Carolina Capria ve

Mariella Martucci

SPAGETTİÇETESİ

Öf, Çok Kötü Koktu!

İllüstrasyon: Ivan Bigarella

5

İçindekiler

1. Ulis ve Büyücü Kirke ........................................ 92. Aile Toplantısı .................................................... 193. Bityeniği ............................................................. 294. Leke .................................................................... 455. Küçük Bir Aksilik .............................................. 556. Kabak Çiçeği Dolması ....................................... 637. Karın Ağrısı ........................................................ 738. Savaş Planı ......................................................... 879. Sahtekârlık ......................................................... 10310. Doğaçlama Ziyafeti ......................................... 11111. Balık Çorbası ................................................... 12112. Spagetti ............................................................. 131

7

Ciccio&Marilena ve Frank&Gina’ya (babalarımız ve annelerimize)

9

Tosbağa, tıpkı Bayan Cozzolino’nun mama kalmamış kabı gibi bomboştu.

Çiçek tarhındaki iplerde asılı duran çamaşırlara biraz bile rüzgâr gelmiyordu. Bir ağustosböceğinin bile sesi du-yulmuyordu.

Nicola’nın Merdivenleri’nin avlusu terk edilmiş gibi ıssızdı.

Ama sadece 3 saniye için… 2 saniye… 1 saniye…BAM!

Acil çıkış kapısı birden açıldı ve Spagetti Çetesi üyeleri koşarak avluya çıkıp, doğruca gizli yerlerine gittiler.

Koşmaktan nefes nefese kalmış ve durdurulamaz bir gülme kriziyle Emma, Alessandro ve Gianpaolo kıkırda-yarak Tosbağa adını verdikleri, sadece onlara ait olan ara-baya (kısa süre önce kırmızıya boyamışlardı) doluştular ve kendilerini arka koltuğa bıraktılar.

“Bu kadar koşacağımızı bilseydim, teneffüste iki yerine

BİRİNCİ BÖLÜM

Ulis ve Büyücü Kirke

10

Ulis ve Büyücü Kirke

üç francala yerdim,” diye yakındı Alessandro. “Öyle açım ki…”

Gianpaolo ceketini çıkarırken, “Ama buna değdi!” diye kıkırdadı. “Marta ve Martino’nun meydana Ulis ve Kirke gibi giyinmiş halde geldikleri anı asla unutmayacağım.”

“Ve bana öyle geliyor ki onlar da epeyce bir kısmını ha-tırlayacaklar!” dedi Emma gülerek.

O sabah Palumbo ikizlerinin Ulis ve Kirke gibi giyin-miş olmalarının nedeni bir okul müsameresine katılmala-rıydı.

O sabah Palumbo ikizlerinin Ulis ve Kirke gibi giyin-miş halde meydana çıkmalarının asıl sebebi Spagetti Çete-si tarafından oyuna getirilmiş olmalarıydı.

Her şey oyunun sahnelenmesinden bir ay önce başlamıştı, yani Martino’nun müthiş bir macera olan Ulis oyununda Ulis rolünün ona verilmediğini öğrendiği o uğursuz sabah.

Belki Ulis hikâyesinin on bir yaşındaki en büyük uz-manı değildi ama kesinlikle hikâye için uygun olabilecek on bir yaşındaki en güzel çocuktu.

Kalkık bir burnu, inci gibi dişleri, mükemmel bir teni ve mavi gözleri vardı.

Her zaman o kadar modaya uygun giyinirdi ki, çoğu zaman insanlar o ne giyerse modanın nasıl olduğunu öğ-renmek için ona bakarlardı.

11

O kadar yakışıklı bir çocuktu ki bir keresinde üçüncü sınıflardan bir kız onu dondurma yemeye davet etmişti.

Ve aslında o uğursuz sabah, Martino o gülünç ‘Ulis’in arkadaşı’ rolünün ona verildiğini öğrenmekle kalmamış, başrolün Aldo Manzo’ya gittiğini de öğrenmişti.

Aldo Manzo, Ulis hikâyesinin on bir yaşındaki en bü-yük uzmanıydı, ama aynı zamanda tarihin en çirkin on bir yaşındaki çocuğuydu.

Aldo Manzo basık burunlu, çarpık dişli, sivilceli suratlı ve ayrık gözlüydü.

Aldo Manzo, bin yaşında olan ve İskoç kazaklarına tut-kun müdürden bile kötü giyinirdi.

Aldo Manzo öyle budalaydı ki artık bütün okulda ismi budalanın eş anlamlısı olarak kullanılıyordu (örneğin: “Dans ederken çok aldomanzosun, biraz rahatlamaya ça-lış!” ya da “Beni asla fark etmeyecek, ne zaman konuşsam kendimi aldomanzo hissediyorum”).

Bu nedenle Aldo Manzo, o günden itibaren Martino Palumbo’ya karşı arkasını kollamaya başlasa iyi ederdi.

Her şey oyunun başlamasına yarım saat kala mey-dana geldi, yani Alessandro’nun şüpheli bir şeyler oldu-ğunu fark ettiği zaman. Spor salonunun soyunma odasın-da öğretmenleri Bayan Autiero, Alessandro’yu dev kiklop Polyphemus’a dönüştürmek için alnına devasa bir göz çi-zerken, Alessandro hain kuzenleri Marta ve Martino’nun,

12

Aldo Manzo’nun etrafında dört döndüklerini fark etti. O ikisi bir şeyler karıştırıyordu.

Ve beş dakika sonra tam olarak fısıldadığı şey de buydu. Yüzünün üzerindeki toplam üç göz, geriye doğru taran-mış kıvırcık saçları ve üzerinde leopar desenli bir bornoz-

la, Spagetti Çetesi’nin de üyesi olan sadık arkadaşı Gianpaolo’ya yanaştı: “O ikisi bir şeyler ka-

rıştırıyor.”Gianpaolo da hemen, Ulis’in do-

muza dönüşmüş yol arkadaşının baş-lıca aksesuarı olan çiftlik domuzu kulaklarıyla örtülmüş kulaklarını dört açmıştı.

Palumbo ikizlerinin yeni bir kurbanı olması ve bu kurbanın Aldo

Manzo olması, başka bir çocuğu muhtemelen çok fazla etkilemezdi. Fa-

kat Gianpaolo’nun pembe kapüşonunun altında, güçlü Palumbo ikizlerine göz kulak

olabilmek için, kendilerini parçalayarak repliklerini tekrar eden domuz rol arkadaşlarının yanından hemen uzaklaşmasını söyleyen süper kahraman kalbi atıyordu.

Gianpaolo bu sayede Marta ve Martino’nun korkunç şakalar tarihindeki en korkunç şakalar listesinde birinci sı-rayı hak eden, nefret dolu bir şaka yapmak için harekete geçmelerine tanık olmuştu.

Ulis ve Büyücü Kirke

Francala

13

“Aldo Manzo, gel de sivilcelerine biraz makyaj süreyim, böylece daha az belli olurlar,” demişti Marta. Canlandırdı-ğı Büyücü Kirke, sahneledikleri efsanenin resimlerinde-kinden çok, bir moda defilesinden çıkmışa benziyordu.

‘Evet, böylece mükemmel bir Ulis olacaksın!” diye ek-lemişti Martino. “Bana gözlüğünü ver de Marta sana mak-yaj yaparken tutayım.”

O noktada, Aldo Manzo 1-B’nin en güzel kızının ya-kınlığı ve hiç çıkarmadığı gözlüğünün eksikliği yüzünden sersemlemişken, Martino gözlüğü yere atmış ve hiç acı-madan üzerine basmıştı.

Gianpaolo bunu takip eden haykırıştan pek bir şey an-lamamıştı ama net olan bir şey vardı: Marta ve Martino bir kez daha istedikleri şeyi elde etmeyi ve yakalanmamayı başarmışlardı. Aldo Manzo ise gözlüksüz, burnunun ucu-nu bile göremediği için oyunda rol alamayacaktı, Ulis rolü ise şansa bakın ki rolü ezbere bilen Martino’ya verilmişti. Dahası Palumbo ikizleri, en melek ifadelerini takınarak bunun bir kaza olduğuna dair herkesi (hatta zavallı Aldo Manzo’yu bile) ikna etmeyi başarmışlardı.

Ama bu bir kaza değildi.Ve Gianpaolo’nun beş dakika sonra Emma’nın kulağına

fısıldadığı şey de tam olarak buydu: “Bu bir kaza değildi.”Emma öfkeden kıpkırmızı kesilmişti.Derin derin iç geçirdikten sonra Emma gömleğinin

kollarını kıvırıp (Penelope kıyafetinin ona büyük gelme-

14

İz Sürme

15

sinin bunda etkisi vardı ama kollarını sıvamaya başlaması-nın asıl nedeni olaya el koymak üzere olmasıydı) şöyle de-mişti: “Hiçbir şey olmamış gibi yapamayız. O ikisi zavallı Aldo Manzo’ya yaptıkları gibi bir şakayı hak ediyorlar.”

Mükemmel şaka, Aldo Manzo’yu kıyafetini Martino’ya vermek için soyunurken gördükten kısa süre sonra aklına gelmişti: Eğer kuzeni kahraman Yunanlının pantolonunu giymeyi bu kadar çok istiyorsa, Alessandro, Gianpaolo ve Emma o pantolonu çok uzun süre giymesini sağlayabilir-lerdi!

Emma planından Alessandro ve Gianpaolo’ya bahsetti-ğinde, “Marta ve Martino’nun kıyafetlerini mi çalacağız?” diye sormuştu Alessandro.

“Ne çalması!” diye cevaplamıştı Emma. “Sadece yerini değiştireceğiz. Soyunma odasından alıp başka tarafa taşı-yacağız.”

“Böylece onları alabilmek için okuldan Ulis ve Büyücü Kirke gibi giyinmiş halde çıkmak zorunda kalacaklar!” de-mişti Gianpaolo. “Dâhice!”

Bunun üzerine, Palumbo ikizlerinin tasarım kıyafet-leri soyunma odasının askılarından alınıp Alessandro ve Gianpaolo’nun sırt çantasıyla Emma’nın omuz çantasına girmişlerdi.

Her şey provaların bitiminden beş dakika sonra meydana gelmişti, yani üçü aceleyle kıyafetlerinden ve

16

domuz kulaklarından kurtulduktan sonra, Marta’yla Mar-tino giysilerini arayıp kıyafet odasının altını üstüne getirir-ken, okuldan hızla çıkıp meydana doğru gitmişlerdi. Net olmak gerekirse, Görünmez Havuz’a doğru koştular.

Aslında, Görünmez Havuz’un adı gerçekten Görün-mez Havuz değildi. Emma, Alessandro ve Gianpaolo bu ismi vermişlerdi çünkü ilk bakışta varlığını neredeyse hiç kimse fark edemiyordu. Aslında Görünmez Havuz, mer-mer küveti olan ve suları ortada toplanan türde bir havuz değildi. Hayır, Görünmez Havuz, bir daire oluşturan ve belli zamanlarda su fışkırtan, asfalttaki birkaç delikten meydana gelmişti. Ve böylece havuzun varlığından haber-sizce meydanda yürüyen bir yaya, kendini o bahçelerdeki fıskiyelere benzeyen bir kafesin içinde tuzağa düşmüş şe-kilde buluverirdi.

“Tamam, burası çok iyi bence,” demişti Emma, Marta ve Martino’nun elbiselerini Görünmez Havuz’un ortasına (o noktada dururken havuzun varlığını anlamak imkânsız-dı) yerleştirirken. “Şimdi onları bulmalarını da sağlayabili-riz. Onlara bir mesaj gönderelim.”

Meydanda ilginizi çekebilecek bir şeyler var…

Emma, Alessandro ve Gianpaolo mesajı gönderdikten sonra bir kamyonetin arkasına saklanıp, Ulis ve Büyücü Kirke kostümleri içinde meydana gelmekte olan Marta

Ulis ve Büyücü Kirke

17

ve Martino’nun gösterisini keyifle izlemeye koyuldular. Palumbo ikizleri meydanın ortasına koşmuş, geçenlerin şaşkın bakışları altında, en azından beş dakika boyunca gö-rünmez havuzun içinde kapana kısılıp kalmışlardı (çünkü tam onlar geldikleri anda havuzun fıskiyeleri su fışkırtma-ya başlamıştı).

Tosbağa’nın içinde bir gıcırtı yankılandı. Gianpaolo, Sorrentino ailesinin köpeğinin tipik, kapı çalışını tanıya-rak, “Sanırım Bayan Cozzolino içeri girmek istiyor,” dedi. Ve gerçekten de kapıyı açtığında, gür kaşlı köpek oradaydı,

18

dişleri arasında top haline getirilmiş bir kumaş sıkıştırmış-tı ve kuyruğunu ışık hızıyla sallıyordu.

“Hımm, hayır, bence bizim dışarı çıkmamızı istiyor,” dedi Emma. Bayan Cozzolino’nun diline göre ‘ön silecek gibi kuyruk sallamak’, ‘oyun oynama zamanı’ anlamına geliyordu. Köpek bunu onaylar şekilde dişlerini açtı ve meydan okur gözlerle, bir çorap olduğu anlaşılan topağı yere bıraktı.

İskoç desenli, yeşil bir çorap.“Martino’nun çorapları!” diye haykırdı Alessandro, Ba-

yan Cozzolino’nun getirdiği çorabın diğer tekini cebinden çıkararak. “Sırt çantasında yer kalmamıştı, bu yüzden ce-bime koymuştum… Ama meydana vardığımızda bunları diğer kıyafetlerle birlikte bırakmayı unuttum!”

“Ne yapalım, yarın okula mı götürelim?” diye sordu Gianpaolo.

Emma başıyla Bayan Cozzolino’yu işaret ederek, “Hımm…” dedi. Köpek kıpırdamadan durmuş, çorabın iplerini diş ipi gibi kullanıyor ve çorabı ön dişlerinin ara-sında sıkıca tutuyordu.

“Tamam,” dedi Gianpaolo. “Martino’nun bir çift yeşil çorabı daha olmasın mı istiyorsunuz?”