(Abisi ve kardeşi de dahil)

Çalışmaya başlamak istemiyorsa çocuğun başlaması için isteklendirilmesi, uygun çalışma ortamının

hazırlanması ve dikkatini dağıtacak etmenlerin ortadan kaldırılması gerekir.

(Televizyon sesi, gürültü vs.)

birinin olmaz dediğine

birisi olur dememelidir

ona açıkça dile getirin, hissettirin.

Ondan iyi şeyler beklerseniz, iyi şeyler

görürsünüz.

Televizyon saatleri herkes tarafından belirlenmeli ve buna

uyulmalı. Siz televizyon seyrederken o ders çalışamaz.

Hangi film veya programların seyredileceğine birlikte karar verin

ve buna uyun.

Çocuğun doğrularına değer gösterin. Fikirlerini dinleyin ve

önem verdiğinizi hissettirin.

Ona vereceğiniz ceza; Sevdiği bir etkinlikten maruz

kalmasını sağlamak olsun

”Hepiniz ayrı ayrı insanlarsınız. Farklı özellikleriniz var. Seni olumlu veya

olumsuz tüm özelliklerinle ayrı bir birey olarak değerlendiriyor ve seviyorum.

Kardeşini de aynı şekilde değerlendiriyorum.” Şeklinde

yaklaşımlarınızı ona söyleyin.

Sadece ders çalışmak için değil, eğlence için, sohbet için.

“Çok gürültü yapıyorsun, yerine ; bu gürültüden rahatsız oluyorum

şeklinde duygularınızı dile getirin.

Bir ekip çalışmasını gerçekleştirin.

Fazla telaşlanmadan soğukkanlı davranışlar ve yaklaşımlar gösterin.

Aşırı disiplin ve cezadan kaçının.

Ona verdiğiniz küçük sorumluluklar “kendisine

güvenildiğini, önem verildiğini” anlatır.

UNUTMAYINIZ !HER ÇOCUK FARKLI BİR

DÜNYA DEMEKTİR.

ANNE VE BABANIN DA KAÇ ÇOCUĞU VAR İSE O KADAR

DÜNYASI VAR DİYE ANLAMALIYIZ.

BU DURUMU PROBLEM DEĞİL,

ZENGİNLİĞİMİZ OLARAK KABUL ETMELİYİZ.

SEVİLENVE

SEVİLDİĞİNİ BİLEN ÇOCUKLARIMIZ OLSUN

SAĞLIKLI ÇOCUK MUTLU GELECEK DEMEKTİRTEŞEKKÜR EDERİM.VİLDAN ÖZBİLEN