WARTO! - Misja52€¦ · dzielimy się doświadczeniem. sprawia nam to bardzo dużą radość. JAK...

Nr 007 - PaździerNik 2019

I n s p I r a c j e d l a m a ł ż o n k ó w

MAŁŻEŃSKA FIRMA?

WARTO!GOSIA I JAcEK ŻuROWScy

KWESTIONARIuSZ MAŁŻEŃSKIIZAbElA I ŁuKASZ PIchOlA

NIE OPuSZcZę cIę AŻ dO śMIERcI Mieczysław Guzewicz

REWOlucJA WKOchANIuBrat Piotr zajączkowski

drodzy małżonkowie,

Oddajemy w Wasze ręce siódmy numer miesięcznika Misja 52. Jak zawsze liczymy, że znajdziecie w nim wiele inspiracji, które pomogą Wam w budowaniu jedności i miłości małżeńskiej.

W tym numerze sporo nowości. Poszerzyło się grono autorów oraz pojawiły się nowe tematy, dlatego nie przedłużając… zapraszamy do lektury!

redakcjIlIst od

Tomasz Kaniaredaktor wydawca, odpowiedzialny za działania całego zespołu. dba o jakość wydawanego tytułu. organizator wielu wydarzeń, koncertów i warsztatów dla polonii w Uk.

Paweł Konopskiredaktor wydawca, odpowiedzialny za koordynowanie prac zespołu grafików. jest współautorem market people magazine dla osób i firm pracujących w londyńskim city.

https://www.misja52.com/sklep/gry/malzenska-gra-planszowa/

aUtorzy

MałGorzata BindekMisja 52

Piotr zaGórowskiPodcast tato na WysPach

Maria włodarczakVolha kuśMierskaWWW.otulicMaMe.Pl

Paulina kania Misja 52

Marta nosek WWW.Martanosek.Pl

Marta Barnert-warzecha WWW.zonaiMaz.coM

Brat Piotr zajączkowski

WWW.WeekendMalzenski.Pl

Mieczysław Guzewiczdoktor habilitoWany teologii

biblijnej i Pastoralnej

https://www.martanosek.pl/

SPIStreŚcI

nIe opUszczę cIę aż do ŚmIercI mieczysław Guzewicz

małżeŃska FIrma? warto!Gosia i jacek żurowscy

polecamy dobrą płytę

3 krokI, które ratUją moje małżeŃstwomarta barnert – warzecha

rewolUcja w kocHanIUbrat piotr zajączkowski

w kUcHnI też można sIę ŚwIetnIe bawIćmarta nosek

analoGowe spojrzenIe na ŚwIatpaulina kania

6 rzeczy jakIcH możemy naUczyć sIę od swoIcH dzIecIpiotr zagórowski

jak rozmawIać, żeby sIę doGadaćmałgorzata bindek

wIęcej nIż edUkacjacIekawy podcast o naUczanIU domowym

7 pomysłów czym zająć starsze dzIecI w połoGUVolha kuśmierska

rozszerzanIe dIetymaria włodarczak

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

kwestIonarIUsz małżeŃskIIzabela i łukasz pichola

>>

ROZMOWA Z GOSIą I JAcKIEM ŻuROWSKIMI, O INWESTOWANIu

W NIERuchOMOścI ORAZ ZASAdAch PROWAdZENIA ROdZINNEGO bIZNESu.

JESTEścIE MAŁŻEŃSTWEM I PROWAdZIcIE RAZEM FIRMę ZAJMuJącą SIę NIERuchOMOścIAMI. PRZyblIŻcIE PROSZę cZyTElNIKOM, NA cZyM POlEGA WASZA dZIAŁAlNOść?

MAŁŻEŃSKA FIRMA? WARTO!

jesteśmy małżeństwem od 3 lat. biznes, który wspólnie prowadzimy to inwestowanie w nieruchomości: kupujemy domy, remontujemy i sprzedajemy dalej lub wynajmujemy. oprócz tego obydwoje pracujemy na etacie. decyzja o rozpoczęciu biznesu była spowodowana tym, że żyjąc w londynie jako rodzina musielibyśmy za dużo czasu poświęcić na prace, aby się utrzymać. musieliśmy podjąć decyzję: albo coś zmienimy, albo nasze dzieci będą chodziły do żłobka i będą wychowywane przez kogoś innego. ewentualnie jedno z nas zrezygnuje z pracy i zostanie w domu z dziećmi, a drugie będzie ‘weekendowym rodzicem’. wybraliśmy opcję pierwszą i nie żałujemy.

JAKA JEST WASZA MISJA I dlAcZEGO ZdEcydOWAlIścIE SIę PROWAdZIć FIRMę RAZEM, JAKO MAŁŻEŃSTWO? jesteśmy inwestorami, którzy chcą zapewnić wynajmującym godne warunki do życia, w przystępnej cenie. domy, które kupujemy, remontujemy tak, jakbyśmy sami mieli w nich mieszkać, co na warunki angielskie jest zdecydowanie wysokim standardem. ten biznes jest też dla nas zabezpieczeniem przyszłości naszej rodziny. obydwojejesteśmy zaangażowani w rozwój naszej

https://www.misja52.com/sklep/

firmy, bo każde z nas ma inne predyspozycje potrzebne do tworzenia dobrze działającego biznesu. mamy analityczne umysły, ale to jacek najlepiej ogarnia proces zakupu i remontu. Gosia natomiast zajmuje się wyszukiwaniem nieruchomości, współpracą z agencjami wynajmu i decyzjamidekoratorskimi. od kilku miesięcy pomagamy też początkującym inwestorom rozpocząć przygodę z nieruchomościami poprzez konsultacje, które także prowadzimy razem. pamiętamy nasze początki więc bardzo chętnie dzielimy się doświadczeniem. sprawia nam to bardzo dużą radość.

JAK uKŁAdAcIE PlAN dNIA, Aby MIEć cZAS NA PROWAdZENIE dZIAŁAlNOścI I JEdNOcZEśNIE NIE ZANIEdbAć SWOIch RElAcJI MAŁŻEŃSKIch I WychOWANIA dZIEcKA?

nasze dni bywają różne. czasem musimy skupić się na swojej pracy zawodowej i wtedy czeka nas cały dzień w biurze w londynie, u klientów, a czasem spędzamy całe dnie na północy anglii gdzie prowadzimy inwestycje. najważniejsze, że działamy razem. staramy się, w miarę możliwości, nie rozdzielać. niezależnie od tego gdzie akurat jesteśmy, bardzo ważne

dla nas są wspólne posiłki – jest to czas kiedy możemy porozmawiać i poświęcamy 100% uwagi sobie i naszej rocznej zosi. bardzo pomagają nam też nasze mamy, które często do nas przylatują z polski i opiekują się zosią. jest to tez nieoceniona pomoc szczególnie teraz, gdy Gosia jest w drugiej ciąży.

JAKIMI WSKAZóWKAMI MOGlIbyścIE POdZIElIć SIę Z INNyMI, KTóRZy RóWNIEŻ PlANuJą PROWAdZIć ROdZINNE PRZEdSIębIORSTWO? cO JEST NAJWAŻNIEJSZE I O cZyM NAlEŻy SZcZEGólNIE PAMIęTAć?

U nas bardzo ważne było jasne określenie celu działań już na samym początku. zaufanie, jakie mamy do siebie jako małżonkowie przekłada się na zaufanie partnerskie w biznesie. wiedząc, że naszym wspólnym celem jest dobro naszej rodziny staramy się działać efektywnie. mamy różne charaktery, inne predyspozycje ale obydwoje chcemy dobra: dla siebie nawzajem, dla naszej rodziny, dla naszego biznesu.

Z JAKą SyTuAcJą, NIEOcZEKIWANą bądź TRudNą, MuSIElIścIE SIę ZMIERZyć W SWOJEJ hISTORII

PROWAdZENIA WSPólNEGO bIZNESu?

na początku inwestowania mięliśmy sporo trudnych momentów, gdy mięliśmy ochotę wycofać się ze wszystkiego. przed narodzinami zosi, przy wykańczaniu jednego z domów z budowlańcem, z którym już nie współpracujemy, było nam ciężko wtedy iść do przodu. bardzo pomocny był jasno wytyczony cel. czasem słyszy się, ze inwestowanie w nieruchomości to pasywny przychód, że możesz sobie siedzieć na plaży i sączyć drinki a twoje imperium nieruchomości generuje ci zyski co miesiąc. tak – to jest możliwe! zanim jednak to się stanie trzeba włożyć ogromną pracę. rezygnujesz wtedy z wakacji, bo okazuje się, że dwa tygodnie na Goa to akurat depozyt na dom, nie kupujesz sobie fajnego ciucha co sezon. często siedzisz na telefonie z ludźmi, których trzeba codziennie poganiać, sprawdzać. jest to męczące, ale przynosi oczekiwany efekt.

cO WAS uMAcNIA W TyM, ŻE NIE POddAJEcIE SIę MIMO TRudNOścI?

wspomniany, jasno określony cel. wiemy,

że rodzina jest dla nas najważniejsza, a to, co teraz robimy pozwoli nam w niedalekiej przyszłości mieć więcej czasu dla siebie i dla dzieci. czasami tęsknimy za weekendowym ‘nicnierobieniem’, ale wiemy, że z każdym kolejnym domem jesteśmy bliżej celu. mamy dookoła siebie dużo osób, które nie rozumieją tego, co robimy. te same osoby w rozmowach przyznają, ze tęsknią za swoimi dziećmi, które widują tylko wieczorem przed spaniem lub w weekendy. to jest właśnie to, co nas napędza: my chcemy inaczej! chcemy być obecni w życiu naszych dzieci, chcemy spędzać czas ze sobą, z przyjaciółmi i rodzinami.

cZy MAcIE SWOJE STAŁE RyTuAŁy MAŁŻEŃSKIE, KTóRE JEdNOcZą WASZ ZWIąZEK?

oczywiście! nie o wszystkich możemy opowiedzieć, ale jest kilka ‘drobiazgów’, którymi możemy się podzielić. odkąd jesteśmy razem mówimy sobie przynajmniej raz dziennie, że się kochamy. niby mała, prosta rzecz, a czasem trudno jest tak szczerze i z miłością powiedzieć tej drugiej osobie ‘kocham cię’. szczególnie, jeśli wcześniej mieliśmy jakąś

sprzeczkę. zawsze też, gdy jedno z nas robi sobie herbatę, bez pytania przyrządza drugiej osobie. dla nas oznacza to, że o sobie myślimy. kolejny rytuał to obowiązkowy pocałunek na dobranoc. przed snem zawsze staramy się znaleźć czas, żeby porozmawiać o tym, co nam leży na sercu i zakończyć dzień bez gniewu czy złych emocji.

NA KONIEc POPROSIMy O PORAdę. ISTNIEJE WIElE KONFERENcJI PT. JAK KuPIć NIERuchOMOść bEZ WKŁAdu WŁASNEGO, lub O POdObNEJ TEMATycE. PO cZyM POZNAć, ŻE dANE SZKOlENIE JEST WARTOścIOWE I NIE będą TO PIENIądZE WyRZucONE W bŁOTO?

rzeczywiście, na rynku jest dużo osób i firm oferujących szkolenia w tym zakresie. jeśli chcemy rozpocząć inwestowanie w nieruchomości musimy określić sobie ile czasu możemy poświęcić na te działania, jakie mamy fundusze, jaką strategię chcemy obrać. można skupić się na zakupie pod wynajem, wynajmie domów na pokoje, naobrocie nieruchomościami, na podnajmie

długo, lub krótkoterminowym, i wtedy rozejrzeć się jakie szkolenia w tej tematyce są oferowane. warto zwrócić uwagę na sposób, w jaki trenerzy przekazują wiedzę. czy są to spotkania na zasadzie 100 osób w sali i prowadzący, który ma na koniec dnia 15 minut na pytania, czy jest może więcej czasu na konsultacje. my przeszliśmy różne typy szkoleń: od takich prowadzonych przez dużą firmę w Uk, gdzie poznaliśmy podstawy inwestowania, ale oprócz nas na sali było około sto osób – nikt nie rozmawiał z nami konkretnie o naszej sytuacji! mieliśmy też trzydniowe szkolenie z mentorem, który przeanalizował naszą sytuację i doradził, co powinniśmy zrobić aby szybko osiągnąć nasze cele. w końcu, gdy rozszerzaliśmy naszą strategię, poznaliśmy specjalistę, który nie dość, ze usiadł z nami i wytłumaczył teorię, to również pokazał w praktyce jak inwestować i rozmawiać z agentami. jedno jest pewne: jeśli ktoś mówi, że nieruchomości to szybki i łatwy sposób na generowanie gotówki, a za rok będziecie siedzieć na plaży i opalać się z pasywnym dochodem – trzeba uciekać jak najdalej!

zapytaliśmy natomiast naszych kursantów, dlaczego wybrali nas na konsultacje: to, że, jesteśmy rodziną inwestorów, że mamy podobne zasady i sposób nie tylko na prowadzenie biznesu, ale też na życie – to dla nich jest najważniejsze.

ROZMAWIAŁ: PAWEŁ KONOPSKImisja 52

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

BELIEVEnajnowsza płyta Amen AdoraMus

15 autorskich utworóworaz bonus track

dostępna na amenadoramus.com

gościnnieRafał Brzozowski Marcin JajkiewiczKamil Franczak Weronika Skalska

POlEcAMy dObRą

PŁyTę

AMEN AdORAMuS EMIGRANcI NAJWyŻSZEMu

to polonijny zespół ccm (contemporary christian music), który z końcem 2015 r. rozpoczął swoją działalność na terenie wielkiej brytanii i nadal rozwija się pod kierownictwem romana licznerskiego.

obecnie amen to 25 chórzystów i 15 instrumentalistów, a wszystkich łączy pasja do muzyki, zapał i przekonanie, że można grać i śpiewać o bogu w estetyce zrozumiałej dla współczesnego człowieka.

po bardzo dobrym przyjęciu zespołu przez angielską polonię i pierwszych sukcesach w polsce (główna nagroda kryształowa barka na Festiwalu twórczości chrześcijańskiej alleluja czyli Happy day), amen oddaje do waszych rąk drugą już, tym razem autorską płytę.

można na niej znaleźć elementy muzyki rock, soul, pop, gospel, a nawet kilka utworów w brzmieniu jakby z musicalu. belIeVe to różnorodna w formie i treści, opowieść o relacjach człowieka wierzącego z najwyższym. człowieka poszukującego, pełnego refleksji, pytającego, takiego jak wielu z nas... I choć patrzy on przez swoje ludzkie okulary i nieraz pyta - gdzie on jest? - to wierzy, bo bez wiary jaki byłby sens?

https://psalm18.pl/sledztwo-setnika

BELIEVEnajnowsza płyta Amen AdoraMus

15 autorskich utworóworaz bonus track

dostępna na amenadoramus.com

gościnnieRafał Brzozowski Marcin JajkiewiczKamil Franczak Weronika Skalska

https://www.amenadoramus.com/pl/sklep

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

KWESTIONARIuSZ MAŁŻEŃSKI

POZNAJMy SIę

NA POcZąTEK PROSZę, PRZEdSTAWcIE SIę:

Izabela i łukasz pichola

W POdRóŻ POślubNą POJEchAlIścIE dO…

Hiszpanii na costa bravę.

W KTóREJ SyTuAcJI TWóJ MąŻ MOcNO cI ZAIMPONOWAŁ?

kiedy podjął decyzję pracy nad sobą w programie „12 kroków”

byŁEś duMNy ZE SWOJEJ ŻONy, Gdy…

Urodziła naszego syna po 10 godzinach bólu.

cZyM ZAJMuJEcIE SIę Z PASJI, PO GOdZINAch PRAcy?

Iza angażuje się w promocję weekendów małżeńskich – warsztatów dla małżeństw. Interesuje się też psychologią i arteterapią, czyli terapią poprzez sztukę. coraz więcej czyta również artykułów o wychowaniu. łukasz rysuje, czyta komiksy (ma pokaźną kolekcję), ale i książki o innej tematyce. ostatnio też zainteresował się concept art.-em.

KIESZONKOWE dlA dZIEcI: TAK, cZy NIE? uZASAdNIJcIE PROSZę.

po krótkiej rozmowie doszliśmy do wniosku, że oboje jesteśmy na „tak”, ponieważ kieszonkowe uczą gospodarowania pieniędzmi, planowania, zbierania na jakiś konkretny cel. Iza dodaje, że najpierw chciałaby nauczyć dziecko, by potrafiło wytyczyć sobie cel. wydawanie pieniędzy dla wydawania nie jest zbyt mądre.

OSTATNIO PRZEcZyTANA KSIąŻKA, TO…?

Iza: „boży coaching”, łukasz „Gra o tron”.

cIEKAWE MIEJScE NA WycIEcZKę, KTóRE MOŻEcIE POlEcIć INNyM.

oboje zakochaliśmy się w krecie – greckiej wyspie, więc polecilibyśmy każdy jej zakątek. było to pierwsze miejsce, gdzie pojechaliśmy na wspólne wakacje, więc mamy też ogromny sentyment i mnóstwo wspomnień z nimi związanych. braliśmy tam udział w reklamie komercyjnej hotelu. zostaliśmy wzięci „z łapanki”.

cZy MAcIE SWOJE RyTuAŁy MAŁŻEŃSKIE, KTóRE JEdNOcZą WASZ ZWIąZEK?

tak, każdego 17-go dnia miesiąca świętujemy miesięcznicę naszego poznania. ostatnio liczyliśmy, ile miesięcy się znamy i wyszło ponad 50. Iza w tym dniu robi kolację. staramy się dużo świętować. widzimy, że to nas scala.

WASZ SPOSób NA POGOdZENIE SIę PO KŁóTNI?

jako że oboje jesteśmy dosyć uparci, temperamentni i przywiązani do swoich racji, to często się ścieramy. sposób na pogodzenie? zdecydowanie spokojna rozmowa, w której przedstawiamy jak widzieliśmy daną sytuację. obowiązkowo przeprosiny. doświadczamy, że jeśli jest z naszej strony chęć pogodzenia się, to szybko zapominamy o przykrościach i mądrzejsi idziemy dalej przez życie. staramy się nie kłaść spać pokłóceni. niestety, nie zawsze się to udaje.

cENNA hISTORIA Z WASZEGO ŻycIA, KTóRA MOŻE być dlA INNych INSPIRAcJą, WSKAZóWKą lub POMOcą.

poznaliśmy się na katolickim portalu randkowym przeznaczeni.pl. jesteśmy naprawdę z totalnie różnych światów, więc po pierwszym spotkaniu nie zanosiło się na nic poważnego. później były kolejne i chęć poznania świata tej drugiej osoby przeważyła. do dzisiaj po tym doświadczeniu staramy się nie szufladkować ludzi. pracujemy nad tym, żeby widzieć więcej plusów niż minusów w tych różnicach. to uczy postawy wdzięczności, a ta prowadzi do większej satysfakcji ze związku. jeśli moglibyśmy coś komuś doradzać to: „dajcie sobie szansę, inność drugiej osoby może być dla ciebie błogosławieństwem”

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

bARdZO lubIę Tę cZęść PRZySIęGI, SKŁAdANEJ SObIE PRZEZ

MAŁŻONKóW W cZASIE ZAWIERANIA SAKRAMENTu MAŁŻEŃSTWA. NA POcZąTKu TREścI PRZySIęGI JEST SŁOWO „MIŁOść” I dOśWIAdcZENIE WSKAZuJE, ŻE NAJWIęKSZE MOŻlIWOścI REAlIZAcJI PRZyRZEKANEJ SObIE MIŁOścI Są WŁAśNIE NA PŁASZcZyźNIE TRWANIA dO KOŃcA.

NIE OPuSZcZę cIę AŻ dO śMIERcI

https://www.krlradio.com/sklep/misja-52/plakat-7-zasad-dzieci-madrosc-finanse/

Rozumienie słów „…nie opuszczę cię aż do śmierci”, jako dozgonność, jest tylko częścią

tej treści. owszem, bardzo ważne, szczególnie w obecnych czasach, staje się przypominanie, że zawarcie związku małżeńskiego, łączy ze sobą dwoje ludzi na całe życie. nie można się z tego zobowiązania wycofać po kilku latach, po dostrzeżeniu wad współmałżonka, po wejściu w stan kryzysu jedności. z ogromną łatwością dopuszczamy do siebie myśli o rozstaniu, o rozwodzie, ulegając czasami podpowiedzią: „dlaczego tak się z nim (nią) męczysz, odejść o niego, zostaw go, wyrzuć go, daj sobie spokój, masz prawo do szczęścia” itp. w obliczu rozszerzania się „mentalności rozwodowej”, nastąpiła degradacja wartości trwałości i nierozerwalności związku małżeńskiego. trzeba w tych okolicznościach przypominać, że zawarcie małżeństwa to wielka odpowiedzialność za siebie, to bycie na dobre i na złe, nawet, jeśli współmałżonek znacznie zmieni swoje usposobienia, zachowania.

niezmiernie istotne w rozważanej przez nas części zobowiązania małżeńskiego jest i to, że bardzo mocno zakorzenia się ona w wieczności. jest pomostem pomiędzy doczesnością, a wiecznością. owe słowa rozumieć musimy i

w takim znaczeniu: „nie opuszczę cię, nawet, jak będziesz martwy duchowo, jak będziesz się „babrał” w grzechach, jak odejdziesz ode mnie, zdradzisz, porzucisz, nie dopuszczę do twojej śmierci duchowej, do twojego potępienia”. w sakramentalnym związku małżonkowie przyjmują na siebie odpowiedzialność za zbawienie najbliższej osoby. w sytuacjach zdrad, porzuceń, odejść, współmałżonek pokrzywdzony, pozostający wiernym wobec boga, wobec przysięgi, rozpoczyna trudną drogę walki o zbawienie grzeszącego, zagubionego, „umarłego”. jest to bardzo trudna logika, boża ekonomia, ale zarazem wspaniała. oczywiście nade wszystko musimy starać się rozwijać miłość i jedność w małżeństwie, podejmować szereg wspólnych działań z płaszczyzny duchowego rozwoju, ale jeśli dojdzie do zakłócenia i to w tym najwyższym stopniu, małżeństwo nie jest skazane na przegraną. jeden ze współmałżonków przejmuje na siebie ciężar odpowiedzialności za zbawienie, za życie wieczne i ma na tej płaszczyźnie wielkie możliwości. tu najmocniej uwidacznia się, ma szansę się realizować, sakramentalność związku. jest to postawa bardzo trudna, ale możliwa. potwierdzeniem niech będzie poniższe świadectwo:

„Diagnoza postawiona przez lekarzy była straszna: bardzo mocno rozwinięty nowotwór, natychmiastowa operacja. Kiedy się przebudziłam usłyszałam jak lekarz powiedział do innego lekarza: czegoś takiego jeszcze nie widziałem. Potem było wszystko: chemia, naświetlania, załamanie się, bunt, obraza na Boga. I ciągle ten straszy ból, szczególnie po naświetleniach. Określam go w ten sposób: jeż w moim brzuchu napręża swoje kolce. Strasznie boli, trudno wytrzymać. Trwa to już 12 lat. Nie powinnam już żyć.

Dziś wiem, po co żyję. Mąż odszedł ode mnie po

czternastu latach małżeństwa. Pracował w milicji. W czasie ciąży zachorowałam na chorobę, z której zdiagnozowaniem lekarze mieli duże problemy. W szpitalu przeleżałam trzy miesiące. I właśnie wtedy pojawiła się tamta kobieta. Zostałam z synkiem. On założył nową rodzinę, miał jeszcze z nią dwoje dzieci. Jednak nie było mu dane pocieszyć się życiem. Zaraz po przejściu na emeryturę przeżył rozległy zawał, potem drugi, po którym zszedł z tego świata. Kiedy nas zostawił czułam, że cały mój świat zawalił się. Bardzo go kochałam. Przez jakiś okres walczyły we mnie dwa skrajne uczucia: kochałam go i nienawidziłam. W międzyczasie zmarli też moi rodzice. Nie było łatwo.

Po pogodzeniu się z nowotworem i powrocie do Boga bardzo mocno prosiłam Go, żebym mogła jeszcze żyć dla syna. Chciałam, aby skończył studia, usamodzielnił się. W tej intencji ofiarowałam całe moje cierpienie. Dziś cieszę się jego dojrzałością, odpowiedzialnością. Ma dobrą pracę, nieźle zarabia. Mieszkamy razem, ale ma już narzeczoną i planują ślub. Ja wiem, że żyje na kredyt. Jestem coraz słabsza, a bóle się nasilają. Jednak od jakiegoś czasu całe moje cierpienie ofiarowuje za mojego nieżyjącego męża. Mam jakieś bardzo mocne wewnętrzne odczucie, że muszę jeszcze żyć i cierpieć, aby on mógł być zbawiony. Może potrwa to jeszcze kilka tygodni, miesięcy, może lat. Bóg jeden raczy wiedzieć. Ja jednak nie mam wątpliwości, czemu służy moje cierpienie i takie życie. Może to kogoś dziwić, ale tak bardzo chcę mu pomóc, że pragnę jeszcze cierpieć. Wiem, że jak zejdę z tego świata, to spotkamy się w niebie i on mi podziękuje za tę ofiarę. Czekam na ten moment. Już dawno przestałam go nienawidzić i teraz chyba znowu go kocham, ale jest już zupełnie inna miłość. Ela.”

bardzo często po zdradzie i odejściu współmałżonka ten zdradzony po jakimś okresie

także wchodzi w uczuciowe i intymne relacje z inną sobą, mając czasami nawet przekonanie, że tak trzeba, że coś się od życia jeszcze należy. często najbliższa rodzina podpowiada takie rozwiązanie: „znajdź sobie innego (inną), nie musisz się tak męczyć”. nie jest to postawa wierności słowom: „…nie opuszczę cię aż do śmierci”. co trzeba wówczas zrobić? trwać w samotności do końca życia! każde cierpienie, wynikające ze zranienia, upokorzenia, samotności, trudu wychowywania dzieci, ofiarować za niego (za nią). on odszedł, ale ty zostajesz i dalej idziesz do przodu, pamiętając, że życie doczesne jest tylko wstępem do wieczności. te kilkanaście, kilkadziesiąt lat cierpienia jest niczym w stosunku do wieczności. tak, ta gra toczy się o wieczność, twoją i jego (jej). jest to dzisiaj bardzo niepopularna prawda, ale mówimy o przysiędze wypowiadanej w czasie zawierania sakramentu małżeństwa, w kościele, wobec świadków, szafarza i samego boga.

w wypowiadanych do siebie nawzajem słowach przysięgi bardzo ważną częścią jest zakończenie: „tak mi dopomóż boże wszechmogący, w trójcy jedyny i wszyscy Święci”. a no właśnie. na płaszczyźnie ludzkich kalkulacji takie rozumienie przyrzekanych słów zawiera w sobie niedorzeczność. męczyć się przez dużą część życia i jeszcze te wszystkie trudy, ofiary, przyjmować za krzywdzącego? to nie ma sensu, tego nie można zrozumieć i zrealizować. bez boga nie można, ale z nim wszystko jest możliwe. po odejściu, po zdradzie co jakiś czas sms: „kocham, wybaczam, czekam”. jak najczęściej do spowiedzi, do komunii i w czasie modlitwy, adoracji nękać boga słowami: „boże, nie wytrzymuje, pomagaj, chcę wytrwać, muszę wytrwać”. I tak do końca ziemskiego życia. a tam, u dobrego ojca, na „zielonych pastwiskach”,

uklęknie przed tobą ten mąż marnotrawny i będzie całował twoje stopy i przepraszał, i dziękował, za to, co dla niego uczyniłaś. MIEcZySŁAW GuZEWIcZOd 32 lat żyjący w małżeństwie, ojciec trojga dzieci. Doktor habilitowany teologii biblijnej i pastoralnej, członek –konsultor Rady d/s Rodziny Konferencji Episkopatu Polski. Jest autorem licznych publikacji i opracowań z zakresu problematyki małżeństwa i rodziny, wychowania. Prowadzi rekolekcje, konferencje i prelekcje.

.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

JAK TO JEST, ŻE W NIEdZIElę RANO śPIEWAJąc W KOścIElE, cZuJę SIę

TAKA NATchNIONA, JAKbyM lATAŁA NA chMuRZE, PO cZyM WSIAdAM Z MęŻEM dO AuTA I lEdWO cO PRZEJEdZIEMy 500M, A JA MóWIę dO NIEGO cOś NAPRAWdę NIEMIŁEGO?! AlbO MAM NAPRAWdę dObRy cZAS SAM NA SAM Z bOGIEM, cZyTAM W bIblII O TyM, ŻE MAM W SObIE JEGO POKóJ I RAdOść, PO cZyM 10 MIN PóźNIEJ OdbuRKuJę cOś dO MęŻA I NARZEKAM NA MINIONy dZIEŃ?

bycie żoną o pozytywnym, łagodnym nastawieniu (i języku!) jest dla mnie

naprawdę trudne. czasem czuję, że to jest dla mnie wyzwane wielkie jak góra, na którą, choć staram się i próbuje ze wszystkich sił, za nic nie udaje mi się wspiąć. ale dlaczego, panie –

KROKI, KTóRE RATuJą MOJE MAŁŻEŃSTWO3

pytałam Go wczoraj. przecież chcę. przecież proszę cię o pomoc. próbuje trzymać mój cięty język za zębami, ale tak często moje usta przejmują kontrolę i mówią nie to, co buduje i zachęca mojego męża, a wprost przeciwnie.

dziś rano przeczytałam coś, co było odpowiedzią na wołanie mojego serca o pomoc. to było przypomnienie o tym, jak wielką moc mają nasze myśli.

czy wiecie o tym, że każda nasza myśl jest rejestrowana przez mózg? a im częściej dana myśl powtarza się w naszej głowie, tym bardziej „wpisuje” się w jego pamięć. niesamowite, prawda?znacie ten werset:

„Przemieńcie się przez odnowienie umysłu swego”?

zawsze, kiedy to czytałam, myślałam sobie – no dobra, ale jak ja mam się przemienić? jak mam stać się taką żoną, jaką chcę być? jak mam przemienić swój umysł, żeby z moich ust przestały wychodzić okropne rzeczy? ale po tym, co przeczytałam wczoraj o naszym mózgu i myślach, spojrzałam na ten werset w zupełnie nowym świetle.zawsze wiedziałam, że kiedy przyjęłam jezusa do swojego serca, on zamieszkał we

http://www.activehappymama.com/gift

https://www.misja52.com/sklep/

mnie. dzięki temu mam w sobie jego moc i pomoc ducha Świętego, który mnie odnawia i przemienia, tak, że dzisiaj mogę powiedzieć, że jestem lepsza żoną i kobietą niż byłam kilka lat temu.ale bardzo wiele zależy od nas. od tego czy chcemy i prosimy Go o pomoc w stawaniu się lepszą mamą/żoną/kobietą. musimy też zdać sobie sprawę, że o nasze serca rozgrywa się brutalna walka. ktoś bardzo nie chce, żebyśmy żyli „w obfitości”, żebyśmy cieszyli się tym wszystkim, co przygotował dla nas bóg, żebyśmy mogli żyć z radością.

NIc dZIWNEGO WIęc, ŻE PRZychOdZą NAM dO GŁOWy

TAKIE MyślI:

„Mam już dosyć tego wszystkiego”.

„Nie mam już siły walczyć o moje małżeństwo”.

„Po co się starać, skoro nikt i tak tego nie docenia”?

„Moje marzenia już nie się spełnią”.„Gdybym tylko miała takiego męża jak

XYZ…”.

„On nic nigdy nie robi tak jakbym chciała”.

WWW.SIODMA9.PL Siodma9 siodma9_pl

http://siodma9.pl/

problem polega na tym, że najczęściej nasze myśli nie pozostają tylko myślami. bo jeśli coś jest w naszej głowie to jest i w naszym sercu. I choćbyśmy się nie wiem jak starali, prędzej czy później ta myśl ujrzy „światło dzienne” – czyt. zostanie przez nas wypowiedziana na głos.

czy to do naszego męża, czy do przyjaciółki, czy do koleżanki w pracy… a kiedy już zostanie wypowiedziana raz, dwa, trzy razy… to prędzej czy później staje się rzeczywistością. jasne, że to niemożliwe, żeby zawsze mieć dobre, pozytywne, budujące myśli. jesteśmy ludźmi. negatywne myśli zdarzają się każdemu. ale co robimy, żeby te myśli nie stały się częścią nas? żeby nie wpłynęły na to kim jesteśmy, jaką mamy postawę na co dzień i jak odnosimy się, np. do męża?

TRZy KROKI, KTóRE RATuJą MOJE MAŁŻEŃSTWO

1ZdAJ SObIE SZybKO SPRAWę, ŻE TA Myśl NIE JEST dObRA

dlaczego? bo jeśli jest negatywna, jeśli nie ma w niej miłości to znaczy, że na pewno nie pochodzi od boga. bo nie jest prawdą. bo nie buduje nas ani naszych najbliższych, kiedy

już wyjdzie z naszych ust. a co nie pochodzi od niego, pochodzi od tego, który chce nas zniszczyć – to jest ta duchowa walka, która się toczy o nasze serce i nasze życie.

2OdRZuć Tę Myśl

„Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy bożej; nim też unicestwiamy złe zamysły. I wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu boga, i zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo chrystusowi” (2 kor 10, 4-5). mówiąc krótko – odrzucamy jak najszybciej każdą złą, negatywną myśl jako taką, która nie pochodzi od boga. dzięki niemu mamy w sobie siłę, żeby to zrobić. odrzuć ją jak najszybciej zanim zawładnie nad twoimi myślami, zepsuje ci humor i nastawienie. nie idź za nią! wiesz, że nic dobrego nie wniesie w twoje małżeństwo, twoje relacje i twój dzień.

3WyPEŁNIJ SWóJ uMySŁ TyM, cO dObRE, ŻEby TE MyślI NIE

WRAcAŁy

„wreszcie, bracia (i siostry!), myślcie tylko o tym, co prawdziwe, co poczciwe, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co chwalebne,

co jest cnotą i godne pochwały” (Filipian 4, 8). jeśli wypełnimy umysł tym, co dobre, jeśli wyrysujemy mnóstwo pozytywnych „ścieżek” w naszej pamięci dobrymi myślami – to „zaprogramujemy” nasz umysł do tego, żeby po te właśnie myśli sięgał, żeby to one „rządziły” w naszej głowie. a wtedy zostanie już w nim mniej miejsca na niszczące, negatywne myśli.

JAK MOŻEMy WyPEŁNIć NASZE MyślI TyM, cO dObRE?

czytając jego słowo i wartościowe książki. słuchając mądrych wykładów i podcastów, chrześcijańskiej muzyki. otaczając się ludźmi, którzy nas zachęcają, a nie ściągają w dół, którzy nie plotkują.

mów pozytywnie. kiedy rozmawiasz z przyjaciółką, zamiast mówić „mój mąż nigdy nie pomaga mi w domu”, to wymień jedną rzecz, którą robi bardzo dobrze (jestem pewna, że znajdziesz jedną rzecz!).

kiedy mówisz o swoich dzieciach, zamiast mówić „już się boję, kiedy będą nastolatkami”, powiedz „wierzę, że moje dzieci wyrosną na mądre nastolatki, z którymi będę mieć dobrą relację”.

kiedy wypowiadamy pozytywne słowa nad naszym życiem i życiem naszej rodziny, one stają się częścią nas i naszego myślenia. a kiedy nasz umysł będzie wypełniony dobrymi, budującymi myślami – będzie to słychać w sposobie jak mówimy i zwracamy się do naszych najbliższych.

przy moim silnym charakterze i ciętym języku – to jest coś to dosłownie ratuje moje małżeństwo. mam jeszcze do przebycia daleką drogę. ale całe szczęście nie jestem na tej drodze sama!

Marta Barnert – warzechaautorka bloga www.zonaiMaz.coM na któryM insPiruje innych do budowania takiego małżeństwa, jakim zaplanował je bóg.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

NAJcZęścIEJ WSPóŁMAŁŻONKA cZyNIMy OdPOWIEdZIAlNyM

ZA NASZE SZcZęścIE I NAWET NIEśWIAdOMIE chcEMy GO dlA SIEbIE JAKO TEGO, KTóREGO MIŁOść ZAPEŁNI NASZE dEFIcyTy W MIŁOścI. NIEśWIAdOMIE cZyNIMy GO NASZyM OSObISTyM I PRyWATNyM bOGIEM

Pracując z parami doszedłem do wniosku, że większość problemów w relacjach wynika

z niewłaściwego podejścia i nastawienia. wchodząc w małżeństwo mamy tak nierealne

REWOlucJA W KOchANIu

M I e j S c e n a

twoją r e k l a m ę

[email protected]

wyobrażenia o tym, jak będzie ono wyglądało, że to tylko kwestia czasu, aż rąbnie to wszystko o ziemię! najczęściej współmałżonka czynimy odpowiedzialnym za nasze szczęście i nawet nieświadomie chcemy go dla siebie jako tego, którego miłość zapełni nasze deficyty w miłości. nieświadomie czynimy go naszym osobistym i prywatnym bogiem. dlatego stworzyłem kurs, z którym nauczysz się właściwej relacji, zrozumiesz, dlaczego ci źle i który pomoże ci dokonać zmiany w sobie. przeczytaj, co o kursie mówią jego uczestnicy:

Ten kurs uczy dojrzałego podejścia do związku, pomaga rozprawić się z nierealnymi oczekiwaniami, odzwyczaja od przekonania, że „jeśli on/ona się zmieni” to wszystko się w naszym związku zmieni na lepsze, oducza postawy roszczeniowej i inspiruje do głębokich szczerych rozmów z współmałżonkiem. Iza

Inspirujący kurs. Motywujący do pracy nad sobą. Zmieniając własne myślenie o sobie, swoich potrzebach i miłości, zaczynamy ubogacać naszą relację z mężem czy żoną. Justyna

To nie był łatwy kurs dla mnie... Zupełnie inaczej postrzegałam miłość. Jestem ponad dwa tygodnie po kursie i treści z niego wciąż we mnie pracują.

Nauka wdzięczności czasami jest bardzo trudna, ale możliwa dzięki technikom przedstawionym w kursie. Katarzyna

zapraszam cię do pracy nad sobą na kursie „kochać lepiej”, dla dobra twoich relacji!

bRAT PIOTR ZAJącZKOWSKI - kapucyn, terapeuta małżeński, organizator Weekendów Małżeńskich. www.weekendmalzenski.pl

http://www.weekendmalzenski.pl

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

KIEdy MóJ MAluSZEK SKOŃcZyŁ 6 MIESIęcy

RuSZylIśMy Z POdAWANIEM NOWych PROduKTóW. lEcZ PRZyZNAM SIę – Od cZWARTEGO MIESIącA cO JAKIś cZAS dAWAŁAM Mu cOś lIZNąć, cOś PRZEŁKNąć. POWINNAM POcZEKAć – NIE

cZAS Z dZIEcKIEM

ROZSZERZANIE

dIETy

ZRObIŁAM TEGO, MóJ bŁąd, WG NAJNOWSZych ZAlEcEŃ NIE JEST WAŻNy ROdZAJ KARMIENIA (MlEKO MAMy lub MlEKO MOdyFIKOWANE) – I TAK POWINNO SIę OdcZEKAć W OKOlIcE KOŃcA PIERWSZEGO PóŁROcZA. JEdNAK SAMA uSTAlIŁAM SObIE TAKą MAŁą TEORIę, ŻE IM WIęcEJ dElIKATNIE POSMAKuJE, TyM WIęcEJ I SZybcIEJ będZIE MóGŁ SIęGAć Z NASZych ObIAdóW PO SKOŃcZONyM SZóSTyM MIESIącu.

Uważam za super ważną sprawę nie podawanie żadnych cukrów ani soli, polepszaczy, konserwantów, niepotrzebnych dodatków. I chociaż zewsząd słyszę tylko: „jak można dawać nie posłodzony jogurt, jak można nie dawać słodzonych soczków” – trzymam się tego. budujemy zdrowe nawyki żywieniowe, a także odporność tak ważną w niedługim czasie około przedszkolnym. do ważnych nawyków wprowadzam też picie wody po każdym posiłku stałym z kubeczka. Idzie nam różnie, ale wiem, że dzięki temu nasze smoczkowe dziecko szybko nauczy się

pić samo z kubka i nie będzie potrzebowało kubków niekapków czy bidonów. wytrzymamy trochę bałaganu, ale myślę, że szybko zaowocuje to świetnym rozwojem malucha. wprowadzamy też rutynę. mleko na żądanie, posiłki stałe o różnych godzinach. na razie dwa. po dziewiątym miesiącu zwiększymy do trzech. co ważne, nie powinny one wyprzeć mleka. dawne teorie już poszły w zapomnienie, że dziecko ma jak najwięcej zjadać. mleko do skończenia pierwszego roku życia jest najważniejszym i najbardziej wartościowym posiłkiem. powinno się kontynuować karmienie mlekiem do drugiego roku życia, ale rzeczywiście wtedy już jako dodatek do posiłków stałych. przy wprowadzaniu nowych produktów kierujemy się zasadą, że im mniej na początku, tym lepiej. jednego produktu wystarczą 2-3 łyżeczki dziennie. obserwujemy przez kilka dni czy nie pojawi się reakcja alergiczna. najlepiej, gdyby nowe produkty wprowadzać pojedynczo dziennie, wtedy łatwiej zdecydować co dziecko uczuliło. jeśli decydujemy się na słoiczki, zwracajmy uwagę na skład, niech nie ma polepszaczy tylko obciążających delikatny żołądek, a dziecko nie pozna naturalnych składów. jeśli chcemy od początku sami

gotować przyjrzyjmy się owocom, warzywom, jajkom skąd pochodzą. może warto poszukać po wsi gospodarza, znajomego – znając pochodzenie produktów będziemy pewniejsi o zdrowie naszych maluchów. pamiętajmy zaopatrzyć się także w osprzęt – miseczki, łyżeczki, a najważniejsze – śliniaki lub fartuszki. na pewno się przyda!

Maria włodarczakżona i mama. z wykształcenia Historyk

arcHiwista. zajmuje się dekoracją karnetów ślubnycH. interesuje się

genealogią. miłośniczka spacerów, murakamiego, Queen i spokojnego życia.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

W OSTATNIM MIESIącu ObIEcAŁAM WAM POMySŁ,

NA SPędZENIE WSPólNIE cZASu, MNIEJ bRudZący NIŻ cIEcZ NIENEWTONOWSKA I OTO dZISIAJ TAKI będZIE.

jak już wiemy, czas jaki spędzamy z maluchami jest bardzo ważny. one przede wszystkim

uczą się w realnych sytuacjach, kontekstach i w tak zwanym wymiarze 3d.

cZAS Z dZIEcKIEM

W KuchNI TEŻ MOŻNA SIę śWIETNIE bAWIć cZylI PRZEPIS NA dZIEcINNIE PROSTE cIASTKA OWSIANE

podglądając nas odkurzających mieszkanie, zapewne zapragną się dołączyć. widząc w naszych rękach pilota od telewizora, będą robiły wszystko aby znaleźć się w jego posiadaniu – i na nic nasze prośby aby tego nie robiły. podobnie z telefonami czy nożami kuchennymi. to co zaobserwują zechcą spróbować. bardzo zależy im na byciu częścią naszego „dorosłego” świata. szczególnie widać to u dwulatków, zrobią wszystko aby być blisko nas, aby spędzać z nami czas, aby odkrywać, poznawać i uczyć się.Uważam, że wspólne gotowanie (oczywiście w granicach zdrowego rozsądku) jest bardzo fajnym pomysłem spędzania ze sobą czasu.w przepisie jaki dzisiaj przygotowałam mogą już pomagać małe dzieci. jeśli twój maluch potrafi trzymać w rączce zabawkę i siedzi samodzielnie, to na pewno może też mieszać w misce potrzebne składniki.dodatkowo upieczecie zdrowe, przepyszne ciasteczka, które umilą wam kolejne dni.

A OTO PRZEPIS (MuSZę dOdAć, ŻE STAŁAM SIę JEGO POSIAdAcZKą dZIęKI MOJEJ MAMIE).

POTRZEbuJEMy:

• 1,5 szklankI płatków owsIanycH,

• jedneGo banana,

• łyżeczkę proszkU do pIeczenIa,

• jedno jajko (można dodać kolejneGo banana w zastępstwIe, lUb 3 łyżkI masła orzecHoweGo, lUb jedno awokado – GotowanIe to trocHę taka alcHemIa wIęc jeŚlI nIe macIe czeGoŚ pod ręką to często znajdzIe sIę Inny prodUkt, który GodnIe zastąpI ten podany w przepIsIe),

• GarŚć rodzynek I/ lUb żUrawIn,

• jedno starte jabłko, lUb odrobIna sokU jabłkoweGo, ewentUalnIe 2 łyżkI mUsU jabłkoweGo – ten składnIk można ŚmIało omInąć,

• dwIe łyżkI dowolneGo tłUszczU, ja zawsze dodaję olej kokosowy, ale na maŚle – nawet takIm bez laktozy wycHodzą równIe dobre.

I cO NAlEŻy ZRObIć:

zaangażować naszego malucha/przedszkolaka.

można wspólnie odmierzać produkty, jednocześnie je ważąc, zapisywać liczby – lekcja matematyki jak znalazł. można wypisać nazwy produktów i pokazać w ojczystym i/lub obcym języku. możemy również przygotować

wszystko i poprosić o wymieszanie – tu połączymy zajęcie z rozwojem manualnym. jak widzicie kombinacji jest wiele i tak naprawdę wszystko zależy od tego w jakim stopniu chcecie się w ten twórczy proces zaangażować. dla malucha to będzie jak zajęcie nie z tej ziemi. pomiesza, pobawi się a efektem końcowym będą cIastka!

następnie rozgniatamy banana widelcem i wrzucamy do miski z pozostałymi składnikami. mieszamy (tu niezastąpioną pomocą będą małe, silne dłonie).

wykładamy na papierze do pieczenia i wkładamy do rozgrzanego do 180 stopni piekarnika na 15-20 minut. po tym czasie powinny być zarumienione na brzegach. robiąc je pierwszy raz polecam sprawdzanie co 5 minut – każdy piekarnik jest inny a przecież nie chcemy aby spaliły się nam dziecinnie proste ciasteczka? prawda?

życzę więc smakowitego czasu razem i pozdrawiam.

Marta nosek żona i mama. pedagog, pracuje w przedszkolu w londynie. prowadzi stronę www.Martanosek.Pl gdzie oPoWiada o sWoich insPiracjach.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

JESIEŃ ROZGOścIŁA SIę JuŻ u NAS NA dObRE. ROdZIcE A cZASEM

TAKŻE dZIAdKOWIE ZAcZyNAJą SIę NATOMIAST GŁOWIć, JAK ZAGOSPOdAROWAć dZIEcIAKOM JESIENNE POPOŁudNIA, WEEKENdy A NAWET cAŁE TyGOdNIE, Gdy W MIędZy cZASIE POJAWI SIę PRZEZIębIENIE.

WyKORZySTAJ ZMySŁy

podobnie jak wiosną, chcę was zachęcić, by niecieszącą się powodzeniem jesień intensywnie odkrywać za pomocą zmysłów. do dyspozycji mamy wzrok, słuch, węch, dotyk i smak.

zauważmy więc, jak na przestrzeni kolejnych dni zmieniają się drzewa. obserwujmy zmieniające się kolory, cieszmy oko intensywnymi i ciepłymi barwami. z opadłych, kolorowych liści przygotujcie jesienny bukiet, który wprowadzi atmosferę jesieni do domu.

Gdy słota za oknem, wsłuchajcie się w dźwięki padającego deszczu, uderzającego w szyby,

ANAlOGOWE SPOJRZENIE NA śWIAT

OdKRyJ JESIEŃ

rynnę i parapet. a jak tylko się rozpogodzi, wybierzcie się na spacer poczuć zapachy jesieni i posłuchać, jak szumią liście pod stopami.

obowiązkowo ze spaceru przynieście do domu kilka żołędzi, kasztanów i garść owoców jarzębiny. poczujcie ich kształt, posłuchajcie jakie wydają dźwięki, sprawdźcie, czym pachną? stwórzcie ludziki z żołędzi, kasztanów i wykałaczek. a jeśli macie dostęp do większej ilości kasztanów, pomalujcie kilka na biało i wykorzystując szachownicę zagrajcie w jesienną wersję warcabów.

po powrocie ze spaceru, zasmakujcie w jesiennych smakach. razem z dziećmi upieczcie crumble, najprostszy jesienny deser, czyli śliwki zapiekane pod pierzynką z kruszonki. tego deseru w zasadzie nie można zepsuć. poeksperymentujcie w kuchni przygotowując rozgrzewającą zupę z dyni lub ciasto dyniowe, koniecznie wzbogacone o cynamon!

NOc W bIblIOTEcE

przed nami wielkie święto miłośników książek, bowiem październik nazywany jest miesiącem bibliotek – szkolnych, publicznych, pedagogicznych, kościelnych i wielu wielu innych.

piątego października odbędzie się piąta edycja akcji „noc w bibliotece”. w tegorocznej akcji bierze udział już ponad 1600 bibliotek. nie martwcie się, że nie zdążycie odwiedzić placówki w waszym mieście, bo wydarzenia

towarzyszące są zaplanowane na cały miesiąc. sprawdźcie, jak to wygląda w waszym mieście.

regularnie korzystam ze zbiorów biblioteki w moim mieście. zaczęłam dużo bardziej doceniać zasób wiedzy pracowników, który w mojej opinii jest wręcz nieograniczony. Śmiało pytajcie więc o książki sensacyjne, przygodowe, obyczajowe, które dostosowane są do różnych grup wiekowych. dodatkowo w niektórych bibliotekach można wypożyczyć gry planszowe, wziąć udział w warsztatach tematycznych, grach miejskich lub w spotkaniach autorskich.

pytajcie też znajomych, jaką super książkę mogą wam lub waszym dzieciom polecić i polecajcie książki innym. czytajcie, nie tylko o jesieni.

uNPluGGEd

wiele mówi się o przesileniu jesiennym, spadku formy i jesiennym kiepskim nastroju. tymczasem jesień, przede wszystkim należy polubić. w październiku mamy aż cztery weekendy, wykorzystajcie je, wspólnie spędzając ten czas. zaproście jesień do domu. polubcie się.

PAulINA KANIA mIsja 52

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

cZy WARTO „ZRObIć” SObIE dZIEcKO NA ZGOdę? JAK

ZATRZyMAć GO PRZy SObIE?

w internecie roi się od magicznych trików ratujących upadające związki. czy ta ilość oznacza, że działają? niekoniecznie. raczej pokazuje, że ludzie szukają szczęśliwych relacji oraz sposobów by je mieć. czy zawsze skutecznych?

oczywiście w internecie nie brakuje wartościowych treści, trzeba tylko wiedzieć,

dObRE TREścI W SIEcI

JAK ROZMAWIAć, ŻEby SIę dOGAdAć

gdzie szukać. w tym miejscu chciałabym polecić cykl motyle w brzuchu, na kanale dominikanie.pl. prowadzący monika i marcin Gomułkowie, znani z kanału początek wieczności, opowiadają o swoim małżeństwie i rodzinie. mówią o tym co się u nich sprawdza, a co nie. ogląda się ich z wielką przyjemnością bo są bardzo naturalni, prawdziwi, obalając przy tym negatywny stereotyp katolickiej rodziny.

w szczególności polecam odcinek 4, o poliglotach. tłumaczą w nim, jak mówić do drugiej osoby, żeby dotarło, a przy tym by czuła się kochana. I nie chodzi o częstsze używanie słów typu kochanie, dzióbku czy misiaczku, ale o odkrycie bardzo szczególnego sposobu komunikacji, charakterystycznego dla twojego współmałżonka, tzw. języka miłości.

dopóki dwoje zakochanych ludzi, mówiących w różnych językach, nie nauczą się tego, w którym się rozumieją nie zbudują związku. podobnie jest w relacjach damsko-męskich. nie bez powodu mówi się przecież, że kobiety i mężczyźni są z dwóch różnych planet. Grunt, żeby odkryli i używali języka, w którym będą się czuć zrozumiani. tych języków jest kilka. jak je odkryć? Gdzie można się ich nauczyć? o tym opowiadają monika i marcin.

MałGorzata BindekMisja 52

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

ZASTANAWIAŁEM SIę NIEdAWNO NAd FAKTEM, ŻE NIE TylKO

NASZE dZIEcI ROSNą, AlE My – ROdZIcE – ROśNIEMy RAZEM Z NIMI. KAŻdy Z cZŁONKóW ROdZINy, NIEWAŻNE NA JAKIM ETAPIE WZROSTu I ROZWOJu ObEcNIE SIę ZNAJduJE, dAJE cOś INNyM. dZIEcI ucZą SIę, bO NIE MAJą WyJścIA I WSZySTKO JEST dlA NIch NOWE I dOPIERO „dO OGARNIęcIA”. AlE MądRy dOROSŁy RóWNIEŻ ucZy SIę cAŁE ŻycIE. A OKAZuJE SIę,

RZEcZy JAKIch MOŻEMy NAucZyć SIę Od SWOIch dZIEcI6

ŻE ucZyć MOŻNA SIę TAKŻE Od NAJMŁOdSZych. ZAPRASZAM dO ZAPOZNANIA SIę Z KRóTKą lISTą NAJWAŻNIEJSZych WEdŁuG MNIE RZEcZy, KTóRych JA NAucZyŁEM SIę Od SWOIch POcIEch.

Żyć chWIlą

czasem mam wrażenie, że dzieci umieją operować tylko w jednym czasie: bardzo-teraźniejszym. Umiejętność cieszenia się chwilą jest dla nich stanem domyślnym. zilustruję to krótką historią. w jeden z ostatnich weekendów zaplanowaliśmy wielki dzień. wyjazd na farmę połączony z wizytą na dziecięcym torze przeszkód, potem obiad i na koniec spacer. wielki dzień, na który wszyscy bardzo czekaliśmy. tego dnia wstaliśmy wcześnie rano gotowi na przygodę. podczas śniadania udawaliśmy, że jesteśmy strażakami i szykujemy się na akcję. po śniadaniu pierworodny zaczął bawić się swoim wozem strażackim, a tata i mama krzątali się przygotowując się do wyjazdu. I jakież było moje zaskoczenie, gdy pierworodny był tak wkręcony w zabawę, że stwierdził, że on nie jedzie. dla niego, jego mały świat, który właśnie sobie zbudował był w danym momencie najważniejszy. ważniejszy od

bogatych planów taty na ten dzień. w takich sytuacjach nie można tego świata niszczyć. trzeba być kreatywnym. w tym konkretnym przykładzie, chwilkę się pobawiliśmy jego wozem strażackim, a potem wymyśliliśmy, że jedziemy gasić pożar na farmie – zadziałało. my dorośli uczymy się na jakimś etapie planować przyszłość i wyciągać wnioski zastanawiając się nad przeszłością. I to jest oczywiście potrzebna umiejętność. tyle, że dla wielu z nas owo planowanie i dumanie nad niespełnionymi planami przybiera skrajne oblicze. tak jak pisałem o tym we wpisie o skarbonce dobrodziejstw:

Jednym z powodów, dla których nie czujemy się na co dzień szczęśliwi jest fakt, że nie żyjemy

dniem dzisiejszym, tylko przejmujemy się tym co wydarzyło się wczoraj, lub martwimy się tym co

wydarzy się jutro.

MIEć dySTANS dO SIEbIE

my, dorośli, zgubiliśmy gdzieś tą cechę. ciągle się porównujemy do innych. przejmujemy się tym co ludzie o nas mówią. to nas blokuje. małe dzieci nie przejmują się tym jak są ubrane, co robią lub mówią inni. one kreują sobie swój mały świat i konsekwentnie dążą do celu jeśli sobie coś wymyślą. dotyczy to

wszystkiego od zachowania, poprzez ubiór, a skończywszy na wypowiedziach innych. oczywiście nie mam na myśli ignorancji i bycia infantylnym, czy braku dbania o wygląd. mam na myśli przewartościowanie sobie tych zewnętrznych czynników i ich wpływu na nasze samopoczucie, decyzje jakie podejmujemy i ogólnie nasze zachowanie wobec innych. myślę, że bycie rodzicem, szczególnie małych pociech, uodparnia nas na otoczenie i uczy konserwować cenna energię unikając przesadnego roztrząsania otaczającego nas świata. ja osobiście staram się przynajmniej próbować być świadomy kiedy zaczyna mi się w głownie ten zgubny proces “co ludzie powiedzą”.

MIEć cIERPlIWOść dO INNych

to akurat cecha, którą nabywamy obcując z dziećmi. one generalnie nie są cierpliwe, wszystko chcą tu i teraz i potrafią wyrazić swoje niezadowolenie we wszystkich najmniej spodziewanych momentach. na przykład tuż przed spaniem. lub na przykład kładąc się na podłodze w sklepie i piszcząc jak orkiestra składająca się wyłącznie z fletów (wtedy przydaje się także cecha dystansu do siebie). ale i tak je kochamy i uczymy się obcować z tymi małymi istotkami, ucząc

zarówno je jak i siebie jak być cierpliwym. a jest to cecha przydatna nie tylko do radzenia sobie z dziećmi, ale ze wszystkimi dookoła. będąc rodzicem wkraczamy na nowy poziom tej umiejętności. złośliwy kolega w pracy – to nie problem. pracownicy nie do końca wypełniający zadane rzeczy – totalny zen i spokojne tłumaczenie po raz fafnasty. zmęczona żona, która traci cierpliwość, bo po raz kolejny nie naprawiliśmy cieknącego kranu… lepiej zabrać się od razu.

ZAdAWAć PyTANIA dO uPAdŁEGO

wszyscy wiemy, że trzy/cztero-latki są mistrzami w zadawaniu pytań. czasami brakuje nam cierpliwości (patrz wyżej), żeby odpowiadać na pozornie to samo pytanie, lub kolejny poziom tego samego pytania. ale w tym szaleństwie jest metoda. powinniśmy być wdzięczni naszym pociechom i zabrać się do nauki. zamiast narzekać i zbywać płytkimi odpowiedziami, lub wręcz ich brakiem, poszerzać swoje umiejętności słuchania i przez to formowania lepszych odpowiedzi.

zadawanie właściwych pytań, szczególnie gdy pracuje się z ludźmi wcale nie jest proste. a zadawanie ich tak, żeby pomóc im wzrastać jest pożądaną cechą każdego lidera, w tym

także taty. my jako dorośli stajemy się albo poprawni politycznie i oduczamy się pytać, albo leniwi, i zadowalamy się powierzchownym traktowaniem spraw. przyjmując sprawy takimi jakimi ktoś nam powiedział, że one są. a stąd już tylko krok od konformizmu. zadawanie właściwych pytań jest dla naszych pociech ważne w procesie poznawczym i twórczym. tutaj dwie rzeczy, które chciałbym podkreślić. nigdy nie powinniśmy przekreślić kogoś z powodu ilości, lub jakości pytań które zadaje. dotyczy to zarówno naszego stosunku do dzieci – one bowiem dopiero się uczą i mają prawo wymagać od nas bycia wysłuchanym. jak również dotyczy to dorosłych. jak to się zwykło mawiać – nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi.

jako przykład tej cechy w życiu dorosłym chciałbym przedstawić bardzo ciekawego człowieka - ricardo semlera. podczas, gdy re-organizował pierwszą firmę w jakiej został właścicielem wprowadził zasadę zadawania pod rząd trzy razy pytania “dlaczego?”, aby kwestionować wszystkie procedury w tej firmie. jak opowiada – efekt był piorunujący. zdecydowana większość z nich nie przetrwała tej próby. przykład?

dlaczego posypujesz podłogę trocinami? – bo jest śliska.dlaczego podłoga jest śliska? – bo wycieka na nią olej.dlaczego olej wycieka na podłogę? – bo uszczelka w tym mechanizmie przecieka.

cIąGlE SIę ucZyć

dzieci trochę nie mają wyjścia, uczą się non-stop. one uczą się nawet już w brzuchu mamy w okresie prenatalnym. potem mają prawdziwy maraton przez pierwsze dni, tygodnie i miesiące. próbowałem się zastanawiać kiedy to się kończy. kiedy stajemy się na tyle wyuczeni, że przestajemy szukać nowych rzeczy. Uznajemy, że już się “nauczyliśmy”. matura? studia? certyfikat pozwalający zacząć pracę? myślę, że problem jest bardziej w podejściu niż w samym procesie uczenia się. Gdzieś po drodze gubimy radość z uczenia się i zaczynamy rozdzielać te dwie rzeczy. przymus uczenia się we wszelkich placówkach oświatowych i przyjemność zabawy i nauki rzeczy często postrzeganych jako niepotrzebnych. powstaje więc sztuczny rozdział na przyswajanie sobie wiadomości do pracy i na rozwijanie hobby. czy musi istnieć ten podział? dzieci (powinienem dodać – małe dzieci) nie mają tego problemu. wszystko traktują jako zabawę i dlatego tak szybko uczą się wszystkiego. angażując obie półkule mózgowe wręcz chłoną one wiedzę. dlatego mądrzy pedagodzy, włączając w to rodziców, wykorzystują tą “metodę” uczenia poprzez zabawę. co my możemy nauczyć się z tego? zacznijmy robić więcej rzeczy, które przynoszą nam zadowolenie. może właśnie to powinno być głównym kryterium, kiedy zastanawiamy się czego chcielibyśmy się nauczyć wybierając kolejną książkę do przeczytania, czy kurs to zrobienia?

być OdWAŻNyM I POKONyWAć WŁASNE OGRANIcZENIA

ten akapit ściśle wiąże się z poprzednim. dzieci bywają różne. patrząc na niektóre pociechy na placu zabaw mam wrażenie, że są one totalnie pozbawione strachu. rzeczy, które wyprawiają na drabinkach i zjeżdżalniach przyprawiają niejednego dorosłego o zawrót głowy. mój pierworodny jest jednak inny. w swoim zachowaniu jest bardziej podobny do mnie (niespodzianka?). zapobiegawczy, obserwujący otoczenie przez chwilę, zanim podejmie decyzję o tym w jaki sposób zareagować. nie oznacza to, że nie jest odważny. jest odważny tylko na swój sposób. lubię obserwować go i pomagać mu w tych jego zmaganiach z samym sobą podczas prób wychodzenia poza swoją strefę komfortu. dotyczy to zarówno zdobywania różnych umiejętności fizycznych na placu zabaw, albo fikolandzie, ale również interakcji z innymi. to ważne dla rodzica, aby uszanować tą różnorodność wśród dzieci i pomagać w umiejętny sposób rozwijać się każdemu nieco inaczej. zachęcać, ale niczego nie przyspieszać na siłę. widzę nieraz rodziców, którzy (spełniając swoje własne ambicje) “motywują” swoje dzieci nazbyt mocno, często osiągając odwrotnie rezultaty. przekładając to na lekcje dla dorosłych – musimy pamiętać, że każdy z nas czegoś się boi. choćby nie wiem jak bardzo ktoś był ekstrawertyczny, istnieje taki obszar, który jest jest poza jego “maksimum”. każdy z nas ma swoje strachy. to co dzieli ludzi odważnych od nieodważnych

to nie brak strachu, ale to jak reagujemy na strach. są tacy, których strach paraliżuje. ale są też tacy, którzy mimo tego uczucia podejmują działania by iść dalej. tutaj małe zadanie, o którym przeczytałem w książce tim’a Ferriss’a “tools of titans”. następnym razem, gdy będziesz miał podjąć poważną decyzję, oprócz typowej tabelki “za i przeciw”, tim proponuje, żeby zrobić jeszcze dodatkowo “analizę strachu”. napisz przy każdym punkcie “przeciw” najgorszą rzecz jaka może się zdarzyć, gdy zrealizujesz ten punkt. co może się stać? czy jest to odwracalne? czy jest możliwy powrót do stanu poprzedniego? jeśli tak, jak długo to zajmie i ile będzie to kosztować. większość rzeczy, które w naszych głowach wyglądają na poważne i niebezpieczne, po wykonaniu tego ćwiczenia nagle okazuje się jakoś dziwnie mniej niebezpieczne, łatwiejsze, a często wręcz banalne do zadecydowania i zrobienia. nauczmy się oswajać z własnymi strachami tak jak robią to dzieci. być odważnym to nie nie bać się, ale pokonywać własne ograniczenia.

bONuS, Z PRZyMRuŻENIEM OKA: JEść lEWą RęKą

I dodałbym – jedzenie praktycznie wszystkiego, przy ograniczonym czasie i z dowolną kombinacją sztućców, włączając ich brak, przesuwanie godzin posiłków, priorytetyzowanie posiłków wszystkich innych członków rodziny ponad swoimi.

Jak to jest u Was? czy macie swoją listę?

Piotr zaGórowskiautor bloga WWW.tatonaWysPach.co, o odkrywaniu, co znaczy być tatą i liderem.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

dObROchNA I RObERT „lITZA” FRIEdRIch Są MAŁŻEŃSTWEM

Od 30 lAT, ROdZIcAMI SIEdMIORGA dZIEcI I dZIAdKAMI dZIESIęcIORGA WNucZąT. RObERT FRIEdRIch (lITZA) ZNANy JEST JAKO MuZyK luxTORPEdy I ZAŁOŻycIEl ARKI NOEGO.

dlAcZEGO EduKAcJA dOMOWA?

WIęcEJ NIŻ EduKAcJA

cIEKAWy POdcAST O NAucZANIu

dOMOWyM

o edukacji domowej słyszeli już wiele lat temu, a na ich decyzję o jej podjęciu złożyło się kilka czynników. po raz pierwszy przekonali się jak wiele dziecko może nauczyć się nie chodząc do szkoły, gdy ich najstarsza córka z powodu choroby uczyła się w trybie nauczania indywidualnego. zaskoczyła ich efektywność takiego sposobu nauki. w międzyczasie poznali rodziny – praktyków edukacji domowej, ale ciągle nie byli co do tego przekonani. do ostatecznej decyzji skłoniła ich szkolna afera (związana z pojawieniem się pornografii w klasie) i nabranie przekonania, że po prostu nie chcą, aby ich dzieci chodziły do szkoły jako systemu.

dobrochna dzieli się swoim bogatym doświadczeniem edukacji domowej w ich rodzinie. opowiada o okresach, gdy uczyli się wspólnie z innymi rodzinami, gdy tworzyli małe grupki i jeden z rodziców organizował zajęcia, lub zapraszali jakiegoś nauczyciela. Ucząc języków obcych korzystali z lekcji indywidualnych, lub zajęć prowadzonych przez skype.

dObRE I TRudNE MOMENTy

dobrochna opowiada o momentach dobrych i trudnych w edukacji domowej.

dzieli się swoimi przemyśleniami i mówi o kryzysie, który ostatnio przeżywa. trudno jej pogodzić się z tym, że nie ma żadnej rutyny i regularnego sposobu na edukację w ich rodzinie. częste wyjazdy, nagrania i trasy koncertowe wprowadzają chaos. robert natomiast podkreśla, że jemu świetnie się żyje właśnie, gdy tego planu nie ma, gdy nie muszą tego wszystkiego robić i ma wolność. zapytani o minusy edukacji domowej odpowiadają, że pewnym problem jest nieustanne przebywanie z dziećmi w domu, brak przedpołudni, kiedy dom jest pusty i można pobyć we dwoje. jest to dla nich wyzwaniem, aby w szczególny sposób zadbać o ten czas dla siebie. dlatego też chodzą na randki, do kina i na spotkania swojej wspólnoty.

cO JEST NAJWAŻNIEJSZE W EduKAcJI dOMOWEJ?

dobrochna i robert podkreślają, że najważniejszą częścią edukacji domowej jest możliwość doświadczenia robienia czegoś “na prawdę”. w szkole wiele rzeczy robi się “na niby”. w domu ważne jest, żeby dzieci nauczyły się używać zmywarkę, zrobić obiad, zająć się małym dzieckiem, pomagać ojcu w studiu i wydawnictwie - to są prawdziwe, realne rzeczy, za które ponoszą odpowiedzialność.

dodatkowym atutem jest bezcenny czas, żeby móc sobie odpowiedzieć na pytanie, co chcą w życiu robić. pozwalają swoim dzieciom popełniać błędy. dają przestrzeń i wolność do tego, żeby podejmowały decyzje, robiły rzeczy, o których rodzice czasem wiedzą, że się sparzą. zależy im bardzo, żeby często zadawały sobie to pytanie: “co ja mam w życiu robić?”

PRZyKŁAdy Z ŻycIA

jedna z ich córek bardzo chciała iść na architekturę, długo się przygotowywała. jako rodzice wspierali ją i dużo pomagali w organizacji i finansowaniu lekcji rysunku. kiedy dostała się na wymarzony kierunek z dnia na dzień chodziła coraz bardziej przygnębiona, okazało się, że zobaczyła, że to nie jest jej pasja. przyszła przeprosić rodziców, wobec których było jej głupio, bo wiedziała ile poświęceń to od nich wymagało. robert mówi, że powiedzieli wtedy do niej: “ok, ale co chcesz w życiu robić?” a ona na to: “chcę być jak mama. chcę wyjść za mąż i chcę mieć dużo dzieci. chcę być mamą, bo widzę, że mama jest szczęśliwa i chcę robić to samo.” to był miód na ich serca, fakt, że miała odwagę to powiedzieć i podjąć taką decyzję. a dodatkowo, że we własnych rodzicach dostrzegła piękno i szczęście.

zapraszamy do odsłuchania całej rozmowy:

http://wiecejnizedukacja.pl/wne-048-o-nauczaniu-domowym-zaletach-i-kryzysach-oraz-o-sile-jaka-daje-rodzina-z-dobrochna-i-robertem-friedrich/

anna marszałek






SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

JEST JuŻ ZA NAMI NASZ PIęKNy I GOdNy POŁóG.

RAdOśNIE I PRZyJEMNIE PRZEŻyWAŁy GO TEŻ NASZE STARSZE dZIEcI. NASZE dZIEcI WychOWuJą SIę W dOMu, WIęc POd cZAS POŁOGu byŁy W cENTRuM WydARZEŃ. W cENTRuM, cZylI GENERAlNIE W MOIM “GNIAZdKu”.

POMySŁóW cZyM ZAJąć

STARSZE dZIEcI W POŁOGu7

byłam doskonale przygotowana na ich aktywną obecność i fizycznie i psychicznie.

zwyczajnie raz dziennie mąż zabierał dzieci gdzieś z domu na zajęcia i wtedy robiłam sobie drzemkę. lubię przybywać nieustanie ze swoimi dziećmi, ale wspominam te godziny ciszy w połogu w domu z wielką przyjemnością. ale kiedy dzieci były w domu, to mimo to, że głównie leżałam i karmiłam, to zajmowałam się też starszymi dziećmi.

OTO NASZE ZAJęcIA:

1nauka czytania z książeczkami jagody cieszyńskiej “kocham czytać”. dzieci to

uwielbiają, bo jest to niezła zabawa.

2wspólne tworzenie. polecam zestaw kart “twórz z dzieckiem”, który dostaliśmy w

dzień porodu jako niespodziankę.

3czytanie, czytanie i jeszcze raz czytanie w różnych językach( polski, rosyjski, białoruski

i angielski). miałam przygotowane i wcześniej schowane ich ulubione książki, plus nowe edukacyjne o zwierzętach.

4zabawa typu “ mamo, opowiedz, jak byłaś mała... jak ja się urodziłem, jak ja byłam mała,

jak babcia/dziadek byli mali”.

5oglądanie rodzinnych albumów ze zdjęciami, filmików z naszego życia

rodzinnego.

6zabawa w “restauracje”, “kawiarnie”, kiedy ja byłam klientką, a dzieci mnie obsługiwały.

7masowanie mnie przez dzieci. bardzo im się spodobało smarować moje stopy

olejami i masować mi brzuszek delikatnie ciepłym olejem. czuli się naprawdę pomocni i byli dumni z tego. Uczyli się też delikatności. oczywiście ja też masowałem starszaków w nagrodę za troskę o mnie.

uWAGA!już przy trzecim dziecku w ramach bezpieczeństwa musi być osobne miejsce, łóżeczko, gdzie maluszek jest odkładany, kiedy starsze dzieci przychodzą do mamy do łóżka. U nas bardzo się sprawdza łóżeczko-kołyska snuzpod, które też może być przystawką do małżeńskiego łóżka.

Volha kuśMierska żona i mama, z zawodu położna i doula. wspiera kobiety na Wszystkich etaPach macierzyństwa, jest autorką Projektu www.otulicMaMe.Pl.

SPIStreŚcI













>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>

>>


>>

WARTO! - Misja52€¦ · dzielimy się doświadczeniem. sprawia nam to bardzo dużą radość. JAK...

Documents

Transcript of WARTO! - Misja52€¦ · dzielimy się doświadczeniem. sprawia nam to bardzo dużą radość. JAK...