Bacc Crackwoodspines

Week 13 Update 37

Twee zwarte ogen lieten hun blik over een uitgestrekte landschap van Rareville glijden. Het enige wat er in de verte te zien is, zijn de heuvels van Crackwoodspines. De stad lijkt mijlenver verwijderd te zijn van dit dorpje.

Maar in werkelijkheid valt het wel mee, weten Lumor en Anthony Nietig. Ze zijn er vandaag nog doorheen gereden met de verhuiswagen.

Anthony staarde maar een beetje voor zich uit. Met zijn persoonlijkheid van 06/02/01/07/09 was het niet de meest actieve jongen van zijn leeftijd. Hij keek net zo graag de kat uit de boom als zijn twee minuten oudere tweelingzus, maar doordat ze energieuitbarstingen had, stortte ze zich

vaker halsoverkop in situaties. Zoals die keer wanneer ze een nest met kittens had gered. Helaas hadden ze die niet mogen houden van hun vader. Haar persoonlijkheid is 04/02/04/08/07.

Lumor deed een stap naar voren. In het voorbijgaan prikte ze in Anthony’s zij. Hij schrok op, maar moest ervan lachen. Hij kon best veel hebben.

De kinderen moesten wennen aan het idee dat ze nu in the middle of nowhere leken te wonen. Alle vogels en andere dieren waarmee ze bekend waren en waaraan ze gehecht waren, hadden ze moeten achterlaten in het bos waar ze vandaan kwamen. Wel had hun vader hen ervan verzekerd dat hij ervoor zou zorgen dat ook hier hun eigen stukje natuur zou komen. En dan wel persoonlijk. Dus de kinderen vonden alles best.

Want hoe kon Junior ook anders? Hij was een kennissim (05/08/06/03/03) en onder andere nieuwsgierig naar de natuur. Hij had altijd de kost verdiend met onderzoeksverslagen die hij schreef. Hij was ervan overtuigd dat hij het nog ver zou schoppen, maar leek zich niet te interesseren voor de onderwerpen die hij koos. Toen hij daarom werd ontslagen, besefte hij zich dat hij zich ongeaccepteerd voelde. Hij zag er anders uit, hij dacht anders. Hij was anders en wílde anders. Het was tijd voor verandering.

Het voornemen van opnieuw beginnen, leek al van start te gaan terwijl de tweeling naar school was. Vanuit Crackwoodspines kwamen er enkele nieuwsgierige Sims langs om kennis te maken met Junior. Hij maar zelden zulke vriendelijke Sims ontmoet. Een gelukzalig gevoel overspoelde hem toen hij Zoey ontmoette, een Sim die net als hij groen was. Hij was meteen gebiologeerd door haar.

Maar Junior zou Junior niet zijn als hij zijn behoedzaamheid liet varen. Het bezoek bleef niet langer dan nodig – er moesten nog een hoop verhuisdozen worden uitgepakt – en tegen de tijd dat de tweeling thuis was, was alle visite weer weg. Zoey Pummel was een interessante vrouw, maar Junior moest aan zijn kinderen denken. Lumor en Anthony besloten een beetje te helpen in de tuin. Vele handen maken licht werk.

Tegen de tijd dat de lucht oranje kleurde, zat Anthony nog met zijn vingers in de aarde. Hij voelde zich altijd helemaal in zijn element. Zijn vader zei dat het kwam omdat ze uit de aarde waren geboren.

De volgende schooldag rende Lumor hyper het huis binnen. Ze wist dat haar vader al thuis was van zijn tijdelijke bijbaantje. Enthousiast meldde ze haar vader Anthony een schoolvriendinnetje mee had genomen. Het betrof Siri Snuchter, een meisje dat onder één dak leefde met Zoey. Kennelijk hadden Lumor en Siri het daarover uitgebreid gehad.

Ergens halverwege Lumors verhaal, besloot Junior om te gaan kijken hoe het met zijn tuin stond. Zijn dochter beweerde bij hoog en laag dat Zoey een heks was. Het was niet Siri’s moeder, maar een soort van stieftante. De meisjes hadden het hem drie keer uitgelegd. Het klonk erg gecompliceerd en dat maakte het er alleen maar interessanter op.

Juniors hart maakte een sprongetje toen hij de volgende dag weer drie personen uit de bus zag stappen. Ditmaal hadden zijn kinderen een vriendje meegenomen. Junior keek geïrriteerd toen Olivier naar binnen ging om water voor hen drieën te halen, want hij bleef in de koelkast hangen. Hij kon het echter niet opbrengen er wat van te zeggen. Kinderen waren kinderen.

Uiteindelijk ging Olivier terug naar buiten met water. De tweeling had al ergens waterballonnen vandaan getoverd. Wat er toen volgde, hoeft niet te worden betwijfeld. Het eindigde ermee dat de kinderen kleddernat waren.

Lumors kleren waren zelfs zó nat dat ze haar pyjama aan moest zodra Olivier naar huis ging, omdat ze zat te klappertanden. Junior zette de kinderen aan hun huiswerk en probeerde een nieuw gerecht uit.

Die avond, toen de kinderen op bed lagen, kwam er een collega van Junior langs. Ze heette Nina en ze werkten samen in het criminele circuit. Hoewel Junior zich nog zo had voorgenomen zich afwachtend op te stellen tegenover vrouwen; hij kon het niet laten. De aantrekkingskracht tussen hem en Nina was te groot.

Echter stuurde hij Nina weer naar huis voor hij naar bed ging. De kinderen hoefden voorlopig nog niks te weten. En er was toch niemand die het opviel dat hij voor zich uit zat te dromen terwijl hij liefdevol zijn planten en bomen verzorgde.

Het natuurgedeelte in hun tuin begon al flinke proporties aan te nemen. het werd steeds meer een gewoonte om ‘s ochtends én ‘s avonds na het eten even in de tuin bezig te zijn.

De kinderen waren nu ouder dan toen hun vader bezig was geweest met het bos. Ze kregen steeds meer verstand van hoe het in zijn werk ging en hielpen Junior maar al te graag. Dat wierp ook zo zijn vruchten af.

Maar omdat het herfst werd en het weer slechter, trokken de kinderen zich ook regelmatig terug in de huiskamer. In feite zat daar nooit iemand televisie te kijken. Wel installeerden Lumor en Anthony zich graag aan de speeltafel.

Echter waren er ook mooie dagen. Dan nodigden de kinderen vriendjes en vriendinnetjes uit van school. Zo op een dag kwam Luna langs, een meisje dat ze eigenlijk niet heel goed kenden. Wel hadden ze haar eens gezien op school. En ondanks Lumors verlegenheid sprak ze Luna aan en vroeg ze haar om mee te spelen. Want Luna was zelf ook niet het meest uitbundige kind. De twee waren meteen dikke vriendinnen.

‘s Nachts gebeurde er iets raars. Junior werd bedolven onder een wolk en kwam tevoorschijn als plantsim. Verward keek hij naar zijn handen. Toen drong het tot hem door. Dit was waar hij altijd al over had gehoord en gelezen. Hij had alleen nooit gedacht dat het echt kon!

Hij voelde niet langer de behoefte om te slapen in een bed. Het enige wat hem uitputte, was de nacht zelf. Hij voelde zich fit en energiek als hij in het zonlicht liep. Waar zich duidelijk een probleem vormde.

Door de boeken die hij had gelezen, wist Junior dat hij er goed aan zou doen om onder een kaslamp te staan. Helaas waren die peperduur en ze zaten al krap bij kas. Gelukkig had hij er nog één van voor de verhuizing.

De rest had hij verkocht. Want de verhuizing kostte ook geld. Zelfs een tweedehands schildersezel was als een rib uit zijn lijf. Maar hij had het nodig voor één van zijn experimenten met verf. En hij had het nodig voor zijn werk. Hij moest laten zien wat hij in zijn mars had en hogerop komen.

Lumor dacht dat ze als eerste op was. Maar het was vijf uur en haar vader was al wakker. Wat had dit te betekenen?

Junior lichtte zijn kinderen in en zoals verwacht hadden ze er geen problemen mee. Hij was zelf enigszins huiverig voor wat zijn collega’s zouden zeggen. Wat als ze hem voor gek zouden uitmaken? Wat als hij weer ontslagen zou worden?

Maar niets van dat alles gebeurde. Het enige gekke gedrag dat er die dag te bespeuren viel, was dat van Anthony. Hij en Lumor hadden een groepje kinderen mee uit school genomen. Eén van die kinderen was Iris de Lange en Anthony voelde zich heel raar in haar buurt.

Hij probeerde zoveel mogelijk met andere kinderen te spelen. Maar Iris ontlopen? Dat lukte ook niet altijd.

Die avond nam Junior een besluit en hij besloot iets te doen waar hij ook over had gelezen.

Ook dit deel leek waar te zijn: Hij kon daadwerkelijk zelf een kind krijgen. Want daar was Joost Nietig, een kleine vrolijke Frans met een persoonlijkheid van 05/08/06/03/03.

De tweeling was enigszins overdonderd over dit feit. Ze lieten de kleine Joost geen seconde alleen. Junior evenmin. Hij raadpleegde de boeken nog eens en zat onderwijl zijn kersverse zoontje uitgebreid te bestuderen. Als het klopte wat hier stond, zou Joost nooit kind worden en evenmin tiener. Hij zou opgroeien naar volwassene en oudere en dat was dat.

Uiteraard baarde dat nieuws Junior zorgen. Hij vertelde het de kinderen voorlopig nog even niet. Wat een gek idee dat de tweeling straks tiener zou zijn en Joost dan volwassen. Hij zou hen kunnen helpen met huiswerk maken terwijl hij zelf nooit naar school was geweest.

Er kwam buiten een speciale speeltafel die uit hout was gesneden. Waar Lumor en Anthony al gek waren op buitenlucht, was Joost dat nog meer. Hij kreeg een slecht humeur als hij niet in het zonlicht zat. Of genoeg met water en aarde in aanraking kwam. Terwijl Lumor met een jas aan buiten zat, voelde het voor Joost veel beter om in het natte gras te zitten.

Maar als de kinderen zich extra warm aankleedden, konden ze prima buitenspelen. Ze zouden zelfs wel buiten kunnen slápen, maakten ze de oppas wijs. Maar die trapte daar niet in.

Enkele weken later was het zover. De tweeling was jarig. Terwijl Anthony zelfs een tikje hyper was, keek Junior bezorgd naar zijn zoons. Anthony zou zo als tiener voor hem staan. Maar Joost? Die zou dat nooit worden.

Het duurde niet lang of Anthony had zijn vader ontfrutselt wat er aan de hand was. Vriendelijk als hij was gaf hij zijn vader een big hug en klopte hij hem bemoedigend op zijn bovenarm. Het maakte niets uit. Als Joost maar gelukkig was. En hoe jammer het ook was dat hij nooit meer hun kleine broertje zou zijn, een grote broer had ook zijn voordelen.

Lumor verwerkte het nieuws op haar eigen manier. Ze ontdekte voortdurend gaten in de tuin. Tot nu toe had haar vader die altijd gedicht, maar nu was ze oud genoeg om zelf met een schep in de weer te zijn. Junior kon niet meer zeggen dat het te gevaarlijk was. Dus reageerde ze het af op de reuzenmol die deze rommel veroorzaakte. Of wat het dan ook was geweest. En in plaats van het te dichten, groef ze steeds dieper. Ze moest weten wat er hier onder de grond zat.

Binnen no time kwam er allemaal rommel naar boven. Dingen die ze konden verkopen voor extra geld. En dat hadden ze hard nodig. Zodra Anthony in de gaten had wat zijn tweelingzus deed, pakte hij een schep en hielp hij mee. Achteraf gezien was het dus toch niet zo erg dat er gaten waren. Anders hadden ze nu een hoop minder geld gehad!

Anthony had via vrienden een baantje in de carrière sport weten te bemachtigen. Dat was niet alleen fijn omdat hij graag topsporter wilde worden, maar natuurlijk ook voor het huishoudgeld. En Lumor? Zij bleef liever thuis bij haar vader met een vriendin. Om daar op haar voorlopig nog kleine broertje te passen.

Zo, en dat was écht de laatste update van week 13! Volgende week beginnen we dus bij een nieuwe week. De laatste keer bij de familie Wiersema. En ik kan alvast melden dat het een kortje wordt, die update…

Tot dan!