરુૂય અન ેતકબ્બયુ દૂય થઈ

જામ છે. (ભસ્નલી ભોરલીભાથંી)

અમાઝના જીલનના ઉયોક્ત ઉદાશયણ

ધ્માનભા ં રઈન ે આણ ે એ ઈબ્રત રઈ



ળકીએ કે આણી અવરીમત શુ ં છે અન ે

આણે તેને શુ ંવભજી યહ્યા છીએ.

એક વભમ એલો શતો કે જમાયે આણે

નજીવુ ં કણ શતા. અન ે લીમદણફંદુના

સ્લરૂભા ં ભાતાના ેટભા ં દાખર થમા

અને ગદંા રોશીભા ં ડુફેરા યહ્યા. આણ ુ

વજૉન એલા લીમદણફંદુભાથંી થયુ ં છે

જેનાથી ભાનલ સ્લબાલ નપયત કયે છે.

તેથી જ કુયઆને ઈન્વાનન ે તેની



અવીરમત માદ દેલયાલી છે. અન ે

પયભાવ્યુ ંછે કે : ...... ઈન્વાન ેજોવુ ંજોઈએ

કે : ત ે કેલી લસ્તભુાથંી ેદા થમો છે ત ે

ાણીના એક એલા ટકતા ણફંદુભાથંી

ેદા થમો છે જે ફાની ીઠ અન ે

ભાતાના શાડકાભાથંી નીકે છે.

ત્માયછી એલો વભમ ણ આવ્મો કે

જમાયે આણે ભાના ેટભાથંી ફશાય

આવ્મા. તે લખતે આણ ે એટરા ફધા



રાચાય શતા કે યડલા વવલામ ફીજુ ં કાઈં

કયી ળક્તા ન શતા. એ લખત ેવંણૂદણ ે

રાચાય શતા. કુયઆને ભજીદે આ લાત

ણ માદ દેલયાલી છે કે : અલ્રાશ તભન ે

તભાયી ભાતાઓના ેટભાથંી ફશાય

રાવ્મો. તભે કાઈંણ જાણતા ન શતા.

તભાયા જ્ઞાન ભાટે તેણે કાન, આંખો અને

કદર ફનાવ્મા.



શલે આણે એશરેફૈત (અરય્હશસ્વરાભ)નુ ં

ચાકયત્રમ જોઈએ. એક લખત શઝયત મવૂા

કાણઝભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એક ફદસયુત

ફાદીમા નળીન (જભીન ય ફેવી યશનેાય

- ગયીફ)ની ાવ ે ફેવીન ે રાફંા વભમ

સધુી લાતો કયતા યહ્યા અને ઉઠતી લખત ે

પયભાવ્યુ ં: ભાયા રામક કોઈ ણખદભત શોમ

તો શાજય છુ.ં



કોઈએ ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને કહ્યુ ં:

આના જેલી શસ્તીએ એક ફદસયુત અન ે

ગભુનાભ ભાણવ વાથ ેલાતચીત કયી તેની

જરૂયત છૂલાની શુ ંજરૂય શતી ?

ત્માયે આ ( અરય્હશસ્વરાભ) જલાફભા ં

પયભાવ્યુ ં: તેનાથી નપયત કયલાની શુ ં

જરૂય છે ? તે ણ અલ્રાશના ફદંાભાથંી

એક ફદંો છે. અને કકતાબલુ્રાશ મજુફ ત ે

આણો બાઈ છે. અલ્રાશના મલુ્કભા ં ત ે



આણો ાડોળી છે. ફાના કશવાફ ે ત ે

આણા વતા શઝયત આદભ

(અરય્હશસ્વરાભ)નો તુ્ર છે. અન ેદીનના

કશવાફે તે આણા ં ફેશતયીન દીનન ે

અનવુયનાય છે. આ ઉયાતં એ ણ ળર્ક્

છે કે જભાનાના કયલતદનના કાયણ,ે કદાચ

એલો વભમ ણ આલ ેકે આણે આણી

શાજત તેની ાવ ેયજુ કયલા ભાટે ભજબયૂ

ફની જઈએ. આજે તો આણે તેની વાભ ે



ગરુૂય અને તકબ્બયુ કયીએ, ણ કાર ે

આણે તેની વાભે રાચાય અને ફે ફવ

દેખાઈએ.

આજના ઈન્વાન ભાટે જરૂયી છે કે

યશસ્મોના જાણકાય શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી ોતાની કદયો

કકંભત વાબંે. શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલે છે કે :



અજફ કરૂ ં છુ ં એ ભાણવથી જેનો પ્રાયંબ

લીમદણફંદુ અને જેનો અંત મદુાદય છે ત ે

પ્રાયંબ અન ે અંતની લચ્ચ ે ોતાના

ળયીયભા ંનજાવત ઉઠાલીન ે પયી યહ્યો છે.

તે તકબ્બયુ કેલી યીતે કયેછે. ?

તલાઝોઅ અન ેઇન્કેવાયી થકી તભ ેફીજા

રોકોના કદરોભા ં તભાયા ભાટે ભોશબ્ફત

ેદા કયી ળકો છો અને એ યીતે તભાયા



ગ ૂચંલણબમાદ પ્રશ્રોનુ ં આંખના ં રકાયાભા ં

વનયાકયણ આલી જામ છે.

********



(૧) કેટરીક કયલામતો

શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કેટરીક લવીમતો

પયભાલી શતી. જેભાનંી એક લવીમત આ

શતી કે : અમ અરી તલાઝોઅ કયનાયો

ભાણવ કુલાના ઊંડાણભા ં ડમો શોમ તો

ણ અલ્રાશ તઆરા તેના ભાટે શલા

ચરાલળે જે તેન ેવીતભગયોની હુકભૂતભા ં



વલખ્માત રોકો કયતા ં ણ બરુદં કયળે.

(વપીનએ રપઝે તલાઝોઅ)

આજેઝી અન ે ઈન્કેવાયીન ે ભાથાનો તાજ

ફનાલો. તકબ્બયુ અને સ્લાથદન ે ગતે

કચડી નાખો. તકબ્બયુ અન ે યોફો -

દફદફાના તૌકને ગયદનથી ઉતાયી

નાખલાનો દ્રઢ વનધાદય કયીરો. તભાયી અન ે

તભાયા દુશ્ભન ળમતાન અને તેની પોજ

લચ્ચે આજેઝીનો અને ઈન્કેવાયીનો ભોયચો



ભાડંી દમો. જો ખદુાલદેં આરભ ોતાના

ફદંાઓભાથંી કોઈને ણ તકબ્બયુ અન ે

યોફ કયલાની યજા આી ળક્તો શોત તો

તે ોતાના ખાવ નફીઓન ે અન ે

અલરીમાઓને તેની યજા આત યંત ુ

તેઓને અશકંાય અને અણબભાન કયલાથી

દૂય જ યાખ્મા છે અન ે તેભના ભાટે

આજેઝી અને ઇન્કેવાયીન ેવદં કયી છે.



તેથી ત ે રોકોએ ોતાના ગાર જભીન

ઉય રગાલી દીધા અને ચશયેા ભાટીભા ં

યગદોળ્મા અને ભોભીનોની વાભ ે

તલાઝોઅ અન ેઈન્કેવાયીથી ઝૂકતા યહ્યા.

તેઓ દુવનમાભા ંકભજોય અન ેફેફવ શતા.

(નશજુર ફરાગાશ, ખતુ્ફએ કાવેમશભાથંી)

ઈભાભ ે જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: શઝયત

ઝમનરુ આફેદીન ( અરય્હશસ્વરાભ)



જુઝાભીઓના ટોા ાવેથી વાય થમા.

તે લખતે આ એક જાનલય ય વલાય

શતા. જુઝાભી રોકો જભી યહ્યા શતા

તેઓએ ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

જભલાની દાલત આી. ઈભાભ ે પયભાવ્યુ ં

કે જો હુ ં યોઝાની શારતભા ં ન શોત તો

તભાયા વાથ ે ચોક્કવ ખાણુ ં ખાત. આે

ઘયે શંચીને તે રોકો ભાટે શ્રેષ્ઠ બોજન

તૈમાય કયાલીને તે રોકોને દાલત આી



અને ઈભાભ તે રોકો વાથે ફેવીને જમ્મા.

(અર કાપી - બાગ - ય ાના ન ં૧યય)

શઝયત ઈભાભે જઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે :

તલાઝોઅની વનળાની એ છે કે તભ ે

ભશપેીરભા ં છેલ્રા બાગભા ં ફેવલા ભાટે

તૈમાય યશો અને તભને ભતા તભાભ

રોકોને વરાભ કયો. તભે શક ઉય શોલા

છતા ંચચાદ અન ેલાદ - વલલાદ કયલાથી



ફચો. તથા તભન ેતભાયી યશજેગાયીના

લખાણ વાબંલા વદં ન કયો.

(અરકાપી, બાગ - ય, ાના ન ં૧યય)

એક લખત શઝયત ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ શલાયીઓને પયભાવ્યુ ં

: તભાયાથી એક શાજત છે. શલાયીઓએ

કહ્યુ ં: અભે આની શાજત યૂી કયીશુ.ં

શઝયત ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ) ઉબા થમા

અને ત ે ફધાના ગ ધોમા. આ જોઈન ે



શલાયીઓએ કહ્યુ ં કે : અભાયી પયજ છે કે

અભે આના ગ ધોઈએ. આ ે આ

ઝશભેત ળા ભાટે ઉઠાલી ?

શઝયત ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

કે : ભં તભાયા ગ એ ભાટે ધોમા કે જેથી

તભે ણ ભાયી છી રોકોના ગ

ધોલયાલો. આણરભ ભાટે જરૂયી છે કે ત ે

તલાઝોઅની ળરૂઆત કયે. ભાયા છી તભ ે



રોકો ણ ભાયી જેભ તલાઝોઅ બયુ ં

લતદન કયજો.

છી આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

તકબ્બયુથી નશં ણ તલાઝોઅ થકી જ

ડશાણ અન ે કશકભતની બવુનમાદ યાખી

ળકામ છે. કેભકે ૈદાલાય નયભ જભીનભા ં

થામ છે, શાડ ઉય નશં. ( લવાએર

જેશાદ નપવ, ાના ન ં૦)



બાગ - ય

તકબ્બયુ અન ેખદુવદંીની ભઝીમ્ભત

(૧૬) ભાખી ળા ભાટે ેદા થઈ ?

એક કદલવ ભન્સયેૂ દલાનકી તખ્ત ઉય

ફેઠો શતો, ત્માયે તેના ળયીય ઉય એક

ભાખી આલીને ફેઠી. ભન્સયેૂ ત ે ભાખીન ે

ઉડાડી તો ત ે ફીજી જગ્માએ ફેઠી. તેણ ે

પયી ઉડાડી તો ાછી ત ે ભાખીએ ત્માથંી



ઉડીને ફીજી જગ્માએ ફેઠી. ભન્સયુ ત ે

ભાખીન ેઉડાડીન ેકંટાીન ેતગં થઈ ગમો.

યંત ુ ત ે ભાખી ભન્સયૂના ળયીય યથી

શટી નશં.

ભન્સયેુ કહ્યુ ંકે : અત્માયે કોઈ આણરભ ભી

ળકે તો તેને ભાયી ાવે ફોરાલો.

મોગાનુમંોગ ભકાવતર ણફન સરુૈભાન

ભોજુદ શતા. તેઓન ે ભન્સયૂ ાવ ે

ફોરાલલાભા ંઆવ્મા. ભન્સયેુ કહ્યુ ં કે દયેક



લસ્તનુે ૈદા કયલા ાછ કોઈને કોઈ

કાયણ ચોક્કવ શોમ છે. આ ભને એ કશો

કે ભાખીન ેેદા કયલા ાછનુ ંકાયણ શુ ં

છે ?

ભકાવતરે તયુતજ કહ્યુ ંકે : અલ્રાશ ેઝાણરભ

અને અત્માચાયી રોકોને ઝરીર કયલા

ભાટે ભાખીન ે ેદા કયી છે. આ જલાફ

વાબંીન ે ભન્સયુ ફહુજ બંઠો ડમો.

(તતીમ્ભતરુ મનુ્તશ, ાના ન ં૧૧૯)



(૧૭) ળમતાનની લાત વાબંી લ્મો.

શઝયત નશૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

જભાનાભા ં આલેરા તોપાન છી જમાયે

તેઓની કશ્તી જુદી નાભના શાડ ઉય

અટકી ગઈ. ત્માયે ઈબ્રીવ

(રાઅનતલુ્રાશ) શઝયત નશૂ

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ગમો. અન ેકહ્યુ ં:

હુ ંઆનો શકુ્ર ભાનુ ંછુ ં કેભ કે આ ેભન ે

ઘણા ં કદલવ સધુી ભશનેત અન ે



ભળકક્તથી ફચાલી રીધો. આે

ગનુેશગાય રોકો ભાટે ફદદુઆ કયીને ભન ે

થોડા વભમ ભાટે આયાભ આપ્મો. જે ભાટે

તભાયો એશવાન ભાનુ ં છુ ં અને તેના

ફદરાભા ં આને ત્રણ નવીશત કયલા

ભાગં ુછુ.ં

શઝયતે નશૂ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

: ભરઉન ? તુ ંર્ક્ાયેમ ણ ભાયો ખૈયખ્લાશ

શોઈ ન ળકે. તેથી ભાયે તાયી નવીશતની



જરૂય નથી. એ લખત ેઅલ્રાશ તઆરાએ

શઝયત નશુ ( અરય્હશસ્વરાભ) ય લશી

પયભાલી કે અમ નશુ આ ભરઉનની લાત

વાબંલાભા ંકોઈ લાધંો નથી. ત ેઅત્માયે

તભને વાચી લાત કશલેા ભાટે આવ્મો છે.

શઝયત નશૂ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

: ફમાન કય તાયે શુ ંકશવેુ ંછે ?



ઈબ્રીવ કહ્યુ ં: ભાયી શરેી નવીશત એ છે

કે તકબ્બયુથી શભંેળા યશજે કયજો. કેભકે,

અલ્રાશ તઆરાએ ભને શઝયત આદભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને વવજદો કયલાનો હુકભ

આપ્મો શતો ત્માયે ભં તકબ્બયુ કયુ ં શતુ ં

અને વવજદો ર્ક્ો ન શતો. જો ત ેકદલવ ેભ ં

તકબ્બયુ ર્ક્ુ ંન શોત તો ભને પકયશ્તાઓની

શયોભાથંી કાઢી મકૂલાભા ંઆવ્મો ન શોત

અને હુ ંરાઅનતન ેાત્ર ફન્મો ન શોત.



ભાયી ફીજી નવીશત એ છે કે : શીવદ

(રારચ)ની નજદીક ણ ન જતા. કેભ કે

અલ્રાશ ેતભાયા વતા આદભ ભાટે આખી

જન્નત મફુાશ કયી શતી. આખી જન્નતભા ં

ભાત્ર એક જ ઝાડ એવુ ંશતુ ં કે જેના ભાટે

ભનાઈ કયી શતી. આદભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ શીવદથી કાભ રીધુ ં

અને ભનાઈ કયલાભા ં આલેરા ઝાડની



ાવે ગમા. જો આદભ ( અરય્હશસ્વરાભ)

શીવદ ન કયતે તો તેભન ે જન્નતભાથંી

નીકવુ ંન ડતે.

તભને ત્રીજી નવીશત એ છે કે ના ભેશયભ

- યાઈ - સ્ત્રીની વાથે કદી એકાતંભા ંન

ફેવજો. જે કોઈ ણ જગ્માએ ફ ેસ્ત્રી રુૂ

એકાતંભા ં ફેઠા શોમ છે ત્મા ં શકીકતભા ં

તેઓ એકરા નથી શોતા, યંત ુ ત્રીજો હુ ં

(એટરે ળમતાન) શોઉં છુ.ં



અલ્રાશ તઆરાએ પયભાવ્યુ ં: નશૂ આ

ભરઉનની ત્રણેમ લાતોન ે કબરૂ કયી

રો.તેની આ ત્રણેમ લાતો ખૈયખ્લાશી ય

આધાયીત છે. ( અન્લાયે

નોઅભાનીમશ, ાના ન ં૮૧)

********



(૧૮) તગંદસ્તી ફશેતય છે કે ઘભડંી

ફનાલનાયી દૌરત ?

કુયઆને ળયીપનો એક પ્રવગં

લણદલતા ઈભાભ જઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)થી કયલામત છે કે એક

શ્રીભતં ભાણવ વાપ અને સ્લચ્છ ોળાક

શયેીને શઝયત યસરૂેખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)ની

ણખદભતભા ં શાજય થમો. ત્મા ં એક ગયીફ



વશાફી પાટેરા કડા ં શયેીને હુજુય


લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ં આવ્મા. અન ે

શ્રીભતં ભાણવની ફાજુભા ંફેવી ગમો.

શ્રીભતં ે ોતાના કડા ં વભેટી રીધા. આ

જોઈને યસરૂે કયીભ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ શ્રીભતંન ેકહ્યુ ંકે :

આ ભાણવને જોઈને તભે તભાયા કડા ં



વકંોચી રીધા તો શુ ંતભે એભ વભજો છો

કે તેની ગયીફી તભને રાગી જળ?ે

તેણે કહ્યુ ં: નશં.

આે ( વલ્રલ્રાશો અરહશે લ આરેશી

લવલ્રભ) પયભાવ્યુ ં: તો શુ ં તભે એભ

ભાનો છો કે તભાયી દૌરત તેની ાવ ે

ચારી જળે ?

તેણે કહ્યુ ં: ના, એભ ણ નથી.



છી આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જમાયે એ

ફનંેભાથંી એક ણ કાયણ નથી તો તભ ે

તેને જોઈને તભાયા કડા ંળા ભાટે વકંોયી

રીધા ?

તેણે કહ્યુ ં: મા યસલુલુ્રાશ શકીકતભા ંભાયો

નપવે અમ્ભાયા બયૂાઈન ે ભાયા ભાટે

ળોબામભાન કયીન ેયજુ કયે છે અન ેનેકીન ે



ભાયા ભાટે ઐફદાય અન ે નપયતને ાત્ર

ફનાલે છે.

છી તે શ્રીભતં ેઆ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ને કહ્યુ ં: મા

યસલૂલુ્રાશ ખયેખય ભાયાથી ભરૂ થઈ ગઈ

છે. તેના પ્રામવિત ભાટે હુ ંઅડધી દૌરત

આ ગયીફ ભાણવન ેઆુ ંછુ.ં

તે ગયીફે કહ્યુ ં: ભન ેતે ભજૂંય નથી.



શઝયત યસરૂ ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ છૂયુ ં કે : તભે

ળા ભાટે આ શ્રીભતંની અડધી દૌરત

સ્લીકાયલા ભાગંતા નથી ? ત્માયે તે ગયીફ ે

કહ્યુ ં: મા યસલૂલુ્રાશ જો હુ ંતેની દૌરત

કબરૂ કયીળ તો હુ ંણ તેની જેભ ભગરૂય

ફની જાઈળ.

********



(૧૯) ભાનલતં કોણ અન ેશડધતૂ કોણ ?

ઈભાભ જઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)

પયભાલે છે કે : એક લખત શઝયત

વરભાન ે પાયવી (ય.શ.) વાથ ેએક અયફ

ભાણવનો ઝઘડો થમો. અયફ ે તકબ્બયુ

કયતા શઝયત વરભાનને કહ્યુ ં કે : તાયી

શવેીમત શુ ંછે ?

આ વાબંીન ેશઝયત વરભાન ેત ેઅયફન ે

કહ્યુ ં કે : તાયો અને ભાયો પ્રાયંબ એક



નજીવ લીમદ ણફંદુથી થમો છે. તેભજ તાયો

અને ભાયો અંત ફદબદુાય મદુાદય છે.

આખેયતભા ંજેની નેકીઓનુ ંલ્લુ ંબાયે શળ ે

તે ભાનલતં અને જેની નેકીઓનુ ં લ્લુ ં

શરકંુ શળે તે શડધતૂ છે.

********



(ય૦) તકબ્બયુની યાકાષ્ટા

જગં ે ફદ્રભા ં એક મશુાજીય - ઉભય

ણફન જમશુ ે અબ ુ જશર ( રાઅનતલુ્રાશ)

ય હુભરો ર્ક્ો. તેણે અબ ુજશરની જાંઘ

ઉય તરલાયનો ઘા ભામો અને અબ ુ

જશરે તેના ફાલડા ય તરલાય ભાયી

જેના કાયણે તેનુ ંફાલડુ ંકાઈ ગયુ.ં યંત ુ

થોડી ચાભડી ફાલડા વાથ ેજોડાએરી શોઈ

તેનુ ં ફાલડુ ં રટક્લા રાગ્યુ.ં આ જોઈન ે



અબ્દુલ્રાશ ણફન ભવઉદ દોડીન ે આવ્મા.

ત્માયે અબ ુ જશર રોશીભા ં રથફથ શતો.

અબ્દુલ્રાશ ે અબ ુ જશરને છાડી દીધો

અને તેની છાતી ઉય ોતાનો ગ

યાખીને કહ્યુ ંકે : અલ્રાશનો શકુ્ર છે કે તેણ ે

તને રૂસ્લા ર્ક્ો

અબ ુજશરે કહ્યુ ં: તુ ંખોટંુ કશ ેછે અલ્રાશ ે

તને રૂસ્લા ર્ક્ો છે. એ કશ ે કે અત્માયે

હુકભૂત કોની છે ? અબ્દુલ્રાશ ણફન ભવઉદે



કહ્યુ ં કે ભરઉન આજે અલ્રાશ અને તેના

યસરૂની હુકભૂત છે.

અબ ુજશરે કહ્યુ ં: શામ ભાયી ફદનવીફી કે

એક ગોલાણમો બયલાડ ભાયો કાવતર થઈ

યહ્યો છે. કાળ, અબ ુતાણરફના પયઝદં ભન ે

કત્ર કયતે તો ભારૂ ં ભશત્લ લધી જાત.

ત્માયછી તેણે અબ્દુલ્રાશ ણફન ભવઉદન ે

કહ્યુ ં કે : તુ ંભાયી છાતી યથી ઉતયી જા.



કેભ કે તં એક ઊંચી જગ્માએ ગ યાખ્મા

છે.

અબ્દુલ્રાશ ે કહ્યુ ં કે : ભરઉન તૈમાય થઈ

જા. હુ ંતન ેકત્ર કરૂ છુ ંઆ વાબંીન ેઅબ ુ

જશરે કહ્યુ ંકે : જો એભ જ તકદીયભા ંશોમ

તો ભાયી ગયદનને ખબાથી કાીન ે જુદી

કયજે, જેથી જમાયે શઝયત ભોશમ્ભદ

મસુ્તપા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ) વાભ ે ભાયી ણફયાદયીના ભાથા



જળે ત્માયે ભારૂ ભાથુ ંણ જળે. અરફત્ત હુ ં

વયદાય છુ.ં તેથી ભાયી ગયદન ઊંચી

યશલેી જોઈએ અને કત્ર થનાયાઓભા ં હુ ં

અરગ દેખાઈ આવુ.ં

શઝયત અબ્દુલ્રાશ ણફન ભવઉદે પયભાવ્યુ ં

: ભરઉન ભયતા ં ભયતા ં ણ તાયા

ભગજભાથંી ઘભડં ઓછુ ં થયુ ં નથી ? હુ ં

તાયી ગયદનન ે તાયા ગા નીચેથી

કાીળ. જેથી ફીજા કત્ર થએરાઓભા ં



તારૂ ં ભાથુ ં નાનુ ં દેખામ. ત્માયછી

અબ્દુલ્રાશ ેતેનુ ંભાથુ ંતે યીત ેકાી નાખ્યુ ં

અને તેના ભાથાન ે શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ં યજુ કયલાભા ં

આવ્યુ ં શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)એ

ઈસ્રાભના વૌથી ખયાફ દુશ્ભનના



કાએરા ભાથાન ે જોઈ શકુ્રનો વજદો

અદા ર્ક્ો.

*********



(ય૧) કુતયો યાજાનુ ંખાણુ ંરઈ ગમો

અભીય એશભદ ણફન ઈસ્ભાઈર વાભાની

અને ઉમ્ર ૂ રૈવની લચ્ચે જગં થઈ.એ

જગંભા ં અભીય એશભદ ાવ ે ૧ય૦૦

વવાશીઓ શતા. અને ઉમ્ર ૂ ાવ ે

કામદેવયના ૭૦,૦૦૦ વૈવનકો શતા, અને

તે ઉયાતં વળસ્ત્ર પૌજ ણ શતી.

જગં ળરૂ થલા શરેા ં મખુ્મ યવોઈમો

ઉમ્રનૂી ાવ ે આવ્મો અન ે કહ્યુ ં કે : ખાણુ ં



તૈમાય છે, આ શરેા જભી રો. યંત ુ

ઉમ્ર ૂકે જેને ોતાની ભોટી પૌજ ભાટે ફહુજ

ઘભડં શતુ.ં તેણે કહ્યુ ં: દુશ્ભનોની પૌજ

નાની છે શરેા ભને તેને શયાલી રેલા

દમો. ત્માયછી વનયાતં ેફેવીન ેજભશુ ંભન ે

આળા છે કે એક કે ફ ેકરાકભા ંઆ જગં

યૂી થઈ જળે.

જગંની શયોફદંી થઈ ગઈ. જગં ળરૂ

થઈ. મોગાનમુોગ એવુ ં ફન્યુ ં કે ઉમ્ર ૂ જે



ઘોડા ઉય ફેઠો શતો તે ઘોડો ફેકાબ ુફની

ગમો અન ે દોડતો દોડતો અભીય એશભદ

ના રશ્કયભા ંશંચં ગમો. અભીયની પૌજે

ઉમ્રનૂે ણગયપતાય કયી રીધો.જમાયે ઉમ્રનૂી

પૌજ ોતાના વયદાય ઉમ્રનૂી ણગયપતાયીના

વભાચાય વાબંળ્મા ત્માયે તેના વૈવનકો

ભેદાન છોડીને નાવી ગમા. અભીય

એશભદે, ઉમ્રનૂે ઘોડાના તફેરાભા ં કૈદ

યાખલાનો હુકભ આપ્મો. વતત ત્રણ કદલવ



સધુી અભીય એશભદની પૌજ વલજમનુ ં

જશ્ના ભનાલતી યશી.ઉમ્રનૂ ે કોઈએ એક

કોણમો ખાલા ભાટે ણ ન છૂયુ.ં

ત્રીજા કદલવ ે ઉમ્રએૂ ોતાના એક જૂના

નોકયને જોમો. જે તેને છોડીન ે અભીયના

દયફાયભા ંજોડાઈ ગમો શતો. ઉમ્રએૂ તેન ે

વાદ કયીન ેફોરાવ્મો અન ેકહ્યુ ં કે ખદુાનો

ખૌપ કય, ત્રણ કદલવથી ભ ં કાઈં ખાધુ ં

નથી. ભાયા ભાટે જભલાનુ ંરાલ.



થોડીલાય છી ત ે નોકય એક દેગચી

(નાના ભોઢાલાી દેગ) રઈન ે ત ે

યવોડાભા ં આવ્મો અને ત ે દેગચી જભીન

ઉય યાખીન ેકહ્યુ ં કે થોડીલાય યાશ જુલો.

હુ ંફીજુ ંકોઈ લાવણ રઈને આવુ ંછુ ંઆભ

કશીને તે ચાલ્મો ગમો. એટરા ભા ં એક

કુતયો આવ્મો અને દેગચીભા ંભોઢંુ નાખ્યુ ં

અને અંદય નુ ં ખાણુ ં ખાલા રાગ્મો.

થોડીક્લાય છી નોકય આવ્મો ત્માયે



કુતયાને શારં્ક્ો. કુતયાનુ ં ભાથુ ં દેગચીભા ં

પવાઈ ગયુ ંઅન ે કુતયો ભાથાભા ંબયામેરી

દેગચી વાથ ે બાગલા રાગ્મો. આ જોઈન ે

ઉમ્ર ૂશવલા રાગ્મો. યવોડાના યખેલાે તેન ે

શવલાનુ ંકાયણ છૂયુ ં- ત્માયે ઉમ્રએૂ કહ્યુ ં

કે હુ ંજભાનાના કયલતદન અન ેઈન્કેરાફ ે

ઝભાનાન ે વનશાી યહ્યો છુ.ં ત્રણ કદલવ

શરેા ં ભાયા યાજમનુ ં ભારૂ ં ોતાનુ ં

ફાલચીખાનુ ં(યવોડુ ં) શતુ ં-



જેભા ંત્રણવો ઊંટ વાભાનથી રાદેરા શતા.

આજે ભાયી શારત એ છે કે ભાયા ભાટે ત્રણ

કદલવ ભખૂ્મા યશલેા છી ખાણુ ં આવ્યુ ં

અને તે ણ કુતયો રઈન ેબાગી ગમો.

**********



(યય) ઘભડંીનુ ંભાથુ ંનીચુ ં

કશજયી ૪૬ ભા ં સરુતાન અર

અયવરાને આખા ઈયાન ય વલજમ

ભેલી રીધો. ઈયાન છી તેણ ે ભાલયા-

ઉન્નશયને પત્શ કયલાનો ઈયાદો ર્ક્ો .

દકયમાએ જૈહુન ાય કયીને યઝરભના

કકલ્રાને પત્શ ર્ક્ો. એ કકલ્રાન ે પત્શ ર્ક્ાદ

છી કકલ્રાના યખેલા યસુપૂ કોટલારન ે

અયવરાન વભક્ષ યજુ કયલાભા ં આવ્મો.



સરુતાને યસુપુને કેટરાક વલાર ર્ક્ાદ.

જેના જલાફો વાબંીન ે સરુતાન ે તેનુ ં

દીભાગ ઠેકાણે રાલલા વખત વજા કયલા

હુકભ આપ્મો.

એટરાભા ં યસુપૂ કોટલાર ે ોતાના

ભોજાભાથંી છયી કાઢીન ે સરુતાન ય

હુભરો ર્ક્ો. સરુતાનના અંગ યક્ષકો તેન ે

યોક્લા રાગ્મા ત્માયે સરુતાન ે તે રોકોન ે

કંઈ ન કયલાનો હુકભ આપ્મો. અને કહ્યુ ંકે



તેનો મકુાફરો ોતે એકરો જ કયી

રેળે.સરુતાનન ે ોતાની તીયંદાઝી ભાટે

ફહુજ ઘભડં શતુ.ં તે દુશ્ભનન ેકોઈ જાતનુ ં

ભશત્લ આલા ભાટે તૈમાય ન શતો.

સરુતાન ે ોતાના તયકળભાથંી ત્રણ તીય

કાઠીને યસુપૂ તયપ પંર્ક્ા યંત ુત્રણેમ તીય

તેનુ ં વનળાન ચકૂી ગમા. તેટરી લાયભા ં

સરુતાને ોતાનુ ં તખ્ત છોડીને શાથો

શાથનો મકુાફરો કયલાનુ ંનક્કી કયુ.ં



તે ોતાના તખ્ત ઉયથી ઉબો થલા જતો

શતો ત્મા ંતેનુ ંશયેણ તખ્તના એક બાગ

વાથે બયાઈ ગયુ.ં એટરાભા ં યસુપૂ

કોટલાર નજદીક આલી ગમો. અન ે તેણ ે

ોતાની છયીથી ઉયાઉયી ઘા કયલાનુ ં

ળરૂ કયુ.ં સરુતાનનો લપાદાય ભાણવ

વઅદુોરા સરુતાનન ે ફચાલલા આગ

લધ્મો. તેને ણ છયીથી ઈજા થઈ.

કેટરાક વવાઈઓએ આગ લધીન ે



યસુપુની તરલાય કડી રીધી. યંત ુ ત ે

સરુતાન ય જીલરેણ ઘા કયી ચકૂમો

શતો.

તે કદલવે સરુતાન ે ભયતા ં શરેા ં કહ્યુ ં:

આ કદલવ ભાયા ભાટે ફહુજ ભનહુવ

(નકુ્વાનકાયક) શતો. કેભકે આજના કદલવ ે

હુ ં ફે લખત ખદુવદંીનો વળકાય ફની

ગમો. આ શરેા ંભાયાભા ંઆલી ખદુવદંી

ન શતી. શરેા ંતો ટેકયી ઉય ઉબા યશીન ે



ભં ભાયી પૌજનુ ં વનયીક્ષણ કયુ ં ત્માયે ભ ં

ફહુજ અણબભાનથી કહ્યુ ં કે : દુવનમાભા ં

કોઈણ ભને શયાલી ળકે તેભ નથી.હુ ં

અજોડ અને અણનભ છુ.ં ફીજી લખત હુ ં

ખદુવદંીભા ં એ લખતે પવામો કે જમાયે

યસુપૂ કોટલારે ભાયી ઉય હુભરો ર્ક્ો. એ

લખતે ભં ભાયા ફાહુફ ઉય બયોવો

કયીને ભાયા યક્ષકોને ભાયી યક્ષા કયલા ન

દીધી અન ેકહ્યુ ંકે હુ ંએકરો તેનો મકુાફરો



કયલાની ળસ્ક્ત ધયાવુ ં છુ.ં આ ફનં ે

ખદુવદંીએ ભાયો નાળ ર્ક્ો.

છેલટે એ જ જખ્ભના કાયણે સરુતાનની

લપાત થઈ. અને તેન ે ભયલ ળશયેભા ં

દપનાલાભા ંઆવ્મો. ( અખ્રાકે રૂશી, ાના

ન ં૩૦)

********



(ય૩) સરુતાન ણફન અબ્દુર ભણરકની

ખદુવદંી

સરુતાન ણફન ભણરક ફની ઉભહમાનો

ભોટો વાશફેે જફરૂત ફાદળાશ થઈ ગમો.

એક લખત તેણે જુમઆ્ના કદલવે નલા

કડા ં શમેારં્. ખશુ્બ ુ રગાલી અન ે

ોતાના અભાભાની ેટી ભગંાલી. તેભાથંી

એક અભાભો જોઈન ે તેન ે નાવદં કયી,

ફાજુભા ં મકૂી દેતો શતો. છી ફીજો



અભાભો રઈન ે ત ે ણ ોતાની ળાનન ે

અનરુૂ ન રાગતા ં ફાજુ ય મકૂી દેતો

શતો. છેલટે વંકડો અભાભાભાથંી તેણ ેએક

દસ્તાય ( ાઘડી - પંટો) વદં કયીન ે

ોતાના ભાથા ય ફાધં્મો.

ટૂંકભા ં તેફનીઠનીન ે વભમ્ફય ય ગમો.

અને ોતાના ખતુ્ફાભા ંકહ્યુ ં: હુ ંનલજલાન

ફાદળાશ અને પ્રબાલળાી વયદાય છુ.ં હુ ં

વખી અન ેફેશદ ફક્ષનાય છુ.ં



ત્માયછી તે ખતુ્ફો આીન ે ોતાના

ભશરેભા ંાછો પમો. ત્મા ંતેન ેએક કનીઝ

ભી. તેણીન ેછૂયુ ંકે : એ કશ ેકે હુ ંકેલો

રાગી યહ્યો છુ ં?

તેણી એ જલાફ આપ્મો : જો ળામયનો આ

ળેય ન શોત તો તભ ેરાજલાફ શતા.

સરુૈભાને છૂયુ ં: ર્ક્ો ળેઅય ?

ત્માયે ત ેકનીઝ ેઆ ળેઅય કહ્યો :



પાયવી સં્ક્તનો અનલુાદ :

જો તુ ં કામભ ફાકી યશનેાય શોત, તો તુ ં

સુદંય લસ્ત ુ અને શ્રેષ્ઠ ખજાના જેલો છે.

યંત ુઅપવોવ કે ઈન્વાનને કામભ ફાકી

યશલેા ભાટે વજૉલાભા ંઆવ્મો નથી.

કનીઝના મખુેથી આ ળેઅય વાબંીન ે

સરુૈભાન યડલા રાગ્મો. ત ે આખો કદલવ

વાજં સધુી યડતો યહ્યો. છી તેણ ે એ

કનીજને ોતાની વાભ ેયજુ કયલાનો હુકભ



આપ્મો. જમાયે તે કનીઝ તેની વાભે શાજય

થઈ ત્માયે તેણ ેછયુ ં: ત ંઆ ળેઅય ળા

ભાટે કહ્યો ? ત્માયે તે કનીઝ ેકહ્યુ ંકે : ભં તો

આજે આખો કદલવ આન ે જોમા ણ

નથી. તો છી આ ળેઅય ર્ક્ાથંી કહ્યો શોમ ?

ફીજી કનીઝોએ ણ તેની લાતન ેવભથદન

આપ્યુ.ં છેલટે સરુૈભાન ે ઘયભા ં ભોજૂદ

તભાભ કનીઝોન ે એકઠી કયીને તે ળેઅય



વલે છયુ ં ત્માયે તભાભ કનીઝોએ ત ે

ળેઅય વબંાવ્મો શોલાનો ઈન્કાય ર્ક્ો.

સરુૈભાન વભજી ગમો કે શકીકતભા ં આ

એક ગૈફી ઈળાયો શતો.

આ ફનાલના થોડા કદલવ છી સરુૈભાન

મતૃ્યુ ં ામ્મો. તેની ફાદળાશત ણ તેન ે

ભૌતથી ફચાલી ન ળકી.

*********



(ય૪) ખદુવદંીના કાયણ ેઈસ્રાભના

રશ્કયની શાય થઈ


લ આરેશી લવલ્રભ)એ ભકકા ય વલજમ

ભેવ્મો ત્માયે ફની શલાઝીનન ે કોઈ એ

ખફય આી કે શઝયત યસરૂે ખદુા

(વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)

તેભના ય હુભરો કયલા ભાગ ે છે. ત્માયે

ફની શલાઝીનના વયદાય, ભાણરક ણફન



ઔપ ાવે આવ્મા અન ે કહ્યુ ં કે : આન ે

અભાયા વયદાય તયીકે સ્લીકાયીએ છીએ.

આ આના જગંના અનબુલોનો

ઉમોગ કયીને મવુરભાનોન ેશયાલી દો.

ભાણરક ફીન ઔપે કહ્યુ ં: તભ ેરોકો તભાયી

ત્નીઓને ણ વાથે રઈને આલો તેભજ

તેની વાથ ેતભાયા ભાર - ઢોય, વોન ુઅન ે

ઘયભાથંી ફીજી લસ્તઓુ ણ વાથે રઈન ે

આલો જેથી તભને ાછની કોઈ ણચંતા ન



યશ.ે અને તભ ેએકાગ્રતા લૂદક જગં રડી

ળકો.

ફની શલાઝીનના રોકો ોતાની ત્નીઓ

ભાર - ઢોય, વોનુ ંઅને ફીજી વંવત વાથ ે

રઈ ને તેની ાવ ે આવ્મા અને ોતાનુ ં

રશ્કય રઈને ઉતાવ નાભના સ્થે એકઠા

થમા.

મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)ને ફની શલાઝીનના



એકઠા થલાની ખફય શંચી ત્માયે

તેઓએ રોકોને જેશાદ ભાટે પ્રોત્વાશીત

ર્ક્ાદ. તેભજ તે રોકોને યક્ષણ અને ભાર ે

ગનીભત આલાનો લામદો આપ્મો.

એ જગં ભાટે ફાય શજાયનુ ંરશ્કય યલાના

થયુ.ં જેભા ંદવ શજાય એલા વશાફી શતા

જેઓ ભદીનાથી આ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ની વાથ ે આવ્મા

શતા. અન ેફ ેશજાય ભક્કાના જુલાનો શતા.



આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશે લ આરેશી

લવલ્રભ)એ એક ભોટો અરભ ( ધ્લજ)

તૈમાય કયાવ્મો તેભજ શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ને રશ્કયના

વયદાય ફનાવ્મા. મવુરભાનોએ ોતાનુ ં

ફ અન ે વખં્મા જોઈ ત્માયે તેના ભાટે

ઘભડં કયલા રાગ્મા. શ. અબફુકે્ર રશ્કયની

ભોટી વખં્મા જોઈન ે કહ્યુ ં: આજે આણ ે

શયણગજ યાજીત નશં થઈએ.



ફીજી ફાજુ ભાણરક ફીન ખૌપે શલાઝીનન ે

કહ્યુ ં: તભાયા ફાર ફચ્ચાન ે રશ્કયના

ાછના બાગભા ંયાખજો અને તભે ફધા

રોકો શાડનીખીણભા ં આજુફાજુભા ં

છુાઈન ેફેવી જજો. વલાયે જમાયે શઝયત


લવલ્રભ) નુ ં રશ્કય ખીણભા ં પ્રલેળે કે

તયતજ અચાનક હુભરો કયજો. એ યીત ે

તભે વલજમ ભેલી ળકળો. કેભ કે આ



શરેા શઝયત ભોશમ્ભદ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ને કોઈ જગં

કયનાય કફીરાનો મકુાફરો થમો નથી.

શઝયત મગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)એ સબુ્શની નભાઝ અદા

કયી. અન ેઉતાવ નાભની ખીણભા ંદાખર

થમા. દયાદની ફાજુની જભીન ખીણ વાથ ે

જોડામેરી શતી. ઈસ્રાભના રશ્કયની

આગરી શયોભા ં ફન ુ વરીભના જુલાનો



શતા. જેવુ ંઈસ્રાભનુ ંરશ્કય દયાદભા ંદાખર

થયુ ં કે તયત જ ફની શલાઝીનના

યલુાનોએ એકાએક તેભના ય હુભરો

ર્ક્ો.ગબયાટને રીધ ે ફન ુ વરીભના

યલુાનો ભેદાનભાથંી બાગ્મા. તેભન ે

બાગતા જોઈને ફાકીનુ ંરશ્કય ણ બાગ્યુ.ં

કયસ્સ્થવત એલી થઈ ગઈ કે શઝયત યસરૂ ે




લવલ્રભ)ની વાથ ે પક્ત દવ જાંફાઝ

ફાકી યહ્યા.


લ આરેશી લવલ્રભ) રશ્કયે ઈસ્રાભન ે

ફોરાલતા યહ્યા કે : ભન ેમકુીને ન બાગો.

મવુરભાનોભાથંી નવીફા ણફન્તે કઅફ

નાભની એક મજુાશદેશ સ્ત્રી બાગનાયાઓના

ભાથા ય ધુ નાખતી શતી અન ે કશતેી

શતી કે : નાભદો ર્ક્ા ંજઈ યહ્યા છો ?



શ. ઉભય ને બાગતો જોઈને નવીફાએ કહ્યુ ં

: ઉભય તાયા ય અપવોવ તુ ંશુ ંકયી યહ્યો

છે ?

શ. ઉભયે કહ્યુ ં: આ અલ્રાશનો હુકભ છે.


લ આરેશી લવલ્રભ) ાવે પક્ત દવ

મજુાકશદ ફાકી યહ્યા. જેભાથંી નલ ફની

શાળીભ શતા. અન ે એક અમભન ણફન

ઉમ્ભે અમભન શતા. જેઓ છી જગંભા ં



ળશીદ થઈ ગમા. શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ફહુજ દીરેયીથી

દુશ્ભનોના હુભરાઓન ેખાતા યહ્યા.ં


લ આરેશી લવલ્રભ)એ અબ્ફાવ ઈબ્ન ે

અબ્દુર મતુ્તરીફને કહ્યુ ં કે તભાયો અલાજ

શાડી છે. તેથી રોકોને આભ કશીન ે

ફોરાલો કે ....... અમ સયુએ ફકયશના

વશાફીઓ અને ઝાડ નીચે ફમઅત ે



કયઝલાન કયનાયાઓ તભે ભને ( યસરુ ે

ખદુા વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભને) છોડીન ેર્ક્ા ંબાગી યહ્યા ંછો ?

અને તભે લામદો ર્ક્ો શતો તેન ેમાદ કયો.

શઝયત કયવારત ભઆફ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ) ભાટે ત ેફહુ ં

જ યેળાનીનો વભમ શતો. આ


લવલ્રભ)એ આવભાન તયપ શાથ



ઉાડીન ે કહ્યુ ં યલયકદગાય શમ્દ તાયા

ભાટે છે. તુ ંજ અભાયો ભદદગાય છે. તુ ંજ

અભાયી પકયમાદોન ે વાબંનાયો છે.

ખદુામા જો આજે આ રોકોનો વમશૂ શરાક

થઈ જળ,ે તો છી તાયી ઈફાદત કયનાય

કોઈ નશં યશ.ે

શ. અબ્ફાવે ોતાના યેુયુા ફથી ઊંચા

અલાજથી એરાન ર્ક્ુ.ં તે એરાન વાબંી

મવુરભાનો ધીયે ધીયે ાછા આલલા ળરૂ



થઈ ગમા. ળયભને કાયણે શઝયત યસરૂ ે


લવલ્રભ) ાવ ે એકઠા ન થમા ં ણ

અરભની નીચ ે આલીને જગં કયલા

રાગ્મા.


લ આરેશી લવલ્રભ)એ અબ્ફાવન ેછૂયુ ં

કે : જગં કયનાયા કોણ છે ? ત્માયે અબ્ફાવ ે

કહ્યુ ં: અન્વાય છે.




લ આરેશી લવલ્રભ)એ રાણ ઉય

ઉબા યશીન ે જગંનુ ં દ્રશ્મ જોયુ ં ત્માયે

પયભાવ્યુ ં: શલ ે જગંના લાતાલયણભા ં

ગયભી આલી ગઈ.

આ જગંભા ંઆ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) નીચ ે મજુફની યજઝ

ડમા. : હુ ં વાચો નફી છુ,ં હુ ં અબ્દુર

મતુ્તરીફનો પયઝદં છુ ં થોડા વભમ છી



શલાઝીનનો યાજમ થમો. મવુરભાનોન ે

અગણણત ભાર ે ગનીભત ભળ્મો. આ

જગંભા ં ફની શલાઝીનના છ શજાય રોકો

જેભા ંસ્ત્રીઓ ણ શતી - ફધાને ણગયપતાય

કયલાભા ં આવ્મા. આ ઉયાતં

મવુરભાનોન ે ચારીવ શજાય ફકયીઓ,

ચોલીવ શજાય ઊંટ અને ચાય શજાય

અલકીમાશ ( એક અલકીમાશ એટરે ૪૦



દીયશભ અથલા એક ઔવ લજન) વોનુ ં

ભળ્યુ.ં

અલ્રાશ તઆરાએ કુયઆને ભજીદભા ં

મવુરભાનોના આ ગરુૂયનો ણઝક્ર આ

ળબ્દોભા ંર્ક્ો છે.

અલ્રાશ તઆરાએ ઘણી જગ્માએ તભાયી

ભદદ કયી અન ે હુનૈનના કદલવ ે જમાયે

તભને તભાયી વખં્માફનુ ંઅણબભાન શતુ.ં

એ લખતે તભાયા વખં્માફે તભને કોઈ



પામદો ન શોચાડમો અને જભીન તેની

વલળાતા શોલા છતા ં તભાયા ભાટે તગં

ફની ગઈ છી તભ ેીઠ દેખાડીન ેબાગી

ગમા.


લ આરેશી લવલ્રભ)એ જગં ે હુનૈનના

ભારે ગનીભતન ે ભક્કાના રોકોના

આત્ભવતંો ભાટે ભક્કાના યશલેાવીઓભા ં

લશચંી દીધો. ભદીનાના અન્વાયોભાથંી



કેટરાક રોકોને લાત વદં ન ડી.

શઝયત મગમ્ફયે ઈસ્રાભ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ને ભદીનાના

અન્વાયની આ નાયાજગીની જાણ થઈ.

ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં ભદીનાના

તભાભ અણવાય એકઠા થઈ જામ.


લવલ્રભ)ના હુકભ મજુફ તભાભ અન્વાયો



એકઠા થમા ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો


: અમ અન્વાયના વમશૂ ! હુ ં તભોન ે

કેટરાક વલાર કયલા ચાહુ ંછુ.ં તભે ભાયા

વલારના જલાફ આો. છી આ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે શુ ં તભે રોકો

એકફીજાના બાઈ દુશ્ભન ન શતા. શુ ં



અલ્રાશ ે ભાયા થકી તભોન ે એકફીજાના

બાઈ નથી ફનાવ્મા ?

અન્વાયના વમશૂ ે કહ્યુ ં: ફેળક, ખદુા અન ે

યસરૂ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)નો અભાયા ઉય એશવાન છે.


આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: શુ ં તભ ે

રોકો ગભુયાશ ન શતા ? અલ્રાશ ે તભન ે

ભાયા થકી કશદામત નથી આી ?



અન્વાય રોકોના વમશૂ ેકહ્યુ ં: ફેળક ખદુા

અને યસરૂ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)નો આ એશવાન છે.

છી આે ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ) પયભાવ્યુ ં: જો તભ ે

ચાશો તો તભ ેભન ેએભ ણ કશી ળકો છો

કે : ભોશમ્ભદ તભાયી કોભે તભન ે

ભક્કાભાથંી દેળલટો આપ્મો. અભે તભન ે

નાશ આી, તભે ડયીને અભાયી ાવ ે



આવ્મા અને અભે તભને યક્ષણ આપ્યુ.ં

રોકોએ તભને જૂઠરાવ્મા અન ે તભારૂ ં

વભથદન કયુ.ં

આની આ લાત વાબંીન ે અન્વાયના

યડલાનો અલાજ લધ ુ બરુદં થમો. અન ે

તેઓએ કહ્યુ ં: મા યસલૂલુ્રાશ ! કેટરાક

નાદાન રોકોના આ કામદ ફદર અભ ે

ળયભંદા છીએ. જો આ ઈચ્છો.... તો



અભાયો ભાર ણ ભક્કાલાવીઓન ે વ્શચેી

આો. તેભા ંણ અભને કોઈ લાધંો નથી.


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: અમ અન્વાયો !

શુ ંતભ ેએ લાતભા ંયાજી નથી કે રોકો તો

ઉંટ અને ફકયીઓ રઈને જામ અને તભે

રોકો અલ્રાશના યસરુન ે રઈન ે જાલ

ત્માયે અન્વાયના વમશૂ ે કહ્યુ ં કે અભે યાજી

છીએ. આ અભાયા શકભા ંદોઆ પયભાલો.



ત્માયે આ શઝયત ( વલ્રલ્રાશો અરહશે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ દોઆ કયી કે :

ખદુામા ! અન્વાયન ે ભાપ પયભાલ,

અન્વાયની ઔરાદને ભાપ પયભાલ.

(તપવીયે બયુશાન તથા ળજયએ

તફૂાભાથંી)

**********



(ય) શઝયત યસુપૂ (અરય્હશસ્વરાભ) ના

લળંભા ંનબવુ્વ્ત આગ કેભ ન લધી ?

જમાયે શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

તેઓનુ ંશયેણ તેભના વતા ાવ ેભોકલ્યુ ં

અને તેનાથી તેભના વતાની ચારી

ગમેરી દ્રય્ષ્ટ ાછી પયી. ત્માયે તેઓએ

ોતાના ખાનદાનન ે વભસ્ર તયપ જલાનો

હુકભ આપ્મો. શઝયત યસુપૂ

(અરય્હશસ્વરાભ) ન ુ વભગ્ર ખાનદાન



ખોલાએરા શઝયત યસુપૂ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ભલા ભાટે ફેચૈન

શતુ.ં આ કાપરો કનઆનથી યલાના થમો

અને ઝડથી મવુાપયી કયીને નલભા ં

કદલવે વભસ્ર શોચ્મો.

શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ) ોતાનુ ં

રશ્કય રઈને ભા ં- ફાના સ્લાગત ભાટે

નીકળ્મા. શઝયત મઅકફૂ ે જમાયે દૂયથી

આ રાલ રશ્કયને જોયુ ં ત્માયે છૂયુ ં કે :



શુ ંઆ વભસ્રનો કપયઔન આલી યહ્યો છે ?

ત્માયે તેભના પયઝદંોએ કહ્યુ ં કે : ના, આ

ભીસ્રનો પીયઔન નથી, યંત ુઆના તુ્ર

શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ) આલી

યહ્યા ંછે.

શઝયત યસુપૂ (અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાની

વલાયી ઉયથી નીચ ેઉતયી ગ ેચારતા

- ચારતા વતાના સ્લાગત ભાટે જલાનો

અને વતાના કાન ેભાન લૂદક ચુફંન



કયલાનો ઈયાદો કમો . યંત ુ જમાયે

તેઓએ ોતાની યૈમતને જોઈ ત્માયે

તેઓની વનહમત ફદરાઈ ગઈ.

વતા તુ્ર બેટી ડમા, વલમોગનો વભમ

વભાપ્ત થઈ ગમો. છી શઝયત જજબ્રઈર ે

અભીન, શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)

ાવે આવ્મા અન ે કહ્યુ ં: આે અભાયા

ફદંાને ભાન આલાભા ંકભી કેભ યાખી ?

અને તે કાભ ભાટે તભોએ તભાયી વલાયી



ઉયથી ઉતયલાનુ ંવદં ળા ભાટે ન કયુ ં

? શલે તભાયી શથેી ખોરો. શઝયત યસુપૂ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ જેલી શથેી ખોરી કે

તેભની આંગીભાથંી નયૂ ફશાય નીકી

ગયુ.ં શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)

છૂયુ ં: આ શુ ંછે ?

શઝયત જજબ્રઈર ે કહ્યુ ં: તભ ે તભાયી

વતાની તાઝીભ ભાટે ઉબા ન થમા. તેથી

અલ્રાશ તઆરાએ આના શાથભાથંી



નબવુ્લતનુ ંનયૂ કાઢી નાખ્યુ ંઅન ેઅલ્રાશ

તઆરાએ તભાયા ફદરે રાલીની

ઔરાદભા ંનબવુ્લતનો વવરવવરો ળરૂ કયી

દીધો.

અલ્રાશ તઆરાને રાલીની ફે અદા વદં

ડી શતી. શરેી અદા તો એ કે જમાયે

બાઈઓએ શઝયત યસુપૂ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કતર કયી નાખલાનો

ઈયાદો કયી રીધો ત્માયે તેભણે બાઈઓન ે



શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને કતર

કયતા યોકી યાખ્મા અને કહ્યુ ં કે : એભ

કયતા ં તેભને કોઈ લીયાન કલૂાભા ં નાખી

દમો.

તેભની ફીજી અદા અલ્રાશ તઆરાન ે

વદં આલી તે એ શતી કે જમાયે શઝયત

યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ણફનમાભીનન ે

ોતાની ાવે યોકી રીધા ત્માયે તેભણ ેઘયે

ાછા જલાનો ઈન્કાય કયી દીધો શતો.



શઝયત મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ)ના લળંનો

વવરવવરો ત્રણ ેઢી છી રાલી વાથ ેભે

છે. આભ, અલ્રાશ ે ખદુ વદંીના કાયણ ે

શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

લળંભાથંી નબવુ્લતનો વવરવવરો ફધં કયી

દીધો શતો.

*********



(ય૬) શઝયત યસુપૂ (અરય્હશસ્વરાભ)

વસ્તી કકંભતભા ંળા ભાટે લેચામા ?

જમાયે શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)

ફહુજ નાની લમના શતા અન ે ોતાના

વતાની વાથ ે યશતેા શતા ત્માયે એક

કદલવ તેઓએ અયીવાભા ંોતાનુ ંજ ભોઢંુ

જોયુ ં અને ોતાની ખફુસયુતી ય લાયી

ગમા. તેભજ ોતાના ભનભા ં એવુ ં

વલચાયલા રાગ્મા કે જો કોઈ ભને ગરુાભ



ફનાલીન ેલેચે તો ભાયી કકંભત કોઈ અદા

નશં કયી ળકે.

શઝયત યસુપૂ ( અરય્હશસ્વરાભ)નો આ

નાઝ અલ્રાશ તઆરાને વદં ન ડમો.

જમાયે તેઓના બાઈઓએ તેભન ે વભસ્રના

લેાયી મકલવુન ે લેચ્મો ત્માયે તેણ ે

તેઓની કકંભત યય કદયશભ ચકૂલી.

શકીકતભા ંતેઓને ખયીદલાનો ત ેલેાયીન ે

ળોખ ન શતો. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧ય,



ાના ન.ં યય, નઝશતરુ ભજાણરવ, બાગ-

૧, ાના ન.ં ૧૧૧)

*********



(ય૭) ખળુરૂ યલેઝ તકબ્બયુન ેકયણાભ ે

શરાક થઈ ગમો.

શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)એ જે

યાજાઓ અને વત્તાવધળોને ઈસ્રાભ

સ્લીકાયલાના વનભતં્રણ ત્રો રખ્મા શતા

તેભા ંએક યાજા ખળુરૂ યલેઝ ણ શતો.

એ લખતે અભીય ખળુરૂ ઈયાનનો યાજા

શતો.



અબ્દુલ્રાશ ણફન હુજાકશ યશભતલુ્રીર

આરભીનનો ત્ર રઈને તેભની ાવ ે

શંચ્મા. ખળુરૂ યલેઝે ોતાના

અનલુાદકને ફોરાલીન ે ત્રનો અનલુાદ

કયાવ્મો.

તેભા ંખળુરૂન ેઆ યીતે વફંોધન કયલાભા ં

આવ્યુ ં શતુ ં: અલ્રાશ ના યસરૂ શઝયત

ભોશમ્ભદ તયપથી....... પાયવના ફાદળાશ

કકસ્રા તયપ આ યીત ે ોતાના નાભની



શરેા મગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) ના નાભનુ ં વફંોધન

જોઈને અભીય ખળુરૂને ગસુ્વો આવ્મો. તેથી

તેણે હુજૂયે અકયભ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) ના ત્રના ટુકડે -

ટુકડા કયી નાખ્મા. અને ત્ર રાલનાયન ે

કોઈ જલાફ ન આપ્મો.

હુજૂય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ) ના કાવીદે ાછા પયીન ે



ખળુરૂના આલા અણછાજતા લતદનની લાત

કયી. ત્માયે આ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: ખદુામા

જેલી યીત ે તેણ ે ભાયા ત્રના ટુકડા કયી

નાખ્મા, તેલી યીત ેતુ ંતેના મલુ્કના ટુકડા

કયી નાખ.

ખળુરૂ યલેઝે મભનના ગલનદય ફાઝાનન ે

ત્ર રખ્મો કે : અયફસ્તાનભા ં ભોશમ્ભદ

નાભના ભાણવ ેનબવુ્લતનો દાલો ર્ક્ો છે.



ફે તાક્તલય ભાણવન ે ભોકરીન ે તેન ે

ણગયપતાય કયો અને ભાયી વાભ ે શાજય

કયો.

ફાઝાન ેફાલમશ અન ેપયઅવયશ નાભના

ફે ભાણવવોન ે મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ને ણગયપતાય

કયલા ભાટે ભદીના ભોકલ્મા. ફનંે ભદીના

શંચ્મા. તે ફનંે ભાણવોએ તેભના ફાલડા

ય વોનાના કડા ં શમેાદ શતા. તેભજ



ઝયીના કભયફદં વાથ ેળણગાય ર્ક્ો શતો.

તે ફનંે દાઢી મ ૂડંાલેરી શતી અને મછૂો

યાખેરી શતી.

તે ફનંેના ભંઢા જોઈન ે શઝયત યસરૂ ે


લવલ્રભ)એ નપયત વ્મક્ત કયી અને

પયભાવ્યુ ં કે : તભાયા ય લામ થામ

તભને આલો હુકભ કોણે આપ્મો ?



તેભણે કહ્યુ ં: અભાયા યલયકદગાય કકસ્રાએ

અભને દાઢી મ ૂડંાલાનો અન ે મછૂ

યાખલાનો હુકભ આપ્મો છે.


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: બર,ે આજ યાત ે

તો તભે અભાયે ત્મા ં આયાભ કયો. તભન ે

આનો જલાફ કાર ેઆીળ.

તે રોકો ફીજે કદલવ ે આ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)ની ાવ ે



આવ્મા. ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ંકે : તભે

રોકો ફાઝાનન ેજઈન ેકશજેો કે ગઈ કાર ે

યાત્રે વાત લાગ ેભાયા યલાકદગાયે તેના

યલયકદગાય કકસ્રાન ે તેના તુ્ર

ળૈયલમશના શાથે કતર કયાલી નાખ્મો છે.

અને ટૂંક વભમભા ં જ અભે તેભના મલુ્ક

ય વલજમ ભેલીશુ.ં જો તુ ં તાયા



ગલનદયના શોદ્દા ય કામભ યશલેા ઈચ્છતો

શોમ તો ઈભાન રઈ આલ.

આ ફનાલ શી.વ ૭ જભાદીર અવ્લરની

દવભી તાયીખની ભગંલાયની યાત્ર ે

ફન્મો. ફાઝાનના ભાણવોએ કાગ ઉય

તાયીખ, લાય અન ેવભમ રખી રીધો અન ે

મભન ાછા પમાદ. થોડા કદલવ છી

ળયલમશનો ત્ર ફાઝાનન ે ભળ્મો. જેભા ં

રખ્યુ ંશતુ ંકે કેટરાક આયો ય ભં ભાયા



વતા ખળુરૂ યલેઝને કતર કયીન ે

વત્તાના સતુ્રો વબંાી રીધા છે. શલે હુ ં

તભને હુકભ કરૂ ંછુ ંકે કશજાઝભા ંજે ભાણવ ે

નબવુ્લતનો દાલો ર્ક્ો છે તેને તેની શારત

ય છોડી દમો.

ફાઝાન અને તેના પ્રવતવનધીઓન ે જમાયે

ખળુરૂ યલેઝની ભૌતની તાયીખ, લાય

અને વભમ જાણલા ભળ્મો તો તે ણફલ્કુર

એજ તાયીખ લાય અન ે વભમ શતો જે



હુજૂયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ તેભન ે ખફય આી

શતી. આ વાબંીન ે ફાઝાન અન ે ફીજા

અનેક મભન લાવીઓ મવુરભાન ફની

ગમા. (યોઝતસુ્વપા)

જમાયે ઈયાનના ળાશ મઝદઝદદનો

મવુરભાનોની પૌજના શાથ ેયાજમ થમો.

ત્માયે ળાશની તુ્રી કૈદ થઈન ે ભદીના

આલી. ઉભયે તેના ભોઢા યથી નકાફ



શટાલીને તેન ેરોકો વાભ ેરાલલા ઈચ્છયુ.ં

તે લખત ે તેણીએ ોતાના દાદા ખળુરૂ

યલેઝને માદ કયીને પાયવી બાાભા ંઆ

યીતે કાવ્મ સં્ક્ત કશી :

યલેઝનુ ં ભોઢંુ કાળંુ થામ જો ત ે યસરૂ ે

અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ) ના ત્રન ે પાડી ન નાખત ેતો

અભાયી આ શારત ન થાત.



ઉભય ( પાયવી બાા ન જાણતા

શોલાથી)એભ વભજમો કે આ સ્ત્રી ભન ે

ગાો દે છે. તેથી તેણ ેતેભને ભાયલા ભાટે

કોયડો ઉઠાવ્મો ત્માયે શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન (અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં કે :

આયાભથી ફેવી યશો. આ સ્ત્રી તભોન ેકાઈં

કશતેી નથી યંત ુોતાના દાદા ભાટે ફદ

દોઆ કયી યશી છે.



ઉભયે તે કનીઝન ેલેચલાનો ઈયાદો જાશયે

ર્ક્ો ત્માયે શઝયતે અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

યાજકુભાયીઓને લેચી ળકાતી નથી, બરે તે

યદુ્ઘ કેદી કાપય કેભ ન શોમ. શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તેણીને વદંગી

કયલાની તક આી કે તેને જે યલુાન

વદં શોમ તેની વાથે તેની ળાદી કયી

દેલાભા ંઆલળે. અને ભશયેની યકભ તેના



ફમતરુભારના બાગભાથંી કાી રેલાભા ં

આલળે.

તે કનીઝનુ ં નાભ ળશયેફાન ુ શતુ.ં જમાયે

ળશયેફાનનુે વદંગીનો અવધકાય ભળ્મો

ત્માયે તેણીએ શઝયત ઈભાભ હુવૈન

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ીઠ ઉય શાથ

યાખ્મો. અને કહ્યુ:ં જો ભને વદંગીનો શક

શોમ તો હુ ંઆ ચભકતા ચાદંની વદંગી

કરૂ ંછુ.ં તે છી ફીફી ળશયેફાનનુા અકદ



શઝયત ઈભાભ હુવૈન ( અરય્હશસ્વરાભ)

વાથે કયલાભા ં આવ્મા. અન ે તેભનાથી

શઝયત ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વલરાદત થઈ.

(યેમાશીને ળયીમશ, બાગ - ૩, ાના ન ં૧૪)

*********



(ય૮) ઈબ્રીવના પ્રબાલનુ ંકાયણ

શઝયત મગમ્ફયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો


: એક કદલવ શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ) ફેઠા શતા. ત્માયે તેભની

ાવે ઈબ્રીવ આવ્મો. ઈબ્રીવ ોતાના

ભાથા ઉયથી ટોી ઉતાયીન ેતેઓ વાભ ે

ઉબો યશી ગમો. શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં: તુ ંકોણ છે ?



તેણે કહ્યુ ં: હુ ંઈબ્રીવ છુ ં. શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં: ખદુા તાયો

છામંો કોઈ ય ડલા ન દે. ઈબ્રીવ ેકહ્યુ:ં

અલ્રાશની નજયોભા ં આનો ફહુ ઊંચો

દયજજો છે. તેથી હુ ંઆન ેવરાભ કયલા

ભાટે શાજય થમો છુ.ં

શઝયત મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં:

ભને એ તો કશ ેકે : એલા ર્ક્ા ગનુાશ છે કે

જેના રીધ ેતુ ંરોકો ઉય કાબ ૂભેલી ર ે



છે અને તેનાથી રોકો તાયા કાબભુા ંઆલી

જામ છે ?

ઈબ્રીવે કહ્યુ ં: શઝયત જમાયે કોઈ ભાણવ

ોતાની જાતને કાઈંક વભજલા રાગ ે છે

અને તેના ભગજભા ં હુ-ંદ અને ઘભડં

ૈદા થઈ જામ છે. ત્માયે તયતજ તે ભાયા

કફજાભા ં આલી જામ છે. એલા જ રોકો

ભાયા વળકાય ફની જામ છે કે જે ોતાન ે

ભોટા વભજલા રાગ ે છે. તેભજ ોતાના



નાનકડા કાભને ભોટી વપતા વભજી ર ે

છે. તેભજ ોતાના ગનુાશોને શરકા

વભજનાયા વશરેાઈથી ભાયી જાભા ં

પવાઈ જામ છે.

આ દાસ્તાન ફમાન કમાદ છી અંતભા ં


લ આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં:

અલ્રાશ તઆરાએ શઝયત દાઉદ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને લશી પયભાલી કે :



દાઉદ ગનુેશગાયન ે ભાયી યશભતની

ખળુખફયી આો અન ે નેક રોકોને ભાયા

અઝાફથી ડયાલો.

શઝયત દાઉદ (અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં:

ખદુામા હુ ંગનુેગાયોન ેખળુખફયી કઈ યીત ે

આુ ંઅને નેક રોકોન ેકઈ યીત ેડયાવુ ં?

ત્માયે અલ્રાશ તઆરાએ પયભાવ્યુ ં: દાઉદ

ગનુેશગાયોને ખળુખફયી આો કે હુ ંતૌફા

કબરૂ કરૂ ં છુ,ં ગનુાશોને ભાપ કરૂ ં છુ ં અન ે



વીદ્દીકીનન ેડયાલો કે તેઓ ોતાના અભર

ય ઘભડં ન કયે, કેભ કે ભં જેને ણ

કશવાફની જગ્માભા ંઉબા યાખ્મા તે શરાક

થમા. (વપીનતરુ ફેશાય, બાગ - ય ાના

ન ૧૬ય)

*********



(ય૯) ખદુવદંી કેટરી ભોટી

રાઅનત છે ?

અનવ ણફન ભાણરક કશ ે છે : મગમ્ફય


લવલ્રભ)ની શમાતી દયવભમાન એક

ભાણવની ઈફાદતથી ખફુ જ પ્રબાવલત

થમા. અભ ે એ ભાણવનુ ં નાભ અને તેની

ઈફાદતની કેપીમત હુજૂય ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) વભક્ષ



ફમાન કયી ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)એ તેનાથી

અજાણ શોલાનુ ં જણાવ્યુ.ં છી અભે તેની

ળકરો - સયૂતનુ ં લણદન ર્ક્ુ.ં ત્માયછી

ણ હુજૂય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ)એ તેભને ઓખતા શોલાનો

ઈન્કાય ર્ક્ો. તેલાભા ં તે ભાણવ આલી

ચડમો. ત્માયે અભ ેકહ્યુ ં: મા યસલુલુ્રાશ !

તે ભાણવ આ છે.



શઝયત મગમ્ફયે (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : તભે

રોકો તો એલા ભાણવના લખાણ કયતા

શતા જેના કા ઉય ઈબ્રીવની ભોશય

રાગેરી છે. તેટરાભા ં તે ભાણવ અભાયી

વાલ નજદીકથી વાય થમો તેણ ેઅભન ે

વરાભ ન કયી. શઝયત મગમ્ફય


લવલ્રભ)એ તેને વફંોધીન ેકહુ ં: વાચ ે



વાચુ ં કશી દે કે જમાયે તુ ં આ વમશુ

ાવેથી વાય થમો ત્માયે ત ંભનભા ંએવુ ં

નશોત ુ ં વલચાયુદ કે આ રોકોભા ં ભાયાથી

ફશતેય કોઈ નથી. તેણે કહ્યુ ં: એ લાત

વાચી છે. છી તે નભાઝ ડલા ભાટે

ભસ્સ્જદભા ંચાલ્મો ગમો.

શઝયત મગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: કોણ છે

જે જઈન ેઆ ભાણવન ેકત્ર કયી નાખ ે ?



અબફુકયે કહ્યુ ં કે : મા યસલુલુ્રાશ હુ ં

જઈને તેન ેક્તર કયીળ. તરલાય ઉાડીન ે

ભસ્સ્જદભા ં ગમા. ત્મા ં ેરા ભાણવન ે

નભાઝ ડતો જોમો. તેણ ે કદરભા ં વલચાયુદ

કે યસરુેખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ) તો નભાઝીઓન ે કત્ર

કયલાથી અભન ે યોકે છે. નભાઝની

શારતભા ંઆ ભાણવને કેભ કત્ર કયલો ?



આભ વલચાયીન ે તે ાછા પમાદ અન ે

ોતાની ભજબયૂી ફમાન કયી.


લવલ્રભ)એ પયીલાય કહ્યુ ં કે : કોણ છે જે

આ ભાણવને કત્ર કયે ? ઉભયે કહ્યુ ં કે : હુ ં

જઈને તેન ે કત્ર કયીળ. તેઓ તરલાય

રઈને ભસ્સ્જદ તયપ ઉડમા. ત્મા ં ેરા

ભાણવન ે વવજદાભા ં જોમો. ઉભયે કદરભા ં

વલચાયુ ં કે અબફુકય ભાયી કયતા ં ફશતેય



છે. જમાયે તેભણે આન ે નભાઝી વભજીન ે

કત્ર ન ર્ક્ાદ તો હુ ંઆન ેકઈ યીત ેકત્ર કરૂ ં

? આભ કશીને તે ણ ાછા પમાદ અન ે

ોતાની રાચાયી દળાદલી.


લવલ્રભ)એ પયીલાય પયભાવ્યુ ં: છે કોઈ

જે આને કત્ર કયે ? ત્માયે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ અઝદ કયી : મા

યસલુલુ્રાશ ! હુ ં તેને કત્ર કયીળ. આ




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જો તે તભને

ભળે તો તભ ેકત્ર કયળોને ?

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) તરલાય

રઈને ભસ્સ્જદભા ં ગમા. યંત ુ તે ભાણવ

ભસ્સ્જદભા ં ભૌજૂદ ન શતો. શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ંઆલીન ેકહ્યુ ં કે :



મા યસલુલુ્રાશ ! તે ભાણવ ભાયા જલા

શરેા જ નીકી ગમો શતો.


લ આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : જો

આજે તે ભાણવ કત્ર થઈ જતે તો ભાયી

ઉમ્ભતના ફે ભાણવો લચ્ચે ર્ક્ાયેમ

વલખલાદ ન થાત.

અલ્રાભા અભીની (ય.શ.) રખે છે કે : ત ે

ભાણવ ઝુર વદીમશ શતો. જે જગં ે



નશયેલાનનો સતુ્રધાય શતો અન ેતેને ભૌરા

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ જગં ે

નશયેલાનભા ંકત્ર ર્ક્ો શતો.

*********



(૩૦) એક ગઝુાયીળ

ભોશબ્ફત ઉલ્પત અન ે શભદદી થકી એક

સુદંય વભાજનુ ં વનભાદણ થામ છે. જે

વભાજના રોકો એક ફીજાની ઈજ્જત

કયતા શોમ. અન ે સખુ દુ:ખના વભમભા ં

એકફીજાને ભદદરૂ થતા શોમ તો ત ે

વભાજ નમનૂારૂ ફની જામ છે. જે

વભાજના રોકોભા ં ગરુૂય અન ે તકબ્બયુ

ૈદા થઈ જામ અને રોકો ોતાન ે ઉચ્ચ



અને બરુદં વભજલા રાગ ે તો તેલા

વભાજનુ ંતન થઈ જામ છે. શ્રેષ્ઠ વભાજ

ભાટે એક ફીજાનુ ંભાન જાલલાની વખત

જરૂય છે. યંત ુતકબ્બયુ એક એલી રાનત

છે કે જેનાભા ં તકબ્બયુ આલી જામ છે,

તેનાભાથંી ફીજા રોકોનુ ંભાન જાલલાની

રાગણી નષ્ટ થઈ જામ છે. અને અશીથી

જ પીયઔનીમતનો જન્ભ થામ છે. અલ્રાશ

તઆરાએ પીયઔનનુ ંકથન નંધ્યુ ંછે કે :



શુ ંઅભે અભાયી જેલા ભાણવો ય ઈભાન

રાલીએ - જમાયે કે તેભની કૌભ અભાયી

ઈફાદત અન ેણખદભત કયે છે ?

તકબ્બયુ અને ખદુવદંી અલ્રાશ

તઆરાને વખ્ત નાવદં છે. તેથી જ

શફીફે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં છે :

જેનાભા ં યાઈ ( ના દાણા) ફયાફય ણ



તકબ્બયુ શળે. તે જન્નતભા ં દાખર નશં

થામ.

સયુએ કવવભા ં અલ્રાશ તઆરાએ આ

એરાન પયભાવ્યુ ંકે : અભે જન્નતની શભંેળા

ફાકી યશનેાયી ભઝંીર એલા રોકોન ે

આશુ ં કે જે દુવનમાભા ંઉચ્ચતા, તકબ્બયુ

અને જભીનભા ં પવાદ પેરાલલાના

ખ્લાશીળભદં નશં શોમ અને વાયો અંત તો

યશજેગાયો ભાટે જ છે.



ળૈખ તફયવીએ ોતાની તપવીય

ભજભઉર ફમાનભા ં આ આમતના

વફંધંભા ં શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) નુ ંઆ પયભાન નોધ્યુ ંછે

કે : ર્ક્ાયેક - ર્ક્ાયેક ઈન્વાનને ોતાના

જુતાની દોયી વદં આલી જામ છે. તો

તેના વલે તકબ્બયુ કયલા રાગે છે. એલો

ભાણવ ણ આ આમત ( ના અથદઘટન)

ભા ં આલી જામ છે. ( જુતાની દોયી અન ે



દુવનમાની વયખાભણી કયલાભા ંઆલી શોમ

તેલી શદીવો તેભજ કયલામતો આમતલુ્રાશ

ભોશમ્ભદ યમ ળશયીની કકતાફ ભીઝાનરુ

કશકભત બાગ – ૩ ના ય દુવનમા વલમના

પ્રકયણોભા ં લાચંો. ગજુયાતી અનલુાદ :

પ્રકાળક : શાજી નાજી ભેભોકયમર ટ્રસ્ટ,

આંફાચોક, બાલનગય)

કમાભતના કદલવ ેખદુાલદેં આરભ ઘભડંી

રોકોને શડધતૂ કયી નાખળે. આ વલળ ે



ઈભાભે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: તકબ્બયુ કયનાયાઓ

કમાભતના કદલવે યજકણના સ્લરૂભા ં

ભશશેયૂ થળે. અન ે કશવાફ યૂો થલા સધુી

રોકો તેભને ોતાના ગ નીચ ે કચડતા

યશળેે.

*********



(૩૧) કેટરીક કયલામતો

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: હુ ં યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) વાથ ે જઈ

યહ્યો શતો. તેલાભા ં યસ્તાભા ં રોકોનુ ં એક

ટોળંુ એક જગ્માએ એકઠંુ થયુ ં શતુ.ં આ


લવલ્રભ)એ છૂયુ ં કે આ ટોળંુ કેભ એકઠંુ

થયુ ંછે ?



વાથેના રોકોએ જણાવ્યુ ં કે : આ રોકો

એક ાગરને જોઈ યહ્યા ં છે, જે રૂશાની

તકરીપભા ં પવાએરો છે. આ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: આ તો (ભાનવવક

યીતે) ફીભાય છે. ાગર તો એ છે કે જે

યસ્તે ચારતા ોતાના શાથ લડે ચેનચાા

કયે અને અણબભાનથી ચાર.ે તેભજ જે

ફેઠકભા ં ફેઠો શોમ ત્મા ં ોતાના ખબા



શરાવ્મા કયે. અન ેઅલ્રાશની નાપયભાની

કયતો શોલા છતા ં તેની ાવ ે જન્નતની

આળા યાખે. ( મસુ્તદયક લવાઈર, જેશાદે

નપવ, ાના ન.ં ૩ય૯)

યાલી કશ ે છે કે ભં શઝયત ઈભાભ ેજઅપયે

વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂયુ ં કે હુ ં

વારૂ ં ખાણુ ં ખાલ છુ ં ઉભદા ખશુ્બનુો

ઉમોગ કરૂ ંછુ.ં અન ેસળુોણબત વલાયીનો

ઉમોગ ણ કરૂ ં છુ.ં ભાયા ગરુાભ ણ



ભાયી ાછ ચારતા શોમ છે, શુ ં આ

(અરય્હશસ્વરાભ) આલી જજંદગીન ે

તકબ્બયુ વભજો છો ? જો એભ શોમ તો હુ ં

ભાયો જીલનવ્મલશાય ફદરી નાખુ ં?

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) થોડીલાય ભાથુ ં

ઝૂકાલીને ખાભોળ યહ્યો અને છી પયભાવ્યુ ં

: એ ભાણવ જબ્ફાય અને રાનતન ેાત્ર

છે જે ગભવથી કાભ રે. અને શકન ે

ઓખતો ન શોમ.



યાલી કશ ે છે કે : ભૌરા ! હુ ં શકને તો

ઓખુ ં છુ ં યંત ુ ગભવથી લાકેપ નથી.

ત્માયે આ ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં:

ગભવનો અથદ એ છે કે તુ ં રોકોને શકીય

વભજે અને રોકો વાથે તકબ્બયુ કયે એભ

કયનાય જબ્ફાય શોમ છે.

શપવ ણફન ગમાવ કશ ે છે કે : શઝયત

ઈભાભે જઅપય વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં કે : જે રોકો એભ વભજતા શોમ



કે તેન ેફીજા ભાણવો ય પઝીરત ભેરી

છે તો એવુ ંભાનનાયો ભાણવ ગવલિષ્ઠ છે.

યાલી કશ ે છે કે : ભ ં છૂયુ ં કે જો કોઈ

ભાણવ ફીજા રોકોને ગનુાશ કયતા જોઈન ે

ોતાને ફશતેય વભજે તો શુ ંતે ણ તેલો

છે ?

ઈભાભ ે(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: ળર્ક્

છે કે જેને શકીય વભજી યહ્યો શોમ, તે

બવલષ્મભા ંકોઈ એલો અભર કયે કે જેના



કાયણે તેના ગનુાશ ભાપ થઈ જામ અને ત ે

શજી કશવાફ કકતાફ આલાભા ં વ્મસ્ત

શોમ. (કાપી – બાગ - ય, ાના ન:ં ૩૧૧)

ઈભાભ જઅપય વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: એક આણરભ, એક આણફદ ાવ ે

ગમો અને છૂયુ ં કે : તાયી નભાઝ

ડલાની કેપીમત કેલી છે ?

આણફદે નાયાજ થઈને જલાફ આપ્મો કે :

કેલી વવતભની લાત છે કે ભાયી જેલો



ભાણવ કે જે યાત-કદલવ વતત ઈફાદત

કયે છે, તેને નભાઝ વલ ેવલાર થઈ યહ્યો

છે.

છી આરીભ ેતેન ેછૂયુ ંકે : ખૌપે ખદુાભા ં

તુ ંકેટલુ ંયડે છે ? આણફદે કહ્યુ ંકે : હુ ંએટલુ ં

યડુ ં છુ ં કે ભાયા આંસ ુ ભાયા ગાર ય

લશલેા રાગ ે છે. આ વાબંીન ે આણરભ ે

કહ્યુ ં કે : જો તુ ં ખૌપે ખદુા યાખીન ે શવતો

શોત તો તારૂ ં શવવુ ં યોલાથી ફેશતય શોત



કેભ કે તુ ં ખદુવદં ( સ્લાથી) ભાણવ છો

અને ખદુવદંનો કોઈ અભર કબરૂ

થલાને ાત્ર શોતો નથી. ( ફેશારૂર

અન્લાય, કકબ્ર બાગ - ૧)

યાલી કશ ેછે કે : ભં ઈભાભ જઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂયુ ંકે : એક ભાણવ

ગનુાશ કયે છે અન ેત ેઅલ્રાશના ખૌપથી

ધ્રજુે છે. અન ે છી તે જ ભાણવ નેક

અભર કયે છે અન ે તેનાભા ં ખદુવદંી



અને તકબ્બયુ ળાભીર થઈ જામ છે. એ

ફનંે શારતભાથંી તેની કઈ શારત ફશતેય

છે ?

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

તેની ખૌપ લાી શરેી શારત ખદુવદંી

અને ગરુૂયની ફીજી શારત કયતા ંફશતેય

છે. (અર કાપી, બાગ - ય, ાના ન.ં ૩૧૩)



વલબાગ - ૩

વશન ળીરતા અન ેધીયજ

(૩ય) ઈભાભ ેઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વશનળીરતા

એક ભાણવ ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન


ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને જેભ તેભ

ફોરલા રાગ્મો. આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ



તેના જલાફભા ં કાઈં ન કહ્યુ.ં પક્ત ચૂ

યહ્યા.

તેના જલા છી ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: હુ ં આ

ભાણવને જલાફ આલા ભાગંુ ં છુ.ં જે

રોકોને ભાયો જલાફ વાબંલો શોમ તેઓ

ભાયી વાથ ેતેના ઘયે ચારે.

યાલી કશ ેછે કે : હુ ંઅને ફીજા ઘણા રોકો

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની વાથ ે ચારી



નીકળ્મા. યસ્તાભા ં ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ આ આમતની

વતરાલત પયભાલી. એશર ેઈભાન ોતાના

ગસૂ્વાને ી જામ છે. અને રોકોને ભાપ

કયી દે છે અને અલ્રાશ એશવાન

કયનાયાઓ વાથે ભોશબ્ફત યાખ ેછે.

યાલી કશ ે છે : આ આમત વાબંીને ભન ે

એ લાતની ખાત્રી થઈ ગઈ કે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) તે ભાણવને કંઈ કશળે ે



નશી. ત્માયછી ઈભાભ ે આરી ભકાભ ત ે

ભાણવના ઘયના દયલાજે શંચ્મા અન ે

તેને ફોરાલતા ં કહ્યુ ં કે : ફશાય આલી

જાલ, તભને અરી ઈબ્નરુ હુવૈન ફોરાલ ે

છે.

તે ભાણવન ેએ લાતની ખાત્રી થઈ ગઈ કે

ઈભાભ રડાઈ ઝઘડો કયલા ભાટે આવ્મા

છે. તેથી તે ણ ઝઘડો કયલા તૈમાય થઈ

ગમો. ત ે ઘયની ફશાય આવ્મો ત્માયે



ઈભાભે ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: બાઈ

થોડીલાય શરેા તં ભન ેઅમકુ લાતો કશી

છે. જો ભાયાભા ં ત ે એફ ભોજૂદ શોમ તો

અલ્રાશ ભાયા તે એફન ેભાપ કયે અને જો

તં ખોટી લાત કશી શોમ તો અલ્રાશ તાયા

ગનુાશોને ભાપ કયે.

યાલી કશ ે છે કે : ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની લાત વાબંીન ે ત ે

ભાણવ ફહુ જ ળયભંદા થમો અન ેઆગ



લધીન ે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ેળાની ય ચુફંન કયુ ંઅન ેકહ્યુ ં: ખદુાની

કવભ, ભં આના વલળ ેજે કાઈં કહ્યુ ંશતુ ંત ે

આનાભા ં ભોજૂદ નથી. યંત ુ તે તભાભ

બયુાઈઓ ભાયા ખદુભા ં ભોજૂદ છે. હુ ં

આની ાવ ે ભાપી ચાહુ ં છુ.ં ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તેને ભાપ કયી દીધો.

યાલી કશ ેછે કે ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ની



ળાનભા ં ગસુ્તાખી કયનાય શવન ણફન

શવન શતો.

ઈભાભ વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલે

છે કે : ભદીનાભા ં એક ભશ્કયો ભાણવ

યશતેો શતો. જે ોતાના ચેનચાા થકી

રોકોને શવાવ્મા કયતો શતો. એક કદલવ

તેણે કહુ ં કે : ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને રાચાય કયી

દીધો છે. ભં ઘણી લખત કોવળળ કયી, યંત ુ



ભાયી ફધી કોવળળ વનષ્પ ફનાલી દીધી

છે.

એક કદલવ ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ) ોતાના ગરુાભોની

વાથે ર્ક્ાકં જઈ યહ્યા શતા. ભશ્કયો ભાણવ

ાછથી આવ્મો. તે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની યીદા ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના ખબા ઉયથી

ઉતાયીન ે બાગી ગમો. ગરુાભોએ તેની



ાછ દોડીને ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ની

યીદા ાછી ભેલી રીધી. ત્માયે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં: આ કોણ છે ?

ત્માયે ગરુાભોએ કહ્યુ ં: આ એક ભશ્કયો

ભાણવ છે કે જે રોકોને શવાલીન ે રોકો

ાવેથી યકભ ભેલ ેછે.

ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: એ

નાદાનન ે કશી દો કે અલ્રાશ ે એક કદલવ



મકુયદય ર્ક્ો છે કે જે કદલવે ભશ્કયી કયનાયા

રોકો નકુ્વાન ઉઠાલળ.ે

*********



(૩૩) ઈભાભ ેભોશમ્ભદે ફાકકય


ળૈખ તવૂી ( યશ.)એ ભોશમ્ભદ ણફન

સરુૈભાનથી અને તેઓ તેભના લાણરદથી

કયલામત કયે છે કે એક ળાભી ભાણવ

ોતાના કાયોફાયના કાયણે ભદીનાભા ં

યશતેો શતો. તે ભાણવ ઈભાભ ે ભોશમ્ભદે

ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં

અલાયનલાય આવ્મા કયતો શતો. અન ે



કશતેો શતો કે : હુ ંઆ (અરય્હશસ્વરાભ)

ાવે કોઈ અકીદતના કાયણ ે આલતો

નથી. યંત ુઆ વભગ્ર જભીન ઉય ભાયે

આ અને આના ખાનદાનથી લધાયે

ભાયે કોઈ વાથ ેદુશ્ભની નથી. હુ ંભાનુ ંછુ ંકે

: ખદુા, યસરૂ અને વત્તાધીળોની ખળુી ભાટે

આ ( અરય્હશસ્વરાભ) વાથે દુશ્ભની

યાખલી જરૂયી છે. હુ ં આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવ ે ભાત્ર એ ભાટે



આવુ ં છુ ં કે આ અત્મતં પવીશ અન ે

ફરીગ વ્મસ્ક્ત છો, આ ઈલ્ભ અન ે

હુન્નયનુ ં મૂ કેન્દ્ર છો. આ ઉયાતં

ઉચ્ચકક્ષાના અખ્રાકના ભાણરક ણ છો.

તે ળાભી ભાણવ ે ઉય મજુફ ની લાતો

કયી શોલા છતા ં ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)

તેનુ ંભાન જાલતા શતા. અને પયભાલતા

શતા કે : અલ્રાશ તઆરાથી કોઈ લાત

છુી નથી.



થોડા કદલવ છી ત ેળાભી ફીભાય ડમો.

તેની ફીભાયી લધલા રાગી. એક કદલવ

જમાયે તેની ફીભાયીએ ગબંીય સ્લરૂ

રીધુ.ં ત ેછી તેણે તેના એક દોસ્તન ેકહ્યુ ં

કે : ભાયો અંવતભ વભમ આલી ચરુ્ક્ો છે.

હુ ંભયી જાઉં છી ભાયી રાળ ઉય એક

કડુ ં નાખી દેજો અને ઈભાભ ે ભોશમ્ભદ

ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ)ને ભાયી નભાઝ ે

જનાઝા ડાલલા ભાટે વલનતંી કયજો,



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ને એ લાત ખાવ

કશજેો કે ભયનાયની આ ખાવ ઈચ્છા શતી.

અડધી યાતના વભમ ે જમાયે તેનુ ં ળયીય

ઠંડુ થઈ ગયુ ંઅને તેના વગાવ્શારાન ેએ

લાતની ખાત્રી થઈ ગઈ કે તે અલવાન

ામ્મો છે. ત્માયે તેના ળયીય ઉય ચાદય

ઓઢાડી દીધી. અને નભાઝ ેસબુ્શના વભમ ે

ઈભાભે ભોશમ્ભદ ફાકકય (અરય્હશસ્વરાભ)

ાવે જઈન ે તેના ઈન્તેકારના વભાચાય



આપ્મા. અન ે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

તેની નભાઝ ે જનાઝા ડાલલાની

દયખાસ્ત કયી.

ઈભાભે (અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં કે : ત ે

ળાભી ભાણવનો શજી ઈન્તેકાર થમો નથી.

શકીકત એ છે કે ળાભનો વલસ્તાય ઠંડો છે

અને કશજાઝની આફોશલા ગયભ છે. ભાયા

આલલા સધુી તેના જનાઝાન ેઘયની અંદય

યાખી મકૂજો.



ત્માયછી ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ લઝુ

કયી ફે યકાત નભાઝ અદા કયી. અન ે

ઘણા વભમ સધુી દુઆ કયતા યહ્યા.

સમૂોદમ થમો કે તયત જ ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ઘયની ફશાય નીકળ્મા.

અને ત ે ળાભીના ઘયે શંચ્મા. ઘયભા ં

જઈને ઈભાભ ે( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેન ે

બભૂ ાડીને ફોરાવ્મો તો તેણે આ યીત ે

જલાફ આપ્મો. રબ્ફૈક મબ્ન યસલૂલુ્રાશ,



પયઝદેં યસરૂ ( અરય્હશસ્વરાભ) હુ ં શાજય

છુ.ં

ઈભાભ ે( અરય્હશસ્વરાભ) તેન ે તકીમાના

વશાયે ફેવાડમો. અને વત્તનુુ ં ળયફત

ીલયાવ્યુ.ં ઈભાભ ે(અરય્હશસ્વરાભ) તેના

કુટંુફીજનોને તેન ે ઠંડો ખોયાક આલાનો

હુકભ ર્ક્ો. થોડા કદલવ છી ત ે ળાભી

વંણૂદ વાજો થઈ ગમો. તેણ ે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં આલી



અઝદ કયી : હુ ંગલાશી આુ ંછુ ં કે : આ

ભખ્લકૂ ય હુજજત ે ખદુા છો અન ે આ

(અરય્હશસ્વરાભ) અલ્રાશના એ દ્ઘાય છો

કે જેભાથંી દાખર થલાનો અલ્રાશ ે હુકભ

આપ્મો છે. જે કોઈ આનાથી દૂય યહ્યો

તેણે નકુવાન ઉઠાવ્યુ.ં

ઈભાભ ે( અરય્હશસ્વરાભ) ળાભીન ે

વફંોધીને પયભાવ્યુ ં: આજે તભે તભાયા

અકીદા વલરૂદ્ઘની લાતો કેભ કયી યહ્યા છો ?



ળાભીએ કહ્યુ ં: ભૌરા ! ભન ેભારૂ ંમતૃ્ય ુથઈ

જલાની લાતભા ંકોઈ ળકંા કે વદેંશ નથી.

શકીકતભા,ં ભં ભૌતનો સ્લાદ ચાખી રીધો

શતો ભાયી રૂશ ભાયા ળયીયભાથંી નીકી

ચકુી શતી. તે અયવાભા ંભન ેએક અલાજ

વબંામો કે આની રૂશને તેના ળયીયભા ં

ાછી મકુી દમો.

શઝયત ઈભાભે ભોશમ્ભદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તેની રૂશ



રટાલલાની અભન ે દયખાસ્ત કયી છે.

ત્માયછી હુ ં પયી જીલતો થઈ ગમો.

ઈભાભે ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: શ ુ

તને એ લાતની ખફય નથી કે અલ્રાશ

અમકુ ફદંાઓને ભોશબ્ફત કયે છે યંત ુ

તેના અભરથી નપયત કયે છે.

અને અમકુ ફદંાઓને નપયત કયે છે. યંત ુ

તેના અભરન ે વદં કયે છે. ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના આભ કશલેાનો અથદ



એ શતો કે ખદુા તને વદં કયતો ન શતો

ણ તુ ંઅભાયી વાથ ેદોસ્તી યાખતો શતો

તે દોસ્તી અલ્રાશન ેવદં શતી.

યાલી કશ ે છે કે : ત્માયછી તે ળાભી

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)નો મખુ્રીવ

દોસ્ત ફની ગમો. ( મનુ્તકશર અઅભાર

બાગ - ય)

*********



(૩૪) ઈભાભ ેમવૂા કાણઝભ


ભદીનાએ મનુવ્લયાભા ં ફીજા ખરીપાના

લળંભાથંી એક ભાણવ ઈભાભ ેમવૂા કાણઝભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ફહુજ તકરીપ

શંચાડતો શતો. તેઓન ેઅળબ્દો કશતેો

શતો અને જમાયે ણ ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને જોતો ત્માયે શઝયત



અભીરૂર ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)

વલળે શરકા ળબ્દો ફોરતો શતો.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના દોસ્તોએ

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને કહ્યુ ં કે : જો

આ યજા આો તો અભ ે તેનુ ં ભગજ

ઠેકાણે રાલી દઈએ. ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તેની વાથ ે કોઈ ણ

પ્રકાયની ફદ અખ્રાકી કયલાની ભનાઈ

પયભાલી.



ઈભાભે ( અરય્હશસ્વરાભ) તેના કાભના

સ્થની ભાકશતી ભેલી, તો જાણલા ભળ્યુ ં

કે ભદીનાની આજુ ફાજૂના વલસ્તાયભા ંત ે

ખેતીલાડીનુ ંકાભ કયે છે.

એક કદલવ ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) એક

જાનલય ઉય વલાય થઈન ે તેના ખેતય

તયપ ગમા. ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) ત્મા ં

શોચ્મા. ત્માયે ત ે ભાણવ ોતાના

ખેતયભા ંકાભ કયી યહ્યો શતો.



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) ોતાની વલાયી

વાથે તેના ખેતયભા ંપ્રલેળી ગમા. ત્માયે ત ે

બભૂા બભૂ કયલા રાગ્મો કે આ યસ્તેથી ન

આલો.ભાયી ખેતી ામભાર થઈ જળે.

ફીજીફાજુથી આલો . ઈભાભ ે

(અરય્હશસ્વરાભ) તેની ાવ ે શોચીન ે

કહ્યુ ં કે : બાઈ આ ખેતીભા ં તાયો કેટરો

ખચદ થમો ? તેણે કહ્યુ ં: એક વો અળયપી.



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ંકે : આ

ખેતયભા ંઉજ કેટરી થળે ?

તેણે કહ્યુ ં કે : ભાયી ાવ ે ગૈફનુ ં ઈલ્ભ

નથી.


લાત એભ નથી, હુ ંપક્ત એભ છૂલા ભાગંુ ં

છુ ં કે જો આ ખેતી વાયી યીત ેઊગી જામ

તો તેનાથી કેટરી ઉજ થલાની આળા છે ?



તેણે કહ્યુ ં: ફવો અળયપી.

તે છી ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેન ે

ત્રણવો અળયપી બયેરી એક થેરી આી

અને પયભાવ્યુ ં: તાયી ખેતી તેની જગ્માએ

વરાભત છે. તુ ંજેની આળા યાખે છે તેન ે

ણ ખદુા યૂી કયળે. ભાયા તયપથી આ

શકદમો કબરૂ પયભાલ.

તે ભાણવ ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ના આ

અભરથી ફહુજ ળયભંદા થમો અન ેઉબો



થઈને ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના શાથ

ગ ચભૂલા રાગ્મો અને ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ભાપી ભાગલા રાગ્મો.

આ ત્માથંી મસુ્કુયાતા ાછા પમાદ થોડા

કદલવ છી તે ભાણવ ભસ્સ્જદભા ં ફેઠો

શતો. તેલાભા ં ઈભાભે મવૂા કાણઝભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ભસ્સ્જદભા ંદાખર થમા.

તેણે કહ્યુ ં: ‘અલ્રાશો અઅરભો શમવો

મજઅરો યેવારતહુ’ ોતાના મગાભ



ભોકરનાયો કોને ફનાલલો ત ે અલ્રાશ

વાયી યીત ેજાણે છે. તેની વાથ ેતેના વભત્રો

ફેઠા શતા. તે તેની અકીદત વલળ ે

આિમદભા ં ડી ગમા. તે રોકોએ તેન ે

છૂયુ ં કે : આ શરેા ં તો તાયો અકીદો

અરગ શતો અન ે આજે તાયો અકીદો

અરગ છે. આભ કેભ ?

તેણે કહ્યુ ં: તભે ભાયા આ શરેાના

વલચાયોને તો વાબંળ્મા શતા શલે ભાયા



શારના અકીદા વલળ ેણ વાબંો. હુ ંઆ

ખાનદાન ( ખાનદાન ે એશરેફૈત) પ્રત્મ ે

વલરામત યાખુ ંછુ.ં

આ વાબંીન ેતેના ફીજા વભત્રો તેની વાથ ે

ઝઘડો કયલા રાગ્મા તો તેણે ણ વાભો

ઝઘડો ળરૂ ર્ક્ો. ઈભાભે મવૂા કાણઝભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાના દોસ્તન ે

પયભાવ્યુ ં: જુઓ, જે દ્ઘવતથી તભ ે આ

ભાણવન ેસધુાયલા ભાગંતા શતા તે દ્ઘવત



ફયાફય છે કે જે યીતે ભં તેની સધુાયણા

કયી ત ે દ્ઘવત ફશતેય છે ? (મનુ્તકશર

અઅભાર બાગ - ૩)

*********



(૩) ઈભાભ ેશવન ેમજુતફા


અલ્રાભા ભજણરવી ફેશારૂર અન્લાયના

દવભા ં બાગભા ં ઈભાભ ે શવને મજુતફા

(અરય્હશસ્વરાભ)ના જીલન ચકયત્રના

વલબાગભા ં રખે છે કે એક કદલવ આ

ઘોડા ય વલાય થઈન ે જઈ યહ્યા શતા.

તેલાભા ં એક ળાભીની નજય આ ય

ડી. ત્માયે તે ળાભીએ આના વલળ ેઅન ે



આના વતા વલળ ેશરકા ળબ્દો કશલેાનુ ં

ળરૂ કયી દીધુ.ં

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ભૌન યશીન ે

વાબંતા યહ્યા. જમાયે તે ફોરી ફોરીન ે

થાકી ગમો ત્માયે ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)

તેની નજદીક ગમા. અને પયભાવ્યુ ં: બાઈ

કદાચ ભાયી કોઈ ગેય વભજણ થઈ રાગ ે

છે. જો તભાયે કોઈ લસ્તનુી જરૂયત શોમ

તો ફમાન કયો તે લસ્ત ુહુ ંતભને આીળ.



જો તભે ભાગદ ભરુી ગમા શોતો હુ ંતભન ે

વાચો યસ્તો ફતાલીળ. જો તભાયે ભાર

વાભાન ઉાડલા ભાટે જાનલયની જરૂય

શોમ તો તભે ભારૂ ં જાનલય રઈ રો. જો

તભે ભખૂ્મા શો તો તભન ે ખાણુ ં ખલયાવુ.ં

જો તભાયે ોળાકની જરૂય શોમ તો તભને

ોળાક આુ.ં જો તભ ેગયીફ શો તો તભન ે

દૌરતભદં ફનાલી દઉં. જો તભ ેબાગેડુ ંશો

તો તભને યક્ષણ આુ.ં ટૂંકભા ં તભાયી જે



કોઈ શાજત શોમ તેને ફમાન કયો - હુ ં

તભાયી શાજત યૂી કયી દઈળ. તભાયા

ભાટે ભાયી વરાશ એ છે કે તભ ે અભાયા

ભશભેાનખાનાભા ં આલી જાલ - અભારૂ ં

ભશભેાનખાનુ ંભોટંુ અન ેવલળા છે.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના આ અખ્રાક

જોઈને ળાભી યડલા રાગ્મો. અને કહ્યુ ંકે :

અશ્શદો અન્નક... હુ ં ગલાશી આુ ં છુ ં કે

આ જભીન ય અલ્રાશના ( મકુયદય



કયેર) ખરીપા છો. અત્માય સધુી હુ ં

આનો વલયોધી શતો. અત્માય સધુી ભાયી

નજયોભા ં આ જભીનના ટ ઉય આ

(અરય્હશસ્વરાભ) અને આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના વતા કયતા ં લધાયે

અણગભતી વ્મસ્ક્તઓ ફીજી કોઈ ન શતી

અને શલે ભને આ ( અરય્હશસ્વરાભ)

અને આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના વતા

કયતા ંફીજુ ંકોઈ વપ્રમ નથી.



ત્માયછી ત ે ળાભી ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ત્મા ં ભશભેાન ફન્મો

અને તે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ના

ખાનદાનની વલરામત અન ે ઈભાભત ય

ઈભાન રાવ્મો.

*********



(૩૬) ઈભાભ ેવાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)ની

વશનળીરતા

ભોશમ્ભદ ણફન ભયાઝીભ તેભના વતાથી

કયલામત કયે છે કે જમાયે ભન્સયેૂ

દલાનકીએ ઈભાભ જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ોતાની ાવ ે

ફોરાવ્મા ત્માયે હુ ંણ તેઓની વાથ ેશતો.

પ્રલાવથી અન ેશીયાથી યલાના થમા અન ે

વારેશીન શંચ્મા. યાવત્રનો પ્રથભ પ્રશય



શતો. યસ્તાભા ંઅબ્ફાવી હુકભૂતનો ભાણવ

ઉબો શતો. તેણ ેઅભાયી વલાયીઓન ેયોકી

રીધી. અભન ે જલા દેલા ભાટે અભ ે તેન ે

ફહુજ વભજાવ્મો. ણ ત ે ફદફખ્ત ે

અભાયી કોઈ લાત ન વાબંી. અને તેની

જીદ કડી યાખી.

ભં ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે કહ્યુ ં: જો

આ યજા આો તો હુ ંઆન ેકત્ર કયીને

તેની રાળન ેદકયમાભા ંપંકી દઉં ?



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ તેભ કયલાની

ભનાઈ કયી. અને યાતના ત્રીજા પ્રશયભા ં

તેણે અભન ેજલાની યલાનગી આી.


પયભાવ્યુ ં: ભયાઝીભ વારૂ ં થયુ ં કે ત ં

ઉશ્કેયાઈને આને કત્ર કયી ન નાખ્મો. તુ ં

આને કત્ર કયલા ભાગંતો શતો અન ે ભ ં

તને વબ્રનો હુકભ આપ્મો શતો. શલે એ

કશો કે કોનો અણબપ્રામ વાચો શતો ?



છી આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

કેટરીક લખત ઈન્વાન નાની

મવુીફતભાથંી નીકલા ચાશ ે છે તો

ઉતાલભા ંભોટી મવુીફતભા ંપવાઈ જામ

છે. (યોઝએ - કાપી - ાના ન ં૮૭)

મપુઝઝર ણફન અમ્ર તેભની કકતાફ

‘અત્તલશીદ’ભા ં ફમાન કયે છે કે જમાયે

ભળહયૂ દશયીમાશ (નાસ્સ્તક) ઈબ્ને અફીર

અલજાઅ વાથ ે ભાયી મરુાકાત થઈ અન ે



ભં તેની ધષૃ્ટતા બયી લાતો વાબંી તો

ભને વખત ગસુ્વો આવ્મો અન ેભં કહ્યુ ં:

દુશ્ભને ખદુા તુ ં કુફ્ર કયે છે. અને ખદુાનો

ઈન્કાય કયે છે.

ભાયા ગસુ્વાન ેજોઈ ઈબ્ને અફીર ઔજાએ

કહ્યુ ં: જો તુ ં એશર ે ઈસ્તદરાર શોમ તો

અભે તાયી વાથ ે લાત કયીશુ.ં જો તુ ં

ગાણરફ શોમ તો અભ ેતાયી ૈયલી કયીશુ.ં

જો તુ ં એશરે મનુાઝયશભાથંી નથી તો



તાયી વાથ ે લાત કયલી ફેકાય છે. જો તુ ં

ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

ળાગીદોભાથંી છે તો તાયે આ લાત જાણી

રેલી જોઈએ કે ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)

ર્ક્ાયેમ આલી યીતે અભાયી વાથે આલા

અંદાજથી લાત કયતા નથી. અન ે તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ચચાદ કયલાની દ્ઘવત

નથી, જે તભ ેઅનાલી છે. શજી તો તભ ે

અભાયી ાવેથી કોઈ લાત વાબંી નથી.



તેભ છતા ંઆટરા ફધા નાયાજ થઈ ગમા.

જમાયે અભે ઈભાભે જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વાભ ેઘણુ ંફધ ુકશીએ

છીએ યંત ુતેઓ અભાયા ય ગસુ્વો નથી

કયતા.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) વશનળીર,

પ્રબાલળાી અન ેઈન્વાની અકરના વૌથી

ઊંચા દયજજા ય ણફયાજભાન છે. ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) અભાયી દરીરોને ફહુજ



ધ્માનથી વાબંે છે. અને ર્ક્ાયેક અભન ે

એભ રાગે છે કે ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)

અભાયી દરીરોના પ્રબાલભા ં આલી ગમા

છે. યંત ુઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) જમાયે

અભાયી દરીરોને યદ કયે છે. ત્માયે એટરી

વશનળીરતા અન ેવધયજની વાણફતી આે

છે કે અભ ેળયભંદા થઈ જઈએ છીએ. ત ે

છી અભે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

દરીર યદ નથી કયી ળકતા.



જો તભે ઈભાભ વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ના ભકતફ વાથ ે

વફંવંધત શો તો તભે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના અંદાજથી લાતચીત

કયો.

*********



(૩૭) શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)

ાવ ેતાણરભ ાભેરા ભાણવનુ ંશીલ્ભ

લયાભ ણફન અફી પયાવ ોતાના ગ્રથંભા ં

રખે છે કે : એક લખત શઝયત ભાણરકે

અશ્તય પકીય જેલો ોળાક શયેીન ેકુપાની

ફજાયભાથંી જઈ યહ્યા શતા. એક

ફદતભીઝ દુકાનદાય - કે જે ભાણરકે

અશ્તયને ઓખતો ન શતો. તેણ ે

તયબચૂના ફી તેઓ ય પેર્ક્ા. શઝયત



ભાણરકે અશ્તયે તેના ય કોઈ ધ્માન ન

આપ્યુ ંઅને ફજાયભા ંચારતા યહ્યા. ફીજા

એક ભાણવે તે ફી પંકનાય ભાણવન ેછૂયુ ં

કે : જેના ઉય તં તયબચૂના ફી પંર્ક્ા -

તેને તુ ંઓખે છે ?

દુકાનદાયે તેઓ પ્રત્મ ેઅજાણ શોલાનુ ંકહ્યુ ં

: ફીજા ભાણવ ેકહ્યુ ં કે : તેઓ ખરીપતરુ

મસુ્રેભીનના વૈન્મના વવેશવારાય ભાણરકે

અશ્તય શતા. આ લાત વાબંીન ે



દુકાનદાય ગબયાઈ ગમો અને ભાણરકે

અશ્તયની ભાપી ભાગંલા ભાટે તેભની

ાછ ચાલ્મો. યસ્તાભા ં એક ભસ્સ્જદ

આલી. શઝયત ભાણરકે અશ્તય તે

ભસ્સ્જદભા ં વઝુુ કયી નભાઝ અદા કયી.

દુકાનદાય શઝયત ભાણરકે અશ્તય ની યાશ

જોઈને ભસ્સ્જદના વશનેભા ં ઉબો યહ્યો.

જમાયે શઝયત ભાણરકે અશ્તય નભાઝ યૂી

કયી ત્માયે દુકાનદાય શઝયત ભાણરકની



ભાપી ભાગંતા કહ્યુ ં: ખદુાયા ભન ેભાપ કયો.

ભં આની ળાનભા ં ગસુ્તાખી કયી છે.

શઝયત ભાણરકે પયભાવ્યુ ં: બાઈ તાયે

ડયલાની જરૂય નથી. ભ ં આ ફે યકાત

નભાઝ તાયા ઈસ્સ્તગપાય ભાટે અદા કયી

છે.

*********



(૩૮) શઝયતભાણરકે અશ્તય (યશ.)ને

ઓખો

શ.ભાણરકે અશ્તય ( યશ.)ની અઝભત

જાણલા ભાટે એટલુ ં જ કશવેુ ં યૂત ુ ં છે કે

ભૌરાએ કાએનાત શઝયતઅરી

(અરય્હશસ્વરાભ) તેઓ વલળે પયભાલે છે કે

: વયકાયે યસરૂે કયીભ ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) ભાયા ભાટે

જે યીતે ગલદ ધયાલે છે. તેલી જ યીતે ભન ે



ભાણરકે અશ્તય ભાટે ગલદ છે.

શ. ભાણરકે અશ્તય ( યશ.)ને ભૌરાએ

કાએનાતે વભવયના ગલનદય ફનાલીન ે

ભોકલ્મા શતા. ભોઆવલમાન ેજમાયે શઝયત

ભાણરકે અશ્તય(યશ.)ની વનભણ ૂકં થલાના

વભાચાય ભળ્મા ત્માયે તેણ ે અયીળ ના

જભીનદાયન ેએ લાતની રારચ આી કે

જો ત ેભાણરકન ેકત્ર કયલાભા ંવપ થઈ



જળે તો તેની લીવ લયવની રગાન

(ટેક્વ) ભાપ કયી દેળે.

ભાણરકે અશ્તય (યશ.) અયીળ આવ્મા ત્માયે

તે જભીનદાયે ભાણરકન ેજભલાનુ ં વનભતં્રણ

આપ્યુ ંઅને દાલતભા ંતેઓ વભક્ષ ભધનો

પ્મારો યજુ ર્ક્ો. જેભા ં ઝેય ભેલેલુ ં શતુ ં

શઝયતભાણરકે અશ્તયે (યશ.) ત ેભધભાથંી

થોડુક ચાખ્યુ ં કે તયતજ તેઓની શારત



ફદરાઈ ગઈ અને થોડીલાયભા ં તેઓ

ળશીદ થઈ ગમા.

ભાણરકે અશ્તય (યશ.)ની ળશાદતની ખફય

ભોઆલીમા ાવે શોચી ત્માયે તે ફહુજ

ખળુ થમો. તે ખળુીના કાયણે ફુલ્મો વભાતો

ન શતો. તેણે ોતાના ખતુ્ફાભા ં કહ્યુ ં:

ભધભા ં ખદુાનુ ં રશ્કય છુાએલુ ં શોમ છે.

યંત ુ જમાયે અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને આ વભાચાય



ભળ્મા.ત્માયે તેઓ (અરય્હશસ્વરાભ) ફહુજ

ગભગીન થમા અને વભમ્ફય ય જઈન ે

ખતુ્ફાભા ંઆ પ્રભાણે પયભાવ્યુ ં:

ખદુામા તાયી યાશભા ં હુ ં ભાણરકની ભૌત

ય વબ્ર કરૂ ંછુ ં કેભ કે ભાણરકની ભૌત એ

જભાનાની ફહુજ ભોટી મવુીફત છે.

ખદુામા ભાણરક ( યશ.)ને તાયી યશભતભા ં

જગા આ. તેણે કયેરો લામદો યૂો ર્ક્ો.

અને તેભની જજંદગીની મદુ્દત યૂી કયીન ે



ચાલ્મા ગમા. અન ે ોતાના

યલયકદગાયની હુજૂયભા ં શંચી ગમા.

અભાયા ભાટે શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ની ભૌત એ જ વૌથી ભોટી

મવુીફત શતી. ત્માયછી અભે તભાભ

મવુીફતો ય વબ્ર કયલાની આદત કેલી

રીધી છે.



ત્માયછી આ (અરય્હશસ્વરાભ) વભમ્ફય

યથી નીચે તળયીપ રાવ્મા. ભાણરકે

અશ્તય ( યશ.)ના ખાનદાનલાા આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને વાતં્લન અન ે કદરાવો

આલા ભાટે આવ્મા. ત્માયે તે રોકોએ

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને ગભગીન અન ે

ઉદાવ જોમા. આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

તેઓ વભક્ષ આ ળબ્દોભા ં આશ્વાવનના



ળબ્દો યજુ ર્ક્ાદ. અને તેઓની ણખદભતની

પ્રળવંા આ ળબ્દો ભા ંપયભાલી:

અલ્રાશ ભાણરકેઅશ્તયનુ ંબલ ુકયે, ભાણરક

શુ ંશતા ? જો ભાણરક શાડ શોત ેતો ઊંચા

અને અડગ શાડ શોત. જો ભાણરક થ્થય

શોતે તો ખફુ જ કઠણ થ્થય શોત.

ખદુાની ક્વભ, ભાણરક, તાયી ભૌત ે આ

દુવનમાના વ્મલસ્થાતતં્રન ેલેય વલખેય કયી



નાખ્યુ ં છે. અન ે અભાયા દુશ્ભનોન ે ખળુ

અને આનદંીત કયી દીધા છે. અઝાદાય

ઔયતોએ ભાણરક જેલા ઈન્વાન ય યડવુ ં

જોઈએ. શુ ં ભાણરક જેલા ઈન્વાન ેદા

થલાની કોઈ આળા છે ? શુ ંઅત્માયે ભાણરક

જેલો કોઈ ઈન્વાન ભોજૂદ છે ? શુ ંઔયતો

ભાણરક જેલા કોઈ ઈન્વાન ેદા કયળે ?

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ આગ

પયભાવ્યુ ં: ભાણરકની ભૌત ળાભીઓન ે



ઈજ્જતદાય અને ઈયાક્લાવીઓન ે શરકા

કયી દીધા. શલ ેઆણને ભાણરક કદી નશં

ભી ળકે.

*********



(૩૯) યશભતરુરીર આરભીન

(વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ)ની વશનળીરતા

ફની વરીભના એક અઅયાફીએ

જગંરભાથંી એક વવલુ ંકડયુ ંઅન ેતેન ે

ોતાના ખભીવની ફામંભા ં છુાલીન ે

ભદીના તયપ ચારલા રાગ્મો. ભદીના

શંચીને તે શઝયત યસરૂે ખદુા




લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ં શંચ્મો અન ે

ત્મા ં જઈન ે મા ભોશમ્ભદ કશીન ે આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને વફંોધન કયલાની

ધષૃ્ટતા કયી.

એ છી તેણે અવલલેકભા ં આગ લધતા

કહ્યુ ં કે : ( નઉઝોણફલ્રાશ) તુ ં જ એ

જાદુગય છે કે : જેનાથી ભોટા જૂઠા ઉય

વામો કયલાભા ંઆવ્મો નથી. અને ન તો

જભીન તાયા કયતા ભોટા ફીજા કોઈ



જૂઠાનો લજન ઉઠાવ્મો છે. ભન ેરાત અન ે

ઉઝઝા ( ફનંે બતુના નાભ છે.)ની કવભ,

જો ભાયો કફીરો ભન ેઉતાલીમો ન કશ ે

તો ભ ંભાયી તરલાયથી તારૂ ંકાભ રૂૂ ંકયી

દેત અન ે તન ે કત્ર કયીન ે તભાભ રોકો

ય ગલદ કયત.

આ વાબંી શ. ઉભયે કહ્યુ ં: મા યસલુલુ્રાશ




ભને યજા આો તો હુ ં આન ે કત્ર કયી

નાખુ.ં


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: શપવાના વતા,

ફેવી જાલ. મગમ્ફયે વશનળીર અન ે

વધયજલાન શોવુ ં જોઈએ. ફદ્દુ ( અબણ

રોકો) આલા જ શોમ છે. તે ગસુ્વે થઈન ે

આણા ય હુભરો કયે છે અને તેભની

તીખી લાતો આને વબંાલ ે છે... છી




લવલ્રભ)એ ત ે અઅયાફી તયપ પયીન ે

પયભાવ્યુ ં: બાઈ ઈસ્રાભ કબરૂી રે. જેથી

દોઝખની આગથી ફચી જા અન ેઈસ્રાભ

કબરૂ કયલાથી તુ ં અભાયો બાઈ ફની

જઈળ અન ે પામદા અન ે નકુવાનની

લાતોભા ંઅભાયો વાથીદાય ફની જઈળ.

આ લાત વાબંીન ે તે અઅયાફી લધાયે

બડકી ગમો. અને ોતાની ફામંભાથંી એક



વવલુ ં ફશાય પેકીન ે કહ્યુ ં કે : રાત અન ે

ઉઝઝાની કવભ, જમા ં સધુી આ વવલુ ં

ઈભાન નશં રાલ,ે હુ ં ઈભાન નશી રાવુ.ં

ત્માયછી ત ે વવરાએ તેની કેદભાથંી

છુટીને નાવલાનુ ંળરૂ કયુ.ં

યશભતલુ્રીર આરભીને તેન ેભોટા અલાજે

કહ્યુ ં: વવરા યોકાઈ જા. આ વાબંીન ે

વવલુ ંઅટકી ગયુ.ં



મગમ્ફયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ તે વવરાન ે

વફંોધીને કહ્યુ ં કે : અમ વવરા એ કશ ેછે

કે હુ ંકોણ છુ ં?

વવરાએ પવીશ અયફી બાાભા ં જલાફ

આપ્મો : આ ભોશમ્ભદ ઈબ્ન ેઅબ્દુલ્રાશ,

ણફન અબ્દુર મતુ્તરીફ ણફન શાવળભ ણફન

અબ્દે ભનાપ છો.




આરેશી લવલ્રભ)એ તેન ે પયભાવ્યુ ં: તુ ં

કોની ઈફાદત કયે છે ?

ત્માયે વવરાએ જલાફ આપ્મો કે : હુ ં

અલ્રાશની ઈફાદત કરૂ ં છુ ં કે જે

(જભીનભા)ં દાણાન ે પાડનાય અને રૂશોને

ેદા કયનાય છે. જેણે ઈબ્રાશીભન ેખરીર

ફનાવ્મો અન ે આ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ને શફીફ ફનાવ્મા.



વવરાની ગલાશી વાબંીન ે અઅયાફીએ

વલચાયુદ કે જે વવરાને ભં જાતે કડયુ ંછે

તે તો તલશીદ અન ે કયવારતની ગલાશી

આી યહ્યુ ંછે. તો શુ ંહુ ંએક વવરા કયતા ં

ણ ફદતય અન ે તલશીદ તથા

કયવારતનો મનુ્કીય છુ ં?

આભ વલચાયીને તેણે મગમ્ફય


લવલ્રભ)ને અઝદ કયી કે : આ શાથ



રફંાલો, હુ ં મવુરભાન થાઉં છુ.ં છી ત ે

કરભએ તૈમફા ડીન ેમવુરભાન થમો.

જમાયે અઅયાફી મવુરભાન થઈ ગમો

ત્માયે આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: આભને

કેટરાક સયૂાઓ માદ કયાલો.

ત્માયછી આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ તેન ે છૂયુ ં: તાયી

આવથિક શારત કેલી છે ?



અઅયાફીએ કહુ ં: એ જાતે ફયશકની

કવભ ખાઈને કહુ ં છુ ં કે જેણે આ


લવલ્રભ)ને કયવારત ય નીમ્મા છે ફની

વરીભના ચાય શજાય રોકોભા ં હુ ં વૌથી

લધાયે ગયીફ છુ.ં


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જે કોઈ આભન ે

વલાયી આી ળકે તે વલાયી આે.



વઆદ ણફન એફાદશ ે કહ્યુ ં: ભાયી ાવ ે

રાર યંગની ઊંટણી છે જે આઠ ભાવની

ગબદલતી ણ છે. હુ ંતેને ભાયી એ ઊંટણી

આુ ંછુ.ં


આરેશી લવલ્રભ)એ છૂયુ ં કે : અભાભો

કોણ આે છે ? જે આભને અભાભો શયેાલે

તેના ભાટે હુ ં જન્નતના અભાભાની

જાભીનગીયી આુ ંછુ.ં



શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેભન ે

અભાભો આપ્મો. છી આ (વલ્રલ્રાશો


કે : આને ખાણુ ંકોણ ખલયાલળ ે? આજે જે

કોઈ આભને યોટરી ખલયાલળ,ે હુ ં તેના

આખેયતના બાતાની જલાફદાયી રઉં છુ.ં

શઝયત વરભાન ( યશ.)એ છૂયુ ં કે :

આખેયતનુ ંબાતુ ંશુ ંછે ?




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : તભ ે ભયતી

લખતે રાએરાશ ઈલ્રરાશ ભોશમ્ભદૂય

યસલુલુ્રાશ કશી દીધુ ં તો તે આખેયતનુ ં

બાતુ ંછે. જો અંવતભ વભમ ેતભાયા મખુેથી

આ ળબ્દો ન નીકળ્મા તો કમાભતના

કદલવે ન તો હુ ંતભન ેજોઈળ અને ન તભ ે

ભને જોળો.



શ. વરભાન ( યશ.) અઅયાફીના ખાણા

ભાટે શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ની ત્નીઓ

ાવે ગમા. તો તભાભ ત્નીઓએ ોત ે

પાકાભા ં( ભખૂ્મા) શોલાની ખફય આી.

તેથી શઝયત વરભાન ( યશ.) શઝયત

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) અને શઝયત

ફતરુ (વરામલુ્રાશ ેઅરહશા)ના ઘય તયપ

યલાના થમા અન ે કદરભા ં વલચાયતા શતા



કે જો બરાઈ ભળ ે તો દયે પાતેભા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)થી ભળે. ત્મા ં

શંચીને વરભાન ેદયલાજો ખખડાવ્મો.

શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

છૂયુ ં: કોણ છે ?

જલાફ આપ્મો : હુ ંવરભાન છુ.ં તે છી

શઝયત વરભાને અઅયાફીના ઈભાન

રાલલાનો પ્રવગં વલગતલાય કહ્યો અન ે

તેના ભાટે યોટરી આલાની ઈચ્છા જાશયે



કયી. શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)એ પયભાવ્યુ ં: વરભાન અભાયા

ઘયભા ંત્રણ કદલવથી પાકા છે. ભાયા રખ્ત ે

જીગય શવન અને હુવૈન (અરય્હશસ્વરાભ)

ફેચેન છે. આભ છતા,ં હુ ં દયલાજા ય

આલેરી નેકીને યદ નશી કરૂ.ં

ત્માયછી શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)એ ોતાનુ ં એક શયેણ

વરભાનન ે આપ્યુ ં અને પયભાવ્યુ ં: તભ ે



ભારૂ ં આ શયેણ ળભઉન મહદૂી ાવ ે

ણગયલી મકૂો. અને તે યકભભાથંી ઘઉં કે

જલ રઈ આલો.

શ. વરભાન જનાફ ે વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)નુ ં શયેણ રઈન ે ળભઉન મહદૂી

ાવ ે ગમા. ળભઉન ે શઝયત વૈમદા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)ના શયેણન ે

જોઈને કહ્યુ ં કે ખયેખય, આ એ જ ઝોશદ

અને તકલા છે જેની તાણરભ અભાયા નફી



શઝયત મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ અભન ે

તૌયેતભા ં આી છે. છી ત ે કરભએ

તૈમફા ડમો અન ેમવુરભાન થઈ ગમો.

ત્માયછી એક વાઅ જલ અને કેટરોક

ખજૂય આપ્મા. (એક વાઅ લજન રગબગ

ત્રણ કકરો જેટલુ ંથામ.)

શ. વરભાન (યશ.) તે જલ રઈને શઝયત

વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા) ાવ ે

આવ્મા. શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે



અરહશા)એ તેનો રોટ ફનાલીન ે યોટરી

તૈમાય કયીને શઝયત વરભાન ( યશ.)ને

આી.

શ. વરભાન ે( યશ.)એ કહ્યુ ં: ફીફી

આભાથંી કેટરીક યોટરીઓ આ

(વરામલુ્રાશ ેઅરહશા)એ આના ફાકો

ભાટે યાખી શોત તો વારૂ ંથાત.

શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

પયભાવ્યુ ં: અભ ે જે લસ્ત ુ અલ્રાશની



યાશભા ં આી દઈએ છીએ. તેભાથંી

અભાયા ભાટે - અભાયો બાગ રેતા નથી.

શ. વરભાન ( યશ.) યોટરી અન ે ખજૂય

રઈને હુજૂયે કયીભ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ંઆવ્મા.


લવલ્રભ)એ છૂયુ ં કે : ખાણુ ં ર્ક્ાથંી

રાવ્મા ? શઝયત વરભાન (યશ.)એ કહુ ં કે

આ ખાણુ ંઆની નયેૂ નજય (વરામલુ્રાશ ે



અરહશા) ાવેથી રાવ્મો છુ ં અન ે તેઓ

ત્રણ કદલવથી ભખૂ્મા છે. શઝયત યસરૂ ે


લવલ્રભ) દીકયીના ઘયે ગમા. દયલાજો

ખખડાવ્મો. ત્માયે કદકયીએ દયલાજો

ખોલ્મો. શઝયત ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ જોયુ ં કે ભખૂના

કાયણે દીકયીની આંખો ઊંડી ઉતયી ગઈ

છે. અને તેભનો ચશયેો ીો ડી ગમો છે.



શઝયત યસરુે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ તેભને નફાઈનુ ં

કાયણ છૂયુ ં ત્માયે આ ( વરામલુ્રાશે

અરહશા)એ પયભાવ્યુ ં કે : અભે ત્રણ

કદલવથી ભખૂ્મા છીએ. ભાયા ફાકો નાના

વવરાની જેભ નફા ડી ગમા છે.

શઝયત ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)એ તેભના નલાવાઓન ેોતાના

ખોાભા ં ફેવાડમા અન ે દોઆ ભાટે શાથ



બરુદં કયીને પયભાવ્યુ ં: ભાયા ખદુા, ભાયા

વયદાય અને ભાયા આકા આ ભાયા

એશરેફૈત છે. આભનાથી તભાભ પ્રકાયની

નાાકીન ે દૂય યાખ અન ે તેભને એલી

ાકીઝગી અતા કય જેલી ાકીઝગીનો

તેભનો શક છે.

શઝયત પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)

ઘયના એકાતં બાગભા ંગમા અને ખદુાએ

ફેનીમાઝની દયગાશભા ંશાથ પેરાલીન ેઆ



પ્રભાણે દોઆ કયી : યલયકદગાય આ

તાયા નફી ભોશમ્ભદ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ) છે અને આ તાયા

નફીના વતયાઈ બાઈ અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) છે. અને આ તાયા

નફીના નલાવા શવન અન ે હુવૈન

(અરય્હશસ્વરાભ) છે. ખદુામા, અભાયા ભાટે

આવભાનથી દસ્તયખાન નાણઝર પયભાલ

જે યીત ે ત ં ફની ઈવયાઈર ભાટે



દસ્તયખાન નાણઝર કમો શતો. તેઓએ

યીઝ્ક ખાઈન ે ઈન્કાય કયી દીધો શતો.

જમાયે અભ ે તેના ય ઈભાન યાખનાયા

છીએ.

શદીવના યાલી ઈબ્ને અબ્ફાવ કશ ે છે કે

જેલી શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)ની દોઆ યૂી થઈ કે તયતજ

ઘયના એક ખણૂાભા ં જન્નતી થા શોચી

ગમો. જેભાથંી ખશુ્બ ુ પેરાઈ યશી શતી.



શઝયત વૈમદા (વરામલુ્રાશ ેઅરહશા) તે

થા શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) ાવ ે

રાવ્મા.

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં:

મા યસલૂલુ્રાશ ! કેટરી આિમદની લાત છે

કે : અભાયા ઘયભા ંતો ખાલા ભાટે કાઈં ન

શતુ ંઅને આ થા કમાથંી આલી ગમો ?



શઝયત યસરૂેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : તભે

ખાલ અને એ ન છૂો કે થા ર્ક્ાથંી

આવ્મો ? અલ્રાશ તઆરાની શમ્દ છે કે

જેણે ભન ે ભકયમભ ણફન્તે ઈભયાન જેલી

દીકયી ઈનામત પયભાલી. તેની

ઈફાદતના ભશયેાફભા ં શઝયત ઝકયીમા

(અરય્હશસ્વરાભ) જમાયે ણ દાખર થતા

ત્માયે છૂતા કે ભકયમભ આ કયઝ્ક કમાથંી



આવ્યુ ં ? ત્માયે તેણી પયભાલતા કે : આ

અલ્રાશ તઆરા તયપથી છે, તે જેને ચાશ ે

તેને ફેકશવાફ કયઝ્ક આ ેછે.

શઝયત યસરુેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ), શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) શઝયત વૈમદા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા) તથા શવનૈન

(અરહશમેસુ્વરાભ)એ જન્નતનુ ંખાણુ ંખાધુ.ં

ત્માયછી શઝયત યસરૂેખદુા (વલ્રલ્રાશો



અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ) ફશાય

આવ્મા. ત્માયે તેઓ ( વલ્રલ્રાશો અરહશે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ અઅયાફીન ે

યલાના કમો.

જમાયે અઅયાફી ોતાના કફીરા ફની

વરીભભા ં શોચ્મો ત્માયે તેણે ભોટા

અલાજે કહ્યુ ં: રોકો રાએરાશ ઈલ્રલ્રાશ,

ભોશમ્ભદૂય યસલુલુ્રાશ ડો.



તેથી કૌભના રોકો તરલાય વાથ ે તેની

વાભે આલી ગમા. અન ેકહ્યુ ં: તુ ંજાદુગય

ભોશમ્ભદ ય ઈભાન રાવ્મો છે ?

અઅયાફીએ કહ્યુ ં: અમ ભાયી કૌભ


લવલ્રભ) ન તો જાદુગય છે. અન ેન તો

જૂઠા છે. ભોશમ્ભદ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) તો ખદુાના ફેશતયીન

નફી છે. હુ ં ભખૂ્મો થઈન ે તેભની ાવ ે



ગમો ત્માયે તેઓએ ભન ે ધયાઈન ે

જભાડમો. ભાયી ાવ ેોળાક ન શતો ત્માયે

તેઓએ ભને ોળાક આપ્મો. હુ ંતેઓ ાવ ે

ગે ચારીન ે ગમો તો તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને વલાયી આી.

ત્માયછી તેણ ે ોતાની કોભને વવરાનો

લાકેઓ વબંાવ્મો. અન ે તે રોકોન ે

દયખાસ્ત કયી કે તેઓ ણ ઈસ્રાભ કબરૂ

કયે. એ જ કદલવે ચાય શજાય રોકો



ઈસ્રાભ રાવ્મા. ( યેમાશીન

અશ્ળયીમશ,બાગ - ૧ ા. ૧૩૪, ફેશારૂર

અન્લાય બાગ - ૧૦)

*********



(૪૦) વશનળીરતા નબવુ્લત અન ે

ણખરાપતની ળતદ છે.

શઝયત યસરુે કયીભ (વલ્રલ્રાશો અરહશે

લ આરેશી લવલ્રભ)ને છૂલાભા ંઆવ્યુ ંકે

ઝુલ્કીફ્ર કોણ શતા ? જેભનો ણઝક્ર

કુયઆનભા ં ભોજૂદ છે. ત્માયે આ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં શજયેભોતભા ં એક

નફી યશતેા શતા. જેનુ ં નાભ ઓલૈદીમા



શતુ.ં જમાયે તેભની લપાતનો વભમ

નજદીક આવ્મો ત્માયે તેઓએ કહ્યુ ં:

તભાયાભાથંી ભાયો જાનળીન કોણ ફનલા

ચાશ ેછે ? યંત ુજાનળીન ભાટે ળતદ એ છે

કે તે ધીયજલાન અન ેવશનળીર શોમ અન ે

ગસુ્વે થતો ન શોમ.

આ વાબંીન ેએક જુલાન ઉબો થમો. અન ે

તેણે કહ્યુ ં: હુ ં આનો જાનળીન ફનુ ં છુ ં

અને હુ ંઆને એ લાતનુ ંલચન આુ ંછુ ં



કે હુ ં શભંેળા ધીયજ અને વશનળીરતાથી

કાભ રઈળ. નફીએ ણ તેની વલરામત

કબરૂ કયી રીધી.

ત્માયછી આલૈદીમા નફીની લપાત થઈ

ગઈ. અન ે તે જુલાન તેઓનો જાનળીન

ફન્મો. એ જ જુલાન ઝુલ્કીફ્ર શતા.

અલ્રાશ તઆરાએ તેઓન ે નબવુ્વ્તનો

શોદો આપ્મો. એક કદલવ ઈબ્રીવ ેોતાના



દોસ્તોને કહુ ંકે : તભાયાભંાથંી કોણ એવુ ંછે

કે જે ઝુલ્કીફ્રને ગસુ્વ ેકયી દે ?

અફીઝ નાભના એક જીન્ને કહ્યુ ં કે : હુ ં

તેઓને ગસુ્વ ે કયી દઈળ. ઝુલ્કીફ્રની

દીનચચાદ એ શતી કે તેઓ નભાઝ ે પજય

છી રોકોના વલલાદના પેવરા કયતા

શતા. અને ઝોશય છી કૈલરુશ (ફોયના

આયાભ ) કયતા શતા.



એક કદલવ જેલા ઝુલ્કીફ્ર ફોય છી

સતૂા કે તયત જ અફીઝ તેના દયલાજે

આવ્મો અને બભૂો ાડીને કશલેા રાગ્મો કે:

હુ ંભઝલભુ છુ ંભાયી ભદદ કયો.

શ. ઝુલ્કીફ્ર ઊંઘભાથંી જાગી ગમા અન ે

કહ્યુ ં કે : જાલ, તભે ફીજા ક્ષકાયન ેરઈ

આલો તો હુ ંતભને પંવરો કયી દઉં.

અફીઝ તેની જગ્માએથી શટમો નશં. ત્માયે

ઝુલ્કીફ્ર તેને છૂયુ ં કે : તભ ે ફીજા



ક્ષકાયોને ફોરાલલા ભાટે કેભ નથી જતા ?

તેણે કહ્યુ ં: ભન ેએ લાતનો ડય છે કે ત ે

ભાયા ફોરાલલાથી નશં આલ.ે

તેઓએ તેભની લંટી વનળાની તયીકે

આી. ફીજા કદલવ ે જમાયે ઝુલ્કીફ્ર

તેભના ઘયભા ં આયાભભા ં શતા ત્માયે ત ે

ળમતાન તેભના દયલાજા ાવ ે આવ્મો



અને પકયમાદ કયલા રાગ્મો કે : ભાયી

ભદદ કયો.

ઝુલ્કીફ્ર ઉંઘભાથંી જાગ્મા અને ફશાય

આલીને છૂયુ ં કે ભં તભને વનળાનીરૂ ે

લંટી આી શતી. શુ ંતભ ેવાભેલાાન ેત ે

નીળાની ફતાલી શતી ?

તેણે કહ્યુ ં કે શા ભં આની લંટી ફતાલી

શતી. યંત ુ તે ભાયી વાથે આલલા ભાટે

તૈમાય ન થમો.



ઝુલ્કીફ્રે ણચઠ્ઠી રખીને આી અન ે

પયભાવ્યુ ં: તેભને આ ણચઠ્ઠી આજો. ભને

આળા છે કે ભાયી ણચઠ્ઠી લાચંીન ે ત ે જરૂય

આલળે.

ત્રીજા કદલવે જમાયે ઝુલ્કીફ્ર સતૂા શતા

ત્માયે ળમતાને તેઓના દયલાજા ાવ ે

ળોય ભચાલીને કહ્યુ ં કે : હુ ં ભઝલભૂ છુ ં

ભાયી ભદદ કયો.



આ જાગીને ફશાય આવ્મા અને છૂયુ ંકે

તભે તભાયા વલયોધીન ેભાયી ણચઠ્ઠી લચંાલી

? તેણે કહ્યુ ં: જી શા, ણ તેણ ે ણચઠ્ઠીને કોઈ

ભશત્લ ન આપ્યુ.ં

આે કહ્યુ ં: કોઈ લાધંો નશં હુ ં તભાયી

વાથે તભાયા વલયોધી ાવ ેઆવુ ંછુ.ં આભ

કશીને તેઓ અફીઝની વાથ ે ચારલા

રાગ્મા.



થોડીલાય ચારલા છી અફીઝ ે કહ્યુ ં કે :

ભાયે કોઈ વાથ ેઝઘડો નથી. હુ ંતો પક્ત

આની વધયજની યીક્ષા કયી યહ્યો શતો

અને એ જોલા ભાગંતો શતો કે આ ે જે

લામદો કમો છે તેના ય આ કેટરી શદે

કામભ છો ?

આ કીસ્વાની જેભ ભ ંએક આણરભે દીનનો

કકસ્વો લાચં્મો શતો. તે આણરભ અત્મતં

વશનળીર અને વધયજલાન શતા કે ત્રણ



ભાણવોએ એવુ ંનક્કી કયુ ંશતુ ં કે તે બેગા

ભીને તેભન ેગસુ્વ ેકયી દેળે.

એક કદલવ અડધી યાતના વભમ ે તેઓ

આણરભના દયલાજે ગમા અન ે ફહુ જોય-

જોયથી તેભનુ ંફાયણુ ંખટખટાલલા રાગ્મા.

તેના કાયણે ઘયના તભાભ રોકો જાગી

ગમા. આણરભે દીને દયલાજો ખોલ્મો. ત્માયે

તે રોકો એ વરાભ કયી અને કહ્યુ ં કે :



જનાફ, ભાપ કયજો આ વભમે આન ેએક

ભવઅરો છૂલા આવ્મા છીએ.

આણરભે દીને કહ્યુ ં: કાઈં લાધંો નશં.

ફીજી યાતે ણ તે રોકો એ એભ જ ર્ક્ુ.ં

જમાયે આણરભે તેને ભવઅરો છૂલાનુ ં

કહ્યુ ં: ત્માયે ત ેરોકોએ કહ્યુ ંકે : અભ ેભરુી

ગમા છીએ.



ત્રીજી યાત ે ણ ત ે રોકોએ એભ કયુ.ં

આણરભે કદન જાગીન ેફશાય આવ્મા, ત્માયે

તે રોકોએ કહ્યુ ંકે : જનાફ, અભાયે આન ે

એક ભવઅરો છુલો છે. ણ ભવઅરાની

લાત એલી છે કે તેને ફમાન કયતા અભન ે

ળયભ આલે છે.

આણરભે દીને કહ્યુ ં: એવુ ંનથી તભે તભાયી

લાત ફેધડક યજુ કયો.



તે રોકોએ કહ્યુ ં કે : આ અભન ે કશો કે

ામખાના (ભ)નો સ્લાદ કેલો શોમ છે ?

આ વાબંીન ે ત ે આણરભે કોઈ ખચકાટ

અનબુવ્મા લગય કહ્યુ ં કે : ત ે જમાયે

ળયીયની ફશાય નીકે છે ત્માયે ભીઠંુ શોમ

છે. છી ખાટંુ થઈ જામ છે. અન ે છી

કડવુ ંથઈ જામ છે.

તે રોકોએ કહ્યુ ં કે : આ લાતનુ ં ઈલ્ભ

આને કઈ યીતે થયુ ં?



આણરભે કહ્યુ ંકે : ભન ેઆ લાતની જાણ એ

યીતે થઈ કે ભાખી ભીઠી લસ્ત ુ ય

ફેવલાનુ ંવદં કયે છે. ામખાનુ ંળયીયની

ફશાય નીકે છે ત્માયે તેની આજુફાજુભા ં

ભાખીઓ એકઠી થામ છે. ત્માયફાદ

થોડીલાય છી તેની ઉય ભચ્છય ફેવે છે.

- જે ખાટો સ્લાદ વદં કયે છે. અન ેછેલ્ર ે

તેભા ં કીડા ૈદા થમા છે. જે કીડા કડલી



લસ્ત ુવદં કયે છે. આ જલાફ વાબંીન ે

તે ત્રણેમ ભાણવો ચાલ્મા ગમા.

*********



(૪1) શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ) શક

લાત ભાટે નાયાજ થામ છે.

વઈદ ઈબ્ન ેકૈવ શભદાની કશ ેછે કે ભં એક

કદલવ શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને એક દીલારના

છામાભા ં ઉબેરા જોમા. ત્માયે ભં છૂયુ ં:

આ અશં કેભ ઉબા છો ?

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: હુ ં

અશં કોઈ ફેફવ ( વનવશામ)ની ભદદ



કયલા ભાટે અથલા ભઝલભૂની પકયમાદભા ં

ભદદ ભાટે શંચલા ઉબો છુ ં એજ

અયવાભા ં ત્માથંી એક સ્ત્રી વાય થઈ જે

ફહુજ ઉદાવ શતી. તે એટરી ફધી

ફેફાકી થઈ ગઈ શતી કે તે ોતાનો

ભાગદ ણ ભરૂી ગઈ શતી. અચાનક ત ે

સ્ત્રીની નજય ભૌરાએ કાએનાત

(અરય્હશસ્વરાભ) ય ડી. તેણે આજીજી

અને રાચાયીલૂદક ભૌરા



(અરય્હશસ્વરાભ)ને કહ્યુ ં: ભાયા વતએ

ભાયા ય ઝુલ્ભ કમો છે અન ે તેણ ે ભન ે

કોઈ કાયણ લગય વજા કયલાની કવભ

ખાધી છે. આ ( અરય્હશસ્વરાભ) ભાયી

વાથે આલીન ેભાયા વતન ેબરાભણ કયી

દો કે તે ભન ેનાશકની ભાય ીટ ન કયે.

થોડલાય છી શઝયત ( અરય્હશસ્વરાભ)

તેના ઘયે શંચ્મા. તેના ફાયણ ે ટકોયા

ભામાદ. તો અંદયથી એક જુલાન ફશાય



આવ્મો. તેણે યંગીન શયેણ શયેુ ં શતુ.ં

ઈભાભે ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તે જુલાનન ે

કહ્યુ ં કે : ખદુાથી ડય, તુ ં તાયી ત્નીન ે

નાશક ળા ભાટે યેળાન કયે છે.

તે જુલાન ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

ઓખતો ન શતો. તેણ ે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કહ્યુ ં કે : તભે અભો

વત - ત્નીની ફાફતભા ંદખરગીયી ળા



ભાટે કયો છો ? શલે તો હુ ંતેણીને વગાલી

દઈળ.

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)નો એક

વનમભ શતો કે જમાયે તેઓ ફશાય જતા

ત્માયે તરલાય અને ફખ્તય વાથે યાખતા.

જેથી ફખ્તયની જરૂય શોમ ત્મા ં ફખ્તય

ઉમોગી થામ અને તરલાયનો ઉમોગ

કયલો જરૂયી શોમ ત્મા ંતરલાયનો ઉમોગ

કયી ળકામ.



ભૌરા અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાની

કભયભાથંી તરલાય ફશાય ખેચીન ેકહ્યુ ં: હુ ં

તને અમ્રણફર ભાઅરૂપ અન ેનશી અનીર

મનુ્કય કયી યહ્યો છુ ંઅને તુ ંતાયી રાચાય

ત્નીને ભાયી નાખલા તૈમાય થમો છે ?

તૌફા કય, નશં તો હુ ં તન ે કત્ર કયી

નાખીળ.

જમાયે રોકોએ ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)નો

અલાજ વાબંળ્મો ત્માયે દોડતા આવ્મા



અને ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ને અભીરૂર

ભોઅભેનીન કશીને વફંોધન કયીને વરાભ

કયલા રાગ્મા. ત્માયે જુલાનન ેજાણ થઈ કે

તેઓ અરી (અરય્હશસ્વરાભ) છે.

તે જુલાન ેકહ્યુ ં કે : ભૌરા, હુ ંભાયી ભરુની

ભાપી ચાહુ ં છુ ં અને જો આ કશો તો હુ ં

જભીન ય સઈુ જાઉં અને ભાયી ત્ની

ભાયા ય ચારી જામ.



એ છી ઈભાભ ે( અરય્હશસ્વરાભ) વત-

ત્ની લચ્ચે વભાધાન કયાલી દીધુ ં અન ે

ાછા પયતી લખતે પયભાવ્યુ ં અલ્રાશ

તઆરાનો શકુ્ર છે કે જેણ ેભાયા થકી વત-

ત્ની લચ્ચે વભાધાન કયાલી આપ્યુ.ં

(વપીનતરુ ફેશાય, બાગ -ય, ાના ન ંયય)

*********



(૪ય)એક લધ ુતક

જમાયે ભસ્સ્જદે નફલીનુ ં વનભાદણ

થયુ ં ત્માયે તેની આજુફાજૂના બાગભા ં

ઘણા વશાફીઓએ ોતાના ભકાન ફનાલી

રીધા. જેના દયલાજા ભસ્સ્જદભા ં ખરુતા

શતા. અલ્રાશ તઆરા તયપથી યસરૂ ે

ભકબરૂ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)ને હુકભ થમો કે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ના દયલાજા વવલામ



તભાભ રોકોના દયલાજા ફધં કયાલી

દેલાભા ંઆલે.

યસરુે કયીભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ ફાકીના તભાભ

રોકોને ફોરાલીને તેભના ઘયના

ભસ્સ્જદભા ં ખરુતા દયલાજા ફધં કયી

દેલાનો હુકભ આપ્મો અને તભાભ

વશાફીઓના દયલાજા ફધં થઈ ગમા.




લવલ્રભ)ના વશાફીઓભા ં આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના કાકા શ. અબ્ફાવન ે

ણ તેભના ઘયના દયલાજા ફધં કયલાનો

હુકભ આલાભા ં આવ્મો. ત્માયે તેઓએ

કહ્યુ ંકે : અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ના ઘયના

દયલાજા ખલુ્રા યશ ે અને આ


ભાયા ઘયના દયલાજા ફધં કયાલી યહ્યા છો ?




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે હુ ં તભાયા

દયલાજા ભાયી ભયજીથી ફધં કયાલતો

નથી અન ે અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

ઘયના દયલાજા ભાયી ભયજીથી ખલુ્રા

યખાલતો નથી. યંત ુ અલ્રાશ ે તભાયા

ઘયના દયલાજા ફધં કયાલલાનો અન ે

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ના ઘયના



દયલાજા ખલુ્રા યાખલા દેલાનો હુકભ

આપ્મો.

ત્માયછી શઝયત અબ્ફાવ ેકહ્યુ ં: તો છી

ભાયા ઘયનુ ં યનાળંુ ( ાણીનુ ં નાચુ)ં

ભસ્સ્જદની ફાજુએ યાખલાની છુટ આો.

જેથી ભાયા ઘયન ેકોઈ વલળેતા ભે .

યસરૂે કયીભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ શઝયત અબ્ફાવની

દયખાસ્ત કબરૂ યાખી. અને ભસ્સ્જદની



ફાજુએ તેભન ે યનાળંુ યાખલાની ભજૂંયી

આી.


આરેશી લવલ્રભ) પયભાવ્યુ ં: રોકો

અલ્રાશ ેભાયા કાકાન ેઆ વલળેતા આી

છે ખફયદાય તેઓન ે કોઈ તકરીપ

શંચાડતા નશી. તેઓ ભાયા લૂદજોની

માદગાય છે. ખદુા એ ભાણવ ય

રાઅનત કયે, જે ભાયા કાકાન ે તકરીપ



શંચાડે. અને તેભનો શક લેડપી નાખ ે

અથલા તેભના વલરૂદ્ઘ કોઈની ભદદ કયે.

ફીજા ખરીપાના જભાના સધુી એ યનાળંુ

તેની જગ્માએ યહ્યુ ં: એક કદલવ શઝયત

અબ્ફાવ ફીભાય ડમા તેભની કનીઝ ે

છત ય તેનુ ં શયેણ ઘોયુ ં અને તેનુ ં

ાણી યનાાભા ં નાખ્યુ.ં જેભાથંી ફીજા

ખરીપાના કડા ય ાણીના છાટંા

ઉડમા.



ફીજા ખરીપાએ તેભના ગરુાભન ે ત ે

યનાાન ે છત ય પંકી દેલાનો હુકભ

આપ્મો અને કહ્યુ ંકે : જો કોઈ આ યનાળંુ

પયીલાય આ જગ્માએ રગાલલાની કશંભત

કયળે તેન ેકત્ર કયી નાખલાભા ંઆલળ.ે

જમાયે શઝયત અબ્ફાવને આ ફનાલની

જાણ થઈ ત્માયે તેઓ ોતાના ફનંે પયઝદં

અબ્દુલ્રાશ અને ઉફૈદુલ્રાશના ખબાનો

ટેકો રઈને શઝયત અરી



(અરય્હશસ્વરાભ)ના ઘયે ગમા. તે લખત ે

વખત તાલ શોલાના કાયણે તેભનુ ં ળયીય

ધ્રજુી યહ્યુ ં શતુ.ં શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ઉબા થઈન ે કાકાનુ ં

સ્લાગત કયુ ં અન ે પયભાવ્યુ ં કે : આલી

શારતભા ં આે અશં આલલાની ઝશભેત

ળા ભાટે રીધી ? શઝયત અબ્ફાવે તેભના

ઘયનુ ં યનાળંુ ઉખેડી નાખલાભા ં આવ્યુ ં

શોલાની અને પયીલાય નાખલાભા ંઆલ ેતો



કત્ર કયલાની ઘભકી આલાની લાત કયી

અને કહ્યુ ંભાયી ફં આંખ શતી. જેનાથી હુ ં

જોઈ ળકતો શતો. ભાયી જભણી આંખ

શઝયત યસરૂેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) શતા અને ભાયી ડાફી

આંખ આ ( અરય્હશસ્વરાભ) છો. ભાયી

જભણી આંખ ચારી ગઈ અને ભાયી ડાફી

આંખ આના સ્લરૂભા ંભોજૂદ છે. હુ ંએભ

ભાનુ ં છુ ં કે આની ભોજૂદગીભા ં ભન ે




લ આરેશી લવલ્રભ) તયપથી ( ભાયા

ઘયનુ ં યનાળુ ભસ્સ્જદ ફાજુ મકૂલાની)

આલાભા ંઆલેરી વલળેતા કોઈ છીનલી

ળકળે નકશં.

શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ કમ્ફયન ે

તેઓની તરલાય ( ઝુલ્પીકાય) રાલલાનો

હુકભ આપ્મો. ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)

ઝુલ્પીકાય કભયભા ં ફાધંીન ે ભસ્સ્જદભા ં



આવ્મા અને કમ્ફયને શઝયત અબ્ફાવના

ભકાનનુ ં યનાળંુ તેની જૂની જગ્માએ

ગોઠલી દેલાનો હુકભ આપ્મો. કમ્ફયે તે

હુકભ પ્રભાણે અભર કમો ત્માયછી


પયભાવ્યુ ં: જે કોઈ આ યનાળંુ ઉખાડળ ેકે

તેને ઉખેડલાનો હુકભ આળ,ે તો તેની

ગયદન કાી નાખીળ અને તે કાેરી

ગયદન તડકાભા ંનાખી દઈળ, જે તડકાભા ં



ફતી યશળેે. શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની આ લાતની ફીજા

ખરીપાન ેજાણ થઈ કે ત્માયે તેભણ ેકહ્યુ ંકે

: અભો શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ને

નાયાજ નશં કયીએ. અરફત્ત અભે અભાયી

કવભનો કફ્પાયો અદા કયીશુ.ં

ફીજા કદલવ ે વલાયે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ યનાળંુ પયી જોડી

દેલાની જાણ તેભના કાકા શઝયત



અબ્ફાવને કયી અન ે કહ્યુ ં કે યનાાની

ફાફતભા ં ભાયે આખી જભીન યના

રોકોનો વલયોધનો વાભનો કયલો ડત ેતો

ણ હુ ંવાભનો કયતે અન ેઆની ઈચ્છા

યૂી કયીને જ યશતે. શઝયત અબ્ફાવ

ોતાની જગ્માએથી ઉબા થમા અન ે

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ના કા

ઉય ચુફંન કયુ ંઅન ેકહ્યુ ં: જેનો આના



જેલો ભદદગાય શોમ તે વનષ્પ નથી

જતો. (વપીનતરુ ણફશાય, રપઝે ગજફ)

*********



(૪૩) કેટરીક કયલામતો

ઈભાભે અરી ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : શઝયત

યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એક યસ્તા ય થી

વાય થઈ યહ્યા શતા. જમા ંરોકોનો એક

વમશુ થ્થય ઉઠાલી યહ્યો શતો. આ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: આ શુ ંછે ?



ત્માયે તેભાનંા જુલાનોએ કહ્યુ ં કે : અભ ેએ

ચકાવી યહ્યા છીએ કે અભાયાભાથંી

તાક્તલય કોણ છે ?


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: હુ ં તભને કહુ ં કે

તભાયાભાથંી વૌથી લધ ુતાક્તલય કોણ છે ?

જુલાનોએ કહુ ંકે : જરૂય કશો.




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : તભાયાભંાથી

વૌથી લધ ુ ળસ્ક્તળાીએ છે કે તે જમાયે

યાજી થામ, તો તેનો યાજીો તેન ે ગનુાશ

અને ફાવતરભા ંવ્મસ્ત ન કયી દે, અને તે

જમાયે નાયાજ થામ ત્માયે તેની નાયાજગી

તેને શક લાત કશલેાથી દૂય ન કયી દે, અને

જમાયે તે ભાણરક ફને ત્માયે તેનો શક ન



શોમ તેલી લસ્ત ુ ય નજય ન યાખે.

(લવાએર જેશાદ નપવ, ાના ન.ં૫૧૬)


પયભાવ્યુ ં: શીલ્ભ ખદુાનો એ પ્રકાવળત

ણચયાગ છે કે જેનાથી શીલ્ભ યાખનાય

ખદુાની નીકટતા સધુીનો પ્રકાળ ભેલી

ળકે છે. ઈન્વાન ત્મા ં સધુી શરીભ નથી

ફની ળક્તો જમા ંસધુી ત ેઅલ્રાશના નયુ,

ભાઅયેપત અને તોશીદના નયુથી પ્રકાવળત



ન થઈ જામ. શરીભના ાચં સ્થાન છે.

(૧) ઈઝઝતદાય શોમ તેની તૌશીન

કયલાભા ં આલે ત્માયે ધીયજ યાખ.ે ( ય)

ઈન્વાન વાચુ ંકશતેો શોમ અને રોકો તેને

જુઠ કશ.ે ( ૩) શક અને શકીકતની દાલત

આનાયો શોમ, છતા ં રોકો તેને શડધતુ

કયે. (૪) તેની કોઈ ણ પ્રકાયની ભરુ ન

શોમ, છતા ં તેને તકરીપ શોચાડલાભા ં

આલે. () તે ોતાનો કોઈ શક ભાગ ેણ



તેનો શક આલાભા ં વલયોધ કયલાભા ં

આલે.

જો આ ાચં ફાફતોભા ંતભ ેધીયજ વ્મક્ત

કયી તો છી તભે વપ છો.

જો કોઈ નાદાન અદફની શદ ઓંગી

જામ, તો તેની તયપ ધ્માન ન આો અન ે

તેને જલાફ ન દો. એલા વજંોગોભા ંરોકો

તભાયા ભદદગાય ફનળ.ે જો તભે મખુદન ે



જલાફ આપ્મો તો જાણ ે કે તભે વગતા

ય તેર યેડયુ.ં

મગમ્ફયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં:

ભોભીનની વભવાર જભીન જેલી છે. રોકો

જભીનભાથંી પામદો ઉઠાલ ેછે. અન ેતભાભ

અમોગ્મ કાભો ણ જભીન ય જ કયે છે.

જે ભાણવ ભખ્લકૂની નાયાજગી ય વબ્ર

ન કયે તો તે યઝાએ - શક ( અલ્રાશની



ખળુી) સધુી શંચી ળક્તો નથી. (ફેશાય,

બાગ -૧, ાના-ય૧૮)


પયભાલે છે કે : શલાયીઓએ શઝયતઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂયુ ં કે : અમ

ભોઅલ્રીભે - ખૈય આ અભન ેએ લાતની

તાણરભ આો કે વૌથી વખત ફાફત શુ ં

છે ?




કે : વૌથી વખત ફાફત અલ્રાશનો ગઝફ

છે.

શલાયીઓએ કહ્યુ ં: અભાયે અલ્રાશના

ગઝફથી કઈ યીતે ફચવુ ંજોઈએ ?


: તભે ગઝફ (ગસુ્વો) કયલાનુ ંછોડી દો.



શલાયીઓએ કહ્યુ ં: ગસુ્વાનો પ્રાયંબ કઈ

યીતે થામ છે ?


: ગસુ્વાનો પ્રાયંબ તકબ્બયુ, ખદુખ્લાશી

અને ફીજા રોકોને શકીય વભજલાથી થામ

છે. ( વપીનતરુ ફેશાય બાગ ૩ , ાના

ન.ં૩૧૮)

ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના લાણરદથી કયલામત



કયી છે કે એક લખત તેઓ ાવ ે ગઝફ

વલમ યથી ચચાદ ળરૂ થઈ ત્માયે આ

(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: કમાયેક

ઈન્વાન ગસુ્વો કયે છે અન ે તે છી

ર્ક્ાયેમ યાજી થતો નથી. અને એ

નાયાજગી તેને દોઝખભા ંરઈ જામ છે. જો

કોઈ ભાણવને ગસુ્વો આલ ે ત્માયે જો તે

ઉબો શોમ તો તેના ભાટે જરૂયી છે કે ફેવી

જામ અન ેત ેફેઠો શોમ તો ઉબો થઈ જામ



અને જો કોઈ ોતાના વગા ય ગસુ્વો

આલે તો ઉબો થઈન ે તેની ાવ ે જઈન ે

તેના ળયીયને અડકે તો તેનો ગસુ્વો ળભી

જળે. (વપીનતરુ ફેશાય, બાગ - ૩ રપઝ ે

ગઝફ)


તેઓના એક ગરુાભન ે કોઈ કાભ ભાટે

ભોકલ્મો. તેના ાછા પયલાભા ંજમાયે ફહુ

જ ભોડુ ં થઈ ગયુ ં ત્માયે આ



(અરય્હશસ્વરાભ) તેને ળોધલા ભાટે

નીકળ્મા ત્માયે ગરુાભન ે એક જગ્માએ

સતુેરો જોમો. આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

તેને ખંાથી શલા નાખલાનુ ંળરૂ કયી દીધુ.ં

જમાયે તે જાગ્મો ત્માયે આે

(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં: તભાયો એ

શક નથી કે તભ ે કદલવ ે સઓૂ અન ે યાત ે

ણ સઓૂ. તભે યાત્રે ઊંઘ યૂી કયો. અને



કદલવે તભાયી પયજ ફજાલો (અર કાપી,

બાગ - ય, ાના ન.ં૧૧૨)

*********



વલબાગ - ૪ કોવળ અન ેઅભર

રમવર ઈન્વાનો ઈલ્રા ભા વઆ

ઈન્વાન ભાટે તે કોવળળ કયે તેના વવલામ

ફીજુ ંકાઈં નથી.

(૪૪) જેટલુ ંકાભ તેટલુ ંજ ભશેનતાણુ ં

એક કઠીમાયો જગંરભા ં રાકડા

કાીને લેચલાનુ ંકાભ કયી ોતાનો જીલન

વનલાદશ કયી યહ્યો શતો. એક કદલવ ત ે



જગંરભા ં ગમો. અન ે રાકડા કાલા

રાગ્મો. એલાભા ં એક ભાણવ તે જે ઝાડ

કાતો શતો તેની વાભ ે આલીને ફેવી

ગમો. કઠીમાયો ઝાડ ય કુશાડીથી ઘા

કયતો શતો. ત્માયે તેની વાભ ે દયેક ઘા

લખતે હુદશદ કયીન ે અલાજ કાઢતો શતો.

ફોય સધુી કઠીમાયો કુશાડી ચરાલતો

યહ્યો. અને તે ભાણવ હુહૃ - હુહૃ નો અલાજ

કાઢતો યહ્યો. કઠીમાયો રાકડા કાીન ે



ફજાયભા ં રાવ્મો. કઠીમાયાને તેના

રાકડાની કકંભત ભી કે તયતજ હુશ - હુહૃ

ેરો અલાજ કયનાયો ભાણવ કઠીચાયા

ાવે આવ્મો અને કહ્યુ ંકે : ભાયો બાગ ભન ે

આી દે.

કઠીમાયાએ કહ્યુ ં: તને બાગ કેલી યીત ે

ભે ?

તેણે કહ્યુ ં કે : આખો કદલવ તુ ં કુશાડી

ભાયતો યહ્યો અને હુ ંભોઢાભાથંી હુદશ - હુદશદ



નો અલાજ કાઢતો યહ્યો. તેનુ ં ભશનેતાણુ ં

ભને ભવુ ંજોઈએ.

તે ફનંેભા ં વલલાદ એટરો ફધો લધી

ડમો કે તે ફનંે પેવરા ભાટે કાઝી ાવ ે

ગમા.

કાઝીએ ફનંેના ફમાન વાબંીન ે

કઠીમાયાને કહ્યુ ં કે : તભન ે જે કદયશભ

ભળ્મા છે તેને જભીન ય પંકો અન ેતેનો

અલાજ ૈદા થામ ત ે ફીજો ભાણવ



વાબંે. કેભ કે તેણે રાકડા ં કાલાના

કામદભા ંભદદરૂ નથી થમો તેથી લતય

એ જ છે કે ત ે આ કદયશભનો અલાજ

વાબંી રે. કેભ કે હુશ - હુશ નુ ંલતય

ટક - ટક થામ છે.

*********



(૪) ભશેનતનુ ંભશત્લ

વભપતાહુર ઓલભુના વંાદક

વીયાજુનીસ્વકાકી એક ઉચ્ચ કક્ષાના

આણરભ શતા. તેઓ તેભની યલુાન લમભા ં

લશુાયનુ ંકાભ કયી રોઢાના વલવલધ ઓજાય

ફનાલતા શતા. તેભણે ોતાની કાયીગયી

થી તાબં ુ ફનાવ્યુ ં શતુ.ં જેનુ ં લજન એક

કીયાત ( જેનુ ં લજન ચાય જલ ફયાફય

થામ) શતુ.ં ત ે ોત ે ફનાલેલુ ં ખાવ



પ્રકાયનુ ં શવુ ં તાબં ુ ફાદળાશની

ણખદભતભા ં બેટ તયીકે યજુ કયલા ભાટે

ગમા.

ફાદળાશ ેઅન ેતેના દયફાયીઓએ તે તાબં ુ

જોયુ ં ણ તેને કોઈ ખાવ ભશત્લ ન

આપ્યુ.ં અને તેને કોઈ જાતનુ ં પ્રોત્વાશન

ણ ન આપ્યુ.ં એજ અયવાભા ં એક

આણરભ ફાદળાશ દયફાયભા ંઆવ્મા. ત્માયે

ફાદળાશ ે ોતે ઉબા થઈન ે તેનુ ં સ્લાગત



કયુ.ં અને તેઓને ોતાના તખ્તની

ફાજુભા ંસ્થાન આીને ફેવાડમા.

વકાકીએ રોકોન ેછૂયુ ં કે આ કોણ છે ?

ત્માયે તેન ે કશલેાભા ં આવ્યુ ં કે : આ એક

આણરભ છે.

આ વાબંીન ેવકાકી વલચાયલા રાગ્મા કે

જો હુ ંણ આણરભ ફની જાઉં તો યાજા -

ભશાયાજા આ આણરભને જેટલુ ં ભાન -



ાન આે છે. તેવુ ં જ ભાન ભન ે ણ

ભળે.

તે લખત ે વકાકીની ઉંભય ૩૦ લયવની

શતી. તેઓ તાણરભ રેલા ભાટે ભદ્રવેાભા ં

ગમા. તેભન ે જોઈન ે મદુયીવે કહ્યુ ં કે : હુ ં

તભને તાણરભ આલાનો ઇન્કાય નથી

કયતો યંત ુ આ ઉંભયે તભન ે કાઈં માદ

યશળેે નશં.



વકાકીએ કહ્યુ ંકે : હુ ંયેૂયૂી કોવળળ કયીન ે

ભવાએર માદ કયીળ.

મદુયીવે કહ્યુ ં: હુ ં તભાયી માદળસ્ક્તનુ ં

ઈમ્તશાન રઈળ. અને તે છી તભન ે

તાણરભ આલાનુ ંળરૂ કયીળ.

મદુયીવે ઈભાભ ળાપેઈના

ઈજતશાદાતભાથંી એક ભવઅરો યજુ કમો

અને કહ્યુ ં કે તભે આ રખાણને કશપઝ કયી

રો. જે આ પ્રભાણ ેશતુ.ં ળેખનો કૌર છે કે



ચાભડુ ં કાલલાથી કુતયાની ખાર ાક

થામ છે.

મદુયીવે ઘણી લખત રખાણ વકાકીન ેમાદ

કયાવ્યુ.ં ફીજા કદલવે વકાકીએ ત ે

રખાણને આ યીતે માદ કયી વબંાવ્યુ ં:

કુતયાનો કૌર છે કે ળૈખનીખાર દફાગત

(દફાલલા)થી ાક થઈ ળકે છે.

ભદ્રવેાભા ંજેટરા તાણરફ ેઈલ્ભ શતા, તે આ

લાત વાબંીન ેશવી - શવીને રોથ ોથ



થઈ ગમા. વકાકી ોતાના બવલષ્મ વલળ ે

વનયાળ થઈ ગમા અને ભનભા ં વલચાયલા

રાગ્મા કે શલ ેઆ ઉંભયભા ંકાઈં ળીખવુ ં-

તાણરભ રેલી - ફેકાય છે. ખાવ કયીન ે

ભાયી માદ યાખલાની ળસ્ક્ત નફી ડી

ગઈ છે. તેથી તેઓ ભદ્રવેો છોડી દેલાનુ ં

નક્કી કયુ.ં તેભણે જોયુ ંકે શાડભાથંી એક

એક ટીુ ંકયીને ાણી જભીન ઉય વતત

ડે છે. અન ે એક ધામાદ ાણીના ટીા



ડલાને કાયણ ેવખત થ્થયભા ંકાણુ ંડી

ગયુ ંશતુ.ં

વકાકી આ પ્રકક્રમાન ેઘણીલાય સધુી જોતા

યહ્યા. તેભણ ે આ જોઈને ોતાના કદરભા ં

કહ્યુ ં કે : થ્થયથી લધાયે ફીજી કોઈ

વખત લસ્ત ુનથી.

નયભ ાણીનુ ં એક ટીુ ં વતત ડલાથી

વખત થ્થયભા ંણ કાણુ ંડી જામ છે,

તો ભારૂ ં કદર અને દીભાગ થ્થયથી



લધાયે વખત તો નથી ? ત્માયછી તેભણ ે

ભકકભ ઈયાદો કયીને અભ્માવ કયલાનુ ંળરૂ

કયુ ંઅને થોડા લયવોભા ંતેઓ એ યગુના

ભળહુય આણરભ ફની ગમા.

*********



(૪૬) લધ ુકાભ કમાદ લગય લધ ુભશેનતાણુ ં

ભતુ ંનથી.

ભસ્સ્જદે નફલીભા ં એક અઅયાફી

આવ્મો. તેણે ફ ે યકાત નભાઝ ફહુ જ

ઝડથી અદા કયી. નભાઝભા ંન તો તેણ ે

કકયઅતનો ખ્માર યાખ્મો અન ે ન તો

ઈત્ભીનાન ય અભર કમો. ઈભાભ અરી

ઝમનરુ આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ) તેની

નભાઝને જોઈ યહ્યા શતા. નભાઝ યૂી



કયીને ત ે અઅયાફીએ દોઆ કયલા શાથ

બરુદં કમો અને કહ્યુ ં: ખદુામા ! ભન ે

જન્નતના ઉચ્ચ દયજજા અતા પયભાલ

અને ચાય હયૂ અતા પયભાલ.

ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: તુ ં કેલો

અજફ ભાણવ છે ? ભશયેનો શક (બાગ) તો

ઓછો આી યહ્યો છે અને એક વાથ ેચાય



હયૂો વાથ ે નીકાશ કયલા ભાગં ે છે ?

(રતાએફુતતલાએપ, ાના ન.ં૪૧)

*********



(૪૭) અભરનો આધાય વનહમત ય

ભોશદ્દીવે જરીર વૈમદ

નેઅભતલુ્રાશ જઝાએયી રખે છે કે : એક

જભાનાભા ં ભાયા દીભાગભા ં એક વલણચત્ર

વલાર ઉબો થમો કે ળમતાન ે છ શજાય

લયવ સધુી ફદંગી કયી શતી. આણન ેએ

શકીકતની ણ જાણકાયી નથી કે ત ે છ

શજાય લયવ દુવનમાના શતા કે આખેયતના

શતા ? આભ છતા,ં આદભને વજદો



કયલાના હુકભ લખતે તેને ફીજા

પકયશ્તાઓની જેભ ઈરાશી તોપીક ળા ભાટે

ન ભી ? જો તે ( ળમતાન) છ શજાય

લયવ ઈફાદત કમાદ છી ણ ઈરાશી

તૌપીકથી લણંચત યહ્યો તો છી, આણી

જેલા, વાઠ - વીતેય લયવ ઈફાદત

કયનાયાને ઈરાશી તોપીક કઈ યીતે નવીફ

થઈ ળકે છે ?



ભાયા ભગજભા ંએક રાફંા વભમ સધુી આ

વલચાય ખ ૂચંતો યહ્યો. છેલટે ભાયા ઉસ્તાદ

અલ્રાભા ભજરીવીએ કેટરીક કયલામત

પ્રત્મે ભારૂ ં ધ્માન ખંચ્યુ.ં જેનાથી ભાયો

અકીદો ભજબતૂ થમો અન ેભાયી યેળાની

દૂય થઈ.

એ યીલામતનો વાયાળં એ છે કે : ળમતાન

જીન્નાતના વમશૂ વાથ ે વકંાએરો શતો.

જમાયે જીન્નાતની કૌભે ફલો ર્ક્ો ત્માયે



અલ્રાશ ે તેને ખત્ભ કયલા ભાટે

પકયશ્તાઓને ભોકલ્મા. પકયશ્તાઓએ

જીન્નાતની આખી કોભને ખત્ભ કયી નાખી.

ળમતાન ોતાનો જીલ ફચાલલા ભાટે

પકયશ્તાઓ વાભે ભોભીન ફનીન ેયજુ થમો.

આભ, જીન્નાતની આખી કૌભભાથંી એક

ઈબ્રીવ યશી ગમો. ત્માયે ઈબ્રીવ ે

પકયશ્તાઓને કહ્યુ ં કે : ભાયી કૌભને કત્ર

કયી નાખી. શલે હુ ંઅશં એકરો યશીને શુ ં



કયીળ ? તેથી ભને તભાયી વાથ ેઆવભાન

ય રઈ જાલ. હુ ંત્મા ંતભાયી વાથ ેભીન ે

ઈફાદત કયીળ.

પકયશ્તાઓએ અલ્રાશ ાવેથી ઈજાઝત

ભાગંી અને ઈબ્રીવન ેઆવભાન ય રઈ

ગમા. તેણે આવભાન યના અરલાશ

યના એક રવ્શ ય આ રખાણ જોયુ ં કે

હુ ં કોઈના અભરન ે વનયથદક નથી કયતો



બરે છી તે અભર દુવનમા ભાટે શોમ કે

આખેયત ભાટે.

કુયઆને ભજીદભા ં અલ્રાશ તઆરા

પયભાલે છે કે : જે આખેયતની ખેતી ઈચ્છે

તો અભે તેભા ંલધાયો કયી દઈશુ ંઅને જે

કોઈ દુવનમાની ખેતી ચાશળ ે તો અભ ે

દુવનમાની ખેતીભા ં પ આશુ.ં અન ે

(છી) આખેયતભા ં તેનો કોઈ બાગ નશં

શોમ.



જમાયે ળમતાન ેઆવભાનના રવ્શ ય આ

પ્રભાણેનુ ંરખાણ લાચં્યુ ંત્માયે તેણ ેવલચાયુ ં

કે આખેયત ઉધાય છે અન ે દુવનમા યોકડી

છે. કોઈ અક્કરભદં ભાણવ યોકડાની વાભ ે

ઉધાય વદં કયતો નથી. તેથી તેણ ે

દુવનમા ભેલલા ભાટે ઈફાદત કયલાનુ ં

ળરૂ કયી દીધુ.ં

અલ્રાશ તઆરા તેન ે દુવનમાભા ં તેની

ઈફાદતનો અજ્ર આલા જ ભાગંતો શતો.



તેથી તેન ેયઈવે ભરાએકાનો શોદ્દો આપ્મો.

જમાયે તેન ે આદભન ે વવજદો કયલાનો

હુકભ આલાભા ં આવ્મો ત્માયે તેની

વનહમત વાપ જાશયે થઈ ગઈ અને તેને

શઝયત આદભને વવજદો કયલાની તૌપીક

ન ભી. ફેળક, જો ઈબ્રીવ યઝાએ

ઈરાશી ( અલ્રાશ તઆરાની ખળુી) ભાટે

ઈફાદત કયી શોત તો તેને તૌપીકે ઈરાશી



ભી જાત. અન ેતે વધક્કાયન ેાત્ર ફની

જલાથી સયુણક્ષત યશી જતે.

*********



(૪૮) જન્નત પઝરથી ભે કે અદરથી ?

શઝયત ઈભાભ ે જાઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : એક

આણફદ એક ગપુાભા ંયશીને ઈફાદત કયતો

શતો. ત ેલયવોના લયવો સધુી તે જગ્માએ

યશીને ઈફાદત કયતો યહ્યો. અલ્રાશ

તઆરાએ તે ગપુાના દયલાજે એક

દાડભનુ ં ઝાડ ઉગાડયુ.ં તે આણફદ

ગયભીની ઋતભુા ંતાજા દાડભ ખાતો અન ે



ઠંડીની વીઝન ભાટે થોડા દાડભ ગપુાભા ં

મકુી દેતો.



કમાભતના કદલવે જમાયે તે આણફદન ે

કશવાફ રેલા ભાટે ઉબો કયલાભા ં આલળ ે

ત્માયે કુદયત તયપથી અલાજ આલળ ે કે :

આ આણફદને અભાયા પઝરો કયભ થકી

જન્નતભા ંભોકરી આો.



આણફદ અઝદ કયળે કે : ખદુામા ભ ં

લયવોના લયવો સધુી તાયી ઈફાદત કયી.

ભને તાયી પઝરની નશં ણ તાયા

અદરની જરૂય છે. યલયકદગાય તયપથી

ઈયળાદ થળ ે કે આ આણફદને ભીઝાનભા ં

યાખીન ે તોરલાભા ં આલ ે અન ે તેની વાભ ે

અભાયી નેઅભતોનો ણ લજન કયલાભા ં

આલે.



આથી આણફદની જજંદગીની તભાભ

નેકીઓને ભીઝાનના એક લ્રાભા ં

યાખલાભા ં આલળે. અને ફીજા લ્રાભા ં

દાડભનો એક દાણો યાખલાભા ં આલળ ે

ત્માયે દાડભના દાણાનુ ં લજન આણફદની

ઈફાદત કયતા ં લધાયે થળે. ત્માયે એ

આણફદ કશળેે કે : યલયકદગાય ભાયે તાયા

અદરની નશં ણ તાયા પઝરની જરૂયત

છે.



યલયકદગાય શઝયત દાઉદ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને લશી પયભાલી કે :

જેલો ભાયો શકુ્ર અદા કયલાનો શક છે, તે

યીતે શકુ્ર અદા કયો.

શ. દાઉદે ( અરય્હશસ્વરાભ) અઝદ કયી :

યલયકદગાય ! હુ ં તાયો શકુ્ર કઈ યીત ે

અદા કયી ળકંુ ? કેભકે શકુ્ર અદા કયલો એ

કાભ ણ નેઅભત છે. અન ે દયેક



નેઅભતનો તકાઝો છે કે તેના ભાટે શકુ્ર

અદા કયલાભા ંઆલે.

ત્માયછી શઝયત દાઉદ (અરય્હશસ્વરાભ)

ય પયી લશી નાણઝર થઈ કે : દાઉદ

જમાયે તભ ે જાણો છો કે તભ ે અભાયો

(વાચી યીત)ે શકુ્ર અદા કયલા ભાટે રાચાય

છો તો તભ ેઅભાયો એજ યીતે શકુ્ર ર્ક્ો જે

યીતે શકુ્ર કયલો જોઈએ.



વાઅદીએ ગરુીસ્તાનભા ંફહુજ સુદંય રખ્યુ ં

છે કે : અલ્રાશ તઆરાનો એશવાન છે કે

જેની ઈતાઅત તેની નજદીકીનુ ંકાયણ છે,

તેનો શકુ્ર નેઅભતભા ં લધાયો થલા ભાટે

કાયણરૂ ફને છે. દયેક શ્વાવ જે અંદય

જામ છે. - શમ્દે શમાત છે અને જે શ્વાવ

ફશાય નીકે છે ત ેભઆયીઝે - જાત છે.

દયેક શ્વાવભા ંફે નેઅભતો ભોજૂદ છે અન ે



દયેક નેઅભત ય એક શકુ્ર કયલો લાજજફ

છે.

*********



(૪૯) ફાદળાશીની કકંભત

શારૂન યળીદની ાવ ે એક નવીશત

કયનાય - લાએઝ આવ્મો. શારૂને તેને કોઈ

નવીશત કયલાની વલનતંી કયી ત્માયે તેણ ે

કહ્યુ ં: ફાદળાશ જો આ વખ્ત તયસ્મા

થઈ જાલ અને કોઈ જગ્માએથી ાણી ન

ભે અન ેએક ભાણવ તભન ેાણીનો એક

પ્મારો આે તો આ એ કશો કે આ એ



ાણીની કેટરી કકંભત આલા ભાટે તૈમાય

થળો ?

શારૂને કહ્યુ ં: એ વજંોગોભા ંહુ ંભાયી અડધી

હુકભૂત તેને આી દઈળ. છી લાએઝ ે

કહ્યુ ં: કે શલ ેએ જ ાણી તભાયા ળયીયભા ં

અટકી જામ અન ે તભન ે ેળાફ ન આલે

અને ત ેકાયણે તભને ળાયીકયક યીતે ફહુજ

ીડા થામ તો તે ાણી ળયીયભાથંી

કાઢલા ભાટે તભે કેટરી કકંભત આળો ?



શારૂને કહ્યુ ં કે : હુ ં ભાયી અડધી હુકભૂત

આી દઈળ.

લાએઝે કહ્યુ ં: શારૂન એલી હુકભૂત ય

ગલદ ન કયલો જોઈએ કે જેનો અડધો બાગ

ાણી ીલા અન ે અડધો બાગ ાણી

કાઢલાની કકંભત શોમ. ( અન્લાયે

નોઅભાનીમશ)



(૦) યસરૂ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)ની નીકટતા

પામદાકાયક છે કે અભર ?

શવન ફીન મવૂા ફગદાદી કશ ેછે કે

: હુ ંખયુાવાનભા ંશઝયત ઈભાભ ેઅરી યઝા

અરમકશસ્વરાભ ાવ ે ફેઠો શતો. ત ે

ભશપેીરભા ં ઈભાભ ે અરી યઝા

અરમકશસ્વરાભ ના એક બાઈ ઝમદ ણફન

ઈભાભે મવૂા કાણઝભ અરમકશસ્વરાભ ણ



ભોજૂદ શતા. તેભની ાવ ે ણ કેટરાક

રોકો ફેઠા શતા.

ઝમદ ત ે રોકોન ે ઘભડંલૂદક કશી યહ્યા

શતા કે અભે આલા છીએ, અભે આ કયુ.ં

ઈભાભ ેઅરી યઝા અરમકશસ્વરાભ ેતેભની

આ લાત વાબંી રીધી. તે અગાઉ ણ

ઝમદે ભદીનાભા ં ફની અબ્ફાવની

વલરૂધ્ધભા ં ફલો ર્ક્ો શતો. અન ે

અબ્ફાવીઓના કેટરાકં ઘયન ે આગ



રગાલી દીધી શતી તેથી તેભન ે ઝમદ

અન્નાય ( આગલાો ઝમદ) કશલેાભા ં

આલતો શતો. ભામનૂ ે ઝમદનો વાભનો

કયલા ભાટે પૌજ ભોકરી શતી અને ઝમદન ે

ણગયપતાય કયીને તેભના બાઈ શઝયત

અરી યઝા અરમકશસ્વરાભની ાવ ે

ભોકરી આપ્મા શતા.

ઈભાભ ે યઝા અરમકશસ્વરાભ ે ઝમદન ે

વફંોધીન ે કહ્યુ ં: કુપાના કેટરાક નાદાન



રોકોના મખુેથી આ શદીવ વાબંી છે કે

શઝયત પાતેભા વ.અ. ની ાકીઝગીના

કાયણે અલ્રાશ ેતેભની ઔરાદ ય દોઝખ

શયાભ કયી છે. આ શદીવ વાબંી

તભાયાભંા ં ઘભડં આલી ગયુ.ં માદ યાખો.

આ શદીવ ભાત્ર શઝયત ઈભાભ શવન

અરમકશસ્વરાભ અન ે શઝયત ઈભાભ

હુવૈન અરમકશસ્વરાભ ભાટે છે. કે જેઓ

શઝયત વૈમદા વરામલુ્રાશ ે અરહશાના



ણફરાપસ્ર પયઝદંો છે. શુ ંતુ ંએભ ભાન ેછે

કે તુ ં ગનુાશો કયીને જન્નતભા ં જામ અન ે

તાયા વતા મવૂા કાણઝભ અરમકશસ્વરાભ

કદલવ યાત ઈફાદત કયીને જન્નતભા ંજળ ે

અને ત ેવજંોગોભા ંતારૂ ંસ્થાન તાયા વતા

કયતા ંબરુદં શળે ?

ખદુાની કવભ ઈતાઅત લગય જન્નતભા ં

દયજજો ભી ળકતો નથી. જો તુ ં એભ

ભાનતો શોમ કે તુ ં ગનુાશ અને ખદુાનો



વલયોધ કયીને જન્નતભા ંચાલ્મો જાઈળ તો

તાયી તે ભાન્મતા ખોટી છે. જમાયે કે

શઝયત ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન

અરય્હશસ્વરાભ ઈયળાદ પયભાલે છે કે :

અભાયાભાથંી નેકીઓ કયનાયાઓને ફભણો

અજ્ર ભળે અન ે ફદકાય રોકોને ફભણી

વજા ભળે.

ઝમદે કહ્યુ ં કે હુ ં આનો બાઈ છુ ં અન ે

આના વતાનો તુ્ર છુ.ં ઈભાભે અરી



યઝા અરમકશસ્વરાભ ે પયભાવ્યુ ં: જો તુ ં

અલ્રાશની ઈતાઅત કયતો શોમ તો - એ

જ વજંોગોભા ં- ભાયો બાઈ છે.

શ. નશુ અરમકશસ્વરાભ ે ફાયગાશ ે

ઈરાશીભા ંઅઝદ કયી શતી : યલયકદગાય

ભાયો તુ્ર ભાયા અશરભાથંી છે અન ેતાયો

લામદો વાચો છે. અલ્રાશ તઆરાએ

પયભાવ્યુ ં શતુ:ં તભાયા અશરભાથંી નથી,

કેભકે તેનો અભર વાચો નથી. અલ્રાશ



તઆરાએ શઝયત નશુ અરમકશસ્વરાભના

પયઝદંને તેની નાપયભાનીના કાયણ ે

નાઅશર ગણાલી દીધો શતો.

*********



(૧) અભીય ખયુાવાનીનો ગરુાભ

અભીય ખયુાવાની એક ફાદળાશ

શતો. ત ે શભંેળા ોતાના ગરુાભોન ે વાયો

ોળાક શયેાલતો શતો અને વાયી યીત ે

યાખતો શતો. એક લખત અભીય

ખયુાવાનીનો ગરુાભ યેળભનો ોળાક

શયેીને વાય થઈ યહ્યો શતો, ત્માયે એક

ભાણવ ેઆવભાન તયપ મખુ કયીન ેકહ્યુ ં:

ખદુાલદંા ગરુાભોન ેવાચલલાની યીત કોઈ



અભીય ખયુાવાની ાવેથી ળીખ.ે

(નઉઝોણફલ્રાશ)

થોડા કદલવ છી અભીયના વલયોધી

ફાદળાશ ે અભીયની હુકભૂત ય હુભરો

ર્ક્ો. અભીય તે હુભરાભા ંોતાનો ફચાલ

ન કયી ળર્ક્ો તેથી બાગી ગમો. વલયોધી

ફાદળાશ ેઅભીયના ગરુાભોન ેકડી રીધા

અને તેભને અભીયના છુાલાની જગ્માની

જાણ કયી દેલા ભાટે રારચ આી. છી



તે ગરુાભ ય ઝુલ્ભ અને અત્માચાય

કયીને અભીયનો ખજાનો ર્ક્ા ં છે તે કશી

દેલા ભાટે દફાણ કયુ.ં યંત ુ ગરુાભોએ

કાઈં ણ કહ્યુ ં નકશ. ગરુાભોની લપાદાયી

જોઈને અગાઉ જે ભાણવ ે અભીયના

ગરુાભો વલળે લાત કશી શતી તેણે તેભા ં

એક લાત ઉભેયી અને કહ્યુ ં કે કોઈએ

ફદંગી ( ોતાના ભાણરકની લપાદાયી)



ળીખલી શોમ તો તે અભીયના ગરુાભો

ાવેથી ળીખે.

*********



(ય) ભોભીનોના ગનુાશ કેલી યીત ેનાબદૂ

થઈ જામ છે ?

એક ભાણવે ોતાની ત્નીન ે કહ્યુ ં કે તુ ં

શઝયત પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)

ાવે જા અન ે છૂ કે શુ ં હુ ં તેઓના

વળમાઓભાથંી છુ ં ? તેની ત્નીએ ત ેયીત ે

છૂયુ ં ત્માયે શઝયત વૈમદા (વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)એ પયભાવ્યુ ં: તાયા વતને કશ ેકે

જો તે ભાયા હુકભો ય અભર કયે છે અન ે



જે લાતોથી અભે યોર્ક્ા છે તેનાથી દૂય યશ ે

છે તો તે અભાયો વળમા છે. નકશંતય ત ે

અભાયો વળમા નથી.

ોતાની ત્નીના મખુેથી જનાફ ે વૈમદા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)નો જલાફ

વાબંીન ે તે ભાણવ ફહુજ મુઝંલણભા ં

મકુાઈ ગમો અને કશલેા રાગ્મો. ઈન્વાન

તો સ્લબાલથી જ ગનુેશગાય છે, તો છી

તે ાક કેલી યીત ે થઈ ળકે ? ગનુેશગાય



આરે ભોશમ્ભદનો વળમા નથી અને જો

વળમા ન શોમ તે શભંેળા ફાકી યશનેાયી

દોઝખનો શકદાય છે.

તે ભાણવની ત્નીએ શઝયત પાતેભા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)ના વભક્ષ ોતાના

વતની યેળાનીનો ઉલ્રેખ કમો ત્માયે

શઝયતે વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

પયભાવ્યુ ં: તાયા વતન ે કશજેે કે તે જેવુ ં

ભાને છે તેવુ ં નથી. અભાયા વળમાઓ



જન્નતના ફેશતયીન રોકોભાથંી છે. જે રોકો

અભાયી વાથ ે દોસ્તી યાખ ે તેઓ અભાયા

દોસ્તો વાથે ણ દોસ્તી યાખ ેઅને અભાયા

દુશ્ભનો વાથે દુશ્ભની યાખ.ે યંત ુ જો

અભાયા પયભાનન ે કદર અન ે જીબથી

સ્સ્લકાયે યંત ુ અમ્ર અન ે નશીભા ં અભાયો

વલયોધ કયે તો એલા રોકો અભાયા ળીમા

નથી. એલા રોકો જન્નતભા ંતો જરૂય જળ ે

યંત ુદુન્મલી વખ્તીઓ અન ેમશુ્કેરીઓનો



વાભનો કયળે. તે ઉયાતં કમાભતના

કદલવની મવુીફતો અને વખ્તીઓનો તેલા

રોકોને વાભનો કયલો ડળ ે અથલા તો

દોઝખના શરેા તફક્કાભા ં થોડો વભમ

યશળેે અને જમાયે અભાયી ભોશબ્ફતના

કાયણે તેઓ ગનુાશોથી ાક થઈ જળ ે

ત્માયે જન્નતભા ં દાખર થળે. ( ફેશારૂર

અન્લાય, બાગ-૧૭, ાના ન.ં૨૯૫)



(૩) આલા રોકો કેટરા છે ?

ભામનૂ યક્કી કશ ે છે કે હુ ં એક કદલવ

ઈભાભ ે જાઅપય વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ંફેઠો શતો

તેલાભા ં વોશરે ફીન શવન ખયુાવાની

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં

શાજય થમા. અન ે વરાભ કયી ને ફેવી

ગમા. તેઓ ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ંકશલેા રાગ્મા કે : ભૌરા આ



યશીભ અન ેકયીભ ખાનદાનના વ્મસ્ક્ત છો,

ઈભાભત આનો શક છે. તો છી આ

(અરય્હશસ્વરાભ) આના શક ભાટે જગં

ળા ભાટે નથી કયતા. શારભા ં આના

રાખો અકીદતભદં રોકો ભોજૂદ છે, અને

શજાયો જાવનવાયોની તરલાયો આના

યક્ષણ ભાટે શાજય છે.


શભણા ં થોડીલાય છી તભન ે જલાફ



આીળ. છી આે કનીઝન ેતદૂંય (બઠ્ઠી)

વગાલલાનો હુકભ આપ્મો. જમાયે તદૂંય

ફયાફય વગી ગઈ અન ેતેભાથંી આગના

બડકા નીકલા રાગ્મા ત્માયે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ વોશરેને હુકભ આપ્મો

કે બઠ્ઠીભા ં જઈન ે ફેવી જાલ. વોશરે ે આ

હુકભ વાબંીને ફહુજ મ ૂઝંાઈ ગમા અન ે

ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ની ભાપી ભાગલા

રાગ્મા. એ જ અયવાભા ં શારૂને ભકકી



ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં

આવ્મા. ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

શારૂનને હુકભ આપ્મો કે તભાયા જુતા

ફશાય યાખો અને બઠ્ઠીભા ંફેવી જાલ.

શારૂને તયુતજ ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)ના

હુકભનુ ંારન કયીન ેબઠ્ઠીભા ંજઈને ફેવી

ગમા. ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ બઠ્ઠીનુ ં

ઢાકંણુ ં ફધં કયી દીધુ.ં અન ે વોશરે

ખયુાવાની વાથે રાફંા વભમ સધુી



લાતચીત કયતા યહ્યા અન ે છી આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ વોશરેને કહ્યુ ંકે : જયા

તદૂંય ાવ ેજાલ અન ેશારૂનની શુ ંશારત

છે તે જુલો.

વોશરે ઝડથી તદૂંય ાવ ે આવ્મા અન ે

ઢાકંણુ ં ખોલ્યુ.ં તેણ ે જોયુ ં તો શારૂને ભક્કી

એક સુદંય ફગીચાભા ં ફેઠા શતા. ઢાકંણ ુ

ખરુતાની વાથ ેજ શારૂન ફશાય આવ્મા.



ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ વોશરેને કહ્યુ ં

કે : જો અભને આલા (શારૂને ભક્કી જેલા)

ાચં રોકો ભે તો અભ ેઅભાયા શક ભાટે

રડત આશુ.ં અભ ે એ લાત વાયી યીત ે

જાણીએ છીએ કે અભાયે રડત ર્ક્ાયે

આલી જોઈએ. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-

૧૧, ાના ન.ં ૧૩૯)

*********



(૪) ઈફાદતનો ફોધાઠ શઝયત ઈભાભ ે

ઝમનરુ આફેદીન (અરય્હશસ્વરાભ)

ાવેથી લ્મો.

શઝયત પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા) દુખ્તયે અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ જમાયે શઝયત ઈભાભ ે

ઝમનરુ આફેદીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

ફહુજ ઈફાદત કયતા ંજોમા. તેઓએ જોયુ ં

કે ફહુજ ઈફાદત કયલાના કાયણ ેઈભાભ



ફહુજ કભજોય થઈ ગમા છે. ત્માયે તેઓ


આરેશી લવલ્રભ) ના વશાફી શઝયત

જાફીય ફીન અબ્દુલ્રાશ ાવ ેગમા. અન ે

તેઓને પયભાવ્યુ ં: જાફીય તભાયી જેલા

રોકો ય અભાયો એ શક ફને છે કે જમાયે

અભાયાભંાથંી કોઈને એટરી ફધી ઈફાદત

કયતા જુએ, કે જેના કાયણે તેઓ ફહુજ

કભજોય અને અળક્ત થઈ જામ તો તેભન ે



એ લાત માદ દેલયાલી જોઈએ કે તેઓ

કભ વે કભ ોતાની જાનનો ખ્માર યાખે.

ભાયા બાઈ શઝયત વૈમદુળોશદાની

માદગાય અરી ફીન અર હુવૈન ઝમનરુ

આફેદીન ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવે જાલ.

તેઓની એ શારત થઈ ગઈ છે કે ફહુજ

ઈફાદત કયલાના કાયણે તેઓના કા,

ગોઠણ અને શાથ જખ્ભી થઈ ચકૂમા છે.

શઝયત જાફીય યલાના થમા. જમાયે




(અરય્હશસ્વરાભ)ના ભકાન ાવે આવ્મા

ત્માયે તેભની નજય ઈભાભ ે ભોશમ્ભદ

ફાકકય (અરય્હશસ્વરાભ) ય ડી. તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ચારન ે જાફીય

ધ્માનલૂદક નીશાલાનુ ંળરૂ કયુ.ં તેઓથી

ફોરી જલાયુ ં: આ યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ની ચાર છે.



ત્માયછી તેઓએ શઝયત ભોશમ્ભદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ફોરાલીન ેછૂયુ ં: એ

વ્શારા ફેટા આ કોણ છો ?

ત્માયે ઈભાભ ભોશમ્ભદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : હુ ં

ભોશમ્ભદ ફીન અરી ફીન હુવૈન છુ ં આ

વાબંીન ેતેઓ યડલા રાગ્મા અન ેકશલેા

રાગ્મા: ભાયા ભા-ંફા આના ઉય

નીવાય થામ આ ભાયી ાવ ેઆલો.



ઈભાભે ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે

આવ્મા ત્માયે જાફીયે તેઓના શયેણન ે

ખોરીન ે તેઓનુ ં ભોઢંુ ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની છાતી ય યાખીન ે

છાતી ય ચુફંન ર્ક્ુદ અને ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ગે રગાલી દીધા.

ત્માયછી કહ્યુ ં: હુ ં આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને આના નાના શઝયત




લવલ્રભ)ના વરાભ શોચાડલા ભાગં ુછુ.ં


આરેશી લવલ્રભ) એક કદલવ ભન ે

પયભાવ્યુ ં શતુ ં: જાફીય તુ ં ભાયા છી

જીલતો યશીળ અન ે તાયી મરુાકાત ભાયી

ઔરાદભાથંી એ વ્મસ્ક્ત વાથે થળ ે જેનુ ં

નાભ ભોશભંદ શળે અન ેતે ઈલ્ભનો દકયમો

જાશયે કયળે. ત ુજીલતો યશીળ એટરે સધુી



કે તુ ં અંધ થઈ જઈળ અન ે પયી ાછો

દેખતો થઈ જઈળ.

ત્માયછી શઝયત જાફીયે કહ્યુ ં:

વાશફેઝાદા, આના વતા વાથ ે ભાયી

મરુાકાત ભાટે યજા ભેલો.

ઈભાભ ે ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ) ોતાના

વતા શઝયત ઈભાભ ે ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે આવ્મા અને અઝદ

કયી : એક વધુ્ધ ભાણવ દયલાજા ય



આવ્મા છે. તેઓએ ભાયી છાતીન ે ચભૂી

અને ભને યસરૂ ેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ) ના વરાભ

શોચાડમા છે અન ે શલ ે તેઓ આની

મરુાકાત કયલા ઈચ્છે છે.


(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: નયેૂ ચશ્ભ

તેઓ જાફીય ફીન અબ્દુલ્રાશ અન્વાયી

છે. તેઓને કશો કે અંદય આલી જાલ.



જાફીય અંદય આવ્મા અને તેઓની નજય

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ય ડી ત્માયે

તેભણે જોયુ ં કે ફહુ જ ઈફાદત કયલાના

કાયણે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ફહુજ

અળક્ત થઈ ગમા શતા. ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ઉબા થઈ જાફીયનુ ં

સ્લાગત કયુ ંઅને ોતાની ાવ ેફેવાડમા.

જાફીયે અઝદ કયી : પયઝદેં યસરૂ આ એ

લાત વાયી યીત ેજાણો છો કે અલ્રાશ ેઆ



(અરય્હશસ્વરાભ) અને આના દોસ્તો

ભાટે જન્નત ફનાલી છે. તેભજ આના

દુશ્ભનો ભાટે દોઝખ ફનાલી છે. આભ

છતા ં આ ઈફાદતભા ં આટરી ફધી

ઝશભેત ળા ભાટે ઉાડી યહ્યા છો.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્યુ ં:

જાફીય તભ ે યસરૂ ે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)ને જોમા

શતા. તેઓ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ



આરેશી લવલ્રભ) ભાઅસભૂ શતા. તેઓને

અલ્રાશ તઆરાએ આ ણ પયભાવ્યુ ંશતુ ં

કે રે મગપેયરલ્રાશ........ તેભ છતા ંતેઓ


લવલ્રભ)એટરી ફધી ઈફાદત કયતા કે

ગ ય વોજા આલી જતા શતા. રોકો


લવલ્રભ)ને કશતેા શતા કે આટરી

ઈફાદત ળા ભાટે કયો છો ? ત્માયે આ




જલાફ આતા કે શુ ં હુ ં અલ્રાશનો શકુ્ર

ગઝુાય ફદંો ન ફનુ ં?

જાફીયે અઝદ કયી : ભૌરા ! આ થોડો

આની તદૂંયસ્તીનો ણ ખ્માર કયો કેભ

કે આના લાસ્તાથી ફરાઓ દૂય થામ છે

અને દોઆઓ કબરૂ થામ છે. તેભજ

ફાયાને યશભેત ( લયવાદ) નાણઝર થામ

છે.



જલાફભા ં ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ભ ે

પયભાવ્યુ ં કે હુ ં ભાયા લડીરો શઝયત

ભોશમ્ભદ મસુ્તપા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) અને શઝયત અરી એ

મયુતઝા ( અરય્હશસ્વરાભ)ના યસ્તા ય

ચારતો યશીળ. એટરે સધુી કે તેઓ વાથ ે

મરુાકાત કયીળ.

જાફીય કશ ેછે કે નફીઓની ઔરાદભા ંભ ં

અરી ફીન અર હુવૈન કયતા ંલધાયે વાયા



કોઈ ભાણવ જોમા નથી. અને તેઓની

નસ્રભાથંી જ એ ૈદા થળ ે કે જે આખી

દુવનમા - જે ઝુલ્ભ અન ે અત્માચાયથી

બયેરી શળે તેન ે અદરો ઈન્વાપથી બયી

દેળે. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧૧, ાના ન.ં

૧૯)

ઈભાભે ભોશમ્ભદ ફાકકય (અરય્હશસ્વરાભ)

ફમાન પયભાલે છે કે : એક લખત હુ ંભાયા

લારીદે બઝુુગદલાયની ણખદભતભા ંગમો. ભ ં



જોયુ ં કે યાવત્રના ઈફાદત ભાટે જાગલાના

રીધે તેઓનો ચશયેો ીો થઈ ગમો શતો

તેભજ ખૌપે ખદુાભા ં રૂદન કયલાના કાયણ ે

તેઓની આંખો અંગાયા જેલી રાર ફની

ગઈ શતી. તેભજ લધ ુ પ્રભાણભા ં વજદા

કયલાના રીધ ેતેઓનુ ંકા જખ્ભી થઈ

ગયુ ંશતુ.ં ઈફાદતભા ંવતત ઉબા યશલેાના

કાયણે તોઓના ગ ય વોજા ચડી ગમા



શતા. હુ ંતેઓની આ શારત લધાયે વભમ

સધુી જોઈ ન ળર્ક્ો અન ેયડલા રાગ્મો.

થોડીલાય છી આ ( અરય્હશસ્વરાભ)

ભાયી તયપ જોઈને કહુ ં: ફેટા તભાયા દાદા

અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ની ઈફાદતનુ ંકોઈ

લણદન કયો. ભ ં શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ઈફાદતનુ ં થોડુ ં લણદન ર્ક્ુદ ત્માયે આે



પયભાવ્યુ ં: અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) જેલી

ઈફાદત કોણ કયી ળકે ?

*********



() એક નવીશતની લાત

લાચંક ણફયાદયો આ ે અઈમ્ભએ શોદા

(અરહશમેસુ્વરાભ)ની ઈફાદત કેલી શતી

તેની એક ઝરક જોઈ. આની ણ પયજ

છે કે આ ણ એ કદલાદાડંીના

પ્રકાળભાથંી પામદો ઉઠાલો.શુ ં આ એ

ગભુાન કયી ળકો છો કે એ વલત્ર

શસ્તીઓનુ ંખદુા ય હુસ્ન ઝન ન શતુ ં? શુ ં

તેઓને એ લાતનુ ંઈલ્ભ ન શતુ ંકે અલ્રાશ



અયશમયુાદશભેીન છે ? અને શુ ંઆ તેઓના

વલળે એ લાતની કલ્ના કયી ળકો છો કે

તેઓએ (નઉઝોણફલ્રાશ) ોતાની અગાઉ

થઈ ગમેરી ળયતચકૂની સધુાયણા ભાટે

આટરી ફધી ઈફાદત કયી શતી ?

શાળાલકલ્રાશ (અલ્રાશની નાશ)

એ વલત્ર શસ્તીઓ ભાઅસભૂ શતી. તો

છી આણે થોડીક ક્ષણ ભાટે વલચાયીએ

કે જમાયે તેઓ ોતાના ખદુા ય હુસ્ન



ઝન ધયાલતા શતા અન ે તે વલત્ર

શસ્તીઓ ગનુાશથી ણ ાક શતી તો છી

તેઓને આટરી ફધી ઈફાદત કયલાની શુ ં

જરૂય શતી ?

આ વલારનો જલાફ વભજલા ભાટે

ઈભાભ ે જઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ની આ શદીવનો

ધ્માનલૂદક અભ્માવ કયો.



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલે છે કે :

ઈફાદત કયનાયાઓના ત્રણ પ્રકાય છે.

(૧) એક વમશૂ દોઝખના ડયથી અલ્રાશની

ઈફાદત કયી - તો આ ગરુાભોની

ઈફાદત છે.

(ય) એક વમશૂ વલાફ અન ે જન્નતની

રારચથી ઈફાદત કયી - તો આ ભજૂયોની

ઈફાદત છે.



(૩) એક વમશૂ ે અલ્રાશની ભોશબ્ફતન ે

કાયણે ઈફાદત કયી - આ આઝાદ રોકોની

ઈફાદત છે. આ વમશૂના રોકો દોઝખની

આગના બડકાઓથી ડયીને ઈફાદત નથી

કયતા. અને જન્નતની નેઅભતોની

રારચભા ંણ ઈફાદત નથી કયતા. શા,

જો તે ઈફાદત કયે છે તો અલ્રાશન ે

ઈફાદતને રામક વભજીને ઈફાદત કયે

છે.



શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) નભાઝ

ફાદ દોઆ કયલા ભાટે શાથ બરુદં કયતા

અને કશતેા શતા. યલયકદગાય ભં તાયી

ઈફાદત દોઝખના ખૌપના કાયણે નથી

કયી. અન ેજન્નતની રારચના કાયણ ેણ

નથી કયી. ભં તને ઈફાદત કયલાન ેરામક

વભજમો તેથી તાયી ઈફાદત કયી.

આ તફકે્ક એ લાત વભજલી જોઈએ કે

આ સ્થાન એ વલત્ર ખાનદાન ભાટે



ભખ્સવૂ છે. અપવોવ એ લાતનો છે કે

આણાથી તો ગરુાભોલાી ઈફાદત ણ

અદા થઈ ળકતી નથી.

ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલે છે કે :

અલ્રાશને એ ભાણવ વખત નાવદં છે.

જે કોઈ ઈભાભના હુકભોનુ ં ારન કયતો

શોલાનો દાલો તો કયે યંત ુ તેના



કકયદાયભા ં ઈભાભની ૈયલી દેખાતી ન

શોમ.

અભો આરે ભોશમ્ભદ (વલ્રલ્રાશો અરહશે

લ આરેશી લવલ્રભ)ની ૈયલીનો દાલો

કયનાયાઓને વલનતંી કયીએ છે કે -

ખદુાલાસ્ત ેતેલા રોકો નભાઝ કામભ કયે.

ભાની લ્મો કે કદાચ તે રોકો ોતાના

ઈભાનની કભજોયીના કાયણ ે નભાઝ ે ળફ



અદા નથી કયી ળકતા. તો કભ વ ે કભ

લાજજફ નભાઝ તો અચકૂ અદા કયે.

*********



(૬) કેટરીક કયલામતો

શઝયત ઈભાભે જઅપય વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)થી કયલામત કયી છે કે આ


એ પયભાવ્યુ ં: વૌથી શ્રેષ્ઠ ભાણવ એ છે કે

જે ઈફાદતનો આવળક શોમ, તેભજ કોઈ

વગાને ગે રગાલ ે તેની જેભ કદરના



ઊંડાણથી ઈફાદતન ે ભોશબ્ફત કયતો

શોમ. ોતાના ળયીયથી ઈફાદત ફજાલી

રાલે. ઈફાદત કયલા ભાટે વભમ કાઢે

અને ( ઈફાદત કયતી લખત)ે ોતાની

દુવનમા વલળે એભ ન વલચાયે કે દુવનમા

વખ્તીભા ંવાય થઈ યશી છે કે આયાભભા.ં

(ઉસરુે કાપી બાગ-૧, ાના ન.ં૩)

અબઝુય ( યશ.) કશ ે છે કે ભ ં એક લખત




લ આરેશી લવલ્રભ)ને છૂયુ ં: શઝયત

ઈબ્રાશીભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ના વશીપાભા ં

શુ ંશતુ ં?


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં કે તેભા ં તભાભ

લાતો નવીશતની શતી, તેભા ંઆ નવીશત

ણ શતી કે અમ ઘભડંી ફાદળાશ ભ ંતન ે

દુવનમાભા ંફાદળાશત એ ભાટે નથી આી

કે તુ ં ભઝલભૂોની પકયમાદ ભાયા સધુી



શંચલા ન દે. હુ ંભઝલભૂોની પકયમાદ યદ

નથી કયતો. બર ે છી ત ે કાપય કેભ ન

શોમ.

તેભા ં આ નવીશત ણ શતી કે તભાભ

અક્કરભદં ભાણવ ોતાના નપવની

ખ્લાશળેાતભા ં પવાઈ ન જામ. તેભજ

ોતાના કદલવ અન ે યાતના વભમના

એલી યીત ે બાગ ાડી દે કે તેભા ં એક

બાગ યલયકદગાય વાથ ે મનુાજાત ભાટે



ભખસવૂ કયી દે. અન ે એક બાગભા ં

ોતાના નપવનો કશવાફ કયે. તેભજ એક

બાગભા ં ોતાના ભાટે ખદુાએ કયેરા

અશવેાનો વલળે ણચંતન અને ભનન કયે.

વભમના એક બાગન ે ોતાના નપવન ે

શરાર યીતે ખળુ કયલા ભાટે ભખસવૂ કયે.

અને આ વભમના ફાકીના ફીજા વભમ

ભાટે ભદદગાય છે. અને કદરોન ે ખળુ

કયલાનુ ંતેભજ ળાવંત અન ેવતંોનુ ંકાયણ



ફને છે. (લવાએર જેશાદે નપવ, ાના ન ં

૩૦)

શઝયત ઈભાભે વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: જેના ફે કદલવ વયખા શોમ ત ે

નકુવાનભા ંયહ્યો. તેભજ જેનો ફીજો કદલવ

શરેા જેલો શોમ - તો તે ભરઉન છે અન ે

જેને ોતાની અંદય પ્રગવત અને આગ

લધલાનો અનબુલ ન કમો તે ડતીની

નઝદીક થમો. અને જે અધોગવતની



નઝદીક યહ્યો તેના જીલલા કયતા ં તેનુ ં

ભયી જવુ ં ફશતેય છે. ( ફેશારૂર અન્લાય,

બાગ-૧, ાના ન.ં ૧૬૩)

જાફીયે જોઅપી કશ ે છે કે : ઈભાભ

ભોશમ્ભદ ફાકકય (અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને

પયભાવ્યુ ં જાફીય ભાયા વળમાઓને ભાયા

વરાભ શંચાડો અન ે તેઓને એ લાત

જણાલો કે અભાયે ખદુા વાથ ેકોઈ વગણ

નથી. ખદુાની વનકટતા તેની ઈતાઅત



લગય ભેલી ળકાતી નથી. જાફીય જેણ ે

અલ્રાશની ઈતાઅત કયી અને અભાયી

વાથે ભોશબ્ફત કયી તો તે અભાયો દોસ્ત

છે અને જેણે અલ્રાશની નાપયભાની કયી

તેને અભાયી ભોશબ્ફત પામદો શંચાડળ ે

નશી. ( ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧, ાના

ન.ં ૧૬ય)

ભોભીનને શભંેળા ોતાના નપવની ણચંતા

યશ ે છે કે કમાકં એ ોતાના કાબભૂાથંી



ફશાય ન જામ. અન ેરોકો તેનાથી યાશત

ભેલે છે. જમાયે યાત છલાઈ જામ છે

ત્માયે ભોભીન ોતાના ચશયેાન ેજભીન ય

યાખી દે છે અને ોતાના ળયીયના વૌથી

ઉભદા અલમલ ( કા)થી ોતાના

ભાણરકનો વજદો કયે છે. તેભજ ોતાના

ખાણરક વાથે મનુાજાત કયે છે. અન ે

ોતાની ગયદનને દોઝખથી ફચાલલા

ભાટે અલ્રાશ ાવ ેદયખાસ્ત કયે છે. રોકો



વાલધ યશો, તભાયે ણ આલા જ થવુ ં

જોઈએ. (વપીના, બાગ -૧, ાના ન.ં ૩૧)

ઈભાભે જઅપયે વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં કે : ઈભાભ ઝમનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ) પયભાવ્મા કયતા શતા કે

: એ ભાણવ ય અપવોવ છે કે જેની

એકભ તેની દવક ય કાબ ૂભેલી રે.

ભં છૂયુ ં: એ કેલી યીતે ળર્ક્ છે ?



ત્માયે આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

શુ ંતભ ેઅલ્રાશ તઆરાના આ પયભાનન ે

નથી લાચં્યુ ં કે જે એક નેકી કયળે તેન ે

તેનો દવ ગણો અજ્ર ભળે અને જે કોઈ

બયૂાઈ એક જ ગણલાભા ં આલળે. આ

આમતથી જાણલા ભે છે કે એક નેકીના

ફદરાભંા ંદવ નેકીનો વલાફ ભે છે અન ે

બયૂાઈને એક જ ગણલાભા ંઆલે છે.



ખદુાલદેં આરભ એ શારતથી ફચાલ ે કે

કોઈ ભાણવની એક કદલવભા ંદવ બયૂાઈ

તો શોમ યંત ુઆખા કદલવભા ંનેકી એક

ણ ન શોમ. ( લવાએર, જેશાદ નપવ,

ાના ન ં૩૧)

*********



વલબાગ - ઈજ્જત ેનપવ

(૭) ભોશમ્ભદ ઝૈદ અરલીની ફરદં

કશંભતી

ભોશમ્ભદ ણફન ઝૈદ ણફન ઈસ્ભાઈર,

વૈમદ શવન દાઈ કફીયના બાઈ શતા.

અને ોતાના બાઈની લપાત છી કશજયી

ય૭૧ ભા ંતેભના જાનળીન ફન્મા. તેઓએ

૧૬ લયવ સધુી હુકભૂત કયી. કશજયી ય૮૭

ભા ં ભોશમ્ભદ ણફન ઈસ્ભાઈર વાભાનીના



વીેશ વારાય ભોશમ્ભદ ફીન શારૂન વાથ ે

તેઓને જગં થઈ શતી. અને તે જગંભા ં

તેઓ કત્ર થઈ ગમા શતા.

કશલેામ છે કે જમાયે ભોશમ્ભદ ણફન ઝૈદ

અરલીની તફયીસ્તાન ય હુકભૂત શતી

ત્માયે તેઓ દય લયવ ેવારીમાણુ ંલશચેતી

લખતે શરેા કુયૈળને અગ્રતા આતા

શતા. ત્માયછી ફીજા રોકોને તેભનો બાગ

લશચંતા શતા.



જમાયે તેઓ કુયૈળને આલાની ળરૂઆત

કયતા ત્માયે અબ્દેભનાપની ઔરાદન ે

કુયૈળના ફીજા રોકો કયતા ં અગ્રતા

આતા શતા. એ યીત ે ફની શાવળભથી

ળરૂઆત કયતા અને છી તફકકાલાય

ફીજા રોકોને લઝીપાની યકભ લશચંતા

શતા.



એક લખત તેઓએ લશચંણીનુ ં કાભ ળરૂ

કયુ ંત્માયે એક ભાણવે કહ્યુ ંભને ણ ભાયો

બાગ આો.

તેઓએ છૂયુ ં: તભાયો લળં ર્ક્ા ં સધુી

શંચે છે ?

તેણે કહ્યુ ં: હુ ંફની અબ્દેભનાપભાથંી છુ.ં

તેઓએ પયી છૂયુ ં: તભાયો વફંધં

અબ્દેભનાપની કઈ ળાખ વાથ ેછે ?



ત્માયે ત ેભાણવ જલાફ આલાના ફદર ે

ચૂ થઈ ગમો.

દયફાયભા ંશાજય યશરેા રોકોએ કહ્યુ ં: તો

છી એ ભાણવ મઝીદ ફીન

ભોઆલીમાની ઔરાદભાથંી શોલો જોઈએ.

જમાયે ત ેભાણવન ેછૂલાભા ંઆવ્યુ ં ત્માયે

તેણે એ લાતનો સ્સ્લકાય કમો કે ત ે

શકીકતભા ં મઝીદના લળંભાથંી છે.

દયફાયભા ં શાજય યશરેા કેટરાક



નલયલુાનો તેને કત્ર કયલા ભાટે ઉબા

થમા.

ભોશમ્ભદ ણફન ઝૈદે બભૂ ાડીન ે કહુ ં કે :

તેને કત્ર કયતા નકશ. તેના કત્ર થલાથી

ઈભાભ હુવૈન (અરય્હશસ્વરાભ)ના ખનૂનો

ફદરો રેલાળ ે નકશ. આ ઉયાતં ત ે

ભાણવને અલ્રાશ ેમઝીદની નસ્રભા ંેદા

કમો. તેભા ં તેનો કોઈ કસયુ નથી. ભાયી

નજયોભા ં મઝીદના નસ્રભાથંી શોવુ ં



અયાધ નથી ફલ્કે મઝીદી શોવુ ં એ

અયાધ છે.

વૈમદ અરલીએ તે ભાણવન ે લઝીપાની

યકભ આી. છી ફ ેભાણવોન ેફોરાલીન ે

કહ્યુ ંકે : આ ભાણવને વરાભતીલૂદક તેન ે

લતન શંચાડી દમો.

*********



(૮) વૈમદ યઝી (યશ.)ની ફેવનમાઝી

અબ ુઈસ્શાક કાવતફ કશ ે છે કે એક

કદલવ હુ ંલઝીય અબ ુભોશમ્ભદ મશુરફીની

ાવે ફેઠો શતો તેલાભા ં એ વભાચાય

આવ્મા કે : તેભને ભલા ભાટે વૈમદ યઝી

(યશ.) આલી યહ્યા છે. લઝીયે જેવુ ં વૈમદ

યઝી ( યશ.) ન ુ નાભ વાબંળ્ય ુ કે તયુતજ

ોતાની ગાદી યથી ઉબા થઈ ગમા અન ે

તેઓના સ્લાગત ભાટે દયલાજા સધુી ગમા.



છી તેઓના શાથભા ંશાથ યાખીને તેઓને

ભાનલૂદક અંદય રઈ આવ્મા. અન ે

ોતાની ગાદી ઉય વૈમદ યઝી (યશ.)ને

ફેવાડમા અને ોત ે તેઓની વાભ ે ફેવી

ગમા. એટરે સધુી કે વૈમદ યઝી (યશ.)એ

યજા રીધી અને તેઓને વલદામ કયલા

ભાટે પયી તેઓ દયલાજા સધુી ગમા.



જમાયે વૈમદ યઝી ( યશ.) ચાલ્મા ગમા

ત્માયે ભ ં લઝીયન ે છૂયુ ં: આ ે આભનો

આટરો ફધો એશતેયાભ ળા ભાટે કમો ?

લઝીયે કહ્યુ ં કે : હુ ં વૈમદ યઝી ( યશ.)નો

આટરો એશતેયાભ એ ભાટે કરૂ ંછુ ંકે તેઓ

ખદુ્દાય વ્મસ્ક્તત્લના ભાણરક છે. તેભની

ખદુ્દાયીની શારત એ છે કે તેભન ે ત્મા ં

ફાકનો જન્ભ થમો ત્માયે ત ેબેટની યકભ

તેઓએ સ્લીકાયી નશં અન ે કાવીદ વાથ ે



એભ રખીન ે ભોકલ્યુ ં કે : લઝીયે જાણવુ ં

જોઈએ કે હુ ં કોઈની બેટ - વૌગાદ રેતો

નથી.

ત્માયછી, ભં એ જ યકભ કાવીદ વાથ ે

પયીથી ભોકરી અન ે કશયેાવ્યુ ં કે તે યકભ

આના ભાટે નશં ણ દામા ( જૂના

જભાનાભા ં પ્રસવુતનુ ં કાભ કયનાયી સ્ત્રી)

ભાટે ભોકરી શતી.



વૈમદ યઝી ( યશ.)એ તે યકભન ે એભ

રખીને ાછી ભોકરી દીધી કે : લઝીયે

જાણવુ ં કે અભાયા ઘયભા ં ફશાયથી દામા

ફોરાલલાભા ં આલતી નથી, ણ અભાયા

ઘયની વધુ્ધ સ્ત્રીઓ જ આ કાભ વબંાે છે.

ભં ત્રીજી લખત તેભની ાવ ેયકભ ભોકરી

અને તેઓને કશલેડાવ્યુ ં કે : આ યકભને

આના ભદ્રવેાના તાણરફ ે ઈલ્ભભા ં વ્શચેં

દમો. જમાયે ભાયો કાવીદ તેઓની ાવ ે



યકભ રઈન ે શંચ્મો ત્માયે વૈમદ

યઝી(યશ.) તેભના તાણરફે ઈલ્ભને તાણરભ

આી યહ્યા શતા. કાવીદે જઈન ે ભાયો

વદેંળો તેઓને આપ્મો કે : આ યકભ

તાણરફે - ઈલ્ભભા ં વ્શચંી દમો ત્માયે

તેઓએ કહ્યુ ંકે : તાણરફે ઈલ્ભ ભોજુદ છે ,

તભે યકભનો થા જભીન ઉય મકૂી દમો,

જેને જેટરી જરૂય શળ,ે તે ોતાની જરૂયત

મજુફની યકભ રઈ રેળે.



કાવીદે થા જભીન ઉય મકુી દીધો. એક

તારીફે ઈલ્ભ વવલામ કોઈ તેભાથંી યકભ

રેલા ભાટે ઉભુ ંથયુ ંનશં. ત ેતારીફ ેઈલ્ભ ે

ણ એક દીનાયના છુટા કયીન ે તેભાથંી

ભાત્ર એક જ કદયશભ રીધો. અને ફાકીના

કદયશભ તે થાભા ંાછા મકુી દીધો.

વૈમદ યઝી ( યશ.)એ તે તારીફ ે ઇલ્ભન ે

છૂયુ ં કે : તભાયે એક કદયશભની જરૂયત

ળા ભાટે ડી ?



તેણે કહ્યુ ં: ઉસ્તાદ ભોશતયભ યાતના

વભમે અભાયે અભ્માવ કયલાનો શોમ છે.

ગઈ કારે યાત ે ખાદીભ ભોજૂદ ન શતો.

તેથી દીલાભા ં તેર યૂલા ભાટે ભ ં

ભજબયૂીના વજંોગોભા ં દુકાનદાય ાવેથી

એક કદયશભનુ ંતેર ઉધાય રીધુ ંશતુ.ં

વૈમદ યઝી (યશ.)એ આ લાત વાબંી કે

તયતજ ગોદાભની ઘણી ચાલીઓ તૈમાય

કયાલી રીધી અન ેદયેક તાણરફ ેઈલ્ભના



શાથભા ંએક એક ચાલી આી દીધી. જેથી

દયેક ોતાની જરૂયત મજુફની લસ્ત ુગભ ે

ત્માયે રઈ ળકે.

લઝીયે આ ફનાલનુ ંલણદન ર્ક્ાદ છી કહ્યુ ં

કે શલે આ જ કશો કે હુ ં આલા ખદુ્દાય

ભાણવની ઈજ્જત ન કરૂ ં તો શુ ં કરૂ ં ?

(યવ્ઝાતનુ્નજાત, ાના ન ં૭૭)

*********



(૯) દમાનતદાયીની આ દાસ્તાન ણ

જાણો

ળદ્દાદ નાભનો એક ફાદળાશ થઈ

ગમો. જેણ ેખદુાઈનો દાલો કમો શતો. તેનો

એક બાઈ ણ વત્તાવધળ શતો. તેનુ ંનાભ

ળદીદ શતુ.ં ત ે ફહુજ ઈન્વાપવદં અન ે

નેક શતો. તે ોતે વાયો વત્તાવધળ શતો

તેથી તેની યૈમતભાથંી કોઈને એકફીજા

ય ઝુલ્ભ કયલાની કશંભત નશોતી થતી.



તેણે એક ભાણવને કેવના પેવરા કયલા

કાઝી તયીકે મકુયદય કમો શતો. આખા

લયવભા ંતેની ાવે એક ણ કેવ આવ્મો

નશં. તેથી તેણ ેળદીદન ેકહ્યુ ંકે : હુ ંગાય

રેલો જાએઝ વભજતો નથી, કેભ કે આખુ ં

લયવ લીતી ગયુ ંભાયી ાવ ેએક ણ કેવ

આવ્મો નથી અને ન તો ભં કોઈ કેવનો

ચકૂાદો આપ્મો છે.



ળદીદે કહ્યુ ં: તેભા ં કોઈ લાધંો નશં, તભે

તભાયી પયજ ય શાજય શતા તેથી ગાય

રઈ ળકો છો.

એક લયવ છી કાઝી ાવ ે એક કેવ

આવ્મો. તેની વલગત આ પ્રભાણ ેશતી. એક

ભાણવ ે કહુ ં કે : ભં આ ભાણવન ે ભાયી

જભીન લેચી શતી. તેની કકંભત ભને ભી

ગઈ શતી. શલે ત ે જભીનના ખેતયભાથંી

દપીના ( દાટેલુ ં ધન - ખજાનો) ભી



આવ્મો છે. શલે ત ેજભીનનો ભાણરક કશ ેછે

કે આ ખજાનો ભાયો નથી.

કાઝીએ ત ે જભીનના ભાણરકનુ ં ફમાન

વાબંળ્યુ ંતો તેણે કહ્યુ ંકે : જી શા, આ લાત

વાચી છે. આ જભીન ભં ભાયા દોસ્ત

ાવેથી ખયીદી શતી વાથેનો ખજાનો

ખયીદેર ન શતો. તેથી શલ ે જો ત ે

જભીનભાથંી કાઈં ભળ્યુ ંશોમ તો તે ભાયી

ભાણરકી ગણામ નશં. અન ે ત ે જભીન હુ ં



લેચી ચરૂ્ક્ો છુ,ં તેથી તેની ઉય ભાયો કોઈ

અવધકાય યશતેો નથી.

કાઝીએ ફનં ે ક્ષના ફમાનન ે વાબંળ્મા

છી છૂયુ ં કે ખદુાએ તભન ે ફનંેન ે

અલરાદ આી છે ? ત્માયે શરેા ક્ષકાયે

કહ્યુ ં કે : ભાયે ત્મા ંએક પયઝદં છે. ફીજા

ક્ષકાયે કહ્યુ ંકે : અલ્રાશ ેભાયે ત્મા ંદીકયી

આી છે.



આ વાબંીન ે કાઝીએ કહ્યુ ં: એ ફનંેની

ળાદી કયાલી દમો અન ેખજાનો એ ફનંેન ે

વ્શચંી દમો. (યવ્ઝતસુ્વપા અશલાર ેહુદ)

*********



(૬૦) દીન આણન ેશુ ંવફક આ ેછે ?

ળૈખ વદુક ( અ.ય.) તેભની કકતાફ

એરલશુ્ળયાએઅ જેભા ંળયીમતના હુકભોના

કાયણો આલાભા ંઆવ્મા છે. તેનો વય

વણંક્ષપ્ત ગજુયાતી અનલુાદ શાજી નાજી

ભેભોકયમર ટ્રસ્ટ (બાલનગય) દ્ઘાયા પ્રવવદ્ઘ

કયલાભા ં આલેર છે. તેભા ં અરી ફીન

ઈબ્રાશીભથી યીલામત કયે છે કે ઈબ્ન ે

અફી ઉભેય એક દૌરતભદં ભાણવ શતા.



તેઓ કડાનો લેાય કયતા શતા. નવીફ

જોગે તેઓનો લેાય ફધં ડી ગમો અન ે

ાઈ ાઈના ભોશતાજ થઈ ગમા. તેઓ

ાવેથી એક દુકાનદાયે દવ શજાય કદયશભ

કયજ રીધા શતા. તે દુકાનદાય કોઈ

કાયણવય ોતાનો ધધંો ચાલ ુ યાખી ન

ળર્ક્ો. તેણે ભજબયૂ થઈન ેોતાનુ ંભકાન

લેચવુ ં ડયુ.ં તેને દવ શજાય કદયશભ

ભકાનની કકંભતના ભળ્મા. તે યકભ રઈન ે



તેઓ ઈબ્ને અફી ઉભેય ાવ ેગમા. અન ે

કહ્યુ ં: આ આે કયજ આેરી યકભ છે.

તેને ાછી રઈ લ્મો.

ઈબ્ને અફી ઉભેયે કહ્યુ ં: ભં વાબંળ્યુ ંછે કે

તભે શારભા ં મશુ્કેરીભા ં છો અન ે

કયસ્સ્થવતના વળકાય ફની ગમા છો. આ

ૈવા તભને કોઈએ તોશપાભા ં આપ્મા કે

તભને કોઈના લાયવાભાથંી બાગ ભળ્મો ?



તે ભાણવે કહ્યુ ં: આ યકભ ન તો ભને

કોઈએ તોશપાભા ંઆી છે ન તો કોઈનો

લાયવાભા ં બાગ ભળ્મો છે. યંત ુ હુ ં

આનો કયજદાય શતો અન ે ભારૂ ં કયજ

અદા કયી દેલા ભાગંતો શતો. ભાયી ાવ ે

કયજ ચકૂલલા ભાટે કાઈંજ ન શતુ ં તેથી

ભાયી વંવતભા ં ભારૂ ભકાન શતુ ં તે લેચી

દીધુ,ં જેથી હુ ંઆનુ ંકયજ અદા કયી ળકંુ.



ઈબ્ને ઉભેયે કહ્યુ ં: ભ ં ઝયીશ ભશાયફી

ાવેથી વાબંળ્યુ ં છે કે ઈભાભે જાઅપયે

વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

કયજના કાયણે કોઈને તેના યશઠેાણથી

લણંચત કયલાભા ંન આલ.ે

શારભા ં જો કે ભાયે ણ એક - એક

કદયશભની વખ્ત જરૂયત છે યંત ુ હુ ં

તભાયી ાવેથી આ યકભભાથંી એક



કદયશભ ણ રઈળ નકશં. ( તતીમ્ભતરુ

મનુ્તશા, ાના ન ંય૧૭)

*********



(૬૧) નોઅભાન ફીન ફળીયની અજોડ

કશંભત

જમાયે મઝીદ રાઅનતલુ્રાશ

એશરેફૈત ( અ.મ.ુવ.)ને કૈદ ર્ક્ાદ ત્માયે

નોઅભાનન ે ફોરાવ્મા. તેની વાથ ે ફીજા

ત્રીવ ભાણવોન ે ભોકલ્મા અન ે કહ્યુ ં: આ

કાપરાની વાથ ે ભદીના જાલ. તેઓની

ાછ મોગ્મ પ્રભાણભા ં અંતય યાખીન ે

કાપરાને ભદીના શોચાડી દમો. યસ્તાભા ં



તે રોકોને જે લસ્તનુી જરૂય શોમ તેનો

ખ્માર યાખજો.

નોઅભાને કાપરાન ે જરૂય કયતા ં ણ

લધાયે વગલડ આીને ણખદભત કયી

ભદીના શંચાડી દીધો. જમાયે આ કાપરો

ભદીના શંચ્મો ત્માયે શઝયતે પાતેભા

ઝશયેા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા) ના દુખ્તય

(ઉમ્ભે કુરસભુ અ.વ.)એ ોતાના ફશને

શઝયત ઝમનફ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને કહ્યુ ં



કે : આ ભાણવ - નૌભાન - એ આણી

વાથે નેકી કયી છે. તેથી આણ ે ણ

નેકીનો ફદરો આલો જોઈએ.

શઝયત ઝમનફ (વરામલુ્રાશ ેઅરહશા)એ

પયભાવ્યુ ં: ફશને આણી ાવ ેકાઈં નથી.

કયફરાના ફનાલ છી આણને ફ ે

દસ્તફધં (સ્ત્રીઓએ ફાલડા ય શયેલાના

દાગીના) અને ફે ફાઝુફધં ( સ્ત્રીઓએ



ફાલડા ય શયેલાના દાગીના) ાછા

ભળ્મા છે. તે તેન ેઆી દમો.

આભ, શઝયતે ઝમનફે કુફયા

(વરામલુ્રાશ ેઅરહશા)એ નોઅભાન ફીન

ફળીયને ત ેલસ્તઓુ ભોકરી અન ેકશયેાવ્યુ ં

કે : અભે કદરગીય છીએ કે અભાયી ાવ ે

આ વવલામ ફીજુ ંકાઈં નથી.

નોઅભાન ે દાગીના ાછા ભોકલ્મા અન ે

કશયેાવ્યુ ંકે : ફીફી જો ભં દુવનમાદાયી ભાટે



આ કાભ કયુ ં શોતે તો ણ આ ઈનાભ

ઓછુ ંનથી. યંત ુભં તો મગમ્ફયે ખદુા


વાથેના આના વફંધંન ે ધ્માન યાખીન ે

આ ણખદભત કયી છે. તેથી હુ ં આની

ાવેથી કાઈં રઈળ નકશ. ( ભક્તર ે

ખ્લાયઝભી, બાગ - ય, ાના ન ે૭)

*********



(૬ય) ળામયે આર ેભોશમ્ભદ કભીત

(યશ.)ની બરુદં કશંભતી

કભીત અવદી આરે ભોશભંદ

(અ.)ના એક ઉચ્ચકક્ષાના ળામય થઈ

ગમા. અલ્રાભા અભીનીએ તેભની ભળહયેૂ

જભાના કકતાફ અર ગદીયના બાગ - ય

ના ાનાન ં૧૮૭ ઉય મરુૂવ્લજુઝઝશફભા ં

ભવઉદીના શલારાથી તેભના વલળ ે રખ્યુ ં

છે કે : કુભૈત ભદીના આવ્મા અન ેવાજંના



વભમે શઝયત ઈભાભ ભોશભદ ફાકકય


થમા. કુભૈત ે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ં તેભનો ભળહયૂ કવીદો

ભમભીમશ યજુ કમો. જેભા ં એશરેફૈત

(અરહશમેસુ્વરાભ)ની ભદશ કયલાભા ં

આલી શતી. અને જમાયે તેઓ ક્વીદાના

આ ળેય ય શોચ્મા :



એશરેફૈતના વયદાયને કયફરાભા ં

ઉમ્ભતના ળોયોગરૂ અને ફલાખોય રોકો

લચ્ચે ળશીદ કયી નાખલાભા ંઆવ્મા.

ઈભાભ ેફાકકય (અરય્હશસ્વરાભ) આ ળેયન ે

વાબંીને યડમા અન ેપયભાવ્યુ ં: કુભૈત જો

અભાયી ાવ ે દૌરત શોત તો અભ ે તન ે

જરૂય આતે યંત ુતભાયા ભાટે અભ ેએ

જ કશી ળકીએ છીએ જે યસરૂેખદુા




લવલ્રભ)એ શસ્વાન ણફન વાણફત ભાટે

કહ્યુ ં શતુ ં કે : તભે જમા ં સધુી એશરેફૈત

(અરહશમેસુ્વરાભ)નુ ંયક્ષણ કયતા યશળેો -

રૂહુર કુદુવ તભારૂ ંવભથદન કયતા યશળેે.

કુભૈત ઈભાભે ફાકકય ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભાથંી ઉઠીને શઝયત અબ્દુલ્રાશ

ણફન શવન ાવ ે ગમા. તેભની વાભ ે

ોતાનો કવીદો યજુ કમો ત્માયે શઝયત

અબ્દુલ્રાશ ે કહ્યુ ં કે : ભં ચાય શજાય



દીયશભભા ં એક ફાગ ખયીદ્યો છે. તેની

ખયીદીની વનદ ભાયી ાવ ે ભોજૂદ છે.

તભે ભાયી ાવેથી તેની ભાણરકી રઈ લ્મો

અને તે ફાગભાથંી પામદો ઉાડો.

કુભૈતે કહ્યુ ં ભાયા ભા ફા આના ઉય

નીવાય થામ. જો હુ ંઆના વવલામ ફીજા

કોઈ ભાટે ળેય કશતે તો ત ે દુવનમા ભાટે

શોત. યંત ુ ભ ં ળેય દુવનમા તરફી ભાટે



નથી કહ્યા. ભાયો ભકવદ પક્ત યઝાએ

ખદુા ભેલાનો છે.

શઝયત અબ્દુલ્રાશ ેફહુજ આગ્રશ કમો તો

કુભૈત ત ે ફાગ રેલા ભાટે ભજબયૂ થઈ

ગમા. છી થોડા કદલવ ફાદ કુભૈત

શઝયત અબ્દુલ્રાશ ાવ ેઆવ્મા અન ેઅઝદ

કયી : હુ ંઆની ાવ ેએક શાજત રઈન ે

આવ્મો છુ.ં



શઝયત અબ્દુલ્રાશ ે કહ્યુ ં: તભાયી શાજત

ફમાન કયો. અભે તભાયી શાજતન ે યૂી

કયીશુ.ં

કુભૈતે કહ્યુ ં: શરેા આ લામદો કયો કે

આ ભાયી દયખાસ્ત ચોક્કવ યૂી કયળો.

શઝયત અબ્દુલ્રાશ ેકહ્યુ ં: હુ ંલામદો કરૂ ંછુ ં

કે તભાયી દયખાસ્તન ેકબરૂ કયીળ.



કુભૈતે કહ્યુ ં: ભાયી દયખાસ્ત ભાત્ર એટરી

છે કે આ ફાગની ભાણરકી ભાયી ાવેથી

રઈ લ્મો.

શઝયત અબ્દુલ્રાશ ે ફાગની ભાણરકી

ભજબયૂીની શારતભા ં ાછી રઈ રીધી.

ત્માયછી અબ્દુલ્રાશ ફીન ભોઆલીમા

ફીન અબ્દુલ્રાશ ફીન જઅપયે તૈમાય

ોતાની જગ્મા યથી ઉઠમા. તેઓએ એક

ચાદય રીધી. જેના ચાય છેડા તેભના



પયઝદંોએ કડમા શતા. તેઓ એક છી

એક ફની શાવળભના દયલાજે ગમા અન ે

કહ્યુ ં: અમ ફની શાવળભના રોકો જમાયે

રોકોએ તભાયા પઝાએર અને ભનાકીફ

તેભના અળઆયના યંગભા ં ઢાીન ે

દુવનમાની વાભ ે પેરાવ્મા. તેભજ ોતાના

ળયીયને ફની ઉભૈમાની તરલાયોની વાભ ે

યજુ કયી દીધુ.ં તેથી શલે તભે તેભના ભાટે

જેટલુ ંફની ળકે તેટલુ ંઈનાભ આો.



અબ્દુલ્રાશ ફીન ભોઆલીમા ફની

શાવળભના રુૂો ાવેથી ઈનાભ એકઠંુ

કયીને ફની શાવળભની ઔયતો ાવે ગમા.

તેભની ાવે કુભૈતન ે ઈનાભ આલાની

દયખાસ્ત કયી. ફની શાવળભની ઔયતોએ

ોતાના ઘયેણા ંતે ચાદયભા ંનાખ્મા.

ટૂંકભા ં અબ્દુલ્રાશ ફીન ભોઆલીમા ત ે

ઘયેણા ંઉયાતં એક રાખ કદયશભ એકઠા

કયીને કુભૈત ાવે રાવ્મા અને તે ચાદય



યજુ કયી દીધી અન ેકહ્યુ ં: કુભૈત અભાયા

તયપથી આ નાનકડો તોશપો કબરૂ કયો

અને અભન ે ભજબયૂ વભજો કે અભ ે

આનાથી લધાયે યજુ ન કયી ળર્ક્ા. કાયણ

કે આનાથી લધાયે અભાયી ાવ ે કાઈં

નથી.

કુભૈતે કહ્યુ ં: ભાયા ભા ફા આના ય

કુયફાન થામ, આે ભાયા ભાટે ઘણો ભોટો

તોશપો યજુ કમો છે. ભં આની પ્રળવંા



ખદુા અને તેના યસરૂની ખળુી ભાટે કયી

છે. ભાયે આલા દુન્મલી લતયની જરૂય

નથી. આ આ બેટને ાછી આી દમો.

અબ્દુલ્રાશ ે ફહુજ આગ્રશ કમો તેભ છતા ં

કભીત ત ે રેલા ભાટે યાજી ન થમા અન ે

તેઓની યજા રઈને ચાલ્મા ગમા.

*********



(૬૩) એક ભાનલતં અન ેસુદંય અકીદો

ધયાલતી સ્ત્રી

ફશ્ળાયે ભકાયી કશ ેછે કે : હુ ંકુપાભા ં

ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ં શાજય થમો. ત્માયે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ખજૂય ખાઈ યહ્યા શતા.


ફશ્ળાય, નજદીક આલો અને ખજૂય ખાઓ.



ભં અઝદ કયી : ભૌરા ! હુ ંઅશં આલી યહ્યો

શતો ત્માયે એક ફહુ જ દુ:ખદામક દ્રશ્મ

જોયુ.ં જેના કાયણે ભને યડવુ ંઆલી ગયુ.ં

અને શજી ણ ભારૂ ંકદર ગભગીન છે અન ે

રૂદન કયે છે. તેથી હુ ં ખાઈળ નકશ, આ

ખજૂય ખાલ.


ફશ્ળાય, ભાયા આ શકનો લાસ્તો જે તભાયી

ઉય છે. ભાયી ાવ ે આલો અન ે ખજૂય



ખાઓ. ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) ના આભ

કશલેાથી હુ ં ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

નજદીક જઈન ેખજૂય ખાલા રાગ્મો.

ઈભાભે આરી ભકાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ભને છૂયુ ંકે તભે શુ ંજોયુ ંછે ?

ભં અઝદ કયી : ભૌરા ભં હુકભૂતના કેટરાક

વવાશીઓને એક સ્ત્રીને કોયડા ભાયતા

જોમા. તે સ્ત્રી રોકોને ખદુા અને યસરૂનો



લાસ્તો દઈન ેભદદ કયલાનુ ંકશી યશી શતી.

તેભ છતા કોઈએ તેની ભદદ કયી નકશં.

ઈભાભ ે છૂયુ ં: એ કશો કે વવાશીઓ ત ે

સ્ત્રીને ળા ભાટે ભાયી યહ્યા શતા ?

ભં કહ્યુ ં: ભૌરા ભ ં વાબંળ્યુ ં છે કે ત ે સ્ત્રી

યસ્તા ય જઈ યશી શતી અને અચાનક

તેનો ગ રસ્મો અન ે તે જભીન ય

ડી ગઈ. તેના ભોઢાભાથંી ળબ્દો

વનકળ્મા. પાતેભા ઝશયા અલ્રાશ એ રોકો



ય રાઅનત કયે જેભણ ે આ

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા) ય ઝુલ્ભ કમો.

આ કાયણવય વવાશીઓ તેને કડીને રઈ

ગમા અન ેભાયલા રાગ્મા.

આ વાબંીન ે ઈભાભ ે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ) એટલુ ં ફધુ ં યડમા કે

તેભની દાઢી મફુાયક બંજાઈ ગઈ.

આનો રૂભાર આંસઓુથી બંજાઈ ગમો



અને આંસ ુ આની છાતી મફુાયક ય

લશલેા રાગ્મા.


ફશ્ળાય, ચારો આણ ે ભસ્સ્જદે વશરેાભા ં

જઈને ત ંસ્ત્રીની મસુ્ક્ત ભાટે દુઆ કયીએ.

આ ઉયાતં ઈભાભ ે તે સ્ત્રીની જાણકાયી

ભેલલા ભાટે ભાણવોન ે દારૂર ઈભાયશ

ભોકલ્મા. અભ ે ભસ્સ્જદે વશરેાભા ં આવ્મા

અને ફે યકાત નભાઝ અદા કયી. તે છી



ઈભાભે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)એ દુઆ

કયલા ભાટે શાથ બરુદં કમાદ. છી વવજદો

કમો. વવજદાભાથંી ભાથુ ં ઉાડીન ે ઈભાભ ે

પયભાવ્યુ ં: ચારો આણ ે જઈએ. ત ે સ્ત્રી

મકુ્ત થઈ ચકૂી છે. અભ ે ભસ્સ્જદે

વશરેાભાથંી ાછા પયી યહ્યા શતા. ત્માયે

ઈભાભે ભોકરેરા ભાણવો અભન ે ભળ્મા.

ઈભાભે તેભન ેએ સ્ત્રી વલળ ેછૂયુ ં કે : ત ે

સ્ત્રીનો છુટકાયો કઈ યીત ેથમો ?



ઈભાભના વશાફીએ અઝદ કયી : ભૌરા

અભે ત્મા ંશાજય શતા. ત ેસ્ત્રીને દયફાયભા ં

યજુ કયલાભા ંઆલી ત્માયે શાકકભ ેતે સ્ત્રીન ે

છૂયુ ં કે તં શુ ંકહ્યુ ંશતુ ં? ત્માયે ત ેસ્ત્રીએ

જલાફ આપ્મો કે હુ ંચારતા ચારતા ડી

ગઈ શતી. ત્માયે ભં આ ળબ્દો કહ્યા શતા.

પાતેભા ઝશયા (વરામલુ્રાશ ેઅરહશા) ના

ઝાણરભો ય અલ્રાશની રાઅનત થામ.

આ વવલામ ભ ંકાઈં કહ્યુ ંન શતુ.ં તેભ છતા,ં



તભાયા વવાશીઓ ભને ભાયતા ભાયતા

અશં રઈ આવ્મા.

શાકકભે કહ્યુ ં: હુ ં આની ભાપી ચાહુ ં છુ.ં

વવાશીઓએ તભને તકરીપ આી ત ે

ફદર કદરગીય છુ.ં છી શાકકભ ેતે સ્ત્રીન ે

ફસ્વો કદયશભ આપ્મા. યંત ુ તેણીએ ત ે

યકભ રેલાનો ઈન્કાય કમો. ત્માયછી ત ે

સ્ત્રીને છોડી મકૂલાભા ંઆલી.



ઈભાભ ે પયભાવ્યુ ં: શુ ં ત ે સ્ત્રીએ ફસ્વો

કદયશભ રેલાનો ઈન્કાય કમો શતો ?

વશાફીએ અઝદ કયી : શા , શકીકતભા ં ત ે

સ્ત્રી ફહુજ ગયીફ અને ભજબયૂ દેખાતી

શતી.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાના

ણખસ્વાભાથંી વાત કદનાય કાઢમા અન ે

પયભાવ્યુ ં: ત ે સ્ત્રી ાવ ે જાલ અન ે ભાયા



તયપથી વરાભ અન ે આ વાત કદનાય

શંચાડો.

ફશ્ળાય કશ ે છે કે : અભે સ્ત્રીના ઘયે ગમા

અને ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના વરાભ

શંચાડમા.

તે સ્ત્રીએ છૂયુ ં: શુ ંખયેખય ઈભાભે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને વરાભ ભોકલ્મા

છે ?



અભે કહ્યુ ં: જી શા, ઈભાભ ે તભન ે વરાભ

ભોકલ્મા છે.

આ વાબંીને ખળુીભાનં ે ખળુીભા ં તે સ્ત્રી

ફેશોળ થઈ ગઈ. અભ ે ત ે સ્ત્રીન ે શોળભા ં

આલી ત્મા ં સધુી યોકામા. છી તેણીન ે

વાત કદનાય આપ્મા. તે ભોવભના સ્ત્રીએ

કહ્યુ ં: ભાયા તયપથી ઈભાભ ે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ં વદેંળો



શોચાડજો કે આ કનીઝના ગનુાશોન ે

અલ્રાશ તઆરા ાવ ેભાપ કયાલી દે.

અભે ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ં શાજય થમા. અને તે ભોવભના

સ્ત્રીનો વદેંળો ઈભાભની ણખદભતભા ં યજુ

કમો. ઈભાભે યડી યડીને તે સ્ત્રી ભાટે દુઆ

ભાગંી. ( ફેશારૂર અન્લાય બાગ-૧૧, ાના

ન.ં યય)



(૬૪) જેણ ેમગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ) ાવ ે

ભદદની ભાગંણી ન કયી


પયભાવ્યુ ં કે : કયવારત ભઆફ


ના એક વશાફી આવથિક યીતે ફહુજ

મશુ્કેરીભા ં મકૂાઈ ગમા. તેઓ ોતાના

ખચદ ભાટે એક એક ાઈના ભોશતાજ થઈ



ગમા. તેભની જત્નએ તેભન ે કહ્યુ ં કે :


આરેશી લવલ્રભ) કયીભ અને વખી છે.

તભે તેઓ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ) ાવે જઈન ેતભાયી ગયીફીની

દાસ્તાન વબંાલં ભન ેખાતયી છે કે તેઓ


આણી ભદદ જરૂય કયળે.



જત્નની લાત વાબંીન ેત ેવશાફી હુજૂયે

અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ આરેશી

લવલ્રભ)ની ણખદભતભા ંઆવ્મા. તે લખત ે


આરેશી લવલ્રભ) ભીમ્ફય ય ફેવીન ે

ખતુ્ફો પયભાલી યહ્યા શતા. આે પયભાવ્યુ ં

: જે કોઈ અભાયી ાવ ેભાગંણી કયળે તેની

ભાગંણીન ેઅભ ેયૂી કયશુ.ં યંત ુજે કોઈ

ોતાના આત્ભવન્ભાનના કાયણે ભાગંણી



કયલાથી દૂય યશળેે તો અલ્રાશ તેને ગની

કયી દેળે.

વશાફીએ આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)ના આ ળબ્દ વાબંળ્મા.

જે ળબ્દો તેની છાતીભા ંઉતયી ગમા શોમ

તેવુ ં રાગ્યુ.ં તેણે ભનભા ં વલચાયુદ કે


આરેશી લવલ્રભ)ની આ લાત ભન ે

કશલેાભા ંઆલી છે.



વશાફી ોતાના ઘયે આવ્મા ત્માયે તેની

જત્નએ છૂયુ ં: તભ ે હુજૂય ( વલ્રલ્રાશો


ભાગંણી કયી શતી ?

તે વશાફીએ કહ્યુ ં: ભાયો વલાર કયલાનો

ઈયાદો શતો. યંત ુભાયા વલાર કયલાની

શરેા યશભતરુ રીર આરભીન


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જે કોઈ અભાયી



ાવ ે ભાગંણી કયળે તેની ભાગંણીન ે અભ ે

યૂી કયીશુ.ં યંત ુ જે કોઈ ોતાના

આત્ભવન્ભાનના કાયણ ે ભાગંણી કયલાથી

દૂય યશળેે તો અલ્રાશ તેન ેગની કયળે.

વશાફીની જત્નએ કહ્યુ ં: એલી કોઈ લાત

નથી. હુજૂયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ) ણ ભાણવ છે.

તેઓએ આ લાત તભાભ રોકોને વફંોધીન ે

કશી શોમ. તેથી તભાયે તભાયી ગયીફીની



લાત હુજૂયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ) ાવે યજુ કયલી

જોઈએ.

ફીજા કદલવે જમાયે પયીલાય દયફાયે

નબવુ્લત (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ)ભા ં શાજય થમા. તે લખત ે


આરેશી લવલ્રભ) ઈયળાદ પયભાલી યહ્યા

શતા કે : જે કોઈ અભાયી ાવ ે ભાગંણી



કયળે તેની ભાગંણીન ે અભ ે યૂી કયશુ.ં

યંત ુ જે કોઈ ોતાના આત્ભવન્ભાનના

કાયણે ભાગંણી કયલાથી દૂય યશળેે તો

અલ્રાશ તેને ગની કયી દેળે.

જમાયે વશાફીએ આ ળબ્દો વાબંળ્મા ત્માયે

તેને એ લાતની ખાત્રી થઈ ગઈ કે આ

લાત તેન ે વફંોધીન ે કશલેાભા ં આલી યશી

છે. તેથી તેઓને મગમ્ફય (વલ્રલ્રાશો




ોતાની ગયીફીની લાત યજુ કયલાભા ં

ળયભ રાગી. તેઓ ભસ્સ્જદભાથંી ઉઠીન ે

ોતાના એક દોસ્ત ાવ ેગમા અને તેની

ાવેથી કુશાડી ભાગંી. તેઓ કુશાડી રઈન ે

જગંરભા ં ગમા અને આખો કદલવ

રાકડીઓ કાતા યહ્યા. વાજંના વભમ ેત ે

રાકડીઓ ફજાયભા ં લેચી દીધી. તેનાથી

તેઓને થોડા કદયશભ ભળ્મા. તેભાથંી



તેઓએ રોટ ખયીદમો. અને ોતાના ઘયે

ગમા.

ફીજા કદલવે લશરેી વલાયે તેઓ જગંરભા ં

ગમા અને લધાયે પ્રભાણભા ં રાકડીઓ

કાીન ે ફજાયભા ં લેચી દીધી. આ યીત ે

થોડા કદલવ છી તેભણ ે ોતાની કુશાડી

ખયીદી રીધી અને ધીભે ધીભ ે તેભની

આલકભા ં લધાયો થતો ગમો. અમકુ

ભકશના છી તેઓએ એક ગરુાભ અને ફ ે



ઊંટ ખયીદી રીધા. અને ફજાયભા ંલધાયે

રાકડીઓ લેચલા રાગ્મા. આભ તેઓની

આવથિક સ્સ્થવત વાયી થઈ ગઈ.

થોડા કદલવ છી તેઓએ હુજૂયે અકયભ


ાવે જઈન ે ોતાની આખી દાસ્તાન

ફમાન કયી. આ વાબંીન ે હુજૂયે અકયભ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જે કોઈ અભાયી



ાવ ે ભાગંણી કયળે તેની ભાગંણીન ે અભ ે

યૂી કયીશુ.ં યંત ુ જે કોઈ ોતાના

આત્ભવન્ભાનના કાયણ ે ભાગંણી કયલાથી

દૂય યશળેે તો અલ્રાશ તેને ગની કયી દેળે.

(લાપી, બાગ - ય, ાના ન ં૧૩૯)

*********



(૬) કેટરીક યીલામતો

ઈભાભ ે જઅપયે વાકદક


અભીરૂર ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)

પયભાલતા શતા કે તાયા કદરભા ં રોકોની

જરૂયત અને રોકોથી ફેવનમાઝી ફનં ે

વવપતો શોલી જોઈએ. તાયી જરૂયત

નયભાળ અન ે શવતા મખુ ે યજુ થલી

જોઈએ. ( એટરે સધુી કે રોકો વભજે કે



તાયે ખયેખય તેની જરૂયત છે.) અને તાયી

ફેવનમાઝી - તાયી ોતાની આફરૂના

યક્ષણ અને તાયી ઈજ્જત જલાઈ યશ ેત ે

યીતે થલી જોઈએ. (અર કાપી - બાગ -ય,

ાના ન.ં ૩ય)

શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: જે ભાણવ

ોતાની જીલન જરૂયી લસ્તઓુભા ં વતંો

યાખે, તો તેના ભાટે થોડી દુવનમા ણ



યૂતી થળે. અને જે ોતાની જરૂયીમાતો

ભાટે વતંો ન યાખે તો દુવનમાની કોઈ

લસ્ત ુતેની જરૂયતને યૂી કયી ળકળે નકશ.

(લાપી, બાગ- ય ાના ન ં૩૩)

એક ભાણવ શઝયત ઈભાભ ેજઅપયે વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ોતાના કશવદની

પકયમાદ કયલા ભાટે આવ્મો. તેણે કહ્યુ ં:

ભૌરા ભાયી શારત એ છે કે હુ ં યોઝીની

ળોધ કરૂ ંછુ ંતો ભને કયઝક ભી જામ છે.



યંત ુ વતંો નવીફ થતો નથી. અન ે

ભાયો નપવ તેના કયતા ંલધાયે ાભલાની

ખ્લાકશળ કયે છે. આ ભને ભાગદદળદન

આો જેથી ભાયાભા ં વતંોની રાગણી

ૈદા થામ.

ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: જો

તાયી જરૂયીમાત મજુફની યોઝી ભી જતી

શોમ. તેના કયતા ઓછાથી ણ તાયી

જરૂયત યૂી થઈ ળકે. જો જરૂયીમાત



મજુફનુ ંભલા છતા ંતને વતંો થતો ન

શોમ તો દુવનમાની તભાભ યોઝી ભેલી

રીધા છી ણ વતંો નકશ ંથામ. (લાપી

બાગ - ય, ાના ન ં૩૩)


પયભાવ્યુ ં: જો કોઈ ભાણવ એભ ઈચ્છતો

શોમ, અલ્રાશ ાવ ેજે લસ્તનુો વલાર કયે

તો અલ્રાશ તેને અતા કયે, તો તેણે રોકો

ાવે આળા યાખલી ન જોઈએ. અન ે



અલ્રાશ વવલામ ફીજા કોઈ ાવેથી આળા

યાખલી ન જોઈએ. જો અલ્રાશ ે તેના

કદરની વચ્ચાઈન ે જાણી રીધી તો છી

અલ્રાશ ાવે જે કાઈં ભાગંળ ે અલ્રાશ

અતા કયળે. ( લાપી, બાગ - ય, ાના ન.ં

૩૩)


પયભાવ્યુ ં: રોકો ાવે શાજતની ભાગંણી

કયલી તભાયા નપવની ઈજ્જત અન ેશમા



ચારી જલાનુ ં કાયણ છે. રોકો ાવેથી

કયઝકની આળા ન યાખલી તે ભોભીન ભાટે

દીનની ઈજ્જતનુ ં કાયણ છે. તભા અન ે

રારચ કામભની પકીયી છે. ( અર

કાપી, બાગ - ય ાના ન ં૧૪૮)

અબ્દુલ્રાશ ફીન વનાન કશ ે છે કે : ભ ં

ઈભાભે જઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)

ાવેથી વાબંળ્યુ ં: આ પયભાલતા શતા કે



: ત્રણ લસ્તઓુ ભોભીન ભાટે દુવનમા અન ે

આખેયતનુ ંગૌયલ અને ળોબા છે.

(૧) યાતના અંવતભ બાગભા ં નભાઝ ે ળફ

ઢલી.

(ય) રોકો ાવેથી કયઝકની આળા ન

યાખલી.

(૩) મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)ના ખાનદાનભાથંી



કોઈણ ઈભાભની ઈભાભતનો સ્લીકાય

કયલો અને તેભની વાથે ભોશબ્ફત

યાખલી. (લાપી, બાગ - ય, ાના ન ં૩૩)

જાફીય જોઅપીએ ઈભાભ ેભોશમ્ભદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ)થી કયલામત કયી કે :

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

(કોઈના) ભારથી નાઉમ્ભીદ યશવેુ ંત ેજાન

અને ભારની વખાલત કયતા લધાયે વારૂ ં

છે. તગંદસ્તી અન ે ગયીફી તેભજ ાક



દાભની અન ે ફેવનમાઝીના વભમ ે વબ્ર,

ફખ્ળીળથી લધાયે વારૂ ં છે. અને વૌથી

વાયી વંવત્ત અને દૌરત અલ્રાશ ઉય

બયોવો અને રોકોના ભારથી ના ઉમ્ભીદ

યશવેુ ંછે. (લાપી બાગ ય ા ન ં૩૩૬)

*********



વલબાગ - ૬ રાફંી આળાઓ

(૬૬) ભમાદકદત આયષુ્મ અન ેઅભમાદકદત

આયઝુઓ


અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)એક કદલવ

જભીન ઉય ચોયવ આકાય ફનાવ્મો.

તેની ચાયેફાજુ વયખી શતી. અન ે ત ે

ચોયવની ફયાફય લચ્ચે એક ટકંુ

ફનાવ્યુ.ં અને તે ચોયવની ચાયેફાજુ



રીટીઓ કયી. જે લચ્ચેના ટકા તયપ જઈ

યશી શતી. અન ે ટકા યથી એક રીટી

ખંચી જે ફહુજ દૂય સધુી જતી શતી.


લવલ્રભ)એ આ તસ્લીય ફનાલીન ે

વશાફીઓને પયભાવ્યુ ં: તભ ેજાણો છો આ

શુ ંછે?

વશાફીઓએ કહ્યુ ં: અલ્રાશ અને તેના

યસરૂ વાયી યીત ેજાણ ેછે.




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: આ ચોયવ આકાય

ઈન્વાનની જજંદગીન ેજાશયે કયે છે લચ્ચેનુ ં

ટંકંુ ઈન્વાન છે. અને ચાયે ફાજુએથી

રીટીઓ ટકા તયપ આલી યશી છે તે -

તેની ઉય આલતી ફીભાયી અન ે

મવુીફતોને જાશયે કયે છે. ટકાભંાથંી

નીકીન ે દૂય સધુી જતી રીટી ઈન્વાનની

અભમાદકદત આયઝુઓ દળાદલ ે છે.



ઈન્વાનની આયઝુ અભમાદકદત છે અન ે

તેની જજંદગી ભમાદકદત છે અન ે કોઈણ

ભાણવ ોતાની તભાભ આયઝુ યૂી કયીન ે

આ દુવનમાથી વલદાઈ રેતો નથી. (કળકુરે

ફશાઈ, ાના ન.ં૩૩)

*********



(૬૭) ભમાદકદત આયષુ્મનો એક નમનુો

ળૈખ ફશાઈ કળકુરભા ં રખ ે છે કે

વતબ્ફત ( વતફેટ) નાભના દેળભા ં એ

કયલાજ શતો કે દય એક વો લયવ યૂા

થલા છી ત્મા ં રોકો જળને ઈબ્રત

ભનાલતા શતા. જેભા ં નાના, ભોટા, રુૂ

અને સ્ત્રીઓ ફધા બાગ રેતા શતા.

એ જળનભા ંફાદળાશ તયપથી એક ભાણવ

એરાન કયતો શતો કે શાજય યશરેા



રોકોભાથંી જે કોઈ ગમા લખતના

જળનભા ં( એક વો લયવ શરેા) શાજય

શોમ તે ઉબા થામ અન ે ોતાના

અનબુલનુ ંલણદન કયે.

તે એરાન છી શાજય યશરેા રોકોભાથંી

વૌથી વદૃ્ઘ ભાણવ ઉબો થતો અન ેકશતેો કે

આ શરેાના જળનભા ં હુ ં શાજય શતો. ત ે

લખતે હુ ં ણફરકુર ફાક શતો. એ



જભાનાભા ં ફાદળાશ પરાણો શતો. લઝીય

પરાણો શતો. અને કાઝી પરાણો શતો.

કેટરીક લખત વદૃ્ઘ સ્ત્રી ઉબી થઈન ે

ોતાના અનબુલ કશતેી. કમાયેક એવુ ં

ફનતુ ંકે કોઈ ઉભ ુથતુ ંનકશ.

ત્માયછી એક નવીશત કયનાય ભાણવ

ઉબો થતો અન ેઆ ળબ્દોભા ંરોકોને દવ ે

ઈબ્રત આતો : બાઈઓ જુઓ છેલ્રી એક

વદીભા ં રાખો ઈન્વાન ેદા થમા અન ે



તેભાનંા ભોટા બાગના ભાટીભા ંભી ગમા.

તેભાથંી કોઈની કબ્રનુ ં વનળાન ભોજૂદ

નથી. રોકો આ દુવનમા ઈબ્રતની જગ્મા છે.

આ દુવનમા મવુાપયખાનાની જેભ કામભ

યશલેાની જગ્મા નથી. તભાયી ઉમ્રભા ંથઈ

ચકેૂરી ભરૂોની સધુાયણા કયો. ગયીફો

અને પકીયોને ભદદ કયો. તભાયા ફધા

ાવે ભમાદકદત પ્રભાણભા ંઆયષુ્મ છે. તભ ે



તભાયી યલુાની અને દૌરત ય ઘભડં ન

કયો.

*********



(૬૮) ભાછરી ખાલાની ઈચ્છા કબ્રભા ંરઈ

ગઈ

ભામનૂ નાભના ફાદળાશ ે યોભ દેળ ઉય

કફજો જભાલલા ભાટે રશ્કય તૈમાય કયુ ં

તેણે ઘણો ભોટો વલસ્તાય કફજે કયી રીધો.

ત્માયછી ત ેાછો પયી યહ્યો શતો ત્માયે ત ે

ફદીદુન અન ે કળીયશ નાભના સુદંય

કુદયતી લાતાલયણલાા પ્રદેળભાથંી

વાય થમો. ભામનૂન ે એ પ્રદેળની



આફોશલા એટરી વાયી રાગી કે ભામનૂ ે

ત્મા ં એક ભકશનો યોકાલા ભાટે હુકભ

આપ્મો. જેથી કયીને તે એ વલસ્તાયના

કુદયતી વંદમદને ભન બયીન ેભાણી ળકે.

ભામનૂનો તબં ુ એક ઝયણા ાવ ે

રગાલલાભા ં આવ્મો. તે દયયોજ ઝયણા

ાવે ખયુવી રગાલીન ે કુદયતી દ્રશ્મો

વનશાતો શતો. એક કદલવ ભામનૂ ે ત ે

ઝયણાભા ં એક કદયશભનો વવકકો નાખ્મો.



તે ઝયણાનુ ંાણી એટલુ ંફધુ ંચોખ્ખુ ંશતુ ં

કે વવકકા યનુ ં રખાણ ફશાયથી લાચંી

ળકાત ુ ંશતુ.ં ત ેઝયણાનુ ંાણી એટલુ ંફધ ુ

ઠંડુ શતુ ં કે કોઈ ભાણવ તેભા ં શાથ નાખી

ળકતો ન શતો.

એક કદલવ ભામનૂ ઝયણા ાવ ેફેઠો ફેઠો

કુદયતની કયાભતની ભજા રઈ યહ્યો શતો.

ત્માયે તેણ ેઝયણાભા ંએક ભાછરી જોઈ જે

અડધા શાથ જેટરી રાફંી શતી. અન ે ત ે



ભાછરીનુ ંળયીય ચાદંીની જેભ ચભકી યહ્યુ ં

શતુ.ં

ભામનુે એરાન કયુ ં કે : જે કોઈ આ

ભાછરીન ે કડીન ે ફશાય કાઢળ ે તેને હુ ં

એક તરલાય ઈનાભ આીળ. ભામનૂનુ ં

આ એરાન વાબંીને એક વવાશીએ

ઝયણાભા ં છરાગં ભાયી અન ે ભાછરીન ે

ફશાય કાઢી. ભાછરી તે વવાશીના શાથભા ં

તયપડલા રાગી અને પયી ાણીભા ં ડી



ગઈ. ભાછરીના ાણીભા ંડલાના કાયણ ે

ાણીના કેટરાક છાટંા ભામનૂના ભોઢા,

ગયદન અને શાથો ઉય ઉડમા. જેના

કાયણે ભામનૂને વખત તાલ ચડી ગમો.

વવાશીએ પયીલાય ઝયણાભા ં છરાગં

રગાલીન ેભાછરીન ેકડી રીધી. ભાછરી

કડાઈ જલા છી ભામનૂ ે ત ે ભાછરીન ે

તીને ોતાના બોજન ભાટે યજુ કયલાનો

હુકભ કમો.



ભામનૂને ટાઢીમા તાલ જેલી ફીભાયી રાગુ ં

ડી ગઈ. તેન ે જેટરા ણ ગોદડા

ઓઢાડલાભા ં આલતા શતા તે તેને ઓછા

રાગતા શતા. તેનુ ં ળયીય ટાઢથી એટલુ ં

ફધુ ં ધ્રજુતુ ં શતુ ં કે તેની થાયીની

આજુફાજુભા ં આગ વગાલલાભા ં આલી.

તેભ છતા ંભામનૂનુ ંળયીય જયા ણ ગયભ

ન થયુ.ં ફીભાયીના રીધ ે ભામનૂ એટરો

ફધો ફેચૈન થઈ ગમો શતો કે તેણે હુકભ



આીને તૈમાય કયાલેરી ભાછરીનો એક

ટુકડો ણ તે ખાઈ ળર્ક્ો નશી.

ભામનૂનો બાઈ જેનુ ં નાભ ભોઅતવીભ

ણફલ્રાશ શતુ.ં તે યાજમના તફીફ ઈબ્ન ે

ભાવલીમશ અન ે ફખ્તી શઅુન ે ભામનૂની

વાયલાય ભાટે રઈ આવ્મો અને તેઓને

ભામનૂનો ઈરાજ કયલા ભાટે વલનતંી કયી.

તફીફોએ ભામનૂની નાડીના ધફકાયા

જોઈને કહ્યુ ં કે : અભે આ ફીભાયીનો



ઈરાજ કયલા ભાટે રાચાય છીએ કેભ કે

તેના ળયીયની ધડકન જોતા ંએવુ ંરાગ ેછે

કે શલે ભામનૂ કરાકોનો ભશભેાન છે.

ધીભે ધીભ ેભામનૂની શારત ફગડતી ગઈ.

ભાખણ ઓગી જામ ત ે યીતે ભામનૂના

ળયીયભાથંી વીનો લશલેા રાગ્મો. ત ે

લખતે ભામનૂ ેકહ્યુ ં કે : હુ ંભાયા રશ્કયની

વખં્મા જોલા ભાગંુ ં છુ.ં ભને ઊંચી જગ્મા

ય રઈ જાઓ.



ભામનુને ઊંચી ટેકયી ય રઈ જલાભા ં

આવ્મો. તેણે જોયુ ંતો ચાયેફાજુએ ોતાના

રશ્કયના તબંઓુ દેખાઈ યહ્યા શતા. ત ે

લખતે ભામનૂ ે કહ્યુ ં: અમ તે ઝાત જે

ઝાતને કદી કોઈ આંચ આલતી નથી.

એલા ભાણવ ય યશભ કય, કે જેની

ફાદળાશી અસ્ત ાભી ચકુી છે.

તે લખત ે ભોઅતવીભ ે એક ભાણવન ે

ભામનૂ ાવ ેકલ્ભાએ તહમફાની તરકીન



કયલા ભાટે ફેવાડમો. ત ે ભાણવ ભામનૂ

ાવે ફેવીન ેભોટા અલાજે કલ્ભએ તહમફા

ઢલી ળરૂ કયી. યંત ુ તે લખત ે ભામનૂ

દુવનમાની ફધી લાતોથી ફેખફય થઈ

ચરુ્ક્ો શતો.

તે લખતે ઈબ્ને ભાવલીમશ તફીફ ે

તરકીન ડાલનાયન ે કહ્યુ ં કે : શલ ે તેન ે

તરકીનની જરૂય નથી. શલ ે તે એલી



શારતભા ં છે કે તેના ભાટે તેના યફ અન ે

ભાની (આમા)ભા ંકોઈ તપાલત યહ્યો નથી.

ત્માયછી ભામનૂે ોતાની આંખો ખોરી તો

તેની આંખો એટરી ફધી ભોટી રાર અન ે

વલકૃત થઈ ચકૂી શતી કે તેન ે જોનાય

ગબયાઈ જામ. એજ શારતભા ં ત ે

જશન્નભલાવી થઈ ગમો. અને તેની

ભાછરી ખાલાની ઈચ્છા અધયુી યશી ગઈ.

તેને તયસવુ નાભની જગ્માએ દપન



કયલાભા ંઆવ્મો. (વપીનતરુણફશાય,વલબાગ

- અલ્પાઝે અમ્ન)

આ પાની થનાયી વલ્તનત ભેલલા ભાટે

તેણે ોતાના બાઈ અભીનન ેકત્ર કયાલી

નાખ્મો શતો, અને ોતાની વાલકી ભા

ઝુફેદાન ે ણગયપતાય કયી શતી. એટલુ ં જ

નશી આ નાળ ાભનાયી હુકભૂત ભેલલા

ભાટે તેણે ઈભાભે યઝા (અરય્હશસ્વરાભ)ને

ઝેય અાવ્યુ ંશતુ.ં



ઈવતશાવકાયો રખે છે કે : જમાયે ભામનૂની

વાભે તેના બાઈ અભીનનુ ંકાએલ ુભાથુ ં

યજુ કયલાભા ંઆવ્યુ ંત્માયે તેણ ેકહ્યુ ંશતુ ંકે

આ ભાણવને એક રાકડી ય રગાલો

અને તભાભ વવાશઓેને હુકભ આપ્મો કે

તેઓભાનંા દયેક ોતાનુ ંઈનાભ રેલા ભાટે

આલે ત્માયે આ ભાથા ઉય રાઅનત કયે.

ઈયાની વવાશીએ કહ્યુ ં કે અલ્રાશ આ

ભાથાલાા ઉય રાઅનત કયે અન ેતેના



ભા ફા ય રાઅનત કયે અન ે તેન ે

દોઝખભા ંસ્થાન આ.ે તે લખત ેભામનૂ ેત ે

ભાથાન ે પાવંી યથી ઉતાયીન ે ખશુ્બ ુ

રગાલીને ફગદાદ ભોકરી દીધુ ંઅને તેના

ળયીય વાથે જોડીને દપન કયી દેલાનો


*********



(૬૯) શઝયત ેઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)નો

ખજાનો

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)

ોતાના શલાયીઓન ેરઈન ે કોઈ જગ્માએ

જઈ યહ્યા શતા. ત્માયે ભાગદભા ંએક ળશયેની

નજદીક ખડેંય વલસ્તાયભા ં તેઓને એક

ખજાનો ભળ્મો.

શલાયીઓએ શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)ને વલનતંી કયી કે તેઓને



થોડા કદલવ ત્મા ં યશલેાની ભજૂંયી આે.

જેથી તેઓ ળાવંતથી ત ેખજાનો એકઠો કયી

ળકે.

શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

વારૂ ંતભે રોકો ખજાનો વબંાો, એટરાભા ં

હુ ંળશયેભા ંજાઉં છુ.ં ત્મા ંભાયો એક કકંભતી

ખજાનો છે.

આભ કશીને શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ) ળશયેભા ં આવ્મા અન ે



એક વલયાન ભકાનના દયલાજા ાવ ે

શંચ્મા. ત્મા ંએક વદૃ્ઘ સ્ત્રી આલી. તેભણ ે

તે સ્ત્રીન ે કહ્યુ ં અમ ઝઈપા આજે યાત્ર ે હુ ં

આનો ભશભેાન ફનલા ચાહુ ંછુ.ં શુ ંઆ

ભને ભશભેાન તયીકે યાખળો ? તે ઝઈપાએ

કહ્યુ ં: આને ભશભેાન યાખલાનુ ં અભન ે

ફહુજ ગભળે. શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ) તે વદુ્ઘાના ઘયે યોકામા

અને તેણીને છૂયુ ં: આ ખડેંય જેલા



ભકાનભા ંતભે એકરા જ યશો છો કે તભાયી

વાથે ફીજુ ંકોઈ યશ ેછે ?

તે વદુ્ઘાએ કહ્યુ ં કે : ભાયી વાથ ેભાયો એક

યલુાન પયઝદં ણ યશ ે છે. કદલવના

વભમે તે રાકડા કાલા ભાટે જગંરભા ં

ચાલ્મો જામ છે અને વાજંના વભમ ેરાકડા

લેચીને ાછો પયે છે.

થોડા વભમ છી ત ેજુલાન ઘયભા ંઆવ્મો

ત્માયે તેની ભાતાએ તેન ે કહ્યુ ં કે આણા



ઘયે એક ભશભેાન આવ્મા છે જેઓ ળકરો

સયુતભા ં ખદુાના ભાનલતં વ્મસ્ક્ત જણામ

છે. તભે તેઓનુ ં સ્લાગત કયો અને તભ ે

તેના વાથન ે ગનીભત જાણો અને તેની

ાવેથી નવીશત ભેલો.

તે જુલાન શઝયત ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)

ાવે આલીને ફેવી ગમો. શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ તેની વાથે લાત ચીત

કયી. શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)ને ત ે



જુલાન ફહુજ ગબંીય અન ેળાતં સ્લબાલનો

રાગ્મો. તેભજ શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)ને તેની વાથેની

લાતચીતભા ંએ લાતનો અંદાજ આવ્મો કે

તેના ભનભા ં કોઈ વભસ્મા છે અથલા તો

કોઈ લાત ખ ૂચંી યશી છે.

આથી શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)એ ત ે

જુલાનને કહ્યુ ં કે : ભન ેરાગ ેછે કે તભાયા

ભનભા ં કોઈ ખરીળ ( ફેચેની) અનબુલી



યહ્યા છો. ભને તભાયી ખરીળ જણાલો તો,

ળર્ક્ છે કે હુ ંતભાયી ભદદ કયી ળકંુ ?

તે જુલાને એક ઠંડી આશ બયીને કહ્યુ ં:

ભાયા કદરની ખરીળ અન ે લેદનાનો

ઈરાજ પક્ત ભૌત છે.


કે : તભ ે તભાયી વભસ્માન ે ફમાન તો

કયો. ળર્ક્ છે કે ભાયાથી તભાયી એ

વભસ્મા શર થઈ ળકે.



આ વાબંીને તે જુલાન ે કહ્યુ ં: અમ

ભાનલતંા ભશભેાન હુ ં એક કદલવ

જગંરભાથંી રાકડા કાીન ે ફજાય તયપ

આલી યહ્યો શતો. હુ ં ફાદળાશના ભશરે

ાવેથી વાય થઈ યહ્યો શતો ત્માયે

ઓણચંતા ભાયી નજય યાજાની કંુલયી ય

ડી. જમાયથી ભં તે યી જેલી કંુલયી

જોઈ છે ત્માયથી ભાયી શારત ફદરાઈ

ગઈ છે. ભાયા કદરભાથંી ળાવંત જ ચારી



ગઈ છે. હુ ં ઈચ્છુ ં છુ કે ભાયી ળાદી ત ે

સ્લરૂલાન સુદંયી વાથે થામ.

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં:

આ કોઈ ભોટી વભસ્મા નથી. કાર ેવલાયે

તભે ફાદળાશ ાવ ેજાલ અને તેની કંુલયી

વાથે વગણ કયલાની દયખાસ્ત કયો.

ફાદળાશ જે કાઈં જલાફ આે તેનાથી

ભને લાકેપ કયો.



તે જુલાન ફીજા કદલવ ેવલાયે ફાદળાશના

દયફાયભા ં ગમો. તેણ ે તેના ચોકીદાયોન ે

કહ્યુ ં કે : ોત ે ફાદળાશની કંુલયી વાથ ે

ળાદી કયલાની દયખાસ્ત કયલા ભાટે

ફાદળાશને ભલા ભાગં ેછે.

ચોકીદાય તેના પાટેરા કડા જોઈન ે

શવલા રાગ્મા. અન ેકશલેા રાગ્મા કે આને

ફાદળાશ ાવે ભોકરી દઈએ તો ભજાક

કયલાની ભજા ડળે.



જુલાન તે ફાદળાશન ે ભળ્મો અને તેની

કંુલયી વાથ ેોતાના વગણની દયખાસ્ત

કયી. ફાદળાશ ત ેજુલાનની લાતન ેટાલા

ભાટે ભોટા પ્રભાણભા ં ઝલેયાતની ભાગંણી

કયી. જે ભાગંણી ફીજા યાજા વવલામ કોઈ

યૂી કયી ળકે તેલી ન શતી.

જુલાન ફાદળાશની ભાગંણી વાબંીન ે

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે

આવ્મો અને કહ્યુ ં: ફાદળાશ જેટરા



ઝલેયાતની ભાગંણી કયે છે તે હુ ંયૂી કયી

ળકંુ તેભ નથી.


ભાયી વાથ ેચારો.

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) તેને એક

વલયાન યણભા ં રઈ ગમા. જમા ં ભોટા

પ્રભાણભા ં કાકંયીઓ ડી શતી. શઝયત ે

ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ત ે જુલાનન ે



થ્થયો ોતાની ચાદયભા ં બયી રેલાનુ ં

કહ્યુ.ં

જમાયે યલુાન ોતાની ચાદયભા ં થ્થયો

બયી રીધા ત્માયે તે એ જોઈને આિમદ

ામ્મો કે ત ેફધા થ્થયો ઝલેયાત ફનીન ે

ચભકી યહ્યા શતા.

તે જુલાન ઝલેયાતની ચાદય બયીન ે

ફાદળાશ ાવ ેગમો અન ેકહ્યુ ં: હુ ંઆની

ભાગંણી કયતા ં લધાયે પ્રભાણભા ં ઝલેયાત



રઈ આવ્મો છુ.ં શલ ે હુ ંઆળા યાખુ ંછુ ં કે

આ ભને ખારી શાથ ે ાછો નકશ જલા

દમો.

ફાદળાશને આટરા ભોટા પ્રભાણભા ં

ઝલેયાત જોઈને આિમદ થયુ.ં તેણે કહ્યુ ં:

શજી ફીજા આટરા ઝલેયાતની ભાયે જરૂય

છે. જો તુ ંફીજુ ંઆટલુ ંઝલેયાત રાલલાભા ં

વપ થઈળ તો હુ ં તાયી ળાદી ભાયી

દીકયી વાથ ેકયી આીળ.



તે જુલાન શઝયત ઈવા


થમો અન ે લાત યજુ કયી. શઝયત ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: વનયાળ

થલાની જરૂય નથી. તભે પયી ાછા યણભા ં

જાલ અને ચાદયભા ં એટરા જ પ્રભાણભા ં

થ્થયો રઈ જાલ. અલ્રાશના પઝરથી ત ે

થ્થયો ઝલેયાત ફની જળ.ે



જુલાને શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

સચુના મજુફ થ્થયો એકઠા કયીન ે

ચાદયભા ંબયી રીધા. તો તે ઝલેયાત ફની

ગમા. જુલાન ખળુ થતો તે ઝલેયાત રઈન ે

ફાદળાશની ાવ ેગમો.

ફાદળાશ ે જુલાનન ે છૂયુ ં કે : તુ ં તાયા

દેખાલ યથી તો ફહુજ ગયીફ રાગ ે છે.

તાયી ાવે આટરો ભોટો ખજાનો ર્ક્ાથંી

આવ્મો ?



જુલાને ફાદળાશન ેકહ્યુ ં: આભા ંભાયી કોઈ

કભાર નથી. આ તભાભ ભશયેફાની ભાયા

એક ભશભેાનની છે.ફાદળાશ વભજી ગમો

કે શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) આ

જુલાનને ત્મા ંભશભેાન ફન્મા શળે.

ફાદળાશ ે કહ્યુ ં: તાયા ભશભેાનન ે રઈન ે

આલ. હુ ંતેઓની શાજયીભા ંભાયી કદકયીની

ળાદી તાયી વાથે કયીળ. ત્માયફાદ જુલાન



ાછો પમો અને ભશભેાનન ેોતાની વાથ ે

આલલાની દયખાસ્ત કયી.

શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ) તે જુલાન

વાથે ફાદળાશના દયફાયભા ં શંચ્મા.

ફાદળાશ ે તેઓ ફનંેનુ ં બવ્મ સ્લાગત કયુ ં

અને ોતાની કદકયીની ળાદી તે જુલાન

વાથે કયાલી આી. તેણે ોતાના જભાઈન ે

ળાશી ોળાક શયેાવ્મો અન ે યશલેા ભાટે

ોતાના ભશરેભા ંસ્થાન આપ્યુ.ં



ફાદળાશ ે ોતાના જભાઈન ે તેના

લાયવદાય તયીકે જાશયે કમો. મોગાનમુોગ

ફીજા જ કદલવ ે ફાદળાશ લપાત ામ્મો

અને તેનો જભાઈ એટર ે કે ત ે જુલાન

ફાદળાશની જગ્માએ વત્તા ય આલી

ગમો.

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) તેને

મફુાયકફાદી આલા ભાટે ગમા. ત્માયે

ફાદળાશ ફની ચકેૂરો જુલાન ગ ેચારીન ે



દોડતો દોડતો શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે આવ્મો અન ે

તેઓને ોતાના તખ્ત ય ફેવાડમા.

જમાયે શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ત્માથંી જલા ભાટે વલદામ ભાગંી ત્માયે

જુલાને કહ્યુ ં: ગઈ કાર યાતથી હુ ં એક

લાત વલચાયી યહ્યો છુ.ં અને ત ે લાતથી

ફહુજ યેળાન છુ.ં ભન ેઆળા છે કે આ

ભાયી આ લાતનો જલાફ આળો.




તભે તભાયો વલાર ફમાન કયો. ફાદળાશ ે

કહ્યુ ંકે : હુ ંએ લાત વલચાયીન ેયેળાન છુ ં

કે આની ાવે એટરી ફધી કયાભત છે

કે આ થ્થયોન ેઝલેયાતભા ંપેયલી નાખો

છો. અને આ ચાશો તો એક કકઠમાયાન ે

ફાદળાશનો જભાઈ અને ફાદળાશ ફનાલી

ળકો છો. આભ છતા ં આ દયલેળની

જજંદગી ળા ભાટે વલતાલી યહ્યા છો ?




: ભં ઈરાશી ભોશબ્ફતનો એ જાભ ીધો

છે, જેની વયખાભણીભા ંક્ષણ બગંયુ દુન્મલી

ફાદળાશીની કોઈજ કકંભત નથી. ફાદળાશ ે

જમાયે આ જલાફ વાબંળ્મો ત્માયે શઝયતે

ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)ના ગભા ં ડી

ગમો અને કહ્યુ ં: મા શઝયત તો છી

આે ભને ભાઅયેપતના આ જાભથી ળા

ભાટે લણંચત યાખ્મો છે ? અને ભન ે આ



ફાદળાશી ગોયખધધંાભા ંળા ભાટે રગાલી

દીધો છે ? ભાયે ફાદળાશી જોઈતી નથી.

ભાયે તો યબ્બરુ આરભીનના દયલાજાની

પકીયી જોઈએ છે. ત્માયછી જુલાન

ફાદળાશ ે તખ્ત અન ે તાજ છોડી દીધા.

અને ોત ે ત્રણ કદલવ શરેા જે ોળાક

શમેો શતો તેને ઉતાયી દઈ પકીયીનો

ોળાક શયેી રીધો અન ે શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ) વાથે ચારલા રાગ્મો.



શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) ોતાના

શલાયીઓને જે જગ્માએ છોડીને નીકળ્મા

શતા ત્મા ંશંચ્મા અને જોયુ ંતો શલાયીઓ

ભોજૂદ શતા. શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં કે તભે રોકોએ

ખજાનો એકઠો કયી રીધો ?

શલાયીઓએ કહ્યુ ં: જી શા અભોએ તભાભ

ખજાનો એકઠો કયી રીધો છે. યંત ુઆ

એ જણાલો કે આ જે ખજાનાની ળોધભા ં



ળશયેભા ં ગમા શતા તે ખજાનો આન ે

ભળ્મો કે નકશં ?

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ વાથ ે

આલેરા જુલાન તયપ ઈળાયો કમો અન ે

પયભાવ્યુ ં: હુ ં ખજાનાની તરાળભા ં ગમો

શતો. અને એ તરાળભા ં વપ થમો છુ.ં

(ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧૪, ાના ન.ં

ય૮૪)

*********



(૭૦)એક લંટી અન ેજન્નતનો ભશેર

એક લખત શઝયત પાતેભા ઝશયેા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ તેભના લારીદ

બઝુુગદલાય (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ આરેશી

લવલ્રભ) ાવે એક લંટીની ખ્લાકશળ યજુ

કયી. ત્માયે આ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: હુ ંતભને

લંટી કયતા ંણ વાયી લસ્ત ુન ફતાવુ ં?



શઝયત ઝશયેા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

અઝદ કયી : ફાફાજાન એ તો લધ ુમોગ્મ

છે.


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: જમાયે તભ ે

નભાઝે ળફ ડો ત્માયે અલ્રાશ ાવ ે

દયખાસ્ત કયજો. તે તભન ેતભાયી જોઈતી

લસ્ત ુઅતા કયળે.



શઝયતે ઝશયેા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

નભાઝ ેળફ ડીન ેઅલ્રાશ તઆરા ાવ ે

એક લંટીની દયખાસ્ત કયી તો તેભન ે

ગૈફથી અલાજ આવ્મો કે પાતેભા

(વરામલુ્રાશ ે અરહશા)ની ભાગંણી

મજુફની લસ્ત ુ તેભના મવુલ્રા નીચ ે

ભોજૂદ છે.

જમાયે શઝયત વૈમદા ( વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)એ મવુલ્રો ઊંચો કયીન ેજોયુ ંતો



ત્મા ંએક ઝગભગતો માકતૂ નજયે ડમો.

આ (વરામલુ્રાશ ેઅરહશા)એ ત ેમાકતૂ

ઉાડી રીધો. ફીજા કદલવ ે ખ્લાફભા ં

જન્નતરુ કપયદૌવની વૈય કયી. તેભા ં એક

જગ્માએ જોયુ ં તો ત્મા ં એક તખ્ત

યાખલાભા ંઆવ્યુ ંશતુ ંજેને ત્રણ ામા શતા.

શઝયત પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

છૂયુ ંકે : આ તખ્તને ત્રણ ામા કેભ છે.

ચાય ામા કેભ નથી ?



હયૂોએ જલાફ આપ્મો કે : તખ્તની

ભાણરકાએ દુવનમાભા ં યશીન ે એક માકતૂ

ભગંાવ્મો છે. તેથી આ તખ્તને ચાયન ે

ફદરે ત્રણ ામા છે. આ જલાફ વાબંીન ે

શઝયતે પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)

સ્લપ્નાભાથંી જાગી ગમા અન ેઆખુ ંસ્લપ્ન

શઝયતે યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ને વબંાવ્યુ.ં




લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: અમ આરે

અબ્દુર મતુ્તરીફના રોકો દુવનમા તભાયા

મકુદ્દયભા ં નથી. અલ્રાશ ે તભાયા ભાટે

આખેયત યાખી છે. તભ ે દુવનમા રઈન ેશુ ં

કયળો ? તે તો ફહુજ ઝડથી નાળ

ાભનાયી છે.

છી આે ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ંઅમ વ્શારી



કદકયી આ માકતૂને એ જગ્માએ યાખી દો

જમાથંી તભન ેભળ્મો છે.

શઝયતે પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

તે માકતૂ મવુલ્રાની નીચ ેયાખી દીધો.

છીની યાત ેશઝયતે પાતેભા (વરામલુ્રાશ ે

અરહશા)એ તે સ્લપ્ન જોયુ ં અને તેભની

નજય જમાયે તખ્ત ય ડી ત્માયે તેન ે

ચાય ામા ભોજૂદ શતા.



જનાફે પાતેભા ( વરામલુ્રાશ ે અરહશા)એ

હયૂોને છૂયુ ં કે : એક કદલવ શરેા તો

આ તખ્તને ત્રણ ામા શતા. શલે ચાય કેભ

થઈ ગમા ?

હુયોએ અઝદ કયી : આ તખ્તની ભાણરકાએ

તે માકતૂ ાછો ભોકરી દીધો તેથી

તખ્તના ચાય ામા વંણૂદ થઈ ગમા.

*********



(૭૧) દુવનમાના ઘયની ચાય દીળા

(ચતદુીળા)

કયલામતભા ં છે કે શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ના કાઝી

ળયીશ ઈબ્ને શાયીવ ે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની હુકભૂતભા ંએક ભકાન

૮૦ કદનાયભા ં ખયીદ્યુ.ં જમાયે શઝયત

(અરય્હશસ્વરાભ)ને આ લાતની ખફય

ડી ત્માયે તેઓને ફોરાવ્મા અન ે



પયભાવ્યુ ં: ભને જાણલા ભળ્યુ ં છે કે તભ ે

૮૦ કદનાયભા ં એક ઘય ખયીદ્યુ ં છે. તેનો

દસ્તાલેજ ણ રખાવ્મો છે. અને તેભા ં

વાક્ષીઓની વશી ણ કયાલી રીધી છે.

કાઝી ળયીશ ે કહ્યુ ં: જી શા, અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ) આ વાચી

લાત છે.

યાલી કશ ે છે કે આ વાબંીન ે શઝયત

અભીરૂર ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)એ



તેની વાભ ેગસુ્વાથી જોયુ ંઅન ેપયભાવ્યુ ં:

જુઓ ફહુ જ નજદીકના વભમભા ંભરેકુર

ભૌત તભાયી ાવે આલળ.ે જે ન તો

તભાયો દસ્તાલેજ જોળ ે અને ન તો

વાક્ષીઓ વલળે છૂળે. તે તભાયા ણફવતયા

ોટરા ફધંાલીન ે ફશાય પંકી દેળે. અન ે

તભને કબ્રભા ંએકરા છોડી દેળે.

અમ ળયીશ જુઓ એવુ ંતો નથી કે આ ઘય

ફીજાના ભારથી ખયીદ્યુ ંશોમ, અથલા તેની



કકંભત શયાભની શોમ ? જો તેભ શોમ તો

વભજી લ્મો કે તભ ે દુવનમા અન ેઆખેયત

ફનંે ખોઈ નાખી.

જુઓ જો તભે આ વોદો કયતા ં શરેા ં

ભાયી ાવ ેઆવ્મા શોત તો હુ ંતભન ેએલો

દસ્તાલેજ રખી આત કે તભે એક

કદયશભ કે તેથી ઓછી કકંભતનુ ં ઘય

ખયીદલા ણ તૈચાય ન થાત.



તે દસ્તાલેજની વલગત આ પ્રભાણ ેછે.

આ તે (ઘય) છે કે જે એક ઝરીર ફદંાએ

એલા ફદંા ાવેથી ખયીદ્યુ ં છે કે જે

આખેયત ભાટે તૈમાય થઈન ેફેઠો છે. આ

એક એવુ ં ઘય છે કે પયેફ આનાયી

દુવનમાભા ં ભયનાયાઓન ે ભાટે ભશરે અન ે

શરાક થનાયાઓના ક્ષેત્રભા ં આલેલુ ં છે.

જેની ચાયે કદળાનુ ંલણદન આ પ્રભાણ ેછે.



(૧) શરેી શદ : આપતોના કાયણોથી

ઘેયાએરી છે.

(ય) ફીજી શદ : મવુીફતો વાથ ેજોડાએરી

છે.

(૩) ત્રીજી શદ : શરાક કયનાયી નપવાની

ખ્લાકશળાત વાથ ેજોડાએરી છે.

(૪) ચોથી શદ : ગભુયાશ કયનાયા ળૈતાન

વાથે વફંધં ધયાલ ેછે. અને આ જ શદભા ં



તેના દયલાજાઓ ખરુે છે. આ પયેફ

આનાયી, આળાઓ અને ઉમ્ભીદો - એ

ભાણવ કે જેને ભૌત તયપ ધકેરી યશી છે...

તેણે આ ઘય ખયીદ્યુ ંછે. તેની કકંભત એ છે

કે વતંોથી શાથ ઉાડી રેલાભા ંઆવ્મા,

અને ઉગ્રરારવા અને ખ્લાકશળાતની

ખીણભા ંજઈ ડમા છે. શલે આ વોદાભા ં

ખયીદનાયન ેકોઈ નકુ્વાન શંચે તો તેની

જલાફદાયી ફાદળાશોના ળયીયને ઉય



નીચે કયી નાખનાયા, અણબભાનીઓના અંત

રાલી દેનાયા, યાજા ભશાયાજાઓ તથા

અભીય જેલા વત્તાવધળોની હુકભૂતન ે

ઉરટાલી નાખનાયા, ભાર ખંચી ખંચીન ે

બેગો કયનાયા, ઊંચા ભશરેોન ે

ળણગાયનાયાઓ, ોતાની ઔરાદ ભાટે

વગં્રશ કયનાયાઓ અને જાગીયદાયો

ાવેથી તેભનુ ંફધુ ંછીનલી રેનાયાની ય

છે કે આ ફધ ુરઈન ેજઈન ે કશવાફ અન ે



કકતાફની જગ્માએ તેભજ અઝાફ અન ે

વલાફના સ્થાન ય ઉબા યાખ.ે એ લખત ે

કે જમાયે શક અને ફાવતરનો ચોખ્ખો

પંવરો થળે. અન ેફાવતરલાા તે જગ્માએ

નકુ્વાનભા ંયશળેે.

જમાયે અક ખ્લાકશળાતના ફધંનથી

અરગ અન ે દુવનમાના વફંધંોથી આઝાદ

થઈ જામ. ત્માયે આ ફાફતની ગલાશી

આે છે.



(૭ય) એક કદલવ હુકૂભત કયલાની આયઝુ

એક ભાણવન ેવત્તા ભેલી રેલાનો

ફહુજ ળોખ શતો. તે શભંેળા તેના વભત્રોની

ભશપેીરભા ંફેવીન ેકહ્યા કયતો શતો કે કાળ

ભને એક કદલવ ભાટે હુકભૂત ભી જામ

તો હુ ં ણ ફાદળાશોની જેભ રજ્જતોથી

પામદો ભેવુ ં

તે ભાણવ જે ણ જગ્માએ ફેવતો ત્મા ં

ોતાના આ ળોખ વલળે અલાય નલાય કહ્યા



કયતો શતો. રોકો તેની આલી આળા

વાબંી શસ્મા કયતા શતા. ત ે ભાણવના

ળોખની લાત યાજાના દયફાય સધુી

શંચી ગઈ.

યાજાએ તે યલુાનન ેફોરાવ્મો અને કહ્યુ ં:

તને એક કદલવ ભાટેની હુકભૂતનો ફહુજ

ળોખ છે ?

તે જુલાન ેકહ્યુ ં: શા, આ લાત વાચી છે.



ફાદળાશ ેકહ્યુ ં: અમ નાદાન ભાણવ એક

કદલવ ફાદળાશી ભલાથી તન ેશુ ંપામદો

થળે ?

જુલાન ે કહ્યુ ં કે : ફવ ભાયી એક તીવ્ર

આયઝુ છે કે ભાયી જજંદગીભા ં ઓછાભા ં

ઓછો એક કદલવ તો એલી રજ્જત ભે

કે જે ફાદળાશો ભેલ ેછે.

ફાદળાશ ે કહ્યુ ં: ફયાફય છે. કાર ે વલાયે

અકશં આલી જજે. અભે તન ે એક કદલવ



ભાટેની ફાદળાશી આશુ.ં યંત ુ તેની

વાથે એ લાત ણ વાબંી રે કે તાયે

આખો કદલવ તખ્ત ય જ ફેવવુ ંડળે.

તે જુલાન એટરો ફધો ખળુ થઈ ગમો કે

તેને આખી યાત ઊંઘ ન આલી. વલાય

ડતા ં જ ત ે ફાદળાશના દયફાયભા ં

શંચી ગમો. ફાદળાશ ે હુકભ આપ્મો કે

આ જુલાનન ેએક કદલવ ભાટે ફાદળાશનો

ોળાક શયેાલલાભા ં આલ ે અને તેના



ભાથા ય તાજ મકૂલાભા ંઆલે. ત્માયછી

તે જુલાનન ેહુકભ આપ્મો કે ત ેળાશી તખ્ત

ય ફેવી જામ.

જુલાન ખળુ થતો થતો તખ્ત ય ફેઠો.

અને તેણ ેફાદળાશન ેછૂયુ ંકે ભન ેએ કશો

કે આ તખ્ત ય ફેવીને કઈ ફાફતોનો

આનદં ઉઠાલતા શતા ?

ફાદળાશ ે કહ્યુ ં કે : હુ ં વગંીતનો આનદં

ભેલતો શતો.



એક કદલવના ફાદળાશ ફનેરા જુલાન ે

હુકભ આપ્મો કે ભને ણ વગંીતનો આનદં

આલાભા ં આલે. થોડીલાયભા ં વગંીતના

લાજંત્રો અને કવ્લાર આલી શંચ્મા.

એટરી લાયભા ંએક કદલવ ભાટે ફાદળાશ

ફનેરા જુલાનન ેલઝીયે આલીન ેકહ્યુ ં કે :

જયા તભાયા ભાથાની ઉયની ફાજુએ

જુઓ. જુલાને જમાયે ભાથુ ંઉાડીન ેજોયુ ં

તો તેના અયભાનો લેય વલખેય થઈ ગમા.



તેણે જોયુ ંકે તેના ભાથા ય એક ભીટયની

ઊંચાઈએ ઝેયથી બયેરી ખજંય રટકતી

શતી અને જમાયે તેણ ેધ્માનલૂદક જોયુ ંતો

તેને એ દેખાયુ ંકે એ ખજંય ફહુજ ાતી

લા જેલી દોયી વાથ ે ફાધંેલુ ં શતુ.ં અન ે

તેની જજંદગીનો અંત આલી જામ તેભ શતુ.ં

ભાથા ય રટકતા ખજંયન ે જોઈન ે

જુલાનની તભાભ આળાઓ ઠંડી ડી ગઈ.

જમાયે વગંીતકાયોએ તફરા લગાડલાનુ ં



ળરૂ કયુ ં ત્માયે તેણ ેકહ્યુ ં કે : તફરા ધીભ ે

લગાડલાભા ં આલે. કેભકે તફરાના

અલાજથી ખજંય વાથ ેફાધંેરી દોયી તટુી

જામ તો તેની જજંદગીનો દીલો બઝુાઈ

જલાની ળર્ક્તા શતી.

ણફચાયો જુલાન ખજંયના કાયણે એટરો

ફધો ગબયાઈ ગમો શતો કે જમાયે તેની

વાભે ળાશી બોજન યાખલાભા ંઆવ્યુ ં ત્માયે

તે ફે કોીમાથી લધાયે જભી ન ળર્ક્ો.



જમાયે ણ તેના દયફાયનો દયલાજો

ખરુતો શતો. ત્માયે તેને એભ રાગતુ ંશતુ ં

કે દયલાજા ખરુલાના કાયણે ઉય રટકતુ ં

ખજંય કમાકં તેના ભાથા ઉય ન ડે.

ટૂંકભા,ં તે જલાન આખો કદલવ ફહુજ

યેળાન યહ્યો અન ેતેના ભાટે ત ે કદલવની

એક ભીનીટ વાય કયલી મશુ્કીર ફની

ગઈ. તેન ેએક એક વેકંડ એક એક વદી

જેલી બાયે દેખાતી શતી. તે આખો કદલવ



એ લાતની દોઆ કયતો યહ્યો કે ખદુા કયે

કે તેની જજંદગીનો આ વૌથી ભનહુવ

કદલવ જલ્દી યૂો થઈ જામ. તો તેન ે

તખ્ત ઉયથી વરાભત યીતે ઉતયલાનુ ં

નવીફ થામ.

છેલટે સમૂાદસ્ત થમો અન ે તે કદલવ યૂો

થમો. અંત ેએક કદલવનો ફાદળાશ ફનેરો

જુલાન તખ્ત યથી નીચ ે ઉતમો ત્માયે

તેના જીલભા ં જીલ આવ્મો, અને તેણ ે



ોતાની વરાભતી ફદર ખદુાનો શકુ્ર

અદા ર્ક્ો.

છી ત ે એક કદલવના ફાદળાશ ે વાચા

ફાદળાશને કહ્યુ ં: આ ે જેલી યીત ે તખ્ત

ય ખજંય રટકાલીન ે ભને ફેચૈન કયી

નાખ્મો શતો. તેલી કોઈ લાત આણી

ળયતોભા ંન શતી.

ફાદળાશ ેકહ્યુ ં: જુલાન એ લાત વાચી છે

કે હુ ંજમાયે તખ્ત ય ફેસુ ંછુ ંત્માયે ભાયા



ભાથા ય ખજંય રટકતુ ંનથી શોત ુ.ં યંત ુ

એ લાતની ખાત્રી યાખો કે તખ્ત ય

ફેવતી લખત ે ભારૂ ં કદર ણ તાયી જેભ

ફેચૈન થઈ જામ છે. કાયણ કે હુકભૂતના

અનેક આંવતયક પ્રશ્નો શોમ છે. તેભજ

ફશાયના ઘણા દુશ્ભનો અન ે આસ્તીનના

વાથી ણ વાલધ યશવેુ ંડે છે. ભ ંઆ

ફધા ખતયાઓની નીળાનીરૂ ે ખજંય

રટકાવ્ય ુશતુ ંજેથી તન ેએ લાતની ખફય



ડે કે વરતનત અને હુકભૂત એ ફુરોની

થાયી નથી, ફલ્કે કાટંાો તાજ છે.

વજાલલાભા ંઆલેલુ ંકતરખાનુ ં છે. આખો

કદલવ ભને તખ્ત ય ફેવલાથી કોઈ

ળાવંત ભતી નથી. ભાયી શારત આ છે.

જો કે હુ ંદુવનમા યસ્ત ભાણવ છુ.ં જો આ

હુકભૂત કોઈ ખદુા યસ્ત ભાણવના શાથભા ં

શોમ તો તે ોતાની જલાફદાયીઓના



કાયણે યાતના ઊંઘી ણ ળકે નશી.

(અન્લાયે નોઅભાનીમશ, ાના ન ંયય૦)

*********



(૭૩) જજંદગીની ખળુી આળાઓ થકી

કામભ છે.

એક લખત શઝયત ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એક જગ્માએ ફેઠા શતા.

તેઓએ જોયુ ં કે એક વદૃ્ઘ ભાણવ ાલડો

રઈને ોતાની જભીનથી જડીબટુીઓ વાપ

કયી યહ્યો છે.

શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)એ અલ્રાશ

તઆરાને દયખાસ્ત કયી કે : તેના



કદરભાથંી દુવનમાની ભોશબ્ફત કાઢી નાખ.ે

આ દોઆ કયલા છી તયત જ ત ે વદૃ્ઘ

ભાણવે ોતાનો ાલડો જભીન ય મકૂી

દીધો અને આયાભ કયલા રાગ્મા.

થોડીલાય છી શઝયતે ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ અલ્રાશને દયખાસ્ત

કયી કે : તે તેના કદરભા ં દુવનમાની

ભશોબ્ફત પયી નાખી દે. શઝયત ઈવા

(અરય્હશસ્વરાભ) જેલી આ દોઆ કયી કે



તયતજ ત ે વદૃ્ઘ ભાણવ ઉબો થમો અન ે

ોતાનો ાલડો રઈને ભશનેત કયલા

રાગ્મો.

શઝયતે ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) તે વદૃ્ઘ

ભાણવ ાવ ે ગમા અન ે છૂયુ ં: તે એક

લખત ાલડો જભીન ય યાખી દીધો અન ે

છી તેન ે પયીથી ઉાડીન ે કાભ ળા ભાટે

કયલા રાગ્મો ?



વદૃ્ઘ ભાણવ ેકહ્યુ ં: શરેા હુ ંકાભ કયી યહ્યો

શતો ત્માયે ભાયા કદરભા ં એ ખ્માર ેદા

થમો કે ભાયી ઉંભય ફહુજ થઈ ગઈ છે. હુ ં

ર્ક્ા ં સધુી ભશનેતની તકરીપ વશન કમાદ

કયીળ. ળર્ક્ છે કે ભન ે અત્માયે જ ભૌત

આલી જામ. તો છી આ ભશનેત શુ ંકાભ

રાગલાની ? આ વલચાયીન ે ભ ં ાલડો

જભીન ય મકુી દીધો શતો. થોડીલાય

છી ભાયા કદરભા ંએ ખ્માર આવ્મો કે તુ ં



અત્માયે જીલતો છે અન ે દયેક જીલતા

ભાણવની જજંદગી વલતાલલા નીલાદશના

વાધનોની જરૂય ડે છે. જો તુ ંકાભ નકશ ં

કયે તો તાયા જીલન વનલાદશથી લણંચત યશી

જાઈળ. તો છી તુ ંયોટી કમાથંી ખાઈળ ?

આભ વલચાયીને ભં ઉબા થઈન ેપયી લખત

ાલડો શાથભા ં રીધો અન ે ભશનેત

કયલાનુ ંળરૂ કયી દીધુ.ં (વપીનતરુ ણફશાય,

બાગ -૧, ાના ન.ં ૩૧)



(૭૪) એક આયઝુ અન ેએક વો કોયડા

એક કદલવ શજજાજ ફીન યસુપૂ

ફજાયભાથંી વાય થઈ યહ્યો શતો. તેણ ે

એક દૂધ લેચનાયને જોમો. તેની ાવ ે

દુધની એક ડોર બયેરી ડી શતી. ત ે

ધીભેથી આ મજુફ ફોરી યહ્યો શતો.: આ

ડોરના દૂધથી એટરો નપો થળે કે હુ ં

લધાયે દૂધ રઈને લેચીળ. તેનાથી ફીજો

નપો થળે. ત્માયછી હુ ંએક ઘેટંુ ખયીદીળ,



છી દુધ લેચીન ેફકયી, છી એક ગામ

ખયીદી રઈળ. અન ેએ યીત ેભાયો લેાય

ફહુજ ભોટો થઈ જળ.ે તેભજ ભાયી ગણત્રી

કુપાના દૌરતભદં લેાયીઓભા ં થલા

રાગળે. ત્માયછી હુ ં શજજાજ ફીન

યસુપુની દીકયી વાથ ે ળાદી કયી રઈળ.

તેથી આ યાજમના રોકો ભાયાથી ડયતા

શળે. જો કોઈ કદલવ શજજાજની કદકયી



ભાયી વાથ ેતોછડાઈ કયળે તો હુ ંતેન ેરાત

ભાયી તેના શાડકા બાગંી નાખીળ.

આભ ફોરતા ફોરતા તેણે રાત ભાયી,

જેના કાયણ ેતેની દૂધની ડોર ઊંધી લી

ગઈ અને ફધુ ંદૂધ - ઢોાઈ ગયુ.ં

શજજાજે આ જોયુ ં ત્માયે ોતાના

વવાશીઓને હુકભ આપ્મો કે : આ મખૂદને

કડીને ફજાયની લચ્ચે તેને એક વો

કોયડા ભાયો. તે ણફચાયા લેાયીને દૂધ



ઢોાઈ જલાથી નકુવાન શરેથી જ થયુ ં

શતુ.ં જેના કાયણે તે યેળાન થમો શતો. ત ે

ઉયાતં તેન ે કોયડા ખાલાની વજા ણ

થઈ. તેણ ે કહુ ં: ભન ે ર્ક્ા ગનુાશવય આ

વજા કયલાભા ંઆલે છે ?

શજજાજે કહ્યુ ં: આ વજા શજજાજની

દીકયીના ંશાડકા ંબાગંી નાખલા ભાટે ભી

યશી છે.

*********



(૭) કેટરીક કયલામતો

શઝયતે અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: તભાયી

અગાઉની ઉમ્ભતો તેભની રાફંી આયઝુઓ

અને તેભના ભૌતથી ફેખફય શોલાના

કાયણે શરાક થઈ ગઈ. એટર ે સધુી કે

તેભને ભૌત આલી ગઈ. એ ભૌત કે જે

કદરગીયીન ે યદ કયી દે છે. અન ે તેના

આલલાથી તૌફાની કબરૂીમતનો વભમ



યૂો થઈ જામ છે.તેભજ તેના આલલાથી

વજા અન ેજઝા ળરૂ થઈ જામ છે.

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ફીજી એક

જગ્માએ પયભાવ્યુ:ં જેને એ લાતનુ ંમકીન

શોમ કેતે ોતાના દોસ્તોથી જુદો થળ ેઅન ે

ભાટીભા ંયશલેા ભાટે ચાલ્મો જળે. અન ેતેન ે

કશવાફ આલો ડળે. તેન ે તેની ાછ

છોડેરી દૌરત પામદો નકશ ંશંચાડે. તેન ે

આગ ભોકરેરી દૌરત જ કાભ આલળે.



તો એલા ભાણવ ભાટે જરૂયી છે કે

આયઝુઓને ઘટાડે અન ેઆભારન ેલધાયે.

(નશજુર ફરાગાશ, કરભાતે કેવાય)

(વપીનતરુ ણફશાય)


(અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાના લડીરોની

વનદથી શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)થી કયલામત કયી છે કે




જેણે આલનાયી કારન ેોતાની જજંદગીનો

બાગ ફનાલી રીધો તો તેણે ભૌતને વાયી

યીતે ઓખ્યુ ંનકશં.

આે ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: જે

ભાણવે રાફંી આયઝુ યાખી તેણ ે ખયાફ

કામો કમાદ.

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: જો

ઈન્વાન ોતાની ભૌતન ે જોઈ ર ે અન ે

તેની ઝડી ગવતનો અનબુલ કયી રે તો



તેની આયઝુઓ અને દુવનમાની ચાશના

ઓછી થઈ જામ. (ફેશારૂર અન્લાય બાગ-

૧/ય, ાના ન.ં ૧૦૭)

ઈભાભે જઅપય વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ંકે : અલ્રાશ તઆરા પયભાલે છે

કે : ભન ે ભાયી ઈજ્જતો જરાર, બજૂુગી

અને અળદ ય ભાયી ફરદંીની ક્વભ જે

કોઈ ભાયા વવલામ ફીજા કોઈ ાવેથી

આળા યાખે તો હુ ં તેની ઉભીદોને કાી



નાખીળ. અન ે રોકોની નજયભા ં તેન ે

ણઝલ્રતનો ોળાક શયેાલીળ. તેને ભાયી

વનકટતાથી દૂય કયીળ. અને ભાયા

લવીરાથી દૂય કયીળ. મશુ્કેરીઓ અન ે

મવુીફતોના લખતે જે ભાયા વવલામ ફીજા

કોઈ ગૈય ાવ ે ઉમ્ભીદ યાખ ે છે જો કે

મવુીફતો અને મશુ્કેરીઓ દૂય કયલી ભાયા

શાથભા ં છે. ( અન ે ત ે કેટરો મખૂદ છે.) જે

ભાયા વવલામ ફીજાના દયલાજે ટકોયા



ભાયલાનુ ં વલચાયે છે. શકીકતભા ં તભાભ

દયલાજાઓની ચાલીઓ ભાયા શાથભા ં છે.

(વપીનતરુ ણફશાય, બાગ-૧, ાના ન.ં ૩૧)

*********



વલબાગ -૭ ઝુલ્ભો વવતભ

(૭૬) જેલો અભર તેલો શાકીભ

શજજાજ ફીન યસૂપુની ગણત્રી

દુનીમાના ખયાફભા ં ખયાફ ઝાણરભોભા ં

થામ છે. તેણ ે ોતાની વત્તાના વભમભા ં

શજાયો ફે ગનુાશ રોકોને કત્ર ર્ક્ાદ શતા

અને રાખો વનદો રોકોને કૈદ ર્ક્ાદ શતા.

અલ્રાશ તઆરા કુયઆને ભજીદભા ં



પયભાલે છે : અભાયી યીત એ છે કે અભ ે

અમકુ ઝાણરભોને વત્તા આીએ છીએ.


લ આરેશી લવલ્રભ) પયભાલે છે કે :

તભાયો અભર તભાયો શાકીભ છે. આનો

અથદ એ છે કે જો રોકો નેક કદર શોમ તો

અલ્રાશ તઆરા તેઓને વાયો વતાવધળ

આે છે અને જો રોકોની ફહુભતી ખયાફ

ફની જામ તો ખદુાલદેં આરભ તયપથી



ફદરાનો કોયડો લંઝલાભા ંઆલે છે અન ે

તે રોકો ઉય ઝાણરભ વતાધીળ કાબ ૂ

ભેલી રે છે. જે વભાજભા ંરોકોભા ંલધાયે

પ્રભાણભા ંપવાદ ૈદા થઈ જામ અને તેના

કયણાભ ે ઝાણરભ વત્તાધીળ વત્તા ભેલી

રે ત્માયે તે વભાજના ળયીપ રોકોને ણ

મશુ્કેરી અને તકરીપનો વાભનો કયલો ડે

છે. શજજાજનો ઈવતશાવ જોતા ં એ લાત

જાણલા ભે છે કે તેના જભાનાભા ં પક્ત



ગનુેશગાયો જ નશી યંત ુવેકંડો ફેગનુાશ

રોકો ણ તેના ઝુલ્ભના નીળાન ફન્મા

શતા. અને તે ઝાણરભના શાથે જ ળશીદ

થમા શતા.

આજ કાયણ વય શ. ઉભય ઈબ્નેઅબ્દુર

અઝીઝ કશતેા શતા કે : આખી દુવનમા

તેના દુષ્ટ રોકોને બેગા કયીન ેરાલ ેઅન ે

અભે પકત શજજાજ ફીન યસૂપુને તેની

વયખાભણીભા ંરાલીએ તો એ લાતભા ંળકંા



નથી કે અભાયા દુષ્ટ શજજાજનુ ંલ્લુ ંબાયે

યશળેે. શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ઈયાકલાવીઓને ઝાણરભ વત્તાધીળોની

વત્તાની ખફય આી શતી અને પયભાવ્યુ ં

શતુ ં કે : તભાયી નાપયભાનીઓન ે કાયણે

નજદીકના જભાનાભા ં વકીપ કફીરાના

એક જુલાનન ે તભાયા ય વત્તાધીળ

ફનાલલાભા ંઆલળે. જે કોઈની ઉય દમા



નશી કયે અને કોઈની ભાપી કબરૂ નશં

યાખે.

એક કદલવ ળોઅફી શજજાજ ાવ ે ગમા

અને તેને ઝુલ્ભો વવતભ ફધં કયી દેલાની

નવીશત કયી. ત્માયે શજજાજે વોનાનો એક

દીનાય ઉાડમો અન ે તેનુ ં લજન કયીન ે

કવોટી કયી તો ત ેદીનાય ફધી યીત ેવંણૂદ

વાચો શતો. છી તેણ ે તેજ દીનાય

ળોઅફીને આપ્મો અને કહ્યુ ંકે આન ેળયાપ



ાવે રઈ જાલ અન ે આનુ ં લજન અન ે

કકંભત કયાલીન ેરાલો.

ળોઅફી તે દીનાય રઈન ે જુદા જુદા

ળયાપો ાવે ગમા. તો દયેક ળયાપે

ોતાની ફચતનો બાગ ફાદ કયીને ત ે

દીનાયનુ ં લજન ઓછુ ં કહ્યુ ં અન ે તેની

કંભત ણ ઓછી કશી.

છેલટે ળોઅફી ત ે દીનાય રઈન ે શજજાજ

ાવે આવ્મો ત્માયે શજજાજે કહ્યુ ં: ળોઅફી



તભે ભન ે ઝુલ્ભો વીતભથી દૂય યાખલા

ભાગંો છો. આજે તભ ેઆ ળશયેના રોકોની

દમાનતદાયી તભાયી આંખોથી જોઈ રીધી

છે. અશં દયેક દુકાનદાય કોઈને કોઈ

ફશાનાવય ગ્રાશકોને લ ૂટંલા ભાગંે છે. અન ે

કુદયનોએ અપય વનમભ છે કે જમાયે

વભાજ બયૂાઈનો ળીકાય ફને છે ત્માયે ત ે

ભાયા જેલા ઝાણરભન ે તેભના ય શાકીભ

ફનાલી દે છે.



(૭૭) ઝૂલ્ભની ગાદી

એક કદલવ ફેશલરુદાના શારૂન

યળીદના દયફાયભા ંગમા. તે લખતે શારૂન

યળીદ તેભના તખ્ત ય ફેઠા ન શતા.

તખ્તને ખારી જોઈન ે ફેશલરુદાના તેની

ય ફેવી ગમા. જમાયે શારૂનના

વીાશીઓએ ફેશલરુને તખ્ત ય ફેવેરો

જોમા ત્માયે કોયડા ભાયીન ે તેભન ે તખ્ત

યથી ઉતાયી મરૂ્ક્ા. ફેશલરુ તખ્ત



યથી ઉતયીન ે દયફાયના એક ખણુાભા ં

જઈને યડલા રાગ્મા.

થોડીલાય છી શારૂન યળીદ દયફાયભા ં

આવ્મા. તેણે ફેશલરુન ે યડતા જોઈન ે

વીાશીઓને કહ્યુ ંફેશલરુ ળા ભાટે યડે છે ?

વીાશીઓએ કહ્યુ ં કે તેઓ તભાયી

ગેયશાજયીભા ંતખ્ત ય ફેવી ગમા શતા.



તેથી તેભન ે કોયડા ભાયી ઉતાયી દીધા.

તેથી યડે છે.

શારૂન યળીદે ફેશલરુન ેકહ્યુ ંજો તભ ેઆજે

આ ભરૂ ન કયત તો તભાયે કોયડા ખાલા

ન ડત. શલે ળા ભાટે યડો છો ?

ફશલરુે કહ્યુ ંફાદળાશ હુ ંભાયા ભાટે યડતો

નથી, યંત ુતભાયા ભાટે યડી યહ્યો છુ.ં

શારૂને છૂયુ ંળા ભાટે ?



ફેશલરુે કહ્યુ ં હુ ં થોડી ભાટે તભાયા

તખત ય ફેઠો શતો અન ે તેના કાયણ ે

ભાયે કોયડા ખાલા ડમા જમાયે તભ ે તો

આ તખ્ત ય કેટરામ લયવથી ફેવો છો.

ખદુા જાણ ેતભોન ેકેટરા કોયડા ડળે.

*********



(૭૮) અભરના સ્થાનથી ગાપીર ન યશો.

અબ ુઉભયનો વફધં કુપાના ભળહયૂ

રોકો વાથે શતો. તેઓ કશ ે છે કે એક

કદલવ હુ ં કુપાના દારૂર અભાયાભા ંઅબ્દુર

ભરીક ફીન ભયલાનની ાવે ફેઠો શતો.

એટરાભા ં તેની વાભે મવુઅફ ફીન

ઝુફૈયનુ ંકાએલુ ંભાથુ ંરાલલાભા ંઆવ્યુ.ં

અબ્દુર ભરીક તે જોઈન ેફહુજ ખળુ થમો.

આ જોઈને ભાયી નજયોભા ં જભાનાના ં



કયલતદનનુ ં ણચત્ર આલી ગયુ.ં જેના

વલચાયથી હુ ંધ્રજુી ગમો અન ેભાયો ચેશયો

ીો થઈ ગમો.

ભાયી શારત જોઈન ેઅબ્દુર ભરીક ફીન

ભયલાને કહ્યુ ં: અબ ુ ઉભય તભ ે આટરા

ફધા યેળાન કેભ થઈ ગમા ?

ભં કહ્યુ ં: હુ ંજભાનાના ંકયલતદન ને જોઈન ે

યેળાન છુ.ં



તેણે કહ્યુ ં: તભે શુ ંજોયુ ંછે ?

ભં કહ્યુ ં હુ ં એક કદલવ આજ દયફાયભા ં

અબ્દુલ્રાશ ફીન ઝીમાદ ાવ ે ફેઠો શતો

ત્માયે ઈભાભ ે હુવૈન ( અરય્હશસ્વરાભ) નુ ં

વય મફુાયક રાલલાભા ં આવ્યુ ં શતુ.ં

ત્માયછી થોડો વભમ વલત્મો અન ેહુ ંઆજ

દયફાયભા ં ફેઠો શતો ત્માયે તખ્ત ય

મખુ્તાય ફીન ઉફૈદશ ફેઠા શતા. અન ે



તેભની વાભ ે ઈબ્ને ઝીમાદનુ ં કાએલુ ં

ભાથુ ંરાલલાભા ંઆવ્યુ ંશતુ.ં

ત્માયછી જભાનાના કયલતદન ે ભન ે આ

દ્રશ્મ ણ દેખાડયુ ંકે : તખ્ત ય મવુઅફ

ઈબ્ને ઝુફેય શતા અને વાભ ે મખુ્તાયે

વકપીનુ ં કાએલુ ં ભાથુ ં શતુ.ં આજે આ

તખ્ત ય આ ફેઠેરા છો અને આની

વાભે મવુઅફ ઈબ્ને ઝુફેયનુ ંભાથુ ંછે. ભન ે

તો આના ભાટે ખતયો રાગ ે છે કે



આનો અંજાભ ણ આની અગાઉના

રોકો જેલો ન થામ ?

આ વાબંીન ે અબ્દુર ભણરક ફહુ જ

ગબયાઈ ગમો. તેણે તે ભશરે અને દારૂર

અભાયાને ાડી નાખલાનો હુકભ આપ્મો

જેથી એ જગ્માએ કોઈ ાચંભી વ્મસ્ક્તનુ ં

કાએલુ ંભાથુ ંન આલ.ે

*********



(૭૯) અભરનો ફદરો ભલા વલળેનુ ંએક

ઉદાશયણ.

શઝયતે ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ) એક

જગ્માએથી વાય થઈ યહ્યા શતા. તેલાભા ં

એક શાડના કકનાયે તેઓન ેાણીનુ ંએક

ઝયણુ ં નજયે ડયુ ં તેઓએ તે ાણીના

ઝયણાભા ં લઝુ ર્ક્ુદ અન ે નભાઝ ડી. એ

અયવાભા ં એક ઘોડે વલાય ભાણવ ત્મા ં

આવ્મો. તેણે તે ઝયણાભાથંી ાણી ીધુ ં



અને તે અયવાભા ં તે ૈવા બયેરી એક

થેરી ત્મા ંભરૂીન ેચાલ્મો ગમો.

થોડીલાય છી એક ( ઢોય ચયાલનાયા

બયલાડનો) છોકયો ત્મા ંઆવ્મો. તેણે ૈવા

બયેરી થેરી ડેરી જોઈ. તેણ ે તે થેરી

ઉાડી રીધી અને ત્માથંી ચાલ્મો ગમો.

તે છોકયાના જલા છી એક વદૃ્ઘ ભાણવ ત ે

ઝયણા ાવ ે આવ્મો ત ે વદૃ્ઘ ભાણવના

ચશયેા યથી ગયીફી દેખાતી શતી. તેણ ે



રાકડાનો એક બાયો ઉાડેરો શતો. ત ે

ઝયણા ાવે આવ્મો અને તેણ ેાણી ીધુ.ં

છી આયાભ કયલા ભાટે થોડીલાય

ઝયણાનંા કકનાયે ફેવી ગમો.

આ ફાજુ ઘોડે વલાયને યસ્તાભા ંોતાની

ૈવાની થેરી માદ આલી. તેણે ઘોડો ાછો

લાળ્મો. અન ે ઝયણાની જગ્માએ શંચી

ગમો. તેણ ે ઝયણાના કકનાયે વદૃ્ઘ



કકઠમાયાને જોમો. ઘોડે વલાયે તેની

ાવેથી ોતાના ૈવાની થેરી ભાગંી.

વદૃ્ઘ કકઠમાયાએ કહ્યુ ંકે : ભને તે થેરી વલળ ે

કળી જ ખફય નથી. યંત ુ ઘોડે વલાય

ભાન્મો નકશ. ઘોડે વલાય અન ે કકઠમાયા

લચ્ચે આ ફાફતભા ં ઝઘડો થમો. ઘોડે

વલાયે વદૃ્ઘ કકઠમાયાને એટરો ફધો ભાય

ભામો કે તેના ળયીયભાથંી રૂશ નીકી ગઈ.



આ ફનાલન ેનજયે જોનાયા મવૂા ગમ્ફય

શતા. મગમ્ફયે ફાયગાશ ે ફેવનમાઝભા ં

અઝદ કયી . યલયકદગાય આ તો ભોટો

ઝૂલ્ભ થમો. થેરી ઉાડી જનાય ફીજો

કોઈ શતો અને કત્ર ફીજો કોઈ થઈ ગમો.

અલ્રાશ તઆરાએ પયભાવ્યુ ં: અમ

મગમ્ફય તભે જે કાઈં જોયુ ં તે ભાયા

અદર પ્રભાણ ે મોગ્મ છે. કેભકે આ વદૃ્ઘ

કકઠમાયાએ ઘોડે વલાયના વતાન ે કત્ર



ર્ક્ાદ શતો. તેથી તેના ફદરા રૂે ઘોડે

વલાયના શાથ ે કત્ર થમો. ૈવાની થેરી

રઈ જનાય બયલાડના છોકયાના વતા

ાવેથી ઘોડે વલાયના વતાએ કેટરીક

યકભ કયજ રીધી શતી અને છી કયજ

ાછુ ં આપ્યુ ં ન શતુ.ં તેથી આજે કયજ

આનાયના દીકયાએ કયજ રેનાયના

દીકયા ાવેથી કયજ લસરૂી રીધુ ં છે.

(વપીનતરુ ણફશાય, બાગ -ય ા. ન.ં ૪૩૩)



(૮૦) ભન્સયેૂ દલાનકીના ઝુલ્ભનો નમનૂો...

ભન્સયેૂ દલાનકી ફની અબ્ફાવની

હુકભૂતનો ફીજો ખરીપો શતો. તેણ ે

ઔરાદે અરી અન ે ઔરાદે અબ્ફાવનો

વલખલાદ ઉબો કયાવ્મો શતો. નકશતય

વાભાન્મ યીતે અરલી અન ેઅબ્ફાવી રોકો

લચ્ચે યસ્ય દોસ્તી શતી.

ભન્સયેૂ દલાનકી કશજયી વન ૧૪૦ ભા ંશજ

ડલા ભાટે ભક્કા આવ્મો. તેણે અબ્દુલ્રાશ



ણફન શવનને ણગયપતાય ર્ક્ાદ અને ફીજા

શવની વાદાત રોકોને ણગયપતાય કયલાનો

હુકભ આપ્મો. તેણે તે રોકોને કૈદખાનાભા ં

ફહુ જ તકરીપ આલાનો હુકભ આપ્મો.

એ વાદાત રોકો ભન્સયેૂ દલાનકીની કૈદભા ં

યહ્યા અન ે તેભના ય થતા તભાભ

પ્રકાયના ઝુલ્ભ વશન કયતા યહ્યા.

ભન્સયેૂ દલાનકી શીજયી ૧૪૪ ભા ંશજ ભાટે

આવ્મો.યંત ુ ભદીના ન ગમો. તેણ ે



ોતાના તબંઓુ યબ્ઝાભા ં રગાવ્મા અન ે

ોતાના વવાઈઓન ે ફચી ગએરા થોડા

ઘણા શવની વાદાત રોકોને ભદીનાભાથંી

કડીને ોતાની વાભ ેયજુ કયલાનો હુકભ

આપ્મો.

ભન્સયેૂ દલાનકીના વવાઈઓએ શવની

વાદાતને ગોતી ગોતીન ે ણગયપતાય ર્ક્ાદ

અને તેભને કોયડા ભાયતા ભાયતા

ભદીનાની ફશાય રઈ ગમા. આ દ્રશ્મ



એટલુ ંફધુ ંકરૂણ શતુ ં કે તે જોઈને ઈભાભ ે

વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ) ચોધાય આંસએુ

યડલા રાગ્મા. અન ે ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભદીનાના અન્વાય

રોકો ભાટે ફદદોઆ કયી. કેભ કે તે

રોકોએ શઝયત યસરૂે ખદુા ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ)ને એ લાતનો

લામદો ર્ક્ો શતો કે તેઓ ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની અને ઈભાભ



(અરય્હશસ્વરાભ)ની ઔરાદની કશપાઝત

કયળે. આ ગભગીન ફનાલના વદભાના

કાયણે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) લીવ

કદલવ સધુી ફીભાય યહ્યા શતા.

જમાયે એ કૈદીઓ યફઝા શંચ્મા ત્માયે

ભન્સયેૂ દલાનકી ( રાઅનતલુ્રાશ)એ

રોકોને તડકાભા ં ઉબા યાખલાનો હુકભ

આપ્મો તેટરાભા ં એક વવાઈએ આલીન ે



કહ્યુ ં: તભાયાભાથંી ભોશમ્ભદ ણફન

અબ્દુલ્રાશ કોણ છે.

ત્માયે વૈમદ ભોશમ્ભદ દૈફાજે કહ્યુ ં: હુ ંછુ.ં

વવાશીઓ તેઓને કડીને ભન્સયૂ ાવ ે

રઈ ગમા. તેઓને ત્મા ંશંચતાની વાથ ે

તેઓ ય કોયડા લયવાલા ળરૂ થઈ ગમા.

જેના કયણાભ ેતેભની આંખનો એક ડોો

ફશાય વનકી ગમો. ભોશમ્ભદ દૈફાજ ફની

શવન કફીરાભા ં વૌથી લધાયે ખફુસયુત



ગણાતા શતા. યંત ુ એ કોયડાના ભાય

છી તેઓનુ ંળયીય કોરવા જેવુ ંકાળંુ ડી

ગયુ ંશતુ.ં તેભજ રોશી નીકલાના કાયણ ે

તેભનુ ં શયેણ તેભના ળયીયની ચાભડી

વાથે ચોટી ગયુ ંશતુ.ં ત ેશયેણ ઉતાયલા

ભાટે તેરનુ ંભારીવ કયવુ ંડયુ ંશતુ.ં

ભન્સયેૂ દલાનકી ( રાઅનતલુ્રાશ) ત ે

શવની વાદાત રોકોને ઉઘાડા ભાથ ે અન ે

ઉઘાડા ગ ે તૌક અને ઝઝંીયોભા ં જકડી,



કૈદ કયીને રાણ લગયના ઊંટો ય

વલાય કયલાનો હુકભ આપ્મો. આથી

વાદાત રોકોને તે પ્રભાણ ેવલાય કયલાભા ં

આવ્મા. ભન્સયેૂ દલાનકી (રાઅનતલુ્રાશ)

યેશ્ભી અન ેભખભરની ફનેરી ગાદીલાી

ભશભેીરભા ં ફેવીન ે ત ે કૈદીઓ ાવેથી

વાય થઈ યહ્યો શતો ત્માયે તેન ે

અબ્દુલ્રાશ ણફન શવને ભોટા અલાજે કહ્યુ ં

કે : ભન્સયૂ અભે જગં ે ફદ્રભા ં તાયા



કૈદીઓની વાથે આલો વ્મલશાય ર્ક્ો ન

શતો. ( તતીમ્ભતરુ મનુ્તશા,

ાના ન.ં૧૩૩)

(અબ્દુલ્રાશ ફીન શવનનો ઈળાયો,

અબ્ફાવ ણફન અબ્દુર મતુણરફની

ણગયપતાયી પ્રત્મે શતો. આ લાતનો

વલગતલાય ઉલ્રેખ અભ ે ન્દે તાયીખ

બાગ - ૧ ભા ંવવરે યશભેના પ્રકયણભા ંકયી

ચકૂમા છીએ.



અનલુાદકની નંધ ન્દે તાયીખ બાગ-

૧/ય નો ગજુયાતી અનલુાદ લીણેરા

ભોતીના નાભથી બાગ -૧/ય પ્રવવદ્ઘ થએર

છે. જે શાજી નાજી ભેભોકયમર ટસ્ટ,

આંફાચોક બાલનગયના વયનાભેથી ભી

ળકળે.)

*********



(૮૧) શજજાજ ભરઉનનો અંજાભ

યાગીફ ઈસ્પશાની તેભની કકતાફ

ભશાજેયાતભા ં રખે છે કે એક કદલવ

શજજાજ ઘયેથી વનકીને ભસ્સ્જદ તયપ

જતો શતો ત્માયે તેને એક ભોટા વમશૂના

રોકોનો યડલાનો અલાજ વાબંળ્મો. ત્માયે

તેણે છૂયુ ંકે : આ કેલો અલાજ છે ?

ત્માયે તેન ેકશલેાભા ંઆવ્યુ ં કે : આ એલા

કેદીઓનો અલાજ છે કે જેઓને તડકાભા ં



ઉબા યાખ્મા છે. અને તેઓ ગયભીના

કાયણે તડી યહ્યા છે.

શજજાજ ભરઉને કહ્યુ ં: ઈખ્વાપીશા ....

એટરે કે દૂય થઈ જા અને ભાયી વાથ ે

લાત ન કય.

સ્ષ્ટતા : શજજાજ ભરઉન ેઉય પ્રભાણ ે

જે ળબ્દ લામાદ તે કુયઆને ભજીદની

સયુએ ભોભીનની એક આમત છે. તેનુ ં

વલલયણ એ છે કે જમાયે જશન્નભના રોકો



જશન્નભભાથંી ફશાય નીકલાની ઈચ્છા

કયળે ત્માયે યબ્બરુ ઈઝજતનુ ંપયભાન શળ ે

કે : દૂય થઈ જાલ અન ેભાયી વાથ ેલાત ન

કયો.

અયફી બાાભા ં ‘ઈખ્વા’ ળબ્દ ડીક્ષનયી

પ્રભાણ ે કુતયાન ે ધતુ્કાયલાના અથદભા ં

લયામ છે.

શજજાજ ( રાઅનતલુ્રાશ)ના જશન્નભ

લાવવર થલા છી જમાયે કૈદીઓની



ગણત્રીકયલાભા ંઆલી ત્માયે તેભા ં૧ય,૦૦૦

રુૂો અને ય૦,૦૦૦ સ્ત્રીઓ શતી. અન ે

તેભા ં૪૦૦૦ સ્ત્રીઓ એલી શતી કે જેભના

ળયીય ય કડા ંણ ન શતા.ં એટલુ ંજ

નકશ આ કૈદીઓ એક જ ચાય કદલારની

લચ્ચે કૈદ યખાએરા શતા, તે કૈદખાનાભા ં

છત ન શતી. જમાયે કોઈ કૈદી ગયભીથી

ફચલા ભાટે ોતાના શાથથી ચશયેા ય

છામંો કયતો ત્માયે કૈદખાનાના વવાશીઓ



તેભને થ્થય ભાયતા શતા. તે કૈદીઓન ે

જલની યોટરીભા ં યેતી ભેલીન ે

ખલયાલલાભા ં આલતી અન ે ીલા ભાટે

કડવુ ંાણી આલાભા ંઆલતુ ંશતુ.ં

શજજાજ ( રાઅનતલુ્રાશ) વનદો રોકોને

- ખાવ કયીન ે વાદાત રોકોનુ ં ખનૂ

લશાલલાન ેગલદની લાત વભજતો શતો.

એક કદલવ તે ભરઉન ે યોઝો યાખલાનુ ં

નક્કી કયુ.ં ત્માયે : તેણ ેોતાના નોકયોને



તેની વદંગીનુ ં ખાણુ ં તૈમાય કયલાનો

હુકભ આપ્મો તે ભરઉનના નોકયો

ઈળાયાભા ંઅાએરા હુકભ મજુફ વાદાત

રોકોના રોશીથી ગુદંલાભા ંઆલેરા રોટથી

ફનાલેરી યોટરી તૈમાય કયીને રઈ ગમા

અને તેનાથી ત ે ભરઉન ે વશયેી અન ે

ઈપતાયી કયી શતી.તે ભરઉનન ેએ લાતનો

શભંેળા ખટકો યહ્યો કે તે ોતે કયફરાભા ં



ભોજૂદ ન શતો, નકશતય તે ળીમ્ર ભરઉન

કયતા ંણ લધાયે ઝુલ્ભ કયત.

શજજાજ ( રાઅનતલુ્રાશ) કુપા અને

ફવયાની લચ્ચ ે ળશયેે લાવીતનો ામો

નાખ્મો શતો. ત્મા ંતે નલ ભકશનાથી લધાયે

વભમ યશી ળર્ક્ો નકશ. અને ૩ લયવની

ઉંભયે જશન્નભ લાવીર થમો.

ઈબ્ને ખરકાન રખ ે છે કે : શજજાજ

(રાઅનતલુ્રાશ)ને ભઝ ે આકરશ રાગ ુ



ડમો શતો. જે યોગભા ં ળયીયભા ં લંછી

જેલા જીલડા ં ૈદા થઈ જામ છે. એક

શકીભને ફોરાલલાભા ં આવ્મો તો તેણ ે

ગોશ્તનો એક ટુકડો યેશ્ભની એક દોયી

વાથે ફાધંીન ે શજજાજ ( રાઅનતલુ્રાશ)ન ે

ગી જલા કહ્યુ.ં શજજાજ (રાઅનતલુ્રાશ)

તે ટુકડો ગી ગમો. થોડીલાય છી ત ે

દોયી ફશાય ખંચલાભા ં આલી તો તેની

વાથે કેટરામ જીલડાઓ રાગેરા શતા.



અલ્રાશ તઆરાએ શજજાજ

(રાઅનતલુ્રાશ)ના ળયીયભા ંએટરી ફધી

ઠંડી ૈદા કયી કે તેની આજુ ફાજુ

વગડીઓ વગાલલાભા ં આલતી તેભ

છતા ં તે ઠંડી રાગલાની પકયમાદ કયીન ે

બભૂો ાડમા કયતો શતો. તેણ ે શવન ે

ફવયીને ોતાની તકરીપની પકયમાદ કયી.

ત્માયે તેઓએ કહ્યુ ં: ભં તો તને શરેા જ

વનદો રોકોને અન ે ખાવ કયીન ે વાદાત



રોકોને કત્ર કયલાથી યોર્ક્ો શતો. યંત ુ

તુ ં ભાન્મો નકશ. આજે તુ ં તેની જ વજા

બોગલી યહ્યો છે.

શજજાજે ( રાઅનતલુ્રાશ) કહ્યુ ં: હુ ં

અલ્લ્રાશ તઆરા ાવ ે ભને દોઝખથી

આઝાદ કયલાની દોઆ નથી કયતો યંત ુ

ભાયી દોઆ તો પક્ત એટરી છે ભાયી રૂશ

જલ્દી વનકી જામ જેથી કયીને હુ ં



દુવનમાની તકરીપોભાથંી મસુ્ક્ત ભેવુ.ં

(યોઝાતરુ જન્નત, ાના ન.ં૧૩૩)

કાઝી નરુૂલ્રાશ શસુ્તયી તેભની કીતાફ

‘ભજાણરસરુ ભોભેનીન’ભા ં રખ ે છે કે

શજજાજ ( રાઅનતલુ્રાશ) ભોતના અંવતભ

વભમે યડલા રાગ્મો. તેના લઝીયે યડલાનુ ં

કાયણ છૂયુ ંત્માયે તેણે કહ્યુ ં: ભં રોકો ય

ફહુ જ ઝુલ્ભ ર્ક્ાદ છે. ખાવ કયીને ઔરાદે




આરેશી લવલ્રભ) ય તો ભં ઝુલ્ભના

શાડ તોડમા છે.

ખળુાભતખોય લઝીય કશલેા રાગ્મો કે :

અભીય આ ળા ભાટે ગબયાલ છો આે

જે કાઈં ર્ક્ુ ંછે. દરીરે બયુશાન મજુફ ર્ક્ુદ

છે. અને ત ેકાભન ેઝુલ્ભ કશી ળકામ નકશ.

શજજાજ (રાઅનતલુ્રાશ)એ કહ્યુ ં: જો ભન ે

કમાભતના કદલવ ેહુકભૂત આલાભા ંઆલે

તો તે કદલવે તુ ંભાયો લઝીય ફન ેતો શુ ં



દરીરે બયુશાન ભને કાભ રાગળ ે ?

વાબંો, હુ ંએ લાત વાયી યીત ેજાણુ ંછુ કે

ભાયી ભૌતનો વભમ નજદીક આલી ગમો

છે. અન ેદોઝખ ભાયી યાશ જુએ છે. ખદુા

ચાશળે તો દોઝખભા ંણ તાયી અને ભાયી

જોડી વાથ ેયશળેે.

*********



(૮ય)એક ડોળીનો જડફાતોડ જલાફ

અમ્ર ફીન રૈવ ફાદળાશ ોતાના

રશ્કય વાથે નીળાયૂ જઈ યહ્યો શતો. તે

ફહુજ ઠંડીનો જભાનો શતો. તેના રશ્કય

ભાટે યાતલાવો કયલાની કોઈ જગ્મા ન

શતી. વખ્ત ઠંડી વાથ ે ફયપનો લયવાદ

ણ ળરૂ થઈ ગમો શતો તેથી અમ્રએ તેના

રશ્કયને ગાભના કોઈ ણ ભકાનભા ંઘવુી

જલાનો હુકભ આપ્મો. ફાદળાશનો હુકભ



વાબંીન ે રશ્કયના વૈનીકોએ

ફજફયીથી રોકોના ભકાન ઉય કબ્જો

જભાલલાનુ ંળરૂ કયુ.ં

તે ગાભભા ંએક વધુ્ધ સ્ત્રીના ાચં ભકાન

શતા. રશ્કયના ભાણવોએ તે ાચંેમ

ભકાન ય કબ્જો જભાલી દીધો. ત ેડોળી

રશ્કયના વયદાય ાવ ે પકયમાદ કયલા

ભાટે ગઈ. વયદાયે તેન ે ફીજા કદલવ ે

ફાદળાશના દયફાયભા ં આલીન ે



ફાદળાશની વાભે પકયમાદ કયલાની વરાશ

આી.

ફીજા દીલવ ે તે ડોળી અમ્ર ફીન રૈવના

દયફાયભા ં શોચી ગઈ અને કહ્યુ ં અમ

ફાદળાશ તભાયા પોજીઓએ ભાયા ય

ઝુલ્ભ કમો છે. ભાયી ાવે ાચં ભકાન છે.

જે ભાયી ાચં દીકયીઓને આેરા છે.

ભાયી ાચંેમ દીકયીઓ યણાલેરી છે.

તભાયા પોજીઓએ ભાયી ાચંેમ



દીકયીઓને તેભના વત વાથ ે ઘયની

ફશાય કાઢીન ે ઘય ય કફજો જભાલી

દીધો છે. હુ ં તભાયી ાવેથી અદર

ઈન્વાપની આળા યાખુ ં છુ.ં તભે તભાયા

પોજીઓને હુકભ કયો કે તેઓ ભાયા

ઘયભાથંી નીકી જામ અને ઘય ખારી

કયી દે.

અમ્રએ તે ડોળીન ે કહ્યુ ં: ડોળીભા ંઅત્માયે

વખ્ત ઠંડીનો ઝભાનો છે ભાયા પોજીઓ



ર્ક્ા ંજામ? તભે અશંથી ચાલ્મા જાલ. રોકો

કશ ેછે કે સ્ત્રીઓ ફેઅકર શોમ છે. તે લાત

વાચી છે. ડોળી જમાયે નીયાળ થઈન ે

ાછી પયલા રાગી ત્માયે કોઈએ ઉમ્રનૂે કહ્યુ ં

આ ડોળી ફહુજ અકરભદં અન ે

યશઝેગાય છે. તેના ય યશભે કયો.

અમ્રએ બભુ ાડીન ે ત ે ડોળીન ે ાછી

ફોરાલી અન ેકહુ ં: શુ ંતં કુયઆન લાચં્યુ ં

છે ? તે ડોળીએ કહ્યુ ંજી શા.



અમ્રએ કહ્યુ ંતો તં કુયઆન ેભજીદભા ંઆ

આમત લાચંી શળે કે ...... ફાદળાશ જમાયે

કોઈ લસ્તીભા ંદાખર થામ છે ત્માયે તેન ે

તફાશ કયી નાખ ે છે અન ે ત્માનંા

આફરૂદાય અને ળયીપ રોકોને ફેઈજ્જત

કયી નાખે છે. અને તેઓ એભજ કયે છે.

ડોળીએ કહ્યુ ં: ફાદળાશ ભં કુયઆને

ભજીદની આ આમત લાચંી છે. યંત ુભન ે

એ લાતનુ ંઆિમદ થામ છે કે એજ સયૂએ



નમ્રની આ આમત તભે કેભ નથી લાચંી

? ..... તેઓના ઘય લીયાન ડમા છે કેભ કે

તેઓએ ઝૂલ્ભ કમો શતો. ફેળક તેભા ંઈલ્ભ

ધયાલનાયાઓ ભાટે વનળાની છે.

આ આમત વાબંીને અમ્ર ધ્રજુી ગમો.

તેણે કહ્યુ ં: ડોળી તાયા ભકાન ાછા રઈ

રે. શલ ે છી ભાયા પોજીઓ રોકોના ં

ઘયોભા ં યશળેે નશં. ત ે છી તેણ ે એરાન

કયુ ં કે ત્રણ કરાક છી કોઈ પોજી ફીજા



કોઈના ભકાનભા ં યશતેો નજયે ડળે તો

તેને કત્ર કયી નાખંલાભા ં આલળે.

ત્માયછી તેણે ળાદીમાખ નાભની જગ્માએ

પોજના ં તબંઓુ રગાવ્મા. શારભા ં ત ે

જગ્માએ એક ફગીચો છે. ( તાયીખ ે

ફશીયશ ાના ન ં૧૯)

*********



(૮૩) વાદાત રોકોની ભઝલભૂી

શઝયત ઈભાભ ઝૈનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ના પયઝદં શઝયત ઝૈદ

ળશીદના ૌત્ર અશભેદ ફીન ઈવા ફીન

ઝૈદ કશ ેછે કે જમાયે શારૂન યળીદે અભાયી

તરાળ ળરૂ કયી ત્માયે અભ ે ત્રણ રોકો

એટરેકે હુ,ં કાવીભ ફીન ઈબ્રાશીભ ફીન

અબ્દુલ્રાશ ફીન ઈભાભ શવન અન ે

અબ્દુલ્રાશ ફીન અબ્દુલ્રાશ ફીન ઈભાભ



શવન - અભે ત્રણેએ ભીન ેનક્કી કયુ ં કે

આણે ત્રણેએ જુદા જુદા ળશયેોભા ંછુાઈ

જવુ ં અને ફીજા નાભથી જજંદગી

લીતાલલી.

આથી હુ ં યમ ળશયે ચાલ્મો ગમો.

અબ્દુલ્રાશ ળાભ અન ે કાવીભ મભન

ચાલ્મા ગમા. શારૂનયળીદના જશન્નભ

લાવીર થલા છી અભે ત્રણેમ શજના



કદલવોભા ં ભક્કાભા ં એક ફીજાને ભળ્મા

અને અભાયા કદરના દદદન ેફમાન કમાદ.

કાવીભે કહ્યુ ં: જમાયે હુ ં મભન તયપ

યલાના થમો ત્માયે ભાયી વાથ ેભાયી ત્ની

ણ શતી. જે ગબદલતી શતી. અભે એક

લેયાન યણભાથંી વાય થઈ યહ્યા શતા.

ભાયી ત્નીન ેપ્રસવુતનુ ંદદદ થલા રાગ્યુ ંએ

વલસ્તાયભા ંઆજુફાજુભા ંયદો કયી ળકામ

એલી કોઈ જગ્મા ન શતી. તેથી એક ખાડો



ખોધો. જેભા ંભાયી ત્નીએ ફાકન ેજન્ભ

આપ્મો. ત્માયછી ભાયી ત્નીન ે ફહુજ

તયવ રાગી. હુ ં ાણીની ળોધભા ં ચાયે

ફાજુ બટકતો યહ્યો યંત ુકમામંથી ાણી

ભળ્યુ ં નશં. હુ ં ખારી શાથે ાછો પમો .

ત્માયે ભાયી ત્નીની આંખો ચારી ગઈ

શતી. હુ પયી લખત ાણી ળોઘલા ગમો.

ણ ાણી ભળ્યુ ંનશં અને ાછા પયી ન ે

જોયુ ં તો ભાયી ત્ની મતુ્યુ ં ાભી શતી.



તેની ફાજુભા ં નાનકડુ ં ફાક તયપડીમા

ભાયતુ ંશતુ ં. ભં ભાયી ત્નીન ેદપન કયી.

ત્માયછી ભં ફાયગાશ ેઈરાશીભા ંઅઝદ કયી

કે : યલયકદગાય ભાયા યશલેાની કોઈ

જગ્મા નથી તો છી ભા ં લગયનુ ં આ

ફાક કેલી યીત ેજીલતુ ંયશળેે ?

થોડીલાયભા ં તે ભાસભૂ ફાકે ભાયા શાથ

ય દભ છોડી દીધો. ભં તે ભાસભૂ

ફાકને તેની ભાતાની ફાજુભા ં દપનાલી



દીધુ.ં અબ્દુલ્રાશ ફીન મવૂાએ કહ્યુ ં: હુ ં

ખેડુત અને ભજૂયનો ોળાક શયેીન ે

ળાભના ં એક ગાભડા તયપ જલા રાગ્મો.

ત્માનંા ં વવાશીઓ ભન ે જોઈને ભાયી

ભશ્કયી કયલા રાગ્મા. છી તે રોકોએ

ભાયી ીઠ ય લજનદાય વાભાન મકૂીન ે

ભને ચારલાની પયજ ાડી. હુ ં ફહુજ

મશુ્કેરીથી તે વાભાન રઈને ચારતો યહ્યો.

હુ ંજમાયે થાકી જતો ત્માયે વાભાન જભીન



ય મકૂીને આયાભ કયલા યોકાઈ જતો. ત ે

લખતે વવાશીઓ કોયડા ભાયતા અન ેભન ે

કશતેા કે : ખદુા એ રોકોના વમશૂ ઉય

રાનત કયે, જેભની વાથે તાયો વફધં શોમ.

એશભદ ફીન ઈવાએ ોતાની મવુીફતોનુ ં

લણદન કયતા ંકહ્યુ ંકે : આ વભમ દયમ્માન

ભાયા ય વૌથી ભોટી મવુીફત એ ડી કે

હુ ં યમ ળશયેભા ં એક વલસ્તાયભા ં લઝદનીન

નાભની જગ્માએ અબ ુશપવ જસ્વાવ નાભ



ધાયણ કયીને યશતેો શતો. ભાયી વાથ ેભાયો

તુ્ર ભોશભંદ ણ શતો.

એકના રામક અન ેશરકા કુની એક સ્ત્રી

વાથે ભાયી ળાદી થઈ અને ભાયા તુ્ર

ભોશમ્ભદની ળાદી અબ્દેકૈવના ગરુાભોની

એક છોકયી વાથે થઈ. ભાયો તુ્ર ણ

ભાયી જેભ ફીજુ નાભ ધાયણ કયીને જીલન

લીતાલતો શતો.



અલ્રાશ તઆરાએ ભન ે ત ે સ્ત્રીથી એક

દીકયી આી. જમાયે ભાયી દીકયી ખુ્ત

લમની થઈ ત્માયે તેજ કૌભના એક વાયા

ભાણવે ભાયી દીકયી વાથ ે રગ્ન કયલાની

દયખાસ્ત ભોકરી. ભાયી ત્નીના

બાઈઓએ ણ એ દયખાસ્ત સ્લીકાયલાનો

આગ્રશ કમો. આ પ્રશ્નભા ં હુ ં એટરો ફધો

મ ૂઝંાઈ ગમો કે ત ે યાત્ર ે ભ ં ભાયી દીકયી

લપાત ાભ ેતેલી દુઆ કયી. ફીજા દીલવ ે



વલાયે ભાયી દીકયી લપાત ાભી શતી.

ભને આજ સધુી એ લાતનો ખટકો થમા

કયે છે કે ભં ભાયી દીકયીન ેભાયા દીરની

લાતથી ણ લાકેપ ન કયી.

ભાયી દીકયી લપાત ાભી ત્માયે ભં ભાયા

પયઝદંને એ લાતની જાણ કયી કે અલ્રાશ

તઆરાએ ભાયી દુઆ કબરૂ કયી રીધી છે.

અને આણન ે આ ભનહવૂ રોકો વાથ ે

વફધં ફાધંલાથી ફચાલી રીધા છે.



ભાયા પયઝદેં ભને કહ્યુ ં કે અલ્રાશ ે ભન ે

પયઝદં અતા કમો છે જેન ુનાભ ભં અરી

યાખ્યુ ં છે. શારભા ંભાયા પયઝદં લઝદનીભા ં

છે. અને ભન ે તેની શારત લીળ ે કોઈ

જાણકાયી નથી. (ભક્તર ેખ્લાયઝભી બાગ

ય, ાના ન ં૧૦૭)

*********



(૮૪) ભઝલભૂ રોકોન ેભદદ ન કયલાનો

અંજાભ

ળાશ ખ્લાયઝભીની ચગંેઝખાન વાથ ે

જગં થઈ. ભગંોર રોકો વલજમી થમા અન ે

ખ્લાયઝભીને શાયનો વાભનો કયલો ડમો.

ભગંોર રોકોના ડયથી તે રોકોએ નાવી

જલાની મોજના ફનાલી. શરેા તો ત ે

રોકોએ કશન્દુસ્તાન જલાનો ઈયાદો ર્ક્ો.

યંત ુ ફોજુશ શીન્દુસ્તાન જલાન ે ફદર ે



નેળાયુ ચાલ્મો ગમો. નેળાયુ જલા છી

તેની અહમાળીભા ંલધાયો થમો. તેભજ તેણ ે

ભઝલભૂ રોકો ય ઝુલ્ભો વવતભ કયલાનુ ં

ળરૂ ંકયી દીધુ ંતેભજ ખદુાની ભખ્લકૂ ભાટે

તેણે જીલવુ ં મશુ્કીર કયી દીધુ.ં ત ે ત્રણ

લયવ સધુી નેળાયૂભા ંયહ્યો.

એક લખત ભઝલભૂ રોકોનુ ં પ્રવતવનવધ

ભડં તેના લઝીય ાવ ે ગયુ.ં અન ે

ોતાના ડુફાડલાભા ં આલેર શકની



ભાગંણી કયતા ંકહ્યુ.ં ળાશ ખ્લાયઝભી ાવ ે

આ લાત યજુ કયો અને તેની ાવેથી

અભાયી લટુાએરી દોરત ાછી ભેલી

આો.

લઝીયે કહ્યુ ં કે ફાદળાશ ે ભન ે સ્લરૂલાન

સ્ત્રીઓ ળોધીને તેના ભશરેભા ં

શોચાડલાની અન ેતફરા લાદકોની તેની

ણખદભતભા ં યજુ કયલાનુ ં કાભ વોપ્યુ ં છે



તેથી હુ ં તભાયા શક વલેની લાત યજુ

કયલા ભાટે રાચાય છુ.ં

એ અયવાભા ંળાશ ખ્લાયઝભીના જાસવૂોએ

તેને એલી ભાશીતી આી કે ચગંેઝખાનનુ ં

રશ્કય તેને ઘેયી રેલા ભાટે યલાના થઈ

ચકૂયુ ં છે. તેભજ મકુભતરુ જૈળના ત્રીવ

શજાય જગંરી વવાશીઓ જીહુનનો દકયમો

લટાલી ચકૂમા છે. અન ે તેની ાછ



ચગંેઝખાન ભોટંુ રશ્કય રઈન ેઆલી યહ્યો

છે.

આ વભાચાય વાબંીન ે ખ્લાયઝભીના

ભોતીમા ભયી ગમા અને તે નેળાયુ

છોડીને ઈયાક તયપ યલાના થઈ ગમો.

તાયીખે જશાગંળુાના વંાદક ખ્લાજા

અતાઉર મલુ્ક જુલૈની રખે છે કે જમાયે

ખ્લાયઝભી ળાશ નેળાયુથી બાગ્મો ત્માયે

ભાયા વતા ણ તેની વાથ ેશતા. સરુતાન



ોતાનુ ંરશ્કય રઈને એક શાડ ય ચડી

ગમો. તેણે ભાયા વતાન ે ોતાની ાવ ે

ફોરાવ્મા. ભાયા વતા તેની ાવે ગમા તો

તેણે ોતાના ચશયેા ય શાથ પેયવ્મો અન ે

નીવાવો નાખંીન ેકહ્યુ ં: જુલૈની તભે જોયુ ં

કે આ અધભ રોકોએ અભાયી વાથ ે કેલો

વ્મલશાય કમો ? અને અભે કેલી

ફદફખ્તીભા ંપવાઈ ગમા. આભ કશીને ત ે

આશો બયતા બયતા યડલા રાગ્મા. તેભજ



જભાનાના ં કયલતદન વલ ે અળઆય

ડતા યહ્યા.

સરુતાન ‘યમ’ તયપ ગમો. ત્માથંી

તફયીસ્તાન અન ેગયુગાન ગમો. જમાયે ત ે

અકરાર શંચ્મો ત્માયે તેણે ોતાના

કુટંુફને અકરારના કકલ્રાભા ં યાખ્યુ ં અન ે

ત્મા ં ફહુ ભોટો ખજાનો દપન કમો.

અકરારનો કકલ્રો અબેદ શતો. ોતાના



કુટંુફને ત્મા ં યાખીન ે તે જઝીયએ

આફેસકુુનભા ંછુાઈ ગમો.

ભગંોર રશ્કય વતત તેનો ીછો કયતુ ં

યહ્યુ.ં જમાયે તે રોકોને એ લાતની

જાણકાયી ભી કે તેનુ ં કુટંુફ અને ખજાનો

અકરારના કકલ્રાભા ંછે. ત્માયે તે કકલ્રાન ે

ઘેયી રીધો.

તે કકલ્રો દયેક યીતે ભજબતૂ અન ેઅબેદ

શતો. યંત ુ સરુતાનના ખાનદાનની



ફદફખ્તી એ શતી કે એ કકલ્રાભા ં

ાણીનો યૂલઠો ખરાવ થઈ ગમો અન ે

કકલ્રાભા ંલશતે ુ ંાણીનુ ંઝયણુ ંસકૂાઈ ગયુ.ં

તેથી કકલ્રાલાા રોકોએ ભગંોર રશ્કય

વાથે વભાધાન કયી રીધુ ં અને તેભના

ભાટે કકલ્રો ખોરી આપ્મો.

ભગંોર રશ્કયે સરુતાનના ખાનદાનન ેકૈદ

કયી રીધુ.ં અન ેતેણ ેદપન કયેર ખજાના

ય કફજો જભાલી દીધો. જમાયે



ખ્લાયઝીભ ળાશને આ લાતની ખફય ડી

ત્માયે તેની નજયોભા ં દુવનમા અંધાયી થઈ

ગઈ. અને તેણે આત્ભશત્મા કયી રીધી.

જભાનાના ચડાલ - ઉતાયન ે જુઓ કે જે

ભાણવ એક જભાનાભા ં વળકાય કયલા જતો

શતો ત્માયે તેની વાથ ે શજાયો વૈવનકોનુ ં

રશ્કય યશતે ુ ં શતુ ં યંત ુ તેણ ે જમાયે

આફેસકુુન નાભના વલસ્તાયભા ંઆત્ભશત્મા

કયી ત્માયે કોઈની આંખભા ંતેના ભાટે એક



આસુ ં ણ આવ્યુ ં ન શતુ.ં જે યેળભ અન ે

ભખભરના ણફસ્તય ય સલુા ભાટે

ટેલાએરો શતો તેને કપન ણ ન ભળ્યુ.ં

તેને તેના શયેેરા કડાભંાજં દપન

કયલાભા ંઆવ્મો શતો.

ભગંોર વયદાય તેના ખાનદાનન ે કૈદ

કયીને ચગંેઝખાન ાવે રઈ ગમો ત્માયે

તેણે એ ખાનદાનભા ંજેટરા જેટરા રુૂો

શતા ત ેફધાન ેકત્ર કયી નાખલાનો અન ે



ફધી ઔયતોને કનીઝ ફનાલી રેલાનો

હુકભ આપ્મો. તે છી ભગંોર રશ્કયના

વયદાયો લચ્ચે ફધી સ્ત્રીઓન ે લશચંી

દેલાભા ં આલી. એ લખતે ખ્લાયઝીભ

ળાશની ભાતા ઘોડાની ઉઘાડી ીઠ ય

વલાય થઈન ેતેભના કુટંુફની ફદફખ્તીનુ ં

ભાતભ કયી યશી શતી. ( તાયીખ ે તફયી,

ાના ન.ં ૦)

*********



(૮) ફે બાઈઓના ચાકયત્ર્મભા ંતપાલત

સરુતાન ભશમેદૂ ગઝનલીએ તેના

યાજમભા ં ખતુ્ફા આનાયા ખતીફોન ે એ

લાતનો હુકભ આપ્મો કે તે રોકો જુમઆ્

અને ઈદના ખતુ્ફાભા ં તેના નાભ છી

તેના દીકયા ભોશમ્ભદ અન ેભવઉદનુ ંનાભ

રેલાભા ંઆલે.

સરુતાનના એક વનકટના વભત્ર અભીય

શવન વભકાન ેએક કદલવ સરુતાનન ેછૂયુ ં



: આખી દુવનમા જાણ ે છે કે તભાયો તુ્ર

ભવઉદ હુકભૂત કયલા ભાટે લધાયે

રામકાત યાખ ે છે અન ેતેજ તભાયા વાચો

જાનળીન વાણફત થઈ ળકે તેભ છે. આભ

છતા ં આે ભોશમ્ભદન ે ભવઉદ ઉય

અગ્રતા ળા ભાટે આી ?

સરુતાને કહ્યુ ં: આ વાચુ ં કશો છો ?

ભવઉદભા ં હુકભૂત કયલાની રામકાત અન ે

મોગ્મતા લધાયે છે. યંત ુભન ેએ લાતનો



ડય છે કે જો ભવઉદન ે હુકભૂત ભી જળ ે

તો તે ોતાના બાઈ ભોશમ્મ્દને એક કદલવ

ભાટે ણ વશન કયી ળકળે નકશ. તે તેન ે

કત્ર કયી નાખળે અથલા તો તેના ળયીયનુ ં

કોઈ અલમલ નકામુ ં કયી નાખળ.ે આ

ખતયાને ધ્માનભા ં રઈનં ભં ભોશમ્ભદન ે

ભવઉદ ઉય અગ્રતા આી છે. જેથી

કયીને ત ે ોતાના બાઈનો કાઈંક રેશાજ

યાખે.



સરુતાન ભશમેદુનુ ં મતુ્ય ુ થલા છી તેન ે

જે લાતનો ડય શતો તેજ ફન્યુ.ં ભવઉદના

શાથભા ં હુકભૂત આવ્મા છી તેણ ેોતાના

બાઈ ભોશમ્ભદની આંખોભા ં વીમા

બયાલીને તેન ેઅંધ કયી નાખ્મો. છી તેન ે

એક કકલ્રાભા ં કૈદ કયી દીધો. ભોશમ્ભદે

તેના બાઈ ભવઉદન ે ોતાના ખચદ ભાટે

કદનાય આલાની વલનતંી કયી યંત ુતેણ ે



એક ણ કદનાય આલાનો ઈન્કાય કયી

દીધો.

થોડા કદલવ છી કયસ્સ્થવત ફદરાઈ

ગઈ. ફગદાદનો ખરીપા કત્ર થઈ ગમો

અને વત્તાની રગાભ વરજુકીમોના શાથભા ં

આલી. ભવઉદે ખયુાવાન છોડી દીધુ ંઅન ે

ગઝની ાછો પમો. ભવઉદના ગરુાભો

અને પોજીઓ તેનાથી તગં આલી ગમા. ત ે

રોકોએ એક કાલત્રુ યચ્યુ ંઅને ભવઉદના



બાઈ ભોશમ્ભદને કૈદભાથંી મકુ્ત કયી

દીધો. અન ે તેના શાથભા ં વતા આી

દીધી.

ભોશમ્ભદે તે કાભ ભાટે શરેા તો ભાપી

ચાશી. યંત ુવવાશીઓએ તેને કહ્યુ ંકે : જો

તે વત્તા નકશ વબંાે તો તેને કત્ર કયી

નાખલાભા ં આલળે. આથી ભોશમ્ભદે

ભજબયૂ થઈને વત્તા વબંાલી ડી.

વવાશીઓએ ભવઉદન ે ણગયપતાય કયીન ે



ભોશમ્ભદની વાભ ેયજુ કમો. ત્માયે ભોશમ્ભદે

કહ્યુ ં: તાયે ગબયાલાની કોઈ જરૂય નથી.

તુ ં તાયા ભાટે જે યાજમ વદં કયીળ ત ે

તને આલાભા ંઆલળે.

ભવઉદે એક જગ્માનુ ં નાભ કહ્યુ.ં ત્માયે

ભોશમ્ભદે કહ્યુ ં: તને એ જગ્માનો શાકકભ

ફનાલલાભા ંઆલે છે.



ત્માયછી ભવઉદે તેની ાવેથી ખચદની

યકભ ભાગંી ત્માયે ભોશમ્ભદે તેન ે ૦૦

કદનાય આપ્મા.

*********



(૮૬) .... લઝીય ફન્મા છી કેલા કેલા

યાક્રભ કમાદ ?

એશભદ ફીન ભોશમ્ભદ,

ભોઅતવીભનો લજીય શતો. એક ગલનદયે

તેના ય ત્ર રખ્મો. ત્માયે લજીય તે ત્ર

ોતાના સરુતાનન ે લાચંી વબંાલતો

શતો . તે ત્રભા ં કરાઅ ળબ્દ રખેરો

શતો. ખરીપાને તે ળબ્દનો અથદ વભજાતો

ન શતો. તેથી તેણે લજીયને એ ળબ્દનો



અથદ છૂમો. ત્માયે લજીયે કહ્યુ ં: વાચી

લાત એ છે કે ભને ોતાન ે ણ એ

ળબ્દના અથદની ખફય નથી. આણી કેલી

અજફ શારત છે કે ખરીપા અબણ છે અન ે

લજીય જાકશર છે.

ખરીપાએ કહ્યુ ંઆણો કોઈ કાતીફ શાજય

શોમ તો ફોરાલો. ખરીપાન ે કશલેાભા ં

આવ્યુ ં કે અત્માયે ભોશભંદ ફીન અબ્દુર

ભણરક શાજય છે. ખરીપાએ તેભન ે



ફોરાલલાનો હુકભ કમો. અબ્દુર ભરીકન ે

ખરીપાએ કરાઅ ળબ્દનો અથદ છૂમો

ત્માયે તેઓએ કહ્યુ ં કરાઅનો અથદ વંણૂદ

ઘાવનો થામ છે. જો ત ેબીનુ ંશોમ તો તેન ે

‘ખરી’ કશલેાભા ંઆલ ેછે. અને જો ત ેસકુૂ

શોમ તો તેન ે શળીળ કશલેાભા ં આલ ે છે.

ત્માયછી તેઓએ તેની વંણૂદ લીગત

અને વલલયણ યજુ કયુ ં ત્માયે ખરીપા

તેનાથી ફહુજ પ્રબાવલત થમો. તેભજ તેન ે



લઝીયનો શોદ્દો વંી દીધો. ભશભંદ ફીન

અબ્દુર ભણરકે લઝીય ફન્માછી ોતાની

વત્તા ભજબતૂ ફનાલી. રોકો ય જુરભ

અને અત્માચાય કયીને ફહુજ ભાર બેગો

કયી રીધો. ત ે ફહુજ રાફંા વભમ સધુી,

એટરે કે ભોઅતવીભના જભાનાથી રઈન ે

લાવીકના જભાના સધુી વત્તા ય યહ્યો.

ઈબ્ને લશફ કશ ે છે કે હુ ં અન ે ઈબ્ન ે

ખાઝીફ તથા ફીજા દભ્રષ્ટ અવધકાયીઓ



ભોશભંદ ફીન અબ્દુર ભણરક ઝેમાતની

કૈદભા ં શતા. તેણ ે અભને છોડલા ભાટે

ફહુજ ભોટી યકભ ભાગંી શતી. જે યકભ

ચકૂલલી એ અભાયા ગજા ફશાયની લાત

શતી.

એ જભાનાભા ં લાવીક ફીલ્રાશ ફીભાય

ડમો. અશભદ ફીન અફી દાઉદ કાઝી

તેના ખફય અંતય છૂલા ભાટે ગમા. ત ે

લખતે ખરીપા લાવીક ફીલ્રાશ ે કહ્યુ ં:



એશભદ હુ ં તો ભાયા શાથ ે દુનીમા અન ે

આખેયત ફનંે ખોઈ ચકૂમો છુ.ં

કાઝીએ કહ્યુ ં: કઈ યીત ે?

ખરીપાએ જલાફ આપ્મો કે આ ભાયી

જજંદગીનો આખયી વભમ છે. જેભા ં દુવનમા

ભાયા શાથભાથંી ચારી ગઈ છે. શલે ભાયી

આખેયતની જજંદગી ભાટે કોઈ ઉામ ળર્ક્

શોમ તો જરૂય કયો.



કાઝીએ કહ્યુ ં: તભાયો લઝીય ભોશભંદ ફીન

અબ્દુર ભણરક ઘણા વત્તાધીળોન ે

ણગયપતાય કયીને કૈદભા ં નાખ્મા છે. અન ે

તેભને છોડલા ભાટે ભોટી યકભ ભાગી યહ્યો

છે. તે રોકો ાવે આટરી ભોટી યકભ

નથી. એ કૈદીઓના ં કુટંુફની શજાયો

વ્મસ્ક્તઓ આને અન ે આના લઝીયન ે

ફદદુઆ આી યશી છે. આ આના

લઝીયને હુકભ કયો કે ત ેકૈદીઓને આઝાદ



કયી દે. જમાયે તે રોકો મકુ્ત થઈ જળ ે

ત્માયે ત ે રોકો અન ે તેભના કુટંુફીજનો

તભને દુઆ આળે. જેના ંકાયણ ેળર્ક્ છે

કે અલ્રાશ તઆરા તભને તદૂંયસ્તી અન ે

વરાભતી આે.

ખરીપાએ કાઝીન ે હુકભ આપ્મો કે ભાયા

તયપથી તભ ેલઝીયન ેરખો કે તે કૈદીઓન ે

તયુતજ છોડી મકેૂ.



કાઝીએ કહ્યુ ં લઝીય ભાયા શસ્તાક્ષયથી

યીચીત છે. ત ે ભાયા અક્ષય જોઈન ે

કૈદીઓને મકુત નશં કયે. તેથી આ

આના શાથે એ હુકભ રખો.

લાવીકે લઝીયન ેવફંોધીન ે કૈદીઓને મકુ્ત

કયલાનો હુકભ રખ્મો. એક દયફાયીન ે

ફોરાલી એ લાતનો હુકભ આપ્મો કે ભાયો

આ હુકભ રઈને લઝીય ાવે જાલ અને

જો તે ઘોડા ય વલાય થમેરો શોમ તો



તેને કશો કે ઘોડા યથી ઉતયી શરેા

કૈદીઓને છોડી મકૂલાનો હુકભ આ.ે

દયફાયી હુકભ રઈન ે શંચ્મો. ત્માયે

લઝીય દારૂર અભાયા તયપ આલી યહ્યો

શતો. દયફાયીએ તેને યસ્તાભા ંયોકીને કહ્યુ ં

કે : ખરીપાનો હુકભ છે કે ઘોડા યથી

ઉતયીને શરેા હુકભનો અભર કયો અન ે

ત્માયછી ફીજા કાભ કયો.



લઝીયે તે ત્ર લાચંીન ે કહ્યુ ં કે : હુ ં આ

ફાફતભા ં ખરીપા વાથ ે લાતચીત કયી

રઈળ.

દયફાયીએ કહ્યુ ંતે લાત અળર્ક્ છે. તભાયે

શરેા આ હુકભ ય અભર કયલાનો છે.

નશીતય કત્ર થલા ભાટે તૈમાય યશલેાનુ ંછે.

લઝીયે ભજબયૂ થઈન ે કૈદીઓને છોડી

દીધા. (તાયીખ ેફશીયશ ાના ન ં૩૮)



તે લઝીયે એક કા કોટડી (એલી જગ્મા કે

જમા ં કૈદીઓન ે ત્રાવ આલા ભાટે જુદી

જુદી યીતો અનાલલાભા ં આલતી શોમ

છે.) ફનાવ્યુ ં શતુ ં જેભા ં એક ભોટી બઠ્ઠી

તન્નયુ ફનાવ્યુ ંશતુ ંજેની ડાફી અને જભણી

ફાજુએ રોખડંના ધાયદાય વીમા ફેવામાદ

શતા. જમાયે તે કોઈ વલયોધીન ેકત્ર કયલા

ચાશતો શતો ત્માયે તેભા ંઝૈતનુના રાકડા

વગાલીન ેગયભ કયલાનો હુકભ આતો



શતો. જમાયે તે બઠ્ઠી ફયાફય વગી જતી

શતી ત્માયે ત ે ોતાના દુશ્ભનન ે ત ે

વગતી બઠ્ઠી અન ે આગથી રાર થઈ

ગમેર વીમા લચ્ચે નાખી દેતો શતો.આ

યીતે તેણ ે વંકડો ફેગનુાશ રોકોને આ

બઠ્ઠીભા ંનાખીન ેકત્ર કયી નાખ્મા છે.

લાવીક છી મતુલકકીર વત્તા ય

આવ્મો. તે કોઈ કાયણોવય એ લઝીય ય

નાયાજ થમો. તેણ ે તે લઝીયન ે ફયતયપ



કયી નાખ્મો અને તેની તભાભ વંવત

કફજે કયી રીધી. તેભજ તેને તેનાજ

ફનાલેરા તન્નયુભા ં કૈદ કયલાનો હુકભ

આપ્મો. ભોશભદ ફીન અબ્દુર ભણરક તેના

ોતાના ફનાલેરા તન્નયુભા ં ચારીવ

કદલવ સધુી કૈદ યહ્યો. તેણે ભયતા શરેા

એક કદલવ અગાઉ મતુલકકીરન ેએક ત્ર

રખ્મો. જેભા ં નીચ ે મજુફનો પાયવી ળેય

રખ્મો શતો.



પાયવી કંવતનો વાયાળં :-

વત્તા અન ે હુકભૂત તો ચારલા ભાટેના

યસ્તા જેલો છે. તેના ય કમાયેક એક

ચારતો શોમ છે તો કમાયેક ફીજો. વત્તા

અને હુકભૂત ભી જલાથી ગલદ ન કયવુ ં

જોઈએ, કેભકે વત્તા કમાયેક એકના શાથભા ં

શોમ છે તો કમાયેક ફીજાના શાથભા.ં

મતુલક્કીરને જે કદલવ ેઆ ત્ર ભળ્મો ત ે

કદલવ ે તેન ે ત્ર લાચંલાની જયા ણ



ફુયવદ ન ભી. ફીજા કદલવ ે જમાયે

મતુલક્કીરે એ ત્ર લાચં્મો ત્માયે ત ે

લઝીયને છોડી દેલાનો હુકભ આપ્મો. યંત ુ

જમાયે તન્નયુને ખોરલાભા ંઆવ્યુ ં ત્માયે તે

ભયી ચકૂમો શતો.

*********



(૮૭) દદદ બયી અીર

ઝુલ્ભની ભઝીમ્ભતભા ં કુયઆન,

શદીવ અને ઈવતશાવના ાનાઓ બયેરા

ડમા છે. આ નાનકડી કકતાફભા ં ત ે

ફધાનો વભાલેળ કયલો ળર્ક્ નથી. અન ે

અશં ઝુલ્ભની ભઝીમ્ભતનો ઉલ્રેખ થમો

શોમ તેલી કુયઆને ભજીદની કેટરીક

આમત લાચંકો વભક્ષ યજુ કયીએ છીએ.



(૧) અલ્રાશ ઝાણરભોને વદં કયતો નથી.

(ય) ફેળક અલ્રાશ ઝાણરભ રોકોની

કશદામત કયતો નથી.

(૩) ઝાણરભ વપ નશં થામ.

(૪) કશી દો કે ઝાણરભો વવલામ કોઈન ે

શરાક કયલાભા ંનશં આલ.ે

() અને અભ ે ઝાણરભોન ે આ જ યીત ે

ફદરો આીએ છીએ.



(૬) જુઓ તો ખયા કે ઝાણરભોનો અંજાભ

શુ ંથમો ?

(૭) ફેળક ઝાણરભો ભાટે દદદનાક અઝાફ

છે.

(૮) અને તભાયાભાથંી જે ઝુલ્ભ કયે, તો

અભે તેને દદદનાક અઝાફ ચખાડશુ.ં

(૯) દદદનાક કદલવના અઝાફના કાયણ,ે

ઝુલ્ભ કયનાયાઓ ભાટે અપવોવ છે.



(૧૦) ઝાણરભો જે કાઈં કયી યહ્યા છે

તેનાથી તભ ે અલ્રાશન ે શયગીજ ગાપીર

નશં વભજતા.

(૧૧) તેઓને અલ્રાશ ે તે કદલવ ભાટે

ભોશરત આી યહ્યો છે, જેભા ંઆંખો પાટેરી

શળે.

શદીવોની કકતાફોભા ં ઝુલ્ભની ભઝીમ્ભત

બયેરી ડી છે. શઝયત યસરૂે ખદુા




પયભાલે છે કે : અલ્રાશ તઆરા પયભાલ ે

છે કે :જે કોઈ એલા રોકો ય ઝુલ્ભ કયે કે

જેનો ભાયા વવલામ કોઈ ભદદગાય ન શોમ

તેના ભાટે ગસુ્વો અન ેકો વખ્ત શળે.

ભૌરા અરી (અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલે છે.

: આખેયત ભાટે વૌથી ખયાફ બાથ ુફદંા

ય ઝુલ્ભ કયલો તે છે.



ઈભાભે અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ની અન્મ

એક શદીવ છે. : જેન ેફદરો ભલાનો ડય

શળે તે રોકો ઝુલ્ભ કયલાથી યશજે કયળે.

યશભતલુ્રીર આરભીન ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ) પયભાલે છે.

ભઝલભૂ બરે તે દુષ્ટ અને શરકા પ્રકાયનો

શોમ - છતા ં તેની દુઆ કબરૂ થામ છે.

એક કયલામતભા ંકાકપય ળબ્દ ણ આલેર

છે.




પયભાવ્યુ ં: અલ્રાશ તઆરા પયભાલે છે.

ભાયી ઈજ્જત અને જરારની કવભ હુ ંકોઈ

એલા ભઝલભૂની દુઆ કબરૂ નશં કરૂ ં કે

જે ફીજા કોઈ ય એટરો ઝુલ્ભ કયી

ચકૂમો શોમ.

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) પયભાલ ે

છે કે : ભઝલભૂ ઝાણરભને જેટલુ ં દીનનુ ં

નકુવાન કયી ળકે છે, તેટલુ ંઝાણરભ (કોઈ)



ભઝલભૂન ે દુન્મલી નકુવાન નથી કયી

ળક્તો.

*********



(૮૮) કેટરીક કયલામતો

ઈભાભે ભોશભંદ ફાકકય

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : ઈભાભ

ઝૈનરુ આફેદીન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

લપાતનો વભમ નજદીક આવ્મો ત્માયે

તેઓએ ભને છાતીએ રગાલીન ેપયભાવ્યુ ં:

- ફેટા હુ ંતભને એજ લવીહમત કરૂ ંછુ ંજે

ભાયા વતાએ ભન ેતેભની ળશાદત શરેા ં

કયી શતી. અને ભાયા વતાએ પયભાવ્યુ ં



શતુ ં કે : તેભના વતા શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેભન ે

આ લવીહમત કયી શતી તે લવીહમત આ

પ્રભાણે છે. કોઈ એલા ભાણવ ય ઝુલ્ભ

કયળો નશં કે જેનો ખદુા વવલામ ફીજો

કોઈ ભદદગાય ન શોમ.


પયભાવ્યુ ં: ત્રણ દુઆઓ એલી છે કે જેની



કબરૂીમત ભાટે અલ્રાશ વાભે કોઈ

અડચણ શોતી નથી.

(૧) વતાની ોતાના તુ્રના શકભા ં દુઆ,

કે જમાયે તેનો તુ્ર તેની વાથ ેબરાઈ કયે

અને વતાની તુ્ર ભાટે ફદદુઆ , કે

જમાયે તુ્ર તેની નાપયભાની કયે.

(ય) ભઝલભૂની ઝાણરભ વલરૂધ્ધ કયલાભા ં

આલેરી ફદદુઆ અને એલા ભાણવના

શકભા ં કયલાભા ં આલેરી દુઆ કે જે



ઝાણરભ ાવેથી તેનો શક ાછો અાલી

દે.

(૩) એક ભોભીનની ફીજા ભોભીન ભાટે

દુઆ, કે જે અભાયી ખળુી ભાટે તેની ભદદ

કયે અને એલા ભાણવની વલરૂધ્ધ કયાએરી

ફદદુઆ કે જે ળસ્ક્ત શોલા છતા ં તેભજ

ભોભીનને તેની ભદદની વખ્ત જરૂયત

શોલા છતા ંભદદ ન કયે. (અર કાપી - ય

ાનાન ં૩૧૧)



યનુવુ ફીન ઝફીમાન કશ ે છે કે શઝયત

ઈભાભ ે જાઅપય વાકદક

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: અમ

યનુવૂ જે કોઈ ભોભીનના શકને યોકી રે તો

અલ્રાશ તઆરા તેને ર્ક્ાભતના કદલવ ે

ાચંવો લયવ સધુી ઉબો યાખળ ે એટર ે

સધુી કે તેના ગભાથંી વીનાની નશયે

જાયી થઈ જળે. અને અલ્રાશ તઆરા

તયપથી એક અલાજ કયનાય અલાજ



આળે કે : આ ત ે ઝાણરભ છે કે જેણ ે

અલ્રાશના શકને યોકી યાખ્મો શતો.

ત્માયછી જશન્નભભા ં ધકેરી દેલાભા ં

આલળે.

અને ઈભાભ ે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)થી

યીલામત છે કે : આ ે(અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ંકે જે કોઈ ભોભીનને જરૂયત શોલા

છતા ંતેના ભારન ે યોકી યાખે તો ખદુાની

ક્વભ, તે જન્નતના ખાણાનો સ્લાદ ણ



ચાખી નશં ળકે.તેભજ જન્નતની વલત્ર

ળયાફ ણ ી ળકળે નશં. ( ફેશારૂર

અન્લાય બાગ-૧, ાના ન.ં ય૦૩)

*********



વલબાગ - ૮ અદર અન ેઈન્વાપ

(૮૯) ઉભય ફીન અબ્દુર અઝીઝના

અદરનુ ંયીણાભ

એક લખત ભન્સયૂદલાનકીએ અમ્ર

ફીન ઉફૈદન ે ોતાન ે નવીશત કયલાની

દયખાસ્ત કયી ત્માયે તેણે કહ્યુ ં હુ ં તભન ે

વાબંેરી લાત કહુ ંકે ભાયી નજયે જોએરી

લાત કહુ ં?



ભન્સયેૂ કહ્યુ ં બરા, વાબંેરી લાત અન ે

જોએરી લાત ફનંે વભાન કઈ યીતે કોઈ

ળકે ?

અમ્રએ કહ્યુ ં અબ્દુર ફીન અઝીઝ ફની

ઉભહમાભા ં ઈન્વાપ વદં શાકીભ શતો.

તેના જભાનાભા ં રોકો ળાવંત અન ે

આયાભથી જીલન લીતાલતા શતા. તેભની

લપાત લખત ેતેભના અણગમાય લાયવદાય

શતા. અને તેભનો કુર લાયવો વાતવો



વભસ્કાર વોનાનો શતો. તેના દયેક

લાયવદાયને એક્વો ચાવ કકયાત ચાદંી

ભી અને જમાયે શશ્ળાભ ફીન અબ્દુર

ભણરકની લપાત થઈ ત્માયે મોગાનુમંોગ

તેના ણ અણગમાય લાયવદાય શતા. ત ે

દયેકને એક વભરીમન એટરે કે દવરાખ

વભસ્કાર વોનુ ંલાયવાભા ંભળ્યુ.ં

થોડા કદલવ છી ભ ંઉભય ફીન અબ્દુર

અઝીઝના એક તુ્રને જોમો જેણે એકવો



ઘોડા અલ્રાશની યાશભા ંજેશાદ ભાટે તથા

રોકોને શજભા ં જલા ભાટે આપ્મા. તેભજ

શશ્ળાભના એક તુ્રન ેબીખ ભાગંતા જોમો.

(ઝીનતરુ ભજાણરવ, મજુદ્દી)

*********



(૯૦) ભઝલભુના અલાજથી સલુ્તાન

ફેચૈન થઈ ગમો.

સરુતાન ભશમદૂ ગઝનલી એક યાત્ર ે

સલૂા ભાટે ોતાના ણફસ્તય ય ગમો. તેણ ે

ફહુજ કોવળળ કયી છતા ં તેન ે ઊંઘ ન

આલી. તેને રાગ્યુ ં કે કોઈ ભઝલભૂ

ોતાના ય થમેરા ઝુલ્ભ ભાટે ન્મામ

ભેલલા આવ્મો છે. જેના કાયણે તેન ેઊંઘ

આલતી નથી.



તેણે ોતાના ગરુાભન ેફોરાલીન ેકહ્યુ ં કે

ફશાય જઈને ફયાફય જુઓ. જો કોઈ

ભઝલભૂ પકયમાદ કયલા ભાગંતો શોમ તો

તેને ભાયી ાવ ેરાલો.

ગરુાભ ફશાય જોઈન ે ાછો આવ્મો અને

કહુ ં: ભન ે ફશાય કોઈ ભઝલભૂ નજયે

ડતો નથી.

સરુતાને ફીજી લખત સલૂાનો ઈયાદો કમો

યંત ુ તેને ઊંઘ ન આલી આથી તેન ે



ખાત્રી થઈ ગઈ કે ોતાના ગરુાભ ે

ભઝલભૂની ફયાફય તાવ કયી નથી.

તેથી તે ોત ે ફશાય આવ્મો અને તેના

ભશરેની ફાજુભા ં આલેરી એક ભસ્સ્જદભા ં

ગમો. ભસ્સ્જદભાથંી એક ભાણવની આશો

પકયમાદનો અલાજ આલી યહ્યો શતો.

સરુતાને જોયુ ંતો ભસ્સ્જદભા ંએક ભાણવ

ોતાનુ ંભાથુ ંઝૂકાલીન ેકશી યહ્યો શતો કે :

અમ ભાયા તે ખદુા જેન ેન તો વનંદ આલે



છે ન તો ઊંઘ. ભેશમદેુ ભઝલભૂો ભાટે

ોતાના દયલાજા ફધં કયી દીધા છે. ત ે

ોતાના વાથીદાયો વાથ ે ફેવીન ે ખળુી

ભનાલી યહ્યો છે.

સરુતાને આ ળબ્દો વાબંીન ે કહ્યુ ં: હુ ં

આલી ગમો છુ ંતાયી પકયમાદ વબંાલ.

તે ભાણવ ેકહ્યુ ં: તાયા ખાવ ભાણવોભાથંી

એક ભાણવ કે જેનુ ંનાભ હુ ંજાણતો નથી.

તે ભાયી ઈજ્જતન ેફયફાદ કયી યહ્યો છે.



તે ભાયા ઘયે આલીને ભાયી જત્ન વાથ ે

વ્મણબચાય કયી યહ્યો છે.

સરુતાને કહ્યુ ં: શારભા ંતે ભાણવ ર્ક્ા ં છે ?

તેણે કહ્યુ ં હુ ંભાનુ ંછુ ં કે ત ેઅત્માયે ચાલ્મો

ગમો શળે.

સરુતાન ે કહ્યુ ં: ત ે પયી લખત તાયા ઘયે

આલે ત્માયે ભને તયુતજ જાણ કયજે.



ત્માયછી સરુતાન ેોતાના ભાણવોન ેકહ્યુ ં

કે : આ ભાણવને વાયી યીત ેજોઈ લ્મો. ત ે

ગભે ત્માયે ભાયી ાવે આલ ેતો તેને યોક્તા

નશં.

ફીજી યાત્રે ેરો ભાણવ તે ગયીફની

ઈજ્જત ફયફાદ કયલા ભાટે તેના ઘયે

ગમો. તે ભઝલભુ ેતયુતજ સરુતાન ાવ ે

આલીને ેરા ભાણવની ોતાના ઘયભા ં

આલલાની જાણ કયી.



સરુતાને તયતજ ોતાની તરલાય ઉાડી

અને ત ેભાણવના ઘયે ગમો. તેણ ેજોયુ ંતો

ભઝલભૂની પકયમાદ વાચી શતી. સલુ્તાન ે

તે ભાણવને કહ્યુ ં કે તભ ેજલ્દીથી ણચયાગ

બઝુાલી નાખો. ણચયાગ બઝુાઈ જલા છી

સરુતાન ે ત ે ભાણવ ય તરલાયનો ઘા

ર્ક્ો અને તેને કત્ર કયી નાખ્મો. છી

સરુતાને પયીલાય ણચયાગ વગાલલા

કહ્યુ.ં ણચયાગ વગલા છી સરુતાન ેકત્ર



થનાય ભાણવનુ ંભોઢંુ ધ્માનથી જોયુ ંઅન ે

તયુતજ શકુ્રનો વવજદો ફજાવ્મો. છી

પકયમાદી ભાણવન ે કહ્યુ ં કે : ભને વખ્ત

ભખૂ રાગી છે તેથી તાયા ઘયભા ંજે કાઈં

ખાલાનુ ંશોમ તે રાલ.

તે ભાણવ ે અઝદ કયી : અમ ભાનવનમ

સરુતાન અભાયા ગયીફ ઘયનુ ંખાણુ ંતભ ે

કઈ યીતે ખાઈ ળકળો ?



સરુતાને કહ્યુ ં: ફદેં ખદુા તભાયા ઘયભા ંજે

કાઈં ખાલાનુ ંશોમ તે રઈ આલ. તે ભાણવ

સકૂી યોટરીના ટુકડા રઈ આવ્મો. છી

સરુતાને તે યોટી ખાધી.

તે ભાણવ ે સરુતાનન ે છૂયુ ં કે ભન ે એ

લાત વભજાતી નથી કે આ ેતે ભાણવન ે

કત્ર કયતી લખત ેદીલો બઝુાલલાનો હુકભ

ળા ભાટે આપ્મો અને છી કત્ર થએરા

ભાણવને જોઈને આ ે શકુ્રનો વવજદો ળા



ભાટે ર્ક્ો. તેભજ ભાયા જેલા ગયીફના

ઘયનુ ંખાણુ ંળા ભાટે ખાધુ ં?

સરુતાન ભશમદેુ કહ્યુ ં: જમાયે ભં તાયી

પકયમાદ વાબંી ત્માયે હુ ં એભ વભજમો

શતો કે ભાયા વશાફીઓભાથંી આવુ ં કાભ

કયલાની કોઈની કશંભત થામ નશં. શોમ -

ન શોમ, આ ભાયા પયઝદંનુ ં યાક્રભ છે.

તેથી ભ ં તન ે દીલો બઝુાલી નાખલાનો

હુકભ આપ્મો શતો. કેભ કે જો ગનુેશગાય



ભાયો તુ્ર શોમ તો વતા તયીકેનુ ં ભારૂ ં

લાત્વલ્મ અદર કયલાભા ં આડુ ં ન આલે.

જમાયે તં પયી લખતે દીલો વગાવ્મો

ત્માયે ભ ંજોયુ ંકે કત્ર થનાયો ભાયો પયઝદં

ન શતો. ણ એક રશ્કયી અવધકાયી શતો.

તેથી ભ ંવજદએ શકુ્ર કમો - કે ભાયા કોઈ

પયઝદંથી આવુ ં ફદકાભ થયુ ં નથી. ગઈ

કારે યાતથી ભં એક ભાનતા કયી શતી કે

જમા ંસધુી હુ ં ઝાણરભન ેવજા નશં આુ,ં



ત્મા ંસધુી કાઈં ખાઈળ નશં. તેથી ભં ગઈ

કારથી કાઈં ખાધુ ં ન શતુ ં- અન ે ભખૂ્મો

શતો તેથી તાયા ઘયનુ ં ખાણુ ં ખાલાની

દયખાસ્ત કયી શતી.

*********



(૯૧) ઈન્વાપ થકી દુશ્ભનો ય વલજમ

અભીય અશભદ વાભાની અમ્ર રૈવ વાથ ે

જગં કયલા ભાટે ફાય શજાયનુ ં રશ્કય

રઈને યલાના થમા. જમાયે તેઓ બખુાયા

ળશયે ાવેથી વાય થમા ત્માયે તેણ ેજોયુ ં

કે બખુાયાના ફગીચાઓ પોથી રચી

ડેરા છે. અન ેતેની ડાીઓ કદલારોની

ફશાય નીકી છે.



અભીય અશભદ વાભાનીએ ભનભા ં વલચાયુ ં

કે ભાયી આખી પોજ ભાયા ઈન્વાપ અન ે

અદરથી લાકેપ છે. જો આખી પોજભાથંી

કોઈ ણ વવાશી ભાયા અદરને ધ્માનભા ં

યાખીને આ ફગીચાઓભાથંી પ ન તોડે

તો ભૈદાન ે જગંભા ં ભાયો વલજમ વનવિત

થળે. અને જો ભાયા વવાશીઓભાથંી કોઈ

પ તોડે તો ભાયી વપતા મશુ્કેર છે. તો

હુ ં લતન ાછો પયી જઈળ. તેણે એક



ભાણવને ોતાના વવાશીઓભાથંી કોઈ

પ તોડે છે કે નશં, તે જોલાની

જલાફદાયી વંી.

થોડીલાય છી, તે ભાણવ ેઅશલેાર આપ્મો

કે તભાયા કોઈ ણ વવાશીઓએ એક ણ

પ તોડયુ ં નથી. આ વાબંીન ે અભીય

વાભાનીએ શકુ્રનો વજદો ર્ક્ો. અને કહ્યુ ંકે

: શલે જગંભા ંભાયો વલજમ નક્કી છે. કેભકે



અદર વપતાની ચાલી છે. છેલટે જગંભા ં

વપ થમો.

આ ફનાલનો વલગતલાય ઉલ્રેખ અભ ે

તકબ્બયુ અને ખદુ વદંીના વલબાગભા ં

કયી ચકૂમા છીએ.

*********



(૯ય) સરુતાન ભણરક ળાશ અન ેવધૃ્ધ સ્ત્રી

એક કદલવ સરુતાન ભણરક ળાશ

વળકાય ભાટે જલા યલાના થમો. તે એક

કકલ્રાભા ં યહ્યો. તેના ગરુાભ ે એક

રાલાયીવ જાનલયને જોઈને તેને ઝબ્શ

કયી નાખ્યુ ં અને તેનુ ં ગોશ્ત આવભા ં

વ્શચેી રીધુ.ં

મોગાનવુાય ત ેજાનલય એક વલધલા વધૃ્ધ

સ્ત્રીનુ ં શતુ.ં તેન ે ત્રણ ફાકો શતા. એ



ફાકનુ ં બયણ ોણ ત ે જાનલયના

દૂધથી થતુ ં શતુ.ં જમાયે વધૃ્ધાન ે એ

લાતની ખફય ડી કે ફાદળાશ

‘ઝંદશરૂદ’ નદીના રુ યથી વાય

થલાનો છે, ત્માયે તેણી એ નદીના કકનાયે

આલીને ફેવી ગઈ.

થોડીલાય છી સરુતાન ત્માથંી ોતાની

પોજ વાથે આવ્મો. ત ે વદૃ્ઘા ખાભોળીથી

પૌજને ત્માથંી વાય થતી જોઈ યશી શતી.



જમાયે સરુતાનની વલાયી રુ ાવ ે

શંચી ત્માયે તે વદુ્ઘા સરુતાન ાવ ે

આલીને ઉબી યશી ગઈ અન ેકહ્યુ ં: અર

અયવરાનના તુ્ર રુ ય કશવાફ

આલો છે કે રુે વેયાત ય ? સરુતાન

ભણરક ળાશ ેકહ્યુ ં: અમ ઝઈપા રુે વેયાત

ય કશવાફ નશી આી ળકંુ, અરફત્ત આ

રુ ય કશવાફ આલા તૈમાય છુ.ં એ કશ ે



કે તાયી ઉય કોણે ઝૂલ્ભ કમો જેથી હુ ં

તાયી ભદદ કયી ળકંુ.

વધૃ્ધાએ કહ્યુ ં: સરુતાન ભાયી ાવ ે એક

જાનલય શતુ.ં જેને તાયા પૌજીઓ ઝબ્શ

કયીને ખાઈ ગમા. ભન ેરાગ ેછે કે તં તાયા

પૌજીઓની વાચી યીતે તયફીમત કયી

નથી. જેને કાયણ ે તેભન ે આવુ ં કયલાની

કશંભત લધી ગઈ છે.



સરુતાને આવુ ંકાભ કયનાયા વવાશીઓન ે

ોતાની વાભ ેયજુ કયલાનો હુકભ આપ્મો.

થોડીલાય છી સરુતાન ેત ેફધાન ેવખત

વજા આી. વધૃ્ધાન ે એક જાનલયના

ફદરાભા ં એકવો જાનલય આી અન ે

છી વધૃ્ધાન ે છૂયુ ં કે : શુ ં શલે તુ ં

અયવરાનના તુ્રથી યાજી છે ?

વધૃ્ધાએ કહ્યુ ં: ખદુાની કવભ હુ ંયાજી છુ.ં

ભણરક ળાશના જલા છી વધૃ્ધાએ તેના



ગની ભાટી ઉય ભાથુ ંરગાલીન ેકહ્યુ ં:

ખદુામા અર અયવરાનના તુ્રે ભાયી

નફી શૈવવમત શોલા છતા ં ભાયી વાથ ે

ઈન્વાપ કમો અન ે વાથો વાથ વખાલત

ણ કયી છે. ખદુામા તુ ંકયીભ છે, તુ ંતેના

ય પઝર કય અને તેને ભાપ પયભાલી દે,

તો એ તાયી વખાલત ભાટે અળર્ક્ નથી.

ભણરક ળાશની લપાત છી એક આણફદે

તેઓને ખ્લાફભા ં જોમા અને છૂયુ ં કે :



ભણરક ળાશ ખદુાએ તાયી વાથ ે કેલો

વ્મલશાય ર્ક્ો ?

ભણરક ળાશ ેજલાફ આપ્મો : જો ઝીન્દશરૂદ

નદીના રુ ય ભં વધૃ્ધ સ્ત્રી વાથ ેઈન્વાપ

ન કમો શોત તો શરાક થઈ જાત. (તાયીખ

ફશીયશ ા. ૩, ઝીનતરુ ભજાણરવ

મજુદી)

*********



(૯૩) નૌળીયલાન અન ેતાકે ભદામન

કશલેામ છે કે જમાયે ફાદળાશ

નૌળેયલાને તેભનો ભળહયૂ ભશરે

તાકેભદામન ફનાલલાનુ ં નકકી કયુ ં અન ે

જે જગ્મા તેણે ભશરે ફનાલલા ભાટે વદં

કયી શતી તે ફાફત ેતેણે એ લાતનો હુકભ

આપ્મો કે જે રોકોની જભીન ભશરેની

લચ્ચે આલતી શોમ તેભની ાવેથી જભીન

ખયીદી રેલાભા ં આલ.ે તભાભ રોકોએ



ોતાની જભીન લંચી દીધી યંત ુ એ

જગ્માભા ં એક વદૃ્ઘાની ઝુંડી શતી. ત ે

ોતાની જભીન લેચલા ભાટે તૈમાય ન

થઈ. તેણીએ કહ્યુ ં કે : હુ ં કોઈ ણ

વજંોગોભા ં સરુતાનના ાડોળભાથંી દૂય

જલા ભાગંતી નથી.

જમાયે ફાદળાશન ે તે વધૃ્ધાના જલાફથી

લાકેપ કયલાભા ંઆવ્મો ત્માયે તેણે કહ્યુ ંકે :

તે વધૃ્ધાન ે તેની ઝૂંડી લેચલા ભાટે



ભજબયૂ કયળો નશં. છેલટે ભશરે તો

તૈમાય થઈ ગમો યંત ુતેની એક કદલાર

ત્રાવંી યાખલી ડી.

એક લખત રૂભના સરુતાનના એરચી

આવ્મા અને તેણ ેભશરે જોમો તો ભશરેના

ફાધંકાભની ફહુજ તાયીપ કયી. યંત ુતેણ ે

ભશરેની એક કદલાર ત્રાવંી જોઈ ત્માયે

છૂયુ ં કે : ભશરેના એક બાગનુ ંફાધંકાભ

ત્રાસં ુકેભ છે ?



તેને કશલેાભા ં આવ્યુ ં કે : તે કદલારની

ફાજુભા ં એક વદૃ્ઘાનુ ં ભકાન છે. તેણીએ

ોતાનુ ંભકાન લેચલાનો ઈન્કાય કમો શતો

તેથી એ બાગની કદલાર ત્રાવંી યાખલાભા ં

આલી છે.

આ વાબંીને તેણે કહ્યુ ં: અદર અન ે

ઈન્વાપથી ભશરેનો આ બાગ ત્રાવંો

યાખલાભા ં આવ્મો છે. તે ઝૂલ્ભ કયલા

કયતા ંફશતેય છે.



તાયીખે ફશીયશના ાના ન ં ૩ય ભા ં એ

લાતની નંધ છે કે જમાયે શઝયત અભીરૂર

ભોઅભેનીન અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) તાકે

ભદામન ાવેથી વાય થમા. ત્માયે આે

(વ.) ખદુાલદેં આરભના હુકભથી

નૌળીયલાનને જીલતા કમાદ અને છૂયુ ંકે :

અલ્રાશ તભાયી વાથ ે કેલો વ્મલશાય કમો ?



નૌળીયલાન ે કહ્યુ ં કે : હુ ં કાપય શતો તેથી

જન્નતથી લચંીત યાખલાભા ં આવ્મો છુ,ં

યંત ુ તેની વાથ ે હુ ં આકદર શતો તેથી

દોઝખની આગથી ફચી જલા ામ્મો છુ.ં

*********



(૯૪) ફાદળાશ આકદર શોમ તો યૈમત

અભીન...

એક લખત ફાદળાશ નૌળીયલાન

લેળરટો કયીન ે એક ગાભલાવીના ં

ભશભેાન ફન્મા. ત ે નૌળીયલાનન ે

ઓખતો ન શતો. તેણે તેની ભશભેાનગવત

કયી. નૌળીયલાને જોયુ ં કે તેનો દ્રાક્ષનો

ફગીચો તૈમાય થલાની તૈમાયીભા ં છે.

નૌળીયલાનને તેના મજભાન ાવે દ્રાક્ષ



ખાલાની ઈચ્છા જાશયે કયી. મજભાન ે

ોતાના ફગીચાની ફદરે ફીજી એક

જગ્માએથી દ્રાક્ષ રઈન ે આવ્મો અન ે

ભશભેાન વાભ ેયજુ કયી દીધી.

નૌળીયલાન ેકહ્યુ ં કે : ભાયી ઈચ્છા શતી કે

તભે ભન ે તભાયા ફગીચાની દ્રાક્ષ જ

ખલયાલો. તભ ે તભાયા ફગીચાની ફદર ે

ફીજા કોઈના ફગીચાની દ્રાક્ષ રઈ આવ્મા

તેનુ ંકાયણ શુ ં?



મજભાન ે કહુ ં કે : જનાફ શજી સધુી ભ ં

ભાયા ફગીચાની દ્રાક્ષની ભશસેરૂ અદા કયી

નથી. ભાયા ફગીચાભા ં શજી સરુતાનનો

બાગ ફાકી છે. જમા ંસધુી હુકભૂતનો બાગ

અદા ન કયી રઉં હુ ં ભાયા ફગીચાની

દ્રાક્ષને શાથ રગાલી ળકતો નથી.

ોતાની યૈમતની ઈભાનદાયી જોઈન ે

ફાદળાશ ફહુજ ખળુ થમો. તેણ ેમજભાનન ે

કહ્યુ ં કે : ફાદળાશને તભાયા દ્રાક્ષના



ફગીચાની કોઈ જાણકાયી નથી તેભ છતા ં

તભે તભાયા ફગીચાની દ્રાક્ષન ેઉમોગભા ં

કેભ નથી રેતા ?

ત્માયે મજભાન ેકહ્યુ ં: અભ ેવાબંળ્યુ ં છે કે

અભાયો સરુતાન આદીર છે. જમાયે

સરુતાન આદીર શોમ ત્માયે યૈમત ણ

અભાનતદાય શોમ છે. (તાયીખ ેફશીયશ)

*********



(૯) શઝયત ખીઝય (અરય્હશસ્વરાભ)ની

ભન્સયૂન ેનવીશત

શીજયી વન ૧૪૪ ભા ંભન્સયૂ શજજ

કયલા ભાટે ભક્કા આવ્મો અને ત ે

દારૂન્નદલાભા ં યોકામો. ત ે યાતના ાછરા

શોયભા ં ફૈતલુ્રાશનો તલાપ કયલા ભાટે

આવ્મો અને નભાઝે પજય ડીને ોતાની

જગ્માએ ાછો પયી જતો .



એક યાતે ભન્સયૂ તલાપભા ંભળગરૂ શતો.

ત્માયે તેણે એક ભાણવનો અલાજ

વાબંળ્મો. જે ોતાના ખદુાની ફાયગાશભા ં

આ યીતે અઝદ કયી યહ્યો શતો.... ખદુામા

જભીન ય ઝુલ્ભો જોય જાશયે થલાની અભ ે

તાયી ાવ ે વળકામત કયીએ છીએ. ખદુામા

તુ ં જોઈ યહ્યો છે કે શકદાયોને શક નથી

ભતો અને ઝાણરભનુ ંવામ્રાજ્મ છે.



ભન્સયેૂ તેની લાત ધ્માનથી વાબંી અન ે

તે ભાણવને ફોરાલીન ે કહ્યુ ં કે : હુ ંતાયી

ાવેથી આ શુ ંવાબંી યહ્યો છુ ં?

તે ભાણવ ેકહ્યુ ં કે : જો તુ ંભારૂ ંકશવેુ ંભાન ે

તો હુ ંતને કેટરીક લાત કરૂ.ં

ભન્સયેૂ કહ્યુ ં: તાયી જે ઈચ્છા શોમ તે કશ.ે

તે ભાણવ ે કહ્યુ ં: ખદુાલદેં આરભ ે તન ે

મવુરભાનોનો યક્ષક મકુયદય કમો છે. યંત ુ



તં તાયા દયલાજા ય દયલાનન ે ઉબા

યાખી દીધા છે. તેથી આખા પ્રદેળભા ંઝુલ્ભ

અને પવાદ પેરાઈ ગમો છે.

હુ ં કમાયેક ચીન જાલ છુ.ં ત્મા ં એક

ફાદળાશ હુકભૂત કયતો શતો. આકસ્સ્ભક

યીતે તેની વાબંલાની ળસ્ક્ત ચારી ગઈ.

ત્માયે તે ધ્રવુકે ધ્રવુકે યડલા રાગ્મો.

લઝીયોએ તેના યડલાનુ ં કાયણ છૂયુ ં:

તમાયે તેણે કહ્યુ ં કે : હુ ં ભાયી ફશયેાળના



કાયણે નથી યડતો. હુ ંએ ભાટે યડુ ંછુ ંકે હુ ં

પકયમાદીઓની પકયમાદ વાબંી નશી ળકંુ.

અરફત્ત, ભાયી વાબંલાની ળસ્ક્ત ચારી

ગઈ છે. ણ શજી ભાયી જોલાની ળસ્ક્ત

વાયી છે. હુ ં ભાયી આ ળસ્ક્તથી

પકયમાદીઓની ભદદ કયીળ.

ત્માયછી તેણે હુકભ કમો કે તેના

યાજમભા ં ભઝલભૂ અને વવતભનો બોગ

ફનેરા રોકો વવલામ કોઈ રાર યંગનો



ોળાક ન શયેે. જેથી ભઝલભૂન ે

ઓખલાભા ં વયતા યશ.ે ત ે દયયોજ

શાથી ઉય વલાય થઈન ેોતાના ળશયેભા ં

ચક્કય રગાલતો શતો. તેને જે કોઈ રાર

યંગના ોળાકલાળંુ દેખાત ુ ં તેને છુયછ

કયીને તેને ભદદ કયતો. જો કે ચીનનો ત ે

ફાદળાશ અલ્રાશ ય ઈભાન યાખતો ન

શતો. યંત ુતેની યૈમતની વબંા રેલાની

શીવદ ખફુજ લધાયે શતી અન ે તુ ં તો



ભાળાઅલ્રાશ, ખદુા ય ઈભાન યાખ ે છે.

અને મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)ના ખાનદાન વાથ ેતાયો

વફંધં છે. તેભ છતા ં ત ં તાયા એળ -

આયાભને મવુરભાનોની બરાઈ ય

અગ્રતા આી યહ્યો છે.

તે શક યસ્ત ભદદની વાચી લાત

વાબંીન ેભન્સયૂ યડલા રાવ્મો અન ે કહ્યુ ં

કે : કાળ, હુ ંૈદા જ ન થમો શોત.



છી ભન્સયેૂ કહ્યુ ં: શલ ે ભન ે ભાગદદળદન

આો. હુ ં આ ફગડેરી શારત કઈ યીત ે

સધુાયી ળકંુ ?

તે ભાણવ ે જલાફ આપ્મો કે : નેક,

એશરેઈલ્ભ અન ેયશઝેગાય રોકોને તાયી

નજદીક રાલ અન ેતેભનો એશતયાભ કય.

ભન્સયેૂ કહ્યુ ં: એ તફકકાના રોકો તો

ભાયાથી બાગીન ે દૂય દૂયના વલસ્તાયોભા ં

ચાલ્મા ગમા છે.



તે ભાણવ ેકહ્યુ ં કે : ત ેરોકો તાયાથી દૂય

એ ભાટે થઈ ગમા છે કે તે રોકોને એ

લાતનો ડય શતો કે તાયા ઝુલ્ભો વવતભભા ં

તુ ં તેભને ણ ળાભીર કયી દઈળ. જો

આજે ણ તુ ંતાયા દયલાનોન ેશટાલી દે,

તેભજ ભઝલભૂ રોકોની ભદદ કય, તો હુ ં

એ લાતની જાભીનગીયી આુ ં છુ ં કે

તાયાથી દૂય બાગી ગએરા રોકો ાછા

આલી જળે.



ભન્સયેૂ કહ્યુ ં: ખદુામા ભને તૌપીક આ કે

હુ ં આ ભદે શકની કશદામતો ય અભર

કયી ળકંુ.

..... ત્માયછી ભસ્સ્જદુર શયાભભા ં ત ે ભદે

શક વલળે તાવ કયલાભા ં આલી ણ ત ે

ફદેંખદુા કમામં જોલા ભળ્મા નશં. ફમાન

કયલાભા ં આલે છે કે તે ભદે શક શઝયત

ણખઝય (અરય્હશસ્વરાભ) શતા.

*********



(૯૬) સરુતાન જરાલદુ્દોરા અન ેભઝલભૂ

ખેડૂત

એક કદલવ સરુતાન જરાલદુ્દોરા

ોતાના વનત્મક્રભ મજુફ વળકાય કયલા

નીકળ્મો. એક ખેડતૂે તેભને યોકીને કહ્યુ ંકે :

થોડીલાય શરેા આના ત્રણ ગરુાભ

અશં આવ્મા શતા અન ે ભાયા ખેતયભાથંી

ઘણા તયબચૂ તોડીને રઈ ગમા. આ



ભાયી ભદદ કયો અને તે ઝાણરભોન ેવજા

કયો.

સરુતાને કહ્યુ ં: તભ ે ેરા રાર તબંનુી

ાવે જઈન ેફેવી જાલ. હુ ંશભણા ંઆલીન ે

આ લાતનો પેવરો કરૂ ં છુ.ં ખેડતૂ

સરુતાનના રાર તબં ુ ાવ ે જઈને ફેવી

ગમો. થોડીલાય છી ફાદળાશ આવ્મો તે

ોતાના ગરુાભન ે કહ્યુ ં કે : ભને તયબચૂ



ખાલાની ઈચ્છા છે. રશ્કયભા ંજઈન ે જુઓ

કોઈની ાવ ેતયબચૂ શોમ તો રઈ આલો.

થોડીલાય છી ગરુાભ એક તયબચૂ રઈન ે

આવ્મો. સરુતાન ે તે તયબચૂ ખેડતૂન ે

ફતાલીન ે છૂયુ ં કે : આ તયબચૂ તાયા

ખેતયનુ ંછે ?

ખેડતૂે કહ્યુ ં કે હુ ંખાત્રીલૂદક કહુ ંછુ ં કે આ

તયબચૂ ભાયા ખેતયભાથંી તોડેલુ ંછે.



સરુતાન ેગરુાભન ેછૂયુ ંકે આ તયબચૂ તુ ં

કોની ાવેથી રાવ્મો ?

ગરુાભે કહ્યુ ં: આ તયબચૂ ભને શાજીફે

આપ્યુ.ં

સરુતાને શાજીફન ે ફોરાલાનો હુકભ

આપ્મો. શાજીફ આવ્મો ત્માયે સરુતાન ે

શાજીફને છૂયુ ં કે આ તયબચૂ ર્ક્ાથંી

આવ્યુ ં?



ત્માયે શાજીફે જલાફ આપ્મો કે : આજે

વલાયે ભાયા ત્રણ ગરુાભ કેટરાક તયબચૂ

ઉાડીને રાવ્મા શતા જેભાથંી ભને ણ

કેટરાક આપ્મા.

સરુતાન ે કહ્યુ ં: તભાયા ગરુાભોએ આ

ખેડતૂના ખેતયભાથંી આ તયબચૂ ચોમાદ છે.

તેથી તભાયા ગરુાભોન ેજલ્દી યજુ કયો.

ગરુાભોને કોઈ યીત ેઆ લાતની જાણ થઈ

ગઈ શતી તેથી તેઓ આઘા ાછા થઈ



છુાઈ ગમા શતા. શાજીફે તે ગરુાભોન ે

ફહુજ ળોધ્મા ણ તે નજયે ડમા નશં.

સરુતાને કહ્યુ ં: તે ત્રણેમ તાયા ગરુાભ

શતા. અન ે તુ ં ભાયા તાફાભા ં છે. જો ત ે

ગરુાભો ન ભે તો હુ ં તને આ ખેડતૂને

શલારે કયી દઉં છુ.ં

આભ કશીને સરુતાન ે શાજીફનો શાથ

કડી તેન ેખેડતૂને શલાર ેકયી દીધો. અન ે

કહ્યુ ંકે : આ ભાણવ તેના ગરુાભોન ેળોધી



ળર્ક્ો નથી. તેથી આન ે હુ ં તાયી

ગરુાભીભા ં આુ ં છુ.ં ખફયદાય તુ ં આને

આઝાદ કયતો નશં.

ખેડતૂે શાજીફનુ ં ફાલડુ ં કડયુ ં અન ે

ોતાના ઘય તયપ ચારલા રાગ્મો.

શાજીફે ત્રણવો દીનાય ચકૂલીન ે ખેડતૂ

ાવેથી મસુ્ક્ત ભેલી . છી ત ે ખેડતૂન ે

રઈને સરુતાન ાવ ેઆવ્મો. અને કહ્યુ ંકે

અભાયી લચ્ચ ેવભાધાન થઈ ગયુ ં છે.. ભ ં



ત્રણવો દીનાય આીને મસુ્ક્ત ભેલી

રીધી છે. આ ખેડતૂ તેની વાક્ષી આ ે છે

કે તે યાજી છે.

સરુતાને ખેડતૂને છૂયુ ંકે : શુ ંતુ ંખયેખય

યાજી છે ?

ખેડતૂે કહ્યુ ં: શા, હુ ંખયેખય યાજી છુ.ં

ત્માયછી સરુતાન ે શાજીફન ે ભાપ કયી

દીધો.



(૯૭) દુશ્ભનની શાજયીભા ંશઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ના અદરનો ઉલ્રેખ


(અરય્હશસ્વરાભ)ની ળશાદત છી જમાયે

ભોઆવલમા (રાઅ.) કાા - ગોયા રોકોનો

શાકકભ ફન્મો ત્માયે અમ્ભાયે શભદાનીની

દુખ્તય વૌદા તેના અવધકાયીઓના ઝુલ્ભની

પકયમાદ કયલા ભાટે ળાભ ગઈ.



જમાયે તે ભોઆવલમાના દયફાયભા ંશંચી

ત્માયે ભોઆવલમા તેને ઓખી ગમો અન ે

કહ્યુ:ં શુ ંતુ ંએ સ્ત્રી નથી જે જગંે વવફ્પીનભા ં

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ની પૌજન ે

જગં કયલા ભાટે પ્રોત્વાશીત કયતી શતી ?

જ. વૌદાએ કહ્યુ ં: ભોઆવલમા તં ભન ે

ફયાફય ઓખી છે. હુ ં જ વવફ્પીનની

જગંભા ંજલાનોન ેજગં કયલા ભાટે ઉશ્કેયતી

શતી.



ભોઆવલમાએ કહ્યુ ં: અશં ળા ભાટે આલી

છે ?

જ. વૌદાએ કહ્યુ ં: ભોઆલીમા તુ ંશાકીભ છે,

અને અલ્રાશ શાકીભ ય કેટરીક

જલાફદાયીઓ મકેૂરી છે. અન ે તેભાથંી

વૌથી ભોટી જલાફદાયી યૈમતના જાનો -

ભારની સયુક્ષા. તાયા વત્તાવધળોની શારત

એ છે કે તાયા નીભેરા જેટરા અવધકાયી

અભાયી ાવ ેઆલે છે ત ેઝુલ્ભો - વવતભ



કયીને અભારૂ ં ળોણ કયે છે. ઘઉંના

ુાની જેભ અભને કાી નાખે છે. કાા

દાણા ( તીખા)ની જેભ અભન ે તેના ગ

તે કચડી નાખ ે છે. અને ભૌતનો જાભ

ીલયાલે છે.

ફવય ણફન અયતાશ તાયા તયપથી આવ્મો

શતો. તેણ ેઅભાયા રુૂોને કત્ર ર્ક્ાદ. અન ે

અભાયો ભાર લ ૂટંયો. અભે શજી તને કશીએ

છીએ કે એલા ઝાણરભ વતાવધળોન ેઅભાયા



યથી શટાલી રે. નશંતય અભ ે તાયો

વલયોધ કયશુ.ં

ભોઆવલમાએ કહ્યુ ં: શુ ંતુ ંતાયા કફીરાના

કાયણે ભને ડયાલલા ભાગં ેછે ? હુ ંતને એક

ફદભસ્ત ઊંટ ય વલાય કયાલીન ેફવય

ણફન અયતા ાવ ે ભોકરી દઈળ. છી

તેને ઠીક રાગળે તેલો તાયી વાથ ે

વ્મલશાય કયળે.



જ. વૌદાએ થોડો વભમ ભાથં ુ ઝૂકાલી

યાખ્યુ.ં છી નીચે મજુફના અળઆય

ડમા.

અળઆયનો વાયાળં :-

અલ્રાશની વરલાત થામ એ ળયીયો ય

જે કબ્રભા ં દપન થઈ ગમા અને તેભની

વાથે ઈન્વાનની ઈઝઝત અન ે શભીહમત

ણ દપન થઈ ગઈ.



તે આખી જજંદગી શકનો તયપદાય યહ્યો

અને શકના ફદરાભા ં તેણે કોઈ લસ્તનુ ે

કબરૂ ન કયી. અન ેતેની તભાભ ઉમ્ર શક

અને ઈભાનની દોસ્તીભા ંલીતી.

ભોઆવલમાએ કહ્યુ ં: વૌદા આ અળઆય

ડલા ાછ તાયો ઈળાયો કોની તયપ છે ?

તે ખાતનુ ે કહ્યુ ં: ભાયો ઈળાયો શઝયત

અભીરૂર ભોઅભેનીન અરી ઈબ્ને અફી



તાણરફ ( અરય્હશસ્વરાભ) તયપ છે. ત ં

તારૂ ંચાકયત્ર્મ જોયુ ં? શલે તુ ંભાયી ાવેથી

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

અદરનો એક લાકેઓ વાબં.


(અરય્હશસ્વરાભ)એ એક ભાણવન ે

ઝકાતનો આભીર ફનાલીન ેઅભાયી ાવ ે

ભોકલ્મો. તે ભાણવે અભાયા ય વવતભ

કમાદ. હુ ંતેની પકયમાદ કયલા ભાટે શઝયત



અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે ગઈ. ત ે

લખતે ઈળાની નભાઝ ભાટે વપ ગોઠલાઈ

યશી શતી. જેલી તેઓ (અરય્હશસ્વરાભ)ની

નજય ભાયા ય ડી તો તેઓએ છૂયુ ંકે

: કાઈં કાભ છે ?

ભં અઝદ કયી : જી શા,

તેઓ (અરય્હશસ્વરાભ) ભાયી ાવે આવ્મા

અને વંણૂદ વાતં્લન અને ભશયેફાની બમાદ

લતાદલથી ભાયી આખી લાત વાબંી. ભ ં



તેઓ (અરય્હશસ્વરાભ)ને તે આભીર વલળ ે

પકયમાદ કયી ત્માયે અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) યડી ડમા. અને તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની આંખભાથંી આંસ ુ

લશલેા રાગ્મા. તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

કહ્યુ ં: ખદુામા તુ ંભાયો અન ેતેનો ગલાશ

છે. ભં તેને તાયી ભખ્લકૂ ય ઝુલ્ભ

કયલનો હુકભ નથી આપ્મો અને તાયા

શકને છોડી દેલાનુ ંપયભાન ણ નથી કયુ.ં



ત્માયછી તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

કાગના એક ટુકડા ય આ રખાણ

રખ્યુ.ં

ણફસ્સ્ભલ્રાકશયદશભાવનયદશીભ અલ્રાશના

નાભથી જે યશભેાન અને યશીભ છે.

તભાયી ાવ ે યફ તયપથી દરીર અન ે

બયુશાન આલી ચકૂમા છે. ત્રાજલા અન ે

ભાના ધોયણ મોગ્મ અન ે વંણૂદ યાખો.

રોકોની લસ્તઓુ ઓછી ન કયો. સધુાયણા



થલા છી જભીન ય પવાદ ન પેરાલો.

તભાયી ાવ ે ભાયો ત્ર શંચે ત્માયે જે

કાઈં તભે એકઠંુ કયી ચકૂમા શો તેની

કશપાઝત કયો. અભે એલા ભાણવન ેભોકરી

આશુ ં જે તભાયી ાવેથી અભાયી

અભાનત લસરૂી રેળે. લસ્વરાભ


(અરય્હશસ્વરાભ)એ ત્ર રખીને ભન ે

આપ્મો. ખદુાની કવભ તેઓ ત્રને ન તો



ફધં કમો અને ન તો તેના ય વીર

રગાવ્યુ ં- હુ ં તે ત્ર રઈને શંચી કે

તયતજ તે ભાણવ ફયતયપ થઈ ગમો.

ભોઆવલમા (રાઅ.)એ વૌદાની આ તકયીય

વાબંીન ેકહ્યુ ં: આ (સ્ત્રી) જે ચાશતી શોમ

તે તેને રખીને આી દો અને તેને યાજી

કયીને તેના લતન તયપ યલાના કયી દો.

(કકળકોરે ફશાઈ, બાગ – ય, ા.૧૭૩)

*********



(૯૮) શૈદયી વભાનતા

જમાયે શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ણખરાપતે યાળેદશ

ભી, ત્માયે આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

વભમ્ફય ય જઈન ે ખતુ્ફો આપ્મો. જેભા ં

અલ્રાશની શમ્દો - વના છી આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ઈયળાદ પયભાવ્યુ ં:

આદભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ના લળંભાથંી

કોઈને ગરુાભ કે કનીઝ ફનાવ્મા ન શતા.



શઝયત આદભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ના

તભાભ વતંાનોન ેઆઝાદ ૈદા ર્ક્ાદ શતા.

યંત ુ ત ે છી અલ્રાશ ે એકને ફીજાના

ભાણરક ફનાલી દીધા. તો જેન ે યેળાની

શોમ તેના ભાટે જરૂયી છે કે ત ેવબ્ર અન ે

અડગતા વ્મક્ત કયે અન ે ોતાના ખદુા

ય ોતાનો એશવાન ન દેખાડે.



અભાયી ાવે થોડો ભાર અને દૌરત

આલી છે. અભે તેને કાા અન ે ગોયાઓ

લચ્ચે વભાન યીતે લશચંીશુ.ં

એ લખતે ભયલાન ફીનર શકભ, તરશા

અને ઝુફૈયની ાવ ે ફેવેરો શતો.તેણ ે

તેભને કહ્યુ ં કે: શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ના ળબ્દોનો ઈળાયો

તભાયી તયપ છે.



ત્માયછી તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

દયેકને ત્રણ - ત્રણ દીનાય આપ્મા. આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ એક અન્વાયન ે ત્રણ

કદનાય આપ્મા અને તે છી નલા આઝાદ

થએરા ગરુાભન ેણ ત્રણ દીનાય આપ્મા.

અન્વાયીએ કહ્યુ ં કે : આ ગરુાભને ભં ગઈ

કારે જ આઝાદ ર્ક્ો છે. શુ ં તેનો અન ે

ભાયો બાગ વભાન છે.




પયભાવ્યુ:ં જમાયે હુ ં કુયઆને ભજીદભા ં

ણચંતન કરૂ ં છુ ં ત્માયે ફની ઈસ્ભાઈર

(જેભની ભાતા કનીઝ શતી) અન ે ફની

ઈસ્શાક ( જેભની ભાતા આઝાદ શતી)એ

ફનંેભા ંભન ેકોઈ પકદ નજયે ડતો નથી.

શકીકતભા ં ભવાલાત ે શૈદયી જોઈને જ

રોકોએ આ (અરય્હશસ્વરાભ) વાથે જગં ે

જભર કયલાનુ ંનક્કી કયુ.ં



ત્રીજા ખરીપાના જભાનાભા ં અળયાપીમશ

નાભનો એક પીયકો અસ્સ્તત્લભા ં આવ્મો

શતો. ત ે રોકોએ ફૈતરુ ભારન ે ોતાની

જાગીય ફનાલી રીધી શતી. તેભજ ત ે

રોકો ખદુાના ફદંાઓને ોતાના ગરુાભ

વભજતા શતા. મવુરભાનોના જુદા જુદા

આલકના વાધનો ય તેભનો કફજો શતો.

વભગ્ર ફયે આઅઝભભા ખમુ્વની યકભ



એકજ વ્મસ્ક્તના ણખસ્વાભા ંજતી શતી. અન ે

તેની ાવ ેવંકડો ગરુાભો કાભ કયતા શતા.

ટૂંકભા ં ઈસ્રાવભક યાજમોભા ં વાધનોભાથંી

તેભણે ફેપાભ લ ૂટં ભચાલીન ે અઢક

દૌરત બેગી કયી શતી. (ત્રીજા ખરીપાના

ળાવનભા ં શુ ં શુ ં ફન્યુ ં ? તે જાણલા ભાટે

ભોશતયભ ડો. વતજાની વભાલીની ઉદુદ

કકતાફ અરભમએ જુભેયાત લાચંો.

ડો.વતજાની વભાલીની ઉદૂદ કકતાફ મઝુ ે



યાસ્તા ભીર ગમા નો ગજુયાતી અનલુાદ

વત્મની ળોધ તથા ભં બી વચ્ચો કે વાથ ે

શો જાઉનો ગજુયાતી અનલુાદ (વાચાઓની

વાથે વાથ)ે થએર છે.

ભવાલાત ે શૈદયીના કાયણે અળયપીમા

પીયકાના કશતન ેઆવથિક નકુવાન શોચતુ ં

શતુ.ં તેભજ રોકોને એ લાતની ખાત્રી થઈ

ગઈ શતી કે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) તેભની તભાભ જાગીયન ે



ાછી રઈ રેળ.ે ત ેરોકો ોતાની જાગીય

ફચાલી યાખલા ભાટે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વલરૂદ્ઘભા ં એક થઈ

ગમા શતા.

તલ્શા અને ઝુફેય શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવ ે આવ્મા અન ે

તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે ભકકા

જલાની યજા ભાગંી.આ ે(અરય્હશસ્વરાભ)

પયભાવ્યુ ં કે : ભન ેરાગ ે છે કે ત્મા ંજઈન ે



પીત્ના - પવાદ પેરાલળો. જો તભાયે કોઈ

ણ વજંોગોભા ં જવુ ં જ શોમ તો વખત

ક્વભોની વાથ ે ભાયા શાથ ય પયીથી

ફમઅત કયો કે તભ ે કોઈ ખમાનત નશં

કયો.

એ ફનંે એ ક્વભો ખાઈન ે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ના શાથ ય પયીથી

ફમઅત કયી અને તેઓ શઝયત અરી



(અરય્હશસ્વરાભ)નો વલયોધ નશં કયલાનુ ં

લચન આપ્યુ.ં

જમાયે તેઓ ીઠ ફતાલીન ેત્માથંી ચાલ્મા

ગમા. ત્માયે આ ે( અરય્હશસ્વરાભ)

પયભાવ્યુ ં: તેભના પ્રલાવનો શતે ુખમાનત

છે. ત્માયે વાથીદાયોએ કહ્યુ ં કે : તો છી

આ (અરય્હશસ્વરાભ) તેભને ાછા કેભ

ફોરાલી રેતા નથી ?



તો આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

એ ભાટે કે ખદુાએ નકકી કયેર છે ત ે

થઈને યશ.ે

તલ્શા અન ે ઝુફેય ભકકા તયપ યલાના

થમા.યસ્તાભા ંજે કોઈ ભતુ ંતેન ેકશતેા કે

અભે તો ભજબયુ થઈને શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ફૈઅત કયી શતી.

જમાયે શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

તેઓની આ લાત વાબંી ત્માયે પયભાવ્યુ ં:



ખદુાની કવભ તેઓ ોતે ખયાફ યીત ેકત્ર

થલા ભાટે તેભની જાતેજ આગ લધી

યહ્યા છે. નજીકભાજં તેઓ ફનંે ભને એક

વળસ્ત્ર રશ્કય અને ફશાદૂય રડલૈમાની

વાથે જોળ ેઅને તેઓ ફનં ેકત્ર થઈ જળે.

તલ્શા અને ઝુફૈય ખયેખય ખમાનત કયી

અને ઉમ્મરુ ભોઅભેનીન આમળાને વાથ ે

રઈને ફવયા શંચ્મા, ત્મા ંમવુરભાનોનો

ફૈતરુ ભાર લ ૂટંમો અને કેટરામ ફ ે



ગનુાશ ( વનદો) રોકોને કત્ર કમાદ. ભૌરા

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ના છુટકે

તેભના મકુાફરા ભાટે આલવુ ંડયુ.ં

જમાયે ફનંે રશ્કય વાભ વાભ ેઆલી ગમા

ત્માયે શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ઝુફૈયને વાદ કયીન ે ફોરાવ્મો. ઝુફૈય

ોતાના ઘોડા ય વલાય થઈને શઝયત

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે એટરો



નજીક આલી ગમો કે ફનંેના ઘોડાની

ગયદનો ભી ગઈ.

ત્માયે શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ઝુફૈયને એ વભમની માદ દેલયાલતા કહ્યુ ં

: ઝુફૈય તન ેએ કદલવ માદ છે. જમાયે ત ં

ભાયી ગયદનભા ંશાથ યાખ્મો શતો. શઝયત


આરેશી લવલ્રભ)એ તને છૂયુ ં શતુ ં કે

ઝુફૈય શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)



પ્રત્મે તન ેભશોબ્ફત છે ? ત્માયે ત ંકહ્યુ ંશતુ ં

: હુ ંશઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ) વાથે

કેભ ભોશબ્ફત ન કરૂ ં કે તેઓ તો ભાયા

(ભાભાના દીકયા) બાઈ છે.

આ વાબંીને શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: ટૂંક વભમભા ં જ

તુ ંશઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ની વાથ ે

જગં કયલાનો છે. એ લખત ે તુ ં ઝાણરભ



શોઈળ અન ે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ભઝલભૂ શળે.

ઝુફૈયે આ વાબંીને કહ્યુ ં: અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) વારૂ ં કયુ ં તભ ે ભન ે

ભરુાએરી લાતો માદ દેલયાલી.

આભ કશીને ઝુફૈય ોતાના રશ્કયભા ં

ગમો. તેના દીકયા અબ્દુલ્રાશ ોતાના

વતાના ચશયેા ય કયલતદનના બાલ



જોઈને કહ્યુ ં: ભન ે તભાયી શારત

ફદરાએરી રાગ ેછે.

ઝુફૈયે કહ્યુ ં: શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને ભરૂાઈ ગએરી

શદીવ માદ દેલયાલી છે. શલે હુ ં શઝયત

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) વાથે જગં નશં

કરૂ.ં હુ ં શલે અશંથી ાછો ચાલ્મો જલા

ભાગંુ ંછુ.ં



અબ્દુલ્રાશ ે કહ્યુ ં: શકીકત એ છે કે તભ ે

અબ્દુર મતુણરફ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

અલરાદોની તરલાયો જોઈન ે ગબયાઈ

ગમા છો.

ઝુફૈયે કહ્યુ ં: તુ ંળા ભાટે ભને જગં કયલા

ઉશ્કેયે છે ? ખદુાની કવભ હુ ંશઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) વાથે જગં નશં કરૂ.ં



અબ્દુલ્રાશ ે કહ્યુ ં: કવભનો કફ્પાયો અદા

કયો, કે જેથી કુયૈળની ઔયતો તભને

ડયોક કશીને ભેણા ન ભાયી ળકે.

ઝુફૈયે કહ્યુ ં: હુ ં કવભના કફ્પાયાભા ંભાયા

ગરુાભ ભકહુરને આઝાદ કરૂ ંછુ.ં છી એક

નેઝો શાથભા ંરઈન ેતેના એક છેડાન ેતોડી

નાખ્મો અને શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ના રશ્કય ય હુભરો

કમો.



ભૌરા અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ જમાયે

તેને તટેૂરા નેઝાથી હુભરો કયતા ં જોમો

ત્માયે વવાશીઓને કહ્યુ ં: તેને યસ્તો આી

દમો. વવાશીઓએ તેન ેયસ્તો આપ્મો.

ઝુફૈયે ત્રણ લખત આ યીતે કયુ.ં છી

ોતાના દીકયાન ે વફંોધીન ે કહ્યુ ં: ત ં

જોયુનંે તાયો ફા ડયોક નથી.



અબ્દુલ્રાશ ે તેના ફાન ે કહ્યુ ં: શલ ે તભ ે

ડયોકના કરકંને દૂય કયુ.ં

છી ઝુફૈય ોતાના રશ્કયને છોડી જતો

યહ્યો અને લાદીઉસ્વફાઅ ( નાભની

જગ્મા)ભાથંી વાય થમો. તો ત્મા ંઅખનપ

ણફન કૈવ ફે શજાયનુ ં રશ્કય રઈને ફેઠો

શતો. તેન ે ખફય ડી કે ઝુફૈય એકરો

ાછો જઈ યહ્યો છે, ત્માયે તે ફોલ્મો : હુ

એકરો ઝૂફૈયન ે શુ ં કરૂ ં ? જમાયે ફીજા



મવુરભાનો આવભા ં જગં કયી યહ્યા છે

અને આલો ભાણવ મકીનન કત્રન ેરામક

છે.

ઈબ્ને જયમઝૂ નાભનો એક જલાન ઘોડા

ઉય વલાય થઈને ઝુફૈયની ાવ ે ગમો.

ઝુફૈયે તેને છૂયુ ં: તાયે ભારૂ ંકંઈ કાભ છે

? ઈબ્ને જયમઝૂે કહ્યુ ં: જી શા, હુ ં તભાયી

ાવેથી એ જાણલા ભાગંુ ંછુ ંકે ફે રશ્કયોનુ ં

શુ ંથયુ ં?



ઝૂફૈયે કહ્યુ ં: હુ ંજમાયે ત્માથંી છુટો ડમો

ત્માયે ફનંે રશ્કય વાભવાભ ે રડી યહ્યા

શતા.

ઈબ્ને જયમઝૂ ઝુફેયની વાથ ે ચારલા

રાગ્મો. ફનંે એક ફીજાથી ડયતા શતા.

તેલાભા ં નભાઝનો વભમ થઈ ગમો. તો

ઝુફેયે કહ્યુ ં જો તુ ં ભને અભાન

(વરાભતીની ખાત્રી) આ તો હુ ં નભાઝ

ઢી રઉં.



ઈબ્ને જયમઝુે કહ્યુ ં: શા ણ ભાયી ળયત

છે કે તુ ંભન ેઅભાન આ.

છી ઝુફૈયે લઝુ કયીને નભાઝ ળરૂ કયી

અને ઈબ્ને જયમઝુે તેના ઉય અચાનક

હુભરો કમો અને ઝુફૈયને કત્ર કમો. તેનુ ં

ભાથુ ં કાીને તેની તરલાય અને લંટી

રઈને અખનપ ણફન કૈવની ાવ ેઆવ્મો.

અને કહ્યુ ં કે : તારૂ ંઆ કાભ મોગ્મ છે કે

નશં એ જાણલા ભાટે તો તાયે શઝયત



અરી ણફન અફી તારીફ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવે જવુ ંજોઈએ.

ઈબ્ને જયમઝૂ ઝુફૈયનુ ંભાથુ ંઅને તરલાય

રઈને ભૌરાએ મતુ્તકીમાન


દયફાન ાવ ે યલાનગી ભાગંી. અન ે

કશયેાવ્યુ ં કે શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કશો કે ઈબ્ને જયમઝુ

ઝુફૈયનુ ંભાથુ ંઅન ેતરલાય રઈન ેઆવ્મો



છે. ( ભોટા બાગની કયલામતોભા ં પક્ત

તરલાયનો જ ણિક છે.)


પયભાવ્યુ ં: તં આને કત્ર કમો ?

ઈબ્ને જયમઝૂે કહ્યુ ં: જી શા,


પયભાવ્યુ ં: ખદુાની કસ્ભ, વપીમાનો દીકયો

(ઝુફૈય) બઝુકદર અને શલ્કો - નીચ ન



શતો. યંત ુભૌત અન ેખોટી ઉતાલ તેનુ ં

કાભ કયીને જ યશ ેછે.

છી આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેના

શાથભાથંી તરલાય ોતાના શાથભા ંરીધી

અને પયભાવ્યુ ં: આ એ તરલાય છે જેણ ે

કેટરીમ લખત શઝયત યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ના ચશયેા મફુાયક યથી

તકરીપોને ડયૂ કયી શતી.



ઈબ્ને જયમઝુ ઈનાભની ભાગંણી કયી તો


પયભાવ્યુ ં: ભ ં મગમ્ફયે અકયભ


ાવેથી વાબંળ્યુ ં છે કે વપીમાના ફેટા

(ઝુફૈય)ના કાવતરને દોઝખની ફળાયત

થામ ઈબ્ન ેજયમઝૂ નાકાભ અન ેનામયુાદ

થઈને ાછો ગમો. (ળશે નશજુર ફરાગાશ



- ઈબ્ન ેઅફીલ્શદીદ - બાગ -૧, ાના ન.ં

૧૪)

*********



(૯૯) ભાણરકે અશ્તયનો વલાર - શઝયત

અરી (અરય્હશસ્વરાભ)નો જલાફ

એક કદલવ શઝયત ભાણરકે અશ્તયે,


(અરય્હશસ્વરાભ)ની ણખદભતભા ંઅઝદ કયી

અને કુપા તથા ફવયાલાાઓના

વશકાયથી જગં ેજભર પત્શ કયી અને કુપા

તથા ફવયાલાાઓન ે વાથે યાખીન ે

વવફ્પીનભા ં ળાભીઓન ે યાજીત ર્ક્ાદ.



શરેા તો રોકો આની તભાભ

લશચંણીથી યાજી શતા, યંત ુ શલે ભન ે

રાગે છે કે વવંાય અન ે વભાજભા ં યચ્મા

ચ્મા રોકો આ લશચંણીથી યાજી નથી.

તેઓભાથંી અમકુ રોકો આન ે છોડીન ે

ભોઆલીમા ાવ ેજતા યહ્યા છે. એ ફાફત

આ વાયી યીતે જાણો છો કે દીન અન ે

વત્મના ઈચ્છુક ઓછા છે અને દુન્માની

ખ્લાકશળ કયનાયા રોકો લધાયે છે. જો



આ ( અરય્હશસ્વરાભ) આલા રોકોન ે

લધાયે કશસ્વો આો તો આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની ખૈયખ્લાશી કયળે. અન ે

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના ભદદગાય

ફનીન ેઆ (અરય્હશસ્વરાભ)ના દુશ્ભનો

વાભે જગં કયળે.


પયભાવ્યુ ં કે : ભાણરક ભાયી ન્મામવવૃત્ત

કુયઆને ભજીદની આ આમત ય



આધાયીત છે. જેણ ે નેકી કયી તો તેના

ોતાના ભાટે કયી અને જેણ ે બયુાઈ કયી

તો એનુ ંનકુવાન તેણે ોતે જ બોગલલાનુ ં

યશળેે.

તેભ છતા ંભને શભંેળા એ લાતનો ડય યશ ે

છે કે ખદુા નાખાસ્તા ભાયાથી વશજે ણ

પેયપાય ન થઈ જામ અન ે જમા ં સધુી

રોકોના લીમખુ થઈ જલાનો વલાર છે તો

ખદુા જાણ ે છે કે એ રોકો ય ભં કોઈ



ઝુલ્ભ ર્ક્ો શોમ અથલા તો એ રોકોન ે

ભાયાથી ફેશતય શાકીભ ભી ગમો શોલાથી

બાગી નથી ગમા. ફલ્કે એ રોકો તો ભાત્ર

આ પાની દુવનમાના તરફગાય છે. એ

રોકો શકને છોડીને ફાતીરની તયપ જઈ

યહ્યા છે. અન ે કમાભતના કદલવ ે એ

રોકોને છૂલાભા ંઆલળ ેકે તભે દીન ભાટે

કાભ કયુ ંશતુ ંકે દુવનમા ભાટે ? શલે યશી એ

લાત કે પ્રબાલળાી રોકોને ભાર દૌરત



આીને ભાયી તયપેણભા ંકયલાની. તો એ

ભાટે કોઈ એક નો શક, હુ ં કોઈને ફીજાન ે

આી દેલા ભાટે ર્ક્ાયેમ તૈમાય નથી.

તેભજ કયળલત રઈને કે આીને કોઈની

ભદદનો તરફગાય ણ નથી.

*********



(૧૦૦) જ. અકીર ાવેથી ગયભ રોઢાની

લાત વાબંો....

એક કદલવ ભોઆવલમાએ જ.

અકીરને કહ્યુ ં: ભને ગયભ રોઢાની લાત

વબંાલો. શરેા તો અકીર શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ) ના અદર - ન્મામન ે

માદ કયીન ેફહુજ યડમા. છી કહ્યુ ં: ભાયી

આવથિક સ્સ્થતી ફહુજ ખયાફ થઈ ગઈ

ત્માયે હુભંાયા બાઈ શઝયત અરી



(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ગમો અન ે તેઓ

ાવે વશામની ભાગંણી કયી. યંત ુશઝયત

અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ ભાયી

દયખાસ્ત ભજૂંય ન કયી. છી હુ ં ભખૂથી

ટલતા ભાયા ફાકોને રઈને શઝયત

અરી (અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવ ેગમો અન ે

ભદદ ચાશી. ત્માયે તેઓએ કહ્યુ ં કે : આજે

યાત્રે તભ ે આલજો. યાત્ર ે જમાયે હુ ં ભાયા

એક તુ્રને રઈને શઝયત અરી



(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ગમો તો તેભણ ે

ભાયા તુ્રને ાછો ભોકરી દીધો. અન ેભન ે

કહ્યુ ં: ભાયી ાવ ેઆલો.

ભાયી ગયીફીના કાયણે હુ ંએભ વભજમો કે

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) ભને

વોનાની થેરી આલા ચાશ ે છે. જેલો ભ ં

શાથ રફંાવ્મો તો ધગભગતા રોઢા ઉય

ભાયો શાથ અડાડમો. ભ ંતયત જ ત ેભાયો

શાથ ાછો ખંચી રીધો. અને જેલી યીત ે



જાનલય કવાઈની છયી નીચ ેચીખતુ ંશોમ

એ યીતે હુ ંચીવ ાડી ઉઠમો.

શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ) ભે કહ્યુ ં:

અકીર, તાયી ભા ંતાયા ગભભા ંફેવે. તભ ે

આ ગયભ રોઢાથી ગબયાઈ ગમા જેન ે

તભાયા બાઈએ ગયભ ર્ક્ુદ છે. એ કદલવ ે

તભાયી અન ે ભાયી શુ ં શારત થળ ે જમાયે

દોઝખની વાકં શયેાલલાભા ં આલળ?ે

છી તેઓ ( અરય્હશસ્વરાભ) કુયઆને



ળયીપની આ આમત ડમા : જે કદલવ ે

તેઓની ગયદનભા ં તૌક અને ઝજંીય શળ ે

અને તેઓને ખંચલાભા ંઆલી યહ્યા શળે.

છી કહ્યુ ં: અકીર ખદુાએ જેટરો કશસ્વો

ફૈતરુ ભારભા ંમકુયદય કમો છે. તેના ઉય

વતંો કયો. જો એનાથી લધાયે ભાગંણી

કયળો તો આ જ ગયભ રોઢંુ તભન ેભળે.

શલે તભે ઘયે જતા યશો.



ભોઆવલમાએ અકીરની આ લાત વાબંી

આિમદ વ્મક્ત કયુ ં અને કશલેા રાગ્મો :

સ્ત્રીઓ શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)

જેલા ફાકન ે જન્ભ આલાથી લાઝંણી

થઈ ગઈ છે.

શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ નશજુર

ફરાગાશના ખતુ્ફા નફંય યય૧ ભા ં

અકીરની દાસ્તાન ફમાન ર્ક્ાદ છી એક

ફીજા ળખ્વ અળઅવ ણફન કૈવની



દાસ્તાનન ે આ ળબ્દો ભા ં ફમાન કયી :

અને આનાથી વલસ્ભમ ભાડનાય લાકેઓ

એ છે કે એક ળખ્વ યાતના વભમ ેભધથી

ગુદેંરો શરલો એક ઢાકેંરા લાવણભા ં

રઈને ભાયા ઘયે આવ્મો. જેનાથી ભન ે

એલી નપયત શતી કે એવુ ંરાગતુ ં શતુ ં કે

જાણે એ વાંનુ ં થુકં કે એની ઉલ્ટીથી

ગુદંલાભા ંઆવ્મો છે. ભ ંતેન ેકહ્યુ ં: શુ ંઆ

કોઈ લાતનુ ં ઈનાભ છે કે ઝકાત છે, કે



વદકો છે? જે અભો અશરેફૈત

(અરય્હશસ્વરાભ) ભાટે શયાભ છે.

તેણે કહ્યુ ં: તેભાનુ ં આ કાઈં નથી ણ

આના ભાટે તોશપો છે. આે કહ્યુ ં:

ફાકો, રુૂો અને સ્ત્રીઓ તાયા ઉય યડે

શુ ંતુ ંભને દીનના ભાગદથી પયેફ આલા

આવ્મો છે ? શુ ંતુ ંફશકેી ગમો છે કે છી

ાગર થઈ ગમો છે કે છી આભ જ

ખોટો ફક્લાવ કયે છે ?



ખદુાની કવભ, જેટરી લસ્તઓુ

આવભાનોની નીચ ે છે એ તભાભ ભન ેએ

લાતના ફદરાભા ં આલાભા ં આલ ે કે,

અલ્રાશ પક્ત એટરો જ ગનુાશ કરૂ ંકે કીડી

ાવેથી જલનુ ં પોતરૂ છીનલી રઉં. તો હુ ં

એવુ ંણ ર્ક્ાયેમ નશી કરૂ.ં આ દુવનમા તો

ભાયી નજયભા ં એ ાદંડા ં કયતા ણ

લધાયે તચુ્છ - શલ્કી છે, જેને ટીડ્ડી (તીડ)

ોતાના ભંઢાભા ંચાલી યશી શોમ.



શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ને પના

થઈ જનાયી નેઅભતો અન ે ખત્ભ થઈ

જનાયી ણરઝઝતો વાથ ે શુ ં વફંધં અભ ે

ગપરતભા ં ડી જલાથી અન ે રવાલી

દેનાયી બયુાઈઓથી ખદુાના દાભનભા ં

નાશ રઈએ છીએ. અન ે તેની જ ાવ ે

ભદદના તરફગાય છીએ. ( નશજુર

ફરાગાશ ખતુ્ફા ન ંયય અનલુાદ : મપુતી



જાઅપય હુવૈન ભયહુભ અઅરલ્રાશો

ભકાભહુ)

*********



(૧૦૧) કેટરીક કયલામતો


અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)એ ઈયળાદ

પયભાવ્યુ ંછે કે : જે રોકોની વાથ ેવ્મલશાય

કયે તો તેભના ઉય ઝુલ્ભ ન કયે, અને

તેભની વાથ ે લાતચીત કયે તો ખોટંુ ન

ફોરે, અને એભને લામદો કયે તો તેને યૂો

કયે તો એલા ભાણવની જલાભંદી વંણૂદ

છે. અને તેનો ઈન્વાપ સ્ષ્ટ છે અને તેની



વાથે બાઈચાયો યાખલો લાજજફ છે અન ે

તેની ગીફત કયલી શયાભ છે. ( વપનશ

બાગ - ય ાનાન.ં૧૬૮)

કુયઆને ભજીદની આ આમત : ફેળક

અલ્રાશ અદર અને એશવાનનો હુકભ

આે છે. ની તપવીયભા ં શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં છે કે :

અદર અને ઈન્વાપનો અથદ રોકોનો શક

અદા કયલો એ છે. અન ેએશવાનનો અથદ



ોતાના ભારભા ં લધાયો કયીને કોઈ

ફીજાને આવુ ંએ છે.

શઝયત અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ શઝયત

ઈભાભે શવન ેમજુતફા (અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

લવીહમતભા ંપયભાવ્યુ ં: એ પયઝદં તભાયા

અને ફીજાની લચ્ચ ે દયેક ભાભરાભા ં

તભાયી જાતને ભીઝાન (ભાદંડ) વભજો.

જે તભાયા ભાટે વદં કયો એજ ફીજા ભાટે

વદં કયો. અને જે ોતાના ભાટે નથી



ચાશતા તે ફીજાના ભાટે ણ ન ચાશો.

જેલી યીત ેતભ ેઈચ્છો છો કે તભાયા ઉય

અત્માચાય ન થામ, એલી યીતે ફીજાઓ

ઉય ણ ણઝમાદતી ન કયો. જેલી યીત ે

તભે ઈચ્છો છો કે તભાયા વાથ ે વાયો

વ્મવ્શાય કયલાભા ં આલ ે એલી યીત ે તભ ે

ણ ફીજા વાથે વાયો વ્મવ્શાય કયો. ફીજા

ભાટે જે બયુાઈને ના વદં કયો છો તેન ે

તભાયા ભાટે ણ ખયાફ વભજો. અને જે



યીતબાતન ેતભાયા ભાટે વાયી વભજો છો

તે ફીજા ભાટે ણ વાયી વભજો. અને જે

લાત નથી જાણતા એ વલળ ેભોઢંુ ન ખોરો.

ફીજા વલળે એલીલાત ન કયો જે તભે

તભાયા ભાટે વાબંલા ન ઈચ્છતા શો.

(ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧, ાના ન.ં

૧ય૬)

શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ને ઈભાન

વલળે છૂલાભા ં આવ્યુ ં તો આ



(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: ઈભાન

ચાય સ્થબં ઉય છે:

(૧) વબ્ર ( ય) મકીન ( ૩) અદર ( ૪)

જેશાદ.

અદરની ણ ચાય ળાખા છે :-

(૧) ઊંડાણલૂદકનો વલચાય

(ય) ઈલ્ભનુ ંઊંડાણ

(૩) ખફુીબમો વનણદમ અને



(૪) બદુ્ઘદ્ઘભતા. (અકકરની ખુ્તતા)

તેથી જે ભનન અન ે ભથંન કયે છે ત ે

ઈલ્ભના ઊંડાણ સધુી શંચી જામ છે.અન ે

જે ઈલ્ભના ઊંડાણભા ંઉતમો તે પંવરાના ં

ઝયણાથી તપૃ્ત થઈન ેાછો પયે છે. અન ે

જેણે નમ્રતા અને વશનળીરતા કેલી ત ે

ોતાના વ્મલશાયભા ં કોઈ ઉણ નથી

યાખતો અને રોકોભા ં નેક નાભ યશીન ે

જજંદગી વાય કયી છે.



શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) જેલા

આકદર દુવનમાએ આજ સધુી જોમો નથી.

આ ( અરય્હશસ્વરાભ) અદરભા ં એટરા

ફધા વંણૂદ શતા કે તેઓ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ કાવતર ભાટે ણ

અન્મામ વદં નથી કમો.

અબ્દુયયશભેાન ણફન મલુ્જીભને કડીન ે

આ (અરય્હશસ્વરાભ)ની ાવ ેરાલલાભા ં

આવ્મો અને આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે



કશલેાભા ં આવ્યુ ં કે આ ભાણવ રોકોભા ં

એવ ુ કશતેો પયે છે કે : હુ ં અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ને કત્ર કયીળ.

ભૌરા અરી (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

: હુ ં કોઈન ે ગનુાકશત કૃત્મો કયલા શરેા ં

તેને વજા કેભ આી ળકંુ ?

જમાયે ત ે ભરઉન ે ભસ્સ્જદે કુપાભા ં આ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ઝયફત ભાયી, અને

તેનાથી આ ( અરય્હશસ્વરાભ) વખ્ત



જખ્ભી થમા ત્માયે આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાના પયઝદંો

શઝયત ઈભાભ શવન અને શઝયત ઈભાભ

હુવૈન ( અરય્હશસ્વરાભ) તેભજ અબ્દુર

મતુ્તણરફ (અરય્હશસ્વરાભ) ના વતંાનો ન ે

બેગા કયીન ે પયભાવ્યુ ં: અમ અબ્દુર

મતુ્તણરફ (અરય્હશસ્વરાભ) ના તુ્રો એવુ ં

ન થવુ ં જોઈએ કે અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) કત્ર થઈ ગમા. એલા



નાયાઓ રગાલીન ેમવુરભાનોના રોશીથી

શોી યભલાનુ ં ળરૂ કયી દો. જુઓ ભાયા

ફદરાભા ંભાત્ર કાવતરન ેજ કત્ર કયલાભા ં

આલે. - અને જુઓ, જમાયે હુ ંઝફદતથી જ

ભયી જાઉં તો એક ઝફદતના ફદરાભા ંએક

જ ઝફદત ભાયજો અને તેના શાથ ગ નશં

કાતા. કેભ કે ભ ં શઝયત યસલુલુ્રાશ


લવલ્રભ)ને એભ પયભાલતા વાબંળ્યુ ંછે કે



: ખફયદાય, કોઈના શાથ ગ ને ન કાો

બરેને તે કયડી ખાનાય કુતયો જ શોમ.

(નશજુર ફરાગાશભાથંી)

શઝયત ઈભાભે જઅપયે વાકદક


કમાભતના કદલવે અલ્રાશ ાવ ે ત્રણ

પ્રકાયના રોકોનુ ં સ્થાન અને નીકટતા

ફીજી ભખ્લકૂ કયતા ં લધાયે શળે. એટર ે



સધુી કે અલ્રાશ કશવાફથી પાયીગ થઈ

જામ.

(૧) એ ળખ્વ જે ગસુ્વાભા ંઆલીન ેોતાના

તાફા શઠેના રોકો ઉય ઝુલ્ભ ન કયે.

(ય) એ ળખ્વ જે ફે વ્મસ્ક્તના વભાધાન

ભાટે કોવળળ કયે અને જલના દાણા જેટરો

ણ ક્ષાત ન કયે.



(૩) જે શભંેળા શક કશ ેબરે તેના પામદાભા ં

શોમ કે નકુવાનભા.ં (કાપી, બાગ - ય ાના

ન.ં ૧૪)


(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે : ત્રણ

પ્રકાયના રોકોને અલ્રાશ કશવાફ લગય

જન્નતભા ંદાખર કયળે.

(૧) આકદર શાકકભ (ન્મામી વત્તાધીળ)



(ય) વાચો લેાયી

(૩) એ વદૃ્ઘ જેણે ોતાની જજંદગી ઈતાઅત ે

ખદુાભા ં વલતાલી શોમ અન ે ત્રણ પ્રકાયના

રોકો કશવાફ લગય દોઝખભા ં દાખર

કયળે.

(૧) ઝાણરભ શાકકભ

(ય) ખોટો લેાયી



(૩) વ્મણબચાયી વદૃ્ઘ ( ફેશારૂર અન્લાય,

બાગ-૧, ાના ન.ં ય૦)


પયભાવ્યુ ં: જે યાજમકતાદઓ અન ે

કાયબાયીઓ રોકોની શાજત યૂી ન કયે તો

ર્ક્ાભતના કદલવ ે અલ્રાશ તેની શાજત

યૂી નશં કયે. જો ત ે ોતાની પયજોના

ફદરાભા ં શદીમો ર ે તો ખમાનતદાય છે.

અને જો રાચં ર ેતો મળુકયક છે.



શઝયત અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ઉભય

ણફન ખત્તાફને પયભાવ્યુ ં: ત્રણ લસ્ત ુત ં

માદ યાખી અન ેતેના ય અભર ર્ક્ો તો

એ ત્રણ ફાફતો અન્મ ફાફતોથી ફેયલા

કયી દેળે. ણ જો એ ત્રણ લસ્તનુે છોડી

દીધી તો તેના વીલામ ફીજી કોઈ ચીજ

તને પામદો નશં શંચાડે.

ઉભયે છૂયુ ં અબરુ શવન એ કઈ કઈ

ચીજો છે ?



(૧) હુકભે ખદુાનુ ંપયભાન જાયી કયવુ.ં બર ે

તે તભાયો વગો શોમ કે ન શોમ.

(ય) ખળુી અન ે નાયાજગી ફનં ે સ્સ્થતીભા ં

અલ્રાશની કકતાફ મજુફ જ પંવરો કયલો.

(૩) ગોયા અને કાા લચ્ચે ફૈતરુ ભારની

લશચેણી એક વભાન કયલી.

ઉભયે કહ્યુ ં: મા અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)

આે ટૂંકભા ંઘણી જ નવીશત પયભાલી.



વલબાગ : ૯ ઈસ્રાપ અન ેઉડાઉણાની

ભઝીમ્ભત

(૧૦ય) ફશલરુ ેભશેરની દીલાર ય શુ ં

રખ્યુ ં?

એક કદલવ ફશલરુ શારૂન યળીદના

નલા ફધંાતા ભશરેન ે જોલા ભાટે ગમા.

શારૂને તેભન ેોતાનો ભશરે દેખાડમો અન ે

ભશરેની ફશાયની દીલાર ય કોઈ સુદંય

લાર્ક્ રખી આલાની વલનતંી કયી. ત્માયે



ફશલરુે દીલાર ય આ પ્રભાણેનુ ંરખાણ

રખ્યુ ં: ભાટી ઉય ભાટી ફરદં કયલાભા ં

આલી અન ેદીનન ેશરકો અન ેનીચો કયી

નાખંલાભા ં આવ્મો. ત્માયછી ફશલરુ ે

શારૂનને કહ્યુ ં: જો તં આ ભશરે તાયી

શરાર દૌરતભાથંી ફનાવ્મો શોમ, તો તે

ઈસ્રાપ છે. અને અલ્રાશ તઆરા પયભાલ ે

છે કે : અલ્રાશ ઈસ્રાપ કયનાયાઓને વદં

કયતો નથી.



જો આ ભશરે રોકોના ભારભાથંી ફનાવ્મો

શોમ તો તે ખમાનત અને સ્ષ્ટ ઝુલ્ભ છે.

અને અલ્રાશ તઆરા ખમાનત અન ે

ઝુલ્ભથી નપયત યાખ ેછે.

*********



(૧૦૩) ફુઝુર ખચીના કેટરાક દાખરાઓ.

અબ ુ માવીય ફગદાદી કશ ે છે કે :

ઈસ્રાભભા ં ફે લરીભા એલા થમા છે કે

જેની ભીવાર ન તો ભતૂકાભા ં જોલા

ભી શતી અન ે ન તો બવલષ્મભા ં જોલા

ભળે.

શરેી લરીભાની દાલત ઝુફૈદા અન ે

શારૂન યળીદની ળાદી લખતે કયલાભા ં

આલી શતી. ત ેલખત ેલરીભાની દાલતભા ં



આલનાય ય વોના ચાદંીનો લયવાદ

કયલાભા ંઆવ્મો શતો. ફીજી દાલત શારૂન

યળીદ છીના યગુભા ંભશદી અબ્ફાવીના

જભાનાભા ં કયલાભા ં આલી શતી. જેભા ં

વયકાયી ખજાનાભાથંી ાચં કયોડ દીનાય

ખચદલાભા ંઆવ્મા શતા. ફીજી દાલત શવન

ણફન વોશરેની દીકયી યુાન દુખ્તય અન ે

ભામનૂ યળીદની ળાદી લખતે કયલાભા ં

આલી શતી.



અબરુ પયજ રખ ે છે કે : આ માદગાય

લરીભા શતા. આલા લરીભા ન તો

જાશરેીમતના જભાનાભા ં અન ે ન તો

બવલષ્મભા ંઆલા ખચાદ લરીભા થલાની

આળા છે.

આ લરીભાભા ંભામનૂે જે ખચદ કમો તે તો

કમો, ણ શવન ણફન વોશરેે તો બેટ

વોગાદ આલાની ફાફતભા ં શદ કયી

નાખી શતી. એ લરીભાના વભાયંબભા ં



જેટરા ફની શાળીભ, વીેશ વારાય,

કાતીફ અન ે શાજીફ એકઠા થમા શતા

તેભની લચ્ચ ે ણચઠ્ઠી વ્શચંલાભા ંઆલી શતી.

કોઈ ણચઠ્ઠીભા ં ફાગની ભાણરકી, કોઈભા ં

કનીઝનુ ં નાભ રખેલુ ં તો કોઈ ણચઠ્ઠીભા ં

ભોટંુ ઈનાભ રખલાભા ં આવ્યુ ં શતુ.ં જે

ભાણવને જેટરી ણચઠ્ઠીઓ ભી તે રઈન ે

શવનના મનુળી ાવ ેજતો અન ેતેને તેની



ણચઠ્ઠીભા ં રખેલુ ં ઈનાભ આી દેલાભા ં

આલતુ.ં

આ ઉયાતં તે વભાયંબભા ં શાજય યશરેા

રોકો લચ્ચે કદયશભો દીનાય, નાપએ મશુ્કો

અંફય (ખશુ્બ)ુ વ્શચંલાભા ંઆવ્મા શતા. ત ે

ળાદીભા ં રોકોના આલલા - જલા ભાટે

૩૦૦૦ ખરાવી યોક્લાભા ં આવ્મા શતા.

દુલ્શનનુ ં મખુ દેખાડલા ભાટે વોનાના

તાયથી ફનાલલાભા ંઆલેરી ચટાઈ તૈમાય



કયલાભા ં આલી શતી. ત ે ચટાઈ ઉય

દુલ્શનની વાથ ે જાઅપયની દુખ્તય ઝુફૈદા

અને શારૂનની દુખ્તય શમ્દુનશ ફેઠી શતી.

જમાયે ભામનૂ યળીદ તે ચટાઈ ઉય ફેઠો

ત્માયે વોનાના લાવણભા ં કકંભતી ઝલેયાત

લ ૂટંાવ્મા.ણ ળાશી ખાનદાનની સ્ત્રીઓએ

તેને શાથે ઝલેયાત લ ૂટંાવ્મા. તેથી ભામનૂ ે

તે સ્ત્રીઓને કહ્યુ ંકે : તભાયે આ ઝલેયાતની



જરૂય ન શોમ તો ણ દુલ્શનના ભાન

ખાતય આ ઝલેયાત રેલા જોઈએ.

તે યાત્રે ૩૦ યતર (એક યતર એટરે ૧ય

ઈયાકી અવ્કીમા થામ છે અને એક

અવ્કીમશ ૪૦ કદયશભ ફયાફય થામ તેભજ

એક કદયશભ ૧૮ ચણા ફયાફય લજનનો

થામ.) અમ્ફયની યોળની કયલાભા ંઆલી.

ભામનૂે તે કકંભતી યોળની જોઈન ેકહ્યુ ં: આ

ફુઝુર ખચી છે.



ઝુફેદાએ ત ે યોળની ઉાડી અન ે તેની

જગ્માએ વાધાયણ યોળની ગોઠલી દીધી.

ભામનૂે ઝુફેદાન ે છૂયુ ં: આ લરીભાની

દાલતભા ંવોશરેે કેટરો ખચદ કમો છે.

ઝુફેદાએ કહ્યુ ં: ત્રીવ કયોડથી રઈન ે

વાડત્રીવ કયોડ કદનાય ખચદલાભા ં

આવ્માનો અંદાજ છે.



જમાયે શવન ફીન વોશરેે ઝુફેદાનો

અંદાજ વાબંળ્મો ત્માયે કહ્યુ ંકે : ઝુફેદાનેશુ ં

ખફય ડે કે લરીભાની દાલતભા ં કેટરો

ખચદ થમો છે ? તેણે તો આ ખચદ ની ખફય

નથી. આ લરીભાની દાલત ાછ ભાયે

એંળી કયોડ કદનાયનો ખચદ થમો છે.

તે ળાદીની દાલતભા ંજભણ ભાટે ફતણ

રાલલા ચાય શજાય ગધેડાઓનો ઉમોગ

થમો શતો અને વતત ચાય ભકશના સધુી



ફતણ બેગુ ં કયલાનુ ં કાભ ચારતુ ં યહ્યુ.ં

તેભ છતા ં તે ફતણ યૂત ુ ં થઈ ળર્ક્ુ ં

નકશં તેથી યાધંલાની દેગોની નીચ ે

ડાખીઓનો વગાલલા ભાટે ઉમોગ

કયલાભા ંઆવ્મો શતો.

આ ળાદી ભાટે એક ખાવ ળશયે

ફનાલલાભા ંઆવ્યુ ંશતુ.ં જેનુ ંનાભ પભર

વીરશ યાખલાભા ંઆવ્યુ ંશતુ.ં એ જગ્માએ

ભામનૂ યળીદ ોતાની દૂલ્શન વાથે ફેઠો



શતો ત્માયે દુલ્શનની દાદીએ તેના ય

ઝલેયાતની લાદ કયી.

ભામનૂે ોતાની કનીઝોન ેહુકભ કમો કે એ

ફધુ ં ઝલેયાત એકઠંુ કયીન ે દુલ્શનની

દાદીન ે દેલાભા ં આલ.ે ભામનૂ ે એ ફધુ ં

ઝલેયાત દુલ્શનની દાદીન ેઆીને કહ્યુ ં કે

: આ આને અભાયા તયપથી બેટ

આલાભા ં આલે છે. જો આની આ



વવલામ ફીજી કોઈ ઈચ્છા શોમ તો તે ણ

યૂી કયલાભા ંઆલળે.

દુલ્શનની દાદીએ કહ્યુ ં: ભાયી આન ે

દયખાસ્ત છે કે આ ઈબ્રાશીભ ફીન

ભશદીને ભાપ કયી દમો.

ભામનૂે ઈબ્રાશીભ ફીન ભશદીન ે ભાપ કયી

દીધો.



ભાનલતં લાચંકો આ ે ફે ફાદળાશના

દાલતના વભાયંબ ાછ કયલાભા ં

આલેર ખચદની લાત જોઈ. ન્દે તાયીખ

(લીણેરા ભોતી)ના આ શરેાના બાગભા ં

આ એ લાત લાચંી ચરુ્ક્ા છો કે શઝયત

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ોતાની

દુખ્તયને ઈદના દીલવ ેફૈતરુ ભારનો શાય

શયેલાની યલાનગી આી ન શતી.

તેભજ ોતાની દુખ્તય ાવેથી શાય એભ



કશીને ાછો રઈ રીધો શતો કે : જો

આયીમત ( લસ્ત ુ ઉછીની આલા

ફાફત)ની જાભીનગીયી ભોજૂદ ન શોત તો

હુ ં ભાયી દીકયીના શાથ કાી

નાખત.ઉયોક્ત લાતથી શઝયત અરી

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વાદાઈબયી જજંદગી

અને એ જ જભાનાના કશલેાતા

ખરીપાઓની એળો આયાભ અન ે ફુઝુર

ખચી બમાદ જીલનનો તપાલત દેખાઈ આલે



છે. તેભજ દયેક અકરભદં ભાણવ એભ

કશલેા ભાટે ભજબયુ થઈ જામ છે કે શઝયત

અરી ( અરય્હશસ્વરાભ) ઈન્વાવનમતના

યશફેય શતા. જમાયે ઉભલી અન ેઅબ્ફાવી

ખણરપાઓ વૌથી ખયાફ વતાધીળ શતા.

જેભની જજંદગીનો એક ભાત્ર શતે ુ દૌરત

એકઠી કયલા વવલામ ફીજો કોઈ ન શતો.

*********



(૧૦૪) તભાભ વંવત લ ૂટંાલી ન દમો.

લરીદ ફીન વફીશ કશ ે છે કે હુ ં

ઈભાભે જઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)

ાવે ફેઠો શતો ત્માયે એક વલાર કયનાય

આવ્મો. જેને ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ખૈયાત આી. ત્માયછી ફીજો ભાગંનાય

આવ્મો તેને ણ ઈભાભ ે

(અરય્હશસ્વરાભ)એ ખૈયાત આી.

ત્માયછી ત્રીજો વલારી આવ્મો. ત્માયે




ભાપ કયો, ખદુા તભન ેલધાયે આે.

ત્માયછી ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ ભન ે

વફંોધન કયીને કહ્યુ ં: જો કોઈની ાવ ે

ત્રીવ અથલા ચારીવ શજાય કદયશભ શોમ

અને તે ભાણવ તે ફધી યકભ યાશ ેખદુાભા ં

લ ૂટંાલી દે અન ેોતાની ાવ ેકાઈં ન યાખ ે

તો એલો ભાણવ એલા ત્રણ ભાણવભાથંી

ગણામ છે કે જેની દોઆ કબરૂ થતી નથી.



યાલી કશ ેછે કે : ભ ેઅઝદ કયી : એલા ર્ક્ા

રોકો છે કે જેભની દોઆ કબરૂ થતી નથી ?


...... તેભાથંી એક ભાણવ એ છે કે જે

ોતાનો ફધો ભાર યાશ ે ખદુાભા ં વદકો

કયી દે અને ોતે ખારી શાથ ફની જામ

અને ત્માયછી દુઆ કયે કે ખદુામા ભન ે



યોજી આ. ત્માયે ખદુા કશ ેછે કે શુ ંભ ંતન ે

યોજી આી ન શતી ?

(જે રોકોની દોઆ કબરૂ થતી નથી તેની

વલગત વલણેરા ભોતી શલ ે છીના

બાગોભા ંપ્રસ્તતુ કયલાભા ંઆલળે.)

*********



(૧૦) ફુઝુર ખચદ કયનાય કોણ ?

એક લખત ઈભાભ ે અરી નકી

(અરય્હશસ્વરાભ) ભોતલકકીરના

દયફાયભા ં તળયીપ રઈ ગમા અને તેની

ાવે એક ખયુવી ય ફેવી ગમા.

મતુલકકીર ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

અભાભાન ે ધ્માનલૂદક જોલા રાગ્મો.

અભાભો કકંભતી શતો મતુલકકીરે કહ્યુ ં:

આે આ દસ્તાય કેટરી કકંભતભા ં



ખયીદમો. ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: ભ ંઆ દસ્તાય ાચંવો ચાદંીના

કદયશભભા ંખયીદી છે.

મતુલકકીરે કહ્યુ ં: ાચંવો કદયશભની

દસ્તાય એ ફુઝુર ખચી છે. ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: ભં ાચંવો

કદયશભનુ ં કાડ ભાયા ળયીયના વૌથી

ઊંચા બાગ ભાટે ખયીદ્યુ ંછે. જમાયે તં એક

શજાય કદનાય ઝયે સખુદ ( રાર યંગના



ઝલેયાત)ની કકંભતની કનીઝ ળયીયના

વૌથી નીચેના (શરકા) બાગ ભાટે ખયીદી

છે. શલે એ કશ ે કે ફેભાથંી ફુઝુર ખચદ

કયનાય કોણ છે ? (રતાએફુત તલાએપ)

*********



(૧૦૬) ાણીનો ફગાડ એ ણ ઈસ્રાપ છે.

એક લખત શવન ે ફવયી ભૌરાએ

કાએનાત શઝયત અભીરૂર ભોઅભેનીન

(અરય્હશસ્વરાભ) વાથે ફુયાત નદીના

કકનાયા યથી વાય થઈ યહ્યા શતા.

તેઓને તયવ રાગી તેથી તેભણે એક

લાવણભા ં ાણી બયુદ અને થોડુ ં ાણી

ીધુ ંઅન ેફાકી પંકી દીધુ.ં




પયભાવ્યુ ં: તં ાણીન ેજભીન ય ઢોીન ે

ઈસ્રાપ કમો છે. તાયે એ ાણી દકયમાભા ં

ાછુ ંનાખી દેવુ ંજરૂયી શતુ ં


(અરય્હશસ્વરાભ)ની આ નવીશત

વાબંીન ે શવને ફવયીન ે ગસુ્વો આવ્મો.

તેણે કહ્યુ ં: જો ભં થોડુ ંાણી ઢોી નાખ્યુ ં

તો આ તેને ફુઝુર ખચી ગણાલો છો.



જમાયે કે આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

તરલાયથી મવુરભાનોનુ ંરોશી ટકી યહ્યુ ં

છે શુ ંત ેઈસ્રાપ નથી ?


પયભાવ્યુ ં: જો તને ફલાખોય રોકો પ્રત્મે

આટરી શભદદી શતી તો છી ત ં ત ે

રોકોને ભદદ ળા ભાટે ન કયી ? શવને

ફવયીએ કહ્યુ ં: ભાયો ઈયાદો શતો કે હુ ં

તરલાય રઈન ે આની વાભેના



ફલાખોય રોકોની ભદદ કરૂ ં. યંત ુભ ં

તે લખત ે એક ગમફી અલાઝ વાબંળ્મો

શતો કે કાતીર અન ેભક્તરુ ફનં ેદોઝખી

છે. તેના રીધ ે હુ ંભાયા ઘયભા ંફેવી ગમો

શતો.


(અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં: તં વાચુ ંકહ્યુ ં

ણ તુ ંજાણે છે કે તે અલાઝ કોનો શતો ?



શવને ફવયીએ કહ્યુ ં: ના.


(અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં: તે ઈફરીવનો

અલાઝ શતો. છી આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: દયેક

ઉમ્ભતભા ંએક વાભયી શોમ છે. અન ેશવન ે

ફવયી આ ઉમ્ભતનો વાભયી છે. (અનલાયે

નોઅભાનીમશ, ાના ન ં યય૬)

*********



(૧૦૭) ખોયાકભા ંઈસ્રાપ કયલો એ ફીભાયી

ભાટે કાયણરૂ છે.

એક નવયાની તફીફ ે ઈભાભ

જાઅપયે વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂયુ ં

: શુ ંઆના યલયકદગાયની કકતાફ અન ે

આના મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ની સનુ્નતભા ંઆયોગ્મ

વલજ્ઞાનનો ઉલ્રેખ છે ?



ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્ય ુ:

અભાયા યફની કકતાફભા ં આ આમત

ભોજૂદ છે. જેભા ં તદૂંયસ્તીના ભાગદદળદક

વવદ્ઘાતંનો ઉલ્રેખ કયલાભા ં આવ્મો છે.

ખાલ અન ેીલો યંત ુઈસ્રાપ ન કયો.

અભાયા મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)ની શદીવ છે કે :

ખાલાભા ં યશઝે કયલો કે તભાભ



દલાઓની બવુનમાદ છે અને ખાલાભા ં

ઈસ્રાપ તભાભ ફીભાયીઓની બવુનમાદ છે.

આ વાબંીન ે નવયાની તણફફ ે કહ્યુ ં:

ખયેખય તભાયા યફની કકતાફ અન ે

તભાયા નફીની સનુ્નત ે આયોગ્મભા ં

જારીનવુ (યનુાની શકીભ) ભાટે કાઈં ણ

લધાયો કયલા ફાકી યાખ્યુ ંનથી. (અન્લાયે

નોઅભાનીમશ)

*********



(૧૦૮) ઈફાદત ણ ઈભાન પ્રભાણ ેશોલી

જોઈએ.


પયભાવ્યુ ં કે : ઈભાનના વાત બાગ છે.

કોઈની ાવ ે એક, કોઈની ાવ ે ફ ે અન ે

કોઈની ાવે ત્રણ. એલી યીતે કોઈ ાવ ે

વાત બાગ છે. તેથી એક બાગલાા

ભાણવ ે ફ ે બાગલાા ભાણવ ય ફોજો

નાખલો ન જોઈએ. અન ે જેની ાવ ે ફ ે



બાગ શોમ તેણે ત્રણ બાગલાા ય ફોજો

નાખલો ન જોઈએ.

આ લાતનુ ં વલલયણ કયતા ં આ ે આ

દાખરો આપ્મો. એક ભાણવનો ાડોળી

નવયાની શતો. તેણ ે ત ે નવયાનીન ે

ઈસ્રાભની દાઅલત આી. અન ે તેની

વાભે ઈસ્રાભની ખાવવમતોનુ ં લણદન કયુ.ં

છેલટે ત ેનવયાની મવુરભાન થઈ ગમો.



ફીજા કદલવ ે મવુરભાન લશરેી યોઢના

વભમે નવયાનીના ઘયે ગમો. અન ે તેનુ ં

ફાયણુ ં ખખડાવ્યુ.ં નવયાનીએ ફાયણુ ં

ખોરીને છૂયુ ંકે : શુ ંલાત છે ?

મવુરભાને કહ્યુ ં: નભાઝનો વભમ છે.

ચારો લઝુ કયી લ્મો.

તે નવયાની જે નલો મવુરભાન થમો શતો

તેણે લઝુ કયુ.ં અને ભસ્સ્જદભા ં શંચ્મો.

તેની વાથેના મવુરભાન ે નભાઝ ે ળફ



ઢી. ત ે જોઈને તેણ ે ણ નભાઝ ે ળફ

ઢી. ત્માયછી નભાઝ ે પજ્રનો લખત

થમો. ફનંે નભાઝ ે પજ્ર ડી. સયૂજ

નીકલાના વભમ સધુી ફનંે ભસ્સ્જદભા ં

ફેવી યહ્યા.

સમૂોદમ થમો ત્માયે નલો મવુરભાન

ફનેરો ભાણવ ઉબો થઈને જલા રાગ્મો.

ત્માયે મવુરભાને કહ્યુ ં: બાઈ કદલવ નાનો

છે. ઘયે જઈને શુ ં કયીળ. થોડીલાયભા ં



નભાઝ ે ઝોશયનો વભમ થળ ે ત્મા ં સધુી

નલાપીર ઢતા યશો.

ણફચાયો, નલો ફનેરો મવુરભાન ઝોશય

સધુી ભસ્સ્જદભા ં ફેઠો યહ્યો. તે નભાઝ ે

ઝોશય ઢીને નીકલા ભાગંતો શતો ત્મા ં

જૂના મવુરભાન ે કહ્યુ ં: બાઈ ઝોશય અન ે

અવયની લચ્ચે વભમ જ કેટરો છે. ત ે

ફીચાયો ફેવી ગમો અન ેનભાઝ ેઅસ્ર ણ

અદા કયી. આલી યીત ે જૂના મવુરભાન ે



નલા મવુરભાનન ે ઈળાના વભમ સધુી

ભસ્સ્જદભા ં ફેવાડી યાખ્મો. નભાઝે ઈળા

ઢી રીધા છી ફનં ેોત ોતાના ઘયે

ગમા.

ફીજા કદલવે જૂના મવુરભાન ે નલા

મવુરભાનના ઘયના દયલાજે ટકોયા ભામાદ

અને કહ્યુ ં: બાઈ ચારો નભાઝ ઢલા

જઈએ.નવયાનીએ કહ્યુ ં: બાઈ હુ ં ગયીફ

ભાણવ છુ.ં ભાયે નાના - નાના ફાકો છે.



તભે જઈને કોઈ નકાભા (નલયા) ભાણવન ે

મવુરભાન ફનાલો. આલા મવુરભાન

થલા કયતા હુ ંનવયાની ફશતેય છુ.ં


પયભાવ્યુ ં જો તે ભાણવ નલા મવુરભાન

ય લધાયે ડતો ફોજો ન નાખત ેતો ત ે

ઈસ્રાભથી કંટાી ન જતે.

*********



(૧૦૯) ખદુાન ેલચરો ભાગદ વદં છે.

ભોશમ્ભદ ણફન શભઝા કશ ેછે કે : ભ ે

ભાયા દોસ્ત અબ ુ શાળીભ જાઅપયીના

ભાધ્મભ થકી ઈભાભ શવન અસ્કયી

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ત્ર રખ્મો. જેભા ં ભ ં

ભાયી તગંદસ્તીની પકયમાદ કયી શતી, અને

ઈભાભન ેદયખાસ્ત કયી શતી કે આ ભાયી

તગંદસ્તી દૂય કયલા ભાટે દોઆ પયભાલો.



થોડા કદલવો છી ઈભાભ ે આરી ભકાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) તયપથી જલાફ ભળ્મો.

જેભા ં તેઓ રખ્યુ ં શતુ ં: અલ્રાશ ે તભાયી

તગંદસ્તી દૂય કયી દીધી. તભાયો વત્રાઈ

બાઈ મહ્યા ણફન શભઝા અલવાન ામ્મો

છે. તભને લાયવાભા ં એક રાખ કદયશભ

ભળે. તેના ભાટે અલ્રાશનો શકુ્ર અદા

કયો. અને ભધ્મભ ભાગદ અનાલો. તેભજ



ઈસ્રાપ કયલાથી ફચો. કાયણ કે ઈસ્રાપ એ

ળમતાની અભર છે.

થોડા કદલવ છી એક ભાણવ શયાદનથી

આવ્મો. તેણે ભને જાણ કયી કે : તભાયા

વત્રાઈ બાઈ અલવાન ામ્મા છે. અન ે

તેભણે લાયવાભા ં એક રાખ કદયશભ

તભાયા ભાટે મરૂ્ક્ા છે, જે હુ ંરઈને આવ્મો

છુ.ં



એક રાખ કદયશભ ભળ્મા છી ભં ભાયા

લાજજફ શકકો અદા કમાદ અન ેભાયા દીની

બાઈઓને ભદદ કયી. અને ત્માયછી

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના હુકભ પ્રભાણ ે

દયેક કામદભા ંલચરો ભાગદ ધાયણ ર્ક્ો. એ

યીતે ભાયી જજંદગી વાયી ફની ગઈ.

(ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧ય, ાના ન.ં

૧૬૭)

*********



(૧૧૦) જજંદગી અંધાધ ૂધંીથી ાક શોલી

જોઈએ.


(અરય્હશસ્વરાભ) અરાઅ ફીન ણઝમાદ

શાયવીની અમાદત ભાટે તેના ઘયે તળયીપ

રઈ ગમા. આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ તેના

ઘયની વલળાતા જોમા છી પયભાવ્યુ ં:

દુવનમાભા ંઆટલુ ં વલળા ફનાલીન ેતુ ંશુ ં

કયીળ ? શકીકતભા ં આખેયત ભાટે આલા



ભોટા ઘયની ખાવ જરૂય છે. જો તુ ંઈચ્છતો

શોમ કે આખેયતભા ંતન ે વલળા ઘય ભે

તો ભશભેાન નલાઝી કય, વવરેયશભે ફજાલી

રાલ. અન ેશકકોને અદા કય.

અરાઅ ફીન ણઝમાદે પકયમાદ કયી કે તેનો

બાઈ યોશફાનીમત પ્રત્મ ે( વવંાય ત્માગ

કયલા ભાટે) આકાદમો છે. અને તેણ ે

દુવનમાનો વ્મલશાય છોડી દીધો છે.



આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેને

ફોરાલલાનો હુકભ આપ્મો.

જમાયે શાળીભ આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

વાભે શાજય થમો ત્માયે આ ેપયભાવ્યુ ં કે

તાયી જાનના દુશ્ભન તને ળમતાન ે

ગભુયાશ ર્ક્ો છે. તને તાયા જત્ન અન ે

ફાકો પ્રત્મે યશભે નથી આલતો. શુ ં તુ ં

એભ વભજે છે કે અલ્રાશ ે જે લસ્તઓુને

શરાર અને ાક ફનાલી છે તેનો તુ ં



પામદો ઉઠાલીળ તો ત ેલાત ખદુાન ેવદં

નકશ આલે ?

શાળીભે કહ્યુ ં: તો છી આ

(અરય્હશસ્વરાભ) આલો જાડો ોળાક ળા

ભાટે શયેો છો ? અને શભંેળા રઝઝત

લગયનુ ંવાદંુ ખાણુ ંળા ભાટે ખાઓ છો ?


પયભાવ્યુ ં: હુ ં તાયી જેલો નથી. અલ્રાશ ે

વાચા ભાગદદળદકો ભાટે એલા લાત જરૂયી



ગણાલી છે કે તેઓ તગંદસ્ત રોકોની જેભ

જીલન વલતાલ ે જેથી કયીન ે તેની પકીયી

અને પાકા જોઈને ગયીફ રોકોને વાતં્લન

ભે. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ ૧૫)

ઉયની કયલામતોભા ંઆ ેજોયુ ંકે શઝયત


ફનંે બાઈઓને તેભના જીલન મજુફ

કશદામત પયભાલી. દૌરતભદં ભાણવન ે

ભારના શકકો અદા કયલાનો હુકભ આપ્મો



અને ઈસ્રાપ કયલાની ભનાઈ કયી . જમાયે

યોશફાનીમત અનાલનાય ભાણવન ે

વખત જજંદગી છોડી દેલા તેભજ ાક

લસ્તઓુથી પામદો ઉઠાલલાનો હુકભ

આપ્મો.

આ જ ઈસ્રાભ અન ે કુયઆનનો ફોધાઠ

છે. ઈસ્રાભ ન તો એળો આયાભની જજંદગી

વદં કયે છે ન તો યોશાનીહમતની સકૂી



જજંદગીને વદં કયે છે. ઈસ્રાભ ભધ્મભ

ભાગદ અનાલલાનો હુકભ આે છે.

*********



(૧૧૧) ઈભાભ ેવાકદક (અરય્હશસ્વરાભ)ની

સપુી રોકો વાથ ેચચાદ

એક કદલવ સપુીમાન ેસયુી ોતાના

કેટરાક વાથીદાયોન ે રઈન ે ઈભાભ ે

જાઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ં શાજય થમો. તેણ ે જોયુ ં કે

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ વપેદ ઈંડા

જેલા યંગનો ોળાક શયેેરો છે.



સપુીમાન ે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ના

ોળાક વલળ ેએતયાઝ કયતા ંકહ્યુ ંકે આલો

ોળાક આને ળોબતો નથી.


સપુીમાન હુ ં જે કાઈં કહુ ં ત ે ધ્માનથી

વાબંો અન ે માદ યાખો. ભાયી લાતો

તભાયા ભાટે દુવનમા અન ે આખેયતભા ં

પામદાકાયક વાણફત થળે. જો તુ ં સનુ્નત

ય ભયલા ઈચ્છતો શોમ અને ણફદઅતોથી



ફચલા ભાગંતો શોમ તો ભાયી લાતન ે

ધ્માન દઈન ેવાબં :-

ભાયા વતા પયભાલતા શતા કે યસરૂે ખદુા


લવલ્રભ)ની ફેઅવત એલા જભાનાભા ં

થઈ જમાયે ચાયે ફાજુ ગયીફાઈ અન ે

તગંદસ્તી પેરાએરી શતી. તે કાયણવય

તેઓએ પાકો ર્ક્ાદ. જો અલ્રાશ તઆરા

તગંદસ્તી દૂય કયીને યોઝી આ ે તો



ઈભાનલાા રોકોએ તેનાથી પામદો

ઉઠાલલો જોઈએ. ખદુાલદેં તઆરાએ

આેરી નેઅભતોને પાવવક રોકો ભાટે

છોડી દેલી ન જોઈએ. તાયો એતયાઝ એ

લખતે મોગ્મ ગણામ જમાયે હુ ંશકદાયોના

શક ડુફાડતો શોઉં અને પક્ત ભાયી

સખુાકાયી ધ્માનભા ં યાખીન ે જીલન

વલતાલતો શોઉં. ખદુાની ક્વભ, વાજં થતા ં



શરેા ંતભાભ શકદાયોને તેભના શક ભી

જામ છે.

ત્માયછી આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ોતાનુ ંશયેણ શટાલીન ે દેખાડયુ ં કે નીચ ે

જાડા ળણનો ોળાક શયેરો શતો. આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: સપુીમાન

જો ઉયનો ોળાક ભં રોકોને દેખાડલા

ભાટે શમેો છે. અન ે ભાયા નપવ ભાટે

નીચેનો જાડો ળણનો ોળાક શયેેરો છે.



ત્માયછી આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

સપુીમાનન ેહુકભ ર્ક્ો કે ત ેોતાનુ ંશયેણ

શટાલીને નીચેનો ોળાક દેખાડે. ત્માયે તેભ

કયલા ભાટે સપુીમાન ે કદરગીયી વ્મક્ત

કયી. આ (અરય્હશસ્વરાભ)એ સપુમાનનુ ં

શયેણ શટાલીને જોયુ ં તો તેણ ે અંદયના

બાગભા ં યેળભનો ોળાક શયેેરો શતો.

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ સપુીમાનન ે

પયભાવ્યુ ંકે : સપુીમાન તાયા ય અપવોવ



તં રોકોને દેખાડલા ભાટે ફશાયના બાગ ે

જાડો ોળાક શમેો છે. યંત ુ તાયા

નપવને ખળુ કયલા ભાટે અંદયના બાગભા ં

યેળભનો ોળાક શમેો છે.

આ લાતછી સપુીમાન ેસયુી ફહુ જ બંઠો

ડી ગમો અન ે તેનાભા ં ઈભાભ

(અરય્હશસ્વરાભ) વાથે લધાયે લાત

કયલાની કશમ્ભત ન યશી. સપુીમાનના

કેટરાક વાથીઓ આગ લધ્મા અન ેઅઝદ



કયી કે : જો સપુીમાન ાવ ેકોઈ દરીર ન

શોમ તો તેનો અથદ શયગીઝ એ નથી કે

અભે અભાયી લાતભા ંકભજોય છીએ. અભ ે

અભાયી લાતના વભથદનભા ંકુયઆને ભજીદ

અને શદીવ થકી દરીરો યજુ કયલા ભાટે

ક્ષભતા ધયાલીએ છીએ :-

અલ્રાશ તઆરાએ કુયઆને ભજીદભા ં

ઈભાનદાય રોકોનો ઉલ્રેખ કયીન ે

પયભાવ્યુ ંછે કે .... તેઓ ોતાની ઝાત ય



ફીજા રોકોને અગ્રતા આે છે, જો કે

તભને ોતાન ેણ જરૂયત શોમ છે. અન ે

જેણે ોતાના નપવને કંજુવીથી ફચાલી

રીધો તો તેલા રોકો જ વપ છે.

આ ઉયાતં ફીજી એક આમતભા ંઅલ્રાશ

તઆરાએ ઈભાનદાય રોકોના કકયદાયનો

ઉલ્રેખ કયતા પયભાવ્યુ ં છે કે : તેઓ

ોતાની જભલાની ઈચ્છા શોલા છતા ં

ભીસ્કીન, મતીભ અન ે કૈદીઓને જભાડે છે.



આભ, અભાયી લાતના વભથદન ભાટે આ

ફનંે આમતો યુતી છે.

શાજય યશરેા રોકોભાથંી એક ભાણવે કહ્યુ ં:

તભે ોત ેણ ણરઝઝતદાયખાણુ ંખાલાથી

ફચતા નથી. શકીકતભા ંતભારૂ ંકાભ એ છે

કે તભે રોકો, ફીજા રોકોને રીઝઝતદાય

ખાણુ ં ખાલાથી યોકીને તેભની દૌરતનો

પામદો ઉાડલા ભાગંો છો.



ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે :

નકાભી લાતો કયલાનો કોઈ પામદો નથી.

ત્માયછી ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

સપુી રોકોને વફંોધીને પયભાવ્યુ ં: શુ ંતભ ે

રોકો કુયઆને શકીભની નાવવખ અન ે

ભનસખુ, ભોશકભ અને ભોતળાફેશથી લાકેપ

છો ખયા ? કેભ કે જે રોકો ગભુયાશ થમા ત ે

ફધાની ગભુયાશીનુ ં કાયણ એ શતુ ં કે ત ે

રોકો આ લાતનુ ંઈલ્ભ ધયાલતા ન શતા.



સપુી રોકોએ કહ્યુ ં: અભે તભાભ નાવીખ,

ભનસખુ, ભોશકભ અન ે મતુળાફેશનુ ં ઈલ્ભ

ધયાલતા નથી.

આ વાબંીન ે આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: આ જ કાયણવય તભને ગેય

વભજણ થલા ાભી છે. એ જભાનાભા ંએ

લાત કશલેાભા ંઆલી શતી કે રોકો ફીજા

રોકોને ોતાના ય અગ્રતા આ.ે અન ે

ોતાનુ ંખાણુ ંરઈન ેફીજાઓને ખલયાલે.



યંત ુ આ લાત શભંેળા અને તભાભ

પ્રવગંોએ રાગ ુ ડતી નથી.ભાની રો, કે

આણી ાવ ેએક જ યોટરી શોમ અન ેત ે

ણ ફીજાને ખલયાલી દઈએ તો આણે

ભખૂ્મા ભયી જઈશુ.ં ઈસ્રાભભા ં જાણી

જોઈને શરાક થઈ જલાની ગુજંાઈળ નથી.

તેથી જ મગમ્ફયે અકયભ ( વલ્રલ્રાશો


: જો ભાણવ ાવ ે ખજુયની ાચં ેળી,



અથલા યોટરી અથલા દીયશભો - દીનાય

(યોકડ યકભ) શોમ અને તે અલ્રાશની

યાશભા ંખચદ કયલા ભાગંે તો ફશતેય એ છે

કે તે અને ોતાની ત્ની અન ેફાકોન ે

ખલયાલે. ત્રીજા તફકકાભા ંોતાના વગા

વ્શારાઓને ખલયાલ.ે અન ે ચોથા

તફકકાભા ં તે ોતાના ાડોળીઓન ે

ખલયાલે અન ે ત્માયછી યાશ ે ખદુાભા ં



ગયીફોને ખલયાલે.ણ ખચદ કયલાનો આ

છેલ્રો દયજજો છે.

એક અન્વાયીની ાવ ે ાચં - છ ગરુાભ

શતા. તે તેની કભાણીભાથંી પામદો

ઉાડતો શતો. ભયતા ં શરેા ં તેણે ફધા

ગરુાભને આઝાદ કયી દીધા. જો કે તેના

ફાકો નાના શતા અને તેની ાવ ે

કભાણીનુ ંકોઈ વાધન ન શતુ.ં



જમાયે યસરૂ ેખદુા (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ)ને આ લાત જાણલા

ભી ત્માયે આ ( વ.)એ પયભાવ્યુ ં: જો

તભે રોકોએ ભન ે આ લાત શરેા ં કયી

શોત તો હુ ંતેને મવુરભાનોના કબ્રસ્તાનભા ં

દપન કયલાની યલાનગી ન આત. તેણ ે

ોતાના નાના ફાકોન ે વનયાધાય કયીન ે

રોકો ાવેથી ભાગંલા ભાટે ભજબયુ કયી



દીધા અને ોતાના ગરુાભોન ેઆઝાદ કયી

દીધા.

અલ્રાશ તઆરાએ તભાયા આ દ્રય્ષ્ટકોણને

યદીમો આતા પયભાવ્યુ ં છે કે : ... અન ે

જમાયે ત ેરોકો અલ્રાશની યાશભા ંખચદ કયે

છે, ત્માયે ઈસ્રાપ નથી કયતા અન ે કંજુવાઈ

ણ નથી કયતા, તેઓ ભધ્મભ ભાગદ

અનાલે છે.



જમાયે તભાયી ભાન્મતા એ છે કે તભાભ

ભાર રઈન ેરોકોને શલારે કયી દેલો. આ

કાભને અલ્રાશ ઈસ્રાપ કશ ે છે અન ે

અલ્રાશ તઆરાએ એ લાતનુ ંણ એરાન

કયી દીધુ ં કે અલ્રાશ ઈસ્રાપ કયનાયાઓને

વદં કયતો નથી.

અલ્રાશ તઆરાએ ઈસ્રાપ અન ે કંજુવી

ફનંે લાત ના વદં છે. અન ે ત ે ભધ્મભ

ભાગદ ય ચારલાનો ઉદેળ આે છે.



જે ભાણવ ોતાનો તભાભ ભાર યાશ ે

ખદુાભા ં લ ૂટંાલી દે તો તેલા ભાણવની

ગણત્રી એ રોકોભા ંથામ છે કે જેભની દુઆ

કબરૂ થતી નથી.

(૧) એલા રોકો કે જેઓ ોતાના ભા -

ફા ભાટે ફદદુઆ કયે.

(ય) એલો ભાણવ કે જે ફીજા કોઈને કયજ

આે, ણ ન તો તેનુ ંરખાણ રે અન ેન

તો તેના કોઈ વાક્ષી યાખે. એલા કયજ



આનાયનુ ંકયજ ચકૂલલાનો કયજ રેનાય

ઈન્કાય કયે અને કયજ આનાય તેના ભાટે

ફદદુઆ કયે તો તેની ત ેફદદુઆ કબરૂ

થતી નથી.

(૩) જે ભાણવ ોતાની ત્ની ભાટે

ફદદુઆ કયે. શકીકતભા ં અલ્રાશ ે તેના

ભાટે તલ્રાકનો વલકલ્ યાખ્મો છે.

(૪) જે ભાણવ ોતાના ઘયભા ં ફેવી યશ ે

અને અલ્રાશ ાવ ે કયઝ્કની દુઆ કયે તો



અલ્રાશ તઆરા પયભાલે છે કે શુ ંભં તને

શાથ ગ નથી આપ્મા ? ઘયની ફશાય

નીકીન ે કોઈ કાભ કય, જેથી ભારૂ ં કયઝ્ક

તાયા સધુી શોચં.

() જેન ેઅલ્રાશ ે કયઝ્ક આપ્યુ ંઅન ેતેણ ે

ોતાનુ ં ફધુ ં કયઝ્ક અલ્રાશની યાશભા ં

ખચી નાખ્યુ ં શોમ. તેલો ભાણવ અલ્રાશ

ાવે કયઝ્કની દુઆ ભાગં ે તો અલ્રાશ

તઆરા પયભાલે છે કે ભં તને યોઝી આી



શતી ણ તં ઈસ્રાપ ર્ક્ો . શુ ં ભ ં તન ે

ઈસ્રાપ કયલાથી યોર્ક્ો ન શતો ?

(૬) એ ભાણવ કે જે કતએ્ યશભે (એટરે કે

વગાવ્શારા ં અને ફીજા નઝદીકના

વફંધંીઓ વાથ ે વફંધંો તોડી નાખલા)

ભાટે દોઆ કયે.


આરેશી લવલ્રભ)એ ોતાના અભર થકી

આણને એકતાનો વફક આપ્મો છે.



એક લખત આ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ેલ

આરેશી લવલ્રભ) ાવ ે થોડા પ્રભાણભા ં

વોનુ ંશતુ ંજેન ેતેઓ (વલ્રલ્રાશો અરહશ ે

લ આરેશી લવલ્રભ)એ વાજં થલા શરેા ં

વ્શચંી દીધુ.ં વલાયના વભમ ે જમાયે એક

ભાગંનાય આ ( વલ્રલ્રાશો અરહશ ે લ

આરેશી લવલ્રભ)ની ાવ ે આવ્મો ત્માયે

આે તેને કંઈ આી ન ળર્ક્ા ત ેફદર

કદરગીયી વ્મક્ત કયી. તેથી તે ભાગનાયે




લવલ્રભ)ની ટીકા કયી.


લવલ્રભ) ભાગંનાયને કંઈ આી ન

ળકલા ફદર કદરગીય થમા. કેભકે તેઓ


ફહુજ યશભ દીર અન ેનયભ કદરના શતા.

અલ્રાશ તઆરાએ ોતાના શફીફ




લવલ્રભ)ને નવીશત પયભાલતા આ

આમત નાણઝર પયભાલી.

..... તભાયા શાથોને ગયદન વાથ ેફાધંી ન

દમો. અને ન તો શાથન ે ણફરકુર છુટા

મકૂી દમો. એવુ ં ન ફને કે તભ ે વનયાળ

અને યેળાન થઈન ેફેવી જાલ.

આ વલમભા ં મગમ્ફય ( વલ્રલ્રાશો

અરહશ ે લ આરેશી લવલ્રભ)ની ઘણી

શદીવો ભોજૂદ છે. જેનુ ં વભથદન કુયઆને



ભજીદભા ંથમેલુ ંછે. અન ેએશરે ઈભાન ેએ

લાત વાચી શોલાની ખાતયી આી છે.

શઝયત વરભાન ( ય.) અને શઝયત

અબઝુય ( ય.) વશાફીઓભા ં ફહુ જ

ભશત્લનો દયજજો ધયાલતા શતા. જમાયે

વરભાન ાવ ે ફૈતરુ ભારનો જથ્થો

આલતો ત્માયે તેઓ અનાજના આખા

લયવ ભાટેનો વગં્રશ તેભાથંી કયી રેતા

શતા. કોઈએ તેઓને છૂયુ ં: તભાયે આખા



લયવના અનાજનો વગં્રશ કયલાની શુ ં

જરૂયત છે ? ળર્ક્ છે કે તભ ેઆખુ ંલયવ

જીલતા ન યશો ?

શઝયત વરભાને જલાફભા ંપયભાવ્યુ ં: શુ ં

એ જરૂયી છે કે હુ ંલશરેો ભયી જાઉં ? તભે

રોકો ભાયી જજંદગી વલળે ળા ભાટે વલચાય

નથી કયતા ? એ ણ ળર્ક્ છે કે હુ ં

જીલતો યહુ.ં



જમાયે ભાણવના ઘયભા ં અનાજનો યૂતો

જથ્થો શોમ છે ત્માયે તેનો નપવ વયકળી

કયતો નથી. જમાયે ઘયભા ંયૂતો વાભાન

શોમ છે ત્માયે ઈન્વાનનો નપવ યાશતની

રાગણીનો અનબુલ કયે છે.

શ. અબઝુય ( ય.) ાવે ઘણા ં ઘેટા ં અન ે

કેટરાક ઉંટ ભોજૂદ શતા. આ દુધ દોશી

રેતા અન ે તેભાથંી ોતે ીતા અન ે

ોતાના કુટંુફીજનોને ીલયાલતા. જમાયે



તેભના કુટંુફભાથંી કોઈ ગોશ્ત ખાલાની

ભાગંણી કયતુ ં ત્માયે ઘેટાન ે ઝબ્શ કયીન ે

ોતાના કુટંુફીજનોને ખલયાલતા શતા.

જમાયે અબઝુયને એ લાતની જાણ થતી કે

દુષ્કાના કદલવો ચારી યહ્યા છે. તો તેઓ

ોતાના ઊંટન ે ઝબ્શ કયીન ે આડોળ -

ાડોળભા ંતેનુ ંગોશ્ત વ્શચંતા શતા. તેભજ

તેભાથંી ોતાના ભાટે પક્ત એક ભાણવના

બાગ જેટલુ ંગોશ્ત રેતા.



ઈસ્રાભની ળરૂઆતના કદલવોભા ં રોકોન ે

લધાયે પ્રભાણભા ં ભશનેત અન ે ભજદુયી

કયલા ભાટે તૈમાય કયલાભા ંઆવ્મા શતા.

યંત ુત્માયછી અલ્રાશ ેતેઓની કભજોયી

ય યશભ કયીને તેભના યથી વખ્તી દૂય

કયી. આ શકીકતની સ્ષ્ટતા ભાટે કુયઆને

ભજીદની જેશાદ વલળેની આમતો ભોજૂદ છે.

જેભા ંશરેા હુકભ આલાભા ંઆવ્મો શતો

કે એક ભોભીન દવ કાકપયો વાથે જેશાદ



કયે. યંત ુ ત્માયછી અલ્રાશ તઆરાએ

તેઓની કભજોયી ય યશભ કમો. એક

ભોભીનન ેફે કાકપયો વાથ ેજેશાદ કયલાનો


તભાયો એ દ્રય્ષ્ટકોણ કબરૂ યાખલાભા ંઆલે

કે ભાણવ ોતાના ઘયભા ં કાઈં ન યાખ ે

ફધો જ ભાર રોકોને આી દે તો એ

વજંોગોભા ંકસ્ભનો કફ્પાયો કઈ યીત ેઅદા



કયી ળકળે ? તેનાભા ંશજજે ફમતલુ્રાશની

ળસ્ક્ત કઈ યીતે ેદા થળે.

તભાયી આ તભાભ ગેયવભજણનુ ં કાયણ

કુયઆને ભજીદની નાવવખ અન ે ભનસખૂ,

ભોશકભ અન ે મતુળાફેશ આમતો વલળેની

અજ્ઞાનતા છે.


આરેશી લવલ્રભ)એ તે સપુીઓને શઝયત ે

સરુેભાન (અરય્હશસ્વરાભ), શઝયતે દાઉદ



(અરય્હશસ્વરાભ), શઝયતે ઝુરકયનૈન

(અરય્હશસ્વરાભ) અને શઝયતે યસૂપુ

(અરય્હશસ્વરાભ)ના જભાનાભા ં તેભની

હુકભૂતના દાખરા આપ્મા.

છેલટે તે રોકોને નવીશત કયતા આ


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: તભન ેજે લાતનુ ં

ઈલ્ભ ન શોમ તેન ે જાણલા ભાટે એશર ે

ઈલ્ભ વભક્ષ યજુ થાલ.



(૧૧ય) કેટરીક યીલામતો


પયભાવ્યુ ં: ઈન્વાનને ઈભાનના શકીકતનો

સ્લાદ એ વભમ સધુી જાણલા નથી ભતો

જમા ં સધુી તેનાભા ં આ ત્રણ ફાફતો ન

શોમ.

(૧) જરૂયી શોમ તેલા દીની ભવાએરની

જાણકાયી



(ય) મવુફતોભા ંવબ્ર

(૩) જીલન વ્મલશાયભા ં યોજંદા ખચદભા ં

લચરો ભાગદ

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ એક જગ્માએ

પયભાવ્યુ ં: જીલન વનલાદશના (વ્મલશાયના)

ખચદભા ંલચરો ભાગદ ધાયણ ન કયલો - તે

ગયીફી અન ે તગંદસ્તીનુ ં કાયણ ફન ે છે.


(અરય્હશસ્વરાભ)નુ ંભળહયૂ પયભાન છે કે :



જેણે લચરો ભાગદ ધાયણ ર્ક્ો ત ેતગંદસ્ત

નશી થામ. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ – ૧૫,

કકસ્ભત ય, ાના ન.ં ૧૯૯)

અહયફુ ફીન શયદ કશે છે કે : ઈભાભે

જઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે ત્મા ં

એક ભાણવન ે એભ કશતેા વાબંળ્મો કે

લચરો ભાગદ અન ે આમોજન અડધી

કભાણી છે. આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ:ં નશી, ફરકે વંણૂદ કભાણી છે.



અને જજંદગીની કૈપીમત ભાટે વલચાયવુ ંએ

દીનનો બાગ છે. (ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-

૧૫, કકસ્ભત-ય ાના ન.ં૧૯૯)

ફળય ફીન ભયલાન કશ ેછે કે અભ ેઈભાભ ે

જાઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે

ગમા. આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ અભાયા

ભાટે ખજૂય ભગંાવ્મા.અભાયાભાથંી કેટરાક

રોકોએ ખજુયના ઠણમા આજુફાજુભા ં

પંર્ક્ા ં ત્માયે આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ



ોતાનો શાથ યોકીને પયભાવ્યુ ં: એભ ન

કયો આ ઈસ્રાપ છે. અલ્રાશ કોઈ લસ્તનુ ે

લેડપી નાખલાનુ ંવદં કયતો નથી.

એક કયલામતભા ંઆ (અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: ત્રણ લસ્તઓુભા ંઈસ્રાપ છે.

(૧) કાભના વભમ ે ોતાનો શ્રેષ્ઠ ોળાક

શયેલો.

(ય) ઠણમાને ડાફી - જભણી ફાજુ પંકલા.



(૩) લધાયાનુ ંાણી પંકી દેવુ.ં

અને આે પયભાવ્યુ ં: ખોયાકભા ં ઈસ્રાપ

નથી. (ઉયના ંશલારા મજુફ)

અફાન ફીન તગરફ કશ ે છે કે : ઈભાભ ે

જાઅપયે વાકદક ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં શુ ં તભે એભ ભાનો છો કે જે

રોકોને અલ્રાશ તઆરાએ ભાર અન ે

દૌરતથી નલાઝમા છે તેનુ ં અલ્રાશ

તઆરાની નઝયોભા ંકોઈ સ્થાન નથી અન ે



જે રોકો ગયીફી અને તગંદસ્તીભા ં છે

તેઓ અલ્રાશની નઝયોભા ં ઝરીર છે ?

એવુ ં શયગીઝ નથી. ભાર અન ે દૌરત

અલ્રાશ તઆરાની વભલ્કત છે. અલ્રાશ

તઆરાએ કેટરાક રોકોન ે તેના અભીન

ફનાવ્મા છે. અને છી તે રોકોને એ

લાતની યજા આી છે કે તેઓ લચરો

ભાગદ ધાયણ કયીને ખાઈ - ીલે કડા

શયેે, નીકાશ કયે, વલાયીઓ ઉય વલાય



થામ તેભજ તેના જાએઝ ખચદભાથંી જે

કાઈં ફચે તેભાથંી ોતાના ગયીફ

ભોભીનની ભદદ કયે. અને તેભની

યેળાની દૂય કયે. જેણે આ પ્રભાણે અભર

ન કમો તો તેના ભાટે ફધુ ંશયાભ છે.

ત્માયછી આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ આ

આમતની તીરાલત કયી:

ઈસ્રાપ ન કયો, અલ્રાશ ઈસ્રાપ

કયનાયાઓને દોસ્ત યાખતો નથી.



એ લાત ર્ક્ા ં સધુી મોગ્મ છે કે અલ્રાશ

એક ભાણવન ેભાર અને દૌરતનો અભીન

ફનાલે તો તે દવ શજાય દીયશભની

કંભતનો ઘોડો ખયીદે. શકીકતભા ં તેના

ભાટે ય૦ દીયશભની કંભતનો ઘોડો ણ

યૂતો શોમ. ત ે એક શજાય દીયશભની

કંભત લાી કનીઝ ખયીદે જમાયે કે તેના

ભાટે લીવ દીનાયની કંભતની કનીઝ

યૂતી શોમ. ત્માયછી ઈભાભ



(અરય્હશસ્વરાભ)એ ઉયની આમતની

તીરાલત પયી લખત કયી કે : ઈસ્રાપ ન

કયો, અલ્રાશ ઈસ્રાપ કયનાયાઓને દોસ્ત

યાખતો નથી.



બાગ-૧૦ દુવનમાની ભોશબ્ફતની

ભઝીમ્ભત

(૧૧૩) એક કીડીએ શઝયત ેસરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને શુ ંકહ્યુ ં?

દાઉદ ફીન સરુેભાન કયલામત કયે

છે કે ઈભાભ ે અરી યઝા

(અરય્હશસ્વરાભ)એ કુયઆન ેભજીદની આ

આમત ... સરુેભાન કીડીની લાત

વાબંીન ેમસુ્કુયામા.... ની તપવીય કયતા



પયભાવ્યુ ં: શઝયત સરુેભાન ફીન દાઉદનુ ં

તખ્ત શલા ઉય તયી યહ્યુ ંશતુ ંતે લખત ે

એક કીડીએ ફીજી કીડીઓન ે વફંોધન

કયીને કહ્યુ ં: એ કીડીઓ તભાયા દયભા ં

ચારી જાલ. ર્ક્ાકં એવુ ં ન ફન ે કે

સરુેભાન અને તેનુ ં રશ્કય તભન ે

ામભાર કયી નાખં.ે

શલા થકી કીડીઓની લાત શઝયત ે

સરુેભાન (અરય્હશસ્વરાભ) ના કાન સધુી



શંચી તે લખતે તેઓએ શલા ય સ્સ્થય

યશીને યોકાણ કયુ ં અન ે પયભાવ્યુ ં: એ

કીડીને ભાયી વાભ ેયજુ કયો.

જમાયે કીડી શાજય થઈ ત્માયે તેઓએ

પયભાવ્યુ ં: શુ ંતન ેએ લાતનુ ંઈલ્ભ નથી

કે હુ ં નફી છુ ં ? અને નફી કોઈના ય

નાશક ઝુલ્ભ કયતા નથી. કીડીએ કહ્યુ ં:

ભને એ લાતની ખફય છે.



શઝયત સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

પયભાવ્યુ ં: તો છી ત ં તાયી કૌભને ળા

ભાટે ડયાલીન ેતેના દયભા ંભોકરી આી ?

કીડીએ કહ્યુ ં: ભન ેએ લાતનો ડય રાગતો

શતો કે ફાકીની ફીજી કીડીઓ આની

અઝભત અને ળૌકત જોઈને દુનીમાના

ભોશભા ં પવાઈ ન જામ તેભજ અલ્રાશ

વવલામ ફીજા કોઈની ઈફાદત કયલા ન

રાગે.



છી એ કીડીએ શઝયત સરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂયુ ં: શુ ં આ એ

લાત જાણો છો કે અલ્રાશ તઆરાએ

આનુ ં તખ્ત સ્સ્થય યશી ળકે તે વવલામ

ફીજા ર્ક્ા કાયણવય શલા ફનાલી ?

શઝયત સરુેભાન (અરય્હશસ્વરાભ)એ કહ્યુ ં

કે ભને તેનુ ંઈલ્ભ નથી.

કીડીએ કહ્યુ ં: ખદુાએ શલાન ે એ ભાટે

ફનાલી કે જેથી આન ેએ લાતનો વદેંળો



આી ળકે કે હુકભૂત અને વરતનત ભાટે

કમાયેમ ણ ગલદ ન કયલો એ તો શલા

જેલી આલતી જતી લસ્ત ુછે.

તેથી શઝયત ે સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)

કીડીની લાત વાબંીન ે મસુ્કુયામા શતા.

(ફેશારૂર અન્લાય બાગ-૧૪, ાના ન.ં ૯૩)

*********



(૧૧૪) ભશાન વત્તાધીળની અચફંો

ભાડનાયી ભૌત


(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: એક કદલવ

શઝયતે સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)એ

ોતાના દયફાયીઓન ે કહ્યુ ં કે અલ્રાશ

તઆરાએ ભન ે ફહુ જ ભોટી વલ્તનત

અતા કયી છે. તેલી હુકભૂત ભાયા છી

ફીજા કોઈને નવીફ થળે નશં. અલ્રાશ ે



ભાયા શાથોભા ં શલાઓ, જીન્નાતો, ભાણવો

અને શ ુ ખંીઓન ે અંકુળભા ં યાખલાની

વત્તા આી છે. ભન ે ક્ષીઓની બાા

વભજલાની તારીભ આી છે. તેભ છતા ંહુ ં

એક આખો કદલવ ળાતંીથી વાય કયી

ળકમો નથી. તેથી ભાયી ઈચ્છા છે કે

આલતી કારે આખો કદલવ કોઈ ભને

ભલા ભાટે ન આલે. હુ ંભાયા ભશરે ઉય



ચડીને ભાયી હુકભૂતનુ ં વનયીક્ષણ કયલા

ભાગંુ ંછુ.ં

વલાય ડી ત્માયે શઝયત ે સરુેભાન

ોતાની રાકડી રઈને ભશરે ઉય ચડી

ગમા અન ે ોતાની હુકભૂતનુ ં વનયીક્ષણ

કયલા રાગ્મા. તેલાભા ં તેઓએ જોયુ ં કે

એક સુદંય કડાલાો ખફુસયુત જુલાન

ભશરેના એક ખણુાભા ંઉબો શતો. તેઓએ



તેને છૂયુ ં: તુ ં કોની યજાથી ભશરેભા ં

દાખર થમો ?

જુલાન ે કહ્યુ ં: હુ ં આ ભશરેભા ં ભાણરકની

યજાથી દાખર થમો છુ.ં


: ફેળક, આ ભશરેનો ભાણરક (ખદુા) ભાયી

વયખાભણીએ યજા આલા ભાટે લધાયે

વત્તાલાન છે.



છી શઝયતે સરુેભાન (અરય્હશસ્વરાભ)એ

છૂયુ ં: ળા ભાટે આવ્મા છો ?

જુલાને કહ્યુ ં: તભાયી રૂશ કબ્ઝ કયલા ભાટે

આવ્મો છુ.ં


: તભે તભાયી પયજ અદા કયો, હુ ંઆજનો

કદલવ ખળુી અને આનદંભા ં લીતાલલા

ભાગતો શતો યંત ુભાયા ખદુાએ ચાહ્યુ ં કે

હુ ંતેની વાથ ેમરુાકાતનો લતુ્પ ભેવુ.ં



શઝયતે સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)

ોતાની રાકડીનો ટેકો રીધો અન ેભશરે

ઉય ઉબા યહ્યા. ભરેકુર ભૌત ે તેઓની

રૂશ કબ્ઝ કયી રીધી.

શઝયતે સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)

ોતાની રાકડીનો ટેકો રઈને ઉબા શતા.

તેઓને જોઈને રોકો એભ ભાનતા શતા કે

તેઓ જીલતા છે.



થોડા કદલવો છી રોકોભા ંભતબેદ થમો.

કેટરાક રોકોએ કહ્યુ ં શઝયત ે સરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ) ઘણા દીલવોથી એક જ

જગ્માએ ઉબા છે. તેઓ કાઈં ખાતા -

ીતા નથી. શોમ - ન શોમ, તેઓ આણા

ખદુા છે.

રોકોના એક વમશૂ ે કહ્યુ ં કે :

(નઉઝોણફલ્રાશ) સરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ) જાદુગય છે.



ભોભીનોના એક વમશૂ ે કહ્યુ ં: શઝયત ે

સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ) ખદુાના ફદંા

અને નફી છે. તેભના વલળે ખદુા જે ચાશળ ે

તે પંવરો કયળે.

ત્માયછી ખદુાલદેં આરભે શઝયત ે

સરુેભાન ( અરય્હશસ્વરાભ)ની રાકડીભા ં

ઉધઈ ૈદા કયી. ઉધઈ તેઓની રાકડીન ે

કોતયતી યશી. જમાયે રાકડીનો અંદયનો

બાગ ખલાઈ ગમો ત્માયે શઝયત ેસરુેભાન



(અરય્હશસ્વરાભ) ભશરેની છત યથી

જભીન ય ડી ગમા. તેઓના ડી જલા

છી જીન્નાત વભજમા કે શઝયત સરુેભાન

(અરય્હશસ્વરાભ) ઈન્તેકાર પયભાલી ગમા

છે. ત ે કદલવથી રઈન ે આજ સધુી

જીન્નાતની કૌભ ઉધઈના ઉકાય શઠે છે.

જમા ંણ ઉધઈ શળે ત્મા ંજીન્નાતની કૌભ

તેને ાણી ીલયાલલા શંચી જળે.



ખદુાલદેં આરભે કુયઆને ભજીદભા ં આ

લાકેઆનુ ં લણદન આ ળબ્દોભા ં કયુ ં છે :

જમાયે અભ ે સરુેભાનની ભૌતનો વનણદમ

કમો અને જીન્નાતોને જભીનના એક

કીડાની ખફય શંચાડી જે તેઓની

રાકડીઓને ખાતો યહ્યો, જમાયે સરુેભાન

ડી ગમા ત્માયે જીન્નાતોન ેખફય ડી, જો

તેઓ ( જીન્નાત) ગૈફની લાતોન ે જાણનાય

શોત તો તેઓ અભાનીત કયનાય



અઝાફભા ં ડમા ન યશતે. ( ફેશારૂર

અન્લાય બાગ -૧૪, ાના ન.ં ૧૩૬)

*********



(૧૧) ફયાભકશના કુટંુફની પ્રાથભીક

શારત...

શવન ફીન વોશરે કશ ે છે કે એક

કદલવ હુ ં મશમા ફીન ખારીદ ફયભકી

ાવે ગમો. ત્માયે તે ોતાના કાભભા ં

વ્મસ્ત શતો તે લખતે રોકો તેની ાવ ે

ોતાની જરૂયીમાતો યજુ કયલા ભાટે

આલતા યહ્યા અને હુ ં તેઓ ઉય ભાયા

હુકભ જાયી કયતો યહ્યો.



એશભદ ફીન અફી ખાણરદ અશલર ણ

ોતાની અયજી રઈન ે આવ્મો. મહ્યાએ

તેભની અયજી ય મોગ્મ હુકભ રખ્મો

અને ોતાના તુ્ર પઝરન ેકહ્યુ ં કે : ભાયી

અને આ યલુાનના વતાની એક યવબયી

દાસ્તાન છે. હુ ં જમાયે કાભકાજથી મકુ્ત

થઈ જાઉં ત્માયે તુ ં ભને એ લાત માદ

દેલયાલજે. હુ ં તને એ યવપ્રદ ફનાલ

કશીળ.



જમાયે મહ્યા ફીન ખાણરદ ફયભકી

ોતાની હુકભૂતના કાભકાજથી મકુત થમો

ત્માયે પઝર ે તેન ે એ લાત માદ દેલયાલી

ત્માયે તેણ ે કહ્યુ ં: અમ પયઝદં જમાયે

ભશદી અબ્ફાવીની હુકભતના જભાનાભા ંહુ ં

ભાયા કુટંુફને રઈને ફગદાદ આવ્મો શતો

ત્માયે હુ ં વખ્ત પકીયી અનેતગંદસ્તીની

શારતભા ં શતો. એક કદલવે ભન ે ભાયા

કુટંુફીજનોએ કહ્યુ ં કે અભ ે ત્રણ કદલવથી



કાઈં ખાધુ ં નથી. અન ે ળયભન ે કાયણ ે

તભને ણ એ લાત કયી નથી.

ત્માયે હુ ં ફહુજં મ ૂઝંલણભા ં મકુાઈ ગમો

અને એ લાત વલચાયલા રાગ્મો કે ભાયા

કુટુફીજનોને ખલયાલલાની વ્મલસ્થા કઈ

યીતે કયલી ? ભને ઘયભા ંડેરો એક નલો

ટુલાર માદ આવ્મો. ભં ભાયા કુટંુફીજનો

ાવેથી એ ટુલાર ભાગં્મો અન ે તેન ે

ફજાયભા ં લેચ્મો. તેની કકંભત વત્તય



કદયશભ ઉજી. જેભાથંી ભં ભાયા

કુટંુફીજનોના ખાલા ીલાની ભામરુી

લસ્તઓુ ખયીદી.

ફીજે દીલવ ે હુ ં ત ે જ યલુાનના વતાના

ઘયના આંગણે ગમો. તે લખત ે તેઓ

લઝીય શતા અને ભાયા કયચમભા ં શતા.

જમાયે હુ ંલઝીયના દયલાજે શંચ્મો ત્માયે

શરેાથી જ ત્મા ં યાજમના કાભકાજ ભાટે

રોકોના ટોા ં એકઠા ં થમા ં શતા.ં છેલટે



લઝીય ઘોડા ય વલાય થઈન ે તેભના

ભકાનની ફશાય આવ્મો. ભને જોઈન ે

તેઓએ ભને છૂયુ ંકે : તભ ેકોણ છો ?

ભં કહ્યુ ં આ ભાયી શારત જાણીન ે શુ ં

કયળો ? ભાયી શારત એ છે કે ભં વત્તય

કદયશભભા ં ટુલાર લેચીન ે જભલાની

વ્મલસ્થા કયી છે.

ભાયી લાત વાબંીન ેલઝીયે કોઈ જલાફ

ન આપ્મો. ત્માયછી હુ ંભાયા ઘયે આવ્મો



અને ભાયા કુટંુફીજનોન ે ભાયી તકરીપની

લાત વબંાલી. ભાયા કુટંુફીજનોએ ભન ે

કહ્યુ ં કે : તભે તભાયી ગયીફીની લાત

કયીને મોગ્મ કયુદ નથી. તભે લઝીયની

નજયોભા ં શરકા થઈ ગમા છો. શલેથી ત ે

તભાયી વાથ ેવ્મલશાય નશં કયે.

ફીજે કદલવ ેહુ ંખરીપાના દયફાયભા ંગમો.

ત્મા ં એક ભાણવ ે ભન ે કહ્યુ ં કે : લઝીયે

તભાયા લીળ ેછૂયછ કયી છે. અન ેભન ે



એ જલાફદાયી વંી છે કે હુ ંતભન ેજમા ં

ણ જોઉં ત્માથંી લઝીય ાવ ે શંચાડી

દઉં. શલ ે તભ ે અકશ ં યાશ જુઓ. હુ ં શભણા ં

આવુ ંછુ.ં

થોડીલાય છી તે ભાણવ એક ઘોડો રઈન ે

આવ્મો અને તે ઘોડા ય વલાય થઈન ે હુ ં

લઝીય ાવ ે શંચ્મો. લઝીયે ોતાના

નોકય ભાયપત કેટરાક રોકોને ફોરાવ્મા.

અને તેઓને કહ્યુ ં કે : ભ ં તભન ે રોકોન ે



અનાજ લેચ્યુ ં શતુ ં અને તભને એભ કહ્યુ ં

શતુ ં કે ભાયા લતી હુ ં એક બાગીદાય

યાખીળ. આ ભાણવ જોઈ લ્મો. આ તભાયો

બાગીદાય છે.

છી લઝીયે ભન ેકહ્યુ ંકે : તભે આ રોકોની

વાથે જાલ હુ ં તે લેાયીઓ વાથે ફશાય

આવ્મો. ત્માયે તે રોકોએ ભને કહ્યુ ં કે :

બાઈ, તુ ંઅભાયો બાગીદાય છે. તને ઘણા

નોકયો અને જાનલયોની જરૂય ડળે. જો તુ ં



અભાયા કહ્યા પ્રભાણ ે અભર કયીળ તો

તાયી ઘણી મશુ્કેરીઓ ઓછી થઈ જળે.

અભે તાયી ાવેથી તાયો બાગ ખયીદી

રેલા ભાગંીએ છીએ.

ભં કહ્યુ ં: બરે યંત ુ તભે ભને ભાયા

બાગની કેટરી યકભ આળો ?

લેાયીએ કહ્યુ ં: અભે તભને એક રાખ

કદયશભ આશુ.ં



ભં કહ્યુ ં: આ યકભ તો ફહુજ ઓછી છે.

છેલટે લેાયીઓએ ભન ેત્રણ રાખ કદયશભ

આલાની દયખાસ્ત કયી જે ભં કબરૂ

યાખી. અને કહ્યુ ં કે : ળતદ એ છે કે આ

યકભની ચકૂલણી લઝીયની શાજયીભા ં

કયલાની યશળેે.

હુ ં લઝીય ાવ ે ગમો અન ે કહ્યુ ં કે : ભન ે

ત્રણ રાખ કદયશભ ભે છે. એ વલળ ે

આની શુ ંવરાશ છે ?



લઝીયે કહ્યુ ં: વારૂ ં છે. છી લઝીય ત ે

રોકોને એ યકભ ચકૂલલાનો હુકભ કમો.

લેાયીઓએ ત્રણ રાખ કદયશભ ચકૂલી

દીધા.

લઝીયે એ તભાભ યકભ ભાયા શલારે કયી

દીધી. અને કહ્યુ ં કે : જાલ અને આ

યકભભાથંી તભાયા ઘય ભાટે ખોયાક અન ે

કડાની વ્મલસ્થા કયો. આ ઉયાતં હુ ં

તભને હુકભૂતભા ંણ કોઈ શોદ્દો અાલીળ.



થોડા કદલવ છી લઝીયની બરાભણથી

ભને શોદ્દો ભી ગમો. અને હુ ં ભાયી

રામકાત અને કુળતાથી આજે આ

દયજજા સધુી શંચી ગમો છુ.ં જમા ં તુ ં

ભને જોઈ યહ્યો છે. ( વભયાતરુ અલયાક

ઈબ્ને હુજજત શભલી)

*********



(૧૧૬) ફયાભકશની ખરીપા ઉય હુકૂભત

અબ્દુર ભરીક ફીન વારેશ

શાળભીએ ણખરાપત ભેલલાની આયઝુ

કયી. જેના કાયણે શારૂન યળીદ તેના ય

નાયાઝ થઈ ગમો શતો. એક યાત્ર ે એજ

અબ્દુર ભરીક જેના ય શારૂન ગસુ્વે થમો

શતો, તે જાઅપય ફયભકીના દયફાયભા ં

શોચ્મો. જાઅપય ફયભકીએ તેન ેછૂયુ ંકે



: શારૂન યળીદ ભાયાથી નાયાજ છે. આ

તેને ભાયાથી યાજી કઈ યીતે કયી ળકળો ?

જાઅપયે કહ્યુ ં: શારૂનના કદરભા ં જે

નાયાજગી શતી તે દૂય થઈ ગઈ છે.

અબ્દુર ભણરકે કહ્યુ ં: ભાયા ય ચાય રાખ

કદયશભનુ ં કયજ છે. હુ ં ઈચ્છુ ં છુ ં કે ભારૂ ં

કયજ અદા થઈ જામ.



જાઅપયે કહ્યુ ં: હુ ં ઈચ્છુ ં તો તભારૂ ં કયજ

અદા કયી ળકંુ છુ ંયંત ુભને એભ રાગ ેછે

કે તભારૂ ં કયજ શારૂનની યકભથી અદા

થામ તો લધાયે વારૂ.ં કારે તભારૂ ં કયજ

અદા થઈ જળે.

અબ્દુર ભરીકે કહ્યુ ં: હુ ંઈચ્છુ ંછુ ં કે ભાયા

તુ્ર ઈબ્રાશીભની ળાદી શારૂનની કોઈ

દીકયી વાથ ેથઈ જામ.



જાઅપયે ફયભકીએ કહ્યુ:ં શારૂને તેની

દુખ્તય આરીમશની ળાદી તાયા કદકયા

વાથે કયી દીધી.

અબ્દુર ભરીકે કહ્યુ ં: હુ ંઈચ્છુ ંછુ ં કે ભાયા

કદકયાને કોઈ યાજમની હુકભૂત ભી જામ.

જાઅપય ફયભકીએ કહ્યુ ં: શારૂન ે તેન ે

વભસ્રની હુકભૂત આી.



આ વાબંીન ે અબ્દુર ભણરક, જાઅપય

ફયભકીના દયફાયભાથંી ખળુ થઈન ેાછો

પમો.

દયફાયભા ં શાજય યશરેા ઘણા ં રોકોએ

જાઅપયના આ ગરા ંવલળે આિમદ વ્મક્ત

કયુદ અને તે રોકોને એ લાતનો ડય રાગ્મો

કે આલી લાતથી શારૂન નાયાઝ થઈ જળે.

યંત ુ શારૂને જાઅપયની દયેક લાતનો

સ્લીકાય કમો અને અભર કમો.



એક કદલવ શારૂન અને અબ્દુર ભણરક

વળકાય કયલા ભાટે વાથ ે ગમા. તે લખત ે

શારૂન અબ્દુર ભણરકન ે વાથ ે યાખીન ે

રશ્કયથી દૂય ચાલ્મો ગમો. અને તેણ ે

અબ્દુર ભણરકન ેકહ્યુ ં: જાઅપયે ભાયી યજા

લગય તાયા વલળ ે ચાય ફાફતનો વનણદમ

ર્ક્ો. શલે તુ ંકશ ેકે શુ ંઆ લાત તેના ભાટે

ળોબાસ્દ શતી ?



અબ્દુર ભણરકે કહ્યુ ં: શકીકત એ છે કે

આના અશવેાનના કાયણ ે તેનાભા ં આવુ ં

કયલાની કશમ્ભત થઈ.

શારૂન યળીદે કહ્યુ ં: શકીકત ય યદો

નાખલાના પ્રમત્નો ન કયો. અને વાચ ે

વાચુ ં કશી દો કે આલી ભોટી લાત ભાટે

વનણદમ કયલાના કાભન ે તભે કઈ નજયે

જુઓ છો ?



આ વાબંીને અબ્દુર ભણરક ચુ થઈ

ગમો. ત ેવભજી ગમો કે શારૂનના કદરભા ં

કડલાળ ૈદા થઈ ચકૂી છે. આ ફનાલના

એક લયવ છી શારૂને ફયાભકશ

ખાનદાનન ે કત્ર કયી નાખ્યુ.ં

(તતીમ્ભતરુ મનુ્તશા)

*********



(૧૧૭) તસ્લીયે ઈન્કરાફ

ભોશભંદ ફીન અબ્દુર યશભેાન

શાળભી કશ ે છે કે ઈદના કદલવ ે હુ ં ભાયી

ભાતા ાવે ગમો. ત્મા ં એક વધુ્ધ સ્ત્રીન ે

જોઈ ત ે સ્ત્રીએ ફહુજ જુનો અને ભેરો

ોળાક શમેો શતો.

ભાયી ભાતાએ કહ્યુ ં: આ સ્ત્રીન ેઓખ ેછે ?



ભં ભાયી અજ્ઞાનતા જાશયે કયી. ત્માયે ભાયી

ભાતાએ કહ્યુ ં: આ સ્ત્રી જભાનાના

ઈન્કરાફની જીલતી જાગતી તસ્લીય છે.

આ જાઅપય ફયભકીની ભાતા એફાદશ છે.

ભં થોડીલાય તેભની વાથ ેલાત કયી અન ે

છૂયુ ં: તભન ે જભાનાનુ ં કયલતદન કેવુ ં

રાગ્યુ ં?

તેણીએ કહ્યુ ં: ફેટા આજે ઈદનો કદલવ છે.

જમાયે અભાયી વત્તા શતી અન ે અભાયા



જભાનાનો સમૂદ તતો શતો ત્માયે ઈદના

કદલવે ભાયી વેલા ભાટે ચાયવો કનીઝ

શાજય યશતેી શતી. તેભ છતા ં હુ ં ભાયા

પયઝદં જાઅપય ય નાયાજ થતી કે તેણ ે

ભાયી ણખદભત ભાટે ફીજી ચાયવો કનીઝ

ળા ભાટે ન ભોકરી ? ત્માયછી અભાયો

સયૂજ આથભી ગમો. આજે ણ ઈદનો

કદલવ છે. આજે ભાયી વૌથી ભોટી આયઝુ

એ છે કે ભન ે કોઈ જગ્માએથી ફ ે



ચાભડાની ખાર ભી જામ. જેભાથંી એક

નીચે ાથરૂ ં અને ફીજીનો ઓઢલા ભાટે

ઉમોગ કયી ળકંુ.

ભોશભદં ( યાલી) કશ ે છે કે : ભં તેભન ે

ાચંવો દીયશભ આપ્મા. તેથી તે ણફચાયી

એટરી ફધી યાજી થઈ કે ભને એભ રાગ્યુ ં

કે તેણી આનદંના અવતયેકભા ં મતૃ્ય ુ ન

ાભે.



તે વધૃ્ધા કોઈ કોઈ લખત ભાયા ઘયે

આલતી અને અભે તેની ભદદ કયતા. એક

કદલવ ભન ે જાણલા ભળ્યુ ં કે તે વધુ્ધા

દુવનમાના ગભથી મકુત થઈ ગઈ છે અન ે

શજાયો ભણ ભાટીની નીચ ેદપન થઈ ગઈ

છે. ( અર કરાભ મજરૂર કરાભ, ઈબ્ને

ખલ્કાનની નંધ)

*********



(૧૧૮) ઈતીશાવના ાનાઓ ય

ફયાભકશની અંવતભ વનળાની

ભોશભંદ ફીન ઝૈદ દભીશ્કી કશ ેછે કે

એક યાત્ર ે પઝર ફયભકીએ ભન ે ોતાના

દયફાયભા ંફોરાવ્મો. હુ ંત્મા ંશંચ્મો ત્માયે

ત્મા ંખળુીની ભશપેીર ચારી યશી શતી.

પઝર ફયભકીએ કહ્યુ ં: ખદુાએ ભન ે

પયઝદં અતા કમો છે. ઘણા ળામયોએ આ

પ્રવગંને રગતા ળેય યજુ કમાદ. યંત ુ



તેભાથંી ભન ે એક ણ ળેય વદં ડમો

નથી. તેથી ભ ંતભને ફોરાવ્મા. તભે કોઈ

સુદંય ળેય વબંાલો.

ભં કહ્યુ ં: અત્માયે કોઈ ળેય કશલેાભા ંભારૂ ં

કદર રાગતુ ં નથી... હુ ં પયી કોઈ લખત

સુદંય ળેય વબંાલીળ.

પઝરે ભને ફહુજ આગ્રશ કમો તેથી ભં ત ે

પ્રવગંને રગતી નઝભનો એક ળેય

વબંાવ્મો.



બાલાથદ :- આરે ફયભકન ે ત્મા ં નલી

વ્મસ્ક્તના આગભનથી અભ ે ખળુ થઈએ

છીએ.જમાયે કે તે પઝરનો પયઝદં શોમ.

આ ળેય વાબંીને પઝર ફહુજ ખળુ થમો

અને તેણ ેભને દવ શજાય દીનાયનુ ંઈનાભ

આપ્યુ.ં જેભાથંી ભાયી આવથિક શારત વાયી

થઈ. તેભાથંી અમકુ યકભની મડૂીથી ભ ં

લેાય ળરૂ કમો. થોડા લયવભા ં ભાયો

લેાય રાખો સધુી શંચી ગમો.



હુ ં અલાયનલાય એ ફનાલન ે માદ કયતો

યશતેો શતો. તેભજ એકાતંભા ં એ ળેય

ભનભા ંગણગણતો શતો.

જભાનાભા ં કયલતદન આવ્યુ.ં જેનાથી

વજંોગો ણફલ્કુર ફદરાઈ ગમા. આરે

ફયભક ય શારૂનનો કો નાણઝર થમો.

તેણે ફયાભકશ કફીરાના તભાભ નંધાત્ર

રોકોને કત્ર કયાલી નાખં્મા. એ ફનાલથી

ભને ફહુજ દુ:ખ થયુ ંઅને હુ ંફહુજ યડયો.



ફયાભકશ કફીરાના નાબદૂ થલા છી

ઘણા લયવ વાય થઈ ગમા.

એક કદલવ નશાલા ભાટે હુ ંએક શમ્ભાભભા ં

ગમો. ભં શમ્ભાભના ભાણરકન ેભાયા ળયીય

ય ભારીળ કયલા ભાટે કોઈ નોકયને

ભોકરલા કહ્યુ.ં

ભાયા ળયીયની ભારીળ કયનાય છોકયાન ેશુ ં

થયુ ં? કે તે અચાનક ફેશોળ થઈ ગમો. ભ ં

શમ્ભાભના ભાણરક ન ેપકયમાદ કયી કે તભ ે



કેલા ફીભાય છોકયાને ભારીળના કાભ ભાટે

યાખ્મો છે જે ભારીળ કયતા ંકયતા ંફેશોળ

થઈ જામ છે.

શમ્ભાભના ભાણરકે કહ્યુ ં: આ છોકયો

અભાયા શમ્ભાભભા ં છેલ્રા કેટરાક

ભશીનાથી કાભ કયે છે. યંત ુ તે કમાયેમ

ફેશોળ થમો નથી.



છેલટે જમાયે છોકયો શોળભા ંઆવ્મો ત્માયે

ભં તેને છુય ુ કે : તુ ંએકદભ ફેશોળ કેભ

થઈ ગમો શતો ?

તે છોકયાએ છૂયુ ં: શુ ં આ એ કશી

ળકળો કે આ જે ળેય ગણગણતા શતા ત ે

ળેય કોણે અને કોના ભાટે કહ્યો શતો.

ભં કહ્યુ ં: જી શા, આ ળેય ભાયો ફનાલેરો

છે. અને ભં તેને પઝર ફયભકીના ઘયે



પયઝદંની વલરાદત થલાના વભમ ે કહ્યો

શતો.

તે છોકયાએ કહ્યુ ં શુ ં આ જાણો છો કે

અત્માયે પઝરનો પયઝદં ર્ક્ા ંછે.

ભં કહ્યુ ં: હુ ંતેના વલળ ેકંઈ જાણતો નથી.

તે છોકયાએ ઠંડો વનવાવો નાખીન ે કહ્યુ ં:

તભે જે છોકયાના જન્ભ લખત ે આ ળેય



કહ્યો શતો. તે ફદનવીફ હુ ં જ છુ.ં આભ

કશીને તેણે ોતાની જજંદગીની લાત કયી.

ભં તેને કહ્યુ ં: અમ પયઝદં તાયા વતાએ

આેરી દૌરતથી અલ્રાશ ે ભને ગની

ફનાલી દીધો છે. ખદુાએ ભને કોઈ પયઝદં

આપ્મો નથી. તેથી તુ ં ભાયી વાથ ે ચાર,

ભાયી તભાભ દૌરત તાયા ભાટે શાજય છે.

છોકયાએ કહ્યુ ં: ના, ભાયા ફા દાદાએ

આને કોઈ ઈનાભ આપ્યુ ંશોમ તો તેને હુ ં



ાછુ ંરેલા ભાગંતો નથી. જો આજે ભાયી

ાવે કોઈ દૌરત શોત તો તે ણ હુ ંતભન ે

આત. આ ઉયાતં હુ ં ગભુનાભીની

જજંદગી લીતાલલા ચાહુ ંછુ ંભને ડય છે કે

જો હુ ંભાયો કયચમ જાશયે કયીળ તો ભન ે

ણ કત્ર કયી નાખલાભા ં આલળ.ે આ

ફનાલ છી તે છોકયો શમ્ભાભભા ંકમાયેમ

નજયે ડમો નશં.

*********



(૧૧૯) વલચાયલાની લાત

તાયીખે ફશીયશના ાના ન ં ૧૩૮

ય શારૂન યળીદના એક મનુળીનુ ંફમાન

છે કે હુ ં લાવિક ખચદનુ ં ખાતુ ં જોઈને કુર

ખચદનો કશવાફ કયી યહ્યો શતો.

ભં એક યસ્જીટય જોયુ ંજેભા ંઅબરુ પઝર

જાઅપય ફીન મહ્યા ફયભકીનો ઈદના

કદલવનો ખચદ રખ્મો શતો જેભા ં પક્ત

અત્તયનો ખચદ ચાવ શજાય કદયશભ શતો.



તેના કડા લગેયેનો ખચદ અરગ

દળાદલલાભા ં આવ્મો શતો અન ે એજ

લયવના યસ્જીટયભા ં ભ ં જોયુ ં કે જાઅપય

ફયભકીની રાળ વગાલલા ભાટે જે તેર

અને કોથા ખયીદલાભા ંઆવ્મા શતા તેના

ખચદભા ં રખલાભા ં આવ્યુ ં શતુ.ં જે ખચદ

ોણા ાચં કદયશભ રખ્મો શતો.

*********



(૧ય૦) દુવનમાની ભોશબ્ફત શકન ે

સ્લીકાયલાભા ંઅડચણ રૂ ફન ેછે.

એક કદલવ ભામનૂ યળીદે ોતાના

વાથીઓને કહ્યુ ં: શુ ં તભ ે જાણો છો કે

ભાયાભા ં ળીઆઓ વાથેની જે થોડી ણ

શભદદી જોલા ભે છે તે ભને કોણ ે

ળીખલી ?

દયફાયીઓએ કહ્યુ ં: અભે તે જાણતા નથી.



ભામનૂે કહ્યુ ં: ભં આ વળસ્તનો વફક ભાયા

વતા શારૂન યળીદ ાવેથી ભેવ્મો છે.

દયફાયીઓએ કહ્યુ ં: એ કેલી યીત ેળર્ક્ છે

? શારૂનને વાદાત રોકો વાથ ે વખત

દુશ્ભની શતી અન ે તેણ ે ઘણા વાદાતન ે

કત્ર કમાદ શતા.

ભામનૂે કહ્યુ ં: એ લાત વાચી છે કે ભાયા

વતા શભંેળા ળીઆઓ ય વખ્તી કયતા

શતા અન ે ળીઆઓન ે કત્ર કયતા શતા.



યંત ુ તેણ ે આ ફધુ ં ોતાની વત્તા અન ે

હુકભૂતના યક્ષણ ભાટે કયુદ શતુ.ં વત્તાધીળ

કોઈનો વફંધંી શોતો નથી.

એક લખતે ભાયા વતા શજ ભાટે ભકકા

ગમા. અભ ે તેભની વાથ ે શતા. ભનાવીકે

શજ યૂા કમાદ છી ભાયા વતા ભદીના

ગમા. ભદીના શંચ્મા છી તેણ ેોતાના

દયફાયીઓને હુકભ આપ્મો કે ભદીનાના જે

કોઈ રોકો ભલા આલ ે તેના લળં અન ે



કફીરાની ઓખ જાણી રેલી કે તેભનો

વફંધં ભોશાજેયીન અને અન્વાયભા ં કોઈ

વશાફીઓ વાથ ેછે કે કેભ ?

ભદીનાભા ં જેટરા રોકો શારૂનને ભલા

આવ્મા તે ફધાએ ોતાના લળંની વલગત

જણાલી. શારૂન તે રોકોના ફાદાદાની

ઈસ્રાભની ણખદભતભા ં ધ્માન યાખીન ે

તેભને ઈનાભ આતો યહ્યો તેણ ે ફસ્વો



કદનાયથી રઈન ે ાચં શજાય કદનાય

સધુીની યકભના ઈનાભ લશચં્મા.

એક કદલવ દયફાયના લજીય પઝરીન

યફીએ જાણ કયી કે શારૂનને ભલા ભાટે

એક બઝુુગદ આવ્મા છે. જેઓનુ ંનાભ અન ે

નસ્ફ આ પ્રભાણે છે. મવૂા ફીન જાઅપય

ફીન ભોશમ્ભદ ફીન અરી ફીન હુવૈન

ફીન અરી ઈબ્ને અફી તારીફ

(અરય્હશસ્વરાભ)



ભાયા વતાએ આ નાભ અન ે નવફની

વલગત વાબંીન ે ભને તથા ભાયા બાઈ

અભીન, ભોતભીન અન ે રશ્કયના

અવધકાયીઓને હુકભ આપ્મો કે તે

બઝુૂગદલાયને ભાન આલા ભાટે અભે ઉબા

થઈ જઈએ.

ત્માયછી એક બઝુુગદ તળયીપ રાવ્મા.

તેઓનુ ં ળયીય ઈફાદતના કાયણે દૂફળંુ

થઈ ચકૂયુ ં શતુ ં અને લધાયે પ્રભાણભા ં



વવજદા કયલાને કાયણે તેઓના વવજદાના

અલમલો ઝખ્ભી થઈ ગમા શતા.

જમાયે તેઓની નજય શારૂન ય ડી ત્માયે

તેઓ ોતાની વલાયી યથી ઉતયલા

રાગ્મા. યંત ુ ભાયા વતા શારૂને તેઓને

કહ્યુ ં: આ ( અરય્હશસ્વરાભ)ને ખદુાની

ક્વભ, આ વલાયી યથી નીચ ે ઉતયળો

નશં. જમાયે તે બઝુુગદ શારૂનના તખ્તની

ાવે આવ્મા ત્માયે તેઓ વલાયી યથી



નીચે ઉતમાદ. શારૂને ોતાની ગાદી યથી

ઉબા થઈન ેતેઓનુ ં સ્લાગત કયુદ. તેઓને

ોતાની ાવ ેફેવામાદ અન ેતેઓની આંખો

ય ચુફંન કયુદ . ત્માયછી તેઓ ભાયા

વતા વાથ ેલાતચીત કયલા રાગ્મા.

લાતચીત દયમ્માન ભાયા વતાએ તેઓને

છૂયુ ં: અબરુ શવન શારભા ં આની

દેખયેખ શઠે કેટરા રોકો નીલાદશ કયી

યહ્યા છે ?



આે પયભાવ્યુ ં: રગબગ ાચંવોથી

લધાયે રોકો.

ત્માયછી ભાયા વતાએ છૂયુ ં: શુ ં એ

ફધા આની ઔરાદભાથંી છે ?

તેઓએ જલાફ આપ્મો નશં : તેભાનંા

ભોટા બાગના ગરુાભ અને કનીઝો તેભજ

તેભની ઔરાદ છે અને ભાયી ાતં્રીવ

ઔરાદ છે. ભાયા વતાએ કહ્યુ ં: આે



આના દીકયા અને દીકયીઓની ળાદી

શજુ સધુી કેભ કયી નથી ?

તેઓએ જલાફ આપ્મો : એ કાભ ભાટે

ભાયી આવથિક ભમાદદા છે.

ભાયા વતાએ છૂયુ ં: આના ય કયજ

કેટલુ ંછે ?

તેઓએ પયભાવ્યુ ં: હુ ં આળયે દવ શજાય

દીનાયનો કયજદાય છુ.ં



ભાયા વતાએ કહ્યુ ં: આ જયા ણ

ગબયાળો નશં. હુ ં આન ે એટરી ભોટી

યકભ આીળ કે આ આના વતંાનોની

ળાદી કયી ળકળો અન ે આના

ફગીચાઓને નલેવયથી તૈમાય કયી

ળકળો.

આ વાબંીને તે બઝુુગદલાયે પયભાવ્યુ ં: જો

તભે કયળો તો વગણનો શક અદા ર્ક્ો



ગણાળ,ે અલ્રાશ તઆરા તભને તેનો અજ્ર

આળે.

અબ્ફાવ, જનાફે યસરૂે ખદુા (વલ્રલ્રાશો

અરહશ ેલ આરેશી લવલ્રભ) અન ેશઝયત

અરી ઈબ્ને અફી તારીફ ફનંેના કાકા

શતા અભે એક ફીજાના નજદીકના

વગણભા ં શતા. અલ્રાશ ે તભન ે હુકભૂત

આી છે અને જો તભે તે પ્રભાણ ે કયળો

તો તે કાભ અળર્ક્ નથી. અલ્રાશ ે



વત્તાધીળો ભાટે લાજજફ કયુ ં છે કે તેઓ

ગયીફોની ભદદ કયે, કયજદાયોના કયજને

અદા કયે અન ેજેની ાવ ેોળાક ન શોમ

તેને ોળાક આે. આ ફાફતોભા ંતભાયા

ય વૌથી લધાયે જલાફદાયી યશ ેછે.

શારૂન યળીદે કહ્યુ ં: એ ભાયી પયજ છે.

ઈન્ળાઅલ્રાશ હુ ં આને ફેવનમાઝ કયી

દઈળ.



જમાયે ઈભાભ ે મવૂા કાઝીભ

(અરય્હશસ્વરાભ) ઘયે જલા ભાટે ઉબા

થમા ત્માયે ભાયા વતાએ અભન ે ત્રણેમ

બાઈઓને હુકભ આપ્મો કે અભે અભાયા

ખાનદાનના બઝુૂગદને વલદામ કયલાભાટે

તેઓના ઘય સધુી જઈએ.

અભે ઈભાભ મવૂા કાઝીભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ની વાથે ચારલા રાગ્મા.

ઈભાભ (અરય્હશસ્વરાભ) વલાયી ય શતા



અને અભે ચારીન ે જઈ યશમા શતા.

ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ ભને તેઓની

ાવે ફોરાલીન ેકહ્યુ ં: કે શારૂન છી તન ે

ણખરાપત ભળ.ે તુ ં ધ્માન યાખીન ે ભાયા

વતંાનો વાથ ેનેક લતદન કયજે.

અભે તેઓને તેભના ઘયે શંચાડીન ેાછા

પમાદ. ફધા બાઈઓભા ં હુ ં લધાયે ખટટ

કયનાય શતો. ભં ાછા પમાદ ફાદ ભાયા

વતાને છૂયુ ં: કે આ બઝુુગદલાય કોણ



શતા ? જેઓને આ ે આટલુ ં ફધુ ં ભાન

આીને લાત ચીત કયી ?

ભાયા વતાએ કહ્યુ ં: તેઓ ઈભાભ ેફયશક

અને હુજજતે ખદુા છે.

ભં છૂયુ ં: તો શુ ં આ ઈભાભ ે ફયશક

અને હુજજતે ખદુા નથી ?

ભાયા વતાએ કહ્યુ ં: અભ ે ઝુલ્ભ અન ે

અત્માચાય કયીને રોકોની ગયદન ય



હુકભૂત કયી યહ્યા ં છીએ. જમાયે તેઓ

રોકોના કદરો ય હુકભૂત કયી યહ્યા છે. હુ ં

તાયી વાભ ેખદુાની ક્વભ ખાઈન ેકહુ ંછુ ંકે

જો તુ ં હુકભૂત ભેલલા ભાટે ભાયી વાભ ે

ફલો કયીળ તો હુ ં તન ે ણ કત્ર કયી

નાખીળ. કેભકે વત્તાદધીળન ે કોઈ વાથ ે

વગણ શોત ુ ંનથી.

જમાયે શારૂને ભક્કાથી ભદીના જલાનુ ં

નકકી કયુદ ત્માયે કાા યંગની એક થેરી



પઝર ફીન યફીઅન ેઆી અને કહ્યુ:ં આ

થેરી ઈભાભ ે મવૂા કાઝીભ

(અરય્હશસ્વરાભ)ને ભોકરી આો. તેભા ં

ફસ્વો દીનાય છે. તેઓન ેકદરગીયી વ્મક્ત

કયજો અને કશજેો કે અભે અત્માયે આવથિક

મશુ્કેરીઓભા ંછીએ. થોડા વભમભા ંતભન ે

લધાયે યકભ ભોકરશુ.ં

ભામનૂ કશ ે છે કે : આ જોઈને ભાયા

આિમદની વીભા ન યશી. ભં ભાયા વતાન ે



એભ કશલેાની કશમ્ભત કયી કે આ કંઈક

તો અદરથી કાભ લ્મો. આે અજાણ્મા

ભાણવોન ેતો શજાયો કદનાય આપ્મા. અન ે

જે આના વગણભાજં છે અન ે તભાભ

યીતે રામક છે તેભના ભાટે આ આટરી

ઓછી યકભ ભોકરી યહ્યા ંછો ?

ભાયા વતાએ કહ્યુ ં: નારામક ચૂ યશ,ે જો

હુ ંભાયા લામદા પ્રભાણ ેતેઓને યકભ આુ ં

તો કાર ે તેઓના એક રાખ ળીઆઓની



તરલાયનો ભાયે વાભનો કયલો ડળે. આ

ખાનદાન જેટલુ ં તગંદસ્ત શોમ તે તાયા

અને ભાયા ભાટે પામદાભા ં છે. ( ફેશારૂર

અન્લાય, બાગ-૧૧, ાના ન.ં ય૭૧)

ભખાયીક નાભનો એક ભાણવ ખરીપાનો

દયફાયી ગલહમો શતો. જમાયે તેણ ે આ

ફનાલની શકીકત જાણી ત્માયે તે યેળાન

થઈ ગમો. તેણ ેખરીપા ાવ ેજઈન ેકહ્યુ ં:

હુ ં જમાયથી આની વાથ ે ભદીનએ



મનુવ્લયા આવ્મો છુ ં ત્માયથી રોકો ભાયી

ાવેથી ભદદ ભેલલાની તાકીદ કયે છે.

જો હુ ંતેઓને કંઈક આીળ તો જ તે રોકો

વભજળે કે આ ભાયા ય કેટરા

ભશયેફાન છો ?

ખરીપાએ તેને દવ શજાય કદનાય

આલાનો હુકભ કમો.

તેણે દવ શજાય કદનાય રઈ રીધા અન ે

કહ્યુ ં કે આ યકભ તો ભાયી ાવેથી



ભદીનાના પકીયો રઈ જળે. હુ ં ોત ે ણ

કયજદાય છુ.ં આ ભન ે એટરી યકભ

આો કે જેનાથી હુ ંભારૂ ંકયજ અદા કયી

ળકંુ.

ખરીપાએ તેને કયજ અદા કયલા ભાટે દવ

શજાય કદનાય આપ્મા.

ત્માયછી તેણે કહ્યુ ં: ભાયી કદકયીઓ

જલાન થઈ ચકૂી છે. હુ ં તેભની ળાદી



કયલા ભાગં ુછુ ંતેના ભાટે ણ ભને યકભ

આો.

ખરીપાએ તેન ે લધ ુ દવ શજાય કદનાય

આપ્મા. ત્માયછી તેણ ે કહ્યુ ં: ભાયે ભાયા

વતંાનો ભાટે થોડી જભીનની જરૂય છે.

જેથી ભાયા વતંાનો કોઈના ભોશતાજ ન

યશ.ે



ખરીપાએ તેના નાભ ય એલી જભીન

રખી આી કે જેની લાવિક ભશસેરુની

આલક દવ શજાય કદનાય શતી.

ત્માયછી તે ગલહમા ત્રીવ શજાય કદનાય

અને જભીનનો દસ્તાલેજ રઈને ઈભાભ

મવૂા કાણઝભ ( અરય્હશસ્વરાભ)ની

ણખદભતભા ં શાજય થમો. અન ે તેણે અઝદ

કયી ભૌરા આ ભરઉન ે આની વાથ ે જે

વ્મલશાય ર્ક્ો તેનો ભને વખ્ત અપવોવ



છે. હુ ંતેની ાવેથી જુદા જુદા ફશાનાવય

ત્રીવ શજાય કદનાય અને જભીનનો

દસ્તાલેજ રાવ્મો છુ.ં આ ભાયા તયપથી

આને કબરૂ પયભાલી લ્મો.

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં કે

ખદુા તન ે જઝાએ ખૈય આે. હુ ં આ

યકભભાથંી એક ણ કદયશભ રઈળ નકશં.

અને ન તો આ જભીનનો દસ્તાલેજ રઈળ.

તુ ં આયાભ અને ળાવંતથી ચાલ્મો જા ભન ે



આ લસ્તઓુ સ્લીકાયલા ભાટે આગ્રશ કયીળ

નકશં.

ભખાયીકે ઈભાભ ( અરય્હશસ્વરાભ) ના

શાથોને ફોવા દીધા અન ે યલાના થઈ

ગમો. ( ફેશારૂર અન્લાય, બાગ-૧૧, ાના

ન.ં ય૭૧)

*********



(૧ય૧) દુવનમાની ભશોબ્ફતનો અંજાભ


(અરય્હશસ્વરાભ)થી યીલામત છે કે : આે

પયભાવ્યુ ં શઝયત ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ)

ોતાના શલાયીઓની વાથ ે કોઈ વપયભા ં

જઈ યહ્યા શતા. યવતાભા ંતેઓ એક લસ્તી

ાવેથી વાય થમા.ત ે લસ્તીની ગરીઓ

અને ઘયોભા ંમયુદાઓ ડેરા શતા. આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: આ રોકો



તેભની કુદયતી ભૌતથી ભમાદ નથી. જો આ

રોકોનુ ં ભૌત કુદયતી શોત તો તેઓને

કોઈએ દપન જરૂય કમાદ શોત. અને આ

આખી લસ્તી વલયાન ન શોત. ફેળક, આ

લસ્તી ય અલ્રાશનો અઝાફ નાણઝર

થમો છે.

શલાયીઓએ કહ્યુ ં: કાળ, અભને એ લાતની

જાણ થઈ ળકત કે આ રોકો ય



અલ્રાશનો અઝાફ ળા ભાટે નાણઝર થમો ?

શઝયત ઈવા ( અરય્હશસ્વરાભ) ય

અલ્રાશ તયપથી એ રોકોને વફંોધન

કયલા ભાટે લશી નાણઝર થઈ. આ

(અરય્હશસ્વરાભ)એ અલ્રાશ તઆરાના

હુકભ મજુફ વફંોધન કયતા પયભાવ્યુ ં: એ

લસ્તી લાાઓ ત ે મદુાદઓભાથંી એક



ભાણવે જલાફ આપ્મો : રૂહુલ્રાશ,

પયભાલો, શુ ંકશલેા ભાગંો છો ?


: તભાયી શકીકત શુ ં છે અન ે અત્માયે

તભાયી કેલી શારત છે ?

તેણે જલાફ આપ્મો : અભે વલાયના

વભમે ણફલ્કુર વરાભત શતા અન ેવાજંના

વભમે શાલીમશભા ંશંચી ગમા.



શઝયત ઈવા (અરય્હશસ્વરાભ)એ છૂયુ ં:

શાલીમશ શુ ંછે ?

તેણે જલાફ આપ્મો : શાલીમશ આગનો

દકયમો છે. જેભા ંશાડો વગી યહ્યા છે.


તભાયા ગનુાશ શુ ંશતા ?



તેણે જલાફ આપ્મો : દુવનમાની ભશોબ્ફત

અને તાગતુ ( ળમતાન)ની ઈતાઅતના

કાયણે અભે શાલીમશભા ંશંચી ગમા.


: તભને દુવનમા વાથ ે કેટરી ભોશબ્ફત

શતી ?

તેણે કહ્યુ ં: નાના ફાકન ે ોતાની

ભાતાની છાતી વાથ ેજેટરી ભોશબ્ફત શોમ

છે તેટરી. જમાયે દુવનમા અભાયા તયપ



મખુ કયતી ત્માયે અભે ખળુ થઈ જતા.

અને જમાયે અભાયાથી ભોઢંુ પેયલી રેતી

ત્માયે અભે ગભગીન થઈ જતા.


: તાગતુની ઈતાઅત કયલાભા ં તભે ર્ક્ા ં

સધુી શંચી ગમા શતા ?

તેણે કહ્યુ ં: અભને તાગતુ જે કાઈં કેશતો

તેના ય અભર કયલા ભાટે તૈમાય થઈ

જતા.




આટરા ફધા મદુાદઓભાથંી તભ ે એકરા

એજ ળા ભાટે જલાફ આપ્મો ? ફીજા

મદુાદઓ ળા ભાટે ચૂ યહ્યા ?

તેણે કહ્યુ ં: તે રોકોના ભોઢાભા ં આગની

રગાભ નાખલાભા ંઆલી છે. તેભજ તેભના

ય વખ્ત અઝાફ કયલા ભાટે પકયશ્તાઓ

નક્કી કયલાભા ંઆવ્મા છે.



હુ ંણ એ રોકો વાથે જ યશતેો શતો. યંત ુ

તે રોકોની ેયલી કયતો ન શતો. તેથી

જમાયે અઝાફ નાણઝર થમો ત્માયે ત ે

અઝાફની રેટભા ં હુ ં ણ આલી ગમો.

અત્માયે ભન ે દોઝખના કીનાયે એક લા

વાથે રટકાલી દેલાભા ં આવ્મો છે.એ

લાતનો ડય છે કે તે લા ગભે ત્માયે તટૂી

જળે અને હુ ંદોઝખભા ંડી જઈળ.




: દીનની વરાભતી વાથ ે જલની યોટરી

ખાઈન ે કંતાન ય સઈુ યશવે ુફશતેય છે.

(ફેશારૂર અન્લાય બાગ-૧૪, ેજ ન.ં ૩૨૨,

અરકાપીભા ં ‘તાગતુ’ ળબ્દની જગ્માએ

‘ગનુાશ’ ળબ્દ લાયલાભા ંઆવ્મો છે.)

*********



(૧યય) દુવનમાના આળીકોની ળકરો સયુત

કેલી થઈ જામ છે

ઈભાભે જાઅપયે વાદીક


મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ)નો એક ચાશનાયો

શભંેળા તેઓની વાથ ે યશતેો શતો અન ે

તેઓ ાવેથી ઈલ્ભ ભેલતો શતો. રાફંા

વભમ છી તેણે શઝયત ે મવૂા



(અરય્હશસ્વરાભ) ાવે ોતાના ધયે

જલાની યજા ભાગંી.

શઝયત મવૂા ( અરય્હશસ્વરાભ)એ તેને

યજા આી અને પયભાવ્યુ ં: જાલ તભાયા

બાઈઓ અને વગા વફધંીઓને ભો,

યંત ુ એક લાત ખાવ માદ યાખજો કે

અલ્રાશ ે તભને જે ઈલ્ભ આપ્યુ ં છે તેના

ય તભાયા ઈલ્ભ પ્રભાણ ે અભર કયજો

અને ઈલ્ભના ફદરાભા ં દુવનમાની ઈચ્છા



નશં કયતા, નશંતય નકુવાન ઉઠાલળો.

તે ળાગીદે કહ્યુ ં: ભન ે અલ્રાશ ાવેથી

બરાઈની ઉમ્ભીદ છે.

તે ળાગીદદ ચાલ્મો ગમો અને રાફંા વભમ

સધુી શઝયતે મવૂા (અરય્હશસ્વરાભ) ાવ ે

ાછો ન પમો. શઝયત મવૂા

(અરય્હશસ્વરાભ) તેના વલળે રોકોને

છૂયછ કયતા યહ્યા યંત ુ ં તેના કોઈ

ખફય ભળ્મા નશં. એક કદલવ આે



શઝયતે જજબ્રઈર ( અરય્હશસ્વરાભ)ન ે

છૂયુ ં: તભ ેભાયા પરાણા ળાગીદદન ેજોમો

છે ?

જીબ્રઈરે અભીને કહ્યુ ં: હુજૂય તે ભસ્ખ

થઈને લાદંયો ફની ગમો છે.

શઝયતે મવૂા (અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં

: તેણે શુ ંગનુાશ કમાદ શતા ?



શઝયત જજબ્રઈરે અભીને અઝદ કયી :

અલ્રાશ ે તેન ે ઈલ્ભ અતા કયુદ શતુ,ં યંત ુ

તેણે ઈલ્ભન ે દુવનમાના ફદરાભા ં લેચી

દીધુ.ં તેથી અલ્રાશ ે તેન ે ભસ્ખ કયીન ે

લાદંયો ફનાલી દીધો .

*********



(૧ય૩) એક સ્ત્રી વાથેની ભોશબ્ફતનો

અંજાભ

ફની અબ્ફાવના ળરૂઆતના

જભાનાભા ંશાદી નાભનો એક ખરીપા થઈ

ગમો. જે શારૂન યળીદનો બાઈ શતો અન ે

તેના ભયલા છી શારૂન યળીદ વત્તા ય

આવ્મો શતો.

શાદી અબ્ફાવી ાવ ે એક સુદંય કંઠલાી

કનીઝ શતી જેનુ ં નાભ ગાદેયશ શતુ.ં ત ે



ોતાના જભાનાભા ં સ્લરૂલાન સ્ત્રી શોલા

ઉયાતં ગામીકા ણ શતી. તેની ાવ ે

ળામયીઓનો ખજાનો ણ શતો. તે કાદેરૂર

કરાભ જાણણતા ળામયોની નઝભન ે માદ

યાખી ળકતી શતી. તેની આ ફધી

ખફુીઓને રીધ ે શાદી અબ્ફાવી તેનો

આળીક ફની ગમો શતો.

એક યાત્રે તે સ્ત્રી શાદી અબ્ફાવીના

ભશરેભા ં ગીતો ગાઈ યશી શતી. શાદી



અબ્ફાવી તેના ગીત વાબંલાભા ંતલ્રીન

થઈ ગમો શતો તેલાભા ંએકા એક શાદીની

તફીમત ખયાફ થઈ ગઈ.

કનીઝે શાદીની શારત જોઈને તેની

તફીમત ફગડી જલાનુ ંકાયણ છૂયુ.ં

શાદીએ કહ્યુ ં: કંઈ નશં તાયો સુદંય અલાજ

વાબંી યહ્યો શતો તેલાભા ંભાયા ભગજભા ં

એક વલાર ઉબો થમો કે હુ ંથોડા વભમભા ં

મતૃ્ય ુ ાભીળ. છી જેલી યીત ે ભારૂ ં કદર



ફશરેાલે છે તેલી યીત ેભાયા બાઈ શારૂનના

કદરને ખળુ કયીળ. આભ વલચાયીને હુ ં

યેળાન થઈ યહ્યો શતો

ગાદીયશ ે ફહુજ અણબભાનલૂદક જલાફ

આપ્મો કે : આ કેલી લાતો કયો છો ? શુ ં

આના મતૃ્યુ ંછી હુ ંજીલતી યશીળ ખયી ?

આભ છતા ંશાદીની શારતભા ંસધુાયો થમો

નશં. તેણે કનીઝન ેકહ્યુ ંકે : તુ ંકવભ ખાઈ



રે કે ભાયા ભયલા છી તુ ં ભાયા બાઈ

શારૂનનુ ં કદર નશં ફશરેાલે. કનીઝ ેકવભ

ખાધી.

ત્માયછી શાદી અબ્ફાવીએ ોતાના બાઈ

શારૂન યળીદને ફોરાવ્મો અન ે કહ્યુ ં:

જજંદગીનો કોઈ બયોવો નથી. તુ ં ભાયી

વાથે એ લામદો કય અને કવભ ખા કે

ભાયા ભયલા છી ગાદેયશથી તુ ં કદર નશં

ફશરેાલે. શારૂને લામદો કમો અને કવભ



ખાધી. આ ફનાલના એક ભકશના છી

શાદી અબ્ફાવી મતૃ્ય ુ ામ્મો અન ે શારૂન

યળીદ વત્તા ય આવ્મો. થોડા કદલવો

છી શારૂન ે એજ કનીઝન ે ફોરાલી અન ે

છી કહ્યુ ં: હુ ં તાયાથી ભારૂ ં કદર

ફશરેાલલા ભાગં ુછુ.ં

તે કનીઝ ે કહ્યુ ં: યંત ુઆણે ફનંેએ જે

કવભ ખાધી શતી તેનુ ંશુ ંથળ ે?



શારૂને કહ્યુ ં: હુ ંભાયી અને તાયી કવભનો

કપપાયો અદા કયી દઉં છુ.ં ત્માયછી શારૂન

અને ગાદેયશના યાત અને કદલવ શાદી

અબ્ફાવીની જેભ વાય થલા રાવ્મા.

એક કદલવ ગાદીયશ ોતાનુ ંભાથુ ંશારૂનના

ખોાભા ં યાખીન ે સતૂી શતી તેલાભા ં તેન ે

ઊંઘ આલી ગઈ થોડીલાય છી ત ે

ગબયાઈન ે ફેઠી થઈ ગઈ. શારૂને તેણીન ે

ગબયાશટનુ ં કાયણ છૂયુ ં ત્માયે તેણીએ



કહ્યુ ં: ભ ં સ્લપ્નાભા ં તાયા બાઈ શાદી

અબ્ફાવીને જોમો. જે ભને કશતેો શતો કે :

તારૂ ં નાભ ગાદીયશ ( ફેલપા) યાખલાભા ં

આવ્યુ ંછે તે ણફરકુર વાચુ ંછે.

છી તેણીએ કહ્યુ ં: શારૂન ભન ેએ લાતની

ખાત્રી છે કે આજ યાત સધુીભા ં હુ ં ભયી

જઈળ અન ેશાદી ાવે ચારી જઈળ.

શારૂને તેને આશ્વાવન આીને કહ્યુ ં: કંઈ

નથી. ઘણી લખત ભાણવોન ે એલા



ગબયાલી મકૂનાયા સ્લપ્ન દેખાતા શોમ છે.

તેના કાયણે તાયે ગબયાલાની જરૂય નથી.

યંત ુ તેણીની તફીમત ફગડલા રાગી.

તેનુ ંભોઢંુ ખલુ્લુ ંયશી ગયુ ંઅને તેની આંખો

પયી ગઈ. આ જોઈને શારૂન ઉબો થઈ

ગમો. અને થોડીલાય છી તે ભયી ગઈ.

(નપશતરુ મભન ાના ન ંય૩)

*********



(૧ય૪) કેટરીક યીલામતો

ઈભાભ ે અરી ઝૈનરુ આફેદીન

(અરય્હશસ્વરાભ)ને છૂલાભા ં આવ્યુ ં કે

ખદુાની નઝદીક કમો અભર અપઝર છે ?

આ ( અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં:

અલ્રાશ અને યસરૂની ભઅયેપત છી

વૌથી વાયો અભર દુવનમા પ્રત્મે બગુ્ઝ

યાખવુ ંત ેછે. આ વલમની ઘણી ળાખાઓ



છે. અને ગનુાશોની ણ ઘણી ળાખાઓ છે

:-

ખદુાની વૌથી શરેી નાપયભાની

તકબ્બયુના કાયણે કયલાભા ં આલી. તે

નાપયભાની ઈબ્રીવની શતી. તેણ ે વવજદો

કયલાના હુકભનો ઈન્કાય કમો અન ે

તકબ્બયુ કયુદ. અને કાપીયોભાથંી થઈ ગમો.

ફીજુ શીવદ ( રારચ). આ લાત શઝયત

આદભ અને શવ્લાની ભરૂનુ ં કાયણ ફની



કેભ કે અલ્રાશ તઆરાએ તેભન ેકહ્યુ ંશતુ ં

કે : જન્નતભા ંજમા ંણ ઈચ્છો ત્મા ંજાલ,

યંત ુ આ ઝાડની નઝદીક ન જતા.

નશંતય તભ ે ફનં ે ઝાણરભોભાથંી ફની

જળો. યંત ુ આદભ અન ે શવ્લા ફનં ે

શીવદના કાયણે ભજબયૂ થઈ ગમા અન ે

ઝાડ ાવ ેગમા. તેભજ જે લાતની જરૂયત

ન શતી, તેભાથંી તેઓએ પામદો ભેવ્મો.

તેભની આ આદતનો લાયવો કમાભત



સધુી તેભના લળંભા ં ળરૂ યશળેે. કેભકે

આદભના પયઝદં એજ લસ્તઓુ બેગી કયે

છે જેની તેને જરૂય શોતી નથી.

આ ફનંે ગનુાશો એટરે કે તકબ્બયુ અને

શીવદ છી શવદ વૌથી ભોટો ગનુાશ છે.

જેના કાયણ ે કાફીર ભરઉન ફની ગમો.

તેણે શવદના કાયણે ોતાના બાઈન ેકત્ર

કયી નાખ્મો શતો. શવદના કાયણે નીચ ે

મજુફની વવપતો ૈદા થઈ જામ છે.



(૧) સ્ત્રીઓ વાથે ભોશબ્ફત.

(ય) દુવનમા વાથ ેભશોબ્ફત.

(૩) વત્તા વાથે ભશોબ્ફત.

(૪) એળો આયાભ પ્રત્મે ભોશબ્ફત

() લાત કયલાની ભશોબ્ફત

(૬) આગ લધી જલાની ભોશબ્ફત

(૭) વંવત્તની ભોશબ્ફત.



વયંકુત યીતે ઉય જણાલેર વાત વીપતો

ખયાફ છે અને આ ખયાફ વીપતોનુ ંમૂ

દુવનમાની ભોશબ્ફત છે. (અર કાપી બાગ

- ય ાના ન.ં ૧૩૧)

તેથી જ નફીઓ અન ે આણરભોએ આ

લાતથી જાણકાય ફનીન ેપયભાવ્યુ ંશતુ ંકે :

દુવનમાની ભોશબ્ફત એ તભાભ ભરૂોની

બનુીમાદ છે.




લ આરેશી લવલ્રભ) ોતાના વશાફીઓ

વાથે જઈ યહ્યા શતા, ત્માયે તેઓ એક

ઉકયડા ાવેથી વાય થમા જેના ય એક

ફકયીનુ ંફચ્ચુ ંભયેલુ ંડયુ ંશતુ ંજેના કાન

કાઈ ગમેરા શતા. મગમ્ફય


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: ફકયીના આ

ફચ્ચાની કંભત શુ ંશળે ?



વશાફીઓએ અઝદ કયી : જો આ જીલતુ ં

શોત તો ણ તેની કકંભત એક દીયશભ

જેટરી ન શોત.


લવલ્રભ)એ પયભાવ્યુ ં: ભન ે એ ઝાતની

કવભ કે જેના કબ્ઝએ કુદયતભા ં ભાયી

જાન છે, અલ્રાશની નઝયોભા ં દુવનમા આ

ફકયીના ફચ્ચા કયતા ંણ શકીય છે.



ઈભાભે જાઅપયે વાદીક


અરી ( અરય્હશસ્વરાભ)ની કકતાફભા ં

રખ્યુ ં છે કે દુવનમાનો દાખરો વા જેલો

છે. જે ફહુ નયભ અને યંગફેયંગી શોમ છે.

યંત ુતેની અંદય કાવતર ઝેય બયેલુ ંશોમ

છે. અક્કરભદં ભાણવ તેનાથી ડયે છે અન ે

ફેલકુપ ફાક તેના તયપ ખંચામ છે.




(અરય્હશસ્વરાભ)એ પયભાવ્યુ ં: દુવનમાનો

દાખરો વમદુ્રના ાણી જેલો છે. જેને કોઈ

તયસ્મો ીલે છે તો તેની તયવભા ંલધાયો

થામ છે. અને તે ાણી તેને ભાયી નાખ ે

છે.

શમ્ભાદ ફીન ફળીય કશછેે કે : ભં ઈભાભ ે

જાઅપયે વાકદક (અરય્હશસ્વરાભ) ાવેથી

વાબંળ્યુ ં છે કે : જો ફકયીઓના ઝુડંની



વાથે તેનો ગોલા ભોજૂદ ન શોમ અન ેત ે

ટોાભા ં ફે લરૂ ઘવૂી જામ, જેભાથંી એક

લરૂ ટોાની આગ અને ફીજો લરૂ

ટોાની ાછ શોમ તો ત ે ફકયીઓને

એટલુ ં નકુ્વાન નથી શંચાડી ળક્તા

જેટલુ ં નકુ્વાન મવુરભાનોન ે ભાર અન ે

વત્તાની ભોશબ્ફતના કાયણે શોચે છે.



અલ્રાશના પઝરો કયભથી ન્દે તાયીખ

બાગ ૩ ( લીણેરા ભોતી, બાગ - ૩)નો

ગજુયાતી અનલુાદ ણૂદ થમો.

લ આણખયો દઅલાના અવનર શમ્દો ણરલ્રાશ ેયબ્બ્ફર આરભીન.


HAJI NAJI Memorial Trust Moti(Part-3).pdf · HOME વલણpરાભsતj (બાગ- 3)-4 VISIT...

Documents

Transcript of HAJI NAJI Memorial Trust Moti(Part-3).pdf · HOME વલણpરાભsતj (બાગ- 3)-4 VISIT...