I'm InloveWith

My Brother,Too

BY: MARS TUBALINAL

"The love that lasts the longest is the love that can never be."

1

IM INLOVE WITH MY BROTHER,TOO

PROLOGUE

THIRD PERSON POV

Year 19**, Shanghai, China

"Nǐ bùnéng qǔ tā!!!! (you can’t marry her!!!!)” ito ang boses umalngawngaw sa apat na sulok ng mansyon ng pamilya Wang. Dumating kasi ang kaisa isa nilang anak na lalaki na may kasamang babae na kabilang sa mababang katayuan sa lipunan.

“Dàn bà ba, wǒ ài tā (but, papa i love her)” napatayo ang haligi ng tahanan sa kanyang kinauupuan. Nakatakda na kasing ikasal ang kanyang anak sa nag-iisang anak ng kasosyo niya sa negosyo. Pero dahil sa ginagawa nito, maaaring malaki ang mawala sa kanilang pamilya.

“Fákuǎn, qǔle tā, dàn nǐ bìxū gěi wǒ yīgè sūnzi (fine,marry her but you must give me a grandson)” hindi malaman ni Bao kung matutuwa ba siya o hindi sa sinabi ng ama. Pero, dahil sa pagmamahal niya kay Fei Yen gagawin niya ang lahat maipaglaban lamang niya ito.

Katulad nga ng sinabi ng kanyang ama, kinasal silang dalawa at nag-abang hanggang sa mabuntis si fei yen. Sa ikalawang buwan ng kanilang pagsasama bilang mag-asawa ay nagdalantao na siya. Nagdiwang ang pamilya wang at hinintay ang paglabas ng bata.

Dumating ang araw na iyon, ngunit...

"Shì wǒ de sūnzi zài nǎlǐ? (where's my grandson?)” bakas sa mukha ng haligi ng pamilya wang ang kasabikan para sa kanyang unang apo. Pero, napansin niyang dismayado ang lahat ng nasa loob ng silid.

2

“Zhè shì yīgè nǚhái (it’s a girl)” pilit na inaabot sa kanya ng komadrona ang sanggol ngunit ayaw niya itong tanggapin. Iniisip niya ngayon ang kinabukasan ng kanyang pamilya. Nakatitiyak siyang maaaring mawalan ng tagapagmana ang kanyang anak.

“Sòng tā qù gū'ér yuàn. Wǒ bù xūyào yīgè sūnnǚ. Yīgè nǚhái méiyǒu zài zhè suǒ fángzi dì dìfāng. (send her to the orphanage. i don't need a granddaughter. a girl has no place in this house.)” kahit na nanghihina ay rinig na rinig parin ni fei yen ang sinabi ng matanda. Masakit para sa kanya ang itakwil ang sariling anak. Gusto man niyang kausapin ang biyenan ay hindi niya magawa dahil kakapanganak palang niya.

“Fùqīn, liánmǐn. Tā yīrán shì nǐ de sūnnǚ.( father, have mercy. she is still your granddaughter.)” nakaluhod na si bao sa kanyang ama para lamang kaawaan ang kanyang anak. But, he knows his father so much. His decisions are unbreakable.

“Bǎituō tā huò nǐmen sān gè jiāngyào líkāi zhè suǒ fángzi (get rid of her or the three of you will have to leave this house)” with that, his father stormed out of the room.

Ilang araw na nag isip si bao sa sitwasyon niya at nang kanyang mag-ina. Mahal na mahal niya ang mga ito at hindi niya makakayang malayo lalo na sa kanyang anak. They decided to name her mei-lien. Handa na siyang harapin ang kanyang ama nung kausapin siya ng kanyang ina.

"Ànzhào nǐ de xīnzàng bǎo. Rúguǒ nín xūyào bāngzhù, wǒ hěn yuànyì bāngzhù nǐ (follow your heart bao. if you need help, i'm ready to help you)” he then faced his father who is waiting for his decision.

“Fùqīn, rúguǒ nǐ bùnéng jiēshòu wǒ de nǚ'ér, fēi rì yuán, wǒ huì qù. Gǎnxiè nín ràng wǒmen liú zài nǐ de fángzi. (father, if you can't accept my daughter, fei yen and i will be going. thank you for letting us stay in your house.)” hinarap siya ng kanyang ama. He is emotionless as before. Alam niyang nadisappoint niya ang kanyang ama, pero mas mahalaga ngayon ang kanyang pamilya kaysa sa ano pa man.

“Quèdìng. Dàn yǒngyuǎn bùyào zài huílái. (ok. but don't ever come back again.)” alam ni bao ang batas sa loob ng bahay. Oras na tumapak ka palabas, hindi ka na maaaring bumalik pa at handa siyang harapin ito para sa kanyang pamilya.

Nagdesisyon silang sa pilipinas na manirahan. Nakatanggap din sila ng tulong mula sa ina ni bao na ginamit nila para makapagsimula ng negosyo. Napalago naman nila ito samantalang ang anak nilang si mei-lien ay lumaki na isang napakagandang dilag.

3

Dito, magsisimula ang ating kwento.

CHAPTER 1- THE LUCK

MEI's POV

SWERTE.

Most of us, naniniwala sa salitang yan. Sa MALAS at SWERTE. Na kahit ano ang gawin mo, kung malas ka talaga, forever kang malas. Pero, ano nga ba ang basehan ng swerte at kamalasan sa buhay ng isang tao? Is it based on material things that you can get? O mas importante parin ang mga bagay na kahit kailan, hindi mabibili o matutumbasan ng kahit na ano? Para sa akin, ang pagiging swerte ay ang second option. Pero, para sa mga taong nakapaligid sa akin, it's the first one.

Im Mei Lien Wang. The only daughter of the one of the richest family in the Philippines. Sabi nila maswerte daw ako. Tinanong ko sila kung bakit? Sabi nila, maswerte daw ako kasi lahat ng gusto ko nakukuha ko. nabibili ko kung ano ang gusto ko. maganda daw ako, mayaman, mabait. Lahat daw ng gusto ng tao, nasa akin na. I just smiled at them. OO TOTOO, MASWERTE AKO. Not because of their reasons but because, I HAVE A GREAT FAMILY.

My parents are pure blooded chinese. Umalis sila sa china dahil gusto daw ng lolo ko na ipaampon ako. Girls have no place for him. Buti nalang, natulungan kami ni nai nai kaya nagsuccess sa business si papa. I was raised as a filipino but a chinese blood running through my veins.

"mei mei!!!" napalingon ako sa tumawag sa akin. Nandito na pala sila. They are my friends, JG and Yvonne. Bestfriends since birth ata ang dalawang yan pero, wag kayong mag-alala, wala silang relasyon.

"hi yvonne!!" i stand up at nakipagbeso beso ako sa kanya. They are both pure blooded filipino at kung susubaybayan mo ang storya ng buhay ng mga magulang nila, mag-eenjoy ka talaga.

"bakit nag-iisa ka?" tumabi sa akin si JG. Wag kayo maingay ha, crush ko itong lalaking ito. Aba, sino ba naman hindi magkakacrush sa gwapong ito? Pero, crush lang kasi you know may iba siyang mahal. At alam ko naman malayo na maging kami. Im a chinese and you know what i mean.

"uy!! May bago ka daw classmate sa foreign language mo ah. Kaklase ko siya sa calculus eh. Syeeet!! Ang gwapo niya." kilig na kilig pa si yvonne habang nagkukwento sa akin. Nakaupo kami ngayon sa isang

4

picnic bench dito sa garden ng school. Breaktime nila at wala akong professor kaya magkakasama kami. Yvonne and i are taking the same course b.s biology at si JG naman political science ang kinukuha.

"ayun oh ayun!!!" nagulat ako dahil biglang nagturo si yvonne sa kung saan. Tinanaw ko naman ang tinuturo niya pero, hindi ko makita.

"ano ba yun?" halos magkanda bali bali na ang leeg namin sa pagtanaw pero hindi ko parin makita. Ano ba kasi yun?

"yung classmate natin na gwapo. Si Kurt Benedict Salcedo, my one true love." Pilit ko talagang tinatanaw ang lalaking pinagpapantasyahan ni yvonne pero hindi ko talaga makita eh.

"psh... don't waste your time mei. Hindi naman gwapo yung guy eh. Mas gwapo pa ako." Bigla siyang sinamaan ng tingin ni yvonne. Nakakatuwa talaga silang tignan. Kung hindi ko sila kakilala, i would say, they are deeply inlove with each other. Pero dahil nababaliw si yvonne sa iba at akin si JG malabong mangyari yun.

*rrrrrrriiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnggggggggggg*

"so, pano i have to go may klase pa ako eh." I waved the two of them goodby at tumungo na sa classroom ko. syet!!!! Terror pa naman din prof namin ngayon sa foreign lang. Bawal ang malate. Anlayo pa ng classroom ko. tae lang.

"miss excuse me." Nilingon ko ang nagsalita. Halos malaglag ang panga ko nung nakita ko ang nasa harap ko. isang hamak na gwapo lang naman. Pero, dahil late na ako, mamaya ko na iisipin kung sino siya.

"ano yun? Pwede pakidalian, malilate na ako eh." Nagawa ko pa siyang sungitan dahil alam ko naman na hindi siya ang mapapagalitan kapag nalate ako.

"ahhh.. alam mo ba itong room na ito? Kanina pa kasi ako paikot ikot eh." Tinignan ko ang reg form niya at nakita ko na pareho kami ng classroom. Walang sabi sabi ay hinawakan ko ang kamay niya. ANO YUN??!! BAKIT PARANG NAKURYENTE AKO??!! Aish!! Mei lien, maya na ang pag-iisip at paglalandi, humabol ka na habang may oras pa.

5

"uy!! Saan mo ba ako dadalhin. Care to explain??" leshe!! Daldal ng daldal. May lalaki na palang madaldal ngayon? Ang ingay ingay. Hindi nalang sumunod diba?

nang makarating na kami sa pintuan ng classroom, sumilip ako kung nasa loob na ang prof. Halos manlamig ang buong katawan ko nung nakita kong walang tao sa classroom. SHOOT!!! WHERE THE HECK ARE THEY?!

"saan mo ba ako dinala?? Napalayo pa ata ako ngayon." Nagkakamot pa siya ng ulo. Buti nalang wala nang tao sa hallway kaya walang makakarinig kahit sigawan ko siya dito.

"will you please shut up mister!! Can't you see ito ang classroom na hinahanap mo. And the fudge!! Dahil sa kakadaldal mo, lagot tayo nito. I don't want to repeat any subjects next sem. Nǐ huǐle wǒ de shēnghuó, wúqíng de húndàn (you are ruining my life, heartless jerk)” sorry, hindi ko na napigilan magmandarin sa sobrang inis. Ayokong mawala ang scholarship na iniingatan ko. i want my parents to be proud of me. Gusto kong patunayan sa kanila, na hindi porket only child ako, i can get everything i want in an easy way. Gusto kong sabihin sa kanila, na kahit ang pinakamaswerteng tao sa mundo, pinaghihirapan lahat ng gusto niya.

“Wa, wǒ shì shénme? (wow, i'm a what?)” i was caught off guard sa sinabi niya. he can speak mandarin? Who the hell is he?

"arghhh!! Ewan ko sayo!!! Mabuti pa hanapin na natin sila." Naglakad na ako dahil baka mabaliw lang ako kapag kinausap ko pa ang lalaking ito. Wag niyo na itanongkung bakit, basta nakakaewan lang.

"mei!!" napalingon ako sa tumawag. Isa sa kaklase ko sa foreign lang. Tumatakbo papunta sa akin, particularly sa amin. Kasama ko kasi si maingay guy. Ayan ang codename ko sa kanya. Im pissed because of him. 30 minutes na naming hinahanap ang klase namin pero nalibot na namin lahat ng classroom wala parin sila.

"oh, san ba kayo nagkaklase? Hindi ko kayo makita.i just decided to ditch the class." For the first time, i ditch my class because of this stupid guy. Nakakainis talaga. kahit gaano pa siya kapogi, wala akong pake.

6

"hindi mo ba nabasa ang nasa pinto, walang tayong foreign lang may sakit si ma'am." Peste naman. Napagod lang ako sa wala. Napatingin ako sa annoying guy na katabi ko.

"ahh.. so ito pala ang text sa akin." Inagaw ko ang cellphone niya at binasa ang text. The fudge!! Kanina pa siya tinext na walang pasok at hindi manlang niya sinabi sa akin?!

"hi, diba ikaw si kurt salcedo?" napatingin ako sa kaklase ko. she's flirting. I can't believe her. at sino daw tong bwisit na lalaki? Kurt salcedo? Where the eff did i heard that freakin name?

"yung classmate natin na gwapo. Si Kurt Benedict Salcedo, my one true love." TING!! BINGO!! So, ito pala ang crush ni yvonne? Not bad. Gwapo nga, masama naman ang ugali.

Binato ko sa kanya ang cellphone niya at nilayasan ko na siya.

Swerte nga ba ako o malas? Sa tingin ko, malas ako LALO NA KUNG SIYA ANG KASAMA KO.

KURT SALCEDO + MEI LIEN WANG = MALAS FOR ME

I'll remember this formula from now on.

CHAPTER 2- THE WANG FAMILY

MEI's POV

After the very irritating day, umuwi na ako. Malapit lang ang bahay namin sa school so, nilalakad ko lang. Hindi ako katulad ng ibang mayaman na nag-iinarte. When i was a few meters from our house, i saw a familyar car infront of our gate. OH MY!! Tiānshǐ hé móguǐ shì wǒmen de fángzi. (the angel and the devil is in our house.)

My knees are wobbling while entering our house. Nakailang lunok pa ako. When i entered the house, a familiar silhouettes are infront of me.

“nai nai!! (grandma!!)” napalingon si nai nai sa akin at niyakap ko siya ng mahigpit. It's been a long time since i saw her. i missed her so much. The angel in my life. At kapag may malapit na anghel, may devil yan na kasama.

7

"ehem." Napabitiw kami ni nai nai at humarap ako kay yeye (grandpa). I placed my left hand over my right hand with palms down and slowly raised it until chest level.

"ni hao ma, yeye (how are you grandpa?)" whenever i am infront of him, my heart is thumping so hard. Pakiramdam ko, i was being imprisoned in my own body. I have to be someone i am not.

"ni hao mei lien. (i am well, mei lien.) you should work on your mandarin fluently. You have to marry soon." Kapag naririnig ko ang salitang marriage, pakiramdam ko unti unti akong pinapatay. It's already 21st century and yet uso parin sa pamilya ko ang arranged marriage. Well, not literally to my family, dahil kung si mama at papa lang ang masusunod, gusto nilang pakasalan koang taong mahal ko. pero, kung si yeye ang masusunod, he wants me to marry a man na makakatulong sa negosyo niya.

“Bà ba, shípǐn zhǔnbèi (papa, the food is ready)” lumabas si mama mula sa kusina. I came to har and kissed her cheeks. Sumunod kaming lahat papunta sa dining room para kumain. Everyone is very silent while eating. I was pissed and happy because my Zǔfùmǔ (grandparents) are here. I am happy kasi nandito si nai nai pero sana hindi nalang niya kasama si yeye.

“Měi liúzhì quán, nǐ yǐjīng yǒu nán péngyǒule ma? (mei lien, do you have a boyfriend already?)” halos mabilaukan ako sa tanong ni yeye. Ayokong sagutin yan dahil alam ko na naman kung saan papunta ang usapang ito.

“Wǒ hái niánqīng, yéye. (i'm still young for that grandpa.)” i told him calmly. Napatigil siya sa pagkain at tinignan ako.

“Niánqīng? Zài jǐ gè yuè hòu, nǐ jiāng shì 18. Bùyòng dānxīn, wǒ yǐjīng wèi nǐ ānpái de hūnyīn, wǒ tóuzī zhě de ér zǐ zhī yī. (young? in a few months you will be 18. don't worry, i already arranged your marriage to one of my investor's son.)” i am really pissed. Bakit ba minamanipula niya ang buhay ko? paki ba niya kung wala pa akong boyfriend. Arrggghhh!! Kakainis!!!

“Bà ba, ràng wǒmen wèi de liúzhì quán xuǎnzé tā de xīnláng. (papa, let mei lien choose her groom.)” tradisyon sa chinese na wag sumagot sa matatanda, pero kapag buhay ko na ang usapan, ayaw ni mama at papa na pinapakialaman ako.

“Ràng tā de xuǎnzé ma? Shénme shīqù yīqiè ma? Wǒ duōme xīwàng yǒu yīgè sūnzi, zhàogù yīqiè.( let her choose? and what lose everything? how i wish i have a grandson to take care of everything.)” hindi ko na kaya ito. Bakit ba napakalaking issue sa kanya na hindi ako isang lalaki? Gender discrimination lang talaga? i stood up and excused myself.

8

Swerte pa ba ako kung mismong pamilya ko hindi tanggap kung sino at ano ako? Ang sakit lang sa dibdib na dahil sa pagiging babae mo, ayaw sayo ng lolo mo. How i wish kaya niyang tanggapin kung sino at ano ako.

Nakatulog ako sa kakaiyak at nagising nalang ako dahil sa pagbukas ng pinto ng kwarto ko. then, somebody touched my face.

"mei lien, im sorry. Im sorry kasi nasasaktan ka sa pinagsasasabi ng yeye mo sayo. Sana may magagawa pa ako lalo na ngayon." My mom stop from speaking at para bang may gusto pa siyang sabihin.

"ma, ano ibig niyong sabihin?" i turned around para tignan siya pero iniwas niya tingin niya. bigla namang pumasok si papa sa kwarto ko.

"Fēi rì yuán nǐ gàosu tā, yǐjīng? (fei yen did you tell her already?)” nalilito ako sa sinasabi nila. Tell me what? May hindi ba ako alam?

“mama, papa ano ba yun?” tumabi na si papa kay mama at hinarap ako. He held my hands at looked at me intently.

“ang yeye mo. Nagset ng arranged marriage and you know him. His decisions are unbreakable." Halos manlambot ako sa sinabi ni papa. Im marrying a stranger and i am FORCED to love him. Bakit ba napakalaking kontrabida ng lolo ko?

"hanggang kelan po ba dito sila yeye?" i changed the topic. Plano kong kausapin kung sino man ang inarranged niya sa akin para wag nalang ituloy once na umalis na sila.

"sad to say, they are staying here for good." OH FUDGE!!! WHAT A DAY!!!

Two words to described my family. HAPPY AND SAD. Two opposite words that i feel everytime im with them.

CHAPTER 3- A DAY WITH HIM

MEI's POV

"ANOOOO??? ARRANGED MARRIAGE??" halos mabingi ako sa sigaw ni yvonne. Naikwento ko kasi sa kanila ang tungkol sa arranged marriage ko. although wala akong balak makita kung sino man ang poncio pilato na yun, ayoko sa kanya. That's it.

"aish!!! Jewel yvonne boses pakihinaan. Kulang nalang megaphone at rinig ka na ng buong campus." Sarcastic ang tone ni JG. Ang totoo niyan wala akong tulog dahil sa sinabi ni papa kagabi. I don't want to

9

marry a stranger. Iniwasan ko rin si yeye kanina sa breakfast. Knowing him, kukulitin lang niya ako ng kukulitin about dun sa lalaking nirereto niya sa akin.

"diyan na kayo, i have to go may klase pa ako." Tumayo na ako sa kinauupuan ko. i need time alone. Ayokong makarinig ng kahit na sino, naguguluhan ako. Gulong gulo ako...

"nag-iisa ka? Loner? Walang friends? Kawawa ka naman." Peste!! Sino ba tong maingay na ito? Kakasabi ko palang na gusto ko mapag-isa may mambubulabog.

"paki mo ba? At isa pa bakit nandito ka sa classroom ko? puro nalang kamasalasan ang dumating sa buhay ko simula ng makilala kita." Binulong ko nalang ang last sentence. Ayoko iparating sa kanya, nakakainis talaga!!

"classroom mo? Bakit may pangalan mo na ba ito? Tsaka ano ang binubulong bulong mo diyan? Mamaya kinukulam mo na pala ako ha." Sinamaan ko siya ng tingin. Sa ganda kong to, mangkukulam ako? Hello??!! At ang kapal pa ng mukha. Humila pa ng upuan at tumabi sa akin. He even put his face on his palms at humarap sa akin.

"tell me, ano problema mo mangkukulam?" hala!! Close kami?? Bakit ako mag-oopen sa kanya? Kapal ha, feeling close. Nakita niya siguro ang pagkailang ko sa pagiging FC niya kaya bumuntong hininga siya at tumayo. Akala ko aalis na siya pero mali pala ako.

"hi, alam ko hindi masyadong maganda ang first meeting natin kahapon. By the way im kurt benedict Salcedo. A seventeen year old transferee and a BS Psychology student." He offered his hands to me. At dahil sa masyadong attention seeker itong lalaking ito, nakuha niya ang atensyon ng kaninang maingay na classroom.

Nagtilian ang mga babae sa loob ng room. Ang sweet sweet daw kasi ni kurt and the like. I just rolled my eyes at tumungo sa desk ko.

"mei, wag mo naman ipahiya si kurt."

"oo nga mei, ang gwapo gwapo niyan eh."

"mei, ngawit na si kurt"

"mei iiyak na si kurt."

Linsyak!! DI BA PWEDENG MAG-ISIP AKO NG TAHIMIK?!

10

"fine!! Manahimik lang kayo. Hi kurt, im Mei Lien Wang. BS Biology Student seventeen years old." Kinuha ko ang kamay niya at nakipagshakehands. Kakaiba talaga ang nararamdaman ko sa tuwing nagkakaroon kaming dalawa ng body contact. Inalis ko nalang yun sa isip ko at napatingin ako sa smile niya. it's not an ordinary smile but a smile that could melt your heart away.

"ahhh!! So meyen pala name mo." ANO DAW NAME KO?! MEYEN??!! WHERE THE EFF DID IT CAME FROM?!

"meyen?! For your info..."

"GOOD MORNING CLASS" hindi ko na naituloy ang litanya ko sa kanya dahil sa biglang pagpasok ng prof namin. Zoology ang subject namin ngayon at dahil sa taranta, napaupo siya sa upuan sa tabi ko.

Wala akong planong makinig sa professor ko. kaya nagdoodle nalang ako sa likod ng notebook ko. bakit ba kasi ganun si yeye, bakit hindi nalang niya ako hayaang pumili kung sino ang gusto ko? natatakot tuloy ako dun sa irereto niya. mamaya pangit yun or kung gwapo naman, baka masama ang ugali. Or baka matanda na. Aish naguguluhan na talaga ako!!!

Mukha kang baliw meyen.

Napatingin ako sa katabi ko. he passed a paper to me at iyon ang nakalagay. Bakit ba meyen siya ng meyen? Pwede namang mei nalang ang itawag? Para siyang batang bulol kainis.

Paki mo ba? Tsaka bakit ba meyen ka ng meyen? Its MEI LIEN. MEY LIYEN yan ang pronunciation. Bulol!!

Pinasa ko ulit sa kanya ang papel. Isang long table lang ang gamit namin at sa magkaibang stool kami nakaupo. Sa gitna pa kami nakaupo kaya hindi masyadong pansin ng prof kung hindi kami nakikinig.

Tsk tsk tsk. Kawawa ka naman. Nababaliw ka na. Paki mo ba kung meyen ang tawag ko sayo? Walang pakialamanan bleh :p

Aba!! Talagang may dila effect pa siya. Arrgghhh!! Nakakainis talaga itong lalaking ito. Gwapo siya pero ang hambog hambog!! Nakakainis ang kahambugan niya!! arrrghhh!!!

Ahh!! Ganun!! Sige ikaw si i stopped in the middle of my writing dahil biglang nagsalita ang prof ko.

"your seatmate will be your lab partner until the end of the semester."

Ano ulit?? pakiulit? Siya? Ang hambog na si Kurt Salcedo ang LAB PARTNER KO??!!

11

"WHAT?!" unexpectedly, pareho kaming napatayo sa upuan at napatingin sa amin ang buong klase. At kapag sinabing buong klase, kasama ang professor with matching classmates.

"why? May problema ba ms. Wang and mr. salcedo?" nagtinginan kaming dalawa at alam ko ang nasa isip niya. ayaw niya rin akong maging partner.

Eh kasi, HINDI NGA MAGANDA ANG CHEMISTRY NAMIN EH!!!

Natapos ang klase namin at nagawa namin ang first activity namin together. Ano pa ba ang aasahan mo? Well, EHEM!!

Naka uno lang naman kami. Kapag mga lab works pala tumitino itong si kurt. Walang asaran, puro seryosohan sa gawa. Mas masaya buhay ko.

"oi!! Lab partner, bakit malungkot ka na naman? Nawala lang ako sa tabi mo malungkot ka na kaagad?" nagulat ako dahil sa biglang pagsulpot niya sa tabi ko at idagdag mo pa ang biglang pag-akbay niya sa akin. Biglang may kung anong kuryente na naman ang dumaan sa buong katawan ko. tinanggal ko ang kamay niya dahil baka kapag nagstay doon ng matagal, baka mangisay nalang ako dito.

"ang kapal mo talaga!!" inirapan ko siya at maglalakad na sana ako nung napansin kong tumatakbo papunta sa akin si yvonne at JG.

"huff!! Yung lolo mo.." JG is still catching his breath while talking.

"huh?? A-anong meron?" nagpapalit ang tingin ko sa kanilang dalawa ni yvonne na naghahabol din ng hininga.

"nasa... huff... nasa gate.. inaabangan ka.." OH SHOOT!!! My yeye is really smart. Alam niyang tatakasan ko lang siya. Hindi pa ako prepared na makita ang lalaking sinasabi niya. im not ready and i will never be. Nakakainis naman. Masyado ba siyang excited na ibenta ang nag-iisa niyang apo para sa negosyo??

"he's really smart. Guys, pwede bang gawan niyo muna ng rason, ayoko talaga siyang makita eh." Alam na ni JG at yvonne ang ibig kong sabihin. Ginawa na rin kasi namin ito noon. Basta, same situation din. Haayysss.

Umalis na sila sa harap ko. now, all i have to do is excape the campus. Pero saan? Hindi naman ako pwedeng dumaan sa front gate dahil nandun siya?

"tara." Hindi a ako nakakasagot nung hinila na niya ang kamay ko. napatakbo ako ng di oras. Dumiretso kami sa arking at huminto sa tapat ng isang motor. Hinagis niya ang isang helmet.

"ano to?" i asked him innocently.

12

"tss... helmet. Di mo ba alam?" anong tingin niya sa akin, hindi alam kung ano ang bagay na ito? Alam ko helmet ito, pero bakit niya binibigay sa akin?

"wag ka na magtanong, suotin mo na yan at sumakay na sa motor ko. baka maabutan ka pa ng lolo mo." I felt something in my heart. Para bang gusto kong ngumiti ng walang dahilan? Ano ba to!!

Sumakay ako sa likod niya at humawak sa balikat niya. first time kong magmomotor dahil hindi ako pinapayagan nila papa at mama na sumabak sa mga extreme sports. Gusto lang nila, magpaint ako, magballet and the stuffs. Yun kasi ang gusto ni yeye. A grand daughter na prim and proper. Ala maria clara, sabi nga nila. Pero, hindi ako yun. Im not an innocent young lady, im a yound and wild lady. Hindi naman yung wild na iniisip-

"huy!! Wag ka nga sabi kumapit diyan eh." My senses went back to reality nung nagsalita siya. Nagsasalita pala siya?

"ha?" napailing nalang siya at kinuha ang right hand ko at pinulupot sa bewang niya. lalong nagwala ang puso ko. kung kanina simpleng dugdug-dugdug, ngayon dugdugdug-dugdugdug ano ba?? This feeling is a stranger to my body!!!

Pinaandar na niya ang motor. Alam ko mabilis ang takbo ng sasakyan namin kasi nakikita kong nalalampasan namin ang ibang sasakyan pero, bakit pakiramdam ko slow motion ang lahat? Bakit parang ambagal ng oras kapag siya ang kasama ko? yung tipong wala akong ibang naririnig kundi ang tibok ng puso ko?

TWO WORDS TO DESCRIBE A DAY WITH HIM: ANNOYING YET EXCITING

CHAPTER 4- DATE??!!

KURT's POV

Hi everyone!! Ako nga pala si Kurt Benedict Salcedo. Imemorize niyo yang pangalan ko at wag niyong kakalmutan. Kasama ko ngayon si Mei Lien Wang. Hindi naman talaga ako bingi at mas lalong hindi ako bulol. Gusto ko lang siyang asarin sa pangalan niya. ang cute niya kasi kapag napiikon. Lalong lumiliit ang mata at namumula ang mga pisngi niya. gustong gusto ko rin kapag iniirapan niya ako, lalo kasing lumalabas ang ganda niya.

Ops!! Teka lang ha. Bago kayo mag-isip ng kahit na ano diyan, sige hindi ko na itatanggi. May crush ako sa kanya, pero konti lang ha. Naamaze lang ako sa kanya nung una kaming nagkita. Di siya katulad ng ibang

13

babae na hindi pa nga ako nagsasalita nagtitilian na. Pero siya ibang iba kasi nagawa niya akong sungitan at hilahin. Ambilis pala niyang tumakbo.

"huy!! Gising ka na diyan." Ginalaw galaw ko ang balikat ko dahil nakatulog na ata siya. Hindi na gumagalaw eh.

"hmmm.. mamaya na ambango eh." Biglang huminto ang puso ko sa sinabi niya. mabango daw ako? Maasar nga.

Humarap ako sa kanya at tinanggal ko ang helmet ko.

"talaga? mabango ako?" biglang nanlak ang mata niya. kitang kita ko yun kahit na nakaharang ang salamn ng helmet.

"a-ano?? Hihindi.... ahhhh!!!" muntik na siyang mahulog sa motor buti nalang nasalo ko siya. Bigla na namang napahinto ang puso ko. ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. tanging ang salamin nalang ng helmet ang pagitan naming dalawa. Pagkatapos huminto ang tibok ng puso ko, bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko. hindi normal ang pagtibok niya. ang bilis bilis.

"hi-hindi na-naman i-ikaw yung mabango eh. Yu-yung mga flowers." Flowers? Kelan pa nagkaflowers dito? Anong flowers naaamoy niya gumamela??

Inalalayan ko siyang tumayo at tinignan siya sa mga mata. "flowers? May problema ba ang mga mata mo o ang ilong mo ang problema?" nagtaka siya at tinignan ang paligid niya. nakita ko na namang nanlaki ang mga mata niya sa nakikita niya. feeling niya ba nasa garden kami? Asa siya.

"ASAN TAYO?!" dinala ko siya sa isang lugar kung saan hilihilera ang mga carinderia at streetfoods dahil wala akong alam na ibang kainan na mura. Tsaka di ko kayang pakainin siya sa mga fast food mas lalo naman sa mga restaurant.

"dito tayo kakain. Past lunchtime na kaya. Nagugutom na ako." Kitang kita ko sa mukha niya ang pandidiri. Pumasok kami sa isang carinderia na 60 pesos unli rice na.

"isa nga pong sisig tsaka.." tinignan ko siya at parang nag oobserve pa siya sa paligid.

14

"huy, ano kakainin mo?" tumingin siya sa akin at tinaas a ang dalawa niyang kamay. "hindi ako nagugutom. Ikaw nalang."

*krruuuu* *krruuuu*

Gusto ko tumawa pero pinigilan ko. yan pala ang hindi nagugutom ha.

"sige po miss, dalawahin mo na ang sisig. Tapos unli rice tapos iced tea. Salamat po." Tumingin ako sa kanya na nakayuko. Malaking palaisipan sa akin kung bakit parang iniiwasan niya ang lolo niya. maswerte siya kasi mayaman siya samantalang ako hindi. Scholarship ang dahilan kung bakit nabibili ko ang gusto ko. scholarship ang bumubuhay sa amin ng nanay ko dahil sa allowance na nakukuha ko dahil dito. Maswerte siya kasi hindi na niya kailangang problemahin ang pera.

"anong problema?" napatingin naman siya sa akin na parang gulat na gulat. Umiling siya pero kitang kita ko parin na may problema siya. Pysch ako, ako pa ang niloko niya.

"alam mo bang pysch ako? Magaling ako bumabasa ng tao kaya kung ako sayo wag ka na magsinungaling at isa pa, mas masarap kapag nailalabas mo ang sama ng loob mo." Tumingin ulit siya sa akin. Para siyang batang iiyak konting asar nalang. Ano bang meron sa mga mata niya na parang hinihigop ako at nagpapabilis ng tibok ng puso ko?

"promise mo sa akin hindi mo ito sasabihin kahit kanino ha?" tinaas pa niya ang hinliliit niya. ano to, pinky promise? Psh!! Para talagang bata.

"promise."

MEI's POV

"promise." Nagtitiwala ba ako sa taong ito? Pero, para bang siya nalang ang sagot sa pinoproblema ko eh. Diba sabi nila matatalino daw ang mga psych? Mabigyan niya kaya ng solusyon ang problema ko?

"ganito kasi yun. Yu-"

"nandito na po ang order niyo" hindi pa nga ako nagsisimula magkwento dumating na... UHHHMMMM!! AMBANGO!! ANO BA YUN??!! Lalo tuloy kumulo ang tyan ko.

"kain ka na habang nagkukwento." May nakita akong kanin sa harap ko tapos may isang sizzling plate na may laman na kung ano. May halo pa ngang itlog eh. Hinalo ni kurt yung sa kanya kaya ginaya ko siya. Ano ba tawag niya dito? Sisi?? Ano nga ulit yun?

15

"tikman mo masarap yan." Sabi niya sa akin. Ako naman kumuha ng konti at tinikman. Tama nga siya masarap lalo na nung humalo ang itlog. Ipapaluto ko nga kay yaya ito.

"uhmmm.. ang sarap nga. Ano bang ingredients nito?" natanong ko tuloy sa kanya habang sarap na sarap ako sa pagkain. Malalasahan mo ang crispiness ng ilan sa mga ingredients at talagang nanunuot sa dila mo ang sarap. Talagang sakto lang ang pagkakatimpla ng mga spices.

"hmmm... bituka ng baboy, tenga ng baboy. Ano pa ba? Puso tsaka dila." Halos mamutla ako sa mga pinagsasasabi niya. pero dahil masarap naman, why not??

"yum!! Hindi mo halata na yun ang laman nito. Ang sarap eh." Biglang nanlaki ang mata niya habang kumakain ako. Ano bang problema niya eh sa nagugutom ako?

"bakit? Anong problema mo?" umiling iling siya habang tumatawa.

"wala lang. Kakaiba ka talaga." kakaiba? Ako? Siguro nga. iba ako sa inyo.

Natapos kaming kumain at ang sakit ng tyan ko. in my entire life ngayon lang ako nakatatlong cup ng kanin. Ang sarap ng luto nila eh. Sulit ang 60 pesos ng lalaking ito.

"busog ka na?" tumango ako. Kinuha ko ang helmet ko pero kinuha naman niya sa kamay ko.

"mamaya na tayo sumakay diyan. Maglakad lakad muna tayo para matunaw ang kinain natin." So, ayun nga ang ginawa namin. Naglakad lakad muna kami. Hindi naman siya masyadong mainit kaya masarap maglakad lakad.

"so, mind telling me your problem?" hindi parin pala niya nakakalimutan ang problema ko.

"hmmm... naniniwala ka ba sa luck? Or sa tinatawag nilang swerte at malas?" napahinto siya sa paglalakad at tumingin sa akin.

"luck? Hmmm... kung personal opinyon oo. Pero kung aaplyan ko ng science, hindi. Kasi diba, ikaw ang gumagawa ng sarili mong kapalaran kaya paano mo malalaman kung swerte o malas ka? Siguro nasa perspective ito ng tao." Perspective ng tao? Siguro nga, nasa pag-iisip ito ng tao but if he is in my shoe, masasabi pa kaya niya iyon?

"teka, diba wang ang apilyedo mo?" he just ask out of nowhere. Now, it's my turn para mapahinto sa paglalakad.

"oo. Bakit?" sana naman hindi niya maitanong ang tungkol sa family background ko.

"wala naman. Baka kaapilyedo mo sila." Iniisip ba niya na hindi ako wang? The eff!! Kapal lang ha.

"sila? Sinong sila?" i innocently asked him.

16

"yung mga wang. Kasi, anlayo ng itsura mo sa kanila eh. Sila mga prim and proper samantalang ikaw, parang amazona kung kumain. Tatlong cup ng kanin?? Hahahahahahah. Babae ka ba talaga?" hayup to!! Nang-asar pa!! Pero, mabuti narin na hindi niya isipin na isa akong Wang. Nakakadala eh. Naalala ko dati. Kinakaibigan lang nila ako kasi isa akong Wang. Hindi katulad ni JG at Yvonne, kinaibigan nila ako kahit sino at ano pa ako.

"ang sama sama mo!!" hinabol ko siya at naghabulan kami sa kalsada. Buti nalang walang mga sasakyan kundi baka patay na kaming dalawa.

Napagod kami sa kakahabulan kaya naisipan naming kumain, ulet. Libre daw niya eh. Akala ko kakain ulit kami ng sisi. Sisi yun diba? Basta yung puro parts ng baboy ang sahog. Yun nga akala ko kakain kami ulit nun pero, hindi.

"oh, tikman mo." May inabot siya sa akin na maliit na itlog na nakabalot sa kulay orange na nakatusok sa stick. Ano tawag dito? Itlog na may orange. ORLOG!! ORANGE NA ITLOG!!

"ano to?" sinawsaw pa niya sa sawsawan na may mga sibuyas at sili ata yun eh. Basta nakalutang lang yung mga spices.

"kwek kwek tawag diyan." Kwe.. ano?? Orlog na nga lang mas madali. Tinikman ko ang orlog at ang SARAP!!! Pinagtutuhog ko at sinawsaw doon sa sinawsawan niya at sinubo. GRABEH!! ANG ANGHANG PERO ANG SARAP!!!

Ang sarap sarap ng kain ko nung naramdaman kong parang ang hirap nang lunukin. TEKA NABUBULUNAN ATA AKO.

"KURT....."kinalabit ko siya dahil busy din siya sa pagkain. Naluluha na ako dahil hindi maalis sa lalamunan ko ang nakabara eh. Ano ba yan! Ayoko pang mamatay!! Minsan na nga lang makakain ng ganito mamamatay pa ako.

"easy lang kasi!! Ito oh, gulaman." Inabutan niya ako ng kulay black na inumin na may kulay green na square na nakalutang. Wala akong pake kahit lason to, kesa naman mamatay ako dahil sa katakawan ko diba??

"ahhhh!! Chalap!!" i even wipe my lips using my tongue at nakita kong naubos ko ang laman ng baso. Napatingin ako sa kanya at nakita kong natatawa pa siya.

"ano kaba naman meyen... hahahaha. Parang ngayon ka lang nakakain ng kwek kwek!! Hahahahahah." He even held his tummy while laughing. EH SA NGAYON NGA LANG AKO NAKAKAIN EH!!!

17

Buong araw niya akong pinakain ng mga street foods bukod sa orlog, pinakain niya ako ng fishball, squidball, kikiam at kung ano ano pa. Pinakain niya rin ako ng manggang nakatusok sa stick na may bagoong. Ang sarap lang.

Hindi ko na namalayan ang oras magdidilim na pala!! OH SHOOT!! I NEED TO GO HOME!! Ano bayan!! Feeling ko si cinderella ako na may curfew.

"kurt, i need to go home!! Papagalitan ako ni yeye." Natataranta na ako habang sumasakay sa motor.

"yeye?? Lolo mo? Tara na. Hatid na kita." Teka, hindi niya ako pwedeng ihatid. Malalaman niya ang tungkol sa family ko.

"wag na. Hatid mo nalang ako sa school." Tinawagan ko si Yvonne kung nakauwi na siya. Nasa school padaw sila ni JG. Buti nalang. Sa kanila nalang ako magpapahatid.

Pagdating ko sa school nakita ko sila sa parking lot and i could feel the awkardness between them.

"uhmmm... tara na?" hindi ata nila napansin ang pagdating namin ni kurt. Tumingin sa akin si yvonne at ngumiti.

"tara na." Hinila niya ako pero humarap muna ako kay kurt and waved him goodbye. Nakita kong ngumiti siya at parang tumigil na naman ang tibok ng puso ko.

Nakasakay na kami sa kotse pero, ayaw parin huminto ang puso ko sa pagtibok ng pagkabilis bilis. Idagdag mo pa ang pagflashback ng ngiti niya. parang yun ang reason kung bakit ganito ngayon ang puso ko.

"so, ano nangyari sa inyo buong araw? May hindi ba ako alam?" biglang napatapak si JG sa break at muntikan na kaming mapunta ni Yvonne sa unahan.

"hey!! Josh Gabriel ano ba?!" kinabahan ako doon. parang tulala pa kasi si JG eh. Ano ba talagang problema?

"ano problema nun?" tinuro ko si JG na tahimik na nagdadrive. Biglang namula si Yvonne at nag-iwas ng tingin.

"e-ewan ko diyan. So, nagdate ba kayo ni kurt?" kung ako ang nagdadrive, malamang napatapak din ako sa break.

"DATE??!! IT'S NOT A DATE!!!" hindi naman kami nagdate diba?? Diba diba??

18

CHAPTER 5- THEIR DAY

Sabi sa isang quote, kapag nagsusulat ka, you have to tell both sides of the story? Eh ano ba talaga ang nangyari kay JG at yvonne at ganun nalang ka awkward ang moment nila??

JG's POV

Well, hello. Kilala niyo naman siguro ako. Im the first born child ng pinakakontrobersyal na mag-asawa. Im 17 years old and taking up political science. Simula pagkabata, i was raised to be a responsible big brother to my younger siblings at buong buhay ko, i was being silent about my true feeling. Playboy ako inaamin ko yun, pero yun ay dahil gusto kong takpan ang nararamdaman ko sa isang babae.

"JG ikaw na ba yan?" i heard my mom calling from the kitchen. Kakahatid ko lang kay Yvonne at Mei. Yvonne was my long time bestfriend at halos magkapatid ang turingan namin. At si Mei, i just met her nung junior days namin sa high school. I had this huge crush on her at pakiramdam ko wala akong panama sa kanya. Mayaman siya and she has a chinese blood kaya mahirap.

Tuloy tuloy ako hanggang sa kitchen and i regret na sumilip pa ako.

"winter ano ba!!! Ang kulit mo nagluluto ako eh."

"bakit ba?? Asawa naman kita ah??"

See, i told yah!!! Ayoko na ikwento ang susunod dahil rated SPG na.

"mommy!! Nagugutom na akoooo!!!"

"ako din mommy!!!"

Nakita kong nag-uunahan na sa pagbaba ng hagdan ang mga kapatid ko. SI Kris at JM. Wag kayo mag-alala, boy si kris at girl si JM. Kristoff adrian is 7 years old at 14 years old naman si Julienne Margarette. Magkasundo sila dahil madalas silang magkasama. Busy na kasi ako dahil college na.

Hindi ko na ikukwento pa ang lovestory ng mga magulang ko coz i know you know every single detail of it.

"oh!! Andyan ka na pala JG. Sige na magpalit ka na doon ng damit at kakain na tayo." I kissed my mom on her cheeks so as my dad. I even tap the head of kris before going. Napadaan ako sa salas at sakto naman ang pagring ng telepono and I picked it up.

19

"hello? Ramirez residence, this is josh, how can i help you?" yan daw ang tamang pagsagot ng phone sabi ni mommy. Parang pang call center lang diba?

(JG!! Si ninang summer mo ito. Sabihin mo sa nanay mo, on the way na kami. Ambagal kasi ng ninong heaven mo palibhasa matanda na. Sige yun lang bye.)

Teka??? Dito sila kakain?? Sila ninang?? Ibig sabihin kasama si Yvonne??!!! SHOOT!!!

Tinagalan ko ang pagsashower at pagstay sa loob ng kwarto. Para kasing ayokong makita si Yvonne?? Nakakailang kasi eh.

"kuya, bumaba ka na daw sabi ni mommy." Sumilip si kris sa kwarto ko at naabutan niya akong naglalaptop. Anubang magandang excuse para hindi kami magkita ni yvonne?? Ok!! Kaya mo yan JG. It's just a... uhmmmm.... kiss?? Waaahhh!! Aish!!! Nababaliw na ako!! Bakit kasi kamukha ko pa si wooyoung eh.. eh di sana hindi na nangyari lahat ng yun!!

Pagbaba ko ng hagdan, nagulat ako dahil nakasalubong ko siya.

"ehem..." i could feel the awkward air around us. Nag-iwasan pa kami ng tingin. Alam kong alam niyang ayaw na naming pag-usapan ang tungkol sa nangyari kanina.

"uhhmmm... JG, about ka-kanina..." syeet!! Ito ang ayoko eh. Ayoko nang pag-usapan ang tungkol sa nangyari kanina.

Umiling ako and tap her head. I just felt a sudden volts of electricity travelling though my skin. Hindi!! Sagad pa eh!! Para bang sa bawat ugat ko sa katawan may kuryente akong nararamdaman. Ito rin ang naramdaman ko nung nagdampi ang mga labi namin kanina.

"wag mo na isipin yun. Isipin mo nalang parang halik ng kapatid lang yun."

"halik??!! Sinong naghalikan?!" napatingin kaming dalawa sa likod ni yvonne. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. si tito heaven kasi ang nagtanong. Anong isasagot namin?

"Wala po daddy. Kiniss kasi ako ni JG, pero as kapatid lang po yun." BAKIT BA NAPAKAISIP BATA NI YVONNE?! Napalunok ako at napatingin kay tito heaven. Si tito heaven, hindi niya ugaling magalit agad diba?? Diba diba??

20

"talaga, princess?? Saan ka naman niya hinalikan?" hindi siya nagagalit kaagad kung hindi naagrabyado ang anak niya.

"di...uhhhmmmmmmm" tinakpan ko na kaagad ang bibig niya para hindi na makapagsalita pa.

"ahh!! Ehh... tara na tito, kain na tayo sa baba." Inakbayan ko sila at pumunta na kami sa dining area.

I saw the two families sitting together as one. Naupo na kaming tatlo at nagsimula nang kumain. Magkatabi kami ni Yvonne at katabi naman niya ang kapatid niyang si Sunshine Deniece o sunny for short. Kasing edad niya si JM at bestfriends pa sila. Ano pa ba ang magagawa namin, eh mga nanay namin magbestfriend na talaga? kami kaya ni Yvonne, mapanindigan kaya namin ang pagiging magbestfriend simula hanggang dulo?

That kiss for me IT'S UNFORGETTABLE

YVONNE's POV

Hello!! Im Jewel Yvonne Briones. Naintindihan niyo ba ang POV ni JG?? Ang gulo diba?? Ano ba talaga ang nangyari kanina?? Ganito kasi yun

FLASHBACK

Naglalakad kami ni JG papuntang gate. Tinatakasan niya ang girl na binireak niya last time and unexpectedly nakita namin ang lolo ni Mei.

"Jay, lolo yun ni Mei diba?" napatingin kami sa matandang lalaki na nakasandal sa kotse. Nagtago kami sa isang kotse at tinignan ang mga galaw niya. may kasama pa siyang dalawang lalaki na nakablue na barong at may shades. Body guard ata niya. tsk tsk tsk... bigatin talaga itong si bestfriend mei.

"tara, sabihin natin kay Mei." Agad kong hinawakan ang kamay ni JG at hinila siya papasok sa building. Pinuntahan namin si Mei sa zoology class niya. sakto namang nakasalubong namin sila ni Kurt!! ANG GWAPO TALAGA NI KURT PERO MAMAYA NA YUN. Alam ko naman na walang pag-asa eh. Pero, mamaya na ang landi Yvonne, i have to save my bestfriend first.

"huff!! Yung lolo mo.." JG is still catching his breath while talking. Ang hirap huminga!! Anlayo ng tinakbo namin.

21

"huh?? A-anong meron?" she started to exchange glances sa aming dalawa ni JG. Hindi ako makasagot ng mabuti. Una nasa harap ko si crush na si kurt at pangalawa, naninikip ang dibdib ko dahil hindi ak makahinga ng maayos.

"nasa... huff... nasa gate.. inaabangan ka.." nakita kong nanlaki ang mata ni mei sa sinabi ko. She was able to understand what i want to say kahit na kapos ako sa hininga

"he's really smart. Guys, pwede bang gawan niyo muna ng rason, ayoko talaga siyang makita eh." Tumango kami ni JG at tumakbo ulit pabalik sa parking lot. Everytime na umuuwi ang lolo niya dito at sinusundo siya, we have to make excuses para umalis ito. Kung saan saan kasi dinadala si Mei. Kung kanikanino pinapakilala. Hirap talaga kapag mayaman ka.

"nihaoma Mr. Wang." Tinuruan kami ni Mei ng tamang pagbati sa chinese este sa lolo lang pala niya. may pagkaabnormal kasi ang lolo niya. kapag kaharap ko ang parents ni mei, kahit beso nalang sa pisngi pwede na. Mas lalo naman sa lola niya. hindi mo mahahalata na matanda na, isip bagets eh kaya magkasundo sila ni Mei.

"where's mei?" nakakatakot talaga ang boses niya. yung tipong galing sa lupa ang boses.. nye!! Patay?? Pero, iba kasi talaga eh. Parang boses palang niya, may authority na. Ayoko ng ganung tao >.<

"uhmmm... she is in the library sir. She has to do some research. We will drop her by your house later." Ngiting aso na naman si JG. Ganyan siya kapag kaharap niya si lolo ni mei. Pero, wag ka yung kabog ng dibdib niya, naririnig ko na. Sa kanya ba yun o sa akin?? Ewan!! Nakakakaba kasi talaga siya eh.

"research?? She can do the research at home. There are alot of books in our house. Ok, i trust the both of you. I want mei in our house before six in the evening." Pumasok na siya sa loob ng sasakyan niya at umalis na. Doon lang kami nakahinga ng maluwag. Nagkangitian kami at nag apir!! Mission accomplish!!

Naglakad kami papasok sa loob pero, hindi pa tapos ang problema namin. Nakita kasi namin ang die hard fan ni JG at nagulat ako ng bigla niya akong hinila at sinandal sa pader.

"JG!!! Anong ginagawa mo?" he leaned his face close to mine. Yung para kaming magkikiss??

"shhh.. wag kang magulo. Ilagay mo yung kamay mo sa batok ko dali." Ginawa ko ang sinabi niya at tinukod niya ang kamay niya sa dingding.

"JG.... JG!!! How dare you!!!" naramdaman ko ang paghampas niya ng bag kay JG. Lalong naging malapit ang distansya namin sa isa't isa at parang hindi natitinag si JG.

Naririnig ko na may pumipigil sa kanya. Ewan ko kung anong nangyayari sa amin ni JG. It's like we were frozen to our place. Parang wala na akong marinig kundi ang puso ko na ambilis bilis ng tibok. Nabigla ako sa sumunod na nangyari. ACCIDENTALLY, may tumulak kay JG and his lips landed to mine. Parang

22

boltahe ng kuryente ang dumaloy sa katawan ko. parehong nanlaki ang mata namin bago kami naghiwalay. Kahit sandali lang yun, parang nanghina ang tuhod ko at parang nahigop lahat ng energy ko.

"tara na." Hinila niya ako para makalayo kami sa gulo and everything is history.

END OF FLASHBACK

Hindi parin mawala sa isip ko ang sinabi niya kanina. Kapatid lang??? Hayysss... alam ko para akong isip bata minsan, pero sana naramdaman niya rin ang naramdaman ko kanina.

For me, THAT KISS IS UNFORGETTABLE

CHAPTER 6- A FROG OR A PRINCE?

MEI's POV

"sorry mei ha." Nilalambing ako ni Yvonne dahil napagalitan ako ng konti ni yeye kagabi. Pero ok lang naman sanay na ako. I just hugged her back at nginitian.

"ano ka ba, ok lang ako noh. tsaka don't worry about me. Sanay na ako." Hinawakan niya ang kamay ko at todo sorry siya. Minsan hindi ko maintindihan si Yvonne, may pagkaisip bata minsan naman napakamature mag-isip. Bipolar lang.

"uy!! Kahapon, magkwento ka. Anong ginawa niyo?" bigla akong napalunok sa tanong ni Yvonne. Naalala ko na naman kasi ang moment namin nung muntik na akong mahulog sa motor niya. siguro kung wala yung helmet... *gulp* wala na akong first kiss??? O.O

"uy!!! Si bestfriend namumula." My thoughts went back to reality dahil kay Yvonne. I just shook my head para mawala ang thoughts ko kasi kapag naaalala ko feeling ko sasabog ang dibdib ko eh.

"hahahaha.... wala kaming ginawa, pinakain lang niya ako ng balls tapos may mahaba pa akong kinain.pati hotdog niya pinakain sa akin." Nanlaki ang mata niya at napahinto sa paglalakad. Pati ako napahinto at hinarap niya ako.

"mahaba?? Balls??? Kinain... Mei Lien Wang... ANONG GINAWA NIYO NI KURT ME LABSS??" huh?? Anong pinagsasasabi nito? Balls... fishball squid ball, chicken ball. Alangan namang isa isahin ko pa diba, eh di nahirapan si author magtype.

"oo. Streetfoods. Yung kikiam, fishball, squidball and the like. What are you thinking ba?" napahinga siya na parang narelief siya sa pinagsasasabi ko.

23

"ahhh.. akala ko kung ano na ang sinasabi mong balls at mahaba at hotdog eh. Pagkain lang pala." Ikaw ang nag-iisip ng madumi diyan idadamay ako? Napalingon ako sa likod ni Yvonne at nakita ko JG na naglalakad papunta sa amin.

"UY!!! Si JG oh." Parang napahinto si Yvonne sa kinatatayuan niya at hindi mapakali. Parang gustong magtago na ewan. Kahapon pa sila ganyan eh, may nangyari ba sa kanila na hindi ko alam? Nung mga few meters nalang si JG sa amin, bigla nalang umalis si Yvonne dahil may gagawin padaw siya.

"oh, san pupunta yun?" tanung ni G when he approach me. I just shrugged my shoulder at inakbayan niya ako bigla.

"may nangyari ba sa inyo kahapon?" natigil siya sa paglalakad at parang namumula. ANO BA NANGYAYARI???!!! BAKIT NAGLILIHIM BESTFRIENDS KOOOOO???

"wa-wala noh!! hahahaha.. ikaw talaga, ang yaman ng imagination mo. Lika ililibre nalang kita ng magnum. Hahahahaha" siniko siko pa niya ako na parang nakakatawang joke ang sinabi ko. alam ko may mali eh. Kung ayaw nilang sabihin, ako ang gagawa ng paraan para malaman ko.

"OH." Nagulat ako dahil habang naglalakad kami, napahinto nalang si JG sa paglalakad at nasabi yun.

"bakit?" tinignan niya ako i mean yung sa tabi ko kaya pati ako napatingin din.naramdaman ko din kasing may umakbay sa akin pero hindi kamay ni JG.

"lika na meyen. May research pa tayo." Bigla akong hinila ni Kurt sa kung saan. Ano bang problema nito? Alam niyo yung aura niya, parang ang dilim dilim ng paligid at parang feel mo ang bad omen. NAKU!!! BAWAL YANG BAD VIBES SA AKIN... MALAS YAN MALAS!!!

"hey!! Ano ba!! Kurt...." he's dragging me at nalipat ang kamay niya sa wrist ko. bakit ba ganito, sa tuwing malapit ako sa kanya, my heart is beating so fast? Pakiramdam ko sasabog ang dibdib ko at may kung ano pa sa tyan ko. para akong natatae na nauutot na hindi naman. Well anyways, hindi parin niya ako pinapansin at tinatanggal ko ang kamay niya pero i can't do it. Para bang nanghihina ako sa kanya. Pinagtitinginan pa kami ng mga tao sa paligid. Para bang may mali akong ginagawa.

“Hēi froggy! ! Bùyào tuō wǒ! (hey froggy!! stop dragging me!!)” this made him stop from dragging me. Unti unti siyang humarap sa akin at parang ansama ng tingin sa akin.

“Shénme? (what?)” unti unti kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak niya. inirapan ko din siya.

“Nǐ shì yī zhī qīngwā! Zé! (you are a frog! bleh!)” nagulat ako sa sunod niyang ginawa. He step closer to me at hinawakan ako sa likod. Nilapit niya ako sa kanya and he touched my forehead with his.

“Wǒ bùshì yī zhī qīngwā. Wǒ shì nǐ de wángzǐ (i'm not a frog. i'm your prince)” he smirked at me. Naramdaman ko ang paghinto ng tibok ng puso ko at kasabay nun ang kakaibang kuryente sa katawan ko

24

na parang nagstay sa tyan ko. naramdaman ko rin ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso ko na reason siguro kung bakit bigla ko nalang naramdaman ang pag-init ng mukha ko.

“Nǐ zhīdào rúhé jiǎng pǔtōnghuà ma? (you know how to speak mandarin?)” marahan ko siyang tinulak para magkalayo kami. Tumango siya sa tanong ko at inakbayan ulit ako.

“Zěnme yàng? (how?)”naglalakad na kami pero nakangiti lang siya sa akin. Hindi niya ako pinapansin at dirediretso lang kami sa canteen.

“libre mo ko.” kapal din ng apog nito. Akala ko ba may research kami?? Kelan pa naging research center ang canteen? Pumila na siya at dahil nilibre naman niya ako kahapon, ililibre ko na rin siya. Naupo kami sa vacant table at kumain. Alam niyo yung feeling na kahit na asar na asar ka sa isang tao, magaan ang pakiramdam mo? Yung tipong dahil sa kanya, nagagawa mo kung anong gusto mo at pakiramdam mo, you are in yourself? Yung tipong hindi mo na kailangang mag-alala kung ano ang iisipin ng ibang tao?

"ano iniisip mo diyan?" umiling lang ako at pinagpatuloy ang pagkain.

"teka lang ha, kuha lang ako ng tubig." Tumayo ako sa kinauupuan ko at di sinasadyang makabangga. Nagulat ako dahil ang nabangga ko ay ang leader ng isang gang dito sa school. He is known to be a bully at wala siyang sinasanto. Napalunok nalang ako at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. napatigil din sa pag iingay ang buong canteen at nakuha namin ang atensyon nila.

"kilala mo ba kung sino ang binabangga mo?" marahan akong napatango. Parang gusto ko nalang mawala dito na parang bula. Natatakot ako sa susunod na itsura pagkatapos nito.

"sino ka?" naku naman kurt!! Bakit ka pa sumabat?? Natatakot na nga ako dito eh.

"ikaw,SINO KA?? Boyfriend ka ba nito?" napatingin ako kay kurt at nakangisi lang siya. Kilala ba niya kung sino ang kaharap namin? Gusto ko pa kayang mabuhay pagkatapos nito. Ano bang ginagawa niya?

"ano naman kung oo? May magagawa ka ba? Tsaka ampanget mo kung papatulan mo pa siya diba?" nakaamba na ng suntok si Mr. Gangster at naghihintay nalang ako ng pagbagsak ni kurt pero iba ang nangyari, si Mr. gangster ang bumagsak. Tulala pa ako at hindi ako nakagalaw hanggang sa may humila nalang sa kamay ko. tumakbo kami hanggang sa makalabas kami ng campus. Sumakay kami sa motor niya at pinatakbo niya.

Alam niyo yung feeling na, para niya akong nililigtas mula sa tore. Im like a princess save by my prince. Kung siya kaya ang prince ko, will we live happily ever after?

CHAPTER 7- SECRET ADMIRER

MEI's POV

25

Ilang buwan na simula ng nagtransfer si kurt sa school namin. Marami na rin ang nagbago. Simulan natin sa kanya. Isa na ata siya sa campus heartrob at i swear marami ang nagkakagusto sa kanya. I also started receiving gifts sa locker ko, minsan naman nasa table ko pagpasok ko ng room. I still dont have idea kung sino. And si Mr. Gangster, hindi na namin siya nakakasalubong pero kapag ako lang mag-isa i often saw him watching at me.

Si kurt parin ang partner ko sa zoology class namin at lalo pa kaming naging close. Minsan nagkakaasaran at naging close kaming apat ni JG at Yvonne. Speaking off, nagbalik ang dating closeness ng dalawa pero parang may kakaiba eh. Something in between them.

"hoy!! Meyen!! Tulalers ka na naman!!" ganito si kurt sa akin, bigla biglang susulpot at kukurutin ang pisngi ko. Meyen parin ang tawag. Palagi kong kinokorek pero in the end yun parin ang tawag niya sa akin.

"masakit!! Akala mo ba!!!" tinabig ko ang kamay niya sa pisngi ko. masakit kaya!! One time nga, namasa ang pisngi ko sa sobrang panggigigil niya. hindi niya mahawakan ng ilang araw kaya ilong ko ang pinuntirya. Nakakainis!! Naiinis ako kasi, hindi parin matanggal ang kuryente sa tuwing hinahawakan niya ako.

"hahhahahaha... hindi. Tsaka ikaw naman ang nasasaktan hindi ako eh." I just glared at him. Sa tuwing siya ang kasama ko, nagiging monster ako at napapasigaw ako palagi. But, despite that i still enjoy his company.

"tara, kain tayo ng kikiam." I just suddenly blurted out. Simula ng pinakain niya ako ng mga yun, favorite ko na sila. One time nga pinakain niya ako ng ano ba tawag niya dun?? Iwas iwas?? Basta yung para siyang bituka na tinuhog sa barbecue stick. Grabeh!! Ang sarap!! Kakaiba talaga tong si kurt. Andaming alam na masasarap na pagkain.

"kikiam na naman?? Basta ikaw manlilibre ha. Ubos allowance ko sayo eh." Nagreklamo pa!! Sige na nga basta makakain lang ako nun.

"yey!!! Tara wag na tayo pumasok sa last class natin." At dahil sa kakasama ko sa kanya, natuto narin ako magskip ng class. Noong una, syempre natakot ako kasi baka malaman ni yeye but luckily, si nai nai ang nakaalam. Instead na pagalitan ako, pumunta pa siya sa school para kausapin ang dean na wag nang iparating kay yeye ang ginawa ko. alam ko mali ang ginawa namin, pero sabi nga ni nai nai, it's part of growing u. Minsan lang naman ako magskip ng class eh. Masara palang gawin ang bawal.

"you're going to ditch class mei mei??" i turned around and i saw Yvonne standing behind me. Gulat na gulat siya sa narinig. Sa aming tatlo, im like the good girl. Pinipigilan ko kasi sila dati whenever they ditch classes.

"yup!! Tara!! Sama kayo. Please kain tayo ng orlog, tas kikiam, tas iwas iwas." I asked her hopefully. Tumango naman siya at naexcite ako kasi mas magiging masaya ang food trip namin.

26

***

After our second to the last subject, pumunta na ako kaagad sa locker ko. i planned to put my things in there pero nagulat ako nung may rose na nakadikit sa pinto ng locker ko. there is also a note in there. Ganito palagi ang senario. I tried to figure out kung kanino galing, but it's no use. Nakakakilig ngang isipin. Sino kaya siya at bakit pamystery effect pa siya?

"oy!! Bessy!! Let's go na!!" yvonne clinged her arms to mine. Akala ko hindi niya mapapansin ang hawak hawak ko pero bago ko pa maintago, naguha na niya ang papel at rose.

"uy!! SA?? Wwaaahhhh!!! Who's the guy??" i just shrugged my shoulder. Wala akong pakialam kung sino ang lalaki, kasi kahit naman alamin ko as if magiging boyfriend ko siya diba? Luminga linga kami sa paligid at hindi ko ineexpect kung sino ang makikita ko. it's Patrick. Yung Mr. Gangster and ang mas weird pa ay nagwave siya sa amin at ngumiti.

"uy!! Grabeh!!! Si Patrick Chin??!! Huwaaahhh!! Pwede na. Para kang may knight and shining armor palagi." Napatingin ako ulit sa papel.

Please take care everyday

A simple message yet, it made me a different kind of chill. Masaya ako dahil nararamdaman kong may nag-aalala para sa akin. May nagmamahal sa akin bukod sa mga magulang ko.

Kinabukasan, i also recieved a letter. But this time, nasa table ko naman siya sa room. Classmate ko si Yvonne sa subject na ito.

"ano ba yan, bessy wala namang thrill ang secret admirer mo. Sana naman diba, KUNG NANDITO SIYA, magbigay naman siya ng clue kung sino siya." Kakaunti palang ang tao sa loob ng classroom. Isa sa kanila ang posibleng secret admirer ko?? aish!!! Ayoko ngang mag-assume, baka masaktan lang ako sa huli.

"ano yan?" para na namang kabuteng sumusulpot itong si Kurt. He grabbed the paper from my hand at binasa. Isa lang ang dasal ng isip ko, sana magselos ka.

WHAT!!!! BAKIT GANUN ANG INIISIP KO?? SINO BA AKO PARA MAGSELOS SIYA?? ANG GULO!!! Naiinis ako na ewan.

27

"naks, meyen!! May secret admirer ka!! Good for you. Pero sino ba yan? Ang torpe naman." He's right. This guy is sheepish.

YVONNE's POV

Im soooo kinikilig sa lovelife ni bessy ko. May secret admirer siya. Ako din sana!! Well, kung ako ang tatanungin, may idea ako kung sino ang secret admirer niya.

Una!!! Ay si Mr. gangster na si Patrick Chin. Gwapo kaya si Patrick. Ang cool ng gangster image niya. imbes na matakot ka sa kanya, magkakacrush ka pa sa kanya. May mga sabi-sabi na kaya daw hindi siya nagkakagirlfriend dahil may babae daw siyang pinopormahan. Well, i was expecting na si bessy yun. Bagay naman sila eh. Pag nagkataon, magiging princess of the gangster si bessy!! O.O WHY NOT!!!

Pangalawa!!! Si bestfriend JG. Ano sabi niyo?? Nagseselos ako?? Ako bakit naman?? ANO KO BA SIYA??!! Psh!! Well anyways, ayun nga. crush kasi ni JG si Mei. Alam ko yun kasi ako ang sinasabihan niya dati na may gusto siya kay mei. Natatakot lang daw siya sa lolo ni mei. Kahit naman ako takot dun eh. Di naman kaya siya? Ang haba ng hair ni bessy!!!

At pangatlo, si Kurt. Yes oh yes, si papa kurt at wala nang iba. Palagi silang magkasama, at nakikita ko sa mga mata niya ang lihim na paghanga sa aking matalik na kaibigan. At alam niyo ba kapag nakikita ko silang nag-aasaran or nagkakaharutan, i can see a love aura between them. Pero, parang nag fifty-fifty ang hinala ko dahil tumawa lang siya nung nakita niya ang letter ng secret admirer ni bessy.

"huy!! Anong iniisip mo diyan?" bigla akong tinapik ni JG sa balikat ko. bakit ganun?? Bakit ambilis ng tibok ng puso ko kapag nakikita ko siya or kapag malapit siya sa akin? Simula nung nagkiss kami sa lips na according to him a kiss lang bilang kapatid, naramdaman ko na ito. Dati pa ito pero hindi naman ganito kalakas. How i wish hindi niya naririnig.

"walaaaaa.... si mei mei eh may secret admirer." I placed my chin on my two palms. Napapaisip kasi ako kung sino talaga eh.

"talaga?? eh sino naman?" naramdaman ko ang pagsandal niya sa akin. Tingin niya sa akin sofa?

"i don't know. Baka ikaw." I told him seriously. Nagulat siguro siya dahil bigla siyang napatayo sa pwesto niya.

28

"hahahahahaha... are you freaking serious?!!" lumipat siya sa harapan ko at nilapit ang mukha niya sa mukha ko.

"oo, eh diba crush mo siya dati." i looked directly in his eyes. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. i just ignored it at hinihintay ang sagot niya.

"yeah. Crush ko nga siya. As in like lang. Akala ko nga noon inlove na ako sa kanya eh. Pero, iba pala kapag mahal na. Iba na ang sinisigaw nito." He pointed to his chest. Biglang tumigil ang pagtibok ng puso ko na para bang gusto kong ngumiti at magtititili.

"so, may mahal ka?? Sino??" i leaned closer to him pero pinitik niya ang noo ko.

"secret. It's for you to know and for me to keep." HUWAAAHHH!!! WHO'S THE GIRL??

PARANG NAGSESELOS AKO??

Ha???!!! Hindi din.... aish!!! Ang gulo naman kapag may crush ka oh!!

CHAPTER 8- DETECTIVE

YVONNE's POV

Ako ay hindi papayag na hindi malaman kung sino ang secret admirer ni Mei Mei. Hindi nga ako nakatulog kagabi kakaisip kung sino yun kaya eto puyat ako.

"ate, ampangit ng itsura mo." I was driving my car to school at wala talaga ako sa ulirat. Ang sarap ihulog ni sunny sa kotse. Sabihan daw ba akong pangit?!

"ako pangit?! Kung pangit ako ano tingin mo sa sarili mo?" i rolled my eyes at diniretso ang tingin sa daan. Ganyan talaga kami ng kapatid ko. away bati, pero pagdating sa mga problems takbuhan namin ang isa't isa. Lalo naman sa mga crushes may mabanggit lang kaming pangalan ng lalaki nagwawala na si daddy. Kasi bakit puro babae anak nila? Ang hirap kaya.

"atleast ako, crush ako ng crush ko. eh ikaw, hindi ka nga ata mapansin ni kuya JG eh." Parang tumusok at tumagos sa puso ko ang sinabi ng kapatid ko. ewan ko ba, parang may kung anong tumusok eh. Ang sakit sa dibdib.

29

"shut up!! Hindi ko na crush yun noh. oh baba na. Mag-iingat ka ha at hintayin mo ako mamaya pag-uwi." Ganito ang set up namin every Monday Tuesday and Friday. Ako ang naghahatid sundo sa kanya kasi hapon na ang uwi ko pero ang remaining days, sabay na sila ni JM umuwi. Nakakatuwa nga silang tignan kasi close na close sila. Parang kami ni bessy lang.

"sus!! Denial ka pa ate. Sige bye bye!!" kinuha na niya ang mga gamit niya at bumaba na ng sasakyan. Hihintayin ko pa siyang pumasok sa gate bago ako umalis. Papaandarin ko na sana ang kotse ng may kumatok sa bintana ko. muntikan ko nang mapindot ang busina dahil sa gulat. Binaba ko ang salamin at kumaway siya sa akin.

"good morning yvonne." Tae naman!! Eto na naman ang puso ko. bakit ganun parang may pinupukpok tapos pabilis ng pabilis? Para ngang sasabog na ang dibdib ko eh.

"go-good morning." I tried to smile para maitago ang nararamdaman ko. ang hirap naman ideny sa sarili mo na hindi mo siya crush. Alam niyo nararamdaman ko ngayon? Parang gusto ko magtatatalon sa sobrang tuwa.

"see you sa school. At isa pa, wag mo ngang iisipin na secret admirer ako ni mei. Dahil ako na ang nagsasabi na hindi. Ok?" he patted my head bago umalis at nagsimulang maglakad. Nilalakad lang niya ang school dahil malapit lang naman ito sa bahay nila.

"JOSH GABRIEL RAMIREZ!!!" nilabas ko ang ulo ko and i waved to him. Tumigil siya sa paglalakad at lumingon sa akin.

"lika na sumabay ka na sa akin." Sigaw ko ulit. in no time, tumakbo siya papunta sa akin at sumakay sa passenger seat. Tahimik ang biyahe namin and in no time nasa school na kami.

"salamat jewel." I rolled my eyes and crossed my arms. Ayoko na tinatawag akong jewel. Si mommy lang ang tumatawag sa akin sa pangalan na iyon at siya. Kapag nang-aasar siya. Minsan nga ang nickname ko nung bata pa ako eh. My mom used to call me little princess.

"stop it, gabby!!" i stick out my tongue at nanlaki ang mata niya sa sinabi ko. yan ang tawag sa kanya dati nung bata kami. Parang pangbabae lang diba? And worse, nung bata siya ang hilig ni tita autumn na damitan siya na panggirl. Nanaginip daw siya kasi dati na babae ang anak niya, kaya ayun nafrustrate at si JG ang napagdiskitahan. If im not mistaken mga three or four years old kami nun. Kapag nandito si tito winter, todo tago siya ng mga girl things ni JG. I really missed those days.

"gabby pala ha?!! Halika dito." Nagulat ako dahil bigla niya akong hinapit sa bewang at kiniliti. He really knows my weaknesses.i tried to defend myself pero hindi ko maabot ang tuhod niya eh.

30

"hahahahaha...ta....ahahahahahah...tama na....hahahahaha...gabriel.... hahahahaha...hindi na...ahahahahaha...." hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa kanya.

"wow!! Ang sweet niyo naman." Tumigil si JG sa pagkikiliti sa akin at napatingin kami sa nagsalita. OH MY GOSH!!! RIGHT INFRONT OF ME IS SI CRUSHY!! HUWAAHH!! Naramdaman ko ang tibok ng puso ko at pakiramdam ko naging heart shape ang mga mata ko.

"hi kurt!!" nagpacute ako sa harap niya. ang gwapo gwapo talaga niya, nakakalaglag pan....panga.

"hello. Lika na sabay na tayo sa class?" i would love too!!! Waaahhh!! Me is malandi. Me is kinikilig. Me is... huwaaahhh!!!

"sige tara." Para akong lumulutang sa ere at lumapit sa kanya. Sinabayan ko siya sa paglalakad at nung medyo malayo layo na kami, i just heard JG whispered or say something.

JG's POV

"psh. Istorbo!" nakakainis!! Nakakainis talaga yang kurt nayan. Simula ng dumating siya dito, nabawasan ang members ng fans club ko, PERO wala akong pakialam dun. My concern is palagi nalang siya ang bukambibig ni yvonne. OO NAGSESELOS AKO, kasi.... kasi.... kasi BEST FRIEND KO SIYA. Oo tama, bestfriend ko siya. Kasi syempre baka mahook siya sa kurt nayan mawalan pa ako ng bestfriend.

Naglakad lakad ako dahil wala naman talaga akong klase. Mamayang 10 pa. Sinabayan ko lang talaga si JM para magkita kami ni Yvonne. Wala lang... AISH!!! Mga itsura niyo!! Walang nakakatuwa noh!! tsaka, gusto ko lang maibalik ang dati naming samahan at isa pa, iba naman ang gusto niya eh.

YVONNE's POV

Ngayon ko na ba siya tatanungin? Eh kasi, feeling ko si JG yung Secret admirer eh, kaso dinedeny lang niya. aish!! Kaso, nahihiya ako eh. Baka masaktan ako kapag sumagot siya. Baka magpakamatay ako. OUCH LANG YUN!!! >.<

"ano iniisip mo?" i came back to reality dahil sa boses niya. tumigil kami sa paglalakad at nakipagtitigan. Ang gwapo talaga niya, ang gentleman, ang bait, ang hot.. ang... haaaaayyysss siya ang man of my dreams ko.

"wala si JG kasi eh." Teka, bakit si JG ang reason ko? bakit ko naman iisipin yung lalaking yun?

"bakit kayo na ba?" grabeh!! Nagseselos ba siya?? Huwahhh!! Teka teka... ehem ehem... game game.... please... wag ka magselos kurt maylabs... teka luma na yun nagamit na yun ni mommy eh.. kurt darling ko... ayan, orig!!

31

"hindi noh!! bestfriend ko lang siya as in BFF. Imposibleng maging kami noh. as in big NO NO. Di kami bagay nun noh. yung lalaking yun? Psh!!! Tulo laway kapag natutulog, tapos kapag kinikiliti kung makatawa, grabeh.. kadiri kaya. Tapos..."

"woah!!! Tinatanong ko lang kung kayo. It's just answerable, by yes or no. Tsk tsk tsk... napaghahalataan ka talaga." napailing iling pa siya habang tumatawa ng mahina.

"eh HINDI KO NAMAN SIYA MAHAL EH!!!!" nakakainis tong si Kurt. Hindi ko nga kasi siya love eh.. CRUSH KO LANG SIYA EH!!

"hahahaha.... hey, ang tinatanong ko kung kayo. Hindi ko tinatanong kung mahal mo siya. Haaayyy!! Bahala ka nga diyan, nakakamatay kaya ang pagdedeny." Aahhh!! Naiinis ako!! Naiinis ako... ang gwapo niya kapag tumatawa.

"sabi mo y an ha... NAKAMAMATAY ANG PAGDEDENY. Alam mo ba may secret admirer si mei?" tumigil siya sa pagtawa at parang namutla. Waaahhh!! So siya?? ARAY!! OUCH!! IT HURTS... MAGPAPAKAEMO NA AKO... MAGPAPAKAMATAY NA AKO.. ASAN ANG PINAKAMALAPIT NA BRIDGE PARA TUMALON?? Teka papangit ako kapag nagpakamatay ako sa pagtalon. Lalasunin ko nalang sarili ko. aish!! Mamaya ko na iisipin ang pagpapakamatay, kailangan ko munang malaman kung sino ang lovelife ni bestfriend.

"bessy!!!" kumaway sa di kalayuan si Mei Mei. Gusto kong tawanan si Kurt kasi lalo siyang namutla.

"bessy!!" lumapit ako sa kanya at bumulong.

"may crush ako" tumingin ako kay Kurt na parang siya ang pinag-uusapan namin. Nakita kong nag-iwas ng tingin si kurt. Ang cute niya kapag nahihiya!!

"OMG!! Talaga sino?" i smirked and looked at Kurt.

"si...." biglang tinakpan ni Kurt ang bibig ko. ang bango ng kamay niya. ang kamay niya na malambot. Pwedeng ikiss?? Huwaahh!! Ang tigas pa ng dibdib niya, feel na feel ko sa batok ko... HEAVEN ANG PAKIRAMDAM. Yakapin mo pa ako kurt darling ko....

"hahahha.. tara na yvonne. Malelate na tayo sa class natin." Nagtataka naman ang mukha ni Mei. We waved her goodbye saka humarap si Kurt sa akin.

"anong sinabi mo?!" nanlalaki ang mga mata niya sa akin. CUTE!!! Hahahahaha... ang cute cute mo talaga.

"secret!! May dapat ba akong sabihin sa kanya? Ok, let's go back sa ating topic kanina." I smiled at him. AYOKONG MASAKTAN. GAGAWA MUNA MUNA AKO NG LAST WILL KO BAGO PAPAKAMATAY.

32

"ikaw ba ang secret admirer ni best?" iniwas niya ang tingin niya sa akin.

*rrrrrrriiiiiiiiiinnnnngggggggg*

Kainis!! Hindi pa nga sumasagot si Kurt eh... hindi totoo ang saved by the bell =_____=

CHAPTER 9- CONFESSIONS

YVONNE's POV

Natapos nalang ang klase namin ni kurt na hindi ko nacoconfirm kung siya ba o hindi ang secret admirer ni bessy. Eh pano ba naman, kapag tatanungin ko siya, it's either lalayo siya sa akin or sasagutin niya ako ng mandarin. Aba!! Kahinaan ko kaya ang mandarin. Kainis siya. Nung nagbell naman bigla nalang nawala sa room. I tried to search for him pero useless. May ninja sigurong dugo yun.

Kaya, eto ako ngayon papunta sa next class ko with mei. Nakakadisappoint, na nakakainis.. arghhh!!!

"yvonne, ok ka lang?" nasa tapat na pala kami ng classroom ni mei. Napansin ko na hindi ko pala dala ang book ko.

"yeah, im fine. Teka may kukunin lang ako sa locker ko. una ka na sa loob." I didn't wait for her answer dahil tumakbo na ako pababa sa first floor dahil nandun ang locker ko.. GAWD!!! Sa susunod, ipapalipat ko na locker ko. KAPAGOD!!

Few inches from my locker ay locker ni Mei. Pagkasara ko ng locker ko ay parang nakita ko si Patrick na may hawak na rose. Para nga siyang nagdadalawang isip na idikit ang rose sa locker ni bessy eh. Waaahhh!! So,teka siya ang SECRET ADMIRER??!!

I did not waste my time dahil nilapitan ko siya kaagad.

"hey!!" i tap his shoulder at naramdaman ko ang pagkagulat niya.

"ay &*^@%#(!@)@&# ano ba?!" sungit talaga nito. Gangster na gangster. Syadong censored ang mga pinagsasasabi.

33

"so, ikaw pala ang Secret admirer ni Mei ha. Wait till-hmmmmmmpppppp" sinandal niya ako sa locker at tinakpan ang bibig ko.

"shut your f*cking mouth. Pwede ba wag ka maingay kundi malilintikan ka sa akin." Halatang tensed siya dahil nanginginig pa ang mga kamay niya na nakatakip sa bibig ko. hinawakan ko yun at unti unting binaba.

"hehe.. easy lang po Mr. Gangster. Tutulungan naman kita na mapalapit kay Mei eh." Nag iwas siya ng tingin pero, hinawakan ko ang pisngi niya at hinarap sa akin.

"tutulungan kita, sa ayaw at gusto mo."

JG's POV

BORING....

Ang boring kapag wala ka nang class. Ayoko pa umuwi kasi kapag umuwi na ako, hindi ko na masasabayan umuwi si Yvonne. HEY!! Gusto ko lang sumakay sa kotse niya. si daddy kasi ayaw ako bilhan eh.

I accidentally dropped by the locker at may nakita ako. Kinusot ko pa nga ang mata ko kasi parang namamalikmata ako eh. SI YVONNE BA YUN AT... teka, SI PATRICK CHIN BA YUN?? AND ARE THEY KISSING?!

Si yvonne, may.... may ..... may humalik nang ibang lalaki sa... *Gulp* lips niya?! noooo!!!!

Hahakbang na sana ako papunta sa kanila nang bigla silang naghiwalay at mukhang masaya pa si yvonne. Pero, bakit ganun? Diba kapag nagmemake out, magulo ang buhok? Halaaa!!! Ambilis naman mag-ayos

34

ni Yvonne. Arrrggghhh!!! Kakausapin ko nga yan patrick nayan!! Pero, teka!! Takot akong mabugbog, baka si daddy ang bumugbog sa akin.

Aish!!! Bahala na nga!!

YVONNE's POV

Nakabalik na ako ng classroom at buti nalang wala pa ang prof. Tumabi ako kay mei na parang anlapad lapad ng ngiti sa mukha. I gave her a look at nung papaupo na sana ako sa upuan beside her, nung napansin ko ang papel. Pinulot ko ito kasi akala ko kay mei, but i was wrong. IT WAS ADDRESSED TO ME.

Teka teka.... ehemm ehemm... kailangan may poise pagtili ko sa POV ko... wait wait... game... 1...2...3.. KYAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!! Me is may Secret admirer!!! Me is maganda!!! Halaaaa!! Kanino kaya galing ito?? Kay taecyeon? Kay nickhun?? O kay wooyoung?? Halaaaa!! Bakit puro 2pm yun?!! Baka makalas sila dahil sa akin.... ahahahah.. ok O.A imagination ko.

Binuksan ko ang papel. Actually, para siyang greeting card. Pero, imbes na matuwa ako parang ansarap ibato pabalik sa nagbigay?! Alam niyo kung ano nakalagay?!

Sa front page, nakalagay yvonne... pagdating sa second page.. ang pangit pangit pangit pangit mo. Ikaw na ang pinakapangit na babae sa buong mundo. Ang clumsy mo kumilos,isip bata ka at parang hindi ka isang dalaga..at kahit anong gawin mo, ikaw ang pinakahuling babaeng magugustuhan ko.

Oh diba sino ba naman hindi maiinis?! Makikita niya hahanapin ko siya. Padabog akong naupo sa upuan ko and i feel like crying. Alam ko, hindi ako kasing dalaga kumilos ni Mei, hindi rin ako masyadong palaayos, pero para pagtripan ako ng ganun, nakakasama ng loob.

"patingin ako." Tinago ko ang papel na lukot lukot na. Ewan ko ba, kahit na ansarap itapon para bang gusto kong itago? Kasi, ito ang unang letter na natanggap ko from an anonymous guy. Ewan!! Arrrgghhh!!! Ahh basta kahit anong sabihin niya, hinding hindi ako magbabago.

MEI's POV

Napansin ko ang pananahimik ni yvonne simula nung nabasa niya yung letter. I could feel that she is really disappointed. Natamik na siya hanggang sa ako naman ang nabwusit.

35

"anong ginagawa mo dito?" ewan ko ba, may sakit ata talaga to minsan mambwusit sa akin. Noong nakaraan, inasar lang naman ako ng inasar ng kung ano ano. Tapos, kanina nung nakasalubong ko siya, kinurot ng kinurot ang pisngi ko. you know how i hate pinching my face.

"init ng ulo mo. Di ba pwedeng makiseat in dito?" i raised my eyebrow. Nakakainis!! Im sure may binabalak na naman siyang masama.

"alis nga diyan. Tabi kami ni precious yvonne ko." ANO??!! ULIT??!! PRECIOUS YVONNE?! KELAN PA?? Parang biglang nanghina ang tuhod ko. ang sakit sakit sa dibdib. Ang hirap lumunok, ang hirap kumilos. Ni hindi ko nga alam kung paano ako nakalipat ng upuan eh.

I can't even concentrate with my lessons dahil hindi mawala ang focus ko sa lesson. Bakit ganun? Bakit ang sakit sakit? It's not just an ordinary pain kapag nasusugatan ka. Parang tagus tagusan sa loob eh. Arrghhh!!!

"salamat kurt. Gumaan ang loob ko. see you later." Hindi ko maintindihan ang sarili ko. bakit ako nagagalit sa kanilang dalawa? Bakit ganito?! I should not be feeling this!! Arrggghhh!!! I hate it!!

"Mei, ang jolly talaga ni kurt kausap. Gumaan pakiramdam ko sakanya. Sige have to go. May class pa ako eh." She waved me goodbye at patalikod na sana ako nung bigla siyang sumigaw.

"KILALA KO NA ANG SECRET ADMIRER MO!!"

Sasagot pa sana ako nung biglang nagring ang cellphone ko.

Papa calling...

I answered my phone at sinabi nila na may fine dining daw kami sa isang restaurant. I guess, i have to dropped by the mall para mamili ng gagamitin ko.

36

Exactly 7 o'clock nung dumating ako sa restaurant na sinasabi nila. It was a chinese restaurant and the four of them are seating in a circle table for 10 persons. OO apat silang naghihintay sa akin. Si papa, si mama, si yeye at si nai nai. I release a deep breathe before approaching them.

“Wǎnshàng hǎo (good evening)” i bowed to them then naupo na ako sa pagitan ni mama at papa. I saw that they are only drinking tea. Kapag ganito na wala pang food, ibig sabihin may hinihintay pa kaming iba.

“Hái yǒu shuí zài děngdài wǒmen qǐng? (sino pa po ang hinihintay natin?)” i asked them with a smile on my face.

“Nǐ de wèihūnfū (your fiance)”

MY WHAT?! SHOOT!! Muntik ko nang maibuga ang tea ko.... waahhh!!! Noooo!!!!

CHAPTER 10- FEELINGS

MEI’s POV

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko nung narinig ko kung sino ang kikitain namin. Nakailang baso narin ako ng tubig dahil sa sobrang kaba. I’m more of naiinis. Naiinis ako dahil sa pagkatao ko. i can’t even decide for myself. Oh well, ito ang kapalaran ko, pero sana masabi ko muna ang feelings ko sa kanya before it’s too late.

“Yǒu tāmen (there they are)” i froze in my place when i saw who is approaching. Parang tumigil tibok ng puso ko at ang sarap kusutin paulit ulit ang mata ko kasi hindi ako makapaniwala kung sino ba ang lalaking nasa harap ko.

“Wǎnshàng hǎo (good evening)” he bowede before us with my mouth still hanging in disbelief. Whe our eyes met, wala akong makitang pagkagulat dito, instead he smiled at me.

"good evening mr. and mrs. Chin. By the way ito nga pala ang anak ko Mei Lien Wang." Tumayo ako sa kinauupuan ko at nagbow din sa kanila. Lumapit siya sa akin at nakatitig lang ako sa kanya. He is not the

37

usual patrick chin na nakikita ko sa school. Ang patrick na kaharap ko ngayon, napakakagalang galang. He is wearing a red polo and a black pants suited with his chinito eyes a good pair of eyebrows and a well shaped nose tracing down to his red lips. Ngayon ko lang narealize kung gaano siya ka gwapo.

"nice to finally meet you Ms. Wang." Ngumiti siya sa akin at napansin ko ang dimple niya sa kanang pisngi. BAKIT PARANG HINDI SIYA SI PATRICK CHIN?!

We silently eat our dinner pero, hindi ko malunok ng mabuti ang pagkain. I can see na maayos at masaya ang pamilya ko at pamilya niya. i looked at him at parang wala siyang pakialam sa mundo. Gusto ko siyang tanungin, kausapin pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula.

"Patirck, hindi ba magkaklase kayo ni Mei?" filipno ang mommy ni patrick. Yun ang pagkakarinig ko. i just smiled at her dahil mukha naman siyang mabait.

"actually po, schoolmate lang po kami. Nagkakasalubong po kami sa corridors but never po kaming nagkaroon ng chance para magkausap kami." He smiled to me once again at nakita ko na naman ang dimple niya sa pisngi. Napayuko nalang ako dahil hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya. parang may gustong sabihin sa akin na hindi ko kayang tanggapin.

"really? That's good. Atleast may magbabantay na kay Mei ngayon, right mr. wang?" his dad asked my yeye na ngumiti lang sa kanya at tumingin sa akin. He looked at me na parang may ibig siyang ipahiwatig.

After our dinner, niyaya ak ni patrick na mamasyal daw muna. I did not say no to his invitation kaya dinala niya ako sa park. Naupo kami sa may swing and no one dared to speak. I can feel awkwardness towards each other. This is not the usual us. Kapag nakikita ko siya sa school, i disgust him dahil sa personality niya na gangster at siya never siyang ngumiti sa akin katulad ng pagngiti niya sa akin kanina. AAAAAAHHHH!! NABABALIW AKOOO!!!

"mei"

38

I almost jumped in my place nung magsalita siya. Napatingin ako sa kanya at nakita ko na nakatingala lang siya sa langit at tinitignan ang buwan. Para bang ang inosente ng mukha niya. kung wala akong gusto malamang nagkacrush na ako sa kanya.

"alam mo ba, matagal na kitang gusto." Napahinto ako sa paghinga dahil sa sinabi niya. nakangiti siya habang nakatingala bago tumingin sa mga mata ko. our eyes met and the light of the moon gave me enough light to see his angelic face. Parang tumigil ang tibok ng puso ko sa narinig ko. parang gusto kong tumalon at magtititili pero, may ibang pumasok na mukha sa isip ko.

"a-ako?? Ahahahahahha.. bakit naman ako? Kasi fiance mo ako ganun?" ngumiti ulit siya at umiling.

"no, because your one of a kind. Napakainosente mo na hindi mo alam na isa ka sa kinaiinggitan ng mga babae sa campus at pinagpapantasyahan ng halos lahat ng lalaki, i wish you can give me a chance." Nawala ang ngiti sa labi ko. bakit ganun, siguro kahit sinong babae kapag sinabihan ng isang gwapong nilalang ng mga bagay na ito,kikiligin, pero ako siya ang nasa isip ko. ganun ko na ba siya kagusto?

YVONNE's POV

So, hindi na ba kailangan ni patrick ng tulong ko? mukhang close na sila ni bessy eh at nakakakilig silang tignan. Aiyieee!! Umamin na kaya siya kay bessy na siya secret admirer nito?

"haayyy.. ang swerte ni Mei, ang gwapo ng secret admirer. Ang sweet pa." Napasandal tuloy ako sa katabi ko na no other than kurt. Napalingon ako sa kanya at kitang kita ko ang itim na aura na bumabalot sa buong pagkatao niya. para bang papatay siya ng tao? Iiiiihhh!! Creepy!!

"SECRET ADMIRER NI MEI?!" parang nagulat pa siya sa tanong ko. i absent mindedly nod.

*BOOG*

Natahimik muong canteen dahil sa pagsalampak ng kamay niya sa mesa. I saw him clenching his fist na namumuti na dahil sa galit, tell me what's wrong? O. M. G!!! Di kaya.. di kayaaa... NAGPAPANGGAP LANG SI PATRICK?! Teka naguguluhan ako

39

Hinabol ko si kurt na papalabas na ng cafeteria. Hinablot ko ang braso niya at nakita ko na nangingilid ang luha sa mga mata niya. hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko. di ba dapat nasasaktan ako kasi nakikita kong nasasaktan ang taong mahal ko at magalit ako kay mei, pero bakit ganun parang gusto ko pa silang tulungang dalawa?

"Kurt, ano ba talagang problema?" iniwas niya ang tingin niya sa akin at marahang umiling. Para namang babae to si kurt iyakin masyado. Tumalikod siya sa akin at naglakad na ulit. hinabol ko siya at hinarang ko ang dadaanan niya.

"kurt, alam ko may problema bakit hindi mo sabihin sa akin? Tutulungan kita magkaibigan tayo tandaan mo yan." Nabigla ako nung sinandal niya ang ulo niya sa balikat ko. kahit walang tunog, ramdam ko ang pag-iyak niya dahil sa mga patak ng luha sa damit ko. i pat his head at pilit na pinakalma siya.

Nung kumalma na si kurt, pumunta kami sa last floor ng building. This serves as an auditorium kaya bihira lang ang tao. Tahimik lang kaming dalawa at nakatitig sa mineral water na binili namin.

"bakit ganun yvonne, ang sakit?" nagsimula siyang magsalita at hindi ko maintindihan kung ano ang mga sinasabi niya. si mei ba ang tinutukoy niya?

"kurt, hindi kita maintindihan." He smiled painfully at tumingin sa akin.

"alam ko, hindi ako mayaman tulad ni patrick, hindi rin ako gwapo pero hindi pa ba sapat ang mga ginagawa ko para mapansin niya ako?" nakita ko na naman ang nagbabadyang mga luha sa mata niya. nilapitan ko siya at niyakap.

"shhh.. tama na. Bakit kasi hindi mo sabihin sa kanya ang nararamdaman mo? Bakit kailangan mo itago? Malay mo pareho pala kayo ng feelings sa isa't isa. Hindi porket may kausap na iba eh mas gusto na niya yun. Scholar ka kurt, wag kang tanga." I told him the last sentence in a sarcastic tone. Tumingin siya sa akin at bahagyang nangiti.

"pano kung hindi? Eh di nasaktan lang ako." Umiling ako. Hinawakan ko ang pisngi niya at hinarap sa akin.

"bakit porket nasaktan ka ba titigil ka na bang magmahal? Ang pagmamahal, para ka lang may paltos sa paa. Kung patuloy mong iindahin ang sakit sa tingin mo makakapaglakad ka? Kasama sa pagmamahal ang sakit. Paano mo malalaman na nagmamahal ka kung hindi ka nasasaktan?" he hugged me tight at naramdaman ko na naman ang pagpatak ng luha. Halaaaa!! Ke lalaking tao, umiiyak?! Pero, sabi nga nila mas masarap daw kapag umiiyak ang lalaki dahil sa isang babae dahil doon mo lang mapapatunayan na mahal niya talaga ang babae.

40

"pero, teka, ikaw ba ang secret admirer ni mei?" tumango siya. Nakakatuwa naman!! Huwaaahh!! But then again,naalala ko bigla ang scene namin ni patrick sa locker.

"kung ganun, bakit si patrick ang naglalagay ng roses sa locker ni mei?" this time, naging curious ang itsura niya.

"teka, teka. May roses sa locker ni mei? Sa upuan niya lang ako naglalagay ng letters. Natatandaan mo nung hiniram ko ang sched niya? yun ang reason." Nanlaki ang mata ko sa nalaman ko. DALAWA ANG SECRET ADMIRER NI BESSY?! EDI SYA NAAAA!!

MEI's POV

"bakit ba gangster ang image mo dito sa school?" nasa cafeteria kaming apat ni kurt at yvonne. Nagkukwentuhan kami ni patrick at hindi ko alam kung ano ang ginagawa ng dalawa.

"ahhh.. yun ba. Madami kasi akong natatanggap na death threats dahil sa negosyo ng family namin. Kaya, kailangan kong matuto ng konting martial arts, tapos napasama ako sa isang gang kaya ganun." He is back with his old self, pero sa panlabas lang yun. Nasa harap ko parin ang lalaking kausap ko kagabi.

"may isa pa akong confession mei." Tinignan ko siya at nag iwas siya ng tingin at hindi siya mapakali sa kinauupuan niya. kung saan saan siya tumitingin at ako naman hinuhuli ang tingin niya.

"a-im... a-ano.. a-im y-your se-secret admirer." Napatigil ako sa paghinga dahil sa narinig ko. actually, i was expecting kurt or JG pero hindi siya. Medyo nadisappoint ako sa nalaman ko. iba kasi ang gusto ko. sana siya nalang. Ngumiti ako ng pilit sa harap niya. this is mei. Ang nagkukunwaring masaya sa mga bagay na ipinagsisiksikan sa kanya.

*BOOG*

Napatigil kami sa pag-uusap ni Patrick dahil sa pagdadabog ni kurt. Nakatayo na siya at parang galit na galit siya. Ano bang pinag uusapan nila ni yvonne at ganyan ang reaction niya? ok naman sila kahapon diba? Lumabas siya sa cafeteria at sinundan siya ni yvonne. Napayuko ako sa kinauupuan ko. para kasing ang sakit sa dibdib na makitang iba ang gusto ng taong mahal mo. Nagagalit siya hindi dahil sa pinag-uusapan niyo kundi dahil may misunderstanding sila.

"Nǐ quèdìng, méi? (are you ok, mei?)” naramdaman ko ang marahang paghaplos sa kamay ko. kung kanina tahimik ang buong canteen dahil sa pagwawalk out ni kurt, ngayon naman napuno ng bulong bulungan at puro pangalan ko ang naririnig. Bakit ganun? Ako nalang ang palagi nilang nakikita?

41

“Wǒ hěn hǎo (im fine)” i gave him a smile at binawi ang kamay ko. gustong kumawala ng nararamdaman ko sa dibdib ko. gusto kong tumakbo papalayo sa kanya. Gusto kong magpakatotoo sa sarili ko. gusto ko tanggapin nila ako kung sino ako.

"hindi mo naman kailangang magpanggap eh. Kung mahal mo siya sabihin mo." Inangat ko ang tingin ko at nakangiti siya sa akin.

"Hindi ako manhid mei. Alam kong mahal mo siya. Nararamdaman ko yun. Bakit hindi mo sabihin sa kanila ang totoo? Bakit kailangan mong pilitin ang sarili mo na pakasalan ang lalaking hindi mo gusto?" hindi niya maiintindihan ang kalagayan ko kasi lalaki siya. Hindi niya mararanasan ang halos palayasin ka ng sarili mong kadugo kasi babae ka, kasi wala kang kwenta sa pamilya, na ang papel mo lang ay bigyan sila ng apo. Hindi niya mararamdaman yun.

"mahal ko siya pero alam kong hindi pwede. Bakit ko pa ipagpipilitan ang isang bagay na sa simula palang hindi na sa akin? Na alam ko naman sa huli babawiin din sa akin?" hinawakan niya ulit ang kamay ko at nagsalita.

"hindi mo pa nga sinusubukan, sumusuko ka na? Pano kung mahal ka rin niya? aayaw ka na?" tama siya. Kung mahal ko si kurt, dapat ipaglaban ko siya.

"MEI!!" napalingon ako sa likod ko at nakita ko si JG na pawis na pawis. Hinahabol pa niya hininga niya nung dumating sa table namin.

"si.... si yvonne?" tanong niya. ano bang problema nito?

"nasa roof deck ata. Ewan ko, magkasama sila ni... ni kurt." Parang wala akong lakas ng loob na sabihin ang pangalan niya. nanghihina ako. MAHIRAP TALAGA ANG ISANG RELASYONG PURO INSTINCTS ANG PINAPAIRAL.

CHAPTER 11- WHEN THE WORLD SAYS, I LOVE YOU

YVONNE's POV

Pababa na ako papuntang first floor para masimulan na namin ni kurt ang mga plano namin para kay Mei. Naeexcite na talaga ako.... ok, first kailangan ko munang magpacute kay tito spring para pahiramin niya ako nung air balloon ng company nila. Tapos, kakausapin ko yung friend ko sa student council para sa.. ayyy!! Basta naeexcite na akooo...

"YVONNE!!" lumingon ako sa pinanggalingan ng boses at saktong paglingon ko, may bumangga sa akin at natumba kami pareho sa sahig. Nasa taas ko siya at nakapikit ako. Hindi ko alam kung saan banda ang

42

masakit sa katawan ko, pinapakiramdaman ko muna. Unti unti kong minulat ang mga mata ko at halos mapasigaw ako, hindi dahil sa kung sino ang lalaki sa harap ko kundi dahil sa distansya namin sa isa't isa. JG is above me and our face, NO!! OUR LIPS IS JUST INCHES AWAY. Mauulit na naman ba ang kiss namin?!

"a-ayos ka lang?" tumayo siya at inalalayan niya akong tumayo. I could feel my face turn red nung naglapat ang mga kamay namin. Parang may kung ano na hindi ko maexplain. At bakit kailangang mautal?!

"ok lang. Bakit mo nga pala ako tinatawag?" bakit parang ang awkward awkward ng paligid. Nakakailang to the highest level. Tinignan ko siya para mawala ang pagkailang ko sa kanya pero siya naman ang nag-iwas ng tingin.

"ahhh.. a-ano, na-natanggap, i mean nakita m-mo ba y-yung letter ko sayo?" napatingin ako sa kanya. Letter? Anong klaseng letter? Parang unti unti pang nagloloading sa utak ko ang mga pinagsasasabi niya. hanggang sa may biglang pumasok sa isip ko.

"I-IKAW?!" kung kanina, medyo nakakailang ngayon parang gusto kong hambalusin na saksakin na ihulog ng paulit ulit sa building, pero wag baka ako ang isunod ni ninang.

"ahhh... o-oo. Hehehe.. sensya na ha hindi ko blah blah blah blah" hindi ko na pinakinggan ang mga pinagsasasabi niya dahil naghahalungkat ako sa bag ko. kahit na nanlalabo ang mga mata ko, pilit ko paring hinanap ang lukot lukot na papel na yun. Alam ko wala naman talagang kwenta ang laman nun pero, ewan ko ba parang may nagsasabi sa loob ko na itago yun. Siguro ito na yun, para isoli sa kanya.

"ITO BA?! AYAN LAMUNIN MO! ANG KAPAL NG MUKHA MONG SABIHAN AKO NG GANYAN. BATA PALANG TAYO JG ALAM KO WALANG PAG-ASA NA MAGKAGUSTO KA SA AKIN PERO, JAY NAMAN WAG MO NAMAN AKO PAGTRIPAN. ANG SAKIT EH." Ibinato ko sa kanya ang papel while leaving like an idiot. Buti nalang walang tao sa third floor dahil may usap usapan na may multo daw dito at isa pa puro office ng mga orgs ang nandito.

Dumiretso ako sa cr at wala akong pakialam kung nakasunod siya o hindi. Sinara ko ang pinto at nilock. May usap usapan na may nagpapakitang white lady sa cr na ito pero wala akong pakialam kasi naiiyak ako. Ewan ko kung anong nangyayari sa akin. ARRRRGGGHHH!! I HATE YOU JOSH GABRIEL RAMIREZ!!

43

MEI's POV

Sobrang weird ni yvonne. Kahapon lang umiiyak siya sa akin at hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya dahil puro hikbi ang naririnig ko tapos ngayon ang saya saya niya, but i can see through her eyes na malungkot siya.

"halika na dali!!" hila hila niya ako at niyaya pa akong magcut ng class namin. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin but then we stopped in the middle of the quadrangle. Tumayo lang kami doon at parang ewan si yvonne.

"dyan ka lang bessy ha. Wait ka lang diyan. Count ka ng 1 to 5 tapos tingin ka sa langit. ok?" i nod at her. weird. Ano bang meron? Tumingin ako sa langit pero wala naman akong nakita. Pagtingin ko sa tabi ko wala na si yvonne. Sisimulan ko na bang magbilang?

Ok, game.

"1" i shouted loudly, napatingin tuloy ang mga tao sa paligid ko kung anong meron, nakakahiya naman!

"2" medyo hininaan ko na at hinanap kung nasaan si yvonne. Nasa harap ko pala siya at nakangiti pa.

"BESSY! LAKASAN MO ANG BILANG, HINDI NIYA MARINIG!" niya, sinong niya? at ano ba talaga ang meron?

"3!" sinigaw ko ulit ang number at nakakita ako na nagbulungan ang mga tao sa paligid ko. Maybe they are also wondering kung anong meron. Ako din naman nagtataka eh.

"4!" bigla akong kinabahan na hindi ko maintindihan. Parang naeexcite ako na ewan,

44

"5!" pumikit ako at naghintay ng kung ano. Tumingala ako ng nakapikit at unti unting dinilat ang mga mata ko. nagulat ako nung may mga nalalaglag na papel mula sa langit. TEKA, UMUULAN NG PAPEL?!

Isa isa kong pinulot ang papel dahil bawal daw magkalat sa quadrangle. Napansin ko na nakatupi ito sa dalawa kaya binuksan ko.

aishitemasu

ano daw? Hindi ko naintindihan ang ibig sabihin kaya nagpupulot pa ako ng ibang papel

ich liebe Dich

tumingala ako ulit at tumigil na ang pag ulan ng papel. Saktong pagtingala ko naman, may dumaang air balloon at laking gulat ko sa nakalagay.

WO AI NI

Napangiti ako sa nabasa ko. biglang kumabog ang dibdib ko at parang naging wild na gustong umalis sa dibdib ko. napatingala ako sa rooftop dahil may naglatag ng pagkalaki laking tarp doon.

MAHAL KITA

May kumakaway sa itaas kaya napatakbo ako papunta doon. gusto kong malaman kung sino siya.

YVONNE's POV

Nung nakaakyat na si Mei sa rooftop, umalis na ako. Masaya akong makita na silang masaya, ako kaya kelan sasaya?

*rrrrriiiiiiiiinnnnnnngggggggggg*

Tinignan ko ang cellphone ko at si sunny pala ang tumatawag. Sinagot ko ang phone ko habang papunta sa parking lot.

45

"problema mo?" masungit ba? Ewan ko ba, pati ako naninibago sa mga nangyayari sa akin. Simula nung naging usapan namin ni JG kahapon, i really despise him. Hindi ko nga siya nilabas kagabi nung pumunta siya sa bahay eh. Ayoko siyang makausap, wag niya akong itulad sa iba niyang mga babae.

(ang sungit mo ate!! Sabi ni kuya JG sunduin mo daw kami ni JM kasi may date daw siya.) ginawa pa talagang messenger ang kapatid ko? tsaka makikipagdate?! Sinasabi ko na nga ba eh, bahala siya.

"sige, papunta na ako. Diyan lang kayo sa gate ha." Binaba ko na ang phone at binuksan ang pinto ng kotse. I started the engine at nakita ko si Jg na papalabas ng campus. Ang kapal talaga ng mukha!! Aaaahhhh!!! Isusumbong ko siya kay tita!!

Dinala ko sa bahay si JM dahil may homework pa daw sila ni sunny. Umakyat na ako sa taas at nakita ko na naman ang papel na binigay ni JG. Dinapot ko yun baka sakaling may magbago pero, wala eh. Puro pangungutya lang ang nakalagay doon. tinapon ko yun sa kung saan at napadapa nalang sa kama ko. i was sobbing and i don't know why. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at may humaplos ng buhok ko.

"yvonne." It was mommy. Napayakap ako sa kanya. Ewan ko, i felt so helpless. Hindi ko alam kung bakit iniiyakan kko ang pesteng papel na yan. Eh kasi, yung mga luha ko eh hindi lumalaban sa gravity, pilit na hinihila para bumagsak, at isa pa yung puso ko, ewan ko ba bakit ganito nararamdaman ko. nung nagsabi siya na siya ang nagbigay, lalo akong nasaktan.

"ano bang problema? Kahapon mo pa hindi pinapansin si JG ah. Nag-away ba kayo?" umiling ako pero, nakayakap parin ako sa kanya.

"pag-usapan niyo ni Jg yan maliwanag ba. Nasa baba siya ngayon." Marahan akong nilayo ni mommy sa katawan niya at pinunasan ang mga luha ko.

"ang isang problemang hindi pinag-uusapan, lumalaki.kausapin mo na siya sige na. Alam ko naman hindi niyo kayang tiisin ang isa't isa eh." She even kissed my forehead bago lumabas ng kwarto. Nagbukas ulit ang pinto at si JG naman ang pumasok.

"psst... usap tayo JY." JY? Anong JY? Kelan pa naging JY ang tawag niya sa akin, corny ha.

46

Nakita kong pinulot niya ang papel na lukot lukot na. Kawawang papel. Naiipit sa away naming dalawa. Umupo siyas a kama at inabot ang papel sa akin.

"nakita ko na yan josh. Paulit ulit kong binabasa baka may hidden message pero, walang pinagbago. It's still a stupid card na nangmamaliit sa pagkatao ko. tabi, magsashower na ako." Tinabig ko siya at kinuha ang towel na nakasabit sa dulo ng kama.

" yvonne." I can hear him reading his work. Napatigil ako sa paglalakad at nakinig sa kanya.

"ang pangit pangit pangit pangit mo. Ikaw na ang pinakapangit na babae sa buong mundo. Ang clumsy mo kumilos,isip bata ka at parang hindi ka isang dalaga..at kahit anong gawin mo, ikaw ang pinakahuling babaeng magugustuhan ko." hinarap ko siya. Peste!! Ito na namang mga luha ito, nagbabadya na namang bumagsak.

"oo alam ko! alam kong pangit ako, ang clumsy clumsy ko kumilos at isip bata. Wag mo na ulit ulitin kasi, you know me better than i. alam kong malayo mo akong magustuhan kailangan pa bang ulit ulitin? Unli ka dre?! Unli unli?!" tumalikod na ako bago pa bumagsak ang luha ko.

Pumasok ako sa bathroom at napahikbi. Tinagalan ko talaga sa c.r para paglabas ko, wala na siya. Saktong paglabas ko wala na nga siya but, the paper is pinned through the wall, hahablutin ko sana para punitin nung makita ko kung ano ang nakasulat.

BUT, YOU ABLE TO CAPTURE MY HEART

Napatigil ako sa paghinga dahil sa nakita ko. unti unti kong tinaggal ang pin at binasang mabuti. Paano nangyari yun? Napansin ko na mas lumaki ang papel. Binaliktad ko ito at nakita ko ang first at second page. Bigla ulit bumukas ang pinto at niluwa nung si JG. He is smiling widely at me.

"ayan, kasi napaka tamang hinala mo eh." Unti unti siyang lumapit sa akin at parang dumoble pa ang tibok ng puso ko. habang papalapit siya ng papalapit, pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko na parang nangangarera na kabayo. Parang gustong tumakbo papunta sa kanya.

47

"tara!" bigla niyang kinuha ang kamay ko at hinila palabas ng kwarto ko dirediretso pababa kila mommy na nag-uusap.

"Mr. and Mrs. Briones." Napahinto silang lahat at napatingin sa amin. Pati mga kapatid namin nagsilapitan para makinig kung ano ang malaking announcement niya at kailangang Mr. at Mrs. Briones pa ang kailangang itawag sa akin.

"gusto ko po sanang hingin ang permiso niyo para..." our parents are grinning widely habang hinihintay ang bibitiwan niyang salita. Their eyes are glued on our hands. Nung nakita ko ito, pilit kong tinatanggal pero, lalo lang niyang hinigpitan.

"i would like to ask your permission to court your daughter." Tumingin siya sa akin at nagtagpo ang mga mata namin. I can see sincerity in it. Napayuko nalang ako dahil baka kapag nakipagtitigan ako ng matagal sa kanya, eh mapaoo na ako hindi.. ANO DAW?! COURT?! LIGAW?! AKO?! SUITOR?! SIYA?!

"ayyy!! Syempre naman inaanak ko!! best!! Narinig mo?!" tuwang tuwa naman sila mommy at ninang.

"oo naman best! Hindi pa ako nabibingi. Teka teka, mamili na tayo ng simbahan nila. Gusto ko, yung bonggang bongga ha."sagot naman ni ninang at nakisali pa sila daddy at ninong.

"oh!! Basta JG ang apo namin ha. Gusto ko tatlo." Tatlo?! Halaaa!! Apo kaagad? Nanliligaw palang eh. Ang advance nila mag-isip.

"andami naman nun. Basta gusto ko, malapit lang bahay nila. Tsaka, iplano na rin natin ang bahay nila." Grabeh, kapag pala sinagot ko na si JG wala na akong problema sa kasal.

"pano ba yan, oo na kaagad sila? Sagot mo nalang kailangan ko." he smiled at me beamingly. Bigla kong binalibag ang kamay niya para matanggal.

48

"ha, sorry ka. Mahihirapan ka bago makuha ang oo ko. bleh!" i stick out my tongue at humarap sa parents ko na kulang nalang ay sibat dahil mukhang magpapatayan na.

"ma, pa, ninang, ninong. Nanliligaw palang po siya, hindi pa po kami ikakasal." Napatigil sila at lalong lumaki ang ngiti ni ninang.

"pa?! Ayyy!! Go inaanak!! Pahirapan mo lang ang anak ko. at hihintayin ko yang kasalang iyan!" niyakap niya ako at

AISH!! EWAN KO BA ANG ABNORMAL NG FAMILY KO!!!

CHAPTER 12- STAIRCASE

MEI's POV

Halos patakbo kong inakyat ang rooftop. Nasa third floor ako nung may nakita akong anino. Napatigil ako sa pagtakbo at hinintay kung sino ang nagmamay-ari ng anino na yun.

"for you." I got disappointed nung nakita ko kung sino. He is holding a bouquet of flowers and a wide smile showing his dimple. Kumirot ang puso ko dahil hindi siya ang ineexpect ko. MALI PALA, NAG-ASSUME KASI AKO.

"pa-patrick" napayuko ako nung kinuha ko ang bulaklak. Naguguluhan ako. I was expecting someone else.

"hindi mo ba nagustuhan?" i can feel disappointment in his voice. Tinignan ko siya at umiling. I smiled at him bitterly. Ayokong masayang ang kanyang effort para lang dito.

"hindi. Natuwa nga ako eh. Napaka unique. Akala ko nga chocolate ang babagsak eh." Bahagya siyang natawa sa sinabi ko. nabigla ako nung kinuha niya ang kamay ko at hinawakan. I can feel the warmth in

49

his touch pero, bakit parang kumikirot ang puso ko? bakit ang sakit sakit na hindi si kurt ang may hawak ng kamay ko? nakakainis naman!!

"now..." bigla siyang lumuhod sa harap ko. gusto ko siyang hilahin para tumayo. Ayokong umasa siya sa akin. Wala akong nararamdaman para sa kanya. Hindi siya ang GUSTO KO pero KAILANGAN KO siyang magustuhan. Nakarinig ako ng parang nagmamadaling pagbaba galing sa taas na staircase. Napalingon kaming dalawa at napatayo pa si patrick.

Napatingin din sa amin kung sino man ang bumababa na yun. Parang nailang ako bigla nung nagtagpo ang mga mata namin.

"aissshhh!! Dapat tinagalan mo pa eh. Eh di sana napa oo ko na si Mei." Nagulat ako sa sinabi ni Patrick. Ano ibig niyang sabihin? Napatingin ako sa kanilang dalawa at naglakad ito papunta kay kurt. Patrick pats his shoulder at medyo tumingin sa akin.

" alagaan mo yan ha. Babantayan kita. ORAS NA UMIYAK YAN AT NASAKTAN, HINDI AKO MAGDADALAWANG ISIP NA BAWIIN SAYO YAN." Umakyat na si patrick papunta sa itaas at naglakad naman si kurt papunta sa akin. Kung kanina, parang nalanta ang puso ko dahil sa disappointment, ngayon naman parang flower na nadiligan ng tubig. Pinipigilan ko ang ngiti ko para hindi mahalata na kinikilig ako, pero sa totoo lang parang lumulundag na ang puso ko. i never felt this happiness before.

"mei." Parang nagplay bigla ang favorite music ko nung tinawag niya ang boses ko. pwede bang tumalikod muna siya sandali, tapos takpan lang niya ang tenga niya, titili at lulundag lang ako sandali, kahit 5 minutes lang? Ganito pala ang feeling kapag may gusto sayo ang taong gusto mo.

"ok ba ang gimik? Sa tingin mo ba matutuwa ang babaeng gusto ko? kasi, may gusto akong ligawan pero natotorpe ako, ok lang ba?" parang biglang may kumurot sa dibdib ko at nahirapan ako lumunok. So, ibig sabihin hindi para sa akin ang lahat ng iyon? Pero, bakit ganun ang sinabi ni Patrick? Anooo ba!!

"o-ok lang na-naman. Sa-sana hindi mo nalang pinraktis sa akin. Sa-sana dineretso m-mo nalang sa kanya. A-alam ko n-naman na s-si...si yvonne ang mahal mo eh. H-hindi ako tanga. Ang sakit sakit eh. Ganun... ganun na ba.. ka-kaobvious na gu-gusto kita? Hindi ko na nga... hindi ko na nga pinapahalata eh. Naiinis ako sayo!!! Sa-sana... sana hindi---" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla niya akong hinalikan. Hindi lang basta sa pisngi kundi talagang sa labi ko. i can feel his breath on my face pati narin ang malambot niyang labi, pressing though mine. Nakapikit pa siya at parang dinadama niya ang bawat

50

nararamdaman niya. ako, pakiramdam ko nakukuryente ako. Hindi lang basta basta kuryente kapag natanga ka sa pagsaksak sa plug ng electric fan o sa simpleng natama ang siko mo sa kanto ng armchair mo. This chill is like you want to jump up and down. Kakaiba sa lahat.

Hindi ko alam kung anong nangyari but i just found myself clinging to his neck. His lips started to move at sumunod lang ako sa sensation na nararamdaman ko. napapikit lang din ako at napahawak sa buhok niya dahil pakiramdam ko matutumba ako kapag bumitaw ako sa kanya.

Unti unti kong naramdaman ang pagkawala ng malambot na bagay sa labi ko. ang sarap nga eh, parang marshmallow sa lambot. ANO BA!! LUMALANDI NA AKO!!

"hindi mo pa nga ako pinapatapos eh. Kilala mo ba ang babaeng sinasabi ko? that girl is now infront of me. Nakakatorpe kasi kapag ikaw ang kaharap ko." parang mas tumindi ang pagtalbog ng puso ko, hindi lang dumoble eh, parang naging 100x faster.

Inalis niya ang kamay ko sa leeg niya at hinawakan ng mahigpit. He looked at me intently.

"Miss Mei Lien Wang, i may not be the richest guy in the world nor the most handsome one. I don't own any crown or living in a palace. Im not as smart as einstein or newton but one thing is for sure, i will offer the whole world for you. Will you be my girl?" kumakabog ang dibdib ko. hindi kabog dala ng kaba o takot, kabog na hindi pamilyar sa sistema ng katawan ko. ito yung kabog na ang sarap alalahanin ng paulit ulit.

Hinawakan ko ang mukha niya and started planting small kisses on his face. " hindi ko naman kailangan ng yaman sa mundo, kurt. Marami na ako nun. Kung kagwapuhan lang naman din, ikaw na ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo. I don't need a crown or a palace. Kasi, kapag ikaw ang kasama ko, feeling prinsesa ako kasi para sa akin prinsipe ang kaharap ko. at kung sing smart nalang rin naman ni newton or einstein kung puro imperfections ko lang naman ang makikita, thanks but no thanks. I'd rather love the guy infront of me right now and yes, i will be your girl." Niyakap niya ako ng napakahigpit. Napayakap din ako at parang ayoko na siyang bitawan pa. Gusto ko ganito nalang kami palagi. Laging magkadikit, laging magkasama.

51

"i love you mei, till my last breath." And i love this guy till forever ends.

***

Ilang oras na kaming nakaupo ni kurt sa bench dito sa park. Ganito pala talagakapag inlove ka. Yung tipong kahit wala kayong ginagawa ok lang, kahit maghapong walang kain o tulog ok lang. Ahahahaha. Lumalandi ako kapag si kurt ang kasama ko. nahahawa na ako kay Yvonne.

"ano gusto mo gawin?" nakasandal ako sa balikat ni kurt habang magkahawak ang kamay namin. Napakipit lang ako at dinadama ang lahat ng nangyayari. Para kasing panaginip eh. I can't believe this is happening.

"madami akong gustong gawin." Tinignan ko siya at yumuko siya sa akin. I sincerely looked into his eyes at pilit na binabawi ang kamay ko sa pagkakahawak niya.

"kurt, kasi. May kukunin ako sa bag ko." hindi ako naiinis, more of kinikilig? Ganito pala ang feeling ng kinikilig? Hindi ko na maexplain ang nararamdaman ko.

"tanggalin mo muna, kapag natanggal mo, sige wag mo na hahawakan ha." Bigla siyang nagpoker face. Bigla akong natawa at pinitik niya ang noo ko.

"baliw ka." Nagpoker face na naman siya at lalo akong natawa sa kanya.

"ahahahahhaahha... hindi kasi bagay sayo eh.. ahahahahahaha... wag mo na gagawin ulit yun ha! Teka kukunin ko na nga." kinuha ko ang bag ko at using my other hand, i started looking for it.

"tenen!!" tinaas ko isang papel and he gave me a weird look.

"Nà shì shénme? (what's that?)" he stare at the paper na parang diring diri.

"mga things to do natin. So ano game?" lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay ko pero lumipat naman ang kamay niya sa bewang ko at hinapit ako palapit sa kanya, then he placed his chin on my shoulder.

52

"ayan!! I made this when i was still on high school." Tinignan naming dalawa ang listahan.

Things i want to do

By: mei mei

1. I want to go to amusement park

2. I want to try any extreme sport (e.g zipline or rock climbing!!)

3. I want to have a tattoo (henna or not will do

4. I want to have a nail art

5. I want to experience life on the province (magtanim ng palay or sumakaw sa likod ng carabao!!)

6. New hairdo

7. I want to go bar hopping

8. I want to drink to death

9. i want to go out of town with my friends

10. i want to do everything with the man i love

"bar hopping?! Drink to death?! Abnormal ka ba? Tsaka nail art?! Ayoko magpanail art?!"

Ito na ba ang first major war namin? Break na ba kami agad?

CHAPTER 13- LOVE IS LIKE...

MEI's POV

"kurt sige na. Kahit samahan mo nalang ako magpanail art." Hindi parin niya ako pinapansin. Ewan ko ba, para kaming ewan. Nagsawa na ako sa kakasuyo sa kanya kaya tinitigan ko nalang ang listahan ko. matagal ko na tong gustong gawin. Sa totoo lang, pangarap ko itong mga ito. Mga bagay na alam ko hindi ko magagawa. Simpleng bagay lang naman hindi pa niya ako mapagbigyan.

53

"psst... wag ka na nga magmukmok diyan. Tara na." Hinila niya ako papunta sa motor niya. sinuot niya ang helmet niya at ang spare helmet sa akin saka sumakay.

"saan tayo pupunta?" hindi ko maexplain ang feeling ko. para akong kinakabahan na ewan. "oi, KB saan ba tayo pupunta?" napatingin siya sa akin at hinubad ang helmet niya.

"ano?! Anong tawag mo sa akin?!" halaaa!! Galit ba siya? Ganito pala si kurt, pero ewan nakakatuwa na may nalalaman kang mga bagong bagay sa taong mahal mo.

"K-kb? Short fot kurt benedict?" nagsmile siya sa akin at tinaggal ang helmet ko saka kinurot ang pisngi ko.

"ahahahaha... nice. Hindi na ako mag-iisip ng endearment sayo. Sige, i'll call you ML. Sakay na. Pupunta tayong star city." Star city? Yung amusement park?! Yung madaming rides?! Parang biglang nagblanko ang utak ko at parang nagloloading ang mga nangyayari.

"uy!!! Meyen!! Natatanga ka na naman! Tara na!" narinig ko ang makina ng motor at napayakap ako sa kanya na muntik nang matumba ang motor.

"thank you!!! Thank yoouuuu!! Thank you KB!!! I love you *tsup* i love you *tsup* i love..." my kiss landed on his lips and i can feel he is grinning to me.

"ayan!! Enough nang thank you yan. and i love you more. Sumakay ka na. Madaming tao na mamaya." Before i ride his bike, naalala kong tawagan ang mga kaibigan ko.

"pwede isama natin sila JG at yvonne? Pati narin si patrick?" nakita kong biglang nawala ang ngiti sa labi niya. tumango nalang siya at narinig kong may binulong siya.

***

Matapos kong tawagan ang tatlo, we all agreed to meet sa entrance ng star city. Nakasakay palang ako sa motor pero nauna na ang utak ko sa star city. Tinitignan kong mabuti ang paligid dahil gusto kong tandaan ang bawat kalye at landmarks na dadaanan namin. Then, i saw the sign. Kahit naghahanap palang ng parking si kurt pero, gusto ko nang tumalon papunta sa entrance.

We held our hands together papunta sa entrance. Agad naming nakita ang tatlo na nakangiti sa pagdating namin. Bigla akong niyakap ni yvonne at bumulong.

"im happy for you bessy." I smiled at her.

54

Pumila na si kurt para bumili ng ticket namin habang naghihintay kaming apat. Napansin ko lang, JG is trying to be sweet with yvonne pero palaging hinaharangan ni yvonne at kay patrick lumalapit. Hindi ko sila maintindihan, pero nakakatuwa silang tignan. Nagulat ako nung may humawak sa kamay ko and i am happy that it was the only man im allowing to enter my heart.

"tara na. Excited na ang batang kasama ko sumakay ng carousel." I pout at him at kinurot na naman niya ang pisngi ko.

Pagkapasok palang ng entrance feel na feel ko na ang star city dahil bawat daanan namin, may star na symbol. May nakita pa nga akong couple shirt. Gusto kong bumili mamaya pag-uwi namin. Bigla kong naalala si mama at papa. Tinawagan ko sila at nagpaalam. Buti nalang at wala si yeye sa bahay dahil nag out of town daw dahil sa business.

Nagkahiwa-hiwalay kami pagkapasok namin. Una naming pinuntahan ni kurt ang star flyer. Akala ko naman kung ano kaya pumila naman kami. Nagkwentuhan pa nga kami habang nakapila. Napatingin ako sa ride dahil biglang may nagsigawan, then i just saw na binabaliktad sila at galing pa sa mataas ang pagbabagsakan. Pakiramdam ko, tinitignan ko palang sila, babaliktad na ang sikmura ko.

"KB, ayoko na! Tara sa ibang rides nalang tayo." Tumigil na kasi ang current ride at kami na ang susunod. Aalis na sana ako sa pila nung bigla niya akong niyakap from my back.

"sige na let's try this. Sasamahan naman kita eh. Chéngnuò (promise)" napaharap ako sa kanya and i saw his beautiful smile. Hinila niya ako papunta sa platform para sumakay. Doon pa kami sa unahan sumakay at nangangatog ang tuhod ko habang pinupuno ang ride. Then, he took my hand at

hinawakan. Naramdaman ko ang pagkawala ng kaba sa dibdib ko at napalitan ng trust. Tiwala ako na walang mangyayaring masama kasi siya ang kasama ko. then nagsimula na ang ride. Unti unting umakyat ang cab at nakita kong unti unti ding lumiliit ang mga tao hanggang sa parang mga langgam nalang sila sa liit.

Then it rushed downward na feeling ko walang break dahil bumubulusok kami pababa kasabay ng pakiramdam na parang naiwan lahat ng internal organs ko sa itaas.

"I LOVE YOU MEI LIEN WANG! Wǒ ài nǐ, zhídào wǒ de zuìhòu yī kǒuqì! (i love you so much till my last breath!)” i heard him shouting. Pakiramdam ko nagslow motion ang ride at tumutugtog pa ang favorite song ko.

55

Now, i know kung bakit nila kinokompare ang love sa roller coaster ride. Kasi, kapag sumakay ka, nakakatakot, nakakakaba pero mag-eenjoy ka and before you knew it tapos na pala. Sobrang bilis at nakakawala sa wisyo. Hindi mo kayang iexplain ang saya na dulot ng roller coaster at love. Their only difference is that, love can harm me in the most painful way. Kaya kong tiisin lahat basta kasama ko ang lalaking katabi ko.

KURT's POV

"ayoko diyan!" para kaming sira ni mei na naghihilahan papasok sa haunted house. Natatakot daw kasi siyang pumasok kasi baka iwan ko siya sa loob. Sa tingin niya ba maiiwan ko siya sa loob.

"ML, lika na. Hindi naman kita iiwan eh. Takot ko lang mawala ang babaeng mahal ko." natigil siya sa pagwawala at nakita ko na namang namula ang pisngi niya. yun ang reason kung bakit palagi kong kinukurot ang pisngi niya.

"sige, basta promise mo KB you won't leave me ha." I kissed her forehead for assurance.

Kapit kamay kaming pumasok sa loob at tago siya ng tago sa likod ko, pero hindi nagtagal mas nauuna pa siyang maglakad sa akin. Nakakalito kasi sa loob eh, andaming pasikot sikot. Nakakatakot kapag maligaw ka.

"KB!! Bilis bilis!! Tignan mo may pugot na ulo doon oh! Ang galing! Ahahahaha. Picture mo ko dali!" she handed me her phone at pinicturan ko sila. Hindi manlang ata siya nakakaramdam ng takot samantalang kanina, halos ayaw pumasok. Ako, nangangatal sa takot. Feeling ko totoo eh.

"aaaahhhhhh!!!" narinig naming nagtitilian ang naunang grupo sa amin pero si mei, parang namamasyal lang sa museum. Amaze na amaze pa sa mga nangyayari.

Nang makalabas kami, nakasmile pa siya pero ako feeling ko namumutla na sa takot. Mukhang mapapanaginipan ko na naman lahat ng ito ah.

*tsup*

56

Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko dahil sa halik niya.

"thank you." She told me bago tumakbo papalayo.

LOVE IS LIKE A HORROR HOUSE. Nakakatakot kapag pumasok ka. Pero, depende sayo kung ieenjoy mo ang tour o hindi. Maraming pasikot sikot, minsan dead end pala. Minsan masarap pasukin ang mga corridors kahit na sinasabing bawal. LOVE IS LIKE A HORROR HOUSE. Nakakatakot but you have to take the risk para maenjoy at maexperience mo and saya kapag natatakot ka.

YVONNE's POV

"patrick, tara doon tayo!!" i cling to patrick's arm at kinaladkad papuntang bumped car. Ewan ko, nasasarapan lang akong asarin siya.

"tama na nga yvonne, baka makita mo nalang na duguan na ang katawan ko." pumila kami sa bumped car at hindi pa masyadong mahaba ang pila. Nakasunod lang sa amin si JG at kanina pa ata bad mood. Ang cute niya talaga kapag nababadtrip.

"hindi yan patrick! Me is bahala to you. Teka lang dala ko digi cam ko. picture tayo." I pose at ganun din siya saktong pagflash ng camera ay may humalik sa pisngi ko. tinignan ko ang picture at hindi pala nakuhaan si patrick at si jg pa ang nakuhaan. Nakuha tuloy ang kiss niya. aaaarrrggghhh!! Kakahiya!!

"dude, picturan mo kami." Kinuha ni JG ang digi cam ko at binigay kay patrick. Nakacrossed arm ako at siya naman inakbayan ako at sinandal ang ulo sa ulo ko. pagkatapos ng picture taking, pinaghahampas ko siya.

"ang kapal kapal mo!! Bakit mo ako hinalikan?!" he leaned his face closer to me at dinikit ang noo niya sa noo ko.

"eh bakit hindi mo inerase? Pag pinadevelop mo, pengeng kopya ha." Tumalikod ako sa kanya dahil naramdaman ko ang pag init ng mukha ko. then, infront of me, ang lapad ng ngiti ni patrick.

"tumigil nga kayo! Asan ba si mei?! Nakakainis na!" i tried to reached for my phone pero naiwan ko pala sa bahay. Arrrgghhh!! Badtrip!!

57

"lika na tayo na." Bigla akong inakbayan ni JG. Tayo? Parang gusto ko yung tunog na yun ah.

Sumakay kami at tigiisa kami ng kotse. We tried to avoid hitting other cars.

LOVE IS LIKE RIDING BUMP CARS. Nakakaenjoy, kahit anong iwas mo, may makakabangga ka. You have your own car to manipulate but in the end, parang magnet na lalapit ka sa isang tao na posibleng dumikit sayo till the ride ends. Masakit kapag bumabangga ka pero, mag-eenjoy ka.

CHAPTER 14- MY FAMILY AND HIM

MEI's POV

Magmamadaling araw na nung nakauwi kaming lima. Nakakapagod pero ang saya saya. Pakiramdam ko nga, nasa star city parin kami kahit na nakaangkas na ako sa motor.

"huy! ML, wag ka matutulog baka malaglag ka ha." Ginalaw galaw pa niya ang balikat niya para magising ako. I placed my chin on his shoulder para malaman niyang gising ako.

"gising pa ako. Thank you KB. I love you so much." Bahagya siyang tumingin sa akin at nakita ko siyang ngumiti. Nakita ko sa side mirror ang pagngiti niya. i want to see that smile everyday. Niyakap ko siya ng mahigpit at huminto ang motor dahil sa stoplight. I feel his hands on mine and he filled the spaces inbetween.

"mei, tandaan mo itong sasabihin ko. kahit na anong mangyari, mahal kita at walang magbabago doon. everything will change but not my feelings." Hindi ko man maintindihan ang gusto niyang sabihin pero, tumango ako sa kanya.

Umandar ulit ang motor atnung papaliko na kami sa kanto, bigla siyang nagpreno kaya napatingin ako sa unahan. I gasped in horror.

"Mei." Unti unti akong bumaba sa motor at inabot ang helmet kay kurt. Unti unti din akong humakbang papunta kay yeye.

58

"Mei, Jinqu (get inside)" unti unti akong humakbang papasok sa kotse. Pinagbuksan ako ng pinto ng isa sa bodyguards ni yeye at tinapunan ko muna sila ng tingin. Nakita kong nagkukuyom ng kamao si yeye and i can say na galit talaga siya.

Nakita kong hinubad ni kurt ang helmet niya at nagbow kay yeye.

"Liánghǎo de bàngwǎn xiānshēng (good evening sir.)” tinignan niya ako kaya nagsmile ako sa kanya bago pumasok sa loob ng kotse. Tanaw kong nag-uusap sila at maya-maya ay umalis na rin si kurt at sumakay na si yeye sa kotse.

“Wǒ bùxiǎng zài kàn dào nǐ kàojìn tā (i don't want to see you near him again)" tumango nalang ako at sa sobrang pagod ay nakatulog na ako.

Nagising nalang ako na nasa kwarto na pala ako. Umaga na. Kita kong pumapasok na ang sinag ng araw sa malaking bintana. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at pumasok si mama, dala ang breakfast ko.

"Zǎoshang hǎo, māmā (good morning, mama)” nakita ko ang malapad na ngiti sa mga labi niya. i know there is something with those smiles.

“good morning. Sabi sa akin ng yeye mo, he saw you with other guy at hindi si patrick yun." She told me while placingthe tray on my side table.

"m-ma..." i can't find any words to defend myself. Pakiramdam ko lumulubog ako sa kama ko kasabay ng pamumula ng pisngi ko.

"boyfriend mo ba siya?" napatango nalang ako sa tanong ni mama. Hinihintay kong magalit siya sa akin or di kaya pagsabihan niya ako pero hindi yun ang narinig ko mula sa kanya.

"then, maybe we should meet him. Nasabi ko na ito sa papa mo. Sige na i want to meet the boy who captured the heart of my daughter." Kung kanina, gusto kong mawala na parang bula, ngayon gusto ko nang magtatatalon sa saya. So ibig bang sabihin nito ay hindi na tutol sila lalaking gusto ko? pero, paano ang arrange marriage namin ni patrick?

"so, p-payag na kayo? Paano ang arrange marriage namin ni patrick? At isa pa paano si yeye? Magagalit siya." Niyakap ako ni mama ng sobrang higpit.

59

"you are our daughter mei. You are more important than anything else in this world. We want everything that makes you happy and nothing else. Kung sa kanya ka sasaya, wala nang magagaya ang yeye mo." Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha ko dahil sa sinabi ni mama. Im very lucky to have them as my parents.

***

"mei, nasabi sa amin ni kurt ang nangyari sa inyo kagabi? Ok ka lang ba? Nagkita na ba kayo ni kurt? Anong sabi ni lolo mo?" sunod sunod ang tanong ni yvonne sa akin. Nasa mall kami ngayon dahil niyaya ko siyang lumabas. Gusto kong magpaayos dahil makikilala na nila mama at papa si kurt.

"hindi pa kami nagkikita. Actually, magkikita kami ngayon, together with mama at papa. Yung tungkol naman kay yeye, bahala na daw sila mama dun pati na ang tungkol sa marriage namin ni patrick." Yvonne almost gasped in excitement. Natatawa ako sa reaction niya at halos hindi makapagsalita.

"hey, speak up yvonne. Hahahaha. Tara na magpaparlor tayo pati narin magpaspa."

After naming magpaayos, pinasunod ko si kurt sa mall. Agad niya akong niyakap pagkakita niya sa akin.

"ok ka lang ba? Anong sabi niya sayo? Sinaktan ka ba? Please tell me." I held his face at nginitian siya. I kissed him on his lips at sana nagets na niya ang sagot.

Pumunta na kami sa restaurant at nakita ko si mama at papa kasama si nainai na nakaup sa di kalayuan. I saw them smile when they saw us. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko. napatingin tuloy ako sa kanya at parang namutla pa siya.

"m-mei, a-anong meron?" gusto kong tumawa ng malakas nung narinig kong nauutal siya sa pagsasalita. Huminto kami sa tapat ng table ng mga magulang ko at parang biglang pinagpawisan si kurt.

"ma, pa. This is kurt my boyfriend." Napabitaw si kurt sa kamay ko at parang hindi alam kung ano ang gagawin niya.

"g-good e-evening p-po." Nagbow siya sa kanilang tatlo at nagnod naman sila. I can feel that he is welcome in their arms.

***

60

We took our dinner at sobrang saya dahil comfortable si kurt sa mga parents ko. sa totoo lang, ako ang naging hotseat nila eh.

"iho, sana hindi ko makikitang umiyak ang anak ko dahil sayo." Papa said while taking our dessert. Ngumiti si kurt at tumingin sa akin.

"aalagaan ko po siya tulad ng pag-aalaga niyo sa kanya." He held my hands at tumingin ako sa kanya. I saw them smiling at us. Para ngang naiiyak pa si mama at nai nai sa nakikita nila eh.

After our dinner, my parents left. Kurt promised to them na ihahatid ako sa bahay. We walked by the nearby bay under the guidance of the stars. We are holding each other's hands at minsan ay nilalaro pa niya ang mga daliri ko. bakit ganun, parang hindi mawala ang kuryente sa tuwing hinahawaan niya ang kamay ko? kung hindi ko lang mapigil ang emosyon na ito, malamang kanina pa ako nagtatatalon sa sobrang saya.

"mei." We stopped from walking at napatingin ako sa kanya. Humarap siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay. Nakayuko siya habang nilalaro ang mga daliri ko. unti unti siyang tumingin sa akin at sumilay ang ngiti sa mga labi niya. a smile that take my heart away. Parang biglang natunaw ang puso ko sa mga ngiti niya.

"niloko mo ako." I got curious dahil sa sinabi niya. kinurot na naman niya ang pisngi ko at niyakap ng mahigpit.

"niloko mo ako, kasi akala ko hihiwalayan mo na ako. Thank you. Thank you for fighting for me." Unti unti siyang kumalas sa pagkakayakap at nilapit ang noo niya sa noo ko.

"i love you mei. Till my last breath." I grabbed his nape and kissed him fully. Sana forever na ang ganito. I promised under the thousand stars, that i would love this guy forever.

CHAPTER 15- CHANGES

MEI's POV

It's been three months since naging kami ni kurt at andaming nang pinagbago sa sistema ng circle of friends ko. kung dati, tatlo lang kami, ngayon lima na. Yes, lima kami dahil madalas na rin naming nakakasama si patrick, although minsan sa gang niya siya sumasama. Next eh ang development ng mga lovelives. Si JG at Yvonne, ligaw stage parin hanggang ngayon pero ang parents nila kasal na ang pineprepare. Si patrick, hanggang ngayon wala paring lovelife but hindi kami susuko dahil ihahanap at

61

ihahanap namin siya. At kami ni kurt, well maraming mga pagbabago. Syempre nandyan parin ang mga awayan at tampuhan. We are not a perfect couple. Minsan, nag-aaway pero mga small fights at magkakabati din at the end of the day.

"patingin na kasi ako mei mei. Andamot mo naman!!" biglang sumimangot si yvonne at nagcrossed arm pa. Pasulyap sulyap siya sa akin dahil gusto niyang suyuin ko siya.

"mamaya na nga pagdating ni KB. Dapat sabay kami." Nasa cafeteria kami ngayon at hinihintay ang mga lalaki. Si JG at Patrick nasa court dahil mga varsity na sila ng basketball team ng school. Si kurt naman may klase pa.

"ehhhhh!! Pareho lang naman kayo eh. Sige na please?? Bessy naman eh!! BFF forever tayo diba? Magkukunwari nalang akong nagulat kapag pinakita na ni kurt ang kanya." I just rolled my eyes at tumingin nalang sa pintuan ng cafeteria. Dapat kasi kanina pa tapos ang klase ni kurt hindi ko alam kung bakit natagalan siya.

*Boy I need a boyMwol hedo ipeun...*

"woi!! Intsik na mahilig sa kpop!! Cellphone mo nagriring." Nakita ko nang umiilaw ang cellphone ko at si kurt ang tumatawag.

"KB! Asan ka na ba? Nandito kami ni Yvonne sa cafeteria." Narinig ko na parang maingay ang background niya. nasa classroom pa siguro siya. Rinig ko pa ang sigawan ng mga classmates niya eh.

"ML sorry hindi ko kayo mapupuntahan ngayon diyan. May pinapagawa kasi samin ang prof namin next week na ang pasahan. Sorry ML, babawi ako sayo next time i love you." Then he hung up.

Dahan dahan kong binaba ang phone. I felt disappointment. Hindi manlang niya naalala kung anong araw ngayon. Third monthsary namin at ngayon namin ipapakita ang tattoo namin sa barkada. Last week

62

kasi nagpatattoo kaming dalawa. Remember my list? Nagawa na kasi namin ang number two last monthsary namin kaya nagpatattoo kami. Nakakainis! Haayysss.. tapos hindi pa niya ako binati.

"bessy, si kurt ba yun? Sa itsura mo, parang nahulaan ko na ang nangyari. Hindi niya naremember? Ok lang yan. sa susunod kasi papainumin mo si papa kurt ng memoplus gold para hindi nakakalimot. Lika na kain nalang tayo." Parang nawalan ako ng gana na kumain dahil sa nangyari. Tatayo na sana kami para pumila nung cellphone naman ni yvonne ang nagring.

"hello?.... Ha?..... Ano nangyari?....... Sige sige papunta na kami diyan." Nung binaba niya ang phone agad agad niya akong hinila papalabas. Takbo lang kami ng takbo at naririnig ko ang hikbi mula sa kanya. Nakarating kami sa gymnasium at pinunasan pa niya ang luha niya pero patuloy lang lumalakas ang iyak niya.

"b-bessy?" nilapitan ko siya at marahang tinapik ang balikat niya.

"bessy!!" bigla siyang napayakap sa akin at wala akong naiintindihan dahil puro hikbi lang ang naririnig ko.

"b-bessy...s-si JG... n-nainjured d-daw... h-hindi daw m-maigalaw a-ang paa... bessy..." hinaplos haplos ko ang likod niya at pinunasan ang mga luha niya.

"shhh.. wag ka na umiyak, mabuti pa tignan na natin siya. Be strong ok?" tumango siya sa akin at pinakalma ko muna siya then, i opened the door. Halos nanlaki ang mata namin ni Yvonne sa nakita.

YVONNE's POV

Parang biglang umurong lahat ng luha ko nung nakita ko ang itsura ng gym. NAKABALANDRA ANG BUONG MUKHA KO.

Windows ar being covered by my tarpulin. Nakasabit din sa basketball ring ang isang malaking banner. and dtanding in the middle of the court ay si JOSH GABRIEL TOLENTINO RAMIREZ. He is holding a guitar habang nakajersey siya. Halatang kakagaling lang nila sa practice. He started to strum the guitar and started singing.

63

I've known you for so long You are a friend of mine But is this all we'd ever be? I've loved you ever since You are a friend of mine But babe, is this all we ever could be?

Unti unti siyang lumapit sa akin. He is staring straight to my eyes while smiling. I couldn't find words sa mga nangyayari. Ano ito? Inutusan na ni ninang na magpropose sa akin? Ang bilis naman!! Papahirapan ko pa nga siya ee!!

You tell me things I've never known I've shown you love you've never shown But then again, when you cry I'm always at your side You tell me 'bout the love you've had I listen very eagerly But deep inside you'll never see This feeling of emptiness It makes me feel sad But then again I'm glad

emptiness? Kelan pa naging empty ang heart niya. hindi niya lang alam na gusto kong punuin yan ng pagmamahal ko. matagal ko na rin naman siyang mahal, takot lang ako. Takot na baka masaktan ako. Kasi diba, ganun naman kapag bestfriends? Minsan one sided love lang? Waaahhh!! Wag muna ngayon, magsasabay kami ng monthsary ni bessy!!

I've known you all my life You are a friend of mine I know this is how it's gonna be I've loved you then and I love you still You're a friend of mine Now, I know friends are all we ever could be

Nagulat ako dahil bigla niyang binaba ang gitara at pinunasan ang luha ko. tumigil sila kurt at patrick sa pagtugtog at niyakap niya ako ng mahigpit. Ramdam ko ang lamig ng kamay niya na nanunuot sa katawan ko. JOSH GABRIEL RAMIREZ IS NERVOUS! Nung huling beses siyang ninerbyos eh nung grade school kami. Nung naging si peter pan siya kasi nagkaLBM ang totoong peter pan namin. I couldn't forget

64

that scene. After ng play umiyak siya sa akin at nanlalamig din ang mga kamay. Malay ko bang mauulit ulit yun.

You tell me things I've never known I've shown you love you've never shown But then again, when you cry I'm always at your side You tell me 'bout the love you've had And I listen very eagerly But deep inside you'll never see This feeling of emptiness It makes me feel sad

But then again Then again Then again I'm glad

He whispered the lyrics in my ears. Unti unting tumulo ang mga luha na kanina ay nagsiurungan. Gusto ko siyang hampasin ng pagkalakas lakas pero parang nanlalambot ang tuhod ko sa sobrang kilig. Gustong kumawala ng puso ko sa dibdib ko. unti unti siyang kumawala sa pagkakayakap sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"jay, teka pwede ako muna? Wag ka muna magpropose ngayon kasi, monthsary ni bessy at papa kurt. Ayoko makisabay sa kanila." Ngumiti siya sa akin saka ng salita.

"feeling ka? Hindi ako nagpopropose no. Nireready lang kita kapag tatanungin na kita ng will you be my girl? Pinapakilig lang kita. Hindi satin ang spotlight. Intermission number lang tayo." Naramdaman ko ang pag-akyat ng dugo ko sa mukha ko. napayuko nalang ako dala ng kahihiyan. Buti hindi ako nakamic dahil nakakahiya. Madami din kasing tao eh. Napasilip ang mga may P.E classes at yung mga nanunuod ng basketball practice. KAHIYA!!

Hinila niya ako hanggang sa nakaupo kami sa bleacher. Ang sakit sa dibdib. Naiinis ako!! Paasa talaga tong lalaking to!! Ang sarap upakan. Bigla akong tumayo at umalis sa tabi niya. nakakainis siya!! Nakakainis!! Hinanap ko si bessy pero wala na pala siya sa loob ng gym. Asan na yun?!

"san ka pupunta? Di pa tayo tapos." Nagulat ako dahil may biglang bumuhat sa akin at hindi ko alam kung saan ako dadalhin.

65

MEI's POV

"asan ba tayo?" nung nakuha kasi ni JG ang attention ni yvonne sa loob ng gym, hinila na ako ni KB papalabas ng gym at binlindfold ang mata ko.

"secret. Ayan nandito na tayo. Stay put ka lang ha." Naramdaman ko ang pagkawala ni KB sa likod ko. tatanggalin ko na sana ang blindfold pero narinig ko ang boses niya na wag daw muna.

Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung nasaan kami at lalong nasaan ba siya. Pero, naramdaman ko na tinatanggal na niya ang blindfold ko.

"happy third monthsary" malabo pa ang mata ko hanggang sa unti unting luminaw ang nakikita ko. at first, hindi pa ako makapaniwala sa nakikita ko, until i feel the cold breeze on my skin pati narin ang amoy ng simoy ng dagat. We are on a beach, specifically, sa isang bahay kubo Naramdaman ko rin ang pagyakap niya mula sa likod ko. he placed his chin on my shoulder and kissed my neck.

"ang ganda dito." Humarap ako sa kanya at hinalikan siya. "thank you." I placed a kiss on his left cheek. "thank you." On his right cheek. "thank you." On the tip of his nose. "thank you." On his left eye. "thank you." On his right eye.

"kulang."reklamo niya. hindi na ako nakapagsalita pa dahil bigla niya akong hinalikan sa labi. A deep and long kiss. Napakapit ako sa leeg niya dahil para akong matutumba. Naramdaman ko ang paggapang ng halik niya down to my jawline and to my neck. He also nibbled my ear that sent a different chill on my body. Napansin ko ang mga bag sa likod niya.

"uhmmm... kurt, kaninong gamit yan?" napatigil siya sa ginagawa niya at napatingin din sa likod niya.

"gamit mo. Yung gamit ko kanina pa nakaligpit. Tinanan na kita di mo ba alam?" napahiwalay ako sa kanya at napatitig sa maletang nasa harap ko.

CHAPTER 16- EVENTS

YVONNE's POV

"JG!! Ibaba mo ako!!" buhat buhat niya parin ako papalabas ng gym. Naramdaman ko ang biglang paglakas ng hangin kaya napapikit ako. Narinig ko rin ang tunog ng engine ng helicopter kaya napatingin ako sa harap ko. nakita ko ang unti unting paglanding ng helcopter sa harap naming dalawa.

66

"Flint corporation?!" napatingin ako kay JG at ngumiti lang siya sa akin. I just rolled my eyes. Paano niya kaya nakumbinsi si tito spring para ipahiram sa kanya ang helicopter ng kumpanya nila?

"akala mo hindi ko nakita ang air balloon na hiniram mo? Ikaw lang ba malakas kay tito? Lika na." Buhat buhat parin niya ako habang humahakbang papalapit sa helicopter. Sumakay kam doon at napakapit ako sa kanya habang nararamdaman ko ang unti unting pagtaas ng helicopter.

"JG, alam mo namang takot ako sa heights eh. Bakit dito pa tayo sumakay?" nakangiti lang siya sa akin and i admit it, parang nagdala ng mga dugo sa mukha ko ang ngiti niya. marahan pa niyang hinaplos ang mukha ko.

"easy lang. Enjoy the view bago ka magpanic." Tinuro pa niya ang bintana sa tabi ko at nakita ko ang maliliit na bahay sa ilalim namin. Pakiramdam ko mga doll houses sila na magkakatabi lang. Unti unting nawala ang kaba ko habang nakikita ko ang mga ito. Napangiti ako kay JG at ganun din siya sa akin.

We landed at a forest. Naglakad pa kaming kaunti unti we hit the perfect spot. Sa knatatayuan ko, kitang kita ko ang pagbaba ng araw sa likod ng mga bundok. I could also feel the fresh breath of summer air. Ang sarap dito, nakakarelax. Parang ilang oras akong nakatayo doon hanggang sa napansin ko ang pag-aagawan ng liwanag at dilim sa langit.

"JG, maggagabi na. Baka nag-aalala na si mommy at daddy sa akin. Kahit botong boto yung mga yun sayo magagalit parin sila sa akin. Uwi na tayo. Ayokong mawalan ng ipad, ipod, iphone, itouch at sony vaio." Niyuyugyog yugyog ko siya na tawa naman ng tawa sa akin.

"easy lang jewel Yvonne briones. Ipinaalam na kita kay tito. Look, magkacamping nga tayo dito eh." Napatingin ako sa likod namin at nakita ko ang nakatayong tent doon. bigla akong naexcite dahil ang last na camping namin eh nung nasa girl scout pa ako nung high school.

"waaahhh?? Talaga talaga? wiiiieeee!!!" nagpalakpak pa ako dahil sa sobrang excitement. Bigla niyang nilatag ang isang kumot at nahiga doon.

"tara tabi tayo. Star gazing." Tumabi ako sa kanya at tumingala. Nakita ko ang unti unting paglabas ng mga stars. Millions of stars are starting to show up. Ang ganda nilang pagmasdan lalo na't kumikislap kislap sila. They look like precious jewels that are too far to reach.

67

"JG, tignan mo andaming stars." Tumuro ako sa langit at naramdaman ko ang pagpulupot ng kamay ni JG sa bewang ko. napatingin ako sa kanya and i regret doing it. Sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa at para bang konting galaw ko lang, mahahalikan ko na siya.

"talaga? bakit wala akong nakikita? Bakit isang star lang ang nakikita ko? nakahiga sa tabi ko?" parang biglang nangalay ang kamay ko at bumagsak sa kamay niya sa bewang ko. naramdaman ko na naman ang kuryente na parang nangingiliti sa buong katawan ko. aaaaahhh!! Ano bang nangyayari.

Iniwas ko ang tingin ko at tumingala ulit sa langit. umupo ako at pilit kinalimutan ang nangyari. "JG, naalala mo nung bata pa tayo, kapag gusto nating magwish?" tinignan ko siya at umupo din siya katulad ko. ang sarap ibalik ng mga panahong bata pa kami, yung kami palang ang baby nila mommy.

"oo, yung bibilangin natin ang first nine stars sa langit tapos pipikit at hihiling? Gusto mo gawin natin yun?" tumango ako at nagsimula nang magbilang ng stars at pumikit at nagwish.

"sana, ganito nalang kami ni JG forever."

Dumilat ako at tumingin sa kanya kung tapos na ba siyang magwish, but i was shocked nung nakita ko siyang nakatingin sa akin. His looks made my stomach filled with butterflies. Para pang pinupukpok ang puso ko. parang nagbavibrate na hindi ko maintindihan.

"so, ano ang wish mo?" nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko kaya tumayo ako. Ano bang ginagawa ni JG? Bakit ganito siya?? Hindi ako sanay.

"JG, nagugutom na ako. Wala ka bang pagkain diyan?" hinawakan ko ang tiyan ko dahil naramdaman ko na ang pagrereklamo nito. Nagulat ako dahil may dala dala na siyang isang tinapay at inabot sa akin. Saan galing to? Ang bilis naman niya makapagproduce ng pagkain.

"san galing to?" tanong ko sa kanya habang kinakagat ang inabot niyang tinapay sa akin. Nag-aayos siya ng campfire naming dalawa dahil madilim na ang paligid. Saktongpagsindi ng apoy, ay nakita ko na

68

naman ang mga ngiti niya. napabuntong hininga nalang ako. Bakit ba niya ginagawa ito? Ano bang plano niya at nandito kami? Nahihirapan akong pahirapan siya, hehehehe.

"sa puso ko." at bakit ba kanina pa siya nagpipick up lines diyan? Hindi ba niya alam na... na lalo ko lang siyang minamahal? At kapag lalo ko siyang minahal, baka mas masakit kapag nasaktan ako.

Ngumiti ako sa sagot niya at sinakyan ang trip niya. "sige, papasok ako sa puso mo ha. Nagugutom pa ako eh." Lumapit siya sa akin at inakbayan ako. He cupped my face at nakipagtitigan sa akin. His eyes was lit by the moonlight from the sky.

"di na kailangan. Matagal ka nang nandito. Ikaw kelan mo ba ako papapasukin sa puso mo?" tatayo sana ako pero pinigilan niya ako dahil bigla niya akong niyakap. He even buried his face on my neck.

"jay, bakit ba kanina ka pa umiiwas sa akin? Wag mo akong iwasan, my only jay."

MEI's POV

"uhmmm... kurt, kaninong gamit yan?" napatigil siya sa ginagawa niya at napatingin din sa likod niya.

"gamit mo. Yung gamit ko kanina pa nakaligpit. Tinanan na kita di mo ba alam?" napahiwalay ako sa kanya at napatitig sa maletang nasa harap ko.

"WHAT?!" it takes a few minutes more bago tuluyang maprocess ng utak ko ang mga sinabi ni kurt. Hinawakan niya ang kamay ko at napaharap ako sa kanya. He is grinning to me.

"joke lang. Ito naman high blood masyado. Bakit ko naman gagawin yun eh tanggap na tanggap ako ng pamilya mo?" he hugged me tight na parang ayaw niya akong pakawalan.

"parang magtatagal tayo dito ah. Pero, ok lang gusto ko ienjoy ang beach." Pumunta ako sa may terrace at tinanaw ang magandang dagat. Literally, the terrace is facing the ocean. Langhap na langhap ko ang simoy ng hangin galing sa dagat. Anlamig pero nakakaginhawa. A breath taking view. Naramdaman ko ang pagyakap niya buhat sa likod ko and placed his chin on my right shoulder.

"ang ganda dito kurt. Kaninong bahay to?" inikot niya ako at magkaharap kami. He locked me on his arms at dinikit ang noo niya sa noo ko.

69

"bahay namin ito noon. Dito kami nakatira dati. Sila lolo at lola lang dati ang nakatira dito. Pero simula nung namatay sila, wala nang nakatira. Dito gusto kong tumira kapag kinasal tayo." Parang biglang nagalak ang puso ko sa sinabi niya. inayos niya ang lumilipad kong buhok at inipit sa likod ng tenga ko. i hugged him tight at bigla niya akong binuhat papasok sa kwarto namin. He placed me on the bed at tumabi sa akin.

"tara, tulog tayo. Nakakapagod magdrive papunta dito eh." Niyakap niya ako at pumikit siya na nakangiti. I watched him sleeping and i traced his nose bridge down to his lips. Nagulat ako nung bigla niyang kinagat ang kamay ko buti nalang nailayo ko kaagad.

"KB naman eh!!" dumilat siya bigla at ngumiti sa akin. Tinalikuran ko siya at nabigla ako nung umibabaw siya sa akin. He cupped my chin using his right hand at pati tuloy ang katawan ko napasunod sa kanya.

"nasaktan ka ba? Patingin nga." kinuha niya ang kamay ko at hinalikan. I feel my face turned red. He then looked at me and claim my lips. I grabbed his nape and deepened the kiss. Unti unting naging rough ang kisses niya and made my lips swell. Naramdaman ko ang paglalakbay ng kamay niya sa buong katawan ko. his lips went down to my jaw line to my neck. I felt his hand under my blouse at unti unting gumagapang papunta sa dibdib ko.

"uhhhhmmmm.... k-kurt.... h-hindi pa ako ready." Napatigil siya sa sinabi ko at tumingin sa mga mata ko. he withdraw his hands then kissed me on my lips then my forehead.

"i love you." Umalis siya sa ibabaw ko and fixed ourselves. Nung tapos na kaming mag-ayos, naligo kaming dalawa. HINDI KAMI SABAY HA! Pagkalabas ko ng banyo, natutulog na siya. Tinabihan ko siya at nakatulog din ako.

Nagising nalang ako dahil sa naamoy kong niluluto. Napabangon ako at paglabas ko ng kwarto, nakita kong nagluluto si KB ko. niyakap ko siya mula sa likod at tinignan ang niluluto niya.

"gising ka na pala. Sakto, tapos na akong magluto ng dinner. Tara kain na tayo. Maghain ka na." Kumuha ako ng utensils at pinrepare ang lamesa. We ate our dinner together at nagsubuan pa kami. After nun, inabot kami ng dalawang oras sa paghuhugas ng plato dahil may halong laro pa.

70

We decided na magtampisaw sa beach. Naghalungkat ako kung may pinadalang swim suit si mama buti nalang meron. Agad agad akong nagbihis at paglabas ko ng banyo, nasa kwarto siya at napatingin sa akin. He looks like he is so surprised to see me with my outfit.

"ano yang suot mo?!" pagalit niyang tanong sa akin. I turn around at proud ko pang sinabi sa kanya.

"swimsuit. Syempre magsuswimming tayo diba?" lalabas na sana ako ng pinto pero bigla niyang sinara ito at humarap sa akin.

"magbihis ka nga! hindi ka lalabas ng kwarto na ganyan ang suot mo. Walang magsuswimming na nakaganyan ka. Jlasfjaoiwejal" he whispered the last sentence at hindi ko narinig. Ang init ng ulo!! Hindi ba bagay? Si mama kaya pumili nito.

"ano bang mali? Cute naman diba? ayaw mo ba?" parang biglang sumakit ang dibdib ko sa naisip ko. hindi ba niya gusto ang suot ko?

Naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko kaya napatingin ako sa kanya. "baka kasi lamigin ka eh. Gabi na a-at i-isa p-pa..." napatigil siya sa pagsasalita at umiwas ng tingin.

"at ano?" pilit kong tinitignan ang mukha niya pero iniiwas niya.

"k-kasi, b-baka makita ka ng i-ibang lalaki eh. B-bastusin k-ka lang." I saw him blushed. Biglang parang naging ewan ang puso ko. nagseselos ba siya?

"iiiihhh!! KB nagseselos.. wag ka na magselos ikaw lang naman love ko eh." Tinusok tusok ko ang gilid niya at pilit naman niyang iniilagan.

Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ang noo ko. "mei, tandaan mo ha. Kahit anong mangyari, ikaw lang ang mahal ko. i love you, till my last breath." Hinawakan niya ang tattoo niya sa dibdib at ang tatoo ko sa gilid ko.

"hanggang nandito ang tattoo na ito, hindi mawawala ang pagmamahal ko sa iyo." On his skin, the words ML love KB ang nakalagay, while on mine, KB love ML ang nakalagay. Niyakap niya ako at pinagpatuloy ko ang pangingiliti sa kanya.

“Aish!! Tíngzhǐ (stop it)” nahawakan niya ang dalawa kong kamay at ako naman ang kiniliti niya.

71

"ahhhhh.... KB!!! Tama naaaa!!! Ahahahahah... a-ano.. ahahahahah... KB!!" natigil ang paghaharutan namin dahil sa pagring ng phone ko.

*mama calling...*

I answered the phone at nakayakap naman si kurt sa akin.

"mama bakit?" narinig ko ang paghagulgol ni mama sa kabilang linya. Agad akong kinabahan sa naging asal niya.

(Mei, Your father is in the hospital.) nabitawan ko ang cellphone ko at hindi ko napigilan ang pagpatak ng mga luha ko.

CHAPTER 17- PROBLEMS

MEI's POV

Halos, paliparin ni Kurt ang motor niya papunta sa ospital. Habang nasa daan, isa lang ang dasal ko na sana maging ligtas si papa.

Pagkadating namin sa ospital, halos manghina ako nung nakita ko sa labas ng emergency room si mama. She is crying and i could feel the pain she has right now. Nilapitan ko siya at niyakap. Puro hikbi lang ang naririnig ko until naramdaman ko na may tubig narin sa mukha ko. pagkatapos namin mahimasmasan ni mama, naghintay kami sa paglabas ng doktor mula sa E.R

"Mei, tita kumain po muna kayo." Kurt is standing infront of us at may hawak siyang dalawang sandwich. Kinuha ko ito at inabot ang isa kay mama, pero tumanggi siya.

"Im fine. Salamat sa concern iho, sige na kayo na ang kumain niyan. Pasensya na kayo at naistorbo ko kayo ha." Nakangiti siya sa amin pero kitang kita ko parin ang sakit sa mga mata niya.

72

Lumabas muna kami ni kurt sa garden at doon namkn kinain ang sandwich. It was already dawn and i could see the beautiful sunrise with the person i love sitting beside me.

"ML...." Kurt called me using his endearment. I could feel love in his voice at parang ang sarap sarap ulitin sa tenga mo. Nilingon ko siya at patuloy parin siyang nakatanaw sa langit na pinag-aagawan ng liwanag at dilim.

"let's make our own rules." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. He ignored my reaction and continue what he is talking about.

"number 1, if we have any problems, pag-usapan at wag idaan sa isnaban." Tumingin siya sa akin at ngumiti. He placed his arms arund my shoulder and pressed it softly.

"number 2,don't ever lie." Nakatingin parin ako sa kanya at unti unti siyang tumingin sa akin.

"number 3, believe in everything i say, ‘coz everything is trueTinulak niya ang ulo ko para mapasandal sa balikat niya.

"number 4, memories together should be kept. At kapag dumating tayo sa break up, walang magsosoli ng mga gamit na ibinigay." Naramdaman ko ang paghalik niya sa noo ko at parang nakuryente na naman ako. Hindi ko alam kung bakit ganito ang mga sinasabi niya.

"number 5, just follow the four rules." Humarap kami sa isa't isa at marahan niya akong hinalikan sa labi, kasabay nun ang paglabas ng haring araw.

***

Naging maayos ang operation kay papa, although kailangan niyang manatili sa ospital para maobserbahan. One month na siya sa ospital at mas nagiging maayos na ang lagay niya, pero ang kumpanya hindi. Our company is starting to encounter different issues, lalo na sa ethical issues. Pinapakawala ng competitors namin na mas lalong dumadami. Hindi rin maiwasan ang pagpaparinig ni yeye, na sana daw naging lalaki nalang ang apo niya o di kaya hindi nalang inurong ang marriage ko kay patrick sana daw naiiwasan ang ganitong problema.

"ML!!!" naglalakad kami ni yvonne sa hallway at napalingon kami sa boses na tanging tumatawag sa akin sa pangalan na iyon.

73

"i love you!" isang halik ang ginawad niya sa labi ko sabay takbo papunta sa klase niya. this is what you call luck. Na kahit na anong problema ang dumating sa buhay ko, si kurt ang laging nandyan at nasasandalan ko. sila ng mga kaibigan ko. im so very lucky to have them.

"wiiiiieeeee!! Ang sweet sweet talaga ni papa kurt. Sana may ganyan din akong boyfriend." May halong pagtatampo ang boses ni Yvonne. Pumasok kami sa classroom namin at nandoon na si JG na prenteng nakaupo sa datin naming pwesto. Napansin ko ang pagtitinginan nila ni Yvonne na para bang sa tinginan palang nila eh, alam mo na ang nilalaman ng isip nila.

"bakit kasi hindi mo pa sagutin si JG?" nainguso ko pa si JG pagkaupo namin sa tabi nito. Nagkatinginan ulit sila na para bang nag-uusap sa mga mata at tumingin muli si yvonne sa akin.

"ahhh... ehhh... basta. Hahahaha. Ikaw talaga Mei Mei, kung ano ano pumapasok sa isip mo." Nagbuklat siya ng libro at nagsimulang magbasa basa. I just shrugged by her action at pinag-aralan ulit ang notes ko.

"j, dala mo ba yung assignment na ginawa natin kagabi?" napalingon ako sa endearment ni JG kay Yvonne. J?! Tinawag ni JG si Yvonne na J? Si Yvonne oo, parati niyang tinatawag na J si JG pero si JG?! Imposible!

"J? Magkasama kayo kagabi? May hindi ba ako alam?" biglang namutla ang itsura ni yvonne at tumingin sa akin. I could really sense that something is up to the two of them.

"wala. Ano ka ba mei mei. Tsaka ako magtatago sayo? Bessy kita diba?" nagpanggap akong naconvince sa sinabi niya at tinuloy ang ginagawa ko. pero, nakikita ko sa peripheral vision ko na ang sweet sweet nila.

Natapos ang klase na wala naman akong napapansin na iba sa kanila. Yun nga lang, mas sweet sila ngayon. Sabay sabay na kaming nagpunta sa canteen dahil nakaugalian na namin na kumaing lima ng sabay-sabay. Natanaw namin si patrick na nakaupo na doon. kumaway siya sa amin pagkakita niya sa amin.

74

"hay naku, ako na naman ang walang kapartner. Nakakainggit." Pabirong sabi ni patrick pagkadating ni kurt. Nagkatawanan nalang kami sa sinabi niya. ewan ko ba sa lalaking yan, gwapo naman andaming nagkakagusto diyan pero sa sobrang dami, wala ata siyang mapili.

"si mei kasi eh, binasted ako. Eh di sana, may kapartner ako at hindi nanganganib na malugi ang kumpanya nila." Biglang napatakip ng bibig si patrick dahil sa mga salitang binitiwan. Natahimik ang lamesa namin and i could feel the awkward air between us. Hindi ko pa kasi nasasabi kay kurt ang tungkol sa kumpanya namin. Besides, it's my problem at ayoko na siyang madamay pa.

"eheeem.... ito talaga si patrick, kapag bumanat parang si boy pick up, walang konek. Tara kain na tayo nagugutom na ako eh." Biglang tayo si JG at yvonne at pumila na para mag order. Agad namang sumunod si patrick sa kanila. Tatayo narin sana ako pero, hinawakan ni kurt ang braso ko.

"bakit hindi mo sinabi sa akin?" ramdam ko ang hinanakit sa boses niya. pagyuko nalang ang naging tugon ko sa kanya. Hindi ko alam kung saan magsisimula, kung magsosorry ba ako o idedeny ko ang mga sinabi ni patrick.

"s-sorry. Ayoko lang n-na m-madamay ka." Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa nararamdaman kong kaba. Natatakot ako sa posibleng kahinatnan nito. Kasi diba ganun ang mga nababasa o napapanuod natin sa t.v, baka hiwalayan niya ako dahil sa nalaman niya.

Pero, wala nga pala ako sa t.v o libro. Instead of breaking up with me, naramdaman ko ang paghigit niya sa akin at napalapit ang mukha ko sa dibdib niya. somehow i felt calmness in my heart, lalo na nung binitiwan niya ang mga katagang hindi ko aakalaing manggagaling sa kanya.

"bakit hindi mo sinabi sa akin na nasa ganoong stake na pala ang kumpanya ninyo? Ok lang ba kayo? Si tita? Si tito alam na ba? Sa susunod, kung may mga ganitong problema don't hesitate to breath to me." He cupped my face and say these stunning words through my eyes going to my heart reflecting my soul.

"tandaan mo, i will always be your oxygen. Kahit hindi mo nakikita, nandito lang ako. I will be your breathing ground." Hinalikan niya ako sa noo at ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya.

Nakabalik na ang tatlo sa table at kami naman ang nag order. Syempre, inorder namin ang favorite sisig naming dalawa. Samahan pa ng bagong discover ng taste buds ko na sinampalukang manok.

75

Naupo na kami at katapat namin si yvonne at JG. Katabi ko naman sa kanan ko si kurt at sa kaliwa si patrick. While eating, biglang nalaglag ang panyo ko kaya yumuko ako para pulutin iyon. Nagulat ako sa nakita ko sa ilalim at bahagyang napangiti.

I kept my lips from forming a smile and a naughty idea hit my mind.

"yvonne, paabot naman ako ng bag ko. ayun lang sa tabi ni JG." Nagulat ang dalawa sa tabi ko dahil pagtaas ni yvonne ng kamay niya ay nakakabit ang kamay ni JG. Pati silang dalawa ay nagulat kaya bigla nalang silang naghiwalay at napayuko.

"so, kelan pa naging kayo?" unang tanong ni patrick sa kanila. Nakita ko ang awkwardness sa kanila. They are so cute and innocent na akala mo mga batang nakagawa ng malaking kasalanan.

"PATRIIIIIIIIIIIIICK!!" the awkward air suddenly flew away dahil sa sigaw na bumulabog sa buong canteen. Isang lalaki ang humahangos ng takbo papunta sa lamesa namin. Bigla siyang may binulong kay patrick na siyang ikinaputla nito. Kinuha niya ang mga gamit niya at nagpaalam na sa amin.

Kami naman ang nagtaka sa naging asal ni patrick. Natuon muli ang atensyon namin sa kanilang dalawa and i can say, they are indeed inlove with each other.

***

"kelan pa naging kayo bessy?" nasa mall kami ngayon dahil maghahanap kami ng regalo sa nalalapit na birthday ni kurt. Dumiretso kami agad dito pagkatapos ng class. May trabaho pa si kurt kaya hindi nasamahan, while si JG naman ay may practice pa sila ng basketball ni patrick.

"uhmmmm.... one month na actually." Mahina niyang tugon sa akin. Napahinto ako sa paglalakad at napatingin sa kanya. Nakayuko lang siya at nag-iiwas ng tingin.

"ISANG BUWAN?! ISANG BUWAN NA KAYONG NAGLILIHIM? KELAN MONTHSARY NIYO?!" para akong naghihysterical sa loob ng mall at ang ibang dumadaan. Wala akong pake. Nakakasama ng loob, naglilihim si bessy eh.

76

"a-ano, l-last week lang pagkatapos ng m-monthsary niyo. M-mga january 24." Lalong nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. hindi ko alam kung titili ako sa sobrang kilig o magmumukmok dahil hindi ko napansin na sila na pala.

"wow, nahiya pa kayong isabay sa monthsary namin ha." I just hooked my arm to hers at ipinakwento ko sa kanya kung paano naging sila.

Bumalik na naman tuloy sa isip ko ang mga nangyari last month. Sobrang dami na. Nakakalungkot kasi parang mas lalo kong nararamdaman na sana lalaki nalang ako para may kwenta ako sa pamilya. Na sana, si patrick nalang ang pinili ko para wala kaming problema. At sana hindi maoospital ng ganito si papa. But on the other hand, kung naging lalaki kaya ako makikilala ko kaya si kurt at mamahalin ko siya ng ganito? Magkakaroon kaya ako ng bestfriend tulad ni jewel yvonne briones?

Nag-ikot ikot pa kami sa mall, hanggang sa napagod na kami. Pagkauwi ko, nakaupo si kurt sa sofa at naghihintay sa akin. I give him a peck on his check at napansin ko ang pagiging matamlay niya. naupo kami sa sofa at hindi nagbabago ang expression ng mukha niya.

"KB, may problem ba? Im ready to listen to you. Sige na. Nag-away na naman ba kayo ng mama mo? C'mon tell me." I tried to pursue him pero, tumingin lang siya ng diretso sa mga mata ko at umiling.

"no, hindi yun ang inaalala ko. Naisip ko lang kasi ang sinabi ni patrick kanina." Bigla akong kinabahan sa tono ng pananalita niya. parang gusto ko siyang patigilin pero wala akong lakas ng loob.

"mei, it's better for you and your family kung..." napatigil siya sa pagsasalita at may nangingilid nang mga luha sa mga mata ko. ayokong ituloy niya kung anuman ang nasa isip niya, dahil pakiramdam ko, oras na sabihin niya iyon, mamamatay ako.

"let's broke up mei. Let's broke up for the benefit of all." Para akong nauupos na kandila sa kinauupuan ko. biglang bumara ang lalamunan ko at nanikip ang dibdib ko. salita palang hindi na kaya ng sistema ko na pakawalan siya, paano pa kaya kapag ginawa na niya? ayoko siyang mawala. Not now, kahit kelan hindi pwede. It's like i died a million times.

77

"y-you're joking right?" pilit kong pinipigilan ang mga luha na tumulo galing sa mga mata ko, pero tama sila. TRAYDOR ang mga luha, kung kelan ayaw mong palabasin saka lalabas. Nanlabo ang paningin ko dala ng mga pesteng luha na ito. Niyuyugyog ko ang kamay niya at umiwas siya ng tingin.

"K-KB, please wag." Yun nalang ang nasabi ko sa kanya. Parang unti unti akong nawawalan ng lakas ng loob dahil sa mga sinabi niya. para bang kasabay ng pagbitaw ng mga salitang iyon ay ang pagnanakaw niya ng lakas ko, not just physically but emotionally as well.

Tumayo siya at tinalikuran ako. That's the most painful scene i could ever imagine. Kahit na nanghihina ako, niyakap ko siya mula sa likod niya, dahilan para mapahinto siya sa paglalakad.

"KB, please... *huk* please wag mo kong iwan *huk* KB.... i love.. i love you so much... *huk* so much na para na akong mamamatay... KB, wag mo kong iwan." Humigpit ng humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. I don't want to let him go. I don't want to let go. Bakit ganito, minsan nalang nga ako magmahal masasaktan pa.

Tumalikod siyang muli at sinalubong ang mga yakap ko. he hugged me so tight to the extent that i felt nothing but a warm love coming from him.

"i love you mei. I love you too. Binibiro lang kita. Hindi ko rin naman kayang pakawalan ka eh. Masyado kitang mahal para gawin ko yun." He locked my face on his two palms and kissed my lips.

Mahal ko siya at mahal niya ako pero alam ko, dadating ang panahon na kailangang pakawalan ko siya. At sana ang panahon na yun ay hindi dumating kahit kelan.

CHAPTER 18- THE TRUTH

KURT's POV

Im inlove with my sister. Hindi kayo nagkakamali ng basa at hindi kayo nagkakamali ng hinala. Kapatid ko si Mei. She's my half sister. Noong una, kaya ako nakipagkaibigan sa kanya para mapalapit sa kanya at sa family niya. pero, hindi ko naisip na mahuhulog ako sa kanya.Pinilit ko siyang iwasan pero ganun pala

78

noh, the more na pigilan mo, the more na mas malakas ang kapit. Unang kita ko pa lang galit at inggit na ang namayani sa puso ko. Nagagalit ako dahil kahit kelan, hindi niya nakikita ang mga bagay na matagal kong inaasam, isang buong pamilya at inggit dahil kinalakihan niya at kinilala siya ni papa kahit na isa siyang babae.

"let's broke up mei. Let's broke up for the benefit of all."

The moment i said those words, para akong nanghihina at namatay. Namatay at paulit ulit pang pinapatay. Nakita ko ang mga luha sa mga mata niya at hindi ko kinaya iyon kaya napaiwas nalang ako ng tingin.

Seeing the girl you love crying because of you is the most painful scene any man could imagine. Pero, kagaya niya hindi ko siya kayang pakawalan. Hindi ko siya kayang iwan. To many, this is a sin, pero para sa akin this is love. Mahal ko siya at mahal niya ako. Gagawin ko ang lahat wag lang siyang masaktan.

"Kurt, balita ko nasa ospital ang papa mo." Naupo si mama sa kama ko. i was facing my computer dahil may kailangan pa akong gawin for tomorrow's submission.

"ma, wag ngayon. Pagod ako. Masyado nang maraming nangyari sa school, wag mo nang dagdagan." Sa buong buhay ko, isa lang ang pinagsisisihan ko, ang pagiging anak sa labas ng isang Wang.

"kurt, hindi mo parin ba sila nakakaharap? Hindi mo parin nasasabi sa kapatid mong magkapatid kayo? Kurt, hindi ko ginapang ang pag-aaral mo sa isang mamahaling chinese school at international school para magkaganyan ka. Wag kang maging duwag. Isa pa, wala ka namang dapat ipag-alala eh,matatanggap ka nila." Naikuyom ko ang kamao ko. pinipigilan ko ang galit para sa aking ina. Kung hindi dahil sa kanya, hindi sana ganito kamiserable ang buhay ko. bakit ganun, sa dinami dami ng nakilalang lalaki ni mama dahil sa trabaho niya, tatay pa ni mei ang nakadisgrasya sa kanya? Sana iba nalang ang ama ko.

"tandaan mo ito kurt, oras na hindi mo pa nasasabi sa kanila ang tungkol sa tunay mong pagkatao, ako mismo ang magsasabi sa kanila." Naramdaman ko ang paglabas niya ng kwarto ko. naihilamos ko nalang ang palad ko sa mukha ko dahil sa sobrang inis. Gusto kong protektahan ang lihim ng pagkatao namin ni mei, pero bakit pakiramdam ko mas lalo kaming masasaktan kung magtatagal pa ito?

*rrrrrinnnnnnggg*

Agad kong kinuha ang cellphone ko na nakapatong sa mesa ko at sinagot.

79

(KB....) hindi pa man ako nakakapagsalita, narinig ko na agad ang boses ng babaeng mahal ko. she's crying at mas lalo akong nataranta sa naririnig ko. ayoko sa lahat ang umiiyak siya, pero sa sobrang laki ng problema namin kahit sino siguro ay maiiyak ng husto.

"Mei? Anong problema, bakit ka umiiyak?" habang nagpapaliwanag siya sa akin ay nagbibihis na ako dahil pupuntahan ko siya. I know right now, she needs me.

(k-kurt....s-si papa...) napatigil ang tibok ng puso ko sa narinig. Kahit na hindi alam ni papa na anak niya ako, parang may kung ano parin sa puso ko na kumurot dito dahilan para kabahan ako. Isa lang naman ang dasal ko, ang maging ligtas siya.

Pagkababa ko ng cellphone ay pinaandar ko kaagad ang motor at pinaharurot papuntang ospital. Hindi ko alam kung bakit ako nagmamadali. Dahil ba sa pwedeng mangyari sa amang hindi ko kinalakhan o ang pag-iyak ng babaeng nagmamay-ari ng puso ko.

Isang mahigpit na yakap ang sinalubong ni Mei sa akin. Umiiyak ang kanyang ina dahil naabutan kong nirerevive si papa. Gusto kong umiyak pero kailangan kong magpakatatag para kay Mei. Niyakap ko siya ng mahigpit at nagdasal gamit ang isip ko.

Pero, ganun ata talaga hindi kayang dinggin ng Diyos ang mga panalangin ko.

"time of death, 10:15 pm." The doctor finally announced. Itinaklob na sa kanya ang puting tela at tuluyan nang nag-iyakan si Mei, ang mama niya at ang lola niya. Masakit mawalan ng ama, pero ang pinakamasakit sa lahat ay ang mamatay siya ng hindi ka pa niya nakikilala.

"K-KB...." hinaplos ko ang buhok ni Mei na ngayon ay umiiyak sa aking mga bisig. Naupo kami sa sofa at naramdaman ko ang pagkabasa ng aking pisngi. Agad ko itong pinunasan at tinanaw si papa na natatakpan na ng puting kumot.

"papa, kahit na hindi mo ako nakilala mahal na mahal kita. Kahit kelan hindi ako nagtanim ng sama ng loob sa iyo. Sana kung nasan ka man, gabayan mo kami ni mei." Dasal ko sa aking sarili.

80

Hanggang ngayon, naiingit parin ako kay Mei, dahil siya nagagawang magluksa sa harap nilang lahat samantalang ako, palihim paring umiiyak para sa aking ama, na kahit sa huling sandali nakikiusap parin ng pagmamahal at pagtanggap mula sa kanila.

MEI's POV

Tatlong araw nang nakaburol ang mga labi ni papa at simula nung pinuntahan ako ni Kurt sa ospital, hindi pa siya nagpapakita sa akin. I also tried to contact him pero hindi niya sinagot ang mga tawag ko. pumunta na rin sila JG at Yvonne kasama ang mga parents nila.

Marami ding nakiramay sa amin. Mga close relatives namin ang nandito at ang ibang mga kasosyo ni papa sa negosyo.

"Mei, condolence." Lumapit si patrick sa akin at tinapik ako sa balikat. Isang matipid na ngiti lang ang naisagot ko sa kanya. Naupo Siya sa tabi ko at patuloy lang ang pagtulo ng mga luha ko. tahimik lang kaming nakaupo doon habang nag-iiyakan ang iba naming kamag-anak. Doble dobleng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Una sa pagkamatay ni papa at pangalawa, sa taong katabi ko ngayon. Dapat diba si kurt ang katabi ko at dumadamay sa akin pero hindi ko siya mahagilap kung saan.

Napukaw ang atensyon ng lahat nang pumasok ang isang babae na nakatakip ang mukha at lumapit sa labi ni papa. Napatigil si mama sa pag-iyak at napatayo ako sa kinauupuan ko. Unti unti ko siyang nilapitan at nakaalalay si patrick sa akin. Hindi ko alam pero parang bigla akong kinabahan sa nangyayari. I felt my knees trembling with fear.

"a-ahhhmmm... e-excuse m-me po." Tumingin ang babae sa akin na nakasuot ng kulay itim at naaninagan ko ang mukha niyang natatakpan ng maikling belo. Parang pamilyar ang mukha niya sa akin at hindiko matiyak kung saan ko ba siya nakita. Hindi ko napansin na nakalapit na pala sila mama sa amin.

"*sniff* hindi ko po i-intensyong m-manggulo. *sniff* g-gusto ko lang pong ipakilala sa a-anak ko a-ang kanyang ama." Bumalik ang tingin ng babae sa kabaong ni papa at mas lalo akong kinabahan. May kapatid ba ako sa labas? Bakit hindi sinabi ni papa ang tungkol dito? May alam ba si mama dito?

"we cannot talk about this matter in here. Let's talk at my office." Tumalikod si yeye at sumunod ang babae sa kanya. Napaupo nalang si mama sa upuan malapit at para bang nanghihina siya. Pati ako, parang hindi kayang iabsorb ng utak ko ang mga nangyayari. Tama nga siguro ang kasabihang, every

81

family has it's own secret. Ito na ba ang sikreto ng pamilya ko?

***

It's been three days simula ng magpakita ang babaeng nagpakilalang inanakan daw ni papa. Ang sakit sakit. The pain is starting to pile up on my heart. Hindi ko alam kung saan ako iiyak sa pagkamatay ba ni papa o ang pagkakaroon niya ng anak sa iba. Bakit hindi siya naging faithful kay mama? Hindi pa ba kami sapat sa kanya?

"mama.." i saw my mom entered my room. Kitang kita ko parin na nasasaktan siya sa mga nangyayari. It's more painful on her part, knowing na hindi lang ikaw ang naging babae sa buhay ng taong pinaglaban mo. Ng nag-iisang taong minahal mo.

"mei, n-nasa baba na a-ang kapatid mo." Biglang bumalik na naman ang kabang namutawi sa dibdib ko. hindi ko alam kung makakaya ko ba siyang tanggapin o hindi. Tumayo si mama mula sa tabi ko at nagsimulang maglakad.

"ma." Napatigil si mama sa paglalakad at unti unti akong nilingon. I could feel nothing but pain in her eyes. Gusto ko siyang damayan pero pati ako hindi ko alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sa kanya.

“Wǒ hěn hǎo (i’m fine)” her lips could lie but her eyes couldn’t kept the truth. Inayos ko ang sarili ko at hinanda ang sarili ko sa pwedeng mangyari.

Nakayuko silang lahat pagkababa ko ng hagdan. Parehong nag iwas ng tingin si nai nai at mama sa akin samantalang si yeye, parang nag-aapoy ang mata sa galit. I gently kissed the cheek of the woman na ina ng half brother/sister ko.

"mei, i want you to meet your brother." Panimula niyang magsalita. hindi ko alam at bigla akong kinabahang muli. Parang may kung anong bumabagabag sa dibdib ko.

82

"mei, this is your brother, KURT BENEDICT SALCEDO."

Chapter 19- THE LIES

MEI's POV

"mei, this is your brother, KURT BENEDICT SALCEDO." The moment i heard those words parang isang matalim na kutsilyo ang tumusok sa dibdib ko. May kung anong mabigat na bagay ang dumagan sa dibdib ko na halos hindi na ako makahinga ng maayos, idagdag mo pa ang mga luhang nagbabadyang pumatak. Ang sakit sakit, sobrang sakit. I feel like i was being betrayed by the most special person in the world. Bakit ganito? Bakit hindi muna nila ako hinayaang magluksa sa pagkawala ni papa bago nila sabihing kapatid ko sa labas ang boyfriend ko?

I really can't find words para magsalita sa harap nila. Parang biglang naubos ang lakas ko at ito nalang ang nasabi ko.

"Is this a joke?" tinignan ko silang lahat at na pawang nakayuko na. Nanlabo bigla ang mga mata ko at naramdaman ko ang pag-agos ng tubig na kanina ko pa pinipigilan.

"Mei, mag-usap muna tayo." Hindi na ako nakatanggi sa paanyaya ni kurt dahil bigla nalang niya akong hinila papalayo sa kanilang lahat.

"kurt, ano bang klaseng biro ito?" i broke the silent air around us the moment we step in the garden.

"mei let's broke up. Kalimutan mo na ako." Nakatalikod parin siya sa akin at para bang isang malakas na sampal sa pagkatao ko ang mga salitang binitiwan niya. Mas gusto ko pang sabihin niyang magbreak kami kasi may iba na siyang mahal eh, pero ang rason ng break up ay dahil magkapatid kami, parang hindi kayang tanggapin ng sistema ng katawan ko.

"KB, remember the rules you make? Diba sabi mo, number one rule mo, kung may problema pag-usapan? Bak-"

"dahil hindi ito problema mei. This is reality. Dahil kung problema ito nasolusyunan na natin. Hindi lang naman ito simpleng nakabuntis ako eh. Mei, magkapatid tayo at wala na tayong magagawa doon." Napayuko ako dahil sa mga sinabi niya pero hindi ako nawalan ng pag-asa.

"number two, don't ever lie. Kb diba sabi mo-"

"i lied when i told you i love you. I lied when i told you you're special. I lied when I kissed you. I lied from the very start." Parang mas lalong nadagdagan ang bigat ng dibdib ko. parang unti unti akong namamatay

83

sa bawat salitang binibitiwan niya. parang paulit-ulit sinasaksak sa akin ang isang masakit na katotohanan.

"n-na-number t-three" napaupo ako sa malambot na damuhan dahol hindi na kaya ng katawa ko ang lahat. Ganoonna ba kabigat ang mga luha ko at hindi na ako kayang buhatin ng mga paa ko?

"number three, believe in everything i say. Then believe to this mei. I never love you coz the truth is i despise you. Dahil sayo kahit kailan hindi naging buo ang pamulya ko. dahil sayo sana ako ang legal na Wang at hindi ako nakikiusap sa kakarampot na pagtanggap mula sa kanila. Magkapatid tayo at mamahalin kita bilang kapatid ko." i could feel nothing in his voice. Para siyang isang malamig na yelo at ramdam na ramdam ko ang galit niya sa akin.

"number f-four. Memories s-should... *sniff* should be kept." Naramdaman ko ang paghigit niya sa kamay ko at tinayo niya ako. Hinawakan niya ang dalawang balikat ko at niyugyog ako. It's like telling me to wake up.

"Mei, walang memories. Those are false memories. Walang meaning ang mga iyon. Forget those memories. At ipatanggal mo na yang tattoo mo dahil pinatanggal ko na ang akin." Tuluyang bumagsak ang mga luha ko at napahawak ako sa braso niya. i tried to look at his eyes para tignan kung totoo ba ang mga sinasabi niya, but i regret looking at it. Wala akong makita kundi galit mula sa mga ito. I want him to give me enough strength para kayanin ang lahat ng ito, pero bigo ako.

"number 5, forget me." Napabitaw ako sa pagkakahawak sa braso niya at tinignan niya ako straight to my eyes.

"Magmove on ka na Mei. Masakit ba? Kulang pa yan sa 17 taon na pangungulila ko sa isang kumpletong pamilya." I saw him smirked at tuluyan ng umalis. Gusto ko siyang habulin pero parang hindi ko na kayang gumalaw pa. I can't able to move even a few inches beacause my only strength suddenly gone forever.

Hindi ko alam kung gaano na ba ako katagal na nakatayo doon nang makaramdam ako ng nakayakap sa akin. His scent is familiar to me pero wala akng paki. I need a big hug today. Kailangan ko ng karamay sa sobrang dami ng problemang kinakaharap ko.

"ok ka lang ba? I saw everything." Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at pinunasan niya ang mga luha ko using his thumbs. But, those aren't enough dahil parang cue lang iyon ng mga luha ko na lalo pang nagsilabasan.

84

"p-patrick... ang sakit..... ang sakit- sakit..... ang sakit sakit na magago, magpakatanga at magpaloko. Ang sakit sakit dito oh *pointed to the chest* nakakapagod pa dito *pointed to the head* ang tanga tanga kasi eh... ang tanga tanga neto *pointed to the chest*" hindi ko na alam kung kanino at paano ko ilalabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. he hugged me once again and pats my back.

"shhhh... tama na. Wag ka nang umiyak. Shhhh... kahit kelan wag mo sisihin ang puso na walang ginawa kundi magsupply ng dugo sa katawan mo. You can't blame anything for a wrong decision you made. At kahit kelan hindi naging kasalanan ang magmahal." He whispered to me. Bakit kasi sa dinami dami, siya pa ang minahal ko? sana itong lalaking nakayakap nalang sa akin para hindi nalang ganito kasakit ang lahat.

Sana lang.

***

"ok ka lang bessy?" nakatulala lang ako sa pagkain at nginitian ko si yvonne at tinignan ulit ang pagkain ko. dalawang araw na simula ng mangyari iyon at hindi ako pwedeng umambsent dahil malapit na ang finals namin. I can't miss any of my lessons. Nakakainis talaga!! naiinis ako sa sarili ko. i just felt my face became wet. Umiiyak na naman pala ako. Nakakagago noh? kahit pagod ka nang umiyak, umiiyak ka parin dahil ramdam mo parin ang sakit.

"kung hindi mo na kaya nandito naman kami eh." Naramdaman ko ang paghawak ni patrick sa kamay kong nakapatong sa lamesa. Tumingin ako sa kanya at nagkangitian kami. Simula nangyari ang lahat, si patrick ang tagakwento ko at tagaprotekta ko. kumbaga, siya ang knight in shining armor ko.

*BLAG!!*

Napalingon kaming apat dahil sa malakas na paghampas sa table namin. It was him. Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanya dahil parang mas lalong nadadagdagan ang sakit sa dibdib kapag nakikita ko siya.

"get your hands off her." he said with a voice full of authority.

Tumayo si patrick sa tabi ko at nakipagtitigan sa kanya. "don't act like a jealous boyfriend. WALA KA NANG KARAPATAN SA KANYA." Nakipagsukatan ng tingin si kurt sa kanya at mararamdaman mo ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.

85

"im not acting like a jealous boyfriend. Im acting like a concerned brother." Nagkuyom ng kamao si patrick at naglakad papunta sa pwesto ni kurt. Natahimik ang buong canteen at nanuod sa eksena. Everybody gasp in horror when Patrick grab kurt's collar.

"CONCERNED BROTHER?! EH GAGO KA PALA EH. KUNG CONCERN KA HINDI MO LOLOKOHIN KAPATID MO. SA SIMULA PALANG SINABI MO NA. GAGUHIN MO NA LAHAT WAG LANG SI MEI DAHIL AKO ANG MAKAKALABAN MO!" nakaamba na ng suntok si patrick mabuti nalang ay naawat sila ni JG.

"wooooaaahhhh!!! Hahahaha. Galing nilang umarte noh. nood kayo ng play namin ha. Effective na kayong artista guys." Humingi siya ng dispensa sa lahat ng tao sa canteen pati narin ang mga staff na halos nafreeze lahat at nanood sa amin.

"lika na patrick, may practice pa tayo ng basketball eh." Hinila na ni JG si Patrick at sumunod naman si Yvonne. Nagkatitigan lang kami ni kurt at halos hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, it's either manatili sa canteen at makipag-usap sa kanya, kamustahin siya o sumunod sa kanila.

"let's go mei." Patrick grabbed both my arms and my things at lumabas na ng canteen.

CHAPTER 20- NEW ME

MEI's POV

It's a gloomy day and everyone is wearing black. Halos lahat ng babae ay nag-iiyakan sa paligid ko, including me. We are following a certain guy carrying my father's picture, carrying his ashes. Masakit isipin na ang lalaking mahal mo, ay ang kapatid mo.

Everyone is buzzing about the past relationship we had and it kills me triple times because it makes me feel being accused of a crime we are unaware that we committed.

Isang mataimtim na dasal ang inusal ko bago isaboy ang abo ni papa. Mahigpit na yakap ni mama ang kanyang larawan at kita ko ang pagbukas ng langit. it's like he his welcoming my father in his hands.

Umuwi kami sa bahay na sobrang lungkot. A big palace for me. A palace wherein i can't see my king anymore and the prince i want is my brother. Pakiramdam ko nasa isa akong fairytale na hindi ko masasabing happily ever after. This chapter of my life is now already closing and i want to open a new chapter by having a new me

***

"waaaahhhh!!! Bakasyon naaaaa!! Tapos na rin ang finals." Sigaw ni yvonne sa corridor, the moment we step out of our classroom. Buti nalang at busy ang lahat ng tao sa paglalakad at hindi na siya pinansin. Agad kaming naglakad papunta ng gym para suportahan ang mga boyfriend namin. It's been a month

86

since everything happened. The pain of losing someone important in your life is still here in my heart, but im used to it. Para bang immune ka na sa sakit at bawat maaalala ko iyon, hindi na ako naiiyak pero ramdam ko parin ang kurot sa puso ko.

Sa loob ng isang buwan na nagdaan, maraming nagbago maraming nawala, may mga nagbabalik. Pero, hindi na nun mababago ang katotohanan na nangyari at ang sakit na dala nito.

"J!!!!" umalingaw ngaw sa buong gym ang boses ni yvonne at napalingon sa kanya ang lalaking may hawak na bola. Unti unting binaba ng mga fangirls ang mga placards nila na tila sumuko na sa labang sa simula palang talo ka na.

"J, pawis ka na naman hindi pa nga nagsisimula ang game. Ang hot talaga ng boyfriend ko." a peck on the lips ang nagwelcome kay yvonne the moment she step infront of JG. A very sweet couple na walang problema at kahit kailan ay hindi na ata magkakaroon. Magkasundong magkasundo ang parents nila at siguro kung mabubuntis matutuwa pa sila.

I can say, i envy them. Nakita na kasi nila agad ang para sa kanila. They don't need to search the world all over again dahil nasa harap na nila.

"inggit naman ako." I felt his warm hug from behind, placing his chin on my right shoulder. Ramdam ko ang tibok ng puso niya, but it can't compliment with my beat. Ibang iba ang sigaw ng puso niya sa puso ko. i turn around at nilagay ang braso ko sa balikat niya and slowly reach for his cheeks and kiss it. I looked at his eyes. His eyes na kahit na sino ang tignan, ay tiyak na malulusaw dahil parang nanghihigop ito ng lakas. Nakita ko ang dimple niya sa kanyang pagngiti sa akin. I slowly follow the dripping sweat from his face down to his jersey. His number 37 jersey.

"ang hot naman ng hubby ko." i grinned at him at nakita kong nagsmile siya sa akin. Hinawi pa niya ang buhok kong kakapagupit ko palang. He even traced the back of his hands on my face and i admit it, walang effect ang ginagawa niya.

"syempre pinapantayan ko lang ang hot wifey ko." kinuha ko ang towel na nakasampay sa balikat niya at pununasan ang basa niyang mukha.

87

"oh, edi daig niyo na kami."napalingon kami kay yvonne na nakaupo na sa favorite spot namin sa gym. Tinignan ko siyang muli at hinalikan sa pisngi. "good luck sa game, patpat." I stick out my tongue and sun to yvonne's place.

Yup! Patrick Chin is now my boyfriend last march 7 lang at halos 2 weeks palang kami. Mabilis ba? Pinagpatuloy lang naman namin ang gusto ng parents namin at ni yeye. We are trying our best for this relationship to work.

Sa loob ng halos isang buwan, marami ang nagbago. Physically, i'm still Mei Lien Wang pero kung kakausapin mo ako, Bitch, slut and whore aren't enough to describe my attitude. I can ruin your realtionship and i can also make your life miserable. What I want is what i get. Except him.

I can flirt and do party all night. A heavy drinker and a chain smoker. Wala na ang mei na mabait at kaya mong utuin. I can't be decieved by anyone ‘coz im the goddess of deceiving.

"Go J!! I love you!!"todo sigaw si Yvonne habang naglalaro si JG. Napailing nalang ako at napunta ang tingin ko sa isang parte ng gym. Parang biglang huminto ang laro at natigil ang mga hiyawan. I feel like everything stops moving. In just a snap, the world stops revolving at parang kaming dalawa lang ang may kakayahang gumalaw. I saw him, the only person whou could make my stomach do a 360 flip. He is staring back at me. Gusto kong umiyak, kung ako lang ang dating mei. Bit since this is the new me, hindi yun ang ginawa ko.

" Go Patrick!! Shoot it for me!!" nakatingin parin ako sa kanya at nakita kong nagbago ang facial expression niya bago umalis.

Eversince nawala si papa, nakay kurt na ang lahat ng pressure. Hindi na niya natuloy ang course niya dahil agad siyang pinalipat ng business ad. He's like a robot na sunud-sunuran sa gusto nila. Center of attention tulad ng gusto niya. His room is next to mine kaya halos araw araw din kaming nagkikita. Masakit? Oo, pero manhid na ako sa sakit coz the truth is right infront of me. Hindi lahat ng gusto mo ay makukuha mo.

***88

"thank you patick. Sige na uwi na. Shoo!!" i wave my hand na parang tinataboy ko siya. Nakita ko na naman ang signature pout niya. I just pinched his now at pinanggigilan ng husto.

"aray Meimei. Machakit!!" napapikit pa siya sa sobrang sakit kaya bumitaw na ako.

"pasok ka na sa loob. Good night." He kissed my forehead at pinapasok na ako sa loob. Hinintay ko munang makaalis ang kotse niya bago ako magdoorbell.

Hindi ko pa man napipindot ang doorbell, bumukas na ang pinto. I can feel the silnece of the night and the humming of the insects/ pareho kaming gulat sa isa't isa. I was expecting si mama, nai nai o yaya ang magbubukas ng pinto dahil past 12 na. We enjoyed the teams' victory party kaya ginabi na. Umiwas siya ng tingin at binigyan ako ng daan.

"hindi ka dapat nagpapagabi." Mahina pero halata mo ang concern sa boses niya. parang biglang hinaplos ang puso ko at napahinto ako sa paglalakad. Gusto kong pigilan ang mga luha kong gusto nang bumagsak and luckily i did. Hinarap ko siya na nakataas ang kilay.

"don't worry, hinatid ako ng boyfriend ko. Tsaka pwede ba, wag kang mangialam sa buhay ko, KUYA." i emphasize the last word at kita ko ang pagbabago ng facial expression niya. ang sakit sabihin pero yun ang totoo. KAPATID KO SIYA.

Hindi pa man ako nakakalayo, napatigil na ako dahil naramdaman kong naglapit ang katawan namin dahil sa pagkakayakap niya buhat sa likod ko. I miss him. I miss his hugs. I miss everything about him.

"please, wag mo nang pag-aalalahin ang kuya mo ng ganito." After hearing those words from him, kinalas ko ang pagkakayakap niya at binalak na tumakbo papunta sa kwarto ko pero nagawa niyang hawakan ang kamay ko.

"mei, 547." He then let go. Sandali akong napaisip sa sinabi niya pero tumakbo na ako papunta sa kwarto ko. i slam the door at tumulo ang mga luha ko.

89

547? What does it mean? A number? A code or what?! Arrrggghhhh!!!

PHYSICALLY AND EMOTIONALLY I CHANGE. But the mere fucking fact that i'm still inlove with him doesn't change anything especially the pain whenever i see him.

CHAPTER 21- TWO STORIES

YVONNE's POV

Marami ang nagsasabi, perfect ang relationship namin ni JG pero, wala namang perfect relationship diba? hindi perfect ang relasyon namin dahil araw araw kaming nagbabangayan at nag-aasaran. Pero, yun pa ata ang nagpapatibay sa relasyon naming dalawa.

"J, tara na canteen tayo. Pumapayat ka na eh." Sinamaan ko siya ng tingin na nauna nang maglakad papunta sa pinto. Nung hindi niya ako nakitang nakasunod sa kanya, binalikan niya ako at kinuha ang kamay ko at hinila.

"ano ibig mong sabihin na pumapayat ako?" alam ko kasi may karugtong pa yan eh. Sasabihin niya, ‘pumapayat ka na. Kailangan na kitang patabain ulit.' nakakainis talaga to, pero syempre love ko yan.

Madami naiinggit dahil maswerte daw ako na si JG ang boyfriend ko. hindi lang sila marunong makuntento. Pero hindi naman ibig sabihin nun ipapamigay ko siya diba? masyado ko siyang mahal para gawin yun.

Naupo na kami sa bakanteng table na palagi naming pinagpupwestuhan. Nakita ko nang paparating si patrick at meimei na magkaholding hands. Sa totoo lang, sa tuwing nakikita ko sila napapangiwi ako. It's like they're acting like couples even if napakaobvious na friends lang sila.

"hi bessy, hi JG." Nagwave sa amin si mei at nginitian ko siya. Naupo sila sa tapat ko. wala talaga akong makitang spark sa kanila eh. Di katulad kapag si kurt kasama ni mei. You can really see na inlove sila sa isa't isa. Kaya nga hindi ako naniwala sa kinuwento ni meimei eh. Parang hindi kayang sabihin ni kurt yun. Im sure may dahilan siya. Nag order na kami ni jg at bumalik na sa pwesto namin. We were rooted on our place dahil sa taong nakatayo sa harap ng table namin. We could feel the awkward air between the three of them.

90

"kurt dude. Musta na?" manhid talaga to si JG. Napatingin sa amin si kurt at ngumiti sa amin. Nguniti din ako at naupo na sa pwesto namin. Naupo naman si kurt sa bakanteng upuan at yumuko. Simula ng nangyari ang sa kanila ni mei, hindi na siya sumasama sa amin. Kahit naman siguro sino, mag-aalangan na sumama diba?

Silence is between the five of us. Nagkakatinginan nalang kami ni JG dahil alam naming nagkakailangan ang tatlo. Naawa ako kay meimei dahil masyado siyang naiipit sa kanilang dalawa.

"im sorry guys." Napatigil kami sa pagkain at napatingin kay kurt na nakayuko parin. Hinawakan ko ang kamay niya at napatingin siya sa akin.

"it's ok kurt. Wala naman na yun sa amin eh, diba guys." Tumingin ako kay meimei at patrick at ngumiti lang sila sa akin. I could see that mei is hurt pero sana wala na ito sa kanila. Hindi naman sinasadya ni kurt ang nangyari eh. Walang may gusto ng nangyari, tama ba?

"oo nga kuya. ayaw mo nun lagi mi na akong nakakasama." Nagkatinginan sila ni meimei at alam niyo yung feeling na nanunuod ka ng pelikula? Yung magtatagpo ang mga mata nila sinasabi na anglaman ng utak nila. Napakapit na nga lang ako kay JG para pigilan ang kilig eh.

"thank you mei. 547." 547? Ano ang 547? May code ba silang dalawa? Huh? Pero, nakakakilig dahil ok na sila.

"ehem... ahhh.. dude, una na kami ni mei ha. May pupuntahan pa kasi kami eh." Umalis na sila at kitang kita ko ang paghihinayang sa mga mata ni kurt. Bakit ba may mga relasyon na kita mo ang pagmamahal sa kanila pero hindi pwede?

***

"ang kulit kulit mo! Umayos ka nga." nakasandal parin siya sa akin at hindi manlang ako pinansin. Nandito kami sa tambayan namin sa liblib na lugar ng garden. Palagi kaming nandito kasi mas kaunti ang nakakakita at nagkakaroon kami ng peace of mind. Kadalasan dito kami nag-aaway, nagkakapikunan at nagkakaasaran.

"eto talaga si j, naglalambing lang naman ako eh. Pakiss nga." ngumuso siya sa akin at nilayo ko lang ang mukha niya sa mukha ko. maya maya naramdaman ko na nagvibrate ang cellphone niya sa bulsa niya. napatigil kami sa paghaharutan. I tried to look at his screen pero nilayo niya sa akin. Biglang nagbago ang timpla ng mukha niya at umalis agad agad pagkababa ng cellphone niya. sinundan ko siya at dahil siguro sa inis niya sa kausap ko, hindi na niya napansin na sumusunod ako sa kanya.

91

He is walking ahead of me at nakarating kami sa parking lot. Nagtago ako sa likod ng poste dahil nakita kong may sumalubong sa kanyang babae. Medyo malayo sila sa akin kaya hindi ko masyadong nakita kung sino yun. Then, i just got shocked sa sumunod na ginawa ng babae.

SHE'S KISSING MY JG!!

JG's POV

"ang kulit kulit mo! Umayos ka nga." nagkukulitan na naman kami ng j ko. ang cute cute niya talag kapag napipikon.

"eto talaga si j, naglalambing lang naman ako eh. Pakiss nga." ngumuso ako sa kanya pero pilit niya akong tinutulak papalayo sa kanya. Nasa ganun kaming state ng biglang nagvibrate ang phone ko. pareho kaming natigilan ni j. Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ang nasa screen.

Napasimangot ako at lumayo ng konti kay yvonne para makausap ang tumawag.

"what?!" pagalit kong tanong sa kanya. Naiinis na ako sa kanya. Bakit pa niya pilit na binabalik ang kasalanang ginawa namin. Pareho naman naming alam na hindi namin ginusto yun eh.

(wow!! Is that a new way of saying hello?) i heard her laugh. pilit kong pinipigilan ang galit ko dahil, unang una bestfriend ko parin siya at pangalawa babae siya.

"what do you want?" i gripped my hand dahil parang anytime, masasakal ko na siya. I heard her laugh sa kabilang linya.

(hahahaha. Easy jay. Magkita nalang tayo sa parking lot. Toodles) binaba ko na ang phone at tumungo na papunta ng parking lot.

Agad ko siyang nakita at nilapitan. I was shocked when she pulled me and kiss me.

"shit mei ano ba?" she's grinning at me. Nag-iba na talaga siya simula ng nangyari ang lahat ng iyon sa kanila ni kurt. She's not the sweet and innocent mei na kilala ko.

92

"what?! Eh diba ginawa na rin natin yun? What's the difference? Natatakot ka bang may makakita sa atin?" she traced her fingers through my chest and looking at me like a bitch. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

"i-it was j-just a mistake." Naramdaman ko ang paghawak niya sa mukha ko at nagkatinginan kami. Oo malaking kasalanan ang nangyari at ayoko nang ulitin pa iyon.

"just one kiss jay at walang nang makakaalam ng lahat. One unforgettable kiss before saying goodbye." Hinawakan ko ang mukha niya at nilapat ang labi ko sa mga labi niya. she began to respond to my kisses and we both deepened the kiss. Napaangat ang tingin ko at nabigla ako sa nakita ko. automatic na kumalas ako sa pagkakayapos sa kanya.

"J." Wala na akong paki kay mei dahil nakafocus ang tingin ko kay yvonne na umiiyak ngayon sa harap ko. humakbang ako papunta sa kanya at isang malutong na sampal ang ginawad niya sa mukha ko. ang sakit. Sobrang sakit ng sampal niya pero wala na atang sasakit pa sa mga binitiwan niyang salita.

"BREAK NA TAYO...."

Shit lang. Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at nakaharap sa akin si mei. She's like a devil. Alam kong may masama na naman siyang binabalak. Tinanggal ko ang kamay niya sa mukha ko at hinawakang ng madiin.

"masaya ka na? Pati sarili mong bestfriend pinaiyak mo? Kumpleto na ba ang listahan ng mga babaeng kailangan mong siraan ng relasyon? You're worse mei. Get back to your old self." Inalis niya ang kamay niya sa pagkakahawak ko at matalim akong tinignan.

"why? Eh diba doon din naman ang punta ng lahat ng relasyon break up? Kung hindi ka iiwan ng lalaki dahil sa isang babae, magsisinungaling naman sayo. Walang relasyong tumatagal. Pinadali ko lang ang inyo. Kung mahal mo talaga si yvonne, you won't flirt with me." Tumalikod siya sa akin at naglakad na papalayo.

YVONNE's POV

Tumakbo ako papalayo sa kanila. How dare they? Bakit sa dinami dami ng babae si mei mei pa? Sana ibang lalaki nalang pinuntirya ni mei at hindi nalang si j. Alam naman niya kung gaano ko kamahal si JG eh.

93

Nanlalabo na ang paningin ko at hindi ko namalayan na may nakabunggo na pala ako. Napaupo ako sa sahig at doon ko na naihagulgol lahat ng naipong sakit sa dibdib ko. ganito pala ang feeling kapag sobrang nasasaktan ka. Kapag inlove ka sasabog sa sobrang kabog ng dibdib kapag nasaktan ka naman para ding sasabog sa sobrang sakit.

"yvonne?!" tinignan ko ang nagsalita at naupo siya sa level ko. he wiped my tears at tinulungan akong tumayo. Pero, balewala ata ang pagpunas niya sa mga luha ko dahil kusang tumutulo ang mga ito. He instantly hug me at medyo gumaan ang pakiramdam ko.

"bakit ka umiiyak? Shhh... tahan na." He caressed my back para maginhawaan ako, pero parang mas lalo ko pa gustong umiyak. Ang sakit sakit eh.

"k-kurt...s-si ja-jay." Napahiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako sa mukha.

"halika doon tayo mag-usap."

***

Dinala ako ni kurt sa last floor ng isa sa mga buildings ng school namin. Yung auditorium. Remember niyo pa? Yung pinagtambayan namin nung magtatapat siya kay mei.

Ang sakit...

Mabanggit ko palang ang pangalan ng bestfriend ko na nang-agaw ng boyfriend ko. parang may tumarak na matalim na kutsilyo sa puso ko sa sobrang sakit ng nakita ko kanina.

"yvonne. Ok lang kung magkwento ka. Im ready to listen." Ngumiti ako sa kanya at huminga ng malalim. I gather all my strength at humarap sa kanya.

"mahal mo ba si mei?" nakita kong natigilan siya sa tanong ko. umiwas siya ng tingin sa akin at kita ko ang pag-aalangan niya kung sasagutin ba niya o hindi ang tanong ko.

94

"kurt, i might be childish pero hindi ako tanga. Kitang kita ko naman na mahal mo pa siya eh. Sana lang inayos mo ang pakikipagbreak sa kanya." Tumingin siyang muli sa akin at ngumiti ng mapait.

"minsan kasi yvonne, kahit anong pilit mo sa isang bagay. Kahit gaano mo pa kagustong makuha ito kung hindi naman laan para sayo, kahit kelan hindi ito mapapasayo." Ngumiti siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"now, tell me anong nangyari sa inyo ni JG?" yumuko ako dahil ayoko nang umiyak. Ayoko nang may makakita na naman sa aking umiiyak. Inangat niya ang mukha ko at nagkatinginan kami. Nakikita ko ang concern sa mga mata niya na parang sinasabing magtiwala ako sa kanya. Ngumiti ako ng pilit at hinayaang tumulo ang luha ko.

"a-i s-saw..mei and jg kissing." Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil nakita ko ang pagbago ng itsura niya. pareho lang naman kaming nasasaktan sa nangyari eh. Lalo na siguro sa akin na nakita ko pa. Ganun na ba talaga ang bessy ko? magagawa niya akong traydurin? Naiiyak na naman ako.

Naramdaman kong may humawak sa kamay ko. i saw kurt smiling at me.

"don't worry everything will be alright." Then he left.

MEI's POV

I know im a bitch, at parang hindi ko kayang makita na pati si yvonne nagawa kong paiyakin. Sa sobrang inis ko, hinila ko ang isang lalaking may kasamang babae at hinalikan. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan nila ako. Gusto kong makita si patrick dahil kay patrick nalang ako nakakahinga. Sa kanya ko nalang nagagawang maging si mei lien wang ulit.

Nagulat ako ng biglang may humila, rather kumaladkad sa akin. Hinagisan niya ako ng helmet at pinaandar ang motor niya. tumingin siyang muli sa akin at tinanong.

"ano hindi ka sasakay?" i glanced at him at tumalikod na. But then he grabbed my hands at napaharap ako muli sa kanya.

"sasakay ka o ipapakaladkad kita sa motor ko?" i saw his eyes fuming with anger. Wala na akong nagawa kundi ang sumakay sa motor niya.

95

Hindi ko alam kung saan ako kakapit kaya doon ako sa likod ng motor kumapit. Nabigla ako nung huminto siya at tinignan ako. Tinignan ko rin siya sa side view mittor at sinalubong ang mga tingin niya. kahit na pakiramdam ko ay natutunaw ako sa mga tingin niya hindi ako nagpatinag.

"akin na nga yang kamay mo. Malaglag ka pa." Ever since that day, ngayon nalang niya ako muli hinawakan. May kung ano anong boltahe ng kuryente ang muli kong naramdaman sa paglapat ng mga balat namin.

Ipinulupot niya ang mga kamay ko sa bewang niya at muling pinaandar ang motor. Kung gaano kabilis ang pagpapatakbo ng motor niya, ay siya namang bagal ng pag-ikot ng mundo ko. kung gaano kaingay at kagulo ang kalsadang dinadaanan namiin, ganun din kalakas ang kabog ng dibdib ko. hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil hindi kahit kailan nabawasan ang nararamdaman ko sa kanya o malungkot dahil hanggang ngayon aasa akong magmamahalan kaming magkapatid.

Time flies sabi nga nila. Nakarating na kami agad sa impyernong bahay at kinaladkad niya ako papunta sa kwarto niya. he locked the door at sinandal ako sa pader, then he started kissing me roughly.

KURT's POV

Naiinis ako!! Hindi ko alam kung dahil ba sa nalaman kong naghalikan sila ni JG o dahil nakita ko siyang humalik siya ng estranghero.

She is struggling to my kisses and how i miss her lips. Tinulak niya ako at sinampal ng pagkakalakas. Parang bigla akong natauhan sa ginawa ko. hindi ko na alam kung ano ang tama.

"ano bang problema mo? Wait till i tell everything to yeye." Akmang aalis na siya pero kinulong ko siya sa mga kamay ko. i looked at her at kitang kita ko ang pagkabigla sa mga mata niya. parang may kung anong tumutusok sa dibdib ko na maliliit na bagay na sobrang sakit.

"mas masarap bang humalik si JG kesa sa akin?" nabigla siya sa tanong ko at nag-iwas ng tingin. I saw her eyes saddened. Kahit na anong tago niya sa katauhan ng iba, hindi parin niya maitatanggi na siya parin ang mei lien wang na minahal ko. ang mei lien wang na kapatid ko.

96

"umiyak si yvonne kanina. Please.... please ibalik mo na si mei." Tinignan niya akong muli sa mga mata and tears started to fall.

"ibalik ang dating mei? Bakit sa tingin mo ganun ganun lang kadali ang lahat? Na sa simpleng bumalik ka na sa dati, magbabago ang lahat? Nasaktan ako kurt, sobrang sakit dito at sa ganitong paraan ko lang maitatanggi na nasaktan ako. Ikaw, IKAW NA NAG-IISANG LALAKING MINAHAL KO, IKAW PA ANG NANLOKO SA AKIN. IKAW PA ANG KAPATID KO. ANG UNFAIR DIBA? ANG UNFAIR MO DAHIL PINAGMUKHA MO AKONG TANGA!! PERO ALAM KUNG ANO, GAGO KA!! I HATE YOU!! I HATE YOU SO MUCH! ALAM MO NAMAN PALANG MAGKAPATID TAYO PERO BAKIT MO AKO PINAASA? GINAGO MO AKO, PERO GAGO KA!! SANA HINDI NALANG IKAW ANG MINAHAL KO. SANA HINDI NALANG IKAW. SANA SI PATRICK NALANG NA PALAGING NANDYAN. SANA SIYA NALANG. PERO PUNYETANG PUSO TO, AYAW MATUTO! TANG INA HANGGANG NGAYON IKAW PARIN. NAKAKADALA KANG MAHALIN, KASI PUMAPATAY KA. PUMAPATAY KA NG PAGKATAO. WALA NA ANG DATING MEI. PINATAY MO NA." I found myself speechless hanggang sa nagkaroon siya ng lakas na itulak ako kahit na umiiyak siya. Akmang hahakbang siya palabas ng kwarto ng yakapin ko siya sa likod.

"mei, 25 and 547. Remember that. Please, be yourself again." Unti unti niyang kinalas ang mga kamay kong nakayakap sa kanya at tuluyan na akong iniwan.

YVONNE's POV

Gabi na ako dumating dahil nagpalipas pa ako ng maga ng mata kung saan. Pero, sana hindi muna ako umuwi dahil nandito siya sa salas namin at naghihintay. I just walked passed him at bumati kay mommy at daddy at umakyat na sa taas. Wala akong ganang makipag-usap sa kahit na sino sa kanila. Lalo lang akong naiiyak. Nagsasawa na akong umiyak. Masakit sa ulo, sa puso at sa mata.

"ate, si kuya JG nasa baba aakyat daw dito." Sumilip si sunny sa pintuan ng kwarto ko. nakapagshower na ako at lahat lahat pero tinalikuran ko lang siya. Hindi ko alam kung may lakas pa ba ako ng loob na harapin siya. Baka isang yakap lang niya makalimutan ko ang lahat.

"sabihin mo sa kanya bukas na kami mag-usap pagod na ako." I found peace for a while pero dahil sadyang isang summer rodiguez ang ina ko, hindi niya ako kayang tikisin. Umupo siya sa tabi ng kama ko at hinimas ang braso ko. tears started to fall.

97

"ma.... break na kami..." i just confessed. Kinuwento ko kay mommy ang lahat. Hindi ko alam na nakikinig pala si daddy sa amin. Nabigla nalang kami dahil sumisigaw si sunny na pumasok sa kwarto ko. kinakaladkad daw ni daddy si JG palabas ng bahay.

Nadatnan naming nakaluhod si JG sa harap ni papa na nakakuyom na ang kamao. Lalo akong naiyak sa kanilang dalawa. The two important men in my life is right infront of me.

"pa, tama na. Pasok na tayo sa loob." I told my dad pero hindi niya ako pinansin. Maya- maya dumating na si tita autumn at tito winter. lalo akong naguguluhan sa kanilang lahat.

"anong nangyayari dito? Gab, bakit ka nakaluhod? Tumayo ka nga diyan." Pilit siyang pinapatayo ni tita autumn pero nagulat nalang ako dahil nakita ko siyang umiiyak .

"no ma, gusto ko magsorry kay yvonne. Hanggat hindi niya ako napapatawad hindi ako tatayo dito." Lalapitan ko na sana siya pero pinigilan ako ni papa.

"pumasok ka sa loob jewel yvonne. Kung gusto niyang lumuhod diyan pabayaan mo siya. He should earn your trust once again." Tumalikod na si papa at sumunod ako sa kanya.

Naupo kaming lahat sa sala kasama sila tita autumn. Pinakwento nila sa akin ang nangyari at biglang nagalit si tita autumn. This time, lumabas siya at isang malakas na sampal ang binigay niya kay JG.

"hindi kita pinalaking ganyan Josh Gabriel. Sino ba yang Mei na yan ha? Ano ba talaga ang relasyon niyo?"

Kung kanina gusto kong marinig ang side niya, parang ngayon ayaw ko na. I saw guilty in his eyes.

CHAPTER 22-GOOD MORNING, BAD MORNING

MEI's POV

98

Magang maga ang mata ko dahil sa kakaiyak kagabi. I don't know kung bakit ako umiiyak? Umiyak ba ako dahil sa ginawa ko kay yvonne o dahil sa sinabi ni kurt sa akin kagabi?

"mei, 25 and 547. Remember that. Please, be yourself again." The same feeling i felt the moment he said those words. Parang may kung anong tumusok na naman sa nagmamatigas ko nang puso. Ganun ba talaga? kahit anong tatak ang gawin mo sa puso't isip mo na hindi mo na siya mahal, sa tuwing nakikita mo siya bumabalik at bumabalik ang lahat ng nararamdaman ko.

"good morning." Napangiti ako sa taong bumungad sa pintuan ng kwarto ko. tuloy tuloy siya sa pagpasok at naupo sa kama k. The moment he sat on my bed, agad ko siyang niyakap at umiyak sa balikat niya.

"shhhh... i heard what happened. Bakit mo ba ginawa yun? Mei, pati ba naman si yvonne?" tinignan ko siya sa mga mata at kitang kita ko ang pag-aalala mula rito. He wiped my tears away and i smiled bitterly. Ang sakit isipin na ang taong nasa harap mo ay ang taong alam mo sa sarili mo na kahit kailan ay hindi mo magagawang mahalin.

Minsan sa buhay natin, may mga taong dadating para maging lakas natin at sandigan. Mga taong malaki ang parte sa buhay natin pero alam natin na hindi sila magtatagal. Magbibigay lakas lang sa atin at patatatagin tayo.

"i... *Sniff*... i'm sorry." Niyakap niya ko ulit at nahiga kaming magkayakap sa kama ko.

Kinuwento ko sa kanya ang lahat. Na nagkita kami ni JG sa isang bar. Bitch lang syempre ang dating ko, dala ng kalasingan. Kung sino sino na ang humawak sa akin at syempre si JG pinagtatanggol ako. Alam ko that time nag-away sila ni yvonne eh. We are both tipsy dahil parehong broken hearted.

"then, what happened?" nakakumot na kaming dalawa at nakayakap siya sa akin. Pero, walang malisya ha. Parang friendly approach lang.

"wala. Niyaya niya akong umuwi na. Ihahatid niya ako syempre kasi siya matino pa ang pag-iisip ako gumegewang na ang paningin." Nakatingin ako sa kanya na patulog na. Ganyan yan!! kapag nahihiga sa kama ko, palaging nakakatulog.

"tapos, nagmake out kayo sa kotse niya?" marahan akong tumango.

99

"pero walang nangyari ha!! Lasing lang naman kami nung araw na yun. Hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote ko at hinalikan ko si JG kahapon." Napadilat si patrick at tumingin sa akin.

"hindi ko din alam patpat. Naguguluhan ako. Naiingit siguro ako. Kasi, masaya sila. Kasi sila, walang iniintindi. Samantalang ako.... ARAAAAAAAAAAAAAYYY!!!" hindi ko alam kung maiiyak ba ako dahil sa speech ko o dahil sa kurot ni patrick sa ilong ko.

"ang arte arte mo!! Pwede ba kalimutan mo na yang kurt benedict salcedo slash wang na yan. alam ko, hindi ako ang lalaking naiimagine mong maghihintay sayo sa dulo ng altar. Tama na siguro yung katabi nung lalaking mag-aantay sayo sa altar. Tsaka yung taga sigaw ng ‘itigil ang kasal' tama na sa akin yun." I just rolled my eyes at nagcrossed arms. Niyakap niya ako ng mahigpit at sinandal ang ulo niya sa balikat ko.

"hahahaha. Cute talaga. pero seryoso, alam ko hindi ako o si kurt ang lalaking maghihintay sayo sa altar. Kaya sana mei, kalimutan mo na siya kasi hindi siya ang para sayo. Dahil kung para sayo siya simula't sapul hindi na ganito kalaki ang problema. Tama ako diba?" tinignan ko siya at niyakap ng mahigpit. I cried all over again dahil naalala ko na naman ang sinabi ni kurt sa akin kagabi. Umiyak ako ng umiyak hanggang sa nakatulog ako.

Nakaramdam nalang ako ng may yumuyugyog sa akin. I turn around and ignore whoever trying to disturb my beauty sleep.

"mei...." oh shit!! Stop calling my beautiful name. I need to have a good sleep.

"mei, gumising ka na nagugutom na ako." Hinila niya ang kumot ko at napabalikwas ako ng bangon. Nakapoker face sa harap ko si patrick. Para talaga siyang bata pero kapag nasa school akala mo kung sinong siga.

"hahahaha. What a freakin' face patrick chin. Hindi bagay sayo." Humiga ulit ako at hinila niya ang kamay ko para tumayo.

100

"mei mei. Maawa ka naman sa akin. Kaya nga ako sumugod dito sa bahay niyo kasi nagugutom na ako. Wala akong kasabay sa bahay tapos tutulugan mo ako. Tsaka pumasok na dito si kurt sa kwarto mo." Napadilat ako sa sinabi niya. nakapikit kasi ako habang naglilitanya siya, pero nung narinig ko ang pangalan ni kurt, parang nabuhayan ako ng loob.

"talaga? anong sabi niya? anong itsura niya? nakita niya ba tayong magkatabi sa kama? Sinuntok ka ba niya? nagselos ka ba? A----hmmmmmmppppp!!!" marami pa akong gustong itanong kay patrick pero tinakpan na niya ang bibig ko. nakapokerface parin siya.

"ang sinabi lang niya. bumangon na kayo ready na ang breakfast. Itsura niya? wag kang mag-alala tao parin naman siya pero ugaling hayop. Oo nakita niya tayo magkatabi sa kama, magkayakap at asa kang susuntukin ako nun noh! baka lumilipad palang kamao niya nakatatlong suntok na ako sa mukha niya at ewan kung nagseselos siya. Nasasaktan ako sa mga tanong mo ha. IT HURTS YOU KNOW!!" nagkunwari pa siyang napapailing iling at hawak hawak ang dibdib niya naupo pa siya sa kama ko at nagkunwaring umiiyak.

"washuuu!! Ikaw talaga patpat. Hindi na po. Hahahaha. Kyut mo talaga." kinurot ko ang pisngi niya at tumayo siya. We both know kung ano ang estado ng relasyon namin. We like each other, simpleang crush pero we can't love each other. Ako alam niya ang rason pero siya hindi ko alam. Siguro bakla to. Ok lang, pero sayang ang lahi.

I tried to chase his cheeks pero natalisod ako dahil sa nakapulupot na kumot sa paa ko, resulta plakda ako sa sahig.

*BOOOOOG*

Imbes na tulungan ako ng magaling kong fiance, tinawanan lang ako ng tinawanan. I gave him a deadly stare at doon lang niya ako tinulungan na tumayo.

"ahahahaha. Grabeh, laughtrip ka mei. Akin na nga. itaas mo ha." Hinila niya ang isa kong paa dahil medyo namamaga na.

101

"ahhhhh!! Patrick nangangawit naman ako sa posisyon natin. Change position tayo." Inayos namin ang pwesto namin sa kama at hinilot niya ulit ako.

"ayan... ahhh. Sarap. Diinan mo pa. Ahhhh....."natatawa pa si patrick sa reaction ko. medyo nawawala kasi ang sakit sa ankle ko.

"kulit mo. Mamaya ha, ako naman. Kailangan masarapan din ako." Sinamaan ko siya ng tingin at diniinan niya ang pagpisil sa paa ko.

"ARAAAYYY!! PATRICK DAHAN DAHAN. NAGMAMADALI?!"tinawanan nalang niya ako at binaba ang paa ko at kiniliti na ako.

"ahhhhh!! Nakikiliti ako.... ahahahahah.... tama na... ayoko na... ahhhhh!!!!" nagalaw niya ang sprain ko at todo sorry siya. Ang cute niya talaga, sarap gawing teddy bear.

"sorry. Tara back from start tayo." Tipong hihilutin niya ulit ang paa ko ng biglang nagbukas ang pinto at nagulat kami sa reaksyon ng mukha ni kurt.

"shit!" he just cursed infont of us at napayuko.

KURT's POV

Halos hindi ako makatulog simula kagabi. I can't forget what mei told me.

"SANA SI PATRICK NALANG NA PALAGING NANDYAN. SANA SIYA NALANG." Does she despise me that much? Na mas hihilingin pa niyang mahalin si patrick kesa sa akin? Arrgghhh!!! Hindi ko kasi masabi sa kanya ang ibig sabihin ng mga decoded words ko, kasi ayokong mahirapan pa siya.

Pababa na ako ng hagdan para mag-almusal ng makasalubong ko ang isa naming katulong.

102

"sir, gising na po pala kayo. Handa na po ang breakfast." Tumango ako at naglakad na. Nasa likod ko siya pero may naalala ako kaya nilingon ko siya ulit.

"manang si mei po nasa dining table na po ba?" tumigil ang katulong namin at umiling.

"sir, tulog pa po ata. Hindi pa po nalabas sa kwarto eh." Nakayuko siya sa akin habang nag-eexplain. Tumango ako sa kanya saka nagsalita.

"sige po mauna na kayo. Ako na po ang gigising kay mei." At para na rin makapag-usap pa kami. Naglakad ako papunta sa kwarto niya at huminga ako ng malalim bago kumatok. Nanginginig ang kamay ko at sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

*tok* *tok*

Walang sumagot mula sa loob siguro tulog pa siya. I opened the door at pumasok sa loob ng kwarto niya. i walk silently papunta sa kama niya at para akong sinasaksak ng isang libong kutsilyo sa nakita ko. si mei at patrick magkatabi sa kama natutulog magkayakap pa. Hindi ko alam ang gagawin ko. kung aalis ba ako o susuntukin si patrick para makatulog na ng tuluyan.

I chose the first one. Pero lintek na katangahan at natalisod ako, nalaglag tuloy ang brush ni mei. Tumingin ako sa kanila at nakita kong gumalaw ng kaunti si patrick pero hindi siya nagising. It gives me a chance to look at mei the second time. Para siyang isang anghel kung matulog. Ang amo amo ng mukha niya. bigla ko na namang naramdaman ang pagtibok ng puso ko na sobrang bilis, pero kailangan kong pigilan.

Tumalikod ako at nagsimulang magkalad. But i stop walking when i heard a voice.

"bakit mo tinititigan ang fiance ko?" lumingon ako at nakita kong nakatayo na si patrick at nakangisi sa akin.

"sorry dude. Nakatulog lang kami ni mei. Don't worry i wont touch her. nirerespeto ko siya dahil kahit papano mahalaga siya. Ayoko lang na nakikita siyang umiiyak lalo na kung ikaw ang dahilan." Pareho kaming nakatingin sa natutulog na si mei. Kahit kelan talaga napakamanhid niya. hindi manlang niya nararamdamang may tumititig sa kanya?

103

"i-it's ok. May breakfast na sa baba. Gigisingin ko sana kayo." Tumalikod ako sa kanya. I want to look at me for the last time pero alam ko hindi na pwede. Hindi na kasi siya akin eh.

"it's ok? Talaga? so ok lang na pakasalan ko siya? Magkaroon kami ng maraming anak?" sinamaan ko siya ng tingin at nginitian lang ako at halos wala na akong nakitang mata niya. SINGKIT!!

"joke lang!! Pero dude sana wag mo nalang siyang paiyakin. Ang hirap kasing pangitiin siya kapag umiiyak. Don't worry im not inlove with her. she's just my sister. Yun lang. Sige gigisingin ko na siya." Tumango ako at umalis na ng kwarto.

"Pero dude sana wag mo nalang siyang paiyakin." Ganun na ba siya nahihirapan sa akin? Palaging umiiyak na ako ang dahilan? Ang hirap makita at malamang miserable siya dahil sayo.

I walk quietly papunta sa dining area. Ang lungkot lungkot sa bahay na ito. Malaki nga, maganda pero hindi masaya. Walang buhay. Salabas lang mukhang maganda pero kapag pumasok ka sa loob, sobrang lungkot. Mas gugustuhin ko pang makasama si nanay doon sa bahay na tinitirhan niya kesa dito. Ayaw kasi ni nanay na tumira dito sa bahay na ito, tama na daw ako. Kasi ako lang naman daw ang kamag-anak eh. Haayyyysss. Nakakalungkot kumain mag-isa.

"sir, coffee,tea or juice?" umiling ako. I only smile at the maid.

"wala pa ba sila mei? Aakyatin ko lang ulit." tumayo ako sa kinauupuan ko at bumalik sa kwarto ni mei. Napahinto ako dahil sa narinig na ingay sa loob.

"ahhhhh!! Patrick nangangawit naman ako sa posisyon natin. Change position tayo." Change position? Anong ginagawa nila? Dinikit kong mabuti ang tenga ko sa pintuan ng kwarto ni mei para mapakinggang mabuti ang usapan nila.

"ayan... ahhh. Sarap. Diinan mo pa. Ahhhh....."diinan?! akala ko ba hindi gagalawin ni singkit si mei?! Arrrgghhh!! Makakasapok ako eh!! Papasok na sana ako nung marinig kong may magsalita na naman.

104

"kulit mo. Mamaya ha, ako naman. Kailangan masarapan din ako." ANONG SIYA DIN?! BAKIT KAILANGAN PA NIYANG MASARAPAN?! ARRRGGHHH!! Makakapatay na ako!! Pigil na pigil ang emosyon ko kasi ayaw kong magpadalos dalos.

"ARAAAYYY!! PATRICK DAHAN DAHAN. NAGMAMADALI?!"ano gusto niya slowly but surely?! Aaaahhhh!! Mababaliw ako!! Takte naman!! Gusto ko na silang pasukin sa loob pero sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko kaya dinikit ko pang mabuti ang tenga ko sa pintuan.

"ahhhhh!! Nakikiliti ako.... ahahahahah.... tama na... ayoko na... ahhhhh!!!!" tapos na sila?! Teka!! Ayaw na daw ni mei.

"sorry. Tara back from start tayo." Ayaw na nga ni mei eh!! Back from the start ulit??!!! binuksan ko ang pinto at nagulat ako sa nakita ko. patrick is massaging mei's foot.

"shit!" shit!! Nakakahiya

CHAPTER 23- ADVICE

MEI's POV

We silently follow kurt papunta sa diining area. I can really feel ang awkward situation sa pagitan naming tatlo. Hindi ko alam kung anong kalokohan ang pumasok sa isip ko at nilandi ko si patrick.

"hubby, gusto mo nito?" pinagsandok ko si patrick ng kanin at nilagyan ang plato niya. i glance at kurt at nakatuon lang ang tingin niya sa aming dalawa. Gusto ko siyang pagselosin. Hindi ko alam kung bakit. Basta gusto ko magselos siya.

"eto pa oh. Kain ka ng marami eh. Napagod ka kagabi diba?" sumulyap ako kay kurt na parang aliw na aliw na nakatingin sa amin. I smiled at him wickedly at nginitian niya ako. Those smile na parang nang-aakit. Na parang lalo pa niyang pinapabilis ang puso ko. iniwas ko ang tingin ko at hinalikan si patrick sa pisngi. Gusto kong paulit ulit na sabihin sa kanya at sa sarili ko na hindi ko na siya mahal.

"ano ba ginagawa mo mei?" takang tanong sa akin ni patrick. Mean ba ako para sabihing gusto ko siyang gamitin para bumalik si kurt sa akin? Kahit na alam kong mali gusto ko akin nalang siya ulit. kasi sa kanya,

105

sa kanya lang ako naging masaya. Naging malaya. Tumawa ng hindi pilit. Humalakhak hanggang gusto ko. umiyak ng walang pumipigil dahil alam kong may magpupunas ng mga luha ko. masama ba yun?

"nothing hubby. Kain ka na. Subuan kita gusto mo?" sinubukan kong kunin ang kutsara pero pinigilan niya ako.

Ngumiti ako sa kanya at nagsimulang kumain mag-isa. I keep on glancing at kurt at parati ko siyang nahuhuling tumitingin sa akin at napapailing. Natapos kami sa pagkain na puro tunog at kalansing lang ng mga kutsara at tinidor ang maririnig.

"mei, bakasyon tayo sa subic." Nakaupo kami ni patrick sa sofa at nanunuod ng t.v. si kurt naman ay dumiretso sa kwarto niya para makapagbihis. Papasok pa daw kasi siya. I imagine myself na nagkakabit ng necktie niya or pumipili ng suit na susuutin niya. ako ang mag-aabot ng briefcase niya at hahalikan siya bago umalis. Pero hindi na mangyayari yun. AAAAAAHHHHH!!! MEI LIEN WANG!! STOP THOSE STUPID DREAMS OF YOURS.

"sure. Tayong dalawa lang ba o kasama ang family mo?" umiling siya. Magsasalita na sana siya ng may marinig kaming boses mula sa likod namin.

"saan kayo pupunta?" napalingon kami kay kurt nanakasuot na ng black suit niya. he really looks good. No! He looks so gorgeous. Napasulyap siya sa akin at iniwas ko ang tingin ko sa kanya.

"dude, pupunta kami ng subic for vacation. Mga 1 week lang. Kung ok lang sayo. Don't worry pinaalam ko na si mei sa mommy niya." I looked at kurt at napatingin din siya sa akin.

"sure. Pwede naman basta kasama ako eh." Napanganga ako sa sinabi niya. he is looking seriously at me. Napanganga ako sa sinabi niya.

"WHAT?! HINDI PWEDE!" napatayo ako sa kinauupuan ko at nakatingin sa kanya ng diretso.

106

"why not? Ikaw lang ba ang invited? Wala ba akng karapatang sumama?" nagkakataasan na kami ng boses ni kurt at nag-iinit na talaga ang ulo. Fine! Kung gusto niyang sumama fine with me.

"actually, kasama din sila yvonne at JG eh." I looked at Patrick in disbelief. Napakaawkward naman ng situation na yun.

"kelan ba ang outing?" nag-iwas ako ng tingin sa kanila. Parang hindi ko pa kayang harapin si JG at Yvonne. Ang hirap kasi na magsabi ng sorry lalo na kay Yvonne. ARRRGGGHHH!! IM SO STUPID!!

"the day after tomorrow na. Sorry kung medyo rush ha.. pero ka-" hindi na natuloy ni Patrick ang sasabihin niya dahil sa biglang pagtunog ng doorbell.

I walk to the door at binuksan ito. Nagulat ako sa lalaking nasa likod ng pintuan.

"JG?!" he is so pale at hinimatay siya sa mga kamay ko. napaupo kami sa sahig dahil sa sobrang bigat niya. he is burning hot. Timulungan ako ni patrick at kurt na dalhin siya sa guest room. We immediately contact our family doctor para patignan siya.

"mei, tawagan mo si yvonne or di kaya ang mommy ni JG." Kanina pa inutos ni kurt sa akin na gawin yun pero hindi ko alam kung tatawagan ko ba sila o hindi. Natatakot ako. Natatakot akong harapin ang ginawa ko.

"me-mei...." kami nalang ni JG ang nasa kwarto ngayon dahil hinihintay ni patrick ang doctor sa labas at si kurt naman umalis na dahil tumawag na ang secretary niya.

"JG... ok ka lang ba? Just rest ok?" tatayo na sana ako para tawagin si patrick pero hinawakan niya ang kamay ko.

"p-please.... t-tell yvonne t-the truth.... hindi...hindi ko kayang mawala siya.. s-sa buhay ko... m-mamamatay ako." I saw his teardrop fell bago siya tuluyang mawalan ulit ng malay.

107

Napaupo nalang ako ulit sa tabi niya at tinignan siya. Bakit ang unfair ng mundo? May mga taong isang kisap lang nila nasa harap na nila ang taong magmamahal sa kanila ng buong puso. Samantalang ako, minsan na nga lang magmahal sa maling tao pa. Nakakainis! Napakaunfair! Ilang beses ba ako kailangang umiyak para makita ko ang para sa akin?

Naramdaman ko ang pagpatak ng tubig sa kamay ko. umiiyak na pala ako. Ang swerte mo yvonne. Nagdial ako ng number at kumakabog ang dibdib ko sa sobrang kaba.

***

Pumasok na sa kwarto ang babaeng pinakaimportante kay JG. Tumayo ako sa kinauupuan ko at nakipagbeso ako sa kanya.

"good morning po tita." Ngumiti lang siya sa akin. She really looks like JG. Ang huli kong kita sa mommy niya ay nung graduation day namin nung high school. Nilapitan niya si JG at tumingin ulit sa akin.

"how is he?" hinawakan niya ang kamay ni JG at parang naiiyak na siya. Kasalanan ko ang lahat ng ito eh. Hindi talaga siya katulad ng ibang nanay. Baka kung iba ito, kanina pa ako sinugod at sinampal.

"ok na po siya tita. Natignan na rin po siya ng doktor kanina. Sabi po, stress po at nagpaulan kaya ganyan. Pahinga lang daw po ang kailangan niya." tumango lang siya sa akin saka naupo sa upuan sa tabi ng kama.

"s-sige po t-tita, maiwan ko na po muna kayo." Akmang lalabas na ako ng kwarto ng tawagin ako ni tita autumn.

"Mei, i heard what happened to you and believe me, i've been there." Napahinto ako sa paglalakad at humarap sa kanya. She is smiling at me. Lumapit siya sa akin at hinawalan ako sa kamay.

108

She assisted me sa sofa sa tabi. Nakahawak siya sa kamay ko at nakatingin sa akin.

"i was madly inlove with my brother. Sobrang hirap. Sobrang hirap magtago. Sobrang hirap pigilan ang nararamdaman. Gusto ko nang sumuko. Andami na kasing humadlang. Pero, in the end asawa ko na siya." Nabigla ako sa kinuwento ni tita autumn. Hindi ko alam na may ganun palang kwento ang buhay ni JG.

"Mei, ito lang ang gusto kong sabihin sayo. Kung mahal mo, ipaglaban mo. Kung hindi para sayo, learn how to give up. Walang masama. Walang namamatay sa pagsuko dahil minsan sa pagusko mo doon mo makikita ang dahilan ng ipaglalaban mo." Napangiti ako sa sinabi niya at niyakap niya ako.

"thank you po. P-pero po tita...." tumingin siya ulit sa akin at ngumiti.

"sa tingin mo po ba kailangan ko pang ipaglaban si kurt?" she touched my face and my hair at hinawakan niya ang kamay ko.

"ikaw lang ang nakakaalam niyan Mei. At sana wag mong idamay ang ibang tao sa sakit na nararamdaman mo. Kasi, sa huli kung sino pa ang sinaktan mo sila pa ang dadamay sayo sa huli." Niyakap niya ak for the last time bago ako ako lumabas ng kwarto. Siguro dapat ko nang tawagan ang isa sa importanteng babae sa buhay ko.

***

She is not answering my call kaya pinuntahan ko siya sa bahay nila. Nagdoorbell ako at ang katulong nila ang nakasagot. Parati akong nandito kaya pinapasok niya ako.

"ma'am nasa kwarto po niya si ma'am yvonne." Ngumiti lang ako sa kanya at nagtuloy tuloy sa kwarto ni yvonne.

109

I did not bother to knock on her door. Tuloy-tuloy akong pumasok sa kwarto niya at nakita ko siyang nakahiga sa kama. She looked at me at parang nakamamatay ang mga tingin niya. iniwas ko ang tingin ko at naramdaman ko ang paglakad niya papunta sa akin.

Then a painful slap awaken my being.

CHAPTER 24- W.E.L.L

MEI's POV

"what are you doing here?" kita ko ang galit sa mga mata ni yvonne. Gusto ko siyang yakapin. Magsorry sa kanya, pero natatakot ako. Hindi ko magawang igalaw ang mga paa ko dahil sa mga titig niyang parang papatay sa akin. Alam kong malaki ang kasalanan ko sa kanya, pero dahil lang ba sa isang lalaki, magkakasira kami? Noon siya ang takbuhan ko kapag may problema ako sa mga lalaki,pero ngayon siya na ang kaaway ko dahil sa lalaki.

"s-sorry...." iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil nagbabadya na rin ang mga luha sa mga mata ko. gusto kong ipakita sa kanya ang mas malakas na mei. Ang mei na hindi kayang magbaba ng pride pero taksil na luha, nilaglag ako. Kusang tumulo. I just can't bear the pain in my heart especially nasa harap ko ang bestfriend ko.

"sorry?! Bakit mei, may magagawa ba yang sorry? Babalik ba si JG sa akin? Mawawala ba ang sakit na nararamdaman ko na sinaktan ako ng nag-iisa kong bestfriend? Maalis ba ang katotohanan na kaya akong saksakin sa likod ng nag-iisang babaeng minahal ko bukod sa nanay at kapatid ko? meron ba? Ha?! Sumagot ka!!" hinawakan niya ang braso ko ng sobrang higpit, pero para akong nagiging manhid dahil hindi ko yun maramdaman. Gusto ko siyang yakapin pero wala akong lakas ng loob. Ayaw gumalaw ng mga kamay ko. litong lito ako. Isa lang naman ang gusto ko eh. Ang maalis ang sakit sa puso ko, pero bakit parang nadadagdagan pa ata.

"yvonne... im sorry. Please, patawarin mo na ako. H-hindi ko... *sniff* hindi ko kayang mawala ang bestfriend ko." i still can manage to say those words to her kahit na hirap na hirap ako. Unti unti niyang binaba ang kamay niya mula sa mga braso ko at tinignan ako. Then i heard her laugh.

110

"BESTFRIEND?! HAHAHAHAHA. ANONG KLASENG JOKE YAN MEI?! WALA KA NANG BESTFRIEND!! Tinulak mo na palayo diba? mei, ako nalang ang kakampi mo dito ginago mo pa!! Lagi kami nag-aaway ni JG dahil mas kampi ako sayo kesa kay kurt. Eh anong magagawa ko mas mahal kita kesa sa sinungaling mong kapatid eh. Pero nakalimutan ko,wala na pala ang mei na bestfriend ko!" tumalikod siya sa akin at naglakad papunta sa kama niya. sinundan ko siya habang iniipon ang lahat ng lakas ng loob ko.

"yvonne, lalaki lang si JG pinag-aawayan natin?! Lalaki lang yan yvonne! Kailangan ka niya ngayon! Wag ka ngang immature!!" tumayo siya sa kinauupuan niya at lumapit sa akin.

"LALAKI?! BAKIT SINO BA ANG UNANG UMIYAK SA ATIN DAHIL SA LALAKI? DIBA IKAW?! AT SINO ANG UNANG DUMAMAY SAYO?! DIBA AKO?! AT ANONG GINANTI MO?! NILANDI MO ANG BOYFRIEND KO!!" i looked directly into her eyes. Eto ang ayoko eh. Lumalabas ang pagiging bitch ko.

"KUNG MAHAL KA TALAGA NI JG HINDI SIYA MAGPAPALANDI SA AKIN. EH SA GAGO ANG BOYFRIEND MO, PUMAYAG NA MAGPALANDI SA AKIN ANONG MAGAGAWA KO"

*PAK*

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko. isang malakas na sampal na gumising sa pagkatao ko. nakita kong tumutulo na ulit ang mga luha ni yvonne. I tried to hug her but she pushed me away.

"a-alam ko naman eh..." she started out. Nakayuko siya sa akin at kita ko ang pagpatak ng mga luha niya.

"yvonne..." gusto ko siyang damayan pero walang anumang salita ang maibigay ko sa kanya para mapagaan ang pakiramdam niya. pumunta ako dito para magkaayos kami. Hindi ko aakalain na magkakagulo pa kaming dalawa.

"d-dati pa... ikaw na ang gusto niya... n-nakikita ko yun... k-kaya nga nagduda ako nung niligawan niya ako... i saw all his efforts para sa akin... pero everytime na *sniff* nakikita ka niya.. his eyes are smiling...

111

*sniff*.. p-parang hindi ko ata kaya yun....y-yung patawanin siya ng ganun? N-naiinggit ako sayo kasi ikaw ang palagi niyang n-nakikita. Maganda ka, matalino, mabait at higit sa lahat-"

*PAK*

I slapped her so hard. Sobrang lakas para maisip niya mga sinasabi niya. nakahawak lang siya sa pisngi na sinampal ko.

"STOP YOUR INSECURITIES JEWEL YVONNE RODRIGUEZ BRIONES!! You don't know kung ano ang iniisip ni JG! Wala kang karapatang icompare ako sa iyo, dahil magkaiba tayo!! Ibang iba!! So Stop it!! WALANG JG NA BABALIK SAYO DAHIL HINDI KA NIYA INIWAN!! Kahit na ilang beses mo siyang itulak palayo, sayo parin siya babalik. He's not happy because he loves me, he was happy because he's my bestfriend. Oo hindi ko nga nakikita ang pagngiti ng mga mata niya kapag nakikita ako, pero ikaw nakikita mo ba ang pagsusumikap ni JG para maipakitang mahal ka niya? hindi! Kasi puro insecurities mo ang nakikita mo. Maswerte ka dahil nasa harap mo na ang taong magmamahal sayo ng lubos. Eh ako?! I need to search the whole world again bago ko siya makita. Wag kang selfish at wag kang tanga!" tumalikod ako sa kanya at naglakad papunta sa pintuan. Bago ko tuluyang buksan ang pinto, muli akong nagpaalala sa kanya.

"kung mahal mo talaga siya, magkakatiwala ka sa kanya kahit ilang babae pa ang lumandi sa kanya. Kung mahal mo siya, matuto karing magsorry. Ang isang relasyon hindi pinapagana ng iisang tao kundi ng dalawa. Isang marunong umintindi at isang marunong magpatawad." Hindi ko naman gustong magkasira sila eh. At sana maayos ko na ang gulo na ito.

***

Hapon na nung nakauwi ako sa bahay. Wala na si patrick doon pero nagpapahinga parin si JG sa guest room. Bumaba na ang lagnat pero ayaw pang umuwi. Wala daw siyang mukhang maihaharap sa tatay niya dahil pareho lang daw sila. Hindi ko maintindihan ang gusto niyang sabihin pero pilit ko nalang siyang iniitindi.

"hindi ka daw kumain buong maghapon?" umupo ako sa kama niya at tumingin lang siya sa bintana. Akala ko hindi niya ako napansin kaya tatayo na sana ako para lumabas ng bigla siyang nagsalita.

112

"nagkausap ba kayo?" nilingon ko siya at nakatingin siya sa akin. Tumango ako sa kanya atparang may kung anong sigla sa mga mata niya.

"ta-talaga?! anong sabi niya? pupunta ba siya dito? Aalagaan niya ba ako? Napatawad na ba niya ako?" napailag ako sa mga tanong niya. ngumiti nalang ako sa kanya at tumango.

"oo, pero sabi niya magpagaling ka daw muna kasi ayaw niyang mahawa sa lagnat mo." Binuksan ko na ang pinto at aalis na sana ng magsalita siya ulit.

"kayo, ok na ba kayo? Im sorry sa gulong ginawa ko sa friendship niyo. Naaalala mo dati? Ako taga-awat kapag nag-aaway kayo ni yvonne nung nasa grade school palang tayo. Pero ngayon, im the reason ng away niyo. Noon, kayo ang umiiyak sa akin kasi nagkagirlfriend mga crush niyo pero ngayon ako na ang dahilan ng luha niyo." Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit.

"shhh... wala kang kasalanan. Kasalanan ko lahat. Kung tinaggap ko lang sana agad agad ang tungkol sa amin ni kurt, sana hindi kayo nadamay. Kung sana hindi ako nainggit sa inyo sana ok kayo ngayon. Sorry ng marami JG. Sana lang maging mature na ako noh." umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at hinawakan niya ang kamay ko.

"oo nga. sana sa birthday mo, magmature ka na. Hahahahaha." Hinampas ko siya ng mahina sa braso niya at natutuwa ako at nakikita kong medyo ok na siya.

Hinintay ko munang makatulog si JG bago ako lumabas ng kwarto. Nagulat ako nang nakita kong nakatayo doon si kurt. Ngumiti ako sa kanya at ngumiti din siya sa akin.

"mei/kurt" nag-iwas kami ng tingin nung nagkasabay kaming magsalita. i feel the awkward air around us. Napansin kong hindi pa pala siya nakakapagpalit ng damit. Tinignan ko ulit siya at pilit na ngumiti.

"ahhh.. h-hindi ka pa a-ata nakakapagpalit. S-sige una na ako." Akmang aalis na ako nung naramdaman ko ang paghawak niya sa braso ko. naramdaman ko na naman ang electricity sa hawak niya. yung kuryenteng bigla bigla nalang tutunaw sa puso ko. may kung anong bigat sa dibdib ko na hindi ko mapigilan na para bang dahilan para pumatak ang luha ko.

113

"pwede ba tayong mag-usap?" hindi ko alam kung ano pa ang pag-uusapan namin pero hindi ko rin alam kung bakit ako pumayag.

Dinala niya ako sa garden ng bahay. Tahimik ang paligid at medyo malamig ang hangin. Nakatingin lang siya sa langit at hinihintay ko siyang magsalita. naalala ko na naman yung huling pag-uusap namin sa garden. The day na nakipagbreak siya sa akin. Bumalik na naman ang sakit sa puso ko na parang tinutusok ng libo libong karayom. Napahinga nalang ako ng malalim sa naiisip ko.

"mei...." he broke the silence. Magkatabi kaming nakatayo at tinignan ko siya. Nakatingin parin siya sa langit kaya tumingin din ako sa tinitignan niya.

"im so proud of you." Nagulat ako sa sinabi niya at tumingin siya sa akin at nakangiti. His smiles na para bang unti unti akong tinutunaw. Unti unting hinihigop ang pagkatao ko. wala akong nagawa kundi ngumiti pabalik sa kanya.

"sorry nga pala sa mga nangyari sa atin these past few days. Sorry kasi....." hinihintay kong ituloy niya ang sasabihin niya pero nakita ko siyang yumuko. Tumingala naman ako para pigilan ang pagtulo ng luha ko.

"sorry kasi pinaasa mo ako? It's ok. Im fine now kuya kurt. Tanggap ko na. Tanggap ko nang hindi tayo pwede sa isa't isa. Kapatid kita at sana till the end kasama kita." Napatingin siya sa akin at nakita kong gulat parin siya sa sinabi ko. ngumiti ako sa kanya kahit na deep inside sobrang sakit. Hindi ko nga alam kung paano ko nagawang ngitian siya eh.

"mei...." muli akong tumingin sa langit dahil parang gusto talagang pumatak ng mga luha ko. gusto kong ipakita sa kanya na mas malakas na ako. Na tanggap ko na ang lahat kahit na deep inside hindi pa.

"siguro oo, mahal pa kita. I admit it. Hanggang ngayon ikaw parin. Pero kung patuloy kong iisipin ang tungkol sa relasyon na hindi pwedeng ipilit. Puro sakit at galit lang ang mararamdaman ko. gusto ko namang matutong magmahal ng iba. Gusto kong matutunang mahalin si patrick. Naiinggit ako kay JG at

114

Yvonne eh. Masaya silang dalawa. Gusto ko ring sumaya." Nagulat ako dahil bigla niya akong niyakap. Sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin and i felt nothing but warmth.

"sana nga mei, sumaya ka. At sana sa pagsaya mo, sumaya din ako. 322 WELL mei. Remember that." Napakalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tinitigan siya. Parang nawala ang lahat ng bara sa lalamunan ko dahil sa 322 well niya na yun.

"ano?! Alien ka na ba ngayon?!" narinig kong tumawa siya. Yung wagas niyang tawa. Yung tawa na nagpapakita ng tunay na siya. Simula ng lumipat siya dito sa bahay never kong narinig ang pagtawa niya na yun. gusto ko tuloy magpafiesta dahil tumawa siya.

"porket may code, alien na kaagad? Di ba pwedeng idinadaan ko nalang sa code ang mga gusto kong sabihin sayo?" he is grinning ear to ear na para bang tuwang tuwa siyang pinaglalaruan ako. Pero, kahit na ganun natutuwa ako dahil kahit papaano ay masaya siya.

"so, nakikigaya ka na? Kailangan nambabara? Ano ba kasi yang code code mo? Bakit hindi mo nalang sabihin sa akin?" nagpout ako sa harap niya. kasi dati nung kami pa gumagana eh. Baka ngayon gumana ulit. kinurot niya bigla ang pisngi at ilong ko.

"42!! Ahahahahahaha. Those codes are for me to keep and for you to know. Good night. Tandaan mo 322 well isama mo narin ang 547. Ahahahahaha. Pumasok ka na sa loob ha." Bigla nalang siyang tumakbo papasok sa loob at naiwan akong nag-iisip sa mga codes na pinagsasasabi niya. 42?! 322 well?! 547?! Aaaaaaaaahhhhhhhhh!!! Sumasakit ulo ko!!!

***

Magang maga ang mata ko dahil sa eyebags. Hindi ako nakatulog dahil sa mga codes ni kurt na yan. nakatulog nga ako pero puro codes parin niya ang panaginip ko. hindi ko alam kung kikiligin ba ako o hindi eh.

Pababa na sana ako ng hagdan ng makarinig ako ng ingay mula sa guest room kung saan inuoccupy ni JG. Lumapit ako ng konti sa pinto at nakinig sa ingay sa loob.

"mainit nga kasi hipan mo muna."

115

"ang arte mo naman!! Sampung beses ko na tong hinipan. Nadala na ng ihip ko lahat ng sustansya."

"ehh!! Wala naman diyan ang vitamins ko eh. Nasa kisspirin at yakapsule mo. Dali enge akong kisspirin mo"

"che!! Manahimik ka nga Josh Gabriel Tolentino Ramirez!! Dadagukan kita diyan eh. Hindi pa tayo bati remember?! Liligawan mo pa ako ng ten years!!"

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at binuksan ng kaunti ang pinto. Sinilip ko silang dalawa at parang wala pa atang tulog si yvonne. Kita ko kasi ang mga eyebags sa mata niya. napangiti ako sa nakikita ko. atleast kahit papano, ok na sila at sana hindi ko na sila magulo pa.

"alam mo bangkumakatok dito si yvonne ng alas singko ng madaling araw? Ipaghahanda daw niya si JG ng breakfast. Sweet lang diba?" nasa likod ko pala si kurt. Sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko at konting pihit lang ng ulo ko mahahalikan ko na siya sa pisngi. Hindi ko tuloy alam ang gagawin ko. either aalis o hindi.

"good morning. See you sa dining table penge muna ako ng appetizer" hindi pa man ako nakakasagot, naramdaman ko na ang malambot niyang labi sa pisngi ko.

"kumain ka na little sister. 322 well!! Ahahahahaha" napailing nalang ako sa sinabi niya. isinara ko ang pinto ng kwarto pero may pumigil dito mula sa loob. Napatingin ako at nakita ko si yvonne na hawak hawak ang pinto.

"mei....

116

Bessy ko i miss you."

CHAPTER 25-ELLA

MEI's POV

Bessy ko i miss you."

Hindi ko na pinalampas ang sandali at agad kng niyakap si yvonne. Isang mahigpit na yakap. Hindi ko narin napansin na tumutulo na pala ang mga luha ko.

"s-sorry... s-sorry talaga y-yvonne..." unti unti nang tumutulo ang mga luha ko at naririnig ko rin ang paghikbi ni yvonne.

"ok lang bessy. Miss na miss na miss na miss na kita. I can't bear to lose you. Sorry din" nagkalas kami sa pagkakayakap at pinunasan ang luha ng bawat isa. Then, after that we just laugh.

Nagkwentuhan kami sa may sala at para bang pakiramdam ko, isang buong taon kaming hindi nagkita. Kung anu-ano na nga ang napagkwentuhan namin hanggang sa napag-usapan namin ang tungkol sa amin ni kurt.

117

"kamusta na kayo?" kami? Bakit may kami ba? Ako nga mismo hindi ko alam kung kamusta na kami eh. Siguro, tama na ang pag-uusap namin kagabi. Tanggap ko nang hindi kami para sa isa't isa. Na hanggang ganito nalang kami. Siguro, he's my true love, yung soulmate. Pero diba sabi nga ni paulo coelho "you can't marry your soulmate" kasi daw other half mo lang siya. kukumpletuhin lang niya ang pagkatao mo.

"uy!! Hindi ka na sumagot diyan mei. Ok na ba kayo?" i just smiled at her and nodded. Niyakap niya ako ng mahigpit and whispered to my ears.

"mei, alam ko hindi ka ok. Ano pang silbi at bestfriend mo ako? Alam ko, you can do it. Ikaw pa!! Ikaw ata ang pinakamalakas na babaeng kilala ko." with her words, i found happiness in my heart. Tama siya. Kaya ko ito.

Puro kwentuhan lang ang ginawa namin ni Yvonne, isama mo pa ang pang-aasar namin kay JG. Buti nga at kahit papaano maayos na ang lagay niya. even though, nakikita ni yvonne ang pagngiti niya sa tuwing makikita ako ni JG siguro siya lang ang makakapagbigay ng contentment sa buhay nito. Kahit kasi anong saya ang nasa puso mo kung wala namang contentment, it's useless.

By lunchtime, dumating si patrick kaya lalong lumala ang kulitan. Nagkatakutan pa dahil nagsalang ng horror film si patrick.

"BOOOOO!!!" someone shouted on my ear and i almost jumped in my place.

"ugghhh!! I hate you!! I hate you!! I hate you so much patrick chin!!" pinaghahampas ko siya sa dibdib at tawa lang siya ng tawa. Ok! I have a weird fiance.

"you should have seen your face wifey. Ahahahahaha. I love it!! Sana ininstagram ko. ahahahahah" i continued punching his chest hanggang sa bumagsak kami sa sahig. I was on top of him and he stopped laughing. Nagkatitigan kami sa mga mata and i could hear my heart pounding.

*bzzzzzt*

118

Tumayo kaming dalawa at sinagot niya ang phone. Nakita kong nagbago ang expression ng mukha niya nung makita niya ang cellphone screen niya.

"hello, ella?" that's the last line i heard from him bago niya tuluyang sinara ang pinto. Nagkatinginan kaming tatlo at nagkibit balikat. Maya-maya balik sa pag-aasaran kaming tatlo.

"bessy, diba pupunta tayong subic? Wala pa akong swimsuit!!" nakapout si yvonne sa akin at niyakap ko siya.

"hep hep!! Bawal ka kayang magswim suit. Makikita ang mga taba mo noh." sinamaan namin ng tingin si JG na nakaupo sa kama at pinapapak ang pop corn na niluto namin kanina.

"sexy kaya si bessy. Inggit ka lang. Bleh." Para tuloy kaming bumabalik sa pagkabata.

"oo!! At maghahanap ako ng bagong boyfriend doon. im sure madami akong makikita." I was surprised when JG jumped from the bed at tumabi kay yvonne. He hugged her so tight at nakita kng namula ang mukha ni yvonne.

"wag please. Kung ayaw mo akong maging boyfriend ulit, ok lang basta wag ka nang maghanap ng iba. Magmadre ka nalang. Mamamatay ako kapag nakita kitang may ibang kasama and it kills me million times sa tuwing iniisip kong may mahal kang iba eh." Hindi ko mapigilang kiligin sa mga sinasabi ni JG kay yvonne but at the same time hindi ko rin mapigilang manghinayang. Kung hindi dahil sa akin baka hanggang ngayon sila parin.

"t-tara na nga b-bessy..." kumalas si yvonne sa pagkakayakap kay JG at hinila ako palabas ng kwarto. We saw patrick na may kausap parin sa phone.

"punta lang kami ng mall." I whispered to him and kissed his cheeks. Tumango lang siya sa akin at tumalikod. Para ngang nag-aaway sila ng kausap niya eh. I really wondered kung sino si ella na yun.

119

"bessy, sino si ella?" napatingin ako kay yvonne na nakaupo sa tabi ko. nagpahatid kami papuntang mall.

"hindi ko din alam eh." I looked out of the window still thinking that ella.

"hindi ka ba nagseselos manlang?" i almost laugh sa sinabi ni yvonne. I raised one of my eyebrow at tumingin sa kanya.

"hindi. Bakit naman ako amgseselos? Patrick's just my friend. Fiance ko lang siya pero hindi ko siya mahal. You know that. And besides...." i doubt kung sasabihin ko pa ba yun. napatingin ako sa kanya at nakangiti siya sa akin.

"you still love him, right?" hindi na ako nakasagot sa tanong niya dahil nasa tapat na kami ng mall.

***

We entered every botique na madadaanan namin. Wala kaming pinalagpas even the department store. Sobrang dami naming pinamili at sa sobrang pagod nagkayayaan kaming kumain.

"b essy, where are we going to eat?" tanong ni yvonne sa akin. Tumitingin tingin ako sa paligid at hindi ko napansin na may nakabangga na pala ako.

"sorry miss." I saw a beautiful lady infront of me. She has a beautiful smile at napakaamo ng mukha niya.

"it's ok. My fault. Your mei lien wang right?" napatango ako ng di oras. Nagkatinginan pa kami ni yvonne, exchanging galnces.

"so, ikaw pala si mei. Ang pinalit niya sa akin. Not bad afterall. By the way, im ella." Then she waved us goodbye.

120

Ella, where did i heard that name??

CHAPTER 26- HAPPY BIRTHDAY

MEI's POV

Maaga akong nagising dahil eto na talaga!! Outing na namin at plano pa naming salubungin ang birthday ko. naeexcite na ako. Naligo ako kaagad at pinrepare ang mga gamit ko.

*tok*

*tok*

Lumingon ako sa pinto sa likod ko and mama entered my room. I smiled at her at medyo messy pa ang itsura niya. halatang kakagising lang din.

"happy birthday baby." She kissed me on my cheeks at niyakap ko siya ng mahigpit. Naupo kami sa kama ko and she handed me something.

"singsing to galing pa sa lola ko. it's made of jade at ito lang ang natagong kayamanan ng pamilya ko. this is handed to the first born female of our family. Sana alagaan mo itong mabuti." I feel my eyes began to water and feel the urge to hug her.

"mama naman eh mas lalo kong namimiss si papa." Humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at hinaplos ang mukha ko. i feel her soft and tender touch that made my heart feel warmer than before.

"sorry anak. Sorry at hindi ko nagawang protektahan ang pamilyang ito. Sorry at nasasaktan ka dahil sa kasalanang nagawa ng papa mo. At sorry dahil... dahil... you are forced to marry the boy you don't love." Nakita ko ang pagtulo ng luha ni mama and it makes my heart torn into pieces.

121

Hinawakan ko ang pisngi niya at pinunasan ang mga luha niya. "no ma. Wala kang kasalanan. It's not your fault kung bakit may anak si papa sa iba. Hindi mo rin kasalanan na minahal ko si kurt at hindi din kasalanan na sapilitan akong pinapakasal kay patrick. I want to love him. To know him better and it's not your mistake. It's my choice." Niyakap niya akong muli and i felt her uneasiness gone.

Tinulungan ako ni mama na magligpit ng gamit at pagkababa namin sa salas ay nandun na si patrick at sila yvonne. Dinaanan na pala ang dalawa. Lumingon din ako sa kwarto ni kurt and i saw him coming out of the door with his bag.

"good Morning." I smiled at him and passed by me and i followed him.

"tulungan na kita. "kinuha niya ang bag ko and we headed at the van.

*beeep*

*beep* *beep*

"bessy!! Bilis!! Excited na akoooo!!!!" kumakaway si yvonne mula sa van and i saw patrick approaching us. Kinuha niya ang bag namin ni kurt at inayos nila sa loob ng van. Naupo ako sa unahan at nakatutok pa sa akin ang aircon.

"morning wifey!!" he kissed me on my cheeks at kahit na medyo matagal tagal na kami, nabibigla parin ako sa mga actions niya.

"happy birthday. Sana maenjoy mo ang araw mo." He told me before he started the engine.

Tulog ako buong biyahe at ginising nalang nila ako nung nasa subic na kami. Bumaba ako ng sasakyan at nag-inat inat. Ginala ko ang paningin ko and the beach is such a breath taking place. Nakakapangrelax talaga kung hindi ko lang narinig ang pag-aaway sa tabi namin.

122

"JY naman eh..." napalingon ako kay JG at Yvonne na nag-aagawan sa bag.

"kaya ko ngaaaa!!!" Yvonne told him pulling the bag closer to her. ang saya lang nilang tignan. Parang mga bata parin as usual.

"lika na wifey." Naramdaman ko ang pag-akbay ni patrick sa akin at nginitian ko siya. Bitbit na pala niya ang mga gamit ko. naglakad kami papunta sa villa na nirent namin. We roam around the house at nakita ko ang infinity pool sa likod ng villa.

"share tayo ng bed bessy. Parang dati lang. Waaaahhh!!!" nagtatatalon si yvonne sa kama namin habang nagliligpit ako ng gamit namin.

"yvonne, baka naman masyado mong pinapahirapan si JG ha." Napatigil siya sa pagtatatalon sa kama at napayuko.

"be-bessy.. ang t-totoo niyan... n-natatakot ako." Napatigil ako sa pagliligpit ng gamit namin at naupo sa tabi niya. i hugged her tight and so does she.

"wag kang matakot. Mahal ka niya. he would never hurt you. Alam ko yan." kumalas siya sa pagkakayakap sa akin and look at me suspiciously.

"eh ikaw, kelan ka hindi matatakot magmahal?" nagulat ako sa tanong niya dahil maski ako hindi ko alam ang sagot.

"hindi naman maaalis sa atin yun mei eh. Kahit sino matatakot. Parang kapag nahiwa ka ng kutsilyo, matatakot kang hawakan dahil mahapdi kapag nahiwa ka. Maghihintay ka ng tamang panahon para mawala ang takot mo until you realize you can do better. Mei, yun lang naman ang ginagawa ko eh. I want to remove the fear inside of me before i could hold him better." Sasagot pa sana ako pero tinawag na kami ni patrick for our lunch.

***123

Gabi na pero nakatambay parin kaming lima sa paligid ng bonfire. Tawanan, asaran, lambingan, takbo sa dagat lusong at kung anu-ano pa. Gusto kong salubungin ang birthday ko kasama sila.

"uy!! One hour nalang before ang birthday ni mei. Game game. Get your gifts for her." utos ni patrick sa kanilang tatlo. JG and Yvonne run back to the villa so do patrick. Naiwan si kurt sa tabi ko at nakatitig lang sa bonfire. There's a pain in my heart na hindi siya nag-effort para sa birthday ko. hindi rin naman ako umaasa na may regalo siya sa akin pero, masakit parin.

"mei..." nilingon ko si kurt at nakatingin parin siya sa bonfire. I felt my chest thumping so hard at para bang lalabas na ang puso ko sa sobrang kaba. Nakakabingi ang katahimikan pero mas nabibingi ako tibok ng puso ko.

"b-bakit..." i look at the bonfire too and i saw it dancing through the wind.

"p-pwede ba tayong mag-usap?" nakatayo na siya and he is offering me his hand. Aabutin ko na sana ang kamay niya ng biglang dumating ang tatlo. Bigla kaming naghiwalay and no one dared to talk between the two of us.

"ito gift ko sayo Mei. Since eighteen ka na, inipon ko lahat ng pictures mo simula pagkabata at ginawa kong scrapbook. I also leave some pages para sa happenings ngayong gabi. I love you bessy." Yvonne handed me the scrapbook and scan each pages. Yung iba im sure hiningi pa niya kay mama.

"thanks bessy. I love it." I stood up and hugged her.

"eto naman ang para sayo" JG handed me a box and i unwrapped it. I effin love the content! BAG!!! Super duper addicted lang talaga ako sa bag.

"ang hirap maghanap niyan ha. Kay Ninang Dahlia pa ako nagpabili kasi sa Paris lang may ganyan. Unlimited edition pa." I hugged JG and thanking him at the same time.

124

"ito naman ang akin wifey." Lumapit sa akin si patrick at sinuotan ako ng isang kwintas. A locket actually. Binuksan ko yun at may picture kaming dalawa doon.

"do you like it?' he almost whispered to my ears. Tumango ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi. Napalingon ako kay kurt and he is looking away from us. Para bang may iniisip siyang iba.

We spend the next few minutes with each other hanggang sa nagkayayaan na ang bawat isa na maglakad lakad. Ako, i just stayed infront of the bonfire and played the fire using the stick.

"hi." Naramdaman kong may tumabi sa akin at nilingon ko kung sino. Si kurt pala. Nakatingin din siya sa apoy tulad ko. i don't know pero parang may gusto siyang sabihin sa akin na hindi niya masabi.

"pwede ba tayong mag-usap?" tumango ako sa kanya and he stand up and i followed him. Pumunta kami sa tagong parte ng beach and he sat by the rock. Tumabi ako sa kanya and we both look at the dark horizon.

"happy birthday." He started the conversation.

"thanks. Gift ko?" biro ko sa kanya. Nabigla ako nung hinawakan niya ang kamay ko at nabigla ako. There's something missing with his touch. Wala na ang kuryente.

"here." Nilingon ko siya and i was welcomed by his lips. I tried to struggle but he held my nape and the kiss began to go deeper. Nalilito ako sa nararamdaman ko. akala ko wala na kasi hindi ko na ang spark sa hawak niya kanina. Pero, kung wala nang spark bakit ganito ang puso ko. nagwawala.

I began to respond to his kisses and i was cathing my breath when we stop kissing. Gulat parin ako sa nangyari at isang malutong na sampal nalang ang naibigay ko sa kanya.

"BAKIT MO GINAWA YUN?!" he is not answering my question nor moving his head.

125

"s-sorry mei.... please for just 1 minute kalimutan mo munang kapatid mo ako.... at sana kalimutan mo ang isang minutong ito. " nagulat ako sa pakiusap niya but i just found myself nodding.

"meyen..." i felt a pinch in my heart at halos hindi ako makahinga. I heard him sigh at kahit na madlim kitang kita ko parin ang itsura niya.

"gift ko para sayo." He held out a box and opened it. Nabigla ako sa laman. It was a ring. A simple silver ring. Kinuha ko yun and i examine it.

"mei will you marry me?" napatunganga ako sa tanong niya. parang biglang tumigil ang pag-ikot ng mundo at wala akong marinig na iba kundi ang tibok ng puso ko pati narin ang mga salitang binitiwan niya.

"silence means yes." Before i could react he again planted a kiss to my lips. We kissed like eternity before he finally let me go.

"yan ang gusto kong itanong sayo matagal na. But reality is killing us. We are siblings. 322 WELL and 547 MEI. 322 means G-"

"MEI!! KURT!! SAAN NA KAYOOO???" hindi na naituloy ni kurt ang sasabihin niya dahil biglang lumabas ang tatlo na kanina pa pala kami hinahanap.

CHAPTER 27- A NEW BEGINNING

MEI's POV

nakabalik na kami sa maynila pero hindi parin mawala sa isip ko ang mga sinabi sa akin ni kurt nung gabing yun. 322 WELL AND 547?! Anong ibig niyang sabihin dun? Ayokong bigyan ng ibang pakahulugan yun dahil ayokong umasa sa wala. Mahirap nang masaktan ulit.

126

Hindi na rin kami masyadong nagkikita ni kurt. He's always busy sa office at ako busy sa studies ko. Gusto ko nang makawala sa hawlang ito. Si patrick palaging nandyan. I can't say na pinalitan niya si kurt sa puso ko pero unti unti niya akong sinasanay sa presence niya.

"mei, bilisan mong kumilos, malilate na tayo." Pasukan na naman. Panibagong buhay college at panibagong pressure. I looked at my reflection in the mirror and i smiled. Ihaharap ko na naman sa kanila ang mei na hindi umiiyak at palaging ok. I have to wear m mask once again para hindi sila mag-alala sa akin.

Palabas na ako ng kwarto ko ng makarinig ako ng pagsara ng pinto. It's not my door but the door beside my room. His door. Nagkatinginan kami sandali at parehong nag-iwas ng tingin. Awkardness is all around us.

"uhmmm.... p-pasok ka na?" tumango ako ng marahan at ngumiti sa kanya. I turn around para umalis na sana, but his words made me stop.

"yung nangari nung birthday mo kalimutan mo na yun." Napapikit ako a tumango. GAGO KA BA?! KALIMUTAN?! EH HALOS BUONG SUMMER YUN ANG GUMULO SA ISIP KO EH TAPOS SASABIHIN MONG KALIMUTAN KO? TANG INA LANG!!

Lumakad na ako at pinuntahan si patrick na prenteng nakaupo sa salas namin. I stared at him bago siya tumingin sa akin.

"tagal mo!!" reklamo niya. Pilit kong pinipigilan ang luha ko kaya inirapan ko siya at nagdirediretso sa kotse niya.

I waited for him to open the car for me but he didn't. He just tap my shoulder at niyakap niya ako.

"ge lang iiyak mo lang yan." With his cue my tears started to fall. Ilang oras din akong ganun bago ako tuluyang kumalma.

127

Kinuwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari at hindi siya umimik pagkatapos ko magkwento. Ano pa ba ang aasahan ko sa isang patrick chin na mahilig mang-asar?

Nakarating kami sa school nang hindi nagsasalita ang kahit na sino sa amin. Katangahan ko na naman ang umiral. Magkwento daw ba nang nangyari sa inyo ng ex/brother mo sa fiancee mo ba? Tanga lang diba?

"bakit mo pa kasi pinipilit kung alam mo namang hindi na pwede. Alam kong masakit sa part niyong dalawa. Tigilan mo na ang kahibangan mo mei lien wang kung ayaw mo nang masaktan, simulan mo sa sarili mo." Pinatay niya ang makina ng kotse at saka lumabas. I followed him but i bumped his back dahil huminto siya sa paglalakad.

Tinignan ko ang nasa harap namin and he is starled on what he saw. Infront of us is a beautiful girl and i think napakafamiliar ng mukha niya sa akin.

"mika..." i heard him whispered the name of the girl. Nakita kong unti unting lumalapit ang babae sa amin and she looked at me from head to foot. Inirapan ko rin siya dahil ayoko sa lahat ang minamaliit ako.

"we meet again mei. Im ella remember?" pilit kong hinalungkat ang utak ko kung may nakasalubong o kakilala ba akong ella. Then it struck me. Siya nga pala ang nakabangga namin ni yvonne before kami pumunta ng subic before my birthday.

"yes i remember you. Sige mauna na ako sa inyo may klase pa ako eh. Bye patrick." I reached for his cheek pero parang nadedma ako. Hindi niya lang naman ako pinansin at iniwas pa ang pisngi niya sa akin. Kung ayaw niya di wag.

Iniwan ko silang dalawa at nagngingitngit ang kalooban ko. feeling ko, kakilala niya yung ella na yun eh. Aish!! Bakit ganun?? Nagseselos ba ako? Bilis naman.

128

"bessy, what's with your face?" arrghhh!! No matter how much i want to tell you yvonne, ayoko kasi bibigyan mo lang ng malisya.

"nag-away ba kayo ni patrick?" tinignan ko ng masama si JG and he raised his two hands as a sign of defeat. Hindi ko alam kung galit ba ako sa kanya dahil sa mga sinabi niya kaninang katotohanan tungkol sa akin o dahil dinedma niya ako sa harap ng ella na yun. Sino ba kasi yun at nagagawa niyang matulala.

"well i guess, the bitchy mei is back. Good luck." JG patted my back at napayuko nalang ako sa desk ko. Sobrang preoccupied ng utak ko at hindi ko alam kung bakit. The noise inside our room started to get louder and louder and i want to find a peace of mind. Tinaas ko ang ulo ko para patahimikin sila pero tila ako ang napatahimik.

"hi mei, can i sit beside you?" i just nod pero i can feel that she is up to something. Yumuko nalang ulit ako sa desk ko dahil sobrang tamad ng pakiramdam ko. Parang wala ang hubby ko sa tabi ko, wala din akong bestfriend, boyfriend at halos lahat lahat na. WAAAHHH!! PATRICK CHIN!!! SORRY NA!!! >.<

"you know what? Hindi ako tumatanggap ng pagkatalo." Tinignan ko siya and i saw that she is smirking at me. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi niya but it just made clear when these words came from her mouth.

"PATRICK CHIN IS MINE." What?! What does she mean by that?!

***

Lumipas ang araw, linggo at buwan at nalaman ko kung ano ang gustong iparating ni ella sa akin. She loves competition. She is always competing with me. As a campus queen, as a dean's lister at kahit sa mga boys. Wala naman talaga akong pakialam kung sino ang manalo sa aming dalawa or what pero sa kanya, its like a big deal sa tuwing natatalo niya ako.

129

"sir, sino po ang nakakuha ng highest grade?" she's asking our trigo professor na kabibigay lang midterm grades namin. Napatingin ito sa kanya a tinignan ulit ang laptop niya.

"hmmm... sa lahat ng section na hawak ko, it's Ms. Wang ang nakakuha ng highest grade. 98" walang aamor amor na sabi ng prof namin. Nakita ko siyang umirap sa akin at pinagkibit balikat ko lang ito. Ayokong magmayabang kasi i deserve it at kahit ipagmayabang ko ito, no one would congratulate me and be happy for me.

Hanggang sa ganung bagay lang naman ang competition ni ella sa akin. She never hurt me and do those stuffs. Akala ko magiging mabuti ko siyang kaibigan kapag sunod sunod ang defeat niya pero nagkamali ako. Mas naging pursigido siyang talunin ako. Pinagbigyan ko siya, i made her feel that she's on top but it's no use. Hindi parin siya nakuntento. Arggghhh!! Hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa babaeng ito para manahimik lang.

ELLA's POV

Nakakainis!! Mei defeated me once again. Bakit palagi nalang siya? Nakakainis na ah. Lumabas ako ng classroom with a heavy heart. Hindi pa man ako nakakalayo, nakasalubong ko na kaagad si patrick at gusto ko man siyang iwasan. Hindi ko magawa. He grabbed my arm at hinarap niya ako sa kanya.

"please umalis ka na dito. Wag mo na siyang guluhin pa." OUCH!! Sakit lang dre. Pinapalayo na niya ako para sa babaeng yun? Samantalang noon, pinapanatili niya ako sa tabi niya. Look at how people change over time.

Binawi ko ang braso ko at tinignan siya. "sa tingin mo ba bumalik ako para sayo? Your wrong mister. Hindi lang ikaw ang lalaki sa mundo. I came back here because of my boyfriend. Pwede ba wag kang magilusyon matagal na tayong tapos." I could see pain in his eyes pero wala akong pake. Kulang payan sa sakit na naramdaman ko nung iwan mo ako pat. Kulang na kulang.

"pero please lang mika.." i cut his sentence after hearing that name.

"it's ella for you. Matagal nang walang mika sa mundong ito." Umalis na ako sa harap niya dahil sobrang sakit na makarinig ng pagtatanggol mula sa bibig niya. Pagtatanggol hindi dahil ako ang pinagtatanggol niya kundi dahil ako ang sa tingin niyang nananakit.

130

I feel my eyes began to water kaya napaupo ako sa pinakamalapit na bench. Shit lang!! Tama na ang pag-iyak ella. Kaya ka nga bumalik dito kasi okay ka na diba? Eh ano pa ang iniiyak iyak mo? He's not worthy of your tears!!

"wipe your tears young lady." Napatingin ako sa nagmamay-ari ng panyong nasa harap ko and i saw a guy infront of me. Gwapo siya pero nakakakita ako ng lungkot sa mga mata niya.

"no thanks. May panyo ako." I took my handkerchief from my pocket and wipe my tears away. Akala ko umalis na ang lalaki pero hindi pa pala. Naupo siya sa tabi ko at tumingin lang sa mga taong nagmamadaling pumasok sa mga klase nila.

"let me guess, your boyfriend broke up with you kaya ka umiiyak." I let out a crazy laugh. FVCK!! Kung break up tears lang din ang pag-uusapan malamang nakailang piga na ang panyo ko.

"no. I would not cry over a crazy random guy. I'd rather cry because of a handsome guy like you." Tumingin ako sa kanya at ganun din siya sa akin. Nakita ko ang pagkabigla sa mga mata niya at tinawanan niya ako ng malakas.

"hahahahahaha. Your funny alam mo ba yun? By the way i'm kurt benedict and you are?" he gave me his hand which i shake.

"im ella tan your future girlfriend." Again tinawanan niya ako. Let's see kung makakatawa ka pa nang ganyan KURT WANG

CHAPTER 28- KURT's FIANCEE

KURT's POV

"kurt, nasa pilipinas na ang fiancee mo."

131

ang hirap palang maging nag-iisang lalaki ng mga wang. hindi ko pwedeng pagdesisyunan ang sarili kong nararamdaman. Pati si mei nasasaktan ko na. gabi na pero hanggang ngayon hindi parin ako makatulog. Hindi pa kasi umuuwi si Mei. hindi ko pa naririnig ang pagkanta niya sa kabilang kwarto. sa loob ng isang taong pagtira ko sa bahay na ito, marami akong nalaman sa kanya and it makes me love her even more.

napapapikit na ako ng may narinig akong busina ng sasakyan sa labas. akala ko kung sino ang dumating sasakyan pala ni patrick. ramdam ko ang sakit ng dibdib ko sa tuwing nakikita ko silang magkasama ni Mei. Parang tinutusok at hindi kaya ng kahit na anong pain killer ang sakit na nararamdaman ko.

I silently went donwstairs at pinagmasdan sila papasok sa bahay.

"Umuwi ka na nga. nababaliw ka na naman." narinig kong sabi ni mei sa kanya. i could say na masaya si mei sa kanya. siguro tama na ang ipaubaya ko kay patrick ang kaisa-isang babaeng mahal ko bago manlang ako magpaalam sa kaya.

"pakiss muna." AY LINTEK!! BINABAWI KO NA!! HINDI KO NA IPAPAUBAYA SA KANYA. KIKISKISIN KO MUNA SA PADER.

"che!!! umuwi ka na gabi na noh at isa pa magmimeet tayo nila yeye bukas diba? tigl tigilan mo ako patrick chin." pinagtulakan ni mei si patrick palabas ng pinto saka naglakad paakyat ng hagdan. nagmadali akong pumanik sa taas para hindi niya ako maabutan pero ambagal ko palang kumilos.

"k-kurt? gising ka pa?" i tried to compose myself saka ako humarap sa kanya. tae!! akala ko sa mga kwento ko lang nababasa ang ganitong pakiramdam. grabeh ang kaba ng dibdib ko at pakiramdam ko hindi ako makakilos o makapagsalita manlang. isang maling galaw ko lang and im dead.

"ahhh... o-oo. nakarinig k-kasi ako ng busina sa labas akala ko k-kung sino." tumango siya sa akin saka tumalikod. ayoko na siyang tignan dahil nahihirapan na akong pigilan ang sarili ko. I want to hug her tight and tell her how much i miss her but i don't know how. at kahit alam ko kung paano, mahirap parin dahil hindi pwede.

132

Sinara ko na ang pinto ng kwarto ko at dinig na dinig ko ang pagsara ng pinto niya sa kabilang kwarto. ang tahimik ng gabi pero dinig na dinig ko ang tibok ng puso ko kanina. Andaming gustong gawin at sabihin pero hindi pwede. Nung nasiguro ko nang nasa loob siya agad agad akong bumaba sa kusina para ipagtimpla siya ng kape. ewan ko nga kung nakakatulog pa siya sa kape eh. Imbes na gatas ang inumin, kape siya ng kape. AISH!!! tama na nga ang reklamo Kurt Benedict huling beses ko na itong magagawa sa kanya dahil pagkatapos ng lahat ng ito, babalik at babalik parin siya kay Patrick.

***

"MARTIR" sinamaan ko ng tingin si ella na naglalaro sa cellphone niya pero nakikinig daw siya sa akin. Ilang linggo na simula ng magtransfer si ella dito sa school namin at siya ang palagi kong kasama. Kaya napagkakamalang kami. Ano namang masama? mabait naman siya eh, yun nga lang may tinatago sa sarili.

"salamat ha. bumuti ang pakiramdam ko." I told her sarcastically. humarap siya sa akin at ngumiti. ganito lang kaming dalawa ni ella, sapat na ang mag-asaran kami sa buong araw at hindi na pinapansin ang mga tao sa paligid namin.

"tignan mo si mei. nakatingin na naman dito." tumingin ako sa parteng nginuso niya at nakita kong nag-iwas ng tingin si Mei. Natutuwa ako kasi kahit papano nagseselos parin pala siya. Inalis ko ang tingin ko sa kany at tumayo na sa kinauupuan ko.

"Where are you going?" habol ni ella sa akin. Bilib talaga ako sa babaeng ito, kahit na nakaheels pa ang bilis parin makabahol.

"Sa condo ng nanay ko. sama ka?" tumango siya sa akin sabay kapit sa braso ko.

Gabi na nang makauwi ako galing kay mama. Kinakamusta niyo ang nangyari? Wala naman. Ininterview lang niya si Ella. Tinatanong lahat ng family background at gusto ni mama na pakasalan ko na. Hindi ko nga syota yung tao nakakahiya kaya.

133

After namin pumunta kay mama, dumiretso kami sa mall at doon na nananghalian. naalala ko na naman ang mga sinabi ni mama sa akin kanina. Naramdaman ko ang awkwardness sa pagitan naming dalawa.

"iniisip mo ang offer ni mama na pakasalan ako?" nakita kong nanlaki ang mga mata niya na siyang dahilan kaya napahagalpak ako ng tawa.

"You're an @sshole kurt benedict wang." nginitian ko lang siya at nagpacute sa harap niya. napabuntong hininga siya ng sobrang lalim kaya tumingin ako sa kanya.

"what if ako ang fiance mo?" napatingin ako sa kanya at lalo akong napatawa ng malakas. Bigla niyang binitawan ang kutsara niya kaya napatigil ako sa pagtawa.

"ARRGHHH!!!@SSHOLE!!! nagsasabi ako ng totoo. kung ayaw mo maniwala, then see you later." padabog siyang tumayo sa kinauupuan niya saka umalis. Hinabol ko siya pero hindi ko na siya naabutan pa. Grabeh talaga ang babaeng yun. Saan kaya nagsuot yun? bahala na nga. magsosorry nalang ako sa kanya bukas.

***

Madalim na ng makauwi ako sa bahay. Ang lungkot ng bahay na ito. Malaki nga, maganda pero walang buhay.Napabuntong-hininga nalang ako sa naisip ko at pumanik na sa taas.

"Kurt." napatigil ako sa paglalakad dahil sa narinig kong boses. hindi na ako nagtataka kung bakit ayaw ni Mei sa kanya. Mei is like a princess locked in a tower because of him.

"Lolo." binalikan ko siya at nagmano sa kanya. Mabigat ang loob niya sa akin at hindi ko alam kung bakit. Ramdam kong may galit siya sa akin. Diba ito naman ang gusto niya ang magkaroon ng apong lalaki? Mas lalo akong naawa para kay Mei. Para sa kapatid ko.

"Magbihis ka. We are going to meet your fiancee." tumango ako sa kanya at nagtuloy-tuloy na sa kwarto ko. Naalala ko na naman ang sinabi ni Ella sa akin kanina at mas lalo akong napailing sa kanya.

134

Pagkabihis ko, bumaba na ako kaagad at napansin kong kaming tatlo lang ni lola ang lalakad. Hindi ko tuloy maiwasang magtanong ng tungkol kay Mei.

"h-hindi po ba sasama sila Mei?" Hindi na ako pinansin ni lolo dahil tuloy-tuloy na siyang naglakad papunta sa sasakyan.

"nandoon na sila. Tayo nalang ang hinihintay. Halika na." ngumiti ako kay lola at sumunod narin kami kay lolo.

Sa isang chinese restaurant ang pinuntahan namin. Agad kong natanaw sa loob si Mei kasama si Patrick at ang mama niya. Masaya silang nagtatawanang tatlo lalo na si Mei pero agad din itong nawala nang makita niya ako.

"Maupo ka na." utos sa akin ni lolo. Naupo ako sa tabi mismo ni Mei. I felt nothing but silence. Simula ng malaman namin na magkapatid kami, ito ata ang unang beses na makakasama ko siya sa harap ng hapag-kainan. Nakakapanibago, lalo na at nakikita kong si Patrick ang inaasikaso niya at hindi ako. Gusto kong manapak ng tao. Nagseselos ako pero alam kong wala akong karapatan.

"Mr. Wang, im sorry we are late." napatigil ang lahat dahil sa pagdating ng isang babae at lalaki. They were at their mid-40's at nakipagkamay sila kay lolo at lola. Sila siguro ang mga magulang ng mapapangasawa ko.

"and this is my granddaughter's fiance, Patrick Chin." Nawala ang mga ngiti sa labi nilang dalawa ng makita nila si patrick. Hindi ko alam kung anong meron pero alam kong may mali.

PATRICK's POV

"Mr. Wang, im sorry we are late." napatigil ako sa pakikipag-usap kay Mei hindi para tignan ang dumating kundi dahil sa sobrang pamilyar ng boses nila.

"Masyado pa kayong bata. Please hiwalayan mo na ang anak namin. Para rin ito sa ikabubuti niyo." 135

naalala ko na naman ang araw na iyon. Yung araw kung saan pilit nila akong hiniwalay kay Mica. Hindi pa siguro nila ako napapansin dahil busy pa sila sa pakikipag-usap sa yeye at nainai ni Mei.

"and this is my granddaughter's fiance, Patrick Chin." sa wakas napatingin narin sila sa akin. Nawala ang mga ngiti sa labi nila dahil dito.

"Good Evening Mr. and Mrs. Tan. It's been a long time. Kamusta na po kayo?" Hindi nila ako pinansin at tinuon muli ang pakikipag-usap kay Mr. Wang. Ang sakit, hindi dahil dineadma nila ako kundi malalaman ko na si ella pala ang fiance ni Kurt. Magiging Wang na ang last name niya at hindi chin. Alam ko naman ang dahilan kung bakit nila kami pinaghiwalay eh. Hindi kasi kami singyaman ng mga Wang noon. Di katulad nila mayaman na talaga ang pamilya samantalang ako kailangang igapang ng mga magulang ko ang nalulugi na naming negosyo.

"ok ka lang?" naramdaman kong hinawakan ni Mei ang kamay ko at tumango lang ako sa kanya. I do look ok outside but i am already crying inside. Makikita ko na naman si Ella. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko at mahila ko siya paalis dito.

"nasaan na ba si Micaela? kahit kelan talaga ang batang yun." Mica. Kelan ba kita makukuha ulit?

"akala ko mahal mo ako? hindi pala. Bakit mo ako pinaasa Patrick? s-sabi mo... sabi mo hindi mo ako iiwan." ang sakit para sa akin na makita siyang umiiyak dahil sa akin. Ang laki kong gago nagagawa kong paiyakin ang nag-iisang babae na mamahalin ko ng ganito

"im sorry mica, pero hindi kita mahal. Hindi mo ba maintindihan, pinaglaruan lang kita tulad nila." shit!!! hindi ko magagawa yun. Masyado kitang mahal para paglaruan.

*PAK* ramdam ko ang sakit dahil sa sampal niya pero mas masakit ang nararamdaman ko sa loob.

"You'll regret this. Pag nagkita ulit tayo, hinding hindi na ako babalik pa sayo." gusto ko siyang habulin, yakapin halikan but it's too late. tama siya pagsisihan kong pinakawalan ko siya.

"patrick...."

136

ang laki kong gago. sana hindi ko nalang sinunod mga magulang mo sana kasama pa kita ngayon. sana tayo ang masaya. sana tayo ang magpapakasal.

"pat..." *poke* *poke*

miss na miss na kita. sana wag ka nalang pumunta dito para hindi mo na papakasalan si kurt. tapos liligawan kita tapos-

"ehem..." napatingin ako sa taong nasa harap ko. naramdaman ko na naman ang pagbilis ng tibok ng puso ko. BAKLA NA KUNG BAKLA eh sa hindi ko alam kung paano ko idedescribe ang nararamdaman ko eh. Para akong matutunaw at nagiging estatwa.

"nice to see you again patrick." she gave me her smile at kinuha ko ang kamay niya na kanina pa pala nag-aabang na kunin ko. I kissed it at nagulat siya at lahat ng tao sa table.

"nice to see you too, mica." inismiran niya ako at naupo sa tabi ni Kurt. ang layo naming dalawa pero kitang kita ko parin ang mga ginagawa niya. Nagseselos ako. Gusto kong sapakin si Kurt pero wala akong karapatan.

ELLA's POV

"magccr lang po ako." paalam ko sa kanilang lahat dahil kanina pa naglalakit ang mukha ko. Kanina parin kasi ako kinukulit ni kurt tungkol sa nangyari kanina. Hindi daw kasi siya kaagad naniwala sa akin.

Nag-ayos ako agad agad at ready nang lumabas ng C.R ng magulat ako at nang may humigit sa kamay ko at napapasok ako sa katapat na pinto ng girl's C.R

"what the hell are you doing?!" pasigaw kong tanong sa kanya. He is looking directly in my eyes at ibang emosyon ang nakikita ko dito. it's longing. hindi ko alam kung saan pero, bago ko pa man maisip kung

137

saan he is already claiming my lips. Masikip ang lugar namin at madilim pa pero para akong lumulutang sa hangin. I missed him alot. His hugs, his kisses his everything. I just miss him. ARRGHHH!! MAGTIGIL KA MICAELA TAN BAKA NAKAKALIMUTAN MO ANG GINAWA NIYAN SAYO?!

pinalo-palo ko siya sa dibdib niya pero niyakap lang niya ako at halos mawala ang lakas ko lalo na sa binulong niya.

"I MISS YOU MICA."

***

Unang araw ng pasukan at sobrang naninibago si mica sa paaralang papasukan niya. Freshman palang siya sa high school at wala siyang kakilala dito. Inggit ang nararamdaman niya sa mga iba niyang kaklase na kasama ang mga kaibigan niya.

"nawawala ka ba?" napatingin si Mica sa boses sa gilid niya. Nakatingin sa kanya ang isang lalaki at nakangiti pa. Hindi maitatago ang kagwapuhang taglay nito at nanibago si Mica sa nararamdaman niya. Naramdaman niya ang paglukso ng puso niya at sobrang bilis ng tibok ng puso niya.

"h-hindi." agad niyang iniwas ang tingin sa lalaking kaharap. naramdaman din niya ang pamamawis ng kamay niya na nakahawak sa strap ng bag niya.

"first year ka rin ba? tara tignan natin ang room natin." hinawakan siya ng lalaking kakakilala lang niya at naramdaman niya ang kakaibang kuryente sa pagdamping iyon ng balat nila. Agad silang nagtungo sa mga classroom ng mga first year para tignan ang mga listahang nadoon.

"Ayan dito pala ang room ko eh. Ikaw saan ka ba?" tinignan ni Mica ang listahan at parang tumalon ang puso niya dahil nakita niya ang pangalan niya sa parehong klase tulad ng sa lalaki.

"dito din ako. ka-classmate tayo." nahihiya pa niyang sabi sa kausap. nakita niya ang ngiti sa labi ng lalaki at hinawakan siya ulit sa kamay at naupo silang magkatabi.

138

"ako nga pala si patrick. ikaw, anong pangalan mo?" inalok ng lalaki ang kamay niya at nahihiyang hinawakan ito ni mica.

"m-micaela tawag sa akin eh." nakita niyang napasimangot ang kausap at nagpout pa. Doon niya napansin ang mapupula nitong labi na para bang napakalambot at masarap hawakan.

"ang haba naman. hmmmm... mica nalang tawag ko sayo." kinurot siya nito sa pisngi saka nanahimik sa kinauupuan niya.

***

"it's ella!!" nang dahil sa halik nayun naalala ko ang lahat. Peste tong patrick na ito. I saw is signatured smirked once again at hinawi ang buhok na humaharang sa mukha ko.

"ella? i'd stay with mica. magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school pagkatapos nitong dinner na ito. maghihintay ako sayo hangga't kaya ko. Wag mo nang itanong kung bakit basta pumunta ka." after nun, binuksan na niya ang pinto at lumabas na parang wala lang nangyari. napabuntong hininga nalang ako at bumalik sa C.R para mag-ayos ulit. Doon ko lang napansin na may luha na pala sa mga mata ko. Hindi niya hinawi ang buhok ko kundi pinunasan niya ang luha ko.

***

"mica sabay tayo magrecess ha." hindi pa tapos ang math lesson nila pero rinig na ni mica ang pagbulong ng bestfriend niya na si patrick. Natatawa nalang siya sa inaasal nito. Parang bata kung minsan ang nag-iisa niyang kaibigan na isa siguro sa dahilan kung bakit ganito ang nararamdaman niya para dito.

*riiiiiiiiinnnnnnnnnngggggg*

"yehey!! tara na sa garden."hinawakan na naman siya sa kanyang kamay at hinila papunta sa tambayan nilang dalawa. naupo na silang dalawa at hinanda ni mica ang pagkaing hinanda niya para sa kanilang dalawa.

139

"bakit andami ata mica? takaw mo ata ngayon?" tanong nito sa kanya ero nakatuon ang pansin nito sa pagkaing inilalabas niya galing sa lunch box.

"pandalawang tao kasi yan. hinanda ko para sa ating dalawa." inilabas na niya ang favorite na siomai ni patrick na siya mismo ang gumawa at nagtimpla.

"wow!!! favorite ko yan!!! salamat Mica." nilingon ni mica ang kaibigan at sa di inaasahang pagkakataon nagtagpo ang mga labi nila na kinagulat nilang dalawa. Hindi malaman ni Mica kung ano ang mararamdaman sa nangyari.

"f-first kiss k-ko yun!!!" mangiyak-ngiyak na sambit niya. hanggang sa tuluyan nang tumulo ang mga luha niya.

"s-sorry. Mica wag ka na umiyak. mica.... uy." napatigil si mica sa pag-iyak hindi dahil sinabi ni Patrick kundi dahil sa yakap nito.

"sorry na. wag ka na magalit. gusto mo, boyfriend mo nalang ako? p-papanagutan ko yung kiss na yun." lalong bumilis ang tibok ng puso ni Mica at ramdam niya ang pag-init ng mukha niya. Her first Boyfriend, Her first kiss.

***

"sorry at hindi ako naniwala sayo kanina." sabi ni kurt sa akin pagkababa ko ng sasakyan niya. Tumingin ako sa kanya at ngumiti.

"it's ok kurt. Kahit sino naman iisiping biro lang yun eh. Sige pasok na ako. Good night." tumalikod na ako sa kanya pero hinigit niya ako at muli akong napaharap sa kanya.

"what's you relationship with Patrick?" tanong niya sa akin. Inaasahan ko nang tatanungin niya ako ng ganun pero hindi ko alam na ganun niya kabilis napansin ang mga iyon.

140

"he's just.... he's just an old stranger from the past." an old stranger na sana hindi ko minahal at hindi ko rin nakilala o nakasalubong manlang.

"sige, paniniwalaan kita ngayon pero inaasahan ko na sasabihin mo sa akin in the future. Ge pasok ka na."

***

"sa susunod na linggo na ang JS ninyo. So, everyone is expected na pupunta at syempre kailangan kasama ang mga dates nila." paliwanag ng homeroom teacher nila. Ayaw niyang makinig dahil hanggang ngayon hindi parin nababanggit sa kanya ni Patrick na sila ang magkadate sa JS. Kahit na tatlong taon na silang mag-on nahihiya parin siyang iopen sa kasintahan ang tungkol sa topic.

"Ma'am may I go out?" paalam niya sa teacher nila. Hindi niya lang talaga kayang makinig dito so she excuse herself from the class. Nasilip niya ang kasintahan sa kabilang section at nakikinig nang mabuti sa gurong nasa harapan nila. Ito ang isa sa ikinalulungkot ni Mica. Magkahiwalay silang dalawa. Ngayong taon lang ata sila hindi naging magkaklase at kahit na parang pambata ang kwento kung bakit naging sila, kinikilig parin siya kapag iniisip niya.

Dumiretso siya sa C.R at inayos ang sarili. Pinalipas lang din niya ang nalalabing minuto para magsimula ang next subject nila. nang marinig na niya ang bell ay agad na siyang lumabas.

"Mica." nilingon niya ang tumawag sa kanya at nakita niya ang kasintahan na agad namang humawak sa kamay niya. Tatlong taon na pero parang pareho parin ang epekto ng mga ginagawa nito sa kanya. Ramdam parin niya ang kuryente sa paglapat ng mga balat nila. Ramdam din niya na para siyang lumulutang sa alapaap sa tuwing magkasama o magkausap sila.

"Bakit ka lumabas ng room niyo?" tanong niya dito. Napansin niyang binabagalan nito ang paglalakad nila para din siguro magkasama pa sila ng matagal.

"nakita kasi kitang dumaan sa classroom kaya nagpaalam ako sa teacher. Ok ka lang ba? parang antamlay mo?" sinipat pa ng binata ang leeg at noo niya para tignan kung may lagnat ba ito o wala. tinabig lang niya ito at napabuntong hininga.

141

"wala akong sakit. Im fine. wala lang ako sa mood. tara balik na tayo sa room." pagsisinungaling niya. Nauna na siyang maglakad para iwasan ang mga tanong ni Patrick sa kanya.

"tungkol ba to sa Prom?" napatigil siya sa paglalakad at nanlamig ang buong katawan niya. naramdaman niya ang paglapit ng kasintahan sa kanya at unti-unti na nga siyang napaharap dito. Nagtagpo ang mga mata nila pero pilit itong iniiwasan ni Mica. hinawakan siya nito sa magkabilang pisngi at tuluyan na siyang napaharap dito.

"haaayyyy... tell me the truth. Tungkol ba ito sa prom?" marahang napatango si Mica sa tanong sa kanya. nakita niya rin na nalungkot ang mga mata ni Patrick sa naging sagot niya.

"wag na tayong pumunta dun." prenteng sabi nito sa kanya. Gustong gusto ni mica na pumunta doon dahil sabi nila, memorable daw kung sino ang first and last dance mo.

"pumunta na tayo please?" inakbayan lang siya nito at tumawa.

"wag na. sa bahay nalang tayo at matulog. tsaka anong gagawin natin dun? sasayaw buong magdamag? tss..... boring yun. Lika na malilate ka na sa first class mo." napaiyak si mica sa sinabi ng boyfriend niya. Kanina pa niya pinipigilan ang mga luha niya pero tumulo na ito ng tuluyan.

"ano ba yan prom lang iniiyakan mo. tahan na nga." pinunasan ni Patrick ang luha niya. ngumiti siya ng mapait dito at hindi niya alam ang nangyari sa kanya dahil bigla nalang niya itong nasigawan.

"BAKIT BA AYAW MO PUMUNTA?! BAKIT BA HINDI MO AKO MAINTINDIHAN? MAHALAGA SA AKIN ANG PROM NA YUN. FIRST PARTY NATIN YUN TOGETHER. GUSTO KO IKAW ANG FIRST AND LAST DANCE KO. BAKIT BA HINDI MO ALAM YUN?" nabigla si Mica sa naging asal niya. napayuko nalang siya sa sinabi niya.

"ako pa ang hindi makaintindi? mahirap bang intindihin na mas may importante pa akong gagawin kesa sa prom? pumunta ka kung gusto mo."

142

then she just saw him walking away.

***

Andaming nangyari ngayong araw at gusto ko nang matulog. Kalimutan lahat ng nangyari and start a new day tomorrow. Nahiga na ako sa kama ko at pilit na natulog.

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school pagkatapos nitong dinner na ito."

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school pagkatapos nitong dinner na ito."

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school"

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school"

ARRGHHH!! D@MN YOU PATRICK CHIN!! eto na nga papunta na. Bakit ba hindi maalis sa isip ko ang sinabi niya? kanina pa paulit ulit sa utak ko?! eh ano naman kung maghihintay siya dun? edi maghintay siya. peste!!!

Kahit na anong away ko sa sarili ko, i just found myself changing clothes at palabas na ng bahay. ARRGHHH!!! AHHH!!! pupunta ba ako o hindi? eh ano naman ngayon kung maghihintay siya?! waaahhhh!!!

***

akala ni Mica, pagkatapos ng away na iyon, magkakabati na sila. But she is disappointed dahil isang linggo na silang hindi nag-uusap. Gusto niya itong kausapin but pride is sorrounding her heart. Gusto niyang suyuin siya nito. She really missed that guy.

"Micaela halika na." sumilip na ang dad niya sa kwarto niya para ihatid siya sa school nila. Doon lang kasi ang party nila dahil malaki naman ang gym nila. She is going to the prom for attendance purposes only.

"sige po dad bababa na po." ngumiti siya dito at muling tinignan ang repleksyon sa salamin. Mapait siyang ngumiti at tuluyan nang lumabas ng kanyang silid.

143

Katulad ng inaasahan niya, walang Patrick Chin ang dumating sa party. Walang pirma sa tabi ng pangalan nito. Nasa tabi lang tuloy siya buong gabi at pinapanuod ang mga classmates niya na nagsasayawan.

Malapit nang matapos ang party at tatawagan na ni Mica ang papa niya nang may mapansin siyang text. galing kay patrick ito. Agad agad niya itong binuksan.

‘meet me at the park at exactly 12:00 a.m i love you.'

wala pa mang alas dose ng gabi, agad agad na siyang lumabas ng paaralan nila at nilakad ang papunta ng park. Malapit lang ito sa school nila at doon sila palaging nagpupunta pagkatapos ng klase nila. She was disappointed upon reaching the park. sobrang dilim kasi nito at hindi niya makita si Patrick.

"p-pat..." tawag niya dito pero wala paring nagpapakita sa kanya. Ramdam niya ang pagkabog ng dibdib niya dala ng kaba. She tried to call him pero hindi niya sinasagot ang cellphone niya. tatalikod na sana siya para maglakad paalis nang biglang nagliwanag ang daan sa harap niya. Due to instinct, nilakad niya ito hanggang sa tuluyan na niyang matanaw ni patrick sa dulo nito.

"May i have your first and last dance my lady?" lumuhod si patrick sa harap niya at nilahad ang palad niyo. Kinuha ito ni Mica at kahit na walang tugtog ay sumasayaw silang dalawa.

"alam mo ba? may pera naman talaga ako pambili ng damit para sa prom eh." pagtatapat ni patrick sa kanya. napasimangot tuloy siya pero piningot nito ang ilong niya at tumawa ng mahina.

"kaso inipon ko ang pera ko para solo natin ang gabing ito." bago pa man siya makapagreact, hinalikan na siya ni patrick sa labi. She just followed the rhythm hanggng sa naramdaman niyang binuhat na pala siya nito. Patuloy parin silang naghahalikan hanggang sa nilapag siya nito. Naramdaman niyang may sapin ang likod niya. Tuluyan siyang napangiti sa kasama na nakatingin ngayon sa kanyang mga mata.

"ready ka na?" he asked in his husky voice. Nanlaki ang mga mata ni mica at tinakpan ang dibdib niya.

144

"ano ka ba Patrick?! a-ayoko nga!!!" tumawa ng malakas si patrick at muling tumingin sa kanya. kinurot nito ang pisngi niya.

"syempre joke lang yun. Hindi parin ako handang maging ama. tingin ka dun." tinuro ni Patrick ang madilim na langit. Nakita ni Mica kung paano ito nagliwanag dala ng mga fireworks. At mas lalo pa siyang managha nang biglang may fireworks na "i love you" napayakap tuloy siya kay Patrick ng sobrang higpit.

"thank you. Thank you so much." bulong niya dito. Nakatinginan silang muli sa mga mata hanggang sa may nilabas ito mula sa kanyang bulsa. A heart shaped silver necklace.

"take this necklace as a sign of my love to you. Till death do us part." napahagikgik si Mica sa kalokohan ng boyfriend niya na sinasakyan din niya. It's corny yet it's romantic. ganun ata talaga kapag inlove. naisip niya.

"mahal na mahal kita. Hinding hindi kita iiwan kahit kelan Micaela Tan. Tatanda tayong magkasama at hinding hindi tayo magkakahiwalay. Pangako yan."

***

Pesteng pangako. T@ng Ina ng nangako. Bakit pa kasi nauso ang mga pangako kung mapapako lang din naman. At ang nakakainis pa nandito na naman ako sa parehong lugar kung saan niya ako niloko, binilog at ginago. Himdo ko alam sa sarili ko kung bakit pa ako nagpapakatanga sa kanya.

"Hayyyy.... hindi na ata siya dadating." napatago ako sa puno nang marinig ko ang boses niya. Mukhang hindi siya nag-iisa. Akala ko ba, hihintayin mo ako? Hinintay ka naman niya ella diba? hindi nga lang niya nilinaw kung nag-iisa siya.

"grabeh, pinapunta mo lang ako para iyakan si ella? bakit hindi mo nalang gisingin? malay mo nakatulog na at nakalimutan ang sinabi mo." si JG pala ang kasama niya. Nakakatuwa kasi marami na siyang kaibigan di tulad nung high school kami, ako lang ang kasama niya. Naawa lang siguro siya sa akin.

145

"Pero diba, kung importante sayo ang isang tao, hindi mo siya makakalimutan? kasi ako hindi ko siya nakakalimutan. Alam mo ba kung bakit ko siya pinapalayo kay Mei? hindi dahil mas mahalaga si mei sa akin kundi dahil naiinis ako sa sarili ko. Dahil sa akin nawalan na ng self confidence si Mica. Yung Mica na minahal ko kasi full of hopes of confidence pero dahil sa ginawa ko sa kanya, naging ganito siya." naramdaman ko ang pagsakit ng puso ko. Parang tinutusok ng kung ano dahilan para bumara ang lalamunan ko. Gusto kong umiyak pero natuyo na ata ang mga luha sa mga mata ko.

""bakit hindi mo kasi iexplain sa kanya ang side mo? Mahal mo siya at obvious namang mahal ka pa niya. Hay ewan ko ba sa inyo gulo niyong apat. buti pa kami ni Yvonne ok na ok. buti nalang hindi intsik mga magulang namin." mahal pa niya ako? imposible yun dahil siya mismo ang nagsabi na hindi na niya ako mahal. arrgghhh!! naguguluhan ako.

"arf!! arf!! arf!!" napatingin ako sa harap ko at tumatahol ang isang aso sa harap ko. nanigas ako sa kinatatayuan ko at nakalimutan ko ata lahat ng iniisip ko. ASO YAN EH!!! TAKOT AKO SA ASO!!

"sino nandyan?" rinig kong sabi ni patrick.

"arf!! arf!!" peste tong asong to!! wag ka maingay!! at isa pa sabi sino hindi ano. Bakit ikaw ang sumasagot?!

MOMMY!!!! NAKATINGIN SA AKIN ANG ASO!!!

"mica?!" shit!!!

"shoo!! alis diyan." tinaboy ni patrick ang aso buti nalang at hindi ako kinagat. napaupo ako sa sahig at nakahinga ng maluwag.

"buti naman at dumating ka. ok ka lang? ano ba kasing ginagawa mo sa likod ng puno?" nakayakap siya sa akin at ramdam ko ang pag-aalala sa boses niya.

146

"sa-sabi m-mo pumunta ako eh." SERIOUSLY ELLA, KAILANGAN TALAGA NAGBUBULOL?!

"buti nga at pumunta ka. madami tayong pag-uusapan."

MEI's POV

"Mei tama na yan. Baka hindi ka na makauwi sa inyo." pilit na kinukuha ni Yvonne sa akin ang baso ng alak pero hindi ko binibigay sa kanya.

"hmmm... pabayaan mo nga ako!! m *hik* minsan lang *hik* naman ito eh." minsan lang to. minsan ko lang kakalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya. last na to. pagkatapos nito wala na. tuluyan ko nang makakalimutan si Kurt.

"bessy, kesa uminom ka diyan bakit hindi mo nalang ikwento sa akin? lahat lahat pati ang nararamdaman mo.

***

dumating ako sa bahay at madilim na ang bahay. wala pa si kurt sa kwarto niya kasi hindi ko pa nakikita ang kotse niya. dire-diretso lang ako sa kwarto ko at napaidlip ako. nagising nalang ako dahil sa pag-uusap sa salas. napababa tuloy ako at nakita kong nag-uusap si yeye at kurt.

"lo, ayokong umalis. pwede naman akong mag-aral dito eh. maraming magagandang eskwelahan dito." aalis si kurt? bakit hindi ko alam? bakit kailangang sa ibang bansa pa siya kailangang mag-aral.

"bakit? dahil ba kay Mei?" nabigla ako sa sinabi ni yeye. ako? bakit ako? nakita kong napayuko si Kurt sa sinabi ni lolo. so totoo nga? ako ang dahilan niya?

"i know that you are still inlove with your sister. Kaya ko ito ginagawa para makalimutan niyo na ang nararamdaman niyo sa isa't isa. magkapatid kayo tandaan niyo yan. You are leaving the country with

147

your mother, whether you like it or not." tumayo si yeye at nakita kong paakyat na ng hagdan. agad akong tumayo at nagkunwaring wala lang nangyari.

"good evening po yeye." hindi niya ako pinansin at nagtuloy tuloy lang siya papunta sa kwarto niya. Nakita ko si kurt na nakaupo parin sa couch at nagdire-diretso lang ako sa kusina para kumuha ng tubig.

Hindi ko pa naiinom ang tubig sa baso dahil sa sobrang pag-iisip sa narinig ko. ayaw ko siyang umalis pero mali itong nararamdaman ko. siguro tama din si yeye para narin makalimutan ko ang nararamdaman ko. pero syet!! sabi ni yeye, he is still inlove with his sister. hindi ko na alam!!

"mei..." nanigas ang katawan ko dahil sa boses na narinig ko. agad kong inubos ang tubig sa baso at aalis na sana ng kusina.

"mahal kita." para akong nanlambot sa sinabi niya. so totoo nga. hanggang ngayon mahal pa niya ako. bakit.... bakit...

"mahal?! bakit ano ba ang pagmamahal sayo joketime? anong susunod nito? kakalimutan ko nalang ulit kasi nagjojoke ka lang?! tell me anong klaseng laro to?! nakakag-" shit!! i miss him.

he is kissing me and kahit na anong pagtatalo ng puso't isip ko, hindi ko parin maitatanggi na hinahalikan ko rin siya. i missed his kisses na nagpapahina sa buong kalamnan ko. wala na akong nagawa dahil sobrang nanghina ako kaya't napahawak ako sa braso niya.

"i love you. i still love you. tandaan mo yan. walang nagbago sa nararamdaman ko sayo. ipaglalaban kita kapag kaya ko na. lalayo tayo dito. malayong malayo sa mga mata nilang mapanghusga. hintayin mo ako. babalikan kita."

***

"aiyiiieee!! ang sweet naman pala ni Kurt eh!!!" pinalo palo pa ako ni Yvonne dahil sa sobrang kilig niya. dapat ba akong kiligin? ano pagkatapos nun, itatakwil ako ni yeye? isa lang ang gusto kong makuha sa pamilyang ito respeto. gusto ko na siyang kalimutan, hindi ba niya kayang ibigay sa akin yun?

148

*krrrrriiiiiiiinnnnggggg*

"wait ka lang bessy ha. dito ka na muna si JG tumatawag eh." hilong hilo na ako at hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid ko. nilingon ko kung saan pumunta si Yvonne pero nanlalabo na ang paningin ko. tumayo ako pero nawalan ako nang malay. naramdaman ko nalang na may sumalo sa likod ko.

KURT's POV

babalikan ko si Mei. Ipaglalaban ko siya kahit na anong mangyari. Lumabas siya ng bahay pagkatapos namin mag-usap at hanggang ngayon hindi parin siya umuuwi. saan kaya siya pumunta nag-aalala na ako sa kanya.

*KRIIIIIIIIIIINNNNNNGGGG*

kinuha ko ang cellphone ko at tumatawag pala si yvonne.

"hello? gabing gabi na ah."

(KURT SI MEI....

149

.....nawawala)

CHAPTER 36- THE MISSING PRINCESS

YVONNE's POV

"wait ka lang bessy ha. dito ka na muna si JG tumatawag eh." tumango lang sa akin si Mei at nakikita kong nahihilo na siya. Matutulog lang naman ito kapag lasing na eh. sabi ko nalang sa sarili ko bago tuluyang lumabas sa bar para sagutin ang tawag ni JG.

binalikan ko si Mei sa stool nung tapos na akong makipag-uusap kay JG pero halos himatayin ako ng makita kong wala na si Mei sa pinag-iwanan ko sa kanya. I tried to calm down at hinanap ko siya sa buong bar simula sa dancefloor hanggang sa parking lot pero wala ni anino ni Mei Lien wang ang nakita ko. Due to my panic, si Kurt ang agad na naisipan kong icontact.

(hello? gabing gabi na ah.) kahit na masaya ang pagkakabati niya sa akin, alam kong malungkot siya at ayoko na sanang dagdagan pa ang lungkot niya. Pero, anong magagawa ko? siya lang ang makakatulong sa akin kay Mei.

"KURT SI MEI, nawawala" hindi na siya nakasagot sa kabilang phone at narinig ko nalang ang pagbukas ng makina ng sasakyan niya. Naiiyak na ako sa pwesto ko ngayon. Sari-saring bagay ang pumasok sa isip ko.

I waited outside the bar so much confused. nasan ba kasi si Mei? ilang beses ko naring tinawagan ang cellphone niya pero hindi naman niya sinasagot. Ano bang naisip niya at umalis siya? Kung nahihirapan

150

na siya di naman niya kailangang umalis eh. Kaya nga kami bestfriend para sabihan niya ng problema niya eh. Bakit pa kasi niya kailangang problemahin si kurt? Kasalanan ko to eh. alam ko namang may problema siya iniwan iwan ko pa siya. Ang sama sama kong bestfriend!! naiinis ako sa sarili ko!!!

"JY....." agad akong napayakap kay JG nung dumating siya. puro hagulgol lang ang nagawa ko at sobrang nabablanko na ako. Hindi na ako makapag-isip ng matino dahil sa sobrang panic.

"JG...... i-it's m-my fault....... k-kung h-hindi dahil s-sa akin hindi m-mawawala s-si Mei..... " marahan niyang hinaplos ang likod ko but it never ease my pain. lalo lang akong nakokonsensya sa nangyari.

Dumating sa bar si Kurt at tinulungan niya kaming hanapin si Mei. Nung pareho kaming napagod na tatlo, napaupo nalang kami sa tapat ng bar at tinawagan na ang mommy ni Mei.

"BAKIT MO KASI SIYA PINABAYAAN?! KASAMA KA NIYA DIBA?!" nag-init ang ulo ko sa paninisi ni Kurt sa akin. tumayo ako at hinarap siya.

"KASALANAN KO? EH GAGO KA BA?! IKAW NAGDALA NG LAHAT NG PROBLEMA SA KAIBIGAN KO. SANA HINDI KA NALANG DUMATIN SA BUHAY NIYA. DAHIL SAYO, NAGULO SIYA. BAKIT BA GANYAN KAYONG MGA LALAKI? KAPAG NAKIKITA NIYONG OK NA ANG BABAE, GUGULUHIN NIYO LAHAT?! WAG KA SELFISH KURT, WAG MONG ISISI SA IBA ANG GINAWA MONG KASALANAN." i bitterly wipe my tears at umalis na sa harap niya. wag niya akong sumbatan na ako ang may kasalanan dahil wala siyang alam sa iniisip ni Mei.

***

it's been three days simula ng mawala si Mei pero hanggang ngayon hindi parin siya nakikita. Nagpatulong narin kami sa mga pulis pero hindi parin siya nakikita. Everyone was so frustrated on finding her. Simula ng mawala siya, hindi pa ako lumalabas ng bahay. trying to contact her pero wala talaga eh. wala din namang tumatawag na kidnappers sa amin so we all assume that she run away.

"Ate si JG nasa baba gusto ka daw makita." sumilip si Sunny sa kwarto ko and i am lying on my bed. Tatlong araw ko na ring hindi nakikipagkita kay JG. Alam ko kahit hindi nila sinasabi ako ang sinisisi nila sa

151

pagkawala ni Mei. For three days, patuloy lang nila akong kinukulit na lumabas ng bahay pero hindi ko sila sinusunod. As if kapag lumabas ako makikita ko ang bestfriend ko. I want Mei back.

"Yvonne...." naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko at agad agad ko siyang nilingon. I hugged him too tight and kissed him deeply. kailangan ko nang sabihin sa kanya ang nasa isip ko.

"JG.... let's.... let's broke up..."

KURT's POV

"ano nakita na ba?" tanong ni Ella sa akin. Umiling lang ako at tumingin sa malayo. tatlong araw na siyang hindi nakikita at halos mabaliw na kaming lahat sa paghahanap sa kanya. ano ba kasing pumasok sa isip niya at umalis siya? masyado ba niyang ininda ang mga sinabi ko sa kanya the last night we talked together? Hindi lang naman kasi siya ang nahihirapan dito pati narin ako.

"so, hindi ka na tutuloy sa america." tumango ako. nasabi kasi ni lolo na aalis kami ni Ella papuntang America at doon na mag-aaral at magpapakasal. Pero dahil sa pagkawala ni Mei, pinagpaliban ko na muna ang pag-alis ko.

"so, nag-usap na ba kayo ni Patrick?" nakita ko ang reaksyon ni Ella pagkabanggit ko palang ng pangalan ni patrick. alam ko naman kung ano sila dati dahil masyado silang obvious. kahit na ang feelings nila sa isa't isa, masyadong halata. Masyado lang din silang naiipit sa sitwasyon namin ni Mei. Problema lang namin ito pero pati ibang tao nadadamay.

"o-oo.... pwede ba kurt benedict!!! si Mei ang topic natin not me!!!" tumayo na siya sa kinauupuan niya at aligaga na sa pwesto niya. i know what she is thinking.

"hanggang ngayon ba mahal mo pa siya? it hurts a lot to know you are inlove with somebody else." humarap siya sa akin na pulang pula ang mukha. I don't know if she is fuming mad or she is blushing.

152

"KURT!!! PWEDE BA??!! STOP IT!!" ito nalang ata ang libangan ko para makalimutan ko ang problema ko sa pagkawala ni Mei ang asarin araw-araw si Ella. Hindi ako natatakot na mahulog sa kanya hindi dahil hindi mangyayari pero dahil alam ko, kung sa kanya ako mahuhulog hindi ako masyadong masasaktan. Masyado kasi akong tinamaan kay Mei eh. Siguro, if ever i fall inlove with Ella, she will be my true love and Mei is my soulmate. hindi naman kasi ako naniniwala na kapag soulmate mo makakatuluyan mo na eh. May mga tao na dadaan lang sa buhay mo para pasayahin ka, patatagin ka pero it does not mean na mananatili siya sa buhay mo. Pero, siguro Ella is not the one for me.

"Kurt, Mica...." napatigil sa pagwawala si Ella dahil sa narinig niyang boses. Sa way palang ng pagtawag kay ella, kilala niyo na siguro siya. Gusto kong tumawa ng malakas pero hindi ko magawa eh baka mapatay na ako ni ella.

"Oh, pat nandyan ka na pala. ge una na ako ha. may gagawin pa ako eh." kokontra pa sana si ella pero hinila na siya ni patrick sa kung saan. SI patrick? hindi naman ako natatakot kung sakaling mainlove si Mei sa kanya, pero sana wag lang niyang saktan kasi ako talaga ang makakalaban niya.

Maaga akong umuwi ng araw na iyon. As usual, simula ng nawala si Mei maraming pulis ang nagpupunta sa bahay namin. Todo asikaso si lolo sa pagkawala ni Mei. Bakit ba ganun ang isang tao? Kapag nasa tabi, hindi hinahanap, pinapabayaan, sinasawalang bahala. pero oras na mawala sa paningin mo, unti-unti mong mamimiss, pahahalagahan. di pa pwedeng habang nasa tabi mo saka mo pahalagahan?

"Nandyan ka na pala kurt. Umakyat ka na sa taas at may dinner tayo sa labas. We will meet some of my business partner." napabuntong hininga nalang ako at umakyat na sa kwarto. Napadaan ako sa kwarto ni Mei at narinig ko na may umiiyak sa loob. Binuksan ko ang pinto at nakita ko ang mama niya na umiiyak habang yakap yakap ang damit ni Mei. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Kahit na hindi siya ang tunay kong ina, she treats me like his own son.

"n-namimiss k-ko na s-siya k-kurt..... kelan b-ba babalik s-si mei??" nanghina ako sa mga tanong ni tita. pati ako hindi ko alam kung kelan. hindi ko rin alam kung hanggang kelan ko lolokohin ang sarili ko na makakalimutan ko siya. Naguguluhan ako at higit sa lahat, nasasaktan ako.

153

"hindi ko din po alam tita. L-let's just wish na... na safe siya." just thinking na hindi ok si Mei or something bad happened to her, parang ikamamatay ko.

Hinatid ko na si tita sa kwarto niya nang mahimasmasan na siya. Then bumalik ako sa kwarto ni mei at nag-ikot ikot sa loob. May mga picures niya simula pagkabata hanggang sa kanyang pagdadalaga. lihim akong napangiti habang tinitignan ang bawat pictures niya. aalis na sana ako nang mapansin kong may nakaipit na kung ano sa isa sa mga libro niya. Hinugot ko ito at nakita ko ang una naming picture na dalawa. We are both happy and smiling, deepl inlove with each other pero iba na ngayon. Kasi kapatid ko na siya. hindi na pwede kung anuman ang nararamdaman ko.

Saglit akong naupo sa study table niya at kumuha ng sticky note.I wish makita niya ang mga notes ko pagbalik niya.

1st note:

547- MAHAL KITA FOREVER

2nd note:

25- i'm sorry

3rd note:

322- gua ai ni

4th note:

W.E.L.L- with ever lasting love.

5th note:

just a short sentence. to sum everything up, Mei lien Wang, 547,322,W.E.L.L kahit saang language ko man sabihin sayo. isa lang naman yun eh. mahal kita. mahal na mahal kita and 25 for hurting you this much

kurt

154

*tok* *tok*

napatigil ako sa pagusulat dahil sa pagkatok sa pinto ng kwarto ni mei. Isa pala sa mga maid namin.

"sir kurt, pinapatawag na po kayo ng lolo niyo. aalis na daw po kayo." tumango nalang ako sa kanya at umalis na siya. napagpasyahan kong umalis narin pagkatapos kong itagong mabuti ang mga notes ko sa kanya. sana pagbalik niya, makita niya ang mga ito.

as usual, boring na naman ang mga meeting sa mga businessmen na ito. Nandito kami ni lolo sa isang sosyal na restaurant na sobrang boring ng music. yung tipong makakatulog ka na. anong enjoyment ba ang magagawa ng isang 19 year old na tao dito? puro matatanda lang ang nakikita ko. nagstart na ang dinner at ayaw kong makinig sa kung anuman ang pinag-uusapan nila. puro tango lang ang nagagawa ko.

*rrrrriiiiiiinnnnnnngggg*

napatigil ang pag-uusap nilang lahat ng magring ang cellphone ni lolo. umalis siya sa table at naiwan ako kasama nila.

"kurt, balita namin, ikakasal ka na? whose the lucky girl?" tanong ng isa sa kanila. Basta isa siyang mayamang lalaki na nagmamay-ari ng mall dito sa pilipinas.

"ahhh... si ella tan po. She's a good friend of mine at medyo nagulat po kami sa balitang engagement namin." i politely answered them.

"ahhhh.... she's a very beautiful woman. kamusta na pala ang kapatid mo? nahanap niyo na ba siya? baka naman naglayas siya?" sagot naman ng isang mayamang may-ari ng tv network sa bansa. Yung palaging nagsasabing number 1 sila sa ratings.

155

"hindi pa po namin nakikita si mei. But we hope magpakita na po siya sa amin. Hindi naman po siguro siya naglayas. wala naman pong dahilan para maglayas siya." magtatanong pa sana ang isa ng dumating si lolo.

"Im so sorry gentlemen pero kailangan na naming umalis ni Kurt. nagkaroon ng emergency sa bahay namin." we paid the bill at umalis na rin kaagad sa restaurant.

"lo, nahanap na po ba si Mei?" hindi sumagot si lolo at mas lalo akong kinabahan. sana mali ang iniisip ko.

Dumating kami sa bahay at sobrang daming tao. maraming pulis at media. Lumapit ako sa mama ni Mei na humahagulgol. niyakap ko siya ng mahigpit at pilit na pinapahinahon.

"k-kurt.... h-hindi s-si... hindi s-si mei .... ang n-nakita nila.. diba?" parang bata na umiiyak ang mommy ni mei sa akin. Para akong tanga na hindi alam ang nangyayari. Nakita ko ring pumasok si Yvonne sa bahay kasunod sila JG, Ella at Patrick.

"ano bang nangyayari?!" sinigawan ko silang lahat na nag-iwas ng tingin. sobrang sakit ng dibdib ko dahil parang pinagkakait nila sa akin ang totoo.

"k-kurt.... s-si mei.... p-patay na daw..." halos gumuho ang mundo ko sa balitang yun ni Yvonne.

No, it can't be...

CHAPTER 37-TO FORGET HER

156

Sa buhay natin, maraming umaalis at iniiwan tayo ng basta-basta. Yug iba sandali lang, yung iba naman sobrang tagal bago bumalik, yung tipong di ka sigurado kung babalik pa ba o hindi na. Pero alam niyo ba kung ano ang pinakamasakit sa lahat ng pag-iwan? Ito ay ang pag-iwan sa iyo ng pinakaimportanteng tao sa mundo at alam mong di na siya babalik pa.

Tulad nalang ng mga nangyaring goodbyes sa mga bida natin. Unahin na natin si Yvonne. She just broke up with JG, ang nag-iisang lalaking minahal niya ng ganito. She feel so much pain wanting a space from him. Siguro, sasabihin niyo sa kanya siya ang nang-iwan, siya ang nakipagbreak kaya wala siyang karapatang masaktan. Pero, hindi eh. Dahil para kay Yvonne, kahit na sino ang iwan o nang-iwan, they are both in pain especially when you broke up with a heavy heart. Lahat naman ng nakikipagbreak nasasaktan eh. Naisip niya.

"Mei." Yun nalang ang nasabi ni Yvonne.habang pinagmamasdan ang isang sunog na bangkay sa harap niya. She couldn't think nor bare seeing her bestfriend in this kind of situation. Minsan mas gusto pa niyang nakita itong umiiyak kesa bumalik nga ito sa kanila na wala nang buhay. She couldn't get near the corpse dahil pakiramdam niya mawawalan siya ng lakas. Isang hiling lang ang tumatakbo sa isip niya, na sana panaginip lang ang lahat at pagkagising niya, kasama na niya ulit si Mei.

"Isa po ang bangkay sa mga nasawi sa sumabog na bus noong nakaraang araw." ito ang narinig na paliwanag ni Yvonne mula sa mga pulis. Bus? Bakit nakasakay sa bus si Mei? Saan ka ba pupunta? Naglayas ka ba talaga? Kung maglalayas ka eh di sana sa bahay ka nalang nagpunta. Mei naman eh!! Yvonne wants to shout at her bestfriend pero alam niyang walang magagawa ito dahil kahit anong sigaw at alog ang gawin niya sa bangkay nito, hindi ito babalik pa sa kanila.

For her this is the worst goodbye she could ever imagine.

***

Tatlong araw na mula ng makita ang bangkay ni Mei. Dahil sa sinapit nito, pinasara na ang kabaong nito at hindi na pinasilip sa mga bisita. Hindi narin nagbigay ng statements ang pamilya ukol sa pagkamatay nito. Everyone is regretting and mourning for her death, even him.

"Dude, tama na yan."kanina pa pilit na hinihila ni JG si Kurt palabas ng bar pero ayaw itong magpapilit. Ilang araw naring nagpapakalulong si Kurt sa alak mula ng mawala ang dating kasintahan. Palagi niyag sinisisi ang sarili niya sa pagkawala nito.

157

"Pabayaan.... *hik*.... mo..... *hik*....ako" Kurt removed JG's hand from his shoulder at tinuloy lang ang pag-inom niya. Gusto niyang isabay sa daloy ng alak sa tyan niya ang sakit na nararamdaman niya. If everyone is in burden for her death no one nor anyone could ever explain the pain he is right now. Daig pa ng one-sided love ang nararamdaman niya. Sobrang sakit that all he could think of is to follow her to death.

"Sana pala hindi...*hik* ko nalang siya....*hik*..... niloko. Sana una palang nagpakilala na akong kapatid sa kanya... *hik*..... Eh di sana....*hik*...eh di sana hindi siya nasaktan.... *hik*..... hindi a siya mahihirapan....*hik*.... at higit sa lahat....*hik*...sana buhay pa siya." tinignan ni JG ang kaibigan. Alam niyang lasing na ito dahil sa tono ng pananalita niya pero kahit papaano may sense parin ito. Totoo nga ang sinasabi nilang a drunk mind speaks a sober heart. Sa nagdaang mga panahon, hindi niya alam na ito pala ang iniisip ng kaibigan niya. Akala nilang lahat ok lang siya, ok lang sila ni Mei pero mas matindi pa pala ang sakit na nararamdaman nila. Biruin mo, you fell inlove with your own sister.

Naupo si JG sa tabi ni kurt at umorder din ng inumin. Now, it's his time to think about his own problem. "Ganun talaga Kurt. Lahat tayo may mga sana at what if's sa buhay. Kaya nga yung iba hindi makaalis sa nakaraan eh. Lahat tayo may mga pinagsisisihan at mga nais baguhin sa buhay. Pero, hindi ba nila naisip na kapag yung isang choice ang pinili nila, maaaring iba ang kahantungan ng sitwasyon. It could be worse or it could be better. Let's take you and Mei for example. Sabihin na nating nangyari ang what if's mo. Kapatid ang pagpapakilala mo sa kanya. Would you think, you would fell inlove with her? Sa tingin mo ba mamahalin mo siya katulad ng pagmamahal mo sa kanya ngayon? Baka kapag kapatid ang pagpapakilala mo sa kanya mas lalo siyang masaktan. Sometimes we tend to see what we often want to see. Hindi kasi natin nakikita ang tinatawag nilang blessing in disguise eh. We often see what we expected to see but not wha's infront of me na greater than we thought." ininom nalang ni JG ang alak sa baso niya at naisip ang nag-iisang babaeng mahal niya.

"eh ikaw.....*hik*....a-ano....*hik* ba..... ang what if's mo....*hik* sa buhay?" tinignan ulit ni JG si Kurt na akala niya hindi na niya makakausap ng matino dahil sa kalasingan.

"Ano nga ba??? hmmmmm..... siguro, isa sa mga naging regrets ko ay ang pumayag ako sa gusto ni Yvonne. Masyado ko kasing minahal kaya madali kong pinagbigyan ang gusto niya. Pero, tama nga siguro siya, if we are meant for each other, babalik at babalik din kami sa isa't isa diba?" JG heard no response from him dahil bigla nalang bumagsak ang ulo ni Kurt sa bar dala ng kalasingan.

"Sana Kurt, panaginip lang lahat ng ito at pagkagising nating lahat, kasama natin si Mei. Umuwi na nga tayo." wala nang nagawa si JG dahil inalalayan nalang niya ang lasing na kaibigan palabas ng bar.

158

***

"tita, magpahinga na po kayo. Ako na po ang bahala dito." Patrick is trying his best para mapanatag ang loob ng pamilya Wang. Kahit na hindi sila tunay na nagmamahalan ni Mei, he still treats her like a friend at alam natin kung gaano kasakit ang mawalan ng kaibigan.

"Ok lang ako Patrick. Pwede na kayong umuwi ni Ella." yes you just read it right. Lately, palagi nang magkasama si Patrick and ella. alam naman natin ang gustong mangyari ni Patrick. ang kanyang walang kamatayang, I want you back diba? Pero, it seems like ella is here to support her fiancee and friend.

"Naku tita, dito lang po ako. Hindi pa po umuuwi si Kurt eh." Ngumiti si Ella sa kaharap na babae pero ibang ekspresyon ang makikita sa mukha ni Patrick.

"Tita, ok lang po kami. Sige po magpahinga na po muna kayo. babantayan ko pa po si Mic--este si Mei po. ako narin po ang bahala sa mga darating na bisita." atlast, the two convinced Mrs. Wang. Tumayo ito sa kinauupuan and patted Patrick's back.

"Oh siya. mauna na ako sa inyo ha. Mag-iingat kayo dito." tuluyan na itong umalis ng salas kung saan nakaburol ang bangkay ni Mei. the two are left wih no words at tinignan lang ang kabaong ni Mei.

"She's such a lovely girl." Ella just announce out of the blue. Napatingin si Patrick sa kanya and couldn't do anything but to agree.

"Mabait siya. Sobra.She can even fake her smile para lang mapasaya ang mga taong nasa paligid niya. Kahit na hindi niya gusto ang ginagawa niya, she would still do it di para sa kapakanan niya kundi para sa kaligayahan ng iba." Patrick remembered the times na magkasama sila ni Mei. She couldn't forget the smiles and laughters they shared together.

"Bakit kaya ganun, may mga taong nagpapaalam nalang ng basta-basta at hindi nagpapaalam?" alam ni Patrick na may laman ang sinabi ni Ella pero pilit niya itong pinatulan and he should regret doing it.

159

"Kasi may dahilan ang lahat ng bagay. Every farewell means something. Minsan kahit na hindi natin gusto ang pamamaalam, kailangan nating tanggapin dahil minsan greater things comes after a goodbye. Every goodbye is followed by a hello." Gustuhin man ni Patrick na iexplain kay Ella ang lahat hindi niya magawa dahil alam niya ang takbo ng pag-iisip nito. She would just answered him back kahit na wala na sa lugar ang mga sagot niya.

"I guess you're right." Sakto naman ang pagpasok ni JG akay-akay ang lasing nang si Kurt.

"Saan ba kay galing? Bakit ba kasi kayo uminom?" Tinulungan ni Patrick si JG na iakyat si Kurt habang puro sermon naman ang natanggap ni JG mula dito.

"alam mo naman yang fiancee mo hindi mapigilan." Napailing nalang si Ella sa nakikitang sitwasyon ni Kurt. She knows how lucky Mei is. Kayang nitong sirain ang buhay ng isang lalaki dahil sa pagkamatay nito. Ako kaya, kelan ko kaya mararamdaman yan?

"Anong iniisip mo? Bumaba ka na doon. kami na ang bahala kay Kurt." Alam ni Ella na nagseselos ang ex, pero kung kayo ang nasa posisyon nya would you follow your ex's command? Kasi siya, she still chose Kurt over him.

"No ak-"

"MICA!!" nagulat si JG at Ella sa naging tono ng pananalita ni Patrick. They all feel awkward hanggang sa unti unting binuksan ni Kurt ang mga mata niya.

"M-MEI..... gua ai ni... please.... wag mo akong iwan...." nakataas pa ang kamay nito na parang may inaabot na kung ano. Dahil dito, tila wala nang nagawa si Ella kundi ang bumaba nalang at sundin si Patrick.

"Bakit ka ba ganyan kay Ella? Masyado kang nagiging harsh sa kanya. Babae parin yun dude." Kung alam lang ni JG ang past pati narin ang present status ng dalawa, malamang hindi niya ito masasabi dito.

160

CHAPTER 38- SIDE STORY (ELLATRICK-pt1)

PATRICK's POV

HI!!! kamusta na kayo? namiss niyo ba ako? hehehehe. ako din eh. napakaintense ng mga chapters no? hindi mo minsan ineexpect. hmmmm.... ano bang gusto niyong malaman? sa amin ni Mica? madami nang nangyari pero, wala paring improvement.

Simulan natin sa pagkamatay ni Mei. Syempre kahit na hindi ko mahal si Mei, in a romantic way mahal ko parin siya bilang kaibigan, bilang kapatid. Masakit mawalan ng isang importanteng tao sa buhay mo. Tama nga ang sabi nila, we all hate goodbyes but what hurts us most is when we know that, that goodbye would never be followed by another hello.

Buwan na siguro ang lumipas simula nang mailibing si Mei. May mga nagbago ba? Marami, sobrang dami. Simulan natin sa pamilya niya. Ang mommy niya, sobrang depressed. Halos mabaliw na nga dahil sa pagkawala ni Mei. Ang grandparents naman niya ay bumalik ng China dahil hindi din matahimik dahil sa press. Kabi-kabilang ambush interview ang nangyayari at halos ilang linggo silang laman ng balita. SI Kurt? hindi na natuloy ang pag-aaral niya sa America. Kamusta siya? Ayun, di nga sinama ni Mei sa hukay balak naman atang sumunod. Palaging nasa bar, nakikipag-away at nasasangkot sa gulo. haayyysss.. si Mica tuloy nahihirapan.

Speaking of Mica, papunta ako ngayon sa condo niya. Salamat naman at umalis na siya sa bahay ng mga magulang niya dahil kung hindi, baka nasa gate palang ako ng subdivision nila pinapalabas na ako ng bahay nila. Ewan ko ba, they hate me that much. Bakit ba? dahil hindi kami singyaman nila? Anong gagawin ko sa yaman nila? I reached her door at panigurado, tulog pa yun. hindi naman kasi pang morning person yun eh. ano na bang nangyari sa amin these past few months?

After meeting with our fiancee, at pagkatapos nang gabi na magkikita kami ni Mica, hindi kami nakapag-usap nun actually. Tinakbuhan lang kasi niya ako. But, i have my own ways on how to talk to her.

FLASHBACK

"Sige. Sino ba naman ako para hangaran ang mga gusto mong mangyari diba? Alam ko namang mas mahal mo siya eh. Pero paano mo gagawin yun? I mean, im hundred percent sure na hindi papayag ang parents niyo, especially that engaged ka sa akin."

161

At that time, naisip ko tama siya. Lahat ng tao hahadlang, pero sabi nga nila diba if there's a will there's a way. Kinabukasan, I immediately called Mica.

"What now? I'm tired pat. I don't have anytime with your nonesense." halata sa boses niya na bagong gising lang siya. It feels weird but it makes me happy. Para bang may kung anong kumikiliti sa akin and i could not do anything but to smile.

"It's not that, gusto sana kitang ayaing magbreakfast. It seems like hindi ka pa nakakapagbreakfast eh." I heard her gasped on the other line. This made me laugh harder. Naiimagine ko kasi ang itsura niya and i love it.

"Hindi pwede. May lakad kami n-ni kurt ngayon. bye!!" she just suddenly hung-up the phone. Alam ko namang excuse niya lang yun pero tinawagan ko parin si kurt to confirm it.

"huh? wala naman. tsaka may ginagawa ako."halata sa boses ni Kurt ang pakaaligaga. What's with him?

Agad kong pinuntahan si Mica sa bahay nila. Hindi naman sila nagbago ng address kaya mabilis ko siyang napuntahan. Saktong palabas siya ng bahay nila nang dumating ako.

"A-Anong ginagawa mo dito? diba sabi ko na sayo a-aalis a-kami..." I want to laugh so hard but i can't ‘coz i'll be dead meat.

"Let's go. samahan mo akong magbreakfast." I opened the door for her pero tinitigan lang niya ako. Her eyes is full of amusement and later on changed into the ‘ella look'

"Hindi ako sasama sayo. Would you please stop. I won't go." nang tinalikuran niya ako agad kong hinawakan ang braso niya at binuhat siya na parang sako ng bigas. She keeps on moving at halos mabitawan ko siya buti nalang at naipasok ko siya agad sa loob ng kotse.

"Hey!! what do you think you're doing??!" she keeps on banging the door pero automatic lock ang kotse ko kaya hindi niya mabuksan. Agad akong sumakay sa driver's seat at pinaandar ang kotse.

162

"WHERE THE HELL ARE YOU GOING TO TAKE ME?! FUDGE!!! PATRICK!!" pinagpapalo niya ang braso ko at sobrang sakit. I stopped the car and grabbed her wrist.

"STOP IT OR ELSE I'LL RAPE YOU HERE." pero syempre joke lang yun. tumigil naman siya at kita ko ang pamumula ng tenga niya. ganyan siya kapag napapahiya. hahahahaha. i love her face when she's quie.

"saan ba tayo pupunta?" matraffic sa daan namin at salamat naman at malumanay na siya magsalita.

"Breakfast. samahan mo lang naman ako eh." i smiled at her and i know she's pissed of. marami kaming dapat ayusin at pag-usapan. Kung hindi madaan sa santong dasalan daanin sa santong paspasan.

"Masakit ba kamay mo? akin na nga patingin." I tried to grab her wrist pero iniwas niya ito. Now she's damn angry.

"Look sorry mica. Gusto lang kitang makausap. this is the only way para magkausap tayo." At last dumating na kami sa favorite place ko para kumain ng breakfast. I opened the door pero nagmatigas siyang lumabas.

"FINE THEN. HINTAYIN MO AKO DITO."

Sinandya kong tagalan ang pagkain sa loob at natatanaw ko siya sa loob ng sasakyan. It's so funny watching her.

"Hi, can I seat here?" may dumating na isang magandang babae. Agad akong napatingin kay Mica sa sasakyan at nagtama ang mga mata namin. An evil thought came in my mind.

"Sige. Patapos narin naman ako eh." Totoo naman eh. Malapit na akong matapos kumain. Tatayo na sana ako sa upuan ko ang parang may maramdaman akong aura na papasok ng shop.

163

"WHAT DO YOU THINK YOU'RE DOING MISTER? TAMA BANG PAGHINTAYIN ANG GIRLFRIEND MO SA LOOB NG SASAKYAN?!" i want to laugh at that time pero baka masira ang mood ng lugar. Totoo nga ang sabi nila, tatlong tao lang ang nagsasabi ng totoo, ang bata, ang lasing at taong galit.

"Let's go. Tapos na akong kumain. Sorry miss ha." Shock parin ata ang babae sa table at halos pinagtitinginan na kami ng mga tao.

"Let me go uuwi na ako. tapos ka nang magbreakfast diba?" sinusungitan na naman niya ako and she's getting into my nerves. kung alam ko lang na ganito ang mangyayari sa pang-iiwan ko sa kanya sana hindi ko nalang yun ginawa. Pero ganun talaga nasa huli lahat ng pagsisisi.

"no. marami pa tayong pag-uusapan." agad ko siyang kinaladkad papasok sa kotse ko at pinaandar ulit. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero gusto kong makausap siya nang kaming dalawa lang. Nakarating kami sa isang beach. lumabas ako ng kotse at alam kong nakasunod siya sa akin.

"Ano bang gusto mong pag-usapan natin? Matagal nang nangyari ang lahat ng yon pat. You-"

"I'm still inlove with you." I cut her right away. She just shook her head and laugh. A fake laugh.

"Hahahahaha. anong akala mo sa ating dalawa ha Patrick? Nasa isang drama na kapag sinabing i love you, i love you too din ang sagot? We're not like them pat. We are not a simple love story na palaging may happy ending. Tapos na ang istorya nating dalawa. You are now with Mei and im with Kurt. Sila ang happy ending natin, can't you understand that?" masakit marinig mula sa taong mahal mo na hindi ikaw ang nakikita niyang makakasama niya in the future. Masakit na malaman mong sa simula palang pala sumuko na ang taong pilit mong ipinaglalaban. Masakit na in the end hindi pala ikaw ang pipiliin niya ‘coz in the end hindi na pala ikaw ang mahal niya.

"Hindi ko naman hinihiling na maging bida tayong dalawa eh. Kahit extra lang pwede na. Isang lang naman ang gusto ko ang makasama ka. Anog silbi ng pagiging bida kung hindi mo rin naman makakasama ang taong gusto mo?" Alam mo yung feeling na parang may lalabas na luha sa mga mata mo pero walang luha? Ang sakit sa dibdib parang pinipiga ang puso mo gusto mong umiyak pero parang natuyuan ang mata mo ng luha.

164

"B-bakit mo ako i-iniwan? h-ha?!! ano bang g-ginawa ko sayo para iwan mo ako? Am i n-not good enough? A-alam mo ba ang pakiramdam ko n-nun? p-parang ako ang pinakata-tangang babae kasi...kasi minahal kita. Kasi pinaniwalaan kita. Ayoko na please.... P-patrick let's stop this." napaluha na siya ng tuluyan. Gusto ko man siyang yakapin at halikan but it seems like my feet is glued on the ground. Pinapanuod ko lang siya habang unti unting nanghihina at napapaluhod sa daan.

"May dahilan lahat ng bagay Mica..."Hindi ko na alam kung paano ko sasabihin lahat ng gusto kong sabihin sa kanya. It's been years but i still can't do it. Kahit na ilang beses kong praktisin sa harap ng salamin wala parin eh. Mahirap parin kapag personal mo siyang kaharap.

"Ano nga ang bagay na yun? bakit hindi mo sabihn sa akin? hindi naman ako manghuhula patrick eh. ano ba?!" tinulungan ko siyang tumayo at niyakap ko siya ng mahigpit.

"Ayaw sa akin ng parents mo Mica. Ayaw nila sa akin kasi mahirap lang kami dati. P-pero, nagsumikap kaming lahat p-para umangat sa buhay. G-gusto kong patunayan sa kanila na kaya kitang panindigan. S-sorry kung umalis ako ng walang paalam mica. Sorry kung naghintay ng matagal. Sorry kasi.... kasi dahl sa akin nagkaganyan ka." niyakap ko siya ng mhigpit at naramdaman ko ang pagkalas ng yakap niya. She cupped my face and wipe my tears. Yun din ang ginawa ko sa kanya. Pinunasan ko ang luha sa mga mata niya at mariing tinignan. Simula ng makita ko siya ulit, ngayon ko lang nakitang ganyan kasaya ang mga mata niya.

"Does it matter? does it matter kung ayaw nila sa iyo? Sila ba ang makakasama mo habang buhay? bakit hindi mo sinabi sa akin? Ramdam ko naman na ayaw nila sa iyo, pero handa akong makipaglaban kasama ka. Sabihin mo lang at back up mo ako." natawa ako sa sinabi niya. Tama siya kung pinaalam ko palang simula palang noong una, hindi kami mahihirapan ng ganito.

We stayed there for a long time. Doon narin kami naglunch at namasyal. We both watch the sun sets and it was the most beautiful sunset ever.

"I love you so much mica." tinignan ko lang siya at nakangiti siya kahit sa malayo siya nakatanaw. I love the way she smiled para bang nawawala lahat ng magagandang bagay sa paligid.

165

"Xie Xie (thank you)" I gasped in disbelief. Anong thank you? thank you para saan? diba dapat i love you too ang sagot niya?!

"Anong sa tingin mo, after the confession tayo na kaagad? Manligaw ka muna. bleh." napailing ako sa sinabi niya. Napansin ko nalang na nakatayo na pala siya at tumatakbo papalayo sa akin. Hinabol ko siya at niyakap sa likod.

"Well then, let's start the courtship today."

END OF FLASHBACK

Yun ang dahilan kaya ako nandito. Liligawan ko siya ulit. Ilang buwan na bang ganito? mga 3 buwan na. Pero worth it naman eh. Kasi yung hinihintay ko ang taong mahal ko. Binuksan ko ang pintuan niya dahil may spare key ako nito. Actually, hindi niya alam na may spare key ako ng condo niya. let's say, ninakaw ko ito. hahahahaha.

Madilim pa sa loob nang pumasok ako. binuksan ko ang ilaw at buti nalang nakasara ang pinto ni Mica. Agad akong pumunta ng kusina at hinanda ang pagkain niya. This is the day. this is the day na magpopropose na ako kay Mica. It's now or never. sana magtagumpay.

Simpleng soup lang ang hinanda ko, ham,egg at kanin. Ilalagay ko na sana ang singsing sa soup pero biglang lumabas si Mica sa kwarto niya.

"Patrick?! anong ginagawa mo dito?! a-at.... " SHIT!!! nakita ba niya ang singsing?!

CHAPTER 38- SIDE STORY (ELLATRICK-PT 2)

PATRICK's POV

"Patrick?! anong ginagawa mo dito?! a-at.... " SHIT!!! nakita ba niya ang singsing?!

166

PUTCHA!!! para akong naging yelo sa kinatatayuan ko. daig ko pa ang nakakita ng multo. tinakasan pa ata ako ng dugo sa katawan.

"AT ANONG GINAWA MO SA KUSINA KO?! IT'S SUCH A MESS!! LINISIN MO YAN!! AISH!!!"

*BOOM*

Narinig ko nalang ang pagbagsak ng pintuan niya sa itaas. Medyo nakahinga ako ng maluwag doon ah. atleast diba hindi niya nakita ang surprise ko. Ngayon, maglilinis nalang muna ako bago ko iakyat ang pagkain sa kanya.

after 5 minutes...

Hayyy salamat!! nakatapos din ako. Now, it's time para kaharapin ko na si Mica. This is it. Mei, kung nasaan ka man ngayon, sana gabayan mo ako. Pabor ka naman sa gagawin ko diba? Hindi mo naman ako mumultuhin diba? hayyyysss!! para akong baliw na kumakausap ng patay.

I knock at her door pagkadating ko sa taas. Parang may kausap siya sa telepono kaya unti unti kong binuksan ang pinto. para ngang nagulat siya nang makita niya ako eh. Tumalikod pa siya sa akin bago niya tapusin ang tawag.

"Good Morning my princess. Lika brunch is served." Akala ko sisigawan niya ako o di kaya babatuhin ng unan. Ganun kasi siya, pero iba ata ngayon. Ngumiti lang siya sa akin kaya naman lumapit nalang ako sa kanya baka magbago pa ang expression ng mukha eh.

"Kain ka na. Pasensya ka na ah malamig na ang soup. ikaw kasi eh pinaglinis mo pa ako ng kusina mo." parang normal lang ang pananalita ko pero seryoso, parang lalabas na ang puso ko sa sobrang kaba lalo na nung kinuha niya yung soup. shit!! HOLY SHIT!! paano kung malunok niya yung singsing? eh di hindi na ako makakapagpropose? waaaaaahhhhh!!! tanga ka kasi patrick eh!! tanga!!! kainis!!

"Sige hihigop muna ako ng malamig na sabaw." she giggled a little before scoping from the bowl. bawat higop niya parang pati ako nahihigop. Nakakainis na nakakakaba. Ito na ata ang ikamamatay ko. Ilang

167

taon kong pinag-ipunan ang lakas ng loob para makipagbalikan sa kanya pero mukhang mababalewala lang yun.

"huh?!" napatigil ako sa apg-iisip nang magreact ng ganun si Mica. Ito na ba yun? makakapagpropose na ba ako sa kanya? Unti unti niyang nilabas ang singsing sa bibig niya at tumingin sa akin.

"P-patrick?!" ramdam ko ang kaba sa pagkasabi niya ng pangalan ko. Ako din naman kinabahan bigla. Parang natuyo ang lalamunan ko at nakain ko ata ang dila ko. Hindi ako makapagsalita ng maayos. Gumagana naman ang utak ko pero hindi ko lang talaga masabi.

"A-anong....b-bakit...." unti unting pumatak ang luha sa mga mata niya. doon lang bumalik ang diwa ko. I know she is expecting this too and we both want this.

"M-mica...." I started out. lumuhod ako sa harap niya at kinuha ang singsing. inhale!! exhale!! kaya ko to!!

"w-will you be my girlfriend? A-alam ko s-sabi mo maghintay pa ako. Y-yun naman ang gagawin ko eh... k-kung hindi ka pa ready sa relationship natin u-ulit, i-i can waith for more time. I-i i just want you t-" I was distracted in my sentence dahil bigla niya akong niyakap. Hindi lang basta yakap eh dahil napatigil nito ang sistema ng katawan ko. Bumilis ang tibok ng puso ko at may kung ano sa sikmura ko na nagpapakiliti sa akin.

"Yes.... i will be your girlfriend. I love you so much patrick." ano daw?! paki ulit nga?! rewind pwede?? Literally, parang hindi ako makapag-isip ng tama. Para bang tumigil ang oras at hindi ko na malaman kung ano ang reality at hindi.

Pagkatapos ng proposal na iyon, we just stayed inside the house and reminisce every remaining hours. Doon narin kami naglunch a dinner. Yes, inabot ako ng gabi sa bahay nila dahil sa sobrang dami ng pinagkukwentuhan namin.

168

"Pat...." nanunuod kami ng tv at napansin ko na kanina pa wala sa mood si Mica. Nilingon ko siya at tinaggal ang buhok na tumatabing sa mukha niya.

"Bakit?" i lean on her shoulder. I love this feeling. It feels like cloud nine. Walang tatalo sa feeling na nararamdaman namin ngayon.

"they're planning it already." natigilan ako sa sinabi niya. Bigla akong kinabahan para bang ayaw ko nang ipatuloy pa ang sasabihin niya. Plano? ang alin? SHIT!! wag naman sana ang iniisip ko. Ayoko please not now.

"Pa-planning what? a-ano bang sinasabi mo diyan?" i tried to stay calm but i can't. alam ko may mali sa sinasabi niya.

"Inaayos na nila ang kasal namin ni Kurt... and... and they got his approval." THAT'S IT!!! i expected this already, pero masakit parin pala. Iba parin ang sakit eh. pero alam ko hindi susuko si Mica para sa akin, para sa amin.

"ahhh.... ok. uhmm... s-sige alis na ako. mag-ingat ka dito ha. good night." i kissed her good night at alam kong hindi ito ang inaasahan niyang reaksyon ko. Kahit ako naman eh. Kakasagot lang niya sa akin tapos malalaman kong ikakasal na siya sa ibang lalaki. AHHHHHH!! ang gulo ng buhay!! napakakumplikado!! nakakainis.

"GANUN NALANG?! SUSUKO KA ULIT?! AKALA KO BA MAHAL MO AKO?!" natigilan ako sa paglalakad dahil sa pagsasalita niya. Oo mahal kita, pero hindi ako susuko. Nilingon ko siya at niyakap ng mahigpit.

"Sino ba may sabing susuko ako? Hindi porket wala akong reaksyon eh wala na akong gagawin. na ibig sabihin nun sumusuko na ako. Hindi na kita isusuko ulit. May gagawin lang ako bago ko ipagpatuloy ang laban. Kung baga sa isang karera, water break muna." kumalas ako sa yakap sa kanya at hinalikan ko siya sa noo.

169

Alam kong hindi agad ako maiintindihan ni Mica. I already expect na hindi niya ako kakausapin ng matagal, pero shit brix!! i damn missed her. Nasa coffee shop ako ngayon at may hinihintay na tao. Tinitext ko din si Mica pero as usual wala siyang sagot.

"Bakit?" napatingin ako sa nagsalita. Sa wakas dumating narin siya. Maayos naman na ang itsura niya ngayon pero halata parin na hindi siya ok. He looks decent outside but he looks miserable inside.

"Musta na Kurt?" naupo siya sa harap ko at nag-order ng kape.

"Go straight to the point Chin, madami akong ginagawa." mariin siyang tumingin sa akin at nginitian ko lang siya.

"Cancel your wedding with Mica." Umayos siya ng upo at tumingin sa akin. Tumawa siya ng kaunti at umiling.

"Paano kung ayoko? anong gagawin mo? And besides, i'm beginning to like her." natigilan ako dahil sa sinabi niya. gusto ko siyang sapakin lalo na nung ngumiti siya. I know how desperate he is right now and i don't fucking care.

"don't try to get into my nerves Kurt. Isuko mo na si Mica sa akin." Para akong tanga na nakikiusap sa kanya and i dont fucking care. as long as it concerns mica, i'll do it.

"No. Ipaglaban mo siya." with that he left me there.

Kahit na inis na inis ako ky Kurt, maayos naman akong nakarating sa condo ni Mica. Dala ko parin ang spare key niya and i suceed opening it. Nadatnan ko siyang nanunuod ng t.v. Tinignan lang niya ako sandali at bumalik ulit sa panunuod. tumabi ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya.

"Sorry, pero hindi ko napakiusapan si Kurt na umurong sa kasal." I finally confessed to her. Naramdaman ko nalang ang paghawak niya sa kamay ko at napatingin ako sa kanya.

170

"I know kasi ginawa ko din yun." Sumandal siya sa balikat ko at pareho kaming nakatingin sa t.v pero hindi ko maintindihan ang pinapanuod ko. My mind is focused kung ano ang dapat naming gawin. Then it just struck me.

"Sasama ka ba sa akin?" Napatingin siya sa akin at ngumiti.

"Oo kahit saan pa yan." I kissed her right away.

"Let's run away. Papayag ka ba? i know it's kind of-" I was trailed off in my sentence dahil sa paghalik niya sa akin.

"Yes, i will go with you."

CHAPTER 39- SIDE STORY (J COUPLE)

YVONNE's POV

Oras na mawala ang kaibigan mo, sobrang lungkot diba? Wala ka nang masasabihan ng problema mo, wala ka nang kasama sa tawanan at iyakan Ok lang sana kung babalik pa, pero kung hindi na mas nakakalungkot.

"Hayyyyyssss... wala na naman si Ella." simula nang mawala si Mei, si ella na ang kasama ko dito sa school. Wala naman akong choice eh, mas lalo naman siya. Kahit na medyo bitchy ang pakikitungo niya sa akin, sinasamahan parin niya ako, minsan nga pinapalampas ko nalang eh. nakakamiss din pala ang babaeng yun. Dalawang araw na kasing hindi pumapasok eh.

"Nag-iisa ka na naman?" ngumiti ako sa kanya. Naupo siya sa harap ko at nilapag ang isang in can. Malaki na ang pinagbago niya. Sobrang laki Mas alam na niyang bigyan ng priority ang mga bagay bagay. Sana Mei nakikita mo siya ngayon.

"Masama ba? Nasan nga pala ang fiancee mo? Maawa ka naman sa akin, wala akong kasama ngayon." kinuha ko ang in can niya at ininom ang laman.

171

"Nagtanan sila ni Patrick." naibuga ko ang softdrink sa bibig ko dahil sa narinig ko. Natigilan ang buong cafeteria at nakatingin lang sa amin.

"P-paki uit nga... n-nagt-tanan sila?!" teka, may hindi ba ako alam sa mga nangyayari?!

"Oo. nagtatanan sila ni Patrick. The hell I care mas mababawasan nga ang problema ko eh. Ikaw kamusta ka na ba? May pumalit na ba kay JG?" natawa ako sa sinabi ni Kurt. Pumalit? bakit kelan ba siya napalitan sa buhay ko? Wala atang tatalo sa isang Josh Gabriel Ramirez eh. Siya lang ang nag-iisang lalaki na nagpatibok sa puso ko ng sobra-sobra, but i think it's too late for me.

"JG!! dito oh!!" tinignan ako saglit ni Kurt bago niya ginawa ito. Ano ba ang gusto nitong isang ito? Magkabalikan kami? Mukhang malabo na eh.

"Hi guys." Tinapunan ko ng tingin si JG at nagkasalubong ang tingin namin. Agad ko rin namang binawi ang tingin ko sa kanya. As usual, may kasama na naman siyang ibang babae. Naninikip na naman ang dibdib ko. Gusto kong sabunutan ang babae, pero alam kong wala akong karapatan.

"UY!! long time no see ah. Sino siya?" peste ka kurt. sana lamunin ka ng lupa sa kinauupuan mo. HELLO?! EX IS HERE?! PESTE!!! MANHID!!

"Ahhh... friend ko. una na kami ah. may pupuntahan pa kami eh. Sige bye kurt, bye Yvonne." SHIT!! ANG SAKIT!!! YVONNE?! YVONNE NALANG NGAYON? SAMANTALANG DATI ANDAMING CALL SIGNS AT KAKORNIHAN!! GANUN NALANG YUN?!

"san na ba diretso niyan?" tinignan ko silang dalawa at nagpalitan ng makahulugang ngiti. NAKAKAINIS!! anong akala niya siya lang ang may karapatang maghanap ng kapalit?! pwes!! ako din!!

"hahahaha. gago!! sige." ngiting pusa ang binigay ko sa kanya bago sila umalis. SHIT NA ARAW ITO!!

***

172

Kakatapos lang ng last class ko at pauwi na ako ngayon. Naalala ko kailangan ko pa palang sunduin si sunny. Teka tatawagan ko muna.

Pagkatapos ng ilang ring sinagot narin niya.

"Hoy!! Sunshine Briones Hintayin mo ako sa gate ng school niyo ha. kutos ka sa akin kapag wala ka pa doon." Agad ko nang binaba ang phone at hindi na siya pinagsalita. Pagkadating ko doon, katabi niya si JM. So, wala pa dito ang magaling na kuya nito?

"Ate!!" kumaway pa sa akin ang dalawa bago lumapit.

"ate yvonne, sasabay na ako sa inyo. tsaka kasi may project pa kami ni sunny eh. please?" ngumiti ako sa kanila at tumango.

Pagkadating namin sa bahay, nadatnan namin si mommy na nagluluto. Hayyy.... nakakainggit sila mommy at daddy. ang ganda ng lovestory nila. Bestfriends turn to lovers. Bihira lang ang relasyon na humahantong sa ganun eh. Sana ako din.

"Hi tita ninang!!" kapag nandito si JM, talagang riot sa buong bahay. Well, palagi naman itong nandito eh. Kakalipat lang kasi nila sa tapat ng bahay namin kaya whether I like it or not, palagi kong nakikita si JG. PESTE!!

"hi JM. Oh, nandyan ka na din pala Yvonne. Halika tulungan mo ako. Dito magdidinner sila Autumn. dumating narin kasi sila Spring eh." Natigilan ako sa sinabi ni mommy. Kung nandito na sila tito spring, eh di ibig sabihin.

"Ma, si ate kinikilig na naman." Sinamaan ko ng tingin si Sunny. Bakit ba kasi may mga sumbongerang kapatid. nakakayamot!! Naglakad na ako paakyat sa taas baka kung ano pa ang magawa ko sa kapatid ko eh.

173

"Hindi ata kasama si Rain eh." hindi ko nalang pinansin si Mommy dahil alam ko kasama siya, sabi niya sa akin. wahahahahaha.

Si Rain ang only child ni tita dahlia and tito spring. Isang taon ang tanda ko sa kanya at halos sa states na siya lumaki. Pero kahit na ganun, magkasundong magkasundo kami. Sa tuwing umuuwi siya dito, palagi kaming magkasama at halos naiichapwera na si JG. Hayyyyyy.... namimiss ko na yung tukmol nayun. Bat nga ba ako kinikilig? hmmmm.... sige na medyo, slight crush ko lang siya. hahahahaha.

Nagshower na muna ako bago ako bumaba para tulungan si mama. Si JM at si Sunny naman, nagkulong sa kwarto ni Sunny. Si daddy, pauwi na daw magkasama na sila ni tito Winter. Oh diba, kay gulo lang ng pamilya ko.

"Ate ano niluluto mo?" Nilingon ko ang nagtanong at nakita ko ang cute na cute na kapatid ni JG na si Kristoff. Buti pa siya cute. sabi nila kamukha daw ito ni JG nung maliit pa kami, pero bakit parang hindi ko maalala yun? Parang uhuging Josh Gabriel Ramirez naaalala ko?

"Menudo po. Kakainin mo ha?" tumango siya sa akin at umakyat sa taas. Tyak akong manggugulo na naman yun sa itaas.

"Oh, si Kris ba yun?" tanong ni mama na lumabas mula sa garden. Tumango ako sa kanya at tinuloy ang ginagawa ko.

"waaaahhhh!! ang laki na ng inaanak ko!!!" Boses at ingay palang alam ko na kung sino yun. Sinalubong ko kaagad ng mahigpit na yakap si Ninang Autumn. Tinignan niya pa ako mula ulo hanggang paa atsaka kami dumiretso sa kusina.

"oist. Gabby, tulungan mo nga si Yvonne na magset ng table sa garden. Walang mag-aaway ha!!" ngumiti lang kami ni JG kay ninang at parehong lumabas ng garden.

At kapag naiwan ang ex nang sila lang dalawa, what would you expect? AWKWARDNESS. Kailan ba ang huling beses kaming nagkasama ng ganito? ahhh... nung birthday ni JM a few weeks ago, iniwan kami ng parents namin sa dancefloor. Akala nila, sa pamamagitan nun maibabalik ang nawala nakalimutan nila na

174

the more na mahal niyo pa ang isa't isa the more na maraming awkward air. Pero, mahal parin ba niya ako o ang mas tamang tanong minahal ba niya talaga ako?

"hoy, tulala ka na naman diyan." i was back to my senses dahil sa sinabi niya. Doon ko lang napansin na kanina pa pala nagriring ang phone ko. Tinignan ko kung sino ang tumawag at natuwa ako nang makita ko ang pangalan ni Rain sa phone ko.

"RAIN!!!" narinig kong tumawa siya sa kabilang linya.

(hahahaahah.... naiimagine ko na ang mukha mo ngayon Jewel.) napasimangot ako sa narinig ko. nakakamiss ang ganitong asaran. Napatingin ako sa gilid ko at nakita kong parang walang paki si JG. Inaayos parin niya ang mga plato na parang wala siyang naririnig or what. Actually, it hurts my ego seeing him with no care at all.

"hahahaha... adik. nasan na kayo? Ako nagluto ng ulam." tumalikod nalang ako kay JG at nagkunwaring ok lang ako.

"nasa likod mo na ako." lumingon ako at laking gulat ko na nandun na nga si Rain. SYET!! ISANG TAON ANG TANDA KO SA KANYA PERO MAS MATANGKAD NA SIYA SA AKIN.

"RAIN!! I MISS YOU SO MUCH!!" dinamba ko agad siya ng yakap and he hug me back.

"same here." nagkatinginan kami ni JG at parehas kaming nag-iwas ng tingin.

"ehem.. maiwan ko na muna kayo." sabi niya sa amin at saka tuluyang umalis.

"what's his problem? kayamot lang teh ha." and with that, napahagalpak ako ng tawa. lumabas na ang totoong rain. Yes, he is gay so gay. Minsan mas malandi pa sa akin yan eh. hahahahaha. baka himatayin lang si tito spring once na malaman niya na ang only heir niya ay heiress pala.

175

"wala. lika tulungan mo ako dito." tinignan lang niya ako hanggang sa tuluyan narin siyang tumulong sa table setting.

After namin dun, umakyat narin kami sa kwarto ko at nagkulong. Syempre the usual ‘girl stuff' kwentuhan. It's been a year simula nang huli siyang umuwi kaya marami kaming napagkukwentuhan even the most controversial chapter of my life. Mula sa pagkamatay ni Mei hanggang sa break-up namin ni JG.

"HUWAAAT!!! MY GOSH ATENG!!! GRAVY KA HA!!! last year nung umuwi kami aso't pusa kayong nag-aaway tapos ngayon malalaman kong breaklalu na kaagad kayo ni hindi pa nacecelebrate ng heart ko ang loveteam niyo? gosh!!" pinaypay pa niya ang kamay niya at nagkunwaring hihimatayin. Natawa nalang ako sa reaksyon niya pero sa totoo lang nalulungkot ako.

"bakit ba kasi kayo nagbreak? sayang ang loveteam, boto kayo ng lahat eh." nagkatinginan kaming dalawa at tumayo siya bigla. "oy!! wag mo akong bibigyan ng cliche na excuse na, we are not meant to be eh or kung ano pang kaartehan diyan. straight to the point ateng." natawa ako sa sinabi niya and sinabi ko na ang totoong dahilan.

"dahil kay Mei. masyadong magulo nun. Feeling ko pa ako ang sinisisi ng lahat dahil sa pagkawa niya and isa pa, parang masyadong-"

"masyadong ano? masyadong perfect kayo para sa isa't isa? Masyadong going smoothly ang relasyon niyo? bakit naisip mo ba na ilang taon ang hinintay ni JG para maging kayo? naisip mo rin ba na kahit na anong problema ang dumating sa iyo nasa tabi mo lang siya? anubey teh!! so slow ha." napayuko nalang ako sa sinabi ni Rain. In a way he's right, pero kasi minsan kahit na ayaw mo kailangan mong pakawalan ang pinakaimportanteng tao sa buhay mo para sa ikaliligaya niyong dalawa.

"teh alam mo ang selfish mo. Iniisip mo lang ang sasabihin ng iba. Ni hindi mo pa ata naeexplain kay JG ng mabuti ang side mo eh. Kung ako sa iyo, iexplain mo at nang may closure diba? hayyysss... hirap talaga nang may lovelife buti pa ako pabitch bitch lang." tumayo siya sa kama ko at lumabas ng kwarto ko.

176

Selfish? selfish ba ako?

***

Matiwasay naman ang naging dinner namin. Did i mention na dinala ni JG ang kasama niyang girl kanina? Ayun, sila tito winter lang ang natutuwa at sobrang naiinis si Ninang Autumn.

"JG, mamaya mo na asikasuhin yang bisita mo. Kayo ni Yvonne maghugas. Kami muna ang mag-eentertain sa kanya." nagkatinginan nalang kami ni JG at syempre sinunod ang matatanda. He gather all the dishes at ako naman nakahanda na sa lababo. itatanong ko ba sa kanya o hindi? bahala na nga!!

"uhmmm... k-kayo na ba t-talaga?" putcha!!! bigla ko nalang nasabi out of the blue. nakakahiya na nakakainis!!!

"bakit? nagseselos ka? wag mo masyadong ipahalata." WHAT?! AKO NAGSESELOS?! NO WAY!!

"excuse me?! ganyan ba kataas ang tingin mo sa sarili mo? hindi ako nagseselos-"

"dahil wala ka nang karapatan. tama na ang kaplastikan Yvonne. Stay away from me especially her." natigilan ako sa sinabi niya? WHY?! anong meron sa kanya? bakit parang bigla akong nainsecure sa sarili ko. I might be his first love pero i can't be his last love.

"Oh, ano yan? nag-aaway kayo? Bat ka umiiyak Jewel?" Napaharap ako kay Rain. Sakto ang pagdating niya. Napansin ko nalang na bigla nalang niyang pinahid ang pisngi ko. Umiiyak na pala ako, hindi ko pa alam.

"Kami nalang dito Gab. Puntahan mo nalang ang girlfriend mo." JG gave me last look before leaving. Pagkaalis na pagkaalis niya ay niyakap agad ako ni Rain.

177

"Teh, pahirap karin sa buhay mo noh? Syadong indenial. Sasabihin mo lang naman ulit na, ako nalang ulit. mahirap ba yun?" hinampas ko ng mahina ang dibdib ni Rain at natawa. Ilang minuto din ako umiyak at pinagpatuloy na namin ang paghuhugas.

JG's POV

"pinaiyak mo na naman siya?" kita ko sila mula sa sala. She seems happy with him. Nakakainis!! Oo, pinaiyak ko na naman siya.

"Sorry Trix pati ikaw nadamay sa gulong ito." Siya si Trixie, classmate ko sa isang subject. Dapat, gagawa lang kami ng report ngayon pero nakalimutan kong may dinner nga pala kami ngayon. Don't get me wrong, wala namang nagbago eh. I still love her at si Trixie may boyfriend na kaya wag kayong mag-isip ng kung ano diyan.

"hahahaha. damay narin naman ako eh. Bakit ba ganyan kayong mga lalaki? Hilig niyong saktan ang mga babae using that freakin ego of yours? Kairita lang minsan. Yan din minsan ang dahilan ng away namin ng boyfriend ko eh. Palaging ako ang nagsosorry-"

"Why do I need to say sorry kung in the first place siya ang unang nanakit? Yan naman ang problema sa inyong mga babae eh. Kahit na hindi kami ang may kasalanan, kami parin ang magsosorry.Ang dahilan? lalaki kasi kami. Ego? eh palagi nga naming nilulunok ang ego at pride namin para sa inyo eh. Hindi niyo ba alam na sa isang relasyon nasasaktan din kami? Lagi niyo kasing iniisip na lalaki kasi kami kaya hindi kami pwedeng masaktan. Laging kayo ang mahina. But, have you ever think na emotions are common to all? lahat tayo may karapatang masaktan iba't ibang paraan nga lang para mailabas ang sakit." tumingin siya sa akin at halatang hindi magpapatalo.

"Magsorry ka sa kanya dahil pinaiyak mo siya. Hindi ba sapat na dahilan yun para magsorry ka. Sa isang relasyon para magtagumpay, hindi pride ang pinaiiral kundi utak. You have to think hard kung paano mo mapapanatili sa tabi mo ang taong mahalaga sayo. Uwi na nga ako. Nagtext na ang boyfriend ko eh. See you tomorrow. Wag mo narin akong ihatid." kinuha na niya ang mga gamit niya at lumabas na ng bahay. Tinanaw ko nalang siya sa bintana niya at nakita kong may sumalubong sa kanyang lalaki. Boyfriend niya siguro yun but pa sila.

Mapapanatili? I've done everything para mapanatili siya sa buhay ko. Para sa relasyon namin, pero siya ang pumili ng paraan para umalis. It's her choice not mine.

178

"Oh, umuwi na girlfriend mo?" tumabi si Papa sa akin at binuksan ang t.v. Take note, wala kami sa bahay.

"Di ko po siya girlfriend." Simpleng sagot ko. Ayoko nang gawing kumplikado ang lahat.

"Alam ko." napatingin ako kay Papa at nakangiti siya sa akin.

"alam ko dahil kita ko sa mga mata mo. You still love her don't you?" natahimik at napayuko nalang ako.

"Alam mo, ang pag-ibig sobrang kumplikado yan. Minsan, kung sino ang mahal mo yun pa ang mas nasasaktan mo. Not because you're selfish but because you're selfless enough to protect her and be with her. Pero kahit na ganun, both of you will always cry and be hurt. Ganun talaga, nagmamahal ka eh. Pero alam mo, what's great on falling inlove? there would never be any regrets. Kasi, sa bawat desisyon na gagawin mo, pareho parin kayong magiging masaya. Yun ang tinatawag na blessing in disguise." tumingin ako sa kanya at nakapikit na pala si papa. pagod na siguro siya.

"are you telling me to let her go?"

"hindi." nagulat ako sa sumagot dahil hindi si papa yun. Parang nanlamig ako nang makita ko si tito heaven at tito spring na tumabi sa amin, may dalang beer.

"Mahaba-habang kwentuhan ito eh." Paliwanag ni tito spring.

"bakit mo isusuko ang isang bagay na alam mong ikasasaya mo?" tito heaven is talking to me, not because of his daughter but because he is a man.

"Hindi ko siya sinuko." Bakit ba hindi nila maintindihan na siya ang sumuko at hindi ako.

"Hindi porket nauna siyang umayaw eh ibig sabihin nun, hindi ka na sumuko. Andami namang satsat!! let's get to the point. Bakit ba kayo nagbreak?" kinuha ko ang beer sa table at diretsong ininom. Parang may kung anong kirot ang naramdaman ko sa dibdib ko.

179

"ang totoo? Hindi ko alam." napailing silang tatlo at tumingin ako sa kanila. "sa maniwala man kayo o hindi, hindi ko talaga alam. Bigla nalang niyang sinabing let's break up, tinanong ko siya kung bakit pero hindi siya sumagot sa akin instead, tinulak lang niya ako palabas ng kwarto niya. For weeks hinintay kong bawiin or mag-explain siya pero, wala eh." Memories start to popped out of my mind. Sobrang sakit ng mga panahon na yun, sobrang sakit. You don't know what you did and what will you do.

"Hayyyy... ganyan talaga ang mga babae. Mahirap intindihin. Pero kapag mahal mo, maiintindihan at maiintindihan mo." Sabi ni papa sa akin. Alam ko dahil ganya sila ni mama. Palaging may away pero after nun, ayun naglalambingan na.

"Sabihin mo ang totoo mong nararamdaman sa kanya. Walang masamang umamin kahit sobrang broken hearted ka na. Kasi in the end, malay mo yun nalang ang only way para makuha mo siya."

***

Pagkatapos ng madamdaming diskusyon namin, hinanap ko si Yvonne at nakita ko siyang nakaupo sa garden kasama si Rain. Tawanan na naman sila at sobrang saya nila. Ayokong tumingin at aalis na sana ako nang mapansin nila ako.

"Oh!! JG." letse!! bakit ba ang bagal ko maglakad. Humarap nalang ako sa kanila at naupo sa tabi ni Yvonne.

"Ahhh.... maiwan ko na muna kayo ha." tinap pa ni Rain ang balikat ni Yvonne saka umalis. Eto na naman ang nakakainis na closeness nila. Aalis lang siya kailangan may paghawak pa talaga sa balikat?

"So, ito na ba yung scene na sasabihin mo sa akin na ‘kami na?'" she gave me a weird look at bigla nalang siyang tumawa. WHAT?! EH HINDI KO NAPIGILAN AT BIGLA NALANG LUMABAS SA BIBIG KO EH.

"hahahahahahahaha. WHAT ARE YOU TALKING ABOUT? hey!! are you jealous of Rain?" amuse na amuse pa ang mukha niya nung tinatanong ako. Sinamaan ko siya ng tingin at tumayo. I heard her calling my name pero hindi ko siya pinapansin. Pachicks ba! nagpapahabol.

180

"WAIT!!" someone grab my wrist at napaikot ako. Oh diba, kakaiba ang chasing scene namin. Ako ang hinahabol.

"what if i am?" napaatras siya sa sinabi ko. since our break up ngayon lang ulit kami mag-uusap. Ngayon na nga lang mag-uusap nag-aaway pa.

"wala kang karapatang magselos." magkasalubong na ang mga kilay niya. Alam kong inis na siya sa akin.

"Bakit wala? Bakit kontrolado mo na ba ang emosyon ko? porket di na tayo wala na akong karapatan sa nararamdaman ko sayo. Whatever I feel, it's up to me wala ka nang pake pa dun. Mahalin kita, magselos man ako wala kang pake dahil sa simula palang, WALA KA NANG PAKIALAM SA NARARAMDAMAN KO."

*PAK!*

that shut me up. pakiramdam ko sa sampal na yun, natahimik ang buong bahay. Walang tunog ng kuliglig, walang ingay ng mga sasakyan. Hininga lang naming dalawa at ang paghikbi niya.

"M-may pakialam ako sayo Jay. H-hindi mo l-lang alam ku-kung gaano.... gaano kita *huk* g-gustong protektahan. *huk* a-ayoko lang na.... na madamay ka sa... sa sakit na nararamdaman k-ko.... *huk* ayokong.... ayokong mak-makita mo.... a-akong umiiyak *huk* tuwing g-gabi.... *huk*" hindi ko na kaya. hindi ko na kayang marinig ang pag-iyak niya. I shut her up by kissing her. It was just a six second kiss and then I hug her tight.

"tama na. hindi mo ba naisip na mas masakit na makita kang umiiyak mag-isa? tama na ang paghihirap Yvonne. Please, I can't bear it anymore. I love you so much and the three months without you is a hell. Please, I want you back." Unti unti kong inalis ang pagkakayakap namin at tinignan ang mga mata niya. I slowly, wipe her tears at hinalikan siya sa noo.

"eh sino si trish?" iniwas niya ang tingin niya sa akin habang nagtatanong.

181

"it's trix. And she's my classmate. She has a boyfriend and she loves him so much. Pumunta siya dito sa bahay para gumawa ng report namin. Ok na?" kinurot ko ang pisngi niya at tumingin sa akin ng masama. tumango siya at doon ko lang binitiwan ang pisngi niya.

"eh si Rain? Nanliligaw ba siya?" Yvonne looked at me na parang shock na shock siya at saka tumawa ng malakas.

"hahahahahaha. of course not!! tama na nga ang joke mo Jay. hahahahahaha." sinimangutan ko siya at natigil lang siya sa pagtawa nang magring ang phone niya.

"hello?"

pagkasagot palang ng phone ay namutla na si Yvonne. Akala ko kung ano yun pero pati ako nanlamig sa sinabi niyang pangalan.

"MEI?!"

CHAPTER 40- INTO THE NEW WORLD

MEI's POV

"ate yen sino yun? bat binaba mo kaagad ang phone?" nagulat ako sa biglang pagsulpot ni apple mula sa likod ko. Kitang kita ko ang pagtataka sa mukha niya. Sana lang hindi niya nahalata ang pagkaputla ng mukha ko sa sobrang kaba. Bakit ko ba kasi naisipang magparamdam pa ulit sa kanila? Ok naman na ako diba?

"Wala apple. hahahahahaha. Nagulat lang ako kasi wrong number pala ang nadial ko." palusot ko. nagkibit balikat lang siya at umalis na sa harap ko.

182

THREE MONTHS. a long time to move on and forget everything but a short time to erase someone permanently in your system. Oo ako nga. buhay ako. Hindi ako ang nakita nilanng bangkay at alam ko kung sino yun. Sana mapatawad niya ako a ginawa ko.

***

THREE MONTHS AGO. . .

Huh? Asan na si Yvonne? Dinig na dinig ko ang ingay ng club at ang mga ingay ng tao sa paligid. Hilong hilo na ako at gusto ko nang umuwi. My visions are too blurry because of alcohol. Tumayo na ako at pumunta sa dance floor. Nakakaengganyo ang music at gusto kong makalimutan ,muna ang lahat kahit panandalian lang.

Someone is holding my waist nung nasa dancefloor ako. Nasa likod ko siya at pilit kong tinatanggal ang kamay niya. Kahit na hilong hilo na ako, tumalikod ako para makita ang itsura niya pero bigla niyang kinabig ang ulo ko at muntik ko na siyang mahalikan. Luckily i was able to kick his manhood at umalis sa harapan niya.

Where the heck am i? Lumabas lang ako sa pinto na may nakasulat na exit and i think im lost.

"beeeeeeeep! Beeeeeeeeeeeep!"

Napalingon ako sa pinaggalingan ng tunog at isang nakakasilaw na bagay ang nakita ko. I was bumped by that but it doesnt hurt that much compared on what i feel inside. Nagdilim ang paningin ko at wala na akong narinig sa paligid ko.

"antagal naman niyang magising?" Bakit ba ang ingay? Kailangan talaga sa tenga ko sila mag-usap?

183

"hindi pa. Haaaayyyyssss.... Kawawa naman siya noh? Dont you think she's lost?" lost? Sino? Ako? Siguro nga im lost.

Unti unti ko naring binuksan ang mga maga ko and i saw two pair of eyes staring at me.

"HUWAAAAAHHHH ate Pam!!!!!! She's awake." ginala ko an paningin ko sa paligid and i can say wala ako sa kwarto ko. They are both staring at me and waiting for me to give them hint that i am alive.

"n-nasan ako?" pinalipat lipat ko pa ang tingin ko sa kanilan dalawa at hinihintay ng sasagot sa tanong ko.

"huwaaaahhh!!! Ate pam! Sabi na nga ba nagkaamnesia siya eh." amnesia?

"gaga! Malamang hindi niya talaga alam kung nasa siya di nga natin kilala yan eh. Ahh.... Miss ano pong pangalan mo?" amnesia? Hmmm... I like the idea.

"y-yen." nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba an totoo o hindi. Ayoko na munang bumalik sa kanila. Im still confused. I want to forget especially what He said.

"hi ate yen. Ako nga pala si apple and sister ko si pam. Nabangga ka niya and we are sorry about that." isang matamis na ngiti an binigay nila sa akin and i answeree them too.

"ok lang. Uhmmmm...... Alam niyo ba kung saan ako nakatira?" their jaws are left hanging dahil sa tanong ko. Im sorry pero i need to do this dahil baka mamatay ako. I need to get away from them.

"w-wala ka po bang ,matandaan? Nung nabangga ko po kasi kayo wala ka na,ang dalang kahit na ano eh." oh shit! I must have left my purse on the counter.

184

"ganun ba? p-pwede bang dito nalang muna ako?"

***

Sa tuwing naaalala ko yun panloloko ko sa kanila, nakokonsensya ako. Minsan kahit ns binabagabag tayo ng konsensya natin kailangan wag nating pakinggan kasi mas alam natin ang ikasasaya natin. Napabuntong hininga nalang ako at ginampanan na ang bagong pagkatao na binuo ko.

"ate yen tulungan na kita diyan." hapon na pala at nakauwi na si pam galing sa school. Naabutan pa tuloy niya akong nagtatanggal ng sinampay sa labas ng bahay nila. Nakalimutan ko silang ipakilala sa inyo. Si apple at si pam ang magkapatid na nag-aalaga sa akin ngayon. Si apple ang nakabangga sa akin kaya inakala nila na may amnesia ako. Si pam naman ang nakatatandang kapatid niya na mas bata sa akin n dalawang taon.

kakalipat lang namin dito sa probinsya nila. Kailangan daw kasing may tumira dito sa bahay nila at natutuwa ako na pinagkakatiwalaan nila ako. Isa pa, masaya ako sa buhay ko dito, malayo sa kinagisnan ko.

"ate yen, sigurado ka bang hindi ka involve sa mga wang?" halos mailuwa ko ang pagkain dahil sa tanong ni apple sa akin. She's 14 yet she asks like a grown up lady.

"apple a-ano k-ka ba? May amnesia ako kay paano ko malalaman?" maniwala kayo please.

"eh sino yung tinatawagan mo kanina?" ngayon lang ba niya narealize ang naabutan niya kanina? Isip mei isp!!

"hindi ko din alam eh. Bigla nalan pumasok sa isip ko. Bilisan mo na diyan at gawin mo na ang homeworks mo." hindi ko na nagawang tapusin ang pagkain ko dahil sa pag-uusisa niya sa akin.

Speaking of wang, kamusta na kaya sila? Si mama, si yeye? Si nai nai? Siya?

Haayyyy..

185

kurt benedict salcedo. Sa dinami dami ng lalaki sa mundo, bakit ikaw pa? bakit ikaw pa ang kapatid ko?

"ate dalhin ko lang to sa taas ah." tumango ako kay pam. Doon na naman niya dadalhin yun sa attic. Silang dalawang magkapatid lang ang nakakaakyat doon. Hindi ko alam kung ano ang tinatago nila doon. I tried to ask them once pero anlalayo ng sagot nila.

"monster ang nakatira doon. Isang gwaping monster na sobrang suplado at ayaw ngumiti pero mahal namin yun." naalala ko pa ang sagot ni apple sa akin noon.

Inayos ko na ang sarili ko para matulog. Napatingin ako sa ganda ng langit. I never appreciated this at before. Gugustuhin ko pa bang bumalik ulit sa palasyo na iyon? Wherein everyone thinks im the princess but the truth is im the pauper.

YVONNE's POV

"hello? Y-yvonne?"

Sa tuwing naalala ko ang boses na narinig ko mula a cellphone ko, hindi ko maiwasang manghina. I know it is her hindi ako pwedeng magkamali. Pero bakit naman siya aalis? Kung buhay siya, sino ang iniyakan kong bangkay? Dapat ko ba itong sabihin sa kanila? Paano kung kaboses lang niya yun at nagpapanic lang ako? Napahawak ako sa mukha ko at napahilamos nalang.

"yvonne, sino ba yun?" nakita ko nalang ang nag-aalalang mukha ni jg. Ngumiti nalang ako sa kanya at umiling madami nang nangyayari and i dont want to ruin our night.

"ok ka lang ba? Do you need anything?" i touch his face and fairly enough it brought tears to my eyes. Its just him that i need no more no less.

186

"ok lang ako jg. Medyo nabigla lang siguro sa mga nangyayari ngayong araw." napasimangot siya sa sinabi ko at hinawakan ang kamay ko sa mukha niya.

"m-masyado bang mabilis? A-anong gagawin natin? L-liligawan ba m-muna kita?" natawa ako sa naging reaksyon niya. I reached for his head and claimed his lips. Naramdaman ko ang pagkagulat niya at lihim akong napangiti. I let go of the kiss and look into his eyes.

"you don't have to do anything at all. Just be at my side that's all. Three months without you is hell." ngumiti siya sa akin and kissed me on my lips. Pwede bang lovelife ko muna bago ang kumplikadong buhay ng bestfriend ko? Can i be selfish just for now?

MEI'S POV

"ate sure ka? Baka maligaw ka ah." nag-aalangan pa si pam bago niya ibigay ang basket sa akin. Ngumiti ako sa kanya at tuluyang kinuha ang basket sa kamay niya.

"ok lang ako noh. Tsaka anlapit lapit lang ng palengke eh." isa pa wala din naman akong ginagawa masyado kaya naisipan kong magvolunteer na pumunta ng palengke.

*BOOOOGGGSSSSHHH*

Nagulat ako sa kalabog na nanggagaling sa attic. Before i knew it, wala na si pam sa harap ko.

Mabilis akong nakarating sa palengke. First time kong mamamalengke kahit na mamili hga sa supermarket di ko pa nagagawa eh. Nakakaexcite naman ito!

Pauwi na ako dahil tapos ko nang bilhin ang mga nasa listahan ni pam. Agad akong pumara ng tricycle nang biglang....

"AAAAAHHHHH," nagulat ako hindi dahil nabunggo ako kundi dahil sa nakabunggo sa akin. IT'S ELLA!!! shit! Anong gagawin ko?

187

CHAPTER 41-THE RUN AWAYS

MEI'S POV

Shit!si ella tan nga. Anong ginagawa niya dito? Mei! Mag isip ka kung paanong hindi ka niya makita!

"mica! Anong nangayari sayo? Ok ka lang?" lalo pa akong nagpanic sa boses na narinig ko. Yumuko nalang ako at unti unting tumayo. Sana naman hindi nila ako mapansin. Ano bang ginagawa ng dalawang ito dito? Anak ng malas naman oh!

"miss sasakay ka ba?" kanina pa pala ako hinihintay ni kuya driver na sumakay. Agad agad akong pumasok sa loob ng tricycle pero dumungaw si patrick sa loob at nagkasalubong ang tingin namin. Before he could utter any word, nakaalis na ang tricycle.

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nangyari. Sana akalain lang nila na namalikmata sila. Ayoko na please lang. Ayoko na ng buhay ko dati.

Pagkapasok ko ng bahay, nadatnan kog madilim. Binuksan ko ang switch at nakita ko ang note ng dalawa. Wala daw si apple at sa weekend pa ang balik. Pumunta sa tiyahin niya sa bayan. Si pam naman, may school activity at sa weekend na din ang balik.

Inayos ko an mga pinamili ko at naupo sa salas. Alam kong hindi titigil ang dalawa sa paghahanap sa akin lalo na't maliit lang tong bayan na ito. Tapos tinawagan ko pamsi yvonne. Im sure makakarating na kila mama ito. Namimiss ko na siya. I just hugged my knees and cried. Sa loob ng tatlong buwan, ngayon nalang ako umiyak. Ngayon ko nalang nagagawang ilabas ang nararamdaman ko.

"B-bakit ka umiiyak?" Napalingon ako sa boses. A tall skinny and chinito guy appeared infront of mr. Hindi ako makapagsalita. May kung ano akong naramdaman sa dibdib ko. Sobrang payat niya. At kung maljsog lang suya, he would be the crush of his town.

Nakita kog sumimangot siya.

188

"sino ka? At bakit kamukha mo ang mga wang?"

PATRICK'S POV

Hindi ako pweden magkamali. Si mei nga ang nakita ko. Pero, patay na si mei? Bakit siya nandito? Syet! Nalilito ako!

"S-sigurado ka bang siya ang nakita mo?" kanina parin tulala si mica simula nang sabihin kong si mei ang nakita ko. Pero hindi pa naman ako sigurado eh.

"Hindi ko alam. Pero baka namalikmata lang siguro ako." Agad ko siyang niyakap at hinalikan sa buhok niya. I dont know what she is thinking but whatever it is, tatanggalin ko yun sa isip niya.

"pano kung si mei nga yun? Itutuloy mo na ba ang pagpapakasal mo?" nabigla ako sa sinabi ni mica. I never thought na yun pala ang nasa isip niya. I cupped her chin and look in her eyes intently.

" si mei man yun oh hindi. Ikaw lang ang gusto kong iharap sa altar. I love you so much. I'd do everything wag ka lang lumayo saken." she smiled at me and hug me tight.

Kinabukasan, napaggdesisyunan kong hanapin si mei. Gusto kong maassure kung siya nga yun. Maaga palang umalis na ako at hindi ko na pinaalam pa kay mica. Alam kong mag aalala na naman siya.

I showed mei's picture around the town pero mukhang walang nakakakilala sa kanya. Susuko na sana ako nang may matandang nakakilala sa kanya.

"doon siya nakatira sa bahay na bato doon sa dulo ng bayan. Kasama niya ang dalawa nkyang kapatid doon." naalala ko pang sabi ng matanda. Kapatid? Baka nga hindi si mei ang nakita ko.

189

Sinilip ko ang bahay at nakita kong may tao sa loob. Agad akong pumasok sa nakabukas na gate at kumatok sa loob. Nakita ko sa bintana ang paglapit ng tao sa pintuan. Dinig na dinig ko ang kabog sa dibdib ko.

"pano kung si mei nga yun? Itutuloy mo na ba ang pagpapakasal mo?" naririnig ko ng boses ni mica na nagpiplay sa utak ko. Kung si mei nga ito, papakasalan ko ba siya?

Unti unting nagbukas ang pinto at unti unting tumigin ang babae sa akin. OH SHIT!!!

Si mei nga!

MEI'S POV

Si patrick! Anong ginagawa niya dito? Halos pareho kaming hindi makagalaw sa kinatatayuan namin. Hindi ko alam kung sasaraduhan ko siya ng pinto o papapasukin.

"S-sino po sila? At ano pong kailangan nila?" i tried to hide my nervousness, pero biglang nagbago ang mukha niya.

"Mei. Mei lien wang. Ikaw ba yan?" lalong dumoble ang tibok ng puso ko. I tried to stay calm pero deep inside, nagpapanic na ako.

"hehe. H-hindi ko po alam ang sinasabi niyo. S-sige po, madami pa akong gagawin." sinara ko ang pinto pero hinarang niya ang paa niya sa daan.

190

"Kurt" Simpleng salita. A single syllable name. Sobrang ikli pero hindi ko alam na yun pala ang magpapahina sa depensa ko.

"bakit ka nagtatago mei?" the first sentence after ko siyang paupuin sa salas. Napatingin ako sa kanya at nilalaruan niya ang baso sa kamay niya.

"ayoko na ng buhay ko patrick. Masaya na ako dito. And please call me yen." i saw his lips form a straight line at tinignan ako g matalim. Hindi siya ganyan pero nakakatakot siya ngayon.

"para kaming tanga kakahanap sa iyo, nandito ka lang pala. Halos masiraan na ng bait ang nanay mo doon, hindi mo manlang madamayan. And kurt? He's at his worst. Laman ng bar gabi gabi.aabutan ng umaga sa kulungan. Pag my party, bigla nalang mawawala makikit nalang namin sa kwarto niya may kasamang--"

"TAMA NA!!!" tumayo ako at pumikit. Hindi ko na kayang marinig ang mg sasabihin niya. Ako ba ang sinisisi nila sa mga nangyayari sa kanya?

"he needs you." doon na tuluyang tumulo ang luha ko. Kahit ilang beses ko pang itanggi, i still love him.

"he needs to forget me. Hindi kami ang para sa isa't isa." kapatid ko siya at hindi dapat ganito ang nararamdaman ko para sa kanya.

"kailangan niya ang mei na kapatid niya. He's pressured. He cant hadle it anymore." tinignan ko siya sa mga mata niya.

"ngayon alam na niya ang feeling ng pagiging wang. Masaya na ako dito. Wag niyo na akong guluhin." huminga siya ng malalim at tumayo. Naglakad siya palabas ng pinto but before he could leave he utter words that awakened me.

191

"Tama ka. Patay na nga si mei. You killed her."

CHAPTER 42- THE MONSTER IN THE ATTIC

MEI'S POV

Pagkapasok ko ng bahay, nadatnan kog madilim. Binuksan ko ang switch at nakita ko ang note ng dalawa. Wala daw si apple at sa susunod na linggo pa ang balik. Pumunta sa tiyahin niya sa bayan. Si pam naman, may school activity at sa susunod na linggo din ang balik.

Inayos ko an mga pinamili ko at naupo sa salas. Alam kong hindi titigil ang dalawa sa paghahanap sa akin lalo na't maliit lang tong bayan na ito. Tapos tinawagan ko pa si yvonne. Im sure makakarating na kila mama ito. Namimiss ko na siya. I just hugged my knees and cried. Sa loob ng tatlong buwan, ngayon nalang ako umiyak. Ngayon ko nalang nagagawang ilabas ang nararamdaman ko.

"B-bakit ka umiiyak?" Napalingon ako sa boses. A tall skinny and chinito guy appeared infront of mr. Hindi ako makapagsalita. May kung ano akong naramdaman sa dibdib ko. Sobrang payat niya. At kung malusog lang siya, he would be the crush of his town.

Nakita kong sumimangot siya.

"sino ka? At bakit kamukha mo ang mga wang?" (refer this scene on chapter 41)

Agad akong pinanlamigan sa boses niya. Bakit niya kilala ang pamilya ko? Does he know them personally? Napatayo ako sa kinauupuan ko at nginitian ko siya.

"hehehe. Ano ka ba? Imposible yun. Ako nga pala si yen. Kaibigan ako ni apple at ni pam. Ay! Ampon pala nila ako. Wala kasi akong maalala sa nakaraan ko kaya dito na muna ako nakikitira."

Lalong naningkit ang mata niya sa sinabi ko at nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. He stared directlh into my eyes and i swear para nagtayuan ang mga balahibo ko sa katawan and i am melting to he ground.

192

"Kamukha mo siya." narinig kong sabi niya. Naamoy ko ang hininga niya at para akong niyayakap nito sa bango. Hindi din naman kasi maitatanggi na medyo gwapo sya at mukhang may lahing intsik. Teka! Sino ba itong lalaking ito? Minamanyak ko siya sa utak ko mas manyak pa pala sa akin to.

"t-teka sino ka ba?!" lumingon siya sa akin at binigyan ako ng isang misteryosong ngiti.

"lex. Ako ang kapatid ni pam at apple. Kaya magluto ka na atsay." tumalikod siya ulit sa akin at tuloy tuloy nang pumanik.

Saka ko lang naisip ang sinabi niya. "Hoy!!!!HINDI MO AKO KATULONG DITO!!!!" inis!

Sa ganoong paraan kami nagkakilala ni lex. Dahil din sa pagkikita naming iyon, nakaakyat ako sa attic. Sinabi ko nain kay apple at pam ang tungkol dito.

"hahahaha. Nagutom yung monster namin kaya bumaba. Hahahaha. Yen ikaw na bahala diyan ha. Dont worry hindi naman nangangain ng buhay yan eh. Nagbubuga nga lang ng apoy. Hehehehe." naalala ko tuloy yung sabi ni apple sa akin.

"atsay,pwedeg pakibilisan? Ambagal bagal. Sisisantehin kita diyan eh." ang sarap ibuhos ng mainit na sabaw sa kanya. Pasalamat siya at may sakit siya.

"opo senyorito." i told him sarcastically. Ngumisi siya sa akin at hinawakan ang ulo ko.

"good dog. Sige isa pa sit!" sinamaan ko siya ng tingin at tumawa siya ng malakas.

I despise--NO!!! I LOATHE THAT MAN SO MUCH. HATRED IS NOT ENOUGH.TO DESCRIBE WHAT I FEEL FOR HIM.

***

193

"Tama ka. Patay na nga si mei. You killed her."

Nakaalis na si patrick pero nag eecho parin sa tenga ko ang sinabi niya. Oo tama na sigurog pinatay ko ang dating ako.

"may bisita ka?" napatingin ako sa hagdan at nakatayo si lex. Inalalayan ko siyang umupo sa sofa at nakatitig sa dalawang baso sa mesa.

"ahhh. Oo nakilala ko sa palengke nug nakaraan." biglang nag iba ang timpla ng mukha niya.

"pwede ba wag ka ngang magpapapasok ng kung sinu sino sa bahay. Mamaya pagnakawan mo pa kami." arrrrggghhh!!! KAPAL! Nakakainis!

"Ano bang sakit niyang monster niyo?" Minsan kong naitanong sa magkapatid habang kumakain kami. Buti naman at nakabalik na sila. Hehe

"Bata palang si kuya, mahina na ang resistensya niya. Its a rare disease na umaatake sa immune system ng isang tao." nalungkot ako sa kinuwento g magkapatid. Ramdam ko ang lungkotsamga mukha nila.

"Hindi na ba siya nagpapagamot? I mean--"

"ayaw ni kuya. Gagastos lang daw kami. Baka daw mas lalong mapadali ang buhay niya sa ospital kesa dito sa bahay. Tinaningan na nga siya ng doktor eh. Pero tignan mo ngayon nagagawa pang makipagbiruan sayo." kita ko ang mga ngiti sa labi ng magkapatid pero hindi sa mga mata nila. I know its hard for them.

"Crush mo ba si kuya, ha ate yen?" muntik ko nang maibuga ang kinakain ko dahil sa tanong ni apple.

194

"Yuck, excuse me noh! Hindi ko siya type." bigla na namang pumasok sa isip ko si kurt. AAAAAAHHH!!!BWUSIT!!!

"Halaaaa.... Bakit ate di mo ba gusto si kuya? Gwapo naman siya. Yun nga lang sakitin. Hehehehe. Kung hindi nga lang siya inampon---"

"APPLE!!!" Nabigla ako sa sinabi ni apple. Ampon? Ampon lang si lex? Ano pa bang tinatago mo, attic monster?

Pagkatapos namin kumain,inakyat ko na ang pagkain niya. Pagkapasok ko palang ng attic, awa ang agad na namayani sa puso ko. I instantlly run towards him at nilapag ang pagkain niya sa side table at niyakap siya ng mahigpit. He's sick and he's adopted. Akala ko life story ko na ang pinakamalungkot sa lahat, meron pa pala.

"UY! UY! Anong ginagawa ko atsay? Nanananching ka ha. Tigil na nga, pakaininmo na ako."humiwalay ako sa kanya at tinignan siya sa mga mata niya.

"ok. May nangyari ba?" humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya at tinignan siya sa mga mata.

"hindi ka nag-iisa. Dadamayan kita." i dont know what happened but i kissed his cheeks and he stiffened.

KURT'S POV

"kurt tama na yan. Lika na." eto na naman siya. Nawala na nga si patrick para magbawal sa akin, may natira pa pala. Minsan na nga lang ako uminom eh.

"last na pre pro *hik*.....mise.... *hik*" itinaas ko pa ang baso sa harap niya bago ko tinungga. Pero hindi ko naman inubos. Kahit ano kasing gawin ko, hindi sapat eh. Naranasan niyo na ba yun? Yung tipong nasa tahimik ay madilim na lugar? Yung sobrang nakakabinging katahimikan at wala kang maramdaman sa loob mo na parang may kulang? Na kahit umiyak, maglumpasay, mambugbog, kumain, hindi parin

195

napupunan yug kakulangan na yun? Nakakainis lang. Gusto ko nang makita ang last missing puzzle ng buhay ko para matapos na ito.

"dude, tulog ka na ha. Lagot ka na naman sa lolo mo. Naku! Wala na nga si mei ikaw naman ang pumalit." MEI...... hanggang ngayon hindi parin nawawala ang nararamdaman ko sa kanya. Ang matindi pa, hanggang ngayon nagluluksa parin ako.

Tumuloy ako sa kusina para ituloy ang pag iinom ko. Gusto kong umiyak. Para naman kasing may magbabago kapag umiyak ako eh. Para namang mabubuhay siya at mawawala ang pagiging magkapatid namin.

*BBBOOOOOOGGGGGSSSSHHH*

Nakarinig ao ng pagbabasag sa itaas. Agad akon umakyat at nanggalig ang ingay sa loob ng study room ni lolo. Agad koitong binuksan at lakig gulat ko na maramig nabag na vase. Umiiyak si tita feia na umiiyak kaharapsi lolo, lola at si mama?

"mga hayop kayo! Mga manloloko! Pinaglaruan niyo lang ang buhay ng anak ko. Gusto niyo ng apong lalaki? Bibigyan ko kayo." Tumingin siyasa akin na para bang sa akin niya ibabato ang vase. Lumakad siya papunta sa akin at lumabas ng kwarto. Naramdaman ko ang panghihina. Anong ibig sabihin ni tita fei sa sinabi niya?

CHAPTER 43-CHANGES

MEI'S POV

Dahil sa pesteng kiss na yun isang linggo na kaming hindi nag uusap ni lex. Ewan bigla nalang naging awkward ang atmosphere sa pagitan naming dalawa. Gusto ko siyang kausapin at sabihing wala lang ang kiss na yun pero baka lalong mapasama lang ang sitwasyon.

196

"ate yen, ikaw na magdala ng pagkain kay kuya lex." pakiusap ni apple sa akin. Agad akong tumanggi sa kanya.

"ayoko apple. B-baka sigawan na naman ako nun ng wala sa oras. Alam mo naman yun, mainit ang dugo sa akin." agad na pagdadailan ko.

"ate magsabi ka nga. Nag-away ba kayo ni kuya? Alam mo, sa totoo lang, simula nang magkakilala kayo ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganun. Nakakaloka! Kaya pwede ba,mgbati na kayo. Oh! Dahlin mo na sa taas." inabot na sa akin ni apple ang tray at tinulak na ako paakyat sa hagdan kaya wala na kong nagawa pa.

Kumatok ako sa pintuan ng attic at unti unti kong binuksan.

O.O

*gulp*

"AAAAAHHHHHHHH!" agad kong naisara ang pinto dahil sa nakita ko. Nakahubad siya at nagpapapalit ng damit. Kahit pala payat iya, aaaaahhhhhh! TAMA NA YOKO NANG ISIPIN PA!

"Pumasok ka na." unti unti kong binuksan ng pinto at salamat naman at nakabihis na siya. Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko sa kahihiyan. Hindi na nga ako makatingin ngndiretso sa kanya eh.

"k-kain ka na." nilapag ko kaagad ang pagkain sa side table at aalis na sana ako nang may humawak sa kamay ko. Ramdam ko ang pagdaloy ng kuryente sa buong katawan ko. Bakit ganito?

"saan ka pupunta?" bumilis ang tibok ng puso ko. Naalala ko bigla ang sinabini apple kanina.

197

"Alam mo, sa totoo lang, simula nang magkakilala kayo ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganun."

"a-aalis na. K-kunin ko nalang yung pagkain mamaya ah." maglalakad na sana ako pero hawak parin niya ang kamay ko dahilan para mapalingon ako sa kanya.

"sabi na nga ba may gusto ka sa akin eh. Nung nakaraan hinalkkan mo ko, ngayon naman namboboso ka" lalo kong naramdaman ang pamumula ng mukha ko. Lalong nag init sa sinabi niya.

"uy! So, totoo nga? Hahahaha. CRUSH AKO NI YEN! CRUSH AKO NI YEN!"

Nainis ako sa sinasabiniya, limapit ko ang mukha ko sa kanya at hinalikan ko ULIT siya. That shut him up!

"oo. Crush kita.ano ngayon? Tuwa ka kaagad crush lang yun, wag ka pakasaya." lumabas na ako sa kwarto niya at doon ko na naman naisip ang ginawa ko.

STUPID ME.

***

"ako nalang pupunta sa palengke. Please" halos lumuhod na ako sa harap ni pam. Kaming dalawa lang ang naiwan dito dahil pumasok si apple. At kapag siya ang pumunta ng palengke, ako na naman ang magdadala ng pagkain sa asungot na yun. Ayoko na tama na. Kahit na alam kong may posibilidad na makita ko na naman si patrick dun

"haayyy. Sige na nga ate yen. Kahitna papagalitan na naman ako ni kuy...." i raised my right palm infront of her to shut her up.

198

"hep! Hindi mo ako madadala sa ganyan. Ako nalang." kinuha ko na ang basket saknya pati ang pera at umalis na.

Patapos na ako sa pamimili nang may humablot sa kamay ko.

"AAAAHHHH---hmmmmmpptttt" napatili ako peroagd niya ring tinakpan ang bibig ko.

"mei, ako to si patrick. Mag usap tayo please." tinignan ko muna siy pra makasigurong si patrick nga, saka ko sumunod sa kanya.

Pumunta kami sa bahay nila ni ella ngayon. Malinis naman siya at kasya silang dalawa.

"M-MEI? Ikaw nga." biglang umakapsa kin ang isang tong umiiyak. Kahit na hindi sya magsalita, alam kong siya ag nab-iisang bestfriend ko.

YVONNE'S POV

Si mei nga. Tama ako. Buhay siya. Nasa harap ko na siy ngayon, humihinga, nahahawakan ko. Hindi siya multo, buhay siya, buhay na buhay. Akala ko nagbibiro lang si patrick nang tumawag siya sa akin na buhay si mei at alam niya kung nasaan ito.

"mei, ikaw nga! Saan ka ba nagsususuot? Bakit ngayon ka lang nagparamdam? At sino ang pinaglamayan namina. Bakit magkasama kayo ni patrick? Bakit alam niyang buhay ka?" sige parin ang tanong ko sa kanya kahit na nararamdaman ko ang pagtulo ng luha ko. Agad niya itong pinunasan at ngumiti sa akin.

"hinay lang. We have he whole day to talk about it. Pero bago yun, isosoli ko muna tong pinamili ko doon sa bahay." paliwanag niya sa akin.

"patrick, pwede mo ba akong samahan sa bahay?" tumango si patrick at aktong aalis na. Teka, alam ni patrick kung saan nakatira si mei? Amo ba talagang nangyayari?

199

"gusto ko ding sumama." nag-aalangang tumango si mei sa akin. Naiintindihan ko naman dahil pinaliwanag na ni patrick ang sitwasyon ni mei.

"pasok kayo.wala ata sina pam and apple eh." naupo kami ni patrick at pinanuod ko siyang nag-aayos ng pinamili niya. Totoo ngang nothing is permanent in this world. Para kasing hindi na siya ang bestfriend ko eh. She is born with a golden spoon pero parang napakasimple na niya ngayon.

"yen...." narinig ko ang pagtawag mula sa hagdan. Isang payat at matangkad na lalaki ang bumababa. He looks appealing to me. Hindi ko maintatangi na gwapo siya. He looked at us at napako ang tingin niya kay patrick.

" sino sila? Bisita mo?" tanong n7ya habang nilalapitan si mei. Bakit parang may hawig silang dalawa. weird. Teka sino ba tong lalakig ito at kung makadikit kay mei eh parang linta?

"ahhhh... Mga kaibigan ko. Bagong kakilala sa bayan. Si yvonne at patrick. Mga bakasyonista dito." laling naningkit ang tingin niya kay patrick nang tumayo ito para kamayan siya.

"hi. Patrick chin nga pala dude." patrick offered his hands but the man ignored it.

"diba, ikaw yung fiance ni mei lien wang?" who is he at parang kilalang kilala niya ang bestfriend ko? I doubt, dahil hindi manlang niya namumukhaan ang yen na tinatawag niya ay si mei.

"yes i am. At alam mo ba, kamukhang kamukha niya si mei? I want her." i saw the dark side of patrick again. Nagdilim din ang paningin ng lalaking kaharap niya. Buti naman at malayo si mei dahil malaking gulo ito.

" im lex. Alexis jimenez. Stay away from her. Akin lang siya." nagkakainitan na sila at balak ko silang awatin buti nalang at dumating si mei.

200

"lex nakilala mo na sila? Hehehehe. Sige, alis na muna kami ha. May pupuntahan lang kami. Tara na yvonne." kinawit ni mei ang braso niya sa braso ko at maglalakad na sana kami nang may humawak sa kamay niya.

"hindi ka pwedeng umalis." napatingin ako kay lex. he has this serious face draw on his face. sino ba siya para pakialaman ang buhay ng bestfriend ko?

MEI'S POV"hindi ka pwedeng umalis." he told me with a fierce look. bumitaw ako sa pagkakahawak ko kay Yvonne at hinarap ko siya.

nabigla ako sa sunod niyang ginawa. he hug me tight at parang mawawala ako. biglang lumukso ang puso ko. it tripled its beat at hindi ko maipaliwanag ang sari-saring emosyon na naramdaman ko.

"please, pwede bang wag ka nalang sumama sa kanila? natatakot ako baka mapahamak ka eh." lalong nagtatatalon ang puso ko. pakiramdam ko nga lumabas na sa dibdib ko eh.

"eheemmm.." narinig ko ang pekeng pag-ubo ni Patrick kaya humiwalay ako.

"babalik ako kaagad. isa pa, mapagkakatiwalaan sila. aalis na kami." hinila ko na si Yvonne palabas ng bahay. doon lang ako nakahinga ng maluwag.

"kaya pala ayaw mo nang bumalik bessy. now I know." napatingin ako kay Yvonne and she is wearing this sily smile on her face.

"h-ha? ano bang sinasabi mo diyan. tara na nga." hinila ko siya sa nag-aantay na tricycle sa labas.

"siya ba ang dahilan kung bakit ayaw mo nang bumalik?" umiling ako sa tanong ni yvonne. Simula palang hindi na siya ang dahilan. Pero ngayon, baka isa na siya sa mga dahilan but i am still afraid to admit it

"masaya ako sa buhay ko ngayon. Masaya ako sa mga taong tumanggap sa akin sa kung sino at ano ako ngayon. That's what really matters to me right now." paliwanag ko sa kanila.

"pano ang mama ko? Si kurt? Ang yeye at nai nai mo? Don't be selfish mei. Mahal ka nila. Tanggap nila kung sino at ano ka. If you want acceptance, learn to accept yourself first." ella's words hit me.

"hindi nila ako mahal. Dahil kung mahal nila ako, they would accept the real me. Palagi nalang si kurt ang pinahahalagahan nila. And me? Im just a pqlin investment to their company. Ayoko nang bumalik dun." then, my tears started to fall. Gusto kong pigilan pero patuloy sila sa pag-agos. Hindi ko maintindihan pero, parang lalong sumisikip ang dibdib ko sa pag-iyak ko.

201

"mei, im sorry. Hindi namin alam na ganun na pala ang nararamdaman mo. Sorry bessy." naramdaman ko ang mainit na pagyakap ni yvonne sa akin na sinundan ni patrick at ella.

" ingat ka ha." hinatid na namin si yvonne sa istasyon ng bus para makauwi na ng maynila. Gabi na nang matapos kaming makapagkwentuhang apat

"yvonne, sayo namin pinagkakatiwala ang kaligtasan naming tatlo. Please wag mong ipagsasabi kahit kanino kung nasaan kami ha." isang tango ang sinagot ni yvonne sa akin.

"oo naman! Boto kaya akko sa pagtatanan at pakikipaglaban niyo sa ngalan ng pag-ibig." sumuntok pa si yvonne paitaas habang sinasabi ito. Namumula naman ang dalawa sa tabi ko. Maswerte sila sobra.

Kumaway kami sa papaalis na bus ni yvonne. Haaayyyy....mamimiss ko ang bestfriend ko.

"cr lang ako ha." paalam ni patrick sa amin ni ella. Naupo kami sa mga nakahilerang upuan habang hinihintay si patrick.

"mei..." ella called me at tumingin ako sa kanya. She is staring at her hands na parang nag-aalangang sabihin ang nasa isip niya.

"w-what if, hindi mo kapatid si kurt, then, iaarrange marriage ka kay patrick, who would you choose?" she asked directly to my eyes.

"noon siguro, si kurt ang pipiliin ko. Mahal ko eh. Sabi nito * points to her chest* pero sabi nga nila, everything happens for a reason. Ang sagot ko wala. I can't choose patrick dahil alam kong hindi ako ang pipiliin niya. Ella, mahal ka ni patrick, nakikita ko yun. Dont worry. Walang aagaw sa kanya mula sayo" niyakap ko siya nang mahigpit at saktong dumating si patrick.

CHAPTER 44- FIGHT FOR LOVE

MEI's POV

Hinatid ako ni Ella at Patrick sa bahay pagkahatid namin kay Yvonne. Dinig na dinig ko ang tawanan ng magkapatid papasok palang ako ng gate.

"Hello." napatingin sila sa akin at sinalubong agad ako nila ng yakap.

"saan ka baa galing ate yen? kanina pa naghuhurumintado si kuya kasi inaantay ka. Nakipagdate ka daw. ayaw ngang kumain eh." ngumiti lang ako sa kanila at pumunta sa kwarto ko para makapagbihis. Pagkalabas ko ng kwarto, halos mabunggo ko na ang malapad na dibdib na nasa harap ko.

"saan ka ba galing?" galit na galit ang boses niya habang tinatanong ako. Medyo natakot ako sa tono ng boses niya. bigla siya tumalikod sa akin naglakad.

202

"magluto ka na. nagugutom na ako." nakakainis!! noong nakaraan, parang ang sweet sweet niya sa akin ngayon parang katulong na naman trato niya sa akin.

"antagal tagal kong nasa labas hindi ka nagpaluto sa mga kapatid mo. di ka naman pipi para hindi mo masabi sa kanila na gutom ka." bulong ko sa sarili ko kahit na gusto kong iparinig sa kanya.

"di ba obvious na mas gusto kong ikaw ang magdala ng pagkain sa akin? gusto kong ikaw ang nagsisilbi sa akin. mas gusto ko kapag malapit ka sa akin. kahit napipilitan ka lang, I feel special." natigilan ako sa sinabi niya. para bang nagprocess pa sa isip ko ang sinabi niya. Nanlaki pa nga ang mata ko at gusto kong matawa hindi dahil sa corny but I felt a warm touch inside. para bang biglang kiniliti ang kalamnan ko dahil sa mga sinabi niya.

"oo na, magluluto na ako, andami mong landi. korny mo. wag mo akong sisisihin kapag hindi masarap ha." wala akong choice kundi bumaba at magluto dahil kapag tumagal ako kasama siya, hindi ko na alam kung anong gagawin ko.

Dinala ko kaagad sa attic ang pagkain niya. agad naman niyang kinain kahit na medyo napapangiwi siya dahil sa lasa. I watch him while eating and somewhat it flattens me.

"d-diba, sabi ko sayo hindi masarap. sa susunod hindi na ako magluluto." napatigil siya sa pagkain at tumingin sa akin.

"hindi nga masarap pero pwede na. pwede pa naman maimprove eh. sa susunod galingan mo nalang." kumain ulit siya at sinubuan pa ako. medyo nagulat ako sa action niya kaya medyo napaatras ako pero pinilit parin niya ako kaya kumain narin ako. Medyo maalat pala ang lasa ng niluto ko.

Kinuha ko na ang pinagkainan niya at ibababa na sana nang bigla akong nakaramdam ng mainit na yakap mula sa likod ko.

"sa susunod, wag ka nang mawawala ng matagal. namimiss kita lalo eh." naramdaman ko ang puso ko na lumukso at parang gustong lumabas sa dibdib ko. Bakit ganito katindi ang epekto ng puso ko kapag malapit ako sa kanya?

PATRICK's POV

Ilang araw narin kaming hindi nagkikita ni mei dahil kay Mica. Medyo nagseselos parin siya kay Mei. Ngayon, aalis na naman ako para magtrabaho. Buti nalang mabait ang landlady naming at pinayagan akong kahit paextra extra lang sa tindahan niya. Isa pa si mica din tumutulong sa palengke na minsan nang naging dahilan ng pag-aaway namin. Andami kasing nanliligaw sa kanyan dun eh. NAKAKAINIS!

"mica, hindi ka ba pupunta ngayon sa palengke?" nagbibihis na ako at nakatingin lang siya sa akin.

"baka hindi. Day off ko daw sabi ni ate." napatingin ako sa kanya. At halos tumalon na naman ang puso ko sa nakita ko. Nagpapacute na naman siya. Lumapit ako sa kanya at hinalikan ko siya sa pisngi at sinunod ang mga labi niya. Her soft lips brushes mineand a thousand bolts of electricity travel through

203

my spine. Parang pangteenager ang description ko but its the truth.

"ako din kaya, magday off ngayon? Tapos ikaw lang ang agahan, tanghalian at hapunan ko?" i began to seduced her and she stiffened. Nilayo niya ang sarili niya sa akin at tinulak ako ng bahagya.

"a-alam mo n-namang hindi pa a-ako ready diba?" isang matamis na ngiti ag binigay ko sa kanya at hinalikan siya sa noo. Simula nang nagtanan kami, we never did that. Alam ko naman kung bakit eh at ginagalang ko yun dahil mahal ko siya.

"alam ko yun baby. And i respect you. I will wait till you're ready." tumayo na ako at tinuloy ang pagbibihis. Naramdaman ko ang biglang pagyakap niya sa likod ko.

"i love you so much patrick. Years without you is a mess. Hindi ko na kayang mawalay sayo. Dito ka nalang." lihim akong napangiti sa sinabi niya. Humarap ako sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

" ako din. Hindi ko kayang mawala sayo ng matagal. Mahal na mahal kita. " i carressed her cheeks using the back of my palm and cupped her chin. I slowly reached her lips and brushed mine through hers. She wrapped her hands through my neck and pulled me closer to her. And our lips met. Para bang first kiss parin ang nangyayari sa amin. Libo libong kuryente parin ang dumadaloy sa buong kalamnan ko.

" i love you mister patrick chin." she whispered between our kisses.

" and i love you more miss micaela tan. Soon to be misis micaela tan-chin" she giggled at what i said at she continue our kiss.

"MICAELLA TAN!" napatingin kami sa pinto at nakatayo doon ang mga magulang ni mica. Galit na galit ang mga ito nang makita kami. Agad na lumapit ang tatay niyaat isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ko.

"how dare you to ran away with my daughter. Ang kapal ng mukha mong makibagay sa anak ko. Kahit kelan hinding hindi kita tatanggapin sa pamilya ko." nagtatago lang si mica sa likod ko at handa kong tanggapin lahat ng pangungutya wag lang kaming paghihiwalayin ni mica.

"papa tama na." napatigil ang papa niya sa kakasalita dahil sa narinig na paghikbi ni mica.

"ella...." nakatayo na ngayon ang ina ni mica sa likod ng asawa niya.

"uuwi na tayo micaela. Halika na." pilit na hinihila ng kanyang ama ang kamay niya mula sa pagkakayakap sa akin pero hinawakan ko lang din ito para hindimawalay sa akin.

"patrick." lahat gagawin ko wag lang mawalay sa kanya. Hindi ko kakayanin. Kung noon, hindi ko siya nagawang ipaglaban, ngayon gagawin ko ang lahat maipaglaban ko lang siya.

"patawarin niyo po kami kung nagtanan kami. Mahal ko po si mica at handa kong gawin ang lahat wag 204

lang siyang mawalay sa akin. Papatunayan kong karapatdapat ako sa anak niyo. Hindi ko po kayang mawalay sa kanya kahit kelan." diretso akong nakatingin sa mga mata ng ama ni mica. I could clearly remember kung ano ang ginawa nila para lang paghiwalayin kami.

"pa buntis ako. Magkakaanak na kami ni patrick." biglang tumigil ang mundo ko sa narinig ko. Buntis si mica? Paanong nangyari yun. Napatingin ako sa kanya at yumuko lang siya.

"ANO?!Loretta narinigmo ang anak mo?? Ano na bang gagawin ko sa kanya?" napahilamos nalang ang kanyang ama ng mukha nito at nagpalakad lakad sa harap namin.

"magpapakasal parin kayo ni kurt. Si kurt ang aako sa batang dinadala mo. HINDI PWEDENG HINDI MATULOY ANG PARTNERSHIP NATIN SA MGA WANG!" desperadong pahayag ng ama ni mica.

"sorry to disappoint you mr. Tan pero hindi ko papakasalan si ella lalo nat hindi ko naman anak ang dinadala niya." napatingin ako sa pintuan at nakasandal doon si kurt. Nakatie pa siya at malamang hinila ito ni mr. Tan para makumbinsi si mica na umuwi.

"patrick baka makita ni kurt si mei." SHIT!

KURT's POV

Sumakay na ako sa kotse ko para makaalis na. Napapailing nalang ako sa naabutan kong eksena. Hanga ako dahil handa nilang ipaglaban ang nararamdaman nila. Sana katulad ko din sila.

Maganda pala itog san idelfonso. Simple lang ang mga tao at ramdam mo ang mababait nilang pakikitungo sa mga estrangero. Habang ginagala komang paningin ko, something or rather someone caught my eye. Bumaba ako ng sasakyan at hinabol siya pero mabilis siyang nakapaghalubilo sa bulto ng mga tao.

"MEI!" i tried to call her name pero ni iisa walang lumingon sa akin.

SI PATRICK PWEDENG ALAM NIYA ANG SAGOT.

"PATRICK!" naabutan ko silang dalawa sa mansyon ng mga tannkasama si jg at yvonne. Walq akong pake kahit na mag-eskandalo ako dito. Kailangan kong malaman ang totoo.

"kurt. Problema?" i grabbed his collar at sinimulan ko na siyang tanungin.

"Si mei. Buhay si mei diba? Sabihin mo sa akin!" kita ko ang pagkabigla sa mga mukha nila. So its true. 205

Buhay nga siya.

"dude, ano bang sinasabi mo? Nakainom ka na naman ba? Diba nilibing na natin si mei?" sabi ni jg sa akin habang unti unting tinatanggal ang kamay ko kay patrick.

"oo nga. Nababaliw ka na naman. Ano yun, bumangon si mei sa hukay?"pagsasang-ayon naman ni patrick.

"p-pero nakita ko siya sa s-san idelfonso." pagdadahilan ko sa kanila.

"nakita mo pala siya eh bakit hindi mo siya iniuwi dito?" sabi ni ella sa akin. Napaupo nalang ako sa sofa. Bakit ganito, kung kelan ok na pwede na saka naman siya wala.

"kung nasanman si bessy ngayon, believe me she's fine." hinawakan ni yvonne ang balikat ko at naupo din sa tabi ko.

Hahanapin ko si mei. Hahanapin ko siya at sasabihin ko sa kanya ang lahat.

CHAPTER 45- FEELINGS

MEI's POV

Napabuntong hininga nalang ako nung binaba ko ang cellphone ko. Anim na buwan na simula ng umalis at kinalimutan kong isa akong wang. Tinawagan ko si yvonne para makibalita. Tatlong buwan na ang lumipas mula ng huli kaming nagkita. I cant believe na ganito pa ang bubugad na balita sa akin. Napabuntong hininga nalang ako.

"ate yen! May bagong lipat sa bayan. Ang gwapo!" Bungad ni apple sa akin. Alam ko nang si kurt yun. Handa na ba akong harapin siya? Bilang mei siguro oo, pero ang bumalik sa mansyon ayoko na.

"che! Tumahimik ka nga apple. Wag kang didikit dikit dun. Apondaw yun ng mga wang." nakasunod pala si pam sa kanya. Isang ngiti lang ang naisagot ko sa kanila.

Nag invest daw si kurt sa agriculture business ng san idelfonso. Yun ang sabi ni yvonne. Nakita daw kasi niya ako dito kaya desidido siyang hanapin ako. Nalaman ko rin na malapit nang ikasal si ella and patrick. Naikwento narin sa akin ang kadramahan ng dalawa, which is hindi naman pala buntis si ella. Hay naku!

"Anong tungkol sa mga wang?" nagulatako dahil may biglang nagsalita mula sa likod ko. Sino pa ba kundi si lex?"wala kuya. Eto naman. Ano kailangan mo at bumaba ka?" tanong ni pam sa kanya. Ano bang meron sa pamilya ko at galit na galit siya?

"wala namam. Gusto ko lang lumabas ng kwarto ko at maglakad lakad sa labas." paliwanag niya habang nakatingin sa akin. So mukha na ba akong labas ngayon? Tourist spot lang mukha ko?

206

"feeling mo naman napalaki nang paggagalaan mo? If i know namimiss mo na naman si ate yen eh. Aiyyyiiiieeee! Di pa kasi umamin." nakita kong bigla siyang namula dahil sa sinabi ng kapqtid. Totoo bang ako ang dahilan? Naramdaman kong parang umusok ang tenga ko sa kahihiyan.

"a-anong sinasabi mo diyan? Bat naman siya ang dahilan? T-tsaka isa pa gusto ko nading magpatingin sa doktor." magpatingin? Bakit napagtanto na ba niya na may sayad siya?

"bakit naisip mo na bang kulang ka sa turnilyo?" tanon ko sa kanya. Napatawa naman ang magkapatid sa harap namin.

"o- ahhh.... Hindi! Ano ba yen! Gusto kong patignan ang sakit ko. Baka pwede pang malunasan." napaaahhh nalang ako sa sagot niya. Sayang aamin na sana eh.

"ewan ko sa inyo. Basta hindi ako pwede sumama mamasyal ha. May project pa ako." pagdadahilan ni pam.

"ako din. Madami akong assignment. Hihi." may magagawa pa ba ako? Eh di ako na ang magtotour sa kanya.

Wala naman masyadong nagalaan sa bayan kundi puro taniman. Sumakay kami sa kalabaw, naglakad sa pilapil. Nahulog at nagtawanan. Natry rin naming magtanim ng palay buti nalang panahon ng pagtatanim ngayon.

" oh kumain na kayo pagkatapos niyong maghugas diyan." tawag sa amin ng isang matandang babae na nagtuturo sa amin sa bukid. Tawanan lang kami ng tawanan na dalawa.

"ang saya pala ng ganito. Buti nalang naranasan ko ito bago ako mamatay." napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. His face is lit by the sun yet sadness is seen in it. Hindi ko napigilan ang sarili ko nanyakapin siya. Ramdam ko ang lungkot sa yakap na yun. I want to do something more but i dont know what it is.

"a-ayan ka na naman. Minamanyak mo na naman ako." tinignan ko siya ng masama at kumalas na sa yakap.

"Lika na nga. Nag iilusyon ka na naman."

Nakarating na kami sa ilalim ng puno at kami nalang ang hinihintay. Nakalatag ang isang mahabang dahon ng saging at magkakamay kami. Hahaha. Masarap to.

"maswerte kayo kasi makakasabay niyo ang bagong may-ari nitong lupa, si mr. Wang. Naku ambait bait nun." hindi pa ako nakakasubo ng pagkain nagpaalam na kami.

"bat ka ba nagmamadali?" hinablot ni lex ang kamay ko at napahinto ako sa paglalakad. Shit! Mei 207

magdahilan ka!

"h-hindi mo ba narinig? Wang ang may-ari n-nung lupa" na kurt benedict ang pangalan "a-at diba galit ka sa mga wang?" na pamilya ko.

"ganun ba? Hmmmm..... Sige na nga mabuti na yun. Tara dun tayo sa dalampasigan." hinila niya ako papunta sa beach. Sa sobrang tagal ko nang nakatira dito hindi ko pa ito napupuntahan.

"paano mo nalaman ito?" pqpalubog na ang araw at sobrang gabda ng scebe. The sky is painted with calming colors that really makes you peaceful. Ahg sarap tignan hindi nakakasawa.

"wala lang. Nakita ko nung lumipat tayo. Hindi mo ba napansin?" umiling ako at ngumiti siya sa akin. "its beautiful isn't it? Parang ikaw." napatingin ako sa kanya at kanina pa pala siya nakatingin sa akin. Ayoko nitong nararamdaman ko.nakakatakot. Masakit ang kapalit eh.

"a-ano bang sinasabi mo diyan. H-hindi na kita g-gusto l-lex." alam kong masakit pero mas mabuti na to.

I felt him clasping my chin between his index finger and thumb. Wala akong nagawa kundi tumingin din sa kanya.

"bakit? Dahil ba dun sa intsik na dumalaw sayo dati? Antagal na nun kalimutan mo na siya. Ako nalang ulit." cliche man ang linya pero nakakakilig palang pakinggan.

"l-lex hindi pwede. M-may amnesia ako. Paano kung isa pala akong kriminal noon? Paano kung may asawa, anak na ako? Lex hindi ako ang --" napatigil ako sa pagsasalita dahil jilagay niya ang hintuturo niya sa labi ko. He's smiling at me. A sweet and sincere smile that melts my heart away, carries my body wherever the wind blows and makes my soul float on the waves.

"it doesnt matter kung sino at ano ka sa nakaraan mo. Tatanggapin ko yun. Isa pa, sa pag-ibig hindi naman nakaraan ang tinitignan kundi kasalukuyan at hinaharap." niyakap niya ako ng mahigpit. Ramdam kog sincere ang mga sinabi niya pero may isa pa akong kinababahala.

"lex p-pano k-kung isa pala a-akong wang? " medyo kumunot ang noo niya pero maya kaya ay lumapit na siya sa akin at hinalikan ang noo ko.

"imposible yun. Hindi ako papayag." sabi niya sa akin habang nakayakap siya. Humiwalay ako at tinignan siya sa mga mata niya.

"bakit? Dahil galit ka sa kanila? Ganun mo sila kinamumuhian?" ngumiti siya sa akin at tinanggal ang nakaharang na buhok sa mukha ko.

208

"oo. Kinuha kasi nila sa akin ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko. Kaya hindi ka pwedeng maging isang wang." sumeryoso ulit ang mukha niya at lumuhod siya sa harap ko. Kinuha niya ang kamay ko at tumingin sa akin.

"yen, will you be my girlfriend?" kahit na expected ko na ito, gulat parin ako.

"oo pero sa isang kundisyon, magpapagamot ka na sa doktor." tumayo siya at binuhat niya ako. Nagsisisigaw sa dalampasigan na para bang nasisiraan.

"YES! Wooooohhhhh!" binaba na niya ako at hinalikan ang buong mukha ko. "pangako. Ako ang makakasama mo habang buhay." niyakap ko siya ng mahigpit at pagkatapos nun, we shared the sweetest kiss of all.

"tara na kasi yen. Baby, honey, sweetheart,chubs,labs, babe...."parang bata si lex sa harap ko na nagtatantrums. Alam na ng mga kapatid niya ang tungkol sa amin at tuwang tuwa sila para sa amin.

"lex di nga pwede madami pa akong gagawin dito sa bahay." naupo siya sa sofa at nakabusangot ang mukha. Simula nang nakilala ko siya ngayon ko lang nakita ang side niya na ganito. Gusto lang naman niyang manuod ng pista sa plaza. Ayokong pumunta kasi baka nandun siya.

"ate yen pagbigyan mo na ang bata. Kami na ang tatapos ng mga gawain mo." ayoko, ipaglalaban ko tong ginagawa ko.

"nakakahiya sa inyo. Gusto niyo kayo nalang mamasyal sa parke." pinagpatuloy ko ang pag-papalit ng kurtina.

"eh kasi hindi naman sila ang girlfriend ko na gusto kog makasamang makadate ngayon. Mahirap bang intindihin yun?" napatigil ako sa ginagawa ko at nakarinig nalang ako ng mabibigat na paa na paakyat sa hagdan.

"lagot ka ate yen. Nagtampo ang monster. Kung ako sayo sinusuyo ko na, bahala ka ikaw din" nangunsensya pa tong dalawang ito.

"kami na ang bahala sa mga gawain mo dito, mamasyal na kayo. Kawawa naman yung bata eh." wala na akong nagawa kundi akyatin si lex sa kwarto niya. Nadatnan ko siyang nakahiga sa kama niya at nakatalukbong ng kumot.

"lex, tara na mamasyal na tayo." inaalog alog ko siya pero tinalikuran lang niya ako.

209

"ayoko tinatamad na ako. At isa pa biglang sumama ang pakiramdam ko." nag-alala ako agad kaya sinimulan kong kapain ang buong katawan niya.

"anong masakit sayo? May lagnat ka ba? Ubo, aipon, masakit ba ulo mo? Masama pala pakiramdam mo gusto mo pang lumabas. Nakakainis ka naman. Pinag--" i cant manage to continue because his index finger is pressing my lips together.

"hindi naman pisikal ang sakit eh. Dito oh."kinuha niya ang kamay ko at nilagay sa tapat ng puso niya. "alam mo bang minsan na nga lang ako magyaya sa isang babae na lumabas, nabasted pa. Ang sakit nun alam mo ba?" unti unti niyang tinanggal ang daliri niya sa labi ko at tinignan ako ng mabuti.

"what have you done to me yen? Bakit ganito ang epekto mo sa akin? Nakakainis ka alam mo ba yun?" hinila niya ako kayat napayakap ako sa kanya.

"hindi ko rin alam. You just have the same effect to me." kumalas siya sa yakap at tinignan ako. "kaya bagay tayo eh." pinisil ko ang ilong niya ng sobrang lakas.

"che! Magbihis ka na para makaalis na. Magbago pa ulit isip ko." tumayo na ako s kinauupuan ko pero hinawakan niya ako.

"pakiss muna." ngumuso siya sa akin pero hinarangan ko ng palad ko ang labi niya.

Maraming tao sa parke at ramdam mo ang excitement sa bawat isa. Ibat ibang mga palaro ang makikita mo. Nay palosebo, pukpokmpalayok at marami pa. Nag ikot ikot kami ni lex at sobrang nag enjoy kamisa mga nakikita namin. Huli naming pinuntahan ang gitna ng plaza kung saan may maliit na program.

"at ngayon para magsalita sa ating lahat, ang pinakabagog kapamilya ng maliit na barylg ito, palakpakan po natin si mister kurt benedict wang." pagkarinig palang ng pangalan niya, gusto ko nang umalis pero parang napako ang mga paa ko sa kinatatayuan ko. Gusto ko siyang makita, tignan kung ayos lang ba siya, miss ko na siya.

210

Miss ko na ang kuya ko. My only brother that protect me so much.CHAPTER 46- THE FIRST TRUTH

KURT's POV

Nakita ko siya. Nakatingin siya sa akin. Hindi ako pwedeng magkamali. Si mei nga yun. Pagkatapos ng speech ko, agad ko siyang hinanap. Kailangang masabi ko sa kanya ng narinig ko. Masabi ko sa kanya kung ano ang totoo. Kailangan kong masabi sa kanya na pwede na kami kasi hindi kami magkapatid.

FLASHBACK

Lumabas si tita fei sa opisina ni lolo. Tinignan ko lang silang tatlo at sinundan si tita fei. Nadatnan ko siya sa kwarto ni mei umiiyak

"tita..." i tried to hold her shoulders but i hesitate. Sa tatlong buwan na pagkawala ni mei, kaming dalawa lang ang magkaramay sa bahay na ito. Ang isat isa ang takbuhan namin. Parang ina na ang turing ko sa kanya at hindi na ako naiba sa kanya.

"a-ano bang.... A-ano bang k-......*huk*..... Kasalanan ng anak ko....*huk*.... p-para pahirapan niyo siya?" tuluyan ko na siyang niyakap dahil alam kong ako naman ang kailangan niya ngayon.

"t-tita hindi kompo kayo....."

"hindi kayo magkapatid ni mei! Pinaikot niyo lang ako, kaming mag-ina...., *huk* n-namatay a-ang anak ko na may sama ng loob sa inyong l-lahat.... A-ano bang nagawa namin sa inyo?" nagulat ako sa sinabi ni tita. Somewhat natuwa ako dahil hindi ko kapatid si mei. All this time, hindi kasalanan ang nararamdaman ko para sa kanya.

"n-narinig ko s-si papa.... Kausap ang nanay mo..... N-narinig kong pinilit lang ng magaling mong ina n-na tanggapin ka bilang isang wang kahit na walang kahit na katiting na dugo an dumadaloy diyan sa ugat mo. Naiintindihan mo ba ako ha kurt?" nakatingin siya sa akin at pati ako hindi ko alam kun

211

makakaya ko bang intindihin ang mga sinasabi niya.

"kurt anak....." naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko. Ano bang ginawa ko sa kanya para pahirapan ako ng ganito?

"totoo ba yun ha ma?! Totoo ba?!"wala nang pumapasok sa isip ko kundi ang mainis at magalit sa kanila. Sila ang dahilan kung bakit maraming tao ang nahihirapan at naguguluhan.

"oo totoo yun kurt. Its all true. She blackmailed me to accept you as my grand child so that she would not link the litle accident that happened in my company that caused the death of your real father. Im sorry kurt. Im really sorry." lumapit sa akin si lolo at niyakap ako ng mahigpit.

"i never planned to make it this far. Im so sorry for bringing heartaches to you and my only grandchild. To pay my debt, you will be a member of wang family. I know, mei will also agree with me. You will inherit all my assets." ayoko. Ayoko ng mga ito. Isa lang ang gusto ko sa mga wang si mei yun. Pero wala na siya, ano pa bang ginagawa ko dito?

"hindi ko po magagaeang tanggapin lahat ng iyan. Sa loob ng halos dalawang taon, tama na po ang nabigyan niyo kami ng matitirhan at ipalasap sa amin ang ginhawa. Tama na po ang scholarahip para sa pag-aaral ko. Sorry po."

"pero wala magmamana akin mga kayamanan. Wala na akong buhay na apo."

"m-meron pa po kayong apo papa. A-ang totoo po niyan, anak namin siya ni bao bago kami nagpakilala sa inyo. Sa takot namin, ipinaampon namin siya sa iba. Sorry po." nagulat kaming lahat sa ipinagtapat ni tita fei.

"then, where is he?" parabang nabuhayan ng loob si lolo dahil sa narinig.

"pinapahanap ko po siya. Nakita ko na po siya dati pero, lumipat po sila ng bahay at hindi ko po alam kung nasaan sila."

END OF FLASHBACK

Lansamantalang nakiusap sa akin si lolo na pamahalaan na muna ang business dahil hindi na daw niya talaga kaya. Mabuti nga at nakumbinsi ko siyang mag-invest dito sa san idelfonso para narin makita at mahanap si mei.

Nakarating ako sa dalampasigan at nakita ko siyang nakaupo doon kasama ng isang lalaki. Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko dahil sa nakikita ko. Ganito pala kasakit na makita ang mahal mo na may kasamang iba. Sobrang sakit. Parang unti unti kang pinapatay sa loob.

Nakatayo lang ako doon at pinagmamasdan sila, maya-maya umalis na ang kasama niya at naglakas loob 212

akong lumapit sa kanya.

MEI's POV

"mei...."lumukso ang puso ko dahil sobrang tagal ko nang hindi naririnig ang boses niya. Paano niya ako nakita dito? Nakalayo naman ako kaagad bago siya makalingon sa pwesto ko kanina diba?

"s-sino pong mei? Hindi ko po kilala ang sinasabi niyo. Ako nga po pala si y--"

"MEI! Alam kon ikaw yan. Miss na miss na kita. Please bumalik ka na sa mansyon. Kailangan ka nila. Kailangan kita." bulong niya sa akin.

Bakit ganun, wala na ang epekto sa akin ang mga sinasabi niya. Yes, it makes me surprise but wala na ang datig pakiramdam ng kilig. Humiwalay ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya.

"kurt umuwi ka na. A-ayoko nang bumalik doon. Impyerno doon."

"then i guess bagay ka nga doon." napatingin ako sa kanya. He has this serious look to me kahit na may luha sa mga mata niya.

"apo ka nga ni lolo. Mahilig kang magpahirap ng tao. Kung ayaw mo nang bumalik doon, pwes gustog gusto ka nang makita at makasama ni tita. Alam mo bang halos masiraan na ng bait si tita nung nagpanggap kang patay? Si lolo, kahit ganun yun nagbago na siya mei. Handa ka na niyang tanggapin. Mali pala, kasi matagal ka na niyang tanggap. Ikaw lang naman ang nagsasabing hindi ka tanggap ng mga tao doon eh. Maraming nagmamahal sayo, bakit kailangan mong mag-isa dito? Kailangan ka namin doon mei. You're a devil for makig someone's life miserable."

*PAK*

Hindi ko napigilan ang sarili ko at nasampal ko siya. Pero bakit pakiramdam ko mas malaking sampal ang ginawa niya sa akin? Ganun na ba ako kasama?

"umalis ka na kurt. Hindi na kita kailangan."

"mei, hindi tayo magkapatid. Kung gusto mo ng explanation kung paano at bakit, pumunta ka sa bahay ko bukas o kung gusto mo bumalik ka na sa mansyon."

"yen...." kinabahan ako dahil sa boses na narinig ko. Anong narinig niya? Ayokong magalit sa akin si lex. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nagsisisi na isa akong wang.

"l-lex?" gusto ko nang magpaagos sa dagat dahil sa eksenang ito.213

"sino siya? Ginugulo ka ba niya?" thank god at wala siyang narinig.

"w-wala. May tinatanong lang siya. Lika n uwi na tayo." hinila ko si lex palayo kay kurt pero alam kong nakatingin siya sa amin.

Iniisip ko parin ang mga sinabi ni kurt. Maya maya naramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likod ko.

"anong iniisip mo ha?" hinahalikan niya ko sa leeg ko kaya pilit kong nilalayo ang sarili ko sa kanya. Naghahanda na kasi ako ng hapunan naming apat at nasa sala lang ang magkapatid.

"hay naku! Ate pam andamig langgam oh! Kinakagat na ata ako."

"oo nga apple. Hantik na ata ang nangangagat. Sana wag nang dagdagan ng daga." binato sila ni lex ng throwpillow at naghagikgikan lang kaming tatlo.

"inggit lang kayo sa amin."parang bata na yumakap bigla si lex sa akin.

"excuse me bakit ako maiinggit eh may--"

"may ano ha pamela? May boyfriend ka na? Naku, ang babata niyo pa nagboboyfriend na kayo. Hindi pa kayo pwedeng magboyfriend. Magtapos muna kayo. Maliwanag ba?" nakakatuwang tignan si lex parang pinapagalitan niya ang mga anak namin. Anak namin? I like the idea.

Gabi na pero hanngang ngayon hindi ko parin makalimutan ang pagkikita namin ni kurt. Ganun ba ako kasama?

"hindi ka pa natutulog?" nasa kwarto ako ni lex kasi gusto niyang tabi daw kaming matulog. Wala naman kaming ginagawang masama eh. Tsaka feeling ko hindi pa ako ready sa mga ganun.

"hindineh. Nakabukas kasi ang ilaw." tumayo siya sa kama at naglakad papunta sa switch ng ilaw at pinatay ito.

"hindi mo naman sinabi na gusto mong gawin yun nang nakapatay ang ilaw." pinandilatan ko siya ng mata pero sa tingin ko hindi niya nakita yun.

"matulog. Gusto mo palang matulog na nakapatay ang ilaw. Ikaw kung ano ano iniisip mo." sabay pisil sa ilong ko. Nahiga ulit siya sa tabi ko at yumakap na naman sa akin.

"alam mo ba kug bakit takot ako sa dilim? Natatakot kasi akong mawala ulit ang mga taong mahahalaga sa akin. Sila mama at papa, bigla nalang nawala sa dilim noon, isang malakas na putok at nakita nalang naming patay na sila." he's talking about his foster parents. Narinig ko ngang pinatay ang mga magulang

214

nila sa harap mismo ni lex. Natatakot akong mangyari yun kay mama o kay yeye at nainai.

"lex, bakit ako?" nakatingin ako sa kisame habang tinatanong ko yun sa kanya. Bigla nalang kasing pumasok sa isip ko eh.

"bakit hindi ikaw? May dahilan ba para hindi kita magustuhan?" tumagilid ako sa kanya at magkaharap na kami. Kitang kita ko ang mukha na na nasisinagan ng liwanag ng buwan.

" wala akong alaala. Hindi ko kilala kug sino ako. Paano kug isa pala akong wang?" gusto kon marinig ang sagot niya. At saka ko sasabihin sa kanya ang totoo.

"wang ka man o hindi mahal kita." he told me those thing through my eyes. Sa mga salitang yun, parang hinahaplos ang puso ko. I slowly reached for him and our lips met. That night we shared the most beautiful thing that ever happened to us.

CHAPTER 47- REVELATIONS

KURT’s POV

Hanggang ngayon, hindi ko parin makalimutan ang pagkikita namin ni Mei. Ang sakit kasi eh. Iba na ang kasama niya. Isa pa wala na siyang balak pang bumalik sa mansyon. Pero kailangan siya doon lalo na’t hindi pala ako isang wang.

DO I have to tell them or follow what mei wants?

“kurt.” nabigla ako dahil nasa harap ko na ngayon si tita fei.

“t-tita? a-anong ginagawa mo dito?”

“n-nakita ko na siya?” siya? sinong siya? alam na ba niyang buhay si mei? shit!!!

“nakita ko na si Liam. my long lost son. nandito siya sa san idelfonso. p-pwede m-mo ba akong samahan?” nandito din ang isa niyang anak? sasabihin ko din bas a kayang nandito si mei? naguguluhan ako. ayokong saktan si mei at ayoko ding saktan si tita fei.

“k-kamusta na kaya siya? excited kaya siyang makita ako? S-sana napatawag na niya ako. Gusto ko na siyang m-makasama.” nasa sasakyan kami at alam ko ang kabang nararamdaman ni tita fei. sana nga maging ayos na sila at pwede ko nang masabi kay mei ang lahat.

Huminto kami sa tapat ng bahay ng address na sinabi ni tita. pumasok kami sa loob at sinalubong kami 215

ng dalawang babae.

“a-anong ginagawa niyo dito?” tanong sa amin ng isa sa dalawang babae.

“ayaw na kayong Makita ni kuya. hindi pa ba malinaw sa inyo yun?” kitang kita ko ang sakit sa mga mata ni tita fei dahil sa sinabi ng mga babae sa harap namin.

“H-hindi yan t-totoo. L-Liam!!!” pumasok siya sa loob at isang pang babae ang sumalubong sa kanya.

“M-mei….”

MEI’s POV

Minulat ko ang mga mata ko at mukha ni Lex ang una kong nakita. He’s my first at wala akong pinagsisisihan doon. I slowly taced his nose bridge hanggang sa umabot ako sa labi niya. Those lips that travelled through my body exploring every inch of it. Kinilig ako habang iniisip ko yun. Sasabihin ko na sa kanya ang totoo. Na ako si Mei Lien Wang pagkatapos nun, babalik na kami sa mansyon at magpapakasal kami. I will convinced him na mababait sila yeye, ang pamilya wang—ang pamilya ko.

“good morning. ang aga-aga ano naman ang iniisip mo?” dahil sa kakaisip, hindi ko napansin na gising na pala siya.

“wala naman. ako na ang magluluto ng breakfast ha.” tatayo na ako sa kama pero naramdaman ko ang sakit dahil sa nangyari kagabi. Idagdag pa ang blood stain sa kumot, a proof that he did took my virginity.

“kaya mo ba?” nag-aalalang tanong niya sa akin. tumango ako sa kanya at sinimulang pulutin ang mga damit ko.

I quickly took my shower and prepared his breakfast. Nasa kusina ako nang lumabas si Apple at Pam. nakarinig ako ng mga pagtatalo at biglang may pumasok sa bahay. Akala ko sila Apple yun kaya lumabas ako ng sala.

“Mei….”

hindi ko alam kung matutuwa o hindi dahil nasa harap ko ngayon si mama. Ang tagal ko na siyang hindi nakikita. Ang laki na ng pinagbago niya. Pumayat siya. Kumakain ba ng tama si mama? napakasama kong anak. puro sarili ko lang ang iniisip ko. sana hindi ko siya iniwan. sana kahit na malungkot sa mansyon bumalik parin ako. Before I knew it, im already walking towards her embracing her tight.

216

“mei!! saan ka ba pumunta? Bakit ka nandito? N-nakita mo ba ang kuya mo? Liam!!! Anak ko!!” kapatid?! Liam?! Parang nagtatalo ang isip at puso ko kung lilingon pa ba ako o hindi. Ano bang nangyayari dito? wala akong maintindihan.

“Mei. halika yakapin mo kami ni kuya Liam mo.” no!!! ayoko!! hindi kami magkapatid!!! hindi.

hindi ko na kinaya ang mga nangyayari. I ran out of the house at hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Gusto ko lang tumakbo ng sobrang layo hanggang sa mismong mga paa ko ang mapagod.

kapatid ko si Lex? paano nangyari yun?! naguguluhan na ako!!

“Mei.” someone touched my shoulder. Hawak palang niyang kilala ko na. nasundan pala niya ako dito. I instantly hug him.

“w-wala a-akong….. maintindihan….K-kurt….anong…ano bang n-nangyayari?” I hug him tighter. pakiramdam ko, unti unting nanghihina ang tuhod ko at kapag hindi ako yumakap sa kanya, hihimatayin ako.

“mei, sumama ka na muna sa amin sa mansyon. doon ko ipapaliwanag ang lahat sa iyo.” sumama ako kay kurt pabalik ng maynila. I want to clear my mind. Gusto kong ipikit ang mga mata ko, hoping that when I wake up, everything is just a dream.

“mei, gising na. nandito na tayo.” mukha agad ni kurt ang nakita ko. Nasa harap na kami ng mansyon. Agad na sinalubong ako ni yeye at nainai.

“Mei!! it’s true buhay ka nga. L-let’s go inside. Kurt, nasan si fei?” pakiramdam ko, isa akong robot na wala nang pakiramdam at wala nang sariling pag-iisip. I want to shout, to run but I’m tired.

“p-pagod na po ako. g-gusto ko nang magpahinga.” umakyat na ako sa kwarto ko. I slowly opened the door at nakita kong ganun parin ang itsura nito. The way I left it six months ago. Pumunta ako sa study table ko and there are sticky notes in it.

1st note:

547- MAHAL KITA FOREVER

2nd note:

25- i'm sorry

3rd note:

217

322- gua ai ni

4th note:

W.E.L.L- with ever lasting love.

5th note:

just a short sentence. to sum everything up, Mei lien Wang, 547,322,W.E.L.L kahit saang language ko man sabihin sayo. isa lang naman yun eh. mahal kita. mahal na mahal kita and 25 for hurting you this much

kurt

napaiyak ako dahil sa nakita ko. Kurt waited for me, love me pero hindi kami pwede. Naguguluhan ako, sobra. Nahiga ako sa kama ko at pilit na matulog. Parang kahapon lang sobrang saya ko pa, kami ni Lex—tapos….tapos…..

“Mei…” tumalikod ako sa kanya. ayokong humarap sa kahit na kanino. Nahihiya ako sa kanila, lalo na sa kanya.

“Mei, nasa baba si Yvonne.”

“BESSY!!!” agad na dumagan si Yvonne sa akin. Siya ba ang kailangan ko para mapagaan ang loob ko?

YVONNE’s POV

“A-ano?!” si Mei nandito na? tumawag si kurt sa akin at magkasama daw sila ni Mei.

218

“oo. pumunta ka sa bahay agad agad. kailangan ka niya.” I’m not expecting this. akala ko masaya na siya dun pero bakit ba siya nagkaproblema? kailangan ako ni bessy. TEKA!!! paano nila nalaman na nandun si Mei?

“Bessy!!!” agad ko siyang niyakap ng mahigpit. lumabas si Kurt after kong pumasok sa loob ng kwarto ni Mei.

“ang sakit Yvonne.” she hugged me tight. so tight that I could feel her pain inside. agad ko siyang niyakap at hinayaang umiyak. Patuloy ang paghikbi ni Mei. nung mahimasmasan na siya, she started relating the story. Pati ako nagulat sa sinabi niya.

“a-ano bang nagawa ko Y-yvonne? k-kasalanana k-ko bang, I- i…. SHIT!!!” umiyak na naman siya. hinayaan ko lang siya hanggang sa makatulog na siya.

lumabas ako ng kwarto niya at nakaabang pala doon si kurt.

“Ano bang nangyayari? kanina pa iyak ng iyak si Mei.” sinenyasan ako ni kurt na sumunod sa kanya. Dinala niya ako sa garden nila.

“may anak sila tita fei bago pa ipanganak si mei. inabandona nila ito dahil sa takot sa mga wang. isa pa bata pa sila noon. ngayon, nalaman naming lahat na hindi pala ako isang wang. hinanap ni tita fei ang panganay niyang anak at nakita niya ito. kasama si mei.” paliwanag sa akin ni kurt. Kasama ni mei? yun ba yung lex jimenez na yun?

“yun ba s-si l-lex jimenez?” tumango si kurt.

“Lex ang pinangalan sa kanya ng mga umampon sa kanya at liam ang pinangalan sa kanya nila tita.”

219

pinanuod ko lang si Mei habang natutulog. Sobrang dami nang paghihirap ang dinanas niya. She doen’t deserve any of these. Wala naman siyang ginawang masama kundi ang magmahal eh.

“Yvonne.” agad ko siyang pinuntahan nung tinawag niya ang pangalan ko. She looks so miserable.

“b-bakit? anong kailangan mo? N-nagugutom ka ba?” umiling siya. bumaba siya ng kama niya at niyakap ako.

“hindi ako makatulog. thank you so much kasi nandito ka sa tabi ko at hindi ako iniwan. I-I want to hear everything.” kinwento ko sa kanya ang kinwento sa akin ni kurt.

“i-is that so? g-ganun p-pala. t-tara gusto ko kayong makasama lahat. labas naman tayo. buong barkada, please?” tumango ako sa hiling ni Mei.

Just like what she said, lumabas kaming anim just like the old days. nagmall kami, namasyal sa park but mei’s attitude is still the same. tulala siya, malalim ang iniisip at kahit na tumawa siya, hindi umaabot sa mga mata niya ang ngiti.

“nakakatuwa na Makita si mei na ok at buhay na buhay”

“pero nakakalungkot na Makita siyang nagkakaganyan.” napabuntong hininga nalang kaming apat habang pinapanuod si mei at kurt sa malayo.

What could happened to her this time?

CHAPTER 48- UNEXPECTED THINGS

MEI’s POV

“ma, s-sorry po.” these are the only words I managed to tell my mom.Parang ayoko nan gang makita si lex kahit kelan. SObrang laki ng kasalanan naming dalawa, di lang sa isa’t isa kundi pati narin sa mga magulang naming. If I had the guts to tell them who I really was, siguro hindi hahantong sa ganito ang lahat.

“Mei, masakit na maaman ang ginawa niyo. Pero mei sana hindi na maulit yun. Gusto ko rin sanang puntahan mo ang kuya mo para makumbinsi siyang umuwi dito” hindi na ako nakasagot sa sinabi ni mama. Kung ako ang tatanungin, mas magandang magkalayo kami ni lex para mas ok sa aming dalawa, hindi masakit.

“T-tita, I think mas makakabuti kung hayaan nalang natin si lex doon” dito parin nakatira si kurt. ayaw parin siyang paalisin ni lolo dahil habang nag-aaral palang ako sa business si kurt daw muna ang mamamahala. at isa pa, they are expecting us together again.

220

“stop kurt. sa tingin mo tatagal ka ditto sa mansyon? tandaan mo hindi ka isang wang.” pagkatapos sabihin I mama yun, umalis siya sa harap naming ni kurt. nagulat ako sa sinabi ni mama. hindi ko alam na ganun ang magiging pakikitungo niya kay kurt after everything.

“a-im sorry kurt sa inasal ni mama. h-“

“it’s ok mei. halika. kain na muna tayo.” sumunod ako sa kanya at bumaba kami sa dining area. Malaki na ang pinagbago ng buong mansyon. Bumait na si yeye sa akin at tanggap na niya kung sino ako. I’m happy with it. Bumabawi siya sa mga panahon na nawala sa amin. Ang barkada naman, tuloy parin ang pagtulong sa akin para makalimutan ko siya. At si kurt? I don’t know. wala naman kasing nagbago sa pakikitungo niya sa akin simula nang dumating ako. mas lalo pa nga niya akong inaalagaan eh. He doesn’t say anything to me. Hindi din naman ako nag-eexpect from him dahil alam ko, kapag may sinabi siya, hindi ko alam kung ano ang isasagot ko.

“Mei, ok ka lang ba? ayaw mo ba ng pagkain?” umiling ako. dalawang linggo na simula ng bumalik ako dito sa bahay. I want to start a new life with the old people around me. Gusto ko siyang makalimutan.

“K-kurt.. I think tama s-si mama. D-dapat kong i-encourage s-si….si kuya na bumalik dito sa bahay.” napatigil si kurt sa pagkain. napayuko naman ako dahil sa kaba. Hindi ko rin alam kung bakit ko yun nasabi sa kanya. Ni ako nga sa sarili ko hindi ko alam kung kaya ko ba siyang harapin eh.

“s-sigurado ka?” tumango ako.

“oo. sigurado ako. I’m sure ito din ang gusto ni papa if ever buhay pa siya. Isa pa gusto kong makasama si k-kuya bago siya mawala. P-pero hindi ata ngayon. H-hindi pa ako handa.” hinawakan niya ang kamay ko at napatingin ako sa kanya.

“whatever you want, I’ll support you. I’ll always be at your side mei.” ngumiti ako sa kanya and thanked him.

“uy!!! brunchdate?! Sali naman kami!!” bigla kong binawi ang kamay ko. Bigla kasing dumating si Patrick at Ella. Si ella, ayun bitchy parin pero kahit papano nagiging close na kami unti-unti.

“eww!!! what’s that? It’s soooo mabaho ha.” tumabi siya sa akin at tinignan ang nasa lamesa.

“buntis ka ba ella?” natigilan silang dalawa at parang namutla.

“so totoo??!!”

“totoo ang alin?” dumating naman ang J couple. Umupo si Yvonne sa tabi ko at tinignan kaming apat.

“si----“221

“DON’T YOU DARE SAY IT MEI LIEN WANG!” lihim akong napahagikgik dahil sa inasal ni ella.

“nagpregnancy test ka na ba ella?” lalong namutla si ella sa sinabi ni kurt. Si Patrick naman muntik nang mabilaukan sa iniinom na tubig.

“OMO!!! buntis ka??!! waaaaaaaahhhh!! ninang na ako!!!” napatawa ako sa sinabi ni Yvonne. Bigla ko namang naramdaman ang pagbaliktad ng sikmura ko at parang may kung ano sa lalamunan ko. pakiramdam ko gusto kong sumuka.

“UGH!!!” agad akong tumakbo papunta ng kitchen at hindi ko alam na nakasunod pala sila sa amin.

“halaaaaa!!! Mei, ikaw pala ang buntis eh.” walang alam si ella, Patrick at JG tungkol sa nangyari sa san idelfonso. Ang alam lang nila, I fell inlove with my true brother. Hindi nila alam na may nangyari sa amin ni lex.

Agad kaming nagkatinginang tatlo. Bigla akong kinabahan sa nangyayari sa akin. Hindi pwede. Hindi ako pwedeng mabuntis.

“nagkabalikan na kayo?” ella cut of the silence between the six of us. Agad naman akong inakbayan ni kurt.

“h-ha? ah o-oo. kahapon lang. d-diba ML?” alam kong ginagawa lang ni kurt ito para pagtakpan ang mga pangyayari sa akin. Sobrang laki ng utang ko sa kanya.

“agad agad? pagkabalikan ganun agad ginawa?” nagtataray na naman si ella.

“h-hindi ano ba kayo. m-masa lang talaga ang tyan ko k-kagabi pa eh. D-di KB?” tumango naman si kurt sa akin.

After na magkaasaran, umuwi na sila at naiwan na naman kami ni kurt sa mansyon. sobrang tahimik, wala kaming ibang marinig kundi ang tibok ng puso namin.

“n-natatakot ako kurt.” lumapit siya sa akin at niyakap ako.

“shhh…. diba sabi ko sayo, nandito lang ako sa tabi mo?” I hug him back. I could feel security in his arms. Pakiramdam ko, he is my bestest friend of all syempre si Yvonne muna bago siya.

222

“p-paano kung b-buntis nga a-ako?” lalo niya akong niyakap ng mahigpit.

“marry me mei.” nabigla ako sa sinabi ni kurt. humiwalay ako sa kanya at tinignan siya ng mabuti.

“t-the truth is, wala namang na-nagbago sa naramdaman ko s-sayo eh. I still love you. k-kahit hindi ko anak yan, h-handa kitang panagutan. I-I already found the girl I want to spend the rest of my life with.” hindi ako nakapagsalita sa sinabi ni kurt. Hindi ko alam na ganun na pala yun. Na hanggang ngayon, ako parin. napabuntong hininga ako at umakyat nalang sa kwarto ko.

“…wala namang na-nagbago sa naramdaman ko s-sayo eh. I still love you. k-kahit hindi ko anak yan, h-handa kitang panagutan. I-I already found the girl I want to spend the rest of my life with.”

Wala na talaga akong nararamdaman kay kurt. I just want to show my gratitude to him dahil alam kong siya ang nasa tabi ng pamilya ko. Inalagaan niya si mama na parang kanyang ina. Without him, I couldn’t imagine what could happen to them.

Maya-maya pa ay nakarinig ako ng katok sa pintuan. isang nakangiting kurt ang pumasok sa loob. sa totoo lang, ayoko siyang harapin. Nahihiya ako.

“b-binilhan kita ng p-pregnancy kit. i-if you want t-to check it.” lalong lumakas ang tibok ng puso ko. what if, yes I am pregnant? anong gagawin ko? ngayon pa nangyari ito na ok na kami ni lolo. kinuha ko ang pregnancy kit at dumiretso sa banyo.

KURT’s POV

SIguro, lahat kayo sasabihin napakamasokista ko. Gusto kong panagutan si Mei, kahit na hindi ako ang ama ng dinadala niya, if ever she is pregnant. Wala naman akong pake kahit na sino pa ang nakauna sa kanya. I just want her to be happy.

I patiently wait in her bedroom para sa resulta. Pati ako kinakabahan. Maraming tumatakbo sa isip ko. If ever buntis nga siya, aakuin ko ang anak niya. I want to be the father of her child. Magpapakasal kami sa pinakamagandang simbahan na mapipili niya. I want that day to be the most memorable for her. Unti unti akong napapangiti sa mga naiisip ko.

Maya-maya pa ay lumabas na si mei sa c.r. mahigpit niyang hawak ang pregnancy kit. Lumapit ako sa kanya para kunin ang hawak niya pero ayaw niyang ibigay sa akin. Pilit koi tong kinuha sa kamay niya hanggang sa tuluyan na niyang ibinigay sa akin.

There it is. I saw two lines in it. Positive. Hindi ko maexplain ang nararamdaman ko. magkahalong saya at 223

lungkot ang nararamdaman ko. Maya-maya pa ay narinig kong humahagulgol si Mei.

“K-kurt…. *huk*…. a-anong gagawin ko?!” I hug her tight. hinayaan ko siyang umiyak hanggang sa mapagod siya.

“Magpakasal tayo Mei.” napatigil siya sa sinabi ko. Tumingin siya sa akin at pinahid ko ang mga luha sa mga mata niya. I could tell that she is confused right now.

“k-kurt….” I placed my index finget on her lips at lumuhod sa harap niya. I heled her hands and look at her eyes intently.

“Mei, katulad ng sinabi ko sayo kanina, hindi nagbago ang nararamdaman ko sayo. Six months without you is like walking in this world lifeless. Parang gusto ko naring magkapamatay at sundan ka. Mei, mahal kita. mahal na mahal kita. I don’t care kung ano ang mga kasalanan mo. I don’t care about you’re flaws. I don’t care about your tears because I want to wipe those tears away. Mei, remember this, ako ang ama ng batang yan at handa kitang panagutan. I love you. I love you so much. Marry me. it’s not a question it’s a request.”

kinuha ni mei ang kamay niya at tumalikod sa akin. I’m expecting this. niyakap ko siya bago pa siya makapagsalita.

“I’ll be waiting for your answer. Wag ka munang magdesisyon ngayon. Pag-isipan mong mabuti.” after nun lumabas na ako ng kwarto niya.

Gagawin ko lahat ng makakaya ko para mahalin ulit ako ni Mei. everything it takes, maibalik lang siya sa akin.

CHAPTER 49- ALEXIS JIMENEZ

MEI’s POV

“what’s the meaning of this Mei Lien Wang?” nagkatinginan agad kami ni Kurt nang makita kong hawak ni mama ang pregnancy kit. I swear, I disposed it properly last night.

“t-tita, buntis po si Mei. i-it’s my child.” napatingin agad ako kay Kurt. What the hell is he talking about? Nagkausap na kami last night and I will not accept his proposal. Ilang beses ko bang ipapaalala sa kanya yun.

“talaga? well then, kailangan na pala nating ihanda ang lahat. We should prepare for your wedding soon. Fei, nasan na si Liam? Kelan ba siya lilipat dito?” hindi maalis ang tingin ko kay Kurt. Now their expecting a marriage from us.

224

“h-hindi po ako magpapakasal.” simula ng nagkamuwang ako sa mundo, ito ata ang unang beses na nailabas ko ang gusto kong sabihin. Natigilan silang lahat at napatingin sa akin.

“h-hindi p-po si kurt ang ama ng d-dinadala ko.”

“Mei!!”

“S-si lex po ang ama nito. A-im s-sorry lolo. H-hindi ko alam na k-kapatid ko siya. Sorry po.” natahimik ang lahat ng nasa bahay. I just sob and sob just like the old days. As usual, isang Kurt Benedict Salcedo ang yumakap at dumamay sa akin.

“let’s forget this. Si kurt ang kikilalaning ama ng batang yan. Tandaan mo, kapatid mo si Liam. Papalagpasin ko to Mei. Magpapakasal kayo ni Kurt as soon as possible.” Pagkatapos nun, umalis na si yeye. HUmiwalay ako kay Kurt at isang malakas na sampal ang natanggap ko mula kay mama.

“Mei, hindi ko na alam kung anong gagawin ko sayo. Dadating ngayon si Liam at ayokong mababanggit mo ito sa kanya. Maliwanag ba?”

Nagpasama ako kay kurt sa OB dahil utos narin ni yeye. Healthy naman daw ang baby and some prescriptions for me and the baby. Pagkadating namin sa bahay, May ambulansya na sa harap ng bahay. Agad kaming kinabahan dahil si yeye ang unang pumasok sa isip namin. But two familiar people welcomed me.

“a-apple, p-pam?” kung nandito sila.

“hinatid lang namin si kuya lex. Uuwi na kami. Ayaw naming makita ang isa sinungaling na katulad mo.” napayuko ako sa binitiwang mga salita ni Pam. pagkatapos nun ay lumabas na sila ng bahay.

“a-ate y-yen… ate mei pala. sorry sa inasal ni ate pam. nahihirapan lang kasi kami na nakikitang nahihirapan si kuya lex eh. I-ikaw na ang bahala sa kanya.” niyakap ko si apple at hinatid ko na sila sa labas ng bahay.

“are you sure?” nasa harap kami ng pinto ng kwarto ni lex. I want to talk to him. tell him everything I feel. Kaya ko ba?

LEX’s POV225

Im Alexis Jimenez. Born under the name of Liam Wang raised to be lex. Alam kong naiinis kayong lahat sa akin dahil bigla bigla nalang akong pumasok sa storyang ito ng walang pasintabi. Inagaw si Mei, kay Kurt and poof, im his brother.

“l-lex….” I heard her voice again. Her voice that sounds like angels singing in heaven. Noong una, hindi ko alam kung ano ang pakiramdam na ito. The lound thumping on my chest, this crazy feeling whenever I am near this girl, the blood rushing through my system whenever I see her and the electrifying touch everytime we touch. I kept on denying this, but I just realized that, the more I refuse to recognize this, the more it become stonger and uncontrolled.

“Anong kailangan mo? Magpapahinga na *cough*… *cough*”

“Lex!! may dugo !!!” agad siyang tumakbo papunta sa akin at hinawakan ang kamay ko. I felt it once again. that feeling I want to forget.

“Im fine. Umalis ka na. Gusto ko nang matulog.” tinulak ko siya pero hindi ko alam na napasobra kaya napaupo siya sa sahig.

“Mei!! ok ka lang?” agad na nagngitngit ang loob ko nang dumating ang isang lalaki. Agad niyang tinulungan na tumayo si Mei. Kurt Benedict Salcedo. Ang lalaking umagaw ng lahat sa akin. Lahat lahat. The person I despise the most.

“Kung galit ka sa tao, sabihin mo. Halika na Mei. Magpahinga ka na.” lumabas na sila ng kwarto at napahiga nalang ako.

Memories came flashing in my mind. My family, my friends. Everything.

I was raised to a simple family., Masaya kami nun, si mama, papa, si pam,si apple at ako. Hindi nila ako tinuring na iba sa kanila. They treat me very well. Kahit na may sakit ako, ginawa nila ang lahat para lang madugtungan ang buhay ko. Hanggang sa isang araw,, dumating ang dalawang tao sa bahay. SIla daw ang tunay kong mga magulang. I was just 7 years old at that time. Hindi ko pa maintindihan ang mga sinasabi nila basta ang alam ko lang, ayokong sumama sa kanila.

After nun, palagi nang bumabalik ang mag-asawa sa bahay. Binibigyan ako ng mamahaling damit, laruan at kung anu-ano pa. Tinulungan din nila ako para sa treatment ng sakit ko pero, hindi parin nila ako nagawang pasamahin sa kanila.

226

Ilang taon ding ganun ang sitwasyon namin. Hanggang sa unti-unti ko nang natanggap na ampon lang nila ako. Na ang Wang ang totoo kong pamilya. it’s my 12th birthday nang nangyari ang pinakahindi ko makakalimutang pangyayari sa buhay ko.

My foster parents died. Papunta kami nun sa bakasyon kasama ng mag-asawang Wang nang maaksidete ang sinasakyan namin. Sila ang nagdadrive ng sasakyan noon. I despise them a lot. sana sila nalang ang kinuha at hindi ang parents ko. for six years, sila ang bumuhay sa aming magkakapatid. Hanggang sa tinulungan kami ng mga kamag-anak naming at tuluyan na kaing nakawala sa anino ng mga Wang.

“Lex,nagsuka ka dawn g dugo sabi ni Mei? Ok ka lag ba?’Nakakainis siya. Kabayaran niya ba ito sa mga kasalanang ginawa niya sa mga magulang ko? ever since nagpakita sila sa amin, hindi ko sila kinilala bilang tunay kong mga magulang.

“iwan niyo na ako. Kaya ko naman ang sarili ko eh.” Matabang na sabi ko sa kanya.

“L-liam…”

“WAG MO AKONG HAHAWAKAN!! Ano bang kailangan mo sa akin?! Mamamatay na ako diba? Wala ka nang pakinabang sa akin. Nandyan na si Kurt. Kapag nanatili pa ako dito, mas mahihirapan si Mei. Hanggang kelan mob a kami balak pahirapan ni Mei?” Hindi ko napansin na tumutulo na pala ang mga luha ko. I should not be like this. Im not this.

“L-liam…. h-hindi ko alam na nahihirapan na pala kayo… G-gusto ko lang bumawi sayo. G-gusto ko lang patunayan sa iyo a nagsisisi ako na iniwan at inabandona kita. Walang magulang ang gustong mahiwalay sa anak nila. P-patawarin mo ako anak.” lumapit siya sa akin at niyakap. Is it time na patawarin ko siya? Gusto ko bago man ako mawala sa mundong ito,

Kinagabihan, pinilit kong bumaba para makisalo sa kanila. Nakarinig ako ng tawanan galing sa garden. Sumilip ako at nakita ko si Mei na kasama ang mga kaibigan niya. Ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganyan. Katabi niya si kurt at kaharap niya yung lalaking pumunta dati sa amin. Si Patrick ba yun?

“OY!! tandaan niyo ha!! kapag babae yang anak niyo tapos lalaki ang anak namin, sila ang magpapakasal.” nagulat ako sa sinabi ni Patrick. Buntis si Mei?!

“Hay naku!! tumigil ka nga Patrick!! pabayaan mo na ang mga bata. Wala pa nga pinagpaplanuhan mo na. Alam mo naming hindi maganda yang iniisip mo eh.”

nag-usap pa sila pero hindi maalis sa isip ko ang pwedeng posibilidad na buntis si Mei.227

HInintay kong matapos silang mag-usap usap pero nawawalan na ako ng pasensya. Maya-maya pumasok si kurt sa salas at sinalubong ko siya.

“p-pwede ba tayong mag-usap?” sinenyasan niya ako sa kwarto niya. Sumunod ako sa kanya at naupo siya sa kama niya. Pinaupo naman niya ako sa upuan sa harap niya.

“tungkol ba kay Mei?” iniwas ko ang tingin ko sa kanya. Do I have the guts to ask him?

“Mahal ko si Mei. Alam kong alam mo yun. Hindi na kayo pwede Liam. Pabayaan mo na siya sa akin.”

“t-totoo bang buntis siya?” natigilan siya sa tanong ko. Now, it’s his time to bow his head.

“a-ako ba ang ama?” marahan siyang tumango.

“Wag mo sanang mababanggit sa kanya na alam mo na. I ask her to marry me for the sake of the child pero, wala eh. talo parin ako. Ikaw parin ang mahal niya.” Ngumiti ako sa kanya at napabuntong hininga.

“alam ko naman ang limitation ng nararamdaman ko eh. I guess, whatever we felt for each other will always be a memory. Kurt, hindi na ako magtatagal sa mundong ito. At kung may isang tao mang mag-aalaga kay Mei at sa anak ko ikaw yun. You love her more than how I did. Kung titimbangin ang nagawa ko sa ginawa mo, Walang wala ako. please take care of her for me. Pakisabit narin si Mama at lolo. Ikaw na ang bahala sa kanila.”

ngumiti siya sa akin at niyakap niya ako. Now I gave my blessing to him for my sister. Totoo nga, the love that lasts the longest is the love that can never be. Mei would always be my true love, and I will love him forever.

CHAPTER 50- THE END

MEI’s POV

Kaya ko to. *inhale* *exale*

ang kailangan ko lang naming gawin ay gisingin siya, diba? Yun lang. Bigla na naming pumasok sa isip ko ang mga panahon nung nasa san Idelfonso pa kami.

*ugh*

naramdaman ko na naman ang pagbaliktad ng sikmura ko. Para na naman akong nasusuka. Agad agad akong pumasok sa kwarto ni Lex nang hindi kumakatok at dirediretso sa banyo niya. Pilit kong nilabas ang nakabara sa lalamunan ko but nothing came out.

228

“mei? Ok ka lang ba?” Gosh!! hindi niya pwedeng malaman na buntis ako. No he can’t. tama nang bilang kapatid nalang ang turingan namin.

“teka tatawagin ko si Kurt.” lumabas siya ng kwarto which left me dumbfounded. OK na sila ni Kurt? parang nung isang araw lang halos hindi sila nagpapansinan ahhh….

“Mei, lika na sa baba. What do you want to eat? huh?” hindi ko napansin na nasa harap ko na pala si kurt. But, my eyes is searching for him.

Nagulat ako nang bigla-bigla nalang siyang bumagsak sa sahig. I gasp and tried to shout but no voice came out. Nilapitan siya ni kurt. Tinapik. He called for my name, he’s shouting but I can’t hear anything. Can’t move anything. Will he die? I can’t think of it. I can’t

I just realize na nasa hospital na pala kami. Patiently waiting for the doctor. Maya maya lumabas na siya. Sobrang kaba ang nararamdaman ko sa dibdib ko. Sinalubong naming siya and I think I’m not ready with anything he would say.

“To tell you frankly, hindi po maganda ang kundisyon niya. His PAP is getting worse. Kailangan pa namin siyang isailalim sa ilan pang test.”

“A-ano po ba ang sakit niya?” I ask the doctor. Simula ng makilala ko si Lex, his disease is still a mystery to me.

“Meron siyang tinatawag na Pulmonary Alveolar Proteinosis. This is when, a mass of fat blocks the air sacs sa lungs ng isang tao. Maagapan sana ito kung pinagpatuloy niya ang theraphy niya. Masyado nang malaki ang cyst sa lungs niya at sa kalagayan niya, mukhang mahihirapan na tayong tanggalin yun. Miracle is the only thing that could save him. Kaunti nalang at matatakpan nan g tuluyan ang air sacs niya. And we could only see the worse scenario for him.” Umalis na ang doctor at naiwan kaming lahat dun sa waiting area. Silence is killing everyone. After awhile, isa isa kaming pumunta sa kwarto niya. Dumating din si apple at si pam para dumalaw sa kanya.

I just realized na naiwan nalang kaming dalawa ni Kurt sa waiting area. Wala akong ibang marinig kundi ang tunog ng aircon.

“Kurt, kelan pa kayo nagkabati ni l-lex?” I could see in my pheripheral view na tumingin siya sa akin.

“medyo matagal tagal narin. Hindi naman kami nag-away eh. It’s just, we’re not friends or enemy.” napatingin ako sa kanya due to confusion.

229

“huh?? di kita gets.”

ngumiti siya sa akin. Those smile, those genuine smile na palagi kong nakikita noon.

“hmm… kayo kasing mga babae, dalawa lang ang nakikita niyo, kung hindi niyo kaibigan eh di enemy niyo and vice versa. Pero hindi niyo alam, there is always between those words and that’s acquaintance. Kilala mo lang but you don’t know anything about each other. Or sometimes, you know something but tend to forget.”

“a-ano naming pinag-usapan niyo?” naglakad siya ng pari’t parito sa buong kwarto at tumigil sa harap ko. He’s smiling once again infront of me. Then, he pointed at me.

“about you.” nabigla ako sa sinabi niya. About me? what about me?

“Alam mo bang sobra ka niyang mahal? Pero, dahil sa pagmamahal na iyon, pinaubaya ka niya sa akin. Aalagaan daw kita, papasayahin. Pero, anong magagawa ko kung hindi naman ako ang gusto mong magpaligaya at magpasaya sayo. Mahal kita Mei, pero alam kong siya naman eh. May magagawa pa ba ako? I will let you go but it doesn’t mean that I would give up. I would just give up if you already found the man for you.” maya-maya pa ay bumalik na sila mama at kami naman ang pumunta sa kwarto ni lex. Actually, ako lang ang pumasok sa loob.

I saw him, lying on the bed. Strength is escaping from him. Unti unti niyang minulat ang mga mata niya at ngumiti sa akin. Parang sobrang bigat ng mga hakbang ko habang papalapit sa kanya. I reached his hands and clasp it hard.

“k-kamusta na ang pakiramdam mo?”

“I’m fine. ikaw kamusta ka na? Umuwi ka na. Alagaan mo nga ang sarili mo *cough*…. hindi nalang ikaw ngayon…. you already have a child.” how did he know?

“kurt told me. Alam kong mahirap pero, kalimutan mo na ako. Mei, hindi na ako magtatagal. I’m not for you. Nagawa mong mabuhay ng ilang taon nang wala ako. Magagawa mo naman ulit diba? Mahal kita, don’t forget that. Nothing will change with that. Kasalanan na ang nararamdaman na ito pero wala eh, ikaw ang pinili ng puso ko. I love you and be safe.” I stayed beside him until nakatulog ako. Nagising nalang ako dahil sa ingay gawa ng nakakabit na Makita sa kanya. HE began to collapsed and his body moved up and down. I called the nurse through the intercom at dali dali silang pumasok sa kwarto.

“charge to 300” agad na nilapat sa dibdib ni Lex ang dalawang aparato na parang plantsa. His body 230

moved and tuloy parin ang pagtunog ng aparato sa gilid niya. Nothing but horizontal lines. My head is wishing for his safety, for another life for him. Maya-maya pa ay humarap muli ang doctor sa amin.

“sorry. wala na siya.”

Everything went on silence. Wala akong ibang narinig kundi ang paulit ulit na sabi ng doctor. Na wala na siya. Sorry….. sorry…. sorry…..

***“Ms. Briones, Jewel Yvonne A.” Nakita kong umakyat na sa stage si Yvonne at sobra ang saya sa mukha niya. She received her diploma at pumunta sa gitna at nagbow. Ako naman sige lang sa kakakuha ng pictures. It’s been months since his lost but I could still feel the emptiness inside me. Pero, alam ko unti unti nilang pinupunan ang mga ito. Nang pamilya ko.

“Waaahhhh!! congrats bessy!!” lumapit ako kay Yvonne at kiniss siya sa cheeks. Tapos na ang graduation niya at sobrang saya naming para sa kanya.

“thank you thank you!! Waahhh!! ikaw bessy 3 years pa.” biglang nalungkot ang itsura ni Yvonne dahil sa sinabi niya.

Dahil nga sa mga nangyari,nagshift ako ng course and I’m now taking financial Management. Para narin makatulong ako sa kumpanya kahit papano.

“Ok lang yun bessy noh! Baka mga 2 years lang yun. Pagsasabay sabayin ko ang mga subjects para mas madali.” Maya-maya pa, lumapit si Patrick at Ella sa amin. Hindi ko alam kung blessing in disguise o hindi na nakunan si ella. Yes, Their first child died. Syempre sino ba naman ang hindi malulungkot diba? Pero, siguro kung hindi makakasama ni Yvonne na grumaduate itong dalawa.

“Congrats sa inyo!!” niyakap ko sila and they return the favor to me.

“thanks mei. Kamusta na. Buti hindi ka nahihirapan.” ramdam ko ang lungkot sa pagsasalita ni ella. Everyone is disappointed sa pagkawala ng baby. Pero, wala na nangyari na. Sadyang mahina daw ang kapit ng bata.

“im fine. kayo? anong plano niyo?” nagkatinginan ang dalawa sa akin at ngumiti.

231

“Kukuha ako ng masteral sa states. si Patrick naman, aasikasuhin ang merge ng kumpanya namin. Tapos nun susunod siya sa America para din sa masteral niya. SIguro saka na ang pagkakaroon ng anak. Bata pa naman kami eh.” I envy them. Nakita na kasi nila ang taong para sa kanila eh.

“Baby kooooo!!!” isang hapong hapong JG ang lumapit sa amin. May dala siyang flowers para kay Yvonne. Hindi pa makakagraduate si JG dahil nakuha siyang player sa college level. He is now the pride of our school pagdating sa basketball and next year pa siya makakagraduate. Dahil dun, madaming babae ang nakadikit sa kanya na lagi nilang pinag-aawayan ni Yvonne.

“Ang tagal mo!!” nagsuyuan na naman sila sa gilid at napangiti nalang kaming tatlo. Maya-maya pa naramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko.

“KB!!” yeah si kurt nga.

“ML!! I-loud speaker mo. kakausapin ko sila.” ginawa ko ang sinabi ni Kurt at nakapalibot kami sa cellphone ko.

“Hi guys!!! Congrats sa inyo. sensya na at hindi ako makakauwi diyan ha. May nangyari kasi eh. Babawi ako next time. Sumaglit lang naman kasi ako eh.” paliwanag ni Kurt.

“Naku!! ganyan ka naman eh. Siguraduhin mo lang ha.” Nag-usap pa sila at nakikinig lang ako. Si Kurt? Ayun, si Kurt parin. Nanliligaw ba siya? I don’t know. I heard he’s dating someone and happy na ako sa status ng relationship naming. Friends. Maibabalik pa ba ang dati? SIguro, hindi na. Hindi naman na ako umaasa eh.

“SIge na sige na. Bawal ang radiation kay baby. Bye guys. Bye ML. Bye baby.” tapos nun binaba na niya ang phone.

Alam narin ng barkada ang tungkol sa totoong ama ng baby. At first, shock sila but later onthey accept it. They did not judge me for what I’ve done instead, they still accept me. I guess that’s the real meaning of friendship.

NAgkanya-kanya na kaming uwi after ng victory party nung tatlo, dahil hindi ako pwedeng magpuyat, nagdinner lang ako kasama sila at umalis na.

Dumaan muna ako saglit sa sementeryo at tinitigan ang puntod niya. It’s been 3 months since his death. Mahal ko pa ba siya? hmmm… Oo. heepp!!! wag muna kayong magreact. Diba, kapag nagmahal ka ng isang tao, forever nay un nandun. Hindi na mawawala ang feelings mo nay un. Matatakpan lang ng galit, lungkot, pagkamuhi towards the person but in the end, you will realize na mahal mo parin siya. Ganun

232

ang nararamdaman k okay Lex. Mahal ko siya kasi nagawa ko siyang mahalin. He would be forever part of my life, my heart. Siguro, hindi siya ang para sa akin pero isa siya sa mga daan para Makita ko ang para sa akin.

Paalis na ako ng biglang may nagtext sa cellphone ko.

“Mei, nakita ko na ang hinahanap ko. Nakita ko na siya.” napangiti ako sa text niya. Good for him. Good for him.

EPILOGUE

AFTER 6 YEARS…

KURT's POV She's wearing her white satin gown flowing down her body, covered by a white veil that perfectly hie her face. She is the most beautiful bride i've ever seen. Now, she's walking down the aisle approaching me. My heart is thumping so loud because of excitement I feel right now. She smiled at me when our eyes met and I smiled back. I slowly hold her hand and hug her. "Ang ganda mo Ella. You're the most beautiful bride, i've ever seen."narinig ko siyang tumawa at kumakas siya sa pagkakayakap. "Tama na nga Kurt. I already knew that. At Wag mo na akong Nolahin. You might be my best man but you're not the man I want." Tumingin siya sa likod ko at tinignan ko din si Patrick na nakatingin sa amin. He took ella's hand papuntang altar.

I'm happy for them. Atleast, they finally found their happy ending. Ano ba basehan ng happy ending sa isang kwento? Kailangan bang naclose lahat ng questions and twists? Magkasama sa huli ang mga bida? Hindi ba pwedeng happy nalang sila?

Six years.... so many things have happened in the last six years. Hmmmmm.... Simulan natin sa J couple. Sa ngayon, katabi ko Si JG na bitbit ang anak nila. Actually, kakakasal lang nila last year. Sobrang dami ding pinagdaanan ng dalawang ito. Bago sila nagpakasal, there's this man that showed up in the picture. Nasa long distance relationship kasi si Yvonne at JG dahil Kailangang mag-aral ni JG abroad. Dahil sa parehong hindi sanay ang dalawa sa long distance relationship, palagi silang nagtatalo at palaging umiiyak si Yvonne. Then this man came up. He used the situation para mapalapit kay Yvonne. Buti nalang, bago pa tuluyang mahulog si Yvonne sa kanya, tapos na si JG sa masteral at nakauwi na sa Pilipinas. "Marry me." Kakaibang airport scene ang nakita namin nun. Hindi pa man sila nagkakaayos, ay ito na agad ang bungad ni JG kay Yvonne. Syempre, tinanggap ni Yvonne ang proposal.

233

Yun na ata ang pinakaunprepared proposal na nakita ko. Walang singsing or ambiance pero dun ko lang nakita si JG na seryoso sa sinabi niya. "Patrick, we've come this far..." napukaw ang atensyon ko sa dalawang taong nasa altar. Their now exchanging their vows. Alam niyo bang muntik na rin silang maghiwalay? After ng miscarriage ni Ella, pumunta din si Patrick sa ibang bansa just like that what they've plan. Ang hindi alam ni Patrick, nirereto si Ella sa ibang lalaki at unti-unting inaayos ng parents ni Ella ang annulment. Pagkauwi niya ng Pilipinas, four years ago, isang annulment paper ang tumambad sa kanya na pirmado na ni ella. Plus, hindi pa niya mahagilap ang asawa. Dahil dun, unang beses kog nakita si Patrick na umiyak. Araw gabi siyang lasing at pangalan ni ella ang tinatawag. Until one day, may nakakita kay Ella somewhere in Mindanao sa resthouse nila doon. Agad agad na pinuntahan ni Patrick at nagkasumbatan sila. Nakakuha din pala ng annulment paper si Ella na pirmado ni Patrick. Sobrang nasaktan daw siya kaya umalis. They found out nankagagawan pala yun ng parents ni Ella and till the end pinaglaban ni patrick and pagmamahal niya.

Si Mei? Hmmmm.... Nasa America na siya. Nagkaroon din siya ng miscarriage sa baby nila ni lex at sobrang nadipress siya. Dinala siya sa America hanggang sa bumuti ang lagay niya. Ok na ulit ang relationship nila ng mommy niya pati ng lolo niya. Nandun siya para asikasuhin ang branch nag isa sa mga kumpanya namin din. Sobrang laki ng pagbabago ni Mei inside and out but we still tend to see the Mei I once loved. "You may now kiss the bride." sa wakas tapos na ang kasal. A big round of applause echoed the whole venue so as the newly wed. Well, renewal of vows lang naman ito.

After nun, dumiretso na kami sa reception ng wedding and as expected, marami paring nagpapacute na girls sa akin but i ignored them. Well, im taken already.Dinner came at lumapit sa table namin ang newly wed. "Kurt, di ka ba naiinggit?" Tanong ni Patrick sa akin habang nilalaro ko si Luke Anthony, ang anak ni JG and Yvonne. "Naiinggit? Kanino naman?" I asked them. "Sa amin. Tignan mo, we are all settled. Ikaw kelan mo balak magpakasal?" Yvonne asked. "Sus, paano magsesettle yan eh, he is still waiting for her." Sabi ni Ella sa akin pointingnher lips behind me. Agad naman akog lumingon and she is walking towards us, alluring every guy she passes by.

"Congrats sa wedding guys! Pasensya na kayo ha. Medyo busy lang talaga sa america." She explained while kissing everyone's cheeks including me. "Hi Luke!" She cuddled the six-month old baby on my lap.

234

"What's new? Palagi ka namang busy Mei eh. Nakakatampo kaya." Nilapitan ni Mei si Patrick at niyakap ito.I cough at napatingin sila sa akin. I guess alam na niya ang ibig kong sabihin. "Tampo naman agad ang ex-fiancee ko. Don't worry huling balik ko na dun taposmbabalik na ako dito sa pinas for good." She said as she sit beside me. Nagkakwentuhan pa kami saglit hanggang sa napansin nalang namin na kami nalang ang nasa table drinking champagne while watching our friends staring at each other full of love. "Nakakainggit sila noh?" Mei blurted out as she drinks her champagne."Nakakainggit? Bakit ka naman naiinggit?" I looked at her and I could see envy in her eyes. "Kasi, masaya na sila. Bumubuo na sila ng pamilya."she look at her glass and play it in her hand. I took her free hands and kissed it. "Ikaw lang namannang hinihintay ko eh." Nanlaki ang mga mata niya at binawi ang kamay niya. The truth is, Mei and i are together now for two years at hanggang ngayon, nililihim parin nami yun sa kanila."Kurt, baka makita nila tayo." Lumapit ako sa kanya and look at her eyes. "So? Ano naman Ms. Wang? You’re my girlfriend for two years now. Plus, isama mo pa ang relationship—“ She pressedher finger on my lips and turned to me.

“So what’s your point, Mr. Salcedo?” Kinuha ko ang kamay niya sa labi ko at hinalikan ulit and kissed each knucles softly.

“Let’s get married.” nanlaki ang mga mata niya, still shocked processing my words while I’m reaching for the ring. Simula ng sinagot niya ako, binili ko na ang singsing na ito and ready myself to propose to her anytime. Unknowingly, siya ang pumili nito. Tinitignan niya ito nung may trip kami noon sa Europe.

“K-kurt… T-this… is n-not… the right—“ nilabas ko ang singsing and no words came out of her mouth.

“Ms. Mei Lien Wang, will you marry me?”

MEI’s POV

“Ms. Mei Lien Wang, will you marry me?” Oh no!! Kurt Benedict Salcedo, anong ginagawa mo? You’re crazy! Bakit ba ang hilig mo sa surprise, just like how you courted me six years ago.

SIX YEARS AGO….

“Mei, nakita ko na ang hinahanap ko. Nakita ko na siya.”

235

After that text, I’m expecting a girl na kasama ni kurt kapag umuwi siya dito, but wala siyang kasama pauwi kundi isang golden retriever na tuta. I was so shocked at halos hindi ako nakapagsalita at tinuro ko nalang ang tutang bitbit niya.

“S-siya? siya ang sinasabi mo? SIya yung ‘I found her’ mo?” He cuddled the puppy at tumingin sa akin.

“No, pero kung hndi mo ako sasagutin, baka oo ang sagot ko.” Mas lalo akong nagulat sa sinabi niya. Pinag-usapan na naming ito. Na, hindi ako papaya sa gusto niyang panagutan ang bata. Malaki na ang utang na loob ko sa kanya at nahihiya na ako sobra.

“Kurt…” He hugged me.

“Siba sabi mo, bago ako umalis, hanapin ko ang magpapasaya sa akin? Akala ko nasa ibang bansa lang siya or nasa ibang lugar. Sinuyod ko na ang bawat sulok ng mundo but I just realizedna ikaw talaga Mei eh. No one else, no one.” Tinignan niya ako at ako naman hindi ko alam ang sasabihin ko.

Tinotoo niya ang sinabi niya dati. That he would do everything to make me fell inlove with him again. Para ngang siya talaga angama ng bata dahil sobrang pag-aaruga ang binibigay niya sa amin ng baby ko, siya ang kasama ko sa mga chek-ups ko pati narin pagbili ng mga gamit ng bata. Until that day….

I met an accident while travelling papuntang Ilocos or our branch opening. Naging fatal ang condition naming ng anak ko. Si Kurt ang nagpakilalang asawa ko and pinapirma siya ng waiver para alisin ang bata sa tiyan ko.

“I hate you!! Sana pinatay mo nalang ako!! In the first place, yun naman na talaga ang balak mo diba? Ang alisin ang bata sa tiyan ko. Hindi mo naman talaga siya tanggap eh.” I was depressed at that time. Nagagalit ako sa kanya dahil pinatay niya ang anak ko. He did not fought back nor reason out. He just catch all the pain I’m throwing to him physically and emotionally. He’s just there, sitting and crying.

“I don’t want to see you anymore.” Those words are the most painful words na sinabi ko sa kanya. He tried to reason out but my heart refuse to forgive. Due to the incident, pumunta ako ng States para makalimot. I catch up the lost years in my life. Bar dito bar doon ang buhay ko. I’m the most rebellious girl at that time. Little did I know, nakasunod at nakatingin pala siya sa bawat kilos ko.

Everytime na umuuwi akong lasing sa condo ko, a phone call would always ease the pain. Noong una, 236

naiinis ako kasi hindi sumasagot angnasa kabilang linya but he murmured the words that pricked my heart and washed my eyes with tears.

“Iiyak mo lang yan. Makikinig lang ako sayo, ML.”

Alam kong siya yun. Boses palang, kilala ko na. I would shout at him, cry, laugh everything that I feel inside until I feel asleep. Pagkaumaga, palagi kong minumura ang sarili ko dahil umiiyak na naman ako sa kanya. Eventually, I just realized, I’m inlove with him again. The man who pretends to be my brother and the man I treat as my brother today is the man I want to be with.I realized it nung nakita ko siya sa bar na pinupuntahan ko one night. At first I ignored him, doing my usual stuff. I kept on glancing on him till our eyes met, he smiled at me and I feel my heart rushed bloods to my cheeks. Inirapan ko siya at tinuloy ko ang pag-inom ko. Sunod na tingin ko sa kanya may mga kasama na siyang babae. Parang yung dugong dapat nasa pisngi ko, umakyat sa ulo ko. Due to the influence of alcohol, pinuntahan ko siya at nagulat ang mga babaeng kasama niya.

“Who is she?” Inirapan pa ako ng bichesang babae. Gusto kong hilahin ang buhok niya at kaladkarin palabas ng bar pero ayoko naming isipin ni kurt na nagseselos ako.

“She’s my angry girlfriend. Sorry but I’m taken already.” nahimasmasan lang ako nung lumanding ang kamay niya sa balikat ko. Pagkaalis ng mga babae, lumabas na ako ng bar at sinundan niya ako.

“Are you jealous?” Bungad niya sa akin nung naabutan niya akong nagbubukas ng kotse ko. Sino bang tangang babae ang aamin na nagseselos siya diba?

“Of course not!” Binuksan ko ang pinto ng kotse ko pero tinulak niya ulit para sumara.

“Oh well…. di ka pala nagseselos eh. Mag-eenjoy muna ako sa loob ng bar. Madaming chicks eh.” Nilingon ko siya and I grab his wrist and he is smiling at me.

“OO!!! Nagseselos nga ako!!! Tanga ako eh. Ngayon ko lang narealize na mahal na pala ulit kita. Masaya ka na? Titigil ka na? Ano—“ Sabi nila, to shup up a girl, kiss her. And he did it.

“Yes, Happy. Very. I want to be your boyfriend. Will you allow me?”

END OF FLASHBACK

“Mei… I’m waiting…”

237

“Oo nga Mei. Kami din. Kanina pa naming inaantay ang sagot mo.” doon ko lang napansin na kanina pa pala sila nakatingin sa amin. Nakapaligid silang lahat sa table namin, waiting for my answer.

“Kurt, sabi ko sayo diba, I’m inlove with my brother? Di na naaalis yun. But still you accept me. May dahilan pa ba para tumanggi ako?

Minsan sa buhay natin, iisipin natin na perfect na, ok ka na. Pero may biglang darating para sirain ang perfect world mo. Don’t push it away kasi yun ang susubok sa katatagan mo. Yun ang susubok sayo at higit sa lahat ang magpapatibay sa pagkatao mo. Nobody’s perfect. Lahat tayo pwede magkamali. Libre yun. Minsan nga mas maganda kapag unperfect ang buhay pero masaya. Pero, minsan kahit sobrang tamang ginagawa mo, sa isang pagkakamali mo lang nakakalimutan nila lahat yun. And what will others do? Tulad ko, tinakpan ko lang ang pagkakamali ng isa pa. Hindi pala dapat ganun. Para lang akong nasugatan tapos nilakihan ko pa ang sugat. Lalo lang akong nasaktan. Hindi ko naisip na may mga tao palang handing tumulong sa akin para gamutin ang sugat. Tlungan akong tumayo at higit sa lahat tanggapin parin ako.

Katulad ni autumn sa book one, I’m inlove with my brothet too. Not just once but twice. May regrets ba ako? Wala, kasi I fell inlove with the two most amazing guy I’ve ever met. Si kuya lex or liam na nagturo sa akin that love would always come unexpectedly. Kahit sa maling tao. Sa pag-ibig, walang mali o tama. Ikaw lang ang gagawa ng paraan kung paano ito magiging mali o tama. At si kurt na tumanggap kung sino at ano ako. Despite my flaws tinignan niya parin ang kabutihan ko at minahal ako.

Salamat sa nakinig sa kwento ng buhay ko. Dito na nagtatapos ito at isang bagong libro na naman ang magsisimula.

~~THE END~~

238