ÖZOĞUL - WÊJE KURMANC
3
13 6 2014 ÖZOĞUL - WÊJE KURMANC http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/427-ozogul?tmpl=component&print=1&layout=default&page= 1/3 ÖZOĞUL Detaylar Kategori: Edebi Yazılar Yayın tarihi: Pazar, 13 Nisan 2014 13:38 Gösterim: 120 Nûpelda Engin Sancı, tutmuş hıncını süpürüyor yaşamımıza ahı. Öyle sanır ki hep yerde kalacak yüreğin ahı, binlerce yüreğin ahı. Sessizlik saklamak için bütün canhıraşlarımızı, kasavetimizi, eseflerimiz doluyor suskunluğumuza. Oysa kadınız… Oysa ne de üryanız… Sancının tuttuğu yürekte, bilincin sükutuna gömüldüğü dimağda doğar mıydı ki aşk, sevda, güzellik, irade, insan, yaşam… Ya hiç kopar mıydı çığlık… Ya hiç büyür müydü umut… Sancının sarsıldığı, bilincin gürlediği, çığlığın koptuğu, umudun büyüdüğü zamanlar çatınca mı yeniden doğardı kadında. Zira kadın güzelleşirse, güzelleşirdi bütün insanlıkta. Hâlbuki insanlık kadının elinden doğmuştu, tanrıça-analar ne öz oğullar ve kadınlar yetiştirip, güzelleştirmişti. Ya şimdi. Ana suskun, gölge, yarım, ahuzar eyler, bir yokluğun acısına dövünür, zamanı eğirir kirmeninde. Ama artık ruhunu ellere kaptırmış bir yabancıdır kendine. Ki biri dese en kutsanandın, en sayılandın, kutsaldın, yüceliklerin bir toplamıydın, inanır mıydı kendine. Ya şimdi bir kez daha inanır mı kendine kadın? Dışlanmışlığı yakasından söküp atar mı, inanır mı kendine? Öyle ya “rab üflemiş, o da doğurmuştur.” Bütün öyküsü bu kadardı. Yani erkeğin kaburga kemiğinden var olmanın hikayesi... Öz oğulları neredeydi peki? Hiç dönmeyecekler miydiler? Onlarda susacak mıydı, anaları gibi. Analarının öyküsü oğullarının öyküsü, oğulların öyküsü anaların öyküsüne dönecek, ebet-ezel böyle mi sürecekti yaşam sırrı? Zira gökler zapt edilmişti, yeryüzünün tanrıçaları, gökyüzünün tanrılarınca binlerce fethe uğramış, talan edilmiş, tarumar edilmiş, sarsılmış, paramparça edilmişti. Yeryüzünün tanrıları, gökyüzünün dokunulmaz efendilerine dönüşmüş, insanla evrenin arasındaki küskünlük garip hüznünü kaç asırdır korumuştu. Gökyüzü böyle kükremeye, esmeye devam ede dursun yeryüzünde ana tanrıçalar çırpınışlarıyla, son nefeslerini vermemekte ısrarlı. Halen isyankâr, halen itirazcı, halen geçimsiz… Tıpkı Üveyiş Ana gibi. Bir ana her günü, her anı kavga; kavgalı yaşamla, kavgalı öyle kalmışlığına. Ama ödünsüz kavgasından, herkesle kavgalı. Kavga bakışlı, kavga yeminli, kavga sözlü bir ana. Yitik olsa da çaresiz değil, tutunacak dalı olmasa da umutsuz değil, yüreği sımsıcak, elleri emek örgülü, gözleri çakmak çakmak bir ana… Üveyiş Ana. Bir oğul her günü kavga, her günü yitikliğe, köhnemişliğe karşı kavga. Kavgalı bir çocuk. Anasının kavgasında kaçamayan bir çocuk. Ne var ki anasının da kavgasını aşıp, sınırlarını zorlayıp tutunursa yeni yaşama, oturmazsa anasının dizinin dibinde, o vakit yaşama bir diyeceği olan çocuk. Çocuk yüreğine özgür olma sezisini, kavgasını ekerek büyüyen, hayata akan bir oğul… Ele avuca sığmamak için fır fır kaçıp yaşama koşan bir oğul… Anasına söyleyecek sözü olan bir oğul… Anasına özgürlük ruhuyla yaşamın feri olarak dönecek olan oğul... Oğul ki andını tanrıça-analara layık bir öz oğul olmaya ferman eylemiş, kaç yeniden doğuş sancısı yaşamış bir oğul… Oğul ki yeniden doğuşun tüm erdemlerini toplamış, nice aşmış kendini… Oğul ki “zehrin arasında irfan okumuş”, çaresizliğin içinde umudu görmeyi bilmiş, beton kalıntılar arasında bile kainatın yüreğine ulaşmış, kaç yangın yerinden avuç avuç su toplamış… Erdemden bahçeler ekmiş hem de nice nice… nice nice kadınlara yol arkadaşı olmuş, nicelerine yaşam iksiri olmuş, nice erdemler büyütmüş onların yüreklerinde… kadının öz yoldaşı, öz önderi olmanın yükünü kaldırmış. Ki kadın erdemlerle yoldaş olduğu ve kendi içsel doğasına döndüğü bu süreci bu öz oğulla yaşamayı bilmiş, öğrenmiş, görmüş. Yolunu bulmuş. Yol arkadaşını da, yol önderini de…
description
ÖZOĞUL - WÊJE KURMANC
Transcript of ÖZOĞUL - WÊJE KURMANC
-
13 6 2014 ZOUL - WJE KURMANC
http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/427-ozogul?tmpl=component&print=1&layout=default&page= 1/3
ZOUL
DetaylarKategori: Edebi Yazlar
Yayn tarihi: Pazar, 13 Nisan 2014 13:38
Gsterim: 120
Npelda Engin
Sanc, tutmu hncn spryor yaammza ah. yle sanr ki hepyerde kalacak yrein ah, binlerce yrein ah. Sessizlik saklamakiin btn canhralarmz, kasavetimizi, eseflerimiz doluyorsuskunluumuza. Oysa kadnz Oysa ne de ryanz
Sancnn tuttuu yrekte, bilincin skutuna gmld dimadadoar myd ki ak, sevda, gzellik, irade, insan, yaam Ya hikopar myd lk Ya hi byr myd umut
Sancnn sarsld, bilincin grledii, ln koptuu, umudun byd zamanlar atnca m yeniden doard kadnda.Zira kadn gzelleirse, gzelleirdi btn insanlkta. Hlbuki insanlk kadnn elinden domutu, tanra-analar ne z oullarve kadnlar yetitirip, gzelletirmiti.
Ya imdi. Ana suskun, glge, yarm, ahuzar eyler, bir yokluun acsna dvnr, zaman eirir kirmeninde. Ama artk ruhunuellere kaptrm bir yabancdr kendine. Ki biri dese en kutsanandn, en saylandn, kutsaldn, yceliklerin bir toplamydn,inanr myd kendine. Ya imdi bir kez daha inanr m kendine kadn? Dlanml yakasndan skp atar m, inanr mkendine? yle ya rab flemi, o da dourmutur. Btn yks bu kadard. Yani erkein kaburga kemiinden varolmann hikayesi...
z oullar neredeydi peki? Hi dnmeyecekler miydiler? Onlarda susacak myd, analar gibi. Analarnn yks oullarnnyks, oullarn yks analarn yksne dnecek, ebet-ezel byle mi srecekti yaam srr? Zira gkler zapt edilmiti,yeryznn tanralar, gkyznn tanrlarnca binlerce fethe uram, talan edilmi, tarumar edilmi, sarslm, paramparaedilmiti. Yeryznn tanrlar, gkyznn dokunulmaz efendilerine dnm, insanla evrenin arasndaki ksknlk gariphznn ka asrdr korumutu. Gkyz byle kkremeye, esmeye devam ede dursun yeryznde ana tanralarrpnlaryla, son nefeslerini vermemekte srarl. Halen isyankr, halen itirazc, halen geimsiz Tpk veyi Ana gibi.
Bir ana her gn, her an kavga; kavgal yaamla, kavgal yle kalmlna. Ama dnsz kavgasndan, herkesle kavgal.Kavga bakl, kavga yeminli, kavga szl bir ana. Yitik olsa da aresiz deil, tutunacak dal olmasa da umutsuz deil, yreismscak, elleri emek rgl, gzleri akmak akmak bir ana veyi Ana.
Bir oul her gn kavga, her gn yitiklie, khnemilie kar kavga. Kavgal bir ocuk. Anasnn kavgasnda kaamayanbir ocuk. Ne var ki anasnn da kavgasn ap, snrlarn zorlayp tutunursa yeni yaama, oturmazsa anasnn dizinindibinde, o vakit yaama bir diyecei olan ocuk. ocuk yreine zgr olma sezisini, kavgasn ekerek byyen, hayataakan bir oul Ele avuca smamak iin fr fr kap yaama koan bir oul Anasna syleyecek sz olan bir oulAnasna zgrlk ruhuyla yaamn feri olarak dnecek olan oul...
Oul ki andn tanra-analara layk bir z oul olmaya ferman eylemi, ka yeniden dou sancs yaam bir oul
Oul ki yeniden douun tm erdemlerini toplam, nice am kendini
Oul ki zehrin arasnda irfan okumu, aresizliin iinde umudu grmeyi bilmi, beton kalntlar arasnda bile kainatnyreine ulam, ka yangn yerinden avu avu su toplam Erdemden baheler ekmi hem de nice nice nice nicekadnlara yol arkada olmu, nicelerine yaam iksiri olmu, nice erdemler bytm onlarn yreklerinde kadnn zyolda, z nderi olmann ykn kaldrm. Ki kadn erdemlerle yolda olduu ve kendi isel doasna dnd bu srecibu z oulla yaamay bilmi, renmi, grm. Yolunu bulmu. Yol arkadan da, yol nderini de
http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/427-ozogulhttp://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar
-
13 6 2014 ZOUL - WJE KURMANC
http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/427-ozogul?tmpl=component&print=1&layout=default&page= 2/3
yle ki kadn kendini yaamdan uzaklatran btn kat bilgilikleri, efendilerin szlerini ykarak, kendi szn bulmak iin,anlamn bulmak iin girdi yola. Yol kendini gerekletirmenin bir adresi oldu.
Her bir kadnn ruhu gzelliklerle doluydu, lakin gnmze gelindiinde kadn kendi isel dnyasyla bile ilgisini koparmt.Dnyaya ksmt, nk ksmt kendine. Kendi sessizliinde zaman elerken bile kendi yce yanlaryla ba kurmaycanlandramayacak kadar unutmutu. Kendini bir dierinden kopardka kendisinin de yabancs oluvermiti. Hzn,krlganlk mizac olurken, kendi sevecenliini garipser olmutu. Ama ak ol, hayata kapanma diyordu yol nderi.
Hep gerideydi kadn, her eye gerisinden bakmak erdem diye idrakine yediriliyordu. Sesi bile yaamn gerisindeydi, sular bilealarken o sessizdi. Ama yle bir adan ki kendin iin bir kabul edilme hali arama, kendine deer verdiin nispette karndakideeri grebilirsin diyordu yol nderi. Kendini anla, kendi dnce ve hislerine kulak vermeyi unutmuluuna bir fiske vurdiyordu z oul.
Gece gndz hizmetteydi kadn; kocaya, ola, kardee. Bu kadar insann ykn kaldrrken kendi yreine, zihnine vereceisevgisi kalmamt. Boynu bkkt, beklemek zorundayd; eten, ocuktan. Ondandr ki hibir zaman yrei kendini kabuletmedi. nk yetmezliklerin dnda duyduu ey kalmamt yaamnda. Her zaman beklemek zorundayd; baba szn,koca szn. Tm insanla hizmet etmi ana-kadn itaati bekler haldeydi, vakarln itaatkrlna kurban etmiti oktan.Ama kendi asaletini koru diyordu z oul. Ve asalet tm insanla hizmet etmenin cesaret ve gcn korumay bilmeyigerektiriyordu.
Btn kavgalarda taraft kadn, erkein tarafyd. Oysa yayor olmak bamsz olmakt, kendi varoluunu aakartabilmekti. Bu da etkilenmemek demekti, her esen rzgarla savrulmamak demekti. te hakikatin byle olmal, byleydidedi, yol nderi.
Birlik diyordu btn diller. Oysa bylesi bir ahenk yoktu gkyznn kurallar arasnda. Teklik vard. Paylaan yoktu heppaylayan ve paylanan vard. Tek erkek vard, egosuyla, bencilliiyle yenik erkein dili vard. Ama kendi birliinin kavgasnver diyordu z oul.
Teklik vuruyordu herkesi. iddet, kyclk, kym, zapt etme tekliin dili olurken, bu dili kullananda o dille beraber yaralyor,yaralanyor, lyordu. Yaam lyordu. Kadn lyordu, vuruluyordu her szde. Toprak alt edilen efkati aa ta diyorduz oul. Yani kimseden umudunu kesmeden, kendilerine kar zsayglarn bytecek dili tekrardan ren ve ret diyordu.Kadna kadn zelliklerini bul, yenik erkein dininden imanndan kopmaya bil diyordu. Mfikliine, efaatine, efkatine,huzuruna, direngenliine, bytclne, ylmazlna, byleyiciliine bil cmle erdemlerine dn diyordu kadna, buerdemlerde yeniden do diyordu yol nderi. Ancak byle gzelleir yrein, arnr dilin, saflar zihnin diyordu. Ycelmeyibil diyordu. Kendine kar z saygn yitirme ve sarl yaama diyordu z oul.
Yenik erkek, yani kendi egosuna yenilmi erkek bylece de kendisinin kalantor klesi haline gelmi erkek sen sulusun, seneksiksin, sen aklszsn diyordu kadna. Biliyordu ki sularsa yzleemez kadn kendi kendisiyle. nk krlr hevesi, bklrbeli, karr dili, yklr yz ve bylelikle unutur kendi i dnyasyla muhabbetti, kesilir diyalogu. Ama unutma ilahi zndiyordu z oul. Cesaret diyordu z oul. Biliyordu ki cesaretlenirse kadn, renirse kendini sevmeyi ne mrler bytrve bakalarnn kutluluunda da kendi kutluluunu grr. Ve deiir dnyann rengi.
abuk ypranyordu kadn nk snrlar belliydi. Sevgisini verecei ka hayat vard ki nnde. Kim bilir ka kadn birkahayata adad yaamn byk bir sevgisizlikle bitirmiti, ypratmt mrn, mrleri. Ama bir halk sevmeyi ren dedi zoul, dnyann bir dier ucunda ekilen acy yreinde hisset dedi z oul. By dedi z oul.
Ve glen dedi z oul, topla hakikatin erdemlerini dedi. nk bytrsen erdemlerini deiir bu dnya, yklr zalim vekurnaz denilen ama znde yenik olan erkek, yklr teklik. Ve onurlandr kendini ki huzurunu bulasn dedi z oul.
Bu gn yreimiz toplayamyorsa zgrlk erdemlerini, yenik erkein zihni ile doluysa dimamz, kim der ki yenidendomuuz. aklp kalmsak khnemi duygulara, yr demeyip yozluun etrafnda donduruyorsak yaama alanpencereleri, kim der ki yeniden domuuz. Kim der ki bu gn, bu 4 Nisan bizimde doum gnmz, bu gn yenidendouyoruz.
imdi zaman kainatn kalbine ulap yreklerimizi byk yrekle buluturmann. imdi zaman bu dalara basan her erdemieini solumann, fark etmenin, hissetmenin. Bir kez daha daa, taa, ota, imene byk minnetle bakp, ana-tanralarmzagnl kucamz amann. Ve onlara bakn sizin z olunuz bu gn sndrlen ocanza ate tayor, tapnaklarnzasevdann ve yenilmemenin elvan ieklerini iliyor demenin tam zaman. Ellerimizi gnee kaldrp yreimizle onaglmseyebilecek kadar yaam fark edebilmenin, yeniden douu yaamann tam zaman.
imdi yeni bir zihniyet aydnlnda kuruluyor yaam ve bylece ana tanralarmzn z olunun doum gn kutluyoruz
-
13 6 2014 ZOUL - WJE KURMANC
http://www.wejekurmanc.com/tr/edebi-yazilar/427-ozogul?tmpl=component&print=1&layout=default&page= 3/3
hep beraberce. nder Apo dedi ya aslnda mesele benim doum gnm de deil, halk kendi douu olarak gryor.
Mesele benim o ehirde, o kyde, o toprakta domu olmam meselesi deil, halk kendi douunu kutluyor, bunu kendi
dou gn olarak gryor, kendi rnesans gibi gryor.
Yeniden douyor kadn, yeniden douyor bir halk Bu yeniden doua kucak ayor kainat, ki en yaknn, ana kadnn ruhyoldaln kaybetmi olan kainat bu gn nder Aponun doum gnyle huzurunu buluyor. Tekrardan kutsanyor.Kutsallayor. Deer kazanyor.
4 Nisanmz, nder Aponun doum gn, ana-tanralarn z olunun doum gn, hepimize ve btn evrene kutlu olsun.Ve bir kez daha 11 Nisan 1993 ylnda yaamn yitirmi olan veyi anamz da bu gn vesilesiyle byk bir sayg veminnetle anyor, trab nnde eiliyoruz.
zgr kadnn, zgr Krdn doum gn 4 Nisan herkese kutlu olsun
