REVÂNÎ DÎVÂNI

DÎBÂCE

Hamd-i nâ-mahdûd ve senâ-y� nâ-ma’dûd Hazret-i ‘�zzete ki mübdi’-i mâhiyyât ve muhteri’-i ‘akl ü hayâtdur celle celâlehu ve ‘amme nevâlehu

Beyt �ri�mez ‘akl-� kâsil hikmetine Yeti�mez kimse anun kudretine Nesr Zihî Hâlik ki zümre-i insân� e�ref-i mahlûkât idüp ‘akl-� reh-nümây� ve fikr-i

cihân-ârây� zihn-i selîm ve tab’-� müstakîm ile nutk-� fasîh ve kelâm-� sahîh erzânî görüp ve fazzalnâhüm ‘alâ kesîrin mimmen halaknâ tafzîlâ �erefiyle mü�erref ve mu�tenem buyurd�.

Beyt Dilâ ‘âciz durur medhinde idrâk Kaçan medh ide an� bir avuç hâk Nesr Zihî Kâdir ki fesâhat meydân�nun çâbük-süvârlar�na niyâm-� dehândan tî�-i âbdâr-

� zebân virüp mülk-i nazm u nesri anlara musahhar itdi. Beyt Ne ulu pâdi�âh olur o Sübhân Kim anun bir kul�dur M�sra sultân Nesr Zihî Mütekellim ki belâ�at �ekeristân�nun tûtîlerin âyîne-i efkâr ile gûyâ idüp

�ekkerîn güftâr itdi. Beyt Zebân bir tûti-i �îrîn-sühandur Dil âyîne kafes ana dehendür Nesr Zihî Kâ�if ki gayb mestûrelerinün perde-gü�âl���n dest-i ilhâmla âsân idüp

mü�âhedesin dîde-i idrâk-i dûr-bîne müyesser k�ld� Beyt Kamer hüsnini k�lm��dur müretteb Hilâli ana itmi� tavk-� gabgab Nesr Zihî ‘Alîm ki debîristân-� ‘irfânda ta’lîm ü ir�âdla pîr-i ‘akl� t�fl-� nev-âmûz k�lup

havât�r-� insân� ki hulâsa-i âferîne�dür gülistân-� fazl u dâni� k�ld� ve hezâr destân-� zebân� bostân-serâ-y� dehânda hamd ü senâs�yla gûyâ idüp i’zân-� beyânda dâstân-� [2a] fetebâreke’llâhü ahsenü’l-hâlikîn okund�

Beyt Kudreti kasr� içinde çarh bir kâ�ânedür ‘Akl-� kâmil ‘ilmi içre t�fl-� mekteb-hânedür Nesr Zihî Rahîm ki istihkâm-� esâs-� mülk ü millet ve esbâb-� farz u sünnet içün enbiyâ

vü rüsüle �em’-i nübüvvet ve çerâ�-� risâlet müyesser idüp envâr-� ir�âdlar�yla güm-râhân-� bâdiye-i dalâlet ve peyrevân-� kârbân-� zulemât-� cehâlete delîl old�lar husûsâ hâce-i ‘âlem ve muktedâ-y� evlâd-� âdem ‘andelîb-i gülistân ve mâ yentiku ‘ani’l-hevâ ve tûtî-i �ekkeristân Muhammed Mustafâ (salla’llâhu ‘aleyhi ve sellem) ve ‘alâ âlihi mâdâmeti’l-arz� ve’s-semâ

Mesnevî Habîb-i Hak mu’în-i halk-� ‘âlem Güzîn-i enbiyâ vü fahr-� âdem Mu’anber ¢açlar� anun �eb-i kadr Münevver ruhlar� anun meh-i bedr Degüldür keh-ke�ân germ olup eflâk Anun �evk�nden itmi� yakas�n çâk Riyâzetde ana olma�a hem-reng Kom�� Hâtem ku�a�� içine seng Serây� menzil-i Rûhu’l-Emîndür Vücûd� rahmeten li’l-’âlemîndür �ki ‘âlemde oldur kurratü’l-’ayn Tufeylî ka�lar�nun kâbe kavseyn Serîr-i ‘ar�a na’leyni durur tâc Emîn-i vahy ü sâhib- s�rr-� mi’râc Cihân kim te�nelikden ola bî-tâb Ak�da lüle-i sîmînleri âb Ne mu’cîzdür o sîmîn hâmeye bak Ki mâhun nâhun�nda eyledi �ak Gönül yok mu’cizât�na nihâyet Anun na’t�nda olmaz söze gâyet

[2b] Odur çün Hak yan�nda zât-� ekrem Gerek söz muhtasar vallâhi a’lem Nesr Zihî Müdebbir te’kîd-i umûr-� mesâlih-i ‘âlem ve te’yîd-i mühimmât-� benî âdem

içün mülûk-� dîn-dâr ve selâtin-i zevi’l-iktidâr� ki tâc-� ibtihâc-� es-sultânü z�ll�’llâh ile mu’allâ ve ser-efrâz ve hil’at-� rif’at ve uli’l-emri minküm ile muhallâ ve mümtâz idüp

semâ-y� devletlerinde âfitâb-� ‘adl seyyâr ve felek-i ha�metlerinde kamervâr devvâr olup ‘âlem sâye-i himâyetlerinde âsûde-hâl ve halk kenef-i ‘ât�fetlerinde müreffehü’l-ahvâl olm��lardur siyyemâ hazret-i saltanat-penâhî ve hilâfet-i destgâhî ki sahîfe-i hât�r-� �erîfleri mahall-i nukû�-� hakây�k ve levh-i zamîr-i münîrleri muhît-i envâr-� dekây�k ve deryâ-y� tab’-� gevher-ef�ânlar� mahzen-i esrâr-� �lâhî ve zihn-i vekkâd-� dür-ef�ânlar� mevrid-i letâyif-i nâ-mütenâhîdür dâyimâ ‘ahd-i �erîfinde ‘ukûd-� �er’ muntazam ve her dem cünûd-� f�sk münhezem

Beyt G�bta eyler tâ’at�nun yirine dârü’s-selâm Zühdi sahrâs� olupdur menzil-i Rûhu’l-Emîn Nesr Bir gerdûn-iktidârdur ki âfitâb-� ‘âlem-tâb hükm-i satvetine tu�râ-y� �ehriyârî ve

bir refî’-mikdârdur ki felek-i pür encüm defter-i ‘azîmetine cild-i sadefkârîdür Beyt Hey ne ‘âlî �âh olur ol husrev-i ‘âlî-cenâb K’i�iginde altun üsküflü kul�dur âfitâb Nesr Es-sultân ibnü’s-sultân ibnü’s-sultân es-sultân Selîm Hân bin Sultân Bâyezîd bin

Mehemmed Hân bin Murâd Hân Halleda’llâhü mülkehu ve saltanatahu ilâ ebedi’d-duhûri ve’l-ezmân un eyyâm-� hümâyûn ve rûzgâr-� meymûnlar�nda ehl-i ‘ilme ziyâde ‘izzet ve sâhib-i fazla tamâm-� ra�bet olup �i’r ü in�â ve nazm-� dil-gü�âya iltifât-� �âhâne ve i’tibârât-� pâdi�âhâne olunurd� [3a] ol cihetden erbâb-� karâyih-i selîm ve ashâb-� tabâyi’-i müstakîm �avvâsl�klar idüp fikr deryâs�ndan ç�karduklar� dürr-i �âhvârdan söz ‘arûs�na gü�vâr iderlerdi ve suhanverân-� cihân ve nükte-perdâzân-� zamân sarrâfl�klar idüp me’âdin-i mekâlden cevâhir-i hayâl getürüp ebkâr-� efkârun sâ’idlerine mücevher sivârlar düzerlerdi. Her gâh muhadderât-� tabî’at ve ‘arâyis-i efkâr serâ-perde-i belâ�at ve tütuk-i fesâhatdan kilk-i hayâl-i dakîk ve hülel-i me’ânî-i rakîk ile muhallâ ve müzeyyen k�l�nup manzara-i tâk-� temâ�âgâhdan cilveler idüp hüsn-i behçet-i dil-gü�â ve cemâl-i cihân-ârâ ile ‘u��âk� hayrân ve üftâdeleri ser-gerdân iderlerdi

Beyt Yüri ‘â��k nazar eyle bu kasr-� gül�en-ârâya Güzeller seyrin istersen gel imdi sen temâ�âya Nesr Ve ebkâr-� efkâr miskîn kabâlar geyüp Meryemâsâ cilvegâh-� ‘izz ü nâz ve gül-

ge�t-i i’zâzda h�râmân ve gâh �âhid-i e�’âr müzellef mahbûblar gibi ma’nâ-y� rengîni zînet-i rûhsâr idinüp seyrângâh-� havât�rda sadr-ni�în olm��lard�

Nazm Ne nâzükdür bu zîbâ dil-rübâlar Tonanm��lar geyüp rengîn kabâlar Bularun hüsni çavlanm�� �rakdan Ki ‘âlem halk� ‘â��kdur kulakdan

Nesr �drâk mehâfilinün sadr-ni�înleri ve iz’ân mecâmi’inün pâk ü güzînleri bunlarun

hüsn ü cemâline hayrân ve nâz u kiri�melerine vâlih ü ser-gerdân olm��lard�. Beyt Hâllerdür söz ‘arûs�nun yüzinde zeyn içün Noktalar sanman ki dü�mi�dür hat-� e�’ârda Nesr �evk meyhânesinün bâde-nû�lar� ve zevk hum-hânesinün mey-fûrû�lar� sebû-y�

e�’âr ve kurâbe-i güftârdan müdâm �arâb-� hayâl ile def’-i melâl iderlerdi [3b] Beyt Ne sâ�ardur k’anun yok inkisâr� Ne meydür ol k’anun olmaz humâr� Nesr Kelâm bâ��nun bülbül-i gûyâlar� ve nazm gülistân�nun mürg-� ho�-nevâlar�

gülbün-i gülistân-� ‘ibârât ve gonce-i bahâristân-� isti’ârâtdan sühan-sâz ve na�me-perdâz olm��lard�.

Beyt Ne gül�endür k’anun yokdur hazân� Ne güldür ol k’anun çokdur zamân� Nesr Sahâyif-i evrâk-� havât�r-� dânâyân ve defâtir-i eczâ-� zemâyir-i gazel-serâyân

nazm-� dil-gü�â ile mektûb ve muha��â olm��d�. Beyt Okunan meclisler içre �i’r-i gevherbârdur Her gönül gûyâ ki bir mecmû’a-i e�’ârdur Nesr Ol sebebden nakkâ�-� nak�-bend-i e�’âr ve ressâm-� beyt-i âbdâr ki nak��nda Mânî

hayrân ve resminde Erjeng ser-gerdândur ya’nî girih-gü�â-y� fikr-i ‘amîk ve �emme-güdâz-� zamîr-i dakîk nak�-� nigâr ile her matla’� gayret-i huld-i berîn ve her beyti re�k-i nigâr-hâne-i Çîn k�lm��d�

Beyt Beytümün her kim nazar itse içine ta��na Dir hezârân âferîn tahsîn anun nakkâ��na Nesr Tûtî-i hâme-i dü-zebân ve bülbül-i gülistân-� beyân gulgule-i ‘��k-engîz ve velvele-

i �evk-âmîzi bu kafes-i âbnûs-� eflâk ve bu gül�en-i zümürridîn-i hâk üzre salup âvâze-i �i’r-i bülend-pâye ve sadâ-y� nazm-� refî’-pîrâyeden mesâmî-i gû�e-ni�înân-� kûy-� mahabbet ve gû�-� hû�-� mücâvirân-� �ehr-i meveddet memlû’ olup nagamât-� ‘��k ve terennümât-� ‘â��k ile tâs-� felek pür-tanîn idi.

Beyt Felek bir çengidür sözdür sadâs� Ne ra�bet çenge olmasa nevâs� Nesr Cihân sarrâflar� nazm cevherine tâlib ve devrân hâceleri metâ’-� �i’rüme râ��b [4a]

olup dâyim tertîb-i dîvân ve her dem tahrîr-i e�’âr-� perî�ân olma�a hüsn-i ikdâm ve kemâl-i ihtimâm gösterürlerdi ekseriyyâ mahbûblar nâme-i e�’ârum� gonca-i zanbak gibi ârâyi�-i destâr ve ‘â��klar tomâr-� güftâruma hamâyil gibi i’tibâr iderlerdi ammâ hât�r-� fât�rda ol niyyet ve zamîr-i kâs�rda ol ‘azîmet yo� idi kim dü�en e�’âr ve vâki’olan güftâr sevâddan beyâza götürüleydi ekser dü�en kasâyid memdûha vâs�l olma� içün tahrîr ve sâd�r olan e�’âr cânânelere irsâl olma� içün tastîr olunurd� ittifâk �ol eyyâmda ki dil-i â�üfte-hâl ü perî�ân-ahvâl mücâvir-i Ka’be-i kûy-� yâr ve zâ’ir-i harem-hâne-i dildâr olmakdan ferâ�at eyleyüp ‘azm-i Beytu’llâh ve sefer-i Ka’be-i �erîfe-i �errefallâha niyyet ve ‘azîmet göstermi� idi

Mesnevî Nedür ol �ân-� a’zam zât-� ekrem Ki olupdur ziyâretgâh-� ‘âlem Ne zâhiddür ki olm��dur siyeh-pû� Gören an� ider deryâ gibi cû� ‘arûs-� dehr anunla buld� zîver ‘�zâr�nda budur hâl-i mu’anber Cihânda ‘izzeti çok kadri ‘âlî Cemâlin görmege ‘âlem safâl� Hilâl olm��dur ana halka-i der Kapus�nda güne� bir �emse-i zer Nesr Ashâb-� pür-safâ ve ahbâb-� bî-riyâ bu bende-i hakîr ve bu ‘abd-i fakîri muhibb-

nüvâzl�k eyleyüp müsâferet içün gû�e-i gülzâr ve ziyâfet içün bir dil-gü�â mer�zâra da’vet eyleyüp ezhâr-� nev-bahâr-� pür-sürûrdan “nûrun ‘alâ nûr” s�rr� zuhûr bulm��d� ve sünbülzâr Ka’be-i gülzâra perdedâr olup menâr-� �âhdan belâbil mü’ezzinân-� hûb-âvâz gibi ser-â�âz idüp dil-i mukîmân u hât�r-� mu’tekifân sadâ-y� dil-gü�â ve nevâ-y� cân-fezâs�ndan mesrûr u �âdân olm��lard� lâlezâr Minye bâzâr� gibi ‘akîk-i rengîn ve mercân-� semînden zîb ü zînet bulm��d� M�sra gülzâr u Nîle cûybâr ve �âma benef�ezâr benzeyüp kulûb-� ashâb ve havât�r-� ahbâb bu temâ�âdan mesrûr ve bu seyrândan pür-huzûr olup ebyât ü e�’âr okunma�a i�’âr olund� ittifâk sohbetde �ârib-i �arâb-� cennet ve ‘ayyâ�-� bezmgâh-� ma�fîret ma�fûr u merhûm-� girâmî Hazret-i Mevlânâ Câmî nevverâllâhü merkadehu nun dîvân-� tamâm� bulunup yârân tefe’’ül itdükden sonra bendeye bu matla’-� �îrîn-makâl hasb-� hâl vâki’ old�

Beyt Key büved yâ Rab ki rû der Yesrib ü Bathâ künem Geh be Mekke menzil ü gâh Medîne câ künem

Nesr Yârân bu s�rra hayrân kalup bi-’avnillâhi’l-meliki’l-Mennân bu sefer-i sa’âdet-

encâm ve bu müsâferet-i ‘izzet-fercâm ki fi’l-hakîka ‘inâyet-i �lâhî ve himâyet-i nâ-mütenâhîdür sizlere ve cemî’i kar�nda�lar[a] müyesser ü mukadder olm�� ola ki mutâb�k-� niyyet ve muvâf�k-� ‘azimet vâki’ old� diyü kerâmete haml itdiler Allâhümme yessir recâ-y� vâcibi du’â-y� vird-i zebân ve zikr-i lisân k�l�nd� yârân dah� muhlislerin bu �evkden pür-sürûr görüp yine ikdâm u ibrâm gösterdiler ki perî�ân sözlerüm tahrîr ve nâ-merbût kelimâtum tastîr ol�na

Mesnevî �u denlü eyledi ibrâm� yârân Ki oldum ben bu i�de mest ü hayrân Gönül gerçi degüldür buna kâdir Dilemez bun� kim incine hât�r Ki�i kurtulmak olur bendelikden Velî kurtul�maz �ermendelikden Nesr Bu hakîr dah� anlarun cevâb�nda bu emre imtisâl olunurd� lîk siz sâhib-kemâllerün

[5a] nazar�nda hemân M�sra �ekker ve ‘Adene gevher ve Hinde ‘anber ve Hotene misk-i ezfer ve Yemene ‘akîk-i k�ymetvâr ve Bedeh�âna la’l-i âbdâr iltemek gibidür bunun gibi ticâretden ki�iye ne fâyide dinildükde anlar dah� ziyâde lutf-� kabûl gösterüp cevher k�ymetden ve kumâ� bahâdan kalmaz bu ‘özr degüldür belki ta’allüldür in�âallahü’l-emr mülâkat müyesser ol�nca yârâna eglencedür diyü yine ibrâm-� bî-nihâye ve ikdâm-� bî-�âye gösterdiler öyle olsa el-ibrâmu muhass�l�’l-merâm muktezâs�nca anlarun hât�r-� ‘ât�rlar� ki mi’yâr-� nakd-i kelâmdur muhâlefete mecâl olmayup ‘��k zencîrinün esîri ve derd ü mihnet esrâr�nun habîri Revânî-i bî-karâr ve â�üfte vü zâr �ntakallâhü bi’l-hakk� ve’s-sevâbi ve hallasahü’ani’s su’âli ve’l-cevâb

Mesnevî Gel ey �ûrîde dil ma’zûr oldun Bu i�de çünki sen me’mûr oldun Basîret ehli anlad� çü hâlün Dah� kalmad� hîç ‘özre mecâlün Ele al hâmeyi göster me’ânî Müzeyyen k�l yine silk-i beyân� Nesr ‘Â��kl�k zamân�nda ‘��k vâs�tas� �eydâl�k ‘âleminde �evk vesîlesi vuslat eyyâm�nda

mahabbet muktezâs� firâk günlerinde fürkat iktizâs� bahâr mevsiminde sohbet germiyyeti mahbûblar meclisinde �arâb keyfiyyeti cânâneler ibrâm� ve ‘â��klar ikdâm� ve fuzalâ musâhebeti ve ‘ukalâ iltifât� ehl-i diller ra�beti ve tâlibler minneti ile didügi ebyât ve e�’âr ki her birinün latîf me’ânîsi câm-� nazma �arâb-� rengîn ve �îrîn hayâlât� bezm-i safâda nukl-i �ekkerîn olup mu’â�irân-� [5b] meclis-i zevk bu mey-hânenün

bâdecisi ve harîfân-� bezm-i �evk bu kâ�ânenün sebû-ke�i olm��lard� kalem-i i’tizâr ve hâme-i inkisârla bu evrâka tahrîre ikdâm ve bu eczâya tastîre ihtimâm gösterdi.

Mesnevî Gel ey cûyende-i esrâr-� ma’nî Gel ey gûyende-i güftâr-� ma’nî Gel ey gevher-fürû�-� nazm u in�â Gel ey cevher-fürû�-� �i’r-i garrâ Gel ey nakkâ�-� tasvîr-i hayâlât Gel ey ressâm-� tahrîr-i makâlât Hat u ma’nîden istersen i�âret Bu ebyâtum yeter sana be�âret Hayâl-i nazm-� garrâ hatt-� dil-ke� Görinür gözlere beyt-i münakka� Hat� beytün ten-i insâna benzer Hayâl anun içinde câna benzer Me’ânîdür hat-� e�’âr içinde Aç�lm�� tâze güller hâr içinde Sevâd-� nazmdur san sahn-� cennet Terâzû vezndür ma’nî k�yâmet Hayâl-i beyt kasr-� kâmrânî �ki m�sra’dur iki nerdübân� Hat u ma’nî ki itmi� â�inâl�k Gice �em’ile bulm�� rû�enâl�k Anunçün dir görüp yâr-� suhandân Bulut içindedür san mâh-� tâbân Hümâ olmak gerek ma’nînün ad� Ki beyt olm�� durur iki kanad� Yahod nazmum ‘arûs� hat yirine Tak�nm�� zînet içün ‘anberîne Ne zîbâdur gör ol sâhib-cemâli Ki hatt u nokta olm�� zülf ü hâli Bu nice ma’ni nice hatta benzer Hemân bir ka�� gözi kara dil-ber

Ya ‘â��kdur yine bir meh-likâya

Ki gönlegin boyam��dur karaya Güzel ma’nâyile hatt-� dil-âvîz Turur Gülgûn ile bir yirde �ebdîz Zihî hatt u zihî ma’nâ-y� rû�en Sanas�n pehlevândur geydi cev�en Hayâlün gû�e-i hatdur tura�� Olurm�� mî�eler arslan yata�� Bu nice sayd olur buna ne tedbîr Bu arslana gerekdür iki zincir Nesr �lâhî bu gül-deste-i tarâvet-bah�â-y� çemen-i mahabbet ve bu nahl-i zerâfet-efzâ-y�

gül�en-i hayret mahbûblar bezminün ârâyi�i ve ‘â��klar meclisünün âsâyi�i olup [6a] ‘anâdil-i �evk ve belâbil-i zevk temâ�âs�ndan hayrân ve bûy-� dil-âvîzinden ser-gerdân olup âsâyi�-i cân hasta ve kü�âyi�-i hât�r beste ola

Beyt Bu bâ�bân-� tab’uma sad âferîn kim Virdi cihâna nazmum ile râygân gül Nesr Ve mercûdur ki bu lâlezâr-� hayâl ve sebzezâr-� makâl seyrângâh-� havât�r-� sâhib-

kemâl ve temâ�âgâh-� zemâyir-i ehl-i hâl olup tab’-� âbdâr ve zihn-i cûybârlar�ndan nadret-i tâze ve hadret-i bî-endâze hâs�l eyleyeler

Beyt Gülzâr-� tab’umun dirüben tâze güllerin Bir nahl ba�ladum k’ola ‘âlemde yâdigâr Nesr Ve mütevakka’dur ki bu re�ehât-� kilk-i ‘anber-bâr ve nefehât-i hâme-i sihr-âsâr

nesîm-i gülzâr ve hevâ-y� ezhâr-� nev-bahâr gibi cân-fezâ ve rûh-perver ve dil-gü�â ve safâ-güster olup halk-i ‘âlem hevâdâr� olma�la kadr u i’tibâr bula

Beyt Yazmadan e�’ârum� olm�� durur hayrân kalem Bu perî�ân sözlerümden old� ser-gerdân kalem Nesr Ve meseldür ki erbâb-� nazar ve ashâb-� basar bu evrâk-� muhattata ve bu eczâ-y�

muhabbataya dîde-i kabûl ile nâz�r olup hatâs�n �slâh buyurma��la ‘uyûb�n sâtir olalar. Mesnevî Gönül çekme sözünden infi’âli Bilür ehl-i dil olanlar bu hâli

Hatâsuz olmaz imi� hîç güftâr Olurm�� bir gülün yan�nda bin hâr K�t’a Revânî bu nice dîvânelikdür Ki dîvân yazma�a ikdâm idersin Elüne câm alup ser-ho�lanurs�n Hemân sen kendüni bed-nâm idersin Mesnevî �lâhî senden irmezse ‘inâyet Bu i�de eylemez ‘aklum kifâyet Beni sen �ermsâr itme �lâhî Ki s���ndum sana ben yâ �lâhî 2. TEVH�D

1 Kasîde ender Tevhîd-i Bârî Te’âlâ . - . - / . . - - / . - . - / . . - Cilâ-y� kalb-i cihân lâ-ilâhe illa’llâh Safâ-y� behcet-i cân lâ-ilâhe illa’llâh Lisân-� hâl ile söyler rumûz-� vahdetden Kaçan ki aça dehân lâ-ilâhe illa’llâh

3 Felekden itdi yüce bârgâh�nun çetrin Ne yirde tutd� mekân lâ-ilâhe illa’llâh Ne denlü var ise esrâr-� ‘âlem-i gaybî Cihânda itdi ‘ayân lâ-ilâhe illa’llâh Ne ho� ç�kard� mu’ammâ-y� beyt-i dünyây� Lü�az-gü�â-y� cihân lâ-ilâhe illa’llâh

6 �çürdi âb-� zülâl-i bekây� te�nelere Ne yirde k’old� revân lâ-ilâhe illa’llâh Safâ-y� meclis-i kurb u cemâl-i �âhid-i kuds Huzûr-� ehl-i dilân lâ-ilâhe illa’llâh Mütûn-� ‘âlem-i kudsîye ho� muhakk�kdur Kim itdi �erh ü beyân lâ-ilâhe illa’llâh

9 Sürûr-bah�-� zemâne mübe��ir-i ‘âlem Hubûr-� hûr-� cinân lâ-ilâhe illa’llâh

Görindi Ka’be-i maksûd gün gibi rû�en Çün old� nûr-fe�ân lâ-ilâhe illa’llâh Bekâ-y� devlet-i dünyâ vü ‘izzet-i ‘ukbâ Hisâr-� emn ü emân lâ-ilâhe illa’llâh

12 Ne pâdi�âhdur ol kim berât-� hükminde

Yaz�ld� ana ni�ân lâ-ilâhe illa’llâh Semend-i ‘izzete old� süvâr ‘âlemde Kime ki sund� ‘inân lâ-ilâhe illa’llâh Giderdi �übhelerini zemâne gönlinden Komad� hîç gümân lâ-ilâhe illa’llâh

15 Ziyâ-y� mihr-i �erî’at �u’â’-� �ems-i yakîn Safâ-y� pîr ü cüvân lâ-ilâhe illa’llâh �u denlü eyledi ho�-hâl halk-� dünyây� Kim old� vird-i zebân lâ-ilâhe illa’llâh Toyurd� ni’met-i Hakka iki cihân halk�n Bu nice sufre-i hân lâ-ilâhe illa’llâh

18 Revânî iki cihân� ne var �anî k�lsa Çün açd� genc-i nihân lâ-ilâhe illa’llâh Mahabbetini gönülden gidermesün Allâh Çün old� dilde revân lâ-ilâhe illa’llâh

3- MUSAMMATLAR 3-1- Na’t-� Seyyid-i Mürselîn . - . - / . . - - / . - . - / . . – I Dilâ cihâna nazar k�l ki Hazret-i Sâni’ Cemî’-i sun’�na dünyây� eyledi câmi’ Kemâl-i kudreti âsâr�dur iki ‘âlem ‘Aceb mi halk-� cihân olsa emrine tâbi’ Nedür bu kasr-� mukarnes nedür bu �emse-i nûr Nedür bu tâk-� zer-endûd-� hücre-i vâsi’ Nedür bu kürsi-i zerrîn nedür bu tâk u revâk Nedür bu s�yt ü sadâ k’old� ‘âleme �âyi’ Nedür bu tûp-� mu’allak nedür bu sakf-� refi’ Ne hûb vaz’lar ihdâs idüp durur vâzi’

Kan� ya hûr u kusûr u ya cennet-i a’lâ Ki ‘�y� u ‘i�ret içün anda yok durur mâni’ �ki cihân� anunçün müzeyyen itdi Hudâ Kim ola �a’�a’a-i nûr-� Mustafâ lâmi’

Bahâr-� gül�en-i hilkat gül-i riyâz-� vücûd Nigîn-i mühr-i risâlet ni�ân-� câme-i cûd II Ne zâtdur kim an� medh ider Hudâ-y� ehad �erîf nâm�na dirler Muhammed ü Ahmed Bahâr gülleri yüz suy�n eyledi tahsîl Kaçan ki gark-� ‘arak old� ol ‘izâr ü o hadd Vücûd� iki cihân halk�nun ümîdi durur Sa’âdet ehline olm��dur i�igi mesned Ne hâcedür ki gedâlar �anî olur anda �efâ’ati kapus�nda kimesneye yok red �dindi lutf�n� ser-mâye vakt-i hâcetde Habâb gibi kalanlar cihânda s�fru’l-yed Kemâl-i lutf�na had yok ki k�ld� ümmetine Egerçi �er’-i metîni içinde vardur had �efâ’atine cihân halk� muntaz�r el-hak Vücûd� ‘âlem-i ‘ukbâya devlet-i sermed Celîs-i hâne-yi vahdet enîs-i hücre-i cân Mu’în-i bay u gedâ pâdi�âh-� kevn ü mekân

III �erîf zât�n� halk itdi nûrdan Hâlik Keremler itdi ne var ise lutf�na lây�k Cihânda ba��na gün to�maz idi subhun eger Cemâli nûr�na olmasa ‘â��k-� sâd�k Ne hulk olur bu ki halk� idindi kendüye kul Ne hüsn olur bu ki Allah durur ana ‘â��k Görildi nice nice mu’cizât� ‘âlemde ‘Aceb mi cümle nebîlerden olsa ol fây�k Elinde eyledi tesbîhi hurde-i ahcâr

Öninde berre-i biryân olup durur nât�k Cemâli çihre-i islâma virdi zînet ü zîb Niteki eyledi rû�en cihân yüzin �ârik Cihân vücûd�nun ol cân�dur hakîkatde Ki hilkati anun olm��d� cümleden sâb�k T�râz-� hil’at-i dünyâ vü e�ref-i ‘âdem Emîr-i tâc-� nübüvvet ser-âmed-i ‘âlem IV Eyâ güzîn-i be�er sana yok durur hemtâ Senün kudûmun ile buld� zîneti dünyâ Kamer ki hâme-i engü�tün ile �akk old� Berât-� mu’cizeye urd� zer-ni�ân tu�râ Nübüvvetün eli Mûsây� ald� pençesine Egerçi ‘âleme gösterdi ol yed-i beyzâ �çürse himmeti H�zra ‘aceb mi âb-� hayât Anun dirisi durur dah� Hazret-i ‘Îsâ Yem-i nübüvvete Yûnus olup durur �avvâs Dür-i sa’âdate zât-� �erîfidür deryâ Kelâm� ile güher told� dürc-i lâ-uhsâ Cemâli nûr�na gark old� burc-� ev ednâ Kaçan ki medhün içün hâmeyi ele aldum Gönül sahîfesine eyledüm bun� in�â Mukîm-i dâr-� nübüvvet müsâfir-i eflâk Hulâsa-i dü cihân u netîce-i levlâk V �u dem ki zerrece nûra cihân idi muhtâc Görinmez olm�� idi zer-nigâr tahta-i ‘âc Müneccim idi felek kim nücûm ahkâm�n Yazard� safha-i gerdûna idüp istihrâc �ri�di peyk-i sa’âdet ki ya’ni Cebrâ’îl Getürdi berk gibi bir Burâk u hil’at u tâc Felek ki ‘âleme kurm��d� hayme-i nîlî Sütûn� mihver ü mâh olm�� idi ana kumâc Geyindi hil’at u tâc� Burâka old� süvâr

Yeti�di hazrete buld� metâ’-� kurb u revâc Ne �âhid idi nübüvvet ki ‘âr�z�nda anun Siyâh perçem ü pür-çîn idi �eb-i mi’râc Gelüp Resûli sahâbe ziyâret eylediler Niteki s�dk u safâyile Ka’beyi huccâc Ziyâ-y� mihr-i �eri’at �u’â’-i nûr-� yakîn Çerâ�-� dîde-i islâm ü �em’-i hâne-i dîn VI Safâ-y� vasf-� cemîlünle ey güzîn-i be�er Diler ki hâme yaza midhatünde bir defter Kim an� zînet ide çâr yâr evsâf� Çihâr gû�esi tâ beytümün bula zîver Biri ki Hazret-i S�ddîkdur safâs�ndan Mahabbetün denizinde ol idi pâk güher Biri de Hazret-i Fârûk durur ki dünyâda ‘�bâdet eylemek idi i�i güci yekser Biri de sâhib-i nûreyn Hazret-i ‘Osmân Kim ana hilm ü hayâ old� bende vü çâker Birisi Hazret-i Haydar ki Zülfekâr� ile Müdâm râh-� �azâda ol idi ser-le�ker �lâhi iri�e bir demde bin selâm-� vedûd Müdâm bendeden evlâd u âle tâ mah�er Mekîn-i taht-� sa’âdet sezâ-y� tâc ü külâh Kerîm ü mü�fik-i ‘âlem kâs�m-� lutf-� �lâh VII Kaçan olur seni medh idebile ehl-i kemâl �der çü vasf-� cemîlün Hudâ-y� celle celâl Bahâr-� mu’cizün âsâr� ey Nebîyyu’llâh Yemi� bitürdi �u dem ki dikildi hu�k nihâl Cihân içinde olan mu’cizâtuna had yok Bu kudreti sana virmi�dür Îzed-i müte’âl Diler sa’âdet-i pâ-bûsun ile ola ‘azîz Kamer ki eyledi na’leynüne hilâli düvâl �efa’atünden umar cümle mücrim ü ‘âsi

�u gün ki sor�la dünyâda i�lenen ef’âl ‘Aceb Revânî kulunun nice ola hâli Ki h�dmetinde anun var durur nice ihmâl Ne var za’îf ise umar kapunda ‘izz ü �eref Ki ho� görürler an� gökde olma� ile hilâl Safâ-y� behcet-i imrûz u hâlet-i ferdâ Ümîd-i yevm-i k�yâmet �efî’-i rûz-� cezâ 3-2 Sûr-nâme

- - . / - . - . / . - - . / - . - I

Mesrûr k�ld� ‘âlemi bu sûr-� pür-sürûr Zî meclis-i �erîf ü zihî ‘âlem-i huzûr Oldur cihân ‘arûs�na zîb ü behâ viren Ki çe�m bu zamânede hüsninden ola dûr Oldur cihânda gayret-i huld-� berîn olan Kim hilkatinde yokdur anun zerrece kusûr Cennet havâs�n� unudur zînetin görüp Ölmek hayâli hât�r�na eylemez hutûr Kaçan buhûr eyleseler ‘ûd u ‘anberi Micmer asard� her yanadan zülf-i ‘în-i hûr Firdevs bâ�� güllerinün nahlidür bu mûm K’uçma�a turur anda zuhûr eyleyen tuyûr Meclis k�yâmet old� aya� üzre geldi �em’ Mü’mîn gibi yüzinde ne var berk urursa nûr H�dmet zamân� geldi �u g�lmâna gel dinüz Zeyn eylemege meclisi R�dvâna gel dinüz

II

Sâkî getür �arâb� ko hûrî kelâm�n� Dârü’s-selâmun eyledi meclis selâm�n� �erbet yirine ki�i �arâb-� tahûr içer Gösterdi halka ni’meti cennet ta’âm�n� Benzer ki misk nâfesini açd� her kadeh Toldurd� ho� koku ile ‘âlem me�âm�n� Her gördügine ba� koyuban tolular içer

Meclisde gör surâhilerün iltiyâm�n� Kan derlere batup aya� üstine ho� turur H�dmetde sâ�arun göricek ihtimâm�n� Seyrâna ç�kd� ay ile gün çarh tam�na Bu def’a sohbetün göricek izdihâm�n� Dâyim ne ‘�y� olur bu nice sohbet-i latîf Cennetde dirler idi bu ‘i�ret devâm�n� Cennet mi sûra eyledi �erbetleri sebîl Kimi �arâb-� kevser içer kimi selsebîl

III Bu nice sûr olur bu k�yâmetdür ey felek Bir hûri ile cem’ ola dünyâda bir melek Gerdûn ile �afak m� bu yahod saçu içün Birisi al atlas u biri ye�il benek Sanman �ihâbdur gice bezminde görinen Güller saçard� meclise gerdûn etek etek Ay ile gün getürdi iki nûrdan tabak Çarhun s�mât�na s��a m� bu bi�en yemek Kan�na a� yirerdi her açun �ol i�tihâ Meclis içinde ba�lamasayd� an� çörek Yoll� yol�nca kond� yine sükker âleti Bekler öninde filler ile atlar yedek Çe�m-i zamâne görmeye bu sûr gibi sûr Bin y�l dah� dönerse felekler çeküp emek Gün gibi çarha girse ne var câm-� pür-ni�ât Bu bezme mâh sufre durur keh-ke�ân simât

IV Görmi� felek meger �eb-i h�nnâs�na yarak H�nnâ degül mi kâsesi içindeki �afak Y�lduz gibi fi�ekler at�ldu��n� görüp Seyrâna geldi cümle kevâkib be bak be bak Bu bezm içinde mâh ile gerdûn gûyiyâ Bir hûb çengidür ki aç�lm�� boyun kulak Bu âsümâni kubbeye ba� egmedi hele

Dâne birinç ile görinen �ol ye�il tabak �eftâlüsini almaludur me’muniyyenün Senbûse bezm içinde hemân emmelü tutak Yir yüzi told� halk-� cihân toyd� ni’mete Andan felek gedâlar� alm�� çanak çanak Hep su yirine �erbet idi anda içilen Kim gördi bun� kim ola su içmege yasak Sâkî ko �erbeti �u mey-i ho�-güvâr� gör Bu sûr h�dmetine iri�en bahâr� gör

V

Bezme piyâleler nice rindâne geldiler Devrân güzelleri yine meydâne geldiler

Bu ara yirde devr iden tolular degül Ay u güne� bu meclise seyrâne geldiler Nergisle lâle aya�� üstinde turamaz Gözinde anlarun yine mestâne geldiler Güller piyâle alm�� ele goncalar yatuk Onlar bu bezme �öyle levendâne geldiler Yir öpdiler �ükûfeyi görüp benef�eler Hak bu ki pîr önine yetîmâne geldiler Bu sûr medhin itmede a��z bir itdiler �ol tâze goncalar ki gülsitâna geldiler Çeng ü rebâb� söylede bezm içre mutribâ Çün ‘arz-� hâl-i âsaf-� devrâna geldiler Ferhâd nâm Hazret-i pa�a-y� kâm-yâb Kim ehl-i fazla i�igidür merci’ ü me’âb

VI ‘Âlemde ‘izz ü devlet ile kâmrân ola Sadr� vezâretün ana dâyim müdâm ola Meydân-� rezm içinde yanar od durur hemân Anunla tutu�a ya nice pehlevân ola �ol gün ‘adû öninde ki ser-ke�lik eyleye Hançer hilâl ana felek bozdo�an ola �eh devletinde �âm� ne var feth eylese

Anun ki gün gibi k�l�c� zer-fe�ân ola Nâm ü ni�ân Revânîye medhün yiter hemân Nazmum ‘arûs�na umaram kim ni�ân ola Vasfunda tâze nazmum� Sa’dî görüp didi Ya Gülsitân ola bu yahod Bostân ola Gül deste deste ola benef�e demed demed �ol gül�enün içinde ki ol bâ�bân ola Hâmem hayâl güllerinün nahl-bendidür Nazmum sevâd-� hatt ile �ehrün levendidür

VII ‘Âlem bu nazm-� tâze ile nev-bahâr olur Rengîn sözümle rûy-� zemîn lâlezâr olur Meclisde ok�nursa eger tâze sözlerüm Sohbet içinde her yana güller nisâr olur Bu nice nazm olur ki cihân ‘â��k� geçer Ra’nâ güzel gibi ne ‘aceb �îvekâr olur Bir söz ile aç�ld� yine nice goncalar Gül gelmesün bu meclise kim �ermsâr olur Rengîn sözümi kâse-i �emse yazar felek Altun kadehde sanki mey-i ho�-güvâr olur Yaz�lsa vasf� ha�re degin olmaya tamâm Yüz bin kitâb olursa dah� ihtisâr olur Evsâf-� sûr �öyle k�yâmet yaz�ld� kim Mah�er olunca halka bu bir yâdigâr olur Hak devletini sâhibinün eylesün mezîd Her gicesini kadr ide her bir günini ‘îd

3-3- Mersiyeler

1 Mersiye-i Sultân ‘Alem�âh

- - . / - . - . / . - - . / - . - I

Tîr ü belâ vü mihnete âdem ni�ân imi� Dest-i zamânede bu felek bir kemân imi� Çarhun zamâne ehline hükmi revân geçer Zîrâ berât�na güne� altun ni�ân imi�

�ekl-i hilâl kim görinür burc-� çarhdan Ahvâl-i ‘âlemi dimege bir zebân imi� Bu çarh-� pür-sitâre ki gevher-fürû�dur Bâzâr� kon anun ile sûd� ziyân imi� Bir tâb-hânedür felek-i lâciverd-nak� Bir iki üç gün anda ki�i mihmân imi� Ol gülsitân-� lutf u sa’âdet kan� görün Kim gözya�� anun içün âb-� revân imi� Bir ejdehâ durur ne umarsuz bu çarhdan Kavs-i kuzah ki görinür ana dehân imi�

Bârî y�k�lsa çarh bozulsa bu bârgâh Gün to�masayd� ‘âleme görinmeseydi mâh

II

Niçün yüzini yirlere urur ki âfitâb Ya kara yaslu gibi nice ya� döker sehâb Gök câmesini mâh niçün egnine alur Ya ak ridâs�n� niye atar yire �ihâb N’olm�� ki pâre pâre ider kendüzini hat Kana neden boyad� yüzin safha-i kitâb Bâ’is ne hayret ile salar serv ba��n� Mûcib nedür ki suya atar tâc�n� habâb Hikmet nedür ki bülbül ider dâyimâ figân Bu nice s�r durur ki giyer karalar �urâb Mutrib eliyle çeng niye saç�n� yolar Def gögsini dögüp ne içün iniler rebâb Dîvâneve� bu halk nice döginüp yürür Niçün figân ü zâri k�lurlar ya �eyh ü �âb �eb ald� egnine yine kara libâs�n� �eh-zâdenün meger tutar ol dah� yas�n�

III

Mâtem tutup durur ana serv-i revân dah� Ba�r�nda ba� olupdur anun â�iyân dah� Dîvâne old� ta�lar ile döginüp yürür Ba�� açuk yal�n ayak âb-� revân dah�

Çün ser-firâz olmad� ol serv-i saltanat Çâk eylesün yakay� gül-i gülsitân dah� Old� çü yir yüzinde bunun gibi hâdise Kan a�lama�a ba�lad� halk-� cihân dah� Bârân degül durur yire gökden revân olan Tükürdi ‘âlemün yüzine âsümân dah� K�ld� k�l�ç bu hâtem içün câmesin siyâh Boyn�n� egdi gördi bu hâli kemân dah� Tîri atun yabana vü elden k�l�c� kon Topra�a dü�di çünki �eh-i kâmrân dah� �eh-zâde-i yegâne ‘Alem�âha hayf ü âh Ol server-i zamâneye ol �âha hayf ü âh

IV

Tesbîh idüp habâb� geçürsin ko cûybâr K�lsun du’ây� rûh�na el kaldurup çenâr Ben dimezem ki öldi vü gitdi zamâneden Bir genc idi ki gizledi hâk içre rûzgâr Ta� üzre sanmanuz görinenler bulut durur Bir kara çul alup durur eginine kûhsâr �im�ek degül durur görinen bang-i ra’d ile Bir odlu âh�dur felegün k’olm�� â�ikâr Yan�nda kullar� karalar sar�nup durur Gülzâr-� lutf çevresi olm�� benef�ezâr Sayyâd-� çarh yine nice hîle itdi kim Devlet �azenferini bu dehr eyledi �ikâr Ol �ehriyâre hayf ki dah� cüvân idi Devlet hümâs�na kapus� â�iyân idi

V Ya Rabbi rûh-� pâkine cennet makâm ola Hem-sohbeti Resûl ‘aleyhi’s-selâm ola R�dvân ü hûr hem-dem-i yâri olup müdâm Kevser �arâb�n� içe ‘�y� müdâm ola Her gû�esini seyr ide gülzâr-� cennetün Her yana �âh-� tûbi gibi ho�-h�râm ola

Dünyâda hükmi nâfiz idi halk-� ‘âleme Cennetde hûriler dah� emrine râm ola Vakt old� kim Revânî �ehe idesin du’â Sözi inen uzatma ki hayrü’l-kelâm ola Söyündiyise bâd-� fenâdan o �em’-i lutf �ol âfitâb-� burc-� kerem müstedâm ola Tolund�y�sa kevkeb-i burc-� �eref bu dem Devlet göginde mihr-i sehâ ber-devâm ola Dünyâya ey gönül ide mi �âfil i’timâd Dârây� anma Kisriyi ko kan� Keykubâd 2

Mersiye-i Sultân Mahmûd . . - - / . . - - /. . - - /. . -

I Olma dünyâya sen ey hâce inende mâyil Gözün aç ‘ibret ile eyle nazar hey ‘âk�l Nakdüni virme bu çarhun ye�il altunlus�na Köhnemi�dür boyanurs�n sak�n olma �âfil Sen ceres gibi figân eylemegi terk itme Çün fenâ menziline ba�lanur âhir mahmil Yollar üstinde güne� gibi yüzün hâk eyle Âsümân tâ ki kura haymeni menzil menzil Giceler yan u yak�l yumma gözün bîdâr ol �em’ve� olma�a istersen eger rû�en-dil Ta� basup ba�runa dü� aya�a kûh misâl Tâ ki ser-çe�me-i maksûda olas�n vâs�l Çünki dâs-� meh-� nevle biçilür ‘ömr ekini Mezra’-� sebz-i felekden ki�iye ne hâs�l Yok durur çünki cihân içre dilâ hîç huzûr Devlete ‘âk�l olan olmaya hergiz ma�rûr

II

Dûd-� âh ile cihân yüzî olup yine siyâh Görinür hâme devât ile bana sûret-i âh Ferz gibi felek-i kej-revün oyunlar� çok Her kimi tahta geçürdi didi âhir ana �âh

Kemerinden yap��up sâye gibi yire çalar Gün gibi ba��na urm��ken anun tâc u külâh Câm-� fa�fûriyi çarh almasun art�k eline �em’-i kâfûriyi hergiz dah� yakmasun mâh Ba� açuk yal�n ayak ta�a dü�er nergisvâr Dîde-i ‘ibret ile ‘âleme kim k�lsa nigâh Gül kimün yana��dur lâle kimün çihresidür Diye bir bir sorana hâl diliyile giyâh Pehlevânken nicenün yire getürdi pü�ti Kü�t-gîr-i felek olmaz ki�iye pü�t u penâh Yansun odlara güne� göklere boyansun dûd Kan� ol �âh-� felek-mertebe Sultân Mahmûd

III

Tâc ü taht� koyuban ideli ‘ukbâya sefer Tî� kara geyüben iki büküldi hançer ‘Âlemün gözi a�arm�� durur a�lamakdan Merkadi üstine sanman ki kur�ld� çâder Yüregin pâreledi hasretine döyemeyüp Böyle âhen-dil iken �âh gam�ndan se�per Kan� ol �eh ki s�mât�nda felek çîniyidi Cûy-� kadrinde güne� olm�� idi nîlüfer Tayyib ahlak�y�çün ‘anber-i ter geydi siyâh Bezm-i garrâs� içün odlara yand� micmer Var ise her sözi bir dürr idi tab’� ‘ummân Ki k�târ ile nice çekilür idi cevher Urd� çün ‘ömri berât�na ecel tu�râs�n Yüzi a�lar kalemün hîç aç�lmaz defter Çe�m-i �eh-zâdeye çün irdi bu dem hâb-� ecel Erisün �em’-i �eb-efrûz ko yansun mi�’al

IV Devlet at�ndan inüp ol �eh-i Cem�îd-ni�ân K�ld� tâbût� bu dem kendüzine taht-� revân Gül�en-i saltanatun serv-i gül-endâm�y�d� Servve� anun içün eyledi hâk içre mekân

S�d� ol dürr-i girân-mâyeyi çün seng-i ecel Ac�yup yüzine urd� kef-i bî-’add ‘ummân Görmeyelden o �ehün meclis-i rûh-efzâs�n Kana boyand� kadeh �em’ler old� giryân Göge boyatsa nola câmesini mâh-� münîr Güne�ün tutsa ne var yüzini gamdan yerekan Gû�e-i çarhda sanman ki �afakdur görinen A�lamakdan felegün gözine oturm�� kan Hicrine döyemeyüp çekdi elif gögsine tîr Hasret ü derdiyile kaddini nûn itdi kemân A�lama� ile k�z�l kana boyand� sancak Kendüyi pâreledi katlan�mad� bayrak

V Ya �lâhî dilegüm bu k’ola cennetde mukîm Lutf u ihsânun ile ana ire nâz ü na’îm Rahm idüp merhamet it ol �ehe kim bendendür Çünki yok sencileyin bir dah� Rahmân u Rahîm Nûnve� gû�e-i ‘adnünde nola tutsa vatan Rahmetün içre karâr itse ne var niteki mîm Rahmetün nûr�na gün gibi olup müsta�rak Türbesinde tura kandîl-s�fat çarh-� ‘azîm Âhiretde kerem-i hân� Revânî çokdur Dâr-� dünyâda anunçün dinür Allâh kerîm Cennet ehli aras�nda an� muhtâr eyle Virmi� idün ana çün lutf u kerem tab’-� selîm Çün sefer itdi bekâ mülkine ol dünyâdan �âh devletle ola taht-� hayât üzre mukîm �eh-i hûr�îd-ni�ân husrev-i gerdûn-’azamet Tura ba��nda anun gün gibi tâc-� devlet

3-4- Murabba’

1 . . - - / . . - - / . . - -/ . . -

I Der-i mey-hânede ey dil yüzümüz hâk idelüm Jeng-i gamdan varalum âyinemüz pâk idelüm �rdi çün mevsim-i gül kendümüz idrâk idelüm

Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

II Niçe bir sûfilenüp niçe hicâb eyleyelüm Goncave� bezm-i meye yine �itâb eyleyelüm H�rka vü tâc� bu gün rehn-i �arâb eyleyelüm Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

III Her nemüz var ise nergis gibi döküp saçalum Hâb-� �aflet niçe bir biz de gözümüz açalum Gül gibi yâri alup yine �ehirden kaçalum Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

IV Çünki varmaz bilürüz sohbet-i gül bir aya Hey k�yâmet bu güni komayalum ferdâya Gün gibi virmeyelüm bir kadehi dünyâya Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

V Câm-� Cem k�ssas�n� ko ki geçenden geçelüm �âhid-i ‘�y�a yine bir iki hil’ât biçelüm Germ olup mekri �arâb�yla enezler içelüm Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

VI

Ruh-� sâkî yine aç�ld� k�z�l güller ile �ster ol kim bizi söyle�düre bülbüller ile �çelüm câm-� meyi tâze karanfüller ile Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

VII Görme a�yâruna a�kar gözi toluy� mahal At ba��n çekerek hây güzel hây güzel �çelüm biz de Revânî diyelüm �i’r ü gazel Mest-i lâ-ya’k�l olalum yakalar çâk idelüm

2 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

I Çün mübârek makdemin ‘izzile basd� ber-zemîn Na’line re�k eyledi çarh-� heftümîn Rahmete irse ‘aceb mi evvelîn ü âhirîn Mustafâ mâ câe illâ rahmeten li’l-’âlemîn II Hil’at-i levlâk ile te�rîf idüp zât�n Hüdâ Gâh Yâ-Sînde tavsîf old� ol gâh Tâ-Hâ ‘Âleme hezâr hezârân talebdür bu sadâ

Mustafâ mâ câe illâ rahmeten li’l-’âlemîn III Sûre-i Ve’l-leyl mü�gîn zülfüni takrîr ider Ve’d-duhâ nûr� cemâlün �erhini tefsîr ider ‘Andelîb-i bâ�-� kuds i�bu sözi takrîr ider Mustafâ mâ câe illâ rahmeten li’l-’âlemîn IV Pî�vâ-y� enbiyâ vü evliyâdur ol resûl Old� kevneyn ol vücûda gelmegile pür-vüsûl ……………………………………….. [Mustafâ mâ câe illâ rahmeten li’l-’âlemîn]

3. 5. Tahmis

- . - - / - . - - / - . - - / - . - A��z açma söze sâz�nda hezâr olmay�cak Varak-� gül-rû gelüp bezme nisâr olmay�cak Sana ol serv-i hevâ-bah� kenâr olmay�cak Lâleve� alma ele sâ�ar� yâr olmay�cak K�lma sohbet hevesin tâze bahâr olmay�cak Ger aya� üzre gele �evkile bir dem mey-i nâb Sâkî de dil-ber olup iç diyü eylerse hitâb Viresin sâkîye bu beytile ol demde cevâb Didi bir pîr bana içme güzellerle �arâb Her dolu ba��na bir bûs u kenâr olmay�cak Künc-i mey-hânede lâ-ya’k�l olup içmeyeyin Meclis-i zühd-i ibâdât� koyup geçmeyeyin Vir zühdin dirse sûfî ger geçmeyeyin Zâhidâ tevbeler olsun dah� mey içmeyeyin Sâki bir gonca-dehen lâle-‘izâr olmay�cak �erha �erha tenini açmal�dur �ol ki�inün Serv-i cismini kesüp biçmelidür �ol ki�inün Demini bezme döküp içmelidür �ol ki�inün Kan�n� içmelüdür mey yirine �ol ki�inün Heves-i sohbet ide sâki nigâr olmay�cak ‘Âr�z u zülfini ‘arz eyleyeli bun� nigâr Eyledi tûl-i emellerle ‘aceb ber-efkâr ‘Aklum� ba�dan alup eyledi zâr u nâ-çâr Yâr gönlümde Revânî komad� sabr u karâr ‘Â��k olan nic’ider sabr ü karâr olmay�cak

KAS�DELER KAS�DELER

1

- - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Çekdi seher livâ-y� zer-endûd� âfitâb Dü�di sitâre le�keri içine �zt�râb Hindû-y� �eb b�rakd� murassa’ kabâs�n� Çün tîg-i zer-ni�ân� ele ald� âfitâb

3 Bu lâciverdi kal’a kapus�n k�l�çlayup

Yünler sok�nd� ba��na mihr-i cihân-tâb Zerrîn kürsi kond� �ehen�âh-� Rûm içün Kuruld� çün bu hayme-i �e� mîh u nüh t�nâb La’l ile zeyn olal� bu âhenîn kafes �ol âbgûn sadefde görinmez dür-i ho�-âb

6 �ahbâz-� mihri ald� ele bâzdâr-� subh

Gördügi gibi uçd� yirinden �eb-i �urâb Bir bir sitâre kebkini sayd eylese ne var Çün zeng-i zerdür ana güne� çarhdur ‘ukâb A�z�ndan od saçard� seher ejdehâ-yi Rûm Hind ehli eylese ne ‘aceb andan ictinâb

9 El-hakk harâc-� Rûm deger zerger-i sabâh Bu hâtem-i zebercede takdu�� la’l-i nâb Gülgûni dest-mâline bu bâ�bân-� çarh Toldurd� ak gülleri deni�ürdi bî-hisâb Altun kilindiri güne�ün tâk-� çarhdan Dü�di döküldi bezm-i cihânda �arâb-� nâb

12 Germ old� câm-� mihri ele aluban seher Gözine geldi bu felegün bir kadeh �arâb Me��âtavâr âyinesine cilâ virüp Ald� eline �âne-i zerrîn âfitâb

Bu zerreler degül görinen nev-‘arûs-� dehr Saçd� yüzine �î�e-i hûr�îdle key gül-âb

15 Zerrîn kutâs takd� güne� h�nk-i çarha kim Ola süvâr kadr-i �eh-i mâlikü’r-rikâb �âh-� bülend-mertebe Sultân Selîm kim Oldur sitâre-mevkib ü oldur felek-cenâb Altun kalemle vasf-� cemîlin yazar güne� Old� seher anunçün ana safha-i kitâb

18 Genc-i zamîri toptoludur gevher-i hüner Gerdûn-� fikretinde to�ar ahter-i savâb ‘�zzet ‘aceb mi dergehüne itse ilticâ Kapunda old� devlete ey �âh feth-i bâb Saff-� ‘adûy� ta’ne-i nîzen durur bozan �blîs le�kerin nitekim dâ��dur �ihâb

21 Rây-� cihân-gü�ân ile ma’mûr mülk ü dîn Küfrün diyâr� tîgün ile dâyimâ harâb Hasmun olur ise pîl-ten ü �îr-dil dah� �ol mâr-� nîzen ider an� tu’me-i kilâb Ordu-y� kadrün içre felek haymedür ana Mücevher sütûn ü müzzehheb ke�tî durur t�nâb

24 Hûn-� ‘adûda gark gören na’l-i esbüni Ebrû-y� nev-’arûs-� zaferde sanur h�dâb Kadr ile ba�� göklere iri�e gün gibi Her kim ki âsitânuna eylerse intisâb Her demde tâze olsa nola bostân-� feth Âb-� revân tî�i durur ba�lar ki habâb

27 Kasrun yan�nda �ekl-i felek hey’et-i zühal San beyt-i ‘ankebûta dola�m�� durur zübâb Devründe nâle idici yokdur meger ki ra’d ‘Ahdünde kalmad� gözi ya�lu meger sehâb Cûdunla halka �ol kadar old� nasîb mâl Kim her gedâ cihânda �ehâ old� zü-nisâb

30 Dâyim hayâl-i devletün eyler bu çarh-� pîr Mer�ûb olur cihânda belî ‘âlem-i �ebâb

Her bir harâbeyi arasan tolu genc-i zer Yer yok ki devletünde ana diyevüz harâb Sâcid kapunda çarh-� kühen baht-� nev müdâm Sürer yüzini Ka’be i�igine �eyh ü �âb

33 Ashâb-� fazla zât-� �erîfün durur me’âl Erbâb-� dâni�e i�igün merci’ü me’âb �tdi me’âni lafz-� bedî’ünle iktirân K�ld� me’âli câh-� refî’ünle iktirâb Mecmû’a-� zamânede bu �i’ri yazma�a Bezmünde düzdi m�star� kânûn ile rebâb

36 Vakt old� ‘�y�a sun berü sâkî �arâb-� nâb Çengün sadâs�na kulak urm�� yine habâb Hicründe mâh ile felege eylesem nazar Ba�umda sanuram ki döner seng-i âsiyâb Ol �eh-süvâr�n aya��n öpmege yok mecâl Ola meger ki halka-i dîdem ana rikâb

39 Cevr ile y�kma gönlümi ey pâdi�âh-� hüsn Begler çü kendi memleketin eylemez harâb Kûyun içinde bana ‘ikâb itmesün rakîb Cennetde çünki olmaz imi� kimseye ‘azâb �evk-i lebün durur dili küstâh eyleyen Olur �arâb içme ile ki�i bî-hicâb

42 Gû� ur Revânî bendenün ey �eh kelâm�na Kim silk-i nazma düzdi nice lü’lü-i ho� âb Rengîn sözüme eyler isen nola i’tibâr �ehler kat�nda çünki bulur kadri la’l-i nâb Bu nev-’arûs-� nazma ne var perde olsa hat Gâyet güzel olan ur�nur yüzine nikâb

45 �ehr içi M�sra döndi sözüm kand�y�la kim �ekker-fürû� olanlara iri�di �zt�râb Nice ki bu hisâr� k�l�c ile feth idüp Kalkan ile üle�dire altun� âfitâb Tî�-i cihân-gü�âna mutî’ ola âsümân

Gün gibi ha�re dek olas�n �âh-� kâm-yâb

2 - - . / - . - . / . - - . / - . –

Kasîde der-Medh-i Sultân Selîm Dil ki�verini k�ld� yine bir nigâr feth Old� güne�le sanki bu nîlî hisâr feth Mesrûr iden güzelleri gönüller almadur �ehler tabî’at�nda komaz inkisâr feth

3 Ald� gönül vilâyetini kâküliyle yâr Her yiri k�ld� sanki �eh-i tâcdâr feth Gamgîn gönülleri nefes-i mü�gbâr açar Eyler k�lâ’-i gonceyi bâd-� bahâr feth Dil mülkin ald� gamzeleri darb-� tî� ile M�sr� nitekim eyledi ol �ehriyâr feth

6 Sâhib-k�rân Hazret-i Sultân Selîm kim

Nâm-� �erîfiyile olur nâmdâr feth Rûma zamîme old� diyâr-� ‘Arab bugün Kapunda eksük olmaya leyl ü nehâr feth Mekke Medîne M�sr ile �âm old� hep senün Bir y�lda kime old� müyesser bu çâr feth

9 Tutsun cihân� gün gibi tî� ile pâdi�âh Dünyây� eylesün ‘alem-i zer-nigâr feth Meydân-� rezm içinde bugün pehlevân iken Ser-pençe-i ‘alemlerüne destyâr feth Kalkan yüzin dürüp yine ka��n çatar kemân Eglendügine çünkim ider i’tizâr feth

12 Tîrünle tî�ün ana �ehâ kol kanat olur �ehbâzdur ki buldu��n ider �ikâr feth Bin y�l dah� dönerse bu gerdûn-� bî-ni�ân Her günde olur itse hezârân hezâr feth Bu feth denlü olmaya cem’ olsa bir yere Budur zamânede an�lan yâdigâr feth

15 Kanda görürdi �âhid-i nusret yüzin eger Tîgünle olmasayd� ger âyînedâr feth

Çok pâdi�âh� feth ü zafer bî-karâr ider Hikmet nedür kapunda tutupdur karâr feth Nû� eyle câm-� nusreti s�hhatler ile kim Rezmünde ola sâki-i lâle-’izâr feth

18 Bu kanlu ba�lar ile cihân lâlezâr olup Sahrâ-y� rezmi itdi yine nev-bahâr feth Gün gibi tûp� saltanatun a�d� göklere Dünyây� k�ld� çün �eh-i gerdûn-vakâr feth Dâmân-� çarh� sîm kevâkible toldurup �ster atun aya��na ide nisâr feth

21 Görinmez olm�� idi perî �îvesin tutup

Halk aras�nda �imdi yürür â�ikâr feth Fikr-i latîfün ile bulur nusret imtiyâz Zât-� �erîfün ile ider iftihâr feth Ra’nâ güzel gibi tonanupdur zamânede Tak�nd� medhün ile dür-i �âhvâr feth

24 Bir feth-nâme yazd� Revânî kulun yine Kim anun ile told� yemîn ü yesâr feth Âvâze sald� ‘âleme bu nazm-� dil-pezîr Told� sadâ-y� dil-ke� ile her diyâr feth Tâ rezm-i tî� vire cihân bezmine nizâm Tâ ‘azm-i le�ker ile ola pâyidâr feth

27 Her gün ba��na bir yeni feth-i ‘azîm olup Yazsun cihân sahîfesine rûzgâr feth

3

- . - - / - . - - /- . - - /- . – Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm ‘Iyd-� adhâdur bugün ‘u��âkdur �eydâ-y� ‘�yd On ya�ar mahbûba benzer gurre-i garrâ-y� ‘�yd Devr-i hüsninde leb-i meygûn�na �eydâ gönül Rind kim bayram güni içse olur rüsvâ-y� ‘�yd

3 Bir melek sûretlüyi sâkî idüp içmek gerek ‘Ar� kandîli çün olm�� sâ�ar-� sahbâ-y� ‘�yd

Her taraf mey sohbeti her gû�ede âvâz-� çeng Sald� ‘âlem içine bu fitne vü �av�ây� ‘�yd ‘Iydda her bir güzel h�nnâlam�� sanman elin Gösterür Mûsî gibi halka yed-i beyzây� ‘�yd

6 Leblerün senbûsesinden lutf idüp bir bûse vir Dostum dirler inen �îrîn olur halvâ-y� ‘�yd Hân-� vasl�ndan temennâ itse ‘â��klar nola Pâdi�ehler i�igine ço� olur ya�mâ-y� ‘�yd Pâdi�âh-� heft-ki�ver Hazret-i Sultân Selîm Matbah-� hân�y�la konuklad� dünyây� ‘�yd

9 Kullarunla merhabâ itmezdi urup hâke yüz Benden olmak olmasayd� maksad-� aksâ-y� ‘�yd Hil’at-� ihsân ile tonatm�� idi ‘âlemi Kande bulurd� bu denlü câme-i dîbây� ‘�yd �ri�imez perçem-i tû�unla nusret ‘�yd�na Ger �eb-i yeldâ olursa zülf-i ‘anber-sâ-y� ‘�yd

12 Nevbet-i �âhî çalar hergün kapunda âsümân Yollarun üstinde �âhâ ebrdür sakkâ-y� ‘�yd Her kulun dârât ile sohbet kurup bezm eylese Destine câm-� Cem alm�� sanuram Dârâ-y� ‘�yd Meclisünde görinen yir yir degül zerrîn kadeh Nergis ü güllerle zeyn olm�� yine sahrâ-y� ‘�yd

15 ‘Abd �eklinde yaz�lur kanda tahrîr itseler Âsitânunda kul olmakdur meger sevdâ-y� ‘�yd Nây inler def döginür gayretinden her seher Sohbetünde her kaçan kim çal�nur �e�tâ-y� ‘�yd Le�ker-i küffâr ile cengün dügün bayramdur Hûn-� a’dâdan durur �âzîlere h�nnâ-y� ‘�yd

18 Zeyn iden sohbet esâs�n� surâhîdür bugün ‘Iy� u ‘i�ret kasr�n� yapm�� durur bennâ-y� ‘�yd �i’r-i �îrînün okur �imdi Revânî hûblar Her güzel olm�� yine tûtî-i �ekker-hâ-y� ‘�yd Medh-i �âh ile güzel ögmek durur ancak hüner Hât�r-� �â’irde hergiz yok durur pervâ-y� ‘�yd

21 Devletünde pâdi�âhum altun üsküfler geyüp

Old� her meh-pâre bir mihr-i cihân-ârâ-y� ‘�yd Ba��na sancak çeker hûr�îd-i ‘âlem-tâbdan Pâdi�âh-� Rûmdan alm�� meger tu�rây� ‘�yd Hükmine ‘âlem mutî’ ola cihânun halk� râm Nâmesinde ok�dum gördüm budur in�â-y� ‘�yd

4

- - . / - . - . / . - - . / - . – Kasîde der-Medh-i Sultân Bâyezîd Gülzâr� nak� idüp yine nakkâ�-� rûzgâr Gûyâ nigâr-hâne-i gayb old� â�ikâr Altunlu k�l kalemle muharrir gibi güne� Gülgûnî �emsesini gülün itdi zer-figâr

3 Bir ta�� la’lden biri yâkûtdan yine Mi’mâr-� bâ� yapd� güle goncadan hisâr Sultân-� gülden alma� içün cebr ile an� Ya�durd� ana tûp u tüfeng ebr-i nev-bahâr ‘Âlem dimâ�� old� mu’attar nesîmden Açd� çemende gonca meger nâfe-i Tatar

6 Ta’lîm-hâne old� gülistân bu demde kim Gül tablalardur anda gazel-hân durur hezâr Nergis ki tutd� dâyire-i sâk-� ‘ar’ar� Halhâl-� zer tak�nd� aya��na sanki yâr San servler turuban aya� üzre ok atar F�nduklar old� goncalar u tîr old� hâr

9 Gül sohbetine da’vet ider ‘i�ret ehlini El saldu�� çemende budur dem-be-dem çenâr Devlet anun bu demde ki ‘�y� ide yâr ile Mihnet anun ki olmaya yan�nda bir nigâr Sûfî safâ-y� hât�r ise zühdden �araz Su gibi eyle gû�e-i gülzâr� ihtiyâr

12 Mescid kenâr-� sebze vü tesbîh zülf-i çeng

Kandîl câm-� bâde vü mihrâb rûy-� yâr

Ey dil çemende gonca dehenlerle hem-dem ol Gül mevsiminde olma sabâ gibi bî-karâr Gül gibi kâr u bârun� câm-� �arâba vir Kesb-i safâ-y� bât�n idüp âbgînevâr

15 Elden koma piyâleyi nergis gibi müdâm Cur’a-fe�ânl�k eyle ki bezm ola lâlezâr Bir ‘�y� k�l ki re�k ide dâyim ana felek Bir meclis eyle kim kala hayretde rûzgâr Gûyâ k�yâmet old� bahâr ile kâyinât Hak ehli geldi cümle vücûda tutup karâr

18 A’râf� görmek ister isen bâ�a gel seher Uçma�a girmek ister isen gülsitâna var Gül soy�nup nesîme ba���lad� câmesin Mu�t�lad� ol ki bâ�a gelür diyü �ehriyâr Bülbül zebân-� hâl ile bu hûb matla’� Gül meclisinde dâyim okur ider âh ü zâr

21 ‘Aks-i ruhunla çe�müm eyâ serv-i gül-firâz Bir gül durur ki tutd� anun çevresini hâr Gülgûn haddine yara�ur gördi zeyn idüp Asd� siyeh fotâs�n ana zülf-i mü�gbâr Sultân-� mülk-i derd ü belâ olmasa gönül Sînemde tâze dâg ile olmazd� tâcdâr

24 Göz ya�� mâcerâs�n� ‘arz itmege sana Yazdum kapunda surh ile bir beyt-i âbdâr Yolunda hâk çokdan olurdum ben ey sanem Korkum budur ki hât�runa iri�e �ubâr Nâlemden i�idüp bana zulm ü ‘itâbun� Gözi ya��n döker sanemâ ac�yup bihâr

27 Nâ-geh i�ide zârum� cevrüni az k�l Ol �âh-� berr ü bahr Süleymân-� rûzgâr �eh Bâyezîd husrev-i gâzî ki tî�idür Ye’cûc-i küfrün üzre olan sedd-i üstüvâr Ey gül�enine �evketünün ak güli kamer Vey bâ�-� devletine felekler benef�ezâr

30 Semt-i r�zâs� ahtere olm�� durur mesîr

Kutb-� murâd�n� idinüpdür felek medâr Ser-defter-i celâlet ü fihrist-i ihti�âm Dîbâce-i sa’âdet ü târîh-i iftihâr Sa’y-� belî�i nüsha-i takdîr-i âsümân ‘Avn-i cemîli sûret-i te’yîd-i Girdgâr

33 Hulk-� ‘azîmi zînet-i pirâye-i kerem Zât-� �erîfi mâye-i ser-mâye-i vakâr K�lma�a sengsâr ‘adûs�n zamânede Ta�larla dâmenini pür eyledi kûhsâr Tî��yla her yanada perâkendedür ‘adû Seyl ile hâr u has olur elbette târmâr

36 Âb-� sehâ-y� cûd� ile tâze her taraf

Ho�-bû nesîm-i nâfe-i hulk ile her diyâr Benzetme at� na’l�na ey dil hilâli sen Tâ ki kimesne i�ide yirün kula�� var Revnak bulursa rây-� �erîfiyle nola çarh K’encümden old� içi anun cümle zer-nigâr

39 Meyl itmeseydi sana felek üzre mihr ü meh Keff-i terâzu gibi iderlerdi sengsâr Tîrün ki k�ld� dü�menünün sînesin vatan Hâk-i siyehde mâr durur k’eyledi karâr ‘Adlünledür umûr-� ümem cümle muntazam Lutfunladur esâs-� kerem �imdi pâydâr

42 Her dürc-i dil ki olmaya medhün düriyle pür Seng-i havâdis ile irer ana inkisâr Miftâh-� hâme ile ma’âni hazâ’inin Açdum ki hâk-i pâyüne dürler idem nisâr Sandûk-� sîne toptolu medhün cevâhiri ‘Arz eylesem sana nola ey �âh-� kâmkâr

45 Rengîn gazellerüm ki mey-i nâba ta’n ider Sâ�ar devât u hâmem olupdur �arâbvâr Bu bezm-i cân-fezâya gelen mest olur müdâm

Bu zîneti gören olur elbette �ermsâr Çünkim Revânî bülbülidür bâ�-� medhünün Gülzâr-� dergehünde nola tuta ger karâr

48 Od urd� nazmum âte�i bâ�-� zamâneye Sanman çemende lâleler olm��dur â�ikâr Erbâb-� fazl eyledi tahsîn bu nazmuma �nsâf ehline yara�ur k’ola hak-güzâr Tâ kim bahâr mûcib-i ‘�y� u tarab ola Tâ kim el üstine tut�la câm-� ho�-güvâr

51 Gülzâr-� devletünde aç�lsun gül-i murâd

Virsün ümîd ü baht u sa’âdet nihâli bâr

5 - . - - / - . - - /- . - - /- . - -

Kasîde der-Medh-i Yahyâ Pa�a Bu ne ferruh-dem bu nice ‘�yd-� ferah-efzâ olur Bu ne ho� sâ’at bu nice gurre-i garrâ olur Geldi bir ‘�yd-� mübârek irdi bir vakt-i �erîf Kim güzellerle cihânun tal’at� zîbâ olur

3 Çün görindi �âhid-i ‘�yd-� hilâl-ebrû yine Tâbi�-i nûr-� cemâlinden cihân ra’nâ olur ‘Iyd olm��dur bu dem taht-� çemende pâdi�âh Gâlibâ hükminde anun mâh-� nev tu�râ olur Ya kula�� küpelü bir bendesidür âsafun Kim anun egninde dâyim hil’at-i dîbâ olur

6 Hazret-i Pa�a vezîr-i mu’teber Yahyâ k’anun Dâyimâ rây-� �erîfi zînet-i dünyâ olur Âsafâ deryâ olur bir katreye k�lsan nazar Himmet itsen zerreye mihr-i cihân-ârâ olur Lutf idüp hâk-i hakîrün yüzine bassan kadem Kadr ü k�ymet buluban gerdûn gibi a’lâ olur

9 Kasr-� kadrün sakf-� gerdûndan yüce olm�� durur Kim ana �imden gerü cârûb-ke� tûbâ olur Bâd-� hulkun âte�ün üstinden eylerse güzer Lâleler zâhir olup anda gül-i hamrâ olur

Nev-’arûs-� fethe tîgün oldu��yçün âyine Hûn-� a’dâ atunun aya��na h�nnâ olur

12 Bu ne kudretdür ‘aceb tîr ü kemânun dü�mene Ceng içinde k�z��rup her biri ejderhâ olur Nâfe-i hulkunun iri�se zemîne �emmesi Kara topra� iken ol dem ‘anber-i sârâ olur �ol �afak kim görinür sahn-� felekde her gice Kadrünün fânûs� içün k�rm�z� vâlâ olur

15 Câme-i kadrün içün gerdûn ye�il atlas durur Kim anun üstinde gün altunlu bir tam�a olur Gül�en-i vasf�nda bülbül sad hezerândur velî Bu Revânî gibi sanma mürg-i ho�-âvâ olur Ol ne bülbüldür k’anun rengîn edâs� çok durur Var ise medhün gülinden böyle ol �eydâ olur

18 �ekkeristân�nda medhünün ya bir tûti durur Kim senün âyîne-i medhün ile gûyâ olur Midhatünde dir görenler nazm-� garrâm� benüm Bu ne garrâ �i’r olur ü bu ne ho� in�â olur Hazret-i Mûsâ gibi hâmem olup mu’ciz-nümâ Nâme-i �i’rüm ana gûyâ yed-i beyzâ olur

21 ��igünden devlet-i ‘izz ü sa’âdet gitmesün ‘Âlem içre nitekim bu günbed-i hadrâ olur

6 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Kasîde der-Medh-i Süleymân Beg To�d� bir mâh-likâ burc-� sa’âdetde seher Ki hacîl ruhlar� nûr�ndan anun �ems ü kamer ‘Âlem-i gaybdan irdi çü Mehemmed Çelebi Buld� zât�yla anun mülk-i �ehâdet zîver

3 Büyüdükçe nice �îrîn kelâm olmaya kim

Dâyesi �ehd diyü a�z�na anun �ekker ezer Gördügi gibi o nâzük püseri gehvâre Sevüben cân� gibi �evk ile ba�r�na çeker

Bulsa ol t�fl ile gehvâre nola ‘izz ü �eref Kadri artar sadefin olsa içi dürr ü güher

6 Atlas-� çarh anun san be�igi örtüsidür

Zeyn içün �emse-i zerrînleridür �ems ü kamer Be�igi zînetini itmek içün çarh-� felek K�ld� yüz yasdu�� hûr�îdi hilâli çenber Tak�lupdur yine gehvâresine boncuklar Old� san mâh-� cihân-tâba mukârin ülker

9 Çe�m-i bed irmemege ana buhûr itdi felek Ki sipendine nücûmun güne� olm�� ahker Gerçi bir t�fl durur pîr-i hired gibi velî Al�maz zerrece a�z�ndan anun kimse haber Ben bu fikr içre iken gönlüme iri�di sürûr Okudum �evk ile bu matla’� k�ldum ezber

12 Girye k�lmaz bu gözüm yüzüne k�ldukça nazar A�lamaz t�fl olan âyine görse ekser Leb-i �îrînüne gönlüm nice meyl eylemesün T�fl olan mâyil olur kanda ki görse �eker Nev-resîde oldu��çün âhuma bakmaz dildâr Oddan t�f�l olan k�lmaz�m�� hîç hazer

15 Pîrlikde bu gönül o�lan oyunca�� olup Neyleyem gördügi dil-berleri cân ile sever Sâki gül mevsimidür bâde-i gül-reng içelüm Gam elinden nice bir hât�r-� ‘ât�rda keder Devlet el virdi niçün câm� ele almayavuz Bu ferahdan ki külâh�n� göge atd� kamer

18 Vakt-i ‘�y� old� bu dem sâz� ele al mutrib Gülbün-i baht� anun verdi yine gonca-i ter Gül�en-i lutf u kerem ya’ni Süleymân Beg anun Menzil-i kadri içün çarh olupdur çâder Old� mahkûm bu dem hükm-i �erîfine kazâ Old� me’mûr yine emr-i �erîfine kader

21 Zât�n� ekmel okurlar görüp erbâb-� kemâl Kîmiyâ dirler aya�� toz�na ehl-i nazar

Ha�meti old� bu dem mülk-i cihân cismine cân Fikreti ‘akl gözine görinür nûr-� basar Sufre-i lutf� içün çarh ye�il çînîdür Bezm-i kadrinde olupdur güne� altun sâ�ar

24 ‘�zzeti gül�eninün ak güli mâh-� münîr Kadrinün cûy� kenâr�nda sühâ nîlüfer Hasm�nun mülkin oda urma� içün hâkim-i dehr Tâs-� gerdûna kom�� yine �afakdan âzer Ger hazarda olas�n devlet ola hem-sâyen Eylesen ‘azm-i sefer hem-reh ola feth ü zafer

27 Sefer itsen k�la�uzdur sana her gün hûr�îd Giceler gözcün olur subh ol�nca ahter Keff-i kadründe durur �ems-i müzehheb kalkan Kabza-i kudretüne mâh-� nev olm�� hançer �imdi sarrâf-� suhan tab’-� �erîfündür kim Dâyimâ bir söz ile gevheri �ermende ider

30 ��igünden nola gitmezse Revânî benden Kullarundur ne kadar var ise hep ehl-i hüner Nice kim mehd-i felekde ola etfal-i nücûm Nice kim dâye ola her birine �ems ü kamer Goncalardan pür olup gül�enünün etrâf� ‘Ömrünün bâ�� ola ha�re degin tâze vü ter

7 . - . - / . . - - / . - . - / . . –

Kasîde der- Medh-i Sultân Mahmûd �âh Sepîde-dem ki bir araya geldi zulmet ü nûr San asd� boyn�na mü�gîn külâlesin bir hûr Belürdi zulmet-i �ebden dem-i seherde güne� Sevâd-� dîde-i ehl-i basarda nite ki nûr

3 Görindi tâk-� zeberced belürdi �emse-i zer Dürildi yine serâ-perde-i �eb-i deycûr Nisâr-� çetr-i �ehen�âh-� Rûm k�ld� felek Ne denlü var ise destinde lü’lü’-yi men�ûr

Zamâne tan degül alsa eline sâ�ar-� zer Aç�ld� çün hum-� fîrûzefâm-� pür-engûr

6 Bu çarh� tâs�na gerdûnun od koyup hûr�îd Zamâne bezmine �eb itdi ‘anberîni buhûr Meger ki old� felek bâzdâr-� �eh-zâde Ki mihr c�l��-� zerrîn sabâhdur sunkur Nihâl-i bâ�-� sa’âdet �eh-i zamân Mahmûd Ki sâyesinde cihân halk� cümleten mesrûr

9 Refî’ himmetidür fark-� devlete efser

�erîf hât�r�dur genc-i ‘izzete gencûr Hevâ-y� bezm-i latîfi nesîm-i sâhat-i huld G�rîv-i merkeb-i ‘azmi nehîb-i nefha-i sûr ‘Aceb mi bezmine cennet disem çü var anda Na’îm-i ravza-i huld u nesîm-i turra-i hûr

12 �u denlü buld� zamân�nda zühd revnak kim Ridây� boyn�na tak�nd� nergis-i mahmûr Müdâm kan�n içerler meyün zihî insâf Hicâza eyledi âhenk âferîn tanbûr Olup durur yine h��munla lutfuna mazhar Ki nî� ü nû�a kom��dur i�in kamu zenbûr

15 Kula�� küpeli bir yâr-� sîm-ten gibidür Kaçan ki zeyn ola tu�râ-y� �âh ile men�ûr Yâ saru saçlu semen yüzlü bir güzeldür kim Cihânda hüsn ü cemâl ile gün gibi me�hûr Kaçan ki rezme ç�ka ol �eh-i felek-rif’at Kemân� kavs-i kuzah oklar�na çarh kubûr

18 �u denlü virdi cihâna karâr tî�ün kim Zemîn arkas� üstine yatup itdi huzûr Gönül mi var ki ola ‘ukde ‘ahd-i ‘adlinde Cihânda hîç görinmez meger dil-i engûr Ne �âhdur kim anun kem gedâs�dur Husrev Ki çînisini getürmekle fahr ider fa�fûr

21 Du’â-y� devleti gitmez müdâm gönlümden Egerçi �imdi bu matla’ dilümdedür mezkûr

‘Aceb mi zat-� �erîfün dile virürse �urûr Olur cihânda ki�i devletine çün ma�rûr Güzeller içre k�yâmet kopard� e�’ârum Fezâ-y� na�me içinde çü çald� hâmem sûr

24 Çemende gonca-i terdür aç�lmam�� gûyâ �u nükte kim hat-� �i’rüm içindedür mestûr Cihânda nâme vü �i’rümle sihr ider kalemüm Kar��durur yine bir yire ‘anber ü kâfûr Aç�ld� hâmem ile cümle milket-i ma’nî Livâ-y� �eh gibi olur muzaffer ü mansûr

27 Müzeyyen eyledi nazmum güzellerin medhin

Ki zülfler gibi dü�mi�dür anlara bu sütûr Revânî yüz süriyü geldi hâk-i dergâha Kulun durur nola ger olmasa kapundan dûr Kapunda cenneti göge ç�karur ögenler Benüm gözüme görinmez çü vardur anda kusûr

30 Bulurdum âyine gibi zamânede sûret ‘arûs-� lutfuna ola idüm eger manzûr ‘Arûs-� medhüni her lahza zînet itmek içün Düzüldi ri�te-i nazma bu lü’lü-yi mensur Nice ki tâk-� felekde görine �emse-i zer Nice ki ma’ni-i rû�enle beyt ola ma’mûr

33 Ko ol �ehün nazar�nda bu birkaç ebyât� Hakîr tuhfesi �ehler yan�ndadur ma’zûr Sana zamâne �ulâm sana cihân çâker Sana sitâre mutî’ vü sana felek me’mûr

8 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kasîde der-Medh-i Ca’fer Beg Tu�râc� Sanmanuz ‘âlem içinde berf old� â�ikâr �ncinüp halka yine kürkini dürdi rûzgâr �imdi kâkum-pû� olm��dur zamânun hâkimi Kan� ol dem ki ana atlas idi ebr-i bahâr

3 Berf çünkim ‘âlemün bâ��n semenzâr eyledi Yara�ur âte�den olursa ocaklar lâlezâr

Nâr� gülgûna k�lup berfi sefîdâc itdi bâd Nev-’arûs-� dehri tezyîn itmege me��âtavâr �imdi âte� ‘âlemi yaksa ‘aceb mi hüsn ile Bir yalun yüzlü siyeh perçemlüdür par par yanar

6 Saydgâh-� ‘âlemi alup kanad� alt�na Bu cihân kebkini ol bâz-� sefîd itdi �ikâr �ol hevâyî tûp gibi görinen �ekl-i habâb �imdi su üstinde olm��dur demürden bir hisâr

Kan� �ol demler ki sohbetgâh idi sahrâ vü de�t �imdi devlet-hâneler olm�� durur dârü’l-karâr

9 Hât�run isterse ‘ârif seyr-i bâ� u bostân Al elüne gül gibi câm-� �arâb-� ho�-güvâr Serv-i ra’nâdur surâhi lâle-i ahmer kadeh Zâhirâ ‘ûdun olupdur pençesi dest-i çenâr

Çün kadeh urd� gümi�den na’li gülgûn meye Sâkiyâ meydân senün sensin bugün çâbük-süvâr

12 �ol mey-i yâkût-renge mü�terîdür ehl-i zevk Cevhere sarrâf olan elbette eyler i’tibâr ‘Âk�l oldur k’itmeye meyden bu demde ictinâb ‘Ârif oldur kim ide bir serv kaddi ho� kenâr

Mest olupdur �âlibâ bu ü�tür-i gerdûn yine Kim dehân�ndan köpükler old� yine â�ikâr

15 Hâk-i pây-i mîre yahod bu felek ta’zîm içün Kîsesinden eylemi�dür nukra-i sîmîn nisâr Sadr-� dîvân-� fesâhat ya’ni tu�râyî k’anun Yok durur bir habbece hilmi yan�nda kûhsâr

Âfitâb-� evc-i himmet âsümân-� fazl u ‘ilm Mâh-� burc-� ‘akl u dâni� server-i gerdûn-vekâr

18 Dürr-i efkârunla nazmundan tak�nm��dur yine �âhid-i devlet kula��na mücevher gû�vâr Bikr-i fikre ‘anberîne hatt-� e�’arun olup Sâ’idine mîm-i nazmun halkas� old� sivâr

Sensin ol kim ‘âleme râyün virüpdür intizâm

Dîn ü devlet nâme-i nâmunla eyler iftihâr

21 Sensin ol kim �emme-i hulkundan irmezse meded Tüyüni düzmezdi hergiz nâfe-i misk-i Tatâr Sensin ol mihr-i kerem mâh-� sehâ burc-� ‘atâ Kim seni itdi felek ‘âlem içinde ihtiyâr

Fikrünün mi’mâr�dur dünyây� ma’mûr eyleyen K’old� zâtunla esâs-� kâmrânî üstüvâr

24 ‘Âlem-i ‘ukbây� da tahsîl itdün lutf ile Himmetün dünyâda ancak bulmam��dur iktidâr Zer nisâr eyler at� aya��na her dem cihân Na’l-i esbünden degüldür zâhir olanlar �irâr

Ta��lursa atun öninden ‘aceb midür ‘adû Bâd ile olur perâkende belî ekser �ubâr

27 ‘Âlem içre lutfun ile kahrun� yâd itmegin Bahra dü�di �zt�râb ü çarha geldi �zt�râr ‘Akl-� kâmil lutfunun hergiz hisâb�n idemez ‘Âlem içre zerre-i hûr�îde olmaz çün �ümâr

Sâhibâ devründe ‘âlem halk� cümle �âdmân Gam elinden ben niçün böyle olam zâr u nizâr

30 Baht-� nâ-hemvâr elinden ebrve� giryân olup Gerdi�-i gerdûndan oldum zerre gibi bî-karâr ‘Âlem içre gün gibi tûpum a�ard� göklere Zerrece k�lsa nazar �ol mîr-i gerdûn-iktidâr

Merhamet k�l lutf idüp bu bende-i dîrînüne Tâ ki sâyirler gibi benden de olam nâmdâr

33 Ben senün nâm-� �erîf-i ‘izzet-efzân� bugün Rûzgârun safhas�nda eyledüm nak�-� nigâr Yâdigâr-� halk-� ‘âlem olsa nazmum tan degül Olmaya gevher gibi ‘âlemde hergiz yâdigâr

Bahr-� nazmumdan cihân pür-gevher olurd� eger Bu Revânî bendene olsa müsâ’id rûzgâr

36 Muhtasar eyle sözi ba�la du’â-y� devlete

Sözde çün mergûb olur ey dil bilürsin ihtisâr

Nev-bahâr-� ‘ömrüne iri�mesün hergiz hazân Nice kim fasl-� �itâ irüp gide vakt-i bahâr

9 . - . - / . . - - / . - . - / . . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Meger ki gamzeleründen diler amân hançer Ki ba�dan aya�a olm�� durur zebân hançer Z�r�h gibi gözedür bin göz ile ‘â��klar Kaçan dak�na diyü yâr-� nev-cüvân hançer

3 Ne ba�lar kesici kan döküci zâlimdür Yanunda turmasun ey yâr-� mihribân hançer Kamus� hançere dü�di cefâ-y� gamzen içün Tak�nd� sanma begüm Türk ü Türkmân hançer Nihâl-i kaddi letâfetde ney �ekerdür kim Yan�nda bergi durur var ise hemân hançer

6 Kemer tolam�� iken kol�n� miyân�na Sokuld� geldi ara yire nâgehân hançer Benüm bu yârelerümden �ikâyetüm çokdur Zebân-� hâl ile eyler sana beyân hançer Hümâ-y� ‘izz ü �eref �eh-peri midür bilsem Hemî�e �âh-� cihâna karîn olan hançer

9 Nigâr-� sâde-’izâr u hilâl-ebrûdur Ne var yan�nda �ehün olsa kâmrân hançer Sipihr-mertebe �eh Bâyezîd-i ‘âlî-kadr Ki y�ld�r�m gibi destinde bî-amân hançer Yan�nda çok hüneri zâhir old� anun içün Kazand� yüz suyun� buld� ad ü san hançer

12 San ejdehâ-y� ‘adû-kü� durur �eh-i ‘âlî Alursa destine rezm içre nâgehân hançer Görine dîde-i hasma zebân� zehr-âlûd Elinde �âh-� cihânun urur ni�ân hançer Kanad�n� aça meydânda mürg-� feth ü zafer Ne dem ki rezmün içinde ola ‘ayân hançer

15 Görürse bezm-i hümâyûnun içre çengi ‘adû

Görine gözlerine havfden hemân hançer Önünde çünki �ehâ cân u ba� terk eyler Giyerse hil’at-� zerrîn ne var her ân hançer Revâ m�dur ki çeke hasma tî� bendelerün Urur çün ana yan�ndan her üstühân hançer

18 �ihâb taksa gümi� s�rmadan ne var bâ��n Çü mâh-� nev getürür �âha arma�ân hançer K�l�cun urma� içün âfitâb-� ‘âlem-tâb Tutar �u’â’dan elinde her zebân hançer Su koymayayd� ‘adûnun oca��na dâyim Gelû-y� hasm� idinmezdi nâvdân hançer

21 ‘Aceb mi hasm�na koltukdan i�lese dâyim

Olup durur yine meydânda pehlevân hançer Dem-i gazabda hemân yalun od durur �âhâ G�lâfdan su gibi her yana akan hançer Ya ejdehâ-y� sebük-pâydur iki ba�lu K’idindi gâr-� g�lâf� tutup mekân hançer

24 Ne �âh-bâzdur ol mürg-i âhenîn minkâr Ki hasma sînesin idindi â�iyân hançer Cevâhire nice gark olmasun ki ‘ahdünde Dil-i ‘adûya zafer buld� deldi kân hançer Ne yirde kim göre hasmun� kalbine tok�nur Anunla kat’-� ‘alâka ider hemân hançer

27 Tutup tutup yenilür mi ‘adûy� gördükde Diler getüre kapuna ke�ân ke�ân hançer Güher-nisâr ne deryâ durur kef-i �eh kim Görindi dîde-i a’dâya mâhî san hançer Rezmde yine y�lanlar ku�and� h��m�ndan ‘Adûya anun içün uzadur lisân hançer

30 �ikâr-� hasm ider iken pelengdür �u kulun K’elinde nâhuna benzer �ehâ hemân hançer Susam�� idi ‘adû kendü kan�na her dem

�çürür idi ana su yirine kan hançer K�l�c� ‘ar�a asard� Revânî benden eger Kapunda bir kez ok�nsa �eh-i cihân hançer

33 Güne� gibi k�l�cunla musahhar ola cihân Tak�ndu��nca meh-i nevden âsümân hançer

10

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Nedür ol kim toz�na iri�emez bâd-� seher Od olur k�lsa sükûn yürise su gibi akar Gâh zencîre çekerler an� dîvâne gibi Gâh ‘âk�l gibi insâna olur ol rehber

3 Gâh ser-ke�lik ider yâr-� cefâkâr gibi Gâh ‘â��k gibi derd ü eleme sabr eyler Â�ikâr itse zebân�n� gören mâr sanur A�z�n açsa görinür halk gözine ejder Gâh dervî� oluban pây�na zencîr takar Rindler gibi dehân�na alur geh geh zer

6 Gâh keklik gibi sahrâda yürür yola dü�üp

Gâh tâvûs gibi idinür evlerde makar Geh güzeller gibi h�nnâ yakuban aya��na Saçlar�n �âneler ü zülfine virür zîver Kaldurur geh ki�iyi geh göresin yire urur Çarh-� ser-ke� gibidür eylemede nef’ ile dar

9 Cinsi içinde ne var bulsa eger kadr ü �eref Hazret i �âh-� cihân k�ld� ana çünki nazar Bâyezîd ibn Mehemmed �eh-i gerdûn-vekâr Ki felek kadrine at old� hilâl old� eyer Atun önince müdâm olma�a ol peyk revân Zeng-i zer takd� miyân�na anun nîlüfer

12 Atunun iki kula�� görinür ceng içre Hasmunun gözlerine her birisi bir hançer Bezm-i garrâna buhûr itmegiçün her demde Çarh bir Hindu kulundur güne� altun micmer

Tab’-� pâküne senün öykünemez âb-� revân Bûy�na nâfe-i hulkunun iri�mez ‘anber

15 Çarh benden gibi bil ba�lamasa h�dmetüne Hîç ku�atmaz idi kavs-i kuzah ana kemer Tî�üni asd� hamây�l gibi boyn�na ‘adû K�l�cun kabzas�dur var ise tomâr-� zafer Rezm içinde yüze yüz dü�mene çok virdi cevâb Germ olup gögsini gerse nola kar�una siper

18 ‘Ömri bostân�n� tî�ün suvarur dü�menünün K’anda nîzen �ecer ü fark-� ‘adû ana semer Nola dirlerse felek matbahun olm�� anda Güne� altun sinidür mâh ise bir kelle �eker Bir gümi� tepsi durur meclisüne mâh-� münîr Bezmüne çarh cevâhirle düzülmi� sâ�ar

21 Husrevâ feth ‘arûs�na felek k�lm��dur

Tî�üni âyine vü hûn-� e’âdiyi meker Yine meydân-� fesâhatde Revânî kulunun Feres-i tab’� cihân halk�na gösterdi eser Tab’umun yine görenler didi âsâr�n� kim Bu mesel girçek imi� gizli olur erde hüner

24 Nice kim at�na çarhun ura tam�â meh-i nev

Gice gündüz nice kim ide sefer �ems ü kamer Feres-i ablak-� gerdûn ola emrüne mutî’ �rmesün zât-� �erîfüne cihân içre hatar

11 . - - - / . - - - /. - - - /. - - - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Meger kim seyr-i bâ� itmi� olup rind-i cihân âte� Ki takm�� �u’leden ba��na bir berg-i hazân âte� Yahod bir lâle-ruhdur kim ana perçem duhân olm�� Ya bir ‘â��k durur yanm�� ider dâyim figân âte�

3 Ya her bir �u’le bir altun varakdur hall idüp an� �itânun tî�ini ister kim ide zer-ni�ân âte� �itâ zulmin görüp asd� duhândan ‘adl zencîri

Diler dâd ide ‘âlemde olup Nû�irevân âte� Yahod bir al vâlâdan tütukdur görinen yalun Ki sermânun ‘arûs�na getürmi� arma�ân âte�

6 A�arm�� gözi berfün çekmege hâkisterün kuhl�n Duhândan mil idinmi�dür ocakdan sürmedân âte� Görinen �u’leler sanman ki olur nârdan peydâ �ehün vasf�nda olm�� ba�dan aya�a zebân âte� Süleymân-� zamân �eh Bâyezîd bin Mehemmed Hân Kim anun nükhet-i hulk�yla olur gülsitân âte�

9 Sanas�n kim bahâr old� �itâ vasf�nda hulkunla Duhân� sünbül ü nergis görinür er�avân âte� Giyer altunlu nârencî kabâlar devr-i cûdunda Cihân halk� aras�nda olupdur kâmrân âte� Sokunsa ba��na yünler ‘aceb mi �u’leden dâyim Diler kim ide önünde bahâd�rl�k ‘ayân âte�

12 Yahod ‘ahdünde sûfîlik ider halvet-ni�în olm��

Ki kom�� �u’leden yine ba��na taylesân âte� Zafer bulma� içün dü�men hisâr�na ider ihzâr Duhânun pîç ü tâb�ndan idünüp nerdübân âte� Diler meydân-� rezmünde ‘adûnun tûp ide ba��n Ki dâyim dûddan tutar elinde savlacân âte�

15 Yir itse cân-� hasm içre ‘aceb mi ejder-i kahrun Cehennemdür ki tutm��dur �ehâ anda mekân âte� Söyündürür oca��n� felek ebr ile a’dânun Hasûdun mülkine urur �afakdan âsümân âte� Nola yüzin göge tutup el açsa �u’leden dâyim Du’â-y� devletün eyler cihânda her zamân âte�

18 �ehâ bir al kâ�addur degüldür görinen �u’le Seherden üstine anun olupdur zer-fe�ân âte� Diler altun kalemlerle yaza bu �i’r-i dil-sûz� Ki dâyim ola medhünle cihânda dâsitân âte� Dü�ürdün câna ‘��kundan çün ey nâ-mihribân âte� Sak�n dûd-� derûnumdan tutar mülk-i cihân âte�

21 Be-gâyet incinüp bir pâre od olm�� durur yâkût ��itmi� la’lüne öykündügin ey dil-sitân âte� Leb-i rengînüni niçün nihân eylersin âhumdan Bilürsin çünki yâkûta �ehâ k�lmaz ziyân âte� Meger bir �em’-i kâfûrî durur engü�ti dildârun K’uc�nda nak�-� h�nnâdan olur geh geh ‘ayân âte�

24 Tarîk-i ‘��ka çün dü�dün dilâ cân ile âh itme

Bilürsin korkulu yollarda yakmaz kârbân âte� Ruhuna öykünür diyü çakarlar âte�e �em’i Anunçün �em’ ile câna tutu�ur her zamân âte� Sak�n ol �âh-� ‘âdilden inen zulm itme ‘u��âka Ki diller �ehrine ‘��kun urup durur cihân âte�

27 Sovukl�k gösterür old� zamâne ehl-i ‘irfâna

Revânî gibi anunçün k�lur her dem figân âte� �u denlü tab’-� pür-sûzum yanupdur nâr-� zilletden Redîf-i �i’rüm olursa ‘aceb mi nâ-gehân âte� Beni mihnet bucaklar�nda öldürür idi sermâ Eger olmasa ortada �arâb-� er�avân âte�

30 Nitekim ‘��k� cânânun yaka odlara ‘u��âk�

Nice kim hadd-i rûy�ndan vire yârün ni�ân âte� Dütüni göke boyansun ‘adûnun yanup odlara Nice kim olmaya hergiz cihânda bî-duhân âte�

12

- - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Dâyim ruhunla k�lsa nola iftihâr �em’ Andan yakar çerâ�� çün ey gül-’izâr �em’ Bilmezlik ile lâle ‘izâruna öykünüp Ortaya atd� kendüzini ey nigâr �em’

3 �evk-i ruhunla ben ölicek ay ile güne� Kabrümi bekleye yaka leyl ü nehâr �em’ ‘�zzet idüp el üzre tutarsam ‘aceb midür Mihnet �ebinde old� bana gam-güzâr �em’ Gösterdi bu nezâket ile �ekl-i nergisi

Meclisde keffine alup ol �îvekâr �em’

6 Saklar çerâ�-� hüsnini ya�umdan ol nigâr Olmaz suya tok�nsa bilür �u’ledâr �em’ Gündüz çerâ�lar yakuban bul�maz seni Yir yir uyardu�� bu durur lâlezâr �em’ Bezmünde �âh-� gül gibi gösterdi dostum Nesrîn goncas�n� bana bî-bahâr �em’

9 Mutrib ‘aceb mi eylese ‘�y� ehline salâ

Çün câmi’inde meclisün olm�� menâr �em’ Nâzüklig ile zülfün öpermi� ‘izârun� Yanup yak�ldu�� budur ey gül-’izâr �em’ Od yakd� ba��na gör e tâ husrev-i zamân Senden �ikâyet itmeg içün ey nigâr �em’

12 Rû�en-zamîr �âh-� cihân Bâyezîd Hân Kim tî�i �u’lesinden olur â�ikâr �em’ Ey �evketün çerâ��na pervâne nüh felek Vey bezm-i ‘izzetünde kamer zer-nigâr �em’ �eh bezmgâh� olmasa her gice sahn-� çarh Yakmazd� encüm anda hezârân hezâr �em’

15 Kendü çerâ�un olmasa ey �ehriyâr-� mülk �ehler gibi olur m�y�d� tâcdâr �em’ Tîrün gibi ‘aceblemegil sadra geçdügin To�r� kulun durur nola tutsa vakâr �em’ Gark olmaz idi derlere bezmünde husrevâ Lutfundan olmasayd� eger �ermsâr �em’

18 Bir pâdi�âh benzeyimez ‘adl ile sana Olmaz güne� kat�nda belî �u’ledâr �em’ Kar�unda bendeve� giceler subha dek turur Altunlu �eb-külâh ile ey �ehriyâr �em’ Rû�en budur ki mi�’aledâr olmasa sana Halk aras�nda bulmaz idi i’tibâr �em’

21 Cân-� ‘adûna âte� ura bezm içinde mey Hasmun gözine görine meclisde nâr �em’

Havf itmeseydi tîgün ile kahrun� anup Olmazd� dü�menün gibi zerd ü nizâr �em’ ‘Ömrinde mâlik olmaz idi altun üsküfe Olmasa benden ey �eh-i Cem-iktidâr �em’

24 ‘Arz idemez Revânî gibi hâlini sana

A�larsa dâyimâ ne ‘aceb zâr ü zâr �em’ Bir nahl-bend durur yine tab’um zamânede Kimse anun gibi idemez â�ikâr �em’ �ltsem ‘aceb mi bezmüne ben bu kasîdeyi �eh meclisinde çünki yanar bî-�ümâr �em’

27 Nice ki meclisün ola ârâyi�i çerâ� Nice kim ‘âlem içre yaka rûzgâr �em’ Nergis niçe ki bezm-i çemend’ola �am’dân Niçe ki lâleden idine kûhsâr �em’ Her vakt gün gibi olas�n ‘izz ü câhda Her gâh dü�menün gib’ola târümâr �em’

13 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Taht-� zemîn üzre idelden karâr berf Old� �itâ memâlikine �ehriyâr berf S�rça sarây yapd� �itâ pâdi�âh�na Billûrdan ‘aceb midür itse cidâr berf

3 Sîmîn g�lâfdan san akar tî�-i âbdâr ‘Âlem içinde kim ak�dur cûybâr berf Zeyn it surâhi kal’alar�n sen de sâkiyâ Le�ker çeküp cihân� çün itdi hisâr berf Bu demde ‘�y� idün gice gündüz k’olup durur Hûr�îd nâr u leyl duhân u nehâr berf

6 Germ itdi meclis ehlini nâr-� �arâb ile Gûyâ ki old� sâki-i semen-’izâr berf Öninde nice sîmini hâke yek eyledi Tan m� zamâne �âhidin itse kenâr berf Yahdan dükân yüzinde gümi� �âneler asar

‘Âlem içinde olal� âyînedâr berf

9 Her lâlezâr� �imdi semenzâr eyleyüp Bâ�-� cihân� itdi yine nev-bahâr berf Gûyâ nesîm ile gül-i bâdem olur nisâr Bu demde her yana kim olur târumâr berf San tûtiler öninde �eker-pâreler yatur �imdi ki old� her taraf-� sebzezâr berf

12 Yollarda mest olup dü�üben pây�na dah� �derse câm-� mihr ile def’-i humâr berf Dünyâ evini mâl ile pür eyledi yine Kârûn gibi geçerse yire vechi var berf Nak�-� nigâr itmege ‘âlem cerîdesin K�ld� gümi� varaklar�n� â�ikâr berf

15 Su tamzurursa penbeyile a�z�na nola

Hasta görüp zemîni olur bî-karâr berf Hâk hakîrün ekdi yine yaras�na tuz Tâzeledi cerâhat�n� itdi kâr berf Halka bürûdet itdügine nâdim old� çün Mülk-i zamâneden ide gibi firâr berf

18 Bu denlü akça yüzini görmezdi �âlibâ

�eh emriyile olmasa sâhib-’ayâr berf Ya’ni sipihr-mertebe Sultân Bâyezîd Told� ‘atâ-y� sîmiyile her diyâr berf Nice karâr eyleye keffünde sîm kim Deryâ yüzinde eyleyimez çün karâr berf

21 Ur�nd� destvâne k’ola bâzdâr-� �eh Sanman k’olup durur yine dest-i çenâr berf San’atla yine sükkeri pâlûde ‘arz ider �eh matbah�nda olma� içün pî�ekâr berf Kapunda almasayd� berât-� �ehen�ehî Tutmazd� ‘âlemi oluban nâmdâr berf

24 Yüz akl���n kazand� irüp bâb-� devlete Buld� cihânda anun içün i�tihâr berf

Girüp ‘abâya zâhid-i bârid-nefes gibi Odlara yakd� halk� virüp inkisâr berf Tu�râ-y� zer-fe�ân�na olm�� kamer mutî’ Bilür güne�le olmadu��n pâyidâr berf

27 Altun piyâlesini alup nergisün diler

Bezminde ola sâki-i sîmîn-’izâr berf ‘Ahdünde dü�di �imdi yüzi yirlere anun ‘Âlemden eylese ne ‘aceb ger firâr berf

Bu görinen zebâne-i âte� degül durur Halka lisân-� hâlle ider i’tizâr berf

30 Devründe çarhdan �u kadar mihr gördi kim Turdu�� yirde eridi bî-ihtiyâr berf Hûr�îd altun üsküfi kapunda bulma��n Ak börkiyile geldi yine bendevâr berf �imdi kulun gibi gice gündüz kapundadur Kasr-� refî’a old� meger perdedâr berf

33 Cûdun �u denlü ya�durur etrâfa sîmi kim Gören sanur ki told� yemîn ü yesâr berf Bâz-� sefîd gibi kanat bükdi her yana Kebk-i cihân� tâ ide �âha �ikâr berf Benden gibi kapuna eger sürmese yüzin Bu ‘asr içinde olmaz idi nâmdâr berf

36 Lutfunla halk �âd iken ey husrev-i zamân Bu bende-i hakîri niçün ide zâr berf Bir kuru i’tibâr degülmi�se bu cihân Kürki olana itmez idi i’tibâr berf Mihnet bucaklar�nda yakup nâr-� zillete K�ld� Revânî bendeni zâr ü nizâr berf

39 Kendi karâr�na ki�i me��ûl iken bu dem

Lây�k m� devletünde ana ide kâr berf Bana zamâne k�ldu�� cevr ü sitemleri �ster kapunda ‘arz ide ey kâmkâr berf Sincâb-� çarh� bana ba���lard� �âlibâCûdun gibi bulayd� eger iktidâr berf

42 Tâ pûstîn ‘atâs�na bâ’is olup müdâm �n’âm-� �âh ile idine iftihâr berf �âhâ semûr u kâkum� s�hhatler ile gey Nice ki ya�a durmaya leyl ü nehâr berf

14 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Hikmet nedür ki bu felek-i âbgîne reng Gâhî neheng �ekline girer gehî peleng Ya sebzezâr-� çarh semenzâr olup durur Kim seyre geldi kald� temâ�âda ehl-i reng

3 Geh Cem misâli câm-� murassa’ alur ele Gâhî mu�annive� getürür bezme def ü çeng Oynar sitâre beydak�n� �âh-� zeng ile �atranc na’t�n� kuruban çarh-� heft reng Yâ peyk-i Hindudur bu felek zînet eyleyüp Takd� nücûm her yanadan ana nice zeng

6 �skender-i zamâne durur ya �eb-i siyâh Âyîne old� ana kamer çarh evireng �dinmez idi mâh� suturlâb âsümân Olmasa ger müneccim-i �âh-� huceste-yeng Gerdûn-vekâr Hazret-i Sultân Bâyezîd K’old� ‘adûs� çe�mine rûy-� zemîn teng

9 Kadrün ne mâh tal’at olur ‘âr�zunda kim Bir ben durur bu dâ’ire-i çarh-� nîl-reng Hükmün elinde çarh ye�il tozlu bir kemân K’olm�� durur �ihâb anun içün ana hadeng Benzerdi ola mâh zamîr-i münîrüne Âyînesinde olmasa anun eger ki jeng

12 Mâh-� nevi felâhun idinmezdi peyk-i çarh Encümden urmasayd� ser-i hasma nice seng

Sûretde ejdehâ görinür tûp� dü�mene Tâkat nice getüre ana kal’a-i Fireng Cem�îdür bezimde �ehâ her kulun senün

Rüstem durur zamânede her biri k�lsa ceng

15 Su sepmez idi yüzine çarhun sitâreler H��m�n� görüben eger olmasa ‘akl� deng

Dest-i güher-fe�ânun ile tî�-i âbdâr Gûyâ ki bahr içinde turup seyr ider neheng

Sahrâ-y� kadrünün iremez intihâs�na Peyk-i zamâne ger ura bin y�l dah� �eleng

18 Nazm�nda çünki nâm-� �erîfüni derc ider Bulsa Revânî nazmun ile nola nâm ü neng Bir kur� nazm ile iremez tab’�na hasûd Hîç esb-i bâd-pâya ayakda� ola m� leng Bu nazm-� dil-firîb ne terkîb olur ‘aceb Hayrân olur gören an� gûyâ ki yidi beng

21 �îrîn sözümle �ekkere gark olur idi halk

Medhünde kâfiye eger olmasay�d� teng Rengîn gazellerüm okudu��nca hûblar Virür zamâne ruhlar�na tâze tâze reng Nice ki güller aç�la gülzâr-� çarhda Nice ki bezm-i ‘�y� ola halk içinde neng

24 Bezmünde âfitâb kadeh mey olup �afak Bî-had ola sitâre gibi sâkiyân-� �eng

15

- . - - / - . - - / - . - - / - . – Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Yine gösterdi yed-i beyzây� Mûsîvâr gül Eyledi gül�en içinde mu’cize izhâr gül ‘Ar� kandîlin gül-âbâ �î�e eylen old� çün �eb-nem-i bâ�-� cemâl-i Ahmed-i Muhtâr gül

3 Bâ�da Kanber benef�e sûsen old� Zülfekâr Sürh-pû� olm�� nitekim Haydar-� Kerrâr gül Gördügi dem goncanun ba� çekdügini h�rkaya �evkden çâk-� girîbân itdi sûfîvâr gül �eb-nemün tesbîh-i billûr�n seher alup ele Bülbüle zulm itdügiçün eyler isti�fâr gül

6 Degmesün diyü çemende gülbüne hârun dili

Goncalardan boyn�na asm�� durur tomâr gül Rind-i �âhid-bâzdur kim gonca lebler sayd�na Gülsitânda keffine alm�� nice dînâr gül Gûyiyâ bir hâcedür mülk-i Bedeh�ândan gelür Pâre pâre la’ller k�ld� yine izhâr gül

9 �î�eler dizmezdi etrâf�na �eb-nemden eger

Çâr-sû-y� bâ� içinde olmasa ‘attâr gül Goncanun t�fl�na benzer söz ta’lîmin ider Eyleyüp bülbül kanad�n yine mûsikâr gül Berg-i gülden düzdi defter goncadan k�ld� devât Olma�a bu dem çemen �âh�na defterdâr gül

12 Kasr-� gül�ende meger nakkâ�dur kim zeyn içün

�emseler nak� itmi� anda yine bî-pergâr gül Sahn-� gül�ende okur gördüm zebân-� hâl ile Bülbül a�z�ndan bu garrâ matla’� tekrâr gül Pârelerse kendüyi �evk ile vechi var gül Kim kulakdan ‘â��k olm�� sana ey dildâr gül

15 Leblerün devrinde nola ruhlarun ‘arz eylesen

Hûb olur mey sohbetinde ey yüzi gülzâr gül Dest-i dil-ber tâze güldür bergdür nâhunlar� K’âsitîni gül�eninden aç�lur her bâr gül Ba�lamalu k�pk�z�l dîvânedür incinme hîç Öykünürse sana dâyim ey semen-ruhsâr gül

18 Zînet içün câme-i gülgûnuna takmak diler Nâ-�ükûfte goncalardan tügme-i jengâr gül Berg-i rengînin gülün sanman yire döker nesîm Kanlar a�ladu�um� eyler benüm i�’âr gül Hât�r�n sorup ele al vardu�unca gül�ene Bencileyin bir s�n�k gönüllüdür ey yâr gül

21 Seyr-i gülzâr eyleyicek yâre kâ�ed sunma�a Gonca-i zanbakdan itmi� nâmeler izhâr gül Devr-i ‘adl-i �âh durur olma cefâkâr ey sanem

Dest-i cevründen �ikâyet k�lmasun zinhâr gül �âh-� ‘âdil serv-i bâ�-� saltanat �eh Bâyezîd Kim bahâr-� hulk� k�ld� yir yüzin hemvâr gül

24 Bâ�-� kadrinde felek nüh berg bir sûsen durur Kim gülistân�nda gün gibi hezârân var gül Husrevâ mutriblerünle bezmüne irem diyü Destine bir dâyire alm�� dutar zergâr gül Altun üsküflü kulundur nergis-i sîmîn-beden Câme-i gülgûn ile bezmünde h�dmetkâr gül

27 Goncanun yük yük kumâ��n açdu�� budur sabâ Pî�ke� çekmege sen �âha k�lur ihzâr gül �ol kadar in’âm k�ldun atlas-� zer-befti kim K�rm�z� altunlar ile sal�nur her bâr gül Hûblar ‘izzet idüp el üzre tutdu�� bu kim Gösterür gülzâr-� hulkundan nice âsâr gül

30 Renk u�urlad� diyü ‘ahdinde la’l-i yârdan

Dâr-� �âh üstinde k�ld� goncay� berdâr gül Bûy-� hulkundan haber virdügi içün ‘âleme Old� nergis gibi manzûr-� ulu’l-ebsâr gül Dâyimâ dest-i sabâ olsa varakgerdân nola Çün kitâb-� hulkun� eyler bu dem tekrâr gül

33 Gonca kasr�n la’lden yapmazd� idüp zer-ni�ân Olmasa hulkun sarây�nda eger mi’mâr gül Kâmkârâ medhüni yazdukça hâmem dir gören Sanki bir reyhânc�dur bezme ider îsâr gül Midhat� kasr�nda her beyti Revânî bendenün Dil-ber-i tannâza benzer kim elinde var gül

36 Selsebîl �rma��na benzer bu nazm-� âbdâr Bâ�-� cennetdür yahod olm�� der ü dîvâr gül Hatt-� nazmumdur cihâna gösteren ma’nî-i hâs Bu kaçan olur ki izhâr eyleye her hâr gül Ba�ladum bir deste gonca bâ�-� tab’umdan yine Kim ana bir vech ile ba� indürür nâçâr gül

39 Nazm-� rengînüm ararsa nola her nazm ehli kim Nahl-bend olan kimesne eyler istifsâr gül Tâ �ükûfe le�kerine ola sancakdâr serv Tâ reyâhin hayline ola sipeh-sâlâr gül Gün gibi ‘izzetde ol nice ki ‘âlemde ola Sahn-� gül�en âsümân encüm-i seyyâr gül

16 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Taht-� zümürrüdîne geçüp nâ-gehân gül Ezhâr içinde old� �eh-i kâmrân gül Hükminde goncanun nice olmaya ehl-i bâ� Tâvûs kuyru�� ana urd� ni�ân-� gül

3 Gün to�d� ba��na yine erbâb-� ‘i�retün K�ld� çemende kendüyi çün kim ‘ayân gül Reyhânc�dur ki tablas� pürdür �ükûfeden Bâzâr-� gülsitânda açupdur dükân gül Gonca yat�klar�n yine alup kenâr�na �çer güzeller ile mey-i er�avân gül

6 Elden komad� câm�n� ‘�y� eyleyüp müdâm Kod� cihanda Cem gibi nâm ü ni�ân gül �skender-i zamâne durur �imdi ‘�y� iden Câm-� cihân-nümâya dönüpdür hemân gül Bülbül içün müferrih-i yâkût� düzmese La’lîn tabakda ezmez idi za’ferân gül

9 �imdi çemende gülbüni Mecnûn sanur gören K’olm�� durur ba��nda anun â�iyân gül Gencîne olmasayd� eger künc-i bâ�da Ejder gibi olur m�d� âte�-fe�ân gül Gonca degül durur görinen gülsitânda Açm�� du’â-y� devlet-i �âha dehân gül

12 Gülzâr-� lutf-� Hazret-i Sultân Selîm kim Hulk-� nesîmi ile tolupdur cihân gül Bir dem ziyâfet itmege gül�ende sen �ehi

Harç eylese ‘aceb mi nice hânümân gül Altunl� çok kumâ� çeküben pî�ke� sana K�ld� önünde var�n� hep dermiyân gül

15 ‘Ahdünde meyl k�lmasa takvâya �âlibâ Komaz idi ba��nda ye�il taylesân gül Bezmine varanun ba��na sîm ü zer saçar Devründe buld� var ise genc-i nihân gül Bir yüzi ak al�n� açuk dil-rübâ geçer Bezmüne iri�üp nola tutsa mekân gül

18 Gonca ota�� sen �eh içün kurd� bâ�da Üstine çekdi anun içün sâyebân gül Benzetdi kendüzini kef-i zer-fe�ânuna �ller içinde old� yine dâsitân gül Çok dil bilür ‘aceb degül ey husrev-i zamân Turup kapunda olsa eger tercemân gül

21 Meddâhun old� göreliden hüsn-i hulkun� Ba�dan aya�a olsa ‘aceb mi zebân gül Bülbül diliyle yine çemenlerde husrevâ Ezberleyip bu �i’rümi okur revân gül Ey lâle-ruh gamunla olup nâ-tüvân gül Dü�mi� ‘asâya pîr gibi nev-cüvân gül

24 Alm��dur âfitâb� ele bâ�bân-� subh

Sunma�a sana ey meh-i nâ-mihribân gül Sohbetde sâki ald� ele câm-� lâle-reng Gûyâ getürdi gül�ene serv-i revân gül Usanma âh u nâlesini ‘â��kun görüp Bülbülden ey sanem göre mi hîç ziyân gül

27 Sen �eh-süvârun irmez idi gerd-i râh�na

Gülgûn-� hüsne olmasa ger hem-’inân gül Tâze gazel buyurd� bana aç�lup nigâr Bildüm ki istemi� �eh-i rûy-� cihân gül Cennet gülinden istesen ey serv-i saltanat Dest-i �erîfüne suna hûr-� cinân gül

30 Bülbül gibi Revânîyi medhünde söyledür Gülzâr-� tab’dan aç�lup nâ-gehân gül Bu bâ�bân-� tab’uma sad âferîn kim Virdi cihâna medhün ile râygân gül Ashâb-� �evke nâme-i �i’rüm virür ferah San ehl-i sohbete getürür bâ�bân gül

33 Revnak virür redîfine bu nazm-� âbdâr Tâze olur suya ki kona her zamân gül Nice ki kendüye idünüp gülbüni ‘asâ Gül�en sarây� içre ola pâsbân gül Dergâh-� kadrün ola yüce tâk-� çarhdan Kim anda âfitâb ola zer-fe�ân gül

17

. . - - / . . - - / . . - - / . . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Halka bir san’at ile k�lma� içün ‘arz-� kemâl Nice na’l urd� görün �î�e-i gerdûna hilâl Bezmgâh-� felek içinde görinen meh-i nev �u’le-i �em’durur k’egmi� an� bâd-� �imâl

3 Ya ider �îr-i felek gördügi âhûy� �ikâr

Kim bu sahrâda anunçün görinür �âh-� �azâl ‘Iydgâh içre süvâr olma�a yâ Hindu-y� �eb Fîl-i çarhun ba��na yine urupdur çengâl Ya bu dem ald� ele zühre-i zehrâ çengin Ta ki bezm ehli görüp ‘�y�a ide isti’câl

6 Kâse-bâz old� ya bir barma�� üzre çevirür Felegün çîni-i sebzini kamer kâse misâl Nice benzer �afak içinde hilâlün �ekli Sâ�ar-� sîme k’ola bâdeyile mâl-â-mâl M�skal-� mâh-� nevi benzedürin câm-� Ceme Ki gönül âyinesinde komad� jeng-i melâl

9 Ya bu dünyâ kafesinde görinen sebz felek Bir ye�il tûtiye benzer kim ola zerrîn-bâl Ya alupdur ele Ferhâd-� cihân tî�esini

Bî-sütûn-� felegi eyleye tâ kim pâ-mâl Ya mu’allaklar urur çarh kebûterdür kim Takd�lar zînet içün pây�na zerrîn halhâl

12 Bahr-� ahdârda nedür bu görinen ke�ti-i zer Seyr-i deryâ m� ider yohsa �eh-i ferruh-fâl Çekdi pergâre yine kâ�ad-� çarhi meh-i nev Tâ bu �i’ri yaza nazmumda görüp tâze hayâl �âhid-i ‘�yd yine ‘arz idüben hüsn ü cemâl Tolad� kol�n� boyn�na görüp an� hilâl

15 Rûz-� ‘�yd old� yine rûze harâm old� harâm Vakt-i ‘�y� old� ne var bâde helâl olsa helâl Al ile alma� içün gönlini üftâdelerün Yâr-� gül-çihre gibi bâde yine geymi� al Her ki�i ald� ele câm-� sürûr-encâm� Bana mihnet kadehin sund� bu devrân fi’l-hâl

18 Dil-i gamgînleri �âd eyler imi� çünki �arâb Sâkiyâ sun berü câm� idelüm def’-i melâl Yüzüni bir dah� görmek ola m� diyü nasîb Dâl-� zülfünle gönül old� bana kur’a-i fâl Devr-i hüsnünde dehânun durur ol mîm-i kamer Nokta-i hâl ile �ol zülf durur cîm-i cemâl

21 Pâdi�âhum güzelüm devlet-i hüsnlünde senün Lây�k oldur kim ola benden olanlar ho�-hâl

Hattun� pâk t�râ� eyle ki �eh devrinde Tîg-i islâm yüzinde komad� küfr ü dalâl Bâyezîd ibn Muhammed �eh-i gerdûn-’azamet Kim i�iginde anun bende durur ‘izz ü celâl

24 Felegün tûp�n� alt�na alur beyza gibi Tâyir-i himmeti ne yirde ki aça per ü bâl

Perçem-i tû��yile sâye-i hargâh� durur �âhid-i feth ü zafer ruhlar�na zülf ile hâl Sâye-i çetr-i bülendine kaçan ire ‘adû Zerre-i hâk göge ç�kma�a bulur m� mecâl

27 Âb-� lutf�ndan eger irer ise bir katre Yaz u k��da bitüre mîve nihâl-i âmâl

Müstakil götürü dünyâya nola hükm itse Çünki hûr�îd-i cihân-tâba gerek istiklâl Utanur dest-i sehâs�ndan anun Hâtem-i Tây Ceng içinde k�l�c�ndan yacanur Rüstem-i Zâl

30 Husrevâ mevkib-i meymûnene te’yîd-i delîl Dâyimâ râyet-i mansûruna hemrâh ikbâl K�l�cun ‘ar�da as�ldu��na dâl durur Felek üstindeki �ehâ görinen �ekl-i hilâl Kanda kim adun an�lsa kaçar andan a’dâ Var ise tîrün elif �ekl-i kemânundur dâl

33 ‘�ddet-i cûdun içündür bu vücûd-� zer ü sîm Müddet-i ‘ömrün içündür bu devâm-� meh ü sâl Tâc u tahtun �erefi zât-� �erîfündür kim �der ikbâl aya�un toz�na istikbâl �eb-nem-i cûdun ile tâze vü ter bâ�-� ümîd Âb-� lutfunla virür mîve nihâl-i âmâl

36 Kasruna zînet içün old� nücûm-� eflâk

Husrevâ ak karanfüller ile nice sifâl

Hasm ceng içre sana hîç mukâbil ol�maz Kanda kim �îri görürse kaçar elbette �e�âl Bükülüpdür atunun aya�� alt�nda ‘adû Nitekim dü�di kitâbetde semend alt�na dâl

39 Çignesün le�kerinün at� aya�� hasmun Yara�ur siflenün olursa yiri saff-� ni’âl

Mîvesi nûsret olup bergi ola feth ü zafer Bâ�-� ceng içre ki nîzen dike bir tâze nihâl Pâdi�âhum bu Revânî kuluna eyle nazar Gam elinden nice bir ola perî�ân-ahvâl

42 Beni akrânum içinde bu felek itdi hakîr Ne revâdur ki zelîl ola �ehâ ehl-i kemâl �eker-ef�ânl�� iderdi kalemüm tûtîsi Tab’um âyînesine irmese ger jeng-i melâl

Tûti çokdur �ekeristân-� tekellümde velî Olmaya anc�lay�n bir dah� �îrîn-makâl

45 Âferînler bu benüm nazm-� gül-efsûnuma kim Eyledi sâgar-� devr-i felegi mâl-â-mâl

Bu ne meydür kim buna kimse dimez hîç harâm Bu ne efsûn olur kim bu durur sihr-i helâl Güher-i nazmum ile buld� �eref devr-i felek Kadri artar sadefün tolsa içi dürr-i le’âl

48 Old� ser-çe�me-i nazmuma cihân çün te�ne Lüle-i hâmem ak�tsa ne ‘aceb âb-� zülâl

Nazmumun �âhidine kul ola dünyâ halk� Sözüme ra�bet iderse �eh-i ferhunde-h�sâl ‘Akl-� kâmil ne kadar kesb-i kemâl eyler ise Aya�un topra��na eyleyimez ‘arz-� kemâl

51 Tâ ki bu kasr-� zebercedde yaka �em’-i nücûm Tâ ki kandîl asa bu günbed-i hadrâya hilâl Bin ya�a devlet ile çarh hevâdârun olup Hâf�z-� zâtun ola Hazret-i Hak celle celâl

18

. . - - / . . - - /. . - - /. . – Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm �mtihân eylemese gurre-i ‘�yd� �evvâl Barma��n urmaz idi cebhe-i gerdûne hilâl Gögsine na’l kesüpdür yine âbdâl-� felek Ki �afak kan�y�la dâmenidür mâl-â-mâl

3 Meh-i nev mi bu ‘aceb halk� ya cerr itmeg içün

Keçkülin yan�na asm�� felek olm�� âbdâl ‘Anberîn mûy ile Leylîye dönüpdür �eb-i ‘�yd Ki felek olm�� ana nâka-i zerrîn-halhâl Sanas�n sath-� felek sahn-� musallâdur kim Mâh-� nev anda dü�üpdür yine mihrâba misâl

6 Meh-i nev ‘�yd selâm�n getürür halka meger Kim iderler dil ü cân ile ana istikbâl

Nây-� zerrîn ile engü�t-nümâ old� felek Meclis-i �âh-� cihânda olal�dan kavvâl Câmi’-i mülk-i cihân ya’ni ki Sultân Selîm Sâye-i Hazret-i Hakk z�ll-i Hudâ-y� müte’âl

9 Câme-i kadrine hûr�îddür altun tükme Mâh-� nev ‘izzeti destâr�na bir sîm h�lâl Bir ye�il tûti durur kasr-� refî’inde felek Kim anun gerdeninün tavk� durur �ekl-i hilâl Gün gibi halka hemân i�i zer-ef�ânl�kdur Kûhlar vezn-i ‘atâs�nda anun bir miskâl

12 Bunca e�kâl ile yakmazd� kamer �em’in eger Kasr-� kadrinde felek olmasa fânûs-� hayâl Muntaz�r olsa ne var rây-� �erîfine’ukûl Sebak� çünki mu’allimden alurm�� etfâl Hüsrevâ göklere iri�di livâ-y� kadrün Mâh-� nev ana ‘alem old� �afak bayrak-� al

15 Devlete irmez idi beklemese i�igüni

Kapuna irmese mukbil mi olurd� ikbâl Cûd�na sîm ile zer hâk ile yeksân görinür Gencler devr-i sehâs�nda olupdur pâ-mâl Dil-i gamgînleri miskîn nefesi �âd eyler Gülsitânda nitekim güller açar bâd-� �imâl

18 ‘Âlemi tî�-i cihângîr ile çün feth itdün Yara�ur sana güne� ide bugün istikbâl �âhlar olsa piyâde atun önince nola Çün bugün sümm-i semendün izidür devlete dâl Midhatünde nola bu matla’� yâd itse gönül Günidür ‘âlemi zeyn eylese hûr�îd-i makâl

21 Ey hilâl eyleme ebrû-y� nigâr ile cidâl T�rna��n kesse olur nice senün gibi hilâl Fitne-i devr-i kamer olmasa bu gurre-i ‘�yd Bâde-i nâb ile k�lmazd� cihân halk�na âl

Vâ’�zâ ben mey ü mahbûb� nice terk ideyin Birisi râhat-� cândur birisi def’-i melâl

24 ‘Iydumuz ‘�yd idi görsek yüzini sâkînün Devlet el virse bulurdum elin öpmege mecâl ‘Iydda mey yirine kanum içer hûnî gözün Var ise bir gibi yan�nda harâm ile helâl Ne cemâl ola bu kim sende kemâlin bulm�� Hûb olur bir yire cem’ olsa kemâl ile cemâl

27 Öldürür ‘â��k�n� hîç göze göstermez Görmedüm gamzelerün gibi hele bir kattâl Pâdi�âhum güzelüm devlet-i hüsnünde bugün Lây�k oldur kim ola benden olanlar ho�-hâl Ne içün sen y�kas�n zulm ile bu gönlüm evin ‘Adl ide memlekete pâdi�eh-i nîk-h�sâl

30 Husrevâ kapun olup merci’-i erbâb-� hüner Yüz sürerler aya��n topra��na ehl-i kemâl �âhid-i nazma güzeller dah� ‘â��k old� Nokta-i �i’r-i Revânî vireli zînet-i hâl Sözlerüm tûti gibi varsa sarâyuna nola Nazmum evrâk� olupdur ana çünkim per ü bâl

33 Nazmumun �âhidine kul ola dünyâ halk� Nazar eylerse ana pâdi�eh-i ferruh-fâl Nice kim yaka kanâdili kevâkib giceler Nice kim zeyn ide ‘�yd ay� cihân� her sâl Gündüzün ‘�yd gicen kadr ola dünyâda senün Sana her yirde mu’în ola Hudâ-y� müte’âl 19 . . - - / . . - - /. . - - /. . - Kasîde der- Medh-i ‘Alî Pa�a Dehenünden sanemâ old� mükedder hâtem Teng-dil ba�r� delük ‘â��ka benzer hâtem Kan oturm�� gözine a�lamadan la’lün içün Sanma yâkût ile bulm�� ola zîver hâtem

3 Bir lebi gonca beli ince güzeldür sankim

La’lden ba��na takm�� gül-i ahmer hâtem Dehenün bir söz ile ‘âlemi kul itdi sana K�ld� dünyây� Süleymâna musahhar hâtem Ok� san’atla yüzükden geçürür tîr-endâz Olal� âh ok�na çarh-� müdevver hâtem

6 Ka�� gözi kara bir nak�� güzel dil-berdür Pâdi�âhum sana lây�k k’ola çâker hâtem ‘Â��ka benzer idi kadd-i hamîdeyle eger Ta� ba��rl’olmasa ey yâr-� semen-ber hâtem E�k-i hasretle tolu dîde-i ‘â��k gibidür Dürlü gevherler ile bulal� zîver hâtem

9 Yüzi a� aln� açuk sîm-beden ra’nâdur Kadr ü k�ymet anun içün bulur ekser hâtem Ellerinde yara�ur hûblarun câm-� �arâb Nitekim �evket ile tak�na begler hâtem Halka-i zülfini dil-ber eline aldukça Sanuram kim tak�nur âsaf-� saf-der hâtem

12 Matla’-� mihr-i kerem ya’ni ‘Alî Pa�a kim Kadri barma��na olm�� meh-i enver hâtem Bende-i halka-be-gû� oldu��çün dergehüne �imdi gelmi� elüni öpmege ister hâtem Keff-i dür-bah�� durur var ise gencîne-i cûd K�vr�lup anda yatur nitekim ejder hâtem

15 Dest-i sîmînün ile i�i k�z�l altundur Devletünde nice olmaya tüvânger hâtem Devr-i cûdunda yine gark oluban sîm ü zere Nola olursa ��nâ ehline mazhar hâtem Zâhirâ gerçi çatuk ka�lu dürük yüzlü durur Gâlibâ gözi açuk bendene benzer hâtem

18 Âsafâ yok yire da’vâlar ider ‘ahdünde Kim olur yâd-� dehân�yla ber-â-ber hâtem Ehl-i tezvîr gibi tam�alad�lar aln�n� �ermden geh k�zarur gâh olur asfar hâtem

Bahr-� hayretde kalup görine gird-âb-� belâ Her ne dem dîde-i hasma k’ola manzar hâtem

21 Himmetünde ku�anur biline altunlu kemer Devletünde ur�nur ba��na efser hâtem Yine ka��n kaz�dup pâk t�râ� olmaz idi Soy�nup olmasa devründe kalender hâtem Ta� ba�lar biline tâ ki riyâzetler idüp Devlet-i rif’atüne ide du’âlar hâtem

24 Ne içün iki büke kaddümi devründe felek A��z açup sana ol hâleti dir her hâtem Hayretinden kalemün barma��n �s�rd� devât K�ld� çün devr-i felek cevrini defter hâtem Mülk-i nazm içre Süleymânl�� iderse ne ‘aceb Çün Revânîye bu dem old� müyesser hâtem

27 Kimseler o�ray�maz dâyiresine sözümün Kanda var mühr-i Süleymâna ber-â-ber hâtem Kimse barmak basamaz hîç bu garrâ nazma Kime olursa kaçan ola muzaffer hâtem Ki�i sarrâf gerek kim bile gevher hâlin Ki�i üstâd gerek kim düze cevher hâtem

30 Yine bir sayrafi dükkân�na dönmi� �i’rüm Kim ola zînet içün anda ser-â-ser hâtem Hatt-� �i’rüm nola zeyn eylese devr-i felegi Çün sevâd ile bulur zîneti ekser hâtem Gör ki üstâd-� tabî’at nice gevherler ile Düzdi barma�una bir hûb mücevher hâtem

33 Dâyimâ dest-i �erîfünde olup mülk-i ‘azîm Barma�unda tura tâ ha�r mukarrer hâtem

20

. . - - / . . - - / . . - - / . . - Kasîde der- Medh-i Ahmed Pa�a Nev-bahâr ile yine old� müzeyyen ‘âlem Ger temâ�âs�y�la halk-� cihândur hurrem

Mürde-i hâk bu dem buld� yine tâze hayât Sahn-� gül�ende sabâ old� meger ‘Îsî-dem

3 Hâc�lar gibi gelün bâ�� tavâf eyleyelüm Ka’bedür sahn-� çemen âb-� revândur zemzem Geldi eyyâm-� ferah irdi yine vakt-� sürûr Bülbülün na�meleri dilleri k�ld� bî-gam Bu demi ho� görelüm irmi� iken tâze bahâr Nâsihâ mevsim-i gül çün ele girmez her dem

6 Sâkiyâ gel berü sun câm-� sürûr-encâm� Çâre-i def’-i gam içün çü bulupdur an� Cem �çelüm bâde-i gül-rengi perî-rûlar ile Mutribün kavlini gû� eyleyelüm hey âdem Yakalar çâk idelüm gül gibi ‘�y� eyleyelüm Gam degüldür bize sûfî ger iderse verhem

9 Eyledi zühdi metâ’�n yine zâhid ya�mâ Çekdi gül �âh� çemen mülkine çün hayl-i ha�em Bâde çün zühd ile kan ya�� k�z�l dü�mendür Cenk içün dikse benef�e nola sahrâda ‘alem ‘Ârif oldur ki koya cengi uya çenge bugün Sâz âvâz�n� gû� eyleyüp ola epsem

12 Dâyimâ bezme nikâb ile gelür duhter-i rez Tâ nazar k�lmaya veçhine anun nâ-mahrem Bir güler yüzlü güzeldür sanas�n her gülbün Sâye-i serv durur �âhid-i bâ�a perçem Gonca al kâ�ad ile eyledi gülzâr� pür Mühre-i sîmîn ele ald� seherden �eb-nem

15 Âsafun yazma�a gül-�ende bahâr evsâf�n Eyledi �âh-� güli lâle devât�na kalem Mazhar-� cûd u sehâ Hazret-i Ahmed Pa�a Âsaf-� husrev-i devrân vezîr-i a’zam Tâyir-i himmetine sahn-� zemîn zîr-i cenâh Nâz�r-� devletine sahn-� felek zîr-i kadem

18 Medh-i ahlâk� cihân halk�nadur vird-i zebân Hâk-i dergâh�n� mihrâb idindi ‘âlem

Tûtiyâ aya�� topra��na öykündügi bu Ki diler halka sata kendüyi dirhem dirhem Lutf u ihsân�n� kim görmedi ‘âlemde anun Minneti bâr� idüpdür felegün kaddini ham

21 Hasma ejder görinür cenk içinde tîri Nîzesi sâyesidür çe�m-i ‘adûya erkam Sâ’id-i nusrete kavsün nola olursa sivâr Tîrünün barma��na dîde-i hasmun hâtem �ol kadar itdi �ehâ lutfun eli ‘âlemde Ki senün lutfun ile �imdi an�lmaz Hâtem

24 Cevre �ol denlü yasa� old� senün ‘ahdünde Ki hemân ‘â��ka dil-berler ider cevr ü sitem Matbah-� kadrüne eflâk durur çînîler Devletün sufresine tâ gele envâ’-� ni’âm Kande kim cenk idesin hûn-� ‘adûdan düpdüz Ol yirün sengi vü hâki ola yâkût u bakam

27 Eyledi memleket-i dilleri lutfun târâc Dikdün etrâf-� cihânda nice râyât-� himem Midhatün gül�eninün zîneti el-hak artar Her kaçan bülbül-i hâmem ki ide anda negam Âsafâ eski kulundur bu Revânî benden Nazar eyle ana kim senden umar tâze kerem

29 Nice kim tâze bahâr ile cihân zînet ola Niteki bâd-� sabâ güllere ola hem-dem Feth-i devlet oluban kesr ola a’dâ kalbi Kadrüne niçe niçe kadr ola dah� munzam Hak Ta’alâ vire ‘âlemde murâdâtun� ki Devlet ashâb� ola ‘izzetün ile hurrem

21 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Mü’eyyed-zâde Ey mant�kun me’âni yüzinden beyân-� ‘ilm Gûyâ durur hadîsün ile nüktedân-� ‘ilm

�zhâr�-� fazl itme ne hâcet kelâm ile Virür usûl hey’et-i hûbun ni�ân-� ‘ilm

3 Fazlun salâbeti çü s�d� cehl le�kerin Dâyim mü’eyyed olsa ne var dûdmân-� ‘ilm Ya’nî ki kâdi-’asker efendi mu’în-i dîn Hûr�îd-i burc-� �er’-i nebî âsümân-� ‘ilm Pür-gül nesîm-i fikriyile gülsitân-� fazl Tâze bahâr-� tab’�y�la bostân-� ‘ilm

6 Rengîn ü sâf la’l ü güher gibi sözleri Oldur cihânda bahr-� me’ânî vü kân-� ‘ilm Bu ders-hâne-i felek içinde yok durur Zihn-i latîfi gibi anun nüktedân-� ‘ilm Bayrak sahîfe nâme ‘alem le�kerün hutût Sensin cihânda husrev-i sâhib-k�rân-� ‘ilm

9 Ey fâz�l-� zamâne olur rûz-� dersde Pîr-i h�red önünde senün levha-hân-� ‘ilm Bu dem kümeyt-i �er’ ile meydân senün durur Çün dest-i fikrüne sunulupdur ‘inân-� ‘ilm Gün gibi göge a�sa ne var tûp� fazlunun Hikmet eli çü sund� sana savlacân-� ‘ilm

12 Yüz sürer i�igünde ahâlî-i rûzgâr Buld� �eref çü zâtun ile hânedân-� ‘ilm Fikr ile bulmasayd� eger tab’-� nâzükün Ke�f olmaz idi kimseye râz-� nihân-� ‘ilm Bir hû�e-çîn-i h�rmen-i fazlun olup durur Mür�-� h�red ki menzilidür â�iyân-� ‘ilm

15 Cerr eylemege meclisüne dâyimâ gelür

Gül-deste-i fezâyil ile bâ�bân-� ‘ilm Mi’râc-� fazl menzilün olsa ‘aceb midür Urdun çü ‘ar�-� �er’a bugün nerdübân-� ‘ilm Tab’un ne tûtidür k’an� gûyâ ider müdâm Âyîne-i fezâyil-i �ekkersitân-� ‘ilm

18 Zencîr-i ‘adl ana çü sütûr-� kitâbdur

Dirlerse fikrine nola Nû�inrevân-� ‘ilm

Tûbîye ta’n itse ne var serv-i hâmesi Tab’-� �erîfi old� çü bâ�-� cinân-� ‘ilm �nkâr-� cehl eyleye mi hasm göz göre Dâyim kapunda olur iken imtihân-� ‘ilm

21 Her demde da’vet-i fuzalâ eylemek nola Çekdün çü bahs meclisi içinde hân-� ‘ilm ‘Âlem metâ’-� fazluna cân ile mü�terî Fazlun cevâhiriyle bezendi dükân-� ‘ilm Geldi Revânî yüz süriyü âsitânuna Kapunda benden olma�a ey kâmrân-� ‘ilm

24 Heykel yirine ba�lad� bâzû-y� fazluna Tomâr-� fazlun� ki ziyâd ola �ân-� ‘ilm �rmezse tan m� dergeh-i fazluna ‘akl-� kül Gâyet bülend-pâye durur âsitân-� ‘ilm Tâ kadrün ile hâf�z u hem-sâye oluban ‘Akl âsitânesinde ola pâsbân-� ‘ilm

27 Kapun cihânda mecma’-i ehl-i kemâl olup Bezmünde dâyimâ ok�na dâsitân-� ‘ilm

22 - . - - / - . - - / - . - - / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Lâleden ba��na urund� yine efser çemen Pâdi�âh old� cihân� tutd� ser-tâ-ser çemen Bir sipâhî dil-berîdür lâle rengîn câmelü Kim anun yan�nda olm��dur yine hançer çemen

3 Jâleden destâr ur�nm��dur tutar elde ‘asâ Sebz-pû� olm�� nitekim H�zr Peygamber çemen Su kenâr�nda sanas�n lâle bir ke�tî durur Kim benef�eden ana ihzâr ider lenger çemen Sanki gül gülzâr mi’mâr� durur kim zeyn içün Dö�edi gül�en sarây�nda ye�il mermer çemen

6 �öyle benzer lâleyi sahrâda kan tutm�� durur Kim ana fessâd olup alm�� ele hançer çemen

�ncinüp bâd-� sabâdan yüz çevürse tan degül Ter tabî’atdur bulutdan nem kapar ekser çemen Câmi’-i gül�en içinde bülbül olm��dur hatîb �âh-� gülden ana kurm��dur yine minber çemen

9 Bostânda gül gül olm�� lâlelerden çihresi

Nû� ider rindâne benzer kim mey-i ahmer çemen �î�elerdür lâleler gûyâ �arâb ile tolu ‘Iy� ider nergisden alm��dur ele sâ�ar çemen Gâfil olman kim bahâr eyyâm� gül vakti geçer Sana bu s�rr� zebân-� hâl ile söyler çemen

12 Gülsitânda goncanun feth itmegiçün kal’as�n

Çekdi �âh-� Rûm gibi ‘âleme le�ker çemen Husrev-i Gâzî Süleymân-� zamân �eh Bâyezîd Kim d�raht� sâyesinde bitirür ‘ar’ar çemen �âh-� gülden yine altun ba�lu sancak kaldurup Pâdi�âh ile �azâya ‘azm ider benzer çemen

15 Hânümân�n� oca�a urma� içün hasmunun Yine alm��dur eline lâleden âzer çemen Heybetün anup ‘adû sahrâya eylerse nazar Lâleler od görine gözine hâkister çemen Bâd-� kahrundan �u denlü u�anur sahrâda kim Her nice yel esse havfinden �ehâ ditrer çemen

18 Bostânda hâk-i pâyüne nisâr itmeg içün

Subh-dem �eb-nemden alm��dur ele gevher çemen �em’-i kâfûrî durur gül-�ende zanbak goncas� Nergisi k�ld� anunçün �am’dân-� zer çemen Tâ ki bezmüne iri�üp hidmet ide giceler Husrevâ ister kim ola bende-i kemter çemen

21 Gülsitânda ceng k�lma�a’adû-y� �âh ile

Ba��na nergisden alm�� zer-fe�ân mi�fer çemen Sebzezâr-� çarha revnak virse tîgün tan degül Âbdan ‘âlem içinde dâyim olur ter çemen ‘�zzet idüp su an� kaldursa toprakdan nola Aya�un toz�n idindi çünki tâc-� zer çemen

24 Seyr-i sahrâ idesün diyü sana ta’zîm içün

Husrevâ kalkup aya� üstine turur her çemen Lâciverd ezmi� benef�e nergis altun hall ider Safha-i medhünde bu �i’ri yazar benzer çemen Gülsitânda hattuna benzerdi ey dil-ber çemen Topra�� kâfûr olayd� kendüzi ‘anber çemen

27 Jeng-i gamdur gönlinün âyînesinde ‘â��kûn Su kenâr�nda degüldür görinen yir yir çemen Hattun� tezyîn iderse haddün ü çe�mün nola Lâle vü nergisle bulur çünki zîb ü fer çemen Bâ�bân-� zülfi sihr eyler el alt�ndan meger Kim bitürdi bâ�-� hüsninde gül-i ahmer çemen

30 ‘Âr�zunda hat-� miskînün nedür didüm didi Safha-i gül�ende �âhun medhini yazar çemen Kâmkârâ meclisünde k�lma�a her dem buhûr Lâlelerden yine alm��dur ele micmer çemen Bostânun safhas�na yazma�a evsâfun� Eyledi âb-� revândan câ-be-câ m�stâr çemen

33 Yazma�a medhündeki nazm�n Revânî bendenün

Güller evrâk�ndan idindi yine defter çemen Nola medhünde redîf olsa bu garrâ nazmuma Pâdi�âhum su kenâr�nda olur ekser çemen Benden olsun ‘âlem içinde cihân sultânlar� Nice kim gül �âh�na ola �ehâ çâker çemen

23 - . - - / - . - - /- . - - / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Nev-bahâr irdi �ükûfeyle müzeyyendür zemîn Encüm ile zîb ü zînet buld� san çarh-� berîn Yine nak� itmi� çemen nakkâ�� bir gülzâr-� Çîn K�l kalemle yazamaz bir yapra��n nakkâ�-� Çîn

3 Hurdeler geçmi� çemen nak��nda nakkâ�-� bahâr Kim temâ�âs�nda hayrândur bu ‘akl-� hurde-bîn

Ba�lam�� gonca turunca �emse yazm�� �âh-� gül Safha-i gülzâra re�k eyler nigâristân-� Çîn

Tahta-i bâ�� sabâ idüp seherde hâk-rîz Dürlü dürlü nak�lar yazm�� hezârân âferîn

6 Bâ� cennet hûr sâkî havz kevser câm mey K’anda her bir berg-i sûsen �eh-per-i Rûhu’l-Emîn Suffe-i firdevsden a’lâ görinür sahn-� bâ� Yara�ur çârûb olursa anda zülf-i hûr-� ‘în

‘Iy� u ‘i�ret vaktidür gel bâ�a kim dil-berlere Servler hem-sâye olm�� güller olm�� hem-ni�în

9 H�rka vü tâc� �arâba virdi gül nâzük durur Gonca halvet-hânesinde çekmi� inen erba’în Geh gülün geh goncanun koyn�ndadur bâd-� sabâ Devletinde nev-bahârun vakti ho� yili yegin �rdi çün nev-rûz kalmasun cihân yüzinde ebr Çün bahâr irdi gerekmez dah� hergiz pûstîn

12 Âfitâbün tâbi�inde ger harâret olmasa Derleyüp kürkin çevürmezdi nihâl-i yâsemîn �âh-� gül kadd-i hamîdiyle dükân-� bâ�da Hâtem-i pîrûzedür kim ana la’l olm�� nigîn �ehriyâr-� tâcver midür bu demde lâle kim S�rça barma��na dakm�� la’lden engü�terîn

15 Salunursa nâz ile nergis çemenlerde nola Altun üsküflü güzeldür mihr-tal’at meh-cebîn

Tal’at-� güldür çemende bülbüli gûyâ iden Söylemez âyînesüz tûtî kelâm-� �ekkerîn Gül kulak dutmaz hezârun ç�kd� âh� göklere Vasf-� hâlidür anun bu matla’-� garrâ hemîn

18 Halka halka dûd-� âhum mâha k’olm��dur karîn ‘Âr�z-� dil-berde kâküllerdür olm�� çîn çîn Hindulardur Ka’beye gelmi� tavâfa gûyiyâ Ruhlarun devrinde ey dil-ber bu hatt-� ‘anberîn Nev-bahâr-� hüsnün eyyâm�nda bend itsün dili Zülfün ol dîvânenün inen uzatmasun ipin

21 �îve vü nâz ile öldürdün kamu ‘â��klar�

Nice nâz ü �îvedür bilsen bun� ey nâzenîn Devr-i hattunda dehânunçün turup a�lar gönül T�fldur kim yavu k�lm�� sebzede engü�terîn Kanlar a�ladup gülünç itdün beni dü�menlere Pâdi�âhum dostl�k böyle mi olur âferîn

24 Gamzeler zulmine �îrîn lebleründür dâd iden Husrev-i ‘âlem gibi olsun cihânda kâm-bîn Pâdi�âh-� heft ki�ver ya’ni Sultân Bâyezîd Kâh�r-� ashâb-� küfr ü nâs�r-� a’lâm-� dîn Rif’ati kadri dutupdur tarf-� gerdûnda mekân Bastat-� câh� durur eknâf-� ‘âlemde mekîn

27 Bâzu-y� pür-iktidâr ü keff-i ihsân� gibi Yok �eca’âtden mürekkeb yok mürüvvetden ‘acîn Rûzi-i insâna cûdundur cihân içre zamân Revnak�na ‘âlemün rây-� �erîfündür zamîn Da��durd� le�ker-i seyyâreyi hûr�îdve� Husrevâ rây-� �erîfün açsa göklerde kemîn

30 Sensin ol kim sana devletdür �ulâm-� âsitân Sensin ol kim sana ‘izzetdür t�râz-� âstîn Sensin ol hûr�îd-rây u mü�terî-tedbîr kim Kadrüne bir at durur çarh u hilâl altunl� zîn Sensin ol �âh-� zamân-ârâ ki ‘adlünde senün Râhat olup arkas� üstine yatm��dur zemîn

33 Sensin ol mâh-� sa’âdet sensin ol mihr-i sehâ Sensin ol Keyvân-rif’at sensin ol Behrâm-kîn Ehl-i cennet gibi ‘âlem halk� k�lm��dur huzûr Ferr-i ‘adlünden cihân olal� firdevs-i berîn Meh degüldür görinen gerdûn yüzini sürmeden Hâk-i dergâhun ‘abîrine bula�durm�� cebîn

36 Heybetinden kaldurup ba��n göge bakmaz ‘adû Kim güne� görinür ana pençe-i �îr-i ‘arîn Yüzi suy� ‘âlemün tî�-i cihângîrün durur

Nev-bahâr-� saltanat anunla buld� zîb ü zîn Dâne-i encümle pür olmaz idi çarhun dâmeni H�rmeninden lutfunun olmasay�d� hû�e-çîn

39 Ehl-i fazlun kadri artup bulsa ra�bet vaktidür Pâdi�ehdür tâze gülbün nâmesidür yâsemîn Nevk-i kilkinden görinse tâze ma’nâlar nola Ekseriyyâ hâr ile olur gül-i ter hem-ni�în Ravzadan bu na�meyi gû� eyleyüp Ahmed diye Âferîn ey bülbül-i bâ�-� fesâhat âferîn

42 Micmer-i nazma hat-� e�’âr� olm��dur buhûr Bûy-� misk-âlûd�dur iden cihân� ‘anberîn �i’ri efsûn�yla râm itmi� perî peykerleri Gör ne sâhirlikler eyler �â’ir-i sihr-âferîn Midhatün kasr�nda �ol tûtî durur tab’um benüm K’ana meh âyînedür gerdûn kafesdür âhenîn

45 Nice kim bu sebze-i mînâda çarh-� lâciverd Geh gül-i ter gösterür geh nesteren geh yâsemîn Gül�en-i kadrün feleklerden yüce olsun yüce Hak Te’alâ zâtun� k�lsun belâlardan emîn

24

- . - - / - . - - / - . - - / - . – Kasîde der- Medh-i Sultân Korkud Virdi bir sûret yine dünyâya nakkâ�-� cihân Kim nigâristân-� Çîn old� bu demde gülsitân Bostânda gûyiyâ Nû�inrevândur �âh-� gül Kim sarây�nda ‘adil zencîridür âb-� revân

3 Bâ� dükkân�nda güller içre gonca gûyiyâ Pûte-i zerdür kim olm�� âte� içinde nihân Ba�dan aya�a dil olm��s�n didi gül bülbüle Gördi dutm�� her peri cisminde bir �ekl-i zebân Bencileyin old� bir serve meger ‘â��k zemîn Kim ana olm�� durur her lâle çe�m-i hûn-fe�ân

6 Gonca hem-yânçe ile altun götürür hâcevâr Gül kalender gibi itdi cümle var�n der-miyân

Görinen her jâle gûyâ beyza-i bülbül durur Kim nihâl-i tâze üstinde ç�kup tutm�� mekân Bâ�da gûyâ benef�e bir kebûterdür kebûd Kim derûn� goncanun olm��dur ana â�iyân

9 Fikr iderken virdi bir hâlet bana ‘��k-� nigâr Ok�d� â�üfte dil bu matla’� ol dem revân Tîrine cismümi k�ld� ol kemân-ebrû ni�ân Benzer olurm�� ni�ân-� tîri t�flun üstühân Sen rakîbün sînesine tîr çekdügün görüp ‘Â��kun gibi hasedden boyn�n� egdi kemân

12 Kanlar a�lama�a hicründe olupdur dostum Her ni�ân-� nâhunum sînemde çe�m-i hûn-fe�ân Yüzüme bakup benüm her dem güler ol gonca leb Bildüm andan kim müferrihdür be-gâyet za’ferân Sen �eh-i Ke�mîr-i hüsn olmasan ey hur�îd-rû Çetr-i hüsne ka�larun kurmazd� mü�gîn sâyebân

15 Kanlu tîrün dostum bu sîne-i pür-dâ�da Lâlezâr içre bitürmi�dür nihâl-i er�avân Hey di çe�m-i mestüne kasd itmesün kan itmege Zulm olmaz �âh-� ‘âdil devridür ey dil-sitân Hazret-i Sultân Korkud mâh-� burc-� saltanat K’old� bezminde güne� �em’ine zerrîn �em’dân

18 Ey ki �em’-i devletüne sufre-i zerrîn güne�

Vey ki hân-� devletüne sebz çînî âsumân Zer-ni�ân tîgün ‘adûnun ba��na odlar yakar Anun içündür ki âh�ndan olur ‘âlem duhan Hâs�l-� ‘ömrin ‘adûnun eyleyüp tîrün telef Gösterür parmak hisâb�n ana zihgirün hemân

21 Ger nesîm-i gül�en-i hulkun iri�se âte�e �u’lesinün her �irâr� ola berg-i er�avân Rezm içinde nîze-i cân-sûz ile rümhun �ehâ Dide-i hasma görinür ejder-i âte�-fe�ân Tîgün urur bir kulundur ‘âlem içinde güne�

Yüz sürer ay anun içün i�igüne her zamân

24 Açal� �ehbâz-� ‘adlün per fezâ-y� dehrde Zulm sîmurg�n� ‘ankâ gibi itdi perî�ân �ol kadar in’âm k�ldun lutf idüp ‘âlemde kim Dürr ü la’l ile doludur kîse-i deryâ vü kân Gösterürse hatt-� nazmum tâze ma’nîler nola Kim olur hâr-� siyehden dâyimâ güller ‘ayân

27 Husrevâ ma’zûr tut gülzâr-� tab’umdan yine Bezmüne bir deste gül göndermi� idüm arma�ân Nazm ile ad�n ç�karursa Revânî tan degül Bâ�-� medhün bülbülidür çünkim ey �âh-� cihân Safha-i çarha ‘utârid yazmasa e�’ârum� Encüm-ef�ân eyleyüp çekmezdi cedvel keh-ke�ân

30 Nice kim gül kasr�na �eb-nem asup tûp âyine Lâlenün s�rça sarây�n yapa mi’mâr-� cihân Yüce olsun tâk-� kadrün husrevâ eflâkden Bostân-� devletüne irmesün hergiz hazân

25 . . - - / . . - - /. . - - /. . - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Sanmanuz cânib-i gerdûnda hilâl old� ‘ayân Mâh-� nev çarh ok�na dikdi külâh�n� ni�ân Çarh sandûkas�na tîr-i �ihâb atma� içün Ya felek alm�� ele yine gümi� tozlu kemân

3 Pür sadâdur bu felek tâk� hilâl ile yine Çengdür sankim ider nâhun-� mutrible figân Ya ye�il tâk�n� zeyn itmek içün gerdûnda Ak mermerle kemer ba�lad� mi’mâr-� zamân �âhid-i ‘�yd tak�nd� yahod altun mengû� Bende-i halka begû� old� ana halk-� cihân

6 Ya perî yüzlüleri ‘�ydda seyrân idicek

Felek a�z�n� egüp anlara kalm�� hayrân Her ki�i memleket-i ‘�y�a ne var hükm itse ‘Âleme geldi hilâl ile bugün bir ‘unvân

Gün gibi gönlüme a�sa ne var ‘i�ret tûp� Çün bu meydânda görinür yine zerrîn çevgân

9 ‘Iydgâh-� felek içinde niçün old� hilâl Hasm-� sultân-� kamer-taht gibi ser-gerdân �âh-� hûr�îd-eser Hazret-i Sultân Selîm Ki tehîdür yed-i ihsân� ile kîse-i kân Gâlibâ sîm ü zer in’âm�na öykünmededür Bu cihân gâh bahâr oldu��na gâh hazân

12 Tab’�dur kân-� kerem zât� durur mihr-i sehâ Yara�ur keffine gün gibi k’ola zer-ef�ân Devlet ârâyi�ini rây� ile gördi zemîn ‘�zzet âsâyi�ini ‘adli ile buld� zamân Bâ�-� kadrinde gümi� havz durur mâh-� münîr Kim ana su ak�dur her yanadan kâh-ke�ân

15 Tî�ini yâd idicek giryeler eyler a’dâ Lema’-� berk ile zâhir olur ekser bârân Nice cennet dimeyem bezm-i ferah-efzâna Çün sarâyunda �ehâ hâdimün olm�� R�dvân Yâd idüp kahrun� dü�man göge iderse nazar Güne� âte� görine gözlerine çarh duhân

18 Hulkun evsâf�n� yazsam ne ‘aceb nâmelere

Mü�g dâyim çün olur penbeler içinde nihân Kimse yok zâri k�lur gül�en-i ‘ahdünde �ehâ Var ise bülbül-i �eydâdur iden âh ü figân �eh-süvârâ yara�ur ay ü güne� olsa �ukak Esb-i kadrün çü licâm�na �ihâb old� ‘inân

21 Tî�-i kahrun felegün ba��na iri�di meger Mâh-� nevden ki k�l�ç yaras�dur anda ni�ân Keh-rübâ takmaz idi hîç güne� boyn�na çarh Havf-� tî�ünle eger olmasay�d� yerekân Âb-� tî�ün ne ‘acebdür kim idüp bir demde Kanlu ba�larla �ehâ rezmün içün lâlesitân

24 Sebzezâr içre kaçup girse ‘adû tî�ünden

Tî�ün ile görine gözlerine su kara kan Siperün vasf�n iderken bu gönül burc�ndan Old� bu matla’-� garrâ yine gün gibi ‘ayân Hâk-i sînemde yatur tîrün eyâ ka�� kemân �âh-� güldür kim anun goncas� olm�� peykân

27 Gam degüldür dehenün ‘a��ka görinmez ise Çünki ‘âlemde görinmez sanemâ kimseye cân Leb-i rengînüni âhum göricek gizleme kim K�lmaz âte� güzelüm zerrece yâkûta ziyân Neylesün söz s�gamaz a�z� inen küççekdür Nâzdan söyleyemez sanmanuz ol gonca-dehân

30 �erbet-i bezm-i safâ ol leb-i �ekker-güftâr

Sebze-i hân-� melâhat bu hat-� mü�g-ef�ân Gözlerün uykuya varm�� iki ya�mâc� durur Ki kom��lar sanemâ ba�lar� uc�nda kemân Tuymasun ‘â��kun öldürdügini gamzelerün Husrev-i mülk-i cihân dâver-i Dârâ-y� zamân

33 Kâmkârâ nice kan a�layay�n hâme gibi Beni bu çarh niçün böyle k�lur ser-gerdân Hayfdur su gibi ta� yasdana toprak dö�ene Anda kim tab’-� latîf ile ola �i’r-i revân Var ümîdüm ki irem devlet-i ‘ahdünde senün Tâ benüm hâlüme re�k eyleyeler pîr ü cüvân

36 Ey gönül muhtasar it sözi mutavvel k�lma Çün anun vasf-� bedî’in idemez kimse beyân ‘Âlemün gû��na tak midhatünün la’llerin Çün Revânî elüne girdi senün bir iki kân Nice kim nâme-i çarha ura tu�rây� hilâl Kâmkâra ola hükmünde kamu mülk-i cihân

26 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Evsâf-� ‘�yd� halka yine k�lma�a beyân Olm�� dehân-� çarha bu dem mâh-� nev-zebân Ya levha-y� zümürrüde yaz�ld� rây-� çarh Yahod kenârdan görinen nûn-� âsümân

3 Bu tâk-� zer-nigâra ya kandîl asar hilâl Kim eyledi �ihâb� ana çarh rismân Tûtî-i çarha old� ya minkâr mâh-� nev ‘Ankâ-y� ‘�yd içün yahod olm��dur â�iyân Bir ejdehâ durur görinen çarh-� heft-ser �imdi hilâl-i ‘�yddan açm�� durur dehân

6 Deryâ-y� çarh içinde meger ke�tidür kamer K’açm�� hevâya kar�u hilâl ana bâdbân Ya bezm-i ‘�yd içün kadeh alm�� ele felek Ya rezm-i �âh içün götürür tî�-i zer-ni�ân Fahr-� zamâne Hazret-i Sultân Selîm kim Oldur cihânda husrev-i �âzî-i kâmrân

9 �ster güne� önünde bahâd�rl�k eyleye Nola �u’â’dan kosa ba��nda taylesân Kavs-i kuzah degül görinen hasm-� �âh içün Alm�� felek eline ye�il tozlu bir kemân Fasl-� hazânda sanki biter tâze lâleler Tî�ün ki hasm çihresine ola hûn-fe�ân

12 Dü�men anarsa h��mun� sahrâda çe�mine Sünbülle lâleler görine âte� ü duhân Gûyâ ki su içinde yatur nice berg-i gül Tî�ün yüzinde kim görinür katre katre kan K�lmaz idi �ihâb� felek her gice ‘asâ Kadrün sarây�nda eger olmasa pâsbân

15 Devründe zulm elin uzadan zülf-i yârdür ‘Ahdünde inleden ki�iyi ‘��kdur nihân Benzerdi ola keff-i zer-ef�ânuna bu dem

Ger ta� ba��rlu olmasa ‘âlem içinde kân Ordu-y� kadrün içre �ehâ hâr-gehün içün Bu çarh-� pür-sitâredür altunl� sâyebân

18 Olm�� ‘arûs-� nusret içün tî�ün âyine Nola süm-i semendüne dirlerse sürmedân Câm-� cihân-nümâ siper-i âhenîn durur Dirlerse �âha yara�ur �skender-i zamân Devletlü ba�unda ................ âzâd k�l an� Çün h�dmetünde old� felek pîr ü nâ-tüvân

21 Her yirde sadra geçse nola tî� u hükm ile Çünkim ‘adûnun old� ana sînesi ni�ân Tab’-� latîfün old� sözünden güher-nisâr Dirsem ‘aceb midür ana ben bahr-� bîgerân Ey �ehriyâr ‘�yd-� safâ-bah� durur yüzün Devründe olsa halk-� cihân nola �âdmân

24 Çün kîmiyâ durur nazarun hâki zer k�lur Ben hâke de nazar k�l eyâ �âh-� kâmrân Eyyâm-� devletünde cihân halk� ‘�y� idüp Ben nice fakr elinden idem dâyimâ figân �n�â vü �i’r ü hatt u mu’ammâ ne eylesün Devlet gerek ki iri�e ki�iye nâgehân

27 Tasdî’ ider diyü sözüni muhtasar k�lur Ahvâlini Revânî kulun idemez beyân Altunl� �eb-külâh ur�na nitekim hilâl Nice ki sebz câme giye her dem âsümân Ey pâdi�âh-� ‘âdil ü ey �âh-� kâmkâr ‘Âlemde H�zrve� bulas�n ‘ömr-i câvidân

27 - - . / - . - . / . - - . / - . - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Yine çemende k�lma�a bezm-i bahâr serv Rindâne bâ� içinde k�lupdur karâr serv Bir hâce-i Hoten gibidür lâleden yine Açm�� çemende nâfe-i mü�g-i Tatâr serv

3 Tû��n benef�e sanca��n� lâleler çeker

Olup �ükûfe le�kerine �ehriyâr serv Ba��nda sanmanuz görinen â�iyân durur Taht-� çemende old� yine tâcdâr serv Gördi ki gonca kal’as�n� feth ider nesîm Gülzâr içinde yapd� zümürrüd hisâr serv

6 Bülbül çemende hutbeyi gül ad�na okur Çün câmi’inde gül�enün olm�� menâr serv ‘Arz-� kerâmet itmek içün sâyeden yine Seccâdesini suya salar H�zrvâr serv Tesbîhini dü�ürmese elden ‘aceb degül Tak�nd� sûfiler gibi çünkim vakâr serv

9 Ehl-i riyâzet old� ta’allukdan el çeküp Bir gû�eyi idindi bugün ihtiyâr serv Gazzâz gibi tükmeler asm�� dükân�na Bâzâr-� gülsitânda olup pî�ekâr serv Sunmaz çenâr gibi elini zamâneye Dünyâya hergiz eylemedi i’tibâr serv

12 Kurd� çemende gül �ehine ‘�y� k�lma�a Lâle ota� u çetr-i zümürrüd-nigâr serv Boylu pusenli sebz kabâlu güzel gibi Gülzâr içinde nâz ile k�lm�� karâr serv Bin �îve gösterür bir aya� üzre turuban Olm�� çemende yâr gibi ‘i�vedâr serv

15 Âzâdeler içinde ser-âmed olur midi Do�rul�� ile bulmasa ger i�tihâr serv Bu �i’r-i dil-ke�i görüp a�z� suyu akar Sanman ki k�ld� âb-� revân� kenâr serv Ger dikmen olmasayd� senün ey nigâr serv Bâ�-� cihânda olmaz idi nâmdâr serv

18 Gönlümde ba�lasam ne ‘aceb �ekl-i kaddüni Zîrâ kaba�a nak� olur ey gül-’izâr serv Gel oklarun� sînede gör ey ka�� kemân

Cân gül�eninde her biri bir yâdigâr-� serv Bir odlu sînenün güzelüm dûd-� âh�dur Bâ� içre sanma kim bitürür lâlezâr serv

21 Girmezdi gül�enün sanemâ gönline eger Dâyim boyunla eylemese iftihâr serv Bir ba�r� ba�lu yüregi derdlü �arîbdür Senden revâ degül ki bula inkisâr serv Gül ‘âr�z�n� zînet ider yâre öykünüp Eyler çemende perçemini târmâr serv

24 Kadr ile ba�� göklere irerse tan degül Çün old� bende-i �eh-i Cem-iktidâr serv �âh-� bülend-mertebe Sultân Selîm kim Eyler livâ-y� kadri ile iftihâr serv Dil �âd u hurrem olmasa ‘ahdünde husrevâ �nlerdi tûti gibi turup zâr u zâr serv

27 Gül-ge�t-i bâ� u râ� ider diyü �ehriyâr Durur aya�� üstine leyl ü nehâr serv Hayretdedür çemende turup ba��n� salar Lutf-� nesîmi ile olup �ermsâr serv Hasmunla ceng k�lma� içün sâyeden yine Ald� eline nîze-i kîne-güzâr serv

30 Görindi istikâmeti ‘ahdünde husrevâ To�r�l���la bulsa nola i’tibâr serv Ye�il firengîler geyüp içine ta��na �dindi devletünde �i’âr ü disâr serv Ger müntehâ-y� himmetine itse intisâb Gül�en içinde sidreden eylerdi ‘âr serv

33 Nîzen uc�nda dü�menünün ba��n� gören Sanur çemende old� bu dem mîvedâr serv Eyler devâm-� baht-� bülendün du’âs�n� Yüzini göklere tutuban â�ikâr serv Çün zihn-i müstakîm ile tab’-� latîfi var �â’ir gibi bulursa nola i�tihâr serv

36 Bâ�� mü�erref eyleyesin diyü nâgehân Yollar gözetdügi budur ey kâmkâr serv Geh bâz u gâh mürg tutar elde dâyimâ Mânend-i ser-ke�ân-� sa’âdet-�ikâr serv Ne�v ü nemâ-y� himmetün iri�mese eger Olmaz idi çemende bülend-iktidâr serv

39 �âhâ Revânî nazm� ne ho� gülsitân olur Kim hatt� sebze her elifi yâdigâr-� serv Her beyti �i’rümün nice mevzûn nigârdur Kim ba� kod� aya��na bî-ihtiyâr serv Görse redîf-i nazmum ile hatt-� �i’rümi Zînet içün getürmez idi sebzezâr serv

42 Her beyt bu kasîde redîfiyle husrevâ Bir hânedür içi tolu nak�-� nigâr serv Bu �i’r-i bî-kusûr meger bâ�-� hulddur Kim anda hûriler gibi tutm�� katâr serv Âb-� hayât olmasa bu nazm-� âbdâr Turmaz idi kenâr�n alup H�zrvâr serv

45 Bir serv yok ki buncalay�n ser-firâz ola Gerçi zamânede bulunur sad hezâr serv Olur bu nazm-� tâze ile her kenâr gül Dolar bu �i’r-i dil-ke� ile her diyâr serv Mecmû’a-� zamâneyi tezyîn itmege Yazmad� kimse buncalay�n yâdigâr-� serv

48 Nice ki su kenâr�n� zeyn eyleyüp müdâm Ola ‘arûs-� gül�ene âyînedâr serv Nice ki gonca �âhidi gülgûn kabâ geyüp �eb-nem güherlerin idine gû�vâr serv Eyyâm-� devletünde güzellerle husrevâ Gülzâr-� bezmün içi tola bî-�ümâr serv

28 . - . - / . . - - / . - . - / . . - Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Meger ki �ehr-i çemende k�lur sefer gonca

Ki hâr� tîg ü güli eylemi� siper gonca Bahâr le�kerinün olmasayd� serdâr� K�lâ’-� gül�ene bulmaz idi zafer gonca

3 �ükûfe yiniçeri lâleler ‘azablardur Bu ‘asker ile cihân yüzini tutar gonca Tüfenklerin ki gülistâna ya�durur �eb-nem ‘Aceb degül güli ger idine siper gonca Mutavvel eyledi bülbül kelâm� gül�ende ‘Aceb mi dersini iderse muhtasar gonca

6 Çemen diyâr�nun olmasay�d� hakkâki Önine dökmez idi jâleden güher gonca Ya hokkabâz durur çâr-sû-y� gül�ende Ki jâle mührelerin önine dizer gonca Ya �imdi hâne-i hammâr olup durur gül�en Ki pür mey eyleyüben asd� �î�eler gonca

9 Menâr-� câmi’ olupdur nihâl-i gül sanas�n

Ki zeyn idüp ana kandîller asar gonca Yahod ‘arûs-� çemendür ki güldür âyinesi Turup yüzine sürer subh-dem meker gonca Çemende �eb-nem ile berg-i gül degül görinen Bi�ürdi bülbül-i bîmâra gül-�eker gonca

12 Geyüp gedâ gibi bir h�rka pâre pâre yine Diler ki ol �eh-i ‘alîyi ide cer gonca Bu �i’ri bülbül okurd� çemende zâr ile A��z açup an� gû� eyler idi her gonca Gönüllenür midi gül�ende ey püser gonca Bu hüsn ile seni göreydi bir nazar gonca

15 Güzeller içre sana nola ra�bet eyleseler Olur çü güller aras�nda mu’teber gonca Nigâr barma��nun uc�na yakup h�nnâ Bahârda yara�ur didi elde ter gonca ‘Aceb mi kirpügüm üzre yir itse kanlu ya�um Virür nihâl-i güle çünki zîb ü fer gonca

18 Aç�ld� gönli gözi bâd irüp gülistâna Lebinden ald� nigârun meger haber gonca Ko cevri eyle vefâ yohsa senden ey gül-ruh Varup yakas�n� ol �âha çâk ider gonca Bahâr-� gül�en-i âlem gül-i riyâz-� kerem Ki bâ�-� kadrine eflâkdür birer gonca

21 Bülend-mertebe �eh Bâyezîd-i ‘âlî-kadr Ki hâk-i pâyin ider sürme-i basar gonca Ne âte�e ki �ehâ lutf ile nazar idesin Gül ola anda olan ahker ü �erer gonca Cihânda lutfun eli saçmasayd� sîm ü zeri Görür mi idi ‘aceb kîsesinde zer gonca

24 Eger ki ebr-i sehan olmasayd� gevher-rîz Neden düzerdi �ehâ tâc�na dürer gonca Degül nesîm ile gül�ende lerzesi dâyim Müdâm tîrün uc�ndan k�lur hazer gonca Nihâl-i gül gözine hasmunun y�lan görinür Ki hâr� dil oluban old� ana ser gonca

27 Cihânda bozma�a hasmun yüzini �eb-nemden Tükürdi yumru��na gülsitânda her gonca Havâle eylese a’dâna gürzini ne ‘aceb Diler ki göstere rezmünde bir hüner gonca Çemende atlas-� zîbâ dö�edi yollar�na Diler ki seyr idesin bâ�� ç�n seher gonca

30 Nihâl-i gül yine h�dmetde kan dere batm�� Degül durur görinen anda ser-be-ser gonca Eger ki senge ire âb-� lutf-� terbiyetün Bitüre ‘âlem içinde o dem hacer gonca �ri�se gül�en-i nazm-� Revânîye nazarun Olurd� anda olan noktalar birer gonca

33 Ba�unda tâc-� sa’âdet cihânda var olas�n Nite ki ola gülsitânda tâcver gonca

29 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Kasîde der- Medh-i Sultân Bâyezîd Nakkâ� oluban levha-i gülzâra benef�e Dö�edi nice yapra�� hemvâre benef�e Bir ipligün üstinde çeker Rûmî H�tâyî Nak� itmege evrâk-� semenzâra benef�e

3 Yazm�� bulud� nak�-� çemen safhas�na tâ �� göstere bu günbed-i devvâra benef�e Gül�ende kurar gül �ehine lâle ota�� Tû��n dikeli gû�e-i gülzâra benef�e ‘��ret kapus�n açma�a miftâh getürmi� Hem-sâye gibi hâne-i hammâra benef�e

6 Ferhâd m�dur kim eline tî�esin alm�� Da�lara dü�üpdür yine bî-çâre benef�e Bir benli güzeldür gök ala gözlü çemende Dönmi� ne içün ‘â��k-� gam-hâre benef�e Ya rind-i cihândur ki külâh�n� k�v�rm�� Girmi� yine seyrân ide bâzâra benef�e

9 Benzer ki sabây�la bu dem pençe tutupdur

Boyam�� elini kara kanlara benef�e Yâhod bileginden ç�karupdur elini kim Gayretle turur bâ�da bî-çâre benef�e Gam �ekli durur noktas� bu k�l kalem ile Yaz�ld� bu dem safha-i gülzâra benef�e

12 Söyler felegün gerdi�ini hâl dili ile Vâk�f gibi ‘âlemdeki esrâra benef�e Ger pend-i tabîb olmasa yaymazd� bisâtin �ster ki ‘ilâç eyleye ezhâra benef�e Kârûresini �î�e-i �eb-nemle görür kim �erbet vire tâ nergis-i bîmâra benef�e

15 Kaldurmayuban ba��n� alm�� ele hâme �â’ir gibi dü�mi� yine efkâra benef�e Sûsenden alup önine bir çînî devât� Bu �i’ri yazar safha-i gülzâra benef�e Miskînlik idermi� hat-� dildâra benef�e

Her dem tapu k�ldu�� budur yâra benef�e

18 ‘Anber hatun� didi gören gül yüzün üzre Ak yazu yüzin tutd� yine kara benef�e Korkum bu durur yüz karal���n ide bir gün El uzadup ol ‘âr�z u ruhsâra benef�e Gömgök delüdür Leyli saçun fikri ile kim Mecnun gibi dü�mi� yine ta�lara benef�e

21 Billâhi gönül gör ne karanulara kalduk Kim öykünür ol zülf-i siyehkâra benef�e ‘I�k âte�ine yanuban� kapkara olm�� ‘Â��k olal� sen yüzi gül-nâra benef�e Sen seng-dilün zülfi hevâs�na dü�üpdür Dögse yiridür ba��n� ahcâra benef�e

24 Tûp eyledi zülfin yine �ol yâr-� semen-ber Benzer sunar ol �âh-� cihândâra benef�e Hûr�îd-eser y�ld�r�m ol �âh-� cüvân-baht Kim terbiyet ile bitürür hâre benef�e �eh seyr-i çemen ide diyü lâle-i terden Atlas dö�edi k�rm�z� yollara benef�e

27 Mutrib gibi bir lahza komaz çengini elden Tâ bezmine yüzin süriyü vara benef�e Kasruna dokuz pâye iken çarh-� mutabbak Bezmüne kaçan iri�e yalvara benef�e Gözi kararup turamaya aya�� üzre Kasrundan iderse göge nezzâre benef�e

30 Devrân kara çullarda kosa an� yirüdür ‘Ahdinde tola�ur çü hat-� yâra benef�e Devrinde �ehün ne hüner itdi ‘acebâ kim Girmi� yine bir hil’at-� zerkâra benef�e Devründe yakas�n� alur her kim olursa Ba� ko�dugiçün turra-i tarrâra benef�e

33 Kaldurd� ye�il sanca��n� mülk-i çemende A’dân ile kasd eyledi peykâra benef�e

Tûp itmege cengünde ser-i hasmun� �âhâ Çevgân ile girmi� yine mizmâra benef�e Hâk eyleyelü kendüzini yollarun üzre Ra�bet komad� nâfe-i Tâtâra benef�e

36 Sen husrev-i gâzîye diler kim ola câsûs Girdügi budur kisvet-i küffâra benef�e Benden gibi ba� komasa her dem i�igüne Ba� egmez idi günbed-i devvâra benef�e Sahrâda sabâ eyliyeli vasf-� sehân� Yollarda dönüpdür yine cerrâra benef�e

39 Hâmem gibi medhüni dü�ürmezdi dilinden Bulsayd� eger kudret-i güftâra benef�e Hatt�yla güzeller gibi ebyât-� kasîdem Her biri kom�� gû�e-i destâra benef�e Çün sözlerümün old� ‘arûs�na perestâr �imden gerü ba� egmeye ezhâra benef�e

42 Boyn� kula�� toptolu olmazd� cevâhir Gû� urmasa bu nazm-� güherbâra benef�e �eh vasf�n� yazd� kalemüm yine Revânî �i’rüm çemenin eyledi hemvâre benef�e Dâyim nice ter olmaya medhün çemeninde �ri�di çü ser-çe�me-i e�’âra benef�e

45 Tâ nergis-i zerrîn aç�la bâ�-� felekde Te�bîh ol�na tâ ki �eb-i târa benef�e Kadrün çemeninün ola her bir güli hûr�îd K’anda diyeler çarh-i semenzâra benef�e

30 - . - - /- . - - /- . - - /- . – Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Nev-bahâr ile cemâl-i bâ�dur zîbâ yine Bir tarâvet dah� kesb itmi� durur dünyâ yine Hazret-i Mûsâ durur gûyâ ki ebr-i nev-bahâr Kim �u’â’-i berki gösterdi yed-i beyzâ yine

3 Sahn-� gül�en âsümân olm�� k�z�l gül âfitâb

Goncanun her birisi bir günbed-i hadrâ yine Gonca Meryem gibi olm��dur çemende hâmile Zâhir olm��dur sabâdan nefha-i ‘Îsâ yine Hâne-i nakkâ�-� Çîn olm�� bu demde bostân K’anda rengîn �emseler yazm�� gül-i hamrâ yine

6 Bir ye�il atlas durur bâzâr-� sahrâda çemen Nergis olm��dur anun üstinde zer tam�â yine Lâleler içinde servi gördügümce sanuram Bir güzel urm�� durur aya��na h�nnâ yine Bezm-i gülde nergisün �em’in sak�nup bâddan Dutd� fânûs�na lâle k�rm�z� vâlâ yine

9 Bî-nevâlarla ‘aceb hengâmedür sahn-� çemen Kim gazel-hân olm�� anda bülbül-i gûyâ yine Lâle bir barma�� üstine çevür[ür] kâsesin Düblegin alm�� eline nergis-i �ehlâ yine Seyr-i gül�ende seher aç�ld� gördüm gül gibi Bâ�-� tab’umdan benüm bu matla’-� garrâ yine

12 Lâle-ruhlarla müzeyyen old� çün sahrâ yine Odlara yansa gerekdür bir bölük �eydâ yine Mevsim-i ‘�y� u tarabdur irdi çünkim nev-bahâr ‘Iy�a meyl itse ‘aceb mi her semen-sîmâ yine Bulal� gül yüzlülerle bezm-i gül�en zîb ü fer Raksa girmi�dür ferahdan sâ�ar u sahbâ yine

15 Hât�rum sord� benüm lutf itdi ol ‘Îsî-nefes Ölmi� iken eyledi ben hastas�n ihyâ yine �evk-i ruhsâr�yla gönlüm hânesine od kod� K�lma�a sabrum metâ’�n� bu dem ya�mâ yine ‘Âr�z�nda suya salup H�zrve� seccâdesin Gösterür halka kerâmet zülf-i ‘anber-sâ yine

18 Nâme-i hüsnün berât-� pâdi�âhîdür meger Halka halka kâkülün olm�� ana tu�râ yine Pâdi�âh-� rub’-� meskûn Hazret-i Sultân Selîm K’i�iginde bende olm�� Husrev ü Dârâ yine

Husrevâ lutfun nesîminün bu dem in’âm�dur K’egnine gül �âh� olm�� hil’at-� dîbâ yine

21 ‘Adlün uma gelmese ey serv-i bâ�-� saltanat Ba��na od yakmaz idi nergis-i ra’nâ yine Kadrün ordus�nda çetr-i ‘anberîndür âsümân Kim ana bir �emsedür �ems-i cihân-ârâ yine Bezmün içinde kamer defdür ana pullar nücûm Çengi olm�� meclisünde zühre-i zehrâ yine

24 Devr-i ‘adlünde kimesne a�lamaz illâ kadeh Devletünde inlemez kimse meger �e�tâ yine Halka dirhem dirhem ey �âh satma� içün kendüyi Öykünürmi� hâk-i pâye ‘anber-i sârâ yine Kaddünün gördi livâs�n göklere iri�dügin Ol sebebden ana ba� egmi� durur tûbâ yine

27 Told� çün hûrî-likâlarla sarâyun suffesi Bezmüne dirsem ‘aceb mi cennetü’l-me’vâ yine Çarhdur kadrün sarây� içre bir tûp âyine Halka-i bâb-� refî’ün gurre-i garrâ yine Havfdan dü�men sanur sohbetde nây� mârdur Çeng bezmünde görinür hasma ejdehâ yine

30 Devletünde husrevâ bu nazm-� gevher-rîzüme Boyn� ba�lu kul olupdur lü’lü’-yi lâlâ yine Ben senün �ol bendenem hâmem uc�ndan husrevâ Zîb ü zînet buld� �imdi �i’r ile in�â yine ‘Âleme dürler saçar hâmem bu dem �avvâs olup Bahr-� tab’umdur ki cû� itmi� durur deryâ yine

33 Ri�te-i nazma Revânî dizdi medhünle dürer Sayrafî olm�� durur bu tab’-� gevher-zâ yine Nice kim sahn-� çemen ola bahâr ile latîf Nice kim güller aça bu sebze-i mînâ yine Saltanat gülzâr�nun serv-i çemen-ârâs�s�n Gül�en-i devlet ola dâyim sana me’vâ yine

31 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Kasîde der- Medh-i Sultân Süleymân Hisâr-� çarh-� gerdûndan virür halka ni�ân kal’a Hümâ-y� fethe olm��dur meger kim â�iyân kal’a Nice feth olmasun ma�r�k yüzinden kal’a-y� gerdûn Hevâyî tûpa dönmi�dür güne� bu âsümân kal’a

3 Kemend atmak diler kavs-i kuzahdan kal’a-i çarha Kamer burc�na ç�kma�a kom�� ya nerdübân kal’a Eger her künci içinde anun genc olmasa medfûn Bugün olmazd� ejderhâ gibi âte�-fe�ân kal’a Görinen burc [u] bârûlar degüldür �âh �âzînün Lisân-� hâl ile ister k�l�c�ndan amân kal’a

6 Sipihr-i saltanat Sultân Süleymân �âh-� ‘âlî-kadr K’anun zât-� �erîfiyle olupdur kâmrân kal’a Senün ‘azm-i ‘azîmünle mü�errefdür yedi iklîm Senün nâm-� �erîfünle bulur nâm u ni�ân kal’a Bi-hamdi’llâh ey �âh-� cihân eyyâm-� ‘adlünle Mahall-i zulm iken old� bugün dârü’l-amân kal’a

9 Ne var kadrün sarây�nun felek olsa nigehbân� Olur m� ‘âlem içinde �ehâ bî-pâsbân kal’a Siper gibi gerer gögsin k�l�cdan yüz çevirmez hîç Du’â-y� seyfi k�lm��dur meger vird-i zebân kal’a Nihâl-i gül gibi oklar açup her yanada güller Bahâr-� feth ü nusretle olupdur gülsitân kal’a

12 I��klar ba� açuk hayrân k�l�çlar cümlesi ‘üryân Kalender gibi hep var�n idüpdür der-miyân kal’a ‘Azîmü’�-�ân geçüp yüksek tutar kendüyi ‘âlemde Yedi kat kulle-i gerdûne k�lmaz imtinân kal’a Kapus�nda güne� �emse meh-i nev halka-i zerrîn Ne ‘âlî-menzilet olur bu gerdûn-âsitân kal’a

15 Beli�radün bürûc�ndan felekler hep temâ�âdur

Ne var s�rr-� semâvât� eger k�lsa ‘ayân kal’a Güne� altunlu miftâh�n getürüp eyleye teslîm Eger gerdûndan isterse bugün �âh-� cihân kal’a

Büyük kûçek güzellerle ‘aceb tolm�� hisâr içi Yahod pervîn ü mâh ile idüpdür iktirân kal’a

18 Hevâs� ho� suy� dil-ke� türâb� misk ile ‘anber Ne zîbâ dil-gü�â yirdür ne ho� ‘âli-mekân kal’a Ruh� rengîn sanemlerle içi hep lâlezâr olm�� Saru saçlu güzellerle bugün sünbülsitân kal’a ‘Adû-y� �âh ile ceng ü cidâl itmek diler her dem �ihâb-� çarh ile alup ele tîr ü kemân kal’a

21 Benümle medhün eylerdi eger nutka mecâl olsa Bu �i’ri dâyim okurd� eger açsa dehân kal’a Surâhî bezm ehline görinür her zamân kal’a Bu devrânda anun gibi kan� bir dil-sitân kal’a Dirî�â bûse virürken alur gönlümi ol kâfir Elinden ehl-i islâmun al�nmaz râygân kal’a

24 Ka�unla kirpügün gönlüm hisâr�n eyledi ya�mâ Alur tîr ü kemân ile ço� olur Türkmân kal’a Dil-i ‘â��k gibi yanup yak�lmakdan degül hâlî Sadâ-y� tûp ile k�lsa ‘aceb midür figân kal’a �çi toptol�dur g�lmân meger firdevs-i sânîdür Yahod hûrî-likâlarla olup durur cinân kal’a

27 Gönüller kal’as�n feth itdügine �âd olur cânân Nitekim hât�r-� �âh-� cihân� �âdümân kal’a Revânî gibi anun da eli kalm�� ta� alt�nda Diler ‘izz-i huzûrunda ide hâlin beyân kal’a ‘Adûnun sînesi ola belâ oklar�na kalkan Nice kim’âlem içinde görine pür-sinân kal’a

32 . - . - / . . - - / . - . - / . . – Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Sepîde-dem yine üstâd-� kudret-i Bârî Çemen cerîdesine yazd� hatt-� zengâr� ‘Aceb bu kavs-i kuzeh mi ya �emse-i gül içün Eline ald� felek nak�-bend-i zerkâr�

3 Turuncas�n yine gülgûn� itdi goncalarun

Nesîm eyledi tezyîn nukû�-� gülzâr� H�yâmdur ki kuruld� çemende ‘i�ret içün Bu dem �ükûfe ki zeyn eylemi�dür e�câr� Didi çemende gören nâ-�ükûfte goncalar� Döküldi �î�e-i sebze �arâb-� gül-nârî

6 Gülün piyâlesini gülsitânda zerger-i bâd Ne hûb san’at ile eylemi� kalemkârî �arâba tevbe idenler yine pe�îmândur Çü bezm-i gül�ene geldi güzellerün var� Kaçan olur ki bu gül vara meclis-i yâre Olur m� mahremi �âhun harîf-i bâzârî

9 Çemende mest bulup koltu��na girmez idi Nesîm nergisün olmasa ger hevâdâr� Çalup ça��rma�a ra’d-� bülend-âvâze Sipihr çengine takm�� gümi�den evtâr� Meger ki mülk-i Hoten tâciri durur lâle Ki sard� k�rm�z� vâlâya misk-i Tâtâr�

12 Dehân-� goncada �eb-nem mi ç�n seher görinen Ya tûti habb-� nebâta uzatd� minkâr� Gül-i sepîd eger olmasa idi âl-i Resûl Ye�il ‘alâmet ile olmaz idi destâr� Çiçekler ile behi�t old� bostân sahn� Ki selsebîle hacâlet virüpdür enhâr�

15 Çemen ki cennete dönmi�dür ey nesîm-i �imâl Unutma anda var�nca bu ben günehkâr� Terâna ba�lad� sular sabâ girüp raksa Benef�e çenge dah� takmam��d� evtâr� Seherde gel berü gû� eyle Mant�ku’t-Tayr� �ükûfedür bu diyârun çü �eyh ‘Attâr�

18 Bu �i’r-i dil-ke�i bu nazm-� dil-pezîri görüp Zebân-� hâl ile bülbül okurd� e�’âr� �arâb-� nâb ile gül gül gören ruh-� yâr� Müzeyyen itdi sanur lâleler semenzâr�

Bahâr günleridür ruhlarun� seyr idelüm Teferrüc itmelü olm�� begüm bu gülzâr�

21 Biri birine urur sünbül ile lâleleri Sabâ çemende görelden bu zülf ü ruhsâr� Görince göz ide nergis diyü çü gül korkar O serv boylu nigâr� o lâle ruhsâr� Karâr u sabrum� billâhi sormanuz benden As�ld� boyn�na yârün çü zülfi tomâr�

24 Egerçi ka�lar�nun �âlib olmasa rahmi Alur m� idi kuca�a ol iki bîmâr� Cihânda bir dili tatlu olur m� anc�lay�n Ögersen ey gönül ög ol leb-i �ekerbâr� Revâ m� fitneye bâ’is ola bu kâküller Getürme sûrete dah� �ol iki tarrâr�

27 Medâr-� ‘adl durur âsitân-� �âh-� cihân Ko zulmi k’anmayalar anda sen cefâkâr� Bülend-mertebe Sultân Selîm ol �eh kim Dü�ürdi bahre hacâlet kef-i güherbâr� Sabâh zergeri altunlamazd� hûr�îdi Sarây-� rif’atünün olmasayd� mismâr�

30 ‘Aceb mi perde-i al assa kapus�nda �afak Çü irdi göklere kadri sarây� dîvâr� Harâb olmaya hergiz esâs-� saltanatun Müdâm rây-� �erîfi olursa mi’mâr� Musahhar eyledi dünyây� �emse-i tî�i Nite ki dutd� güne� bu sipihr-i devvâr�

33 Çerisi gözcisi gündür karavul� encüm Önünce mâh durur gice mi�’aledâr� Eline tîgin alup çarhac� gibi hûr�îd Diler önünde ide hasm� ile peykâr� Vakâr�na kaçan olur ki öyküne kuhsâr Cihânda her ki�inün bellüdür çü m�kdâr�

36 Bahâr-� ‘izzet ile bostân-� rif’atde Nihâl-i kadrinün olm�� kevâkib ezhâr�

Eyâ sipihr-i sa’âdet sen ol güne�sin kim �u’â’-� himmet ile la’l idersin ahcâr� Günâh�n isteyü takmazd� boyn�na kefenin Felek kapuna seher gelmeseydi yalvar�

39 Güni münevver iden pertev-i zamîründür Çerâ� rû�en ider nitekim �eb-i târ� ‘Ukûl vasf-� cemîlüni itmede ‘âciz Medâyihünde da��tsam ‘aceb mi efkâr� Sarây-� vasfun� açdum bu gün temâ�âya Ki nak�-� dil-ke� ile told� çâr dîvâr�

42 Görindi halvet-i fikrümde mâh-rûlar kim Cihân� rû�en ider yüzlerinün envâr� Götürdiler ara yirden hicâb� bî-minnet �ular ki kimseye ‘arz itmemi�di dîdâr� Ne pâdi�âh güzeller ne hûb dil-berler Ki kul idindiler anlar kulûb-� ahrâr�

45 ‘Aceb mi geçse anun her biri gümi� tahta Ki husrevâne durur cümlesinün etvâr� Revânî bendesine ol �eh-i hüner-perver Nazar k�lursa ana devleti ider yârî Bilür çü bendesi hâlini �âh-� nükte-�inâs Uzatma ‘izz-i huzûr�nda hîç güftâr�

48 ‘arûs-� medhine çekdi sarây-� nazm�nda Sevâd-� perde-i mü�gîn hutût-� e�’âr� Ya halka ‘arz-� cemâl itmege tonanm��dur Siyâh câmeler ile me’âni ebkâr� Zamâne �âhidi halka güzellenürse nola Tak�nd� gû��na çünkim bu dürr-i �ehvâr�

51 Degül kasîde bu bir deste tâze güldür kim Mu’attar eyleye bezm-i �eh-i cihândâr� Nice ki bâd-� sabâ aça gonca sandûk�n Kitâb-� gülden ok�ya hezâr edvâr� Murâdun üzre felekler �ehâ olup sâyir

Yaz�la safha-i dünyâya devlet âsâr�

33 . - - - / . - - - /. - - - / . - - - Kasîde der- Medh-i Sultân Selîm Hân Bi-hamdi’llâh ve l-minne ki irüp fazl-� Rahmânî Kudûm -i �âh ile old� müzeyyen taht-� ‘Osmânî Ne taht olur bu kim ana felekler old�lar pâye Serîr-i saltanat �ermende k�ld� tâk-� keyvân�

3 Müzehheb girde-bâli�dür güne� ol taht-� ‘âlîde ‘Aceb mi yan�na alursa an� Rûm sultân� Sipihr-i saltanat Sultân Selîm �âh-� ‘âdil kim Rikâb� mâh-� nev olup felek olm��d� yekrân� K�l�c� �emsesi hûr�îd-i ‘âlem-tâba benzer kim Cihân zulmâni olm��ken anunla old� nûrânî

6 ‘Aceb mi saltanat tûp� güne� gibi göge a�sa Yeni ba�dan yine tîgi eline ald� çevgân� Fesâd ü fitne ye’cücine sedd-i âhenîn tî�i Anun zât-� �erîfidür meger �skender-i sânî Güne� altun kalemlerle yazar evsâf�n� her gün Anunçün safha-i çarhun kevâkibdür zer-ef�ân�

9 Takupdur câme-i kadrine zerrîn tügmesin hûr�id ‘Aceb mi mâh-� nev olsa anun tavk-� girîbân� Kamer sîmîn piyâleyle olupdur bezmine sâkî Güne� zerrîn kabây�la diler kim ola derbân� �ehâ kasd eylemi�dür kim ‘adûn� sengsâr ide Felek seng-i kevâkible gice toldurd� dâmân�

12 Didiler le�kerün deryâ o gülgûn nîzeler mercân Olar kim gördiler deryâ içinde �âh-� mercân� Görinen haymeler sanman aç�lm�� ak güllerdür Hümâyûn ordus� �âhûn unutdurd� gülistân� Felek altunl� �emseyle anun bir sâyebân�dur Ne yirde ferr ü �evketle kur�lsa çetr-i sultânî

15 Yahod devlet hümâs�dur kaçan kim bâl ü per aça Kanad� alt�na alur hemân dem çarh-� gerdân�

K�l�cun nass-� kât�’dur ne var ilzâm-� hasm itsen Atun yügrük ‘aceb midür eger aldunsa meydân� Güzeller gün gibi halk� yakard� tab’-� �evk ile Hicâb olmasa ‘âlemde eger ol z�ll-� Yezdânî

18 Bu dem ‘ahdünde islâma �u denlü irdi revnak kim Gözi kâfirler incitmez olupdur bir müselmân� Saç� sûfîlenüp yârün durur mescid kenâr�nda Yine zâhidlenüp mihrâba geçmi� çe�m-i fettân� Nice râm olmaya hükm-i hümâyûnuna ins ü cîn Musahhardur yed-i zer-bah�una mühr-i Süleymânî

21 Senün eyyâm-� ‘adlün �öyle me’men k�ld� dünyây� Felek sarrâf� bir gice dah� yapmad� dükkân� Ne ho� sarrâf olur tab’um ki medhünde senün �âhâ Zamâne gû��na dakd� bu �i’r-i gevher-ef�ân� Mey-i nâb ile �unlar kim sürerler ‘�y�-� devrân� Emerler la’l-i sâkîyi iderler hazz-� rûhânî

24 Le’âlden tükmedür gûyâ tak�lm�� cübbe-i câna Görinen sînem üstinde nigârun kanlu peykân� Gözüm bu ri�te-i cisme ko düzsün e�k-i hûnînin Sanas�n �eyhdür alm�� ele tesbîh-i mercân� Ruhuna benzemez lâle gözüne nergis öykünmez Kim anun biri sahrâyî birisidür beyâbânî

27 Berât-� hüsn ile oldun güzellik mülkinün �âh� Hilâl ebrûlarun virdi begüm sana bu ‘unvân� Hikâyât-� gam u derdi nice �erh eyleyem yâre Ki�iye gam gelür lâbüd ok�nsa �ussa destân� Girihler var durur gamdan çözemez ri�te-i cândan Felek ‘�kd-� süreyyâdan eger idinse dendân�

30 Gözün ya��n� ‘arz eyle yüri �eh âsitân�na Senün gibi yetîm içün durupdur lutf u ihsân� �ehâ vasfunda her beytüm münakka� Tâk-� Kisrîdür Görürse kala dem-beste eger Erjeng eger Mânî Nola gevher-fe�ân olsa Revânî çâkerün �âhâ

Yine mevc urd� deryâve� anun tab’-� dür-ef�ân�

33 Yine medhünde kân deldüm sözüm rengîndür anunçün Hacâletden k�zarm��dur bu dem la’l-i Bedeh�ânî Senün zât-� �erîfündür gül-i gülzâr-� devlet kim Benüm tab’-� latîfümdür anun mürg-i ho�-elhân� Aya�un topra�� old� çü nûr-� dîde-i devlet Gerekmez iki gözümçün dah� kuhl-� S�fahânî

36 Nice kim husrev-i hâver geçüben taht-� eflâke Müzeyyen ide dünyây� musahhar ide devrân� Serîr-i saltanat olsun mübârek zât�na �âhun Hudâ k�lsun cihân halk�n� anun bende-fermân�

GAZELLER

1 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ay ü gün görüp cemâlin old� ser-gerdân ana Kim ana hayrân degül ben olm��am hayrân ana Yazal� yârün berât-� hüsnine ka�� ni�ân Geldi dil-berler içinde haylice ‘unvân ana Yüz çevürmez ey kemân-ebrû k�l�cundan gönül Oklarunla sîne çün old� s�nuk kalkan ana Hüsni artar her kaçan kim yâr zülfin �âneler Hayli �an virmi� durur zülf-i ‘abîr-ef�ân ana ‘Iyd-� vaslum isteyenler terk-i cân itsün dimi� Öleyin öninde anun olay�n kurbân ana Hüsnün eyyâm�nda yad itdün Revânî bendeni Pâdi�âhum çok degül mi bu kadar ihsân ana

2

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Çatma kaftân gey virür zînet benüm cânum sana Yara�ur kaplan derisi takye arslanum sana Pâdi�ehsin hatt-� ‘anberbârun� eyle t�râ� Bir kar�nca dil uzatmasun Süleymânum sana Zülf-i miskînün kula�una egildügi bu kim Söylemek ister benüm hâl-i perî�ânum sana Pâdi�âhum sanma feryâd eylerem kûyunda ben Saltanat kûs�n çalar bu âh u ef�ânum sana Meclisünde sûz-� �evkümden beyân itmek diler A��z açdu�� budur çâk-i girîbânum sana Sal�nup gögüs gerersin çün Revânîyi görüp Ol sebebden ben didüm serv-i h�râmânum sana

3 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Leblerün �îrîn rutabdur kim didi ‘ünnâb ana Dad� yokdur öykünürse dostum cüllâb ana Gû�e-i mey-hâneyi dünyâya virmez gerçi dil Korkar�n ayak dolar bir gün �arâb-� nâb ana

Devr-i hüsnünde ‘aceb mi ka�un� k�lsan t�râ� Ka’bedür k�blem yüzün hâcet degül mihrâb ana Yiri gögi aya�� alt�na ald� ey gönül Görmedi bir benzerin hûr�îd-i ‘âlem-tâb ana Kendü bildügin ider uyup Revânî ‘��ka dil Kimsenün sözin i�itmez neylesün ahbâb ana

4 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Yalvarup kime kul olsam ol emîr olmaz bana Kang� �eyhe ben mürîd olsam o pîr olmaz bana Aya�um almak diler sâkî denî devrân gibi Câm-� meyden gayri kimse destgîr olmaz bana Begligüm var câm-� meyle gû�e-i hum-hânede Andan özge sâkiyâ tâc ü serîr olmaz bana Medhini ko nâfenün açma kutuy� ey sabâ Hâk-i pâyi gibi çün misk ü ‘abîr olmaz bana Olamazs�n ey felek âhumla bir dem hem-kiri� ‘I�k yay�n çekmede hergiz nazîr olmaz bana �rdi nazmum gerçi Selmâna Revânî âh kim Terbiyetler eyleyüp kimse zahîr olmaz bana

5 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Rind isen meyli koma câm-� musaffâdan yana ‘Ârif isen götür aya�� Galatâdan yana Mülk-i Rûm içre Firengistân� görmek isteyen Seyre geçsün dâyimâ ol �ehr-i ra’nâdan yana �ol firenk o�lanlar�n sûfî göreydün bir nazar Göz açup bakmaz idün cennetde havrâdan yana Bu felek anun mücellâ kasr�dur kim âfitâb Seyr içün revzen açupdur ana dünyâdan yana Sanuram old� mukârin gökde pervîne hilâl Ke�tiye binüp güzeller gitse deryâdan yana Dîn ya�mâs�n ider kâfir-beçe mahbûblar Sak�nun varman müselmânlar kelîsâdan yana Hûr u g�lmân ile pür olm�� Revânî her taraf

Bakmaz içine giren firdevs-i a’lâdan yana

6 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ka�larun görüp meh-i nev old� ser-gerdân sana Hûblar içre begüm yetmez mi bu ‘unvân sana Göreli hüsn ü cemâlün olm��am hayrân sana Bencileyin dostum zülfün de ser-gerdân sana Degme bir meh-rûy ile da’vâ-y� hüsn itmek neden Sak�n ey âyîne bir gün görinür cânân sana Peyk-i âhumla yar��mak ister isen ey sabâ Gâfil olma kim virür bir ok at�m meydân sana Okuyup bir gün �ikeste hât�rum� yazmadun Hâlümi bir bir dimi�ken defter ü dîvân sana Mevsim-i güldür ko zehri gülsitânda ‘�y� içün Muntaz�r durur Revânî cümle-i yârân sana

7 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Mülk-i gam içre gönül çün didiler �âh sana Nevbet-i �âhi yeter âh-� sehergâh sana Gice gelmeyecegin meclise ey dil bilürüz Hele var gör ki ne yüzden to�ar ol mâh sana Cevr ile ‘â��kunun çünki temâm itdün i�in Nesne eksüklügini virmesün Allâh sana Olmasan hüsn ilinün sen güzelüm pâdi�ehi Mihr ü meh kurmaz idi hayme vü hargâh sana Ne gönül sana ‘atâ var ne Revânîye vefâ Nidelüm neyleyelüm âh bana vâh sana

8 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Göz ya��yla âhuma bakmaz niçün ol bî-vefâ Ey gönül mergûb olur her yirde hûb âb u hevâ Ey ferah �ol gam diyen y�kd� benüm gönlüm evin Kandesin bi’llâhi gel ehlen ve sehlen merhabâ Cân virüp derdüni alduk ‘��k bâzâr�nda kim Umaruz �ekker lebünden dostum �erbet behâ

Utanur ben bî-nevâ ile musâhib olma�a Hey nice ‘âr itmesün ol pâdi�âh ben bir gedâ Ol tabîb-i cân buyurmaz leblerinün �erbetin Bir onulmaz derde dü�mi�dür Revânî mübtelâ

9 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sebze hat kim hem-dem olm��dur ruh-� cânân ana H�zrdur k’olm�� müyesser çe�me-i hayvân ana Kûyunun bâ��n� tâze tutma�a ey serv-i nâz Kirpügüm ebr-i siyeh e�küm durur bârân ana Gördi dil-berden surâhî bûseler alur kadeh Bezm içinde kald� a�z�n açuban hayrân ana Zîneti el-hakk ‘arûs-� hüsnünün olm�� ziyâd ‘Anberîne takal�dan zülf-i mü�g-ef�ân ana Sahn-� gül�ende biten sanman k�z�l gül bergidür Dâ� bülbül sînesidür kim bula�m�� kan ana �em’-i bezmün ey kemân-ebrû rakîbün cân�na Gûyiyâ bir tîrdür kim �u’ledür peykân ana Hâk-i pâyi cevherini her ne dem k�lsam ‘ayâr Gözlerüm olur Revânî keffe-i mîzân ana

10 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Geh cefâ geh cevr ü geh nâz old� çünkim hû sana Bî-vefâ dildâr imi�sin ey sanem yâ hû sana K�ble hakk� to�ruyam yolunda ben lîkin rakîb �gri sözler söylemi�dür ey hilâl-ebrû sana Gördi zülfin öpdügüm h��m eyleyüp dil-ber didi Varas�n ögünesin eger kalursa bu sana Göz karardup ta�lara dü�mi� yürür Mecnûn gibi Ey saç� Leylî meger ‘â��k durur âhû sana Ola cismümde benüm her üstühânum mâh-� nev Ger olam ey mâh-rû bir gice hem-pehlû sana Devr-i hüsninde Revânî �âd ü handâns�n yine Lutf� yüzinden to�updur benzer ol meh-rû sana

11

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Âfet-i devr-i zamân olma�a ol mâh-likâ Geydi pervîn misâli benek altunl� kabâ Fitne-i devr-i kamer hâl-i ruh-� dil-berdür Kad-i bâlâs� ile zülfi belâ üzre belâ Gün gibi câme-i zer-beft ile hidmetde idi Güzelüm mâh-� nev olmasa idi yeni yaka Hîç güzellerde mahabbetden eser görinmez Kan� bir kimse ki vardur diye beglerde vefâ Zülf ü çe�mi ile kaddin göreli cânânun Dil ü cân ile Revânî ideyin ana du’â

12 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Â��k olm��dur güne� ey ruhlar� ra’nâ sana Tolanur dünyây� her gün bul�maz hemtâ sana Altun üsküfle turup her meclise ra’nâlanur Gör ne yüzden öykünürmi� �em’-i bezm-ârâ sana Bezm içinde gördi sâkîlik idersin ey perî A�z�n egdi kald� hayrân sâ�ar u sahbâ sana ‘Iy�dur gül yüzlülerle bana gül�en gû�esi Zâhidâ hûrîler ile cennetü’l-mevâ sana

Ba��n� ta�dan ta�a urur görüp a�ladu�un Ac�du��ndan Revânî bu yedi deryâ sana

13 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Güne�i sanma felek gösterür ey mâh sana ‘Arz ider ‘â��k olup mihrini her gâh sana Gice gelmeyecegin sohbete ey dil bilürin Hele var gör ki ne yüzden to�ar ol mâh sana Yok durur zerrece gönlünde terahhum eseri Ne ‘aceb hâssa virmi� durur Allâh sana Göricek yâri gönül derd ile bir âh itdi Neylesün bunca belâlar ile bir âh sana K�ld� fürkatde Revânî iremez vuslatuna Nice yol tutar ise bulmad� hîç râh sana

14 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Mey içmemek olur m� o gonce-dehân ola Meclisde hem-kadeh leb-i �ekker-fe�ân ola Altun piyâle ile gümi� tebsi ay u gün Bezmümde sâki k’ol meh-i nâ-mihribân ola Zâhid �arâba tevbe mi olur bu demde kim Tâze bahâr ola gül ola gülsitân ola K�rd� geçürdi gamze k�l�c�yla ‘â��k� Ol �âh-� hüsn var ise sâhib-k�rân ola Hüsnün zamân�dur ne diyem �imdi ben sana Kadrin Revânînün bilesin bir zamân ola

15 - . - - / - . - - / - . - - /- . -

Hûblar ebrûlar�n ‘arz itdügi budur sana Dimek isterler kulunuz aln� dam�al� �ehâ Dâ�larla lâleve� zeyn olsa sînem gam degül Her biri bir lâle-haddün yâdigâr�dur bana Ey sanem hicrün beni �ol denlü k�lm��dur za’îf Varamazdum kûyuna ger sâyem olmasa ‘asâ Ne kara gün idi kim gördüm yüzünde hâlüni Ne belâyidi bu kim kaddüne oldum mübtelâ Cevrini yârün çekerdüm zulm-i a�yâr olmasa Gam yimezdüm ben Revânî ger bir imi�se belâ

16 - - . / . - - . / . - - . /.- -

Cân mürdelerin nutk-� lebün ideli ihyâ ‘Âlemde unud�ld� kamu mu’ciz-i ‘�sâ Gül�ende ruhun gibi bulunmaz gül-i nesrin Cennetde ne kaddün gibi bir serv-i dil-ârâ Bir dem ki ola nâz ile serv h�râmân Hayretde kalur görse revân Sidre vü Tûbâ Bostân-� cemâl içre boyun serv görelden Ba� açd� vü raks urd� olup vâlih ü �eydâ Firdevs-i cinâna heves itmez gönül ey dost Bir dem olal� cennet-i kûyun ana me’vâ

Dil zulmet-i zülfünde kalup bulmaz idi râh Göstermese Mûsâ gibi vechün yed-i beyzâ �tün yerini alsa rakîbün ne ‘aceb kim Bu ‘aks-i felekdür gelür a’la yerine ednâ Çün cân u gönül virdi visâlüne Revânî Hicr od�na tap yak an� li’llâhi Te’âlâ

17 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Eyleme hüsnün ‘arûs� yüzine zülfün nikâb Bî-tekellüf olalum olmasun ortada hicâb Var�maz ba�a senünle hüsn da’vâs�n kosun A�r�dur halkun hemîn yok yire ba��n âfitâb Dâ�-� ‘��kun sînede bir haymedür gam �âh�na Kim ana her yanadan çekdüm eliflerden t�nâb Bana kan yutdurdu��n meclisde inkâr itmese Sâkî-i gül-çihrenün yüzine urmazd� �arâb Nazm-� Câmî gibi e�’ârun Kemâle iri�e Bir nazar k�lsa Revânî Husrev-i ‘âlî-cenâb

18 - .- - / - . - - / - . - - / - . -

Yollar üstinde dü�üp yatmazd� hergiz âfitâb Câm-� mihründen senün ger olmasa mest ü harâb Subh-dem gördüm mahallende sana sunma� içün Bir k�z�l gül alm�� ey dil-ber eline âfitâb Sâye-i serv-i bülendün yollar üstinde görüp Dir hasedden cân u dil ya leytenî küntü türâb Tâk-� kisrây� sorarsan yüri var hum-hâneye Câm-� Cem s�rr�n� bilmek ister isen iç �arâb Pâdi�âhum kasrun� eflâke benzetsem nola Kim yüzündür anda mâh ü âte�în âhum �ihâb Korkar�n ölür Revânî kahr ile ey bi-vefâ Nice bir cevr ü cefa vü nice bir nâz ü ‘itâb

19 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Zehri �itânun eylemedin cismünüz harâb

Elden koman �arâb� ki tiryâkdür �arâb Sovukdan ol sanem nola her dem görinmese K�� günlerinde az görinür çünki âfitâb Lutf eyle yâri key sak�n ü�ütme ey sabâ Rahm eyle k�lma cân�na ‘â��klarun ‘azâb Zâhid bu dem �arâba nice tevbe eyleyem Sovukda eylemez ki�i âte�den içtinâb Sarsa Revânî her gice pehlûs�na seni Sermâdan ana gelmez idi hîç �zt�râb

20 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Rengîn lebünden urmasa dem ey püser �arâb Olur m� idi la’l gibi mu’teber �arâb Zindân-� �î�e içre kim eylerdi an� habs U�urlamasa rengi lebünden eger �arâb S�rça sarây içinde yatur ‘izz ü nâz ile �klîm-i ‘�y�a husrev olupdur meger �arâb Her rind hâcedür kadeh-i sîmidür sadef Deryâ-dil ol ki k�ld� habâb� güher �arâb Yâd itdügince la’lüni dil kendüden gider Eyler Revânî her ki�iyi bî-haber �arâb

21 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nev-bahârun ey sabâ bizden elin aya��n öp Topu��na yüzüni gözüni sür ba�ma��n öp Gonce nesrînlerini dizmi� bir ince iplige Boyn�na asm�� temâ�â eyleyüp bo�ma��n öp Güllerün ba�� bezin almak dilersen ey sabâ Bâ�-� hüsnin seyr ider gibi olup ya�ma��n öp K�lma� istersen cihân� mü�g ü ‘anberden tolu Zülf-� mü�gînin kohulayup yüri saç ba��n öp Câm-� la’li ger nasîb ola Revânî nû� idüp �ekkerin ç�kar dilin a�zuna al duda��n öp

22 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Âsitân�nda yaturdum üstüme geldi habîb Hasta sa�almalu olsa kapuya gelür tabîb Gice ile vardu�um budur tavâf-� kûyuna Korkaram sâyem dah� bir gün ola bana rakîb Ben didüm cânâ senün kendü �arîbündür gönül Yüzüme bakup gülüp dil-ber didi va’llâh �arîb Ol �eh-i hûbâna öykünmek diler her gün güne� Geh giyer zerrîn külâh�n geh giyer altunlu �îb Dînüm îmânum disem zülfün tola�masun dile Kâfir-i ‘��k olana hâcet degül hergiz sâlib Hüsn-i dil-berden ziyâ u�urlamad�ysa eger Dâyimâ �em’i �eb-efrûzun neden boynunda ip Kan� ol dem kim Revânî yüz sürem aya��na Degme bir üftâdeye devlet nasîb olmaz nasîb

23 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Ol kamer-tal’at yüzinden açd� çün mü�kîn nikâb Sanas�n kim ebr içinden zâhir old� âfitâb Zerrece nûr u ziyâ virmezdi hergiz ‘âleme Pertev-i hüsnünden ey meh irmese hûr�îde tâb Yir yüzine lutf idüp ol meh kadem basdu��na Re�k idüp dil ça��rur ya leytenî küntü türâb Ol tabîb-i cândan em sordum dil-i mecrûhuma A�zuma sögdi leb-i la’li zihî sâfî cevâb Gizlenüp gündüz giceyle zâhir oldu�� bu kim Gün yüzün envâr�na tâkat getürmez âfitâb Sohbet-i vasluna cânâ irmedin bu haste dil Yand� fürkat od�na döne döne hemçün kebâb Hâk idüp cânâ gam-� ‘��kun Revânî hasteyi Kod� âte� sînede ba�da belâ vü gözde âb Sen Süleymân-� zamâna hâlümi ‘arz itmege Benden ön bu hüdhüd-i cân irmege eyler �itâb

24 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Her kime olsa sen güzelüm k�lma iltifât

Gül iki yüzlü oldu��çün old� bî-sebât �âhin bak��lu yâr gönül mürgin avlad� �ehbâzdur gözi ana ebrûlar� kanat Devr-i hatunda leblerüni kim görürse dir Konur mürekkeb içine ‘âdet durur nebât Bu nat’-� ‘��k içinde gönül beydak�n� sür Ferzânelikler eyle sak�n olma �âh mât Halk-� cihân ölümlüsidür tâze sözlerün Viren Revânî nazm� durur anlara hayât

25 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Çünki mey içme nasîb old� bize rûz-� elest Gel e ey sâki senünle olalum bâde-perest Seng-i ta’n ile beni ta�lama ey zâhid-i hu�k Yüri sen �î�e-i nâmûsumuza virme �ikest Yâr satmaz nidelüm vasl� metâ’�n� bize Nakd-i cân� virürüz gerçi ana dest-be-dest Yine âvâze-i reftâr ile bu kadd-i bülend Serv-i bâlây� çemenlerde bu dem eyledi pest Sâkiya câm-� mahabbetden olupdur ser-ho� Sen Revânîyi bu dem sanma mey-i nâb ile mest

26 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Eyledi serv ü çenâr� kâmet-i bâlâs� pest Râst sözdür bu ki dirler dest ber bâlâ-y� dest �imdi ta’n itmek neden ser-ho� görüp ‘â��klar� ‘I�k câm� anlar� mest itdi çün rûz-� elest Ba��n� kessen eger �slâma gelmez dostum Görmedüm zülfün gibi bir Hindu-y� âte�-perest ‘Â��k-� �ûrîdeler hâlini sorma zâhidâ Bir bölük üftâdelerdür kimi bengî kimi mest Çün Revânî her güzel bir pâresin mir’ât ider Hât�run ho� tut eger dil �î�esi olsa �ikest

27 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ka�un� çatma hilâle ana kim dir sitem it

Kulun eksüklügine kalma begüm sen kerem it Aya�� toz�na biz nâfe-i mü�gi satduk Yüri ey bâd-� sabâ var tuyanaca kadem it Sâkiyâ kullarun unutma güzel ba�un içün Bir ayak câm ile her bendeni Cem�îd ü Cem it Müdde’înün güzelüm deftere s��maz ad� Ba��n� kes iki dillü olanun hep kalem it Sûfiyâ gönlün aç�lmaz ise halvetde eger Gel Revânî gibi mey-hânede var def’-i gam it

28 - - . / . - . - / . - -

‘U��âka i�ün cefâdur ey dost Kaddün elif-i belâdur ey dost Dâyim beni bî-karâr iden Bir ka�� gözi karadur ey dost Gencîne-i ‘��kdur bu gönlüm Akan ya�um ejdehâdur ey dost Servi boyuna du’âc� kumrî Boyn�nda siyeh ridâdur ey dost Saklarsa Revânî nola tîrün Cân hastas�na ‘asâdur ey dost

29 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Çekdürdi elif sîneme derd ü gam u mihnet Böyle olur imi� güzelüm râh-� mahabbet ‘Â��k geçürür gönlini her nesneden ammâ Zâhid mey ü mahbûbdadur var ise sohbet Y�k�ld� gönül hânesi gamdan yine sâkî Ancak sen idersin an� lütfunla meremmet Terk itme gönül i�igini pîr-i mu�ânun Sâlik olana pîrden iri�e yine himmet Her sâde-ruhun vasf�n� yazmakda Revânî Nakkâ� durur kim virür âyîneye sûret

30 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sana kim dir ‘â��k� terk eyle a�yârun gözet Degmeye yâr olma sen yâr-� vefâdârun gözet Çün senünle cân u dil oynar mahabbet nerdini Sak�n aldanma benüm çok sevdügüm zârun gözet Zikrümüz mahbûbdur tesbîhümüz câm-� �arâb Tâ’n� ko zâhid bize sen vird ü ezkârun gözet Çâr-sû-y� ‘��k içinde bûse cân bâzâr�dur Gâfil olma ey gönül bi’llâhi bâzârun gözet �lün o�lanlar�na dahl eylemek her dem neden Sen er ol tek ey gönül ebkâr-� efkârun gözet Kimseye yüz virme sen âh-� Revânîden sak�n Gül gibi aç�lma her yirde hevâdârun gözet

31 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Bir dem sanemâ kâmet-i servünle k�yâm it Tâ kim bize zâhir ola ahvâl-i k�yâmet Mescidde mü’ezzin ki göre kâmetüni râst Kad kâmet ok�yup ide tekbîr-i ikâmet Mihrâba geçüp fitne gözün sihr ile dâyim Eyler ol iki turra-i câdûya imâmet Gel kana girüp cevr ile öldürme beni kim Hîç fâyide itmez ki�iye sonra nedâmet Sen dil-bere dil virdi Revânî dile dü�di ‘Â��kdur olursa nola rüsvâ vü melâmet

32 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Çekdi Çînden Rûma le�ker kâkül-i mü�kîn-i dost Ald� cân mülkin ser-â-ser kâkül-i mü�kîn-i dost Ba� koyup secd’itmez idi ol bütün ruhsâr�na Ger degülmi�seydi kâfir kâkül-i mü�kîn-i dost Dâyeve� hâl-i siyâh�n� derâ�û� eyleyüp San Habe� t�fl�yla oynar kâkül-i mü�kîn-i dost Nüsha-i ruhsâr� üzre ‘anberîn m�star çeküp Sihr ü efsûn yazmak ister kâkül-i mü�kîn-i dost Bu ne �ehdür kim yatur hüsnün harîminde idüp

Mihri bâlin mâh� pister kâkül-i mü�kîn-i dost Ç�karup çâh-� zenehdândan meger dil düzdini �imdi berdâr itmek ister kâkül-i mü�kîn-i dost Bezm-i hüsninde Revânî câm-la’lin’el urup Gör nice ho� ‘âlem eyler kâkül-i mü�kîn-i dost

33 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Germ olup bu mürg-i dil k�ldukça cânân ile bahs Gûyiyâ hüdhüd durur k’eyler Süleymân ile bahs Leblerünçün ehl-i dillerle nola k�lsam cedel �imdi mi old� �arâb üstinde yârân ile bahs Nüsha-i rû�en durur hüsnün kitâb�ndan güne� Kang� gül yüzlü k�lur sen mâh-� tâbân ile bahs Ey tabîb-i cân niçün bîmârdur dâyim gözün Çün lebün eyler �ifâ bâb�nda Lokmân ile bahs Gözlerine nükte-i la’lin Revânî anma hîç Bir ki�i mü�kildür itmek iki fettân ile bahs

34 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

�âh-� ‘��kam bir kadeh meydür benüm ba�umda tâc Gördi mestem didi sâkî begligün var gözün aç Sâkiyâ bîmâr-� ‘��ka sun �arâb-� nâbdan Hastaya �erbetle eyler çün tabîb olan ‘ilâc Hey begüm a�yâr sana niçe gönül virmesün Pâdi�âh olan alur elbette kâfirden harâc Ho� durur �ekker lebünde hâl ile cânâ ‘arak Kim be-gâyet hûb olur misk ü gül-âb ile gülâc A�ladurs�n hattun� anma Revânî bendene Nem kapar zîrâ bulutdan �â’ir-i nâzük-mizâc

35 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Sararupdur yine benzi bana benzer nârenc ‘Â��kundur meger ey �ûh-� sitemger nârenc Bâ� içinde tutu�up gevdesi od gibi yanar Gab�abun hastas� olm�� yine benzer nârenc

Ya�umun dâneleri derd ü belâ bâ��nda Old� ‘aks-i ruh-� zerdümle ser-â-ser nârenc Kâmetün üzre gören dügme-i zerrînüni dir Kim görüpdür ‘acebâ bitüre ‘ar’ar nârenc Nola bu �i’r ile zeyn olsa Revânî meclis Sohbete çünki virür zînet ü zîver nârenc

36 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Günde yüz bin cân alur cânâneler gördün mi hîç Â�inâl�kdan kaçar bîgâneler gördün mi hîç Ey gönül bir nâz ile bin cân u dil sayd idici Bir bölük �ehlâ gözi mestâneler gördün mi hîç Dil-rübâlar ‘��k�na bâzâr-� gamda dem-be-dem Hânümân terk idici dîvâneler gördün mi hîç Bezm-i ‘��k içinde �em’-i hüsne yüz bin �evk ile Bâl ü perler yak�c� pervâneler gördün mi hîç Ey Revânî ‘��k meydân�nda ‘â��klar gibi Terk-i cân eyler yürür merdâneler gördün mi hîç

37 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Devr-i lebünde bulmasa nâm ü ni�ân kadeh �ller içinde olmaz idi kâmrân kadeh Güller bitürdi bezm-i cemâlinde dil-berün Gülzâr-� hüsne old� meger bâ�bân kadeh Ya�mur gibi ya�ar tolu bezmünde sâkiyâ Dil bostân�n� suvarur râygân kadeh Dil hânesin y�kard� gam ü mihnet ü elem Tutmasa göz kulak ana ger her zamân kadeh Meclisde sâki hükmüne söylerse tan degül K’olm�� berât [u] sâ’idi anda ni�ân kadeh Cânâ lebün hayâlini tuhfe getürdi dil Rindânedür olursa nola arma�ân kadeh ��ümi altun eyledi iri�di nev-bahâr Gül�ende gonca sund� bana zer-ni�ân kadeh Bir al tûtidür mey-i gül-reng-i pür-safâ

K’olm�� durur Revânî ana â�iyân kadeh

38 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sûfî ider mi ‘ârif olan tevbe-i nasûh Mahbûb ile �arâb durur çün ��dâ-y� rûh Rû�en-dil olma� ister isen âfitâbve� Rindâne al seherden ele bâde-i sabûh Bir ho� Revânî genc durur her hum-� �arâb K’andan gedâ-y� ‘��ka iri�ür nice fütüh Bezm-i safâda sûfi gözün aç ki nûr-� mey ‘An ma�r�k�’z-zücâcike- �emsi’d-duhâ yelûh Her kim Revânî vasl�n� ider ise ârzû Eyyûb sabr� ile gerek ana ‘ömr-i Nûh

39 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Takd� cân boyn�na kâküllerün ey dost kemend Geçdi bir fitne ile gönlüme zülfün nice bend Sana hercâyi diyü kimsene ta’n eylemesün Ba� ko�up her ki�iye olma güne� gibi levend Ey sabâ kâmet-i cânân ile da’vây� kosun Dutmasun kendüyi yüksekde inen serv-i bülend ‘Â��k olm�� lebüne vasf�n� i�itmek ile �imdi bezmünde anunçün ezilür göz göre kand �âd olur �i’r-i Revânî ile çün rûh-� Kemâl Fahr idinse nola nazm�yla anun ehl-i Hocend Dostum kâmet-i bâlâya kul olma�a senün Ba�lam�� biline h�dmet kemerini ney-kand 40

- - . / - . - . / . - - . / - . - �evkünle atmaz idi kamer burc�na kemend Olmasa âhumun güzelüm himmeti bülend ‘U��âk müflis olmaz idi böyle �âlibâ Sîmîn bedenler olmasa ‘âlemde zelle-bend Lây�k m� kâkülün gibi yanunca sal�na Her as�las� yüzi kara onmaduk levend

Hattun selâm�n� getürür bâ� u râ�da Eyler sabâ benef�eye anunla rî�-hand Ol cân tabîbine eli irmez Revânînün Hîç çâre bulmad� ana bî-çâre derdmend

41 - - . / - . - - / - - . / - . - -

�ol ‘â��kun ki yâri boyn�na sala sâ’id �kbâl bunda dâyim devlet ana müsâ’id Ey müfti-i zemâne bu �er’-i ‘��k içinde Da’vâ-y� ‘��k idene yeter nigâr� �âhid �em’ ile k�ld� rû�en gönlüm evin sanas�n Dildârdan ki nâme irgürdi bana kâs�d Çün hûblarla bunda nû� itmedün �arâb� Cennetde kevser ile havrây� umma zâhid Meclisde sunsalar mey zehr ise dah� nû� it Sûfîlenüp Revânî olma sak�n mu’ânid

42 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

�em’i kimse sana te�bîh idemez ey lâle-had Gerçi yalun yüzlü bir sîmîn-bedendür serv-kad Gün gibi altun beneklü câmeye re�k eylemez Bu felek dervî�-i ‘��ka âsmânî bir nemed Hayf �ol bî-çâreye k’itmez an� gamzen kabûl Vây �ol miskîne kim ka�unla zülfün ide red Kâr ü bâr�n yile virdi ruhlarun re�kiyle gül Hak budur kim ki�iyi ‘âlemde onarmaz hased Hâller yüzünde konm��dur güne� üzre nukat Alnunun üstinde çekmi� ka�larun mâh üzre med Cânum a�zuma gelüpdür bûse-i dildâr içün Ölmedin bir çâre eylen hey meded bana meded Bu Revânî ho� çeker cevr ü cefân� dostum Tanr� hakk�yçün buna râzî degüldür bir ahad

43 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Sûfiyâ geymi� idük biz de ezel delk-i kebûd Burd� takvâ elini neyleyelüm pençe-i ‘ûd Ol güne� yüzlünün a�z� gelemez sûrete hîç Ey gönül zerre dah� virmez imi� ana vücûd Dest-i sâkîde meger k�ble-nümâ old� kadeh Her tarafdan ki sürâhîler ider ana sücûd Zülfünün bendine dü�mi� yine sevdâ ile dil Nâsihün pendi ana eylememi� hergiz sûd Sen kamer çihreye olmazd� Revânî ‘â��k Tâli’-i baht� anun olmasa idi mes’ûd

44 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bir güzeldür sâki meclisde surâhî serv-kad Nola nergis gibi göz dikse ana her lâle-had Çe�mün ile iki zülfünden figân itsem nola Hây ‘ömrüm hâs�l� cevr ü cefâna yok ‘aded Çarh abdâlun durur gögsine mâhden urd� dâ� Egnine dervî�vâr alm�� bulutdan bir nemed Mîm �eklidür surâhî a�z� dâl olm�� kadeh Sâkiyâ gam hastas�na sen anunla k�l meded Nice bir kan a�ladurs�n bu Revânî bendene Gözlerüm nûr� efendim cevre yok m� hîç had

45 - . - - / - . - - /- . - - /- . - Yine rengîn câmelerle donanup hûbân-� ‘�yd Lâle vü güllerle zeyn olm�� durur bostân-� ‘�yd ‘Iydda her ‘â��kun alma�a gönlin al ile Ellerin h�nnâ ile nak� eylemi� hûbân-� ‘�yd �ncinüp bir merhabâdan kaçma ben üftâdeden Merhabâs�z dostum olmaz tamâm erkân-� ‘�yd Y�llar u aylar geçer ol mâh anmaz ‘â��k�n �imdi göz göre rakîb ile ider seyrân-� ‘�yd Devr-i hüsnünde nola devr eylese ‘â��klarun Pâdi�âh olan Revânî çün ider dîvân-� ‘�yd

46

. - - - / . - - - / . - - Elinden ol habîbün dâd feryâd Beni yâd idüp a�yâr� k�lur �âd Mu’attar k�ld� âfâk� ser-â-ser Meger kim irdi yârün zülfine bâd Yolunda virmez isem cân u �îrîn Degülven husrevâ ‘��kunda Ferhâd Çemende el tutup kaddüne kar�u Turupdur bende gibi serv-i âzâd Tebessüm idicek lutf ile la’lün �der ‘â��klarunun rûh�n� �âd Beni terk eyle lutf it bir dem ey gam Kulunsam dah� bi’llâh eyle âzâd Revânî hüsnüni vasf eyleyicek ��iden dir hezârân âferîn bâd

47 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol büt-i tersâ-beçe çünkim cefâya ba�lar Ölürüz bu yolda biz yolda�lar karda�lar Bezm içinde nâleme rahm itdügiçün çengi gör �ki diz üzre gelüp ol dem figâna ba�lar La’l ile yâkût öykünmi� leb-i rengînüne Ol sebebdendür k’urur hâtem ba��na ta�lar Kurd ile kuz� bir araya gelür seyr itseler Bir nice dil-berler ile bir bölük evbâ�lar Bezm içinde câm-� mey gûyâ nigîn-i la’ldür Hâteme dönmi� Revânî halka-i ‘ayyâ�lar

48 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sev gönül �ol t�fl� kûççekdür domurcak ça��dur Dah� ol aç�lmaduk bir tâze gül yapra��dur Bilmezem ben neyledüm �ol gamze-i hûn-rîzüne Kim bizümle dostum kanlu b�çaklu ya��dur ‘I�k �âh�nun fezâ-y� dil ki menzilgâh�dur

Tâze dâ�� sînemün anun k�z�l ota��dur Y�kma gönlüm tekyesin zulmünle ey sultân-� hüsn Hâr bakma ana kim dervî�ler oca��dur Na’l-i zerrîn-i hilâli yolda bulm��dur felek Kim bu sahrâ ol �ehün dâyim at� oyna��dur Tûp olup yatur ‘izâr�nda nigârun kâküli Su içinde gûyiyâ konm�� benef�e ba��dur Ba��na and içseler her dem ‘aceb mi hûblar Çün Revânî benden ey dil-ber ayak topra��dur

49 - - . / . - - - / - - . / . - - -

Meh-rûlar ile çâder gûyâ felek olm��dur Her hayme güzellerle dârü’l-melek olm��dur Ordu-y� hümâyûnun bir zîneti vardur kim Gün câme-i dildâra altun benek olm��dur Güzeller alay�nun begler begisi sensin Tîmâr�na ‘��kunun hep mü�terek olm��dur Sîmîn bedenlerle sînem k�z�l altundur Sarrâfi durur çe�müm gönlüm mihek olm��dur Cânâ lebün emmekde a�z�na alur cân�n El-hak bu Revânîye hayli emek olm��dur

50 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Kâmeti dikmesidür nahl-i dil-ârâ-y� M�s�r Lebi perverdesidür �imdi mürebbâ-y� M�s�r Devr-i hüsnünde gönül kûyuna ‘azm itdi yine Döndi ol hâceye kim eyleye sûdâ-y� M�s�r Nola kûyunda gözüm ya��n� seyr eyler isen Nîl ile hûb olur çünki temâ�â-y� M�s�r Dil bilür bir lebi �ekker güzelün ‘â��k�yuz Egleyimez dili tûtî-i �eker-hâ-y� M�s�r Varsa bu �i’r-i Revânî nola Rûm illerine Arma�ân olur imi� her yire hurmâ-y� M�s�r

51 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kûyun içre gözlerüm ya�� ne ho� yeksân akar Bu ne gül�endür kim anda iki �âdurvân akar ��i altundur kadeh gibi kamu bezm ehlinün Çün surâhî çe�mesinden la’l ile mercân akar Ehl-i diller cân atar pîr-i mu�ân i�igine Bir er oca�� durur her yanadan kurbân akar Nice gönül virmesün her ki�i sen cânâneye Zülfüne diller çekilür leblerüne cân akar Cân ba���lar zikr-i la’lünle Revânî sözleri Hâmesinün lülesinden çe�me-i hayvân akar

52 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol gözi âhû güzel kim mü�gi kemhâlar giyer Sâde-rûlar içre bir begdür ki karalar giyer Yakas� aç�lmaduk sözler inen çok söylenür Gül gibi dil-ber kaçan gülgûni kemhâlar giyer Korkar�n âte�-perest ola cihân halk� tamâm Her ne gün beg-zâdemüz k’altunlu çatmalar giyer Bülbülün dervî�ve� egninde bir eski nemed Hâce-i gül gülsitân içinde dîbâlar giyer Geydi çün ‘��kun pelâs�n bu Revânî neylesün �ol libâs-� fâhiri kim begler a�alar giyer

53 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sarrâf-� dîdede o püser çok güher sezer Yüzüme güldügi bu kim ol bende zer sezer Meclisde sâ�ar alma�a la’lün haberlerin Nâzüklük ile a�zumuz arar haber sezer Cân atd� gitdi dil leb-i �îrînüne yine Ben haste içün anda meger gül-�eker sezer Dü�mezdi râh-� ‘ a�ka gönül görmese ruhun Gün do�may�nca yolda müsâfir hatar sezer Ben bülbülini görse yüzin gül gibi dürer Benzer Revânî sevdügüm ol ‘i�veger sezer

54

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Bülbülün çok gül�en-i hüsnünde haddün gül yeter Dostum ‘â��klarun kan a�lasun sen gül yeter Mübtelâs� olma her hûbun birin sev ey gönül Bu mesel me�hûrdur kim ‘ârife bir gül yeter �emselerden mushaf-� hüsnün ne hâcet zeyn ola ‘Âr�zunda halka halka görinen kâkül yeter Tâze gül�endür ruhun ‘aksiyle meclis sâkiyâ Gül kadeh olsun surâhî arada bülbül yeter Ruhlar� mecmû’as� içre Revânî dâyimâ Zînet içün dil-berün mü�gîn saç� sünbül yeter

55 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Dil ü cân� gam-� cânâne gelüp �âd eyler Hâce mün’im ol�cak kullar�n âzâd eyler Kûy-� ‘��k� nice medh eylemesün ‘â��klar Kendü �ehrini gönül her ki�i Ba�dâd eyler Ne suç eylerse gönül yâr bilür imi� benden Ne günâh olsa arada bana isnâd eyler Tî�e-i mâh-� nevi destüme her gâh sunup Bî-sütûn-� felege gam beni Ferhâd eyler Bilmezem yine Revânî ne mu’ammâ söyler Dâl zülfünle elif kâmetüni ad eyler

56 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Bir mâhdur yüzün ki hatun ana hâledür Ba�-� ruhunda sünbül-i ter bu külâledür Kirpüklerümle kana boyanm�� iki gözüm Mihnet çemenlerinde iki tâze lâledür Ben bilürem ki sâki ne kan yutdurur bana Sanman ki içdügüm tolu tolu piyâledür Gû�unda ey sanem görinen dâne-i güher Gûyâ gül üzre as�lu bir katre jâledür Âhir Revânî gönlüm evin ka��dur y�kan

Bir tâk-� hüsndür kim ana ol havâledür

57 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Zülfüni tezyîn içün miskîn gönül bir �ânedür Her tarafdan gamzen oklar� ana dendânedür Cân� k�ldum pî�-ke� sen hüsrev-i hûbâna ben Lutf idüp ma’zûr tut gerçi ki dervî�ânedür Mihnet-i Ya’kûb derdümden benüm bir �emmedür K�ssa-i Yûsuf cemâlünden senün efsânedür Subh ol�nca giceler ey �em’-i bezm-ârâ sana Cân ile hidmetler itmekde gönül pervânedür Zâhidâ neyler Revânî cenneti dildârsuz ‘Â��ka cânânesüz firdevs mihnet-hânedür

58 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Dil alan gamzesidür vay ne dilâvercik olur K�l�c ile dirilür hey nice servercik olur Hüsn ilin le�ker-i nâz ile güzeller tutd� Ey gönül Rûm ilinün dil-beri hep gercik olur Sebze hattunla görenler didi meygûn lebüni Lâciverd ile münakka�ca ne sâ�arcik olur Egilüp gû��na söyler gibi olur haddin öper Zülfi yârün nice çok ba�luca kâfircik olur A�z� dad�yla Revânî nola ‘�y� eyler ise Sâki-i bezm çün ol lebleri �ekkercik olur

59 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Kanlu ya�umun la’lini cânâna disünler ‘Âlemde sata�duk yine bir kâna disünler Bakma�a gözüm âyinedür hüsnüne çünkim Kirpüklerüme zülfün ile �âne disünler Çün her sanemün sûreti nak� ile toludur �imden gerü bu gönlüme büt-hâne disünler Kûyunda budur göz ya��n ak�tdu�um ey dost Zencîre çekilmi� yine dîvâne disünler

Her ki�iye gül gibi güler yüzle bakarm�� Aç�lmasun ol gonce-i handâna disünler Her bir güzelün hâl ü hat�n ögmede ey dil Her �i’ri Revânî gibi rindâne disünler Cân virdügüm oldur görüp ol gonce dehân� Cânlar virür ol gördügi o�lana disünler

60 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nâmen ey gül yüzlü bildüm kim vefâ bostân�dur Noktalar anda benef�e hat anun reyhân�dur Nâme bir sîmîn-beden gül yüzlü dil-berdür k’anun Benleri olm�� nukat hat zülf-i mü�g-ef�ân�dur Ol kemân ebrûdan iren bana sanman nâmedür Tîr-� fürkatdür k’içinde her elif peykân�dur Nâmenün görüp beyâz�n rûz-� vuslatdur didüm Hatt�na k�ldum nazar bildüm �eb-i hicrânîdür Ben nice yazam du’â-nâme Revânî dil-bere Nâmesi ‘aklum� ald� cân ü dil hayrân�dur

61 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kald� i�den mâh-� rûze ireli peymâneler Suy� so�ulm�� degirmen gibidir mey-hâneler Câm-� mey rû�en k�lur ‘â��klarun gönlin müdâm �u’le-i hûr�id ile rû�en olur virâneler Bir güne�le germ olup göksüni germe ey felek Toludur gün yüzlülerle bunda mekteb-hâneler Germ olup meclisde sen meh-rûya öykündügiçün Ü�diler �em’ün nigârâ ba��na pervâneler Nâfe-i zülfin Revânî ta��dur her dil-berün ‘Â��ka barmak hisâb�n gösterürler �âneler

62 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Rûz-� ‘�yd old� yine güm güm öter hum-hâneler Göklere irdi sadâ-y� na’ra-i mestâneler Gûyiyâ �erbet �arâb u mey-furû� olm�� hakîm Hastalar mahmûrlar dârü’�-�ifâ mey-hâneler

Gül buda��nda k�z�l güller aç�ld� sanuram Sâki-i meh-rûlar aldukca ele peymâneler Kesret-i ‘u��âkdan incinme hüsnün ça��dur Nev-bahâr oldukda artar ey perî dîvâneler Gözlerine mesken olmazd� Revânî cân ü dil Ger harâmîler yata�� olmasa vîrâneler

63 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Yan�nca kimün sencileyin bir sanemi var Kâfirdür eger zerrece gönlinde gam� var Aya�� toz� gözleredür kuhl-i cevâhir Ol serv-i revânun ne mübârek kademi var Aldanma kad ü zülf ü dehân�na nigârun Zîrâ ki güzel sevmegün ey dil elemi var Gün �emsesinün dâ’iresin eyledi tahrîr Nakkâ� m�dur zülfi k’anun k�l kalemi var Ol dil-bere dirlerse nola husrev-i hûbân Çün kâmet ü zülfi gibi tu� u ‘alemi var Bir tâze güzel sevdi cihân içre Revânî Kim serv boy� lâle ruh� gonce femi var

64 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Terk itdi kûyun� yine a�yâr idüp sefer Her kim i�itdi didi ki fi’n-nâri fi’s-Sakar Dil-berler içre gün gibi çün bî-nazîrsin Göster cemâlüni görelüm biz de bir nazar Gül nisbet itdügi yüzini haddüne bu kim Nâzüglüg ile halka turup kendüyi satar Bezmünde �evkden ezilür dâyimâ sana Ben bilmezem mi ne bo�az� iplüdür �eker Tî�-� ‘itâb ile depelersin Revânîyi Ölsün mi neylesün seni ey bî-vefâ sever

65 . .- - / . . - - /. . - - / . . -

Zülfi dâyim hat� yan�nda dile kîn eyler Tola�ur ol ana âhir beni miskîn eyler

Kang� safha ki tamâm ola hatun vasf� ile An� bu kanlu ya�um surh ile tezyîn eyler Hattunun fikri dü�er gönlüme tenhâ ol�cak Yal�nuzluk güzelüm ki�iyi gamgîn eyler Hat durur her güzelün nâme-i hüsnini bozan Bu ne yüz karasudur k’ol hat-� miskîn eyler Hat-� dildâra Revânî nice tahsîn dimeyem Hat-� dil-ke� göricek her ki�i tahsîn eyler

66 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Cümle sihri ‘âlemün sen gözleri sâhirdedür Fitne-i â�ûb-� dîn ol gamze-i kâfirdedür Kalmam�� mihr ü vefâdan hîç gönlinde eser Gâlibâ cevr ü cefâlar hât�r-� ‘ât�rdadur Kimseler vâk�f degül cânâ dehânun s�rr�na Korkar�n sorma�a hikmet var ise ol s�rdadur Ehl-i fazl olmak dilersen sözlerüm gû� eyle kim Hep belâ�at hep fesâhat dostum �â’irdedür Yazamaz gamdan Revânî defter ü dîvân�na �ol gazeller kim begüm mecmû’a-� hât�rdadur

67 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Kaçsa ne ‘aceb benden eger yâr-i perîvâr Çün zülf ü hat� gibi anun bâl ü peri var A�zun� öper döne döne meclis içinde Sâ�ar gibi kimün ki begüm sîm ü zeri var �ncinme gönül çe�mine h��m eylese her dem �âd ol ki bilürsen sana anun nazar� var El üzre dutarlarsa nola nâmeèi ‘u��âk Kim gonce-i zanbak gibi ba� üzre yiri var Her hûb ki okur �i’r-i Revânîyi gören dir Bir tûtidür a�z�nda sanas�n �ekeri var

68 . - - - / . - - - /. - - -

Güzel sevmek gönül çün sana hûdur

Cefâs�n çek anun kim sâde-rûdur Hat� iri�meden seyr eyle hüsnin Tekâsül eyleme gün gicelüdür Gönül virmi� durur zülfüne zâhid Kara çullarda koyan an� budur Mukâbil olma� istermi� nigâra Gelür âyîneden ol saht-rûdur Utanmaz m� boy�ndan serv-i gül�en �nen büyüklenür inen sorudur Mahabbet meclisinde ay ile gün Nigârun ‘��k�na iki toludur Revânî bûseye ‘ahd itdügince Durup a�z�nda yâri öpmelüdür

69 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Gerçi ‘arûs-� hüsnüne zülfün nikâb olur Korkum budur ki arada dâyim hicâb olur Hatt-� lebünle irdi yine cânuma �ubâr Her kanda ise fitneye bâ’is �arâb olur Meh-pâreler durur nola t�fl ise hûblar Her birisi kemâle irer âfitâb olur ‘U��âk zerre gibi hakîr oldu�� bu kim Mahbûblar güne� gibi ‘âlî-cenâb olur Diler Revânî kûyuna iri�se vaslun� Dirler ki Ka’be içre du’â müstecâb olur

70 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Meyli bu gönlümün çün o ka�� kemânadur Bildüm ki mihnet ok�na cânum ni�ânedür Ebrûlar� hayâli ile dil güzellerün Gûyâ kemân ile tolu ta’lîm-hânedür Di�ler lebümi bûse alurken diyü habîb Virmez duda��n a�zuma �îrîn behânedür Gerçi zemâne hûblar� bendedür sana �nen dayanma hüsnüne �âhum zemânedür

Dâyim Revânî la’line mâyil durur gönül Rindün hemî�e meyli mey-i er�avânedür

71 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Lebi her meclise nâzüglik ile mül götürür Hat� reyhânc� durur deste-i sünbül götürür Od yanar lâle ruhun �evki ile ba��nda Sanma her dil-beri sen zînet içün gül götürür Leblerinde görünen hâl degüldür mey içüp Def’-i bûy itmege a�z�nda karanfül götürür Hâme gibi nice kan a�lamayam gayr�lara Nâmeler yazma�a koynunda teressül götürür Seni sevdügi içün eyle Revânîye cefâ Her ne cevri ki gül eyler an� bülbül götürür

72 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Hûblar bûselerin gerçi revân eylediler Yine bir bûseye bin minnet-i cân eylediler Dil metâ’�n degerin degmeze biz hod satduk Ald�lar an� güzeller ne ziyân eylediler �öyle ‘ahd itmi� idük dah� güzel sevmeyevüz Nâzenînler ne içün bizi yalan eylediler Sîne sandûkas�na atma��çün dil-berler Kaddümi cevr ok�na yine kemân eylediler Senün aduna Revânî ne gazel kim yazd� �sm-i a’zam gibi hep vird-i zebân eylediler

73 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dostum öpülmeyen la’l-i �eker-hâdan n’olur Boynuma sal�nmayan zülf-i semen-sâdan n’olur Ben seni gördükçe koçma� istesem incinme kim Hây efendim hây begüm kuru temâ�âdan n’olur Lutf� olmayan güzelden hîç umman fâyide Kokulanmayan çemende verd-i ra’nâdan n’olur Hayr gelmez ‘â��k�n terk eyleyen dildârdan

Gayrlarla sal�nan serv-i dil-ârâdan n’olur Gerçi kim nazmun Revânî old� dürr-i �âhvâr Gû�-i �âha irmeyen nazm-� güher-zâdan n’olur

74 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Mir’ât-� hüsne çünki virürmi� cilâ nazar ‘Â��klar eylesün ana dâyim safâ-nazar Görürler idi hâki zer-i hâlis oldu��n Bakmaz yüzüme neyleyem ol kîmiyâ-nazar Hüsni kitâb� içre dehân�nda �übhe vâr Gûyâ ki hatt� hâ�iye durur ana nazar Bakmazsa dîde çihre-i a�yâra nola kim K�lmaz çü degme kimseye ehl-i hayâ nazar Dâyim du’âs�n almal�s�n sen Revânînün Zîrâ ki pâdi�âlara eyler gedâ nazar

75 . - - - / . - - - / . - -

Nigârun gördi dil �ekker lebi var Anunçün kanda meyl eyler sabî-var Tonatsa câmi’-i hüsnin ‘aceb mi Gümi� kandîle benzer gabgab� var Na’alçendür meh-i nev ba�ma�unda Kevâkib gibi zîrâ kebkebi var Elifden ba�lasa dil ‘��ka tan m� Bu yanada güzeller mektebi var �arâb� me�rebeyle nû� idermi� Revânînün ne ‘âlî me�rebi var

76 - . - - / - . - - /- . -

‘Â��kun çünkim güzel makbûlidür Ölmez ol kim gamzesi maktûlidür Dâ� sanman sînem üzre görinen Kim bu ‘��k abdâl�nun meftûlidür Gâfil olma hüsnün eyyâm� geçer Dostum bu sözlerün ma’kûlidür

Dil mülâzimdür yine bir dil-bere Sanas�n begler begi ma’ zûlidür Pâdi�âhum benden olal� senün Dir Revânîyi gören beg kul�dur

77 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Hey k�yâmet görinen dime hat u hâlümdür Ben günâhkârunam ol nâme-i a’mâlümdür Sînede tîr-i mahabbetle görinen yaram Devha-i devlet ü ser-çe�me-i ikbâlümdür Sanma nakkâ�� ki tasvîr ider Mecnûn� Benüm ey Leyli-s�fat sûret-i ahvâlümdür Ruh�n öpmege lebin emmege dildâr komaz Nidelüm neyleyelüm özge gülüm balumdur Bilürin zülfi elif kâmetümi dâl eyler Kur’a-i ‘��k Revânî çü benüm fâlümdür

78 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Devr-i ruh�nda mâha görün siz ne bend olur Çün âfitâb burc�na zülfi kemend olur Pî�e idindi ‘��k� gönül t�fl iken dah� Ol onmayas� göresüz âhir levend olur Kuca�� tol� dil-bere mâyil durur gönül Dervî� olan kimesne begüm zelle-bend olur Zâhid ki nefs at�na bine menzil al�maz Boyn�nda�� ridâs� ana pây-bend olur Cân nakdini Revânî virür derd-i ‘��ka dil Var�n� yok dimez nice ho� derdmend olur

79 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Leb-i cânâneyi emdükçe gönül hurrem olur Ki�i mey sohbetini eyleyicek bî-gam olur Yârdan kimse gönül ummasun insâniyyet Ol perî yüzlü melek-çihre kaçan âdem olur Beni öldürmege h�nnâlad� yâr ellerini

Göz göre kana girerler bu güzeller dem olur Virmezin iki cihâna mey ü ney sohbetini Bu nice zevk u safâdur bu nice ‘âlem olur �âhid-i nazm-� Revânîye ne hâcet zînet Ki hat-� �i’ri ana kâkül olur perçem olur

80 - .- - / - .- - /- .- - /- .-

�âd ol ey dil kim bugün irte yine bayram olur Sâki-i gül-çihre yanunda elünde câm olur Râz�yuz gerçi oruçdan içmi�üz çok �erbetin Kan� sûfî ‘�yd kim anda mey-i gülfâm olur Nice dutmasun el üstinde �arâb� ehl-i ‘��k ‘Â��ka ser-ke� olan dil-ber anunla râm olur Her kaçan kan a�lasam çe�m ü lebün yâd eylerem Sâkiyâ mey sohbetinde çün �eker bâdâm olur Ol cemâlünçün dehân� mîmdür kaddi elif �ki zülfeynün birisi cîm ü biri lâm olur Eyü ad�n söyler old� halk �imdi sûfînün Korkar�n bir gün Revânî gibi ol bed-nâm olur

81 - .- - / - .- - /- .- - /- .-

Kanlu ya�um bezm-i hicründe mey-i gülfâm olur Ana bu gönlüm surâhî çe�m-i pür-hûn câm olur Gönlüme gam halvetinde gözlerün fikri yeter Kim ��dâ ekser riyâzet ehline bâdâm olur ‘Â��kun rüsvâyi oldu��n kay�rma sûfiyâ Rind-i �âhid-bâz olan o�lan sever bed-nâm olur Yok dimezdi yârdan k�lsam temennâ bûsesin Korkaram nâzük durur dil-ber ana ibrâm olur Dil-berün aylar geçer kim iri�ilmez vasl�na ‘Âdet oldur kim Revânî y�lda bir bayram olur

82 - .- - / - .- - /- .- - /- .-

Dökseler hâke meyi ol dem gül-i hamrâ olur Bir kadeh içen kimesne bülbül-i gûyâ olur

M�sr-� hüsn içinde zâhir olsa bir Yûsuf-cemâl Dil ‘aceb dîvânedür bundan ana �eydâ olur Cânum ac�td� lebün sabr ide ide bûsene Sabr ile dirler egerçi kim koruk helvâ olur ‘Aklun aldursa ne var gönlin virüp sana rakîb �ehr-i kâfir kim güc ile al�na ya�mâ olur Ne umar gönlüm Revânî genc-i hüsn-i yârdan Zülfi gördükçe an� bin ba�lu ejderhâ olur

83 . - - - /. - - - /. - - - /. - - - /

Bahâr old� nola seyrân idüp �âd olsa cânânlar Be-gâyet �âd olur seyrân deminde lâ-cerem cânlar Benek altunlular geymi� çemen bezminde dil-berler K�z�l güllerle gûyâ kim tonanm��dur gülistânlar Degül bu goncalar �evkün eliyle ey gül-i ra’nâ Senünçün yine çâk olm�� gülistânda girîbânlar Çemende bir büt-i sîmîn-beden sâkîlik eylerken �arâba tevbe olur m� müselmânlar müselmânlar Yüzi suy� durur �i’rün Revânî ehl-i nazmun kim Bu nazm-� âbdârundan bozuld� nice dîvânlar

84 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Âte� kenâr� �imdi gülistân kenâr�dur Zâhir budur ki k�� güninün lâlezâr�dur ‘Iy� eyle bende-hânede gel iç �arâb-� nâb Ey dost oda sohbetinün rûzgâr�dur Le�ker çeküp gelürse nola �eh-süvâr-� gam Bezm ehlinün sürâhi çü muhkem hisâr�dur El üzre nice tutmayay�n câm� zâhidâ Çün bir’azîzün ehl-i dile yâdigâr�dur Ol kebk-i ho�-h�râm inen yüksek uçmasun Sayyâddur Revânî ol anun �ikâr�dur

85 - .- - / - .- - /- .- - /- .-

Cennet-i a’lây� gönlüm rûy-� dildâr�n sanur Nâme-i a’mâlümi zülf-i siyehkâr�n sanur

Kûy-� yâri dûd-� âhumla siyeh-pû� eyledüm Tanr� hakk�çün görenler Ka’be dîvâr�n sanur Va’de-i ferdâ-y� yâr ile gönül hurrem durur Va’de-i ferdâ k�yâmetdür an� yar�n sanur �ol sipâhi dil-beri k’ekmedügi yirden biçer Bu mahabbet sebzezâr�n kendü tîmâr�n sanur Goncanun mecmû’as�n açmaz idi bâd-� sabâ Bu Revânînün yaz�lm�� anda e�’âr�n sanur

86 - .- - / - .- - /- .- - /- .-

Nâme-i pîçîdedür san sâ’id-i sîmîn-i yâr Kim ana mühr urd� tâze dâ�dan ol gül-’izâr Dâ� sanman sâ’idinde görinen cânânenün �âh-� gülde bir k�z�l güldür kim olm�� â�ikâr Yâ mahabbet câm�dur tolu �arâb-� nâb ile Kim an�’â��klara eyler tekellüf ol nigâr Yâ meger �ol çe�m-i ‘â��kdur ki dolm�� kan ile A�lamakdan hasret-i cânân ile leyl ü nehâr �nle bülbülve� Revânî k’ol gül-i ra’nâ yine Lâle gibi âte�-i ‘��k ile olm�� dâ�dâr

87 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gerçi her lâle-ruhun saçlar� sünbüller olur Bizüm il dil-berinün benleri fülfüller olur Gam degül kûy�n� terk itmese ‘u��âk gönül Çünki bir gül�en içinde nice bülbüller olur Geceler subha degin ‘�y�-� bahâr eyle müdâm Ki felek gül�en olup encüm ana güller olur Ko beni sînemün üstinde elifler çekeyin ‘I�k ser-menziline irmek için yollar olur Kanlu ya�umla Revânî çemen-i kûy�nda Tâze güller aç�lur hûb karanfüller olur

88 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gözlerüm tîre olur hattuna k�ldukça nazar

Hat �ubâr olsa bu rû�endür ider göze zarar Gam durur ‘a�k yol�nda bana mûnis ekserer �âdi hercâyi durur gâh gelür gâh gider Gördiler sâ�ar� kim gönlü açuk kîsesi pür Rindler ü�e gelüp her biri tolana çeker Ne øadar sìm ü zer ço� ise meyl eyleme kim Yine sen mùy-� miyãna dola�ur ¢oèra kemer Korkaram kâmetünün halka belâs�n dimege �imdi söylenmez olupdur sanemâ to�r� haber Lebi a�zumda iken gitmege istedi didüm A begüm n’oldun iversin suya m� dü�di �eker Hûblar sûret-i nak��yla Revânî bu gönül Döndi �ol âyineye kim ola nak� anda suver

89 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kang� ‘â��k kim senün zülfüne gönlin ba�lar Karalar geymi� bulutlar anun içün a�lar Ey �eker-leb dir gören a�yârlar içre seni Hem-dem olm�� tûtiye hayfâ ki �imdi zâ�lar Gûyiyâ bezm-i belâda def durur sînem benüm Kim ana her yanadan pullar olupdur dâ�lar Dâyimâ giryân surâhî dâyimâ handân kadeh Bu cihândur kimisi güler kimisi a�lar Ta�lar gibi cefâs�n çekdügümçün a�lar�n Hey benüm çekdügümi çekmez Revânî ta�lar

90 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gün gibi sâ�ar� niçün kosun elden �â’ir Hîç anun altun ad� vara ola m� bak�r Yine dil �î�esini seng-i cefâ ile s�dun Nic’olurd� ara yirde gözedilse hât�r Çünki ‘u��âka cehennem gibidür fürkat-i yâr Bu müselmânlarun od itme yerin hey kâfir Neyledüm gamze-i dil-dûzuna ey �ûh-� cihân Ki beni �i�lere sancar turuban ikide bir

Nice râm olmaya nazmuna perî-peykerler Sözlerün sihr Revânî kalemün bir sâhir

91 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Gönül sen kûy-� dil-berde bun� sanma gedâl�kdur Hakîkat saltanat budur bu özge pâdi�âl�kdur ‘Aceb mi hüsn ü hulk ile gönüller alsa cânâne Bu rû�endür ki ‘âlemde güzellik dil-rübâl�kdur Güne� yüzlüleri sevmek hemân odlara yanmakdur Güzel kim ola hercâyî i�i hep bî-vefâl�kdur Benüm bu onmaduk âvâre gönlüm hîç uslanmaz �arâb içmek güzel sevmekdür i�i bî-nevâl�kdur Nidersin mans�b u câh� nöker oldun çün ol �âha Revânî �âfil olma kim bu bir ba�ka a�al�kdur

92 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nev-bahâr-� hüsnünün câna ‘aceb seyrân� var Her tarafdan tâze aç�lm�� gül-i handân� var Hasretinden niceler cân virdiler bir bûsenün Bûse ad�n anma�a bi’llâhi kimün cân� var Nice feryâd itmeyem hadden a�urdun cevrüni A benüm çok sevdügüm her nesnenün oran� var Her melek sûretlünün yan�nda vardur bir rakîb Ey gönül her âdemün dirler ki bir �eytân� var Pâdi�âhum devletünde mülk-i nazmun �âh�dur Bu Revânî bendenün gördüm bugün dîvân� var

93 . . - - / . - . - / . . -

Dil-rübâlar içün gazel didiler Senün içün inen güzel didiler �tlerünle görüp mahallende Beni her devlete mahal didiler Mey ü mahbûb ile geçen ‘ömre Zâhidâ ‘ömr-i bî-bedel didiler Dil cidâl eylemez dehânun içün

Yok yire olmasun cedel didiler Nic’ola zühdi bu Revânînün Ana gül sohbetine gel didiler

94 - . - - / - . - - /- . - - /- . –

Hatemi la’lün öpen mülk-i bedeh�ândan ç�kar Ârzû-y� hüsn ile iden dostum cândan ç�kar Kûy-� dil-berden güzeller subh-dem handân ç�kar ‘Âdet oldur her seher güller gülistândan ç�kar Âfet-i hüsn ey sanem zülfün yeterken ‘â��ka Bilmezüz hatt-� leb-i cân-perverün kandan ç�kar Soyunup pîrâheninden ç�ksa ol yâr-� ‘azîz Yûsuf-� M�srî durur gûyâ ki z�ndândan ç�kar Yâri a�yârun söziyle ben nice terk eyleyem Ki�i kim �eytâna uysa dînden îmândan ç�kar Her kaçan ç�ksa Revânî yâr devlet-hâneden Pâdi�âh-� heft-ki�ver san ki eyvândan ç�kar

95 . - - - / . - - - /. - -

Yüzüne âfitâb�n nisbeti var Sana yirden göge dek minneti var Nigârun gitmedin öp zülfin ey dil Ki ‘ömr-i nâzenînün sür’ati var Ka�un mihrâb�n egmi� yine sûfi Namâza durdu��ndan niyyeti var Müneccimdür ruhun devrinde gerdûn K’öninde ay ü günden sâ’ati var Güne� yüzlülere içdi toluy� Revânînün yine germiyyeti var

96 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Her bendenün ba��nda sa’âdet külâh� var Devlet anun ki sencileyin pâdi�âh� var Sultân-� ‘��kdur nola ‘â��k gedâ ise K’üstinde dûd-� âh ile çetr-i siyâh� var

Olsa zamâne �eyhi ne var pîr-i mey-fürû� Meyhâne gibi çünkim anun hânkâh� var Germ olma hây u hûyuna inende sûfiyâ ‘Â��klarun da derd ile çok âh u vâh� var Neyler Revânî Mekkede ey Ka’be-i niyâz Mihrâb ka�larun gibi çün k�blegâh� var

97

- - . / . - - . / . - - . / . - - Mahbûb-� cihân tut ki gönül �i’r ü gazeldür �i’rüm dah� dil-ber gibi hercâyi güzeldür Dil-berlere ‘âlemde bedel hîç bul�nmaz Bir tâze güzel götürü dünyâya bedeldür Yârün gelicek bana gönül zülfin ögersin Sevdâya dü�ürme beni kim tûl-i emeldür Hatdur dime gül çevresini tutd� benef�e Sen an� t�râ� it ki hemân ad� sakaldur Anmaz beni çün yâre mahallinde Revânî Gönlüme güzeller ne iderlerse mahaldür

98 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Bu cihân gül�eninün gülleri durmaz aç�lur Ne ‘acebdür bu gönül goncesi kim az aç�lur Lebin emdürmede artursa ne var �îvesini Bûselikden sora varsan yine �ehnâz aç�lur �ster isen k’olas�n hûb-nefes leblerin em Ey gönül kand ü nebât ile çün âvâz aç�lur S�rr-� ‘��k� nola ke�f eyler ise kanlu ya�um Mey-i nâb ile gönül nice nice râz aç�lur Bâ�-� cennet mi durur tab’-� Revânî ‘acabâ Benzemez bir güle hîç gülleri turmaz aç�lur Tâze e�’âr ile çün renk bulur dil-berler Ey gönül her çiçegi görme misin yaz aç�lur

99 . . - - / . - . - / . . -

Göz ya��n dil o la’l-i nâba virür Rind olan akçesin �arâba virür

Serv-i nâzüm gözüm ya�� âhir Korkar�n ‘âlemi harâba virür Cebhesi �ermsâr ider mâh� Ruhlar� nûr� âfitâba virür A�z�na sög varak varak hâce �ol ki bir câm� bin kitâba virür Her ne girse Revânînün eline Ya �arâba yahûd kebâba virür

100 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Saçun ‘a��klara ‘âlemde ‘ömr-i câvidânîdür Lebün ‘�y� itmege her dem �arâb-� er�avânîdür �arâb içsem güzel sevsem beni ‘ayb eyleme zâhid Bahâr eyyâm� gül vakti yigitlik ‘unfuvân�dur Ne dirlik bana hey her dem ki hicründe ��dâdur gam Cihânda ölmeyecekçe hemân bir zindegânîdür Geyüp bir âsümânî câme halk� öldürür ol meh Ne çâre hey müselmânlar belâ-y� âsümânîdür Mahallende güzeller çok Revânî gam yime hergiz �ikâr eksük degül zîrâ ki �âhin â�iyân�dur

101 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bûse nukliyle lebünün çün �arâb-� nâb� var Sohbetün çak vaktidür gel cümle ‘�y� esbâb� var Dâ�-� sînemle gönül ey âfitâb-� burc-� hüsn Bir müneccimdür k’anun öninde usturlâb� var Bir hilâl-ebrûy� gördüm hatt� gelmi� tâzece Mescidi y�k�lm�� ammâ bir güzel mihrâb� var Gice ol Yûsuf-cemâli hâbda gördüm dimi� Var ise çe�minde sûfînün hayâl-i hâb� var Nice secde k�lmasun ‘â��k cemâlün göricek Ka’bedür yüzün ki benlerden anun A’râb� var Ol�mazs�n ‘��k yol�nda Revânî gibi sen Bu tarîkun dürlü dürlü sûfiyâ âdâb� var

102 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Leyli tasvîrin nidersin ‘â��k-� mahzûn� gör Bu cihân mecmû’as�nda sûret-i Mecnûn� gör Ey gönül gün yüzlü sâkîler elinden iç �arâb Cünbü�-i hûr�îdi gözle gerdi�-i gerdûn� gör Devlet-i hüsnünde ay u gün iki ser-ge�tedür Ol hümâyûn-baht ile bu tâli’-i meymûn� gör ‘Âk�l isen yeter it ey hâce dünyâ fikrini Mâl cem’inde nice olm�� durur Kârûn� gör Gülbün-i �i’ri Revânînün nola olsa bülend �ol ruh-� zîbâ ile ol kâmet-i mevzûn� gör

103 . - - - / . - - - /. - -

Nice oruç tutar gül yüzlü dil-ber Ki dâyim vardur a�z� içre �ekker Oruç bir aydur rahmet göginde Sebeb budur dutuldu��na ekser Oruç iri�eli görinmez old� Meger kim ‘�yda kar�u gitdi sâ�ar Cemâl-� ‘�yda ‘âlem halk� mü�tâk Safâ-y� savm ile diller münevver Ruhun devrinde ey meh kadre irdük �eb-i kadr imi� ol zülf-i mu’anber K�yâmetdür güzeller ‘�yd cennet �arâb olm�� Revânî anda Kevser

104 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dâyimâ meylüm benüm ol kâmet-� bâlâyadur Kadrüm alçakdur egerçi himmetüm a’lâyadur Ey sanem zülfün nice meyl itmesün la’lüne kim Nisbeti ehl-i salîbün Hazret-i ‘Îsâyadur Gerdi�-i gerdûn ile ba��ndan eksilmez zevâl Her kimün kim meyli dâyim gün gibi dünyâyadur Aya�una yüzini süren sa’âdet ehlidür Âsitânun ‘izz ü devlet mans�b�na pâyedür

�ol hilâlî ka�larun olm�� mukârin ay ile Bu mu’anber kâkülün hûr�îd ile hem-sâyedür Çe�m ü ebrûs� durur alan Revânî gönlini Ka� u göz hüsn ehline gâyet ulu ser-mâyedür

105 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Bâ�a vardukça kim ol serv-i gül-endâm aç�lur Nereye k�lsa nazar hep gül ü bâdâm aç�lur Gül degüldür görinen eyle nazar ‘ibret ile Y�lda bir kerre gönül defter-i eyyâm aç�lur Zülf ü kaddünle dehânun� nice sevmeyeyin Her kaçan mushafa el ursam elif lâm aç�lur Nakd-i cân� nola yoluna nisâr itse gönül Hâce ser-mest ol�cak kîse-i in’âm aç�lur Bülbül-i gül�en-i kuds olsa gönül mürg� ne var Bâ�-� tab’umda Revânî gül-i ilhâm aç�lur

106 . - - - / . - - - /. - -

Yüzüne nola ger dirlerse güldür Sana kim dir ki gül gibi yüzün dür Kaçan nâz eyleyüp di�ler lebin yâr Dizilür ri�te-i al üstine dür Tehî sanman görüp ‘u��âk bezmin Gönüller tolu ‘��k ile kadeh pür Didüm dil hasta olm�� gözin açmaz Gülüp dil-ber didi ol dah� ölür Semend-i tab’una ayakda� olmaz Çünki meydân yügrügündür ‘Aceb bekrî degül mi câm-� bâde Safâs�ndan �arâb ile yüzün yur Senün bin bin cefâna sabr ider dil Anun bir kerre bâri hât�r�n sor

107 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sanman ki sâki tutdu�� câm-� �arâbdur

Bir yerde be� hilâl ile bir âfitâbdur Kadd ü dehân� s�fr u elifdür ki hüsnünün On eyledi birini o da [özge] hisâbdur ‘Iy�-� müdâm eyleyelüm gel ki bezmümüz Çeng ü çe�aneyile �arâb ü kebâbdur Ol �ûh-� bî-vefânun i�i güci ‘â��ka Geh nâz u gâh �îve durur geh ‘i tâbdur Yaz�nsa hikmet ehli ‘aceb mi kelâmun� Her bir sözün Revânî senün bir kitâbdur

108 - - . / - . - . / . - - . - . -

�ol �eh-süvâr-� nâz ki ra’nâ sipâhîdür Bilsek an� ne memleketün pâdi�âh�dur Nâr-� ruh�nda zâhir olan hat degül durur Kim bile kank� ‘â��k�nun dûd-� âh�dur Sûfîye zühd içün nola virilse savma’a Mey-hâne rind-i bâde-ke�ün hânkâh�dur Dünyâ evine ‘ârif olan pu�t-i pây urur Kim sâk-� ‘ar� dâyim anun tekyegâh�dur Ol �âha boynu ba�lu kul iden Revânîyi �ol gerden-i beyâz ile zülf-i siyâh�dür

109

- - . / - . - . / . - - . / - . - �ol bî-nevâ ki bir güzelün mübtelâs�dur ‘Ayb itme zâhidâ an� gönül belâs�dur Yüksek tutarsa yâr gibi kendüyi güne� Ta’n itmenüz ana ki güzellik havâs�dur Fikr itme sînesin ki yürek oynamas�dur Hatt-� lebini anma sak�n cân tasas�dur Ol kebk-i ho�-h�râm� ne var sayd itmege Gönlüm ku��yla sîne ki �âhin yuvas�dur Cânâ Revânî ölse lebünçün ‘aceb degül Zîrâ sipâhinün yidügi kan bahâs�dur

110 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Çevgân-� zülf-i yâre gönül mübtelâlanur Bir tûp gibi önine dü�mi� yuvalanur Sanman bizi ki �imdi bili�dük nigâr ile Dil çak ezelden anun ile â�inâlanur Ol pâdi�âh-� hüsne varup kul olal� dil Ben bendesine gelmi� efendüm a�alanur Ol ka�� yay� görse gönül un�dur beni Ol onmayas� vardu�� yirde oyalanur Yârün Revânî dâmenine el ural� hâr Gül�ende gonce gibi yüregüm paralanur

111 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

�ol hat� ‘anber-fe�ân kim hüsn-� cânân arturur Sanas�n reyhânc�dur gelmi� gülistân arturur Meclise zînet virür altun piyâle sâkiyâ ‘Âlemün güzelligin hûr�îd-i rah�ân arturur ‘I�k bâzâr�nda sûfî cân virür her dil-bere Sakal� a�arm�� ammâ dah� o�lan arturur Bezm içinde çihre-i a�yârdan kanum kurur Bana mey sun sâkiyâ dirler meyi kan arturur Cân virür görse Revânî �ol leb-i rengînüni Dostum sarrâf olan la’l-i Bedah�ân arturur Satma�a Yûsuf gibi hüsn metâ’�n ‘âleme Gelmi� ol meh-pâre �ehr içinde dükkân arturur

112 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dil-berler içre niteki cânân gönüllüdür Güller içinde gonce-i handân gönüllüdür Ser-ke�lenürse le�ker-i hüsn içre vechi var Dil almada çü zülf-i perî�ân gönüllüdür Cennetde tûbiye dah� ba� egmeye gibi Kaddün misâli serv-i h�râmân gönüllüdür Mescidde ehl-i sohbeti vâ’iz tonatmasun Bilmez an� ki haylice yârân gönüllüdür Pîr old� gerçi dah� güzel sevmesin komaz

Miskîn Revânî neylesün o�lan gönüllüdür

113 . - - - / . - - - /. - -

Dil ü cânun kapunda �ul�ul� var Bu gülzârun bir iki bülbüli var Ya�um cû� itse ol ider hurû�� Meger deryânun anunla dili var Gedâ-y� hân-� hüsnündür felek kim Yan�nda mâh-� nevden keçküli var Ruh-� gülgûna ko� �ebdîz-i zülfi Çü gönlüm gibi anun öndüli var Saç� reyhânc�dur bezm-i ruh�nda Kim anun deste deste sünbüli var Ne gül�endür Revânî nazm� k’anun Aç�lm�� tâze tâze çok güli var

114 . - . - / . . - - / . - . -/ . -

Çemen ki �imdi gül ü bülbülün yata��dur Temâm ‘i�retün eyyâm� ‘�y� ça��dur ‘Aceb mi ben gice gündüz du’âs�n eylesem Sa’âdetüm güne�i devletüm çera��dur Nigâr hatt�n� saklar müdâm zülfi ile Kimesne an� göremez ilan aya��dur Gönül vilâyetini korkar�n harâb eyler Bizümle ol gözi kâfir bu dem ki ya��dur Revânî buld� yine bir kemân-ebrûy� Sipâhînün i�i dâyim sefer yara��dur

115 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hûb-rûlar içre ey dil mâh kim �ehrî geçer Sora varsan ol güne� yüzliyle hem-�ehrî geçer Bahr olup mevc ursa ‘â��k göz ya��ndan a�lamaz ‘I�k deryâs� içinde gördügün bahrî geçer Yâr-� sengîn-dil rakîbün kaçsa ta’n�ndan nola Bir ‘aceb ef’îdür ol ta�a dah� zehri geçer

Kirpügi uc�na asmaz katre denlü gözlerüm Bursanun ey dil B�narba�� ki bir nehri geçer Sak�n aldanma Revânî gerdi�-i gerdûna kim Sabr ho�dur bu cihânun lutfi vü kahr� geçer

116 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Hilâl ebrûlar� sanman ki yârün �îveye ba�lar Biri birisine kar�u çeker yay�n kemân-ke�ler Gice sehv ile meclisde kamer yüzüne öykünmi� Anunçün �em’ün ey dil-ber yanar a�z�nda âte�ler Peleng-i çarh saydundur �arâb iç cür’a saç bezme Bugün hum-hâne sadr�nda dö�er nat’� münakkâ�lar Cemalün mescidi içre ne dururlar bu kâfirler Ka�un mihrâb� alt�nda nedür bu iki ser-ho�lar Cemâl-i yâri ‘u��âka komaz seyr itmege a�yâr Cihânda kutlu gün görmez Revânî onmaduk ba�lar

117 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Old� i�igün kadr ile eflâke ber-â-ber Dutdu�� içün kendüzüni hâke ber-â-ber �ol hokka-� la’lünde ‘aceb neyler ola zülf Kim gördü ki mâr� ola tiryâke ber-â-ber Zülfün gibi bir zülf güzellerde olur m� Hâ�â ki benef�e ola hâ�âke ber-â-ber Bir mâh-likânun yine ser-ge�tesi olm�� Gördüm felegi ‘â��k-� gamnâke ber-â-ber Ahsent güzel bilmede tab’una Revânî Bir nesne olur m� ‘aceb idrâke ber-â-ber

118 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Cibrîl-i cân ki sidre boy�n müntehâ bilür Cennet gibi i�igin anun pür-safâ bilür Ka�� ni�ânc� olal� dîvân-� hüsnde Mülk-i cemâle kendüyi ol pâdi�â bilür Cânâneler içinde nice terk idem seni Cân-� ‘azîzine ki�i nice k�yabilür

Zencîre çekse zülf-i dü-tâs� ‘aceb degül Dîvâne old� göz göre dil kim dutabilür A�z� ile belin göremez çe�m-i hurde-bîn ‘Â��k nice öper an� nice kuça bilür Sen sîm-ten nigâr ile olal� â�inâ Dirler Revânî müflis içün kîmyâ bilür

119 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Destinde kimün kim güzelüm sîm ü zeri var Tî�ün gibi igriyse de yanunda yiri var Mahbûb yal�n yüzlü güzeldür k�l�cun kim Belinde anun zînet içün zer kemeri var Giymi� benek altunlu siyeh câmeyi tî�un Öldürmek içün halk� ‘aceb �îveleri var Tî�un nola keskinlik ile ad ç�karsa Meydân-� salâbetde anun çok hüneri var Kimdür k�l�cun ura Revânî gibi �âhum Âsân m� sanurs�n an� meydânun eri var

120 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ehl-i fazl olana ey çarh cefâlar nice bir Câhile ‘izzet ile mihr ü vefâlar nice bir Odamuz önine birgün bizüm u�ramayalar �ehr için seyr ideler mâh-likâlar nice bir Altun üsküflü gümi� tügmelü dil-berler ile Bize gerçikleneler begler a�alar nice bir Ey kadeh öpü�esin ikide bir sâkiyile Kar�umuzda süresin zevk ü safâlar nice bir Serv-kadler an�cak âh idisersin her dem Sana ‘âlemde Revânî bu hevâlar nice bir

121 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Yüzi cennet lebi kevser nigârum serv-kâmetdür Güzeller aras�nda ol k�yâmetdür k�yâmetdür Kitâb-� ‘��k� ey hâce ç�karmak hayli mü�kildür

Hidâye okuma� ile bilinmez bu hidâyetdür Y�k�ld� zulm ile gönlüm bana sun câm-� ‘adli kim Garaz beglikden ey sâkî cihân içre ‘adaletdür Mey ü mahbûbdan dâyim beni men’ itme ey zâhid �arâb içmek güzel sevmek be hey sûfî zerâfetdür Nola nâzüklenüp dil-ber lebinden bûse virmezse Revânî nâzük olanun i�i dâyim nezâketdür Senün mestâne evsâfun nice vasf eyleyem sâkî Tasavvur idemez kimse an� ol özge hâletdür

122 - - . / . - - . / . - - . / . - -

‘Arz itdi yine tal’at-� zîbây� güzeller Ho� vech ile zeyn eyledi dünyây� güzeller Hûr�îd-i cihân-tâb gibi ‘âlemi yakd� Nârenci kabây�la bu hercâyi güzeller Dimez hat u hâl eyledügi i�leri gizler As�lmal’ ider zülf-i semen-sây� güzeller �âhid getürün dimeye hükm eyleye kâdî ‘Â��klar ile ger ide da’vây� güzeller Râ ka�lar�nun ‘â��k�y�n dime Revânî Senden dah� yegce bilür oray� güzeller

123 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bûsenün ad�n� anmak dil-bere ibrâmdur Gab�aba el sunma evvel haylice ikdâmdur Gel ki ‘i�ret mevsimidür irdi çün tâze bahâr Sohbetün çak vaktidür gâyet güzel eyyâmdur Nâzük ol ey dil �ükûfe gibi sâ�ar al ele Bezme çün çe�mi çerez ol gözleri bâdâmdur Vuslatunda �evk dâ��n sîneden men’ eyleme Dostum ehl-i safâya ol dügün bayramdur Sohbet-i hâsa Revânî mahrem olmaz m� didüm Didi andan kaçmazuz ammâ inen bed-nâmdur

124 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Alupdur alt�na ay� gözi sihr ile sâhirdür Aya��n mushaf üstüne uzatm�� zülfi kâfirdür Hat-� sebzün hayâlidür gönülde gözde ey dil-ber H�z�rdur gûyiyâ ol kim kur�da ya�da hâz�rdur Gözüne nergis-i �ehlâ ne var sehv ile öykünse Çemen �ehrinde ey dil-ber gözi ba�lu müsâfirdür Benef�e bûy-i zülfünle cihân� mü�gbâr itdi Meger kim Çîn ü Mâçînden gelür bir Hindi tâcirdür Nice meyl itmesün ‘â��k güzeller tâze e�’âre Revânî mâh-rûlar vasf�n� itmekde mâhirdür

125 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Her ne maksûd-� gönül var ise hep hâs�l olur Gel e mey-hâneyi gör kim nice ho� menzil olur Gönlümü sanma mey-i nâb iledür dâyim mest Sâkiyâ la’lüni yâd itmek ile kanzil olur Yüri ‘â��k koma sen pîr-i mu�ân i�igini Ki�i kim ehl-i kemâle iri�e kâmil olur Ben tururken sögesin �ol leb ile a�yâra Ey benüm rûh-� revânum buna kim kâyil olur Gördügi gibi Revânî nola kul olsa sana �â’irün gönli efendi güzele mâyil olur

126 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Gönül �âd ol ki ‘�yd irdi safâ vü zevk ça��dur Ele câm ald� mâh-� nev yine sohbet yara��dur Ne ‘âlî-menzilet hûr�îd-atabet �âh olur bu ‘�yd Ki gerdûn sâyebân�dur hilâl anun ota��dur Hilâl ile süreyyâ kim felek bâ��n� zeyn itmi� Egilmi� ak güllerle sanas�n gül buda��dur Gice gündüz güzellerle nice ‘iy� itmeye gerdûn Meh-i nev sâ�ar-� sîmîn güne� altun kaba��dur Revânî ho� sipâhîdür bugün meydân-� ‘i�retde Ki dâyim içdügi a�kar gözi ya at kula��dur

127

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Nice bir saklayalum �âyret ü ‘âr� nice bir Nice bir bekleyelüm kur� vakâr� nice bir Varalum halka-i zikre ele tesbîh alalum Nice bir oh�ayalum kâkül-i yâri nice bir Goncave� tâc urunup gül gibi h�rka giyelüm Nice zikr idelüm ol lâle-’izâr� nice bir Leb-i cânân� koyup anmayalum ince belin Nice bir fikr idelüm bûs u kenâr� nice bir Hüner oldur ki Revânî bulavuz nakkâ�� Nice bir medh idelüm nak� ü nigâr� nice bir

128 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Yâre ‘arz itdi ya�um sîmini çe�m-i e�kbâr Bana göz ya�� gerekmez didi lutf�ndan nigâr Seyr iderler gözümün ya��n turup gül yüzlüler Gûyiyâ bir çe�medür k’olm�� kenâr� lâlezâr Ben nice yârün diyâr�n terk idem a�yâr içün Degme belâ ile idemez ki�i terk-i diyâr Yâdigâr� ‘âlemün ‘â��klara mahbûbdur Ey gönül mergûb olan elbette olur yâdigâr Dã�larla lãleve� zeyn olsa sìnem �am degül He biri bir lãle-ru�dan baèa øald� yãdigãr Vãz gelmez nã¢ìã göèlüm mey ü mabùbdan Ben åutardum pendüèi olsa elümde i�tiyãr Bahr-� gamdan ‘â��k� ke�tî-i câm eyler halâs Âh� terk eyle Revânî böyle kalmaz rûzgâr

129 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Bu güzeller ki bize cevr ü cefâ eylediler Hamdüli'llâh ki hele ‘ahde vefâ eylediler Ben du’â-gûyun� sen hayr ile yâd eyleyeli Ey gözüm nûr� sana hayr du’â eylediler Cânlar�n yoluna terk itdi bugün ‘â��klar Âhiret bulah�n� dünyada edâ eylediler

Halka mihrâb ka�un �eklini gösterdügiçün Hûblar âyineyi k�ble-nümâ eylediler Gönlümüz yapd� Revânî yine sengîn diller Bir y�k�k tekye iken yeni binâ eylediler

130 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nâzenînin nâz� çok ammâ vefâs� az olur A benüm çok sevdügüm bu ne dükenmez nâz olur Bu hevâyî gönlümi bir dil-ber içün saklar�n Rind-i �âhid-bâz olan ekser kebûter-bâz olur Uçsa bir tûbî-h�râmun dil hevâs�nda nola Gördügüm tavûs-� kudsîdür hümâ-pervâz olur Bildiler mest idügüm ‘i�kun �arâb�ndan beni Sâkiyâ �ol mey diyen kâfir ‘aceb gammâz olur Devr-i hüsnünde Revânî leblerin terk idemez Rûmdur bunda �arâb içmez kimesne az olur Nâme-i �i’rüm ki bir nev-hat güzeldür sîm-ten ‘Â��k� çokdur anun çün cümleden mümtâz olur

131 - - . / - . - . / . - - . / - . -

�zün toz�n� ‘anber-i sârâya katd�lar Bu ad ile cihânda an� vây ki satd�lar Lâle lebün hayâl ile mey içdügi içün Gül�ende kâsesini ba��nda u�atd�lar Peykânlarunla eglenür idük gönülde âh Anlar da bilmezem ki ‘aceb kanda batd�lar Kaddün çemende sâye-i tûbâ salal�dan Servi yiri köki ile yabanlara atd�lar Umma Revânî tî�ini boynunda bulas�n Ol gitd’ anun ipini güzeller uzatd�lar

132 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Câna göz açdurmayan �ol nergis-i �ehlâs�dur Bana gün göstermeyen bu zülf-i misk-âsâs�dur Pâdi�âhs�n sanca�-� âha ‘alemdür mâh-� nev Kim �afak anun nigârâ k�rm�z� vâlâs�dur

Gayr� dil-berler gibi cânâ vefâsuz olma kim ‘Â��ka lutf eyleyen dil-berlerün ra’nâs�dur Y�kma�a gönlüm evin hatt� getürmi�dür berât Kim beyâz�dur cebîni ka�lar� tu�râs�dur �i’r-i �îrînün Revânî old� �ekkerden lezîz Kim anun her gonca-leb tûtî-i �ekker-hâs�dur

133 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Bûy-� saçunla �âne �ehâ mü�g-i nâb olur Âyîne ‘aks-i ruhun ile âfitâb olur Hatt-� lebünden irdi benüm cânuma �ubâr Her kanda ise fitneye bâ’is �arâb olur Mest oldu�umca sana disem hâlümi nola Merdüm ki mest ola sanemâ bî-hicâb olur Y�kdun bu gönlümi yine cevr ü cefâ ile �âhun ki zulmi ço� ola �ehri harâb olur Dirler Revânî kûyuna iri�se vaslun� Bilür ki Ka’be içre du’â müstecâb olur

134 . - - - / . - - - /. - -

Bana pîr-i mu�anun ‘izzeti var O sâhib-devletün ho� taht� var Lebün an�ld� raks urd� kadehler �ebün sâkî ‘aceb germiyyeti var Müneccimdür felek kapunda �âhum K’öninde ay ü günden sâ’ati var Begüm sen �âha bend’olm�� Revânî Sa’âdetlü kul ancak devleti var

135 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kang� ‘â��k kim müdâm ol dil-rübâ yan�ndadur Bir gedâ-y� hâsdur kim pâdi�â yan�ndadur Cân�na derd ü belâ ol kim kapundan ola dûr Ba��na devlet anun kim sen hümâ yan�ndadur Dil lebün devrinde çünkim zülfün idindi makâm

Her marazdan derdi yok dârü’�-�ifâ yan�ndadur Ceng içün Tâtâr dirler çe�mün ammâ Hak bilür Türk-i tîr-endâzdur kim ok ü ya yan�ndadur Bir dem ayr�lmaz Revânî yârdan bed-hû rakîb Bu imi� didükleri devlet kazâ yan�ndadur

136 - - . / - . - . / . - - . / - . -

�ol mübtelâ ki çe�m-i siyâh�ndan ayrudur Nergis gibi sararsa ‘aceb mi ki sayrudur �ki harâmidür güzelüm yol basar gözün Diller metâ’�n almada gamzen bir u�r�dur Bu yaz�lu cerîde-i hüsn içre hat degül ‘Â��klarun ba��nda hemân kara yaz�dur Âzâdeler içinde irer kadr-� ‘âliye Serv-i sehî gibi �u ki yol�nda to�r�dur Çok te�ne dillere meded ider bu �i’r-i ter Bu nazm-� âbdâr hemân bir içim sudur Pîr old� gerçi dah� güzel sevmesin komaz Miskîn Revânî neylesün o�lan gönüllüdür

137 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hüsn bâ��n her nefes gonca-dehenler tâzeler Gül�en-i cennet gibi anda bul�nur tâzeler �erbetin anma tabîbün bana mey sun sâkiyâ Kim anun bir katresi nice cigerler tâzeler Didüm ey dil-ber giderme ‘âr�zundan zülfüni Didi gül mecmû’as�nda yok durur �îrâzeler S�yt-� nazmum sen mehün vasf�yla ç�kd� göklere Günbed-i eflâki doldurd� bugün âvâzeler �öyle vasf itdüm Revânî a�z� ile ka��n� Umaram kim her yüzük ka��na an� kazalar

138 . . - - / . - . - / . . -

Lebün içün bana neler dirler Bal tutan barma��n yalar dirler

Yüzün ak alnun açuk oldu��çün Ehl-i diller sana kamer dirler Hattuna ben benef�edür diyeli Yenile ç�kd� bu haber dirler Derd-i ‘��k ile hûb imi� ölmek Yâr ile ho� olur sefer dirler Nâme-i �i’rine Revânînün Lebi vasf�yla ney-�eker dirler

139 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gitmege ‘azm itse meclisde turup cânâneler A�la�urlar her tarafdan ‘â��k-� dîvâneler Bâ�-� ‘âlemde aç�ld� sanuram nesrînler Geyse leymûnî kabâlar her kaçan cânâneler Gice encümler görenler mâh-� çarh üzre didi �em’ün etrâf�na cem’ olm�� yine pervâneler Gül buda��nda k�z�l güller aç�ld� sanuram Sâki-i meh-rûlar aldukça ele peymâneler Gözlerün k�lsun Revânînün dil ü cân�n makâm Kim harâmîler yata��dur dil-i vîrâneler

140 - . - - / - . - - /- . -- / - . - Zâhirâ tebhâle �imdi la’l-i cânânumdadur Bir girihdür ol benüm bu ri�te-i cânumdadur Üstine yaprak gibi her lahza ditrersem nola Lerze çünkim ol boy� serv-i h�râmânumdadur Âte�-i tebden sararm��dur gül-i nesrîn gibi Ey sabâ �ol al güller k’ol gülistânumdadur Al kâ�ed üzre gûyâ mühre-i sîmîndür �ol ‘arak kim ol ruh-� gülberg-i handânumdadur Ben ne cânible Revânî eyleyem bir dem huzûr �ol harâret kim benüm ol cism-i cânânumdadur

141 . - - -/ . - - -/ . - -

Bahâr-� hüsnün ile tâze gülzâr

Cemâlün �evk� ile bâ� ü gül zâr Hayâli çe�münün gitmez gözümden Sanas�n merdüm-i çe�mümdür ey yâr Uyarma gamzeni nâz uyhus�ndan K’olur s�hhat ni�ân� hâb-� bîmâr Meger zülf-i ruhun islâma geldi Kim ol kâfir b�rakd� nâra zünnâr Dilim dilim dilüm dilerse gamzen Dilümden gelmeye bir ac� güftâr Bana tok�nmadan saklar elin dost Beni urmaz gül ile dah� ol yâr �ki yüzlü rakibe râz virme Münâf�kdan Revânî sakla esrâr

142 .- - - / . - - - / . - -

Yüzündür var ise beytü’l- Mutahhar Ki Ka’be örtüsi zülf-i mu’anber Güzeller hâlî olmazlar kapundan Tavâf-� Ka’be eylermi� melekler Yüzünden berk urur nûr-� �lahî Safâs�ndan kamu diller münevver ��igünde ko yüz sürsün meh-i nev Yara�ur Ka’bede çün halka-i zer Ziyâret eyle hüsn Ka’besini Revânî çün bu y�ldur hacc-� ekber

143 - - . / . - - - / . - - -/. - -

�em’-i ruhuna gönlümi pervâne disünler Yandurd� Per ü bâlini pes yana disünler Zencîr-i saçun dakmaz isem boynuma ey dost ‘Âkil dimesünler bana dîvâne disünler Â�üfte gören dostlara gönlümi aydun Yiter delülük eyledün uslan a disünler Öldükde benüm hâlümi bi’llâhi görenler Cân virdügümi ‘��k ile cânâna disünler

Gözden dü�üp eytâm-� ya�um kald� ayakda Üftâdelerün hâlini sultâna disünler Sen husrev-i hûbân� öger çünki Revânî �ri�di bugün nazm ile Selmâna disünler Nazm ehline aydun ki kur� lâf� kosunlar �i’ri diyücek �öylece rindâne disünler

144 - - . / - . - . / . - - . / - . –

�ol bî- nevâ ki bir güzelün mübtelâs�dur ‘Ayb itme zâhidâ an� gönül belâs�dur Ey mü�g nâfesini viren hâk-i pâyine Sat turma k’ol tolu bahâs�dur Pîr old� çarh tâze cüvânlar gam� ile �imdi duhân� âhumun anun ‘asâs�dur Dakd� hilâl boyn�na zeynün idüp felek Sen �âh-� hüsnün ol diyeler tâ gedâs�dur Komaz beni mahallene varma�a müdde’î Â�üfte gönlümün sanas�n kethudâs�ur Dâyim du’âs�n almal�sun Revânînün �öhret viren cemâlüne anun du’âs�dur

145 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Yâ Rab ne derd olur k’i�idilmez niyâzumuz Gayr�lar ile sal�nur ol serv-i nâzumuz Ba� koyup aya� içdügümi ‘ayb eyleme Zâhid ezelde böyle imi� ba�da yazumuz Uyup imâma sen dah� ta’n eyleme inen Sûfî bizüm de var ola vird ü namâzumuz Bir bûsen ile a�zum� tut dostum benüm Söyletme tâ ki aç�la dildeki râzumuz Nâz itme gönlüm almada ey cevri çok didüm Güldi didi Revânî geçer sana nâzumuz

146 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dâyim rakîbe ‘izzet ider ol nigârumuz

Bir itce yok yan�nda bizüm i’tibârumuz Gül ruhlar�nda hâl-i siyâh�n görüp didüm Bir dânedür güzeller içinde nigârumuz Bülbül gibi kim a�lar idi ah ü zâr ile Gül gibi yüze gülmese ol gül-’izârumuz Dil �î�esin s�mazdun urup seng-i cevr ile Ho� gelmeseydi sana bizüm inkisârumuz Her dem Revânî âh idelüm derde çâre yok Çün böyle gösterür bize bu rûzgârumuz

147 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Bilünün fikri ile hâs�l� �a�d� bilümüz Lebünün bûselerin anma�a varmaz dilümüz Nakd-i cân kald� hemân sohbet-i cânâne içün Uymad� neyleyelüm harcumuza hâs�lumuz Fürkatünde giceler mâh çerâ��n niderüz Âhumuz �em’i ile rû�en olur mahfilümüz Eylesem ‘azm-i sefer dönmege ba�lar ba�um Görürin kûy� olurm�� yine ser-menzilümüz Ne bilür mes’ele-i ‘��k� Revânî kâdî Müftiler dah� bizüm hall idemez mü�kilümüz

148 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol�maz bir dem gönül �ol la’l-i âte�-tâbsuz Etsüz etmeksüz olur olmaz �arâb-� nâbsuz Tâb-� ruhsârunla dil zülfünde seyr itse nola Gicenün seyrân� olmaz dostum meh-tâbsuz Meclis-i ‘u��âka câm-� mey durur zînet viren Bostânun revnak� olmaz inen dolâbsuz Gözine ‘âlem karanudur güzelsüz ‘â��kun Ki�i dünyây� nider hûr�îd-i ‘âlem-tâbsuz Gözlerin yummaz kevâkib nâli�ümden giceler Korkar�n ol meh-likâ kald� Revânî hâbsuz

149 . - - - / . - - - /. - -

Cemâlin zeyn iden hep dil-ber olmaz Her âyîne düzen �skender olmaz Ruhun devrinde neyler hatt-� miskîn Çü mülk-i Rûm içinde ‘anber olmaz Ko ‘u��âk içre olsun âh ü nâle Begüm tabl ü ‘alemsüz le�ker olmaz ‘Aceb sûret virür bezme mey-i nâb Cihânda anc�lay�n cevher olmaz Güzeller içre sen begler begisin Mülâz�m çak kapunda defter olmaz Revânînün yaz�n dîvân�n� kim Gül evrâk� gibi ol ebter olmaz

150 . . - - / . . - - /. . - - /. . - Âh kim göreli ol sâde ‘izâr� gözümüz Levh-i dilden yuyamaz nak�-� nigâr� gözümüz Yiridür yüzümün üstine basarsa kademin Çünki gösterdi bana sevgülü yâri gözümüz Görelüm nâme-i hüsnün berü gel yanumuza Ki �rakdan göremez hatt-� �ubâr� gözümüz K�� güninde bizi halvetde gören sûfi sanur Sâkiyâ görmeye mi tâze bahâr� gözümüz Kald� yollarda Revânî at�nun izi gibi Görmege bir dah� ol �âh-süvâr� gözümüz

151 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Serv-i nâzum dil-i â�üfteme k�lma dah� nâz Çün getürdi aya�un topra��na rûy-� niyâz Ka’be-i hüsni tavâf�na hat� mâni’ olur Sanki A’râb ile ba�land� yine râh-� Hicâz Çe�m ü ebrû ile hâl ü hat ü zülfün bana bes Nitekim mü’min olan ki�iye be� vakt namâz Gaybdan a�z� haber virse nola ‘u��âka H�dr hatt� ile zîrâ lebi olm�� hem-râz Ruhlarunda güzelüm zülfüni kesme uzasun

Cennet ehline nasib olur imi� ‘ömr-i d�râz Ben seni sevdügümi kimseye hergiz dimedüm Nedür illerde ‘aceb k�ssa-i Mahmûd u Ayâz Bu Revânî didügi tâze gazeller sana m� Sen misin �imdi güzeller aras�nda mümtâz

152 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Arz-� hüsn itdükçe dil-ber k�lma ey zâhid niyâz Gün dogarken çün bilürsin bât�l oldu��n namâz Çârdih sâle güzel sev mey içüp binler ya�a Ey gönül âb-� hayât içen bulur ‘ömr-i d�râz Okum�� yazm�� kitâb-� nâz� �imdi dil-berün San’at� �îve durur i�i güci ‘u��âka nâz Aldanurs�z bakmanuz bâzîçesine ‘âlemün Mühreler olm��dur ay ü gün felek bir hokka-bâz Sîne bir peykân durur ko anda tursun tîrüni Yara�ur zîrâ çemen sahn�nda serv-i ser-firâz Okuyup haz eylesünler ‘â��k-� �ûrîdeler Hûblar vasf�n Revânî defter ü dîvâna yaz

153 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sûfî sanur ki mey-kedede biz gedâlaruz Mey devletinde beglik ider pâdi�âlaruz Bir barma� üzre oynaduruz çarh kâsesin Hum-hâne gû�esinde yatur bî-nevâlaruz �ki cihân� bir güzele satm��uz bugün Zâhid sanur ki kendü gibi pârsâlaruz Çe�mi belâ vü zülfi belâ kâmeti belâ Bunun gibi belâlara biz mübtelâlaruz Didüm ki �imdi cân ile kimdür seni seven Didi Revânîyi bilürüz â�inâlaruz

154 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Ders-i ‘��k old� gönül çünki bugün me�galemüz Müfti-i �ehr bizüm hall idemez mes’elemüz

Ba� açuk yal�n ayak bir bölük üftâdelerüz Yolumuz fakr ü fenâ vâdi-i gam merhalemüz �ehr-i gam hâcesiyüz ‘��k metâ’� yükümüz �remez kûy-� fenâ menziline kâfilemüz Nâfe gibi nola miskînligi elden komasa Çünkim ol zülf-i siyeh-pû�a ç�kar silsilemüz Beglerüz devlet-i ‘��k ile Revânî zîrâ Giceler subha degin mâh yakar mi�’alemüz

155 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Dâyimâ olsa musâhib nola dildâra kopuz Her ne k�ldan çalar ise uyar ol yâre kopuz Ey tabîb-i dil ü cân nabz�n� tut hâlini sor �niler hasta olup derd ile bî-çâre kopuz ‘Â��kun gibi döger dâyireden gögsini def Her ne dem cevrün elinden ki gele zâra kopuz Dü�ürüp kendü hevâs�na inen yeltemesün K�ld� ol yâr-� kamer-çihreyi âvâre kopuz Yalvarup gâh elin gâh dizin öpmez idi ‘Â��k olmasa Revânî o cefâkâra kopuz

156 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Götürüp aya�� sûfî biz az�tduk özümüz Reh-i mey-hâneye dü�dük göremezler tozumuz Seni sâ�ar gibi her ki�i tutup öpdügiçün Sâkiyâ cür’a gibi yirlere dü�di yüzümüz Gül ü nergis gibi biz sohbeti terk idemezüz Mey ü mahbûb ile aç�ld� yüzümüz gözümüz Sürevüz mi yüzümüz ba�ma��nun kebkebine Kevkeb-i burc-� sa’âdet ola m� y�lduzumuz Bezm-i ‘��kunda güne� sâki durur ay kadeh ‘Iy� u ‘i�retle geçüpdür gicemüz gündüzümüz Pend-i nâsihle Revânî nice terk ol�na yâr Yardan m� atalum göz göre biz kendüzümüz 157

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Ey gönül bûse ad�n anma�a döymez yüzümüz Yâr yan�nda iki olmaz iken bir sözümüz Pîr oldu�um içün sanma ki gözlik tutar�n Seni görmege begüm dört olupdur gözümüz Nice baksun yüzüme ol kula�� mengü�lü Mâh-rûlar aras�nda yo��m�� y�lduzumuz Dâyimâ dilkilenüp yâre uyuzlanma rakîb Ç�karur kurde�eni her ki basarsa izümüz Yüzi gün aln� kamer yâri Revânî seveli Âh ü vâh ile geçüpdür gicemüz gündüzümüz

158 . - - - / . - - - /. - -

Güzeller ol�mazlarm�� gazelsüz Ya �â’ir ol�bilür mi güzelsüz Dögünüp a�lamakdan nergis ü gül Kapunda kimi gözsüz kimi elsüz Mahallende ne var hâlümi sorsan Yara�maz söz ki söylene mahalsüz Ölem dirdüm hat-� yâri görince Kimesne ölmez imi� hîç ecelsüz Felek çînîsine altun ezer gün Ki yaz�lmaz Revânî �i’r halsüz

159 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Zerrece mihr ü vefây� bana dildâr eylemez Hey bana yâr itdügin çarh-� sitemkâr eylemez �ol kadar zulm eyledi ‘u��âka hattun dostum Ehl-i islâma an� va’llâhi küffâr eylemez Hâk-i pây-i yârden dil dûr olmaz nâsihâ ‘Akl� ba��nda olan mahbûba inkâr eylemez Dil-berün bir bûsesine kâni’ olmazs�n gönül Bu sen itdügün i�i hîç bir tama’kâr eylemez Âsitân-� kûy-� yâre iri�üp yüz süremez Kirpügin her kank� ‘a��k k’anda mismâr eylemez

Gözlerine tâze güller dâ�-� hasret görinür Yârsüz gönlüm anunçün seyr-i gülzâr eylemez Söylesün dirsen Revânîyi kadeh sun sâkiyâ Tûti çün âyînesüz ‘âlemde güftâr eylemez

160 . . - - / . . - - /. . - - /. . - �ki ‘âlemde hemân hatt�dur ancak gamumuz Devlet-i ‘��k ile vardur hele bir ‘âlemümüz Hâr bakman bize siz nola gedâ isek eger ‘I�k sultânlar�na mahrem olur en kemümüz ‘I�k yol�nda bugün pâk ü mücerred geçevüz Nola kudsîler eger olsa bizüm mahremümüz Dem bu demdür içerüz câm-� meyi nolsa gerek Sohbet-i nây ile çün turmadan artar demümüz Ol perî hîç Revânî bize âdem dimedi Nice kim vard� aya�� toz�na âdemümüz

161 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Âh kim dil gibi âvâre vü bîkâr olmaz ‘I�k yol�nda anun gibi cigerdâr olmaz Ur cefâ ta�lar�n� sîneme yap gönlüm evin Çü bilürsin yal�nuz ta� ile dîvâr olmaz �e�der-i gamda kalup bulmayalar hîç kü�âd Dostlar nerd-i mahabbetde �u kim zâr olmaz Beni men’ eyleme sûfî ko güzel sevmekden Bu kadar nesne ile ki�i günehkâr olmaz Fâyide idemedüm sana gönül virmekden Gerçi dirler güzelüm dost ziyânkâr olmaz Nâme-i �i’r-i Revânîye yeter �îrînlik Hîç nâz ehline anun gibi tomâr olmaz

162 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Sâkiyâ leblerüne oldu��çün nisbetümüz Geçdi câm-� mey ile döne döne sohbetümüz Ad içün câm-� meyi komazuz elden sâkî Yok m�dur Cemce cihân içre bizüm gayretümüz

Bir güler yüzlü yüzi sulu güzeldür sâ�ar Ana ba� ko�ma� ile artuk olur hürmetümüz Kard� ben hâki i�iginde çün ol zühre-cebìn Var yirden göge dek yâre bizüm minnetümüz Gerçi bir Yûsufa kul old� gönül sultândur Satun almad� ne bilsün o bizüm k�ymetümüz Oø�yup her güzeli cemú idelüm dãyireden Çünki tes�ìr-i peri eylemedür daúvetümüz Mey gibi kalduk ayaklarda Revânî hayfâ Sâki-i gonce-dehen bilmedi keyfiyyetümüz

163 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Kand-i lebünün vasf�na çün ba�laruz biz Tûtî gibi gûyâ ki �eker-pâ�laruz biz Hüsnün gülinün tâze bahâr�na çün irdük Bülbül gibi medh ok�mamma�a ba�laruz biz Tasvîr iderüz her sanemün vasf� dilde Âyîneye nak� idici naka�laruz biz ‘I�kunda bizi sanma ki cân sak�nur ey dost Bu yolda ba� oynar niçe yolda�laruz biz Leylâ-y� cemâlün bizi dîvâne idelden Mecnûn-� gam-endûz ile ada�laruz biz Yanundan ac� söz ile a�yâr� kaçurduk �eytân� melekle göricek ta�laruz biz Yâr old� Revânî bize bu derd ü gam-� ‘��k Sanki bile to�m�� iki karda�laruz biz

164 . . - - / . . - - / . . - -/ . . -

Çok günâh itdi gönül h�dmete cânâ varamaz ‘Afv it anun suç�n� kim utanur yalvaramaz Bâ�-� ‘��kuna �u kim bir gül içün basd� kadem Hergiz ol hâr-� belâdan etegin kurtaramaz Vasl ile eyle derdüme devâ çâren var ise Haste-i hicr olana gayr� müdâvâ yaramaz

Benzedem diyü felek gün yüzüne ay� her ay Nice kim bozar u düzer yine sûret viremez Var m� bir gün k’aya�un öpmege hûr�îd-i felek Gökden irüp yire sen mâh-likây� aramaz Hüsn da’vâs�n idüp gerçi gelür kar�una mâh Gün yüzüni göricek yine ber-â-ber turamaz �’tizâr eyle Revânî der-i yâra yüri var Her kim eksükligini bilmez ana yol varamaz

165 - - . / - . - - / - - . / - . - -

Bulmaz iken �arâba fetvây� ehl-i meclis Hikmet nedür ki içer müftî ile müderris Câm-� �arâb� zâhid zemm eylese ‘aceb mi Ba’zî kimesne söyler ne bilse ratb u yâbis Mey-hâneye dü�ürdi niceyi �evk-i la’lün Çok hâceyi cihânda k�ld� �arâb müflis Halvet-serây-� cân� câm ile k�ld� rû�en Her kim esâs-� ‘�y�a old� ise mühendis Yârün hayâli gitmez gözden Revânî hergiz Ba’zî perî ‘aceb mi insâna olsa mûnis

166 . - . - / . . - - / . - . - / . . -

‘Aceb mi pîr-i mu�ândan görürse ‘izzeti nâs Bilür mekâdir-i nâs� harîf-i kadr-�inâs Firâk ü hicrüne dü�dümse ey lebi tiryâk �çürdi yine felek bana zehrini tâs tâs Kabâ-y� medh biç ey dil sen ol gül-endâma Güzellere yara�ur giyse tâze tâze libâs Libâs-� fâhiri neyler ‘abâ-y� fakr giyen Harîr üstine lây�k degül kim ola pelâs Revânî bendene yok dime bûseni lutf it �eh-i zamâna yara�maz ki ‘arz ide iflâs

167 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gözlerüne âdem öldürmek ezelden hû imi� Sormadan bildüm be hey zâlim lebün kanlu imi�

Dâyim ögerdün bana bir ka�� gözi karay� Bildüm ey dil ol siyeh-çe�m ü hilâl-ebrû imi� Ay olur kim hât�rum sorma�a da gelmez gönül �imdi bildüm kim musâhib ana bir meh-rû imi� Leblerüne kar�u bezmünde ezilür dostum �ekkerin vasf�n i�idürdük inen tatlu imi� Gördügi her serve mâyildür Revânî gönlümüz Bu gönül diyen hakîkatde bir akar su imi�

168 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

�ol ki bir meh-rû i�iginde yüzin hâk eylemi� Gün gibi ‘izzetde olsun yirin eflâk eylemi� Zehr-i gam def’ine sâkî gibi olmaya tabîb Kim �arâb� hokka -i sâ�arda tiryâk eylemi� Serv-kadler yol�na her kim sürindi su gibi Yüzi a� olsun anun kim yol�n� pâk eylemi� Müdde’îler içre kalm�� gül�en-i kûyunda dil Â�iyân�n sanma bülbül hâr ü hâ�âk eylemi� Sînesi dâ��n Revânî lâleve� ‘arz itmege Germ olup gül meclisinde yakas�n çâk eylemi�

169 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

�ol harâmî gözün ile idemez kimse sava� ‘I�k yol�nda begüm bir pula olur bin ba� Bir ayak sunsa bana meclis içinde sâkî Ç�k��urdum gam-� devrân ile ben de ba�aba� Yine bir Yûsuf-� gül-çihreye kul old� gönül ‘I�k ‘âlemde ‘aceb nesne olurm�� karda� Tâlib olsam nola cân ile miyânuna senün Çünki bâzâr-� cihânda sat�lur ince kumâ� Ta��dursa nola ger zühdi metâ’�n sûfî Hüsn ser-mâyesi çün old� Revânî göz ü ka�

170 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sâkî sun aya�� olalum biz de bâde-nû�

Gamgîn olanlarun çü �arâb ile ba�� ho� Bülbülden anlay�maya ‘��kun rumûz�n� Gül gibi ba�dan aya�a her kim degülse gû� Sûfî cihânda hayli ululuk degül mi kim Aya��n öpdürür gelene pîr-i mey-fürû� Artar mahabbetüm lebün emdükçe sevdügüm Zîrâ �arâb-� nâb ile olur ziyâde cû� Kanlu m� old� bir tolu içdi ise sana Sâkî Revânî benden ile gel öpü� koçu�

171� . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gör gör ol serv-i kabâ-pû�� ne ra’nâ olm�� Tâze gonca idi aç�lm�� gül-i hamrâ olm�� Dah� �eftâlüleri gelmemi� iken a��za Bâ�-� hüsninde yeti�mi� lebi heelvâ olm�� �ehr içinde nice barma� ile göstermeyeler Gurre-i mâh gibi ka�lar� garrâ olm�� Gün yüzünde görinen bu nice hatdur nice hâl Fitne-i devr-i kamer âfet-i dünyâ olm�� Yine bir lâle ruh� sevdi Revânî yenile Yine bir tâze güle bülbül-i gûyâ olm��

172 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Dü�ürdün câna ‘��kundan çün ey nâ-mihribân âte� Sak�n bu odlu âhumdan tutar mülk-i cihân âte� Benüm âh itdügüm görüp o dil-ber egdi ebrûs�n Olurd� râst gerçi kim kaçan görse kemân âte� Kaçan âh eylesem mihrün gönülde artar ey meh-rû Belî bâd ile olurm�� ziyâde her zamân âte� Meger bir �em’-i kâfûrî durur engü�ti dildârun K’uc�nda nak�-� h�nnâdan olur geh geh ‘ayân âte� Revânî hatt-� �i’rümle görinür sözümün sûz� Hilâf-� ‘âdedür zîrâ ki olmaz bî-dühân âte�

173 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Ezel subh�nda k’âhumdan yakupdur âsümân âte� Ebed �âm�na dek her dem yakar andan cihân âte� Gönülde �öyle germ old� bu ‘��kun od� kim her dem �irâr-� nâr-� âhumdan yakar bu âsümân âte� Nola ger �em’-i haddünde belürse hatt-� �îrînün Ki rû�endür bu kim olmaz cihânda bî-dühân âte� Gönülde nâr-� ‘��kun� bu âhumdan k�l istidlâl Ki her yirde dühân olsa olur hem bî-gümân âte� Hayâli �evki geldükçe gönülde sûzum artarsa Nola çün menzile irse yakar her kârbân âte� Zülâl-i vasl ile def’ it bu sûz-� âhum� yohsa Yakup �ehri vü kûyuna irü�ür nâgehân âte� Didüm çün âte�-i sînem yakars�n bâri cân alma Didi külhanda yak�lmaz Revânî râygân âte�

174 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Mey dimâ�� ho� tutar gerçi ki bir ho�-bû imi� Dostlar �er’i degüldür meye söz i�bu imi� Tî�üni asmal�dur diyü ba��ndan savd�lar Boynuma aldum ben an� tutalum kanlu imi� Vâz gelmi� ey Revânî zâhid o�lan sevmeden Hîç nasîhat ana kâr itmez o çünkim hû imi�

175 . - . - / . . - - / . - . - / . . -

Esîr-i bend-i gam oldum ‘aceb bulam m� halâs Çün old� yâr yan�nda rakîb hâssü’l-hâs Kitâb-� ‘��kun içün cenge dü�di cân ü gönül Mesel durur bu ki el-kâsu lâ-yuhibbi’l- kâs Görinen ay ile gün mi ya bezm-i hüsnünde �ki def alm�� eline felek olup rakkâs Kalurd� tîr gibi a�z�n açuban hayrân Göreydi bir kez elinde ka�� yay�n Vakkâs Revânî derd ü belâs�n� dil-berün ho� gör �ki �arîb yetîmi alup da ba�runa bas

176

- - . / - . - . / . - - . / - . - Devr-i ruhunda olal�dan â�ikâr hat Dürcinde gönlümün yaz�lupdur �ubâr hat Reyhânc�dur ki deste-i sünbül götürmedin Bezm-i ruhunda derlemi� ey gül-’izâr hat Toz kondu��n� üstüne dil istemezdi âh �imdi ruhunda k�ld� nidem kim karâr hat Hattun� benlerün ne ‘aceb rû�en eylese Çün noktalarla rû�en olur ey nigâr hat Yârün Revânî me�k-i hat�n sakla dilde kim Ehl-i kalem içinde olur yâdigâr hat

177 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Ol dehân u hâl-i mü�kînünden ey dil �alat Harf-i mîm üstinde zîrâ nokta komaz ehl-i hat Levh-i ruhsârunda ka�un hatt� mâh üstinde med Benlerün �ekli yüzünde âfitâb üzre nukat Hayr umarsan gel miyân u cân u dilde k�l vatan Kim buyurm��dur Nebî lâ hayre illâ fi’l- vasat Safha-i hüsnünde �ekli zülfün ey yâkut-leb Kayd-� sahh-� nüsha m� geh gâh dil eyler �alat Hasret-i Ba�dâd-� hüsnünden eyâ serv-i revân Dicle-i e�ki Revânînün revândur hemçü �at

178 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

K�ld� hayrân gönül ol la’l-i �eker-hâya tama’ Döndi �ol bengiye kim eyleye helvâya tama’ Bay u yohsul kamus� hüsnüne hayrân olm�� Virdi vaslun güzelüm götürü dünyâya tama’ Puhteler hâm didiler yine sohbetde meye Rindler eylediler câm-� musaffâya tama’ Od komazd� bu gönül hânesine �evk-i nigâr Göz göre eylemese gözleri ya�maya tama’ Cân virür hâl-i lebin görse Revânî gönlüm Hâcedür sankim ider ‘anber-i sâraya tama’

179 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol�maz kûy-� mu�ândan hîç fenâ ehli �ra� Mest olana gû�e-i mey-hâne olurm�� yata� Pâdi�âhum mahrem olsa bezm-i ‘âlîye nola H�dmetünde gözi odlu to�r� bendendür çerâ� Yanuna aldu��na gönüllenüpdür sâkiyâ Nice büyüklenmesün olm�� surâhî pür-dimâ� Vara m� hüsnün yol�n hîç sûfî-i miskîn-’abâ Kebk reftâr�n kaçan olur ki idebile zâ� Sîne-i pür-dâ�a çekseydümRevânî dil-beri Ol gül-endâm ile olurd� bana dâ� üsti bâ�

180 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nev bahâr irdi bezendi lâlelerle sahn-� bâ� Döndi �ol abdâla kim gögsinde yer yer ola dâ� Nice oda yanmasun ‘â��k gibi pervâne kim Mâh-tal’at serv-kâmet hûba dönmi�dür çerâ� Görinür gül�en cehennem odlu âh �âh-� gül Ey yüzi cennet kaçan sensüz k’idem gül-ge�t-i bâ� Diyemez bir kimse sana gün gibi hercâyisin Hamdüli'llâh mâh gibi alnun açuk yüzün a� Nice yâd itsün Revânî sâde pehlûy� sana Bende-i mukbil efendisiyle k�lmaz çünki lâ�

181 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dü�mi� aya�una ne dir ey dil-sitân zülf Ba� egmez idi kimseneye bir zamân zülf Hattun berât� üzre yine halka halkadur Tâvûs kuyru�� ana urd� ni�ân-� zülf Sûfîli� idemez ruhun â�üftesi iken �nen uzatmasun güzelüm taylesân zülf Bir gice yok ki açmayalar dil dükân�n� Bâzâr-� hüsne olal�dan pâsbân zülf Boynun kula�un öpübeni yalvarur sana Rahm eyleyüp Revânîye ey dil-sitân zülf

182

- . - - / - . - - /- . - - /- . - ‘Â��k olm��dur meger kim sana ey dildâr def Dest-i cevründen k�lur meclisde her dem zâr def Bezm-i gamda nâli�in gû� itmek içün ‘â��kun Ba�dan aya�a kulak olm��dur ey dildâr def Yiridür mutrib elinden yise dâyim silleler S�rr-� ‘��k� eylemi�dür halka çün izhâr def Sîm ile sen dil-beri râm itmek içün kendüye Dostum yüz berkidüp olm�� yine cerrâr def Zühre germ olup felek üzre Revânî raks urur Dutsa gün gibi kaçan kim ol kamer-ruhsâr def

183 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Lâleve� alma ele sâ�ar� yâr olmay�cak K�lma sohbet hevesin tâze bahâr olmay�cak Didi bir pîr bana içme güzellerle �arâb Her dolu ba��na bir bûs u kenâr olmay�cak Zâhidâ tevbeler olsun dah� mey içmeyeyin Sâki bir gonca-dehen lâle-’izâr olmay�cak Kan�n� içmelüdür mey yirine �ol ki�inün Heves-i sohbet ide sâki nigâr olmay�cak Yâr gönlümde Revânî komad� sabr u karâr ‘Â��k olan nic’ider sabr ü karâr olmay�cak

184 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Her kimün dâyim elinde câm-� cân-efzâs� yok Hükmi geçmez nâmeye benzer k’anun tu�râs� yok �ol ki cân virmez görüp la’l-i leb-i �îrînüni Gûyiyâ ol bir ölüdür kim anun helvâs� yok Olmaz imi� ey gönül gül defteri �îrâzesi Ruhlar�nda anun içün zülf-i misk-âsâs� yok Burc-� hüsnün ey felek çün âfitâb�dur habîb Yir yüzinün sanma kim mihr-i cihân-ârâs� yok Sen benüm cânum Revânînün ok� e�’âr�n�

Dimesünler kim anun tûtî-i �ekker-hâs� yok

185 - - . / - . - - / - - . / - . - -

Devr-i ruhunda lâle kaldurmasayd� sancak Dakmazd� ana hergiz yapra�� al bayrak �nce bilünle görmi� zülfün meger ki nakkâ� Bir iplik üzre yazm�� Rûmî H�tây� yaprak Sözüm i�it tola�ma ey �âne zülf-i yâre Dah� cihânda kimse basmad� ana barmak Her ki�i bendesi iken tahsîn zülfine kim Miskînligin komad� gâyetde gönlü alçak Gam bahrine Revânî gark olur idük ammâ Sâki-i H�zr yeti�di üstüme sürdi zevrak

186

. - - - / . - - - /. - - - /. - - - Benüm sâ�ar gibi sîmîn-beden gül yüzlü yârüm yok Surâhî gibi bir sâfî gönüllü râzdârum yok Elifle dâ� ü na’lümdür bana her gice hem-pehlû Dimen bir serv-kad meh-rû hilâl-ebrû nigârum yok Karâr u sabrum ol dil-ber aluban �ehrden gitdi Bana bir çâre eylen kim benüm sabr ü karârum yok Beni ‘ayb itme ey zâhid melâmet ihtiyâr itsem �nan vallâhi bi’llâhi elümde ihtiyârum yok �arâb-� �evk ile pürdür Revânî dil sürâhîvâr S�nursa �î�e-i nâmûs hergiz inkisârum yok

187 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Sen �âha yara�ur kul olursa dil-i ‘â��k Gerçi ki degüldür güzelüm h�dmete lây�k ‘Â��klar içinde sana yir yok yüri sûfî Ser-ho�lar aras�nda yara�maz k’ola ay�k Bin yaray�la yâre gönül yaray�maduk Dünyâda ele girmez imi� yâr-� muvâf�k Dünyây� nider ‘â��k olan dil-berin ister Sâlik gerek âdem kim ide terk-i ‘alây�k

Mey gibi Revânî kan� bir kâ�if-i esrâr Sâ�ar gibi ya kanda olur bir gözi aç�k

188 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

��i ‘â��klarun her lahzada ey dil niyâz ancak Velî nâz ehli içinde mahabbet �imdi az ancak Bisât-� hüsn içinde dil ü cân mühresin kapd� Ne �îrînkâr olur a�z� nigârun hokka-bâz ancak Benüm bir nâz ile gönlüm alup inkâr ider �imdi Cihân dil-berleri içre bu da bir dürlü nâz ancak �ikâyet eyleme yârün görüp cevr ü cefâs�n âh Gönül nâz�na katlan kim o dil-ber dil-nüvâz ancak Ne denlü yüksek uçarsa gönül mürg�n� sayd eyler Hümâyûn zülfi dildârun Revânî �âh-bâz ancak

189 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Burc-� hüsnün ey felek mihr-i cihân-ârâs� çok Mâh� �ermende k�lur mahbûb-� müstesnâs� çok Devlet-i ‘��kunda genc-i e�küme mâlik durur M�sr-� hüsnünde benün bir hâcedür dünyâs� çok Götüri dünyây� virdük biz �arâb u �âhide Zâhidâ bu ‘âlemün gördük kuru �av�âs� çok Gözlerümüz alacalansa temâ�âdan nolur Bu cihân dil-berlerinün gözleri �ehlâs� çok Leblerinün bir sulu �eftâlüsini görmedük Hey Revânî ‘��k bâ��nun hemân eyvas� çok

190 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Hân-� gam ile eyledi dildâr konukl�k ‘Â��klar� öldüriyorur âh bu tokl�k Sûfîler ile sohbetümüz hîç al��maz Sâkî bize elbette gerek ba�ka konukl�k Büyüklenemez zerreye ey gonca dehânun Gördün mi neler eyler imi� ki�iye yokl�k Germiyyet-i meyde bize pend eyleme nâsih Tâ olmaya bezm ehli aras�nda sovukl�k

Tab’un çü cilâ-y� mey-i nâb old� Revânî Gamdan ne içün âyinene ire tonukl�k

191 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Ey dil yara�ur �em’ gibi sende yan�kl�k Zîrâ ki yan�kl�kda olurm�� uyan�kl�k Dil ser-ho� ola bengi ola sana ne sûfî Akar suda elbette bul�nur bulanukl�k ‘U��âk� kamu eyledi mey-hâne esîri Dünyây� yeder bir k�l ile vây bu �kl�k Meygûn lebünün �evk�yile bezm-i gamunda Dil gâh surâhîlik ider gâhi yatukl�k Öykündügiçün gonca leb-i dil-bere bülbül Hengâme-i gül�ende virür savt ile s�kl�k Biz câna k�yar ‘a��kuz ol gamze-i ser-mest Göstermesin inende Revânîye konukl�k

192 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Bir bî-vefây� sevdi gönül kim cefâs� çok Bakmaz yüzine ‘â��k�nun mübtelâs� çok Yâd itmez old� yâr kadîmi bili�ligi Hercâyî dil-berün nidelüm â�inâs� çok Almaz güzeller ayla�a da �imdi gönlümi Âvâredür diyü gören eydür bahâs� çok Devr-i ruhunda hâl ü hatun seyrin idelüm Rûm ili gibi yir mi olur dil-rübâs� çok A�lar Revânî gördügi mahbûba hâlini �ol serv-kad güzeller ile mâcerâs� çok

193 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Her kimün bir lâle-ruh gonca-dehen dildâr� yok Bir belâlu bülbül-i �ûrîdedür gülzâr� yok Ey gönül �ol kimsenün yok yirde gökde y�lduz� Kim yan�nda bir güne�-tal’at kamer ruhsâr� yok Hâce-i Çînün metâ‘�n almazam bir habbeye Kim anun hâlün gibi bir nâfe-i Tâtâr� yok

Gönli aç�lmaz yüzi gülmez perî�ândur �u kim Bir lebi gonca yüzi gül zülfi sünbül yâri yok Bâ� u bostân seyrini k�lmaz Revânî ârzû Her kimün bir lâle-ruh gonca-dehen dildâr� yok

194

. . - - / . - . - / . . - Bize bir nâzenîn nigâr gerek Lebleri gonce gül-’izâr gerek Tîrüni cândan isterem zîrâ Bize ey dost to�r� yâr gerek Cân dimâ��n mu’attar eylemege Bize bir zülf-i mü�gbâr gerek Didüm âhum ana m� ol servi Didiler ana rûzgâr gerek Bâ�� neyler Revânî dil-bersüz Bostân seyrine bahâr gerek

195 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bûse ‘ahdinde nola dil olsa hayrânun senün A�z�na bal çald� la’l-i �ekker-ef�ânun senün Sâkiyâ sunmaz m�s�n dah� vefâ peymânesin Kan� a zâlim bizümle ‘ahd ü peymânun senün Nola k�lsan bendene yine cefâ vü cevrüni �imdi mi gördük efendi lutf u ihsânun senün Ba��na gün to�maduk bir nice yüzü karalar Ah kim terk eylemezler sâyeve� yanun senün Tîrün uc�ndan enâra döndi gönlüm dostum Dânelerdür anda gûyâ kanlu peykânun senün Hulle-i firdevsdür nâzük tenünde pîrehen Revzen-i cennetdür ey hûrî �irîbânun senün Sûz-� e�’ârun Revânî yakd� ‘âlem halk�n� Oda yansun defter ü tomâr u dîvânun senün

196 . . - - / . . - - /. . - - /. . –

Didüm ey meh beni hicründe ço� a�latd� felek Didi nâz ile geçen ya�mura tutma kepenek

Seni sevdügi günâh ise suç�n ba���la K�yma miskîn gönüle hây dilek hây dilek Görmeyen tâze nihâli gül-i nesrînler ile Görsün ol �ûh� kaçan kim geyer altunlu benek Kanuma gamzelerün göz göre etmek to�rar Yokdur arada meger anun ile hakk-� nemek Gel begüm cân virelüm bûsene didügüm içün Bana ol gonce-dehen gitdi Revânî sögerek

197 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Kâmetün ‘ar’ar�dur zîneti sahn-� çemenün Hat-� sebzün durur ârâyi�i berg-i semenün Fâyide idemedi k�lca tola�up saçuna Kendüye kald� yüzü karas� misk-i Hotenün Leb-i la’lüne nice öyküne kim bir bûsen Kan bahâs� durur ey dost ‘akîk-i Yemenün Ne kadar geldise hat ‘âr�zuna öykünemez Gerçi kim âb-� revân yüzi suy�dur çemenün Ho� safây�la Revânî seni koçard� eger Ey semen-ten aradan ç�ksa idi pîrehenün

198 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Var durur iller içinde ad u san� hâtemün Görinür aln�nda çün beglik ni�ân� hâtemün La’lüne yâkûtun öykündügini i�itmegin Dostum gülmekden egildi dehân� hâtemün Pûte-i ‘��k içre böyle cân eritmezdi eger Olmasa ‘â��k gibi derd-i nihân� hâtemün Sanma kim zeyn eylemi� durur an� yâkût-� nâb Dil-berâ la’lün görüp kurud� kan� hâtemün Elini öper gibi olup �s�rd� barma��n Var durur yâr ile bir hâli Revânî hâtemün

199 - - . / - . - . / . - - . / - . -

El sunmaz idi �ol ruh-� zîbâya perçemün

Urmasa pençe ey yüzi gün aya perçemün Muhkem tarard� �âne saçunda bulup dili Girmese lutf idüp eger araya perçemün Salundu�unca serv gibi ditrer üstine ‘Â��k olupdur ol kadd-i ra’nâya perçemün Dîvânen olm�� yolda ipin sürüyüp yürür Dönmi� cihânda ‘â��k-� �eydâya perçemün Gav�â getürdi ba�uma mestâne gözlerün Fitne b�rakd� götüri dünyâya perçemün Dil pâdi�âh-� vakt olur idi gedâ iken Ba��na sâye salsa hümâ-sâye perçemün Yazuk degül midür ki Revânîye tola�ur Her dem uyup ol zülf-i semen-sâya perçemün

200 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Devr ider hûr�îde benzer gerdi�i peymânenün Sanas�n sahn-� felekdür gû�esi kâ�ânenün Cengümüz var idi sâkîyle öpü�dürdi hele Ya�� ço� olsun ki gördük eylügin peymânenün Virme pî�-hân tahtas�n ey dil Süleymân taht�na Hâtem-i câm ile çün sultân�s�n mey-hânenün Gerçi kim tâk-� felekde �emselerdür ay u gün Sak�n aldanma gönül nak��na bu vîrânenün Kan� dökülsün Revânî öpdi la’lin çünki câm El uzatd� zülfüne eli kurusun �ânenün

201 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Açd� cihân yüzini cemâli benef�enün Arturd� hüsnini hat u hâli benef�enün Ba��na �eb-külâh ur�nur dil-rübâ gibi Zînet bulursa nola cemâli benef�enün Saç yolmas�n� eyledi sahrâda hûblar Kald� ayakda nic’ola hâli benef�enün Gûyâ ki lâciverde ban�lm�� kalem durur Gülzâr safhas�nda misâli benef�enün

�em’i cemâl-i gül�ende pervânedür meger Kim yanm�� odlara per ü bâli benef�enün Bir aya� üzre h�dmet ider ehl-i dillere Budur kemâli dünyâ tural� benef�enün Anma Revânî hatt�n� seyr eyle ruhlar�n Güller aç�ld� bitdi sakal� benef�enün

202 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Olmasayd� Tâk-� Kisrâdan ferâ�� lâlenün Gû�e-i sahrâlar olmazd� yata�� lâlenün �imdi sahrâ tekyedür sohbetcidür abdâllar Sâkiyâ söyünmesün yanar çerâ�� lâlenün Sanas�n Mecnûndur ba��nda vardur â�iyân Kim bu dem kûhsâr olm��dur tura�� lâlenün Ehl-i ‘��retdür komaz bir dem elinden aya�� Hîç gitmez ba�� uc�ndan kaba�� lâlenün Subh-dem mest avlayup sahrâda �eb-nem di�lemi� Kim k�z�l kanlara boyanm�� tuda�� lâlenün Sâyebân-� ‘anberîn kurm�� felekler ‘�y� içün K�rm�z� atlasdan olm��dur ota�� lâlenün Gonca leblerle Revânî komaz elden sâ�ar� Düz basarsa sahn-� gül�ende aya�� lâlenün

203 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Ey dil yol�nda ölmege gâyet güzel gerek ‘Ömr-i ‘azîz gibi o da bî-bedel gerek Çe�m ü dehân u zülfini terk idemez gönül Zîrâ bilür ki ki�iye âhir ‘amel gerek �ncinme bûse ansa varup dil mahallenee Dirler ki sözi anma�a evvel mahal gerek Her kim ki irmek istese kaddünle zülfüne ‘Ömr-i tavîl ile ana tûl-i emel gerek Her gördügün �azâleyi vasf it Revânî kim ‘Â��klara yaranma�a garrâ gazel gerek

204 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Nâz� gerçi ço� olur dil-ber-i tannâzlarun Yakd� yandurd� beni âh senün nâzlarun Mâhiye assa nola gönlümi yüzünde saçun Böyle rengîn mi olur tügmesi �azzâzlarun Turup otursa nola ‘â��k ile dil-berler Hâkden kaçmas� yok serv-i ser-efrâzlarun Nola her sîm-teni ba�r�na bassa ‘â��k Var gögsinde gümi� halkas� �ehbâzlarun Mü�g ü ‘anber hat�nun açd� Revânî s�rr�n Gitmedi yüzi karal�klar� gammâzlarun

205 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Yâr hicrinden gönül gamnâk ü cânum derdnâk Sâkiyâ mey sun ki ben gamdan helâk oldum helâk Sanma vâdîler durur sahrâ yüzinde görinen Yakas�n zulmün elinden k�ld� devrân çâk çâk ‘I�kdan dem urmasun dîdâra ‘â��k geçmesün Her kimün kim su gibi âyînesi olmaya pâk ‘I�k tî��ndan yine to�rand� ba�r� ‘âlemün Gû�e-i sahrâda sanman lâleleler bitürdi hâk Uyhudan uyanmayan �ol kara bahtumdur benüm Görinür çünkim Revânî çe�m-i dil-ber hâbnâk

206 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Var ise ‘âlemde ey dil hüsn-i tedbîrün senün Sâki ile gû�e-i mey-hânedür yirün senün Nev-cüvân dil-berlerün derdinden usanmak neden Böyle mi ir�âd idüpdür ey gönül pîrün senün Câmi’-i hüsnünde zeyn içün as�lm�� gûyiyâ Bir mü�ebbek tûpdur zülf-i girihgîrün senün Ey kemân-ebrû nice cân virmesün ‘â��klarun Bir müzellef serv-kad mahbûbdur tîrün senün Sanma kim �i’r-i Revânîdür seni fâ� eyleyen

Yaz�lur mecmû’alarda �imdi tasvîrün senün

207 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Def’-i gam itmege her lahzada peymâne gerek Sûfiyâ mescidi sana bana meyhâne gerek �em’-i ruhsâruna kar�u yanalum yak�lalum H�dmetünde güzelüm her ki�i pervâne gerek Kullarun devlet-i hüsnünde umar bûselerün Pâdi�ah oldun efendi bize �ükrâne gerek Mür�-i dil degme güzel dâm�na dü�mez �imdi Bu cihânda an� sayd itmege bir dâne gerek Sûfi hücrende �arâb olmay�cak neyleyelüm Pür sebûlarla bize gû�e-i kâ�âne gerek Sen perî-çihreye kul olsa Revânî yara�ur H�dmetün itmege anun gibi dîvâne gerek

208 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Gönülden gitmedi �evki nigârun zevki sahbânun Mey ü mahbûb� olmasa nesi var idi dünyânun Teferrücgâh idinsünler cemâlüni ko ‘â��klar Benüm çok sevdügüm yokdur ziyân� çün temâ�ânun Ela gözlüler ald�lar benüm gönlümi virmezler ‘Acâyib memleket ancak olupdur alan alanun �arâb-� nâzdan mest-i �urûr olsa ‘aceb mi yâr Cihân hayrân� olm��dur o hüsn-i ‘âlem-ârânun Revânî gözleri yârün ider dil mülkini târâc Harâmîler bilür kadrin cihân içinde ya�mânun

209 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Â��ka seyr itmege bir kâmet-i bâlâ gerek Sûfiyâ dervî� olanun himmeti a’lâ gerek Gördügün her bir kamer-ruhsâra meyl itme gönül Gün gibi dil-ber güzeller içre müstesnâ gerek ‘I�ka uyma ey gönül kim ‘a�k yol�nda ki�i Vâlih ü â�üfte vü �ûrîde vü �eydâ gerek

Cânum a�zuma gelür bir bûsen al�nca didüm Güldi dil-ber didi kim hâz�r sana helvâ gerek Sîm ü zer ister Revânî �imdiki mahbûblar Hât�r-� ‘â��k gerekmez anlara dünyâ gerek

210 . . - - / . - . - / . . -

�ol güzelcik ne âfet olsa gerek �rte bir gün k�yâmet olsa gerek Sevdi ol bî-vefâcu�� gönlüm Halk içinde melâmet olsa gerek Tâzece goncedür aç�lmad� çak Yüzi gül serv-kâmet olsa gerek O�lan oyunca�� olup gönlüm ��i güci nedâmet olsa gerek Nola konukl�k itse dil-berler Be Revânî ziyâfet olsa gerek

211 - - . / - . - . / . - - . / - . -

K�ld� bahâr bezmümüzi câm-� lâle-reng Sâkî olal� ol yüzi gül serv-kad fireng Bak��lar ile avlad� dil-berleri gözün Âhûlar� �ikâr ider nitekim peleng A�lama� ile gitmedi dilden nukû�-� hat Hîç def’ olur m� âyineden yunma� ile jeng Meclisde utanup k�zarur m�yd� gül gibi Sâkî �arâb-� nâbdan almasa idi reng �çer Revânî vâk�f-� hâl oluban müdâm Esrâr-� ‘��k� dutamayup sûfi yir beng

212 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sen kitâb-� ‘��ka gönlüm kur’a-� fâl eyledün �ki bükdün kaddümi ol kur’aya dâl eyledün Bir kebûterdür hevâyî bu dil-i ser-ge�te kim Gögsümün na’linden aya��na halhâl eyledün Hâce-i M�sr-� melâhatsin sen ey Yûsuf-cemâl Gönlümi bâzâr-� ‘��k içinde dellâl eyledün

Tolularla sâkiyâ mest eyledün ‘â��klar� Meclise güller saçup bezm ehline al eyledün Nakd-i e�’ârun Revânî sîmve� hâlis durur Bûte-i nazmun içinde sen an� kâl eyledün Misk ü ‘anberle pür itdün ey kalem Rûm illerin Nâmeler içinde çün vasf-� hat u hâl eyledün

213 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Â��k� odlara yakar dil-rübâs� Bursanun Ey gönül germ olma �ss�dur havâs� Bursanun Râ ka��yla her hilâl-ebrûsu eyler merhabâ Dostlar ho�ca gelür bana buras� Bursanun Kendüyi yüksek dutar hûr�îd-i ‘âlem-tâbdan Yere inmez neyleyem her meh-likâs� Bursanun Yaray’ ibrî�im götürmez zülf-i dildâr� gören Hâce-i ‘âlem geçer her bir gedâs� Bursanun Iss�cak yüz gösterüp öper kuçar dil-berleri Rind-i ‘âlemdür Revânî kaplucas� Bursanun

214 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Câm-� mey gönlin açar ‘�ydda dil-dâdelerün Yine gün to�d� bugün ba��na üftâdelerün Bezm-i meyden nice hâlî olalum biz sûfî Ho� dutar ehl-i dili hürmeti çok bâdelerün ‘Iy� nat’�na dü�elden göremez olduk an� Ba�� yasdukda durur var ise bî-çârelerün Yâr kâküllerini çeksin ebrûlar�na K�bleden yana gerek yüzleri seccâdelerün Nice kul olmazuz ol serv-i kabâ-pû�umuza ��leri ‘��ka esîr olmadur âzâdelerün �âh-� ‘��kam bu gönül �ehri durur pâye-i taht Kul� olal� Revânî yine beg-zâdelerün

215 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ne ‘aceb gerdi�-i ‘âlem ne ‘aceb devr -i felek �ki üç günde yile vard� otuz y�ll�k emek Beni bir Ehrimene �imdi felek k�ld� esîr Kan� ol gün ki benüm h�dmetüm eylerdi melek Nice at nice yedek yolda piyâde kaldum Binecek olsa idi sâyesi yiterdi yedek Pây-mâl itme piyâde kulun ey �âh-süvâr At ba��n kim çekerin hây dilek hây dilek A�lamaz hîç Revânî nemede girdügine Ya�murun def’i içün vaz’ olunupdur kepenek

216 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sîne na’lin dâ�lar tûp�na çevgân eyledün �eh-süvârum gün gibi çün ‘azm-i meydân eyledün Anladun sâkî �arâb-� gam bizi itdi helâk Hây zâlim hây bî-dîn neyledün kan eyledün Y�kd� gönlüm mülkini cevr-i firâvânun senün Pâdi�âhum zulm ile bir �ehri vîrân eyledün Söylesün esrâr-� ‘��k� sor gönül abdâl�na Cür’adân-� �evkden çün an� hayrân eyledün Götüri dünyâya hükm itdün Revânî nazm ile Hâtem-i �i’ri bugün mühr-i Süleymân eyledün

217 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hüsnün eyyâm�nda artar her gün âh� gönlümün �ol güzellik itdi ana yok günâh� gönlümün Kâmet ü zülfün hevâs�n eylemezdi mürg-i cân �âh -� sidre olmasa pervâzgâh� gönlümün Bu zeberced tâk-� ‘âlemde binâ urulmad�n Âsitân-� dost olm��d� penâh� gönlümün Dûr olaldan âsitânuna ba�� yasdukdadur Kimseye derdini virme ya �lâhî gönlümün Gayr� dil-berler temâ�âs�n Revânî eylemez Yâre olm��dur ezelden çün nigâh� gönlümün

218

. - - - / . - - - /. - - Kaçan kim ey gönül sen yâri gördün Gönül mülkini ol dem oda urdun Benüm ‘arz itmedün hâlümi yâre Niçün ey nâmesin kâ�aada burdun Temâ�â eyle ‘��kun �âhbâz�n Gönül mürg�n� çün ana uçurdun Degüldür tâb-� mülden reng-i rûyun Benüm kanum alup yüzüne sürdün Revânî �eyhe nükten duyd� vâ’iz Yine bir ta� ile iki ku� urdun

219 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Yâr gül sohbetini itdi senün yok haberün Ey gönül lâle gibi odlara yansun cigerün Ey yüzi gül lebi mül gül�ene varm�� haberün Bu bahâneyle sabâ gönlin açar goncalarun Bize �erbet ol�cak olsa mey-i nâb gibi Yüri ey hâce yüri ez suy�n iç sen �ekerün Gâfil olmal� degül bende iken di�lerüne Bo�az� iplü durur hurdas� çokdur güherün Kimseden sîm ü zerin hîç dirî� itmez iken �ncelür dikkati belüne gelicek kemerün Bir nazar salma ile k�ld� Revânîyi esîr Cân ü dilden kul�yuz hâs�l� sâhib-nazarun

220 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Mihr ü mehden ey perî zîbâ cemâlün var senün Gün yüzün üstinde çün iki hilâlün var senün ��igin terk eylemezsin her gün ey �ems-i felek Ol kamer yüzlüye benzer bir zevâlün var senün Tâb-� mülden gül gibi al olm�� ey dil-ber ruhun Kim bilür ‘â��klara böyle ne alun var senün Hurremem her dem dehân ü kad ü zülfün yâd idüp

Tan m�dur ben müflise dirlerse mâlun var senün Bezm-i gamda her dem inlersin Revânî ney gibi Kimse bilmez meclis ehlinden ne hâlün var senün

221 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

�evk-� gülden oda yand� hânümân� bülbülün Göklere iri�di bu gice figân� bülbülün Bir avuç hâkister olm�� âte�-i gülden bitüp Kalmay�sar ‘âk�bet nâm ü ni�ân� bülbülün Beyza-i bülbül gibidür gül�en içre jâleler Gonca olm��dur meger kim â�iyân� bülbülün Hârdan hançer çeküp kasd eylemi� gül bülbüle Kalmam�� ol korkudan benzinde kan� bülbülün Ç�kma gül�enden güzellerle Revânî dâyimâ Çün bahâr irse gülistândur mekân� bülbülün

222 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gönlümi y�kdun yine cevri firâvân eyledün Pâdi�âhum zulm ile bir �ehri vîrân eyledün Âh kim unutm��am andurdun ey gam sen benüm Fürkatin yâd eyleyüp ‘aklum peri�ân eyledün Ehl-i bezmün üstine aç�ld� cennet revzeni Mest olup ey hûri çün çâk-i girîbân eyledün Virdi bûsen ey tabîb-i cân dile tâze hayât Bir ölümlü hastanun derdine dermân eyledün Bir cefân içün sana yüz bin du’â eyler gönül Ol fakîre dostum lutf itdün ihsân eyledün Çün yöneldün kûy-� dildâra Revânî seyr içün Bülbül-i �ûrîdesin ‘azm-i gülistân eyledün

223 . . - - / . . - - / . .- - / . . -

Akd� su gibi gönül aya��na ol püserün Cân u dilden kul�yuz hâs�l� sâhib-nazarun Bize �erbet ol�cak olsa mey-i nâb gibi Yüri ey hace yüri suy�n� iç sen �ekerün

Gâfil olmal� degül bende iken di�lerüne Bo�az� iplü durur hurdesi çokdur güherün Kimseden sîm ü zerin hîç dirî� itmez iken �ncelür dikkati bilüne gelince kemerün Öykünüp yâre Revânî yal�nuz seyr eyler Anun içün yüzi a� aln� açukdur kamerün

224 . - - -/ . - - -/ . - - - /. - -

Tîz idüp hançerini h��m ile çe�m-i siyehün Âh kim dökse gerek kan�n� ben bî-günehün Bana sen mehden eger mihr ü vefâ olmaz ise Yakaram âhum ile h�rmenini subhgehün Çünki mîm üstine hîç nokta yaz�lmaz sanemâ Dehenün üzre nedür nokta-i hâl-i siyehün Benzedürdüm sanemâ hüsn ü cemâlüne eger Olsam sîmîn zekân u gonca lebi mihr ü mehün A�lamakdan gözümün kalmaz idi nûr u feri Geh geh irgürmese lutf ile sabâ gerd-i rehün Kendüzün cem‘ idüp ey dil ko bu âvâreli�i Zülfin elden koma kim ol durur ârâmgehün Ben umardum kim kabûl eyleyesin kullu�a lîk Devletüm yok kim olam bendesi sen pâdi�ehün A�lamakdan gözümün kalmaz idi nûr u feri Geh geh irgürmese lutf ile sabâ gerd-i rehün Kendüzün cem‘ idüp ey dil ko bu âvâreli�i Zülfin elden koma kim ol durur ârâmgehün Ben umardum kim kabûl eyleyesin kullu�a lîk Devletüm yok kim olam bendesi sen pâdi�ehün Bunca y�ldur ki Revânî i�igünde sürinür Ne ‘acebdür kim ana olmad� hergiz nigehün

225 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ey gönül gâyet ‘azîmü’�-�ândur mîrün senün H�dmetinde olmasun bi’llâh taksîrün senün

Hüsnine zînet virüp öldürmek ister ‘â��k� Bir benek altunl� geymi� yine �em�îrün senün Mahlas-� �i’rüm gibi dillerde adun söylenür Yaz�l�r mecmû’alarda �imdi tasvîrün senün Hatt� gelmi� dil-bere tola�mazam dirdün gönül Âh kim duyuld� ya ‘âlemde tezvîrün senün Cânuma cânlar ba���lar sardu�umca sîneme La’l-leb gül-ruh sanemdür zahm-� te’sîrün senün Hüsn ili dil-berlerin sayd itmedür fikrün müdâm Hûbdur elhak Revânî hüsn-i tedbîrün senün

226 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Seni halk içre ‘azîz itdi cemâl ile Cemîl Beni ‘âlemde gam ü derdün ile k�ld� zelîl Ben anun zülf-i dil-âvîzine dil virmez idüm Yâr halk içre alup boyn�na olmasa kefîl Hastadur çünki gözün nâz�n� artursa nola T�flun artar güzelüm nâz� kaçan olsa ‘alîl �em’-i ser-ke� dir isem nola o nâzük-bedene Yüzidür �u’le-i �em’ ü saç�dur ana fetîl Reh-i kûyunda Revânî ak�dur göz ya��n� Ka’be yol�ndaki sakkâ gibi ider su sebîl

227 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Didiler kim �eker olur leb-i cânâne bedel Hîç olur m� kim ola bir kuru ten câna bedel Ben dururken diledün öldüresin a�yâr� Bir i� ancak bu benüm begcegizüm kana bedel Gözi içdi bir avuç kanum� zahm eyledi yâr Sund� bezm içre bana bir tolu peymâne bedel �ol kadar urd� cefâ tîrini ol ka�� kemân Bâ�-� sînem pür olup old� neyistâna bedel Gül�en içinde Revânî nice gögsini gerer Serv çünkim ol�maz kâmet-i cânâna bedel

228 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Mercân lebünle çünkim ider iftihâr la’l Altuna gark olursa nola ey nigâr la’l Kan a�lar idi leblerün içün benüm gibi Ger ta� ba��rlu olmasa ey gül-’izâr la’l Tek sen behâ-y� leblerüni la’lden buyur Kanlu ya�umla old� benüm her diyâr la’l Nâz eyledükçe leblerüni di�lesen nola Dürler içinde yara�ur ey �îvekâr la’l Her beyti �i’rümün lebi vasf�yla dil-berün �ol nâzenîne döndi ki gû��nda var la’l Vasf-� lebünde ben �u gedâyam ki husrevâ Rengîn sözümden old� benüm �ermsâr la’l Gördi Revânî lebleri vasf�n nigârumun Ba� kod� pây-� nazmuma bî-ihtiyâr la’l

229 - - . / - . - - / - - . / - . - -

‘��ret çemenlerinde olsam ‘aceb mi bülbül Bir elde sâgar-� mül bir elde deste-i gül Rengîn ruhundur iden ârâyi�ini çarhun Zînet virür sifâle ekser k�z�l karanfül Bezm-i cemâl içinde �em’ üzre dûda benzer �ol âte�in ruhunda bu ‘anberîn kâkül Meygûn lebün hayâli geldi gözüme çünkim ‘Arz itmesün inende germiyyetin bize mül �ç gül gibi �arâb� mest ol ok� gazeller Gören disün Revânî olm�� harîf bülbül

230 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Giceler kûyun� ge�t itmegin ey mihr-i cemâl Ayda bir kulp takar mâh-� cihân-tâba hilâl Beni gûyâ dehen ü kâmet ü zülfündür iden Söyledür kanda olursa güzelüm ki�iyi mâl Göz olupdur seni seyr itmege �ol halka-i zülf Kim ana merdümek olm�� ruhun üstindeki hâl Bezm-i vuslatda ne var câm-� lebün nû� itsek

Cennet içinde olur mü’mine çün bâde helâl Ne cemâl ola bu kim sende kemâlin bulm�� Hûb olur bir yire cem ‘olsa cemâl ile kemâl Hûb sûretler ile gönlümi tezyîn ideyin Çâr-sû-y� gama asdum yine fânûs-� hayâl Kaddümi kur’a-i ‘��kuna didüm dâl itdün Nâz ü �îve ile gülüp didi Revânî eyü fâl

231 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gördi te�bîh oldu��n ol tal’at-� zîbâya gül Ho� safâlar sürdi �imdi geldi san dünyâya gül Sînesinde dâ�-� meh-rûlar k�z�l güller yeter Sunmanuz hâcet degüldür ‘â��k-� �eydâya gül Gülsitânda nice benzer ey büt-i nâzük-beden Câme-i gülgûnun üzre görinen tam�âya gül Gökde istedügümüz yirde ele girdi bugün Çün kevâkib �eb-nem olm�� benzemi�dür aya gül M�sr-� ‘�y�un hâcesi olsak yara�ur sâkiyâ Çün bize dükkân olupdur gülsitân ser-mâye gül Hüsnünün â�üftesidür her gedâ vü her �anî Pâdi�âhum bir degül mi yohsul ile baya gül Sana olan ra�beti ol kanda bulur dostum Yaz�ya at�lmasun hîç gelmesün ortaya gül Ehl-i ma’nîdür Revânî kim komaz mey sohbetin Sûretâ hem benzemi� câm-� ferah-efzâya gül

232 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Ka� ile göz esîri durur her zamân gönül Miskîn gönül belâlu gönül nâ-tüvân gönül Her gül yanaklu lâle ruha mübtelâ olup ‘I�k âte�iyle odlara her dem yanan gönül Sîne-be-sîne olma�a sa’y eyle yâr ile Dünyâda katma� isterisen câna cân gönül Ass�ya kald� cân lebinün bûsesine vir Bâzâr-� ‘��k içinde görinmez ziyân gönül

Söyle�dürürse ol �eh-i hûbân ile seni Nen var Revânîye arada tercemân gönül

233 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Görinen gül�ende �em’-i âte�îndür gül degül Ge�t iden etrâf�n� pervânedür bülbül degül Her ne dem gitse bana âh itdürür ol serv-i nâz Dûd-� ahûmdur kafâs�nda anun kâkül degül Ki�ver-i hüsn içre çokdur gerçi kim sâhib-cemâl Ol gül-endâmum gibi birisi de �engül degül Zâhir olan âte�-i dilden harâretdür müdâm Bezm-i gamda sâkiyâ benzüm k�zardan mül degül �i’rün içre sünbül ekmi�sin Revânî dir gören Kim bilür kim kan�� hûbun zülfidür sünbül degül

234 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Bezmümüz içre güzeller yine havrâ m� degül Odamuz �imdi gönül cennet-i me’vâ m� degül Zâhidâ sâkiye havrâ meye kevser didiler Cennet esbâb� bu dünyâda müheyyâ m� degül Sâki ba�uma k�yâmet koparursa ne ‘aceb Kadd-i bâlâs� anun gayret-i tûbâ m� degül K�� güninde nola ger ‘�y�-� bahâr eyler isek Gonca sâkî gül-i ter câm-� musaffâ m� degül Felege virme Revânî bu güzeller bezmin Gözün aç meclisi gör evc-i süreyya m� degül

235 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Mübtelâdur var ise bir ruhlar� zîbâya gül Benzemi� câme-derîde ‘â��k-� �eydâya gül Gülsitânda nice benzer ey büt-i nâzük-beden Câme-i gülgûnun üzre görinen tam�âya gül Gökde istedügümüz yirde ele girdi bugün Çün kevâkib �eb-nem olm�� benzemi�dür aya gül Hüsnünün bâzâr�nun bir tabla-gerdân�y�ken

‘Iy� dükkân�na virmi�dür yine ser-mâye gül Kâmetün vasf�nda zikr itdi Revânî haddüni Virdi zînet dostum bu nahl-i dil-ârâya gül

236 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

�âh-� gülden yine alm��dur eline hâme gül Goncalardan yâre göndermek dilermi� nâme gül Yârden benzer haber alma�a gitmi�dür sabâ Muntaz�r olup kulak tutm��dur ol pey�âma gül K�ssa-hân olm�� �ükûfe meclisinde ‘andelîb Her tarafdan üstine tutm�� anun hengâme gül Sanki devlet-hânesidür �imdi gül�en bülbülün Kim anun içinde yer yer kond� benzer câma gül Her ki�i ‘izzet idüp el üstine tutsa nola Ögrenüpdür ey Revânî dâyimâ ikrâma gül

237 - - . / - . -. / . - - . / - . -

Nerm itdi gönlümi yine bir sîm-ten güzel Hüsn ü cemâl içinde inen hûb iken güzel

238 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Mâh-rûlarda seni medh iderem çün güzelüm Nola bir ayda tamâm olur ise her gazelüm Hâba varsam hat-� miskîn görürem haddünde Korkaram ol kara dü�den ki yak�ndur ecelüm Gerçi yok sana bedel ‘i�ve vü nâz eylemede Derd ü gam çekmede olmaya benüm de bedelüm Bahr-� e�kümde nidem pençe-i mercân olm�� Gözümün kanlu ya��n silmeden ey dost elüm Yok durur çünki sar�lma�a Revânî çâre Enegin oh�ayalum bâri duda��n emelüm

239 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Sâkiyâ gel senün ile mey-i gülfâm idelüm Aya�� götürelüm fikr-i ser-encâm idelüm Nice bir zühd ile takvâ nice bir savm ü salât Bursa dil-berleri ile gel e bayram idelüm

�çelüm hûblarun gözine gelsün mey-i nâb Meclisi zînet idüp hep gül ü bâdâm idelüm Sabr u ârâmumuz� ald� perî-peykerler Nice sabr eyleyelüm ya nice ârâm idelüm Gel Revânî seni sâkî ile bar��duralum Elin aya��n öpüp yalvarup ikdâm idelüm

240 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Yine mey-hânede bir hûb temâ�â gördüm Sabr ya�mac�s� bir dil-ber-i tersâ gördüm Bir kadeh meyle beni ölmi� iken dirgürdi Yine ol mû�-beçede mu’ciz-i ‘Îsâ gördüm ‘I�k deyrinde gönül ‘â��k olup bir saneme Zülfi sevdâs�n� boyn�nda çelîpâ gördüm Sund� bir câm-� safa-bah�-� sürûr-encâm� K’anda her katreyi ben bir ulu deryâ gördüm Kan� sûfilenüben içmedügün bâdeyi sen Hamdüli’llâh ki Revânî seni �eydâ gördüm

241 . - - - / . - - - /. - -

Güne� öykünemez yüzüne mâhum Günün günden yeg olsun pâdi�âhum Senün gün gibi tûpun göge a�m�� Benüm ya yirde kalsun m� bu âhum Beni öldürdügüne gam yimezdüm Benüm çok sevdügüm bilsem günâhum Gamundan hâk olursam a�lama�a Göz ola lâle kirpükler giyâhum Namâzum iltseler ‘ar�a ‘aceb mi Kapun mihrâb�dur çün secdegâhum Revânî câm-� meydür bana tesbîh Benüm mey-hâne durur hân-kâhum

242 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Rûy-� pür-e�küme bakmaz benüm ol yâr-i kadîm Âsitân�nda nidem hâke ber-â-ber zer ü sîm

Ne ‘acebdür bu ki kim görse seni terk idemez Kûyuna varsa müsâfir olur elbette mukîm Dostum kimseyi a�latma sak�n istemezin Göz ya�� ile kapunda dura bir nice yetîm Hîç melâmet etegini duta m� ‘akl� olan Hîç selâmet yakas�n� koya m� tab’-� selîm Ç�n�ra��lar tak�nur yine felek encümden Pâdi�âhum giceler olma�a bezmünde nedîm Lebi cân hastas�nun derdine emdür didiler Kâmeti ana elifdür deheni halka-i mîm Mey-i sâfî gibi �erbet mi olur tab’a latîf ‘I�k derdini Revânî ne bilür hâce hekîm

243 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bir benek altunl� geymi� yine cânânum benüm Seyr ider y�lduzlar ile mâh-� tâbânum benüm Âte�-i ‘��kun Halîliyem ki dâ�-� �evkden Od iken tâze gülistân old� her yanum benüm Lâle gibi sînemün dâ��n nice fâ� itmeyem �ndi çak dâmânuma çâk-i girîbânum benüm Gaybdan a�z� haber virmezdi her dem goncaya H�zra yolda� olmasa serv-i h�râmânum benüm Gülsitân seyrin iden gelsün Revânî yanuma Gül gibi aç�lmasun her yirde dîvânum benüm

244 - . - - / - . - - /- . -

Sâkiyâ lutf it bana sun tolu câm �nneme’l-ihsânu illâ bi’t-temâm Gam elinden dâyimâ mihnetdeyüz Eyyühe’s-sâkî edri ke’sen müdâm Nâz ider Tanr� selâm�n virmege Ol cefâkâra selâm olsun selâm Kehrübâya döndi gamdan benzümüz �çelüm sâkî �arâb-� la’lfâm

Bûse ‘ahd itdün Revânî bendene Pâdi�âhum müstedâm ol müstedâm

245 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Sûfî ne gözüm ya��na ne âha s���ndum Ben yiri gögi yaradan Allâha s���ndum Çün kullar�nun cürmi durur lutf�na bâ’is Yüz karal�� ile kerem-i �âha s���ndum Fürkat elemin devlet-i vaslunla unutdum Bahtum güne�i s�dk ile sen mâha s���ndum Virdüm yile ‘��kunla bu dem h�rmen-i sabr� Kendüm ta��dup âh-� sehergâha s���ndum Pîr old� bana ‘��k cihân içre Revânî Sanma beni kim mür�id-i gümrâha s���ndum

246 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘I�k derdinden durur ‘âlemde destân oldu�um Çe�m-i mestünden durur her lahza hayrân oldu�um Hât�rum cem’iyyet ister sâkiyâ sun sâ�ar� Gam diyen zâlim elindendür perî�ân oldu�um Gün gibi hercâyi bir meh-rûy� sevmi�dür gönül Ol hevâdandur bulutlar gibi giryân oldu�um Dâne-i hâlün yile virdi bu ‘ömrüm hâs�l�n Kan� yolunda senün hâk ile yeksân oldu�um Ka’be-yi kûyun Revânî ko tavâf itsün tavâf Hây Ka’bem hây k�blem hây kurbân oldu�um

247 . . - - / . . - - /. . - - /. . - Nev-bahâr old� nice evde karâr eyleyelüm Su gibi bâ�a varup seyr-i kenâr eyleyelüm Lâleve� kalkup ayak tolular�n nû� idelüm Gül gibi ‘�y� idelüm bezm-i bahâr eyleyelüm Cehd idüp Rûm ili dil-berlerini sayd idelüm Bizde begler gibi ‘âlemde �ikâr eyleyelüm Yâd idüp ‘âr�z u güftâr�n� ol gonca lebün Güli söyletmeyelüm bülbüli zâr eyleyelüm

Safha-i cânda yazup her güzelün tasvîrin ‘Akllar çâk ol�cak nak�-� nigâr eyleyelüm Ald� gam çünki S�tanbulda gönül kal’as�n� Varalum biz de Galâtây� hisâr eyleyelüm Çünki bu yirde Revânî bize yokdur ra�bet Gel kalender olalum terk-i diyâr eyleyelüm

248 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Nice mektûb-� mahabbet nice irsâl-i peyâm Dostl�k hakk�n unutm�� ne selâm ü ne kelâm Bir selâm ile benüm gönlümi �âd eylemedi Gerçi ol hûri-likâ i�igidür dâr-� selâm Sög benüm sînüme tek kesme selâmun benden Her ne dirlerse disünler güzelüm hâs ile ‘âm ‘Âr ider ‘â��k�na Tanr� selâm�n virmez Mü’min olanda sak�n böyle gerekmez islâm Nâme ile nice ‘arz ide Revânî hâlin Yâr ile mihr ü vefâ i�i tamâm old� tamâm

249 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Günümüz to�d� mey ile idelüm ‘�y�-� müdâm Dehen-i sâki durur ma�rib ü ma�r�kdur câm Hasretünden nola kan a�lar isem y�llar ile Gün yüzün görmeyelü old� çü bir ay tamâm Ka� u gözdür ulu sermâyesi gerçi hüsnün Güzel oldur kim ola sîm-beden hûb-endâm Ey gönül bûse içün söyleme dildâra sak�n Yâr kim nâzük ola ana ne hâcet ibrâm Kimse dimezdi ana husrev-i iklîm-i suhân Bu Revânî kulun olmasa eger mîr-i kelâm

250 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Umaram mah�erde hûb ola ser-encâmum benüm Geçdi gün yüzlü güzellerle çün eyyâmum benüm Çün �arâb-� ‘��kdur dâyim benüm nû� itdügüm

‘Ar� kandîlinden olsun sâkiyâ câmum benüm Cânum a�zuma gelüpdür bûse-i dildâr içün Yâr-i nâzük-tab’a yokdur hergiz ibrâmum benüm Bir benek altunl� geymi� sal�nur bin nâz ile Her ne geyse yara�ur serv-i gül-endâmum benüm Fürkata dü�düm Revânî gönlüm ârâm eylemez Ol dil-ârâm ile gitdi sabr u ârâmum benüm

251 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ey sabâ gül-ge�t idüp ‘azm-i gülistân eyledüm Bülbüli gül�en içinde ben gazel-hân eyledüm Nâme-i �evküm kebûter yârüme ilte diyü Yüzüm aya��na sürmeden k�z�l kan eyledüm Münkir-i ‘��k olm�� iken geldi îmâna rakîb Güc ile ol kâfiri bugün müselmân eyledüm Ka’be-i kûyundan �r a�yâr� kim öldürdiler Ben i�itdügüm gibi fi’l-hâl kurbân eyledüm Ol güzel benzer Revânî ya perîdür ya melek Görmedüm mislini anun bunca seyrân eyledüm

252 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Merhamet ide umaram bana ol �âh-� kerîm Yüz sür aya�� toz�na benden ey peyk-i nesîm Yine dil-berdür bilen ben derdmendün hâlini Anmanuz bana tabîbi o gelürse dir hekîm Câmi’-i hüsnünde zeyn içün as�lm�� gûyiyâ Bir mü�ebbek tûpdur bu kâkül-i ‘anber-�emîm Meclisünden hâli olmazsa nola âvâre dil Dostum mergûb olur begler huzûr�nda nedîm Tutd� dünyây� Revânî �i’rünün âvâzesi Nitekim s�yt u sadâ-y� Hazret-i Sultân Selîm

253 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Tâzece bir goncadur ol dil-ber-i ra’nâcu�um Ya nihâl-i servdür ol kâmet-i bâlâcu�um

Gussadan nergis gibi benzüm sararsa tan degül Bir nazar k�lmaz bana ol gözleri �ehlâcu�um Tatlu tatlu öpdi kar�umda lebüni câm-� mey Bilmezem sâkî ben andan nice alam acu�um Yeg sever ‘â��klarun atandan anandan seni Kaçma anlardan ziyân gelmez benüm babacu�um Hey niçün rahm eylemezsin bu Revânî bendene A begüm a pâdi�âhum a benüm mirzâcu�um

254 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Serve ser-ke�lik iden serv-i bülendümdür benüm Ben anun kemter kuluy�n ol efendümdür benüm Sen perî-peyker kamer-ruhsâr� teshîr itmege Micmerüm tâs-� felek encüm sipendümdür benüm Gör ne ‘âlî-himmetüm kim dûd-� pîç-â-pîç-i âh Bu zeberced kal’aya mü�gîn kemendümdür benüm Yaz�lan mecmû’alarda nak�-� tasvîrün senün Söylenen dillerde �i’r-i dil-pesendümdür benüm Ey tabîb-i cân ü dil ben hastan� yâd itmedün Dimedün bir gün Revânî derdmendümdür benüm

255 - - . / . - - . / . - - . /. - -

Mihrünle ölem hâk ola ger sîne-i çâküm Bin y�l güne�e �u’le vire zerre-i hâküm Ben turur iken gamzeler öldürdi rakîbi �ster benüm ol �ûh-� cefâ-pî�e helâküm Gül yüzlülerün �evk� ile hâk olur isem Hammâma varanlar sürüneler gîl-i pâküm Ismarladu�um leblerüne cânum� bu kim A�zun gibi ortada o da olmaya tâ güm Çün su gibi dil pâk durur ‘��k yol�nda Kimden ola ‘âlemde Revânî dah� bâküm

256 . - . - / . . - - /. - . - / . . -

Firâk-� yâr ile ben hasta derdnâk oldum Bana meded idünüz yohsa ben helâk oldum

Kemân gibi seni ba�ruma basmadum hayfâ Hadeng-i gamzen uc�ndan ki sehmnâk oldum Aya��n öpmege bir çâre bulmadum hergiz Yol�nda gerçi anun nice nice hâk oldum Elüm iri�medi gördüm ki ‘anberîn saçuna Cihânda �âne gibi ben de sîne-çâk oldum Revânî bana ne çâre visâlden gayr� Firâk-� yâr ile ben hasta derdnâk oldum

257 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Görinen üstümde sanman dûd-� âhumdur benüm Pâdi�âh-� ‘��kam ol çetr-i siyâhumdur benüm Nukl-� mey tesbîhüm old� olal� ‘��ka mürîd Gû�e-i mey-hâne sûfî hân-kâhumdur benüm Kadr ile ba�um göge iri�di benden olal� Mâh-� nev kim görinür tarf-� külâhumdur benüm �tlerünün h�dmetinde çok durur taksîrümüz ��igünde âh ü nâlem ‘özr-hâhumdur benüm Didiler bana Revânî yâr nendür ben didüm Gözlerüm nûr� efendüm pâdi�âhumdur benüm

258 - . - - / - . - - /- . - - /- .-

�ol gelen dil-ber mi ya rûh-� revânumdur benüm Leb mi �ol hât�r soran ya yâr-� cânumdur benüm Sâkiyâ la’lün �arâb-� er�avânumdur benüm Gû�esi mey-hânenün eski mekânumdur benüm Kasr-� gamdur hâne-i dil nerdübân �imdi ana Üstüh’ânlarla bu cism-i nâ-tüvânumdur benüm Dâ�-� hasret kim �ehâ sînemde hûn-âlûdedür Kanlar a�lar san bu çe�m-i hûn-fe�ânumdur benüm �evkden çekdüm elifle na’l �eklin sîneme Râh-� ‘��k içinde çün tîr ü kemânumdur benüm Çenge ‘âlemde Revânî dâyimâ ba� egdüren Bezm-i fürkatde olan savt u terânumdur benüm

259 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sen hilâl-ebrû içün olm�� durur kaddüm kemân Al toz ursa yara�ur ana çe�m-i hûn-fe�ân Gördi kim birkaç yeleksüz hem-kiri� dü�di sana Tîr ba��n ald� gitdi kat� saht old� kemân Bûsen almakda tekellüf çekmez ancak sâkiyâ Sâ�arun bildüm ki yine görinür gözine kan Zülfün uc�ndan perî�ân old� sünbüller yine Ey semen-ber ruhlarundan reng alupdur er�avân Mestlerle bezmde neyler sûfi ay�kdur didüm ��idüp sâkî didi ayaksuz olmaz bostân Sohbet-i Leylî içinde kâse-bâz olm�� durur Görinen ba��nda Mecnûnun degüldür â�iyân Gönlidür sana Revânî derdmendün tuhfesi Hûbdur dil-berlere âyîne olsa arma�ân

260 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Old� ‘i�ret-hâne-i Leylî bu kasr-� âbgûn Nâle-i zencîr-i Mecnûndur sadâ-y� er�anûn ‘I�k üstâd ü mu’allim-hâne mihnet küncidür T�fl-� ebced-hân durur anda geçenler zü-fünûn Hüsnün eyyâm�nda �eydâl�k idersem nola kim Nev-bahâr irdükde artar ey gül-i ra’nâ cünûn Pâdi�âhum derd ü mihnetden figân itsem nola ‘I�k elinden nice Rüstemler olup durur zebûn Rûy-� zerdüm korkaram fâ� ide ‘��kum ‘âleme Bana sun sâkî kerem eyle �arâb-� la’lgûn Mâhiye idüp Revânî ‘��k mi’mâr� yine Bu zeberced tâka urm�� âh-� ‘â��kdan sütûn

261 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Zevk ider âvâze-i zencîrden ehl-i cünûn Nitekim bezm ehline virür safâlar er�anûn Yine ‘i�ret-hâne-i gülzâr� tezyîn itmege Old� her bir gonca-i zanbak gümi�den bir sütûn

Tâkatüm tâk old� sabrum kalmad� rahm eylemez Bir cefâkârun elinden ben zebûn oldum zebûn Sînemi nâhun ni�ân� k�ld� ka�un yâd�na Me�k gibi kim yaz�lm�� ola anda nice nûn S�yt-� e�’ârum Revânî tutd� dünyây� tamâm Güm güm ötdügi budur bu günbed-i pîrûzegûn

262 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Derdümi anlad�lar sîne-i sûzânumdan Bildiler mest idügüm çâk-i girîbânumdan Nice çâk itmiyeyin gül gibi sabrum yakas�n Ayru dü�düm bugün ol serv-i h�râmânumdan Hasta oldukça turur ba�um uc�nda a�lar Çok keremler görürin dîde-i giryânumdan Bana ne seyr ü temâ�â bana ne bezm-i �arâb Ayr�lursam ölürin sohbet-i cânânumdan ‘I�k-� cânân bana yeter bu gönülde ne belâ Yakd� odlara beni ol dah� bir yanumdan Mülk-i nazm içre Revânî ide Husrev tahsîn Her gazel kim ok�na defter ü dîvânumdan

263 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bana çok hâletler irdi zâhidâ peymâneden Gitmezem bir dem sebûve� gû�e-i mey-hâneden Pençesine giricek kurtulmas� mü�kil olur Ben ana didüm hele zülfün kesilsün �âneden ��igi dârü’�-�ifâdur hastalarla gûyiyâ Kûy� bir mey-hânedür san na’ra-i mestâneden Bu dil-i �ûrîdeye sak�n dokunma ey perî ‘Âk�l olan kimseler korkmak gerek dîvâneden Ç�kd� sînenden Revânî yine bir sîmîn-beden �imdi gördüm genc ç�kdu��n� ben vîrâneden

264 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

E�k-i çe�müm bilinür nazm-� güherbârumdan

Anlanur baht-� siyâhum hat-� e�’ârumdan Bana ne nak� geçüpdür bu felek nerrâd� �e�der-i gamda gören kimse bilür zârumdan Kime yanam yak�lam sîne-i pür-sûzumdan Kime derdüm dökeyin bu dil-i bîmârumdan Ne ‘aceb elde tehî olmasa bir dem sâ�ar �çdügüm gibi tolar dîde-i hûnbârumdan A�zumun dad�n� uçurd� Revânî zillet Halk �ermende iken lezzet-i güftârumdan

265 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dostum gel kaçma lutf it ‘â��k-� gamnâkden Âfitâb� gör ki hergiz yüz çevürmez hâkden ‘I�k bâzâr�nda tîr-endâz âhumdur bugün San’at ile ok geçüren �î�e-i eflâkden Ejdehâ gibi a��z açd� yine meclisde çeng Hey meded sâkî bize �ol mey diyen tiryâkden Sevdürür her pâk-dâmen serv-kaddi bana ‘��k Ayr�l�mazam anunçün ben bu ‘��k-� pâkden Sohbet-i mahbûb u meyden halk� men itmezdi hîç Nâsihün ‘akl� Revânî kalmasa idrâkden

266 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Iyd-� vasluna iri�sem gam yimezdüm cân içün Bu mesel me�hûrdur erkek koyun kurbân içün Leblerün Nû�inrevân zülfün durur zencîr-i ‘adl Kimse dimez zulme mâyil sen �eh-i hûbân içün Sen kamer-ruhsâr içün hercâyi dirlerse nola Anca sözler söylenür hur�îd-i nûr-ef�ân içün Ad içün ölmi�leri ihyâ ider ‘Îsî lebün Her ki�i cânlar virür ‘âlemde ad ü �ân içün La’l-i cân-bah��nda zâhir olal� hatt-� siyâh Kara yasludur didiler çe�me-i hayvân içün Korkaram kim fitne-i âhir zamândur diyeler Ben ne tedbîr eyleyem ol gözleri fettân içün

Dostlar görsün Revânînün bu garrâ nazm�n� Bir yeni üslûb peydâ eylemi� yârân içün

267 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Zâhid oruçda yüri zühd sana râm olsun Göreler sûfiligün de hele bayram olsun Süreyin aya�� topra��na çirkîn yüzümi Sâki bezm içre tek ol serv-i gül-endâm olsun �çelüm çeng ü ça�âneyle çemen bezminde Raks uran sohbetümüz içre bizüm câm olsun Mey içer diyü bizi illere bed-nâm itdi Göreyin sûfi-i bed-baht� ki bed-nâm olsun Gördi nâzüklik ile bûsesin aldu�um� yâr Gülerek didi Revânî sana in’âm olsun

268 - - . / . - - . / . - - . /. - -

�ol serv gibi kâmet-i dil-cûya ne dirsin �ol güller ile sünbül-i ho�-bûya ne dirsin Hîç anmayalum hâl ü hat u zülfini nâsih �ol �îve ile hâlet-i ebrûya ne dirsin Bir hûyun ile sûfi cihâna s�gamazs�n Üftâdelerün itdü�i yâ hûya ne dirsin Cânânelerün va’desi çok ‘â��ka cânâ Gayriyi koyalum hele bir aya ne dirsin Zâhid dir imi� tevbelüyem câm-� �arâba Bi’llâhi Revânî ya �u bed-hûya ne dirsin

269 - - . / . - - . / . - - . /. - -

Sâkî yine sundun gibi �ol câm-� vefâdan Kim çarha girer ay ile gün zevk u safâdan Meyl itse nola at�na bindükçe bana yâr �âh-� gül-i terdür k’egilür bâd-� sabâdan Ben varamadum mescide mey-hâneye gitdüm Bi’llâh bizi anda unutma sûfi du’âdan Sanma an� sayd idebilür her kara gözli

Gönlüm ku�� ey dost uçupdur o yuvadan Tesbîh ü riyây� bana ‘arî eyleme zâhid Gönlüm çü kesilmez benüm ol elf-i dü-tâdan Geh gâh Revânî kulun� bûsen ile an Dervî�-nüvâz ol a begüm kaçma gedâdan

270 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dostum bu lebler ile sen ki âdem cân�s�n Sordu�um ‘ayb eyleme bi’llâh kimün cânân�s�n Kâkülündür tû�-� mü�gîn kâmetün sîmîn ‘alem Beglenürsün yara�ur kim hüsn ili sultân�s�n Ey güne� kendüni ‘u��âk içre yüksek dutma kim Ol mehün anlar gibi sen dah� ser-gerdân�s�n Dil-rübâlar aras�nda nice sevmeyem seni Cânumun cânânesisin derdümün dermân�s�n Gerçi nâzükdür Revânî hûblar sayd itmede Diller almakda velî sen de cihân fettân�s�n

271 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Çok keremler görmi�em sâkî mey-i gülfâmdan Dâyimâ yüzüm k�zar câm-� sürûr-encâmdan Dil-berüm ‘âr eyleyüp gül gibi ad�n sak�nur Kaçdu��na s�r budur �âlib bu ben bed-nâmdan M�sr-� hüsnünde yine sevdâ-y� zülfünle gönül Hâcedür gûyâ getürmi�dür metâ’� �âmdan Gözleri �eydâl���ndan gâfil olma ey gönül Çün riyâzet ehlisin geçme sak�n bâdâmdan Sâ�ar-� pür-mey Revânî açd� gamgîn gönlümi Rû�enâl�k hâneye dâyim iri�ür câmdan

272 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ey felek ol mâh-rûy� gark-� âb itmek neden Seyl-i gamdan gönlümüz �ehrin harâb itmek neden M�rsr-� hüsnine hat� fir’avn� k�lmadan hücûm Nîle gark idüp an� böyle azâb itmek neden

A��r� altun degerken ol gümi� sâ’idleri Gencve� medfûn idüp zîr-i türâb itmek neden Mü�g ü ‘anberden serâ-perde çekerken kâküli Nev-’arûs-� hüsnine hâki nikâb itmek neden Karalar geymi� Revânî ebrve� a�lar müdâm Ey felek ol mâh-rûy� gark-� âb itmek neden

273 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ne haber ald� ‘aceb kadd-i ser-efrâz�ndan Ki turup serv-i sehî yüriyimez nâz�ndan Kim ola gözlerinün olmaya sayyâd�na sayd Kim ola kurtara dil kebkini �ahbâz�ndan Nicedür yine meyi râyihâs�ndan tuymak Nicedür mutribi bilmek hele âvâz�ndan Kan� â�üfte gönül kim ide bin âh ü figân Kan� gûyende ki hatt ola ser-â�âz�ndan Penbe-i ebri Revânî kod� gû��nda felek Yine incindi gibi sohbetümüz sâz�ndan

274 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Kaçan sâkî mey-i gülgûn görinse câm-� ‘i�retden Sanas�n �ems-i bezm-ârâ do�ar burc-� sa’âdetden Sevilmek sevme ‘âdetdür inende kaçma ‘â��kdan Benüm çok sevdügüm kimse ziyân itmez mahabbetden �tüne hem-dem olm��dur sürinmek ile a�yârun Bu zâhirdür k’ulul��a yiti�ür ki�i h�dmetden Benüm hâlüm itün hâli kapundan dûr olal�dan �lâhî kimse dü�mesin cihân içinde devletden Gönül cân virdügi budur Revânî bezm-i dildâra Bilür kim hazz olur gâyet zarîfân ile sohbetden

275 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dostum hikmet kelâm�na hele mâyil misin Nokta-i mevhûm dirler a�zuna kâyil misin Zerrece yokdur dehânun k�lca görinmez miyân Öpülüp koculma�a andan begüm kâbil misin

‘I�k uc�ndan y�kd� gönlüm mülkini kâfir gözün Bilmezüz kim bizüm ile ya�� m�s�n il misin Devletünde halk uyur arkadadur gam zulmi yok Fitneyi ref’itdün ey sâkî �eh-i ‘âdil misin Günde bin kerre lebinden bûse istersin gönül Dâyima yüz berkidürsin bî-hayâ sâyil misin Mûcib-i ‘izzet ki�iye ehl-i fazl olmak yiter Mans�b u câh� nidersin ey gönül câhil misin H�rmen-i sabrum da��td� dâne dâne benleri Mer�-i ‘��k içre ey dil sen de bî-hâsil m�s�n Ol gözi mestâne ile sal�nurs�n dâyimâ ‘I�k câm�ndan Revânî mest-i lâ-ya’ k�l m�s�n

276 . - - - / . - - - /. - -

Begüm sen mülk-i hüsne pâdi�âs�n Güne� ruhsârs�n zerrîn kabâs�n Firengî al atlâsdur mey-i nâb Ne k�ymet ana hîç sorman �irâs�n Kadehler gibi kanlar yutmay�nca Bu devrânun ki�i sürmez safâs�n Rakîb a�lama� ile yüz a�artmaz Yidi deryâ yumaz çün yüz karas�n E�er dirsen ki ber-hurdâr olay�n Revânînün du’âs�n al du’âs�n

277 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bakmazam gül-ruhlara serv-i bülendüm var iken Kime kul olam senün gibi efendüm var iken Nice at salmayay�n gam le�kerine sâkiyâ Devletünde mey gibi gülgûn semendüm var iken Hep gözi âhûlar� ey dil �ikâr itsem gerek Dûd-� pîç-â-pîç-i âhumdan kemendüm var iken Sâkiyâ �ol kan olaca�� getür nû� idelüm Çe�mün ü la’lün gibi bâdâm ü kandum var iken

Yanuma alsam Revânî nola her sîmîn-beri Onmaduk âvâre dil gibi levendüm var iken

278 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Zâhidâ el çekmi�em zühd-i nifâk-âmîzden Pür-safâdur hât�rum câm-� ni�ât-engîzden ‘I�k meydân� içinde geçdi gülgûnî ya�um Öndül ald� husrevâ âhum benüm �eb-dîzden Sûfiyâ �ol kim �arâb ile kebâba ögrene Ol kaçan olur ki hazz ide kuru perhizden Çe�mün ü gamzen durur ‘u��âk� ma�bûn eyleyen Âh �ol hûn-hâr elinden vây �ol hûn-rîzden Gitdi gam dilden safâ-y� ‘âr�zunla dostum Rûm sultân� ç�kard� �âh� san Tebrîzden Ad ç�karurd� Revânî �i’ri gibi leblerün San’at ögrensin gelüp üstâd-� �ekker-rîzden

279 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

�âh-� ‘ ��k olal� ey dil ne içün hayrâns�n ‘Aklun� cem’ idemezsin ne ‘aceb sultâns�n Gam degül gönlümi zencîre çekerse zülfi Kat� dîvâne durur kon ki biraz uslans�n �çelüm subha degin onmaz�sak onmayalum Kar�umuzda hele balmumlar� par par yans�n ‘Âleme fitne vü â�ûb yiter hâl ü hatun Seni bilmez miyin ey dost ne aceb fettâns�n Sabr k�l âh ü figân itme i�iginde gönül Ol gözi mest nigâr uyur imi� uyans�n Ben surâhî gibi meclisde nice a�lamayam Hâlüme sen de benüm câm gibi handâns�n Be Revânî bana ta’n itme güzel sevdi diyü Bilürin ben de seni sen de ne nâzük câns�n

280 . - - - / . - - - /. - -

Hatun küfr ü ruhundur dîn ü îmân Sana ‘a��k durur kâfir müselmân �nen germ olma bezm içinde ey �em’ Tutu�alum berü gel i�de meydân Yol�nda cân-� �îrîn virme ‘â��k Sevilmez ölü helvâs�yla o�lan Beni meygûn lebün mest itdi sâkî Beni esrâr-� ‘��kun k�ld� hayrân Leb-i dil-berde zâhir olal� hat Kara yaslu Revânî âb-� hayvân Senün gül ruhlarun vasfiyle Sa’dî Benüm dîvânum olm��dur Gülistân

281 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Geçmemi� zâhid dah� sevdâ-y� hatt ü hâlden Anun içün havf� vardur nâme-i a’mâlden ‘Â��kun vecd oldu��na zâhidün inkâr� var Neylesün �âfil durur bî-çâre miskîn hâlden Taylesân ile ridâdan vasla yol yok zâhidâ �em’e irmez geçmese pervâne perr ü bâlden Ça��r� ça��r� söyler nâylar ‘��k ehline ‘Âk�l olan ‘��k hâlin sormasun kavvâlden Sûfiler �îrîn kelâmuna Revânî doymad� Eyü söz dirler ki tatludur �ekerden baldan

282 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Çok cefâlar iri�üpdür bana sen bî-dâddan Her biri hât�rdadur kim gitmez eylik yâddan Gicelerde çarh üzre görinen �ekl-i hilâl �em’-i bezmün �u’lesidür kim egilmi� bâddan Kûh sanman görinen yir yir ki uyhudan zemîn Uyanup ba� kaldurupdur nâli�-i Ferhâddan �ive vü nâz� güzeller senden ögrense nola San’atî lây�k budur kim ögrenür üstâddan

‘Â��k olm�� bâ�-� kaddün yâd�na ey lâle-ruh Gögsine çekmi� elifler sâye-i �im�âddan M�sr-� hüsnünde koma bir fitnedür bu hatt ü hâl Dostum gelmedi ya tohm� anun Ba�dâddan ‘I�k� ‘â��klar Revânî senden ögrense nola San’at� lây�k budur kim göreler üstâddan

283 . . - - / . - . - /. . -

Gözümün kaçmadun çü ya��ndan Avladun sen b�nar� ba��ndan Cân-� ‘â��kda çün �ubâr komaz Kaçmanuz dil-berün t�râ��ndan H��m-� ebrûna katlanur gönlüm Yüz çevürmez k�l�ç sava��ndan Boynuma yine gönlüm abdâl� Takd� meftûli kûy� ta��ndan Pend dutmaz Revânî çün gönlüm Söyle hûbun göziyle ka��ndan

284 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Öykündügiçün leblerüne sehv ile mercân Bir pâre od olm�� kak�yup la’l-i Bedeh�ân Hükminde durur hüsn ili sultânlar� yârün Tu�râ ka�� virdi ana bu vech ile ‘unvân Kûyuna varup ‘�yd-� visâl istese ‘â��k Dirler güzelüm geldi yine tekyeye kurbân Didüm ki o kâfir-beçeyi sevme sen ey dil Didi beni ko gel-kerem it hây müselmân Sünbüllerüni gül yüzün üstinde da��tma Üftâdelerün eyleme bi’llâh perî�ân Sen Yûsuf-� gül-çihreye kul old� Revânî Her ki�i benüm begcegüzüm ba��na sultân

285 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Abdâlun olupdur felek ey husrev-i hûbân

Kim boyn�na meftûl tak�pdur meh-i tâbân Âhum dütüninden ya�arupdur gözi çarhun Gökden yire sanman ki iner katre-i bârân Gözümde hayâlün senün ey kân-� melâhat Gûyâ ki terâzûda durur Yûsuf-� Ken’ân Ser-ge�tesidür bencileyin hüsnünün ey dost Zülfün bu durur oldu�� her yirde perî�ân Ol H�zr hatun vasf-� lebin yazd� Revânî Old� kalemi lülesi ser-çe�me-i hayvân

286 - - . / - . - . / . - - . / - . -

�ad olsalar ‘aceb mi güzeller �arâbdan Dâyim çü goncalar aç�lur âfitâbdan Mey sohbetin surâhi gibi terk eylemez Her kim nasîhat ald�sa çeng ü rebâbdan Yolunda hâk olan ki�inün ba�r� ba��dur Her y�l ki lâle goncas� bitse türâbdan Hâl-i i’zâr� âba ne nâzüklik itdi kim Var hât�r�nda nice girihler habâbdan Sohbetde sâki bâdeye efsûn m� okudun Devr-i lebünde geçdi Revânî �arâbdan

287 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Ol gonca-leb ki nâz ile içer �arâbdan Bir al ri�teyi geçürür la’l-i nâbdan Devr-i ruh�nda benlerinün ho� safâs� var Zîrâ ki hazz ider karalar âfitâbdan Bu fenn-i ‘��k içinde müderris geçer gönül Gerçi ki ders-i ‘��k okunmaz kitâbdan ‘Iy� eyle sûfi perde-i nâmûs� çâk k�l Zevk idemez �u kimse ki geçmez hicâbdan Bir kerre bûse andum idi h��m ider dah� Öldük Revânî biz hele nâz ü ‘itâbdan

288 - - . - / - - . - /- - . - /- - . -

To�rand� ba�r� �ânenün bu zülf-i ‘anber-reng içün As�ld�lar âyîneler ol yâr-i �ûh u �eng içün Def’-i gam içün sâkiyâ yâkût-� rûh-efzây� sun Nice nice kan yudalum �ol la’l-i âte�-reng içün A�yâra hem-dem olma��l yohsa helâk itdün beni ‘Âr ehli gayretden ölür ‘âlemde nâm ü neng içün Sen meh-likây� sevmegin gerdûn hilâl-i ‘�yddan Yalun k�l�ç alm�� ele ‘â��klar ile ceng içün ‘Âlemde olmaya cilâ hergiz Revânî mey gibi Dâyim gönül mir’ât�na gamdan iri�en jeng içün

289 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gâfil olman çün �itâ irdi �arâb-� nâbdan Bir kadeh mey yeg durur semmûrdan sincâbdan Câm-� meyden ehl-i dil bu demde ‘�y� itse nola K�� güninde hazz olur hûr�id-i ‘âlem-tâbdan Dö�e ‘i�ret nat’�n� ocak kenâr�nda yüri ‘Ârif ol sûfî götür seccâdeyi mihrâbdan Gün gibi elden dü�ürmezdün safâ câm�n eger Ey müneccim nesne bilsen sen bu usturlâbdan Gâh mescid kapus�nda geh der-i mey-hânede Sûfi ‘ârifdür Revânî dem urur her bâbdan

290 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Geçürdün zikri ey sûfî bugün çün çarh-� a’lâdan Yara�ur olsa tesbîhün senün ‘�kd-� süreyyâdan Felek fark�na basm��dur gönül himmet aya��n� Safâ-y� kalb ile �ol kimse kim el çekdi dünyâdan Gönül mihrâba geç ebrû temâ�âs�n yeter eyle Nice bir ka� ü göz fikri ferâ�at k�l bu sevdâdan Hat ü hâl ile zeyn olm�� cemâli mushaf� seyr it Güzel sûret hayâlin ko haberdâr ol bu ma’nâdan Ferâ�at gû�esin hergiz sak�n dünyâlara virme Bi-hamdi’llâh halâs oldun Revânî kuru �av�âdan

291

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Bezm-i fürkatde mu�annî ba�lasun �ehnâzdan Aç�lur gamgîn gönüller çünki dâyim sâzdan Yüksek uçmasun nigâr-� kebk-i ho�-reftârumuz Avladur çün ‘��k �ehbâz�n gönül pervâzdan �îve fenninde nigârum bir müderrisdür hemân Hât�r�nda çok mesâyil var kitâb-� nâzdan Gâfil olma bildürürler sana ey dil nidügün Bezm-i gamda bir nefes dem urur isen râzdan Mü�ge dime aya�� topra��na yüz sürdügün Her ki�i saklar Revânî râz�n� gammâzdan

292 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Göricek rûy-� dildâr� sak�n �ol çe�m-i sâhirden Ne dirsen ey gönül bil kim gelür ol iki kâfirden Gönül kûyuna vardukça sana cân tuhfesin ilter Mukîme arma�ân ‘âdet durur zîrâ müsâfirden Cihân dil-berlerin �imdi koçan hep ehl-i dünyâdur Asâ�ir nice hazz itsün güzel geçmez ekâbirden Hayâlün ald� gönlümden karârum sabrum ârâmum Getürdüm önine anun ne bulund� ise hâz�rdan Mu’ammâ ile söylerler güzeller ad� çün �imdi Revânî san’at� anlar meger ögrendi �â’irden

293 . - . - / . . - - / . - . - / . . -

Cihânda Cem gibi ‘�y�un �ehâ müdâm olsun Eger ki bensüz içersen meyi harâm olsun Müdâm gün gibi ‘izzetde ol ki bezmün içün Sitâre nukl ü �afak mey hilâl câm olsun Gurûr-� hüsn ile anmaz sanurdum ol dil-ber Cefâ vü cevr ile yâd itdi müstedâm olsun Kul itdi yine bizi bir selâm ile ey dil Güzeller içre o gün yüzlüye selâm olsun Revânî cân ile benden durur nazar eyle Kapunda kullarun içinde tâ be-nâm olsun

294 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Gül gül olm�� ruhlarun cânâ �arâb-� nâbdan San k�z�l güller durur kim reng alur meh-tâbdan Ba�umun üstinde gûyâ berk urur bir nûrdur �u’le kim zâhir ola ol tî�-i âte�-tâbdan Câm-� meyde ‘aks-i ebrûn� gören dir sâkiyâ Ke�tidür deryâda san kurtulamaz gird-âbdan Ol siyeh çe�mi görüp uyhuda gönlüm didi kim Kara bahtumdur benüm gûyâ k’uyanmaz hâbdan K�ld� ya�mâ cân ü dil raht�n Revânî çe�m-i yâr Mülk-i tende nesne kalmam�� durur esbâbdan

295 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sebze sahn�nda ki dü�mi�dür yatur berg-i hazân Kâ�ad-� al üzre gûyâ kim olupdur zer-fe�ân Bâ� bir mecmû’adur evrâk-� rengîn ile kim Cedvel-i sîmîndür etrâf�ndaki âb-� revân Saru yapraklarla sahn-� bostânda cûybâr Benzer ol tî�e k’ola ba�dan aya�a zer-ni�ân Bir ye�il atlas durur zer-beft gûyâ kim çemen Yir yir altun güller olm��dur ana berg-i hazân Ko hazân fikrin Revânî sayd idüp bir gül ruh� Nukl idüp �ekker lebin nû� it �arâb-� er�avân

296 . . - - / . - . - / . . -

Ey gönül ehl-i zillet olm��s�n Hem-dem-i derd ü mihnet olm��s�n Halk� gamzeyle hep helâk itdün Allah Allah ne âfet olm��s�n Leblerün kevser ü yüzün cennet Hak budur kim k�yâmet olm��s�n Ey gönül ‘��ka sen ra’iyyet olup �ller içre ri’âyet olm��s�n Dâyimâ sendedür müsâfir-i gam Benzer ey dil ‘imâret olm��s�n

Kod� el arkas�n� yirde çenâr Gördi çün serv- kâmet olm��s�n Yâri koçdum didün Revânî hele Girçek isen ne râhat olm��s�n

297 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nakd-i cân virmek gerek ‘âlemde cânân isteyen Akçesüz bâzâra m� varurm�� o�lan isteyen Cân virenlerdür alan âhir metâ’-� vasl�n� Ey gönül alur kumâ�� evvel erzân isteyen Sîne dükkân�nda asdum âte�-i ‘��ka ciger Kandadur yanuma gelsün tâze biryân isteyen Bir saç� sünbül yüzi gül gonca-leb dildâr ile Sohbet-i hâs eylesün bezm-i gülistân isteyen Hatt-� �i’r ile bu nazm-� âbdâr� görsün e Karanul�kda Revânî âb-� hayvân isteyen

298 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Geyse altunlu kabâs�n� kaçan ol nâzenîn �emse-i zerrîndür cânumda dâ�-� âte�în Za’ferân� çihremi altunl� güller eyledi Câmene �ol denlü kim yüz sürmi�em ey nâzenîn Gab�abun alt�nda câmen üzre sîmîn dügmeler Dostum pervîne benzer kim ola mâha karîn Hil’at-� zerrîn içinde ol büt-i sîmîn-beden Bitdi san güller aras�nda nihâl-i yâsemîn Câme-i zerrîn ile seyr itseler cânâneler Âfitâb ile Revânî pür olur rûy-� zemîn

299 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Sahrâda kaçan at ile seyrân ide cânân Gûyâ ki olur bâd ile bir servi h�râmân Sahrâda semendi izi sanman göz açupdur Geldükçe temâ�â ide tâ kim an� meydân Atun izidür ba�uma çün tâc-� sa’âdet

Yolunda ko kim hâk olay�n ey �eh-i hûbân ‘U��âk ta��lsa ne ‘aceb atun öninden Kim bâd-� sabây�la olur hâk perî�ân Cânâneyi at üzre görüp didi Revânî Bildüm ki yel üstinde imi� taht-� Süleymân

300 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Dolanmaz idi kûyun� her gice �rakdan Mâh olmasa ‘â��k güzelüm sana kulakdan Sâkî berü gel kim seni aray� aray� Kan derleyüben ç�kd� mey-i nâb ayakdan Dil t�fl� içün sanki gümi� tozlu kemândur Ka�un ki müzeyyen ola ey dost ‘arakdan �nen uyup ula�d� gönül gamzelerüne Âhir ölümi anun ola gibi b�çakdan Rengîn ruh� evsâf�n� yazma�a Revânî Mecmû’as�n� eyledi gül al varakdan

301 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sâki-i gül-çihre aldukça ele peymânesin Gonca-i zanbaklar içre lâle bitmi� sanas�n Ol perî-rûdan gönül nice sak�nmayam seni Bu mesel me�hûrdur aldatmaz il dîvânesin Meh gümi�den bir kilindirdür güne� altun yatuk Anlarunla bu felek zeyn eylemi� hum-hânesin Yaraya ey dil sen ibrî�im götürmezdün ezel �imdi âvâre neden ol zülf-i mü�g-ef�ânesin Y�kma gönlüm hânesin ey gözlerümün nûr� kim Ka’be yapmak gibidür yapmak gönül vîrânesin Hatt-� �i’rün kebk-i ma’nî sayd�na çün dâmdur Söz fezâs�nda Revânî sen bugün bir dânesin Dil ele câm almayaldan dü�di gam deryâs�na �öyle mahzûndur gemisi gark olupdur sanas�n

302 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Nice gam çekmesün ‘â��k ya nice �âdmân olsun �çersin gayr�larla sen �arâb� nû�-� cân olsun ‘Aceb bir kimse var m� kim cihânda benden olmaya Gerekse ey �eh-i hûbân fülân ibn fülân olsun Gönül almak murâd ise tekellüf yokdur arada Eger maksûd cân ise benüm rûhum revân olsun Eger girçekden ol yâri gönül sevmezse bi’llâhi Senün yanunda ey nâsih benüm sözüm yalan olsun Revânî ‘��k� cânânun beni gâyet zelil itdi Kay�rmaz ben hakîr olsam o dil-ber kâmrân olsun

303 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Ey bâd-� subh-dem haberün yok bahârdan Od dü�di ‘âlemün içine lâlezârdan Her bir ki�i kenâra ç�kup seyr-i gül ider Ben seyr-i yâr eyler idüm bir kenârdan �çsün �arâb� sâkînün emsün �eker lebin Dad alma� isteyen ki�iler rûzgârdan Â�üfte olma her güzelün hatt u hâline Geçmez misin gönül dah� nak� u nigârdan Gözlük idindi dâ�lar�n sînemün gönül Var ise incinüpdür o hatt-� �ubârdan Ol lâle-çihre gördi benüm �i’rüm isteyüp Nen var didi Revânî bize yâdigârdan

304 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Â��k oldun bir perîye dostum cânân iken Bir �ehe kul oldu�un bilsem nedür sultân iken Ol perînün gün gibi tûp� göge a�sa ne tan Her gice kûy�n tolanursun meh-i tâbân iken ‘I�kdan bir mâh-rûy� ey felek k�ldun hilâl Gün güzellikde anun hüsnine ser-gerdân iken Lâle gibi âte�-i ‘��k ile olm�� dâ�dâr Bir gül-i ra’nây� sevmi� gonca-i handân iken

Ya��na Ya’kûb gibi gark olm��dur nigâr Mülk-i hüsn içre Revânî Yûsuf-� Ken’ân iken

305 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Sevdâ-y� ser-i zülfün idüp mü�g H�tâdan Terk itdi diyâr�n güzelüm ol bu belâdan Meyl itse nola at�na bindükçe bana yâr �âh-� gül-i terdür k’egilür bâd-� sabâdan Ben varamadum mescide mey-hâneye gitdüm Bi’llâh bizi sûfi unutma anda du’âdan Tesbîh ü ridây� bana ‘arz eyleme zâhid Gönlüm çü kesilmez benüm ol zülf-i dü-tâdan Ka�unla gözün hâl ü hatun câna k�yarlar Ba�uma belâ ü�di benüm dört yanadan Bir serv kadün dü�di hevâs�na Revânî Gönlüm ku�� yirinde degül uçd� yuvadan

306 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Aks-i la’lünle zenahdânun senün ey nâzenîn Sîmden hâtemdür olm�� la’lden ana nigîn Hindulardur Ka’beye gelmi� tavâfa gûyiyâ Ruhlarun devrinde ey dil-ber bu hatt-� ‘anberîn Kanlar a�ladup gülünç itdün beni dü�manlara Pâdi�âhum dostlara böyle mi olur âferîn Görmeyince sînemün dâ��n� sögmez bana yâr Söylemez âyînesüz tûtî kelâm-� �ekkerîn Her kaçan �i’rüm yazam hâmem Revânî sihr ider �âhid-i nazmum ola tâ kim yavuz gözden emîn

307 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Cennet arzûs�n� itsün rûy-� dildâr�n gören Cennete lây�k olurm�� Ka’be dîvâr�n gören Pâdi�âh-� ‘asr olur hüsn ü cemâlün seyr iden Boyn� ba�lu kul olur zülf-i siyehkâr�n gören Sa� olur m� gamze-i mekkâr�na hem-dem olan Hastal�kdan kurtulur m� çe�m-i sehhâr�n gören

Serv seyrinden ne olur kadd-i dil-ber var iken Gül temâ�âs�n nider dildâr ruhsâr�n gören Nice k�ymet bulmaya �i’r-i Revânî dür gibi Mü�terîdür cân ile nazm-� güherbâr�n gören

308 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Vaktidür ey dil keremler umsan ol dildârdan Hamdü li’llâh kim zamâne hâlidür a�yârdan Terbiyetler eyleyüp ben hâr� toprakdan götür Ebrün ihsân� ile güller bitermi� hârdan Râygân cümle cihân bezmin mu’attar eyledün Ho� degül mi bûy-� hulkun nâfe-i Tâtârdan Yaz u k�� güller biter medhün bahâristân�dur Yeg degül mi âsafâ tab’um benüm gülzârdan Nice bir zulm ide devrân bu Revânî bendene ‘Adlün eyyâm�nda gerdûn ç�kmasun pergârdan Ma’rifet tûp�na çevgân hâmem olm��dur bugün ��te meydân gelsün u� bahs eyleyen e�’ârdan

309 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Y�llar old� ki henüz olmadum ol yâre yak�n Âh kim her dem an� görürem a�yâra yak�n Dil görüp benden olup zülfine varma�a velî Ol m� gelmedi meger kim vara ol mâra yak�n Gönül irdükde i�igüne yüzin sürdügi bu Yüz sürer Ka’beye lâbüd ki�i kim vara yak�n Yüzi tâb�nda siyeh oldu�� zülfeyni bu kim Dâyim olur siyeh ol nesne k’ola nâra yak�n Zülfi sevdâs�n� hergiz gönül elden koma kim Ger an� asma�a iltürler ise dâra yak�n Geçdi bülbül gibi zâr ile Revânî ‘ömrün Âh eger olmaz isen ol yüzi gül-nâra yak�n

310 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hîç k�lmazs�n hazer kapunda olan âhdan

A benüm çok sevdügüm korkmaz m�s�n Allâhdan Menzil-i maksûda irmez pend-i nâsih gû� iden Yol eri sormaz tarîki zâhid-i güm-râhdan Altun üsküfle yürür hûr�îd-i ‘âlem-tâb� gör Ögrenelden �îve-i ra’nâl��� sen mâhdan ‘I�k ile ben sînem üzre dâ�lar ursam nola Gâziler ordusu pürdür hayme vü hârgâhdan Nice terk itsün Revânî kûyunun seyrân�n� Rind olanlar hâli olmazlar temâ�âgâhdan

311 . - - - / . - - - /. - -

Cemâlün pertevin sal bize ey gün Ola kim ba�uma gün to�a bir gün Belürmez zülfünün devrinde hattun Görinmez gicede zîrâ ki dütün Gamundan dirhem-i ‘a�k eylerem sarf Kim ak akçe olur kara gün içün Aya�un topra�� hep kîmiyâdur Ki yüzüm sürdügümçe eyler altun �eb-i fürkatde yâr i�itmez âhum Varur gerçi uza�a gicede ün Gelüp �ehründe lâle gül ruhuna Nola öykünse rûstâyî olur bön Revânîye kolun sen k�l hamâyil Günâh� var ise boynuna olsun

312 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Tâb-� mül güllerle zeyn itmi� cemâlün gül�enin Dostum odlara urdun göz göre gül h�rmenin Tîr-i âhumdan u�anm�� ey kemân-ebrû felek Kim �eb-i fürkatde geymi�dür mutallâ cev�enin Seng-i mihnetden gögermi� pâre pâre sînemi Seyr k�lsun bâ�-� ‘��kun görmeyenler sûsenin Ehl-i bezmün üstine aç�ld� cennet revzeni Ol melek-rû mest olup çâk itdi çün pîrâhenin

Câmesi gibi nigâr� koçma� istersen eger Dü� aya��na Revânî koma elden dâmenin

313 . - - - / . - - - /. - -

Sana öykündügiçün serv-i dil-cû K�l�ç çekdi gülistânda ana su Dükân açd� gönül bâzâr-� gamda Ki sînem dâ��dur keff-i terâzû Lebün emdükçe kalmaz dilde havfüm Komaz mey ki�inün gönlinde korku Nola kâr itse câna vasf-� kaddün Gelür okdan kat� söz olsa to�ru Revânîye terahhum k�lma� içün Görüp bî-rahm idügün ey cefâ-hû Çenâr el kaldurup ider du’ây� Kara topraklara yüzin sürer su

314 . - - - / . - - -/ . - - - / . - - -

Usanmaz ‘��kdan gönlüm sanas�n nev-hevesdür bu Sever gördügi dildâr� dimez birine besdür bu Tarîk-i Ka’be-i kûy�nda gönlüm dâyimâ nâlân Meger kim mahmil-i cânâne içün bir ceresdür bu Leb-i �îrîni üstinde görinen hat m�dur yâ Rab Ya kalm�� engübîn üzre meger pây-� megesdür bu Ne tûtîdür ‘aceb cân kim ana ‘ar� â�iyân olm�� Bu çarh-� âbanûsî kim görinür bir kafesdür bu Revânî bezm-i dil-berde el üzre tutunuz nây� Ki cânlar hazz ider andan be-gâyet ho� nefesdür bu

315 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Geldi hattun k�lma ‘u��âka cefâ �imden gerü Sana lutf itmek dü�er hey bî-vefâ �imden gerü Ok�n atd� yay�n� yasd� ka�unla kirpügün Ki�ver-i dilde ne hâcet yaykara �imden gerü Hatt-� dil-ber bir mahabbet-nâme yazm�� bana kim

Sanmanuz bir gayr�s� gönlüm ala �imden gerü Ok�m�� yazm�� güzel gâyet zarîf olur zarîf Hatt� gelmi� dil-rübâya merhabâ �imden gerü Ol kadîmi dostum virmez bili�lik çün bize Olmayam bir dil-ber ile â�inâ �imden gerü Çün bana Tanr� selâm�n virmedi ol nâzenîn Ben de ayruk bakmayam andan yana �imden gerü Çâr ebrû bir güzel sevdi Revânî çün gönül Çâr msra’ ça��ram ben bî-nevâ �imden gerü

316

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Nola dirlerse sana dil-ber-i ra’nâdur bu Hele dirler bana da ‘â��k-� �eydâdur bu Her denînün sözine uyma beni itme helâk Olma ma�rûr begüm hüsnüne dünyâdur bu Bakamaz kimse güne� yüzine gözler kama�ur Ki�inün ‘akl� gider özge temâ�âdur bu Kimi a�lar kimi inler kimi feryâd eyler Bilmezem kûy-� habîbümde ne �av�âdur bu Vasf-� haddünle gören �i’r-i Revânîyi didi Bâ�-� cennetde aç�lm�� gül-i zîbâdur bu 317 - . - - / - . - - / - . - -/ - . - Ta�lara dü�mi� yürür Mecnûnve� âvâre su Bir saç� Leylî gözi âhû içün bî-çâre su E�k-i çe�müm mâcerâs�ndan eser bulm�� gibi Yüzini sürmi� geçer kûy�nda her dîvâra su La’l-i yâre cân virürken bana pendün nâsihâ Gûyiyâ �eytân sunar îmân içün bîmâra su Gül�en-i hüsni ‘arak-rîz old� sanman kim anun Serv-kaddi ârzûs�na gelür Gülzâra su Ey Revânî ben nice a�lamayay�n zâr zâr �ol perî-rûy� görelden ba�lam��dur zâra su

318

. - - - /. - - - /. - - - /. - - -

Dü�üp bend-i ser-i zülfe sitemger olmasun kimse �lâhî kâfiristânda giriftâr olmasun kimse Habâb-� mey gibi ba�dan ç�kar âvâresi dâyim Hey ol gül yüzlü sâkîye hevâdâr olmasun kimse �arâb içer diyü kanlu ç�kardun cümle ‘u��âk� Senün yanunda ey sûfî günehkâr olmasun kimse Egerçi hüsn dükkân� yüzin zeyn itdi dil-berler Bu bâzârun metâ’�na harîdar olmasun kimse Mahabbet câm�n� sâkî lebün ‘��k�na nû� itdük Bu bezm-i ‘��kdur bunda ko hü�yâr olmasun kimse Murâdum nak��n� hergiz getürmez tâs� gerdûnun �lâhî �e�der-i gamda kalup zâr olmasun kimse �arâb içmek güzel sevmek Revânî ‘âdet olm��dur Benüm âvâre gönlüm gibi bî-kâr olmasun kimse

319 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Hem-dem geçer güne� yine ol pâdi�â ile H�dmet içün yana�d� meger ana ay ile Bin kerre sögdi a�zuma bir demde la’l-i yâr Bir bûsesini aldum idi bin belâ ile U�urlay�n gelür gider ey dost kûyuna Âhir ne toz kopar göresin sen sabâ ile Yoldan geçerken âhum i�itdi didi nigâr Bî-çâre ‘ömrini geçürür âh ü vâ ile Meyl eylemez Revânî bana yâr-i meh-likâ Kim y�lduz� bar��mad� ben mübtelâ ile

320 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Kald� ba�land� gönül zülf-i perî�ânunda Cân esîr old� dü�üp çâh-� zenahdânunda Devr-i hüsnünde komadun ki ruhun seyr idevüz Degmedük bir güle benzer ki senün yanunda Hûb olur gerçi �eker-lebler ile mey sohbeti Dad�n uçurd�lar öpü�meyile anun da Gonca üstinde sanas�n kim iki nokta durur

�ol iki hâl ki dü�mi� leb-i handânunda Bûse ihsân�n� lutf eyle dimek mü�kildür Kald� ey dost senün lutf ile ihsânunda Be Revânî göze göz beglik idersin ola m� Bu güzel voyvodalar cümlesi dîvânunda

321 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bî-karâr eylerdi her dem gam beni câm olmasa Gönlüm ârâm eylemezdi ger dil-ârâm olmasa Pâdi�âhum rû�en olmazd� sarây� gönlümün Dâ�-� mihrün sînede yir yir ana câm olmasa Puhteler meyden beni men’ itmege gör zâhidi �stimâ’ itmek olurd� sözini hâm olmasa Seyr-i bâ� u bostân eyler mi dil-bersüz gönül Gül�ene varur m� ‘â��k bir gül-endâm olmasa Sâkiyâ bir bûsen ile kul idündün gönlümi Pâdi�âhdan bendeye n’olurd� in’âm olmasa �ltifât itmezdi ‘â��klar cihân gülzâr�na Serv boylu dil-rübâlar ger gül-endâm olmasa Cânuma minnet dutaram dil-berün bir bûsesin Ey gönül anmak olurd� yâre ibrâm olmasa Al ile almaz idün gönlin Revânî bendenün Kâmetün cânâ elif zülfün eger lâm olmasa

322 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Aç�lmaz idi gonca leb-i yârüm olmasa Bülbül ne söyler idi ki güftârum olmasa Altunlu �emse yazmaz idi cild-i çarha �ems Mecmû’a-i zamânede e�’ârum olmasa Dü�mezdi göz k�zarduban� �âlibâ gönül ‘I�k âte�ine dîde-i hûnbârum olmasa Gün to�maz idi ba�uma devr-i zamânede ‘Âlemde �ems-i tal’at-� dildârum olmasa Kimse Revânî bulmaz idi a�z� dâd�n� Vasf-� lebiyle nazm-� �ekerbârum olmasa

323

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Zülfi yârün ki sürer yüzin o hâk-i kademe Benzer ol kâfire dü�mi� ola pây-� saneme Yazmadu�um güzelüm nâmeye hâlüm bu ki ben Korkaram dimege râzum iki dillü kaleme Dili kûyunda görüp k�lma gönülden ana kasd Hîç ta� at�la m� Ka’bede mürg-i hareme Sâkiyâ her ki�iyi çünki beg eyler mey-i nâb Pâdi�âl�k idelüm biz de el ur câm-� Ceme Gam yime hîç Revânî koma elden kadehi Çün bilürsin ki kadeh old� siper tîr-i gama

324 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Rengîn lebün ki gönlümüz alm��dur âl ile Nâzüklik ideyin ana ben bir hayâl ile Bir nokta koyamaz senün üstüne hûblar Bende� bul�nmaya sana bu hatt u hâl ile Kaddüne serv öyküne mi çünki ney-�eker Benzeyemez sana bu kadar yâl ü bâl ile Mescidde rindi germ oluban sûfi zemm ider Ol dah� ta’n ider ki�iye gör bu hâl ile Sâkî-yi mâh-pâre elindeki câm-� mey Bir âfitâbdur ki to�ar be� hilâl ile �ncinme sen Revânî gam-� rûzgârdan Dâyim musâhib ol yüri def’-i melâl ile

325 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

‘Aks-i ruhsârum benüm ol tî�-i âte�-tâbda Sanki nîlüfer durur bitmi� derûn-� âbda Sînede nâhun ni�ân�nun yan�nda dâ�-� gam Benzer ol kandîle ola gû�e-i mihrâbda Söyledür râz�n girüp gönline her bir ‘â��kun Bilmezem kim bu ne hâletdür �arâb-� nâbda H�rkas�yla tâc�n� rehn-i mey eyler dostum Kank� zâhid kim göre meygûn lebüni hâbda

Egdi dildârun Revânî yalvarup ebrûs�n� Kald� ser-ke�lik hemân bu kâkül-i pür-tâbda

326 . - . - / . . - - / . - . - / . . -

Benef�e nice açar gönlüm ey cefâ-pî�e Anahtar ile aç�lmaz kilîd-i endî�e Bezimde sâki günâhum nice ba���lamasun Kadeh öper elini aya�a dü�er �î�e Cihânda dutmasa Ferhâd içün eger mâtem Müdâm ta�lar ile döginür midi tî�e Belâya u�radur ey dil sak�n yüzi karadur Tola�ma sözüm i�it sen bu zülf-i bed-kî�e ‘Aceb mi ‘��k i�inde dil olursa hayrân Sata�mam��d� dah� ol anun gibi i�e Revânî gitmege isterse yâr bûsesin al Selâmeti sefer ehli virür çü dervî�e

327 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Da’vâ-y� hüsni �em’ nice eyler fetîl ile �sbât idemez an� za’f-� delîl ile Hûrî-likâ güzeller ile bâde-nû� olan Hîç havz-� kevseri ana m� selsebîl ile Ol ta� ba��rlu yâr-� cefâ-pî�eden gönül Bir bûse al�maz nice cerr-i sakîl ile Zülfün �ebinde hâlüne mihmân idi gönül An� ziyâfet eyledi hân-� Halîl ile Dursun kapunda göz ya�� ey Yusûf-cemâl Zîrâ ki geldi M�sra �eref cûy-� Nîl ile �â’ir midür Revânî gedâ-tab’ olan harîf Hâce olur m� ki�i metâ’-� kalîl ile

328 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Aldukça nâz ile eline dil-ber âyîne ‘Aks-i ruh�ndan old� gül-i ahmer âyîne Her kim ki sînemi göre dir bunca dâ� ile

Sandûka dönmi� ol k’ola ser-tâ-ser âyîne Ey hâce tûti sohbetin istersen iç �arâb Çünkim surâhi tûti durur sâ�ar âyîne Dervî�dür diyü kepenek geydügin görüp Yüz virme sûret u�rus�na benzer âyîne Nâz eyleme Revânînün al gönlini ele Zîrâ ki elde yara�ur ey dil-ber âyine

329 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Hem-dem olal� gönül la’l-i �eker-hâlar ile Hât�rum eglenimez tûti-i gûyâlar ile Ferah�ndan nice raks urmaya meclisde kadeh Dâyimâ sohbet ider dil-ber-i ra’nâlar ile Sûfiyâ halka-i zikre nice meyl ide gönül Ba�� ho�dur çün anun zülf-i semen-sâlar ile Oklarunla yine zeyn eyledün ey ka�� kemân Sînemün bâ�çesin serv-i dil-ârâlar ile Benek altunl� kabâ ile görenler didiler Nahl-i güldür ki donanm�� gül-i hamrâlar ile Korkaram sana Revânî geçe bir nak� nigâr Ellerin çün yine nak� eyledi h�nnâlar ile

330 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ey sanem gönlüm benüm �ol la’l-i âte�-tâb ile �î�edür gûyâ ki dolm��dur �arâb-� nâb ile Dostum ‘â��klarunla bâde-nû� ol kim müdâm Hûb olur mey sohbetin k�lmak ki�i ahbâb ile Biz kadeh gibi aya� üstinde hidmet idelüm Sen surâhî gibi meclisde otur âdâb ile Öpü�ür gayr�lar ile ‘â��kun kan� kurur Sohbet itmeli degüldür ol lebi ‘ünnâb ile Bezme ârâyi� Revânî dâyimâ virür kadeh Gülsitâna nitekim irür �eref dolâb ile

331 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Himmetünle sûfiyâ gitdük yine hum-hâneye Biz metâ’-� zühdi satduk bir iki peymâneye Ço� i� eyler zülfün el alt�ndan ey meh �âneye Tok�nur nâzüklik ile leblerün peymâneye Çenber-i zülfin ‘alâmet k�ld� çe�mi la’line Halka asmak ‘âdetidür kâfirün mey-hâneye Rû�en olsa mihr-i rûyunla y�k�k gönlüm nola Pertev-i hûr�îd ey meh-rû girer vîrâneye �em’e din germ olmasun âhir gelür ortaya ol Devr-i hüsninde nice dil uzad�r pervâneye Gördügi hûba Revânî yine ser-ho�l�k satar Hem-kadeh olm�� meger sen gözleri mestâneye

332 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Di� bilersin ey gönül yârün leb-i handân�na Kim görüpdür kim ki�i kasd ide kendü cân�na Yâri benden tan degül ay�rma� isterse rakîb Kasd ider �eytân belî her mü’minün îmân�na Va’de-i vasl-� nigâra ey gönül aldanma kim Hûblar turmaz bilürsin ‘ahdine peymân�na Sanuram kim desti dildârun gümi�den �ânedür Nâz ile dest urdu��nca zülf-i mü�g-ef�ân�na Rûy-� dil-berler hayâliyle Revânî bu gönül Döndi �ol mir’ât� çok âyîneci dükkân�na

333 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sögdügiçün kalma yârün la’l-i �ekkerbâr�na Ey gönül ‘âk�l çü kalmaz tûtinün güftâr�na Nâme-i e�’ârum� ba��nda yârün dir gören Gonca-i zanbak kom�� dil-ber yine destâr�na Bûse ansam ol tabib-i can söger ben hastaya �erbete �ekker katar andan virür bîmâr�na Bezm-i hüsninde lebi cânum� nû� itmek diler Ba� egüp ebrûs� söyler zülf-i ‘anberbâr�na Dil-rübâlar yol�na var�n Revânî harc ider

Bir kalenderdür dimez kalsun bugünüm yar�na

334 - - . / - . - . / . - - . / - . -

‘Â��k ki �âd olur o hat-� mü�g-i nâb ile ‘Ârif durur ki gönlini egler kitâb ile �ol lutf-� bî-hisâb ile ma’mûredür gönül Gerçi ki Kayseriyye yap�ld� hisâb ile Nold� cihân güzellerine ey felek ki sen Yakdun zamâne halk�n� bir âfitâb ile Kirpükleri ki to�rad� nâz ile gönlümi Kimi ziyâfet eyler iki �i� kebâb ile Sohbetde gönli gözi aç�lmaz Revânînün Sâ�ar gibi ki yumaya yüzin �arâb ile

335 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

�îve ögrenmi� kamer ol serv-i bâlâdan yine Ba��na bir deste gül sokm�� süreyyâdan yine Bezm-i meydür bir gelincük sâkidür me��âtas� Âyine alm�� ele câm-� musaffâdan yine Utanup meclis içinde k�pk�z�l olmaz idi Sâki-i gül-çihre reng almasa sahbâdan yine Bir nefesde mu’ciz-i ‘�sâyi gösterdi müdâm Söz açupdur lebleri var ise ihyâdan yine Bir hayâl ile Revânî ald� dil-ber gönlümüz Ögrenüp nâzükligi bu �i’r-i garrâdan yine 336

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Uymad� dîvâne gönlüm hîç nâs�h pendine Ol perînün suç� yokdur itdi kendü kendine Hey müselmânlar halâs eylen dil-i �ûrîdeyi Dü�mesün kâfir de bu zülf-i mu’anber bendine Hey ne ho� �ekker-fürû� olur senün �îrîn lebün Her yanadan cân atarlar dâyim anun kandine Mâhumuz pervîn ile �ekl-i hilâli ‘arz ider Ak karanfüller koyup dülbendinün ser-bendine

Âsitânunda sa’âdet kullar�na k�l nazar Pâdi�ehler iltifât eyler çü devletmendine Rehn-i mey olm�� Revânî cümlesi mey-hânede Sûfînün tâc�na bak mollâlarun dülbendine

337 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Def tutar ay ile gün dem-be dem âhengümüze Zühre rakkâs olursa yara�ur çengümüze Nice sâfî-dil olur sohbeti terk itmez mey Ger harîf olmasa girmezdi bizüm rengümüze Gonca gibi yakalar çâk iderüz sohbete Sâki ne katd� ola bâde-i gül-rengümüze Tekye-i ‘��k içinde yatur abdâllaruz Kimse dahl eylemesün mestümüze bengümüze Sat�lur M�sr-� belâ�atda Revânî sözümüz Her ki�i mü�teridür �i’r-i �eker-tengümüze

338 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Subh-dem zînet idüp haddini gîsûlar ile Bâ�-� hüsnini donatm�� yine �ebbûlar ile Germ olup çün dem urur mey leb-i gülgûnundan Sâkiyâ içmelüdür an� yiyir sular ile Zühd ü takvây� bozan lâle vü gül sohbetidür Yolda� olmal� degülmi� delükanlular ile Tapu k�lur sana ‘�yd ay� gibi meh-rûlar Merhabâ eyleyicek gû�e-i ebrûlar ile Kâ�ada yazsa Revânî rûh u zülfün vasf�n Gül�en-i Rûm� yazar sünbül-i hindûlar ile

339 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Dil-nîmeler ol gamze-i kassâb yirinde ��ler açar ol sünbül-i pür-tâb yirinde Ebrûs� tururken bozamaz hüsnini hatt� Mescid nola y�k�ld�sa mihrâb yirinde Sâkî lebünün �evkine mey-hâneye dü�düm Rindânedür içilse mey-i nâb yirinde

Dutd� hat u hâl ile gönül milketini yâr Beglik ider ise nola esbâb yirinde Dirler yüzine gül boy�na serv Revânî Ho�dur ki eger yaz�la elkâb yirinde

340 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Yâr olmaz tâli’üm bul��masam cânânuma Ba�uma gün do�masa sâyem de gelmez yanuma Zülfünün meftûli boyn�nda ne ho� abdâl olur Tekye-i mihnetde ‘��k olsun dil-i hayrânuma Nice nice hayf idüpdür ben kuluna rûzgâr Dâd içün feryâd içün geldüm bugün sultânuma Her ne denlü bana sen cevr ü cefâlar eylesen �ncinür sanma beni minnet görürin cânuma Rûy-� zerdümden Revânî bu ni�ân yetmez mi kim �emse-i zer nak� olunm�� levha-i dîvânuma Eski derdüm bana yetmez mi nedür ey nev-bahâr Gül niçün ‘â��k geçer ol gonca-i handânuma

341 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Tâze hat gelmi� nidem la’l-i leb-i cânânuma Kanday�sa bir belâ eksük degüldür cânuma Dostum sâyem durur kim görmege ben hastan� �em’ ile her dem gelür gam gicesinde yanuma Göricek ben bülbülini gül gibi yüzin dürer Bilmezem kim neyledüm ol gonca-i handânuma Bülbül-i �ûrîdenün câna bilürdün hâlini Gül gibi dutsan kulak bir dem benüm ef�ânuma Kâse-i pürâba gûyâ kod�lar bir deste gül ‘Aks-i ruhsâr� dü�elden dîde-i giryânuma Ben hasedden ölürin tolu içüp öpü�se yâr Dostlar ol gonca-leb göz göre girer kanuma Bahr-� nazmumdan Revânî zâhir old� çok güher ‘Âlemün gû�� sadefdür nazm-� dür-ef�ânuma

342 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Di�lemi�ler ne k�lalum leb-i cânân� yine Ellemi�ler bu gice ol gül-i handân� yine Su gibi ‘ömri safâ ile geçer ‘âlemde Kim kenâr itdise ol serv-i h�râmân� yine Bana cânum kay�s�dur sana �eftâlü gönül Kim �s�rd� ‘aceb ol sîb-i zenehdân� yine Kank� bezm ehline ya Rab lebi sâkîlig ider Kanda reyhânc� bigi zülf-i perî�ân� yine Bilmezin kimler ile seyr ider ol mâh-likâ Nice gündür ki Revânî göremez an� yine

343 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Ol dil-beri ey dil koma a�yâr aras�nda Bir gül ne revâdur ki kala hâr aras�nda Cevr ile cihânda güzelüm ad ç�kardun Sensin an�lan �imdi cefâkâr aras�nda Benzerdi sana hüsn ile hûr�îd-i cihân-tâb Hercâyi olup gezmese bâzâr aras�nda Yârün ki geçer gözleri â�üftesi sûfî Bir eblehe benzer iki ‘ayyâr aras�nda Ortaya alupdur leb-i handân�n� zülfi ahhâk gibi kalm�� iki mâr aras�nda Dil alma�a minnet mi çeker yâr-� Revânî Olur m� tekellüf hîç iki yâr aras�nda

344 - - ./ - . - . / . - - . / - . -

Dil seyr ider güzeller ile bir kenârda �ol su gibi ki durmaz akar lâlezârda Handân olursa yâri görüp nola hûblar Güller ‘aceb degül aç�lursa bahârda Bu �ehr içinde sana nola ra�bet itseler Mer�ûb olur güzel sanemâ her diyârda Öykünmez idi la’lüne bezmünde sâkiyâ Keyfiyyet olmasayd� mey-i ho�-güvârda

Görüp Revânî yâri rakîb ile didi kim Bir �âdi yok ki gamsuz ola rûzgârda

345 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Tan degüldür olmasa meclisde cânân her gice Ey gönül ah�amlamaz çün mâh-� tâbân her gice Nice gün to�maya çarhun ba��na her subh kim Meh gibi dil-ber yatur koyn�nda ‘üryân her gice Hasret-i zülf ü zenehdânunla ey Yûsuf-cemâl Ça�r��up feryâd iderler ehl-i zindân her gice Meclisünde subh ol�nca yanuban yak�lma�a Mûmdur ey mâh-rû �em’-i �ebistân her gice Hücren olm��dur Revânî dil-rübâlar meskeni Eksük olmaz tekyede elbette mihmân her gice

346 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Yüz virmi� idi ‘â��ka devrân geçen gice Kim bezmümüzde �em’ idi cânân geçen gice Sûsen surâhi câm gül ü gonca nukl idi Bezm olm�� idi tâze gülistân geçen gice Taht-� revâna binmi� idi beg olup �arâb Sancak çekerdi �em’-i �ebistân geçen gice Sâkî surâhi kal’as�nun mehteri olup Nevbet çalard� na’ra-i mestân geçen gice Gün to�may�nca komaduk elden piyâleyi Câm-� �arâb idi meh-i tâbân geçen gice Bilsek nedür harâmi midür bu Revânî kim Soyup nigâr� eyledi ‘uryân geçen gice

347 - . - - / - . - - / -. - - / - . -

Cân metâ’�n kâsid itmi�dür dehânun baç ile Yakd� gönlüm ki�verin gamzen senün târâc ile Ruhlarunla ben nice vasf eyleyem la’lüni kim �ki gül bir yirdedür bir gonca-i �annâc ile Hân-� vaslundan beni men’ itmek istermi� rakîb Eceli gelen ki�i söyle�ür ancak aç ile

Nat’-� ‘��k içinde �eh mât itdi hâlün beydak� Dostum �atrânc� dil oynar iken Leclâc ile Nice sûfîdür Revânî k’ol�maz mahbûbsuz Komaz o�lan sevmesin bu h�rka vü tâc ile

348 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Yâr kim ruhlar�n� zeyn ide kâküller ile Nahl-i güldür ki bulur zîneti sünbüller ile Virelüm bezme �eref sâki tolularla yine Meclisi zeyn idelüm tâze k�z�l güller ile Benlerün hâli degülse ne ‘aceb sînenden Saklanur kanda ki kâfûr ola fülfüller ile �delüm çeng ü ça�ân ile gülün sohbetini Salalum ‘âleme âvâzeyi bülbüller ile Gül�en-i cânda Revânî nice güller aç�lur Yâr dülbendini zeyn itse karanfüller ile

349 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Yand� gül odlara bu hadd-i semen-bûyun ile Serv hayretde durur kâmet-i dil-cûyun ile Halk ile y�lduz� bar��mad� çünkim kamerün Vechi yokdur ki mukâbil ola ol rûyun ile Çekilür hüsn ‘arûs�na serâ-perde-i mü�g Her kaçan zeyn idesin ‘âr�zun� mûyun ile Sûfiyâ biz d’uralum na’ra-i mestâneleri Çün cihân told� senün hâyun ile hûyun ile Sûfî oldun dah� terk eylemedün mahbûb� Kim kabûl ide Revânî seni bu hûyun ile

350 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Hâttun ki �erh yazd� güzellik kitâb�na Erbâb-� fazl râzi degül intihâb�na Ser-mâye çün güzelde hemân ka� u göz durur Yârün dehân�n� dutunuz yok hisâb�na Bir âsümâni câme giyer hûba ‘â��kuz

Hergiz ba� egmezüz felegün âfitâb�na Yârün tavâf-� Ka’be-i kûy�nda kon beni Zâhid murâd girmek ise hâc sevâb�na El kav�urup sebû gibi h�dmetdedür yine Dü�di Revânî Edrenenün küp �arâb�na

351 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

A�zunun dü�mi� bu hatt-� mü�g-perverd üstine Çe�medür gûyâ yaz�lm��dur anun ferd üstine Yazay�n e�’ârum� mecmû’a-i derd üstine Al cedveller çeküp bu levha-i zerd üstine Sen kamer olma� içün olm�� bu çarhun encümi San gümi� pullar düzülmi� tahta-i nerd üstine Doldurup câm� süvâr ol sen kümeyt-i bâdeye Sâki aylandur bu gice mâh-� �ebgerd üstine Cân viren üftâdenün kûyundur âhir menzili Kimse takdîm olmad� cennetde cömerd üstine Ta’n-� dü�men bir yana vü dost cevri bir yana Bun� kim gördi Revânî derd ola derd üstine

352 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dostlar dola�masun zülf-i mutarrâ kimseye Key sak�n göz itmesün ol çe�m-i �ehlâ kimseye Bütden ögren ey sanem mahbûbl�k temkînini Secde iderler öninde t�nmaz aslâ kimseye Sohbet-i meyden sak�n ayak tolar nâ-geh sana Çün bilürsin hürmet itmez câm-� sahbâ kimseye Hisse al �em’-i �eb-efrûzun vakâr�ndan yine Dil uzadup söylemez meclisde kat’â kimseye Sohbeti cânlar degerken gör nice mahcûbdur Utanur görinmege firdevs-i a’lâ kimseye Hüsnüne ma�rûr olup k�lma Revânîye cefâ Hey vefâsuz cevri çok kalmaz çü dünyâ kimseye

353 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bûseye yok dime iç sen rind-i dürd-â�âm ile �öhreti olur ziyâde beglerün in’âm ile Devletünde sâkiyâ hergiz su s�zmaz aradan Vaktümüz gâyetde ho� câm-� sürûr-encâm ile Od dü�er gül h�rmenine dut��ur hep lâlezâr Gül gül olsa ‘âr�z-� dil-ber mey-i gülfâm ile �kilikden geçmi�üz birlige irdük zâhidâ ‘Iy� ile karda� ok��duk kan yala�duk câm ile Nice germ olmaya sâkî gözine geldi �arâb Sohbeti zeyn eyledi yine gül ü bâdâm ile Bezm-i meyden hâli olmazs�n çekerler adun� Hem-kadeh olma Revânî sen de bir bed-nâm ile

354 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Nola emdürse lebin yâr hevâdâr olana Çok ‘inâyetler ider �âh emekdâr olana Zikr-i firdevsi ko zâhid bize cânâne gerek Cenneti anmayalar ‘â��k-� dîdâr olana Yüz sürer nâfe H�tâdan aya�un topra��na Menzil âsân görinür böyle sebükbâr olana Yine yüz k�zduruban ald� kadeh bûselerün Böyle olmak yara�ur hâs�l� cerrâr olana Her gün âh itdügiçün eyle Revânîyi ‘itâb Yiridür her ne ‘itâb olsa günehkâr olana

355 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ehl-i diller döyemez zühd-i nifâk-âmîze Meded ey sâki meded câm-� ni�ât-engîze �eh-süvârâ nice cân virmeyelüm nîzene kim Bir uzun boylu beli ince güzeldür nîze Kul� kurbân�yuz ol Türk-i kemân-ebrûnun Ok döküp gamzeleri ba�lamasun hûn-rîze Mey ü mahbûb� nice terk idelüm biz sûfî Mü�kil olur ki�i ögrenmeyicek perhîze Rûm ili hûri-likâlarla Revânî toludur

Virmezüz he�t behi�t olur ise Tebrîze

356 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ad� ç�kmazd� lebüne gonca ada� olmasa Serv ra’nâlanmaz idi sana boyda� olmasa Boyn� ur�lmazd� �em’ün olmasa âte�-perest Sâ�arun kan� içilmezdi k�z�lba� olmasa Tâk-� hüsnün kimse k�lmazd� temâ�âs�n eger Dostlar medd-i basar ol göz ile ka� olmasa Gögsüme ta� urdu�umca rahm iderlerdi bana Bî-vefâ dil-berlerün ba�r� eger ta� olmasa ‘Âlemün halk�n� ‘â��k eyledi tasvîrine �ehr-i dil-berde Revânî hîç nakka� olmasa

357 . - - - / . - - - /. - -

Tolupdur sanmanuz meyden piyâle Nezâketle güne� girdi hilâle Nice al�nmayam nergis gibi ben Alupdur gönlümi bir gözi ala Ne i� tutd� gönül tu�ra ka��ndan Gelür her ay ba��nda bir havâle Dehân� sözde yârün k�l yarard� Mecâl olsa eger kim kîl ü kâle Sözüne nola tahsîn itse Husrev Revânî irdi çün �i’rün Kemâle

358 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ay u gün ser-ge�te olsa nola sen sîmîn-bere Altun üsküflü güzeller h�dmet eyler beglere Gün degüldür görinen hüsnün temâ�â k�lma�a Bir zeberced tâkdan açm�� melekler pencere Sâkiyi öpdügiçün dâyim surâhî incinüp Kula��n toldur� toldur� ne söger sâ�ara Ba� egmez hüsn-i yâra sûfî-i miskîn-’abâ Âfitâba kimse inkâr itmez illâ �ebpere

�âd olur gönlüm görüp cânda Revânî ‘��k�n� Ehl-i ma’din gibi kim iri�mi� ola cevhere

359 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Aç��ur yine kadehler gül-i handânlar ile Söyle�ür bülbüleler mürg-i ho�-elhânlar ile Gün gibi virme sak�n bir kadehi dünyâya Sâki götür aya�� bî-ser ü sâmânlar ile Sûfîler bezmine ‘a��k varay�n dime sak�n ‘Ârif olan turup oturmaya nâ-dânlar ile ‘I�k hâli nice takrîr ola kim �erh olmaz Sîneler �erhalar� çâk-� girîbânlar ile Sînede dâ� u elif çünki yiter tabl u ‘alem Begligün var be Revânî yüri sultânlar ile

360 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dîdâr görelüm gel e ey meh-likâ gel e Ah�amlama�a bir gice bizden yana gel e Deryâ-y� gam bizi umaruz itmeye helâk Sâkî H�z�rl�� eyleye �âyed ç�ka gele Gönlüm kebûterin elüme aldu�um bu kim �âhin bak��lu yâr umar�n ok�ya gele Var� geli kapuna bir i� eyleyem gibi Kodum yolunda ba�um� ya vara ya gele ‘Âlemde ne senün gibi bir bî-vefâ kopa Dünyâya ne benüm gibi bir mübtelâ gele Sabr u karâr� kalmad� ey dil Revânînün �ol ala gözlüyi görür isen ala gele

361 - - . / - . - . / . - - . / - . -

‘�sî lebün eserlerin itsem müsevvede Heykel idine an� nüfûs-� mücerrede Tola�masun mahalleni ey meh-likâ güne� Her gün kapunda neyler imi� bir felek-zede Âhum tokunsa çarh�na çarhun ‘aceb degül Yokdur cihânda anc�lay�n bir felek-zede

Gamzen benümle göz göre ok dökdi ceng ider Sen ka�� yay� sevmeden old� bu ‘arbede Gam benzümüz sarartmad�n u� kehrübâ gibi Toldur �arâb� sâki bu câm-� zebercede Bir yüzi karadur ki ipin süriyüp yürür Dola�masun Revânî bu zülf-i müca’’ade Yüzi gözi k�zarmaz idi böyle �âlibâ Âhum yilinden olmasa bu çarh let-zede

362 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dü�mi� bu ruhlarun yine kâküller üstine Kim gördi güllerün kona sünbüller üstine Gül yüzlüler hevâs� ile her gâh cân vire Feryâd ü nâle eyleye bülbüller üstine Meclisde kanlar a�laruz ol lebleri görüp Gûyâ ki berg-i gül saç�lur müller üstine Bir yol bul�madum ki varam âsitânuna Döksem ‘aceb mi göz ya��n� yollar üstine Gördi at� izine yüzüm sürerem dü�üp Güldi didi Revânî yüzün güller üstine

363 . - - - / . - - - /. - - Yazup bu �i’rümi gül defterine Ok�dur dâyimâ bülbüllerine Kolum� dâ�lar ile eyledüm ben ‘arûs-� hüsnün içün ‘anberîne Sunun alçak yir olur çün mekân� Nola dilde yir itsem hançerine Bilürler gevherün gerçi behâs�n Ne k�ymet hey bu tab’um gevherine Revânî çün bahâr old� çemende �arâb içmek gerekdür su yirine

364

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Serv kaddün ey sanem yol gösterür reftârda Goncaya a��z m� açdurur lebün güftârda

Sînemün her dâ�� bir defdür elifler nâylar �nlesem dem dem ‘aceb mi meclis-i dildârda Hâne-i dilde hayâl-i kadd ü zülfün gûyiyâ Nak� olunm�� serv ile tâvûsdur dîvârda Sâdelik u�ruladu��çün ruh�ndan dil-berün Asd�lar u�r� gibi âyîneyi bâzârda Leblerün devrinde böyle ucuz olmazd� �arâb An� ‘â��klar aya�a urd� bu bâzârda �i’r-i rengînin Revânînün kosun dülbendine Yara�ur bu tâze gül ol gû�e-i destârda

365 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Od urd� ruhlar� yine cân hânümân�na Ya�mâc� sald� gözleri dil kârbân�na Çok cevrini çeker bu gönül gamzen ok�nun Nice �ikâyet eylemesün geçdi cân�na Gamzen yara�a girdi gözün yol basar gibi Zülfün kiri� takup yine ka�un kemân�na Ser-ke�lik itme yay gibi ‘â��ka sak�n Ok gibi kimsenün güzelüm girme kan�na Ho� dem durur Revânî bugün vasf�n ideli Gûyâ ki habb-� misk alupdur dehân�na

366 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nâz�r olm�� nergisün gül-berg-i sîrâb üstine Hâkim olm�� ka�larun mâh-� cihân-tâb üstine ‘Iydda alnunda kurbân kan�n� didi gören Bir k�z�l gül bergidür dü�mi� yatur âb üstine Kan i�in mi eyledük yanunda ey vâ’�z senün Kim nice söz söyledün halka mey-i nâb üstine Gözlerüm tekrâr yazsun mâcerâm� kapuna Kim müsennâ hat yazar nakkâ�lar bâb üstine Odlara yand� Revânî ka�� sevdâs�nda dil Sanki bir kandîldür as�ld� mihrâb üstine

367 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Hûblar çünki görür ‘â��k� bülbül yirine ‘Ârif ol sen de tak�n bir güzeli gül yirine Hüsni mecmû’as� zeyn olmaz idi çak bu kadar Arada kâküli ger dü�mese sünbül yirine Pâdi�âhum güzelüm hizmete durm��dur dil Satun almalu degül kullan an� kul yirine Ruh-� gülgûn� ile ko�d� çü �eb-dîz saç�n Vireyin cân u dili ben dah� öndül yirine Yine a�kar gözi tolular� nû� itdi gönül Mey-i Gülgûn� tutub ba�lad� Düldül yirine Yazalum yine Revânî nice rengîn gazeli Tâze güller sunalum yâre karanfül yirine

368 - - . / - . - . / . - - . / - . -

‘Â��klar�n� koma� içün �zt�râbda Nüsha yazar hat� �eref-i âfitâbda Her lahza meclis ehline ayak tolar yürür Çokdur harâm-zâdelik ey dil �arâbda Dil-berler ile sohbet idüp mey içün diyü Söyler zebân-� hâl ile çeng ü rebâbda Bir kerre iki bûsesin aldumd� dil-berün Borçlu ç�kard� �imdi beni bir hisâbda Rahm it gözüm ya��na ki burc-� yetîmdür Ho�dur ki�i ki bul�na dâyim sevâbda Öpü�mek ile s�nmaz imi� dostum oruç Görmi� Revânî benden an� bir kitâbda

369 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Lebi üzre t�l�sm ancak görinen hatt-� cânâne Yaz�lm�� ism-i a’zamdur meger mühr-i Süleymâne Nola kurbân olurlarsa senün yolunda ‘â��klar Bu üslûb üzre gelmi�dür erenler hep bu meydâne Görinen mâh-� nev sanman kamer kûyun tolanma�a O zerrîn �eb-külâh�n� k�v�rm��dur levendâne

Benümçün geh �arâb içer gehi o�lan sever dirsin Ne virdün al�mazs�n sen be sûfî bir müselmâne Dil-i â��k ceres gibi figân itse ‘aceb olmaz Güzel sûretler ile çün müzeyyendür bu büt-hâne Ne devletdür bu ya Rab kim gedâ-y� kûy-� ‘��k olan Mahabbet tahtgâh�na geçüpdür pâdi�âhâne Revânî kûy-� dil-berdür temâ�âgâh� ‘u��âkun Bahâr oldukça ‘ârifler varurlar bâ�a seyrâne

370 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Bahâr old� yine lâle ele câm ald� rindâne Benef�e �eb-külâh�n� k�v�rm��dur levendâne Habâb-� mey gibi zâhid �arâba vireli tâc�n �çer rind-i cihân olm�� gezer mey-hâne mey-hâne Dutup meclisde dildâr� güç ile bûsesin alur Kosun bi’llâhi ey sâkî harâmîli�i peymâne Murabba’lar geyüp sûfî müselles nû� ider dâyîm Geçüp mey-hâne sadr�nda oturm��dur emîrâne Revânî ‘ârif ol elden dü�ürme hâtem-i câm� Bilürsin kalmam��dur çün cihân mülki Süleymâne

371 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ey gönül çokdur i�üm �ol la’l-i �ekkerbâr ile Girse tenhâda elüme söyle�ürdüm yâr ile Ey güne� kûy�nda bu devlet sana yetmez mi kim Sal�nurs�n her yana �ol sâye-i dîvâr ile Lâleler sanman biten Ferhâd kanlar a�layup E�k-i hûnînin silüpdür dâmen-i kûhsâr ile Gamzesinün göz göre â�üftesi geçmek neden K�l�ç ay�rur bizi �imden girü a�yâr ile Gonce vü gül defterin dürdi Revânî bâ�da Nazm-� rengînün ç�kaldan defter ü tomâr ile �ttifâk idüp cihân halk�n� meftûn idelüm Dostum sen nâz ile ben �îve-i e�’âr ile

372 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Çarh-� ahdar kim ya�umdan told� mevc-i hûn ile Lâciverdî �î�edür gûyâ mey-i gülgûn ile Nat’-� hüsn içinde sen �ehsin piyâde hûblar �ol iki ruh anlar� mât itdi bir oyun ile Kat� gönlünden �ikeste-hât�r oldu�um bu kim Seng-i leylî �îvesidür kâse-i Mecnûn ile Mutribün yokdur elinde gerçi hükmi ‘�y� içün Zâhidâ her bir sözi söyler velî kânûn ile �i’r ile her dil-beri görse Revânî sayd ider �imdi mi teshîr olup durur perî efsûn ile Dil-berün hercâyi gibi �i’rümün çok ‘â��k� Sal�nursa ol sal�ns�n kâmet-i mevzûn ile

373 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

G�rre olm��dur nigârum hüsn-i bî-hemtâs�na Nitekim ma�rûr olurlar hâceler dünyâs�na Yâr elifve� to�r�dur râ ka��dur igri olan Korkar�n tâ ki bahâne bulalar oras�na Ceng ider halk içre durm��dur güzel sevmen diyü Bilmezüz ‘â��klar ile nâsihün �av�âs� ne Rahm iderdün sen ne denlü seng- dilsen zâhidâ ‘Â��kun derdine baks�n yârün isti�nâs� ne Sen Revânî âsitân-� dostdan dûr olma��l Lây�k oldur kul hemân hidmet ide Mevlâs�na Saklamazd� mâh-� nev t�fl�n� koyn�nda müdâm Mü�terî olmasa gerdûn sözlerüm helvâs�na

374 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Yine peykânlar� cev�en geyürüpdür tenüme Cebe göstereyin ölmezsem eger dü�menüme Ölicek bâri surâhî k�lunuz hâkümden Koya ta sâki-i gül-ruh kol�n� gerdenüme Bilmezem kûyun itine ne güneh eyledügüm Ki beni çekdi çevürdi yap��up dâmenüme

Ben günehkârun içün aç�la cennet kapus� Ey melek yüzlü güzel gelsen eger meskenüme Çünki koynumda yatur her gice ol mâh-likâ Ay u gün tükmeler olsa nola pîrâhenüme ‘Iy� nahlini Revânî dutdum güller ile Yâr seyrân iderek gelse eger gül�enüme Di�leri çarh içün siz beni a�lar sanman Ben sedef gibi güher tolduray�n dâmenüme Hâs�lum bâd-� hevâ âh-� seher-hîzümden Ya�umun katreleri dâne durur h�rmenüme

375 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hûblar nâz� kime eylerdi ‘â��k olmasa �îve-i ‘Azrây� kim görürdi Vâm�k olmasa Koyn�na koymazd� ey dil dil-berün tasvîrini Su gibi âyîneler dîdâra ‘â��k olmasa Yâr ile çokdur ‘alâkam nâsihâ ma’zûr tut Ben dah� sûfî olurdum ger ‘alây�k olmasa Göreyin hançerler alt�nda güne� gibi an� Subhve� �ol kimse kim ‘âlemde sâd�k olmasa Mestlik gibi Revânî olmaya hergiz huzûr ‘Âlem içinde ki�i kâ�ki ay�k olmasa Sûfiye ta’n eylemezdüm olmasa müfsid eger Zâhide incinmez idüm ger münâf�k olmasa

376 - - . / - . - . / . - - . / - . -

�evkum ziyâde olma��n anun duda��na Bir tûti yazm��am yine gönlüm kaba��na Bezm ehline dola�d� gice yâr içün kadeh Benzer surâhi nesne koyupdur kula��na Tevbe evini y�kd� harâb itdi nev-bahâr Zühdün �arâb� yine su koydu oca��na Gamzen levendi devr-i lebünde �arâb içüp Mestâne el urur ikide bir yara��na

Cem sâkinün göreydi eger pâdi�âl���n Kul olma�a dü�erdi eline aya��na Yârün hayâli ç�kmasa dilden ‘aceb degül Bir pâdi�âhdur ki girüpdür ota��na Zülfin t�râ� eylese dil-ber ‘aceb degül Hâcet degül fetîl güzellik çerâ��na Dildâra dil virüp yine bu tab’-� nahl-bend Bir tâze gonca ba�lad� bir gül buda��na Old� Revânî gönli kad-� yâre mübtelâ Bülbül ‘aceb mi ger kona bir gül buda��na

377 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Görmedüm haddün gibi bir verd-i ahmer tâzece Bulmadum kaddün gibi serv ü sanavber tâzece Zînet-i gül�en çemendür koma gönülde �ubâr Geldügince haddüne hatt-� mu’anber tâzece Tâb-� mülden devr-i hüsnünde k�zarm�� ruhlarun San bahâr eyyâm�dur aç�ld� güller tâzece K�ld� ho� bûyile cân bezmin mu’attar hatt-� yâr Bûy� olurm�� ziyâde olsa ‘anber tâzece Tâzedür diyü gönül virme Revânî aldanup ‘Â��kun kadrini bilmez olsa dil-ber tâzece

378 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Mesken olm�� der-i mey-hâne çü kallâ�lara Gaybdan kapu aç�lm�� yine ‘ayyâ�lara Bir perî-sûreti nak� eylemi�em dilde yine Kalemüm harf atarsa nola nakkâ�lara �em’ pervâneye dik gelse ne var meclisde An� çün odaba�� k�ld�lar evbâ�lara Gâh a�yâr gehî çarh bize mâni’ olur Neylesün yâr dah� devleti yok ba�lara Severin yâri Revânî iki gözüm gibi ben Dilerem Hakdan an� iri�e çok ya�lara

379 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Vard� bu gönlüm yine gamzen b�ça��n alma�a Sanki bir bîkârdür gitdi yara��n alma�a Neylemi�dür bilmezem sâkî bu bezm-ehline kim Her biri kasd eylemi� durur aya��n alma�a Bezm-i hüsnünde lebün benzer �arâb içmek diler Kim hayâlün geldi bu gönlüm kaba��n alma�a Câna râhat m� gelür saklar çü dil-ber bûsesin Râzi olmaz a�zuma bir dem duda��n alma�a Dilde dâ�-� mihrini ister Revânî gamzesi U�r�dur kim tekyenün gelmi� çera��n alma�a

380

- . - - / - . - - /- . - - /- . - Dâ�-� �evkünle elif bu sîne-i pür-çâkde Tâze rengîn gül budâ��dur ki bitmi� hâkde Görinen encüm degüldür gicelerde ‘�y� içün Ak güllerdür k’aç�lm�� gül�en-i eflâkde H�zrve� hâz�r kuruda ya�da e�k ü âh ile Zâhidâ çok �îveler var ‘â��k-� bî-bâkde San leb-i deryâda bitmi� pençe-i mercân durur Kanlu kirpükler ki var bu dîde-i nemnâkde Tî�-� gam zehrine ac� söz virür �îrîn lebün Dostum me�hûrdur var ac�l�k tiryâkde Nice kây�l olmasun nazmun görüp erbâb-� fazl Misli yok durur Revânî tab’umun idrâkde

381 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Yüzüni görmedük nice benzer ki cennete Kalsun m� a güzel ya bu hasret k�yâmete Bo�ald� kîsesi kadehün mutribe uyup Çaldurd� hep nesi var ise gitti sohbete Meh-rûlar aras�nda say�lmaz idi perî Nakkâ�lar getürdi an� hep bu sûrete Altun iden i�in ki�inün hâk-i pâyidür Yüzler sürüyelüm varalum biz de h�dmete Ol ka�� yay gamze ok�n câna ho� atar

Sen an� gör Revânî ki geçmez mi minnete

382 . - - - / . - - - / . - -

K�l�cundan yaralansun ko sîne Dah� neye yarar�n ben kemîne Ya�um sîmîni görüp kaçma benden Gerekdür �âha kul ile hazîne Harâm olsun eger sensüz içersem Ger ola mey �afak çarh âbgîne Deniz seyrân�n it gitme gözümden Donanm��dur senünçün bu sefîne ‘arûs-� nazm-� zîbâya Revânî Olupdur hatt-� �i’rün ‘anberîne

383 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hîç el sunmazd� çarhun mâh-� tâbân koyn�na �i’rümün mecmû’as�n koymasa devrân koyn�na Her ne cevrün kim ola dünyâda incinmez gönül Girme tek dünya gibi lutf eyle nâdân koyn�na Ben seni öpüp koçarsam dostum incinme kim Ne ziyân itdi girenler ehl-i ‘irfân koyn�na Kuz�y� kurda yidürme gel benüm çok sevdügüm Hîç tereddüd eyleme girmege yârân koyn�na Sihr ider dîvân-� e�’âr-� Revânî dâyimâ Kim tekellüfsüz girer her lahza cânân koyn�na Yâr-� mevzûn-kadd ü miskîn-hat durur �i’rüm benüm Dâyim anunçün koyar defterle dîvân koyn�na

384 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Çok letâfet var anun kadd-i ser-efrâz�nda Çok zerâfet görinür �îve ile nâz�nda Sâkiyâ sun berü az az içelüm câm-� meyi Çünki konm��dur anun hassas� az�nda Bir yana yine kanad bükdi gönül �âhbâz� Gâlibâ sayd görüpdür yine pervâz�nda

Dil-i ser-ke� yedilür bir k�l ile sohbetde Mutribün sihr mi vardur ‘acabâ sâz�nda Gözine ka��na aldanma Revânî yârün Fitnesi çokdur anun gamze-i gammâz�nda

385 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Sipâhî dil-beri gibi giyer zerrîn kabâ lâle Ki takm�� gögsine anun gümi�den tügmeler jâle Harâret irmese sâkî �u la’l-i âte�înünden Habâb-� meyden olmazd� leb-i sâ�arda teb-hâle Cemâli ‘aksini yârun görenler âyine içre �hatâ eylemi� sanur kamer etrâf�n� hâle Felekler her gice kûy�n tokuz tolanur ol mâhun Ayun on dördine benzer nigâr-� çârdih-sâle Revânî hasta olm��dur leb-i dildâr içün lütf it Devâs�n sor Mesîhâdan göge ç�kdukda ey nâle

386 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kande kim �evk-� ruhunla eylesem bir odlu âh �dinür âte�-perest olanlar an� k�blegâh A�lamakdan ‘â��k-� miskînün a�arm�� gözi Hâl-i ruhsâr� güne�de yatmadan olm�� siyâh Yâr cevriyle y�k�ld� âh gönlüm ki�veri Memleket ma’mûr olmaz zâlim olsa pâdi�ah Devlet-i hüsnünde ben mülk-i belâ sultân�yam Nâle tablumdur ‘alem âhum gözüm ya�� sipâh Ne onulmaz derde u�ram�� Revânî ey tabîb Haste olup ‘��k elinden dâyim ider âh u vâh

387 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hatt�n� dil-ber t�râ� itdükçe olur pâdi�âh Hûbl�k mülkini darb-� tî� ile eyler nigâh Dün �arîbündür diyü kûyun tolanur tâ seher Dostum hikmet budur �eb-revlik itdügine mâh Kâmetün cânâ elif �ekl-i dehânun s�frdur Ol sebebdendür ki eyler ‘â��k-� dil-hasta âh

Ya�um� sîm eyleyüp yüzümi altun eyledi Yine bir sîmîn kemerlü yine bir zerrîn-külâh Rûz-� vuslatta do�ar ‘â��klarun ba��na gün Bu �eb-i fürkat ki dirler ol durur baht-� siyâh Haste k�lm��dur Revânîyi dehânun hasreti Sevdügüm yok yire ölsün mi yazuk bir bî-günâh Didiler kime kul olm��s�n didüm bir hâceye Didiler kimdür efendün ben didüm bir pâdi�âh

388 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sen mi ögretdün cefây� gamze-i bî-dâduna Hûb ta’lîm eylemi�sin âferîn üstâduna Zulmlerle ey elif-kâmet boyum dâl eyledün Pâdi�âh-� hüsnsin andan s��ar m� aduna Devr-i hüsnünde �ehâ gün ba��na bin kan ider Hây dimezsen eger �ol gamze-i cellâduna Gögsine yumruklar urmazd� seni yad idicek ‘Â��k olmasa sanavber kâmet-i �im�âduna Nice sengîn-dil olur rahm eylemez ol bî-vefâ Dâ� u ta� inler Revânî nâle vü feryâduna

389 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Güller aç�ld� yine gayret-i ruhsârun ile Sünbülün bitdi i�i turra-i tarrârun ile Geldügince kapuna bir yana elbette savar Ba�� yasd�kda günün sâye-i dîvârun ile Devletünde güzelüm tutd� yükin nâfe-i misk K�ld� bâzâr� çün ol zülf-i siyehkârun ile Ne kadar teng-dil olursa bu dil ü cân tûtisi Söyledürsin sen an� la’l-i �ekerbârun ile Benzedürsin boy�n� serve ruh�n mâha gönül S�gamazs�n yire göge hele sen yârün ile Ç�n ç�n öterse Revânî ne ‘aceb tâs-� felek Told� çün ‘âlem içi na�me-i e�’ârun ile

Hacletinden yire geçdi güzelüm serv-i sehî Seni gül�ende görüp �îve-i reftârun ile

390 . . - - / . - . - / . . -

Ey gönül sen bu hat-� yâri göre Ya �u hât�rdaki �ubâr� göre Nâr-� haddünle ey kamer-çihre Tutu�updur bu lâlezâr� göre Bezm-i sâkîde nice içmeyelüm Ba�umuzda olan humâr� göre Sâ�arun yegnicekligin anma Sen surâhîdeki vekâr� göre Neler itdi Revânî bana neler �ol iki yüzlü rûzgâr� göre Hâr bakma efendi ben kuluna Nazmuma olan i’tibâr� göre

391 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nola dü�se ruhlarun zülf-i mü�gîn üstine Yirini cennetde eyler ba� viren dîn üstine �tün izi üzre nak�-� na’l-i �eb-dîzün senün Gûyiyâ kim mâh-� nevdür geldi pervîn üstine Gözleriçün ölenün nergis dikün hâkinde kim �em’ yakmak dostlar ‘âdet durur sîn üstine Zülfünün cem’iyyetini ta��dan hattun durur Hindden le�ker çekilmi� Çîn ü Mâçîn üstine Reng alur �i’r-i Revânîden çemende gonceler Gül yazar e�’âr�n� evrâk-� rengîn üstine

392 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Her kaçan �i’r okusam ol kadd-i mevzûn üstine Dir gören yârün ok�rs�n yine efsûn üstine Sînede nâhun ni�ân� üzre dâ�-� mihr-i yâr Gûyiyâ bir noktadur konm�� durur nûn üstine Dü�de görmi� nâka-i Leylîyi bir sâhib-nazar Boyn�n� egmi� tururd� kabr-i Mecnûn üstine

Ho� tolam��dur miyânun çevresin cânâ kemer Ejdehâdur kim tolanm�� genc-i Kârûn üstine Al kâ�ed üzre yazarlar Revânî hûblar Her ne �i’ri kim disen bu hadd-i gülgûn üstine

393 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Didüm ol yâre gönül hasta meded dârûya Didi hîç benzemez ancak ölecek sayruya Seng-i mâh ile felek dögmez idi sînesini ‘Â��k olmasa o gün yüzlü hilâl-ebrûya Çeke gör sîneye �ol yâr-� kemân-ebrûy� Ey gönül kuvveti sa’y eyle getür bâzûya Sînemün dâ�� bana yâr-� kamer-çihremdür Kim an� ben gice gündüz sarar�n pehlûya Kendüden gitse Revânî nola ‘��k ile müdâm Mestlik hâleti iltür ki�iyi uyhuya Ne içün ba� ko�as�n gamze-i hûn-rîze gönül ‘Âk�l olan ki�i uyar m� delükanluya

394 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ba� ko�aydum diyüben zülf-i semen-sâlar ile Sâyeve� kaldum ayakda kur� sevdâlar ile Raks urur yine ferahdan nola meclisde kadeh Dâyimâ sohbet ider dil-ber-i ra’nâlar ile Kûyun içre i�idüp itlerün âvâzesini Told� gül�en sanuram bülbül-i gûyâlar ile Didi etrâf�n� encüm yine tutm�� kamerün Yâri bâ� içre gören nergis-i �ehlâlar ile Ehl-i dil sâ�ara k�lmaz çü Revânî ra�bet Leb-be-leb olmasalar la’l-i �eker-hâlar ile

395 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hûb dü�mi�dür ka�un bu hadd-i rengîn üstine Benzer ol nûna yaz�lm�� ola nesrîn üstine �tün izi üzre nak�-� na’l-� �ebdîzün senün Gûyiyâ kim mâh-� nevdür geldi pervîn üstine

Gözleriçün ölenün nergis dikün hâkine kim �em’ yakmak dostlar ‘âdet durur sîn üstine Gözlerün zeyn eylese nola leb-i �îrînüni Yara�ur bâdâmlar helvâ-y� �îrîn üstine Ta��dan zülfeynünün cem’iyyetin hattun durur Hindden le�ker çeker Çîn ile Maçîn üstine Giçse serden ey sanem zülfün ruhun üzre nola Cennet eyler yirini ba��n viren dîn üstine Reng alur �i’r-i Revânîden çemende goncalar Gül yazar e�’âr�n� evrâk-� rengîn üstine

396 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Her ki�i hilâle nola eylerse nezâre Bir pâre odur benzeyen ebrû-yi nigâre Evvel bana ‘arz itdi ka�un nice mahabbet Âhir sanemâ gönlüm alup ç�kd� kenâre Gönüllenüben kendüyi yüksekde komasun Bostânda boyun s�rrun� ‘arz eyle çenâre Çe�müm doluban kanlu ya�um dâneler ile Bâ�-� gamun içre yine dönmi�dür enâre Lâle gibi elden komazuz sâ�ar� sâkî �rgürdi Hudâ çün bizi bu tâze bahâre Ah�amlamad� bir gice ol mâh bizümle Ey dil ne k�lalum nidelüm vây bu sitâre Yanup yak�lup âte�-i �evk ile Revânî Hâlin diyemez neylesün ol lâle-’izâre

397 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Mâh öykünürse ey yüzi gül hüsnün ay�na Olsun siper kazâya vü varmasun ay�na Keklik gibi hemân ta��dur kara gözlü yâr �âhin gibi ki gire güzeller alay�na ‘I�kunda dil kemân-ke� olup dûd-� âhdan Taksa ‘aceb degül kiri�i çarh yay�na Koma ‘arûs-� hüsnüne mahrem geçe an�

Bir bo�az�ndan as�lacak durur âyine Sanma Revânî gögsine �evkunle urd� dâ� Bir �emse yazd� yine mahabbet sarây�na

398 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Kan a�lasam kapunda nola âh u vây ile Ho�dur �arâb sohbeti ey dost nây ile Her gün güne� kapundadur ey meh kulun gibi Hidmet içün yana�d� sana benzer ay ile Gördükçe bana sögse o meh hîç ‘aceblemen Kim y�lduz� bar��mad� ben mübtelâyile Bin kerre sögdi a�zuma bir demde ol nigâr Bir bûsesini al�madum bin belâyile U�urlay�n gelür gider ey dost kûyuna Bir gün ne toz kopar göresin sen sabâyile Ta’n eyleme Revânî’ye her gün içer diyü Nâzükdür ol ki ‘ömri geçürür safâyile

399 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Mâh idügün bilindi senün bir nigâh ile Seyrâna ç�kmasun güzelüm �eb-külâh ile Ol �eh ota�a girdügini söyledi gönül Galib hilâli bir arada gördi mâh ile Tâvûs� mirvaha götürür �âh-� rûm içün Zeyn old� sanmanuz ruh� zülf-i siyâh ile Makbûl-i hazret olsa güzeller ‘aceb midür Begler durur musâhib olan Pâdi�âh ile Ol pâdi�âh-� hüsni Revânî bulur midi Dünyây� ge�t eylemese peyk-i âh ile

400 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Hâk eylemi�em yüzümi zîr-i kademünde ��üm k�z�l altun senün ey �eh kademünde Hûrîler ider hâk-i mezâr�n� ziyâret Hasretle �u kim cân vire derd ü elemünde

Bir bûseye ahd itmi� idi virmedi la’lün Ey gonce dehen kald� senün ol keremünde Çeksün sana her ki�i surâhî gibi boyn�n Sâ�ar gibi ben kan yuday�n bezm-i gamunda Vâ’iz sözine k’ey sak�n aldanma Revânî Nû� eyle �arâbun� var ol kendü demünde

401 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Ço� i� eyler zülfün el alt�ndan ey meh �âneye Tak�nur nâzüklik ile leblerün peymâneye Çenber-i zülfi ‘alâmet k�ld� çe�mi la’line Halka asmak ‘âdetidür kâfirün mey-hâneye Rû�en olsa mihr-i rûyunla y�k�k gönlüm nola Pertev-i hûr�îd ey meh-rû girer virâneye �em’a din germ olmasun âhir gelür ortaya ol Devr-i hüsninde niçe dil uzadur pervâneye Gördügi hûba Revânî yine ser-ho�luk satar Hem-kadeh dü�mi� meger sen gözleri mestâneye

402 - - . / - . - ./ . - - . / - . -

Mey içmemek olur m� o gonca-dehân ola Meclisde hem-kadeh leb-i �ekker-fe�ân ola Altun piyâle ile gümi� tebsi ay u gün Bezmümde sâki k’ol meh-i nâ-mihribân ola Zâhid �arâba tevbe mi olur bu demde kim Tâze bahâr ola gül ola gülistân ola Uslan gönül tola�ma görüp Leylî zülfini Mecnûn gibi cihânda yeter dâsitân ola Hüsnün zamân�dur ne diyem �imdi ben sana Kadrin Revânînün bilesin bir zamân ola

403 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Od urd� ruhlar� yine cân hânmân�na Ya�mac� sald� gözleri dil kârbân�na

404 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Hem-dem geçer güne� yine ol meh-likâyla H�dmet içün yana�d� meger ana ay�la

405 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Tan eyledügün ‘â��ka peymâne degül mi Sûfî gele insâf ide rindâne degül mi Hûrî didügün sâki-yi gül-çihreye benzer Cennet didügün gû�e-i mey-hâne degül mi Ben va’de-i vasl�na anun hîç inanam m� �ol ‘ahdine turmay�c� cânâne degül mi Mest-i meye tesbîhüni ‘arz eyleme zâhid Destindeki her nukli anun dâne degül mi Bir desti �arâb� götürüp gitti Revânî Billâh anun her i�i mestâne degül mi

406 . - - - / . - - - /. - -

Mey-i gülgûndur ‘i�ret semendi Kadeh anun gümi�den sîne-bendi Güne� çarha egerçi arkaland� Ruhun �avk�y�la odlara yand� Senün zülfün benüm bu dûd-� âhum Güne� boyn�na dakm��dur kemendi Sakaluna güler sûfî güzeller Ya gerçek mi sanurs�n rî�-handi Lebünde gerçi çok nâzüklik ey dost Velî zülfün geçüpdür bana bendi Virüp gönlümi zülfünün eline Ayaklarda kodun bu derd mendi Revânî yüz çevürmez hidmetünden Kulundur ne buyurursun efendi

407 .- - - / .- - - /.- - - /.- - -

Bilürüz cennetün çokdur egerçi hûr u g�lmân� Be hey sûfî bu ‘âlemdür sever ‘ârifler o�lan� Gümi�den hâmeler midür ‘aceb barmaklar� yârün Yan�nda âstînidür sanas�n kim kalemdân�

Dizilür ri�te-i al üstine gûyâ ki gevherler Görinse güldügi vakt leb-i la’liyile dendân� Güzel sevmegi ‘â��kdan yine ‘men eylemi� sûfî ‘Acebdür kendü hâlinde komazlar bir müselmân� Revânî leblerün vasf�n yazar hüsnün zamân�nda Belî �ekker-fürû� olan açar ‘�yd olsa dükkân�

408 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Görmedüm mey-hânenün hergiz harâbâbâd�n� Ne mübârek günde urm��lar anun bünyâd�n� Sâki-i �îrîn-kelâm ile içerdün sen �arâb Bilsen ey sûfi eger ‘âlemde a�zun dad�n� Hây zâlim çîn-i zülfünden hatun le�ker çeküp Gözlerün Tâtâr� y�kd� gönlümün Ba�dâd�n� San’at-� ‘��k içre dil Ferhâd� hîç andurmad� Kâbil-i �âkird olan unutdurur üstâd�n� Dil mey ü mahbûbsuz hergiz Revânî ol�maz Hayli mü�kildür ki�i terk eylemek mu’tâd�n�

409 - - . / - . - - / - - . / - . - -

Vâ’iz beni ko lutf it gönlüme k�l ‘itâb� �ki cihâna virmez ol bir kadeh �arâb� Esrâr-� ‘��k nâ-geh bezm içre fâ� eyler Ben bildügüm budur kim söyletmenüz rebâb� Mey-hâreler humâr�n def’ itmege sudâ’�n Sâkî meded yeti�dür �ol mey diyen gül-âb� Okudu��n� dutmaz hâcem zarîf olm�� Rehn-i mey itdi gördüm mey-hânede kitâb� �let beni Revânî ol Ka’be-i cemâle Tâ kim müyesser ola sana da hac sevâb�

410 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol sanem kesmez niçün �ol zülf-i ‘anberbâr�n� Çün müselmândur niye terk eylemez zünnâr�n� Bezmüne bir çengdür ey rûh-efzâ kâmetüm

E�k-i çe�müm sîmden dakd� anun evtâr�n� ‘Âr�z�nda halka halka zülf sanman görinen Dîdelerdür kim görüp hayrân kalur dîdâr�n� Sak�nup hüsnin yavuz gözden yine sihr eyledi Asd� sîmîn boyn�na dil-ber saç� tomâr�n� Sâde pehlûdan kaçar koculmaz ol sîmîn-beden Bûseye bârî Revânî al�gör ikrâr�n�

411 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nâle ç�nra��s�nun dinlen yine âvâz�n� Süglüne salsam gerekdür gönlümün �ahbâz�n� Çünki yüksek uçmas�n komaz o kebk-i ho�-h�râm Eylesün gönlüm ku�� göklerde çak pervâz�n� Pend-i nâsih mutribâ girmez kula�uma benüm Dinledük çün ‘��k bezminde mahabbet sâz�n� Cümle ‘âlem ‘��k esrâr�n� gönlümden sorar Mest oldukça ki�inün söyledürler râz�n� Ebr gibi dâyim a�larsa Revânî a�lasun Bu felek cevrin mi çeksün ya güzeller nâz�n� Her ne sayd olsa kaçar âvâzeden hikmet nedür Sayd olur mahbûblar i�itse kaz âvâz�n�

412 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Leblerün �evk� yine bâde-perest itdi beni Sâkiyâ câm-� mahabbet kat� mest itdi beni �imdi mi itdi sanurs�n bizi bed-nâm �arâb Sûfi rüsvâ-y� cihân câm-� elest itdi beni Ol tabîb-i dil ü cân bana devâ itse nola Hastal�klar gam u derd ile �ikest itdi beni Kimseler ‘��k elinden yakam� kurtar�maz Çünki �eydâ bugün ol sâ’id ü dest itdi beni Ben Revânî gibi mey-hâneyi terk idemezin Leblerün �evk� yine bâde-perest itdi beni

413 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nice gitsün dostum bu gönlümün gamgînligi Ki�iyi dinden ç�karur hattunun bî-dînligi Ol �ehün zülfine h�dmetkâr iderdük nâfeyi Ey sabâ bilsek nedür anun bize miskînligi Sal�nur ol �eh-süvârun tî�i dü�üp yan�na Âh anun kattâll��� vây anun keskinligi Yâr bir yüzi gözi aç�lmaduk mahbûb idi Âh kim âyîne ögretdi ana hod-bînligi �i’ri tomâr� Revânînün ç�kaldan ‘âleme Dostum sat�lmaz old� hâcenün �îrînligi

414 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Göreli hüsn ü letâfetle cihânda dil-beri ‘Â��k-� �ûrîdenün gözine görinmez perî Sînemün her dâ��dur âyîne-i gîtî-nümâ Mülk-i ‘��kun �imdi bu gönlüm durur �skenderi Germ olup sohbetde büyüklenmesün ‘â��klara Sâkiyâ biz bilürüz üskürecikden sâ�ar� Gark olurd� bahr-� hüsnl içre gemisi ka�unun �ki yan�ndan eger salmasa zülfün lengeri Sanman ancak tî�idür ‘u��âk� yan�ndan kesen Söylemege korkar�n koltukdan i�ler hançeri Pençe-i e�’âruma Revânî kimdür el uran Kandedür ortaya gelsün var m� bir meydân eri

415 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Mülk-i gam �âh�yuz ey dil çalalum kûsumuz� Yirlere çalmayalum �âyret ü nâmûsumuz� Zâhidâ gel berü gel nice nice zühd ü salâh Yakalum odlara bes h�rka-i sâlûsumuz� Kûyuna varma� içün devlet-i hüsnünde kamer Önümüzce götürür her gice fânûsumuz� Gel gel altunlu kabâ ile ne ho� cilve urur Bâ�-� hüsn içre dilâ seyr ide tâvûsumuz� Varal� yâr diyâr�na gönül gelmedi hîç

Dutd�lar gibi Revânî yine câsûsumuz�

416 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Dek tursa sûfi bilse eger kendü hâlini Yolmazd� �âne tel tel anun ak sakal�n� Geçsün yire �u kimse güzellerle ‘�y� idüp Câm-� �arâba virmeye Kârûn mâl�n� Bir �emse yazd� mushaf-� hüsnine zülfi kim Nakkâ�-� Çîn yazamaz anun misâlini Gerçi harâmi gibi tutar irdügin �arâb Sâkî ü�enme biz umaruz alduk âlini Akar Revânî su gibi diller aya��na Ol serv-i nâz yürise sal�n� sal�n�

417 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

‘I�k derdine tahammül idemez ‘âr ehli Bu cihândur güzelüm her bir i�ün var ehli Ruh� devrinde kaz�tsa nola kâfir saç�n Kaçan olur ki gire cennete zünnâr ehli Yükini yukar� y��mazd� eyâ hâce-i hüsn Seni bir kerre göreydi satu bâzâr ehli �evk tâs�nda gönül mühresin oynatmaz idi ‘Â��kun olmasa nerrâd gibi zâr ehli A�z� vasf�nda Revânî didügüm nükteleri Görse dem-beste vü hayrân kala güftâr ehli Yok güzellerde aya��n� çeker sâkînün Ey gönül olma sak�n sen dah� inkâr ehli

418 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Ey perî kanda idün kim yine dîvâne gibi Dil-i â�üftemüz odlara dü�üp yana gibi Nice kan a�lamayam göz göre peymâne gibi Dil mey-i ‘��k ile cû� eyledi mey-hâne gibi Hele bu gice kimün meclisinün �em’i idün Ki hased od�na yakdun beni pervâne gibi

Rindler meclisine varma emerler lebüni Gerçi el üzre tutarlar seni peymâne gibi Gitmemi� dah� ba��ndan eser-i câm-� �arâb Uyumam�� bu gice nergis-i mestâne gibi Zülf-i dildâra Revânî el uzatm�� a�yâr Göreyin kim eli kurusun anun �âne gibi

419 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Bu gice odamda bir tâze nigârum var idi Gül�en idi meclisüm kim gül-’izârum var idi Geh emerdüm leblerin gâh ok�ar idüm gabgab�n �âd idi gönlüm ki câm-� ho�-güvârum var idi Geh kucardum arkas�ndan gâh gögsinden an� Bir kerem kân� mürüvvet ehli yârüm var idi ‘Âc ayaklu bir gümi� taht üzre k�lm��dum huzûr Pâdi�âhl�k eyleyüp ho� rûzgârum var idi Sîm ü zer yo� idi in’âm eyleyeydüm ana lîk �� bu ma’nîden Revânî inkisârum var idi

420 . - - - / . - - - /. - -

Egerçi hûbdur çengün sadâs� Mey ü mahbûbdur tab’un cilâs� Ne zevk� var lebünsüz çarhun ey mâh Kadeh kim meysüz olsa yok safâs� Büyüdükçe güzellense nola yâr Güne� yükseldügince artar ziyâs� Ölümlü dünyedür içün �arâb� Ki ‘â��klarun oldur kan bahâs� Cihân turdukca hüsnün bâki olsun Revânînün budur sana du’âs�

421 . - - - / . - - - /. - -

Öpülmezsen ne gam bu def’a sâkî Ki sohbet bâki dirler yâr bâkî Cihânda mest-i bî-bâkem yakam çâk Çü var dilde güzeller i�tiyâk�

Sarây-� hüsn içinde ka�� yapm�� Biri birine kar�u iki tâk� Bu çarhun lâciverdî kubbesinden Gönül mey-hânenün yegdür revâk� �eh-i iklîm-i nazm oldun Revânî Cihân� tutd� sözün tumturâk�

422 . - - - / . - - - /. - - - / . - - -

Hatun kan itmege her-dem yazar hükm-i hümâyûn� Güzeller pâdi�âh�nun bu m�dur resm ü kânûn� Sal�nsun ko ruhun üzre saçun ey husrev-i hûbân Bunun gibi hotâs ile tonatsan nola gülgûn� Gönül �ehbâz�na c�l�� yeter gögsümde dâ�-� gam Aya��nda anun gûyâ elifden old� uzun� Gönül Mecnûn-s�fat hayrânun olm�� ey saç� Leylî Temâ�â eylenüz vardur yine abdâlun oyun� Gönül tomâr-� a’mâlüm gibi çünkim siyâh olm�� Ölürsem dah� komaz�n ben ol zülf-i hümâyûn� Revânî kîmiyâ gibi i�i altundur anun kim Güzeller yol�na harc itmi� ola genc-i Karûn�

423 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Dil-ber k�zarur k�lsa semendi cevelân� San bâd-� sabâ zeyn ider lâlesitân� Cândan sak�nur dil lebünün s�rr�n� cânâ Açmak m� olur her ki�iye râz-� nihân� Nâz ile benüm gönlümi vallâhi sen aldun Ben bilmezem ey dost falân� vü fülân� Hicrüne dü�üp bencileyin benzi sarard� Ey meh güne�ün sanma ki vardur yerekân� Ebrûn� Revânî nola yalvarup öperse ‘Âdetdür öperler güzelüm çünki kemân�

424 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Sanmanuz meyden k�zarm��dur ruh-� cânânum�

Öldürüp ben hastesin yüzine sürdi kanum� ‘Â��k olm�� jâle seng ile döger gögsini gül Kande görmi� bilmezem bu gonce-i handânum� Mâh-� nev gibi güzeller birbirine dâyimâ Barma� ile gösterürler ol meh-i tâbânum� Ne kadar sengîn-dil isen rahm iderdün sen bana K�ssay� cânâ tuyardun okusan destânum� Nesnenüz yokdur Revânî çün �arâba virecek Rehn-i mey eylen varup mey-hânede dîvânum�

425 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Subh-dem tur sâkiyâ toldur yine peymâneyi Rû�en eyle âfitâb-� câm ile kâ�âneyi Virse ma’niden haber mescidde vâ’iz tan m�dur Kim hum-i mey gibi tutm�� gû�e-i hum-hâneyi Nâzenînler dâsitân-� ‘��kum� dilden komaz T�fllar ez-ber okurlar dâyimâ efsâneyi Kûyunun dârü’�-�ifâs�nda tabîb-i cân ü dil Takd� zencîre gözüm ya�� bu ben dîvâneyi Dâmen-i �em’i Revânî koma elden irse �eb Kim tekellüfsüz temâ�â itdürür cânâneyi

426 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gönlümün gitmedi bir lahza perî�ânl��� Sâkiyâ sun berü �ol derd olas� kanl��� Hâtem-i câm ile beylik ideyin ey sâkî ‘Âleme göstereyin ben de Süleymânl��� Komaz elden bu gönül murg�n� bir lahza yire Vardur ol gonce-dehânun dah� o�lanl��� Gözi kâfirlig ider kim k�ra ‘â��klar�n� Öldürür mi göze göz bunca müselmânl��� Dil-berün zülfi Revânîye dola�mazd� eger Arada gözlerinün olmasa fettânl���

427 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Saklasa a�yârdan ‘â��k nola cânân�n� Her ki�i zâhir durur saklar belâdan cân�n� Yaza bir kuyruklu y�ld�z hükmini takvîmine Görse zülfiyle müneccim hâl-i mü�g-ef�ân�n� Ey kemân-ebrû bu sînem gamzen oklar� ile Kimseye andurmaz old� �imdi Ok Meydân�n� Hep benüm yanumdan eyler sohbeti dil zülfüne Bilmezin anun y�lan m� çald� yohsa yan�n� Cedvel içün lâciverd ezmi� felek altun güne� K�lma�a tezyîn Revânî bendenün dîvân�n�

428 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Benleridür zeyn iden ‘âlemde hüsn-i dil-beri Kim be-gâyet yara��kdur Rûm ilinün begleri Sevdügümden geldügince ba�ruma bassam nola Bir yüzi sulu hilâl-ebrûya benzer hançeri Zülfüne öykünmegin mü�gün derisin yüzdiler Kellelenmegin lebüne ezdi yârân �ekkeri Ey sabâ zülf-i ‘abîr-ef�ân� yetmez mi bize Saç�n� kokutma gel bi’llâhi anma ‘anberi Dâ�lar urd� Revânî sîneme sultân-� ‘��k Haymelerle nitekim sahrâya konm��dur çeri

429 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Â�inâl�k senün ile ezelîdür ezelî Bize nâz itme inende be güzeller güzeli Mey içe içe surâhî bo�az� virdi ele Tutd�lar sâ�ar� boyand� k�z�l kanda eli Sak�n aldanma gönül vâ’izün uçurmas�dur Kaçan olur ki melek ola nigârun bedeli A�lamakdan nice ol�rd� harâbat ehli Zühdi sûfinün eger olmasa idi ‘ameli Zâhidâ zühdün ile sanma oda yanm�yas�n Ki�inün mûcib-i cennet mi ol�rm�� ‘ameli Nazmuna hûblarun a�z� suy� akarsa nola

Çün Revânî sana bir bûseye dir her gazeli

430 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Görmege kûyuna varsam nola sen sîm-beri Nûr görmege ider ki�i Hicâza seferi Reh-i kûyunda iki çe�me durur dîdelerüm K’old� müjgânlarum ey dost anun lüleleri Ç�karur gül suy�n� ‘âr�zun üstinde ‘arak Leb ü haddün bi�ürür günde �ehâ gül-�ekeri Dâ�larla ne ‘aceb sînemi tezyîn itsem Donadurlar güzelüm âyînelerle siperi Mey ü mahbûba Revânî nice meyl eylemeye Zâhidâ her ki�inün çünki olur bir hüneri

431 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gül yüzünde ta��dup zülf-i semen-sâlar�n� Sünbül ile tonadur lâle-i hamrâlar�n� Egle hûrîler ile gönlüni vâ’iz hele sen ‘Âlemün biz sevelüm dil-ber-i garrâlar�n� Vasl-� dildâr� dü�inde dah� görmez sûfî Germ olup söylemesün kimseye ru’yâlar�n� Ey saç� leyli bugün anmaz idün Mecnûn� Gönlümün görse idün dünki temâ�âlar�n� Kâfir olmadum a sevdümse eger sen sanemi Boynuma asmadum a zülfi çelîpâlar�n� Virse �eftâlû Revânîye ruh� bâ��ndan Gözci dikmezdi ana nergis-i �ehlâlar�n�

432 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ben nice te�bîh idem �em’e o hadd-i mehve�i �em’ hod bir bo�az� iplü ���kdur âte�î Ol kemân ebrûya dirlerse ‘aceb midür perî Kim kanad olm�� iki yan�nda anun terke�i Sahn-� gül�ende sanavber gibi gönüllenmese Benzedürdüm kâmet-i dil-cûna serv-i ser-ke�i

Çe�m-i mestünden gönül havf eyleyüp kaçsa nola T�fl olan cânâ kaçar her kanda görse ser-ho�� Gözi ya��ndan Revânînün sak�n ey serv-i nâz Kimseye ‘âlemde çünkim ass� kalmaz gözya��

433 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Bu çarh bize döne döne k�ld� cefây� Göstermedi yâr ise gönül mihr ü vefây� Âyîne ‘aceb mi yüzüne olsa mukâbil Çok yüz gören ider güzelüm terk hayây� Meyden k�zarup ‘arz-� cemâl eyledi dildâr Gösterdi �afakdan sanas�n �ems-likây� Gönlüm yine Mecnûn oluban ta�lara dü�di Ey gözleri âhû seni aray� aray� Öldürecegin ‘��k Revânîyi bilürdüm Çokdan ok�m��dum a begüm ben bu du’ây�

434 - - . / - . - - / - - . / - . - -

Zülfün gam� gönülden olmad� hîç hâlî Lad dâ’e fî hevâküm ‘ömrî ve lâ-ubâlî* Her gice itlerünle kûyunda ‘�y� iderdüm Yâ leytenî mecâlen fî zâlike’l-havâlî* Kanlu ya�umdur iden râzum� halka peydâ Erham ‘alâ dümû’î yâ men ‘alimte hâlî* Ben nice te�ne olam la’lün firâk� ile Yâ sâkiyâ a�isnî min �erbeti’z-zülâlî* Dâyim cefâlar�n� çekmek gerek Revânî Lâ-terkabû vefâ’en ‘an sâhibi’l-cemâlî*

435

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Pendi nâsihle kaçan terk idem ol mâhve�i Kimse balç�� ile hergiz s�vay�maz güne�i Gice sohbete komadum ki öpe yâr elini Beni onarmaya gibi kadehün gözi ya�� Kâmetün üzre görüp zülf-i siyâhun didi dil Ç�kd� san Ka’be menâr�na Bilâl-i Habe�î

Leb-i meygûn� hayâlini gönül saklay�maz Sanas�n s�rça kadehdür görinür içi ta�� Hüsn ilinde k�l�ç an�lsa nola müjgânun Devr-i çe�münde görüpdür nice nice sava�� Hatt� var diyü Revânî koma gönlünde �ubâr Sen terâ� irtesi bir kerre gör ol mâhve�i

436 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

K�lma dükkân� öninde varup ey dil zârî Yok durur hâcelerün kalb ile çün bâzâr� Güzel oldur ki cihân halk� ana ‘â��k olur Hâce oldur kim anun ço� ola hidmetkâr� Bir ye�il tûti durur çarh sarâyunda senün Pâdi�âhum meh-i nev olm�� anun minkâr� Cân satup derdini alsam bana ta’n eylemenüz Bu cihândur çün olur her ki�inün bir kâr� Cân metâ’�n� ana satma�a dil dellâl� Günde bin kerre Revânî dolanur bâzâr�

437 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Âh kim â�üfte-dil bu zülf-i yâr eyler beni Gâh ser-gerdân ider geh bî-karâr eyler beni Neyledüm nerrâd-� çarha k’ol meh-i bî-mihr içün �e�der-i gamda koyup gör nice zâr eyler beni Satd�lar nakkâ�lar Mecnûn diyü tasvîrümi Böyle rüsvâ ‘âleme nak�-� nigâr eyler beni Göresin kim ‘��k meydân�nda ne tozlar kopar Pâdi�âhum gam yolunda çün �ubâr eyler beni Cismüm inceldüp Revânî iki bükdi kaddümi Gû��na benzer zemâne gû�vâr eyler beni

438

- - . / - . - . / . - - . / - . - A�zuma almadum �ekerün dah� ad�n� Mey içmeyen ki�i ne bilür a�z� dad�n� Meclisde cân-fezâ lebüne öykünüp �arâb

Dillere dü�di göz göre çekdürdi ad�n� Yoldan ç�kam diyü güzele eylemez nazar Bi’llâhi zâhidün görünüz i’tikâd�n� Görsün �arâb� s�rça kadeh içre dâyimâ Od ile görmeyen ki�i su ittihâd�n� Göster dehân ü ebru vü kadd ile zülfüni Cânum Revânînün çü bilürsün murâd�n�

439 - - . / - . - . / . - - . / - . - Old� melûl görmeyeli dil nigâr�n� �ol avc� gibi kim kaçurupdur �ikâr�n� Hayfâ Diraç Kal’as� içinde bir sanem Y�kd� harâb eyledi gönlüm hisâr�n� Ol lâle-haddi bâd-� sabâ cüst ü cû k�lup Aray� gitdi Arnavudun kûhsâr�n� Ol meh-likây� bulma�a kasd eyleyüp bana Bu yerlerün güne�de arar her kenâr�n� Beg devletinde a�lama ol gül-’izâr içün Bulur Revânî himmet iderse hezâr�n�

440 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Câm-� mey komad� gönlümde karâr ey sâkî Tevbenün y�kd� evin tâze bahâr ey sâkî Mâh ak gül gice sünbül gül-i nesrîn hûr�îd Vaktidür gel içelüm leyl ü nehâr ey sâkî Nak�-bend-i çemenün nak��na aldanmayalum Pâydâr olmaz imi� nak�-� nigâr ey sâkî Bâd gül �emsesinün k�ld� zemînin çemenî Lutf idüp sen dah� k�l anda güzâr ey sâkî Mey a��z ac�l���n virdügine incinme Koma sen âyine-i dilde �ubâr ey sâkî Getür ortaya gül-âb� mey-i gülfâm� götür Derd-i ser virdi Revânîye humâr ey sâkî

441 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gösterür câm-� lebi ‘â��ka ‘ayyâ�l��� Ögredür hûblara gözleri kallâ�l��� Güc ile bir ki�inün o�l�n� sevdürdi bana Kod� dil yirine hak bu ki kar�nda�l��� Dûd-� âhumdan ele almaz idi k�l kalemin Lâciverdî felegün olmasa nakkâ�l��� Gönül at salmaz idi göz göre gam le�kerine Mey-i gülgûnun eger olmasa yolda�l��� Kadehi dolana çekmezdi bulup meclisde Bu Revânî kulunun olmasa evbâ�l��� Hûsrevâ su yirine akçay� harc itmezdi Devletünde gözümün olmasa suba�l���

442 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hey nice çâk itmeye ‘â��k yakas�n gül gibi Kim güzeller aras�nda bî-vefâs�n gül gibi Gel geç otur bezmümüzde câm-� ‘i�ret al ele Çün güzellik taht� üzre pâdi�âs�n gül gibi Dostum lây�k m�dur yaprak gibi ben ditreyem Sen çemen bezminde yalunuz yatas�n gül gibi Arta dursun devlet ü kadri �arâb eksilmesün Sürdürür ‘â��klar�na çün safâs�n gül gibi Nice bülbülve� Revânî nâleler k�lmaya kim �ki yüzlü bir semen-ten dil-rübâs�n gül gibi

443 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Geymi� altunlu kabâs�n� gül-i hamrâ gibi Oda urm�� ‘âlemi mihr-i cihân-ârâ gibi Sevdügüm ‘ömrüm bugün dünyâ vü yar�n âhiret Bî-vefâ olma bana cevr eyleme dünyâ gibi Hân-i zehr-âlûd-� derd-i ‘��kun� hayrân olup Bezm-i gamda yidiler ‘â��klarun helvâ gibi Bâ�-� hüsn içinde �ol ayva eneklü dil-berüm Oynadur avc� içinde gönlümi alma gibi Hîç ‘âlemde Revânî olmaya bir ehl-i hâl

Ba�r� ba�lu gözi ya�lu sâ�ar-� sahbâ gibi

444 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Her kimün sîmîn-beden dil-berler olsa hem-demi Hât�r�na gelmeye ‘ömründe hîç dünyâ gam� Söz kaçurmu� la’l-� dildâre meger kim sehv ile Sengsâr itdi cihân halk� anun çün hâtemi Pâdi�âh-� ki�ver-i behcetdür ol mâhum benüm Ba�� üzre tâc-� devletdür mu’anber perçemi Kaçmaz âdemden tekellüfsüz geçer ‘â��klara Ol perî-peyker nigârum âdemîdür âdemî ‘Âleme virmez Revânî gice gündüz ‘�y��n� Bir güne� yüzlü-kamer-çihreyle vardur ‘âlemi

445 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Çün bahâr irdi koma câm� elünden gül gibi Sâkiyâ söylet surâhîyi yine bülbül gibi Tolu içüp öpmek istersem ruhun ‘ayb eyleme Bir kadeh mey kendüyi cânâ belürdür gül gibi �âne benzer dil uzatm��dur mu’anber zülfüne Kim perî�ân-hât�r olm��dur yine sünbül gibi Kimse yokdur dil-rübâlardan önüne gelecek Çün kafâdârun var ey dil-ber senün kâkül gibi Mevsim-i güldür Revânî koma elden câm� kim Olmaya bir me�rebi sâfî musâhib mül gibi

446 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Câm-� �arâba eyler isek nola ra�beti Her ki�inün elinde durur kendü hürmeti Hükmündedür bu kullarun ammâ terahhum it Dirler yener efendi mürüvvet �erî’at� ‘Â��k metâ-� dehre sak�n virme gönlüni Sâlik olanda olmaya dünyâ mahabbeti Ferhâd� kimse anmaz olupdur zamânede Gönlüm tarîk-i ‘��kda arturd� san’at�

Tenhâda yâr ile mey içermi� harâm ola �imdi Revânî ba�ka görür old� sohbeti

447 . . - - / . - . - /. . -

Yidi gül ‘âr�zun tabancas�n� Burd� zülfün benef�e pençesini Bu güni irteye komaz gönlüm Hep �arâba virür gelencesini Kararur m�yd� sünbülün cismi Çekmese zülfünün �ikencesini Görmedük bir senün gibi fettân Sevmi�üz dil-berün biz ancas�n� Bûse ile Revânî ansa nola ‘Â��kun cân�na k�yancas�n�

448 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Dâyimâ tolu sunars�n bana câm-� bâdeyi Sâkiyâ nice ayaklars�n bu ben üftâdeyi Bir gedâ mahbûb�n� gördüm cihânda beglenür Kul idinmez kendüzine degme bir �eh-zâdeyi Ben nice ol serv-i bâlâya esîr olmayay�n Ana bende bulur�n her gördügüm âzâdeyi Sûfi inkâr idemez hüsnün kerâmât�na kim H�zr gibi suya salm��dur hatun seccâdeyi Bûsesiz tolu içilmez sâkiyâ ibrâm� ko Kimse tecvîz eylemez zîrâ hilâf-� ‘âdeyi Zînet it her beytüni nak�-� hayâlât ile kim Kimse seyr itmez Revânî kimse beyt-i sâdeyi

449 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ol kamer-ruhsâr bir dem bana dildâr olmad� Nice feryâd itmeyem kim tâli’üm yâr olmad� Bezm-i gamda göz ya��ndan özge hem-dem bulmadum Âhdan gayri bana kimse hevâdâr olmad� Gül gibi aç�lmad� a�latmay�nca bülbülin Yâr kanum içmeyince lâle-ruhsâr olmad�

‘Âlem içre yapd�lar lutf u mürüvvet bâb�n� Bu y�k�lm�� gönlüme bir kimse mi’mâr olmad� Men’ iderlermi� Revânîden tavâf-� kûyun� Ka’beye vard�ysa k�blem ol günehkâr olmad�

450 . - - - / . - - - /. - -

Eline lâle alm�� yine câm� Cihândan alma� içün intikâm� Dutup yâri öper meclisde her-dem Piyâle ba�� açuk bir harâmî Namâz içinde de bulsam nigâr� Dönüp bizden yana virmez selâm� Müsâfir olal� kûyunda gönlüm Ba���ladum sana ben M�sr u �âm� Revânî Hamseye bakmazd� hergiz Bu be� beyti eger görse Nizâmî

451 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

A�ladur yâr beni hem-dem-i a�yâr olal� Dostlar gülmemi�üz ‘��ka giriftâr olal� Kûy�na varmak içün sâyem aya�uma dü�er Yine ‘�zzetdeyüz ol serve hevâdâr olal� Aya� üstinde surâhî turuban h�dmet ider Sâk�yâ hem-kadeh ol la’l-i �ekerbâr olal� Binini bir pula almaz sulu �eftâlülerün Bu gönül bûse-i dildâra harîdâr olal� Hükmine hîç mutî’ olmad�lar dil-berler Bu Revânî neye iri�di divîddâr olal�

452 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Kimseler Mecnûndan fark eylemez aslâ beni Nak�-� dîvâr eyledi �ol sûret-i zîbâ beni Bunca y�ll�k kim ciger-gû�em durur âvâre dil Uyd� bir cânâneye âhir kod� tenhâ beni Yâr i�igin beklerin gayr� kapuy� bilmezin

Kendi gibi mi sanur mihr-i cihân-ârâ beni Çe�m-i yâri sevdügümçün yolda aya�um öper Gözine göstermez iken nergis-i �ehlâ beni ‘I�k�n� cânda nihân itmi�düm ammâ neyleyem Âh u nâlemdür iden ‘âlemlere rüsvâ beni Akçesüz pulsuz Revânî boyn� ba�lu kul�y�n Hîç çeküp çevürmesün bu zülf-i ‘anber-sâ beni

453 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Câm-� cân-efzâya sâkî ider idi nisbeti Zâhid-i yâbis-mizâcun olsa rûhâniyyeti Hûblar ‘â��klar�ndan ictinâb itmek neden Beglerün hod kullar ile artu� olur �evketi Bana bir yüzden to�up a�yâra mihrin gösterür Gün gibi rû�en olupdur dil-berün mâhiyyeti Var ise ba�umda devlet öldürem a�yâr� ben Bu mesel me�hûrdur er öldürür er devleti Vird idinse Revânî matla’-� e�’ârum� Tâli’inün gün gibi artard� nûrâniyyeti

454 . - - -/ . - - -/ . - -

Sözüm la’l-i leb-i cânâne ç�kd� Bu dür ol hokka-i mercâna ç�kd� �arâb u �âhidi men’ itdi vâ’iz Yine sohbet bugün yârâna ç�kd� Nice germ olmaya ‘âlemde hûr�îd Güzellerle yine seyrâna ç�kd� Lebünün �ekkerini ögmek içün Sözüm tûtîsi Hindûstâna ç�kd� Revânînün elinde toptolu câm Yine mey-hâneden rindâne ç�kd�

455 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Gelünüz ho� dutalum câm ile eyyâmumuz� Ne olursa görevüz sonra ser-encâmumuz�

Gözün aç hâleti çokdur mey-i nâbun sûfî Meclis içinde tehî görme sak�n câmumuz� Nice te�bîh idelüm ‘ar’ ara ey bâd-� sabâ Biz yabanlarda m� bulduk o gül-endâmumuz� Yine bir bûse alup cânumuza cân katalum Ger kabûl eyler ise yâr bu ibrâmumuz� Ne kadar hâr ü zelîl itse Revânî bizi yâr Biz ana arturalum ‘izzet ü ikrâmumuz�

456 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Koma gönülde sen güzelim kibr ü kîneyi Âyîne gibi ba�runa bas ben kemîneyi Gencîne-i vefây� ta��t kullaruna kim Le�ker ço� olsa begler açarlar hazîneyi Âyîneyi siyâset içün asd� rûy-� yâr Zülfi ‘aceb mi dizse ipe ‘anberîneyi Sengîn gönüllü hûblara virme gönlüni Ta�lara çalma ‘âk�l isen âbgîneyi Gam bahrine Revânî dü�üp gark olmadan Sâkî H�z�rl�� eyle yeti�dür sefîneyi

457 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Tâli’üm yâr degül yâr-� cefâkâr gibi Gün mi gösterdi bana çarh-� sitemkâr gibi Do�d� �ol kimselerün ba��na devlet güne�i Ki kapun beklediler sâye-i dîvâr gibi Kimseler gelmez iken dâyireme devründe Çarh ser-ge�te idüpdür beni pergâr gibi And içerlerdi hamây�l gibi ba�uma ezel �imdi döndürdi yüzin her ki�i tomâr gibi Ger sadef gibi tehî-dest isen gam yime kim Sözlerün var Revânî dür-i �ehvâr gibi

458 . - - - / . - - - /. - - - /. - - - /

Gerekmez ‘��k bezminde bize sâkî mey-i nâb� Gözüm câm�na yetmez mi ola mey e�k-i hûnâb�

Yakarlar micmer-i ‘��ka gönül çün cân buhûr�ndan Niderler mü�g-i Tâtâr� niderler ‘anber-i nâb� Gözüm bu ri�te-i cisme ko dizsün katre-i e�ki Ki�i tesbîh idinse ‘aceb mi dürr-i ho�âb� Görinen mâh-� nev sanman ‘ibâdet ehlidür gerdûn Ye�il seccâdesi üzre yaz�lm�� �ekl-i mihrâb� Revânî h�dmeti ile ne var makbûl-i �eyh olsa

Mürîd olan tarîkinde bilür çün cümle âdâb�

459 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Nola sovukl�k ile geçse �itâ devrân� Hele sâkî mey-i nâbun �s�cakdur kan� Kûyunun itleridür �âd iden gönlümüzi Ki�i gâyet ferah olur göricek yârân� Ben ana nice perî nice melekdür diyeyin Âb-� hayvân sözidür lebleri âdem cân� Ko beni a�l�yay�n hüsnünün eyyâm�nda Nev-bahârun güzelüm hûb olur bârân� Derdmend old� Revânî dü�eli ‘��ka tabîb �imdi ol kendüzine de bul�maz dermân�

460 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Her ki�i gönül olmaya ta kim sana nâ�i Sev bir güzeli sen ki gele tâze t�râ�� �ncinme gönül ortaya gelmezse miyân� Çün gizlü olur hâcelerün ince kumâ�� Ka�unla gözün virdi bugün hüsnüne sûret Mahbûb� güzel eylemez illâ gözi ka�� Yandum nice a�lamayay�n ‘��k elinden �em’ün görün e hîç diner mi gözi ya�� Her gice oda sohbetin eylerdi Revânî Ger �em’ gibi ol da olay�d� odaba��

461 - - . / - . - . / . - - . / - . -

K�ld� �arâb bülbül-i gûyâ güzelleri

Gül gibi açd� bâde-i hamrâ güzelleri Sünbül degül mi zînet iden nahl-i gülleri Açsa ‘aceb mi zülf-i mutarrâ güzelleri Gönlümi yârdan ay�rup al�mayalar Bir yana olsa götüri dünyâ güzelleri Bin y�ll�k â�inâl��� terk eyledi gönül Bir kerre görmek ile bu ra’nâ güzelleri Cânânesin Revânî alurd� kuca��na Bir kimse olsa eylese ya�ma güzelleri

462 . . - - / . - . - / . . -

Ne ‘aceb old� nazmun ahvâli Dinlemezler bu turfa akvâli Söz metâ’� sat�lmadan kald� Hâtif-i gayb olursa dellâl� Bikr-i fikre kimesne meyl itmez Mâh-� nevden olursa halhâli �âhid-i nazm mü�terî bulmaz Ger ruh�nda zühal ola hâli Tâli’i yok Revânînün hergiz Gelmedi râst kur’a-� fâli

463 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Sûfiyâ gel berü iç sen de �arâb-� sâfî Ne olursan ol a elden koma tek insâf� Bu güzeller aras�nda yine hazz itdi gönül Bâ�bândur ki gül ü lâle durur etrâf� Sûfi da’vâ-y� velâyet ider ise ne ‘aceb Ki�i kim mest ola artuk olur anun lâf� Cevherîdür bu gönül hûb bilür mahbûb� Görmedüm anc�lay�n ben de cihân sarrâf� Câm-� mey gibi Revânî ol�maz sohbetsüz Ne hûy� var ise vardur hele gönli sâfî

464 . - - - / . - - - /. - -

Meyün altuna dönmi� yine rengi Kumâ� oldur kim ola ol firengî ��inde mest ‘â��k sûfi hayrân Bu halkun kimi ser-ho� kimi bengî �ç aslanum çiçekler sâyesinde Dö�enmi�dür yine nat’-� pelengî Rakîb a�lama� ile yüz a�artmaz A�armaz yunma� ile hîç zengî Revânî gönlüm anmaz ad u san� N’ider rüsvâyî olan nâm u nengi

465 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Hüsn ile âfâk� tutm��dur nigârum gün gibi Yal�nuz yügrük geçer ol �eh-süvârum gün gibi Gerdi�-i gerdûndan ef�ân eylemezdüm incinüp Gayr�ya yüz virmese hercâyi yârüm gün gibi Dirler ey sîmîn-beden altuna sayd olur seni ��idelden kalmad� hergiz karârum gün gibi Sâkiyâ bir cür’a sunsan câm-� mihründen bana ‘Iy� u ‘i�retle geçerdi rûzgârum gün gibi Yârden görsem Revânî zerre denlü merhamet ‘Âlem içinde olurd� i’tibârum gün gibi

466

. . - - / . . - - /. . - - /. . - Bir sipâhî güzelinün bugün oldum nökeri Mâh-� nevdür k�l�c� kabzas� gündür siperi Ferah�ndan at� alt�nda karâr eyleyimez Götürür berg-i güli niteki bâd-� seherî At� izine hilâli nice te�bîh ideyin Ki hilâl ile anun toptoludur reh-güzeri Seyrine her ki�inün mâni’ olan hançeridür Yohsa ol yâri güzel gösterür altun kemeri Mülk-i hüsn içre Revânî nola beglense nigâr Old� ‘â��klar� önince anun yiniçeri

467

- - . / - . - . / . - - . / - . - ‘U��âk old� halka-i zülfünle Hayderî Cem’ old� bir yire yine iklîm erenleri Le�ker çeküp gelürdi i�igine ay u gün Bir kez diyeydi ol �eh-i hûbân bize beri ‘I�k� cihânda kendüye i� eyledi gönül Böyle olur ki�i ol�cak maslahat eri Mülk-i cemâli le�ker-i hatdur bozan y�kan M�sr üstine çekildi yine Hind le�keri Gördüm Revânî �i’rün okur bir güzel bugün Ba��nda mâh-� nev gibi tâc-� kalenderî

468 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Ay�rma ey felek benden o gün yüzlü dil-ârâm� Ki ansuz gönlümün hergiz ne sabr� var ne ârâm� Beni hayrân iden yârün lebiyle çe�midür dâyim Be-gâyet hûb olur helvâ ol�cak karma bâdâm� Sanavber sen gül-endâma ne var öykünse ey dil-ber Uzun boylularun gâyet güzel olurm�� endâm� Seg-i kûyun bana kar�u gelür kûyuna vardukça Biri birine yârânun niçün olmaya ikrâm� Meh-i nev sâ�ar-� sîmîn �afak gülgûn �arâb olm�� Hilâl-ebrû güzellerle Revânî eyle bayram�

469 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Öldürdi bizi gam nidelüm mâl ü menâl� Sâkî getür e ortaya �ol def’-i melâli Meh-rûlara ba� egmez iken devr-i felekde Sevmi� delü gönlüm bugün ol ka�� hilâli Çekdüm bir elif kaddün anup gögsüme cânâ Cân bâ��na dikdüm yine bir tâze nihâli Remmâle varup derdüme bir çâre bul ey dil Bu kur’a-i ‘��kun bana ho� gelmedi fâli Cân virse Revânî ne ‘aceb tâze t�râ�a Bu yolda a�arm��dur anun çünki sakal�

470 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Heves-i bûselerün gönlüm� cerrâr itdi Dostum va’delerün an� tama’kâr itdi Gün gibi ‘ârz-� cemâl eyler iken pencereden Beni kûy�nda görüp kapuy� dîvâr itdi Fitnede hâl ü hatun eksügi yokdur ammâ Bana ne itdi ise çe�m-i siyehkâr itdi Tatlu dil dökmek ile alm�� idi gönlümüzi Sormadan hande-i �îrîn ile izhâr itdi Sanca�-� âh� Revânî nola kaldursa gönül Le�ker-i ‘��ka güzeller an� ser-dâr itdi

471 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Sen gonca-leb nigâra ne ho� gül didükleri Hâdim benef�e zülfüne sünbül didükleri Toldurd� âh ü nâle ile gül kula��n� Bilsen ne ku� durur ya �u bülbül didükleri Sensüz bana harâm ola ey H�zr hatt-� nigâr Âb-� hayât olursa eger mül didükleri Mektûb-� hüsne ka�lar� ser-nâme yazal� Ok�nmaz old� �imdi teressül didükleri Gül mevsimi iri�di meye tevbe eyleme Yokdur Revânî sende tahammül didükleri

472 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Nev-bahâr iri�di yine geldi seyrân günleri Vuslat eyyâm� yeti�di geçdi hicrân günleri Pâdi�âhum bakmaz olal� dil-i dîvâneme Yüregüm oynar benüm geldükçe dîvân günleri Halka halka kâkülinden seyr idersin ruhlar�n Ey gönül unutma sak�n bu perî�ân günleri Gün gibi tûp�n� göge a�duran zülfün durur Dostum meydân senündür geldi çevgân günleri Bu Revânîye nedür her gün cefâ her gün ‘itâb Kande gitmi�dür ‘aceb bu lutf u ihsân günleri

473

- - . / - . - . / . - - . / - . - Bezm-i visâl-i yâr beni hurrem eyledi Gönlümi bir kadeh mey ile ho�-dem eyledi ‘I�k od�na yakan beni gönül durur gönül Gözden degüldür a�ladugum göz nem eyledi Cân hastas� sa�almaga hîç çâre yo� idi Yârün lebine vard� gönül emsem eyledi Âdemlik ögredür bu güzeller perîlere Ol yâr-� bî-vefâ niçesin âdem eyledi Hatt-� lebüne gördi Revânîyi cân virür Âb-� hayât kara geyüp mâtem eyledi

474 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Bezm-i fürkatde çeküp çâk ideyin pîreheni Çünki mah�erde gönül kimsenün olmaz kefeni Gam-� hattunla ölürsem güzelüm ha�re degin Sebz cübb’örte benüm üstüme kabrüm çemeni Gül yüzün seyrine sanma ki hatun ma’nîdür Kendü kirpügüm olupdur bana gözüm dikeni Dostum devlet-i hüsnünde anarlar �imdi Beni ‘u��âk aras�nda güzellerde seni Sevdün ol �ûh-� cefâ-pî�eyi ey dil nideyin Sözümi eslemedün vây seni vây seni Mâh u pervîn mi bu ya her gice gerdûn kuçar Altun üsküflü gümi� dügmelü bir sîm-teni Bize endâm� güzel yâr-� vefâdâr olsa Bâ�bânâ nidelüm nâreveni nestereni La’lün ev¢âf�n i�itmese Revânîden eger Utanup k�pk�z�l olmazd� ‘akîk-i Yemenì

475 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

Zülfi Mûsî yed-i beyzâ ruh� ‘�sî deheni Ka�� Zünnûn kara gözleri Üveyse’l-Karanî Kuy�nun ta�lar� tutd� yine bir reng-i ‘akîk

Bu benüm kanlu ya�um Rûma getürdi Yemeni Â�inâl�k görinür nola lebünden sorsam Bu güzeller aras�nda gözüm �s�rd� seni Nâfe-i zülfün öger mü�gi koyup bâd-� sabâ Çîn ü Mâçîne varup gezdi H�tâ vü Hoteni Hame-i nazm-� Revânî nice bahrîdür kim Asmad� kirpüginün uc�na dürr-i ‘Adeni

476 - - . / - . - . / . - - . / - . -

Yüz akl���n� ister isen yâsemen gibi Gögsüni açma gonca-i gül-pîrehen gibi Sen serv-kad yol�nda vücûdum ki hâk ola Her y�l gelüp aya�un� öpem çemen gibi Bu hey’et ile kâmetüne öykünür çenâr Nârin geçer turup o dah� nârven gibi Erlik ad�yla ‘â��k an�lmazd� dünyede Gam kal’as�na olmasa cismi beden gibi Olm�� Revânî çarh bugün âhenîn kafes �â’ir içinde tûti-i �eker-sühan gibi

477 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Her ki ‘�ydun nû� ide câm-� sürûr-encâm�n� Bir güne� yüzlü güzelle geçürür eyyâm�n� ‘Iyd bezminde öpü�mekden kaçar meh-pâreler Ben kime içsem gerek ya bu mahabbet câm�n� ‘Âleme hükm eylesün neyler Süleymân mührini Hâtem-i ‘�y�a �u kim kazdurd� kendü nâm�n� Dost-kâmîler içülür her tarafdan gönlüme Zâhidâ görmez misin dil-berlerün ibrâm�n� Bir güne� yüzlü hilâl-ebrûy� alm�� yan�na Bursa �ehrinün Revânî eylemi� bayram�n�

478 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Yine ‘�yd old� dil-berler uçurd�lar sal�nca�� Melekler seyre gelsünler bugün görsünler uçma��

Cemâli ‘�ydgâh�nda temâ�â eylenüz yârün Bu gönlüm t�fl�na kurm�� iki zülfi sal�nca�� Felek dolâb�na binmi� iki dil-berdür ay u gün Cihân etfâli ‘�yd eyler hemân o�lan oyunca�� Sakal�n uzadup sûfî yürür sîmîn sanemlerle Ana bayram papas�dur diyü ho� itdiler lâ�� Revânî ‘�yd erkân�n bilürler çünki dil-berler Niçün anmayalar bârî öpü�megi kuçu�ma��

479 - - . / . - - . / . - - . / . - -

Meclisde ki bu nazm-� güherbâr ok�nd� Gûyâ dügüne gelmege e�’âr ok�nd� Dîvânum� yaz�nsa nola �imdi güzeller Mecmû’alar içindeki güftâr ok�nd� Rengîn varak yazd� bugün �i’rümi hâmem Gül�ende meger ol hat-� e�’âr ok�nd� Her yirde turup sözlerümün bahsin iderler San medreselerde nice Muhtâr ok�nd� �îrînlik içün yazd� Revânî lebi vasf�n Ad�na anun nazm-� �ekerbâr ok�nd�

480 . . - - / . . - - /. . - - /. . -

‘Arz-� hâl itmege çün vâs�tadur hâme dah� Nâz idüp kâ�ede burdu�� nedür nâme dah� Kuvvet-i sîm ile kuçd� çü miyân�n� kemer Ne nezâketle kenâr itdi ‘aceb câme dah� Gün yüzün �evk�yile zülfüne varsa nola dil ‘Azm iden Ka’beye u�rar sanemâ �âma dah� Dîde-i câm ile endâmun� seyr eylemesün Varma ey sîmîn-beden nâz ile hammâma dah� Bî-karâr olsa Revânî nola su gibi gönül Çünki ‘a��k geçer ol serv-i gül-endâma dahi

481 . - - - / . - - - /. - - - /. - - -

Görüp hayrân u zâr olsam ‘aceb midür Cihân �âh� Kim ana bende-i kemter olup durur cihân �âh�

Benüm bir altun üsküflü nigâr-� âfitâbum var Bana ‘arz itme germ olup inende ey felek mâh� Gözüm y�lduz sayup a�lar giceyle �evk-� rûyundan Sanas�n bir müneccimdür ki mâh olm�� nazargâh� ‘Aceb mi âsitânuna iri�se âhum ey meh-rû Garîbün yirde kalmaz çün iri�ir göklere âh� Revânî bendesi olmak yeter çün devlet ü ikbâl Getürme gönlüne dah� hevâ-y� mans�b u câh�

482 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Tâze güldür gerçi dil-ber hârlardur hem-demi K�ld� âvâre sabâ gibi beni anun gam� Gözleründür hüsn meydân�nda iki kü�tgîr K’anlarun ey dil-rübâ ebrûlarundur perçemi Fürkatünde gözlerüm ya��yla gamgîn olmasa Âte�-i âhumla ey dil-ber yakardum ‘âlemi H��m ile her kimi kim görürse çe�mi öldürür Hîç göstermez gözine ol melek-rû âdemi ‘Â��k-� miskînine bir demde bin ihsân� var Ol perî-peyker nigârum âdemîdür âdemî La’l-i dildâra Revânî dil uzatm�� sehv ile Sengsâr itdi cihân halk� anunçün hâtemi

483 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Mihr-i hüsnün zerreve� k�ld� çü ser-gerdân beni Barma��na tolayup ha döndürür devrân beni Cân u dilden mihr-i haddünle yakup kandîller Kabrüm üzre her gice bekler meh-i tâbân beni Hattun� yâd itdügüm gördükçe a�yâr� bu kim Ya’ni efsûn okuram azdurmasun �eytân beni Ra’dve� zârî k�lup ya�lar ak�td� pîr-i çarh Sen cüvânun derd ile gördi çün giryân beni Kimse bilmezdi Revânî ol (nigâr�) sevdügüm Dâsitân-� �i’rüm itdi ‘âleme destân beni

484 . . - - /. . - - / . . - - / . . -

Göreli gözlerüm ol nergis-i mestâneleri �htiyâr itdi gönül gû�e-i mey-hâneleri Mutribâ lutf idüben al elüne çeng ü rebâb Sâkiyâ la’lün ile sun tolu peymâneleri Vâ’izâ lutf idüben pendüni var kendüne vir ‘Â��kun sem’i kabûl eylemez efsâneleri Gel bu eyyâm� hebâ itmeyelüm �aflet ile Ki sebât üzre degüldür bu’ömür hâneleri Ey Revânî nola cân itdün ise yâre fedâ Terk-i cân eylemeyen bulmad� cânâneleri

485 - - . / - . - . /. - - . / -. -

Câm-� �arâb ile pür idenler kaba��n� Görmi� ka�un cihânda mükemmel yara��n� Koltukdan i�ler ol ki�i sovu�a �ss� kim Bir sîm-tenle zeyn ide her �eb kuca��n� Devründe sâki beglik idersün ‘aceb mi Kurm�� habâb-� mey yine ‘i�ret ota��n� Câm-� meyi el üzre tutup hürmet eylenüz Her kanda varsa yire komazlar aya��n� Sâ�ar gibi Revânî güzeller nolay�d� Â��klar�na emdüreyidi tuda��n�

486 - . - - / - . - - / - . - - /- . -

Bî-vefâ dildâr imi�sin böyle bilmezdüm seni Hem-dem-i a�yâr imi�sin böyle bilmezdüm seni Gû�e-i dükkâna geçmi�sin nigâra gül gibi �âhid-i bâzâr imi�sin böyle bilmezdüm seni Gönlümi nâzüklik ile alup inkâr eyledün Hey ne nâzük yâr imi�sin böyle bilmezdüm seni Kâküli vasf�nda güftârum görüp dilber didi Sözde k�l yarar imi�sin böyle bilmezdüm seni Gönlini aldun Revânînün ‘acebsihr eyledün Sen ho bir sehhâr imi�sin böyle bilmezdüm seni

487

. . - - / . . - - / . . - - / . . - Bâ�-� hüsnünde görüp dil hatun� âh didi Ba�uma bu kara yazu nedür eyvâh didi Sünbül-i zülfüni gül�ende benef�e görüben Bükülüp ‘ömrün uzun yar�cun Allâh didi Ruhlarun bedrine tu� old� gözüm dilde revân Sihr ile indi meger yiryüzine mâh didi Terk-i tecrîd oluban ‘��k�n� pîr idineli Her ne emr ider ise dilde e vallâh didi S�dk ile basd� Revânî çü kadem h�dmetüne ��ini Hak ba�ara aydalum Allâh didi

488 . - - - / . - - - / . - -

Benüm ney gibi çün ba�rum delindi Kamu bu ‘��k-� zârî hep bilindi Yaturd� haste olup bir bucakda Bi-hamdi’llâh ki mey aya�a bindi Kapundan hâli olmaz ey kamer-ruh Güne� benzer ki yirine �s�nd� Dehânuna meger öykündi gonca Ki güller güldi bülbüller u��nd� �çersin gayr�larla sen �arâb� Benüm bu �î�e gönlüm sana s�nd� Lebi devrinde sat�lmaz olupdur Revânî mey dah� narh�na indi

489 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Tâze güldür gerçi dil-ber hârlardur hem-demi K�ld� âvâre kabâ gibi beni anun gam� Gözleründür hüsn meydân�nda iki kü�t-gîr K’anlarun ey dil-rübâ ebrûlarundur perçemi Firkatünde gözlerüm ya� ile gamgîn olmasa Âte�-i âhumla ey dil-ber yakardum ‘âlemi ‘Â��k-� miskînine bu demde bin ihsân� var

Ol perî-peyker nigârum âdemîdür âdemî La’l-i dil-ârâ Revânî dil uzatm�� sehv ile Sengsâr itdi cihân halk� anun’çün cânum�

490 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Çarh-� dûn-perver virür erbâb-� fazla zilleti Câhilün günden güne olur ziyâde rif’ati Kanda bir câhil görürsen mans�b� a’lâdadur Ma’rifet hâcet degül ol devletî ol devletî Mest-i lâ-ya’k�l durur devlet �arâb�ndan yine Kadri ‘âlî câhilün ma’lûm anun keyfiyeti

491 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Kimseler Mecnûndan fark eylemez olsa beni Nak�-� dîvâr eyledi bu sûret-i zîbâ beni

492 - - . / - . - . / . - - . / - . -

‘U��âk old� halka-i zülfünle hayderî Cem’old� yine bir yere iklîm erenleri

493

. . - - / . . - - / . . - - / . . - Nice çâk eyleyeyüm gül gibi ben pîreheni Ki koçar câmesi kar�umda o nâzük bedeni

494 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Görme kûyuna varsam n’ola sen sîm-beri Nûr görmege ider ki�i Hicâza seferi

495 . - - - / . - - - / . - - - / . - - -

Bilürüz cennetün çokdur egerçi hûr u g�lmân� Be hey sûfî bu ‘âlemde sever ‘ârifler o�lan�

496 . . - - / . . - - / . . - - / . . -

Göze gösterme gönül ki sak�n ol mâh-ve�i Kerem it sözüm i�it odlare yakma güne�i

497 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Ben nice te�bîh idem o �em’e hadd-i meh-ve�i

�em’ hod bir bo�az� ipli ���kdur âte�î

498 - . - - / - . - - / - . - - / - . -

Göreli hüsn-i letâfetle cihânun dilberi ‘â��k-� �ûrîdenün gözine görünmez beri 499 - . - - / - . - - / - . - - / - . - Nice olmasun Revânî zâhidâ mey-hâneyi ‘Ay� içün mahbûb� var hâz�r �arâb-� nâb�

KIT’ALAR 1

. - . - / . . - - / . - . - / . . - Revânî mihre düri� tâ güne� gibi sen de Bülend-mertebe olup felek-makâm olas�n Hilâl gibi boyun eg kamer-cebînlere Cihân içinde ki manzûr-� hâs u ‘âm olas�n Kusûr-� h�dmete bakma hilâl gibi düri� Kaçan ki bilesin eksükligün tamâm olas�n

2 - . - - / - . - - /- . - - /- . -

Ho� �ikâr itdük rakîbün dostlar cânân�n� Tan degül ölse hasedden alm��uzdur cân�n� Ben an� her gice soyup koynuma koydu�uma Ol ne herze yir ise yisün si.em o�lan�n�

3 . - - - / . - - - /. - -

��itdüm yine bir �î�e gül-âb� Revânî eylemi� senden an� cer Ana lutf eyleyüp ba���lam��s�n Be-gâyet derlemi�sin ey gül-i ter

4 . . - - / . - . - / . . -

Âsafâ lutfunun nihâyeti yok ‘Akl vasfunda ‘âciz ü hayrân Kabza-i kudretünde tîr �ihâb Bâzu-y� devletünde çarh kemân Bana lutf eyle bir kemân buyur Nûn ile çün tamâm olur ihsân

MÜFRED . . - - / . . - - / . . - - / . . - Ne ‘aceb elde tehî olmasa her dem sâ�ar �çdü�üm gibi tolar dîde-i hum-bârumdan