Para pak kohesh me ra ne dore libri I shkrimtarit Eqerem Nexhipi me titull “ PSHERETIMA”

Dhe menjehere fillova ta lexoje me vemendje shume te madhe.

Mendoj qe ky liber ja vlen te lexohet nga te gjithe Shqipetaret e sidomos nga femijet tane te cilet kane nevoje te mesojne te verteten e vertete mbi Shqiperine dhe shqipetaret, prejardhjen e pashtremberuar te tyre.

Titulli : Psheretima

Autori:Eqerem Nexhipi

Redaktore:Ilia Shyti

Kopertina: Arjana Malasi

Copyright:Autori

Botues:Pellumb Nexhipi

ISBN:978-99943-50-32-2

shtypur ne shtypshkronjen e Sh.B. “Arberia”

Tirane 2010

Prolog

Lexues I dashur, duke tu drejtuar ty, kam parasysh gjithe lexuesit shqipetare, si dhe dashamiresit e Shqiperise dhe te shqipetareve te kudo ndodhur. Ne faqet e ketij libri, qe po ju bie ne dore, dhe sapo keni filluar ta lexoni, keni per tu njohur me nje vizion te ri shkrimi, me nje menyre ndryshe trajtimi te ceshtjes shqipetare, large cdo shtremberimi te se vertetes historike, ne fushen e etnogjenezes, etnografise, demografise dhe historiografise, large cdo qendrimi prej sehirxhiu, prej sejmeni e indiferentizmi, por edhe mohimi, e verteta historike mbi Shqiperine dhe shqipetaret arrin te thuhet hapet duke u shfaqur ne nje hapesire drite te re, te ndare nga periudha 2000 vjecare e mjegulles se antikitetit te vone dhe te erresires mesjetare. Ndaj e verteta historike perben synimin baze te krejte permbajtjes se ketij libri, por pa lene menjane edhe mohiminn e te pavertetave, te

mbuluara me genjeshtra, te ujdisura e te stisura me kujdes prej hileqari, duke I treguar ngjarjet sipas te vertetes se tyre. Eshte kjo arsyeja, qe duke u mbeshtetur ne faktet historike dhe eksistuese, te vete epokave historike si ajo e gurit, qeramikes, bronzit, hekurit si dhe epokave te tjera te mevonshme, na lind e drejta e njohjes dhe prekjes:te te mohuares, te se paditures dhe te nje realiteti tjeter jetesor, ndryshe nga can ka servirur deri tani historiografia. Kuptohet qe , edhe ketu, nuk kane munguar pengesat, qofshin ato edhe artificiale apo inskenimet false.

Pare ne kete kontekst, ky vizion ndryshe nuk ka baze e arsye pse te keqkuptohet, te keqintrepretohet, te konfondohet e te keqperdoret me motiv te keq, duke e pare si mohim te arritjeve te deritanishme te historiografise shqipetare.Ne kete vizion ndryshe, aq me teper nuk ka vend, qe faktet historike te jetes te shfrytezohen per te fyer e percmuar ndjenjat e popujve

te tjere te Gadishullit Ballkanik, te Evropes, te Azise Jugperendimore dhe te Afrikes Veriore, me te cilet do te kemi rast te njihemi me nga afer.Kurse domosdoshmeria e mohimit te absurdit perben te vecanten e librit.Gjithsesi shtyllat baze te ketij shkrimi, e reja dhe qellimi, konsistojne ne shpalosjen e plote te te vertetave historike, te mohuara me cinizem, dhe te trajtuara si te paqena, duke I cuar ne mosnjohje e injorim vlerat moralo-historike te etnosit shqipetar , prej te cilave do te permendim:

A:Te vertetat historike mbi etnogjenezen dhe kohezimin etnogjenetik te pellazgo-ilireve, albaneve(arberve), shqipetareve ne Ilirine Antike ne Ballkan si dhe autoktonine e tyre e qenien e Ilirise djep te qyteterimit evropian.

Te verteten historike mbi qyteterimin antik pellazgo-ilir ne Gadishullin Apenin, ne Azine e vogel, en

Afriken Veriore, ne ishujt mesdhetare dhe ne gjiret e detit Balltik e Kaukaz, para qyteterimeve greke e romake.

C. Te vertetat historike mbi vijimesine e gjuhes nga pellazget deri tek Iliret, nga iliret (albanet) tek arberit dhe nga arberit tek shqipetaret si dhe mbi shkollen, shkrimin, shkencen dhe filozofine shqipetare, pararendese te atyre greke, romake, persiane e indiane.

Avitja sa me prane te vertetave historike te siperpermendura eshte bere e mundur me metoden e induksionit shkencor duke perdorur menyren e eksitimit ne nxjerrjen e nje perfundimi logjik te pranueshem, nga e vecanta tek e pergjithshmja, si dhe duke I pare dukurite dhe fenomenet historike ne lidhje organike me deduksionin dhe mes tyre. Eshte me se e qarte dhe

e kuptueshme qe nje version I tille, edhe pse pasqyron te verteten historike, nuk mund te pritet me duartrokitje e ovacione frenetike nga te gjithe. Mbasi, ne fakt, ai ka per te tronditur dhe prekur keq sedren e semure te disa historiografeve jo shqipetare, te cilet per hir te politikes arrijne ti thone te bardhes te zeze. Madje nga semundja e klisheve, vazhdojme te vuajme edhe ne shqipetaret.

Te ndodhur perballe refrenit paradoksal te te huajve, qe ka ardhur nga thellesia e shekujve dhe e ka zanafillen tek pushtimi barbar romak, edhe ne shqipetaret vazhdojme tu bejme iso absurditeteve qe e konsiderojne ceshtjen e shtetformimit si “ ceshtje te vonuar nga vete ne.”

Por para se gjithash na takon te konstatojme qarte se ka ardhur koha e renies se kambanave per largimin me

turp nga skena e historise se te pavertetave mbi Shqiperine dhe shqipetaret, si dhe padrejtesive arbitrare te se kaluares se afert.Jane keto premisa qe kane bere te mundur qe ngjarjet historike, te parashtruara ne kapitujt e ketij libri, te pershkohen nga vertetesia e fakteve. Cka perben edhe sfiden me te guximshme e te papritur ndaj te pavertetave te vjetra e te reja, te trilluara prej pseudohistorianeve si dhe te perdorura po prej tyre per qellime te mbrapeshta antishqipetare.

Ndersa nxitja dhe fryrja e qendrimeve nihiliste, e armiqesive dhe merive nderetnike, mes ballkanasve, kane qene dhe mbeten te huaja e te papranuara nga shqipetaret .Asnje te keqe ska pare kush prej tyre, as ne Ballkan dhe as ne Evrope. Ne te kundert, nje fenomen I tille qyteterues ka per te vijuar ne vazhdimesine e jetes dhe te brezaave qe do te pasojne. Eshte fakt I pahomueshem qe shqipetaret si komb kane jetuar e vijojne te jetojne ne trojet e tyre etnike, ne

atdheun e vete, te trasheguar nga paraardhesit, nga stergjysherit e tyre autoktone, pasues te pararendesve te sterlashte humanoide, qe jane shfaqur ne Gadishullin Ballkanik rreth dymije vjet me pare.

Nje vend I rendesishem ne faqet e ketij libri I eshte kushtuar Botes Antike pellazgo-ariane(shqipetare) tej Ballkanit si dhe maredhenieve te saj me vellane e madh Ilirian. Si race dhe si komb, shqipetaret bejne pjese ne familjen indo-evropiane. Gjithashtu shqipetaret bejne pjese ne ate kategori shoqerore ku mendimi logjika dhe arsyeja udheheqin ndjenjat, por pa kaluar ne mohimin e tyre kategorik. Ndryshe ksenofobia do te kishte bere vend dhe tek ne shqipetaret. Per rrjedhoje dallget e jetes sdo te na lejonin te benim epoke, si ajo e qyteterimit antik ne Ilirine Antike ne Ballkan ashtu dhe ne Boten Antike pellazgo-ariane(shqipetare) tej Ballkanit apo si ajo e Skenderbeut dhe e Rilindjes Kombetare Shqipetare.Nderkaq edhe pretendimi mbi

pasqyrimin e teresishem te se vertetes historike mbi Shqipetaret dhe Shqiperinen ne kapitujt dhe faqet e ketij libri do te perbente nje utopi. Sepse ajo cka eshte shkruar ne raport me panilirizmin, eshte si nje pike uji ne mes te oqeanit, e cila ka per te sherbyer si nje pikenisje drejte vizionit te ri mbi te verteten , te pasuar nga gjeneratat e dekadave qe vijne me pas.

Tipar dallues I permbajtjes se ketij libri eshte tematika e gjere e ceshtjeve te trajtuara ne proze. Kurse permbajtja bibliografike, e autoreve te ndryshem, ka kriter orientues, cka nuk e lodh lexuesin me citate pafund.