str. 1

OPIS TECHNICZNY BRANŻY TECHNOLOGICZNEJ DO PROJEKTU WYKONAWCZEGO

W ZAKRESIE SIECI KANALIZACJI SANITARNEJ I WODOCIĄGU M. KRZYŻOWICE

1. CZĘŚĆ OGÓLNA

1.1. KATEGORIA OBIEKTU BUDOWLANEGO XXVI – SIECI

1.2. INWESTOR

Inwestorem jest:

Gmina Kobierzyce

al. Pałacowa 1

50-040 Kobierzyce

1.3. PODSTAWA OPRACOWANIA

Podstawą opracowania są:

aktualne mapy sytuacyjno-wysokościowe terenu projektowanej inwestycji w

skali 1:500,

Miejscowe Plany Zagospodarowania

Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji

Warunki techniczne na budowę kanalizacji sanitarnej w miejscowości

Krzyżowice

opinia geotechniczna terenu inwestycji;

wizje lokalne w terenie oraz ustalenia z instytucjami i właścicielami gruntów,

literatura fachowa, normy i przepisy.

2. PRZEDMIOT I ZAKRES ZAMIERZENIA INWESTYCYJNEGO

Przedmiotem opracowania jest projekt wykonawczy sieci kanalizacji sanitarnej dla

miejscowości Krzyżowice (zakres zgodnie z częścią graficzną opracowania) z

włączeniem do projektowanej komory zbiorczej będącej elementem kanalizacji

sanitarnej m. Żerniki Małe i docelowym odprowadzeniem ścieków do istniejącej

oczyszczalni ścieków Kobierzyce zlokalizowanej w m. Pełczyce przy ul. Czystej.

3. LOKALIZACJA I UWARUNKOWANIA WŁASNOŚCIOWE

Teren objęty niniejszym opracowaniem zlokalizowany jest w miejscowości Krzyżowice.

Kanalizacja sanitarna prowadzona jest głównie w drogach publicznych gminnych i

powiatowych.

Szczegółowa lokalizacja projektowanych sieci przedstawiona jest na projekcie

zagospodarowania terenu w skali 1:500. Projektowana inwestycja obejmuje sieci wraz

z sięgaczami do działek prywatnych, zakończonymi zakorkowanymi rurociągami na

granicach nieruchomości.

str. 2

I. KANALIZACJA SANITARNA

1. OPIS OGÓLNY ROZWIĄZANIA

Projektowana kanalizacja sanitarna objęta niniejszym opracowaniem opiera się na

grawitacyjno – ciśnieniowym układzie sieci.

Zaprojektowano kanalizację sanitarną mającą na celu odbiór ścieków sanitarnych z

posesji. Główne kolektory ściekowe Ø200mm umożliwiają grawitacyjne

odprowadzenie ścieków z posesji za pomocą sięgaczy Ø160mm do pompowni

ścieków.

Układanie kanalizacji zaprojektowano w wykopach wąsko przestrzennych

umocnionych jak również za pomocą metod bezwykopowych.

Poniżej podano zakres rzeczowy dla kanalizacji sanitarnej, zaprojektowano:

kanalizację sanitarną grawitacyjną 200mm o długości 5206,04m

przyłącza kanalizacyjne 160 mm do granic nieruchomości o długości 1162,19m

kanalizację sanitarną tłoczną o średnicy

110 mm o długości 1063,69m

Ø 125 mm o długości 659,39m

Ø 160 mm o długości 1399,80m

Wodociąg

90 o długości 15,26m

160 o długości 1042,06m

studnie rewizyjne 1000

przepompownie ścieków P

studnie rozprężne

studnie czyszczakowe

studnie odpowietrzające

2. OPIS SZCZEGÓŁOWY

2.1. SIEĆ KANALIZACJI SANITARNEJ

Zaprojektowano sieć kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej o średnicy Ø200mm

oraz rurociągi tłoczne o średnicach Ø110mm, Ø125mm, Ø160mm. Projektowane

sięgacze Ø160mm wpięte są do sieci głównej poprzez projektowane studzienki

rewizyjne o średnicy Ø1000, oraz trójniki redukcyjne. Przyłącza zakończone na

granicy posesji zakorkowanym rurociągiem.

Rurociągi grawitacyjne

Rurociągi zaprojektowano ze spadkiem nie mniejszym niż minimalny, wynoszącym

min. i = 0,5% dla Ø200. W szczególnych przypadkach dopuszcza się odstępstwa od

zasady.

Zaprojektowane zagłębienia studzienek i kanałów pozwolą na zachowanie strefy przemarzania oraz uniknięcie kolizji z infrastrukturą podziemną.

str. 3

Do budowy przedmiotowej kanalizacji sanitarnej należy stosować rury kanalizacyjne

z PP bez rdzenia spienionego. Rury i kształtki tworzywowe klasy S o litej, jednorodnej

(wykonanej z tego samego materiału) strukturze ścianki, o sztywności obwodowej nie

mniejszej niż 8 kN/m2, (SN ≥ 8) z uformowaną mufą i uszczelką wargową wg PN-EN

1401 lub PN-EN 13476-2. Nie dopuszcza się rur karbowanych.

Sięgacze: W przypadku sięgaczy włączanych na trójniki pod kątem powyżej 30% należy włączyć poprzez tzw. stojak. Odejście pod kątem 450 (trójnik 450 skierowany do góry) i po uzyskaniu odpowiedniego wypłycenia zmiana kierunku i spadku na kolanie. Zgodnie z rysunkiem RS14. Obliczenia hydrauliczne:

Prędkość w rurociągu tłocznym:

Przepływ [dm³/s]

Długość

[m]

Średnica

[mm]

Prędkość [m/s]

(Kr3S) 10,2 (Kr6S) 7,0 (Kr2S) 11,4 (Kr1G) 14,5

1 1 1 1

110 110 125 160

1,39 0,95 1,02 0,93

13-19

1

160

0,83-1,22

Przepływy w rurociągach grawitacyjnych: Natężenie przepływu q [dm3/s] ścieków w kanałach o optymalnym napełnieniu i spadku 0,8–100 ‰,

obliczone wg wzoru Chezy’ego–Manninga.

Natężenie przepływu v [m/s] ścieków w kanałach o optymalnym napełnieniu i spadku 0,8–100‰, obliczone wg wzoru jw.

str. 4

Rurociągi tłoczne

Rurociągi tłoczne zaprojektowano z rur polietylenowych PE100, zgodne ze

specyfikacją PAS 1075:2009-04, Parametry rur zestawiono w poniższej tabeli.

Ciśnienie nominaln

e [MPa]

Szereg SDR

Klasa rury Norma Rodzaj prac ziemnych

min. 1,0 SDR 17 PE HD 100 RC PN-EN 12201-2 Metody bezwykopowe

min. 1,0 SDR 17 PE 100 PN-EN 12201-2 Metody wykopowe

Na załamaniach tras rurociągów zaprojektowano łuki 15°, 30°, 45° z polietylenu PE100

SDR 17, PN10. Załamania trasy rurociągów o niewielkim kącie (mniejszym niż 10

stopni) należy dokonywać bezpośrednio na łączeniu rur. W przypadku załamań trasy

pod kątem prostym zastosować dwa łuki 45°. Połączenia wykonać poprzez zgrzewanie

doczołowe.

Włączenie rurociągu tłocznego zaprojektowano do studni rozprężnych o średnicy

1000mm.

Układanie kanalizacji zaprojektowano w wykopach wąsko przestrzennych

umocnionych jak również za pomocą metod bezwykopowych.

Rurociągi tłoczne należy oznaczyć taśmą ostrzegawczo-lokalizacyjną bez wkładki

metalowej (z napisem uwaga kanalizacja), prowadzoną 30 cm nad rurociągiem.

str. 5

Rurociągi układane metodą wykopową:

str. 6

Rurociągi układane metodą bezwykopową:

str. 7

2.1.1. Cechowanie rur

Wszystkie rury i kształtki powinny być oznakowane z zewnątrz i wewnątrz w sposób

czytelny i trwały. Oznakowanie powinno zawierać następujące informacje:

kod producenta i/lub znak firmowy,

surowiec,

wymiar nominalny,

min. grubość ścianki lub SDR (dla rur tworzywowych),

klasa sztywności,

oznaczenie klasy ciśnieniowej rury,

data produkcji,

powołanie się na normę, zgodnie z którą zostały wyprodukowane.

2.2. STUDNIE REWIZYJNE Ø1000 mm

Na głównych kanałach sanitarnych tj. m.in. na początku i końcu, na załamaniach trasy

oraz co ok. 70 m zaprojektowano studnie betonowe o średnicy Ø1000 mm.

W miejscach, gdzie różnice rzędnych dna kanałów na sieci przekraczają 1,0m

zaprojektowano studzienki betonowe z rurą spadową. Rurę spadową należy przed

zabetonowaniem owinąć folią PE, a obetonowanie wykonać betonem C8/10 – wymiary

w rzucie 500x400 cm oraz na wysokość zaprojektowanej rury spadowej powiększoną

o wskazane na rysunku podkład i nadkład (grubości obetonowania pod i nad rurą

spadową). W przypadku wykonywania betonowania rury spadowej od strony szalunku

wykopu, należy stosować folię zabezpieczającą z PE mającą na celu odizolowanie

betonowania, co ułatwi wyciągnięcie szalunków.

Studnie kanalizacyjne osadzić na warstwie betonu (chudy beton) 1,5x1,5m wykonanej

z betonu B15 o grubości min. 15cm.

Studnie betonowe wykonane są z następujących prefabrykatów:

dna studni betonowe,

kręgi betonowe (h = 250 - 1000 mm),

kręgi jednostronnie zwężkowe (h = 320; 620 mm),

pierścienie dystansowe betonowe (h = 60 – 100 mm).

Podstawowe elementy składowe studzienki to:

komora robocza,

przejścia kanałów przez ściany studzienki,

otwór złazowy przykryty włazem,

stopnie włazowe.

Włączenia kanałów grawitacyjnych

Włączenie kanału sanitarnego grawitacyjnego w studzienkę betonową realizować za

pomocą zintegrowanego, prefabrykowanego przejścia szczelnego wyposażonego w

uszczelkę elastomerową,

str. 8

W górnej części studni wymagane jest stosowanie zwężki stożkowej (np. 1000/600) W studniach i komorach należy stosować montowane fabrycznie stopnie włazowe żeliwne typu ciężkiego albo klamry stalowe o pełnym przekroju, w otulinie PE. Wymagane jest projektowanie i stosowanie studni i komór, z prefabrykowanymi (fabrycznie wykonanymi) kinetami oraz fabrycznie zamontowanymi przejściami szczelnymi.

Studnie betonowe rewizyjne stosować jako prefabrykowane z elementów betonowych

o klasie ekspozycji XA3 zgodnej z PN-EN 206-1 i cechach:

klasa betonu C35/45 o W ≤ 0,45,

cement siarczanoodporny CEM IIIA 42,5 (dopuszcza się stosowanie HSR 42,5)

w ilości 360 kg/m3 zgodnie z klasyfikacja PN-B-19707 „Cement. Cement

specjalny. Skład, wymagania i kryteria zgodności”,

kruszywo i piaski zgodne z normą PN-EN 12620+A1:2010,

nasiąkliwość betonu ≤ 5%,

wodoszczelności W10,

tolerancja wymiarów elementów studzienek powinna odpowiadać wymaganiom

PN-EN 1917 oraz DIN 4034-1.

Dennice studzienne projektuje się ze szczelnym monolitycznym dnem wykonanym

fabrycznie i wyprofilowanym korytem do przepływu ścieków (kinetą) oraz spocznikiem.

Zwieńczeniem studni są kręgi zwężkowe asymetryczne (jednostronnie zwężkowe) o

średnicy Ø600/1000mm dla studni Ø1000mm. Elementy studzienek łączyć z

zastosowaniem uszczelek gumowych spełniających wymagania PN-EN681-1,

odpornych:

w zakresie temperatur stosowania od -30 do +80˚,

na agresywne oddziaływanie ścieków i gazów występujących w kanalizacji sanitarnej (w szczególności siarczany),

na skutki przemieszczeń bocznych.

Studzienki należy posadowić na warstwie betonu o wymiarach 1,5x1,5m (dla st.

Ø1000mm) i grubości 15 cm, wykonanej z betonu klasy B15 (chudy beton) na

podsypce piaskowej o grubości 10 cm zagęszczonej do Is≥ 0,97.

Przejścia kanałów przez ściany studzienki projektuje się jako prefabrykowane

zintegrowane ze studnią. Przejścia muszą być szczelne w stopniu uniemożliwiającym

infiltrację wody gruntowej i eksfiltrację ścieków oraz jako elastyczne na tyle, aby

przewidzieć nierównomierności osiadania studzienki i kanału.

Ze względu na usytuowanie sieci kanalizacyjnej w drogach obciążonych ruchem

kołowym zaprojektowano wykończenie góry studni i osadzenie włazu na pierścieniach

wyrównujących. Pierścienie łączone zaprawą betonową mrozoodporną, o grubości

warstwy połączeniowej do 10mm, alternatywnie pierścienie elastomerowe .Włazy

stosować zgodnie z pkt. 2.6.1., a stopnie złazowe zgodnie z pkt. 2.6.2.

str. 9

2.3. TRÓJNIKI

Należy stosować trójniki skośne o kącie 45O. Trójniki przeznaczone do późniejszego

wykorzystania muszą być zabezpieczone zaślepkami firmowymi odpowiednimi dla

danego rodzaju rur kanalizacyjnych.

2.4. STUDNIE ROZPRĘŻNE

Dopuszcza się 2 równorzędne rozwiązania studni rozprężnych.

Rozwiązanie nr 1

Włączenia rurociągów tłocznych do kanalizacji grawitacyjnej za pomocą

tworzywowych studni rozprężnych, PE o średnicy 1000mm.

Studnie dla końca rurociągów tłocznych posiadają zgodnie z ATV A 157 dno ze

wznoszącą się kinetą. Dzięki temu regulowane są turbulencje i korozja H2S

studzienek betonowych. PE jest absolutnie odporny pod względem chemicznym w

stosunku do H2S i dlatego umożliwia inne rozwiązania. Przewód ciśnieniowy jest

połączony stycznie i wyżej niż odpływ przy studni. Na skutek zmienionej pozycji

dopływów i odpływów powstaje w sposób zamierzony turbulencja i tym samym H2S

jest transportowany do studni dla końca rurociągów tłocznych. Redukcja obciążenia

H2S i z tym związane zmniejszenie korozji betonu w dalszym przebiegu kanału

stanowią pozytywny rezultat. Zawirowanie w studni powoduje wzbogacenie ścieków w

tlen i znacznie redukuje dokuczliwy zapach na dalszych punktach. W razie potrzeby

obciążone H2S powietrze odlotowe jest czyszczone poprzez filtr z węglem aktywnym.

Rozwiązanie nr 2

Włączenia rurociągów tłocznych do kanalizacji grawitacyjnej za pomocą betonowej

studni rozprężnej o średnicy 1000mm, z wykładziną bazaltową dla zapewnienia

ochrony studni użytkowanych w warunkach klasy XA3 po uzgodnieniu z przyszłym

użytkownikiem. Dno studni wyłożone płytkami bazaltowymi. Na przewodzie

ciśnieniowym zastosowano kolano skierowane w bok oraz wylot podniesiony

w stosunku do wlotu.

Wpięcie rurociągu tłocznego wykonać za pomocą przejścia szczelnego łańcuchowego

wykonanego z elementów gumowych z EPDM oraz stalowych st. min. 1.4301. Wpięcie

rurociągu grawitacyjnego jak dla studni rewizyjnych.

W studniach rozprężnych pod wentylowanymi włazami pokrywowymi zaprojektowano

filtry przeciwodorowe podwłazowe z wkładami z węgla katalitycznego.

Filtr antyodorowy DES-ACF-0600 20 kg z węglem ACTIVE Filtr antyodorowy DES-ACF-600 zawierający wkład z węglem aktywnym (nieimpregnowanym) umieszczony w zwężce studni średnicy DN 625 zawierający 20 kg węgla aktywnego – ROMOL D ACTIVE. Filtr dedykowany dla przepływów powietrza V = 10,0 m3/h. Węgiel aktywny nasycony o średnicy 4 mm.

str. 10

Węgiel nie impregnowany bazujący na węglu drzewnym z dodatkiem organicznych środków wiążących aktywowany parą wodną. Węgiel aktywny jest poddany chemicznej modyfikacji przed wytworzeniem powierzchni zewnętrznej – porów, co poprawia w znaczący sposób właściwości adsorpcyjne. Węgiel dedykowany do redukcji zapachów powstających w sieciach kanalizacyjnych zawierających w swoim składzie związki siarkowodoru i amoniaku. W przypadku obciążenia HS2 – 50 ppm przewidywana żywotność około 2 lat

Studnie osadzić na warstwie betonu 1,5x1,5m wykonanej z betonu C12/15 o grubości

min. 15cm.

2.5. STUDNIE CZYSZCZAKOWE

Na rurociągach tłocznych przed załamaniami trasy ≥45o oraz na odcinkach o długości

ok. 300m zaprojektowano studzienki czyszczakowe oznaczone symbolem SC.

Studzienki czyszczakowe zaprojektowano jako betonowe o średnicy Ø 1500.

Wewnątrz studni zaprojektowano montaż czyszczaka wyposażonego w króciec

przyłączeniowy do płukania o średnicy Ø52 mm z zaworem odcinającym.

Czyszczak rewizyjny umożliwia inspekcję rurociągu, czyszczenie oraz płukanie sieci

kanalizacyjnej tłocznej i podciśnieniowej, łączony na kołnierze zwymiarowane i

owiercone zgodnie z EN 1092-2 PN10. Korpus i pokrywa rewizyjna z żeliwa

sferoidalnego EN-GJS-400, epoksydowane, śruby, nakrętki ze stali nierdzewnej,

uszczelka z elastomeru.

Parametry zaworu hydrantowego:

Wielkość nominalna – 52

Ciśnienie nominalne – PN30

Wlotu korpusu – G2

Wylot korpusu – zakończony nasadą hydrantową 52-T

Masa – ok. 2,00 kg

Materiał, z którego wykonano wyrób – mosiądz MO59

Uszczelka gumowa grzybka – MGG-80

Uszczelka gumowa typu O-ring - EPDM-70.

Przed i za czyszczakiem zaprojektowano montaż zasuw nożowych (DN200 dla

przewodu Ø180 i DN100 dla przewodu Ø100) odpornych na korozyjne działanie

ścieków w tym zabezpieczonych powłoką antykorozyjną o grubości min. 250μm. Pod

armaturą zaprojektowano montaż systemowych podpór wykonach ze stali min. 1.4301

(2 szt./studnię).

Studnie osadzić na warstwie betonu 1,5x1,5m wykonanej z betonu B15 o grubości

min. 15cm, pod którą wykonać należy podsypkę piaskową o grubości 10cm

zagęszczoną do Is≥0,97. Elementy studni (stopnie, włazy) zaprojektowano zgodnie z

pkt. 3.2.

Schemat poglądowy studzienki czyszczakowej przedstawiono w części graficznej

opracowania.

str. 11

Wymagania dotyczące zasuw nożowych jak dla części II Sieć Wodociągowa pkt 2 Sieć

wodociągowa ppkt Wymagania konstrukcyjne dotyczące zasuw.

2.6. STUDNIE ODPOWIETRZAJĄCE

3. Na rurociągach tłocznych w najwyższych miejscach zaprojektowano studzienki

odpowietrzające oznaczone symbolem SO. Studzienki odpowietrzające

zaprojektowano jako betonowe o średnicy Ø 1500.

4. Wewnątrz studni zaprojektowano montaż zaworu odpowietrzającego

zamontowanego na trójniku redukcyjnym.

5. Cechy konstrukcyjne zaworu napowietrzająco-odpowietrzającego

6. • Bezstopniowy zawór na- i odpowietrzający do ścieków 7. • Samoczynnie działający 8. • Maksymalna wydajność odpowietrzania: 230 m3/h 9. • Maksymalna powierzchnia przekroju odpowietrzania: 480 mm2 10. • Gniazdo niestykające się ze ściekami dzięki poduszce powietrznej 11. • Dwa przyłącza umożliwiające skuteczne płukanie podczas prac

konserwacyjnych (górne przyłącze – doprowadzenie wody płuczącej, dolne – odprowadzenie popłuczyn)

12. • Odprowadzenie popłuczyn przez zawór kulowy 13. • Wszystkie elementy wykonane z materiałów odpornych na korozję 14. • Kołnierze zwymiarowane i owiercone zgodnie z EN 1092-2 – PN 10 standard,

EN 1092-2 – PN 16 DN 200 15. • Dzięki bezstopniowej pracy zaworu możliwe jest odprowadzenie dużych ilości

powietrza 16.

Części składowe wykonanie stal nierdzewna wykonanie stal, epoksydowany 1 kolano wylotowe z sitem PE 100, stal nierdzewna 1.4301 PE 100, stal nierdzewna 1.4301 2 membrana z pierścieniem

zabezpieczającym (POM) elastomer (POM) elastomer

3 odbojnik PE PE 4 korpus stal nierdzewna 1.4301 stal 1.0037, epoksydowana 5 pływak POM POM 6 zawór kulowy 1" stal nierdzewna stal nierdzewna 7 drążek pływaka stal nierdzewna 1.4571 stal nierdzewna 1.4571 8 sito tarczowe POM / stal nierdzewna 1.4301 POM / stal nierdzewna 1.4301 9 uchwyt membrany POM POM 10 kołnierz zaciskowy 1.4571 stal 1.0037, epoksydowana 11 górna część zaworu POM POM 12 śruby, nakrętki, sprężyny stal nierdzewna A4 stal nierdzewna A4

17.

18. Przed i za trójnikiem zaprojektowano montaż zasuw nożowych DN150

odpornych na korozyjne działanie ścieków w tym zabezpieczonych powłoką

antykorozyjną o grubości min. 250μm. Pod armaturą zaprojektowano montaż

systemowych podpór wykonach ze stali min. 1.4301 (2 szt./studnię).

19. Studnie osadzić na warstwie betonu 1,5x1,5m wykonanej z betonu B15 o

grubości min. 15cm, pod którą wykonać należy podsypkę piaskową o grubości

10cm zagęszczoną do Is≥0,97. Elementy studni (stopnie, włazy)

zaprojektowano zgodnie z pkt. 3.2.

20. Schemat poglądowy studzienki odpowietrzającej przedstawiono w części

graficznej opracowania.

21. Wymagania dotyczące zasuw nożowych jak dla części II Sieć Wodociągowa pkt 2 Sieć wodociągowa ppkt Wymagania konstrukcyjne dotyczące zasuw.

str. 12

2.6.1. Włazy kanałowe

Jako zwieńczenie studni kanalizacyjnych projektuje się włazy kanałowe okrągłe,

o średnicy DN 600 mm, klasy D400 (wg normy PN-EN 124:2000) i korpusie z żeliwa

szarego pokrywa wypełniona betonem klasy C 35/45. Rama oraz pokrywa

mechanicznie obrabiana – przetłaczana.

Przy osadzaniu włazów kanalizacyjnych można stosować maksymalnie do trzech pierścieni regulacyjnych DN600 mm, o wysokości łącznej wysokości maksimum 30 cm. Na sieciach kanalizacyjnych należy stosować włazy dwu - lub czterootworowe z wypełnieniem betonowym bez wentylacji. Włazy muszą być osadzone w sposób uniemożliwiający ich przesuwanie się. Nie dopuszcza się włazów z częściami ruchomymi np. śruby, rygle i włazów zatrzaskowych.

2.6.2. Stopnie złazowe

Stosować stopnie złazowe kanałowe (klamry), dostępne w handlu jako produkt

spełniający wymogi normy PN-EN 13101, zabezpieczone tworzywem przed

poślizgiem, rozmieszczone w pionie co 30 cm (dopuszcza się rozstaw pionowy

wynoszący min. 25 cm), w układzie drabinkowym, w odległości 15 cm od ściany

studzienki.

UWAGI OGÓLNE

Kanalizacja powinna być poddana badaniom w zakresie szczelność na eksfiltrację

ścieków do gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału sanitarnego. Próbę na

eksfiltrację ścieków zaleca sie wykonywać na wodzie. Próby szczelności odbiera

komisja powołana przez Zamawiającego w skład której winni wejść co najmniej

Kierownik budowy i przedstawiciel Zamawiającego.

Komisja powołana przez Zamawiającego, dopuści rurociąg do prób po stwierdzeniu

zgodności wykonania z Dokumentacją Projektową oraz właściwego przygotowania

rurociągu do prób.

WYTYCZNE SZCZEGÓŁOWE

Po wykonaniu sieci należy poddać je próbie szczelności na eksfiltrację ścieków do

gruntu i infiltrację wód gruntowych do kanału. Próbę szczelności przeprowadzić

zgodnie z wymaganiami PN-EN 1610 (Budowa i badania przewodów kanalizacyjnych),

Warunkami technicznymi wykonania i odbioru rurociągów z tworzyw sztucznych wyd.

PKTSGGiK Warszawa 1994 r. oraz zaleceniami instrukcji montażowej producenta

zastosowanych rur. Należy zwrócić szczególną uwagę na:

odpowiednie przygotowanie badanego odcinka kanału między studzienkami z

zamknięciem wszystkich odgałęzień,

optymalna długość badanego odcinka sieci wynosi ok. 50m, w zależności od

rzeczywistej odległości miedzy badanymi studniami

przy badaniu na eksfiltrację, poziom zwierciadła wody gruntowej powinien być

obniżony o co najmniej 0,5 m poniżej dna wykopu,

str. 13

przy badaniu na eksfiltrację, poziom zwierciadła wody w studzience wyżej

położonej, powinien mieć rzędną niższą co najmniej o 0,5m w stosunku do

rzędnej terenu w miejscu studzienki niższej,

zastosowanie metody przeprowadzenia próby i wielkości ciśnienia próbnego

określonych przez producenta rur,

podczas badania na eksfiltrację – po ustabilizowaniu się zwierciadła wody w

studzienkach - nie powinno być ubytku wody w studzience położonej wyżej, w

czasie:

o 30 min. na odcinku o długości do 50 m,

o 60 min. na odcinku o długości ponad 50 m,

badanie na infiltrację przeprowadzić jedynie w przypadku występowania wody

gruntowej powyżej posadowienia dna kanału,

badanie na infiltrację wykonać na całkowicie wykonanej w określonym terenie

sieci bez podziału jej na odcinki, co wynika z faktu konieczności przerwania

przed tą próbą odwodnienia wykopów.

Wyniki prób szczelności powinny być ujęte w protokołach, podpisanych przez

wykonawcę i Inżyniera.

Woda pochodząca z prób odprowadzana do rowów melioracyjnych będących

własnością gminy Kobierzyce.

II. SIEĆ WODOCIĄGOWA

1. Obliczenie zapotrzebowania na wodę

Potrzeby p. poż. Przyjęto zapotrzebowanie wody do gaszenia pożaru w wysokości 10 dm3/s przy ciśnieniu nominalnym 0,2MPa.

2. Sieć wodociągowa

Projektowana sieć włączona będzie do istniejącej sieci wodociągowej zlokalizowanej w ul. Świerkowej. Sieć wodociągową projektuje się z rur PE100 1-warstwowych SDR 17 (PN 10 atm.) średnicy Ø90-160mm o połączeniach zgrzewanych. Zasuwy wyposażone w obudowy teleskopowe ze skrzynką uliczną sztywną z uniwersalną płytą podkładową do skrzynek ulicznych.

Zaopatrzenie w wodę dla celów p. poż. za pośrednictwem hydrantów DN 80mm nadziemnych. Hydrant odcinany zasuwą kołnierzową miękkouszczelniającą typ E z gładkim i wolnym przelotem. Zasuwa z obudową i skrzynką.

Wymagania techniczne dotyczące hydrantów naziemnych

o ciśnienie nominalne: min. PN 10,

o korpus hydrantu wykonany z żeliwa sferoidalnego,

o nasady boczne Ø 75mm z pokrywkami wykonanymi z polietylenu albo z żeliwa - zabezpieczone linką nierdzewną

o hydranty powinny być w kolorze czerwonym

o na hydrantach powinno być trwałe oznaczenie zgodnie z obowiązującymi przepisami (producent, średnica, ciśnienie, materiał itp.)

str. 14

o pełne zabezpieczenie antykorozyjne, zewnętrznie – metodą proszkową przy użyciu farby epoksydowej, wewnętrznie – metodą proszkową przy użyciu farby epoksydowej lub emaliowane.

o tłok uszczelniający (grzybek) wykonany z żeliwa sferoidalnego, całkowicie pokryty nieścieralnym, tworzywem sztucznym z elastomerem,

o dodatkowe zamknięcie w postaci kulowego zaworu zwrotnego

o wrzeciono i trzpień uruchamiający wykonane ze stali nierdzewnej,

o nakrętka wrzeciona i tuleja prowadząca tłok uszczelniający wykonana z mosiądzu utwardzonego powierzchniowo,

o uszczelnienie dławicy typu o-ring ( co najmniej podwójne tj. min. 2 uszczelki)

o odwodnienie powinno działać tylko przy pełnym zamknięciu hydrantu,

o zamknięcie przepływu wody w hydrancie musi odbywać się poprzez wyżej wymieniony tłok lub grzybek uszczelniający, który blokuje przepływ w tulei (gnieździe), wykonany z mosiądzu utwardzonego powierzchniowo. Niedopuszczalne są rozwiązanie, gdzie gumowy tłok (grzybek) zamyka przepływ w nieobrobionym odlewie korpusu hydrantu

o kolumna górna musi mieć możliwość obrotu względem kolumny dolnej o dowolny kąt w zakresie od 0 do 360 stopni.

o Dla hydrantów stosować otulinę podziemnej części hydrantu w celu umożliwienia właściwego odwodnienia.

o wszystkie montowane hydranty muszą posiadać świadectwo dopuszczenia wydane przez Centrum Naukowo Badawcze Ochrony Przeciwpożarowej w Józefowie k. Otwocka.

o Oznakowanie uzbrojenia o Armatura zabudowana na czynnej sieci wodociągowej (zasuwy, hydranty,

odwodnienia itp.) i przyłączach musi posiadać stałe oznakowanie zgodnie z PN-86/B-09700 bez podania na tabliczce numeru armatury, za to z widniejącą średnicą i rodzajem materiału.

o Należy stosować następujące oznaczenie armatury: o Z – zasuwa na rurociągu o H – hydrant o S – odwodnienie, spust wody o O – odpowietrzenie o Tabliczki powinny być wykonane z aluminium, plastiku (tworzywo ABS) albo

wykonane jako emaliowane, natomiast napisy powinny zostać wykonane metodą wtrysku dwukomponentowego.

Wymagania konstrukcyjne dotyczące zasuw

o zasuwy muszą spełniać wymagania normy PN-EN 1074-1:2002 i PN-EN 1074-2:2002 Armatura wodociągowa - Wymagania użytkowe i badania sprawdzające

o zasuwy kołnierzowe bezdławikowe z elastycznym zamknięciem, emaliowane lub epoksydowane wewnątrz, o rozstawie kołnierzy L = D + 200 mm, typoszereg F5.

o ciśnienie nominalne PN 10,

o gładki przelot korpusu zasuwy, bez gniazda (cylindryczny, niezwężony),

o miękko uszczelniający klin pokryty elastomerem, dopuszczony do kontaktu z wodą pitną, oraz ścieków

o korpus i pokrywa wykonana z żeliwa min. GGG – 40,

o śruby łączące pokrywę z korpusem wykonane ze stali - wpuszczone i zabezpieczone masą zalewową lub połączenia bezgwintowe,

str. 15

o wrzeciono wykonane ze stali nierdzewnej, z gwintem walcowanym,

o uszczelnienie wrzeciona uszczelkami typu o - ring (min. 2), umiejscowione w mosiężnej tulei uszczelniającej (nakrętce, wkrętce), współpracujące z polerowaną częścią wrzeciona. Wrzeciono (trzpień zasuwy) o jednakowej średnicy w części uszczelniającej (polerowanej). Niedopuszczalne są rozwiązania z karbami przeznaczonymi do umocowania uszczelnień o- ringowych,

o wrzeciono powinno posiadać niskotarciowe podkładki ślizgowe lub łożysko,

o uszczelnienie w korpusie zasuwy, zabezpieczające przed zanieczyszczeniami z zewnątrz tuleję uszczelniającą (nakrętkę, wkrętkę) wrzeciona,

o owiercenie kołnierzy PN 10,

o zabezpieczenie antykorozyjne (zewnętrzne i wewnętrzne) poprzez pokrycie żywicą epoksydową, zapewniające minimalną grubość warstwy 250 μm lub emaliowanie.

o wymagane jest, aby jakość zabezpieczenia antykorozyjnego zasuw wodociągowych była potwierdzona certyfikatem RAL Stowarzyszenia Ochrony Antykorozyjnej (GSK)

o na zasuwach powinno być trwałe oznaczenie zgodnie z obowiązującymi przepisami (producent, średnica, ciśnienie, materiał itp.)

. Przewiduje się wykonanie odejść wodociągowych poprzez zastosowanie

zaworów do nawiercania.

3. Zabezpieczenie w wodę przeciwpożarową

Podstawowe zabezpieczenie przed pożarem stanowią hydranty p. poż. Ø80mm. Wydajność hydrantu - 10 dm3/s konieczne ciśnienie na wylocie minimum 2 atm.

4. Rozwiązania techniczne

Przewody z PE będą zgrzewane doczołowo lub elektrooporowo. Wykonane odcinki sieci wodociągowej należy podać próbie szczelności.

W razie stwierdzenia występowania wód gruntowych wykopy należy odwodnić. Obniżony poziom wody gruntowej utrzymywać na rzędnej 0,5 m po dnem wykopu w całym czasie trwania robót, bez przerw w pompowaniu w okresie poza zmianą roboczą w dobie.

Przed zasypaniem wykopu jego dno należy osuszyć i oczyścić z zanieczyszczeń pozostałych po montażu przewodu. Użyty materiał i sposób zasypania przewodu nie może spowodować uszkodzenia ułożonego przewodu i obiektów na przewodzie oraz izolacji wodoszczelnej.

Podsypka pod rurociąg gr. 10m. Zasypkę prowadzić mineralnym gruntem rodzimym, z wyjątkiem gruntów spoistych. Przy występowaniu w podłożu gruntów spoistych plastycznych stosuje się podsypkę grubości 0,2m i obsypkę z piasku grubości 0,3m i dalej zasypkę gruntem rodzimym bez gruzu i kamieni.

Należy zastopować taśmę znacznikową z tworzywa sztucznego z wprasowaną taśmą metalową o szerokości 200mm na rurociągach wodociągu.

Po zakończeniu robót, należy wykonać inspekcję za pomocą telekamery wykonanych

kanałów. Pozytywny wynik inspekcji będzie warunkiem odbioru robót.

str. 16

III. SKRZYŻOWANIA PROJEKTOWANYCH SIECI Z

ISTNIEJĄCYM UZBROJENIEM

Szczegółowe wytyczne dotyczące skrzyżowań i zbliżeń z istniejącą infrastrukturą

zawarte są w protokole z narady koordynacyjnej, będącego częścią dokumentacji

formalno-prawnej projektu budowlanego.

1. Skrzyżowania projektowanych sieci z gazociągami

Skrzyżowania projektowanej sieci z istniejącymi gazociągami zaprojektowano zgodnie

z PN-91/M-34501. Odległości poziome projektowanych sieci od gazociągów

zaprojektowano, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca

2001r.

2. Skrzyżowania i zbliżenia projektowanych sieci z kablami energetycznymi

W miejscach skrzyżowania i zbliżenia do kabla energetycznego wykopy prowadzić

ręcznie. Kabel w wykopie zabezpieczyć, zachować normatywną odległość. Przed

przystąpieniem do prac należy zgłosić je do gestora sieci. Szczegółowy przebieg linii

kablowych należy ustalić na podstawie próbnych przekopów.

Jako zabezpieczenie istniejących kabli energetycznych stosować należy:

na kablach niskiego napięcia dwudzielne rury ochronne z HDPE o średnicy

110mm,

na kablach średniego napięcia dwudzielne rury ochronne z HDPE o średnicy

160mm,

o długości jednostkowej L = 3,0m.

W przypadku pracy przy sieci energetycznej SN zachować szczególną ostrożność. W

momencie odkrycia kabli zabezpieczyć je przed osunięciem.

Zbliżenia i skrzyżowana z kablami i słupami energetycznymi wykonać zgodnie z

normami PN-76/E-5125 i PN-E-05100-1.

3. Skrzyżowania sieci z kablami telekomunikacyjnymi

Prace ziemne w miejscach skrzyżowań i zbliżeń z siecią INEA S.A. wykonywać ręcznie

zgodnie z obowiązującymi przepisami, z należytą ostrożnością, zachowując

normatywne odległości. Przed zasypaniem miejsca zabezpieczeń podlegają odbiorowi

przez służby techniczne operatora. W miejscu zbliżeń do sieci telekomunikacyjnych

stosować dwudzielne rury ochronne średnicy 110 o długości jednostkowej L=3,0m.

IV. WYKOPY I SPOSÓB UŁOŻENIA PRZEWODÓW

Projektowane rurociągi muszą być układane w wykopie w sposób umożliwiający

jednolite podparcie oraz należy zachowywać spadki i określoną lokalizację zgodną

z projektem zagospodarowania terenu.

Przed przystąpieniem do wykonywania wykopów, należy poprzez odkrywki sprawdzić

rzędne posadowienia istniejących sieci. W przypadku pomiarów odbiegających od

podanych w projekcie, należy zgłosić się do projektanta i inspektora nadzoru.

Projektowane rurociągi należy układać w wykopach wąskoprzestrzennych

umocnionych.

str. 17

Wydobyty urobek z wykopów należy tymczasowo wywieźć.

Podsypkę pod projektowane rurociągi należy wykonywać zgodnie z zaleceniami i

wytycznymi producentów rur.

Należy stosować zasadę, że w podsypce nie mogą występować cząstki o wymiarach

powyżej 20mm oraz materiał nie może być zmrożony. Należy pamiętać, że w/w

materiał na podsypkę nie może zawierać ostrych kamieni i innego łamanego materiału.

W przypadku niemożliwości dopełnienia przez Wykonawcę robót warunków suchych

wykonania kanałów w gruntach spoistych (gliny piaszczyste, piaski gliniaste), zgodnie

z zaleceniami i wytycznymi producentów rur, może okazać się konieczne zwiększenie

grubości podsypki piaskowej na odcinkach kanałów.

Zdjęcie warstwy o gr. 0,2 m pod docelową rzędną posadowienia wykonać ręcznie. Nie

należy zagęszczać podsypki na gruntach spoistych z uwagi na możliwość ich

uplastycznienia. Na pozostałych gruntach podsypkę zagęścić do Is≥0,95.

Obsypka powinna być wykonywana do momentu uzyskania grubości warstwy 30 cm

(po zagęszczeniu) powyżej wierzchu rury.

Zgodnie z dokumentacją badań podłoża do zasypki wykopów nadają się grunty pakietu

III (piaski) i gliny piaszczyste, pod warunkiem, że ich stan nie będzie gorszy niż

naturalny (twardoplastyczny), nieuplastyczniony w związku z kontaktem z wodą i

nieprzemarznięty.

W przypadku wystąpienia piasków gliniastych, przewiduje się konieczność ich

wymiany, z uwagi na ich stan plastyczny oraz bardzo wysoką podatność na

uplastycznienie w czasie robót ziemnych.

Zasypka musi być tak wykonana, aby spełniała wymagania stanu struktury nad

rurociągiem (odpowiednio dla drogi, chodnika, czy terenów rolnych). Zagęszczanie

zasypki powinno odbywać się warstwami o grubości do 30cm.

W momencie zasypywania rurociągu należy uzyskać wskaźnik zagęszczenia warstwy

wierzchniej wg Proctora = 1 (w drogach) i 0,98 (poza drogami).

Kładki

W miejscach istniejących ciągów pieszych przewidzieć kładki dla pieszych.

Kładki o szerokości 1,2 m powinny mieć barierki zabezpieczające o wysokości 1,1 m.

Przy pracach wykonywanych na jezdni należy ustawić znaki ostrzegawcze oraz

barierki z lampami pulsującymi.

UWAGA !!!

Po zakończeniu budowy należy doprowadzić teren do stanu pierwotnego (w tym

odbudowanie ogrodzeń, chodników, dróg dojazdowych, placów manewrowych,

drenów, usunięcie wszelkich innych uszkodzeń i strat wynikających z prowadzenia

prac budowlanych i pomocniczych). Sposób ułożenia i zasypania rurociągu wykonać

zgodnie z wytycznymi producenta.

str. 18

V. BEZWYKOPOWY SPOSÓB UŁOŻENIA PRZEWODÓW

Ze względu na konieczność zachowania przejezdności drogi i ciągłości ruchu rurociągi

miejscowo wykonać należy metodą przewiertu sterowanego.

Wykopy podczas budowy w/w odcinka ograniczone zostaną do komór roboczych o

szerokości 1,2 m i długości 1,5 m. Odległość między komorami wynosić będzie średnio

150 m.

Metoda przewiertu sterowanego polega na wykonaniu przewiertu pilotażowego przy pomocy głowicy wiercącej (w głowicy sonda umożliwia jej dokładną lokalizację, co daje stałą kontrolę nad właściwym przebiegiem prac), a następnie w miejsce głowicy montowany jest rozwiertak z doczepioną do niego rurą - lub kilkoma rurami – zgrzanymi na długość odpowiadającą długości wykonanego otworu pilotażowego. W trakcie całego procesu wykorzystuje się płuczkę wiertniczą, podawaną od maszyny do głowicy za pomocą otworów wewnątrz żerdzi. Zapewnia to zmniejszanie oporu podczas wiercenia, chłodzenie, stabilizowanie otworu oraz częściowe wynoszenie urobku. Pierwszy etap ma za zadanie przewiercenie przewiertem pilotażowym pod przeszkodą zgodnie z zaplanowaną trajektorią przewiertu. Na tym etapie możliwe jest sterowanie przewiertem dzięki umieszczonej w głowicy pilotowej sondzie nadawczej. Przy jej pomocy odczytuje się głębokość położenia głowicy oraz kąt nachylenia płytki sterującej względem poziomu. Za głowicą wciskane są żerdzie wiertnicze. Sterowanie polega na odpowiednim skoordynowaniu ustawienia głowicy oraz obrotu i posuwu przekazywanego od wiertnicy poprzez żerdzie wiertnicze z możliwością korygowania osi przewiertu. Podczas przewiertu pilotażowego podawana jest poprzez żerdzie wiertnicze i dysze płuczka wiertnicza, której zadaniem na tym etapie jest m.in. urabianie gruntu, wypłukiwanie urobku z otworu. Drugi etap polega na poszerzeniu i ustabilizowaniu otworu. Głowica wiercąca zostaje zdemontowana a na jej miejsce montuje się odpowiednią głowicą rozwiercającą (rozwiertak) , który zostaje wwiercany i przeciągany w kierunku maszyny . Poszerzanie otworu może być powtarzane jednokrotne lub wielokrotne rozwiertakami o coraz większej średnicy, w zależności od rodzaju i wielkości planowanej do przeciągnięcia rury, długości przewiertu oraz występującej geologii . Na tym etapie również cały czas podawana jest poprzez żerdzie płuczka wiertnicza, zadaniem której jest wynoszenie urobku oraz stabilizacja otworu wiertniczego. Trzeci etap polega na przeciągnięciu w całości przygotowanego rurociągu. Do rozwiertaka wyposażonego w krętlik (którego zadaniem jest zapobieganie obracaniu się rurociągu), zaczepia się rurę z głowicą ciągnącą i ruchem ciągłym przeciąga się rurociąg od strony rurowej w kierunku strony maszynowej.

str. 19

Stosować rury osłonowe z poniższą tabelą

śr. rury

przewodowej

a rozstaw

płóz

rura ochronna Płoza typu R

manszet PE Stal

Ø [mm] [m] Ø [mm] Ø [mm] wys

płozy [mm]

typ N

110 0.6000 225x8,6 219,1x6,3 42 100x200

125 0.9000 250x9,6 273,0x7,1 42 125x250

140 0.9000 250x9,6 273,0x7,1 42 150x250

160 1.2000 280x10,7 273,0x7,1 42 150x250

180 1.2000 315x12,1 323,9x8,0 42 180x300

200 1.5000 355x13,6 323x8,0 42 200x300

Przed wprowadzeniem rury przewodowej do rury osłonowej na rurze przewodowej

należy zamocować płozę typu R. Dobrano wysokość płozy wraz z rolkami o wysokości

42mm. Wysokość ta zapewnia bezproblemowe przejście przez tzw. wypływki lub inne

nierówności mogące wystąpić w rurach osłonowych. Płozy wykonane są z PEHD i stali

kwasoodpornej.

Sieci kanalizacyjne prowadzone w rurach osłonowych, wymagają zabezpieczenia

końców rur osłonowych za pomocą manszet. Manszety cechuje prosty montaż, duża

trwałość i możliwość kompensacji wydłużeń termicznych rurociągów bez

rozszczelnienia połączenia. Manszety wykonane są z elastomeru EPDM, natomiast

opaska zaciskowa wykonana jest ze stali kwasoodpornej.

Zgodnie z uzgodnieniami z Zarządcami dróg należy:

Przejścia poprzeczne pod drogą powiatową wykonać metoda bezwykopową

Komory przewiertowe na wysokości przyłączy do działek prywatnych należy

lokalizować w pasie drogowym w odległości min 0,8m od zewnętrznej

krawędzi jezdni drogi powiatowej lub jeśli wymagana odległość nie może

zostać zachowana, poza pasem drogi powiatowej na terenie działki do której

doprowadzane jest przyłącze

VI. ODTWORZENIA NAWIERZCHNI

Drogi powiatowe:

W miejscach gdzie sieć kanalizacyjna zlokalizowana jest w jezdni lub poboczu

w odległości do 1,0m od krawędzi jezdni, należy odbudować nawierzchnię

zgodnie z uzgodnionym projektem odbudowy nawierzchni, a warstwę

ścieralną z asfaltobetonu o grubości min 4cm należy ułożyć na połowie

szerokości jezdni.

W celu prawidłowego wykonania warstwy ścieralnej z asfaltobetonu należy

przewidzieć warstwę profilującą z asfaltobetonu o grubości min 4cm.

Pozostałe elementy pasa drogowego uszkodzone podczas prac budowlanych

należy odbudować zgodnie z projektem odtworzenia nawierzchni

zatwierdzonym przez Zarządcę drogi – odrębne opracowanie.

str. 20

Drogi Gminne:

Zgodnie z zapisami Wójta Gminy Kobierzyce, oraz Urzędu Gminy

uszkodzone podczas prac budowlanych nawierzchnie i pobocze znajdujące

się w pasie drogowym należy odtworzyć zgodnie z zapisami Umowy

RŚZiZP.UM-0125/2017 z dnia 31.10.2017r.

VII. WARUNKI GEOTECHNICZNE

Warunki gruntowo – wodne przyjęto z dokumentacji geotechnicznej opracowanej we październiku 2011 roku.

Budowę geologiczną podłoża gruntowego rozpoznano do głębokości od 2 do 6 m p.p.t. Budowa geologiczna jest zróżnicowana przestrzennie.

W terenie zabudowanym należy spodziewać się nasypów o zmiennych miąższościach. Miejscami stwierdzano holoceńskie osady bagienne (np. namuły).

Pod warstwą gleby stwierdza się występowanie glin oraz piasów). Osady deluwialne (gliny spływowe) wykształcone są z reguły jako pyły piaszczyste lub piaski gliniaste i zalegają w stropowej części profili. W przeważającej części badanego terenu znajdują się gliny lodowcowe, wykształcone najczęściej jako gliny piaszczyste (ew.

pylaste) oraz piaski gliniaste.

W wykonanych sondowaniach stwierdzono występowanie wody gruntowej jedynie w kilku punktach sondowania, tam, gdzie występowały osady piaszczyste. Woda podziemna na badanym terenie ma charakter swobodnego zwierciadła i występuje na głębokości ok. 1,8-2,0 m p.p.t. Wodę (o napiętym zwierciadle) stwierdzano także w piaszczystych przewarstwieniach w obrębie glin. Sondowania wykonano w okresie średnim pod względem ilości opadów i uzyskane wyniki można uznać za średnie.

VIII. ODWODNIENIE WYKOPÓW DLA BUDOWY KANAŁÓW I

RUROCIĄGÓW

Metoda odwadniania wykopów:

Podstawową metodą odwadniania projektowanych wykopów będzie odwadnianie

powierzchniowe. Metoda ta polega na pompowaniu wody gruntowej bezpośrednio

z wykopu bądź ze specjalnych studni usytuowanych poza wykopem. Wody

z powierzchniowo odwadnianego wykopu odprowadza się rowami przyskarpowymi,

pogłębianymi w miarę postępu robót i odprowadzającymi wodę do studni zbiorczych,

usytuowanych poza wykopem i w miarę możliwości od razu wykonanych na niezbędną

dla pełnego odwodnienia głębokość.

Przy pompowaniu wody bezpośrednio z wykopu nie można dopuścić do rozmywania

dna wykopu i wypłukiwaniu gruntu spoza jego ścian, gdyż w takim wypadku może

nastąpić osłabienie bądź uszkodzenie ścian wykopu. Przy prowadzeniu robót

wykopowych nie można dopuszczać do przerw w pompowaniu wody, dlatego zawsze

str. 21

powinny być przygotowane pompy rezerwowe, co umożliwia szybkie przeprowadzenie

wymiany pompy uszkodzonej.

Do odwadniania gruntów niespoistych (piaski średnie oraz drobne) należy zastosować

wgłębną metodę z zastosowaniem filtrów igłowych. Podstawowym urządzeniem do

poboru będzie zestaw igłofiltrów np. IgE-81/32.

Woda pochodząca z odwadniania wykopów odprowadzana będzie do rowów

melioracyjnych będących własnością gminy Kobierzyce.

IX. INSPEKCJA KAMERĄ TV

Po wykonaniu kanału Wykonawca zobowiązany jest do zgłoszenia wykonania

inspekcji kamerą w celu stwierdzenia jakości wykonania robót.

Materiały z inspekcji należy sporządzić na nośniku cyfrowym CD/DVD łącznie z

opisem filmowanego zakresu oraz opinią techniczną autora inspekcji w zakresie

interpretacji stwierdzonych inspekcją ewentualnych nieprawidłowości.

X. ZAGĘSZCZENIE

Zagęszczenie gruntu w wykopach i miejscach zerowych robót ziemnych powinno spełniać wymagania, dotyczące minimalnej wartości wskaźnika zagęszczenia (Is), podanego w tablicy 3.

Minimalne wartości wskaźnika zagęszczenia w wykopach i miejscach zerowych robót ziemnych

Minimalna wartość Is dla:

Strefa autostrad innych dróg

korpusu i dróg ekspresowyc

h

kategoria ruchu KR3-KR6

kategoria ruchu KR1-KR2

Górna warstwa o grubości 20 cm

1,03 1,00 1,00

Na głębokości od 20 do 50 cm od powierzchni robót ziemnych

1,00

1,00

0,97

Jeżeli grunty rodzime w wykopach i miejscach zerowych nie spełniają wymaganego wskaźnika zagęszczenia, to przed ułożeniem konstrukcji nawierzchni należy je dogęścić do wartości Is, podanych w powyższej tablicy.

Jeżeli wartości wskaźnika zagęszczenia określone w tablicy nie mogą być osiągnięte przez bezpośrednie zagęszczanie gruntów rodzimych, to należy podjąć środki w celu ulepszenia gruntu podłoża, umożliwiającego uzyskanie wymaganych wartości wskaźnika zagęszczenia. Możliwe do zastosowania środki proponuje Wykonawca i przedstawia do akceptacji Inżynierowi.

str. 22

XI. UWAGI KOŃCOWE

1. Inwestycja nie znajduje się w granicach wpływów eksploatacji górniczej.

2. Zamierzenie inwestycyjne objęte zadaniem usytuowana jest na terenie

intensywnego osadnictwa pradziejowego i średniowiecznego, potwierdzonego

występowaniem licznych stanowisk archeologicznych. Ponadto prace ziemne

wykonywane będą na terenach ujętych w wykazie zabytków archeologicznych.

3. Projektowane obiekty nie stwarzają zagrożeń dla środowiska oraz higieny i

zdrowia ludzi.

4. Wykonawca robót dostarczy Inwestorowi umowy na odbiór śmieci i innych

nieczystości.

5. Roboty ziemne wykonywać zgodnie z zasadami i przepisami BHP, ze

szczególnym uwzględnieniem właściwego oznakowania i prowadzenia robot

ziemnych.

6. Ściśle przestrzegać wytycznych producentów materiałów i urządzeń.

7. Przed zasypaniem sieć zainwentaryzować geodezyjnie

8. Wykonać odbiór techniczny częściowy i końcowy robót związanych z montażem

sieci kanalizacyjnej. W zakres odbioru wchodzić powinna m.in. kontrola:

wykopów, podłoża, podsypki, obsypki, materiałów na kanały i studzienki,

szczelności kanału oraz zasypki wykopów.

9. W razie zaistnienia trudności w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego należy

powiadomić autorów projektu.

10. W miejscach występowania istniejącego uzbrojenia podziemnego roboty ziemne i

montażowe należy prowadzić ze szczególną ostrożnością i w porozumieniu z

właścicielami lub użytkownikami tych sieci.

11. Dokumentacja powykonawcza powinna zawierać geodezyjną dokumentację

(mapę i szkic) wraz ze współrzędnymi wszystkich charakterystycznych punktów

projektowanej sieci, przyłączy i obiektów zapisanych na typowych nośnikach

informatycznych (płyta CD, płyta DVD) jako kopia materiału przekazanego do

ośrodka geodezyjnego (w formacie pliku *.txt). Zalecane jest przekazywanie w

postaci numerycznej współrzędnych nawet niewielkiej ilości pomierzonych

punktów. Współrzędne i rzędne należy podawać z dokładnością co najmniej

dwóch miejsc po przecinku.

12. drzewa w obrębie budowy zostaną wysoko oszalowane odpowiednimi

materiałami, by wykluczyć uszkodzenia pni. Może to być w postaci wysokiego

odeskowania lub np. poprzez owiniecie pnia materiałami jutowymi, matami

słomianymi lub folia pęcherzykowa. Zabezpieczenie będzie znajdować się do

wysokości nie mniej niż 150 cm, dolna cześć desek będzie opierać się na podłożu,

a nie na pniu czy przyporach korzeniowych, oszalowanie będzie opasać drutem

bądź taśmą, deski będą ścisłe przylegać do pnia,

13. w celu niedopuszczenia do przesuszenia systemu korzeniowego, wykopy przy

drzewach i krzewach będą zasypywać w jak najkrótszym czasie.

14. Zgodnie z zapisami Wójta Gminy Kobierzyce, oraz Urzędu Gminy uszkodzone

podczas prac budowlanych nawierzchnie i pobocze znajdujące się w pasie

drogowym należy odtworzyć zgodnie z zapisami Umowy RŚZiZP.UM-0125/2017

str. 23

z dnia 31.10.2017r.

15. Zgodnie z zapisami w uzgodnieniu SP.GN.6853.126.2018.JSN Starostwa

Powiatowego we Wrocławiu odcinek sieci kanalizacyjnej w działce ewid nr 78; 89;

86 należy prowadzić na głębokości min 1,2m poniżej stabilnego dna rowu.

16. Zgodnie z zapisami w uzgodnieniu SP.GN.6853.232.2018.JSN Starostwa

Powiatowego we Wrocławiu odcinek sieci kanalizacyjnej w działce ewid nr 211

należy prowadzić na głębokości min 1,2m poniżej stabilnego dna rowu.

17. Zapisy Zarządu Powiatu wrocławskiego w uzgodnieniu SP-DT.673.226.2.2018.JZ

nakazują:

Komory przewiertowe na wysokości przyłączy do działek prywatnych należy

lokalizować w pasie drogowym w odległości min 0,8m od zewnętrznej

krawędzi jezdni drogi powiatowej lub jeśli wymagana odległość nie może

zostać zachowana, poza pasem drogi powiatowej na terenie działki do której

doprowadzane jest przyłącze

Przejścia sieci kanalizacyjnej na wysokości zjazdów o nawierzchni

utwardzonej oraz pod istniejącym chodnikiem należy wykonać bez

naruszenia ich konstrukcji metodą przeciskowe.

Przejścia pod zjazdami do działek prywatnych wykonywane metodą

rozkopową należy zaplanować w porozumieniu z właścicielami tych działek.

W miejscach gdzie sieć kanalizacyjna zlokalizowana jest w jezdni lub

poboczu w odległości do 1,0m od krawędzi jezdni, należy odbudować

nawierzchnię zgodnie z uzgodnionym projektem odbudowy nawierzchni, a

warstwę ścieralną z asfaltobetonu o grubości min 4cm należy ułożyć na

połowie szerokości jezdni.

W celu prawidłowego wykonania warstwy ścieralnej z asfaltobetonu należy

przewidzieć warstwę profilującą z asfaltobetonu o grubości min 4cm.

Pozostałe elementy pasa drogowego uszkodzone podczas prac

budowlanych należy odbudować zgodnie z projektem odtworzenia

nawierzchni zatwierdzonym przez Zarządcę drogi.

18. Decyzja Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu

zwraca szczególną uwagę na:

konieczność unikania kolizji z istniejącą nawierzchnią brukowaną. W

miejscach istniejącej historycznej nawierzchni brukowej po

przeprowadzeniu prac należy ją odtworzyć,

wskazuje również na konieczność zapewnienia ochrony drzewostanu.

Prace ziemne w sąsiedztwie drzew należy prowadzić ręcznie, pod nadzorem

specjalisty do spraw zieleni – aby nie dopuścić do przecinania korzeni

odpowiedzialnych za statykę. Nie dopuszcza się odkładania ziemi z

wykopów na pnie drzew.

Prace w bezpośrednim sąsiedztwie grodziska należy wykonywać za

szczególną starannością.

19. Decyzja Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu

WOOŚ.420.84.2018.PS.9 wskazuje następujące zalecenia:

str. 24

prace prowadzone w ramach planowanej inwestycji mogą być realizowane

wyłącznie z użyciem sprawnego technicznie sprzętu;

Pojazdy kołowe należy parkować na terenie zaplecza budowy o

utwardzonej, szczelnej nawierzchni; zaplecze budowy należy wyposażyć w

sorbenty przeznaczone do natychmiastowej neutralizacji ewentualnie

rozlanych płynów eksploatacyjnych;

Obsługę pojazdów i maszyn związaną z użyciem substancji płynnych należy

prowadzić poza placem budowy;

W przypadku stwierdzenia awarii prace z użyciem uszkodzonego sprzętu

należy niezwłocznie przerwać, a urządzenie to do czasu odtransportowania

do miejsca serwisowania należy umieścić na powierzchni utwardzonej;

w przypadku stwierdzenia mikrowycieków płynów eksploatacyjnych

powstałych wskutek awarii sprzętu budowlanego odcieki te należy

gromadzić w szczelnych pojemnikach ustawionych pod maszynami do

czasu przyjazdu firmy serwisującej urządzenie; zanieczyszczony grunt

należy bezzwłocznie zabezpieczyć i następnie przekazać do

unieszkodliwiania;

ścieki socjalno-bytowe na etapie realizacji gromadzić w szczelnych

toaletach przenośnych np. typu TOI-TOI i usuwać poza obszar

przedsięwzięcia poprzez uprawnione do tego podmioty;

na placu budowy będą zastosowane rozwiązania uniemożliwiające

przedostanie się do wody materiałów wykorzystywanych podczas budowy;

rura osłonowa przekroczenia powinna być posadowiona na głębokości min

1,5m na całej szerokości stabilnego dna koryta przekraczanych cieków;

utrzymanie przez inwestora wykonanego przekroczenia;

miejsce przejścia należy oznakować słupkami po obu stronach koryta

zgodnie z obowiązującymi przepisami;

wszelkie uszkodzenia w obrębie cieków wynikające z prowadzonych robót

budowlanych i w okresie 3 lat od ich zakończenia, należy naprawić na koszt

inwestora;

przy wykonaniu robót zapewnić specjalistyczny nadzór;

przywrócenie do stanu pierwotnego terenu w obrębie prowadzonych prac w

terminie 14 dni po zakończeniu robót;

w czasie prac należy zabezpieczyć koryto cieków przed wszelkimi

zanieczyszczeniami.

Opracował:

mgr inż. Paweł Winturski