σία του υπουργείου και τη

κυβέρνηση. Είναι πολύ πι-

θανό ότι το υπουργείο θα

είχε προσπαθήσει την προώ-

θηση της αξιολόγησης από

το Σεπτέμβριο και θα είχε

απολύσει πολύ περισσότε-

ρους συναδέλφους. Τώρα,

ετοιμάζεται για επέκταση

του διδακτικού έτους, για

αύξηση του ωραρίου, για

υποχρεωτικές μεταθέσεις,

για αναπλήρωση μαθημά-

των τις ημέρες της άδειάς

μας το Πάσχα και για την

εφαρμογή του νέου τρόπου

προαγωγής και εξετάσεων

στην Α΄Λυκείου.

Πώς απαντούμε σε αυτήν

τη συγκυρία;

Με τη διαμόρφωση Μετώ-

που Αγώνα, Ρήξης και

Ανατροπής που εκφράζει

τις αγωνίες και τις ανά-

γκες όλων των συναδέλ-

φων και μπορεί να υλο-

ποιήσει τα οράματά τους. Αυτό παλέψαμε να κάνουμε

στην περιοχή του Δήμου

Φυλής από το καλοκαίρι

του 2013, όταν ξεκίνησαν οι

διαθεσιμότητες. Αυτές ήταν

οι επιδιώξεις της απεργια-

κής επιτροπής και όλων των

δυνάμεων που συμμετείχαν

Βρισκόμαστε σε μια πολύ

κρίσιμη συγκυρία τόσο για

τον κλάδο μας, τους καθη-

γητές και τους εκπαιδευτι-

κούς γενικότερα, όσο και

για ολόκληρη την κοινωνία.

Στα καθ΄ημάς αντιμετωπί-

ζουμε μια τριπλή επίθεση

ενάντια στη Δημόσια Παι-

δεία, που βρίσκεται σε

εξέλιξη με αυτή τη μορφή

εδώ κι 1 χρόνο περίπου

και άρχισε με την αύξηση

του ωραρίου τον Απρίλη

του 2013. Αποτελεί μέρος

της 4χρονης εγκληματικής

και καλοσχεδιασμένης

επίθεσης που υφίστανται

οι εργαζόμενοι, η κοινωνία

κι ο τόπος συνολικά. Ευρύ-

τερα, η επίθεση ξεδιπλώνε-

ται με απολύσεις σε όλο το

Δημόσιο και εξαφάνιση

οποιουδήποτε δικαιώματος

για τους εργαζόμενους στον

ιδιωτικό τομέα καθώς και

με δραστική συρρίκνωση

των δικαιωμάτων αυτών στο

δημόσιο τομέα. Αφορά τη

διάλυση της Δημόσιας

Υγείας και των δημόσιων

υπηρεσιών με το κλείσιμο

δεκάδων οργανισμών,

ώστε τα φιλέτα να δοθούν,

κυριολεκτικά κοψοχρονιά, σε μεγαλοϊδιώτες λαμόγια

και διαπλεκόμενους, που με

τη σειρά τους στηρίζουν

τους κυβερνητικούς με τους

οποίους διαπλέκονται. Την

ίδια φάμπρικα έχουν στήσει

με τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ

και το νερό, το Ελληνικό, τα

λιμάνια, με πρώτο του Πει-

ραιά, και τα

αεροδρόμια.

Οι 3 άξονες

της επίθεσης

στη Δευτερο-

βάθμια Εκ-

παίδευση εί-

ναι οι απολύσεις, η αξιολό-

γηση-φακέλωμα με το

«αποφασίζομεν και δια-

τάσσομεν» και την ουσια-

στική επιστράτευση των

διευθυντών και ο νόμος

που διαλύει το λύκειο με

το ψέμα της αναβάθμισης

των λυκειακών σπουδών. Οι εγκληματικοί σχεδιασμοί

της μαύρης συγκυβέρνησης

και της τρόικας οδηγούν

στην απόλυση σε πρώτη

φάση τουλάχιστον 78 συνα-

δέλφους μας μαζί με πολύ

περισσότερους σχολικούς

φύλακες, γιατρούς του ΕΟ-

ΠΥΥ και προσωπικό των

νοσοκομείων. Η πιο ακρο-

δεξιά κυβέρνηση από το

1974 προχώρησε στις πρώ-

τες απολύσεις στο Δημόσιο

σε καιρό ειρήνης και δη-

μοκρατιάς μετά από 102

χρόνια και, δυστυχώς,

έπεται συνέχεια. Αν δεν είχε γίνει η απεργία

μας το Σεπτέμβριο. Αν δεν

είχαν γίνει όλες οι κινητο-

ποιήσεις των ηρωικών συ-

ναδέλφων σε διαθεσιμότητα

από τον Ιούλιο ως σήμερα.

Αν δεν είχε γίνει η συγκλο-

νιστική απεργία των διοικη-

τικών στα ΑΕΙ που τσαλά-

κωσε κυριολεκτικά την ηγε-

Μέτωο Αγώνα Ρήξης και Ανατροής

Απρίλιος 2014 Τεύχος 7

σε αυτή στην απεργία διαρ-

κείας του Σεπτεμβρίου. Η

πρακτική αυτή συνέβαλε

στη μετεξέλιξη της επιτρο-

πής σε επιτροπή Αγώνα

που μέχρι σήμερα αγωνίζε-

ται μαζί με το ΔΣ της ΕΛ-

ΜΕ. Και καθώς συνεχίζεται

η σοβαρή κρίση του κυβερ-

νητικού συνδικαλισμού

στον κλάδο μας, αλλά και

ευρύτερα, όπως αυτή απο-

τυπώθηκε και στις εκλογές

για την ΑΔΕΔΥ, αυτές οι

εξελίξεις χρειάζεται να

αποβούν άμεσα προς

όφελος των συναδέλφων

και του μαζικού κινήματος

συνολικά, κόντρα στις επι-

διώξεις για συγκρότηση

νέων ισχυρών γραφειοκρα-

τιών που θα μπορούν πάλι

να τους ποδηγετούν

Αυτό που θέλουμε είναι το

Μέτωπο Αγώνα, Ρήξης και

Ανατροπή να αποτελέσει

μια μαζική, δυναμική α-

πάντηση των εργαζομέ-

νων κόντρα στις τρομο-

κρατικές επιθέσεις του

κεφαλαίου. Γι΄ αυτόν τον

σκοπό θεωρούμε σημαντι-

κό να υπάρχουν σαφείς

θέσεις και στόχοι, αλλά

δίχως δογματισμό και α-

γκυλώσεις. Και, όταν κατα-

φέρουμε μέσα από τους

αγώνες και τις εκλογές να

ξεκουμπιστούν οι σημερι-

νοί κυβερνητικοί, έπειτα το

μέτωπο θα είναι εξίσου

αναγκαίο, αν όχι πιο πολύ,

για τη διεκδίκηση των αλη-

θινών εργατικών δικαιωμά-

των. Η αλαζονική, προκλη-

τική και βία δράση του

υπουργείου έχει ανάγκη

από ανάλογη απάντηση από

την πλευρά μας. Κι όταν

πέρυσι αποφασίσαμε α-

περγία στις εξετάσεις για

τη 2ωρη αύξηση του ωρα-

ρίου μας, τώρα, τι πρέπει

να κάνουμε, όταν διαλύο-

νται η Δημόσια Δωρεάν

Παιδεία και εμείς, οι εκ-

παιδευτικοί λειτουργοί;;; Τώρα, η ευθύνη όλων είναι

μεγάλη μπροστά στα πολύ

κρίσιμα ζητήματα που υ-

πάρχουν. Συγχωνεύσεις-

καταργήσεις, αξιολόγηση,

απολύσεις, αναγκαστικές

τοποθετήσεις-μεταθέσεις,

διώξεις,

αυταρχι-

σμός, υλο-

ποίηση του

αποκρου-

στικού

«νέου λυ-

κείου».

Όλοι μέσα

από το

σωματείο μπορούμε να

παλέψουμε για το δικαίω-

μα στη Δημόσια Δωρεάν

Παιδεία και στην Εργασί-

α και να νικήσουμε. Οφεί-

λουμε από εδώ και μπρος,

στο προσεχές διάστημα ως

τις εκλογές και τις πανελ-

λαδικές εξετάσεις, να αγω-

νιστούμε και πάλι ώστε

ούτε ένας μόνιμος συνά-

δελφός μας να μην παρα-

μείνει απολυμένος. Να α-

γωνιστούμε στα σχολεία

και στις ΓΣ, στους δρόμους

και τις κινητοποιήσεις, στις

απεργίες και τις καταλή-

ψεις δημόσιων υπηρεσιών

και όπως αλλιώς κρίνουν οι

ΓΣ και οι συνάδελφοι. Να

φέρουμε την Ανάσταση

στον κλάδο, στην κατατα-

λαιπωρημένη Παιδεία

μας, στους εργαζόμενους

και στην κοινωνία μας.

Έµνευση σε όλο τον κόσµο

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτάμι της οργής της ελληνι-κής κοινωνίας κόντρα στους ναζιστοφασίστες το Σεπτέμβρη του 2013. Αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο η μορφή τού Παύλου έγινε γκράφιτι σε τοίχους, έγινε πανό στα χέρια και σύνθημα στα στόματα δεκάδων χιλιάδων, έγινε λέξεις σε ποιήματα και στίχους στα στόματα δικών του, των χιπχοπάδων σε όλο τον κόσμο. Από τα στενά του Περάματος και του Κερατσινίου μέχρι τις συνοικίες της Βαρκελώνης και του Μπουένος Άιρες, του Σικάγου και του Χιούστον, ο KillahP – το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Παύλου όταν έπιανε το μικρόφωνο – γίνεται φωνή των καταπι-εσμένων. Σε ένα άγριο κομμάτι ο Quadir Lateef, ράπερ από το Χιούστον, έστειλε το δικό του μήνυμα. “ Fuck Golden Dawn, Ku Klux Klan wannabe”, τραγουδάει ο διάσημος Mc. Μήνυμα για το θάνατο του Παύλου έστειλαν και οι Cypress Junkies, ο Eric Bobo, μέλος μιας από τις πλέον διάσημες ομάδες της αμερικάνικης Χιπχόπ σκηνής και ο DJ Rhettmatic από τους The Beat Junkies που ήλθαν στην Ελλάδα τον Οκτώβρη μαζί με τον θρύλο της Χιπχόπ από την Φιλαδέλ-φεια Schooly D.

Να εργαστούμε

για να εμβαθύνουμε

το Mέτωπο Αγώνα Ρήξης

και Ανατροπής

για την υπεράσπιση

της Δημόσιας Παιδείας, της Εργασίας κι

όλης της Κοινωνίας

Σελίδα 2 Το Έντυπο

Αυτός λέει: “Η είδηση της δολοφονίας του KillahP μάς συγκλόνησε. Στέλ-νουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην χιπχόπ κοινότητα της Αθήνας και λέμε πως είμαστε μαζί τους στη μάχη ενάντια στους ρατσιστές και τους φασίστες”.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ Γ.Σ. ΤΩΝ ΠΡΟΕ∆ΡΩΝ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

5. Δίνουμε γόνιμη και δημι-ουργική εναλλακτικές στους μαθητές μας, στον πολιτι-σμό, στον αθλητισμό, στον ελεύθερο χρόνο αξιοποιώ-ντας τις πρωτοβουλίες, τις ομάδες στους δήμους και τα ομαδικά ή ατομικά ενδια-φέροντα.

Οι εκπαιδευτικοί όλης της χώρας είμαστε «εκ πεποιθήσεως» αντι-φασίστες. Θα σταθούμε απέναντι στην επέκταση και προσπάθεια διείσδυσης των νεοναζί στα σχο-λεία. Σε αυτή τη δημοκρατική πανστρατιά καλούμε κάθε πολί-τη, κάθε συλλογικότητα και φορέ-α στο πλευρό μας. Οργανώνουμε δράσεις κι εκδηλώσεις στα σχο-λεία και τις γειτονιές ώστε να ευ-αισθητοποιηθούμε και πάλι εκ-παιδευτικοί, μαθητές, γονείς κι η υπόλοιπη κοινωνία ενάντια στην αδικία, τη βία και τα εγκλήματα των ναζιστοφασιστών.

Με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφο-νία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα και τις απειράριθμες αποδείξεις ε-γκληματικών ενεργειών της νεοναζι-στικής οργάνωσης της «Χρυσής Αυγής», καλούμε όλους τους εκπαι-δευτικούς να συζητήσουμε στα σχο-λεία, στις Γ.Σ., στις Επιτροπές Αγώ-να τα παρακάτω:

1. Οφείλουμε με κάθε πρόσφο-ρο, παιδαγωγικό και δημο-κρατικό τρόπο να συμβάλου-με στη δημιουργία αντιφασι-στικής συνείδησης στους μα-θητές μας. Μέσα από το «κρυφό» αναλυτικό πρόγραμ-μα με DVD, συζητήσεις, δια-λέξεις, να προκρίνουμε τη μνήμη ενάντια στη λήθη.

2. Διαχωρίζουμε τη νεανική άγνοια, τον αυθορμητισμό και την ενδεχομένη αφέλεια από τις εγκληματικές συμμορίες των νεοναζί. Οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε με πειθώ και διάλογο στους μαθητές μας, αλλά αμείλικτα στους νοσταλγούς του Χίτλερ.

3. Στα σχολεία, και λόγω κρίσης επεκτείνεται η ενδομαθητική και άλογη βία. Αν ένα τμήμα της νεολαίας «γοητεύεται» από τη σύγκρουση οφείλουμε, θαρρετά, αποφασιστικά να πείθουμε για την ανοχή απέ-ναντι στο διαφορετικό, για την ισότητα, την ελευθερία και να δίνουμε θετική διέξοδο.

4. Θωρακίζουμε τα σχολεία από τη διείσδυση της φασιστικής συμμορίας, χωρίς υπεκφυγές.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ, ΜΕ

ΠΕΤΡΟΥΛΑ - ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΜΑΣ

ΟΔΗΓΕΙ!!!

Σελίδα 3 Τεύχος 7

Ο Γιώργης, μικρός άνθρωπος της φυλής των Τσιγγάνων, μου κράτησε παρέα χθες στο ταχυδρομείο της γειτονιάς του.

1 Δεκεμβρίου 2012

Ζεφύρι.

Στεκόμουν όρθια σχε-δόν μια ώρα, προσπα-θώντας να τακτοποιή-σω την αλληλογραφία του σχολείου αλλά κυ-ρίως τις κάρτες που έγραψαν οι μαθητές μου για 23 συνεργαζό-μενα σχολεία της Ευ-ρώπης. Να κολλήσω τα γραμματόσημα και να διευθετήσω την α-ποστολή τους.

Ο Γιώργης είναι μικρός και ξέρει να μετράει μέχρι το τρία. Έτσι, χαρούμενος διαπίστω-νε πως όπου νάναι τελειώνω κάθε που ένα πακέτο έφτανε στο πλήθος τρία των υπο-λειπόμενων φακέλλων και καλά να είμαι και πως θα ξεκουραστώ, μα πριν απο αυτό , χάιδευε τα γραμματό-σημα σα στολίδια κι ενδιαφερόταν να μάθει τι στο καλό είναι οι α-ναπαραστάσεις πάνω τους. Κι η θάλασσα; τι είναι η θάλασσα; και πως αυτή έχει λουλού-δια και ψάρια και πως ο Θεός τα ευλόγησε κι αυτός θα μας βοηθή-σει. Και τ” όνομά σου, όχι δεν είναι σπάνιο! είναι ωραίο! και κάθε

τόσο βαριόταν κι έβγαινε έξω να ρίξει μια γυροβολιά στο δια-χωριστικό των πεζο-δρομίων και ξαναρχό-ταν φουριόζος να με-τρήσει μέχρι το τρία και να με ανακουφίσει με την ανακοίνωση του πως όπου νάναι τε-λειώνω. Και πως είναι τα παιδιά αυτά; και μάλλον του έφτασε που η απάντηση τον περιείχε και πως είναι σαν κι αυτόν μόνο που μιλάνε άλλη γλώσσα και ποια είναι αυτή και τι είναι Αγγλικά και πως Τούρκικα δεν ξέ-ρει.

Ο Γιώργης άκουε στο ρυθμό και το ύψος της φωνής μου και μάλλον του άρεσε που ψιθύρι-σα πως να μαζέψουμε τα χαρτάκια να μην αφήσουμε λερωμένο το μέρος κι όπως είδε τη στοίβα να κατεβαί-νει στον ένα υπολειπό-μενο φάκελλο, έσκυψε και μάζεψε όσα είχαν πέσει κάτω και μερικά ακόμη κι ίσως και τα φυλλάδια του Ταχυ-δρομείου, μαζί κι αυτά

του Ταχυδρομικού Τα-μιευτηρίου – τι θα τα χρειαστούμε άλλωστε αυτά; – όσο εγώ καθά-ριζα την επιφάνεια που δεν έφτανε και μάλλον με άκουσε που ανα-ρωτήθηκα αν υπάρχει καλαθάκι με τα άχρηστα και με πρόλα-βε να μου δείξει τον κάδο κοντά στα ταμεία κι η κυρία που μας πα-ρακολουθούσε μάλλον γοητεύτηκε απο την πράξη του Γιώργη και στάθηκε συγκαταβατι-κά απέναντί του αυτή τη φορά .

Ο Γιώργης. Μικρός άνθρωπος της φυλής των τσιγγάνων που μού θύμισε πως ό,τι ζητάμε όλοι είναι ανα-γνώριση, στέρξιμο και μια ήσυχη φωνή να απαντάει στις αναζητή-σεις μας.

Ασημίνα Λαμπράκου

Ο Γιώργης

Ο Γιώργης.

Μικρός

άνθρωπος της

φυλής των

τσιγγάνων που

μού θύμισε

πως ό,τι ζητάμε

όλοι είναι

αναγνώριση,

στέρξιμο και

μια ήσυχη

φωνή να

απαντάει στις

αναζητήσεις

μας.

Σελίδα 4 Το Έντυπο

Είμαστε ένα από τα εκατοντάδες Επαγγελ-ματικά Λύκεια (ΕΠΑ.Λ.) που εδώ και αρκετό καιρό, είμαστε στο στόχαστρο του Ελληνικού κράτους. Μας στερούν το δικαί-ωμα για μάθηση και πιο συγκεκριμένα το πάθος μας για τα ε-παγγέλματα που έχουν καταργηθεί.

Αναγκασμένοι και ε-μείς να επιλέγουμε κά-ποια άλλη ειδικότητα, που δεν έχει καμία σχέση σύμφωνα με εκείνη που είχαμε επι-λέξει αρχικά. Σνομπά-ρουν την δωρεάν δη-μόσια παιδεία και πιέ-ζουν τους γονείς και τα παιδιά να εμπιστευ-τούν κάποιο Ι.Ε.Κ. α-κόμα και μια Ιδιωτική σχολή αδιαφορώντας

για την οικονομική κα-τάσταση καθεμιάς από αυτές τις οικογένειες.

Κάποιοι πιστεύουν ότι στην εποχή την οποία βρισκόμαστε δεν υ-πάρχει ο πόλεμος. Λά-θος! Κατά κάποιον τρόπο έχουμε πόλεμο. Μας τον κηρύσσουν καθημερινά αυτοί που μας στερούν την μάθη-ση, την παιδεία, τον πολιτισμό. Οι περισσό-τεροι επίσης λένε ότι είμαστε η χειρότερη γενιά, αυτή που θα τραβήξει τα λάθη των προηγούμενων γε-νιών. Στην πραγματι-κότητα ναι, εμείς είμα-στε η χειρότερη γενιά, σε εμάς κηρύσσουν τον πόλεμο, στον ο-ποίο και θα νικήσουμε. Δεν θα το βάλουμε τό-σο εύκολα κάτω.

Θέλουμε την στήριξη όλων σας. Έτσι με αυ-τόν τον τρόπο μπο-ρούν και οι επόμενες γενιές να κρατήσουν ζωντανό αυτό το οποίο μας είναι πολύ χρήσι-μο…

… ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ…

20/10/2013 Κ.Π. Μαθήτρια του 1ου ΕΠΑ.Λ.

Άνω Λιοσίων

δευση που μας ταλανί-ζουν ανελλιπώς εδώ και πάρα πολλά χρόνι-α. Δεν αποποιούμαστε και μέρος της ευθύνης, ωστόσο… Φρόντισαν πρώτα να μας απαξιώ-σουν οικονομικά, εξου-θενώνοντας τις όποιες εναπομείνασες δυνά-μεις μας. Έπειτα, με την αιτιολογία ότι πράγματι επιλέξαμε το επάγγελμα, το οποίο μας ενδιέφερε, μάλλον φταίξαμε και γι’ αυτό,

Και «ήγγικεν» η ώρα της αξιολόγησης!!!

Πριν αυτή επιχειρηθεί, ας αναλογιστεί ο «έχων κοινό νου», για ποιους θεωρούμαστε άξιοι λόγου, όταν οι κυβερνώντες και οι κατά καιρούς κυβερνή-σαντες και απελθόντες δεν μπόρεσαν στοιχει-ωδώς να αλλάξουν, προς το καλύτερο φυ-σικά, δεδομένα και κα-ταστάσεις στην εκπαί-

απαιτούν να εξακολου-θούμε να υπηρετούμε σε σχολεία ανά την Ελλάδα, χωρίς «ορθολογική διαχείρι-ση» προσωπικού. Ο εξορθολογισμός στην οικονομία ή στη διοίκη-ση θεωρείται από τους πρωταρχικούς στό-χους, αποβλέπει, ω-στόσο, στον περιορι-σμό δαπανών, στη μείωση ποσοτικών δε-δομένων, στη συρρί-κνωση ή και στον αφα-

Ανοικτή Ειστολή

Αναρωτιέµαι…αναρωτιέσαι…αναρωτιέται…

Θέλουμε την

στήριξη όλων

σας. Έτσι με

αυτόν τον

τρόπο

μπορούν και οι

επόμενες

γενιές να

κρατήσουν

ζωντανό αυτό

το οποίο μας

είναι πολύ

χρήσιμο…

… ΤΗΝ

ΠΑΙΔΕΙΑ…

Σελίδα 5 Τεύχος 7

νισμό δομών και λει-τουργιών, που αμφι-βάλλω εάν, και ποτέ, κατά το παρελθόν εκτι-μήθηκε η προσφορά τους, η αποτελεσματι-κότητά τους και η ανα-γκαιότητά τους.

Και η σκέψη μόνο ότι με κάθε δυνατό τρόπο «πρέπει» να εξοικονο-μηθούν οι αναγκαίοι πόροι για την ανάπτυ-ξη, καταλήγει να απο-τελεί πλέον μια εμμο-νή. Και είναι απορίας άξιο ποιοι θα απομεί-νουμε πράγματι άποροι. Όλοι όσοι, όχι μόνο αποδεχτήκαμε την περικοπή των μι-σθών, ή άλλοι των συ-ντάξεών τους, για να ανορθωθεί η οικονομί-α. Όλοι όσοι «ακούμε» για περιστολή δημοσί-ων δαπανών και «οφείλουμε» να είμα-στε ικανοποιημένοι γιατί τάχα οδηγούνται στη δικαιοσύνη όσοι θεωρήθηκαν υπεύθυ-νοι για κατάχρηση δη-μοσίου χρήματος. Σαν να μην ήταν, άραγε, αυτό υποχρέωση των αρμόδιων αρχών, δη-λαδή, να εφαρμόσουν το νόμο ή να αποδώ-σουν ευθύνες σε όποιους κριθούν ένοχοι!!! Γιατί ας το παραδεχτούμε όλοι ότι δεν μπορούν να ευαγ-γελίζονται το σοσιαλι-σμό και να κόπτονται για το κράτος δικαίου, αλλά και πρόνοιας, όσοι «προνόησαν» μόνο να ακολουθή-σουν τα χρήματά τους

δαιδαλώδεις διαδρο-μές, καθώς οι ίδιοι διέ-πρεπαν στην πολιτική τους σταδιοδρομία, έχοντας αποποιηθεί την ηθική πρωτίστως ευθύνη για κάθε είδους ποινικά ή και πολιτικά σκάνδαλα.

Και ζώντας στη σκιά, για να μην πω στον εφιάλτη αυτού του πο-λιτικού κλίματος, ποιο αξιοκρατικό σύστημα ή μοντέλο θα έχει επι-κρατήσει ή θα έχει προβληθεί για να πει-σθεί ο πολίτης ότι οι πραγματικά άξιοι, συ-νετοί προοδευτικοί, εργατικοί και δημιουρ-γικοί εργαζόμενοι θα ανταμείβονται, θα εκτι-μάται η προσφορά τους και θα συνεκτιμώ-νται οι δυσκολίες ή θα υπάρχει η διάθεση να βελτιώνονται τυχόν αδυναμίες ή και να πα-τάσσονται αποστήμα-τα» του συστήματος; Είναι απογοητευτικά λίγα τα παραδείγματα τέτοιων φωτεινών εξαι-ρέσεων γι΄αυτό και η επιφυλακτικότητα όσων θα υποστούν τη σχετική διαδικασία αξι-ολόγησης, συνδέεται με τη βέβαιη πεποίθη-ση ότι καθόλου δεν θα αναδείξει η αξιολόγηση τα πραγματικά προ-βλήματα και τις δυσκο-λίες και δεν θα αποκα-ταστήσει δυσλειτουργί-ες του συστήματος.

Η αρνητική διάθεση δεν είναι έμφυτη, έχει καλλιεργηθεί γιατί η πρόθεση για ουσιαστι-

κή αλλαγή και πραγμα-τική βελτίωση του εκ-παιδευτικού συστήμα-τος δεν έχει υπάρξει, ούτε στις καλύτερες των περιπτώσεων!!! Επιχειρήματα του τύ-που θα επιλέγονται οι άξιοι για την εκπαιδευ-τική διαδικασία, επι-κρατούσαν και παλαιό-τερα… όταν ο διαγωνι-σμός ΑΣΕΠ, που θα τους «αναδείκνυε πράγματι», τους έκρινε επιτυχόντες, αλλά μη διοριστέους, όταν η προσφορά των ενδια-φερομένων ήταν απεί-ρως πολλαπλάσια των συγκεκριμένων ανα-γκών και της όποιας ανά σχολική περίοδο «ζήτησης». Κι έτσι, έχουμε καταλήξει στις μέρες μας να «συγχωνεύουμε» τά-ξεις, σχολεία και… μα-θητές. Να εργαζόμα-στε με περισσότερους μαθητές ανά τμήμα χωρίς να γίνεται αντι-ληπτό τι μπορεί αυτό και πρακτικά να συνε-πάγεται στο πλαίσιο της δυναμικής της κά-θε σχολικής τάξης, κα-θώς οικογενειακοί λό-γοι, οικονομικά προ-βλήματα και κοινωνι-κές παράμετροι σε συνδυασμό, δημιουρ-γούν μία εξαιρετικά έως εκρηκτικά δυναμι-κή σύνθεση. Το φάσμα της ανεργίας εμφανίζε-ται ως ο σοβαρότερος παράγοντας στις περι-οχές της Δυτικής Αττι-κής όπου τα ποσοστά ανεργίας των ενηλίκων ανέρχονται περίπου

Το φάσμα της

ανεργίας

εμφανίζεται

ως ο

σοβαρότερος

παράγοντας

στις περιοχές

της Δυτικής

Αττικής όπου

τα ποσοστά

ανεργίας των

ενηλίκων

ανέρχονται

περίπου στο

28% και των

νέων,

αντίστοιχα

πάνω από το

65%.

Σελίδα 6 Το Έντυπο

στο 28% και των νέων, αντίστοιχα πάνω από το 65%.

Και φυσικά, δεν γίνεται αντιληπτό πόσο η ψυ-χολογία όλων μας, μα-θητών κι εκπαιδευτι-κών, επιβαρύνεται, εφόσον γρήγορα εκλεί-πει και ο στοιχειώδης σεβασμός, αλλά κυρι-αρχεί και η έλλειψη αναγνώρισης του εξαι-ρετικά δύσκολου, ως προς τη φύση του, εκ-παιδευτικού μας έργου.

Προέχει, όμως, η οικο-νομία (<οικονομώ). Η σημασία του όρου με-ταξύ των άλλων είναι η επιστασία του οίκου: πραγματεύομαι, χειρί-ζομαι τα του οίκου μου. Δεν έχουμε, όμως, αυτή την πολυ-τέλεια, όταν ό,τι απο-φασίζεται, μας επιβάλ-λεται και τα περιθώρια να αυτενεργήσουμε είναι πολύ περιοριστι-κά, εφόσον είναι προ-καθορισμένα. Αν ήταν

δυνατόν, θα διευκόλυ-νε να επιβληθεί και έλεγχος συνειδήσεων!

Επανέρχομαι στην ευ-θύνη που μας αναλο-γεί στο βαθμό που επι-τρέψαμε να μας συμ-βούν όλα όσα «μας βρήκαν». Ίσως, αν υ-ποκύψουμε, προσκυ-νήσουμε και ενδώσου-με σε παράλογες απαι-τήσεις, όχι απλώς θα είμαστε άξιοι της μοί-ρας μας… αλλά ίσως να χρειαστεί να ζήσου-με στο μέλλον και πά-νω στα συντρίμμια της ζωής και των ονείρων μας!!!

«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα

προσμένοντας ,ίσως, κάποιο θάμα»

Γιολδάση Βιργινία

Εκπαιδευτικός

(Οι σκέψεις αυτές αποτυ-πώθηκαν αρχικά στο χαρτί πριν από τις Πανελλαδικές Εξετάσεις Μαΐου- Ιουνίου 2013, πριν από την επι-στράτευσή μας, και κυρίως πριν από το ΣΟΚ των δια-θεσιμοτήτων-απολύσεων των συναδέλφων εκπαιδευ-τικών τεχνικών ειδικοτήτων, αλλά και άλλων κλάδων εργαζο-μένων… Έπεται, όμως, συνέχεια…!!!)

Σελίδα 7 Τεύχος 7

Σχολείο, εργασία, γνώση και µαθητεία

τελευταία ανάλυση, μια συγκρουσιακή παρα-γωγή νοημάτων και η εγγραφή τους σε θε-σμούς και πρακτικές, η εκ νέου νοηματοδότη-ση μερικών φθαρμέ-νων, κοινότοπων, «άδειων» λέξεων και εκφράσεων (Hohlen Rhrasen). Ας πάρουμε μιαν ανάσα και ας προσπαθήσουμε να

δώσουμε νόημα, το δικό μας νόημα, σε κάποιες λέξεις, να «γεμίσουμε» το αδεια-νό πουκάμισο της Ελέ-νης, εν προκειμένω του Σχολείου.

Το Σχολείο έχει αρι-στοκρατική καταγωγή. Η σχόλη είναι καταρ-χήν μία κατανομή, ταυ-τόχρονα συμβολική και

Βυθισμένοι στη δίνη των εξελίξεων, στις μικρές και μεγάλες μά-χες, στην καθημερινή αγωνία μας, στις ατέ-λειωτες συζητήσεις μας, κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε αυτό που υπαινίχτηκε κάποτε ο Μαρξ, σε ένα από τα στρυφνότερα και πιο αντιφατικά κείμενά του: ότι η πολιτική είναι, σε

Με τη γενίκευση

της εκπαίδευσης

των νέων - αρχικά

κατά τη

Μεταρρύθμιση και

πολύ μαζικότερα

με τα αλλεπάλληλα

εκπαιδευτικά

νομοθετήματα της

επαναστατικής

Γαλλίας - ο

ελεύθερος χρόνος,

κυρίως του

παιδιού, που με

τον σταδιακό

περιορισμό της

παιδικής εργασίας

αντιπροσωπεύει

τον κατεξοχήν μη-

παραγωγό, γίνεται

χρόνος

προετοιμασίας για

τη ζωή του ως

ενήλικα.

Σελίδα 8 Το Έντυπο

πραγματική, του χώ-ρου και του χρόνου, ένας πρωταρχικός χωρισμός στις χρήσεις του χρόνου και στις εγγραφές στο χώρο : ανάμεσα στους αν-θρώπους του μόχθου, της εργασίας, της πα-ραγωγής, του σκοτει-νού εργαστηρίου και της σκληρής υπαί-θρου, που δεν διαθέ-τουν χρόνο για οτιδή-ποτε άλλο και στους ανθρώπους που, έχοντας εξασφαλίσει τις βιοποριστικές τους ανάγκες, είναι, σχεδόν εξ’ ορισμού, ισότιμοι και διαθέτουν τον χρό-νο τους δε οτιδήποτε άλλο, συμπόσια, μου-σική, ιππικές ασκή-σεις, κυνήγι. Η σχόλη, καθαυτή, δεν μεταδίδει κανένα χρηστικό περι-εχόμενο, δεν αφορά ειδικά στην παιδική ηλικία, ούτε ταυτίζεται με την τεμπελιά, αντί-θετα, μπορεί να συνο-δεύεται από εξαντλητι-κή προσπάθεια. Η ση-μασιολογική εξέλιξη από τη «σχόλη» στο «Σχολείο» συντελείται όταν αυτό το οτιδήπο-τε άλλο γίνεται η γνώ-ση. Η διανεμητική μορ-φή, όμως, παραμένει πάντα η ίδια: η γνώση προορίζεται γι’ αυτούς που έχουν τον απαραί-τητο χρόνο για να μά-θουν, που είναι απαλ-λαγμένοι από τις ανά-γκες της επιβίωσης και αναπαραγωγής τους, και μαθαίνουν απλά για να μάθουν. Φαινο-μενικά φορμαλιστική

ταυτολογία, που έχει επισύρει τις δριμύτερες κριτικές τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, η οποία όμως ορίζει την καρδιά του Σχολείου: τη διπλή ισότητα μπροστά στη σχόλη και την άσκηση της κοινής σε όλους έλλογης ικανότητας.

Η εξισωτική δυναμική του Σχολείου δεν εμ-φανίζεται, βέβαια, πο-τέ «καθαρή», αντίθετα, εγγράφεται πάντα, υ-βριδικά, διάστικτα αλ-λά ανεξίτηλα, σε ένα δίκτυο κοινωνικών και οικονομικών ανισοτή-των, ιεραρχιών και κα-ταμερισμών, στον αδυ-σώπητο χώρο της πα-ραγωγής, της εργασί-ας, της άνισης ανταλ-λαγής, όπου κάθε μη «παραγωγικό» δευτε-ρόλεπτο θεωρείται «χαμένο». Οι δύο αυ-τές λογικές, ριζικά ετε-ρογενείς, πάντα, όμως διαπλεκόμενες, ορί-ζουν το πεδίο των α-ντιπαραθέσεων από το Σχολείο. Ευθύς εξ’ αρχής η σχόλη είναι αξεδιάλυτα ενωμένη με την «παιδεία», κα-θώς ο χρόνος του χω-ρισμού των τάξεων είναι ταυτόχρονα και χρόνος της αναπαρα-γωγής τους από γενιά σε γενιά, δηλαδή συ-μπίπτει με τον χρόνο της βιολογικής και ψυ-χοσωματικής ανάπτυ-ξης του παιδιού: το παιδί οφείλει να μάθει κάτι κοινωνικά προσδι-ορισμένο, έστω κι’ αν πρόκειται μόνο για τον

τρόπο ζωής που αρ-μόζει στην αργόσχολη αριστοκρατία. Η εισα-γωγή ενός τελεολογι-κού περιεχομένου στη μορφή της σχόλης γεν-νάει την υβριδική μορ-φή της Εκπαίδευσης. Με τη γενίκευση της εκπαίδευσης των νέων - αρχικά κατά τη Με-ταρρύθμιση και πολύ μαζικότερα με τα αλλε-πάλληλα εκπαιδευτικά νομοθετήματα της ε-παναστατικής Γαλλίας - ο ελεύθερος χρόνος, κυρίως του παιδιού, που με τον σταδιακό περιορισμό της παιδι-κής εργασίας αντιπρο-σωπεύει τον κατεξο-χήν μη-παραγωγό, γίνεται χρόνος προε-τοιμασίας για τη ζωή του ως ενήλικα. Η εκ-παίδευση μετατρέπεται σε χρόνο επαγγελματι-κής κατάρτισης, χρόνο μαθητείας στην μελλο-ντική παραγωγική ερ-γασία, χρόνο ενσωμά-τωσής του στους κοι-νωνικούς καταμερι-σμούς και ανισότητες, με δυο λόγια το αντί-θετο της σχόλης. Το μοντέλο αυτό, ας το ονομάσουμε, πρόχει-ρα, εργαλειακό, κλη-ρονομιά του αντιαρι-στοκρατικού, ωφελιμι-στικού Διαφωτισμού και της προτεσταντικής Κλήσης (beruf, voca-tion), λειτούργησε αρ-κετά ικανοποιητικά, συνέβαλε μάλιστα στην άμβλυνση των ανισοτήτων, σε περιό-δους κατά τις οποίες συνέκλιναν τρία στοι-

η εργασία, όσο

παραμένει

εργασία,

δηλαδή αυτό

από το οποίο

ζούμε

( nachdem die

Arbeit […] Mittel

zum Leben), δεν

διαθέτει καμία

απελευθερωτική

δύναμη, ούτε

αποτελεί το

μέτρο

οποιασδήποτε

ισότητας,

Σελίδα 9 Τεύχος 7

χεία που τίποτα στη φύση και την ιστορία τους δεν προδικάζει τη διαρκή συγκλίνουσα πορεία τους: οι συνε-χείς ανακατατάξεις στο πεδίο των επιστημών, η οικονομική μεγέθυν-ση και η κοινωνική κι-νητικότητα. Σε περιό-δους απόκλισης τους προβάλλει με σαφήνει-α ως αυτό που ήταν πάντα, μια κατάρτιση-μαθητεία προσανατο-λισμένη στις δεξιότη-τες, στους χώρους και τους χρόνους του μελ-λοντικού εργατικού δυναμικού, και που συμπυκνώνεται θαυ-μάσια στην αποδιδό-μενη στον John D. Rockeffeler ρήση, κα-τά τα εγκαίνια του General Education Board, στα 1906: “We need a nation of work-ers, not of thinkers”. Έναν αιώνα αργότερα το Πρόγραμμα “No Child Left Behind”, με τη «γενναία» υποστή-ριξη ιδιωτικών χορη-γών, με τα standard-ized tests, την ac-countability και τα nar-row curricula (νεοελληνική ξεπατι-κωσούρα: τράπεζες θεμάτων, αξιολόγηση, νέα αναλυτικά προ-γράμματα) μετέτρεψαν το αμερικανικό σχολι-κό σύστημα σε φορέα διαχείρισης ροών ερ-γατικού δυναμικού. Το Σχολείο βρίσκεται, πράγματι, σε «κρίση», βρισκόταν, όμως, πά-ντα σε κρίση, έκδηλη ή λανθάνουσα, επειδή

ήταν πάντα μια επίδικη υπόθεση: ακριβώς για-τί οι εργαζόμενοι γίνο-νται καλύτεροι, αποδο-τικότεροι, πιο παραγω-γικοί εργαζόμενοι όχι στο Σχολείο αλλά στο χώρο και κατά τον χρόνο εργασίας τους. Η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, είχε, από τις ίδιες τις θεω-ρητικές καταβολές της, μια εξαιρετικά αμφίση-μη και διφορούμενη στάση απέναντι στο εργαλειακό μοντέλο. Σαγηνευόταν διαρκώς, ακόμη κι’ αν δεν ε-μπνεόταν θεμελιακά, από τη ρητορική της παραγωγικότητας και της απόδοσης, την α-πελευθερωτική διάστα-ση της εργασίας, το όραμα μιας εργατικής τάξης που αυτοδιαχει-ρίζεται «επιστημονικά» την παραγωγική διαδι-κασία. Παράλληλα, έδινε όλες τις μεγάλες μάχες γα το Δωρεάν Δημόσιο Σχολείο στο όνομα άλλων ταυτοτή-των, κάποτε διφορού-μενων, του εκσυγχρο-νισμένου Έθνους, του σκεπτόμενου Πολίτη, του ολοκληρωμένου Ατόμου, πάντα όμως στη βάση μιας αλλα-γής ταυτότητας του εργάτη: περιορισμός του χρόνου εργασίας των ενήλικων, επιμή-κυνση της υποχρεωτι-κής εκπαίδευσης των νέων, έμφαση στα «πολιτιστικά αγαθά», προκειμένου τόσο οι εν ενεργεία όσο και οι μελλοντικοί εργαζόμε-

νοι να γίνουν όχι απλά καλύτεροι - που συχνά σημαίνει πιο πειθήνιοι - εργαζόμενοι αλλά να διαθέτουν χρόνο για την πρόσβαση στο προνόμιο της σχόλης και της γνώσης, στην κουλτούρα και τη συμ-μετοχή στα κοινά. Ο ίδιος ο Μαρξ, αφού ανακάλυψε στα γερά-ματά του ότι η εργασί-α, όσο παραμένει ερ-γασία, δηλαδή αυτό από το οποίο ζούμε ( nachdem die Arbeit […] Mittel zum Leben), δεν διαθέτει καμία α-πελευθερωτική δύνα-μη, ούτε αποτελεί το μέτρο οποιασδήποτε ισότητας, αφού εκθειά-ζει ως πολύτιμο και αδιαπραγμάτευτο αγα-θό την κουλτούρα των ανώτερων τάξεων, επι-κρίνει σφοδρότατα το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα επειδή περι-λαμβάνει στο Πρό-γραμμά του ένα μαζι-κό λαϊκό σχολείο για τους εργάτες και όχι περισσότερη και καλύ-τερη τεχνική-επαγγελματική κατάρ-τιση-μαθητεία!!!

Η εξισωτική, όμως, λογική του Σχολείου ως «καθαρής» μορ-φής υπονομεύει, α-πορρυθμίζει, αμφισβη-τεί εκ των έσω το ερ-γαλειακό μοντέλο. Δεν υπόσχεται μιαν απατη-λή και ανέφικτη κοινω-νική ισότητα, δεν αντι-καθιστά την προσωπι-κή ευθύνη και επιλογή.

Το Σχολείο εγγράφει στις κοινωνικές σχέ-σεις, με ανεξίτηλους χαρακτήρες, την εμπει-ρία της ισότητας: την καθιστά ορατή, τη συμβολίζει και όπως κάθε συμβολισμός πα-ράγει συγκρουσιακά νοήματα και πρακτι-κές, δηλαδή πολιτική. Όσοι έχουν καθίσει δίπλα-δίπλα στα ίδια θρανία, απλά για να μάθουν, με τη θέληση να μάθουν, διαθέτο-ντας μόνο και μόνο άφθονο ελεύθερο χρό-νο και την κοινή νοη-μοσύνη τους, μαθαί-νουν πριν οτιδήποτε άλλο, πριν από οποιο-δήποτε γνωστικό αντι-κείμενο, ότι οι κοινωνι-κές και οικονομικές ανισότητες, οι ιεραρχί-ες και η εκάστοτε εξου-σία, εκεί έξω από τη σχόλη και τη γνώση, δεν στηρίζονται σε κα-μία φυσική ή λογική αναγκαιότητα, δεν έχουν καμία απολύτως ύστατη νομιμοποίηση, πέρα από την αυτοα-ναφορική τους ενδεχο-μενικότητα, ότι μπο-ρούν, κάθε στιγμή, να αμφισβητηθούν, να ελεγχθούν, να νοημα-

τοδοτηθούν διαφορετι-κά, να τεθούν υπό δια-πραγμάτευση: ότι συ-νιστούν πολιτικά δια-κυβεύματα. Όταν το Κογκρέσο, μετά το «τραύμα» του Σπούτ-νικ, χρηματοδότησε απλόχερα τη γνώση και το ποιοτικό Σχολείο το αποτέλεσμα ήταν, εκτός από τα προ-γράμματα της NASA, αυτό που η «Τριμερής Επιτροπή», προετοι-μάζοντας την συντηρη-τική αντεπίθεση, ονό-μασε “Crisis of Democ-racy”, δηλαδή υπερβο-λική, μη «διαχειρίσιμη» δημοκρατία. Το Σχο-λείο, το απαιτητικό Σχολείο της γνώσης, διαχέει στην κοινωνία πολλούς εν δυνάμει ίσους, πολύ περισσό-τερους από όσους μπορεί να αντέξει μια κοινωνία διογκούμε-νων ανισοτήτων. Νομί-ζω ότι αυτό ήταν το βαθύτερο μάθημα που πήραμε, εγώ και ο συμμαθητής μου Κων-σταντίνος Αρβανιτό-πουλος, δίπλα-δίπλα στα θρανία ενός, πράγματι, «ελιτίστικου» και απαι-τητικού Σχολείου. Κα-

νείς όμως δεν μας έμαθε, ούτε θα μπο-ρούσε ποτέ να μας μάθει, εκτός κι’ αν ακύ-ρωνε την ίδια την πολι-τική μας υπόσταση, πώς να το χρησιμο-ποιήσουμε. Έξω από τα θρανία, το μάθημα αυτό του έγινε, φαντά-ζομαι, μόνιμος εφιάλ-της. Σε κάποιους άλλους έδωσε την πρώτη ύλη για ένα όνειρο: να γίνουν όλα τα Δημόσια Δωρεάν Σχολεία «ελιτίστικα» και απαιτητικά, «αριστοκρατικά» - α-φαιρώντας από την κοινωνία των ανισοτή-των ένα μέρος του πλούτου που παράγει η εργασία προκειμέ-νου να έχουν όλοι πρόσβαση στη σχόλη και τη γνώση, στη μο-ναδική μη απατηλή ισότητα.

Στη μητέρα μου, που μου έμαθε ότι μία α-πό τις σημασίες της σχόλης είναι η αυτα-πάρνηση

Στέφανος Οικονόμου

Σύντομη βιβλιογραφία:

Αλέξης Δημαράς (επιμέλεια): «Η μεταρρύθμιση που δεν έγινε», Ερμής, 1974

Pierre Bourdieu: “Distinctions” Harvard University Press, 1984

Samuel P. Huntington et allii: “The Crisis of Democracy: report on the governability of democracies to the Trilateral Commission”, New York University Press, 1975.

Το Σχολείο

εγγράφει στις

κοινωνικές

σχέσεις, με

ανεξίτηλους

χαρακτήρες,

την εμπειρία

της ισότητας:

την καθιστά

ορατή, τη

συμβολίζει και

όπως κάθε

συμβολισμός

παράγει

συγκρουσιακά

νοήματα και

πρακτικές,

δηλαδή

πολιτική.

Σελίδα 10 Το Έντυπο

Jean Jaurès: “La morale prolétarienne et humaine”, Revue Agone, 29-30/2003 (κείμενο του 1909)

Karl Marx: “ Kritik des Gothaer Programms”, Karl Marx/Friedrich Engels - Werke. (Karl) Dietz Verlag, Berlin. Band 19, 4. Auflage 1973 (Κείμενο του 1875)

Jacques Rancière: “Ecole, production, égalité”στον τόμο: L’ Ecole de la démocratie, Fondation Diderot, 1998

Diane Ravitch: “The Death and Life of Great American School System: How Testing and Choice are undermining Education”, Basic Books, New York, 2010

Τα σχολεία «τσάρτερ» αοτελούν ένα κολοσσιαίο λάθος

«σχολικής μεταρρύθμι-σης».

Τα τσάρτερ όμως δεν θα εξαφανίσουν την φτώχεια, στην οποία ευθύνεται η χαμηλή ακαδημαϊκή απόδοση, ούτε θα μετατρέψουν τα σχολεία του έθνους μας σε ένα σύστημα υψηλής απόδοσης. Στα πιο αποδοτικά εκ-παιδευτικά συστήματα – π.χ. Φιλανδία και Κορέα- δεν υπάρχουν σχολεία τσάρτερ. Έχουν ισχυρά δημόσια σχολικά προγράμματα με καλά προετοιμα-σμένους και έμπειρους καθηγητές και διαχειρι-στές. Τα τσάρτερ και οι άλλες ψευδομεταρ-ρυθμίσεις , τα βάου-τσερ (vaouchers) , με-τατρέπουν το σχολείο σε ένα καταναλωτικό υλικό, στο οποίο η επι-λογή αποτελεί την μέ-γιστη αξία.

Ο αρχικός σκοπός των τσάρτερ, όταν πρωτοι-δρύθηκαν το 1990 ( και όταν εγώ ήμουν

υποστηρικτής τους), ήταν να συνεργαστούν με τα δημόσια σχολεία, όχι να τα ανταγωνι-στούν ή να τα υποβαθ-μίσουν. Υποτίθεται ότι ιδρύθηκαν για να στρατολογήσουν τους πιο αδύναμους μαθη-τές, αυτούς που το ε-γκατέλειπαν πρόωρα, και να εντοπίσουν με-θόδους με τις οποίες θα βοηθούσαν τα δη-μόσια σχολεία να κά-νουν καλύτερη δουλειά με εκείνους τους μαθη-τές που είχαν χάσει το ενδιαφέρον τους για το σχολείο. Αυτός θα έπρεπε να είναι ο στό-χος τους ακόμη και σήμερα.

Αντί αυτού, η βιομηχα-νία των τσάρτερ είναι επιθετική και επιχειρη-ματική. Τα τσάρτερ ζητούν υψηλότερους βαθμούς στα διαγωνί-σματα, πολλά εσκεμ-μένα εγγράφουν ελάχι-στο αριθμό σπουδα-στών της Αγγλικής γλώσσας και μαθητές με αναπηρίες.

Η εκστρατεία για την «μεταρρύθμιση» των σχολείων δίνοντας δη-μόσιο χρήμα στις ιδιω-τικές επιχειρήσεις, εί-ναι ένας αντιπερισπα-σμός από τα πραγμα-τικά προβλήματα του συστήματος μας: την φτώχεια και τον φυλε-τικό διαχωρισμό.

Το Λος Άντζελες έχει περισσότερα σχολεία τσάρτερ από κάθε άλλη σχολική περιφέ-ρεια των ΗΠΑ και αυτό είναι μια πολύ άσχημη εξέλιξη. Είναι τα σχο-λεία που εισπράττουν κρατική επιχορήγηση αλλά λειτουργούν σαν ιδιωτικά. Οι δισεκατομ-μυριούχοι ευνοούνται από αυτά τα με ιδιωτι-κό τρόπο διαχειριζόμε-να σχολεία. Οι γονείς δελεάζονται από τις αστραφτερές υποσχέ-σεις για ένα σίγου-ρο για τα παιδιά τους εισιτήριο για το κολλέ-γιο. Οι πολιτικοί θέ-λουν, μέσω των τσάρ-τερ να εμφανίζονται ως πρωταθλητές της

«Τα σχολεία

τσαρτερ δεν

θα

εξαφανίσουν

τη φτώχεια,

στην οποία

ευθύνεται η

χαμηλή

ακαδημαϊκή

απόδοση

Σελίδα 11 Τεύχος 7

Επισκεφθείτε µας µας στο

http://to-entypo.blogspot.gr/

Κάποια προωθούν τους μαθητές που α-πειλούν τους μέσους όρους αποτελεσμάτων τους. Πέρσι, η ομο-σπονδιακή Γενική Υ-πηρεσίας Λογοδοσίας εξέδωσε μια έκθεση τιμωρώντας τα τσάρ-τερ για την αποφυγή μαθητών με ειδικές ανάγκες και η Αμερικα-νική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών μηνύει τσάρτερ της Νέας Ορ-λεάνης γι’ αυτό τον λόγο.

Εξαιτίας της χαλαρής ρύθμισής τους, τα σχο-λεία τσάρτερ συχνά ούτε λογοδοτούν ούτε φυσικά χαρακτηρίζο-νται από διαφάνεια. Το 2013, οι ιδρυτές ενός σχολείου τσάρτερ στο Λος Άντζελες με 1.200 μαθητές είχαν καταδι-καστεί για υπεξαίρεση πάνω από 200.000 δολάρια σε δημόσιους πόρους. Στο Όκλαντ, από έναν έλεγχο στα σχολεία τσάρτερ με τις υψηλότερες επιδόσεις στο κράτος, διαπιστώ-θηκε η πιθανή κατά-χρηση 3,800,000 δο-λαρίων, όταν ο ιδρυτής προσέλαβε τις άλλες επιχειρήσεις του για να δουλέψουν για τα τσάρτερ του.

Τα σχολεία τσάρτερ θεωρούνται «δημόσια» την ώρα της διεκδίκη-σης δημόσιας χρημα-τοδότησης, αλλά στο Ομοσπονδιακό δικα-στήριο και μπροστά στο Εθνικό Διοικητικό Συμβούλιο Εργασια-κών Σχέσεων, όταν οι

εργαζόμενοί τους ανα-ζητούν την προστασία του κρατικού εργατι-κού δικαίου, έχουν ι-σχυριστεί πως είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις

Στους Λος Άλτος, μια ομάδα πλουσίων αν-θρώπων, άνοιξε ένα σχολείο τσάρτερ για τα δικά τους παιδιά. Από τους γονείς ζητήθηκε ως δωρεά το ποσό των 5.000 δολαρίων το χρόνο για κάθε παι-δί. Οι γονείς των τοπι-κών δημόσιων σχολεί-ων θεωρούν τα τσάρ-τερ ιδιωτικά σχολεία που απευθύνονται μό-νο στην ελίτ, έστω και αν κατά κύριο λόγο χρηματοδοτούνται με δημόσιο χρήμα.

Φυσικά υπάρχουν και έντιμα, καλά οργανω-μένα τσάρτερ τα οποία παρέχουν μια εξαιρετι-κή εκπαίδευση. Η συ-ντακτική επιτροπή αυ-τής της εφημερίδας αναφέρει την ανεξάρ-τητη έρευνα που δεί-χνει τους μαθητές του Λος Άντζελες να απο-δίδουν καλύτερα απ’ ότι θα απέδιδαν στα ενιαία σχολεία του Λος Άντζελες. Ωστόσο, πολλές άλλες μελέτες δείχνουν ότι τα τσάρ-τερ σε γενικές γραμμές δεν είναι πιο επιτυχη-μένα στο έργο της εκ-παίδευσης των παι-διών από τα δημόσια σχολεία, αν σε αυτά εγγραφούν τα ίδια είδη μαθητών.

Όσο μεγάλο και αν είναι το κόλπο μεταξύ

της θερμής υποστήρι-ξης των τσάρτερ και της πραγματικότητας των τσάρτερ, δεν αντι-προσωπεύει το μεγα-λύτερο κίνδυνο που ελλοχεύει η ύπαρξη αυτών των σχολείων. Έχουν γίνει η προπο-ρευόμενη αιχμή της πολυπόθητης ιδεολο-γικής σταυροφορίας από την ακροδεξιά να μετατρέψει την εκπαί-δευση σε μια κατανα-λωτική επιλογή και όχι μια υποχρέωση του πολίτη. Η εγκατάλειψη των δημόσιων σχολεί-ων για ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς ξε-ριζώνει την βασική μας υποχρέωση να υπο-στηρίξουμε τη δημόσια εκπαίδευση, είτε τα δικά μας παιδιά πάνε σε δημόσια, ιδιωτικά ή θρησκευτικά σχολεία, είτε ακόμα και αν δεν έχουμε καθόλου παι-διά.

Η εκστρατεία για την «μεταρρύθμιση» των σχολείων με την παρά-δοση δημοσίου χρήμα-τος σε ιδιωτικές επιχει-ρήσεις, είναι ένας με-γάλος αντιπερισπα-σμός από τα πραγμα-τικά προβλήματα του συστήματος μας: η ακαδημαϊκή επίδοση είναι χαμηλή όπου η φτώχεια και ο φυλετι-κός διαχωρισμός είναι υψηλός

Ντέιβιντ Ράβιτς