Zondag 10 mei: 5de zondag van Pasen

Deze paastijd blijven we nog lezen uit het boek Handelingen. We horen dit weekend over een belangrijke stap voor de eerste christenen: de aanstelling van zeven diakens. We krijgen ook een inkijk in de activiteiten van de eerste christelijke gemeenschap: het gebed, de bediening van het Woord en de zorg voor de naasten. Deze drie activiteiten lijken ook alle drie heel erg belangrijk: de diakens worden aangesteld omdat de leerlingen voelen dat ze tekortschieten, en hulp nodig hebben om datgene te doen wat hen noodzakelijk lijkt in het navolgen van Jezus. Vandaag hebben we misschien ook wel het gevoel dat we tekortschieten, bij het combineren van allerlei taken in onze eigen lockdown-bubble. Allicht moeten we hier ook soms keuzes maken, en af en toe zelfs zaken uit handen durven geven…

Wat het beleven van ons geloof betreft is deze lezing uit Handelingen opnieuw heel herkenbaar: ook vandaag, en zeker in deze coronatijd, worden we teruggeworpen op deze drie taken: in de eerste plaats het zorgen voor elkaar – meer dan ooit, maar ten tweede ook bidden voor elkaar en voor de wereld, en ten derde luisteren naar en spreken over Gods Woord. Hopelijk kan dit document je hierbij op weg zetten.

Zoals steeds kan je hier vinden:

1. De lezingen van deze zondag2. De overweging bij de lezingen van Valerie

Kabergs uit Kerk&Leven3. Overweging van Evi4. Om te bidden (voorbede, aanroeping en gebed)5. Intermezzo: interview Bono en lied Sela6. Een herschreven versie van het Evangelie om

met kinderen te lezen7. Met kinderen aan de slag8. Leven in overvloed: enkele vragen als aanzet

Je gebruikt wat je zelf wil. Je kan een kaarsje aandoen, een kruisteken maken, een Onze-Vader bidden of misschien zelfs een lied zingen. Veel meer ideeën om thuis te doen kan je ook vinden op pastoraaldigitaal.be

Fijne zondag!

1. De lezingen van de vijfde paaszondag

EERSTE LEZING: handelingen der apostelen 6, 1-7

Toen in die dagen het aantal leerlingen steeds toenam, begonnen de Hellenisten tegen de Hebreeën te morren, omdat bij de dagelijkse ondersteuning hun weduwen achtergesteld werden. De twaalf riepen nu de leerlingen in vergadering bijeen en zeiden: „Het past niet dat wij het woord Gods verwaarlozen door de zorg voor de ondersteuning. Ziet dus uit, broeders, naar zeven mannen uit uw midden, van goede faam, vol van geest en wijsheid. Hen zullen wij dan met dit ambt bekleden, terwijl wij onszelf blijven wijden aan het gebed en de bediening van het woord.” Dit voorstel vond instemming bij de gehele vergadering en zij kozen Stefanus, een man vol geloof en heilige Geest, Filippus, Próchorus, Nikánor, Timon, Parmenas en Nikolaüs, een proseliet uit Antiochië. Dezen werden aan de apostelen voorgedragen, die na gebed hun de handen oplegden. Het woord Gods breidde zich uit en het aantal leerlingen in Jeruzalem vermeerderde sterk; ook een groot aantal priesters gaf zich gewonnen aan het geloof.

TWEEDE LEZING: eerste brief van Petrus 2, 4-9

Dierbaren,Treedt toe tot de Heer, de levende steen, door de mensen verworpen, maar uitverkoren en kostbaar in het oog van God. Laat ook uzelf als levende stenen voegen in de bouw van de geestelijke tempel. Draagt als een heilige priesterschap geestelijke offers op, die welgevallig zijn aan God door Jezus Christus. Daarom staat er in de Schrift: „Ik leg in Sion een steen, een uitverkoren, kostbare hoeksteen. En wie op Hem vertrouwt, zal niet worden teleurgesteld.”Kostbaar, dat geldt voor u die gelooft. Maar voor de ongelovigen geldt: „De steen die de bouwers hebben afgekeurd, die is de hoeksteen geworden”, maar ook: „Een steen waaraan zij zich stoten, een rots waarover zij struikelen”. Zij sloten zich, omdat zij het woord weigeren te gehoorzamen; en daartoe waren zij ook bestemd.Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijke priesterschap, een heilige natie, Gods eigen volk, bestemd om de roemruchte daden te verkondigen van Hem die u uit de duisternis heeft geroepen tot zijn wonderbaar licht.

EVANGELIE: Johannes 14, 1-12

In die tijd zei Jezus tot de leerlingen: „Laat uw hart niet verontrust worden. Gij gelooft in God, gelooft ook in Mij. In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen. Ware dit niet zo, dan zou Ik het u hebben gezegd, want Ik ga heen om een plaats voor u te bereiden. En als Ik ben heengegaan en een plaats voor u heb bereid, kom Ik terug om u op te nemen bij Mij, opdat ook gij zult zijn waar Ik ben. Gij weet waar Ik heenga en ook de weg daarheen is u bekend.”Tomas zei tot Hem: „Heer, wij weten niet waar Gij heengaat: hoe moeten wij dan de weg kennen?”

Jezus antwoordde hem: „Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader tenzij door Mij. Als gij Mij zoudt kennen, zoudt gij ook mijn Vader kennen. Nu reeds kent gij Hem en ziet gij Hem.”Hierop zei Filippus: „Heer, toon ons de Vader; dat is ons genoeg.” En Jezus weer: „Ik ben al zo lang bij u en gij kent Mij nog niet, Filippus? Wie Mij ziet, ziet de Vader. Hoe kunt ge dan zeggen: ‘Toon ons de Vader?’ Gelooft ge niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is? De woorden die Ik u zeg, spreek Ik niet uit Mijzelf, maar het is de Vader die, blijvend in Mij, zijn werk verricht. Gelooft Mij: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Of gelooft het anders omwille van de werken. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie in Mij gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe. Ja, grotere dan die zal hij doen, omdat Ik naar de Vader ga.”

2. De overweging van Valerie Kabergs uit Kerk&Leven

Levende steen

Op onze kast bij het huisaltaar ligt een bijzondere steen. Het is een steen die ik enkele jaren geleden kreeg van iemand die veel voor me betekent. De steen draagt heel wat droefheid met zich mee, want ik ontving hem op een moment van afscheid. Terzelfder tijd houdt hij ook een belofte vast zoals enkel een steen dat kan doen, een belofte van standvastige verbondenheid door alle woelige en veranderende getijden van het leven.

Het zondagsevangelie situeert zich binnen de context van een lange afscheidstoespraak van Jezus, na het laatste avondmaal dat Hij met zijn leerlingen hield en vlak vóór Hij zijn lijden zal ingaan. We krijgen dus ook in het evangelie inkijk in een moment van afscheid, waarbij Jezus zijn leerlingen desondanks een belofte van blijvende verbondenheid wil schenken. Meer specifiek roept Jezus hen ertoe op hun hart niet te laten verontrusten door al wat er met Hem en hen zal gebeuren. Hij belooft hen niet enkel dat ze binnen enige tijd opnieuw samen zullen zijn, dan nog wel in het huis van de Vader, waar niet enkel ruimte is voor Jezus, zijn Zoon, maar ook voor Jezus’ leerlingen. Meer nog, net vanuit de blijvende verbondenheid tussen Jezus en zijn apostelen zullen de leerlingen nog vóór ze herenigd zijn met Jezus beschikken over meer kracht dan ooit. Immers, Jezus’ leven mag dan wel bijna voltooid zijn volgens de tijdlijn van het verhaalde, de tijd van en voor de apostelen moet nog beginnen. Daarom is het zo belangrijk dat ze weten welke weg ze moeten gaan.

Voortgaand op de woorden en vragen van Tomas en Filippus tasten de leerlingen nog in het duister wat het gaan van die weg betreft. Jezus vraagt zijn leerlingen het vertrouwen dat zijn manier van leven en spreken volgens het gebod van de liefde de wijze is waarop men de Vader aanwezig stelt op aarde. In die zin is het gaan van de weg die Jezus ging een garantie op verbondenheid met God, de bron van alle waarheid en leven. Op de achtergrond spelen de spanningen uit de tijd van de evangelist: wegens de maatschappelijke verdrukking van de christelijke gemeenschap waartoe Johannes zich richt, wilde een aantal van die christenen terugkeren naar hun joodse moederreligie. Dat verklaart mee de sterke klemtoon op de overtuiging dat God enkel en alleen toegankelijk is via Jezus.

De eerste lezing uit het boek Handelingen getuigt van een dergelijke concrete daad van liefde in de tijd van de vroege Kerk. De eerste christenen dragen niet enkel zorg voor gebed en verkondiging, maar ook voor een dagelijkse voedselbedeling. De Griekssprekende christenen voelen zich op een bepaald moment achtergesteld bij de Arameessprekende christenen, de Twaalf ervaren een tekort aan mensen die tegemoet kunnen komen aan de beschreven nood en men beslist om zeven mannen met Griekse namen mee in te zetten voor de zorgtaak. De leerlingen banen daar met andere woorden concreet de weg naar de Vader, die plaats heeft voor velen. Dat blijkt niet enkel uit de toename van het aantal christenen, Hebreeën zowel als Hellenisten, maar ook uit de bereidheid om meer mensen te laten delen in de leiding van de christengemeenschap.

Het beeld van het huis van de Vader wordt ook uitgewerkt in de tweede lezing, die Jezus vergelijkt met een levende steen. Die symboliek drukt het verrijzenisgeloof uit: God schonk Jezus nieuw leven, die in

zijn dood zo ‘levenloos’ was als een steen. De schrijver nodigt zijn toehoorders ertoe uit om op hun beurt te gaan staan in die goddelijke levenskracht, ondanks de ‘dodelijke’ stukken die evenzeer deel zijn van hun leven. Hoewel ieder geroepen is om naar Jezus’ voorbeeld zo’n levende steen van Gods huis te worden, erkent de Eerste Petrusbrief ook de werkelijkheid dat niet iedere mens deel van dat huis wil zijn. En niet alleen op het moment van zijn kruisiging werd Jezus behandeld als een afgekeurde hoeksteen. Het gebeurde ook in de tijd waarin die brief werd geschreven. Het gebeurt ook vandaag. Bovendien, ook zij die wel wensen te geloven in Jezus Christus staan steeds opnieuw voor de opdracht het geestelijke offer op te brengen dat nodig is om Jezus niet te beschouwen als een versteende herinnering uit een ver verleden, maar als de Levende die ons wil meenemen in zijn verbondenheid met de Vader.

Op gelijkaardige wijze is ook mijn bijzondere steen veel meer sacrament van een levende verbondenheid dan uitdrukking van een gestolde herinnering.

3. Overweging van parochieassistente Evi

“Laat uw hart niet verontrust zijn”

Misschien klinken deze woorden voor sommigen onder ons in deze tijd nogal leeg. Velen zijn net wel onrustig en angstig. De woorden van Jezus klinken hier gemakkelijk, maar ze daadwerkelijk beleven en voelen, dat is toch nog wat anders…

Misschien dachten de leerlingen van Jezus bijna 2000 jaar geleden wel hetzelfde. Ze hadden geen coronacrisis, maar hun grote voorbeeld, hun gids en leidsman, kondigde aan hen te verlaten. Wat moest er dan met hun leven gebeuren, nadat ze alles voor hem hadden achtergelaten? Hoe konden ze niet verontrust zijn bij het horen van zo’n bericht?

En toch… Toch moet ons hart niet verontrust zijn, want Gods is bij ons. Ook daarvan spreekt dit evangelie ons vandaag.

“Opdat Gij zult zijn waar Ik ben”

Jezus ging en gaat voor ons uit, in het lijden, doorheen de dood, naar het Leven, om voor altijd met ons verbonden te zijn. Hij is de wegbereider, zo klinkt het in het evangelie, en Hij zal, ook als Hij er niet meer

is, er zijn. Net als God tegen Mozes zei: ‘Ik ben die is’, Ik zal er zijn. We mogen erop vertrouwen en geloven dat God er is en altijd zal zijn. Bij Hem mogen we thuiskomen, we zijn niet alleen.

Hoe warm en betekenisvol klinken de woorden ‘Ik zal er zijn’! Misschien heeft ooit iemand deze woorden tegen jou gezegd, of zei jij ze al tegen iemand. Al beheerst het coronavirus ons leven van vandaag, toch kunnen we er zijn en mogen we er zijn, ook voor elkaar, op een veilige afstand. We kunnen dat in vele kleine tekenen: een klein berichtje, een brandend kaarsje, handengeklap, een enkel woord: ik ben er…

“De werken doen die ik doe”

Het evangelie sluit af met een beloftevolle boodschap: Wie in Jezus gelooft, zal zelf ook de werken doen die Hij doet, grotere zelfs, omdat Hij naar de Vader gaat. Net door de afstand, door het feit dat Jezus weggaat, ontstaat er een ruimte die mogelijkheden schept, die anderen de kans geeft om wondere dingen te doen. En ook dat zien we rondom ons gebeuren: ondanks alles, doorheen alles, gebeuren wonderen: zorgverleners geven hun leven voor zieken, maar ook kleine tekenen van verbondenheid geven hoop en doen opnieuw leven. Dat lezen we deze zondag ook in de tweede lezing uit de eerste Petrusbrief: “Laat uzelf als levende stenen voegen.” Laten we verbonden zijn op afstand, want “Hij heeft u uit de duisternis geroepen tot zijn wonderbaar licht”. Ik wens je toe dat dat licht ook voor jou zichtbaar mag zijn, dat je God doorheen alles mag ervaren als “Ik ben die is”.

Verbonden,Evi

4. Om te bidden

Voorbede

Laten wij bidden tot God die liefde is. [je kan tussen elk gebed bijvoorbeeld het Taizérefrein ‘ God u bent liefde’ zingen of luisteren)]

Jezus is voor ons de weg, de waarheid en het leven. Wij bidden voor onszelf en voor alle christenen: om een waarachtige beleving van het Evangelie.Laten we bidden.

Mensen zetten zich in voor het goede en geven het beste van zichzelf.Wij bidden voor allen die zorgen voor meer goedheid tussen de mensen.Dat zij de moed en de kracht ontvangen om het vol te houden.Laten we bidden.

Vele mensen in deze wereld krijgen niet de kans om menswaardig te leven.Wij bidden voor allen wier rechten constant geschonden worden.Voor de mensen voor wie er geen werk is, geen inkomen, geen voedsel, geen vrede en geen thuis.Dat er een einde komt aan hun lijden en aan alle onrechtvaardigheid.Laten we bidden.

Dit weekend, 10 mei, is ook de feestdag van pater Damiaan.Wij bidden op zijn voorspraak voor de Kerk hier bij ons.Dat onze parochies en christelijke gemeenschappenvolharden in het geloof en in de inzet voor echte solidariteit. Laten we bidden.

Deze zondag is het ook Moederdag:Wij bidden voor alle moeders en danken om het gegeven leven.Dat zij nooit vergeten hoe kostbaar zij zijn.Bidden we in het bijzonder ook voor alle eenzame moeders vandaag,voor vrouwen die nieuw leven in zich dragen,voor moeders die een kind verlorenen vrouwen die met een onvervulde kinderwens achterblijven.Bidden we ook voor alle kinderen die hun moeder moeten missen.Laten we bidden.

God, ga mee met ons en met al uw mensen.Schenk ons en onze wereld eenheid en vrede,door Jezus Christus, onze Heer.

AanroepingHeer Jezus, Woord van God,wees ons nabijen spreek tot ons in de stilte van ons hart.

Heer Jezus, Goede Herder,wees ons nabijen verzamel ons uit eenzaamheid en verstrooiing.

Heer Jezus, Bron van levend water,wees ons nabijen toon ons waar wij onze diepste dorst kunnen lessen.

Heer Jezus, Brood van Leven,wees ons nabijen stil onze honger naar uw aanwezigheid.

Heer Jezus, Licht van de wereld,wees ons nabijen breng licht in onze duisternis.

Heer Jezus, Koning van Vrede,wees ons nabijen wek in ons zachte moed en geduld.

Heer Jezus, Beeld van de onzichtbare God,wees ons nabijen geef ons vandaag een teken van liefde.

GebedHeer God,Geef me een geest om U te kennen,een hart om U te zoeken,wijsdom om U te vinden,een gedrag dat u bevalt,gelovige volhardingin het wachten op U,en hoop op een uiteindelijke omhelzing. Amen

5. IntermezzoBono – Jezus is de wegBono is de sterzanger van de rockband U2.In onderstaande video geeft hij in twee minuten tijd een bijzonder geloofsgetuigenis. Hij vertelt over zijn geloof in Jezus, over gebed, over hoe hij bij God kan komen enz.https://nikolaassintobin.blogspot.com/2020/05/rockzanger-bono-naar-de-kern-wie-is.html?fbclid=IwAR3wHEikK74yG72PNDawJBPrGIbBpca4Bghu1FhWKjjH3oQsBV4pvjNuo-o

Muziek: Sela, Heer, wijs mij uw weg

https://youtu.be/_w6eYFenlzEHeer, wijs mij uw wegen leid mij als een kinddat heel de levenswegslechts in U richting vindt.Als mij de moed ontbreektom door te gaan,troost mij dan liefdevol en moedig mij weer aan.

Heer, leer mij uw weg,die zuiver is en goed.Uw woord is onderwegals een lamp voor mijn voet.Als mij het zicht ontbreekt,het donker is,leid mij dan op uw weg, de weg die eeuwig is.

Heer, leer mij uw wilaanvaarden als een kinddat blindelings en stilU vertrouwt, vrede vindt.Als mij de wil ontbreektuw weg te gaan,spreek door uw Woord enGeest mijn hart en leven aan.

Heer toon mij uw plan;maak door uw Geest bekendhoe ik U dienen kanen waarheen U mij zendt.Als ik de weg niet weet,de hoop opgeef,toon mij dat Christus heelmijn weg gelopen heeft.

6. Kortere versie van het evangelie (kindermaat)Deze tekst en ook de suggesties onder 7. Komen van www.bijbelin1000seconden.be, meer achtergrond en info kan je eveneens op dezelfde website vinden, zeker de moeite van een bezoekje waard: http://www.bijbelin1000seconden.be/menu/tiki-index.php?page=5de+paaszondag+A+-+evangelie.

‘Op een dag zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘Jullie moeten niet zo ongerust zijn. Geloof in Mij, zoals jullie geloven in God. In het huis van mijn Vader zijn er veel kamers. Ik zou dat anders niet zeggen. Ja, Ik ga weg om voor jullie een plaats gereed maken, en dan kom Ik terug, en neem Ik jullie bij Me op. Dan zullen jullie wonen, waar Ik woon. Jullie weten waar ik naartoe ga En jullie kennen de weg daar naartoe.’ ‘Maar Heer,’ zei Tomas, ‘we weten niet waar U naartoe gaat. Hoe kunnen we die weg dan kennen?’ Jezus antwoordde: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Alleen door Mij kun je bij de Vader komen. Als jullie Mij hebben leren kennen, zullen jullie ook mijn Vader leren kennen. Sterker, nu al kennen jullie Hem en heb je Hem gezien.’ Dan zei Filippus: ‘Heer, laat ons de Vader zien, dan zijn we tevreden!’ Daarop zei Jezus: ‘Ik ben al zo lang bij jullie, Filippus, en je kent Me nog niet? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Hoe kun je dan nog vragen: “Laat ons de Vader zien”? Geloof je niet dat Ik in de Vader ben en de Vader in Mij is? De woorden die Ik tot jullie spreek, spreek Ik niet uit Mijzelf. Dat zijn woorden van de Vader, die in Mij woont. Geloof Me toch: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Of geloof het anders om wat Ik doe. Echt waar, Ik verzeker jullie: wie in Mij gelooft, zal doen wat Ik doe. Ja, hij zal nog grotere dingen doen, want Ik ga naar de Vader.’

C. Leterme

7. Met kinderen aan de slag

DE WEG NAAR JEZUS

Materiaal: Print dit doolhof of teken het over op een groot blad of op een bord.

Verloop:Laat de kinderen om beurt de 'weg zoeken naar Jezus'. Telkens ze in een 'doodlopend steegje' terecht komen, verwoorden ze op hoe het komt dat de weg naar Jezus moeilijk te vinden is. Wanneer ze 'aangekomen' zijn, verwoorden ze wat hen in hun leven dichter bij Jezus laat komen.

Belangrijk: Maak vooraf duidelijk dat 'de weg' zoeken naar Jezus een manier is om met een beeld te zeggen dat iemand Jezus zoekt.

VELE WEGEN [voor wat oudere kinderen]

Zoek acht wegen die een mens in zijn leven kan volgen. Probeer die weg in één woord weer te geven. Noteer dat woord op elk van de wegwijzers. Bespreek waarom het volgen van die weg goed of minder goed is.

Er is nog een wegwijzer over. In het evangelie kun je lezen dat Jezus van zichzelf zegt dat Hij de weg is. - Wat heeft Jezus volgens jou gedaan of gezegd dat zo de moeite was, dat je Hem ook 'de weg' zou kunnen noemen? Noteer het woord 'Jezus' op de negende wegwijzer.

8. Levensweg

In de kathedraal van Ely (Oost Engeland in het graafschap Cambridgeshire) is op de muur van het Noord-West dwarsschip 'The Way of Life' van Jonathan Clarke te zien. Het is van gegoten aluminium. Net als de 'reis' van het geloof, is de weg onregelmatig en onvoorspelbaar. En net zoals een reis lastig kan zijn of vrolijk, varieert de textuur en de kleur van de oppervlakte. Het werk kwam tot stand in samenwerking met de 'Theology Through The Arts' van 'the Divinity Faculty', van de universiteit van Cambridge.

Copyright: C. Leterme

Suggestie:

Teken, maak of schrijf jouw levensweg met God.

1J. Clarke, The way of life (Ely cathedral)