2. Welkom terug! In het vorige hoofdstuk konden jullie zien
waarom Tara boos is op Levi, Levi vertelde Samantha over zijn
verleden en Samantha biechtte op dat zij en Kimberly heksen zijn.
Verder vroeg Levi Samantha ten huwelijk. Tijdens de bruiloft
saboteerde Tara de auto van Jessica met de bedoeling een ongeluk
voor Levi te veroorzaken, maar in plaats daarvan was het Jessica
die tegen een boom reed.
3. Het is een week na de sprookjesachtige bruiloft van Levi en
Samantha. De regen is verdwenen en er is nergens in Belladonnabaan
nog een plas te vinden. Een klein groepje mensen heeft zich
verzameld op de begraafplaats van Belladonnabaan.
4. Gijs kijkt naar de grafsteen voor hem. Het is nu bijna een week
geleden, maar hij kan het nog steeds niet bevatten. Hij kan nog
steeds niet geloven dat het over is, ze is weg, voor altijd.
5. Het was een week geleden dat hij midden in de nacht thuis kwam.
Het feest van Levi en Samantha was tot in de late uurtjes
doorgegaan en zoals altijd was hij een van de laatste die weg ging.
Hoewel Jessica al uren eerder naar huis was gegaan, was het bed
leeg.
6. Zijn hoofd was zwaar en zonder er verder over na te denken kroop
hij in het lege bed. Jessica zou wel uitleggen waarom ze er niet
was als het weer licht is, dacht hij nog voor hij als een blok in
slaap viel.
7. Voor zijn gevoel was het een paar minuten later dat de bel ging.
Slaperig opende hij zijn ogen en wachtte tot Koen de deur zou
openen, maar in plaats daarvan ging de bel nogmaals. Vermoeid
stapte hij zijn bed uit en keek verbaasd op toen hij Jamai Crone in
zijn uniform voor de deur zag staan.
8. Meneer De Ruiter, kan ik u even spreken. Het spijt me dat het zo
vroeg moet, maar het is belangrijk. zei Jamai op dringende toon en
Gijs knikte. Ik had u niet verwacht zo snel na het feest.
9. Voor een spoedgeval maak ik natuurlijk een uitzondering. zei
Jamai en nu pas zag Gijs de vermoeide blik in zijn ogen. Het spijt
me dat ik dit moet zeggen, maar u vriendin, Jessica Peters Jamai
viel even stil. Ze heeft een auto-ongeluk gehad.
10. Hij slikt moeizaam en kijkt naar het graf, het graf waar zijn
vriendin nu ligt. Je hebt ons te vroeg verlaten staat met rechte
letters in de steen gegrift. De steen is simpel, maar stijlvol. Hij
weet dat Jessica het zo gewild zou hebben.
11. Hij maakt zijn blik een kort moment los van de steen en kijkt
naar de gasten die zich op de begraafplaats verzamelt hebben.
Bedankt dat jullie allemaal gekomen zijn, ik weet zeker dat Jessica
het geweldig zou hebben gevonden. zegt hij zacht en richt zijn blik
weer op het graf.
12. Gijs doet een stap opzij zodat de anderen ook een stap richting
het graf kunnen doen. Levi en Samantha doen het eerste een stap
naar voren. Allebei kijken ze naar het graf van Jessica en Levi
laat voorzichtig de bloemen op het graf vallen.
13. Levi en Samantha doen een stap opzij en lopen samen naar een
van de bankjes op het kleine kerkhof.Ik kan echt niet geloven. zegt
Levi voor de tiende keer die week. Het leek zon normale dag en dan
gebeurd er dit.
14. Samantha knikt en Levi denkt terug aan die nacht, bijna een
week geleden. Het feest was laat afgelopen en ze hadden allebei
genoten van de dag. Ze waren met een taxi naar huis gereden en het
duurde niet lang voor ze boven van hun huwelijksnacht lagen te
genieten.
15. Hij weet niet meer hoe laat het was, maar het was midden in de
nacht dat iemand ongeduldig op de bel drukte. Hij keek even naar
Samantha, maar die had haar ogen nog dicht. Met een zucht ging hij
op de rand van het bed zitten en wreef de slaap uit zijn
ogen.
16. De bel ging opnieuw en hij begreep al snel dat de persoon die
aan de deur stond erg ongeduldig was. Nog wat slaperig liep hij de
trap af, naar beneden en haalde het slot van de deur. Gijs? vroeg
hij verbaasd toen hij zag wie er aan de deur stond.
17. Hij knipperde nogmaals met zijn ogen toen hij het ernstige
gezicht van Gijs zag. Wat is er aan de hand? vroeg hij bezorgd en
Gijs begon met zijn waterval aan woorden. Levi, je moet me helpen,
ik weet echt niet meer wat ik moet doen, het kan gewoon niet waar
zijn, het kan niet Rustig Gijs. onderbrak Levi hem. Kom maar even
mee naar binnen en vertel rustig wat er aan de hand is.
18. Tien minuten later zaten Gijs en Levi in de woonkamer op de
bank. Samantha kwam in haar badjas de kamer binnen. De koffie staat
aan, ik denk dat we dat allemaal wel kunnen gebruiken. zei ze en ze
keek naar Levi die een geeuw probeerde te onderdrukken.
19. Ze ging naast hem zitten en wierp hem een klein glimlachje toe
terwijl ze naar haar trouwring keek. Levi lachte voorzichtig terug
en wendde zich tot Gijs. Vertel nu eens rustig wat er aan de hand
is. Weet Jessica dat je hier bent?
20. Gijs schudde zijn hoofd. Daarom ben ik hier nou juist. Jessica
weet het niet en ze kan het ook niet weten, nooit meer. Toen hij de
verbaasde gezichten van Levi en Samantha zag begon hij opnieuw te
vertellen.
21. Toen ik thuis kwam, lag Jessica niet in bed. Ik ben zo stom
geweest, ik heb me niet eens afgevraagd waar ze wel was. Hij slikte
hoorbaar. Een half uur later stond de politie voor de deur. Gijs
viel stil.
22. Levi en Samantha keken hem bezorgd aan. Het gezicht van Gijs
was verward en dat gaf hen een onheilspellend voorgevoel. Waarom
was de politie aan de deur? vroeg Levi voorzichtig en Gijs richtte
zijn blik op zijn voeten.
23. Gijs zei niets, maar Levi kon een glinstering in zijn ooghoek
zien. Uiteindelijk keek Gijs op en met trillende stem sprak hij de
woorden uit. Jessica heeft een auto-ongeluk gehad, ze heeft het
niet overleefd.
24. Levi zucht. De hele week is in een sneltreinvaart voorbij
gegaan. Levi en Samantha hadden Gijs geholpen met het regelen van
de begrafenis. Alles leek ze moeilijk te bevatten, de dood van
Jessica kwam totaal onverwachts.
25. Het kleine groepje dat zich op de begraafplaats heeft verzameld
heeft allemaal een speciale band met Jessica en ze komen allemaal
om afscheid te nemen van een dierbare vriendin.
26. Levi schuift een stukje richting Samantha en slaat zijn arm om
haar heen. Vanuit zijn ooghoek ziet hij hoe Gijs aarzelend bij het
graf staat. Ik moet er niet aan denken dat ik je ooit verlies.
fluistert hij en Samantha knikt. Ik weet ook niet of ik kan leven
zonder jou.
27. Ze blijven nog een paar minuten zo zitten terwijl Gijs
onbewegelijk bij het graf blijft staan. Uiteindelijk staan ze op en
lopen naar Gijs. Zodra ze dichterbij komen kijkt Gijs hen aan.
Bedankt voor al jullie hulp. zegt hij.
28. Levi knikt. Natuurlijk helpen we je. Het is niet niks, alles
wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Hier kun je best wat hulp bij
gebruiken. Sam en ik helpen je graag.
29. Gijs knikt en hij kijkt naar de grond. Ik weet niet of ik het
kan. zegt hij zacht. Ik weet niet of ik wel afscheid kan nemen van
haar. Ik heb zoveel fout gedaan als het om vrouwen gaat, maar met
Jessica was het anders. Ik hield echt van haar.
30. Levi knikt begrijpend. Dat weet ze. Ik weet zeker dat ze zich
bij jou ook heel gelukkig voelde. Ze heeft het me vaak vertelt. Ik
weet dat het moeilijk is om afscheid te nemen, maar Jessica is niet
helemaal verdwenen. Ze leeft voort, in jou herinneringen.
31. Gijs knikt dankbaar. Misschien heb je gelijk. Ik zal haar nooit
vergeten. Ik zal altijd van haar blijven houden, waar ze ook is.
Levi knikt. Blijf aan haar denken, dan zal ze nooit vergeten
worden.
32. Gijs knikt nog eens en draait zich om naar het graf. Ik zal je
nooit vergeten, Jessica Peters.fluistert hij en na een laatste blik
op het graf laat hij de bloemen in zijn hand op het graf
vallen.
33. Hij draaide zich weer naar Levi en Samantha toe. Heel erg
bedankt voor alles wat jullie hebben gedaan voor mij en Jessica. Ik
weet niet of het me zonder jullie ook gelukt was. zegt hij en slaat
zijn armen vriendschappelijk om Levi heen.
34. Levi knikt. Zoals ik al zei, we helpen je graag. zegt hij en
kijkt weer naar het graf. Ik weet zeker dat Jessica het zo gewild
zou hebben. Als hij de zin uitgesproken heeft klinkt plots zijn
ringtone over het kerkhof.
35. Hij verontschuldigt zich tegenover Gijs en Samantha en loopt
een stukje bij hen vandaan. Snel drukt neemt hij op voor er
opgehangen wordt. Met Levi Wander. zegt hij.
36. Verbaasd luistert hij naar de deftige stem aan de andere kant
van de lijn. Dat klopt, dat ben ik. Ik heb inderdaad in die winkel
gewerkt. zegt hij en luistert naar wat de man te vertellen
heeft.
37. Sorry, volgens mij is dit een vergissing. Jessica Peters was
mijn baas en de eigenaar van die zaak. Ik ben op dit moment op haar
begrafenis. zegt hij tegen de man aan de andere kant van de
lijn.
38. Gijs en Samantha kijken verbaasd toe terwijl Levi met de man
praat. Levi? vraagt Samantha na een paar minuten en ze loopt naar
hem toe. Als u papier het zeggen zal het wel kloppen. Goed, dan zie
ik u vanmiddag. zegt hij nog en hangt dan op.
39. Levi stopt zijn mobiel in zijn zak en als hij opkijkt ziet hij
dat Samantha en Gijs voor hem staan. Waar ging dat in hemelsnaam
over? vraagt Samantha doelend op het gesprek dat Levi zojuist
voerde.
40. Levi kijkt even snel naar Gijs, maar die kijkt alweer naar het
graf van Jessica. Dat was iemand van de notaris, het ging over het
nalatenschap van Jessica. legt hij uit.
41. Hij kijkt nogmaals naar Gijs die nu ook de rest van de
begraafplaats bekijkt en wendt zich dan weer tot Samantha. Jessica
heeft de hele winkel aan mijn nagelaten. Ik heb echt geen idee hoe
en waarom ze het heeft gedaan, maar ik moet vanmiddag langs
komen.
42. Samantha kijkt hem ook verbaasd aan. De hele winkel? vraagt ze
verbaasd en Levi knikt. Hij wil iets zeggen, maar de stem van Gijs
zorgt ervoor dat hij zijn mond weer sluit. Wat is er aan de hand?
vraagt hij.
43. Levi kijkt Samantha even aan en als die knikt draait hij zich
naar Gijs toe. De notaris belde net over het testament van Jessica.
Ze wilde dat ik de winkel over neem. zegt hij voorzichtig.
44. Het gezicht van Gijs betrekt een enkele seconde, maar hij
herstelt zich snel. Het is goed zo, ik weet dat jij de beste
persoon bent om de zaak overeind te houden. Dat weet ik en dat wist
Jessica ook.
45. Levi knikt langzaam. Jij bent de enige die dit kan doen, jij
kan zorgen dat deze zaak die zo belangrijk was voor Jessica kan
blijven bestaan. Ik weet zeker dat Jessica een goede keus heeft
gemaakt. zegt hij en Levi knikt aarzelend.
46. Tara en Armand zitten zwijgend tegenover elkaar terwijl ze
lunchen. Tara kijkt naar de krant die naast haar ligt en laat haar
ogen over de advertenties gaan. Vandaag wordt Jessica Peters
begraven, moet je daar niet naartoe?
47. Armand legt zijn vork verbaasd neer. Waarom zou ik daar naartoe
gaan? Ze is mijn ex-vrouw. zegt hij gerriteerd, maar toch glijdt
zijn blik naar de rouwadvertentie aan de andere kant van de
tafel.
48. Daarom juist. Het is je ex-vrouw en ik kan me voorstellen dat
je afscheid van haar wilt nemen. zegt ze, maar verder blijft het
stil aan tafel. Allebei eten ze verder zonder iets te zeggen, maar
hun blikken blijven gericht op de rouwadvertentie.
49. Zon ongeluk wens je niemand toe. zegt Armand na een paar
minuten en Tara is meteen op haar hoeden. Ze was helemaal alleen op
weg naar huis na de bruiloft van meneer Wander. zegt hij.
50. Tara knikt. Dat lijkt me inderdaad vreselijk. Ik hoorde dat ze
Levi Wander en zijn vrouw nog zo goed geholpen had. Ze richt haar
blik op haar eten zodat haar vader niet ziet hoe zenuwachtig ze
is.
51. Armand slaakt een zucht. Een ongelukje zit in een klein hoekje.
Het is een wonder dat het noodweer van afgelopen weken maar n
slachtoffer heeft veroorzaakt. Het weer is onvoorspelbaar en je
ziet wel dat het zomaar je einde kan zijn. Na die woorden pakt hij
de krant en slaat hem open. Wat zouden ze nu met die zaak gaan
doen? vraagt hij en bladert door naar de economische paginas
.
52. Later die middag staan Levi en Samantha voor de winkel die nu
officieel van Levi is. Ik kan echt niet geloven dat Jessica dit
voor mij heeft nagelaten. zegt hij nogmaals terwijl hij haar
knuffelt.
53. Levi haalt de sleutel die nu officieel van hem is uit zijn zak
en opent de deur. Hij en Samantha lopen door de winkel en gaan
uiteindelijk op een van de banken zitten. Wat doen we nu? vraagt
Levi en Samantha kijkt hem verbaasd aan.
54. Ik bedoel, ik kan deze zaak nooit in mijn eentje runnen en ik
weet niet of ik iemand aan kan nemen. Ik weet sowieso niet of ik
deze zaak wel draaiend kan houden. Ik ben geen zakenpersoon zoals
Jessica.
55. Samantha kijkt hem nog steeds verbaasd aan. Ik dacht dat je
juist blij was met deze kans. zegt ze en Levi haalt twijfelend zijn
schouders op. Dat ben ik ook wel. zegt hij zacht.
56. Ik heb gewoon geen idee of ik het allemaal wel kan redden. Ik
heb toch nog nooit zon winkel draaiende gehouden en bovendien heb
ik helemaal geen personeel of enige kennis van zaken
57. Voor hij verder kan praten onderbreekt Samantha hem. Neem mij
aan. zegt ze en Levi valt stil. Je kunt mij toch aannemen. Ik kan
mijn baan in het ziekenhuis opzeggen en hier komen werken.
58. Levi kijkt haar verbluft aan. Maar je vindt het toch leuk in
het ziekenhuis? vraagt hij verbaasd. Je hoeft je baan toch niet op
te zeggen alleen maar omdat ik deze winkel heb geerft.
59. Samantha schudt haar hoofd. Ik werk nu al zo lang in het
ziekenhuis. Ik ben wel weer toe aan iets nieuws, bovendien werk ik
graag samen met jou. zegt ze en ze kijkt Levi vastbesloten
aan.
60. Levi schudt zijn hoofd. Dit hoef je echt niet voor mij te doen.
We vinden wel een andere oplossing. Maar laten we thuis verder
praten. zegt hij. Hij staat op en loopt richting de deur.
61. Samantha springt ook op en loopt met snelle pas achter hem aan.
Pas op de stoep voor de winkel kan ze hem inhalen. Wacht eens even.
zegt ze en trekt hem naar zich toe.
62. Weet je nog wat je een week geleden tegen me zei. Het komt
allemaal goed, we zullen wel een oplossing vinden. herhaalt ze zijn
woorden. Een kleine lach verschijnt op het gezicht van Levi. Als
jij het zegt zal ik het maar geloven. zegt hij en kust haar.
63. Ik weet het echt niet Samie, ik wil niet dat je je baan opzegt
alleen voor mij. Je vindt je werk toch leuk? zegt Levi de volgende
middag tijdens de lunch. Ze hebben er de hele avond over gepraat,
maar er is nog steeds geen beslissing genomen.
64. Samantha schudt haar hoofd. Ik vind het echt niet erg om
ontslag te nemen. Ik ben echt wel weer toe aan iets nieuws. Ik vind
het heel erg leuk om mensen te helpen, maar dat kan natuurlijk ook
op een andere manier.
65. Levi schudt zijn hoofd. Ik zal erover nadenken. zegt hij en hij
pakt zijn bord op om het naar de keuken te brengen. Ik ga even naar
boven. zegt hij en hij laat Samantha alleen achter aan de
tafel.
66. Wanneer Samantha de voetstappen van Levi niet meer hoort slaakt
ze een zucht. Ze wil een hap nemen van haar eten, maar voelt dan
hoe een misselijk gevoel zich meester van haar maakt. Met haar hand
voor haar mond rent ze naar de wc.
67. Als ze het gevoel heeft dat er niets meer in haar maag zit
staat ze op en maakt de wc zorgvuldig schoon. Ze loopt weer terug
naar de eetkamer en als ze haar lunch ziet staan voelt ze hoe haar
maag knort van de honger.
68. Samantha wast de vies geworden borden af en loopt dan ook naar
boven. Ze vindt Levi in hun slaapkamer. Ik denk dat ik nog even op
bed ga liggen. Ik heb vannacht niet zoveel geslapen.
69. Levi knikt. Je ziet een beetje bleek. Gaat het wel goed met je?
vraagt hij. Samantha knikt. Ik ben gewoon een beetje moe. Het komt
wel goed. stelt ze Levi gerust en ze loopt naar het bed.
70. Levi aarzelt even, maar als Samantha een klein, geruststellend
glimlachje op hem werpt, loopt hij toch naar de studeerkamer en
gaat aan de schaaktafel zitten.
71. Als hij een potje met zichzelf heeft gespeeld gaat zijn
telefoon over. Hij staat op en kijkt verbaasd naar het onbekende
nummer. Levi Wander. zegt hij en luistert naar de naam aan de
andere kant van de lijn.
72. Mevrouw Crone? Ik had niet verwacht iets van u te horen. zegt
hij. Nu? Ik weet niet of ik begint hij, maar Marilou onderbreekt
hem. Ok dan, ik ben benieuwd wat u te zeggen hebt.
73. Levi stopt zijn telefoon verbaasd weer in zijn zak en loopt
naar de slaapkamer. Samantha slaapt nog en hij wil haar niet wakker
maken. Hij loopt naar beneden en schrijft een briefje voor als ze
wakker wordt.
74. Niet veel later staat Levi voor het appartement van Marilou en
Jamai Crone. Voor hij zijn vinger van de bel kan halen wordt de
deur al geopend door Marilou. Meneer Wander, fijn dat u zo snel kon
komen.
75. Levi kijkt haar nog steeds verbaasd aan. Natuurlijk, u klonk
nogal dringend aan telefoon. zegt hij en hij neemt de vrouw voor
hem onderzoekend op. Ik ben zeer benieuwd naar u verhaal.
76. Marilou gunt hem een klein knikje toe. Kom toch mee naar de
woonkamer, dan kunnen we praten. zegt ze en gehaast loopt ze met
hem mee naar de woonkamer waar Levi plaats neemt op de bank.
77. Zelf gaat Marilou voor hem staan. Kan ik u iets aanbieden?
vraagt ze met opgetrokken wenkbrauw, maar Levi schudt zijn hoofd.
Marilou knikt goedkeurend en ze plaatst haar handen in haar
zij.
78. Levi kijkt haar zwijgend aan, maar ze lijkt nog geen aanstalten
te maken om iets te zeggen. Ik begrijp nog niet helemaal waarom u
mij zo snel hierheen laat komen. Is er soms iets met Justin? vraagt
hij daarom.
79. Marilou schudt haar hoogd. Och nee, ik wilde je niet ongerust
maken. Met Justin is alles goed Ik heb je hierheen laten komen om
je een voorstel te doen. zegt ze en wacht even. Een zakelijk
voorstel.
80. Levi kijkt haar niet begrijpend aan en Marilou loopt naar de
stoel naast de bank. Ik wil de winkel van je kopen, voor een
aardige prijs natuurlijk. legt ze uit met een strak en serieus
gezicht.
81. Levi kijkt haar met open mond aan. De winkel? vraagt hij
verbaasd en Marilou knikt. Levi kijkt haar lange tijd ademloos aan
tot hem opeens iets begint te dagen. Wacht eens, doet u dit voor
Armand De Bateau? vraagt hij.
82. Marilou schudt resoluut haar hoofd. Armand weet hier helemaal
niets van. zegt ze. Ik wil je de winkel van je overnemen. Armand
hoeft hier niets van te weten. zegt ze en Levi ziet de vastbesloten
gloed in haar ogen.
83. Levi kijkt haar nog verbaasder aan. Maar ik dacht dat meneer De
Bateau en u zakenpartners zijn. Is het dan niet logischer als
meneer De Bateau hier ook iets van weet? vraagt hij.
84. Marilou schudt haar hoofd. Zoals ik al zei wil ik dit alleen
doen. Deze winkel loopt erg goed en het biedt veel mogelijkheden.
Ik denk dat we het wel eens zullen worden over de prijs. Ik ben
bereid om een flink bedrag neer te tellen als u wilt.
85. Ik weet helemaal niet of ik de zaak wel wil verkopen. Dit is de
erfenis van Jessica en ik kan het niet zomaar aan de eerste de
beste verkopen. Ik wil hier goed over nadenken. Ik begrijp sowieso
niet waarom u dit niet met meneer De Bateau bespreekt. Ik kan niet
aan u verkopen als ik de reden niet weet. zegt Levi.
86. Marilou zucht en knikt. Ik denk dat ik niet veel keus meer heb.
Armand en ik hebben ooit een zakkendeal gesloten en hij is zijn
afspraak niet nagekomen. legt ze uit. Ik weet dat het kinderachtig
klinkt, maar sinds dien gaat de samenwerking tussen Armand en mij
niet meer zo goed.
87. Marilou valt stil en Levi trekt zijn wenkbrauw op. En waar ging
die deal dan over? vraagt hij. Marilou kijkt naar haar handen. Ik
wilde dat mijn Justin een goede echtgenoot zou krijgen en Armand
wilde hetzelfde voor Tara. legt ze uit.
88. Levi kijkt haar een enkele seconde niet begrijpend aan en dan
begrijpt hij het. U wilde Justin en Tara dwingen om met elkaar te
trouwen? vraagt hij ongelovig en hij voelt de woede
opborrelen.
89. Marilou schudt haar hoofd. Niet echt dwingen. We wilden ze
gewoon een duwtje in de goede richting geven, maar Tara leek totaal
geen interesse te hebben en toen kwam Justin met Sandra aanzetten.
Armand vond het niet erg, maar hij heeft zich niet aan de afspraak
gehouden.
90. Levi weet niet wat hij hoort. U wilde u zoon koppelen zonder
dat hij er iets van wist? vraagt hij ongelovig. Marilou kijkt hem
strak aan en Levi staat kwaad op. Ik kan niet geloven wat u zojuist
hebt verteld. Deze winkel is van Jessica en ik kan hem niet aan
iemand verkopen die haar eigen zoon zo behandeld. zegt hij.
91. Kwaad loopt hij de kamer uit en Marilou volgt hem. Ik verkoop
de zaak niet. Aan niemand niet. zegt hij en loopt naar de deur. Ik
kom er zelf wel uit. zegt hij nors. Als je je bedenkt weet je waar
je me kunt vinden. zegt Marilou nog voor de deur met een klap
dichtvalt.
92. Een aantal minuten later loopt Levi alweer iets rustiger de
trap op. Als hij de kamer inloopt komt Samantha de keuken uit en
kijkt hem vragend aan. Waar was je naartoe? vraagt ze.
93. Levi geeft haar vluchtig een kus en begint dan uit te leggen.
Ik kreeg een telefoontje van mevrouw Crone, de moeder van Justin.
Ze vroeg of ik wilde komen. Ik heb nog een briefje voor je
achtergelaten. zegt hij en wijst naar het briefje op de
keukentafel.
94. Samantha knikt. Dat had ik nog niet gezien, ik ben pas net uit
bed. zegt ze en kleurt een beetje rood. Waarom wilde Marilou
eigenlijk dat je naar haar toe kwam? vraagt ze snel.
95. Levi voelt meteen weer de woede in hem opkomen. Ze wilde de
winkel van me overkopen. Daar wilde ze graag over praten en daarom
vroeg ze of ik wilde komen. zegt hij snel.
96. Samantha kijkt hem verbaasd aan als ze zijn woedende blik ziet.
Dat is toch goed? Dat is toch wat je wilde, de winkel verkopen?
vraagt ze en als Levi knikt vraagt ze: Wat is dan het
probleem?
97. Levi draait zijn hoofd weg. Ik weet niet of het nog wel een
goed idee is. Marilou vertelde me iets over Justin en Tara. Zij en
Armand hebben ooit besloten dat die twee moesten trouwen zonder dat
Justin of Tara er iets van weten. zegt hij.
98. Samanthas ogen worden net zo groot als die van Levi nog geen
uur geleden waren. Dus ze hebben hun kinderen als het ware aan
elkaar uitgehuwelijkt zonder dat ze er iets van weten? vraagt ze en
Levi knikt.
99. Maar Tara bleek geen interesse in Justin te hebben, maar in mij
en Justin vond zijn grote liefde in Sandra. Armand vond dit
allemaal wel goed, maar Marilou wil het daar niet bij laten zitten.
Ze wil de winkel kopen om Armand tegen te zitten denk ik.
100. Maar als ze de winkel wil kopen is dat toch goed? vraagt
Samantha en Levi haalt zijn schouders op. Ik denk dat ik maar aan
het eten ga beginnen. zegt hij en loopt langs haar heen naar de
keuken.
101. Samantha laat zich echter niet zomaar afscheppen en ze volgt
hem naar de keuken. Wat is het probleem, Levi? vraagt ze, maar Levi
zegt niets en legt het vlees in het pannetje. Wil jij de tafel even
dekken? vraagt hij.
102. Ook als ze samen aan tafel zitten zegt Levi nog niet veel.
Levi, wat is er aan de hand? Marilou wil de winkel van je kopen.
Dat is wat je wilde. Hoor je nu niet blij te zijn? vraagt ze.
103. Levi haalt zijn schouders op. Ik weet niet of ik de winkel nog
wel wil verkopen. Het is de zaak van Jessica en ik wil niet dat die
bij iemand zoals Marilou terecht komt. Ik weet zeker dat Jessica
het daar niet voor bedoeld had.
104. Samantha knikt begrijpend. Wil je de winkel zelf runnen?
vraagt ze en Levi knikt langzaam. Maar waarom wil je dan niet dat
ik bij je kom werken? Ik weet zeker dat het ons samen wel kan
lukken. vraagt Samantha. Of wil je soms niet met mij werken?
105. Natuurlijk vind ik het wel leuk als je in de winkel komt
werken. zegt Levi schuldbewust. Ik wil gewoon niet dat je denkt dat
dat de reden is dat ik met je getrouwd ben. Ik wil niet dat je
denkt dat ik je alleen maar gebruik omdat ik niet anders kan.
106. Een klein lachje vormt zich rond Samanthas lippen. Ze steekt
haar hand uit over de tafel. Dat denk ik toch helemaal niet. zegt
ze en legt haar hand op die van Levi. Ik weet toch waarom je met me
getrouwd bent.
107. Levi lacht. Dat weet ik ook wel, sorry. zegt hij. Samantha
knikt. Je kunt het goed maken door de afwas te doen. zegt ze en
schuift haar bordje aan de kant. Even later zijn de borden schoon
en gaat Levi naast Samantha op de bank zitten.
108. Hij slaat zijn arm om haar heen en samen staren ze naar het
brandende haardvuur. Dus je weet zeker dat je samen met mij in de
winkel wilt werken? vraagt hij en Samantha lacht zachtjes. Heel
zeker.
109. Levi kijkt haar aan. Ik weet echt niet wat ik zonder je zou
moeten. zegt hij. Jij maakt me gelukkiger dan ik kan zijn.
fluistert hij in haar oor en kust haar wang. Samantha kleurt een
beetje rood. Er is eigenlijk nog iets wat ik je moet
vertellen.
110. Levi kijkt haar vragend aan. Wat wil je zeggen? vraagt hij en
Samantha gaat op zijn schoot zitten. Wat zou je vinden van een
kleine Levi? vraagt ze zonder hem in de ogen te kijken.
111. Levi kijkt haar even met grote ogen aan. Dat zou ik natuurlijk
geweldig vinden, maar een kleine Sam is net zo leuk. zegt hij en
Samanthas ogen kijken naar hem op. Meen je dat? vraagt ze en Levi
knikt.
112. Kan ik hier iets uit opmaken? vraagt hij en Samantha knikt
stralend. Ik ben zwanger. We hebben in onze huwelijksnacht meer
gedaan dan de bedoeling was. zegt ze lachend.
113. Levi zegt niets, maar buigt zich voorover om zijn lippen vurig
op die van Samantha te drukken. Hij vergeet op slag alles wat zich
die middag en de afgelopen weken heeft afgespeeld.
114. Het duurt niet lang voor hij de lippen van Samantha naar adem
voelt snakken. Sorry. zegt hij terwijl hij haar weer tegen zich
aantrekt. Kan ik hier iets uit opmaken? vraagt ze lachend.
115. Levi lacht en knikt. Ja, dat kun je zeker. zegt hij. Ik ben
nog nooit zo gelukkig geweest. zegt hij. Ik hou van je. Samantha
lacht. Ik hou ook van jou. zegt ze en drukt een kus op zijn
lippen.
116. Levi lacht. Dat dacht ik al. zegt hij en tilt haar van de
bank. Samantha slaakt een klein giletje, maar laat zich toch naar
de slaapkamer voeren waar Levi haar op bed legt. Ik hou van je,
voor eeuwig en altijd. fluistert hij een hele tijd later als
Samantha langzaam op zijn borst in slaap valt.
117. Een aantal weken later krijgen Levi en Samantha een duidelijke
bevestiging van hun aanstaande ouderschap. Samantha stap net uit
bed als ze een flinke trap in haar buik voelt.
118. Levi loopt meteen om het bed heen en buigt zich naar haar buik
toe. Wauw, er zit echt een kleintje daar binnen. zegt hij en
beweegt zijn hand liefdevol over haar inmiddels bolle buik.
119. Goedemorgen kleintje, hier is jou papa. zegt hij met een
kinderlijk stemmetje. Samantha lacht. En wat dacht papa ervan om
eens een ontbijtje te gaan maken voor hij te laat komt?
120. Levi lacht en geeft haar een kus. Ook goedemorgen voor mama
natuurlijk. Samantha lacht en loopt naar de badkamer terwijl Levi
zich omkleedt. Even later is Samantha gedoucht en pakt ze de
kleding die ze voor haar zwangerschap heeft gekocht uit de
kast.
121. Niet veel later zet Levi twee borden met pannenkoeken op
tafel. Samantha pakt meteen haar vork op en begint te eten terwijl
Levi lachend toekijkt. Wil je eigenlijk blijven werken nu je
zwanger bent? vraagt hij.
122. De vraag van Levi is voor Samantha een reden om haar vork kort
neer te leggen. Ik denk het wel. Zolang het kan tenminste. Ik weet
niet of ik over een paar maanden nog energie heb om te
werken.
123. Levi knikt goedkeurend. Ok dan. zegt hij en ze eten verder.
Het duurt niet lang voor Samantha haar bord leeg heeft en als ook
Levi klaar is stapelt hij de borden op en loopt ermee naar de
keuken.
124. Samantha schuift ook haar stoel naar achteren en volgt Levi
naar de keuken. Als ze de keuken in loopt heeft Levi de gootsteen
al vol laten lopen. Ze pakt een theedoek en droogt de natte borden
af.
125. Als de afwas gedaan is droogt Levi zijn handen af en hij slaat
zijn armen om Samantha heen. Bedankt. zucht ze en legt haar handen
op zijn schouders. Bedankt voor alle dagen dat je mij zo gelukkig
maakt. Ik had niets hiervan verwacht nadat Kim me het huis uit
zette.
126. Levi lacht. Volgens mij ben ik er zelf ook wel beter van
geworden. Ik had niet gedacht dat ik na alles wat er met mijn
familie is gebeurd nog ooit liefde zou kunnen vinden bij iemand,
maar bij jou vind ik alle liefde van de wereld.
127. Een aantal kussen volgen en dan vertrekken Samantha en Levi
samen naar de winkel. Terwijl ze naar buiten lopen pakt Levi haar
hand en knijpt er zachtjes in. Ik hou van je. fluistert hij.
128. Samantha werkt intussen alweer een paar weken in de winkel
samen met Levi en hoewel de klanten eerst nog naar Jessica vroegen
zijn ze nu heel tevreden met de service van Samantha. Ze geeft alle
klanten meer dan genoeg aandacht en blijft altijd
vriendelijk.
129. Levi staat nog steeds achter de kassa en helpt alle klanten
net als voorheen. Samantha komt op een rustig moment naast hem
staan. Zie je nu wel dat dit een goed idee was. zegt ze
plagend.
130. Levi lacht en draait zich naar hem toe. Ja ik weet het. Je had
gelijk. Hoe lang ga je dat nog inwrijven? vraagt hij
verontwaardigd, maar zijn ogen fonkelen en hij laat een klein
lachje doorschemeren.
131. Samantha laat ook een klein lachje op haar gezicht
verschijnen. Ik denk dat ik je daar nu wel genoeg mee gepest heb.
Ik denk dat je nu wel weet dat je vaker naar me moet luisteren.
zegt ze en loopt bij hem weg.
132. Levi lacht en hij kijkt haar na. Een glimlach verschijnt
automatisch op zijn gezicht. Hij kan zich een leven zonder Samantha
al niet meer voorstellen en hij weet niet hoe hij ooit heeft
geleefd zonder haar.
133. Aan het eind van de dag als alle klanten weg zijn loopt Levi
naar Samantha toe en slaat zijn armen om haar heen. Iedereen is
weg, wat dacht je ervan om naar huis te gaan? vraagt hij.
134. Samantha lacht en draait zich naar hem toe. Dat lijkt me een
goed idee. Ik denk dat dit kleintje honger heeft. zegt ze en Levi
legt zijn hand op haar buik. Ik denk dat we hem of haar dan maar
wat te eten moeten gaan geven.
135. Later die da zitten Levi en Samantha samen in de eetkamer aan
tafel met een bordje soep voor zich. Ik zag Marilou vandaag voor de
winkel. zegt Levi als ze een paar minuten zwijgend hebben
gegeten.
136. Samantha kijkt hem met een verbaasde blik in haar ogen aan.
Echt waar? vraagt ze en Levi knikt. Wat zou ze daar te zoeken
hebben? vraagt ze zich hardop af.
137. Levi haalt zijn schouder sop. Ik heb werkelijk geen idee, maar
ze zag er niet heel vrolijk uit. Ik denk niet dat ze blij is dat ik
de winkel niet verkocht heb en nu zelf run.
138. Samantha knikt. Dat lijkt me ook niet. Ze had natuurlijk niet
verwacht dat ze dat hele verhaal moest vertellen en dat je de zaak
dan nog niet zou willen verkopen. Heb je Justin er eigenlijk over
verteld?
139. Levi schudt zijn hoofd. Ik weet niet of het aan mij is om dit
te vertellen. Marilou lijkt nu wel vrede te hebben met Sandra,
zeker nu zij en Justin hun tweede kindje verwachten. Ik vind dat ze
dat zelf mag doen.
140. Hij kijkt Samantha aan. Wil je nog wat meer eten? vraagt hij,
maar Samantha schudt haar hoofd. Het was heel lekker, maar ik heb
genoeg op. zegt ze en pakt de borden van haar en Levi op. Ze doen
snel de afwas en Levi zet de restjes van het eten in de
koelkast.
141. Na de afwas begeven ze zich samen naar boven, naar de
studeerkamer. Samantha neemt plaats achter de schildersezel en Levi
gaat aan de schaaktafel zitten. Een hele tijd blijven ze zo zitten
terwijl er af en toe een woord gewisseld wordt.
142. Het duurt niet heel lang voor Samantha haar oogleden zwaar
voelt worden. Ik denk dat ik maar naar bed ga. zegt ze dan ook en
ze legt haar schildersspullen neer. Levi kijkt even op van zijn
spel. Ok, ik kom ook zo. zegt hij.
143. Wanneer hij een half uur later de schaakspullen opgeborgen
heeft en naar de slaapkamer loopt, ziet hij dat Samantha al in bed
ligt en hij hoort haar langzaam en zacht ademhalen.
144. Zo stil mogelijk trekt hij zijn pyjama aan en hij kruipt naast
haar in bed. Samantha draait terwijl ze slaapt op haar zij en Levi
slaat zijn arm om haar heen. Welterusten. fluistert hij hoewel hij
weet dat ze het niet hoort.
145. Een paar maanden later blijft Samantha naast haar bed staan en
Levi kijkt haar bezorgd aan. Gaat het wel? vraagt hij en Samantha
knikt. Ik denk dat ik vandaag maar niet mee ga naar de winkel. zegt
ze.
146. Levi knikt. Dat lijkt me een goed idee. Het kleintje zal wel
niet heel lang meer op zich laten wachten. zegt hij en neemt
Samantha in zijn armen. Ik ga even douchen, ik zie je zo beneden
wel.
147. Levi loopt door naar de badkamer om te douchen terwijl
Samantha in haar pyjama naar beneden loopt om het ontbijt de over
in te schuiven. Ze wrijft zwijgend over haar inmiddels bolle buik
terwijl ze wacht tot het eten klaar is.
148. Als Levi even later aangekleed weer beneden komt zit Samantha
al aan tafel met een bord voor zich. Een trots gevoel spoelt over
hem heen als hij kijkt naar het tafereel voor hem.
149. Hij gaat op de stoel tegenover haar zitten en hij neemt haar
hand in de zijne. Je bent geweldig, weet je dat? vraagt hij en
Samantha kijkt hem verbaasd om zijn uitspraak aan.
150. Langzaam slikt ze haar eten door en kijkt hem aan. Waar komt
dit opeens vandaan? vraagt ze en haar ogen nemen Levi onderzoekend
op. Niet dat ik het erg vind. voegt ze eraan toe.
151. Levi lacht kort. Dat dacht ik al. Ik wilde je er gewoon even
aan herinneren.Je bent het geweldigste wat me ooit is overkomen en
dat herinnerde ik me weer. Ik wilde het gewoon even hardop
uitspreken. Ik moet vandaag de hele dag zonder je doorbrengen, ik
weet niet of ik dat wel overleef. zegt hij dramatisch.
152. Samantha lacht. Jammer voor jou kom je weer bijna te laat.
Levi kijkt verbaasd op de klok en staat gehaast op. Je hebt gelijk.
zegt hij en hij staat op. Hij geeft Samantha snel een kus en loopt
dan weg. Tot vanmiddag.
153. Samantha heet haar ontbijt op en wast de twee borden af. Ze
kleedt zich om en de rest van de ochtend brengt ze door in de
studeerkamer. Ze start de computer op en speelt een spelletje tot
ze honger begint te krijgen.
154. Ze bakt een tosti voor zichzelf en eet hem alleen en in stilte
op. Als haar bord leeg is loopt ze naar de keuken en bakt een
nieuwe tosti voor zichzelf die ze in de eetkamer opeet.
155. Samantha loopt even besluiteloos door het huis en voelt dan
hoe haar ogen zwaar en loom worden. Ze loopt naar de slaapkamer en
gaat in bed liggen. Het duurt niet lang voor haar ogen helemaal
dichtvallen en ze in een diepe slaap valt.
156. Aan het eind van de middag voelt ze de handen van Levi
zachtjes op haar schouder en slaperig opent ze haar ogen. H, wat
ben je vroeg terug. zegt ze slaperig en knippert met haar ogen
tegen het licht.
157. Levi lacht. Het is al zes uur geweest. zegt hij en de ogen van
Samantha gaan geschrokken open. Zo laat al? Ik ben wel heel diep in
slaap gevallen. zegt ze en gaat op de rand van het bed
zitten.
158. Levi lacht en doet een stap opzij zodat Samantha naast het bed
kan gaan staan. Het geeft niet, je had het nodig. zegt hij. Justin
belde toen ik aan het werk was. zegt hij en wacht even.
159. Samantha knikt. Hoe is het nu met Sandra? Het zal wel niet
lang meer duren voor het kindje komt. Levi grinnikt. Hij belde om
te vertellen dat Sandra vanochtend bevallen is.
160. Samantha kleedt zich aan en later die avond belt Levi aan bij
het appartement van Justin en Sandra. Gefeliciteerd. zegt hij tegen
Justin die open doet. Je hebt weer goed je best gedaan.
161. Justin knikt lachend en Levi ziet weer de trotse blik in zijn
ogen die hij ook had toen Lizzy geboren was. Kom toch binnen. zegt
hij en houdt de deur open. Sandra zit op de bank als ze binnen
komen. Jij ook gefeliciteerd. zegt Samantha en Sandra lacht
stralend.
162. Willen jullie ze zien, ze liggen boven te slapen? vraagt
Justin. Levi en Samantha knikken. Babies! zegt een klein stemmetje
en Lizzy kijkt naar hen op. Ikke grote zus. zegt ze trots. Ikke
naar babies toe.
163. Levi en Samantha lachen en Justin pakt het kleine meisje op.
Wil jij ook mee naar Laila en Lotte kijken? vraagt hij en Lizzy
knikt. Wel stil zijn dan, want ik denk dat ze slapen. zegt Justin
en Lizzy knikt met grote ogen.
164. Het hele gezelschap loopt naar boven, naar de kleine
kinderkamer waar nu drie bedjes staan. Een van de bedjes, die van
Lizzy, is leeg, maar in de andere twee liggen twee identieke
meisjes rustig te slapen.
165. Levi en Samantha kijken naar de meisjes die rustig doorslapen.
Dat is Lotte en dat is Laila. zegt Sandra en ze wijst van het ene
wiegje naar het andere wiegje. Kleine zusjes. zegt Lizzy
zacht.
166. Om Lotte en Laila niet wakker te maken gaan ze allemaal weer
naar beneden. Lizzy kijkt eerst een beetje sip, maar kruipt dan
toch naar haar poppenhuis en speelt met haar poppen.
167. Ze praten een tijdje over Lotte en Laila en over de
zwangerschap van Samantha. Hadden jullie verwacht dat het een
tweeling zou zijn? vraagt Samantha.
168. Sandra schudt haar hoofd. Totaal niet. Ik vond het weinig
anders dan met Lizzy dus ik was heel verbaasd toen we merkten dat
het er twee waren. Als we het hadden geweten hadden we wel iets
anders moeten regelen, want het appartement wordt een beetje te
klein voor vijf personen.
169. Levi knikt. Dus jullie gaan opzoek naar iets nieuws? vraagt
Samantha en Justin en Sandra knikken. We weten immers niet of het
wel bij vier kinderen blijft. zegt Justin en hij kijkt
veelbetekenend naar Sandra.
170. Die avond zitten Levi en Samantha samen in de studeerkamer
voor de brandende open haard. Samantha kruipt tegen Levi aan en
Levi slaat zijn arm om haar heen.
171. Samen kijken ze naar het warme haardvuur dat zachtjes knettert
en ze praten rustig met elkaar. Allebei hebben ze een ontspannen
glimlach op hun gezicht.
172. Kom eens staan. zegt Levi en hij haalt zijn arm van haar
schouder. Hij gaat staan en hij helpt Samantha overeind. Hij trekt
haar tegen zich aan en kijkt in haar groene ogen.
173. Levi houdt haar in zijn armen en ze bewegen rustig heen en
weer alsof ze op onhoorbare muziek dansen. Levis ogen blijven
constant op het gezicht van Samantha gericht en kijken elk stukje
even liefdevol aan.
174. Samanthas ogen gaan zoekend over zijn gezicht, maar Levi lijkt
het niet te merken. Ik weet niet of je het vergeten bent, maar ik
ben hoogzwanger. zegt ze als ze al een paar minuten langzaam
dansen.
175. Een kleine grijns verschijnt op Levis gezicht. Oh, dat ben ik
niet vergeten. zegt hij. Ik vind het gewoon fijn om bij je te zijn
en dit doet me denken aan ons eerste afspraakje. zegt hij.
176. Samantha krijgt een lach op haar gezicht en legt haar hoofd op
zijn schouder. Dat was een prachtige avond. fluistert ze. Niet te
geloven dat we nu al getrouwd zijn en binnenkort een kindje
krijgen.
177. Alsof hij of zij het hoort, begint het kindje onrustig te
bewegen. Samantha lacht. Ik denk dat het een goed idee is dat ik
naar bed ga. zegt ze en Levi knikt. Niet veel later liggen ze samen
in bed en Samantha valt rustig in slaap op Levis borst.
178. Later die nacht komt Samantha met een pijnlijk gezicht uit
haar bed. Wees eens rustig, kleintje. zegt ze en gaat op de rand
van het bed zitten. Ze wrijft de slaap uit haar ogen en staat dan
op om naar de badkamer te lopen.
179. Ze kan maar een paar stappen zetten voor ze naar haar buik
grijpt. Oh nee, kun je niet nog even wachten? vraagt ze hardop,
maar de krampen in haar buik geven genoeg antwoord.
180. Levi. zegt ze dwingend en Levi opent verbaasd zijn ogen. Levi!
zegt ze nogmaals maar nu harder. Wat is er? Levi kijkt haar
verbaasd aan, maar springt dan uit zijn bed. Rustig blijven. zegt
hij meer tegen zichzelf dan tegen Samantha.
181. Ik ben rustig. roept Samantha en Levi houdt snel zijn mond. Je
doet het heel goed. zegt hij daarom maar terwijl Samantha staat te
puffen. Hij heeft geen idee hoe hij haar anders moet steunen.
182. Gelukkig voor Levi duurt het niet lang voor Samantha een
kindje in haar armen heeft. Haar ogen onderzoeken het kleine mensje
vluchtig om te zien of alles goed is en dan begint ze te
stralen.
183. Ze legt het kindje vertederd in haar armen. Ze heeft jou
haarkleur. fluistert ze zachtjes met een stem vol emotie. En jou
ogen. voegt ze er nog aan toe terwijl ze naar het kleine kindje in
haar armen kijkt.
184. Levi loopt voorzichtig naar haar toe en zijn ogen blijven
gericht op het kindje in haar armen. Ze? vraagt hij met schorre
stem en Samantha knikt. Een prachtig meisje. zegt ze terwijl ze
haar trotse blik op hem richt.
185. Levibegint te stralen en doet nu nog meer stappen naar haar
toe totdat hij voor haar staat. Hallo meisje, zegt hij en het
meisje kijkt hem lachend met haar grote, bruine ogen aan.
186. Lieve, kleine Isa. fluistert hij. Je bent het mooiste meisje
dat ik ooit heb gezien, naast je moeder natuurlijk. zegt hij en Isa
lacht. Een prachtig meisje. fluistert hij nogmaals en Samantha
knikt ter bevestiging.
187. Ze is echt prachtig. zegt Levi als hij en Samantha hun
dochtertje goed bekeken hebben. Samantha knikt. Wil jij het bedje
even opzetten? Dan geef ik deze dame haar fles.
188. Levi knikt en gaat het wiegje halen terwijl Samantha met Isa
de trap afloopt en in de keuken een flesje warm maakt. Isa legt
haar kleine handjes stevig om het flesje en begint gulzig te
drinken.
189. Als Isa het flesje leeg heeft en een boertje heeft gelaten
loopt Samantha met Isa op haar arm weer naar boven. Levi heeft net
het wiegje klaar en Samantha legt Isa erin. Ga maar even slapen
meisje, het was een zware eerste dag voor je.
190. Je hebt het geweldig gedaan. zegt Levi terwijl ze samen kijken
hoe de oogjes van Isa langzaam dicht vallen. Samantha draait zich
naar hem toe. Jij hebt ook goed je best gedaan. zegt ze met een
blik op het meisje in de wieg.
191. Levi grijnst. We hebben het samen gedaan. zegt hij en hij
neemt zijn vrouw in zijn armen. Hoewel het nog vroeg is, weet hij
zeker dat hij deze dag onvergetelijk is. Het is een dag om voor
altijd met zich mee te dragen.
192. De maanden daarna genieten Levi en Samantha volop van hun
kleine meisje. Isa krijgt veel aandacht van zowel haar vader als
haar moeder die het allebei heerlijk vinden om hun dochtertje te
vertroetelen.
193. Samantha heeft intussen haar werk ook weer opgepakt. Ze vindt
het heerlijk om voor Isa te zorgen, maar soms vindt ze het ook weer
leuk om de halve week te werken. Ze hebben een goede oppas
ingehuurd waar ze Isa met een gerust hart achter kunnen
laten.
194. Toch vinden ze het allebei het leukste om zelf voor Isa te
zorgen. Alle poepluiers en flesjes lijken Levi niets te doen, hij
vindt het heerlijk om met Isa bezig te zijn.
195. Hij kan uren naar het kleine meisje kijken terwijl ze de grote
wereld om zich heen ontdekt. Als hij naar haar kijkt lijken de uren
veel sneller voorbij te gaan dan normaal.
196. H, zit je hier nu nog steeds? merkt Samantha dan ook op als ze
de kamer in komt. Levi wendt zijn blik af van Isa en kijkt haar
aan. Ja, ik keek even hoe Isa speelde. zegt hij.
197. Samantha lacht en komt naast hem zitten. Daar kun je uren naar
kijken, vind je niet? Levi knikt. Ik kan niet geloven dat ze nu al
zo groot is. Binnenkort kunnen we haar niet meer als klein meisje
in onze armen houden.
198. Samantha knikt en staart voor zich uit. Ze wordt veel te snel
groot. Levi lacht. We zouden er eigenlijk nog eentje moeten nemen.
zegt hij. Samantha knikt langzaam.
199. Dat zou best kunnen. zegt ze en lacht voorzichtig mee. Levi
staat op. Ik ga maar vast koken. zegt hij en loopt naar de keuken.
Samantha staat ook op. En ik ga dit meisje naar bed brengen.
200. Niet veel later ligt Isa in haar bedje te slapen en Levi en
Samantha gaan aan tafel zitten. Het blijft een hele tijd stil
totdat Levi aarzelend zijn keel schraapt. Hoe denk jij eigenlijk
over een tweede kindje?'
201. Een tweede kindje lijkt me geweldig, maar pas over een tijdje.
Isa is nog zo klein, ik wil graag nog even van haar genieten zolang
ze klein is. zegt Samantha. Ik hoop niet dat je dat erg
vindt.
202. Levi schudt zijn hoofd. Je hebt helemaal gelijk. zegt hij en
hij legt zijn hand op die van Samantha. We hebben nog tijd genoeg.
zegt hij en kust haar hand.
203. Samantha lacht en ze praten samen gezellig verder. Ik zal de
afwas wel doen. zegt Levi en hij begint de borden op te stapelen.
Vind je dat echt niet erg? vraagt ze, maar Levi schudt zijn hoofd.
Mooi zo, dan zie ik je zo boven. zegt Samantha en na een laatste
blik over haar schouder loopt ze naar boven.
204. Levi doet de afwas en zet allee schone borden weer in de kast.
Hij doet beneden alle lichten uit en loopt naar de slaapkamer. Als
hij de deur opent, valt zijn mond even open.
205. Waar heb ik dit aan te danken? vraagt hij verbaasd als
Samantha hem dichterbij wenkt. Ze haalt haar schouders op. Ik dacht
dat je dit wel zou waarderen. Levi lacht. Zeker, maar ik dacht dat
je niet
206. Samantha lacht. Oefenen kan nooit kwaad. zegt ze en na die
woorden drukt ze haar lippen op die van Levi en trekt hem mee onder
de dekens. Als ze weer boven de dekens komen hebben ze allebei een
tevreden lach op hun gezicht.
207. Midden in de nacht wordt Levi wakker van het klagelijke gehuil
van Isa. Hij kijkt even naar Samantha maar die ligt met een
glimlach op haar gezicht te slapen. Hij gaat op de rand van het bed
zitten en rekt zich uit.
208. Stil maar, kleine Isa. zegt hij en loopt naar het wiegje toe.
Wat is er dan? Heb je honger? Hij haalt Isa uit haar bedje en loopt
met het meisje op zijn arm naar beneden. Hij pakt een kant en klaar
flesje uit de koelkast en Isa begint gulzig te drinken.
209. Als het flesje leeg is en Isa een boertje heeft gelaten, neemt
hij haar weer op de arm en loopt weer naar de slaapkamer. Ga maar
weer lekker slapen, grote meid. Morgen is er weer een dag.
210. Hij wacht even tot Isa haar oogjes sluit en loopt dan weer
naar het bed. Samantha slaapt nog steeds en Levi kijkt even naar de
glimlach op haar gezicht. Dan kruipt hij zelf ook weer onder de
dekens en valt al snel in slaap.
211. De volgende ochtend is het hele gezin al vroeg op. Levi maakt
het ontbijt terwijl Samantha Isa de fles geeft. Is ze vannacht
eigenlijk nog wakker geweest? vraagt ze en Levi knikt. Ik heb haar
vannacht even de fles gegeven. Jij sliep veel te diep.
212. Samantha zet Isa in haar wipstoeltje en kleedt zich om. Als ze
beneden komt, zet Levi net de borden op tafel. Vermaak jij je een
beetje vandaag? vraagt hij als Samantha gaat zitten.
213. Samantha knikt. Isa en ik zullen ons wel vermaken samen. En
jij, ga jij het een beetje reden? vraagt ze. Levi knikt. Die
uitzendkracht doet het erg goed, al is hij natuurlijk niet zo goed
als jij.
214. Na het eten lopen Levi en Samantha naar beneden. Ik mis je nu
al. zegt Levi als ze voor het appartement blijven staan. Samantha
lacht. Je overleeft het wel. zegt ze en kust hem.
215. Zonder dat het tweetal het merkt worden ze in de gaten
gehouden. Met een blik vol walging kijkt iemand op hen neer. Ze
klemt haar tanden stevig op elkaar, maar blijft naar het tafereel
kijken.
216. Levi draait zich om en loopt weg. Kimberly wendt haar blik af
en rekt zich uit. Het beeld van Levi die gelukkig is met haar zus
staat nog steeds op haar netvlies gebrand. Hoe vaak ze ook met haar
ogen knippert, het verdwijnt nooit, niet voor ze
217. Ze zucht en laat haar armen zakken. Wat denk jij, Blacky?
vraagt ze en kijkt naar de zwarte kat naast zich. De kat kijkt haar
even aan en Kimberly lacht. Jij weet precies wat we gaan doen,
niet? De kat kijkt haar niet aan, maar Kimberly lacht. Dit wordt
precies wat ze verdienen.
218. Samantha is intussen weer naar binnen gelopen. Ze heeft een
glimlach op haar gezicht als ze terug denkt aan de woorden van Levi
en die glimlach verdwijnt niet wanneer ze de borden van het ontbijt
opstapelt en afwast.
219. Als alles schoon is loopt ze weer naar de eetkamer waar Isa in
haar stoel zit te spelen. Zal ik jou eens even lekker in bad doen?
vraagt ze aan het meisje en als antwoord begint Isa te
lachen.
220. Isa geniet van het warme water en als Samantha haar afgedroogd
heeft, wrijft ze met haar vuistjes in haar ogen. Wil je naar bedje,
meisje? vraagt Samantha en loopt naar de slaapkamer.
221. Ze legt Isa in de wieg en loopt dan zelf zachtjes naar
beneden. Ze ruimt wat op in het kleine appartement en pakt dan een
boek uit de kast. Ze gaat in een van de stoelen zitten en bladert
naar de pagina waar ze de laatste keer gestopt is.
222. Rond het middaguur legt ze haar boek weg en ze loopt naar de
keuken om een boterham te smeren. Alleen en in stilte eet ze die
op. Ze eet haar brood hap voor hap op terwijl ze ingespannen
luistert of ze iets hoort in de slaapkamer.
223. Bij het eerste geluidje staat ze al naast haar stoel en als ze
boven komt, ligt Isa met open oogjes in de wieg. Ze steekt haar
kleine armpjes uit naar haar moeder die haar uit haar wiegje tilt.
Wil jij een lekker flesje?
224. Samantha geeft Isa haar flesje en speelt een tijdje met haar
totdat haar ogen opnieuw dicht beginnen te vallen. De rest van de
middag staat ze achter haar schildersezel in de studeerkamer en dat
is de plek waar Levi haar aan het eind van de middag vindt.
225. H, mooie vrouw. zegt hij en neemt haar in zijn armen. Samantha
legt snel haar penseel weg en kust hem. Heb je je dag zonder mij
overleeft? vraagt ze als hij haar los laat en hij schudt zijn
hoofd. Het was heel moeilijk. zegt hij met een pruillip.
226. Samantha lacht. Mafkees. zegt ze en loopt langs hem heen. Ik
ga wat te eten maken. zegt ze. Dan kun je me vertellen hoe je je
dag hebt doorgebracht.
Een half uur later zitten Levi en Samantha samen aan tafel terwijl
Levi vertelt over zijn dag.
227. Samantha luistert naar zijn verhalen over nieuwe klanten,
nieuwe producten en zijn belevingen. Daarna vertelt ze ook over
haar eigen dag en over Isa, net zolang tot hun borden leeg
zijn.
228. Na het eten doet Samantha de afwas en Levi geeft Isa de fles.
Als het flesje leeg is legt hij haar in de bungelboog en gaat samen
met Samantha op de bank zitten.
229. Samen kijken ze hoe Isa haar handjes uitsteekt naar de
speeltjes boven zich. Wil jij morgen eigenlijk gaan werken? Ik kan
me voorstellen dat je daar geen zin in hebt. vraagt Levi.
230. Samantha knikt. De oppas is toch al betaald en je weet hoe ik
ben, ik kan niet de hele dag stil blijven zitten. Levi lacht en
slaat zijn arm om haar schouder. Je hebt gelijk. We hebben morgen
nog de hele avond om het te vieren. zegt hij.
231. De volgende ochtend dient Levi het ontbijt op terwijl Samantha
Isa in haar wipstoel zet. Geniet nog maar even lekker van je
laatste uurtjes als baby, grote meid. zegt ze.
232. Ze kijkt even naar Isa en gaat dan tegenover Levi zitten. Niet
te geloven dat ze alweer zo groot wordt. Haar geboorte lijkt nog
maar zo kort geleden. zucht ze terwijl ze naar de wipstoel
kijkt.
233. Levi knikt. Ik denk dat ik nu weet wat mijn ouders elke keer
doormaakte op de verjaardagen van mij, Marjolein en Julian. En dan
hebben wij maar n dochter. zegt hij lachend.
234. Na het ontbijt pakt Levi Isa nog even op. Tot straks, lief
meisje van me. zegt hij terwijl hij Isa voorzichtig knuffelt.
Vanavond wordt jou avond. zegt hij nog voor Samantha hem roept om
te gaan.
235. Even later lopen Levi en Samantha met hun jas hoog dicht
geritst naar de winkel. Plots ziet Samantha in haar ooghoek hoe een
hond een grote kuil graaft in de tuin voor de winkel.
236. Ik jaag hem wel even weg. zegt ze tegen Levi die het dier nu
ook ziet. Hij knikt. Ik ga wel vast naar binnen. Tot zo. zegt hij
en loopt verder. Hij zoekt in zijn zak naar de sleutel terwijl hij
de kleine treden naar de voordeur oploopt.
237. Hij steekt de sleutel van de zaak in het slot en met een klik
wordt de deur geopend. Hij loopt fluitend naar binnen net zoals
elke ochtend, maar wat hij ziet is totaal anders. Verbaasd blijft
hij staan terwijl zijn ogen groot worden. Sam, kun je even komen!
roept hij en staart verbaasd voor zich uit.
238. Maar hoe kan dit dan gebeuren? vraagt Samantha even later.
Levi haalt zijn schouders op. Ik heb werkelijk geen idee. zegt hij,
nog steeds onder de indruk van wat hij aangetroffen heeft.
239. Met dezelfde grote ogen als Levi had Samantha de winkel
bekeken die wel overgenomen leek door dieren. Overal waar het
tweetal kijkt zien ze een hond of een kat die geen van alle binnen
zijn om iets te kopen.
240. De dieren hebben zich op wonderbaarlijke wijze over de gehele
winkel verspreid zonder een plekje over te slaan. Met grote ogen
kijken Levi en Samantha hoe de winkel voor opening al druk bezocht
is.
241. Ik begrijp er echt niets van. Ik heb werkelijk geen idee hoe
al deze dieren binnen zijn gekomen. Ik weet zeker dat ik de deur
goed op slot heb gedaan. Ik draai hem zelf net open. zegt
hij.
242. Terwijl Levi en Samantha nadenken over dit onverwachte bezoek
is er iemand anders die tevreden op hen neer kijkt. De hatelijke
blik is nog steeds in haar ogen te zien, maar toch is er ook een
gedeelte van haar blik gevuld met triomf.
243. Ik hoop dat jullie van de verrassing genoten hebben. fluistert
Kimberly met een spottende lach in haar stem. Het was zeker nog
niet de laatste. Na deze woorden die door niemand gehoord worden
maakt ze een kort gebaar met haar hand en haar bezem verschijnt.
Tot snel, Levi Wander.
244. Ik denk niet dat we er achter gaan komen hoe deze dieren hier
zijn gekomen. Misschien kunnen we de winkel maar beter even dicht
houden en deze troep opruimen. stelt Samantha voor als er nog geen
zinnige verklaring is gevonden.
245. Levi knikt. Ik denk dat je gelijk hebt. We zullen er wel nooit
achterkomen. zegt hij, maar ergens voelt hij zich ook zenuwachtig.
Wat nu als ze hem gevonden hebben? Laten we maar beginnen. zegt hij
met een klein lachje en gaat opzoek naar een dweil.
246. De rest van de ochtend en een deel van de middag werken Levi
en Samantha hard om de winkel weer op orde te krijgen. Samantha
ontfermt zich over de dieren die ze stuk voor stuk naar buiten
brengt terwijl Levi de achtergelaten troep opruimt.
247. Aan het eind van de middag is het resultaat van hun werk
duidelijk te zien. Elk uitwerpsel van de honden en elk haartje van
de katten is verdwenen, evnals de dieren zelf. Dat was het wel.
zucht Levi.
248. Wat zullen we nu doen? vraagt hij terwijl hij een blik op de
tijd werpt. We zouden de winkel nog even kunnen openen. zegt hij
peinzend en kijkt naar Samantha. Wat denk jij?
249. Samantha schudt haar hoofd. De winkel is nu toch al het
grootste deel van de dag gesloten dus dat kunnen we best zo laten.
Ik denk dat er thuis iemand is die het niet erg vindt als we iets
eerder terug zijn.
250. Levi lacht en neemt haar in zijn armen. Wat ben je weer
verstandig. zegt hij voordat hij zijn lippen op die van haar drukt.
Samantha lacht. Ik ben altijd verstandig, dat hoor je nu toch wel
te weten.
251. Later die middag zitten Levi en Samantha in de woonkamer samen
met Vivian, Tinus, Justin en Sandra. Isa ligt tijdens haar laatste
minuten als baby nog in haar wiegje te slapen.
252. Etsu en Sassie bezetten de stoelen in de eetkamer. Nog even
ene dan mag ik ook kaarsjes uitblazen. zegt Sassie trots terwijl ze
naar de taart kijkt die al klaar staat. Wordt je dan groter dan ik?
vraagt Etsu en Sassie knikt trots.
253. Etsu kijkt sip voor zich uit terwijl Sassie trots verder
vertelt. Niet te geloven dat ze nu alweer zo groot worden. zegt
Sandra. Het lijkt nog zo kort geleden dat ze geboren werden en nu
is Isa al bijna peuter.
254. Haar blik dwaalt af naar Lotte en Laila die op de grond zitten
en de ruimte onderzoekend in zich opnemen. Een paar dagen eerder
hebben ze allebei hun verjaardag gevierd en ze zijn het leven als
peuter al goed aan het ontdekken.
255. Samantha knikt. Ze wordt veel te snel groot. zucht ze ook met
haar blik op Lotte en Laila gericht. Levi lacht. Ik ben toch ook
wel benieuwd hoe ze eruit zal zien als peuter.
256. Jullie vinden het al erg dat Lotte, Laila en Isa peuters
worden, maar Sassie wordt binnenkort al tiener. zegt Tinus. Dan
voel je je pas oud. zegt hij en rolt met zijn ogen.
257. Levi lacht. Je hebt gelijk. Wij vinden het al erg dat ze haar
eerste verjaardag viert terwijl ze nog maar zo kort in ons leven
is. Samantha knikt. Laten we haar maar gewoon naar de taart
brengen, we kunnen het niet uitstellen. zegt ze.
258. Levi en de gasten verzamelen zich in de eetkamer, rond de
taart terwijl Samantha Isa uit haar bedje gaat halen. Dit zijn je
laatste minuutjes als baby. Geniet er nog maar even van. zegt ze
als ze voor de laatste keer het kleine babylichaampje tegen zich
aandrukt.
259. Ze knuffelt Isa nog eens goed en loopt dan met het meisje op
haar arm naar beneden. Ze geeft haar aan Levi die met haar naar de
taart loopt. De ratels en toeters worden rondgedeeld terwijl
iedereen voor Isa zingt.
260. Als iedereen stopt met zingen buigt Levi zich naar de taart.
Isa kijkt met grote ogen naar de fonkelende vlammetjes die doven
als Levi de kaarsjes uitblaast.
261. Dan zal Isa het vooral zelf moeten doen. Met een beetje hulp
van haar vader valt ze even later als peuter weer in de armen van
Levi. Lachend kijkt ze hem aan terwijl Levis ogen groot worden. Uhm
Sam, ze heeft roze haar. zegt hij verbaasd.
262. Samantha neemt Isa snel mee naar de slaapkamer en een half uur
later ziet het haar van Isa er een stuk beter uit. Samantha zet
haar in de woonkamer bij Lotte en Laila.
263. Etsu ontfermt zich meteen over het nieuwe peutertje en begint
met haar te spelen. Sassie kijkt toe hoe haar stiefzusje telkens
weer handen voor haar ogen legt en Isa aan het lachen maakt.
264. Levi kijkt vertederd toe hoe Isa telkens weer lacht als Etsu
haar handen voor haar ogen weghaalt. Etsu is erg goed met die
kleintjes. merkt hij op als hij het tafereel al een tijdje bekeken
heeft.
265. Vivian knikt trots. Toen we nog in het appartementencomplex
woonden vermaakte ze de hele dag alle kinderen in de speeltuin.
vertelt ze lachend. Iedereen was dol op haar.
266. Justin en Sandra kijken elkaar even aan. Wij gaan ook weer.
Het wordt een beetje laat voor Lizzy, Lotte en Laila. zegt Justin
en hij staat op. Heel erg bedankt voor de gezellige middag. zegt
Sandra.
267. Niet veel later nemen Levi en Samantha ook afscheid van
Vivian, Tinus, Sassie en Etsu. Bedankt dat jullie zijn gekomen. Ik
weet zeker dat Isa een leuke eerste verjaardag heeft gehad. zegt
Levi tegen Vivian. Wij vonden het ook heel leuk, maar ga maar weer
snel naar binnen, met deze kou wordt ze snel ziek.
268. Levi grinnikt kort, maar neemt Isa dan toch mee naar binnen.
Samen met Samantha lopen ze naar de slaapkamer. Geef je mama nog
even een kusje voor je gaat slapen, Isa? vraagt hij en Isa
knikt.
269. Ze steekt haar handjes uit naar haar moeder hier haar lachend
een nachtkus geeft. Slaap lekker. zegt ze terwijl Levi de pyjama
van Isa pakt en haar die aantrekt. Slaap zacht. zegt hij terwijl
hij haar ook een nachtkus geeft.
270. Isa laat zich achterover vallen en draait zich op haar zij.
Het duurt maar een paar tellen voor haar ademhaling langzamer wordt
en ze in een diepe slaap valt, vol van de indrukken op haar eerste
dag als peuter.
271. Levi en Samantha kijken vertederd toe. Ze heeft echt een
geweldige dag gehad. zegt Levi en Samantha knikt. Het was een
geweldige dag. zegt ze en terwijl ze hem kust vergeten ze allebei
wat er die ochtend is gebeurd.
272. Levi en Samantha trekken hun pyjama aan en gaan stilletjes op
bed liggen. Kom eens hier. zegt Levi en hij trekt Samantha in zijn
armen. Samantha lacht. Is dit wel een goed idee? Isa
273. Isa slaapt. valt Levi haar in de reden. En ik mag je toch wel
gewoon even vast houden? vraagt hij. Samantha lacht. Natuurlijk.
zegt ze en ze nestelt zich nog iets meer in zijn armen.
274. Levi en Samantha blijven zo nog een hele tijd liggen,
genietend van elkaar en de zachte ademhaling van Isa. Even voor
middernacht kruipen ze samen onder de dekens en vallen in
slaap.
275. Terwijl Levi en Samantha langs elkaar in slaap vallen, is
iemand nog klaarwakker. Ongeduldig wipt Tara van haar ene been op
het anderen. Doe nou open, Gabriel. sist ze ongeduldig.
276. Plotseling hoort ze een deur open gaan en ze draait zich om.
Eindelijk, kon dat niet wat ze breekt haar zin abrupt af als ze
ziet hoe een vrouw heupwiegend naar buiten komt lopen.
277. Uhm, goedenavond. zegt ze op haar hoede. De vrouw kijkt haar
met een verveelde blik aan. Jij komt vast niet voor mij. zegt ze.
De deur staat open dus loop maar door.
278. Met opgetrokken wenkbrauw ziet Tara hoe de vrouw langs haar
heen loopt. Ze haalt haar schouders op en loopt naar binnen, op
zoek naar Gabriel. In de garage is hij niet dus ze loopt door naar
de woonkamer.
279. Ze treft Gabriel aan op de bank, verdiept in zijn boek.
Goedenavond. zegt ze en Gabriels hoofd draait verbaasd haar kant
op. Tara. stamelt hij verbaasd en laat zijn boek uit zijn hand
vallen.
280. Tara. zegt hij verbaasd en staat snel op. Je vriendinnetje
liet me binnen. legt Tara uit en ze moet moeite doen om een klein
lachje om zijn gedrag te verbergen.
281. De wangen van Gabriel kleuren rood. Cathelijne is mijn
vriendin niet. zegt hij snel en Tara krijgt een klein grijnsje op
haar gezicht als ze op de bank gaat zitten.
282. Houdt ze haar mond? vraagt Tara nors. We willen natuurlijk
niet dat ze iets verklapt over mijn bezoekjes hier. voegt ze er
iets vriendelijker aan toe en ze werpt Gabriel een verleidelijke
glimlach toe.
283. Uh nee, nee natuurlijk niet. Weet Gabriel moeizaam uit te
brengen en hij kijkt ongemakkelijk om zich heen. Wat kom je
eigenlijk doen? vraagt hij. Niet dat ik het erg vind dat je er
bent, ik vind het wel gezellig, maar ik ben gewoon nieuwsgierig en
daarom vraag ik het maar.
284. Tara rolt achter haar zonnebril met haar ogen. Waarom kom je
eerst niet even zitten. zegt ze en klopt met haar hand op de bank
naast haar. Ik neem aan dat je niemand iets hebt verteld van onze
vorige ontmoeting.
285. Gabriel schudt zijn hoofd. Niemand weet wat je hier hebt
gedaan. Cathelijne heeft je niet gezien en ik heb het niemand
vertelt. zegt hij, haar vraag omzeilend.
286. Tara knik goedkeurend. Dat is mooi, ik wil je namelijk nog
iets vragen. Het zit zo: een vriendin van me heeft een beetje een
moeilijke periode gehad en ik zou haar graag willen verrassen. Ik
heb wel iets bedacht, maar daarvoor moet ik wel in haar huis komen
en als ik de sleutel vraag weet ze natuurlijk meteen dat ik iets
van plan ben.
287. En wat wil je dat ik doe? vraagt Gabriel. Nou, ik zat te
denken, als jij nu eens de deur voor me opent. zegt Tara en ze
kijkt hem zo lief mogelijk aan. Gabriels ogen worden groot. Je
bedoelt inbreken?
288. Inbreken? Oh nee, dat is strafbaar, dat weet je toch wel?
vraagt Tara zo onschuldig mogelijk. Het is geen inbreken, ik ken
haar toch heel goed en ik neem niets mee. Jij opent alleen voor mij
de deur.
289. Ik weet het niet. zegt Gabriel nog steeds twijfelend. Toe, jij
bent de enige aan wie ik dit kan vragen. zegt Tara met een klein
pruillipje. Gabriel kijkt haar onderzoekend aan en knikt dan. Ok,
ik doe het.
290. Even later staan Tara en Gabriel voor het appartement van Levi
en Samantha. De straatverlichting brandt en verlicht de sneeuw die
aan hun voeten licht. Er is niemand op straat te zien, maar toch
kijkt Gabriel zenuwachtig over zijn schouder.
291. Weet je zeker dat dit een goed idee is? vraagt hij nogmaals.
Ik wil je heel graag helpen, echt waar, maar ik weet niet of dit de
goede manier is. zegt hij twijfelend.
292. Tara zucht. Ze heeft een moeilijke periode gehad en als
vrienden steun je elkaar. Ik dacht dat ik jou daar ook toe kon
rekenen. zegt ze nors en plant haar handen zelfverzekerd in zijn
zij.
293. Gabriel schudt zijn hoofd. Het is goed, ik doe het. zegt hij
en hij tovert een schroevendraaier uit zijn zak. Hij loopt naar de
voordeur en begint met de schroevendraaier aan het slot te
prutsen.
294. Achter hem wacht Tara ongeduldig. Lukt het? vraagt ze, maar al
het antwoord dat ze krijgt is een onverstaanbaar gemompel. Ze zucht
en beweegt ongeduldig van de ene voet op de anderen.
295. Ze zucht een paar keer ongeduldig, maar Gabriel blijft aan het
slot prutsen. Open. zegt hij plots en hij draait zich om. Je kunt
naar binnen als je wilt. Ik heb geprobeerd zo min mogelijk sporen
achter te laten.
296. Heel erg bedankt. zegt Tara en in een impuls trekt ze Gabriel
naar zich toe. Ik weet echt niet hoe ik je moet bedanken. Gabriel
kucht ongemakkelijk en Tara laat hem los.
297. Ik zie je nog wel. zegt ze dan en ze laat Gabriel alleen en
verbluft achter. Ze opent de deur en loopt naar boven alsof ze niet
anders gewend is. Gabriel staart haar met een snel kloppend hart
na.
298. In de woonkamer blijft Tara staan en kijkt de ruimte
onderzoekend rond. Ze loopt een rondje en laat haar hand over de
verschillende meubelstukken gaan. Dan verschijnt er een
kwaadaardige lach op haar gezicht en ze begint met de uitvoering
van haar plan.
299. De volgende ochtend staan Levi en Samantha al vroeg naast hun
bed. Heb je lekker geslapen? vraagt Levi en Samantha knikt. Ik zal
Isa wel uit bed halen, begin jij alvast aan het ontbijt?
300. Levi knikt en neemt de trap naar beneden. Vandaag is het
weekend en de winkel is dus gesloten. Fluitend denkt hij na over
wat hij, Samantha en Isa vandaag allemaal kunnen gaan doen.
301. Hij wil naar de woonkamer lopen, maar blijft geschrokken
staan. Wat is dit? vraagt hij zich hardop afterwijl hij de
woonkamer met gemengde gevoelens bekijkt.
302. Wat is er aan de hand? vraagt Samantha als ze met Isa de trap
af komt lopen en Levi nog steeds voor zich uit staat te staren. Wat
Oh nee. Geschrokken volgt ze de blik van Levi die op hetzelfde punt
aankomt.
303. Voor hen is de plek waar normaal gesprokken de woonkamer was,
maar wat ze nu zien lijkt er totaal niet meer op. Niets van het
meubilair staat of hangt nog op dezelfde plek als waar Levi en
Samantha het de avond ervoor achtergelaten hebben.
304. Een half uur later bekijkt Tara tevreden hoe Jamai Crone op
weg is naar de familie Wander. De grijns op haar gezicht is groter
dan hij de afgelopen tijd ooit is geweest terwijl ze toekijkt hoe
Levi de agent begroet.
305. Heel goed dat u ons heeft gebeld. Helaas hebben we geen sporen
van braak kunnen vinden. De persoon moet op een andere manier
binnen zijn gekomen, want het slot lijkt niet geforceerd. Zijn er
misschien personen in u directe omgeving met een sleutel die dit op
zijn of haar geweten kunnen hebben?
306. Levi aarzelt even. Uhm, niet dat ik weet. Wie zou zoiets nu
doen. zegt hij, de vraag van Jamai verdraaiend. Jullie krijgen vast
veel van deze berichten in een jaar.
307. Jamai haalt zijn schouders op. Dit is ons werk dus we zijn er
wel aan gewend. zegt hij. Zijn er verder nog spullen verdwenen?
Geld? Sieraden? Waardevolle spullen?
308. Levi schudt zijn hoofd. Mis jij nog iets? vraagt hij aan
Samantha, maar die schudt ook haar hoofd. Jamai zucht. Als er niets
vermist is en er geen sporen van braak zijn ben ik bang dat ik
niets meer voor jullie kan doen.
309. Levi laat Jamai uit en bedankt hem. Als hij boven komt raapt
Samantha een paar boeken op en legt ze op de open haard. Wie zou
zoiets gedaan hebben? vraagt ze zich hardop af terwijl ze nogmaals
rond kijkt.
310. Levi haalt zijn schouders op. Ik heb werkelijk geen idee, maar
ik ben allang blij dat jij en Isa niets hebben. zegt hij en kijkt
naar Isa die verkenend door de kamer kruipt.
311. Samantha legt haar hoofd op zijn schouder. Het is zon raar
idee dat iemand hier gewoon binnen is geweest terwijl wij lagen te
slapen. Levi wrijft over haar rug. Niet aan denken.
312. Levi laat Samantha los en samen gaan ze op de bank zitten die
nu een heel andere plek heeft ingenomen. Ik denk dat we zo maar
moeten beginnen met opruimen. zucht Samantha als de haar ogen voor
de zoveelste keer over de troep heeft laten gaan.
313. Levi knikt. Laten we dat maar doen. zegt hij met een zucht. Ik
zal zo ook maar nieuwe sloten bestellen, misschien dat dat een iets
veiliger gevoeld geeft. zegt hij.
314. Samantha knikt dankbaar. Dat lijkt me een goed idee. Ik moet
er niet aan denken dat wie het ook was nog een keer binnen kan
komen. Levi knikt en kijkt weer peinzend voor zich uit.
315. Het is maar een idee, maar wat denk je van verhuizen. Je voelt
je hier niet zo heel veilig meer en ik denk dat Isa het ook wel
fijn zou vinden om een eigen kamertje te hebben.
316. Samanthas gezicht klaart op. Misschien is dat wel een goed
idee. Het zou geweldig zijn als Isa haar eigen kamertje had en een
extra kinderkamer zou binnenkort ook wel weer van pas komen
317. Als ze hoort wat ze zegt valt Samantha stil en Levi kijkt haar
verbaasd aan. Bedoel je Ben je? Vraagt hij verbaasd en Samantha
knikt zonder hem aan te kijken.
318. Ik wilde het wel eerder zeggen, maar door de omstandigheden
kwam ik er gewoon niet aan toe. zegt ze en kijkt hem aan. Vind je
het erg? vraagt ze voorzichtig.
319. Levi schudt zijn hoofd en trekt haar naar zich toe. Nee,
natuurlijk niet. Ik vind het eerder geweldig. zegt hij lachend. Dit
lijkt me helemaal een goede reden om opzoek te gaan naar een nieuw
huis voor ons drietjes en binnenkort ons viertjes.
320. Een paar weken later staan Levi en Samantha voor een pas
verbouwd huis. Dus je bedoelt dat dit van ons is? vraagt Samantha.
Ja. zegt Levi en hij knikt. Helemaal van ons? vraagt Samantha
nogmaals ongelovig.
321. Levi lacht en knikt weer. Het staat helemaal op onze naam.
zegt hij nogmaals. Samantha knikt met grote ogen. En wanneer was je
van plan om mij te vertellen dat we ons dit kunnen
veroorloven?
322. Nou, ik had ook niet gedacht dat de winkel zo goed zou
draaien, maar de laatste maanden hebben we een goede omzet
gedraaid. legt hij uit. Wat vind je ervan? Samantha lacht. Het is
echt prachtig. zegt ze en geeft hem en Isa een kus op hun
wangen.
323. Samen met Isa lopen ze naar binnen en bekijken het compleet
ingerichte huis. Levi zet Isa bij de speeltafel waar ze meteen
enthousiast begint te tekenen. Het is echt prachtig. zegt Samantha
nogmaals en om haar woorden kracht bij te zetten kust ze hem.
324. Levi grijnst. Vind je het echt niet erg dat ik ga werken? We
zijn hier net en ik snap het als je niet alleen wilt blijven.
vraagt hij, maar Samantha schudt haar hoofd. Ga jij maar werken.
Isa en ik vermaken ons wel.
325. Levi neemt afscheid van zijn vrouw en dochter en gaat naar de
winkel. Samantha vermaakt zich de rest van de ochtend samen met Isa
terwijl ze oefenen met lopen. Aan het eind van de ochtend kan Isa
al een paar stapjes aan de hand van Samantha zetten.
326. Samantha staakt de loopoefeningen en neemt Isa mee naar haar
slaapkamertje waar ze het meisje voor het eerst op haar potje zet.
Doe maar een plasje voor mama. zegt ze.
327. Na wat aanmoediging doet Isa wat haar moeder vraagt. Samantha
haalt haar weer van het potje en neemt haar mee naar de keuken waar
ze Isa een bordje pap geeft en voor zichzelf wat te eten
maakt.
328. Samantha zet Isa weer bij de speeltafel waar het meisje meteen
haar krijtjes weer oppakt en begint te tekenen. Zelf gaat ze aan de
eettafel zitten en geniet van haar warme tosti.
329. Samantha speelt nog even met Isa, maar als de oogjes van het
kleine meisje zwaar worden neemt ze haar opnieuw mee naar boven,
maar dit keer om haar in bed te leggen.
330. Terwijl Isa haar middagdutje doet ruimt Samantha de
vuilgemaakte spullen van de lunch op en loopt dan zelf ook naar de
slaapkamer. Ze pakt haar pyjama en met de belofte om maar heel even
een dutje te doen, valt ze in slaap.
331. Aan het eind van de middag vindt Levi haar nog steeds in de
slaapkamer, in een diepe slaap. Met een glimlach kijkt hij toe hoe
Samantha op haar andere zij draait en dan loopt hij stilletjes de
kamer uit.
332. Als hij op in de kleine slaapkamer van Isa komt, zit ze met
open oogjes in haar wieg. Ze kijkt om zich heen en speelt wat met
haar voetjes totdat ze haar papa ziet. Apa! zegt ze en steekt haar
handjes naar Levi uit.
333. Lachend haalt Levi haar uit de wieg. Heb je me een beetje
gemist, meisje? vraagt hij en Isa knikt wild met haar hoofdje. Levi
lacht en zet haar op het potje. Laat dat dan maar zien door een
plasje te doen voor papa.
334. Levi kleedt haar aan en neemt haar stilletjes mee naar beneden
om Samantha nog even te laten slapen. In de keuken zet hij haar op
de grond en geeft haar een speelgoedpaardje terwijl hij zelf aan
het eten begint.
335. Als de spaghetti klaar is zet hij Isa vast in de kinderstoel
en hij roept Samantha. Het hele gezin schuift aan tafel en geniet
van de maaltijd. Sorry dat ik zo lang geslapen heb, dat was echt
niet de bedoeling. verontschuldigt Samantha zich.
336. Levi schudt zijn hoofd. Dat is niet erg, je zult het wel nodig
gehad hebben. zegt hij. Isa zat gewoon in haar wiegje te spelen
toen ik binnen kwam. Hebben jullie je vandaag een beetje
gered?
337. Samantha knikt. Isa en ik hebben geoefend met lopen. zegt ze
en kijkt trots naar Isa die haar moeder met een lief gezichtje
aankijkt. Ze is echt een heel makkelijk peutertje.
338. Isa draait haar blik naar haar vader die haar een glimlach
terug schenkt. Lachend kijkt ze weer voor zich uit en neemt het
laatste beetje van haar pap in haar mond. Op. zegt ze.
339. Samantha en Levi eten hun bord ook leeg en Levi verzamelt alle
borden om in de afwasmachine te zetten. Isa kruipt achter hem aan
naar de keuken. Apa, ikke op. zegt ze en steekt haar handjes naar
hem uit.
340. Vertederd kijkt Levi naar het kleine meisje en hij pakt haar
op. Isa slaat haar armpjes stevig om zijn nek en begraaft haar
gezichtje in zijn schouder. Je bent een prachtig meisje, er zal jou
nooit iets overkomen. fluistert Levi.
341. Levi houdt het kleine lichaampje nog even tegen zich aan en
loopt dan met Isa op zijn arm naar de woonkamer. Ik ga een meisje
naar bed brengen. zegt hij en Isa zwaait naar haar moeder.
342. Levi neemt haar mee naar boven en pakt haar pyjama uit de
lade. Ga maar lekker slapen, meisje. Wij zullen zorgen dat je niets
overkomt. zegt hij als hij haar een kus geeft. Isa lacht haar
kleine aantal tandjes bloot en zwaait terwijl hij de kamer
uitloopt.
343. Als hij weer beneden komt, gaat Levi naast Samantha op de bank
zitten. Ze ligt in bed. zegt hij terwijl hij zijn arm om Samantha
heen slaat. Samen kijken ze een hele tijd tv totdat Levi de stilte
verbreekt.
344. Denk jij eigenlijk nog weleens aan het verhaal dat ik je op
Twikki eiland heb verteld? vraagt hij peinzend en hij kijkt haar in
haar groene ogen. Samantha knikt en draait zich nog wat meer naar
hem toe.
345. Ja. bekent ze. Vooral in het begin spookte het veel door mijn
hoofd, maar hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik er vrede mee
had. Ze hoeven niet achter ons aan te komen en als ze dat wel doen
hebben we altijd mijn magie nog.
346. Levi knikt nog steeds niet overtuigt, maar weet toch een klein
lachje op zijn gezicht te toveren. Denk er gewoon even niet over
na. Het komt allemaal goed, weet je nog. zegt Samantha en hij
knikt. Als hij die avond in slaap valt lijkt hij toch een stuk meer
gerustgesteld.
347. Ergens anders, ver weg van Belladonnabaan staat een groot
kasteel. Vele druppels regen vallen naar beneden en vormen grote
plassen rond het pand en af en toe is er een bliksemflits te zien
die het gebouw voor een kort moment nog meer verlicht.
348. Binnen zit een man ongeduldig te wachten tot zijn gasten
arriveren. Hij heeft een wijnglas in zijn hand die gevuld is met
een rode vloeistof. Daar zijn jullie eindelijk. zegt hij met een
zware stem als de deur wordt geopend.
349. Ik neem aan dat jullie met goed nieuws komen, omdat jullie zo
lang weg bleven. zegt hij kalm terwijl hij naar het bureau loopt en
plaats neemt op de stoel. Willen jullie iets drinken? vraagt hij en
wijst naar het dienblad naast hem.
350. Marcus kijkt kort naar de vloeistof en trekt zijn neus op.
Nee, dank u, meneer Fatum. zegt hij. Zenuwachtig verplaatst hij
zijn gewicht van zijn ene been naar zijn andere been. Ik ben bang
dat we niet zon goed nieuws hebben.
351. Het gezicht van de duistere man betrekt. Hebben jullie hem
niet gevonden? vraagt hij en Marcus schudt zijn hoofd. Ik weet niet
waar hij is, maar hij weet zich goed te verstoppen. Hij is echt
nergens te vinden.
352. Meneer Fatum staat op en met een handbeweging veegt hij het
hele dienblad van tafel. Jullie hebben hem niet gevonden? Wat
hebben jullie dan al die tijd gedaan? vraagt hij kwaad.
353. Marcus en Duco deinzen een stukje achteruit. Het spijt ons
echt heel erg, we hebben ons best gedaan, maar hij weet zich goed
te verstoppen. We hebben de hele omgeving onderzocht, maar hij is
nergens.
354. Jullie hebben alleen deze omgeving onderzocht, wat heb ik nou
tegen jullie gezegd?! Jullie zouden hem overal zoeken. Het maakt
niet uit hoever weg. Hij kan overal wel zijn.
355. Marcus knikt voorzichtig. Dat weten we, maar we kunnen zon
groot gebied niet in n keer doorzoeken. Als u wilt kunnen we verder
zoeken. stelt hij voor met een voorzichtig lachje.
356. Natuurlijk zoeken jullie verder! Hij moet gevonden worden.
Vind hem en breng hem hierheen! Dood of levend, Levi Wander moet
gevonden worden. zegt meneer Fatum en met een dreigende blik kijkt
hij hen aan. Ga nu en breng hem hier! Marcus knikt en samen met
zijn compagnon verdwijnt hij.
357. Dit was het weer voor deze keer. Hoofdstuk 5 van A
WanderingRound Robin Legacyzit er weer op, het heeft me langer
gekost dan de bedoeling was, maar ik hoop dat jullie er toch van
genoten hebben. Ik hoop dat jullie laten weten wat jullie ervan
vonden!
X Sandra
Top Related