maketa taxidi Layout 1 2/24/14 10:57 AM Page 2©Ἐκδόσεις Κολοκοτρώνη 49,...

.

maketa taxidi_Layout 1 2/24/14 10:57 AM Page 2

Ταξίδι στο φως


.


Μαργαρίτα Σακελλάρη

Ταξίδι στο φωςΜια μαρτυρία ελπίδαςστη σκιά της δοκιμασίας

Επιμέλεια έκδοσης:Βασίλης Αργυριάδης


© ἘκδόσειςΚολοκοτρώνη 49, Ἀθήνα 105 60Τηλ.: 210 3226343 - Fax: 210 3221238e-mail: [email protected]/enploeditions.gr

Α´ ἔκδοση: Mάρτιος 2014

ISBN: 978-960-9550-42-0


ΠρόλογοςΑρχιεπισκόπου Αθηνών

και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου Β´

Ευχαριστώ τον Θεό, γιατί στο διάβα της ποιμαντι-κής μου διακονίας γνώρισα από τα παιδικά της ακό-μα χρόνια την Μαργαρίτα Σακελλάρη από τηνΑλίαρτο της Βοιωτίας.

Ένα παιδί έξυπνό, ζωντανό, με καθαρά μάτιακαι κυρίως στολισμένο με πνευματικά χαρίσματα.Ένα παιδί σφραγισμένο με την Θεία Χάρη.

Ήδη από τα γυμνασιακά και λυκειακά χρόνιααγαπούσε την πνευματική της καλλιέργεια καιαύξησε τα τάλαντά της, που δεν τα κράτησε σε όλητης την ζωή μόνο για τον εαυτό της. Σε ό,τι καλόκαι φρόνιμο πρωτοστατούσε και πρωτοστατεί.Νεανικές συντροφιές, εκδρομές, εκκλησιαστικέςκατασκηνώσεις, εξορμήσεις αγάπης, από τηνπαρουσία της έπαιρναν ένα ιδιαίτερο χρώμα. Πίσωτης υπήρχε μια πνευματική οικογένεια και η προ-σωπικότητα της μοναχής Ανθούσης, ηγουμένης τήςΜονής Ευαγγελιστρίας.

Άριστη μαθήτρια, επέλεξε να σπουδάσει Θεολο-γία. Ως φοιτήτρια συνέχισε το ιεραποστολικό τηςέργο, εντεταγμένη στο πνευματικό επιτελείο τηςΙεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας.

Ο Παναγιώτης Δαδανός, επίσης θεολόγος, έγινε ο

7


σύζυγός της. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέ-λαβε εφημέριος της ενορίας Αγίου ΧαραλάμπουςΑλιάρτου.

Το έργο της ως πρεσβυτέρας υπήρξε πλουσιώ-τατο.

Έγινε μητέρα και την καμαρώναμε στην ανατρο-φή των παιδιών της που μεγάλωνε με σοφία καιχάρη. Όταν ένα συνομίληκο με τους γιους της αγο-ράκι έμεινε εντελώς απροστάτευτο το παρέλαβαν οπ. Παναγιώτης και η Μαργαρίτα και το μεγάλωσανμε τα δικά τους παιδιά χωρίς καμιά διάκριση.

Ο Βασίλης και τα αδέρφια του τέλειωσαν τολύκειο και έγιναν φοιτητές. Πάνω στη μεγάλη χαράξέσπασε η θύελλα. Ο Βασίλης αρρώστησε πληγω-μένος από την οδυνηρή ασθένεια. Την αντιμετώπι-σαν όλοι με βαθειά πίστη. Η μητέρα Μαργαρίτα, οΠατέρας π. Παναγιώτης και όλοι μας διδασκόμεθααπό αυτόν.

Σε κάποια κορυφή της αγαπητικής σχέσηςμάνας και παιδιού, ο Βασίλης άνοιξε την καρδιάτου: «Μάνα» της είπε, «αν ζήσω θέλω να γράψωένα βιβλίο που να περιέχει όλα αυτά που ζήσαμε˙αν όμως φύγω θέλω να το γράψεις εσύ». Η μάναΜαργαρίτα ικανοποίησε την επιθυμία του.

Αναπολώντας την μακρά πορεία της Μαργαρίταςτην ευχαριστώ για όσα μας δίδαξε και μας διδάσκεικαι συγχρόνως της εύχομαι ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΑΝΑ.

Ο Αθηνών Ιερώνυμος Β´

8


Σημείωμα της συγγραφέως

Προχωρημένη άνοιξη, Μάης μήνας˙ μήνας τωνλουλουδιών και των αρωμάτων. Ώρα δειλινού στονοσοκομείο. Το επισκεπτήριο τελειώνει, η κίνησηαραιώνει, μόνο οι θεραπείες συνεχίζονται, ακολου-θώντας ευλαβικά τις οδηγίες των θεραπώντων για-τρών, ανοίγοντας μια χαραμάδα στην ελπίδα˙μήπως;…

Ο Βασίλης κάθεται σε μια καρέκλα, παρατηρείτην ελάχιστη κίνηση του διαδρόμου, τα μάτια τουανιχνεύουν, διαβάζουν... «Θα ᾽θελα, αν ζήσω, ναγράψω κάτι γι᾽ αυτή την εμπειρία». Χαμογελάει˙«Πού θα αφιέρωνα ένα τέτοια βιβλίο; Στους ασθε-νείς και σε αυτούς που περπατούν μαζί μας σ’αυτούς τους διαδρόμους. Αν δε ζήσω, θα ’θελα νατο κάνεις εσύ».

Κι έτσι ειπώθηκε η πρώτη σκέψη, μια επιθυμίατου που σφράγισε τον καιρό που ακολούθησε. Δενλησμόνησα το αίτημα, αλλά η εμπειρία ξεπερνούσετον λόγο. Πώς να διαχειριστείς τον λόγο και να κου-μαντάρεις μέσα σου την εμπειρία; Ο χρόνος ήρθεως πολύτιμος σύμμαχος και οι όποιες αναστολέςμείνανε πίσω.

Μα ό,τι γράφτηκε δεν έχει να κάνει μόνο με τηνεκπλήρωση μιας επιθυμίας. Κάθε άνοιγμα απαιτείτόλμη. Όσο πιο δύσκολο το άνοιγμα στη ζωή, τόσοπιο τολμηρό. Κι έτσι τόλμησα... Όχι απο αφροσύνη,

9


αλλά από αγάπη. Και απ’ την ανάγκη να μοιρα-στώ, να «κοινωνήσω» μια σκέψη που πέρασε καικαλλιεργήθηκε μέσα σ’ αυτή την εμπειρία. Ως χρέοςστο παιδί μου κι ως χρέος στον συνάνθρωπο, στοναδελφό. Ως χρέος και ως πρόταση, να τολμήσουμετο άνοιγμα.

Τα πρόσωπα που φανερώνονται είναι υπαρκτά,κοντινά, γνωστά, συνηθισμένα. Πρόσωπα που αντα-ποκρίθηκαν στην προσωπική τους κλήση και πουπολλά απ’ αυτά περπατήσανε μαζί μας στους δια-δρόμους.

Ευχαριστώ τους εκδότες που ανέλαβαν με συγκί-νηση να δημοσιοποιήσουν το εγχείρημα και να κοι-νοποιήσουν την πρόταση αυτή.

Έχοντας επίγνωση της προσωπικής μου ανεπάρ-κειας αλλά και της δυσκολίας της προσπάθειαςαυτής, ακουμπώ στην ευμενή διάθεση των αναγνω-στών και συνοδοιπόρων στους δρόμους που μαςέταξε η ζωή, ή καλύτερα η αγαθή πρόνοια τουΘεού, ώστε το μήνυμα που περιέχει αυτή η διαδρο-μή να βρει «ευήκοα ώτα» και καρδιές ανοιχτές.

10


Ημνήμη είναι ανάμνηση˙ είναι κι ανάστασηκαι πτώση˙ όταν σεργιανάς στα μονοπάτια

της δεν γνωρίζεις τον προορισμό, ούτε τον σκοπόούτε το νόημα. Κι αυτό έχει οπωσδήποτε τη γοη-τεία του.

Η μνήμη μπορεί να γίνει δύναμη μπορεί κι αδυ-ναμία. Τι μπορεί να ανακόψει τη δύναμή της; Τοπαρόν; Το όνειρο του μέλλοντος; Θα ήθελα να είχαμνήμη δυνατή, μην ξεχαστώ, να μην ξεχάσω ποτέ.Να θυμάμαι τ’ ασήμαντα, τα καθημερινά πουέφτιαξαν την υπέροχη σύνθεσή σου, τα καθημερινάπου ήσουν εσύ.

Σ’ εσένα ανακάλυψα πόσο σύνθετο είναι ναείσαι απλός, πόσο μεγάλο να είσαι μικρός, πόσοεκκωφαντικό θόρυβο κάνει η σιωπή, σαν τον εκκω-φαντικό θόρυβο της απουσίας σου, σαν την εκκω-φαντική σιωπή της τελευταίας στιγμής... Θα γράψωκάτι για εμένα. Δεν ξέρω αν θα είναι χρήσιμο σε

11


άλλους. Θα είναι η μοναδική μου προσφορά, τομοναδικό μου δώρο.

Ήσουν πάντα μια ήρεμη θάλασσα... Δεν τάραξεςποτέ τη ζωή μου. Δεν φαινόσουν να αντέχεις πολλά.Αναρωτήθηκα πολλές φορές: η ζωή θέλει τσαγανό ήήθος; Το δεύτερο γνώριζα πως το διαθέτεις πλού-σιο. Για το πρώτο δεν ήξερα ακόμα... Δεν ήξερατίποτα για τη γενναιότητα της υπομονής και για τηδύναμη ενός χαμόγελου που συνοδεύεται απόδάκρυα.

Χρειάστηκε να κοντύνω το βήμα, να χαμηλώσωτη φωνή, ν’ αφουγκραστώ τους ψιθύρους πουέρχονται από μια άλλη πραγματικότητα.

Ξεχάστηκα εύκολα στο κύλισμα μιας ζωής πουμπερδεύτηκε ανάμεσα στον στοχασμό και την πρά-ξη... Ώσπου ήρθε «το πλήρωμα του χρόνου».

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗ

12


23 ΣΕΠΤΕΜΒΡIΟΥ: Η ΕΓΓΡΑφh ΣΤΗ ΣΧΟΛh ΣΟΥ. ΕIΧΕπροηγηθεί μια δύσκολη χρονιά, όπως γνωρίζειάλλωστε κάθε συνεπής υποψήφιος και η οικογένειάτου. Έγραψες σε κάτι ελάχιστο που άφησες πρινφύγεις: «Κοιτούσα τη θάλασσα την ημέρα πουτελείωσαν οι πανελλήνιες εξετάσεις εκείνης τηςχρονιάς και σκεφτόμουν πως το δικαιούμουν˙ τηνξεκούραση, την επιτυχία, το μέλλον...».

Όμως το καλοκαίρι που ακολούθησε ήταν πολύδύσκολο. Είχε πόνο η καθημερινότητά σου, είχεπόνο. Δεν μπορούσες να κατανοήσεις και τα άλλασυμπτώματα˙ μόνιμη κούραση, ανορεξία, ακεφιά,δυσκολία στο βάδισμα που μεγάλωνε. Και όμωςκάναμε σχέδια εκείνο το καλοκαίρι! Προδιαθέτειάλλωστε και η εποχή. Έτσι οργανώσαμε τετραήμε-ρη απόδραση στο Πήλιο, τον χώρο των αντιθέσεωνκαι των συνθέσεων.

13

1


Ο όμορφος χώρος της διαμονής μας, το συναρ-παστικό στις εικόνες και στα χρώματα τοπίο, ηφύση που αντιφέγγιζε μόνο αισιόδοξη προσμονή,μια θάλασσα που σε ταξίδευε, σε άδειαζε από κάθεθλίψη ή ακόμα και υποψία θλίψης, μας έκαναν ναευχαριστούμε και να αφεθούμε. Άλλωστε είχαμεήδη την ιατρική διαβεβαίωση «μ’ αυτούς τουςπόνους γελάμε, τίποτα ανησυχητικό δεν συμβαίνει,τίποτα που να μην είναι συνηθισμένο για την ηλικίακαι σχετικά με την ανορεξία πάρτε κάποιο βιταμι-νούχο σκεύασμα, κυκλοφορούν πολλά».

Όμως κάποτε επιστρέψαμε. Το πρόβλημα γινό-ταν πιο εμφανές.

Δεύτερη επίσκεψη στον γιατρό. Δεύτερη καθη-συχαστική διαβεβαίωση. Ας κάνουμε υπομονή λοι-πόν... Δεν ξέρω αν όλα είναι προκαθορισμένα. Δενξέρω αν θα προλαβαίναμε κάτι στην περίπτωσηπου η αρχική εκτίμηση του γιατρού ήταν σωστή.Μάλλον όχι, το πιθανότερο.

Ο μακαριστός γέροντας του Οσίου Δαβίδ μούείχε αποκαλύψει, τρεις μήνες πριν, καθώς βρεθήκα-με λέει στο μοναστήρι του, μετά τη θεία Λειτουρ-γία, κρατώντας μου τα χέρια και με απεριόριστηγλυκύτητα «μην αγωνιάς για το πού θα πάει οΒασίλης˙ θα πάει όπου θέλει ο Θεός και όπου είναικαλύτερα γι᾽ αυτόν».

Και το κρατάω αυτό γιε μου, το κρατάω μέσααπό ανέμους και θύελλες, μέσα από δάκρυα καιστοχασμούς, το κρατάω αλώβητο, καθαρό, δυνατό,


14


να μου δείχνει αυτά που δεν μπορώ να κατανοήσωκι αυτά που δεν μπορώ να γευτώ.

23 Σεπτεμβρίου λοιπόν η εγγραφή στη σχολή(φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών, Πρό-γραμμα Ψυχολογίας)˙ όπως το είχες φανταστεί,όπως το επιθυμούσες. Οι πρώτες γνωριμίες με συμ-φοιτητές, οι πρώτες ανταλλαγές τηλεφώνων, ο πρώ-τος καφές... Όλα τα πρώτα που κάνουν όλα τα«πρωτάκια» των σχολών, μα για εσένα ήταν και τατελευταία... Γιατί τα δικά σου «πρωτεία» ήταν σ’έναν άλλο ουρανό, σε μία άλλη γη, σε μια άλληπατρίδα.

Σου είχα πει, παιδί μου, από τότε που σε κράτη-σα για πρώτη φορά να την αγαπήσεις αυτή τηνπατρίδα. Άλλωστε όλα μέσα στο σπίτι μας συνηγο-ρούσαν σ’ αυτό. Ευχόμουν πάντα μέσα στις καρ-διές των παιδιών μου να πρωτεύσει μια άλλη αγά-πη, όχι σαν τις αγάπες της κοινής μας εμπειρίας,αλλά μια αγάπη που να ξεπερνάει τον θάνατο, πουνα μην την αγγίζει η αποκρουστική του παρουσία.

Γύρισες χαρούμενος στο σπίτι μας, γεμάτοςπροσδοκίες, ανυπόμονος για τη μετάβασή σου στηνπόλη των σπουδών, αλλά και προσγειωμένος απότον πόνο, που όσο να ’ναι ήταν παρών... Όμως τοχαμόγελό σου, μόνιμο στο πρόσωπό σου, χαμόγελοπου παρέπεμπε στην καρτερία και στην υπομονήπου θα έδειχνες. Αχ! Το χαμόγελό σου είναι αυτόπου λείπει...

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου. Συνάντηση με τους

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ

15


παλιούς μου συγκατασκηνωτές με αφορμή τα 40χρόνια της κατασκήνωσης. Διαδρομές, αναδρομέςμε τους παλιούς γνώριμους, συγκινήσεις, υποσχέ-σεις για το μέλλον. Ασυνήθιστα ζεστός ο καιρός, ηκαταιγίδα όμως πλησίαζε.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου. Πηγαίνω στην Αθήνανα «κλείσω» σπίτι συντροφιά με τη νονά σου. Μετάαπό αρκετό ψάξιμο, βρήκαμε κάτι ικανοποιητικόκαι μόλις δύο στάσεις από τη σχολή σου. Ήμουνενθουσιασμένη, σκεφτόμουν τη διακόσμηση, τιςπροετοιμασίες. Ήμουν σε εγρήγορση όμως ένααγκαθάκι με ενοχλούσε˙ βέβαια το έδιωχνα. Η αλα-ζονεία των κοσμικών βεβαιοτήτων μου δεν είχεακόμα καταρρεύσει...

Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου. Αρχίζει ο Γολγοθάς˙ ήμήπως η Ανάσταση; Άλλωστε η μητρική μου ιδιότη-τα μπορεί να αντιταχθεί στη χριστιανική μου ιδιό-τητα; Η εμπειρία μπορεί να συγκρουστεί με τηθεωρία; Με την ιδεολογία σου; Αυτό είναι στ’ αλή-θεια ένας εσωτερικός διχασμός. Η πάλη είναι έτσικι αλλιώς η καθημερινότητά μας. Γιατί να έχουμεκαι τους εσωτερικούς διχασμούς να την επιβαρύ-νουν; Αν τους έχεις, σημαίνει πως ό,τι πίστεψες, ό,τιυπηρέτησες, ό,τι αγάπησες ή δεν το αγάπησες στ’αλήθεια ή δεν έχει τη δύναμη που του έδινες.

Η αρχική ιατρική γνωμάτευση, εκείνη την πρώτημέρα, υποψιάζει για κάτι πολύ δύσκολο. Όχι όμωςγια το χειρότερο δυνατό σενάριο. Όχι για το πιοτρομακτικό. Εξέταση από τον ορθοπαιδικό, ακτινο-


16


maketa taxidi Layout 1 2/24/14 10:57 AM Page 2©Ἐκδόσεις Κολοκοτρώνη 49,...

Documents

Transcript of maketa taxidi Layout 1 2/24/14 10:57 AM Page 2©Ἐκδόσεις Κολοκοτρώνη 49,...