Ola, amigos e amigas. Son Auria, unha ninfa das augas,e a vosa amiga que xunto cos alumnos e alumnas doCEIP de Prácticas de Ourense, vos guiará polas rúas dahistoria da nosa cidade, Ourense. Queremos partillar asnosas cousas convosco, e que vós nos achegades asexperiencias dos vosos centros e das vosasprovincias.

Ourense

Ourense é a terceira maior cidade en poboación de Galicia,despois de Vigo e A Coruña. Conta con 107.057 habitantes,e a súa superficie ocupa un total de 84,55 km². Ten unha

altitude de 144 m.Nerea e Zaira 6ºB

SOBRE AS NOSAS AUGAS.

A orixe do nome de Burgas non está moi claro, para algúnsautores pode proceder do celta "beru" que quere dicirquente, pero a etimoloxía máis aceptada é a que indica asúa procedencia do latín "burca" que quere dicir pía, enalusión aos baños utilizados polos romanos comobalnearios.

Son tres mananciais: a Burga de Arriba, a máis antiga, deestilo popular e pertencente ao século XVII, a Burga doMedio, pegada ao muro e de estilo moderno, e a Burga deAbaixo, de estilo neoclásico, século XIX, con dous canoslaterais e unha pila labrada no centro, con outro cano.Tamén se encontra neste conxunto a réplica das catro arasromanas encontradas na cidade, a primeira delas creada enhonor das Ninfas desas augas ofrendada por CalpurniaAbana Aeboso, que é o primeiro nome coñecido dunhabitante da cidade de Ourense.

Estes mananciais foron declarados Conxunto HistóricoArtístico no ano 1975.Como dato curioso podemos comentar que antigamente asaldeás usaban a fonte para escaldar os polos e quitarlle asías plumas de forma máis sinxela.A orixe destes mananciais non está clara, unha lenda di quenacen debaixo da capela do Santo Cristo, na Catedral, eoutra di que son causadas por un volcán en repouso queestá na base do Montealegre e que nalgún momento poderíachegar a explotar.Coa Catedral e a Ponte Romana, é un dos símbolos dacapital ourensá, á que se lle deu en chamar "Cidade dasBurgas".A principios de 2005, a causa dunhas escavacións nonautorizadas asociadas á construción dun novo balneario,resultou perforado un dos pozos que alimentan as Burgas,perdéndose un 40% do manancial, e secando un dos canosprincipais das fontes polas que xorden as augas. Este feitoque só se producira no terremoto de Lisboa de 1755motivou en parte o inicio do expediente de declaración comoBen de Interese Cultural do sitio histórico das Burgas polaXunta de Galicia, que finalmente se aprobaría no ano 2007.

Na conca alta do Miño hai varios tipos de ecosistemasacuáticos, típicos da rexión bioclimática do Atlántico.Afluentes como o Parga, o Ladra e o Támega que forman uncomplexo húmido característico, formado por unha extensarede de canles, lagoas e terreos inundados aos que estánasociadas zonas de pastos e agrícolas, bosques de ribeira,turbeiras e carballeiras (carballeiras). Esta gran diversidadede hábitat acolle numerosas especies de aves durante oinverno.

O tramo do baixo Miño dá lugar a unha ría estreita e condepósitos de sedimentos, polo que é unha importantereserva de marismas e esteiros. Os problemas deconservación a que se ve sometida esta zona son: a altapresión urbana, cixenética e pesqueira, e a contaminaciónxerada polos residuos urbanos.En todo o curso do río se encontran peixes como a troita(Salmo trutta) e a anguía ( Anguilla anguilla); e mamíferoscomo o desmando ibérico (Galemys pyrenaicus) e a londra(Lutra lutra).No tramo alto encóntrase unha vexetación formada porbosques aluviais de ameneiros (Alnus glutinosa) e freixos(Fraxinus excelsior), carballos (Quercus robur e Quercuspyrenaica) e argañas húmidas atlánticas (Erica ciliaris eErica tetralix). En relación coa fauna, están presentesnumerosas anátidas (Anas platyrhynchos, Anas clypeata ),así como un pequeno núcleo de sisóns (Tetrax tetrax). Comopoboacións de especies de peixes encóntranse ciprínidoscomo o cacho (Leuciscus idos), a bermejuela(Achondrostoma arcasii) e a voga (Pseudochondrostomapolylepis). Dentro dos gasterosteidos encóntrase oespiñento (Gasterosteus aculeatus).

O tramo baixo do Miño acolle durante o inverno un grannúmero de aves acuáticas, tales como o porlón moñudo(Aythya fuligula), a píldora común (Pluvialis apricaria) e aavefría ( Vanellus vanellus). Tamén existe unha granvariedade de peixes, entre os que destaca o salmón (quemostra neste río a distribución límite máis ao sur de todaEuropa) e a lamprea mariña (Petromyzon Marinus), pescadatradicionalmente nestas augas. Outras especies de peixesque se encontran neste tramo son: a zamborca (Sábalo

Sábalo), a saboga (Sábalo fallax) e a solla (Pleuronectesplatessa).O río Miño é o máis caudaloso de Galicia. O seu principalafluente, o Sil, achega un caudal aínda maior que o dopropio río nos límites entre as provincias de Lugo e Ourense(Os Peares, 30 km ao sur de Ourense). Existen no ríonumerosas presas: tres entre Lugo e Ourense e dous entrePortugal e Ourense.É navegable en sentido transversal e lonxitudinal enpequenos tramos e na desembocadura.Conta a tradición oral que personaxes mitolóxicos galegoshabitaban na conca do río Miño, tales como feiticeiras(feiticeiras) que vivían no mesmo río, os Xarcos quemoraban en pozos situados por toda a conca e homes­peixeque eran anfibios con posibilidade de vivir tanto na terracoma no agua.Hai unha lenda que di que cando navegabas o Miño polosarredores de Arbo tiñas que levar unha pedra na boca paraimpedir que se puidese falar durante o traxecto, porquesenón as feiticeiras (Feiticeiras, magas) meterían secontigo.En Santa Marta de Ribarteme realízase unha curiosaromaxe. Consiste en que os que foron curados pola santasaen en procesión colocados nos ataúdes, cos que teríansido enterrados se non tivese intercedido a santa.Cando os romanos chegaron á Península pensaban que oMiño era un río enmeigado. Crían que tras el, escondidoentre a néboa, estaba o final da Terra (finis terrae), unenorme acantilado que lles mandaría ao vacío.

Laura, 6ºB

USOS E COSTUMES DE OURENSE

En Ourense celébranse moitas festas , pero as máisdestacadas son:O Entroido, Os Maios e O Magosto.

Do 10­12 ao 28 de febreiro, a cidade de Ourense e o restoda provincia vístense de festa para celebrar o Entroido.Onde destaca a orixinalidade dos disfraces, e os produtosgastronómicos propios de cada unha das poboacións quecompoñen o Entroido ourensán. Na mesma cidade, existendous días especiais, o día das comadres e o día doscompadres. Estes días, dan comezo ao carnaval enOurense. O día das comadres celébrase o xoves de dúassemanas antes de Carnavais

Como disfraces típicos encontramos as Pantallas de Xinzo de Limia, así como os Peliqueiros de Laza, os Boteiros de Vilariño de Conso, ou Os Cigarróns de Verín, todos eles de interese turístico nacional. Con respecto á gastronomía poderíamos destacar as orellas de Entroido, a sobremesa por excelencia desta época.

Festa dos Maios – Celébrase a principios do mes de maio.As flores son as protagonistas; os ornamentos floraisdesfilan polas rúas da cidade para celebrar a primavera. oelemento fundamental da festa son os chamados "Maios"que son composicións de flores mofo e "carrabouxos" querepresenta monumentos e elementos cotiáns da vida ourensá. Xunto co maio, o segundo elemento característico

da festa é a "copla", composición satírica sobre aspectos dasociedade e a política.

Festa do Magosto ­ Celebración tradicional dalgunhaslocalidades galegas (especialmente ourensás) que ten comoprincipais protagonistas a castaña e o viño novo. EnOurense coincide coa festividade do seu patrón San Martínde Tours, o 11 de novembro. É costume estendido ir a unmonte próximo (no caso da cidade un dos máis usados paraeste fin é o Monte Alegre) e acender unha cacharela na calse asarán a carne de porco, os chourizos e as castañas.Aprovéitase a ocasión para a degustación do viño novo dacolleita

A festa consiste en realizar unha cacharela e, unha vez haibrasas, colócase sobre elas un cilindro metálico con buratosna súa base, chamado tambor ou, nalgunhas zonas, tixolo.Sobre este recipiente, ou outro polo estilo, esténdense ascastañas ás que previamente se lles realizou un corte nun

extremo para que non salten ou exploten. Unha vez asadaspélanse e cómense.

É común tisnarse a cara cos restos da cacharela, saltar ascacharelas xa que trae sorte así comorealizar diferentes xogos tradicionais, contar contos e cantarcancións populares.

Anxo Rodríguez, 6ºC