Η Υπουργός Τουρισμού, κα Όλγα Κεφαλογιάννη, μιλάει για το σύνδρομο της καλής μαθήτριας, τα προσωπικά της στοιχήματα, αλλά και για

τα γκολ των Γερμανών. Μια συνέντευξη διαφορετική, που απέχει από την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών.

Απο τον Αποστολο ΔιΑμΑντη

φωτογρΑφιεσ: ρουλΑ ρεβη

στο μυαλο της ολγας

κεφαλογιαννη

u Μια λεπτοκαΜωΜενη κοΜψη κυρια πηγαινοέρχεται και τηλεφωνεί. η γραμματέας της. Και μερικοί άντρες την περιμένουν, επίσης. είναι προτιμότερο να βλέπεις μια γυναίκα στο γραφείο της, παρά στο καφέ. Αυτό σκέφτηκα. Έξω μπορεί να παραπλανηθείς, στο γραφείο ποτέ. η Όλγα Κεφαλογιάννη εμφανίστηκε για λίγο στην πόρτα. φορούσε ένα καλοκαιρινό σύνολο σε λευκό ή μπεζ ή κάτι άλλο που δεν μπόρεσα να το προσδιορίσω ακριβώς – σπανίως πετυχαίνω αυτήν την περιγραφή. πέρασε στο γραφείο της τους δύο κυρίους που την περίμεναν πριν από μένα, και με ρώτησε χαμογελώντας, «Θέλετε να ακούσετε κι εσείς για το φεστιβάλ της πάτμου;». «Όχι», της απάντησα και περίμενα να τελειώσει. σε μισή ώρα ξεμπέρδεψε και με το φεστιβάλ της πάτμου και κάθι-σα απέναντί της, στις δυο καρέκλες που έχει μπροστά στο γραφείο. «λοιπόν…», μου είπε, «τι θέλετε να με ρωτήσετε;».ποτέ δεν αντιλαμβάνονται οι γυναίκες ότι ρωτώντας τον άλλον δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα απολύτως. είναι απλώς μια ωραία γυναικεία πεποίθηση, που συχνά εκνευρίζει τους άντρες: ο διάλογος. οι γυναίκες τον λατρεύουν. οι άντρες τον σιχαίνονται. προτιμούν να ακούνε, χωρίς να μιλάνε. πού οφείλεται αυτή η διάσταση απόψεων, δεν γνωρίζω. Αλλά τι γνωρίζει εξάλλου ένας άντρας για τις γυναίκες; ελάχιστα.Απορώ πως μπορεί κανείς να υποφέρει μια γυναίκα προϊστάμενο. Ή Υπουργό. Μου φαίνεται πολύ δύσκολο. Όσες φορές μου συνέβη, πέρασα πάρα πολύ άσχημα.γιατί;Διότι με τις γυναίκες προϊσταμένους συμβαίνει το εξής: δεν μπορείς να συγκεντρωθείς απολύτως. Κι αυτές έχουν νεύρα. Είναι αυταρ-χικές.λάθος. οι γυναίκες είναι συγκεντρωμένες σ’ αυτό που κάνουν, στη δουλειά δηλαδή, ενώ οι άντρες είναι χαλαροί. Αλλά η χαλαρότητα δεν βοηθάει. εγώ έχω το σύνδρομο της καλής μαθήτριας…

Ναι, το θυμάμαι αυτό το σύνδρομο, από το γυμνάσιο…προετοιμάζομαι καλά και είμαι προσηλωμένη στον στόχο. ενώ εσείς…Εμείς γυρνάμε στα γήπεδα…σωστά. τι εντύπωση σας δίνω, δηλαδή, εδώ στο πόστο μου;Ότι θα βάζετε τις φωνές, ότι θα είστε θυμωμένη και απόλυτη.μα δεν φωνάζω ποτέ. Απλώς δουλεύω συνεχώς. Και το ίδιο θέλω να κάνουν και οι άλλοι. μπορεί να στείλω μήνυμα σε συνεργάτη μου στις 3 τα ξημερώματα!

ο καραμανλής, o σαμαράς και ο τσίπραςΚαλά έκανα και δεν έγινα υπάλληλος στο υπουργείο τουρισμού, όπως φαίνεται. πήρα ένα σοκολατάκι. Και μετά χτύπησε το κινητό της. «ναι, βέβαια… στη μούσχουρη, αλλά απόψε θα πάω σε μια ροκ συναυλία στο Θέατρο βράχων». Αναστέναξε ελαφρά και κοί-ταξε αφηρημένα έξω από το παράθυρο στην λεωφόρο Αμαλίας. συναυλία στο Θέατρο βράχων; Αυτά βλέπουν οι δημοσιογράφοι και φτιάχνουν το πλέον προφανές προφίλ της Όλγας Κεφαλογιάν-νη: η όμορφη υπουργός. τι νόημα έχει; Όλες σχεδόν οι γυναίκες σήμερα είναι όμορφες, πάνω-κάτω. είναι κάπως απότομη, λιτή στην έκφραση, αντρική κατά κάποιο τρόπο, μ’ αυτόν τον σκληρό κρητικό αέρα. Δύσκολο να βρεις ένα τρωτό σημείο να χτυπήσεις. «Και δεν τσακώνεστε με τον σύζυγο για τα πολιτικά;» γέλασε με την καρδιά της και είπε χαριτολογώντας: «για τα πολιτικά; Έχουμε τόσους άλλους λόγους να τσακωθούμε»!σωστά. είναι δυνατόν να έχεις σύζυγο την Όλγα Κεφαλογιάννη και να τσακώνεσαι για το πλεόνασμα; Θα σε προλάβουν έναν σωρό άλλοι παράγοντες εκνευρισμού. Δεν είναι ότι δεν ακούει τι λες. Ακούει. προσεκτικά μάλιστα. Αλλά σε διακόπτει και επιμένει.

σαν τον μπράιαν Κλαφ (σ.σ. βρετανός παίκτης και προπονητής ποδοσφαίρου, γνωστός για τη σχέση αγάπης και μίσους με τους παίκτες του και τα media). «πάντα κάνω διάλογο με τους παίκτες μου, αλλά πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι το δίκιο το έχω εγώ». Αλλά αυτό δεν είναι ίδιον της Όλγας. Όλες οι γυναίκες έχουν αυτήν την ενοχλητική βεβαιότητα. Θεωρούν τους άντρες εντελώς αφελείς. Έπρεπε να κόψω δρόμο. «Ήσασταν στενή συνεργάτις του Καραμανλή. Και τώρα του σαμαρά. τι γνώμη σχηματίσατε γι’ αυτούς;» Δεν έδειξε να αιφνιδιάζεται, παρότι προς στιγμήν, αδιόρατα, τα χέρια της σταμάτησαν να κινούνται. «Δηλαδή, πρέπει να απαντήσω και σ’ αυτή την ερώτηση;» μα εάν δεν απαντήσει σ’ αυτήν την ερώτηση, σε ποια θα απαντήσει; πήρε ένα αυστηρό ύφος, σκέφτηκε μερικά δευτερόλεπτα και μου είπε: «ο Καραμανλής είναι ένας άνθρωπος με εξαιρετική παιδεία. Και με οξύ πολιτικό ένστικτο. βεβαίως κρίθηκε, αλλά…». Κρίθηκε; Και ο θείος του κρίθηκε και επέστρεψε ως μεσσίας ύστερα από 11 χρόνια. Αλλά έχει τη φήμη του κάπως χαλαρού…. ο μητσοτάκης μου το είπε κάποτε χαριτολογώντας. Δείχνει κάπως νευρική. «ο μητσοτάκης; μα ο ίδιος δεν μας είπε και πόσο καλός πρωθυπουργός ήταν ο γιώργος;» Κι ο σαμαράς; «ο σαμαράς είναι αυτός που ανέλαβε τα ηνία σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή και φέρει εις πέρας ένα δύσκολο έργο. Δεν νομίζω να υπήρχε άλλος να το κάνει τόσο αποτελεσματικά». Υπάρχει. Ο Τσίπρας…ο τσίπρας; Έχει πάντως βελτιωθεί πολύ τελευταία.Πάχυνε λίγο…εννοώ στις πολιτικές κινήσεις του. το να συναντήσεις τον ντράγκι, είναι μια κίνηση σημαντική. Αν έλεγε και εδώ, αυτά που λέει έξω...Εξάλλου μαζί του θα κυβερνήσετε, όπως είπε κι ο Αβραμόπουλος.ο Δημήτρης είναι πάντα ένα βήμα μπροστά…Περπατώντας όμως συνεχώς μπροστά, καταλήγεις συνήθως σε γκρεμό. Πρέπει, πού και πού, να κοιτάζεις και πίσω.

νέα με καλές συστάσειςΔεν κοιτάζει καθόλου πίσω. είναι μέσα σ’ ένα πράγμα που το υπη-ρετεί συστηματικά και το πιστεύει. τις διαβόητες μεταρρυθμίσεις. Αλλά οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι φετίχ. μπορεί να σε διαλύσουν, αντί να σε βοηθήσουν. Θα πουλήσουμε όλες τις ακρογιαλιές σε επιχειρηματίες και θα πηγαίνουμε για μπάνιο ανάμεσα σε ξαπλώστρες με τα ευρώ στο χέρι; μεταρρύθμιση είναι κι αυτό. «εντάξει, το καταλαβαίνω να θέλουμε να προστατεύσουμε τις ακρογιαλιές. Αλλά μέσα σ’ αυτό το αίτημα υπάρχει και πολλή υποκρισία. πολλές καταπατήσεις». Ξαναχτυπάει το κινητό της. «ναι, στη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση… Όταν το διάβασα πριν από χρόνια έκλαιγα με λυγμούς… Όχι… να πας… ο τάρ-λοου δεν είναι συναισθηματικός….ναι… κεντράρει περισσότερο στη σκέψη. να πας να το δεις οπωσδήποτε». μένει πάλι σιωπηλή και ακίνητη, περιμένοντας να τη ρωτήσω. Δεν

ρωτάω τίποτα. Όταν ρωτάς συνεχώς, δεν παρατηρείς. τι παρατηρώ; Ότι δεν μου θυμίζει τα παιδιά των ακριβών κολεγίων, στα οποία φοίτησε. η Όλγα Κεφαλογιάννη είναι επιεικής. Όχι υπερόπτης. Όταν της λέω διάφορες παλαβομάρες, τις δέχεται καρτερικά. Θυμάμαι τον φιτζέραλντ που είπε, «Όταν ετοιμάζεσαι να κατακρίνεις κάποιον, να θυμάσαι πάντα ότι ίσως δεν μεγάλωσε με τα πλεονεκτήματα που είχες εσύ». φαίνεται πως το ξέρει καλά αυτό. φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών, στη νομική σχολή του εθνικού και Καποδιστριακού πα-νεπιστημίου, στο King’s College του λονδίνου, στο Fletcher School of Law and Diplomacy του Tufts στη βοστώνη. «η νομική ήταν η ανώτερη απ’ όλα τα υπόλοιπα, από ακαδημαϊκή άποψη. στην Αγγλία έμαθα κι άλλα, αλλά στην Αμερική έμαθα το σπουδαιότερο: πώς να δουλεύω μέσα σε ομάδα». εμείς οι Έλληνες δυσκολευόμαστε με τα ομαδικά. πορευόμαστε ο καθένας μόνος του. είμαστε περήφανες ατομικότητες όσο νά ’ναι. Κοιτάζω γύρω μου για να καπνίσω, αλλά απαγορεύεται. «μοιάζει σαν νοσοκομείο, έτσι όπως είναι άκαπνο το γραφείο σας», της λέω, «…και δεν μου αρέσει καθόλου. Θυμάμαι με νοσταλγία τα αεροπλάνα που είχαν τασάκια. Ζούσε καλά ο κόσμος μέχρι πριν από λίγα χρόνια». Απαντάει γρήγορα, σχεδόν ασθματικά, με κοφτές φράσεις. «ναι. Και πήγαινες υπερατλαντικό ταξίδι μέσα σε καπνούς. τι φρίκη!» Και τι κάνετε κάθε μέρα; Ιδιωτικώς εννοώ.τι κάνω; τα συνηθισμένα. Ψωνίζω πού και πού…Μόνη;ναι. πάω στη λαϊκή…Στη λαϊκή;ναι. Και στο σούπερ μάρκετ…Και τι σας λένε;με φωνάζουν Όλγα. μ’ αρέσει που με χαιρετάνε με το μικρό μου όνομα.

ελλάδα vs γερμανίαπαλιά ντρεπόμασταν ακόμη και να κοιτάξουμε τους βουλευτές και τους υπουργούς. είχαν μια απόσταση. Δεν ξέρω εάν η απλό-τητα είναι δείγμα προόδου. Δεν είμαι σίγουρος. βλέποντας την εικόνα της βουλής, με αυτές τις απίθανες γυναικείες αμφιέσεις και κομμώσεις, επιστρέφω με σιγουριά στη βιργινία τσουδερού ενδεχομένως ή ακόμη παλιότερα, στην πρώτη ελληνίδα βουλευ-τή, την ελένη σκούρα. το στυλ τους ήταν γκρίζο και αυστηρό, αλλά καλύτερο ασφαλώς από τα τ-shirt με τα παπαγαλάκια και τα κόκκινα ξασμένα μαλλιά. «μα υπάρχει dress code για τη βου-λή. Απλώς δεν το εφαρμόζουν. Όπως και τόσα άλλα που δεν εφαρμόζονται στην ελλάδα. πρέπει μέσα στην αίθουσα να είσαι ντυμένος σοβαρά». τι πρόκειται να κάνει στο μέλλον; Κανείς δεν ξέρει. στην ελλάδα πλέον οι πολιτικές συνθήκες αλλάζουν πολύ γρήγορα. σχεδόν αστραπιαία. Αλλά για μια γυναίκα πολιτικό δεν είναι εύκολα τα πράγματα. ειδικά στην ελλάδα. μέχρι και η τουρκία, μια μουσουλ-μανική χώρα, έκανε γυναίκα πρωθυπουργό. την τσιλέρ. εμείς

τίποτα. Δυσκολευόμαστε. «εάν ήσασταν στη θέση της μέρκελ», της λέω, «και είχατε το δίλημμα: να συνεχίσω το πρόγραμμα ως έχει, αγνοώντας την τύχη της κυβέρνησης και της ελλάδας μέσα στο ευρώ ή να το τροποποιήσω λίγο και να βοηθήσω τον σαμαρά να συνεχίσει, τι θα κάνατε;». «Δηλαδή;» με ρωτάει. «Δηλαδή, θα αλλάζατε γραμμή ή θα πετάγατε την ελλάδα εκτός ευρώ»; Δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό. Απάντησε αυθόρμητα. «οι γερμανοί δεν σου δίνουν το παραμικρό περιθώριο. πρώτα θα σου βάλουν 7 γκολ και στο 90’ θα σε αφήσουν να βάλεις κι εσύ ένα! Αφού όμως θα σου έχουν βάλει τα εφτά».Δεν συμφώνησα καθόλου. Και της υπενθύμισα ότι οι γερμανοί, που δήθεν βάζουν συνεχώς εφτά στους άλλους, στο τέλος τρώνε καμιά πενηνταριά μαζεμένα και πάνε άκλαφτοι από την ιστορία. Και ξο-φλάνε. Όπως ξοφλήσανε δυο φορές μέσα στον 20ό αιώνα, όταν νόμιζαν και πάλι ότι μας είχαν στο χέρι. Έγιναν στάχτη.γέλασε. τη ρώτησα πώς περνάει στο υπουργικό συμβούλιο. συνεδρι-άζει ποτέ αυτό το περίεργο όργανο; Ξαναγέλασε. «πώς! συνεδριάζει! πριν από ένα μήνα είχαμε». «Και τι λέτε εκεί μέσα; λέτε κάτι; Ή απλώς ακούτε τον σαμαρά;» Δεν δίστασε καθόλου. «λέμε. Αλλά η πολιτική δεν παράγεται μόνο στα υπουργικά συμβούλια».μάλιστα. είναι πολύ ευοίωνο για έναν πολιτικό να έχει συναίσθηση των πραγμάτων. η Όλγα δείχνει σίγουρη. προσπάθησε πολύ και πέτυχε. Έγινε η καλύτερη υπουργός. «Έχω κερδίσει τα στοιχήματά μου», μου λέει δείχνοντάς μου στο κινητό τον τεράστιο όμορφο σκύλο της. μου είπε το όνομα, αλλά δεν το πρόσεξα, ποτέ δεν θυμάμαι ονόματα σκύλων. ποια στοιχήματα; τα κερδίζεις και μετά τα χάνεις. «εννοώ τα προσωπικά μου στοιχήματα», συμπλήρωσε σε εξομολογητικό τόνο.Κατάλαβα. μια νεαρή δικηγόρος, μετά πολιτικός, που θέλησε να κάνει το δικό της, χωρίς να πατήσει πάνω σε παραδόσεις. να γίνει αυτεξούσια, που λέμε. Έγινε. Αλλά και οι παραδόσεις δεν κάνουν κακό. βοηθάνε. σου δίνουν μια ταυτότητα, για να μπορέσεις να της ξεφύγεις και να την αλλάξεις. φαίνεται αυτή τη στιγμή πως όλα είναι με το μέρος της.Θα πάει στο Θέατρο βράχων για τη συναυλία. είναι ορεξάτη και χαρούμενη. πάλι όμως μου διέφυγε το όνομα του γκρουπ. τι σημασία έχει; πέρασα πολύ ευχάριστα εδώ μέσα. Και έφυγα γρή-γορα. πάντα πρέπει να κυνηγάς τα προσωπικά σου στοιχήματα. Διότι συνεχώς αλλάζουν. �

«ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ. ΠΡΩΤΑ ΘΑ ΣΟΥ ΒΑΛΟΥΝ ΕΦΤΑ ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΣΤΟ 90’ ΘΑ ΣΕ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΕΝΑ! αφου ομωσ θα σου εχουν βαλει τα εφτα».