6 Ga niet voorbij 1961 - 1962
De oprichting
Op aangeven van E.H.Joseph De Decker
(toen aalmoezenier van de gidsen van St
Niklaas-in 1963) en gesteund door pas-
toor De Vos werd in februari in de kerk
van de Minnestraat een vergadering
belegd om de opstart van een gidsen-
groep in de H.Kruisparochie te besprek-
en. Naast Joseph De Decker zaten ook
zijn zus Mit, Alida en Simone Van Biesen
en pastoor De Vos rond de tafel. Joseph
De Decker verzekerde de prille groep
van bijstand en vorming via een inloop-
periode bij de gidsen van Sint Niklaas.
In de groep van leeftijdsgenoten en
vriendinnen vonden Mit, Alida en Simone
spoedig versterking: zus Emmy, vriendin
Lydia Van Damme, Jeanine De Saedeleir,
Rita Verstrepen, Myriam Van Puyvelde...
Met Mit De Decker als groepsleidster
werd onze groep in de loop van 1962
ingeschreven in de administratie van het
Vlaams Verbond der Katholieke Meisjes-
gidsen onder het nummer 03401M.
De nieuwe groep kreeg Tijl Uilenspiegel
als naam mee. Ze vond onderdak in een
huisje aan de Koben (Opwijksestraat,
waar later dr. Van Oudenhove “de oude”)
zijn praktijk zou hebben.)
Er waren oorspronkelijk 3 takken: de
kabouters , de jonggidsen en de gidsen
(dat was overigens ook nationaal zo).
De kapoenen en de jins zijn er pas later
bijgekomen.
Het goede nieuws deed al gauw de ronde
en waar het nodig was gaf pastoor De
Vos een duwtje in de rug. In minder
dan geen tijd telden “de gidsen van de
Minnestraat” méér dan 50 leden, alle-
maal meisjes tussen 6 en 18 jaar oud,
allemaal “van’t Kruis”. De verbonds-
winkel in Antwerpen zal wel zo goed als
uitverkocht geweest zijn toen die zich
allemaal tegelijk gingen inspannen, al
waren ook heel wat uniformen het
resultaat van huisvlijt. Simone Van Bies-
en maakte zich in haar Waals internaat
nuttig met het vervaardigen van menig
gidsenrok.
7Zolang de pot op het vuur staat, leeft de vriendschap!
Het uniform
De leidsters kregen een wit fluitkoord
met trommelfluit en een rode das. Zij
droegen een kaki blouse en dito rok.
De kabouters droegen een kaki kleed
met gele das, bij de jonggidsen en
gidsen werd dat een groene das.
Een paar witte kousen hoorden er ook
bij.
De vierdeukenhoed maakte het plaatje
compleet
Op kamp
Diezelfde zomer voelde de leidingploeg zich mans genoeg om reeds een eerste keer
op kamp te gaan. “Gaan” moeten we hier letterlijk als “stappen” begrijpen, want het
kamp leidde de gidskes te voet van de Lange Minnestraat, via de Opwijksestraat en
de Fochelstraat over de bareel, rechts, naar het kasteel van De Nayer (niet dat met de
wal rond, maar er rechtover)- een afstand van niet minder dan 1,8 km! In de kelders
van dit kasteel vond het eerste 4-daagse kamp plaats.
Bij ontstentenis van Outdoorshops moest men creatief zijn: een laken aan 3 kanten
dichtgestikt werd met stro gevuld en ziedaar de voorloper van het luchtmatras of
veldbed. Een oerdegelijke Solo Mio was’s nachts even warm als de beste thermische
slaapzak. Het plezier was er niet minder om!
Plezier was er zeker op tocht in de straten van Lebbeke, waar men nieuw-
verworven tochttechnieken in de praktijd bracht onder het groeten van vrienden,
familie en bekenden die zich verwonderden over de gegroepeerde aanwezigheid van
klein vrouwelijk grut in de straten van de gemeente.
Waren de kinderen niet verontrust door het knallend onweer dat tijdens hun verblijf
losbarstte, dan waren sommige ouders dat wel. Er zijn gevallen bekend van vaders
die zich per velo naar Nayers’ kasteel spoedden om zich van het wel-zijn van hun
dochters te verzekeren.
Beloftelied
Wij hebben U, O Jezus,
plechtig beloofd
U altijd te erkennen
als opperhoofd.
Refrein:
Geef dat w’ U minnen zouden,
steeds meer en meer.
Help ons belofte houden
Jezus, onze Heer
Wij hebben het gezworen,
dat gij steeds zoudt
Ons hoofd en leider wezen,
als Opperscout.
Wij zullen gans ons leven,
lijk gij het gebood
U volgen en U dienen,
tot aan ons dood.
Aan de rand van het bos
moet je kloppen op de bomen
en dan netjes wachten
tot de dieren roepen
dat je binnen mag komen
34
Zondagnammidag
Op de gidsen werd er vooral gespeeld. Elke zondagnamiddag van 2 tot 5 speelden
we buiten Leven of Dood, Janneman wie heeft de bal, Katteke Verlos, Ratten en
Raven, Chinese voetbal, estafettenen Dikke Bertha. We hadden geen eigen speel-
terrein, buiten de beperkte ruimte tussen de ingang van de kelder en de poort van de
meisjesschool en de baan die daar naartoe liep. Er werd dus nogal eens op het pleintje
van de Minnestraat gespeeld.
Binnen speelden we Chinees portret, kimspelen (proeven, ruiken, tasten), zwarte
bollen. Of er werd geknutseld of gekwist. Er was altijd wel wat te doen op zondag-
namiddag.
Echt aardig, rechtvaardig 1973 - 1974
Een klein gidske
Een klein gidske
kampeerde in een shelterke,
achter de bergen
diep in de hei.
Ze zong terwijl ze stookte
en wachtte tot het kookte:
Wie wil kamperen,
kamperen met mij?
Wie wil kamperen?
Wie wil kamperen?
Wie wil kamperen
kamperen met mij?
Ze zong terwijl ze stookte
en wachtte tot het kookte.
Wie wil kamperen
kamperen met mij?
35Een goede daad verrichten is makkelijk; de gewoonte ontwikkelen om dat altijd te doen niet.
Op kamp in Opoeteren
Dit jaar gingen de gidsen op kam bij bakker Baeten in Opoeteren. Het kampterrein
bestond uit twee delen: lokalen in betonplaten waar de fourage, de refter en slaap-
plaats voor kabouters waren, met klein bosje erbij. Over de (droogstaande) beek
lag het grasterrein waar het tentenkamp van de jonggidsen en de gidsen lag én hun
hudo's.
Eens temeer waren er flauwe plezanten in de buurt die op een avond enkele tenten
plat zetten. Het duurde wel even voor de leiding dat door had, want zij waren nog
laat aan het nabeschouwen in de fourage. Toen zij diep in de nacht naar hun slaap-
plaats keerden dachten zij eerst dat die gekraakte fles wijn toch wel erg straf moest
geweest zijn…
36
De Minne
In de jaren ’70 schoten de jeugdclubs
als paddestoelen uit de grond. Sedert
’74 kon de jeugd van ’t Kruis in jeugd-
club “Driving In” terecht, maar ook op
initiatief van de chiro en gidsen groeide
een jeugdclub: De Minne.
Deze was gevestigd in één van de
lokalen van de chiro, op het plein achter
de kerk en was reeds van bij aanvang
een geweldige doorn in het oog van
pastoor Van Impe, die de Minne als het
Sodom en Gomorra van zijn achtertuin
beschouwde. Deze man van God had
weinig voeling met jeugdcultuur in het
algemeen en met zijn jongere paro-
chianen. Zijn contacten met de gidsen
zouden doorheen heel zijn termijn in de
Minnestraat stroef en moeilijk blijven
lopen.
De Minne kende zijn hoogdagen tussen
1974 en 1978. Het was een unieke
biotoop waar alternatief Lebbeke zijn
ding zocht en vond.
Op kamp in Montenau
Montenau ligt in de Oostkantons, in
Duitstalig België. Ons kampterrein lag
vlak aan het Wulfsbusch, met uitzicht
op het dal van de Amblève. Oud-leidster
Simone Van Biesen had een partij tenten
op de kop kunnen tikken voor een vrienden-
prijs. Deze tenten oogden een stuk
frivoler dan het stoere materiaal van
de Nationale Dienst voor Jeugdvorming
(NDJ), maar ze hadden het voordeel dat
ze licht en handig om opzetten waren.
Bovendien waren we niet langer afhan-
kelijk van het al dan niet beschikbaar
zijn van materiaal bij het NDJ. Deze koe-
peltenten zijn jarenlang meegegaan op
kamp.
Niet nieuw was het gegeven van de
jongensburen op kamp. Deze keer had
de chiro van Brasschaat pal naast onze
kampplaats zijn tenten opgeslagen.
Geweldig toffe kerels, volledig naar de
smaak van de oudste groep die er dan
Jou gift: geestdrift 1974 - 1975
37Een leven zonder dromen is als een tuin zonder bloemen.
ook graag mee verbroederde. Zelfs na
het kamp bleven een aantal contacten
nazinderen.
De avond voor de bezoekdag brak er
een hels onweer los op kamp. Door de
specifieke ligging boven een dal galmde
de donder nog drie keer na, wat een
apo-calyptische mengeling van klank en
licht gaf in de tenten. In de jonggidsen-
tent werden het Onze Vader en de Wees-
gegroet gepreveld om het onheil te
bezweren, want in de loop van de dag
hadden de jonggidsen ook al drie zwarte
raven samen op een tak zien zitten. Vol-
gens de strips van Bessy was dat een
teken van het noodlot. Met die boeken-
wijsheid zijn de jonggidsen toen een
zeer bange nacht ingegaan. Er schuilt
iets diabolisch prettig om mekaar schrik
aan te jagen in een tent bij nacht. Men
zou de verbindende kracht daarvan eens
nader moeten onderzoeken.
Misschien zaten de drie eerder genoemde
zwarte raven er voor iets tussen, maar
de bezoekdag in Montenau verliep onder
een slecht gesternte: ten eerste regende
het onophoudelijk en er was nauwelijks
schuilruimte binnen, ten tweede kreeg
de bezoekersbus die vanuit Lebbeke met
ouders en sympathisanten op weg was
pech. Uren te laat kwam de bus (met
daarin ook de soep voor de bezoekdag)
op het terrein toe. De passagiers had-
den godbetert zelf het vehikel bergop
moeten vooruit duwen. Om toch nog ni-
ets van omzet te realiseren liepen de le-
idsters door de gutsende regen met taart
en hotdogs van auto langs auto langs
shelter langs geïmproviseerd schuilzeil.
Nog meer dan anders was men blij dat’t
in de vroege vooravond gedaan was.
Dorpsspel in Montenau, waarbij Lut Meert
de opdracht kreeg om aan mensen die
ze tegenkwam hulp te vragen bij het
“snit”n’, wat ze zelf niet kon wegens een
tijdelijk ongemak aan beide handen.
Uiteraard boden de Chiro-buurjongens
van Brasschaat onmiddellijk hun dien-
sten aan.
De laatste dag op kamp moesten de
gidsen hun kookpotten nog ontroeten na
10 dagen koken op houtvuur onder de
shelter.
38 Het gaat vanzelf 1975 - 1976
Oprichting Jin
In dit jaar werd in onze groep de Jin-tak
opgestart. Binnen VVKSM was men al in
1968 gestart. Jin staat voor “Jij en Ik,
een Noodzaak”. Zij zijn de laatste tak
voor de leiding (17-18 jaar). Tijdens de
Jintijd wordt dan ook gezocht naar een
zo goed mogelijke voorbereiding op het
toekomstig leiding zijn, zonder evenwel
in hun laatste jaar als lid het aspect ont-
spanning niet uit het oog te verliezen.
De eerste kapoenen
Ook de Kapoenen startten in dit gidsen-
jaar. De kaboutertak was nu opgesplitst
in kapoenen (6-8 jaar) en kabouters
(9-11 jaar). Niek Dauwe en Nicole
Permentier waren de eerste Kapoenen
leidsters. Ook de Kapoenenwet is van
eigen makelij:
“al zijn we maar kapoenen, al zijn we
nog zo klein, we willen trouw beloven
voor elkander goed te zijn”.
De groep van Grümelange
Onze jins misten hun entree niet. Om te beginnen creërden zij hun eigen wet, die in
al zijn eenvoud toch perfect de essentie vatte: “Jin zijn betekent een vriendin zijn voor
iedereen, is samen alles delen en weten ik leef niet alleen, is zingen met luide kelen
en vergeven aan de anderen dat ze anders zijn.”
Conform de tijdsgeest smeten zij zich volledig in de coëducatie met de Chirojongens.
Om dit project te bezegelen werd een weekend in Grümelange gepland. Andere tijden
of niet, een gemengde meerdaagse trip voor 17-18jarigen was in 1975 alles behalve
evident. De pastoor preekte er tegen in de hoogmis en dat was pas het begin van
zijn kruistocht tegen dit zedenverwilderend initiatief. Broodroof, intimiderende huis-
bezoeken… pastoor Van Impe haalde zwaar geschut boven. Hij haalde echter bakzeil
tegen de publieke opinie en de betrokken ouders, die unaniem besloten hun kinderen
het vertrouwen te geven, wat evenmin evident was – tegen de geestelijkheid ingaan
was absoluut not done, zeker niet voor de loyale parochianen die de meeste van die
ouders toch wel waren! Het uiteindelijke verblijf in Grümelange verliep vredevol en
rustig, maar de aanloop er naartoe blijft een mijlpaal in onze geschiedenis.
De Grümelange-story illustreert hoe de tijden en de geesten in de loop van één luttel
decennium veranderd waren. Jongeren werden mondiger, eisten vrijheid op, legden
zich niet zomaar neer bij wat welke autoriteit ook hen dicteerde, verlieten de veilige,
paden van de generaties voor hen. Binnen onze gidsengroep verloren in die periode
de rituelen en tradities aan belang. Maak ook in deze tijd bleven engagement, mede-
beheer, zelfwerkzaamheid, dienstbaarheid en ploegwerk overeind in de werking.
39
Op kamp
In de hete zomer van 1976 waren we op kamp in Rotselaar bij professor Bouts. We
mochten niet buiten koken omwille van brandgevaar in zo'n lange periode van droogte.
We mochten echter wel verkoeling zoeken in het zwembad van de professor.
De Zwarte Madam
De grootste thriller die ons ooit op kamp is voorgevallen! Een onverlaat circuleerde
rond de jogi-tenten en duwde een in ether gedrenkte prop op de mond van Kathleen
Lefever, die vooraan in één van die tenten lag. De paniek die daar op volgde onder
de jogi's is onbeschrijflijk. Niemand durfde nog in of uit de tent. Uiteindelijk liepen
beide groepen naar de jins toe - met achterlating van een slapende Marleen Heirbaut
die niets van de hele commotie gemerkt had. Ook de jins waren zich van geen onheil
bewust en reageerden lauwtjes, wat hen achteraf op verdenking van betrokkenheid
kwam te staan.
Er circuleerden in de loop der jaren verschillende theorieën, maar het verhaal van de
Zwarte Madam blijft tot op heden een onopgelost mysterie. Was het een misplaatste
grap van Rotselaarse kwajongens, was het een uit de hand gelopen aanzet voor een
nachtspel dat omwille van de paniek werd afgeblazen, was het een gestoorde die zijn
snode plannen afblies wegens de hevige reacties.... wellicht komen we het nooit te
weten.
In alle geval sliepen na dit bangelijk voorval de jogi's en gidsen voor de rest van het
kamp binnen. Ook het kamp nadien werden de jogi's in het kamphuis ondergebracht
want het trauma van de Zwarte Madam was nog niet verteerd.
Goed begonnen is het halve werk.
Wat een familie
M'n pa heeft blauwe reigers
M'n ma Bengaalse tijgers
M'n broer ligt
met een bunzing in z'n bed
M'n zus die heeft een motje
Ze zijn getikt van Lotje
Straks worden we het huis nog uitgezet
Oh oh, wat een familie
Altijd beesten om je heen, het is te gek
Als je effetjes niet kijkt
springt er een op je nek
Iedereen die binnen komt
die schrikt zich dood
Gillend lopen ze dan weg,
't is net 'Luipaard op schoot'
Dan zijn er nog vijf slangen
Die aan de kapstok hangen
Een olifant, een inktvis en een stier
Een jakhals en een klipgeit
Die met een hagedis vrijt
Ik kan geen beest meer zien,
't zit me tot hier
Oh oh, wat een familie ...
Zal ik je's iets vertellen
'k Ga morgen Artis bellen
Dat lijkt me nog 't allerbest idee
Ze mogen alles halen
Ik wil desnoods betalen
Maar 't motje van m'n
zusje mag niet mee.
Oh oh, wat een familie ...
50
Aanpassing recept
Op zaterdag 21 februari werd de 2de
pannenkoekenavond georganiseerd.
Voor de sangria werd maar de helft
zoveel likeur gebruikt.
Jeugdraad
De officiële oprichting van de gemeente-
lijke jeugdraad vond plaats op 16 mei
1981. De gidsen zijn er van bij het begin
actief bij betrokken.
Geef me de vijf 1980 - 1981
Zondagse activiteiten
Elke zondag je groep boeien is een hele opdracht. Zonder programma komen aan-
zetten en ter plaatse improviseren lukt eenmalig, maar doorgaans was (en is) een
goed voorbereide namiddag met veel variatie en af en toe iets nieuws het recept
voor een geslaagde namiddag en tevreden leden. De oudste groepen hadden een
stevige vinger in de pap wat de invulling van de gidsenzondagen betrof. Bij de jongste
groepen nam de leiding het initiatief. Op een doordejaarse zondag werd er gekwist,
geknutseld, gezelschapsspelen gespeeld, estafetten en balspelen.
Bridge over troubled water
When you're weary
Feeling small
When tears are in your eyes
I will dry them all
I'm on your side
When times get rough
And friends just can't be found
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
When you're down and out
When you're on the street
When evening falls so hard
I will comfort you
I'll take your part
When darkness comes
And pain is all around
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Sail on Silver Girl,
Sail on by
Your time has come to shine
All your dreams are on their way
See how they shine
If you need a friend
I'm sailing right behind
Like a bridge over troubled water
I will ease your mind
Like a bridge over troubled water
I will ease your mind
(Simon & Garfunkel)
51Volg de natuur zoals een vlieger de wind.
Op kamp
"Malpertuus" kon voor het huisje van de 7 dwergen doorgaan: klein, lieflijk,
verscholen in het bos en verstoken van elk modern comfort. Water moest aange-
voerd worden door de civiele bescherming, in grote citernen. Voor de fonkelnieuwe
foeriers Annitta Van Hauwermeiren, Pierre Aelbrecht, Maai Aelbrecht en Jo Dierickx
moet het geen gemakkelijke opdracht geweest zijn om de groep van eten te voorzien
in dergelijke omstandigheden. Er was geen elektriciteit en bijgevolg ook geen koeling,
geen mixer, geen warm stromend water… Ze zijn die vuurdoop echter voortreffelijk
doorgekomen.
Op het gelijkvloers van het kampgebouw was het leidinglokaal en de fourage ge-
ïnstalleerd, op de zolder was de eet- en slaapzaal van de kapoenen en kabouters.
Wanneer die 's middags voor de siëst hun veldbed opzochten viel het zand van hun
sandalen in de glazen van de leidsters in het lokaal eronder.
In Geel-Bel werd er een bangelijk nachtspel aangericht, waar zelfs de lokale politie
aan meewerkte. In de voormiddag kwamen twee agenten in een combi langs om een
robotfoto te verspreiden van een ontsnapte gangster die in de streek voortvluchtig
was. ’s Avonds werden de avondactiviteiten opgeschrikt door een ijzingwekkend gegil
uit de fourage: we waren overvallen! de kas was gestolen! Een klopjacht werd ingezet.
De gangster werd gevat. ’t Was maar om te lachen – eind goed, al goed. Alhoewel.
De leiding was toch wel flink geschrokken van en getroffen door de bijna doodsangst
die zich van sommige kinderen. Zijn grenzen durven verleggen is misschien een uit-
daging voor sommige jongeren, het is niet gezond om kinderen mee te slepen in een
gevoel van totale onveiligheid. Daarmee viel het doek over de nachtspelen op kamp.
Gilwellkralen
Alleen als je een Gilwellcursus hebt afgerond, mag je de
Gilwellkralen dragen. Slechts twee kralen aan een touwtje,
elk met een verhaal.
Ieder die de kralen draagt, heeft zijn eigen verhaal. Een per-
soonlijk verhaal over stappen die iemand zette. Een verhaal
van een overwinning op zich zelf. Een verhaal over groeien...
Maar ook een verhaal met een lange Scouting historie! In
september 1919 werd de eerste Gilwellcursus gegeven. Aan
het eind van de training vond Baden Powell dat de aan-
wezigen een aandenken hadden verdiend.
Uit zijn verzameling souvenirs haalde hij een lange ketting
met houten kralen: een trofee van de Zulu-oorlog in 1888.
Iedere cursist kreeg twee kralen, waar mee de engelse naam
van de cursus werd gevestigd: Wood Badge. Zes van deze
originele kralen worden nog steeds gedragen door de camp
chief van Gilwell Park.
56
De Ransel
De aankoop van de grote werfbarak, als nieuw groepsonderdak, komt voor het eerst
ter sprake. Er moeten eerst nog wat voorbereidende gesprekken gebeuren. De Chiro,
KSA en werkgroep worden uitgenodigd om te zien wie kan meewerken. In afwachting
gaat groepsleidster Myriam Bettens bij de pastoor en bij Jan Menten.
De dingen zijn nooit zo simpel als ze lijken. Vrijwel onmiddellijk stelde zich de vraag
waar die barak precies moest komen. En hoe moest dit technisch uitgevoerd worden?
Hoe zat het stedebouwkundig - wie moest er allemaal toelating geven?
De zegen van een pastoor maakte veel mogelijk, dus deze sleutelfiguur werd als
eerste bezocht door beide groepsleiders van de parochie, Myriam Bettens en Dirk
Aelbrecht. Na een lang conclaaf kwam er omstreeks 3u 's nachts witte rook uit de
schouw. Niet dat daarmee de volledige kogel door de kerk was. De parochiale werken,
ouders van gidsen- en chiro-leden én parochianen van allerlei slag zouden gehoord
worden in een bijzondere vergadering. Uiteindelijk werd beslist dat "de barak" op de
speelplaats van de jongensschool zou geplaatst worden.
Het hele daaropvolgende voorjaar draaide rond de nieuwe lokalen: de werken or-
ganiseren en uitvoeren, de kas spijzen met een Bouwbal, verhuizen. Een pensenker-
mis voor alle medewerkers rondde de werkzaamheden af.
De nieuwe lokalen werden plechtig ingehuldigd op zondag 10 april 1983. Het nieuwe
heem werd "De Ransel" gedoopt: wat we als gids in deze hemen zouden meekrijgen
zou geestelijk proviand zijn voor alle verdere onderweg, vanaf hier.
De Ransel zou 16 jaar dienst doen. In 1997 paste hij, sjofel en versleten, niet in het
plaatje van de parochiale campus die op de plaats van de vroegere jongensschool zou
verrijzen.
Moet je meemaken 1982 - 1983
Dorpsfeest
Voor de dag van de jeugd werd een groot
Dorpsfeest georganiseerd, in "'t Derp".
Op de Grote Plaats werd een grote info-
en animatiemarkt gehouden. Iedere
jeugdbeweging was met een stand aan-
wezig, enerzijds om de werking voor te
stellen, anderzijds om het publiek een
versnapering of animatie aan te bieden.
Wij zetten een shelter op voor de pui van
het gemeentehuis en brachten daar een
hot-dogkraam in onder.
Tijdens het opstellen van ons kookstel
op gas sloeg de vlam in de hals van de
butaanfles, waarop de kraamhoudsters
de benen namen. Een dapper iemand
heeft achter ons de fles onder handen
genomen en het gemeentehuis gered,
maar die held is anoniem gebleven. In
alle geval hebben wij voor de rest van
de dag een bloeiende commerçe gerund,
zonder malheuren.
57Ontmoeten, uitwisselen, proeven,.. niet zo ver weg als je van aanpakken weet!
De overgang
Een bijzonder moment in het gidsenjaar
is de overgang: het moment waarop de
oudste takleden doorgingen naar een
hogere tak en waarop de jins leiding
werden en een nieuwe leidingploeg ge-
ïnstalleerd werd. Wie zou bij wie staan?
Al die nieuwe wendingen moesten ook
in een originele formule aan de leden
gepresenteerd worden. Elk jaar was het
een heel spel om creatief uit de hoek te
komen. In '83 zouden wij een gigantisch
grote puzzel leggen op het pleintje, met
een reuze-puzzelstuk voor elke tak - op
zich nog eens verdeeld in één puzzel-
stukje per lid. Doorheen het hele bord
zouden gigantisch groot de letters "Moet
je mee maken" lopen.
Die puzzel zouden wij effe zelf maken
met hout van Janseghers uit de Wever-
straat. 't Was een gepeisd werk.
Een paar leidsters zouden 100m² hout
met de kever afhalen bij Jansegers. Uit-
eindelijk werd de hoeveelheid hout ge-
reduceerd en heeft de houtmarchand
zelf voor de levering ingestaan.
Alles is uiteindelijk dik in orde geko-
men, mede dankzij het schrijnwerkersc-
hap van Johnny De Wolf, de echtgenoot
van Lutje Ost. De puzzel draaide iets
bescheidener uit dan oorspronkelijk de
bedoeling was, maar iedereen snapte
de idee: net als deze puzzel moet je
ook scouting meemaken, je plaatsje
invullen, je steentje bijdragen.
Eerste haringfeest
Het idee om een haringfeest te or-
ganiseren groeide niet binnen de leiding-
sploeg, maar bij een aantal mensen die
via een dochter bij de gidsen betrokken
waren geraakt bij de vereniging. Hoe
gaat dat? Mensen zitten samen en van 't
één idee komt 't ander. De haringfeesten
waren een goed idee, dat een aantal jaren
voor veel ambiance, culinair genoegen
én geld in het laatje heeft gezorgd.
Op kamp te Engsbergen
Er werd voor het eerst een kampboekje
gemaakt met daarin alle practische
gegevens zoals kampadres, valiezen
binnenbrengen, vertrek, bezoekdag,
kampthema’s enzo.
De foeriers dropten de leiding op een
avond en voor één keer vonden zij on-
middellijk de weg terug naar het kamp.
Op de terugweg lag er echter een caféetje
dat ergens in de jaren ’60 was blijven
steken en er werd nog een hele tijd
meegezongen met de jukebox vol Will
Tura-plaatjes.
Zoals zovele keren eerder was er ook
deze keer ongenood bezoek op kamp.
Jongens uit de buurt kwamen verdoken
langs om onze jins en gidsen bang te
maken. Dat was buiten Lieve De Cock
gerekend, die onverschrokken de on-
gevraagde gasten te lijf ging. Die kerels
moesten het onderspit delven.
60
De queeste
In dit werkjaar lanceerde het verbond een queeste, die ons maandenlang in de ban heeft gehouden. Een queeste is "een (vaak
lange en moeilijke) zoektocht naar iets bijzonders", zoals het woordenboek zegt en daar is geen woord van gelogen.
Via opeenvolgende tips werd telkens iets meer prijsgegeven van een geheime plaats. Tips waren bijv. GB 40: het omgekeerde van
Zwitserland gaat Chili vooraf. De twee landen verwezen naar hun landgetal voor internationale telefonie en zo bekwam men uiteindelijk
coördinaten die naar een volgende etappe in de queeste leidden. Zelfs de hulp van de districtscommissaris werd ingeroepen om
onze bevindingen te toetsen, want op vlak van tochttechnieken en padvinderij in de letterlijke zin van het woord waren wij niet echt
krakken. De queeste loodste ons naar een kapel in Brakel – geen idee of dat juist was of niet, maar is deelnemen niet belangrijker
dan winnen? De banden met het district werden er in alle geval mee aangehaald. In de aanloop naar het groepsleidingcongres
dat in maart 1985 doorging te Sint Niklaas vulde elke takleidingploeg ook z’n gele boekje in. Daar werd in diverse verslagen op
aangedrongen. De animo zal wel niet bij idereen even groot geweest zijn.
Scouting natuurlijk in actie 1984 - 1985
Vraag uit de oud leidingkwis:
Wat is de juiste benaming voor de kolossale hamer (die méér woog dan sommige kapoenen) die elk jaar meegaat op kamp? Het juiste antwoord was toen “lorejas”, maar achteraf gezien was “tonhamer” correcter.
Verzekeringskwis
Om de saaie materie van de verzekeringen wat op te leuken en alle leidsters het
belang van de materie in te peperen werd tijdens de leidingvergadering van acht
december een verzekeringskwis georganiseerd.
Eén van de vragen luidt: “Pascale valt van het dak en verwondt zich ernstig. Wie is
aansprakelijk: - in het geval de leiding duidelijk had gezegd dat zij dit niet mocht doen
– in het geval de leiding haar had laten doen?”
De antwoorden staan er helaas niet bij.
Bedanking
Om de vrijwiligers van het haringfeest
en de foeriers te bedanking gaat de
leidingsploeg einde december zingen bij
al die mensen thuis.
Verkleed als Driekoningen zullen zij geen
wierook en mire, maar een fles wijn als
geschenk afgeven.
61De drie dimensies bij kapoenen: spelen, lachen en huilen.
Jin-i-viteiten
In een schrift van het werkjaar '84-'85 staan tal van zondagnamiddagprogramma's
voor de jins beschreven.
Binnen stonden onder andere galgenmannetje, setter en bluffer, vier in een gondel,
dobbelnamiddag, kiemspelen, snelschrijven, Jules, op en af, op de rug spelden, arc
van Noach, handen omhoog en aap pakt banaan op het programma.
Terwijl men zich buiten aan doelschieten, levende vogelpik, halli hallo, ringtennis,
loopspelletjes, wie neemt de hoed?, radlopen, leven en dood en een dia-opname van
een "Jommeke"-scenario waagde.
Op kamp in Opoeteren
Foeriers Johan Dierick, Ronny Heuvinck,
Vera Aelbrecht, Pierre Aelbrecht, Annitta
Van Hauwermeiren Annitta, Pierre en Jo
waren er al voor de 5de keer bij en dat
werd passend herdacht met een lied op
de melodie van “Een bruine muts”.
Een uitsmijter, een kotelet
een onderbroek in het frietvet
Saromapap en vleessalaad
Het heeft ons steeds gesmaakt
Het stoofvlees viel wel op de grond
De pannen vlogen in het rond
Met droppings liep het wel eens mis
We weten 't wel gewis
Maar toch zijn wij, al 5 jaar blij
met foeriers zoals zij er bij
Ze werken graag, ze staan steeds klaar
Ze doen hun beste best
Annitta, Pierre en Jo, Bravo (X 2)
Kristus Koning gastronomie
In 1984 werd voor 's middags soep met
ballekes voorzien, handgemaakt door
Anjes van café Atletico, wiens zoon
Etienne toen chiroleider was.
Voor het 4-uurtje stonden steevast
koeken van Vinkes (120 bezekes- en
evenveel crèmekoeken) met cacao op
het menu.
82
Kamp in Westmalle
Dit kamp werden de leden onder-
gedompeld in de wondere wereld van
het Regenboogmannetje, reis rond de
wereld, griezelen en 10 om te doen.
Tijdens de bezoekdag lieten leiding en
leden zicht van hun mooiste kant zien.
Zo stonden er verschillende optredens
op het programma zoals "De soep is
aangebrand", "Josip Weber", "Frank
Dingenen en Wendy Van Wanten".
Alles om het lijf 1993 - 1994
Kamplied Westmalle
(op “De rode duivels gaan naar Spanje”)
VVKM zit in West-Malle
Al wie een rokske heeft mag mee
Zie ons hier staan, hier met z’n allen
Ne grote smile en dik tevree
Kapoenen zijn nu aangekomen
En onze groep is nu compleet
We zijn nu niet meer in te tomen
“alles om’t lijf” is onze kreet
Met sport en spel en zang en dans
Verveelt er zich geeneen
Bij ons op kamp een mengelmoes
Wij gooien het dooreen
Een lach, een grap, een knip en oog
Voor iedereen ok
Wie thuis bleef die heeft ongelijk
Geluk gingen wij mee
Want een kamp in de bossen
En allen gaan daar krossen
Dan heeft iedereen plezier voor twee!
(en dan terug VVKM zit….)
Kampverkenning
Er werd een traject uitgestippeld voor de
kampverkenning dat in een uitgekiende
volgorde langs Hechtel-Eksel, Meeuwen-
Gruitrode, Kleinen Brogel, Neerpelt,
Boseind, Hamont Achel, Oostham,
Heppen, Heusden Zold er naar Zelem
leidde.
Pas in 1997 ging men op kamp naar een
plaats uit dit lijstje (Hechtel).
83De beste spiegel is een oude vriend.
Geldinzameling
Ook dit jaar werden er een aantal
activiteiten op poten gezet op wat geld
binnen te halen. Op het programma
stonden de Niks om het lijf- TD in zaal
Edelweiss en een appelverkoop.
Tijdens de appelverkoop gingen de jogi’s,
gidsen, jins en leiding van huis tot huis
om de kas te (appel)spijzen. 1000 kg
appelen worden aan de man gebracht.
Roefeldag
In de voormiddag gaan de kinderen naar
dansgroep Incar. Er wordt geluncht bij
chiro Sonneveld. In de namiddag is er
gelegenheid om brandweer, politie, rode
kruis interactief te bezoeken. Van 17 tot
18u is er kindertd.
86 In samen spraak 1995 - 1996
De werfcontainer
Er is overleg met de gemeente, de pastoor en een aantal betrokken ouders om uit
te kijken naar een ander terrein en andere lokalen. Er wordt gedacht aan een werf-
container. De gesprekken met chiro, pastoor, parochie, gemeente en de inspanningen
van de leiding en een paar ouders verlopen vruchtbaar, maar het zou toch nog een
jaartje duren voor de container een feit zou zijn.
In januari wordt de groep getipt dat men via via aan oude legercontainers zou kunnen
geraken. 5000 fr. ’t stuk. Met de chiro wordt een inplanting van nieuwe lokalen op
“hun” terrein achter de kerk bekeken.
Gouw en district
De betrokkenheid van onze groep bij
het district en de gouw stijgt: er wordt
deelgenomen aan het groepsleidingcon-
gres in Dendermonde in januari en aan
een leidingcongres in De Kluis in mei. De
gidsen van Lebbeke doen ook 100% mee
aan de D-dag van het district
Redders in nood
Er blijken geen tenten meer beschikbaar
bij het BJV. Iedereen wordt gevraagd om
bij vrienden en bekenden te informeren.
De scouts en gidsen van Dendermonde
helpen de gidsen uit de nood en lenen
hun tenten uit.
Trein trambusdag
De groep reist per trein naar Brussel,
waar ze in de Nieuwstraat spelen en
aangevallen worden door de hond van
een zwerver. Verschrikt proberen de
leidsters de kinderen in veiligheid te
brengen bovenop de zitbanken, maar
het dier blijft aanvallen en bijten. Thuis-
gekomen moeten verschillende leidsters
en leden een tetanos-injectie krijgen en
behandeld worden voor bijtwonden.
87Jeugd voelt verder dan ervaring ziet.
Op kamp in Kasterlee
In Kasterlee gingen de gidsen samen met Suske en Wiske op kamp. De oudsten reden
dit avontuur tegemoet met de fiets.
Het tentenkamp lag deze keer een tiental minuten stappen verwijderd van het kamp-
huis. De jogi's en jigi's wasten zich bijgevolg elke morgen aan de saintaire blok bij het
tentenkamp. Vaak hadden zij daar te kampen met gluurders. Om zich te beschermen
tegen dit volk hadden ze tentharingen in de wc's gelegd. Op een dag waren deze
verdwenen en troffen ze opengereten tentzeilen aan.
Ook het reycleren zat er bij de tentenkampers niet in. Een heel kamp werd alles bij
elkaar weggesmeten, tot de grote ergernis van de leiding. De leiding gaf zich echter
niet zo maar gewonnen. Op de laatste dag van het kamp werden alle vuilniszakken
leeggekieperd en het recycleren kon beginnen.
Tijdens dit kamp werd er voor het eerst een kampdans aangeleerd aan de leden. Het
was meteen een groot succes bij jong en oud. Deze werd tijdens de bezoekdag dan
ook gedemonstreerd aan de ouders. Daarnaast stonden er ook volksspelen en een
playbackshow op het programma. Tijdens deze show brachten de jigi's Frozen van
Madonna.
Tijdens het kampvuur op de laatste avond van het kamp liet Leo Menten weten dat
het zijn laatste jaar als fourier zou zijn. Om dit te bezegelen gooide hij zijn schoenen
op het kampvuur.
Kampmenu
96
Cursus jeugdmonitor
Vanuit het verbond worden er jaarlijks
een aantal cursussen voor animator en
hoofdanimator aangeboden.
Dit jaar gingen er uit onze groep een
record aantal leidsters op vorming, ze
waren met zijn zeven. Allen keerden ze
terug met een attest van jeugdmonitor.
Droom me daar ‘ns 1999 - 2000
Startdag
Startdag met overgangsspel: Leden moeten
ieder een sleutel zoeken met een wel-
bepaalde kleur, daarna moeten ze een
touw zoeken in dezelfde kleur en als ze
dit touw volgen geraken ze bij een schat-
kaart. Als ze deze ontcijferen vinden ze
hun nieuwe leidster. Vanaf 16u worden
de ouders uitgenodigd op de “Droom-
show”, met daarin spelletjes, kampfoto's
en parade van de verloren voorwerpen..
Kristus Koning
De eucharistievering werd geschrapt ten
voordele van een uurtje langer spelen. Om
10u vertrekken chiro en gidsen samen
naar Buggenhout bos. Daar worden
gezamenlijke spelen gespeeld:
kiekeboe, verstoppertje, tikkertje op de
Konijnenberg. In de namiddag: dassen-
spel in 4 groepen.
Appelverkoop
Het ministerie van middenstand en
landbouw geeft de toestemming om in
het kader van een menslievende mani-
festatie ambulante handel te verrichten,
zijnde: appelverkoop op 06.03.2000. In
de volgende regeringsvorming zou een
staatssecretaris voor administratieve
vereenvoudiging geïnstalleerd worden.
Geen dag te vroeg !
Weekend aan zee
Gocar-races, met water van de zee een
emmer vullen, zonder deze te verplaatsen,
alle lichten in een appartementsblok
tegelijk laten branden, volksdansen op
het plein, er samen op uittrekken voor
een avondspel op het strand en tal van
andere activiteiten konden niet ontbreken
tijdens dit weekend. Uiteraard werd de
plaatselijke bevolking en toeristen
betrokken bij vele activiteiten.
97Vriendschap is een plant die vaak water nodig heeft.
Ja kamperen
Ja kamperen is
de mooiste zomersport
Waardoor je steeds
maar jonger wordt
Je trekt door heel
het mooie Vlaamse land
Door bos en hei en strand
Refrein:
Tralalala … hé
Frieten met sala hé
En ne kouwe pla met chocolalalala …
Frieten met sala hé
En ne kouwe pla met chocola
Het slapengaan
is altijd niet te best
Soms lig je in
een mierennest
Je doet van heel
de nacht geen oog meer dicht
Tot aan het morgenlicht
Refrein
De soep is soms
een beetje aangebrand
Dat vinden wij maar ambetant
De leidsters zijn
niet altijd welgezind
En drinken soms een pint
Refrein
Op kamp in Herentals
In Herentals werd Nele onderworpen
aan een opdracht voor haar totemisatie.
Deze werd gevolgd door een kampvuur,
de doop vergezeld van een vies papje en
een voortotem die ze voor altijd zou mo-
gen dragen.
Dit kamp werd Mussenflip meerdere
malen door Valerie De Brandt gebracht.
Nog steeds kan de oudleiding genieten
van deze speciale voordracht.
Mussenflip
Verheugd kwam Flip door de straten gestapt
hij had er een nest met mussen
gesnapt
hij had ze verborgen onder zijn pet
en die weer voorzichtjes opgezet
Wel verbruid! Wat spookt daaronder uit?
Aan mussen op 't hoofd had ik niet
gedacht.
Mussenflip...
102 Een spatje meer 2001 - 2002
Startweekend
De 40ste verjaardag werd ingezet met
een spetterend start-weekend. Zaterdag
stond de overgang en een barbecue op
het programma. Daarna was er nog een
avondtocht gevolgd door een optreden
van Rudy Silvester, de Thompson Factory.
Zondag was niet minder leuk! Deze keer
waren er een massaspel, snacks en een
vrij podium voorzien.
Er werd ook een “Gotcha" georganiseerd,
een spannend moordspel waarin elke
deelnemer een doelwit krijgt, dat hij
met een welgemikt schot, met een water-
pistool, moet liquideren. De dader krijgt
dan het “leven” van het slachtoffer en
moet zich nu op diens doelwit richten.
Wie als laatste overleeft, is de winnaar.
Men kon immuniteit verwerven door als
indiaan of non gekleed te gaan. De gotcha
werd gewonnen door Benjamin Saerens.
Deze verstopte zich zelfs onder de auto van
een slachtoffer om zijn moord te plegen."
Eerste keer op trapsgewijs
Trapsgewijs is een tweedaagse fietstocht voor de jeugdbewegingen van Dendermonde
en omstreken. Tot nu toe gingen er nog nooit scouts of gidsen mee. Ook nu nog zijn
wij zijn de enige groep die mag meedoen aan dit fantastisch initiatief.
Het gaat hier niet om een gewone fietstocht waarbij iedereen gezellig samen van
punt A naar punt B rijdt. Twee dagen lang gaan we op zwier doorheen berg en dal,
op zoek naar plaats T. Waar T precies ligt? Dat is een groot geheim waarvan steeds
maar enkele mensen op de hoogte zijn. Iedereen heeft er de mond van vol, slechts
weinigen weten waarover ze spreken.
Om dan toch op de juiste plaats te geraken is trapsgewijs opgebouwd uit verschillende
tochten, elk ongeveer tien kilometer lang. De deelnemers volgen deze tochten door
het oplossen van doodeenvoudige tochttechnieken, en komen als vanzelf aan waar
ze moeten zijn. Klassiekers zijn de visgraat, de fototocht, en de zogeheten bolleke
-pijlke. Maar er zijn natuurlijk duizend-en-één mogelijkheden. Wie een kwart pond
brein heeft, kan daar echter geen problemen mee hebben!
Als je dus alles tot een goed einde hebt gebracht, kom je zaterdagavond aan in plaats
T. Daar is steeds een zaal gereserveerd voor een heuse Trapsgewijsfuif. Slapen doe
je bij de plaatselijke bevolking. Al naar gelang je geluk lig je in een tuinhuis, garage,
of heuse suite met ontbijt. In elk geval: deze mensen weten van op voorhand dat
Trapsgewijs in aantocht is en verwachten jullie. Na het feestgedruis keer je zondag,
aan de hand van tochttechnieken, terug richting Dendermonde.
103In iedereen zit een kind verborgen dat wil spelen.
Op kamp in Hechtel-Eksel
Het alom bekende spel "arm en rijk" kon tijdens het kamp bij de oudste groep niet
ontbreken. Bij dit spel worden de leden opgedeeld in enerzijds arme en anderzijds
rijke mensen. De armen krijgen het echter zwaar te verduren: met enkel water en
brood moeten zij de volledige dag doorkomen, terwijl de rijkere mensen een hele dag
verwend worden met veel lekkers. De leiding had evenwel geen rekening gehouden
met de vindingrijkheid van enkele jigi's die besloten om de ijskast in de fourage te
gaan plunderen. Deze kregen het voor elkaar om onder een hoedje te spelen.
Ook werd er op dit kamp aandacht besteed aan het klaarstomen van nieuwe leiding.
Katrijn en Anneke organiseerden een spel voor de leiding en de leden van hun groep.
Het werd een heuse Blind Date waarbij door het lot iedere persoon aan een mogelijke
kandidaat van Chiro Heilig-Kruis werd verbonden. Het spel werd in de kleinste details
voorbereid en we ondekten zelfs de diepste romantische dromen van de chiroleiding.
Liefdesbrieven werden zonder enige aarzeling verzonden en jaja... we kregen zelfs
een hele mooie brief terug.
De leden konden geen minuut stil zitten. Kampen bouwen in het bos of als aapjes in
de bomen hangen. Niemand kreeg er genoeg van. Zelfs wanneer er een klerenslinger
moest gemaakt worden, gingen we tot het uiterste. Kousen, broeken, ondergoed,... Een
geluk dat we een krant hadden om ons te bedekken om zo geen verkoudheid op te doen.
Greet en Mart kwamen dit kamp in de krant en op de radio met hun totemopdracht. Ze
schreven en zongen samen met Salim Segers "Scouts in hart en nieren".
114 One world one promise 2006 - 2007
Op kamp in Hoeselt
Jabe jabe doe! Werd dit kamp meerdere keren door het bos geroepen want we waren
op kamp met de Flintstones. Zo speelden de kapoenen 1 tegen Barnee en leefden alle
groepen zich uit in de modder tijdens de vuile dag met dino.
Traditie getrouw was er ook weer een sprookjesspel, verzorgd door de gidsen, tijdens
het kamp. Kapoenen, kabouters en jonggidsen moesten de handen in elkaar slaan om
princes Fiona te verlossen van droomprins zodat ze met Shrek kon trouwen.
Dit kamp stond er ook iets spectaculairs op het programma. De leden werden die
dag vroeg gewekt, kregen een lunchpakket mee en moesten zich klaar maken om
te vertekken. Na een tocht met de bus en de trein kwamen ze uiteindelijk aan in
Bobejaanland en daar hebben ze het een hele dag erg naar hun zin gehad.
Weekend in Asse
Deze keer gingen we op weekend naar
Asse, in de Parkvilla. Omdat het niet
zo ver was brachten de ouders hun
kinderen zelf naar de weekendplaats.
In het park werd een gezamelijk spel
gespeeld. Klein en groot kon laten zien
wat ze waard zijn.
Ook de bomen in het park en het kleine,
maar zeer fijne speeltuintje viel bij
iedereen in de smaak.
115Brons, zilver, SCOUT!
Één Wereld Één Belofte ...
In 2007 werd wereldwijd de honderdste verjaardag van Scouting gevierd.
Onder de noemer "One World One Promise" gingen we wereldwijd met hetzelfde
jaarthema aan de slag. Op zondag trokken alle leden, naar Brussel voor het grote
JAMbefeest.
Elke groep reisde met één van de speciaal ingelegde treinen van de NMBS naar het
aangeduide station. Daar stonden overal "gidsen" die stonden te springen om ons op
je weg te helpen. Ook muzikanten, jongleurs en andere animatie zorgden voor een
fijne tocht. De activiteiten gebeurden per tak. Het heeft niet lang geduurd vooraleer
alle leden helemaal ondergedompeld waren in de ambiance van het eeuwfeest!
's Middags was het picknicken geblazen! De grootste picknick die menig scout of gids
ooit had meegemaakt.
Nadien werd de dag feestelijk afgesloten in het Koning Boudewijnstadion met een
spetterend slotspektakel. Eenmaal werd het stadium volledig gevuld met de jongste
takken en nadien werd alles nog eens overgedaan met de oudste. Maar het gevoel dat
je kreeg toen de wave drie maal rond het stadion ging, toen de show werd opgevoerd
en toen iedereen besefte dat hij/zij omgeven was door allemaal scouts en gidsen.
Allemaal van ergens anders, elk met een eigen verhaal, een andere drijfweer, maar
overal diezelfde blije gezichten en diezelfde passie... Scouting. Wie toen aanwezig
was moet wel kippenvel gehad hebben. Het was gewoon machtig!
118 Bureluren! 2008 - 2009
Gordelen (beker)
Sportief als we waren besloot een de-
legatie om deel te nemen aan de gordel.
Ondanks het slechte weer hadden we
veel plezier! En ook dit kiekje hebben we
daaraan te danken. Tijdens een schuil-
pauze zaten we in een cafeetje met
grote bekers. Wij hadden er niets anders
op gevonden om hiermee een prachtfoto
mee te nemen. Onze verklaring aan het
thuisfront? Winnaars van de gordel.
Weekend
Tijdens een uitstapje naar zee stond een
toertje met de go-cart bovenaan het
lijstje van de gidsen. Natuurlijk werden
er verschillende opdrachten gekoppeld
aan deze tocht. Zo posseerden ze bij een
standbeeld in een fontijn en deden ze
een wedstrijdje om het diepst in de zee.
Terwijl bouwden de kapoenen en
kabouters zandkastelen op het strand en
gingen de jonggivers naar het dorp.
Grauwtje de ezel
Grauwtje de ezel stond eens in de wei.
Hij kwispelde met zijn staartje,
o wat was hij blij.
I-a i-a. I-a i-a, i-a.
Grauwtje de ezel stond eens in de wei.
Hij kwispelde met zijn staartje,
o wat was hij blij.
I-a i-a. I-a i-a, i-a.
119De jeugd is de wervelwind van het leven.
Kapoenen zoo
Tijdens de zomervakantie gingen onze
kapoenen als slotactiviteit naar de zoo.
De treinreis was al avontuurlijk en dan
hadden ze de dieren nog niet gezien. Het
leek of de apen wisten dat onze leden
graag kunstjes zagen. Anders waren ze
gewoon in hun element. De kapoenen
hebben er alleszins van genoten. Ook de
olifanten, leeuwen en de boom met neus
en bril hadden veel succes.
Kamp Hamont-Achel
In Hamont-Achel gingen we op kamp met Zippen en Zappen. Op onze reusachtig ge-
sjorde tv konden de leden 's morgens het programma van de dag bekijken. Hiervoor
werd er elke ochtend een knap staaltje toneel neergezet door de leiding.
Het beekje aan ons kampterrein was ook geweldig! Op elk vrij moment probeerden de
kapoenen en kabouters de beek over te slingeren. De ene slaagde hier al wat beter
in dan de andere, met alle gevolgen van dien. Ook de oudere waagden zich aan de
sprong als echte Tarzans. Verder was de beek ook de perfecte locatie om rond "varen"
met onze zelfgemaakte petflesboot waar we toch wel fier op waren.
Ook de beauty en de nerd dag, vuilendag en de glow in the dark games zullen
ongetwijfeld leuke herinneringen oproepen bij menig gids.
Eerste Cocktail Night
Praktisch alle Lebbeekse verenigingen
hadden al een fuif en als jeugdbeweging,
die de dansvloer al een graag onveilig
maakt, konden wij dus niet achterblijven.
Dit jaar werd onze Cocktail Night ge-
boren. Het concept van de cocktails en
onze ronde cocktailbal sloeg aan bij het
publiek. Zeker de Kiss me quick was een
topper. Tot op heden is het recept van dit
heerlijke drankje en groot geheim.
122
"Weet je wat ik heb"
Tijdens de start van het nieuwe jaar werden er zoals ieder jaar bij de start tal van
massaspelen gespeeld. 's Middags werd er soep gegeten met een lunchpakket gevolgd
door een postenspel. Nadien was het traditiegetrouw tijd voor de overgang. Nadat de
nieuwe groepen verdeeld waren ontdekten deze ook hun nieuwe leiding. Spannend.
Deze gingen samen meteen aan de slag met verschillende kennismakings en andere
knots gekke spelen.
Als afsluiter van de dag was er ook nog een optreden. Hiervoor hadden we inspiratie
opgedaan op herfstontmoeting. Het jaarthemalied "gloeiend erbij" werd door ons ge-
bracht in volle ornaat en met volle goesting. Het werkte aanstekelijk want iedereen
brulde steevast "vuur" wanneer de zanger zong "weet ja wat ik heb". Fantastisch!
Gloeiend erbij 2010 - 2011
Irish Pub
In onze Irish pub werden aangepaste
dranken en hapjes geserveerd. Guiness,
perencider, whisky en fish and ships
mochten natuurlijk niet in ons assor-
timent mankeren. Om het af te maken
werden er verschillende folkplaatjes
afgespeeld.
De leiding nodigde uit tot zoenen met
hun t-shirts waarop handmatig "Kiss me
I'am Irisch" werd geverfd.
Door het vuur
Het driejaarlijkse groepsleidingscongres
kreeg als thema "Door het vuur".
Via de groepsleiding bezint elke
groep zich op voorhand over bepaalde
aspecten, deze editie engagement en
verantwoordelijkheid, binnen het spel
van scouting. De resultaten daarvan
worden meegenomen door de nationale
leiding om het verhaal van scouting ver-
der te schrijven of deels te hertekenen.
Ge zijt bedankt
Onder het mom van het jaar van de
vrij-williger. Werd door gouw Waas (een
groepering van verschillende districten)
een feest, ge zijt bedankt, georganiseerd
voor alle leiding.
Speciale bussen werden ingelegd om ons
te vervoeren naar het feest. Optredens,
een fuif, eetkraampjes, een rodeostier
en andere leukigheden werden boven-
gehaald om de leiding te verwennen.
123Staat de pijl op jouw compas wel altijd naar het noorden?
Woordje van de leiding
De zomer is in het land en dat is het teken om onze koffers te pakken en met zʼn allen op kamp te vertrekken. Dit jaar trekken we er 10 dagen op uit om samen de leukste dagen van het jaar te beleven.Het kamp is altijd een mooie afsluiter van het hele scouts-jaar en dit zal nu zeker niet anders zijn. Integendeel! Wij hebben er echt al ongelooflijk veel zin in!
Inhoudstafel
· Inhoudstafel · Woordje van de leiding · Kampplaats · Post op kamp · Baggage· Post-itʼs · Praktische zaken · Contact
Dit jaar organiseren we geen bezoekdag, maar er komt achteraf zeker nog gelegenheid om onze avonturen te herbeleven. Hierbij denken we aan de fotoʼs die op 17 sep-tember tijdens het startweekend te zien zullen zijn. Maar daarover krijgen jullie later nog meer informatie.
Voor velen is het niet nieuw op jullie kind mee op kamp te laten gaan. Terecht! Maar voor diegenen die nog twijfelen, aarzel zeker niet om ons te contacteren of ons te bestoken met vragen.
Een scoutieve linkerde leiding
Praktische zaken
WanneerWe gaan op kamp van 11 juli tot 20 juli 2011. -> Dit jaar komen de kapoenen iets later toe op kamp, nl. 14 juli 2011, hierdoor kunnen we allemaal samen afkomen.
We spreken op 11 juli 2011 om 09.00u af aan de kerk in de Lange Minnestaat om op kamp te vertrekken. De leden komen in perfect uniform en brengen een rugzak met lunch-pakket mee. Hou ook zeker je sis-kaart en evt. je pasport klaar. Deze worden door de leiding bijgehouden tijdens het kamp.
De kapoenen vertrekken op 14 juli 2011 ze spreken om 16.00u af aan de kerk in de Lange Minnestaat. Kapoentjes komen in uniform en geven de sis-kaart (evt. pasport) aan de leiding. Ze moeten nog niet gegeten hebben.
Alle leden komen terug op 20 juli 2011 om 15.30u. Jullie kun-nen ons opwachten aan de kerk in de Lange Minnestraat.
Contact
KapoenenDieter Tineke Wietske 0496 36 79 85 0472 75 68 48 0498 85 15 33
Kabouters en welpenBen Jennifer Silke0497 43 82 09 0499 24 31 12 0472 68 81 64
Jonggidsen en jongverkennersAndrea Femke0472 42 36 58 0479 31 53 91
Gidsen en verkenners Saar0472 97 53 43
Wanneer ben ik ingeschrevenJe bent pas ingeschreven als volgende zaken in orde zijn:
Kampgeld is overgeschreven voor 1 juliDeelnemingsmail gestuurd naar [email protected] fiche ingevuld isLidgeld betaald is
NoodgevalTijdens het kamp houden wij enkel contact via de post. Als er zich toch een noodgeval voordoet kunnen jullie contact opnemen met de groeps-leidster, nl. Saar 0472 97 53 43.
UniformVoor uniformen kan je nog steeds terecht bij leidster Wietske. Ga je liever naar een echte winkel? Dan kan je terecht in de Hopper. Voor kledij specifiek van onze groep kan je daar niet terrecht. PrijsDe kampprijs bedraagt 100 euro. Hier zijn verblijf, eten, vervoer, geld voor activiteiten en de kampverzekering, inbe-grepen. De tweede uit het gezin betaalt 5 euro minder. De kapoenen betalen 60 euro.
Rekeningnummer: 737 2100984 07 Begunstigde: VVKM Tijl Uilenspiegel Mededeling: kamp + naam van het lid
Aangezien alles reeds in de kampprijs is inbegrepen, hoeft men niet te overdrijven met het zakgeld. Een beetje geld is nodig om een ijsje te kopen op dagtocht of om enkele kaartjes naar het thuisfront te sturen. Voor kapoenen en kabouters is 10 euro voldoende.
Service open lucht leven
De Soll-ploeg is een groep mensen van
Scouts en Gidsen Vlaanderen die elk
jaar een aantal avontuurlijke weekends
in de Ardennen organiseren voor givers
en hun leiding. Tijdens zo een weekend
staat er rotsklimmen, speleologie, tocht
en ... op het programma.
Elk jaar kan een givertak zich inschrijven
en dan worden er groepen geloot. Deze
keer waren wij bij de uitverkorenen.
Op kamp in Kasterlee
Met "Met Arthur op avontuur" als kampthema kon het niet anders dan dat we dit
kamp vele avonturen zouden beleven. Voor een stuk hadden we deze zelf in de hand.
Zo werd er veel geëxperimenteerd op kamp. De kapoenen lieten filmprolletjes met
gist ontploffen onder leiding van een gekke professor. De givers bouwden hun eigen
pizza-oven en maakten daar de heerlijkste pizza's in klaar. Bovendien kookten vele
jonggivers voor het eerst op een houtvuur. Minder leuk was dat de jonggivers veel
pech hadden tijdens hun tweedaagse. Fietsen gingen stuk en ééntje verdween zelfs.
Ook memorabel is het liedje "tu tu tu Avontuur met Arthur". Elke dag kwam er na het
kamptoneeltje een strofe bij en tegen het einde van het kamp kon iedereen het lied
luidkeels meezingen. Een echte topper bij kapoenen en welpen!
Jamboree
Dit jaar ging er voor het eerst iemand
van onze scouts (Saar) op Jamboree.
Een vierjaarlijks internationaal kamp
met givers en leiding van over de hele
wereld. Deze editie "Simply Scouting"
ging door in Zweden en duurde drie
weken. Er waren op voorhand ook en-
kele weekends en twee voorbereidende
kampen zodat leiding en leden elkaar al
wat leerden kennen.
Top Related