"Trzech wielkich odkrywców"-Kopernik-Kepler-NewtonSpis tresci:Strony 2-3 –Mikołaj KopernikStrony 4-5 – Johannes Kepler Strony 6-7 – Isaac Newton

Mikołaj Kopernik

Jana Matejko - "Rozmowa z Bogiem"

Polski astronom, urodzony w 1473 r. w Toruniu przy ul. św. Anny (obecnie: Kopernika). W latach 1491-1495 studiował w Krakowie, a następnie we Włoszech (Bolonia, Padwa, Ferrara). W 1503 doktoryzował się z prawa kanonicznego. Po powrocie do Polski mieszkał w Lidzbarku Warmińskim, Fromborku (1510), Olsztynie (1520-1521, w czasie wojny polsko-krzyżackiej).

Opracował heliocentryczny model Układu Słonecznego, według którego Słońce znajduje się w centrum, Ziemia jest planetą i podobnie jak pozostałe planety obiega Słońce po orbicie kolistej. Jego teoria została opublikowana w 1543 r. w księdze De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich). Mimo zadedykowania dzieła ówczesnemu papieżowi, nie została przychylnie przyjęta przez Kościół, a nawet umieszczono ją w 1616r. w indeksie ksiąg zakazanych. Teoria Kopernika wpłynęła na sposób patrzenia na miejsce Ziemi i człowieka we Wszechświecie i stała się podstawą rozwoju nauk ścisłych. Określa się ją mianem "rewolucji kopernikańskiej". Z idei Kopernika wywodzi się późniejsza zasada kosmologiczna, zwana także zasadą kopernikańską, według której część Wszechświata dostępna obserwacjom nie różni się od jego pozostałych części. W wersji uogólnionej przyjmuje się, że żaden punkt we Wszechświecie nie jest wyróżniony.

Kopernik był także matematykiem, lekarzem, prawnikiem, ekonomistą, publikował prace o reformie monetarnej i sformułował prawo, iż "gorszy pieniądz wypiera z rynku lepszy".

Imię Kopernika nadawano sondom kosmicznym, instytucjom i obiektom na ciałach niebieskich. Noszą je:

duży krater na Księżycu (107 km średnicy) duży krater na Marsie (292 km średnicy) planetoida nr 1322 (orbita 1.86 - 2.99 j.a., okres obiegu 3.77 lat) OAO-3 Copernicus (1972-065A) - amerykański satelita do obserwacji

w promieniach nadfioletowych i rentgenowskich, działał w latach 1972-1980

Kopernik 500 (Interkosmos 9; 1973-022A) - satelita radziecko-polski do badania promieniowania Słońca i jonosfery, działał w roku 1973

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu Centrum Astronomiczne im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii

Nauk (CAMK) w Toruniu znajduje się Dom Kopernika będący muzeum poświęconym

astronomowi.

Dom Mikołaja Kopernika w Toruniu

Johannes Kepler

Wybitny niemiecki matematyk, fizyk i astronom, odkrywca m.in. trzech reguł (prawa Keplera), jakimi rządzą się ruchy planet Układu Słonecznego. Wynalazł lunetę keplerowską. Wprowadził przecinek do ułamków dziesiętnych. Zajmował się także obliczaniem objętości różnych brył geometrycznych. Dzięki interwencji Tycha Brahego matematyk niemiecki Johannes Kepler (1571-1630) otrzymał w 1601r. zaszczytne stanowisko cesarskiego matematyka. Brahe pozostawił wszystkie swe prace Keplerowi, gorącemu zwolennikowi heliocentrycznego systemu Kopernika. Kepler sformułował trzy prawa ruchu planet i skłonił Galileusza do ogłoszenia badań potwierdzających teorię Kopernika.

Prawa Keplera uwzględniają ledwo zauważalne różnice w położeniach planet, wynikające z eliptyczności ich orbit. Różnice te maja jednak zasadnicze znaczenie, dzięki nim właśnie Newton mógł udowodnić, że siły przyciagania maleją wraz z kwadratem odległości. Natomiast II prawo Keplera uważamy za przypadkowe odkrycie ważnej zasady fizycznej a mianowicie zasady zachowania momentu pędu.

Drobne odchylenia od praw Keplera, wynikające z niewielkich oddziaływań grawitacyjnych między samymi planetami, były poddawane szczegółowej analizie, a astronomowie dokładali starań, by te efekty zmierzyć.

Poza prawami ruchu planet Kepler dokonał w dziedzinie astronomii szeregu innych, mniej istotnych odkryć. Przyczynił się w znacznym stopniu do rozwoju teorii optyki.

Niestety, późne lata jego życia zakłócone były problemami osobistymi. Niemcy pogrążyły się w chaosie wojny trzydziestoletniej i rzadko komu udawało się uniknąć poważnych trudności. Jednym z problemów Keplera była sprawa pobierania pensji. Cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego nawet w stosunkowo dobrych czasach nie byli skorzy do płacenia; w chaosie wojny stale zalegano z wypłatą wynagrodzenia Keplera. Kepler był dwukrotnie żonaty, miał dwanaścioro dzieci i w związku z tym nękały go naprawdę duże trudności finansowe. Na domiar złego w 1620 r. zatrzymano jego matkę i oskarżono ją o czary. Kepler stracił dużo czasu, nim w końcu udało mu się ocalić ją od tortur i wydostać z więzienia. Kepler zmarł w 1630 r. w Regensburgu w Bawarii. Jego grób uległ zniszczeniu w zawierusze wojny trzydziestoletniej.

Kepler w liscie do Galileusza z 1609 roku

"Należy stworzyć statki i żaglowce, poruszane niebieską bryzą. Wtedy nie zabraknie śmiałków, którym niestraszna pustka kosmosu."

Isaac Newton

Życiorys:

Isaac Newton był wybitnym angielskim fizykiem. Przyszedł na świat w 1643 roku w Anglii, w Woolsthorpe w hrabstwie Lincolnshire. Ojciec Isaaka nie doczekał narodzin chłopca, a matka wyszła powtórnie za mąż, gdy miał 3 lata. Mały Newton dostał się pod opiekę babci. Po kilku latach wrócił do matki, gdy ona owdowiała. Matka miała nadzieję, że młody Isaak pomoże jej w pracach gospodarskich. Jednak szybko okazało się, że chłopak nie przejawiał żadnych zainteresowań w tym kierunku. Pozwolono mu więc wrócić do szkoły. W latach 1661 - 1665 studiował na uniwersytecie w Cambridge. Tam też dwa lata po zakończeniu studiów został członkiem Trinity, a w 1669 roku powierzono mu katedrę profesora matematyki. Stanowisko to obejmował do 1671 roku. Następnie przeprowadził się do Londynu gzie podjął pracę w mennicy królewskiej. Przyczynił się w ogromnej mierze do przeprowadzenia reformy monetarnej i za tą pracę przyznano mu w 1705 roku tytuł szlachecki. Newton zmarł w Londynie w 1727 roku. Przez całe życie Newton był człowiekiem bardzo skrytym. Długo nie chciał się podzielić ze światem swoimi niewątpliwie spektakularnymi odkryciami. Ciągle jego prace wydawały mu się niedoskonałe. Dlatego ukazywały się drukiem dopiero po kilku latach od napisania pierwotnej wersji.

Największym dziełem Newtona jest niewątpliwie "Philosophiae Naturalis Principia mathematica". To opracowanie zawierała teorię grawitacji oraz prawa ruchu.

Uczony zajmował się również badaniem natury światła. Traktował światło jako strumień poruszających się cząstek. Swoje rozważania zawarł w pracy "Optyka". Ta teoria o korpuskularnej budowie światła obowiązywała, dopóki nie została udowodniona dwoista natura światła. Ponadto Newton odkrył i opisał zjawisko zwane interferencją.

Uczony stworzył również rachunek całkowy i różniczkowy. Uchodzi również za twórcę tzw. metody stycznych, czyli metody przybliżonego rozwiązywania równań.

Isaak Newton uważany jest za największego uczonego w historii. Stworzył bowiem podwaliny pod rozwój całej współczesnej fizyki.

Izaak Newton sformułował trzy prawa znane jako "zasady dynamiki Newtona":

I zasada- dotyczy sytuacji, gdy działające na ciało siły równoważą się lub ciało nie podlega działaniu żadnej siły. Wtedy ciało spoczywa lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym ( przyspieszenie jest równe zero).

II zasada - mówi, że jeśli wypadkowa siła jest różna od zera, to nadaje ona ciału przyspieszenie, które jest wprost proporcjonalne do tej siły i odwrotnie proporcjonalne do masy ciała. Ciało porusza się ruchem jednostajnie zmiennym.

III zasada - dotyczy oddziaływań między ciałami. Mówi, że jeśli jedno ciało oddziałuje na drugie z siłą o danej wartości to drugie ciało również oddziałuje na ciało pierwsze z taką samą siłą co do wartości lecz przeciwnie skierowaną.

Pierwsza i druga zasada dynamiki Newtona w oryginalnym wydaniu Principia Mathematica z 1687 roku.