Mutlu Yıllar Dostum

Aniden takım elbiseli incecik uzun bir adam yanımıza gelip insan yavrusuna ‘’Senin annen baban nerede çocuk?’’ dedi. İnsan yavrusu hüzünlü bir ses tonuyla adamın gözünün içine bakarak ‘’Benim anne babam yok ama bir ailem var.’’ dedi ve beni gösterdi.

Adam bana öyle bir baktı ki sanki o bir insan yavrusu ben ise orada duran lüks bir oyuncaktım. ‘’Keşke yapabileceğim bir şey olsa.’’ dedi. Hemen cebinden küçük bir kâğıt parçası ve bir kalem çıkarttı. Kalemle kkağıt parçasına bir sürü rakam yazdı ve insan yavrusuna verdi. ‘’Eğer bana bu küçük yaratığı verirsen sana bunu veririm.’’ dedi.

İnsan yavrusu kâğıt parçasını eline aldı. ‘’Bu bir çek!’’ dedi. ‘’Evet, şimdi bana o güzel kürklü yaratığı ver!’’ dedi adam. İnsan yavrusu ‘’Hayır bayım o benim ailem ve onu hiçbir şeye değişmem.’’ dedi. Adam onun elindeki kâğıt parçasını şimşek gibi alıp arkasını dönüp oradan uzaklaştı. İnsan yavrusu bana bakıp ’’Seni hiçbir şeye değişmem, sen küçük arkadaşım, benim tek ailemsin, mutlu yıllar dostum.‘’ dedi.

2/2