1

Oda ljubavi

Zajednica Makedonaca u Republici Hrvatskoj

Заедница на Македонците во Република Хрватска

Zagreb, listopad 2017.

2

Oda ljubavi

3

Oda ljubavi

MILENA ZLATESKA

ODA LJUBAVI

МИЛЕНА ЗЛАТЕСКА

ОДА НА ЉУБОВТА

4

Oda ljubavi

POSVETA

Zbirku pjesama „Oda ljubavi“ posvećujem dvadeset i pet godina sretnom životu s mojoj ljubavi života i našoj djeci.

5

Oda ljubavi

ПОСВЕТА

Стихозбирката „Ода на љубовта“ ја посветувам на дваесет и петте години среќен живот со мојата љубов на животот и нашите деца.

6

Oda ljubavi

ZAHVALNOST

Zahvaljujem mojem voljenom suprugu Ratku s kojim dijelim sretnih dvadeset i pet godina života i našim kćerima Mihaela, Marinela i Magdalena koje mi znače više od života.Zahvaljujem svojim roditeljima, mome bratu, njegovoj supruzi i mojim nećacima Vladimiru i Peri koji prate svaki moj stih.Posebno zahvaljujem iz dubine srca profesoru dr. sc. Vasilu Tocinovskom i njegovoj supruzi, profesoru Goranu Kalogjeri, kao i gospođi Beniti Gošev.Knjiga ne bi bila tiskana bez Zajednice Makedonaca u R. Hrvatskoj, hvala svim članovima Upravnog odbora.Zahvaljujem i svima ostalima što su doprinijeli njenom izdanju.

7

Oda ljubavi

БЛАГОДАРНОСТ

Му благодарам на мојот сакан сопруг Ратко со кого делам среќни дваесет и пет години од својот живот и на нашите ќерки Михаела, Маринела и Магдалена кои ми значат повеќе од животот. Им благодарам на моите родители, на мојот брат, неговата сопруга и на моите внуци Владимир и Перо кои го пратат секој мој стих.Посебно им благодарам од срце на професорот д-р Васил Тоциновски и на неговата сопруга, на професорот Горан Калоѓера, како и на госпоѓа Бенита Гошев.Книгата не би била печатена без Заедницата на Македонците во Р. Хрватска, им благодарам на сите членови на Управниот одбор. Им благодарам и на сите останати кои придонесоа за нејзиното издавање.

8

Oda ljubavi

9

Oda ljubavi

ODA LJUBAVI, recenzija

PO PUTU LJUBAVIMilena Zlateska, Oda ljubavi, izd. Zajednice Makedonaca

u Republici Hrvatskoj, Zagreb 2017.

Druga knjiga “Oda ljubavi” Milene Zlateske (1964, Makedonski Brod), predstavlja svojevrsno produljenje i dorečenosti njezinoj prvoj objavi „Ognjište“ iz 2014. god. Lirski govor u „ja“ for-mi je direktno obraćanje voljenom mužu. Na ovome svijetu i u ovome životu postoje samo ona i on. Prostor i vrijeme su pozlaćeni okviri u koji se ugrađuju misli i poruke o jedinstvenoj lju-bavi. Ona je jedna i jedinstvena kao i život. S njom se ispunjava i osmišljava sve, ona ispisuje i stvara povijest. Dom i obitelj rekli bismo, su opsesivna tema autorice i u uvodnoj pjesmi „Oda ljubavi“. Na prvi pogled ona se čini disonantna s obimnim poetskim materijalom što slijedi, no u suštini je majčinski testament. Pjesma kao egzistencijalni blagoslov je oda ljubavi od koje se rađaju i množe se rod i porod. Ponosna i sretna majka danas pjeva i stvara stihove – poruke za svoju djecu o ljubavi. I potom kao iz gorskog potoka procure riječi, misli i rečenice koje se obraćaju njemu. Oni su snovi i čežnje, radosti i tuge, zamolbe i bolovanja. Voli se trajna, vječna ljubav s kojom nikada neće biti rastanka i odlaska (Srce stakleno). To je smisao postojanja. U pjesmi „Kada se svijet gasi“ apokaliptične su slike u kojima nema sunca, neba, mjeseca i zvi-jezda, nema vode. Mnoge pjesme su varijante na određenu temu i motiv. Bez njega u bezdan života nastalo je silno nevrijeme (Nema te), ili kada ga i budna sanja (San) i pretvara se u čežnju za njegovim poljupcima, dodirima, riječima, glasom, očima i tijelom (Žar). U prvom dijelu knjige dominiraju tamne i pesimističke boje. Zapljuskuje ocean od suza, svijet nije postojao, a zov je postao krik kao kada se u pustinji prizivaju kiše, snijeg, sunce. U duši žene kao da se udomaćilo nevrijeme. Otuda i njezino priznanje u pjesmi „Izgubljena ljubav“, jer je potrebna kao kap vode. U dugom podzemnom putovanju s nesrećom na kraju iz tunela kao da se pojav-ljuje zraka svjetlosti povjerenja i nade, i u stihovima „Volim te“ rađa se skriveni optimizam.Tražeći put ljubavi, u biti traži se put istine koji vodi do njega. Pjesma „Volim te“ je svojevrsna molitva: Kada ću ti reći / da te volim / srce ti dajem. / Kada ću ti reći / da te volim / duša si moja. / Moj život. Besmislenost i prolaznost kao egzistencijalne kategorije formiraju jedinstvenu sliku za Život(om) i u njemu treperiš ispred života / kao suhi list na vjetru, / koji ga kida i od-nosi / tko zna kuda. Događaji i manifestacije kao svakodnevica zatvaraju krug samoće i šutnje, bolovanja i poraza. U vlastitom kavezu ona je bezglasna ptica. Kako izaći iz tog “Labirinta”? Je li moguće pobjeći iz vlastite kože? I nenametljivo u drugom dijelu knjige otvaraju se nove dveri koje pokazuju rezultat ljubavi. Zabrinuta i sama u „Misao majke“ čeka se milo čedo. Ljubav je pustila korijen i razgranala grane majčinstva u ženi, majci, ljubavnici, vjernoj družici, sestri. Oni će preplivati sve duboke vode, prohodat će najviše planine, proći će beskrajna prostranstva i opet i uvijek bit će do njega i njegove. Poetski govor u prvom licu koji priopćuje sve postojeće

10

Oda ljubavi

i nepostojeće priče u „Odi ljubavi“ kao da zaokružuje pisanje lirske autobiografije. Osobno pre-poznavanje otkriva se na dvije razine. U pjesmi „Moji korijeni“ neposredno se govori o funkciji pjesnika čiji buntovnički glas proklamira da odjekne pjesma koja u isto vrijeme govori o naci-onalnoj pripadnosti, jer će se s njom svugdje čuti i na sve strane razglasiti makedonska riječ.

Sudbina iseljenika je tema u stihovima „Vatra mojega srca“. Vječna je čežnja za povratkom doma i neponovljiv je trenutak kada se ponovo treba zapaliti djedovo ognjište. Za pjesnikinju čovjek znači život, te otuda u pjesmi „Zaboravljeni dan“ upućuje se javni poziv za čovječno-šću. Punokrvna opstojnost subjekta i svijet oko njega treba biti ispunjen ljubavlju i dobrotom, poštovanjem i povjerenjem, razumijevanjem i suradnjom. Ona i takvu aktivnu poziciju prihva-ća kao neprestani „Rat za životom“. Prelistavaju se stranice sa zaboravljenim uspomenama djetinjstva i mladosti. Protječe i tijelo ispunjava čudesna milina. U decidiranom prostornom određenju u mom kraju usred čarolije prirode javlja se „Mlin“, a s njim i čežnja bakinog “ba-krdanika” (palente). Jesti ga i nikad ne biti sit, a još je k tome toliko ukusan da prste poližeš. Godine su se namnožile, s njima su otežala i sjećanja. Ništa više nije isto kao nekad. Ostala je samo tuga u sjećanjima i posezanje ka ljudima, vjerovanja i zbivanja koji su nekada bili živi. Ona je sada daleko od rodne grude. Njezin dom i obitelj imaju novu, drugu domovinu. Sve je to bogatstvo, nikada nije bilo i nije poraz. Ispred očiju prolaze slike za rodnom kućom, dvorištem, drvenim krevetom, kao simboli koji se poistovjećuju s neponovljivom „Mladošću“. Nova poetska knjiga Milene Zlateske shvaćena kao lirska autobiografija poistovjećuje se sa stihovima „Životne knjige“. A subjekt kao dio kolektivnog postojanja naroda s neminovnom kategorijom o starenju opjevani su u „Ženi od kamena“. Tako ljubav što potječe kao osobni osjećaj i blagovanje ulijeva se u kolektivnu memoriju. Ili ih pridobiva za sebe kao relevantna naznaka univerzalne dimenzije i značenja umjetničkog djela.

Govor Milene Zlateske u „Odi ljubavi“ posjeduje narativni (prozaični) izričaj. S jednostav-nošću i neposrednošću ona je u biti bliže istini o ljubavi i čovjeku, životu i svijetu. Njezin se životopis kao neminovna sudbina iznova stvara u literaturi. Otuda i potreba da pjesma bude amanet najbližima i najvoljenijima. Da ostane i ona signal pokoljenju. Da se prenosi s koljena na koljeno kao s primjerom bezimenog genija iz makedonske narodne pjesničke tradicije. I ako prevladaju tuga i bol, čemer i sumnja, trebamo primijetiti da nije riječ o autorici koja ih opjeva. Stihovi su izraz egzistencijalne punoće i s njom se uvijek usvajaju nove vrijednosti o opstajanju. Život nije poraz, on je oduvijek bio slavljenje pobjede. Zlateska i kao čovjek i kao autor posjeduje neizmjernu pozitivnu energiju, s njom postoji i djeluje. Sve daruje drugome i drugima, pri tom ne premjeravajući koliko i kako joj je bilo vraćeno za to. Dodajmo da je ona vrijedan primjer za misli, jer čovjek i autor su jedna nedjeljiva cjelina. Biti dobar stvara-lac bezrezervno se podrazumijeva, jer treba biti dobar čovjek. Druge istine nema. Loš čovjek kao grobar u jednom danu života nije bio ništa drugo doli ono čudo koje je uspjelo iskopati samo vlastiti grob. Na dugačkom putu od rastanaka i preseljenja roda se uvijek vraća vlastitom gnijezdu i u njemu donosi novo proljeće. To je život. Njezina su hrana zmije. A sa sudbinom čovjeka i istinu o njemu pjesnikinja pokazuje i dokazuje da se jedino prepoznaju i ostaju za pamćenje po velikoj ljubavi. Prije, i iza nje, je samo ljubav, ljubav i ništa drugo.

dr. Vasil Tocinovski

11

Oda ljubavi

ОДА НА ЉУБОВТА, рецензија

ПО ПАТОТ НА ЉУБОВТАМилена Златеска, Ода на љубовта, изд. на Заедницата

на Македонците во Р. Хрватска, Загреб 2017.

Втората книга Ода на љубовта на Милена Златеска (1964, Македонски Брод) претставува своевидно продолжение и дорекување на нејзината првообјава Огниште од 2014 година. Лирскиот говор во јас формата е директно обраќање до саканиот маж. На овој свет и во овој живот постојат само таа и тој. Просторот и времето се позлатени рамки во кои се вградуваат мислите и пораките за единствената љубов. Таа е една и единствена како и животот. Со неа се исполнуваат и осмислуваат нештата, таа ја испишува и пресоздава историјата. Домот и семејството би рекле, се опсесивна тема на авторката и во уводната песна Ода на љубовта. На прв поглед таа се чини дисонантна со обемниот поетски материјал што следува, но всушност е мајчински тестамент. Песната како егзистенцијален благослов е ода за љубовта од која се раѓаат и множат родот и породот. Гордата и среќна мајка денеска пее и ги создава стиховите – пораки за своите чеда за љубовта. И потоа како од горски кладенец потекуваат зборовите, мислите и речениците кои се обраќаат до него. Тие се соништа и копнежи, радости и тага, замолба и боледување. Се посакува трајната, вечна љубов со која што никогаш нема да има разделби и заминувања (Срце стаклено). Тој е смисла на постоењето. Во песната Кога светот се гаси апокалиптични се сликите во кои нема сонце, небо, месец и ѕвезди, нема вода. Многу песни се варијанти на одредени теми и мотиви. Без него во бездната на животот настанало силно невреме (Те нема). Или кога го сонува и будна (Сон) и се престорила таа во копнеж по неговите бакнежи, допири, зборови, глас, очи и тело (Жар). Во првиот дел од книгата доминираат темните и песимистички бои. Заплиснува океан од солзи, светот не постои, а повикот се престорил во крик разнебитуван во пустината да дојде со дождот, снегот, сонцето. Во душата на жената се задомил како невреме. Оттука и нејзиното признание во песната Изгубена љубов оти е потребен како капка вода. Во долгото подземно патување со несреќата на крајот од тунелот како да се појавува зрак светлина на верба и надеж и во стиховите Те посакувам се раѓа скриен оптимизам.

Барајќи го патот на љубовта, всушност се бара патот на вистината кој води до него. Песната Те сакам е своевидна молитва: Кога ќе ти речам / дека те сакам / срцето ти го давам. / Кога ќе ти речам / дека те сакам / душа си моја. / Мој живот. Бесмисленоста и минливоста како егзистенцијални категории ја формираат единствената слика за Живот(от) и во него трепериш пред животот, / како сув лист на ветрот, / кој го кине и

12

Oda ljubavi

однесува / кој знае каде. Случувањата и манифестациите како катадневие го затвораат

кругот на самотија и молк, боледување и поразија. Во сопствениот кафез таа е безгласна птица. Како да се излезе од тој Лавиринт. Можно ли е бегство од сопствената кожа. И ненаметливо во вториот дел од стихозбирката се отвораат нови порти кои ги покажуваат резултатите на љубовта. Загрижена и сама во Мислата на мајката се чека милата рожба. Љубовта пуштила корени и разгранила ветки на мајчинство во жената мајка, љубовница, верна друшка, сестра. Тие ќе ги препливаат сите длабоки води, ќе ги искачат највисоките планини, ќе ги минат бескрајните пространства и пак и секогаш ќе бидат до него и негова. Поетскиот говор во прво лице кој ги соопштува сите збиднати и незбиднати приказни во Ода на љубовта како да го заокружуваат пишувањето на лирската автобиографија. Личното препознавање се открива на две нивоа. Во песната Моите корени непосредно се говори за функцијата на поетот чиј бунтовнички глас ќе прокламира нека одекне песната која што во истовреме гласноговори за националната припадност оти со неа насекаде ќе се слушне и на сите страни ќе се разгласи македонскиот збор.

Судбината на откорнатикот е тема во стиховите Огнот на моето срце. Вечен е копнежот за враќање дома и неповторлив е мигот кога одново треба да се запали дедовото огниште. За поетесата човекот значи живот, па оттука во песната Заборавен ден се упатува јавен повик за човекување. Полнокрвното опстојување на субјектот и светот околу него треба да биде исполнето со љубов и добрина, почит и доверба, разбирање и соработка. Таа и таквата активна позиција го прифаќаат како непрестана Борба за живот. Се прелистуваат страниците со подзаборавени спомени од детството и младоста. Протекува и телото го исполнува чудесна милина. Во децидното просторно одредување во мојот крај среде магичноста на природата се јавува Воденица(та) а со неа и копнежот по бакрданикот на баба. Да се јаде и никогаш да не бидеш сит, притоа толку вкусен што прстите да ги изедеш. Се намножиле годините. Со нив натежнале и сеќавањата. А ништо повеќе не е исто како некогаш. Останала само тагата во присетувањата и посегнувањата кон луѓето, времињата и настаните кои некогаш биле живот. Таа сега е далеку од родната грутка. Нејзиниот дом и семејство имаат нова, друга татковина. Сето тоа е богатство, никогаш не било и не е пораз. И пред очите потекуваат сликите за родната куќа, дворот, дрвениот кревет како симболи кои ја идентификуваат неповторливата Младост. Новата поетска книга на Милена Златеска сфатена како лирска автобиографија се самоидентификува во стиховите Животна книга. А субјектот како дел од колективното постоење на народот со неминовната категорија на стареење воспеани се во Жена од камен. Така љубовта која што потече како лично чувствување и чествување се влева во колективното меморирање. Или ги придобива за себе како релевантни назнаки универзалните димензии и значења на уметничкото дело.

Говорот на Милена Златеска во Ода за љубовта го поседува наративното (прозаично) кажување. Со едноставноста и непосредноста таа всушност е поблиску до вистините за љубовта и човекот, животот и светот. Нејзиниот животопис како неминовна судбина се пресоздава во литература. Оттука и потребата песната да биде аманет до најблиските и најсаканите. Да остане таа сигнал до потомствата. Да се пренесува од колено на колено

13

Oda ljubavi

како со примерот на безимениот гениј на македонската народна песнопојна традиција. Иако надвладуваат тагата и болката, чемерот и сомнежот треба да забележиме оти не станува збор за авторка што нив ги воспева. Стиховите се израз на егзистенцијалната

полнотија и со неа постојано се освојуваат нови вредности за битисување. Животот не е пораз и поразија, тој отсекогаш бил чествување на победата. Златеска и како човек и како автор поседува безмерна позитивна енергија. Со неа постои и дејствува. Се дарува на другото и другите, притоа не премерувајќи колку и како за тоа и било возвратено. Да додадеме оти таа е вреден пример за мислата оти човекот и авторот се една неделива целост. Да се биде добар творец тоа безрезервно подразбира оти треба да се биде и добар човек. Друга вистина нема. Лошиот човек како гробар во еднаш дадениот живот не бил ништо друго од она чудо што успеало да го ископа само сопствениот гроб. На долгиот пат од делби и преселби штркот секогаш му се враќа на сопственото гнездо и во него ја носи новата пролет. Тоа ти е животот. Негова храна се змиите. А со судбината на човекот и вистината за него поетесата покажува и докажува оти единствено се препознаваат и остануваат за помнење по големата љубов. Пред неа и по неа е само љубов, љубов и ништо друго.

д-р Васил Тоциновски

14

Oda ljubavi

15

Oda ljubavi

Milena Zlateska, zbirka pjesama „Oda na ljubovta“ – recenzija

Da je ljubav izuzetno jaka i motivirajuća sila najbolje pokazuju stihovi zbirke „Oda na lju-bovta“ Milene Zlateske. Riječ je naravno o zbirci ljubavne poezije, koju autorica ispisuje s nevjerojatnom iskrenošću i emocionalnošću. Njena zbirka lijep je dokaz koliko ljubav može biti inspirativna i na koliko se načina može prići i ritmički obraditi temu ljubavi. Cijela je zbirka podređena temi ljubavi, ljubavi prema voljenom čovjeku, na momente protkana reminiscenci-jama na mladost. Autorica vrlo emotivno i strastveno ispisuje svoje ljubavne stihove, ne stidi se niti ne prikriva svoje osjećaje, te u stilu slobodnog govorenja lamentira na temu ljubavi. Ljubav kao osjećaj prema muškarcu, prema drugima, dominantan je ugođaj ove zbirke. Ona je u potpunosti „ljubavna zbirka“, zbirka snažnih tonova, vizualnih i auditivnih elemenata. Napisana je otvoreno, emocionalno, iskreno, u njoj se kroz stihove naziru unutrašnji grč i lirska napetost, s očitom intencijom poetese da ponire u dubinu svoje intime, ne libeći se da ju izne-se pred čitatelje. Ima u tim stihovima i pomalo patetike, ponavljanja, no dobro je što Milena Zlateska uspijeva maksimalno iskoristiti temu ljubavi i pronaći dovoljno snage i inspiracije da ju maksimalno razgrađuje i nadograđuje u više pravaca. Unatoč dobroj razradbi izvorne teme, ova poezija nije uvijek dovoljno ritmički gipka. Autorica koristi slobodan, nevezan stih, koji je više govorenje, a manje lirski iskaz. No i to ima svoje prednosti, jer autorica u ovakvoj primjeni stiha očito nalazi najbolji način da izrazi svoju intimu i ispisuje svoju poeziju. U konačnici, radi se o kvalitetnoj zbirci ljubavne poezije, koju u potpunosti preporučujem za tisak.

Goran Kalogjera, Rijeka, 6.8.2017.

16

Oda ljubavi

17

Oda ljubavi

PJESMA MOJE DJECE

Danas s kišom,po oblacima

poslat ćuodsvirane note

flaute,klavira,

klarineta.Danas sa zalaskom Sunca

i moja duša će zaspati.Suze radosnice.

Majčino srce treperi.Duša nježno topi se,

razlijeva sesa zvucima

flaute,klavira,

klarineta.Danas s vjetrom iptice doletjet će

zapjevat će pjesmuflaute,

klavira,klarineta.

Odnijet će pjesmupo cijelom svijetu.Danas pjevam i ja,s punom dušom,sa sretnim srcem.Danas, s kišom,

po oblacimaposlat ću

18

Oda ljubavi

plač beba,vrisak djeteta,

pjesmu djevojke,s ispjevanim notama

flaute,klavira,

klarineta.Danas cijeli svijet

slušaglas djevojaka,

melodije instrumenata,pjesmu mojih čeda.

Danas samponosna,

sretna majka.

19

Oda ljubavi

20

Oda ljubavi

ПЕСНАТА НА МОИТЕ ЧЕДА

Денес со дождот,по облацитeќе ги пратам

отсвирените нотина флејтата,на клавирот,

на кларинетот.Денес со заоѓањето на Сонцето

и мојата душа ќе заспие.Солзи радосници.

Мајчиното срце трепери.Душа нежна се топи,

се разлевасо звуците

на флејтата,на клавирот,

на кларинетот.Денес со ветрот и

птиците ќе долетаат,ќе ја запеат песната

на флејтата,на клавирот,

на кларинетот.Ќе ја однесат песната

низ целиот свет.Денес пеам и јас,со полна душа,со среќно срце.

Денес, со дождот,по облацитеќе го пратам

21

Oda ljubavi

плачот на бебето,врисокот на детето,

песната на девојката,со испеаните ноти

на флејтата,на клавирот,

на кларинетот.Денес целиот свет

го слушагласот на девојките,

мелодијата на инструментите,песната на моите чеда.

Денес сумгорда,

среќна мајка.

22

Oda ljubavi

ZA NAŠU PROFESORICU

Draga profesorice!Kad si nas srela

rekla si namDa smo ponos tvoj.

Kad su nam tekle suze,tješila si nas.

Kad smo pjevalipjevala si s nama.Kad smo svirali,

slušala si nas i učila.Kako da Ti zahvalimo,draga profesorice naša?

Ako Ti damobuket ruža,

brzo uvenut će.Ako Ti odsviramo

jednu pjesmu,brzo ćeš je zaboraviti.

Ako Ti poklonimonekoliko napisanih riječi,

možda, vječno ćeš ih čuvati.Ova ruža da

zakitisve tvoje vrtove.

Ove note daotpjevaju i odsviraju

sve tvoje pjesme i melodije,a ove riječiTe podsjete

na naše lijepe dane.Zahvaljujemo Ti,

draga profesorice, naša.

23

Oda ljubavi

ЗА НАШАТА ПРОФЕСОРКА

Драга професорке!Кога нè сретна

ни речеДека сме гордост твоја.

Кога ни течеа солзи,не тешеше.

Кога пеевме,пееше со нас.

Кога свиревме,не слушаше и учеше.

Како да Ти заблагодариме,драга професорке наша?

Ако Ти дадемебукет ружи,

брзо ќе овенат.Ако Ти отсвириме

една песна,брзо ќе ја заборавиш.

Ако Ти поклонименеколку напишани зборови,можеби вечно ќе ги чуваш.

Оваа ружа даги закити

сите твои градини.Овие ноти да

ги отпеат и отсвиратсите твои песни и мелодии,

а овие зборовиТе потсетуваат

на нашите убави денови.Ти благодариме,

драга професорке, наша.

24

Oda ljubavi

SRCE STAKLENO

Duša treperikao list

vjetar što ga nosi.Duša poletjela je,

gubi se,gubi se u širinama

tihog prostora.Srce razigranoiskače iz grudi,

vrti se,vrti se u krugu

bezdana,propada u snovima

tame.E, dušo moja!E, srce moje!

E, ljubavi moja!Podaj ruku

zaustavi vjetar.Podaj ruku,uhvati srce,

moje srce stakleno.Moja duša lagana je kao pero

vjetar što je nosi.O, ljubavi moja!

Čuvaj ga.U svojoj duši,u svome srcu.

Moja dušakao list vjetar što ga nosi,

nemoj da ode.Moje srce stakleno,

drži ga,nemoj da padne.

25

Oda ljubavi

СРЦЕ СТАКЛЕНО

Душата треперикако лист

ветрот што го носи.Душата полета,

се губи,се губи во широчините

на тивкиот простор.Срцето разиграно

искокнува од градите,се врти,

се врти во кругна бездната,

пропаѓа во соништатана темнината.Е, душо моја!Е, срце мое!

Е, љубов моја!Подај рака,

запри го ветрот.Подај рака,

фати го срцето,моето срце стаклено.

Мојата душа лесна е ‘ко пердувветрот што ја носи.

О, љубов моја!Чувај ги.

Во својата душа,во своето срце.

Мојата душако лист ветрот што го носи,

немој да замине.Моето срце стаклено,

држи го,немој да падне.

26

Oda ljubavi

KADA SE SVIJET GASI

Kada se svijet gasi,Sunce prestaje

grijati.Kada se svijet gasi,Mjeseca i zvijezda

nema.Žubor potoka

ne čuje se,ruža suši se.Ti otišao si

i cijeli svijetugasio se.

Kaži, kaži mi, Božekako da ja živim?

Sama, sama u ovoj tami,bez sunca,

bez mjeseca i zvijezda,bez vode,

u ugašenom svijetu.

27

Oda ljubavi

КОГА СВЕТОТ СЕ ГАСИ

Кога светот се гаси,Сонцето престанува

да грее.Кога светот се гаси,Месецот и sвездите

ги нема.Жуборот на потокот

не се слуша,ружата се суши.

Ти заминаи целиот свет

се угаси.Кажи, кажи ми, Божекако јас да живеам?

Сама, сама во оваа темнина,без сонце,

без месец и sвезди,без вода,

во угасен свет.

28

Oda ljubavi

NEMA TE

Gledam kako te nose

morski valovi.Izgorijevaš

sa sunčanim zracima.Nestao si

u bezdan života.Vjetar te odnio,kiša te rastopila,

propao si nekud u blatosilnog nevremena.

Gledam tekako vrijeme

guta te,gušiš se

u tamnom nebu,lik gasi ti se,

skupa sa zvijezdama!Izgubio si se

u beskrajnoj šumi,izgorio si u plamenu

velike ljubavi!Nema te.Nema tezauvijek.Tvoj lik

ne postoji.Možda je ostaonegdje pepeovelikog žara?

29

Oda ljubavi

Možda valovinekad te donesu

kao praznu školjku,ili vjetrovi

kao suhi list?Možda i negdje

ostao sizakopan u blatu?

Ne postojiš.Nema te.

30

Oda ljubavi

31

Oda ljubavi

ТЕ НЕМА

Те гледамкако те носат

морските бранови.Изгоруваш

со сончевите зраци.Те снема

во бездната на животот.Ветрот те однесе,

дождот те растопи,пропадна негде во калта

на силното невреме.Те гледам

како времетоте голта,се губиш

во темното небо,ликот ти се гаси

заедно со sвездите!Се изгуби

во бескрајната шума,изгоре во пламенотна големата љубов!

Те снема.Те снема

за секогаш.Ликот твојне постои.

Можеби остананегде пепелта

од големиот жар?Можеби брановите

32

Oda ljubavi

некогаш ќе те донесаткако празна школка,

или ветровитекако сув лист?

Можеби и негдеси останал

закопан во калта?Не постоиш.

Те нема.

33

Oda ljubavi

34

Oda ljubavi

LJUBAV I OTROV

Tražiš ljubavispod svakog kamenčića.

Možda sakrila sekao zmija?Tažiš ljubavu osinjaku

među osama,među pčelamau košnicama.Tražiš ljubav

među riječima.Možda negdje jeopjevana pjesma?

Tražiš ljubavu duši,u srcu,

u bezbojnim očima,u rijeci suza

isplakanesamo za tebe.

E, nema ljubavibez otrova,bez riječi i

pjesme opjevane.Bez iskrene riječi inježnih poljubaca

koje ne možešispod svakog kamena

naći,ni u osinjaku,

ni u košnicama pčela.Tu ljubav,čekaj ju,

sama će doći.

35

Oda ljubavi

ЉУБОВ И ОТРОВ

Ја бараш љубовтапод секое камче.

Можеби се сокрилакако змија?

Ја бараш љубовтаво осилотомеѓу осите,

меѓу пчелитево кошниците.

Ја бараш љубовтамеѓу зборовите.Можеби негде еопеана песна?

Ја бараш љубовтаво душата,во срцето,

во безбојните очи,во реката солзи

исплаканисамо за тебе.

Е, нема љубовбез отров,

без зборови ипесни опеани.

Без искрени зборови инежни бакнежикои не можеш

под секој каменда ги најдеш,

ниту во осилото,ни во кошницата на пчелите.

Таа љубов,чекај ја,

сама ќе дојде.

36

Oda ljubavi

ŽAR

Kopnim pod tvojim poljupcima,od nježnog dodira

tvojih ruku.Kopnim od tvoje ljubavi,

od zagrljaja,od milovanja.

Kopnim od tvoga glasa,od tvog tijela,za tvoje oči.

Kopnim od vatrei velikog žara.Dо izgaranja!Da izgorim!

Da se dignemkao iskra,

da se izgubim,da postanemnevidljiva,nečujna!

Da se stopimnježna

u tvom zagrljaju.

37

Oda ljubavi

ЖАР

Копнеам под твоите бакнежи,од нежниот допир

на твоите раце.Копнеам од твојата љубов,

од прегратките,од милувањата.

Копнеам од твојот глас,од твоето тело,за твоите очи.

Копнеам од огноти големиот жар.

До изгор!Да изгорам!

Да се вивнамкако искра,

да се изгубам,да станам

невидлива,нечујна!

Да се стопамгаловна

во твојата прегратка.

38

Oda ljubavi

LJUBAV ISKLESANA U KAMENU

Zasjaj, ti zvijezdo!Zamiriši, ti ružo

isklesana u kamenu!Zapjevaj, ptico

izrezbarena u drvetu!Tvoja pjesma nek’odjekne u planini.

Miriskamene ruže

nek’ zamiriše po dvorištima.Nek’ se osvijetleputevi ljubavi.

Ljubav jednog života.Ljubav negdje sakrivena,

neviđena.Isklesana u kamenu.Izrezbarena u drvetu.

Sakrivena u zvijezdama.

39

Oda ljubavi

ЉУБОВ ИСКЛЕСАНА ВО КАМЕН

Заблескоти, ти sвездо!Замирисај, ти ружоисклесана во камен!

Запеј, птицоизрезбарена во дрво!Твојата песна нека

одекне во планината.Мирисот

на камената ружанека замириса по дворовите.

Нека се осветлатпатиштата на љубовта.Љубов на еден живот.Љубов негде скриена,

невидена.Исклесана во каменот.Изрезбарена во дрвото.

Скриена во sвездите.

40

Oda ljubavi

SAN

Sanjam te budna.Čuvam te

ispod kapaka očijuda zaspiš

skupa sa mnom.No u snu

si bez nogu,s popadalim zubima,

sjednut u blatu.Tražiš oprost.

Moliš meda se okrenem,da te pogledam.

Otišla sam bez riječi.Otvaram

očiti, si još

ispod njih.No, ne i sa mnom.

San još uvijek traje.Zašto si bez nogu?Zašto si bez zuba?

Sjednut u blatu.

41

Oda ljubavi

42

Oda ljubavi

СОН

Те сонувам будна.Те чувам

под клепките на очитеда заспиеш

заедно со мене.Но во сонотбез нозе си,

со паднати заби,седнат в кал.

Бараш прошка.Ме молиш

да се свртам,да те погледнам.

Заминувам без збор.Ги отварам

очитети, си уште

под нив.Но, не и со мене.

Сонот сè уште трае.Зошто си без нозе?Зошто си без заби?

Седнат в кал.

43

Oda ljubavi

44

Oda ljubavi

ČAROBNI OSMJEH

Sve zvijezde su pale.Put ostao je taman.

Svi izvori su presušili,samo moje oči sjaje.

Možda svaki moj uzdahu zvijezdu će se pretvoriti?

Možda svaka kap suzaizvor će napraviti?A kada i osmjeh

bi se vratio,kambane bi zvonile.

U cijelom svijetu bi odjeknule,svi ljudi

na noge bi se diglii pjesmu bi zapjevali,

slave bi slavili,moj čarobni osmjeh

bi uzeli.

45

Oda ljubavi

МАГИЧНА НАСМЕВКА

Сите sвезди паднаа.Патот темен остана.

Сите извори пресушија,само моите очи капат.Можеби секој мој здив

sвезда ќе се стори?Можеби секоја капка солза

извор ќе направи?А кога и насмевката

би се вратила,камбани би заsвониле.

Во цел свет би одекнале,сите луѓе

на нозе би се дигналеи песна би запеале,слави би славеле,

мојата магична насмевкаби ја зеле.

46

Oda ljubavi

KAP MIRISA

Kap mirisa,rijeka suza.Kap mirisa,krv i znoj.

Znanje, pamet,život ili sudbina.

Kap mirisa,rijeka suza,

kiša što ih nosi.Sudbina što ju Bog dao.Znanje, pamet, mudrost,

kap mirisašto ih topi.

Oblijevaju tei snagu ti daju.Budi istrajan!

Znanje, mudrostšto imaštvoji su.

Znoj, krv,rijeka suza

možda ih drugi uzima.Duša, srce, dobrota

u kapi mirisa propadaju.Znanje, mudrost

u srcu nosiš,s dušom ih pokazuješ.

Kap mirisaosmjeh ti izmamljuje

sreću ti donosi.Rijeka suza

neviđeno teče.Krv, znoj,nema ih,

kap mirisasvako osjeti.

47

Oda ljubavi

КАПКА МИРИС

Капка мирис,река солзи.

Капка мирис,крв и пот.

Знаење, памет,живот или судбина.

Капка мирис,река солзи,

дождот што ги носи.Судбина што Бог ја дал.Знаење, памет, мудрост,

капката мирисшто ги топи.Те облеваат

и сила ти даваат.Биди истраен!

Знаење, мудростшто ги имаш

твои се.Потта, крвта,

река солзиможеби друг ги зема.Душа, срце, добрина

во капката мирис пропаѓаат.Знаењето, мудроставо срцето ги носиш,

со душата ги покажуваш.Капката мирис

насмевка ти измамувасреќа ти донесува.

Река солзиневидени протекуваат.

Крвта, потта,ги снемува,

капката мириссекој ја чувствува.

48

Oda ljubavi

SAMO DOĐI

Ako ne moževjetar te donijeti,

dođi s kišom,s hladnim pahuljicama,

sa zracima Sunca.Samo dođi!

Doleti kao ptić.Gnijezdo lastavice stoji.

Ako ne moževjetar te donijeti,

dođi s Božićnom serenadom,sa zvucima flaute.

Samo dođi!Dođi, s raspjevanim lampionima,

na Novogodišnjem balu,s notama majčine ljubavi.

Samo dođi!Dođi doma.

49

Oda ljubavi

САМО ДОЈДИ

Ако не можеветрот да те донесе,

дојди со дождот,со ладните снегулки,

со зраците на Сонцето.Само дојди!

Долетај како пиленце.Гнездото на ластовичката стои.

Ако не можеветрот да те донесе,

дојди со Божиќната серенада,со звуците на флејтата.

Само дојди!Дојди, со распеаните лампиони,

на Новогодишниот бал,со нотите на мајчинската љубов.

Само дојди!Дојди дома.

50

Oda ljubavi

JANJE

Pitaj majku:Kada, majko, srce te boli?

Pitaj majku:Kada, majko, duša ti plače?

Zapuši, buro!Odnesi boli,prevelike su!

Plač dušeraznio se

s južinom.Zapjevaj, srce,

da se duša raduje.Raširite se ceste!

Drumove ravne napravite!Stado

ponosno da prođe.Janjad

da sretno zableju.

51

Oda ljubavi

ЈАГНЕ

Прашај ја мајката:Кога, мајко, срцето те боли?

Прашај ја мајката:Кога, мајко, душата ти плаче?

Завеј, буро!Однеси ги болките,

преголеми се!Плачот

од душатасе разнесе

со јужината.Запеј, срце,

душата да се радува.Раширете се патишта!

Друмови прави направете!Стадото

гордо да помине.Јагнињата

среќно да заблеат.

52

Oda ljubavi

SPAS – MOLITVA

Da sakupimosve suze

ovoga svijeta.More, ocean

da napravimo.Hoćeš li ustati?

Hoćeš li zaplivatiu zemaljskom raju?

Ne, ne, ne tuguj srce moje.More suza ne pomaže.

Vrag držizemaljski raj.

Ne plači,ne plači,

dušo moja.Eh, da mogu!

Moj krik,moj plač,

da ti pošaljemdo Boga.Čuj me!

Smiluj se, Bože!Utopili smo seu oceanu suza.

Imaj milost,spasi nas.

53

Oda ljubavi

54

Oda ljubavi

СПАС – МОЛИТВА

Да ги соберемесите солзи нана овој свет.Море, океан

да направиме.Дали ќе станеш?

Дали ќе запливашво земскиот рај?

Не, не, не тагувај срце мое.Море од солзи не помага.

Ѓаволот го држиземскиот рај.

Не плачи,не плачи,

душо моја.Ех, да можам!

Крикот мој,плачот мој,

да ти ги пратамдо Бога.

Слушни ме!Смилуј се, Боже!

Се удавивмево океанот од солзи.

Имај милост,спаси нè.

55

Oda ljubavi

56

Oda ljubavi

SAMA SAM

Zaniјemila su ustane može zapjevati.Zaniјemila su usta

ne može ni progovoriti.O, oblačiću!

Zar i ti suze roniš?Nevrijeme odnijelo je sve,sve ljepote ovoga svijeta.

Ti oblačiću!Sakrio si mi

Sunce što me grijalo.Zima,suha,

hladna,ledenaušla je!Zar ima

života na ovome svijetu.Ne, ne, za mene nema.

Za mene danas zamrlo je sve.Života nema.Sunca nema.

Nevrijeme odnijelo je sve.Od danas sam sama.

Suha,hladna zima

i mene će odnijeti.

57

Oda ljubavi

САМА СУМ

Занеме устатане може да запее.

Занеме устатане може ни да зборне.

О, облаче!Зарем и ти солзи рониш?

Невремето однесе се,сите убавини на овој свет.

Ти облаче!Ми го сокри

Сонцето што ме грееше.Зима,сува,

ладна,студенавлезе!

Зарем имаживот на овој свет.

Не, не, за мене нема.За мене денес замре се.

Живот нема.Сонце нема.

Невремето однесе сè.Од денес сама сум.

Сувата,ладна зима

и мене ќе ме однесе.

58

Oda ljubavi

NEBESNI RAJ

Danas svijet ne postoji.Danas zamro je svaki zvuk.

Zamrlo sve.Sve ljepote nestale su.

Muk i tišina!Bol i suze!

Tuga neviđena.Zar su i zvijezdeotišle u šetnju,

ili su s tobom da te otprate?Gdje sam ja?

U daljini!Na nebesnom svodu!

Ni po pticama ne moguposlati moj glas.

Zvuk suza,krik bola i tuge,

koje danas imam.O, ptico selice!

Samo dio moje duše,odnesi danas ti,

tamo gdje jane mogu stići.

Samo jednu kap suze odnesi,da kapne na licu

da bi počivao u miru.Spokojno da ode

u nebesni raj.

59

Oda ljubavi

НЕБЕСЕН РАЈ

Денес светот не постои.Денес замре секој звук.

Замре сè.Сите убавини ги снема.

Молк и тишина!Бол и солзи!

Тага невидена.Зарем и sвездите

заминаа на прошетка,или се со тебе да те испратат?

Кај сум јас?Во далечината!

На небесниот свод!Ни по птиците не можамда го пратам мојот глас.

Звукот на солзите,крикот на болката и тагата,

кои денес ги имам.О, птицо селицо!

Само дел од душата моја,однеси денес ти,

таму каде јасне можам да стигнам.

Само една капка солза однеси,да капне на лицето

за да почива во мир.Спокојно да замине

во небесниот рај.

60

Oda ljubavi

VOLIM TE

Danas si tako lijep.Hoću te zagrliti.

Tvoje oči opijaju me.Tvoj pogled

kao Sunce me grije.Tvoje usnenasmijane,

hoću ih dodirnuti.U trenu da umrem,

da se stišam,da me nema,

zagrljenau tvom zagrljaju

da zaspim,možda i da umrem.Danas si tako lijep.

Hoću te zagrliti.

61

Oda ljubavi

ТЕ ПОСАКУВАМ

Денес си така убав.Посакувам да те гушнам.Твоите очи ме опиваат.

Твојот поглед‘ко Сонце ме грее.

Твоите уснинасмевнати,

сакам да ги допрам.Во миг да умрам,

да се стишам,да ме нема,

гушнатаво твојата прегратка

да заспијам,можеби и да умрам.

Денеска си така убав.Посакувам да те гушнам.

62

Oda ljubavi

CRVENO NEBO

I danas nebo se zacrvenilo.Žar tvojih očiju

i danas gleda me.Krade po neki zrak sunca

dok zalazi.Da li i ti idešskupa s njim?

Ne idi!Crveni zraci,

crvena boja nebada te ne prevari.

Da ne zalutaš negdje,negdje daleko,

nekud u svemiru.Ne mogu te opet vidjeti.

Ideš sam.Gledajući crveno nebo,

zalazak Sunca,osjećam stisak.

No ipak,netko za ruku me drži.

63

Oda ljubavi

64

Oda ljubavi

ЦРВЕНО НЕБО

И денес се зацрвени небото.Жарот на твоите очи

и денес ме гледа.Краде по некој зрак од сонцето

додека заоѓа.Да ли и ти заминуваш

заедно со него?Не оди си!

Црвените зраци,црвената боја на небото

да не те преварат.Да не залуташ негде,

негде далеку,негде во космосот.

Не можам пак да те видам.Заминуваш сам.

Гледајќи го црвеното небо,заоѓањето на Сонцето,

чувствувам стисок.Но сепак,

некој за рака ме држи.

65

Oda ljubavi

66

Oda ljubavi

GLADAN PAS

Čekala sam,samo da me pogledaš.

Nekadnježno,

samo da pomiluješmoju svilenu kosu.

Nije te bilo.Ne okrećeš se.

E, sada kada si tu!Tvoj pogledne osjećam.Tvoj dodirmi ne treba.Živim sama.

Ti sada moliš!Boriš sekao pas

za golu kost!No nema

i kost sam bacila.Ni truna ljubavi nema.

Bori se!Moli se!

Daj sve od sebe!Ljubav čuvaj.Bez ljubavi

čovjek je ništa.Gladan pas,

ututkanumire negdje sam.

67

Oda ljubavi

ГЛАДЕН ПЕС

Чекав,само да ме погледнеш.

Некогашнежно,

само да ја помилувашмојата свилена коса.

Те немаше.Не се завртуваш.

Е, сега кога си тука!Погледот твој

не го чувствувам.Допирот твојне ми треба.

Живеам сама.Ти сега молиш!

Се боришкако пес

за гола коска!Но нема

и коската ја фрлив.Ни ронка љубов нема.

Бори се!Моли се!

Дај се од себе!Љубовта чувај ја.

Без љубовчовек е ништо.

Гладен пес,стуткан

умира негде сам.

68

Oda ljubavi

DA SE VRATIM

Vjetar odnio je sve.Suze kao kiša

oprale su dušu.Srce je ostalo prazno.

Što je ostalo od mladosti?Što je ostalo od djetinjstva?Vrijeme je zamelo tragove.

Snijeg pokrio je sve.Put zarastao je.

Kako natrag da se vratim?Kamo?

69

Oda ljubavi

ДА СЕ ВРАТАМ

Ветрот однесе сè.Солзите како дожд

ја опраа душата.Срцето остана празно.

Што остана од младоста?Што остана од детството?Времето ги замете трагите.

Снегот покри сè.Патот зарасна.

Како назад да се вратам?Каде?

70

Oda ljubavi

MISAO MAJKE

Topim sekao loj u tavi.

Srce tučeizletjet će.

Naćuljene uši,zvuk ne čuje se.

Gdje su?Kamo su otišle?

Još ih nema,pita semajka.

Misao je teška.Čeka da vrata

tropne,dijete da dođe.

71

Oda ljubavi

МИСЛАТА НА МАЈКАТА

Се топамкако лој во тава.

Срцето биеќе искокне.

Начулени уши,звук не се слуша.

Каде се?Каде ли отидоа?Сè уште ги нема,

се прашувамајката.

Мислата е тешка.Чека врататада тропне,

детето да дојде.

72

Oda ljubavi

JEDINI MOJ

Mala koliba od slame.Drveni krevet

sa slamaricom napunjen.Ležim na tvojim grudima.

Miluješmoju svilenu kosu.

Stisnutau tvoj zagrljaj

sanjam.Sanjam

sjenicu na ogromnoj livadi.Opet

samo ti i ja.San

s vremena na vrijemeprekida ga

zrak Mjesecakoji viri

iz pukotina kolibe.Samo ti i ja

nekadu nekoj kolibi.

Samo ti i janekad

ispod neke sjenice.Samo ti i ja

pod zracima Mjeseca.Jedini moj,

grij me,ispod plavog neba,

ispod sjenice.

73

Oda ljubavi

74

Oda ljubavi

ЕДИНСТВЕН МОЈ

Мала колиба сламена.Дрвен кревет

со сламарица потполнет.Лежам на твоите гради.

Ја милувашмојата свилена коса.

Стиснатаво твојата прегратка

сонувам.Сонувам

сеница на огромна ливада.Пак

само ти и јас.Сонот

одвреме навремего прекинува

зракот на Месечинатакоја sирка

од пукнатините на колибата.Само ти и јас

некогашво некоја колиба.

Само ти и јаснекогаш

под некоја сеница.Само ти и јас

под зраците на Месечината.Единствен мој,

греј ме,под плавото небо,

под сеницата.

75

Oda ljubavi

76

Oda ljubavi

VOLIM TE

Kada ću ti rećida te volim,

srce ti dajem.Kada ću ti reći

da te volim,duša si moja.

Moj život,moje sve.Ne dišem!

Bez duše sam!Bez srca!

Sve je tvojei dušai srce

i moj život.Ti si moja duša.

Mrtva samkada te nema.Kada ću ti reći

volim tesilni vjetrovi

iz tladižu me.

Daj mi ruku!Molim te prizemlji me.

Kada ću ti reći,volim te

i munje padaju na mene.Zagrli me!Molim te

izgorjeh u nevremenu.

77

Oda ljubavi

Kada ću ti rećivolim te,

drži me u zagrljajui bura

me može odnijeti.Svaku sekundu,svaku minutu,

danima, danima,mjesecima, godinama,

živim samo za tebe.Volim te.

Polako starim,zagrljena

u tvom zagrljaju.

78

Oda ljubavi

ТЕ САКАМ

Кога ќе ти речамдека те сакам,

срцето ти го давам.Кога ќе ти речам

дека те сакам,душа си моја.

Мој живот,мое сè.

Не дишам!Без душа сум!

Без срце!Сè е твоеи душаи срце

и мојот живот.Ти си мој здив.

Мртва сумкога те нема.

Кога ќе ти речам,те сакам

силни ветровиод тлото

ме подигнуваат.Дај ми рака!

Те молам приземји ме.Кога ќе ти речам,

те саками молњи паѓаат на мене.

Гушни ме!Те молам

изгорев во невремето.

79

Oda ljubavi

Кога ќе ти речамте сакам,

држи ме в преграткаи бурата

може да ме однесе.Секоја секунда,секоја минута,

денови, денови,месеци, години,

живеам само за тебе.Те сакам.

Полека стареам,гушната

во твојата прегратка.

80

Oda ljubavi

BOJE NOĆI

Boje noćigledaš, osjećaš

i dodiruješ.Pazi!

Molim te, pazi,da ih ne razliješ.

S tvojim dodiromsve se razlijeva.Ne miješaj ih!

Molim te!Molim te, ne miješaj ih!

Boje noćinek ostanu čiste.

Boje noći rastvorene,slike neviđene.

Kako noćslika ta platna?

Platna neviđena,nedirnuta,

a izgužvana.Boje i bez dodira razlijevaju se.

Srce kao spužvaskuplja vodu,

a životpolako crta platno noći.

Slikagodinama slikana,

a nedovršena.Platno rasposlano.No je si li ti vidjela

boje noći?Molim te,

reci mi kakve su?

81

Oda ljubavi

БОИТЕ НА НОЌТА

Боите на ноќтаги гледаш,чуствуваши допираш.

Пази!Те молам, пази,

да не ги разлееш.Со твојот допир

сè се разлева.Не ги мешај!

Те молам!Те молам, не ги мешај!

Боите на ноќтанека останат чисти.

Боите на ноќта растворени,слики невидени.

Како ноќтаги слика тие платна?

Платна невидени,недопрени,а стуткани.

Боите и без допир се разлеваат.Срцето ‘ко сунѓерја собира водата,

а живототполека го црта

платното на ноќта.Слика

со години сликана,а недовршена.

Платно послано.Но дали ти ги виде

боите на ноќта?Те молам,

кажи ми какви се?

82

Oda ljubavi

POLJUBI ME

Poljubi me u noći,tiho, polako,

mazi me, grli me, miluj me,dok mjesec nam svijetli.

Poljubi mepo kiši,

dok kapislijevaju se po našim tijelima.

Poljubi mena zalasku sunca

dok se kupa s namau morskoj širini.

Poljubi me u noćidok mjesec spava,

zvijezde su rasplesane,a kapi kiše miluju naša tijela.

83

Oda ljubavi

БАКНИ МЕ

Бакни ме во ноќта,тивко, полека,

гали ме, гушкај ме, милувај ме,додека месечината ни свети.

Бакни мепо дождот,

додека капкитесе слеваат по нашите тела.

Бакни мена зајдисонце

додека се капе заедно со насво морската ширина.

Бакни ме во ноќтадодека месецот спие,

sвездите се разиграни,а капките на дождот ги милуваат нашите тела.

84

Oda ljubavi

TVOJ POGLED

Pročitala samsve

neispisanestranice.

Vidjela samsve ono

štoslike nema.

Osjetila samonošto

me nije dotaklo.

Što je tou dubini

tvogpogleda?

85

Oda ljubavi

86

Oda ljubavi

ТВОЈОТ ПОГЛЕД

Ги прочитавсите

ненапишанистраници.

Го видовсето она

штослика нема.

Го почуствувавонашто

не ме допре.

Што е тоаво длабочината

на твојотпоглед?

87

Oda ljubavi

88

Oda ljubavi

IZGUBLJENA LJUBAV

Trebaš mi!Trebaš mi

kao kap vode!Dušu da mi rashladiš.Godinama lutala sam

po pustinji,tražeći ljubav

u svakom kamenčićupustinjskog pijeska.

Oceane preplivala sam,u kapi vodemislila sam

ljubav se krije.I visoke

snježne planineprošla sam,u snijegu

mislila samljubav vrije.Kako možeš

u pijeskubiser pronaći?Kako možeš

suzuiz moraizvaditi?

Sa snježne planine,pahuljicu

u rukama donijeti?Izgubljeni biser

negdje tamo ostao je,negdje u pustinji.

89

Oda ljubavi

Kap suzestopila se

s vodom mora,a pahuljicu

koliko god bila zaleđenanisam ju mogla doma donijeti.

Ne traži neštotamo gdje ga nema.

90

Oda ljubavi

ИЗГУБЕНА ЉУБОВ

Ми требаш!Ми требаш

како капка вода!Душата да ми ја разладиш.

Години талкавпо пустината,

барајќи ја љубовтаво секое камче

на пустинската песок.Океаните ги препливав,

во капката водамислев

љубовта се крие.И високите

снежни планиниги поминав,

во снегулкитемислев

љубовта врие.Како можешво песокот

бисер да најдеш?Како можеш

солзатаод морето

да ја извадиш?Од снежната планина,

снегулкав рака да донесеш?Изгубениот бисернегде таму остана,негде во пустината.

91

Oda ljubavi

Капката солзасе стопи

со водата на морето,а снегулката

колку и да беше смрзнатане можев дома да ја донесам.

Не барај нештотаму каде што го нема.

92

Oda ljubavi

ŽIVOT

Treperiš pred životomkao suhi list na vjetru,koji ga kida i odnosi

tko zna kamo.

Treperiš pred životomkao tanak led

samo što zagazišpropadaš u brzoj rijeci.

Život te nositko zna kamo.

Izgubljen u raju,živiš sam.

93

Oda ljubavi

ЖИВОТ

Трепериш пред живототкако сув лист на ветрот,кој го кине и однесува

кој знае каде.

Трепериш пред живототкако тенок мраз

само што ќе згазнеш,пропаѓаш во брзата река.

Животот те однесекој знае каде.

Загубен во рајот,живееш сам.

94

Oda ljubavi

LANE

Kao ranjena životinjajecala sam po cestama

sve dok nisam srela tebe.Lutala sam

sve doknisam potonulau tvom pogledu,

u stiskutvojih ruku,

u tvomnježnom zagrljaju.

Ljubavliječi sve.

U milo lanesam se pretvorila.

Krotko,umiljato,

izgubljena u tvom zagrljaju.

95

Oda ljubavi

СРНЧЕ

Како ранета животинкацимолев по патиштата,

сè додека не те сретнав тебе.Талкав

сè додекане пропаднав

во твојот поглед,во стисокот

на твоите раце,во твојата

нежна прегратка.Љубовталечи сè.

Мило срнчесе сторив.Кротко,умилно,загубена

во твојата прегратка.

96

Oda ljubavi

MIRIS LJUBIČICA

Boja zelena.Svjetlo, mrak.Nešto prati teu tišini noći.

Ako Sunce ugrije,možda ću te vidjeti?

Ako Mjeseca nestane,možda u tami

ću zaspati,da ne vidimda te nema.

Sunce je zašlo.Mjeseca nema.

Nebo bez zvijezda.Mrak, mrak, mrak.

Osjećamsamo miris ljubičica.

Gdje si?Miris je negdje

tamo, tamodaleko ostao.Osjećaji su tu,

oni vječno traju.Mrak, mrak, mrak.

Tišinu,pjesma cvrčka

razbija.Nestao si

s pjesmomnoći.

Nestao sis mirisomljubičica.

97

Oda ljubavi

98

Oda ljubavi

МИРИСОТ НА ТЕМЈАНУШКИТЕ

Боја зелена.Светло, мрак.

Нешто те пративо тишината на ноќта.

Ако Сонцето огрее,можеби ќе те видам?

Ако ја снема Месечината,можеби во темнината

ќе заспијам,да не видам

дека те нема.Сонцето е зајдено.Месецот го снема.Небо без sвезди.

Мрак, мрак, мрак.Го чувствувам

само мирисот на темјанушките.Каде си?

Мирисот негдетаму, таму

далеку остана.Чувствата се тука,тие вечно траат.

Мрак, мрак, мрак.Тишината,

песната на штурчетоја разбива.Те снема

со песнатана ноќта.Те снема

со мирисот на темјанушката.

99

Oda ljubavi

100

Oda ljubavi

JUGO

Oblaci i danas putuju,možda jedan dah moje duše

donijet će ti?Da pošaljem li?

Nosi ih jako Jugoi kiša stići će do tebe,

jednu kap suze da ti donese.Da ti pošaljem li?

Dah u oblaku sakriva se.Suza između kapi kiše.

Jesi li ih našao?Danas poslala sam ti sve što imala.

Dah, suze, srce...Neću ti reći gdje da

srce tražiš.Nađi ga sam.

Dah među oblacima.Suzu među kapima kiše,

a srce nađi sam.Jesi li ga našao?

101

Oda ljubavi

ЈУГО

Облаците и денес патуваат,можеби еден здив од мојата душа

ќе ти донесат?Да пратам ли?

Ги носи јакото Југои дождот до тебе ќе стигне,

една капка солза да ти донесе.Да ти пратам ли?

Здивот во облакот се крие.Солзата меѓу капките на дождот.

Ги најде ли?Денес ти пратив сè што имав.

Здив, солзи, срце...Срцето нема да ти кажам

каде да го бараш.Најди го сам.

Здивот меѓу облаците.Солзата меѓу капките на дождот,

а срцето најди го сам.Го најде ли?

102

Oda ljubavi

ISTINA

Prati tišinuda te odvede

zvucima mora,zvucima vjetra,

zvucima nevremena.Prati tišinu

da te odvedezvucima ljubavi

zapisane negdje na kamenu,na morskim stijenama

koje propadajuu morskoj dubini.

Prati tišinu!Možda te odvede

u planinu,tamo do stijena,

do kamena.Bol upisana u pećini,sakrivena od sunca.

Prati tišinu!Samo ona pokazat će ti put,

put istine.

103

Oda ljubavi

ВИСТИНА

Следи ја тишинатада те одведе

со звуците на морето,со звуците на ветрот,

со звуците на невремето.Следи ја тишината

да те одведедо звукот на љубовтазапишана на каменот,

на морските карпикои пропаѓаат

во морската длабочина.Следи ја тишината!

Можеби ќе те одведево планината,

таму до карпите,до каменот.

Болката запишана во пештерата,скриена од сонцето.Следи ја тишината!

Само таа ќе ти го каже патот,патот на вистината.

104

Oda ljubavi

DA SE VRATIM

Samo moje ognjištedušu mi grije.Da se vratim?Da se vratim,

da zapalim oganj!Oganј mojeg ognjišta.

Da se vratim?No kamo?

Mojeg ognjištaodavno nema.

Oganj ugasio se.Posljednju iskru

dim je odnio.Otišla je i onana daleki put.Možda negdje

u tuđini traži meda zapalim drugi oganj,

da otvorim drugo ognjište.Da se vratim?Da se vratim,

da zapalim oganj.Oganj koji je odavno ugašen.

105

Oda ljubavi

ДА СЕ ВРАТАМ

Само моето огништедушата ми ја грее.

Да се вратам?Да се вратам,

да го запалам огнот!Огнот на моето огниште.

Да се вратам?Но каде?

Моето огништеодамна го нема.Огнот угаснал.

Последната искрачадот ја однел.Заминала и таа

на далечниот пат.Можеби негде

во туѓината ме барада загори друг оган,

да отвори друго огниште.Да се вратам?Да се вратам,

да го запалам огнот.Огнот кој одамна е згаснат.

106

Oda ljubavi

01.12.2014.

BUDI UZ MENE

Po vjetru,po oblacima

znala sam ti poslatikoju riječ.

No danas ih nema mirno je.Ni vjetra,ni oblaka,

ni kiše nigdje.Po kome sada riječ

da ti pošaljem?A i ptica nema,

kao da su i one otišlena počinak nekamo.

Po kome danasdvije riječi

da ti pošaljem?Danas, tako sam sretna,

a srećuuvijek

s tobom sam dijelila.Gdje god da si

budi uvijek uz mene.

107

Oda ljubavi

108

Oda ljubavi

01.12.2014.

БИДИ ДО МЕНЕ

По ветрот,по облаците

знаев да ти пратамнекој збор.

Но денес ги немамирно е.Ни ветар,ни облак,

дожд никаде.По кого сега зборот

да ти го пратам?А и птиците ги снема,како и тие да заминаа

на починок негде.По кого денес

два зборада ти пратам?

Денес, така сум среќна,а среќатастално

со тебе ја делев.Каде и да си

биди секогаш до мене.

109

Oda ljubavi

110

Oda ljubavi

KORIJENI

Korijen je tajkoji hrani

svaki cvijet.

Korijen je tajkoji hrani

svatko drvo.

Korijen je tajkoji hrani

i tvoje tijelo.

Bez njega si mrtav.

111

Oda ljubavi

КОРЕНИ

Коренот е тојкој го хранисекое цвеќе.

Коренот е тојкој го хранисекое дрво.

Коренот е тојкој го храни

и твоето тело.

Без него си мртов.

112

Oda ljubavi

LABIRINT

Izgubila sam se!Izgubila sam se

u labirintunevremena.

Izgubila sam seu labirintu

sreće i nesreće,tuge i radosti.

Izgubila sam seu labirintu

života.Iz labirintanevremenaSunce put

će ti pokazati.Iz labirinta

sreće i nesreće,tuge i radosti

samo Bog te izvodi.Labirintživota

sam prođeš.Koliko si zarobljen

samo ti znaš.

113

Oda ljubavi

ЛАВИРИНТ

Се изгубив!Се изгубив

во лавиринтотна невремето.

Се изгубивво лавиринтот

на среќата и несреќата,на тагата и радоста.

Се изгубивво лавиринтот

на животот.Од лавиринтотна невремето

Сонцето патотќе ти го каже.

Од лавиринтотна среќата и несреќата,

на тагата и радостасамо Бог те изведува.

Лавиринтотна животот

сам го поминуваш.Колку си заробен

само ти знаеш.

114

Oda ljubavi

MOJA DUŠA

Duša mojau nepoznatom kraju.

Volim teljubavi moja.Raširi rukezagrli me,

uzmi me u zagrljaj.Moja duša nekpoleti, poleti

kao paperje od pilića.Vjetar

da je ponese, da je donese,u nepoznatom kraju

koji će bitiza nas Božji raj.

Volim te, mili moj.Srce moje

zamrlo je u tvom zagrljaju.Tišina!

Beskrajni mir!Mir,

ispunjen spokojem.Mir,

ispunjen s ponosom.Mili moj!

Ljubavi moja!Gdje je moja duša?Gdje je moje srce?

Nemam dušu.Nemam srce.

Sve što sam imalatebi sam dala.

115

Oda ljubavi

Daleko,daleko,

nekud u beskraju.Sve što je bilo moje

ti si odnio.Nijemo

bez riječi.Odnio si me,ljubavi moja.Kao pаhuljaduša mojajoš lebdi,

a srce,spokojno,

u tvom zagrljaju spava.Duša moja

u nepoznatom kraju.

116

Oda ljubavi

МОЈАТА ДУША

Душа мојаво непознат крај.

Те сакамљубов моја.Рашири раце

гушни ме,земи ме в прегратка.

Мојата душа некаполета, полета

како пердувче од пиле.Ветрот да

ја понесе, да ја донесе,во непознат крај

кој за насќе биде Божји рај.Те сакам мил мој.

Срцето моезамре во твојата прегратка.

Тишина!Бескраен мир!

Мир,исполнет со спокој.

Мир,исполнет со гордост.

Мил мој!Љубов моја!

Каде е мојата душа?Каде е моето срце?

Немам душа.Немам срце.Сè што имав

тебе ти дадов.

117

Oda ljubavi

Далеку,далеку,

негде во бескрајот.Сè што беше мое

ти го однесе.Немо,

без збор.Ме однесе

љубов моја.Како снегулкадушата моја

сè уште лебди,а срцето,спокојно,

во твојата прегратка спие.Душа моја

во непознат крај.

118

Oda ljubavi

CVIJET MLADOSTI

Ruže, ruže, ruže,koja boja!Svugdje

razbacane laticeveselih boja,

crvena, narančasta, bijela.Ruže, ruže, ruže,

koji leptiri!Beskrajni miris,

opojni.Ah, život!

Donosi i odnosi.Ah, vrijeme prošlosti!Ej, mladosti vesela!

Ruže, ruže, ruže!Opojni miris.

No svatko ga ne osjeti.Mladost,

cvati dok možeš!Ruže, ruže, ruže!

Gledaj,ne beri!Gledaj,ne diraj!

Pustiopojni miris da

te opije.Skamenjen,

gubiš se,gubiš se,

u bojama noći.

119

Oda ljubavi

120

Oda ljubavi

ЦВЕТ НА МЛАДОСТА

Ружи, ружи, ружи,која боја!Насекаде

расфрлени листенцана весели бои,

црвена, портокалова, бела.Ружи, ружи, ружи

кои пеперутки!Бескраен мирис,

опоен.Ах, живот!

Донесува и однесува.Ах, време минато!Еј, младост весела!Ружи, ружи, ружи!

Опоен мирис.Но секој не го чувствува.

Младост,цветај додека можеш!

Ружи, ружи, ружи!Гледај,

не бери!Гледај,

не допирај!Пушти

опојниот мирис дате опие.

Скаменет,се губиш,се губиш,

во боите на ноќта.

121

Oda ljubavi

122

Oda ljubavi

PUT LJUBAVI

Izgubio si seu labirintunevremena.Izgubio si seu gluhoj noći,kao gluhi pas.

Nestao si!Izgubio si seu labirintu

života.Izgubio si se!Izgubio si setražeći put,put ljubavi.

123

Oda ljubavi

ПАТОТ НА ЉУБОВТА

Се изгубиво лавиринтотна невремето.

Се изгубиво глувата ноќ,како глуво куче.

Те снема!Се изгуби

во лавиринтотна животот.Се изгиби!Се изгуби

барајќи го патот,патот на љубовта.

124

Oda ljubavi

POTRAŽI ME

Potraži mekada ljubavna kamenuisklešeš.

Potraži mekada ljubav

u drvoizrezbariš.

Potraži me tada,kada srce

kamen i drvopostane.

Ljubav je tamoisklesana i izrezbarena.

Danasi kiša

na prozorumi je napisala:

Volim te.Morski valovi

čuju se:Volim te,

u pijesku je upisano.Potraži me s kišom!

Potraži me s morskim valovima!Donesi mi riječ:

Volim te!Zajedno s isklesanim srcem,

zajedno s izrezbarenom dušom.Danas sam tu.

Jesi me pronašao!

125

Oda ljubavi

ПОБАРАЈ МЕ

Побарај мекога љубовта

на каменќе ја исклесаш.

Побарај мекога љубовта

во дрвоќе ја изрезбариш.Побарај ме тогаш,

кога срцетокамен и дрво

ќе стане.Љубовта таму е

исклесана и изрезбарена.Денес

и дождотна прозорецот

ми напиша:Те сакам.

Морските брановисе слушаат:Те сакам,

во песокта е напишано.Побарај ме со дождот!

Побарај ме со морските бранови!Донеси ми го зборот:

Те сакам!Заедно со исклесаното срце,

заедно со изрезбарената душа.Денес тука сум.

Ме најде ли!

126

Oda ljubavi

PROKLETA ŽENA

Jesi li vidiokako iskre

iz očiju joj izlazei odjeća joj svijetli?

Jesi li vidiojezik kao nož?

Da može na dijelovebi te isjekla.

Svakim pogledombi te ubila.

Ne samo tebei sve onošto mrzi

oko sebe.Da li je čovjek ili dijete,da može sve bi uništila.

U kap vodebi te utopila,mrvicu kruhane bi ti dala.Prokleta ženaignoriraj je.

127

Oda ljubavi

ПРОКЛЕТА ЖЕНА

Си видел ликако искри

од очи ѝ излегуваати облеката ѝ свети?

Си видел ли,јазик како нож?

Да може на делчинаби те исекла.

Со секој погледби те убила.Не само тебе

и сè онашто мразиоколу себе.

Дали е човек или дете,да може сè би уништила.

Во капка водаби те удавила,

трошка лебне би ти дала.

Проклета жена,игнорирај ја.

128

Oda ljubavi

O, ČOVJEČE

O, čovječe!Zar možeš

toliko proklet biti!U pjesmi

opjevala sam tekao da si junak.

No, žalim te.Pomoć želim ti

dati.O, čovječe!Zar možeš

toliko proklet biti?Nikome ne možeš

dušu izvaditi.Samo tvoja duša strada.Prijatelje svoje gaziš.

Ruku ti daju,ti je siječeš.Srce i dušu

ti poklanjaju,ti ih prezireš.O, čovječe!Zar možeš

toliko proklet biti.

129

Oda ljubavi

О, ЧОВЕКУ

О,човеку!Зарем можеш

толку проклет да си?Во песнатате опевам

како јунак да си.Но, те жалам.Помош сакамда ти дадам.О, човеку!

Зарем можештолку проклет да си?

Никому не можешдуша да му извадиш.

Само твојата душа страда.Пријателите свои ги газиш.

Рака ти подаваат,ти ја сечеш.Срце и душа

ти поклонуваат,ти ги презираш.

О, човеку!Зарем можеш

толку проклет да си.

130

Oda ljubavi

ANĐEО ČEKA TE

Ti ženo.Ti ženo

koja život pletešnit, po nit,

kao paukova mrežau kojoj sama si zapletena.

Ti ženo!Ti ženo, što ne možeš

majka biti,ne tuguj,ne plači,pusti srce

mirno da kuca.Život živi

mirno i spokojno.Nasmij se!

Razvedri se!Tvoj anđeo

gdje god da jedoći će.

Negdje te čeka.Odnekud, majko

će te zvati.Ne tuguj, ženošto ne možešmajka biti,

anđeo čeka te.

131

Oda ljubavi

132

Oda ljubavi

АНГЕЛОТ ТЕ ЧЕКА

Ти жено.Ти жено

што го плетеш живототкотелец, по котелец,‘ко пајакова мрежа

во која сама си заплетена.Ти жено!

Ти жено, што не можешмајка да бидеш,

не тагувај,не плачи,

пушти го срцетомирно да чука.

Животот живеј гомирно и спокојно.

Насмевни се!Разведри се!Твојот ангелкаде и да еќе дојде.

Негде те чека.Однекаде мајко

ќе те викне.Не тагувај женошто не можеш

мајка да бидеш,ангелот те чека.

133

Oda ljubavi

134

Oda ljubavi

MOJI KORIJENI

Molim Vas!Tiho, tiho

čujtemoj dah.

Čujtemoje srce.

Tako tiho kuca.Čujte

moju pjesmu.Čujte

moju riječ.Jeste čuli!

Kako moja riječ,moja pjesma,

silno su odjeknule.E, moja pjesmo

imaš korijen.Moje riječi

raširene po cijelome svijetu.Svaki njegov korjenčić

cvijet pušta.Moje srce zamrlo je.Moj dah ne čuje se.

Nek’ pjesma odjekne!Nek’ moji korijeni cvatu!

Ne budite tihi!Probudite korijenje!Oni moraju cvasti.

Gdje god da su, nek’ puštaju polako žilice.

Cvjetovi nek zamirišupo cijelome svijetu!

Nek’ pjesma odjekne!Nek’ se čuje makedonska riječ!

135

Oda ljubavi

МОИТЕ КОРЕНИ

Ве молам!Тивко, тивкослушнете гомојот здив.

Слушнете гомоето срце.

Така тивко чука.Слушнете јамојата песна.Слушнете гомојот збор.

Слушнавте ли!Како мојот збор,

мојата песна,силно одекнаа.Е, моја песноимаш корен.

Моите зборовираширени по целиот свет.

Секое негово жилчецвет пушта.

Моето срце замре.Мојот здив не се слуша.

Нека одекне песната!Нека моите корени цутат!

Не бидете тивки!Разбудете ги корените!

Тие мора да цутат.Каде и да се,

нека пуштаат полека жилчиња.Цветовите нека замирисаат

по целиот свет!Нека одекне песната!

Нека се чуе македонскиот збор!

136

Oda ljubavi

OGANJ MOJEG SRCA

Ti, čovječe!Gdje ti je ognjište?

Ti, čovječe!Gdje su ti korijeni?

U jedan trenvrati se doma.U jedan tren

vrati se svom ognjištu.Nek’ ti se srce ugrije.

Nek’ zatreperizajedno s plamenomna zapaljenoj vatri.

Nek’ zaplešezajedno s veselim iskrama.

Nek’ zapjevacijeli svijet da čuje.

U jednom trenu,oživi ono

što je odavno umrlo.Oživi ono

što je negdje daleko,negdje zaboravljeno.

U ovom trenunek’ oživi

u tvojoj dušikorijen predaka!U ovom trenu,

nek’ oživiu tvojoj duši

korijen daljine!Korijen tvoga srca!

137

Oda ljubavi

Potraži!Potraži

svoje korijene!Oživi ono

što je odavno umrlo!Zapali ognjištesvoga djeda.

Barem, samo na kratko,u svom srcu.

138

Oda ljubavi

ОГНОТ НА МОЕТО СРЦЕ

Ти, човеку!Кај ти е огништето?

Ти, човеку!Кај ти се корените?

Во еден мигврати се дома.Во едем миг

врати се на своето огниште.Нека ти се стопли срцето.

Нека затреперизаедно со пламенотна запалениот оган.

Нека заигразаедно со веселите искри.

Нека запеецел свет да слушне.

Во еден миг,оживи го она

што одамна умрело.Оживи го она

што е негде далеку,негде заборавено.

Во овој мигнека оживее

во твојата душакоренот на предците!

Во овој миг,нека оживее

во твојата душакоренот на далечината!Коренот на твоето срце!

139

Oda ljubavi

Побарај ги.Побарај ги

своите корени!Оживи го она

што одамна умрело!Запали го огништето

на својот дедо.Барем, само на кратко,

во своето срце.

140

Oda ljubavi

TVOJ ŽIVOT

Vidjela sam te!Vidjela sam te, kako klečiš

i moliš se!Vidjela sam te,

pored teberijeka suza teče.

Zar si sam na ovome svijetu?Ne dopusti

da te život pokori.Ne dopustida potoneš

u njegovo ropstvo.Posljednju kap znoja

da ti uzme.Digni se!

Izbriši suze!Digni se!

Izbriši znoj!Molitve su poslušane.

Život ne moženitko ti uzeti.

Tvoj je.Bori se s njim.

141

Oda ljubavi

ТВОЈОТ ЖИВОТ

Те видов!Те видов, како клечиш

и се молиш!Видов,

покрај теберека солзи течат.

Зарем сам си на овој свет?Не дозволувај

животот да те покори.Не дозволувајда пропаднеш

во неговото ропство.Последната капка пот

да ти ја земе.Дигни се!

Избриши ги солзите!Дигни се!

Избриши ја потта!Молитвите се слушнати.

Животот не моженикој да ти го земе.

Твој е.Бори се со него.

142

Oda ljubavi

VJEČNO MOJ

Otvorila sam ti vrata da uđeš.Kao zlatnu ribicu sam te ulovila,

sve si mi želje ispunio.Kao pala kiša

na žednoj, suhoj zemljiprimila sam te.

Cvijet razveselio se,poslije sitne rose

i sunce ga je ogrijalo.Otvorila sam ti vrata da uđeš.Želje i radosti nemaju kraja,

godine ispunjavaš.Kada su prošle?

Da li si ih vidio kamo su otišle?Samo misli odlete,nekamo, nekamo,

vraćaju se u mladost.Kakva je bila ta kap vode?

Ona kap vode što je zemlju napojila!Kakvo je bila ta zlatna ribica,

želje što je ispunila?Rosa i Sunce

cvijet su razveselili,kakvi su bili?Sjećaš li se?

E, misli odletjele.Pustila sam te tada da uđeš.

No danas, vrata su zaključana.Vječno si moj.

143

Oda ljubavi

144

Oda ljubavi

ВЕЧНО МОЈ

Ти ја отворив вратата да влезеш.Како златно рипче те фатив,сите желби ми ги исполни.

Како паднат дождна жедната, сува земја

те примив.Цветот се развесели,после ситната росаи сонцето го огреа.

Ти ја отворив вратата да влезеш.Желбите и радостите немаат крај,

години ги исполнуваш.Кога поминаа?

Ги виде ли каде заминаа?Само мислите одлетуваат,

негде, негде,се враќаат во младоста.

Каква беше таа капка вода?Таа капка вода земјата што ја напи!

Какво беше тоа златно рипче,желбите што ги исполни?

Росата и Сонцетоцветот што го развеселија,

какви беа?Памтиш ли?

Е, мислите одлетуваат.Те пуштив тогаш да влезеш.

Но денес, вратата е заклучена.Денес не те пуштам да излезеш.

Вечно си мој.

145

Oda ljubavi

146

Oda ljubavi

DAN PAHULJICA, DAN ZVIJEZDA

Ti, čovječe!Zaboravio si dan!Dan ljepote noći,

ljepote mog života.Opet vraćam se u prošlost,

u noći mladosti.Ti, čovječe,

zaboravio si dan!Dan moje mladosti!

Dan svjetlosti!Pamtiš li noć?

Pamtiš li pjesmu mjeseca?Pamtiš li prve pahuljice

i vječne zvijezde?Prve pahuljice,

koje su osvijetlile moj život.Prve pahuljice,

koje si na ruku dočekao,dočekao si ih samo za mene,

zajedno sa zvijezdom.Ti, čovječe,

život što mi značiš,pahuljice,

jesu li još na tvojim rukama?Ne, ne, nisu otopljene.Tako mudro ih paziš.

Da li zvijezdana tvom dlanu još uvijek

mi put osvjetljava?Ej, čovječe,

život što mi značiš.

147

Oda ljubavi

Noć osvijetljena,od pahuljice još neotopljene,na tvom dlanu što je držiš.

Samo za mene,u noći, vječno nek svijetli

na tvojim rukama,zvijezda razigrana na tvom dlanu,

nikad nek’ ne ugasi.Ti, čovječe,

jesi li zaboravio dan,dan pahuljica,dan zvijezda.

148

Oda ljubavi

ДЕН НА СНЕГУЛКИТЕ, ДЕН НА SВЕЗДАТА

Ти, човеку!Го заборави денот!

Денот на убавините на ноќта,убавините на мојот живот.Пак се враќам во минатото,

во ноќта на младоста.Ти, човеку,

го заборави денот!Денот на мојата младост!

Денот на светлината!Ја памтиш ли ноќта?

Ја памтиш ли песната на месечината?Ги памтиш ли првите снегулки

и вечните sвезди?Првите снегулки,

кои го осветлија мојот живот.Првите снегулки,

кои на рака ги дочека,ги дочека само за мене,

заедно со sвездата.Ти, човеку,

живот што ми значиш,снегулките,

дали сè уште се на твоите раце?Не, не, не се стопени.Така мудро ги пазиш.

Да ли sвездатана твојата дланка сè уште

патот ми го осветлува?Еј, човеку,

живот што ми значиш.

149

Oda ljubavi

Ноќ осветлена,од снегулка сè уште нестопена,на твојата рака што ја држиш.

Само за мене,во ноќта, вечно нека свети

на твоите раце,sвездата разиграна на твојата дланка,

никогаш да не се угаси.Ти, човеку,

го заборави ли денот,денот на снегулките,денот на sвездата?

150

Oda ljubavi

BORBA ZA ŽIVOT

Samo gole granena drveću vidimi krvavo nebokoje vraća me

u prošlost.Ponekad i Mjesecviri kroz prozor,

a danaszajedno sa zorom

misli su mi odlutale.Kako je bilo nekad?

Nekad u mom kraju...Kako me zora budila?

Gdje me Mjesec uspavljivao?Gole grane,

krvavo nebo,spajaju tes golim

krvavim životom!Boriš se

kao crnac,kao rob

za koricu kruha!Ne vrijedi novac,

koliko vrijedi život.

151

Oda ljubavi

БОРБА ЗА ЖИВОТ

Само голите гранкина дрвото ги гледам

и крвавото небокое ме враќаво минатото.

Некогаш и Месецотsирка низ прозорецот,

а денесзаедно со зората

мислите ми одлетаа.Како беше некогаш?

Некогаш во мојот крај...Како зората ме будеше?

Каде Месецот ме заспиваше?Голите гранки,крвавото небо,

те спојуваатсо голиот,

крвав живот!Се бориш

како црнец,како роб

за корка леб!Не вредат парите,

колку вреди животот.

152

Oda ljubavi

NEMA ME

Dok grickašmoje usne,nema me,gubim se

sa zvucima tišine,gubim se sa zvucima noći,

gubim se u tvojem zagrljaju,spojena s tvojom dušom.

Idem,nema me.

Kamo, kakosi odnio moju dušu?

Snovi noćiotišli su zajedno s tobom.

Ostalo je tijelobez duše.

Duša spojena s tvojom.Snovi noći

spleteni s tobom,tkaju životnit po nit,

sve do zore.Noć je ispunjena

sa sunčanim zrakamačarolija odnijela me,

nema me.

153

Oda ljubavi

МЕ НЕМА

Додека ги грицкашмоите усни,

ме нема,се губам

со звуците на тишината,се губам

со звуците на ноќта,се губам

во твојата прегратка,слеана со твојата душа.

Заминувам,ме нема.

Каде, какоја однесе мојата душа?

Соновите на ноќтазаминаа заедно со тебе.

Остана телотобез душа.

Душа слеана во твојата.Соништата на ноќта

сплотени со тебе,го ткаат животот

котолец по котолец,сè до зората.

Ноќ исполнетасо сончеви зрацимагија ме однесе,

ме снема.

154

Oda ljubavi

VODENICA

Natjeraj voduna mlin,

vodenica i danas radi.Ispod mlinskоg kamenja

i duša nestaje!Kukuruzno brašnojoš uvijek toplo je,

stoplilo ga jeudaranje kamenja.

Moja baka,već je kotlić pripremilaza kukuruznu palentu.Ognjište toplo grije.

Na lancuobješenom kroz dimnjak,

u kotliću,palenta vri.

Natjeraj voduna mlin,

vodenica i danas radi.Zapjenjena voda

pokreće kolo,pokreće

mlinsko kamenje,samljela je i srce,odnijela je sve.

Suze tope sesa zapjenjenom vodom.

Sve odlazi.Sjećanja naviru,

gdje je vodenica?Tu je bila.

155

Oda ljubavi

Gdje je palenta?Kotlić obješen na lancu?

Gdje je ognjište?Zapitam se u trenu.

U trenu nestalo je sve.Zar je samo to

ostalo u mislima.Nema ih.

Srce i dušazajedno sa suzama

tamo supored vodenice.

Oči gledajumlinsko kamenje

kako meljekukuruzno brašno.

Palenta krčkau kotlu

na plinu.

156

Oda ljubavi

157

Oda ljubavi

ВОДЕНИЦА

Наврати ја водатана млинот,

воденицата и денес работи.Под млинските камења

и душата ја снемува!Пченкарното брашно

сè уште топло е,го стоплил

ударот на камењата.Баба ми,

веќе котлето го припремилаза пченкарниот бакрдан.Огништето топло грее.

На синџиротобесен низ оџакот,

во котлето,бакрданот врие.

Наврати ја водатана млинот,

воденицата и денес работи.Запенетата вода

го тркала колцето,ги покренува

млинските камења,го сомле срцето,

однесе сè.Солзите се топат

со запенетата вода.Се заминува.

Сеќавањата се навратуваат,каде е воденицата?

158

Oda ljubavi

Тука беше.Каде е бакрданот?

Котлето обесено на синџирот?Кадe е огништето?

Се прашувам за миг.За миг нестана сè.

Зарем само тоаостанало во мислите.

Ги нема.Срцето и душатазаедно со солзите

се тамупокрај воденицата.Очите ги гледаат

млинските камењакако го мелат

пченкарното брашно.Бакрданот врие

в котелна плин.

159

Oda ljubavi

160

Oda ljubavi

MISLI

Misli dopiru tamokamo ništa i nitko

ne može stići.Misli povezuju svijet.

Misli i moja dušastopljeni su

zajedno s tobom.Oganj na srcu

tinja.Misli su opet

odlutale,što ih možezaustaviti.

161

Oda ljubavi

МИСЛИ

Мислите допираат тамукаде ништо и никојне може да стигне.

Мислите го поврзуваат светот.Мислите и мојата душа

се стопенизаедно со тебе.

Огнот на срцетотлее.

Мислите пакодлутаа,

што можеда ги запре.

162

Oda ljubavi

VIDJELA SAM TE

Vidjela sam te,kao ptić

preletio si ispred moјih očiju,kao leptir,onaj lijepi,

noćni, veliki, šareni,stao si na mom dlanu.Ptić za tren je otišao.

Leptirje godinama

treperiona mojim rukama.

163

Oda ljubavi

ТЕ ВИДОВ

Те видов,како пиле

прелета пред моите очи,како пеперутка,

онаа убавата,ноќна, голема, шарена,

застана на мојата дланка.Пилето за миг замина.

Пеперуткатасо годинитрепереше

на моите раце.

164

Oda ljubavi

MLADOST

Jesi li vidiokamenu kuću?

Tu sam se rodila.Jesi li vidio

ognjište i malu odaju?Tu sam odrasla,

jela sam i spavala.Jesi li vidio dvorište?

Tu sam se igrala,djetinjstvo mi je prošlo.

Jesi li vidio puteljkegdje sam se šetala,

gdje mi je cijela mladostprošla?

Zarasli su puteljci,trnje su uhvatili.

Dvorište je livada postalo,a kamena kućazatvorena je.

Ognjište i mala odajačekaju me.

Možda ću opet zaspatina mom

drvenom krevetu.

165

Oda ljubavi

МЛАДОСТ

Ја виде ликамената куќа?Тука се родив.

Го виде лиогништето и малото одајче?

Тука пораснав,јадев и спиев.

Го виде ли дворот?Тука се играв,

детството ми мина.Ги виде ли патеките

каде се шетав,каде целата младост

ми помина?Зараснале патеките,

трње фатиле.Дворот ливада станал,

а камената куќазатворена.

Огништето и малото одајчеме чекаат.

Можеби пак ќе заспијамна мојот

дрвен кревет.

166

Oda ljubavi

SILA LJUBAVI

Držiš mena dlanu

kao kap vode,kao zjenicuu tvom oku,kao kraljicu,kao caricu.Ja s tobom

imamcijeli svijet.

Vladamsa svakom porom

života,sa svakomzvijezdomna nebu.

Tako sam jaka,da cijeli svijetmogu zagrliti.

Koju snaguljubav ima.

Samo jednom je daje,a cijeli svijet je prima.

Na dlanu držiš mekao kap vode,

kao zjenicu oka.Kako je ljubav

snažna.

167

Oda ljubavi

СИЛАТА НА ЉУБОВТА

Ме држишна дланка

како капка вода,како зеница

во твоето око,како кралица,како царица.Јас со тебе

го имамцелиот свет.

Владеамсо секоја пора

на животот,со секоја

sвезда на небото.Така сум силна,та целиот свет

можам да го гушнам.Која сила

љубовта има.Само еднаш ја дава,

а целиот свет ја прима.На дланка ме држиш

како капка вода,како зеница во око.

Како е љубовтасилна.

168

Oda ljubavi

ŽIVOTNA KNJIGA

Danas listamstranice života.

Ako ih počnem čitatitrebaju mi još

tri života.Knjiga velika,

sitna slova,nešto zapamćeno,

nešto zaboravljeno,a nešto jednostavno

moraš ponoviti,kao pjesmu,kao lekciju

naučiti.Zapamti pjesme!Zapamti lekcije!

Prenesi ihdjeci,

život gdje počinje.Lekcije iz početka

da se uče.Pjesme da se pjevaju

i recitiraju.Nek se pišu

nove životne knjige.

169

Oda ljubavi

ЖИВОТНА КНИГА

Денес ги листамстраниците на животот.Ако почнам да ги читам

ми требаат уштетри животи.

Книга голема,ситни букви,

нешто запамтено,нешто заборавено,

а нешто едноставномораш да го повториш,

како песна,како лекцијада научиш.

Запамти ги песните!Запамти ги лекциите!

Пренеси гина децата,

животот каде почнува.Лекциите од почеток

да се учат.Песните да се пеат

и рецитираат.Нека се пишуваат

нови животни книги.

170

Oda ljubavi

SRETNE GODINE

Svaku kapkiše

primi kao rijeku suza.

Svaku zrakuSuncaprimi

kao zrakakoja do srca te gori.

Svaka pjesmaptice

što je slušašsretnimte pravi,

zapjevaj zajedno s njom.Svaki dandajem tiponeku

kap suza.Svaki danpoželim

i zrake Suncado srca da te izgore,

jer želimljubav da osjetišduboko u srcui da je uzvratiš

sa sunčanim zracima.Pticu s pjesmom

ti ja dajemveselo raspjevanu

da zapjevaš i tizajedno s njom.

171

Oda ljubavi

Svaka moja suzakaplje na tvojim dlanovima.

Svaku sunčevu zrakuzajedno s ljubavi

čekamo ju:Sa suzama,pjesmom,s ljubavi,

sretne godinezajedno prolazimo.

Svaka sunčeva zrakau našim srcima zalazi.

172

Oda ljubavi

СРЕЌНИ ГОДИНИ

Секоја капкана дождотприми ја

како река солзи.Секој зракна Сонцетоприми гокако зрак

кој до срце те гори.Секоја песнаод птицата

што ја слушашсреќен

те направи,запеј заедно со неа.

Секој денти давампо некоја

капка солза.Секој денпосакувам

и зраците од Сонцетодо срце да те изгорат,

бидејќи сакамљубовта да ја почувствуваш

длабоко во срцетои да ја возвратиш

со сончевите зраци.Птицата со песна

ти ја давамвесело распеанада запееш и тизаедно со неа.

173

Oda ljubavi

Секоја моја солзакапе на твоите дланки.

Секој сончев зракзаедно со љубов

го чекаме:Со солзи,

песна,со љубов,

среќни годинизаедно минуваме.Секој сончев зрак

во нашите срца заоѓа.

174

Oda ljubavi

PRIČE NOĆI

Kako da ostanem mladakad tebi kosa sijedi?

Kako da budem zvijezdada osvijetlim nebo,

kada drugih zvijezda nema?Kako da budem Sunce,cijeli svijet da grijem,

kad oblaci me pokrivaju?Ne mogu biti mlada,

kada ti pored mene stariš.Ne mogu biti zvijezda,no osvjetljavam ti noć.Ne mogu biti Sunce,

ali grijem te.Kako da ostanem mlada?Kako zvijezda da budem?Kako Sunce da postanem?

Polako gasim se.Tonem u duboki san.

Naviru priče noći.

175

Oda ljubavi

ПРИКАЗНИТЕ НА НОЌТА

Како да останам млада,кога тебе косата ти белее?

Како да бидам sвездада го осветлам небото,

кога други ѕвезди нема?Како да бидам Сонце,цел свет да го греам,

кога облаците ме покриваат?Не можам да бидам млада,

кога ти покрај мене старееш.Не можам да бидам ѕвезда,но ти ја осветлувам ноќта.Не можам да бидам Сонце,

ама те греам.Како да останам млада?Како ѕвезда да бидам?

Како Сонце да се сторам?Полека се гаснам.

Тонам во длабок сон.Навираат приказните на ноќта.

176

Oda ljubavi

ŽENA OD KAMENA

Kao od kamena isklesana,stup jednog naroda budi!

Digni glavu gore.Pokaži dobrotu

svoga srca,otvori vrata

ljubavi:Ljubav za jedan narod.

Ukleti narod!Narod s ognjišta istjeran!

Budi kamen!Stup na ovom svijetu!

Kao mramorkameno srcenek’ zazvoni,

nek jekne glas!Glas dobrote!Svaka riječ

negdje se zapisuje.Svaku misaonetko prati.

Svjetlost nevremenapokriva te!Budi jak!

Samo dobrota,dobro ti nosi.

Budi stupza cijeli svijet,

s dobrotom,s milošću,

s velikom ljubavi.

177

Oda ljubavi

Objedini svijet.Zagrli ga u zagrljaju.

Daj mu dom.Ognjište

s ljubavlju razgoreno.Daj mu dušu

i toplokameno srcekao mramorskamenjeno

od prevelike boli,bol za jedan kraj.

Budi stupjednog naroda!

Na dlanudonesi svoj kraj!

Podijeli ga s ljubavlju.Ljubavlju

za narod svoj.

178

Oda ljubavi

ЖЕНА ОД КАМЕН

Како од камен исклесана,столб на еден народ биди!

Дигни ја главата гордо.Покажи ја добрината

на своето срце,отвори ги портите

на љубовта:Љубов за еден народ.

Народ проколнат!Народ од огниште истеран!

Биди камен!Столб на овој свет!

Како мермеркамено срценека заѕвони,

нека екне глас!Глас на добрина!

Секој зборнегде е запишан.

Секоја мисланекој ја следи.

Светлоста на невреметоте покрива!Биди јак!

Само добрината,добро ти носи.

Биди столбза цел свет,со добрина,со милост,

со голема љубов.Обедини го светот.

Гушни го в прегратка.

179

Oda ljubavi

Дај му дом.Огниште,

со љубов разгорено.Дај му душа

и топлокамено срцекако мермерскаменето

од преголемата бол,бол за еден крај.

Биди столбна еден народ!

На дланкадонеси го крајот свој!Подели го со љубов.

Љубовза својот народ.

180

Oda ljubavi

SA MNOM SI I AKO TE NEMA

Oblaci nosetvoj lik.Sunce

tvoju sjenu.A s vjetrom

čujemtvoj glas.

Što da radim danas?Oblaka ni od kuda.

Sunce zalazi.A vjetra nema.Opet sam sama.

Moram sačekati oblake.Moram sačekati da noć padne.

A možda sutravjetar će zapuhati,

opet ću čutitvoj glas

i tvoju sjenusunce će donijeti.

Oblaci i kišadonijet će tvoj lik.Noć san će donijeti u kome ću te vidjeti.A vjetar će zazvoniti

pjesmom,tvoj glas će donijeti.

Gledam te,slušam te.

U svakom trenutkusi sa mnom.

181

Oda ljubavi

182

Oda ljubavi

СО МЕНЕ СИ И АКО ТЕ НЕМА

Облаците го носаттвојот лик.

Сонцетотвојата сенка.А со ветротго слушамтвојот глас.

Што да правам денес?Облак никаде.Сонцето зајде.А ветар нема.Пак сум сама.

Морам да ги чекам облаците.Морам да чекам да падне ноќ.

А можеби утреветар ќе дувне,

пак ќе го слушнамтвојот глас

и твојата сенкасонцето ќе ја донесе.Облаците и дождот

ќе го донесат твојот лик.Ноќта сонот ќе го донесе

во кој ќе те видам.А ветрот ќе заѕвони

со песна,твојот глас ќе го донесе.

Те гледам,те слушам.

Во секој мигси со мене.

183

Oda ljubavi

184

Oda ljubavi

BILJEŠKA O AUTORU

Milena Zlateska, djevojačko prezime Dojčinoska, od oca Vukašina i majke Vladine, rođena je 3. siječnja 1964. godine u Makedonskom Brodu u Republici Makedoniji, gdje je završila osnovno i srednje obrazovanje – opću gimnaziju. Ekonomski fakultet (Poslovna informatika) diplomirala je u Prilepu na Sveučilištu „Sv. Kliment Ohrid-ski“ iz Bitole i stekla zvanje diplomiranog ekonomista.S roditeljima i svojim bratom Mitkom živjela je sve do dolaska u Republiku Hrvat-sku, 5. ožujka 1992. godine, gdje je dovodi neizmjerna ljubav prema svojem suprugu Ratku Zlateskom koji je već živio i radio u Puli. Zajedno imaju tri prekrasne kćeri, Mihaelu, Marinelu i Magdalenu. Kako i sama kaže, sav svoj život posvetila je njima poklanjajući im svu svoju ljubav. Od tada pa sve do danas živi i radi u Puli.Od samoga početka aktivno sudjeluje u radu makedonskih asocijacija u Puli, gdje je nekoliko mandata bila blagajnica MPCO-a „Sv. Joakim Osogovski“ i dopisnica „Ma-kedonskog glasa“. Nekoliko godina bila je administrativna tajnica i članica u Vijeću makedonske nacionalne manjine Grada Pule i tajnica MKD IŽ „Sv. Kiril i Metodij“ iz Pule, a danas je potpredsjednica Društva i članica Upravnog odbora Zajednice Make-donaca u Republici Hrvatskoj, kako i članica Vijeća makedonske nacionalne manjine Grada Pule i Istarske županije.Poeziju piše još od srednjoškolskih dana, no do sada je izdala samo deset pjesama u zbirci pjesama „Izbor pjesama makedonskih autora iz Hrvatske“. Zbirka „Ognjište“ njezina je prva samostalna izdana zbirka, a „Oda ljubavi“ je nastavak prve zbirke.

185

Oda ljubavi

186

Oda ljubavi

БЕЛЕШКА ЗА АВТОРОТ

Милена Златеска, моминско презиме Дојчиноска, татко Вукашин и мајка Владина, родена е на 3 јануари 1964 година во Македонски Брод, Република Македонија, каде го завршува основното и средното образование – општа гимназија. Економски факултет (економско-статистичко-кибернетска насока) дипломира во Прилеп при Универзитетот „Св. Климент Охридски“ од Битола и се стекна со звањето дипломиран економист.Со родителите и својот брат Митко, живее сè до доаѓањето во Република Хрватска, на 5 март 1992 година, каде ја доведува неизмерната љубов према својот сопруг Ратко Златески кој веќе живееше и работеше во Пула. Имаат три прекрасни ќерки, Михаела, Маринела и Магдалена. Како и самата вели, целиот свој живот им го посветува ним и им ја дарува сета своја љубов. Од тогаш па сè до денес живее и работи во Пула.Од самиот почеток активно учествува во работата на македонските асоцијации во Пула, каде неколку мандата била благајник на МПЦО „Св. Јоаким Осоговски“ и дописник за „Македонски глас“, потоа неколку години била административен секретар и член на Советот на македонското национално малцинство за Град Пула и секретар на МКД ИЖ „Св. Кирил и Методиј“ од Пула, а денеска е потпреседателка на Друштвото и член на Управниот одбор на Заедницата на Македонците во Република Хрватска, како и член на Советот на македонското национално малцинство за Град Пула и Истарска жупанија.Поезија пишува уште како средношколка, но досега има издадено само десет песни во стихозбирката „Избор песни на македонски автори од Хрватска“. Стихозбирката „Огниште“ е нејзина прва самостојна издадена збирка, а „Ода на љубовта“ е продолжение на првата стихозбирка.

187

Oda ljubavi

Sadržaj/Содржина

Posveta Посвета ZahvalnostБлагодарностPo putu ljubaviПо патот на љубовтаMilena Zlateska-recenzijaPjesma moje djeceПесната на моите чедаZa našu profesoricuЗа нашата професоркаSrce staklenoСрце стакленоKada se svijet gasiКога светот се гасиNema teТе немаLjubav i otrovЉубово и отровŽarЖарLjubav isklesana u kamenuЉубов исклесана во каменSanСонČarobni osmjehМагична насмевкаKap mirisaКапка мирисSamo dođiСамо дојдиJanjeЈагнеSpas – MolitvaСпас – МолитваSama samСама сумNebesni raj

45679

111517202223242526272831343536373839404244454647484950515254565758

188

Oda ljubavi

Небесен рајVolim teТе посакувамCrveno neboЦрвено небоGladan pasГладен песDa se vratimДа се вратамMisao majkeМислата на мајкатаJedini mojЕдинствен мојVolim teТе сакамBoje noćiБоите на ноќтаPoljubi meБакни меTvoj pogledТвојот погледIzgubljena ljubavИзгубена љубовŽivotЖивотLaneСрнчеMiris ljubičicaМирисот на темјанушкитеJugoЈугоIstinaВистинаDa se vratimДа се вратамBudi uz meneБиди до менеKorijeniКорениLabirintЛавиринт

5960616264666768697071727476788081828384868890929394959698

100101102103104105106108110111112113

189

Oda ljubavi

Moja dušaМојата душаCvijet mladostiЦвет на младостаPut ljubaviПатот на љубовтаPotraži meПобарај ме Prokleta ženaПроклета женаO, čovječeО, човекуAnđeo čeka te Ангелот те чекаMoji korijeniМоите корениOganj mojeg srcaОгнот на моето срцеTvoj životТвојот животVečno mojВечно мојDan pahuljica, dan zvijezdaДенот на снегулките, денот на sвездитеBorba za životБорба за животNema meМе немаVodenicaВоденицаMisliМислиVidjela sam teТе видовMladostМладостSila ljubaviСилата на љубовтаŽivotna knjigaЖивотна книгаSretne godine

114116118120122123124125126127128129130132134135136138140141142144146148150151152153154157160161162163164165166167168169170

190

Oda ljubavi

Среќни годиниPriče noćiПриказните на ноќтаŽena od kamenaЖена од каменSa mnom si i ako te nemaСо мене си и ако те немаBilješka o autoruБелешка за авторот

172174175176178180182184186

191

Oda ljubaviMilena Zlateska, dipl.oeccODA LJUBAVIpoezija

Nakladnik:Zajednica Makedonaca u Republici Hrvatskoj

Za nakladnika:Ilija Hristodulov

Recenzija:Dr. Vasil Tocinovski, sveučilišni profesorDr. Goran Kalogjera, sveučilišni profesor

Dizajn korice:Vladimir Dojčinoski, dipl.dizajner

Ilustracije:Aleksandar Simjanoski

Prijevod, lektura i korektura:Milena Zlateska, dipl.oeccMihaela, Marinela i Magdalena ZlateskiVerica TocinovskaBenita GoševElizabeta Petrovska

Grafička priprema i tisak:M-Print, tiskara i knjigovežnica, Zagrebwww.m-print.hr

Naklada:400 primjeraka

ISBN:978-953-7328-29-0

U Zagrebu, listopad 2017.

CIP zapis je dostupan u računalnome katalogu Nacionalne i sveučilišne knjižnice u Zagrebu pod brojem 000977051.

Tisak ove knjige realiziran je sredstvima iz Državnog proračuna RH posredstvomSavjeta za nacionalne manjine Republike Hrvatske

192

Oda ljubavi