Writing for Social Scientists: How to Start and Finish Your The-sis, Book, or Article, 2nd Edition By Howard S. BeckerLicensed by The University of Chicago Press, Chicago, Illinois, U.S.A

© 1986, 2007 by The University of Chicago. All rights reserved.

Heretik Yayınları: 2 Howard S. Becker Dizisi: 1ISBN: 978-605-86008-2-9©2013 Heretik YayıncılıkTüm hakları saklıdır. Yayıncı izni olmadan, kısmen de olsa foto-kopi, film, vb elektronik ve mekanik yöntemlerle çoğaltılamaz.1. Baskı 2013, Ankara

Yayına Hazırlayan: Levent ÜnsaldıTürkçe Söyleyen: Şerife GenişRedaksiyon: Barış Bakırlı-Süveyda Çıttır Dizgi: İsmet ErdoğanKapak: Gabrielle Gautier Ünsaldı - Ali İmren

Heretik YayıncılıkMeşrutiyet Mahallesi, Konur sokak, 14/22, Kızılay-AnkaraTel: (312) 418 52 00 Faks: (312) 418 50 00 Email: info@heretikyayin.comWeb: www.heretikyayin.come-mail: info@heretikyayin.com

Tarcan Matbaacılık Yayın SanZübeyde Hanım Mah. Samyeli Sok. No: 15. İskitler-AnkaraTel: 0312 384 34 35

HoWARD S. BECKER

Sosyal Bilimcilerin Yazma Çilesi(Yazımın Sosyal Organizasyonu Kuramı)

Writing for Social Scientists: How to Start and Finish Your Thesis, Book, or Article

Türkçe Söyleyen: Şerife Geniş

Howard S.Becker (1928-…)Amerikalı sosyolog, Chicago Illinois doğumlu. Chicago Üniver-sitesinde öğrenimini gördü. Standford Üniversitesinde öğretim üyeliği yaptı ve çeşitli araştırmalarda bulundu. Ardından sırasıy-la Evanston, Illionis ve North Western Üniversitelerinde “Sosyo-loji ve Kentsel İlişkiler” dersleri verdi. “Marjinal gruplar” ve “alt kültürler” üzerine katılımcı gözlem tekniğini kullanarak yaptı-ğı çalışmalarla 1950’li ve 1960’lı yıllarda sembolik etkileşimci yaklaşımın en önemli figürlerinden biri haline geldi. Chicago ekolünden, özellikle Herbert Blumer ve Everett Hughes gibi sos-yologlardan etkilenmiştir. Howard S. Becker aynı zamanda bir caz sanatçısıdır. 1960’lı yılların caz kulüplerindeki “marihuana tüketimi pratikleri” üzerinden “sapkınlık” meselesini maharet ve yetkinlikle tartışmıştır. Bu minvalde kaleme aldığı, 1963’te yayınlanan Outsiders [Hariciler-Ötekiler] adlı eseri etiketleme kuramının en itibarlı kurucu saha araştırmalarından biridir.

Becker’ın diğer temel eserlerinden bazıları ise şunlardır:Boys in White (1961), Outsiders (1963), Making the Grade (1968), Art Worlds (1982), Tricks of the Trade (1998), Telling About Society (2007).

Heretik’te yayına hazırlanmakta olan kitapları:Outsiders (1963)Tricks of the Trade (1998)Telling About Society (2007)

İ ç i n d e k i l e r

Türkçe Baskısına Takdim ............................................................7

2007 Baskısına Takdim .............................................................13

1986 Baskısına Takdim .............................................................15

1) Lisansüstü Öğrenciler İçin Temel İngilizce ..........................23

2) Persona ve otorite .................................................................51

3) Tek Doğru Yol ........................................................................69

4) Kulağına Göre Düzeltme ......................................................95

5) Bir Profesyonel Gibi Yazmayı Öğrenmek ..........................121

6) Risk .......................................................................................143

7) Yaptığınız İşi Görücüye Çıkarmak .....................................159

8) Literatür Karşısında Dehşete Düşmek ...............................175

9) Bilgisayarla Yazmak ..............................................................191

10) Son Söz ...............................................................................219

Kaynakça .......................................................................... 233

TÜRKÇE BASKISINA TAKDİM

Türkiyeli akademisyenler ve öğrenciler için bu kitaba bir önsöz yazıyor olmaktan dolayı çok mutluyum. İzleyen bölümlerde de bahsedeceğim üzere, bu kitabı öğrencilerim (ve aynı zamanda pek çok meslektaşım) herhangi bir akademik metni yazmaya başlarken ve bu metin üzerinde çalışmaya devam ederken ina-nılmaz sıkıntılar çektikleri için yazdım. Yazabilmek, onlara sanki başarması imkânsız bir şeymiş gibi geliyordu. Zorlu çalışmaları-nın ürünlerinden tatmin olmuyorlardı. ortaya koydukları şeyle-ri arkadaşlarının ve özellikle de hocalarının beğenmeyeceklerin-den çekindikleri için, yazdıklarını birilerine göstermekten kor-kuyorlardı. Bu korkuları çok iyi tanıyordum; çünkü aynı korku-ları ben de yaşamıştım. Bu kitap, uzun yıllar boyunca akademik metinler yazarak, sosyal bilimler öğrencilerine ders vererek ve yardım arayışındaki insanlara bir tür amatör terapi sunarak der-lediğim fikirleri içermektedir.

İnsanlara yazarken karşılaştıkları sorunların, onların kişisel zaaflarından, gerektiği kadar çok çalışmamalarından, yeteri ka-dar yetenekli olmamalarından ya da bu sıkıntılara yol açtığını düşündükleri diğer benzeri kişisel kusurlardan kaynaklanma-dığı mesajını vermeye çalışıyorum. onlara C. Wright Mills’in söylediklerini, yani bu bağlama en uygun düşen ifadeyle, kişisel

8 SoSYAL BİLİMCİLERİN YAZMA ÇİLESİ

sorunların gerçekte toplumsal organizasyon sorunları olduğunu hatırlatıyorum. Kısacası, beceriksiz olduğunuz için değil, içinde bulunduğunuz ve bu sıkıntıları deneyimlediğiniz toplumsal or-ganizasyon bunları yarattığı için siz bu sorunları yaşıyorsunuz.

Toplumsal organizasyon bir şeyleri yapmalarını talep edip sonra da o şeyleri yapmaya çalıştıklarında karşılarına engeller çıkararak akademik yazarların karşılaştıkları sorunlarla karşılaş-malarına neden olur. “Toplumsal organizasyon” derken kast etti-ğim şey, kötü şeyler yapan belli kişiler değil, insanların bir şeyler yapmak için birlikte çalıştıkları durumlardır. Bu şekilde birlikte çalışmanın kişilerden ödün vermelerini talep ettiği gerçeği her zaman doğrudur. Eğer insanlar bir işi tamama erdirmek için baş-kalarının kendileriyle işbirliği yapmalarını istiyorlarsa o zaman söz konusu işi tam olarak kendi istedikleri gibi yapamazlar. Eğer yapılacak iş, bir grubun -öğrencilerin- başka bir grubun -hoca-ların- onlara öğretebileceklerini öğrenmekse o zaman işin içinde olan herkes, başka bir durum söz konusu olsaydı muhtemelen yapmak istemeyecekleri şeyleri yapmak zorunda kalacaktır. Bel-ki mükemmel tasarlanmış bir organizasyonda herkes, gerçekten yapmak istediğini yapacak ve en çok arzuladığı mükâfatlara ula-şacaktır. Ama ne yazık ki gerçek hayatta böyle organizasyonlar yoktur. Kendimizi içinde bulduğumuz organizasyonlarda -bu örnekte okullarda- bu kurumları yöneten kişiler, sıklıkla ko-şulların gerçekte yapmak istedikleri işi yapmalarına engel olan şeyleri dayattığı gerçeği ile karşı karşıya kalırlar. Her bir öğren-cinin tek tek eğitilebilmesi çok pahalıdır -bunu yapabilmek için pek çok hocanın fazla mesai harcaması gerekir. Bunun yerine okullar öğrencilerin eğitimi için gerekli olan bilgiyi, bu bilginin bir kısmını öğrencilerin kendilerinin sağlamak zorunda olduğu gruplara (“sınıflara”) dağıtırlar. Ancak, bu durumda da bütün öğrencilerin öğrenmeleri istenilen bilgilerin tümünü öğrenip öğrenmedikleri bilinemediği için, hocalar öğrencilerini ne öğ-rendiklerini anlamak amacıyla sınava tabi tutarlar. Öte yandan, hocalar öğrencilerinin öğrenmelerini istedikleri şeyi doğru bir

9TÜRKÇE BASKISINA TAKDİM

şekilde ölçebilecek bir sınav geliştirmenin imkânsız olduğunu da görürler. Öğrenciler ise anlaşılır bir şekilde hocalarının öğren-melerini istedikleri şeylerden daha ziyade, sınavı geçmeleri için gerekli olan şeyleri öğrenirler.

Seneler önce Amerikalı sosyal bilim öğrencilerine ders verir-ken biriktirdiğim deneyimlere dayanarak yazdığım bu kitapta-ki gözlemlerin çoğu şüphesiz eskimiştir. Burada söylediklerim (öğrenci, araştırmacı ya da hoca olarak) çalıştığımız toplumsal organizasyonların bizden talep ettiklerine dair güncel detayları içermemektedir. Öte yandan, hiçbir kitabın şimdiki zaman hak-kında kati bir bilgiye sahip olamayacağı da kuşku götürmez bir gerçektir; çünkü kitabın basıldığı ve elinize ulaştığı anda, zaten söz konusu edilen şeyler hâlihazırda değişmiştir. Üniversiteler son otuz yılda muazzam bir dönüşüm yaşadılar. Bazı açılardan bakıldığında eskisinden çok daha fazla birbirine benzemeye başladılar. Bu durum özellikle uluslararası düzeyde geçerlidir. 1980’lerde yazdığım bu kitap, dünyanın farklı yerlerinde söz ko-nusu olan üniversite hayatının gerçekliğini artık yansıtmamak-tadır.

Yazmak konusunda bugün yaşadığımız sorunları nasıl kavra-mamız gerektiğine dair bir kaç tavsiyede bulunacağım. Eğitim dünyası nasıl değişti ve akademik yazarlar olarak bizim çözmek zorunda olduğumuz yeni sorunlar nelerdir?

Öncelikle, yönetsel (managerial) adını verebileceğimiz bir bakış açısı, bütün eğitim kurumlarına hâkim olmaya başladı. Bundan kastım, üniversiteleri ve diğer eğitim kurumlarını idare eden yöneticilerin -üniversite rektörlerinin ve diğerlerinin- artık kendilerini dünyanın geri kalanına başarılı bir operasyonu ra-kamlar eşliğinde kanıtlamak zorunda olan “şirket yöneticileri” gibi görmeye başladıklarıdır. Büyük ikonolast (put kırıcı) ikti-satçı Thorstein Veblen, neredeyse yüzyıl önce bu konuda -belki de detayları bakımından araştırma monografisinden daha ziyade masala benzeyen- bir kitap yazmıştı. Veblen, The Higher Lear-

10 SoSYAL BİLİMCİLERİN YAZMA ÇİLESİ

ning in America: A Memorandum on the Conduct of Universi-ties by Business Men başlıklı kitabında, küçümseyen bir dille iş dünyasının ileri gelenlerinden söz eder. Bu iş adamları (Veblen bunları söylerken aklında Chicago Üniversitesi’nin kurulması için gerekli parayı sağlayan John D. Rockefeller vardı), “Bilge-lik Kaptanlarını” (yeni kurulan bu üniversitenin yöneticisi olan William Rainey Harper gibi kişileri) işe almışlar ve yatırımları-nın elle tutulur çıktılar ürettiğini görmek istemişlerdir. Elle tutu-lur çıktılar, ölçülebilir rakamlar anlamına gelmekteydi. Aradık-ları şey de öğrencilerin başarı ortalamaları ve mezuniyet oranları gibi görünür çıktılardı. Şüphesiz, bütün bu ölçülebilir çıktıların, yüzeysel de olsa en azından rasyonel ve gerekçelendirilebilir bir yolla elde edilmesi gerekiyordu. Modern üniversiteye özgü sınav, notlandırma, kredilendirme sistemleri ve benzeri diğer bütün aygıtlar böylece yaratılmış oldu.

Bugün gelinen aşamada bu sistem, kötü bir nama sahip Shangai Dünya Üniversiteleri Akademik Sıralaması’nda ve çeşit-li ulusal sıralama sistemlerinde cisimleşen “saygınlık ve şöhret” için uluslararası bir rekabet ortamı yarattı. Bu tür akademik sıra-lamaların inandırıcı olabilmesi için, ölçüler inşa etmek ve düzen-li olarak bu ölçülere dair veri toplamak zorundasınız. Bütün bu sıralama sistemlerinin tespit ettiklerini iddia ettikleri akademik kalitenin yaygın ölçülerinden biri de üniversite öğretim üyeleri-nin yayımladığı akademik makalelerin sayısıdır. Üniversiteler bu sıralama sistemlerindeki yerlerini yükseltmek için acımasız bir yarış içine girmişlerdir; çünkü üniversitelerin alacağı mali des-tek yanı sıra daha fazla sayıda araştırma projesine fon bulabilme, başarılı araştırma projeleri yazabilecek öğretim üyelerini ve ümit vaat eden lisansüstü öğrencilerini kendine çekebilme yetenekleri de belli ölçüde bu tür sıralamalardaki performanslarına bağlıdır.

Bu tür bir sistem öğretim üyelerinin üzerinde akademik ya-yın yapmak konusunda büyük bir baskı yaratmaktadır. Ayrıca yayınların değerlendirilmesinde dikkate alınan tek ölçü, daha önemli ama ölçülmesi daha zor olan nitelik, yaygın etki ve an-

11TÜRKÇE BASKISINA TAKDİM

cak gelecekte görülebilecek olan tarihsel önem değil niceliktir. Sıralamaların uluslararasılaşmasının talihsiz sonuçlarından biri, İngilizce dergilerde yayın yapmanın en büyük ayrıcalık göster-gesi olarak standartlaşması olmuştur. Böylece, öğretim üyeleri-nin üretkenliği sıralandığında İngilizce makaleler diğer diller-de, özellikle de akademisyenin kendi ülkesinin dilinde yazılmış makalelerden daha fazla “puan” alırlar. Bu durum ise özellikle kariyer sahibi olabilmek için başarılı bir yayın listesine sahip ol-mak zorunda olan genç akademisyenlere, eğer farklı başarıları da ödüllendiren başka bir değerlendirme sistemi olması durumun-da karşılaşmayacakları yazma sorunlarını dayatır.

Bu tarz bir değerlendirme sistemine maruz kalan farklı aka-demik disiplinlerdeki öğrenciler ise bu ölçüler çerçevesinde şe-killenecek bir geleceği çok kolaylıkla görebildikleri ve öğretim üyesi olduklarında ya da olmak istediklerinde kendileri de bü-yük ihtimalle bu ölçüler çerçevesinde değerlendirilecekleri için, bütün mantıklı insanların yapacağı şeyi yaparlar: Hâlihazırda çalıştıkları ya da iş başvurusunda bulunacakları üniversitenin “saygınlığına” katkıda bulunma potansiyeli olan araştırmalar ve yayınlar yapmaya çalışırlar.

Bütün bunlar makalelerin yazarların ölçülebilir bir kariyer inşa etme becerilerine nasıl katkıda bulunacağı kaygısıyla yazıldı-ğı bugünkü akademik ortamı şekillendiren bazı olumsuzlukların ortaya çıkmasına yol açar. Ayrıca, bir akademisyenin kıymetine dair oluşacak kanıyı etkileyen ölçülerden biri yayınlarına ne sık-lıkla atıf yapıldığı olduğu için, yazarlar “atıf yapılabilirliklerini” arttıracağını düşündükleri şekillerde yazarlar: Örneğin yazdıkla-rı makalelerin başlıklarında ve giriş paragraflarında moda olan konulara yapabilecekleri kadar çok sayıda gönderme yaparlar.

Üniversitelerin örgütlenme biçimlerinin yazarların çözmesi gereken sorunları ve dolayısıyla da yazarların çalışmalarını ya-parken ve yazarken karşılaştıkları sıkıntıları nasıl yarattığına dair bu örnek olası örneklerden sadece bir tanesidir. Akademik dün-

12 SoSYAL BİLİMCİLERİN YAZMA ÇİLESİ

ya değişmeye devam ettikçe -sırasıyla öğrenci, genç ve sonrasın-da da kıdemli akademisyen olarak- hepimizin yer aldığı bu or-ganizasyonlar yeni yazma sorunları yaratacaklardır. Bu sorunlar için kendimizi suçlamak yerine, onları şu an içinde olduğumuz çevrenin bize dayattığı ve baş etmek zorunda olduğumuz koşul-lar olarak görmeliyiz.

Howard S. Becker

San Francisco, 2013