Սվետլա

նա

Դպրոց -Պարտեզ4.2 դասարան

Լինում է չի լինում մի զատկական թագավորություն է լինում: Այս թագավորության գործը լինում է մաքրել այգին: Բոլոր զատիկները ամբողջ օրը աշխատում էին, բացի չարաճճի Պուտ-Պուտիկից: Նա ամեն անգամ հորինում է տարբեր պատճառներ և խանգարում մյուս զատիկներին: Մի օր էլ Պուտ-Պուտիկը փախչում է զատկական թագավորությունից,որպեզի աշխարհ տեսնի: Նոր աշխարհում նա հանդիպում է մի շատ գեղեցիկ, բայց չար աղջկա: Աղջիկը շատ էր սիրում Պուտ-Պուտիկին, բայց չարչարում էր նրան ստիպելով բզալ և թռչկոտել: Զատիկը հասկանում է, որ իր տունը զատկական թագաորությունն է:

ԲանաստեղծություներԲանաստեղծություներ Տարվա մեջ ուրախալի

Դու մի հատ ես, այ ԶատիկՔեզ պես անուշ, քաղցր օր,Չկա, չկա ոչ մի օր:

Ուշ ես գալիս, շուտ գնում,Երկու օր էլ չես մնում,Քո կարոտը մեր սրտումՄիշտ անպակաս է լինում:

Ես զատիկն եմ, ես զատիկն եմ,Մեր պարտեզի մի հատիկն եմ:Մեջքիս ունեմ սև-սև պուտեր,Ունեմ մանրիկ, սիրուն տոտեր:Ման եմ գալիս ծաղկեծաղիկ,Ծծում նեկտար, խմում շաղիկ:

ԲանաստեղծություներԲանաստեղծություներ Է՜դ ու՞ր, է՜դ ու՞ր, 

Առանց փետուր, Գիտեմ, քա'ջ ես, Փոքրիկ ծիտիկ, Կընկնես, ջարդես Թև ու ոտիկ: Թո'ղ մեծանան Փետուրներդ, Թո'ղ զորանան

Թևիկներդ, Հետո թռիր, Հետո ճախրիր Անվե՜րջ, անվե՜րջ Կապույտ ու ջինջ Երկնքի մեջ: 

Ճյուղի վրա լիքը հատիկ, Միրգ է՝ քաղցր ու գեղեցիկ, Տարբեր համի,տարբեր գույնի, Ճզմենք, քամենք` դառնա գինի:   Կամաց, դանդաղ սողում է, Հաճախ մաշկը փոխում է, Նախշազարդ է, գունավոր, Իսկ խայթոցը՝ թունավոր:       Ճագարի պես ցատկոտում, Արագ վազում ու փախչում, Փորին կարված մեծ պարկում Ձագուկին է իր պահում:  

Հանելուկներ

Փոքրիկ ու նուրբ մի միջատ, Աշխատում է անընդհատ, Մի մեծ կեղև շալակում, Իր բնի մեջ կուտակում:   Խորամանկ է այս կենդանին, Սիրում է բռնել խեղճ մկնիկին, Կնվնվա,կմռմռա, Մինչ ձուկ-մուկ չստանա:   Տերևները այդ ժամանակ, Էլ դեղնում են, էլ կարմրում: Անձրևային մի եղանակ, Տաք օրերն են հերթով ցրտում:  

Զատիկի ակունքները գալիս են բնապաշտական ժամանակաշրջանից: Այն գարնան զարթոնքի, բնության կենարար ուժերի տոնն էր` նվիրված մեռնող-հառնող բնությանը, որ մարմնավորել է Արա Գեղեցիկի պաշտամունքը: Բուն «զատիկ» բառը ծագում է զատել, առանձնացնել բայից: Զատիկը նաև Մայր Անահիտին նվիրված տոն էր: Այն բնության բեղմնավորման խորհուրդն ունի:

Քրիստոնեական Զատիկը սկիզբ է առնում հրեաների Պասեք տոնից, որ խորհրդանշում է հրեա ժողովրդի ազատագրումը եգիպտական գերությունից:

Քրիստոնեության ավելի ուշ շրջանում Զատիկը նշվում է որպես Հիսուսի հարության օր: Ավետարանի համաձայն` Հիսուսը խաչվելուց հետո հարություն է առնում մեռելներից ու համբարձվում երկինք: Զատիկի օրը հավատացյալները բարևի փոխարեն միմյանց ավետիս են հայտնում. «Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց»: Պատասխանը հետևյալն է` «Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի»

Ասում էին, որ Զատկի օրը միշտ բախտ են բաժանում, եւ ով որ ցերեկը քնի, նա կզրկվի իր բաժին բախտից։ Հավատում էին նաեւ, որ այդ օրը ծնված երեխան իմաստուն է լինելու եւ իր եղունգին նայելով' կարող է գուշակություններ անել։