Si marcelo del pilar ay ipinanganak sa Kupang, Bulakan noong ika-tatlumpu ng Agosto, taong 1850. Siya ang ika-siyam na anak ng kanyang amang si Julian H. del Pilar at kanyang inang si Blasa Gatmaitan.Noong kabataan ni Del pilar, sya ay nagsusulat ng mga tula, tumutugtog ng bayolin at piyano.Ang unagn guro ni Marcelo ay si Mr. FloresNagaral sya sa Kolehiyo de San Agustin at kalaunan ay sa Unibersidad ng Sto Tomas kung saan ay natapos nya ang kursong abogasya noong taong 1880. Napangasawa nya ang kanyang pinsan na si Marciana del Pilar noong Pebrero ng taong 1878. Marami ang kanilang naging anak ngunit dalawa lamang ang nabuhay, sina Sofia at Anita.

Ang taong 1880 ay napaka importantae dahil simula iyon ng pagpasok ni Marcelo sa politikal at sosyal na isyu. Maari nyang piliin na mabuhay ng mapayapa kasama ang kanyang asawa at mga anak, ngunit likas sa kanyang pagkatao ang pagiging repormista kaya mas pinili nyang ipagtanggol ang bansang Pilipinas.

Si del Pilar ay masasabing tagapagsalita ng masa, sapagkat ipinapahatid nya sa kanyang mga kababayan ang kanyang mensahe gamit ang wikang Filipino. Hindi katulad ni Rizal na sa PULPIT nagsasalita, si del pilar ay sa COCKPIT. Ito ay dahils a paniniwala niya na ang COCKPIT ay TRONO NG KALAYAAN (ALTAR OF FREEDOM). Ang sabungan rin ang huling lugar na maaaring pagsuspetsyahan ng mga Espanyol.

Noong taong 1882, itinatag ni del Pilar ang Diariong Tagalog, kung saan nya isinulat ang tungkol sa mga pang-aabuso ng mga prayle.

Ang taong 1887-1888 ang pinaka-busy na taon para kay del pilar. Sa mga taong ito, nilibot ang iba't-ibang lugar at nagturo sya ng tungkol sa pagkamakabayan, paggalang sa sarili, determinasyon at sakripisyo. Marami rin syang isinulat na mga pamphlet na naglalaman ng mga hindi tamang pamamalakad ng mga prayle. Ang isa sa mga pamphlet na kanyang isinulat ay may titulong: LONG LIVE SPAIN, LONG LIVE THE KING, LONG LIVE THE ARMY, AND DOWN WITH THE FRIAR! Na nagtamo ng galit mula sa mga espanyol at suporta naman mula sa mga Pilipino.

Bumuo din sya ng isang grupo na kinabibilangan nina:Sotero LaurelJose NerCarlos GatmaitanLiberato ManuelIsinulong ng grupong ito hindi lamang ang pagbibigay ng alam sa mga pilipino kundi pati ang reporma sa pamumuno sa bansa.

Pinagbintangan syang pilibustero at inakusahang nasa likod ng mga lihim ng pagpupulong sa Bulakan, malolos, Paombong, Baliwag, san rafael at sta. isabel; ang pagpapakalat ng Noli me Tangere ni Rizal; at pagsulat ng Dudas, at Caiigat Cayo.

Noong ika-18 ng oktubre taong 1888, pumunta sya ng Espanya iwan ang mga salitang ito:

ScriptMonday, August 30, 2010

1:47 PM

PI 100 Page 1

salitang ito:

"Beyond this sea, they [the authorities] will no longer be able to reach me. What pains me is the inevitable vengeance that my family will suffer in the hands of the friars. I have no doubt that they will pour out their hatred for me upon the innocent heads of my wife and children. Do look after them. God is not asleep, and those who suffer at present because of their love for righteousness will be amply recompensed by Him. Farewell!"

Pagkarating sa espanya, si del pilar ang naging editor ng La Solidaridad, ang pahayagan ng mga Pilipinong propagandista. Ating maaalala na ang La Solidaridad ay itinatag noong 1889 ni Graciano Lopez Jaena na ang pangunahing layunin ay:TO OPPOSE REACTION, TO PREVENT ANY BACKWARD STEP, TO APPROVE AND ACCEPT LIBERAL IDEAS, AND TO DEFEND PROGRESS..

Mga pangunahing kahilingan ni del Pilar:1. Secularisation of the parishes and the removal of the friars2. Represenation of the Philippines in the spanish cortes3. Participation in the affairs of the government4. Equality before the law5. Freedom of the press and speech6. Wider social and individual freedom7. Assimilation

Ang buhay ni del pilar sa Barcelona ay hindi kaaya-aya. Sya ay walang pera, walang tirahan at maysakit. Sinasabing naglalakad sya sa mga kalsada ng barcelona ng gutom at dumadampot sya ng mga upos ng sigarilyo panlaban sa lamig ng panahon. Ang kanyang mga kasamahan ay nasa hindi rin magandang kalagayan. Si Panganiban at Jaena ay patay na ng panahon na iyon, at si Rizal ay nasa Dapitan. Unti -unti nang nawala sa sirkulasyon ang La Solidaridad dahil sa kawalan ng pondo.Namatay sya noong ika-4 ng Hulyo, 1896, dahil sa Tuberculosis.

PI 100 Page 2