no 02/2013

MOLO

POPULÆR MARITIM UTDAN N I NG

FRIVI LL IG I H ERØY

EI STOR OG VI KTIG NÆRI NG

TURISTAN E L I KAR L IT T L IV RUN DT SEG

VI L H EGN E OM FAGDAGEN

FEKK OPPSVI NG I DRAGSUN D

H EI LT KO:KO

MANGFALD OG SAMHALD PÅ LEI N EHAMNA

EI N RESSURS I LOKALSAMFUN N ET

UNGDOM MED MOT

HAR OPNA NATUREN FOR MANGE FLEI RE

BERRE EIT ÅR T I L SYDENSTEMN I NG I FOSNAVÅG

DET TE ER FAGDAGEN

LOKAL KOMPETANSE BAK VERDAS MEST AVANSERTE

LEIAN DE I VERDSMARKNADEN

KOKKELÆRLI NGAR TI L SOMMAREN

AT TRAKTIVE LOKALE MI DT I REGION EN

SØRSTATS-MAT DREG FOLK T I L FOSNAVÅG

HOTELLET REISER SEG

KULTUR ER L IVET VI LEVER

DET BESTE FOR F ISKEN ER BEST FOR NÆRI NGA

UTGIT T AV

Herøy NæringsforumOpplag: 65 000

visit fosnavaag

3

1 4

2 2

3 1

8

1 8

2 7

3 6

4

1 6

2 4

3 2

1 0

1 9

2 8

6

1 7

2 6

3 4

1 2

2 0

3 0

ANSVARLIG REDAKTØR

JOURNALIST

GRAFISK DESIGN

TRYKK

FORSI DEFOTO

Karl Petter Sortehaug

Jann FlatvalJosefine SpiroHege Sørdal Longva

CANN AS

Schibsted Trykk AS

Jann Flatval

Herøy NæringsforumPostboks 696099 Fosnavågwww.visitfosnavaag.no

I N N H O L D

Kåringa av Herøy til årets ungdoms-

kommune fortel om trygge og gode

oppvekstrammer for dei som er unge i

Herøy i dag.

At kommunen også strekkjer seg for

dei som treng omsorg og pleie, vart

understreka då fylkesmannen tildelte

Herøy omsorgsprisen for 2012.

Spiren til denne kåringa grodde ut av ein idé mellom kommunen

sine eigne tilsette – dei som i sitt daglege arbeid mellom eldre og

pleietrengande er dei næraste til å kjenne kvar skoen trykker. Politikarane

tende på idéen og tok den kostnadsmessige konsekvensen med å gi dei

tilsette faste dagar med fagleg oppdatering og påfyll av energi.

Det økonomiske grunnlaget for å gi kommunale tenester over det lov-

pålagde minstemålet, er å finne innafor eit pågåande næringsliv som

skaper sysselsetting, arbeidsplassar og skatteinntekter. To gonger er

Fosnavåg kåra til den beste næringsbyen i landet.

Kreativiteten og skaparevna er stor i Herøy. Og det blir satsa. Nyskapinga

viser igjen på ulike område, og nokre av resultata har vi prøvd å fokusere

på i denne utgåva av Molo.

Karl Petter Sortehaug

Ansvarleg redaktør

I ulike samanhengar og på

fleire område og felt, gjer Herøy

kommune seg bemerka. Ikkje

berre i distriktet. Så vel i fylkes-

kommunale, som gjennom lands-

omfattande kåringar, gjer Herøy

det skarpt.

Heilt frå barndomen har dei to

1950-modellane halde nær

kontakt. Gjennom oppveksten

på Leinane, frå starten på arbeids-

livet og dei siste drygt tjue åra

med kvar si mekaniske bedrift

inst inne på Leinevika, har dei følgd kvarandre som Knoll og Tott.

Begge fekk sin fyrste lønningspose «ut me nå Voldnes» den tida då det

å få 25 øre meir i timen var eit veldig bra lønspålegg. Medan Arild tok

seg ein pause frå det mekaniske og dreiv sjøen nokre år, er det rør Ivar

har styrt med i all ettertid.

– Hadde dei ikkje funne på å byggje hamna så ville det ikkje ha vore

noko her inne. Og det er ikkje sikkert kor det hadde gått med oss heller.

Alvor og skjemt glir naturleg over i kvarandre når desse to til vanleg så

travelt opptekne bedriftsleiarane tek seg tid til å slå av ein prat.

Men hamna blei bygt. Arbeidet starta i 1989, og allereie 1. mai året

etter var Arild klar til å sende ut si fyrste rekning frå Smådal Mekaniske

Verksted. Som firma har Leine Rør eksistert sidan 1982 då Ivar Leine

starta i det små med å leige seg ut til bedriftene i nærområdet. På den

tida var det eit krav at den som skulle drive med leigearbeid måtte

ha minst 35 prosent av produksjonen på eige golv. Med aukande

oppdragsmengde kom behovet for eigne lokale, og i 1992 blei den

tredje bedrifta i hamneområdet ein realitet.

Eit par år tidlegare hadde nemleg Hallgeir Skorpen etablert seg rett på

den nye moloen med glasfiber og motorar som spesialitet. Også han

ville helst inn på sanden, og hadde sett seg ut ei tomt ved sida av Smådal

til føremålet. Der skulle det imidlertid ikkje vere industri, fekk han

beskjed om den gongen, og slik var det at Westplast hamna på utsida

av småbåthamna. Eit lukketreff, meiner Hallgeir, slik bedrifta har utvikla

seg å ha tilflot på tre sider av anlegget.

4

MANGFALD OG SAMHALD PÅ LEINEHAMNA

Dei trivst betre på golvet enn i kontor-

stolen, og dei går ikkje i kjeledress

berre for at det skal sjå ut som dei

jobbar. Arild Smådal og Ivar Leine

tilhøyrer ein rase bedriftsleiarar

det ikkje finst så mange igjen av.

Tekst & foto: Jann Flatval

Ivar Leine t.v. og Arild Smådal trivst best «på golvet» og gler seg til kvar dag dei kan gå på jobb.

- Om vi har kvar våre spesialområde, så driv vi eigentleg med det meste

og hjelper kvarandre når det trengst. Her er det mangfald og samhald i

små kår, smiler Arild og Ivar.

Kåra er likevel ikkje mindre enn at Leine-klynga til saman på det meste

har hatt ei årsomsetning på over 100 millionar kroner. Det var året

då bestillingane rausa inn på dei nye seismikkbåtane til Westplast.

Hamneutbygginga på Leine har med andre ord lagt grunnlaget for

ei industriutvikling som i omfang langt overgår det storleiken på

industriområdet og bygda elles skulle tilseie.

Kronene som Kystverket la ned i hamneutbygginga på Leine har blitt

ei velsigning for mange. Ikkje minst for dei som kan nyte godt av å

ha nokon å gå til, og som ikkje berre er ute etter dei store jobbane.

Med åra har det minka vekk med småverkstader som Smådal Mekaniske.

Og det er heller ikkje mange igjen av sorten bedriftseigarar som står

i produksjonen dag ut og dag inn, og som medan stadig fleire av

jamaldringane nyttar seg av ordninga med tidlegpensjon, ikkje ofrar

ein tanke på den slags utgang frå arbeidslivet.

Nei, dei jobbar med glede og synest det er kjekt å gå på jobb og føle at

dei kan stille opp der hjelp trengst.

– Vi får halde på så lenge helsa held, og så får vi håpe det etter kvart kan

finnast noko som vil overta det vi har bygt opp her inne.

Ivar Leine og Arild Smådal vedgår at rekrutteringa til denne typen

bedrifter begynner å bli bra utfordrande.

KUNDAR LANGS HEILE KYSTEN

Det er ikkje mange igjen

på kysten som driv med

reparasjon og nymontering,

og som er så fleksible og

løysingsorienterte at alle får

hjelp – uansett problem og

same kva tid. Men så er det også slik at nesten same kvar Arild Smådal

set fingeren på kystnorgeskartet mellom Berlevåg og Lista, så har han

ein kunde i området.

Dei siste åra er det produksjonen av utstyr til makrelldorging som har

belagt mykje av kapasiteten til Smådal Mekaniske og som har halde

ein stor del av dei 7-8 tilsette med arbeid. Men no når alle har fått si

makrellkvote ,så minkar det på oppdrag med nymontering av slikt utstyr.

Smådal fryktar likevel ikkje at dei skal bli arbeidsledige av den grunn.

Det er mange som er ute etter delproduksjon, og i tillegg til sjarkar frå

heile kysten har Smådal fleire lokale bedrifter på kundelista.

MYKJE ARBEID FOR VERFTA

Også Leine Rør har ein del oppdrag for fiskeflåten, men dei store

oppdragsgivarane har heilt frå starten av vore verfta på Sunnmøre. Det

starta med Voldnes Skipsverft, men no er det Ulstein Verft som sikrar

storparten av sysselsettinga ved bedrifta gjennom eit fast samarbeid.

I tillegg til dei fire som jobbar med prefabrikering og bygging av

rørsystem i industribygget på Leine, har Ivar Leine sju mann som er

utleigde til Ulstein Verft og har sin faste arbeidsplass der.

For den som måtte ha eit mekanisk

problem, er løysinga aldri lenger

unna enn inn på Leinane. Hit kjem

fiskarar lange vegar når noko må

fiksast på motor eller utstyr, og

dei får hjelp.

5

Sindre Sande med medalje frå Norges vel etter å ha sveisa rør i over tretti år.

Jeanette Leine gratulerer med blomster.

6

LEIANDE I VERDSMARKNADENTekst: Jann Flatval

Foto: Westplast

7

Hallgeir Skorpen t.h. overlet nyleg den daglege leiinga av Westplast til Øyvind Sætre.

– Vi har hatt konkurrentar som har prøvd å kome inn på marknaden,

men det har enda med at vi berre er to igjen som held ut og som

greier å selje båtar, fortel Hallgeir Skorpen.

I rekordåret leverte Westplast eit tjue-

tals båtar, medan konkurrenten greidde

fire. Det har jamna seg noko ut etter

den tid, men herøybedrifta har fram-

leis ei bra leiing på konkurrenten i

Kristiansund.

Det har aldri lege til Hallgeir Skorpen sin natur å prate høgt om eigne

bragder. I den grad dei fortener skryt, er det noko han overlet til andre

å framføre. Det blir også gjort, og med god grunn, for utan kløkt og

kunnskap om det dei styrer med hadde det aldri vore muleg å byggje

opp ei slik verdsleiande innovasjonsbedrift med utgangspunkt i eit

sjøhus på Leinemoloen.

Om Westplast-gründaren blir det sagt at det problemet han ikkje

greier å løyse, det er ikkje løysbart. Med denne evna har Skorpen

greidd å halde konkurrentane på god avstand. Stadig vekk kjem

han med nye og forbetra løysingar som konkurrentane prøver å

kopiere, men utan å greie det på ein fullgod måte.

Akkurat no er det ei komprimert utgåve av den

marknadsvinnande båten oppfinnaren emnar på, og

som han kan bruke tid på etter at han har gitt frå seg

rolla som dagleg leiar .

– Desse båtane må vere små og hendige, samtidig som dei

må oppfylle stadig aukande krav til vinsjar og lyftekapasitet, fortel

Skorpen, som i to-tre år har jobba med ein litt midre båt som snart

skal kome ut som prototype.

Om desse krava let seg kombinere i praksis, har Skorpen tru på at

dei kan ha utvikla ein ny bestseljar. Då vil det vere tid for å fase ut

den modellen dei har bygt eit syttitals eskemplar av i løpet av dei 6-7

siste åra.

HEILT VILT EI TID

For Westplast starta seismikkeventyret i 2006 då Hallgeir Skorpen for

fyrste gong kunne presentere ein prototype av ein arbeidsbåt han

hadde utvikla med bakgrunn i det han meinte aktørane i marknaden

var ute etter. Det viste seg at han hadde tenkt heilt rett, og med napp

hos storaktørar som Furgo, PGS, Western Geco og fleire andre tok

det heilt av. Plutseleg sat dei med ei bestillingsliste på 40-50 båtar

og hadde hatt eit problem om ikkje det var for krakket som samtidig

kom i lystbåtmarknaden og skapte mykje ledig kapasitet rundt omkring

som herøybedrifta drog nytte av.

Frå ei omsetning på under ti millionar kroner fyrste året viste tala 70

millionar kroner to år seinare. I toppåret hadde Westplast ei omsetning

på heile 95 millionar kroner medrekna service og oppdatering. Dei siste

åra har omsetninga lege på 50-60 millionar kroner, noko Skorpen sjølv

meiner er eit greitt nivå.

Westplast har i stor grad halde fram med å setje bort produksjon av så

vel skrog som komponentar til andre leverandørar. Såleis er det fleire

bedrifter, både i Herøy og meir fjerntliggjande, som har nytt godt av

suksessen med seimikkbåtane til Westplast. I tillegg nyttar dei seg

av innleigde folk til fagområde som hydraulikk og alt elektrisk, samt

innreiing og montering. På den måten har Skorpen greidd å avgrense

den fast tilsette staben til 7-8 personar, som i takt med veksten i talet på

båtar blir stadig meir nytta til serviceoppdrag rundt om i verda.

– Det kan nok høyrast veldig lukrativt ut om ein ser omsetninga i

forhold til talet på fast tilsette, men ein må vere klar over at medrekna

underleverandørar er vi rundt tretti personar på desse millionane. Men

det er vel bra det også, smiler Skorpen, som er så trygg på det dei styrer

med at han let konkurrentane få kjøpe delar av utstyret han sjølv har

utvikla.

INNTENT PÅ TO DAGAR

Arbeidsbåtane frå Westplast blir nytta til service og vedlikehald på

lytteutstyret som seismikkfartya dreg etter seg. Det mest vanlege er

at dei største seismikkfartya har to slike båtar som konstant er i sving

medan drifta går. Her dreiar alt seg om å unngå at drifta må avbrytast

på grunn av problem med utstyret. I denne bransjen er driftsstans det

verste som kan skje, og ein arbeidsbåt vil vere inntent i løpet av eit par

døgn om han gjer jobben sin og hindrar at ein båt må stanse skytinga.

BYGGJER UT PÅ MOLOEN

I takt med veksten i talet på båtar har ettermarknaden fått stadig meir å

bety for omsetninga til Westplast. Om lag ein tredjepart av omsetninga

er i dag tilknytt service, vedlikehald og utskifting av utstyr, og den nye

hallen som no snart står ferdig på Leinevika er ei investering retta mot

ettermarknaden. Og for arbeidsmiljøet. I tillegg bidreg den til ei sterkt

tiltrngd utviding av kontorarealet.

Den nye hallen representerer ei investering på godt over ti millionar

kroner. Skorpen er likevel trygg på at investeringa vil svare seg gjennom

auka effektivitet etter at alt arbeid med oppstart og ettermarknad er

flyttast under tak der alt som trengst av delar, verkty og utstyr vil vere

lett tilgjengeleg.

Med heile tida å vere på hogget

når det gjeld produktutvikling og

fornying har Westplast greidd å be-

halde posisjonen sin som leiande i

verdsmarknaden på arbeidsbåtar

til seismikk.

Naturopplevingane det ikkje

finst så mange av heime i

tjukkaste Tyskland kan Marlis

Kschiwan og Katrin Tiemann

nyte i fulle drag i sjøkanten i

Herøy. Hit kjem dei år etter år,

og er såleis mellom dei som

har funne sommarparadiset sitt i Leinevika og blitt faste gjester ved

Herøy kystcamp.

LITEN, MEN ETTERTRAKTA

Dei er ikkje så veldig mange, for her er det sterkt avgrensa med plass.

Difor bestiller folk som oftast for neste sommar før dei reiser heim.

- For neste år er husroma våre allereie fullbooka frå mai og til september,

fortel Jan Sundnes, som då kan feire 20-årsjubileum som turistvert

saman med kona Sollen.

Ved oppstarten i 1994 hadde ekteparet berre campingen å tilby. Så fekk

dei tak i to av dei store hyttene frå OL på Lillehammer, som med eit par

rom på sjøbudloftet i tillegg utgjer det som finst av overnattingskapasitet

på Herøy Kystcamp til folk som ikkje kjem dragande med seng på hjul.

Til bubilar og camingvogner er kasiteten framleis avgrensa til 18 plassar.

– Vi er ein liten aktør, med ein ettertrakta plass, og vi hadde gjerne sett

at vi kunne ha teke imot fleire, seier Sundnes.

Difor gjekk han også ei tid med utvidingsplanar, men søknaden om å få

byggje nokre rorbuer med overnatting enda med blakt avslag. For sin

eigen del synest Sundnes kanskje det var like greitt at dei ikkje blei større.

Men med tanke på Herøy som reisemål meiner han det ville hatt mykje

å seie om det vart lagt betre til rette for sjønære overnattingstilbod i

kommunen. Ikkje minst rundt Holmefjord-bassenget, der Sundnes ser

store mulegheiter om berre folk fekk lov til å prøve ut ideane sine.

CAMPING MED HJARTE OG SJEL

Så i staden for vidare utbygging, har eksteparet brukt tida på å gjere

den plassen dei rår over så triveleg og attraktiv som råd er. Slik har dei

skapt eit turistanlegg med sjel.

I og rundt den gamle sjøbuda, som er sjølve hjartet i anlegget, har dei

greidd å skape eit unikt miljø der det osar av fiskerihistorie og tradisjon

både utandørs og innvendig. Også mange av båtane som gjestene får

disponere har sine spesielle historier frå fiske og fangst langt tilbake i

tida.

At sjøbuda ved fyrste augekast ikkje skil seg frå dei andre budene og

nausta som er oppsette i hamneområdet i nyare tid, har med den nye

bordkleinga å gjere. Innafor døra blir inntrykket

derimot eit heilt anna.

Dette huset blei for ein del generasjonar sidan flytta

frå Fosnavåg, der det stod i sjøkanten og gjekk

under namnet «Banken». Loftet er halde intakt med

den same blåmåla panelen som då desse roma var

nytta til bankdrift.

På uteområdet er det laga til lune plassar der

gjestene kan kose seg på fine sommarkveldar når

sola malar himmelen raud, og medan eimen frå

grue og røykomn fortel at godbitar frå dagens

fangst snart er klare til å nytast.

– Anlegget som sådan er vi veldig godt fornøgde

med slik det har blitt etter kvart, vedgår Sundnes.

Den som tek seg tid til å blade i gjesteboka finn fort

ut at dette er noko også dei besøkande kan skrive

under på. For dei heldige som har fått sin plass i

«familien» er Herøy Kystcamp perla dei søkjer

tilbake til år etter år.

SKJERMA I AKTIVT MILJØ

Utlendingane representerer tyngda av dei bøskande,

men dei seinare åra har også stadig fleire nordmenn

oppdaga idyllen på Leinevika, der den ligg godt

skjerma frå trafikken forbi og plassert midt i eit

aktivt miljø med industri og båtar rundt seg på alle

kantar. Men aktiviteten blir ikkje oppfatta som noko

ulempe verken av drivarane eller dei besøkande på

Herøy kystcamp.

For folk som kjem til Norge for å fiske, og det gjeld

dei fleste som søkjer til kysten, er det tvert imot

interessant å vere ein del av eit aktivt fiskeri- og

båtmiljø.

– Det er i alle fall det dei seier. Dette er ikkje ein daud

plass, men aktiviteten er heller ikkje forstyrrande,

seier Sundnes.

8

- Industrien og båtane rundt oss for-

styrrar oss ikkje. Her har vi det fredleg

og godt, og medan karane er på sjøen

og dyrkar sine fiskeinteresser, kan

vi gå turar eller berre nyte det her i

solveggen med ei god bok.

TURISTANE LIKAR LITT LIV RUNDT SEGTekst & foto: Jann Flatval

TURISTANE LIKAR LITT LIV RUNDT SEG Jan Sundnes blar i gjesteboka som er

full av godord frå strålande fornøgde gjester

Dei fleste camparane på Leinevika brukar dagane til å fiske, og når storseien bit blir det stemning på anlegget.

11

BERRE EIT ÅR TIL SYDENSTEMNING I FOSNAVÅGTekst & foto: Jann Flatval

TAL OG FAKTA

Sunnmørsbadet Fosnavåg består av nytt badeland på til saman 6400

kvadratmeter, derav 1000 kvm eksisterande areal som skal rivast/ombyggjast.

Det nye bygget skal rome eit treningsbasseng med stupetårn, eit bølgjebasseng

med strømmingskanal samt boblebad i tillegg til garderober, badstu, kafeteria

m.m. I andre etasje av nybygget er det planlagt eit treningssenter på om lag 700

kvadratmeter.

Om lag 15.000 kvadratmeter skal forskalast og støypast. Til dette vil det gå med

om lag 350 tonn med armeringsjarn og rundt 3000 kubikkmeter betong.

I tillegg til det bygningsmessige skal det gjennomførast eit etter måten

omfattande utomhusarbeid med opparbeiding av parkeringsanlegg og andre

nødvendige fasilitetar. For å få dette til har det vore behov for å flytte meir enn

100.000 kubikkmeter fast masse.

Prosjektleiar Bjørn Homlong har god kontroll med framdrifta av Sunnmørsbadet.

- Men så langt har

det gått etter måten

greitt, trass dei mange

utfordringane vi har blitt

nøydd til å løyse, seier

Homlong.

Sunnmørsbadet i Fosnavåg har i seg dei elementa som skal til for å bli

fyrstevalet til badeglade sunnmøringar. Om ikkje det blir ei erstatning,

så vil dei besøkjande i det minste kunne få ein smak av Syden med å

taturen til Fosnavåg og nyte bølgjene som slår inn over sandstranda i

familiebassenget der vatnet vil halde behagelege 32 grader.

Denne opplevinga ligg berre eit år fram i tid i og med at datoen for

levering av ferdig anlegg er sett til 14. november 2014.

Her i fylket er Moldebadet det som kjem nærast Sunnmørsbadet i

storleik og kapasitet. Også det blei bygd av Christie Opsahl, og ifylgje

prosjektleiaren kan desse to anlegga godt samanliknast om ein ser vekk

frå hotellet og dei andre fasilitetane som er samanbygde med badet i

Molde. Sjølve badeanlegget blir hakket større i Fosnavåg, og innandørs

strand med bølgjer blir Sunnmørsbadet åleine om i fylket, saman med

Atlanterhavsbadet i Kristiansund.

Sidan betongarbeidet starta opp i slutten av mai har entreprenøren

hatt rundt 35-40 mann i sving på anlegget medrekna folk frå eit lokalt

entreprenørfirma og nokre innleigde. Framover vil det vere behov for å

auke arbeidsstyrken ytterlegare. Treningsbassenget blei støypt i midten

av oktober, og Homlong reknar med at i løpet av november vil også

bølgjebassenget vere ferdig støypt.

- Då vil vi vere ferdig med dei prosessane som er mest kritiske med

tanke på framdrift, seier Homlung og viser til at når det gjeld basseng

må det gå ei viss tid frå støyping og til ein kan starte med flisarbeidet.

På idretts- og kulturområdet i Fosnavåg er entre-

prenør Christie Opsahl godt i gang med ein, ifylgje

prosjektleiar Bjørn Homlong, veldig komplisert og

ganske omfattande jobb. Bassengbygging har i seg

mange krevjande detaljar, der geometrien gjer at

både forskaling og støyping blir meir enn normalt

utfordrande.

Prosjektleiaren er

godt fornøgd med

arbeidet og fram-

drifta sett i for-

hold til dei utford-

ringane eit slikt

pro-sjekt alltid vil

by på.

- Utfordringar har

det vore mange av undervegs, men dei greier vi å løyse etter kvart som

dei dukkar opp, slår Arntsen fast.

Mellom anna var det ikkje klart før oppstart at simulatoromådet

måtte aukast frå 580 til 1040 kvadratmeter. Som ein konsekvens av

det uførutsette har Veidekke As, som totalentreprenør, fått fristen for

levering utsett frå 15. august til 26. september.

I påvente av at parkeringshuset skulle bli ferdig, gjekk både vinter og

vår før Veidekke kunne setje sine folk i sving med det bygningsmessige

på sjølve hotelltomta. Det fyrste som kom opp var bygningskroppane til

konserthus og kino. Konstruksjonsmessig er denne delen av prosjektet

no ferdig, og snart vil arbeidet med innreiing vere i gang for fullt.

Nytt er det også at konserthusfasaden vil bli kledd med mørkt glas.

Kinodelen får derimot den planlagde treverkfasaden.

Arbeidet med sjølve hotellbygninga har gått jamt og trutt etter at

trafikken med prefabrikerte betongelement frå Hjørungavåg kom i

gang.

- Det kjem som lego-klossa alt saman, seier Arntsen, og vil gi honnør til

Spenncon for presis produksjon og leveringar.

Den tredje etasjen over gatenivå, og den femte totalt, blir oppført med

stålkonstruksjonar og treverk.

- Etter at arbeidet med toppetasjen kom i gang, har ein fått eit visuelt

inntrykk av høgda på bygget. I lengderetning nærmar ein seg også

enden etter den gode framdrifta som entreprenøren har hatt.

POSITIV RESPONS

«Vi gler oss til å ta del i marknadsføringa av hotellet med dei

mulegheiter det vil ha for tuistar, hotellgjester og ulike grupper». Denne

tilbakemeldinga frå Destinasjon Ålesund og Sunnmøre etter eit besøk

no i haust, fortel at det ikkje er berre i lokalmiljøet at hotellbygginga i

Fosnavåg blir følgd med interesse og spenning. Frå reiselivshald er det

tydeleg at kombinasjonen konsert, teknologi og vanleg hotelldrift gjer

eit veldig positivt inntrykk.

- All interesse er gledeleg og positivt, men når folk kjem til meg for å

få reservert plass til bryllaup og båtoverleveringar, må eg berre svare at

det ikkje er mitt bord, smiler Arntsen.

Frå kontorplassen sin har Olav Arntsen auge-

kontakt med det som skjer på andre sida av

Strandgata i Fosnavåg. Her har det vore stor

framdrift det knapt halve året som er gått sidan

bygginga av Thon Fosnavåg Hotell kom i gang.

No begynner folk verkeleg å få eit innblikk i

dimensjonane over hotellbygget med tilhøyrande

konserthus, kino og simulatorsenter, som skal

reisast kloss inntil den nye hamnepromenaden..

12

HOTELLET REISER SEGTekst: Jann Flatval

Foto side 12: Jann Flatval,

Foto side 13: Marius Beck Dahle

Elementa frå Hjørungavåg blir stabla som Lego-klossar på hotellet i Fosnavåg.

HOTELLET REISER SEG

13

14

POPULÆR MARITIM UTDANNINGTekst & foto: Jann Flatval

Med ein elevplass til i simulatorromet kunne Ingunn Ertesvåg, Pål Steffen Hansen og

Glenn-Robin Hustad fått trene samtidig. – Her er god plass til ein tredje simulatorstasjon,

seier faglærar Bodvar Skrede.

vitnar om stor konkurranse om å kome inn, og kven som kjem inn er det

karakterane som bestemmer.

Etter søkjartalet kunne skulen godt ha teke inn ei ekstra klasse dette

semesteret, noko det også var ønskje om, men som Skrede ikkje såg

noko poeng i.

– For min del er kvalitet viktigare enn kvantitet, presiserer Skrede, som

på bakgrunn av tilbakemeldingane frå reiarlaga finn støtte for denne

prioriteringa.

Skrede seier han helst hadde sett at ein enda større del av elevkulla

hadde satsa vidare på utdanningsvegen, og akkurat det er noko han

fokuserer på og oppmuntrar til før han slepp ungdomane ifrå seg.

– Kan hende er vi litt for fokuserte i så måte, og eg har gått nokre

rundar med meg sjølv på kva som er rett. Men med den utviklinga vi

ser så trur eg diverre ikkje at den norske matrosen har noko lysande

framtid, seier Skrede, som også kjenner på ei viss uro for framtida til

den maritime utdanninga ved skulen i Herøy.

BRENN EIT BLÅTT LYS

Trass i stor konkurranse både om elevplassane og om lærlingane som

skulen produserer, fryktar han den dagen kjem at skulen ikkje lenger vil

ha noko maritim utdanning å tilby. For når ein veit at snittalderen på

dei to som deler på lærarjobben i dag er i ferd med å nærme seg sytti

år, så kan det brenne eit blått lys for den maritime utdanninga i Herøy

med mindre tilgangen på nye lærarkrefter plutseleg skulle ta seg opp.

– Vi to som er her blir veldig godt behandla og vi likar oss godt. Det ligg

ikkje på det nivået at ikkje vi får rekruttering. Men så lenge det ikkje blir

gjort noko med betalinga, så får ein ikkje tak i folk med den nødvendige

kompetansen, seier Skrede.

Som skipper i supply kunne han ha dobla løna i forhold til det han

tener som lærar i den vidaregåande skulen. Slik sett skal det noko til

å begynne på land, men at det ikkje skulle finnast ein einaste ein som

ønskjer å prøve, seg synest Skrede likevel er litt underleg.

SKULLE HATT EIN BÅT

I tillegg til betre lærarrekruttering så er det ein båt som står høgst på

ønskjelista. Ein båt ville hatt mykje å seie for den praktiske opplæringa,

og det er ikkje fritt for at Skrede sender nokre misunnelege tankar til

kollegane sine ved Frøya vidaregåande skule som nyleg kunne overta

sin eigen nybygde opplæringsbåt.

– Eg veit det er dyrt, men fekk dei det til på Frøya så burde vi ikkje vere

noko dårlegare her i Herøy, seier han.

– Det er ikkje til å

stikke under stol at

vi har opparbeidt oss

eit rykte vi kan vere

stolte av. For som dei seier ved fagskulen i Ålesund, så skal det ikkje ta

dei meir enn 14 dagar å plukke ut kven av elevane som kjem frå skulen

i Herøy, fortel ein stolt faglærar Bodvar Skrede.

Saman med 15 andre ungdomar har Pål Steffen Hansen (17), Ingunn

Ertesvåg (18) og Glenn-Robin Hustad (17) staka ut kursen for ei

yrkeskarriere til sjøs. Dei tre andreårselevane, som kjem frå Fosnavåg,

Ulsteinvik og Sæbø, er godt i gang med det andre skuleåret etter å ha

lagt bak seg det grunnleggjande kurset i mekaniske fag eller elektro.

Etter dette skuleåret er dei klare til å gå til sjøs som lærlingar, og

ifylgje Skrede er det stor rift om lærlingane som blir forma ved den

vidaregåande skulen i offshorekommunen Herøy.

Med fagbrevet i lomma kan dei etter to år som lærlingar velje mellom

å jobbe vidare på dekk som fullverdige matrosar, eller dei kan ta

utdanningsvegen vidare med styrmannspapir som neste mål.

Erfaringsvis er det om lag halvparten av elevkulla som tek vidare

skulegang på direkten.

Skulen har også ei maskinlinje, med tilsvarande utdanningsløp, der

elevane etter fullført lærlingkontrakt får fagbrev som motormenn.

Desse to linjene produserer til saman 28 lærlingar i året.

VANSKELEG Å KOME INN

Bodvar Skrede opplever den maritime linja som veldig populær. At det

i år var rundt 60 søkjarar til dei 28 plassane ved skulen er noko som

Dei vil opp i skipperstolen, og som elevar ved

den maritime linja på Herøy vidaregåande

skule har dei valt det beste utgangspunktet for

å utdanne seg til dyktige navigatørar.

Den maritime linja ved Herøy vidaregåande skule rekrutterer

til både dekk og maskin.

POPULÆR MARITIM UTDANNING

16

EIN RESSURS I LOKALSAMFUNNETTekst & foto: Jann Flatval

Som faglærarar håper Ingebjørg Lyster og Tone Tjervåg at herøyreiarlaga kan opne gangvegen for skulen sine mange lærevillige kokkeelevar.

Ein kokkeelev ved Herøy vidaregåande skule får dermed vere med på

veldig mykje og lagar seg eit nettverk i løpet av skuleåret som både

elevane og brukarane har stor nytte av. Kontakten som kokkeelevane

på denne måten oppnår, ikkje minst med næringslivet i Fosnavåg, in-

spirerer til å leggje alvor i læringa.

VIL PÅ BÅT

Målet til dei fleste er å kome seg på båt, og i eit nærmiljø med over

hundre offshorebåtar skulle ein kanskje tru at det det var lærebedrifter

nok å velje i her i Herøy. Men det elevane opplever er noko heilt anna.

Faglærar Ingebjørg Lyster har aldri greidd å forstå kvifor hennar elevar

– I samband med

makrellfestivalen i Fos-

navåg har elevane ved

linja for kokk og servitør ved Herøy vidaregåande skule fått vise kva for

ein ressurs dei representerer i lokalmiljøet. Dei har vore ein av festiva-

len sine bærebjelkar heilt sidan den kom istand.

Men det er ikkje berre der dei dyktige elevane får utfalde seg med mat-

nyttige oppdrag. Frå bedrifter, så vel som frå lag og privatfolk, strøymer

det på med oppdrag til kokkespirane ved Herøy vidaregåande skule. På

kort varsel hiv dei seg rundt og lagar mat på bestilling i samband med

firmalunsjar og selskap, til eldrefestar og ungdomsarrangement og i

ulike andre samanhengar.

Dei er energiske og lærevillige. Dei struttar

av arbeidslyst og kvir seg aldri for å ta eit

tak. Heller ikkje utanom skuletida.

ikkje skal få dei same mulegheitene, og at dei ikkje skal vere like etter-

trakta som elevane på den maritme linja, når ein veit at det faktisk er

mangel på kokkar i offshore og dermed stort behov for nyrekruttering

til yrket.

For medan dei som går maritim linje er ettertrakta som lærlingar både

på dekk og i maskin, er det ingen av herøyreiarlaga som viser interesse

for å ta inn lærlingar i byssa. Lyster trur kanskje ikkje motvilje er rette

ordet å bruke. Ho håper i alle fall ikkje det.

– Kan hende har vi berre ikkje funne kvarandre enno, seier ho.

«ISLAND» GREIER DET

Nei, skal ein ung herøykokk få seg lærlingplass i dag, er Island Offshore

i Ulsteinvik det einaste lokale reiarlaget som har noko å tilby. Gjennom

eit samarbeid med Alexandra i Loen kan Ulsteinvik-reiarlaget tilby eit

veldig bra opplegg der lærlingane får veksle mellom offshorebysse og

hotellkjøken, i halvårs terminar over eit to år langt lærlingløp fram til

fagbrev som kokk.

Den store draumen til lærarar og elevar ved HVS er å få etablert ein

lokal lærlingring som kan vere fordelaktig for begge partar. Som ein

del av eit slikt samarbeid kan skulen til dømes også tilby eit opplegg

der kokken kan kome på skulekjøkenet og få seg fagleg påfyll, eller

eit sosialt avbrekk frå kokkelivet om bord som etter det lærarane har

inntykk av ofte kan vere keisamt. Med ein lærling ilag med seg i byssa

hadde kokken i det minste hatt nokon å prate med medan mannskapet

elles anten søv på frivakt eller er i arbeid.

Lyster si utfordring til reiarlaga og hotella på Søre Sunnmøre blir difor

å lage ein ring etter same oppskrift som det dei har ved opplærings-

kontoret i Sogndal. Eit slikt opplegg trur ho også ville ha vore ein styrke

for skulen den dagen spørsmålet om kven av dei to kokkelinjene på

Søre Sunnmøre som skal overleve dukkar opp. Med tanke på skulen i

Fosnavåg sine lange matfagtradisjonar, som kan skrivast heilt tilbake til

då stuertutdanninga kom igang for fleire tiår tilbake, vil det vere leitt

den dagen kokkelinja berre blir historie.

I mange år hadde Herøy vidaregåande skule berre grunnkurs å tilby.

2-årig utdanning kom istand frå 2004, og etter den tid er det mange

dyktige kokkar som har lagt grunnlaget ved denne skulen.

INVITERER TIL SAMARBEID

Å bli kokk er målet til flesteparten av Lyster sine andreårselevar

dette skuleåret. Av dei ni som gjekk ut i fjor var det ein som valde

konditorfaget. Resten fekk seg kokkeplass, og av dei igjen var det fire

som kom seg på båt. Men ingen på herøybåt.

Dette håper lærarstaben, med Ingebjørg Lyster i spissen, å kunne rette

på med å invitere reiarlaga i Herøy med på eit samarbeid. Helst i form av

ein garanti om lærlingplass kombinert med klare krav til elevane både

når det gjeld vandel og fråver. Å ha ei slik «gulrot» å strekkje seg etter

ville hatt mykje å seie, meiner dei.

– Vi trur reiarlaga kan ha god bruk for elevane våre, men vil helst ha

dei som ferdige kokkar. Lat oss i staden prøve å hjelpe kvarandre, er

oppmodinga frå kokkelærarstaben ved Herøy vidaregåande skule.

Opplælæringskontoret for maritime fag tek sikte på å kome i gang igjen

med lærlingordninga for kokkar. Dagleg leiar Torunn Lied Giske håper

kontoret, i samarbeid med skulen og reiarlaga, skal finne eit opplegg

som gjer at dei fyrste kokkeelevane kan få seg lærlingkontrakt til som-

maren.

-Vi er veldig interesserte i å få ordninga i gang igjen, og same interessa

føler vi også er til stades på reiarlagssida, seier Lied Giske.

Ifylgje leiaren av opplæringskontoret var det høg strykprosenten i sam-

band med fagprøva som gjorde at ein fann det rett å avslutte den tidle-

gare lærlingordninga for kokkar. Problemet viste seg å vere tempoet,

og mange staruk på prøva rett og slett fordi dei ikkje var kjappe nok.

Dette må ein sjå nærare på ved gjenoppstart av ordninga.

- Vi må stille nokre kriteriar, og kan hende må vi ha nokre tilleggskurs

på land i samarbeid med skulen, seier Lied Giske.

Opplæringskontoret vil rett over nyttår ta opp dialogen med reiarlaga,

både for å kartlegge behovet for lærlingar og med sikte på å finne gode

opplæringsbåtar innafor dei reiarlaga som opplæringskontoret allereie

samarbeider med innafor dei andre fagområda.

- Her er litt å jobbe med, men vi er veldig interesserte i å få det til, seier

Lied Giske.

VIL GJERNE TA LÆRLINGAR

-Vi har ikkje noko imot å ta inn lærlingar, men vi må berre vere sikre på

at dei får den opplæringa dei har krav på.

Margunn Knotten Leine, som er ansvarleg for opplæringsstillingane i

Rem Offshore, trur ho har med seg samtlege reiarlag i området når ho

helsar ei lærlingordning for kokkar velkomen.

Også mannskapssjef Brit Ytrebø ser svært positivt på å ta om bord lær-

lingar i byssa på dei av båtane som med tanke på mannskapsmengda

er eigna til å vere lærebedrift for kokkar.

Herøy-reiarlaga har i stor grad nytta seg av dei mulegheitene som finst

til å ta om bord lærlingar og aspirantar. For Rem Offshore sin del har dei

sidan 2006 hatt til saman 145 opplæringsstillingar med slik fordeling:

32 motormannslærlingar, 43 matroslærlingar, 11 elektrikarlærlingar, 4

kokkelærlingar, 38 kadettar på dekk og 17 kadettar i maskin.

- Kokkelærlingar hadde vi fram til reiarlaget blei delt og vi sat igjen med

berre ein båt som var eigna til føremålet. Men når vi no får dei store

konstruksjonsfartya våre bør det vere mulegheiter til å begynne med

det igjen, seier Ytrebø.

KOKKELÆR-LINGAR TIL SOMMARENTekst & foto: Jann Flatval

Margunn Knotten Leine og Brit Ytrebø ser fram til å kunne ta

om bord kokkelærlingar på Rem Offshore sine båtar.

18

VIL HEGNE OM FAGDAGENTekst & foto: Jann Flatval

Fagdagen viser igjen på trivselen ved Herøy pleie- og omsorgssenter.

Ho vil rette ei stor takk til politikarane, og ikkje minst til ordførar Arnulf

Goksøyr, som heilt frå starten av hadde klokketru på prosjektet og fekk

losa fagdagen gjennom eit i utgangspunktet litt tvilande kommunestyre

for fem år sidan.

Og ordføraren har ikkje blitt mindre sikker i si sak etter kvart som ein

har begynt hauste fruktene av satsinga. Om innføringa av fagdagen har

kosta, trur Goskøyr at reknestykket på sikt vil sjå svært positivt ut.

– Ei av måsettingsane med satsinga var å få ned sjukefråveret mellom

dei tilsette i pleie og omsorg. Også der har vi etter kvart sett ei positiv

utvikling, og eg er stolt over den jobben som avdelingane har lagt ned

i etableringa av fagdagen, seier Goksøyr.

Etter fem år med faste fag-

dagar i turnusen meiner pleie

og omsorgssjef Ragnhild

Velsvik Berge å kunne doku-

mentere at effekten som var

forventa av tiltaket er inn-fridd og vel så det på samtlege område.

– Fagdagen er det som har hjelpt oss til å setje fokus på tenestene,

brukarane og pasientane på ein langt betre måte enn vi det vi hadde

mulegheiter til før. Fagdagen er juvelen i tenesta vår, og den hegnar vi

om, seier Velsvik Berge.

STARTA NEDANFRÅ

Fagdagen er resultatet av ein lang prosess frå ideen føddest mellom dei

tilsette, og fram til politikarane sa seg villige til å prøve den ut i 2008.

På den tida var det frustrasjon over mangel på tid og stadig nye krav

til innsparing som prega kvardagen til pleie- og omsorgsarbeidarane i

Herøy kommune.

Slik sett var Herøy ikkje verre stilt enn kommunar flest, men vegen som

herøypolitikarane valde for å møte utfordringane på, var det ingen som

til då hadde gått. Og så vidt pleie- og omsorgsleiaren kjenner til, er det

framleis ingen andre som har innført fagdag av Herøy kommune sitt

format som ein del av turnusen og som personalet kan nyte godt av.

OFFENSIV SATSING

I staden for å stramme skruen enda hardare til, valde politikarane å lytte

til dei tilsette og innta ei offensiv haldning til problematikken. Med ein

årleg kostnad på to millionar 2008-kroner fekk dei tilsette frikjøpt den

tida dei trengde til å setje seg ned, jobbe med rutinar og skaffe seg

viktig fagleg påfyll kvar sjette veke.

FEKK OMSORGSPRISEN

At dette var vegen å gå blei synleggjort då Herøy kommune blei tildelt

fylkesmannen sin omsorgspris for 2012.

I grunngivinga for tildelinga vart det lagt vekt på det solide arbeidet

som kommunen har gjort når det gjeld kompetanseheving mellom sine

tilsette innan pleie og omsorg.

– Gjennom etableringa av fagdagen er Herøy eit godt døme for resten

av kommunane i Møre og Romsdal, sa fylkeslege Christian Bjelke under

utdelinga av prisen.

Pleie- og omsorgsleiaren vel å sjå omsorgs-prisen som ein honnør til

det nybrotsarbeidet som dei tilsette har fått vere med på, og som har

bidrege til å styrke kommunen sitt omdøme langt utover fylket sine

grenser.

– Vi har veldig stor tru på at dette er måten å jobbe på, og mitt håp er

difor at fleire kan få fagdag etter vår modell, seier Ragnhild Velsvik

Berge.

Kompetanse gir tryggheit og tryggheit

gir trivsel, og for dei pleie- og omsorgs-

tilsette har mykje endra seg til det

positive etter at fagdagen blei innført

som ei fast ordning i Herøy kommune.

VIL HEGNE OM FAGDAGEN

19

DETTE ER FAGDAGENTekst: Ragnhild Velsvik Berge

Foto: Jann Flatval

Pleie- og omsorgsleiar Ragnhild Velsvik Berge er

stolt over omsorgsprisen som fylkesmannen til-

delte Herøy kommune i 2012.

Ein fagdag er ein dag for kompetanseutvikling, kvalitetsforbetring og

planlegging. Det spesielle er at dette skjer systematisk ved at dagen

er lagt inn i turnusplanen, slik at avdelinga kvar 6. veke i fellesskap

får setje dette på dagsorden. Nokre av temane kjem tenesteveg frå

overordna nivå i kommunen. Dette er ofte overordna planverk eller

retningsliner; for kommunen eller spesifikt for tenesteområdet helse-

og omsorg. I leiargruppa i pleie- og omsorg vert ein samde om felles

satsingsområde som alle avdelingane skal gjennom; eksempelvis

innføring i samhandlingsreforma, dokumentasjon, nye rutiner i

samband med omlegging til helsenett, ernæring, og ei storstilt

opplæring i demensens ABC.

Fagdagen er ein møteplass. Der får kommuneadministrasjonen møte

personalet. Ved besøk av eksterne foredragshaldarar slår fleire av

avdelingane seg saman slik at vi får to fagdagar etter kvarandre.

Nokre må vere på avdelingane, så vi har då to identiske dagar slik at

alle får vere med. Fagdagen er også ein møteplass for erfaringsdeling

på tvers av avdelingsgrenser ved at ressurspersonar for eit tema har

undervisning på alle avdelingane.

I tillegg til det som er felles

har avdelingane rom for

tema som er spesielt for

deira eiga avdeling. Det kan

vere sjukdomslære for ein

spesiell pasient og utvikling

av felles rutiner for opp-

følging av vedkomande.

Og det kan vere å imple-

mentere diverse rutiner,

som til dømes miljøarbeid,

smittevern, eller avvikshand-

tering/kvalitetsarbeid.

Avdelingane har arbeidstids-

ordning med bevegelig

arbeidstid, eller såkalla ønsketurnus, så noko av tida vert nytta til

BAT-møte (fordeling av vakter på turnusplanen dei neste vekene). For

avdelingsleiarane er fagdagen den stunda då dei får samla sine mange

tilsette for felles drøfting og planlegging av drifta. Dei tilsette opplever

auka medverknad og trivsel på arbeidsplassen, og arbeidsgivar har fått

auka kompetanse og kvalitet i si personalgruppe. Ein positiv gevinst er

auka effektivitet som følgje av kunnskap og gode rutiner, og sist, men

ikkje minst er dette noko som kjem brukarane dagleg til gode.

«Alle veit» kva Røde Kors står

for i humanitær samanheng.

Ikkje fullt så mange er klar

over det utstrekte kultur-

arbeidet som hjelpeorganisa-

sjonen også driv, gjennom

eit mangfaldig kulturtilbod

der ungdoms- og omsorgsarbeid utgjer ein stor del av aktiviteten.

I dette apparatet har Herøy sin nye kulturleiar, i tillegg til ein innsats

som frivillig, gått gradene som tilsett over ein periode på ti år. Dei siste

seks åra, som leiar for Trondheim og Sør-Trøndelag Røde Kors, fekk ho

jobbe tett opp imot Trondheim kommune. I denne

rolla fekk ho møte folk i alle livssituasjonar, også i in-

ternasjonal samanheng, og skaffa seg erfaringar som

ho håper vil kome til nytte i den jobben ho no har

teke til på.

-Kultur er livet vi lever. Den er rundt oss heile tida, og

det er der vi lærer samhandling og respekt for enkelt-

menneska. Og i kulturarbeidet er frivilligheita sjølve

grunnpilaren, seier Eileen, som med ballast frå kul-

turbyen Trondheim har lyst til å vere med på å utvikle

det lokale kulturtilbodet vidare.

Eileen Gjerde

• er 42 år

• er mor til to, på 3 og 9 år

• er sambuar med Frode

• er i gang med husbgging i Dragsund

Ho har hatt både speidardrakt og korpsuniform, og kan sjå tilbake på

ein oppvekst innafor trygge rammer som brukar av kulturtilboda som

var i Herøy den gongen ho trødde sine barnesko i Dragsund. Å vere

med på å skape trygge oppvekstkår, også for andre enn sine eigne barn,

er ei viktig rettesnor for Herøy sin nye kulturleiar. Kulturtilbodet i dag er

mykje breiare enn då ho vaks opp.

– Samtidig som det er viktig å flytte grenser, må vi heile tida vere klar

over det ansvaret som kviler på oss vaksne i forhold til å skape ein trygg

kvardag, lære dei unge samhandling og til å bry seg om den kvardagen

og det miljøet vi alle er ein del av, seier Eileen.

GODT Å FLYTTE HEIM

Om kulturleiar var ein jobb ho hadde lyst på, var det å kome nærare

familien den viktigaste grunnen til at Eileen Gjerde ville flytte heim

igjen til Herøy. Å kunne stikke innom familie og venner, for ikkje anna

enn for å seie hei når ein får lyst til det, er ein luksus ein kanskje ikkje blir

klar over før ein har budd vekke ei tid.

- Foreldra mine og naboane var viktige premissleverandørar til det eg står for

som vaksen, seier Eileen, som føler seg veldig godt motteken i den nye rolla

ho har fått i Herøy kommune.

KULTUR FOR ALLE

Den som er kulturleiar i Herøy i dag vil måtte ha fokus på dei store

utbyggingane som er i gang i sentrum med konserthus, kino, hotell og

badeland. Eileen gler seg veldig til at desse nye tilboda skal bli ein realitet. I

dette bildet er ho oppteken av at konserthuset ikkje må bli ein arena berre

for dei store, men at det må finnast løysingar som gjer at også dei lokale

eldsjelene får eit eigarskap til ein så flott arena som

konserthuset vil bli.

Som ein konsekvens av konserthussatsinga må ho som

kulturleiar også vere med på å ta stilling til kva framtid

det eksisterande kulturhuset skal ha og kva dette huset

skal brukast til vidare. Dette er ein prosess som nærings-

og kulturkomiteen allereie har gått inn i.

- Men eg kjem også til å ha mykje fokus på folkehelsearbeidet

og på kulturlivet heilt ned til grasrotnivå. Herøy består av

mange bygder og krinsar, og kultuarbeidet i nærmiljøa

må vi ikkje gløyme, understrekar ho

MÅ SJÅ RUNDT OSS

Viktig er det òg å rette blikket utover kommunegrensene

og sjå kva erfaringar andre har gjort seg. Og då ikkje

berre med det som har vore vellukka. Av dei vellukka eks-

perimenta vil kulturleiaren særleg framheve Rauma si satsing med å byggje

ei merkevare for kommunen basert på friluftsliv og fjellsport. Denne merk-

evaren har ikkje berre gitt Rauma eit stort lyft som reisemål, men har også

greidd å engasjere store delar av kommunen i arbeidet.

- Eg er ikkje oppteken av å kopiere andre, men eg trur vi må å tenkje litt i

same baner og sjå på kvar vi har styrken vår her i Herøy.

KULTUR GIR BULYST

Dette krev ein god dialog ikkje minst med næringslivet, og i så måte meiner

ho det bør vere gode mulegheiter for Herøy med eit næringsliv som tydeleg

har skjøna verdien av å skape bulyst gjennom å setje kulturbygging på dags-

ordenen. Bulyst er ikkje berre til glede for folk som bur i Herøy i dag, men

like viktig som ein føresetnad for at den arbeidskrafta som næringslivet

treng, skal kome til Herøy. Og bli verande.

- Vi må ta med oss både historia, notida og vi må sjå framover. Desse tre

elementa er med på å skape bulyst, seier Eileen, som meiner notida er den

aller viktigaste. Det er no folk må engasjere seg, i miljøet og for dei unge

med å ta eit tak der det trengst.

Ho reiste frå Herøy som utdanna

blomsterdekoratør, kom tilbake og blei

tilsett som kulturleiar i Herøy kommune.

Den jobben kvalifiserte Eileen Gjerde seg

til gjennom vidare utdanning og mange

år som tilsett og leiar i Trondheim Røde

Kors.

20

Tekst: Jann Flatval

Foto: Marius Beck Dahle KULTUR ER LIVET VI LEVER

Ho vil framheve Herøyspelet som eit godt døme på kva ein kan oppnå

når heile kommunen jobbar mot eit felles mål. Kan hende finst det an-

dre område der det er muleg å tenkje tilsvarande samhald.

STØRRE MANGFALD

Samtidig som det skjer mykje positivt på kulturområdet i Herøy i dag,

må kulturleiaren også seie seg samd med dei som synest tilbodet kan

vere litt smalt. Eit større mangfald, der alle kan finne sin plass, er difor

eit mål å jobbe fram imot. Det spennande mangfaldet kjem frå dei som

kvar dag utfører det frivillige arbeidet i samfunnet. Kommunen og

politikaran si rolle i denne samanhengen blir å fatte dei rette vedtaka

på grunnlag av god kunnskap om tilboda, om kva som trengst og om

nærmiljøa, meiner ho.

For sentrum trur kulturleiaren det er viktig med langsiktig planlegging,

der alle omsyn er ivaretekne. Inntrykket hennar er at det i dag finst for

lite friområde for barn og unge, og difor må ein sjå på korleis det er

muleg å skape meir rom for leik og aktivitet i sentrum.

MÅ FINNE BALANSEN

Det er stadig dei som vil hevde at bygdene berre får smulane som

blir igjen etter at sentrum har fått forsyne seg. Eileen ønskjer i denne

samanhengen å understreke at ho er kulturleiar for heile Herøy, og

oppteken av balansen som må vere mellom alle delar av kommunen

når det gjeld satsing og tilbod.

- Ein vesentleg del av livet vårt går trass alt føre seg der folk bur, under-

strekar ho.

Når det er sagt så trur ho kanskje kulturtilbodet blir best om ein ser det

i eit regionalt perspektiv.

- Eg er stolt av kommunen vår og det Herøy står for. Likevel trur eg det

kan vere enda meir å hente om vi får til eit samspel med dei andre. Kom-

munegrensene er ikkje like opplagde når ein kjem tilbake, som då ein

reiste. Denne debatten må vi vere villige til å ta med sikte på å utvikle

vidare det interkommunale kulturarbeidet, avrundar Eileen Gjerde.

KULTUR ER LIVET VI LEVER

Frivilligsentralen held

ope måndag til fredag

frå 10 til 14, men oftast

finn du folk her også

til andre tider. Det er

fleire aktivitetar som

finn stad her på dagtid,

mellom anna babytreff,

strikkekafe, språklunch,

hørselhjelp og datakurs. Nokre ting skjer på kveldstid, som strikketreff

og møteverksemd. I tillegg er Frivilligsentralen ein kanal for andre ting

som skjer. Til dømes har det i år blitt starta opp ein hundeklubb og

Tjukkasgjengen chapter Fosnavåg.

Frivilligsentralen er ope for alle som ynskjer å delta, i liten eller stor

skala, både når det gjeld aktivtetar i regi av Frivilligsentralen, men

også anna frivillig arbeid. En av aktivitetane som dreg mykje folk, er

Internasjonal mat & prat-gruppe. Dei held til på kjøkenet på Ytre Herøy

ungdomsskule ein måndag i månaden. Då kan den som vil, møte opp

og vere med på å lage mat frå ulike verdsdelar. Du treng ikkje melde

deg på på førehand. Ungane kan få vere aktive på eit eige rom, og økta

vert avslutta med at alle et eit godt måltid saman. Opptil 40 brukar å ta

del her, men det er alltids plass til fleire.

Ein annan av aktivitetane er Tjukkasgjengen. Dette er ikkje noko som

berre skjer i Herøy, men over heile landet. Tjukkasgjengen i Herøy

samlar mange som ynskjer å gå seg i form i lag med andre. Målet er å

gå frå å vere tjukkas til kjekkas. Samtidig kan ei risikere å ha det veldig

kjekt i lag med andre, og ein hiv seg kanskje rundt på turar ein ikkje

hadde gått åleine og får sjå mykje av den flotte naturen vi har i Herøy.

Lokala kan lånast ut til lag og organisasjonar som treng plass for møte-

verksemd. Tillitsvalde kan også få tilbod om ulike kurs i styrearbeid.

Frivilligsentralen er en sosial møteplass som, på tvers av kulturar,

foreiner nye og gamle innbyggarar gjennom aktiviteter og sosialt

samvær.

Frivilligsentralen har framleis behov for hjelp til stort og smått. Det kan

vere alt frå å hjelpe til med middagsbringing, steike vafler til strikkekafe

eller datakurs, vere leksehjelp eller natteramn. Ta kontakt om det er

noko du kan bidra med.

Herøy Frivilligsentral deler kvart år ut Frivilligprisen, og har også vore

med på å arrangere Dansegalla for utviklingshemma og stått som

ansvarlig for TV-aksjonen i kommunen. I tillegg deltek dei i fleire av

festivalane som foregår i Fosnavåg sentrum og omeign.

Alle er hjarteleg velkomne til å besøke Frivilligsentralen. Og har du ikkje

vore der før, er det slett ikkje for seint å ta deg ein tur i morgon.

22

FRIVILLIG I HERØYHerøy har eit rikt frivillig liv. Etter ei rask

oppteljing på Herøy kommune sine nett-

sider, ser vi at det er registrert 171 fri-

villige lag og organisasjonar i kommunen.

I Igesundvegen 17, rett ved sida av parkerings-

plassen og parken, finn du basen for ein

veldig stor del av det frivillige arbeidet i

Herøy, nemlig Frivilligsentralen.

Tekst & foto: Hege Sørdal Longva

FRIVILLIG I HERØY

23

-Ei jente hadde ein sjeldan

og svært alvorleg sjukdom.

Den einaste mulegheita ho

hadde til å bli frisk, var å få

blodoverføring frå sin fem

år gamle bror. Han hadde

ved eit mirakel overlevd

den same sjukdomen og hadde danna dei antistoffa som var naudsynte

for å bekjempe den. Broren vart spurd om han ville gi blod til systera si.

Etter å ha tvilt ein augenblink, pusta han djupt og sa: «Ja, eg gjer det

om det reddar Liza sitt liv». Medan han låg i senga på sjukehuset og

prosessen pågjekk, sa guten plutseleg: «Begynner eg å døy med ein

gong?». Han trudde at han skulle gi vekk alt blodet sitt. Det var han klar

for å gjere for systera si.

MOT-koordinator og -informatør Mona-Grethe Ryssevik si forteljing er

ei sann historie. Ho brukar den som eit døme på kva det vil seie å vere

modig, sjølv om å det å ha MOT kan handle om mykje mindre saker enn

å ofre sitt eige liv.

- Du har òg MOT når du inviterer dei som andre ikkje vil skal kome i

bursdagsselskapet ditt. Mange forvekslar mot med det å vere uredd,

men mot betyr at vi torer å gjere det vi er redde for, og ingenting anna,

seier ho.

FRÅ SKULE TIL SAMFUNN

For om lag to år sidan signerte Herøy kommune kontrakten

«Lokalsamfunn med MOT». MOT-verdiane, som tidligare vart formidla

gjennom eit reint holdningsskapande arbeid i ungdomsskulen, skulle

dermed ut i lokalsamfunnet – dit ungdom finst på fritida. Då er det

avgjerande at ungdommar sjølv tek MOT-verdiane med seg inn i sine

miljø, meiner organisasjonen.

GODE FØREBILDE

Inne på rom 212 på Ytre Herøy Ungdomsskule, sit ei gruppe

tiandeklassingar iført svarte T-skjorter med ein merkverdig raud logo på.

Tre av elevane kjem frå Stokksund barne- og ungdomsskule, medan seks

går på YHU. Til saman utgjer dei kommunen sine «Ungdom med mot»,

og dei har blitt utvalde til den ærefulle tittelen på bakgrunn av at dei

skreiv ein god og utfyllande søknad. Dei har og fått gode skussmål frå

lærarar og medelevar, samt at dei sit inne med dei gode eigenskapane

og verdiane som MOT står for.

- Vår jobb er å vere gode førebilde for andre, seier Jørgen Kløvjan

Ringstad (15). Med andre ord skal desse ungdomane leve som dei lærer.

- Det handlar om å ha mot til ta eigne val, mot til å bry seg, og mot til å

seie nei, konstaterer Ringstad.

I «Ungdom med mot» si rettleiing står det at dei skal bidra til å styrke

oppvekstmiljøet i positiv retning, både på skulen og på fritida, gjennom

måten dei er på. Dei skal gjere det lettare for folk rundt seg å bry seg,

og å sei nei til ting dei ikkje vil vere med på.

- Av og til kan folk prøve å freiste deg til å gjere noko du ikkje likar. Då

må du ha mot til å seie nei. Vi jobbar til dømes for å få eit rusfritt miljø

for ungdom, forklarar Tobias Torvholm Sævik (15).

Ifylgje ungdomane er rusfrie møtestader og aktivitetar viktige.

- Dersom vi ser at nokon vert utsette for drikkepress, vil vi gå bort og

seie at «Du kan få vere med oss istaden for, for vi driv ikkje med slikt»,

seier Sofie Fylling Salvatierra (15).

Tekst & foto: Josefine Spiro

Mot til å leve. Mot til å bry seg. Mot til

å seie nei. Verdiane har lengje vore ein

del av det haldningsskapande arbeidet på

ungdomsskulane i Herøy. No skal arbeidet

halde fram på fritida – ved at ni utvalde

ungdomar tek verdiane vidare.

UNGDOM MED MOT

25

Herøy er eit «lokalsamfunn med mot». Det har kommunen skrive under ein kontrakt på. Med på MOT-laget er tiandeklassingane i «Ungdom med mot», MOT-informatørane

Renate Zahl, Synnøve Kalleklev og Thomas Voldsund, MOT-koordinator og -informatør Mona-Grethe Ryssevik, rektorane ved ungdomsskulane, Ole Frank Bakken og Vidar

Kalland, ordførar og MOT-leiar Arnulf Goksøyr, og skuleleiar Sølvi Lillebø Remøy.

UMM ynskjer å vere meir synlege i ungdomsmiljøet. Dei har i dag

fritidsklubb med MOT, der dei vil vere med å skape fleire aktivitetar.

«Ungdom med mot» har òg fleire viktige oppgåver:

- I vår besøkte vi barneskulane og fortalde sjuandeklassingane om kva

dei kjem til møte på ungdomsskulen. Vi skal gi dei ein lettare overgang.

Det kan vere skummelt å treffe nye folk, men når dei kjem, veit dei kven

vi er. Så då kanskje dei vert litt tryggare, seier Ringstad.

Kvart år blir det valt ut nye niandeklassingar til å vere UMM.

LEIK OG DRAMATISERING

Kommunen sine fire MOT-informatørar samlar seg på skulebiblioteket

der dei gir oss eit innblikk i kva dei driv med i det haldningsskapande

arbeidet sitt.

Thomas Voldsund, som òg jobbar som lærar på YHU, reiser seg frå

stolen og vinkar dei andre informatørane med seg ut på golvet.

- Uansett kva eg gjer, so må de gjere det same, seier han med ivrig og

bestemt røyst.

So travar han rundt i biblioteket medan armane svingar hit og dit. Dei

tre kvinnelege informatørane kjem hakk i hæl og hermar. Dei hoppar,

kryp og brækar som sauer.

Sketsjen varar bare nokre sekund, men dei fire har likevel illustrert eit

poeng.

- Vi følgjer straumen, seier Ryssevik.

MOT sitt hovudmål er å gjere ungdomar trygge nok til å ta eigne val

utan å bli påverka av dei rundt. Informatørane si oppgåve er å fremje

MOT sine verdiar gjennom eit skuleprogram med leik og dramatisering.

- I MOT-timane held vi oss som regel til manus, men vi har fått beskjed

om at dersom vi ser at det blir knapt med tid, så må vi for all del ikkje

droppe leikane, seier informatør Renate Zahl.

- Vi ser at det går opp eit lys for elevane, fortel Synnøve Kalleklev, som er

MOT-informatør og lærar på Stokksund barne- og ungdomsskule.

FORANKRA I KOMMUNESTYRET

Å kontraktfeste seg til å vere eit lokalsamfunn med MOT, betyr mellom

anna at det haldningsskapande arbeidet som vert utført av MOT-

informatørane og «Ungdom med MOT» er forankra i kommunestyret.

Ordførar Arnulf Goksør er valt til MOT-leiar.

- Mi oppgåve er først og fremst å underbyggje at dette arbeidet er

viktig. Eg gjer det ved å støtte MOT-informatørane og vere synleg på

dei ulike MOT-samlingane. Slik viser eg at kommunestyret er med på

dette her. Vi ser at om du skal lukkast med arbeidet gjennom heile

organisasjonen, må det vere forankra både i topp og i botn, viss ikkje

blir det halvhjarta, seier han.

- ÆREFULLT OPPDRAG

Rektorane ved dei to ungdomsskulane, Ole Frank Bakken på YHU og

Vidar Kalland på Stokksund, fortel at dei har motteke svært positive

tilbakemeldingar på MOT-arbeidet, både av elevar og foreldre.

- Dette haldningsarbeidet er ei veldig viktig satsing for oss. Den største

styrken er kanskje «Ungdom med MOT». Informatørane gjer eit veldig

godt arbeid, men det er vesentleg at det ikkje berre er vaksne som legg

ramene. Eg meiner at involveringa av ungdomane er utruleg viktig. Eg

opplever at desse elevane blir sett opp til, og at å bli «Ungdom med

mot» er nokså ærefullt på denne skulen, seier Bakken.

UNGDOM MED MOT

- Standarden må kunne kallast

rimeleg bra, og plassert i det

geografiske midtpunktet for

Søre Sunnmøre burde etablering

i Dragsund vere attraktivt for

einkvar med regionen som

marknad, seier ordørar Arnulf

Goksøyr.

Tanken med kjøpet var ifylgje

ordføraren at kommunen skulle vere med på å skape eit tilbod til

nyetablerarar og eksisterande bedrifter med behov for større eller

betre tilrettelagde fasilitetar å utvikle seg på. Innafor veggene til det

kommunale utleigebygget, ligg alt til rette for å skape ei næringsklynge

der mindre bedrifter mellom anna kan gå saman om funksjonar dei

ikkje har miúlegheiter til å etablere kvar for seg.

Bygget sine eigenskapar i så måte var Goksøyr godt kjend med frå den

tida han sjølv hadde sitt daglege arbeid der. Bygget blei oppført over

ein tiårsperiode frå starten på 80-talet.

Bygget blei reist til industriføremål i eit industiområde, og at det er

industri som skal vere der vidare har ordføraren ei klar formeining om.

Kommunen har difor valt ei litt restriktiv linje med ikkje å leige ut «til

alt og alle».

Viss kommunen ikkje hadde gått inn som kjøpar, kunne bygget ha blitt

ståande unytta over lang tid medan eigarane venta på at ein kjøpar av

heile anlegget skulle melde seg. Goksøyr seier at når ein fekk prisen ned

i 13 millionar kroner, som ikkje er meir enn ein fjerdepart av eigedomen

sin tekniske verdi, var det relativt enkelt å få politisk aksept på handelen.

Det har ikkje vore heilt utfordringsfritt å få eit konfeksjonsbygg til å

fungere for andre og fleire slags bransjar. Prisinga av utleigearealet er

ei sak for seg. Ein privat eigar ville gjerne ha lagt andre vurderingar

til grunn, men ifylgje ordføraren er kommunen ikkje ute etter å gjere

«butikk» på handelen utover det at etableringar og nye arbeidsplassar

er butikk i seg sjølv for ein kommune.

Goksøyr meiner ein har lagt seg på eit prisnivå som er akseptabelt for

kommunen, attraktivt for dei som skal leige, og som samtidig ikkje

konkurrerer med private utleigarar i området. Og han tek det som eit

positivt teikn at der jamt og trutt er folk innom og kikar på lokalitetane.

- Vi tilbyr gode lokale, til moderate prisar, midt i smørauget i regionen.

Vi har framleis ledig areal for den det måtte passe for, så her er det

berre å hive seg på, oppmodar Goksøyr.

Med kjøpet av Fristads-bygget blei

Herøy kommune eigar av rundt 4000

kvadratmeter innandørs industriareal,

ei stor kontorfløy med 25-30 einingar

og på toppen av alt ei stor kantine med

tilhøyrande steambad og andre vel-

værefasilitetar. Alt skal leigast ut, og

her er framleis mykje ledig etter at dei

fyrste leigetakarane er komne på plass.

ATTRAKTIVE LOKALE MIDT I REGIONENTekst & foto: Jann Flatval

ATTRAKTIVE LOKALE MIDT I REGIONEN

– Eg føler vi har fått eit voldsomt oppsving etter at vi flytta hit, seier

Røren, som opplevde at omsetninga nesten dobla seg fyrste månaden

etter at han gjenopna

Sveisereparatøren As i det

kommunale utleigebygget

i Dragsund industriområde.

Sveisereparatøren As tilbyr

alt det ein sveisar treng

både av utstyr og service. Og enda litt til etter at produktspekteret blei

utvida til også å omfatte kle og sko. Alle som driv med sveising på Søre

Sunnmøre står på Sveisereparaøren si kundeliste, og i det geografiske

midtpunktet av det mest aktive sveisemiljøet vi har i landet, har bedrifta

fått ei heilt ideell plassering.

For det andre har Røren fått akkurat dei lokala han var ute etter, og at

bedirfta no kan få presentert og profilert seg i romslege og oversiktlege

lokale, er ikkje det minst viktige med flyttinga.

– Måten vi presenterer oss på har mykje å bety, og det er også viktig å

vise at vi satsar, seier Røren.

At også kundane og leverandørane synest om nysatsinga, kom klart

fram då Sveisereparatøren markerte flyttinga med å invitere til open

dag tidlegare i haust.

– Betre enn dette kan det knapt bli, kommenterte distriktssjef Kjell

27

FEKK OPPSVING I DRAGSUNDTekst & foto: Jann Flatval

Svein Røren t.v. og Roar Arnesen greip mulegheitene dei fekk med å flytte

bedrifta frå gamle Stranda Mek. Verksted i Ulsteinvik til det kommunale utleige-

bygget i Dragsund.

Svein Røren hadde valet mellom Saunesmarka

og Dragsund då han skulle finne nye og betre

tilpassa lokale for vidareutvikling av bedrifta

si. At han bestemte seg for å flytte over til

herøysida av kommunegrensa har han ikkje

angra eit minutt på i ettertid.

Karlson frå Migatronic Norge. Han var med på markeringa saman med

mange av Sveisereparatøren sine andre leverandørar.

Dei meiner Herøy kommune gjorde ein god handel då eigedomen i

Dragsund, med fleire tusen kvadratmeter bygningsmasse, blei kjøpt

med sikte på utleige.

Svein Røren var tidleg ute med å melde si interesse då han blei kjend

med kommunen sine planar. Trass i at han med flyttinga har fått

tredobla arealet i høve til det dei hadde før, legg Sveisereparatøren

ikkje beslag på meir enn ein liten del av kapasiteten til den tidlegare

konfeksjonsfabrikken. Dermed er det plass til mange fleire, og Røren

håper dei kan få litt meir liv og røre rundt seg etter kvart.

– Det hadde vore mykje tyngre om vi skulle byggje nytt for eiga rekning,

og på leigemarknaden er det vanskeleg å finne tilsvarande lokale

med like sentral plassering. Difor vil nok dette tilbodet vise seg å vere

attraktivt også for andre i same situasjon, seier han.

28

LOKAL KOMPETANSE BAKVERDAS MEST AVANSERTETekst & foto: Jann Flatval

I prosessen med

bygging av eit så

avansert og nyut-

viklande farty vil

det alltid oppstå

utfordringar som

må løysast og som

fører til at ting

må endrast

undervegs. I slike situasjonar er det praktisk for reiaren at designarane

held hus berre hundre meter borti gata, og at produsenten av den

brønnbåttekniske utrustinga ikkje er lenger unna enn at han kan stille

opp på nokre minutts varsel, er heller inga ulempe når der er behov for

rådslagingar.

– Nærheit og godt samarbeid mellom lokale aktørar er alltid ein styrke,

og i dette tilfellet har nærheita hatt veldig mykje å seie. Dette prosjektet

er eit godt døme på kva vi kan få til innafor Fosnavåg-miljøet med å

spele på kvarandre sin kompetanse.

Slik oppsummerer brønnbåtreiar Olav Remøy fordelane med at

Fosnavaag Shipping sin nye brønnbåt, som får det tradisjonsrike Remøy-

namnet Stormy, er realisert som eit reint Fosnavåg-prosjekt med tanke

på teknologien og kompetansen som ligg til grunn for det nye designet.

Stormy er konstruert av Havyard si designavdeling i Fosnavåg

og blir bygd ved Fosnavåg-konsernet sitt verft i Leirvik i Sogn.

Brønnbåtteknologien, og alt av utstyr i den samanhengen, er utvikla

og blir produsert av MMC på Mjølstaneset i Fosnavåg. Når ein veit at

Havyard også er majoritetseigar i MMC, blir Havyard Group den store

kunnskapsleverandøren til prosjektet, ved sida av reiarlaget sjølv.

HEFTIGE KRAV

Utgangspunktet for samarbeidet var ein forespørsel som Marine Harvest

gjekk ut med og som hadde ganske heftige kravsspesifikasjonar. Det

er på mange måtar dette tenderet som, både når det gjeld utforming

og kapasitet, ligg til grunn for det nye brønnbåt-designet med type-

nemninga Havyard 587.

Trass i at kontrakt-saka ikkje gjekk Fosnavaag Shipping sin veg, er båten

no snart ferdig og klar til å bli presentert i brønnbåtmarknaden. Det

er mange som med stor interesse og spenning imøteser det ferdige

resultatet.

BYGDE PÅ SPEKULASJON

Ifylgje reiaren sjølv fekk han undervegs så stor tru på designet dei hadde

utvikla at han bestemte seg for at dette prosjektet ikkje kunne avsluttast

på designstadiet, men måtte førast fram til ferdig båt.

– Det var mange om beinet, og vi bestemte oss for å byggje uansett

om vi kom til å få kontrakten eller ikkje. Både Havyard og MMC er folk

vi kjenner. Vi veit kva dei står for, og difor kjende vi oss trygge på at vi i

fellesskap kunne utvikle ein prototype av ein brønnbåt som ville vere eit

godt kort i marknaden, seier Remøy.

GJENNOMBROT FOR HAVYARD

Også seniordesignar Kjetil Myren i Havyard Design & Solution har stor

tru på det nye designet og håper at bygginga av Stormy kan vise seg å

verte eit gjennombrot for Havyard i brønnbåtmarknaden.

Av alle farty som Havyard sine designarar og

skipsbyggjarar har levert, er det noko heilt spesielt

med båten som i løpet av vinteren skal gjerast

leveringsklart ved Fosnavåg-konsernet sitt verft

i Leirvik. Fosnavaag Shipping sin nye brønnbåt

vil bli den mest avanserte og miljøvenlege i sitt

slag. Og kompetansen som ligg til grunn for dette

unike prosjektet, er samla i Fosnavåg.

LOKAL KOMPETANSE BAKVERDAS MEST AVANSERTE

Nærheit er viktig når juesteringar må gjerast i eit komplisert prosjekt. Olav Remøy t.v. drøftar detaljar med Kjetil Myren og Leif Gjelseth.

Myren er tydeleg på at utan samspelet med ein kunnskapsrik reiar,

ville utviklinga av Havyard sitt brønnbåtdesign ha blitt ei mykje større

utfordring enn det blei med Fosnavaag Shipping og MMC på laget.

– Det er i fellesskap ein greier å lyfte kvarandre, og tek vi bort den eine

parten så stiller alle svakare, seier han.

Tida vil vise om dette prosjektet også blir eit gjennombrot for MMC sin

brønnbåtteknologi basert på runde fisketankar. På det området er det

ulike oppfatningar mellom dei ulike aktørane.

– Vår oppgåve er å imøtekome det som ein kvar reiar måtte kome med

av ønskje og behov. I dette tilfelle hadde vi ein reiar som ville ha runde

tankar, og som valde å ta meirkostnaden som følgde med å satse på det

utradisjonelle, seier Myren.

Resultatet av samarbeidet har han veldig stor tru på.

35 ÅRSVERK I FOSNAVÅG

Havyard sin fyrste brønnbåtkontrakt blei flagga i 2012 med ein oppgitt

kontraktsverdi på 250 millionar kroner. Kva som blir den endelege

prisen ønskjer ingen av partane å gå ut med på noverande tidspunkt.

Då har dei meir lyst til å snakke om kva eit prosjekt som dette skaper av

verdiar i lokalmiljøet, og i all hovudsak innafor Havyard-systemet som

også MMC no er ein del av.

Alt som blir å finne om bord av system og utstyr til fiskehandling og

transport, er utvikla og blir produsert av MMC sine folk. Havyard Design

& Solution leverer design og teikningar, og fram til det Tyrkia-bygde

skroget er kome på plass i Leirvik, er det Havyard Ship Technology si

avdeling på Mjølstaneset som har stått for prosjektleiing og teknisk

gjennomføring av byggjeprosjektet. Denne innsatsen kan summerast til

om lag 35 årsverk i Fosnavåg.

30

Anders Pedersen var den fyrste

som begynte å tenke i «runde

baner» då han i 1998 tok til å

emne på eit nybygg for transport

av eigen fisk i Fjordlaks. For han

var runde tankar det einaste saliggjerande, og i samarbeid med MMC

blei brønnbåten Victoria Lady prosjektert og realisert i 2006.

Etter den tid er det ingen andre som har satsa på det same systemet før

Fosnavaag Shipping skulle igang med sitt fyrste nybygg 6-7 år seinare.

ALDRI I TVIL

I mellomtida hadde Fosnavåg-reiarlaget overteke Victoria Lady, og

Olav Remøy kunne dermed leggje erfaringar frå tre båtar med kvart

sitt tanksystem til grunn for prosjekteringa av selskapet sin aller fyrste

nybygde brønnbåt. At båten skulle ha det sirkulære systemet var reiaren

aldri i tvil om.

– Med å ta det beste frå Victoria Lady og utvikle det vidare, kan vi

sjå betydelege gevinstar både på effektivitet, kapasitet, hygiene og

fiskevelferd, slår Remøy fast.

Remøy seier at for han var det eit vesentleg poeng å velje det systemet

som sikrar ein mest homogen vasskvalitet i heile fiskebrønnen.

MØTER ALDRI VEGGEN

Trass i at effekten med sirkulerande vatn på tankane let seg dokumentere,

har samtlege nybygde brønnbåtar etter Victoria Lady fått tanksystem

der vatnet strøymer anten i lengderetning eller på tvers av tankane.

MMC har hatt systemleveransar til fleire av desse båtane, basert på

kundedefinerte tanksystem.

– Når ein reiar kjem til oss med forespørsel, så veit han kva han vil ha. Vi

legg ikkje energi i å overbevise dei om noko anna, for det er leveransen

som tel for oss, seier Gjelseth.

Men Gjelseth er ikkje i tvil om kva det hadde blitt om han fekk avgjere

systemvalet.

– For det fyrste er det sirkulasjonssystemet som gir den jamnaste

kvaliteten på vatnet og sikrar god vassfordeling i heile tanken. Vi veit at

fisk fortrinnsvis sym mot straumen, og i runde tankar med sirkulerande

vatn kan fisken symje motstraums og aldri møte veggen. Så enkelt er

det, seier Gjelseth, og viser til at det er på grunn av det same at alt

oppdrett av smolt skjer i runde tankar.

FISKEVELFERD OG MILJØ

Ifylgje Remøy har fiskevelferd og miljø gått som ein raud tråd gjennom

heile prosjekteringa av Stormy. Filosofien bak valet av runde tankar

er ikkje meir innvikla enn at han ser eit klart konkurransefortrinn i å

kunne levere ustressa fisk i god kondisjon fram til slakting, noko som

har innverknad på kvaliteten av det ferdige lakseproduktet.

KREV IKKJE STØRRE BÅTAR

Fiskevelferden er også det som blir avgjerande for kor store mengder

med fisk som kan førast på tankane, og difor trur Remøy og Gjelseth at

Stormy vil avlive myten om at det krevst større båtar for å frakte same

volum fisk med runde tankar som med firkanta.

– Vi meiner at når denne båten kjem i drift vil vi kunne dokumentere at

vasskvalitet og fiskevelferd vil liggje på eit nivå som gir grunnlag for å

auke fisketettleiken på tankane, seier Gjelseth og Remøy.

Auka tettleik på anslagsvis 15-20 prosent vil vere nok til å kompensere

for mindre tankvolum.

– Det som er best for fisken, er òg

best for næringa. Difor vil framtida

vise at valet som Fosnavaag Shipping

har gjort er det rette, seier gründer

og dagleg leiar Leif Gjelseth i MMC.

DET BESTE FOR FISKEN ER BEST FOR NÆRINGATekst : Jann Flatval

Foto: Marius Beck Dahle

Brønnbåtdrift er ei stor og viktig næring som har utvikla seg i takt med

veksten i fiskeoppdrett. Oppdrett er i dag større enn fiskeria om ein

samanliknar eksportverdien, og Olav Remøy meiner det er heilt utruleg

det som har skjedd innafor oppdrett og transport av levande fisk..

– Men det er sikkert ikkje lett for utanforståande å forestille seg kva det

eigentleg dreiar seg om, seier han.

FRAKTAR ENORME MENGDER

Det er enorme mengder med fisk som blir transportert på norskekysten.

Marine Harvest sitt anlegg i Fosnavåg slaktar årleg åleine rundt 83.000

tonn med laks. Om ein reknar ei slaktevekt på fire kilo, dreiar det seg

om meir enn 20 millionar fisk som skal førast berre til anlegget på

Eggesbønes i løpet av eit år.

For ikkje å snakke om mengda med vatn. Fisken utgjer ikkje meir enn

12-15 prosent av ein brønnbåtlast, og kor mykje sjøvatn som blir frakta

er det berre å rekne seg fram til.

Også på båtsida har det skjedd ei enorm utvikling. Dei siste åra har

det vore bygt brønnbåtar på storleik med dei største ringnotbåtane og

større. Stormy er nesten 85 meter lang og får ein kapasitet til å frakte

om lag 500 tonn med fisk fordelt på tre tankar.

KOKURRANSEN HARDNAR TIL

Satsinga dei no er igang med vil føre Fosnavag Shipping opp mellom

dei fem store brønnbåtselskapa i landet. Når Stormy kjem i drift, vil

selskapet sine tre båtar ha kapasitet til å frakte 250.000 tonn i løpet av

eit år om dei går 300 turar i året.

Den norske brønnbåtflåten består i dag av om lag 65 båtar med eit

samla volum på 55-60.000 tonn. Denne flåten er fordelt på eit tjuetals

reiarlag. Mange av desse er einbåts-reiarlag, og om lag 75 prosent av

føringskapasiteten er samla i dei fem største reiarlaga. Mellom desse

blir altså Fosnavaag Shipping finne sin plass, når Stormy er levert, som

det femte største etter Sølvtrans, Rostein, Norsk Fisketransport og

Bømlo Brønnbåtservice.

Olav Remøy er aktør i ei næring der konkurransen i marknaden hardnar

til. – Men vi skal vere med i fremste rekkje, lovar han.

Når Stormy er levert vil Olav Remøy

vere leiar av det femte største brønn-

båtreiarlaget i landet.

DET BESTE FOR FISKEN ER BEST FOR NÆRINGA Tekst & foto: Jann Flatval

31

EI STOR OG VIKTIG NÆRING

VERDAS MEST EFFEKTIVE OG MILJØVENLEGE

Nybygget til Fosnavaag Shipping får det aller ypparste innan

brønnbåtteknologi og vil setje ny standard for miljøvenleg og skånsam

transport og behandling av levande fisk.

Dei sylindriske lastetankane, saman med eit effektivt filter og

vassbehandlingsutstyr, gjer det muleg med lukka transport over langt

større avstandar enn på eksisterande båtar.

Skroglinjene og framdriftsmaskineriet, ein medium-speed hovudmotor

med betydeleg lågare forbruk enn hurtiggåande motorar, er utforma

for høg toppfart og driftsøkonomisk normalfart. Båten får ei servicefart

på 14 knop i lasta tilstand, og utslepp

per kilo frakta fisk er svært lågt.

For å hindre utslepp og minimere

risiko for smittespreiing skal alt vatn

UV-behandlast og gå gjennom eit

komplisert filtersystem i to trinn. Båten

blir også utstyrt med system for avlusing

av fisken om bord, der filtersystemet

vil fjerne og destruere all lakselus.

Desse systema fører til ekstremt låg

dødelegheit under frakt av fisk.

Dette til saman vil ifylgje utviklarane

gjere Stormy til verdas mest effektive og

miljøvenlege brønnbåt.

32

HAR OPNA NATUREN FOR MANGE FLEIRETekst: Jann Flatval

Foto: Vestlandsnytt

Barnehagetur til det nye utsiktspunktet på toppen av Tverrfjellet i Fosnavåg.

Det var Gurskøy idrettslag som viste veg då dei bestemte seg for å oppgradere og og utvide den

gjengrodde løypa på Leikongeidet som ikkje hadde vore i bruk på mange år. Eit stort lyft for eit

lite lag både arbeidsmessig og økonomisk, men dei kom i mål etter stor eigeninnsats og god

hjelp frå sponsorar og støttespelarar.

Sidan seinhausten i 2009 har den 3,3 kilometer lange skogsvegen lege der innbydande og

opplyst, med stor parkeringsplass og så gode snøforhold som det er råd å få her ute i havgapet. Leikongarane var ute etter å skape eit heilårleg

utfartstilbod for heile regionen, og bruken av anlegget fortel at det har dei lukkast med.

FØR GJEKK FOSNAVÅGARANE RUNDT VATNET

når dei skulle ha seg ein trimtur. No stikk dei til fjells og får ei heilt anna naturoppleving. Kanten av Tverrfjellet ovanfor Ura har blitt det nye

utsiktspunktet i Fosnavåg. Her er det fri sikt både utover mot storhavet og innover til Sunnmørsalpane.

Straumen av folk langs den flate og asfalterte gangvegen rundt Myklebustvatnet har forflytta seg opp i høgda. No er det grusvegen, som snarar seg

Det handlar om trivsel, bukvalitet og folkehelse,

og i så måte har Gurskøy og Bergsøy idrettslag

vore positive bidragsytarar med turvegane som

er bygde dei siste åra. Den ikkje minst viktige

sida med slike tiltak er måten dei opnar opp og

gjer naturen tilgjengeleg for nye brukarar.

HAR OPNA NATUREN FOR MANGE FLEIRE

Barnehagetur til det nye utsiktspunktet på toppen av Tverrfjellet i Fosnavåg.

Turløypa på Leikongeidet, lysløypa med dei beste snøforholda ute på øyane.

Arkivfoto: Vestlansnytt

i lett fjellterreng frå Heid og oppover, som har blitt turfavoritt nummer ein.

- Vi går no medan folk er på arbeid. Når helga kjem så nyttar det ikkje.

Då må du gå i kø.

Denne kommentaren frå to pensjonistar på føremiddagstur fortel det

meste om populariteten til den nyaste tiltaket på trimfronten i Herøy.

På den nye turvegen møter du alt frå folk på luftetur med hunden og

«barnehagetanter» med eit slep av ungar, til skuleklasser og vanlege

turgåarar i alle aldrar og med varierande framkomelegheit. Sjølv folk

som ikkje er så gode til beins, og må bruke ulike hjelpemiddel for å

kome seg fram, har fått oppleve gleda av ein fjelltur takk vere innsatsen

som eldsjelene bak turvegen har lagt ned.

Den kilometerlange turvegen hadde aldri blitt ein realitet om ikkje det

var for den store frivillige innsatsen som er lagt ned både før og etter at

arbeidet i marka kom i gang. Ein skulle tru dei var langt fleire enn 10-12

når ein ser alt som er gjort.

Med dei to fyrste byggjestega, som på det næraste er ferdig, ser ein

resultatet av eit to-tre år langt arbeid som eldsjelene bak Heid turløype

har stått i spissen for. Når lysa no snart skal vere kome på plass, kan folk

ta seg kveldsturar til fjells også i den mørke årstida.

Om det var opp til arbeidsgruppa ville dei også snart ha vore klare til

å starte på det tredje og siste byggjesteget som etter planen skal føre

vegen vidare gjennom skogen og tilbake til utgangspunktet på Heid.

Men planane om ei rundløype har førbels stoppa opp på motstand

frå grunneigarhald. Håpet er no at dei no skal greie å finne ei sløyfe

som kan føre vegen utanom eigedomen til den eine gjenstridige

grunneigarparten.

Elles har prosjektet vore omfatta med positivitet og velvilje frå alle

hald. No har også grendalaga begynt å tre støttande til. Velforeininga

i Nørvågen har teke på seg å setje den gamle fjellstien opp frå Ura i

farbar stand slik at turvegen får ei kopling til sentrum. Berge grendalag

har tilbode seg å lage til ein rasteplass med gapahuk ved oppstiginga få

Heid, og arbeidsgruppa ønskjer å invitere fleiere til å kome med idear

og bidrag som kan gjere turvegen komplett.

Ser ein på kva som skaper trivsel og bukvalitet, er det klart at trimgruppa

i Bergsøy Idrettslag har gitt eit positivt bidrag med å stå for ideen til og

gjennomføringa av det nye og populære turvegtiltaket.

34

Belinda har teke med seg

dei heimlege smakane

og skapt eit mattilbod

som dreg folk frå heile

distriktet til Madelynn

Coffee. Menyen er basert

på rettar ho sjølv vaks opp med i Houston Texas, og som ho lærte seg

å lage heime.

- Eg har prøvd å skape ein plass der eg sjølv har lyst å vere, og med mat

etter min eigen smak, tillaga og servert med hjartet, smiler Belinda –

lett avslappa i sofaen ei tidleg fredag føremiddag.

Etter at der kom fast kokk på huset kan Belinda stresse litt ned og ta seg

tid til ein prat sjølv rett før lunsjtrykket set inn. Kokken er berre 21 år,

men ifylgje Belinda ekstremt talentfull og open for å lære.

- Det blei match med det same, fortel Belinda, som let Andreas Aarebrot

få prøve seg då han på grunn av sjøsjuke måtte finne seg noko på

land. Enda eit lokalt kokketalent, rekruttert frå kokkelinja ved Herøy

vidaregåande skule.

Marvin brenn sin eigen kaffi, men det er ikkje berre deira eigne gjester

som får nyte dei særeigne blandingane frå kaffibrenneriet i Fosnavåg.

I Fosnavåg har sørstats-mat blitt så

populært at sjølv på kvardagar kan

det vere smart å bestille bord for den

som skal ta lunsjen hos Belinda og

Marin Strand.

SØRSTATS-MAT DREG FOLK TIL FOSNAVÅGTekst : Jann Flatval

Foto: Marius Beck Dahle

Belinda sine kaker og lunjrettar gir kulinariske opplevingar.

SØRSTATS-MAT DREG FOLK TIL FOSNAVÅG

31

Madelynn kaffe er i dag å få kjøpt rundt om på Søre Sunnmøre og i

Ålesund. Og på Bakeriet i Lom serverer Morten Schakenda kaffi frå

Fosnavåg.

- Brenneriet styrer seg sjølv. Det veks sakte og har blitt ein viktig del av

det vi driv med både for drifta og for vår eigen del, seier Marin, som

finn glede i å kunne servere eigne produkt.

Difor syslar han også med tankar om å starte sitt eige ølbryggeri.

Enn så lenge er det øl frå andre småskalaprodusentar som blir servert

på Madelynn. Også når det gjeld drikke er Belinda og Marvin ute etter

kvalitet og det spesielle. I dag byr dei fram eit førtitals ølsortar og tek

gjerne ikkje inn meir enn ei kasse eller to av kvar sort til prøvesmaking.

Som blir stadig meir populært på torsdags- eller fredagskveldar.

Det er på desse dagane Madelynn har kveldsope og nyttar seg av

skjenkeløyvet dei fekk for eit par år sidan.

På laurdagar er det ørstingar, ulsteinvikarar og folk frå distriktet elles

som fyller dei små og intime lokala i Strandgata i Fosnavåg. Marvin likar

å vite kvar folk kjem ifrå, og spør når der er nokon han ikkje har sett før.

Trass i at dei held til i enden av ei «blindgate», dreg Madelynn Cofee

stadig fulle hus. Er konseptet godt nok, treng det ikkje vere noko ulempe

å liggje litt utanom allfarveg. Og på mange måtar synest Belinda og

Marvin Strand det også har vore bra å ikkje ligge midt i trafikken.

- Då veit vi i alle fall at våre kundar har eit mål med å kome hit, seier dei.

At folk må velje å kome, og at dei faktisk gjer det, synest Belinda og

Marvin er kjekt å oppleve. Og dei er veldig takknemlege for at kundane

har halde fram med å kome trass lang omveg for gåande og vanskelege

parkeringsforhold i nærområdet etter at anleggsaktiviteten starta opp

på nabotomta.

Belinda og Marvin legg ikkje skjul på at det låg langsiktig tenking

bakom då dei bestemte seg for å ta fast på lokalet i Strandgata i 2007.

Plasseringa ville vere strategisk for framtida, men dei hadde ikkje

forventa det skulle gå sju-åtte år før hotellet kom opp. Dei har alltid

tilpassa drifta etter forholda og har allereie begynt å leggje planar for

drifta etter at hotellet står der og gatesperringa er fjerna. Då vil der

opne seg nye muligheiter på fleire område for det mest kulinariske

matkonseptet i Fosnavåg.

Kaffibrenneriet styrer seg sjølv, og no har Marvin begynt å sysle med tankar

om ølbrygging også.

Belinda og Marvin var mykje åleine før, men er no i eit team saman med Jovita og Andreas.

36

- Eg er eigentleg ei veldig lite jålete

dame, og er ikkje så glad i ting som

blinkar.

Stine Elisabeth Goksøyr (40) har

lagt beina i kryss under det kvite

bordet – pent og pynteleg plassert

i det fargerike lokalet på Myklebust

i Fosnavåg. Møbelet er av den sorten som hadde glidd rett inn på

eit kontor med lyse, nakne vegger og glatte skrivebord. Men her, på

fødeplassen til varemerket «KO:KO», er bordet påfallande fargelaust.

Stine snakkar om klesstilen sin. Den som har funne vegen ut til 100

butikkar over heile landet.

Ho blinkar kanskje ikkje, og i dag er ho kledd i svart. Men sjalet rundt

halsen er fullt av fargerike prikkar, og ho brukar øyrepynt. To svarte

knappenålshaud tittar fram frå kvart sitt øyre under eit like svart hår.

- Typiske KO:KO-fargar er svart, rosa og raudt. Eg er veldig glad i sterke

fargar. Og eg er glad i det klassiske og reine. Derfor er mange av kleda

svarte, men dei har kontrastar og strukturar, som for eksempel prikkar

eller kanteband. Dei er enkle og tøffe, men likevel feminine, forklarar

designaren, som hentar inspirasjon mellom anna frå gamle filmar og i

klesskapa til sine forfedre.

- Før i tida var dei så vågale med mønster, og dei hadde utruleg mange

fine snitt, meiner ho.

KO:KO-lokalet er ingen butikk – for det er ikkje herifrå ho sel varer.

Det gjer ho stort sett på klesmesser rundt omkring i storbyane og på

nettbutikken sin. Likevel står det ein disk framfor inngangsdøra. Den

er full av konglar.

- Eg hadde med meg disken på ei messe for å framheve uttrykket i

vinterkolleksjonen, som blir lansert i januar. Eg har kalla eit av temaene

i kolleksjonen for «Kongle». Nokre av plagga har konglemotiv, og der

er òg eit grein-motiv på ein del av kleda, seier Stine.

Ho held fram ein enkel, lys topp. Framsida er pryda med ein mørk og

bladlaus kvist.

- Vi brukar generelt mykje naturmotiv, seier ho.

På kongledisken står ein liten skogsvaktar: ein utstoppa og ganske

sliten gauk. Den har vore med Stine i tjukt og tynt, heilt sidan ho

etablerte KO:KO for over to år sidan, og den brukar å stå på disken når

ho viser fram nye kolleksjonar på messer.

- Varemerket, KO:KO gir assosiasjonar til gauken og naturen. Og så

representerer den litt galskap. Eg prøver å fokusere på at du skal tore

å vere litt koko. Lausrive deg frå det stramme og tilgjorde. Du skal tore

å skilje deg ut, meiner Stine.

- Er du sjølv litt koko?

Ho nøler ein augneblink, medan munnvikene lyfter seg i eit forsiktig smil.

HEILT KO:KO Tekst: Josefine Spiro

Foto side 36-37: FOA design

Foto: side 38 : Josefine Spiro

Kvinna bak KO:KO hentar inspirasjon mellom

anna i gamle filmar og i garderobeskapa til

sine forfedre. Likevel er Stine Elisabeth

Goksøyr sine kle både spenstige og

ungdomelege.

– Ein skal tore å vere litt koko, meiner

Fosnavåg-kvinna.

- Eg er kanskje litt uredd. Kanskje litt naiv i forhold til fallgruvene. Når

ein satsar på noko stort, så må ein jobbe så vannvittig for å få det til.

Det er jo galskap å starte noko sånt, seier Stine og siktar til si eiga

bedrift.

- Men eg visste kva eg gjekk til, og eg

elskar å jobbe, seier ho.

Stine bruker stort sett heile arbeidsdagen

til lagerarbeid, pakking, sal og rekneskap,

medan kveldane går med til skissering av

nye design – som gjerne er henta frå ein

idé rabla ned på ein rosa post-it-lapp.

- Rett som det er får eg ei innskyting og

må skrive den ned. Når arbeidsdagen

er omme, ligg det gjerne 100 lappar her. Eg gløymer dei ofte og finn

dei igjen etter nokre månader eller eit år. Då tenkjer eg at, «der var

den ja! Kanskje eg skal jobbe med dette!».

Stine er eit arbeidsjarn, men held likevel nokre timar heilage. Ho er

nemleg småbarnsmor.

- Dei er 5, 9 og 13 år gamle. Barna mine er veldig engasjerte, og

mannen min og eg brukar mykje tid på å følgje dei opp. Vi er òg veldig

glade i naturen og prøver å vere ute så mykje som muleg. Vi likar å gå

i fjellet. Mannen min er toppturentusiast, men han synest toppane her

ute er litt små, seier Stine og ler.

- Personleg er eg veldig glad i å fiske. Det likar heldigvis barna også. Dei

et fisken òg – så lengje den er raud, held ho fram.

Det hender likevel at tida ikkje strekker til, og at barna rett som det er må

vere med på jobb.

- Dei er med oss nesten heile tida,

uansett om vi er utandørs, heime

eller på jobb. Dei sit gjerne ved bordet

her og gjer lekser. Yngstedottera vår

likar å perle og teikne kjolar som ho

klipper ut. Det er kjekt, seier Stine.

Trebarnsmora reiser seg frå stolen

og byrjar å leite mellom fargane

langs veggen. Ho plukkar fram ein

lang svart topp, med den

kvite teksten, «MAKE A WISH»

springande over heile framsida.

Underteksten står på fleire av kleda,

men den slår ikkje gaukemotivet,

som verkeleg er ein gjengangar i

KO:KO sitt kjolelandskap.

38

Nok eit plagg finn vegen bort til det kvite bordet: ein svart gensar med

opne skuldrar.

- Vi har ein gensarkolleksjon, men det er kjolar vi er størst på. Eg har

alltid vore ei kjoledame, men anar ikkje kvifor. Kanskje fordi det er

enkelt? Likevel er det sjeldan eg tar på meg høghæla sko. Då føler eg

meg veldig pynta.

Ja, ho er ei kjoledame. Og hadde det ikkje vore for det, hadde KO:KO

aldri sett dagens lys. Det heile starta medan Stine dreiv butikken,

«BLOMSTER & GAVER» i Fosnavåg.

- Vi byrja å kombinere kle, blomster og interiør. Vi søkte marknaden

for norske design, men der var veldig få norske kjolar, fortel Stine,

som er utdanna blomsterdekoratør, i

tillegg til at ho har jobba ein del med

interiør.

- Eg hadde i utgangpunktet tenkt å

jobbe meir med interiør, men så sette

eg med ned og spurde meg sjølv,

«Kva er det eg likar aller best å jobbe

med? Kva er min styrke?»

Ho trefte avgjersla i 2010. Dermed

slutta ho i jobben og lèt systra ta

over drifta av BLOMSTER & GAVER.

Mora driv butikken med same namn

i Myrvåg.

Dei første kleda kom på marknaden 20. oktober 2011, omlag seks

månader etter at føretaket vart stifta.

- Målet var å få registrert firmaet den 8. mars. Men vi kan no ikkje styre

Brønnøysundregistra, seier Stine.

Ho er ein kvinneforkjempar.

- Eg synest det er veldig kjekt når damer klarer å lukkast og kome seg

framover.

Og Stine har klart det ho har sett seg føre, men det stoppar ikkje der:

- Eg har sånn korttidshukommelse. Eg ryddar ikkje eingong opp etter

meg, men byrjar på neste plan så snart den førre er fullført. Eg blir

aldri ferdig. Kjem aldri i mål. Men det er sånn eg likar det, konstaterer ho.

Hotel Neptun

Adresse: Fosnavåg sentrum

Telefon: 70 080 050

E-post: epost@hotelneptun.net

www.hotelneptun.net

HYTTER, FERIEHUS

OG LEILIGHEITER

HOTEL

Hotel Neptun

Adresse: Fosnavåg sentrum

Telefon: 70 080 050

E-post: epost@hotelneptun.net

www.hotelneptun.net

HYTTER, FERIEHUS OG

LEILEGHEITER

Budaneset - Leikong

Telefon: Geir 911 67 761

Kristi: 900 67 761

e-post: post@naturferie.no

www.naturferie.no

Christineborg Gjestehus

Telefon: 70 08 59 50

www.christineborg.no

Goksøyr Camping

Adresse: Goksøyr, 6096 Runde

Telefon: 70 08 59 05

E-post: camping@goksoyr.no

goksoeyr-camping.com/

Havferie

Adresse: Kvalsvik,

6098 Nerlandsøy

Telefon: 70 08 76 23

E-post: bk@havferie.com

www.havferie.com

Herøy Kystcamp

Adresse: Leinøy,

6094 Leinøy

Telefon: 70 08 67 00

E-post: jan@kystcamp.no

www.kystcamp.no

Jacobs Rorbu

Adresse: 6092 Eggesbønes

Telefon: 70 08 90 55

E-post: aud.haugen@c2i.net

Kjeldsund

Adresse: Kjeldsund,

6080 Gurskøy

Telefon: 70 08 02 20

E-post: kjeldsund@online.no

Lanternen AS - overnatting

Adresse: 6070 Tjørvåg

Telefon: 70 08 52 50

E-post: post@lanternen.no

www.lanternen.no

Runde Miljøsenter

Adresse: Runde Miljøsenter,

6096 Runde

Telefon: 70 08 83 00

E-post: post@rundecentre.no

www.rundecentre.no

Sævik Utleigehytter

Telefon: 993 73 536

www.ansimax.no

Torvholmen AS - Flåvær

Adresse: 6090 Fosnavåg

Telefon: 900 37 905

E-post: post@flaaver.no

www.flaaver.no

UTANOM DET VANLEGE

Runde fyr

Næraste DNT-nøkkel, Runde:

Telefon:

Anne Marie Vadset 700 85 916,

Oddmar Remøy: 976 74 104

GJESTEBRYGGER

Fosnavåg Gjestebrygge.

Telefon: Per Ove Djupvik

99 73 03 04

SPISESTADER

Christineborg Gjestehus

Det lille hjørnet

Elmirs

Lanternen

Madelynn Coffee

MIX

NIna Kafé

Restaurant Fosnavåg Brygge

Restaurant Yong Hong

Valaker Bakeri

BUTIKKOVERSIKT

Apotek 1 Herøy

Auto Marine

A.Sævik

Bass Brothers

Berg-Hansen Nordvest

Blomsterstua Arlen

Blomster og Gaver

Bukken Blå

Cash & Carry

Cameloon Frisørsalong

Clean Furn

Coop Mega

Cubus

Dyrkorn Fritid

Fargerike Herøy Malerservice

Fest og Fritid

FOA Design

Fosnavåg Rør

Frantsen Frisør

Frisørloftet

Galleri EogE

Glasmagasinet

G-Sport Igesund

Gudrun Remøy

GullFunn Fosnavåg Gull og Sølv

H Naturkost Fosnavåg

Hudlaser-klinikken

Hårreisande

Interoptik Nymark

Juvelen

Kiwi

Kvalsvik Elektro

Lykkepoten

Marias Mote

Mega

Meny

Minneriet

Min musikk

Modeca

Monita Fosnavåg

Nille

NH Lied AS - Cosmetique

Perly´s Frisørsalong

Pernille´s Clinique

Posten

Remo Elektronikk

Ringo

S A Tollås

Saxett

Skattekista

Spar

Statoil

Style by Helen Sævik

Ståle Berge VVS

Trendy Frisørsalong

Vestvang Bokhandel

Vinmonopolet Fosnavåg

Ytrehorn Eurosko

Yx

visit fosnavaagFosnavåg Konserthus

Foto: Marius Beck Dahle