RZECZPOSPOLITA POLSKA

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej

Polskiej

(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2720645

(96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 08.05.2012 12718684.9 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 14.09.2016 Europejski Biuletyn Patentowy 2016/37 EP 2720645 B1

(13) (51)

T3 Int.Cl. A61F 2/38 (2006.01) A61F 2/00 (2006.01) A61F 2/30 (2006.01)

(54) Tytuł wynalazku: Obrotowe protezy stawowe ze wzmocnioną tuleją łożyskową

PL/E

P 27

2064

5 T3

(30) Pierwszeństwo:

16.06.2011 EP 11170134

(43) Zgłoszenie ogłoszono:

23.04.2014 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2014/17

(45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono:

28.02.2017 Wiadomości Urzędu Patentowego 2017/02

(73) Uprawniony z patentu:

Waldemar Link GmbH & Co. KG, Hamburg, DE

(72) Twórca(y) wynalazku:

CAROLIN BARTELS, Barmstedt, DE KLAUS DMUSCHEWSKY, Hamburg, DE MARCO IREDI, Norderstedt, DE

(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Grażyna Palka

JWP RZECZNICY PATENTOWI DOROTA RZĄŻEWSKA SP. J. ul. Żelazna 28/30 Sienna Center 00-833 Warszawa

Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

28078/16/ZWA/GP EP 2 720 645

Obrotowe protezy stawowe ze wzmocnioną tuleją łożyskową

Opis

[0001] Wynalazek dotyczy obrotowej protezy stawowej z dalszą częścią składową i bliższą

częścią składową i łączącą je przegubowo częścią sprzęgającą, obejmującą łożysko zginające

wokół pierwszej osi i łożysko obrotowe wokół drugiej osi zorientowanej poprzecznie do

pierwszej osi.

[0002] Protezy wymienionego na wstępie rodzaju są stosowane zwłaszcza jako protezy stawu

kolanowego względnie łokcia. Zwłaszcza protezy stawu kolanowego są ze względu na duże

obciążenie ciężarem ciała i kompleksowy przebieg ruchowy, mianowicie ruch zginający

(fleksja) jako ruch główny kombinowany z obrotem (rotacja) kości piszczelowej względem

uda jako ruchem dodatkowym stosunkowo podatne na zakłócenia powodowane zużyciem

albo chorobą. Dla leczenia potrzebne są protezy kolanowe, umożliwiające zwłaszcza

w interesie możliwie anatomicznego przywrócenia funkcji stawu oba ruchy. Kolejnym

wymogiem dotyczącym protezy stawowej jest konieczność jej wystarczającej stabilności,

zwłaszcza także wtedy, kiedy wykonany z miękkich części aparat utrzymujący (taśmy, itd.)

jest już osłabiony.

[0003] W stanie techniki znane są różne protezy kolanowe do powiązania tych częściowo

przeciwstawnych celów ruchliwości wokół dwóch osi z jednej strony, z zapewnieniem

wystarczającej stabilności z drugiej. W znanej obrotowej protezie kolanowej (EP 0174531

B1) część składowa piszczelowa i część składowa udowa są ze sobą połączone częścią

sprzęgającą, mającą oko osi do mocowania, utrzymującej część składową udową osi, by tak

stworzyć staw zginający. Poza tym część sprzęgająca ma skierowaną do kości piszczelowej

tuleję łożyskową, w którą ustala się umieszczonym na piszczelowej części składowej czopie,

by tak utworzyć staw obrotowy. Dla stworzenia korzystnych warunków tarcia w tym

utworzonym z czopa i tulei łożyskowej łożysku obrotowym, w tulei łożyskowej jest

umieszczona tuleja ślizgowa z tworzywa sztucznego. Jest wykonana w kształcie kołpaka,

z półkulistą, pokrywającą koniec czopa częścią górną. Cylindryczny zasadniczo płaszcz

przylega do tworzącej ściankę tulei łożyskowej części sprzęgającej. W ten sposób powstaje

efekt komorowy. Jednak okazało się, że mimo to może dochodzić do zgnieceń tulei

łożyskowej. Dla pacjenta to uszkodzenie oznacza z zasady operację rewizyjną.

[0004] Tuleja ślizgowa może być według US 5,824,102 A zamocowana na części

sprzęgającej za pomocą drążka gwintowanego, zamocowanego na zewnątrz na części

w kształcie kołpaka. Do tego część sprzęgająca ma otwór wiercony, przez który jest

prowadzony drążek gwintowany. Po stronie części sprzęgającej przeciwległej do tulei na

drążek gwintowany nakręca się nakrętkę, tak że panewka jest zamocowana w tulei. Także w

tym układzie mogą następować zgniecenia, przy czym może być także zgnieciony wykonany

z tworzywa sztucznego drążek gwintowany.

[0005] Do pokonania tej wady znana jest ulepszona endoproteza stawu kolanowego,

dystrybuowana pod nazwą „Endo Modell” przez Waldemara Linka z Hamburga. W niej tuleja

-2-

metalowa jest wykonana jako dwuczęściowa, przy czym korzystny ślizgowo materiał

tworzywa sztucznego jest ściśle otoczony osadzoną na skurcz i w wielu miejscach

przewierconą tuleją metalową. Przez tą jednostkę materiał tworzywa sztucznego lepiej

podparty, tak że ryzyko uszkodzenia tulei ślizgowej, zwłaszcza z powodu przepływu na

zimno tworzywa sztucznego przy dużym obciążeniu, jest znacznie zmniejszone. W praktyce

okazało się jednak, że najważniejsza w kierunku przepływu energii część, mianowicie

ustalająca właściwą tuleję łożyskową część sprzęgająca, jest podatna na wytrącanie przez

przeciążenie. Przy kontroli protezy wyciąganie tulei łożyskowej okazuje się często trudne.

[0006] Celem wynalazku jest takie ulepszenie protezy stawowej wymienionego na wstępie

rodzaju, że jest ona wytrzymalsza i w przypadku kontroli łatwiejsza w demontażu.

[0007] Rozwiązanie według wynalazku polega na cechach z zastrzeżenia niezależnego.

Korzystne przykłady wykonania są przedmiotem zastrzeżeń zależnych.

[0008] W obrotowej protezie stawowej z pierwszą dalszą częścią składową do zakotwienia

w pierwszej kości, bliższą częścią składową do zakotwienia na drugiej kości i częścią

sprzęgającą, tworzącą z bliższą częścią składową łożysko zginające wokół pierwszej osi

i tworzącą z drugą częścią składową utworzone z trzpienia i tulei łożyskowej łożysko

obrotowe wokół zorientowanej poprzecznie do pierwszej osi drugą oś, a w tulei łożyskowej

umieszczona jest mająca trzpień tuleja ślizgowa i otaczająca ją całkowicie komorowo tuleja

podporowa, zamocowana elementem zabezpieczającym na części sprzęgającej, według

wynalazku przewidziano, że element zabezpieczający ma człon uruchamiający wewnątrz tulei

podporowej i może być łączony z częścią sprzęgającą, wytrzymałą na rozciąganie, dwoma

zbiegającymi się otworami wierconymi w tulei podporowej.

[0009] Ideą wynalazku jest pozycjonowanie członu uruchamiającego elementu

zabezpieczającego we wnętrzu tulei łożyskowej. Wtedy inaczej niż w najbardziej zbliżonym

stanie techniki dostęp do elementu zabezpieczającego nie musi prowadzić z zewnątrz przez

część sprzęgającą, do czego konieczny był odpowiedni otwór w części sprzęgającej,

powodujący jej osłabienie. Dzięki przemieszczonemu według wynalazku do wewnątrz

członowi uruchamiającemu otwór w części sprzęgającej może być znacznie mniejszy, przez

co uzyskuje się większą stabilność. Poza tym przez to element zabezpieczający może ustalać

się bezpośrednio w tulei łożyskowej, tak że również wtedy, kiedy jest ona osadzona

stosunkowo trwale, może być pewnie wyciągnięta. W ten sposób stworzono warunki do

wzmocnienia tulei podporowej grubszym materiałem i wręcz włączenia jej w przepływ

obciążenia, co powoduje odpowiednie odciążenie wykonanej zwykle z tworzywa sztucznego

tulei ślizgowej. W ten sposób mogą być pewnie odbierane także większe obciążenia

i niebezpieczeństwo wytrącenia z powodu przeciążenia maleje. Przy tym pod pojęciem

większej grubości materiału tulei podporowej rozumie się grubość materiału wynoszącą 0,8-

krotność grubości materiału tulei ślizgowej.

[0010] Korzystnie na tulei ślizgowej jest przewidziany otwór dostępu do członu

uruchamiającego. Tak człon uruchamiający jest położony patrząc od strony wejścia czopa za

tuleją ślizgową i może ją przy zwalnianiu elementu zabezpieczającego zabierać ze sobą.

-3-

W ten sposób element zabezpieczający ze swoim członem uruchamiającym działa

jednocześnie jak odciągacz tulei ślizgowej. W ten sposób można też łatwo usuwać

uszkodzone tuleje ślizgowe, zwłaszcza z powodu zgniecenia względnie przepływu na zimno

materiału tworzywa sztucznego przy przeciążeniu. Szczególnie celowym wykonaniem

elementu zabezpieczającego jest śruba, której łeb tworzy człon uruchamiający. W ten sposób

można w konstrukcyjnie prosty sposób z jednej strony uzyskać pewne zabezpieczenie

w stanie zmontowanym, a z drugiej przez przekręcenie śruby, dzięki działającej przez gwint

przemianie siły, oddziaływać ze znacznym naciskiem na tuleję ślizgową. Przy tym zgodnie

z celem szerokość otworu dostępu jest mniejsza niż szerokość łba śrub. Sprawdziło się

poszerzenie otworu dostępu tulei ślizgowej w kierunku tulei podporowej. Wynika z tego

stożkowatość, sprzyjająca naciskowi.

[0011] Korzystnie otwory wiercone elementu zabezpieczającego w tulei podporowej z jednej

strony i części sprzęgającej z drugiej strony są wykonane z różną szerokością. Tak

stopniowany otwór wiercony ma zaletę możliwości przeprowadzenia elementu

zabezpieczającego trzpieniem przez tuleję podporową, aż będzie przylegał (do niej) głowicą.

W przypadku śruby elementu zabezpieczającego oznacza to, że średnica otworu wierconego

w tulei podporowej jest większa niż średnica trzpienia śruby, ale mniejsza niż średnica

głowicy, i że otwór wiercony na części sprzęgającej ma poza tym odpowiednią średnicę śruby

i że na otworze wierconym jest wykonany gwint wewnętrzny.

[0012] W wyniku tego przez dociągnięcie elementu zabezpieczającego, zwłaszcza przez

dociągnięcie śruby, można uzyskać pewne pozycjonowanie, przy czym przez poluzowanie nie

tylko usuwa się zabezpieczenie, lecz także można wycisnąć tuleję ślizgową.

[0013] Ażeby w przypadku zakleszczonej tulei podporowej także ją można było usunąć przy

kontroli łatwo i pewnie, jest na niej korzystnie przewidziane zbiegające się z otworem

dostępu mocowanie dla ekstraktora. Szczególnie sprawdza się wykonanie mocowania jako

gwintu wewnętrznego w otworze wierconym na element zabezpieczający. W ten sposób po

usunięciu elementu zabezpieczającego przez wprowadzenie ekstraktora i połączenie z tuleją

podporową można ją łatwo wyciągnąć z części sprzęgającej. Przy wykonaniu w gwincie

wewnętrznym ekstraktor musi mieć do tego tylko na końcu gwint współdziałający, łączony z

tuleją podporową przez zwykłe wkręcenie.

[0014] Korzystnie tuleja ślizgowa jest zabezpieczona przed ruchem osiowym z tulei

podporowej, umieszczonymi w obszarze jej ujścia po stronie trzpienia, noskami

zatrzaskowymi, ustalającymi się w tylnym podcięciu na powierzchni wewnętrznej tulei

podporowej. W ten sposób zapobiega się uszkodzeniu przez ruch zwichnięcia.

[0015] Korzystnie tuleja podporowa jest wyposażona w wysuniętą promieniowo listwę,

ustalającą się w uformowanej uzupełniająco wnęce na części sprzęgającej. W ten sposób

zapewnia się niekręcenie wspólne tulei podporowej przy ruchu obrotowym wokół czopa

w niepożądany sposób. Przez umieszczenie noska i wnęki na końcu po stronie czopa można

uzyskać połączenie kształtowe przez proste wsunięcie tulei podporowej w jej tuleję

łożyskową na części sprzęgającej. Poza tym zamocowanie tulei podporowej jest wykonane na

-4-

części sprzęgającej korzystnie z gładkimi ścianami ze zwłaszcza cylindrycznym kształtem

wewnętrznym. Jest to proste do wytworzenia i daje równomiernie stabilne osadzenie, także

przy osiowym ruchu czopa w tulei łożyskowej.

[0016] W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania, zasługującym ewentualnie na

ochronę niezależną, na stronie przedniej części sprzęgającej jest przewidziana powierzchnia

ustalająca dla ochrony przeciwudarowej, przedłużona zagłębieniem w kształcie kieszeni

w obszar oka ustalającego. Ochrona przeciwudarowa funkcjonuje jako opór nastawny dla

ruchu zginającego, dokładnie dla położenia rozciągniętego. Ponieważ przy tym część

sprzęgająca może dosuwać się do dalszej części składowej, ochrona przeciwudarowa służy do

jej ochrony przed uszkodzeniem. By przy występujących uderzeniowo obciążeniach pozostała

w swojej przewidzianej pozycji, konieczne jest wystarczająco pewne zamocowanie.

Za pomocą zagłębienia w kształcie kieszeni można w prosty sposób uzyskać zapobieganie

unoszeniu i odpadaniu ochrony przeciwudarowej z jej pozycji na stronie przedniej części

sprzęgającej. Korzystnie zagłębienie w kształcie kieszeni ma przekrój prostokątny

i przechodzi płasko w powierzchnię ustalającą. W ten sposób ochrona przeciwudarowa może

być wykonana jako ciągła płytka, ustalona w swojej pozycji przez wsunięcie zagłębienia

w kształcie kieszeni. Dla uniknięcia niepożądanego wysuwania się z zagłębienia w kształcie

kieszeni, na stronie przedniej w części sprzęgającej jest uformowane korzystnie jedno,

maksymalnie dwa zagłębienia, funkcjonujące jako zabezpieczenie przed przesunięciem,

zwłaszcza z umieszczonym na stronie tylnej ochrony przeciwudarowej występem. W ten

sposób ochrona przeciwudarowa jest zamocowana nie tylko w prosty do montowania i pewny

sposób, lecz układ zamocowania pozwala też uniknąć niepożądanego osłabienia części

sprzęgającej.

[0017] Wynalazek zostanie następnie bliżej objaśniony w odniesieniu do załączonego

rysunku, na którym jest przedstawiony korzystny przykład wykonania. Pokazuje on:

Fig. 1 widok od tyłu protezy stawowej częściowo w przekroju;

Fig. 2 powiększony widok od tyłu części sprzęgającej z przylegającą częścią

składową;

Fig. 3 widok szczegółowy tulei łożyskowej z boku w przekroju;

Fig. 4 widok złożeniowy części sprzęgającej z tuleją łożyskową;

Fig. 5 a, b widoki szczegółowe w ustawieniu zatrzaskowym;

Fig. 6 a, b widok szczegółowy elementu zabezpieczającego;

Fig. 7 ekstraktor.

[0018] Endoproteza według przykładu wykonania wynalazku zostanie objaśniona na

podstawie endoprotezy stawu kolanowego.

[0019] Endoproteza stawu kolanowego składa się zasadniczo z dwóch części 1, 2, z których

jedna jest wykonana jako piszczelowa część składowa 1, a druga jako udowa część składowa

2. W udowej części składowej 2 do trzonka 20 wstawianego do kości udowej pacjenta

-5-

przylega udowa połowa łożyskowa 21, wyposażona w dwie wysuwające się widlaście do

piszczelowej części składowej 1 kłykciowate płozy ślizgowe 22. Wspierają się one na plateau

piszczeli 12, umieszczonym na piszczelowej połowie łożyskowej 11, zamocowanej trzonkiem

10 na kości podudzia pacjenta.

[0020] Między nimi jest umieszczona część sprzęgająca 3, mająca element T 30 jako główny

korpus z umieszczonym w jego górnym obszarze okiem ustalającym 33 na trzpień osi 34

i tuleją łożyskową 32 na wystający z plateau piszczeli 11 czop łożyskowy 31.

[0021] Pierwsze łożysko (łożysko zginające) umożliwia ruch wychylny między częściami

składowymi 1 i 2, realizuje więc ruch zginający między udem i podudziem. Ten ruch

wychylny wokół osi trzpienia osi 34 tworzy w ten sposób pierwszą oś dla ruchu endoprotezy

stawu kolanowego. Poprzecznie do tej osi jest ustawiony czop 31, tworzący drugą oś dla

ruchu obrotowego, którym udowa część składowa 2 obraca się wokół drugiej osi względem

piszczelowej części składowej 1.

[0022] Dla tego łożyska obrotowego wchodzi czop 31 do tulei łożyskowej 32 na części

sprzęgającej 3. Między tymi dwiema częściami jest umieszczona wkładka łożyskowa 4. Jest

ona zamocowana w oku ustalającym 33 umieszczonym na jej górnym końcu elementem

zabezpieczającym 5 w postaci śruby 50.

[0023] Wkładka łożyskowa 4 ma kształt podstawowy zasadniczo cylindryczny i na górnym

końcu półkolisty trzpień. Wkładka łożyskowa 4 składa się z tulei ślizgowej 41 i tulei

podporowej 42. Przy tym średnica zewnętrzna tulei łożyskowej 41 jest tak duża, że powstaje

lekkie pasowanie wtłaczane w ściance wewnętrznej tulei podporowej 42. Na dolnym końcu

tuleja podporowa 41 ma ujście 40 na wlot czopa. Na stronie wewnętrznej jest umieszczony

obiegowo na obwodzie element ustalający 43, przy czym jest on korzystnie ciągły, ale może

być także przerwany w kilku miejscach. Ustala się on w odpowiednio uformowanym nacięciu

tylnym (patrząc od ujścia 40 wkładki łożyskowej 4) i zabezpiecza tak tuleję ślizgową 41

przed wyjściem z tulei podporowej 42. Tuleja podporowa 42 ma na końcu po stronie ujścia na

stronie zewnętrznej wystającą promieniowo listwę 45, ustalającą się w połączeniu

kształtowym w uformowanym uzupełniająco zagłębieniu na stronie wewnętrznej tulei

łożyskowej 32 części sprzęgającej 3. Zapobiega to niepożądanemu obrotowi tulei podporowej

42 względem części sprzęgającej 3.

[0024] Części składowe wkładki łożyskowej 4, a więc tuleja podporowa 42 i tuleja ślizgowa

41, ciągną się aż do ujścia 40 wkładki łożyskowej 4, tj. tworzą obie swoją dolną powierzchnią

czołową obramowanie ujścia 40. Tuleja ślizgowa 41 może mieć przewidziany na stronie

wewnętrznej tulei ślizgowej 41 zwężający się stożkowo kształt. Ułatwia ona wkładanie czopa

31 do wkładki łożyskowej 4.

[0025] Na górnym końcu tuleja ślizgowa 41 ma otwór dostępu 46. Jest wyposażona

w stożkową powierzchnię krawędzi, której szerokość powiększa się ku górze. Zbieżnie z nią

w tulei podporowej 42 jest przewidziany pierwszy otwór wiercony 47 i w oku ustalającym 33

drugi otwór wiercony 38, wyposażony w gwint wewnętrzny 39. W otworze wierconym 47

tulei podporowej 42 jest umieszczony gwint wewnętrzny 48. W te otwory wiercone jest

-6-

wstawiona jako zabezpieczenie śruba 50 i wkręcona trzpieniem 51 w gwint wewnętrzny 39.

Łeb 52 śruby 50 ma większą średnicę niż szerokość otworu dostępu 46. Jest położona trwale

na stronie wewnętrznej tulei podporowej 42 i zabezpiecza ją w jej pozycji.

[0026] Na stronie przedniej (w widoku na fig. 3 po stronie prawej) część sprzęgająca 3 ma

płaską powierzchnię ustalającą 35. Na jej górnym końcu jest uformowana w oku ustalającym

33 kieszeń 36, przechodząca u podstawy płasko w powierzchnię ustalającą 35. W obszarze

środkowym powierzchni ustalającej 35 jest przewidziany otwór utrzymujący 37, wykonany

jako otwór przelotowy w tulei łożyskowej 31 aż do tulei podporowej 42. Na powierzchnię

ustalającą 35 jest nasadzona i wsunięta górną krawędzią w kieszeń 36 płytka ochrony

przeciwudarowej 6. Przez wsunięcie do kieszeni 36 górną krawędzią 60 jest zabezpieczona

przed odsunięciem od powierzchni ustalającej 35, zwłaszcza przy oddziaływaniu siły od

przodu (na fig. 3 od strony prawej) przy dojściu do pozycji oporu nastawnego. Dla uniknięcia

przesunięcia płytki ochrony przeciwudarowej 6 zwłaszcza ku dołowi, na jej stronie tylnej jest

uformowany występ 62 ustalający się w połączeniu kształtowym w otworze utrzymującym 37

i przez zabezpieczający płytkę ochrony przeciwudarowej 6 w jej pozycji.

[0027] Poza tym jest przewidziany ekstraktor 7 wykonany jako śrubokręt z trzonkiem 70 na

uchwycie 71 na jego tylnym końcu. Na przednim końcu jest umieszczona baryłka prowadząca

72, mająca większy przekrój niż trzonek 70, i którego średnica dostosowana jest do

szerokości wewnętrznej wkładki łożyskowej 4. Przy tym pod pojęciem dostosowana rozumie

się, że ma ona podwymiar około 1 mm, tak że powstaje pasowanie luźne. W przednim

obszarze baryłki prowadzącej 72 jest umieszczony koniec śruby 73, mający gwint zewnętrzny

74. Jest tak wykonany, że wchodzi w gwint wewnętrzny 48 w otworze wierconym 47.

[0028] W stanie zmontowanym wkładka łożyskowa 4 jest ustalona przez wkręcenie śruby

zabezpieczającej 50 zabezpieczenia 5. Przy tym śruba zabezpieczająca 50 przylega łbem 52

do strony wewnętrznej tulei podporowej 42 i dociąga ją do osadzonego w oku osi 33 trzpienia

osi 34. W ten sposób wkładka łożyskowa 4 jest zabezpieczona przed ruchem

(wyprowadzającym) z tulei łożyskowej 32.

[0029] Dla demontażu po wyciągnięciu czopa 31 z tulei łożyskowej 32, śrubę zabezpieczającą

50 odkręca się w zasadniczo znany sposób za pomocą (nieprzedstawionego) śrubokręta. Przy

tym śruba 50 wyciska łbem 52, ponieważ ma on większą szerokość niż otwór przelotowy 46

w tulei ślizgowej 41, tuleję ślizgową 41 w dół. To wyciskanie może być wsparte przez

ściskanie tulei ślizgowej 41 w obszarze ujścia 40, dla ułatwienia uzębienia elementów

zatrzaskowych 43, 44. Wtedy w wielu przypadkach tuleję podporową 42 można wyjąć z tulei

łożyskowej 32. Jeżeli jednak zakleszczy się, do czego może łatwo dojść zwłaszcza po

przeciążeniu albo przy długim użytkowaniu, wtedy po usunięciu śruby zabezpieczającej 50 do

wnętrza tulei podporowej 42 można wprowadzić ekstraktor 7 z baryłką prowadzącą 72 i

wkręcić ekstraktor 7 gwintem 74 na końcu śruby 73 w gwint wewnętrzny 48 tulei podporowej

42. W ten sposób ekstraktor 7 jest połączony wytrzymale na rozciąganie z tuleją podporową

42 i można ją wyciągnąć z tulei łożyskowej 32.

-7-

[0030] Według wynalazku w części sprzęgającej potrzebny jest tylko jeden stosunkowo mały

otwór dostępu w postaci otworu wierconego 38. Poza tym część sprzęgająca może być

wykonana jako masywna, tj. zwłaszcza w obszarze oka ustalającego 33 nie są potrzebne

żadne dalsze przerwy. W ten sposób unika się osłabienia oka ustalającego 33. Jednocześnie

wynalazek umożliwia pewne zamocowanie i łatwe wyjmowanie wkładki łożyskowej 4. Przez

umieszczenie płytki ochrony przeciwudarowej 6 w kieszeni 36 również unika się osłabienia,

występującego w stanie techniki przez dużą ilość otworów kontaktowych w obszarze

powierzchni ustalającej 35.

Grażyna Palka

Rzecznik patentowy

-8-

Zastrzeżenia patentowe

1. Obrotowa proteza stawowa z dalszą pierwszą częścią składową (1) do zakotwienia na

pierwszej kości, bliższą drugą częścią składową (2) do zakotwienia na drugiej kości,

częścią sprzęgającą (3), tworzącą z pierwszą częścią składową (1) łożysko zginające

wokół pierwszej osi (34) i z drugą częścią składową (2) utworzone z czopa (31) i tulei

łożyskowej (32) łożysko obrotowe wokół drugiej osi, zorientowanej poprzecznie do

pierwszej osi (34), przy czym łożysko obrotowe ma kilkuwarstwową wkładkę łożyskową

(4) z obejmującą czop (31) tuleją ślizgową (41) i otaczającą ją komorowo tuleją

podporową (42), zamocowaną na części sprzęgającej (3) przez element zabezpieczający

(5), znamienna tym, że

element zabezpieczający (5) ma wewnątrz tulei podporowej (42) człon uruchamiający

(52) i jest łączony wytrzymale na rozciąganie z częścią sprzęgającą (3) przez dwa

zbiegające się otwory wiercone (47, 38) w tulei podporowej (42) i części sprzęgającej (3).

2. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 1, znamienna tym, że na tulei ślizgowej (41)

jest przewidziany otwór dostępu (46) do członu uruchamiającego (52).

3. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 2, znamienna tym, że człon uruchamiający

(52) ma większą szerokość niż otwór dostępu (46).

4. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że element zabezpieczający (5) ma śrubę (50), której łeb tworzy człon uruchamiający

(52).

5. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że otwory wiercone (47, 38) mają szerokości stopniowane.

6. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że otwór dostępu (46) ma większą szerokość niż głowica (52), która zwęża się korzystnie

do wewnątrz.

7. Obrotowa proteza stawowa według jednego z zastrz. 2 do 6, znamienna tym, że na tulei

podporowej (42) jest przewidziane zbieżne z otworem dostępu (46) mocowanie (48) dla

ekstraktora (7).

8. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 7, znamienna tym, że mocowanie jest

wykonane jako gwint wewnętrzny.

9. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że tuleja ślizgowa (41) jest zabezpieczona przed ruchem osiowym przez umieszczony

w obszarze jej otworu ustalającego (40) element ustalający (43), który ustala się

w podcięciu tylnym (44) na powierzchni wewnętrznej tulei podporowej (42).

10. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że na stronie zewnętrznej tulei podporowej (42) jest przewidziany wystający

promieniowo nosek (45), który ustala się w uformowanej uzupełniająco wnęce na części

sprzęgającej (3).

-9-

11. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że tuleja łożyskowa (32) jest wykonana z gładkimi ścianami, z korzystnie cylindrycznym

kształtem wewnętrznym.

12. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,

że na stronie przedniej części sprzęgającej (3) jest przewidziana powierzchnia ustalająca

(35) dla ochrony przeciwudarowej (6), dla której przedłużenia jest wykonane zagłębienie

w kształcie kieszeni.

13. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 12, znamienna tym, że zagłębienie (36)

w kształcie kieszeni ma przekrój prostokątny i przechodzi płasko w powierzchnię

ustalającą (35).

14. Obrotowa proteza stawowa według jednego z zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że

maksymalnie dwa zagłębienia (37) są przewidziane jako zabezpieczenie przed

przesunięciem dla ochrony przeciwudarowej (6).

Grażyna Palka

Rzecznik patentowy

-10-

-11-

-12-