Όταν λέμε Αρχαία Ελληνική Μουσική εννοούμε τον μουσικό πολιτισμό της αρχαίας ελληνικής ιστορίας κυρίως από τον 8ο αιώνα π.Χ.

Πριν από την εποχή αυτή, τα στοιχεία που υπάρχουν είναι πολύ λίγα, δηλαδή τα παρακάτω: Κυκλαδικός πολιτισμός (τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που δείχνουν

άρπα και δίαυλο του 2800 π.Χ.Μινωικός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που δείχνουν

μουσικούς με λύρα και δίαυλο.Μυκηναϊκός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που δείχνουν

μουσικούς με λύρα και δίαυλο καθώς και άλλα όργανα από τη Μεσοποταμία και την Ασία. Από την αρχαία ελληνική μουσική σώθηκαν μέχρι σήμερα λίγα γραπτά μουσικά αποσπάσματα αλλά και

οι γνώσεις μας για τον τρόπο με τον οποίο παιζόταν είναι λίγες. Η μουσική διδάσκονταν υποχρεωτικά στους νέους. Αρχαίοι φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας και ο

Αριστοτέλης έφτιαξαν την ηθική θεωρία της μουσικής. Κάθε δηλαδή ρυθμός και μελωδία προκαλεί συγκεκριμένα συναισθήματα στον άνθρωπο και τον οδηγεί να κάνει συγκεκριμένες πράξεις.

Υπήρχε έτσι το ήθος της μελωδίας, που μπορεί να έκανε τους ανθρώπους να εκφράζουν ηρωικά

συναισθήματα και πράξεις, να νιώθουν ταπεινοί, να θρηνούν, ή και να ηρεμούν. Υπήρχε και το ήθος της αρμονίας. Η αρμονία φτιάχνονταν από τους φθόγγους της μουσικής. Υπήρχε

ακόμα και το ήθος των ρυθμών, άλλοι πιο ήσυχοι και άλλοι πιο ζωηροί Η ελληνική μουσική συνδέθηκε από τότε με την ποίηση.

Η εξέλιξη της Αρχαίας Ελληνικής μουσικής είναι : 1. Μυθική εποχή (1500 - 1000 π.χ.)Ανάμεσα στα μυθικά πρόσωπα που συνδέονται με τη μουσική είναι τα ακόλουθα:Οι αρχαίοι Έλληνες έπλασαν τις Μούσες, που ήταν στην αρχή θεές του τραγουδιού και μετά της ποίησης και των άλλων

τεχνών και επιστημών. Ήταν 9 και ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Κατοικούσαν στον Όλυμπο για να διασκεδάζουν τους θεούς. Για αρχηγό τους (Μουσηγέτη) είχαν τον Απόλλωνα που ήταν θεός του φωτός, της μαντικής, της μουσικής και της ποίησης. Οι Μούσες, αν και έμεναν μόνιμα στον Όλυμπο, εύρισκαν τον καιρό και κατέβαιναν κρυφά για να εμπνεύσουν όσους θνητούς συμπαθούσανε, και έπαιρναν το όνομα του τόπου που εμφανίζονταν. Αν π.χ. κατέβαιναν στην Πιερία λέγονταν Πιερίδες, και αν κατέβαιναν στον Παρνασσό λέγονταν Παρνασσίδες.

Ο γνωστότερος από τους μύθους για τον Ορφέα αναφέρεται στην κάθοδό του στον Άδη. Σύμφωνα με το μύθο αυτό ο Ορφέας, μετά το θάνατο της γυναίκας του ύστερα από τσίμπημα φιδιού, κατέβηκε στον Άδη γοητεύοντας με τη μουσική του τα τέρατα και τους θεούς του Άδη. Έτσι επετράπη στον Ορφέα να πάρει μαζί του την Ευρυδίκη, αλλά με τον όρο να μην την αντικρίσει μέχρι να εγκαταλείψουν το βασίλειο του Άδη. Αλλά καθώς προχωρούσαν προς την έξοδο ο Ορφέας γύρισε και είδε τη σύζυγό του, που ξαφνικά χάθηκε από μπροστά του και δεν μπόρεσε να τη συναντήσει ξανά.

2. Ομηρική εποχή (1000 - 700 π.χ.)Δημιουργήθηκε η επική ποίηση, δηλαδή η ποίηση που αναφέρεται σε γενναίους ανθρώπους και ιστορίες με ηρωισμό, όπως

τα έπη του Ομήρου. Οι αοιδοί ήταν τεχνίτες τραγουδιστές που έψαλαν τα έπη στα συμπόσια με συνοδεία λύρας.Τα ομηρικά έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) μας δίνουν πληροφορίες για το μουσικό πολιτισμό του 9ου-8ου π.Χ. αιώνα. (π.χ.

μορφές των τραγουδιών, μορφή και τεχνικές των οργάνων κ.ά.). Άλλες μορφές τραγουδιών αυτή την εποχή είναι:Λίνος (τραγούδι του τρύγου από ένα παιδί που έπαιζε και κιθάρα), Ιάλεμος (πένθιμα τραγούδια, δηλαδή μοιρολόγια),

Υμέναιος (τραγούδια του γάμου με αυλό), Κώμος (χαρούμενο τραγούδι στο τέλος του γλεντιού). Ανάμεσα στους μουσικούς που αναφέρονται στα ομηρικά έπη είναι οι: Θάμυρης (σ' ένα διαγωνισμό με τις Μούσες νικήθηκε, έπαιζε κιθάρα), Δημόδοκος (τυφλός, ζούσε στην αυλή του

Αλκίνοου, βασιλιά των Φαιάκων και τραγούδησε στον Οδυσσέα, τις περιπέτειές του στην Τροία, Φήμιος (μουσικός στο παλάτι του Οδυσσέα που συντρόφευε την Πηνελόπη).

3. Εποχή των Λυρικών (700 - 550 π.χ.)Η λυρική ποίηση και μουσική ασχολήθηκε με καθημερινά θέματα. Οι μορφές των τραγουδιών της λυρικής μουσικής είναι:Ωδή (μικρό έργο), Παιάνας (ύμνος στον Απόλλωνα ή την Άρτεμη που μπορεί να ήταν πολεμικός, ευχαριστήριος κλπ, ενώ

μετά άρχισε να γίνεται και σε άλλους θεούς), Ελεγεία (μικρό ποίημα με αυλό συνήθως, για να εκφράσει συναισθήματα ή συμπεράσματα της ζωής, Θρήνος (πένθιμο τραγούδι όπως ο θρήνος της Βρισηίδας για το θάνατο του Πατρόκλου, Επινίκιο (υμνούσε τις νίκες), Υπόρχημα (αφιερωμένα στον Απόλλωνα, με φόρμιγγα, αυλό, κιθάρα). Υπήρχαν ακόμα ο Διθύραμβος (είχε γεγονότα από τη ζωή του Διόνυσου) και ο Θέσπις (υπήρχε κάποιος ο οποίος παρίστανε τον Διόνυσο και απαντούσε στα όσα τον ρωτούσαν οι άνθρωποι που χόρευαν).

4. Κλασική Εποχή (550 - 450 π.χ.)Την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη ανάπτυξη που γνώρισε η μουσική αλλά και όλες οι τέχνες γενικά.

Ανακαλύφθηκαν οι μαθηματικές σχέσεις έχει η μουσική και φτιάχτηκαν καινούργια όργανα. O Τέρπανδρος, ένας σπουδαίος μουσικός ανακάλυψε την μουσική γραφή. Δημιούργησε το "Νόμο", που ήταν τραγούδι

προς τιμή του Απόλλωνα με συγκεκριμένη όμως κατασκευή. Τότε γεννήθηκε και η τραγωδίας όπου η μουσική συνόδευε ένα θεατρικό έργο και ήταν ανάλογη με το θέμα του έργου. Η τραγωδία γεννήθηκε από τον Διθύραμβο. Τώρα δεν ήταν μόνο ένα που έπαιζε τον Διόνυσο αλλά υπήρχαν και άλλα

άτομα, ο Χορός. Ο Χορός ήταν ένα σύνολο ατόμων με συγκεκριμένους σκοπούς στο έργο π.χ. να συμβουλέψουν, να διηγηθούν κ.λπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούν την μουσική απαραίτητη για τρεις λόγους:α) Ψυχαγωγία και ανάπαυσηβ) Διαμόρφωση του χαρακτήραγ) Διανοητική και αισθητική καλλιέργειαΣτην εποχή εκείνη άλλωστε ο καλλιεργημένος άνθρωπος λεγόταν και μουσικός ανήρ.Περίοδος Παρακμής (450 π.Χ. και εξής)Για την παρακμή φαίνεται να φταίνε διάφοροι μουσικοί νεωτερισμοί. Το νέο κύμα των μουσικών νεωτερισμών το

γνωρίζουμε από τους: Φερεκράτη, τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη.Η μουσική δραστηριότητα μεταφέρεται σε άλλες πόλεις εκτός Ελλάδας, όπως για παράδειγμα στην Αντιόχεια και στην

Αλεξάνδρεια.

Αρχαία Ελληνική Μουσική και ΑθλητισμόςΣτις μέρες μας σώζονται 30 περίπου αγγειογραφίες που δείχνουν μουσική και αθλητική δραστηριότητα

μαζί. Το μουσικό όργανο που χρησιμοποιείται στις 25 από αυτές είναι οι διπλοί αυλοί. Α. Διπλοί αυλοί Είναι όργανα που συνοδεύουν τις κινήσεις των αθλητών. Οι δύο αυλοί είναι άνισοι

μεταξύ τους, βγάζουν διαφορετικό ήχο και παίζονται από επαγγελματίες αυλητές (υπήρχε και λουράκι στήριξης η φορβειά).

Ποια αθλήματα είχαν άραγε και μουσική από έναν Αυλητή; Ακοντισμός, Δισκοβολία και Άλμα. Φαντάζει εκπληκτικό να βλέπει ο θεατής τον Άλτη ή τον Ακοντιστή να τρέχει στους ρυθμούς της μελωδίας ή τον δισκοβόλο να γυρίζει στους ρυθμούς των ήχων…

Β. Σάλπιγγα Το όργανο ξεκινούσε με ένα κοκάλινο επιστόμιο και ο μακρύς και στενός σωλήνας

κατέληγε σε καμπάνα. Αυτό το σχήμα βγάζει οξύ και δυνατό ήχο. Χρησιμοποιούνταν στην έναρξη τελετών και αγώνων, σε ανοιχτούς μεγάλους χώρους.

Γ. Λύρα Είναι ένα έγχορδο όργανο, και χρησιμοποιούνταν στο σχολείο των Ελλήνων παιδιών. Ο ήχος της

είναι λεπτός και αδύνατος και δεν χρησιμοποιούνταν στο μάθημα του αθλητισμού των παιδιών αλλά ήταν ξεχωριστό μάθημα.

Σωζόμενοι στίχοι Ύμνων “Η στήλη του Σείκιλου” από τον 2ο αιώνα μ.Χ περίπου. Πρόκειται για ένα μικρό ποίημα, το οποίο μιλά

για τη σημασία της ζωής (ευζωία). Βρίσκεται στο μουσείο της Κοπεγχάγης (Δανία).Έχουν σωθεί ακόμα δύο μεγάλοι «Δελφικοί Ύμνοι», οι οποίοι είναι χαραγμένοι πάνω σε στήλες, στον

Θησαυρό των Αθηναίων στους Δελφούς, από το 128 π.Χ. και βρίσκονται στο Μουσείο των Δελφών.

Μουσικά όργαναΠληροφορίες έχουμε από τις αγγειογραφίες, τα αγάλματα, τα ανάγλυφα, τα ψηφιδωτά κ.λ.π αλλά και

από συγγραφείς της εποχής. ΚρουστάΤύμπανο: Χρησιμοποιούνταν κυρίως από γυναίκες σε λατρευτικές εκδηλώσεις Κρόταλα: Όργανα τα οποία κρατούνταν από γυναίκες για το ρυθμό όπως οι σημερινές καστανιέτες.Κύμβαλα: Χρησιμοποιούνταν κυρίως σε τελετές για το Διόνυσο διονυσιακές τελετές. Ήταν όργανα από

μέταλλο.Σείστρο: Κρουστό με οξύ ήχο που συνόδευε ρυθμικά τους χορευτές. ΈγχορδαΛύρα: Σύμφωνα με τη μυθολογία η πρώτη λύρα κατασκευάστηκε από το Θεό Ερμή και ήταν δώρο προς

το Θεό Απόλλωνα ώστε εκείνος να τον συγχωρήσει γα την κλοπή των βοδιών του. Αποτελούταν από καβούκι χελώνας και χορδές από τα εντόσθια ζώων. Μοιάζει με μικρή άρπα. Παιζόταν με τα χέρια με χρήση πένας (πλήκτρο), σαν κιθάρα ή σαντούρι. Αρχικά είχε 7 ή 8 χορδές, με διαφορετικό όνομα. Ο ήχος της έμοιαζε με αυτόν της κιθάρας, αν και ήταν ξερός. Αργότερα εμφανίστηκαν και εννιάχορδες λύρες.

Κιθάρα: Κατά τον μύθο η Σαπφώ, περίφημη κιθαρωδός, ανέβηκε στον Παρνασσό όπου την υποδέχτηκαν οι Μούσες. Μέσα απ' τις φυλλωσιές βρέθηκε στη σπηλιά του Απόλλωνα, όπου πλύθηκε στην Κασταλία πηγή και άρχισε να παίζει κιθάρα. Οι Νύμφες της πηγής, γοητευμένες, άρχισαν να χορεύουν επαινώντας τη για το ταλέντο της και τις όμορφες μελωδίες.

Βάρβιτος: ήταν αρχαίο έγχορδο μουσικό όργανο, μια παραλλαγή της λύρας. Παιζόταν πολύ στη σχολή της Λέσβου (Τέρπανδρος, Αλκαίος, Σαπφώ, Ανακρέων).

Φόρμιγξ: έγχορδο μουσικό όργανο της εποχής του Ομήρου. Το συναντάμε από τον 9ο-6ο αι. π.Χ.. Αργότερα φτιάχτηκαν η κιθάρα και η λύρα. Ο Όμηρος αναφέρει στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ότι ήταν καλυμμένη από χρυσάφι και ελεφαντόδοντο, Από κάποια κείμενα φαίνεται ότι είχε 4 χορδές.

ΠνευστάΑυλός: ήταν πνευστό μουσικό όργανο της Ελληνικής αρχαιότητας. Ανάλογα με την

κατασκευή του ονομαζόταν μόναυλος (μονός αυλός), πλαγίαυλος (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το σύγχρονο φλάουτο), δίαυλος (διπλός αυλός).

Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του Διονύσου.

Σύριγξ: ήταν πνευστό μουσικό όργανο και είχε μια σειρά από σωλήνες, κολλημένους μεταξύ τους με κερί. Στις μέρες μας είναι γνωστό με την ονομασία Πανφλάουτο ή Αυλός του Πανός (Θεός της πανίδας, τραγοπόδαρος, αγαπημένος των κτηνοτρόφων, κυνηγών και αλιέων) και είναι αγαπημένο όργανο της μουσικής της Α.Ευρώπης, των Άνδεων (Περού) καθώς και αρκετών ασιατικών χωρών.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η νύμφη Σύριγξ μεταμορφώθηκε σε καλάμι για να αποφύγει τον Πάνα. Ο Πάνας μετέτρεψε το καλάμι αυτό σε αυλό, που έγινε το αγαπημένο μουσικό όργανο των βοσκών. Πολλοί θεωρούν ότι η επτακάλαμη σύριγξ είναι πρόγονος της ύδραυλις, η οποία με τη σειρά της θεωρείται πρόγονος του εκκλησιαστικού οργάνου (έχει πλήκτρα και λειτουργεί με αέρα ο οποίος μπαίνει στους αυλούς με φυσητήρες που παλιότερα κινούνταν είτε με τα πόδια είτε με τα χέρια.

Ύδραυλις: παράγει ισχυρό και οξύ ήχο, χρησιμοποιούνταν στον ιππόδρομο και στη στρατιωτική μουσική. Λέγεται και όργανο του νερού και εφευρέτης του ήταν ο μηχανικός Κτησίβιος, στην Αλεξάνδρεια τον 3ο αιώνα π.Χ.

Αυτός που την έπαιζε φυσούσε μέσα σε ξύλινους σωλήνες από καλάμι τους αυλούς.Κάτω από τους αυλούς υπήρχε μια δεξαμενή με νερό και στον πάτο βρισκόταν ένα κοίλο

ημισφαίριο, ο πνιγέας. Στον πνιγέα έμπαινε νερό από τις τρύπες της βάσης και αέρας από τους σωλήνες της κορυφής. Μια σειρά μοχλών έστελνε τον αέρα με μεγάλη ή μικρή πίεση και έβγαιναν έτσι οι ήχοι.

Κέντρο Αρχαιομουσικολογίας 10,471 επισκέψεις από 18 Δεκεμβρίου 2012Το Κέντρο Αρχαιομουσικολογίας ιδρύθηκε από τον καθηγητή της Αρχαίας Ελληνικής

Μουσικής Στέλιο Ψαρουδάκη, και τον αρχαιομουσικολόγο Χρήστο Τερζή. Σκοπός του Κέντρου είναι να γίνουν σε όλους μας γνωστές οι έρευνες που γίνονται σχετικά

με την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή μουσική. Για τον ίδιο λόγο γίνονται και εκπαιδευτικά προγράμματα σε μαθητές. Τα προγράμματα

αυτά τα κάνουν ειδικοί από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.Μια σπουδαία έρευνα που έκαναν οι επιστήμονες που θα συναντήσουμε από το

κέντρο Αρχαιομουσικολογίας σήμερα Δευτέρα 17/3/2014…Ο «Τάφος του ποιητή» είναι στην πραγματικότητα 2 τάφοι που βρέθηκαν στην περιοχή

Δάφνη της Αττικής το 1981. Οι τάφοι ήταν περίπου του 430π.Χ. δηλαδή της Κλασικής Εποχής. Οι τάφοι βρέθηκαν στην οδό Όλγας 53 από τον αρχαιολόγο Άγγελο Λιάγκουρα. Ο ένας από τους τάφους είχε πολλά κτερίσματα. Αριστερά και δεξιά του νεαρού νεκρού βρέθηκαν τρία μουσικά όργανα: «τρίγωνον» (είδος άρπας), κέλυφος χελώνας (ηχείο λύρας) και ένας αυλός. Αυτά μελέτησαν οι ειδικοί που θα συναντήσουμε!!!

Βρέθηκαν ακόμα μέρη από πάπυρο (το χαρτί της εποχής από το φυτό πάπυρο που μοιάζει με καλάμι), ξύλινη κασετίνα, χάλκινος κονδυλοφόρος, έξι αστράγαλοι, σιδερένια ξύστρα και πριόνι κλπ. Η καλή κατάσταση των ευρημάτων μάς επιτρέπει να ανακατασκευάσουμε τα μουσικά όργανα (λύρα, άρπα και αυλός). Τα αντικείμενα της ανασκαφής αυτής βρίσκονται τώρα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά.

Γ΄- Δ΄ Δημοτικού1. Αρχαίοι ελληνικοί μύθοι και μουσική Η αρχαία ελληνική μυθολογία ήταν πάντα συνδεδεμένη με τη μουσική. Δεν είναι λίγες οι “ιστορίες” που μας παραδόθηκαν και που δείχνουν πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η τέχνη των ήχων στην

εξημέρωση του ανθρώπου. Η κατασκευή της λύρας από τον Ερμή, η αναμέτρηση του Απόλλωνα με τον Μαρσύα, ο Αρίων και το δελφίνι, ο Ορφέας

στον Άδη, είναι αρχαίοι μύθοι που δείχνουν τον δεσμό ανάμεσα στην ποίηση και τη μουσική στην αρχαιότητα. Αυτούς τους μύθους θα μας παρουσιάσουν σε ένα φανταστικό σκηνικό με παραστάσεις μουσικών εικόνων, με ανακατασκευασμένα αρχαία μουσικά όργανα και αρχαίους ήχους.

ΟΙ ΜΥΘΟΙΑ. Ο Ερμής και η ΛύραΠατέρας του Ερμή ήταν ο Δίας και μητέρα του η Μαία, μία από τις Πλειάδες, τις κόρες του Άτλαντα, του γίγαντα που

κρατούσε στις πλάτες του τον ουρανό. Αργότερα ο Δίας τις μετέτρεψε σε αστερισμό, μαζί με τον Ωρίωνα αφού τις κυνηγούσε. Η μητέρα του τον γέννησε πάνω στο βουνό Κυλλήνη της Αρκαδίας. Από τη στιγμή της γέννησής του φάνηκε πόσο πονηρός ήταν. Γιατί μωρό ακόμη στα σπάργανα, έκλεψε τις πενήντα αγελάδες του Απόλλωνα από την Πιερία. Ο Απόλλωνας θύμωσε πολύ και ο Ερμής θέλησε να τον ηρεμήσει. Κατασκεύασε λοιπόν μια λύρα- την πρώτη στον κόσμο- και την χάρισε στο θεό. Για το κυρίως μέρος της λύρας χρησιμοποίησε όστρακο χελώνας και για τις εφτά χορδές της έντερα προβάτου. Με αυτό το μύθο φαίνεται η σχέση του Ερμή με τη μουσική.

Ο Ερμής ήταν ο αγγελιοφόρος των θεών και μεταφέρει τη θέλησή τους στους ανθρώπους. Είναι ακόμα προστάτης των βοσκών και των κοπαδιών. Γι' αυτό συχνά εικονίζεται με ένα κριάρι πάνω στους ώμους του, που ήταν το ιερό ζώο του. Προστατεύει τους οδοιπόρους, προπάντων στις μακρινές πορείες. Γι' αυτό το λόγο υπήρχαν στα σταυροδρόμια στήλες με 3 ή 4 μορφές του Ερμή(τρίμορφες ή τετράμορφες), που κοίταζαν προς τους τρεις ή τέσσερις δρόμους που διασταυρώνονταν στο σημείο αυτό. Αυτές οι στήλες ονομάζονταν Ερμαί. Όταν οι αρχαίοι έβρισκαν κάτι στο δρόμο, πίστευαν ότι ο Ερμής τους βοήθησε να το βρουν. Γι' αυτό και το εύρημα ονομαζόταν έρμαιο. Φύλαγε τους ανθρώπους από τους κλέφτες. Προστάτευε και τους νέους που αγωνίζονταν στα γυμναστήρια. Ιδιαίτερα τους παλαιστές. Γι' αυτό στα γυμναστήρια υπήρχαν αγάλματα του (Εναγώνιος Ερμής).

Προστάτευε και τους εμπόρουςι. Τότε τον ονόμαζαν Κερδώο Ερμή, δηλαδή θεό του κέρδους. Εγινε και προστάτης του λόγου γιατί οι έμποροι για να πείσουν τον αγοραστή πρέπει να μιλούν καλά (Αγοραίος Ερμής, ο Ερμής της αγοράς). Τον ζωγράφιζαν σαν άντρα δυνατό και με γένια. Φοράει μανδύα και φτερωτά σαντάλια. Κρατά ένα σκήπτρο, το κηρύκειο. Αργότερα όμως η τέχνη τον παρουσιάζει σαν νέο καλοφτιαγμένο, χωρίς γένια και συχνά βαστάει πάνω στους ώμους του ένα κριάρι.

Β. Απόλλωνας και ΜαρσύαςΟ Μαρσύας ήταν από τη Φρυγία. Ο Μαρσύας έπαιζε αυλό και προκάλεσε τον Θεό Απόλλωνα στην τέχνη του αυλού. Ο

Απόλλωνας έπαιξε Λύρα και οι Μούσες και ο Μίδας (βασιλιάς της Φρυγίας, γνωστός να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ.), που ήταν κριτές της μονομαχίας, έβγαλαν νικητή τον θεό. Ο Μαρσύας τιμωρήθηκε από τον Απόλλωνα με θάνατο. Στη μουσική της εποχής η νίκη είναι της κιθάρας και όχι του αυλού.

Γ. Ο Αρίων και το δελφίνιΟ Αρίων ήταν Λυρικός ποιητής από την Μήθυμνα (Μόλυβο) της Λέσβου. Ο Αρίων έφυγε νωρίς από τη Λέσβο κι έζησε

κοντά στον τύραννο (κακός κυβερνήτης, σκληρός) της Κορίνθου Περίανδρο (625 - 585 π.Χ.). Ήταν ο καλύτερος κιθαρωδός της εποχής του και έπαιζε διθύραμβο. Έγραψε πολλά που όμως δεν σώθηκε τίποτα.

Για τη ζωή του υπάρχει μια ιστορία, που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι. Κάποτε, ο Αρίων αποφάσισε να ταξιδέψει στη Σικελία για να παίξει μουσική και να εργαστεί εκεί. Εκεί, μάζεψε πολλά χρήματα και πλούτη και μετά ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής μ’ ένα κορινθιακό πλοίο.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι ναύτες αποφάσισαν να τον ληστέψουν και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Ο Αρίων θέλησε να τους δώσει χρήματα για να σώσει τη ζωή του και μετά τους παρακάλεσε να του κάνουν μια τελευταία χάρη. Να τον αφήσουν να τραγουδήσει πριν από το θάνατό του. Οι ναύτες δέχθηκαν.

Ο Αρίων, αφού φόρεσε τα καλά του, πήρε την κιθάρα στα χέρια του, στάθηκε στην πλώρη του καραβιού και τραγούδησε τον «όρθιο νόμο», έναν ύμνο στον θεό Απόλλωνα. Ένα δελφίνι που ήταν και το ιερό ζώο του Απόλλωνα τον πήρε στη ράχη του και τον έβγαλε στο ακρωτήριο Ταίναρο, στην Πελοπόννησο. Από εκεί, ο Αρίων πήγε με τα πόδια στην Κόρινθο και σώθηκε.

Δ. Ορφέας και ΕυριδίκηΗ Ευρυδίκη είναι μερικές φορές γνωστή και ως Αγριόπη. Ξέφυγε από τον Αρισταίο, δαγκώθηκε από ένα ερπετό και

πέθανε. Ο Ορφέας έπαιξε τόσο όμορφα τραγούδια που όλες οι νύμφες και οι θεοί έκλαψαν και τον συμβούλευσαν. Ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του μαλάκωσε τον Άδη να επιστρέψει την Ευρυδίκη μαζί του στη γη. Έπρεπε όμως να μην κοιτάξει πίσω μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο. Δεν το έκανε και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι.

Β. Απόλλωνας και ΜαρσύαςΟ Μαρσύας ήταν από τη Φρυγία. Ο Μαρσύας έπαιζε αυλό και προκάλεσε τον Θεό Απόλλωνα στην τέχνη του αυλού. Ο

Απόλλωνας έπαιξε Λύρα και οι Μούσες και ο Μίδας (βασιλιάς της Φρυγίας, γνωστός να μετατρέπει σε χρυσάφι οτιδήποτε άγγιζε λίγο πριν ή λίγο μετά το 700 π.Χ.), που ήταν κριτές της μονομαχίας, έβγαλαν νικητή τον θεό. Ο Μαρσύας τιμωρήθηκε από τον Απόλλωνα με θάνατο. Στη μουσική της εποχής η νίκη είναι της κιθάρας και όχι του αυλού.

Γ. Ο Αρίων και το δελφίνιΟ Αρίων ήταν Λυρικός ποιητής από την Μήθυμνα (Μόλυβο) της Λέσβου. Ο Αρίων έφυγε νωρίς από τη Λέσβο κι έζησε

κοντά στον τύραννο (κακός κυβερνήτης, σκληρός) της Κορίνθου Περίανδρο (625 - 585 π.Χ.). Ήταν ο καλύτερος κιθαρωδός της εποχής του και έπαιζε διθύραμβο. Έγραψε πολλά που όμως δεν σώθηκε τίποτα.

Για τη ζωή του υπάρχει μια ιστορία, που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι. Κάποτε, ο Αρίων αποφάσισε να ταξιδέψει στη Σικελία για να παίξει μουσική και να εργαστεί εκεί. Εκεί, μάζεψε πολλά χρήματα και πλούτη και μετά ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής μ’ ένα κορινθιακό πλοίο.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού οι ναύτες αποφάσισαν να τον ληστέψουν και να τον πετάξουν στη θάλασσα. Ο Αρίων θέλησε να τους δώσει χρήματα για να σώσει τη ζωή του και μετά τους παρακάλεσε να του κάνουν μια τελευταία χάρη. Να τον αφήσουν να τραγουδήσει πριν από το θάνατό του. Οι ναύτες δέχθηκαν.

Ο Αρίων, αφού φόρεσε τα καλά του, πήρε την κιθάρα στα χέρια του, στάθηκε στην πλώρη του καραβιού και τραγούδησε τον «όρθιο νόμο», έναν ύμνο στον θεό Απόλλωνα. Ένα δελφίνι που ήταν και το ιερό ζώο του Απόλλωνα τον πήρε στη ράχη του και τον έβγαλε στο ακρωτήριο Ταίναρο, στην Πελοπόννησο. Από εκεί, ο Αρίων πήγε με τα πόδια στην Κόρινθο και σώθηκε.

 Δ. Ορφέας και ΕυριδίκηΗ Ευρυδίκη είναι μερικές φορές γνωστή και ως Αγριόπη. Ξέφυγε από τον Αρισταίο, δαγκώθηκε από ένα ερπετό και

πέθανε. Ο Ορφέας έπαιξε τόσο όμορφα τραγούδια που όλες οι νύμφες και οι θεοί έκλαψαν και τον συμβούλευσαν. Ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του μαλάκωσε τον Άδη να επιστρέψει την Ευρυδίκη μαζί του στη γη. Έπρεπε όμως να μην κοιτάξει πίσω μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο. Δεν το έκανε και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι.