UYMIAMA«Θυμίαμά Σοι προσφέρομεν, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, εἰς ὀσμήν εὐωδίας πνευματικῆς»

Ἑβδομαδιαῖο περιοδικό Ἀριθμ. φύλ. 99Συντάκτης: Ἐπίσκοπος Ἰερεμίας

IEΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ (10)(Σέ συνέχειες)

Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Ὁ ἅγιος Σιλουανός, ἀγαπητοί μου, εἴπαμε ὅτι ἦταν πολύ πονετική καί συμπαθητικήψυχή καί προσευχόταν γιά ὅλους, γιά ὅλο τόν κόσμο. Καί προσευχόταν μάλιστα ζώνταςτόν πόνο τῶν ἀνθρώπων. Ἤθελε νά χύσει τό αἷμα του γιά τούς ἄλλους καί πράγματι τόἔχυνε μέ τήν προσευχή του γι᾽ αὐτούς. Ὁ ἴδιος ἔλεγε: «Τό νά προσεύχεσαι γιά τούς ἀνθρώ-πους σημαίνει νά χύνεις αἷμα»!

Αὐτή τήν συμπαθητικότητα καί εὐσπλαγχνία ὁ ἅγιος τήν εἶχε σέ ὅλους καί πρός τούςαἱρετικούς ἀκόμη. Δέν ἦταν καθόλου σκληρός καί ἐπιθετικός πρός αὐτούς. Δέν ἤθελε νάπροσβάλει αὐτό πού ὁ ἄλλος θεωροῦσε ἱερό γιά τόν ἑαυτό του. Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφγνωρίζει μία σχετική συνομιλία τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ μέ ἕνα ζηλωτή ὀρθόδοξο Ἀρχιμανδρίτη,πού ἔκανε ἱεραποστολή στούς ἑτεροδόξους καί μᾶς τήν παραθέτει:

Ὁ ἅγιος Γέροντας ρώτησε τόν ἀρχιμανδρίτη πῶς κηρύττει στούς ἑτεροδόξους. Καί ὁνεαρός ἀρχιμανδρίτης, κουνώντας μάλιστα καί τά χέρια του, ἀπάντησε νευρικά:

– Τούς λέω, εἶπε: Ἡ πίστη σας εἶναι διεστραμμένη. Ὅλα σ᾽ ἐσᾶς εἶναι διεστραμμένα,ὅλα ψεύτικα, κι ἄν δέν μετανοήσετε, δέν θά σωθῆτε.

Σάν τ᾽ ἄκουσε ὁ Γέροντας τόν ρώτησε: – Πεῖτε μου, ἅγιε ἀρχιμανδρίτα, αὐτοί πιστεύουν στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, πώς εἶναι

ἀληθινός Θεός;– Aὐτό τό πιστεύουν.– Καί τιμοῦν τήν Παναγία;– Τήν τιμοῦν, ἀλλά διδάσκουν λανθασμένα πράγματα γι᾽ αὐτήν. – Καί τούς ἁγίους τούς παραδέχονται;– Ναί, τούς παραδέχονται, ἀλλά ἀπό τότε πού ἀποσχίστηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία, τί

ἁγίους μποροῦν νά ἔχουν;– Κάνουν ἀκολουθίες στίς Ἐκκλησίες; Διαβάζουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ;– Ναί, καί ναούς ἔχουν καί ἀκολουθίες, μά ἄν βλέπατε πόσο ὑστεροῦν οἱ ἀκολουθίες

τους ἀπό τίς δικές μας, πόσο ψυχρές, πόσο ἄψυχες εἶναι!

– Ἅγιε ἀρχιμανδρίτα, ἡ ψυχή τους αἰσθάνεται πώς πράττει σωστά πού πιστεύουν στόνΧριστό, πού τιμοῦν τήν Παναγία καί τούς ἁγίους, πού τούς ἐπικαλοῦνται στίς προσευχέςτους. Γι᾽ αὐτό καί ὅταν τούς λέτε ὅτι ἡ πίστη τους εἶναι νόθη, δέν θά σᾶς ἀκούσουν... Ἄνὅμως λέγατε στούς ἀνθρώπους πώς καλά κάνουν πού πιστεύουν στόν Θεό, πώς καλά κά-νουν πού τιμοῦν τήν Παναγία καί τούς ἁγίους, πού πηγαίνουν νά λειτουργηθοῦν στίς ἐκκλη-σίες καί πού προσεύχονται στά σπίτια τους, πώς καλά κάνουν ὅταν διαβάζουν τόν λόγοτοῦ Θεοῦ καί τά λοιπά, ἔχουν ὅμως ἐδῶ κι ἐκεῖ λανθασμένες θεωρίες καί πρέπει νά τίςδιορθώσουν καί τότε ὅλα θά εἶναι καλά καί θεάρεστα καί ἔτσι μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ὅλοιθά σωθοῦμε... «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» καί γι᾽ αὐτό τό κήρυγμα πρέπει νά βγαίνει πάνταἀπό τήν ἀγάπη. Τότε θά ὠφεληθεῖ καί αὐτός πού κηρύττει καί αὐτός πού ἀκούει. Ἄν τούςκατακρίνετε ὅμως, τότε ἡ ψυχή τοῦ λαοῦ δέν θά σᾶς ἀκούσει καί δέν θά προέλθει ὤφελος.

Μέ πολλές εὐχές, † Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Γιά ἐπικοινωνία στεῖλτε μήνυμα στό τηλ. 6976013647.

Τό παρόν φυλλάδιο διανέμεται στούς χριστιανούς γιά πνευματική τους ὠφέλεια.

Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος: «Ὁ ἐγωισμός εἶναι τό ἀναρχικό παιδί τῆς ὑπερηφάνειας»

– Γέροντα, ἄλλο πάθος εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια καί ἄλλο ὁ

ἐγωισμός;

– Ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἐγωισμός, ἡ κενοδοξία κ.λπ., ἐκτός

ἀπό τήν ἔπαρση πού εἶναι ἑωσφορικός βαθμός, εἶναι τό ἴδιο

πάθος μέ μικρές διαφορές καί διαβαθμίσεις.

Ὁ ἐγωισμός εἶναι τό ἀναρχικό παιδί τῆς ὑπερηφάνειας

δέν τό βάζει κάτω, ἐπιμένει...

Ὅπως ὅμως τά δένδρα πού δέν λυγίζουν, σπάζουν τελικά

ἀπό τόν ἀέρα, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἐγωισμό, ἐπειδή

δέν κάμπτεται, σπάζει τελικά τά μοῦτρα του. Μεγάλο κακό

ὁ ἐγωισμός! Ἄν καί ὁ ἐγωϊστής δέν ἀνάπαυση, ὅμως πάλι

ἐπιμένει! Δέν βλέπεις, ὁ Ἄρειος; Ὅταν ἡ μητέρα του τοῦ

εἶπε: «Καλά, τόσοι λένε ὅτι σφάλλεις δέν τό καταλαβαί-

νεις;», «ναί, τό ξέρω, τῆς ἀπάντησε, ἀλλά πῶς νά ὑπο-

ταχθῶ σ᾽ αὐτούς;». Ὁ ἐγωισμός του δέν τόν ἄφηνε νά

παραδεχθεῖ τό λάθος του.

– Καί δέν τόν ἀπασχολοῦσε, Γέροντα, πού εἶχε παρα-

σύρει τόσο κόσμο στήν αἵρεση;

– Ὄχι, δέν τόν ἀπασχολοῦσε. «Ἄν τό παραδεχθῶ ὅτι

σφάλλω, ἔλεγε, θά ἐξευτελισθῶ καί στούς ὀπαδούς μου».

Καί ὅσο καταλάβαινε ὅτι κάνει λάθος, ἄλλο τόσο ζοριζόταν

νά τούς πείσει ὅτι εἶχε δίκαιο.

Φοβερό πράγμα ὁ ἐγωισμός!

–Σέ τί διαφέρει, Γέροντα, ὁ ἐγωιστής ἀπό τόν ὑπερή-

φανο;

– Ὁ ἐγωιστής ἔχει θέλημα, πεῖσμα, ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος

μπορεῖ νά μήν ἔχει οὔτε θέλημα οὔτε πεῖσμα. Ἄς ποῦμε ἕνα

παράδειγμα:

Στήν Ἐκκλησία προσκυνᾶτε τίς εἰκόνες μέ μία σειρά ἡ

καθεμιά ξέρει τήν σειρά της. Μία ἀδελφή, ἄν ἔχει ἐγωισμό

καί τῆς πάρει κάποια ἄλλη τήν σειρά, θά κατεβάσει τά

μοῦτρα καί μπορεῖ νά μήν πάει οὔτε νά προσκυνήσει. «Ἀφοῦ

προσκύνησε ἐκείνη πρίν ἀπό μένα, θά πεῖ, δέν πάω νά προ-

σκυνήσω». Ἐνῶ ἄν ἔχει ὑπερηφάνεια, πάλι θά πειραχθεῖ,

ἀλλά δέν θά ἀντιδράσει ἔτσι· μπορεῖ μάλιστα νά πεῖ καί στίς

ἑπόμενες, δῆθεν μέ εὐγένεια: «Περᾶστε! Πέρνα κι ἐσύ,

πέρνα κι ἐσύ!».

– Τί νά κάνω, Γέροντα, ὅταν πληγώνεται ὁ ἐγωισμός

μου;

– Ὅταν πληγώνεται ὁ ἐγωισμός σου, μήν τόν περιθάλ-

πεις, ἄφησέ τον νά πεθάνει. Ἄν πεθάνει ὁ ἐγωισμός σου, θά

ἀναστηθεῖ ἡ ψυχή σου.

– Καί πῶς πεθαίνει, Γέροντα, ὁ ἐγωισμός;

– Πρέπει νά θάψουμε τό ἐγώ μας, νά σαπίσει νά γίνει

κοπριά, γιά νά ἀναπτυχθεῖ ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη.