Modelowanie części w kontekście złożenia
Transcript of Modelowanie części w kontekście złożenia
Modelowanie części w
kontekście złożenia
W rozdziale zostanie przedstawiona idea projektowania części na prostym przykładzie
oraz zastosowanie projektowania w kontekście złożenia do wykonania komponentu in-
teligentnego.
Podstawy projektowania części w
kontekście złożenia
Przedstawiony zostanie bardzo prosty przykład, który pozwoli na prezentację idei
projektowania części w środowisku złożenia. Poniższy model (rysunek 11.1) składa się
z trzech części. Rysunek 11.1. Prosty przykład do
zastosowania modelowania części w kontekście złożenia
Założono wykonanie takiego modelu, w którym zmiana wymiarów 40 oraz kąta 30 (w
dozwolonych granicach) pozwoli na automatyczną zmianę wymiarów wspornika. Plan
pracy:
Model Słupa wykonany w dokumencie część.
Wstawienie Słupa do złożenia.
Zapisanie złożenia.
Zamodelowanie nowych części w złożeniu.
Pierwsza część — Słup:
narysuj szkic naPłaszczyźnie przedniej(rysunek 11.2),
Rysunek 11.2. Szkic bazowy Słupa
wyciągnij go na długość 200 mm,
zapisz model pod nazwą Słup,
wstaw część do złożenia. W oknie wstawiania kliknij OK. Jak wiemy, układy
współrzędnych części i złożenia pokryją się,
zapisz złożenie — zapisanie jest bezwzględnie konieczne. Wprowadź nazwę
złożenia np. Złożenie 2.
Modelowanie części Tarcza w kontekście złożenia (część Tarcza można zamodelować poza
złożeniem, ale w przykładzie zostanie wykonana w złożeniu w celu prezentacji metody):
w menu Widok zaznacz widoczność początków układów współrzędnych
(rysunek 11.3), Rysunek 11.3. Widoczny początek
układu współrzędnych
ustaw model tak, aby widoczna była ściana, na której znajduje się początek układu,
na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część
(rysunek 11.4),
kliknij ścianę płaską jak na rysunku 11.5,
zwróć uwagę na tekst na pasku tytułu oraz na drzewo przeglądarki (rysunek 11.6).
Teraz program jest w trybie rysowania szkicu w nowej części. Upraszczając
— jesteśmy w drzewie w Szkicu1, w części [Część2^Złożenie2],
Rysunek 11.4. Polecenie Nowa część
Rysunek 11.5. Zaznaczenie ściany
w trakcie wstawiania
nowej części
Rysunek 11.6. Wstawiona nowa część oraz
pasek tytułu z informacją
pozostawania w edycji
szkicu w nowej części
ustaw widok szkicu Normalny do,
narysuj szkic i zwymiaruj (rysunek 11.7) (np. okrąg ze środkiem w środku układu
współrzędnych, linia pionowa, przytnij fragmenty szkicu), Rysunek 11.7. Szkic nowej części
wyświetl pasek Operacje i kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy, ustaw
wielkość wyciągnięcia na 15 mm (rysunek 11.8),
wyjdź z trybu edycji części (rysunek 11.9).
Rysunek 11.8. Pasek Operacje Rysunek 11.9. Wyjście z trybu
edycji części
Zapisywanie nowej części jako odrębnego pliku:
kliknij nową część prawym przyciskiem myszy i wybierz Zapisz część (w pliku
zewnętrznym) (rysunek 11.10), Rysunek 11.10. Zapis nowej części
w oddzielnym pliku
w oknie Zapisz jako zmień nazwę pliku (tak jak nazwę pliku w Windows).
Ta sama co złożenie dotyczy ścieżki zapisu (rysunek 11.11). Rysunek 11.11. Zmiana nazwy nowej części
i wybór ścieżki zapisu
Wstawianie osi konstrukcyjnej (rysunek 11.12):
zaznacz Płaszczyznę przednią i Płaszczyznę prawą,
z paska Złożenie wybierz Geometria odniesienia i Oś. Kliknij OK.
Rysunek 11.12. Kolejne etapy wstawiania osi
Wstawienie nowej płaszczyzny pod kątem:
zaznaczPłaszczyznęprzedniąiOś(rysunek 11.13),
Rysunek 11.13. Zaznaczenie płaszczyzny i osi
z paskaZłożeniewybierzGeometria odniesieniaiPłaszczyzna(rysunek 11.14),
Rysunek 11.14. Polecenie Oś
wprowadźwłaściwości płaszczyzny (rysunek 11.15). KliknijOK,
Rysunek 11.15. Właściwości
nowej płaszczyzny
w menuWidokzaznacz widocznośćpłaszczyzn.
Wstawianie części Wspornik:
na pasku Złożenie rozwiń listę Wstaw komponenty i kliknij Nowa część,
kliknij nową płaszczyznę w drzewie (rysunek 11.16) lub w modelu,
Rysunek 11.16. Symbol wskaźnika w chwili
zaznaczania płaszczyzny w drzewie
lub na krawędzi płaszczyzny w obszarze graficznym
WAŻNE: w chwili kliknięcia musi być widoczny następujący wskaźnik myszy: .
narysuj i zwymiaruj szkic (rysunek 11.17),
na pasku Operacje kliknij Wyciągnięcie dodania/bazy i wypełnij okno jak
na rysunku 11.18 (wybierając odpowiednio obiekty, na których kończy się
wyciągnięcie). Kliknij OK,
Rysunek 11.17. Szkic bazowy Wspornika
Rysunek 11.18. Właściwości operacji Dodani-wyciągnięcie
wyjdź z trybu edycji części,
zapisz część w oddzielnym pliku pod nazwą Wspornik.
Po zamodelowaniu wszystkich części drzewo wygląda jak na rysunku 11.19 —
wszystkie części są nieruchome. Rysunek 11.19. Drzewo operacji
po zamodelowaniu
wszystkich części
Edycja wymiaru kąta (rysunek 11.20):
kliknij ikonę Płaszczyzna1, wybierz Edytuj operację,
zmień wymiar kąta na 20 stopni. Kliknij OK.
Rysunek 11.20. Edycja definicji płaszczyzny
oraz zmiana wartości kąta
Co się stanie, jeżeli wyciągniemy wspornik Do powierzchni (rysunek 11.21), a nie jak
poprzednio Do obiektu? Różnicę przedstawia rysunek 11.22 — w modelu wyciągniętym
Do powierzchni po edycji kąta na 60 stopni model zawiera błędy (powierzchnia płaska
nie ma końca). W przypadku wyciągnięcia Do obiektu program zgłosiłby błąd. Rysunek 11.21. Wyciągnięcie do powierzchni,
gdy kąt w definicji płaszczyzny
wynosi 60 stopni
Rysunek 11.22. Przykład wyniku
wyciągnięcia
Poniżej (rysunek 11.23) przykład błędu po zmianie kąta na 60 stopni przy wyciagnięciu
wspornika obustronnie Do obiektu. W tym przypadku zgłoszenie błędu należy uznać za
pomoc projektantowi — wspornik byłby błędnie wykonany. Rysunek 11.23. Przykład błędu, gdy
wyciągnięcie operacji
w części Wspornik było
zakończone Do obiektu
Jeżeli otworzymy tylko plik części zamodelowanej w kontekście złożenia (nie otwiera-
jąc złożenia), pojawi się znak ? (rysunek 11.24) przy operacji zawierającej odniesienia
do innych części — znak ten oznacza brak możliwości przebudowania operacji. Znak -
> oznacza operację wykonaną w kontekście.
Rysunek 11.24. Oznaczenie części zamodelowanej
w kontekście złożenia
Odniesienia dokumentu można sprawdzić, klikając w menu Plik/Znajdź odniesienia (ry-
sunek 11.25).
Rysunek 11.25. Odniesienia dokumentu
Po otwarciu złożenia znak ? znika — część może zostać przebudowana.
W opcjach systemu znajdują się ustawienia dotyczące modelowania w kontekście (ry-
sunek 11.26).
Rysunek 11.26. Okno Opcje systemu w kategorii Odniesienia zewnętrzne
Np. Zezwalaj na wiele kontekstów przy zastępowaniu dokumentów umożliwia
budowanie bardziej złożonych odniesień.
W trakcie edycji części w kontekście zespołu pojawiają się poniższe polecenia (rysunek
11.27). Po wybraniu opcji Bez odniesień zewn ętrznych nie będzie możliwe tworzenie
odniesień do innych części złożenia — czasem warto ją zastosować, jeżeli nie chcemy
utworzyć odniesień przez przypadek (np. nie chcemy nałożyć zbędnej relacji do
krawędzi innej części). Rysunek 11.27. Polecenia związane z edycją
części w kontekście zespołu
Podsumujmy: projektowanie części w kontekście złożenia umożliwia projektowanie
nowej części z wykorzystaniem geometrii i położenia innych części w złożeniu.
Po zaprojektowaniu części najlepiej nie zmieniać nazwy pliku złożenia, a już bezwzględnie
nie należy zmieniać nazwy złożenia poprzez zmianę w eksploratorze Windows (tzn. poza
systemem SolidWorks) — wówczas program się „nie domyśli”, jaka jest nowa nazwa pliku
odniesienia i, jeżeli zapomnimy starą nazwę, być może nie uda się naprawić błędu.
Komponent inteligentny
zawierający operacje
Opisany poniżej przykład zaprezentuje wstawienie pierścienia, za pomocą którego
zostanie wykonane w wale wycięcie pod pierścień. Jak zwykle, wymiary są
przykładowe i uproszczone.
Część Pierścień:
wykonaj model pierścienia przez obrót. Poniżej (rysunek 11.28) szkic na
płaszczyźnie Płaszczyzna przednia, Rysunek 11.28. Szkic oraz polecenie
operacji
wstaw ośjak na rysunku 11.29,
Rysunek 11.29. Kolejne etapy
wstawiania osi
zdefiniujOdniesienie wiązania(rysunek 11.30),
Rysunek 11.30. Polecenie Odniesienie
wiązania oraz właściwości
polecenia
zapisz częśćjakoPierścień.
Część Wał:
wykonaj model walca o średnicy 100 i długości 100 mm,
wstaw części do złożenia w kolejności: Wał i Pierścień,
w trakcie wstawiania części Pierścień zastosuj odniesienie wiązania
(pojawi się widoczny na rysunku 11.31 symbol wskaźnika myszy), Rysunek 11.31. Wstawianie części
Pierścień oraz
wiązanie Odległość
dodaj wiązanie odległości między płaszczyzną podstawy walca i płaszczyzną
Płaszczyzna górna pierścienia, np. 40 mm (rysunek 11.31),
zapisz plik Złożenia.
Edytuj Wał (zwróć uwagę, że edytowana będzie część Wał, ale relacje szkicu będą
doda-wane do początku układu współrzędnych części Pierścień):
kliknij częśćWałi wybierzEdytuj część(rysunek 11.32),
Rysunek 11.32. Edycja części Wał
pozostając w trybie edycji części Wał, na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia
części Pierścień narysuj szkic (rysunek 11.33) (zawiera okrąg i linię środkową),
Rysunek 11.33. Płaszczyzna szkicu oraz szkic wycięcia pod pierścień
dodaj relacje (rysunek 11.34):
relację Wspólne końca linii środkowej i początku układu współrzędnych części
Pierścień,
relację Poziomo środka okręgu i początku układu współrzędnych części Pierścień,
Rysunek 11.34. Wybór punktu (np. koniec linii środkowej lub środek okręgu) i
początku układu współrzędnych
wykonaj operacjęWycięcie przez obrót(rysunek 11.35). Rysunek 11.35. Polecenie Wycięcie przez obrót oraz polecenie Wyjdź z edycji komponentu
Jeszcze raz warto podkreślić względnie trudn ą lokalizację szkicu wycięcia w części Wał. Po edycji części Wał wszystkie
operacje i szkice należą do tej części. Szkic jednak został wykonany na płaszczyźnie Płaszczyzna przednia części
Pierścień, a relacje szkicu zostały dodane do środka układu współrzędnych części Pierścień. Taki sposób postępowa-nia
nazywamy projektowaniem w kontekście zło żenia, co oznacza, że operacje i szkice tak wykonane nie mogą istnieć w
części Wał bez istnienia pliku złożenia zawierającego części Wał i Pierścień.
Wyjdźz trybu edycji komponentu (części) (rysunek 11.35).
Definicja komponentu inteligentnego:
w menu Narzędzia kliknij Utwórz inteligentny komponent,
jako inteligentny komponent wybierz część Pierścień,
jako Operacje do mianowania na inteligentne wybierz Wycięcie-obrót z części
Wał (rysunek 11.36). Można rozwinąć drzewo przeglądarki w obszarze graficznym. Rysunek 11.36. Przykład wyboru operacji do mianowania na inteligentne
Zastosuj zdefiniowany komponent:
wykonaj w nowej części model wału o średnicy 100,
wstaw do nowego złożenia nowy wał oraz pierścień,
w drzewie operacji kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę części Pierścień i wybierz polecenie Wstaw
inteligentne operacje (rysunek 11.37), Rysunek 11.37. Wstawianie inteligentnych operacji
na jednym wale można wstawićwięcej niżjeden pierścień.
Komponent inteligentny może posiadać konfiguracje.