Post on 18-Jun-2020
20 VRIJE TIJD MAANDAG 14 NOVEMBER 2016
ranten. Choreografe Gabriela Carrizo zet hen zo in dat het niet meteen duidelijk is wie welke achtergrond heeft. Knap. De figurerende poetsvrouw steekt erbovenuit. Van een van de suppoosten loopt ook de moeder rond, als wandelend museumstuk. Ze blijkt voorspellende gaven te hebben en ziet het nakende moederschap van haar schoondochter niet al
te rooskleurig in. Onder het oog van Madonna, zowat het enige normale schilderij in het museum, zien we een vrouw in slow motion een schilderij stelen, sterft een espressomachine een stille dood en liggen de moeders van wie de band met hun kinderen is doorgeknipt te stuiptrekken na sluitingsuur. De beelden zijn tableaux vivants die het bloed van het museumwezen
door de aderen van de toeschouwer laten pulseren. Wie van visueel theater houdt, kan hier onmogelijk ongevoelig voor blijven.
Moeder is heerlijk overdachte waanzin, die hoewel de voorstelling deel uitmaakt van een trilogie (twee jaar eerder was er Vader, sluitstuk Kinderen wordt nog verwacht) ook volledig op zichzelf staat. (Magali Degrande)
HHHHHHHHHH FantastischHHHHH Zeer goedHHHHH GoedHHHHH MagerHHHHH Verschrikkelijk
MUZIEKNoem redacteur Dennis Van Goe-them gerust een oude ziel in een jong lichaam. Hij zwerft van blues naar hiphop, van Pink Floyd naar
QOTSA. Wanneer hijgeen muziekfestivals af-schuimt, gordt hij liefstzelf een gitaar om.
MUZIEKChef nieuws Benjamin Praet speelde al drie basgitaren stuk. Dat gebeurt, als je naar heavy metal luistert. Maar stiekem, alleen in de wagen, draaien
De Romeo’s al eens eenrondje. Heeft een passievoor obscure, hopeloosfoute B-films.
M
Na zijnmuziekkleurtnu ookzijnhaargrijs.
Dat weerhoudt Jon Bon Jovi (54) er niet van om, niet gehinderd door enige creativiteit, stug voort te doen. This House Is Not For Sale is meer van ‘meer van hetzelfde’ – geen tikfout –, maar niet onaardig uitgevoerd. Wie geen fan was van het countryuitstapje Lost Highway – wij waren dat wel – kan het makkelijk zijn beste noemen sinds These Days (1995). Al blijft het discutabel of die referentie dé graadmeter is voor kwaliteit.
Belabberd is hun dertiende worp niet, maar je moet waden door de clichés. Er is de onontbeerlijke geföhnde rocksong, zoals de titeltrack. Je hoorde hem al vaak, in flarden van andere, oudere nummers, en net daarom werkt hij. Twee keer luisteren en je bent verkocht. En er is de obligate plat geproduceerde ballade, zoals Labor of Love. Woooooo’s en Oeoeoe’s kronkelen zich daarrond als rode draad doorheen het album. Wel valt op dat aan Bon Jovi geen Nobelprijswinnaar Literatuur verloren is gegaan. Verzinsels als “Here comes the boom, boom, boom” zijn een belediging tegen het concept taal. Hopelijk komt de betreurde Leonard Cohen spoken ten huize Jovi.
Of de wereld nog wakker ligt van zijn gelikte huisvrouwenrock? Vermoedelijk niet. Zelfs voorgenoemde huisvrouwen niet, in tijden van emancipatie. En voor zatte nonkels wordt het nooit beter dan Living On a Prayer. Ook gitarist Richie Sambora hield het intussen voor bekeken – en wordt af en toe gemist. Maar de fans kunnen de plaat blindelings aanschaffen. En ook dat betekent iets, zoals de groep zelf eerder opmerkte: “100.000.000 Bon Jovi Fans Can’t Be Wrong.” (Benjamin Praet)
Leonard Cohen komt spoken
Is er iets verscheurender dan een moeder die haar kind moet achterlaten? Of een moeder die haar kind slechts één keer per jaar kan zien? In het surrealistische decor van Moeder, dat naast museum en mortuarium ook een muziekstudio is, zien we het meermaals gebeuren. Toch krijgt de tristesse altijd een grappige twist. Het Brusselse gezelschap Peeping Tom toont zichzelf op de eigenzinnige manier waarop we hen kennen: met professionele dansers vermengd tussen horden figu
T‘Moeder’ is dit najaar nog te zien tot 20 december, in het voorjaar van 2017 speelt de voorstelling nog één keer in Brugge.
HHHHH
Zonder ook maar één nieuwe noot te lossen, verkocht The Cure met de ogen dicht het Sportpaleis uit. Dat heb je, met pioniers. Dertig songs in drie uur maakten van deze doortocht een tour de force, maar met een zwart randje: de new wave van Robert Smith toonde zaterdag twee gezichten. Het ene eerder mak, het andere ongezien gul met hits. DENNIS VAN GOETHEM
Onze recensenten delen elke dag sterren uit aan de nieuwste boeken, films, muziek en voorstellingen.
‘Moeder’ vanPeeping Tom
is heerlijkoverdachte
waanzin.
RR
Moeder, waarom dansen wij?
MBon JoviThis House Is Not For SaleIsland, nu uit
HHHHH
M
The Cure Zwart, mak en vrijgevig