Viti 2018 - Institute of Cultural Anthropology and Art Studies
Transcript of Viti 2018 - Institute of Cultural Anthropology and Art Studies
Viti 2018
5 Dhjetor 2018 - Ekspozita “Një etnografi për kohën e Skënderbeut”
Kjo ekspozitë u organizua në kuadrin e Vitit të Skënderbeut, pranë
ambienteve të Institutit të Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të Artit,
U prezantuan vlerat e kulturës shqiptare në periudhën e Mesjetës me
gjuhën e objekteve si: veshje, stoli, pajisje të mjedisit shtëpiak, armë të
kohës etj.
Ekspozita u organizua nga kuratore Prof. dr Afërdita Onuzi, Dr. Ermela
Broci dhe me dy specialistet e fondeve Vilma Nallbani dhe Migena
Dukagjini.
23 Nëntor 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE"
Tema: “Traditional timber roofs of Gjirokastër, Albania”
Folëse: Dr. Federica Pompejano,
postdoktorante në teknologji dhe
arkitekturë në Dad Department of
Architecture and Design, University of
Genoa, si dhe atashuar në sektorin e
Preservation of Architectural Heritage në
DAStU Department of Architecture and
Urban Studies, Politecnico di Milano.
Dr. Pompejano i është atashuar së fundmi
Departamentit të Etnologjisë në Institutin e
Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të
Artit në cilësinë e visiting researcher.
Ligjërata u mbajt në gjuhën angleze.
Brief abstract:
The first Albanian studies on traditional architecture have been carried out during the
Communist Regime focusing the attention on the typological classification of rural and urban
traditional architecture examples while pointing out the common and distinct characteristics
enclosed in every type belonging to diverse geographical areas. However, the attention of the
IMK‟s experts on traditional architecture omitted to deepen the technological aspects of its
traditional wooden roof typology and related possible roof frameworks, especially in urban
contexts such as, for instance, the one of the museum-city of Gjirokastër. The presentation aims
at introducing the result of 5 years long research that targeted the traditional roof building
techniques in Albania. The thesis to be presented approaches the protection of the Albanian
architectural heritage issue, through a critical review of its legislative framework chronology and
development, strictly connected to the recent historic past of the country and the challenges of
the present time.
30 Tetor 2018 - Projekti "City Methodologies: dija antropologjike në dialog"
Ky projekt përmbyll me takimin e fundit, ku një
grup pune i përbërë nga një arkitekte, një
inxhinjere civile, një artist i angazhuar, tre studente
të sapodiplomuara në nivel master në filozofi dhe
shkenca politike si dhe studiues të Departamentit të
Etnologjisë në IAKSA, pas punës në terren,
prezantuan përfundimet e projektit.
26 Tetor 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Arti kundër genocidit kulturor - Prof. Dr. Stefan Çapaliku”
Folës: Prof. Dr. Stefan Çapalikun
Abstrakt Arti dhe qyteti janë vendbanime relativisht të
mëdha, të dendura dhe të përhershme të njerëzve
shoqërisht heterogjenë. Mirëpo arti, po ashtu edhe
qyteti mund të shkatërrohen. Dhe ajo që i
shkatërron është vetëm ideja e mjerë e të
ashtuquajturit “efikasitet ekonomik”. S‟ka dyshim
që një copë park në qendër të një lagjeje të një
qyteti apo një libër mbi stolin e atij parku nuk kanë
“efikasitet ekonomik”. Në këtë kuptim, një qytet vdes sa herë që tentohet të ngadalësohen apo
nëpërkëmben proceset kulturore e artistike. Me vdekjen e artit dhe kulturës, qytetit i ndërpriten
lidhjet logjike, të përkohshme dhe hapësinore mes njerëzve, midis njerëzve dhe gjërave. Prej atij
momenti, komuniteti nuk është më në gjendje të ushqehet vetë dhe e mira kryesore e tij, hapësira
e përbashkët dhe arti si i tillë, pra pikërisht si i përbashkët, nis e humbet kuptimin e vet deri në
asgjësim.
10-12 Tetor 2018 - Konferenca ndërkombëtare
"Practices, Materiality, Places and Temporality - New Approaches in Albanian Studies"
Ky tubim shkencor u organizua prej bashkëpunimit mes Institutit të Antropologjisë Kulturore
dhe Studimit të Artit (Tiranë), Departamentit të Historisë (Universiteti i Tiranës), Institutit të
Etnologjisë Krahasuese të Mesdheut dhe Europës (IDEMEC, Aix-en-Provence) dhe Qendrës për
Studimet Turke, Osmane, Ballkanike dhe të Azisë Qendrore (CETOBAC Paris).
Në fokus të kësaj konference ishte paraqitja e risive tematike dhe kërkimore në fushën e
studimeve shqiptare, bashkë me perspektivat e tyre për të ardhmen. Çështjet që u ngritën
fokusoheshin te studimet e praktikave sociale, materialitetit, vendeve dhe temporalitetit në
kontekstin shqiptar. Rreth 50 studiues të disiplinave të ndryshme paraqiten risitë studimore gjatë
tre datave të kësaj konference, objektivi final i së cilës qëndronte në reflektimin kolektiv mbi
qasjet aktuale dhe projektimet në të ardhmen të studimeve shqiptare.
Shënojmë se prezantimet u grupuan rreth tetë çështjeve kyçe:
- Studimet shqiptare në 20 vitet e fundit
- Kërkimi ndërdisiplinor në kontekstin shqiptar
- Studime mbi komunizmin dhe post-komunizmin: impakti i tyre në studimet shqiptare
- Lokalizimin i studimeve shqiptare në studimet (post-) osmane, europiane dhe mesdhetare
- “Kthesa materiale” dhe studimet shqiptare
- “Kthesa vizuale” dhe studimet shqiptare
- “Kthesa hapësinore” dhe studimet shqiptare
- “Kthesa kohore” dhe studimet shqiptare
Në këtë aktivitet shkencor, prof. as. dr. Nebi Bardhoshi, drejtor i Institutit të Antropologjisë
Kulturore dhe Studimit të Artit, përveçse ofroi një sintezë për ndryshimet dhe prurjet e reja në
fushën e antropologjisë kulturore në studimet shqiptare, ndaloi gjatë mbi konceptin e
temporalitetit (kohësisë), te mënyra se si e ka analizuar ai në punën e tij, mbi të drejtën zakonore,
informalitetin, shtetin dhe analizën kritike të mendimit etnologjik shqiptar. Mikaela Minga,
drejtuesja e Departamentit të Folklorit, ofroi një panoramë reflektivo-kritike mbi zhvillimin e
studimeve folklorike sot, duke u ndalur në çështjet e reja studimore (muzika urbane) dhe sfidat
për të ardhmen. Olsi Lelaj, drejtuesi i Departamentit të Etnologjisë, në fjalën e tij, ndaloi te
çështja e vizuales si një shteg i ri hulumtimi në studimet etnologjike shqiptare, si dhe për
mundësinë që ky zhanër studimor ofronte për thelluar debatin mbi dijen etnologjike në situatë
diktatoriale.
28 Shtator 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Koha dhe lexueshmëria në artin
bashkëkohor të imazhit lëvizës”.
Folëse: Dr. Jonida Gashi, anëtare e
Departamentit të Studimit të Artit në
Institutin e Antropologjisë Kulturore dhe
Studimit të Artit,
Abstrakt
Koha strukturon si prodhimin ashtu edhe
përcjelljen e imazhit lëvizës te shikuesi, e megjithatë ajo vepron si të thuash në distancë. Kështu
pra, edhe nëse pranojmë se imazhi fotografik regjistron një moment të caktuar në kohë, kohësia e
imazhit fotografik dhe ajo e imazhit lëvizës ndryshojnë rrënjësisht nga njëra-tjetra. Teoricienia e
filmit Laura Mulvey, ndër të tjera, thekson se imazhi lëvizës “inkuadrohet brenda një strukture
estetike e cila (pothuajse gjithmonë) ka një dinamikë kohore që i imponohet gjatë montimit”, një
proces ky, i cili i mbivendoset dhe ndrydh raportin që çdo kuadër filmik, i konsideruar në
vetëvete, ka me çastin e regjistrimit të tij. Gjithashtu, ndonëse imazhi lëvizës na shfaqet “i lidhur
pazgjidhshmërisht me kohën” duke qenë se ai arrin t‟i imponojë shikuesit kohëzgjatjen dhe
ritmin e tij, kjo qëndron vetëm në kontekstin e kinemasë. Në kontekstin e muzeut apo galerisë së
artit bashkëkohor, imazhi lëvizës nuk arrin t‟i imponojë shikuesit as kohëzgjatjen dhe as ritmin e
tij. Ka plot raste madje ku një vepër e caktuar përpiqet që ta evitojë një gjë të tillë me çdo kusht.
Kështu pra, ajo që ndodh rëndom në kontekstin e muzeut apo të galerisë së artit bashkëkohor,
është se aftësia e shikuesit për ta përjetuar veprën “ashtu siç duhet” nuk mund të ankorohet në
akumulimin e kohës siç ndodh në kontekstin e kinemasë. Përkundrazi, kalimi i kohës kërcënon
vazhdimisht ta bëjë veprën akoma më të pazbërthyeshme. Nga ana tjetër, pikërisht pse në
hapësirat e artit bashkëkohor akumulimi i kohës dhe rrjedhja e saj përbëjnë një element kyç në
përjetimin e imazhit lëvizës, kjo sugjeron që në artin bashkëkohor të imazhit lëvizës, koha
gjallon aq sa të na duket thuajse e prekshme.
1 Gusht 2018 Laboratori i Antropologjië Vizuale
“Liminality: images, sounds, voices.”.
Me datë 1 gusht 2018 nisi Laboratori i
Antropologjise Vizuale në qytetet Kukës,
Shqipëri dhe në Prizren, Kosovë.
Laboratori nisi në qytetin e Kukësit dhe më
pas në Prizren me një punë kërkimore
intensive në terren. Studentët e LAV të
asistuar nga një grup etnologësh nga
Kosova dhe Shqipëria, paraqitën në fund
punën dhe përfundimet e tyre paraprake.
Datat 6 dhe 7 gusht përcaktuan dhe rendin
e punëve të punëtorisë së edicionit të tretë
të LAV.
12 Qershor 2018 - Laboratori i Antropologjië Urbane
“Engaged urbanism: experimental methodologies for fairer cities”.
Laboratori i Antropologjisë Urbane në Institutin e Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të Artit
solli projektin "Metodologjitë e qyteteve: dija antropologjike në dialog", u konceptua nga
Departamenti i Etnologjisë pranë këtij instituti, me mbështetjen e PERFORM Albania-
Performing and Responsive Social Sciences.
Me datë 12 Qershor 2018 morri udhë Punëtoria Cities Methodologies, me leksionin Engaged
Urbanism: experimental methodologies for fairer cities nga Ger Duijzings. Cities Methodologiies
është pjesë e Laboratorit të Antropologjisë Urbane pranë Institutit të Antropologjisë Kulturore
dhe Studimit të Artit, Tiranë. Ky aktivitet u mbeshtët financiarisht nga PERFOM. Takimi u
organizua pranë Akademisë së Shkencave, salla “Aleks Buda”. Fjalën përshëndetëse e mbajti
drejtori i Institutit të Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të Artit, prof. as.dr. Nebi Bardhoshi.
Në emër të PERFOM përshëndeti znj. Blerina Fani. Ndërsa i gjithë takimi u moderua nga Dr.
Olsi Lelaj, shefi i Departamentit të Etnologjisë – IAKSA. Programi Cities Methodologies vijon
për gjatë gjithë javës.
Falenderojmë : PERFORM për mbështetjen, Akademinë e Shkencave të Shqipërisë për
mikpritjen, të pranishmit dhe Grupin Organizator
Ky projekt nisi me leksionin e hapur të Prof. Ger Duijzings pranë Universitetit të Regensburgut
me titull "Engaged urbanism: situated and experimental methodologies for fairer cities".
Leksioni do të mbahet në gjuhën angleze.
Prof. Dr. Ger Duijzings
University of Regensburg; Graduate School for East and Southeast European Studies – LMU
Munich and University of Regensburg
Engaged urbanism: Situated and experimental methodologies for fairer cities
http://www.ucl.ac.uk/urbanlab/research/cities-methodologies
In 2009 Ger Duijzings developed Cities Methodologies (CM), an annual event taking place at the
UCL Urban Laboratory in London, showcasing innovative and experimental research in
contemporary cities. This project resulted in the book Engaged Urbanism (2016), co-edited with
Ben Campkin. In his presentation the author will present the key ideas and questions asked in
CM: What new methods are developed to explore the changing realities of contemporary cities
and urban life, and how are established methods being updated and transformed? As cities
transform, how do researchers gather information about new urban phenomena? How do they
gather data, and what protocols do they apply? What challenges arise in what are often intuitive,
in situ and „trial-and-error‟ processes? With whom do they collaborate and whose problems do
they address?
Prof. Dr. Ger Duijzings
Universiteti i Regensburgut; Graduate School for East and Southeast European Studies – LMU
Munich dhe Universiteti i Regensburgut.
Urbanizmi i angazhuar: Metodologji eksperimentale in situ për qytete më të drejta.
http://www.ucl.ac.uk/urbanlab/research/cities-methodologies
Në 2009, në një ekspozitë vjetore dhe program të plotë aktivitetesh, mbajtur në Laboratorin e
Urbanes në UCL, Londër, Ger Duijzings zhvilloi projektin Metodologjitë e qyteteve (Cities
Methodologies), duke ndjekur metoda kërkimore inovative dhe eksperimentale në qytetet
bashkëkohore. Ky projekt u finalizua me librin Urbanizmi i angazhuar (2016), bashkëredaktuar
me Ben Campkin. Në prezantimin e tij, autori do të parashtrojë idetë kyçe dhe pyetjet e ngritura
në Cities Methodologies: çfarë metodash të reja janë zhvilluar për të eksploruar realitetet në
ndryshim të qyteteve bashkëkohore dhe jetës urbane, dhe se si metodat e vendosura janë
përditësuar dhe transformuar? Ndërsa qytetet transformohen, si operojnë kërkuesit për të
mbledhur informacion mbi dukuritë e reja urbane? Si mbledhin të dhëna dhe çfarë protokollesh
ndjekin? Cilat janë sfidat që ngrihen përballë proceseve shpeshherë intuitivë, të llojit in situ apo
“provo – dhe – gabo”. Me kë bashkëpunojnë ata dhe cilat probleme trajtojnë?
Ger Duijzings is Professor in Social Anthropology at Universität Regensburg and attached to the
Graduate School for East and Southeast European Studies (Ludwig-Maximilians-Universität
München and Universität Regensburg). Until 2014, he was Reader in the Anthropology of
Eastern Europe at the School of Slavonic and East European Studies (SSEES), University
College London (UCL). He did extensive research on the conflicts in the former Yugoslavia and
is currently studying urban transformations and social inequality in post-socialist Bucharest. He
published two monographs: Religion and the Politics of Identity in Kosovo (2000) and History
and Memory in Eastern Bosnia: Backgrounds to the Fall of Srebrenica (2002). He is (co-editor of
a number of volumes: The New Bosnian Mosaic: Identities, Memories and Moral Claims in a
Post-War Society (2007), Cities Methodologies Bucharest (2011), Global Villages: Rural and
Urban Transformations in Contemporary Bulgaria (2013), and Engaged Urbanism: Cities &
Methodologies (2016).
For more:
http://www.uni-regensburg.de/philosophie-kunst-geschichte-gesellschaft/geschichte-suedost-
osteuropa/mitarbeiter/prof-dr-ger-duijzings/index.html
Ger Duijzings është profesor i antropologjisë sociale pranë Universitetit të Regensburgut,
atashuar në Graduate School for East and Southeast European Studies (Ludwig-Maximilians-
Universität München and Universität Regensburg). Deri në 2014, ai punoi si profesor i asociuar
në Antropologjinë e Europës Lindore pranë Shkollës së Studimeve Sllavonike dhe të Europës
Lindore (SSEES), University College London (UCL). Ka ndërmarrë kërkime të zgjeruara mbi
konfliktet në ish-Jugosllavi dhe aktualisht po studion transformimet urbane dhe pabarazinë
sociale në Bukureshtin post-socialist. Duijzings ka publikuar dy monografi: Feja dhe politika e
identitetit në Kosovë (2000), Historia dhe kujtesa në Bosnjen lindore: Prapaskenat e masakrës së
Srebrenicës (2002). Ai ka bashkëredaktuar një sërë volumesh kolektive: Mozaiku i ri i Bosnjës:
identitetet, kujtesat dhe pretendimet morale në shoqërinë e pasluftës (2007), Metodologjitë e
qyteteve - Bukuresht (2011), Fshatrat globalë: Transformimet rurale dhe urbane në Bullgarinë
bashkëkohore (2013) dhe Urbanizmi i angazhuar: Qytetet dhe Metodologjitë (2016).
Për më shumë:
http://www.uni-regensburg.de/philosophie-kunst-geschichte-gesellschaft/geschichte-suedost-
osteuropa/mitarbeiter/prof-dr-ger-duijzings/index.html
25 Maj 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Ahengu shkodran në këndvështrim antropologjik”.
Folësi: Dr. Edmir Ballgjati, muzikolog pranë Departamentit të Folklorit në Institutin e
Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të Arteve
Abstrakt
Ahengu shkodran është një repertor mjaft i veçantë në pikëpamje të organizimit dhe veçorive të
veta muzikore. Nuk është rastësi që, në tërësinë e muzikës tradicionale shqiptare, ai është mbase
repertori urban më i diskutuar në këndvështrimin muzikologjik. Por krejt e kundërta ka ndodhur
me interpretimin e tij në një kontekst më të gjerë kulturor, domethënë, në kuadrin e një
këndvështrimi të përgjithshëm antropologjik. Në këtë trajtesë do të parashtrohet pikërisht një
lexim i tillë i këtij repertori, lexim i cili do të ndjekë dy linja themelore: ahengun shkodran si
fenomen kulturor, që do të thotë, roli, përdorimet dhe funksionet e tij në tërësinë e shoqërisë dhe
kulturës ku gjalloi, dhe nga ana tjetër ahengun si objekt studimor, specifikisht, si nocion dhe
objekt ligjërimor në kuadrin e studimeve të disiplinës së etnomuzikologjisë dhe veçanërisht në
kuadrin e diskutimeve identitare ndër elitat shqiptare. Ndryshe nga ç‟është pretenduar herë pas
here, se këngët e ahengut nuk rrodhën drejtpërdrejt nga kontekste historike e sociologjike,
argumentohet se ato e pasqyrojnë një kontekst të tillë në shumë nivele, duke filluar me atë më të
dukshmin, ekologjinë e këngës, deri në aspekte të tjera më të thella, më pak të dukshme, siç janë
ato të gjinisë, pushtetit, botëkuptimit, etj. Në këtë kuadër do të shqyrtohet edhe trajtimi specifik
që mori repertori në kuadrin e politikave kulturore të periudhës socialiste, si pjesë e atij procesi
që çoi nga „ahengu‟ tek „muzika popullore.
30 Mars 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Musine Kokalari, vetëdija e shkrimit dhe e qëndresës”.
Folëse: Prof. Persida Asllanit, drejtoreshë e
Bibliotekës Kombëtare.
Abstrakt Shkrimtaria e Musine Kokalarit përbën një dukuri
unike në letrat shqipe, jo vetëm si shkrimtarja e
parë në botën tonë letrare, por si pena e parë që
mundësoi vërshimin e ligjërimeve femërore në
“gjuhën e mashkullt shqype”. Në prozën e saj,
pikëtakim sugjestionues mes shkrimit dhe
oralitetit, qasjes etno-antropologjike dhe përsiatjes
ekzistenciale, joshjes dialektore dhe elegancës së
idiolektit, u përftuan si kurrë më parë identitetet
ligjërimore femërore, si një përvojë e re e shkrimit
shqip, një dukuri e re, e pahetuar më parë as në
prozatorët e mirënjohur të epokës, si Koliqi,
Kuteli, Spasse, Migjeni e Stërmilli. Është po kjo
vetëdije parësore e shkrimit që e bën veprën e saj
të tejkalojë çështjen e “tabusë” gjinore thjesht
duke e asgjësuar atë me aktin performativ të
shqiptimit të vetes e të “Të tjerave” femërore në
hapësirën e letërsisë. Nga vepra në vepër, kjo
vetëdije rritet në kompleksitet dhe kërkim, duke
hetuar tashmë vetëdijen identitare, duke u
shndërruar në një sprovë të kalimit nga identitarja
e trashëguar te identitarja e sprovuar. Për
rrjedhojë, Albanizma femërore e Musine Kokalarit tharmon një vetëdije të re, të pandashme nga
ajo shkrimore, vetëdijen e qëndresës. Kjo qëndresë është “e patrajtueshmja” që i dikton si
fashizmi ashtu edhe komunizmi. Fotografia e saj e fundit, teksa gjendet përballë jurisë së gjyqit
ushtarak, në moshën 28 vjeçare, është shëmbëlltyra e qenies autentike përballë “banalitetit të së
keqes”.
19-23 Mars 2018 - Shkolla Doktorale Pranverore
“Space, Place and Dwelling”
Ky projekt është një bashkëpunim në mes Institutit të Antropologjisë Kulturore dhe Studimit të
Artit, (IAKSA-ASA), The Center for Near and Middle Eastern Studies (CNMS)-Philipps-
University Marbug-Germany, The Institut d'etudes de l'Islam et des Societes du Monde
Musulman (IISMM)-CNRS, Paris-France, The Institute of Languages and Cultural of
Mediterranea (ILC, CCHS-CSIC) Madrid-Spain, The Netherlands Interuniversity School for
Islamic Studies (NISIS), The Leidein University- Netherland, & Muzeu Historik Kombëtar. Në
fokus të shkollës ishin marrëdhëniet e shumëfishta midis religjionit dhe shoqërisë. Kjo shkollë
ftoi studiues, studentë dhe publik të interesuar të cilët morën pjesë në leksionet dhe punëtoritë e
saj, të cilat ishin të hapura për publikun. Morën pjesë studiues të njohur në universitetet
evropiane si: Nathalie Clayer, Oskar Verklaik, Dick Douwes, Suraiya Faroqhi etj, të cilët
mbajtën leksione të hapura në lidhje më këto tematika.
Aktivitetet zhvillohen në sallën UNESCO të Muzeut Historik Kombëtar mes datave 19-23 mars
2018.
23 Shkurt 2018 - Seminari “PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Përjashtimi i florës, faunës dhe fenomeneve meteorologjike nga Kopshti poetik i
Realizmit Socialist”.
Folës: Dr. Arian Leka, anëtar i Institutit të
Letërsisë
Abstrakt
Autorët shqiptarë të realizmit socialist vunë në
shërbim të metodës krijuese, jo vetëm Kohën,
por edhe Hapësirën e Re poetike, thënë
ndryshe, peizazhin dhe entitetet e tij - florën
dhe faunën poetike. Hapësira e Re
poetike/heterotopike nuk mund të ishte natyrë
thjesht e pastër, jashtë dobisë dhe qëllimeve
dhe për këtë u desh reformimi i mjeteve shprehëse dhe stilistikës, që nuk mund të ishte e njëjtë
me atë të paraardhësve letrarë. Një vështrim i tillë do të transformonte tërësisht peizazhin poetik,
duke mbitheksuar përmes tij, rëndësinë e simboleve mbi jetën e përditshme dhe komunikimim
përmes gjuhës së simboleve. Mes të tjerave, fauna dhe flora u përzgjodhën të luanin rolin e tyre
në rikrijimin e identitetit të ri kulturor. Ky seleksionim jo natyror bëri që flora dhe fauna lirike,
ekzotike dhe idilike të ndëshkoheshin si sentimentale, romantike dhe jorevolucionare. Vendin e
tyre në poezi e zunë flora ceremoniale dhe dekorative, lulëkuqet, trëndelina, pemët me gjelbërim
të përjetshëm, si dafinat dhe ullinjtë apo drurë me cilësi të dukshme simbolike, si lisi dhe rrapi, të
cilave bashkë me emërtesat e përgjithshme e të pacilësuara, si “lule”, “kurorë”, “buqetë”, iu dha
një funksion etik, duke i çertifikuar ato si pjesë e gjelbërimit të miratuar zyrtar, shfaqur dhe
mbivlerësuar dukshëm në poezinë shqiptare mes viteve 1950-1960. Ajo pjesë e florës që ruante
kujtesën kulturore të së kaluarës, si krizantema për shembull, u demonizuan apo dolën nga
qarkullimi, si të demode. Peizazhi në poezitë e natyrës apo të dashurisë u pushtua nga lulet që
përcillnin imazhet triumfuese të lavdishme dhe që përfaqësonin kulturën optimiste të fitores,
ekzaltimit dhe suksesit. E gjitha kjo vuri në dukje nevojën e krijimit të një çelësi simbolik në
klasifikim, brenda konceptit të kulturës politike. Lulet, kafshët, përfshi edhe fenomenet
afmosferikë të motit, të shfaqura në poezinë dhe poemën e asaj periudhe u përfshinë në
repertorin politik dhe u bënë pjesë e projektit që krijoi mitin e qytet-shtetit-industrial dhe
njëkohësisht kopështit të lulëzuar socialist.
26 Janar 2018 - Seminari “ PËRTHYERJE ANTROPOLOGJIKE”
Tema: “Katër të Tjerët në veprën e I. Kadaresë”.
Folëse: Prof. Dr. Ke Jing studiuese albanologe dhe ballkanologe në Universitetin e Studimeve të
Huaja në Beijing (BFUS). Aktualisht, Prof. Dr. Ke Jing drejton shkollën doktorale në studimet
albanistike pranë këtij universiteti. .
Abstrakt
Nationalism, as one of the most powerful forms of social mobilization in the contemporary
world, was utilized as an effective ideological tool by Hoxha‟s communist regime to construct
the Albanian national identity. As an essential part of the process, the „Other‟ was employed to
strengthen the nation‟s self-image and to justify the regime‟s foreign policies and internal
campaigns. Ismail Kadare, the most prominent Albanian writer to serve the national-communist
ideology, has become a controversial figure since the collapse of Albanian Communism in the
early 1990s. Scholars differ in their opinions of Kadare‟s role under the Albanian communist
regime and his current claim that the Albanian national identity is purely European. Based on the
observation that Othering is Kadare‟s most preferred means of treating national and personal
identity issues, it is important to examine all aspects of Otherness created by Kadare through the
rhetoric of exclusion in service of the
Albanian national identity formation. While acknowledging Kadare‟s value as a great writer, the
focuse is on Kadare‟s role in the Albanian national identity construction, his opportunistic
failings and the limitations of his Self-Other dichotomist mentality. It proves that Kadare is a
superb master of employing myths and historiography to create the paradigm for the Albanian
people to forge their unique national identity. By examining the four Albanian national Others
presented in Kadare‟s works, namely the Western, Oriental, Internal and Neighboring Others, the
historical backgrounds for the appearance of the four Others, and the present rhetoric of calling
the Western Other „Mother‟, we will illustrate the political nature of national identity, the fluidity
of the political identity of the nations situated in the gray zone between East and West, and the
relationship between literature and politics. .
Tekstin e plotë të studimit e gjeni në këtë
link: https://ir.library.louisville.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1729&context=etd