Het is net 3 uur geweest. In het kleine dorpje Blue Hill is het stil. Bella knippert met haar ogen en gaat overeind zitten. Ze kan niet meer slapen. Met een brok in haar keel kijkt ze naar de foto van haar, Aimi, Senna en Luca die aan de muur hangt. Vanmiddag gaan ze hier weg. Vanmiddag gaan zij en Aimi naar de universiteit. Ze heeft het gevoel dat de tijd veel te snel is gegaan. ‘Aimi.’ fluistert ze. ‘Ja?’ hoort ze van de andere kant van de kamer. ‘Gaan we niet veel te snel al weg?’ vraagt Bella met een brok in haar keel. Aimi komt overeind. ‘Bella…’ begint ze, maar door een klopje op de deur klapt ze dicht.

Senna komt de kamer in gerend, met Luca op haar hielen. ‘Ik wil niet dat jullie gaan!’ zegt ze, en ze slaat haar handen voor haar gezichtje. ‘Ik wil het niet.’Ook in Luca’s ogen staan tranen. ‘kunnen jullie niet nog wat langer blijven?’ fluistert hij. Langzaam schud Bella haar hoofd. ‘Alles is al geregeld.’ mompelt ze. Luca laat zijn schouders hangen en er lopen tranen over zijn wangen, Senna staat nog steeds met haar handen voor haar gezicht. ‘Jongens…’ mompelt Aimi. ‘voor ons is het ook niet makkelijk, hoor.’

‘Maar jullie komen wel vaak langs hè?’ Luca kijkt smekend naar Aimi. ‘natuurlijk, zo vaak als kan.’ verzekert Aimi hem.

‘en binnenkort worden jullie al tiener, en dan duurt het niet lang tot jullie ook naar de universiteit komen.’ zegt Aimi. ‘we gaan jullie heel erg missen,’ zegt Luca. ‘wij jullie ook.’ zegt Bella, en glimlachend aait ze over zijn hoofd. Ondertussen veegt Senna haar tranen weg met haar mouw. ‘beloven jullie dat jullie vaak langskomen?’ vraagt ze. ‘dat beloven we.’ verzekert Aimi haar. Senna’s gezichtje klaart een beetje op. ‘en jullie hebben elkaar nog, hè.’ zegt Aimi, en ze glimlacht.

Om half 12 staat er een taxi te toeteren voor de deur. Olivia trekt haar beide dochters tegen zich aan. ‘Ik zal jullie missen.’ fluistert ze. Aimi en Bella geven Luca, Senna en Alex ook nog een knuffel, en dan stappen ze in de taxi. Met een brok in haar keel zwaait Olivia haar twee oudste dochters uit. Ze heeft nog één troost: Bella zal terug komen. Om de challenge die zij is begonnen voort te zetten.

Olivia, Alex, Senna en Luca blijven buiten staan totdat de taxi niet meer dan een klein stipje is. ‘Ik ga mijn huiswerk maken…’ mompelt Luca. Hij rent de trap op, en raffelt snel zijn huiswerk af en dan laat hij zich op zijn bed vallen. Tranen stromen over zijn wangen. Hij mist zijn zussen nu al.Een paar minuten later klinkt er een klein klopje op de deur. ‘Luca? Mag ik binnen komen?’ vraagt Senna. ‘Tuurlijk.’ mompelt Luca, en hij veegt snel wat tranen weg. ‘Ik mis ze.’ fluistert Senna droevig terwijl ze naast Luca ploft, ‘Nu al.’ ‘ik ook.’ mompelt Luca. ‘Maar we hebben elkaar nog, anders zou het al helemaal een hel zijn geweest.’ zegt Senna, Luca glimlacht een beetje. ‘Je bent het liefste tweelingzusje van de hele wereld.’ zegt hij, en hij aait over haar haar. ‘weet ik.’ zegt Senna grijnzend.

Ondertussen is Alex zijn nieuwe hobby aan het uitproberen: een robotwerkbank. Hij is er net mee begonnen en vind het nu al geweldig. Hij hoopt op een dag een Servo te kunnen maken. Maar zo ver is hij nog lang niet. Tevreden kijkt hij even naar het kleine robotje dat voor hem staat op de werkbank. ‘Niet slecht.’ mompelt hij tegen zichzelf. Hij stopt het dingetje weg in het kastje onder de werkbank, en begint weet op een blok staal te timmeren.

‘s Avonds, na het eten, worden Luca en Senna naar bed gestuurd en nestelen Olivia en Alex zich op de bank. Olivia zucht. ‘ze worden zo snel groot.’ fluistert ze. ‘Tja…’ mompelt Alex, ‘zo gaat dat helaas.’Olivia glimlacht. ‘gelukkig hebben we nog twee kinderen thuis, die nog lang niet weggaan.’ grijnst ze. Alex lacht een drukt een kusje op haar neus. ‘nog lang niet.’ beaamt hij.

De volgende ochtend staat Alex al vroeg naast zijn bed. Om 6 uur word hij opgehaald door de carpool. ‘Binnenkort toch maar een ander baantje zoeken… met een normale begintijd.’ mompelt hij tegen zichzelf terwijl hij snel even douchet. Na ook nog een vlug ontbijtje staat de carpool voor de deur. Alex zorgt dat hij op tijd buiten staat, zodat zijn collega niet gaat toeteren.

Een paar uurtjes later ploft Olivia neer op de bank. Het is nog redelijk vroeg en het is nog best donker buiten. Ze pakt de afstandsbediening en zapt langs de kanalen. Na een tijdje stopt ze met zappen en blijft ze kijken naar het kookkanaal.Ze zit net een kwartiertje te kijken als Senna binnenkomt. Slaperig wrijft Senna in haar ogen. ‘Hai mam.’ mompelt ze en ze gaat voor Olivia op de bak zitten. ‘Goedemorgen,’ zegt Olivia.‘Mam, als Luca zo wakker is, mogen we dan buiten spelen?’ vraagt Senna opeens heel wakker. ‘Natuurlijk.’ grinnikt Olivia.‘Goeiemorgen.’ klinkt het vanuit de deuropening. ‘Kom op, Luca! Kleed je snel aan, we gaan naar buiten!’ roept Senna.

Nog geen kwartier later rennen ze vrolijk naar de glijbaan. ‘Kijk dan hoe hard ik ga!’ roept Luca. ‘wacht!’, Gilt Senna, ‘Dan gaan we gelijk!’Na een half uurtje spelen komen ze weer hijgend binnen om snel nog een bordje havermout te eten, en dan moeten ze alweer naar school.

Olivia geniet van de rust in huis. Ze trekt een oude trui aan, pakt haar kwast en verf en begint te schilderen. Ze raakt helmaal verdiept in haar werk, dat ze niet doorheeft dat Alex thuis komt.‘Hallo,’ hoort ze opeens in haar oor, ze voelt Alex’ warme armen om haar middel. ‘Hoi.’ grinnikt ze. ‘Wat word het?’ vraagt Alex nieuwsgierig. ‘Een stukje tuin.’ mompelt Olivia terwijl ze weer verder gaat. Alex kijkt zwijgend mee over haar schouder.Een half uurtje later kijkt Olivia trots naar haar schilderij. ‘Het is prachtig geworden.’ fluistert Alex, en hij geeft haar een kus.

‘Tot morgen!’ roept Senna naar haar vriendinnen. Ze zwaait even naar de chauffeuse en springt de bus uit. Niet veel later volgt ook Luca.‘We zijn thuis!’ roepen ze in koor als ze binnen komen.‘Mam! Mam! We hebben allebei een tien op ons rapport!’ roept Senna blij. Luca knikt heftig. Olivia glimlacht en omhelst haar twee jongste kinderen. ‘Goedzo,’ fluistert ze in hun oren. ‘ik zal vanavond hamburgers maken.’Juichend rennen Luca en Senna naar boven om hun huiswerk te maken.

Als ze haar huiswerk af heeft, loopt Senna naar het kamertje van Lulu. ‘Hé Lulu, zal ik je voer bijvullen?’ vraagt ze aan de hond. Lulu blaft vrolijk als antwoord. ‘Oké, dan doe ik dat.’ grinnikt Senna.Ze gooit het bakje van Lulu vol, en zet het pak voer weer in het kastje.Ze blijft een tijdje stoeien met de hond, maar na een tijdje word ze moe. ‘Ik ga even schaken, Lulu. Jij mag kijken.’ zegt ze.

Even later zit ze aan de schaaktafel, die ook in de kamer van Lulu staat. ‘Ha! Ik ga winnen, Senna!’ mompelt ze tegen zichzelf. ‘Echt niet! Ik ga winnen.’‘Hé Sen.’ Luca komt rustig de kamer binnen. ‘Mag ik meedoen?’ vraagt hij als hij ziet wat Senna aan het doen is. ‘Tuurlijk!’ antwoord Senna vrolijk. ‘Als je maar weet dat ik je inmaak,’ ze grijnst. ‘echt niet.’ lacht Luca, en hij schuift aan.

‘Zijn jullie eigenlijk al zenuwachtig voor jullie verjaardag? Die is al over twee dagen.’ vraagt Olivia tijdens het eten. ‘Nee,’ zeggen Senna en Luca tegelijk. ‘Opgroeien is niet eng.’ verklaart Senna. ‘Je word er groter van! Het is juist leuk!’ beaamt Luca. ‘Oké dan.’ grinnikt Olivia.

‘Dit is best wel gaaf.’ mompelt Bella. Samen met Aimi staat ze voor hun huis op de campus van de Sim Universiteit. Aimi knikt. ‘Kom op, dan gaan we kijken hoe het er binnen uit ziet.’

SIM UNIVERSITEIT

Nadat binnen alles is bekeken, schuiven Aimi en Bella achter de computers om hun specialisatie te kiezen. Bella gaat voor wiskunde, en Aimi kiest geschiedenis. Meteen krijgen ze hun roosters toegemaild. ‘ik moet van 1 uur tot 3 uur ‘s middags.’ mompelt Bella. ‘Ik van… 8 tot 10 ‘s avonds.’ zegt Aimi. Ook krijgen ze vast wat opdrachten toegestuurd, die ze meteen gaan maken.

Als ze de opdrachten af hebben, is het 1 uur en moet Bella weg. Ondertussen start Aimi de computer weer opnieuw op, en besluit vast aan haar paper te werken. Twee uur later heeft ze al heel wat geschreven, en hoort ze de deur open- en dichtgaan. ‘Ik ben er weer!’ hoort ze Bella roepen.Aimi besluit dat ze genoeg heeft geschreven voor vandaag, en sluit de computer af. ‘hoe was het?’ vraagt ze aan Bella. ‘Leuk!’ zegt die vrolijk. ‘zeg, Aimi, zullen we vanavond de campus gaan verkennen?’ vraagt Bella. ‘Ik heb tot 10 uur college.’ mompelt Aimi. ‘daarna kan het toch?’ dringt Bella aan. ‘misschien.’ zegt Aimi.

Terwijl Bella haar opdrachten maakt, maakt Aimi wat te eten. Dus even later zitten ze samen op het balkon te eten.‘Ik snap echt niet waarom jij voor wiskunde hebt gekozen.’ zegt Aimi. ‘Ik bedoel… Wiskunde!’ grinnikend neemt Bella een hap. ‘En jij kiest geschiedenis? Wat wil je worden? Archeoloog? Mag je lekker naar botten van dode dingen zoeken.’ lacht ze. Aimi steekt haar tong uit.‘Ik moet gaan.’ zegt ze met een blik op haar horloge. ‘Tot vanavond!’‘niet vergeten dat we nog weg gaan, hè?’ zegt Aimi grinnikend. ‘Misschien!’ roept Aimi, en ze loopt naar binnen.

Terwijl Aimi weg is, neemt Bella een bad. Even lekker ontspannen…Nadat ze een half uur in bad heeft gelegen, droogt ze zich af en trekt ze haar badjas aan. Een tijd lang staat ze twijfelend voor haar kast, en dan weet ze het.Als Aimi thuis komt staat Bella met een grote grijns te wachten. Aimi zucht, ‘vooruit dan maar,’ mompelt ze, en ze grinnikt.

Een halfuurtje later stappen Bella en Aimi een klein cafeetje binnen. Er zijn niet heel veel mensen. Sommige zitten te pokeren, anderen staan rond de biljarttafel.‘Aimi!’ word er vanachter de bar geroepen. ‘Noëlle?’ zegt Aimi verbaasd. Met een grijns komt de barvrouw achter de bar vandaan. ‘Ik mis iets?’ vraagt Bella. Aimi lacht. ‘Dit is Noëlle, zij doet ook geschiedenis als specialisatie.’ zegt ze. Ondertussen staat Noëlle voor hun. ‘Ik ben Bella.’ zegt Bella. ‘Noëlle.’ zegt Noëlle en ze glimlacht.Aimi en Bella gaan allebei aan de bar zitten. ‘Iets drinken?’ vraagt Noëlle. ‘Nee dankje,’ zeggen Bella en Aimi tegelijk.

Een tijd lang kletsen ze gezellig met zijn drieën. ‘Ik moet even achter wat doen.’ zegt Noëlle na een tijdje en ze verdwijnt door een deur. ‘Ik ga even naar de wc.’ zegt Aimi. ‘Tuurlijk, laat mij maar lekker alleen.’ grinnikt Bella. Lachend loopt Aimi weg.Een paar minuten later word de stoel naast Bella naar achter geschoven. ‘Hé Bella.’ verbaasd kijkt Bella op. ‘Hé Tobias.’ zegt ze als ze de jongen naast haar herkent. ‘Waarom zit jij hier zo alleen?’ vraagt hij. ‘Mijn zus is naar de wc.’ grinnikt Bella.

‘Is dat je zus?’ vraagt Tobias en hij knikt met zijn hoofd naar de wc’s waar Aimi net uit komt. ‘Jup.’ zegt Bella. ‘Hé Bells.’ zegt Aimi. ‘Hai.’ mompelt Bella.‘Aimi, dit is Tobias. Hij zit bij mij op college. Tobias, dit is Aimi. M’n zusje.’ zegt Bella en ze grinnikt. Tobias staat op en geeft Aimi een hand. ‘Ik ga naar huis denk ik.’ zegt Aimi. ‘ga je mee? Of blijf je nog even?’ vraagt ze aan Bella. ‘Ik blijf nog even.’ zegt Bella. ‘Oké, tot zo dan,’ zegt Aimi en ze loopt naar de uitgang.‘Zullen we buiten gaan zitten?’ vraagt Tobias. Bella knikt, ‘Is goed.’

Een tijd lang zitten ze samen te praten.Op een gegeven moment staat Tobias opeens op. Hij trekt Bella ook omhoog. Bella kijkt hem verbaasd aan. ‘Weet je, Bella…’ mompelt hij. ‘Ik ken je pas sinds vanochtend, maar…’ Bella ziet hoe hij naar woorden zoekt. ‘maar ik vind je behoorlijk leuk.’ fluistert hij. Bella kijkt hem aan en glimlacht lichtjes. Ze buigt zich langzaam naar voren, en ze drukt haar lippen zachtjes op die van hem.‘Ik jou ook.’ fluistert ze.

‘Maar ik denk dat ik nu wel moet gaan.’ zegt ze er achteraan met een blik op haar horloge. Tobias drukt zijn lippen nog even zachtjes tegen die van haar. ‘Tot morgen.’ mompelt hij.

Dromerig staart Bella naar de muur van haar kamer. Met een glimlach denkt ze weer aan de vorige avond. En met kriebels in haar buik denkt ze aan zometeen. Hoe zal hij tegen haar doen in de collegezaal? In principe maakt het haar niet uit. Als hij buiten college maar tegen haar praat, als hij buiten college maar met haar afspreekt. Als hij dat doet, maakt het haar niks uit hoe hij zich ín de collegezaal tegenover haar gedraagt.

‘Goeiemorgen.’ Aimi komt Bella’s slaapkamer ingelopen. ‘Hé.’ mompelt Bella. ‘Was het gisteravond nog gezellig?’ vraagt Aimi. ‘Ja hoor.’ zegt Bella en ze bloost. ‘Hóe gezellig?’ vraagt Aimi, en ze kijkt grinnikend hoe Bella rood word. ‘Je vind hem leuk, hè?’ vist Aimi. Bella knikt. ‘Heel leuk?’ ‘Heel leuk.’ zegt Bella, en ze grinnikt. ‘Jij bent erg, weet je?’ vraagt ze aan Aimi. ‘Ik was er toch wel achter gekomen.’ zegt Aimi. ‘Oh ja?’ ‘Ja, Bella, jij kan niet liegen.’ zegt ze. ‘En bedankt.’ lacht Bella en ze slaat met een kussen op Aimi’s hoofd. ‘Zullen we vandaag gaan shoppen?’ vraagt Aimi terwijl ze het kussen ontwijkt. ‘Prima. Als ik terug ben van college.’ antwoord Bella.

En zo staan ze een paar uur later in een winkel op de campus. ‘Is deze leuk?’ vraagt Bella aan Aimi, en ze houd een pyjama omhoog. ‘Ja! O, die is echt heel leuk!’ roept Aimi uit. ‘Hoe enthousiast kan je zijn over een pyjama.’ lacht Bella. ‘Is die niet iets voor jou?’ vraagt Bella, en ze wijst naar een jurkje iets verderop.

Een paar uur later zijn ze weer thuis. Het begint al een beetje te schemeren als Bella aan chili con carne begint. Een paar minuutjes later zitten ze samen aan tafel. ‘Hebben jullie nu iets?’ vraagt Aimi opeens. Bella verslikt zich in een hap. ‘Nou?’ vraagt Aimi nieuwsgierig. ‘Ja,’ mompelt Bella. Aimi grijnst, ‘dat dacht ik al.’ zegt ze tevreden. ‘Shit! Ik moet naar college. Tot vanavond, Bells!’