INTERVENTNI PROGRAMI RAZVIJANjA SOCIJALNIH VEŠTINA UČENIKA

Teškoće u ostvarivanju pozitivnih socijalnih odnosa s vršnjacima često su posledica ispoljavanja socijalno nepoželjnih oblika ponašanja, odnosno deficita odgovarajućih socijalnih veština. Socijalne veštine predstavljaju socijalno prihvatljiva, naučena ponašanja, koja omogućavaju pojedincu da ostvaruje interakciju s drugima na način koji dovodi do pozitivnih i izbegavanja negativnih reakcija. Veliki broj programa razvijanja socijalnih veština usmeren je na razvijanje prosocijalnog ponašanja, što je u skladu s postavkom da neprihvaćenim učenicima i/ili onima koji ispoljavaju asocijalno i antisocijalno ponašanje nedostaju odgovarajuće socijalne veštine te da će, ukoliko ovladaju njima, unaprediti kvalitet socijalnih odnosa s vršnjacima. Za razvijanje socijalnih veština učenika koriste se različite tehnike, a najčešće: podučavanje, modelovanje, uvežbavanje ponašanja i pozitivno potkrepljenje. Generalno, istraživanja efekata interventnih programa pokazuju da oni u veći ni slučajeva doprinose ispoljavanju prosocijalnog ponašanja, redukovanju neprihvatljivog ponašanja i većoj prihvaćenosti od vršnjaka, ali i da su da su dugoročni efekti slabiji. Dalji napori u ovoj oblasti okrenuti su ka: (a) prilagođavanju interventnog programa specifičnim potrebama deteta, (b) stvaranju odgovarajućeg konteksta za obuku, (c) omogućavanju generalizacije novih veština i (d) korišćenju smislenih načina merenja ishoda primenjenih

programa.

Autori: Spasenović V., Mirkov I. Interventni programi razvijanja socijalnih veština učenikja (2007), časopis: Nastava i vaspitanje, [on line] dostupno:

http://www.pedagog.rs/nastava%20tekst%20socijalne%20vestine.php [6. 1. 2013]

Preporučujem: Važnost ostvarivanja pozitivnih socijalnih odnosa kognitivni razvoj pojedinca potvrđen je brojnim istraživanjima koja su ispitivala efekte interpersonalnih odnosa i socijalnog ponašanja dece. Rad sadrži opis programa. Članak predstavlja rezultat rada na projektu "Obrazovanje za društvo znanja", pod pokroviteljstvom vlade RS.

ISTRAŽIVANJE O MOTIVACIJI I ŠKOLSKOM UČENJU

Motivi su pokretači, težnje za usvojenim ciljem i psihološki procesi koji nas podupiru da nešto uradimo. Na psihološkim motivima se zasnivaju podsticaji za učenje (sredstva motivacije) a to su: ocene, hvaljenja, kuđenja, takmičenje itd. S obzirom da su naši učenici sve manje zainteresovani za učenje školskog gradiva, uradjeno je istraživanje vezano za tu tematku, odnosno, koje sredstvo motivacije najbolje utiče na poboljšanje školskog učenje (motivacije). Ovim istraživanjem smo obuhvaćena su sledeća sredstva motivacije: manje ili veće ocene, pohvala ili kritika profesora, rad u grupi ili individualno, znanje rezultata kontrolnog i pismenog rada, takmičenje sa sobom, takmičenje sa drugim učenicima, nivo očekivanja određenog uspeha, i posebno, da li i na koji način profesori i roditelji kao faktori utiču na motivaciju učenika.

Preporučujem: Rezultati ovog istraživanja odredjuju koji su najbolji podsticaj ili sredstavo motivacije za učenje kod naših učenika

Autor: Miljanovic M., ISTRAŽIVANJE O MOTIVACIJI I ŠKOLSKOM UČENJU (2010), [on line], dostupno: http://www.psihologijaonline.com/pedagoska-psihologija/162-istrazivanje-o-motivaciji-i-skolskom-ucenju [6. 1. 2013.]