Athletes in Action magazine november 2011

Special van het Agapè Magazine over Athletes in Action Najaar 2011 Nr

Italiaanse Vito verwerkt verleden

HeartBeat Europe 2012

afsluiting Road2Africa in Zuid-Afrika

AIA Magazine-1010.indd 1 21-10-11 11:12

≥ Colofon

Het AIA Magazine is een speciale uitgave van het Agapè Magazine over Athletes in Action (AIA).

AIA wil kerken in binnen- en buitenland helpen de Grote Opdracht te vervullen door middel van sport. Zij wil dit doen vanuit een diepe bewogenheid voor mensen, in volkomen afhankelijkheid van God en gelovend dat Hij het onmogelijke kan doen. Onze droom: surfen op de golven van Gods werk in deze wereld!

Agapè stapt midden in de leefwereld van mensen die God nog niet kennen. Wij willen helpen bewegingen van Gods Geest op gang te brengen daar waar mensen wonen, werken en studeren, zodat iedereen in Neder-land iemand persoonlijk kent die Jezus daadwerkelijk volgt!

Najaar 2011 Nummer 17

Redactie en medewerkers:Matthijs den Dekker, Rik Horstman, Wilhelm Cnossen, Corjan de Jonge, Hillise Sturing, Geert Jan Renkema.

Vormgeving: Jos Huberts, Brainstorm.nlDruk: Pieters Grafi sch Bedrijf

Contactgegevens:Atoomweg 10-2e verdieping9743 AK GroningenT 050-5492715F 050-5269814E [email protected] www.athletesinaction.nl

Abonnement:Het AIA-magazine verschijnt ieder najaar en wordt verspreid onder donateurs, jongeren die hebben deel-genomen aan AIA-projecten, sportkampen of events en andere relaties. Voor een abonnement, opzegging of opmerkingen over deze uitgave kunt u contact met ons opnemen.

Giften:Giro 1021474Bank 48.36.38.846tnv Stichting Agapète Doorn o.v.v. ‘code 200 AIA’

Legaten:U kunt ons ook door middel van een legaat steunen. Wij adviseren u dit bij een notaris vast te leggen. U kunt het beste gebruik maken van de volgende clausule: ‘ik legateer vrij van rechten aan Stichting Agapè te Doorn inzake Athletes in Action een bedrag van € .... om te worden afgegeven zonder kosten drie maanden na mijn overlijden. ‘

≥ Redactioneel

2 | Athletes in Action Magazine

Boring!

De Wijze Mensen van tv vermoeden dat jon-geren, jarenlang uitgedaagd door onbereik-bare idealen van de consumptiemaatschap-pij, van de gelegenheid gebruik maken om te pakken wat ze niet kunnen kopen. Als een miljonairsdochter wordt opgepakt voor het plunderen van een kledingwinkel waar ze met gemak alles had kunnen kopen, komt nog een reden aan het licht: verveling. Het leven is voor veel Londense jongeren blijk-baar oersaai, omdat ze niks hebben, of om-dat ze alles hebben.

Het is één van de dingen die het team ook ziet als ze die twee weken in Londen zijn.

Jongeren zijn blij met hun komst, er is eindelijk wat te doen. Een werkloze jongere heeft in veel gevallen weinig anders te doen dan rondhangen, thuis of op straat. Want waarom zou je je inzetten voor je toekomst als je bij sollicitaties geweigerd wordt, puur op basis van je postcode? Je woont nu eenmaal in een achterstandswijk… Je kunt beter op zoek gaan naar manieren om het leven een beetje interessant te houden. Als je vrienden wiet roken, waarom jij niet? Als je vrienden bij een straatbende gaan, waarom jij niet? Als je vrienden opeens met een gejatte iPhone rondlopen, waarom jij niet?

Wat mij betreft is dit de kern van HeartBeat Europe, zijn dit de mensen waarvoor wij de stad intrekken. Eén van de jongeren die door de ontmoeting met het team weer naar de kerk ging, meldde via Facebook: “Als ik jullie niet had meegemaakt, zou ik nu gewoon meedoen met de plunderingen.”Dit is het grote achterliggende plaatje waarom wij met HeartBeat Europe voor de grote steden van Europa hebben gekozen. Dit zijn de problemen waarom we elk jaar met Coming Home in Nederland de wijken in trekken om te sporten. Om tussen de jongeren gaan staan. In hún wijk, in hún leven. We willen luisteren naar hun verhalen. Over verveling, uitzichtloosheid, problemen en overwinningen. Wij willen daar zijn, omdat Jezus daar wil zijn.MD

Zomer 2011. Nog geen drie weken nadat het team van Athletes in Action

de Londense wijk Battersea heeft bezocht, breken in Londen rellen uit,

vergezeld van straatgevechten en plunderingen op grote schaal. De rellen

worden in eerste instantie gevoed door sociale onvrede en uitzichtloosheid

in de arme wijken van Londen. Toch is er meer aan de hand.

“Als ik jullie niet had meegemaakt, zou ik nu gewoon meedoen met de plunderingen.”


Najaar 2011 | 3

≥ Getuigenis

We zijn naar de Roma zigeuners geweest in een buitenwijk van Skopje. Van tevoren gingen we langs een Canadese zendeling die veel tijd investeert in de vrouwen in de Roma-gemeenschappen. Deze gemeente is weer een afsplitsing van de gemeente waar wij ons voor inzetten. Ze is al sinds 1999 bezig met projecten rond de Roma in Skopje. Deze groep mensen is hier ten tijde van de oorlog in Kosovo gekomen, omdat het niet veilig was op de plaats waar ze vandaan kwamen. Deze kerk doet nu nog steeds zijn best om de Roma een plaats te geven in de kerkdienst. Helaas lukt dit slechts moeizaam.

De zendelinge nam ons mee naar één van haar wekelijkse projecten waar ze met een twintigtal Roma-kinderen spelletjes speelt en vertelt over het christelijk geloof. Voor één avond hebben wij haar taak overgenomen en de kids mogen vermaken. Na een dramastukje over de verloren zoon en een aantal spelletjes (onder andere stoelendans o.l.v. de Macedonische versie van ‘Heer, ik prijs Uw grote naam’) hebben we een rondleiding gekregen en zagen we in welke erbarmelijke omstandigheden ze daar wonen. We hebben onze ogen uitgekeken. Het is vreselijk hoe deze mensen moeten leven. En dat op het continent van Europa? Er is geen fatsoenlijk toilet of publieke nutsvoorziening. Nu is het natuurlijk makkelijk vinger wijzen: het ligt hieraan of

daaraan. Wat het probleem dan ook mag zijn: geen enkel mens verdient het op deze manier te moeten leven. Dit bracht ons wel tot de constatering dat wij als Nederlanders enorm gezegend zijn met alles wat we hebben.

Wat ons opviel was het enthousiasme en de aanhankelijkheid van de kinderen. Ze vonden het echt fantastisch om met ons te mogen spelen en tijd met ons door te brengen. We hebben duidelijk ervaren dat er eigenlijk niemand naar deze groep mensen omkijkt, uitgezonderd enkele christelijke kerken. Het is moeilijk om praktische hulp te geven: we stelden voor om een aantal speelballen achter te laten voor de kinderen. Dit bleek een slecht idee. Je kunt niet één persoon wel iets geven en de rest van de kinderen of gezinnen niet, dan zou er een enorme ruzie kunnen ontstaan. Veertig ballen achterlaten was voor ons qua fi nanciën geen optie… Daar stonden we dan met onze westerse hulpideeën!

Toen we de kinderen na veelvuldig knuffelen en high-fi ven verlieten, was het dan ook voor het eerst stil in de bus. Op de vraag wat we van de avond vonden blééf het stil. Iedereen in de groep was er van onder de indruk. Misschien was het wel de mooiste en meest dankbare avond van ons project.GJR

Het was stil in de bus

Geert-Jan Renkema was teamlid van het

team in Skopje, Macedonië en schreef

over hun bezoek aan een weeshuis.


Een jaar geleden kenden Vittorio (Vito) Scalia (24) en Jan Verbree (30) elkaar nog niet. De Italiaanse Vito, anderhalf jaar uit de gevangenis, door de reclassering in een re-integratieproject gestopt, vond het vooral leuk dat hij een avondje kon voetballen. Voor Jan was het fantastisch om met Sportlicht, de sportministry van zijn kerk, jongeren als Vito te ontmoeten. Deze zomer stonden ze samen op een sportveld in Nieuwe-Pekela, in hun AIA-tenue over Jezus te vertellen. “Hoe kan het dat ik hier ben, dat ik deze din-gen doe?”

Vito: “Vroeger was ik veel eenzaam en alleen. Mijn vader zat in de gevangenis en mijn moeder woonde in Nederland. Ik heb daarom vier jaar in een katholiek internaat gezeten in Italië. Ik was toen tien. Op mijn veertiende ben ik daar weg-gegaan en naar Nederland gekomen. Maar mijn moeder had een andere man, met wie ik veel problemen had. Ze hebben me zelfs een nacht op straat laten slapen. Ik sprak de taal niet, ik kende de stad niet. Ik ben toen weggegaan, weer te-rug naar Italië. Ik was 15 jaar en moest voor mezelf zorgen: werken, kleren wassen, voor mijn eigen eten zorgen. Met het geld dat ik had, moest ik overleven. Ik was alleen.”

4 |

≥ Visie

Na een paar jaar keert Vito weer terug naar Nederland, waar hij verkeerde vrienden krijgt en “slechte dingen” doet. Hij belandt twee keer in de gevangenis, krijgt een jaar voor-waardelijk en wordt door de reclassering naar Vast & Verder gebracht: jeugdopvang van het Leger des Heils voor jongeren die dak- of thuisloos zijn of dreigen te worden.

KlikJan: “Omdat het voor Sportlicht in het winterseizoen te donker wordt om buiten te sporten, hebben we contact op-genomen met het Leger des Heils en met hen een aantal sportmomenten gerealiseerd. Tijdens een voetbaltoernooi kwamen we Vito tegen. Ik had snel een klik met hem. Sportlicht is ontstaan in mijn eigen gemeente. Twee jaar geleden wilde ik binnen mijn gemeente graag iets doen waar mijn hart lag. Sport en evangelisatie had ik op een

“Mijn verleden doet pijn”

Vito Scalia (l.) en Jan Verbree

Vito in Nieuwe-Pekela


Najaar 2011 | 5

AIA-project als erg krachtig ervaren. Ik heb dat besproken met iemand binnen de gemeente en die was enthousiast. Ik legde vervolgens mijn verlangen bij een aantal jongens en meiden neer en vroeg of zij mee wilden denken. Toen bleek dat vier, vijf mensen enthousiast waren over het idee, zijn we na wat voorbereidingen begonnen met tweewekelijkse activi-teiten in de wijk. Nu is ons team uitgebreid tot vijftien vrijwil-ligers en gaan we een partnerschap aan met AIA. Geweldig!”

Vito: “Omdat ik al van voetbal hield, kwam ik op het toer-nooitje. Ik leerde Jan een beetje kennen. Er was in februari een avond met Mcprophet, een rapper die voor God rapt. Hij deelde ook zijn getuigenis en dat heeft me echt geraakt, het getuigenis van die jongen. Hij heeft ook problemen gehad en familieproblemen. Hij was op straat met drugs bezig en wat hij heeft verteld heeft veel met mij gedaan. Ik heb ook een beetje meegemaakt wat hij heeft meegemaakt.Ik zag hoe makkelijk hij kon vertellen en zijn gevoel kon delen over wat hij had meegemaakt. Ik dacht: wow, dat vind ik echt knap. Dat wil ik eigenlijk ook: over mijn verleden kunnen ver-tellen en dan geen pijn meer voelen. Nu doet mijn verleden pijn, dat wil ik niet meer. Hij zei ook: ‘Wil je bidden, dan wil ik met je bidden.’ Ik zei: ‘Dat is goed, ik wil ook bidden, we gaan bidden.’”

VoorbereidingsconferentieVia Vast & Verder hield Jan contact. Hij nodigde Vito uit om mee te doen met Sportlicht en sinds die tijd is hij een trouw lid van het team. Toen Jan als teamleider een sportproject in Nieuwe-Pekela ging doen, vroeg hij Vito mee, ook naar de voorbereidingsconferentie.Vito: “De eerste dagen heb ik het daar heel zwaar gehad: er waren veel mensen die ik niet kende, ze waren anders dan ik, heel gelovig en raar, elke keer weer bidden. Ik was zenuwachtig, voelde me helemaal niet lekker. Toen na een paar dagen, op donderdag, hebben we tijdens de dienst staan

Het verhaal van Vito is een praktijkvoorbeeld van de visie van AIA voor de samenwerking met kerken. De visie die AIA heeft ontwikkeld om kerken te helpen met evangelisatie en disci-pelschap heet sportministry. Het is onze droom dat kerken zullen groeien in het bereiken van mensen met het evangelie en dat zowel de gemeenteleden als mensen uit de wijk zullen groeien in hun geloof. Het blijvend bouwen van relaties dus. AIA organiseert samen met kerken in de schoolvakanties in veel steden een sporten evangelisatieproject. Tijdens de week worden adresgegevens van de kinderen en jongeren die meedoen verzameld zodat de kerk hen kan benaderen voor vervolgactiviteiten. Een persoonlijke AIA-coach ondersteunt en begeleidt de kerk in de organisatie van het project en de ontwikkeling van vervolgactiviteiten. Zo wordt een sportweek

geen eenmalig gebeuren, maar het begin van een traject waarin de kerk relevant aanwezig is in zijn eigen omgeving.Na het project kunnen er diverse activiteiten plaatsvinden in de wijk om de relaties die opgebouwd zijn verder uit te bou-wen en jongeren meer te leren. AIA helpt de kerk om de juiste activiteiten te ontwikkelen en relaties verder te verdie-pen. Het is ons verlangen dat mensen uit de wijk uiteindelijk ontdekken hoe gaaf het leven met God is en zij zelf uiteinde-lijk als discipel van Jezus Hem gaan volgen in hun hele leven. Sinds 2006 werkt AIA met meer dan 70 kerken in Nederland samen om Jezus’ opdracht handen en voeten te geven. Wilt u meer weten over sportministry in uw wijk? Ga dan naar www.athletesinaction.nl/kerken of mail Wilhelm op [email protected] WC

Mcprophet (2e van rechts)

bidt met o.a. Vito

bidden en zingen. Ik voelde me schuldig vanbinnen, alsof mijn ogen open waren gegaan. Ik zei tegen Jan: ‘Ik wil bidden Jan, ik voel me niet goed.’ Toen heb ik met Jan gebeden en mijn hart aan Jezus gegeven.Daarna ben ik in Pekela geweest met de sportweek. Dat was heel goed. Ik heb van alles gedaan. Ik heb mijn getuigenis gedeeld met de mensen daar. Ik zei: ‘Mensen, ik kan niet ge-loven dat ik nu hier ben en met jullie kan praten en mijn ge-tuigenis kan delen.’ Ik kon het zelf niet eens geloven. Hoe kan het dat ik hier ben, dat ik deze dingen doe? Dat was ongeloof-lijk, ik kon het niet eens uitleggen wat voor gevoel ik kreeg.”

Jan: “Ik vind het heel mooi om te ervaren dat God werkt door Sportlicht heen en dat het zichtbare vrucht oplevert. Dat be-moedigt mij om door te gaan. Ik zie nu dezelfde dingen weer ontstaan: nieuwe vriendschappen, nieuwe openheid, dat geeft mij een enorm drijfveer om door te gaan. Voor ons is het nu de uitdaging om vanuit de vriendschap met Vito zijn geloof op te blijven bouwen.”

Vito: “Ik voel me nu beter, heel veel beter. De stress gaat weg, ik begin ook mijn verleden te verwerken, dat ik dat achter me kan laten. Mijn verleden doet minder pijn nu.”MD



Nienke(16, Sportkampen, via Hyves)

Heel erg bedankt voor de superweek! Ik

heb genoten van jullie allemaal, en deze

week heeft me weer lekker dicht bij God

gebracht! Hou vol, juist nu thuis, jullie

kunnen het! <3

Martina Weschvan de kerk in Barcelona plaatste het volgende op Twitter:

I really miss the Athletes in Action (@AIAHolland) ! they have been a blessing in Les Franqueses. Hope they can come back soon :)

Marc Beeftink(17, Team Zaandam)

Grensoverschrijdend is denk ik het enige juiste woord dat ik voor de afgelopen 2 weken kan verzinnen. Twee weken waarin ik mezelf heb mogen herontdekken en fantastische dingen heb mogen ervaren! Kortom: twee weken met Athletes in Action.

Tijdens een warming up leerde het snel tellen van de kinderen dat het er bijna 60 waren! 60 kinderen die allemaal hun eigen verhaal hadden. Veel kinderen werden gepest of waren gepest. Ook veel van de ouders van de kinderen waren gescheiden en aan het eind van de middag in de evaluatie werd al gauw geconcludeerd dat er maar heel weinig kinderen met een onbezorgde jeugd rondliepen.

SportkamptienerIk vond de teenparty’s echt vet, vooral die praatjes

en de momenten na de praatjes. Ik dacht altijd dat

God niet meer van me hield vanwege erge zonden

die ik heb gedaan, maar ik ben deze week tot

andere gedachten gebracht. God houdt onwijs veel

van iedereen! De coaches hebben me ook onwijs

veel gesteund deze week, dat vond ik echt nice=)!

Sportkamptiener

Martina Wesch


Bart Plasman(Teamleider Barcelona)

Het was heel gaaf om te zien hoe gastvrij en liefdevol de kerk ons in hun midden opnam! Verder was het bijzonder om te zien hoe enthousiast de Spanjaarden waren en hoe ze gedurende de weken ook groeiden en steeds makkelijker op mensen af durfden te stappen. Er zijn veel mensen geraakt door Gods liefde voor hen en Zijn licht en goedheid heersten echt op de veldjes waar wij waren.

De projectleider van de kerk in Assen-Kloosterveen liet een

bijbel liggen en kreeg de volgende mail.

Goeieavond Jos,

Ik heb aan de rand van het schoolplein in Kloosterveste

je bijbel aangetroffen en meegenomen. Ondanks dat

ik (overtuigd) niet religieus ben, zijn er desalniettemin

bepaalde aspecten aan het geloof die me - recentelijk

meer dan lang geleden - inspireren. Ik heb met

interesse kennis genomen van de inleiding waarin

‘Het lichtpunt’ onder meer de beginselen van het

christendom beschrijft. Ik ben momenteel van zins

om het nieuwe testament door te nemen. Mocht ik

later toch besluiten het boek te laten liggen, dan zal ik

contact met je opnemen om het boek te retourneren. Is

het oude testament trouwens noodzakelijke voorkennis

voor het lezen van het nieuwe testament? Ook de inhoud

van het oude testament is mij namelijk onbekend.

Met vriendelijke groet,

xxxxx xxxxxxxxxx

Najaar 2011 | 7

Meindert Marinus(Team Rome)

Rome is in veel opzichten een stad van twee

gezichten, die je wellicht pas ziet wanneer je je

probeert voor te stellen hoe Jezus er doorheen zou

lopen. Je ziet veel mooie architectuur waartegen

thuislozen een plekje zoeken om te overnachten,

je ziet veel toeristen die de

straatverkopers voorbijlopen alsof

ze niet bestaan, of alsof ze een stuk

straatmeubilair zijn dat in de weg

staat.

interesse kennis genomen van de inleiding waarin interesse kennis genomen van de inleiding waarin

‘Het lichtpunt’ onder meer de beginselen van het

christendom beschrijft. Ik ben momenteel van zins

De projectleider van de kerk in Assen-Kloosterveen liet een

Het was heel gaaf om te zien hoe gastvrij en liefdevol de

Rik Breunesse(Team Enschede)Nadat Frank zijn getuigenis had gedaan gingen we met

ons basketbalgroepje hierover napraten. Toen gingen we

bidden en baden vier gastjes ook mee! Nadat amen werd

gezegd kwam er een vragenkanon op ons af. Het begon

bij “Wat betekent amen?” en ging verder naar “Waarom

is Jezus aan het kruis gestorven?” tot ”Wat doet God in

de hemel?” Fantastisch toch?


≥ Vooruitblik

UrgentDit jaar mogen we meer dan ooit investeren in ons eigen con-tinent. Tijdens projecten afgelopen jaar in o.a. Rome, Barce-lona en Londen hebben we weer de kracht van sport gezien. Juist op een modern continent waar samenhang en relaties niet vanzelfsprekend zijn is sport een bindmiddel. Als Athle-tes in Action geloven we in een God van hoop en nieuw leven. Wij geloven in Gods Hart voor Europa. Door sport mogen we die boodschap van hoop brengen en kunnen we aansluiten bij de belevingswereld van de moderne Europeaan.

KansenEr doen zich prachtige kansen voor. Zo hebben in London in een initiatief rondom de Olympische spelen (More Than Gold) honderden kerken de handen ineengeslagen om samen de stad te bereiken. Athletes in Action is gevraagd om deze ker-ken te gaan trainen in het gebruik van sport bij evangelisatie. We zijn van plan tweehonderd jongeren naar Londen uit te zenden om tijdens de zomer in de praktijk te laten zien wat de kerken tijdens de training leren. Deze teams zijn tijdens de Spelen actief!Naast Londen sturen we ook trainers voor twee jaar naar Barcelona en Rome. Plekken waar men nog relatief onbe-kend is met de combinatie evangelie, sport en kerk. Plekken waar kerken klein en marginaal zijn in de samenleving. Vaak worden christelijke groeperingen hier weggezet als sekta-risch en onbelangrijk. Met sport hebben we een prachtige manier om het evangelie in deze steden, waar het christen-dom zoveel geschiedenis heeft, opnieuw onder de aandacht te brengen. Deze zomer gaan we met honderden jongeren uit binnen- en buitenland deze kerken dienen.

Daarnaast willen we teams naar vele andere Europese ste-den zenden. Uiteindelijk is ons doel1200 jongeren uit te zen-den naar steden in Nederland en in Europa.

Internationale conferentieWe hebben gemerkt dat het idee van HeartBeat Europe in ons wereldwijde netwerk breed gedragen wordt. De nood en de kansen zijn overduidelijk. In samenwerking met lokale Londense kerken begint HeartBeat Europe dan ook met een internationale conferentie in Londen. Naast Nederlandse teams zullen hier ook internationale teams aan deelnemen.

HeartBeat Europe 2012

Op deze plek wordt het

conferentiecentrum voor

de voorbereiding gebouwd.

Na twee jaar van intensieve voorbereiding is het zover. Het hoogtepunt van HeartBeat Europe.

Met de Olympische Spelen in London zijn de ogen van de wereld gericht op ons continent. Voor

Athletes in Action hét moment om hier een verschil te maken. 2012 wordt een bijzonder jaar.

OnderstebovenIris van der Heide schreef het onderstaande verhaal na haar Sportkamp.

Daar zit je dan. De tassen zijn met diepe zuchten weer uitgepakt. Ik ben heel stilletjes, zonder gezellig geklets in slaap gevallen en zonder de droomuitleg van anderen weer wakker geworden. Ik hoefde niet te vragen of ik kon douchen of dat er nog iemand naar de wc moest en er was geen wekker die me vertelde dat er weer een nieuwe, echte dag was. Mijn beschuiten heb ik gesmeerd met een mes zonder irritante plakbandrandjes en ik heb weer thee gedronken, in plaats van melk met chocoladepoeder van de Aldi. Terwijl het elf uur is en ik een lied hoor in te studeren, glijtonen hoor te maken met afwisselend dikke en dunne stembanden of een Engelstalig videogesprek hoor te volgen, zit ik achter de computer m’n mail door te spitten. In dezelfde outfi t als gisteren, want de gedachte van: ik heb al m’n kleren mee en nu moet ik er zoveel mogelijk dragen, geldt niet meer.

Ik kuch en kuch en ik gaap. Maar ik zou graag weer gezamenlijk op de stoelen springen om onze yell te roepen en met alle liefde rillend om kwart over twaalf ‘s nachts terug naar onze chalet lopen. Ik heb nog niet hardop gelachen vandaag, maar ik heb dan ook nog niemand gehoord over de avonturen van Brent en Viktor, over Pilaf-Kerrie-Mosterd en Trompetteketettatata en Baloni-Alexander-Frederik-III-Metworst. Er is nog niemand begonnen over de droogte van de titel van ons favoriete lied en woordgrappen.nl is nog niet voorbij



Als twee kleuters bij de zandbak roept de volksvertegen-woordiger de minister-president tot de orde. “Doe zelf eens normaal” wordt er geantwoord. Erg intellectueel is de discussie niet, maar één ding is duidelijk: normaal is de norm.

Maar wat is normaal? Volgens Van Dale betekent het: volgens de regel. Zoals het gewoonlijk gaat.

Twee voorbeelden:Kijkend naar het journaal zie ik beelden van de Hoorn van Afrika. Beelden van honger en uitzichtloosheid. Een terugkerend beeld. Ze raken niet meer zo. Het is normaal gewor-den. Nog één: druk met kerk en werk loop ik gehaast langs mensen in mijn fl at die Jezus niet kennen. Ik denk er vaak niet eens over na. Ook al normaal.

Afgelopen zomer heb ik een sportproject ge-daan in de stad waar ik ben opgegroeid. In een normale Nederlandse wijk. Daar werd het me duidelijk: ik baal van normaal. Van het feit dat jongens opbloeien door wat aan-dacht die ze thuis niet krijgen. Van totale onwetendheid over het evangelie en hoe wij christenen er maar niet in slagen dat te communiceren.

Toch is normaal vaak wel comfortabel. Je wordt maar zo in slaap gesust. “Wat kun jij er aan doen?” “Wat zou de ander wel niet denken?” Dan ontstaat er al gauw een probleem: ik ga normaal doen. Soms moeten ik daar doorheen breken. Bedenken wat nor-maal is en vervolgens het tegenovergestelde doen. Zoals een collega die constateerde dat het in zijn wijk normaal is dat iedereen langs elkaar heen leeft. Ieder voor zich, terwijl er schrijnende eenzaamheid is. Zich ergerend aan dit normale gedrag begon hij een sneeuwbalgevecht met de buren, wat uitmondde in een sneeuwfeest voor de buurt. Eén keer niet normaal heeft erin geresulteerd dat er weer gepraat wordt. Dat er weer gegroet wordt op straat. ‘Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’ is een leugen. Normaal is niet normaal.

Vanaf deze plaats wil ik dan ook aan de heren Rutte en Wil-ders doorgeven dat we bij Athletes in Action niet voornemens zijn om in de nabije toekomst normaal te gaan doen. Als dit wel zo is word ik graag ter verantwoording geroepen. RH

Doe toch eens

normaal man!HeartBeat Europe 2012Vanuit deze conferentie gaan we de wijken van Londen, Barcelona, Rome of één van die andere steden in om te sporten en te vertellen over een levende God, omdat wij geloven dat God voor niemand ver weg is.

We willen je vragen mee te gaan. Jij bent nodig om HeartBeat Europe tot een succes te maken. We vragen vrijmoedig omdat we zien hoe hoog de nood is in Europa en tegelijkertijd ook zien hoeveel kansen we als Athle-tes in Action krijgen om hierin een verschil te maken. RH

gekomen. Ik geloof dat ik weer helemaal ondersteboven ben. Wat een week! Je zult me wel niet geloven als ik zeg dat ik het fantastisch heb gehad, ondanks dat ik woensdagnacht negen keer op de kop boven een bak hing, ik de halve donderdag gemist heb en de andere helft met m’n dekbed op de bank op het podium heb gelegen met een snoerloze microfoon. Zo geweldig is het daar dus, dat het zelfs zo één van de weken van m’n leven is geworden.

Er is genoeg beleefd om nog tijden over door te gaan, maar Sportkamp is met geen woord te beschrijven. Alles hierboven is maar een kleine omschrijving van kenmerken die iedere buitenstaander zou kunnen zien. Wat deze week tot zo’n fantastische week gemaakt heeft, dat was datgene van binnen, het gevoel, de belevenis. Kippenvel tijdens het luisteren naar muziek, een glimlach bij het zien van al die respecttekens aan de overkant en tranen bij al die prachtige gebeden. Dat is de buitenkant.

Je raakt pas ondersteboven van Diegene die daarachter zit.

Najaar 2011 | 9

≥ Column


≥ Gebed

In 2009 en 2010 stonden de projecten van Athletes in Action in het teken van Road2Africa. Vele tientallen teams zijn naar (Zuid-)Afrika gegaan om daar te sporten en hun geloof te delen. Gedurende die tijd waren er meer-dere STINT’ers (Short Term INTernational) actief in Zuid-Afrika. Om Road2Africa blijvende impact te laten hebben, zijn zij in Afrika gebleven om te kijken hoe we enthousiaste kerken konden toerusten om door te gaan met het werk. De STINT’ers brengen verslag uit van de offi ciële afsluiting van Road2Africa.

“In het afgelopen jaar zijn de STINT’ers in Zuid-Afrika doorgegaan met het trainen en coachen van kerken en/of christelijke organisaties in sportministry. In veel gevallen was dit er op gericht dat de kerk of organisatie op eigen kracht verder zou kunnen gaan. Het einde van Road2Africa kwam in zicht, maar het werk van de sportministry’s moest natuurlijk doorgaan! Door extra tijd door te brengen met de kerken en organisaties is dit in de meeste gevallen gelukt. We deden dan extra trainingen en sportoutreaches, er was veel overleg met de leiders en er werden in sommige gevallen plannen op papier gezet voor de toekomst. Bij enkele gevallen is het ook niet gelukt. Dit kwam dan meestal door een gebrek aan mankracht of ‘ownership’ bij de desbetreffende kerk en het verliezen van het contact.

≥ Road2Africa

Road2Africa off icieel overgedragen

≥ Gebed ≥ Road2Africa

GebedsstressNa de projecten en sportkampen van deze zomer was ik bezig met een saaie klus. Ik moest in een database bij elke deelnemer aan een sportkamp een vinkje zetten bij het feit dat ze een factuur hadden ontvangen. Niet leuk en erg saai, maar nu was het anders. Ik zag ze voor me. Een gezicht of een herinnering. Een ontroerend moment of een gekke actie. Die 177 namen werden personen. Het werd levendig. Zo is het ook bij mensen of situaties waar je voor bidt. Als je iets met iemand hebt, raakt het je meer. Dan wordt het levendig.

En toch... Door bij AIA te werken zit ik in ‘het zendelingen-wereldje’, waar ook mijn familie erg actief in is. Ik krijg dus veel nieuwsbrieven en gebedslijstjes onder ogen: familie, collega’s, vrienden, gemeenteleden... Ik had op een bepaald moment een weekplanning gemaakt met namen en onderwerpen. Ik maakte ook gebedshoofdthema’s, omdat ik anders te veel tijd besteedde aan gebed. Toch merkte ik dat ik onverschillig werd, zelfs bij mensen die dicht bij me stonden. Ik voelde me schuldig dat ik minder ging bidden voor anderen. Zo staat het toch in de Bijbel: dat je ‘voortdurend in gebed moet zijn’? Strijden, volharden, trouw zijn, op de bres staan.

Ik besloot om me te verdiepen in het onderwerp gebed. Ik las boeken, praatte met anderen, maar dook bovenal de Bijbel in. Wat is de Bijbel rijk! Er staat zo ontzettend veel te lezen over praten met God, een relatie hebben met Hem, antwoord krijgen, volharden in gebed enz.

Ik werd een stuk meer ontspannen. Het ging niet om gebedspunten en –brieven, tijdschema’s en planningen. Nee, het draait allemaal om leven met God: een band met Hem. Mijn gebed werd meer een gesprek. Soms mompel ik, soms hou ik hele monologen, soms zeur ik, soms geef ik een compliment, soms knuffel ik, soms uit ik mijn frustraties, soms overleg ik dingen en soms zeg ik sorry, soms zeg ik goedemorgen terwijl ik nog door wil slapen, soms zeg ik niets. Al met al zeg ik steeds vaker gewoon “Dank U wel”.HS


Een gesprek met God over AIA?Praat met Hem over:• wijsheid en inzicht voor de voorbereidingen voor de

buitenlandse projecten (HeartBeat Europe);• krachtige training in sportministry voor de kerken in

Nederland;• uitbreiding van de staf, maar ook danken voor de

nieuwste aanwinsten;• nawerking in de harten van de 270 tieners van

Sportkampen van het afgelopen jaar en iedereen die door de projecten van God gehoord heeft.


Twee jaar opavontuur in Rome

≥ Interview

Zoals de afgelopen jaren STINT’ers actief waren in Afrika (zie artikel hiernaast) zo zullen er ook STINT’ers actief zijn in Europa. Nog dit jaar worden de eerste twee, Myrthe Grevers en Els Bogema, uitgezonden om namens Athletes in Action Nederland te gaan STINT’en in Rome. “Ik vond het tijdens projecten altijd al erg vervelend als een kerk na de sportweek niet doorging met follow-up.” Een interview met Myrthe.

“Het leuke van dit is eigenlijk: normaal ga je op project, je hebt een gave week en daarna ga je weg. Negen van de tien keer kom je daar niet meer terug. Je geeft het wel over aan de kerk, maar die doet daar niet altijd wat mee. Ik dacht al-tijd: wat zou het gaaf zijn als kerken er echt mee aan de slag gaan. Zodat ik weet dat wat ik heb neergezet, opgepakt wordt door de kerk. Nu ga ik zelf de kerken in Rome helpen om dat ook echt voor elkaar te krijgen. Dat is mijn taak als STINT’er en dus ook echt een verlangen waar ik altijd al mee zat op het moment dat ik projecten deed.”

“We gaan samenwerken met Agapè Rome. Zij werken veel met studenten, maar ook bijvoorbeeld met zakenlui, vluch-telingen en armen. AIA bestaat nog niet in Italië, dus voor hen is het iets heel nieuws, dat is voor ons ook spannend. We hopen komende zomer tien teams vanuit Nederland naar Rome te sturen, dus dat betekent dat we twintig kerken wil-len vinden. We hebben contact met twee kerken die na het project van afgelopen zomer heel enthousiast zijn. Agapè Ita-lië werkt veel samen met kerken, dus hopelijk kunnen we die contacten ook gewoon gebruiken.”“We gaan waarschijnlijk dichtbij het centrum wonen. Ik denk dat het tien minuten met de metro is naar het Colosseum, op een plek waar ook veel internationale collega’s wonen. Zodra ik mijn vriendenkring rond heb ga ik weg, ik hoop eind okto-ber. Ik kijk er wel naar uit!”MD

Road2Africa off icieel overgedragen

“Het leuke van dit is eigenlijk: normaal ga je op project, je “Het leuke van dit is eigenlijk: normaal ga je op project, je “Het leuke van dit is eigenlijk: normaal ga je op project, je “Het leuke van dit is eigenlijk: normaal ga je op project, je

| 11

Grevers en Els Bogema, uitgezonden om namens Athletes in Action Nederland te gaan STINT’en in Rome. “Ik vond het tijdens projecten altijd al erg vervelend als een kerk na de sportweek niet doorging met follow-up.” Een interview de sportweek niet doorging met follow-up.” Een interview

Investeren in trainersNiet alleen de sportministry´s moesten doorgaan, maar na-tuurlijk ook ons eigen werk (het trainen en begeleiden van diezelfde ministry´s)! Aan het einde van 2010 hebben we hier samen met Athletes in Action Zuid-Afrika een plan voor gemaakt. Zij zouden de coördinatie op gaan pakken, terwijl het werk zelf voornamelijk gebeurt door geschikte leiders van kerken of organisaties waarmee we samengewerkt hadden. Na die leiders uitgekozen te hebben, zijn we veel met hen gaan werken. Eerst werd er in ze geïnvesteerd door het overbrengen van de visie, het samen doen van sportminis-try en het aanbieden van extra training. Zo maakten we ze klaar om zelf anderen te trainen. Hierna werden ze stukje bij beetje ingezet bij sportministrytrainingen op andere plek-ken in Zuid-Afrika en zijn enkele leiders ook meegegaan op trainingsreizen naar Zimbabwe en Zambia. Als afsluiting hebben we in augustus een conferentie gehouden waarin het werk offi cieel overgedragen werd aan AIA Zuid-Afrika en de leiders uit verschillende gebieden van het land. Samen vormen ze een team dat verder gaat met het trainen en begeleiden van kerken en christelijke organisaties in sport-ministry. Wij zijn nu dus weg uit Zuid-Afrika, maar het werk gaat gewoon verder!”CJ

Myrthe (r.) met een meisje uit de kerk in Rome



≥ Nieuwe staf

Agenda2011/2012

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

11 - 13 november 2011

Ultimate Challenge. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

28 dec. 2011 – 6 jan. 2012

Kerstprojecten HeartBeat Europe. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

3 - 5 februari 2012

LeidersEvent. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

13 - 15 april 2012

VoorjaarsEvent. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

27 april - 6 mei 2012

Meiprojecten Coming Home. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

27 april – 6 mei 2012

Sportkamp 1. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

16 juli – 5 augustus 2012

ZomerprojectenHeartBeat Europe. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

16 – 29 juli 2012

Zomerprojecten Coming Home. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

6 - 10 augustus 2012

Sportkamp 2. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

13 - 17 augustus 2012

Sportkamp 3/+. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ook bij AIA werken?Kijk op de site voor vacatures

De volgende medewerkers zijn dit jaar aan staf gekomen bij Athletes in Action.

De data voor de projecten en sportkampen van de zomer zijn nog

onder voorbehoud. Houd www.athletesinaction.nl in de gaten voor

defi nitieve info.

werken?


Athletes in Action magazine november 2011

Documents

Transcript of Athletes in Action magazine november 2011