Cohabitat gathering 2012 broszura dla mediów

MATERIAŁY DLA MEDIÓW

simplicity rediscoveredCOHABITAT 2012GATHERING

01 O FESTIWALU

Festiwal Cohabitat Gathering to dwa dni spotkań i wy-stąpień tych, którzy pragną odpowiedzialnie projekto-wać i budować mądry świat wokół siebie. Spotkamy się gronie fascynatów architektury naturalnej, ma-szyn open-hardware, lokalnej autonomii i koncepcji budowania społeczności.

W 2011 roku Grupa Cohabitat we współpracy z or-ganizacją UNDP (United Nations Development Programme) zorganizowała pierwszy, międzynarodo-wy festiwal Cohabitat Gathering, który okazał się pe-rełką na mapie tego typu wydarzeń w Polsce. Hasłem przewodnim było „Inspiring the evolution of spaceship Earth” i łączyło ono prezentacje wszystkich prelegen-tów w jedną wspólną kompozycję. Każdy wykład od-nosił się do wybranego zagadnienia, składającego się na interdyscyplinarne spektrum dziedzin niezbędnych do zbudowania autonomicznego Cohabitatu - osiedla, które samo wyprodukuje podstawowe zasoby takie jakie woda, żywność, energia. Od krajowych i świato-wych wybitnych specjalistów dowiedzieliśmy się m.in. jak wznosić budynki w technikach korzystających ze słomy oraz gliny, jak w pełni zasilać je ze źródeł ener-gii odnawialnych, jak zarządzać dynamiką grup, dla-czego warto prowadzić konsultacje społeczne anga-żując lokalną społeczność do naszych przedsięwzięć,

Spotkajmy się w Łodzi13-14 października 2012Centrum KonferenCyjno-WyStaWienniCze mtŁ al. PoliteChniKi 2a, aula, i Piętro

o festiwalu

dlaczego model open-source pozwala budować silne, elastyczne społeczności i wiele, wiele innych.

W pierwszej edycji festiwalu udział wzięło 215 osób, które wysłuchały wystąpień 15 prelegentów. Zaproszenie do udziału w wydarzeniu przyjęło wielu wspaniałych gości, m.in. prof. Gernot Minke, architekt, badacz i konstruktor, światowy autorytet w dziedzinie konstrukcji ziemnych i słomianych. W trakcie spotka-nia przedstawił on trzy prelekcje dotyczące budowni-ctwa ze słomy, gliny oraz konstrukcji dachów zielo-nych.

Odzew ze strony uczestników i prelegentów był bardzo pozytywny, a zainteresowanie udziałem przerosło najśmielsze oczekiwania organizatorów. Okazało się, że istnieje silna potrzeba cyklicznego Festiwalu, jako platformy wymiany myśli, wiedzy i nawiązywania współpracy.

“najlePSzą metodą PrzeWidyWania PrzySzŁośCijest jej tworzenie.” - AlAn KAy

MATERIAŁY DLA MEDIÓWwiecej informacji na www.festiwal.cohabitat.net

O FESTIWALU 02

ChCę, by na śWieCie byŁo przyjemnie nieCh to Się zaCznie ode mnie

Impreza jest fenomenalna! Niesamowity tygiel myśli, idei, pomysłów, wymiana informacji. To o co nam wszystkim chodziło, aby się spotkać w jednym miejscu, móc porozmawiać, wymienić się pomysłami.- Łukasz Nowacki - ekspert permakultury, Fundacja Transformacja

To wspaniałe, że tak wielu ludzi przyjechało tutaj i zobaczyło tak wiele rzeczy, z którymi dotąd się nie spotkali. Myślę, że Gathering jest świetnym punktem startowym. - Prof. Gernot Minke - expert budowni-ctwa naturalnego, Uniwersytet w Kassel

Całkowita bioróżnorodność (...) Było po prostu wszyst-ko - od solidnej wiedzy, informacji i innowacji, przez tworzenie kontaktów i platform, do czystej energii w postaci radości, śpiewu i tańca. (...) Wierzę, że dzię-ki temu spotkaniu uda się wypracować nowe kontak-ty, nowe ścieżki, nowe platformy, nowe partnerstwa. I że powstanie wiele pięknych miejsc, i że będzie się nam wśród nich żyło po prostu lepiej, bo chyba prze-cież o to chodzi. - Mateusz Szwagierczak - Organica, pracownia budownictwa naturalnego

Wrażenia są niesamowite, pozytywna energia. Mówimy tu o rzeczach, które będziemy wszyscy tworzyli, więc jest to inspiracja dla każdego, dla mnie też. Możemy rozwinąć nasze programy budownictwa naturalnego je-żeli chodzi o bloki prasowane, domy pasywne i wszyst-kie techniczne szczegóły. Tutaj możemy to zgromadzić w jednym miejscu, pracować razem nad tym, by stwo-rzyć coś, co będzie powielane. - Marcin Jakubowski - ekspert open hardware, Open Source Ecology

fot. Michał Napierzyński- www.dobraidea.pl





03 O FESTIWALU

Tegoroczne hasło przewodnie konferencji to: “Simplicity rediscovered” czyli „odkrywanie prostoty na nowo”. Zależy nam na ukazywaniu nowych, dostosowanych do naszych czasów rozwiązań bazujących na technologiach już istniejących, a także na przywróceniu prostoty na co dzień. Zaproszeni mówcy wzniecą ogień inspiracji, opowiadając o własnej pasji i pracy nad konkretnymi technologiami, narzędziami i metodami. W wydarzeniu weźmie udział prawie 500 osób, czyli dwukrotnie więcej niż w roku ubiegłym.

Cohabitat Gathering 2012

pOLAkpOTRAFI.pLW tym roku festiwal jest finansowany przez zaan-gażowaną społeczność za pomocą crowdfundingu. Dzięki tej fantastycznej metodzie koncentracji miko--środków, za które każdy otrzymuje nagrodę, reali-zować można działania ważne społecznie. Podstawą jest zaufanie i relacje między ludźmi. Projekt został wsparty za pośrednictwem serwisu http://polakpo-trafi.pl/projekt/Cohabitat-Gathering-2012

SOBOTA 13 pAŹDZIERNIkA(Aula, I piętro)

10:00 - 10:10 - ROZPOCZĘCIE

Blok: SPOŁECZNOŚCI10:10 - 10:30 - Dick Urban Vestbro10:32 - 10:52 - Helen Jarvis10:54 - 11:14 - Marten Kaevats11:14 - 11:39 - Dyskusja z prelegentami

11:40 - 12:10 - PRZERWA KAWOWA

Blok: TWORZENIE I FINANSOWANIE R-EWOLUCJI12:13 - 12:33 - Frank Kresin12:35 - 12:55 - Karol Król12:57 - 13:17 - Eerik Wissenz13:17 - 13:42 - Dyskusja z prelegentami

13:42 - 14:42 - LUNCH

Blok: ARCHITEKTURA14:45 - 15:15 - Koncert zespołu Mauve Dust15:18 - 15:48 - Barbara Jones15:50 - 16:20 - Georg Maybaum16:22 - 16:42 - Radosław Barek16:42 - 17:08 - Dyskusja z prelegentami


Blok: EKOSYSTEMY ŻYWNOŚCI17:40 - 18:00 - Jadwiga Łopata18:02 - 18:22 - Mary Clear18:24 - 18:44 - Jan Slinsky18:45 - 19:00 - Dyskusja z prelegentami

ZAKOŃCZENIE

20:00 - 00:00 - SZALONE AFTERPARTY(Ceiro ul. Pomorska 41, w podwórku 3 piętro)

10:00 - 10:10 - ROZPOCZĘCIE

Blok: SPOŁECZNOŚCI10:10 - 10:30 - Dick Urban Vestbro10:32 - 10:52 - Helen Jarvis10:54 - 11:14 - Marten Kaevats11:14 - 11:39 - Dyskusja z prelegentami


Blok: TWORZENIE I FINANSOWANIE R-EWOLUCJI12:13 - 12:33 - Frank Kresin12:35 - 12:55 - Karol Król12:57 - 13:17 - Eerik Wissenz13:17 - 13:42 - Dyskusja z prelegentami

13:42 - 14:42 - LUNCH

Blok: ARCHITEKTURA14:45 - 15:15 - Koncert zespołu Mauve Dust15:18 - 15:48 - Barbara Jones15:50 - 16:20 - Georg Maybaum16:22 - 16:42 - Radosław Barek16:42 - 17:08 - Dyskusja z prelegentami


Blok: EKOSYSTEMY ŻYWNOŚCI17:40 - 18:00 - Jadwiga Łopata18:02 - 18:22 - Mary Clear18:24 - 18:44 - Jan Slinsky18:45 - 19:00 - Dyskusja z prelegentami

ZAKOŃCZENIE

20:00 - 00:00 - SZALONE AFTERPARTY(Ceiro ul.Pomorska 41, w podwórku 3 piętro)

NIEDZIELA, 14 pAŹDZIERNIkA09:30 - 10:00 ROZPOCZĘCIE (foyer, I piętro)

POKAZ BUDOWANIA NATURALNEGO10:00 - 15:00 - (hala targowa, wejście „C”)

DYSKUSJE (sale B i C, I piętro)Przerwy 11:15 - 11:25 oraz 13:30 - 13:40

SPOŁECZNOŚCI 10:15 - 12:15 (Sala B)ARCHITEKTURA 12:30 - 14:30 (Sala B)

TWORZENIE I FINANSOWANIE R-EWOLUCJI10:15 - 12:15 (Sala C)EKOSYSTEMY ŻYWNOŚCI12:30 - 14:30 (Sala C)

15:00 - 16:00 - kameralna sesja z prelegentami (dla uczestników z nagrodą nr 6)

PROGRAM


O FESTIWALU 04

kONcERT MAUvE DUST13 października, CKW MTŁMauve Dust to Tomasz Kłoś vel. Pluck (waltornia, du-duk, klawisze) i Mateusz Bazgier (gitara, didgeridoo, klawisze).

Oprócz całej masy brzmień i wirtualnych instrumen-tów, które muzycy tworzą w programach muzycz-nych, używają waltorni i gitary elektrycznej oraz instrumentów etnicznych takich jak aborygeńskie didgeridoo czy ormiański duduk. Czasem opierają utwory na delikatnym bicie, który pełni rolę pulsu w organiźmie muzycznym który powołują do życia. Wtedy zbliżają się brzmieniowo do gatunków ta-kich jak minimal czy down tempo a czasem dryfują w stronę przestrzennych, znacznie bardziej ulotnych kompozycji pozostając jednak w obrębie swojej este-tyki. Formuła jaką wypracowali to improwizowanie na instrumentach do miksowanych na żywo podkładów.

Wydarzenia towarzyszące

AFTERpARTY13 październikaGdy intensywny i pełen skupienia dzień dobiegnie końca, oddamy się tańcom, muzyce i rozmowom. Integracja i ruch w swobodnej atmosferze to najlep-szy relaks.

TARGIRównolegle do wydarzeń festiwalu Cohabitat Gathe-ring, w hali Centrum Konferencyjno-Wystawienniczego MTŁ odbęda się: V Targi Naturalnej Żywności NATURA FOOD oraz I Targi Ekologicznego Stylu Życia.


05 O FESTIWALU

Festiwal odbędzie się nowym, oddanym do użytku w 2012 roku, Centrum Konferencyjno-Wystawien-niczym Międzynarodowych Targów Łódzkich przy Al. Politechniki 2A. Dogodna lokalizacja obiektu zapewnia bliskość strategicznych węzłów komunika-cyjnych, kolei, Portu Lotniczego Łódź im. Władysława Reymonta oraz różnorodnego zaplecza hotelowego, gastronomicznego i rozrywkowego, z którego słynie Łódź. Centrum dysponuje własnym parkingiem na 200 miejsc, na terenie znajduje się także restauracja.

Miejscem, w którym społeczność Cohabitat będzie wymieniać się wiedzą, doświadczeniem i pomysłami będzie komfortowa sala konferencyjna na 480 osób. Wyposażona w nowoczesny sprzęt do prezentacji multimedialnych a także tłumaczeń symultanicznych, stanowi idealne zaplecze techniczne dla wykładów i paneli dyskusyjnych.

Łódź

MIEJScE SpOTkANIA

Łódź - jedno z największych miast w Polsce. Ważny ośrodek akademicki i kulturalny. Szczyci się znaną w świecie „Filmówką”, jednym z najdłuższych dep-taków w Europie - ulicą Piotrkowską, oryginalną XIX wieczną zabudową, zabytkowymi fabrykami, licznymi muzeami, teatrami, klubami i festiwalami. Marzeniem organizatorów Cohabitat Gathering jest, by Łódź była postrzegana także jako miejsce mądrych rozwią-zań, ekologicznych działań, innowacyjnych zmian. Przestrzenią dającą możliwość wyboru takiego stylu życia, który przyczyni się do zrównoważonego rozwo-ju, zdrowia i spełnienia mieszkańców.


pRELEGENcI 06

dick urban VestbrokOLLEkTIvHUS.NUArCHiteKt

ŻYJąc RAZEM - WSpÓLNOTY MIESZkALNE I ALTERNATYWNE SpOSOBY MIESZkANIA

Dick Urban Vestbro jest profesorem Royal Institute of Technology w Sztokholmie, członkiem Architecture Without Borders oraz przewodniczącym powstałego w 1981 roku stowarzyszenia Kollektivhus NU, które poprzez badania naukowe i współpracę z lokalnymi samorządami promuje alternatywne sposoby za-mieszkiwania i powstawanie wspólnot mieszkalnych.

Dick Urban Vestbro jest autorem książki „Living to-gether – Cohousing Ideas and Realities Around the World” (“Życie razem - Idee Cohousingu i jego rze-czywistość dookoła świata”) - doskonałego źródła materiałów dla badaczy, firm z branży nieruchomo-ści, polityków, aktywistów i organizacji pozarządo-wych zainteresowanych podejmowaniem wyzwań związanych ze starzeniem się społeczeństwa i innymi zmianami w strukturach domostw, przezwyciężaniem problemów anonimowości i izolacji w mieście, a także różnymi metodami pobudzania do rozwoju potencjału sąsiedzkiej współpracy i poszukiwania bardziej zrów-noważonych stylów życia.

Dick Vestbro jest także przewodniczącym szwedz-kiego stowarzyszenia Kollektivhus NU promującego wspólnoty mieszkalne i inne alternatywne sposoby zamieszkiwania. Organizacja ta wspiera zarówno już istniejące wspólnoty jak i grupy dopiero planujące utworzyć nowe jednostki do komunalnego zamieszka-nia. Stowarzyszenie zawiązane w 1981 roku, niedawno ponownie rozpoczęło aktywne działanie ze szczegól-nym nastawieniem na informowanie społeczeństwa o wspólnotach mieszkalnych jako alternatywnej for-mie zamieszkania oraz wpływanie na władze, by uła-twiły powstawanie i funkcjonowanie takich jednostek. Kollektivus NU aktualnie ma wśród swoich członków

41 społeczności mieszkaniowych oraz 9 organizacji działających na rzecz takich wspólnot. Oprócz tego zrzesza wielu indywidualnych członków. Spośród po-nad 40 wspólnot mieszkalnych istniejących w Szwecji, większość powstała w wyniku kampanii społecznych i wspierającej postawy władz zarządzajacych miesz-kalnictwem socjalnym w latach 80-tych. Jest to za-ledwie kropla w morzu przestrzeni mieszkalnych. Przeważająca część Szwedów nie ma świadomości istnienia alternatyw takich jak wspólnoty mieszkal-ne, eko-wioski itp. Tego typu jednostki są skupione w centrach miast.

Dziś obserwujemy wzrost zainteresowania wspólno-tami. W ostatnich pięciu latach zbudowano 6 nowych jednostek, powstają kolejne. Kollektivus NU jest czynnym partnerem organizacji parasolowej SABO - Swedish Association of Municipal Housing Companies. Najnowsza publikacja stowarzyszenia “Togetherness and cooperation - Association of Municipial Ho-using Companies” (dotąd dostępna jedynie w języku szwedzkim, wydana wraz z SABO) jest coraz częściej dyskutowana przez polityków, firmy z branży nieru-chomości oraz osoby prywatne.

Źródło: http://kollektivhus.nu/


marten KaevatscOMMUNITY TOOLSproGrAmistA

cOMMUNITY TOOLS – OpROGRAMOWANIE SŁUŻącE DO ZARZąDZANIA I kOMUNIkAcJI LOkALNYcH SpOŁEcZNOścI

Community Tools (CT) to dostępne w sieci darmowe oprogramowanie służące do komunikacji oraz zarzą-dzania działaniami wewnątrz społeczności. Zważyw-szy na fakt, iż społecznością możemy nazwać wszyst-ko: od grupy sąsiadów lub wspólnoty mieszkaniowej po drużynę piłkarską, narzędzia CT stają się niezbęd-nym środkiem wspomagającym komunikację między członkami społeczności, a także innymi grupami, łą-cząc je z resztą świata i zachęcając ludzi do zmiany otaczającego ich środowiska na lepsze.

Idea Community Tools powstała jako odpowiedź na po-trzeby efektywnego zarządzania komunikacją i prze-pływem informacji wewnątrz lokalnych społeczności. Nawet jeśli ludzie są chętni by się zaangażować, bardzo szybko pojawiają się pomiędzy nimi problemy komu-nikacyjne - organizowanie wielkich grup ludzi wymaga szybkości oraz dokładnej wymiany informacji. Kiedy grupa CT zauważyła brak zintegrowanych rozwiązań dla tych specyficznych wymagań, jej członkowie po-stanowili stworzyć swoje własne oprogramowanie po-zwalające być w kontakcie z innymi społecznościami. Community Tools wykorzystali także sieć internetową do dzielenia się pomysłami, czerpania inspiracji oraz dyskusji, które pozwoliły im uniknąć błędów, na które w przeszłości natknęli się inni. Głównym celem CT sta-ła się poprawa lokalnej komunikacji, dlatego też naj-większy nacisk położyli oni na udostępnianie informacji takich jak np.: wydarzenia, wiadomości, ogłoszenia, lokalne instytucje, itd. z uwzględnieniem geograficz-nych danych, pokazując je zarówno tekstowo jak i na mapie.

W tym momencie wersja beta oprogramowania jest użytkowana przez kilkanaście lokalnych społecznościw Tallinie, oraz kilka zainteresowanych wspólnot w in-nych krajach. Oprogramowanie CT umożliwia im two-

rzenie grup, wyłanianie członków zarządu, udostęp-nianie artykułów (wiadomości), wymianę pomysłów. Jest platformą do omawiania problemów, wydarzeń,a także posiada bardziej standardowe funkcje jak: tworzenie galerii, map, forum, komentarzy, powiado-mień e-mail oraz kanałów RSS. Kolejnym zadaniem na liście CT jest stworzenie Wielkiej Mapy, która po-kazałaby geograficznie oznaczone dane przesyłane przez ludzi. Na przykład, jeśli społeczności w Finlan-dii, Estonii i Rumunii zaznaczą na mapie składowiska śmieci, które muszą zostać usunięte, da to możliwość oznaczenia ich na mapie (RSS) aby wspólnie uzyskać lepszy obraz napotykanych problemów i potencjalne-go globalnego ich rozwiązania. System ten może być także wykorzystany do obserwacji ruchu drogowego, rozproszenia i migracji dzikich zwierząt itp. Inną cie-kawą opcją jest “Stuffarium”, będące pewnego rodzaju biblioteką on-line rzeczy należących do członków spo-łeczności, którymi to z powodzeniem mogliby podzie-lić się z innymi. Jak piszą CT na swojej stronie inter-netowej: „Wierzymy, że otwarte oprogramowanie oraz kreatywne dzielenie się danymi i informacjami two-rzonymi przez członków społeczności, są kluczowymi terminami przyszłości. To wartości, które są dla nas ważne, a nasz zespół jest mieszaniną społecznościo-wych liderów, studentów, architektów i programistów”.

07 pRELEGENcIŹródło: http://communitytools.info/


pRELEGENcI 08

helen jarvisNEWcASTLE UNIvERSITYdoCent GeoGrafii SPoŁeCznej

WSpÓLNOTY MIESZkALNE: TWORZENIE WARUNkÓW DLA OTWARTOścI I WSpÓŁDZIELENIA pOMIęDZY JEJ cZŁONkAMI

Helen Jarvis jest docentem Geografii Społecznej na Newcastle Universty w Wielkiej Brytanii. Badaczka geografii społecznej z naciskiem na strukturę miesz-kaniową i miejską oraz styku sektora pracy, zatrud-nienia i płci kulturowej (godzenie życia prywatnego z zawodowym). Jest regularnie zapraszana przez in-stytucje naukowe i społeczności mieszkaniowe z róż-nych krajów do wygłaszania referatów na temat al-ternatywnych sposobów zamieszkiwania oraz zrów-noważonego zaniechania rozwoju. Helen jest wykła-dowcą wizytującym na UC Berkeley i University of Washington w Stanach Zjednoczonych, a także Uni-versity of Western Sydney w Australii.

Na całym świecie gospodarka rynkowa zmaga się z narastającym kryzysem mieszkaniowym. Roz-wiązania tego problemu nie tyle należy upatrywać w mieszkalnictwie jako takim, co w radykalnej zmia-nie koncepcji „dlaczego” żyjemy naszym życiem. W tradycyjnych modelach gospodarki mieszkaniowej i rozwoju społeczności nie ma miejsca na docenienie pozamaterialnych zasobów jako przeciwwagi dla do-minującego kapitału i inwestycji materialnych (finan-sowych) w warunkach ludzkiej egzystencji. Otwar-tość towarzyska i dzielenie się to proste idee, zbyt często pomijane w tradycyjnych sposobach tworze-nia społeczności.

Powszechnie wiadomo, że emisja CO2 przez przecięt-ne gospodarstwo domowe (grunt, energia oraz towary i usługi konsumenckie) wzrasta, podczas gdy zmniej-sza się powierzchnia gospodarstw a miejsca spotkań towarzyskich, produkcji, konsumpcji i reprodukcji społecznej są coraz bardziej rozproszone i odsepa-rowane. Tradycyjne struktury miejskie nie sprzyjają ani kontaktom i zaufaniu, ani praktycznym mechani-zmom umożliwiającym sąsiadom wspólne nabywanie i gospodarowanie narzędziami aby zapobiec marno-trawstwu i nadmiarowi skrajnie indywidualistycznej konsumpcji sterowanej wygodą. To unaocznia, jak

ważne jest zajęcie się problemem przyszłych udosko-naleń mieszkalnictwa i społeczności jako zintegrowa-nych funkcji zrównoważonego rozwoju w różnorakich warunkach zamieszkiwania i utrzymania. Na bazie szeregu eksperymentów społecznych, przeprowadzo-nych w różnych układach społecznościowych, obser-wujemy w jaki sposób wspólna przestrzeń oraz czas spędzany wśród członków społeczności wpływa na proces powstawania nowej gospodarki dzielenia się. Szczególnie pouczające byłoby zbadanie koncepcji i stosunków towarzyskich i dzielenia się w czasach żądania wymiany za pośrednictwem komputerów. Faktycznie można zaobserwować wiele przykładów udanego współdzielenia i ogromnej potrzeby wza-jemnej wymiany, jednak postulat, by potraktować temat priorytetetowo w dalszym planowaniu i podej-mowaniu decyzji, spotyka się z niechęcią w dysku-sjach rządowych i ze strony głównego nurtu.

Jarvis bada aktualnie codzienne życie intencjonalnych społeczności (szczególnie zamieszkujących razem) w kontekście eksperymentów i innowacji stosowa-nych we wspólnotach, porównując sposoby tworzenia się grup, praktyki zbiorowego rządzenia i alternatyw-ne przestrzenie mieszkalne w Wielkiej Brytanii, Skan-dynawii, Australii i Stanach Zjednoczonych.

Źródło: http://experimentsincommunity.wordpress.com/


09 pRELEGENcI

jadwiga ŁopataIcppc (MIęDZYNARODOWA kOALIcJA DLA OcHRONY pOLSkIEJ WSI) badaCz, dziaŁaCz eKoloGiCzny

SUWERENNOść ŻYWNOścIOWA A RODZINNE GOSpODARSTWA ROLNE

Współzałożycielka oraz wiceprezes Międzynarodowej Koalicji dla Ochrony Polskiej Wsi (ICPPC), a także założycielka Europejskiego Centrum Rolnictwa Eko-logicznego i Turystyki - Polska (ECEAT), któremu przewodniczyła przez dziesięć lat. W 2002 roku, jako pierwsza Polka i pierwsza Europejka w historii zosta-ła laureatką Nagrody Goldmana zwanej “ekologicz-nym Noblem” za międzynarodową kampanię w celu ochrony małych polskich i rodzinnych farm. Jest także członkinią Ashoki.

Międzynarodowa Koalicja dla Ochrony Polskiej Wsi to organizacja, która od początku swego istnienia doma-ga się wsparcia i promocji obecnego modelu polskiej wsi, czyli tradycyjnych i ekologicznych gospodarstw rolnych, jej proekologicznego charakteru, produkcji żywności dobrej jakości, ekoturystyki, ochrony bio-różnorodności oraz wartości kulturowych. Jednym z głównych projektów realizowanych przez ICPPC jest „Patrząc w przyszłość - ekocentrum ICPPC” (www.eko-cel.pl), na którego rozwój Jadwiga Łopata prze-znaczyła dochód z prestiżowej nagrody Goldmana.

Ekocentrum jest miejscem promocji proekologiczne-go stylu życia, w którym każdy może zobaczyć jak w praktyce działają nowoczesne, ekologiczne rozwią-zania oraz jak nowe technologie mogą współpracować z tradycyjnym metodami. Dzięki wsparciu współzało-życiela ICPPC, angielskiego rolnika i działacza ekolo-gicznego sir Juliana Rose, ekocentrum w 2001 roku odwiedził Brytyjski następca tronu książę Karol.

Jadwiga Łopata została wielokrotnie doceniona za swoje zasługi: jest nominowanym członkiem organi-zacji Innowatorów dla Dobra Publicznego – Ashoka, oraz laureatką nagrody Goldmana.

Od 2004 roku ICPPC prowadzi ogólnopolską kampa-nię pod hasłem “Polska wolna od GMO” (www.polska--wolnaod-gmo.org). Do zainicjowanej 4 lata później koalicji pod tą samą nazwą należy obecnie ponad 350 organizacji i specjalistów. Jak mówi dr Ryszard Pra-szkier z Ashoki: “Działania Jadwigi Łopaty na rzecz wsi są nie do przecenienia. Dzięki nagłaśnianiu swoich koncepcji, pomogła przetrwać małym polskim gospo-darstwom rodzinnym, kiedy wydawało się, iż są nie do uratowania w czasach ekspansji taniej żywności z Za-chodu, dotowanej i uprawianej przy pomocy sztucz-nych nawozów i środków ochrony roślin.”

Wykład Jadwigi Łopaty “Suwerenność Żywnościowa I Rodzinna Farma Na Polskim Przykładzie” zapre-zentowany podczas TEDx Kraków można znaleźć na stronie: http://tedxkrakow.com/pl/videos/19-jadwi-ga-lopata-foodsovereignty-and-the-family-farm-the--polish-example.

Źródło: www.icppc.pl; dobraidea.pl/2011/02/rodzinne-farmy-jadwiga-lopata


pRELEGENcI 10

Współzałożycielka Incredible Edible - jednej z najbar-dziej znanych organizacji społecznościowych w Yor-kshire, w Anglii. W przeszłości Mary Clear była pra-cownikiem biurowym w organizacji działającej na rzecz rozwoju lokalnych społeczności, teraz uważa się za aktywistkę, gospodynię domową, projektantkę krajobrazu, marzycielkę oraz inicjatorkę „wszystkie-go co dobre”. Pasją Mary Clear jest zmiana szarego miejskiego krajobrazu w bardziej kolorowy i przyja-zny, głównie poprzez sadzenie warzyw w miejscach publicznych i współpracę z lokalnymi hodowcami oraz wspólnotami. W jej kampanii na rzecz lokalnej żyw-ności w sposób zdecydowany robi to, co inni uważają za niewykonalne.

mary ClearINcREDIBLE EDIBLEAKtywistKA nA rzeCz UprAwy WarzyW W mieśCie

kAMpANIA INcREDIBLE EDIBLE NA RZEcZ LOkALNEJ ŻYWNOścI ORAZ SpOŁEcZNOścI LOkALNYcH HODOWcÓWTodmorden leży pomiędzy Burnley i Halifax, na granicy Lancashire i West Yorkshire, w zachodniej Anglii. Incredible Edible Todmorden (IET) jest pionierskim projektem na rzecz zrównoważonej dystrybucji zdrowej żywności. Pomysł ten jest tak odmienny i nowatorski, że inne miasta natychmiast zaczęły stosować te same idee, rozprzestrzeniając go na cały świat.

Główną ideą IET jest stworzenie miasta samowystar-czalnego żywnościowo. Mary Clear mówi: „Rozpoczę-liśmy naszą akcję chcąc odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób możemy coś zmienić, nie będąc ofia-rami czekającymi na działania innych ludzi? Rozpo-czynając nasze działania nie oczekiwaliśmy wyna-grodzenia, chcieliśmy jedynie pokazać, że można coś zmienić”. Teraz w 15 000 mieście każdy mieszkaniec coś hoduje, od warzyw po drzewa. Idea, która po-czątkowo była rolniczą partyzantką, szybko zyskała aprobatę. Ludzie zaczęli przychodzić do nas z własny-mi inicjatywami, od akcji „Każde jajko ma znaczenie” po pomysł lokalnego wytwarzania sera. W Todmorden istnieją darmowe działki warzywne, mieszkańcy sa-dzą roślinność w takich miejscach jak obrzeża par-kingów samochodowych, czy np. wiśniowe drzewka przy supermarkecie Lidl. Dobrze zorganizowana jest także współpraca z lokalnymi przedsiębiorstwami, jak

np. Pennine Housing które rozdaje darmowe nasiona i sprzęt ogrodniczy, dzięki czemu miasto ulega trans-formacji. Prowadzone są warsztaty sztuki kulinarnej, gdzie kreatywna wymiana pomysłów bardzo pozytyw-nie wpływa na możliwość nauki. W mieście z długą tradycją uprawiania ziemi Incredible Edible powra-ca do jakże ważnych aspektów zdrowego trybu ży-cia i kupowania lokalnych produktów. Uprawy można spotkać w przeróżnych miejscach: pod wiaduktami, na cmentarzach itp. Mary Clear zachęca wszystkich do kupowania miejscowych produktów i bycia samo-wystarczalnym, wykorzystując własne możliwości i umiejętności.

Incredible Edible Todmorden odwiedził ostatnio nawet Książe Karol, który ze wzruszeniem uznał, że organizacja ta jest doskonałym przykładem jak indywidualne jednostki w społeczeństwie mogą wspierać się nawzajem po to, aby ich życie było bardziej zrównoważone.

Na stronie:http://www.youtube.com/watch?v=az3m5ewU9Us możecie zobaczyć krótki wywiad z członkami IET.

Źródło: http://www.incredible-edible-todmorden.co.uk/


11 pRELEGENcI

ján ŠlinskýAGROkRUH (AGROcIRcLE)rolniK, WynalazCa

REWOLUcYJNA UpRAWA WARZYW ORGANIcZNYcH

Ján Šlinský, Słowak, studiował Ogrodnictwo na Uni-wersytecie Rolniczym w Brnie. Po ukończeniu szkoły został dyrektorem Centrum Warzywnego JRD w miej-scowości Pavlovce Uhom, gdzie od roku 1991 pro-wadzi własną, niezależną działalność. Jest autorem Agrokruh – systemu zrównoważonych metod uprawy organicznych warzyw w gospodarstwie rodzinnym. Jan jest pasjonatem upraw organicznych, zrównowa-żonego rolnictwa oraz innowacyjnej produkcji żywno-ści.

Agrokruh to system stworzony specjalnie na potrzeby zrównoważonych metod uprawy warzyw w gospodar-stwie rodzinnym. Przewiduje się, że sektor ten będzie się rozwijał, także pod względem opłacalności, we wszystkich krajach Grupy Wyszehradzkiej, gdyż już teraz popyt przewyższa podaż. Uprawianie warzyw w systemie Agrokruh nie wiąże się z koniecznością posiadania ciągnika ani innych ciężkich maszyn, któ-rych stosowanie przyczynia się do ugniatania gleby. Cały system działa w oparciu o energię elektryczną. W przeszłości w ramach eksperymentów stosowano m.in. generatory „rowerowe” (napędzane siłą ludz-kich mięśni) i zwierzęce (napędzane siłą mięśni osła).W przyszłości, w zależności od możliwości finanso-wych, energię elektryczną będzie można prawdopo-dobnie pobierać także z ogniw fotowoltaicznych.

System Agrokruh został skonstruowany w latach 2006-2007 na Słowacji, dzięki dotacji przekazanej przez firmę TOYOTA. Ziemia na gospodarstwo została podarowana przez entuzjastycznie nastawionego do projektu członka lokalnej społeczności. Koszty bu-dowy całego systemu wyniosły około 60 000 € (przy produkcji seryjnej koszty mogłyby być niższe, a dzię-ki istniejącej możliwości samodzielnego serwisowania koszt utrzymania gospodarstwa AgroKruh jest niższy o połowę od tradycyjnego). Modelowe gospodarstwo

położone jest w południowo-zachodniej Słowacji, w pobliżu rzeki Malý Dunaj, obok wsi Hrubý Šúr. Zo-stało ono zaprojektowane aby produkować warzywa dla około 60 odbiorców, jest gospodarstwem o cha-rakterze rodzinnym i zapewnia utrzymanie rodzinie jednego rolnika. Koszty poniesione na zakup techno-logii (bez odsetek) powinny się zwrócić w warunkach słowackich w ciągu 6 lat. Rolnik spłaca dług zaciągnię-ty u lokalnej społeczności oferując jej członkom zdro-we i tanie warzywa.

System Agrokruh zaprojektowano tak, aby spełniał wymagania minimalnego zużycia energii do uprawy różnych rodzajów warzyw w optymalnych warunkach ekologicznych, ekonomicznych i społecznych. Po-wierzchnia przykładowego gospodarstwa podzielona jest na 15 parceli, z których każda ma formę okrę-gu o średnicy 36 metrów i powierzchni 1072 m2. Ich łączna powierzchnia to 1,6 ha. Takim obszarem może zarządzać jeden wykwalifikowany rolnik, korzystają-cy z sezonowej pomocy niewielkiej grupy osób (np. członków rodziny). Podzielenie terenu na 15 parceli sprawia, że do wykorzystania pozostaje niezajęta po-wierzchnia o łącznej wielkości około 0,5 ha. Jest ona przeznaczana na uprawy różnych ziół (np. herbaty czy przypraw), kwiatów i kwitnących chwastów, przy-ciągających wiele gatunków owadów zapylających, a także naturalnych wrogów szkodników.

Źródło: http://www.agrokruh.sk, http://issuu.com/pawesroczyski/docs/agrokruh_-_efektywny_system_zrownowazonego_rolnict


pRELEGENcI 12

Barbara Jones jest założycielką firmy Straw Works, oraz była dyrektorką Amazonails. Autorka publikacji “Building with Straw Bales: A Practical Guide for the UK and Ireland”. Dzięki solidnemu doświadczeniu, jest uważana za najbardziej cenioną realizatorkę budow-nictwa w technice kostek słomy w Europie i regularnie zapraszana do wygłaszania prelekcji na temat archi-tektury naturalnej. Uhonorowana nagrodą Lifetime Achievement przez organizację Women in Constru-ction oraz Woman of Outstanding Achievement przez UK Resource Centre for Women.

barbara jonesSTRAWWORkSbudoWniCzy W teChnoloGii StraW bale

BUDOWANIE Z UŻYcIEM kOSTEk SŁOMY

Barbara Jones od ponad 30 lat bierze udział przy wznoszeniu budowli jako dekarz, stolarz i budowniczy w technologii z użyciem kostek słomy. W 1995 roku, z pomocą Winston Churchill Fellowship, zdobywała doświadczenie i prowadziła badania na temat budow-nictwa ze słomy w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, adaptując poznawane techniki do warunków klimatu europejskiego. Dzięki programowi stypendialnemu Królowej Elżbiety, włączyła tradycyjne rzemiosła takie jak tynkowanie wapnem czy odnowienie odroślowe w leśnictwie we współczesne projekty i metody, by uczynić je prostszymi, bardziej zrównoważonymi i do-stosowanymi do XXI wieku.

W 2011 Barbara Jones została uhonorowana nagrodą Lifetime Achievement przez Women in Construction, dwa lata wcześniej wyróżniona tytułem Woman of Outstanding Achievement przez UK Resource Centre for Women.

Niegdyś pełniła funkcję dyrektora Amazonails, na-tomiast obecnie prowadzi własną firmę Straw Works i należy do czołówki europejskich projektantów bu-downictwa z użyciem kostek słomy.

Od 1994 roku udoskonala techniki i upraszcza stoso-wanie kostek słomy oraz nieinwazyjnych fundamen-

tów w budownictwie. Pracowała bezpośrednio przy ponad 300 konstrukcjach, zdobywając międzynaro-dowe uznanie swoim inspirującym sposobem prowa-dzenia praktyk w miejscu budowy.

Źródło: http://strawworks.co.uk/


13 pRELEGENcI

Georg maybaumHAWk HOLZMINDEN(UNIWERSYTET NAUk STOSOWANYcH I SZTUkI)ProfeSor, nauKoWieC

BUDOWANIE W TEcHNOLOGII ZIEMI UBIJANEJ - DOśWIADcZENIA, BADANIA NAUkOWE I pROJEkTY ARcHITEkTONIcZNE

Profesor Georg Maybaum jest kierownikiem Instytutu Mechaniki Gruntów i Fundamentowania na Hochschu-le für angewandte Wissenschaft und Kunst. Był wspól-nikiem w firmie konsultacyjnej z dziedziny inżynierii geotechnicznej - RuP Geotechnik. Absolwent wyż-szych uczelni technicznych w Darmstadt i Dortmund, a także Politechniki Braunschweig w Niemczech.

Szkoła wyższa HAWK (Hochschule für angewandte Wissenschaft und Kunst) w Holzminden została za-łożona w 1831 roku, by kształcić mistrzów rzemio-sła. Kilkadziesiąt lat temu przekształciła się jednak w uniwersytet nauk stosowanych i sztuki, ze szczegól-nym naciskiem na inżynierię i architekturę. Obecnie programy magisterskie i licencjackie z zakresu zarzą-dzania konstrukcjami, nieruchomościami, inżynierii przemysłowej oraz prac społecznych są dostępne dla około 1000 studentów.

Od roku akademickiego 2000/2001 Prof. Dr. Inż. Ma-ybaum odpowiada na uczelni za zagadnienia z dzie-dziny inżynierii geotechnicznej, mechaniki gruntów i fundamentowania. Analiza składu i reakcji gleb, jako komponentu naturalnych materiałów, jest częścią programu badawczego profesora. Ił, który jest pod-stawowym budulcem w pracy z ziemią, jest zatem do-głębnie przebadanym materiałem na HAWK, zarówno w teorii jak i praktyce. W 2008 roku prof. Maybaum był współorganizatorem i nauczycielem kursu letniego “Dziedzictwo kulturowe. Zrównoważone budowanie w tradycyjnych technikach”, przeprowadzonego przy Uniwersytecie UNINTER w Cuernavaca w Meksyku. Ponadto Georg Maybaum posiada międzynarodowe doświadczenie teoretyczne i praktyczne, udokumen-

towane w postaci artykułów publikowanych w Europie i poza nią. Prowadził także projekt wspierany z fundu-szy unijnych pod nazwą “OneGeology Europe Project work-package 2: Przypadki użytkowników i najlepsze praktyki by sprostać wymaganiom interesantów”.

Prof. Maybaum w swoim wykładzie skupi się na pro-gramach badawczych, m.in. prostych i gruntownych testach laboratoryjnych (mieszanki tworzyw, trwa-łość, nośność itp.) a także kilku wyjątkowych przy-kładach realizacji architektonicznych i rozwiązań kon-strukcyjnych (głównie obiektów sakralnych) w tech-nologii ziemi ubijanej, znajdujących się w Niemczech.

Źródło: http://www.hawk-hhg.de/


pRELEGENcI 14

Frank Kresin jest Dyrektorem ds. badań w Waag So-ciety, gdzie odpowiedzialny jest za program w sześciu obszarach: opieka zdrowotna, edukacja, kultura, spo-łeczeństwo, władze i świat biznesu. Frank zajmował się filmem, ukończył studia magisterskie na kierunku Sztuczna Inteligencja na University of Amsterdam, zarządzał również programem na Dutch Digital Uni-versity Consortium.

frank KresinWAAG SOcIETYKieroWniK zeSPoŁu badaWCzeGo

RZEcZY, kTÓRYcH DZIAŁANIA NIE ROZUMIESZ, NIE NALEŻą DO cIEBIE

W 2006 roku, w periodyku dla majsterkowiczów- -pa-sjonatów Makezine, ukazał się manifest właścicieli.Przesłanie brzmiało: „Rzeczy, których działania nie ro-zumiesz, nie należą do ciebie. Zestaw praw konstruk-torów do przystępnego, obszernego i naprawialnego sprzętu”. Manifest jest przydatnym oświadczeniem zaadresowanym do przemysłu wytwórczego. Make-zine i ludzie identyfikujący się z nim chcieliby mieć możliwość naprawy i majstrowania przy swoim sprzę-cie. Tym samym przejmowaliby go na własność.

Prezentacja Franka Kresina na przykładzie ostatnie-go projektu Waag Society - FairPhone, odkryje dla nas niewidoczny system stojący za produktami. Od kontrowersji wokół kopalni mineralnych w Kongo po model biznesowy, który napędza produkcję szybko psujących się, bez szans na naprawę przez użytkow-nika, telefonów. Poprzez rozłożenie na czynniki pierw-sze działania telefonu lub innego towaru, odkrywa-my zasady jakimi kierowano się przy ich produkcji. Dochodzimy wówczas do zrozumienia, jakie działania pozwolą zmienić ten system. Bas van Abel, dyrektor kreatywny w Waag Society jest przekonany, że “po-siadanie poprzez zrozumienie” doprowadzi do więk-szej odpowiedzialności zarówno ze strony przemysłu jak i społeczeństwa.

Informacje dodatkowe:

Fablab (od: fabrication laboratory) jest w pełni wyposażonym warsztatem produkcyjnym, który stwarza wszystkim zainteresowanym - od małych dzieci po przedsiębiorców i firmy - warunki do urzeczywistnienia swoich wymarzonych projektów. Potencjał jest niemal nieograniczony! Fablab to międzynarodowa społeczność, która pragnie dzielić się wiedzą. Oddziały na całym świecie mają identyczne wyposażenie i możliwości. Pracownie udostępniają także projekty w formie elektronicznej i gotowe rozwiązania, tworząc tym samym sieć własności intelektualnej w celu wymiany pomysłów.

Fablab Amsterdam jest prowadzony przez Waag So-ciety, niedochodową organizację dążącą do wdrażania innowacji wspartej kreatywnymi technologiami. Bę-dące nowatorską inicjatywą profesora Neila Gershen-felda, Dyrektora Centre for Bits and Atoms na Massa-chusetts Institute of Technology, Fablaby są warszta-tami dla wynalazców, miejscem, gdzie zarówno firmy jak i osoby prywatne mogą tworzyć nowe produkty.

Źródło: http://http://waag.org/


15 pRELEGENcI

eerik WissenzSOLARFIRE.ORGfilozof, ProGramiSta

SOLAR FIRE: WYWOŁAJMY SOLARNą REWOLUcJę!

Studiował matematykę na Uniwersytecie w Ottawiei Uniwersytecie w Carleton w Kanadzie. Szybko prze-rwał naukę, by szerzyć technologię Solar Fire i uczyć się w praktyce ekologicznych rozwiązań od kultur ca-łego świata. Pół roku spędzone na Kubie było szcze-gólnie interesującym czasem przyglądania się gospo-darce w czasach kryzysu energetycznopaliwowego. Od 2006 roku Eerik odwiedził Meksyk, Kubę, Hiszpa-nię, Francję, Finlandię i Indie, rozwijając i promując technologię Solar Fire na wszelkie możliwe sposoby. W latach 2008-2010 przewodniczył organizacji non--profit “Projet du Feu Solaire”, którą założył we Francji wraz ze swoją żoną, Evą. W 2012 utworzyli w Finlandii spółkę Solar Fire Concentration. Eerik to dwujęzyczny pisarz-pasjonat, piszący artykuły, eseje i książki. Wie-rzy w idee kultury open source, obecnie pracuje nad ogólnodostępną książką o zrównoważonych rozwiąza-niach pt. Decentralized Democracy.

Solar Fire to modułowy, wysokotemperaturowy, sta-ło-ogniskowy system kumulowania energii solarnej zaprojektowany tak, by można było go udoskonalać niskim kosztem. Technologia rozwijana była głównie w ubogich krajach o ciepłym klimacie i dostosowana do ich warunków. Ognisko może być pionowe (pro-dukcja pary) lub poziome (piekarnia, ceramika itp). Obecnie model rozwijany jest w trzech wersjach: 1. Darmowy, otwarty projekt w wersji “zrób to sam”. 2. Lokalna produkcja przy częściowym wykorzystaniu gotowych, płatnych elementów. 3. Produkcja na skalę przemysłową z uwzględnieniem zasad ekonomii społecznej.

Od początku system Solar Fire używany jest przez użytkowników w ich prywatnych przedsięwzięciach. Eerik i Eva czuli potrzebę stworzenia przestrzeni, w której działania te będą bardziej widoczne i zro-zumiałe dla ogółu. Ogromny potencjał przystępnej energii słonecznej o wielkiej mocy nie był wówczas oczywisty dla ludzi... pamiętamy czas, gdy szczyt wy-dobycia ropy naftowej był albo marginalizowany albo całkowicie negowany (np. w 2007).

Najpierw powstała strona SolarFire.org i stowarzy-szenie non-profit we Francji (2007-2010). Eerik wraz żoną prowadzili warsztaty, stworzyli wytyczne do kon-

struowania i umieścili cały materiał dotyczący Solar Fire w internecie. Ich intencją było jak najszersze upowszechnienie sfinansowanej przez nich technolo-gii tak szybko, jak to możliwe.

W 2009 skonstruowali wertykalny model o powierzch-ni 10m2 w wytwórni Tinytech Factories w Rajkot w In-diach. Był on wówczas prawie dwukrotnie większy od dotychczas stworzonych urządzeń. Stało się oczywi-ste, że technologia może być używana na skalę prze-mysłową dzięki udostępnieniu jej na zasadach ko-mercyjnych. W 2011 roku w tej samej fabryce Eerik zbudował model o powierzchni 32m2 i zasilił nim ma-szynę parową. W 2012 w Indiach kończył pracę nad modelem wielkości 90m2.

Obecnie Solar Fire udoskonalany jest jako przedsię-wzięcie społeczne, z ofertą szkoleniową i projektową dla branży oraz planami utworzenia fundacji w celu zdobycia funduszy na działania pomocowe na całym świecie.

W tej chwili nadal można korzystać z darmowych, ot-wartych wytycznych konstrukcyjnych dostępnych dla każdego majsterkowicza. Trwa budowa modelu 32m2 wraz z pełną jego dokumentacją, dostosowanego do konstrukcji bambusowej.

Źródło: http://experimentsincommunity.wordpress.com/


pRELEGENcI 16

radosław barek

Karol Król

WęDROWNI ARcHITEkcIarChiteKt, rySoWniK

cROWDFUNDING.pLspeCjAlistA finAnsowAniA SPoŁeCznośCioWeGo

“ZASTOSOWANIE TRADYcJI RODZIMEJ I REGIONALNEJ W BUDOWANIU WSpÓŁcZESNEJ SIEDZIBY.”

“cROWD-FUNDING, cZYLI JAk SpOŁEcZNOścI BIORą SpRAWY W SWOJE RęcE.”

Architekt, rysownik, wykładowca na Wydziałe Archi-tektury Politechniki Poznańskiej, Inicjator i wspołtwór-ca stowarzyszenia Wędrowni Architekci. Zajmuje się budownictwem z użyciem gliny, w szczególności wy-korzystaniem rodzimych, tradycyjnych technologii we współczesnym budownictwie mieszkalnym. W swoim wykładzie Radosław Barek opowie nam jak rozpozna-wać charakterystyczne cechy architektury regionu i jej walory odpowiadające miejscowym warunkom klimatycznym. Współczesne poszukiwania twórców architektury coraz cześciej siegają do tradycji regio-nalnych, choć dzieje się to głównie w zakresie wzor-nictwa, rzadziej w odniesieniu do materiałów i tech-nik konstrukcyjnych. Poznanie tradycyjnych technik, zwłaszcza ich szczegółowych rozwiązań technologicz-nych oraz analiza ich rozplanowania na terenie Pol-ski mogą byc niewyczerpanym źródłem inspiracji dla współczesnych architektów.

„Ewangelista crowdfundingu w Polsce”, jak okre-ślił go magazyn Proseed. Redaktor naczelny portalu crowdfunding.pl, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Crowdfundingu i Współzałożyciel pierwszego w Polsce portalu udziałowego finansowania społecznościowego beesfund.com. Niedawno dzięki Internautom zebrał środki na wydanie książki… o crowdfundingu.

Źródło: http://www.pawelbe.pl/grupa/barek.html, http://crowdfunding.pl/author/kkrol/#.UHR2_FHd4e4

informacje ogólne: [email protected] dla mediów: e-mail: [email protected]

materiały prasowe do pobrania na www.festiwal.cohabitat.net/mediaakredytacje: http://www.festiwal.cohabitat.net/media/akredytacje/

Paweł Sroczyński - Fundacja Cohabitat, pomysłodawca Festiwalu Cohabitat Cathering

Cohabitat jest ruchem społecznym - siecią ludzi, organizacji, przedsiębiorstw i instytucji, które z wykorzystaniem zjawiska synergii pracują na rzecz no-wego paradygmatu dotyczącego relacji ludzkiej cywilizacji z ekosystemami naszej planety. Poprzez połączenie otwartej współpracy i technologii (open--source-hardware), architektury, naturalnego budownictwa oraz permakul-tury i wiedzy o tworzeniu społeczności jego członkowie podejmują wspólne przedsięwzięcia na rzecz tworzenia dostępnych rozwiązań, produktów i usług w celu zapewnienia zdrowia lokalnym społecznościom i ekosystemom. Ten nowy obraz wdrażany jest przez Cohabitat w życie na kilka prostych sposo-bów. Mając za cel integrację najważniejszych dla człowieka obszarów i ak-tywności Fundacja Cohabitat już drugi raz organizuje festiwal, który stanowi platformę dla spotkań i wymiany wiedzy pomiędzy profesjonalistami, eksper-tami i entuzjastami. Organizowane są również spotkania edukacyjne, takie jak np. Warsztaty Zrób- to-sam-2.0, w trakcie których prawie 80 osób z całej Polski może praktycznie spotkać się z wyzwaniem projektowania i budowania kolektorów słonecznych, domów naturalnych, ogrodów czy oczyszczalni. Naj-bardziej zaangażowanym proponujemy działania w ramach Spółdzielni Coha-bitat Design&Build, gdzie eksperymentalne technologie łączą się z ekonomią społeczną w misji ich upowszechniania.

PATRONAT HONOROWY:PARTNERZY FINANSOWI:

PARTNERZY STRATEGICZNI:

PARTNERZY:

PATRONI MEDIALNI:

www.zielonewiadomosci.pl

Cohabitat gathering 2012 broszura dla mediów

Documents

Transcript of Cohabitat gathering 2012 broszura dla mediów