56. STRUKTURA LIRSKE PJESME

Jednostavnost uspjele lirike rezultat je složene strukture, u kojoj čitav niz elemenata nerazdvojno učestvuje u ostvarenju posebnog utiska.

Osnovnu strukturu lirske pjesme možemo najlakše zapaziti ako razmotrimo : TEMU, KOMPOZICIJU, JEZIK i RITMIČKU ORGANIZACIJU PJESME.

Teme lirskih pjesama načelno su neograničene, lisrke pjesme govore o svemu o čemu se uopšte može govoriti. Tipično lirske teme variraju od epohe do epohe, ali zadržavaju barem u lirici evropskog kulturnog kruga sklonost prema izražavanju nekih odlučujuće važnih i tipičnih ljudskih situacija i takvih odnosa u kojima je čovjek okrenut vlastitoj unutrašnjosti. To su teme vezane s ljubavlju, smrću odnosno susretu sa smrću, prolaznošću, zavičajem, s onim što je čovjeku božansko i sveto i sa samim pjesništvom.

Motivi su vezani zajedničkom temom, i oni se u lirici povezuju. Raspoređeni su u cjelinu tako što se prvi motiv razvija slijedom opisa, a zatim zaključuje ponavljanjem prvog motiva uz određenu varijaciju.

U lirici nema pripovijedanja ni dugih opisa, zato se navodi niz asocijacija uz glavni motiv. Jedan motiv razvija se bilo nizanjem paralelnih motiva s manjim varijacijama, bilo određenim kontrastima.

Jezik i ritmička organizacija lirske pjesme ne mogu se razmatrati odvojeno od teme i kompozicije. Način na koji je u lirskoj pjesmi obrađena tema potpuno zavisi o uspješnom pronalaženju jedinstva ritma, zvuka i značenja riječi.