Bardzo serdecznie witamy wszystkich naszych
podopiecznych i ich rodziców po wakacjach. Cieszymy się, że
jesteście z nami i mamy nadzieję, że nasze towarzyszenie będzie
pożyteczne i pomocne Wam na co dzień.
Współcześnie uznaje się, że przedszkola bardzo pozytywnie
wpływają na rozwój dziecka. Większość rodziców, chcąc zapewnić
dzieciom najlepsze warunki rozwijania się, posyła dzieci do
placówek przedszkolnych. Wiadomo, iż dzieci te przychodzą
z odmiennych kulturowo rodzin, wnoszą różne tradycje, obyczaje,
wyznania religijne, różne poczucie własnej wartości, różne sposoby
wypowiadania się. Przedszkole ma więc szansę uzupełniać
oddziaływanie wychowawcze domu rodzinnego, wspierać,
pobudzać rozwój dziecka, wzmacniać jego uzdolnienia oraz
tworzyć w dziecku nowe możliwości i uzdolnienia.
W tym numerze:
1. Pierwsze kroki w przedszkolu.
2. W jaki sposób pomóc dziecku w przystosowaniu się do
nowego środowiska?
3. Współpraca Rodziców i Przedszkola.
Przedszkolne nowinki BIULETYN INFORMACYJNY PRZEDSZKOLA PUBLICZNEGO
W TANOWIE – PAŹDZIERNIK 2012
010
2
Pierwsze kroki w przedszkolu
Pewnie część rodziców pamięta jak ich 3-letnie dzieci
zaczynały stawiać pierwsze kroki w środowisku przedszkolnym,
gdy uczyły się, jak być przedszkolakiem. Rodzice ci jak
i wychowawcy pamiętają na pewno łzy, strach, smutne spojrzenia
i ciągłe natarczywe pytania: „Kiedy przyjdzie mama?”
Znów mamy wrzesień i nowa grupa dzieci znowu stanie
w obliczu problemu adaptacyjnego. Jak zawsze w takiej sytuacji
rodzi się pytanie, jak pomóc tym wszystkim, których on dotyka.
Chodzi tu zarówno o dzieci, jak i o rodziców, może nawet przede
wszystkim o rodziców, bo to od nich w dużej mierze zależy, jak
będzie przebiegał proces przystosowawczy ich dzieci. Jako
nauczyciel-wychowawca widzę, że to rodzice często nie mogą
poradzić sobie ze swoimi emocjami i sprzecznymi uczuciami.
Myślę, że spowodowane to jest niewiedzą i nieznajomością
tematu. By zrozumieć dziecko, jego zachowanie w pierwszych
dniach i tygodniach pobytu w przedszkolu, należy poznać
uwarunkowania psychosomatyczne, które wyznaczają kierunek
procesom adaptacyjnym.
Proces adaptacji dziecka do nowego środowiska odbywa się
we wszystkich sferach działania organizmu, a w szczególności
fizjologiczno-biologicznej, emocjonalno-społecznej i poznawczej.
Głównym regulatorem czynności organizmu jest ośrodkowy układ
nerwowy, który u 3-latka jest bardzo słaby i delikatny. Nie jest on
zdolny do odbierania większej ilości bodźców, do dłuższego
jednostajnego wysiłku, znoszenia ograniczeń. Taki właśnie
niekorzystny splot warunków oddziałuje na dziecko w pierwszych
dniach jego pobytu w przedszkolu (ogromna ilość różnorodnych
bodźców materialnych i społecznych, ograniczenia i zmiany
w dotychczasowych standardach zaspokajania potrzeb).
W sferze fizjologiczno-biologicznej dokonuje się w tym wieku
szybki rozrost organizmu, doskonali się wiele jego funkcji,
3
układów wewnętrznych, poprawia się sprawność fizyczna
i motoryczna. Mimo to dziecko nadal nie jest odporne na
zmęczenie, wysiłek fizyczny i hałas. Jest niezaradne życiowo,
odczuwa trudności w pokonywaniu przeszkód terenowych oraz
w wykonywaniu czynności samoobsługowych.
Dziecko wychowane w normalnych warunkach rodzinnych
zdolne jest w dużym stopniu do samodzielnego zaspokajania
swoich potrzeb fizjologicznych i czynności higienicznych, przy
niewielkim udziale dorosłych. Przeciętny poziom rozwoju
fizycznego i motorycznego w pełni mu to umożliwia. Są to jednak
umiejętności i nawyki niezbyt dobrze utrwalone. Przy zmianie
standardów życia mogą pojawić się trudności w ich wykonywaniu,
gdyż dziecko nie ma orientacji ani doświadczenia w zakresie
grupowego trybu życia, nie zna warunków zaspokajania swoich
potrzeb w nowym środowisku, co wywołuje napięcia i uczucie
niepewności związane z tą niewiedzą.
Inną poważną przeszkodą w przystosowaniu wydaje się być
sposób percepcji i rozumienia przez 3-letnie dziecko pojęć czasu
i przestrzeni. Nie zna ono i nie rozróżnia prawidłowo stosunków
czasowych i przestrzennych. Poznaje upływ czasu na bazie
własnej działalności. W dużym stopniu nie rozumie wielu jego
określeń słownych. Dlatego między innymi wyjaśnienia składane
płaczącym dzieciom, że „mama przyjdzie później”, nie uspokajają
ich, ale stają się źródłem pytań „kiedy?”
Niezrozumienie pojęcia czasu łączy się z nieznajomością
przestrzeni, dalece innej niż domowa. Ten fakt jest z pewnością
jednym z powodów odczuwania przez wiele dzieci stanów
zagubienia, braku oparcia, zachwiania poczucia bezpieczeństwa.
Eksplorowanie tej przestrzeni ograniczone jest wieloma
czynnikami, ale najważniejsze wydają się tkwić w sferze
emocjonalnej dziecka i dużej ilości jednocześnie działających na
nie bodźców.
U dzieci w wieku przedszkolnym sfera emocjonalna pełni rolę
kierunkową w rozwoju, co oznacza, że to ona ma znaczenie
4
pierwszoplanowe w procesie przystosowania. Zdaniem
psychologów kontakt emocjonalny między matką a dzieckiem
sprzyja rozwijaniu się szeregu potrzeb psychicznych.
Najważniejszą z nich jest potrzeba bezpieczeństwa, którą
zapewnia matka. Tylko odczuwając bezpieczeństwo, dziecko uczy
się rzeczy nowych. Tylko w takich warunkach nowy bodziec, nowa
sytuacja wywołuje odruch badawczy, któremu towarzyszy
sprawne działanie. Daje to uczucie zadowolenia i satysfakcji
z odkrywania nieznanego, a na tej bazie rozwijają się inne
potrzeby psychiczne. Możemy zatem stwierdzić, że poczucie
bezpieczeństwa dziecka ma wpływ na jego przystosowanie się do
nowego środowiska, ponieważ umożliwia mu eksplorowanie go.
Niezaspokojenie tej potrzeby powoduje pojawienie się
poczucia opuszczenia, braku miłości, zagrożenia i lęku,
uzależnienia w ocenie własnego ja od otoczenia i w konsekwencji
zamknięcie się w sobie. Momentem krytycznym dla zaspokojenia
tych potrzeb jest z pewnością pójście 3-letniego dziecka do
przedszkola i rozłąka z matką. Właśnie obawa przed rozstaniem
z matką jest podstawowym lękiem pierwotnym, jaki przeżywa
dziecko w tym okresie. Matka, która pozostawia dziecko
w nieznanym mu środowisku, odchodzi od niego na zawsze.
Przeżywa ono coś w rodzaju paniki wiążącej się z poczuciem
opuszczenia, zagrożenia.
Fakt, że dziecko w przedszkolu przestaje po kilku dniach
płakać, wcale nie oznacza, że nie doznaje ono uczucia deprywacji
miłości macierzyńskiej. Maria Przetacznikowa przestrzega, że
nieprzystosowanie powstaje często nie tylko na skutek
gwałtownego zakłócenia równowagi, zdarzenia urazowego, lecz
może narastać powoli, w sposób utajony, a otoczenie najczęściej
tego nie zauważa.
Należy tu wspomnieć o innym zjawisku, które może mieć
znaczenie niekorzystne w przystosowaniu się 3-letniego dziecka
do przedszkola. Mowa o bodźcach wywołujących uczucie strachu i
związane z tym emocje. Największą wrażliwość – poza okresem
5
niemowlęcym – na obce osoby i hałas wykazują dzieci
między 24 a 36 miesiącem życia. U 4-latków zmniejsza się
znacznie intensywność i częstotliwość strachu w powyższych
sytuacjach.
Wyniki badań nad czynnikami warunkującymi
przystosowanie dzieci do przedszkola potwierdzają istnienie
zależności między adaptacją a płcią. Lepiej przystosowują się
dziewczynki, są bardziej odporne na czynniki patogenne. Chłopcy
dłużej i częściej szukają kontaktu dotykowego, dziewczynki
szybciej zastępują go wzrokiem i słuchem.
Ten przegląd właściwości rozwojowych uświadamia, że próg
3. roku życia jest okresem przejściowym w rozwoju. Proces
przystosowania się do przedszkola może stać się dla wielu dzieci
sprawcą korzystnych zmian w rozwoju, pod warunkiem że będzie
przebiegał na miarę ich możliwości. Nie każdy 3-latek jest na tyle
dojrzały i gotowy, aby temu procesowi samodzielnie nadać
właściwy kierunek. Istnieje potrzeba wsparcia dziecka w tym
działaniu przez celowo stworzone środowisko wychowawcze.
Autor: Aldona Zagdańska
W jaki sposób pomóc dziecku w
przystosowaniu się do nowego środowiska?
Traktujmy chodzenie do przedszkola jako sprawę
naturalną. Nie omawiajmy wszystkich problemów przy
dziecku (płakało, nie chciało jeść...itd.), by nie wprowadzać
atmosfery napięcia, niepewności.
Zadbajmy o to, by ranne pożegnanie odbywało się bez
pośpiechu. Nie należy jednak (pomimo różnych opinii)
6
przedłużać samego momentu rozstania. Nasz pobyt w sali też
nie zmienia sytuacji. Dziecko na chwilę uspokaja się, a gdy
nie widzi mamy (bo już wyszła), zaczyna ponownie płakać.
Płakać zaczynają też inne dzieci, które dotychczas były
spokojne. Lepszym rozwiązaniem jest pozostawienie dziecka
pod opieką nauczycielki. Na pewno zainteresuje ona malca
czymś ciekawym, zachęci do wspólnej zabawy. Często
płaczące dziecko po kilku minutach oswaja się z otoczeniem
i zaczyna „rozrabiać”.
W swoim postępowaniu bądźmy konsekwentni. Jeżeli
decydujemy, że dziecko będziemy odbierać o godz. 15.00, to
przestrzegajmy tego ustalenia. Nie wprowadzajmy zmian,
zabierając je z przedszkola po obiedzie o 12.30, bo np. może
to zrobić babcia, która akurat jest na urlopie. Dzieci bardzo
przeżywają takie zmiany i w sytuacji, gdy muszą ponownie
zostać do 15.00, płaczą, nie chcą jeść czy też bawić się.
Ciągle wyglądają przez okno i pytają: „kiedy przyjdzie
babcia”?
Nie zamartwiajmy się o leżakowanie. („Nie wiem, co to
będzie z leżakowaniem, bo moje dziecko tego nie lubi,
w domu też nie śpi”). Starajmy się wytłumaczyć, dlaczego
potrzebny jest taki odpoczynek, że jest on krótki.
W sprawach jedzenia nie decydujmy za dziecko – „proszę
nie dawać mojemu dziecku zupy mlecznej, jajek (itd.), bo nie
lubi”. Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań lekarskich
dotyczących danej potrawy, spróbujmy zachęcić do jej
zjadania. Rada dla rodziców, by zachęcali dzieci do
wspólnego przygotowywania np. kolacji. Bardzo smakują
dzieciom kanapki samodzielnie udekorowane ogórkiem,
szczypiorkiem, rzodkiewką. Często też dzieci zapominają, że
nie lubią czegoś i w towarzystwie rówieśników zjadają
wszystko. Domagają się, by rodzice wykonywali podobne
potrawy w domu.
7
Wszelkie wątpliwości związane z przystosowaniem
dziecka wyjaśniajmy z nauczycielkami danej grupy.
Pytajmy je nie tylko: „czy moje dziecko dzisiaj wszystko
zjadło”, ale także o to, czy nawiązuje kontakt z rówieśnikami,
czy radzi sobie z różnymi poleceniami, czy nie sprawia
kłopotów wychowawczych.
Interesujmy się życiem w przedszkolu. Nie zastanawiajmy
się tylko nad tym, „czy dzieci dostaną paczki od Mikołaja tak
jak w przedszkolu obok”, czy też „jakie będą nagrody na
zakończenie roku”. Jeżeli uważamy, że pobyt dziecka jest
mało atrakcyjny - spróbujmy to zmienić, ofiarując swoją
pomoc na przykład:
- w wykonywaniu drobnych prac użytecznych na rzecz
przedszkola,
- w organizowaniu uroczystości („Spotkanie przy choince”,
„Dzień Dziecka”),
- przynosząc różnorodne materiały do prac plastycznych, itd.
Nauczycielki na pewno nie odrzucą przedstawionych im
pomysłów uatrakcyjnienia pobytu dziecka w przedszkolu.
Współpraca Rodziców i Przedszkola
Drodzy Rodzice i Opiekunowie,
zdecydowałam się napisać do Was ten list, mając na uwadze
zaznajomienie Was z planami naszej placówki, zmierzającymi do
nawiązania między nami ściślejszej współpracy. W końcu
wszystko co robimy, ma zmierzać ku poprawieniu sytuacji
Waszych dzieci w naszym przedszkolu. Mamy dążyć do tego, aby
pobyt Waszych dzieci w tej placówce zaspokajał ich wielorakie
8
potrzeby. Chcemy, aby lata przedszkolne były dla nich pełne
radości i nowych doświadczeń, by odnalazły one w naszych
progach bezpieczną „oazę”, by wzrastały tutaj na szczęśliwe,
inteligentne, ciekawe świata młode istoty.
Wstępując w nasze progi przedszkolaki zaczynają swoją
przedszkolną „podróż”, a cały personel placówki stara się im
pomóc zaadaptować do nowej sytuacji. Potem patrzymy jak
Wasze, drodzy Rodzice, dziecko rośnie i dojrzewa. To piękne, gdy
po czterech latach widzimy z jaką ufnością przedszkolaki zwracają
się do pracowników naszej placówki. Jesteśmy ich „drugim
domem”.
Wiecie jednak doskonale, że w procesie adaptacji do nowej
sytuacji Wasze dziecko nie jest odosobnione. Wy, równie bardzo
jak one, potrzebujecie upewnić się, czy wybór placówki jakiego
dokonaliście, był słuszny i spełnia Wasze oczekiwania. To
zrozumiałe i potrzebne. Nam również zależy na współpracy
z Wami. Poza osobistymi względami, współpraca nauczyciela
z rodzicami dzieci ma wpływ na ujednolicenie systemu
oddziaływań wychowawczych i pozwala na stworzenie jednego
systemu postępowania z dzieckiem, znanego dziecku
i gwarantującego mu poczucie bezpieczeństwa. Nie ma bowiem nic
gorszego niż zamęt w tej młodej główce, gdy pani mówi co innego
i rodzic mówi co innego. Poza tym każdy nauczyciel chce
wspomagać rodziców w ich roli prawnych wychowawców dziecka.
Służyć ma temu informowanie o zachowaniu się dziecka
w przedszkolu, o jego osiągnięciach i umiejętnościach, oraz
zbieranie informacji o zachowaniu się dziecka w domu, jego
przeżyciach i doświadczeniach mających wpływ na teraźniejsze
postępowanie. Posiadając też wiedzę i niektóre z nas wieloletnią
praktykę, uważamy, że możemy służyć radą w sprawie rozwoju
dziecka i wskazówkami dotyczącymi wychowania.
Drodzy Rodzice, chcemy z Wami:
uzgadniać sposób reagowania na bodźce, zadania,
wymagania w domu i w przedszkolu,
9
wyznaczać kierunki działań wychowawczych wspólnie
realizowanych: w przedszkolu i kontynuowanych w domu,
nauczać i pasjonować- poprzez włączanie was w
prezentowanie własnych pasji, zainteresowań,
tworzyć klimat naszej placówki, zapraszając Was do
zagospodarowania wnętrz przedszkola (dekorowania go),
poszukiwać przyczyn zachowania dziecka, aby wspierać
tych spośród Was, którzy chcą zmienić coś w swojej relacji
do dziecka.
Po co to wszystko?
Przedszkole ma szansę uzupełniać oddziaływania
wychowawcze domu rodzinnego dziecka. Ma szansę wspierać
i pobudzać jego rozwój, po uprzednim dokładnym poznaniu jego
potrzeb, możliwości i uzdolnień. Są to podstawowe kierunki pracy
przedszkola. Kierunki te, bez ścisłej współpracy z rodzicami
dziecka stają się niemożliwe w realizacji. Dlatego tak ważna jest
konieczność ustalenia przez nauczycielki przedszkola i rodziców
wspólnego, systemu postępowania z dzieckiem. Atmosfera
wzajemnego zaufania, otwarcie na potrzeby dziecka i oczekiwania
rodziców, otwarcie na pytania, krytykę rodziców wobec
przedszkola pozwolą na rzeczywiste zaangażowanie ich we
wspólne działania dla dobra dziecka. Gwarancją współpracy
przedszkola z rodzicami może być statut przedszkola,
w którym warunki tej współpracy zostały jasno i wyraźnie
określone.
Jak tego dokonać?
Wyraźna staje się potrzeba planowych, otwartych
i partnerskich kontaktów polegających na wymianie poglądów
dotyczących spraw wychowania oraz ustalenie jednolitego
sposobu oddziaływania na dziecko. Ponoszenie wspólnej
odpowiedzialności za warunki jego rozwoju. Należy przy tym
10
uwzględnić pełne prawo rodziców do współdecydowania
o kierunkach pracy przedszkola.
Warunkiem efektywnej współpracy jest poznanie dzieci i ich
środowiska rodzinnego. Źródłem informacji o dziecku jest karta
zgłoszenia dziecka, ankieta kierowana do rodziców, rozmowy
z rodzicami, z dzieckiem, obserwacja dziecka w kontaktach
z rówieśnikami, oraz w różnych sytuacjach w przedszkolu –
reakcja na sukces i porażkę, komunikacja, przyzwyczajenia
higieniczne, analiza prac dziecka.
Mając na uwadze właściwą organizację współpracy
z rodzicami my, jako przedszkole, przedstawiamy nasze
oczekiwania wobec rodziców, dotyczące uczestnictwa
w zebraniach, kontaktach indywidualnych, zachęcamy do
interesowania się pracą dydaktyczno- wychowawczą przedszkola,
programem w oparciu, o który pracuje przedszkole, prawami
i obowiązkami rodziców, regulaminem przedszkola.
Chcemy działać dla dobra dziecka. Z rodzicami, bo oni znają
je i wiedzą, czego ich dziecko najbardziej potrzebuje. Nie chcemy,
aby współpraca tych dwu środowisk, przedszkola i grona
rodziców, opierała się przede wszystkim na pracach pomocniczych
lub usługowych świadczonych na rzecz przedszkola. Myślimy, że
świadome włączenie rodziców w proces wspomagania rozwoju ich
dziecka będzie lepszym rozwiązaniem. Chodzi przecież
o współdziałanie, czyli tworzenie czegoś razem, a nie o
realizowanie zadań zaproponowanych przez placówkę. Prawdą
jest, że przedszkole ma za zadanie proponować, ale nie
pozostawajcie obojętni! To Wy możecie współtworzyć przedszkolną
rzeczywistość, jeśli tylko, drodzy Rodzice, ZECHCECIE…
A na ten nowy rok przedszkolny w imieniu całej „załogi”
przedszkolnej życzę, aby wam się chciało Przede wszystkim dla
dobra waszych dzieci. Z serdecznym pozdrowieniem-
Agnieszka Pożarowska
11
Fragment Statutu Przedszkola Publicznego w Tanowie
Rozdz. IV „Rodzice” § 20
„ Rodzice mają prawo do :
a. zapoznania się z programami oraz zadaniami, wynikającymi z planów
pracy placówki oraz planów pracy w danym oddziale,
b. uzyskiwania rzetelnej informacji na temat swojego dziecka podczas
wizyty w placówce, kontaktów z nauczycielem według potrzeb w
ustalonych godzinach
c. uzyskiwania porad i wskazówek od nauczycieli w rozpoznawaniu
przyczyn trudności wychowawczych oraz doborze metod udzielania
dziecku pomocy,
d. wyrażania i przekazywania nauczycielowi oraz dyrektorowi wniosków
z pracy przedszkola,
e. uczestniczenia w przeprowadzonych formach diagnozowania potrzeb
w zakresie opieki, wychowania i nauki ich dziecka,
f. uczestniczenia w zajęciach prowadzonych w ramach oddziału, do
którego uczęszcza jego dziecko, według zgłoszonych przez niego
potrzeb oraz w zajęciach prowadzonych ze specjalistami na terenie
placówki,
g. aktywnego uczestniczenia w życiu przedszkola i oddziału, do którego
uczęszcza jego dziecko,
h. uczestniczenia w zebraniach rodziców, podejmowaniu decyzji
służących dobru ogółu dzieci,
i. służenia pomocą podczas planowanych wyjazdów i wycieczek,
j. dobrowolnych prac oraz darowizn na rzecz przedszkola i grupy,
k. zgłaszania konieczności objęcia dziecka dietą specjalistyczną
konieczną ze względu na przebieg leczenia.
l. wyrażania i przekazywania organowi prowadzącemu oraz organowi
sprawującemu nadzór pedagogiczny opinii na temat pracy
przedszkola. ”
12
W październiku czekają nas:
03.10.12r. (środa) godz.: 10:15 dzieci z grupy IV „Żółwie
morskie” wyjeżdżają autobusem linii 103 do Polic, gdzie
w zakładzie cukierniczym zagłębiać będą tajniki zawodu
cukiernika i poznawać będą proces produkcyjny ciastek.
12.10.12r. (piątek) godz.: 10:00 krótki program
artystyczny w wykonaniu dzieci dla pracowników
i nauczycieli przedszkola z okazji Dnia Edukacji
Narodowej.
15.10.12r. (poniedziałek) godz.: 9:30 spotkanie
z policjantami z Komendy Powiatowej w Policach.
Zapoznanie dzieci z bezpiecznym poruszaniem się po
drodze, z bezpiecznymi zabawami na dworze.
18.10.12r. (czwartek) godz.: 10:00 teatrzyk w wykonaniu
artystów szczecińskich scen.
20.10.12r. (sobota) godz.: 10:00 rajd pieszy po Tanowie.
Informacja o programie rajdu już wkrótce na plakacie
przy wejściu do przedszkola.
Na sz p rzed szko lny humo r :
Nauczycielka z najmłodszej grupy przyszła na popołudnie do pracy i wita się z dziećmi. Iga (3 latka) z rozżaleniem zwraca się do niej: - No nie musiałaś tak długo spać! Dzieci już dawno wstały!
Top Related