Geedi en Hayaan: woorden met een...
Transcript of Geedi en Hayaan: woorden met een...
Geedi en Hayaan:
woorden met een inhoud!
‘Een vriend vertrekt -noodgedwongen- naar hetbuitenland, ver weg. Je vraagt je af: wanneer ga jehem weer zien, wanneer kun je hem weer ontmoetenen zal er weer samen gegeten worden, gepraat.Kortom: wanneer is hij weer bij je terug?’
Een citaat uit de allereerste
nieuwsbrief Hayaan van
destijds Stichting Gowraar,
Hulp voor Somalië. Dat moet
zo ergens in 2001 geweest zijn.
Het voorbeeld werd gebruikt
om duidelijk te maken wat de
betekenis is van het woord
Hayaan. Ook hier functioneert
het prima, omdat Geedi een
bijna zelfde betekenis heeft.
Er zit de wens in naar iets dat je
graag zou willen, waar je
verlangend naar uitkijkt, waar
je naar streven moet en dat nog
buiten bereik ligt, dat ook zijn
tijd vereist, voordat je het
bereikt. Zowel Hayaan als
Geedi zijn Somalische woorden
die dát juist weergeven, ieder
met een aparte nuance.
1 December aanstaande is het
zover. De vriend van destijds is
in Mogadishu terechtgekomen.
Somalië werd nooit eerder door
mij bezocht. Een wens van héél
lang geleden gaat werkelijkheid
worden, ik heb ernaar uitgezien.
Hayaan van destijds en Geedi
van nu zijn geen inhoudsloze
woorden gebleken. Het uitzien
en streven naar weerzien is niet
tevergeefs geweest en de
vereiste tijd daarvoor is nu
verstreken.
Een kleine sprong voorwaarts
of opzij! Overal het afgelopen
jaar kon het optimisme gehoord
en gezien worden bij en in de
Somalische gemeenschap in
onze buurt.
Ná de verkiezingen van eind
2016 en de presidentsverkiezing
van februari daaropvolgend was
het alsof een frisse en vrolijke
bries was gaan waaien.
Vol vertrouwen in de gang van
zaken en met een groeiend ge-
loof dat het beter zou gaan in
Somalië daarginds in Afrika
Januari 2018 GEEDI 1
Colofon
Geedi, Nieuwsbrief Somalië is
een zelfstandige uitgave, niet
gebonden aan een bestaande
organisatie. Geedi is een werk-
groep van vrijwilligers van So-
maliërs en Nederlanders.
Voor informatie:
Gerard de Bondtstraat 25
5017 GS Tilburg,
013-5357041
www.geedi.org
Medewerkers:
Abshir, Araksan, Mahamed,
Carla (website), Coen
(lay-out), Marian (redigeren),
Remco en Gijs
Oprechte dank aan:
Abdinasir, Amin, Suad, Henk,
Yusuf, Abdulkadir, Zahra, Dahir,
Willem en Stella (vertalingen)
KAAH EXPRESS BV
Nummer 11 Gratis Januari 2018
Deze Geedi is ook bestemd
voor de brievenbus van je
buren, vrienden en familie.
Geedi is voor iedereen, dus
verspreidt Geedi.
voelde het aan als een nieuwe
lente! Er was zo lang al naar
uitgezien en nu komt dat stapje
voor stapje dichterbij. Deze zo
betekenisvolle klank van
Hayaan van toen, van de huidige
Geedi klinkt meer dan ooit
tevoren, duidelijk hoorbaar!
Géén aanslag zoals die van
medio oktober in Mogadishu
-de grootste ooit in Afrika!- kan
die gehoorde en gevoelde klank
overstemmen.
En méér dan ooit moet opnieuw
geschreven, geroepen,
geschreeuwd worden: Somalië
mag niet vergeten worden!
Zeker nu niet, nu de kiem van
hoop weer wortel is gaan
schieten.
En ik … ik reis op 1 december
rustig af … naar Mogadishu.
Een goede vriend wacht daar.
Gijs
Zes maanden na de presidentsverkiezingen
De situatie in Somalië
Er is heel veel veranderd wat betreft de veiligheid in de stad Mogadishu.De mensen die daar wonen zijn daar erg tevreden over; ook over de manier waaropdit allemaal heeft plaatsgevonden. Jonge mensen durven óók weer ’s avonds hetuitgaansleven in te gaan. De winkels zijn weer tot heel laat geopend, de benzine-tankstations zelfs dag en nacht. De stad is weer volop in leven op alle gebied.
Naast de genoemde ontwikke-
lingen is er eveneens sprake van
oppositie, een tegenbeweging,
en dan met name van hen die in
de afgelopen jaren niet meer de
positie hebben kunnen bemach-
tigen die ze ooit voor ogen
hebben gehad. Velen van hen
hebben eerder posities in voor-
afgaande regeringen gehad.
In het huidige parlement hebben
zij wel hun vertegenwoordigers.
Bovendien spelen er ook
problemen meer van buitenaf.
Politieke problemen zoals die
zich ook in de Golfstaten
voordoen.
Er vinden momenteel botsingen
plaats tussen van de ene kant
landen als Saoedi Arabië, Egyp-
te en de Verenigde Arabische
Emiraten (UAE) en aan de an-
dere kant Qatar. Dit laatst ge-
noemde land is de eigenaar van
de tv-zender Al Jazeera. Er is
veel commentaar van met name
de eerstgenoemde landen; men
is het erg oneens met de wijze
waarop Al Jazeera nieuws
brengt. Daarnaast spelen nog
wat andere, kleine onenigheden
en meningsverschillen een rol.
Het streven van bovengenoemde
landen is om Qatar te isoleren
door boycots via de lucht, het
land en de zee (zoals blokkades).
Omdat Somalië bij de Arabi-
sche Liga hoort, wordt door de
genoemde landen geëist dat ook
Somalië de banden met Qatar
gaat verbreken. Samen met
2 GEEDI Januari 2018
Mogadishu. Foto: AU-UN IST Stuart Price
Koeweit weigert de regering in
Mogadishu daaraan gevolg te
geven. Er wordt voor een neu-
tralere positie in deze proble-
matiek gekozen. Er zijn immers
geen rechtstreekse problemen
vanuit Somalië met Qatar.
De Verenigde Arabische Emi-
raten hebben hierop als volgt
gereageerd door bij de federale
regio’s van Somalië erop aan te
dringen in oppositie te gaan
tegen de centrale overheid in
Mogadishu. Door middel van
het verstrekken van financiën
aan de regio’s ondersteunen zij
hun voorstellen in deze.
Een ander probleem is de posi-
tie van AMISOM (African
Union Mission to Somalia), de
internationale, militaire vredes-
macht van de Afrikaanse Unie.
AMISOM wil wel langer in
Somalië blijven en tot contract-
verlenging overgaan, maar biedt
te weinig ondersteuning wat be-
treft de bestrijding van terreur-
groepen. Van de kant van de
Somalische overheid is er daar-
voor te weinig militaire macht
aanwezig en is er gebrek aan
militair materiaal. Het huidige
Somalische leger is gevormd
door het samenbrengen van
allerlei groepen soldaten die
voorheen kleinere belangen
hebben verdedigd (clan, krijgs-
heren en anderen).
Er is te weinig financiële basis
geweest voor dit leger. Daarbij
zijn er sancties genomen vanuit
de Verenigde Naties wat betreft
wapenleveranties aan Somalië
(en óók Eritrea!). Al met al een
té zwakke basis voor het leger
van Somalië om zelfstandig en
effectief de terreur te kunnen
bestrijden.
Bij dit alles speelt bovendien de
houding van de internationale
gemeenschap een kwalijke rol.
Steeds weer worden er vanuit
die kant beloften gedaan aan
Somalië en vervolgens worden
die veelvuldig niet of slechts
indirect nagekomen.
Zo worden die door allerlei
ngo’s gebruikt die beschikbaar
gestelde gelden niet voor de
eigenlijke bestemming
gebruiken, maar deze inzetten
voor de eigen veiligheid of ten
gunste van plekken van de
Europese Unie binnen Somalië,
Kenia of elders.
De hierboven geschetste proble-
men veroorzaken tegelijkertijd
dat terroristen voortdurend
durven en ook daadwerkelijk
kunnen toeslaan: met als gevolg
aanslagen zoals die van medio
oktober jongstleden waarbij
honderden mensen zijn
omgekomen en nog eens
honderden werden verwond.
Tot slot: de huidige situatie is
zéér zeker niet hopeloos, maar
voor de hierboven geschetste
problemen moet men dan wel
tot een oplossing komen. De
aanwezige speciale militaire
eenheden en veiligheidstroepen
hebben nu al heel veel goeds
gebracht in Mogadishu.
vanuit Mogadishu
Abdinasir M.Halane
Januari 2018 GEEDI 3
Mogadishu na de explosie van half oktober 2017. Foto: EPA
AMISON in Somalië Foto: Tobin Jones AMISON
Meisjesbesnijdenis
Al in 1977 verscheen er in Nederland een klein boekwerkje in brochureformaatover dit onderwerp. Het was een uitgave van de beweging van feministischevrouwen, Dolle Mina. Vanaf ongeveer 1969 kwam Dolle Mina op voor de rechtenvan de vrouwen en timmerde hard aan de weg over een zeer breed terrein.
Het onderwerp meisjesbesnij-
denis is eerder binnen de Geedi
Nieuwsbrief niet aan de orde
geweest. Dit werd door kriti-
sche lezers opgemerkt en aan
ons voorgelegd. Meer dan vol-
doende reden om hierover het
woord te geven -of beter gezegd
de pen, nog beter het toetsen-
bord!– aan Zahra Naleie, die
vanuit FSAN (zie ook elders in
dit nummer) zich uiterst actief
bezighoudt met dit onderwerp
Meisjesbesnijdenis is een
ingreep aan de uitwendige
vrouwelijke geslachtsorganen
zonder medische noodzaak.
Er zijn verschillende manieren
waarop besnijdenis kan plaats-
vinden. Welke delen van de
geslachtsorganen worden
verminkt en in welke mate dat
gebeurt, hangt af van de lokale
gebruiken, de wens van de
ouder(s) en de besnijd(st)er.
Besnijdenis kan lichamelijke,
psychische en seksuele proble-
men veroorzaken. De kans op
deze gevolgen is groot, zowel
kort na de ingreep als op
langere termijn. Extreme pijn
(wanneer de ingreep zonder
verdoving plaatsvindt), klachten
van de urinewegen (pijn bij het
plassen, ophoping van de urine
in de blaas), overmatig bloed-
verlies, kans op infecties, shock,
en zelfs overlijden. Gevolgen
op de langere termijn zijn
lichamelijke klachten zoals
menstruatieklachten, pijnlijke
en/of moeilijke urinelozing,
urineweginfecties, chronische
infecties, littekenvorming.
Daarnaast kunnen ook psycho-
sociale en seksuele problemen
zich voordoen.
Het besnijden of bewerken van
de uitwendige genitalia van
meisjes is een culturele traditie
die nauw verbonden is met
opvattingen over reinheid,
schoonheid, vrouwelijkheid en
seksuele moraal. De redenen
waarom ouders hun dochters
laten besnijden, verschillen van
familie tot familie en ook van
gemeenschap tot gemeenschap.
Doorgaans gebeurt dit ter
bescherming van de sociale
status van het gezin en om de
kans op het vinden van een
huwelijkspartner te vergroten.
Zo proberen ouders de toe-
komst van hun dochters veilig
te stellen. Huwbaarheid is dan
ook een belangrijke factor.
Praktiserende gemeenschappen
noemen vaak de volgende rede-
nen voor besnijdenis: het ver-
groten van de huwelijkskansen;
bescherming van de maagde-
lijkheid van het meisje; het
geeft status in de gemeenschap;
een besneden vrouw is mooi;
het is een teken van goede
opvoeding, een culturele traditie,
alsook een religieus voorschrift.
De besnijdenis vindt meestal
plaats op de leeftijd van vier tot
twaalf jaar. Maar in sommige
culturen worden meisjes een
4 GEEDI Januari 2018
Prevalentiecijfers meisjesbesnijdenis in Afrika
paar dagen na de geboorte al
besneden. Ook tot vlak voor het
huwelijk kan meisjesbesnijdenis
plaatsvinden.
Migratie kan eraan bijdragen
dat besnijdenis op een andere
leeftijd uitgevoerd wordt dan
gebruikelijk is in de eigen cultuur.
De exacte herkomst van besnij-
denis is niet duidelijk. Er zijn
Egyptische mummies gevonden
van besneden vrouwen die date-
ren van 2000 jaar voor Christus.
De traditie wordt vaak in
verband gebracht met de religie.
Maar meisjesbesnijdenis wordt
zowel in de Koran als in de
Bijbel niet vermeld als een
religieus voorschrift.
Er zijn landen waar de islam
beleden wordt en waar meisjes-
besnijdenis niet voorkomt.
Daarnaast komt meisjesbesnij-
denis ook elders voor zoals
onder (koptische) christenen en
in gemeenschappen met
natuurgodsdiensten.
Meisjesbesnijdenis inNederlandVolgens een onderzoek van
Pharos* in samenwerking met
het Erasmus Medisch Centrum
(2013) lopen er jaarlijks naar
schatting veertig tot vijftig in
Nederland woonachtige meisjes
reëel risico om besneden te
worden. In Nederland wonen
naar schatting 29.000 vrouwen
die besneden zijn. Tachtig
procent van deze vrouwen komt
uit Somalië, Egypte, Ethiopië,
Eritrea en de Koerdische
autonome regio in Noord-Irak.
Het merendeel van hen is tussen
de twintig en 49 jaar oud.
Het beleid in Nederland is een
zerotolerancebeleid dat wil zeg-
gen dat alle vormen van meis-
jesbesnijdenis zijn verboden.
De Nederlandse ketenaanpak
bestaat uit een combinatie van
preventie, wetshandhaving en
aandacht voor goede zorg voor
vrouwen die een besnijdenis
hebben ondergaan.
Veel professionals hebben een
rol daarin, waaronder vanuit
medische zijde, alsook vanuit
de jeugdgezondheidszorg (JGZ)
en Veilig Thuis*. De rol van
sleutelpersonen uit de doelgroep
is onmisbaar in de preventie van
meisjesbesnijdenis. Via FSAN*
wordt een landelijk netwerk van
sleutelpersonen getraind en be-
heerd.
Wetgeving NederlandMeisjesbesnijdenis is als vorm
van kindermishandeling in het
wetboek van strafrecht
opgenomen.
§ Vanaf 1 juli 2009 is de
verjaringstermijn verlengd.
Een vrouw kan nu aangifte doen
van haar besnijdenis tot haar
38ste levensjaar.
§ In maart 2013 is de rechts-
macht wat betreft besnijdenis
uitgebreid. Een besnijdenis die
in het buitenland is gepleegd,
maar waarbij het slachtoffer de
Nederlandse nationaliteit of een
vaste woon- of verblijfplaats in
Nederland heeft, is nu ook straf-
baar in Nederland. Dit geldt ook
als de dader een buitenlandse
nationaliteit heeft en/of niet in
Nederland woonachtig is.
§ Sinds 2001 is het mogelijk dat
minderjarigen een beroep doen
op een verblijfsvergunning
‘Asiel voor bepaalde tijd’ van-
wege een aantoonbare dreiging
van meisjesbesnijdenis.
De ministeries van VWS* en
VenJ* hebben het document
Verklaring tegen meisjesbesnij-
denis ontwikkeld en ook onder-
tekend. JGZ professionals en
sleutelpersonen geven deze
verklaring mee aan ouders die
het land van herkomst willen
bezoeken. Deze verklaring
informeert familieleden over de
consequenties en strafbaarheid
van meisjesbesnijdenis in
Nederland. Het ondersteunt bij
het weerstaan van familiedruk.
Sinds 1 juli 2013 is de wet
Verplichte Meldcode Huiselijk
Geweld en Kindermishandeling
(waaronder meisjesbesnijdenis)
in werking getreden.
Voor iedere professional geldt
bij een vermoeden van onder
andere een dreigende of een
uitgevoerde besnijdenis dat hij
of zij moet handelen volgens
het stappenplan behorende bij
de eigen meldcode. Voor
medewerkers in de juridische
keten (Veilig Thuis, Openbaar
Ministerie, Raad voor de
Kinderbescherming, politie) is
er het handelingsprotocol
meisjesbesnijdenis voor
minderjarigen. Het beschrijft
hoe te handelen bij het
vermoeden of kennis van een
dreigende of uitgevoerde
besnijdenis.
Januari 2018 GEEDI 5
Wat doet FSAN op het gebied van meisjesbesnijdenis?
§ FSAN werkt nauw samen met
onder andere zelforganisaties,
Pharos, GGD GHOR*, regio-
nale GGD’en en internationale
netwerken;
§ ontwikkelt voorlichtingsmate-
riaal voor doelgroepen;
§ draagt zorg voor begeleiding
van Sleutelpersonen;
§ is nauw betrokken bij het
mede-ontwikkelen van
richtlijnen en protocollen;
§ is actief met uitwisseling van
kennis en ervaringen op
internationale niveau;
§ organiseert voorlichtings-
bijeenkomsten op regionaal
niveau met zelforganisaties.
§ geeft trainingen aan professio-
nals en sleutelpersonen;
Het meisjesbesnijdenisproject
van FSAN is gesubsidieerd
door het ministerie V.W.S.
Zahra Naleie, FSAN
* Pharos: Onderzoekscentrum
gezondheidsverschillen (onder
andere kwetsbare groepen)
* Veilig Thuis: Advies- en
meldpunt huiselijk geweld en
kindermishandeling
* FSAN: Federatie van Somali-
sche Associaties in Nederland
* V.W.S.: Ministerie van Volks-
gezondheid, Welzijn en Sport
* V en J: Ministerie van
Veiligheid en Justitie
* GGD GHOR: Vereniging
voor publieke gezondheid en
veiligheid.
Adeey maroogto-dorpen in Kismayo
Adeey maroo(g)to is de uitdrukking in lokaal Somali Bantu die betekent ‘mijnmoeder is er niet’. De situatie is dan zo dat ouders iedere dag hun huizen afsluitenom erop uit te gaan om het dagelijkse brood voor de familie te vinden.De meerderheid van de bewoners van de nederzettingen zijn immers IDP(Internally Displaced Persons), ontheemden, mensen die door droogte verdrevenzijn of andere kwetsbare leden van de gemeenschap.
Deze voortdurend groeiende
adeey maroogto-nederzettingen
staan erom bekend dat ze grote
aantallen wezen en niet begelei-
de, of van hun familie geschei-
den minderjarigen herbergen,
die de nacht doorbrengen in de
geïmproviseerde behuizingen.
De ouders zijn overdag naar de
stad om allerlei soorten werk te
doen, bijvoorbeeld op de markt.
Deze kinderen lopen erg grote
risico’s. Dat zijn:
§ geen bescherming tegen
mishandeling
§ ontbreken van civiele
bescherming
§ pijniging en onderdrukking
vanuit de gemeenschap
§ gedwongen kinderarbeid
§ verkrachting en sodomie
§ gebrek aan hygiëne en
voeding
Ten aanzien van hier genoemde
risicofactoren genieten deze
minderjarigen onvoldoende
steun, hoewel er organisaties
zijn, zoals Sedhuro, die pogen
hulp te bieden, maar het is een
feit dat hun situatie zich
verscherpt en dagelijks
verslechtert naarmate er minder
dienstverlening is.
Sedhuro voerde algemene
schattingen uit over aantallen
mensen die bedreigd worden
door schendingen van
mensenrechten.
6 GEEDI Januari 2018
In Darfur tekenen studenten en docenten een belofte te
stoppen met besnijdenis. Foto: Albert Gonzalez Farran
Aanbevelingen door Sedhuro:
ª maatschappelijk bewustzijn
voor de rechten van kinderen
ª aandacht voor hygiëne
ª hulp in levensonderhoud
alsook bescherming bij
familiescheiding
ª opzetten en trainen van
beschermingssystemen voor de
omgeving
ª onderwijs aan jonge kinderen
van schoolleeftijd
ª voor preventieve maatregelen
tegen overtredingen training
van ngo-stafleden in het veld
ª gemeenschappelijk mobilisa-
tievermogen verhogen en
trainen om gewelddadigheid te
voorkomen en burgers te
beschermen
Tragisch incident
Fadumo Umbera Gurey is der-
tig jaar. Ze komt uit Bula Saaq
in het district Jamame in lager
Juba. Nadat de droogte haar
regio hard trof waardoor ze
alles verloor, besloot ze naar
Kismayo te gaan. Daar vestigde
ze zich in het Dalxiiska IDP
kampement.
Fadumo deed allerlei werk,
huishoudwerk, kleding wassen
of ander handwerk om haar
kinderen te onderhouden. Ze
liet hen altijd ‘s morgens vroeg
achter in huis en kwam laat in
de middag met overgebleven
voedsel terug dat ze verzamelde
in de huizen waar ze werkte of
een beetje geld dat ze met hard
werken verdiende.
Mensen in de IDP kampen zijn
vooral vrouwen en kinderen;
volwassenen en kinderen boven
acht jaar verlaten ‘s morgens de
kampementen om dagwerk te
zoeken, dus alleen heel jonge
kinderen en bejaarden blijven in
de kampen en zijn niet in staat
hulp te bieden in noodgevallen.
Op zondag 17 september 2017
sloot Fadumo zoals gewoonlijk
de kinderen in huis op en ging
naar een andere buurt om
kleding te wassen. Terwijl ze
weg was brak er brand uit in
haar huis en haar vijf kinderen
kwamen in de vlammen om.
De brand verwoestte zeven
andere woningen en verwondde
drie personen. ‘Toen de brand
uitbrak, riepen de kinderen om
hulp, maar er was niemand om
hen te redden,’ zegt een
ooggetuige. ‘Ik zag hun kleine
handjes uit het brandende huis
steken,’ voegde hij eraan toe.
Toen Fadumo in de late middag
terugkwam en hoorde wat er
met haar kinderen was gebeurd,
stortte ze in en viel flauw. De
kinderen waren tussen de twee
en acht jaar oud. De andere
moeders uit de buurt waren ook
weg toen de brand uitbrak.
Overigens had Fadumo weinig
geluk, want haar eerste drie
huwelijken eindigden in
scheidingen. Ze zorgde in haar
eentje voor de kinderen, zonder
hulp van de vaders.
Ze trouwde kortgeleden voor de
vierde keer en is nu zwanger,
maar ongelukkigerwijs
verdween ook deze echtgenoot
spoorloos. Ze lijdt aan een
trauma in verband met het
verlies van de kinderen en het
verdwijnen van haar man en
heeft niemand om haar te helpen.
Dahir Kamiin
Januari 2018 GEEDI 7
Sedhuro
Lokale ngo Sedhuro (Organisatie voor sociaal-economische
ontwikkeling en mensenrechten) is er om te helpen in IDP’s en
te lobbyen voor minderjarigen, droogte-evacuees en
teruggekeerde vluchtelingen, zowel die op eigen initiatief als
onder een programma terugkeerden. Het streven naar
handhaving van mensenrechten wordt gedaan door mensen van
Sedhuro op plekken waar zorgwekkende gevallen worden
erkend; ze verwijzen naar dienstverleners voor psychosociale
steun en begeleiding op organisatorisch vlak. De organisatie
belegt ook rondetafelgesprekken met de autoriteiten voor assis-
tentie en structurele hulp.
‘Mevrouw, de toiletbrieven zijn op!’
Zoals ik in mijn vorige column over taalfouten schreef, is het leren van de Neder-landse taal niet makkelijk en al zeker niet in het begin van het taaltraject. Het lerenvan een vreemde taal in het kader van integratie is allereerst een langdurig proces,want naast de nieuwe woorden en zinsbouw die je van de taalboeken en je docentleert, leer je tegelijkertijd ook de cultuur, de normen en waarden die erbij horen.Het is bovendien een ‘foutief’ traject, want je maakt bijna elke keer -zonder dat jehet weet- grappige of soms verschrikkelijke taalfouten.
Wellicht komen die taalfouten
door het verschil tussen hoe je
als vreemdeling iets zegt in je
eigen taal en hoe de Neder-
landers dat in het Nederlands
zeggen. Of misschien komt het
door een letterlijke vertaling
vanuit je eigen taal.
Hoe dan ook, feit is dat je
tijdens dit langdurige taaltraject
talloze taalfouten moet maken.
Niet zomaar fouten maar
missers waardoor je zelfs om
jezelf moet lachen. Misschien
schaam je je er soms voor,
vooral wanneer een ‘lompe’ en
directe Hollander je in het open-
baar met sarcasme corrigeert.
Nou, een voorbeeld van de
ontelbare taalfouten die ik ooit
heb gemaakt zo’n negen jaar
geleden bij het gebouw van
Vluchtelingenwerk in het AZC
Almelo. Daar werden -en wor-
den nog steeds- vluchtelingen
hartelijk en onvoorwaardelijk
geholpen, maar je moest er
soms in een lange rij staan.
Op een dag moest ik ongeveer
een half uur in zo’n rij staan
wachten om mijn contactper-
soon van Vluchtelingenwerk te
ontmoeten. Eerlijk gezegd: als
ik maar word geholpen, vind ik
dertig minuten in de rij staan
niet echt lang hoor!
Maar opeens moest ik mijn
behoefte doen en ik ging gelijk
naar het toilet. En tot mijn
verbazing was er geen
toiletpapier in de wc.
Ik kwam uit het toilet en stapte
naar de medewerkster die achter
de balie stond. ‘Mevrouw,
de toiletbrieven zijn op’, zeg ik
kalm en zelfverzekerd.
‘Hadden wij brieven in het
toilet?’ vraagt ze stomverbaasd
aan een jonge stagiair.
‘Nee! Hoezo? Is de brievenbus
naar het toilet verplaatst?’
reageert de jonge stagiair met
wat sarcasme erbij, zo denk ik
te horen.
De mevrouw kwam wat
naderbij en vroeg mij fronsend:
‘Meneer, hoe bedoelt u:
toiletbrieven zijn op?’
‘Ik wil de wc gebruiken, maar
er zijn geen toiletbrieven’, zeg
ik nogmaals heel zelfverzekerd
maar nu met wat
stemverheffing.
‘Oh, toiletpapier bedoelt u?’
vraagt ze lachend.
‘Ja... ja...’antwoord ik en ik
moet onbedaarlijk om mezelf
lachen. En zij en de jonge
stagiair lachten ook hartstikke
hard om mijn taalfout.
Maar het kan me niets schelen;
ik leer van mijn taalfouten.
Yusuf Abdi Mohamed
8 GEEDI Januari 2018
Sleutelrol Somalische migranten veiligheid
Waarom zou je (Somalische) migranten betrekken bij veiligheid in Nederland en inhun herkomstland? Dat is de vraag die in dit artikel centraal staat. Het antwoordspreekt zo vanzelf dat je je afvraagt waarom je daarover moet schrijven of lezen.Immers deze mensen hebben bij uitstek belang bij stabiele verhoudingen ginds enhier, zijn met lijf en ziel betrokken en willen een toekomst. Hun dochters en ookhun zonen zijn in Nederland naar school geweest, voelen zich Nederlander, zijndikwijls heel capabel en kennen de situatie in Somalië en Nederland zowel vanuiteen Nederlands als vanuit een Somalisch perspectief.
Laten we met een minder
bekend Somalisch perspectief
beginnen. Clans/families in
Oost-Afrika leven al ongeveer
3000 jaar als veehouders. Ze
leven van de melk en het vlees
van dromedarissen, koeien,
schapen en geiten. Nog steeds
trekt het grootste deel (70 tot 80
procent) rond in woestijn-
achtige gebieden, afhankelijk
van waar er voedsel en water
voor de beesten is.
Een levenswijze aangepast aan
deze schaarse gebieden met een
ervaring van 3000 jaar.
Natuurlijk zijn er conflicten
over wie het eerst bij de put
mag en welke weidegronden
voor welke clan zijn. Daarom
worden er voortdurend afspra-
ken gemaakt op grond van
regels en wetten die vaak ook al
3000 jaar in gebruik zijn.
Vertrouwen staat centraal.
Huwelijken tussen clans helpen
daarbij. Mede daarom spelen
vrouwen een sleutelrol om de
vrede te bewaren. Het stelsel
heet ‘Heer’.
Dit stelsel van Heer-wetten lijkt
sterk op het Oude Testament en
ook op de Koran, boeken die
ontstaan zijn in een zelfde soort
semi-nomadische samenleving,
lang voordat ze opgeschreven
werden.
Kunnen zulke oude wetten nog
wel relevant zijn voor deze
huidige tijd?
Heer staat niet op papier. Het is
een mondeling overgeleverde
traditie, net zoals de verhalen
uit Koran en Bijbel dat lang
waren. Een voordeel van een
orale traditie is dat het stelsel
van afspraken flexibel is en met
wijsheid aanpasbaar aan de
‘huidige’ tijd.
Er zijn bovendien rechters die
de oude wetten uitleggen naar
nieuwe situaties. Ze zijn verge-
lijkbaar met de Richters in het
Oude Testament. Niet altijd is
dat gemakkelijk. Vooral waar
oude begrippen botsen met
interpretaties van machtige
volken die uitgaan van andere
principes. Een voorbeeld is het
eigendomsrecht zoals Neder-
land dat kent. Dat is gebaseerd
op boerentradities uit de Angel-
saksische middeleeuwen, waar
stukken grond ommuurd
werden en bemest van generatie
op generatie.
Dat was zoveel werk en zo
belangrijk voor het overleven
dat je ook na je dood nog over
die grond wilde beschikken.
De situatie voor nomaden is
totaal anders. Zij hebben belang
bij ‘gebruiksrechten’ gedurende
een bepaalde periode. Is het
gras op en zijn de bomen kaal
dan trek je verder. Heeft jouw
grootvader de put gegraven, dan
heb jij eerste rechten als er
gedronken moet worden, maar
zelfs aan je vijand zou je geen
water kunnen weigeren; immers
‘alles wat wij op aarde nodig
hebben is door God gegeven’.
Januari 2018 GEEDI 9
Dit denken is sterk verwant met
hoe de indiaan Chief Seattle in
Noord-Amerika sprak over ‘hoe
kun je de wind, het water, het
land bezitten?’ De Aboriginals
in Australië en natuurvolken en
de meeste andere niet-westerse
culturen hebben overigens een
omgang met de natuur en een
waardestelsel dat veel beter
aansluit bij een duurzame
toekomst dan het vrijemarkt-
denken in het Westen.
Vrouwen corrigerenHeerHeer heeft vrijwel overal ook
een Sharia-golf over zich heen
gehad. Dat ging tamelijk geruis-
loos, omdat Heer zo lijkt op de
Koran. Vooral vrouwen hebben
hierbij aanvankelijk veel rech-
ten en invloed verloren.
Pre-Sharia Heer is veel minder
vrouwonvriendelijk. In Wajir
(een Somalisch gebied in
Noordoost Kenia) werken vrou-
wen hard aan een correctie.
Tot 2010 was het bijvoorbeeld
gebruikelijk een verkrachting te
sussen of eventueel te compen-
seren door een dromedaris te
schuiven naar ‘de familie die
materieel schade geleden had,
omdat hun verkrachte vrouw
minder waard geworden was’.
Niet zelden werd de vrouw in
kwestie vervolgens verstoten,
omdat ‘ze de familie schande
gebracht had’.
Sterke vrouwen in Wajir
protesteerden lang en krachtig.
In 2010 werd besloten voortaan
alle verkrachtingszaken onder
de nationale wetten van Kenia
te behandelen. De vrouwenbe-
weging spoorde met mobieltjes,
internet en een groot netwerk
net zo lang, totdat ze de
verkrachter -bijvoorbeeld in
Nakuru, 700 km van Wajir-
hadden gevonden en lieten hem
daar arresteren. Zulke mannen
worden nu veroordeeld tot 10
soms 15 jaar gevangenisstraf.
De vrouwenbeweging vangt het
slachtoffer op, zorgt dat ze als
‘onteerde’ vrouw niet in de
prostitutie terecht komt, maar
werk krijgt, of een opleiding of
een marktkraam.
Vrede en veiligheid opeigen krachtIn 1993 was Wajir al een aantal
jaren lang bitter verdeeld door
ruzies over weidegronden.
Wederzijds waren er doden
gevallen, telkens weer werd er
wraak genomen in een heilloze
spiraal. Vrouwen van verschil-
lende clans troffen elkaar op
een bruiloft. Ze zeiden dingen
als: ‘Wat hebben wij met de
ruzies van mannen van doen?
Onze handel lijdt onder deze
ellende. We kunnen niet eens
meer aan vrouwen van andere
clans verkopen.’ Ze klaagden:
‘Hebben we daarvoor zonen
gebaard en gezoogd, dat ze
elkaar nu vermoorden?’ Ze
spraken af dat met hun zonen te
bespreken. Die weer antwoord-
den: ‘Jullie hebben gelijk, maar
we worden gestuurd door “de
elders”, onze vaders. Moeten
we die dan niet gehoorzamen?’
Samen zochten ze de vaders op;
dat zijn de clanoudsten. Die rea-
geerden aanvankelijk met: ‘Hoe
ver is het met ons gekomen dat
we ons door blagen en wijven
laten vertellen wat we moeten
doen?’ Totdat één van de
oudsten die ook bekend stond
als een vroom persoon zei:
‘Onze zonen vragen ons om
vrede. Geven wij ze oorlog?’
Vrede en veiligheid alseen collectieve verant-woordelijkheidReligieuze leiders werden door
de vrouwen bij het debat
betrokken en uiteindelijk stem-
den alle clanoudsten (waaronder
voortaan één vrouw) ermee in
om veertig dagen in de moskee
te werken aan vrede. Daar
kwam de Al Fatah declaratie uit
voort, een overeenkomst waar
naar verluidt ook een hoop onzin,
zelfs ongrondwettelijks in staat.
Maar het was een gezamenlijke
verklaring. Nog belangrijker
was de ceremonie met het ei om
de afspraken te bezegelen.
Een ongekookt ei werd rond-
gegeven, met de woorden
‘Vrede is breekbaar als een ei.
Wie onvoorzichtig is en het
breekt, zal door alle anderen
gewroken worden’. Dat ei gaat
ook vandaag nog wel eens rond
als er ernstige ruzies zijn, maar
de collectieve verantwoordelijk-
heid voor vrede en veiligheid
10 GEEDI Januari 2018
Luchtfoto van Wajir, Kenia. Foto: Hezron Njoroge
zorgt nu al bijna 25 jaar voor
stabiliteit. Al Shabaab krijgt in
Wajir geen poot aan de grond.
Met een voorbeeld uit 2014:
kinderen speelden op een
kerkhof en vroegen zich af wie
er wel niet begraven zouden
liggen in twee vers gedolven
graven. Ze vroegen het hun
vaders, die het ook niet wisten.
Binnen 24 uur was met behulp
van politie en metaal detectors
vastgesteld dat er -zeer tegen
Islamitische zeden in- gegraven
moest worden. Emmers vol
munitie kwamen te voorschijn.
Het netwerk werd opgespoord
en opgerold.
HirdaZoals vrouwen de bruggen zijn
tussen Somalische clans, zo zijn
migranten de bruggen tussen
traditionele samenlevingen in
Oost-Afrika en Europa. In
Amsterdam is het hoofdkwartier
van Hirda gevestigd. (Himilo
Relief and Development Asso-
ciation, Himilo is een Soma-
lisch woord voor visie). In heel
Europa staat Hirda bekend bij
Somaliërs vanwege het organi-
seren van voetbalcompetities.
Dit helpt enorm om contacten in
de Somalische diaspora te
onderhouden en te verstevigen.
Agressie en geldingsdrang
worden gekanaliseerd.
Dit netwerk versterkt acties
tegen meisjesbesnijdenis, werkt
ondersteunend bij onderwijs
alsook bij de rol van vrouwen.
Hirda is ook uitstekend in staat
via Heer en clanstructuren
(nood)hulp te verlenen in het
moeilijk toegankelijke
Zuidoost-Somalië.
Naast Hirda, maar niet los van
Hirda, zijn er verschillende ini-
tiatieven van Nederlanders met
een Somalische achtergrond die
zich inzetten voor veiligheid.
Zoals het ‘Vader initiatief’ waar
de rol van vaders als construc-
tieve voorbeelden voor hun
kinderen en verantwoordelijke
gezagsdragers in de familie
gestimuleerd wordt.
Een van de meest bedroevende
dingen die ik in Somaliland en
Puntland zag waren de kleine
clubjes jonge mensen die langs
de weg naar het noorden liepen,
die nog lang niet op Lampedusa
waren gearriveerd en vermoede-
lijk nooit Calais zouden berei-
ken. Ze zouden vermoedelijk
stranden ergens in Noord-Afrika,
ver van hun huis en haard in het
diepe zuiden, waar geen
toekomst meer voor hen was.
Zonen als hoopvolle vertegen-
woordigers door hun familie op
pad gestuurd om een toekomt te
halen bij die 20 procent van de
wereldbevolking die 89 procent
van alle grondstoffen consu-
meert. Het kan toch niet zo zijn
dat wij alleen maar om eigen
veiligheid en welzijn denken in
Europa en ons niets aantrekken
van al die kanslozen op weg
naar ook een stukje van de zo
ongelijk verdeelde welvaart?
Als Nederlanders wat minder
negatief over de Somalische
cultuur zouden denken en het
eigene en interessante van
Somalische voorbeelden zouden
willen begrijpen, dan zouden
vaardigheden en kennis binnen
de Somalische migranten-
gemeenschappen gebruikt
kunnen worden voor meer
veiligheid daarginds en óók
voor een groter gevoel van
veiligheid hier in Nederland.
Samenwerking tussen ‘oude’
Nederlanders en ‘nieuwe’
Nederlanders, tussen oude,
traditionele culturen en nieuwe
emanciperende.
Henk van Apeldoorn
(Henk van Apeldoorn werkte
van 2004 tot 2015 in Wajir; in
2016 en 2017 in Somaliland en
Puntland. Hij adviseert de
Somalische migrantenorganisatie
Hirda in Amsterdam).
Met instemming overgenomen uit
Vredes Magazine
jaargang 10
nummer 4
4e kwartaal 2017.
Januari 2018 GEEDI 11
‘Vrede is breekbaar als een ei.
Wie onvoorzichtig is en het breekt,
zal door alle anderen gewroken worden’
Van de Engelse correspondent!
Birmingham is in ieder opzicht een rijke stad: op het gebied van onderwijs,cultureel alsook zakelijk gezien. De aanwezigheid van de Somalische gemeenschapals een etnische groep is een vrij nieuw verschijnsel in de multiculturelesamenleving van Birmingham. Sinds 2000 zijn er veel Somaliërs vanuit overal inEuropa verhuisd naar Engeland en dan vooral ook naar Birmingham.De redenen om het Europese vasteland te verlaten zijn voornamelijk deelname aanhet sociaal-economische leven én culturele mogelijkheden.
Somalische bedrijven worden
economisch gezien steeds
belangrijker in Birmingham.
Zij zitten geconcentreerd in
bepaalde delen van de stad,
zoals Small Heath en rond
Stratford Road. Het schijnt ook
dat het overgrote deel van deze
nieuwe ondernemingen gestart
is door Somaliërs van wie het
merendeel afkomstig is uit
andere Europese landen. Kleine
bedrijfjes in Birmingham, in
handen van en gerund door
Somaliërs, kom je in bepaalde
sectoren veelvuldig tegen:
kapsalons, cateringbedrijven en
internetwinkels.
Zij bedienen vooral mensen uit
de Somalische gemeenschap.
Onlangs nog kregen op een
bijeenkomst in Bordesley
Green, een wijk in het centrum
van Birmingham, een 15-tal
personen met Somalische
achtergrond advies over het
opstellen van een businessplan,
hoe er toegang verkregen kan
worden tot fondsen en subsi-
dies, alsook over verdere
mogelijkheden voor handel op
internationaal niveau.
Ongetwijfeld zijn er veel uitda-
gingen voor Somalische onder-
nemers in Birmingham.
Maar helaas worden sommige
sectoren van de Somalische
ondernemingen op hun pad ook
op diverse wijzen geconfron-
teerd met grote obstakels.
Ruumi
Website GEEDI
Met -bijna Somalisch- trots willen we aandacht vragen voor de website van Geedi.
Je zou met alle successen van
Somalische lopers op de lange
afstanden anders vermoeden,
maar wat al zeer lange tijd in
voorbereiding en ontwikkeling
was, bleek een moeizaam en
traag proces te zijn.
Met alle ups en downs een
‘eeuwigdurende zwangerschap’
zo leek het. Het deed soms
denken aan de ‘schommelingen’
van de afgelopen jaren daar-
ginds in Somalië. Maar 2017
heeft eindelijk doorslaggevende
veranderingen gebracht: zowel
daar politiek gezien als hier wat
de website betreft. Het alom
aanwezige en duidelijk
merkbare optimisme vanuit
Somalië heeft een spoor
getrokken naar Geedi hier.
Knopen zijn doorgehakt, teleur-
stellingen zijn of worden
verwerkt en er is iemand heel
voortvarend aan de slag gegaan
met de website-in-wording.
Het resultaat -hoewel nog niet
helemaal voor de volle 100%
klaar- mag er zijn.
En wij … wij lopen momenteel
kaarsrecht met het hoofd
omhoog. De trots straalt van
ons af!
Met bijzondere dank aan Carla
én aan iedereen die kort of lang
geleden op eigen wijze zijn of
haar steentje heeft bijgedragen
aan de Geedi website.
Bekijk www.geedi.org
en oordeel zelf.
Uw reacties zijn welkom!
12 GEEDI Januari 2018
FSAN staat voor Samenwerkende
Somalische Organisaties
Als medewerker communicatie krijg ik van verschillende kanten een beeld van deorganisatie FSAN. Vanaf het bestuur tot aan deelnemers en sleutelpersonen diemee hebben gedaan aan de trainingen. Zij komen vaak vanuit alle hoeken van hetland om hieraan deel te kunnen nemen. Doordat ik betrokken ben bij verschillendelagen van de organisatie, krijg ik een ander soort overzicht van FSAN. Ik zie hoede verschillende delen van de organisatie hun netwerken hebben in heel het landen hoe, ook al wordt heel veel geregeld vanuit ons kleine kantoor, al de activiteitenen óók de mensen van FSAN met elkaar in verbinding staan.
Het is al een tijd geleden dat ik
voor het eerst in contact kwam
met FSAN als organisatie. Mijn
eerste ervaring was positief.
Ik had het idee eindelijk een
organisatie gevonden te hebben
die er voor ging de Somalische
gemeenschap in dit koude
‘kikkerlandje’ Nederland te
representeren en te verbinden.
De activiteit waaraan ik destijds
mocht deelnemen was er een
om niet snel te vergeten. Met
een aantal jongeren en studen-
ten vanuit ons netwerk hebben
we trainingen gekregen: uiteen-
lopend van vgv (vrouwelijke
genitale verminking) tot aan
communicatie en weerbaarheid
toe.
Dezelfde jongeren die hebben
deelgenomen aan deze
trainingsactiviteiten zijn later
studentenorganisaties
begonnen; zij hebben vrijwel
allemaal op allerlei andere
vlakken hun invloed kunnen
doen gelden.
FSAN brengt je in connectie
met een netwerk van Somaliërs
dat problemen aankaart vanuit
een positieve instelling en met
expertise.
Mijn doel als communicatie-
medewerker is om dit karakter
van de organisatie naar voren te
blijven brengen en in een nieuw
jasje te steken. Een belangrijk
voorbeeld is de rol van FSAN
in de bestrijding van vgv.
Vooral door het vele werk in
deze van Zahra Naleie is FSAN
zeer bekend en óók gewaar-
deerd! (Zie ook pagina 4).
Suad Osman
FSAN is bereikbaar via:
President Allendelaan 725
1068 VN Amsterdam
Tel. 020-486.1628
Mail: [email protected]
Website: www.fsan.nl
Januari 2018 GEEDI 13
Als je
verd
riet
heb
t
moet
je het
opsc
hri
jven
dan
hoef
je het
nie
t
te
on
thou
den
Sah
roM
oh
am
ed
Uit
:
Sou
nds
of
lau
gh
ter,
2003
Kuukun, Kadhimeykadhimi ...,
zou dat niet verstoppertje spelen zijn?
Dit toch wel moeilijke woord is gegeven aan een leuk en bekend spelletje, dat veeldoet denken aan het aloude verstoppertje spelen, maar daar toch een beetje vanafwijkt.
Het wordt gespeeld in twee
groepen. De ene groep mag zich
verstoppen, de andere groep
moet zoeken.
Maar er is een ‘vrij honk’, een
cirkel op de grond of een
afgesproken plaats die door de
zoekers niet bewaakt mag
worden; zij moeten gaan
zoeken.
De bedoeling is dat de ene
groep die zich heeft verstopt het
honk probeert te bereiken
zonder aangetikt te worden door
de zoekers, want wie aangetikt
wordt is ‘af’.
De zoekers moeten natuurlijk
proberen alle verstoppers te
pakken zien te krijgen.
Vanzelfsprekend worden de
rollen ook eens omgedraaid,
zodat de zoekers zich mogen
verstoppen en de eerste
verstoppers zoekers worden.
Wanneer het wat donkerder
wordt, is het de ideale tijd om
Kuukun, Kadhimeykadhimi te
spelen.
De duisternis is de ideale
dekmantel om ongezien en
“ongeschonden” het honk te
bereiken.
of...
Tikle
Is een uiterst eenvoudig spelletje, althans zo lijkt dat. Het wordt bij de nomadengespeeld, niet of nauwelijks in de stad.
Een stevige stok die redelijk
recht moet zijn, wordt vooruit
gegooid. De bedoeling is dat de
punt van de stok de grond raakt
en dat de stok vervolgens dóór
wentelt, als het ware buitelt en
buitelt en buitelt. Immers het
aantal keren dat de stok de
wentelingen maakt, levert even
zoveel punten op.
Winnaar is degene die het
hoogst aantal punten scoort.
Tikle vereist een harde
ondergrond, omdat anders de
stok met de punt in de zachte
grond zou blijven steken, en dus
geen wentelingen maakt en …
geen punten scoort.
14 GEEDI Januari 2018
Kinderverhaal
In voorgaande Geedi’s zijn een aantal verhaaltjes gepubliceerd over Igaal Shidaad,de ‘dappere’ held op sokken, praatjesmaker en domoor, die -zo denken we- bij alleSomaliërs, jong en oud, bekend is.Bij velen was de glimlach te zien wanneer zij herinnerd werden aan hun jeugd- enkinderjaren, waarvan Igaal een onvergetelijk onderdeel vormde.Dieren komen ook veelvuldig voor in Afrikaanse en dus ook Somalische kinder-boekjes. We gaan van start met een verhaaltje dat eveneens terug te vinden is in debundel Oude Somalische Kinderverhalen van de auteur O.A.Abdi (Kelli), in 2000uitgegeven door Stichting IVIO, Lelystad.
Het balkende dier
Er was rust in het dierenland.
Er heerste al eeuwenlang vrede.
Het was heel gezellig, niet
spannend maar wel gemoedelijk
en soms wat stil, soms somber.
Alle dieren hadden respect voor
elkaar. Deze vrede en rust
waren ontstaan na een afspraak
die alle dieren samen gemaakt
hadden. Bedacht door de koning
der dieren, de leeuw.
De dieren die met elkaar wat
minder goed overweg konden,
lieten elkaar met rust. Ze hiel-
den afstand en zo werd de vrede
bewaard. Er waren afspraken
gemaakt, regels vastgesteld.
Een van die regels was dat men
geen uitspattingen van euforie
mocht hebben. Een andere regel
was dat er alleen gras, zaden,
bladeren en ander groen, stro of
hooi gegeten mocht worden.
Nooit mocht men meer vlees of
vis eten. Allerlei uitspattingen
waren uit den boze.
Op een dag kwam er een ezel
langs uit een ver vreemd land
die van deze regels niet op de
hoogte was. Hij at met smaak
van het groene gras. Dit was hij
niet gewend. Niet dat hij van de
honger omkwam. Zeker niet.
Maar dit malse gras was verruk-
kelijk. Toen hij zijn buikje rond
en vol had gegeten balkte hij uit
volle borst van blijdschap en
genoegen. Hij danste in het
rond en gooide zijn achterpoten
hoog de lucht in.
Uit alle hoeken en gaten
kwamen dieren verschrikt,
verbaasd of overdonderd
tevoorschijn. Sommige riepen:
‘Ssst, stil, houd je kop, laat ons
in vrede.’
Maar de ezel
begreep er niets
van en begon
nog harder te
balken en te
dansen. Wat
een vreemd
gedoe.
Toen kwam de leeuw
tevoorschijn en gaf de ezel een
enorme klap. De kop van de
ezel rolde op de grond en de
leeuw gaf een enorme brul.
Hij brulde: ‘Dat komt ervan als
je je niet aan het akkoord
houdt.’
De afspraak was verbroken, alle
dieren gingen hun weg zoals ze
vroeger gewend waren.
De leeuw zocht zijn prooi, de
vogels insecten en andere
zaden, knoppen of honing. De
natuur vervolgde zijn weg.
Januari 2018 GEEDI 15
Sayadin Hersi: Verloren vader
Sayadin Hersi werd als zoon van nomaden geboren in de Ogaden, het betwistegrensgebied tussen Somalië en Ethiopië. Op zijn veertiende trok hij naarMogadishu om naar de middelbare school te gaan. Vanwege de burgeroorlog enomdat verder studeren voor hem onmogelijk was, zocht hij asiel in Europa.In 1992 al bereikte hij Nederland, waar hij medicijnen studeerde. Momenteel is hijwerkzaam als schoolarts bij de Amsterdamse GGD. Met Verloren vader maakte hijzijn debuut als schrijver.
Mogadishu, 1978, een
donderdag. Vergeefs
wacht een zesjarig
jongetje op zijn vader.
Waarom komt hij hem
niet ophalen van
school? Veel tijd om
bij deze dramatische
gebeurtenis stil te
staan, is er niet.
De burgeroorlog gaat
aan het ouderlijk huis
van Bille niet voorbij.
Voor hij het beseft,
trekt hij met een
geweer om zijn
schouder ten strijde.
Waarvoor?
Waartegen?
Met wie?
Pas decennia later,
wanneer hij als gena-
turaliseerd asielzoeker
in Nederland woont,
wordt Bille duidelijk
hoe bepalend de
verdwijning van zijn
vader is geweest.
Hij staat er alleen voor,
nog steeds. Zijn jonge
broertje, die hem is
nagereisd, raakt in de
ban van fundamentalis-
tische moslims. En op
de Nederlandse tv ziet
Bille steeds vaker de
dochter opduiken van
de beruchte Somali-
sche politicus Ina Ma-
gan: de man met wie
zijn vader op die dra-
matische donderdag in
1978 een afspraak had.
Samen reizen de broers
terug naar hun geboorte-
land, om het verleden
een plaats te geven.
Maar de echte waarheid
blijkt elders te vinden.
In Nederland.
Verloren vader
Sayadin Hersi
Nieuw Amsterdam
Uitgevers 2010
ISBN
978.90.468.0875.7
16 GEEDI Januari 2018
Een goed en gezond 2018
voor alle Geedi vrienden!
Een goed 2018
vol vrede
voor Somalië!