Zmienne i stałe.

mgr inż. Agata Pacek

Zmienne pozwalają nam na przechowywanie danych w programie. Jest kilka podstawowych typów zmiennych, które umożliwiają przechowywanie różnego rodzaju informacji.

Sposób deklaracji zmiennych

<kwalifikator> <typ> nazwa_zmiennej;

Podstawowe typy zmiennych:◦ char - zmienna przechowuje znaki (litery, cyfry,

znaki interpunkcyjne). ◦ int - zmienna służy do przechowywania liczb

całkowitych.◦ bool - zmienna służy do przechowywania wartości

logicznych true/false (prawda/fałsz).◦ float - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste

(zmiennoprzecinkowe - do 7 cyfr po przecinku).◦ double - zmienna przechowuje liczby rzeczywiste

podobnie jak powyższy typ ale posiada dużo większą dokładność (do 15 miejsc po przecinku).

Kwalifikatory zmiennych◦ signed - zmienna może przechowywać wartości

dodatnie i ujemne (zmienna posiada znak +/-).◦ unsigned - zmienna może przechowywać tylko

wartości dodatnie.◦ short - zmienna jest typu krótkiego - wpływa na

długość zajmowanej pamięci (a więc również na zakres zmiennej).

◦ long - zmienna jest typu długiego.

Typ zmiennej Rozmiar Zakres warości

(signed) char 1B -128÷128

(unsigned) char 1B 0÷255

(singed) short(signed) short int

2B -32768÷32767

(unsinged) short(unsigned) short int

2B 0÷65535

(singed) int(signed) long int

4B -2147483648÷2147483647

(unsinged) int(unsigned) long int

4B 0÷4294967295

float 4B 1,2E-38÷3,4E+38

double 8B 2,2E-308÷1,8E+308

long double 10B 3,4E-4932÷1,2E+4932

Przykłady deklaracji zmiennych

int x=10;int x;short int a=20;signed int d=-18;char znak = 'A';

Zmienna typu const – stała Zmienna deklarowana po słowie kluczowym

const zachowa raz przypisaną wartość i nie pozwoli na jej modyfikację.

Gdy piszemy program składający się z kilku plików i chcemy udostępnić taką stałą, by korzystać z niej w kodach zewnętrznych, przed deklaracją stałej umieszczamy słowo kluczowe extern.

Np. const int x=10;

Sprawdzanie rozmiaru zmiennej

#include <iostream>using namespace std;int main(){cout << "Rozmiar zmiennej int: \n" << sizeof(int) << „B\n";system("PAUSE");return 0;}

Maniputatory

\n – nowa linia\t – tabulacja (7 spacji)\” – cudzysłów\b – znak wstecz\\ - lewy ukośnikItd.

* operator mnożenia

/ operator dzielenia

% operator dzielenia modulo

+ operator dodawania

- operator odejmowania

#include <iostream>using namespace std;int main(){ int liczba=10; cout<<"liczba: "<<liczba<<endl; liczba=liczba+5; cout<<"dodawanie: "<<liczba<<"\n"; liczba*=5; cout<<"mnozenie: "<<liczba<<endl; cout<<"odejmowanie: "<<liczba-5<<endl; system("PAUSE"); return 0;}

Przykład zastosowania funkcji return

◦ Funkcja mnoz() zostanie wywołana z parametrami◦ Wynik zostanie zwrócony za pomocą funkcji

return◦ Funkcja mnoz() będzie funkcją dwuargumentową

typu int◦ Funkcja zwróci nam funkcja typu całkowitego

#include <iostream>int mnoz(int x, int y){ return x*y;}int main(){ std::cout << "Wykonuje gunkcje ‘main()’ " << std::endl; std::cout << "wynik to:" << mnoz (4,4)<<std::endl; system("PAUSE"); return 0;}

Przed wywołaniem funkcji należy ją zdefiniować przed jej wywołaniem.

Jeżeli będziemy korzystać z funkcji, którą chcemy zdefiniować później, początkowo musimy umieścić jej prototyp.

#include <iostream>int mnoz(int x, int y); //prototyp funkcji mnoz()int main(){ std::cout << "Wykonuje funkcje 'main()' " << std::endl; std::cout << "wynik to: " << mnoz (4,4); return 0;}int mnoz(int x, int y) //funcka mnoz(){ return x*y;}

Dzięki dyrektywie include w obręb programu włączamy wszystkie jego fragmenty

Dyrektywa może się odnosić do standardowego, predefiniowanego pliku nagłówkowego (bibliotecznego), który znajduje się w katalogu standardowym np. <iostream>

Gdy chcemy dołączyć stworzony przez nas plik nagłówkowy to zamiast nawiasów kątowych wprowadzamy znak cudzysłów

#include ”nazwa_pliku.rozszerzenie”

Poszukiwanie pliku rozpoczyna się od bieżącego katalogu, a następnie katalog standardowy.

Posługując się plikami zewnętrznymi możemy przechowywać zadeklarowane funkcje w plikach nagłówkowych dołączanych do programu

Dla każdej funkcji w chwili jej deklarowania musimy określić typ danych, które zwróci.

#include <iostream>#include "silnia.hpp" // dołaczenie pliku nagłówkowegousing namespace std;int main(){ int s; cout << "Podaj cyfre z ktorej oblicze silnie" << endl; cin >> s; cout << siln(s); // wywołanie funkcji siln() return 0;}

Plik nagłówkowy silnia.hpp - odpowiada za odpowiada za poprawność typów. Zabezpiecza przed wielokrotnym przetwarzaniem deklaacji pliku nagłówkowego

#ifndef SILNIA_HPP #define SILNIA_HPPint siln(int s); //występuje tu deklaracja funkcji siln(s)#endif

Implementacja funkcji siln() znajduje się w pliku modul.cpp

#include "silnia.hpp"int siln(int s){ int w = 1; for(int i=2; i <=s; i++) { w *= i; } return w;}

Ulokowałeś pewną kwotę na lokacie. Oprocentowanie lokaty wynosi 5% w skali roku. Napisz program, który obliczy, jaką kwotę będziesz miał po 15 latach.